Μ Η Ν ΙΑ ΙΟ ^ K K j l H t i a t T I K O Ή ^ ρ ι ο ά ι κ ο

0 f f f l t M t t M■--------------------------------------© * © ------------------------------------- -

G K A J A G T λΙ He ΤΗΝ Π Ρ Ο Ν Ο Ι λ T O Y c e g . Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Μ Τ Ο Υ Μ Y T I \ Η N H C

κ ο γ ΐ λ κ ω κ ο γ

Ι Λ Ρ Υ Τ Η Ο : 0 M Y T I \ H N H C l \ K ( D K O C ( t ) 1 3 3 3

Λ Ι 6 Y 9 Y N T H C : XPXIM. I XKCDKOC C. Κ λ Ρ λ Μ Ο Υ ^ Η Ο π ρ ω τ ο ο Υ Γ Κ 6 \ \ ο ο

6 T O C Ο Η ' Α Π Ρ Ι Λ Ι Ο Σ · 2 0 1 3 · Α Ρ Ι Θ . 4

Κ Ρ Χ Κ 6 Ι 0 \ Κ \ Λ Η Μ Ι K C λ θ Η Ν ω Ν

m m «ο μ μ ν »

ΓΡΑΦΕΙΑ: ΙΕΡΑ Μ ΗΤΡΟΠΟΛΙΣΤΗΛ.: 22510 28514 καί 40892,

FAX: 22510 40893 e-mail: immit@otenet.gr,

web: www.immyt.gr

Ιδιοκτήτης:Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Εκδότης:Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Διευθυντής Συντάξεως:ΑΡΧΙΜ. ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΡΑΜΟΥΖΗΣ

Μητροπόλεως 1, Μυτιλήνη Τ.Κ. 81 100 Τηλ. 22510 45038

Συνεργάτης τοΰ περιοδικού:ΟΙΚΟΝΟΜΟΣ π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΛ Μ ΕΣ

Κωδικός Εντύπου: 2595

Σ Υ Ν Δ Ρ Ο Μ Ε Σ

Ετήσια Εσω τερικού 10€Ετήσια Αμερικής 15$'Άλλων Χωρών Έξω τερ. άνάλογος Γ ιά Νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου έτησία συνδρομή 25€

Θερμώς παρακαλοΟμε νά μάς γνωρίζετε έγκαίρως τή νέα

σας διεύθυνση, άναφέροντας καί τήν παλαιά, γιά νά μήν έταστρέφουν άνεπίδοτα τά τεύχη.

Γ ραφικές Τέχνες «ΜΕΛΙΣΣΑ»570 21 Άσπροβάλτα, Θεσ/νίκη

Τηλ.: 23970 23313, FAX: 23970 21754

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Τοΰ Άρχιμ. Ιακώβου ΚαραμούζηΌ κατάλληλος χρόνος.................................. 65

Άπό τό διαδίκτυοΑΝΑΣΤΑΣΗ. Συνέπειες γιά τόν άνθρωπο .68

Τοΰ Π. Μ. ΣωτήρχουΠως φεύγουμε άπό αυτόν τόν κόσμο . . . .72

ΣυναξαριστήςΌ άγιος Μακάριος ό Ν οταρας.....................76

Τοΰ Ποσειδωνος ΓιαννακηΠαπα- Φώτης Λαυριώτης ό διά Χριστόν σ α λ ό ς .....................................81

Μέγα ΓεροντικόΉ Μ ετάνοια.................................................. 83

Τοΰ Πέτρου-Έμμανουήλ ΟΙκονομοπούλουΉ ιεραποστολική μεθοδολογίατοΰ Αποστόλου Π αύλου..............................84

Τοΰ Χριστοδούλου ΒασιλειάδηΤί δέν θά μας ρωτήσει ό Θ εό ς .....................87

Χρονικά καί π ροσφ ορές..............................88

« 0 T F O f M t t H ImIv -ift -jJT» vjffr Ajh- -df* af*- af*· af* -if» -Jjf» -jfv -jlv -;f* -jjff -dfv -yf*· <,f» f̂v -dfv -«tvibA ab ab ak ah a&tababababahababab ah Ψ ¥ ¥ sfe ah afcΦ ^ ^ W W tC W W W- w W' W W- W- W W* W- W W- w W W- t|? tE

Ό mraXXrjXos jcpovosΤου Άρχιμ. Ιακώβου Καραμουζη

C l w-άγία καί Μεγάλη Τεσ- I— I σαρακοστή είναι μιά

Λ Ι,καλή ευκαιρία, γιά νά εντείνουμε τούς πνευματικούς μας αγώνες καί τίς προσπάθει­ες εν οψει των Παθών του Κυ­ρίου καί τής Ενδόξου Άναστά- σεώς Του. Σ’ αυτό μας τό εργο εχουμε ώς ισχυρό σύμμαχο τήν κατανυκτική ατμόσφαιρα τών ακολουθιών. Τά Μεγάλα Από­δειπνα, οί Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες, ο Μέγας Κανών του Αγίου Άνδρέου καί οί Κα- τανυκτικοί Εσπερινοί τών Κυ­ριακών δέν κάνουν τίποτε άλλο από τό νά μάς θυμίζουν τό γε­γονός τής μετάνοιας καί τόν απώτερο στόχο μας, πού είναι ο ουρανός, η Βασιλεία του

O Π Ο Ι Μ Η Ν

Θεου, γιά τήν οποία συνεχώς οφείλουμε νά κοπιάζουμε καί νά μεριμνάμε.

Ή Εκκλησία μας πάντοτε αλλά ιδιαιτέρως αυτή τήν πε­ρίοδο μάς καλεί νά ζήσουμε μέ αυτομεμψία, ταπείνωση, προ­σευχή, νηστεία, ελεημοσύνη καί φυσικά μέ Θεία Κοινωνία. Θέλει νά επιστήσει τήν προ­σοχή μας στό γεγονός τής ψυχής μας καί τόν αγιασμό της. Νά μάς επισημάνει Οτι δέν τελειώνουν Ολα σ’ αυτόν τόν κόσμο, Οτι μετά τό θάνατο, πού θά υποστουμε Ολοι, υπάρ­χει η Κρίση καί τό δικαστήριο από μέρους του Θεου καί συγ­κατοίκηση μαζί Του, εάν ζή- σαμε σύμφωνα μέ τό Ευαγγέ­λιο καί τίς εντολές Του καί αιώνιος πόνος, εάν σ’ αυτή τή ζωή επιλέξαμε νά πορευθουμε μέ γνώμονα τό δικό μας αρρω- στημένο θέλημα.

Καλούμεθα, λοιπόν, σ’ ενα πνευματικό αγώνα, πού απο- τελεί προϋπόθεση τής πνευ­ματικής ζωής. Πόσο, Ομως, είναι εύκολα τά πράγματα σή­μερα στή σύγχρονη εκκοσμι- κευμένη κοινωνία μας, προ- κειμένου ν’ αγωνιστουμε πνευ­

ματικά, εάν λάχουμε υπ’ οψιν τό ευδαιμονιστικό καί υλιστι­κό πνευμα πού κυριαρχεί λίγο ή πολύ σέ Ολους μας; Σίγουρα δέν είναι εύκολη υπόθεση, διότι - δυστυχώς - θέλουμε νά ρυθμίζουμε τά πάντα κατά τό θέλημά μας.

Έπιζητοϋμε τά εύκολα, τά άνετα, εκείνα τά οποία φέρουν τήν τρυφή καί τήν προσωρινή ευχαρίστηση. Δέν θέλουμε τούς πνευματικούς κόπους καί τίς λίγες θυσίες γιά τήν ψυχή μας, προκειμένου νά λάχουμε τό θείο’Έλεος καί τήν ευλογία.

Νά, Ομως, πού ο αγώνας ο πνευματικός απαιτεί από τόν άνθρωπο νά ασκήσει βία στόν εαυτό του. “Η βασιλεία τών ουρανών βιάζεται, καί βια- σταί αρπάζουσιν αυτήν”. «Ταυ­τόχρονα, Ομως, ο αγώνας αυτός, συντελείται μέ τήν συ­νεχή πρόνοια καί συμπαρά­σταση του Θεου. Χαρακτηρι­στικό είναι τό περιστατικό πού σημειώνεται στό βίο του Μ. Αντωνίου. Μετά από φο­βερές καί εξουθενωτικές δαι­μονικές καταστάσεις, ο άγιος είδε φωτεινή οπτασία, πού τόν ανακούφισε από τούς πό­

νους, οπότε καί ρώτησε: Που ήσουν, γιατί δέν φάνηκες από τήν αρχή, γιά νά σταματήσεις τούς πόνους μου; Τότε άκου- σε φωνή πού του ελεγε: Έδώ ήμουν Άντώνιε, αλλά περίμε- να νά δώ τό αγώνισμά σου».

Ποιός, Ομως, σήμερα ρωτάει ένας σύγχρονος θεολόγος σκέφτεται αυτά τά πράγματα; Ακό­μη καί χριστια­νός πολλές φο­ρές! _

«Ποιός είναι πρόθυμος νά επιδοθεί σέ έν­τονους πνευμα­τικούς αγώ­νες;», Οταν αγω­νιζόμαστε μόνο γιά επίγειες καταστάσεις καί κατακτήσεις, Οταν οί μικρο­πρέπειες, οί μωροφιλοδοξίες μας, οί εγωϊσμοί μας, η ταύ­τιση τής ζωής μας μέ τό πνευμα τής «αργίας, τής πε- ριεργείας, τής φιλαρχίας καί τής αργολογίας» είναι κάτι περισσότερο από μόνιμη κα­τάσταση;

Δέν είναι άδικο νά υποτι- μουμε τόσο πολύ τόν εαυτό

μας; Γι’ αυτό ήρθαμε στόν κό­σμο; Γι’ αυτό η αγάπη του κα- λου μας Θεου μάς παρέχει τά πάντα; Γιά νά είμαστε μικρό­ψυχοι, νά κρίνουμε εύκολα τούς άλλους, νά δουλεύουμε στά πάθη μας, νά είμαστε σκληροί μέ τόν πλησίον μας

καί πάρα πολύ ελαστικοί μέ τόν εαυτό μας

αλλά καί νά αυτοθαυμαζό- μεθα πολλές φορές μέσα από τή νηστεία καί τήν προσευχή;

Μήπως εχου- με λησμονήσει Οτι Ολοι μας άλλος λιγότερο καί άλλος πε­

ρισσότερο είμαστε άρρωστοι πνευματικά καί οφείλουμε νά αγαπήσουμε τό άμισθο ιατρείο πού είναι η εξομολόγηση; Άς τό κατανοήσουμε πολύ καλά Οτι χωρίς πνευματικό αγώνα καί καθαρή εξομολόγηση κα­νείς δέν σώζεται!

Ιδού, λοιπόν, ο κατάλληλος χρόνος γιά μετάνοια καί συν­τριβή!

ΑΝΑΣΤΑΣΗΣυνέπειες γιά ιόν avDgmo!

Πόσο πιστεύουμε στήν ανάσταση τοΰ Χριστοΰ;

Φαίνεται οχι άπό τά λόγια μας άλλά άπό τή ζωή τοΰ κα- θενός, άπό τά εργα του καί τήν άγάπη του στό Θεό.

Οι άρχαΐοι ελληνες πίστευαν οτι τό σώμα είναι θνητό καί φυλακή της ψυχής πού αύτή είναι άθάνατη. Χαρακτηριστι­κή ή στιγμή πού ο Σωκράτης πίνει τό κώνειο βέβαιος οτι δέν πεθαίνει!

Ή χριστιανική θεολογία ομως διδάσκει οτι τό σώμα δημι- ουργήθηκε άπό τήν ΰλη (άν καί μέ ειδικό προνομιακό τρό­πο σέ σχέση μέ τά άλλα εμβια οντα) γιά νά καταλάβεις οτι είσαι δημιούργημα τοΰ Θεοΰ καί κατόπιν δόθηκε ή ψυχή γιά νά ενωθεί άδιάσπαστα μέ αύτό καί νά καταλάβεις οτι είσαι «ζώον θεούμενον». Άφοΰ έπλάσθης καθ’ ομοίωσιν Θεοΰ. Αύτό μπορεΐ νά μπερδεύει μερικούς στό νά θεωροΰν οτι μαζί μέ τό σώμα χάνεται καί ή ψυχή. Άλλοι πάλι θεωροΰν οτι ή ψυχή κάνει βόλτες στόν κόσμο μέχρι νά ξαναμπεΐ σέ άλλο σώμα η καί ζώο, πιστεύοντας στή «μετενσάρκωση».

Αύτές οί άπόψεις μπορεΐ νά πλανήσουν καί τούς χρι­στιανούς καί νά έξασθενήσουν τήν πίστη μας στήν άνάσταση τοΰ Χριστοΰ. Όμως περισσότερο άπ’ ολα μας έμποδίζει νά δοΰμε τήν άνάσταση ή αμαρτία. Διότι τά οψώνια της αμαρ­τίας θάνατος, μας φέρνουν κοντά στή φθορά τοΰ θανάτου, σκοτίζουν τά μάτια της ψυχης καί μας άπομακρύνουν άπό τή Ζωή, άπό τό Θεό, άπό τήν Ανάσταση. Ό γ. Σωφρόνιος λέει οτι σέ οσους μετανοοΰν άληθινά, ερχεται ή χάρις τοΰ Αγί­ου Πνεύματος καί τούς δίνει τό βίωμα της άναστάσεως της ψυχης άπό αύτήν άκόμη τή ζωή. Όπως καί μέσα άπό τήν προ­σευχή μπορεΐ νά άποκαλυφθεΐ στούς άγωνιστές κάθε μυ­στήριο τοΰ Θεοΰ, οπως τό μυστήριο τοΰ θανάτου άλλά καί της άναστάσεως τών νεκρών.

Ό θάνατος τοΰ σώματος τών πρωτοπλάστων ήταν εύερ- γεσία τοΰ Θεοΰ γιά νά μήν άθανατίσει τό κακό καί γιά νά ο’ικο-

Προφητείες τής Π.Δ. γιά τήν άνάσταση των νεκρών

“Άναστήσονται οί νεκροί καί έγερθήσονται οί έν τοίς μνημείοις" (Ησ. 26,19) προλέγει ό προφήτης Ησαΐας άλλά καί ό Δανιήλ (12,2-3). Επίσης ό Ιεζεκιήλ οταν βλέ­πει τά ξηρά οστά νά παίρνουν σάρκες καί νεύρα καί νά ση­κώνονται όρθια! Τό ’ίδιο βλέπουμε καί στούς Μακκαβαί- ους νά πιστεύει ό τρίτος γιός της Αγίας Σολομονης οταν κα­λείται νά προτείνει τή γλώσσα καί τά χέρια του στό μαρ­τύριο.

—« 6 9 · - O Π Ο Ι Μ Η Ν

νομηθεΐ μετά τό μυστήριο τής σωτηρίας μας διά τοΰ Ίησοΰ Χριστοΰ. Έτσι ο Χριστός μέ τήν ένανθρώπισή του προσ­λαμβάνει σάρκα γενόμενος τέλειος άνθρωπος γιά νά τήν άφθαρτοποιήσει καί νά τήν άναστήσει. Μέ τό αίμα Του, αίμα δικαίου καί άθώου, μας ξεπλένει άπό τήν άμαρτία.

Πιστεύουμε οτι τό σώμα μας θά άναστηθεί;

“Προσδοκώ άνάστασιν νεκρών" λέμε μέ τό σύμβολο της πίστεως καί έννοοΰμε βέβαια τή σωματική άνάσταση, για­τί η ψυχή ποτέ δέν πέθανε άφοΰ πλάστηκε κατ’ εικόνα τοΰ άθανάτου Θεοΰ. Ή ψυχή δέν πεθαίνει άλλά συναντάει τό σώμα της μία μέρα οταν θά έλθει ό Κύριος. Τό νέο αύτό σώμα θά είναι άνακαινισμένο άπό τήν άνάσταση τοΰ Χρι­στοΰ, πνευματοποιημένο άφοΰ θά έχει φορέσει τήν άφθαρ- σία (Λ' Κορ.15, 53)

Ή Κ.Δ. γιά τήν ανάσταση

•-------- O Π Ο Ι Μ Η Ν

" Ερχεται ώρα έν ή πάντες οι εν τοίς μνημείοις άκού- σονται της φωνής Αύτοϋ καί έκπορεύσονται οι τά αγαθά ποιήσαντες εις άνάστασιν ζωής οι δέ τά φαϋλα πράξαντες εις άνάστασιν κρίσεως” (Ιω . 5,28-29).

Τρεις άναστάσεις έπώνυμων νεκρών άναφέρονται στά ευαγγέλια καί έπίσης άλλη μία τή στιγμή πού άναστήθηκε ό ’ίδιος ό Χριστός όταν πολλοί κεκοιμημένοι άναστήθηκαν στά Ιεροσόλυμα καί έμφανίστηκαν στούς δικούς τους.

Ή άνάσταση του Χριστού (Α'Κορ. 15, 20) προδιαγράφει καί έξασφαλίζει καί τήν δική μας άνάσταση “Χριστός άνέστη έκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας καί τοΐς έν τοΐς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.”

Πως θά είναι τό αναστημένο σώμα μας;

Ό πω ς ενας όρειχάλκινος άνδριάντας λυώνει στό χω­νευτήριο καί μπορεΐ νά τόν ξαναφτιάξουμε καλύτερον, έτσι καί τό σώμα μας άποσυντίθεται γιά νά ξαναγίνει άφθαρτο στή Δευτέρα παρουσία του Κυρίου, λέει ό Άγ. Ιω . Χρυσό­στομος. Πολύς λόγος έχει γίνει άπό τούς άγιους Πατέρες γιά νά καταλάβουμε τήν άλήθεια αυτή, άλλά τουλάχιστον έμεΐς οί σύγχρονοι δέν έχουμε αυτή τή δυσκολία άφου καί η έπιστήμη είναι κοντά στό νά άναπαράγει όργανισμό άπό δύο καί μόνον δικά του κύτταρα. Πόσο μάλλον ό Θεός πού “έκ του μή οντος εις τό είναι τά πάντα παραγαγών” δέν μπο­ρεΐ νά ξανακάνει τή σύσταση του σώματός μας άνακαινι- σμένου στή Δευτέρα Παρουσία Του! Έ να σώμα πού δέν θά έχει άνάγκη άπό τροφή η άπό σαρκικές άπολαύσεις. Θά κα­θοδηγείται άπό τό Άγιο Πνευμα.

Ούτε μία τρίχα μας δέν πρόκειται νά χαθεί, λέει ό Άγ. Μα­κάριος ό Αιγύπτιος· καί ό γ. Βαρσανούφιος βεβαιώνει σέ κά­ποιον άδελφό πού ρωτάει, ότι όλόκληρο τό σώμα μας θά άναστηθεΐ μέ σάρκες καί όστά καί τρίχες, άλλά θά είναι ένδο­ξο καί φωτεινό καί αιώνιο σύμφωνα μέ τά λόγια του Κυρίου πού βεβαιώνει ότι "τότε οι δίκαιοι έκλάμψουσιν ώς ο ήλιος έν τη Βασιλεία των ούρανών” (Ματ.13,43).

t

Καί καταλήγει ό ι. Χρυσόστομος ότι τό σώμα αυτό πού υπομένει τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς, αυτό τό σώμα θά άναστηθεΐ, τό δικό μας καί όχι κανένα άλλο, διότι θά ήταν άδικο κάτι τέτοιο.

Καί ό Άγ. Θεόδωρος Μοψουεστίας λέει ότι όπως τό γυα­λί προέρχεται άπό τήν άμμο άλλά δέν είναι άμμος καί όπως όπως ό σπόρος μέ τό στάχυ δέν είναι τό ’ίδιο πράγμα, έτσι καί τό νέο σώμα σέ σχέση μέ τό παλιό.

Παρόμοια ό Άπ. Παύλος λέει ότι τό σώμα “σπείρεται έν φθορά καί έγείρεται έν άφθαρσία” (Λ' Κορ. 15, 44).

Θά είναι λοιπόν πνεύμα ή σώμα; Ό χι μάς λέει ό Άγ. Γρη- γόριος ό Παλαμάς άλλά θά είναι σώμα πνευματικό, δέν θά έχει υλική παχύτητα (όπως καί οΙ άγγελοι) άφθαρτο καί αιώνιο όπως καί τό σώμα του Χριστού όταν άναστήθηκε.

Είχε δηλαδή μορφή συγκεκριμένη καί μάλιστα όμορφη καί ένδοξη, τόν άναγνώρισαν κάποιοι μαθητές στήν παραλία

» ν Iτής Γ αλιλαίας. Άλλά δέν έχει βάρος καί φθορά. Ετρεχε όσο ήθελε ώστε νά φτάσει τούς δύο πού πήγαιναν στούς Έμμαούς. Μπήκε στό υπερώο “κεκλεισμένων τών θυρών”, όπως καί έφυγε χωρίς νά μπορούν νά τόν πιάσουν. Έ τσι θά είναι καί τά σώματα τών δικαίων. Δέν θά υπάρχει ήλικία άφου δέν έχει νόημα ή ήλικία, άλλά ή πνευματική κατάσταση καί δέν θά υπάρχει φύλο (Άγ. Γρηγ. Νύσσης) γιατί δέν έχει νόημα τό φύλο (ούκ ένι άρσεν και θήλυ) πού είναι προσω­ρινό χαρακτηριστικό μόνο γιά τή διαιώνιση του άνθρώπου.

Άλλά υπάρχουν καί σύγχρονες μαρτυρίες γιά τήν άνά- σταση τών σωμάτων καί τήν άθανασία τής ψυχής.

Ό όσιος Παμβώ πρίν κοιμηθεί άκτινοβολουσε σάν βα­σιλιάς πάνω σέ χρυσό θρόνο καί δέν μπορούσαν νά τόν άντι- κρύσουν. Τό σώμα του είχε ήδη τή δόξα τής βασιλείας του Θεου. Καί δέν ήταν ό μοναδικός άγιος...

Τά λείψανα τών άγίων τί μαρτυρούν παρά τήν άφθαρ­σία τής ύλης όταν αύτή έμπνευματιστεΐ; Οι έμφανίσεις τών άγίων, “έν παντί τόπω καί χρόνω” δείχνουν ότι είναι ζων­τανοί καί μετά τό θάνατό τους.

Από τό διαδίκτυο

ΠΩΣ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ(Ό π ω ς ε ρ χ ό μ α σ τ ε γ υ μ ν ο ί)

Πως φεύγουμε άπό αύτόν τόν κόσμο; άναρωτιοΰνται πολλοί. Καί οί 'Άγιοι Πα­

τέρες μας διδάσκουν: Ό πω ς άκριβως έρχόμαστε «άπό τό ούδέν» (Άγ. Νικόδημος ο Αγιο­ρείτης), γυμνοί καί άδύναμοι, ωσάν τά βρέφη καί τό μόνον ένδυμα τής ψυχής, πού άναχωρεΐ είναι τά έργα της, τά πεπραγμένα της (Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος). «Χοΰς εί καί εις χοΰν άπελεύση» άκοΰν με­ρικοί, κατά τήν Έξόδιον Ακολου­θίαν. Αύτή η φράση όμως άναφέ- ρεται στό σωμα τοΰ άνθρώπου. Γιά τήν ψυχή του μας λέγει η Εκκλη­σία τήν άλήθειαν τοΰ Θεοΰ: «Έδω- κεν ημΐν τήν αιώνιον ζωήν καί τό μέγα έλεος». Καί τό «μέγα έλεος» είναι η μετάνοια, γιά νά ξαναβρε- θοΰμε κοντά Του καί όχι μακρυά Του, όπου ζοΰν οί άμετανόητοι, «εις τό σκότος τό έξώτερον» (Ματθ. Η ' 12), όπως λέγει τό Εύαγγέλιον.

Πολλοί όμως, γιά νά μή πω οί πε­ρισσότεροι, φοβοΰνται άκόμα καί τήν ιδέαν, ότι θά φύγουν κάποια μέρα άπό αύτήν τήν ζωή καί όλοι θά παμε στήν άλλη ζωή, καί ο φό­βος τους στηρίζεται σέ δυό λόγους.

Του συνεργάτου μας Π.Μ. Σωτήρχου

Πρωτον, γιατί είναι δεμένοι μέ τήν φιληδονία καί τά άλλα πάθη αύτοΰ τοΰ κόσμου (πλούτη, δόξες, άπολαύσεις κ.λπ.), καί δεύτερον, διότι δέν ξέρουν ποΰ θά πανε καί τί θά συναντήσουν καί πολλοί φο­βοΰνται ότι θά τιμωρηθοΰν γιά όσα άδικα καί άντίθεα έπραξαν κατά τήν γήϊνη πορεία τους.

Ό φιλανθρωπότατος Θεός μας «πάντα έν σοφία έποίησεν». Έτσι καί τήν έκδημίαν μας άπό αύτήν τήν ζωήν τήν μεθόδευσεν, όχι μόνον νά μή γνωρίζουμε τήν χρονική στιγμή πού θά γίνη, γιά νά μήν υπάρξουν κακές παρενέργειες, άλλά οΰτε καί τόν τρόπον τής άναχωρήσεώς μας. Σέ μερικές κα­θαρές ψυχές, στούς άγίους, ο Θεός άποκαλύπτει τόν χρόνον τής άπο- δημίας τους. Στούς πολλούς όμωςόχι.

Μέ τίς σκέψεις αύτές καί μέ τήν συντροφιά τοΰ φίλου μου Σταμά- τη έπισκεφθήκαμε τόν Γέροντα Αντώνιον, πού ήταν σοφός στά πνευματικά ζητήματα καί τοΰ κά­ναμε τίς σχετικές έρωτήσεις μας.

- Ό Θεός, παιδιά μου, είπε ο π. Αντώνιος, μας άγαπα τόσον πολύ, πού δέν χωρα στό μυαλό μας η

Ο Π Ο Ι Μ Η Ν -· 72

άγάπη Του. Διότι η άγάπη δέν είναι ιδέα γιά νά τήν καταλάβου­με. Είναι μιά θεϊκή δύναμη, ενα μέγα μυστήριον, πού μόνον νά τό ζήσης μπορεΐς καί οχι νά τό έννοή-

η 5 9 / / Ί / Vαυτό και άφήνει άγνωστη τήν ημέρα, πού τελειώνει η γήϊνη πορεία μας. Γιατί όλοι φοβούνται

κολουθεΐ η κρίση γιά τά εργα του. Καί η κρίση αυτή άφορα στήν δική του έπιλογή, όσον ήξερε καί όσον μπορούσε, γιά τόν τρόπον, πού θέλει νά ζήση στήν άλλη ζωή, κοντά στόν Θεόν η μακρυά του.

- Αυτό τό εχω διαβάσει, πάτερ μου, είπε ο Σταμάτης. Έγώ θέλω νά

f Ilii'lUUI. / jικίνΐΐΛΊιρτι i»iiiRpH&!««U!.V.:l

iMl

τόν θάνατον του σώματος. «Θρηνώ καί οδύρομαι όταν έννοήσω τόν θά­νατον», μας λένε οί 'Άγιοι Πατέρες, διότι όλοι οί άνθρωποι νοιώθουν αυτόν τόν φόβον, όταν βλέπουν τό άγνωστον νά τούς περιζώνη καί δέν έχουν άκλόνητη πίστη στόν Θεόν. Τό Ευαγγέλιον μας άποκαλύπτει: «Καί καθ’ όσον άπόκειται τοΐς άνθρώποις άπαξ άποθανεΐν, μετά δέ τουτο κρίσις» (Έβρ. θ ' 27). Δη­λαδή, σύμφωνα μέ τόν ορισμόν του Θεου, κάθε άνθρωπος πεθαίνει σωματικά μιά φορά καί μετά έπα-

μάθω γιά τόν τρόπον, πού φεύ­γουμε άπό αυτόν τόν κόσμον. Έ χουμε έπίγνωσιν, καταλαβαί­νουμε ότι πεθαίνουμε η οχι;

- Θά σας ξαναπώ, παιδιά μου, συνέχισε ο Γέροντας, ότι είναι άπερίγραπτα φιλάνθρωπος ο Θεός ώστε νά μήν αισθανθούμε αυτήν

/ Ί / / ? ·> / ~ /τήν άγωνία, καί γι αυτό μας παίρ­νει στήν άλλη ζωή τελείως άνε- παίσθητα. Είναι ωσάν νά καθόμα­στε σέ μιά πολυθρόνα καί έρχον­ται οί ’Άγγελοι του Θεου καί μας σηκώνουν μαζί μέ τήν πολυθρόνα

—« 7 3 ·■ O Π Ο Ι Μ Η Ν

καί μας πανε άπό τό ενα δωμάτιο στό άλλο, πρίν άκόμα καταλαβαί­νουμε νά τό άντιληφθούμε. Τό Ιδιο γίνεται καί κατά τήν γέννησή μας, όταν πρωτοβγαίνουμε στόν άτμοσφαιρικόν άέρα. Σας άνέφερα τήν εικόνα αύτήν, σάν παράδειγμα, διότι εχουμε καί μαρτυρίες νεκρο­φάνειας άνθρώπων, πού βγήκε ή ψυχή τους άπό τό σώμα καί ύστε­ρα έπέστρεψε σέ αύτό. Έζησα καί προσωπικά τήν κορυφαία αύτήν στιγμή τοϋ τέλους, όταν ξε­ψύχησε κυριολεκτικώς ενας άνθρω­πος μέσα στά χέρια μου. ’Άνοιξε τρεις φορές δυνατά τό στόμα του, όταν εβγαινε ή ψυχή του άπό τό σώμα. Καί μέ αύτόν τόν άνθρωπον συνομιλούσα πρίν άπό λίγα λεπτά τής ώρας.

- Τί άλλο μπορούμε νά ξέρουμε γιά τό έπίγειον τέλος μας; ξανα- ρώτησε ο Σταμάτης, πού είχε έντυ- πωσιασδή άπό τά λόγια τού π. Αντωνίου.

- Φεύγουμε, όπως έρχόμαστε στόν κόσμον αύτόν, γυμνοί καί άδύναμοι, ωσάν τά βρέφη, άπο- κρίδηκε ο Γέροντας. Είναι σάν νά πέφτουμε γιά ΰπνο καί δέν ξανα- ξυπνούμε. Γι’ αύτό λέμε μιά προ­σευχή πρίν κοιμηθούμε.

Έ γινε μικρή σιωπή καί ο π. Αντώνιος ξαναπε:

- Μέ τήν λέξιν τέλος, πού είπες, μού θύμισες μιά φράση τού Απο­στόλου Πέτρου, πού άναφέρει:

«Πάντων δέ τό τέλος ήγγικε, σω- φρονήσατε ούν καί νήψατε είς τάς προσευχάς» (Α ' Πέτρ. δ ' 7). Δη­λαδή, όλα σέ αύτόν τόν κόσμον εχουν ενα τέλος. Άρα καί τό δικό μας τέλος πλησιάζει. Φροντίσετε νά είσθε έγκρατεΐς καί νά είσθε προσεκτικοί καί νά άγρυπνήτε προσευχόμενοι. Μας θυμίζει ο Απόστολος ότι όλα τελειώνουν σέ αύτόν τόν κόσμον, ένώ ή άλλη ζωή δέν τελειώνει ποτέ. Έ τσι κι έμεΐς σήμερα ζούμε σωματικά, αΰριον όμως μπορούμε νά τελειώσουμε ξαφνικά τήν πορεία μας, άφού ο Κύριος μας λέγει: «Καί ού μή γνώση ποίαν ώραν ήξω έπί σέ» (Άποκ. Γ ' 3) καί σέ άλλο ση- μεΐον: «Καί ού μή γνώση ποίαν ώραν ήξω έπί σέ» (Άποκ. Γλ. 3) καί σέ άλλο σημεΐον: «Έρχομαι ως κλέπτης» μακάριος ο γρηγορών καί τηρών τά ίμάτια αύτού» (Άποκ. ιστ' 15).

— Υπάρχουν όμως καί περιπτώ­σεις δύσκολες, ξαναπε ο Σταμάτης. Υπάρχουν άνθρωποι, πού ψυχορ­ραγούν, υποφέρουν καί ή ψυχή τους δέν βγαίνει άπό τό σώμα. Τί γίνεται στίς περιπτώσεις αύτές;

— Οί άγιοι Πατέρες μας διδά­σκουν ότι ή πνευματική κατάστα­ση τής ψυχής φαίνεται άμεσα σέ δύο περιπτώσεις, ξαναπε ο π. Αντώνιος. Είναι ή ώρα τής προ­σευχής καί ή ώρα τού θανάτου. Άλλοι φεύγουν ήρεμα καί εΰκολα

Ο Π Ο Ι Μ Η Ν -· 74

καί ο λαός μας λέγει τήν φράση «Αύτός πέθανε σάν πουλάκι», ένω άλλοι ψυχορραγοΰν καί υπο­φέρουν καί η ψυχή δέν τολμα νά βγή άπό τό σωμα καί προσπαθεί νά κρυφτή μέσα σέ αύτό. Διότι άν είναι πολύ άμαρτωλός, τότε έρχονται τά δαιμόνια, οί μαΰροι άγγελοι νά παραλάβουν τήν ψυχή, ένω τούς πι­στούς τούς δέχονται οί ’Άγγελοι τοΰ Θεοΰ. Διαβαστε τήν Παραβολήν τοΰ πλουσίου καί τοΰ φτωχοΰ Λα­ζάρου (Λουκ. ιστ' 10-31), όπου άναφέρονται πολλά γιά τό θέμα αύτό. Γράφει λ.χ. γιά τόν Λάζαρον: «Έγένετο δέ άποθανεΐν τόν πτωχόν καί άπενεχθήναι αύτόν υπό των άγγέλων εις τόν κόλπον τοΰ Αβρα­άμ» άπέθανε δέ καί ο πλούσιος καί έτάφη» (Λουκ. ιστ' 22). Τόν φτω- χόν καί άρρωστον Λάζαρον τόν πα- ρέλαβαν οί Άγγελοι καί τόν πήγαν στήν άγκαλιά τοΰ Αβραάμ, πού συμβολίζει τόν Παράδεισον. Γιά τόν πλούσιον δέν λέγει ότι τόν παρέ- λαβαν άγγελοι. Αντίθετα μας λέγει ότι βρισκόταν «έν βασάνοις» καί ζητοΰσε βοήθεια καί έλεος. Διαβά­στε αύτήν τήν Παραβολήν καί πολ­λά θά μάθετε γιά τήν ζωήν καί τόν θάνατον, πού βαδίζουν χέρι-χέρι σέ αύτόν τόν κόσμον.

— Άν κατάλαβα σωστά, πάτερ μου, ξαναπε ο φίλος μου, η ημέρα καί ο τρόπος άναχωρήσεώς μας άπό αύτήν τήν ζωήν παραμένει άγνωστος σέ όλους, έκτός άπό

τούς πολύ καθαρούς καί τούς πολύ άμαρτωλούς. Υπάρχει όμως καί ενα άλλο ζήτημα. Γιατί άλλοι φεύγουν πολύ νωρίς άπό τήν ζωήν καί άλλοι ζοΰν πολλά χρόνια;

— Αύτό είναι ενα άπό τά πολλά μυστήρια τοΰ Θεοΰ, πού δέν τά γνω­ρίζουμε, είπε ο Γέροντας. Σέ σχετική έρώτηση, πού έκανα σέ Αγιορείτη Ασκητή, έκεΐνος μοΰ άποκρίθηκε: Άλλοι μένουν ως τά βαθειά γερά­ματα, είτε γιά νά μετανοήσουν, είτε γιατί είναι χρήσιμοι καί άπα- ραίτητοι σέ κάποιους άλλους άνθρώπους. Όσον γιά τούς νέους καί τά παιδιά, ο Παντογνώστης καί Πολυέλεος Θεός γνωρίζει ότι θά άμαρτήσουν θανασίμως καί τούς παίρνει γρήγορα στήν άλλη ζωή.

Τό συμπέρασμα τής συζητήσεως μέ τόν π. Αντώνιον ήταν ότι πε­ρισσότερον πρέπει νά ετοιμαζό­μαστε γιά τήν άναχώρησή μας, παρά γιά τήν παραμονή μας σέ αύτόν τόν κόσμον. Καί κατέληξε μέ τήν εύαγγελική φράση: «Όρατε καί φυλάσσεσθε άπό πάσης πλεονε­ξίας· ότι ούκ έν τω περισσεύειν τινί η ζωή αύτοΰ έστιν έκ των υπαρ­χόντων αύτοΰ» (Λουκ. ιβ ' 10). Είναι άπό μιά άλλη σύντομη Πα­ραβολή, τοΰ άφρονος πλουσίου, πού πρέπει όλοι νά τήν θυμόμαστε, γιατί όλοι ή πάντως οί πλεΐστοι πα­ρασυρόμαστε άπό τήν λογική τοΰ λεγόμενου «πολιτισμοΰ» στόν δρό­μο τής πλεονεξίας...

—*«οχ» 75 ·- Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

<ο>. Δ ΙΑ Β Α Ζ Ο Ν Τ Α Σ

ΤΟ ΝΕΟ ΣΤΝΑΞΑΡΙΣΤΗ

Μϊ C/ο άγ ιος

ακάξ ίοςό Ν οτα ξά ς

Ό άγιος Μακάριος γεννήθη- κε στήν Κόρινθο τό 1731 καί στό άγιο Βάπτισμα ελαβε τό ονομα Μ ιχαήλ. Γιός του Γε- ωργαντα καί της Αναστασίας, προερχόταν άπό τήν επιφανή ο’ικογένεια των Νοταράδων1. Ή δ η άπό τά πρώτα χρόνια του στό σχολείο, εδειξε εντονη προ­τίμηση γιά τίς εκκλησιαστικές Ακολουθίες καί γιά τά ε'ργα της εύσεβείας. Ό πατέρας του τόν κατέστησε επιστάτη των οικο­γενειακών κτημάτων καί τόν

> / / / ν ~επιφόρτισε μέ τήν είσπραξη των ενοικίων άπό τούς χωρικούς, άλλά ο Μακάριος διεμοίραζε τίς9 / f* / / /εισπράξεις στούς πτωχούς καί

ε'δειχνε πλήρη καταφρόνηση γιά τίς ματαιότητες του παρόντος αΐωνος. Ό διάπυρος ζηλος του γιά τήν άρετή τόν ε'κανε νά εγκαταλείψει τήν οίκογενειακή στέγη καί νά ζητήσει νά γίνει δε­κτός στήν Μονή του Μ εγάλου Σ πη λα ίου . Οί μ οναχοί της

— e/ O ' 'μονης, ομως, φοβούμενοι τήν οργή του πατέρα του, δέν τόν

1. ’Αριστοκρατική ο’ικογένεια του Βυζαντίου, ή οποία άφου διέλαμψε κατά τήν 'Άλω­ση μετανάστευσε στήν Κόρινθο καί συνέβαλε σημαντικά στή διαφύλαξη της ορθοδό­

ξου παραδόσεως επί Τουρκοκρατίας, άναδεικνύοντας μορφές οπως ο άγιος Γεράσι­μος της Κεφαλληνίας ( f 1579) [20 ’Οκτωβρίου] καί οί πατριάρχες Ιεροσολύμω ν Δοσίθεος (1 6 6 9 -1 7 0 7 ) καί Χρύσανθος (1 7 0 7 -1 7 3 1 ).

Π Ο Ι Μ Η Ν -· 76

δέχτηκαν. Υ ποχρεώ θηκε νά"> /ι / > / /επιστρέψει στήν οικογένειά του καί επιδόθηκε τότε στήν μελέτη πνευματικών βιβλίων. Σέ ήλικία είκοσι οκτώ ετών, άπό συμπό­νια γιά τούς νέους συμπατριώτες του πού ζοΰσαν στό σκοτάδι της άγνοιας, άνέλαβε τήν διεύθυνσι της Σ χολης της Κορίνθου καί

/ / e/f- c / V /γιά τά εςι επόμενα ετη κατέ- κτησε τήν εκτίμηση καί τόν θαυ­μασμό όλων τών συμπολιτών του. Τό 1764, ψηφίσθηκε ομό­φωνα διάδοχος τοΰ επισκόπου Κορίνθου, ο οποίος ύπέργηρος καί άσθενής ειχε άφήσει τήν επι­σκοπική του περιφέρεια χωρίς ποιμαντική φροντίδα επί πολλά χρόνια. Ό τ α ν επέστρεψε στήν Κόρινθο άπό τό ΟΙκουμενικό Πατριαρχείο, ο Μακάριος έτυ- χε θριαμβευτικής ύποδοχης καί άμέσως άρχισε νά βάζει σέ

/ f* / ~ > / ντάξη τά τοΰ κλήρου επαυσε 'ιερείς άγράμματους ή ύπέργη- ρους καθώς καί οσους ειχαν άνα- μιχθε! στά πολιτικά πράγματα. Φρόντισε γιά τήν αύστηρή τή­ρηση τών ιερών Κανόνων καί χειροτονοΰσε κληρικούς μόνον οταν ήσαν επαρκώς προετοιμα­σμένοι καί άφοΰ προηγουμένως

τούς ύποχρέωνε νά παραμείνουν γιά ε'να διάστημα σέ μοναστήρι καί τούς δίδασκε ο ίδιος πώς νά τελοΰν σωστά τήν θεία Λει­τουργία καί τά Μυστήρια. Π α­ράλληλα, επεδίωξε, οσο τό επέ­τρεπαν ο'ι δύσκολες συνθηκες της εποχης, νά δημιουργήσει σχο­λεία, άπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν πνευματική άφύπνιση τοΰ λαοΰ. Τό έ'ργο του ομως διέκοψε ο ρωσο-τουρκικός πό­λεμος (1 7 6 8 -1 7 7 4 ) καί ή εξέ­γερση τών Ε λλήνω ν της Πελο- ποννήσου, πού ύπολόγιζαν στήν στήριξη τοΰ ναυάρχου Ό ρλώ φ. Ή εξέγερση κατεστάλη καί ο'ι Τοΰρκοι προέβησαν σέ α'ιματη- ρά άντίποινα, πού στόχευαν Ιδίως τούς προύχοντες πού ειχαν ήγηθε! της εξέγερσης. Ό άγιος Μακάριος καί ή οίκογένειά του ύποχρεώθηκαν νά καταφύγουν άρχικά στήν Ζάκυνθο καί έπει­τα στήν 'Ύδρα. Κατόπιν πιέσε­ων της Ύψηλης Πύλης, τό Οίκουμενικό Πατριαρχείο άναγ- κάστηκε νά διορίσει νέους επι­σκόπους στήν Πελοπόννησο καί ύποχρέωσε τόν άγιο νά ύπο- βάλλει τήν παραίτησή του, πα- ρότι κανείς δέν μποροΰσε νά τοΰ

77 Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

< ο> . Δ Ι Α Β Α Ζ Ο Ν Τ Α Σ

προσάψει παραβάσεις των 'ιερών Κανόνων. Επίσκοπος χωρίς επι­σκοπική ε'δρα, ο άγιος Μακάριος μετέβη τότε στό 'Άγιον Ό ρ ος γιά νά ζήσει μέ ήσυχία, βρήκεόμως εκεί αναταραχή καί άνα-

/ / — <> / στάτωση, εξαιτίας τής διαμάχηςγιά τά κόλλυβα2. Άφοϋ μιά Κυ­ριακή στήν Μονή Κουτλουμου- σίου ο άγιος άρνήθηκε νά τελέ- σει τό μνημόσυνο του πατριάρ­χη Άλεξανδρείας, εφυγε άπό τό Ά γιο ν Ό ρ ο ς καί μετέβη στήν Χίο καί στήν Π άτμο, οπου συ­

νάντησε καί συναναστράφηκε μέ άλλους εκδιωχθέντες αγιορείτες

' 3μοναχούς .Έ ν α ετος άργότερα άπεβίω-

σε ο πατέρας του καί ο Μ ακά­ριος παραχώρησε τό μερίδιο τής κληρονομίας του στά άδέλφια του καί εκαυσε δημοσίως ολα τά χρεώγραφα, άπαλλάσσοντας μέ αύτόν τόν τρόπο πολλούς οφει­λέτες τής ο’ικογενείας του. Έ πι- δόθηκε τότε στό ε'ργο πού είχε προβλέψει γι' αύτόν ο Θεός εν τή Προνοία Του: νά διδάξει καί

2. Ή διαμάχη ξεκίνησε στήν Σκήτη τής Α γίας Ά ννης τό 1754, μέ άφορμή τό μνημόσυνο γιά τούς κεκοιμημένους (εξ' ου καί ή άναφορά στά κόλλυβα) τό οποίο

ορισμένοι μοναχοί, χάριν εύκολίας, τελούσαν τήν Κυριακή, ήμέρα χαράς καί εβδο­μαδιαίο Π άσχα, πού άποκλείει τό πένθος. Ά λ λ ο ι μοναχοί άντιτέθηκαν, εν ονόματι τής εκκλησιαστικής παράδοσης. Τό ζήτημα διευρύνθηκε καί ε'φθασε μέχρι τήν Κων­

σταντινούπολη, οπου πήρε διαστάσεις άντιπαράθεσης μεταξύ τής ορθοδόξου παραδόσεως καί του πνεύματος του Διαφωτισμού. Μ ετά άπό πολλές παλινωδίες, άποφασίστηκε νά εκδιωχθουν άπό τό Ά γιον Ό ρ ος οι επικεφαλής του παραδοσιακού κινήματος Α θα­

νάσιος Πάριος, Ιάκω βος Πελοποννήσιος, Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης, Χριστοφόρος Προδρομίτης, οΐ οποίοι οχι απλώς δέν ησαν σκοταδιστές άλλά άντιθέτως, μαζί μέ τόν άγιο Νικόδημο τόν Αγιορείτη υπήρξαν υποκινητές ενός εκ βαθέων κινήματος πνευ­

ματικής άφύπνισης του ελληνικού λαου, πού επικεντρωνόταν στήν συχνή μετάληψη, στόν ήσυχασμό καί στήν μελέτη τών πατερικών κειμένων. Ή εξορία τών Κολλυβάδων ωστόσο άποδείχτηκε εύεργετική γιά τήν Εκκλησία, διότι ίδρυσαν άνά τήν νησιωτι­

κή κυρίως Ε λλά δ α μονές πού άναδείχθηκαν σέ εστίες πνευματικής άναγέννησης, τά άποτελέσματα τής οποίας είναι αισθητά μέχρι σήμερα.

3. Παρότι ε'μεινε στή σκιά, ο άγιος Μακάριος πρέπει νά θεωρηθεί ως ο πραγματικός

εμπνευστής του πνευματικου αύτου κινήματος, πού δίκαια παρομοιάστηκε μέ τήν Η συ­χαστική κίνηση του 14ου α’ιώνα.

Π Ο Ι Μ Η Ν -· 78

νά κατηχήσει οχι μόνο τό ποί­μνιο της επισκοπης του, άλλά ολους τούς χριστιανούς. Μετέβη

/ V1 / ' Μ 'στήν Σμύρνη καί εξασφάλισε τήν5 / / f* - Π /οικονομική στήριξη του Ιωάννη

Μαυροκορδάτου γιά τήν έκδοση της Φιλοκαλίας4, μέ βάση χει­ρόγραφο πού ειχε άνακαλύψει ο ίδιος στήν Μονή Βατοπαιδίου καί τό οποίο ειχε παραδώσει τό 1777 στόν άγιο Νικόδημο τόν Αγιορείτη γιά νά τό επιμεληθε! καί νά τό διορθώσει. Σ έ συνερ­γασία επίσης μέ τόν άγιο Ν ι­κόδημο, μέ τόν οποίο συνδέθη­κε μέ στενή πνευματική φιλία, εξέδωσε επίσης τόν Εύεργετινό5.

Έξέδωσε επίσης καί άλλα ψυχωφελη βιβλία, οπως τήν Κα­τήχηση τοΰ μητροπολίτη Μ ό­σχας Πλάτωνος, καί κατόπιν άποσύρθηκε στήν Χ ίο, οπου

> Π / / / /εγκαταβίωσε μέ νηστεία καί προσευχή κοντά στό ναΰδριο τοΰ Α γίου Πέτρου, περνώντας τίς νύχτες ως άσώματος άγγελος εν παρουσία τοΰ Κυρίου. Ένεδύθη τό Μ έγα Σ χη μ α καί σύμφωνα μέ τούς 'ιερούς Κανόνες, έπαυσε νά άσκε! τά 'ιερατικά καθήκον­τα6, άλλά δέν σταμάτησε νά κη­ρύττει τόν Λ όγο τοΰ Θεοΰ. Ό τ α ν άνέβαινε στόν άμβωνα, άπευθυνόταν στό εκκλησίασμα μέ ήρεμία καί ταπεινοφροσύνη καί μετέδιδε τήν είρήνη πού διά της άδιαλείπτου προσευχης βα­σίλευε στήν καρδιά του. Ό λ ο ι τόν θεωροΰσαν πνευματικό πα­τέρα της Χίου καί τών γύρω νη­σιών καί θαύμαζε κανείς διαπι­στώνοντας πόσο εύεργετική ήταν ή επιρροή του στήν καθημερινή ζωή τοΰ λαοΰ, ο όποιος χάρις σ'

4. Ή εγκυκοπαίδεια αύτή της ορθόδοξης πνευματικότητος, πού περιλαμβάνει πραγ­

ματείες 36 θεοφόρων Πατέρων σχετικά μέ τήν νήψη καί τή νοερά προσευχή, εκδό- θηκε στήν Βενετία τό 1782, συνέβαλε καί συμβάλλει μέχρι τίς ήμέρες μας στήν άνα- στήλωση της ήσυχαστικης πνευματικότητος σέ ολη τήν Εκκλησία.

5. ’Ογκώδης άνθολογία άσκητικών κειμένων, άποφθεγμάτων καί άποσπασμάτων βίων άγίω ν, θεματικά ταξινομημένη καί συνταχθεΤσα άπό τόν Παΰλο, κτίτορα της Μονης της Ύπεραγίας Θεοτόκου Εύεργέτιδος στήν Κωνσταντινούπολη τόν 12ο αίώνα.

6. Γιά τόν λόγο αύτό ο άγιος νεομάρτυς Δημήτριος ο Πελοποννήσιος πηγε στόν Ά γ ιο Νικηφόρο τόν Χ ίο γιά τήν τελευταία του εξομολόγηση.

79 Ο ΠΟ ΙΜ Η

< ο> . Δ Ι Α Β Α Ζ Ο Ν Τ Α Σ

εκείνον είχε ξαναβρε! τήν χρη­στότητα του εύαγγελικου ήθους.

Παρότι είχε άποσυρθεΤ, ο άγιος επίσκοπος δέν ε'παυσε ποτέ νά μεριμνά γιά τά της Εκκλησίας καί μέ ζηλο άγωνί- στηκε γιά τήν επιστροφή στήν συχνή μετάληψη, γιατί τήν επο­χή εκείνη οί χριστιανοί είχαν κα­ταλήξει νά μεταλαμβάνουν μία ή δύο φορές τόν χρόνο. Δημο­σίευσε άνωνύμως πραγματεία Περί της συνεχους θείας Μετα- λήψεως, ή οποία προκάλεσε βί­αιες άντιδράσεις καί καταδικά­στηκε άπό τήν ίερά Σύνοδο. Ό άγιος Μακάριος συκοφαντήθηκε άπό τούς άντιπάλους της επι- στροφης αύτης στίς άποστολικές παραδόσεις, άλλά τέλος δι­καιώθηκε άπό τόν πατριάρχη Νεόφυτο Ζ' (1789-1801) καί ή πραγματεία του, άναθεωρημένη άπό τόν άγιο Νικόδημο, συ- στήθηκε ως ψυχοφελές άνά- γνωσμα των χριστιανών.

Ό άποστολικός αύτός άνήρ, ο οποίος κατέστη μάρτυς εκ προ-

θέσεως, ενεθάρρυνε, καί ως άλείπτης προετοίμασε, γιά τόν άγώνα του υπέρ Χριστου μαρ­τυρίου, τούς άγίους Πολύδωρο, Θεόδωρο εκ Βυζαντίου καί Δη- μήτριο τόν Πελοποννήσιο, ενω συμπεριέλαβε τούς μαρτυρικούς τους άγωνες στό Νέον Λειμω- νάριον7. Ένω ετοίμαζε τήν έκδο­ση του βιβλίου αύτου, υπέστη άποπληξία καί παρέλυσε ή δεξιά του πλευρά. Έ μ εινε κληνήρης καί υπέφερε επί οκτώ μηνες, οπότε τόν φρόντιζαν οί φίλοι καί μαθητές του, Ιδίως ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος καί ο άγιος Νικηφόρος ο Χίος. Δέν επαυε νά θρηνεί πού δέν είχε άκόμη άρχίσει νά μετανοεί. Έκοιμήθη στίς 17 Απριλίου 1805, γιά νά συγκαταλεχθε! στόν χορό των Α γίω ν. Οί θαυ- ματουργικές ΐάσεις πού επιτε- λέστηκαν κατόπιν στόν τάφο του επιβεβαίωσαν καί διέδωσαν σέ ολη τήν Εκκλησία τήν τιμή πού οί κάτοικοι της Χίου του άπέ- διδαν ήδη οσο ζουσε.

7. Έκδόθηκε τό 1819 άπό τόν μαθητή καί βιογράφο του Αθανάσιο Πάριο καί συμπληρώθηκε άπό τό Νέον Μ αρτυρολόγιον του άγίου Νικοδήμου.

Π Ο Ι Μ Η Ν -· 80

Παπα-Φώτης ΛαυριώτηςΌ διά Χριστόν σαλός (1913-2010)

Καθώς η ροδούλα άπλόχερα σκορπάει τά μεταξένια της κάλλη, στό άνθοστόλιστο μπαλκονάκι, σι- γοψάλλοντας τούς χαιρετισμούς της κυρά - Παναγιας μιά εΙκόνα μου χαράζει τό νου «Τεΐχος εί τών Παρθένων». Πρίν καλά-καλά κα­ταλάβω, σάν σέ ονειροφαντασία χτυπάει η πόρτα. Ώ Θεέ μου! Ό παπα-Φώτης άσκητικός, ρακέν­δυτος καί άπό τήν άλλη άρχοντι- κός, ροδόλαμπος. Άγγελος Κυρίου!- Πάω παιδί μου. Ήταν η ημέρα έκείνη Παρασκευή 5 Μαρτίου του 2010 (Δ ' Εβδομάδα τών Νη­στειών) πού μία άπό τίς σημαντι­κότερες έκκλησιαστικές μορφές του 20ου α’ι., οχι μόνο της πόλης μας άλλά ολάκερου του έθνους άποχαιρετουσε τόν «ψ εύτη» τουτον καί άπατηλό κόσμο γιά τίς άλλες πεδιάδες, τίς ουράνιες, τίς άψεγάδιαστες. Αεικίνητος, καλο­κάγαθος, μεγαλόκαρδος, έλεήμων (άλήθεια τί νά πρωτοπεΐ κανείς γιά τόν παππούλη) ο παπα-Πλανας της Μυτιλήνης μέ τόν τουρβά της ταπεινοφροσύνης μονίμως στόν ώμο ξεκινουσε τό ομορφότερο τα­ξίδι της ζωης του. Εκατό χρόνια πλασμένα μέ κακουχίες, διωγμούς, στερήσεις, ξεριζωμούς. Έ ν α ς

αΙώνας άπέραντης δοξολογίας, ομολογίας στό ονομα του Τριαδι- κου Θεου. Όσοι τόν γνωρίζουν άλλά καί όσοι τόν έχουν άκουστά, άκόμα καί έκεΐνοι πού καθημερινά άντιμετωπίζουν τίς χαριτωμένες του σαλότητες, όλοι έχουν νά πουν καί άπό μιά καλή κουβέντα. Άγιος μεταξύ άνθρώπων! Άγγελος μεταξύ άγγέλων! Ό λα γιά τόν άνθρωπο, τόν άδελφό-άνθρωπο. Αδιαπραγμάτευτος μέ τά πιστεύω του, μέ άστείρευτη πίστη στόν Κύ­ριο καί Λυτρωτή του, άγόγγυστα πορεύεται τή στενή καί τεθλιμμέ­νη οδό. Αρματωμένος μέ θεΐο ζηλο, χτίζει έκκλησίες, άναστη- λώνει μοναστήρια, άνακαινίζει ψυ­χές. Σέ τουτο άκριβώς τό σημεΐο άξίζει νά σημειωθεΐ καί η τεράστια προσφορά του στήν άνεύρεση,

81 Φ " Ο ΠΟ Ι Μ

τήν ανάδειξη καί τήν καθιέρωση των άγίων της Λέσβου. Καθώς επίσης καί στήν σύνταξη πολλων έκ των ακολουθιών των μέ τήν ανά­θεσή των από τόν Ιδιο στόν αεί­μνηστο μοναχό καί μέγα ύμνο- γράφο της του Χριστού μεγάλης Εκκλησίας π. Γεράσιμο Μικρα- γιαννανίτη. Ή πολιτεία του αγγε­λική. Άπό τό περιβόλι της Πανα­γίας στόν κηπο της Αγίας Αικα­τερίνης. Άπό τήν έρημο των Βε- δουΐνων στούς Αγίους Τόπους. Ακούραστος δουλευτής του Ευαγ­γελίου, αδάμαστος νηστευτής, ο διά Χριστόν σαλός από τή Μυτι­λήνη νυχθημερόν γιομίζει μέ τό πύ­ρινο δάκρυ του τήν ακοίμητη καν- δήλα της ’Ορθοδοξίας. Ενωμένος μέ τά δεσμά της δικαιοσύνης, ένδεδυμένος τή χρυσάστερο φο­ρεσιά της αληθείας γίνεται ο προ-

σ τ ά τ η ς

4■*> λαΛ \Τ ■

ν Λ1 sS1*

■ter

O Π Ο Ι Μ Η Ν

των πτωχών, ο Ιατρός των θλιβο- μένων, τό στήριγμα των κατα­τρεγμένων. Τρέχει, αγωνια, συμ­πάσχει. Ό που τόν καλέσει ή ανάγ­κη. Τά τελευταία χρόνια ανίκανος ο θάνατος νά τόν γκρεμίσει αρέ- σκεται μοναχά σέ μία παντελως άτυπη παρουσία. Άφου καθελώνει τήν ασθένειά του στό καροτσάκι μέ τά ακούραστα φτερά της αγάπης ώς άλλος Πατροκοσμας ξεχύνεται σέ νοσοκομεία, γηροκομεία, σχο­λεία. Μέχρις τελευταίας ρανίδας αγωνίζεται τόν αγώνα τόν καλό. Έ νας άσβεστος φάρος ευσεβείας, μία ανεξάντλητος πηγή ευφροσύ­νης. Σήμερα τρία χρόνια μετά τήν κοίμησή Του καί ασίγαστο τό αηδό­νι συνεχίζει νά στολίζεται μέ όλο καί περισσότερους μοσχοβολισμέ- νους υμνους τή ζωή μας. Τρία χρόνια μετά τήν κοίμησή του καί ή πόλη της Μυτιλήνης έχει μόνο νά καυχαται γιά τόν ουράνιο αυτόν άνθρωπο - πατέρα - αγιο. ΑΙωνία σου ή μνήμη αξιομακάριστε καί αείμνηστε παπα-Φώτη. ΕΙθε ή χρυσοφόρα παρουσία σου νά μας

φωτίζει, νά μας σκέπει καί νά μας οδηγεί είς τούς

αίωνας των αίώνων.Άμήν.

Ποσειδών Γιαννακης

Μ Ε Τ Ά ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ Ή μετάνοια

Έ νας αδελφός ρώτησε τόν αββά Κρόνιο: «Τί νά κάνω μέ τή λήθη πού αιχμαλωτίζει τόν νοΰ μου καί δέν μ’ αφήνει νά αντιλαμβάνομαι, εως ότου μέ πλη­σιάσει στήν αμαρτία;». Τοΰ άπαντά ο Γέροντας: «Όταν πήραν τήν κιβωτό οι αλλόφυλοι, έξαιτίας τής κακής συμπεριφοράς των Ισραηλιτών, τήν έσυραν, ωσπου τήν έφεραν στόν οικο τοΰ Δαγών, τοΰ θεοΰ τους».Έπεσε τότε μέ τό πρόσωπο στή γή ο αδελφός καί

ειπε: «Τί σημαίνει αυτό;». Καί ο Γέροντας αποκρί- θηκε: «Έάν οι αλλόφυλοι τής ψυχής προλάβουν νά αιχμαλωτίσουν τόν νοΰ τοΰ ανθρώπου από αφορ­μές πού δίνει ο ίδιος, τόν σέρνουν κατά τόν ίδιο τρό­πο, εως ότου τόν φέρουν πάνω στό αόρατο πάθος. Σ’ έκεΐνο τό σημείο ακριβώς, άν κάνει στροφή ο νοΰς καί ζητήσει τόν Θεό ένθυμούμενος μάλιστα τήν αιώνια κρίση, ευθύς τό πάθος πέφτει καί έξαφανί- ζεται.Έχει γραφεί άλλωστε ότι, «έάν απομακρυνθείς από τόν δρόμο σου καί στενάξεις μετανοώντας, τότε μόνο θά σωθείς καί θά καταλάβεις σέ τί κατάπτω­ση βρισκόσουν».

83

• A · A · A ·

Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

Πέτρος-Έμμανουήλ Κλ. Οικονομόπουλος

η

μορφή πού σφράγισε τόν πρώτο αΙώνα τή Χριστιανική Ε κ κ λ η ­

σία μέ τή θεολογία καί τήν ιερ α π ο σ το λ ικ ή του δράση ύ π η ρ ξ ε ά να μ φ ισ β ή τη τα ο Παυλος ο μέγιστος καί πιθανώς ο π ιό συστηματικός άπό όλους

/ 9 / e / 1τούς άρχικούς ιεραποστόλους1. Είναι γεγονός πώς η ιεραπο­στολική διάσταση της θεολογίας

του Παύλου άρχισε νά έξετάζε- ται μόλις πρόσφατα, άπό τή δε­καετία του ’60 καί μετά. Μ έχρι τότε ο Π αυλος δεωροϋταν ως δημιουργός μιας συστηματικης δογματικης διδασκαλίας2. Σή­μερα πλέον, μέ τή βοήθεια κυ­ρίως της βιβλικης έπιστήμης, η θεολογία του Παύλου θεωρεΐται ως μιά κατεξοχήν ιεραποστολι­κή θεολογία.

* Ύποψ. Δρ. θεολογίας Α.Π.Θ., υπότροφος τοϋ κοινωφελούς ιδρύματος Άλ. Σ. Ωνάση, φοιτητής Νομικής Α.Π.Θ.

1 Βλ. Stephen Neill, A History o f Christian missions, Baltimore 19917, σελ.29.

2 David Bosch, Transforming mission. Paradigm shifts in theology of mis­sions, New York 1991, σε. 124.

» Ο Π Ο Ι Μ Η Ν -· 84

Μ έ τόν Παΰλο τό χριστιανι­κό μήνυμα έφτασε στά πέρατα τής οικουμένης. Ό Παΰλος μετά τή μεταστροφή του -ή, ορθότε­ρα, τήν ίεραποστολική του κλή-

ο / / /ο / / /ση3- πού συνέβη μέ το γνωστό δαυματουργικό τρόπο ξεκίνησε τό κήρυγμά του άρχικά άνάμε- σα στίς ’ιουδαϊκές κοινότητες καί στή συνέχεια κινήθηκε έκτός των ορίων τής Παλαιστίνης στή Μ ικρά Άσία, τή Μ ακεδονία, τήν Άθήνα, τήν Κόρινθο, τήν Κρήτη καί άργότερα τή Ρώμη, ένω άπώτερος στόχος του ήταν νά φτάσει καί τήν Ισ παν ία , νά άγγίξει δηλαδή τά όρια τοΰ τότε γνωστού κόσμου.

Ή ίεραποστολική του στρα­τηγική ά πέβλεπε στήν έπιλογή μητροπόλεων καί σημαντικων άστικων κέντρων, στά οποΐα ίδρυε μικρές έκκλησιαστικές κοινότητες, τίς οποΐες ποίμαινε ο ίδιος προσωπικά, είτε διά ζώ- σης είτε μέ έπιστολές του πού είχαν σαφή ποιμαντικό χαρα-

' 4κτήρα4.

Ή ίεραποστολική « θ έσ η » τοΰ Παύλου ήταν πώς τό Εύαγ- γέλιο ήταν μιά δύναμη γιά τή σωτηρία οποιουδήποτε πιστεύει, είτε ίουδαίου είτε ελληνα. Μ έ τόν Παΰλο τό ίεραποστολικό κί­νημα τοΰ 1ου αιώνα άπέκτησε πραγματικά εναν οικουμενικό ορίζοντα. Μ έχρι τήν Άποστο- λική Σύνοδο (48 μ.Χ.) η ίερα- ποστολή «σ τά έ9νη» δέν είχε ξεπεράσει τά σύνορα τής Συ­ρίας καί τής Κιλικίας. Α ντίθετα ο Παΰλος, άν καί δέν ύπήρξε ο πρωτος πού κήρυξε στούς έ9νι- κούς, δ ιέθετε ενα οικουμενικό όραμα γιά τή διάδοση τοΰ Λό­γου τοΰ Θεοΰ καί τόνιζε πώς όποιος άναγνωρίζει τό Χριστό καί βαπτίζετα ι καλεΐται στήν σωτηρία.

Ό Π αΰλος άξιοποίησε μέ εύελιξία5 τήν ελληνική γλωσσα καί τήν ελληνική παιδεία γιά νά μεταδώσει τήν προφητική κλή­ση πού έλαβε άπευθείας άπό τό Χριστό, δίνοντας στό χριστια­νικό κήρυγμα ενα περιεχόμενο

3 Ό .π., σελ. 126: “Instead o f referring to Paul’s ‘conversion’ we should, rather, talk about his ‘call’ ”.

4 Χρήστου Κ. Βάντσου, Ιεραποστολική, Θεσσαλονίκη 1985, σελ. 48.5 Ή ευελιξία καί ή ποιμαντική, ιεραποστολική προσαρμοστικότητα ήταν

αυθεντικά χαρακτηριστικά της δραστηριότητας τοΰ Παύλου: «τοϊς πασι γέ- γονα τά πάντα» (Α' Κορ. 9,22).

85 Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

καινούργιο, προσαρμοσμένο στίς απαιτήσεις του ελληνικού κό­σμου. Στόν Παυλο συναντάει κα­νείς μιά πρώτη συνάντηση καί σύνθεση της χριστιανικης πίστης μέ τήν ελληνική σκέψη6. Γιά τόν Παυλο ο Χ ρισ τός είνα ι τό π ρ ό σ ω π ο πο ύ π ρ ο ­σ φ έρ ε ι τή σωτηρία σέ όλο τόν κό­σμο7.

Ή πα ύ- λεια χ ρ ι ­σ τ ο λ ο γ ί α αναπτύχθηκε φυσιολογικά από τή στιγμή πού ο Π αυλος έπρε-

Cv ft - / f/ *>Cvπε ν απευσυνσει σέ ενα « εθ ν ι­κό» ακροατήριο, πολύχρωμης θρησκευτικης απόχρωσης, όπου οι θρησκευτικές ίδέες γιά εξι­

λαστήριες θυσίες, γιά νίκη μέσω της ανάστασης καί γιά «νέα ζωή» ήταν περισσότερο προ­σφ ιλείς στόν Ιουδαϊκό πα ρά στόν έθνικό κόσμο, ένω π α ρά λ­ληλα έρχονταν νά καλύψουν

τά έρω τή- μ α τα που αλλες θρη- σκειες δέν είχαν απαν­τήσ ει π ε ι­στικά.

Σ υ μ π ε ­ρασματικά, στή μ εθο ­δολογία του Π α ύ λ ο υ

μπορουμε νά διαπιστώ σουμε μιά αξιοθαύμαστη προσαρμο­στικότητα καί συγκαταβατικό- τητα ανάλογα μέ τίς ανάγκες του ακροατηρίου στό οποίο απευθυνόταν8.

6 Ιωάννης Καραβιδόπουλος, «Ή σημασία του κηρύγματος τοϋ Αποστόλου Παύλου στόν ελληνικό κόσμο», Βιβλικές Μ ελέτες Β', ΒΒ16, Θεσσαλονίκη 2000, σελ. 129-130.

7 Ό .π . σελ. 127. Στό ίδιο πλαίσιο εντάσσονται καί οί παύλειες αναφορές γιά τήν καταλλαγή όλων των πραγμάτων εν Χριστώ «τό μεσότοιχον τοϋ φραγ­μού λύσας [...] άποκαταλλάξη [...] έν ένί σώματι τω Θεω διά τοϋ σταυροϋ» (Έφ. 2, 14-16).

8 Βάντσου, Ιεραποστολική, σελ. 52.

» Ο Π Ο Ι Μ Η Ν 86

° θεός ^ * w ρω τήσει n o o o u s l·' , ,ετακινηθουν.L είχαν μέσο < ^o ,vcov ,as « μ ε τ ά

, «,ρανω ν.κά εΐνα. τό σπίτι μας. ° »

^ Χ Γ ό ^ - ****”>“ ° ' _ .

■ο θ ε ό ς δέν θά μάς Ρ ^ ' ^ ^ Τ Ζ Z Z v W *^ « τ ί ς ν τ ο Λ ό . ε ς μ α ς - Ο α μ ο ς Ρ

1

2 Η

' αενάλο μ ισ θό παίρνουμε, θ ά μας

Λ - , , λ χ τά αξιώ ματα τη ς fepyamas

κ : “ : : χ ϊ — 1

Α ° ° ; „ ο „ ς ό ^ Ρ^ ς ε < μ — ^ « · ,” F , . „ ώ ν ο ,„« ά μένουμε. θάμάςρ»τη-

7 ·0 θ ε ό ς δέν θ ά μ α ς ρω τήσει σε« , ^ φ ε ρ θ ό κ α μ εο τ ο ό ςγ ε ίτο ν ε ς μ«ς. ^

, 4 ,6 χρώμα τοό δ έρ μ α τά μας. ~ « V

8 5 .- ,ιέοη τοΰ κόσμου ταξιδευσαμε

Ό θ ε ό ς δέν θό έτπσκειρ τήκαμε ^ ~

9 , . . . , .

Ό θ ε ό ς δέν θά μάςρωτήσει άν είμαστε ^ ,,,ίί ,ν ίκ Β««.λ«*ί

ΧΡΟΝΙΚΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Κατά τό μήνα Μάρτιον ό Σεβ. Μητροπολίτης έλει- τούργησε καί έχοροστάτη- σε ώς έξης:

V Τήν 3ην Μαρτίου ό Σεβ. Μητροπολίτης μας έτέ- λεσε τούς γάμους των Κων/νου Πιτσίλκα μετά της Φανης, εις τόν Ίερόν Ναόν Άγ. Γεωργίου Λα- ρίσης, μετά του Σεβ. Μη­τροπολίτου Λαρίσης κ. Ιγνατίου.

V Τήν 8ην Μαρτίου, τήν κηδείαν της Θεοδώρας Παπάζογλου, εις τόν Ί. Ναόν Άγίου Έρμολάου Παλαιοκήπου.

V Τήν 9ην Μαρτίου ό Μη­τροπολίτης μας έτέλε- σε, εις τόν Ί. Ναόν της Άγίας Βαρβάρας Παμφί- λων, τρισάγιον διά τούς γονείς καί άδελφόν των Δαμιανού Βασιλέλλη καί ’Ιωάννου.

V Τήν 10ην Μαρτίου ό Μη­τροπολίτης μας έκκλη- σιάσθη εις τόν Ί. Ναόν Άγίου Παντελεήμονος Μυτιλήνης καί έτέλεσε τό μνημόσυνο της Κα­

λυψώς Φραντζη καί τρι­σάγιον ε ις τόν τάφοντης.

V Τήν 15 Μαρτίου ό Μη­τροπολίτης μας έκκλη- σιάσθη άπό του Ίερου Βήματος εις τό έκκλη- σάκι του Άγίου Γ εωργί- ου, έπισκόπου Μυτιλή­νης του Γηροκομείου μας καί έτ έλεσ ε τό 40νθήμερο Μνημόσυνο της Καλυψώς Φραντζη.

V Τήν 16ην Μαρτίου ό Μη­τροπολίτης μας έλει- τούργησεν ε ις τόν Ί. Ναόν Εύαγγελιστρίας Παλαιοχωρίου καί έχει- ροτόνησε εις Πρεσβύτε- ρον τόν Διάκονον Χαρά­λαμπον Γιουβανάκην.

V Τήν ιδίαν ήμέραν καί εις τόν ’ίδιον Ί. Ναόν έχειρο- θέτησεν εις πρωτοπρε­σβυτέρους τούς οικονό­μους π. Εύστάθιον Με- ταξην, Άρχιερ. Επίτρο­πον Πλωμαρίου καί π. Μάριον Γ ιουβανάκην, πα­τέρα του χειροτονηθέν- τος.

V Τήν 17ην Μαρτίου, ό Μη­

Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

I88

τροπολίτης μας έκκλησιά- σθη άπό του Ί. Βήματος είς τόν Ί. Ναόν Ταξιάρχου Μαν- δαμάδου καί έβάπτισεν τόν Ταξιάρχην - Παναγιώτην, τέ- κνον της Εύστρατίας Θεο- δωρή.

V Τήν Ιδίαν ημέραν καί είς τόν Ί. Ναόν Ζωοδόχου Πηγής Καλλονής, έχοροστάτησεν είς τόν Κατανυκτικόν Έσπε- ρινόν, συγχοροστατουντος του Μητρ. Μηθύμνης κ. Χρυ­σοστόμου.

V Τήν 20ην Μαρτίου, ό Μη­τροπολίτης μας έκκλησιά- σθη άπό του Ί. Βήματος εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν μας.

V Τήν 22αν Μαρτίου, ό Μη­τροπολίτης μας έχοροστά­τησεν, ωρα 4.30, είς τόν Ί. Ναόν Αγίων Θεοδώρων Μυ­τιλήνης κατά τήν Ακολου­θίαν τών Α' Χαιρετισμών.

V Τήν Ιδίαν ημέραν καί ωρα 7 μ.μ. έχοροστάτησεν είς τόν Ί. Ν. Εύαγγελίστριας Λάμπου Μύλων, κατά τήν Ακολουθία τών Α' χαιρετισμών.

V Τήν 24ην Μαρτίου, Κυριακή τής ’Ορθοδοξίας, έλειτούρ- γησεν είς τόν Ί. Ναόν Με- ταμορφώσεως του Συλλό­

γου Πελοποννησίων καί προ- έστη τής Δοξολογίας, έπί τή ένάρξει του Απελευθερωτι­κού πολέμου.

Επ ίσης, τήν Ιδίαν ημέραν είς Μυτιλήνην, έτέλεσε τρι- σάγιον πρό τής προτομής του 'Ήρωος Θεοδώρου Κο- λοκοτρώνη.

V Τήν 25ην Μαρτίου ό Μη­τροπολίτης μας έλειτούρ- γησε είς τόν Ί. Ναόν του Αγί­ου Θεράποντος Μυτιλήνης, έτέλεσε τρισάγιον είς τόν τάφον του Ούγγροβλαχίας Ιγνατίου προέστη τής Δο­ξολογίας τής 25ης Μαρτίου καί έτέλεσε Τρισάγιον εις τό Ήρώον πεσόντων τής Πόλης μας.

V Τήν Ιδίαν ημέραν μετά τήν παρέλαση, έτέλεσε τρισά- γιον εις τόν τάφον του Μη­τροπολίτου Μυτιλήνης Ια ­κώβου Α', είς τόν αυλειον χώρον του Νοσοκομείου μας.

V Τήν 27ην Μαρτίου, ό Μη­τροπολίτης μας έτέλεσε, είς τόν Ί. Ναόν Άγ. Γεωργίου Πληγωνίου Προηγιασμένην θείαν Λειτουργίαν καί Τρι­σάγιον διά τούς Ζαφείριον, Ζωήν καί Εύάγγελον.

89 Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

m m

V Τήν 28ην Μαρτίου, ό Μη­τροπολίτης μας, μετά του Αγίου Μηθύμνης, έτέλε- σαν τήν κηδείαν του Μι­χαήλ Κουτσαμπάση, εις τόν Ί. Ναόν του Αγίου Βα­σιλείου Μανταμάδου, καί τήν ταφήν εις τό Νεκρο- ταφεΐον.

V Τήν 29ην Μαρτίου ό Μη­τροπολίτης μας, ώρα 4.30, έτέλεσε τήν Ακολουθία τών Β' Χαιρετισμών εις τόν Ί. Ναόν Παναγίας Χρυ- σομαλλούσης καί ώρα 7 μ.μ. εις τόν Ί. Ναόν Κοι­μήσεως Θεοτόκου Κάτω Τρίτους.

Εις τόν Ίερόν Ναόν Κ. Τ ρί- τους έχειροθέτησεν εις οικονόμον τόν έφημέριον π. Κυριάκον Ψωμαν.

V Τήν 31ην Μαρτίου ό Μη­τροπολίτης μας έτέλεσε τήν Θ. Λετουργίαν εις τόν Ί. Ναόν Εύαγγελιστρίας ΆκλειδιοΟ καί τήν χειρο- θέτησιν εις οικονόμον του π. Παναγιώτη Τραγάκη, Εφημερίου του ΝαοΟ.

V Τήν ιδίαν ήμέραν εις τόν Ί. Ναόν Παναγίας Αγιάσου έχοροστάτησε κατά τόν Κατανυκτικόν Έσπερινόν.

IO Π Ο Ι Μ Η Ν

Επισκέψ εις

V Τήν 11ην Μαρτίου τόν Μη­τροπολίτη μας έπεσκέφθη εις τήν Μητρόπολιν ό Δή­μαρχος Λέσβου, κ. Δημή- τριος Βουνάτσος.

V Τήν 13ην Μαρτίου τόν Μη­τροπολίτη μας έπεσκέφθη εις τήν Μητρόπολιν ό θε­ολόγος κ. Σταυρος Μπο- ζοβίτης της Αδελφότητος «Σωτήρ».

V Τήν 20ην Μαρτίου τό Μη­τροπολίτην μας έπεσκέ­φθη εις τήν Μητρόπολίν μας ό κ. Ιωάννης Δημη- τρίου, Υποπλοίαρχος καί Διοικητής του Ναυτικου Κλιμακίου Μυτιλήνης.

V Τήν ιδίαν ήμέραν τό Μη­τροπολίτην μας έπεσκέ­φθη εις τήν Μητρόπολίν μας όμάς Ιατρών άπό τή Θεσσαλονίκη.

V Τήν 22αν Μαρτίου τόν Μη­τροπολίτην μας έπεσκέ­φθη εις τήν Μητρόπολίν μας ό κ. Πέτρος Οικονο- μόπουλος του Κ λεο μ έ­νους.

V Τήν 29ην Μαρτίου τόν Μη­τροπολίτην μας έπεσκέ­φθη εις τήν Μητρόπολιν ό νέος Δ ιοικητής της 98

90

ΑΔΤΕ , Υποστράτηγος Δημ. Μήττας, συνοδευόμενος άπό τόν μέχρι τώρα Υποδι­οικητή της 98 ΑΔΤΕ, Ύπο- στράτηγον κ. Θεόδωρον Δαγκόπουλον.

Συνεδριάσεις

V Τήν 8ην Μαρτίου, ό Μητρο­πολίτης μας προήδρευσε της Συνεδριάσεως του Δ. Συμ­βουλίου του Ίδρύματος Σα- λατέλλη.

V Τήν 20ήν Μαρτίου, ό Μη­τροπολίτης μας προήδρευσε του Μητροπολιτικου Συμ­βουλίου.

V Τήν 26ην Μαρτίου, προ­ήδρευσε του Δ.Σ, του Κλη­ροδοτήματος Σημαντήρη.

Διάφορα Μαρτίου

V Τήν 3ην Μαρτίου 2013 ό Μη­τροπολίτης μας μετά του Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Ιγνατίου, έτέλεσαν εις τόν Ίερό Ναό του Άγίου Γ ε- ωργίου Λαρίσης τόν γάμον του Κων/νου Πιτσίλκα καί της Φανης.

Ό γαμπρός είναι άδελφός του Άρχιμ. Ιακώβου Πιτσίλ- κα.

Μνημόσυνον Καλυψώς Φραντζη

Τήν 10ην Μαρτίου ό Μητρο­πολίτης μας, εις τόν Ί. Ναόν του Άγίου Παντελεήμονος Μυ­τιλήνης, έτέλεσε μετά τήν Θ. Λειτουργία τό Μνημόσυνο της έξαδέλφ ης του Καλυψώς Φραντζη, παρουσία της ά- δελφης της καί λοιπών συγ­γενών.

Μετά τό Μνημόσυνο ό Μη­τροπολίτης έτέλεσ ε Τρισά- γιον εις τόν τάφον της Α ει­μνήστου.

Ακολούθησε καφές εις τό πάρκον.

Επ ίσης, τήν 15ην Μαρτίου, μετά παρέλευση 40 ήμερων άπό του θανάτου της Κα­λυψώς, μετά τήν Θ. Λειτουρ­γίαν εις τό έκκλησάκι του Άγ. Γεωργίου Μυτιλήνης του Γη­ροκομείου μας, ό Μητροπολί­της μας έτέλεσε τό Μνημό­συνο της Καλυψώς παρουσία τών γερόντων του Γηροκο­μείου.

91 Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

m m

iΟ Π Ο Ι Μ Η Ν

Μετά τό Μνημόσυνον προ- σεφέρθη καφές εις τό Γ ρα- φείον του Γηροκομείου.

Προαγωγή Στρατηγού

Τήν 11ην Μαρτίου προήχ- θη ό Υποστράτηγος Ιωάν­νης Ήλιόπουλος σέ Αντι­στράτηγο καί παρέλαβε τήν θέσιν του Α' Ύπαρχηγου ΓΕΣ.

Τήν 27ην Μαρτίου εγινε εις τό Στρατόπεδον Μακρη του Αεροδρομίου ή τελετή Παράδοσης καί Παραλαβης της Δ ιοικήσεω ς της 98 ΑΔΤΕ, ύπό του Άντιστρατή- γου Ίωάννου Ήλιόπουλου, αχρι τουδε Διοικητου της 98 ΑΔΤΕ, εις τόν νέο προ- αχθέντα Υποστράτηγον Δη- μήτριον Μήτταν καί τοπο- θετηθέντα εις τήν Διοίκησιν της Μεραρχίας της 98 ΑΔΤΕ.

Της έκκλησιαστικης τε- λετης προέστη ό Σεβ. Μη­τροπολίτης Μηθύμνης κ. Χρυσόστομος, συμπαραστα- τούμενος ύπό του Μητρο­πολίτου μας, του Στρατιωτι­κ ο ί ίερέως, π. Κομνηνου Βράνη καί αλλους.

Παρέστησαν αί άρχαί του τόπου μέ έπικεφαλης τόν

Περιφερειάρχη κ. Άθ. Γ ια- καλη, οί άξιωματικοί έν ένερ- γεία, οί άπόστρατοι καί πλή­θους κόσμου.

Μετά τήν τελετήν πραγ- ματοποιήθηκε παρέλασις τών Στρατιωτικών Μονά­δων, άνεγνώσθησαν τά Μη­νύματα τών δύο Στρατηγών καί παρετέθη εις τήν Στρα- τιωτικήν Λέσχην δεξίωσις.

Νά σημειωθη οτι κατά τίς πρόσφατες κρίσεις προήχ- θησαν ό Υποδιοικητής της 98 ΑΔΤΕ σέ Υποστράτηγο καί ό Επιτελάρχης σέ Τα- ξίαρχο.

Χειροτονία Νέου Ίερέως

Τήν 16ην Μαρτίου ό Μη­τροπολίτης μας έτέλεσε τήν θ. Λειτουργία εις τόν Ίερόν Ναόν Εύαγγελισμου της Παναγίας Παλαιοχωρίου καί τήν εις πρεσβύτερον χει- ροτονίαν του διακόνου π. Χαραλάμπους Γιουβανάκη, νέου Εφημερίου της ένο- ρίας Παλαιοχωρίου.

Νά σημειωθη οτι εις τήν ένορίαν Παλαιοχωρίοου ύπη- ρετουσε ό Οικονόμος π. Εύστάθιος Μεταξης, μέχρι τήν τοποθέτησίν του εις τόν

92

Ίερόν Ναόν Άγ. Νικολάου Πλω- μαρίου.

Ό νέος έφημέριος είναι υιός του Οικονόμου π. Μάριου Γι- ουβανάκη καί εχει τήν κατα­γωγή του έκ του Παλαιοχωρί­ου. Εις τό τέλος της θ. Λει­τουργίας ό Μητροπολίτης μας έχειροθέτησεν εις Πρωτοπρε­σβύτερον τόν Οικ. π. Εύστά- θιον Μεταξην, Άρχιερ. Επ ί­τροπον ήδη Πλωμαρίου καί έπίσης Πρωτοπρεσβύτερον- τόν Οικ. π. Μάριον Γιουβανά- κην, πατέρα του νέου έφημε- ρίου.

Εις τήν Θ. Λειτουργίαν καί τήν χειροτονία του νέου έφη- μερίου παρέστησαν ό Δήμαρ­χος Λέσβου κ. Δημ. Βουνάτσος ό Άντιδήμαρχος κ. Αθανάσιος Φραγκόπουλος ό Πρόεδρος της Κοινότητας Παλαιοχωρίου κ. Εύστράτιος Κουτλής ό όποΐος προσέφερε εις τόν Μη­τροπολίτην μας πολύτιμον δώρον.

Μετά τά προσφερθέντα εις τήν άνακαινισμένην οικίαν ολοι έπεσκέφθησαν τό Μου- σεΐον της Ενορίας, δημιούρ­γημα του Πρωτοπρ. Εύσταθίου Μεταξη.

Διάφορα

V Τήν 17ην Μαρτίου ό Μη­τροπολίτης μας έχοροστά- τησε εις τόν Ίερόν Ναόν Ζωοδ. Πηγης Καλλονής κατά τήν Ακολουθία του Α' Κατανυκτικου Έσπερι- νου, συγχοροστατουντος του Σεβ. Μητροπολίτου Μη- θύμνης κ. Χρυσοστόμου. Προηγουμένως έγένετο ή ύποδοχή της Τ. Κάρας του Άγίου Ιγνατίου, έπισκόπου Μηθύμνης καί μεταφορά έν πομπή εις τόν Ί. Ναόν της Ζωοδ. Πηγης.

Τόν Θ. Λόγον έκήρυξεν ό Ίεροκηρυξ Άρχιμ. π. Νικό­δημος Παυλόπουλος, Ηγού­μενος της Ί. Μονης Λει- μώνος.

V Τήν 10ην Μαρτίου τόν Μη­τροπολίτην μας έπεσκέφθη ό Διοικητής του Ναυτικου Κλιμακίου Μυτιλήνης εις τήν Ίεράν Μητρόπολίν μας.

Ό Διοικητής έπέδωσε εις τόν Μητροπολίτην μας μίαν πλακέτα της Διοικήσεως του Ναυτικου Κλιμακίου.

Τήν ’ίδια ήμέρα τόν Μητρο­πολίτην μας έπεσκέφθη όμά-

—« 9 3 ·■ Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

δα Ιατρών άπό τή Θεσσα­λονίκη.

V Τήν 22αν του Μαρτίου του έτους 2013 τόν Μητροπο­λίτην μας έπεσκέφθη έθι- μοτυπικά ό νέος Διοικητής της 98 ΑΔΤΕ, Υποστράτη­γος Δημ. Μήττας, εις τήν Ί. Μητρόπολιν συνοδευό- μενος ύπό του Υποστρα­τήγου κ. Θεοδώρου Δαγ- κοπούλου, Ύποδιοικητου μέχρι τώρα της 98 ΑΔΤΕ, άρτι προαχθέντος.

V Τήν 20ην Μαρτίου, ό Μη­τροπολίτης μας έτέλεσε τήν Θ. Λειτουργία εις τόν Ί. Ναόν Μεταμορφώσεως του Σωτηρος στά Πηγα­δάκια, του Συλλόγου Πε- λοποννησίων «Ό Μο- ριάς», μέ τήν εύκαιρία της έναρξης του Άγώνος του 1821.

Άκολούθησε ή καθιερω­μένη Δοξολογία, καί ή προ­σφορά καφέ εις τήν αίθου­σα του Συλλόγου, ώς καί όμιλία του Ταξιάρχου έ.ά. Νικολάου Ταλλα.

Άμέσως μετά ό Μητροπο­λίτης μας έτέλεσε τρισά- γιον πρό του Άνδριάντος του 'Ήρωος Θεοδώρου Κολοκοτρώνη καί κατατέ­

θηκαν στεφάνια.

V Τήν 24ην Μαρτίου ό Μη­τροπολίτης μας παρέστη εις τό Δημοτικόν Θέατρον Μυτιλήνης, στήν έκδήλω- σι του χορευτικου συγ­κροτήματος της Μητρο- πόλεώς μας διά τήν 25ην Μαρτίου.

Ή τελετή ξεκίνησε μέ όμι­λία του Πρωτοσυγκέλλου της Μητροπόλεώς μας, Άρχιμ. π. Ιακώβου Καρα- μούζη, καί άκολούθησαν οι χοροί άπό τά διάφορα τμή­ματα του χορευτικου καί κυριολεκτικά καταχειρο- κροτήθηκαν.

V Τήν 25η Μαρτίου ό Μη­τροπολίτης μας, οπως κάθε χρόνο, έλειτούργη- σε ε ις τόν ιερόν Ναόν Άγίου Θεράποντος Μυτι­λήνης, προέστη της Δο­ξολογίας της 25ης Μαρ­τίου, του Τρισαγίου στόν τάφο του Έθ νεγέρ το υ Ούγγροβλαχίας Ιγνατίου. Παρέστησαν αι Άρχαί της πόλεώς μας καί της Νή­σου καί πληθος κόσμου καί οι άντιπροσωπεΐες τών Σχολείων της Πόλης μας. Τήν Κυβέρνηση έξε- προσώπησε ό άναπληρω- τής Υπουργός Έσω τε-

-· 94

ρικών Χαράλαμπος Άθανα- σίου. Τόν πανηγυρικόν της ήμέρας έξεφώνησε ό κ. Πα­ναγιώτης Σκορδας, Φιλό­λογος.

Ακολούθως έτέλεσε τρισά­γιο εις τό αγαλμα της Ε λ ευ ­θερίας καί παρακολούθησε τήν παρέλασιν άπό της έξέ- δρας.

Άμέσως μετά ό Μητροπολί­της μας μετέβη εις τό Β .Ι.Γ. Νοσοκομείον Μυτιλήνης, καί έτέλεσεν Τρισάγιον εις τόν τάφον του άειμνήστου Μη­τροπολίτου Μυτιλήνης κυ- ρου Ίακώβου Α', κτίτορος καί ίδρυτου του Νοσοκομεί­ου, έπί τη έπετείω της πρός Κύριον έκδημίας αύτου καί τη συμπληρώσει 55 έτών άπό της Κοιμήσεώς του.

V Τήν 28ην Μαρτίου, εις τόν Ίερόν Ναόν του Άγίου Βα­σιλείου Μανταμάδου ό Μη­τροπολίτης μας μετά του Σεβ. Μητροπολίτου Μηθύ- μνης κ. Χρυσοστόμου, έτέ- λεσαν τήν κηδείαν του Μι­χαήλ Κουτσαμπάση, άδελ- φου του πρωτοσυγκέλλου της Ί.Μ. Μηθύμνης, Άρχιμ. π. Νικοδήμου Κουτσαμπάση καί όμογαλάκτου άδελφου του

Μητροπολίτου μας.

Ό άείμνηστος, παρά τά σο­βαρά προβλήματα ύγείας του εζησε μέσα στήν άγάπη της οικογενείας του, τών άειμνήστων γονέων του καί τών άδελφών του.

Έκοιμήθη ό Άργολίδος Ιάκωβος

V Τήν 26ην Μαρτίου έκοιμήθη ό Μητροπολίτης Άργολίδος Ιάκωβος καί έκηδεύθη τήν 28ην εις τόν Μητροπολιτι- κόν Ναόν του Άγ. Γ εωργίου Ναυπλίου, παρουσία του Μα- καριωτάτου Άρχιεπισκόπου Άθηνών κ. Ίερωνύμου, πολ­λών Άρχιερέων, Ίερέων καί πλήθους λαου.

Ό άείμνηστος διηκόνησε ώς Ά ρχ ιερεύς τήν έπαρχία Άργολίδος άπό τό 1985 καί έποίμανε αύτήν μέ ιδιαίτερη αύταπάρνηση καί ζηλο. Δια- κρίθηκε δέ γιά τό ταπεινό του φρόνημα καί γενικά γιά τόν πολύ ένάρετο βίο του.

Χειροθεσία Οικονόμων

V Τήν 25ην Μαρτίου, ό Μη­τροπολίτης μας ε ις τόν Ίερόν Ναόν Κοιμ. Θεοτόκου

95 Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

mmΚάτω Τρίτους, κατά τήν άκολουθία τών Β' Χαιρε­τισμών έχειροθέτησεν εις Οικονόμον τόν π. Κυ­ριάκον Ψωμαν, έφημέ- ριον της ένορίας.

Επίσης τήν 31ην Μαρτί­ου, ό Μητροπολίτης μας, εις τόν Ί. Ναόν Εύαγγελι- στρίας Άκλειδιου καί στό τέλος της Θ. Λειτουργίας έχειροθέτησεν εις Οικο­νόμον τόν π. Παναγιώτην Τραγάκη, Εφημέριον της Ένορίας.

Στό ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ ΘΗΛΕΩΝ Α.Π. ΚΑΤΣΑΚΟΥ- ΛΗ προσέφεραν τόν μήνα Μάρτιο τού 2013 ο! κάτωθι:

• Ή οικ. Τάκη καί Βίκης Παπάμαλη 30,00€ εις μνή­μην Άντωνίας Μαρούσκου.

• Ή οικ. κ. Άνδρέα καί κ. Θέμις Καρπούζη άπό Άμε- ρική 1466,59€γιά 14 γεύμα­τα τών παιδιών.

• Ή οικ. κ. Χαράλαμπου Μαργαρίτη 100.00€ γιά ενα γευμα τών παιδιών.

• Ή κ. Άγγέλα Γαλετάκη 100,00€ γιά ενα γευμα τών παιδιών.

• Τά Φ.Κ. Μυτιλήνης 2.650,00€ γιά έπιχορήγηση.

• Ό ίερός Ναός Κοιμήσε­ως Θεοτόκου Άφάλωνος, 100,00€ γιά ενα γευμα παι­διών.

• Ή οικ. Τάκη καί Βίκης Παπάμαλη 30,00€ εις μνή­μην Σπύρου Σοφιανου.

• Ό κ. Άντώνιος Χριστο­δούλου άπό Κύπρο 100,00€ γιά ενα γευμα τών παιδιών.

• Ό Μητροπολίτης Μυτι­λήνης κ.κ. Ιάκω βος Φραντζης 100,00€ γιά ενα γευμα τών παιδιών εις μνή­μην Μιχαήλ Κουτσαμπάση.

• Ό Μητροπολίτης Μυτι­λήνης 100,00 € γιά ενα γευμα τών παιδιών εις μνή­μην Εύαγγελίας Δημητρί- ου.

• Τά Φ.Κ. Μυτιλήνης 1.900,00€ γιά έπιχορήγηση.

Τό Δ/κο συμβούλιο, τό προσωπικό καί τά παιδιά εύχαριστοΟν θερμά.

§Ο Π Ο Ι Μ Η Ν 96

’&πό τήν εορτή τής 25ης Μαρτίου, μέ τήν παρουσία τών χορευτικών παραδοσιακών συγκροτημάτων τής Ίερας μας Μητροπόλεως

(Δημοτικό Θ έατρο Μυτιλήνης 24/3/2013).

’&πό τήν έπέτειο τών έγκαινίων τοϋ ναοϋ τοϋ '&γίου Θ εοδώ ρου τοϋ βυ^αντίου (98/ΑΔΤΕ, 23/2/2013).

Ή κάθοδος στόν "&δη (βυζαντινό Μουσείο Ίερας Μητροπόλεως Μυτιλήνης).