ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΦΥΤΟΛΟΓΙΟ

ΣΤ΄ ΤΑΞΗ ΣΤ΄ ΤΑΞΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΟΡΤΑΡΙΑΣΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΟΡΤΑΡΙΑΣ

ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ:2013-2014ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ:2013-2014

ΤριανταφυλλιάΤριανταφυλλιά Η τριανταφυλλιά (επιστ. Ροδή, Rosa)

είναι γένος φυτών που ανήκει την οικογένεια των Ροδοειδών (Rosaceae).

Είναι καλλωπιστικό και φυλλοβόλο φυτό. Αποτελείται από τη ρίζα, τον βλαστό, ταφύλλα και τα μπουμπούκια της. Η ρίζα της τριανταφυλλιάς είναι αποξυλωμένη και διακλαδίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Συνεχίζοντας, ο βλαστός της αρχικά είναι τρυφερός και πράσινος, ενώ κάποια στιγμή αρχίζει να σκληραίνει και να αποξηραίνεται. Επίσης, ο βλαστός εξωτερικά έχει αγκάθια, όπως και τα φύλλα στις άκρες τους.

Τα άνθη της τριανταφυλλιάς βγαίνουν στις άκρες των τρυφερών βλαστών. Στην αρχή είναι κλειστά τα μπουμπούκια της, ενώ σιγά σιγά αρχίζουν να ανοίγουν και να ξεπετάγονται τα πέταλα. Τα πέταλα έχουν διάφορα χρώματα όπως λευκό, κόκκινο, ροζ, κίτρινο και άλλα.

Το χρώμα των λουλουδιών τους είναι ανάλογο με την ποικιλία της κάθε τριανταφυλλιάς.

Η τριανταφυλλιά πολλαπλασιάζεται με πέντε τρόπους. Πολλαπλασιάζεται με παράρριζα, με σπέρματα, με καταβολάδες, με μοσχεύματα και με μπόλιασμα. Η τριανταφυλλιά, εκτός από την ομορφιά και τα ευωδιαστά άνθη, παρέχει και αιθέριοαρωματικό λάδι εξαιρετικής ποιότητας, που παίρνουμε από τα ροδοπέταλα της και που χρησιμεύει στην παρασκευή αρωμάτων. Επίσης τα πέταλα των τριαντάφυλλων, κυρίως τα ροζ, μπορούν να γίνουν και γλυκό.

Antirrhinum majus-Σκυλάκι Το σκυλάκι ή αντιρρίνο έχει καταγωγή απο τη Μεσόγειο. Η ονόμασία του

οφείλεται στα ζυγόμορφα άνθη του,που αν τα πιέσουμε στη βάση τους ανοίγουν σαν σαγόνια σκύλου. Το σκυλάκι είναι ένα από τα παλιά ανθοκομικά φυτά σε όλο το κόσμο,και παράγονται συνεχώς νέες ποικιλίες για αυτό βρίσκεται ακόμα σε κυρίαρχη θέση στη κηποτεχνία. 

Το σκυλάκι συγκαταλέγεται στη κατηγορία των σκληρών ετήσιων φυτών.

Θέση:Το φυτό αυτό προτιμάται να φυτεύεται σε ηλιόλουστες θέσεις όμως και σε ημισκίερες μπορεί να αναπτυχθεί ικανοποιητικά.

Χώμα:Το σκυλάκι προτιμά μέσης γονιμότητας εδάφη αλλά μπορεί να ανταπεξέλθει και σε φτωχότερα εδάφη.

Πότισμα:Ποτίζουμε το φυτό αυτό όταν το χώμα είναι ελαφρώς στεγνό.Κρατάμε το ψώμα πάντα νωπό,ποτίζοντας τις ζεστές ημέρες πιο τακτικά.

Λίπανση:Αν θελήσει κανείς να λιπάνει μπορεί να το κάνει το φθινόπωρο.Αν όμως το αγοράσει το σκυλάκι κάποιος ανθισμένο δεν χρειάζεται λίπανση.

Κλάδεμα:Το σκυλάκι δεν χρειάζεται κλάδεμα.

Πολλαπλασιασμός:Το φυτό αυτό πολλαπλασιάζεται μόνο του με σπόρο που πέφτει στο έδαφος.Σε περίπτωση που τα μητρικά φυτά είναι υβρίδια,τότε τα νέα δεν θα έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά.

Εχθροί-Ασθένειες:Το σκυλάκι είναι ένα φυτό χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Ενίοτε προσβάλλεται από σκωριάσεις. 

Λίγα λόγια για το σκυλάκι...

Το σκυλάκι χρειάζεται ηλιόλουστες ή ημισκίερες θέσεις

 

Ανθεκτικό σε υψηλές θερμοκρασίες

Ανθεκτικό σε χαμηλές θερμοκρασίες

Τακτικά ποτίσματα από λίγο

  Άνθιση το Φεβρουάριο-Σεπτέμβρη

 

Prunus Armeniaca-Βερίκοκο Το βερίκοκο (ορθότερα "βερίκοκκο") είναι

ο καρπός της βερικοκιάς της οικογενείας των ροδιδών.Η ονομασία «βερίκοκο» προήλθε πιθανώς από το λατ. praecocia που σημαίνει «πρώιμα», επειδή παρουσιάζει πρώιμη ωρίμανση. Από την ελληνική ονομασία προέρχεται η αραβική berkuk.

Κατάγεται από τη Β. Κίνα, Μαντζουρία και Μογγολία και ήρθε στην Ευρώπη από την Αρμενία απ΄ όπου πήρε και το όνομά της. Η καλλιέργειά της ήταν γνωστή στην Κίνα από το 2.200 π.Χ. και φαίνεται ότι μεταφέρθηκε στην Ελλάδα από τον Μέγα Αλέξανδρο, γιατί δεν αναφέρεται από τονΘεόφραστο (400 π.Χ.).Ο Διοσκουρίδης ανέφερε τα βερίκοκα ως αρμενικά μήλα, λόγω της προέλευσης του φυτού. Στην Κύπρο και στα Δωδεκάνησα το ονομάζουν χρυσόμηλο, ενώ σε άλλα μέρη της Ελλάδος χρησιμοποιούν το όνομα ζαρδελιά.

Είναι σαρκώδης, σφαιρικός, με αυλακωτή κοιλιακή ραφή. Ο πυρήνας (κουκούτσι) είναι ξυλώδης και στο εσωτερικό του περιέχει 1-2 σπόρια με πικρή γεύση που μοιάζουν με αμύγδαλα και χρησιμοποιούνται στην φαρμακοποιία.Το σαρκώδες και χυμώδες περικάρπιο είναι εύγευστο, γλυκό και έχει χρώμα πορτοκαλοκίτρινο. Το εξωτερικό του βερίκοκου (φλούδα) είναι λεπτό, συνήθως χνουδωτό και είναι χρώματος κίτρινου με μερικές κόκκινες κηλίδες στη μπροστινή του πλευρά.Είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α. Επίσης περιέχει βιταμίνες C, Β1, Β2 και φυσικό σάκχαρο. Επίσης τα βερίκοκα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες. Το βερίκοκο καταναλώνεται νωπό ωςφρούτο. Επίσης μπορεί να καταναλωθεί και αποξηραμένο, γίνεται μαρμελάδα, κομπόστα, χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και γίνεται λικέρ και χυμός.

Η ελιά ή ελαιόδενδρο ή λιόδεντρο (επιστ. Ελαία, Olea) είναι γένος καρποφόρων δέντρων της οικογένειας των Ελαιοειδών(Oleaceae), το οποίο συναντάται πολύ συχνά και στην Ελλάδα. Ο καρπός του ονομάζεται επίσης ελιά και από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο. Η ελιά υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς.

Ιστορία Η ελιά είναι γνωστή από τους αρχαιότατους

χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στηνΑκρόπολη.

Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.Χ, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της.

Είναι δέντρο αειθαλές, έχει φύλλα αντίθετα, λογχοειδή, δερματώδη, σκουροπράσινα στην άνω επιφάνεια και αργυρόχροα στην κάτω. Τα άνθη της είναι λευκωπά, μονοπέταλα και πολύ μικρά, σχηματίζουν ταξιανθία βότρυος και εμφανίζονται προς το τέλος Μαΐου, ενώ ο καρπός ωριμάζει και συλλέγεται κατά τα τέλη του φθινοπώρου και αρχές του χειμώνα. Ο κορμός της ελιάς είναι οζώδης και καλύπτεται από τεφρόφαιο φλοιό.