ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2020 l ΤΕΥΧΟΣ 133 l ΙΟΥΝΙΟΣ, 2020 l ΤΕΥΧΟΣ 138

g 18 h

ΣΤΙΓΜΕΣ

Ποιός είναι λοιπόν ο Χριστιανός;Αυτός που νιώθει, πως είναι αμαρτωλός.Νιώθει την ανάγκη της μετάνοιας.Επιζητεί τη συγχώρηση.Πιστεύει, πως η όλη τούτη διεργασία

πραγματοποιείται δια του Χριστού και μόνον.Στο βάθος της κάθε ψυχής, κάτω από όποιες

στάχτες, υπάρχει ο σπόρος μιας ανήμερης νοσταλγίας του παραδείσου. Μιας επιστροφής στην αρχική βάση. Εκεί, απ’ όπου έφυγε. Μιας αναζήτησης της θείας τάξης.

Τούτη η εμβάθυνση, τη λυτρωτική χαρά έχει περιεχόμενο.

Μια πρόγευση παραδείσου στον κόσμο τούτο. Και αιωνιότητας.

Κι είναι τόσο απαραίτητη στον άνθρωπο.Ο Πατέρας, συχνά, μας δίνει ευκαιρία για

μια “περιπέτεια”.Στιγμές όμορφες. Παραδείσου στιγμές.Μια, εξομολόγηση.Προσέλευση στο ποτήριο της ζωής.Στιγμές κατασκηνωτικές. Συναδελφικές στιγμές.Νοσταλγία...

ζ.α.

02

g 18 h

Απομακρυνθήκαμε από την πίστη μας. Το διαπιστώνουμε καθημε-ρινά. Την αφήσαμε στη γωνιά. Κυκλοφορούμε σαν ζωντανοί - νεκροί.

Καταφύγαμε στους νεκρούς τύπους, για να στηρίξουμε την ανημπόρια μας.

Επιδοθήκαμε λαίμαργα στην απόκτηση υλικών αγαθών.Πιστέψαμε, πως έτσι θα γεμίσουμε τα κενά μας.Καταλήξαμε πού;Όλοι φωνάζουμε. Μιλούμε για θεωρίες. Μελετούμε φιλοσοφικά

συστήματα.Βλέπουμε παντού σκοπιμότητες.Κρίνουμε τους πάντες.Αφήνουμε ανεκμετάλλευτο το ανοιχτό βιβλίο του Θεού, που η

φύση γύρω μας ανοίγει.Ζητείται εκχριστιανισμός των... χριστιανών.Νέα αντιμετώπιση ευκαιριών και καταστάσεων.Η λύση. Μια. Επιστροφή στις ρίζες μας.Να γυρίσουμε πίσω στην πηγή. Να πιούμε από το δικό της

νερό. Το καθαρό.Ν’ αλλάξουμε δρόμο.Ν’ αφήσουμε πίσω μας τα μονοπάτια της ευκολίας. Και της ρα-

στώνης.Ν’ άναπλάσουμε τις ατραπούς της απλότητας. Και της γνησιότη-

τας. Άνετα μας οδηγούν στης αγιότητας τα καθαρά νερά.Το τέλμα χαίνει τραγικά. ΑδυσώπηταΣτα θέματα ζωής οι πειραματισμοί δεν χωρούν.Η άποψη “κλείνομαι στο νησί μου” δεν είναι λύση. Η απομόνωση δρα

καταλυτικά. Καταστροφικά.Ζούμε στην κοινωνία. Με τους άλλους. Να προχωρήσουμε λοιπόν.

Μαζύ.Και ο Χριστός θα ευλογεί. ο +π.Γ.

[Ανα] - Ψηλαφήσεις

03

ΣΤΟΧΟΣ ΖΩΗΣ

g 18 h04

Μικρές

Δεν θα την πω αυτή τη λέξη. Πληγώνει.Δεν θα υπενθυμίσω εκείνο το γεγονός. Στενοχωρεί.Δεν θα μιλήσω απότομα. Γιατί θα μεταμεληθώ.Δεν θα πω κακό για τον άλλο. Είναι κουτσομπολιό.Δεν θα διακόψω τον άλλον, όταν μιλά. Είναι αγενές.Δεν θα πω αυτό το αστείο. Είναι άσχημο.Δεν θα πετιέμαι σαν τον κόκορα. Είναι προπέτεια.Δεν θα φλυαρώ. Δείχνει ελαφρότητα.Δεν θα μεταφέρω ανεξέλεγκτη πληροφορία. Ίσως να μην

είναι σωστή.Δεν θα χρησιμοποιώ υπονοούμενα. Δεν είναι ευθές.Δεν θα μιλώ θυμωμένος. Γιατί θα το μετανιώσω.Θα φροντίζω να μιλώ, όταν και όσο πρέπει.Θα είμαι εύκολος να πω κάτι καλό για τον άλλο.Θα δικαιολογώ τους διπλανούς μου στο φταίξιμό τους.Θα βρίσκω πάντα έναν ενισχυτικό λόγο για τους άλλους. Τους

αδύνατους. Τους πονεμένους.Θα προσπαθώ να μιλώ ευγενικά.Θα δημιουργώ ευχάριστη ατμόσφαιρα.Θα μιλώ με ειλικρίνεια. Καθαρά. Σταράτα.Θ” αγωνίζομαι ν” ακούω παρά να μιλώ.Θα μιλώ και με τη σιωπή μου.

H αγάπη στη ζωή μας είναι το στοιχείο το θεμελιακά τοποθετημένο έξω από την εξουσία μας. Δοσμένο δωρεάν.Ανεξάρτητο. Και μεσολαβεί πολύ συχνά στον μικρό και προσωπικό μας, κόσμο...” (Πωλ Κλωντέλ)

Χρειάζεται να συνεχίσω; γ.

αναδύσε ι ς

g 18 h

Οι μάρτυρες έβλεπαν τα θυσιαστήρια να κατασκάπτονται. Τους ναούς να κλείουν. Τους ιερείς να οδηγούνται στον τόπο της εξορίας.Όλους τους πιστούς να διώκονται. Δεν κάμπτονταν, αλλ’ έσπευδαν να προσφέρουν τη ζωή τους θυσία στον Δεσπότη.

Εγκατέλειπαν τα πάντα. Έτρεχαν να προσθέσουν τον εαυτό τους στους χορούς των αγγέλων. Και αν τώρα δεν πεθάνουμε, έλεγαν, θα πεθάνουμε έπειτα από λίγα χρόνια. Είναι καλύτερα να πεθάνουμε τώρα υπέρ του Βασιλέως των αγγέλων...

Αν υπέρ του Βασιλέως των αγγέλων πεθάνουμε, θα λάβουμε πάλι τα σώματα με περισσότερη δόξα. Θα επανέλθουμε με πολλή λαμπρότητα. Και θα πάρουμε στεφάνους και αμοιβές πολύ μεγαλύτερες από τους πόνους του μαρτυρίου.

Οι μάρτυρες οδηγούνταν στον τόπο της σφαγής. Και σκιρτούν από χαρά. Διότι ο πόθος της αιώνιας ζωής εξαλείφει την οδύνη της σφαγής.

Δεν βλέπει ο μάρτυρας τους κινδύνους, αλλά τους στεφάνους. Δεν φρίττει για τις πληγές, αλλ’ αριθμεί τα βραβεία. Δεν βλέπει τους δημίους που τον μαστιγώνουν, αλλά σκέφτεται τους αγγέλους που επευφημούν στον ουρανό. Δεν απασχολείται με τους προσωρινούς κινδύνους, αλλά μελετά τα αιώνια έπαθλα. (Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος) Φ.

Της αλήθειας. . .

...εδραιώματα

05

Μετάληψη......μιας αρκτικής καλοκαιριάτικης νύχτας: Οσμή πάγου

και μπουμπουκιών που σκάνε γκριζωπές ανταύγειες σε γυμνούς κορμούς, λούστρο ρετσίνας σε καινούργια φύλλα - φουρφούρισμα του νερού στις σχισμές των πάγων, τρίλλιες των Iovsangare- νεκρό αντιφέγγισμα των όγκων πάγου, πορφυρά κύματα ροδόδενδρων στην ακρογιαλιά ανάμεσα σε καφετιά ξερόκλαδα pinguiculas, λευκές σταγόνες από δροσερό ηλιοφώτιστο νερό.

Νίκη. Nτάγκ Χάμμερσκελντ

g 18 h06

“Έναν τέτοιο αγώνα, ψυχικό και πνευματικό, φιλοδοξεί να εξεγείρει μέσα στις συνειδήσεις όλων μας το περιοδικό αυτό.

Θα αντλήσει δυνάμεις από το χθες κι από το σήμερα. Θα στραφεί με προσδοκία θερμή, με λαχτάρα, στο αύριο, σ’ αυτούς που έρχονται νέοι κι άφθαρτοι, με τα μηνύματά τους.

Σ’ όλες τις εποχές παρουσιάστηκαν και παρουσιάζονται συνει-δήσεις, άνθρωποι, ψυχές που ζουν μ’ ένταση αυτά τα αιτήματα και που τα εφαρμόζουν ή που διψάνε να τα εφαρμόσουν. Θα προ-σπαθήσουμε να συγκομίσουμε στις σελίδες μας όλων των επο-χών τους καρπούς προσέχοντας ιδιαίτερα στις φωνές του καιρού μας.

Η πνευματική εγρήγορση δεν επιτρέπεται σε κανέναν καιρό - πολύ λιγώτερο στον δικό μας - ν’ αποτελεί αίρεση ή προνόμιο.

Ο φωτισμός όλο και μεγαλύτερου αριθμού συνειδήσεων, η παροχή ενός μέσου να προσπελάζεται η υψηλή παιδεία, να επισημαίνονται και ν’ αναλύονται χωρίς προκατάληψη τα ζητήματα του κόσμου, να προβάλλεται η ελευθερία του κριτικού στοχασμού, είναι νόμιμα πνευματικά αιτήματα του ανθρώπου. Θα τα υπηρετήσουμε”.

(“Εποχές” 5/63)* * *Τα βιβλία είναι πράγματα της φύσης μας· είναι εμείς, όσοι κι

αν είμαστε· είναι μια ανθρώπινη φύση, που μας προεκτείνει προς τις ρίζες μας, με την πείρα και τη σοφία των περασμένων γενεών· και που, με τα οράματά μας, την προεκτείνουμε προς το μέλλον.

Αν βλέπουμε τα βιβλία να έχουν ρυτίδες, ας μη βιαζόμαστε: Ίσως οι ρυτίδες αυτές να είναι δικές μας.

Αν μας ενθουσιάζουν, ας χαρούμε που η ψυχή μας είναι το σκεύος αυτού του ενθουσιασμού (...)”

Γ. Σεφέρης. (Ομιλία στη Βαρκελώνη)

Διαυγάσεις Οριακές

Μονάχα...

g 18 h07

“Ο θρίαμβος μέσα στο πνεύμα μου άρρητος ήταν, γι’ αυτόν δεν μπορώ να μιλήσω ή να γράψω, ούτε μπορεί να συγκριθεί μ’ οτιδήποτε εξόν από τη γέννηση ζωής μέσα στο θάνατο σε μιάν ανάσταση νεκρών... Στο φως αυτό κατευθείαν το πνεύμα μου εξέταζε όλα τα όνταθωρώντας το Θεό σε κάθε πλάσμα και δημιούργημα, ακόμα και στα βότανα και στο χορτάρι...”

(Ιάκωβος Μπαίμε)

“Άνοιξα τα μάτια μου... Κι ανάμεσα από την ακτινοβολία της όψης Του ολόγυρά μουσ’ όλα τα πράγματα που ατένιζε η ματιά μουθωρούσα μονάχα Θεό!

* * *“Κάθε στγμή, από ‘δω κι από κει,αντηχεί μιας αγάπης φωνή...”

(R. A. Nicholson)

“Πιστεύω ότι η χριστιανική πίστη μπορεί με τον πλούτο και το βάθος της

ν’ αναταποκρίνεται σε κάθε εποχή στις πνευματικές ανάγκες της ανθρωπότητας, χωρίς να αλλάξει τίποτα από την ουσία της...”

Πατήρ Δημήτριος Στανιλοάε

g 18 h

Δονήσεις

Κουρδίζουμε τις διαθέσεις μας σε τέτοιο έντονο βαθμό, ώστε να φτάσουν μια ώρα να γίνουν πάθη, λατρείες, πόθοι, εκδίκηση, οργή. Το σπίρτο το ανάβει στα φρύγανα μια απόφαση, εκείνη που φωνάζει πως “θέλω να νιώσω έτσι!”

Η φωτιά μετά, η πυρκαγιά ύστερα, ξεπερνούν την πρώτη ευθύνη μας, ακυρώνουν τον έλεγχο και τον αυτοέλεγχο. Ελεγχόμαστε πια από εκείνο που στην αρχή ελέγχαμε. Μας σκηνοθετεί το έργο που σκηνοθετήσαμε, μας κατακτά το πλάσμα που κατακτήσαμε. Ακόμη και Ο Υπηρέτης στο σενάριο του Χάρολντ Πίντερ, για την ταινία του Λόουζι, από ένα σημείο της συμβίωσης κι έπειτα, εξουσιάζει απάνθρωπα τον κύριό του.

Μάρω Βαμβουνάκη

* * *Έτσι γίνεται φανερό πως η αλήθεια του Τριαδικού

Θεού, η αλήθεια της Αγάπης, της Ενότητος και της Ελευθερίας, που πρέπει να αποτελεί παντού και πάντοτε το κήρυγμα της Εκκλησίας, μπορεί να βοηθήσει την ανθρωπότητα να ζήσει σαν πραγματική κοινωνία.

Eν πάση περιπτώσει μπορεί να βοηθήσει τους νέους να βρουν το δρόμο για μια αληθινή και δημιουργική αμφισβήτηση...

Π. Νέλλας

Στης Ζωής την πορε ία

08

g 18 h

~Πύρσος~

Από πού καταγόμαστε; Τί είμαστε; Πού πηγαίνουμε;Ποιός θα μας δώσει την απάντηση; Μόνο η πίστη.Χωρίς την Αποκάλυψη, χωρίς τη διδασκαλία της

Εκκλησίας, που είναι η θεματοφύλακας του Χριστού, ο κόσμος δεν εξηγείται και ούτε υπάρχει λόγος να υπάρχει.

Η πίστη, δώρο του Θεού, σ’ όλους, που έχουν καλή θέληση, χορηγείται. Αρκεί να υπάρχει το αδιάσειστο βάθρο της ταπεινοφροσύνης.

Σκύψε, γονάτισε, προσκύνησε και θα σου δοθεί η πίστη.Πες: “πάψε ανόητο λογικό που ζητάς να εξερευνάς” κι

άκουσε το Θεό και θα σου δοθεί η πίστη.Συ που έχεις την πίστη, να είσαι υπερήφανος γι’ αυτήν, να

την διαφυλάττεις, να την αυξήσεις και να την μεταδώσεις, σαν τη σκυτάλη, και στους άλλους.

“Εν αυτή νίκα”. Ειρ. Τυπαλδος

Πόσο κουραστικό είναι το ότι υποχρεωνόμαστε να παίζουμε το ρόλο, που δεν μας ανήκει, ένα ρόλο, που δεν είναι δικός μας: Να μη δείχνεσαι στους άλλους τέτοιος, που είσαι πραγματικά μέσα σου για την εκπλήρωση του έργου σου, για να σου δώσουν την άδεια να το εκπληρώσεις.

Πόσο εξουθενωτικό και αναπόφευκτο, αφού οι άνθρωποι, έχουν οργανώσει τη συμβίωσή τους με κανόνες! Nτάγκ Χάμμερσκελντ

09

g 18 h

Προσπελάσεις...Νέος ιερεύς στον Άγ. Δο-

μέτιο.Προσπαθώ να επικοινω-

νήσω με τον κόσμο.Με πλησιάζει η γιαγιά

Μαρίτσα.-Θέλω να κάνω ένα δώρο

στην Εκκλησία. Κάτι που νομίζεις, ότι χρειάζεσαι στην Χριστιανικήν Κίνηση.

- Θα σου πω.Αργότερα την ενημέρωσα.Μας αγόρασε έναν πολυ-

γράφο.Τυπώναμε λοιπόν κά-

ποια φυλλάδια. Ήταν μια προσπάθεια απλή. Χωρίς απαιτήσεις. Ένα “ανοιχτό γράμμα” προς τους ενορίτες.

Αρκετά καλά σχόλια ακού-στηκαν.

Υπήρχαν όμως και αρνητι-κά.

- Τί; Είμαστε στον καιρό της Ε.Ο.Κ.Α.; Τότε ρίχναμε φυλλάδια (!)

Κάποιες κυρίες, καλοδιάθε-τες, με πλησίασαν...

Είχαμε αρχίσει τους “κύ-κλους μελέτης Αγ. Γραφής”.

Υπήρξε αρκετό ενδιαφέρον.Η προσέλευση μεγάλωνε.Ήταν και μερικές, που συν-

δέονταν με άλλους κύκλους. Δεν δημιουργήθηκε πρό-

βλημα.Ξεκίνησαν μάλιστα να δρα-

στηριοποιούνται.Σ’ ελάχιστο χρόνο ο σύ-

ζυγος κάποιας απ’ αυτές, πέθανε.

Με πλησίασε.- Η κηδεία θα γίνει αύριο

στον Τρυπιώτη. Θέλω να την κάμεις εσύ. Και να εκφω-νήσεις και επικήδειο.

Προσπάθησα να την μετα- πείσω. Τίποτε. Τον άνθρωπον δεν τον ήξερα.

Ο χρόνος που προσφερό-ταν, ελάχιστος.

Τί κάνουμε λοιπόν;Ζήτησα κάποιες πληροφο-

ρίες.Μίλησα. Για τον θάνατο.

Για τί άλλο;Ο Θεός βοήθησε.Πρώτες εμπειρίες...

(από το “ημερολόγιο ενός πνευματικού”)

10g h

g 18 h

Ρ ε ύ ματ α Ε λ π ί δ α ς

11

Το......σύννεφο της απελπισίας παγερό. Μαύρο. Έχει καλύψει την

καρδιά των δύο οδοιπόρων.Οδοιπορεί μαζύ τους η ίδια η ελπίδα. Τους μιλά. Αισθάνονται

παράξενα εκείνα του ξένου τα λόγια. Λέξεις που έφεραν γαλήνη. Ελπίδα. Παρηγοριά. Χαρά.

Τον καταλαβαίνουν επιτέλους.Όταν έφυγε, οι δύο άφησαν τα σκοτάδια της νύχτας τους.Κ’ επέτρεψαν να τους διασχίσει η φωτοβολή της ελπίδας.Γύρισαν φέρνοντας μαζύ τους την ευτυχία.Στη ζωή μας εύκολα μας ξεφεύγει η προσδοκία του αύριο.Η νύχτα, που θα φέρει τη μέρα, θα έχει μαζύ της και την

ελπίδα.Κάθε καινούργια μέρα είναι και μια ελπίδα.Η καθημερινότητα γίνεται αλυσίδα με κρίκους ελπίδων.Υπάρχει βέβαια και η άλλη. Η χριστιανική.Η αγία συνέχεια της πίστης.Η μορφοποίηση των μελλοντικών προσδοκιών.Της αιωνιότητας η προσδοκία.Η ελπίδα θα δώσει στης ζωής τον αγώνα τον πιο απρόσβλητο

οπλισμό.Την περικεφαλαία της σωτηρίας. Την προόδο. Την ωριμότητα

του φρονήματος. β.

g 18 h

Ένα τέτοιο φάντασμα είναι ο Αβραάμ Μπόμπα, ο εβραίος “κουρέας της Τρεμπλίνκα”, που έκοβε τα μαλλιά των γυναικών λίγο πριν θανατωθούν στους θαλάμους αερίων. Στο αυτοβιογραφικό “Patagonian hare” (Ο λαγός της Παταγονίας”).

Ο Λανζμάν θυμάται την ανακάλυψη αυτού του ανθρώπου ύστερα από χρόνια ερευνών στην Νέα Υόρκη και στο Ισραήλ. “Θυμάμαι πόσο δύσκολο ήταν να μιλήσει μπροστά στην κάμερα.

Τον πήγα σε μια καλύβα στα βουνά της Νέας Υόρκης. Μείναμε εκεί δύο ημέρες.

Δεν κράτησα ούτε σημειώσεις. Ίσως τότε κατάλαβε ότι δεν ενδιαφερόμουν απλώς, αλλά ήμουν απολύτως ειλικρινής στην αναζήτηση του εβραϊκού συναισθήματος για το Ολοκαύτωμα.

Όταν τους ρώτησα πώς επέζησαν, μου απάντησαν “από τύχη”, εξαιτίας της δύναμής τους ή ακόμα και του Θεού.

Κάποιοι δεν ήξεραν καν πώς τα κατάφεραν. Το θέμα της διάσωσής τους με ενδιαφέρει πολύ, γιατί, κόντρα

σε όσα ακούγονται σήμερα, ο ρόλος τους στα στρατόπεδα δεν ήταν παθητικός.

Εκεί, αυτά που τους κράτησαν ζωντανούς ήταν η σκέψη των παιδιών τους, των δικών τους, η πίστη στο Θεό, η αγάπη στην πατρίδα, η αγάπη για την ίδια τη ζωή. Αλλά και η ανάγκη να μιλήσουν γι’ αυτά, να μην εξολοθρευτούν χωρίς ν’ αφήσουν ίχνος.

Ο μεγαλύτερος ηρωισμός που επέδειξαν ήταν που επέζησαν όλων αυτών”. (Άρτεμις Αλκαλαή, “ Τα Νέα”)

αιων ιότητας

Ψηφίδες

12

g 18 h

Μηδενιστής ήταν για τον Χέγκελ μόνο ο σκεπτικιστής που δεν είχε άλλη διέξοδο από την αντίφαση ή τη φιλοσοφική αυτοκτονία. Δημιούργησε όμως ο ίδιος ένα άλλο είδος μηδενιστών που, κάνοντας την ανία αρχή δράσης, θα ταυτίσουν την αυτοκτονία τους με τη φιλοσοφική δολοφονία.

Εδώ γεννιούνται οι τρομοκράτες που αποφάσισαν ότι έπρεπε να σκοτώνουν και να πεθαίνουν για να υπάρχουν, αφού ο άνθρωπος και η ιστορία δεν μπορούν να δημιουργηθούν παρά με τη θυσία και το φόνο.

Αυτή η μεγάλη ιδέα, σύμφωνα με την οποία κάθε ιδεαλισμός είναι κενός, αν δεν πληρώνεται με τη διακύβευση της ζωής, οδηγήθηκε ως τις άκρες συνέπειές της από νέους που δεν τη δίδασκαν από πανεπιστημιακής έδρας μέχρι να πεθάνουν στο κρεβάτι τους, αλλά με τις εκρήξεις βομβών κι ακόμα με αγχόνες. (Αλμπέρ Καμύ)

λόγια

13

αγάπης

Kόρη μου,

Παρηγοριά σε κάθε λύπη είναι η συναν

α-

στροφή με τους φίλους. (Μ. Βασίλειος)

Μην το ξεχνάς.

g 18 h

Ανοιχτό Παράθυρο...

στον

κόσμο

Κάποιοι νέοι διασκεδάζουν. Έχουν καταναλώσει οινοπνευματώδη.Μεταξύ σοβαρού και αστείου, μια κοπέλλα ανάβει ένα σπίρτο.Η γειτονική Εκκλησία κάηκε. Μαζύ όμως και μια κυρία που

ήταν μέσα.Παρεμβαίνει ο πατέρας της νέας. Η τιμωρία της ήταν να

προσφέρει κοινωνική εργασία.Συμμετέχει λοιπόν στην προσπάθεια “ας προσευχηθούμε μαζύ”.Δέχεται τηλεφωνήματα διαφόρων. Καθοδηγεί. Παραπέμπει στην

Αγία Γραφή για περαιτέρω μελέτην.Οι τύψεις την βασανίζουν.Ένα τηλεφώνημα διαφέρει. Μια φωνή ιδιαίτερα χρωματισμένη.Ένας άντρας. Που την ευχαριστεί.Εκείνη εκπλήττεται.Την ξανακαλεί.Η κοπέλλα προβληματίζεται. Προσπαθεί ν’ αποφύγει.Εμφανίζεται εκείνος αργότερα. Θέλει να της μιλήσει.Αρνείται. Ο νέος επιμένει.Όταν εκείνη συγκαταβαίνει, της εκφράζει τις ευχαριστίες του.

Ο τρόπος της τον βοήθησε ν’ ανακαλύψει την προσευχή. Βρίσκει νόημα τώρα στη ζωή του.

H αποκάλυψη; Η κυρία που ήταν στον ναό, ήταν... η μητέρα του. Δεν... πέθανε.

Την επισκέπτεται η νέα.Η μητέρα έχει προβλήματα υγείας. Τη δέχεται. Πολύ φιλικά

μάλιστα.Αποκαλύψεις. Η φωτιά ήταν σωτήρια γι’ αυτην. Έκπληκτη η

νεαρή. Είναι δυνατόν; Δεν αισθάνεται κακίαν. Μόνον ευχαριστεί το Θεό. Στη φωτιά Τον βρήκε.

Η κοπέλλα αναζητεί το νόημα της ζωής. Προσεύχεται συνεχώς, Τον ευχαριστεί για όλα. Παράξενος, ναι, ο τρόπος, για να βρούν κάποιοι το δρόμο τους.

Να μη ξεχνούμε: Απ’ το αγκάθι βγαίνει ρόδο. (Από την Τ.V)

17β14

g 15 h

Το νέο μήνυμα του φιλοσό-φου Χέρμπερτ Μαρκούζε προς όσους νέους τον έχουν ως εί- δωλό τους, είναι ότι οι πρά- ξεις βίας εξυπηρετούν αυτό το οποίο απoκαλείται «κατε- στημένο» και στερούνται οποιουδήποτε νοήματος.

Δεν είναι πλέον χρήσιμες ακόμη και οι βίαιες συγκεν-τρώσεις διαμαρτυρίας, λέει ο ηλικίας 72 ετών καθηγητής, ο οποίος έχει καταγγελθεί επα- νειλημμένως από τελείως διαφο- ρετικές ιδεολογικές ομάδες, όπως η αμερικανική “λεγεών” και η σοβιετική εφημερίδα «Πράβδα».

Ο Μαρκούζε, καθηγητής τώρα στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, λέει ότι εγκατέλειψε το ρόλο του πνευματικού συμβούλου του σπουδαστικού κινήματος, αλλά εξακολουθεί να το υπο-στηρίζει ως «ζωτική κοινωνική και πολιτική δύναμη».

«Έχω ανέκαθεν αρνηθεί τον ρόλο του πατρός ή του παπ-πού του κινήματος», τόνισε σε συνέντευξή του. Δεν είμαι ο πνευματικός σύμβουλός του, δεν με χρειά ζεται.

(Χ. Μαρκούζε, «Το Βήμα»)

* * *Έτσι είναι και οι σχέσεις

με τους ανθρώπους, αν το καλοσκεφτείς: Βιβλία είναι κι αυτές - δικά μας μεν, πλην όμως γραμμένα από άλλους. Υπάρχουν σχέσεις που έχουν τελειώσει, τακτοποιημένες στη βιβλιοθήκη του χρόνου.... Άνθρωποι που επιστρέφουν νοερά σε αυτές λαχταρώντας να ξαναγίνουν νέοι... άλλοι που ψάχνουν διαρκώς καινούργιες, πιστεύοντας πως η όρεξή τους παραμένει μεγάλη... Πολλοί που ένα βιβλίο το θέλουν δίπλα από το μαξιλάρι τους κι ας μην του δείχνουν την προσοχή που πρέπει... αυτοί που από τα νεύρα τους ένα βιβλίο το κακομεταχειρίστηκαν και άλλοι που από αυτό κουράστηκαν... Και αυτοί που ένα βιβλίο δεν το τελειώνουν, το αφήνουν και το ξαναπιάνουν, το διαβάζουν για λίγο και δεν το μπορούν, αλλά από την άλλη πάλι σε αυτό γυρνάνε γιατί θέλουν να δουν τι γράφει παρακάτω.

(“Το Βήμα”)

Διαπλεύσεις

g 16 h

Πρόγραμμα Ακολουθιών

g 17 h

g 18 h

Βεβαιώσεις

Ναι!...

Και βέβαια αναστήθηκεΝαι! Αναμφίβολα ανέστη ο Κύριος! Το βεβαιώνουμε εμείς, που για κοντά εξακόσια χρόνια τώραείμαστε “ως αποθνήσκοντες, και ιδού ζώμεν”!Εμείς με τα πολλά καταπόρφυραδεσποτικά και πατριαρχικά ωμοφόρια!Εμείς, που το δρολάπι της βαρυχειμωνιάςκατέκαψε τα ρόδα του κήπου των χαρίτων μας, κι όμως ακόμη ανθοφορούμε πλέριακαι ανθομανούμεκαι πλαντάζουμε τον κόσμο με αρώματα και χρώματα!Το βεβαιώνει η έντιμη πενία μας,της Μάνας Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως η πενία,η πολλούς πάντοτε πλουτίζουσα τω πνεύματι!Ναι! Αναμφίβολα ανέστη ο Κύριος!Το βεβαιώνουν πλήθος άμετρο οστά γεγυμνωμένα,που ως βοτάνη επιμένουν ν’ ανατέλλουν κάτω από τα ρημαγμένα μας θυσιαστήρια!

Μητρ. Προικοννήσου Ιωσήφ

g 18 h19

Λαφυραγωγία

Είναι κι εκείνοι που μας κοιτούν σαν αγάλματα μουσείωνκαι προσπαθούν μέσα από τις τρύπες των ράσωνκάτι ν’ ανακαλύψει η άφθονη περιέργειά τουςάλλοι μας θεωρούν επαίτες και άλλοι άρχοντεςψάχνουν να βρουν στις προθήκες είδη αναμνηστικά για τις συζύγους και τα παιδιά τουςέχουν ακριβές φωτογραφικές μηχανές, μαγνητόφωνα,σημειωματάρια και μηχανήματα άλλακλέβουν την ησυχία αγωνιωδώςνομίζοντας πως κερδίζουν φυλακτάπου κερδίζονται μόνο στα βάθη της καρδιάςόταν στο μεσονυκτικό κυλά ένα δάκρυκαι στο απόδειπνο θέτεις μετάνοια στις κρύες πλάκες.Μη παρακαλώ εν πλήρει επιγνώσει επιδίδεσθε σε λαφυραγωγία ξεριζώνοντας τα μυρίπνοα άνθη απ’ τις αυλέςτων Γερόντων.

Μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης

Έτσι

Σύννεφα κρύβουν τ’ άστρα.Έτσι οι λύπες μας.

Σύννεφα και συχνοβρέχουν.Έτσι οι λύπες μας.

Σύννεφα και θα σκορπίσουν.Έτσι οι λύπες μας.

Ιωάννης Πολέμης

g 18 h20

Η βυθισμένη πολιτείαΤο καλοκαίρι με τον δυνατό ήλιο ο κόσμος του θαλάσσιου

βυθού γίνεται ονειρώδης. Θα προτιμούσε κανείς να ζει εκεί μέσα παρά στην επιφάνεια του κόσμου. Εκείνο που διαφορίζει το όνειρο από την πραγματικότητα είναι η πυκνή του ατμόσφαιρα, που μαρμαίρει σε μυθικά χρώματα˙ οι υπνωτικές κινήσεις, τα ροϊκά περιγράμματα, οι ρυθμικές μεταβάσεις και εκείνο το βύθος, που είναι το βάρος του κοσμικού ύπνου στην πρώτη του έγερση.

Αλλά αν το όνειρο διαστέλλεται από την πραγματικότητα, εδώ, στον κόσμο του θαλάσσιου βυθού, που τον διαπερνούν και τον φωσφορίζουν θαμπωμένες οι ακτίνες του δυνατού καλοκαιριάτικου ήλιου - εδώ, το όνειρο ταυτίζεται με την πραγματικότητα. Και βυθίζει τις αισθήσεις σε θεοτική ηδονή, καθώς η ύπαρξη επιτέλους ζει τη στιγμή της συμφιλιώσεως του έσω και του έξω. Αλλιώς υπάρχει σκληρή αντιδικία μεταξύ τους. Είναι άνθρωποι που για να σιγάσουν αυτό τον οδυνηρό αγώνα θυσιάζουν τον εσωτερικό τους κόσμο για χάρη του εξωτερικού - και καταστρέφονται εξωτερικώς. Και υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να μείνουν με τον εσωτερικό τους κόσμο - και καταστρέφονται εξωτερικώς.

Εδώ όμως στον γαλάζιο βυθό συμβαίνει η ευλογημένη συμφιλίωση. Ό, τι μαρτυρούν οι αισθήσεις σε φως, σε χρώματα, σε σχήματα, σε κινήσεις του νου και της καρδιάς, σε θαυμασμό, στο αιώνιο χάδι του γλαυκού, το απορροφά η ψυχή ατόφιο, επειδή της είναι οικείο, καθώς και αυτή είναι πλασμένη για την ίδια γαλανή ουσία του παραμυθιού που έγινε πραγματικότητα.

Όλοι οι αναβαθμοί του γαλάζιου· το ανοιχτό λουλακί εκεί που εισχωρεί ο ήλιος· το ουρανί γύρω από την αστραφτερή φωτερή κηλίδα, το τουρκουάζ το μυστηριακό χάνεται προς τη μεριά του αμμουδερού βυθού. Κώστας Ε. Τσιρόπουλος

Ρ ηγματώσεις

g 18 h21

Σ

Κ

Α

Β

Ο

Ν

Τ

Α

Σ

Σ

Κ

Α

Β

Ο

Ν

Τ

Α

Σ

Ο......άνθρωπος είναι αντιδραστικός.Δεν αποδέχεται εύκολα τη ρύθμιση των εκκρεμο-

τήτων του.Θέλει να μένει με τις αδυναμίες και τα πάθη του.Ωθείται από την υπερηφάνειά του. Κάμνει το δικό του θέλημα.Η δυσκολία του έγκειται στη θραύση του ειδώ-

λου του.H αμαρτία φέρνει χάσμα μέγα μεταξύ ανθρώπου

και Θεού.Εχθρότητα.Στόχος η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον

προορισμό του.Η αποξένωσή του από το Θεό προκαλεί

αναστάτωση. Αναταραχή. Απογοήτευση.Η θεία Χάρη κινείται αντίθετα. Φέρνει αφύπνιση.

Συναίσθηση της πραγματικότητας. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την επανα-

σύνδεση του ανθρώπου με το Θεό. Χορηγεί την άφεση.

Η δωρεά της άφεσης είναι ανυπολόγιστης αξίας. Απρόσμενη.

Καθάρισμα της ένοχης συνείδησης. Μια διαρκής προσπάθεια. Μια απόδειξη της ακένωτης αγάπης Του προς το πλάσμα Του.

Τότε ο άνθρωπος (όπως ο παραλυτικός) παρη-γορείται.

Ανακουφίζεται. Παίρνει θάρρος. Αρχίζει νέα ζωή. Εμείς;

g 18 h

... της Εκκλησίας ήταν επαναστάτες για την εποχή τους. Τόσο προοδευτικοί και τολμηροί, που θα κινδύνευαν να κριθούν από πολλούς σημερινούς, νέους φωστήρες του συντηρητικού και της ακρότητος, όχι μόνο αιρετικοί, αλλά ίσως και άπιστοι.

Οι τρεις, Βασίλειος, Γρηγόριος και Χρυσόστομος, έκαναν κάτι ασύλληπτο. Έβαλαν την αρχαία ελληνική φιλοσοφία μέσα στην Εκκλησία. Πότε; Όταν κάθε εθνικό, κάθε ελληνικό ήταν καταδικασμένο και απόβλητο για τη νέα θρησκεία.

Για να εκφράσουν το Μυστήριο της θεολογίας και των συμβολισμών και όλη τη χριστιανική ορολογία, χρησιμοποίησαν μεθόδους της κλασικής φιλολογίας. Δημιούργησαν το μεγαλείο του ελληνοχριστιακού πολιτισμού.

Πολύ δεινοπάθησε αυτός ο χαρακτηρισμός τα τελευταία χρόνια και τόση μεγάλη εκμετάλλευση έγινε σε βάρος αυτής της ιδέας από τους ανθρώπους της πολιτικής και εκκλησιαστικής τυραννίας, που δυστυχώς φθάσαμε να αναφέρουμε τον όρο με πολύ δισταγμό.

Συμφιλίωσαν τον χριστιανισμό με τον ελληνισμό μετά από μια φοβερή έχθρα και διαμάχη, που δεν είχε σταθεί μόνο στα λόγια.

Σπύρος Αλεξίου

Διέξοδοι

Οι πατέρες ...

22

g 18 h

Συχνά υποκύπτουμε κάτω από το βάρος

γεγονότων και καταστάσεων.

Τα προβλήματα; Σαν φίδια μας κυκλώνουν.

Θέλουμε λύσεις. Καίριες όμως.

Πλησιάζουμε ίσως στο κατώφλι της

απελπισίας.

Τότε: Ναι. Ν’ ακούσουμε το μήνυμα.

Η “άγκυρα ελπίδος” δεν έχει χαθεί. Στη θέση

της είναι. Και περιμένει εμάς.

Να συνεχίσουμε λοιπόν. Να διατηρούμε ψη-

λά της αγρύπνιας μας το φως.

Κάθε στιγμή να μεταμορφώνεται σε βαρυσή-

μαντο συνειδησιακό περιστατικό.

Περιμένουμε του Θεού τη βοήθεια.

Μπορεί να μην έλθει μ’ αστραπόβροντα.

Ποιός ξέρει;

Ίσως σαν αύρα λεπτή.

Θα έλθει, πάντως.

ο περιθωριακός

23

Οδοιπορίες

g 18 h24

Ο......Κίρκεγκαρντ αγωνιά μπροστά στο πεπερασμένο και συμβατικό

που χαρακτηρίζει την ανθρώπινη ύπαρξή μας. Πιστεύει όμως ότι αυτό είναι το ένα κομμάτι του ανθρώπινου εαυτού μας, το “χρονικό” όπως το ονομάζει. Το δεύτερο κομμάτι είναι το αιώνιο. Η συνειδητοποίηση αυτής της συνθέσεως είναι μια πηγή αγωνίας αλλά και μια αφετηρία για την υπέρβαση της χρονικότητας, του πεπερασμένου δηλαδή και του συμβατικού. “Ο άνθρωπος είναι σύνθετος από το άπειρο και το πεπερασμένο. Αν ο άνθρωπος ήταν ένα ζώο ή ένας άγγελος, τότε δεν θα αγωνιούσε. Και όσο περισσότερο αγωνιά, τόσο μεγαλύτερος είναι σαν άνθρωπος”.

Η χρονικότητα, το πεπερασμένο του ανθρώπου δεν θα μπορούσε να ξεπεραστεί μέσα σε μια γενική ηθική προσπάθεια. Αλλά μέσα στο μυστήριο του σταυρικού θανάτου του Χριστού. Γιατί ο θάνατος του Χριστού, είναι το κορύφωμα της αντιθέσεως ανάμεσα στο χρονικό και το αιώνιο. Αλλά ταυτόχρονα και η νίκη του αιωνίου. “Εν τη δυνάμει του Χριστού” ο κάθε πιστός καλείται να ζήσει μέσα του αυτή την αντίθεση και να την υπερβεί.

Η πίστη, είναι η οδός για την υπέρβαση. Όπου δεν υπάρχει η εσωτερική αυτή αντίθεση, δεν υπάρχει και γνήσια πίστη.

Ο Κίρκεγκαρντ επιτίθεται με φοβερή σφοδρότητα “ενάντια στην αυταπάτη που ονομάζει τον εαυτό της Χριστιανοσύνη”. Τι νόημα έχει, ρωτάει, ότι όλα αυτά τα εκατομμύρια των ανθρώπων ονομάζονται χωρίς καμμία επιφύλαξη, Χριστιανοί: Όλοι αυτοί που δεν σκέπτονται ποτέ το Θεό, που δεν φέρνουν στο στόμα τους το όνομα του Θεού παρά μονάχα για να τον βλαστημήσουν; Ο Χριστιανισμός δεν είναι μια ιστορική και πολιτιστική πραγματικότητα, αλλά μια υπεύθυνη προσωπική παρουσία απέναντι στο Θεό.

Μετά τους διωγμούς των πρώτων αιώνων είπε ο Σατανάς: Μ’ αυτό τον τρόπο δεν μπορώ να νικήσω.

Και άλλαξε μέθοδο. Άφησε την Εκκλησία να νικήσει μέσα στον κόσμο. Και τότε αναπαύτηκε από τον κόπο των επιθέσεων. Και τώρα απολαμβάνει τα αγαθά της νίκης του. (Χρ. Γιανναράς)

ρ-ς

Ρωγμές...

g 18 h25

Αποέναημερολόγιο

!"#$%: !&'µ()"#* / +,)-*.µ()$µ'/"*: 01µ23', 29-04-20104(5"#*: 38617(8$%: 486 cm 961:' ;<;5$&$)"*: 6' #-*81:-µ'!2-;$-/=/"* (/3,2$<: 210-6993130

>1?' ;5(-#": !+@A4!B4 0CDC+.

!"#$%&'! (\('& )*+ ,- ./,*0+ 10 *23 24..5-67-+; 895* :-5;/ 1-0 2<µ*/=2* >,;0 :5*09?*;-0 ,- @75*0+ .0- ;< A0-A01-2/- -B> ;< 2;0.µC BD4 E- B5D2B-E*/+ ,- 1-;*F92*0+ 0A7*+ µ7:50 ;< µ75- BD4 E- *;D0µ9?*2-0 ,- B-+ 2;<, B5G;< 2D4 B-5D42/-2< - 1-0 >:0 =+ 1-H*2µ7,D+ '-,/,- ID4µBD4H91<: 8G+ ,- .59J*0+ ;D A01> 2D4 F0FH/D... 1. $5=;*3*2-0 9;DµD ;<+ 1-;<.D5/-+ «A321DHD+ -,-.,G2;<+». 85D2B-E*/+ ,- 5/@*0+ ;D 9;DµD µ* ;- 1*/µ*,- 2D4. To 9;DµD µBD5*/ ,- 2* 24,A7*0 µ* L905D 1-;9 ;- 9HH- - -, JD69*0 . -4;9 BD4 .596*0+, */2-0 ok. 2. M69?*2-0 µ* ;D 9;DµD. N;4B072-0 1.HB. 3. (5/21*0+ 9HHD 9;DµD. O5*HC 1-JD35- >µ=+. P*+ B-,;D3 >;0 @*B75-2*+ ;D, A321DHD -,-.,G2;<. 4. Q0-F9?*0+ >,;0 7:*0 .5-6;*/* 2* *.:*05/A0D B*50.5-6C+, DA<.>, -BDµ,<µD,*3µ-;- 24..5-67=, 1.HB. 5. $,,D*/;-0, 7:*0+ A0-F92*0 ;D4+ 1H-201D3+. '9H02;- 1D,;*3*0+ ,- ;D4+ @*:92*0+ 1-0 */2-0 ;G5- 2;D4+ B5=;DBD50-1D3+ -µ*501-,D3+/9..HD4+ 24..5-6*/+. 6. (.-/,*0+ -B> ;D Internet. 7. L>F*0+ ;- ,;5-.1+. &0 beatnik µBD5*/ ,- 7.5-6-, µ-2;D45=µ7,D0, -HH9 C;-, D0 ;*H*4;-/D0. 8. Q*, -6<.*/2-0 2* 1-,7,-, ;<, 4B>E*2< (2;<, *5G;<2< «.596*0+ 1-;0;» -B-,;9+ B9,;- «µB-...»). 9. L9E*2-0 µ* ;0+ G5*+ 2;D .5-6*/D 2D4 :=5/+ Internet. 10. )7H*0+ B95-, µ- B95- BDH3 ,- .59J*0+ F0FH/D. 0- ;<, -15/F*0-, A*, 4B95:*0 ;/BD;* 2;D, 1>2µD BD4 ,- BDE*/+ B*5022>;*5D. $1;>+ -B> ;D, A321DHD -,-.,G2;<, ;D, DBD/D 7:*0+ @*B*592*0 1-0 A*, 2D4 19E*;-0/A*, 2* A0-F9?*0 B0-, -HH9 ;D F0FH/D BD4 .596*0+ */,-0 ;>2D 4B75D:D BD4 )! TO '$O!R#SM$# 8#L%! '#! '$%!!

6E0,>B=5D. !,;/2;D0:- 2*µ0,950- A0D5.-,G,D4, D 8DH4:G5D+ '*;-/:µ0D 1-0 ;D '015> 8DH4;*:,*/D. www.ekebi.gr - ;<H. 210 3248.341-2 www.metaixmio.gr - ;<H. 2113003.580 www.mikropolytexneio.gr - ;<H. 210 3252.998 TO !EFC C! +CB DGFC; !1DHD3E<2*+ 1-;9 .59µµ- ;0+ 24µFD4H7+ ;<+ '-,/,-+ ID4µBD4H91< 1-0 ;=, F0FH/=, BD4 @*1D19H02*+ 10 *B0;7HD4+ 1-;96*5*+ ,- DHD1H<5G2*0+ ;D B5G;D 2D4 24..5-601> A<µ0D35.<µ-. O0 ./,*;-0 -B> A= 1-0 B75-; Q3D *0A01D/ 2* 1-;*4E3,D4, 7;20 G2;* ,- µ<, 1-;-HC@*0+ ,- µD059?*0+ ;D 75.D 2D4 :750 µ* :750, *4*HB02;G,;-+ ,- B72*0 2;- :750- ;D4 1-;9HH<HD4 -,E5GBD4. !-)H/' 0$<)/I)*, !;#$3-;J% A)7*/-:µJ% 0I2<)$% 1. M;7H,*0+ <H*1;5D,019 C µ72= ;-:4A5Dµ*/D4 ;D 1*/µ*,D 1-0 µ0- B*5/H<J< ;D4. 2. O- 1*/µ*,- µD059?D,;-0 2* *B-..*Hµ-;/*+ -,-.,G2;*+ µ* ;D4+ DBD/D4+ 24,*5.9?*;-0 D *1AD;01>+ 1-0 FD<ED3, ;D, *1A>;< 2;<, B5G;< -@0DH>.<2< 19E* 75.D4. 8*5,9,* B*5/BD4 A3D µC,*+ .0- ,- B95*0+ µ0- B5G;< -B9,;<2<. 3. T;-, ;D 1*/µ*,D -@0DHD.<E*/ E*;019, ;D -,-H-µF9,*0 µ0- *2=;*501C Dµ9A- < DBD/- 15/,*0 ;D B>2D ;-0509?*0 2;0+ *B0HD.7+ 1-0 2;D B5>.5-µµ- ;D4 *1AD;01D3 D/1D4. 4. !, */,-0 ok, ;>;* @*10,9;* ;0+ 24?<;C2*0+, -BD6-2/?*;-0 D «$B0µ3E0D D;D >,Dµ- ;D4 5>AD4», &4µB75;D U1D, *1A>2*0+ $HH<,019 59µµ-;- :5>,D+ 71AD2<+ 1-0 ./,D,;-0 D0 B5G;*+ 24µ6=,/*+ 2:*;019 µ* *0FBK EFCL!B4,@BCMC4!! ((Aspectsof the novel , !.6. Forster, (;#J:(-% Penguin Books Ltd «Elmore's Leonard ten rules of writing , (;#J:(-% Weidenf e Id & Nicolson «. µI7-::* 31O/' , KJ)µ*/ 61-5(), (;#J:(-% +*:3*/-P3' «V ;7:,< ;<+ .5-6C+», W,;D, O27:D6, *1A>2*0+ 8-;91< «8*5/ 24..5-6C+», M;/F*, L0,.1, *1A>2*0+ Bell/N-5H7,01 $HH9+ «8G+ ,- .59J*;* 7,- µ4E02;>5<µ-», 8-;5/;20- N902µ0E, *1A>2*0+ 8-;91< «8G+ ,- .59J*0+», '-,/,- ID4µBD4H91<, *1A>2*0+ Intro Book 4!6BKCFBC N5C20µD 1-0 *BD01DADµ<;01> */,-0 ,- B-5-1DHD4EC2*0+ 1-0 µ*5019 2*µ0,950- A<µ0D45.01C+ .5-6C+. To «$5.-2;C50 ;D4 F0FH/D4» D5.-,G,*;-0 -B> ;D $L$(# ;- ;*H*4;-/- B7,;* :5>,0- 1-0 -BD21DB*/ 2;<, *B-6C 1-0 ;<, *,;536<2< µ* ;< 24..5-601C A0-A01-2/-, 1-EG+ 1-0 2;< .,=50µ/- >HD4 ;D4 131HD4 *B-..*Hµ-;0G, BD4 2:*;/?D,;-0 µ* ;<, B-5-.=.C, 71AD2< 1-0 A0-1/,<2< ;D4 F0FH/D4. M4,;D,02;C+ */,-0 D 24..5-67-+ M;5-;C+ N-F0-59+, A0*4E4,;C+ ;D4 *5.-2;<5/D4 «Writing the novel» ;D4 8-,*B02;<µ/D4 ;D4 N95F-5,;. &0 ,7*+ -0;C2*0+ 4BDF9HHD,;-0 ;D

3$<% $)$,% :</()7*:"*%. 5. O7HD+, 2* 24,*5.-2/- B9,;- µ* 27,-, -,-H-µF9,D4, ;<, *B0µ7H*0- 1-0 ;< A0>5E=2< ;D4 1*0µ7,D4, ;< 2*H0ADBD/<2<, ;D *@G64HHD ;D4 1-0 ;<, B-5-.=.C ;D4 (*1;3B=2< 1-0 F0FH0DA*2/-), ;< A0-,DµC ;D4 1-0 ;7HD+ ;0+ -B-5-/;<;*+ *,75.*0*+ .0- ;<, B5DFDHC ;D4. !, A*, B*;3:*0 1-0 -4;> µB*+ 2;- www.mavra-provata.gr www.e-diora i .gr www.kalogera.gr www.liga -book .gr

www.clipnews.gr

!"#$%: !&'µ()"#* / +,)-*.µ()$µ'/"*: 01µ23', 29-04-20104(5"#*: 38617(8$%: 486 cm 961:' ;<;5$&$)"*: 6' #-*81:-µ'!2-;$-/=/"* (/3,2$<: 210-6993130

>1?' ;5(-#": !+@A4!B4 0CDC+.

!"#$%&'! (\('& )*+ ,- ./,*0+ 10 *23 24..5-67-+; 895* :-5;/ 1-0 2<µ*/=2* >,;0 :5*09?*;-0 ,- @75*0+ .0- ;< A0-A01-2/- -B> ;< 2;0.µC BD4 E- B5D2B-E*/+ ,- 1-;*F92*0+ 0A7*+ µ7:50 ;< µ75- BD4 E- *;D0µ9?*2-0 ,- B-+ 2;<, B5G;< 2D4 B-5D42/-2< - 1-0 >:0 =+ 1-H*2µ7,D+ '-,/,- ID4µBD4H91<: 8G+ ,- .59J*0+ ;D A01> 2D4 F0FH/D... 1. $5=;*3*2-0 9;DµD ;<+ 1-;<.D5/-+ «A321DHD+ -,-.,G2;<+». 85D2B-E*/+ ,- 5/@*0+ ;D 9;DµD µ* ;- 1*/µ*,- 2D4. To 9;DµD µBD5*/ ,- 2* 24,A7*0 µ* L905D 1-;9 ;- 9HH- - -, JD69*0 . -4;9 BD4 .596*0+, */2-0 ok. 2. M69?*2-0 µ* ;D 9;DµD. N;4B072-0 1.HB. 3. (5/21*0+ 9HHD 9;DµD. O5*HC 1-JD35- >µ=+. P*+ B-,;D3 >;0 @*B75-2*+ ;D, A321DHD -,-.,G2;<. 4. Q0-F9?*0+ >,;0 7:*0 .5-6;*/* 2* *.:*05/A0D B*50.5-6C+, DA<.>, -BDµ,<µD,*3µ-;- 24..5-67=, 1.HB. 5. $,,D*/;-0, 7:*0+ A0-F92*0 ;D4+ 1H-201D3+. '9H02;- 1D,;*3*0+ ,- ;D4+ @*:92*0+ 1-0 */2-0 ;G5- 2;D4+ B5=;DBD50-1D3+ -µ*501-,D3+/9..HD4+ 24..5-6*/+. 6. (.-/,*0+ -B> ;D Internet. 7. L>F*0+ ;- ,;5-.1+. &0 beatnik µBD5*/ ,- 7.5-6-, µ-2;D45=µ7,D0, -HH9 C;-, D0 ;*H*4;-/D0. 8. Q*, -6<.*/2-0 2* 1-,7,-, ;<, 4B>E*2< (2;<, *5G;<2< «.596*0+ 1-;0;» -B-,;9+ B9,;- «µB-...»). 9. L9E*2-0 µ* ;0+ G5*+ 2;D .5-6*/D 2D4 :=5/+ Internet. 10. )7H*0+ B95-, µ- B95- BDH3 ,- .59J*0+ F0FH/D. 0- ;<, -15/F*0-, A*, 4B95:*0 ;/BD;* 2;D, 1>2µD BD4 ,- BDE*/+ B*5022>;*5D. $1;>+ -B> ;D, A321DHD -,-.,G2;<, ;D, DBD/D 7:*0+ @*B*592*0 1-0 A*, 2D4 19E*;-0/A*, 2* A0-F9?*0 B0-, -HH9 ;D F0FH/D BD4 .596*0+ */,-0 ;>2D 4B75D:D BD4 )! TO '$O!R#SM$# 8#L%! '#! '$%!!

6E0,>B=5D. !,;/2;D0:- 2*µ0,950- A0D5.-,G,D4, D 8DH4:G5D+ '*;-/:µ0D 1-0 ;D '015> 8DH4;*:,*/D. www.ekebi.gr - ;<H. 210 3248.341-2 www.metaixmio.gr - ;<H. 2113003.580 www.mikropolytexneio.gr - ;<H. 210 3252.998 TO !EFC C! +CB DGFC; !1DHD3E<2*+ 1-;9 .59µµ- ;0+ 24µFD4H7+ ;<+ '-,/,-+ ID4µBD4H91< 1-0 ;=, F0FH/=, BD4 @*1D19H02*+ 10 *B0;7HD4+ 1-;96*5*+ ,- DHD1H<5G2*0+ ;D B5G;D 2D4 24..5-601> A<µ0D35.<µ-. O0 ./,*;-0 -B> A= 1-0 B75-; Q3D *0A01D/ 2* 1-;*4E3,D4, 7;20 G2;* ,- µ<, 1-;-HC@*0+ ,- µD059?*0+ ;D 75.D 2D4 :750 µ* :750, *4*HB02;G,;-+ ,- B72*0 2;- :750- ;D4 1-;9HH<HD4 -,E5GBD4. !-)H/' 0$<)/I)*, !;#$3-;J% A)7*/-:µJ% 0I2<)$% 1. M;7H,*0+ <H*1;5D,019 C µ72= ;-:4A5Dµ*/D4 ;D 1*/µ*,D 1-0 µ0- B*5/H<J< ;D4. 2. O- 1*/µ*,- µD059?D,;-0 2* *B-..*Hµ-;/*+ -,-.,G2;*+ µ* ;D4+ DBD/D4+ 24,*5.9?*;-0 D *1AD;01>+ 1-0 FD<ED3, ;D, *1A>;< 2;<, B5G;< -@0DH>.<2< 19E* 75.D4. 8*5,9,* B*5/BD4 A3D µC,*+ .0- ,- B95*0+ µ0- B5G;< -B9,;<2<. 3. T;-, ;D 1*/µ*,D -@0DHD.<E*/ E*;019, ;D -,-H-µF9,*0 µ0- *2=;*501C Dµ9A- < DBD/- 15/,*0 ;D B>2D ;-0509?*0 2;0+ *B0HD.7+ 1-0 2;D B5>.5-µµ- ;D4 *1AD;01D3 D/1D4. 4. !, */,-0 ok, ;>;* @*10,9;* ;0+ 24?<;C2*0+, -BD6-2/?*;-0 D «$B0µ3E0D D;D >,Dµ- ;D4 5>AD4», &4µB75;D U1D, *1A>2*0+ $HH<,019 59µµ-;- :5>,D+ 71AD2<+ 1-0 ./,D,;-0 D0 B5G;*+ 24µ6=,/*+ 2:*;019 µ* *0FBK EFCL!B4,@BCMC4!! ((Aspectsof the novel , !.6. Forster, (;#J:(-% Penguin Books Ltd «Elmore's Leonard ten rules of writing , (;#J:(-% Weidenf e Id & Nicolson «. µI7-::* 31O/' , KJ)µ*/ 61-5(), (;#J:(-% +*:3*/-P3' «V ;7:,< ;<+ .5-6C+», W,;D, O27:D6, *1A>2*0+ 8-;91< «8*5/ 24..5-6C+», M;/F*, L0,.1, *1A>2*0+ Bell/N-5H7,01 $HH9+ «8G+ ,- .59J*;* 7,- µ4E02;>5<µ-», 8-;5/;20- N902µ0E, *1A>2*0+ 8-;91< «8G+ ,- .59J*0+», '-,/,- ID4µBD4H91<, *1A>2*0+ Intro Book 4!6BKCFBC N5C20µD 1-0 *BD01DADµ<;01> */,-0 ,- B-5-1DHD4EC2*0+ 1-0 µ*5019 2*µ0,950- A<µ0D45.01C+ .5-6C+. To «$5.-2;C50 ;D4 F0FH/D4» D5.-,G,*;-0 -B> ;D $L$(# ;- ;*H*4;-/- B7,;* :5>,0- 1-0 -BD21DB*/ 2;<, *B-6C 1-0 ;<, *,;536<2< µ* ;< 24..5-601C A0-A01-2/-, 1-EG+ 1-0 2;< .,=50µ/- >HD4 ;D4 131HD4 *B-..*Hµ-;0G, BD4 2:*;/?D,;-0 µ* ;<, B-5-.=.C, 71AD2< 1-0 A0-1/,<2< ;D4 F0FH/D4. M4,;D,02;C+ */,-0 D 24..5-67-+ M;5-;C+ N-F0-59+, A0*4E4,;C+ ;D4 *5.-2;<5/D4 «Writing the novel» ;D4 8-,*B02;<µ/D4 ;D4 N95F-5,;. &0 ,7*+ -0;C2*0+ 4BDF9HHD,;-0 ;D

3$<% $)$,% :</()7*:"*%. 5. O7HD+, 2* 24,*5.-2/- B9,;- µ* 27,-, -,-H-µF9,D4, ;<, *B0µ7H*0- 1-0 ;< A0>5E=2< ;D4 1*0µ7,D4, ;< 2*H0ADBD/<2<, ;D *@G64HHD ;D4 1-0 ;<, B-5-.=.C ;D4 (*1;3B=2< 1-0 F0FH0DA*2/-), ;< A0-,DµC ;D4 1-0 ;7HD+ ;0+ -B-5-/;<;*+ *,75.*0*+ .0- ;<, B5DFDHC ;D4. !, A*, B*;3:*0 1-0 -4;> µB*+ 2;- www.mavra-provata.gr www.e-diora i .gr www.kalogera.gr www.liga -book .gr

www.clipnews.gr

Ο Ντέιβιντ είναι μαθητής μου, από την Γκάμπια. Ξέρω ότι είναι χριστιανός. Αυθόρμητα τον χαιρέτησα με το χαρμόσυνο:

«Χριστός Ανέστη!»Είχαμε μιλήσει σε προηγούμενα μαθήματα για το Πάσχα

των Ελλήνων. Ήμουν σίγουρη πως θα αναγνώριζε τη φράση και θα θυμόταν την απάντηση που τη συνοδεύει:

«Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!»Όχι, δεν τη θυμήθηκε. Όμως δεν έμεινε σιωπηλός. Κάποια

σύνδεση έκανε στο μυαλό του (όπως συμβαίνει συνήθως, όταν μαθαίνουμε μια ξένη γλώσσα) και μου απάντησε:

«Κι εσείς!»Εγώ χαμογέλασα. Δεν τον διόρθωσα. Δεν είπα τίποτα…

Την άρπαξα και την κράτησα ως φυλαχτό την αλήθεια που, χωρίς να το καταλάβει, ξεστόμισε.

Ναι, κι εγώ! Κι εσύ, Ντέιβιντ και όλη η πλάση. Αναστηθήκαμε μαζί Του.

Έχουμε ξανά ολοζώντανη μπροστά στα μάτια μας την ευκαιρία να ακούσουμε πάλι. Να γευτούμε. Να ζήσουμε τον Λόγο Του. Να αλλάξουμε μυαλά. Και... να Τον ακολουθήσουμε…

Κ. Χ.

Δευτέρα 11.5.2020

g 18 h26

Πυρσός 03

ΨΗΛΑΦΗΣΕΙΣ

Το Συμπέρασμα

Ρυάκια Λευκωσία 5.6.2020

Αγαπητέ μου Τάκη, Ο κόσμος δεν είναι ένα αόριστο σύνολο. Το ξέρουμε.Οι ανώνυμοι άνθρωποι. Το πλήθος. Τα πρόσωπα.Πώς θ’ αγαπήσουμε τον άλλο, όταν τον αντιμετωπίζουμε ανώνυμα;Απρόσωπα;Αόριστα;Η αγάπη απευθύνεται σε συγκεκριμένο πρόσωπο.Μας δημιουργεί αίσθημα ευθύνης.Μπορούμε ν’ αγαπούμε συγκεκριμένο πρόσωπο. Που ζει κοντά

μας. Τώρα. Μακριά μας; Αύριο...Όσο αγαπούμε τους ανθρώπους, τόσο αγαπούμε τον κόσμο.Όσο αγαπούμε τον κόσμο, τόσο πλαταίνει η καρδιά μας.Όλους τους χωράει.Να “ανακαλύψουμε” λοιπόν την αγάπη. Του Χριστού. Θα μας οδηγήσει στων υδάτων τις πηγές.Θα πάψουμε να κλαίμε γι’ αυτό που είμαστε.Θα χαιρόμαστε γι’ αυτό, που μπορούμε να γίνουμε.Πυξίδα έχουμε. Κι οδηγό.Ως το τέλος.Η αλλαγή μόνο έτσι τροχειοδρομείται.Ιδού ο στόχος μας.Στόχος ζωής.

Με την αγάπη μου, a.G.

στην έρημο

. . .ζωής

ΡΑΝΙΔΕΣΡΑΝΙΔΕΣΗ Ρενέ Σαλτ......είχε μόλις συμπληρώσει τα 15 της χρόνια όταν έφθασε στις Πύλες

της Κολάσεως. Το ταξίδι με τους γονείς της προς το Άουσβιτς, το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης κοντά στην Κρακοβία, (στην Πολωνία), έγινε με ένα φορτηγό που μετέφερε παλαιότερα αγελάδες. Μέσα σε αυτό ήταν στριμωγμένοι εκατοντάδες άλλοι Εβραίοι, χωρίς φαγητό, νερό ή αέρα. Όταν έφθασαν, οι άνδρες χωρίστηκαν από τις γυναίκες και τα παιδιά. Η Ρενέ, που είχε γεννηθεί στην Πολωνία, δεν ξαναείδε τον πατέρα της.

Μαζί με τη μητέρα της στήθηκαν στη γραμμή. Ο “άγγελος του θανάτου”, ο αξιωματικός των SS Γιόζεφ Μένγκελε, ένας γιατρός που διεξήγε βάναυσα πειράματα με τους κρατουμένους, στεκόταν στην κεφαλή.

“Όποτε έβλεπε δύο ανθρώπους να κρατιούνται χέρι χέρι, τους χώριζε με ένα νεύμα του χεριού του. Ο ένας να πεθάνει, ο άλλος να ζήσει” . Όσους έστελνε στα δεξιά, πήγαιναν κατευθείαν στους θαλάμους αερίων. Ως εκ θαύματος - “η θέληση του Θεού, υποθέτω”- , τόσο η Ρενέ όσο και η μητέρα της στάλθηκαν στα αριστερά.

“Θυμάμαι τα πάντα. Στο μυαλό μου μπορώ να ξαναδώ όλα όσα συνέβησαν” λέει. “Μας πήγαν σε μια αίθουσα. Μείναμε όλοι γυμνοί και μας κούρεψαν γουλί. Πήραν ό,τι είχαμε - κοσμήματα, ρολόγια, τα πάντα. Προσευχόμασταν όλοι, αγκαλιαζόμασταν και φιλιόμασταν σαν να ήταν οι τελευταίες μας στιγμές”.

Τους έδωσαν ένα κομμάτι λευκό λινό με έναν αριθμό τυπωμένο πάνω, που έπρεπε να καρφιτσώσουν στα ρούχα που τους δόθηκαν -. Στην περίπτωση της Ρενέ, μια φαρδιά φούστα και το σακάκι μιας ανδρικής πυντζάμας. Οι φυλακισμένοι κάθονταν σε σειρές στο πέτρινο πάτωμα μιας καλύβας.

“Μας πήγαιναν στο αποχωρητήριο μια φορά την ημέρα. Επίσης μας έφερναν σούπα σε ένα κατσαρολάκι. Ένα για κάθε πέντε άτομα.

Υπήρχαν πάντα διαφωνίες - “εσύ ήπιες ήδη τρεις γουλιές”. Όλες ήθελαν τη σούπα από τον πάτο του σκεύους. (“Το Βήμα”)

g 27 h

g 18 h28

Ανεβαίνοντας

Το τρίτο ταξίδι«Αλήτης για την αγάπη του Χριστού»

Tα κείμενα προέρχονται από το βιβλίο: Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι, εκδ. Ι. Μονής Χρυσοπηγής Χανίων.

[Εικονογράφηση: Χρήστος Γουσίδης Επιμέλεια κειμένων: Μελίνα Γραμματικοπούλου, εκδ. Εν Πλω]

Το όνομά μου ήταν Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, αλλά με φωνάζαν Άγγελο. Γεννήθηκα στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας, στην Εύβοια, στις 7 Φεβρουαρίου του 1906.

Οι γονείς μου ήταν φτωχοί. Γι’ αυτό και ο πατέρας μου έφυγε απ΄ το χωριό και πήγε στην Αμερική. Εκεί δούλευε ως εργάτης στην διώρυγα του Παναμά. Εμείς, παιδιά στο χωριό, από μικρά που ήμασταν κάναμε δουλειές. Εγώ μικρός έβοσκα ζώα στο βουνό. Ήμουνα κοντός και ντροπαλός. Στο σχολείο επήγα μία μόνο τάξη και σχεδόν δεν μάθαμε τίποτα, γιατί ο δάσκαλος ήταν άρρωστος. Εκεί που φύλαγα τα πρόβατα, διάβαζα συλλαβιστά τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου. Από εκεί, χωρίς να ξέρω τίποτα, μου ήλθε ζήλος να φύγω και να γίνω μοναχός. Ούτε μοναχό είχα ιδεί, ούτε μοναστήρι είχα ιδεί, τίποτα, τίποτα.

Πόσο με ελκύουν οι εκδόσεις που βρίσκουν έναν όμορφο, αλλιώτικο τρόπο, σύγχρονο, προσιτό να «διηγηθούν» ένα βίο, μια ιστορία ήδη γνωστά από παλαιότερες διηγήσεις. Ήδη χαραγμένος στις καρδιές πολλών ανθρώπων ο Άγιος Πορφύριος. Κι όμως, το βιβλίο αυτό, η εικονογράφηση αυτή ξαναζωντανεύουν τη μορφή του στα μάτια μας με έναν άλλο τρόπο.

g 18 h29

Θυμάμαι κάτι που είχε γράψει η Ελένη Κονδύλη στο βιβλίο της: “Οσία Μαρία η Αιγυπτία”, Αναδιήγηση του βίου και επιλογή ύμνων με μετάφραση και σχόλια (εκδ. Ακρίτα). «Νομίζω πως το να ξαναγράφεις το βίο ενός αγίου μοιάζει κατά κάποιο τρόπο με το να αγιογραφείς.»

Μάλλον κάπως έτσι είναι. Μένει ο «αγιογράφος» πιστός στο πρωτότυπο, βάζοντας όμως και το προσωπικό του στοιχείο αναδεικνύοντας με το δικό του τρόπο την ομορφιά της αρχικής «ποίησης».

«Γιατί η ζωή του αγίου είναι ποίηση μοναδική που ξυπνάει την ποίηση στη δική μας ψυχή.» (Ε. Κονδύλη)

Σήμερα δεν κάνουμε τον κόπο οι άνθρωποι ν’ ανεβούμε στο όρος, όπως ο Μωϋσής. Δεν εισχωρούμε στον γνόφο. Δεν παίρνουμε, επομένως, τη θεία αποκάλυψη.

Παραμένουμε στην πεδιάδα.Διασκεδάζουμε γύρω από τον χρυσό μόσχο.Ευφραινόμαστε με τα έργα των χεριών μας και μόνο.Γήϊνοι τελείως.Διστακτικοί στην αλήθεια. Και το αγαθόν.Πλήρως άτολμοι. Αδιάφοροι για όσα γύρω συμβαίνουν.Ως πότε άραγε;“Ώρα ημάς εξ ύπνου εγερθήναι”. Aλέξης

Α ν α β α θ μ ο ί . . .

g 18 h

Από μέρες, τώρα, το αισθάνεται.«Θα φύγω...», εξομολογείται. Με ηρεμία και σιγουριά.Έχει, ήδη, στα χέρια της την Πρόσκληση.Η καθοδική πορεία στη γη συνεχίζεται.Παράλληλα όμως συνεχίζεται και η ανοδική πορεία προς τον

ουρανό, με το χαμόγελό της.Ακόμα και τώρα δεν την εγκαταλείπει.Γιορτάζει τον Ευαγγελισμό.Και φεύγει.Έχει ραντεβού.Το πιο σημαντικό της ζωής τηςΒιάζεται να συναντήσει τον Ιησού και τη μάνα Του.Μάνα δική της κι όλου του κόσμου.Το τραίνο της γης πλησιάζει στο τέρμα.Η ώρα της εξόδου δεν είναι μακριά.Συμπληρώνεται ο κύκλος ζωής της.Οι δυνάμεις εξασθενούν.Σβήνει αργά-αργά.Σε κάποια στιγμή ανοίγει τα μάτια. Για την τελευταία ματιά

στη ζωή, το τελευταίο αντίο.Αποχαιρετά τις αγάπες της. Και τη ζωή.Που τόσο απλόχερα της χάρισε την ευλογία. Την αγάπη.

Την ευτυχία!Κοντά μεσάνυχτα.Επιβίβαση στο τραίνο τ’ Ουρανού.Το πρόλαβε...Η μάχη για την αιώνια ζωή κερδήθηκε.Η διαδρομή του μαρτυρίου κι ο πόνος, έγιναν εφαλτήριο για

τον Παράδεισο!Τώρα ζει την Ανάσταση!Καλή αντάμωση! ΔΔ

To πρόλαβε

ονειρικα

g 30 h

Ε ξ ο μ ο λ ο γ ή σ ε ι ςΓίνονται μετά από συνεννόηση με τον π. Γεώργιο (22435772),

τον π. Μιχαήλ (99883799) και τον π. Κυριάκο (99441025).

Υ π ε ν θ υ μ ί σ ε ι ς : 1.

2.

3.

4.

5.

6.

Καθημερινά οι πατέρες της Εκκλησίας βρίσκονται στο γραφείο του μεγάλου Ναού (5:00 - 7:00 μ.μ.) για εξυπηρέτηση του κοινού. Τηλέφωνο: 22432401 (π. Μιχαήλ 99883799, π. Κυριάκος 99441025 και π. Λαυρέντιος 96457111).Ο Ναός παραμένει ανοιχτός (7:00 -11:00 π.μ. και 5:00 - 7:00 μ.μ.) καθημερινά. Για περισσότερες πληροφορίες αποταθήτε στα τηλέφωνα της Εκκλησιαστικής Επιτροπής, (22459760, 22459763), (7:30 π.μ. - 5:30 μ.μ.) καθημερινά.Την Κυριακή της Πεντηκοστής και τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, δεν τελούνται μνημόσυνα.Την Παρασκευή, 5 Ιουνίου, θα γίνεται μνημόνευση κεκοιμημένων από τις 4:30 μ.μ. μέχρι τις 6:30 μ.μ. Είναι Ψυχοσάββατο.Από την Κυριακή της Πεντηκοστής (7 Ιουνίου) μέχρι των Αγίων Πάντων (14 Ιουνίου) γίνεται κατάλυση σε όλα.Η νηστεία των Αγίων Αποστόλων είναι 14 μέρες (από 15 μέχρι 28 Ιουνίου).

“ΠΥΡΣΟΣ” Περιοδική Έκδοση Πνευματικής Μαρτυρίας l Εκδίδεται από την “Ομάδα των 12” l Περίοδος Δ΄ l Αρ. τ. 138 l Ιούνιος, 2020 l Υπεύθυνος: Πρωτ. Γεώργιος Αντωνίου l Οι συνεργάτες έχουν την ευθύνη των απόψεών τους. l Διανέμεται δωρεάν l Συνδρομή προαιρετική. l

Τηλέφωνο: +357 22459760 l Φαξ: +357 22437746 l Διεύθυνση: Τ.Θ. 29115, (1621), Λευκωσία l

Email: inpanayiasev@cytanet.com.cy l Website: www.panagiapalouriotissa.com l Εκτύπωση: Τυπογραφεία “Γαλαξίας” λτδ, Τηλ.: 22433520, Λευκωσία

Καταβυθισεισ

g 31 h

Και... ανοίγει του Κοινοβουλίου τις θύρες.Τα μνημόνια;Η συμφωνία των Πρεσπών;Η ανεργία;Μας εξαπατούν λοιπόν;Τί άλλο; Ούτις

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2020 l ΤΕΥΧΟΣ 133 l

ΠΕΡΙΟΔΙΚΗΕΚΔΟΣΗΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

*ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣΠΑΝΑΓΙΑΣΠΑΛΟΥΡΙΩΤΙΣΣΑΣ

ISBN 1012-2613