T ο αποκρουστικό πρόσωπο του σύγχρονου κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο, την περασμενη εβδομάδα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, το

ΛΑΟΣ και η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας έχουν συνυπογρά-ψει ένα «μνημόνιο» κατάργησης του δημοκρατικού δικαιώματος του πανεπιστημιακού ασύλου, όπως τονίζει το ΝΑΡ σε ανακοίνωσή του. Διαγωνίζονται μεταξύ τους, αφενός στο ποιος θα καταθέσει πρώτος πρόταση νόμου για την κατάλυσή του και, αφετέρου, στο «σπορ» του ρατσιστικού παραληρήματος κατά των μεταναστών. Ο Γ. Ραγκούσης, σε επίσημη συνέντευξη Τύπου, απο-κάλυψε τις προθέσεις της κυβέρνη-σης: «Το κράτος μπορούσε να συ-ντρίψει τους μετανάστες»!

Κανένας λόγος δεν συνέτρεχε για την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου. Ακόμη και ο αντιδραστι-κός νόμος της Γιαννάκου απαιτεί για την άρση του να έχει τελεστεί ή να υπάρχει κίνδυνος να τελεστεί κακούργημα. Τέτοιος κίνδυνος σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε. Αντιθετα, παράνομη ήταν η αίτηση της εισαγγελίας και η καταπάτηση του ασύλου από την ΕΛΑΣ με το αιτι-ολογικό της… «διατάραξης κοινής ειρήνης»! Έτσι, κάθε φοιτητική κι-νητοποίηση θα μπορεί να καταστέλλεται, ενόψει, μάλιστα, της μεγάλης

αναμέτρησης ενάντια στο νομοσχέδιο που ετοιμάζει η «φράου Άννα». Δίκαια είναι τα αιτήματα των αγωνιζόμενων μεταναστών. Η πλειονό-τητά τους ζητά το αυτονόητο της νομιμοποίησης της παραμονής τους, η οποία διακυβεύεται επειδή λόγω κρίσης δεν μπορούν να «κολλήσουν» τα απαραίτητα ένσημα. Άλλοι δουλεύουν χρόνια και δεν έχουν χαρ-τιά όχι με υπαιτιότητά τους, ενώ άλλοι ζητούν πολιτικό άσυλο ως διω-κόμενοι από αντιδραστικά καθεστώτα.

Η Αριστερά και το εργατικό λα-ϊκό κίνημα καλούνται να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Να υπερασπιστούν το πανεπιστημιακό άσυλο και τα δίκαια αιτήματα των μεταναστών. Να μην καμφθούν από το «ψαρωτικό» κλίμα που στήνει η «δικτατορία» των αστικών μέσων ενημέρωσης. Αντίθετα, υπάρχουν δυνατότητες για νίκες, με την κοινή δράση όλης της Αριστεράς. Με ένα

μέτωπο εργασίας, παιδείας, δημοκρατίας για την ανατροπή της επίθε-σης του κεφαλαίου και της «χούντας» κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ.

Πρώτη μαζική απάντηση στην κυβέρνηση, το συλλαλητήριο υπερά-σπισης του ασύλου και των μεταναστών, στο οποίο καλεί ο Συντονισμός Σωματείων, φοιτητικοί σύλλογοι και άλλοι μαζικοί φορείς, την ερχόμενη Τετάρτη, στις 6 μ.μ., στο Πολυτεχνείο. σελ. 8-9, 17

Βασικά σημεία του κειμένου εργασίας της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ με θέμα την καπιταλιστική κρίση και την απάντηση της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος, που εκδίδεται με αφορμή το πρώτο προσυνεδριακό σώμα του ΝΑΡ που θα συνέλθει στις 2 - 3 Απριλίου. Ο χαρακτήρας της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Η σημαντικότερη μεταπολεμική προσπάθεια ανασυγκρότησης του ελληνικού καπιταλισμού. Η στρατηγική και τακτική της Αριστεράς.

σελ. 11-14

ΝΑΡ Κρίση και Αριστερά

«Ξεφτίλα» το πόρισμα για Ζίμενςσελ. 5

Εξεγέρσεις στην Αραβία

Τ έλος εποχής για τα καθε-στώτα που προέκυψαν πριν από μισό και πλέον αιώνα

από τα αραβικά εθνικοαπελευθε-ρωτικά κινήματα, τα οποία πρω-τοστάτησαν στην αποαποικιοποί-ηση των χωρών τους.Έχοντας με-ταλλαχθεί σταδιακά σε μονοκομ-ματικές απολυταρχίες, με ηγέτες γαντζωμένους στην εξουσία επί δεκαετίες που «επανεκλέγονται» επ’ άπειρον με νόθες εκλογές, τα καθεστώτα αυτά καταρρέουν βαθ-μιαία καθώς δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στους λαούς τους, οι οποίοι εξεγείρονται πλέον ανοιχτά και επιδιώκουν την άμεση ανατρο-πή τους.Η εξέλιξη αυτή προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία στις ΗΠΑ και στις μεγά-λες ευρωπαϊκές δυνάμεις γιατί όλα αυτά τα καθεστώτα έχουν καταντή-σει υπάκουοι συνεργάτες τους, αν όχι υποτελή όργανά τους. Το δια-κύβευμα είναι τι είδους καθεστώ-τα θα τα αντικαταστήσουν – αστι-κά ή ισλαμικά; Το ερώτημα μπορεί να είναι δευτερεύον για την Αρι-στερά, έχει όμως τεράστια σημα-σία για τις ΗΠΑ και την ΕΕ.Αν επικρατήσουν οι ισλαμιστές, οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί στο Μα-γκρέμπ, στην Εγγύς και στη Μέση Ανατολή θα τιναχθούν στον αέρα προς βλάβη των αμερικανικών και ευρωπαϊκών συμφερόντων. Από την άλλη, η λυσσαλέα επιμονή με την οποία αρνούνται να παραδώ-σουν ομαλά την εξουσία οι απο-λυταρχικοί ηγέτες, δυσκολεύει τη μετάβαση στη διάδοχη κατάσταση συνέχισης της ίδιας πολιτικής χω-ρίς κλυδωνισμούς.Σαν να μην έφτανε αυτός ο πονο-κέφαλος, το γεγονός ότι στην Τυ-νησία αναδεικνύεται κυρίαρχος παράγοντας επηρεασμού των πο-λιτικών εξελίξεων η δράση της γε-νικής συνομοσπονδίας εργατών, η οποία οδηγεί σε συνεχή μέχρι στιγμής ριζοσπαστικοποίηση της κατάστασης, αφυπνίζει την ελπίδα μιας προοδευτικής προοπτικής.

Σ Χ O Λ Ι O

Αντίο, σύντροφε

Θανάσησελ. 19

Αρχίζει από την Τρίτη η μάχη της άρνησης

πληρωμής του εισιτηρίουσελ. 2

Όχι άσυλο στη «χούντα» ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΕΕ και ΔΝΤ

ΣΤ. ΚΟΥΒΕΛΑΚΗΣ

Κ. ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ανάγκη η έξοδος από το ευρώ!

σελ. 20-21

Συλλαλητήριο υπέρ ασύλουκαι μεταναστών, Τετάρτη,

στις 6 μ.μ., στο Πολυτεχνείο

ΚΥΡΙΑΚΗ30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

ETOΣ 21O • AP. ΦΥΛΛΟΥ 1.020

n 2

Eφημερίδα

της ανεξάρτητης

AριστεράςΠPIN

2 / ΠPIN ΠOΛITIKH KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Καταιγίδα μέτρων στην ΕΕσελ. 8-9

Μετά τις αντι-ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις σε Ελλάδα και Γαλλία ήρθε η σειρά των εργαζομένων της Ισπανίας να πουν αντίο στο δικαίωμα στη σύνταξη.

Διάλογος απάτησελ. 15

Τερμάτισε αιφνιδιαστικά το διάλογο η κυβέρνηση με τους εργαζόμενους στα μέσα μαζικής μεταφοράς, καταθέτοντας το νομοσχέδιο για τις μεταφορές άθικτο.

Καταρρέει το καθεστώς Μπερίσασελ. 22

Τέλος εποχής στην Αλβανία για το πλέον διεφθαρμένο και υποταγμένο στην Ουάσινγκτον καθεστώς των Βαλκανίωνπου απειλείται πλέον με ανατροπή.

Π P I NΙδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες-Έρευνες»

Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία, Kωδικός 2806Χαρ. Τρικούπη 76, 106 80 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, Fax: 210-82.27.947

E-mail:prin@otenet.gr http://www.prin.grTραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων:

118/784133-73 EΘNIKH TPAΠEZA EΛΛAΔAΣIBAN: GR 801101180000011878413373

ΕΚΔΟΤΗΣ: Δημήτρης Δεσύλλας ΔIEYΘYNTHΣ: Γιώργος ΔελαστίκEκτύπωση XEΛIOΣ ΠPEΣ ABEE

Παρά την παγωνιά του καιρού, όλα δείχνουν ότι Φλεβάρης θα εί-ναι ιδιαίτερα θερμός στο κοινωνικό πεδίο,

με τη μάχη στα Μέσα Μαζικής Με-ταφοράς να σηκώνει την αυλαία των κινητοποιήσεων και την πανεργατι-κή πανελλαδική απεργία της 23ης Φλεβάρη να αποτελεί ένα ορόσημο για την αντεπίθεση του κινήματος. Ενώ η κυβέρνηση προετοιμάζει την επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέ-ους και άλλα σενάρια μόνιμης πια υποδούλωσης των εργαζομένων και η τρόικα επιθεωρεί το βάθος και την αποτελεσματικότητα των αντιδρα-στικών αλλαγών, προετοιμάζοντας το Μνημόνιο 4, οι εργαζόμενοι μπο-ρούν να στείλουν το δικό τους μήνυ-μα ανυπακοής και ανατροπής.

Κόμβος στην κλιμάκωση των λα-ϊκών αντιδράσεων αποτελεί η μά-χη των συγκοινωνιών της Αθήνας. Η κυβέρνηση αιφνιδιαστικά κατέ-θεσε προχθές το σχετικό νομοσχέ-διο, διακόπτοντας τον προσχηματι-κό διάλογο και αφήνοντας σύξυλους όσους επένδυαν σε αυτόν. Πρόκει-ται για νομοσχέδιο (βλ. σελ. 15) με-γάλης υποβάθμισης των Μέσων Μα-ζικής Μεταφοράς, χτυπήματος των εργαζομένων, μείωσης κατά 1.500 ατόμων του προσωπικού της ΕΘΕΛ (η οποία έχει 2.200 λιγότερους ερ-γαζόμενους από το 1990), αύξησης των εισιτηρίων και ανοίγματος του δρόμου προς την ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών, την οποία μάλι-στα η τρόικα απαιτεί πιο άμεσα. Εί-

ναι κρίσιμο ζήτημα για τους εργαζό-μενους στα ΜΜΜ αλλά και σε όλη την Αθήνα να μην περάσει το νομο-σχέδιο, να ακυρωθεί η πολιτική της κυβέρνησης, να ραγίσει η συνολική ισοπεδωτική επίθεση. Οι αγώνες στις συγκοινωνίες μπορεί να απο-κτήσουν τεράστια δυναμική, όπως είχε γίνει και το 1992 με την προ-σπάθεια Κ. Μητσοτάκη να δώσει τα λεωφορεία στους νοικοκυραίους. Το σύνθημα «ΕΑΣ, ΕΑΣ, να φύγει ο κερατάς» σημάδεψε μια ολόκλη-ρη περίοδο.

Η μάχη θα δοθεί σε δύο αλληλέν-δετα επίπεδα. Αφενός, με τον αγώ-να των εργαζομένων στα ΜΜΜ, όπου ωριμάζει μια αποφασιστική γραμμή ρήξης και νίκης, με άγριες απεργίες διάρκειας και πιθανή εκ-δήλωση απεργιών από αύριο - με-θαύριο. Στην περίπτωση αυτή, οι προγραμματισμένες από πλήθος κι-νήσεων και πρωτοβουλιών εκδηλώ-σεις ανυπακοής την 1η Φλεβάρη, με άρνηση καταβολής του εισιτήριου - χαράτσι, πρέπει να μετατραπούν σε κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στους εργαζόμενους των Μέσων. Εξάλλου για πρώτη φορά είναι τόσο χειρο-πιαστή η έκφραση των κοινών συμ-φερόντων οδηγών - επιβατών, αφού η επίθεση στους πρώτους συνοδεύ-εται με την πρωτοφανή αύξηση του εισιτηρίου κατά 20%, 40% ακόμα και 80% (στις κάρτες).

Στο πεδίο των επιβατών ήδη προ-ετοιμάζονται μαχητικές παρεμβά-σεις όλη την εβδομάδα, με κεντρικό σύνθημα «ακυρώνουμε την πολιτική

τους, όχι τα εισιτήρια» (βλ. σελίδα 18). Ειδικά, αριστερές δημοτικές κι-νήσεις και αντικαπιταλιστικές κινή-σεις πόλης προχωρούν σε συντονι-σμένη δράση, ενώ προγραμματίζε-ται συγκέντρωση την Τρίτη 1η Φλε-βάρη στις 7.30 μ.μ. στο Μετρό του Συντάγματος και νέα κινητοποίη-ση το Σάββατο 5 Φλεβάρη στις 12 μ.μ. πάλι στο Σύνταγμα. Την επόμε-

νη Κυριακή 6 Φλεβάρη το κύμα της ανυπακοής στα εισιτήρια συναντά το «Δεν πληρώνω» στα διόδια, μέ-ρα πανελλαδικής …άρσης μπαρών, το νέο μαζικό άθλημα.

Το δίκαιο της αντίστασης ενά-ντια στο… εισιτήριο του ΔΝΤ και της ΕΕ υπογραμμίζεται από τα στοι-χεία που αποκαλύπτουν ότι το χα-ράτσι πέφτει στους επιβάτες, γιατί το κράτος δεν πληρώνει τις υποχρε-ώσεις του στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Αττικής, προφανώς γιατί τα δίνει στους τραπεζικούς το-κογλύφους και στο κεφάλαιο. Όπως

αποκαλύπτει η Ενωτική Αγωνιστική Συνεργασία στην ΕΘΕΛ, η κυβέρ-νηση επιχορήγησε το 2010 τον ιδιω-τικό ΟΑΣΘ (λεωφορεία Θεσσαλονί-κης) με το ποσό των 111.822.510,27 ευρώ, ενώ στον δημόσιο ΟΑΣΑ (επταπλάσιου του ΟΑΣΘ που έχει 600 λ/φ, ενώ ο ΟΑΣΑ 2100 λ/φ, πε-ρίπου 300 τρόλεϊ και συρμούς τρέ-νων), η αντισταθμιστική καταβο-λή ανήλθε στα 114.413.344,44 ευ-ρώ! Ταυτόχρονα, ενώ η κυβέρνηση αφήνει στον αέρα τον ΟΑΣΑ, τηρεί κατά γράμμα τις ενισχύσεις της σε ιδιωτικές εταιρείες αεροπλοίας και ακτοπλοίας. Ιδού το σπάταλο κρά-τος. Για τους ιδιώτες…

Το πολύπλευρο κίνημα «Δεν πληρώνω» φέρνει στην επιφάνεια τη γενικευμένη οργή του εργατόκο-σμου, των ανέργων και της νεολαί-ας, η οποία εκφράζεται συχνά με ιδιαίτερα δυναμικό τρόπο έξω τους χώρους δουλειάς, όπου βασιλεύει ο εργοδοτικός δεσποτισμός. Το ζητού-μενο όμως είναι να συνδεθεί πιο ορ-γανικά και αποφασιστικά με τη συ-νολική πολιτική πάλη για την ανα-τροπή της επίθεσης, του Μνημονίου, της κυβέρνησης, της ΕΕ και της τρό-ικα και όχι βεβαίως να την υποκαθι-στά. Να μην αρκείται σε συμβολικές κινήσεις ή καμπάνιες της μιας μέρας αλλά να φιλοδοξεί να εξελιχθεί σε αγώνα διαρκείας με στόχους για νί-κες, κατακτήσεις και ρήγματα στην κυβερνητική πολιτική. Με περιεχό-μενο που να συνδέει το «Δεν πλη-ρώνω το χαράτσι» με το «Δεν πλη-ρώνουμε το χρέος τους», το «Όχι»

στην κατάργηση των δικαιωμάτων, με τη διεκδίκηση δημόσιας - ποιοτι-κής - δωρεάν συγκοινωνίας.

Την ίδια ώρα, το κεφάλαιο προ-χωρά σε γενικευμένη απόπειρα μεί-ωσης των μισθών και κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, αξιο-ποιώντας και το νέο θεσμικό πλαί-σιο για τις επιχειρησιακές συμβά-σεις που του χάρισε η κυβέρνηση, καθώς και το γενικότερο αντεργα-τικό κλίμα που εκπέμπει. Μάλιστα, η υπουργός Εργασίας δεν επικυρώ-νει πέντε κλαδικές συμβάσεις που έχουν ήδη συμφωνηθεί, με την υπο-ψία ότι μπορεί να έδωσαν κάτι πά-νω από το Μνημόνιο!

Πιεσμένη από την εργατική βά-ση και βλέποντας τον κίνδυνο να ξεπεραστεί τελείως από τις αγω-νιστικές τάσεις που ξεπηδούν και εκφράστηκαν στις αποφάσεις ΑΔΕΔΥ, ΠΑΜΕ και πρωτοβάθ-μιων σωματείων για απεργία στις 10 Φλεβάρη, η ΓΣΕΕ σύρθηκε σε απόφαση για απεργία στις 23 Φλε-βάρη, η οποία γίνεται πλέον πα-νεργατική καθώς και οι άλλες ορ-γανώσεις μετατοπίστηκαν σε αυ-τή την ημερομηνία. Ο κυβερνητι-κός συνδικαλισμός βεβαίως θέ-λει μια απεργία εκτόνωσης, ντου-φεκιάς στον αέρα, χωρίς συνέχεια και προοπτική. Οι αγωνιζόμενες ταξικές δυνάμεις όμως, με πολι-τικοποίηση των στόχων, στροφή στους χώρους δουλειάς, ρήξη με τις ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και κοινή δρά-ση μεταξύ τους μπορούν να επιβά-λουν μια άλλη πορεία.

Η απεργία της 23ης Φλεβάρη μπορεί να γίνει ορόσημο

αντεπίθεσης

ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ n ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ

Μαζική ανυπακοή και απεργίες στις μεταφορέςΑγωνιστική συνάντηση εργαζομένων στα ΜΜΜ και επιβατών ενάντια στην κυβέρνηση

Όλοι εμφανίστηκαν ικα-νοποιημένοι στην καθιε-ρωμένη μεγάλη σύναξη των μεγαλύτερων κεφα-λαιοκρατών του πλανήτη στο υπερπολυτελές Ντα-βός. Ο υπουργός Οικο-νομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ, εξέ-φρασε την αισιοδοξία του ότι η αμερικα-νική οικονομική μηχανή παίρνει επιτέ-λους μπροστά. Ο Νικολά Σαρκοζί εξαπέ-λυσε μία ακόμη φραστική επίθεση κατά των... άκαρδων και σκληρών τραπεζιτών, προωθώντας τα μέτρα που απαιτούν οι... τράπεζες και οι αγορές. Και ο Γιώργος

Παπανδρέου βρήκε ένα ακόμη βήμα για να δια-ψεύσει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο αναδιάρ-θρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους (αν και η διαδικασία βρίσκε-

ται ήδη σε πλήρη εξέλιξη), ενώ διασφά-λισε μερικά επιπλέον ανέξοδα «μπράβο» από τους συνομιλητές του.Σε αυτό το χαοτικό «μπρέιν-στόρμινγκ», ο καθένας είχε κάτι να πει – αφού, βε-βαίως, είχε πληρώσει το ανάλογο (τερά-στιο) αντίτιμο για να αποκτήσει το δικαί-ωμα να παρευρεθεί και να παρέμβει. Ο

βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κά-μερον, που έχει τσακίσει τους συμπο-λίτες του στη λιτότητα, δεν δίστασε να προτείνει ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων για το κεφάλαιο στις αγορές. Ο Τρισέ μας επέσεισε και πάλι τον κίν-δυνο του πληθωρισμού. Ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου και πάλι –που αναδείχθη-κε σε μία από τις ατραξιόν του Νταβός– μας προανήγγειλε ότι η ΕΕ εξετάζει σο-βαρά το ενδεχόμενο να ρίξει μερικά δι-σεκατομμύρια των φορολογουμένων στις τράπεζες.Τελικά, μήπως η κρίση πέρασε και δεν το καταλάβαμε; Μήπως ο καπιταλισμός

πατάει ήδη πιο στέρεα στα πόδια του και έχει αρχίσει να αισθάνεται και πάλι τό-σο παντοδύναμος, ώστε να επιστρέφει το χαμόγελο στα χείλη των κυριότερων εκπροσώπων του; Διότι πέρυσι, είναι αλήθεια ότι τα σύννεφα ήταν περισσό-τερα πάνω από το ελβετικό θέρετρο και οι ανησυχίες για τις ενδεχόμενες κοινω-νικές εξεγέρσεις πιο έντονες. Εκτός και αν οι φωστήρες του Νταβός δεν έχουν προλάβει να μάθουν τι ακριβώς συμβαί-νει αυτές τις μέρες στις χώρες του Μα-γκρέμπ ή εξακολουθούν να είναι ανίκα-νοι να αφουγκραστούν τις δικές τους κοινωνίες, που κοχλάζουν...

Στο Νταβός γλεντούν στην υγεία των κορόιδων

ΠPIN

KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 ΠOΛITIKH ΠPIN / 3

ΩΜΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΣ ο Γ. Παπανδρέ-ου: «Ακόμα και με μηδενικό χρέος η Ελλά-δα έπρεπε να προχωρήσει στις μεταρρυθμί-σεις που ήδη γίνονται», δήλωσε χαρακτηρι-στικά από το Νταβός της Ελβετίας επιβεβαι-ώνοντας τις υποψίες ότι το πρόγραμμα άγρι-ας λιτότητας θα εφαρμοζόταν με ή χωρίς το ΔΝΤ. Από το προεκλογικό «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» που τόλμησε να ξεστομίσει ο άθλιος απατεώνας, ασελγώντας στη μνήμη της μεγάλης Ρόζας, φτάσαμε στην παραδοχή ότι το τσεκούρωμα μισθών και συντάξεων, η κα-τεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος και του κοινωνικού κράτους βρίσκονται στο DNA του ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου και αποτελούν στρατηγική επιλογή του. Αφού μας τελείωσε το παραμύθι της ΟΝΕ και του ευρώ, αποδει-κνύεται πως η αποπληρωμή του χρέους αποτε-λεί την αφορμή και όχι το λόγο για το πράσινο «μπλίτσκριγκ» στα εργατικά δικαιώματα.

ΞΕΦΤΙΛΑ γΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ και γενικότερα για την εικόνα του ελληνικού καπιταλισμού απο-τελεί η αφαίρεση της διοργάνωσης των Μεσο-γειακών Αγώνων του 2013 από το Βόλο και τη Λάρισα. Επτά χρόνια πριν μας πλάσαραν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ως τη «νέα με-γάλη ιδέα» του ελληνισμού. Η «χρυσή ολυμπιά-δα» δικαίωσε τον τίτλο της μόνο από την άποψη του δυσβάστακτου κόστους της, το οποίο καλού-νται να πληρώσουν τα παιδιά και τα δισέγγο-νά μας! Τώρα παραδέχονται πως δεν μπορούν να φιλοξενήσουν στο Βόλο και στη Λάρισα ού-τε καν τους αθλητές μιας παρακμάζουσας δι-οργάνωσης όπως των Μεσογειακών. Οι υπεύ-θυνοι του ΠΑΣΟΚ επειδή η εντολή της κυβέρ-νησης ήταν πως «δεν υπάρχει σάλιο» για εγκα-ταστάσεις στέγασης, πρότεινε να φιλοξενήσει τους αθλητές σε... κρουαζιερόπλοια αφήνοντας άφωνη την οργανωτική επιτροπή που αφαίρεσε τη διοργάνωση από την Ελλάδα.

ΑγΡΙΟ ΞΥΛΟ σε εκπαιδευτικούς έριξαν την Τρίτη μέσα σε σχολείο αστυνομικοί με πολιτικά που φρουρούσαν τη Λούκα Κατσέλη. Η υπουργός εμφανίστηκε σε εκδήλωση ειδικών σχολείων του Αιγάλεω για να μοιράσει τετράδια και παι-χνίδια στους μαθητές. Όταν μετά τις ομιλίες, ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Αιγά-λεω, Παναγιώτης Σάμιος, ζήτησε να πάρει το λόγο, για να καταγγείλει ότι η ειδική αγωγή δεν έχει ανάγκη από δωράκια αλλά από ουσια-στική χρηματοδότηση, δέχτηκε την απρόκλητη επίθεση και τον προπηλακισμό από αστυνομι-κούς της ασφάλειας. Από την επίθεση δεν γλύ-τωσε ούτε ο Παντελής Βαϊνάς, μέλος της διοί-κησης του Συλλόγου και εκλεγμένος στο Γ’ ΠΥ-ΣΠΕ. Άλλο ένα παράδειγμα για το πώς εννοεί η κυβέρνηση το διάλογο και τη «διαβούλευση»: Από καθέδρας προπαγάνδα και ξύλο σε όποι-ον αντιμιλά.

ΓIΩPΓOΣ ΔEΛAΣTIK

Πολιτικός σεισμός στην Αίγυπτο

Ψ υχορραγεί το αμερικανόδουλο καθεστώς του Χόσνι Μουμπάρακ, οργάνου του Ισραήλ, κα-θώς οι διαδηλώσεις εναντίον του προσλαμ-βάνουν σταδιακά τα χαρακτηριστικά εξέγερ-σης. Τουλάχιστον 18 ήταν οι νεκροί και πά-

νω από 1.000 οι τραυματίες μέχρι χθες το πρωί και ενδεχομένως πολύ περισσότεροι, καθώς ο πιο μιση-τός τύραννος του αραβικού κόσμου κατέβασε τα τανκς στους δρόμους. Ο στρατός ανοίγει πυρ εναντίον των διαδηλωτών, αλλά πληθαίνουν και οι περιπτώσεις που στρατιώτες συναδελφώνονται με τους εξεγερμένους.

Προχθές τη νύχτα, ο Μουμπάρακ απευθύνοντας δι-άγγελμα προς τον αιγυπτιακό λαό για πρώτη φορά με-τά το ξέσπασμα της κρίσης ανακοίνωσε την παραίτη-ση της κυβέρνησης, προσπαθώντας έτσι να εκτονώ-σει ανώδυνα για το καθεστώς του τη λαϊκή οργή. Χθες αναμενόταν να διορίσει νέα κυβέρνηση. Πρόκειται πε-ρί τεχνάσματος, γιατί στην Αίγυπτο όλη η εξουσία ανή-κει στον πρόεδρο, η κυβέρνηση είναι διακοσμητική. Άλλωστε οι διαδηλωτές ζητούν να φύγει ο Μουμπά-ρακ, κανείς δεν ασχολείται με την κυβέρνηση. Η προο-πτική ανατροπής του Μουμπάρακ από λαϊκή εξέγερση προκαλεί πανικό στην Ουάσινγκτον, στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στο Τελ Αβίβ, αλλά και σε όλες τις αραβικές πρωτεύουσες, όπου οι αυταρχικοί ηγέτες τρέμουν για τη δική τους εξουσία. Οι πάντες έχουν πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι αν πέσει η Αίγυπτος των 85 περίπου εκα-τομμυρίων ανθρώπων, τα περισσότερα αραβικά καθεστώτα θα σαρωθούν στα-διακά. Αν μάλιστα η ανατροπή του κα-θεστώτος Μουμπάρακ συνοδευτεί από κατάληψη της εξουσίας στην Αίγυπτο από τους ισλαμιστές, οι οποίοι αποτε-λούν τη μοναδική οργανωμένη δύναμη της αντιπολί-τευσης σε ολόκληρη τη χώρα, οι πολιτικές συνέπειες θα είναι κατακλυσμιαίες όχι μόνο στο επίπεδο της Μέ-σης Ανατολής, αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα.

Μια ισλαμιστική από πολιτική σκοπιά Αίγυπτος θα ασκήσει καταλυτική επιρροή στην επιβολή ισλαμι-κών καθεστώτων σε όλες τις αραβικές χώρες του Μα-γκρέμπ, της Βόρειας Αφρικής. Αν μάλιστα έρθει σε συμμαχία και με το Ιράν, θα έχουμε μια πολιτική συ-σπείρωση του μουσουλμανικού κόσμου από τα βάθη της Κεντρικής Ασίας ως τις ακτές του Ατλαντικού Ωκε-ανού, στο Μαρόκο και τη Μαυριτανία, κάτι που θα αλ-λάξει εκ βάθρων τις σχέσεις Δύσης - Ισλάμ και θα θέ-σει υπό αμφισβήτηση τις σχέσεις των πετρελαιοφό-ρων μοναρχιών του Κόλπου με τις ΗΠΑ, απειλώντας τες με ανατροπή από ισλαμικές εξεγέρσεις με εξωτε-ρική αραβική υποκίνηση και βοήθεια. Στη Μέση Ανα-τολή το Ισραήλ θα βρεθεί εντελώς απομονωμένο, κα-θώς σίγουρα θα ανατραπεί και η αμερικανόδουλη μο-

ναρχία της Ιορδανίας. Νέοι συσχετισμοί δυνάμεων θα προκύψουν μέσα στην Παλαιστίνη, καθώς θα σαρωθεί ο αμερικανόδουλος προδότης της παλαιστινιακής υπό-θεσης Μαχμούντ Αμπάς και το καθεστώς του που είναι διάτρητο από πράκτορες και συνεργάτες του Ισραήλ, ενώ η Λωρίδα της Γάζας θα έχει ανοιχτά πλέον σύνο-ρα με την Αίγυπτο. Προσπαθώντας να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη, οι Αμερικανοί αναζητούν απεγνωσμένα μια λύση που επιτρέψει στην Αίγυπτο να συνεχίσει την ίδια πολιτική υποτέλειας προς την Ουάσινγκτον και το Τελ Αβίβ που ακολουθεί μέχρι σήμερα.

Θεωρητικά, μια τέτοια λύση υπάρχει ακόμη και συ-γκεκριμενοποιείται στο πρόσωπο του Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι, του τέως διευθυντή της Διεθνούς Υπηρε-σίας Ατομικής Ενέργειας που έχει τιμηθεί με το βρα-βείο Νομπέλ Ειρήνης το 2005. Ο Ελ Μπαραντέι έχει σαφώς πιο σύγχρονη αντίληψη της αστικής δημοκρα-τίας και είναι αστός με ισχυρότατες διεθνείς διασυν-δέσεις. Επέστρεψε στην Αίγυπτο πέρυσι τον Φεβρου-άριο όπου έγινε δεκτός ως λαϊκός ήρωας με προκλη-τική στήριξη από τον διεθνή Τύπο. Προσπάθησε να γί-

νει πρωθυπουργός (στη χώρα έγιναν βουλευτικές εκλογές τον Νοέμβριο) ώστε να εμφανιστεί στη συνέχεια ως προσωρινός (λόγω ηλικίας) διάδοχος του Μουμπάρακ για να εξασφαλιστεί η ομαλή ήπια προσαρμογή του καθε-στώτος και συνέχιση βασικά της ίδιας πολιτικής του με επουσιώδες αλλα-γές. Ο Μουμπάρακ όμως μπλοκάρι-σε τα πάντα και ο Ελ Μπαραντέι δεν κατέβηκε καν στις εκλογές. Αποκα-τέστησε όμως σχέσεις συνεργασίας με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, την ισχυρότατη οργάνωση των ισλα-μιστών της Αιγύπτου, εμφανιζόμενος

ως μία από τις ελάχιστες πολιτικές προσωπικότητες που θα μπορούσε ίσως να ενσωματώσει στο σύστημα τους ισλαμιστές, με τις μικρότερες δυνατές παραχωρή-σεις. Η εκ νέου επιστροφή του στην Αίγυπτο προχθές, ο ψεκασμός του από την αστυνομία με χημικά την ώρα που συμμετείχε σε διαδήλωση και ο κατ’ οίκον περιο-ρισμός του από το καθεστώς συνεισφέρουν στο ηγετι-κό προφίλ του υπό τις παρούσες συνθήκες.

Η ευκαιρία του Ελ Μπαραντέι και των αστικών δυ-νάμεων συνίσταται στο ότι επειδή αυτό που συμβαίνει στην Αίγυπτο είναι μια μέχρι στιγμής πολιτικά ακαθο-δήγητη κοινωνική εξέγερση, υπάρχει ακόμη η δυνατό-τητα να εκφράσει αυτός πολιτικά τη δυσαρέσκεια και τις ελπίδες του λαού, αφού δεν είναι οι ισλαμιστές αυ-τοί που ηγούνται της εξέγερσης. Αυτό ισχύει όμως μό-νο προσωρινά. Καθώς οι ισλαμιστές μπαίνουν δυναμι-κά στην εξέγερση, σύντομα θα ηγεμονεύσουν πολιτικά σ’ αυτήν, αν ο Μουμπάρακ δεν εξαναγκαστεί να προ-χωρήσει γρήγορα στην αστική μεταπολίτευση.

Νομοσχέδιο «ανοίγματος» υπέρ των πολυεθνικώνn «ΚΛΕΙΣΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»

Κατατέθηκε στη Βουλή, την περασμένη Πέμπτη, το νομοσχέ-διο για τα λεγόμενα «κλειστά επαγγέλματα». Μετά την ψή-

φιση και σε τέσσερις μήνες από τη δημοσίευση του νόμου στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, κάθε περιορισμός στην εξάσκηση των 29 επαγγελμάτων που κατονομάζονται, θα καταργηθεί, ενώ στην πορεία η κατάργηση θα επεκταθεί σε άλλα 150 επαγγέλμα-τα! Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο, που εάν περάσει στη Βουλή ή στην πράξη, θα καταστρέψει εκτεταμένα τμήματα μικρομεσαί-ων στρωμάτων και μικρών επιχειρήσεων, ενώ οι αντίστοιχες δρα-στηριότητές τους θα συγκεντρωθούν από επιχειρήσεις του μεγά-λου κεφαλαίου.

Πέρα από τους άμεσα ενδιαφερόμενους επαγγελματίες, το νο-μοσχέδιο θα έχει επιπτώσεις και στους εργαζόμενους, καθώς ανα-μένονται αυξήσεις στις τιμές των αντίστοιχων επαγγελμάτων. Το νομοσχέδιο αφορά μεγάλες και κρίσιμες κατηγορίες επαγγελμα-τιών, όπως οι γιατροί, οδοντίατροι, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, δικη-γόροι, φαρμακοποιοί, συμβολαιογράφοι, αρτοποιοί κ.ά.

Όσον αφορά τους δικηγόρους, καταργούνται οι γεωγραφικοί περιορισμοί στην άσκηση της δικηγορίας, οι υποχρεωτικές ελάχι-στες αμοιβές ενώ για τον υπολογισμό των κρατήσεων για τα ασφα-

λιστικά ταμεία, οι «ελάχιστες αμοιβές» διατηρούνται συμβολικά. Έτσι, αναμένονται αυξήσεις στις πράξεις, αλλά και δυσκολίες για την πλειονότητα των δικηγόρων. Το ίδιο θα γίνει και στους μηχα-νικούς, όπου καταργούνται οι ελάχιστες υποχρεωτικές αμοιβές και το σύστημα είσπραξης της αμοιβής του μηχανικού μέσω του ΤΕΕ, ενώ και εκεί ο υπολογισμός των ασφαλιστικών εισφορών έχει μό-νο συμβολικές «ελάχιστες αμοιβές».

Μετά από τους παραπάνω, έρχεται η σειρά πολλών επαγγελ-μάτων, όπως οι πλανόδιοι έμποροι, οι ταξιτζήδες, οι κάτοχοι λεω-φορείων ΚΤΕΛ, οι κρεοπώλες, οι γεωπόνοι, οι γεωλόγοι, οι ιχθυ-ολόγοι, οι κτηνίατροι, οι οδοντοτεχνίτες κ.ά.

Οι αντιδράσεις αναμένονται να είναι ισχυρές, παρά το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι σύλλογοι των επαγγελματιών καθοδηγούνται από συμμαχίες στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και προσώπων που θα πάρουν μέρος στο «πάρτι» των επιχειρήσεων που ετοιμά-ζονται. Ήδη, την προηγούμενη εβδομάδα, οι φαρμακοποιοί πραγ-ματοποίησαν τριήμερο κλείσιμο των φαρμακείων, ενώ και οι δικη-γορικοί σύλλογοι (πλην Αθηνών) απείχαν επί τριημέρου από πα-ραστάσεις στα δικαστήρια. Αντιδράσεις αναμένονται και από τους μηχανικούς και άλλα επαγγέλματα, την ερχόμενη εβδομάδα.

4 / ΠPIN ΠΟΛΙΤΙΚΗ KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Το γενικό συμπέρασμα, κα-τά τη γνώμη μας, είναι ότι περνάμε, πλέον, σε μια νέα εποχή, όπου το ιστο-ρικό προβάδισμα μπορεί

να διεκδικηθεί και να κατακτηθεί από τις εργατικές- αντικαπι-ταλιστικές τάσεις και τις ιδέ-ες της κομμουνιστικής χειρα-φέτησης. Στο βαθμό, βέβαια, που συγκροτηθεί και δράσει αποτελεσματικά μια σύγχρο-νη επαναστατική κομμουνι-στική πρωτοπορία». Με αυ-τά τα λόγια ο Άγγελος Χά-γιος έθεσε το στίγμα της νέ-ας εποχής, μιλώντας στην επιτυχημένη εκδήλωση του ΝΑΡ στη Θεσσαλονίκη το προπροηγούμενο Σάββατο 22 Γενάρη. Άνοιξε έτσι και τη συζήτηση για το 3ο συ-νέδριο του ΝΑΡ, του οποί-ου σηκώνεται και επίσημα η αυλαία με την παρουσίαση του κειμένου εργασίας της Πολιτικής Επιτροπής για το πρώτο προσυνεδριακό Σώ-μα, με θέμα «καπιταλιστική κρίση και Αριστερά», η οποία θα γίνει τη Δευτέρα 7 Φλεβάρη, στις 7 μ.μ. στην αίθουσα των υπαλλήλων Τραπέζης Ελλάδος Σίνα 16.

Περισσότεροι από 200 εργαζό-μενοι και νέοι γέμισαν τον κινημα-τογράφο Αλέξανδρος, στην πρώτη μετά από 20 χρόνια εκτός του πα-νεπιστημίου, πολιτική εκδήλωση του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομ-μουνιστική Απελευθέρωση στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Παρό-ντες και αγωνιστές από τις οργα-νώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ευρύτε-ρα της Αριστεράς και του κινήμα-τος, μεταξύ άλλων και πρώην μέ-λη της ΚΕ του ΚΚΕ και του ΚΣ της ΚΝΕ από τη γενιά της αντιδικτα-τορικής πάλης.

«Η κρίση του καπιταλισμού κα-θορίζει αποφασιστικά τη δυναμι-

κή και τους όρους της ταξικής πά-λης. Η αστική στρατηγική, για την υπέρβαση της κρίσης, στην Ελλά-δα και διεθνώς, κινείται στην κα-τεύθυνση μιας ποιοτικής τομής, αντεργατικής, αντιδραστικής και

μακροπρόθεσμης. Δεν πρόκειται για απλή συνέχεια των αναδιαρ-θρώσεων του ολοκληρωτικού κα-πιταλισμού. Η κρίση σηματοδο-τεί την κατάρρευση του οράματος της «ισχυρής Ελλάδας» των τελευ-ταίων 20 ετών», υπογράμμισε ο Ά. Χάγιος. «Μπορεί μέσα σε αυτές τις συνθήκες να υπάρχει Αριστε-ρά που δεν είναι αντικαπιταλιστι-κή; Εμείς έχουμε πάρει ξεκάθαρη θέση», τόνισε.

Το μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ ανα-φέρθηκε στη βαθύτερη απαξίωσή του αστικού πολιτικού συστήμα-τος στη λαϊκή συνείδηση. «Όλα τα αστικά κόμματα διασχίζονται από προ-κρισιακά φαινόμενα. Τα εν-δεχόμενα μιας ριζικής αναδιαμόρ-φωσης του κομματικού χάρτη, κυ-βερνήσεων συνεργασίας κ.λπ. εί-

ναι ισχυρά. Και στο χώρο της Αρι-στεράς, κυρίως στο ΣΥΡΙΖΑ, οι αναταράξεις είναι σε εξέλιξη. Αλ-λά και το ΚΚΕ δεν αποφεύγει πλέ-ον τη δοκιμασία - κρίση της στρα-τηγικής του και της πολιτικής του

πρακτικής στο μαζικό λαϊκό κίνη-μα. Το ΝΑΡ επιχειρεί, με το Συνέ-δριο του, να δώσει τη δική απάντη-ση στο ερώτημα «με ποια πολιτική πρέπει να αντιδράσουν οι εργα-ζόμενοι και η Αριστερά στο ολο-καύτωμα της κρίσης, του Μνημο-νίου και της αντεργατικής επίθε-σης;. Επιχειρούμε να διαμορφώ-σουμε ένα συνολικό πολιτικό σχέ-διο που θα υπερβαίνει το σημερινό κεκτημένο μας, το οποίο δεν επαρ-κεί στις ανάγκες των καιρών».

«Για το ΝΑΡ αποκτά προτεραι-ότητα το καθήκον της σύγχρονης κομμουνιστικής ανασυγκρότησης και μετονομασίας του. Της συμβο-λής του, μαζί με ανάλογες τάσεις, στον ιστορικά αναγκαίο φορέα - κόμμα της επανάστασης και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης»,

τόνισε ο Α. Χάγιος, θέτοντας επί-σης το στόχο της «δυναμικής εμφά-νισης στο πολιτικό προσκήνιο ενός υπολογίσιμου πόλου - μετώπου της αντικαπιταλιστικής και κομμουνι-στικής Αριστεράς. Η αυτοτελής

συγκρότηση - παρέμβαση του πριν απ’ όλα στο εργα-τικό κίνημα, σε όλα τα μέτω-πα πάλης, αποτελεί όχι μόνο αναγκαιότητα αλλά και δυ-νατότητα χειροπιαστή. Το δείχνει η πολιτική παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο μαζι-κό κίνημα, στις πολιτικές και εκλογικές μάχες».

«Οι επιδιώξεις για το επαναστατικό κόμμα και το αντικαπιταλιστικό μέτωπο δεν είναι αυτοσκοπός», ση-μείωσε. «Είναι οι απαραί-τητες προϋποθέσεις για ένα ταξικά ανασυγκροτημένο μαζικό εργατικό κίνημα, για ένα πολιτικό λαϊκό κίνημα, της μόνης δύναμης ανατρο-πής της αστικής στρατηγι-κής. Στο βαθμό που ενισχύ-ονται οι τάσεις αυτές, δημι-

ουργούνται νέες δυνατότητες συμ-βολής του ΝΑΡ και της επαναστα-τικής Αριστεράς στην αναγκαία κοινή δράση όλων των δυνάμε-ων της Αριστεράς μέσα στο κίνη-μα για την απόκρουση - ανατροπή της αντεργατικής εκστρατείας κυ-βέρνησης - ΕΕ- ΔΝΤ».

Την εκδήλωση άνοιξε εκ μέ-ρους της Επιτροπής Πόλης Θεσσα-λονίκης του ΝΑΡ ο Γιάννης Λαθή-ρας, ενώ χαιρέτησε ο Θωμάς Σου-νάπογλου εκ μέρους του ΚΣ της νΚΑ, που επεσήμανε τη συμβολή της εργαζόμενης και σπουδάζου-σας νεολαίας στον αγώνα για την ανατροπή και κάλεσε τους νέους αγωνιστές να ενταχτούν στη νΚΑ. Στην εκδήλωση προβλήθηκε βί-ντεο με θέμα τις τελευταίες μεγά-λες κινητοποιήσεις.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΝΑΡ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ n ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

Ά. Χάγιος: Εποχή αναταράξεωνΈναρξη της πορείας για το 3ο Συνέδριο με την παρουσίαση του κειμένου για την κρίση τη Δευτέρα 7/2

ΚΛΙΜΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΣΤΟΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟn ΔΙΚΗ ΠΑΡΩΔΙΑ

Σε αδιέξοδο οδηγείται το «ειδικό δικαστήριο» για τους κατηγορού-μενους για συμμετοχή στην οργά-νωση «Συνωμοσία των πυρήνων της φωτιάς». Και ο δεύτερος δι-ορισμός δικηγόρων απέβη άκαρ-πος καθώς η πλειοψηφία δήλω-σε την Πέμπτη ότι δεν αποδέχεται το διορισμό. Η δίκη τυπικά αρχίζει ξανά τη Δευτέρα αλλά οι έξι προ-φυλακισμένοι έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να παραστούν αν προηγουμένως δεν γίνουν δε-κτά τα αιτήματά τους για μη παρα-κράτηση των ταυτοτήτων των με-λών του ακροατηρίου και μαγνητο-φώνηση των πρακτικών. Οι ελεύ-θεροι κατηγορούμενοι τόνισαν ότι αποχωρούν με τη σειρά τους γιατί αρνούνται το διορισμό άλλων συ-νηγόρων.

Πρακτικές που «δεν οδηγούν σε δίκαιη δίκη» και διαδικασίες που «υπαγορεύονται από πιέσεις καταγγέλλουν οι διορισμένοι από τους εννέα κατηγορούμενους συ-νήγοροι που έχουν αποχωρήσει από τη διαδικασία σε ένδειξη δια-μαρτυρίας, αλλά εξακολουθούν να απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης των εντολέων τους». «Η διαδικασία στον Κορυδαλλό παραπέμπει στις δίκες του εμφυλίου και της χού-ντας», τόνισε χαρακτηριστικά ο Γι-άννης Ραχιώτης. Οι συνήγοροι μί-λησαν για την αξιοπρέπεια των κα-τηγορουμένων που αρνήθηκαν να δικαστούν χωρίς το εχέγγυο δημο-σιότητας των απομαγνητοφωνημέ-νων πρακτικών και με το φακέλω-μα όσων επιθυμούν να παρακο-λουθήσουν από κοντά τη δίκη.

Σε συνέντευξη Τύπου οι γονείς των νεαρών με ανακοίνωσή τους, εξέφρασαν την πλήρη και αποφα-σιστική συμπαράσταση στα παιδιά τους, ζήτησαν από τη δικαιοσύ-νη να εκδικάσει την υπόθεση «με βάση τα πραγματικά αποδεικτι-κά στοιχεία και όχι με έωλα κατα-σκευασμένα από την αστυνομία» και υποστήριξαν ότι η απόρριψη

των αιτημάτων των παιδιών τους για μαγνητοφώνηση των πρακτι-κών και πλήρη δημοσιότητα «προ-οιωνίζει μια δίκη παρωδία». Χαρα-κτηριστικό της υποκρισίας τους εί-ναι ότι το δικαστήριο αρνείται την μαγνητοφώνηση της δίκης «για λό-γους κόστους» και την ίδια στιγμή εντοπίστηκε αστυνομικός με πολι-τικά να βιντεοσκοπεί στα μουλω-χτά το ακροατήριο.

Οι κατηγορούμενοι με τη μα-χητική τους στάση πετυχαν ήδη μια μικρή νίκη αφού το δικαστή-ριο υποστήριξε ότι δεν θα κρατάει τα στοιχεία των μελών του ακροα-τηρίου. Την Παρασκευή οδηγήθη-κε στον ειδικό εφέτη ανακριτή ο 23χρονος που συνελήφθη την Τε-τάρτη και σε βάρος του σύμφω-να με την ασφάλεια εκκρεμούσε εντάλμα για συμμετοχή στην ορ-γάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς».

Πολιτική ένταση προκάλεσε η –όχι και τόσο– «αβλαβής» διέλευση τουρκικής πολεμικής φρεγάτας με-ταξύ Σκύρου και Εύβοιας τα ξημε-ρώματα της Παρασκευής που έχει άμεση σχέση με τις διαπραγματεύ-σεις και τον ανταγωνισμό που επι-κρατεί για τις «Αποκλειστικές Οικο-νομικές Ζώνες» (ΑΟΖ) και τις πιέ-σεις που ασκεί η τουρκική πλευρά.

Το ΚΚΕ με ανακοίνωση του υπο-στήριξε ότι η προκλητική παραβία-ση των ελληνικών υδάτων φανερώ-νει ότι η αμφισβήτηση των κυρίαρ-χων δικαιωμάτων στο Αιγαίο γίνε-ται όλο και μεγαλύτερη.

«Σενάρια συνωμοσιολογίας» χα-ρακτήρισε ο πρωθυπουργός Γ. Πα-πανδρέου τα περί «προώθησης της συνδιαχείρισης του Αιγαίου». Στο ίδιο πνεύμα ο υπουργός Εξωτερι-κών Δ. Δρούτσας απάντησε στις κα-ταγγελίες της αντιπολίτευσης για μυστική διπλωματία απορρίπτοντάς τες ως απλώς «στερεότυπα συνθή-

ματα με στόχο και πάλι τη δημιουρ-γία ανασφάλειας στον πολίτη». Πά-ντως στην προ ημερησίας διάταξης συζήτησης για τα εθνικά θέματα στη Βουλή δεν πληροφορηθήκαμε τίπο-τα ουσιαστικό για την πορεία του ελληνοτουρκικού διαλόγου, ούτε για τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Χα-ρακτηριστικά για το θέμα της υφα-λοκρηπίδας «μάθαμε» από το Γ. Πα-πανδρέου ότι είναι ζήτημα «νομικό σύνθετο, πολύπλοκο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε» ενώ ιδιαίτερα γε-νικόλογα ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι «στόχος της κυβέρνησης είναι η οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με όλους τους γείτονες μας».

Άλλωστε ο ίδιος ο Δ. Δρούτσας

απαντώντας σε παλιότερη ερώτη-ση του ΚΚΕ είχε παραδεχτεί ότι στις συνομιλίες με την τουρκική πλευρά δεν διατηρούνται πρακτι-κά, (αν είναι δυνατόν), οπότε κα-νείς εκτός του ίδιου και του πρωθυ-πουργού δεν είναι δυνατόν να γνω-ρίζει το περιεχόμενο αυτών των συ-ζητήσεων. Ο Γ. Παπανδρέου ζήτη-σε εθνική συναίνεση στα εξωτερικά θέματα και μίλησε για «νέο πατρι-ωτισμό» που αποτελεί τη σημερινή εκδοχή της «ισχυρής Ελλάδας» του Κ. Σημίτη. Όπως τόνισε «δεν είναι ώρα να χαράξουμε αντιπαλότητες και πως η κρίση μας υποχρεώνει να σκεφτούμε διαφορετικά». Φυσικά η Ελλάδα κάνει το ακριβώς αντίθε-

το με την πολιτική της. Η συμμετοχή της σε όλες τις ιμπεριαλιστικές εκ-στρατείες του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ δημιουργεί αντιπαλότητες με τον αραβικό κόσμο, όπως και η στρατη-γική επιλογή της ανάδειξης του Ισ-ραήλ σε προνομιακό σύμμαχο της χώρας.

Ο Α. Σαμαράς που ζήτησε και την προ ημερησίας διατάξεως συ-ζήτηση στα θέματα εξωτερικής πο-λιτικής επιχείρησε να προβάλει τη δική του «εθνική κόκκινη γραμ-μή» επιχειρώντας να αναβαθμίσει την «πατριωτική» φυσιογνωμία της ΝΔ σε μια προσπάθεια να διεμβο-λίσει και την εθνικιστική ακροδε-ξιά. Φυσικά οι κορόνες του Α. Σα-μαρά είναι καθαρά προς εσωτερι-κή κατανάλωση, όπως τόνισε και ο Δ. Δρούτσας στη συνέντευξη στα Νέα «ασκούμε δυναμική εξωτερι-κή πολιτική, αλλά με τους ίδιους στόχους και κατεύθυνση με την προηγούμενη κυβέρνηση».

ΒΟΥΛΗ

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Πατριωτισμός» του ΔΝΤΠαιχνίδι με τις ζώνες εκμετάλλευσης στο Αιγαίο

KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠPIN / 5

« Όχι» Οικολόγων σε Φ. Κουβέλη

Α ρνητικά απάντησαν οι Οικο-λόγοι Πράσινοι στην πρόταση

της Δημοκρατικής Αριστεράς για τη δημιουργία ενός διμερούς Φόρουμ Διαλόγου. Το επίμονο «φλερτ» από το κόμμα του Φώτη Κουβέλη προς τους Οικολόγους Πράσινους, με τη διοργάνωση κοινών εκδηλώσε-ων και πρόσφατα με την πρόταση για συγκρότηση μιας πιο μόνιμης συνεργασίας, αποσκοπούσε σε μια συνολική συνεργασία, με βλέμμα προς τις εκλογές.Τα σχέδια αυτά ναυαγούν για την ώρα, με ανακοίνωση που εξέδωσε η Εκτελεστική Γραμματεία των Πρα-σίνων, όπου τονίζεται χωρίς περι-στροφές ότι: «Η απόφαση να απορ-ριφθεί προνομιακή σχέση με τη Δη-μοκρατική Αριστερά, αποτελεί επα-ναβεβαίωση της επιλογής των Οικο-

λόγων Πράσινων να οικοδομήσουν ισχυρό ανεξάρτητο πράσινο πολιτι-κό πόλο και στη χώρα μας, με επίκε-ντρο την προώθηση βιώσιμων απα-ντήσεων για την κρίση. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι Οικολόγοι Πρά-σινοι δεν διερευνούν σενάρια εκλο-γικών συνεργασιών και θα διεκδι-κήσουν αυτόνομα την είσοδό τους στην επόμενη Βουλή». Φαίνεται ότι οι Πράσινοι εκτιμούν ότι η εκλογι-κή τους απήχηση αρκεί για την εί-σοδό τους στην επόμενη Βουλή, κά-τι που μάλλον δεν ισχύει για τους πρώην «ανανεωτικούς» του Συνα-σπισμού. Η αναζήτηση συμμάχων για την εκλογική επιβίωση της Δη-μοκρατικής Αριστεράς δεν θα είναι πάντως εύκολη υπόθεση.

Ο Μπαν Κι Μουν πιέζει τον Χριστόφια

Μία «ενδιάμεση συμφωνία» τον Μάρτιο ώστε μετά τις εκλογές

σε Κύπρο και Τουρκία να ανοίξει ο δρόμος για «επίλυση» του Κυπρι-ακού φαίνεται ότι είναι ο στόχος των Ηνωμένων Εθνών, της Ευρω-παϊκής Ένωσης, αλλά και των ΗΠΑ. Μετά τη συνάντηση που είχαν στη Γενεύη ο Πρόεδρος της Κύπρου, Δημ. Χριστόφιας με τον Τουρκο-κύπριο ηγέτη, Ντερβίς Έρογλου, ο γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν ανα-φέρθηκε σε πρόοδο σε σχέση με την προηγούμενη συνάντηση, τον Νοέμβριο στη Νέα Υόρκη, κάλε-σε όμως τους δύο ηγέτες να επι-κεντρωθούν σε περισσότερη δου-λειά, ώστε να επιτευχθούν περισ-σότερες συγκλίσεις στα «θεμελιώ-δη θέματα που απομένουν» και κυ-ρίως το περιουσιακό, όπου εμφανί-ζονται τα περισσότερα «αγκάθια».

Παρόλο που δεν προσδιορίστη-κε η ημερομηνία της επόμενης τρι-μερούς, η οποία πάντως αναμένε-ται να γίνει τον Μάρτιο, ο γ.γ. του ΟΗΕ ενθάρρυνε τους δύο ηγέτες για νέα συνάντηση, «για να συνε-χίσουμε να παρακολουθούμε την πρόοδο και για να ενθαρρύνω τα μέρη να μειώσουν ακόμη περισσό-τερο τις διαφορές», όπως τόνισε. Στα τέλη Φεβρουαρίου πρόκειται να καταθέσει έκθεση στο Συμβού-λιο Ασφαλείας για την πρόοδο των συνομιλιών.

Επικαιροποιημένες αναλο-γιστικές μελέτες για το ασφα-λιστικό και συνταξιοδοτικό πα-ρουσίασε η κυβέρνηση διά του αρμόδιου υφυπουργού Κοινω-νικής Ασφάλισης στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής και κατά-φερε να… τετραγωνίσει τον κύ-κλο! Εντελώς κυνικά και ψυχρά η κυβέρνηση παραδέχεται ότι οι αναλογιστικές μελέτες γίνο-νται με βάση υπολογισμού τις 12 συντάξεις ετησίως, τόσο για το 2020 όσο και για το 2050 και ότι ο υπολογισμός των συντάξι-μων αποδοχών γίνεται επί μειω-μένου ποσοστού αναπλήρωσης.

Πρακτικά όλα αυτά σημαί-νουν δραστικές περικοπές στις συντάξεις στα βασικά ταμεία (ΙΚΑ , ΟΑΕ και ΟΓΑ), ενώ ευ-

θέως ο Γ. Κου-τρουμάνης μί-λησε για δρα-στικές μειώ-σεις και στις επικουρικές. Έτσι καταρρί-πτεται και μά-λιστα με τρα-γελαφικό τρό-πο, το επιχεί-ρημα της κυβέρνησης ότι οι πε-ρικοπές στη 13η και τη 14η σύ-νταξη θα είναι προσωρινές και ως το 2015, καθώς μετά το έτος αυτό έχουν πλήρως εξαφανι-στεί!

Παρ’ όλα αυτά ο ο υφυπουρ-γός στη Βουλή δήλωνε: «Για τις κύριες συντάξεις δεν υπάρχει με βάση αυτά τα στοιχεία κανένας

λόγος ανη-συχίας, δεν θα έχουμε αλλαγές στα όρια ηλικίας ή στο ύψος των συντά-ξεων», πρό-σθεσε όμως ότι ««για τις επικουρικές,

που είναι ένα άλλο κεφάλαιο, οι αλλαγές θα γίνουν εφόσον αυ-τές προκύψουν από τις μελέτες και όπου χρειασθεί τα επόμενα χρόνια». Στο πλαίσιο αυτού του εμπαιγμού ήταν ο ίδιος που ανα-κοίνωνε παράλληλα τις προβλε-πόμενες από το υπουργείο περι-κοπές που θα «σώσουν» το σύ-στημα για το ΙΚΑ: «Το ετήσιο

έλλειμμα μειώνεται για το 2011 από 1,25% του ΑΕΠ στο 0,65% του ΑΕΠ» και «για το 2060 από 4,5% του ΑΕΠ στο 1,65% του ΑΕΠ», ενώ οι δαπάνες για συ-ντάξεις μειώνονται «το 2020 από 4,02% του ΑΕΠ στο 3,12% του ΑΕΠ» και «το 2060 από 7,16% του ΑΕΠ στο 4,72% του ΑΕΠ». Αντίστοιχες περικοπές προβλέ-πονται για ΟΑΕ και ΟΓΑ, για τον οποίο ο Γ. Κουτρουμάνης δήλωσε ότι το 2060 οι αγρότες στη χώρα μας θα είναι λιγότε-ροι, καθώς και στις αναπηρικές συντάξεις, οι οποίες από 14,5% επί του συνόλου που είναι σήμε-ρα προβλέπεται να πέσουν στο 8,5%.

Τους ανάπηρους θα τους πε-τάξουν στον Καιάδα;

Καταργούν στα κρυφά τη 13η και 14η σύνταξη!n ΜΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗΣ

Πόρισμα συγκάλυψης και γελοιότητας

κό πλαίσιο του συστήματος που υπηρετούν και στην ίδια την κατεύθυνση της έρευνας. Η πραγματικότητα είναι ότι καμία κυβέρνη-ση δεν έχει τη δυνατότητα ή την πρόθεση να αλλάξει τους θεσμούς του καπιταλισμού περί «οφ σορ», ανώνυμων εταιρειών και της ανεξέλεγκτης διακίνησης του κερδοσκοπι-κού κεφαλαίου.

Όπως κατήγγειλε άλλωστε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης, ο πρόεδρος και αντιπρόεδρος της επιτροπής διαρκώς έβαζαν εμπόδια σε κάθε προσπάθεια ελέγ-χου των ταμείων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ λέγοντας ότι «δεν είναι δουλειά μας αυτή, εμείς ψά-χνουμε ευθύνες προσώπων».

Τη δραστηριοποίηση μηχανισμών συ-γκάλυψης προκειμένου να σβηστούν τα ίχνη και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, με το κλείσιμο της υπόθεσης από την ίδια τη Ζί-μενς σε κεντρικό επίπεδο, παρατηρούν στο πόρισμά τους τα κόμματα της Αριστεράς τα οποία απέφυγαν την ονοματολογία.

Τα πάντα ωστόσο γίνονται στο σκοτά-δι και ενώ δεν έχει γίνει καν πραγματογνω-μοσύνη για το ύψος της ζημιάς του ελληνι-κού δημοσίου, δημοσιεύματα, όπως των Φα-ϊνάνσιαλ Τάιμς, κάνουν λόγο για «προσπά-θεια επίτευξης εξωδικαστικού συμβιβασμού μεταξύ της Ζίμενς και του ελληνικού Δημοσί-ου. Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι η σύ-σταση της εξεταστικής επιτροπής και οι κο-ρόνες περί διαφάνειας από τον Γ. Παπαν-δρέου δεν ήταν παρά πυροτεχνήματα με στόχο τη συγκάλυψη και τον αποπροσανα-τολισμό της κοινής γνώμης χωρίς να υπάρ-χει καμία διάθεση ουσιαστικής διαλεύκαν-σης της υπόθεσης. Η προσωποποίηση των ευθυνών σε ορισμένα «καμένα χαρτιά» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχει στόχο να ικανοποι-ήσει το κοινό αίσθημα, αφήνοντας στο απυ-ρόβλητο την πολιτική και τους φορείς που έθρεψαν επί δεκαετίες –μαζί με δεκάδες άλ-λα– τη «μητέρα όλων των σκανδάλων».

αναφορά στη διερεύνηση των λογαριασμών των ταμείων των δύο μεγαλύτερων κομμά-των και δεν αποκαλύπτεται η κίνηση τρα-πεζικών λογαριασμών πολιτικών προσώ-πων, παρά το γεγονός ότι στελέχη της Ζί-μενς έχουν ομολογήσει ότι το 2% του συνο-λικού τζίρου της ελληνικής θυγατρικής πή-γαιναν κάθε χρόνο στα ταμεία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ο πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτρο-

πής, Σήφης Βαλυράκης, σε γραπτή ανακοίνωσή του, ξεκαθάρισε ότι «η Επιτροπή δεν έχει αρμοδιότητα να προβεί στον έλεγχο των οικονομι-κών των κομμάτων ή των ταμείων τους». Επίσης –όπως σημειώνεται στο πόρισμα– «δεν έχουν περιέλ-θει μέχρι σήμερα σε γνώση της Επι-τροπής το σύνολο των πληροφορι-ών για λογαριασμούς ή κινήσεις λο-γαριασμών λόγω του περιορισμέ-νου χρόνου, της μη επαρκούς συ-νεργασίας με κρατικές αρχές αλλά και της δυσχέρειας να ανοίξουν λο-γαριασμοί σε άλλες χώρες».

Ο Γ. Παπανδρέου προσπαθώ-ντας να δικαιολογήσει το φιάσκο έριξε την ευθύνη στον ίδιο το θεσμό των Εξεταστικών Επιτροπών παρα-

δεχόμενος ότι «μπορούμε να πούμε με βε-βαιότητα πως ο θεσμός δεν είναι επαρκής», ενώ προσπαθεί να αξιοποιήσει την επιχεί-ρηση συγκάλυψης ώστε να προωθήσει την ακόμα πιο αντιδραστική μετάλλαξη του πο-λιτικού συστήματος μέσα από τις προτάσεις για δήθεν «έλεγχο των οικονομικών των κομ-μάτων», που όπως είδαμε λειτουργεί προς όφελος του δικομματισμού (π.χ κατάργη-ση των ανώνυμων κουπονιών ενίσχυσης των κομμάτων της Αριστεράς). Χαρακτηρι-στικό είναι ότι οι αρχηγοί των δύο κομμά-των εξουσίας, ενώ αδυνατούν να απαντή-σουν στο εύλογο ερώτημα εάν τα κόμματα τους πήρανε λεφτά, επιδόθηκαν από το βή-μα της Βουλής σε κενή πλειοδοσία δεσμεύ-σεων περί ενίσχυσης της «διαφάνειας», ενώ το πρόβλημα βρίσκεται στο ίδιο το θεσμι-

Το σκάνδαλο των «μαύρων ταμεί-ων της Ζίμενς» θεωρείται ως η μεγαλύτερη υπόθεση διαφθο-ράς στην ιστορία των παγκό-σμιων αγορών σύμφωνα με την

Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, ενώ και στην Ελλάδα θεωρείται ως το «νούμε-ρο ένα» σκάνδαλο της μεταπολίτευσης. Την Παρασκευή δόθηκαν στη δημοσιότητα στοι-χεία ότι η ίδια η Ζίμενς, παρά τη βαριά σκιά του σκανδάλου και τη μεγαλύτερη μεταπο-λεμική οικονομική κρίση, αναμένει αύξηση των κερδών της πάνω από 25%, σε παγκό-σμιο επίπεδο για το πρώτο τρίμηνο της δω-δεκάμηνης οικονομικής χρήσης του 2011! Και όμως για τον αστικό Τύπο η «μητέρα όλων των σκανδάλων» μπήκε στο περιθώ-ριο μετά τα ουσιαστικά «αθωωτικά» για τις ευθύνες των κυβερνήσεων πορίσματα των κομμάτων. Η υπόθεση των μαύρων ταμεί-ων που ξεκίνησε να απασχολεί την ελλη-νική δικαιοσύνη τον Δεκέμβριο του 2006,

έκλεισε έναν πεντάχρονο κύκλο δικομμα-τικής συγκάλυψης και συσκότισης τη Δευ-τέρα το βράδυ όπου και κατατέθηκε στον πρόεδρο της Βουλής το περιβόητο πόρισμα χιλιάδων σελίδων της Εξεταστικής Επιτρο-πής της Βουλής που διερευνά το σκάνδαλο. Δεν μάθαμε το παραμικρό νέο στοιχείο πέ-ρα από τα πολιτικά πρόσωπα που διέρρευ-σαν την προηγούμενη εβδομάδα και για τα οποία ζητείται περαιτέρω διερεύνηση τυχόν ευθυνών, ενώ η Νέα Δημοκρατία έχει ζητή-σει έρευνα και για τον πρώην πρωθυπουρ-γό Κ. Σημίτη, χωρίς πάντως να φαίνεται να επιμένει μέχρι τέλους.

Στο ογκώδες πόρισμα δεν γίνεται καμία

6 / ΠPIN ΠPINHΔON KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Μεσούντος του «ένδοξου» 18ου αι-ώνα και περίπου τριάντα χρόνια πριν από τη Γαλλική Επανάσταση ο Ρουσώ έγραφε στο Κοινωνικό Συμβόλαιο: «Nα απαρνηθείς την ελευθερία σου, σημαί-νει ότι απαρνείσαι την ιδιότητά σου ως ανθρώπου». Η πολιτική ελευθερία, για τον Ρουσώ, αδιαχώριστη από την ισό-τητα ως ισότιμη συμμετοχή στο «Δήμο», στη δημόσια σφαίρα, είναι σημαντικότε-ρη από την ανθρώπινη ζωή. Βίος στερη-μένος πολιτικών δικαιωμάτων είναι βί-ος αβίωτος. Διαφορετικά διατυπωμέ-νο: O ανθρώπινος βίος όταν ταυτίζεται απλώς με τη βιολογική ύπαρξη ισοδυνα-μεί με θάνατο.

Τρεις αιώνες περίπου αργό-τερα, στις 25 Γενάρη 2011,

ένας ομοεθνής και ομό-τεχνος του Ρουσώ, ο

Ζακ Ρανσιέρ μιλού-σε για την εποχή μας ως εποχή του «μίσους για τη δη-μοκρατία». Διό-τι τι άλλο είναι η δημοκρατία, γρά-φει, παρά μια έλ-

λειψη διάκρισης, η εξουσία (οξύμω-

ρον) μιας συνέλευ-σης ίσων. Μια διακυ-

βέρνηση άναρχη η οποία δεν θεμελιώνεται σε τίποτε άλ-

λο εκτός από την απουσία κάθε τίτλου δι-ακυβέρνησης. Την ίδια ώρα τριακόσιοι μετανάστες είχαν καταλάβει τη Νομι-κή Σχολή και διεκδικούσαν να πάψουν να είναι άνθρωποι - σκιές, καταφεύγο-ντας στο ύστατο μέσο: την απεργία πεί-νας. «Η μετατροπή του Πανεπιστημίου σε καταυλισμό μεταναστών υπερβαίνει τα όρια της ανοχής», δήλωσε οργισμένη η υπουργός Παιδείας.

Μιαροί και μολυσμένοι οι μετανά-στες, χωρίς χαρτιά, στέγη και ελπίδα, κα-ταρρακώνουν και προσβάλλουν την εικό-να του πανεπιστημίου που ονειρεύεται η κυρία υπουργός. Οι απέλπιδες και ανέ-

στιοι δεν έχουν θέση μέσα στο πανεπι-στήμιο των μάνατζερ και των επιχειρήσε-ων, που θα θεραπεύει όχι πλέον τις επι-στήμες, αλλά το αδηφάγο παγκοσμιο-ποιημένο κεφάλαιο και την αγορά. Ένα σύστημα που καταβροχθίζει ζωές, αξιο-πρέπεια και όνειρα. Ούτε όμως ο Ρουσώ και ο Ρανσιέρ θα χωρούσαν σε τούτο το πανεπιστήμιο. Μια «παραφωνία» ή ένα «φάλτσο» θα ήταν στις εποχές του άσβε-στου μίσους για την δημοκρατία. Άλλω-στε πόσα χρήματα μπορεί να αποφέρει ένα πρότζεκτ με θέμα την ισότητα, την ελευθερία, την δημοκρατία και την κρι-τική; Πόσο προσοδοφόρο μπορεί να εί-ναι ένα πρόγραμμα που προάγει την αμ-φισβήτηση του ισχύοντος;

Το κτίριο της Νομικής είναι ένα από τα τελευταία σύμβολα αντίστασης. Έδω-σε άσυλο και φωνή σε φοιτητές και εργά-τες, έγινε το πρώτο κέντρο του αντιδικτα-τορικού αγώνα και απτό παράδειγμα του πανεπιστημίου ως εργαστηρίου οραμά-των, ιδεών, συζητήσεων, φαντασίας, που κοινωνούνται στην πόλη και δεν μένουν κεκλεισμένων των θυρών ενός παραγω-γικού πλην αποστειρωμένου και αντιδη-μιουργικού «κέντρου εκπαίδευσης», αλ-λά όχι παιδείας.

Στο Πανεπιστήμιο που ονειρεύεται η κυρία υπουργός και τα θινκ τανκ της (που θα πλαισιώσουν ενδεχομένως τα νέα Συμβούλια Διοίκησης), θα πρέπει να αποβληθούν δια παντός όχι μόνο οι μιαροί μετανάστες αλλά και κάθε μνη-μονικό ίχνος. Να σβηστούν τα συνθή-ματα και η ιστορία. Τα σύμβολα και οι υπομνήσεις εξεγέρσεων και αγώνων για ένα καλύτερο κόσμο. Άλλωστε η ιστο-ρία ξαναγράφεται εκ νέου χωρίς ΕΑΜ και Πολυτεχνεία και στα σχολεία έγινε προαιρετικό μάθημα. Στο Πανεπιστήμιο που ονειρεύεται η κυρία υπουργός, αλλά και σύσσωμη η αξιωματική αντιπολίτευ-ση διά στόματος του αρχηγού της, δεν χωρά όμως σίγουρα το άσυλο. Έχει ξε-περαστεί προ πολλού και δεν χρησιμεύ-ει σε τίποτα, δήλωσε η ΝΔ και σε αγα-στή σύμπνοια με την κυβέρνηση ετοιμά-

ζεται να καταθέσει πρόταση νόμου για την κατάργηση του ασύλου. «Μονωμέ-νο», «απόρθητο», απρόσβλητο από «μι-άσματα» και «απόβλητους» της πόλης πρέπει να είναι το σύγχρονο πανεπι-στήμιο. Από τους «αθλίους» της και τους «κολασμένους» της. Από φωνές διαμαρ-τυρίας και κραυγές απόγνωσης, κινήμα-τα, τριγμούς και εξεγέρσεις. Το σύγχρο-νο Πανεπιστήμιο πρέπει να επιδίδεται απερίσπαστο στο έργο της μαζικής πα-ραγωγής κοινωνικά και πολιτικά λοβο-τομημένου, πλην εξειδικευμένου ερ-γατικού δυναμικού, κωφεύοντας στους ικέτες των «δουνουτούδικων» εποχών του απόλυτου ευτελισμού της ανθρώπι-νης ζωής και αξιοπρέπειας. Άλλωστε η κατάργηση του ασύλου θα λύσει επιμέ-ρους και αυτό που ο καθηγητής Καλύ-βας (όταν δεν επιδίδεται στην αποκα-τάσταση του δοσιλογισμού στην Ελλά-δα) έχει πλειστάκις διαγνώσει ως χρό-νιο «απόστημα» της ελληνικής κοινωνί-ας: την πεζοδρομιακή –sic– και επομέ-νως αφόρητα λαϊκιστική λογική της με-ταπολίτευσης.

Όσον αφορά τους μετανάστες, ας τους περιβάλλουμε με τη θαλπωρή που μας υπέδειξε η τόσο δημοφιλής στις επο-χές της παγκοσμιοποίησης αλλά όχι διε-θνισμού ή –έστω κοσμοπολιτισμού– πο-λυπολιτισμικότητα, που θυμίζει την συ-μπάθεια που υποκρύπτει τον οίκτο του Διαφωτισμού απέναντι στους «ευγενείς άγριους» και «εξωτικούς». Ας σεβαστού-με τη «διαφορά» τους, αλλά μακριά από μας ιδέες πολιτικής ισότητας.

Δεν χωρούν οι μετανάστες στο νέο Πανεπιστήμιο του ΔΝΤ και των μνημο-νίων. Τυφλοπόντικες της πόλης, ας κρυ-φτούν στα γκέτο της. Μπορεί να κοιμη-θούν και στους σκουπιδοτενεκέδες και να τους περισυλλέξει κάποιο απορριμα-τοφόρο την επόμενη μέρα. Να ταφούν σε κάποια χωματερή. Τι διαφορά άλλωστε έχουν οι μετανάστες από τα σκουπίδια;

*Διδάσκει Φιλοσοφία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

Η καταστροφή των Μέσων ξεκίνη-σε. Οι εκδότες δεν έχουν κανένα πρό-βλημα είτε να κλείσουν τις ζημιογόνες επιχειρήσεις τους, είτε να κατεβάσουν τους μισθούς στα 210 ευρώ! Την ίδια ώρα από τους τηλεοπτικούς και ραδιο-φωνικούς τους σταθμούς εκτοξεύουν ρατσιστικό μίσος, λειτουργώντας και ως δικαστές και ως δυνάμεις καταστολής. Τα σιωπηρά και συναινετικά έναντι του Μνημονίου ΜΜΕ ξερνούν φωτιά, ένα-ντι των ανυπεράσπιστων πολιτών.

Στο εργασιακό κομμάτι, το Σταρ προσπαθεί να σπάσει τη σύμβαση,

απαιτώντας από τα συνεργεία να έχουν μόνο ένα εργαζόμενο, επικαλούμενο το γεγονός πως οι κάμερες είναι ελαφρύ-τερες, σαν να μην χρειάζεται ο ήχος. Στην Καθημερινή οι φωτοσυνθέτες αντιμετωπίζουν το φάσμα της απόλυ-σης, αφού η εφημερίδα έχει καθιερώ-σει εκ περιτροπής ωράριο μιας μέρας δουλειάς την εβδομάδα με αποτέλεσμα ο μισθός τους να έχει υποχωρήσει στα 210 ευρώ! Ύστερα από διαμαρτυρία του σωματείου, υποσχέθηκαν ότι θα άρουν το μέτρο, αρκεί να βγουν κά-ποιοι εργαζόμενοι στη σύνταξη.

Την ίδια ώρα ο Κ. Σαραντόπουλος, εκδότης της Απογευματινής, όχι απλώς δεν έχει πληρώσει επί έξι μήνες τους εργαζόμενους και δεν έχει καταβάλει δώρο Χριστουγέννων στο προσωπικό, αλλά κατήγγειλε στην αστυνομία τρεις συναδέλφους, λέγοντας ότι δεν του επι-τρέπουν την είσοδο στην εφημερίδα που είναι κλειστή. Την επόμενη Τετάρ-τη συζητείται στο δικαστήριο η αίτηση πτώχευσης που κατέθεσε ο εκδότης, προσπαθώντας να αποφύγει την πληρω-μή.

Ο Γιώργος Κουρής πάλι απλώς έκλεισε το Φίλαθλο, έχοντας αφήσει για πολλούς μήνες απλήρωτους του ερ-γαζόμενους, ύστερα από την απεργία που κήρυξε η καχεκτική ΕΣΗΕΑ. Ο Πάνος Σόμπολος πηγαίνοντας στην εφημερίδα ζητούσε να μην πραγματο-ποιηθεί απεργία, αν και δεν είχε ικανο-ποιηθεί κανένα από τα αιτήματα της Ένωσης. Την επόμενη μέρα ο εκδότης δήλωσε πως θα πάει την εφημερίδα στο άρθρο 99, κάτι που αρχικά έκανε ο Κ. Σαραντόπουλος. Ανησυχία υπάρχει και στην Ελευθεροτυπία καθώς δεν φαίνε-ται πως οι τράπεζες θέλουν να δανεί-σουν ξανά τους μετόχους της εφημερί-δας.

Στο Άλτερ τα πράγματα είναι χει-ρότερα. Δεν είναι γνωστό αν θα πληρω-θούν οι εργαζόμενοι, την ίδια ώρα που το Δημόσιο δέσμευσε το 50% των λογα-ριασμών του καναλιού εξαιτίας οφειλών του, ενώ το χρηματιστήριο, με τραγικά μεγάλη καθυστέρηση ανακάλυψε –το προφανές– πως υπάρχει πρόβλημα με τα οικονομικά του σταθμού και έθεσε τη μετοχή του σε καθεστώς επιτήρησης.

AΠO

σπόντα••• Το είχε ...ψιλοδείξει και ο δικός μας Δεκέμβρης του 2008, αλλά το κατέδειξε περίτρανα η Τυνησία • Η εποχή του φόβου που ζούμε, πάντα εγκυμονεί στα σπλάχνα της και ένα μεγάλο θυμό, που από ένα (άδηλο και εν πολλοίς απρόβλεπτο) όριο εσωτερικής συσσώρευσης και μετά, από μια «σπίθα» ανάβει και εκρήγνυται • «Ο περιοδικά επαναλαμβανόμενος στην ιστορία επαναστατικός τρανταγμός», για να θυμηθούμε τον Μαρξ, φαίνεται έσκασε ...μύτη και στην Αίγυπτο, και θα δούμε που αλλού • «Οι καιροί αλλάζουν»...••• Κάτι αλλάζει στο κλίμα (και) της Ευρώπης, μόνο που εδώ, όπως γράφαμε, τρέχουν να ανασυντάξουν την κρίση του χρέους, εν μέσω πολλών και αδιέξοδων συγκρούσεων κορυφής • Μπορεί να αποφευχθούν τα χειρότερα; • Θα εξαρτηθεί από την πορεία της κρίσης και ιδιαίτερα από τον αν θα αποφευχθεί μια υποτροπή της κρίσης προς ένα δεύτερο κύμα και τότε θα πάμε για το οδυνηρό και καταστροφικό ••• Στην Αθήνα, δουλειά δεν είχε ο διάολος και άναψε τη... θράκα του μεταναστευτικού μέσ’ την καρδιά του πανεπιστημιακού ασύλου, τη Νομική, με αποτέλεσμα ...αι ημέτερες δυνάμεις να συνδράμουν, εκόντες άκοντες, στο έργο κατάσβεσης της φωτιάς και ειρηνικής ...μετακόμισης της διαμαρτυρίας • Ήτοι, μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου, παρακαλώ...••• Την ίδια ώρα, ο Γ. Παπανδρέου επιχειρεί να κλείσει μέτωπα στο εσωτερικό και περιμένοντας κάποιες ανακουφιστικές εξελίξεις από την ΕΕ για το χρέος, να μπορέσει να χαράξει με καλυμμένα τα νώτα του, μια νικηφόρα προοπτική πρόωρων εκλογών, έχοντας στο πλευρό του τα ΜΜΕ και τον Τύπο • Τούτο καταδεικνύει και το μέτωπο που άνοιξε με την Αριστερά και ιδιαίτερα με τον ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρεί ως αδύνατο κρίκο • Γενικά, προσδοκά σε μια εκλογική υποχώρηση η στασιμότητα της Αριστεράς, ώστε να ελαχιστοποιήσει τις διαρροές από το ΠΑΣΟΚ, ενώ προσβλέπει σε περιχαράκωση του ΚΚΕ και σε συμμαχία η εν πάση περιπτώσει συμπόρευση με Δημαρά και Κουβέλη...••• Στο μεταξύ, φούντωσαν οι διεργασίες για εξαγορές, συγχωνεύσεις, πτωχεύσεις, στον χώρο των ΜΜΕ και του Τύπου, με δυο τουλάχιστον από νέους παίκτες, τους Ρέστη και Κυριακίδη (πρώην Λαυρεντιάδη), να διεκδικούν κανονικά και με το νόμο σημαντικό κομμάτι από το power game της νέας εποχής • Το 2011 θα είναι καθοριστικό έτος και για τον Τύπο...

ΔIA-

λογος

Μετανάστες και μίσος για τη δημοκρατίαn ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΑΚΗ*

ΠIΣΩ από τις

κάμερες

KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 ΠPINHΔON ΠPIN / 7

βάρη, μετά την απόφαση της ΓΣΕΕ να την προκηρύξει σε εκείνη την ημερο-μηνία. Δικαίως καταγγέλλει την ηγε-σία της ΓΣΕΕ γιατί αγνόησε τις απο-φάσεις δεκάδων πρωτοβάθμιων σωμα-τείων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδι-ών, ακόμα και της ΑΔΕΔΥ. Δεν έχα-σε όμως την ευκαιρία να τσουβαλιάσει μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, το...

Ακριβό μου... καλάθιΤο οικογενειακό καλάθι ενός μεσαί-

ου ελληνικού νοικοκυριού ανατιμήθηκε στα 2.129,48 ευρώ τον Δεκέμβριο 2010 σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2009 που κόστιζε 2.023,85 ευρώ, όπως κατέ-δειξε έρευνα του Ελληνικού Κέντρου Καταναλωτών. Η μέση αύξηση ανέρ-χεται σε 5%, ενώ υπάρχουν κατηγορί-

Υποτίθεται ότι πρόκειται για συμβατι-κή υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου έναντι των πλοιοκτητών και ότι έγινε με βάση τη ρήτρα καυσίμου και τον ετήσιο πληθωρισμό. Ανάλογες ρήτρες φαίνε-ται πως τηρούνται μόνο για τους ιδιώ-τες, ενώ για την ενίσχυση των δημόσιων συγκοινωνιών πάνε περίπατο. Ωστόσο, οι εφοπλιστές θέλουν κι άλλα, όπως η απελευθέρωση των ναύλων, η κατάργη-ση των υποχρεωτικών εκπτώ-σεων, και η αυτόματη αναπρο-σαρμογή τιμών εισιτηρίων σε επιδοτούμενες γραμμές!

Αύξηση αεροπορικών εισιτηρίων

Η συγχώνευση Ολίμπικ Έιρ - Ετζίαν μπορεί να μην υλοποιήθηκε τελικά και τυπι-κά, όμως εδώ και ένα χρόνο από όταν ανακοινώθηκε, έχει οδηγήσει σε μια πραγματική λεηλασία της τσέπης των επι-βατών, οι οποίοι είδαν τις τι-μές των εισιτηρίων να αυξά-νονται κατακόρυφα. Η μελέτη που πραγματοποίησε η ένω-ση καταναλωτών ΕΚΠΟΙΖΩ, αποκάλυψε ότι οι τιμές των ει-σιτηρίων αυξήθηκαν μέσα στο 2010 από 15% έως και 46%, χωρίς καμιά διαφοροποίηση στις παρεχόμενες υπηρεσίες. Ενώ εάν υλοποιούνταν η συγ-χώνευση, η επιβάρυνση ανά εισιτήριο θα άγγιζε τα 40 ευ-ρώ! Μας έλεγαν ότι ο ανταγω-νισμός θα έριχνε τις τιμές. Να που η συ-νεργασία των δύο μονοπωλίων, τις έχει εκτοξεύσει…

ΠΑΜΕ κατά ΣυντονισμούΕντάξει, άλλαξε το ΠΑΜΕ την ημε-

ρομηνία της πανελλαδικής πανεργατι-κής απεργίας, από τις 10 στις 23 Φλε-

Διανοούμενοι με φωνή«Τελικά μόνο ένα άσυλο λειτουρ-

γεί τέλεια στον τόπο μας, το Κοινοβού-λιο, και μόνο για παρανομήσαντες βου-λευτές, που δεν αίρεται η ασυλία τους». Έτσι ξεκινά ένα κείμενο - παρέμβαση (στην προχθεσινή Ελευθεροτυπία) των συγγραφέων Μάρω Δούκα και Ιωάν-να Καρυστιάνη στην αντιπαράθεση για το θέμα των μεταναστών. «Η ομαδική απεργία πείνας μέχρις εσχάτων είναι απόφαση απελπισμένων ανθρώπων. Το μεταναστευτικό, με τις πολλές όψεις και πολλαπλές συνέπειες, δεν το δημι-ούργησαν οι ίδιοι οι μετανάστες, για να στοχοποιούνται ως υπαίτιοι δεινών. Θα είναι ντροπή για τους έλληνες πολίτες να στραφούνε εναντίον τους, εναντί-ον θυμάτων. Χάσαμε πολλά, ας μη χά-σουμε και την ανθρωπιά μας. Θα είναι η έσχατη ταπείνωση και ήττα». Μπρά-βο τους!

«Φρουτάκια» η Ελλάς!Δεν έχει ιερό και όσιο η εισπρακτι-

κή λογική της κυβέρνησης, αλλά και τα ήθη του τζόγου που θέλει να περάσει στον απεγνωσμένο κόσμο της εργασί-ας. Έτσι προχωράει ακάθεκτη στη νο-μιμοποίηση των ψυχαγωγικών παιγνί-ων, το άνοιγμα του διαδικτυακού τζό-γου και την εισαγωγή του βιντεολότ-το (φρουτάκια), όπως ορίζει στο σχέ-διο νόμου που παρουσίασε ο Γ. Παπα-κωνσταντίνου. Νομιμοποιούν και ταυ-τόχρονα ανοίγουν τα τεχνικά παιχνίδια που ήδη έχουν κατακλύσει την πιάτσα. Όταν εκατομμύρια Έλληνες θα ασφυ-κτιούν από τη φτώχεια και τη μνημονι-ακή λιτότητα, τι άλλη επιλογή θα έχουν, σου λέει, από το τζόγο; Τι θα καλλιερ-γεί η Ελλάδα; Μα… φρουτάκια.

Επιδοτούν τους εφοπλιστέςΣε προκλητικές αυξήσεις από 2,5%

έως 6,3% στα ετήσια μισθώματα των πλοίων των άγονων γραμμών του Αι-γαίου προχώρησε το υπουργείο Θαλάσ-σιων Υποθέσεων, όταν την ίδια ώρα η κυβέρνηση συρρικνώνει δραματικά την ενίσχυση των δημόσιων συγκοινωνιών.

Μπορεί να είναι δυο με-μονωμένα περιστατι-κά. Ασήμαντα ίσως για να αξιολογηθούν ως τά-ση. Αλλά μπορεί και να μην είναι.

Το ένα είναι η απα-γόρευση από την διεύ-θυνση της Εκόλ Νορ-μάλ του Παρισιού, μετά από πίεση εβραϊκών οργανώσεων, της εκδήλωσης με θέμα το μποϊκοτάζ ισ-ραηλινών προϊόντων και ομιλητή τον εβραϊκής καταγωγής γάλλο διανοού-μενο Στεφάν Εσέλ.

Το δεύτερο αφορά τον Φερντι-νάν Σελίν που το όνομά του διαγρά-φηκε από τον κατάλογο των τιμωμέ-νων του γαλλικού κράτος για το 2011,

πάλι ύστερα από πίε-ση εβραϊκών οργανώ-σεων.

Για το πρώτο η προ-οδευτική μας συνείδη-ση εξανίσταται καθώς είναι σαφής η πράξη, σαφής ο υπαίτιος, σα-φής ο στόχος.

Για το δεύτερο, στέ-κεται αμήχανη. Είναι σαφής η πράξη, σαφής ο υποκινητής, αλλά «ασαφής» ο στόχος. Καθώς ο Σελίν βαρύνεται με αντισημιτισμό, πριν και κατά τον πό-λεμο, και φιλοναζιστικά αισθήματα για τα οποία είχε καταδικαστεί από το δικαστήριο το 1950.

Κι όμως δεν θα ’πρεπε να είμαστε πιο σαφείς;

Αναρωτιέμαι, αν η κοινωνία μας, και εμείς, έχουμε αρκούντως ωριμάσει ώστε να μπορούμε να στεκόμαστε νη-φάλιοι και ουσιαστικοί απέναντι στα πράγματα. Να τιμούμε, για παράδειγ-μα, έναν μεγάλο συγγραφέα (Το μυθι-στόρημά του Σελίν, Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, συνιστά ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που στα ελληνικά ευτυχήσαμε να γνωρίσουμε μόλις πριν τρία χρόνια), όχι κατ’ ανά-γκη για να ξεχωρίσουμε τον καλλιτέ-χνη ως προσωπικότητα από το έργο του (είναι κι αυτό μια αναγκαία δια-δικασία). Αλλά κυρίως για να τον γνω-ρίσουμε και να τον αποτιμήσουμε ολο-κληρωμένα, όπως είναι –και το έργο του, και τον ίδιο, και τις πράξεις του και τις παραλείψεις του– και να συ-

μπεριφερθούμε σαν άνθρωποι που μπορούν να κατανοούν τη διαλεκτική λειτουργία, σύγκρουσης και σύνθεσης των πραγμάτων και των ανθρώπων.

Η κοινωνία μας δεν είναι ικανή να μας το διδάξει. Πολύ περισσότερο το σύστημα εξουσίας. Βολεύεται με τις απλουστεύσεις. Και μας παγιδεύει.

Αλλά η γνώση δεν είναι άφεση. Εί-ναι μνήμη. Κι εμείς πρέπει να ξέρουμε, οφείλουμε να διεκδικούμε τη γνώση και τη μνήμη. Και τη διαλεκτική. Πε-ρισσότερο δε όταν έχουμε να κάνου-με με προσωπικότητες που έχουν δώ-σει τη μεγάλη τους συμβολή στην πο-ρεία του πολιτισμού, (και που γι’ αυτό τα εγκλήματά τους δείχνουν και είναι ακόμα μεγαλύτερα).

Αυτό δεν είναι το προοδευτικό;

σχόλιαστο ημιΦΩΣ

ΘANAΣHΣ ΣKAMNAKHΣ

Μια αμηχανία που δεν μας ταιριάζει

TEΛEYTAIA

λέξη

ες αγαθών που οι αυξήσεις ήταν πολ-λαπλάσιες όπως 19% για «Αλκοολού-χα ποτά και καπνό», 15% για «μεταφο-ρές» και 8% για «στέγαση». Οι αυξή-σεις αυτές όταν συνοδεύονται από την κατακόρυφη πτώση των μισθών σε δη-μόσιο και ιδιωτικό τομέα, κάνουν ακό-μα πιο δυσβάσταχτα τα βάρη του οικο-γενειακού καλαθιού....

Συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων «που δήθεν κόπτεται για την αγωνιστι-κή ενότητα του κινήματος» τοποθετώ-ντας τον στο στρατόπεδο εκείνων που δίνουν χρόνο στους εργοδότες και την κυβέρνηση! Ο... φόβος για οτιδήποτε δεν ελέγχει το ΠΑΜΕ είναι δεδομέ-νος, αλλά στην περίπτωση του Συντο-νισμού καταντά τύφλωση...

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΑΪΤΖΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

8 / ΠPIN AΠOΨEIΣ KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΙ

«Μνημονιακή»καταστροφήn ΝΙΚΗΤΑΣ ΓΕΡΑΝΗΣ

Υλικό αξίας 200 εκατ. ευρώ απειλείται με καταστροφή καθώς σαπίζει εγκαταλελειμμένο στο μηχανοστάσιο του ΟΣΕ στην Καλαμάτα. Το μηχανοστάσιο σε λίγες μέρες κλείνει και το προ-σωπικό μετατάσσεται, στο πλαίσιο της κατάργη-σης της γραμμής Άργος - Τρίπολη - Μεσσηνία. Η γραμμή αυτή καταργείται αμέσως μετά την ανακαίνισή της που κόστισε 75 εκατ. ευρώ!

Το υλικό που αφήνεται σε εγκατάλειψη απο-τελείται από υπερσύγχρονες αυτοκινητάμα-ξες, κάποιες από αυτές ολοκαίνουργιες, σχε-δόν καινούργιες ντιζελομηχανές, πανάκριβα μηχανήματα συντήρησης υψηλής τεχνολογί-ας, πολλά από τα οποία δεν χρησιμοποιήθη-καν ποτέ, καθώς και κτίρια συντήρησης των αμαξοστοιχιών. Ανεκμετάλλευτη μένει επίσης μεγάλη έκταση που απαλλοτριώθηκε πρόσφα-τα για την επέκταση του μηχανοστασίου.

Το ρήμαγμα τεράστιας δημόσιας περιου-σίας που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για κα-λύτερες, φθηνότερες και φιλικές προς το πε-ριβάλλον μετακινήσεις του κοινού αποτελεί παράδειγμα για το τι εννοεί η κυβέρνηση ως «εξυγίανση» του ΟΣΕ: κατάργηση δρομολογί-ων και γραμμών, ερήμωση υποδομών, αύξηση εισιτηρίων, μείωση προσωπικού, κατάργηση των περισσότερων ατελειών, κακή συντήρη-ση του δικτύου, ακόμη χειρότερες υπηρεσίες προς το κοινό που υποφέρει από έλλειψη αξι-όπιστων και ασφαλών συγκοινωνιών.

Σύμφωνα με το Μνημόνιο, αν ο ΟΣΕ δεν είναι κερδοφόρος μέχρι τον Μάρτιο, θα κλείσει. Το δόγ-μα της κερδοφορίας και της εξάλειψης των ελλειμμάτων του ΟΣΕ και όλων των ΔΕ-ΚΟ είναι ενδεικτικό της οπι-σθοδρόμησης που επιβάλλει ο σύγχρονος καπιταλισμός: Κανενός είδους υπηρεσία δεν πρέπει να προσφέρεται για την εξυπηρέτηση κοινω-νικών αναγκών, ακόμη και αν αυτή χρηματοδοτείται από την εξαντλητική φορο-λογία των ίδιων των εργαζο-μένων και όχι από το κεφά-λαιο – στο πλαίσιο, ας πού-με, σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών αναδιανομής. Η κρίση κερδοφορίας του κα-πιταλισμού επιβάλλει τη λη-στρική επιδρομή σε όλες τις πλευρές του εργατικού ει-σοδήματος για τη χρηματο-δότηση του κεφαλαίου, με αποτέλεσμα να μην αφήνεται κανένα περιθώ-ριο για παροχή «δωρεάν» ή φθηνών υπηρεσι-ών από το κράτος.

Και για να μην έχει κανείς αυταπάτες ότι πρόκειται για φαινόμενο της «Ψωροκώσται-νας», αρκεί να δει την κατάντια του μετρό - τραμ του Βερολίνου, που έχει πλεονασματι-κά ισοζύγια και ανάπτυξη - ρεκόρ. Ολόκλη-ρες περιοχές της πόλης έμειναν χωρίς σύν-δεση με τραμ στις αρχές του μήνα, λόγω πα-γετού, φαινόμενο πρωτοφανές για γερμανι-κή μεγαλούπολη. Αιτία είναι τα αλλεπάλληλα σχέδια «εξυγίανσης» του φορέα παροχής υπη-ρεσιών μεταφοράς «Γερμανικός Σιδηρόδρο-μος», από το 2005 μέχρι σήμερα, που έχουν στερήσει από τον οργανισμό εκατομμύρια ευ-ρώ για συντήρηση και εξοπλισμό του δικτύου. Με τα λόγια της υπουργού Συγκοινωνιών του κρατιδίου του Βερολίνου Ίνγκεμποργκ Γιούν-γκε -Ρέγιερ, η πόλη πληρώνει την ελλιπή συ-ντήρηση των αμαξοστοιχιών και το κλείσιμο μηχανοστασίων.

Στο μεταξύ, ψηφίστηκε από το μαύρο μπλοκ ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ το νομοσχέδιο για τους μηχανοδηγούς του ΟΣΕ, που αφορά στις μετατάξεις τους και την επιδείνωση των εργασιακών τους σχέσεων.

Καταργείται η προσφάτως

ανακαινισθείσα γραμμή Άργος

- Μεσσηνία, ενώ σαπίζει το

καινούριο υλικό!

Oπωσδήποτε, κάτω από τις δε-δομένες συνθήκες και ενάντια στην ομολογημένη επιδίωξη της κυβέρνησης και όλων των αντι-δραστικών κύκλων για ένα κα-

ταλυτικό χτύπημα κατά του πανεπιστημι-ακού ασύλου, αποτελεί μια πρώτη επιτυ-χία του μαζικού κινήματος συμπαράστα-σης και των αγωνιζόμενων μεταναστών το γεγονός ότι αποτράπηκε η άμεση αστυνο-μική επέμβαση και η βίαιη εκκένωση των περίπου 250 μεταναστών - απεργών πεί-νας από το κτίριο της Νομικής.

Μια πιθανότατα αιματηρή εκκένω-ση και καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου θα επρόκειτο για πλήρη επικρά-τηση της κρατικής τρομοκρατίας, όχι μό-νο απέναντι στους μετανάστες, ούτε μόνο απέναντι στους φοιτητές και τους μαχόμε-νους πανεπιστημιακούς, ενόψει της επερ-χόμενης κρίσιμης σύγκρουσης για το νόμο Διαμαντοπούλου και τρόικας, αλλά απέ-ναντι σε ολόκληρο το εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να κάνει αυτό το βήμα. Αλλά και οι δυνάμεις του μαζικού κινήματος και οι μετανάστες δεν μπόρεσαν να επιβάλουν το αυτονόητο, σε άλλους καιρούς, δικαίωμά τους να πραγ-ματοποιήσουν μια εντελώς ακίνδυνη για τη λειτουργία της Νομικής και τελείως ει-ρηνική μορφή πάλης εντός του ασύλου. Τι πιο φυσιολογικό, άλλωστε, από το να φι-λοξενήσει το πανεπιστήμιο και μάλιστα η Νομική Σχολή, κατατρεγμένους ανθρώ-πους, που καταφεύγουν στο έσχατο μέσο διαμαρτυρίας, παίζοντας με τη δική τους και όχι με τη ζωή των άλλων, για το απλό αίτημά τους, να τους δοθεί η πολυπόθη-τη και πανάκριβη πράσινη κάρτα νόμι-μης παραμονής στη χώρα; Περισσότερο, που στην πλειονότητά τους ήταν ήδη κάτο-χοι νόμιμης άδειας, αλλά λόγω κρίσης δεν «χτύπησαν» τα απαραίτητα ένσημα, ώστε να ανανεώσουν την παραμονή τους.

Όπως σωστά καταγγέλλει το ΝΑΡ,«η κυβέρνηση, η ΝΔ, το ΛΑΟΣ και η Δημο-κρατική Συμμαχία της Μπακογιάννη, με

θλιβερούς ουραγούς τη ΔΗ.ΑΡΙ. και την ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, έχουν “συνυπο-γράψει” ένα “μνημόνιο” κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου». Μέχρι τώρα, όμως, ακόμη και ο νόμος Γιαννάκου προ-βλέπει ότι πρέπει να τελείται ή να συντρέ-χει η τέλεση κακουργήματος για να αρθεί το άσυλο. Συνεπώς, παράνομοι δεν ήταν ούτε οι ειρηνικοί μετανάστες, ούτε όσοι τους συμπαραστέκονταν, ούτε ο Πρύτα-νης, ο οποίος κλήθηκε ως οιονεί κατηγο-ρούμενος από την εισαγγελία και διασύρ-θηκε ως πιθανός εγκληματίας από τη φρά-

ου Άννα. Αντίθετα, εξόφθαλμα παράνο-μη ήταν η αίτηση άρσης του ασύλου από τις πρυτανικές αρχές, οι οποίες δυστυχώς υπέκυψαν στους ωμούς εκβιασμούς κυβέρ-νησης και δικαστών. Πάνω από όλα, πα-ράνομη ήταν η εισαγγελία και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, οι οποίοι έστει-λαν τα ΜΑΤ και καταπάτησαν το άσυλο, έστω και οριακά, με το γελοίο και νομικά αστήρικτο πρόσχημα της «διατάραξης κοι-νωνικής ειρήνης»! Αυτή η παρανομία δεν πρέπει να περάσει στη φοιτητική και λα-ϊκή συνείδηση. Διαφορετικά, κάθε φοιτη-τική κατάληψη, διαδήλωση και ενέργεια, θα αποτελεί αιτία κατάλυσης του ασύλου από την εκτελεστική εξουσία, ως παραβία-

ση της «κοινωνικής ειρήνης»! Επίσης, κα-νονικά, θα έπρεπε να μηνυθούν αυτεπάγ-γελτα οι αρχηγοί του ΛΑΟΣ, της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, καθώς και όλοι οι κανα-λάρχες και τα παπαγαλάκια τους, για «δι-ασπορά ψευδών ειδήσεων» και «συκοφα-ντική εξύβριση» εναντίον όλων όσων συμ-μετείχαν ή συμπαραστάθηκαν στην απερ-γία πείνας!

Η αστική νομιμότητα είναι εναντίον του δικαιώματος στον αγώνα, γενικώς και, πλέον, εμπράκτως, με όλο το βαρύ πυ-ροβολικό της. Η ουσιαστική νομιμότητα, όμως, είναι με το μέρος των απεργών πεί-νας. Ευτυχώς, αυτό το κατάλαβε, έστω και αργά, η ηγεσία του ΚΚΕ, η οποία άλλα-ξε τη στάση της, μετά την αρχική ανακοί-νωση του Γραφείου Τύπου (www.kke.gr), η οποία κρατούσε μια στάση τουλάχιστον καχυποψίας απέναντι στους απεργούς πεί-νας, το πιο πιθανό, κάτω από το φόβο των «οπορτουνιστών» του ΣΥΝ, του ΣΥΡΙΖΑ, του Δικτύου και άλλων, που τμήματά τους βοήθησαν τους μετανάστες. Έτσι, τελικά, το ΚΚΕ συνέβαλε στην αποτροπή της βί-αιης εκκένωσης.

Ωστόσο, αυτό που δεν κατάλαβαν εγκαίρως οι εμπνευστές του εγχειρήμα-τος της Νομικής, αυτό που καλείται άμε-σα να κατανοήσει η Αριστερά και το λαϊ-κό κίνημα, είναι πως οι καιροί έχουν αλ-λάξει, πως δεν φτάνει μόνο να έχεις δί-κιο. Πρέπει να έχεις προετοιμαστεί καλύ-τερα από κάθε άλλη φορά, για να το βρεις. Πρέπει να έχεις και τα μέσα για να το επι-βάλεις. Και στη σημερινή εποχή της κρί-σης, δεν πας να αντιμετωπίσεις το ΠΑ-ΣΟΚ του ΔΝΤ, όπως το ΠΑΣΟΚ του Αρ-κουδέα, του σχεδόν γραφικού Αττικάρ-χη της ΕΛΑΣ, επί της πρώτης διακυβέρ-νησης Ανδρέα Παπανδρέου. Γιατί η όξυν-ση της ταξικής πάλης, το Μνημόνιο και η διαφαινόμενη χρεοκοπία, ωθούν το αστι-κό μπλοκ στη βία και στην αντίδραση, «σε όλη τη γραμμή του μετώπου». Δεν είναι, λοιπόν, θέμα «ακραίων φωνών που επι-ζητούσαν τη σύγκρουση και την κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου» (ανακοίνω-

Έκτακτη άρση του ασύλουή διαρκής προσφυγή στη βία;

n ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΗ

Μετά τις αντι-ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν στην Ελλάδα και τη Γαλλία το 2010, με την είσοδο του και-νούργιου χρόνου, ήρθε η σει-ρά των ισπανών εργαζομένων να αποχαιρετίσουν το δικαίω-μα στη σύνταξη. Ο πρωθυπουρ-γός της Ισπανίας, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, αφού εξασφάλισε τη στήριξη του δεξιού Λαϊκού Κόμματος (καθώς δεν έχει την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία) και τη συναίνεση των δύο σημαντικότερων συν-δικάτων (UGT και CCOO) πέ-ρασε προχθές το βράδυ από το υπουργικό συμβούλιο τον αντι-ασφαλιστικό νόμο που αυξάνει τα ηλικιακά όρια συνταξιοδό-τησης από τα 65 στα 67 χρόνια.

Ξεχωριστή σημασία έχει

πως η χρηματοοικονομική κα-τάσταση του ισπανικού ασφα-λιστικού συστήματος είναι πραγματικά αξιοζήλευτη, κα-θώς πέρυσι ήταν η πρώτη φο-ρά που θα εμφάνιζε έλλειμμα! Τα χρόνια πλεονάσματα οφεί-λονται στο ότι τα όρια ηλικίας είναι ήδη υψηλά, με αποτέλε-σμα οι εισροές να είναι μεγά-λες και τα έξοδα για συντάξεις μικρά. Παρ’ όλα αυτά η κυβέρ-νηση του Θαπατέρο δεν πτοή-θηκε. Εκβίασε τα συνδικάτα να δεχτούν τη συμφωνία (δίνοντάς

τους για αντάλλαγμα ορισμένες εξαιρέσεις από την αύξηση των ορίων ηλικίας και μεταβατικές διατάξεις) απειλώντας μάλι-στα, σε μια επίδειξη αυταρχι-σμού, ότι διαφορετικά θα επι-βάλει τη μεταρρύθμιση με προ-εδρικό διάταγμα. Δεν έλειψαν δε και οι συνήθεις κινδυνολογί-ες. Οι γνωστές δηλαδή προβο-λές στο χρόνο, που στερούνται κάθε σοβαρότητας: ότι οι Ισπα-νοί άνω των 64 ετών θα διπλα-σιαστούν σε 40 χρόνια, το κον-δύλι των συντάξεων από 9%

των δημοσίων δαπανών το 2010 θα φθάσει 14% το 2050 και άλ-λα τέτοια…

Οι μόνοι που δεν πίστεψαν τις κινδυνολογίες της κυβέρ-νησης ήταν οι ισπανοί εργα-ζόμενοι, οι οποίοι παρά τη συ-ναίνεση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας βγήκαν στους δρόμους! Όπως ανέφερε η κε-ντροδεξιά εφημερίδα Ελ Μού-ντο από την Πέμπτη κιόλας, μια μέρα δηλαδή πριν περάσει το νομοσχέδιο από το υπουργι-κό, οκτώ αστυνομικοί και πολ-λοί διαδηλωτές τραυματίστη-καν σε εκτεταμένα επεισόδια που σημειώθηκαν στην κεντρι-κή περιοχή της Μαδρίτης, Που-έρτα δελ Σολ. Συγκρούσεις με την αστυνομία και συλλήψεις εργαζομένων έγιναν και στην

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Εφιάλτης, η δεύτερη φάση της κρίσης

Αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας είναι ότι οικοδομείται

ένα αστυνομικό απολυταρχικό κράτος

KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 AΠOΨEIΣ ΠPIN / 9

ΦΟΡΟ-ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

«Πάρτι» για το κεφάλαιο

n ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΑΤΣΙΟΣ

Φουντώνουν τα αισθήματα οργής και αγα-νάκτησης της εργατικής τάξης και των μικρο-μεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωρι-ού με αφορμή το προσχέδιο του φορολογικού, που δόθηκε στη δημοσιότητα. Η κυβέρνηση, με τη σύμφωνη γνώμη του ΔΝΤ και της ΕΕ, μειώνει με προκλητικό τρόπο τη φορολόγηση του κεφαλαίου. Με συγκεκριμένη διάταξη του φορολογικού νόμου που ψηφίστηκε τον περα-σμένο Απρίλιο το σύνολο των κερδών των ΑΕ και ΕΠΕ φορολογείται με συντελεστή 24%. Με το νέο προσχέδιο από 1/1/2011 μειώνεται από 24% σε 20%!!! Μείωση κατά 4 μονάδες ή ποσοστιαία 16,67%!!!

Σε ότι αφορά στα διανεμόμενα κέρδη, προ-βλέπεται φόρος 25% που διενεργείται με πα-ρακράτηση στο νομικό πρόσωπο. Τα μερίσμα-τα εντάσσονται στη φορολογική κλίμακα, ου-σιαστικά όμως εξαντλείται η φορολογική υπο-χρέωση (20% σε επίπεδο νομικού πρόσωπου και 25% παρακράτηση στα μερίσματα), για την πλειοψηφία των μετόχων. Για όσους έχουν χαμηλά εισοδήματα προβλέπεται δικαίωμα επιστροφής του παρακρατούμενου φόρου με-ρισμάτων. Αυτό θα συμβαίνει εάν αθροιζόμε-να τα μερίσματα με τα λοιπά εισοδήματα είναι 22.000 ευρώ και κάτω, όπου ο συντελεστής φο-ρολόγησης της κλίμακας είναι 24%. Άρα λόγω της παρακράτησης με 25% ο μέτοχος δικαιού-ται επιστροφής φόρου.

Οι φοροαπαλλαγές προς το μεγάλο κε-φάλαιο βρίσκουν έκφρα-ση και μέσα από τη διάταξη που απαλλάσσει από τη φο-ρολόγηση τα μερίσματα που εισάγονται από χώρες της ΕΕ, με την προϋπόθεση της μη διανομής τους για… ανα-πτυξιακούς λόγους. Επίσης εξαιρούνται από την υπο-χρέωση καταβολής του ει-δικού φόρου επί των ακινή-των 15%, εταιρείες που εκ-μισθώνουν ακίνητά τους σε ναυτιλιακές εταιρείες του ν. 89/1967, με την προϋπό-θεση ότι «αυτά θα χρησιμο-ποιούνται αποκλειστικά για την εγκατάσταση των γρα-φείων ή των αποθηκών των ναυτιλιακών εταιρειών». Η εξαίρεση αυτή, αναφέρει με προκλητικό τρόπο το νομο-σχέδιο, «κρίνεται απαραί-τητη ως αντιστάθμιση των

επιπτώσεων της οικονομικής ύφεσης στο ναυ-τιλιακό κλάδο».

Από τον ίδιο φόρο εξαιρούνται και οι «θε-σμικοί επενδυτές» που βρίσκονται εκτός Ελ-λάδας και έχουν επενδύσεις σε ακίνητα εντός της ελληνικής επικράτειας. Ως «ύποπτοι» για φοροδιαφυγή θα θεωρούνται όσοι ασκούν το ελευθέριο επάγγελμα του γιατρού, οδοντία-τρου, μηχανικού, τοπογράφου, αρχιτέκτονα, δικηγόρου, κτηνίατρου, οικονομολόγου, λο-γιστή, συμβούλου επιχειρήσεων και φοροτε-χνικού. Οι παραπάνω θα μπαίνουν στο «στό-χαστρο» της εφορίας προς έλεγχο, εφόσον, το καθαρό εισόδημα που δηλώνουν από τη δρα-στηριότητά τους μετά την πάροδο πενταετί-ας από την έναρξη εργασιών, δεν υπερβαίνει: Τα 25.000 ευρώ για όσους έχουν έδρα σε πό-λεις με πληθυσμό άνω των 200.000 κατοίκων, τα 20.000 ευρώ για πόλεις άνω των 50.000 κα-τοίκων και 15.000 ευρώ για πόλεις κάτω των 50.000 κατοίκων. Δίνεται η δυνατότητα με την υποβολή της περιοδικής δήλωσης του ΦΠΑ, εφόσον είναι πάνω από 1.000 ευρώ, τμηματι-κής καταβολής του σε τρεις δόσεις.

Τέλος, από 1/1/2011 αυξάνεται από 1,5 σε 2 τοις χιλίοις ο συντελεστής για πωλήσεις μετο-χών που πραγματοποιούνται είτε στο Χ.Α.Α., είτε σε αλλοδαπά χρηματιστήρια.

Η φορολογία των κερδών των ΑΕ και των ΕΠΕ μειώνεται από 24% σε 20%!

πρωτεύουσα της Πατρίδας των Βάσκων, το Μπιλμπάο, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης ενά-ντια στα μέτρα, που οργανώ-θηκε κι εκεί την Πέμπτη. Μένει να δούμε αν η Ισπανία θα είναι ο πρώτος σταθμός που θα φθά-σει η φλόγα της Βόρειας Αφρι-κής πριν περάσει στην υπόλοι-πη Ευρώπη…

Ακόμη κι αν υλοποιηθούν οι οπισθοδρομικές αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα, μετά τις μεγάλες μειώσεις των κοινωνικών δαπανών το 2010, δεν θα σημάνει το τέλος των αντιλαϊκών τομών στην Ισπα-νία, καθώς είναι θέμα χρόνου μια ριζική ανατροπή του ρυθ-μιστικού πλαισίου στην αγορά εργασίας. Υπολογίζεται ότι μέ-χρι τα μέσα Μαρτίου τα συνδι-

κάτα θα έχουν δώσει την έγκρι-σή τους για μια αναθεώρηση του πλαισίου συλλογικών δια-πραγματεύσεων, στην κατεύ-θυνση χαλάρωσης των κανό-νων που υπάρχουν και ενίσχυ-σης των εργοστασιακών συμ-βάσεων. Ως επιχείρημα για την υπονόμευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων επικαλού-νται την ανεργία που βρίσκε-ται στο 20%, σε διπλάσια δηλα-δή επίπεδα από τη μέση ευρω-παϊκή. Όσο για το γεγονός ότι έφθασε σε αυτό το σημείο λό-γω της πλήρους απορρύθμισης που έχει επιβληθεί στην πράξη, δεν υπάρχει η παραμικρή ανα-φορά…

Τα μέτρα που επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση του Θα-πατέρο είναι πανομοιότυπα

με αυτά που εφαρμόζονται σε όλη την ΕΕ και με περισσότε-ρη ένταση στην περιφέρεια της ευρωζώνης, κατά διαταγή της Γερμανίας, η οποία από πέ-ρυσι ενσωμάτωσε στο σύνταγ-μά της άρθρο που απαγορεύει το έλλειμμα να υπερβαίνει το 0,35% του ΑΕΠ. Περιλαμβά-νουν ειδικότερα τη συνταγμα-τική κατοχύρωση των ισοσκε-λισμένων προϋπολογισμών, την αποσύνδεση του πληθωρι-σμού από τις αυξήσεις σε μι-σθούς και συντάξεις, κ.ά. Συ-γκροτούν δε τη δεύτερη φάση της οικονομικής κρίσης, σύμ-φωνα με ανάλυση της Γουόλ Στριτ Τζέρναλ, που δημοσιεύε-ται στο σημερινό της φύλλο. Αν η πρώτη φάση της κρίσης ση-μαδεύτηκε από τις επονομα-

ζόμενες επιχειρήσεις διάσω-σης, κατά την ίδια εφημερίδα, η δεύτερη φάση «θα μετατρέ-ψει την ευρωζώνη σε αντίγρα-φο της Γερμανίας. Αυτό του-λάχιστον είναι που θέλουν οι Γερμανοί και το δράμα αυτού του χειμώνα και της άνοιξης θα αφορά το πόσο θα πάρουν απ’ αυτό που θέλουν (η Γερμα-νία έχει θέσει ως όρο τη Δεύτε-ρη Φάση για να μπει ένα τέρμα στην Πρώτη Φάση)».

Εφιάλτης είναι επομένως το μέλλον που μας σχεδιάζουν εκτός κι αν η δεύτερη φάση της κρίσης δεν σημαδευτεί από τον εκ-γερμανισμό μας αλλά από μια πρόωρη άνοι-ξη των λαών, ίδια με αυτή που συνεπαίρνει τη νότια πλευρά της Μεσογείου…

ση ΣΥΡΙΖΑ), ούτε κάποιων «εκτροπών» από μια δήθεν κανονική «δημοκρατική μέ-θοδο» (όρος που χρησιμοποιεί στέλεχος του Συνασπισμού, βλ. www.avgi.gr). Αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, εί-ναι ότι οικοδομείται ένα αστυνομικό, απο-λυταρχικό κράτος.

Στις πιο αυταρχικές περιόδους του στρατιωτικού κράτους της αρχαίας Σπάρ-της, η «κρυπτεία», το κυνήγι και η δολοφο-νία των χωρίς πολιτικά δικαιώματα σκλά-βων - ειλώτων, αποτελούσε μέρος της εκ-παίδευσης των γόνων των ελεύθερων πο-λιτών - ιδιοκτητών. Σήμερα, στη θέση των ειλώτων, δεν βρίσκονται μόνο οι στερη-μένοι πολιτικών δικαιωμάτων μετανά-στες, αλλά θα μπουν και τα εκατομμύρια προλεταριοποιημένων αγροτών και κατε-στραμμένων τμημάτων της εργασίας, σε όλο τον κόσμο. Οι ομάδες ΔΙΑΣ και όλα τα άλλα ειδικά σώματα, που δολοφονούν Αλέξηδες, διαπαιδαγωγούνται σε μια σύγ-χρονη «κρυπτεία» εναντίον των νέων, των εργατών που αντιστέκονται και, φυσικά, των μεταναστών που αγωνίζονται – γιατί υπάρχουν και οι νομιμόφρονες, όπως αυ-τοί που επικρότησαν την παραβίαση του ασύλου, στη συνάντησή τους με τον Χρ. Παπουτσή.

Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών αποτελεί ύψιστο, διεθνιστι-κό καθήκον όλων των κομμουνιστών και

των αριστερών, όσο και αν η κυρίαρχη τά-ση είναι αντίθετη. Εάν «σπάσει» η Αρι-στερά σε αυτό το ζήτημα, θα δίνει διαρ-κώς πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης «σε όλη τη γραμμή του μετώπου». Υπάρχει, όμως και μια άλλη πλευρά: Το σύγχρονο μεταναστευτικό ρεύμα αποτελεί το μεγα-λύτερο όλων των εποχών της ανθρώπινης ιστορίας και προϊστορίας. Είναι μέρος της γενικευμένης εξαθλίωσης, του παγκόσμι-ου εφεδρικού στρατού εργασίας που δη-μιουργεί η τωρινή, ιστορική κρίση. Είναι ο δίδυμος αδελφός της σύγχρονης, δομι-κής ανεργίας. Και οι αριστεροί, όπως δεν στρέφονται κατά των ανέργων αλλά κα-τά της ανεργίας, πρέπει να στραφούν, όχι κατά των μεταναστών αλλά κατά της μετα-νάστευσης, ως αντιδραστικού φαινομένου, απότοκου της βάρβαρης, παγκόσμιας επί-θεσης του κεφαλαίου.

Με αυτή την έννοια, παρά την αγνή, δι-εθνιστική του πρόθεση, είναι άστοχο και αποπροσανατολιστικό το σύνθημα «ανοι-χτά σύνορα για όλους». Πιο εύστοχο θα ήταν το σύνθημα «όχι στο αντιδραστικό φαινόμενο της μετανάστευσης», όπως λέ-με «όχι στην ανεργία», μαζί με το αυτονό-ητο «ίσα κοινωνκά και πολιτικά δικαιώμα-τα» για τους μετανάστες.

Αυτή η θέση, καθόλου δεν έρχεται σε αντίθεση με την αντίσταση στα αστυνομι-κά μέτρα της ΕΕ και της κυβέρνησης, που

αυταπατώνται, μαζί με τον Γ. Καρατζαφέ-ρη, ότι με ένα αιματηρό «κόσκινο - φρά-χτη» θα σταματήσουν το παλιρροϊκό, πα-γκόσμιο κύμα της μετανάστευσης, χωρίς να αντιμετωπίζουν τα κοινωνικά του αίτια. Την ίδια στιγμή, με το «Δουβλίνο 2», τη «Σένγκεν» κ.ά., η ΕΕ μετατρέπει την Ελ-λάδα σε αποθήκη μεταναστών. Από αυτή τη σκοπιά, σωστά έθεσε το ζήτημα ο Αλ. Αλαβάνος για ελεύθερη μετακίνηση των μεταναστών εντός της ΕΕ και κατάργηση του «Δουβλίνο 2».

Η Αριστερά πρέπει να εντάσσει, διαρ-κώς και με επιμονή, την πάλη υπέρ των δι-καιωμάτων των μεταναστών, στη γενικό-τερη αντικυβερνητική πάλη κατά της λα-ϊκής εξαθλίωσης, του Μνημονίου και της τρόικας και υπέρ όλων των εργαζόμενων και των σύμμαχων στρωμάτων. Διαφορε-τικά, θα πέφτει στην ήδη καλοστημένη πα-γίδα των «δυο άκρων»: Από τη μια μεριά η «άκρα Αριστερά» με τους μετανάστες και από την άλλη η «άκρα Δεξιά» με τους ρα-τσιστές. Και στη μέση η κυβέρνηση με τα ΜΑΤ. Δυστυχώς, η πρόσφατη πορεία προς τον Άγιο Παντελεήμονα (και όχι προς την Κατεχάκη), δεν απέφυγε αυτή την παγί-δα. Χαρακτηριστική, από αυτή τη σκο-πιά, είναι και η ανακοίνωση του Δικτύου για τους απεργούς πείνας: Καμία αναφο-ρά στο Μνημόνιο, στην κυβέρνηση, στην τρόικα και την ΕΕ (εκτός από μια γενικό-λογη αναφορά περί «Ευρώπης - φρουρί-ου»). Δεν πρόκειται για ιδεοληψία ή αφ’ υψηλού κριτική, αλλά για ζήτημα κοινω-νικών συμμαχιών και αποτελεσματικότη-τας του αγώνα.

Οποιοσδήποτε αγώνας, σήμερα, θα έχει αποτελεσματικότητα, όχι με ένα δι-αγωνισμό κινήσεων εντυπωσιασμού με-ταξύ των κομμάτων, ομάδων και ρευμά-των της Αριστεράς, αλλά μόνο με την κοι-νή δράση τους, με τη συνεννόηση. Πρω-ταρχικά, μέσα και με τα όργανα του μαζι-κού κινήματος, με εξασφάλιση ευρύτερης «δημοκρατικής ασπίδας» (και όχι πρω-ταρχικά με κοινοβουλευτικούς εκπροσώ-πους ή προσωπικότητες που «διαπραγμα-τεύονται» για λογαριασμό του «κινήμα-τος»). Με σωστά αιτήματα και όχι με γε-νικόλογους βερμπαλισμούς. Με μορφές πάλης που θα κλιμακώνονται προσεκτικά και δεν θα εμφανίζονται σαν απονενοημέ-να διαβήματα.

Η υπόθεση της απεργίας πείνας των με-ταναστών δεν έχει τελειώσει καθόλου. Εί-ναι μπροστά μας. Και είναι υπόθεση ενός ευρύτερου μετώπου εργαζομένων, φοιτη-τών, διανοουμένων, ενός μετώπου εργασί-ας - παιδείας - δημοκρατίας και ανατρο-πής της επίθεσης του κεφαλαίου.

10 / ΠPIN EΠIKAIPOTHTA KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Ν έο κύμα καταργημένων δρομο-λογίων ανακοίνωσε την Παρα-

σκευή η ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Από σήμερα το τρένο δεν θα ξανασφυρίξει ού-τε τρεις ούτε μία φορά στο μεγαλύ-τερο μέρος της Πελοποννήσου και σε πολλές περιοχές όλης της Ελλά-δας. Εξαιρούνται μερικές τοπικές γραμμές, π.χ., Διακοπτό - Καλάβρυ-τα, Πάτρα - Ρίον. Είναι γραμμές ζη-μιογόνες, μας λένε εδώ και μήνες, αν και για την ακρίβεια είναι γραμ-μές που οι διοικήσεις των σιδηρο-δρόμων τις «κατάντησαν» ζημιογό-νες, τις παραμέλησαν, τις υποβάθ-μισαν, τις εξαθλίωσαν, με αποτέλε-σμα να τις αποφεύγουν ακόμα και οι πιο φτωχοί, παρά το δέλεαρ του σχετικά χαμηλού εισιτηρίου.

Την ίδια μέρα που η Ελλάδα αποφάσιζε την κατάργηση δεκάδων

δρομο-λογίων, η εφη-μερίδα Γκάρ -ντιαν έγραφε για ένα σχέδιο επανα-χρησιμοποίησης αχρηστευμένων σι-δηροδρομικών γραμμών στη Βρετα-νία ή και δημιουργίας νέων ενόψει της… κλιματικής αλλαγής. Τα πιο θερμά καλοκαίρια και οι δριμείς χειμώνες υπαγορεύουν τον επανα-σχεδιασμό των δρομολογίων των επιβατικών τρένων, λαμβάνοντας υπόψη τις πλημμύρες, τις ενδεχό-μενες καταρρεύσεις γεφυριών και άλλα παρόμοια εμπόδια, αλλά και την αυξανόμενη ζήτηση στον εσωτε-ρικό τουρισμό. Με άλλα λόγια, ένα σύγχρονο, γρήγορο και ασφαλές σι-δηροδρομικό δίκτυο λειτουργεί σαν

κίνητρο για την ανάπτυξη.Στην Ελλάδα τα τρένα θυσιάζο-

νται στο βωμό της αυτοκινητοβιο-μηχανίας, του πετρελαίου και των ιδιωτικών κατασκευαστικών εται-ρειών. Η κυβέρνηση αυξάνει την τιμή των διοδίων και της βενζίνης και παραχωρεί κίνητρα για αγορά ΙΧ αυτοκινήτων και, ταυτόχρονα, υμνεί την πράσινη ανάπτυξη.

Εκτός όμως από τα ζημιογόνα δρομολόγια, υπάρχουν και οι ζημι-ογόνοι άνθρωποι, οι πλεονάζοντες, οι περιττοί, υπάρχουν και τα ζημιο-γόνα σχολεία που πρέπει να συνε-νωθούν, οι ζημιογόνοι εργαζόμε-

νοι, ασθενείς και συνταξιού-χοι. Κοντά σ’ αυτούς και οι ζη-μιογόνοι μετανάστες – όχι αυ-τοί που περνούν τα σύνορα, αλ-λά εκείνοι που έχουν εργαστεί

εδώ, που έχουν συμβάλει στην οι-κοδόμηση της πάλαι ποτέ «ισχυρής Ελλάδας», αλλά εξακολουθούν να θεωρούνται παράνομοι. Ήταν ημι-νόμιμοι όσο μας βόλευαν, όσο τους απορροφούσε η μαύρη αγορά ερ-γασίας, αλλά τώρα πετιούνται σαν άχρηστες λεμονόκουπες, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες ερ-γαζόμενοι.

Ένα ζημιογόνο δρομολόγιο γί-νεται η ίδια η ύπαρξή μας σε μια εποχή που η τεχνολογία και η επι-στήμη θεωρητικά επιτρέπουν σε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν, σε όλους τους ανθρώπους να ζήσουν.

AKPOBAΣIEΣ n ΓIANNHΣ ΔEPMENTZOΓΛOY

TO TEΛOΣ THΣ AΓOPAΣ

MAPIANNA TZIANTZH

Ζημιογόνοι άνθρωποι

Απόπειρα αποκλεισμού στο ΠεριστέριΘύελλα αντιδράσεων προ-κάλεσε η επιχείρηση απο-κλεισμού της Δημοτικής Συμβούλου Περιστερίου, Αντωνίας Βαφειάδου Αθα-νασοπούλου. Μετά τον πο-λιτικό όρκο και την πολιτι-κή δήλωση που έδωσε Δη-μοτική Σύμβουλος της αντι-καπιταλιστικής Αριστεράς, το πρακτικό ορκωμοσίας που εστάλη από το Δήμαρ-χο Περιστερίου στη Γενική Γραμματεία Αποκεντρωμέ-νης Διοίκησης Αττικής είχε σκόπιμες διατυπώσεις τέ-τοιες, που να δίνει αφορ-μή για την έκπτωση της Δη-μοτικής Συμβούλου από το αξίωμά της. Μετά από πα-ρέμβαση της Αριστερής Κί-νησης Περιστερίου και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα αρμό-δια όργανα, υπήρξε η δέ-

σμευση ότι από Δευτέρα θα ανακληθεί η πράξη έκ-πτωσης της Δημοτικής Συμ-βούλου. Όλες οι παρατά-ξεις του Δημοτικού Συμ-βουλίου, πλην της πλειοψη-φούσας, εξέδωσαν ανακοι-νώσεις και υπεύθυνες δη-λώσεις που βεβαίωναν ότι ακολουθήθηκε όλο το τυ-πικό. Παρά το αίσιο τέλος που θα έχει όπως φαίνεται η υπόθεση, γεγονός παρα-μένει ότι ασκήθηκε μια πο-λιτική δίωξη στην Αριστε-ρή Κίνηση με αφορμή τον πολιτικό όρκο και αιτία την αγωνιστική παράδοση της Αριστερής Κίνησης στην περιοχή για το Άλσος Πε-ριστερίου, που έχει προκα-λέσει πολιτική αντιπαράθε-ση με τον δήμαρχο Παχα-τουρίδη.

Εκδήλωση για τα 40 χρόνια του ΕΚΚΕΈκλεισαν 40 χρόνια από την ίδρυση του Επαναστα-τικού Κομμουνιστικού Κι-νήματος Ελλάδας – ΕΚΚΕ στις 13 Μάρτη του 1970. Με την ολοκλήρωση της έκδο-σης του Β’ Τόμου των βα-σικών ντοκουμέντων του, το ΕΚΚΕ πραγματοποιεί ανοιχτή συγκέντρωση - συ-ζήτηση σήμερα Κυριακή 30/1 στις 11π.μ., στο νέο κτί-ριο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστήμιου της Αθήνας. Η εκδήλωση αυτή δεν έχει επετειακό χαρακτήρα. Εί-ναι μια προσπάθεια κριτι-κής και αυτοκριτικής απο-τίμησης των αγώνων και

των πολιτικών επεξεργασι-ών του ΕΚΚΕ. Επιδιώκει να αξιοποιήσει εκτιμήσεις και συμπεράσματα στις σημερι-νές συνθήκες της βαθιάς δο-μικής κρίσης του καπιταλι-σμού στον κόσμο και τη χώ-ρα μας και στην υπηρεσία των επαναστατικών αναζη-τήσεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Στην εκ-δήλωση καλούνται σύντρο-φοι, συναγωνιστές και φί-λοι ενταγμένοι και ανέντα-χτοι καθώς και οι οργανώ-σεις της επαναστατικής και κομμουνιστικής Aριστεράς με το δικαίωμα για σύντο-μες παρεμβάσεις.

EIΔHΣEIΣ

Ο Βασίλης Γάτσιος προσφέρει 50 ευρώ στο Πριν, στη μνήμη του πα-τέρα του που έφυγε 4 χρόνια πριν.

Το ΝΑΡ Πρέβεζας προσφέρει 50 ευρώ στο Πριν, στη μνήμη του Θα-νάση Φώτη.

Σήμερα Κυριακή στις 12 π. μ. στον κινηματογράφο Αλέκα, η ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ Ζωγράφου διοργανώνει εκ-δήλωση για την κρίση και το εργα-τικό κίνημα με τους Δ. Καζάκη, Σ. Κοντογιάννη και Ά. Χάγιο.

Οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί διορ-γανώνουν σήμερα Κυριακή στις 6.30 μ.μ. στο βιβλιοπωλείο Ελευσίς (Ασκληπιού 71) ομιλία με τον εκ-παιδευτικό Θ. Στεφανόπουλο και θέμα «Μεταπολεμικοί ποιητές».

Συζήτηση για την εξέγερση της Τυνησίας πραγματοποιεί σήμερα Κυριακή στις 7 μ.μ. η Λέσχη Ε-κτός Γραμμής (Στρατηγοπούλου 7, Αθήνα) με ομιλητές τους Νασίμ Αλάτρας και Κώστα Ράπτη.

Την Τρίτη στις 7 μ.μ. στο Ανοιχτό Φιλοσοφικό Σχολείο (Γρυπά-ρη 195 και Σκρα, Καλλιθέα) θα παρουσιαστεί από τον Δημήτρη Ντούσα «Το πολιτικό πρόγραμμα της Λαϊκής Κυβέρνησης της Κί-νας».

Το ΝΑΡ και η νΚΑ Θεσσαλονί-κης καλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Μαρκέτου, Τα πρώτα βήματα του ελληνικού φασισμού, την Παρασκευή 4/2 στις 7 μ.μ. στο κτίριο του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (Τσιμισκή 103). Θα μιλήσουν οι Τ. Κωστόπουλος και Κ. Παλούκης.

Συγκρότηση κίνησης

στην Κ. ΜακεδονίαΣε συγκρότηση της περι-φερειακής κίνησης Κε-ντρικής Μακεδονίας προ-χώρησαν την Τετάρτη οι αγωνιστές που συμμετεί-χαν στο ψηφοδέλτιο της Αντικαπιταλιστικής Αρι-στεράς - Ανταρσία σε κυ-βέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ και Καλλικράτη. Με συνέλευ-σή τους που έγινε στο κτί-ριο της ΕΔΟΘ, όπου συμ-μετείχαν περίπου 40 αγω-νιστές, συζήτησαν τις θέ-σεις και τη λειτουργία της κίνησης μέσα και έξω από το Περιφερειακό Συμβού-λιο. Συμφωνήθηκε η κίνη-ση να πολιτευτεί με βάση τις αρχές που διατυπώθη-καν στη διακήρυξή της, ενώ ορίστηκε και Συντονι-στικό για την εύρυθμη λει-τουργία. Το Συντονιστικό θα αποτελείται από τους αγωνιστές που είχαν ορι-στεί ως υποψήφιοι αντιπε-ριφερειάρχες, με σκοπό να αντιπροσωπεύονται σε αυ-τό όλοι οι νομοί. Παράλληλα, αποφασίστη-κε σε κάθε νομό να λει-τουργούν τοπικές επιτρο-πές. Στόχος της παρέμβα-σης της κίνησης μέσα στο Συμβούλιο είναι η ενημέ-ρωση των εργαζομένων για τις εξελίξεις και τις αποφάσεις, καθώς και η μαχητική αριστερή αντι-πολίτευση μέσα και έξω από την αίθουσα συνεδρι-άσεων.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

➨

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

➨

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

➨

Απεργία πείνας στα ΠροπύλαιαΣτην 33η ημέρα απεργία πεί-

νας είναι οι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, που βρίσκονται στα Προπύλαια. Παρ’ όλ’ αυτά, η ανάλγητη κυβέρνηση του ΠΑ-ΣΟΚ αρνείται να κάνει δεκτά τα αιτήματά τους βάζοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο. Όπως ανέφερε και εκπρόσωπος από την Επιτρο-πή Αφγανών Προσφύγων, σε συ-νέντευξη Τύπου που παραχωρή-θηκε την Πέμπτη, «ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρ. Πα-πουτσής μας αγνόησε τελείως, αλλά εμείς είμαστε αποφασισμέ-νοι να φτάσουμε ως το θάνατο για

να γίνουν δεκτά τα αιτήματα μας». Στη συνέχεια το λόγο πήρε και ο Πέτρος Κωνσταντίνου, συντονι-στής της Κίνησης Ενωμένοι Ενά-ντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστι-κή Απειλή, που τόνισε ότι «η συ-μπαράσταση σε όλους τους απερ-γούς πείνας (προπύλαια, Πολυτε-χνείο και Νομική) είναι αρμοδιό-τητα του εργατικού κινήματος». Εκείνη την ώρα, ένας απ’ τους απεργούς λιποθύμησε και μετα-φέρθηκε εσπευσμένα στο νοσο-κομείο με ταξί. Την αλληλεγγύη τους στους απεργούς πείνας εξέ-φρασαν ο σκηνοθέτης Γ. Κόρρας και ο ηθοποιός Μ. Χατζησάββας, οι οποίοι μάλιστα έδωσαν φωνή στα κείμενα των μεταναστών, που έχουν ραμμένα τα στόματα τους, κατά τη διάρκεια της συναυλίας αλληλεγγύης που πραγματοποιή-θηκε την Παρασκευή.

Απεργία στις ΔΟΥ ΑθήναςΑγωνιστική απόφαση για απερ-

γία στις 31/1 πήραν με μια πολύ μαζική γενική συνέλευση οι εφοριακοί της Αθήνας. Στο ψήφι-σμα της συνέλευσης καταγγέλλε-ται η κυβερνητική επίθεση, ενώ αποκαλύπτεται ο ταξικός χαρα-κτήρας του προϋπολογισμού για το 2011. Οι εφοριακοί εστιάζουν στην προωθούμενη αναδιάρθρω-ση των υπηρεσιών του υπουργεί-ου Οικονομίας, δηλώνοντας ότι «ενισχύει το ρόλο των φορολο-γικών υπηρεσιών ως μόνιμου και νόμιμου μηχανισμού αναδιανομής εισοδήματος σε βάρος της εργα-ζόμενη πλειοψηφίας». Όπως χα-ρακτηριστικά τονίζεται στην από-φαση, «οι παραπάνω αλλαγές, με όποια τελικά συγκεκριμένη μορ-φή πάρουν, δεν θα υπηρετήσουν έναν υγιή, αποτελεσματικό, δη-μόσιο τομέα στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών, αλλά το ίδιο απεχθές σημερινό Δημό-σιο, που υπάρχει για να κατανα-λώνει εμπορεύματα και υπηρεσί-ες της Ζίμενς, των μεγαλοεργολά-βων, των φαρμακευτικών εταιρει-ών, της Γκόλντμαν Σαξ κ.λπ. πο-λυεθνικών». Μετά την απεργία, οι εφοριακοί σχεδιάζουν 10ήμε-ρο εξορμήσεων που θα προετοι-μάσουν την απεργία της 10ης Φε-βρουαρίου.

KOINΩNIA

EIΔHΣEIΣ

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ➨

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ

➨

ΛΕΣΧΗ «ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ»

➨

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ➨

KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 ΤΟ ΝΑΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΠPIN / 11

Ζούμε από το 2007 στη δίνη μιας από τις κρίσεις - σταθμούς που έχουν συγκλονίσει τον καπιταλισμό, η οποία σημαδεύει μακροπρόθεσμα την πορεία του κινήματος και της Αριστεράς. Ίσως ο αριθμός των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που χρεοκόπησαν

φαντάζει μηδαμινός μπροστά στις 1.860 τράπεζες που κατέρρευσαν στις ΗΠΑ το 1929. Αλλά και μόνο το γεγο-νός ότι το παθητικό της Φρέντι Μακ και της Φάνι Μάε ισο-δυναμεί με το 45% του ΑΕΠ των ΗΠΑ, που είναι μεγαλύ-τερο από τον παραγόμενο πλούτο όλης της παγκόσμιας οικονομίας το 1955, αποκαλύπτει το μέγεθος της κρίσης. Το ίδιο και τα 5 εκατομμύρια νέων ανέργων της τελευταί-ας τριετίας, οι τριγμοί της ΕΕ και η προσφυγή δύο χωρών της Ευρωζώνης στο μηχανισμό στήριξης, το πρωτοφανές χρέος στον πυρήνα του καπιταλισμού και η επιμονή της κρίσης παρά τις τονωτικές ενέσεις εκατοντάδων δισ. ευ-ρώ και δολαρίων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Η παρούσα κρίση τροποποιεί ριζικά το πεδίο της ταξι-κής πάλης. Διαψεύδει τις μέχρι τώρα «προφητείες» των αστών για το «τέλος της ιστορίας» και την ικανότητα δή-θεν του «αόρατου χεριού της αγοράς» να επιλύει τα κοι-νωνικά προβλήματα. Αλλά και την πρόσκαιρη πεποίθη-ση των αστών τεχνοκρατών ότι με την τρίτη επιστημονι-κή επανάσταση, την επέκταση του πλαστικού χρήματος, το παγκοσμιοποιημένο «εικονικό κεφάλαιο» και την «οι-κονομία της γνώσης», βρέθηκε το ελιξίριο για την αιώ-νια νεότητα του καπιταλισμού. Ταυτόχρονα, και οι στα-θερές τους αποσταθεροποιούνται: Το κράτος, που μετα-μορφώθηκε από τους ίδιους τους αρχιερείς του νεοφιλε-λευθερισμού από Σατανά σε Αρχάγγελο, αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Η δεύτερη αμερικανική «αυτοκρατορία» οδηγείται από την ανατολή στη δύση χω-ρίς μεσουράνημα. Η Ενωμένη Ευρώπη και το ευρώ, από ασπίδα μετατρέπονται σε επιταχυντή της κρίσης. Η κρί-ση θέτει, παράλληλα, σε δοκιμασία την αποτελεσματικό-τητα της πολιτικής της Αριστεράς και του εργατικού κι-νήματος. Θέτει σε δοκιμασία τα ερμηνευτικά τους εργα-λεία, την ως τώρα τακτική και στρατηγική τους, την ικα-νότητα αναπροσαρμογής στις νέες συνθήκες, την αισιο-δοξία και τις αντοχές τους.

Με το μάτι στραμμένο στις καταστροφικές άμεσες επι-πτώσεις της κρίσης στη ζωή δισεκατομμυρίων εργαζόμε-νων, οι επαναστάτες δεν μπορεί παρά να σκεφτούν πα-ράλληλα για τις αιτίες και το χαρακτήρα της. Να βαθύνουν στην αστική πολιτική που προωθείται, αποκαλύπτοντας τη στρατηγική της αστικής τάξης. Να εκτιμήσουν τις άμε-σες και τις μακροπρόθεσμες συνέπειές τους πάνω στην

άσκηση εργατικής πολιτικής, στη στρατηγική επιδίωξη της κοινωνικής επανάστασης και της κομμουνιστικής δι-εθνιστικής απελευθέρωσης. Ώστε να διαμορφώσουν μια πολιτική γραμμή ικανή να καθυστερεί, να αποτρέπει και, τελικά, να ανατρέπει την ισχύ των άμεσων καταστροφι-κών επιπτώσεων, την αστική στρατηγική υπέρβασης της κρίσης, το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, της ατομι-κής ιδιοκτησίας, της αγοράς και της καταπίεσης.

Κομβικά, επομένως, είναι και τα ερωτήματα τα οποία τίθενται προς συλλογική συζήτηση και διερεύνηση: Υπάρ-χει άλλος δρόμος απέναντι στην κρίση από τον ακολου-θούμενο από τις αστικές κυβερνήσεις και τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ποιος είναι; Μπορεί να σταθεί και πώς μια άλλη κοινωνική προοπτική, χωρίς αγο-ρά και εκμετάλλευση, ευρώ και ΕΕ; Και τι Αριστερά χρει-άζεται, με ποιο στρατηγικό πρόγραμμα, ποια οργανωτι-κή δομή και λειτουργία, ποια θεωρία, ποιο πολιτισμό και ποια σχέση με το κίνημα, ποια στάση απέναντι στην ιστο-ρία της; Αρκεί ή η κοινή δράση της Αριστεράς στο κίνημα ή η ενότητά της για να αλλάξουν τα πράγματα;

Αυτά τα κορυφαία πολιτικά ερωτήματα, είναι δύσκο-λο να απαντηθούν σε μια εσω-οργανωτική διαδικασία. Εντούτοις, καταθέτουμε το παρόν κείμενο, που αποτε-λεί «εναρκτήριο λάκτισμα» για το 3ο Συνέδριο του ΝΑΡ, επιχειρώντας: Να θέσουμε τα θεμελιώδη ερωτήματα. Να σκιαγραφήσουμε πρώτες απαντήσεις, ανοιχτές στο δημι-ουργικό διάλογο, στη ζωογόνα συντροφική κριτική - αυ-τοκριτική και στην επιστημονική έρευνα εντός του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση, στο ευ-ρύτερο δυναμικό της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στις μαχόμενες πρωτοπορίες του εργα-τικού και νεολαιίστικου κινήματος, στη ριζοσπαστική δια-νόηση, στη «συλλογική σοφία» των δρώντων επαναστατι-κών υποκειμένων. Και να δηλώσουμε πως αν δεν δοκιμά-σουμε –με καινοτόμο πνεύμα, χωρίς παλιές και δήθεν νε-ωτεριστικές αγκυλώσεις– να ανακαλύψουμε και να «περ-πατήσουμε» στην πράξη τους δρόμους μιας αποτελεσμα-τικής εργατικής πολιτικής γραμμής, μιας γραμμής μαζών με επαναστατική στόχευση, μιας γραμμής που θα αλλάζει συνειδήσεις και συσχετισμούς, την κατάσταση στην Αρι-στερά και την κοινωνία, τότε η κρίση, η αστική απάντηση σε αυτή και ο κανιβαλικός καπιταλισμός που ανατέλλει θα συντρίψουν εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα, αλλά και τις ίδιες τις αριστερές δυ-νάμεις ή τα κινήματα που δεν θα καταφέρουν να ανασυ-γκροτηθούν στο έδαφός της, ώστε να αποτελέσουν αξιό-μαχο και νικηφόρο αντίπαλο δέος.

ΚΕΙΜ

ΕΝ

Ο Ε

ΡΓΑ

ΣΙΑ

Σπ

αρ

ου

σία

ση

Καπιταλιστική κρίση και Αριστεράn ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Το πρώτο προσυνεδριακό Σώμα του ΝΑΡ, με θέμα την καπιταλιστική κρίση και την απάντηση της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος, θα πραγματοποιηθεί στις 2-3 Απρίλη. Το κείμενο εργασίας της Πολιτικής Επιτροπής τυπώνεται και σύντομα θα κυκλοφορήσει σε βιβλιαράκι 64 σελίδων και περιλαμβάνει θέσεις για το χαρακτήρα της κρίσης, τις εξελίξεις σε Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και για τη στρατηγική - τακτική της Αριστεράς. Το Πριν σήμερα παρουσιάζει βασικά σημεία του κειμένου εργασίας.

ΚΕΙΜ

ΕΝ

Ο Ε

ΡΓΑ

ΣΙΑ

Σ

12 / ΠPIN ΤΟ ΝΑΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Η κρίση που συγκλονίζει τον καπιταλιστικό κόσμο πηγάζει από τον ειδικό τρόπο με τον οποίο εκφράζονται οι εγγενείς αντιθέσεις και αντιφάσεις του

καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Είναι μια δομική κρίση του σύγχρονου καπιταλισμού, που εμπεριέχει σε ανώτερο επίπεδο στοιχεία, αντιφάσεις, τομές και συνέχειες όλων των προηγούμενων κρίσεων - ορόσημο στην ιστορική του πορεία του. Μια κρίση του κοινωνικοπολιτικού «μείγματος» με το οποίο το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του επεδίωκαν τα τελευταία 30 χρόνια να στηρίξουν τους «δίδυμους πύργους» του κεφαλαιοκρατικού συστήματος: την καπιταλιστική κερδοφορία και την αστική κυριαρχία. Γεννήθηκε στο σκληρό πυρήνα του καπιταλισμού, στη σφαίρα της παραγωγής, απ’ όπου «μεταναστεύει» στις άλλες του, την κυκλοφορία και τη διανομή.Από οικονομική άποψη, είναι κρίση υπερσυσσώρευσης, που εδράζεται στη δυναμική επανεμφάνιση και πραγμάτωση των τάσεων πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους. Τάσεις που –σε διάκριση από το 1973– τροφοδοτούνται κυρίως από την αύξηση της οργανικής σύνθεσης του κεφαλαίου και όχι πλέον από τη μείωση του βαθμού εκμετάλλευσης και του ποσοστού υπεραξίας (που αυξήθηκαν, λόγω της λιτότητας και των εργασιακών αλλαγών, με υποδεέστερο ρυθμό όμως από εκείνον που αυξήθηκε η οργανική σύνθεση του κεφαλαίου). Πυρήνας της σημερινής κρίσης είναι ότι τα κεφάλαια που έχουν συσσωρευτεί (προερχόμενα από την αχαλίνωτη εκμετάλλευση των μισθωτών σε Ανατολή και Δύση) δεν μπορούν πλέον να αξιοποιηθούν με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Στην αδυναμία αυτή πρέπει να προστεθεί το εξής: Oι «παρθένες αγορές» (στους ιδιωτικοποιούμενους τομείς, σε άλλες χώρες, στο φυσικό περιβάλλον κ.ά.), που περιορίζονται, οι νέοι τεχνολογικά τομείς, που δεν είναι αστείρευτοι, και το φτηνό εργατικό δυναμικό της γενιάς των 700 ευρώ, οι μετανάστες, οι μερικά απασχολούμενοι ή οι εργάτες τύπου Κίνας δεν επαρκούν πλέον για να αντισταθμιστεί η ανοδικά κινούμενη οργανική σύνθεση του κεφαλαίου.Αυτό περιπλέκεται με το γεγονός ότι οι «προσδοκίες κέρδους» που είχαν καλλιεργηθεί σε αρκετούς τομείς της άμεσης καπιταλιστικής παραγωγής και συσσώρευσης (ειδικά των νέων τεχνολογιών) δεν ευοδώθηκαν, τουλάχιστον στον προσδοκώμενο βαθμό, ή δεν φαίνεται να ευοδώνονται στο ορατό μέλλον. Αρκετά γρήγορα εξατμίστηκαν και οι τονωτικές ενέσεις που προσέφεραν οι ιδιωτικοποιήσεις και η λεηλασία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων. Επιπλέον, δεν είχε το προσδοκώμενα αποτελέσματα η προσπάθεια αποφασιστικής τόνωσης της απόσπασης σχετικής υπεραξίας, μέσω της ανάπλασης των εργασιακών ικανοτήτων, των σχέσεων εργασίας, των σχέσεων των εργαζομένων με τα μέσα παραγωγής. Με αποτέλεσμα, εκτός από την απόσπαση απόλυτης υπεραξίας να «στομώνει» και η απόσπαση σχετικής υπεραξίας. Η σχετική υπεραξία είναι, όμως, αυτή που μπορεί μακροπρόθεσμα να αντιρροπίσει την τάση πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους.

n Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Την περίοδο 1960-2007 εκδηλώ-θηκαν 28 πιστωτικές κρίσεις, 28 εκρήξεις «φούσκας» στην αγο-ρά ακινήτων, 58 χρηματιστηρι-ακές κρίσεις και 122 υφέσεις

σε 21 αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώ-ρες. Η σημερινή κρίση, όμως, δεν είναι σαν αυτές. Είναι μια κρίση - σταθμός, μια ιστορικών διαστάσεων κρίση, που θέτει σε δοκιμασία τόσο το οικονομικό μοντέλο εκμετάλλευσης και κερδοφορί-ας που σφράγισε τον καπιταλιστικό κό-σμο τις τρεις προηγούμενες δεκαετίες, όσο και το πολιτικό σύστημα που δια-σφάλισε αυτό το μοντέλο και την αστι-κή κυριαρχία εν γένει. Ταυτόχρονα, θέ-τει σε δοκιμασία τις κυρίαρχες ιδεολο-γικές - αξιακές «σημαίες» του αστικού κόσμου την περίοδο αυτή. Είναι μια ιστορική τομή – όχι όμως μια «αποκα-λυπτικού» χαρακτήρα «τελική» κρίση που οδηγεί αναπόδραστα στην επανά-σταση ή στην κατάρρευση του καπιτα-

λισμού. Το πλήγμα είναι τόσο καίριο, ώστε η παρούσα κρίση θεωρείται πως είναι για τον ολοκληρωτικό καπιταλι-σμό ό,τι ήταν το 1989 για την Αριστε-ρά – μια παρομοίωση σχετική, ασφα-λώς, καθώς ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» και η Αριστερά δεν ανέκαμψαν από το «σοκ του 1989», ενώ ο «υπαρκτός καπι-ταλισμός» φαίνεται να αντέχει ακόμη, επιβεβαιώνοντας πως ο καπιταλισμός «δεν πέφτει αν δεν τον ρίξουν».

Ο ιστορικός χαρακτήρας της κρίσης προκύπτει κατ’ αρχήν από τα χαρακτη-ριστικά της: Eίναι κρίση με μεγάλο βά-θος, ένταση και αντοχή. Γεννήθηκε στον πυρήνα της καπιταλιστικής παραγωγής. Ξεκίνησε και πλήττει κυρίως τη «μητρό-πολη», την επιχειρηματική βιτρίνα και τις χώρες - πρότυπο του σύγχρονου κα-πιταλισμού (ΗΠΑ, κελτικές τίγρεις, χρηματοπιστωτικό σύστημα, αυτοκινη-τοβιομηχανία κ.ά.). Πλήττει τις κύριες ιδεολογικές αρχές του αστικού κόσμου (ελεύθερη αγορά, «παγκοσμιοποίηση», ευρωπαϊκή ενοποίηση). Έχει καθολικό

χαρακτήρα, παρασύροντας στη δίνη της σημαντικούς κλάδους και χώρες, το μο-ντέλο καπιταλιστικής «ανάπτυξης» και εκμετάλλευσης, την αντιδραστικοποιού-μενη αστική δημοκρατία και τις μορφές πολιτικής εκπροσώπησης, την καπιταλι-στική «παγκοσμιοποίηση» και τις ολο-κληρώσεις (ειδικά την ΕΕ), την οικολο-γική ισορροπία και την ειρηνική συνύ-παρξη των λαών.

Παράλληλα, η ιστορικότητα της κρί-σης φαίνεται και από το στρατηγικό χα-ρακτήρα των αστικών αναδιαρθρώσε-ων που προωθούνται ως απάντηση σε αυτή (βλ. πιο κάτω). Αναδιαρθρώσεις που δεν έχουν απλώς αθροιστικό κι αποσπασματικό χαρακτήρα, αλλά συν-θέτουν μια συνολική υπεραντιδραστι-κή τομή ποιοτικής ανασυγκρότησης του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, μέσω της οποίας το κεφάλαιο επιχειρεί να ανα-χαιτίσει την ιστορική παροδικότητα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.

Επιπλέον σχετίζεται με μια τρίτη πλευρά: Oι κοινωνικοπολιτικές διεργα-σίες που δρομολογούνται με την κρίση και την αστική γραμμή υπέρβασής της δίνουν προτεραιότητα στην πειθάρχη-ση - καταστολή απέναντι στη συναίνε-ση - ηγεμονία, αποκαθηλώνουν το προ-σωπείο της κοινοβουλευτικής δημοκρα-τίας, βαθαίνουν το πολιτικό χάσμα ανά-μεσα στους εργαζόμενους και στο κυ-ρίαρχο πολιτικό σύστημα. Αυτή η κα-τάσταση ταυτίζει τον καπιταλισμό όχι πλέον με τη συλλογική κοινωνική πρό-οδο, αλλά με την αντίδραση της αστι-κής τάξης, την εχθρότητα απέναντι στην κοινωνία, τις πιο σκαιές και οπισθοδρο-μικές ιδέες και πρακτικές.

Εν κατακλείδι, οι αντίστοιχες με τη σημερινή κρίσεις - σταθμοί κινητοποι-ούσαν ως τώρα αντιφατικές αναδιαρ-θρωτικές διεργασίες που οδηγούσαν σε σχετικά σταθερή άνοδο του μέσου πο-σοστού κέρδους για μια ορισμένη περί-οδο και σε ορισμένες περιπτώσεις άφη-ναν ελπίδες –ή και επέφεραν– κάποιες πρόσκαιρες βελτιώσεις για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας (σχετικές πάντα

Ελληνικός καπιταλισμός: στρατηγική τομή μακράς πνοής

Ο αστικός συνασπισμός εξουσί-ας στην Ελλάδα επιχειρεί να απαντήσει στην κρίση με μια στρατηγική τομή μακράς πνο-ής, τη σημαντικότερη ανασυ-

γκρότηση που έκανε μετά το Β’ Παγκό-σμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο. Η τομή αυτή εκτυλίσσεται με πρωτοφανή σφο-δρότητα, σε εξαιρετικά σύντομο χρονι-κό διάστημα και με τη μορφή ωμού κοι-νοβουλευτικού πραξικοπήματος, προω-θώντας μια γιγαντιαία ανακατανομή του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου στην Ελλάδα υπέρ του κεφαλαίου και ιδιαί-τερα υπέρ του πολυεθνικού και του χρη-ματοπιστωτικού κεφαλαίου. Στην προώ-θηση αυτής της στρατηγικής τομής –που προκύπτει ως απάντηση στις αντικειμε-νικές αναγκαιότητες και τους νόμους κίνησης του καπιταλισμού– συντάσσο-νται όλες οι δυνάμεις του αστικού συ-νασπισμού εξουσίας, εθνικές και διε-θνικές, κυβερνητικές κι αντιπολιτευτι-

κές, οικονομικές και πολιτικές, κόμματα και ΜΜΕ –με αιχμή την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ–, με διαφορετικό ρόλο η καθε-μιά, αλλά με ενιαία στόχευση, με βάση τη συμμαχία ελληνικής και διεθνούς αστι-κής τάξης, παραγωγικού και χρηματοπι-στωτικού κεφαλαίου.

Από αυτή τη συμμαχία ωφελείται το ελληνικό κεφάλαιο, που και μέσω των όρων του Μνημονίου βλέπει να προω-θούνται –για να «μείνουν» κι όχι για να ακυρωθούν με την έξοδο από το μηχανι-σμό στήριξης– μέτρα που χρόνια επεδί-ωκε. Ωφελείται, επίσης, το διεθνές χρη-ματοπιστωτικό - τοκογλυφικό κεφάλαιο, το οποίο διασφαλίζει ότι δεν θα χάσει τα χρήματα που έχει επενδύσει σε ελληνι-κά ομόλογα ή έστω θα προλάβει να τα «ξεφορτωθεί» πριν η κατάσταση ξεφύ-γει από κάθε έλεγχο. Ωφελούνται ειδι-κά οι ηγεμονικές δυνάμεις της ΕΕ αλ-λά και του ΔΝΤ – δηλαδή το αμερικα-νικό ιμπεριαλιστικό κέντρο, που και μέ-

Αλλάζει το ιστορικό πρόσημο της εποχής που έρχεται

KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 ΤΟ ΝΑΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΠPIN / 13

Ελληνικός καπιταλισμός: στρατηγική τομή μακράς πνοής σω των μηχανισμών στήριξης «πατάει πόδι» στην Ευρώπη.

Είναι ορατή η διπλή διάσταση των προω-θούμενων μέτρων. Από τη μια, η κύρια πλευ-ρά, η στρατηγική βουτιά στη νέας ποιότητας εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας. Κι από την άλλη η δευτερεύουσα πλευρά τους, η δι-απάλη και ο ανταγωνισμός των κεφαλαίων (εθνικών ή διεθνικών, παραγωγικών ή χρη-ματοπιστωτικών) για τη μεταξύ τους κατανο-μή της λείας.

Ήδη, μετά τη δημοσίευση του Προγράμ-ματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης (Ια-νουάριος 2010), ακολούθησαν αλλεπάλ-ληλα αντεργατικά πακέτα, το ένα πιο βάρ-βαρο από το άλλο. Ακόμη και αν υλοποιη-θούν τα μέτρα αυτά, το 2014 το δημόσιο χρέ-ος θα σκαρφαλώσει στο 154%, οπότε στοχεύ-ουν σε ένα υπερδεκαετές τούνελ αντεργατι-κών μέτρων – αν δεν υπάρξει ταξικός αντί-λογος. Στοχεύουν, δηλαδή, σε μια γιγάντωση της αποσπώμενης υπεραξίας, ένα αυξανόμε-νο τμήμα της οποίας θα κατευθύνεται προς τα

κεφάλαια των ιμπεριαλιστικών χωρών πρώ-της γραμμής και ιδιαίτερα προς το χρηματο-πιστωτικό σύστημα.

Για το εργατικό κίνημα και την Αριστε-ρά, έχει ασφαλώς σημασία η πλευρά του εν-δοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού για τη μοι-ρασιά της υπεραξίας, η θέση κάθε καπιτα-λιστικού σχηματισμού στη διαβάθμιση του διεθνούς καπιταλιστικού πλέγματος, η «κα-τοχικών» χαρακτηριστικών και συνειρμών δράση των «ύπατων αρμοστών» της τρόικας –στοιχεία που αποτελούν νόμο κίνησης του καπιταλισμού– και οι ρωγμές που αυτή προ-καλεί.

Ωστόσο, η πολιτική και η στρατηγική της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος δεν μπορεί παρά να εδράζεται στην πρώτη πλευ-ρά των μέτρων, την κύρια από ταξική άποψη, αυτή που σχετίζεται με το βασικό νόμο κίνη-σης του κεφαλαίου, την ιδιοποίηση απλήρω-της εργασίας και την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας.

Η μη αντιμετώπιση με τέτοιον τρόπο αυ-

τού του θεμελιώδους ζητήματος θα οδηγούσε σε λάθος πολιτικά συμπεράσματα και ιεραρ-χήσεις, δίνοντας προτεραιότητα σε μια πολι-τική γραμμή «πατριωτικού» και «εθνικοανε-ξαρτησιακού» τύπου, «νέου ΕΑΜ», και βα-φτίζοντας «εξάρτηση» ή «κατοχή» την ανισό-μετρη καπιταλιστική μοιρασιά της υπεραξίας και την ανισόμετρη πολιτική ισχύ, που απορ-ρέουν από τον ενδοκαπιταλιστικό συσχετι-σμό δύναμης.

Η κατοπτρικά αντίθετη άποψη, που συ-χνά προβάλλεται από το ΚΚΕ και (με τελεί-ως διαφορετικό τρόπο) από τον αυτόνομο και αντιεξουσιαστικό χώρο, που υποστηρίζει ότι «η έλευση του ΔΝΤ και της ΕΕ είναι ελάσ-σονος σημασίας ζήτημα», ότι «καπιταλισμό είχαμε και καπιταλισμό θα έχουμε», οδηγεί επίσης σε λάθος συμπεράσματα.

Πρόκειται για μια άποψη που υποτιμά την ποιότητα της τομής και των διεργασιών που εξελίσσονται, χάνει την επαφή με την εξελισ-σόμενη συνείδηση της τάξης και αδυνατεί να διαμορφώσει αριστερούς αντικαπιταλιστι-

κούς πολιτικούς στόχους και συσχετισμούς.Η υλοποίηση των τομών αυτών θα ολο-

κληρώσει - παγιώσει στρατηγικά στην Ελλά-δα τους μετασχηματισμούς του ολοκληρωτι-κού καπιταλισμού, καλύπτοντας τη σχετική υστέρηση που υπήρχε ως τώρα στην προώ-θηση ορισμένων από αυτούς στην Ελλάδα. Σηματοδοτώντας την είσοδό του στην «καρ-διά» του νέου σταδίου ανάπτυξης και κρί-σης του καπιταλισμού, θα μετασχηματίσει ριζικά το πρότυπο συσσώρευσης και διευ-ρυμένης αναπαραγωγής του, ανοίγοντας το δρόμο για έναν κοινωνικό σχηματισμό που προσδοκά ότι θα αντλεί πλέον την αναπτυ-ξιακή του δυναμική από το φτηνό εργατικό κόστος (που θα τονώσει τις εξαγωγές), τη μείωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλα-γών (λόγω αδυναμίας των ελλήνων εργαζο-μένων να αγοράζουν εισαγόμενα προϊόντα), την προσφορά φτηνών τουριστικών υπηρεσι-ών και την εξασφάλιση ευνοϊκών όρων για την προσέλκυση επενδύσεων τύπου Κατάρ, Cosco και fast track.

Αλλάζει το ιστορικό πρόσημο της εποχής που έρχεταικαι κάτω από την άνοδο της παραγωγι-κότητας). Ταυτόχρονα, βέβαια, ωρίμα-ζαν νέες βαθύτερες κρίσεις και κατα-στροφές παραγωγικών δυνάμεων. Πιο συγκεκριμένα, για τον καπιταλισμό, ο 19ος αιώνας ήταν ο αιώνας των «μεγά-λων προσδοκιών» και της «προόδου», που διακόπηκαν βίαια από την κρίση του 1870-1893. Μια κρίση που συνδέ-θηκε με το πέρασμα στο μονοπωλιακό καπιταλισμό, την αντιδραστικοποίηση της αστικής τάξης και τον αγώνα για το χρόνο εργασίας, το οκτάωρο. Με-τά την κρίση αυτή ακολούθησε μια πε-ντηκονταετία –ως το 1945– που χαρα-κτηρίστηκε από τεράστιες καταστροφές (δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, κρίση 1929-’33 κ.λπ.), με ανυπολόγιστες απώλειες σε ανθρώπους, υποδομές και μέσα πα-ραγωγής. Η κρίση του 1929-’33 συνδέ-θηκε –κυρίως μέσω του Β’ Παγκοσμί-ου Πολέμου– με το ανελέητο χτύπημα των παραγωγικών δυνάμεων και πάνω από όλα της εργατικής δύναμης. Η έξο-δος από αυτή συνδέθηκε με το πέρασμα στον κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό και την ανάδειξη του τεϊλορισμού- φορ-ντισμού σε ηγετικό παραγωγικό μοντέ-λο. Με την πολιτική των κοινωνικών συμβολαίων και της ταξικής συνεργα-σίας, και την προώθηση του κεϋνσιανι-σμού - κράτους πρόνοιας στις αναπτυγ-μένες καπιταλιστικές χώρες, ως πολιτι-κής απάντησης στη νέα οικονομική -ερ-γασιακή πραγματικότητα και στο ερ-γατικό και κομμουνιστικό κίνημα, που έβγαινε ενδυναμωμένο από τον πόλε-μο, παρά τη μετατόπιση προς τα δεξιά των κομμουνιστικών κομμάτων. Με την τριακονταετή χρυσή περίοδο καπιταλι-στικής ανάπτυξης, αλλά και τη νεοαποι-κιοκρατία, που έθετε με νέους όρους την εκμετάλλευση και συνεκμετάλλευ-ση των πρώτων υλών, των ενεργειακών πηγών και των δρόμων του εμπορίου. Συνδέθηκε, όμως, και με μια περίοδο προσδοκιών βελτίωσης για την ανθρω-πότητα και τις λαϊκές μάζες.

Ακόμη και η κρίση του 1973-’75 συν-δέθηκε με τις ποιοτικές αναδιαρθρώ-

σεις του διαμορφούμενου νέου καπι-ταλιστικού σταδίου του ολοκληρωτι-κού καπιταλισμού, με τις οποίες ο κα-πιταλισμός πέτυχε μεν κατά περιόδους –με διάφορα πολιτικά «μείγματα»- να αναστρέψει την τάση πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους, ποτέ όμως σταθερά και επί μακρόν και σε επίπεδο συγκρί-σιμο με τη «χρυσή εποχή» 1945-1973.

Στην παρούσα κρίση, όμως, οι προο-πτικές μοιάζουν εξαιρετικά δυσοίωνες, καθώς ακόμη και οι πιο θερμοί θιασώ-τες του καπιταλισμού δεν διακινδυνεύ-ουν ορατή θετική πρόβλεψη. Περισσό-τερο δε που εγκαινιάζει όχι μια περίο-δο προσδοκιών για καλύτερη ζωή, αλ-λά βεβαιότητας για χειρότερη ζωή, ει-δικά για τους νέους.

Με βάση όλα αυτά, και ακριβώς για-τί η σε εξέλιξη κρίση είναι κρίση των βασικών νόμων παραγωγής και αναπα-ραγωγής του καπιταλισμού, είναι κοι-νωνικά και πολιτικά θεμελιωμένο να μιλήσουμε για ιστορική και καθολι-κή κρίση, για κρίση που σχετίζεται με ιστορικά «καθοδικές» - παρακμιακές τάσεις του καπιταλισμού. Για εκδήλω-ση της ιστορικής παροδικότητας του κα-πιταλισμού. Για κρίση που μας εισάγει σε μια εποχή του καπιταλισμού όπου οι ρυθμοί ανάπτυξης θα σχοινοβατούν για μεγάλα διαστήματα γύρω από τη ζώνη του μηδενός. Κι όπου η άνοδος της πα-ραγωγικότητας της εργασίας δύσκολα θα συνοδεύεται από άνοδο του ποσο-στού κέρδους και μείωση της ανεργίας, και η πλευρά των κρισιακών φαινομέ-νων θα βαραίνει περισσότερο σε σχέση με την πλευρά της καπιταλιστικής ανά-πτυξης και συσσώρευσης.

Το δεδομένο αυτό αλλάζει άρδην το γενικό στίγμα, το ιστορικό πρόσημο της εποχής που ανοίγεται μπροστά μας. Έτσι, από μια εποχή στην οποία, ειδικά μετά το 1989, το ιστορικό προβάδισμα ανήκε στις καπιταλιστικές τάσεις και τις αστικές ιδέες, περνάμε σε μια επο-χή όπου το ιστορικό προβάδισμα μπο-ρεί να διεκδικηθεί και να κατακτηθεί από τις εργατικές - αντικαπιταλιστικές

τάσεις και τις ιδέες της κομμουνιστι-κής χειραφέτησης. Από μια εποχή που η έννοια της κοινωνικής προόδου και του συλλογικού κοινωνικού συμφέρο-ντος ταυτιζόταν με την αγορά, το κέρ-δος, τον ανταγωνισμό, τον ατομισμό, περνάμε σε μια εποχή που οι έννοιες αυτές ανιχνεύονται σε ριζικά διαφορε-τική κατεύθυνση, στην κοινωνική ιδιο-κτησία, στη δημοκρατία των κάτω, στη συλλογική οργάνωση της ζωής, στο θρί-αμβο της κοινωνικής ατομικότητας των ανθρώπων.

Από μια εποχή που ο καπιταλισμός, η ΕΕ, η «παγκοσμιοποίηση», η μισθω-τή εργασία παρουσιάζονταν ως ανα-ντίρρητος μονόδρομος και μοναδική υπαρκτή λύση, περνάμε σε μια επο-χή που ενισχύονται οι αναζητήσεις για μια άλλη κοινωνική προοπτική, σε ρή-ξη με την καπιταλιστική πραγματικότη-τα. Από μια εποχή όπου η Αριστερά, η επανάσταση, ο κομμουνισμός, ο μαρξι-σμός ήταν σε «ιστορική καραντίνα», σε μια εποχή δυνατοτήτων επανεξόρμησής

τους, με όρους μαζικούς και όχι «χιλια-στικών» πρωτοποριών.

Ψήγματά αυτής της αλλαγής, όπως εμφανίζεται στην Ελλάδα, είναι οι τε-λευταίες απεργίες, ο Συντονισμός των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, οι διεργα-σίες στην Αριστερά, το νέο κύμα θεω-ρητικών αναζητήσεων, το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Τα πα-ραπάνω εμφανίζονται ως ιστορικές τά-σεις, προκλήσεις και δυνατότητες. Δεν θα επιβεβαιωθούν, όμως, ούτε θα υπερ-νικήσουν τις αντίπαλες τάσεις της αστι-κής καθήλωσης και συνδιαλλαγής –που ακόμη παραμένουν συντριπτικά κυρί-αρχες, όταν δεν ενισχύονται όπως δια-φαίνεται στις εκλογές στην Ολλανδία, Αυστρία, πρώην ανατολικές χώρες– αν δεν «πολιτευτούμε» με τους επαναστα-τικούς όρους που απαιτεί η σύγχρονη εποχή, αν δεν επαναθεμελιώσουμε την εργατική - επαναστατική πολιτική και την κομμουνιστική προοπτική, αν δεν ανασυγκροτηθούν η Αριστερά και το εργατικό κίνημα.

Η σημερινή κρίση είναι μια κρίση σταθμός, μία ιστορικών διαστάσεων κρίση που θέτει σε δοκιμασία το σύγχρονο μοντέλο του καπιταλισμού.

14 / ΠPIN ΤΟ ΝΑΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

ΤΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Η εργατική αντικαπιταλιστική απάντηση συνδέεται άρρηκτα με τη διαμόρφωση των υποκειμένων που θα αγωνιστούν γι’ αυτήν και θα την επιβάλουν. Από αυτή την άποψη, επιδίωξή μας είναι:Πρώτο, η συμβολή στην οικοδόμηση ενός νέου ταξικού εργατικού κινήματος απόκρουσης, ρήξης και ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης. Ενός κινήματος που θα αντιστοιχεί στους νέους όρους της ταξικής πάλης, θα κατακτά ανώτερα πολιτικά χαρακτηριστικά, θα κινείται έμπρακτα σε μια λογική ταξικής ανασυγκρότησης και θα δημιουργεί πρωτότυπα και πολύμορφα όργανα άσκησης εργατικής πολιτικής από την ίδια την τάξη και το κίνημά της.Δεύτερο, η συμβολή στην ανάπτυξη, την ισχυροποίηση, τον ποιοτικό εμπλουτισμό και την καλύτερη συγκρότηση (κινηματικά και κυρίως πολιτικά) του αριστερού αντικαπιταλιστικού δυναμικού –με αφετηρία το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και κυρίως το αναβαθμισμένο ΝΑΡ και την αναβαθμισμένη και ποιοτικά μετασχηματισμένη ΑΝΤΑΡΣΥΑ–, έτσι ώστε να έχουμε έμπρακτα βήματα στην αλλαγή των κοινωνικο-πολιτικών συσχετισμών, στην προωθητική «συνάντηση» των συνειδητών, ημισυνειδητών και αυθόρμητων ριζοσπαστικών -αντικαπιταλιστικών τάσεων, στην αλλαγή του χάρτη στην Αριστερά και στη δυναμική εμφάνιση στο πολιτικό προσκήνιο ενός υπολογίσιμου πόλου της αντικαπιταλιστικής -επαναστατικής Αριστεράς. Η ανταπόκριση στο καθήκον αυτό, η κατοχύρωση της πολιτικής και οργανωτικής αυτοτέλειας ενός τέτοιου ρεύματος είναι όρος όχι μόνο για να απαντιέται το κύριο πρόβλημα της στρατηγικής και τακτικής επάρκειας και της κοινωνικής γείωσης της Αριστεράς, αλλά και για να εξασφαλίζεται η ευρύτερη και προωθητική κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστεράς.Τρίτο, η συμβολή στη δημιουργία φορέα - οργάνωσης που θα εκφράζει τις κομμουνιστικές τάσεις της εποχής μας, θα εργάζεται συνειδητά για τη συγκρότηση και την ενδυνάμωσή τους και για την προώθηση του κομμουνιστικού προγράμματος της εποχής μας, και θα συνεισφέρει στη δημιουργία του αναγκαίου κόμματος που απαιτεί η κομμουνιστική διεθνιστική απελευθέρωση. Αντιμετωπίζουμε τους τρεις αυτούς παράγοντες που συνθέτουν το πολιτικό υποκείμενο της εργατικής αντικαπιταλιστικής απάντησης στην κρίση στην αλληλοδιαπλοκή τους, όχι αποσπασμένα κι αποσπασματικά. Κάθε βήμα ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος δημιουργεί γόνιμο έδαφος για να ανθίσουν τόσο η κομμουνιστική επαναθεμελίωση και ο φορέας της όσο και το πολιτικό μέτωπο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Και το αντίστροφο.

ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ

ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ

Το ΝΑΡ θέτει στο κέντρο της πολιτικής τακτικής του την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης και της αντιδραστικής

τομής του κεφαλαίου. Είναι ο κρίκος που αν «παλευτεί» αποτελεσματικά, μπορεί να αποτελέσει μια αιχμηρή πολιτική

γραμμή και να συνδυάσει ουσιαστικά στο παρόν την στρατηγική με την τακτική.

Για μια εργατική επαναστατική απάντησηn ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΗ

Για να ανταποκριθούμε στις προ-κλήσεις και τις ανάγκες των και-ρών, είναι αναγκαίο το περιεχό-μενο και τα βασικά χαρακτηριστι-κά της εργατικής αντικαπιταλιστι-

κής απάντησης να καθορίζονται από τρία βα-σικά σημεία: Κατ’ αρχήν, την αναγκαιότητα, τη δυνατότητα, και την τάση της κομμουνιστι-κής διεθνιστικής απελευθέρωσης στην εποχή μας, ως τη μόνη προοπτι-κή που απαντά στην κρί-ση, αλλά και στον ίδιο τον καπιταλισμό, την αιτία της κρίσης και όλων των δει-νών που πλήττουν την κοι-νωνική πλειοψηφία.

Δεύτερο, την αντικα-πιταλιστική επανάσταση, ως το ποιοτικό άλμα της ταξικής πάλης που απαι-τείται για την εγκαθίδρυ-ση μιας νέας εξουσίας, της εργατικής εξουσίας, και το άνοιγμα του δρό-μου για τους κοινωνικο-πολιτικούς μετασχηματι-σμούς της μεταβατικής πε-ριόδου που οδηγούν στην εργατική δημοκρατία και την κομμουνιστική διεθνι-στική απελευθέρωση.

Τρίτο, το δρόμο του επαναστατικού αγώνα, της επαναστατικής τα-κτικής για την ανατρο-πή της αντεργατικής το-μής του κεφαλαίου, για την ανατροπή της πολι-τικής κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου, ως δρόμο μαζικής πολι-τικής πάλης για τις ανάγκες και τα δικαιώ-ματα των εργαζομένων, αντιπαράθεσης και κλονισμού της κύριας στρατηγικής του κεφα-λαίου για την υπέρβαση της κρίσης, αλλαγής των συσχετισμών, συγκρότησης και ωρίμαν-σης του κοινωνικοπολιτικού υποκειμένου της αντικαπιταλιστικής επανάστασης –μέσα από την ίδια την πείρα των μαζών–, προσέγγισης στις ποιοτικές καμπές της, διαμόρφωσης των όρων ώστε οι συγκρούσεις που τη χαρακτηρί-ζουν να είναι νικηφόρες και υπέρ της οικοδό-μησης εργατικής εξουσίας.

Τα στοιχεία αυτά αντιμετωπίζονται ως δι-αλεκτικά αλληλοσυνδεόμενες και όχι ως αντι-διαλεκτικά ταυτιζόμενες πλευρές ενός ενιαί-ου και μακρόπνοου πολιτικού σχεδίου ή ως επίσης αντιδιαλεκτικά αποκομμένες πλευ-ρές. Με ένα τέτοιο πλαίσιο το εργατικό λαϊ-κό κίνημα και η αντικαπιταλιστική Αριστερά μπορούν να ανταποκριθούν στην απαίτηση κι ανάγκη της ταξικής πάλης σήμερα: να έχει η εργατική αντικαπιταλιστική απάντηση στρα-τηγικά χαρακτηριστικά, να έχει ως ορίζοντα, «νεύρο», ζητούμενο και σκοπό την αντικαπι-ταλιστική επανάσταση, την εργατική εξουσία και δημοκρατία, την κομμουνιστική διεθνιστι-κή απελευθέρωση.

Η ίδια η ταξική πάλη αναδεικνύει ότι η εργατική αντικαπιταλιστική απάντηση επι-βάλλεται να έχει σήμερα τέτοιο χαρακτήρα. Πρώτον, όχι γιατί καταρρέει ο καπιταλισμός,

αλλά γιατί γίνεται καταστροφικός απέναντι στο ανθρώπινο είδος και το ανόργανο σώ-μα του, τη φύση. Γιατί ζούμε σε εποχή ιστο-ρικής χρεοκοπίας του, στην οποία προβάλλει πιο άμεσα από ποτέ η αβυσσαλέα εχθρότη-τά του με τις κοινωνικές ανάγκες, με την έν-νοια της συνολικής προόδου της ανθρωπότη-τας. Αλλά και γιατί ζούμε σε μια εποχή που προβάλλει τόσο η κοινωνική αναγκαιότη-

τα και η ωρίμανση των υλικών προϋποθέσε-ων για την ανατροπή του, όσο και η κοινωνι-κοπολιτική δυνατότητα - τάση της ανατροπής αυτής. Δεύτερον, γιατί το πλήγμα που επιχει-ρεί η Ιερή Συμμαχία κυβερνήσεων, ΕΕ, ΔΝΤ, εργοδοσίας έχει στρατηγικό χαρακτήρα, άρα το «αντίπαλο δέος» που επιβάλλεται να ορ-θωθεί απέναντί τους δεν μπορεί παρά να εί-ναι αντίστοιχης ποιότητας. Τρίτον, γιατί η κρί-ση και η αστική γραμμή υπέρβασής της κά-νουν αδύνατη κι ουτοπική κάθε αυταπάτη μό-νιμης ρεφορμιστικής λύσης ή συνολικής πολι-τικής λύσης μέσα στo πλαίσιo του συστήματος και της ΕΕ, χωρίς καθαρή απάντηση στο ζή-τημα της εξουσίας.

Με ένα τέτοιο πλαίσιο, επίσης, το εργα-τικό κίνημα και η αντικαπιταλιστική Αριστε-ρά μπορούν να ανταποκριθούν στην απαίτη-ση κι ανάγκη της ταξικής πάλης να εδράζε-ται η εργατική αντικαπιταλιστική απάντηση σε μια επαναστατική διαλεκτική σχέση άμε-σων και μακροπρόθεσμων στόχων, κομμουνι-στικής στόχευσης και καθημερινής αναμέτρη-σης με τις συνέπειες της κρίσης και την επι-χειρούμενη από το μπλοκ κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, ΣΕΒ καπιταλιστική ανασυγκρότηση. Σε μια πρακτική που θα πηγαίνει πιο μακριά και βαθιά από το απλό «όχι στο Μνημόνιο», την απλή υπεράσπιση των κεκτημένων, την ου-τοπική επιστροφή σε μια κεϋνσιανή πολιτική «κράτους πρόνοιας». Με βάση τη λογική αυ-τή, θέτει στο κέντρο της πολιτικής μας τακτι-

κής την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επί-θεσης και της αντιδραστικής τομής του κεφα-λαίου. Αυτή η ανατροπή μπορεί να επιβληθεί με μαζικό πολιτικό αγώνα, με επαναστατικό δρόμο και τρόπο, το μόνο που απαντά συγκε-κριμένα στη συγκεκριμένη ανάγκη των εργα-ζομένων να αμυνθούν, να αντεπιτεθούν, να πετύχουν καίρια ρήγματα και κατακτήσεις, να ανατρέψουν την επίθεση και να συγκροτη-

θούν πολιτικά σε ανώτερο επίπεδο, ικανό να επιβά-λει την αντικαπιταλιστική επανάσταση και τον κομ-μουνισμό. Δεν μπορεί να επιβληθεί κοινοβουλευτι-κά, θεσμικά, ούτε απλώς με την εκλογική ενίσχυση της Αριστεράς ή κάποιες «προοδευτικές» ή αριστε-ρές κυβερνήσεις.

Ο στόχος της αντικα-πιταλιστικής ανατροπής του κοινωνικού - πολιτι-κού σφαγείου κυβέρνη-σης, ΕΕ, ΔΝΤ και κεφα-λαίου είναι πολιτικά ανα-τρεπτικός, κοινωνικά ανα-γκαίος και λαϊκά κατανο-ητός, πολιτικά σαφής και αιχμηρός, αντίστοιχος του συσχετισμού δυνάμεων και της δυναμικής αλλα-γής του σε επαναστατική κατεύθυνση. Επίσης, εί-ναι στόχος ανοιχτός και «προς τα κάτω», καθώς μπορεί να συμπυκνώσει πολιτικά –κι όχι απλώς αθροιστικά– τις καίριες

διεκδικήσεις του κινήματος και την πολιτική του αντιπαράθεση με τους πυλώνες της αντι-δραστικής επίθεσης. Αλλά και «προς τα πά-νω», καθώς αποτελεί γέφυρα προσέγγισης στην επαναστατική κατάσταση, επιτάχυνσής της και συγκρότησης του υποκειμένου που θα επιβάλει τη νικηφόρα έκβαση της αντικαπιτα-λιστικής επανάστασης.

Είναι ο μοχλός, το πεδίο συγκέντρωσης ευρύτερων δυνάμεων στην τιτάνια μάχη για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθε-σης και την επαναστατική υπέρβαση του εκ-μεταλλευτικού συστήματος γενικότερα. Εί-ναι ο δρόμος προσέγγισης κι όχι αναμονής –στην ουσία επ’ άπειρον αναβολής, με πρό-σχημα τις «ανώριμες υποκειμενικές προϋπο-θέσεις»– στην επαναστατική διαδικασία και την ανατροπή της αστικής κυριαρχίας. Είναι ο δρόμος που φέρνει σε επαφή την τάση χει-ραφέτησης με εκείνη της συνδιαλλαγής - υπο-ταγής, τη ρήξη - ανατροπή με την αντίσταση - διαμαρτυρία με τρόπο που προωθεί τη δεσπό-ζουσα θέση των πρώτων τάσεων και εξασφα-λίζει την αλλαγή στους συσχετισμούς δύναμης και τη μείωση του ποσοστού εκμετάλλευσης. Είναι, δηλαδή, ο συνολικός πολιτικός στόχος που αντιπροσωπεύει σήμερα τη συγκεκριμέ-νη ηγεμονία της θεμελιακής - στρατηγικής πά-νω στην τακτική - δευτερεύουσα πλευρά των εργατικών συμφερόντων. Είναι, συνεπώς, στόχος που μετατρέπεται σε «λυδία λίθο» για την Αριστερά.

4 Η κρίση και η αστική γραμμή υπέρβασής της, κάνουν αδύνατη κι ουτοπική κάθε αυταπάτη μόνιμης ρεφορμιστικής λύσης ή συνολικής

πολιτικής λύσης μέσα στo πλαίσιo του συστήματος και της ΕΕ

KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 EPΓAZOMENOI ΠPIN / 15

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ

Το ίδιο και απαράλλαχτο νομοσχέδιο για τις δημόσιες συγκοινωνίες, σπίθα

για απεργιακή και κοινωνική ανάφλεξη

48ωρη απεργία στην ΙντρακόμΜ ε μαζικές απολύσεις που ανα-

μένεται να υπερβούν τις 100 και μειώσεις μισθών έως και 1.000 ευρώ επιχειρεί η εργοδοσία της Ιντρακόμ να αντιμετωπίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ήδη έχουν ξεκινήσει απολύσεις στις εταιρείες του ομίλου Ντιφένς και Τέλεκομ και έπονται οι ατομικές συμβάσεις. Ωστόσο, την Πέ-μπτη, η γενική συνέλευση των εργα-ζομένων έστειλε μήνυμα ανυπακοής

και αντίστασης στο εργοδοτικό σχέ-διο, καθώς αποφάσισε 48ωρη απερ-γία στις 1 και 2/2 με αιτήματα «πάρτε πίσω τις απολύσεις, όχι μειώσεις μι-σθών». Οι 582 εργαζόμενοι της συ-νέλευσης ψήφισαν με κάλπη και υπέρ της απεργίας ήταν 500 (86%), κατά 64 (11%) και λευκά 18.

Περικοπές στο «Μ. Βρετάνια»Ησυντριπτική πλειοψηφία της

συνέλευσης των εργαζόμε-νων στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετά-νια απέρριψε την πρόταση της ερ-γοδοσίας για μείωση των ημερών εργασίας, κατά δύο ανά μήνα, και αντίστοιχη μείωση των αποδοχών. Η εργοδοσία είπε στο επιχειρησια-κό σωματείο ότι το σχέδιο αυτό θα εφαρμοστεί για τρεις μήνες. Μετά την απόφαση των εργαζομένων, ο εκπρόσωπος της εργοδοσίας κάλε-σε σε συγκέντρωση το προσωπικό για να του ανακοινώσει ότι, ανεξαρ-τήτως αν συμφωνεί ή όχι, θα προ-χωρήσει μονομερώς στην εφαρμο-γή του σχεδίου.

H απεργία στο απόσπασμαΗΟμοσπονδία Συλλόγων Υπη-

ρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΟΣΥΠΑ) προσπαθεί εδώ και δύο εβδομάδες να πραγματοποιήσει μία 24ωρη απεργία και κηρύσσουν συνε-χώς παράνομη! Μάλιστα η τελευταία απόπειρα έγινε στις 27/1, αλλά και τότε η διοίκηση της Υπηρεσίας Πολι-τικής Αεροπορίας προσέφυγε δικα-στικά, αποσπώντας την τέταρτη κατά σειρά καταδίκη. Οι εργαζόμενοι στην ΥΠΑ αντιδρούν στο σχέδιο νόμου για την «αναδιοργάνωση της ΥΠΑ».

Όπισθεν από ΝΕΟΓΑΛ!Μετά το σάλο που ξεσηκώθη-

κε από την απόφαση της ΝΕ-ΟΓΑΛ να περικόψει τους μισθούς των εργαζομένων της, αν και ήταν κερδοφόρα, τελικά υποχώ-ρησε από τις εξωφρενικές απαι-τήσεις της. Η γαλακτοβιομηχανία της Δράμας και το σωματείο υπέ-γραψαν διετή επιχειρησιακή σύμ-βαση, που προβλέπει διατήρηση των μισθών, αλλά και των θέσεων εργασίας, ενώ δεσμεύτηκε να μην εφαρμόσει ελαστικές μορφές ερ-γασίας.

Με απεργιακό μπαράζ, αρχής γενομένης με 48ωρη απεργία απει-λούν να απαντήσουν οι εργαζόμενοι στο χώρο

των μέσων μαζικής μεταφοράς στην κυβερνητική πρόκληση της αιφνι-διαστικής κατάθεσης του νομοσχε-δίου, μεσούντος του υποτιθέμενου διαλόγου με τα συνδικάτα του κλά-δου. Η κυβέρνηση με το τρικ του δι-αλόγου αλλά και την... επιστράτευ-ση της ΠΑΣΚΕ, έπεισε τις ηγεσί-ες των σωματείων να αναστείλουν τις κινητοποιήσεις, για να δουν ένα ίδιο κι απαράλλαχτο νομοσχέδιο, να καταργεί τις συλλογικές συμβά-σεις τους (πια λέγεται «αντικατά-σταση»...), να μετατάσσει υποχρε-ωτικά έως και 1.500 εργαζόμενους–απογυμνώνοντας τις εταιρείες από προσωπικό κι υποβαθμίζοντας ρα-γδαία τις παρεχόμενες υπηρεσίες– και να καθιστά σαφές ότι επίκειται ξεπούλημα της κινητής και ακίνη-της περιουσίας των συγκοινωνια-κών φορέων, η οποία θα αξιοποι-ηθεί «με κάθε τρόπο (βλ. εκμίσθω-ση εγκαταστάσεων για επιχειρη-ματική δραστηριότητα, δυνατότη-τα πώλησης ακινήτων και τροχαίου υλικού κ.ά.). Επιπλέον, το νομοσχέ-διο διατηρεί τη «σκληρή» πρόβλε-ψη ότι κάθε απόκλιση του εγκεκρι-μένου επιχειρησιακού σχεδίου των εταιρειών κατά 10% θα φέρνει νέο μπίζνες πλαν (βλ. νέα δεινά για ερ-γαζόμενους κι επιβάτες). Άρα, τα χειρότερα έπονται...

Ο Σταύρος Μανίκας, εργαζό-μενος στην ΕΘΕΛ και μέλος της Ενωτικής Αγωνιστικής Συνεργασί-ας (ΕΑΣ), μιλώντας στο Πριν, τό-νισε ότι «δυστυχώς οι εργαζόμε-νοι έπεσαν “θύματα” της γνωστής τακτικής της συνδικαλιστικής γρα-φειοκρατίας, καθώς ΠΑΣΚΕ - ΔΑ-ΚΕ, με τη στήριξη των παρατάξεων ΔΑΣ και Σύνδεσμοι Οδηγών, κατέ-

βαζαν στις τελευταίες συνελεύσεις κοινό πλαίσιο που το επέβαλαν με πρωτοφανείς διαδικασίες. Στη συ-νέλευση της 10/1, κατατέθηκαν κατ’ εντολή του ΔΣ οι προτάσεις ΔΣ και ΕΑΣ στο σώμα, στερώντας ωστόσο από την ΕΑΣ το δικαίωμα να αιτι-ολογήσει την πρότασή της. Στην τε-λευταία συνέλευση, ενώ είχε απο-φασιστεί ότι θα γινόταν ψηφοφο-ρία με κάλπες για το μέλλον των κινητοποιήσεων, το προεδρείο δεν έφε-ρε κατάσταση των εργαζομένων. Ταυ-τόχρονα, βλέπο-ντας ότι η πλειοψη-φία των εργαζομέ-νων ήθελε συνέχι-ση των κινητοποι-ήσεων με διάφορα “κόλπα”, όπως δια-κοπές ρεύματος μό-νο (!) στο χώρο της συνέλευσης, με δια-κοπές στη μικροφω-νική όταν μιλούσαν κάποιοι εκτός προεδρείου, αλλά και με τραμπουκισμούς κατά ομι-λητών, κατάφερε να κάνει το με-γαλύτερο μέρος των εργαζομένων να αποχωρήσει αηδιασμένο από τη ΓΣ, με αποτέλεσμα να περάσει η πρόταση του ΔΣ με ψηφοφορία διά ανατάσεως του χεριού (οι “υπήκο-οι” της ΠΑΣΚΕ βέβαια δεν είχαν αποχωρήσει)».

Σε ερώτηση του Πριν, για το κατά πόσο οι λεγόμενες «κόκκι-νες γραμμές» των σωματείων είναι επαρκείς ώστε να προασπιστούν τα συμφέροντα των εργαζόμενων αλ-λά και το δημόσιο χαρακτήρα των ΜΜΜ, ο Στ. Μανίκας απάντησε ότι «είναι προσχηματικές και για λαϊκή κατανάλωση», προσθέτοντας ότι «κανένας εργαζόμενος δεν έχει εμπιστοσύνη στις «κόκκινες γραμ-μές» των συνδικαλιστών, αλλά ού-

τε και η κυβέρνηση θα τις τηρού-σε, ακόμα κι αν υπήρχε συμφωνία. Ο μοναδικός τρόπος διασφάλισης των εργαζόμενων και του δημόσιου χαρακτήρα των ΜΜΜ είναι η από-συρση όλου του νομοσχεδίου».

Όσον αφορά στην προοπτική του αγώνα, ο Στ. Μανίκας τόνι-σε ότι «η μέχρι τώρα κοινή πορεία ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ με κοινές προτά-σεις, ο εκφυλισμός των κινητοποι-

ήσεων, η κούραση των εργαζόμε-νων άλλα και του επιβατικού κοι-νού με κινητοποιήσεις - ντουφε-κιές, όλα αυτά δείχνουν ότι ο αγώ-νας είναι ήδη ξεπουλημένος, με την υψηλή καθοδήγηση της ΓΣΕΕ. Εν-δεικτικό είναι ότι πέραν των απερ-γιακών κινητοποιήσεων, το ΔΣ δεν έχει προχωρήσει σε καμιά δράση, όπως παραστάσεις διαμαρτυρίας, καταλήψεις, κ.λπ. Για αυτό, οι ερ-γαζόμενοι όταν ακούν για ΓΣΕΕ, ΕΚΑ, ή ΟΣΜΕ (κλαδική ομοσπον-δία) απαντούν: “Ποιοι, οι ξεπουλη-μένοι;”. Από την άλλη, δεν έχει κα-μιά εμπιστοσύνη στο ΠΑΜΕ ότι θα υπερασπιστεί τους εργαζόμενους, με αποτέλεσμα να αναζητούν έναν άλλο πόλο αντίδρασης. Για πρώ-τη φορά μάλιστα εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ κατέβηκαν οργανωμένα με πανό σε πορεία του Συντονισμού

Πρωτοβάθμιων Σωματείων». Μέσα στη δίνη της αναμέτρη-

σης ένα από τα νέα στοιχεία της περιόδου στο χώρο των μέσων με-ταφοράς, είναι η πιο συγκροτημέ-νη εμφάνιση ενός ευρύτερου ανε-ξάρτητου ριζοσπαστικού δυναμι-κού, όπως η ΕΑΣ στην ΕΘΕΛ, ή η Ανοιχτή Συνέλευση εργαζομένων στα ΜΜΜ - επιβατών - αλληλέγ-γυων, που συγκροτήθηκε πρόσφα-

τα μετά από πρωτο-βουλία εργαζομέ-νων από ΟΣΕ, Με-τρό, ΕΘΕΛ κ.ά., με στόχο να κινηθούν έξω από το ηττη-μένο συντεχνιακό πλαίσιο της συνδι-καλιστικής γραφει-οκρατίας. Κι αυ-τό το στοιχείο έχει παίξει σημαντι-κό ρόλο στην αγω-νιστική προοπτι-κή που παραμένει ζωντανή, αλλά και

στην ανάδειξη μιας άλλης ανατρε-πτικής αντίληψης, που θα επικοι-νωνεί με ευρύτερα κοινωνικά τμή-ματα. Σε αυτή την κατεύθυνση, η πλειοψηφία των εργαζόμενων στα ΜΜΜ στηρίζει τις πολύμορφες πρωτοβουλίες αγώνα ενάντια στην αύξηση των εισιτηρίων, με κύρια μορφή την άρνηση πληρωμής ει-σιτηρίων και το κλείσιμο των ακυ-ρωτικών. «Εμείς στηρίζουμε κάθε προσπάθεια για δημόσιες μεταφο-ρές, άλλωστε μια ήττα θα σημάνει –πέρα από τα δείνα που θα επα-κολουθήσουν για τους εργαζόμε-νους σ’ αυτές– , ήττα κάθε δημό-σιου αγαθού… Επομένως απαιτεί-ται άμεσος συντονισμός κοινωνί-ας - εργαζόμενων για κοινή δράση και στήριξη δράσεων, όπως η άρ-νηση ακύρωσης εισιτηρίου», κατέ-ληξε ο Στ. Μανίκας.

Τ ο νομοσχέδιο «για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων»

αποτελεί για τους αυτοαπασχολού-μενους μηχανικούς όριο επιβίωσης και ταυτόχρονα για τους μισθωτούς μηχανικούς αιτία για περαιτέρω συρρίκνωση μισθών και δικαιωμά-των. Η κατάργηση του κώδικα ελά-χιστων αμοιβών και της διαδικασίας κατάθεσης της αμοιβής του μηχανι-κού ως όρο για την έκδοση της οι-κοδομικής άδειας, σημαίνει ότι κα-ταργείται κάθε διασφάλιση για την αμοιβή της εργασίας του μηχανικού. Η επιλογή αυτή στοχεύει στη μείω-ση του κόστους εργασίας σε όλα τα επίπεδα και θα ωφελήσει μόνο τις τράπεζες και τις μεγάλες κατασκευ-αστικές και μελετητικές εταιρείες. Η κατάρρευση των αμοιβών και η απελευθέρωση του ανταγωνισμού θα αφήσει τους αυτοαπασχολούμε-

νους έρμαιο στην εκμε-τάλλευση των μεγάλων μελετητικών γραφείων και του εργοληπτικού κεφαλαίου. Θα οδηγή-σει επίσης, στην ακό-μα μεγαλύτερη επίθεση των τεχνικών εταιρειών, στους μισθούς και τα εργασιακά δι-καιώματα χιλιάδων μηχανικών».

Η «απελευθέρωση των επαγγελ-μάτων», αποτελεί εδώ και δυο του-λάχιστον δεκαετίες πάγιο στόχο των δυνάμεων του κεφαλαίου και της ΕΕ, καθώς και «όρο» της πολιτικής του Μνημονίου, όρος ψευδεπίγρα-

φος μάλιστα σε επαγγέλ-ματα απολύτως ανοικτά όπως των μηχανικών.

Ήδη κυκλοφορεί κεί-μενο υπογραφών που κα-λεί σε μαζική παρουσία εργαζόμενων και αυτο-απασχολούμενων μηχα-

νικών μεθαύριο Τρίτη, 11 π.μ. στο ΤΕΕ (Νίκης 4, Σύνταγμα), κατά τη συνεδρίαση της διοίκησης του ΤΕΕ, αξιώνοντας την άμεση απόσυρσή του από το «διάλογο» της κυβέρνη-σης και σε συνελεύσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις.

Ο Δ. Πετρόπουλος, μέλος της

ΔΕ του ΤΕΕ, (εκλεγμένος με τη ΣΑΜ και Αριστερή Ενωτική Πρω-τοβουλία), δήλωσε ότι «η φιλοκυ-βερνητική στάση του διαπαρατα-ξιακού προεδρείου του ΤΕΕ το οδηγεί σε μια πρωτοφανή συναλ-λαγή, θυσιάζοντας τα δικαιώμα-τα των εργαζόμενων και αυτοα-πασχολούμενων μηχανικών» και ότι «βάζει πλάτη στην πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ». Κάλεσε δε σε αγωνιστική ενότητα τους ερ-γαζόμενους: «Θα εντάξουμε τους αγώνες μας όχι στο μικροσυντε-χνιασμό της ηγεσίας του ΤΕΕ, αλ-λά στο ευρύτερο κίνημα των εργα-ζομένων και της νεολαίας ενάντια στις πολιτικές κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ. Ο αγώνας μας, αγώνας ρή-ξης και ανατροπής, συνδέεται με τον αγώνα των υπόλοιπων εργαζό-μενων που αντιστέκονται».

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΑΜΟΙΒΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΒΟΡΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Αγωνιστική απάντηση

KTYΠΩNTAΣ KAPTA

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

16 / ΠPIN KOINΩΝΙΑ KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Η «εμποροπανήγυρις» κι ο Π. Γερουλάνος Ουφ, τουλάχιστον απαλλαγήκαμε από αυτήν την –ανυπόληπτη, συν τοις άλλοις– «εμποροπανήγυρη», τους Μεσογειακούς Αγώνες του 2013 που θα διεξάγονταν σε Βόλο και Λάρισα. Στον απόηχο της απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης να περιορίσει το κόστος της διοργάνωσης στα 126 εκατ. ευρώ, αντί του αρχικού προϋπολογισμού των 358 εκατ., η Διεθνής Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων αφαίρεσε από την Ελλάδα τη διοργάνωση. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, στην επιλογή της Διεθνούς Επιτροπής επέδρασε καταλυτικά η εμπλοκή στο θέμα του Μεσογειακού Χωριού των αθλητών – αλλά αυτά ελάχιστη σημασία έχουν τώρα. Η ουσία είναι άλλη: Θα ήταν εξοργιστική ακόμη και η σπατάλη, όχι 126 εκατομμυρίων αλλά και 1, 26 εκατομμυρίου ευρώ, εκ μέρους της χώρας της οποίας η κυβέρνηση προβάλλει ανερυθρίαστα ως μονόδρομο τη δραματική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου εκατομμυρίων ανθρώπων, τις συνεχείς «ριπές» εναντίον των κοινωνικών δαπανών, της υγείας, της εκπαίδευσης, των συγκοινωνιών. Το παραμύθι των «αναπτυξιακών και τουριστικών ευκαιριών» και των «αθλητικών υποδομών που θα μείνουν και θα αξιοποιηθούν ύστερα από τους Αγώνες» δεν έβρισκε – ούτως ή άλλως– και πολλά ευήκοα ώτα, έπειτα από την πλήρη καταρράκωσή του στη... μεγάλη κατηγορία. Ποια ήταν αυτή; Μα φυσικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004. Ο θεσμός των Μεσογειακών Αγώνων, μάλιστα, σχεδόν κανέναν «κοινό θνητό» δεν ενδιαφέρει και τίποτε δεν αποφέρει, παρά μόνο σε μερικά «σαΐνια» του real estate (ακόμη και η τηλεόραση, δεν προσφέρει σοβαρά ποσά για την κάλυψή τους). Αν ρωτηθούν 100 άνθρωποι στο δρόμο πού έγιναν οι τελευταίοι Μεσογειακοί ή πότε διοργανώθηκαν για τελευταία φορά επί ελληνικού εδάφους, είναι αμφίβολο εάν θα απαντήσουν σωστά ένας ή δυο. «Η κυβέρνηση είχε εγγυηθεί την άριστη διεξαγωγή των Μεσογειακών Αγώνων, παρά το αισθητά χαμηλότερο κόστος – δεν υπήρχε όμως κανένα περιθώριο για φιέστες και πεταμένα χρήματα». Τάδε έφη υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος. Μάλιστα. Ενδιαφέρουσα η αποστροφή για τις φιέστες και τα πεταμένα χρήματα, αλλά μήπως η σημερινή «διακήρυξη λογικής» λειτουργεί –ακουσίως, φυσικά– ως ομολογία για τα... άλλα, τα παλιότερα; Δεν έχει να πει τίποτε για αυτά το ΠΑΣΟΚ; Προτού παραδώσει την εξουσία (Μάρτιος του 2004), είχε προλάβει να υπερδιπλασιάσει τον προϋπολογισμό των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 – προφανώς διότι αυτό άρμοζε στην «ισχυρή Ελλάδα της ΟΝΕ»... Κι αυτό δεν ήταν ασφαλώς το μοναδικό δείγμα γραφής που είχε δώσει η φιγουρατζού «μαμά- Ελλάδα» στην... πράσινη περίοδό της. Τον Αύγουστο του 1997 είχε διεξαχθεί το «Αθήνα '97», το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου. Πόσο κόστισε; Ο αρχικός προϋπολογισμός, τον Μάιο του 1996, ήταν 5,2 δισ. δραχμές. Σε ένα χρόνο κι ένα μήνα (Ιούνιος 1997) πρόλαβε να βρεθεί στα 9,2 δισ. δρχ., αλλά το τρίτο άλμα θα το ζήλευε κι ο... Μπούμπκα: Οι δαπάνες εκτοξεύτηκαν στα 19 δισ. δρχ., δίχως καν να κάνει αναμόρφωση προϋπολογισμού η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή! Τώρα ο Π. Γερουλάνος λέει πως δεν είναι ώρα για πεταμένα λεφτά. Σωστά, αλλά χωρίς στοιχειώδη αυτοκριτική όσα λεει καταντούν πεταμένα λόγια. Πόση ειλικρίνεια όμως να περιμένει κανείς από το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα το ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου; Το αξίωμα σύμφωνα με το οποίο στα θέματα που κάνουν «τζιζ» ενδείκνυται σιγή ιχθύος ο Π. Γερουλάνος θα το ήξερε, ακόμη κι αν δεν είχε διατελέσει (στα 90’s) οικονομικός διευθυντής των Ιχθυοτροφείων Κεφαλονιάς...

Σε ανοικτή επιστολή στον πρώην στρατηγό Αλευρομάγειρο, μετά τη δη-μοσίευση επιστολής του για την κατάλυση του κράτους εξαιτίας της «κατάληψης της Νομικής από Πακιστανούς» τον καλού-

με να απαντήσει: Μήπως παρα-μένετε αμετανόητα πιστός σε αυ-ταρχικές και ολοκληρωτικές αντι-λήψεις που απλώς καμουφλάρετε με τα δημαγωγικά σας ερωτήμα-τα; Πώς αλλιώς εξηγείται, να πα-ρουσιάζεται υπέρμαχος της εύ-ρυθμης λειτουργίας των παραπά-νω ένας αξιωματικός της Χούντας

και μάλιστα διοικητής σε Τάγμα της Εθνι-κής Φρουράς την περίοδο του πραξικοπή-ματος του ελληνικού κράτους και στρατού, σε συνεργασία με την ακροδεξιά κυπρια-κή οργάνωση ΕΟΚΑ Β’, ενάντια στη νόμι-μα εκλεγμένη κυβέρνηση του Μακάριου, που αποτέλεσε αφορμή της τουρκικής ει-σβολής και κατοχής;

Πώς είναι δυνατόν να ζητάτε εσείς να επιληφθεί η δικαιοσύνη, όταν κανένας επιτελικός αξιωματικός και όργανο της χούντας στην Κύπρο, μεταξύ των οποίων και εσείς, δεν τιμωρηθήκατε για τα βίαια εγκλήματα του ελληνικού στρατού κατά των ελληνοκυπρίων οπαδών του Μακά-ριου και του ΑΚΕΛ, ακόμη και όταν δι-εξαγόταν η τουρκική εισβολή, αλλά και για τα εγκλήματα πολέμου κατά τουρκο-κυπρίων αμάχων, τούρκων αιχμαλώτων στρατιωτών και για τις λεηλασίες και κα-ταστροφές των τουρκοκυπριακών χωριών από μέλη της ΕΛΔΥΚ;

Τέλος, επειδή χαρακτηρίζετε τον κοι-νό αγώνα και την αλληλεγγύη στους με-τανάστες εργάτες απεργούς πείνας «ερ-γολαβική εκμετάλλευση αυτών των εξα-θλιωμένων ανθρώπων», θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε: Δεν είναι στήριξη στο αστικό καθεστώς εξουσίας, στα κόμμα-τα του κατεστημένου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ-

ΟΣ αλλά και στις στρατηγικές του επι-λογές όπως είναι η είσοδος της Ελλά-δας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, στο ευρώ και την ΟΝΕ, ότι τη στιγμή της πιο βίαιης αντερ-γατικής επίθεσης, της επιβολής των πιο στυγνών ταξικών επιλογών του ελληνι-κού κεφαλαίου στο όνομα του Μνημο-νίου, της αντιμετώπισης του χρέους και των ελλειμμάτων που ο αστικός κόσμος δημιούργησε, εσείς στρατηγέ Αλευρομά-γειρε, μαζί με την Σπίθα του πάντα χρή-σιμου στο αστικό κατεστημένο Μ. Θε-οδωράκη, τον ανερμάτιστο εθνικιστή Ζουράρη, τον επαγγελματία Τουρκοφά-γο Καραμπελιά, την υποψήφια δήμαρ-χο Αμαρουσίου την εποχή της Ολυμπι-άδας Σ. Σακοράφα, τον πρώην υπουρ-γό των εφοπλιστών Καμένο και λοιπούς, να προτάσσετε την ανάγκη δημιουργίας Εθνικού Μετώπου;

Τηλέφωνο επικοινωνίας 6932955437 diktiospartakos.blogspot.com

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ n ΔΙΚΤΥO ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚOΣ

Τότε και σήμερα

Κυριάρχησαν οι αντιπολιτευτικοί τό-νοι στη δεύτερη συνεδρίαση του Πε-ριφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Ελλάδας, όπου ο περιφερειάρχης Απόστολος Κατσιφάρας δεν έπεισε

στην προσπάθειά του για καλλιέργεια κλίμα-τος συναίνεσης παρουσιάζοντας τις προγραμ-ματικές δηλώσεις της αιρετής Περιφερειακής Αρχής. Οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης στο σύνολό τους χαρακτήρισαν τις προγραμ-ματικές δηλώσεις στην καλύτερη περίπτωση αόριστες και γενικόλογες. Ο Α. Κατσιφάρας εξέφρασε την «κατανόηση» του στην αγωνία των πολιτών και τις κινητοποιήσεις για το ζή-τημα των διοδίων, αλλά ωστόσο ξεκαθάρισε ότι «κεντρικός στόχος είναι η ολοκλήρωση των μεγάλων οδικών αξόνων».

Το πολιτικό της στίγμα και το πρόγραμμα διεκδικήσεων και αγώνων έδωσε η Αριστερή Παρέμβαση - Αντικαπιταλιστική Κίνηση στη Δυτική Ελλάδα με την ομιλία του περιφερει-ακού συμβούλου Δημήτρη Δεσύλλα. Όπως υπογράμμισε ο Δ. Δεσύλλας, η Αριστερή Πα-ρέμβαση θα ασκήσει μια μαχητική εργατική αριστερή αντιπολίτευση, απέναντι στην αντι-λαϊκή πολιτική Περιφέρειας - κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ μαζί με το λαϊκό κίνημα των εργα-ζομένων, κυρίως έξω από το περιφερειακό συμβούλιο αλλά και μέσα σε αυτό.

Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει το κάλεσμα Αρι-στερής Παρέμβασης στις άλλες αριστερές παρατάξεις της Λαϊκής Συσπείρωσης και της Αντίστασης Πολιτιών για κοινή δράση και κοινές πρωτοβουλίες με αντικυβερνητι-κό, αντι-ΕΕ, αντικαπιταλιστικό, αντιιμπερι-αλιστικό, συνολικά ανατρεπτικό πολιτικό πε-ριεχόμενο. Στα αιτήματα και στους στόχους πάλης της Παρέμβασης τονίζεται μεταξύ άλ-λων η απαγόρευση των απολύσεων, η προστα-σία των ανέργων της περιοχής με έκτακτο - ειδικό πρόγραμμα, η νομιμοποίηση όλων των

μεταναστών, η δημιουργία κέντρων φιλοξε-νίας τους και δημιουργία σύγχρονου, ασφα-λούς και ανοιχτού καταυλισμού στην Πάτρα καθώς και η ανάγκη για δημιουργία μετώπου ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία που έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις στην πε-ριοχή.

Με βάση μια διαφορετική αντίληψη για τα βασικά προβλήματα της περιφέρειας η Παρέμβαση διεκδικεί σύγχρονες υποδομές για ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών των κατοίκων της περιφέρειας και όχι για την ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφα-λαίου. Η αντικαπιταλιστική κίνηση θα αγω-νιστεί για την ανατροπή της πρόσφατης απα-ράδεκτης απόφασης περί κατάργησης του σι-δηροδρομικού δικτύου σε όλη την Πελοπόν-νησο και την επιστροφή στο Μεσαίωνα, δη-λαδή στην προ-Τρικούπη εποχή! Αγωνίζε-ται για ένα σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο Αθήνα - Πάτρα - Πύργο - Καλαμάτα σε δια-σύνδεση με τα λιμάνια Πάτρας - Κυλλήνης. Ο Δ. Δεσύλλας ζήτησε άμεση μεταφορά του λι-μανιού της Πάτρας στη νέα θέση του, γκρέμι-σμα όλων των φραχτών και απόδοση ολόκλη-ρης της παραλίας στους εργαζομένους ως χώ-ρου αναψυχής, περιπάτου, άθλησης και όχι παράδοση του στην κερδοσκοπία του κεφα-λαίου (οικοδομές - μαρίνες κ.ά.).

Η Αντικαπιταλιστική Κίνηση αγωνίζεται για κατάργηση των διοδίων και των σκαν-δαλωδών συμβάσεων με τις εταιρείες. Ζη-τεί επίσπευση της κατασκευής των εθνικών Οδών (Ολυμπία, Ιονία), συντήρηση και κατα-σκευή του επαρχιακού και αγροτικού οδικού δικτύου. Ακόμα έθεσε στο τραπέζι την άμε-ση επισκευή και συντήρηση του άθλιου δρό-μου (καρόδρομου) Αντίρριο - Μεσολόγγι και Αμφιλοχία - Βόνιτσα - Λευκάδα που αποτε-λεί διακωμώδηση της σύγχρονης γέφυρας Ρί-ου - Αντιρρίου, που χαρακτηρίζεται κατά γε-

νική ομολογία ως προσβολή στο λαό της Αι-τωλοακαρνανίας και δυσφήμιση για τον του-ρισμό όλης της Δυτικής Ελλάδας. Η Αριστε-ρή Παρέμβαση επανήλθε και στο ζήτημα της άμεσης και πλήρους αποζημίωσης και απο-κατάστασης των πυρόπληκτων και σεισμό-πληκτων της Ηλείας.

Η Αριστερή Κίνηση παλεύει για την άμε-ση αποστρατικοποίηση, πλήρη πολιτικοποίη-ση και εκσυγχρονισμό του αεροδρομίου της Ανδραβίδας. Πλήρη διαχωρισμό του αερο-δρομίου του Αράξου από τα πυρηνικά προ-γράμματα του ΝΑΤΟ.

Στην ομιλία του ο Δ. Δεσύλλας έριξε με-γάλο βάρος στη διαρκώς διογκούμενη ανερ-γία στην περιοχή (45.000 άνεργοι, ποσοστό άνω του 20%). Ιδιαίτερη αναφορά υπήρχε στις μαζικές απολύσεις στην κατασκευαστική εταιρεία Vinci, που θα επεκταθούν και στις άλλες εταιρείες, όπως στην ΕΒΟ Αιγίου. Οι απολύσεις αυτές όπως τονίστηκε θα οξύνουν παραπέρα το εκρηκτικό πρόβλημα της ανερ-γίας στην περιοχή. Η κίνηση αγωνίζεται για την απαγόρευση των απολύσεων και προστα-σία των ανέργων.

Ο Δ. Δεσύλλας στάθηκε στο ζήτημα των ταμειακών μηχανών και του ΦΠΑ και στην ανάγκη κατάργησής του για τους αγρότες -πωλητές που έρχονται σε άμεση επαφή με τους καταναλωτές και φορολόγηση τους με το τεκμαρτό σύστημα. Αυτή η κίνηση εντάσσεται στο πλαίσιο των γενικότερων διεκδικήσεων για προστασία του εισοδή-ματος των μικρομεσαίων αγροτών και κτη-νοτρόφων με θεσμοθέτηση εγγυημένων τι-μών. Για την απόκρουση και ανατροπή της νέας, χειρότερης, αντιαγροτικής πολιτικής, κυβέρνησης - ΕΕ - κεφαλαίου η κίνηση κά-λεσε τις άλλες αριστερές και ταξικές δυνά-μεις σε ενωτικούς αγώνες σε αγωνιστικό, διεκδικητικό πλαίσιο.

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΚάλεσμα κοινής δράσης στις αριστερές κινήσεις

ΑΡΙΣΤΕΡΟΕΞΤΡΕΜ

n ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 KOINΩΝΙΑ ΠPIN / 17

Παρασκευή απόγευμα. Δεν έχει συμπληρωθεί ακόμη μια μέρα από την εκκένω-ση της Νομικής, με αστυ-νομικές δυνάμεις και ει-

σαγγελείς, απ’ τους 237 μετανάστες - περγούς πείνας. Παρά το τσουχτε-ρό κρύο εκατοντάδες αλληλλέγγυ-οι βρίσκονται στο Μουσείο και είναι έτοιμοι να πραγμα-τοποιήσουν πορεία. Στο νεο-κλασικό κτίριο της Πατησίων και Ηπείρου, που βεβιασμέ-να μεταφέρθηκαν οι απεργοί πείνας, επικρατεί πανδαιμό-νιο. Στο προαύλιο στήνονται αντίσκηνα και χημικές του-αλέτες. Δεκάδες άνθρωποι στοιβαγμένοι στο υπόγειο και τον πρώτο όροφο. «Ο χώρος είναι τελείως ακατάλληλος» μας λέει ο Αμπντούλ. «Από εχθές το βράδυ που ήρθαμε εδώ, περίπου 80 άνθρωποι αναγκάστηκαν να μείνουν από τις 4-8 το πρωί στο προ-αύλιο, επειδή ο χώρος δεν φτάνει για όλους. Μερικοί μεταφέρθηκαν σε άλλα κτίρια», συνεχίζει. «Είχαμε στείλει μια επιτροπή και είχε ελέγ-ξει το κτίριο από εχθές και για αυ-τούς ακριβώς τους λόγους δεν θέλα-με να μεταφερθούμε εδώ. Δεν έχει ούτε καν τουαλέτες» επισημαίνει, αιτιολογώντας την αρχική απόφα-ση της συνέλευσης των μεταναστών απεργών πείνας να μη φύγουν από τη Νομική. Άλλωστε πώς θα μπο-ρούσαν να δεχθούν τους όρους που έβαζε η κυβέρνηση: να φρουρείται από αστυνομικούς το κτίριο και να μην εισέρχονται σε αυτό αλληλέγ-γυοι.

Ο Αμπντούλ μας περιγράφει τα γεγονότα της Πέμπτης, την τρομο-κρατία, τον εκβιασμό για εκδίω-ξη από τη Νομική, «τους αστυνο-μικούς που βρίσκονταν στην πόρτα

της σχολής μην αφήνοντας κανένα μας να βγει». «Τελικά όμως φύγα-με με ψηλά το κεφάλι. Δεν δεχτή-καμε να μεταφερθούμε με κλούβες της αστυνομίας. Φύγαμε με πορεία, όπως επιδιώκαμε». Χίλιοι αλληλέγ-γυοι συνόδευσαν τους απεργούς πείνας, φωνάζοντας συνθήματα,

κουβαλώντας τα μπαγκάζια τους, εμψυχώνοντας τους – παρόλο που ήταν 3.30 τα ξημερώματα. Μάλιστα αν οι διαπραγματεύσεις δεν παρα-κωλύονταν συστηματικά, με διαφό-ρων ειδών προφάσεις από την κυ-βέρνηση, την Πρυτανεία και τον… ιδιοκτήτη του ακινήτου, τότε οι με-τανάστες θα είχαν πορευτεί μαζί με χιλιάδες διαδηλωτές, που συγκε-ντρώθηκαν από νωρίς το απόγευμα γύρω από τη Νομική.

Οι 237 μετανάστες, που έχουν καταφύγει στο ύστατο μέσο αγώ-να, στη χρησιμοποίηση του σώμα-τος και της ζωής τους για τη δικαί-ωση των αιτημάτων τους – είναι άν-θρωποι με σπίτια, δουλειά και οι-κογένειες. «Ερχόμαστε από διάφο-ρες χώρες της Β. Αφρικής. Δεν έχει σημασία από πού. Είμαστε μετανά-στες. Ζούμε σε διάφορες πόλεις της

Ελλάδας, αρκετά χρόνια – το λιγό-τερο πέντε» λέει ο Αμπντούλ. «Οι 150 είναι εννιά χρόνια στην Ελλά-δα και δεν έχουν κάρτα παραμο-νής. Από τους υπόλοιπους 100 άλ-λοι έχουν κάρτα, σε άλλους έχει απορριφθεί το αίτημα, είναι διαφό-ρων κατηγοριών». Ο ίδιος βρίσκε-

ται στην Ελλάδα από το 1992. «Εί-χα χαρτιά από το 1998 έως το 2006. Από τότε όμως επειδή δεν μπορού-σα να συμπληρώσω τα ένσημα, έχω μείνει χωρίς χαρτιά» εξηγεί. Η μαύ-ρη - ανασφάλιστη εργασία, είναι ο «νόμος» που επιβάλλουν οι εργο-δότες στους μετανάστες, αποστε-ρώντας τους –μαζί με τους μετανα-στευτικούς νόμους των κυβερνήσε-ων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ– όχι μόνο τα νόμι-μα εργασιακά δικαιώματα τους, αλ-λά και το δικαίωμα της νόμιμης πα-ραμονής.

«Είμαστε όμηροι», λένε οι μετα-νάστες. «Υπάρχουν εδώ τόσοι άν-θρωποι που έχουν οικογένειες και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα». Δεν έχουν ασφάλιση, δεν μπορούν να πάνε στο νοσοκομείο, να μάθουν τη γλώσσα, δεν μπορούν να φύγουν από τη χώρα, είναι διαρκώς υπό το

φόβο της απέλασης. «Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτά-δι της παρανομίας για να ωφελού-νται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλ-λευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο ότι κάποια στιγμή θα αποκτήσουμε ίσα

δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους μας» αναφέ-ρουν σε κείμενο τους.

Όπως μας εξηγεί ο Αμπντούλ την απόφαση για την απεργία πείνας, την έχουν πάρει από τον Αύγου-στο μετά από συνελεύσεις και περιοδείες σε όλη την Ελλά-δα. Μάλιστα αποφάσισαν να κάνουν μια σκληρή απερ-γία (με νερό, ζάχαρη, λεμό-νι και τσάι) στα όρια της βι-ολογικής αντοχής, επιδιώ-κοντας να στείλουν το μήνυ-μα: «Ή θα ζήσουμε νόμιμα ή θα πεθάνουμε». Η συγκεκρι-μένη απεργία πείνας μπορεί

να διαρκέσει μέχρι 30 μέρες, μετά υπάρχει κίνδυνος απώλειας της ζω-ής. «Βάζουμε τη ζωή μας σε κίνδυνο γιατί έτσι και αλλιώς δεν είναι αυ-τή ζωή για ένα αξιοπρεπή άνθρω-πο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά να ζήσουν τα παιδιά μας αυ-τά που περάσαμε εμείς» δηλώνουν. Το αίτημα του ηρωικού αγώνα τους είναι όχι μόνο η νομιμοποίηση των ίδιων αλλά όλων των μεταναστών, ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαι-ώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζόμενους. Στον αγώ-να τους καλούν σε συμπαραστάτη «κάθε άνθρωπο που υποφέρει από την εκμετάλλευση». Η αμέριστη συ-μπαράσταση κάθε εργαζόμενου, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη, «αφού έλληνες και μετανάστες εργαζόμε-νοι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν» επιμένει ο Αμπντουλ…

ΝΟΜΙΚΗ n ΝΑΤΑΣΑ ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ

«Φύγαμε με ψηλά το κεφάλι»Το... οδοιπορικό των μεταναστών από τη Βόρειο Αφρική στο κτίριο της Πατησίων

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ n ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΝΑΡ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Συμπαράσταση, ανάχωμα στην υστερία

Για κοινό αγώνα ενάντια στη φτώχεια και την κα-τάρα του μεταναστευτικού ξεριζωμού, για πάλη ελλή-νων και μεταναστών ερ-

γαζομένων ενάντια στις συνέπει-ες της καπιταλιστικής κρίσης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων» κάνει λόγο η ανακοίνωση του Νέ-ου Αριστερού Ρεύματος για τους 300 απεργούς πείνας. «Η Αριστερά και το λαϊκό κίνημα οφείλουν να συ-μπαρασταθούν στον αγώνα τους (…). Οφείλουν να υψώσουν, χωρίς δηλώ-σεις “νομιμοφροσύνης’’ και “απο-στάσεων’’, ένα ισχυρό ανάχωμα στην υστερία που καλλιεργούν τα ΜΜΕ »

τονίζεται χαρακτηριστικά. Παράλληλα επισημαίνεται ότι

το άσυλο δεν κινδυνεύει από τους μετανάστες αλλά από την αντι-λαϊκή πολιτική. Μάλιστα εξαπο-λύεται δριμεία επίθεση ενάντια στο «μνημόνιο καταπάτησης του πανεπιστημιακού ασύλου, που έχουν συνυπογράψει κυβέρνηση, ΝΔ, ΛΑΟΣ και η Δημοκρατική Συμμαχία. Θλιβεροί ουραγοί αυ-τής της αντιδραστικής συμμαχίας η ΔΗ.ΑΡΙ. και η ηγεσία της ΠΟΣ-ΔΕΠ». Η ανακοίνωση συνεχίζει: «Όλοι οι παραπάνω, σαν έτοιμοι από καιρό, χρησιμοποιούν το γε-λοίο πρόσχημα μιας ανύπαρκτης

παρακώλυσης της λειτουργίας της Νομικής Σχολής (...), για να χτυ-πήσουν την ανερχόμενη πάλη των εργαζομένων ενάντια στη βάρβα-ρη αντεργατική επίθεση της κυ-βέρνησης ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ και του ΔΝΤ».

Επίσης και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξέδωσε κείμενο συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους 300 μετα-νάστες - απεργούς πείνας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται «η κίνηση των μεταναστών είναι το ύστατο όπλο που έχουν για να ζή-σουν με αξιοπρέπεια και με στοι-χειώδη δικαιώματα. Διωγμένοι από τη φτώχεια, την ανεργία, τους

πολέμους, τις δικτατορίες στις χώ-ρες τους, συναντούν τη ρατσιστι-κή πολιτική της κυβέρνησης που τους “υποδέχεται’’ με τα σχέδιά της για το φράχτη στον Έβρο και με το νέο αντιμεταναστευτικό νό-μο Παπουτσή. Ένα νόμο που όχι μόνο δεν προσφέρει άσυλο ή νο-μιμοποίηση σε όλους τους μετανά-στες, αλλά αναγκάζει ακόμη και τους για πολλά χρόνια εργαζό-μενους μετανάστες στη χώρα μας να… αναμένουν τη “φιλευσπλα-χνία’’ του υπουργού Προστασίας του Πολίτη μήπως και τους παρα-χωρήσει παράταση της άδειας πα-ραμονής για ένα μόλις χρόνο»!

Στο στόχαστρο το άσυλοΠ υρ ομαδόν κατά του πανεπιστη-

μιακού ασύλου! Αυτό ήταν το παράγγελμα, από τη στιγμή (24/1) που 237 μετανάστες εγκαταστάθη-καν σε κτίριο της Νομικής Σχολής. Τελικά την Πέμπτη το μεσημέρι, ο πρύτανης του πανεπιστημίου Αθη-νών ανήγγειλε και εφάρμοσε με δια-δικασίες - εξπρές (σύγκληση τριμε-λούς επιτροπής ασύλου, με βάση το νόμο - πλαίσιο Γιαννάκου) την άρ-ση του ασύλου, καλώντας τις εισαγ-γελικές αρχές. Άμεσα στήθηκε ένα τείχος από κλούβες γύρω από τη Νομική, απαγορεύοντας την είσο-δο στο κτίριο. «Κάτω τα χέρια από το άσυλο, το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό» ακουγόταν μεταξύ άλλων από τα στόματα χιλιάδων αλληλέγ-γυων που είχαν περικυκλώσει το… φράχτη της Νομικής, μέχρι τα ξημε-ρώματα της Παρασκευής. Το φοι-τητικό κίνημα, μαζί με ένα κομμά-τι αγωνιζόμενων πανεπιστημιακών, αλλά και την Αριστερά – δίνουν μά-χη για την υπεράσπιση του πανεπι-στημιακού ασύλου. «Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους απεργούς πείνας μετανά-στες, χαιρετίζουμε την απόφαση του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής Αθηνών, καταγγέλλουμε την απα-ράδεκτη μεθόδευση του Προε-δρείου της ΠΟΣΔΕΠ και τη στάση του Κοσμήτορα της ΝΟΠΕ και δι-ατυπώνουμε ξεκάθαρα την πάγια αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε προ-σπάθεια περιορισμού του κοινωνι-κού χαρακτήρα του πανεπιστημια-κού ασύλου, υπενθυμίζοντας πα-ράλληλα ότι ο ρατσισμός δεν θί-γει μόνο όσους τον υφίστανται, αλ-λά προσβάλλει εξίσου και εκείνους που τον ανέχονται» αναφέρεται σε ανακοίνωση του Δικτύου Πανεπι-στημιακών.

Η άρση του ασύλου της Νομι-κής αποτελεί την τελευταία πράξη ενός… δράματος, που είχε ενορ-χηστρωθεί από την προηγούμενη Δευτέρα. Αμέσως μόλις κατέφυ-γαν οι μετανάστες απεργοί πείνας στη Νομική, η Κοσμητεία αποφά-σισε λοκ άουτ της σχολής. Κι αυ-τό «παρόλο που ο χώρος παραχω-ρήθηκε στους μετανάστες μετά από απόφαση του φοιτητικού συλλόγου, και το κτίριο στο οποίο κατέφυγαν

δεν χρησιμοποιούταν και άρα δεν παρακωλύονταν η εκπαιδευτική δι-αδικασία», όπως τονίζει η Μελίνα, μέλος του σχήματος ΡΑΠΑΝ - ΣΑΦΝ ΕΑΑΚ στη Νομική.

Μετά τη στοχευμένη παραπλη-ροφόρηση δόθηκε το έναυσμα για μια απίστευτη εκστρατεία ενα-ντίον του πανεπιστημιακού ασύ-λου. Η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου και ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. Χρ. Παπουστής άρχισαν να εγκαλούν και να εκβιάζουν της πρυτανικές αρχές «να εφαρμό-σουν το νόμο», καλώντας τις ανοι-χτά να προχωρήσουν στην κατά-λυση του ασύλου. Παράλληλα ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντ. Σαμαράς, κάλεσε σε κατάργηση του πανεπι-στημιακού ασύλου, συνεπικουρού-μενος και από τον ΛΑΟΣ που κα-τέθεσε πρόταση νόμου για πλήρη κατάργηση του. Το μέτωπο για την άρση – κατάργηση του ασύλου συ-μπληρώθηκε από τη Ντόρα Μπα-κογιάννη.

18 / ΠPIN KOINΩΝΙΑ KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΤΑ ΔΕΛΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣn ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Με μήνυση απαντά η αμερικανίδα υπήκοος B.P., η οποία είχε δεχτεί απρόκλητη και βίαιη επίθεση από τις αστυνομικές δυνάμεις στις 15 Νοεμ-βρίου 2010. Εκείνη την ημέρα πραγ-ματοποιούταν διαδήλωση που κα-λούσαν φοιτητικοί σύλλογοι, ο Συ-ντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματεί-ων και οργανώσεις της Αριστεράς (ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΥΡΙΖΑ) ενάντια στα μέτρα κυβέρνησης, ΕΕ και το ΔΝΤ. Λίγο πριν τη λήξη της πορείας οι…

σύγχρονοι Κοτζαμάνηδες των μη-χανοκίνητων αστυνομικών δυνά-μεων ΔΕΛΤΑΣ και ΔΙΑΣ επιτέθηκαν στην «ουρά» της πορείας. Η 27χρο-νη B.P., σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες, χτυπήθηκε με γκλοπ και κλωτσιές κατ’ επανάληψη στο κεφά-λι ενώ ήδη ήταν αναίσθητη και αι-μορραγούσε. Όπως χαρακτηριστι-κά αναφέρεται σε δελτίο Τύπου, που εκδόθηκε στις 26/1: «Ο ξυλοδαρμός συνεχίσθηκε σε παρακείμενο πεζο-δρόμιο στο οποίο σύρθηκε από τους αστυνομικούς όπου και εγκαταλεί-φθηκε εξαιτίας της κατάστασης της. Μεταφέρθηκε στα επείγοντα του Ερυθρού Σταυρού και νοσηλεύτηκε για τρεις μέρες με πολλαπλά τραύ-ματα στο κεφάλι, στη πλάτη, τους ώμους, τον αυχένα και την κοιλιακή χώρα ενώ διαγνώστηκε κάταγμα στο κεφάλι και μόνιμη βλάβη του εσωτε-ρικού του αυτιού, από τα οποία υπο-φέρει μέχρι και τώρα. Η Β.P. είναι ακόμη ζωντανή από καθαρή τύχη». Ερχόμενη σε ευθεία αντιπαράθεση με τον αστυνομικό αυταρχισμό, η αμερικανίδα Β.Ρ. κατέθεσε μήνυ-ση εναντίον των αστυνομικών των μονάδων ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ καθώς και των επικεφαλής διοικητών τους εν υπηρεσία, αλλά και κατά παντός υπευθύνου, με κατηγορίες για από-πειρα ανθρωποκτονίας, άσκηση πα-ράνομης βίας από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, παράβαση καθήκο-ντος. Μάλιστα η μήνυση υποστη-ρίζεται από καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων καθώς και από ιατρικές γνωματεύσεις. Τη μηνυτήρια κατά-θεση πλαισιώνει κείμενο που υπο-γράφεται από 151 δικηγόρους, δη-μοσιογράφους, πτυχιακούς φοιτη-τές, και προσωπικότητες της αμε-ρικανικής ακαδημαϊκής κοινότητας συμπεριλαμβανομένων και των επι-φανών καθηγητών Νόαμ Τσόμσκι, Τζούντιθ Μπάτλερ και Εμμάνουελ Βάλερσταιν. Το κείμενο είναι προϊ-όν της Διεθνούς Πρωτοβουλίας Ενά-ντια Στην Αστυνομική Καταστολή στην Ελλάδα. Η Πρωτοβουλία τονί-ζει ότι η επίθεση που δέχτηκε η Β. Ρ. «ήταν δολοφονική», ότι πρέπει άμε-σα να διαλευκανθεί η υπόθεση και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, ενώ επι-σημαίνεται ότι δεν πρόκειται για με-μονωμένο περιστατικό. «Είναι απα-ράδεκτο το γεγονός πως η ελληνι-κή κυβέρνηση, τη στιγμή αυτή της όξυνσης της κρίσης και της διε-θνούς αστάθειας, επιλέγει να στρέ-ψει τις αστυνομικές της δυνάμεις εναντίον της νόμιμης εκφοράς πο-λιτικού λόγου, χτυπώντας και παρε-νοχλώντας διαδηλωτές» αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο.

Η Κερατέα συνεχίζει να αντιστέκεται, συνεχίζει να βρίσκεται στο πόδι… Κο-ντεύουν να κλείσουν δύο μήνες από τότε που η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ο… υπουρ-γός Προστασίας των Εργολάβων, έδωσαν

την άδεια για την κατά-ληψη του Οβριόκαστρου από τις μπουλντόζες με-γαλο-εργολάβου, για την κατασκευή ΧΥΤΑ. Από τότε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι, οι εργασί-ες έχουν ανασταλεί με-τά από απόφαση του Ει-

ρηνοδικείου αλλά ο αστυνομικός στρα-τός κατοχής βρίσκεται ακόμη εκεί, κλεί-νοντας ετσιθελικά τη λεωφόρο Λαυρίου, επιτιθέμενος συχνά πυκνά στους κατοί-κους, που είναι ανυποχώρητοι.

Με ό,τι μέσα διαθέτουν οι κάτοικοι εναντιώνονται στην κατασκευή ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ στον αρχαιολογικό χώρο του

Οβριόκαστρο, αλλά και στην παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων στην περιοχή τους. Η ένταση με την αστυνομία παρα-μένει αμείωτη. Την Παρασκευή τα ξημε-ρώματα, άλλος ένας γύρος συγκρούσεων έλαβε χώρα στο μπλόκο που έχουν στή-σει οι κάτοικοι απέναντι από τα ΜΑΤ και τις κλούβες τους. Ευρεία χρήση χημικών έκαναν τα ΜΑΤ για να απωθήσουν τους κατοίκους, που απάντησαν με πέτρες και μολότοφ. Αν και οι κάτοικοι οπισθοχώ-ρησαν μετά τη χρήση χημικών, ανασυντά-χθηκαν γοργά και αντεπιτέθηκαν, ύστερα από μισή περίπου ώρα. Μάλιστα σύμφω-να με μαρτυρίες, υπήρξαν τραυματισμοί κατοίκων.

Παράλληλα για το ζήτημα των απορ-ριμμάτων έκανε παρέμβαση στο Περιφε-ρειακό Συμβούλιο στις 24/1/2011, ο Άγγε-λος Χάγιος περιφερειακός σύμβουλος της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Ατ-τική. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι απαι-

τείται «να συγκληθεί ειδική συνεδρία-ση του Περιφερειακού Συμβουλίου για το πρόβλημα των απορριμμάτων, να κλη-θούν σε αυτήν όλοι οι αρμόδιοι και πριν απ’ όλα οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, οι κάτοικοι της Κερατέας. Να απαιτήσουν, εδώ και τώρα, με πολιτική τους απόφα-ση το Περιφερειακό Συμβούλιο και ο Περιφερειάρχης τη διακοπή όλων των διαδικασιών που αφορούν στο σχεδια-σμό και την εφαρμογή πολιτικών διαχεί-ρισης των απορριμμάτων στην Αττική». Κατήγγειλε δε την «πολιτική της κυβέρ-νησης που προωθεί την ιδιωτικοποίηση, απαξιώνει τις δημόσιες υπηρεσίες, μοι-ράζει το δημόσιο χρήμα σε εργολαβι-κά και επιχειρηματικά συγκροτήματα με αναμενόμενο αποτέλεσμα τον τριπλασια-σμό του κόστους και επομένως της δημο-τικής φορολογίας, νέες απολύσεις εργα-ζομένων και σημαντικές περιβαλλοντικές καταστροφές».

ΚΕΡΑΤΕΑ n ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΓΙΟΥ

Ανυποχώρητοι οι κάτοικοι

Ανεμος μαζικής ανυπακοής φυσάει στις γειτονιές και τους δήμους της Αθήνας, καθώς πολλές επιτροπές αγώνα κατοίκων, αριστερές δημο-τικές κινήσεις, αντικαπιταλιστικές

κινήσεις πόλης και διάφορες πρωτοβουλίες ετοιμάζονται να υποδεχτούν αγωνιστικά τις αυξήσεις κατά 40% στα εισιτήρια των Μέ-σων Μαζικής Μεταφοράς από την 1η Φλεβά-ρη, όπως έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση.

Τα μέτρα διάλυσης των συγκοινωνιών, που προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την αγαστή συνεργασία ΔΝΤ και ΕΕ, προστί-θενται στην εντεινόμενη επίθεση στα δικαιώ-ματα και το εισόδημα των εργαζομένων στο όνομα του χρέους και του Μνημονίου. Πέρα από τις αυξήσεις, προβλέπουν απολύσεις και περικοπές μισθών στους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, κατάργηση συ-γκοινωνιακών γραμμών και ελάττωση δρο-μολογίων. Ήδη σε πολλές περιοχές οι επιβά-τες ταλαιπωρούνται από τη μείωση του παρε-χόμενου συγκοινωνιακού έργου.

Μπροστά σε αυτή τη νέα επίθεση, εννιά αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης ξεκινούν καμπάνια από την 1η Φλεβάρη και καλούν σε συντονισμένη δράση και ανυπακοή με σύν-θημα «Δεν πληρώνουμε – Διεκδικούμε δη-μόσιες, δωρεάν, ποιοτικές συγκοινωνίες». Σε κοινή ανακοίνωσή τους δηλώνουν τη συμπα-ράστασή τους στο αγώνα των εργαζόμενων στα Μέσα Μεταφοράς. «Οι συγκοινωνίες εί-ναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Δεν δεχόμαστε τη λειτουργία των δημόσιων συ-γκοινωνιών με τα κριτήρια της κερδοφορίας, της ανταγωνιστικότητας, του μικρότερου κό-στους. Αυτή η λογική είναι σε βάρος της ποι-ότητας, της εξυπηρέτησης, της κάλυψης των αναγκών της μετακίνησης, των εργασιακών δικαιωμάτων. Δεν θα πληρώσουμε εμείς τα χρέη και τα ελλείμματα που δημιουργεί η πο-

λιτική τους. Λεφτά υπάρχουν. Το κεφάλαιο πρέπει να πληρώσει φόρους και όχι οι εργα-ζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι νέοι με την αύξηση των έμμεσων φόρων και την κατάργηση του αφορολόγητου.

Δεν δεχόμαστε το χάλι και την απαξίωση των δημόσιων συγκοινωνιών προκειμένου να τις παραδώσουν στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Αυ-τό θα έχει αποτέλεσμα πιο ακριβά εισιτήρια, λιγότερο ασφαλείς συγκοινωνίες και χωρίς κανένα κοινωνικό χαρακτήρα», τονίζουν. Μέχρι τώρα έχουν υπογράψει η Αγωνιστι-κή Κίνηση Αντι-ΘΕΣΕΙΣ (Αγία Βαρβάρα), η Εκτός των Τειχών (Μαρούσι), η Αριστε-ρή Παρέμβαση Πολιτών (Βύρωνας), η Μα-χόμενη Αριστερή Δύναμη Ανατροπής (Μ.Α-ΡΙ.Δ.Α, Δάφνη-Υμηττός), η Εκτός Σχεδίου - Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση (Νέα Ιωνία), η Μια Πόλη Ανάποδα - Αριστερή Παρέμβα-ση στους Δρόμους της Πόλης (Νέα Σμύρνη), η Ανταρσία στο Λιμάνι (Πειραιάς), η Αρι-στερή Κίνηση (Περιστέρι) και η Ανυπότακτη Πετρούπολη (Πετρούπολη).

Οι αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης υπογραμμίζουν ότι «η μετακίνηση και η πλή-ρης κάλυψη όλων των περιοχών με ποιοτι-κές, γρήγορες, συχνές, αξιόπιστες, δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες είναι δικαίωμα των εργαζόμενων και κάθε πολίτη. Είναι μέσο και τρόπος για να αντιμετωπιστεί το κυκλο-φοριακό, το περιβαλλοντικό πρόβλημα και έχει άμεση συνάρτηση με την ποιότητα της ζωής μας στο λεκανοπέδιο». Γι’ αυτό κα-λούν: «Να ματαιώσουμε τα σχέδια που με-τατρέπουν σε είδη πολυτελείας τις μετακινή-σεις, το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, τα τρόφι-μα. Σε λίγο οι ανάλγητοι ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ-ΟΣ, ΔΝΤ και ΕΕ θα μας φορολογούν και για τον αέρα που αναπνέουμε.

Απαιτούμε: Να μην περάσει το νομοσχέ-διο για τη διάλυση των συγκοινωνιών. Νίκη

στον αγώνα των εργαζόμενων. Δημόσιες - δωρεάν - ποιοτικές συγκοινωνίες. Να ζού-με και να κυκλοφορούμε σε μια βιώσιμη πό-λη». Ολόκληρη η ανακοίνωση υπάρχει στο μπλοκ των αντικαπιταλιστικών κινήσεων για δωρεάν συγκοινωνίες (dorean-metakinisi.blogspot.com).

Πέρα από τις δράσεις που ήδη έχουν ξε-κινήσει στις διάφορες γειτονιές και που θα κορυφωθούν την επόμενη εβδομάδα, πολλές αντικαπιταλιστικές κινήσεις καλούν σε συ-γκέντρωση την ερχόμενη Τρίτη 1η Φλεβάρη, στις 7.30 μ.μ. στο Μετρό του Συντάγματος, προκειμένου να συναντηθεί το κίνημα ανυ-πακοής και αντίστασης από όλες τις συνοι-κίες και τους δρόμους του λεκανοπεδίου. Τις ημέρες που θα ακολουθήσουν θα υπάρξουν παρεμβάσεις στις γειτονιές, ενώ νέα συγκέ-ντρωση θα υπάρξει το Σάββατο 5 Φλεβάρη, στις 12 το μεσημέρι στο Σύνταγμα. Θα προη-γηθούν προσυγκεντρώσεις σε διάφορους κε-ντρικούς σταθμούς του Μετρό. Την ερχόμε-νη Κυριακή 6 Φλεβάρη υπάρχει κάλεσμα για μαζική συμμετοχή στο πανελλαδικό κλείσιμο των διοδίων στις Εθνικές Οδούς.

Οι παρεμβάσεις της πρώτης εβδομάδας του Φλεβάρη ενάντια στις αυξήσεις των ει-σιτηρίων, είναι η εκκίνηση για έναν αγώνα διαρκείας που πρέπει να αγκαλιαστεί από Επιτροπές Αγώνα Κατοίκων και από λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές. Είναι ένας αγώ-νας που πρέπει να συναντηθεί με τον αγώνα των εργαζόμενων στα ΜΜΜ και αλλού, αλλά και το συνεχώς διογκούμενο ποτάμι λαϊκής οργής απέναντι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα μέτρα που προωθεί αγκαλιά με τη ΝΔ το ΛΑΟΣ την ΕΕ και το ΔΝΤ. Το «Δεν πλη-ρώνω» τα διόδια ή τα εισιτήρια είναι ανα-γκαίο όσο ποτέ άλλοτε, να συνδεθεί με το «Δεν πληρώνουμε το χρέος», προκειμένου να ματαιώσουμε τα σχέδιά τους.

n ΑΣΠΑ ΜΠΙΝΙΩΡΗ

ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΛΗΣ

ΑΚΥΡΩΣΤΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ, ΟΧΙ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑΣυγκέντρωση στο Mετρό του Συντάγματος την Τρίτη 1/2 στις 7.30 μ.μ.

KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 AΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΠPIN / 19

Στο ραντεβού του αποχαιρετισμού για το τελευταίο ταξίδι του Θανάση στην επέ-τειο των 48 του χρόνων, βρεθήκαμε όλοι εκεί. Η Βάσια, ο Χρήστος, συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι, τα παιδιά από την

Πρωτοβουλία Κατοίκων στα Νότια, σύντροφοι από το ΝΑΡ και τη νεολαία Κομμουνιστική Απε-λευθέρωση, αλλά και σύντροφοι από την κοινή διαδρομή στην ΚΝΕ και το ΚΚΕ παλιότερα.

Ο λόγος αυτής της μεγάλης συγκινητικής συ-νάντησης τον ξέραμε όλοι πολύ καλά, ακόμη και αυτοί που δεν γνωριζόμαστε μεταξύ μας και δεν είχαμε αλλάξει κουβέντα. Δεν περιγράφεται εύ-κολα με λόγια, δεν χωράει σε κάποιες λέξεις.

Είχε όμως να κάνει με την επιλογή ζωής του Θανάση: Δεν διάλεξε μια ζωή δήθεν ήσυ-χη, δήθεν ουδέτερη, χωρίς δεσμούς με τους γύρω του. Δεν πορεύτηκε σαν απλός υπη-ρέτης ενός βασανιστικού χρόνου και μιας άχαρης ζωής σε ένα βάρβαρο κοινωνικό σύστημα. Αντίθετα, έδωσε, όχι μία αλλά δύο φορές τον εαυτό του. Διάλεξε να ζει, να αναπνέει, να χαίρεται, να πονά και να αγωνιά μαζί με τον κόσμο. Από τότε που οργανώθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα, μόλις στα 14 του, ονειρευόμενος ένα καλύ-τερο κόσμο μέσα από την συλλογική στρά-τευση και τον επαναστατικό αγώνα. Και βρέθηκε σε κάθε αγώνα, με την ίδια θέρμη. Απλά, χωρίς κομπορρημοσύνες και μεγά-λα λόγια. Από το Ολίμπικ Κέτερινγκ ενά-ντια στις απολύσεις, έως το μάζεμα του κα-φέ στην Νικαράγουα για να νικήσει η επανάστα-ση. Από τον ΟΑΕΔ έως την μάχη για τη σωτηρία του Υμηττού και της παραλίας της Γλυφάδας.

Παρών, σε όλες τις προσπάθειες και τις ανα-ζητήσεις της κομμουνιστικής Αριστεράς. Αδια-πραγμάτευτα κριτικός και απαιτητικός. Αταλά-ντευτα δοσμένος στο συλλογικό όνειρο. Χωρίς εγωισμούς, χωρίς εμμονές, με απόλυτη ανιδιοτέ-λεια και περισσή συντροφικότητα. Αυτό που ήταν και είναι η μεγάλη δύναμη, αλλά και το μεγάλο ζητούμενο στο αριστερό κίνημα και τις οργανώ-σεις του. Ταγμένος και ακούραστος μαχητής για την Αριστερά που θέλει να αλλάξει τον κόσμο και όχι απλά να της αναγνωριστεί ένας ρόλος στο σημερινό σύστημα.

Αυτός είναι που μας εμπνέει στο παράδειγμα

του Θανάση. Αρνήθηκε περήφανα και σταθερά τη βολική λογική της απόστασης, της αποστασι-οποίησης. Αυτή την ψεύτικη πανοπλία που φο-ράμε όταν λυγίζουμε. Προτίμησε την προσφορά, την εμπιστοσύνη, τη δέσμευση σε γνώμη και πρά-ξη, την προθυμία να προσφέρει τον εαυτό του και να θυσιάζεται για τους άλλους. Τη βρόμα μπο-ρείς να την αγνοείς, αν θες, αλλά αυτή δεν φεύ-γει… Ο Θανάσης δεν ήθελε να την αγνοεί, ήθε-λε να την πολεμήσει. Περπατήσαμε μαζί, 20 χρό-νια στο ΝΑΡ, σε αυτό που ο Θανάσης φαντάστη-κε ως μια νέα όμορφη περιπέτεια για την κομ-μουνιστική απελευθέρωση. Ο σύντροφός μας αυ-τός, τον θυμόμαστε καλά από τις συνδιασκέψεις, τα συνέδρια, τις διαδηλώσεις, δεν είχε την ασφά-

λεια του μακρόσυρτου διανοουμενίστικου λόγου. Άλλη ήταν η πάστα του. Δεν κέρδισε την εμπι-στοσύνη μας και την αγάπη μας με μεγάλες κου-βέντες και εύκολα λόγια. Ήταν όμως εκείνο το πρωτογενές του πάθος για τον αγώνα για το κα-λό. Η μεγάλη του αγάπη για τον απλό κόσμο της δουλειάς. Άνδρες και γυναίκες. Πολιτικοποιη-μένους και μη. Μορφωμένους και αμόρφωτους. Έλληνες και μετανάστες. Είχε την αγωνία να τους σεβαστούμε, να τους καταλάβουμε, να επι-κοινωνήσουμε, να περπατήσουμε μαζί.

Το κριτικό του πνεύμα ήταν πανταχού πα-ρόν. Δεν μας άφηνε ποτέ να ευλογήσουμε τα γέ-νια μας. Φώναζε για την οργάνωση πως δεν είναι όσο πρέπει δυνατή. Για την συλλογικότητα και την κοινή συντροφική δράση, πως δεν ήταν κατα-

κτημένα. Δεν ήθελε εύκολα να δέχεται τους πα-λιούς τύπους, τους τυπικούς καθησυχασμούς, τις παλιές συνταγές και ερμηνείες, τις πρόχειρες τα-κτοποιήσεις. Απαιτούσε δείγματα γραφής για τον νέο κομμουνισμό. Στο λόγο μας, στην πράξη μας, στην οργανωτική μας ζωή, στις συντροφικές μας σχέσεις. Με τις θεωρίες δεν τα πήγαινε καλά. Με ένα καλαμπούρι του μπορούσε όμως να γκρεμί-σει στη στιγμή τις εύκολες φαντασιώσεις μας, τις εμμονές και τους εγωισμούς, τις αλόγιστες εσω-τερικές αντιπαραθέσεις μας. Απαιτώντας πάντα, το ίδιο: «Να δούμε βαθύτερα τα πράγματα, όχι μία από τα ίδια…».

Αλλά πάνω από όλα ήταν αυτό το αστείρευτο κέφι του, η ευχάριστη διάθεση, η δύναμη, το κου-

ράγιο, η αυτοπεποίθηση, η αισιοδοξία που μετέδιδε. Ακόμη και την τελευταία στιγμή, στο κρεβάτι του νοσοκομείου μας φαινό-ταν τόσο δυνατός. Έτοιμος να πεταχτεί ξαφνικά πάνω και να αρχίσει τις φωνές, τα καλαμπούρια και τα γέλια. Οι πιο κοντι-νοί του, η Βάσια πριν από όλα, ξέραμε ότι όλα αυτά δεν ήταν εύκολα και χωρίς κό-στος για τον Θανάση. Πονούσε, αγωνιού-σε, αγχωνόταν και για τον αγώνα και για την οργάνωση, αλλά και για κάθε σύντρο-φο και συντρόφισσα χωριστά. Αλλά δεν το διαπραγματευόταν. Μας θύμωνε όταν το λέγαμε πως πρέπει να μην τα παίρνει όλα πάνω του.

Είναι αλήθεια πως η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου εξαρτάται από τις σχέ-

σεις του με τον κόσμο, με τους γύρω του. Δεν έχουν νόημα επιθυμίες και συναισθήματα που κακοφορμίζουν εσωτερικά, χωρίς να τα νιώ-θει κανείς άλλος δίπλα. Δεν έχουν νόημα πολι-τικές αρχές που ευλογούνται σε κλειστές εκκλη-σίες ή μουχλιάζουν στα ράφια, αν δεν δοκιμάζο-νται στην πολιτική πράξη. Ο Θανάσης, στην ζωή του και στην πράξη του, πορεύτηκε με αξιοπρέ-πεια, «έξω καρδιά». Πραγματικά επαναστατικά και κομμουνιστικά. Για αυτό τον αγαπήσαμε. Αυ-τό είναι που θα κάνει πάντα περήφανο τον γιο του Χρήστο. Αυτό είναι που θα στηρίζει πάντα την αγαπημένη του Βάσια. Έφυγε νέος, όμορ-φος, λεβέντης, περήφανος. Αυτή την εικόνα του κρατάμε όλοι οι σύντροφοι του στο ΝΑΡ, τον ευ-χαριστούμε και του ευχόμαστε καλοτάξιδος.

n ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗn Ο Θανάσης Φώτης χτυπήθηκε από οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο και μετά από μέρες εξέπνευσε το πρωί της Τετάρτης στο νο -σοκομείο. Το αδιαχώρητο έγι -νε στο τελευταίο κατευόδιο στο νεκροταφείο Γλυφάδας την Πέ -μπτη. Ήταν όλοι εκεί . Οι σύ -ντροφοί του από το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, από την Πρωτοβου -λία Κατοίκων Γλυφάδας και την Αριστερή Ριζοσπαστική Πρωτο -βουλία με την οποία εκλέχτηκε

πρόσφατα δημοτικός σύμβου -λος. Συνάδελφοί του από την Ολίμπικ Κέτερινγκ και τον ΟΑ -ΕΔ, φίλοι , συμμαθητές του γιου του Χρήστου. Εκεί ήταν και οι συνάδελφοί του στο Δημοτικό Συμβούλιο, ο Δήμαρχος Γλυφά -δας Κώστα Κόκορης, ο επικεφα -λής της μείζονος αντιπολίτευ -σης Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπεί -ρωσης Γλυφάδας, Σταύρος Τάσ -σος, ο πρώην Δήμαρχος Στέλιος Λανδράκης. Ο Δήμαρχος Ελλη -νικού Χρήστος Κορτζίδης, η Πο -λιτική Κίνηση Γλυφάδας του Συ -νασπισμού. Την ημέρα του θα -νάτου του, την Τετάρτη, συνε -δρίασε εκτάκτως το Δημοτικό Συμβούλιο Γλυφάδας, όπου με λουλούδια στην κενή θέση του, αποφασίστηκε οι σημαίες στα δημοτικά κτίρια να κυματίζουν μεσίστιες και η κηδεία να πραγ -ματοποιηθεί με δαπάνες του Δή -μου.

ΝΑΡ: ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑn Σε ανακοίνωσή του το ΝΑΡ τονίζει μεταξύ άλλων: «Μεγάλη απώλεια για την αντικαπιταλιστική Αριστερά και το ρεύμα της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης, για τους αγώνες των εργαζομένων και των κατοίκων της Γλυφάδας και όχι μόνο, για όλους όσους πορεύτηκαν μαζί του και μοιράστηκαν τις ίδιες ελπίδες για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, αποτελεί ο θάνατος του συντρόφου Θανάση Φώτη, στελέχους του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, νεοεκλεγμένου δημοτικού συμβούλου Γλυφάδας με την Αριστερή Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία.Από μαθητής στον πολιτικό αγώνα, ύστερα στον εργατικό τομέα της ΚΝΕ, αργότερα στην Πολιτική Επιτροπή και στην οργάνωση Αθήνας του ΝΑΡ, έφερνε τον εργατικό πολιτισμό της αντίστασης και της χειραφέτησης στην Αριστερά και στο κομμουνιστικό κίνημα. Στα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του ’90 ξεχώρισε για τη σταθερότητά του, τη λαϊκότητα, την απλότητα και την ουσία. Σκορπούσε γύρω του το χαμόγελο και την αισιοδοξία, δίνοντας ο ίδιος το παράδειγμα μιας ζωής όπου οι άνθρωποι θα αγωνίζονται για να χαμογελούν όλοι και θα χαμογελούν επειδή αγωνίζονται».

«ΑΝΤΙΟ» ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΦΩΤΗ

n ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ

Την ημέρα του αποχαιρετισμού στο νε-κροταφείο Γλυφάδας πήρε το λόγο και ο Νίκος Πυρουνάκης εκ μέρους της Πρω-

τοβουλίας Κατοίκων στα Νότια και της Αριστερής Ριζοσπα-στικής Πρωτοβουλί-ας Γλυφάδας είπε στο νεκροταφείο της Γλυ-φάδας: «Με το Θανά-ση γνωριστήκαμε μέ-σα από την προσπά-θεια να κάνουμε αγώ-

νες στην περιοχή για τις ανάγκες του κό-σμου, το περιβάλλον και την πόλη. Τον ζή-σαμε μέσα από την καθημερινή του δρά-

ση στις επιτροπές κατοίκων και τις συλ-λογικότητες. Ο Θανάσης ήταν σύντροφος και φίλος. Δεν υπήρχε δουλειά που να μην έδειχνε προθυμία να αναλάβει.

Στη δύσκολη στιγμή ήταν πάντα αυτός που έβγαινε μπροστά να δώσει τη μάχη. Ήταν σύντροφος που μέσα στην πολιτι-κή του σκέψη κυριαρχούσαν έννοιες όπως αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και ανθρωπιά.

Εκτός όμως από σύντροφος ήταν και φίλος. Γιατί μέσα στις καθημερινές δυ-σκολίες ήταν αυτός που μας έδινε δύναμη και κουράγιο. Πάντα είχε το χρόνο και τη διάθεση να ακούσει τα προσωπικά προ-βλήματα του καθένα. Φίλος γιατί χάρι-ζε απλόχερα την ενέργεια και τη ζωντά-νια του.

Είναι δύσκολο να τον θυμηθεί κα-

νείς χωρίς το πηγαίο και αληθινό χαμό-γελό του. Για όλους αυτούς τους λόγους, για μας ο Θανάσης αποτελεί παράδειγμα ακέραιου ανθρώπου, ανθρώπου με αγω-νιστική συνέπεια και σεμνότητα που νο-ηματοδοτεί με τον πιο ουσιαστικό τρόπο την έννοια της Αριστεράς σήμερα. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά που ένας άνθρωπος μπορεί να αφήσει στην οικογέ-νειά του, στους φίλους του και στους συ-ντρόφους του, και γι’ αυτό αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή. Αυτή την κληρονομιά θα τιμήσουμε μέσα από τους καθημερινούς μας αγώνες.

Θανάση, θα ζεις πάντα στη σκέψη μας. Θα ζεις πάντα στους αγώνες για ένα καλύ-τερο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση.

Καλό ταξίδι σύντροφε».

Σύντροφος και φίλος

ΠΑΡΩΝ ΣΤΙΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣΔεν διάλεξε μια ήσυχη, ουδέτερη ζωή

20 / ΠPIN ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Ο στόχος της Γερμανίας είναι να σώσει το ευρώ, απαλλάσσοντας τις τράπεζες από το βάρος χωρίς όμως να το επωμιστεί η ίδια,

τονίζει ο Κώστας Λαπαβίτσας (καθηγητής Οικονομικών στο Λονδίνο) στη συνέντευξη που μας έδωσε με αφορμή τη συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Ο Στάθης Κουβελάκης (καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Λονδίνο επίσης) τονίζει πως η απροθυμία της Αριστεράς στην Ευρώπη να θέσει θέμα εξόδου από το ευρώ φέρνει στην επιφάνεια τα στρατηγικά της αδιέξοδα. – Η Γερμανία φέρεται αποφασισμένη να συμβάλει σε μια λύση για την ανακοπή της κρίσης στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Αυτή η γραμμή δε σηματοδοτεί μια στροφή του Βερολίνου σε μια περισσότερο φιλική προς την ΕΕ πολιτική;– Κ.Λ.: Δεν ήταν ποτέ εχθρική προς την ΕΕ η πολιτική του Βερολίνου. Τη στιγμή αυτή οι αστικές τάξεις της περιφέρειας έχουν ανάγκη από ευνοϊκή χρηματοδότηση για να αντιμετωπίσουν το χρέος τους και να αποφύγουν την επίσημη χρεοκοπία. Παρουσιάζουν λοιπόν την ανάγκη τους ως το βαθύτερο νόημα του ευρωπαϊσμού. Είναι η φυσική αντίδραση του αδύνατου. Τα πράγματα φαίνονται πολύ διαφορετικά από το Βερολίνο. Η αδυναμία της περιφέρειας απειλεί τους δανειστές με πραγματική οικονομική ζημία, που μπορεί να φτάνει πολλές εκατοντάδες δισ. ευρώ. Δεδομένου ότι οι δανειστές είναι κυρίως οι τράπεζες του κέντρου, υπάρχει κίνδυνος ευρωπαϊκής τραπεζικής κατάρρευσης που μπορεί να συμπαρασύρει και το ευρώ. Κάποιος, λοιπόν, πρέπει να αναλάβει τη ζημία, απαλλάσσοντας τις τράπεζες, ώστε να σωθεί το ευρώ. Η ευνοϊκή χρηματοδότηση που ζητoύν οι χώρες της περιφέρειας δεν είναι παρά η ανάληψη της ζημίας από το κέντρο. Ο ευρωπαϊσμός, όπως όλα τα μεγάλα καπιταλιστικά οράματα, έχει στην καρδιά του τάλιρα και δεκάρικα.Η Γερμανία έχει φυσικά από καιρό αντιληφθεί ότι θα κληθεί να σηκώσει το μεγαλύτερο μέρος της ζημίας. Το πλαίσιο δράσης της είναι όμως πολύ στενό. Η γερμανική οικονομία δεν είναι τόσο μεγάλη όσο συχνά νομίζεται στην Ελλάδα. Ζημία ύψους εκατοντάδων δισ. ευρώ θα ήταν εξαιρετικά δυσβάστακτη και για την ίδια. Αν προσθέσουμε το παγωμένο εργατικό εισόδημα και τη γενική απροθυμία της εργατικής τάξης να σώσει το ευρώ, τα περιθώρια γίνονται ασφυκτικά.

n ΣΥΝΕΝΕΤΥΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

– Καμία εύκολη λύση δεν φαίνεται να έχει μπροστά του το Βερολίνο…– Κ.Λ.: Το πρόβλημα που έχει να λύσει η Γερμανία είναι εξαιρετικά σύνθετο. Πρέ-πει να διασώσει το ευρώ, απαλλάσοντας τις τράπεζες από το βάρος του χρέους, αλ-λά και να αποφύγει να σηκώσει η ίδια τη ζημία στο μέτρο του δυνατού. Δεν της χρει-άζονται βεβαίως μαθήματα ευρωπαϊσμού,

ιδίως από τους Έλληνες ή τους Πορτογά-λους. Ο ευρωπαϊσμός είναι δικιά της εφεύ-ρεση, το καλύτερο περιτύλιγμα για τα εθνι-κά της συμφέροντα.

Η γερμανική πολιτική έχει δύο σκέ-λη. Πρώτον, η ΕΚΤ παρέχει ρευστότητα στις τράπεζες και δέχεται τα προβληματι-κά ομόλογα της περιφέρειας ως εγγύηση. Δηλαδή οι τράπεζες σιωπηλά μεταφέρουν το πρόβλημα στην ΕΚΤ και άρα στο δημό-σιο τομέα της Ευρώπης. Δεύτερον, το Τα-μείο Σταθερότητας παρέχει έκτακτο δανει-

σμό, αλλά με αντίτιμο σκληρή λιτότητα. Δι-ασώζει τις τράπεζες, ενώ παράλληλα μετα-φέρει τη ζημία στις πλάτες των εργαζομέ-νων της περιφέρειας.

Το πρόβλημα είναι ότι η πολιτική λιτότη-τας καταστρέφει τις οικονομίες της περιφέ-ρειας και άρα φέρνει τη χρεοκοπία πιό κο-ντά. Η μεταστροφή που παρατηρείται στη γερμανική πολιτική το τελευταίο διάστη-μα είναι φυσική απόρροια αυτής της αντί-φασης. Όσο θα κινδυνεύουν οι τράπεζες, η γερμανική αστική τάξη θα πρέπει να παρεμ-

Στ. Κουβελάκης : Η αποδοχή– Το γεγονός ότι σε καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης δεν προβάλλεται από την Αριστερά το αίτημα της εξόδου από το ευρώ, δεν περιο-ρίζει αντικειμενικά την εμβέλεια του στόχου; Επίσης δεν υπονομεύει την αναγκαία διεθνι-στική αλληλεγγύη;– Σ.Κ.: Το γεγονός ότι, όπως σωστά επιση-μαίνεις στην ερώτησή σου, σε καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης δεν προβάλλεται από φορείς της Αριστερά το αίτημα της εξό-δου από το ευρώ, δείχνει κυρίως την έκτα-ση της πολιτικής ανημπόριας και της στρα-τηγικής αμηχανίας στην οποία έχει σήμερα περιέλθει η ευρωπαϊκή Αριστερά. Το πρό-βλημα δεν περιορίζεται στο ευρώ, η στάση απέναντι στο ευρώ αποτελεί δείκτη της γε-νικότερης στάσης απέναντι στην ΕΕ. Το με-γαλύτερο κομμάτι της ευρωπαϊκής Αριστε-ράς, όπως φαίνεται από τις θέσεις του ονο-μαζόμενου Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αρι-στεράς (ΚΕΑ), στο οποίο συμμετέχουν οι περισσότερες δυνάμεις που κινούνται στα Αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας (με κύ-ρια εξαίρεση τα ΚΚ Ελλάδας και Πορτο-γαλίας), πιστεύει ότι οι λύσεις πρέπει να βρεθούν εντός του πλαισίου της ΕΕ. Δεν εξηγεί βέβαια με ποιόν τρόπο μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο και δεν βλέπει ότι, στον κόσμο της υπαρκτής ΕΕ στον οποίο ζούμε, όσο πιο «ευρωπαϊκή» είναι μια λύση, τόσο πιο αντιδραστική γίνεται. Πολύ απλά για-τί αυτό απορρέει από την ίδια τη δομή και το λόγο ύπαρξης της «ευρωπαϊκής ολοκλή-ρωσης».

Να επισημάνω επίσης και το κυριότερο:

αυτές οι δυνάμεις δεν αρνούνται μόνο να θέσουν θέμα ευρώ αλλά και στάσης πληρω-μών, προτείνοντας στόχους όπως επαναδια-πραγμάτευση. Αποφεύγουν δηλαδή να το-ποθετηθούν ευθέως πάνω στο ζήτημα της πολιτικής νομιμοποίησης του χρέους, άρα και του ποιός θα πληρώσει το κόστος της ζημίας σε περίπτωση παραγραφής του με-γαλύτερου μέρους του, και αν κάτι τέτοιο είναι όντως συμβατό με το πλαίσιο της ΕΕ και της ΟΝΕ. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο πως αυτού του τύπου οι προτάσεις ούτε πείθουν την κοινωνία, ούτε δημιουργούν δυναμική υπέρ της Αριστεράς.

Σ’ αυτή τη λογική καλλιεργείται και η ιδέα ότι ο στόχος της εξόδου από το ευρώ, και γενικότερα οι μονομερείς κινήσεις όπως η στάση πληρωμών, πάσχουν από έλλειψη διεθνισμού, και, ότι ως εκ τούτου, αδυνα-τούν να λειτουργήσουν ως βάση σύγκλισης αριστερών δυνάμεων σε διεθνές επίπεδο. Πρέπει να αντιστρέψουμε το επιχείρημα: Αυτό που αποδιοργανώνει κάθε ουσιαστι-κό διεθνισμό είναι η αποδοχή του πλαισίου της ΕΕ, για τη διατήρηση των οποίων οι ερ-γαζόμενοι και οι λαοί όλων των χωρών με-λών καλούνται να πληρώσουν ένα υπέρο-γκο τίμημα, με διαφορετικούς και άνισους έστω όρους. Ας μη ξεχνάμε το μακρόχρονο πάγωμα των μισθών και το ροκάνισμα του κοινωνικού κράτους που υφίστανται οι γερ-μανοί εργαζόμενοι, προς χάρη της προώθη-σης των εξαγωγικών δυνατοτήτων της Γερ-μανίας και της δημοσιονομικής πειθαρχί-ας που αποτελούν τα θεμέλια της ΟΝΕ. Γι’

αυτό και αντί να ευνοεί τη σύγκλιση και τη συννενόηση των λαών, η ΕΕ στρέφει τους μεν εναντίον των δε, ανασύροντας και δι-αδίδοντας κάθε είδους ρατσιστικά στερεό-τυπα (τα «γουρουνάκια»/PIGS των χωρών της περιφέρειας, οι «τεμπέληδες» Έλλη-νες, κ.λπ.).

Η Αριστερά έχει ζωτική ανάγκη από σοβαρή διεθνιστική στρατηγική, αλλά αυ-τό μπορεί να γίνει μόνο στη λογική της ρή-ξης με την ΕΕ και της πάλης για ένα ρι-ζικά διαφορετικό ευρωπαϊκό οικοδόμη-μα, σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Ας εμπνευστούμε εδώ από το πως προωθήθη-καν διεθνιστικοί στόχοι στη Λατινική Αμε-ρική από μια σειρά προοδευτικών κυβερ-νήσεων: ανατρέποντας τα σχέδια των ΗΠΑ για επέκταση της ζώνης ελεύθερου εμπο-ρίου, ανακτώντας κρίσιμα εργαλεία άσκη-σης εθνικής πολιτικής και δημιουργώντας εναλλακτικούς θεσμούς συνεργασίας μετα-ξύ κρατών (Τράπεζα του Νότου, Μπολιβα-ριανή Ενωση ALBA, κοινό τηλεοπτικό κα-νάλι), σε μια κατεύθυνση ολοκλήρωσης σε ηπειρωτική κλίμακα. – Για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους προκρίνεται η λύση της δημιουργίας Επιτρο-πής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ). Δεν υπάρ-χει ο κίνδυνος αυτή η πρόταση να καταλήξει σε μια κοινοβουλευτική επιτροπή - κολυμ-βήθρα αμαρτιών, μακριά από τη συμμετοχή των εργαζομένων;– Σ.Κ.: Ας διευκρινίσουμε κατ’ αρχήν ότι σε καμμιά περίπτωση δεν μιλάμε για κοινο-βουλευτική επιτροπή, δηλαδή για υποχείριο

Κ. Λαπαβίτσας : Έξοδος από ευρώ,

KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠPIN / 21

των δύο κομμάτων που κυριαρχούν στο Κοινο-βούλιο, αλλά για ανεξάρτητη επιτροπή, στην οποία θα έχουν όμως εκχωρηθεί αρμοδιότη-τες που θα της επιτρέπουν να προχωρήσει στο έργο της. Δηλαδή να έχει πρόσβαση στις δα-νειακές συμβάσεις και τους λογαριασμούς, να μπορεί να καλεί μάρτυρες κ.λπ.

Για να έχει αποτελεσματικότητα στον άμε-σο στόχο της, τη διαφάνεια στο θέμα του δη-μόσιου χρέους, η ΕΛΕ πρέπει να συσπειρώ-σει δυνάμεις πέραν των γραμμών της Αριστε-ράς, ειδικούς σε μια σειρά από τομείς, προσω-πικότητες ευρύτερης αποδοχής αλλά και εκ-προσώπους κοινωνικών φορέων (συνδικάτα, επιστημονικοί συλλογοι). Για να λειτουργή-σει όμως πολιτικά πρέπει να κινηθεί παράλ-ληλα με την παρέμβαση «από τα κάτω» των κινημάτων, των εργατικών οργανώσεων και της Αριστεράς, που οφείλουν να εκμεταλλευ-τούν αυτή τη δυνατότητα για ένα πολύ απλό λόγο: Εκ των πραγμάτων, η ΕΛΕ θα λειτουρ-γήσει ως πολιορκητικός κριός, θέτωντας υπό αμφισβήτηση συνολικά το χρέος, υποσκάπτω-ντας την ίδια τη νομινότητά του. Όπως πολύ σωστά τόνισε η Σοφία Σακοράφα σε πρόσφα-τη συνέντευξή της στο Δρόμο της Αριστεράς «η ΕΛΕ, επί της ουσίας, είναι ένα τακτικό βή-μα στα όρια των αστικών θεσμών και της δια-φάνειας και παράλληλα ένα στρατηγικό βήμα συγκρότησης ενός κινήματος με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά». – Όλοι αυτοί οι στόχοι δεν δημιουργούν αυτα-πάτες ότι ο καπιταλισμός μπορεί να αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο; Η Αριστερά και το εργα-

τικό κίνημα τι ρόλο μπορούν να παίξουν σε αυ-τή τη διαδικασία;– Σ.Κ.: Πολύ συχνά στην Αριστερά η συζήτη-ση γύρω από το θέμα της μεταρρύθμισης ή της ρήξης με τον καπιταλισμό τείνει να αποκτήσει έναν μεταφυσικό, μη-ιστορικό, χαρακτήρα, σαν να υπάρχει από τη μια πλευρά το στρα-τόπεδο αυτών που λένε «θέλουμε έναν καλύ-τερο καπιταλισμό» και από την άλλη το επα-ναστατικό στρατόπεδο που λέει «εμείς θέλου-με να τον ανατρέψουμε». Στην πραγματικότη-τα, τα πράγματα δεν γίνονται έτσι, οι ταξικές αντιθέσεις θέτουν συγκεκριμένα προβλήμα-τα, γύρω από τα οποία αντιπαρατίθενται επι-λογές που στηρίζονται σε ένα συσχετισμό δύ-ναμης, αλλά και τον τροποποιούν. Θέμα πολι-τικής εξουσίας, δηλαδή ρήξης επαναστατικού χαρακτήρα, τίθεται σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης του κυρίαρχου μπλοκ και ανόδου των αγώνων, πάντα γύρω από τα επίδικα ζητήμα-τα της συγκεκριμένης συγκυρίας. Δεν βρισκό-μαστε σε μια τέτοια κατάσταση σήμερα, κυρί-ως λόγω της αδύναμης θέσης των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων. Παρά την ιστορική του χρεωκοπία, ο ταξικός αντίπαλος είναι σε θέση επίθεσης και διεξάγει με επιτυχία τον δικό του αγώνα. Αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει.

Για να το πούμε διαφορετικά, ο καπιταλι-σμός είναι ένα σύστημα με πολύ μεγάλη ικα-νότητα προσαρμογής. Μπορεί να επιβιώσει, ακόμη και να αναπτυχθεί, κάνοντας παραχω-ρήσεις στους εργαζόμενους, όταν εξαναγκά-ζεται βέβαια να το κάνει από ένα συσχετισμό δύναμης. Το απέδειξε εξάλλου τις πρώτες δε-

καετίες μετά τον πόλεμο, σε ένα περιορισμένο τμήμα του πλανήτη είναι αλήθεια. Αυτό έχει βέβαια και ένα όριο, και εδώ βρίσκεται το νόημα των κρίσεων: Για να ανασυγκροτηθεί προς όφελος των ισχυρών, το σύστημα πρέπει να πάρει πίσω όλες αυτές τις παραχωρήσεις που έκανε στο παρελθόν.

Σε τέτοιες συνθήκες, αιτήματα όπως η ατζέντα που προτάσσουμε για το θέμα του χρέους, που, σε άλλες εποχές μπορεί να μην είχαν τίποτε το ανατρεπτικό, λειτουργούν με έναν εξαιρετικά ριζοσπαστικό τρόπο. Γιατί

αναμετριούνται με τα κεντρικά επίδικα της κατάστασης, με την καρδιά της στρατηγικής του αντιπάλου. Αποτελούν μεταβατικούς στό-χους, γύρω από τους οποίους μπορούν να δη-μιουργηθούν συμμαχίες και μέτωπα που είναι αναγκαία για να αλλάξει ο σημερινός συσχε-τισμός. Είναι μεταβατικοί στόχοι όμως και με την έννοια ότι η υλοποίησή τους ισοδυναμεί με διαδικασία μεγάλων συγκρούσεων, με εγ-χώρια και διεθνή εμβέλεια, που ανοίγουν με έναν απτό τρόπο την προοπτική μιας γενικότε-ρης κοινωνικής αλλαγής, του σοσιαλισμού.

βαίνει ώστε να μη χρεοκοπήσουν οι χώρες της περιφέρειας. Εξετάζει λοιπόν την προ-οπτική να επιτρέψει στο Ταμείο Σταθερότη-τας να αγοράσει ένα μέρος των προβληματι-κών ομολόγων της περιφέρειας, αφού πρώ-τα δανειστεί για το σκοπό αυτό. Μπορεί να συγκατανεύσει στην επιμήκυνση του δανει-σμού, ή και σε μείωση επιτοκίων. Δεν πρό-κειται να αλλάξει την ουσία του προβλήμα-τος, αλλά θα συμβάλει στο να απαλλαγούν οι τράπεζες από το χρέος. Όταν θα εκλείψει ο κίνδυνος για τις τράπεζες, η Γερμανία θα επιβάλει όρους στην περιφέρεια που θα εί-ναι τρομακτικοί. Αυτό είναι το περιεχόμενο της «φιλικής» στροφής της. – Τελικά η Γερμανία θέλει και τις 17 χώρες στην ευρωζώνη ή όχι; Έχει επιλέξει δηλαδή να πετάξει έξω τους δημοσιονομικά «απεί-θαρχους»;– Κ.Λ.: Κατά τη γνώμη μου η γερμανική άρ-χουσα τάξη έχει μετανιώσει πικρά που επέ-τρεψε στις χώρες της περιφέρειας να συμ-μετάσχουν στην ευρωζώνη. Η αποβολή των προβληματικών χωρών είναι όμως εξαιρε-τικά επικίνδυνη διαδικασία, οικονομικά και πολιτικά. Με κανένα τρόπο δεν μπορεί να γίνει όσο θα κινδυνεύουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Όταν θα περάσει ο κίνδυνος, η Γερμανία θα θέσει την περιφέρεια μπρο-στά σε ακόμη δυσκολότερες επιλογές. Ήδη έχει θεσμοθετήσει μόνιμο μηχανισμό χρεο-κοπίας από το 2013. Για να επιτραπεί στην Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη, θα

πρέπει να αποδεχτεί σκληρή λιτότητα για πολλά χρόνια. Παράλληλα θα δανείζεται με υψηλά επιτόκια, δεδομένου ότι τον κίν-δυνο χρεοκοπίας θα τον φέρουν πλέον και ιδιώτες. Με λίγα λόγια, οι δημοσιονομικά «απείθαρχοι» θα παραμείνουν στην ευρω-ζώνη μόνον αν είναι διατεθειμένοι να υπο-στούν κοινωνική και εθνική καθίζηση. – Από την κυβέρνηση Παπανδρέου και την φιλική προς την ΕΕ Αριστερά (ΣΥΝ) προ-τάθηκε ως λύση η έκδοση ευρωομολόγου. Η «κοινοτικοποίηση» του δανεισμού κά-θε κράτους - μέλους αναμφίβολα θα μειώ-σει το κόστος δανεισμού. Δεν αποτελεί επο-μένως έστω μία πρόσκαιρη λύση στην υπάρ-χουσα κρίση;– Κ.Λ.: Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για το τι ακριβώς εννοούν οι διάφοροι υπέρμα-χοι του ευρωομόλογου. Αυτό που φαίνεται να θέλει ο ΣΥΝ, δηλαδή ουσιαστικά η χρη-ματοδότηση επεκτατικής οικονομικής πολι-τικής στην Ευρώπη, κάτι σαν ένα νέο Σχέ-διο Μάρσαλ, θα μείνει στο χώρο της φα-ντασίας. Αυτό που προτείνουν οι Τρεμό-ντι - Γιουνκέρ, από την άλλη, είναι ένα με-γαλεπήβολο σχέδιο επέκτασης του δανει-σμού του Ταμείου Σταθερότητας. Θα απορ-ροφήσει τον κύριο όγκο των προβληματι-κών ομολόγων της περιφέρειας, αλλά και θα χρηματοδοτήσει το νέο δανεισμό της πε-ριφέρειας. Το σχέδιο πάσχει από δύο με-γάλες αδυναμίες από την πλευρά της Γερ-μανίας. Πρώτον, δεν ξεκαθαρίζει το ποιός

θα σηκώσει την πιθανή ζημία από τα προ-βληματικά ομόλογα και, δεύτερον, κάνει ακριβότερο το νέο δανεισμό των χωρών του κέντρου. Δεν πρόκειται να το δεχτεί η Ά. Μέρκελ με τις παρούσες συνθήκες.

Ο ευρωδανεισμός που είναι πιθανόν να δούμε θα συμβεί μέσα στο υπάρχον πλαί-σιο του Ταμείου Σταθερότητας. Δηλαδή θα δανείζεται το Ταμείο για να δανείζει με τη σειρά του στις χώρες με προβλήμα-τα. Με το νέο δανεισμό θα μπορούν, για παράδειγμα, είτε να αντιμετωπίσουν άμε-σες πιέσεις κρίσης, είτε ακόμη και να αγο-ράσουν μέρος των παλιών τους ομολόγων, όπως λέγεται τώρα για την Ελλάδα. Απο-κλείεται να υπάρξει ουσιαστική μείωση του συνολικού όγκου χρέους με τον τρόπο αυ-τό. Ο δε νέος δανεισμός από το Ταμείο θα γίνεται με σκληρούς όρους λιτότητας. Δεν υπάρχει τίποτε αισιόδοξο για την περιφέ-ρεια στην προοπτική αυτή. – Υποστηρίζεται συχνά πως η έξοδος από το ευρώ θα οδηγήσει την Ελλάδα στην πολιτι-κή απομόνωση και την οικονομική περιθωριο-ποίηση. Πόση βάση έχει αυτό το επιχείρημα;– Κ.Λ.: Η ΟΝΕ είναι μία νομισματική ένω-ση που έχει σκοπό να δημιουργήσει μιά νέα μορφή παγκοσμίου χρήματος. Δεν είναι ού-τε η πραγμάτωση της αφηρημένης έννοιας της Ευρώπης, ούτε η εκπλήρωση της μοί-ρας της Ελλάδας στο σύγχρονο κόσμο. Για πολιτικούς λόγους έχει επενδυθεί στη χώ-ρα μας με ένα ιδεολογικό περιεχόμενο που

δεν το έχει από τη φύση της. Η συμμετοχή της Ελλάδας αποδείχτηκε αποτυχημένη και αν η χώρα επιμένει να συμμετέχει θα αντι-μετωπίσει μαρασμό.

Η έξοδος είναι επιβεβλημένη από τα πράγματα. Το αν θα καταλήξει σε απομό-νωση και περιθωριοποίηση εξαρτάται από το πως θα γίνει. Στο μέτρο που θα γίνει με όρους που θα επιβάλει η εργατική τάξη, δεν υπάρχει λόγος να εμφανιστούν τέτοια φαινόμενα. Θα χρειαστεί δημόσιος έλεγ-χος και ιδιοκτησία στις τράπεζες και γε-νικότερα στα μέσα παραγωγής, όπως επί-σης και στο διεθνές εμπόριο και την κίνη-ση κεφαλαίων. Αλλά η Ελλάδα μπορεί να μείνει ανοιχτή στις παγκόσμιες τεχνολογί-ες, στις γνώσεις και δεξιότητες της παγκό-σμιας εργατικής τάξης και στην παγκόσμια κουλτούρα. Μπορεί ακόμη να θέσει τις δι-εθνείς της πολιτικές σχέσεις σε άλλη βάση, χωρίς αναγκαστικά να περάσει στην απο-μόνωση. Να θυμίσω ότι η Αργεντινή είναι μέλος του G20 παρότι έκανε στάση πλη-ρωμών το 2001. Στην πράξη, αν η Ελλά-δα βγει από την ΟΝΕ με εργατική και λα-ϊκή πρωτοβουλία, θα δώσει μεγάλο χτύπη-μα στον παγκόσμιο καπιταλισμό και θα βά-λει στο προσκήνιο τον εργατικό διεθνισμό για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Πρό-κειται για το αντίθετο της απομόνωσης και περιθωριοποίησης. Θα δώσει νέα πνοή στο όραμα του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, αλ-λά και στον κόσμο.

βήμα για το σοσιαλισμό

της ΕΕ αποδιοργανώνει κάθε διεθνισμό

n ΝΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΣΙΝΗΣ, Ολλανδία

Μεγάλη φοιτητική διαδήλωση

22 / ΠPIN Δ ΙΕΘΝΗ KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Οι ΗΠΑ και η ΕΕ τις τελευταίες εβδο-μάδες βλέπουν πολλά από τα καθε-στώτα που βρίσκονταν στη σφαί-ρα επιρροής τους στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια,

να καταρρέουν. Η αρχή έγινε από την Τυνη-σία με την πτώση του προέδρου, Μπεν Άλι, ενός από τους πλέον υποταγμένους στη Δύση και διεφθαρμένους ηγέτες της Bόρειας Αφρι-κής, που κυβερνούσε πάνω από 20 χρόνια. Το ντόμινο των εξεγέρσεων επεκτάθηκε και προ-κάλεσε κοινωνικούς τριγμούς μέχρι τις παρυ-φές της ΕΕ, φτάνοντας στη γειτονική Αλβανία. Το καθεστώς Μπερίσα, το πλέον διεφθαρμένο και υποταγμένο στην Ουάσινγκτον καθεστώς των Βαλκανίων, που κυβερνά εδώ και δεκαε-τίες τη χώρα, απειλείται πλέον με ανατροπή.

Η εξέγερση στην Τυνησία ξέσπασε με αφορμή την αυτοκτονία του 26χρονου που φώναζε την ώρα του θανάτου του «Όχι στην ανεργία! Όχι στη μιζέρια», ένα τραγικό γε-γονός που ανέδειξε ένα από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα της χώρας. Σε σχέση με την αυθόρμητη εξέγερση των νέων κυρίως Τυνήσιων που πλήττονται από τα υψηλά πο-σοστά ανεργίας, οι διαδηλώσεις στην Αλβα-νία μοιάζουν «στημένες». Η δε αφορμή τους, η αποκάλυψη ενός νέου σκανδάλου διαφθο-ράς με πρωταγωνιστή υπουργό που αναγκά-στηκε να παραιτηθεί, περίπου σκηνοθετήθη-κε από τον εκδικητικό αρχηγό του Σοσιαλι-στικού Κόμματος της αξιωματικής αντιπολί-τευσης, Έντι Ράμα. Ο παραιτηθείς υπουργός της κυβέρνησης του Δημοκρατικού Κόμμα-τος υπήρξε στενός συνεργάτης του σοσιαλι-στή Ράμα, ο οποίος κάλεσε στις μεγάλες δι-αδηλώσεις της περασμένης και της προπερα-σμένης Παρασκευής.

Βασικό αίτημα της αντιπολίτευσης αποτε-λεί η παραίτηση της κυβέρνησης και η κήρυξη πρόωρων εκλογών. Παρά τη «στημένη» αφορ-

μή πάντως, η πολιτική κρίση στην Αλβανία εί-ναι βαθύτατη και ο αλβανικός λαός, παρασυρ-μένος και από τα γεγονότα στην Τυνησία, συμ-μετείχε μαζικά στις κινητοποιήσεις.

Ο Μπερίσα, του οποίου η πολιτική ισχύς αμφισβητείται από τον Ιούνιο του 2009, με-τά την εκλογική νοθεία που τον έφερε για μία ακόμα φορά στην εξουσία, επιχείρησε επίδει-ξη δύναμης έναντι των πολιτικών του αντιπά-λων. Αντέδρασε διατάζοντας τη βίαιη κατα-στολή των κινητοποιήσεων, με αποτέλεσμα το θάνατο τριών διαδηλωτών και τον τραυματι-σμό τουλάχιστον άλλων πενήντα. Η προκλητι-κότητα του Μπερίσα συνεχίστηκε, καθώς κα-τηγόρησε την αντιπολίτευση για πραξικόπημα και τόνισε ότι «σε κάθε στάδιο της εξέλιξής του θα λάβει την απαραίτητη απάντηση, όπως στις 21 Ιανουαρίου». Ο αλβανός πρωθυπουρ-γός εκτόξευσε κατηγορίες προς κάθε κατεύ-θυνση, ακόμα και κατά της Γενικής Εισαγγε-λέως, Ίνα Ράμα. Την χαρακτήρισε «συνδιορ-γανώτρια του πραξικοπήματος», εξαιτίας των ενταλμάτων σύλληψης για έξι μέλη των σωμά-των ασφαλείας, μετά το θάνατο των τριών δι-αδηλωτών. Παράλληλα, ο Μπερίσα συνεχάρη τα μέλη της εθνικής φρουράς και των σωμά-των ασφαλείας για την αποφασιστικότητα και το κύρος, με το οποίο υπερασπίστηκαν τους κρατικούς θεσμούς!

Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους, ανακοίνω-σαν ότι θα έστελναν εμπειρογνώμονες «για να βοηθήσουν τις αλβανικές αρχές στις έρευ-νες για τα γεγονότα», μετά από αίτημα της Ρά-μα. Παράλληλα η Ουάσινγκτον, μέσω της πρε-σβείας της στα Τίρανα, ζήτησε από τον Μπε-ρίσα αποκλιμάκωση της πολιτικής έντασης. Αποτέλεσμα αμερικανικών πιέσεων ήταν η ματαίωση συγκέντρωσης του Δημοκρατικού Κόμματος που προγραμμάτιζε το κυβερνών κόμμα για χθες, Σάββατο. Όσο για τις Βρυ-ξέλλες, μέσω του μεσολαβητή τους για την πο-

λιτική κρίση στην Αλβανία, Μ. Λάιτσακ, δια-μήνυσαν πως «η ΕΕ θέλει η Αλβανία να βα-δίσει προς ένα ευρωπαϊκό κλίμα». Κάτι που η κυβέρνηση Μπερίσα δεν πέτυχε, παρά τη αμέριστη στήριξη που απλόχερα της πρόσφε-ρε η Δύση.

Τόσο η Ουάσινγκτον, όσο και οι Βρυξέλλες αντιλαμβάνονται πλέον ότι ο Μπερίσα δεν εί-ναι ο ηγέτης στον οποίο μπορούν να στηρίζο-νται για την προώθηση των συμφερόντων τους στην περιοχή.

Οι διαδικασίες ένταξης στην ΕΕ και η ανα-βάθμιση του ρόλου της Αλβανίας στα Βαλ-κάνια, που επιχειρούν Βρυξέλλες και ΗΠΑ έχουν παγώσει, καθώς ο Ράμα, μετά την κα-ταγγελία για νοθεία στις εκλογές του 2009, αρνήθηκε να αναγνωρίσει το αποτέλεσμά τους και δεν συμμετέχει στην κοινοβουλευτι-κή διαδικασία. Τα τελευταία γεγονότα και οι θάνατοι των διαδηλωτών βαθαίνουν το πολιτι-κό ρήγμα στη χώρα, απονομιμοποιούν την κυ-βέρνηση στη συνείδηση της πλειοψηφίας των πολιτών και οδηγούν σε επιτάχυνση σημαντι-κών εξελίξεων.

Ο Μπερίσα αποδεικνύεται τροχοπέδη στα σχέδια της Δύσης και ήδη αναζητείται ο αντι-καταστάτης του. Το αν ο Ράμα θα είναι ο επό-μενος εκλεκτός της Ουάσινγκτον και των Βρυ-ξελλών στην Αλβανία αποτελεί ζήτημα ελάσ-σονος σημασίας για το μέλλον του αλβανικού λαού. Ο Ράμα, όπως και ο Μπερίσα, είναι άν-θρωποι που σε καμία περίπτωση δεν θα επιδί-ωκαν τη χειραφέτηση του αλβανικού λαού και την αποδέσμευσή του από τις ξένες δυνάμεις.

Η ανατροπή αντιδραστικών, αυταρχικών και διεφθαρμένων καθεστώτων που εξέθρε-ψε η Ουάσινγκτον επί δεκαετίες, αλλάζει τα δεδομένα σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο, χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει την ανά-δειξη προοδευτικότερων κυβερνητικών σχη-μάτων.

n ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΣΜΑ

ΑΛΒΑΝΙΑ

Συνεχίζονται οι αντιδράσεις των φοιτητών σε όλη την Ευρώπη σε μια προσπάθεια να αποκρου-στούν οι επιθέσεις των κυβερνή-σεων στην εκπαίδευση υπό της οδηγίες της ΕΕ. Μετά την Ιρλαν-δία, την Ιταλία και την Αγγλία ήρ-θε η σειρά του ολλανδικού φοιτητι-κού κινήματος να κατέβει στο δρό-μο. Έτσι, την Παρασκευή 21 Γενά-ρη πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτε-ρη φοιτητική διαδήλωση στην Ολ-λανδία μετά τη δεκαετία του 1980 στη Χάγη με την συμμετοχή πάνω από 20.000 φοιτητών και 1.100 κα-θηγητών. Η παν-ολλανδική διαδή-

λωση πραγματοποιήθηκε ως συνέ-χεια δύο άλλων ημερομηνιών - φοι-τητικών διαμαρτυριών (29 Νοέμ-βρη και 10 Δεκέμβρη όπου πραγ-ματοποιήθηκαν κατά τόπους πο-ρείες) και ως αντίδραση στα μέτρα της ολλανδικής κυβέρνησης για πε-ρικοπές στην ανώτατη εκπαίδευση: Eπιβολή προστίμου 3.000 ευρώ σε κάθε φοιτητή για κάθε ένα επιπλέ-ον έτος σπουδών, επιβολή προστί-μου 6.000 ευρώ στο πανεπιστήμιο για κάθε φοιτητή που καθυστερεί να πάρει πτυχίο, κατάργηση φοιτη-τικού επιδόματος και δωρεάν μετα-φορών στους ολλανδούς μεταπτυ-χιακούς φοιτητές, περικοπές 20% της χρηματοδότησης στην ανώτατη εκπαίδευση.

Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας διοργανώθηκε σε ένα απομονωμέ-νο από το κέντρο της Χάγης (χαρα-

κτηριστικό των προσπαθειών των διοργανωτών –φοιτητικές ενώσεις, πανεπιστήμια– να κατευνάσουν από πριν τις αντιδράσεις των δια-δηλωτών) χώρο με ομιλίες από δι-άφορους εκπροσώπους. Το απο-κορύφωμα ήταν στο τέλος των ομι-λιών όταν στο βήμα ανέβηκε, κα-λεσμένος από τους διοργανωτές ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας. Η από-κριση των διαδηλωτών ήταν ενθαρ-ρυντική: Γιουχαΐσματα, ντομάτες και αυγά ανάγκασαν τον υπουργό να εγκαταλείψει την εξέδρα.

Η διαδήλωση χαρακτηρίστη-κε από την πολύ μεγάλη συμμετο-χή των φοιτητών, την αγωνιστική τους διάθεση (παρόλη την προσπά-θεια ενσωμάτωσης των διαθέσεων αυτών από τους γραφειοκρατικούς φοιτητικούς συλλόγους και τις φοι-τητικές ενώσεις) και την απάντηση

της ολλανδικής κυβέρνησης. Ειδι-κότερα, την αναίτια βίαιη καταστο-λή των ειρηνικών ενεργειών (διαδή-λωση έξω από την Βουλή αλλά και το υπουργείο Παιδείας από μεγά-λο κομμάτι των φοιτητών) από την ολλανδική αστυνομία: αποτέλεσμα οι 28 συλλήψεις και οι πολλοί τραυ-ματισμοί.

Το φοιτητικό κίνημα στην Ολ-λανδία και η ριζοσπαστικοποίη-σή του βρίσκονται σε πολύ αρχικό στάδιο με την έλλειψη της μαζικής δράσης και της συλλογικής συνείδη-σης και κουλτούρας να είναι έκδηλη στην τεράστια πλειοψηφία του. Ρι-ζοσπαστικά σχήματα τα οποία βρί-σκονται σε κάποια πανεπιστήμια προσπαθούν να έχουν κάποια πα-ρέμβαση. Παρ’ όλα αυτά κάποια κι-νηματικά γεγονότα αναμένεται να ακολουθήσουν.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΠΕΡΙΣΑΤροχοπέδη πλέον ο πρωθυπουργός για ΗΠΑ και Βρυξέλλες

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ

Ορντινάντσα του Ισραήλ o Αμπάς!Π ρωτοφανές ξεπούλημα, στα όρια

της προδοσίας των Παλαιστινίων από την Παλαιστινιακή Αρχή του Μαχ-μούντ Αμπάς έφεραν στο φως της δη-μοσιότητας έγγραφα και χιλιάδες τηλε-γραφήματα που αποκάλυψαν η βρετα-νική εφημερίδα Γκάρντιαν και το αραβι-κό δορυφορικό δίκτυο Αλ Τζαζίρα.

Οι αποκαλύψεις έκαναν λόγο για

πρόταση των Παλαιστινίων στο Ισραήλ να κρατήσει όλους τους εποικισμούς που έκτισε παράνομα στην Ιερουσα-λήμ, μετά τον πόλεμο του '67 εκτός από έναν, τον Χαρ Χομά. Σε αντάλ-λαγμα ζήτησαν ισραηλινά εδάφη, με-ταξύ των οποίων και θύλακα κοντά στη γραμμή Ισραήλ - Δυτικής Όχθης, όπου τώρα κατοικούν Ισραηλινοί Άρα-βες, πρόταση που απορρίφθηκε από τους Ισραηλινούς. Επίσης πρότείναν να τεθεί προσωρινά (μέχρις ότου βρε-θεί μόνιμη λύση) υπό διεθνή έλεγχο (ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία, Ιορδανία και Αίγυπτος) η περιοχή του τεμένους Αλ Ακσά, που θεωρείται από τις ιερότε-ρες των μουσουλμάνων, αλλά τη δι-εκδικούν οι Ισραηλινοί θεωρώντας ότι εκεί ήταν κτισμένος ο ναός του Σολο-μώντος. Από τις μυστικές διαπραγμα-τεύσεις δεν ξέφυγε το θέμα των προ-σφύγων. Η Παλαιστινιακή Αρχή μετέ-τρεψε το σταθερό αίτημα των Παλαι-στινίων για επιστροφή όλων των προ-σφύγων από το 1948 και των παιδιών τους, συνολικά 5 εκατ. ανθρώπων σε επιστροφή 10.000 Παλαιστινίων στο Ισ-ραήλ κάθε χρόνο, επί δέκα χρόνια, δη-λαδή 100.000 συνολικώς.

Σύμφωνα με τη Γκάρντιαν, από τα χιλιάδες τηλεγραφήματα προκύπτει ιδιαίτερα στενή συνεργασία της Πα-λαιστινιακής Αρχής με τις αρχές ασφα-λείας και τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ στην υπονόμευση του ρόλου της Χαμάς, ενώ επιβεβαιώνεται η πλη-ροφορία που είχε διαρρεύσει από το WikiLeaks ότι η ηγεσία του προέδρου Αμπάς ήταν ενήμερη για την ισραηλι-νή επιδρομή στη Γάζα που στοίχισε τη ζωή τουλάχιστον 1.400 ανθρώπων.

Ταυτόχρονα εντυπωσιακή είναι και η παρουσίαση των ίδιων των επίσημων διαπραγματευτών των Παλαιστινίων, όπως γίνεται στα έγγραφα που διέρ-ρευσαν. Οι υπεύθυνοι, ανάμεσά τους και σημερινός επικεφαλής των Παλαι-στίνιων διαπραγματευτών Σαέμπ Ερε-κάτ, εμφανίζονται με συμπεριφορά ορι-ακά δουλική απέναντι στους Ισραηλι-νούς και τους Αμερικάνους, ενώ εμ-φανίζεται να παραδέχεται στον εκπρό-σωπο του Ομπάμα στην Ουάσινγκτον, Τζόρτζ Μίτσελ, ότι παρά τις υποχωρή-σεις του δεν του έχουν πια αφήσει για προκάλυμμα ούτε «ένα φύλλο συκής».

Η Παλαιστινιακή Αρχή αρνείται σθε-ναρά τις αποκαλύψεις, αποδίδοντας τα έγγραφα στο Ισραήλ. Όμως οι μέ-χρι τώρα δικαιολογίες δεν φαίνεται να μπορούν να καθησυχάσουν τον παλαι-στινιακό λαό, που βρίσκεται στη δεινή θέση να είναι ο μόνος που δεν μπορεί να ακουστεί.

KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 Δ IEΘNH ΠPIN / 23

Τρίζει ο θρόνος του αιγύπτιου δικτάτορα Χόσνι Μουμπάρακ, εκλεκτού φίλου των Αμερικανών και του Γιώργου Παπανδρέου

και στήριγμα του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, μετά τις μαζικότατες λαϊκές διαμαρτυρίες που συνταράσσουν τη χώρα

από τη μια άκρη ως την άλλη. Το κρεσέντο κρατικής βίας, με 24 νεκρούς, αδυνατεί να σταματήσει την οργή.

«Έξω η σαπίλα» από το Μαγκρέμπn ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

Μ ουμπάρακ, η Σαουδική Αραβία σε περιμένει!» εί-ναι το σύνθημα που δο-νεί την τελευταία εβδομά-δα τους δρόμους της Αιγύ-

πτου, συνδέοντας έτσι άμεσα το παράδειγ-μα της πτώσης και φυ-γής του δικτάτορα της Τυνησίας, Μπεν Αλί, με την ελπίδα και την εξέγερση που φαίνε-ται να έφτασε στην Αίγυπτο. Τα γεγονό-τα της Τυνησίας φαί-νεται πως έπαιξαν καταλυτικό ρόλο, μι-ας και ήδη από τις τε-λευταίες μέρες του καθεστώτος Μπεν Άλι οι Αιγύπτιοι εί-χαν ξεκινήσει τις δι-αδηλώσεις αλληλεγ-γύης προς τους Τυνή-σιους, που μετατρά-πηκαν σιγά και στα-θερά σε διαδηλώσεις αμφισβήτησης της δι-κής τους αυταρχικής κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση Μουμπάρακ βρίσκεται στο τιμόνι της Αιγύπτου τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια, αποτελώντας έναν ισχυρό σύμμαχο στην περιοχή για τις ΗΠΑ και παίζοντας το διαμεσολαβητή στη σχέση Ισραήλ και Παλαιστινίων, υποστηρίζοντας την πιο εν-δοτική γραμμή. Δεν είναι τυχαίο ότι η ετή-σια στρατιωτική βοήθεια στην Αίγυπτο από τις ΗΠΑ φτάνει τα 1,3 δισ. δολάρια, ένας αριθμός που μαζί με το ποσό που λαμβάνει το Ισραήλ ανέρχεται στο 20% των χρημά-των που προσφέρει η Ουάσινγκτον σε όλο τον πλανήτη. Σε μια ουσιαστικά στρατιω-τικοποιημένη χώρα, με τις δυνάμεις ασφα-λείας κάθε είδους (αστυνομία και στρατό) να είναι δυσανάλογο ποσοστό του πληθυ-σμού, στον αντίποδα βρίσκεται η εξαθλίω-ση. Στην Αίγυπτο των 81 εκατ. κατοίκων, το 60% είναι κάτω των 30 ετών και από αυ-τούς το 90% άνεργοι, το 40% ζει με λιγότε-ρα από 2 δολάρια την ημέρα και το 1/3 εί-ναι αναλφάβητοι.

Το εκρηκτικό ντόμινο αντιδράσεων χρειαζόταν μόνο ένα σπρώξιμο για να ξε-κινήσει, και φαίνεται ότι αυτό δόθηκε από τις εξελίξεις στην Τυνησία. Και αν πριν δύο χρόνια οι μεγάλες εργατικές απεργίες που έγιναν στην Αίγυπτο δεν είχαν παρά μικρά και αποσπασματικά αποτελέσματα, άφη-σαν πίσω τους μορφές οργάνωσης όπως το «Κίνημα της 6ης Απριλίου» που φαίνεται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στο κίνημα νέ-ων, ανέργων και εργαζόμενων που τις τε-λευταίες μέρες έχει ξεχυθεί στους δρόμους όλων των μεγάλων πόλεων της Αιγύπτου απειλώντας ουσιαστικά το καθεστώς. Ορι-σμένοι συνδικαλιστές κατάφεραν να θέσου-νε ένα ελάχιστο πλαίσιο διεκδικήσεων –μί-λησαν για αυξήσεις στους κατώτατους μι-σθούς, επιδόματα ανεργίας, δημοκρατικά δικαιώματα, συνταγματικές μεταρρυθμί-σεις—ως η μόνη οργανωμένη δύναμη που φαίνεται να παίζει κάποιο ρόλο.

Ολόκληρη την εβδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε από διαδηλώσεις με αποκο-

ρύφωμα την Παρασκευή, τη «Μέρα της Ορ-γής» που συντάραξε όλη την Αίγυπτο. Από το Κάιρο και την Αλεξάνδρεια, μέχρι το Σουέζ, το Πορτ Σάιντ, τη Ντιμγιάτ οι δια-δηλωτές κατέστρεψαν γραφεία του κόμμα-τος του Χ. Μουμπάρακ, κατέλαβαν αστυ-

νομικά τμήματα, έσπασαν τον αστυνομι-κό κλοιό καταλαμβάνοντας τη συμβολική Πλατεία Απελευθέρωσης. Και όλα αυτά σε ένα πρωτοφανές σκηνικό καταστολής από το καθεστώς που έχει ήδη οδηγήσει στο θά-νατο 24 διαδηλωτές, εκατοντάδες τραυμα-τίες και χιλιάδες συλλήψεις και είχε προ-αναγγελθεί από τον υπουργό Εσωτερικών της χώρας όταν είχε κάνει λόγο για χρήση

«αποφασιστικών μέτρων». Το καθεστώς κατέφυγε μέχρι και στη φίμωση του διαδι-κτύου και της κινητής τηλεφωνίας, ρίχνο-ντας τα δίκτυα, ώστε να αποτρέψει την αυ-θόρμητη οργάνωση των διαδηλώσεων ενώ δεν δίστασε να καταφύγει στην απαγόρευ-ση κυκλοφορίας και την κάθοδο του στρα-τού στους δρόμους.

Σε αυτό το σκηνικό οι πολιτικές δυνά-μεις της χώρας κάνουν προσπάθεια να παί-ξουν πυροσβεστικό ρόλο. Ο Χόσνι Μου-μπάρακ καταφεύγει στην εξουσία του προ-σπαθώντας να τη διατηρήσει με τη χρήση ωμής καταστολής, ο Μοχάμεντ Ελ Μπα-ραντέι, πρώην επικεφαλής της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας, επέστρε-ψε στην Αίγυπτο την Πέμπτη από τη Βιέν-νη δηλώνοντας ότι «η επιθυμία του αιγυπτι-ακού λαού για αλλαγή θα πρέπει να γίνει

σεβαστή» ενώ η μεγαλύτερη αντιπολιτευτι-κή δύναμη, η Αδελφότητα των Μουσουλμά-νων, έχοντας κρατήσει αποστάσεις για μέ-ρες από τις κινητοποιήσεις δήλωσε τη συμ-μετοχή της στη «Μέρα της Οργής» τη στιγ-μή που 20 τουλάχιστον μέλη της έχουν συλ-

ληφθεί την τελευταία εβδομάδα.

Με την ειρωνεία το κόμμα του Χόσ-νι Μουμπάρακ να εί-ναι το δεύτερο κόμ-μα - μέλος που φέρ-νει σε δύσκολη θέση τη Σοσιαλιστική Διε-θνή τον τελευταίο μή-να, και την Ευρώπη να κάνει εκκλήσεις για υιοθέτηση πολι-τικών μεταρρυθμίσε-ων, η διεθνής κοινό-τητα των εκμεταλλευ-τών της περιοχής πα-ρακολουθεί πανικό-βλητη την «αποστα-θεροποίηση» να εξα-πλώνεται.

Ακόμα και στην Τυνησία, οι συνεχιζόμενες προσπάθειες να οριοθετηθεί η εξέγερση των ανέργων σε μία αστική μεταβατική λύση που θα διατη-ρούσε το παλιό καθεστώς αλώβητο πέφτουν καθημερινά στο κενό. Η προσωρινή κυβέρ-νηση συνεργασίας του Γκανουσί βρίσκεται στο στόχαστρο όσο σε αυτή συμμετέχουν μέλη του καθεστώτος Αλί, με τους Τυνήσι-ους να συνεχίζουν τις καθημερινές διαδη-λώσεις με συνθήματα όπως «Διώξτε τη σα-πίλα» να εκφράζουν ουσιαστικά το κλίμα. Ο προσωρινός πρωθυπουργός αναγκάστη-κε ουσιαστικά να απολύσει υπουργούς του την εβδομάδα που πέρασε, ανάμεσά τους αυτόν των Εσωτερικών, Άμυνας, Οικονο-μίας και Εξωτερικών και να εκδώσει μέσω της Ιντερπόλ διεθνές ένταλμα σύλληψης του δικτάτορα Μπεν Αλί. Όλα αυτά με τους Τυ-νήσιους να έχουν οργανώσει μέχρι και κα-τάληψη του χώρου έξω από τα γραφεία του Γκανουσί και να μην υποχωρούν σε απαγο-ρεύσεις κυκλοφορίας και πορειών.

Κι ενώ το κεντρικό συνδικάτο της Τυνη-σίας UGGT αρνείται να συμμετέχει πλέ-ον στην προσωρινή κυβέρνηση και ο ηγέ-της του ισλαμικού κόμματος Εναχντά, Τα-χίντ Γκανονούτσι, επιστρέφει στην Τυνησία μετά από 20 χρόνια εξορίας στο Λονδίνο «ως απλός πολίτης», το στρατό να έχει πά-ρει ξεκάθαρη θέση στο πλάι του λαού και τις γενικές απεργίες να συνεχίζονται ακό-μα, οι εξελίξεις στη χώρα παραμένουν ρευ-στές αλλά και μεταδοτικές.

Και αυτή η μετάδοση του μικροβίου της διεκδίκησης αλλά και της ελπίδας για τους καταπιεσμένους ότι αυτή μπορεί να οδηγή-σει σε νίκη, είναι που κάνει την περιοχή για άλλη μια φορά να γίνεται το παγκόσμιο επί-κεντρο. Επίκεντρο ανησυχίας για τους ισχυ-ρούς που βλέπουν την «ανησυχία» να εξα-πλώνεται στην Παλαιστίνη, το Λίβανο, την Υεμένη, την Ιορδανία και το Αμάν με δια-δηλώσεις συμπαράστασης αλλά και επίκε-ντρο ενδιαφέροντος και ανάτασης για τους λαούς που γίνονται μάρτυρες της δύναμης του αγώνα.

Οργή της Δύσης για την κυβέρνηση της Χεζμπολάχn ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΣΜΑΣ

Η Χεζμπολάχ και οι σύμμαχοί της στο Κοινοβού-λιο του Λιβάνου εξασφάλισαν την αναγκαία κοι-νοβουλευτική υποστήριξη για να ορίσουν το δικό τους υποψήφιο για την πρωθυπουργία, τον Να-τζίμπ Μικάτι. Σε ψηφοφορία που πραγματοποι-ήθηκε την Τρίτη ο Νατζίμπ Μικάτι συγκέντρω-σε την ψήφο 68 βουλευτών, έναντι 60 του Σαάντ Χαρίρι. Η αποχώρηση της Χεζμπολάχ από την κυβέρ-νηση Χαρίρι ήλθε με φόντο την έρευνα που δι-εξάγει το εντελώς αναξιόπιστο ειδικό δικαστή-ριο του ΟΗΕ σχετικά με τη δολοφονία του πρώ-ην πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι το 2005. Η σιιτική οργάνωση αρνείται οποιαδήπο-τε ανάμειξη στη δολοφονία, και καταγγέλλει συ-νωμοσία του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτει-ών. Υπενθυμίζεται ότι η αποχώρηση της Χεζ-μπολάχ και των συμμάχων της στις 12 Γενάρη έγινε ύστερα από την άρνηση του φιλοδυτικού Σαάντ Χαρίρι, γιου του δολοφονηθέντος πρω-θυπουργού, να καταγγείλει το ειδικό δικαστή-ριο του ΟΗΕ. Το εδρεύον στη Χάγη Ειδικό Δικα-στήριο για το Λίβανο εξέδωσε απόρρητο κατη-γορητήριο για την υπόθεση, το περιεχόμενο του οποίου θα δημοσιοποιηθεί στις αμέσως επόμε-νες εβδομάδες. Η Χεζμπολάχ στήριξε την νέα Κυβέρνηση με μία

ρήτρα ότι: Θα διακόψει οποιαδή-ποτε σχέση με το ειδικό δικαστή-ριο του ΟΗΕ που στήθηκε, ανα-καλώντας παράλληλα τους λιβα-νέζους δικαστές και εισαγγελείς που συνεργάστηκαν μαζί του έως σήμερα. Οι επόμενες δύο εβδομά-δες θα είναι απόδειξη για αυτό.Οι πολιτικοί αντίπαλοι της Χεζ-μπολάχ από τη Δύση είναι εμφα-νώς θορυβημένοι. Οι διεφθαρμέ-νες φιλοδυτικές κυβερνήσεις στο

ένα μετά το άλλο αραβικό κράτος, δεν μπορούν πλέον να κρατηθούν στην εξουσία. Κάτω από την πίεση των κοινωνικών εξεγέρσεων, βρίσκο-νται με την πλάτη στον τοίχο. Με ανακοίνωση που εξέδωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ζητά από τη νέα κυβέρνηση του Λιβάνου να μην καθαιρέσει τους αξιωματούχους που ασχολήθηκαν έως σή-μερα με την υπόθεση της δολοφονίας Χαρίρι. Η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλί-ντον δήλωσε λίγο πριν την ανακοίνωση πως το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Λιβάνου είναι πλέ-ον ελεγχόμενη από τη Χεζμπολάχ «θα έχει σα-φώς επιπτώσεις» στις σχέσεις του Λιβάνου με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Κι αυτό παρότι πρόκει-ται για μια νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση!Η Γαλλία μέσω του υπουργείου Εξωτερικών, ζή-τησε από τη μελλοντική κυβέρνηση να τηρήσει τις διεθνείς υποχρεώσεις που έχουν επιβληθεί στο Λίβανο, κυρίως σε ό,τι αφορά το ειδικό δι-καστήριο. Από την άλλη μεριά, η επιρροή της φιλοδυτικής Σαουδικής Αραβίας στα εσωτερικά του Λιβάνου, περνάει στη Συρία. Τα κέρδη για τη Δαμασκό από την τρέχουσα κατάσταση είναι αρκετά. Το 1976, ο τέως πρόεδρος της Συρίας, Χαφέζ Αλ Άσαντ, είχε στείλει τους στρατιώτες του στο Λίβανο για να αποτρέψει την απελευ-θέρωση της Παλαιστίνης φοβούμενος ότι αυτό θα οδηγήσει σε εξασθένιση της Συρίας. Ωστό-σο, ο Μπασάρ Αλ Άσαντ, σε αντίθεση με τον πατέρα του, βρίσκεται στα πρόθυρα της συναί-νεσης σε μια τέτοια κατάσταση ξέροντας ότι το Ιράν θα είναι αυτό που θα βρίσκεται στην πρώ-τη γραμμή σε περίπτωση πολέμου με το Ισρα-ήλ, όχι η Συρία. Το Ισραήλ εννοείται ότι δεν πρόκειται να δε-χθεί ένα υπουργικό συμβούλιο στη Βηρυτό που να κυριαρχείται από τη Χεζμπολάχ. Ήδη τις τε-λευταίες μέρες οι προκλήσεις του έχουν εντα-τικοποιηθεί. Για παράδειγμα μία ισραηλινή πε-ρίπολος παραβίασε τα νότια σύνορα του Λιβά-νου, συλλαμβάνοντας παρανόμως ένα φουκαρά αγρότη. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι οι ισραηλινές προκλήσεις προς το Λίβανο θα αυ-ξηθούν. Αυτή τη φορά με ενισχυμένη αμερικα-νική ενθάρρυνση που θα έχει στρατηγικό σκο-πό μία μελλοντική σύγκρουση που να παραλύ-σει τη Χεζμπολάχ. Όπως συνέβη με τον πόλε-μο των 33 ημερών. Μόνο που τα αποτελέσματα δεν επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες Αμερικάνων και Ισραηλινών…

Το κοινωνικό ζήτημα βαθύτερη αιτία

των διαμαρτυριών στην Αίγυπτο καθώς

το 90% των νέων είναι άνεργοι

EKTOΣ OPIΩN n ΜΙΧΑΛΗΣ ΨΥΛΟΣ

H αυτοκρατορία σημαδεύει ξανά τη Λατινική Αμερική

Τ α τελευταία χρόνια, η κυβέρ-νηση Ομπάμα είχε αφήσει τη Λατινική Αμερική έξω από το στόχαστρό της, εστιάζοντας την εξωτερική της πολιτική

στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και άλλες θερ-μές εστίες έντασης. Αλλά αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει.

«Υπάρχει πλέον συναίνεση στους πο-λιτικούς κύκλους της Ουάσινγκτον ότι το νέο Κογκρέσσο –με ενισχυμένη τη θέση των Ρεπουμπλικανών– θα ασκήσει πίε-ση στην κυβέρνηση να λάβει πιο σκληρή

πές του Κογκρέσου έχουν αλλάξει χέρια και ελέγχονται από «γεράκια» που θεω-ρούν ότι ο Ομπάμα είναι υπερβολικά «μα-

λακός» με τον Ούγκο Τσά-βες και τους συμμάχους του στην περιοχή» προσθέ-τει η αμερικανική εφημερί-δα. Πολλοί Λατινοαμερικά-νοι έτρεφαν μέχρι τώρα με-γάλες ελπίδες ότι η κυβέρ-νηση Ομπάμα θα φέρει μια νέα προσέγγιση στις σχέ-σεις αμερικανικού Βορ-ρά - Νότου,αλλά τωρα λένε ότι βλέπουν μικρή διαφορά από την κυβέρνηση Μπους. «Η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει και το βλέ-πω με θλίψη», λέει ο πρώ-ην πρόεδρος της Βραζιλίας, Λουίς Λούλα ντα Σίλβα.

Η πρακτική των πραξικοπημάτων στη Λατινική Αμερική αναβίωσε άλλωστε στις 30 Σεπτέμβρη 2010 με την αποτυχημένη απόπειρα ανατροπής του προέδρου του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα. Ο Λευκός Οί-κος υποστήριξε το πραξικόπημα ενάντια στον Πρόεδρο της Ονδούρας, Μανουέλ Σελάγια, στις 29 Ιούνη 2009, στέλνοντας έναν ψυχρό άνεμο σε ολόκληρη τη Λατι-νική Αμερική, και δίνοντας θάρρος στους

ακροδεξιούς κύκλους που βλέπουν τους caudillos ως απάντηση στην προοδευτι-κή στροφή της περιοχής.

Ο Ομπάμα άλλωστε, κάνει πλέον στρο-φή προς την πολιτική των Ρεπουμπλικά-νων, όπως έδειξε και η ομιλία του για την Κατάσταση της Ένωσης την περασμένη Τρίτη. «Ο αμερικανός πρόεδρος αγωνίζε-ται να κερδίσει την υποστήριξη των μεγά-λων επιχειρήσεων στην εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές του 2012. Έχει μετα-μορφωθεί σε τέτοιο βαθμό, που εξελίσ-σεται στον πιο φιλικό προς τις μεγάλες επιχειρήσεις πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ» σημειώνει ο οικονομολόγος Μάικ Γουίτνει.

Η Λατινική Αμερική δεν είναι όμως πλέον ένα προσάρτημα στον κολοσσό του Βορρά, αλλά ενισχύει την ανεξαρτη-σία της. Το 2011 δεν είναι στο ίδιο ση-μείο που ήταν πριν από μια γενιά, όταν η εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων οικο-νομικών δογμάτων της Σχολής του Σικά-γου έσπρωξε όλη την ήπειρο στην κατα-στροφή. Ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυ-ξης έχει ξεπεράσει τις ΗΠΑ και την Ευρώ-πη. Οι προοδευτικές και αριστερές κυβερ-νήσεις έχουν περιορίσει την ακραία φτώ-χεια κατά 70%. Η περιοχή έχει αυξήσει τις σχέσεις της με χώρες όπως η Κίνα, η Νό-τια Αφρική και η Ινδία. Η μία μετά την άλ-λη, οι χώρες της Λατινικής Αμερικής ανα-

γνωρίζουν το παλαιστινιακό κράτος με βά-ση τα σύνορα πριν από το 1967.

Η Κίνα είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Βραζιλίας και κά-νει επενδύσεις σε όλη την Νότια Αμερική, κάτι που δεν μπορεί να ανεχτεί η Ουάσιν-γκτον, καθώς «το δόγμα Μονρόε του 1823 ισχύει πάντα» όπως γράφει το αμερικανι-κό περιοδικό CounterPunch.

Ήδη το Κογκρέσο προσπαθεί να κατα-πνίξει τις ξένες επενδύσεις στην Κούβα για την άντληση πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η ισπανική εταιρεία Repsol και η ιταλική Eni για να αποφύγουν ενδεχόμε-νες αμερικανικές κυρώσεις, έστησαν μια εταιρεία στην… Κίνα, για να κάνει έρευ-νες στην Κούβα.

Η κατάσταση παραμένει βέβαια εύ-θραυστη. Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών κλείνει, αλλά εξακολουθεί να εί-ναι σημαντικό. Οι οικονομίες της περιο-χής αναπτύσσονται μεν με 6% κατά μέ-σο όρο, αλλά μπορούν εύκολα να εκτρο-χιαστούν από εσωτερικές και εξωτερικές κρίσεις.

Σκοταδισμός στην Ουγκάντα

Ένας από τους γνωστότερους υποστηρικτές των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων στην Ουγκάντα δο-λοφονήθηκε την περασμένη εβδο-μάδα. Ο Ντέιβιντ Κάτο είχε ταχθεί ενάντια σε νομοσχέδιο που θα επέ-βαλε τη ποινή του θανάτου σε ομο-φυλόφιλους, ενώ καταδίκαζε τοπι-κές εφημερίδες που καλούσαν τους πολίτες να σκοτώνουν όσους έχουν διαφορετικές σεξουαλικές προτιμή-σεις. Το πογκρόμ εναντίον των ομο-φυλόφιλων έχει τις ρίζες του σε ομά-δες ακροδεξιών ευαγγελιστών ιερα-πόστολων που έφτασαν στην περι-οχή από τις ΗΠΑ. Πρόκειται ουσι-αστικά για μια ακόμη παράπλευρη απώλεια της αμερικανικής παρέμ-βασης που στόχο έχει το γεωστρα-τηγικό έλεγχο της περιοχής και τη συνδρομή των ενόπλων δυνάμεων της Ουγκάντα σε τοπικές συρρά-ξεις. Η Ουάσινγκτον στέλνει για το λόγο αυτό και οικονομική βοήθεια μέσω οργανώσεων αρωγής του Στέ-ιτ Ντιπάρμτεντ, όπως η USAID. Οι ιεραπόστολοι που έφτασαν μα-ζί με την αμερικανική βοήθεια κη-ρύσσουν μορφές μεσαιωνικού σκο-ταδισμού και απαγορεύουν τη χρή-ση προφυλακτικών – γεγονός στο οποίο αποδίδεται η ραγδαία αύξη-ση των κρουσμάτων του AIDS τα τε-λευταία χρόνια.

Φως για Αλιέντε

Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες με-τά το πραξικόπημα της CIA και του Πινοσέτ στη Χιλή οι αρχές της χώ-ρας αποφάσισαν να ερευνήσουν για πρώτη φορά τα αίτια θανάτου του σοσιαλιστή προέδρου, Σαλβα-δόρ Αλιέντε. Η επίσημη εκδοχή της χούντας του Πινοσέτ ότι αυτοκτόνη-σε μέσα στο προεδρικό μέγαρο δεν αμφισβητήθηκε ποτέ και κατάφε-ρε να περάσει σε μεγάλο τμήμα της ιστοριογραφίας παρά το γεγονός πως όλες οι ενδείξεις συνηγορού-σαν στο ότι έδινε μάχη μέχρι την τε-λευταία στιγμή μαζί με την προσω-πική του φρουρά και στενούς συνερ-

γάτες του. Η περίπτωση του Αλιέ-ντε είναι μια από τις 726 περιπτώ-σεις θανάτων κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος, οι οποίες δεν διε-ρευνήθηκαν ποτέ από τις αρχές. Η «επιτροπή αλήθειας» του 1991 είχε ανακοινώσει ότι το καθεστώς του Πινοσέτ ευθυνόταν για τη δολοφο-νία 3.797 ανθρώπων γεγονός που είχε επιτρέψει την άσκηση διώξεων σε περίπου 600 αξιωματούχους του στρατού και ορισμένους δημοσίους υπαλλήλους.

Κτηνωδία Ισραηλινών

Έντονες αντιδράσεις προκάλε-

σε στην Τουρκία το πόρισμα των ισραηλινών αρχών με το οποίο ου-σιαστικά αθωώνουν τους εαυτούς τους για την επέμβαση στο Στόλο της Ελευθερίας και την εκτέλεση εννέα ακτιβιστών. Στο δικό τους πόρισμα οι τούρκοι εμπειρογνώ-μονες αποδεικνύουν ότι οι ισρα-ηλινοί κομάντος είχαν αρχίσει να πυροβολούν πριν επιχειρήσουν να επιβιβαστούν στα πλοία και πως από αυτά τα πυρά σκοτώθηκαν κα-τά πάσα πιθανότητα οι δυο πρώ-τοι ακτιβιστές. Παλαιότερη ιατρο-δικαστική έκθεση αποκάλυπτε ότι αρκετά από τα θύματα πυροβολή-θηκαν σχεδόν εξ επαφής στο πρό-σωπο, ενώ είχαν ήδη ακινητοποι-

ηθεί. Εν τω μεταξύ το κυπριακό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνω-σε την Παρασκευή ότι το Ισραήλ απέρριψε πρόταση που είχε κατα-τεθεί από την ΕΕ να χρησιμοποι-ούνται λιμάνια της Κύπρου για το θαλάσσιο ανεφοδιασμό της Γάζας. Η κατάσταση βέβαια παραμένει ρευστή δεδομένων των εξελίξεων στην Αίγυπτο αλλά και της προε-τοιμασίας του Στόλου της Ελευθε-ρίας ΙΙ που ετοιμάζει το επόμενο ταξίδι του για την άνοιξη.

Το ισραηλινό λόμπι εν δράσει

Την ίδια ώρα στις ΗΠΑ ένας ακόμη ακαδημαϊκός έπεφτε θύ-μα ισχυρών πιέσεων από το ισρα-ηλινό λόμπι που ζήτησε και πέτυ-χε την απομάκρυνσή του από το πανεπιστήμιο του Μπρούκλιν για τις φιλοπαλαιστινιακές του θέσεις. Ο διδακτορικός φοιτητής Κρίστο-φερ Πέτερσεν Όβερτον, ο οποί-ος θα ξεκινούσε να διδάσκει στο πανεπιστήμιο είχε ως αντικείμενο έρευνας τις επιθέσεις αυτοκτονί-ας. Η διοίκηση του πανεπιστημίου, η οποία είχε εγκρίνει την πρόσλη-ψη έκρινε ότι τελικά δεν πληρού-σε τις τυπικές προϋποθέσεις αφού πρώτα δέχθηκε πιέσεις από φιλο-ισραηλινούς πολιτικούς που υπο-στήριζαν ότι «προωθεί ανοιχτά την τρομοκρατία». Σε συνεντεύ-ξεις που παραχώρησε ο Όβερτον σημείωσε ότι ίσως για πρώτη φο-ρά η επίθεση αφορά διδακτορι-κούς φοιτητές, που πραγματοποι-ούν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα στο πανεπιστήμιο, αφού συνήθως οι επιθέσεις του ισραη-λινού λόμπι στρέφονταν σε γνω-στούς καθηγητές, όπως λόγου χά-ρη ο Νόρμαν Βινκελστάιν.

γραμμή για τα αυταρχικά καθεστώτα της Βενεζουέλας, της Βολιβίας, της Νικαρά-γουας και της Κούβας» γράφει η εφημερι-δα Miami Herald. Ήδη οι βασικές επιτρο-

ΠEPIσκόπιο

Χωρίς αποτελέσματα συνεχίζονταν μέχρι χθες οι έρευνες για τους δράστες της βομβιστικής επίθεσης που στοίχισε τη ζωή 35 ανθρώπων στο αεροδρόμιο της Μόσχας την προηγούμενη Δευτέρα. Ο Μεντβέ-ντεφ πάντως προτίμησε να τα βάλει με χαμηλόβαθ-μους αστυνομικούς και να αυξήσει τα μέτρα κατα-

στολής των πολιτών. Μάταιος κόπος όταν τα εγκλή-ματα του ρωσικού στρατού στον Καύκασο έχουν δη-μιουργήσει χιλιάδες ορκισμένους εχθρούς της Μό-σχας, έτοιμους να γίνουν ανθρώπινες βόμβες για να εκδικηθούν για τη δολοφονία των παιδιών τους ή των γονιών τους…

24 / ΠPIN ΔIEΘNH KYPIAKH 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011