ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ ΑΕΜ: 5021 ΕΠΙΒΛΕΠΩΝ...

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ

1

ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΑΕΜ: 5021

ΕΠΙΒΛΕΠΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ:ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΘΕΜΑ ΠΤΥΧΙΑΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ : ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΚΑΙ

ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΥ ΣΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ

ΚΑΒΑΛΑ 2013


2

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Σκοπός της συγκεκριμένης πτυχιακής εργασίας είναι η μελέτη και ο σχεδιασμός των μηχανολογικών εγκαταστάσεων θέρμανσης και κλιματισμού ενός διώροφου ξενοδοχείου 30 κλινών. Ο στόχος είναι η κατασκευή των παραπάνω συστημάτων.

Τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για τη μελέτη έχουν ληφθεί με βάση τους ισχύοντες κανονισμούς για τη σχεδίαση και μελέτη μηχανολογικών εγκαταστάσεων κι έγινε έλεγχος για την ορθότητα τους.

Η μελέτη για των εγκαταστάσεων θέρμανσης και κλιματισμού έγινε με τη βοήθεια του προγράμματος 4Μ, ενώ όλα τα σχέδια σχεδιάστηκαν στο AUTOCAD 2007.

Σημαντική βοήθεια για την υλοποίηση αυτής της πτυχιακής εργασίας, είχαμε από τις σημειώσεις των καθηγητών καθώς και από βιβλία. Επίσης καθοριστική ήταν και η συμβολή και καθοδήγηση από τον κ. Ναμλή Θεόφιλο, ο οποίος ήταν και ο επιβλέπων της εργασίας αυτής.


3

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1:ΕΙΣΑΓΩΓΗ ............................................................................................. 4

1.1 ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ..................................................................................................... 4

1.2 ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟΝ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟ ............................................................................. 5

1.2 ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΣ .................................................................................................... 5

1.2.1 ΓΕΝΙΚΑ ........................................................................................................... 5

1.2.2 ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΥ ............................................................................. 6

1.2.2 ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΥ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΕΡΑ ..................................................... 7

1.2.2 ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΥ ΜΟΝΟ ΜΕ ΝΕΡΟ .................................................... 7

1.2.2 ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΥ ΑΕΡΑ - ΝΕΡΟΥ ....................................................... 7

1.2.3 ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ FAN COIL ...................................................... 8

1.3 ΘΕΡΜΑΝΣΗ ........................................................................................................ 9

1.3.1 ΘΕΡΜΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΚΤΗΡΙΩΝ ................................................................... 9

1.3.2 ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΡΜΑΝΣΗ ................................................................... 9

1.3.3 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ........................................ 10

1.3.3.1 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΘΕΡΜΙΚΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ ......................................................... 10

1.3.3.2 ΔΟΜΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ ................................................................................ 10

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 : ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΣ .................................................................................. 11

2.1 ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΥ ......................................................................... 11

2.2 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΨΥΚΤΙΚΩΝ ΦΟΡΤΙΩΝ ................................................................. 13

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 : ΘΕΡΜΑΝΣΗ ...................................................................................... 39

3.1 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΘΕΡΜΙΚΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ ............................................................... 39

3.2 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ .................................. 57

3.2 ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΡΜΑΝΤΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ................................................................. 63

3.2 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΩΛΗΝΩΣΕΩΝ ...................................................... 68

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 : ΤΕΧΝΙΚΑ ΦΥΛΛΑΔΙΑ & ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ...................................... 72

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 : ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ................................................................................... 73

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 : ΣΧΕΔΙΑ ............................................................................................. 75


4

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η πτυχιακή μας εργασία ασχολείται με τις εγκαταστάσεις ενός ξενοδοχείου δύο ορόφων και δυναμικότητας 30 κλινών. Συγκεκριμένα με την:

τη μελέτη κλιματισμού. Περιλαμβάνεται ο υπολογισμός των ψυκτικών φορτίων του κτηρίου και η κατασκευή της εγκατάστασης του κλιματισμού για όλο το κτήριο.

τη μελέτη θέρμανσης. Δηλαδή όλα τα απαραίτητα στοιχεία για τον υπολογισμό των θερμικών απωλειών του συστήματος καθώς και την επιλογή των κατάλληλων σωμάτων(fan-coil) στους χώρους, όπου απαιτείται, του ξενοδοχείου.

1.1 ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ

Α. Για την μελέτη κλιματισμού η μελέτη έγινε σύμφωνα με την μεθοδολογία

Carrier, ακολουθώντας επίσης τις οδηγίες της 2425/86 ΤΟΤΕΕ και

χρησιμοποιώντας και τα ακόλουθα βοηθήματα:

Recknagel-Sprenger, Taschenbuch fuer Heizung und Klimatechnik

VDI Kuehlastregeln, VDI 2078

Carrier Handbook of Air Conditioning System Design

Αερισμός και Κλιματισμός Κ. Λέφα

Β. Για την σύνταξη της μελέτης θέρμανσης λήφθηκαν υπόψη τα εξής:

Κανονισμός θερμομόνωσης κτηρίων (ΦΕΚ 362/Δ’/1979)-κεφ. 7.3.1

Το αρθρο 26 του κτηριοδομικού κανονισμού (ΦΕΚ 59/Δ/89) καθώς

επίσης και τα παραπεμπόμενα από αυτό:

ΤΟΤΕΕ 2421/86(μερος Α και Β) – (ΦΕΚ 67/Β/88 , ΦΕΚ 177/Β/88)

Τα πρότυπα ΕΛΟΤ 234, 352, 910, 447

Οι κανονισμοί DIN 4701-4706/DIN 4751


5

1.2 Εισαγωγή στον κλιματισμό

Οι πρώτες απόπειρες για κλιματισμό κτιρίων με την κοινή , έννοια του όρου, δηλαδή την ψύξη του αέρα, παρατηρούνται στις ΗΠΑ μεταξύ του 1890 και του 1920. Από το 1920 αρχίζει η εγκατάσταση κεντρικών κλιματιστικών μονάδων για παροχή ανέσεων σε διάφορα κτίρια (κινηματογράφους, κτίρια γραφείων, χώρους συγκεντρώσεων) αλλά και για έλεγχο του περιβάλλοντος σε διάφορες βιομηχανικές μονάδες (καπνά, υφάσματα, χαρτί). Για πρώτη φορά χρησιμοποιούνται ψυκτικές μηχανές με αμμωνία ή διοξείδιο του άνθρακος ως ψυκτικό μέσο. Η κατασκευή και εγκατάσταση συσκευών κλιματισμού, δηλαδή συγκροτημάτων μέσα στα οποία είναι εγκατεστημένα όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα για την παρασκευή του αέρα (ψυκτική μηχανή, ανεμιστήρας, θερμαντικά στοιχεία, φίλτρα κλπ) αρχίζει από το 1930. Χρησιμοποιούνται νέα μη δηλητηριώδη και άφλεκτα ψυκτικά μέσα (Freon). Οι διαστάσεις, το βάρος, ο θόρυβος και συγχρόνως και το κόστος των συσκευών αρχίζουν να ελαττώνονται. Εμφανίζονται κλιματιστικές συσκευές τύπου ντουλάπας και παραθύρου. Το ψυκτικό μέσο που χρησιμοποιείται είναι κυρίως το Freon-12. Η ουσιαστική ανάπτυξη όμως του κλιματισμού αρχίζει μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αρχίζει η εφαρμογή νέων ψυκτικών μέσων όπως το Freon-11 και το Freon-22. Εξελίσσεται η τεχνολογία εναλλακτών θερμότητας με την κατασκευή πτερυγιοφόρων σωλήνων. Οι διαστάσεις των συμπυκνωτών και εξατμιστήρων μειώνονται σημαντικά. Εφαρμόζονται νέα και πιο αξιόπιστα συστήματα αυτοματισμού. Η χρήση του πλαστικού μειώνει το βάρος των κλιματιστικών συσκευών. Όλο και πιο πολύ αυξάνονται οι απαιτήσεις για κεντρικό κλιματισμό.

Η εκπόνηση μιας μελέτης κλιματισμού ενός χώρου αποτελεί ένα πολυσύνθετο πρόβλημα, του οποίου η σωστή αντιμετώπιση αποτελεί συνδυασμό ποικίλων τεχνοοικονομικών κριτήριων και παραγόντων, όπως οι κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής, τα κατασκευαστικά στοιχειά του κτηρίου, το είδος και τη χρήση του κάθε χώρου, καθώς και τις ιδιαιτερότητες και τις απαιτήσεις κάθε εγκατάστασης. Το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι η δημιουργία συνθηκών άνεσης στους εσωτερικούς χώρους όταν επικρατούν δυσμενείς εξωτερικές συνθήκες. Παράλληλα όμως η τελική εγκατάσταση θα πρέπει να είναι τεχνικά και λειτουργικά εφαρμόσιμη, οικονομικά αποδεκτή, ασφαλής και αξιόπιστη και να είναι σύμφωνη με τους ισχύοντες κανονισμούς και νομοθεσίες.

1.3.ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΣ

1.3.1 ΓΕΝΙΚΑ

O κλιματισμός των κτιρίων είναι απαραίτητος για να διατηρηθούν συνθήκες που ανταποκρίνονται με πληρότητα, ασφάλεια, αξιοπιστία και προσιτό κόστος, στις απαιτήσεις του ανθρώπου για άνετη και υγιεινή


6

διαβίωση στους κλειστούς χώρους παραμονής, διαμονής και εργασίας. Η τεχνολογία και οι οικονομικές δυνατότητες των ανθρώπων έχουν διαμορφώσει ένα πολύπλευρο πλέγμα απαιτήσεων, οι οποίες πρέπει να καλυφθούν από κάθε σύστημα κλιματισμού και τεχνητού αερισμού. Η συνθήκη για την πλήρη κλιματική άνεση, λαμβάνει ως βασικές παραμέτρους τη θερμοκρασία και υγρασία των χώρων, την καθαρότητα, τον τρόπο και την ταχύτητα κινήσεως του αέρα και την ένταση των θορύβων. Με τον όρο εγκατάσταση κλιματισμού ενός κτηρίου εννοούμε το σύνολο των

συσκευών, κατασκευών και μηχανισμών κλπ, που απαιτούνται για τη

δημιουργία κατάλληλων συνθηκών περιβάλλοντος (θερμοκρασία, υγρασία,

ποιότητα και κίνηση αέρα), όπου, το τελικό αυτό αποτέλεσμα πετυχαίνεται με

την επεξεργασία και ανανέωση του αέρα του χώρου.

Κλιματισμός είναι η διαδικασία ελέγχου και ρύθμισης, εντός ορισμένων ορίων, της θερμοκρασίας και της υγρασίας του αέρα μέσα σε ένα κτίριο. Κατά τη διαδικασία του κλιματισμού ο αέρας του κτιρίου υφίσταται με ελεγχόμενο τρόπο κατάλληλη επεξεργασία που περιλαμβάνει καθαρισμό, θέρμανση ή ψύξη, ύγρανση ή αφύγρανση. Οι παραπάνω επεξεργασίες του αέρα, είναι δυνατόν να συμβαίνουν στο σύνολο ή μερικά, ανάλογα με τις ανάγκες. Κλίμα χαρακτηρίζεται το σύνολο μιας σειράς περιβαλλοντικών στοιχείων, όπως η θερμοκρασία, η υγρασία, η ταχύτητα και η κατεύθυνση μετακίνησης του αέρα, η σύνθεση του αέρα (αναλογία αερίων, παρουσία προσμείξεων και ατμών αλλά και στερεών ή υγρών αιωρημάτων).

Η διαφορά του όρου Κλιματισμός από αυτόν της Ψύξης είναι ότι στις εγκαταστάσεις κλιματισμού κτιρίων εκτός από την ψύξη των χώρων που επιτυγχάνουμε κάνουμε ταυτόχρονα και επεξεργασία του αέρα έτσι ώστε να ελέγξουμε την υγρασία και την καθαρότητα αυτού. Δηλαδή μια εγκατάσταση κλιματισμού μας προσφέρει τον έλεγχο της θερμοκρασίας, της υγρασίας και της ποιότητας αέρα στους χώρους του κτιρίου. Ενώ σε μια εγκατάσταση ψύξης επιτυγχάνουμε μόνο τον έλεγχο της θερμοκρασίας των χώρων.

1.3.2 ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΥ

Ένα σύστημα κλιματισμού εξασφαλίζει τη διατήρηση της θερμοκρασίας και

υγρασίας ενός κλειστού χώρου μέσα σε προκαθορισμένα όρια και λαμβάνει

διατάξεις για τον καθορισμό , την θέρμανση , την ψύξη , την ύγρανση και

ξήρανση , καθώς και τοπικές ή κεντρικές διατάξεις αυτόματης ρύθμισης

θερμοκρασίας και της υγρασίας.

Ο διαχωρισμός των συστημάτων κλιματισμού γίνεται με βάση τα μέσα με τα οποία επιτυγχάνεται η τελική διαμόρφωση των συνθηκών άνεσης στον κλιματιζόμενο χώρο. Διακρίνουμε τις τέσσερεις κατηγορίες συστημάτων κλιματισμού:

Συστήματα κλιματισμού μόνο με αέρα


7

Συστήματα κλιματισμού μόνο με νερό

Συστήματα κλιματισμού αέρα – νερού

Μονάδες κλιματισμού ψυκτικού ρευστού - αέρα, διαιρούμενου τύπου

1.3.3. Συστήματα κλιματισμού μόνο με αέρα Στα συστήματα αυτά ο κλιματισμένος αέρας παρασκευάζεται στην

κεντρική μονάδα κλιματισμού και μεταφέρεται διαμέσου δικτύου αεραγωγών στους κλιματιζόμενους χώρους. Στην κεντρική μονάδα κλιματισμού εξωτερικός αέρας αναρροφάται από το ύπαιθρο, αναμιγνύεται στον θάλαμο μίξης με ένα τμήμα του αέρα που επιστρέφει από το κτίριο και φιλτράρεται. Στη συνέχεια ακολουθεί η επεξεργασία του αέρα δηλαδή η θέρμανση, ψύξη, ύγρανση, αφύγρανση κ.λ.π. ανάλογα με τις επιθυμητές συνθήκες. Τελικά ο αέρας οδηγείται μέσω του ανεμιστήρα και των αεραγωγών διανομής στους διάφορους χώρους.

Η ψύξη και η αφύγρανση του αέρα γίνεται με ψυχρό νερό, το οποίο παρασκευάζεται στην ψυκτική μονάδα και οδηγείται μέσα στην κεντρική μονάδα κλιματισμού σε εναλλάκτες αέρα-νερού (ψυκτικά στοιχεία).

Η θέρμανση του αέρα γίνεται με θερμό νερό, το οποίο παρασκευάζεται σε λέβητα και οδηγείται μέσα στην κεντρική μονάδα κλιματισμού σε εναλλάκτες αέρα-νερού (θερμαντικά στοιχεία). Η ύγρανση του αέρα γίνεται από κατάλληλες συσκευές, τους υγραντήρες, οι οποίοι διοχετεύουν νερό ή ατμό στην κεντρική μονάδα κλιματισμού.

Η θέρμανση και η ψύξη των χώρων καθώς και ο έλεγχος της υγρασίας τους, εξασφαλίζεται με τις συνθήκες του κλιματισμένου αέρα που εισέρχεται στους χώρους. Οι χώροι που έχουν απαίτηση σε ψύξη κλιματίζονται με αέρα κατάλληλης παροχής, ο οποίος έχει υποστεί ψύξη, αφύγρανση και σε πολλές περιπτώσεις μεταθέρμανση. Οι χώροι που έχουν απαίτηση σε θέρμανση, κλιματίζονται με αέρα κατάλληλης παροχής, ο οποίος έχει υποστεί θέρμανση και ύγρανση. 1.3.4. Συστήματα κλιματισμού μόνο με νερό

Στα συστήματα αυτά ο έλεγχος των συνθηκών του αέρα γίνεται με την κυκλοφορία του αέρα των χώρων μέσα από κατάλληλες τερματικές συσκευές, στις οποίες κυκλοφορεί θερμό ή ψυχρό νερό (Fan-coils). Οι τερματικές συσκευές είναι εγκατεστημένες στους χώρους του κτιρίου. Η παρασκευή του ψυχρού νερού γίνεται σε ψυκτικές μονάδες (υδρόψυκτες ή αερόψυκτες).Η παρασκευή του θερμού νερού γίνεται σε λέβητες.

Οι τερματικές συσκευές (Fan-coils) περιλαμβάνουν θερμαντικό /ψυκτικό στοιχείο και ανεμιστήρα για την εξαναγκασμένη κυκλοφορία του αέρα. Κεντρικά κλιματισμένος αέρας δεν παρέχεται στους χώρους ή στις ζώνες του κτιρίου. Η παροχή φρέσκου εξωτερικού αέρα πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά. 1.3.5. Συστήματα κλιματισμού αέρα-νερού

Στα συστήματα αυτά παρέχεται κλιματισμένος αέρας και ψυχρό ή θερμό νερό σε κατάλληλες τερματικές συσκευές, οι οποίες είναι εγκατεστημένες στους χώρους του κτιρίου. Απαιτείται επομένως η εγκατάσταση ενός δικτύου αεραγωγών και ενός δικτύου σωληνώσεων νερού.

Σε πολλές περιπτώσεις η παροχή του αέρα στους χώρους γίνεται έξω από τις τερματικές συσκευές (π.χ. Fan-coils) με ανεξάρτητο δίκτυο


8

αεραγωγών. Τα συστήματα αυτά συνδυάζουν τις δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα τόσο των συστημάτων ‘μόνο με αέρα’, όσο και ‘μόνο με νερό’. Διακρίνονται δύο συστήματα που έχουν διαδεδομένη εφαρμογή:

Το σύστημα με Τερματικές Μονάδες Ανεμιστήρα Στοιχείου και κεντρική παροχή πρωτεύοντα αέρα. Το σύστημα αυτό αποτελείται αφ’ ενός μεν από ένα σύστημα μονό με νερό ΤΜΑΣ και αφ’ έτερου από ένα σύστημα παροχής πρωτεύοντα αέρα.

Επαγωγής. Σ αυτό το σύστημα, τόσο ο πρωτεύον αέρας όσο και το νερό (ψυχρό-ζεστό) προσάγονται στις τερματικές μονάδες επαγωγής. Στην παρούσα εργασία για τον κλιματισμό θεωρήσαμε λειτουργικότερη την

τοποθέτηση σωμάτων που λειτουργούν με νερό και τα οποία ονομάζονται

fan-coils.

1.3.6 ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ FAN COIL

Στο σύστημα αυτό ο αέρας του χώρου ψύχεται η θερμαίνεται μέσα σε κατάλληλες τερματικές μονάδες (Fan-coils), στις οποίες κυκλοφορεί θερμό η ψυχρό νερό. Οι μονάδες περιλαμβάνουν θερμαντικό/ψυκτικό στοιχείο εξαναγκασμένης κυκλοφορίας του αέρα, φίλτρα και συνήθως και είσοδο νωπού αέρα από το περιβάλλον. Η παρασκευή και η διανομή ψυχρού/θερμού νερού γίνεται από μία κεντρική εγκατάσταση που περιλαμβάνει ψυκτική μηχανή και λέβητα. Παράλληλα με το δίκτυο νερού μπορεί να υπάρχει και ανεξάρτητο δίκτυο αεραγωγών με Κ.Κ.Μ. για την κάλυψη των αναγκών του κτιρίου σε νωπό αέρα. Σε τέτοιου είδους εγκαταστάσεις τα fan coils ρυθμίζουν την

θερμοκρασία χώρου ,ενώ η υγρασία του ρυθμίζεται από τον προκλιματισμένο

αέρα. Σε ένα fan-coil είναι δυνατό να επέμβει κανείς τόσο στην θερμοκρασία

του νερού που κυκλοφορεί σε αυτό όσο και στην ταχύτητα του ανεμιστήρα

του. Το αισθητήριο θερμοκρασίας του χώρου επενεργεί στην τρίοδο βαλβίδα

του fan-coil και ρυθμίζει την θερμοκρασία του νερού καθώς και στην ταχύτητα

του ανεμιστήρα του επιλέγοντας μια από τις τρεις διαθέσιμες τιμές(χαμηλή-

μέση-μεγάλη.)

Σε φθηνές εγκαταστάσεις δεν εγκαθίστανται τρίοδος βαλβίδα σε κάθε

fan-coil με αποτέλεσμα ο έλεγχος της θερμοκρασίας του χώρου να γίνεται

μόνο από τον ανεμιστήρα του fan-coil. Είναι προφανές ότι η επίτευξη της

επιθυμητής θερμοκρασίας στον χώρο με αυτήν τη μέθοδο δεν είναι τόσο

αποτελεσματική.


9

1.4.ΘΕΡΜΑΝΣΗ

1.4.1ΘΕΡΜΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΚΤΗΡΙΩΝ

Οι θερμικές ανάγκες ενός χώρου και γενικότερα ενός κτηρίου είναι το ποσό

της θερμότητας που πρέπει να ληφθεί ως βάση για τον σχεδιασμό της

εγκατάστασης θέρμανσης, σύμφωνα με τους Κανονισμούς και συγκεκριμένα

εκείνο που είναι απαραίτητο για τη διατήρηση της επιθυμητής θερμοκρασίας

όταν η εξωτερική θερμοκρασία στο περιβάλλον λάβει την μέση ελάχιστη τιμή

της.

Ο υπολογισμός των θερμικών αναγκών γίνεται για κάθε χώρο του κτηρίου

ξεχωριστά , για να μπορεί να προσδιορισθεί το μέγεθος των θερμαντικών

σωμάτων(fan-coil) κάθε χώρου. Το σύνολο των θερμικών αναγκών του

κτιρίου προκύπτει από το άθροισμα των θερμικών αναγκών όλων των χώρων

που θερμαίνονται.

1.4.2ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΡΜΑΝΣΗ

i) Η αισθητή θερμοκρασία (η θερμοκρασία του αέρα και η μέση

θερμοκρασία των τοιχωμάτων) στον θερμαινόμενο χώρο πρέπει να είναι κατά

το δυνατόν ομοιόμορφη και κατά την κατακόρυφη και κατά την οριζόντια

διεύθυνση, 20 έως 23 oC, με μια απόκλιση περίπου ± 1 oC. Στην περίπτωση

αυτή αποκαθίσταται μια διαρκής θερμική ισορροπία μεταξύ της θερμότητας

που παράγει ο άνθρωπος από την καύση της τροφής και της θερμότητας που

απάγεται από αυτόν προς το περιβάλλον.

ii) Η θέρμανση πρέπει να είναι ρυθμιζόμενη, δηλαδή πρέπει η αισθητή

θερμοκρασία να μπορεί να μεταβάλλεται σε ορισμένα όρια ανάλογα με την

επιθυμία οπουδήποτε. Στην περίπτωση αυτή η ρύθμιση πρέπει να έχει μικρή

αδράνεια, δηλαδή να γίνεται γρήγορα. Μεγάλη σημασία έχει να ζεσταίνεται ο

χώρος σε μικρό χρονικό διάστημα.

iii) Δεν πρέπει με την θέρμανση να μειώνεται η ποιότητα του αέρα του

χώρου. Κυρίως δεν πρέπει να παράγεται αισθητή ποσότητα σκόνης,

βλαβερών αερίων και ατμών. Επίσης δεν πρέπει να εμφανίζονται ενοχλητικοί

θόρυβοι και ρεύματα αέρα. Τα θερμαντικά σώματα πρέπει να καθαρίζονται

εύκολα.

iv) Το κόστος κατασκευής και λειτουργίας της θέρμανσης πρέπει να είναι

μικρό.


10

Δεν υπάρχει ακόμη θέρμανση που να εκπληρώνει όλες τις παραπάνω

απαιτήσεις στον ίδιο βαθμό. Όλες οι θερμάνσεις, από την ανοιχτή εστία μέχρι

τις σύγχρονες θερμάνσεις ακτινοβολίας, έχουν πλεονεκτήματα και

μειονεκτήματα. Η εκλογή του είδους της θέρμανσης στην κάθε περίπτωση

εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως: το είδος του κτιρίου, τη διάρκεια

λειτουργίας της θέρμανσης, τον αριθμό των ατόμων και το είδος της

ενδυμασίας τους, το είδος του καυσίμου, το κόστος εγκατάστασης και

λειτουργίας κ.α.

1.4.3. ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ

1.4.3.1 Υπολογισμός θερμικών απωλειών

Η συνολική θερμική απαίτηση κανονικών χώρων συνίσταται από 3 μέρη:

i) Θερμικές απώλειες χωρίς προσαύξηση Qο που προέρχονται από τους περιβάλλοντες τοίχους.

ii) Προσαυξήσεις για ιδιαίτερες συνθήκες

iii) Θερμικές απώλειες αερισμού QL

Για ειδικές περιπτώσεις (εκκλησίες, θερμοκήπια, αίθουσες κλπ.),

χρησιμοποιούνται ειδικές μέθοδοι υπολογισμού.

1.4.3.2 Δομή των υπολογισμών

Οι υπολογισμοί αρχίζουν με την εξακρίβωση της απαίτησης θερμότητας

μεταφοράς (απώλειες θερμότητας χωρίς προσαυξήσεις) Qο σύμφωνα με την

εξίσωση:

Qο = k * F * ( ti - ta ) σε W

Qο = απώλειες θερμότητας χωρίς προσαυξήσεις

F = επιφάνεια του δομικού τμήματος

k = συντελεστής θερμοπερατότητας

ti = θερμοκρασία χώρου

ta = θερμοκρασία εξωτερικού αέρα

Μετά την εξακρίβωση των Qο , γίνονται προσαυξήσεις επί τοις % για

ιδιαίτερες επιδράσεις:

i) Προσαύξηση zU + zA = zD διακοπής λειτουργίας και ψυχρών εξωτερικών

τοίχων.

ii) Προσαύξηση zH, για την επίδραση του προσανατολισμού.

Συνεπώς η θερμική απαίτηση μεταφοράς είναι:


11

QΤ = Qο * ( 1+ zD + zH ) = Qο * z

Τέλος υπολογίζεται η θερμική απαίτηση αερισμού σύμφωνα με την

παρακάτω σχέση:

QL = V *ρ * c * ( ti - ta )

V = όγκος εισερχόμενου αέρα σε m3/s

ρ = πυκνότητα του αέρα σε kg/ m3

c = ειδική θερμότητα του αέρα σε Kj/g K

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 : ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΣ

2.1 ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΥ

Στο κεφάλαιο αυτό θα αναφερθούμε στις εγκαταστάσεις κλιματισμού, οι οποίες

αποτελούν, αλλά και πρόκειται στο μέλλον να αποτελέσουν, την “ενιαία λύση” στο

πρόβλημα της ψύξης και της θέρμανσης των διαφόρων χώρων ενός κτιρίου κατά

τους καλοκαιρινούς και τους χειμερινούς μήνες, αντίστοιχα, ώστε να εξασφαλίζεται η

άνετη και υγιεινή διαβίωση των ατόμων που διακινούνται σ’ αυτούς.

Με τον όρο “ κλιματισμός “ εννοούμε την προσαρμογή των κλιματολογικών

συνθηκών μέσα στις οποίες ζει και κινείται ο άνθρωπος, σύμφωνα με τις συνθήκες

της άνετης διαβίωσης του.

Ως “ σύστημα κλιματισμού“ χαρακτηρίζουμε το μηχάνημα με τη χρησιμοποίηση του

οποίου είναι δυνατή :

- η αύξηση της εσωτερικής θερμοκρασίας ενός χώρου μέχρι 20 ÷ 22 ° C ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία του εξωτερικού περιβάλλοντος κατά τους χειμερινούς μήνες.

- Η ελάττωση της εσωτερικής θερμοκρασίας ενός χώρου μέχρι 7 ÷ 8 ° C πιο κάτω από τη θερμοκρασία του εξωτερικού περιβάλλοντος, κατά τους θερινούς μήνες.

Η παραπάνω ελάττωση της θερμοκρασίας του χώρου επιφέρει ανωμαλίες στον

ανθρώπινο οργανισμό και ειδικότερα σε άτομα που παρουσιάζουν προβλήματα

υγείας. Σε ένα κλιματιζόμενο χώρο επιδιώκεται η εξασφάλιση :

- σταθερής θερμοκρασίας, σε σχέση με τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος, - σταθερής υγρασίας


12

- καθαρότητα αέρα - χαμηλής στάθμης θορύβου.

Τι είναι τα fan-coils

Το σύστημα σωμάτων εξαναγκασμένης κυκλοφορίας (fan coils) είναι ένα σύστημα

από εσωτερικές μονάδες που μεταφέρει την θερμότητα ή την ψύξη στους διάφορους

χώρους μέσω της τροφοδοσίας τους με νερό κατάλληλης θερμοκρασίας.

πλεονεκτήματα

μικρότερο κόστος

αποτελεσματικότητα, δηλαδή ικανοποιεί τις απαιτήσεις του χρήστη στην

άμεση ζήτηση

προσφέρει άνεση και δίνει την δυνατότητα της εφαρμογής ενός βοηθητικού

συστήματος αερισμού

τέλος σε κτίρια προσωρινης διαμονής όπως και σε χώρους συνάθροισης

κοινού, τα σώματα εξαναγκασμένης κυκλοφορίας αποτελουν μια αξιόπιστη

λύση ,όπως είναι και η μοναδική λύση για υφιστάμενα κτίρια που θέλουν ένα

καλύτερο τρόπο ψύξης από τις τοπικές κλιματιστικές μονάδες , χωρίς να γίνει

εκτεταμένη ανακατασκευή του κτιρίου.

Κλιματισμός με εγκατάσταση fan coils & διανομή προκλιματισμένου αέρα

Σε τέτοιου είδους εγκαταστάσεις τα fan coils ρυθμίζουν την θερμοκρασία χώρου, ενώ

η υγρασία του ρυθμίζεται από τον προκλιματισμένο αέρα. Σε ένα fan-coil είναι δυνατό

να επέμβει κανείς τόσο στην θερμοκρασία του νερού που κυκλοφορεί σε αυτό όσο

και στην ταχύτητα του ανεμιστήρα του. Το αισθητήριο θερμοκρασίας του χώρου

επενεργεί στην τρίοδο βαλβίδα του fan-coil και ρυθμίζει την θερμοκρασία του νερού

καθώς και στην ταχύτητα του ανεμιστήρα του επιλέγοντας μια από τις τρεις

διαθέσιμες τιμές(χαμηλή-μέση-μεγάλη.)

Σε φθηνές εγκαταστάσεις δεν εγκαθίστανται τρίοδος βαλβίδα σε κάθε fan-coil με

αποτέλεσμα ο έλεγχος της θερμοκρασίας του χώρου να γίνεται μόνο από τον

ανεμιστήρα του fan-coil. Είναι προφανές ότι η επίτευξη της επιθυμητής θερμοκρασίας

στον χώρο με αυτήν τη μέθοδο δεν είναι τόσο αποτελεσματική.

Κλιματισμός με εγκατάσταση fan-coils

Είναι φανερό από τα προηγούμενα ότι σε τέτοιου είδους εγκαταστάσεις υπάρχει η

δυνατότητα ελέγχου της θερμοκρασίας. Η υγρασία και η ποιότητα του κλιματιζόμενου

χώρου, μπορούν μερικώς να ρυθμιστούν (όχι να ελεγχθούν) μέσω ανοιγμάτων στα

παράθυρα. Όσον αφορά την υγρασία , αυτήν μπορεί να ρυθμιστεί σε κάθε χώρο και

με τοπικούς υγραντές.


13

2.2 Υπολογισμός Ψυκτικών Φορτίων

Η παρούσα μελέτη έγινε σύμφωνα με την μεθοδολογία Carrier, ακολουθώντας

επίσης τις οδηγίες της 2425/86 ΤΟΤΕΕ και χρησιμοποιώντας και τα ακόλουθα

βοηθήματα:

α) Recknagel-Sprenger, Taschenbuch fuer Heizung und Klimatechnik

β) VDI Kuehlastregeln, VDI 2078

γ) Carrier Handbook of Air Conditioning System Design

δ) Αερισμός και Κλιματισμός Κ. Λέφα

ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ & ΚΑΝΟΝΕΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ

Ακολουθώντας πιστά την Carrier, το ψυκτικό φορτίο (ή θερμικό κέρδος) ενός

χώρου προκύπτει από το άθροισμα των φορτίων που οφείλονται στις ακόλουθες

αιτίες:

1. Εξωτερικοί τοίχοι

Qi = K x Α x Dtei

όπου:

Qi: Το φορτίο κατά την ώρα i

i: Οι ώρες της ημέρας

K: Θερμική αγωγιμότητα τοίχου

Α: Το εμβαδόν της επιφάνειας του τοίχου

Dtei: Η ισοδύναμη θερμοκρασιακή διαφορά γιά την ώρα i

Η ισοδύναμη θερμοκρασιακή διαφορά παίρνεται από πίνακες ανάλογα με το

βάρος του τοίχου και τον προσανατολισμό του. Οι τιμές του πίνακα 1

διορθώνονται σύμφωνα με συντελεστή διόρθωσης (υπολογίζεται από τον πίνακα 4

σύμφωνα με την ημερήσια διακύμανση και τη διαφορά της εξωτερικής

θερμοκρασίας στις 3μμ του υπολογιζόμενου μήνα από τη θερμοκρασία χώρου) και

το χρώμα του τοίχου. Για σκούρο χρώμα:

Dte i = (Dtem i + D)

για ενδιάμεσο χρώμα:

Dte i = 0.78 x (Dtem i + D) + 0.22 x (Dtes i + D)

για ανοικτό χρώμα:

Dtei = 0.55 x (Dtem i + D) + 0.45 x (Dtes i + D)


14

όπου:

D: Ο συντελεστής διόρθωσης τοίχων

Dtemi: Ισοδύναμη θερμοκρασιακή διαφορά ανάλογα με τον προσανατολισμό και το

βάρος, γιά τοίχο εκτεθειμένο σε ήλιο

Dtesi: Ισοδύναμη θερμοκρασιακή διαφορά από πίνακα, ανάλογα με το βάρος, γιά

τοίχο σκιασμένο (Βόρειος προσανατολισμός)

Αν ο τοίχος είναι σκιασμένος, τότε το σκιασμένο τμήμα του τοίχου υπολογίζεται με

ισοδύναμη θερμοκρασιακή διαφορά (Dtes i +D) ενώ το υπόλοιπο τμήμα με την

θερμοκρασιακή διαφορά που αναφέρθηκε παραπάνω δηλαδή:

Qi = (K x Dte i x Re) + (K x (Dtes i + D) x Res)

όπου:

Re: Επιφάνεια εκτεθειμένη στον ήλιο

Res: Σκιασμένη επιφάνεια

2. Οροφές

Ο υπολογισμός των φορτίων από οροφές είναι αντίστοιχος με τον υπολογισμό των

εξωτερικών τοίχων, χρησιμοποιώντας διαφορετικό πίνακα ισοδύναμων

θερμοκρασιακών διαφορών.

3. Εσωτερικοί τοίχοι

Ο υπολογισμός των φορτίων από εσωτερικούς τοίχους προκύπτει από τον

πολλαπλασιασμό της θερμικής αγωγιμότητας του τοίχου με το εμβαδόν της

επιφάνειας του τοίχου και με την ισοδύναμη διαφορά θερμοκρασίας γιά κάθε ώρα.

Qi = K x Α x Dti

όπου:

Qi: Το φορτίο κατά την ώρα i

i: Οι ώρες της ημέρας 8πμ-6μμ

K: Θερμική αγωγιμότητα τοίχου

Α: Το εμβαδόν της επιφάνειας του τοίχου

Dti: Η ισοδύναμη θερμοκρασιακή διαφορά σε μη κλιματιζόμενους χώρους για την

ώρα i

4. Δάπεδα

Τα φορτία από τα δάπεδα υπολογίζονται από τον παρακάτω τύπο:


15

Q = K x Α x Dt

όπου:

Q: Το υπολογιζόμενο φορτίο

K: Η θερμική αγωγιμότητα του δαπέδου

Α: Το εμβαδόν της επιφάνειας του δαπέδου

Dt: Η διαφορά της θερμοκρασίας του κλιματιζόμενου χώρου από τη θερμοκρασία

εδάφους (θεωρείται σταθερή)

5. Ανοίγματα

Τα φορτία από τα ανοίγματα προκύπτουν από το άθροισμα των φορτίων από

θερμική αγωγιμότητα και των φορτίων από ακτινοβολία.

Qi = Qki + Qai

όπου:

Qi: Το συνολικό φορτίο από τα ανοίγματα κατά την ώρα i

Qki: Το φορτίο λόγω θερμικής αγωγιμότητας κατά την ώρα i

Qai: Το φορτίο λόγω ακτινοβολίας κατά την ώρα i

Το φορτίο λόγω θερμικής αγωγιμότητας (Qki) δίνεται από τον παρακάτω τύπο:

Qki = K x A x Dti

όπου:

i: Οι ώρες της ημέρας

K: Η θερμική αγωγιμότητα του ανοίγματος

Α: Το εμβαδόν της επιφάνειας του ανοίγματος

Dti: Η ισοδύναμη θερμοκρασιακή διαφορά για αγωγιμότητα ανοιγμάτων κατά την

ώρα i.

Ο υπολογισμός της ισοδύναμης θερμοκρασιακής διαφοράς για αγωγιμότητα

ανοιγμάτων (Dti) αναφέρεται αναλυτικά στα γενικά στοιχεία της μελέτης.Το φορτίο

λόγω ακτινοβολίας προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό της επιφάνειας του

ανοίγματος με το ηλιακό θερμικό κέρδος μέσα από κοινό τζάμι διορθωμένο κατά

τους απαραίτητους συντελεστές:

Qai = (A x Di x ESout i x ESin x S 1 x S 2 x (1 + (At x 0.007 / 300))

x (1 + ((19.5-Tadp) x 0.005 / 4))) + (A x Des i x (1 - ESout i ) x ESin x S 1 x S 2 x (1 +

(At x 0.007 / 300)) x(1 + ((19.5-Tadp) x 0.005 / 4)))

όπου:


16

i: Οι ώρες της ημέρας 8πμ-6μμ

Α: Το εμβαδόν της επιφάνειας του ανοίγματος

Di: Το ηλιακό θερμικό κέρδος μέσα από κοινό τζάμι, γιά τον δοθέντα

προσανατολισμό

Desi: Το ηλιακό θερμικό κέρδος μέσα από κοινό σκιασμένο τζάμι (βόρειος

προσανατολισμός)

ESouti: Ο συντελεστής εξωτερικής σκίασης

ΕSin: Ο συνολικός συντελεστής γιά ηλιακό θερμικό κέρδος μέσα από τζάμια με ή

χωρίς μηχανισμό σκίασης

S1: Ο συντελεστής αυτός εξαρτάται από το πλαίσιο του ανοίγματος. Έχει τιμή 1

για τζάμια με ξύλινο πλαίσιο και 1.17 για τζάμια χωρίς πλαίσιο ή μεταλλικό πλαίσιο

S2: Συντελεστής που εξαρτάται από την ύπαρξη ή όχι ομίχλης. Έχει τιμή 1 για

περιοχή χωρίς ομίχλη και τιμή 0.90 για περιοχή με ομίχλη

At: Το υψόμετρο στο οποίο βρίσκεται το κτίριο

Tadp: Η τιμή του σημείου δρόσου

6. Φορτία φωτισμού

Τα θερμικά κέρδη λόγω φωτισμού υπολογίζονται από τον παρακάτω τύπο:

qtot = qc,θ + qr,θ = (qt,θ x Cp) + Rp x (r0 x qr,θ + r1 x qr,θ-1 + …+ r23 x qr,θ-23)

όπου:

qt,θ: qθ x Lc x Hc,θ

qr,θ: qt,θ x Rp

qθ: Φορτίο φωτισμού ανά ώρα θ

Lc: Συντελεστής φωτισμού

Hc,θ Ετεροχρονισμός ανά ώρα θ

Rp, Cp: Ποσοστό ακτινοβολών και μεταγωγικών θερμικών κερδών.

r0, r1, …. : Συντελεστές ακολουθίας ακτινοβολίας

Τα θερμικά κέρδη του προηγούμενου βήματος χωρίζονται σε δύο μέρη, το

ακτινοβολών και το μεταγωγικό κομμάτι.


17

7. Υπολογισμός φορτίων ατόμων

Το θερμικό φορτίο από τα άτομα διακρίνεται σε αισθητό και λανθάνον. Οι σχέσεις

υπολογισμού είναι οι παρακάτω:

Qai = Σ Faj x Nji

j=1

k

Qli = Σ Flj x Nji

j=1

όπου:

Qai: Το αισθητό φορτίο από τα άτομα την ώρα i

Qli: Το λανθάνον φορτίο από τα άτομα την ώρα i

j: Ο τύπος βαθμού ενεργητικότητας των ατόμων σύμφωνα με τον πίνακα της

Carrier.

Faj: Το αισθητό φορτίο ενός ατόμου βαθμού ενεργητικότητας j που εξαρτάται από

την θερμοκρασία ξηρού βολβού του χώρου

Flj: Το λανθάνον φορτίο ενός ατόμου βαθμού ενεργητικότητας j. Eξαρτάται από

την θερμοκρασία ξηρού βολβού του χώρου

Νji: Ο αριθμός των ατόμων βαθμού ενεργητικότητας j που βρίσκονται στο χώρο

κατά την ώρα i


18

Ειδικότερα, ανάλογα με τον βαθμό ενεργητικότητας και την εσωτερική θερμοκρασία

του κλιματιζόμενου χώρου, τα λανθάνοντα και αισθητά φορτία λαμβάνονται από τον

ακόλουθο πίνακα:

ΒΑΘΜΟΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΑΤΟΜΩΝ

Αισθητά και Λανθάνοντα Φορτία (σε Kcal/h)

ανάλογα με εσωτερική θερμοκρασία χώρου

Τ=23.5 Τ=24.5 Τ=25.5 Τ=26.5 Τ=27.5

Α Λ Α Λ Α Λ Α Λ Α Λ

Καθισμένοι σε ακινησία 60 26 56 30 52 34 48 38 44 52

Καθισμένοι σε ελαφρά

εργασία

64 39 59 44 55 48 50 53 46 57

Καθισμένοι, τρώγοντας 76 69 70 75 65 80 60 85 55 90

Δουλειά Γραφείου 76 54 70 60 65 65 60 70 55 75

Ιςτάμενοι ή περπατώντας

αργά

90 70 83 77 77 83 71 89 65 95

Καθιστική εργασία

(Εργοστάσιο)

10

0

98 93 10

5

86 11

2

79 11

9

73 125

Ελαφρά εργασία (Εργοστάσιο) 10

0

16

0

93 16

7

86 17

4

79 18

1

73 187

Μέτριος Χορός 12

0

20

2

11

1

21

1

10

3

21

9

95 22

7

87 235

Βαριά εργασία (Εργοστάσιο) 16

5

24

0

15

3

25

2

14

2

26

3

13

1

27

4

12

1

284

Βαριά εργασία (Γυμναστήριο) 18

7

26

3

17

3

27

7

16

0

29

0

14

7

30

3

13

5

315


19

8. Φορτία συσκευών

Όπως το φορτίο από τα άτομα έτσι και το φορτίο από τις συσκευές διακρίνεται σε

αισθητό και λανθάνον.

Ειδικότερα, τα θερμικά κέρδη για τις διάφορες Συσκευές (σε kcal/h), λαμβάνονται

από τον ακόλουθο πίνακα:

ΕΙΔΟΣ ΣΥΣΚΕΥΗΣ

Αισθητό Φορτίο Λανθάνον Φορτίο

(kcal/h) (kcal/h)

Μικρή αερίου 500 125

Μεγάλη αερίου 1500 400

Ηλεκτρική 300 W 400 200

Ηλεκτρική 1 ΚW 600 150

Ηλεκτρική 2 KW 1200 300

Ηλεκτρική 4 KW 2000 800

Κινητήρας 1/4 ΗP 200 -

Κινητήρας 1 ΗΡ 700 -

Κινητήρας 5 ΗΡ 3000 -

9. Φορτία από χαραμάδες

Τα φορτία αυτά λαμβάνονται υπόψη μόνο όταν δεν υπάρχουν στο χώρο

εναλλαγές αέρα από κλιματιστικές συσκευές


20

10. Αερισμός

Ο υπολογισμός αυτός αφορά την εισαγωγή εξωτερικού αέρα γιά αερισμό των

κλιματιζόμενων χώρων. Το φορτίο του αερισμού διακρίνεται σε αισθητό και σε

λανθάνον.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ

Τα αποτελέσματα των υπολογισμών παρουσιάζονται συγκεντρωτικά και αναλυτικά

για όλες τις ώρες από 8 πμ μέχρι 6 μμ. Στα φύλλα υπολογισμών ανά χώρο τα

αποτελέσματα πινακοποιούνται στις παρακάτω ομάδες:

1. Πίνακας Δομικών Στοιχείων, οι στήλες του οποίου είναι οι εξής:

Eίδος Επιφάνειας (πχ. Τ= Τοίχος κλπ) Προσανατολισμός Μήκος (m) Πλάτος (m) Επιφάνεια (m2) Αριθμός Όμοιων Επιφανειών Συνολική Επιφάνεια (m2) Αφαιρούμενη Επιφάνεια (m2) Επιφάνεια Υπολογισμού (m2) Συντελεστής Εσωτερικής Σκίασης Ύπαρξη Εξωτερικής Σκίασης

2. Φορτία του παραπάνω πίνακα ανά επιφάνεια και ώρα (btu/h, w, ή kcal/h)

3. Πρόσθετα Φορτία ανά ώρα (btu/h, w, ή kcal/h)

Φωτισμού Ατόμων Συσκευών

4. Συνολικά Φορτία Χώρου ανά ώρα (kbtu/h, kw, ή Mcal/h)

5. Φορτία Αερισμού ανά ώρα (και μέγιστο) (kbtu/h, kw, ή kcal/h)

α) Στην πρώτη ομάδα περιλαμβάνονται οι γεωμετρικές διαστάσεις των στοιχείων,

καθώς επίσης και ενδείξεις σχετικές με πιθανές σκιάσεις σε αυτά.


21

β) Στην δεύτερη ομάδα παρουσιάζονται τα ψυκτικά φορτία όπως υπολογίστηκαν

για κάθε στοιχείο, σύμφωνα με τους παραπάνω κανόνες υπολογισμών 1-5.

γ) Η τρίτη ομάδα περιέχει τα φορτία που οφείλονται σε πρόσθετες αιτίες, δηλαδή

στον φωτισμό, τα άτομα, συσκευές και χαραμάδες (κανόνες 6-9), και αναλύονται

σε αισθητό, λανθάνον και συνολικό φορτίο.

δ) Στην τελευταία ομάδα παρουσιάζονται τα σύνολα των φορτίων ανά ώρα, και

ξεχωριστά για αισθητό και λανθάνον, αλλά και συνολικά, καθώς επίσης και τα

φορτία αερισμού.

Ανάλογη παρουσίαση έχουν και τα φύλλα υπολογισμών συστημάτων, στα οποία

συγκεντρώνονται τα φορτία των χώρων που αντιστοιχούν στο σύστημα,

αναλυόμενα στις διάφορες αιτίες. Στα φύλλα αυτά εμφανίζεται και ο αερισμός.

Τέλος, οι συντελεστές σκίασης παρουσιάζονται σε ξεχωριστά φύλλα.

Θ Ε Ρ Μ Ο Κ Ρ Α Σ Ι Α Κ Α Σ Τ Ο Ι Χ Ε Ι Α Π Ε Ρ Ι Ο Χ Η Σ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ (°C) : 26

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΓΡΑΣΙΑ (% ) : 50

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΥΓΡΑΣΙΑ (% ) : 42

ΔΙΑΦΟΡΑ Τ ΕΞΩΤ.- Τ ΜΗ ΚΛΙΜ. ΧΩΡΩΝ (°C) : +5

HMEΡΟΜΗΝΙΑ - ΜΕΓ. ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ - ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΗ (°C)

8πμ 9πμ 10πμ 11πμ 12πμ 1μμ 2μμ 3μμ 4μμ 5μμ 6μμ

21 ΙΟΥΝ. - 34.1 - 15.5

ΕΞΩΤΕΡ. ΘΕΡΜ. 21.1 23.1 25.4 28.1 30.5 32.4 33.6 34.1 33.6 32.5

30.8

Ηλιακή Θερμ. Αέρα ΒΑ 52.0 47.8 41.9 36.2 38.4 40.0 40.8 40.5

39.1 36.7 33.4

Ηλιακή Θερμ. Αέρα Α 62.1 60.6 55.4 48.0 39.2 40.0 40.8 40.5

39.1 36.7 33.4

Ηλιακή Θερμ. Αέρα ΝΑ 51.2 55.2 55.9 53.7 48.9 41.8 41.0 40.5

39.1 36.7 33.4


22

Ηλιακή Θερμ. Αέρα Ν 27.0 35.1 42.9 49.1 52.8 53.5 51.3 46.4

39.6 36.9 33.4

Ηλιακή Θερμ. Αέρα ΝΔ 26.5 29.5 32.7 37.0 48.5 57.8 63.9 66.2

63.9 57.2 45.8

Ηλιακή Θερμ. Αέρα Δ 26.5 29.5 32.6 35.6 38.9 51.9 63.2 71.3

74.6 71.7 59.6

Ηλιακή Θερμ. Αέρα ΒΔ 26.5 29.5 32.6 35.6 38.3 40.5 49.7 58.5

64.3 65.5 58.0

Ηλιακή Θερμ. Αέρα Β 27.6 29.8 32.6 35.6 38.3 40.0 40.8 40.9

39.9 42.9 42.1

ΔΤ ΜΗ ΚΛΙΜ. ΧΩΡΩΝ -9.9 -7.9 -5.6 -2.9 -0.5 1.4 2.6 3.1

2.6 1.5 -0.2

23 ΙΟΥΛ. - 35.6 - 15.8

ΕΞΩΤΕΡ. ΘΕΡΜ. 22.3 24.4 26.8 29.4 32.0 33.9 35.1 35.6 35.1

34.0 32.3


40.5 38.1 34.7


40.5 38.1 34.7


40.5 38.1 34.7


43.0 38.4 34.7


66.9 60.0 47.7


75.9 73.0 60.0


23


64.1 65.3 57.4


41.0 42.2 41.6

ΔΤ ΜΗ ΚΛΙΜ. ΧΩΡΩΝ -8.7 -6.6 -4.2 -1.6 1.0 2.9 4.1 4.6

4.1 3.0 1.3

24 ΑΥΓ. - 33.6 - 15.3

ΕΞΩΤΕΡ. ΘΕΡΜ. 20.7 22.7 25.0 27.6 30.1 31.9 33.1 33.6 33.1

32.1 30.4


37.8 35.3 31.6


37.8 35.3 31.6


37.8 35.3 31.6


44.7 35.9 31.6


68.0 58.6 40.7


73.9 68.2 47.0


58.5 58.3 44.2


38.0 35.7 34.1

ΔΤ ΜΗ ΚΛΙΜ. ΧΩΡΩΝ -10.3 -8.3 -6.0 -3.4 -0.9 0.9 2.1 2.6

2.1 1.1 -0.6


24

Τυπικά Στοιχεία Κτιρίου - Εξ. Τοίχοι

Εξ.Τοίχοι Περιγρα

φή

Τύπος

ASHRAE

CLTD

Τύπος

ASHRAE

TFM

Τύπος

ASHRAE

RTS

Συντ. k

Kcal/m²h

c

Τοίχων

Οροφών

Βάρος

kg/m2

Χρώμα Συντ. k

W/m²K

Τοίχων

Οροφών

Τ1 Διπλός

Δρομικός

Κενό 6cm

C G3 17 1.17 300 1.17

Τυπικά Στοιχεία Κτιρίου - Οροφές

Οροφές Περιγρα

φή

Τύπος

ASHRAE

CLTD

Τύπος

ASHRAE

TFM

Τύπος

ASHRAE

RTS

Συντ. k

Kcal/m²h

c

Τοίχων

Οροφών

Βάρος

kg/m2

Χρώμα Συντ. k

W/m²K

Τοίχων

Οροφών

Ο1 Στέγη

Αμόνωτη

-

Κεραμίδι

α Γαλλ.

3 9 14 1.91 50 1.91


25

Τυπικά Στοιχεία Κτιρίου - Δάπεδα

Δάπεδα Περιγραφή Συντ. k

Kcal/m²hc

Εσ. Τοίχων

Δαπέδων

Συντ. k

W/m²K

Εσ. Τοίχων

Δαπέδων

Δ1 Δαπ.Μαρμ.σε Εδαφος

Mόνωση 5cm

0.52 0.52


26

Ανοίγ

μ.

Περιγ

ρα

φή

Πλά

τος (

m)

Ύψ

ος (

m)

Συντ.k

Kcal/

m²h

c

Ανοιγ

μά

τω

ν

Συντ.

Τζ

αμ

.

Ειδ

.

Πλα

ισ.

Συντ.α

Συντ.k

W/m

²K

Ανοιγ

μά

τω

ν

Α1 1 2.2 3.20 3.20

Α2 0.7 0.6 3.2 3.2

Α3 0.6 0.6 3.2 3.2

Α4 1.6 2.2 3.2 3.2

Α5 1.6 1 3.2 3.2

Α6 0.9 2.5 3.2 3.2

Α7 2 3 3.2 3.2

Α8 6.85 3 3.2 3.2

Α9 7.3 3 3.2 3.2

Α10 5.72 3 3.2 3.2

Α11 2.6 3 3.2 3.2

Α12 2.8 3 3.2 3.2

Α13 1.4 3 3.2 3.2

Α14 1.45 2.2 3.2 3.2

Α15 0.75 1.3 3.2 3.2

Α16 1.45 1.3 3.2 3.2

Α17 1.45 2.2 3.2 3.2

Α18 1.6 2.2 3.2 3.2

Α19 0.9 2.05 3.2 3.2

Α20 0.6 2 3.2 3.2

Α21 1.3 2.2 3.2 3.2

Α22 2 2.2 3.2 3.2

Α23 0.6 1.6 3.2 3.2


27

Τυπικά Στοιχεία Κτιρίου - Ανοίγματα

Επίπεδο : ΥΠΟΓΕΙΟ

Χώρος : 1

Ονομασία : ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΣΚΕΨΕΩΝ1

Κατόπιν υπολογισμών το συνολικό ψυκτικό φορτίο στο χώρο είναι : 3802


Χώρος : 2

Ονομασία : ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΣΚΕΨΕΩΝ 2

Κατόπιν υπολογισμών το συνολικό ψυκτικό φορτίο στο χώρο είναι : 3420

Επίπεδο : ΙΣΟΓΕΙΟ

Χώρος : 1

Ονομασία : ΣΑΛΟΝΙ

Κατόπιν υπολογισμών το συνολικό ψυκτικό φορτίο στο χώρο είναι :13260


Χώρος : 2

Ονομασία : WC ΓΥΝΑΙΚΩΝ 1 – Δεν απαιτείται


Χώρος : 3

Α24 0.8 2 3.2 3.2


28

Ονομασία : WC ΓΥΝΑΙΚΩΝ 2 – Δεν απαιτείται


Χώρος : 4

Ονομασία : WC ΑΝΔΡΩΝ 1– Δεν απαιτείται


Χώρος : 5

Ονομασία : WC ΑΝΔΡΩΝ 2– Δεν απαιτείται


Χώρος : 6

Ονομασία : WC ΑΜΚ– Δεν απαιτείται


Χώρος : 7

Ονομασία : ΔΙΚΛΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ 1



Χώρος : 8

Ονομασία : ΔΙΚΛΙΝΟ ΑΜΚ



Χώρος : 9


29

Ονομασία : ΜΑΓΕΙΡΕΙΟ



Χώρος : 12

Ονομασία : WC ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΟΛ.ΧΡ.



Χώρος : 13

Ονομασία : ΒΕΣΤΙΑΡΙΟ- Δεν απαιτείται


Χώρος : 14

Ονομασία : ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ


Επίπεδο : ΟΡΟΦΟΣ

Χώρος : 1

Ονομασία : ΧΩΡΟΣ ΔΙΗΜ.ΙΔΙΟΚ.



Χώρος : 2


30

Ονομασία : WC-Δεν απαιτείται


Χώρος : 3

Ονομασία : ΧΩΡΟΣ ΔΙΗΜ.ΙΔ.



Χώρος : 5

Ονομασία : ΤΡΙΚΛΙΝΟ3

Κατόπιν υπολογισμών το συνολικό ψυκτικό φορτίο στο χώρο είναι:2915


Χώρος : 6

Ονομασία : ΔΙΚΛΙΝΟ4



Χώρος : 7




Χώρος : 8


31

Ονομασία : ΤΡΙΚΛΙΝΟ6



Χώρος : 9

Ονομασία : WC-Δεν απαιτείται


Χώρος : 10




Χώρος : 11




Χώρος : 12

Ονομασία : ΔΙΚ9



Χώρος : 13


32

Ονομασία : ΔΙΚΛ10



Χώρος : 14




Χώρος : 15




Χώρος : 16




Χώρος : 17

Ονομασία : ΧΩΡΟΣ ΚΑΠΝΙΣΤΩΝ



Χώρος : 18


33

Ονομασία : ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ


ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΨΥΚΤΙΚΑ ΦΟΡΤΙΑ ΧΩΡΩΝ (Kcal/h)


1.ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΣΚΕΨΕΩΝ 1 : 3802

2.ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΣΚΕΨΕΩΝ 2 : 3420

Συνολικά φορτία Επιπέδου : 7222 kcal/h


1.ΣΑΛΟΝΙ : 13260

2.ΔΙΚΛΙΝΟ : 2486

3.ΔΙΚΛΙΝΟ ΑΜΚ : 2574

4 .ΜΑΓΕΙΡΙΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤ : 9595

5.ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡ : 34422

6.ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ : 8532

7.LOBBY : 4771

Συνολικά Φορτία Επιπέδου : 75640 kcal/h


1.ΧΩΡΟΣ ΔΙΗΜΕΡΕΥΣΗΣ ΙΔ : 7112


34

4.ΔΙΚΛΙΝΟ 14 : 2898

5.ΤΡΙΚΛΙΝΟ 3 : 2915

6.ΔΙΚΛΙΝΟ 4 : 2739

7.ΔΙΚΛΙΝΟ 5 : 2739

8.ΤΡΙΚΛΙΝΟ 6 : 3234

10.ΔΙΚΛΙΝΟ 7 : 3010

11.ΔΙΚΛΙΝΟ 8 : 3010

12.ΔΙΚΛΙΝΟ 9 : 3010

13.ΔΙΚΛΙΝΟ 10 : 3010

14.ΔΙΚΟΛΙΝΟ 11 : 3010

15.ΔΙΚΛΙΝΟ 12 : 3010

16.ΔΙΚΛΙΝΟ 13 : 3010

17.ΧΩΡΟΣ ΚΑΠΝΙΣΤΩΝ : 2716

18.ΕΙΔΙΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΛΕΟ : 3055

Συνολικά Φορτία Επιπέδου : 48478 kcal/h


35

Διαγράμματα Συγκεντρωτικών Φορτίων Κτιρίου Χωρίς Αερισμό


36

Διαγράμματα Συγκεντρωτικών Φορτίων Κτιρίου Με Αερισμό


37


38

Διαγράμματα Συστημάτων


39

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 : ΘΕΡΜΑΝΣΗ

3.1 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΘΕΡΜΙΚΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ

Η παρούσα μελέτη έγινε σύμφωνα με την μεθοδολογία DIN 4701 και τις 2421/86

(μέρος 1 & 2) και 2427/86 ΤΟΤΕΕ, ενώ ακόμα χρησιμοποιήθηκαν και τα ακόλουθα

βοηθήματα:

α) Εrlaeterungen zur DIN 4701/83, mit Beispielen, Werner-Verlag

β) Recknagel-Sprenger, Taschenbuch fuer Heizung und Klimatechnik,

γ) Rietschel, Raiss, Heiz und Klimatechnik, Springer-Verlag

δ) Κεντρικές Θερμάνσεις, Β. Σελλούντος

ε) Eγχειρίδιο για τον Μηχανικό θερμάνσεων Garms/Pfeifer (ΤΕΕ)

ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ & ΚΑΝΟΝΕΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ

Με βάση το DIN 4701, οι θερμικές απώλειες ενός χώρου συνίστανται από:

α) Απώλειες θερμοπερατότητας Qo, που προέρχονται από τα περιβάλλοντα δομικά

στοιχεία (τοίχοι, ανοίγματα, δάπεδα, οροφές κλπ)

β) Απώλειες λόγω προσαυξήσεων.


40

γ) Απώλειες αερισμού χώρου QL.

Οι απώλειες θερμοπερατότητας υπολογίζονται από τη σχέση:

F(ti-ta)

Qo=kxfx(ti-ta

1/k

όπου:

Qo: Aπώλειες θερμότητας

F: Eπιφάνεια του δομικού τμήματος m2

k: Συντελεστής θερμοπερατότητας W/m2 K (ή Kcal/m2 K)

1/k: Αντίσταση θερμοπερατότητας σε m2 K/W

ti:

ta: Θ

Οι προσαυξήσεις υπολογίζονται % και διακρίνονται σε:

προσαύξηση ΖΗ την επίδραση του προσανατολισμού.

(ΖΗ=-5 για Ν,ΝΔ,ΝΑ ΖΗ=+5 για Β,ΒΔ,ΒΑ και ΖΗ=0 για Δ και Α)

προσαύξηση ΖU+ΖA=ΖD διακοπής λειτουργίας και ψυχρών εξωτερικών τοίχων (στο

DIN 4701/83 αγνοείται ο συντελεστής ΖU). H προσαύξηση ZD προσδιορίζεται με

βάση το D= Qo/(Fges x Δt), όπου Fges η συνολική επιφάνεια που περιβάλλει τον

χώρο, και τις ώρες λειτουργίας του συστήματος θέρμανσης, σύμφωνα με τον

πίνακα:

ΖD για DIN77 Τιμή D

Τρόπος

Λειτουργίας

0.1-0.29 0.30-0.69 0.70-1.49

0 ώρες

διακοπής

7 7 7

8-12 ώρες

διακοπής

20 15 15

12-16 ώρες

διακοπής

30 25 20


41

Ο συντελεστής ΖD για το DIN83 μεταβάλλεται ανάλογα με την τιμή του D περίπου

γραμμικά (βλ. καμπύλη ZD για το DIN83) παίρνοντας τιμές από το 0 μέχρι το 13.

Επομένως οι θερμικές απαιτήσεις μαζί με τις προσαυξήσεις είναι:

QT = Qo (1 + ΖD + ΖH) = Qo x Ζ

Οι απώλειες αερισμού QL υπολογίζονται εναλλακτικά:

από την σχέση που υπολογίζει τον απαιτούμενο αερισμό:

QL = V x ρ x c (ti - ta) (σε w)

όπου:

V: Όγκος εισερχομένου αέρα σε m3/s

c: Ειδική θερμότητα του αέρα σε kj/g K

ρ: Πυκνότητα του αέρα σε kg/m3

από την σχέση υπολογισμού απωλειών λόγω χαραμάδων (στην περίπτωση που

δεν υπάρχει εξαερισμός):

QL = Σ Q Ai, όπου:

Q Ai = α x Σl x R x H x Δt x ZΓ για κάθε άνοιγμα.

Οι παράμετροι της παραπάνω σχέσης είναι:

α: Συντελεστής διείσδυσης αέρα

Σl: Συνολική περίμετρος ανοίγματος (σε m)

R: Συντελεστής διεισδυτικότητας (στο DIN 4701/83 oρίζεται ο συντελεστής r).

Η: Συντελεστής θέσης και ανεμόπτωσης (στo DIN 4701/83 o συντελεστής Η

προσαυξάνεται αυτόματα για ύψος πάνω από 10 m σύμφωνα με τον συντελεστή

εGA).

Δt: Διαφορά θερμοκρασίας (σε βαθμούς οC)

ΖΓ: Συντελεστής γωνιακών παραθύρων (στην περίπτωση γωνιακών παραθύρων

παίρνει την τιμή 1.2 αντί της κανονικής 1)

Το τελικό σύνολο των θερμικών απωλειών δεν είναι παρά το άθροισμα των QT και

QL, δηλαδή:

Qολ = QT + QL


42

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ

Τα αποτελέσματα των υπολογισμών παρουσιάζονται πινακοποιημένα ως εξής:

α) Στο επάνω μέρος του πίνακα παρουσιάζονται τα δομικά στοιχεία που έχουν

απώλειες από θερμοπερατότητα με τα χαρακτηριστικά τους. Οι στήλες του πίνακα

αντιστοιχούν στα ακόλουθα μεγέθη:

Είδος στοιχείου (πχ. Τ=τοίχος, Α=Ανοιγμα, Ο=οροφή Δ=Δάπεδο) Προσανατολισμός Πάχος Μήκος Ύψος ή πλάτος Επιφάνεια Αριθμός όμοιων επιφανειών Συνολική Επιφάνεια Συντελεστής k Διαφορά Θερμοκρασίας Δt Καθαρές Θερμικές Απώλειες

β) στο κάτω μέρος του πίνακα συμπληρώνονται οι προσαυξήσεις και οι απώλειες

αερισμού, με πλήρη ανάλυση.

Στοιχεία Κτιρίου

Πόλη Δράμα

Μέση Ελάχιστη Εξωτερική Θερμοκρασία (°C) -8

Επιθυμητή Εσωτερική Θερμοκρασία (°C) 20

Θερμοκρασία Μη Θερμαινόμενων Χώρων (°C) 10

Θερμοκρασία Εδάφους (°C) 10

Αριθμός Επιπέδων Κτιρίου (1-15) 3

Επίπεδο στη Στάθμη του Εδάφους 1

Μεθοδολογία Υπολογισμού DIN77

Σύστημα Μονάδων Kcal/h


43

Τυπικά Στοιχεία - Εξ. Τοίχοι

Εξ. Τοίχοι Περιγραφή Συντ. k

(Kcal/m²hc)

Εξωτερικών

Τοίχων

Τ1 1

Τυπικά Στοιχεία - Οροφές

Οροφές Περιγραφή Συντ. k

(Kcal/m²hc)

Οροφών

Ο1 1

Τυπικά Στοιχεία - Δάπεδα

Δάπεδα Περιγραφή Συντ. k

(Kcal/m²hc)

Δαπέδων

Δ1 0.8


44

Τυπικά Στοιχεία - Ανοίγματα

Ανοίγματα Περιγραφή Πλάτος

(m)

Ύψος

(m)

Συντ.k

(Kcal/m²hc)

Ανοιγμάτων

Συντ.α Φύλλα

Α1 1 2.2 3.2

Α2 0.7 0.6 3.2

Α3 0.6 0.6 3.2

Α4 1.6 2.2 3.2

Α5 1.6 1 3.2

Α6 0.9 2.5 3.2

Α7 2 3 3.2

Α8 6.85 3 3.2

Α9 7.3 3 3.2

Α10 5.72 3 3.2

Α11 2.6 3 3.2

Α12 2.8 3 3.2

Α13 1.4 3 3.2

Α14 1.45 2.2 3.2

Α15 0.75 1.3 3.2

Α16 1.45 1.3 3.2

Α17 1.45 2.2 3.2

Α18 1.6 2.2 3.2

Α19 0.9 2.05 3.2


45

Α20 0.6 2 3.2

Α21 1.3 2.2 3.2

Α22 2 2.2 3.2

Α23 0.6 1.6 3.2

Α24 0.8 2 3.2

Ενδεικτικά οι θερμικές απώλειες κάθε χώρου υπολογίζονται σύμφωνα με τον

παρακάτω πίνακα

Επίπεδο : ΥΠΟΓΕΙΟ Χώρος : 1

Ονομασία Χώρου ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΣΚΕΨΕΩΝ 1

Είδ

ος Ε

πιφ

άνεια

ς

Προσ

ανα

τολισ

μός

Αφ

αιρ

ούμενη

Πά

χος

Μήκος (

m)

Ύψ

ος ή

Πλά

τος (

m)

Επ

ιφά

νεια

(m

²)

Αριθ

. Επ

ιφα

ν.

Συνολ.

Επ

ιφα

ν.

(m²)

Αφ

αιρ

. Επ

ιφα

ν.(

m²)

Επ

ιφα

ν.

Υπ

ολ.

(m²)

Συντελ. k

(Kcal/

m²h

c)

Δια

φορ

. Θ

ερμοκ.

(°C

)

Κα

θ.

Απ

ώλ. (K

cal/

h)

Τ1 Α 0.25 4.65 3 13.95 1 13.95 13.95 1 28.00 390.6

Τ1 Β 0.25 3.5 3 10.50 1 10.50 1.60 8.90 1 28.00 249.2

Α24 Β α 0.8 2 1.60 1 1.60 1.60 3.2 28.00 143.4

Δ1 4.65 3.5 16.27 1 16.27 16.27 0.8 10.00 130.2

Απώλειες Θερμοπερατότητας Qo= 913

Συνολική Προσαύξηση ZD+ZH = 5 % 46

Προσαύξηση λόγω προσανατολισμού ZH = 5

Προσαύξηση λόγω διακοπών ZD = 0

D=Qo/(Fges x Δt)= 913/ ( 0.0 x 28) = 0.00

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΘΕΡΜΟΠΕΡΑΤΟΤΗΤΑΣ QT=Qo x (1+ZD+ZH) 959


46

ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΧΑΡΑΜΑΔΩΝ QL=ΣQAi (QAi=αxΣlxRxHxΔtxZΓ) = 127.0

Χαρακτηριστικός Αριθμός Κτιρίου H = 0.60

Χαρακτηριστικός Αριθμός Χώρου R (ή r) = 0.9

Συντελεστής Γωνιακών Παραθύρων ΖΓ = 1

ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑΛΛΑΓΕΣ ΑΕΡΑ QL=VxρxcxΔt =

Όγκος χώρου V = xx3= 0

Αριθμός Εναλλαγών Αέρα ανά ώρα n = 0.5

ΣΥΝΟΛΟ ΘΕΡΜΙΚΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ Qολ = QT + QL = 1086 Kcal/h)

Με αντίστοιχο τρόπο υπολογίζονται οι θερμικές απώλειες και για τους

υπόλοιπους χώρους και έχουμε:

Επίπεδο : ΥΠΟΓΕΙΟ Χώρος : 2

Ονομασία Χώρου ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΣΚΕΨΕΩΝ 2

Απώλειες Θερμοπερατότητας Qo= 954

ΣΥΝΟΛΟ ΘΕΡΜΙΚΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ Qολ = QT + QL = 906

Επίπεδο : ΙΣΟΓΕΙΟ Χώρος : 1

Ονομασία Χώρου ΣΑΛΟΝΙ



Ονομασία Χώρου WC ΓΥΝΑΙΚΩΝ 1



47


Ονομασία Χώρου WC ΓΥΝΑΙΚΩΝ 2



Ονομασία Χώρου WC ΑΝΔΡΩΝ 1



Ονομασία Χώρου WC ΑΝΔΡΩΝ 2



Ονομασία Χώρου WC Α.Μ.Κ.



Ονομασία Χώρου ΔΙΚΛΙΝΟ



Ονομασία Χώρου ΔΙΚΛΙΝΟ ΑΜΚ



48


Ονομασία Χώρου ΜΑΓΕΙΡΙΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤ



Ονομασία Χώρου ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡ



Ονομασία Χώρου WC ΑΝΡΩΝ ΑΙΘ.ΠΟΛ.ΧΡ.



Ονομασία Χώρου WC ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΙΘ.ΠΟΛ.



Ονομασία Χώρου ΒΕΣΤΙΑΡΙΟ




Ονομασία Χώρου ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ



49


Ονομασία Χώρου LOBBY

Είδ

ος Ε

πιφ

άνεια

ς

Προσ

ανα

τολισ

μός

Αφ

αιρ

ούμενη

Πά

χος

Μήκος (m

)

Ύψ

ος ή

Πλά

τος (

m)

Επ

ιφά

νεια

(m

²)

Αριθ

. Επ

ιφα

ν.

Συνολ.

Επ

ιφα

ν.

(m²)

Αφ

αιρ

. Επ

ιφα

ν.

(m²)

Επ

ιφα

ν.

Υπ

ολ.

(m

²)

Συντελ.

k(K

cal/

m²h

c)

Δια

φορ.Θ

ερμοκ.

(°C

)

Κα

θ.Α

πώ

λ.

(Kcal/

h)

Τ1 Ν 0.25 11.9 4 47.60 1 47.60 12.30 35.30 1 28.00 988.4

Α6 Ν α 0.9 2.5 2.25 2 4.50 4.50 3.2 28.00 403.2

Α11 Ν α 2.6 3 7.80 1 7.80 7.80 3.2 28.00 698.9

Απώλειες Θερμοπερατότητας Qo 2091

Συνολική Προσαύξηση ZD+ZH = -5 % -105

Προσαύξηση λόγω προσανατολισμού ZH = -5


D=Qo/(Fges x Δt)= 2091/ ( 0.0 x 28) = 0.00











50

Επίπεδο : ΟΡΟΦΟΣ Χώρος : 1

Ονομασία Χώρου ΧΩΡΟΣ ΔΙΗΜΕΡΕΥΣΗΣ ΙΔ



Ονομασία Χώρου WC



Ονομασία Χώρου ΧΩΡΟΣ ΔΙΗΜΕΡΕΥΣΗΣ ΙΔ



Ονομασία Χώρου ΔΙΚΛΙΝΟ 14

Είδ

ος Ε

πιφ

άνεια

ς

Προσ

ανα

τολισ

μός

Αφ

αιρ

ούμενη

Πά

χος

Μήκος (m

)

Ύψ

ος ή

Πλά

τος

(m)

Επ

ιφά

νεια

(m

²)

Αριθ

. Επ

ιφα

ν.

Συνολ. Επ

ιφα

ν.

(m²)

Αφ

αιρ

. Επ

ιφα

ν.

(m²)

Επ

ιφα

ν.

Υπ

ολ.

(m²)

Συντελ.

k(K

cal/

m²h

c)

Δια

φορ.Θ

ερμοκ.

(°C

)

Κα

θ.Α

πώ

λ.

(Kcal/

h)

Τ1 Β 0.25 3.2 3 9.60 1 9.60 3.52 6.08 1 28.00 170.2

Α18 Β α 1.6 2.2 3.52 1 3.52 3.52 3.2 28.00 315.4

Τ1 Δ 0.25 3.3 3 9.90 1 9.90 9.90 1 28.00 277.2

Τ1 Α 0.25 0.8 3 2.40 1 2.40 2.40 1 28.00 67.20


51

Ο1 3.2 6.5 20.8

0

1 20.80 20.80 1 28.00 582.4


Συνολική Προσαύξηση ZD+ZH = 5 % 71

Προσαύξηση λόγω προσανατολισμού ZH = 5


D=Qo/(Fges x Δt)= 1412/ ( 0.0 x 28) = 0.00


ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΧΑΡΑΜΑΔΩΝ QL=ΣQAi (QAi=αxΣlxRxHxΔtxZΓ) =172.4









Ονομασία Χώρου ΤΡΙΚΛΙΝΟ 3






52





Ονομασία Χώρου ΤΡΙΚΛΙΝΟ 6



Ονομασία Χώρου WC












53




Είδ

ος Ε

πιφ

άνεια

ς

Προσ

ανα

τολισ

μός

Αφ

αιρ

ούμενη

Πά

χος

Μήκος (m

)

Ύψ

ος ή

Πλά

τος

(m)

Επ

ιφά

νεια

(m

²)

Αριθ

.Επ

ιφα

ν.

Συνολ.Ε

πιφ

αν.

(m²)

Αφ

αιρ

.Επ

ιφα

ν.

(m²)

Επ

ιφα

ν.Υ

πολ.

(m²)

Συντελ.

k(K

cal/

m²h

c)

Δια

φορ.Θ

ερμοκ.

(°C

)

Κα

θ. Α

πώ

λ.

(Kcal/

h)

Τ1 Ν 0.25 3.8 3 11.40 1 11.40 3.52 7.88 1 28.00 220.6

Α18 Ν Α 1.6 2.2 3.52 1 3.52 3.52 3.2 28.00 315.4

Ο1 3.8 6.7 25.46 1 25.46 25.46 1 28.00 712.9


Συνολική Προσαύξηση ZD+ZH = -5 % -62

Προσαύξηση λόγω προσανατολισμού ZH = -5


D=Qo/(Fges x Δt)= 1249/ ( 0.0 x 28) = 0.00









54




Ονομασία Χώρου ΔΙΚΟΛΙΝΟ 11

ΣΥΝΟΛΟ ΘΕΡΜΙΚΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ Qολ = QT + QL = 1359 kcal/h








Ονομασία Χώρου ΧΩΡΟΣ ΚΑΠΝΙΣΤΩΝ



Ονομασία Χώρου ΕΙΔΙΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ



55

Κυκλώματα - Σώματα - Ιδιοκτησίες

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΧΩΡΩΝ (Kcal/h)


1.ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΣΚΕΨΕΩΝ 1 : 1086 kcal/h

2.ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΣΚΕΨΕΩΝ 2 : 906 kcal/h

Συνολικές Απώλειες Επιπέδου : 1993 kcal/h


1.ΣΑΛΟΝΙ : 6111 kcal/h

2WC ΓΥΝΑΙΚΩΝ 1 : 337 kcal/h

3.WC ΓΥΝΑΙΚΩΝ 2 : 229 kcal/h

4.WC ΑΝΔΡΩΝ 1 : 182 kcal/h

5.WC ΑΝΔΡΩΝ 2 : 97 kcal/h

6.WC Α.Μ.Κ. : 263 kcal/h

7.ΔΙΚΛΙΝΟ : 1304 kcal/h

8.ΔΙΚΛΙΝΟ ΑΜΚ : 1238 kcal/h

9.ΜΑΓΕΙΡΙΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΗΡΙΟ : 1762 kcal/h

10.ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡ : 8366 kcal/h

11.WC ΑΝΡΩΝ ΑΙΘ.ΠΟΛ.ΧΡ. : 206 kcal/h

12.WC ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΙΘ.ΠΟΛ. : 426 kcal/h

13.ΒΕΣΤΙΑΡΙΟ : 1445 kcal/h

14.ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ : 2482 kcal/h


56

15.LOBBY : 2548 kcal/h



1.ΧΩΡΟΣ ΔΙΗΜΕΡΕΥΣΗΣ ΙΔ : 1575 kcal/h

2.WC : 578 kcal/h

3.ΧΩΡΟΣ ΔΙΗΜΕΡΕΥΣΗΣ ΙΔ : 1933 kcal/h

4.ΔΙΚΛΙΝΟ 14 : 1655 kcal/h

5.ΤΡΙΚΛΙΝΟ 3 : 1803 kcal/h



8.ΤΡΙΚΛΙΝΟ 6 : 1742 kcal/h

9.WC : 228 kcal/h





14.ΔΙΚΟΛΙΝΟ 11 : 1359 kcal/h



17.ΧΩΡΟΣ ΚΑΠΝΙΣΤΩΝ : 966 kcal/h

18.ΕΙΔΙΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΛΕΟ : 3756 kcal/h



57

Συνολικές Απώλειες Κτιρίου : 55324 Kcal/h

3.2 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ

Ισχύοντες κανονισμοί-οδηγίες

Για την σύνταξη της μελέτης λήφθηκαν υπόψη οι παρακάτω κανονισμοί:

Α) κανονισμός θερμομόνωσης κτιρίων (ΦΕΚ 362/Δ’/1979)-κεφ. 7.3.1

Β) το αρθρο 26 του κτιριοδομικού κανονισμού (ΦΕΚ 59/Δ/89) καθώς

επίσης και τα παραπεμπόμενα από αυτό:

1)ΤΟΤΕΕ 2421/86(μερος Α και Β) – (ΦΕΚ 67/Β/88 , ΦΕΚ 177/Β/88)

2) Τα πρότυπα ΕΛΟΤ 234, 352, 910, 447

3) ΚΥΑ 20840/1296 (ΦΕΚ 366/Β/79) για υποχρεωτική τοποθέτηση

τρίοδης ή τετράοδης βάνας

4) οι κανονισμοί DIN 4701-4706/DIN 4751

5)To Π.Δ 27-9-85 (ΦΕΚ 631/Δ/85) για την κατανομή δαπανών κεντρικής

θέρμανσης και η εγκύκλιος 126/85 του Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ.

Χρησιμοποιούμενα υλικά-προδιαγραφές υλικών

Παρακάτω θα αναλύσουμε τα τμήματα που περιλαμβάνει μια

εγκατάσταση θέρμανσης με fan-coil.

Το σύστημα παραγωγής της θερμότητας & εξαγωγής καυσαερίων το

οποίο περιλαμβάνει :

Τον λέβητα


58

Τον καυστήρα

Καπναγωγός & καπνοδόχο

ΛΕΒΗΤΑΣ

Ο λέβητας είναι ένας εναλλάκτης θερμότητας με τον οποίο γίνεται η

μεταβίβαση της θερμότητας που αναπτύσσεται από την καύση του

πετρελαίου στο νερό.

Τα μέρη που περιλαμβάνει ένας λέβητας είναι:

Ο φλογοθάλαμος, μέσα στον οποίο συντελείται η καύση του

πετρελαίου

Το εσωτερικό περίβλημα του φλογοθαλάμου

Οι αυλοί, μέσα στους οποίους διέρχεται το νερό και δέχεται την

θερμότητα από την καύση του πετρελαίου

Το εξωτερικό περίβλημα του φλογοθαλάμου, στο οποίο υπάρχει η

πόρτα και η οπή προσαρμογής του καυστήρα

Οι αεριοαυλοί, μέσα στους οποίους διέρχονται τα καυσαέρια από

την καύση του πετρελαίου και μεταδίδουν την θερμότητα τους στο

νερό, αυξάνοντας με τον τρόπο αυτό τον βαθμό απόδοσης του

λέβητα

Την θερμική μόνωση του σώματος που συνήθως είναι από

υαλοβάμβακα και έχει σκοπό την εμπόδιση των απωλειών

θερμότητας λόγω ακτινοβολίας

Το εξωτερικό περίβλημα του σώματος που κατασκευάζεται από

χαλυβδοέλασμα


59

ΚΑΥΣΤΗΡΑΣ

Ο καυστήρας είναι η απαραίτητη συσκευή αυτόματης λειτουργίας που

χρησιμοποιείται για να δημιουργεί στο θάλαμο καύσης του λέβητα:

Α) διασκορπισμό του πετρελαίου,

Β) παροχή αέρα, και,

Γ) καύση του μίγματος πετρελαίου-αέρα.

Τα μέρη που περιλαμβάνει ο καυστήρας είναι:

Ο ηλεκτροκινητήρας που δίνει κίνηση στην αντλία και περιστρέφει

τον φυγόκεντρο ανεμιστήρα.

Η αντλία πετρελαιου που χρησιμοποιείται για να απορροφά

πετρέλαιο από την δεξαμενή πετρελαίου και το διοχετεύει στον

λέβητα.

Η ηλεκτρική βαλβίδα ,που χρησιμοποιείται για να ελέγχει την

παροχή καυσίμου στον λέβητα και να την διακόπτει αν η πίεση της

πέσει κάτω από μια ορισμένη τιμή.

Ο διασκορπιστης πετρελαίου (μπεκ) που χρησιμοποιείται για την

εκτοξευσή του πετρελαίου σε μορφή σταγονιδίων

Ο φυγόκεντρος ανεμιστήρας για να στέλνει αέρα χαμηλής πίεσης

στον θάλαμο καύσης του λέβητα , ο οποίος πρέπει να αναμειχθεί

οσο το δυνατόν πιο ομοιόμορφαμε τα σταγονίδια πετρελαίου.

Το διάφραγμα αέρα (τάμπερ),που χρησιμοποιείται για την μείωση

των απωλειων του λέβητα,όταν ο καυστήρας είναι κλειστος.

Το σύστημα αυτόματης ανάφλεξης του καυσίμου το οποίο

περιλαμβάνει τον σπινθηριστή και τον μετασχηματιστή

230/12000V.

Η ηλεκτρονική συσκευή ελέγχου της φλόγας καύσης η οποία

περιλαμβάνει το χρονικο και το φωτοαντίσταση ή φωτοκύτταρο.


60

Ο φλογοαυλός που προσαρμόζεται στην οπή της πόρτας του

λέβητα.

ΚΑΠΝΟΔΟΧΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΝΑΓΩΓΟΣ

ΚΑΠΝΟΔΟΧΟΣ

Η καπνοδόχος είναι η διάταξη που εξασφαλίζει την εξαγωγή των

καυσαερίων στον περιβάλλοντα χώρο, και η οποία πρέπει να είναι

θερμικά μονωμένη έτσι ώστε στην εξωτερική επιφάνεια της βάσης της

να αναπτύσσεται θερμοκρασία της τάξης των 50°C.

Τα υλικά κατασκευής της καπνοδόχου είναι ανθεκτικά και άκαυστα.

Η διαδρομή της καπνοδόχου σε τοίχο πρέπει να πραγματοποιείται με

χρησιμοποίηση ειδικών στηριγμάτων και να καταλήγει ένα μέτρο (1 m)

πάνω από το σημείο εξόδου της ή εβδομήντα εκατοστά (0,70 m) πάνω

από την οποιαδήποτε που βρίσκεται σε ακτίνα μικρότερη των τριών

μέτρων από την καπνοδόχο. Τέλος, σε κάθε καπνοδόχο πρέπει να

υπάρχει άνοιγμα για τον καθαρισμό της βάσης της.

ΚΑΠΝΑΓΩΓΟΣ

Ο καπναγωγός είναι η διάταξη που συνδέει το λέβητα με την καπνοδόχο,

πρέπει να είναι θερμικά μονωμένος και να αντέχει σ θερμοκρασίες

μεγαλύτερες των 300 °C . Το υλικό κατασκευής του καπναγωγού είναι

συνήθως από κυλινδρικό χαλυβδοέλασμα ελάχιστου πάχους 3mm.

Τέλος κατά την τοποθέτηση του καπναγωγού πρέπει να υπάρχει κλίση

ανόδου τουλάχιστον 15%.

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑΣ

Το σύστημα διανομή της θερμότητας σε μια εγκατάσταση θέρμανσης με

καλοριφέρ, περιλαμβάνει τα παρακάτω βασικά τμήματα:

1)του κυκλοφορητή,


61

2)των σωληνώσεων,

3)των συλλεκτών και

3) της δεξαμενής πετρελαίου.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΗΣ

Ο κυκλοφορητής είναι μια μικρή αντλία που χρησιμοποιείται για τη βεβιασμένη

κυκλοφορία του νερού της εγκατάστασης θέρμανσης , προκειμένου να εξασφαλίσει

την αναγκαία παροχή, και την κάλυψη των αντιστάσεων του δικτύου στο πιο

δυσμενές φορτίο.

Τα μέρη που περιλαμβάνει – σε κοινό περίβλημα- ο κυκλοφορητής, είναι:

1)ο ηλεκτροκινητήρας, που το είδος του και η ισχύς του, εξαρτώνται από το μέγεθος

της εγκατάσταση θέρμανσης :

Κινητήρες κυκλοφορητών

Είδος κινητήρα κυκλοφορητή

α)ασύγχρονος μονοφασικός βραχυκυκλωμένου δρομέα με πυκνωτή 20/100W

β)ασύγχρονος τριφασικός βραχυκυκλωμένου δρομέα μέχρι 30 KW

2)το κουμπί ρύθμισης της ταχύτητας περιστροφής του κινητήρα, και

3)η διάταξη της αντλίας

Τα χαρακτηριστικά μεγέθη ενός κυκλοφορητή είναι:

1)η παροχή του νερού(Q) (m3/h), και

2)το μανομετρικό ύψος (H) (mmHg), που αναφέρεται στις τριβές και στις ειδικές

αντιστάσεις που πρέπει να υπερνικηθούν από τον κυκλοφορητή για να εξασφαλιστεί

η κυκλοφορία του νερού στις εγκατάστασης.

ΣΩΛΗΝΩΣΕΙΣ

Οι σωληνώσεις επιτρέπουν τη διέλευση του ζεστού νερού από το σύστημα

θέρμανσης στα fan-coil και την επιστροφή του κρύου νερού από τα fan-coil και πάλι

στο σύστημα θέρμανσης. Οι σωληνώσεις των εγκαταστάσεων θέρμανσης

κατασκευάζονται από:

Εύκαμπτο πολύ μαλακό χάλυβα – με πολύ χαμηλό περιεχόμενο σε ξένες

ύλες- και με ειδική επένδυση που δίνει σχεδόν απόλυτη προστασία στην

οξείδωση και στις μηχανικές καταπονήσεις, ή


62

χαλκό( φωσφορούχο και αποξειωμένο), με περίβλημα από πολυαιθυλένιο,

ειδική πλαστική ύλη με αντοχή στην διαπερατότητα του οξυγόνου

Τα στοιχεία που υπολογίζονται για μια σωστή εγκατάσταση σωληνώσεων

είναι:

η διατομή τους,

οι συστολές και διαστολές που αναπτύσσονται σ’ αυτούς από τη διέλευση του

κρύου και του ζεστού νερού, και

το είδος της μόνωσης τους.

ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ

Η δεξαμενή είναι ο χώρος μέσα στον οποίο γίνεται η αποθήκευση του

πετρελαίου, τοποθετείται έξω από το χώρο του λεβητοστασίου και έχει

συγκεκριμένο όγκο (m3), που εξαρτάται άμεσα από μέγεθος της

εγκατάστασης θέρμανση .

Η κατασκευή της δεξαμενής πετρελαίου γίνεται από:

-λαμαρίνα πάχους 3mm, ή

-ειδικό πλαστικό.

Η δεξαμενή πετρελαίου πρέπει να συντηρείται τουλάχιστον κάθε τρία

χρόνια, από ειδικό συνεργείο, για τυχόν διαρροή πετρελαίου και για την

απομάκρυνση καταλοίπων (κυρίως νερού), μέσα από τον ειδικό κρουνό

καθαρισμού.

ΤΟ ΔΟΧΕΙΟ ΔΙΑΣΤΟΛΗΣ

Το δοχείο διαστολής προστατεύει την εγκατάσταση θέρμανσης από το ενδεχόμενο

επικίνδυνης υπερπίεσης, που δημιουργείται όταν το νερό θερμανθεί και – όπως είναι

γνωστό – αυξηθεί ο όγκος του.

Τα δοχεία διαστολής διακρίνονται σε δύο είδη: Ανοιχτού και Κλειστού τύπου

Το δοχείο ανοιχτού τύπου:

συνδέεται άμεσα με το σύστημα με:

- τον σωλήνα ασφαλείας και


63

- τον σωλήνα πλήρωσης

περιέχει νερό, που η στάθμη του ελέγχεται με φλοτεροδιακόπτη.

Το δοχείο ανοιχτού τύπου τοποθετείται στο πιο υψηλό σημείο του κτιρίου και

επικοινωνεί με την ατμόσφαιρα μέσω του εξαεριστικού συστήματος. Αυτό εξασφαλίζει

την καλή κυκλοφορία του νερού, εξαφανίζοντας τις φυσαλίδες που μαζεύονται στα

ψηλά σημεία του δοχείου διαστολής.

Το δοχείο διαστολής κλειστού τύπου χωρίζεται σε δυο μέρη από ειδική μεμβράνη,

έτσι ώστε: το ένα μέρος περιέχει άζωτο σε πίεση περίπου 1,5 bar και το άλλο

συνδέεται με το νερό του συστήματος θέρμανσης.

Το δοχείο διαστολής κλειστού τύπου τοποθετείται μέσα στο χώρο του λεβητοστάσιου

και κοντά στο σύστημα θέρμανσης .

Το μέγεθος, των δοχείων διαστολής εξαρτάται από τη χωρητικότητα τους που

κυμαίνεται από 1 έως 1000 lt . Η επιλογή τους - δε – είναι άμεση συνάρτηση της

εγκατάστασης θέρμανσης.

Τα δοχεία διαστολής του είδους αυτού αποτελούν το σύγχρονο τρόπο προστασίας

της εγκατάστασης θέρμανσης από τη υπερπίεση, του δεδομένου πως :

έχουν εύκολη τοποθέτηση χωρίς σωληνώσεις,

δεν εμφανίζουν απώλειες νερού, γιατί αποτελούν κλειστό σύστημα,

δεν διαβρώνεται το δοχείο τους, γιατί το νερό δεν έρχεται σε επαφή με τον αέρα, και

δεν εμφανίζουν κίνδυνο στον παγετό.

ΑΥΤΟΜΑΤΟΣ ΠΛΗΡΩΣΗΣ

Ο αυτόματος πλήρωσης προσαρμόζεται απευθείας στις εγκαταστάσεις κεντρικών

θερμάνσεων που περιλαμβάνουν διαστολής κλειστού τύπου, για να ελέγχει την πίεση

του νερού αυτών.

Η ρύθμιση του αυτόματου πίεσης γίνεται για πίεση μεγαλύτερη από τη στατική πίεση

της εγκατάστασης θέρμανσης κατά 0,2 ÷ 0,5 bar. Σε περίπτωση που προκύψει η

πίεση αυτή, και κλεισθεί ο αυτόματος πλήρωσης , παρεμποδίζεται η ανεπιθύμητη

ανύψωση της πίεσης στην εγκατάσταση θέρμανσης, με αποτέλεσμα να αποκλείεται

το άνοιγμα της βαλβίδας ασφαλείας.

Τέλος, επειδή ο αυτόματος πλήρωσης περιλαμβάνει μια ενσωματωμένη βαλβίδα

αντεπιστροφής, παρεμποδίζει μέσω αυτής την επιστροφή του νερού της θέρμανσης

προς το δίκτυο πόλης, στην περίπτωση που η πίεση του δικτύου πόλης γίνει

μικρότερη από την πίεση του νερού τη εγκατάστασης θέρμανσης.


64

ΒΑΛΒΙΔΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Η βαλβίδα ασφαλείας προστατεύει την εγκατάσταση θέρμανσης από το ενδεχόμενο

της μη υπέρβασης της μέγιστης πίεσης που αναπτύσσεται κατά τη λειτουργία του

συστήματος. Η τοποθέτηση της βαλβίδας ασφαλείας γίνεται κατακόρυφα:

- στο υψηλότερο σημείο του συστήματος θέρμανσης, ή

- στην προσαγωγή του ζεστού νερού προς τα θερμαντικό σώματα.

ΥΔΡΟΣΤΑΤΗΣ ΚΑΥΣΤΗΡΑ

Ο υδροστάτης (θερμοστάτης ) του καυστήρα ελέγχει τη θερμοκρασία του

ζεστού νερού του λέβητα και όταν αύτη υπερβεί το προκαθορισμένο όριο

των 70° ÷ 80° C, διακόπτει τη λειτουργία του ηλεκτρικού κυκλώματος

τροφοδοσίας του καυστήρα.

Η διαφορά θερμοκρασίας στο νερό του λέβητα, για την έναρξη της

λειτουργίας του καυστήρα και το σταμάτημα αυτής, είναι συνήθως 6 ÷

10° C . Αυτό γίνεται για :

- να αποφεύγονται οι συχνές διακοπές στη λειτουργία του καυστήρα,

και

- να μην υπάρχει σημαντική μείωση στη θερμοκρασία του ζεστού

νερού κατά την προσαγωγή του στα θερμαντικά σώματα.

Έτσι, είναι φανερό πως ο υδροστάτης αυτός λειτουργεί μια κλειστή

επαφή, κατά τη λειτουργία του καυστήρα.

Η τοποθέτηση του υδροστάτη αυτού που συνήθως είναι εμβαπτιζόμενο

γίνεται σε ειδικό υψηλό σημείο του λέβητα. Ακόμη, ο υδροστάτης του

καυστήρα μπορεί να είναι επαφής, οπότε τοποθετείται εφαπτόμενος στο

σωλήνα προσαγωγής του ζεστού νερού προς τα θερμαντικά σώματα.

ΤΑ ΘΕΡΜΑΝΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ

Τα θερμαντικά σώματα αποτελούν εναλλάκτες νερού -αέρα, οι οποίοι

μεταδίδουν τη θερμότητα του ζεστού νερού στο περιβάλλον.

Η τοποθέτηση των θερμαντικών σωμάτων γίνεται στα σημεία κάποιου

χώρου που υπάρχουν απώλειες θερμότητας. Για το λόγο αυτό


65

τοποθετούνται κάτω από παράθυρα, οπότε αποφεύγεται η κυκλοφορία

ψυχρού αέρα στο χώρο.

Οι προϋπόθεσης που πρέπει να πληρεί η εγκατάσταση και η

τοποθέτηση των θερμαντικών σωμάτων σε κάποιο χώρο, είναι:

- η ικανοποίηση των θερμικών απωλειών του χώρου που είναι το

αποτέλεσμα της Μηχανολογικής μελέτης και η οποία πετυχαίνεται από

την τοπική θερμαντική επιφάνεια του θερμαντικού σώματος

- η εναρμόνιση της θερμαντικής επιφάνειας του σώματος με το χώρο

μέσα στον οποίο βρίσκεται αυτό.

ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΘΕΡΜΑΝΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Ο διακόπτης του κάθε θερμαντικού σώματος στο μονοσωλήνιο σύστημα

θέρμανσης τοποθετείται στο πάνω ή κάτω μέρος του και συνδέεται σε

σειρά με αυτό.

Ο σκοπός χρησιμοποίησης του διακόπτη θερμαντικού σώματος, είναι

- ο έλεγχος και η ρύθμιση της ποσότητας του νερού που εισέρχεται μέσα

στο θερμαντικό σώμα, η οποία είναι το μισό της ποσότητας του νερού

που υπάρχει στην εισαγωγή του, και

-η δημιουργία βεβιασμένης κυκλοφορίας νερού μέσα στο θερμαντικό

σώμα.

3.3 ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΡΜΑΝΤΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ (FANCOILS)

Βάση των θερμικών απωλειών του κάθε χώρου επιλέγουμε τον τύπο των

θερμαντικών σωμάτων (fan coils). Τα αποτελέσματα φαίνονται στον

παρακάτω πίνακα.


66

Πίνακας 1 : επιλογή θερμαντικών στοιχείων fan-coil


1.ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΣΚΕΨΕΩΝ 1 : 1086 kcal/h-FC 400

2.ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΣΚΕΨΕΩΝ 2 : 906 kcal/h-FC 300


1.ΣΑΛΟΝΙ : 6111 kcal/h-FC 600

2WC ΓΥΝΑΙΚΩΝ 1 : 337 kcal/h-FC 200

3.WC ΓΥΝΑΙΚΩΝ 2 : 229 kcal/h-FC 200

4.WC ΑΝΔΡΩΝ 1 : 182 kcal/h-FC 200

5.WC ΑΝΔΡΩΝ 2 : 97 kcal/h-FC 200

6.WC Α.Μ.Κ. : 263 kcal/h-FC 200

7.ΔΙΚΛΙΝΟ : 1304 kcal/h-FC 200

8.ΔΙΚΛΙΝΟ ΑΜΚ : 1238 kcal/h-FC 200

9.ΜΑΓΕΙΡΙΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΗΡΙΟ : 1762 kcal/h-2x FC 400

10.ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡ : 8366 kcal/h-2x FHC 800

11.WC ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΙΘ.ΠΟΛ. : 426 kcal/h-FC 200

12.ΒΕΣΤΙΑΡΙΟ : 1445 kcal/h FC 400

13.ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ : 2482 kcal/h-FHC 800

14.LOBBY : 2548 kcal/h-FC 400


67


1.ΧΩΡΟΣ ΔΙΗΜΕΡΕΥΣΗΣ ΙΔ : 1575 kcal/h-FC 400

3.ΧΩΡΟΣ ΔΙΗΜΕΡΕΥΣΗΣ ΙΔ : 1933 kcal/H FC 300

4.ΔΙΚΛΙΝΟ 14 : 1655 kcal/h-FC 300

5.ΤΡΙΚΛΙΝΟ 3 : 1803 kcal/h-FC 300



8.ΤΡΙΚΛΙΝΟ 6 : 1742 kcal/h-FC 300





14.ΔΙΚΟΛΙΝΟ 11 : 1359 kcal/h-FC 300



17.ΧΩΡΟΣ ΚΑΠΝΙΣΤΩΝ : 966 kcal/h-FC 200

18.ΕΙΔΙΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΛΕΟ : 3756 kcal/h-FC 300


68

3.4 ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΩΛΗΝΩΣΕΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ

ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ

Στον παρακάτω πίνακα υπολογίζουμε την αντίσταση των σωληνώσεων της

κεντρικής θέρμανσης.

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΩΛΗΝΩΣΕΩΝ ΔΥΣΜΕΝΕΣΤΕΡΟΥ ΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΚΛΑΔΟΥ 1

Α.Α

ΤΜΗΜΑ ΣΩΛΗΝΩΣ

ΕΩΝ

Q (kcal/

h) V

(m/s) L

(m) d

(mm) dτελ. (in)

Vτελ.. (m/s)

R (mmΣΝ/m)

L*R (mmΣΝ)

Z (mmΣΝ)

Δp mmH2O

1 1'-2' 26.337 0,6 32,7 32,16 1 1/2 0,43 6,00 196,2 98,10 294

2 2'-3' 1.742 0,6 27,23 8,27 1/2 0,25 14,00 381,2 190,61 572

866


Α.Α


ΕΩΝ

Q (kcal/

h) V

(m/s) L

(m) d

(mm) dτελ. (in)

Vτελ.. (m/s)

R (mmΣΝ/m)

L*R (mmΣΝ)

Z (mmΣΝ)

Δp mmH2O

1 1'-2' 26.995 0,6 32,7 32,56 1 1/2 0,44 6,00 196,2 98,10 294

2 2'-3' 12.293 0,6 27,2 21,97 1 0,45 10,00 272,0 136,00 408

3 3'-4' 9.811 0,6 4 19,63 1 0,36 3,00 12,0 6,00 18

720


Α.Α


ΕΩΝ

Q (kcal/

h) V

(m/s) L

(m) d

(mm) dτελ. (in)

Vτελ.. (m/s)

R (mmΣΝ/m)

L*R (mmΣΝ)

Z (mmΣΝ)

Δp mmH2O

1 1'-2' 1.993 0,6 32,7 8,85 1/2 0,29 6,00 196,2 98,10 294

2 2'-3' 1.742 0,6 27,23 8,27 1/2 0,25 14,00 381,2 190,61 572

866


69

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΛΕΒΗΤΑ

ΙσχύςQ = QΟ x (1+Zδ)

όπου QΟ οι συνολικές απώλειες

= 55.324 kcal/h

Zδ ο συντελεστής προσαύξησης

= 1,8

Αρα Q = 99.583 kcal/h

Επιλέγεται λέβητας 100.000 kcal/h = 116,30 kw

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΥΣΤΗΡΑ

Η ωριαία κατανάλωση του καυστήρα δίδεται από την σχέση W = Q / g x n

όπου g = θερμογόνος δύναμη του πετρελαίου 10.000 Kcal/Kgr

n = o μέσος βαθμός απόδοσης = 0,9

Άρα: W = 11,11

Επιλέγεται καυστήρας 10 – 20 kg/h

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΕΞΑΜΕΝΗΣ ΚΑΥΣΙΜΟΥ

Όγκος δεξαμενής καυσίμου : V=H*Q*t/q*ρ*η

Όπου: Η = ώρες λειτουργία ανά ημέρα = 4

Q = Ισχύς του λέβητα = 100.000 kcal/h

t = χρονική επάρκεια δεξαμενής = 30 ημέρες

q = θερμογόνος δύναμη πετρελαίου = 10.000 Kcal/Kgr

ρ = πυκνότητα πετρελαίου = 0,80 kg/lt

n = βαθμός απόδοσης λέβητα = 0,90

V = 1.667 lt

Επιλέγεται δεξαμενή 2.000 ltr διαστάσεων: 2,00 x 1,00 x 1,00

m

0

0


70

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΠΝΟΔΟΧΟΥ

F = f x Q / SQR (h)

όπου :

f = 0,01 (Προέκυψε με δοκιμές από διαγράμματα λεβήτων)

Q = Ισχύς λέβητα σε Kcal/h = 100.000 kcal/h

H = ύψος καπνοδόχου σε m = 14 m

F = διατομή καπνοδόχου σε cm²

Aπο τους υπολογισμούς προκύπτει διατομή = 267,26 cm2

Για τετραγωνική διατομή έχουμε Α = 16,35 cm

Εκλέγεται καπνοδόχος Φ 40 cm

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΟΧΕΙΟΥ ΔΙΑΣΤΟΛΗΣ

Όγκος νερού εγκατάστασης V=Qx0,007 ltr = 700 ltr

Όγκος διαστολής Vδ =Vx0,0296 = 20,72 ltr

Απόλυτη στατική πίεση Pστ = (H/10) + 1 = 2,55 bar

Απόλυτη μέγιστη πίεση Pmax = Pστ+0,7 bar = 3,25 bar

Ο όγκος του δοχείου διαστολής δίνεται από τη σχέση:

Vδ.δ.= Vδ x Pmax/(Pmax - Pστ) = 96,20 ltr

Eπιλέγεται τυποποιημένο δοχείο διαστολής 100 ltr

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΗ

Παροχή: V = Q/Δθ = 6.667 ltr/h

Πτώση πίεσης: (μανομετρικό) H = 4.553 mmH2O

Επιλέγεται κυκλοφορητής: Παροχή: 7 m3/h

Μανομετρικό: 5 mH2O


71

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΘΕΡΜΑΝΤΗΡΑ ΝΕΡΟΥ(BOILER)

Qβ = p*ν*c*ΔΘ

= 1*80*1*(40-20)

= 16000 Κcal/h

p 1 Kg/lit Πυκνότητα νερού

V 800 lit Όγκος του boiler

c 1 Kcal/kgC Ειδική θερμότητα νερού

ΔΘ 20 C Διαφορά θερμοκρασία


72

4. ΤΕΧΝΙΚΑ ΦΥΛΛΑΔΙΑ & ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ


73

5. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.

Αντωνόπουλος, Κίμων Α.

Θερμικά-Ηλιακά Συστήματα, Μέρος Πρώτο.

Αθήνα Εκδόσεις Ε.Μ.Π.,2004.

2.

Αντωνόπουλος, Κίμων.Α.Κλιματισμός, Μέρος Πρώτο.

Αθήνα Εκδόσεις Ε.Μ.Π.,2004

3.

Petchers, Neil.

Combined Heating, Cooling& Power Handbook Technologies and Aplications:

an Integrated Approach to Energy Resource Optimization, Routledge, USA,

2002.

4.

TRNSYS 16.00 Manual : TRANSSOLAR Energietechnik GmbH.

5.

Θερμογέφυρες ιδιότητες δομικών υλικών και έλεγχος της

θερμομονωτικής επάρκειας των κτηρίων, ΤΕΧΝΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ ΤΕΧΝΙΚΟΥ

ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 20701-1/2010 (Α’ έκδοση), Αθήνα

Ιούλιος 2010.

6.

Κλιματικά δεδομένα ελληνικών περιοχών, ΤΕΧΝΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ ΤΕΧΝΙΚΟΥ

ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 20701-1/2010 (Α’ έκδοση), Αθήνα

Ιούλιος 2010.

7.

Εθνικός Ενεργειακός σχεδιασμός, οδικός χάρτης για το 2050, Μάρτιος

2012

8.

Έγκριση και εφαρμογή των Τεχνικών Οδηγιών ΤΕΕ για την Ενεργειακή

Απόδοση Κτιρίων, ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ), Αρ. Φύλλου 1413, 30 Απριλίου 2012.


74

9.

ΘΕΡΜΑΝΣΗ-ΑΕΡΙΣΜΟΣ-ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΣ ( ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ & ΑΝΑΛΥΣΗ ) Faye C.

McQuiston-Jerald D. Parker - Εκδόσεις ΙΩΝ – 1999

10.

ΘΕΡΜΑΝΣΗ – ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΣ (Τόμος Α & Β ) Β.Η. ΣΕΛΛΟΥΝΤΟΣ ΤeΚΔΟΤΙΚΗ –

1995

11.

T.O.T.E.E 2423/86 ‘Εγκαταστάσεις σε κτίρια: Κλιματισμός κτιριακών

χώρων’, Συντάκτες: Χ. Αγκαζίρ-Σινάνης, Α. Δαλαβάγκας,

Λ. Κρυσταλλίδης, Α. Λυγεράκης, Κ. Παπαρηγάκης, Θ. Παπαδάκης (1987)

12.

T.O.T.E.E 2425/86 ‘Εγκαταστάσεις σε κτίρια: Στοιχεία υπολογισμού

φορτίων κλιματισμού κτιριακών χώρων’, Συντάκτες. Δ.Γ.Παπανίκας, Γρ.

Καφετζόπουλος, Γρ. Λόγγος, (1987)

13.

‘Θέρμανση και κλιματισμός’ Μέρος 2, Συντάκτες: Recknagel-Spenger

Εκδόσεις M.Γκιούρδας (1980)

14.

Σπ. Ν. Χαλκιάς, ‘Θέρμανση – Ψύξη – Αερισμός’, Έκδοση Ο.Ε.Δ.Β. (1983)


75

Σ Χ Ε Δ Ι Α

ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ ΑΕΜ: 5021 ΕΠΙΒΛΕΠΩΝ...

Documents