Το Φεβρουάριο του 1912 η Σερβία και η Βουλγαρία υπέγραψαν συνθήκη συμμαχίας. Τον ίδιο μήνα υπογράφτηκε συνθήκη συμμαχίας ανάμεσα στην  Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Το Μαυροβούνιο συνδύασε τις διπλωματικές του ενέργειες με τις ενέργειες των συμμάχων και κήρυξε πρώτο τον πόλεμο κατά της Τουρκίας στις 25 Σεπτεμβρίου 1912. Σε λίγες μέρες, στις 3 Οκτωβρίου, μπήκαν στον πόλεμο και οι συμμαχικές δυνάμεις.

Ελλάδα Η Ελλάδα διέθετε 90.000 άντρες πεζικό, 1.000 άντρες ιππικό, 280

πυροβόλα και σημαντική για την εποχή ναυτική δύναμη. Μαυροβούνιο Το Μαυροβούνιο διέθετε 35.000 άντρες πεζικό και 130 πυροβόλα. Σερβία Η Σερβία διέθετε 220.000 άντρες πεζικό, 5.000 άντρες ιππικό και 500

πολυβόλα. Βουλγαρία Η Βουλγαρία διέθετε 300.000 άντρες πεζικό, 3.000 άντρες ιππικό και

1.350 πολυβόλα.   ΤΟΥΡΚΙΑ   Η Τουρκία διέθετε 340.000 άντρες πεζικό, 6.000 άντρες ιππικό, 850

πεδινά πυροβόλα και 750 πυροβόλα φρουρίων.

Η άρνηση της Τουρκίας να δεχθεί τα αιτήματα των βαλκανικών κρατών, που αφορούσαν την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στις τουρκοκρατούμενες περιοχές οδήγησε στην κήρυξη του πολέμου. Τα βαθύτερα αίτια του Α΄ Βαλκανικού πολέμου όμως ήταν το φυλετικό και το θρησκευτικό μίσος των χριστιανικών λαών της βαλκανικής χερσονήσου κατά των Τούρκων, οι οποίοι συμπεριφέρονταν σκληρά και απάνθρωπα στους υπόδουλους λαούς. Αφορμές για την έκρηξη του πολέμου ήταν η σφαγή πολλών Βούλγαρων από τους Τούρκους το Φεβρουάριο του 1912 στην πόλη Κότσανα και η παραβίαση της αυτονομίας της Σάμου.

Ο στόχος των συμμάχων ήταν να αποκόψουν τον τούρκικο στρατό της Θράκης από την Μακεδονία και παράλληλα να αποκλείσουν τις διάφορες στρατιές τις Μακεδονίας, Αλβανίας και Ηπείρου από κάθε συνεννόηση με την Κων/πολη. Αρχηγός του ελληνικού στρατού ήταν ο διάδοχος Κωνσταντίνος με αρχηγό του επιτελείου το στρατηγό Δαγκλή. Οι ενέργειες του ελληνικού στρατού στο μακεδονικό μέτωπο απέβλεπαν στο να εξαναγκάσουν τους Τούρκους να υποχωρήσουν προς το εσωτερικό, ώστε να πλευροκοπηθούν από το σερβικό και τον ελληνικό στρατό. Οι Τούρκοι αμύνθηκαν στο Σαραντάπορο και στα Γιαννιτσά. Ηττήθηκαν όμως και υποχώρησαν στη  Θεσσαλονίκη, όπου αποκλείστηκαν και παραδόθηκαν (26 Οκτωβρίου). Μετά την παράδοση της Θεσσαλονίκης στα ελληνικά στρατεύματα μπήκε στην πόλη και μια μεραρχία βουλγαρικού στρατού, που είχε προελάσει. Στη συνέχεια ο ελληνικός στρατός προέλασε προς τη Φλώρινα, την οποία και κατέλαβε.

Τελικά, ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος τελείωσε επίσημα με τη συνθήκη του Λονδίνου (1913). Η οποία περιλάμβανε τα εξής κύρια σημεία:

παραχώρηση στις χώρες του Βαλκανικού Συνασπισμού όλων των εδαφών δυτικά της Γραμμής Αίνους-Μηδείας

την ρύθμιση του καθεστώτος της Αλβανίας από τις Μεγάλες Δυνάμεις, σε επόμενη διάσκεψη την παράχώρηση της Κρήτης στους Συμμάχους την ρύθμιση της τύχης των νησιών του Αιγαίου και της χερσονήσου του Άθω από τις Μεγάλες

Δυνάμεις (επίσης σε μελλοντική διάσκεψη) Η συνθήκη ειρήνης υπογράφτηκε στο Λονδίνο στις 17 (30) Μαϊου 1913. Δύο μέρες αργότερα

υπογράφτηκε στην Θεσσαλονίκη η ελληνοσερβική συνθήκη συμμαχίας και συνεργασίας. Η διάσκεψη ειρήνης τελικά δημιούργησε λόγους για νέες προστριβές μεταξύ των βαλκανικών

συμμάχων: η δημιουργία αλβανικού κράτους, που θα στερούσε την έξοδο προς στην Αδριατική στη Σερβία, την ανάγκασε να γίνει πιο αδιάλακτη στις σχέσεις της με την Βουλγαρία και να αθετήσει τις υποσχέσεις για παραχώρηση εδαφών (ως αποζημίωση) που είχε οριστεί εξαρχής με διακρατική συμφωνία. Ένας άλλος παράγοντας προστριβών ήταν και η έλλειψη ελληνοβουλγαρικής συμφωνίας για την διανομή των νέων εδαφών, καθώς και οι «φιλομακεδονικοί» κύκλοι στην Βουλγαρία, που απαιτούσαν άμεση βουλγαρική προσάρτηση της Θεσσαλονίκης.

Η Ελλάδα ήταν πλέον έτοιμη να αντιμετωπίσει από κοινού με την Σερβία την απειλή του πρώην συμμάχου τους, της Βουλγαρίας.

Στις 5 Μαρτίου 1913 ο Γεώργιος Α΄ θέλοντας να επισκεφτεί για εθιμοτυπικούς λόγους τον Γερμανό ναύαρχο Γκόπφεν, κατέβηκε στην αποβάθρα του Λευκού Πύργου. Μαζί του ήταν και ο υπασπιστής του ταγματάρχης Φραγκούδης.

Στην συμβολή της οδού Β. Όλγας, ο Αλέξανδρος Σχινάς πλησίασε και από μικρή απόσταση πυροβόλησε καίρια τον Γεώργιο Α΄. Έπειτα προσπάθησε να πυροβολήσει και τον υπασπιστή του αλλά εκείνος πρόλαβε και τον αφόπλισε. Ο Σχινάς συνελήφθη από δυο χωροφύλακες που βρίσκονταν σ εκείνο το σημείο.

Ο τραυματισμένος Γεώργιος μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο «Παπάφειο Ίδρυμα», αλλά οι γιατροί δεν μπόρεσαν να του προσφέρουν καμία βοήθεια αφού ο Γεώργιος ήταν ήδη νεκρός. Αμέσως η πόλη τέθηκε σε κατάσταση επιφυλακής, τα καταστήματα έκλεισαν κι άρχισαν οι καμπάνες των εκκλησιών να χτυπούν πένθιμα.

Η σορός του Γεωργίου ταριχεύθηκε και για πολλές μέρες εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Μεταφέρθηκε στον Πειραιά και στις 20 Μαρτίου και κηδεύτηκε στο βασιλικό ανάκτορο στο Τατόι.

Ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος ήταν ένοπλη σύγκρουση που εξελίχτηκε από 16 Ιουνίου ως 18 Ιουλίου 1913, ξέσπασε σχεδόν αμέσως μετά τη λήξη του Α' Βαλκανικού Πολέμου. Ο πόλεμος διεξήχθη ανάμεσα στην Βουλγαρία και τις υπόλοιπες χώρες του βαλκανικού συνασπισμού (με τις οποίες είχε συμμαχήσει κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο) τη Σερβία και την Ελλάδα, επίσης κατά της Βουλγαρίας στράφηκαν η Ρουμανία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η διαφορά με τον πρώτο πόλεμο ήταν ότι τώρα η Βουλγαρία πολέμησε τους πρώην συμμάχους της, προκειμένου να πετύχει ευνοϊκότερη διανομή των ευρωπαϊκών εδαφών που αποσπάστηκαν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στον προηγούμενο πόλεμο. Ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος τελείωσε με επικράτηση της Σερβίας και της Ελλάδας, οι οποίες πέτυχαν σημαντικές νίκες στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας και των κεντρικών Βαλκανίων. Με την βουλγαρική ήττα αποκρούστηκαν και οι όποιες βλέψεις για τη δημιουργία μιας μεγάλης Βουλγαρίας. Η Ρουμανία απέσπασε την πρώην βουλγαρική Δοβρουτσά, ενώ η Οθωμανική Αυτοκρατορία ανακατέλαβε την περιοχή της Αδριανούπολης. Λίγους μήνες μετά τη λήξη του Β' Βαλκανικού Πολέμου ακολούθησε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος που θα έβαζε και πάλι τα βαλκανικά κράτη σε πολεμικές περιπέτειες.

Τα κύρια αίτια του Β΄ Βαλκανικού πολέμου ήταν:Α) Η διάσπαση του βαλκανικού συνασπισμού: Κύριο αίτιο του πολέμου ήταν το θέμα της διανομής των νεοαποκτιθέντων από τον Α΄Βαλκανικό Πόλεμο πρώην

οθωμανικών εδαφών. Μεταξύ των μελών του βαλκανικού συνασπισμού, και ιδιαίτερα μεταξύ της Βουλγαρίας από τη μία πλευρά και Σερβίας και Ελλάδας από την άλλη, είχαν ενσκήψει σοβαρές διαφορές. Αν και η Σερβία με τη Βουλγαρία είχαν συνάψει συμφωνία διανομής, η Σερβία έπαψε να την αναγνωρίζει λόγω του ότι τμήμα του προβλεπόμενου μεριδίου της γινόταν ανεξάρτητη Ηγεμονία, (η Αλβανία), μη αποκτώντας διέξοδο στην Αδριατική, περιοριζόμενη έτσι από τα δυτικά. Η Βουλγαρία όμως επέμενε στα συμφωνηθέντα εδάφη.

Β) Η πολιτική υψηλών τόνων της Βουλγαρίας (κυβέρνηση Ντάνεφ): Στις 14 Ιουνίου, στην Βουλγαρία σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση υπό τον Στόγιαν Ντάνεφ. Αν και ρωσόφιλος, στις

νέες συγκυρίες της εποχής εκείνης υποχώρησε στις πιέσεις φιλοπόλεμων στρατιωτικών κύκλων. Στις 15 Ιουνίου ο υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας κάλεσε τους πρωθυπουργούς των χριστιανικών βαλκανικών κρατών σε διάσκεψη στην Πετρούπολη, υπό την διαιτησία του Τσάρου για την εξομάλυνση των διαφορών. Η βουλγαρική πλευρά έθεσε υπερβολικούς όρους στις συνομιλίες, ταυτόχρονα η ρουμανική πλευρά δήλωνε ότι σε περίπτωση που διασπαστεί οριστικά η βαλκανική συμμαχία θα εισέλθει στον πόλεμο για να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της στα διαφιλονικούμενα εδάφη με την Βουλγαρία.

Η βουλγαρική πολιτική στην ουσία καθοριζόταν περισσότερο από το υπουργείο πολέμου και τους στρατιωτικούς κύκλους και όχι τόσο από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της. Έτσι, στις 21 Ιουνίου, ο στρατηγός Μιχαήλ Σαβόφ, επικαλούμενος την εξάντληση του στρατού του, επέδωσε τελεσίγραφο στον Βούλγαρο πρωθυπουργό να αποσαφηνίσει άμεσα τη θέση του: πόλεμος ή αποστράτευση. Ο βασιλιάς της Βουλγαρίας Φερδινάνδος, τασσόμενος με τις πληροφορίες του Σαβόφ συνηγόρησε υπέρ της στρατιωτικής λύσης. Έτσι ήταν όλα έτοιμα για την επικείμενη σύγκρουση.

Α) Η Ελλάδα προσάρτησε την νότια Μακεδονία με τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα μέχρι τις εκβολές του Νέστου ποταμού, τη Νότια Ήπειρο και την Κρήτη. Η συμφιλίωση της Ελληνικής με την Γερμανική βασιλική οικογένεια μέσω του γάμου του Κωνσταντίνου με την αδελφή του Κάιζερ εξαργυρώθηκε με την προσάρτηση της Καβάλας, όταν στην συνθήκη του Βουκουρεστίου, παρενέβη ο ίδιος ο Κάιζερ υπέρ της Ελλάδος. Λίγα χρόνια αργότερα, στην αρχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και πριν η Ελλάδα εισέλθει στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, η Βουλγαρία θα καταλάβει προκλητικά την πόλη της Καβάλας.

Β) Η Σερβία προσάρτησε τη βόρεια Μακεδονία με το Μοναστήρι, τα Σκόπια και τη Στρώμνιτσα. Η Βουλγαρία απέκτησε έξοδο στο Αιγαίο μεταξύ Αλεξανδρούπολης και Πόρτο Λάγος, ενώ η Οθωμανική Αυτοκρατορία με την επίθεση που έκανε στον B' Βαλκανικό Πόλεμο μπόρεσε και κράτησε την ανατολική Θράκη μέχρι και την Αδριανούπολη.

Γ) Η Ρουμανία επίσης τακτοποίησε προς όφελος της τις συνοριακές της διαφορές με την Βουλγαρία στην περιοχή της Δοβρουτσάς.

Δ) Η Αλβανία έγινε ανεξάρτητο κράτος, στο οποίο περιλήφθηκε και η Βόρεια Ήπειρος, ύστερα από εντονότατες ιταλικές πιέσεις και απειλές εναντίον της Ελλάδος, ενώ τα νησιά του Αιγαίου αποδόθηκαν στην Ελλάδα ένα χρόνο αργότερα με το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (13 Φεβρουαρίου 1914). Τα Δωδεκάνησα παρέμειναν προσωρινά υπό ιταλική κατοχή.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΕΠΙΜΕΛΕΙΑ::ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΗΛΙΑΣ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΗΛΙΑΣ-

ΚΑΤΣΑΡΙΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ-ΚΑΤΣΑΡΙΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ-ΓΙΑΒΡΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ-ΓΙΑΒΡΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ-

ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΜΑΡΙΟΣ-ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΜΑΡΙΟΣ-ΘΕΟΦΥΛΛΙΔΗΣ ΑΛΕΚΟΣΘΕΟΦΥΛΛΙΔΗΣ ΑΛΕΚΟΣ