ΑΓΑΠΗ

Είν η αγάπη το φως μες τη ζωή την έχει ανάγκη όλ’ η γη (δις)τη λαχταρά μα δεν ξέρει να τη βρειφανέρωσέ την Χριστέ μου Εσύ.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ

Αγαπημένες, αγαπημένεςκαι ενωμένες αδελφικά,ένας θα είναι τρανός σκοπός μαςμες στην παρέα μας παιδιά. (δις)

Ν’ αγωνιστούμε, ν’ αγωνιστούμεμε αρχηγό μας το Χριστό,κι άλλες ψυχές να ‘ρθουν κοντά μας για να γευθούν τον λυτρωμό. (δις)

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ

Αγαπημένοι, αγαπημένοικαι ενωμένοι αδελφικά,ένας θα είναι τρανός σκοπός μαςμες στην παρέα μας παιδιά. (δις)

Ν’ αγωνιστούμε, ν’ αγωνιστούμεμε αρχηγό μας το Χριστό,κι άλλες ψυχές να ‘ρθουν κοντά μας για να γευθούν τον λυτρωμό. (δις)

ΑΓΓΕΛΕ ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΟΥ

Άγγελε με τα φτερά σουπάρε αυτή μου τη φωνήπέταξε κι απόθεσέ τηστου Θεού μου το θρονί. (δις)

Τη χαρά ποθώ, τη χαρά ζητώσαν τη γη που το νερό διψάειτην καρδιά μου φως τη ζωή μου φωςνα την κυβερνάει παντοτινά.

Κι αν ρωτήσει ο Πλαστουργός μουτι ζητάει αυτή η φωνήπες του ειρήνη καλοσύνηκαι κανείς να μην πονεί. (δις)

Τη χαρά ποθώ......

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ

Μια κόρη εσύ μικρή γεμάτη πόθογια να συναντήσεις το Θεό.Τα εγκόσμια απαρνήθηκες για Εκείνονμέτοχος στων μαρτύρων το χορό.

Δούλη Κυρίου στάσου στο πλευρό μαςλαμπάδα φωτεινή και ταπεινήπαράδειγμα να γίνεις στη ζωή μαςάνθρωποι Θεού παντοτινοί.

Πειρασμοί πολλοί σε καταδιώκουνμα πάντα βοηθός η προσευχή σου έδινε τη δύναμη να μείνεις στον Κύριο πιστή, αγνή και σταθερή.

Μάρτυς Μαρίνα στάσου στο πλευρό μας...

ΑΓΙΑ ΜΕΡΑ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ

Άγια μέρα ξημερώνεικι η μικρή καρδιά μου, πως σκιρτά (2)πως καμαρώνει μέσα μου βαθιά.

Λευτεριά φυσάει αγέρι και ψηλά που κυματίζει η γαλάζια μας σημαία δόξα αθάνατη θυμίζει.

Άγια μέρα ξημερώνεικαι στο νου μου πάλι, ξαναζούν (2)Αγώνες νίκες ναυμαχίες του Κανάρη.

Ξαναλέει το αρματολίκι κι η λεβεντρα κλεφτουριάΜεσολόγγι , Σούλι, Κιάφα, Αλαμάνα και Γραβιά. (2)

Άγια μέρα ξημερώνεικι ως μ’ ευλάβεια γονατίζω, του αγνώστου (2) ήρωα το μνήμα με δαφνόλαδα στολίζω. (2)

Γιατί πιο καλά το ξέρω η γλυκειά μας λευτεριά απ’ τα κοκάλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά. (2)

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Λε σημαίνει λε σημαίνει ο Θοςσημαίνει ο Θος σημαίν’ η γη.Σημαίνει ο Θος σημαίν’ η γησημαίνουν τα επουράνια (δις).

Λε σημαι λε σημαίνει κι ησημαίνει κι η Αγιά – Σοφιά.Σημαίνει κι η Αγιά – Σοφιάτο μέγα μοναστήρι (δις)

Λε με τε λε με τετρακόμε τετρακόσια σήμαντρα.Με τετρακόσια σήμαντρακι εξήντα δυό καμπάνες (δις).

Λε φωνή λε φωνή ακούφωνή ακούστει εξ ουρανού.Φωνή ακούστει εξ ουρανούκι απ’ αρχαγγέλου στόμα (δις). Λε παψι λε πάψιτι τοπάψιτι το Χερουβικό.Πάψιτι το Χερουβικόκι ας χαμηλώσουν τ’ άγια (δις). Λε γιατί λε γιατί ’νι θεγιατί ’νι θέλημα Θεού.Γιατί ’νι θέλημα Θεούη Πόλη να τουρκέψει (δις).

ΑΓΙΟΝΟΡΙΤΕΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΙ

Αγιονορίτες καλόγηροι, στήσαν χορόκαι πανηγύρι, στήσαν χορό και πανηγύρι, αγιονορίτες καλόγηροι.Κάποιος ακούει το χορό τους μα δε βλογάει το Σταυρό τους. (δις)

Απ’ τη ζωή μου κόμπους λύνω και κείνοι παίδες εν καμίνω (δις)απ’ τη ζωή μου κόμπους λύνω.Σα μαύρες νύμφες στο σκοτάδι γύρω στο φωτεινό σημάδι. (δις)

Που να ’βρω γη να κατοικήσω ν’ ακούσω των αγγέλων ίσο.

Μικρό νησί η οικουμένη Και ο Άθως φλόγα που επιμένει.

ΑΓΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ

Αν μττορούσες να βρεθείςψηλά στον ουρανό,θα άκουγες εκεί, ετούτο τον ψαλμό.Κι αν μπορούσες να βρεθείςστου δένδρου τα κλαδιά,θα άκουγες εκεί να λένε τα πουλιά.

΄Αγιος ο Θεός, ΄Αγιος Ισχυρός, ΄Αγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (2)

Αν μπορούσες να βρεθείςστο γαλάζιο του βυθού,θα άκουγες εκεί τη φωνούλα του ψαριού.Κι αν μπορούσες να ανεβείςστην ψηλότερη κορφή,θα άκουγες κι εκεί την ίδια προσευχή

Αγιος...

Αν μπορούσες να βρεθείςστο περβόλι της καρδιάς,θα άκουγες εκεί τον ύμνο της χαράςΚι αν μπορούσες ν' αγαπάςκαι φίλους και εχθρούς,θα άκουγες με μιας εκείνους τους ψαλμούς.

Αγιος...

ΑΓΝΗ

Μπρος τα πλήθη τα έξαλλα της αγοράς το λευκό χιτώνα σου φοράς και σε καμαρώνουν όλοι οι χριστιανοίέζησες και πέθανες αγνή.

Ποιος κριτής, ποιος ισχυρός αυτής της γηςδε φοβήθηκε τη λάμψη της θείας οργής;Κι έριξε την πάναγνη αδελφήστη φωτιά και στα θηρία τροφή.

Αγία κόρη αγία ψυχή εκεί που πας στην ουράνια χώρα π’ αγαπάςστων αγίων και στων αγγέλων τις σκηνές ζήτησε τους να ’μαστε αγνές.

Στον κριτή, στον ισχυρό του ουρανού ζήτησε να μας φωτίζει πάντα το νου πάντα να ’ναι όλων μας οι ψυχέςσαν τα χιόνια σαν τα κρίνα λευκές.

ΑΓΝΟ ΣΑΝ ΧΑΡΑΥΓΗ

Σαν μυρωμένο αγέρι δροσοπνοή κρυφήσαν τρυφερό τραγούδι στα χείλη όταν βρεθεί.

Άνθισε μια βραδιά, η παιδική καρδιά. (2)Του δειλινού το θάμπος, αγνό Σα χαραυγήνανούρισε τον ήλιο και σκίρτησε η γη.

Ειρήνη και χαρά στα δύο τους φτερά. (2)Στο γαλανό του βλέμμα τα πάθη ξεψυχούν μπροστά του γονατίζουν και λύτρωση ζητούν.

Ειρήνη και χαρά στα δύο τους φτερά. (2)

ΑΓΡΙΜΙΑ

Αγρίμια κι αγριμάκια μου (δις)λάφια μου να, λάφια μου μερωμένα πέστε μου που ‘ν’ οι τόποι σας.

Πέστε μου που ‘ν’ οι τόποι σας (δις)που ‘ναι να, που ‘ναι τα χειμαδιά σαςγκρεμνά ειν’ εμάς οι τογκρεμνά ειν’ εμάς οι τόποι μας.

Γκρεμνά ειν’ εμάς οι τόποι μας.λέσχες να, λέσχες τα χειμαδιά μας τα σπειλαράκια του, τα σπειλαράκια του του βουνού.

Τα σπειλαράκια του βουνού.είναι να, είναι τα γονικά μαςαγρίμια κι, αγρίμια κι αγριμάκια μου.

ΑΓΡΥΠΝΕΣ

Για της ζωής τη μάχη ξεκινήσαμε,μ’ όπλα μας την πίστη και τη Θεία δύναμη.Μια απόφαση μας έδεσε σφιχτάν’ αγρυπνούμε πάντα για τα ιδανικά.

Μ’ ανοικτά τα μάτια της ψυχής,κι αν εχθρός φανεί, ποτέ δε θα διαβεί,γιατί εμείς θα στέκουμ’ άγρυπνες ορθές,κοντά στης πίστης τις καθάριες τις πηγές.

Ο αγώνας μας χαρά συντροφιά με το Χριστό,Εκείνος μας ξεδιψά με ζωής νερό.

Μ’ ανοικτά τα μάτια της ψυχής......

Ο αγώνας μας χαρά......

ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Αγωνιστές στο δύσκολο το στρατίγια να νικήσουμε θέλει θάρρος η ζωήαγωνιζόμαστε για το φως και τη τιμήκαι ο Χριστός κοντά Του μας προσκαλεί.

Αγωνιστές στον αγώνα αυτόγια τη λευτεριά για το λυτρωμόαπ’ τις κορφές δάφνες και μυρτιέςο Χριστός σκορπά στους αγωνιστές.

Βροχή τα βόλια γύρω μας σφυρίζουνετα όπλα αστράφτουν μα δεν μας φοβίζουνεη δύναμη που μέσ’ στα στήθια κρύβουμεδεν υποτάσσεται και δε λυγίζουμε.

Αγωνιστές στον αγώνα αυτό...

Αγωνιστές στο δύσκολο το στρατί...

ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ

Στο δύσκολο στρατί κινάμε με μια ψυχήμε μια καρδιά, μ’ αγώνες τα εμπόδια νικάμεγιατί ποθούμε τις ψηλές κορφές.

Αγωνίστριες (2) ποτέ μας δε λυγάμε ακολουθούμε το δρόμο του Χριστού κινδύνους δυσκολίες αψηφάμε,κρατώντας τη σημαία του Σταυρού

Θα προχωρούμε πάντοτε ενωμένες με αρχηγό μας το Χριστό τη βοήθεια του, πάντα θα ζητάμε είμαστε ‘μεις παιδιά του φωτός

Θ’ αντισταθούμε όλες με ανδρείαγια τα μεγάλα μας ιδανικάμε τη ζωή μας ν’ ακτινοβολούμε της πίστης μας το Θείο φως.

Αγωνίστριες (2) ποτέ μας………

ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Μέσα στο στίβο τη ζωής για την κατάκτηση της αρετής αγωνιζόμαστε ηρωικά με ιδέες και φρονήματα αγνά.

Της πίστης μας αγωνιστές ,μ’ αγνές και φλογερές καρδιές μες το σκοτάδι της αμαρτίας πυρσοί Ορθοδοξίας. (δις)

Δύσκολη πολύ η ανηφοριάσυναντούμε εμπόδια πολλά μα δε λυγούμε ποτέ της πίστεως εμείς αγωνιστές.

Οι πειρασμοί μας χτυπούν με μανίααπό παντού μας κυκλώνει η αμαρτία ο Ιησούς μας δυναμώνει κι αντιστεκόμαστεσε ότι μας δουλώνει.

ΑΔΕΛΦΑΚΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Αδελφάκια όλου του κόσμου,μαύρα, κίτρινα, λευκά,νοιώθω να φουντώνει εντός μουτης αγάπης η φωτιά.

Κινεζάκια με ματάκιαπονηρούτσικα, λοξάκαι σγουρόμαλλα νεγράκιαμε κορμάκια μελαμψά.

Ευρωπαίοι πιτσιρίκοι,Ινδιάνοι, Αμερικάνοισ’ όλους μας η γη ανήκεισ’ όλους το ψωμί μας φθάνει.

Μη δεν παίζετε όλο χάρητο κρυφτούλι σαν κι εμάς;Μάνας δεν είστε καμάρι,των δασκάλων σας μπελάς;

Δεν σκαρώνετε αστεία,σκανδαλάκια, ζαβολιές;Δεν πετάτε τα βιβλίασαν μυρίζουν λιχουδιές;

Σ’ όποια μάκρη, σ’ όποια πλάτη,σε βοριά ή σε νοτιά,μαύρο ή γαλανό το μάτι,μια η ανθρώπινη καρδιά.

ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΟΙ

Με την αγάπη πέτρα γερήχτίσαμε μια πολιτείαΚάτω απ’ τη σκέπη του Ιησούόλοι εμείς αδελφοί.

Αδελφωμένοι και ενωμένοιμαζί θα προχωρούμε.Αδελφωμένοι και ενωμένοι στο δρόμο του Θεού.

Η Θεία χάρη του Ιησούθα πυρπολεί τις καρδιές μαςκαι θα μας έχει παντοτινάαδελφωμένους πιστά.

Αδελφωμένοι και ενωμένοι....

ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΟΙ

Με μια καρδιά με μια ψυχήδίνουμε χέρια όλοι μαζίκάνε ψυχή μου την ευχή προσευχήνα ‘μαστε πάντοτ’ αδελφοί.

Τα κλήματα εμείςκαι Συ η άμπελος ζωήςθείο αμπέλι καρπερό ιερό χύνεις στη γη κρασί θεϊκό.

Ήλιος λαμπρός είν’ ο Χριστόςκαι ‘μεις αχτίδες του φωτόςπιασμένοι χέρι-χέρι μες το στρατίαδελφωμένοι στη ζωή.

Να ανάβει φωτιάάσβεστη φλόγα στην καρδιάεμείς λαμπάδες και το φως ο Χριστόςαδελφωμένοι εμπρός. (2)

Τα κλήματα εμείςκαι Συ είσαι η Άμπελος ζωής θείο αμπέλι καρπερό, ιερόχύνεις στη γη κρασί θεϊκόθείο αμπέλι καρπερό, ιερόαδελφωμένοι εμπρός.

ΑΔΟΥΛΩΤΕΣ ΨΥΧΕΣ

Κάτω τα δεσμά, κάτω οι φυλακέςκάτω οι αλυσίδες κι όλες οι σκλαβιές.

Ελευθερία, ελευθερία, ελευθερίαδούλοι Ιησού Χριστού.Ψηλά το πνεύμα, ψηλά η ιδέαψηλά η αγάπη κι όλα τα ωραία.Αδούλωτες ψυχές ψηλά, ψηλά.

Κάστρα προσμένουν και καμπαναριάπερήφανα σημαίες να υψώστεκοντάρια ιδεών να πυργώστεσυνθήματα στον κόσμο να δώστε.Αδούλωτες ψυχές ψηλά, ψηλά.

Κάτω η αμαρτία, κάτω το κακόκάτω η αθεΐα κάθε ταπεινό.

Ελευθερία, ελευθερία.....

Κάστρα προσμένουν και....

ΑΕΤΟΙ

Ξεκινάμε με φλόγα και θάρροςκι ανεβαίνουμε πάντα ψηλά.Της ψυχής μας θα λάμψει ο φάρος σαν βρεθούμε στα ύψη παιδιά.

Αετοί, πάμε ζητώντας το φως, το φως, τη χαράπου ’ναι ο Χριστός.

Ταχυδρόμοι Χριστού ξεκινάμε μ’ Αποστόλων την άγια φωτιά,ηλιαχτίδες ελπίδος σκορπάμε στους ανθρώπους με δίχως χαρά.

Αετοί, πάμε...

ΑΕΤΟΙ Μ’ ΑΤΣΑΛΙΝΑ ΦΤΕΡΑ

Αετοί μ’ ατσάλινα τα φτεράστα αιθέρια ν’ ανεβούμε ψηλάνα σκορπίσουμε σ’ όλη τη γητου Χριστού την αλήθεια.

Με χαρά και δύναμη πολύμε θυσίες και μ’ απάρνησηθα φωτίσουμε την σκοτεινήτων ανθρώπων την ψυχή.

Με ορμή θα προχωρούμε μπροστάμ’ ανοιγμένα σαν αετοί τα φτεράθ’ ανεβαίνουμε ψηλά στις κορφέςτον Χριστό να υμνούμε.

Με χαρά και δύναμη πολλή...

ΑΗΔΟΝΑΚΙ

Εκεί γλυκά να κελαηδούνακούω τα πουλάκια,με χάρη παίζουν και πηδούνστα πράσινα δενδράκια.

Και τ’ αηδονάκι αρχινάγλυκά τη μουσική του.Σωπάστε δάση και βουνά,ν’ ακούσω τη φωνή του.

Τι μελωδία θαυμαστή!τι στόμα ζηλεμένο!Πολύ, πολύ μ’ ευχαριστείν’ ακούω δεν χορταίνω.

Το δάσος έχει για ναόκαι κάνει λειτουργίακαι αναπέμπει στο Θεόχαράς δοξολογία.

Αηδόνι μου, θέλω κι εγώμε σε να τραγουδήσωτον Πλάστη να δοξολογώ στον κόσμο όσο ζήσω.

ΑΗΔΟΝΙΑ

Πού θα βρω ένα τραγούδινα ‘ρθω Κύριε, να πωπλάι στο θρόνο το δικό ΣουΤι να πρωτοθυμηθώ απ’ τις χαρέςΚαινούριο ψάλσιμο πώς να πωμ’ όλους τους αγγέλους Σου κι εγώ,μια δοξολογία μου μυστική, ένα ευχαριστώ

Τα βουνά τα χιονισμένακαι τα άνθη του αγρού στήνουν χoρό,τα ποτάμια τ’ αφρισμέναμε τις στάλες της βροχής.Όλα μου μιλούν για Σένα,όλα γίνονται γιορτή.Πόσο θα ‘θελα μαζί τουςνα Σε υμνήσω Λυτρωτή!

Κι έγινε τραγούδι η αγάπηκαι ζωή η προσευχή.Πλάι στο θρόνο το δικό Σουσαν αηδόνι τραγουδώ όλο χαρά.Καινούριο ψάλσιμο αρχινώμ' όλους τους αγγέλους Σου κι εγώμια δοξολογία, μια μουσική, Σ’ ευχαριστώ

ΑΗΤΤΗΤΟΙ

Για αγώνες ιερούς ψηλούς ιδανικούςγια τρόπαια κινήσαμεστην πιο ψηλή κορφή σημαία θα στηθείτη νίκη μας να διαλαλεί.

Αήττητοι εμπρός μας κάλεσ’ ο Χριστόςμε πίστη στην καρδιά να προχωρούμε θαρρετά.

Οι πειρασμοί ζητούν στη γη να μας κρατούνμα εμείς όλο ανεβαίνουμε.Ήρωες οδηγοί μας δείχνουν το στρατίπου φέρνει στην ψηλή κορφή.

Αήττητοι εμπρός μας......

ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΠΗΓΕΣ

Αθάνατες πηγές ποθήσαμε να βρούμετης δύναμης και του φωτός αιώνιες πηγέςκαι σάλπιγγες ουράνιες γλυκόηχες ακούμε και στον γλυκό τον ήχο τους σκιρτάνε οι καρδιές. (δις)

Ο εχθρός μας στέκει και μας πολεμά τις καρδιές μας θέλησε αυτός να κυβερνά,μα αιώνιο Θείο Φως γεμίζει την ψυχή μας σα ζητάμε απ’ το Χριστό να μείνει στη ζωή μας.Ο Σταυρός του Γολγοθά ζωή αιώνια δίνει,δύναμη χαρά και φως που ποτέ δε σβήνει.

Μεγάλη η δίψα μας για τη δικαιοσύνη και την αλήθεια του Χριστού στην άδεια μας ζωήγεμίζει πάντα τις καρδιές μας μ’ ουράνια ευφροσύνη κι όλου του κόσμου σταματά τη μάταιη βοή. (δις)

Ο εχθρός μας στέκει και μας………

Δυνατά του εχθρού πυρωμένα βέληαφήστε τα και προχωρήστε εμπρός.Ο Χριστός μας καλεί κοντά του όλους θέλει ασπίδα ας είναι και οδηγόςο Θείος του Σταυρός. (δις)

ΑΘΗΝΑ

Γύρω είδωλα, εστίες,ξόανα βωμοί ναοίμύθοι, πλάνη καθηλώνουντης Αθήνας την ψυχή.Οι φιλόσοφοι θλιμμένοισιωπούν, προσδοκούν, καρτερούν.

Μα ξάφνου να το φως αστράφτειθείο ξημέρωμα προβάλλειτης Δαμασκού το θαύμα φτάνειΠαύλος Απόστολος Χριστού βροντοφωνάζειστου Παρθενώνα πλάι στο βράχο των σοφών.

Μια πύρινη καρδιά μιλάει Χριστού Ανάσταση σκορπάει.Όν αγνοοούντες ευσεβείτεμες της ψυχής τ’ άπλετο φως Του αν δεχθείτε στη χάρη Του αιώνια λύτρωση θα βρείτε.

Η ομήγυρης χλευάζει, ειρωνεύεται, γελά.Μα το πνεύμα δίνει χάρη στη ψυχή που λαχταράκαι μια νέα εκκλησία ξεπηδά, θαυμαστά, μυστικά.

Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και Δάμαρις η Αθηναίακαι μερικοί εκλεκτοί ακόμα να του Χριστού η Κιβωτός της Σωτηρίαςη πρόγευση της επουράνιας βασιλείας

Πνεύμα πανάγιο, Φως, Σοφία που οδηγεί σε γη ευθείααγίασε την εκκλησία,αγέρωχη, στητή, ακλόνητη να μείνει

μες τ’ αγριοκέρια μες τη μπόρα μες τη δίνη Λα, λα, λα......... αγέρωχη, στητή, ακλόνητη να μείνει μες τ’ αγριοκέρια μες τη μπόρα μες τη δίνη.

ΑΘΛΗΤΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Για τη χαρά και για τη νίκη κινήσαμε με την αυγή,ο κόσμος όλος μας ανήκεικαι μας προσμένουν οι ουρανοί.

Ψηλά σηκώνουμε το βλέμμαστη ρόδινη ανατολή,με τη φλόγα του ήλιου,των ηρώων το αίμα,στη δόξα του ουρανού μας προσκαλεί. (2)

Αρχίζει ο δύσκολος ο δρόμος κι εμείς της πίστεως αθλητές,θα βρούμ’ εχθρούς μπροστά μας, κι όμωςδε θα λυγίσουμε ποτέ.Ψηλά σηκώνουμε το βλέμμα...

Στο φως του ήλιου έχουν ανθίσει τα νιάτα μας τα τρυφερά,κανείς ποτέ δε θα τολμήσεινα μας την κλέψει τη χαρά.

Ψηλά σηκώνουμε το βλέμμα...

ΑΘΛΗΦΟΡΟΙ

Αθληφόροι μες τους αιώνεςδίνουν το χέρι τους σε μας,μας καλούν στους ίδιους αγώνεςμέσ’ την παλαίστρα της καρδιάς.

Μνήμες παλιές φωτίζουν τη ζωή μουδάκρυα και αίμα πότισαν τα βάθη της καρδιάς.Κύριε μου, κάνε με να θέλωτο δρόμο που πάει στον ουρανό.

Αθληφόρους μες τους αιώνεςκάνε μας, Kύριε, και μαςνα κληθούμε μέσ’ απ' αγώνεςμες στην παλαίστρα της καρδιάς.

Μες στους αιώνες έζησαν στη γη μαςάνθρωποι που ξεχάστηκε το πέρασμά τουςκι άλλοι που ζουν στη μνήμη, στα τραγούδια σαν ομορφιές της γης.

ΑΙΝΟΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ

Έλληνες (2) ξύπνησ’ η Οικουμένη δήμιους φύλαρχους διώχνουν οι λαοίκαι η Βόρειο Ήπειρο πάντα περιμένει «δόξα εν υψίστοις» λεύτερα να πει.

Τώρα που παιδιά απ’ τους ώμους, τώρα που η φοβέρα δε μετρά,τώρα που η μάχη άναψε στους δρόμους και που ανάσα δεν έχει η καρδιά.

Έλληνες (2) ξύπνησ’ ………

Τώρα που τα δεσμά, όλοι τα σπάνε και οι φυλακές γεμίζουν με αγκοχούς είναι αμάρτημα να το ξεχνάμε ακόμα στο Σταυρό είν’ ένας Αδελφός.

Έλληνες (2) ξύπνησ’ ………

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ

Αισθάνομαι μια φλόγα μυστικάγια σε Χριστέ, να καιει στην ψυχή μου,γι΄ αυτό απόλαυση δεν έχω πιο γλυκιάπαρ’ όταν Σου μιλώ στην προσευχή μου.

Και είναι η μονάχη θερμή μου προσευχήστου θρόνου Σου τα πόδια να φέρω μια ψυχή.(2)

Προσεύχεται η πλάση Σου πιστή,τον όρθρο και το δείλι και το βράδυ,στο μεγαλείο Σου εμπρός γονατιστήμες της νυχτιάς το ήρεμο σκοτάδι.

Κι εγώ με την καρδιά μου μια κάνω προσευχή,στου θρόνου Σου τα πόδια να φέρω μια ψυχή. (2)

Χριστέ Σου δίνω υπόσχεση ιερά,στα πέρατα της γης να ξεκινήσωμε ζήλο και μ’ αμέτρητη πολλή χαράπολλούς κακούς κι αθέους να γυρίσω.

Υπόσχεση Σου δίνω Σου κάνω και ευχήστου θρόνου Σου τα πόδια να φέρω μια ψυχή. (2)

ΑΚΡΙΤΕΣ

Σ΄ ανατολή και δύση και βορράκαραδοκούν της μάχης τα πουλιάτης Ρωμιοσύνης μοίρα το να πολεμάκαι να ανασαίνει σίδερο φωτιά.

Ο ήλιος καίει στις βουνοπλαγιέςλάμπουν τα όπλα κι αρματωσιές.Σημαία κυματίζει κι ο Δικέφαλοςανεβαίνει τώρα ψηλά στον ουρανό.

Άρχοντες όλοι μέσα στην καπνιάκαβάλα στα περήφανα φαριάπριν απ’ τη μάχη στέλνουν μια προσευχήκαι στέκουν μπρος Σου Θεέ γονατιστοί.

Χριστός ο Κύρης Βασιλεύς ημώνμέσα μας πόθος κι όνειρο κρυφόάγρυπνοι ακρίτες πίστης δω στη γηκαι στον ουρανό αιώνια φίλοι Του πιστοί.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΟΙ

Χιλιάδες τα φώτα, χιλιάδες φωνέςανάκατα λόγια, φιγούρες θαμπές.Η γη π’ ανασαίνει σηκώνει καπνούςο ήλιος πυρώνει και καίγετ’ ο νους.

Κι Εσύ, Θεέ, « ακολούθει μοι » λεςμαζί να διαβούμε της γης τις φωτιές.Θεός μου υπάρχεις κι εγώ ο λαός,λαός του Κυρίου στη γη του φωτός.

Στο τέλμα του κόσμου αρνούμαι να ζωστο τέρμα του δρόμου μ’ Εσένα θα βγω.Κι αν είναι μαζί Σου να έχω Σταυρό,μαζί Σου, Θεέ, κι ας σηκώσω σταυρό.

Κι Εσύ, Θεέ...

Θεός μου υπάρχεις και Σ’ ακολουθώσ’ αθάνατο τόπο, στ’ ατέλειωτο Φως. (δις)

ΑΚΟΥ ΚΥΡΙΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ

Άκου Κύριε μια φωνή, αλληλούιαπου σου στέλνει προσευχή, αλληλούια.Είσαι Συ παρηγοριά, αλληλούιαστην ανθρώπινη καρδιά, αλληλούια.

Στις ανάγκες της ζωής, αλληλούιαείσαι Συ οδηγητής, αλληλούια.Να πεθάνεις δέχτηκες, αλληλούιαγιατί εμένα σκέφτηκες, αλληλούια.

Κι έτσι είμαι ευτυχής, αλληλούιαο πιο πλούσιος της γης, αλληλούια.Ιησού γι’ αυτό, αλληλούιαπάντα θα Σ’ ευχαριστ

ΑΚΡΑ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΣΙΩΠΗ

Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.Λαλεί πουλί παίρνει σπυρίκι η μάνα το ζηλεύει.

Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει.Στέκει ο Σουλιώτης ο καλόςπαράμερα και κλαίει.

Έρμο τουφέκι σκοτεινότι σ’ έχω εγώ στο χέρι οπού συ μου ‘γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει.

ΑΛΑΤΙ ΚΑΙ ΦΩΣ

Φάρος μακριά στα πελάγηελπίδα και φως ο ναυαγός,με πόθο στηλώνει το βλέμμα,εκεί μακριά, εκεί μακριά στο φως.Στο φως που στα πέλαγα φέγγει,στο φως που σκορπάει ο Χριστός. (δις)

Αλάτι και φως μαθητές του Χριστούσκορπάτε, σκορπάτεκαι γύρω μας μύριους αγάπης πυρσούςανάψτε, ανάψτε. (δις)

Εμπρός, εμπρός αλάτι και φως χαρίστε στον κόσμο αλάτι και φως. (δις)

Αλάτι στης γης τ’ ακρογιάλιαλάτι της γης κι ο χριστιανός,τον κόσμο αλατίζει με πνεύμα,με πνεύμα Χριστού, (δις) ορθώς.Αλάτι του κόσμου ο καθένας,αλάτι Χριστού ο πιστός. (δις)

Αλάτι και φως μαθητές......

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΗΑΣ

Αλέξανδρους βρε αμάν αμάν Αλέξανδρους ο βασιλιάς.Αλέξης αντρειωμένους κι μικροΚωνσταντίνος. (δις)

Μαζί έτρουγαν κι αμάν αμάν μαζί έτρουγαν μαζί έπιναν.Αλέξης αντρειωμένους μαζί χαροκοπιούνταν. (δις)

Ακούν λαλιά βρε αμάν αμάν ακούν λαλιά απ’ το ΘιόΑλέξης αντρειωμένους λαλιά από τα ουράνια. (δις)

Θα πάρει ο Του- βρε αμάν αμάν θα πάρει ο Τούρκος το ψωμίΑλέξης αντρειωμένους θα πάρει και την πόλη. (δις)

ΑΛΗΘΕΙΑ

Αλήθεια έλα πάλι γλυκιά,αλήθεια φέρε φως και χαρά.Κάτω τα είδωλα, κάτω οι μάσκες κάτω η υποκρισιά. (δις)

Μέρα και νύχτα νοσταλγώ ψάχνω με ελπίδα να σε βρω γνησίο φως και αληθινό,γυρίζω γη και ουρανό,ψάχνω μ’ ελπίδα να σε βρωγνησίο φως και αληθινό.

Αλήθεια έλα πάλι.......

Αλήθεια, ειρήνη στην καρδιά στην παγωνιά μου ζεστασιάστην σκοτεινιά μου ξαστεριά,δεν θέλω άλλο ψέμα πια,θέλω αλήθεια σιγουριά,Χριστού χαρά παρηγοριά.

Αλήθεια έλα πάλι.........]

ΑΛΙΕΙΣ

Καθώς περπάταγες κοντά στη θάλασσατους βρήκες μόνους τους μ’ άδεια τα δίχτυα τους και την καρδιά.

Σε ακολούθησαν τα δίχτυα άφησανκι αλλάξανε ζωή μόλις δέχτηκαν κλήση θεϊκή.

Στη γη πορεύθηκαν αγάπης κήρυκες, (δις)στο θρόνο Σου έφεραν ζωής καρπούς.

Μεγάλε μας ψαρά, ζητούμε ταπεινά η αγία Σου μορφήνα είναι λύτρωση μέσ’ τη ζωή.

Κι ήρθες Εσύ, Χριστέ, ολόφωτη χαρά,γλυκιά παρηγοριά,Νυμφίε ποθητέ, μέσ’ την καρδιά.

Στη γη πορεύθηκαν αγάπης.....

ΑΛΙΕΙΣ

Μπρος της ζωής τ’ ακρογιάλι του μόχθου και της δουλείας στέκει ο Χριστός και απλώνει (δις)το Θείο Χέρι σε μας.

Δεύτε οπίσω μου πάντεςποιήσω ημάς αλιείςμύριες ψυχές σας προσμένουν (δις)στο πέλαγος της ζωής.

Κι ειν’ η ψυχή μας πόθους γεμάτη την πρόσκληση Του ν’ ακολουθήσουμεκάθε δικό μας κι αγαπητό μας (δις)για χάρη Του γοργά ν’ αφήσουμε.

Με δίχτυα εμπρός ας ριχτούμε σαν φως και άλας της γηςκαι ο Χριστός θα ευλογήσει (δις)τους κόπους μας αλιείς.

Κι ειν’ η ψυχή μας.......

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΕΣ

Κουράστηκα να ψάχνω να βρω κάποιο αδελφό, τη λύπη, τη χαρά μου μαζί να μοιραστώ.Εγωισμός , συμφέρον, στη μοναξιά οδηγούν μα βρήκα κι άλλους τώρα που αγάπη αναζητούν.

Αλληλέγγυες, χέρια βοήθειας και ζεστασιάς,αλλήλων μέλη της εκκλησιάςθα’ ναι ο κύκλος μας.

Σ’ ευχαριστώγια την ειρήνη, για την χαρά,θα πω σε όλους Σε γνώρισαΧριστέ στο υπόσχομαιΣ’ ευχαριστώ.

Σα βλέπω το θεό μου, πάνω στο Γολγοθάβαθιά αλληλεγγύη πλαταίνει την καρδιά.Υπόσχεση ας γίνει μαζί και προσευχήη αγάπη που μας δένει θα λάμψει όλη τη γη.

Αλληλέγγυες…

Σ΄ευχαριστώ…

ΑΜΠΕΛΟΣ ΑΛΗΘΙΝΗ

Είσαι η Αγία Άμπελος και κλήματα Σου εμείςπου απλώνουμε τις βέργες μας στο δέντρο της Ζωής.

Μέστωσαν τα σταφύλια μας στάζουν κρασί θεϊκόνάμα αθάνατης ζωήςατίμητο, ακριβό.

Της προσευχής γλυκοχυμοίχρυσόξανθοι καρποί και της αγάπης Σου, Χριστέ, προβάλλουν στην ψυχή. (2)

Ειν’ οι καρδιές τα κλήματακι εισ’ ο χυμός Εσύκι ειν’ το Πανάγιο Αίμα Σου που τρέφει την ψυχή.

Στάζε, Αμνέ τον οίνο Σουστα βάθη της ψυχής και ένδυσε την με λευκό χιτώνα αρετής. (2)

Άμποτε στο βασίλειο Σου μαζί Σου να γευθώ“οίνον καινόν”, Αίμα Χριστού,σε Δείπνο μυστικό.Σε Δείπνο, σε Δείπνο,σε Δείπνο μυστικό.

ΑΜΠΕΛΟΣ

Της αμπέλου το γέννημα, το γλυκό το κρασί,όποιος πιει στη ζωή μ’ ευφροσύνη θα ζήσει.Λάμπει η κούπα στη τράπεζα κι αστράφτει χρυσήτη χαρά στα παιδιά του Θεού να χαρίσει. (2)

Ο χυμός της χαράς τον καθάριο ληνόδεν τον έχει επάνω στη γη, στη σελήνη.

Στου απείρου γαλάζιου θα βρει ουρανό θεϊκή την καρδιά που το αίμα της δίνει. (2)

Αδελφέ, που πονάς θα το πιεις κι από μαςτο κρασί της χαράς που ποτέ δε ζαλίζει,αν και συ στη ζωή την αλήθεια ζητάςστο δικό μας ποτήρι που Εκείνος γεμίζει. (2)

Ας χαρούμε τη γλύκα του καλού αμπελιούευλογία Θεού στη κάθε μας ώρα,κι ας προσφέρουμε όλοι καρπό σταφυλιού.τις καρδιές στους ανθρώπους σαν τίμια δώρα. (2).

ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ

Αν αγαπάς, εχθρό και φίλο,θα νιώθεις για πάντα χαρά στην καρδιά,θα ζήσεις για πάντα χαρά.

Αν συγχωρείς, εχθρό και Φίλοθα νιώθεις για πάντα χαρά στην καρδιά,θα ζήσεις για πάντα χαρά.

Μάθε, φίλε μου, πως έχεις μες στα χέρια τη χαρά, μες στην Εκκλησία μας θα βρεις χαρά. (2)

Αν βοηθάς, εχθρό και φίλοθα νιώθεις για πάντα χαρά στην καρδιά,θα ζήσεις για πάντα χαρά.

Αν επαινείς, εχθρό και φίλοθα νιώθεις για πάντα χαρά στην καρδιά,θα ζήσεις για πάντα χαρά.

Μάθε, φίλε μου, πως έχεις…

Αν αγαπάς, εχθρό και φίλοθα νιώθεις για πάντα χαρά στην καρδιά,θα ζήσεις για πάντα χαρά.

ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΣΙΡΙΓΟ

Ανάμεσα Τσιρίγο και σε καβό Μαληάκαράβι κινδυνεύει Παναγιά μουμ’ όλη τη συντροφιά. (δις)

Γυρίζει τριγυρίζει λιμάνι για να βρει (δις)τα κύματα το σπρώχνουν Παναγιά μουν’ αράξει δεν μπορεί. (δις)

Βοήθα Παναγιά μου για να γλιτώσουνε (δις)κι όσα καντήλια έχεις Παναγιά μου θα στ’ ασημώσουμε. (δις)

Δε κλαίω το καράβι ούτε και σιρμαγιά (δις)μόν’ κλαίω τα καημένα που τα ’χω διαλεχτά. (δις)

ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Στην αναστάσιμη χαράφυτρώνουν μέσα μας φτεράκι αντάμα ξεκινάμεγια κάποιες χώρες μακρινέςπου τόσες γνώριμες φωνέςμας προσκαλούν να πάμε. (δις)

Όλοι μαζί κι ειν’ η φωτιάστην τρισευδαόμονη ματιάκαι λάμπει γύρω η πλάσηδόξα ωσαννά στον Πλαστουργόπου’ ρθε με λόγο και σταυρότον κόσμο ν’αναπλάσει. (δις)

Ανοιξη μπήκε για καλάκι η αγράμπελη μοσχοβολάκι η πασχαλιά ευωδιάζειπήδα και χόρευε ψυχήπου σ’ έλιωσε η απαντοχήκαι το πικρό μαράζι. (δις)

Ανοιξη μπήκε για καλάκι η θάλασσα παιζογελάκι ανθίζουν κήποι εντός μουπλάκες που στέκατε βαριέςστα μνήματα και στις καρδιέςσας έσπασε ο Χριστός μου. (τρις)

ΑΝΑΤΟΛΕΣ

Ανατολές γεμάτες φωςπλημμύρισαν τα αιθέριαπλημμύρισαν και οι ψυχές ολάσπρα περιστέρια.

Πουλιά, λουλούδια και νερά φλογέρες και κοπάδια λουστήκανε σε χρυσό φως κι αγκάλιασαν τ’ ουράνια.

Ανατολές γεμάτες φωςψυχή μου αγνάντεψε ψηλά,κοίτα τ’ αστέρι τ’ ορθρινότον Ιησού τον Λατρευτό.

Κι αγνάντεψε στ’ ακρούρανα η ψυχήκαι γιόμισε λαχτάρα και ελπίδεςκι αγνάντεψε στ’ ακρούρανα η ψυχήκαι λούστηκε με μύριες ηλιαχτίδες.

Ανατολές..........

ΑΝΔΡΕΙΕΣ

Ψάλλω τη χαρά τ’ ουρανούκι είναι η ζήση ευλογία Θεού.Μην πεις πόσο είμαι μικρήσαν αετός πέτα προς το φως.

Συ είπες Κύριε ανδρίζεσθε,μιμητές μου να γίνετε,να ταχθείτε στρατιώτες μουστη στενή την οδό νικητές.

Στο Θαβώρ μας προσμένει ο Χριστός,καινή ζωή, η Ανάσταση κι ο Λυτρωμός.Ύμνος αγγέλων ηχείόταν η αγάπη πλημμυρίζει τη γη.

Συ είπες Κύριε.....

ΑΝΔΡΕΙΟΙ

Μια ανθισμένη νιότη ξεκινά όλο φως και φλόγα κι όλο λάμψη μια αστραπή σ’ όλη τη γη ν’ανάψει τ’ άγιο φως που τη χαρά μηνά.

Των ανδρείων ο στρατός εμπρός ομορφιά ανθεί μες στις ψυχές μας δύναμη κι ελπίδα οι προσευχές μας και πηγή ανδρείας ο Χριστός.

Μπρος γοργά χρυσέλπιδη γενιά ένα το μεγάλο σύνθημά μας μια αστραπή παμφώτεινη χαρά μας που στα μέτωπα λαμποκοπά,

Των ανδρείων…

ΑΝΘΟΥΣΑ

Πίστη πραγμάτων ουσίασυ ‘σαι πίστη, ελπίδας τροφή.Πίστη ανάστασης επαγγελίαεδώ ξένοι, εκεί μας οδηγείς.

Με σένα η ζωή μας αλλάζειομορφαίνει η ψυχή με τη χάρη.Μπαίνει ο Θεός την αγιάζεικι η αγάπη Του σε μας μιλά,ήλιος που χαμογελά.

Πίστη, καρπός ευλογίας,συ χαρίζεις Ανθούσες πολλές,κάνε κι εμείς να τις ακολουθούμενα γενούμε μαζί τους πιστές.

Κύριος εμοί βοηθός και ου φοβηθήσομαι ποτέ.

ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ

Αντίθετα στο ρεύμα βαδίζουμε όλοι μαζίκοντά στον Ιησού μαςτον Θείο Λυτρωτή.

Φουρτούνες, θύελλες, κύματαχτυπούν με βία πολλήζητώντας να βουλιάξουνετον κάθε μαχητή.

Κι είν’ η πορεία μας λαμπρή δυναμικήκείνος μας δίνει θάρροςκι ελπίδα στη ζωή. (δις)

Ατρόμητοι γενναίοιστεκόμαστε όλοι εμείςστα λόγια τα δικά Τουακοίμητοι φρουροί.

Να μπουν μες στην καρδιά μαςσαν αύρα θείας πνοήςνα στήσουμε παλάτιαουράνιας αρετής.

Στο τέρμα μας προσμένει,δόξα μοναδική,στεφάνι ν’ αποθέσειστον κάθε νικητή. (δις)

ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ[Ύμνος κατσκήνωσης Ι.Μ.Νικαίας1990]

Αίμα θυσίας σταυρικήςτου Θείου Λυτρωτήχάραξε την πορεία μαςγια την ουράνια γη.

Αντίθετα στο ρεύμαστον κόσμο του κακούόλοι εμπρός να δώσουμετο φως του λυτρωμού.

Άγρια τα κύματα ξεσπούνστης νιότης το σκαρίόμως ορθός στη πρύμνη τουο Κύριος ευλογεί.

Αντίθετα στο ρεύμα..........

ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ

ANTIOXEIA, πόλη αγώνων,μήτηρ αγίων πάντων πιστών.Αντιόχεια, χώμα βαμμένο μ’ αίμα μαρτύρων, γίνε σταθμός.

Σαν τη φωτιά που θεριεύει από σπίθα και γίνεται λάβα,έφτασεν απ’ τη Σιώντου Χριστού η αγάπη η αγία.

Παύλος, Σίλας, Τέρτιος, Λουκάς,οι εργάτες της ζωής και της καινής χαράςκαι λαμπάδιασε η πίστη του Χριστού σε σας τ’ όνομα σας Χριστιανός κληρονομιά σε μας.

“Εν αγάπη ερριζωμένοι πάντες αδελφοί”,ένα σώμα , ένα πνεύμα, “πίστις η αυτή”“δυναμούσθε εν Κυρίω, στήτε ισχυροί”,“εκ της γης προς ουρανόν η άνω Σιών καλεί”.

Μέσ’ τους διωγμούς, τα δεσμά τα μαρτύρια,συ ζώσα Εκκλησία,στείλε πρεσβεία θερμή στο Θεό“δι’ ημάς ικεσία”.

Αντιόχεια......

ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΗΡΩΕΣ

Μέσα σε βόλια κι όβιδων κρότουςέπεσαν νειάτα μες τον ανθό τους.Πάνε λεβέντηδες, πάνε κορμιάκι άκλαφτα τα ΄θαψαν στην ερημιά.

Κανείς Δε ξέρει που τα ‘χουν θάψει,κανείς Δε πήγε για να τα κλάψει,κανείς δεν έκαψε γι’ αυτά λιβάνι,κανείς δεν έπλεξε γι’ αυτά στεφάνη.

Ανώνυμοι ήρωες, άγνωστοι τάφοικανένα όνομα σ’ αυτούς Δε γράφει ούτε το χώμα τους φιλούνε χείλησταυρό δεν έχουνε μήτε καντήλι.

Μόνο μιας κόρης μαργαριτάριαΚυλούνε σε τάφους, που κάποια μέραθα γίνουν κόσμου προσκυνητάριακαι φάροι νίκης για μια μητέρα.

ΑΠΆΤΗΤΕΣ ΚΟΡΦΈΣ

"Ελα στίς απάτητες κορφές αδελφέ μου ν' ανέβουμε. "Ελα τό τραγούδι τό τρανό πάλι νά τό πούμε.

Πάρε τό παληό σου τό βιολί πάρε την έπτάχορόη τη λύρα μέ σκοπό καινούργιο πιό μελωδικό ψάλλε στό Σωτήρα.

Παραόείσια μουσική πάλι άς αντήχηση κι ό Καλός μας Λυτρωτής θά μας ευλόγηση.

Πάνω κει στον Ουρανό δόξα μας προσμένει τί χαρά κι' έόώ στή γη είμαστε σωσμένοι.

"Ελα τό τραγούδι τό τρανόπάλι νά τό πούμε έλα στίς απάτητες κορφές αδελφέ μου ν' ανεβούμε. Γ. ΒΕΡΙΤΗΣ

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΙ

Σαν το πουλί μέσ’ το κλουβί

ζητάς τον Ελευθερωτή.Κει που σε πνίγει ο εγωισμόςο αδελφός γίνεται φως.

Φίλε μου, ετούτη τη στιγμήας τραγουδήσουμε μαζί,για μια ελεύθερη ζωήμέσα στο φως του Λυτρωτή.

Κει που η ελπίδα έχει χαθείακούς τα λόγια του ληστή.Πριν σε τρομάξει ο θάνατος να ξέρεις είσαι αθάνατος.

Απ’ τη χειρότερη σκλαβιά ελεύθεροι σαν τα πουλιά.Κι απ’ τη δουλεία του εχθρού όλοι απελεύθεροι Χριστού.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΙ

Πάντα ψηλά προς τις κορφέςαδέλφια πάμε με χαρά,με της ψυχής μας τα φτερά,να ξεπεράσουμε το χθες.

Παμ παμ παρά παρά παπαμ...

Μια καρδιά, μια πνοή, μια φωνήως τα αιθέρια.ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΙ εμείς, ας το μάθει όλη η γη,ας τ’ ακούσουν τ’ αστέρια. (2)

Δε μας δουλώνει το κακό,έσπασαν όλα τα δεσμά,λεύτερη η σκέψη μας πετάστο Λυτρωτή μας το Χριστό.

Παμ παμ παρά παρά παπαμ...

Μια καρδιά, μια πνοή...

ΑΠΟΡΘΗΤΟΙ

Αδελφέ, αμέτρητοι οι εχθροί σουμέσ’ τη νύχτα έχουν κυκλώσει τη ψυχή σουκι είναι κρίσιμη η στιγμήτο τείχος σου να γκρεμιστεί,μα στάσου απτόητος μη χάνεις την ελπίδα.

Δως του πύργου τα κλειδιά στων ουρανών το Βασιλιά,χάρισε σ’ Αυτόν το θέλημά σου,θα ‘ναι τότε άπαρτο το κάστρο της καρδιάς,θα ‘ναι κει το κράτος της χαράς.

Αδελφέ, το κάστρο της ψυχής σουκράτα απόρθητο για να ‘μπει ο Λυτρωτής σου.Δως του πύργου τα κλειδιά.........

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ποιος στα βάθη χτύπησε της ψυχής την πόρταποιος στα ύψη κάλεσε και σε άγιο ιδρώτα.Ο Χριστός μας κάλεσε σε κορφές και ύψη.Ο Χριστός μας θέριεψε στην ψυχή την πίστη.Ο Χριστός, ο αρχηγός, η αλήθεια και το φως (δις)

Άμπελος εκείνος κλήματά Του εμείςΑρχηγός Εκείνος και κοντά Του εμείςΑπελεύθεροι Χριστού σκαπανείς αληθινού.

Προχωρούμε με χαρά κι αγναντεύουμε ψηλάάνω σχώμεν τας καρδίας, άνω σχώμεν τη ματιάΤα άνω ζητείτε, τα άνω φρονείτεαφήστε τη γη, αφήστε τη γη,πετάξτε στα ύψη, γενείτε αετοί.

Τα άνω ζητείτε, τα άνω....... Άμπελος Εκείνος κλήματά Του εμείς....... Προχωρούμε με χαρά.....

ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥ

Με την αγάπη μέσ’ την καρδιά,θα προχωρούμε εμείς θαρρετάστον κόσμο αυτό που ματώνει τη γη,Απόστολοι Χριστού ορθοί.

Για τη ζωή μας θα λάμπει Αυτός,που θα μας στέλνει το θείο Του φως,αγάπη αντλούμε για κάθε ψυχήαπό την ουράνια πηγή.

Σε κάθε βήμα, σε κάθε πνοή,έχουμε θεία αποστολή,στέλνουμε ελπίδα παντοτινήγια επουράνια ζωή.Είμαστε Απόστολοι του Χριστούκαι στην καρδιά του κάθε πιστούτο θείο λόγο σκορπίζουμεκαι την αλήθεια παντού.

Μες στον αγώνα σου για το καλόπάντα να ψάχνεις να βρεις το Χριστό,γαλήνη θα ’χεις κοντά του αν παςαπόστολος μαζί με μας.

Κι αν κάθε κύμα θα σπάει γερά,βράχοι θα στέκουμε εμείς σταθεράτην Ορθοδοξία θα ζούμε μαζίατρόμητοι και ισχυροί

Σε κάθε βήμα..... Κι αν ποτέ νικηθείςμέσα στην πλάνη της ζωής,τότε μη φοβηθείςτο Χριστό μην αρνηθείς.

Σε κάθε βήμα........

ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΑΞΗ

Αρμονία,τάξη στην καρδιά στο νουμας εμπνέει πάντα το έργο του λυτρωτούή ομορφιά στή φύση των άστρων οι τροχιές τ άπαλο το χρώμα,των κρίνων οι φορεσιές.

θεία ομορφ ιά, αγνότητα χαρά, κοντά στον Ιησού μας νοιώθει κάθε καρδιά.

Θα χτίσουμε παλάτι στα βάθη της ψυχήςθά είναι στολισμένο με άνθη αρετήςουράνια στολίδιία, διαμάντια πνευματ ικάνα υποδεχθούμε των πάντων βασιλιά.

θεία ομορφ ιά, αγνότητα χαρά…

ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΚΤΗ ΚΙΝΗΣΑΜΕ Απ’ την ακτή κινήσαμε μαζί στης νιότης την αυγή για τη γη τη φωτεινή κι είναι η μέρα μαύρη, ζοφερή μα είναι ατρόμητη η ψυχή.

Με μπράτσα ατσάλινα τραβάμε τα κουπιάστη μανιασμένη φουρτούνα κι είναι ο Χριστός εμπρός στην πλώρη μας ορθός μας δίνει θάρρος κι ελπίδα.

Μ’ ανοιχτά και πρίμα τα πανιάορμάμε θαρρετά με της πίστης τα φτερά κι είν’ αντένες κι υψηλοί σκαρμοίτης αγάπης οι παλμοί.

Στο βάθος δέστ’ εκεί φαίνονται οι ιστοί αυτών που εκίνησαν πρώτοισυνθήματα σκορπούν και οι καρδιές ηχούνξαναφτερώνουν οι πόθοι.

Κύματα και βράχια τρομερά ορθώνονται μπροστάνα συντρίψουν τα κουπιάμα εμείς μένουμ’ ατρόμητοι,ρωμαλέοι, δυνατοί.

Κι ο φάρος μας ψηλά σκορπά παρηγοριά και μας φωτά την πυξίδακαι να μακριά εκετου κάβου τη στροφή η αιωνία πατρίδα.

ΑΡΝΑΚΙ

Ένα αρνάκι είμαι του Χριστούχαρούμενο κι ευτυχισμένοστα χέρια του καλού μου του βοσκούω πόσο είμαι ασφαλισμένο. (δις)

Όταν διψώ μου δίνει το νερόκι όταν πεινώ δροσάτο χορταράκι.Ω να ξέρες κι εγώ πως λαχταρώνα ‘μαι πάντοτε δικό σου αρνάκι. (δις)

Αυτός τα βήματα μου οδηγείστον δρόμο τον καλό τον τιμημένοκαι μοιάζει να μου λέει με στοργήείσαι δικό μου αρνάκι αγαπημένο. (δις)

Καλέ βοσκέ μου πόσο σ’ αγαπώπως θέλω να ‘μαι πάντοτε κοντά σουποτέ να μην μ’ αφήσεις να χαθώμακριά απ’ την θερμή την αγκαλιά σου. (δις)

ΑΡΝΗΣΗ

Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέριδιψάσαμε το μεσημέριμα το νερό γλυφό.

Πάνω στην άμμο την ξανθήγράψαμε το όνομα της ωραία που φύσηξεν ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή!

Με τι καρδιά, με τι πνοήτι πόθος και τι πάθοςπήραμε τη ζωή μας λάθοςκι αλλάξαμε ζωή.

ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ

Τα’άστρα λαμπύρουν το φεγγάρι απόψεκι όλα φεγγίζουν διαμαντένια στη γηΚόσμος θωράει κρυσταλογεννιέταιστα φυλοκάρδιαι

Στη φάτνη γύρω λούλουδα ξυπνάνεΜυροβολάνε για το θείο βρέφοςΌλα παρθένια κρυσταλογεννιούνταιστα φυλοκάρδια.

Κάθε ψυχούλα χρυσόνειρα πλάθεικάποιο αστέρι τις εμπνεύσεις πλάθει ξάφνου θωράνε τα όνειρα σβήνουν γλυκοχαράζει.

ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΧΟΡΟΙ

Ας κρατήσουν οι χοροίκαι θα βρούμε αλλιώτικα στέκια επαρχιώτικα, βρε,ώσπου η σύναξις αυτήσαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί

Μέχρι τα ουράνια σώματα με πομπούς και με κεραίες, φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα και ιστορία οι παρέες*

Ο ουρανός είναι φωτιέςανεμομαζώματα, σπίθες και κυκλώματα, βρεκαι παρέες λαμπερές,το καθρέφτισμά τους στις ακρογιαλιές.

Και είτε με τις αρχαιότητες, είτε με Ορθοδοξία των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία.

Κάνει ο Γιώργος την αρχήγια να τους νικήσουμε και να προχωρήσουμε βρεμε τον Φύσσα και τον ΚαψήΤην Ευρώπη κάναμε να ζαλιστεί

Η ομάδα έχει όνομα μπαίνει μέσα στην καρδιά σου Και ενωμένοι σου φωνάζουμε Εθνική Ελλάδος γεια σου*

Να μας έχει ο Θεός γερούςπάντα ν' ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε, βρεμε χορούς κυκλωτικούςκι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς

Και στης νύχτας το λαμπάδιασμανα πυκνώνει ο δεσμός μας και να σμίγει παληές κι αναμμένες φωτιές με το ροκ του μέλλοντός μας.

ΑΣΤΡΑΠΗ

(Β' βραβείο τον διαγωνισμού)

Αστραπή στή ματιά μας θα λάμπει στην καρδιά μας μιά φλόγα τρανή, στης Αλήθειας τ' ατέρμονα θάμπηφωτισμένη η ψυχή μας θα ζει.

Αδελφοί μη δειλιάστε στην πάλη, στην αντάρα της μάχης ορθοί τ, αγριοβόρια θά όρμήξουνε πάλι, στή γαλήνη μας μπόρα θά 'ρθει.

Μπρος, αδέρφια, κι ο δρόμος μεγάλος κι είν’ η στράτα μας πόνος σκληρός, ποθητής στης αλήθειας το κάλλοςπρέπ:ει να’ναι κανείς τολμηρός.

Τα σκοτάδια πλακώνουν τή γη μας,πλάνης λόγια τ' αυτιά μας ακούν αστραπή στη ψυχή δύναμά μας, μύρια στόματα αλήθεια θά πουν.

Παληκάρια ριχτείτε στημάχη, λαβωμένες καρδιές καρτερούνμύριες θλίψεις ο πόθος μας θα’χει τ’ ότι ζούμε και ‘κείνες να βρουν.

Στου Χριστού το Πανάγιο βασίλειο έναν ύμνο η ψυχή μας θα πει, για να βρει τον ανέσπερο Ήλιο και να γίνει φωτιά κι Αστραπή.

ΑΣ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ ΕΜΠΡΟΣ

Για αγώνες ιερούς, ψηλούς, ιδανικούς για τρόπαια κινήσαμε στην πιο ψηλή κορφή σημαία θα στηθεί τη νίκη μας να διαλαλαλεί

Ας προχωρούμ’ εμπρός μας κάλεσ’ ο Χριστός με φλόγα στη καρδιά εμπρός παιδιά πάντα ψηλά

Οι πειρασμοί ζητούν στη γη να μας κρατούν μα εμείς όλο ανεβαίνουμε ήρωες οδηγοί μας δείχνουν το στρατί που φτάνει στη ψηλή κορφή.

Ας προχωρούμ’ εμπρός…

ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΖΗΤΑΣ

Σου 'χουνε σπάσει τα φτερά κι ήταν πανάκριβα φτερά μα η ευτυχία δεν μετριέται σε παλάτια... Σου' χουν πληγώσει την ψυχή με λόγια ψεύτικα φτηνά όμως δεν πρέπει να βουρκώσουμε τα μάτια...

Στον ουρανό μόνο θα βρεις,αυτό το κάτι που ζητάς,αυτό που χρόνια σου μιλάει και υπομένει...Και πάντα θα σε συγχωρεί,σαν μ' αγωνία θα ρωτάς,αν ο παράδεισος μπορεί να περιμένει,..

Στεριές και θάλασσες περνάς μέρα και νύχτα περπατάς μα το ταξίδι είναι μέσα στην ψυχή σου... Και τώρα πίσω μη γυρνάς γιατί στο χώμα του πατάς, γιατί από δω και εμπρός δε θα' σαι μοναχή σου...

Στον ουρανό μόνο θα βρεις,πάλι ολόχρυσα φτερά,για να πετάξεις σαν πουλί στην οικουμένη...Σαν της Λυδίας τα φτερά,και θα' ρθει αληθινή χαρά,και θα’ ρθει η αγάπη που τον άνθρωπο ανασταίνει.(3)

ΒΑΖΕΙ Ο ΝΤΟΥΤΣΕ ΤΗ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥ

Ω! Βάζει ο Ντούτσε τη στολή τουκαι τη σκούφια τη ψηλή του μ’ όλα τα φτερά και μια νύχτα με φεγγάριτην Ελλάδα πάει να πάρει, βρε το φουκαρά.

Ω! Τον τσολιά μας τον λεβέντη βρίσκει στα βουνάκαι ταράζει τον αφέντη τον μακαρονά.Αχ! Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο,με τους τσολιάδες ποιος μου είπε να τα βάνω;

Ω! Ξεκινάει την άλλη μέραμα και πάλι ακούει “αέρα” από τον τσολιάδρόμο παίρνει και δρομάκικαι πηδάει το ποταμάκι, ξέρει τη δουλειά.

Ω! Τρώει τις σφαίρες σαν χαλάζι από τον τσολιάκι όλο στρατηγούς αλλάζει για να βρει δουλειά.Αχ! Τσιάνο θα τρελαθώ Τσιάνοκαι στείλε γρήγορα τα μαύρα μου να βάνω.

Ω! Στέλνει ο νέος Ναπολέωνμεραρχίες πειναλέων στο βουνό ψηλά για να βρουν το διάβολό τουςκι ο στρατός μας αιχμαλώτους τσούρμο κουβαλά

Ω! Και οι Κένταυροι οι καημένοι βρε τι τρομερόνηστικοί ξελιγωμένοι πέφτουν στο νερό.Αχ ! Γκράτσι, να μη σε δω Γκράτσι ,γιατί σε κάρβουνα αναμμένα έχω κάτσει”.

Ω! Τρέχουν σαν τρελοί στους βράχουςκι από μας και τους συμμάχους τρώνε την κλωτσάκαι χωρίς πολλές κουβέντεςμπήκαν Έλληνες λεβέντες μες στην Κορυτσά.

Ω! Μέσα στ’ Αργυρόκαστρο μπήκε το χακίκαι σημαία κυματίζει τώρα ελληνική.Αχ! Τσιάνο, θα σκοτωθώ Τσιάνογιατί σε λίγο και τα Τίρανα τα χάνω.

Και πάθαν οι καημένοι μεγάλη συμφορά.Κι η Ρώμη περιμένει και ‘κείνη τη σειρά. Ώωχ!

ΒΑΡΚΑ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ

Βάρκα προσμένει στο περιγιάλι για να μας φέρει μακριά.Όλους με γέλια και με τραγούδιαεμπρός ανοίξτε τα πανιά.

Φύσα αεράκι δροσερόστης βάρκας μας τ’ άσπρα πανιάγια να μας φέρει σ’ άγνωστα μέρηόλους μ’ ελπίδα στην καρδιά.

Έχει συντρόφους για το ταξίδιάσπρα ολόλευκα πουλιάπου συντροφεύουν τους ταξιδιώτεςπέρα στ’ αντίπερα βουνά.Φύσα αεράκι δροσερό..........

ΒΑΡΚΟΥΛΑ ΑΠΟΨΕ

Βαρκούλα απόψε στ’ όνειροθα ‘ρθει για να με πάρειβαρκούλα ζωγραφιάκι ίσια στην Πόλη θα με πάειτου Αγίου Νικόλα η χάρη για την Αγιά Σοφιά. (δις)

Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γηπαρηγοριά στον σκλάβογιαλέσα με κουπιάνα φτάσουμε στην Ανάστασηνα μπω να μεταλάβωκι ας ξεψυχήσω πια. (δις)

Να φτάσω στο Χερουβικόπου ατέλειωτο έχει μείνεικαι να λειτουργηθώ.Απόψε ο ύπνος μου βαθύς,πολύ βαθύς ας γίνειγλυκά να κοιμηθώ. (δις)

ΒΑΡΚΟΥΛΑ Κίνησ’ η βαρκούλα πάλιαπ’ το όμορφο περγιάλικαι τα νερά τα γαλανάτη χαιρετούν που ξεκινά.

Τρελό παιχνίδι αρχινάνε και στα βαθιά νερά την πάνε.Παίζουν γελούν και τραγουδούν (2) με ξεγνοιασιά.Κι γλάροι ανέμελα ψηλά πετούνστο πλάι της πρύμνης γρήγοροι βουτούν,γοργά (3) στο πλάι της πρύμνης της βουτούν.

Το πέλαγος τους καρτεράμε τα βαθύχρωμα νεράπάνε (3) για τ’ ανοιχτά.

ΒΑΡΚΟΥΛΑ

Μιά βαρκούλα π' αρμενίζει στ’ ανοιχτάφύσ' αγέρι φούσκωνε της τα πανιάπάει γιά ταξίδι, ταξίδι μακρυνόβοήθα Παναγιά μου και κάνε της καιρό (2).

Έχει για στολίδι κάτασπρα πανιά κι ένα ένα τα παιδιά της διαλεχτά μ'άν τυχόν και γίνει ή θάλασσα θεριό στό τιμόνι έχει προστάτη τονΧριστό (2)·

Μέ πνοή παλμό, τραγούδια και χαρά σάν βορκούλες π' αρμενίζουν στ'άνοιχτά ξεκινούν τα νειάτα μέ φλόγα στην καρδιά στον Χριστό νά πάνε το μόνο βασιληά.(2)

Τ’ αγγελούδια φτερουγίζουνε ψηλάστά φωτόλουστα παλάτια τη\ς χαράςκαι υμνούν τον Πλάστη τον Πλάστη του παντόςπού καλεί τα νειάτα στή χώρα του Φωτός.(2)

ΒΑΡΚΟΥΛΑ

Τί χαρά, τί χαρά σχίζ' ή βάρκα τά νεράκι απαλή κι απαλή τρέχει σάν πουλί.Τό τραγούόι μας, παιόιά,ας ήχή στή σιγαλιά,χαρωπό, χαρωπό, ζωηρό τρελλό.

Στά κουπιά, στά κουπιά λάμνετ' άκοπα παιόιάδειτ' εκεί, δειτ’ έκεΐ τρέχει σάν πουλί.Στ' ακρογιάλι καρτερούνοι δικοί μας νά μας δοϋν.Στά κουπιά, στά κουπιά λάμνετε παιόιά.

ΒΑΡΚΑΡΟΛΑ

Με τή βάρκα εχουμ' αφήσει μακρυά μας τό γυαλό και χαιρόμαστ' όλη μέρα των κυμάτων τόν αφρό.

Μέ τή φλόγα ποϋχει ανάψει μέσ' στά στήθη στην καρδιά, ρίχνουμε τά όίχτυα αντάμα μέσ' στή θάλασσα βαθειά.

Κι όταν θά φυσούν βοριάόεςκαί τό κύμα θάν' ψηλάή ματιά μας εν' αστέρι θά ζητά στον ουρανό.

Τ' άγριο κύμα θά μας λούζησπάζοντας στην κουπαστήτ' άγριοβόρι θά μας τσούζηκι όμως θάμαστε πιστοί.

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΧΑΡΑ

Βασιλιάς στη χαρά θε να ζεις παντοτινάμες τη ζωή που κυλά Βασιλιάς στη χαράγια να ζεις παντοτινά μάθε βαθιά ν’ αγαπάς.

Να αγαπάς με χαρά, τη χαρά ν’ αγαπάςνα σκορπίζεις γύρω σου τη χαρά.Ν’ αγαπάς με χαρά, το Χριστό ν’ αγαπάς,την αγάπη να σκορπάς. (2)

Θεέ μου την πηγή, δoς μου της χαράςτη βαθιά αγάπη σου βάλε στην καρδιά.

Κι αν τα χρόνια περνούν κι όλοι γύρω που πονούντην ευτυχία ζητούν, η δική σου καρδιά θε να ζει με τη χαρά φτάνει βαθιά ν’ αγαπάς.

Να αγαπάς με χαρά.......

ΒΙΡΒΙΝ

Εσ έ- βερεβέν ενά βαραβά-στρόμ τσέ βερεβέ μιτσίνμέ στούς βουρουβούςεπτά βαραβά πλανή-βιριβί-τες για-βαραβουλουβουρούα μου.Τριά αλα-λα-λα.

Τσε μά-βαραβα-γεψε-βερεβε- την θα-βαραβα-λασσα τσε σή-βιριβι-κωσε-βερεβεν αέ-βερεβέ-ρα για-βαραβουλουβουρούα μου.Τριά αλα-λα-λα.

ΒΛΑΧΑ

Μια βλα-μωρέ μια βλάχα Δερβενιώτισσα (2)Μια βλάχα Δερβενιώτισσα μια ΔερβενιωτοπούλαΤρα, λα, λα, λα, λα . . . . .

Αγνά-μωρέ αγνάντευε τα Δέρβενα (2)Αγνάντευε τα Δέρβενα του Μάνταλου τον πύργοΤρα, λα, λα, λα, λα

Οπό-μωρέ οπό 'χουν μαζευτεί πολλοί (2)Οπό 'χουν μαζευτεί πολλοί όλο καπεταναίοιΤρα, λα, λα, λα, λα......

Φτιάχτε-μωρέ φτιάχτε ταμπούρια κει ψηλά (2)Φτιάχτε ταμπούρια κει ψηλάκαι βάλτε καραούλια.Τρα, λα, λα, λα, λα.......

Να πα-μωρέ να πάρτε την Τροπολιτσά (2)να πάρτε την Τροπολιτσάκαι τ' άρματα των Τούρκων.Τρα, λα, λα, λα, λα.....

ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ

Στη Βόρειο Ήπειρο τη σκλαβωμένητης αθεΐας φυσάει ο βοριάςεδώ βουβάθηκαν τ’ αηδόνια,καμπάνες δεν ακούς πια εκκλησιάς.

Έλα κι εσύ λοιπόν,δώσε το χέρι σε νέο λόχο ιερόμες από δάφνες χρυσανατέλλεικαινούργιο έπος ηρωικό.

Εκεί αδελφή στα χέρια των τυράννωνπανώρια κόρη στα νύχια της σκλαβιάςκρατάτ’ αδέλφια μας κρατάτεκαι θ’ ανατείλει ήλιος λευτεριάς.

Έλα κι εσύ λοιπόν.....

Θα ‘ρθουν καιροί ευτυχισμένοι,θα σμίξουν τότε δάκρυα χαράς,θα ζούμε τότε όλοι αδελφωμένοι στην αγκαλιά της μάνας Εκκλησιάς.

Έλα κι εσύ λοιπόν....

ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΑ ΜΑΝΑ

Είχα πέντε γιους, τους δύο μου τους έφαγε ο πόλεμος τον ένα μου τον πέθαναν στις φυλακές γιατί ήταν χριστιανόςκι οι άλλοι δύο χάθηκαν αν ζουν ή αν πέθαναν δεν ξέρω.Πέντε χαμένους κι ούτε ένα μνήμα κι ούτε ένα καντήλι.Ξένε κλαις: Γιατί κλαις:

Κοίταξε απέναντι, ξεχωρίζει ένας σταυρός, τον έστησε η μάνα μας η Ελλάδανα μην ξεχάσουμε, για να ελπίζουμε.Εδώ περνώ τις ώρες μου, στέκομαι και μονολογώ περνούν οι άπιστοι και θαρρούνε πως με πήρε το παράπονοπως κάτι μου ‘φταιξε και κλαίω.Δέομαι για όλους, για τα παιδιά και για λόγου τους.Ξένε κλαις: Γιατί κλαις:

Η Ιστορία μας ξέμεινε στα χέρια του κόσμου ατελείωτη και θλιβερή.Μα όχι στα χέρια του Θεού εκεί τα βάσανά μας θα ‘βρουν τέλος.Ξένε μην μας ξεχνάς.

ΒΟΥΝΑ ΓΙΓΑΝΤΙΑ

Βουνά γιγάντια παιδιά της γης βουνά ανυπότακτα βουνά αιώνιαόπου έχετε τη λάμψη της αυγής για το χαμόγελο για στολή τα χιόνια.

Όπου έχετε θυμό σας φοβερότην αστραπή το μαύρο νέφος θλίψηςκαι μίλημα σας τι γοργό νερό (2)που με βοή κατρακυλά απ’ τα ύψη. (2)

Βουνά εσείς ψηλά βουνά σκιεράγεμάτα δύναμη γεμάτα χάρη.Ω δώστε μου απ’ τη χάρη σας ξανά (2)και κάνετέ με σαν και σας και πάλι. (2)

ΒΡΑΧΟΙ ΠΙΣΤΕΩΣ

Γέμισε η εποχή μας θύματα γίναν όλοι σκλάβοι του κακούμα όμως των καρδιών μας τα ψελλίσματαφτάνουν ως το θρόνο του Θεού.

Κάνε Χριστέ οι πιστές ψυχές να ’ναι σα βράχια σταθερέςπίστεως βράχοι δυνατές σε Σένα μόνο να κοιτούννα σε ποθούν, να σε υμνούν,να Σ’ αγαπούν .

Αντίθετα στο ρεύμα στεκόμαστε ’μεις σα βράχοι σωτηρίας στα ναυάγια της ζωής.

Χτυπούν τα κύματα μ’ ορμή φυσάει ο αγέρας μα στέκουμε πάντα στητοίκι ολόρθοι στον αγώνα.

Βάλε στις καρδιές μας γνώση Κύριε μάθε τες σωστά να Σ’ αγαπούνσχέδιο δικό Σου είναι πάντοτεόσα εμπόδια κι αν συναντούν.

Κάνε Χριστέ οι πιστές ψυχές…

ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ

Δαντελένια ακρογιάλια καί νησιά μαργαριτάρια τά ουράνια σου καθάρια σου χαρίζουν ομορφιά.

Ω πατρίδα μου γαλάζια ζωντανή 'σαι ζωγραφιά κάθε σπιθαμή άπ'τή γή σουμ’ αίμα μαρτύρων Αγιασμένηκαί δαφνοστεφανομέμη στους αιώνες είσαι συ.

Ω πατρίδα περηφάνεια πλημμυρίζεις τήν ψυχή(δίς)·

Σύννεφο δέν σέ τρομάζει κι'άν εόέχθηκες κανένα πάντα κάποιου είκοσιένα θά χαράζει ή αυγή.θάνατος- -ή- ελευθερία- - -βροντοφώναζες στή γή (δίς).

Λυτρωμένα τά παιδιά σου στοργικά έχεις αγκαλιάσει καί στά πέρατα θά φθάσειη γαλάζια σου δμορφιά.

Στά γαλάζια νά ντυθούμε Ηπειρος κι ΄Αγια Σοφιά, Κύπρος καί ΄Αγια Σοφιά.

ΓΑΛΗΝΗΦΟΡΟΙ

Στρέφω ταραγμένη τη ματιά μουστη Μητέρα του Χριστούκαι ζητάω την ειρήνηνα χαρίσει του Θεούστην ψυχή, στο σώμα μου, στο νου.

Παναγιά μου, μητέρα μου,χαρά του κόσμου παντοτινή,ελπίδα μου μοναδική.

Μη μ’ αφήσεις μέσ’ την ταραχή,στείλε μου γαλήνη εσύ.Στον Υιό Σου και Θεό μαςπρέσβευε παντοτινά,πρέσβευε, του κόσμου η χαρά.

ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ

Προσεύχετ’ ο Χριστός απόψεστον κήπο της Γεθσημανή.Ω! πόσο την καρδιά πληγώνειτου Γολγοθά η προσμονή.

Η νύχτα στη Γεθσημανή είναι απόψε σιωπηλή,οι μαθητές Του πιο εκεί“καθεύδουν ώσπερ οι λοιποί.”

Προσκυνητές κι εμείς κοντά Τουας μείνουμε για πάντα εκεί,ακούοντας την προσευχή Του“ψαλλέτω” η κάθε μια ψυχή.

Ω! Κύριέ μας Λυτρωτήχαρά, ελπίς και φως γλυκύ.Το “γενηθήτω” να γενείδόξα και πόθος στη ζωή.

Καλώς να ‘ρθει το θέλημά Σουμια σπίθα σε ξερά κλαδιά.Προσμένουμε στα γόνατά Σου της χάριτός Σου τη δροσιά.

Ω! μείνε, μείνε στην καρδιάστη σκέψη μας παντοτινά.Το θέλημά Σου να γενείσε Σε πάντα να μας καλεί.ΓΕΝΗΘΗΤΩ

Στο γενηθή – γενηθήτω εγένετοστο «γενηθήτω» η ζωή ξεκινά.Μ’ ένα Σου λόγο το σύμπαν εγένετο,μ’ ένα Σου λόγο το σύμπαν γυρνά.

Κι εγώ πηλός μες στα χέρια, στα χέρια Σουτ’ Απείρου Πλάστη το πλάσμα, εγώτο θέλημά μου αφήνω στα χέρια Σουτο θέλημά Σου μονάχα ζητώ.

Κατά το ρήμα Σου γένοιτο, γένοιτοστη Ναζαρέτ λέει Παρθένος Αγνή.Κι η σωτηρία του κόσμου Σου γένοιτοσαν φως στην άβυσσο, σαν αστραπή.

Κι εγώ πηλός μες στα χέρια…………

Δάκρυα καυτά κι αγωνία στα λιόδεντρακάποια νυχτιά μες τη Γεθσημανή.Το «γενηθήτω» στα χείλη Σου ψίθυρος,το «γενηθήτω» κραυγή στη σιωπή.

Κι εγώ πηλός μες στα χέρια…………

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Τής νίκης σάλπιγγες ηχούν ήλθε τής λευτεριάς ή ώρα νέοι καί γέροι τραγουδούντή δόξα σου γαλάζια Χώρα.

Θαυμάζουνε καί σ' επαινούν Πατρίδα, φίλοι κι οι εχθροί σου καί τά παιδιά σου τραγουδούν τιμή σου Ελλάδα μας, τιμή σου.

Τιμή στ’ αθάνατα παιδιά πού πέσανε γιά τήν Ελλάδα γιά νά κρατήσουνε ψηλά της λευτεριάς την άγια δάδα.

Εμπρός ας πολεμήσουμε όλοι μαζί γιά τήν Ελλάδα καινούργια νά τήν κτίσουμε για νάχει ουράνια ομορφάδα.

Γιά μιά καινούργια Ελλάδα εμπρός Γιά μιά Χριστιανική Ελλάδα π' οδηγητής θάν' ο Χριστός καί μεις η θεία Του λαμπάδα.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΤΑΜΕ

Ένα μικρό μπαλονάκι δεμένο μ’ ένα σπαγγάκι καθότανε λυπημένο στο πάτωμα ξεχασμένο κι ένα χαρταετάκι μέσα σ’ ένα κουτάκι ονειρευόταν να πετάξει τ’ αστέρια να φτάσει.

Μα ξάφνου μια φωνή τους είπε πώς και τι:για να μάθουμε να πετάμε πρέπει να μάθουμε ν’ αγαπάμε,να μάθουμε ν’ αγαπάμε χωρίς να μετράμεγια να μάθουμε να πετάμε πρέπει να μάθουμε ν’ αγαπάμε,να μάθουμε ν’ αγαπάμε κι αυτόν που δεν πάμε.

Ένα μικρό μελισσάκι λυπημένο λιγάκι από μακρυά λαχταρούσε ταα λουλούδια που κοιτούσε κι ένα χελιδονάκι κάτω απ’ το μπαλκονάκι φοβόταν να τολμήσει τα φτεράκια ν’ ανοίξει.

Μα ξάφνου...

ΓΙΑΡΕΜ - ΠΑΡΕΜ

Με βασιλικό γιαρέμ γιαρέμ και δυόσμο στόλισε ο Θεός γιαρέμ γιαρέμ τον κόσμο μου 'ρθε συννεφιά γιαρέμ γιαρέμ και μπόρα κι έπεσε κακό γιαρέμ γιαρέμ στη χώρα.

Τώρα το παιδί γιαρέμ γιαρέμ μονάχο μοιάζει με πουλί γιαρέμ γιαρέμ σε βράχο τέτοιο ξαφνικό Χριστέ Χριστέ Χριστέ μου να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.

Με της ομορφιάς γιαρέμ γιαρέμ τον ήλιο σου 'χτισα κι εγώ γιαρέμ γιαρέμ βασίλειο μά 'ρθανε καιροί γιαρέμ γιαρέμ και χρόνοι κιέγινεκαπνός γιαρέμ γιαρέμ και σκόνη.

Κι έμεινε η καρδιά γιαρέμ γιαρέμ μονάχη σαν της ερημιάς γιαρέμ γιαρέμ το στάχυ τέτοια συμφορά Χριστέ, Χριστέ, Χριστέ μου να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.

Με του φεγγαριού γιαρέμ γιαρέμ τ1 αγιάζι τ' όνειρο χαρές γιαρέμ γιαρέμ μοιράζει μα στην ξαστεριά γιαρέμ γιαρέμ της μέρας γίνεται φτερό γιαρέμ γιαρέμ κι αγέρας.

Τώρα στου ματιού γιαρέμ γιαρέμ γιαρέμ την άκρη θάλασσα κυλάει γιαρέμ γιαρέμ το δάκρυ τι να πω κι εγώ Χριστέ, Χριστέ, Χριστέ μου που μ’ ένα μικρό πουλί πουλί τ’ ανέμου.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΧΑΡΑ ΣΟΥ ΒΕΝΕΤΙΑ

Γεια σου χαρά σου Βενετία πήρα τους δρόμους του νοτιά κι από το κατάρτι το ψιλό ταον άνεμο παρακαλώ.

Φύσα αεράκι φύσα με μη χαμηλώνεις ίσαμε να δω γαλάζια εκκλησιά Τσιρίγο και Μονεμβασιά.

Γεια σου χαρά σου Βενετίαβγήκα σε θάλασσα πλατιά και τραγουδώ στην κουπαστή σ’ ολο τον κόσμο ν' ακουστεί

Φύσα αεράκι φύσα μεμη χαμηλώνεις ίσαμενα δω στην Κρήτη μια κορφήπού'χω μανούλα κι αδελφή.

ΓΙΑ ΣΕ ΓΛΥΚΕΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ

Γιά σέ γλυκεία πατρίδα μου τό αίμα μου τό χύνω δόξα καί πλούτη καί τιμέςκαί τή ζωή μου δίνω.

Γιά νά μπορέσω μιά στιγμή τή δόξα σου νά σώσω τή δόξα αυτή πού έλαμψε καί λάμπει τώρα τόσο.

Σ’ όλα τά Δωδεκάνησα Ελλάδα τά παιδιά σου, τήν Παναγιά ευχαριστούν καί τό Θεό δοξάζουν.

Όπου τά χάρισε ξανά στή μητρική σου αγκάλη, λαμποκοπούν άπό χαρά πού πιά όέν είναι σκλάβοι.

Δεν είναι ως εδώ η Πατρίδα μαςμά φθάνει πέρα ως πέρα όπου ή σημασία κι' ό Σταυρός θέ νά στηθούν μιά μέρα.

Γιά νά μπορέσω...

Στην Κύπρο καί στην Ήπειρο είναι πολλά παιδιά σου μή τά ξεχνάς γιατί ποθούν ναρθούν κι αυτά κοντά σου.

Ελεύθερα νά ζήσουνε στή μητρική σου αγκάλη μέσα στή τόση δόξα σου π' αστράφτει τώρα πάλι.

Η δόξα σου Πατρίδα μουθα φθάσει στα ουράνιακαι μεις θα πλέκουμε για Σεαμάραντα στεφάνια.

Φως θα σκορπάς σ’ όλη τη γη αθάνατη λαμπάδα κι αιώνια θα φεγγοβολάς πατρίδα μου Ελλάδα

ΓΛΑΡΑΚΙΑ

Με τα φτερά μας ανοιγμένα δυνατά, γοργά,ψεύτικους κόσμους αφήνουμε μακριά.Πετάμε για καινούριους κόσμους αληθινούς,με στόχο τους γαλανούς ουρανούς.

Ελάτε μαζί μας στην κουρασμένη γη,ελπίδα, φως και ειρήνη, να δώσουμε ζωή.

Γοργόφτερα γλαράκια κι οι ψυχές μας να γενούνπετώντας για το λιμάνι του Θεού.Χρυσίζουν οι ουρανοίκι ειν’ o Χριστός που καλείσε μια ζωή φωτεινή, γαλανή. (δις)

ΓΟΡΓΑ

Γοργά με μια καρδιά παιδιά ας ξεκινήσουμεγια τις ψηλές κορφές που ο Χριστός μας καλεί,να πολεμήσουμε και να νικήσουμεμ’ αγάπη και με πίστη φλογερή.

Να οι κορφές εκεί όπου προσμένουνετα νιάτα με τα ψηλά και τα αγνά ιδανικά.

Εμπρός μ’ ορμή με φλόγα θερμήη σάλπιγγα πάλι μας προσκαλεί.Εμπρός με βήμα γοργό σταθερόνα φτάσουμε στο Χριστό.

Ανδρείοι με παλμό και με ηρωισμόαγωνιστείτε σταθερά και με πολλή ορμήγια μια Ελλάδα φωτεινή, αγνή, χριστιανική. (δις)

ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΑΗΔΟΝΙ

Δε λαλείς, λαλείς γλυκό μου αηδόνιτο πρωί με τη δροσιά, λάλα αηδόνι μου γλυκά.

Να ξυπνη-ξυπνήσεις του υιο μουπου ’ναι στο ψηλό βουνό κει στο γέρο ‘Ολυμπο.

Να του πεις-του πεις γλυκό μου αηδόνι,να θυμάται την ευχή-την ευχήτης μάνας του.

Αν δε διω-δε διώξει τους εχθρούς μας απ’ την ένδοξη μας γη τη Μακεδονία μας.

Δεν τον έχω-τον έχω πια παιδί μου,μάνα του δεν έιμαι πια, λάλα αηδόνι μου γλυκά.

ΓΛΥΚΙΑ ΕΙΝ’ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Γλυκιά ειν’ η προσευχή, κι απ’ την ψυχή όταν βγαίνει εις τον Ιησού πηγαίνει σαν μια λευκή ψυχή.

Γλυκιά ειν’ η προσευχή,κι αυτόν ικετεύει πάντα τον προστατεύειο Θεός με προσοχή.

Λοιπόν προσευχηθείτε,με πίστη χριστιανοί,μονάχα εκεί θα βρείτε,χαρά παντοτινή.

Γλυκιά ειν’ η προσευχή, Κάθε κακό πια σβήνει όταν στο σπίτι εκείνη αδιάκοπα αντηχεί.

Γλυκιά ειν’ η προσευχή, Και του Θεού το χέρι το έλεος θα φέρειΣα μια χρυσή βροχή.

Λοιπόν προσευχηθείτε. . . . .

ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Γλυκειά μητέρα του Χριστού, Μεγάλη Παναγιά, η χάρη σου η αγία, ας μας χαρίζει χαρά.

Ελπίδα ουρανόσταλτη, παρθενικό λουλούδιένα μικρό τραγούδι θα πω για προσευχή.

Σκέπασε, με τη χάρη σου την όμορφη πατρίδα,της δόξας την αχτίδα ας έχει πάντα υντροφιά.

Κάνε την πάλι Δέσποινα. Σαν πρώτα δοξασμένη,δαφνοστεφανωμένη και πάλι να φανεί.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ

Μια νέα κτίση μέσ’ το φωςζητάμε όλοι εμείςπου χτίστης θα ‘ναι ο Χριστόςκαι πλάι του εμείς.

Στη δουλειά πάμε μαζίμας ενώνουν πόθοι τρανοίας γιορτάσει όλ’ η γηνα οι καλοί δημιουργοί. (δις)

Δημιουργούμε πρόσχαρατην νέα μας γενιάκαινούρια Ελλάδα χτίζουμεμε φλόγα στην καρδιά.

Στη δουλειά.....

ΔΑΜΑΣΚΟΣ

Εμπρός, πάρτε ταχύ τα όπλα σαςστη Δαμασκό, καλή ώρατρέξε Σαούλ σέλωσε τ’ άλογα των χριστιανών χτύπα τη χώρα.

Οϊμέ! λαέ θεού φοβήθειτε στις φυλακές θε να συρθείτε φτάνει ο Σαούλ σιμά στη πόλη σαςκαπνός, αχός γοργά κρυφτείτε.

Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις;σκληρών σοι προς κέντρα λακτίζει.

Εμπρός λάβε ψυχή τα όπλα του της πίστεως κράτα την ασπίδαπάρε τη μάχαιρα του πνεύματος φόρεσε ζώνη την ελπίδα.

Κίνα και συ ψυχή για μια Δαμασκό ζήτα να ζήσεις στην Κιβωτό κοίτα τον Παύλο τ’ άστρο το φωτεινό,βήμα το βήμα φτάσε στον ουρανό.

Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις;σκληρών σοι προς κέντρα λακτίζει.Σαούλ, Σαούλ.

ΔΕΝ ΤΗΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ

Δεν την ξεχνούμε (δις)την Βόρειο Ήπειρο την Ελληνικήκαι όσο θα ζούμε θα προσπαθούμενα γίνει ελεύθερη κι αυτή. (δις)

Βουβές καμπάνες, σβησμένες δάδεςερειπωμένες, αδειανές εκκλησιές,λίγο ακόμα κι έφτασ’ η ώραδύστυχη σκλαβιά πια μην κλαις. (δις)

Δέξου Χριστέ μας τις προσευχές μας,το αίμα έγινε πια ποταμόςβοήθησε μας, οδήγησέ μαςτης νίκης χάρισε μας φως. (δις)

Ποθεί η καρδιά μας τα λάβαρα μαςστο Τεπελένι, Πρεμετή. Κορυτσά,Άγιους Σαράντα και στη Χειμάρακει να στηθούν παντοτινά. (δις)

ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΑ ΑΡΑΠΑΚΙΑ

Δέκα μικρά αραπάκια σε μια γειτονιάχάθηκε το ένα πάει και μείνανε εννιά.

Εννιά μικρά αραπάκια παίζανε κρυφτόκρύφτηκε το ένα πάει και μείνανε οκτώ.

Οκτώ μικρά αραπάκια φρούτα τρων κλεφτάπιάστηκε το ένα πάει και μείνανε επτά.

Επτά μικρά αραπάκια ξύπνησαν πριν φέξειΤο να ξανακοιμήθηκε και ‘μείναν μόνο έξι.

Έξι μικρά αραπάκια στη βροχή κοιμούνταιπούντιασε το ένα πάει και ‘μείναν μόνο πέντε.

Πέντε μικρά αραπάκια μπαίνουν στη σειράξέφυγε το ένα πάει και ‘μείναν τέσσερα.

Τέσσερα μικρά αραπάκια πάνε στην κυρίακράτησε το ένα πάει και ‘μείναν μόνο τρία.

Τρία μικρά αραπάκια πάνε στο σχολείοέμεινε το ένα πάει και ‘μείναν μόνο δύο.

Δύο μικρά αραπάκια έρχονται σε μένακράτησα το ένα πάει κι έμεινε μόνο ένα.

Ένα μικρό αραπάκι βρίσκει μια γυναίκατην παντρεύεται και κάνει αραπάκια δέκα.

ΔΙΑΒΑΤΗΣ ΓΕΡΟΣ

Διαβάτης γερός περπατώ στη ζωήκι έχω ένα σκοπό, να βοηθώνα βοηθώ τους άλλους στο καλό.

Βλέπω πάντα ψηλά και με μία ματιάαντικρίζω ψηλές κορφέςκορυφές ιδανικών χρυσές.

Με το νόμο οδηγό περπατώ στη ζωήκι έχω ένα σκοπό, να βοηθώνα βοηθώ τους άλλους στο καλό.

ΔΙΑΒΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΝ ΗΜΙΝ

Σπεύσον Παύλε, κίνα διάβηθιστου οράματος τη γηκι άκουσε που σε καλείτου Μακεδόνα πρώτη η φωνή.

Διαβάς βοήθησον ημίνχειμαζομένων ο ποιμήν,διαβάς στο έθνος των εθνώνφέρε τ’ άγγελμα των ουρανών.

Κι ανάβουν φωτιές ιερές στις καρδιές,στη γη των ηρώων, αγίων μορφέςκι απ’ τον Παρθενώνα στην Άγια ΣοφιάΟρθόδοξη η Ελλάδα σκορπάει τη φωτιά.

Κυλούν οι αιώνες κι ηχούν φοβερές,άγριες μπόρες, ώρες σκληρές,βγάζουνε σπίθες πάλι οι καρδιές,σε σένα υψώνουν φωνές.

Σπεύσον Παύλε, κίνα διάβηθιστου οράματος τη γηκι άκουσε που σε καλείτων παιδιών σου πάλι η φωνή.

ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΘΕΟΥ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΑΝΥΠΟΚΡΙΤΩ

Δούλοι Θεού αγάπη ανυποκρίτωπάρε το μήνυμα, ζήσε και στείλτο.Έλα αδελφέ μου και δος μου το χέρι.Φύγαμε, πάμε για τ’ άφθαρτα μέρη.

Εμείς, εμείς οι ασήμαντοιτου κόσμου εμείς οι “μικροί”μ’ ακόμα και πάνω στα κύματαμπορούμε να μένουμ’ ορθοί.

Εμείς, εμείς θανατούμενοιτου κόσμου εμείς οι “μωροί”,μ’ ακόμα και μέσ’ απ’ τους τάφους μας θα βγαίνει και πάλι η ζωή.

Εμείς, εμείς οι αδύναμοιτου κόσμου εμείς οι “πτωχοί”,μα πάντες τα πάντα κατέχοντες το φως και τ’ αλάτι στη γη.

Εμείς, εμείς θανατούμενοι.......

Δούλοι Θεού εν αγάπη αρρήτωπάρε το μήνυμα, ζήσε και στείλτο.Έλα αδελφέ μου και δος μου το χέριΦύγαμε, πάμε για τ’ άφθαρτα μέρη.

ΔΙΑΚΟΝΙΣΕΣ

Τίμιες ας είναι οι παρθένεςχήρες μητέρες αγνές,προστάτριες των Αγίων διακόνισσες σεβαστές.Φοίβη, Μακρίνα, ΣυλβιθάΠρόκλα, αδελφές μας αγνές

Νύμφες φίλες Χριστούπροσφέρουν κάθε ώρα,πάντα αγάπη δίνουμε αιώνιαμε γνώση και κρίση ακεραία τ’ άγια κρατούν στα χέριαμοιράζουν διδάσκουν προσφέρουν,του Πνεύματος τ’ Άγια Δώρα.Δίνουν σ’ απίστους άπλετα και φως και πίστηΝτύνουν απόρους και ηρωίδες γίνονται κρυφές.

Υπεύθυνες προνοίας και αγάπης έργα τελούν θαυμαστάδόλους χαράς που ‘χουν χάρη για το Θεό της χαράςπρότυπα θεοσεβείαςσ’ όσες ποθούν να γεννούν.

Νύμφες φίλες Χριστού………

ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ

Χαρείτε αδέλφια τη μεγάλη μας γιορτή.Είν’ η γιορτή της πίστης και της λευτεριάς,που προμηνά τον ερχομό του Λυτρωτή και των προγόνων διαλαλεί την αρετή.

Αυτή τη μέρα λάμπει ο ήλιος πιο γλυκάτο χαίρε ψάλλουν τα ουράνια προς τη γηκι αντιλαλούνε τα βουνά τα Ελληνικά (δις)και στις ψυχές ξυπνούν την πίστη που νικά.

Ανθούν οι κάμποι, κελαηδούνε τα πουλιά.Ψυχές ηρώων ξεκινούν από ψηλάκι ολόγυρα μας φτερουγάνε με χαρά και τραγουδούν μαζί μας χαίρε λευτεριά.

Χαρήτ’ αδέλφια την τρανή διπλή γιορτή.Υμνολογήστε τον Ουράνιο Λυτρωτήκι αγωνιστείτε μανιασμένοι, δυνατοί για μια Ελλάδα φωτεινή, Χριστιανική. ΔΟΞΑ ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ

Δόξα αλληλούια δε θα κλονιστώ με τον Κύριο μου δεν θα κλονιστώ σαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκιαδεν θα κλονιστώ!

Έχω την ελπίδα δε θα κλονιστώο λόγος Του ασπίδα δε θα κλονιστώσαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκιαδεν θα κλονιστώ!

Με εμπιστοσύνη δε θα κλονιστώότι και να γίνει δε θα κλονιστώσαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκιαδεν θα κλονιστώ!

Αν και πέσει μπόρα δε θα κλονιστώσώζει κάθε ώρα δε θα κλονιστώσαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκιαδεν θα κλονιστώ!

Είν’ Αυτός το φως μου δε θα κλονιστώκαι ο οδηγός μου δε θα κλονιστώσαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκιαδεν θα κλονιστώ!

Στις δοκιμασίες δε θα κλονιστώκαι στις τρικυμίες δε θα κλονιστώσαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκιαδεν θα κλονιστώ!

ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΤΩ ΔΕΙΞΑΝΤΙ ΤΟ ΦΩΣ

Βγήκα να συνάξω στην κιθάρα μουτα δοξολογήματα απ’ την πλάση,την αυγή, το δείλι, το καταμεσήμερο,το γιαλό, τα δάση.Απ’ τη γη ως τ’ άστρα ένας ψαλμός«δόξα σοι τω δείξαντι το φως». (δις)

Πήρα τα φτερά μου και ταξίδεψαστων ανθρώπων τα πλατιά λημέριαβρήκα στο παλάτι και στο σπιτοκάλυβουψωμένα χέρια.Στην καρδιά του ανθρώπου ένας ψαλμός«δόξα σοι τω δείξαντι το φως». (δις)

Άκου της καμπάνας γλυκολάλημαστο χρυσό τον όρθρο και το δείλιόπου αψηλό καμπαναριό ή ταπεινό γλωσσίδι.Τον αγέρα μέθυσ’ ένας ψαλμός«δόξα σοι τω δείξαντι το φως». (δις)

Στης καρδιάς μου το φτωχό το φλάουτοτώρα εγώ και πως να Σε υμνήσω;πώς το μέγα που ’χω δοξολόγημασε ψαλμό να ηχήσω; Γίνομαι λατρείας Σου, ναός «δόξα σοι το δείξαντι το φως». (δις)

ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΛΑΣΤΗ ΜΑΣ

Δοξάστε τον Άγιο Πλάστη μαςμε θούρια παιάνες ωδές γλυκές αγνέςξαπλώστε την Άγια πίστη μαςσ’ όλου του κόσμου τις ψυχές.

Στην όμορφη συντροφιάεδώ στη κατασκήνωση μας αδέλφιαενωθείτε στο Χριστό που σαλπίζει τον άγιο συναγερμό.

Δοξάστε τον Άγιο Πλάστη μας…

ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ

Θα ‘θελα να ‘μουνα πουλάκικαι να πέταγα ψηλά να το τραγουδούσα σ’ όλους κελαηδιστά.

Ολοι οι άνθρωποι αινείτε τον Άγιο Δημιουργόμαζί κι ο ουρανός ας ψάλλουν δόξα δόξα στο Θεό.

Κι αν δεν είμαι όμως πουλάκιη καρδιά μου έχει φτερά με το δικό της καρδιοχτύπιπάντα αυτό τραγουδά.

Όλοι οι άνθρωποι αινείτε απ’ την καρδιά σας το Θεό«εν ψαλτηρίω εν κιθάρα,εν τυμπάνω και χορώ.»

Με ποια λόγια Κύριε μου να Σου πω ευχαριστώ,το πιο τρανό δοξαστικό μουθα ‘ναι αυτό που δεν θα πω.

Με ποια λόγια, με ποια έργα,ποιο τραγούδι, ποιο ψαλμόΙησού μου Δε χορταίνω πάντα αυτό να τραγουδώ.

Να ‘μαι πάντοτε δική Σουκαι ‘Συ δικός μου πως ποθώεσύ που ανέβηκες για μένα Λυτρωτή μου στο Σταυρό.

ΔΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

“Αγαπάτε αλλήλους αδελφοί” είναι η Άγια Θεία εντολή.Γιατί η αγάπη αλήθεια εστί,ελευθερία αληθινή.

Είμαστε δουλευτές της αγάπηςμιας αγάπης που αιώνια κυλά.Από τον θρόνο του Άγιου Θεούεσφραγισμένες με το αίμα του αγίουεσφραγισμένες με το πνεύμα του Θεού.

Χαρά ειρήνη, πίστη, αρετήκαι αγάπη αρετών η κορυφή“διά μας Χριστός σταυρώθηκεεπί της γης, ο της αγάπης πρώτος δουλευτής.

ΔΡΟΣΟΠΗΓΗ

Στη φλόγα της ερήμου φλέβα του νερού τινάζει από την πέτρα ο Χριστός

και τους λαούς συνάζει.Κοπάδια φθάνουντα φρυγμένα χείλη να δροσίσουνκαι ξαναβρίσκουν πάλι τη ζωή του Παραδείσου.

Ελάφι που ζητά πηγή χαράς να ξεδιψάσει,ορμά η ψυχή και λαχταράνα τρέξει να Σε φτάσειγιατί το ξέρει τα ποτάμιατρέχουν από Σένα κι αρδεύουν της καρδιάς (δις)τον κήπο κρυσταλλένια.

Δροσοπηγή και στο βουνόπου κρίνο τώρα ανθίζεικαι του Χριστού η ευωδιάσαν αύρα πλημμυρίζει.

Κάθε παιδί αντίδωρο τον άγιο του αγώνα,θα Σου προσφέρει ευχαριστώδιαμάντινη σταγόνα.

Ελάφι, που ζητά......

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΑ

Δύο λόγια ταπεινά την άγια αυτή βραδιάστον Κύριο υψώνει κάθε αγνή καρδιά.

Δακρύζει σιωπηλά γεμίζει από φωςπου άπλετο σκορπά του Ιησού η γλυκιά θωριά.

Ω Χριστέ, Σ’ ευχαριστώ για τη θερμή Σου βοήθεια κάθε λεπτό.

Στη ζήση μου κρατάς το χέρι στοργικά κι εγώ Σ’ ακολουθώ όπου Κύριε κι αν με πας.

Αγνίζεις την καρδιά τα λόγια, τη ματιάμου δείχνεις ν’ αγαπώ όπως και Συ μ’ αγαπάς.

Ω Χριστέ Σ’ ευχαριστώ για τη θερμή Σου βοήθεια κάθε λεπτό.

Ω Κύριε μη μνησθής τα κρίματα της γηςκαι μένα να δεχθείς κάποτε στον ουρανό.

ΔΩΔΕΚΑ ΕΥΖΩΝΑΚΙΑ

Δώδεκα ευζωνάκιατ’ απεφασίσανε,στην Πόλη για να πάνε Παναγιά μου να πολεμήσουνε. (δις)

Στο δρόμο που πηγαίναν, στη μαύρη θάλασσα,μαύρη φουρτούνα πιάνει Παναγιά μου,σχίζονται τα πανιά. (δις)

Δεν κλαίω το καράβι, δεν κλαίω τα πανιά,κλαίω τον καπετάνιο Παναγιά μου,τα δώδεκα παιδιά. (δις)

Βοήθα Παναγιά μου, για να γλιτώσουνε,κι’ όσα καντήλια έχεις Παναγιά μου,θα στ’ ασημώσουμε. (δις)ΔΩΣΕ ΕΛΠΙΔΑ

Θα' ρθει ο καιρός που θα σμίξουν οι καρδιές και στη γη θα βασιλέψει η χαράΑνθρωποι πεινούν, πεθαίνουν, καρτερούν δώσε και συ ελπίδα ζωής.

Σε καρτερούν, πονεμένοι που ζητούν απ' τη μοναξιά τους να λυτρωθούν,Ανθρωποι πεινούν, πεθαίνουν, καρτερούν δώσε και συ ελπίδα ζωής.

Έλα και συ,δώσε το χέρι να φτιάξουμε αδελφωμένοι μια καινούργια γη. Να προβάλλει η αυγή, ας κάνουμε αρχή, αδελφωμένοι και ενωμένοι εγώ κι συ.

Είμαστε αδέλφια, παιδιά ενός Πατέρα με αγάπη ας χτίσουμε μαζί μια νέα μέρα.Ανθρωποι πεινούν, πεθαίνουν, καρτερούν δώσε και συ ελπίδα ζωής.

Έλακαισυ…

ΔΩΣ ΜΟΥ ΣΩΤΗΡΑ

Δως μου Σωτήρα καρδιά πιο ταπεινήδως μου Σωτήρα αγάπη πιο αγνήδως μου Σωτήρα ζωή πιο φωτεινήδως μου ουρανό.

Βρήκα στο Χριστό ειρήνη παντοτινήβρήκα στο Χριστό γαλήνη μες τη ψυχήτο Σταυρό Αυτός μου δίνει και μ' οδηγείπρος τον ουρανό.

Δως μου Σωτήρα καρδιά........ Τώρα μπρος Αυτός βαδίζει κι ακολουθώτώρα ο νους μου φτερουγίζει στον ουρανότώρα σπίτι Αυτός μου χτίζει να κατοικώστη γλυκιά Σιών.

Δως μου Σωτήρα καρδιά........

Αύξησέ μου την πίστηδως μου πλούσια τη χάρηδώσε φως στο σκοτάδινα δω τον ουρανό.

Δως μου κι άλλη αγάπηδως μου ουράνια ελπίδαδως μου πίστης ασπίδακαι θάρρος να νικώ.

Με χαρά να σηκώνωτο Σταυρό μου στον ώμοχάραξέ μου το δρόμοκαι εγώ θ’ ακολουθώ.

Δως μου Σωτήρα καρδιά..........

ΕΓΙΑ ΜΟΛΑ

Έγια μόλα, έγια-λέσα, φύσηξε Βοριάσπρώξε κύμα το καράβι, βοήθα Παναγιά,στο ‘μορφο νησί να πάμε,Έγια-μόλα, γεια. (δις)

Για να πάρουμε του δράκου τα χρυσά κλειδιά (δις)Έγια-μόλα, γεια. (δις)

Να καθήσουμε τη σκλάβα πάλι στο θρονί να την προσκυνήσ’ ο κόσμος Ρήγισσα τρανή. (δις)Έγια-μόλα, γεια (δις)

ΕΓΩΙΣΜΟΣ

Τ’ ατομισμού σου γκρέμισε τα κάστρα και της αγάπης στήσε το βωμό.Μέσα στο πέλαγος μην είσαι ένα νησάκιάσημο, μόνο, τιποτένιο, φθονερό.

Ρίξε τις γέφυρες παντού να γεφυρώσεις κάθε απόσταση που είναι μακρινή.Κάνε τη θλίψη και το πόνο του αδελφού σου μέρα τη μέρα να μικραίνει να μην ζει!

Γκρέμισε του εγώ τα κρύα παλάτια κι ανύψωσε το κόσμο του “εμείς”.Δώσε χαρά πολλή από τη χαρά σου και ζήσε μ’ όλους το όνειρο μαζί !

Ρίξε τις γέφυρες.........

ΕΔΡΑΙΟΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ

“Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν”Παύλε Χριστού απόστολε κλητέ,μήνυμα πίστης και ελπίδας καρτερείτων μακεδόνων ψυχή η ελληνική.

“Πάντες γάρ εστέ υιοί ζώντος Θεούδιά της πίστεως εν Χριστώ Ιησού.”Σάλπισμα αλήθειας του Παύλου η φωνήμέσα στις καρδιές πνοή θεϊκή.

“Πέμψας την χάριν Σου βοήθησον ημίν”Νέων μακεδόνων φωνή σε καλεί,μέσα μας πίστη να εδραιωθείμε την ασπίδα της η ψυχή να οπλιστεί.

“Αντίστητε τω κόσμω τω πονηρώ,εμμένετε τη πίστει εδραίοι, σταθεροί.”Πρόσκληση για αγώνα του Παύλου η φωνήνίκης στεφάνι, καρποί αρετής.

Χαράς ευαγγέλιο, σωτηρίας φωνήόλη η γη με λαχτάρα ποθείκήρυκες Ορθοδοξίας πιστοίομολογείστε Χριστό πηγή ζωής.Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμονη πίστις ημών!

ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ

Σε γνωρίζω από την κόψητου σπαθιού την τρομερή,σε γνωρίζω από την όψηπου με βια μετράει την γη.

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένητων Ελλήνων τα ιερά,και σαν πρώτα ανδρειωμένη,χαίρε, ω, χαίρε ελευθεριά. (δις)

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΜΠΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ

Είν’ ένας κάμπος πορτοκάλια, όι-όι μάνα μ’ που πέρα ως πέρα απλώνετ’ η ελιά.Γύρω χρυσίζουν τα’ ακρογιάλια όι-όι μάνα μ’ και σε θαμπώνει η αντηλιά.

Παναγιά μου, Παναγιά μου,παρηγόρα την καρδιά μου. (2)

Στον τόπο αυτό όταν θα πάτε όι-όι μάνα μ’ σκηνές αν δείτε, θα δείτε στη σειρά.Δε θα ‘ναι κάμπινγκ για τουρίστες όι-όι μάνα μ’ θα ‘ναι μονάχα προσφυγιά.

Παναγιά μου . . . . . .

Κι αν δείτε σπίτια γκρεμισμένα όι-όι μάνα μ’ δε θα ‘ναι απ’ άλλες εποχές.Από ‘να πόλεμο θα ‘ν’ καμένα όι-όι μάνα μ’ θα ‘ναι τα μύρια χαλάσματα του χτες.

Παναγιά μου . . . . . .

Κι αν δείτε γη φρεσκοσκαμμένη όι-όι μάνα μ’ δε θα ‘ναι κάμπος καρπερός.Σταυροί θα είναι φυτεμένοι όι-όι μάνα μ’ που τους σαπίζει ο καιρός.

Παναγιά μου . . . . . .

ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ

Είναι Θεός! Αυτός σκορπά

τον ήλιο που τη γη θερμαίνει

και προστατεύει κι αγαπά

ολόκληρη την οικουμένη.

Είναι Θεός! Μας οδηγεί

και μας διδάσκει αυτά που πρέπει

και ρίχνει μια ματιά στη γη

κι όλες τις πράξεις μας τις βλέπει.

Είναι Θεός! Κάθε πρωί

μας στέλνει μια καινούργια μέρα.

Αυτός μας δίνει τη ζωή

αυτός μας δίνει τη μητέρα.

Είναι Θεός! Αυτός σκορπά

τα λούλουδα στη γη π’ ανθούνε

και προστατεύει κι αγαπά

όσα παιδιά Τον αγαπούνε.

ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΝΕΑ ΑΥΓΗ

Είμαστε η νέα αυγή που προβάλλει στη γη ειρήνη να φέρει και φως για έναν κόσμο αγνό και ωραίογια έναν κόσμο χριστιανικό. (2)

Ξάστερο βλέμμα που ψέμα δεν ξέρει,δε ξέρει μίσος και ούτε κακό,μον’ την αγάπη που μας ζεσταίνεικαι ανασταίνει καθ’ άνθρωπο. (2)

Είμαστε η νέα αυγή που προβάλλει

στη γη να φέρει τη ζεστασιά, λαμπρή η μέρα για το καθένακι ο κόσμος όλος μια αγκαλιά. (2)

ΕΙΡΗΝΗ

Άκου τα πουλιά τραγουδούν-ΕιρήνηΆγγελε χαράς φέρε μας-ΕιρήνηΛαχτάρησ’ η καρδιά,Να΄βρει την Ειρήνη Σου ξανά

ΕΙΡΗΝΗ

Ξέρω ποθείς σαν όλους αδελφή μουειρήνη στον κόσμο να βρεις, αλληλούια.

Όμως είναι απλό, η ειρήνη αρχινά απ’ τη καρδιά,αλληλούια.

Μες την καρδιά αν κλείσεις το Χριστόχαρά και ειρήνη θα βρεις, αλληλούια.Βλέπεις είναι απλό....

Κι έτσι μπορείς και γύρω να σκορπάςαγάπη, ειρήνη και φως, αλληλούια.Ξέρεις είναι απλό.....

ΕΙΡΗΝΗ

Τ‘ όνομά σου ψωμί στο τραπέζιτ’ όνομά σου νερό απ’ την πηγήτ’ όνομά σου αγιόκλημα αναρριχόμενων άστρων.

Τ‘ όνομά σου παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στη πρώτη του Μάη.Τ‘ όνομά σου δυο δρυς που το ουράνιο τόξοστηρίζει στις άκρες του .Τ‘ όνομά σου ένας ψίθυρος απ’ αστέρι σ’ αστέριτ‘ όνομά σου μουρμούρισμα ρυακιών μεταξύ τους.Τ‘ όνομά σου μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο.Τ‘ όνομά σου ρινίσματα ήλιου,τ‘ όνομά σου στροφή από φλάουτο τη νύχτα.Τ‘ όνομά σου στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλων.

Τ‘ όνομά σου ένα ελάφι βουτηγμένο στο γόνατοσε μια άμπωτη ήλιου.Τ‘ όνομά σου δύο δρυς………

Τ‘ όνομά σου πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν τη πούλια μεσούρανα.Τ‘ όνομά σου ειρήνη με κλωνάρια του δάσους,Τ‘ όνομά σου αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα.Τ‘ όνομά σου αλληλούια πάνω στο Έβερεστ

ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΝΤΟΥ

Θα φωνάξουμε να τ’ ακούσουνεόλα τα παιδιά της γηςθα φωνάξουμε να το μάθουνεόλα τα παιδιά της γης.

Πως η Αγάπη κι Ειρήνη που όλοι γύρω ζητούν δεν γίνεται με συμφωνίες, μα είναι, δώρο θεού μέσα στις καρδιές.

θα φωνάξουμε . .

Πως ο Χριστός είν' η Αγάπη, άρχων Ειρήνης Αυτός και μόνο Αυτός Ειρήνη δίνει σ' ανθρώπους , σπίτια, λαούς Ειρήνη παντού (3).

ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΒΑΔΙΖΩ

Ειρηνικά και χαρούμενα βαδίζωκαι στις χαρές και στις θλίψεις της γης.Αισιόδοξα πάω, σε τραγούδι ξεσπάω.Μα γιατί να νιώθει αλλιώτικα κανείς;

Στον ουρανό έχω, δες, έναν πατέρα.Με φροντίζει αυτός στοργικά.Κάθε έννοια πετάει, η χαρά μου γελάει,και στον άνεμο σφυρίζω ζωηρά.

Ειρηνικά και χαρούμενα βαδίζωκι ούτε πλούτη ζητώ ούτ’ αγαθά.Και τροφή εν μου λίπει, και τα ρούχα και σπίτιο Θεός αυτά και θάρρος εμφυσά.

Είπε: Δες τα πουλιά και τα λουλούδιαδεν θερίζουν, μα εγώ τα μεριμνώ.Κάθε ανάγκη σας θα βρω, διώξτε το άγχος του αύριο.Και γι’ αυτό σφυρίζω ξένοιαστο σκοπό.

Ειρηνικά και χαρούμενα βαδίζω,με μεθά το κρασί της χαράς.Τα βουνά και τα δάση, την πανέμορφη πλάση,όλα ο Κύριος τα έκανε για μας.

Όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί μου,αφού μέσα τους ζει ο Θεός.Τον Πατέρα υμνήστε, την αγάπη του ζήστε!τη χαρά σφυρίζω πού ‘δωσε ο Χριστός.

ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ

Έλα αδελφέ μου πέταξε ψηλάβγες από τη λάσπη, ζήσε αληθινάγύρω σου φωνές, αλότριες χάρες,κλέβουνε τη ζωή, την ειρήνη τη θεϊκή.

Ιησού Χριστέ οι δρόμοι είναι πολλοί,φώτιζε μου το νου τη δική Σου ν’ ακούμε φωνή!«Ειρήνη την εμοί δίδωμι υμίν,» ειρήνη στους ταπεινούς, στους πράους και στους αγνούς.

Ο αγώνας μας μεγάλος πειρασμοί πολλοίΣα θα βρεις τη γαλήνη θα ομορφήνει όλη η γη.Ψάχνω την ειρήνη, την ψάχνεις και εσύ,το χέρι μου δίνω για να τη βρούμ μαζί.

Ιησού Χριστέ οι δρόμοι……

ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ

Πολλοί μας έταξαν ειρήνη,πλάνεψαν τις ζωές μας κι απ’ έναν κόσμο ερειπωμένο,Αντιλαλούνε μόνο θρήνοιπου σπαράζουν (2) και συντρίβουν τις ψυχές μας. (δις)

Εγωισμοί μίση και πάθη ματοκύλισαν τ’ αδέλφιακι ελπίδα πια δεν απομένει,τ’ ανθρώπινα τα λάθηνα καλύψει, να καλύψει η αμέτρητή του αγάπη. (δις)

«Υιοί Θεού κληθήσονται» οι Ειρηνοποιοί,

κι ειν’ ο Χριστός ο φωτεινός φάρος που δίνει στον αγώνα μας ελπίδα φως και θάρρος κι ειν’ ο Σταυρός το σύμβολοπου μας ζωοποιεί.

ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ

Κούφια συνθήματα πνίξαν τη γηκαι σκορπίσανε θλίψη κι οργήμείναν οι άνθρωποι δίχως Θεόχτίσαν κάστρα με τ’ όνομα εγώ.

Μύριες φωνές Σ’ ικετεύουνε Κύριε μύριες ωδές αναπέμπουμε Κύριεφέρε τ’ ανέσπερο φως της ειρήνης Σου μέσ’ την ψυχήΕιρήνη υμίν. (2)

Πόλεμοι, πείνα, νεκρά τα παιδιάκι οι καπνοί να ερημώνουν χωριά.Άστρο που φέγγεις για τη Βηθλεέμ πήγαινέ μας στη Νέα Εδέμ.

Μύριες φωνές........

Μες τους χειμώνες αυτής της ζωής μ’ ένα φρόνημα πίστης καινήςείστε μακάριοι ‘σεις ισχυροί οι ποιούντες ειρήνη στη γη.

Μύριες φωνές.......

ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ

Που να ελπίσω η τρισάθλια,που να προσφύγω η ταπεινή,ποιον η ξένη να ικετεύσω και που να κλίνω την κεφαλή.

Ουκ έχω άλλον θερμό προστάτηουκ έχω άλλη καταφυγήουκ έχω άλλη παραμυθίαπλην σου την Άσπιλον και Αγνή.

Υπό τη σκέπη σου καταφεύγω και σωτηρία επιζητώ αγνή Παρθένε βοήθησόν με,μη με αφήσεις να απολεσθώ.

Πρόφθασον Κόρη να μεσιτεύσεις προς τον Υιό σου και Ποιητήκαθώς μου πρέπει να μη με κρίνειςάλλοι εύσπλαχνως να με δεχτεί.

Εν μόνο βλέμμα γλυκύ να ρίξεις σε με την άπορον και φτωχήακτίνα θείου φωτός να λάμψειστη σκοτεινή μου σκληράν ψυχή.

Μη μείνω έξω της βασιλείαςκαι εις το σκότος καταταχθώμη με αφήσεις να στερηθώ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Εκκλησία πύλη τ’ ουρανούΕκκλησία πόρτα του θεού.

Τίποτε πιο δυνατότίποτε πιο ισχυρό απ’ του Χριστού την Αγία Εκκλησία.

Τίποτε πιο δυνατότίποτε πιο ισχυρό απ’ την πύλη π’ οδηγεί στην αθανασία. (δις)

Την κυνηγούν κι αυτή υψώνειτην πολεμούν κάστρα πυργώνειανίκητη η δύναμή της ασάλευτη η οικοδομή της

Χτυπάτε, κύματα χτυπάτε,επάνω της με ορμή ξεσπάτε.

Δε σαλεύουν τα θεμέλιαδε λυγίζουν τα κλαδιάη κορφή της ως τ’ αστέριακαι οι ρίζες της βαθιά, βαθιά, βαθιά.

Τίποτε πιο δυνατό...

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ

Εκκλησία άγια Σκέπη της ψυχής λιμάνι.Εκκλησία Θείος δρόμος που στα ουράνια βγάνει.Συ μας τρέφεις με τον άρτομας δροσίζεις με νερό.Συ της χάρης το ποτάμι αναβλύζεις τ’ ακριβό.

Εκκλησία ματωμένη, θεία πορφύρα του Ιησού.Εκκλησία σταυρωμένη, σώμα του Χριστού.Εκκλησία αναστημένη, βασιλεία του Θεού.

Πύλες Άδου δε θα ισχύσουντη σημαία σου να σχίσουνδιωγμοί, φόβοι και τρόμοιτο Σταυρό να καταλύσουν.

Εισ’ αήττητη και αιώνια κάστρο του Θεούακατάλυτη απ’ τα χρόνια (δις) νύμφη ωραία του Χριστού.

Πύλες Άδου δε θα ισχύσουν....

Είσ’ αήττητη και αιώνια....

ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Εκκλησία του Χριστού που ειν’ οι εχθροί σουξεχαστήκαν, οι διώκτες σου χαθήκαν.Που ‘ναι αυτοί που σε σταυρώσαντο κορμί σου φραγγελώσαντη μορφή σου πορφυρώσανόλοι χάθηκαν στον Άδηκαι συ υψωθείς ως τ’ αστέριακαι σε σένα μόνο υψώνειη ανθρωπότητα τα χέρια.

Εκκλησία μόνη ελπίδα μες το χάος της ζωής.Εκκλησία θεία αχτίδαστο σκοτάδι αυτής της γης.Εκκλησία σταυρωμένηκι απ’ τους ισχυρούς διωγμένηΕκκλησία αναστημένηκι απ’ τον Κύριο δοξασμένη.

Έλα, μην αργείς, σώσε τα παιδιά της γης,σώσε τους θνητούς, σώσε τους λαούς.Εκκλησία του Χριστού με τη χάρη του Σταυρού,σώσε τους λαούς. (δις)Αμήν.

ΕΛΑ ΚΙ ΑΠΟΨΕ

Έλα κι απόψε να μας φέρεις τη χαράΚύριε τα δεσμά μας κόψε, δώσε μας φτερά.

Η ψυχή μας λαχταράει το δικό Σου φωςΚύριε, φώτισε τα χάη γίνε μας Οδηγός.

Σε περιμένει μια βασανισμένη γηματωμένη, σταυρωμένη με βαθιά πληγή.

Άκουσε την προσευχή μας Κύριε τ’ ουρανούω! ελπίδα δύναμή μας Συ μεθ' ημών γενού.

Χρόνο με χρόνο ζήσε μέσα μας ΕσύΚύριε σβήσε μας τον πόνο, Κύριε δόξα σοι.

ΕΛΑ ΚΙ ΕΣΥ

Σε τούτη εδώ τη γη την πονεμένηπαντού πυκνό σκοτάδι στις καρδιέςαισθάνονται όλοι τόσο κουρασμένοι (δις)γιατί τους έλειψες Χριστέ.

Έλα κι εσύ λοιπόν δως μου το χέριγια νέο αγώνα ιερόκι ας προχωρούμε αδελφωμένοιομόψυχοι μαζί με το Χριστό.

Θα ‘ρθουν καιροί, καιροί ευτυχισμένοιθα σμίξουν τότε δάκρυα χαράς θα ζούμε τότε όλοι αδελφωμένοι (δις)στην αγκαλιά της μάνας Εκκλησιάς.

Έλα κι εσύ λοιπόν δως.......

ΕΛΑΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ ΝΑ ΒΑΔΙΣΟΥΜΕ[ΥΜΝΟΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗς Ι.Μ..ΝΙΚΑΙΑΣ 1988« ΧΡΙΣΤΕ ΓΙΝΕ ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ»]

Ελάτε αδέλφια να βαδίσουμε μαζίτο δρόμο που μας δείχνει ο Χρίστος μας να πιούμε όλοι απ’ το αθάνατο κρασίν’ ανθίσουν κήποι του φωτός εντός μας.

Παιδιά δικά του τα παιδιά όλης της γηςπολεμιστές για τη μεγάλη αλήθεια όπλο για μας η δύναμη της προσευχήςμ’ αγάπη πλημμυρίζει τ’ άγια στήθια (δις).

Κάθε τραγούδι μας, τραγούδι όλης της γηςκαι θα ’χει η σκέψη μας την ευωδία του κρίνουπαιδιά που βγήκαμε απ’ το φως κάποιας αυγήςστο μέτωπο με τη σφραγίδα εκείνου.

Εσύ Χριστέ μείνε για πάντα αρχηγόςκαι στρατηλάτης στη μεγάλη μάχηστο δρόμο της ζωής μας μόνος οδηγόςστεφάνι νίκης ο αγώνας να ’χη (δις)

ΕΛΑΤΕ ΝΙΑΤΑ

Ελάτε νιάτα στο Λυτρωτήστο Σταυρωμένο θριαμβευτήπου μας χαρίζει ζωή αγνήζωή αληθινή.

Τι χαρά τα νιάτα να δοθούνστον Χριστό, γι’ Αυτόν ν’ αγωνιστούνμε τη σημαία του έργου Τουεμπρός να προχωρούν. (δις)

Ελάτε νιάτα στον αρχηγόσαν στρατιώτες του στο πλευρό,μας περιμένει δόξα λαμπρήνίκη παντοτινή.

Τι χαρά τα νιάτα να δοθούν...

Όλοι μας γέλασαν φοβερά,μας ‘σπάσαν της ψυχής τα φτερά,αυτός μονάχα μας μένει φως,πατέρας κι αδελφός.

Τι χαρά τα νιάτα να δοθούν

ΕΛΑΦΙΑ

Είναι άγρια η μάχη κι ο αγώνας μας σκληρόςμα είμαστε ανδρειωμένοικι αρχηγός μας ο Χριστός.

Διψασμένοι σαν τα ελάφια απ’ την πάλη τη σκληρήξεδιψάσαμε απ’ την πηγή σουκι ανδρειώνεται η ψυχή. (δις)

Ω! Χριστέ πόσο ποθούμε τη δική Σου την πηγήτο νερό Σου για να πιούμε το ουράνιο απ’ τη γη.

Διψασμένοι σαν τα ελάφια…

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ

Μήνυμα αφήνουμε στου κόσμου τις στράτεςλεύτεροι, λεύτεροι, ουράνιοι διαβάτες.Λεύτερους έταξε ο Θεός τους ανθρώπους,λεύτεροι, λεύτεροι σ’ αθάνατους τόπους.

Στο ψέμα του κόσμου στο πείσμα τ’ ανέμουτο Πνεύμα Σου στείλε, το Πνεύμα Σου, Θεέ μου.Στο ψέμα του κόσμου στο πείσμα τ’ ανέμουελεύθεροι να ‘μαστε, ελεύθεροι, Θεέ μου.

Πνεύμα Θεού του ουρανού σημάδικι είν’ αδειανές οι φυλακές του Άδη,λεύτεροι τώρα από την ύλη οι δεσμώτες,πέσαν τα σίδερα, ανοίξαν οι πόρτες.

Στο ψέμα του κόσμου στο πείσμα τ’ ανέμουτο Πνεύμα Σου στείλε, το Πνεύμα Σου, Θεέ μου.Στο ψέμα του κόσμου στο πείσμα τ’ ανέμουελεύθεροι να ‘μαστε, ελεύθεροι, Θεέ μου.

Ελεύθεροι να ‘μαστε, ελεύθεροι, Θεέ μου,ελεύθεροι, ελεύθεροι, ελεύθεροι, Θεέ μου

ΕΛΛΑΔΑ

Από τα βάθη των αιώνων ξεκινάειμε φύλλα δάφνης και με φως στεφανωμένη.Η Ελλάδα αιώνια στους επτά ουρανούς πετάει και πλημμυρίζει φως την οικουμένη.

Γαλάζια θάλασσα, πράσινα βουνά,καίγεται χρυσό το μεσημέρι,πουθενά, πουθενά, πουθενά το καλοκαίρι δεν είν’ έτσι όμορφο και φωτεινό.

Γαλάζια θάλασσα, άγια δειλινάλούζονται στο φως θαλασσοπούλια και γυρνά και γυρνά, και γυρνά στα ύψη η πούλια φάρος που οδηγεί στον ουρανό.

Γαλάζια χώρα ο Θεός σου ’χει χαρίσει την ομορφιά, τη λεβεντιά, τη δύναμή σου.Το φως σου σκόρπισε στο κόσμο να θυμίζειτη λάμψη του δικού Του ΠαραδείσουΓαλάζια θάλασσα…

Ελλάδα παίρνουμε το δρόμο και κινάμεγια εκεί που χάραξε η μεγάλη σου ιστορία,και σου ορκιζόμαστε για πάντα να φυλάμε την πίστη μας και την ελευθερία.

Γαλάζια θάλασσα…

ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΓΛΥΚΕΙΑ

Ελλάδα μας γλυκιάτρισδοξασμένη Συπου ήσουν τίποτε στη γησαν ήλθε όμως η στιγμήπετάχτηκες ορθή.

Με χρόνια με καιρούςζωσμένη το σπαθίεσκόρπιζες το άγιο φωςεκεί που ο σκλάβος αδελφόςεπρόσμενε σκυφτός.

Μα πέρα στη σκλαβιάστον ξενικό ζυγόστενάζουν κι άλλα σου παιδιάκαι καρτερούνε λευτεριάΕλλάδα μας γλυκιά.

Η ΕΛΛΆΔΑ ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΠΕΘΑΊΝΕΙ

Των εχθρών τα φουσάτα περάσανσαν το λίβα που καίει τα σπαρτάμε κανόνια τις πόλεις χαλάσανμας ανάψαν φωτιές στα χωριά.

Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσανκαι ξανάρθε για μας λευτεριάγια να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσανας κοιτάξουμε τώρα μπροστά.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει δεν τη σκιάζει φοβέρα καμμιάμόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. (δις)

ΕΛΠΙΔΑ ΖΩΗΣ

Το σώμα κι αν πεθάνειη θεία σου ευχή με φως θα πλημμυρίσει ουράνια τη ψυχή.

Το πνεύμα θ’ αφήσω, στο χέρι το αγαθό κοντά Σου, Κύριε μου κι εγώ θ’ αναστηθώ.

ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΙ

Αναζητώ, λαχταρώ κάποια ελπίδαστον κόσμο για να βρω σε μονοπάτι τραχύ την αλήθεια ζητώ.

Συνοδοιπόρος μου στο μονοπάτι αυτό,είν’ ο Χριστός, η ελπίδα.Πάει μπροστά και μου δείχνει το Σταυρόείν’ ο Χριστός η ελπίδα.ανάστασ’ ήρθε και κήρυξε στη γη δίνοντας αιώνιο δώρο τη ζωή.

Εσύ ‘σαι Κύριε η μόνη ελπίδααιώνια και χαρά,νιώθω τη χάρη Σου μέσα βαθιά στην καρδιά.

Σκοτάδια να σκορπάει, το φως Σου να μηνάειευχαριστώ Σε Πατέρα.Ξέρω πως πια στο στρατί που θα διαβώτην ελπίδα από Σένα θε ν’ αντλώ.Το μήνυμά Σου θα δώσωσε κάθε άκρη της γης ν’ ακουστείπως Εσύ ‘σαι η Ελπίδα κι η Ζωή!

ΕΜΠΡΟΣ

Εμπρός έμεις οί νέοιπερήφανοι, γενναίοι στό δρόμο του καλοϋ.(δις)

Κανείς δέν θά μπόρεσηποτέ νά μας σαλέψη την πίστι του Χριστού.(δις)

Ο φόβος δέν λυγίζειτον νέο πού ελπίζει στή χάρι του Θεοϋ. (δις)

Στην πάλη τής ζωής μας

Ασπίδα τής ζωής μας θά είν' ό Λυτρωτής.(δις)

Αυτόν θ' ακολουθούμεγι Αυτόν θ' αγωνισθούμεσ' όλη μας τή ζωή. (δις

ΕΜΠΡΟΣ ΑΔΕΛΦΙΑ

Εμπρός αδέλφια όλοι μαζί

να κάνουμε τη γη να φέρει μια στροφήκι εκείνο το ψηλό βουνόνα το κυλήσουμε μέσα στο γιαλό.

Μη λες δεν είσαι δυνατόςπλάι σου στέκει ο Χριστός.Όσα είναι δύσκολα κι αδύνατα για σεδυνατά γι’ Αυτόν είν’ αδελφέ. (δις)

Εμπρός παιδιά με μια καρδιάπιάστε τη γη από κάθε της πλευράκι όλοι μαζί στον ουρανόνα την υψώσουμε να βρει το Θεό.

Με το Χριστό τώρα μπορείςστον ουρανό πια ν’ ανεβείς.Όσα είναι δύσκολα κι αδύνατα για σεδυνατά γι’ Αυτόν είν’ αδελφέ. (δις)

Τον αγριεμένο ποταμόθα τον διασχίσουμε δίχως δισταγμόμε το κεφάλι μας ψηλά και με το βλέμμα σταθερά μπροστά.

Το ρεύμα δε θα μας νικά θα ’χουμε φλόγα στην καρδιά. Όλα τα μπορούμε είμαστε οι ισχυροίο Χριστός μας δίνει δύναμη. (δις)

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΨΗΛΩΜΑΤΑ

Εμπρός για τα ψηλώματα,εμπρός για τις κορφές,(φτερά μας δίνει η πίστη μαςκαι φλόγα στις καρδιές), (2)για να πετάξουμε σ’ αιθέριες ομορφιές.

Υψηπέται αετοίπροχωρούμε, προχωρούμε στην κορφή.

Ανατολές χαράζουνε και λάμπουν οι ματιές,(καινούργιοι δρόμοι ανοίγονται καινούργιες εποχές), (2)χαρά και φως γεμίζουν όλων οι καρδιές.

Υψηπέται αετοίπροχωρούμε, προχωρούμε στην κορφή.

ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΚΙΝΗΣΟΥΜΕ

Εμπρός να κινήσουμε όλοι παιδιά,με πίστη, με χαρά,να φέρουμε μήνυμα σ’ όλη τη γηγια μια καινούργια ζωή.

Μήνυμα, μήνυμα, νέο λαμπρό,επιστροφή στο Χριστό.Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά,με φλόγα στην καρδιά.

Όλοι να ‘ρθουμε κοντά στον Χριστότο μόνο οδηγό.Πάμε να βρούμε σ’ αυτόν τη χαράαληθινή χαρά.

Πίστευε, πρόσμενε, όσο θα ζεις,τον Ιησού μας μια μέρα θα ιδής

εκεί ψηλά, εκεί ψηλά,να σου χαμογελά.

ΕΜΠΡΟΣ ΠΑΙΔΙΑ

Εμπρός, παιδιά με μια καρδιά, προς τη νίκηόσοι γευθήκαμε την λύτρωσηκαι τώρα ελεύθεροι με το Χριστό μαζίθα ξαναρχίσουμε μια νέα ζωή.

Με το βλέμμα στραμμένο στου Χριστού τη μορφήπλημμυρίζει η καρδιά μας απ’ αγάπη αγνή. (δις)

Μες στη ζωή πόνος παντού και κατήφειαμας έχουν σκλάβους τους και μας κρατούνκι όλο γυρεύουμε κάπου ν’ ανέβουμεώσπου να φτάσουμε στην ξαστεριά.

Με το βλέμμα στραμμένο.......

Μα να το Φως της Βηθλεέμ που χαράζεικαι φέγγει ολόλαμπρο στο Γολγοθάκι όλο γυρεύουμε, κάπου ν’ ανέβουμεώσπου να φτάσουμε στη ξαστεριά.

Με το βλέμμα στραμμένο......

ΕΜΠΡΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗ

Κατηφοριά ποτέ καμίασε κορυφές δεν ανεβαίνει.Όποιος ποθεί να υψωθείπάντα με κόπους ανεβαίνει.

Πάντα με κόπους προχωρούνόσοι ψηλά ζητούν να φτάσουν.Χαρά σε κείνους που μπορούννα προχωρούν κι ας αποστάσουν.

Θα σταματήσω μην το πεις,ποτέ μην πεις θα σταματήσω.Πάντα ορθός και πάντα μπροςμονάχα μπρος, μη στρίψεις πίσω.

Ατσάλι κάνουν τις καρδιέςόσοι ψηλά ζητούν να πάνε.Με κόπους, μόχθους προχωρούνκι αν κουραστούν δεν σταματάνε.

Εμπρός για τη νίκησε μέρη πλατειά.Αγνάντια στον ήλιοθα λάμψει η ματιά.

Εκεί, προς τη νίκηεκεί προς το φως.Εμπρός, πάντα μπρος,ο δρόμος λαμπρός. (δις)

ΣΤ.ΜΠΟΛΕΤΣΗΣ

ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΞΕΝΑ

Εμπρός στά ξένα παιδια πετάμε και τά πανιά μας βορηας φουσκώνειήλθεν ή ωρα φτάνει σιμώνει πού θά πετάξουμε δλοι μαζί.

΄Ολοι μέ κουπί στό χέρι καί στό κύμα άς ρίχτουμε καί τό κύμα θά μας φέρει στά γαλάζια του νερά, σ'άλλους τόπους, σ'άλλαμέρη, μέ ελπίδα μέ χαρά (δίς).

Τά παληκάρια δέν τά τρομάζει θάλασσα μαύρη κι άγριο κύμα κάλλιο νά βρούε στό κύμα μνήμα παρά νά ζούε σέ ξένη γη.

Όλοι μέ κουπί στό χέρι…ΕΜΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΕΜΠΡΟΣ

Εμπρός τα παλικάρια εμπρός,ν’ ανεβούμε εμπρός,στη ψηλή κορφή με τη δύναμη του Χριστού.

Εμπρός κι είν’ ο Χριστός πιστός,φίλος και σύντροφός μαςκαι μας οδηγεί στην ειρήνη, στο φως, στη χαρά.

Άκου οι σάλπιγγες παμ, παμτα παλικάρια εμπρός παμ, παμΆκου οι σάλπιγγες!

Εμπρός νέοι αγωνιστές ένδοξοι μαχητέςδόξα και τιμή ο Χριστός-που ‘ναι το φως μας προσκαλεί.Χαρά, τη λάμψη των κορφών θ’ αντικρίζουμεθούρια, παιάνες ηρωισμού αντηχούν.

Εμπρός αδέλφια μας για τη μάχη βαδίζουμενα οι μάρτυρες βλέπουμε αίμα,στεφάνια για μας.

Ο Κύριος φωνή εμπρός, για τις ψηλές κορφές εμπρός,ο Κύριος φωνή, φωνή.

Στη γη σταθείτε ορθοί αδελφοίη σάλπιγγα ηχεί,χάρμα ουράνιας ζωής μας καρτερεί.

ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ

Σταυρός της πίστης τ’ ακριβό το φυλαχτό.Σταυρός της χάρης άγιο θάμα μυστικό.

Με το Σταυρό ορμάς. Με το Σταυρό νικάςφουρτούνες, αγριοκαίρια, κεραυνούςκαι σώζει συντριμμένους ναυαγούς.

Ω! Σταυρέ της ψυχής μου αγάπημα ακριβό.Ω! Σταυρέ της ύπαρξής μου στήριγμα ακριβό.Συ το όπλο μου κι ο θυρεός.Συ το καύχημά μου και το φως.Συ ελπίδα μου κι απαντοχή,και χαρά και μυστική ζωή.

Στη σκιά σου πόθησα να γείρωμε τα δάκρυα της ψυχής να πλύνω,τα ματόβρεχτα τα πόδια του Κυρίουτου Εσταυρωμένου μου Νυμφίου.

Ω! Σταυρέ της ψυχής μου......

ΕΞΟΧΗ

Στήν έξοχη δέν πρέπει νά κοιμάσαι, πρωΐ - πρωί στό πόδι πρέπει να’ σαι μέ τή δροσιά τά μούτρα σου νά πλένεις πλάτσα πλουτσα στά νερά τρά λάλα λαλα(δίς).

Χωρίς μιλιά νά τρως ό,τι σου δίνουν,τά μάγουλάσου πρέπει νά παχύνουνκαί ή μαμά νά λέη μέ καμάρι,ένα γιόκα πούχω γωπώπώ νά τόν χαρώ,πω,πω.πω (δίς)

Κι' όταν σκοπό σέ βάλουν νά φύλαξεις, σάν δεις γατιά καί κότες μή τρομάξεις καί τίς φωνές μή μπήξεις κάνα βράδυ συμμορία βρέ παιδιά τρά λάλα λά (δ ίς;.

Καί δταν σου πουν νά πας υπηρεσία, πρώτος εσύ νά γίνεσαι θυσία. Μέ ντί ντί ντί καί τρόμπα νά τρομπάρεις τσάφ-τσούφ, ντί ντί ντί (δίς).

Ε.Ο.Κ.Α.

Βάρκα θέλω ν’ αρματώσω (δις)με σαρά- ρια, ρια, ρο με σαράνταδυο κουπιά. (δις)

Και στην Κύπρο ν’ ανταμώσω (δις)της ΕΟ-, ρια, ρια, ρο της ΕΟΚΑ τα παιδιά. (δις)

Για να φέρουμε στην Κύπρο (δις)ένωση ρια, ρια, ρο ένωση και λευτεριά. (δις)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Εξεκίνησα να πάωστο μικρό μου το χωριότα παλιά να ξαναζήσωτους γονείς μου να φιλήσωπου ‘χα χρόνια να τους δω.Τρα, λα, λα...

Σαν περνώ με χαιρετούνεκάμποι, δάση και βουνά,όλοι με καλωσορίζουνκαι χαρούμενα γαβγίζουντου χωριού μου τα σκυλιά.Τρα, λα, λα...

Στη μικρή μας εκκλησούλαπρώτα, πρώτα σταματώκαι με πίστη στην καρδιά μουπροσκυνώ την Παναγιά μουπου με φύλαξε γερό. Τρα, λα, λα...

Σαν νυφούλα στολισμένη το σπιτάκι μου γελά,όλοι τρέχουν να με δούνεκι οι γονείς μου με φιλούνε

δακρυσμένοι από χαρά. Τρα, λα, λα...

ΕΡΧΟΜΟΣ ΓΛΥΚΟΣ

Χωρισμός πικρός, αγάπη, θεϊκή,ενώνει το φθαρτό χαρίζει τη ζωήχαρά αιώνια, ένωση ψυχικήχωρίς τα χρόνια και λύπη σαρκική.

Σύσσωμοι, σύμφωνοι, σύμψυχοι αδελφοί,ερχομός γλυκός νεφέλη φωτεινήθαμπώνει και νικά, του Άδου σκοτεινιάστους απ’ αιώνος δεσμώτες λύτρωση χαρίζεικαι δίνει τη χαρά στοργικά.μένοι από χ αρά

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Έσβησε το φως του ήλιουστ’ απαλό το δειλινό,κι όλα σώπασαν κι ακούνετο γλυκό εσπερινό. Αλληλούια (τρις)

Μες στο βράδυ μια καμπάνα,Θείο στόμα που αντηχεί,σαν αντίλαλος που στέλνειστο Θεό μια προσευχή. Αλληλούια (τρις)

Μέσ’ στην πάνλευκη εκκλησούλαδύο χεράκια ταπεινάδέονται μέσ’ στο σκοτάδιστο Χριστό, στην Παναγιά. Αλληλούια (τρις)

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ [Η ΛΑΤΡΕΙΑ]

Σημαίνει για εσπερινό (δις)στη μακρινή ‘ρημοκκλησιάντιν, ντιν, ντιν, ντιν, νταν (δις)

Στο θυμιατήρι ο καπνός (δις)γεννά οράματα αγνάντιν... (δις)

Ψάχνω να βρω την εκκλησιά (δις)που σήμανε εσπερινό,ντιν... (δις)

Πάω να μπω γονατιστός (δις)μπρος στην εικόνα του Χριστούντιν... (δις)

Με δάκρυα παρακαλώ (δις)να μείνω στη ζωή πιστόςντιν... (δις)

Μακριά απ’ τον κόσμο του κακού (δις)μ’ αγάπη πάντα στην καρδιά,ντιν... (δις),

Τελειώνει ο εσπερινός (δις)μες της γαλήνης τη νυχτιά,ντιν... (δις)

ΕΦΕΣΟΣ

Μες της Στεφάνης μας την κιβωτόξεκίνησε η ομάδα μας, τον ύψιστο αγώνα τηςμε ιερό σκοπό.

Τα πάθη της να διώξει με πνεύμα ταπεινόνα δώσει την καρδιά της στους άλλους,στο Θεό. (δις)

Ταξίδευε αδιάκοπα με σκότος και με φως,τα άγρια κύμματα των βράχων τα κύμματα,τον άστατο καιρό.

Ώσπου λιμάνι απάνεμο, γαλήνεμα ψυχής το χώρο που επισκέυτηκε η μάναόλης της γης.

Συνάντησε την Έφεσο και με διπλή χαρά,την πήρε σαν παράδειγμα για αγνά ιδανικά.

Ω! Έφεσος, πόλη χαράς και υμνωδός της Παναγίαςσυ που ανέδειξες πάντας (δις)Την παρθενία της μητέρας του Ιησού. (δις)

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΕΣ

Θεέ μου ο κόσμος άχυροπου δέρνεται στ’ αγιάζικαι η ψυχή του στάζει δάκρυ πικρό.

Θεέ μου η ελπίδα χάθηκεστης τρικυμιάς τη δίνηκαι μόνο πόνο δίνει το κύμα τ’ αλμυρό.

Και μας καλείς σ' αυτή τη γηπού Σ’ έχει πια ξεχάσεινα φέρουμε το Λόγο Σου παντούμην απομείνει ούτε ψυχήπου δε θα δοκιμάσει τον Άρτο τ’ ουρανού.

Αξίως πολιτεύεσθεστην πίστη την αγίαστη μία Εκκλησία μέλη πιστά.

Το έν φρονούντες σύμψυχοιστου Γολγοθά το δρόμομε το Σταυρό στον ώμο η Ανάσταση αρχινά.

Ευαγγελίστριες πιστές με τον ουράνιο σπόροΘεού γεώργιον θα κάνουμε τη γηκαι θα κηρύξουμε Χριστό και τούτο Σταυροφόρον (δις)άρτον ουράνιο και φάρο φωταυγή.

ΕΥΩΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ

Μύρια κρίνα τ’ Απρίλη ευωδία σκορπούνσ’ όσες καρδιές λαχταρούνσ’ όσες κραυγάζουν κι έλεος ζητούνμε θεία χάρη να ζουν,σ’ όσες κραυγάζουν κι έλεος ζητούνμύρο θεϊκό να λουστούν.

Με σκέψεις ιερές αισθήσεις καθαρέςμε μίμηση Χριστού εγρήγορση στο νουθα οδεύουμε μαζί βοήθησον ημίνπορεία στην κορφή στην άγια Σου σκηνή.

Αρχάγγελοι, Άγγελοι, Χερουβίμ, Σεραφείμάγιοι πάντες αγνοίάνθη μυρίπνοα και ταπεινά του Παραδείσου ευωδιάάνθοι μυρίπνοα και ταπεινά ρόδα και γιασεμιά.

Με σκέψεις ιερές.........

Πως ποθεί η καρδιά μου ευωδία Χριστούνα ξεχειλίσει παντού.Έλα Χριστέ στην ψυχή μου εντός ο γλυκασμός και το φως έλα Χριστέ στην ψυχή μου εντός ευλογητός!

Με σκέψεις ιερές...........

ΕΥΩΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ

Στης αγάπης τον ήλιοη ζωή μας ανθίζει τ’ ακριβά θείας χάρηςμύρα γύρω σκορπίζει.

Ανοιχτές οι καρδιές μαςστη δροσιά τ’ ουρανούκι έγινε η ζωή μαςευωδία Χριστού.

Της λατρείας θυμίαμα η κάθε στιγμήκι ο μεγάλος Πατέραςόλους μας ευλογεί.

Ανοιχτές οι καρδιές μαςστη δροσιά τ’ ουρανούκι έγινε η ζωή μας ευωδία Χριστού.

ΕΦΟΔΟΣ

Ξεκινάμε με χαρούμενες καρδιέςν’ ανέβουμε στις απάτητες κορφέςενωμένοι στο κοινό τον αγώνα τον καλόέχουμε για οδηγό μας το Χριστό.

Σύνθημά μας δυνατό έφοδος στον ουρανόνα βρεθούμε συντροφιά με το Χριστόκει που είναι η χαρά κι η ατέλειωτη ομορφιάστου πατέρα την ολόθερμη αγκαλιά.

Ο εχθρός μας κι αν έχει δύναμη πολλήπάντα όμως στις επάλξεις θα μας βρειπάνοπλους, μαχητικούς και αγωνιστές πιστούςμ’ υψωμένες στα ουράνια τις καρδιές.

Σύνθημα μας δυνατό...

Είναι ατέλειωτη η δόξα κει ψηλάμας προσμένει των μαρτύρων η στρατιάγια να ζήσουμε εκεί την αιώνια ζωήπου αυτό ποθεί η κάθε μια ψυχή.

Σύνθημα μας δυνατό...ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΝΤΟ

Έχασα ττο ντο (ρε, μι, φα σολ λα σι) του μικρού κλαρίνου(δις)Αν το μάθει ο αρχηγός μας τι θά πειθά μας διώξει από τήν κατασκήνωση στό πί καί φίτι θέλαμε , τι θέλαμε καί ήρθαμε έδωκαί τόν μπελά μας βρήκαμεμ'αύτόν τόν αρχηγός (δις)

(ΖΕ_ΠΕΡΝΤΥ_ΛΕ_ΝΤΟ

Ζέ περντύ λέ ντό (ρε,μι,φα ,σολ.λα.σι)ντέ μα κλάρινέτε (2)΄Α σί πάπα σά βέ σά τριαλαρό (2)0 πά καμαράτ- ό πά καμαρατ- ο-πά ο-πά ο-πά (2)

ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΚΑΗΜΕΝΕ ΚΟΣΜΕ

΄Εχε γεια καημένε κόσμε έχε γεια γλυκειάζωή και συ δύστυχη πατρίδα έχε γεια παντοτινή. Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι,βουνά,ραχούλεςέχετε γεια βρυσούλεςκαι σεις Σουλιωτοπούλες.

Στη στεριά δεν ζει το ψάρι ούτ’ ανθός στην αμμουδιά κι οι Σουλιώτισσες δεν ζούνε δίχως την ελευθεριά.

Έχετε γεια βρυσούλες…

ΟΙ Σουλιώτισσες δε μάθανγια να ζούνε μοναχά ξέρουν πως και να πεθαίνουννα μη στέργουν στη σκλαβιά.

Έχετε γεια βρυσούλες…

Σαν να παν σε πανηγύρι σ’ανθισμένη πασχαλιά μες στον Άδη κατεβαίνουνμε τραγούδια, με χαρά.

Έχετε γεια βρυσούλες…

ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ

Στο Γαλατά ψιλή βροχή και στα Ταταύλα μπόραβασίλισσα των κοριτσιών είναι η μαυροφόρα. (2)

Έχε γεια, Παναγιά,τα μιλήσαμε,όνειρο ήτανε τα λησμονήσαμε.

Γεντί-Κουλέ και Θαραπιά,Ταταύλα και Νιχώρι,αυτά τα τέσσερα χωριά’μορφαίνουνε την Πόλη. (2)

Έχε γεια, Παναγιά…….

Στο Γαλατά θα πιώ κρασί στο Πέρα θα μεθύσω

και μέσα στην Αγια Σοφιά θα πάω να προσκυνήσω. (2)

Έχε γεια, Παναγιά,...

ΖΗΛΩΤΕΣ ΚΑΛΩΝ ΕΡΓΩΝ

Ρήγνυται άδου η πυλωρήοι αλυσίδες σπάνε πέφτουν. Άκου ψαλμούς αγγέλων ωδές οι ουρανοί καλούν τους ζηλωτές.

Μαζί στην Ανάσταση θα πορευθούμε μαζί Σου Χριστέ, Ζηλωτές αρετής με φωτιά κι άγια δύναμη του ουρανού κουρσέψτε κάστρα αρετής παιδιά της βροντής, ζηλούτε.

Ζήλος Κυρίου φωτιά στην καρδιά Ορθοδοξίας δάδα ανάβειόποια ψυχή να σωθεί λαχταράμ’ έργα αρετής και πίστης πολεμά.

Μαζί στην Ανάσταση θα πορευθούμε μαζί Σου Χριστέ, Ζηλωτές αρετής ζηλούτε τα κρείτωνακαι τ’ ουρανού οι μονέςκαρτερούν σας καλούνζηλωτές ζηλούτε.

Άρχων της δόξης των ουρανών Συ των αγγέλων άσμα ασμάτων διάβηθει Κύριε σώσον ημάςέργων καλών τους ζηλωτάς

Μαζί στην Ανάσταση θα πορευθούμε μαζί Σου Χριστέ, Ζηλωτές αρετής.

ΖΗΛΟΥΤΕ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΑ ΚΡΕΙΤΤΟΝΑ

Τα χαρίσματα τα κρείττονα ζητώ και το βλέμμα μου ζητώ στον ουρανό.Πες μου Θε μου τι να πω πιο μεγάλο πιο τρανό.Πες μου τι να Σου ζητώ;

Να ζητήσω να ‘χω πίστη δυνατήνα κινήσω τα βουνά με μια φωνήκαι στη θάλασσα ορθός να βαδίζω σταθερός να μπορώ να περπατώ.

Να ζητήσω τη σοφία των σοφώννα μιλήσω όλες τις γλώσσες των λαώνκαι φωνή των προφητών τα σημεία των καιρώννα μπορώ να ιστορώ.

Να ζητήσω αγιοσύνη περισσή να χαρίσω όλο το βίος μου στη στιγμήκαι μαρτύριο φριχτό στ’ όνομα Σου το ιερόνα μπορώ να καρτερώ.

Κι από τούτα, πιο μεγάλο, πιο τρανόμου πες Θε μου ένα πρώτο να ζητώ.Κάνε Θε μου να μπορώόσο ζω να αγαπώ και να ζω για να αγαπώ.

ΖΗΣΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Κάποτε έψαχνα για να βρω, τον τρόπο για να βγω απ' το σκοτάδι, πίστεψα πως θα 'ρθει η αυγή, μ' αργούσε όμως να φανεί, ξάφνου δίπλα μου σε ένιωσα, σ' αισθάνθηκα μεσ' τη ψυχή, ήρθες να δώσεις καινούργια πνοή στη ζωή.

Ζήσε και συ τ' όνειρο αυτό που είναι ξεχωριστό, είναι αλήθειαΖήσε και συ τώρα μπορείς μαζί μας να μοιραστείς, την ελπίδα.Κι αν κοιτάξεις τώρα θα δεις πως είναι μόνο η αρχή, στη ζωή μας

Αν έψαχνες λάθος ουρανό δεν υπάρχει λόγος να λυπάσαι, ζήσε τ' όνειρο σε κάθε βήμα, θα είναι Εκείνος κοντά, ξάφνου δίπλα μου σε ένιωσα, σ' αισθάνθηκα μεσ' τη ψυχή, ήρθες να δώσεις καινούργια πνοή στη ζωή.

Ζήσε και συ τ' όνειρο…

ΖΩΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΩΣ

Ζωή μέσα στο φως όποιος ζητάει να βρειείναι κορφές που χρυσοφέγγουν το πρωίκαι κελαηδούν μες στα κλαδιάχιλιάδες όμορφα πουλιά. (δις)

Εδώ θα βρεις γαλήνη δύναμη χαράεδώ θα ζεις με την ελπίδα στην καρδιά.

Ζωή μέσα στο φως όποιος ζητάει να βρειείναι κορφές που όλο ύμνοι αντηχούναπό καρδιές που λαχταρούναπ’ το κακό να λυτρωθούν. (δις)

Εδώ θα βρεις...

Ζωή μέσα στο φως όποιος ζητάει θα βρει!

Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

Δεν είναι διαβατάρικο πούλιπου για μια μέρα σκίζει τα νέφη και περνά γοργάσαν τον αγέρα.

Ούτε κισσός π’ αναίσθητος την πέτρα περιπλέει,ούτε αστραπή που σβήνεταιχωρίς αστροπελέκι.

Δεν είναι νεκροθάλασσα,Βοή χωρίς σεισμό,νοιώθω για σε πατρίδα μου στα σπλάχνα χαλασμό.

Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

Η αθάνατη πατρίδα μαςμε τη γαλανή σημαία τηςειν'ή δόξα κι'έλπίδα μαςζήτω, ζήτω η 'Ελλάς.

Πρώτη στου ουρανού τά κάλλη πρώτη καί στην ιστορία καί ακόμη πιο μεγάλη στην τιμή και στην ανδρεία·

Σαλαμίς και θερμοπύλαι ξαναζούν στό Τεπελένι γιά ν’ ακούνε οι εχθροί μαςη Ελλάδα δέν πεθαίνει.

΄Ολα στή δική μας χώρα έχουν άρωμα και χάρη τά λουλούδια, οι κοπέλλες,τό ελληνικό θυμάρι·

Τί κι'άν σπέρνουν τό χρυσάφι η σκλαβιά κι η προδοσία στό δικό μας τό χωράφι βασιλεύει ή ελευθερία.

Κι όσο γύρω μας κυτάζουμε Κι όσο νοιώθουμε τή ζήλια τους πιό περήφανα φωνάζουμε ζήτω, ζήτω ή 'Ελλάς.

Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ

Ιησού Χριστέ, οί αχάριστοι οί νέοι άφησαν πιο τους θείους σου βωμ</ <ρλός άπό κι»· ι. Χριστέ, θυσιάζεσαι γι αϋτο»

"Αναξ ελέους, ελέησονκαί γίνου σωτηρία ψυχών αμαρτωλών.

Μάς αγαπάς παρά τά κρίματά μας,Ιησού Χριστέ, νυμφίε τής ψυχής.Πάντα σκορπάς πολλά μέσ" στην καρδιά μαςτού ουρανού τά δώρα καί τής γής.

Η ΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΡΠΗΣΕΙ

Η γη για να καρπήσει θέλει μόχθο και ιδρώτατο χέρι στο αλέτρι να σκάψει βαθιά.

Κι ο μόχθος θα γίνει χρυσάφι στους κάμπους, στα χέρια θα ‘χουμε όλοι ευλογημένη σοδειά.

Η ΓΑΪΔΟΥΡΑ

Έχασα τη γαϊδούρα μου με ξύλα φορτωμένηντε γαϊδούρα ντε.Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!

Απ’ το να μάτι είναι στραβήκι απ’ τ’ άλλο δε βλέπει,ντε γαϊδούρα ντε.Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!

Απ’ το να αυτί είναι κουφήκι απ’ τ’ άλλο δεν ακούει,ντε γαϊδούρα ντε.Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!

Απ’ το να πόδι είναι κουτσή κι απ’ τ’ άλλο δεν πατάει,ντε γαϊδούρα ντε.Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!

Στην ανηφόρα δεν μπορείστην κατηφόρα πέφτει,ντε γαϊδούρα ντε.Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!

Όποιος τη βρει ας τη χαρεί τα ξύλα να μου φέρει,

ντε γαϊδούρα ντε.Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!

ΗΔΗ ΚΡΕΜΑΤ’ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ

Ηδη κρέματ’ επί ξύλου,του Θεού και της Ασπίλουο πανάμωμος (Υιός). (δις)

Υπέρ των ανόμων θύμα,προσλαβών ανθρώπου σχήμα,ήδη πάσχει (ο Θεός). (δις)

Ως μισθόν αγάπης τόσηςύβριν, χλεύην, μαστιγώσεις,στεμμ’ ακάνθινον (ευρών). (δις)

Εν τω μέσω των ανόμωνήρεν ο Χριστός έπ’ ώμωντου θανάτου (τον Σταυρό). (δις)

Η των παρανόμων σπείραως ποτόν εις τον Σωτήρα,όξος δίδει (και χολήν). (δις)

Οστις, πάντας συγχωρήσαςκαι “τετέλεσται” φωνήσας,έκλινε την (κεφαλήν). (δις)

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ

Η Ελλάδα μας ή Ελλάδα μαςή μεγάλη μας μητέραόλοι μας ας εύχηθουμενά προκόψη πέρα ως πέρα

Η Ελλάδα μας, ή Ελλάδα μαςή δαφνοστεφανομένη που πάντοτε θά μένηστό σκοτάδι μέγα φως.

Ας παλαίψουμε όλοι μαζί και ή Ελλάδα μας θα δοξασθη και πρωτοπόρο θαυμαστό θάχουμε πάντα τόν ΧΡΙΣΤΟ

΄Εθνος τιμημένο,κάλλος, λαμπρότης καί φως΄Εθνος δοξασμένο καί γαλανός ουρανός ΄Ενας παρθενώνας μέσα στον κόσμο λαμπρός Να η Ελλάδα πού δοξάζει πάντα ο Χριστός·

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ

Θέλω να το πω στον κόσμο όλο έχω μια πατρίδα ξακουστή, που’χει την Αγια Σοφιά κορώνα και τον Παρθενώνα της τιμή.

Με τα διαλεχτά της παλληκάρια και την Παναγιά μας στρατηγό, τρόπαια στον πόλεμο ετοιμάζει και της δόξας στήνει το Βωμό.

Λάμπουν οι τετράμηνες κορφές της μες στης λευτεριάς την αστραπή είν' η Ελλάδα μάνα όλου του κόσμου με τη φωτοδότρα της ψυχή.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

Των εχθρών τα φουσάτα περάσανσαν το λίβα που καίει τα σπαρτάμε κανόνια τις πόλεις χάλασανμας ανάψαν φωτιές στα χωριά.

Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσανκαι ξανάρθε για μας λευτεριάγια να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσανας κοιτάξουμε τώρα μπροστά.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει δεν τη σκιάζει φοβέρα καμίαμόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. (δις)

Νέα δύναμη το έθνος θα πάρει σαν και πριν να βαδίσουμ’ εμπρόςκι ο καινούργιος στρατός με καμάρι θα σταθεί των συνόρων φρουρός.

Ολ' ορθή μες στον ήλιο προβάλλει Και ψηλά το κεφάλι κρατεί, μια πατρίδα πολύ πιο μεγάλη, μια πατρίδα πολύ πιο τρανή. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…

Η ΕΛΑΦΙΝΑ

Όλα τα ‘λάφια βόσκουνε κι όλα δροσολογιούνταιμόν’ μια ελαφίνα ταπεινή δεν πάει μαζί με τ’ άλλα.Μόνο στα πόσκια περπατεί στα απόζερβα αγναντεύεικι όπου έβρει γάργαρο νερό θολώνει και το πίνει.

Ο ήλιος την ερώτησε, κι ο ήλιος τη ρωτάειγιατί λαφίνα ταπεινή δεν πας μαζί με τ’ άλλα.Μόνο στα πόσκια περπατείς στα απόζερβα αγναντεύειςκι όπου έβρεις γάργαρο νερό θολώνεις και το πίνεις.

Ήλιε μου σαν με φώτισες θα σου το μολογήσω.Δώδεκα χρόνους έκαμα στειρά χωρίς ελάφιακι από τους δώδεκα κι εμπρός εγέννησα λαφάκι,και εκεί που βγήκε ο Βασιλιάς να λαφοκυνηγήσειτο ‘δε που βόσκα μονάχο ρίχνει και το σκοτώνει.

Ο ήλιος εδάκρυσε, έσβησε το φεγγάριοι λαγκαδιές κι οι ρεματιές βαθιά αναστέναξαν,κλάψε με μάνα, κλάψε με με ήλιο με φεγγάρι

Η ΕΥΧΗ

Έφυγα απ' τον Φαραώ της Αιγύπτου τη σκλαβιά μ’ αρχηγό τον Μωϋσή για ν' ανέβω στο Σινά

Στο Σινά να ανεβώ, ω πολύ το επιθυμώ στην Αγία Κορυφή και να λέω την ευχή·

Την ευχή για να τη λες πρέπει από το μυαλό να πετάξεις κάθε πράγμα κοσμικό.

Στην αρχή την ευχή να τη λες προφορικά κι ύστερα από καιρό θα σου γίνει νοερά.

Τον πειράζοντα πολύ ερεθίζει η ευχή γι' αυτό πρόσεχε πολύ αν θα σου επιτεθεί.

Η μητέρα του Χριστού ηγουμένη μυστική ευλογεί τους μοναχούς και τους δίνει την ευχή.

Γέροντα μου σεβαστέ, Μωυσή μου νοητέ έλα δωσ’ μου μιαν ευχή για να λέω την ευχή.

Στο Σινά να ανέβω…

Η ΘΕΙΑ ΣΟΥ ΜΟΡΦΗ

Κάτω από τη χάρη Σου ΧριστέΘέρμη νοιώθω μέσα στη καρδιά μουκαι μου πλημμυρούν τα σωθικά μου,δύναμη χαρά παρηγοριά.

Θέλω πάντα η Θεία Σου μορφήφως να δίνει μέσα στην ψυχή μου,και να κατευθύνει τη ζωή μαςστον αγώνα για την αρετής.

Αχ! Πόσο βαθιά με συγκινεί,η αγάπη σου και η θυσία,που ‘κανες για με την ανάξια,δάκρυα μου φέρνει στη στιγμή.

Θέλω πάντα η Θεία Σου. . . .

Κάνε με Χριστέ το επιθυμώ,ολόθερμα κι εγώ να σ’ αγαπήσω,και την τελευταία μου ν’ αφήσω.

Θέλω πάντα η Θεία Σου. . . .

Η ΚΑΛΑΜΙΑ

Γιατί παραπονιάρα καλαμιά,παραδέρνεσαι στ’ αγέρι και βογγάςμοναχή στην ερημιά σαν να σε ξεριζώνει κάποιο χέρι;

Στην ακροποταμιά πες μου γιατί ξυλιάζει κάθε κούφιο σου καλάμι και γερνεί ορμητικά σαν να ζητεί να πέσει να πνιγεί μες το ποτάμι;

Γιατί η φλογέρα απ’ το δικό σου αρμόκι απ’ το κορμί σου το λιγνό κομμένη λαλεί και κλαίει με πίκρα και καυμόκι όλο αναστενάγματα ανασαίνει;

Μη με ρωτάς διαβάτη είναι πίκραςη αναμνηση του πόνου μου του πρώτου,θαρρώ πως βλέπω ακόμα ‘κει αντίκρυ,το Ναζωραίο επάνω στον Σταυρό Του.

Σ’ ένα καλάμι μου ψηλό πολύέδεσαν βιαστικά στεγνόσφουγγάριτο ποτίσαν με ξύδι και χολήκαι το ‘δώσαν να πιει-στερνή Του χάρη.

Αχ! Από τότε η ερημη θαρρώ πως βλέπω ένα σφουγγάρι σαν εκείνο σε κάθε μου καλάμι λυγερό κι όλη την πίκρα της χολής του πίνω

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΗΛΙΑ

"Εστειλα δυό πουλιά, στην κόκκινη μηλιά πού λένε τά γραμμένα. Τό 'να λαβώθηκε, τ' άλλο σκοτώθηκε δέν γύρισε κανένα.

Γιά τόν μαρμαρωμένο Βασιληά ούτε φωνή, ούτε λαλιά τόν τραγουδάει όμως στά παιδιά σάν παραμύθι ή γιαγιά.

"Εστειλα δυό πουλιά, στην κόκκινη μηλιά, δυό πετροχελιδόνια. Μά έκεΐ έμείνανε, κι όνειρα γίνανε καί δακρυσμένα χρόνια.

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Ξύπνα, ξύπνα, ώ νεότης

ό Χριστός σε προσκαλεί.

Κατεβαίνει η ανθρωπότης

πια στο έσχατο σκαλί.

Λίγο ακόμα κι η καμπάνα

θά σημάνη η στερνή.

Ηδονές κι όνειρα πλάνα

Θα’χουν γίνει πιά καπνοί.

Ξύπνα, ξύπνα, σέ φωνάζει

μιά αδελφική φωνή.

Μήν το πεις πως δε σε νοιάζει

Πως για σένα άλλος πονεί.

Στην αγκάλη τοΰ Πατέρα

γείρε ανάπαυσι νά βρεις.

Περιμένει νύχτα-μέρα

ότι κάποτε θά 'ρθής.

ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ

Η μέρα αρχίζει ήλιος λαμπρός προβάλλει μπροστά μας ξανά φωτεινός της μέρας ο αγώνας αρχίζει σκληρός εμπρός ηλιοτρόπια στραφείτε στο φως.

Εμείς τα ηλιοτρόπια μαζί αδελφωμένα μέσ’ της ζωής μας το στρατί

στρεφόμαστε σε σένα. (2)

Κι αν ο αέρας φυσά δυνατός λυγίζει τα κορμιά σας αντίθετα στο φως κι αν συννεφιάσει και ’ρθει σκοτεινιάσεις ηλιοτρόπια πάντα μπροστά.

Εμείς τα ηλιοτρόπια γερά κι ανδρειωμένα δε θα λυγίσουμε ποτέ σε κίνδυνο κανένα (2).

Εμείς τα ηλιοτρόπια μαζί αδελφωμένα....

Η ΜΠΡΑΤΣΕΡΑ

Φύσα βοριά μου φούσκωνε τά πανιά καί κύλα καϊκάκι στά γαλανά νερά. Πέτα θαλασσοπούλι, στό κύμα στον αφρό βοήθα Παναγιά καί κάνε μας καιρό.

Πέτα γοργά νά πάμε μπρατσέρα μου χρυσή στό πολυαγαπημένο καί ωραίο μας νησί.Νά τό νησί μας προβάλλει με χαράσάν όμορφο όελφίνι στά γαλανά νερά.

Γιά κύττα στ’ ακρογιάλι πόσοι μας καρτερούνκαί με λευκά μαντήλια όλοι μας χαιρετούν.Πέτα γοργά νά πάμε μπροττσέρα μου χρυσήστό πολυαγαπημένο κι ώραΐο μας νησί.

Η ΟΔΟΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ

Αν δε θες χαρά που να τελειώνει για μια ολόκληρη ζωή,κι άμα θες η αγάπη να σ’ ενώνειμε τον διπλανό κάθε στιγμή.

Τότε μάθε πως ένας είν’ ο δρόμοςπου θα σε βγάλει εκεί που είναι το φως.πως ο Χριστός για όλους τους ανθρώπουςείν’ η ζωή, η αλήθεια κι η οδός.

Αν δυο φλόγες έχεις μες στα στήθιατην πίστη και την αρετή,κι αν σημαία έχεις την αλήθεια για τις μάχες σε τούτη τη γη.

Τότε ξέρεις πως ένας είν’ ο δρόμοςπου θα σε βγάλει εκεί που είναι το φωςπως ο Χριστός για όλους τους ανθρώπουςείν’ η ζωή, η αλήθεια κι η οδός.

Αν σ’ αυτό το πέλαγος του κόσμουκαι μες στα βάσανα της γηςμε την λάμψη που Αυτός σου δίνει τους ανθρώπους θέλεις να οδηγείς.

Τότε πες τους πως ένας ειν’ ο δρόμοςπου θα σε βγάλει εκεί που είναι το φωςπως ο Χριστός για όλους τους ανθρώπους είν’ η ζωή, η αλήθεια κι η οδός.

Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ(Γ΄ βραβείο του διαγωνισμού)

Αστραπή πού φωτίζεις τα σκότη Αστραπή πού γεννάς τή βροχή Αστραπή πού ξυπνάς τον αγρότη γιά νά σπείρη τήν άσπαρτη γη.

Αστραπή σάν το βλέμμα της νιότηςπου β ροντάς και τραντάζεις τη γη,Φέρε δόξες παλιές σάν τήν πρώτη, τήν ημέρα της Πεντηκοστής.

Σάν βροχή νά ξανάρθη το Πνεύμαστις καρδιές πού ποθούν μιαν Αυγή.Μακρυάαπ’ του κόσμου το ψέμα·λευτεριά, αδελφοσύνη στή γη.

Μπρος, παιδιά, ενωμένοι στή μάχη

οπλισθήτε με τήν Αστραπή, γιά νά λάμψει η αλήθεια μονάχη και να ζούμε χωρίς εντροπή.

ΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΕΣ

Γυναίκες Ηπειρώτισσες μέσα στα χιόνα πάνεκι οβίδες κουβαλάνε.. Θεέ μου τι τις πότισες και δεν αγκομαχάνε.

Γυναίκες Ηπειρώτισσες ξαφνιάσματα της φύσηςεχθρέ γιατί δεν ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις.Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες ξαφνιάσματα της φύσηςεχθρέ γιατί δεν ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις.

Γυναίκες απ’ τα σύνορα κόρες γριές κυράδεςφωτιά μες τους βοριάδες.Εσείς θα είστε σίγουρα της λευτεριάς μανάδες.

Γυναίκες Ηπειρώτισσες ξαφνιάσματα…

Η ΠΙΟ ΥΠΕΡΟΧΗ ΝΙΚΗ

Με μπράτσα ατσάλινα κι ατρόμητη καρδιάόλοι ριχνόμαστε με φλόγα στη φωτιά,και στης αγάπης τα απάτητα βουνάτραγουδάμε με χαρά.

Να η ζωή που δεν τη νιώθειόποιος δεν έζησε μαζί μας,όποιος δεν είδε τη ζωή μας,μια ζωή μες τη χαρά.

Μορφές ηρώων και αθάνατες ψυχέςόλοι προσμένουν στις απάτητες κορφέςνα στεφανώσουν τους ένδοξους νικητέςσε απάτητες κορφές.

Να η ζωή που δεν τη νιώθει......

Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

Την πηγή του χωριού μου μέ τά λούλουδα γύρω, πού σκορπούσανε πάντα τό λευκό τους τό μύρο. Την πηγή του χωριού μου δέν την έχω ξεχάσει κι άς μ* άσπρισαν τά τόσα χρόνια πουχουν περάσει.

Κι ό παπάς του χωριού μας μέ την άσπρη γενιάδα πού κρατούσε της πίστης τήν ακοίμητη δάδα, χαιρετώντας μας όλουςκάθε βράδυ, πού περνούσε κι ή καμπάνα σε λίγοτό σπερνό μας μηνούσε.

Στην πηγή του χωριού μου μενεξέδες ανθούσαν καί στά όυό της πλατάνια τά πουλιά κελαϊδοΰσαν.Στά καθάρια νερά τηςτρέχαμ" όλοι τό δεΐλι απ" τ' αλώνια γυρνώντας μέ φρυγμένα τά χείλη.

Βράδυνες προσευχές μου τών παιδιάτικων χρόνων, πού νικούσατε πάντα τόν ανθρώπινο πόνο, μέ γλυκεία νοσταλγία σας γυρίζω στό νοΰ μου καθώς πάλι θυμάμαι τήν πηγή τού χωριού μου.

Γ. ΒΕΡΙΤΗΣ

Η ΠΙΤΑ ΤΟΥ ΣΠΑΝΟΥ

Τήν πι μανάμ την πίττα πού φάγε δ σπανός ήταν αμάν , αμάν ήταν κολοκυθένια.

Και τζούμ παράπαμ και τζούμ παράπαμ καί τζούμ πάρα παπάμ παπάμ (δίς).

Καί κείνος πού την έφτιαξε ήταν κολοκυθένιος.

Καί ο φούρνος πού την έψησε ήταν κολοκυθένιος.

Καί εκείνοι πού την έφαγαν ήταν κολοκυθένιοι.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ Θ’ ΑΡΧΙΣΕΙ

Η προσευχή θ’ αρχίσει, βαθιά σιωπή, η προσευχή θ’ αρχίσει, μεγάλη προσοχή. (δις)

Το νου ας προσηλώσω λοιπόν εις το Θεό κι ευθύς ας ανυψώσω βλέμμα στον ουρανό. (δις)

ΗΡΩΩΝ ΓΗ

Όλη η φύση κοιμάται, την ναρκώνει το κρύο και ‘γω φεύγω λαλώντας το στερνό μου αντίο.Και τη μάνα φιλώντας την κοιτάζω να κλαίει «μάνα μη κλαις» της λέω, «μάνα μην κλαις» και κλαίω.

Κι όλο πάω και τρέχω και το δάκρυ της σβήνει για μια μόνο στιγμούλα.Και μιαν άλλη μανούλα την Ελλάδα μας έχω, π’ όλο κλαίει κι εκείνη.

Στου βουνού τη ραχούλα, σ’ ανθοστόλιστα πλάγια τη γλυκιά μου μανούλα, ψάχνω να ‘βρω την αγία.Κι ανεβαίνω ραχούλες,χιονισμένες κορφές,ώσπου να ‘βρω ηρώωνγη κι ηρώων μορφές.

Κι όλο πάω και τρέχω . . . . . . . .

ΗΡΩΙΚΕΣ

Τα παιδιά του φωτός προχωρούμε εμπρός,σε χιλιάδες ψυχές να σκορπίσουμε φως.

Είμαστε ηρωικές, του Χριστού μαχητές, προχωρούμε εμπρός, πλαί μας στέκει ο Χριστός.

Έλα Χριστέ μας γίνε οδηγός μας,για να φτάσουμε εμείς στις ψηλές κορυφές.

Στους αντίξοους καιρούς είμαστε και εμείς Χριστού μάρτυρες ηρωικοί του Χριστού μας πιστοί.

ΗΡΩΙΚΟΙ-ΕΣ Με παλμό και φλόγα στις (καρδιές) ψυχέςστου αρχηγού μας την κλήση κινάμεγια ψηλές κι απάτητες κορφές μ’ ατσάλινες καρδιές ορμάμε.

Από τις θείες Του διδαχές αντλούμε θάρρος και πίστη κι ελπίδακαι βαδίζουμε ηρωικοίγια μια χριστιανική πατρίδα.

Με παλμό......

Νέφος μαρτύρων από ψηλάμας δυναμώνει και λάμπει το βλέμμακι ο ουρανός μας χαμογελά μέσα μας ρέει ηρώων αίμα. Με παλμό......

Η ΣΗΜΑΙΑ

Κάτω από τον ίσκιο σου κλαδιά δάφνης πάντα βγαίνουνε κι ανθούνε κι από τις πτυχές σου ξεπετιούνται δόξα ηρωική και λευτεριά.

Θέλω στη γαλάζια σου ομορφιά νά 'βρω της ψυχής μου κάθε πόθο, θέλω το χρυσόνειρο να κλώθω που’χω για την Άγια μας Σοφιά.

Κι αν σε τόπους πάλι μακρυνούς την αγνή σου ειδώ την ομορφάδα κι από την ψυχή μου την Ελλάδα θα μας φέρεις κύμα κι ουρανό.

Θέλω στη γαλάζια σου ομορφιά...

Η ΣΗΜΑΙΑ ΨΗΛΑ

Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλάψηλά τό κορμί κι οι καρδιές μας ψηλά.Καί θάν' ή ζωή πάντα νέαΚαί θάν' ή ζωή γεμάτη ομορφιά!

Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλάψηλά τό κορμί κι οί καρδιές μας ψηλά.Στό φως στην τρανή αυτήν Ιδέαψηλά στή μεγάλη κι αίώνια χαρά!

Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλάψηλά τό κορμί κι οί καρδιές μας ψηλά.

Η ΣΜΥΡΝΗ ΚΑΙΓΕΤΑΙ

Η Σμύρνη μάνα καίγεται,καίγεται καί τό βιός μας' ό πόνος μας δέν λέγεται, δέν γράφεται ό καημός μας.

Ρωμιοσύνη,Ρωμιοσύνη δέν θά ησυχάσεις πιάένα χρόνο ζεΐς εΙρήνη καί τριάντα στή φωτιά.

Ή Σμύρνη μάνα χάνεται, τά όνειρα μας πάνε στά πλοία όποιος πιάνεται και οι φίλοι τόν χτυπάνε.

Ρωμιοσύνη,Ρωμιοσύνη…

Η ΤΟΥΡΚΑ

Τρα λα λα λα....Κάτω στον κα λέει κάτω στον κακάτω στον κάμπο τον πλατύ.Γύρισε μ’ κάτω στα μπεζεστένιαΡούσα μ’ με μαλλιά πλεγμένα.

Τούρκα δέρνει λέει Τούρκα δέρνει,Τούρκα δέρνει τη σκλάβα της.Γυιέ μ’ τη δέρνει τη μαλώνεικαι βαριά τη βαλαντώνει.

Δείρε με Τούρκα -λέει- δείρε μεδείρε με και μάλωσέ μεκαι βαριά βαλάντωσέ με.

Το βράδυ να -λέει- ’ρθη ο αφέντης μουλέει κι αν δεν το μαρτυρήσωόρκο κάνω να μη ζήσω.

Το τι είδες σκλάβα τι θα πεις-λέει- το τι θα μαρτυρήσειςπ’ όρκο κάνεις να μη ζήσης.

Το τι είδαν τα ματάκια μουτο τι ακούσανε τ’ αυτιά μουόλα θα τα ειπώ κυρά μου.

Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ

Είχα μιά φίλη πού λέτε παιδιάόλο κατσούφιαζε κάθε φορά ούτε μιλούσε, ούτε λαλούσε, μόνο τήν μούρη δυο πήχες κρεμούσε.

Ω, πόσο τήν ελυπόμουνα και σκεφτόμουνα συλλογιόμουνα πως θά τής φύγει η ακεφιά δύσκολη ήταν αυτή η δουλειά.

Στο κατηχητικό(στην κατασκήνωση) ήρθε πού λές τις πρώτες μέρες , ήταν νά την κλαιςούτε μιλούσε, ούτε γελούσε, μόνο τήν πόρτα (πύλη) νά φύγει κοιτούσε

Ω, πόσο τήν ελυπόμουνα…

Ξάφνου την βλέπω εκεί δά νά γελάκι ύστερα γέλια πολλά δυνατά τώρα μιλούσε, καί τραγουδούσε,τώρα το γέλιο σε όλους σκορπούσε.

Ω, πόσο την εχαιρόμουνα καί σκεφτόμουνα, συλλογιόμουνα πως θα, χαρεί τώρα η μαμά, όταν τήν έβλεπε πάλι, ξανά.

Η ΦΥΣΙΣ

Σαν το ξέγνοιαστο πουλίτη φλογέρα του λαλεί ο τσοπάνος μας γλυκά κάθε αυγούλα και βραδυά.

Και τα’ αρνάκια σαν ακούν τη φλογέρα του πηδούν και βελάζουν χαρωπά λες και τραγουδούν κι αυτά και κρατούνε το ρυθμό στης φλογέρας το σκοπό.

Κι οι κρυστάλινες πηγές λες και τραγουδούν κι αυτές το τραγούδι που γλυκά λεν στα δέντρα τα πουλιά.Μουσική ‘ναι του βουνού και το βέλασμα τα΄αρνιού της πηγούλας ο σκοπός του πουλιού κελαηδισμός του βουνού ‘ναι μουσική που μαγεύει τη ψχή.

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΗΔΟΝΑΣ

Η φωνή της αηδόνος εκ του θαλλερού ανθώνος γλυκυλάλωε αντηχεί.

Πάντες ψάλατ συμφώνως Μέγας ει Θεέ και μόνος, ο θαυμάσια ποιών.

Τι ωραία μελωδία προς τον πλάστη υμνωδία και αθώα προσευχή.

Ευσεβή καλά παιδία κι η δική σας υμνωδία ας δοξάζει τον Θεόν.

Η ΧΑΡΑ

Η χαρά είναι σαν τη φλόγαμάθε συ να την κρατάς κι αν νυστάξεις σβήνει η φλόγα (2) πάει η λάμψη της χαράς

Πάντα η χαρά ας πλημμυρίζει πάντα κάθε μια καρδιά πάντα σαν τον ήλιο να φωτίζει πάντα κάθε συννεφιά.

Πως θε να’ βρεις μη νομίζεις όπου θέλεις τη χαρά μάθε συ να τη χαρίζειςόπου είσαι κι όπου πας.

Πάντα η χαρά ας πλημμυρίζει…

Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ

Όσοι θέλουνε χαράκι ευτυχία στη ζωή τους, πρέπει ν’ αγαπήσουνε το Χριστό με τη ψυχή τους.

Ο Χριστός είναι που δίνειΤη χαρά και την ειρήνη.

Κι η μητέρα του Χριστού μας η καλή μας Παναγία, στην ψυχή κάθε πιστού δίνει χάρη κι ευλογία.

Ο Χριστός είναι που δίνει…

‘Ολοι μας μικροί μεγάλοι,για να βρούμε την χαρά μας,πρέπει πάντα να’ χουμετο Χριστό μες στην καρδιά μας.

Ο Χριστός είναι που δίνει…

ΘΑΒΩΡ

Στο λαμπρό μας το Θαβώρείχα τη σκηνή μου στήσει,κι έβλεπα στον ουρανότην Αυγούλα και την Δύση,και γλυκά στη σιγαλιάκελαηδούσαν τα πουλιά. (δις)

Όλοι μας σαν αδελφοίζούσαμε ευλογημένακαι με δόξα Θεϊκήήταν όλα αλλαγμένα,και θερμές οι προσευχέςανεβαίνουν στις κορφές. (δις)

Το ανέσπερο το φωςέλαμπε στην πλάση γύρωκαι των κρίνων ο ανθόςτο γλυκό σκορπούσε μύροκαι οι ψυχές μας γιορτινάτραγουδούσαν τη χαρά. (δις)

ΘΑΒΩΡ

Θ’ ανεβούμε μαζί στο βουνό,στο βουνό το ψηλό, το μεγάλο.

Μπρος Εσύ, πίσω εγώ, κι αρχινώτης αυγής το τραγούδι να ψάλλω.

Μπρος Εσύ, πίσω εγώ και γοργοίστου Θαβώρ τις κορφές θ’ ανεβούμε,και μακριά απ’ τη πολύβουη γηάλλων κόσμων το φως θα χαρούμε.

Πόσο λάμπει η θεϊκή Σου μορφή!Πως αστράφτει ο λευκός Σου χιτώνας! Τρεις σκηνές να στηθούν στην κορφήκι ας τις δέρνει ο βοριάς κι ο χειμώνας.

Μπρος Εσύ, πίσω εγώ........

ΘΑΒΩΡ - ΛΥΔΙΑ

Στης αγάπης τα τάγματα αγνοί μαχητέςποθήσαμε Κύριε ν’ ανεβαίνουμε κορφές.Η δύναμη του Θαβώρ και η πίστη της Λυδίαςδιαλύουν την καταχνιά τα σκοτάδια της κακίας.

Εμπρός στον αγώνα κι ας έρθει η νυκτιάτη νύχτα τα φώτα είναι πιο φωτεινά.Μαζί στον αγώνα Λυδίες-Θαβωριανοίστο όνομα εκείνου ατρόμητοι και σταθεροί.

Κι αν κείτονται γύρω μας μορφές τραγικέςσυντρίμια και λάβαρα ματωμένες καρδιές.Ορθό να’ ναι το ανάστημακαι κόντρα στον αγέρα,κι η κραυγή της άρνησης να σκίσει τον αιθέρα.

Εμπρός στον αγώνα......

Μαζί στον αγώνα Λυδίες-Θαβωριανοίπάντα ολόρθοι πολεμάνε και δεν λυγάνε οι Χριστιανοί,πάντα ολόρθοι πολεμάνε και τραγουδάνε οι Χριστιανοί.

ΘΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑΝ ΑΝΗΦΟΡΙΑ

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,θα πάρω μονοπάτια,να βρω τα σκαλοπάτια,που παν’ στην λευτεριά.

Θ’ αφήσω αδέλφια, συγγενείς,τη μάνα, τον πατέρα,μες τα λαγκάδια πέρα (2),και στις βουνοπλαγιές (2).

Ψάχνοντας για την λευτεριά,θα ‘χω παρέα μόνη,κατάλευκο το χιόνι,βουνά και ρεματιές.

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,θα ‘ρθει το καλοκαίρι,τη λευτεριά να φέρει (2),σε πόλεις και χωριά (2).

Θα πάρω μιαν ανηφοριά …….

Τα σκαλοπάτια θ’ ανέβω,θα μπω σ’ ένα παλάτιτο ξέρω θα ‘ναι απάτη (2)δε θα ‘ναι αληθινό (2).

Μες το παλάτι θα γυρνώ,μέχρι να βρω το θρόνο,βασίλισσα μια μόνο,να κάθεται σ’ αυτό.

Κόρη πανώρια θα της πω άνοιξε τα φτερά σου, και πάρε με κοντά σου (2)μονάχα αυτό ζητώ (2)

ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ

Θα προχωρούμε, θα προχωρούμε με δύναμη και χαρά για ψηλές κορφέςμε το Χριστό μας για οδηγό μας σαν αδελφό και λυτρωτή.

Τρα, λα, λα, λα.....

Τη δύναμή μας θα την αντλούμε από αυτόν που μας δίνει ήθος και ζωήγια να μπορούμε να πολεμούμε και να νικούμε τους εχθρούς .

Τρα, λα, λα, λα.....

Έλα Χριστέ μας να κατοικήσεις μες στις καρδιές που διψούνε για λύτρωσηκι αναζητούνε κάτι καινούργιο μες την ρουτίνα της ζωής.

Θα προχωρούμε , θα προχωρούμε . . . . .

ΘΑΡΡΑΛΕΟΙ [Υμνος Κατασκηνωσης Ι.Μ.Νικαίας1987 «ΘΑΡΣΕΙΤΕ»]

Μες του βουνού τη σιγαλιάμια κατασκήνωση γεμάτη από χαρά,τόσες καρδιές νεανικέςμαζί ξεκίνησαν για πράξεις ηρωικές.

Είμαστε θαρραλέοι εμείςμέσ’ τον αγώνα της ζωήςκαι με τη δύναμη που δίνει ο Λυτρωτής,θα ξεκινήσουμε παιδιάμ’ άσβεστη φλόγα στην καρδιάγια του Χριστού μαςτην ολόθερμη αγκαλιά.

Οι θλίψεις και οι συμφορέςδε θα φοβίσουν του Χριστού τους μαχητές,μας καρτερούν θριαμβευτέςστου Παραδείσου τις ουράνιες μονές.

Είμαστε οι θαρραλέοι εμείς......

ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΑΝΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

Θεέ μου κάνε τη ζωή μου ένα τραγούδι εσπερινόνα υμνεί με πόθο θείοΕσέ των πάντων δημιουργό.

Θεέ μου κάνε τη ζωή μου μια ταπεινή δροσοπηγήνα κυλά και να δροσίζεικάθε αδύναμη ψυχή.

Θεέ μου κάνε τη ζωή μου μια κατασκήνωση γλυκιάν’ αναπνέω και να παίρνωπίστη, ελπίδα και χαρά.

Να ευχαριστώ Εσένα για τις αδελφές ψυχέςγια τους αγίους πατέρεςμέσ’ τους δύσκολους καιρούς. Να ευχαριστώ Εσένα για τις αδελφές ψυχές

Θεέ μου κάνε όταν αφήσωτούτο τον κόσμο το φθαρτόη ψυχή ν’ ανηφορήσειπρος το Χερουβικό θρονί.

Να ακούσω ευ σοι δούλε ταπεινέ και αγαθέείσελθε εις τη χαράτου Κυρίου του παντός όπου φως κι επισκοπή και αιώνια χαρά.

Κύριε μου το ποθώ Κύριε το λαχταρώΚύριε σ’ εκλιπαρώΚύριε σ’ ευχαριστώ.

ΘΕΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΤΗ

Θεέ την ώρα τούτη στην καρδιάστην άδολη καρδιά μας φανερώσουκαι δώσε μας την άγια Σου ευωδιάκαι χάρισε μας φως από το φως Σου.

Η φύση εμπρός μας άνοιξ’ ως ναός,Εσύ τον ήλιο τούτο έχεις πλάσειΕσύ είσαι της αγάπης ο θεός,που τη φωνή σου ακούμε μες τα δάση.

Εξαίσια όλα τα έργα Σου κι ο νουςκοιτώντας θαμπωμένος τι έχει γίνεικοιτώντας τα βουνά, τους ουρανούςμιαν άπειρη δοξάζει καλοσύνη.

Ω! Πλάστη, δέξου αυτή την προσευχήμια προσευχή λευκή σαν το χαλάζι,π’ ολόθερμα η καθάρια μας ψυχή, ως τα σκαλιά του θρόνου Σ’ ανεβάζει. (δις)

ΘΕΛΩ, ΜΠΟΡΩ, ΠΡΟΧΩΡΩ

Περνώ μεγάλες τρικυμίες στη ζωή μου,βρίσκομαι μέσα σε τυφώνες τρομερούς,μα η πίστη πάντα ατσαλώνει την ψυχή μουκαι θαρραλέα τραβώ με όλους τους καιρούς.

Θέλω, μπορώ και προχωρώκαινούργιο κόσμο να κτίσωκι όσα εμπόδια αν βρωθέλω, μπορώ και θα νικήσω.

Για της χαράς τα ιδανικά τώρα παλεύωκαι του Θεού η καλοσύνη μ’ οδηγεί.Έχω μια δύναμη μεγάλη όταν πιστεύωτόσο μεγάλη που κινάει κι αυτή τη γη.

Θέλω, μπορώ και......

ΘΕΛΩ ΝΑ ΨΑΛΛΩ Θέλω να ψάλλω του Θεούτο όνομα να ψάλλω.Όνομα μέγα σαν κι αυτόκαι άγιο κι ευλογητόδεν είναι, δεν είναι άλλο. (δις)

Ας ήμουνα βρύση δροσερή,στη λαγκαδιά, κει κάτωμε το νεράκι μου τ’ αγνόπ’ αντανακλά στον ουρανό,να ψάλλω τ’ όνομά του. (δις)

Ας ήμουν μικρό πουλίτη νύχτα, στο φεγγάρι,μες στα κλαδιά να κατοικώκαι τ’ όνομά του το γλυκόνα κελαηδώ με χάρη. (δις)

Ας ήμουν άγγελος αγνός,στον ουρανό κοντά Του,με τα χρυσάργυρα φτερά,και μέρα νύχτα λυγερά,να ψάλλω τ’ όνομά Του.

ΘΕΜΕΛΙΟ

Στη δουλειά να ριχτούμε με θάρροςνα ριζώσει η πίστη βαθειάεις τον Κύριο πού’ναι ο φάρος και θα φέρει την πλούσια σοδειά.

Θεμέλιο αν είναι αδέλφια ο Χριστός θα μείνουμε αιώνια στη χώρα του φωτός [2].

Εις την άμμο δεν χτίζονται κάστρα για δεν έχουν θεμέλιο γερό θα υψωθούμε μονάχα ως τ’ άστρα μ’αρχηγό κι οδηγό το Χριστό.

Θεμέλιο ας είναι…

ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΙ

Μαζί θα περπατήσουμε χέρι με χέριστο δρόμο που στη θέωση θε να μας φέρει.Μαζί θα περπατήσουμε χειμώνες καλοκαίρια,και στης γαλήνης τις στιγμές και στ’ αγριοκαίρια.

Ο δρόμος ανηφορικός και δύσκολος ο τόποςμα σα μονιάζουν αδερφοί κι αντάμα ξεκινάνείσιος ο δρόμος γίνεται κι ανάλαφρος ο κόπος.

Μπρος οι Θεοφύλακτοι ξεκινάμενα σκορπίσουμε το φως του Χριστού στη γη.Με το Λυτρωτή στις καρδιές κινάμε,ατρόμητοι, αγνοί, σταθεροί. (δις)

Μαζί θα περπατήσουμε χέρι με χέριστο δρόμο που φεγγοβολά της Βηθλεέμ τ’ αστέρι.Με μια ψυχή, με μια καρδιά, την ίδια γνώμη,των μυστηρίων του Θεού πιστοί οικονόμοι,να αντλούμε απ’ την ενότητα τη δύναμή μαςγια να προσφέρουμε στον Κύριο την ψυχή μας,που είναι ο μόνος οδηγός, πυξίδα στη ζωή μας.

Μπρος οι Θεοφύλακτοι.....

ΘΕΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Θεού το κράτος το σύμπαν γιορτάζειτο άπειρο κι οι ουρανοί.Αυτόν η φύσις κι η γη δοξάζειαυτόν η θάλασσα υμνεί.

Ποιος τ’ άστρα σκόρπισε στ’ άπειρα ύψητον ήλιο ποιος κυβερνά;Και ποιος μπορεί απ’ εκείνον να κρύψειτι έχει στην καρδιά βαθιά.

Γιά όές τριγύρω την όμορφη φύσι τά δώρα του δημιουργού.

Άρκεΐ τόν νου σου γιά νά φωτίση τό θαϋμα πού μιλεί παντού.

Υπάρχει ένας Θεός νά αγαπάτε υπάρχει Κύριος αγαθός. Αυτόν μ' αγάπη πιστοί προσκυνάτε Αυτός μας φέρνει προς τό φως.

ΘΕΡΙΣΤΑΔΕΣ

Στης πατρίδας τις κοιλάδες στάχυα γέρνουν καρπερά.Τι χαρά στους θεριστάδεςπου προσμένουν τη σοδειά.

Μα σύννεφα ήρθανε βαριά (δις)και ξέσπασε η μπόρα (δις)κι αλίμονο στο θεριστή (δις)που ζει σ’ αυτή την ώρα. (δις)

Και τα στάχυα ήταν ριγμένα πάνω στην έρημη τη γηκι όλα γύρω ρημαγμένα πρόβαλλαν μέσ’ την αυγή.

Μάτωσαν τότε οι καρδιές (δις)τα γόνατα λύγισαν (δις)χιλιάδες μύριες προσευχές (δις)τα αιθεροπλάτια σχίσαν. (δις)

Κι άξαφνα δύο ηλιαχτίδες σκόρπισαν τη συννεφιά χίλιες όμορφες ελπίδεςανάτειλαν στην καρδιά.

Τ’ αλέτρι πήραμε ξανά (δις)κι οργώσαμε τη χώρα, (δις)χαρά σ’ αυτόν το θεριστή (δις)που ζει σ’ αυτή την ώρα. (δις)

ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

Θεριστής της χαράς θε να ζεις παντοτινάμέσ’ τη ζωή που κυλά.

Θεριστής της χαράς για να ζεις παντοτινάμάθε βαθιά ν' αγαπάς.

Ν’ αγαπάς με χαρά,τη χαρά ν’ αγαπάςνα σκορπίζεις γύρω σου τη χαρά.Ν’ αγαπάς με χαρά, το Χριστό ν’ αγαπάςτην αγάπη να σκορπάς.

Θεέ μου την πηγήδως μου της χαράςτη βαθιά αγάπη Σουβάλε στην καρδιά.

Κι αν τα χρόνια περνούν κι όλοι γύρω που πονούν την ευτυχία ζητούν,η δική σου καρδιά θε να ζει μέσ’ τη χαράφθάνει βαθιά ν’ αγαπάς.

Ν’ αγαπάς με χαρά........

ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΕΣ

Δαφνοστεφανωμένη όμορφη εκκλησιάκαι συ λεβεντογέννα Ελλάδαατίμητ’ είναι οι θησαυροίπου κέντησαν στα πέπλα σαςκαρδιές πλημμυρισμένες θεία λάβα.

Το φως σας που αιώνες τόσοι τώρα κουβαλούνμ’ αγάπη σεβασμό και περηφάνιαφωτίζουν τις ψυχές μας κι έσπευσαν να ταχθούνΘησαυροφύλακες τ’ αγνά, άδολά μας νιάτα.

Βαριά στα χέρια μας είν’ η κληρονομιάκαι να ‘μαστε ζητά προτρέπει,στη λησμονιά, στην αδικίακαι στου χρόνου τη φθορά,στις παραδόσεις μας προσηλωμένοι.

Σ’ αυτό το μέγα πλούτο θησαυρών και ομορφιάςκι απ’ τις μαρμαρυγές των μαγεμένοι το ιερό μας μυστικό τα χείλη θε να πουν,Θησαυροφύλακες είμαστ’ εμείς ταγμένοι.

ΘΟΥΡΙ0Σ ΖΥΜΑΡΙΚΩΝ

Ως πότε βρέ αγόρια θά ζούμε νηστικά μέ ρύζια καί λαπάδες και άλλα φουσκωτά.Ως πότε η μανέστρα θά πρίζη τίς καρδιέςκαί πότε άπ' τά στομάχια μας θά φύγουν οι φακές.

Κάλλιο σαράντα πιάτα πληγούρι καί παστά παρά ένα κουτάλι άπ' τά ζυμαρικά.

Χάθηκε τό παστίτσιο μας τό κρέας, ο κιμάς το όμορφο τό κέϊκ μας καί ο ωραίος μουσακας.

Μα τί λοιπόν σας κάναμε καί μας παιδεύετε έτσι εμπρός λοιπόν λίγο φα'ΐ πριν η κοιλιά μας φέξει.

ΘΟΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΡΗΓΑ

Ως πότε παλικάριαθά ζούμε στα στενάμονάχοι σα λιοντάριαστις ράχες, τα βουνά

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωήπαρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή.

Σπηλιές να κατοικούμενα βλέπουμε κλαδιά,να φεύγουμ' απ' τον κόσμογια την πικρή σκλαβιά. Καλύτερα μιας ώρας..

Να χάνουμε αδέλφια,πατρίδα και γονείς,τους φίλους τα παιδιά μαςκι όλους τους, συγγενείς"

ΘΥΕΛΛΑ

Θύελλα ξεσπά στο μικρό καράβι, άγρια τα κύματα, νύχτα, παγωνιά.Θόλωσε η ματιά στην ανεμοζάλη,πνίγεται η ελπίδα μου σ’ άβυσσο βαθιά.

Σου κραυγάζω στους βοριάδες,“ξύπνα, Κύριε”, θα χαθώ,κόπασε τη βοή, ν’ ακουστεί η φωνή, “θάλασσα σιωπή”.

Όταν μέσα μου σεισμός κύματα υψώνειλαίλαπα στη σκέψη μου, ζάλη στην καρδιά.Ξέρω πως στην πρύμνη μου, Κύριε, σιμώνεις,κι αν σου κράξω “σώσον με”, θα ’ρθει ξαστεριά. Το καράβι μου στ’ ανοιχτά γυρεύειθεϊκό Σωτήρα, αστέρα πρωινό.Φως, αιώνιο Φως, διώξε την αντάρα,τα πυκνά σκοτάδια που με απειλούν.

Η φωνή Σου στα πελάγη τόξο ουράνιο στη ζωή.“Θαρσείτε εγώ ειμί, μη φοβείσθε” πιστοί,η γαλήνη θα ’ρθει.

Όταν μέσα μου σεισμός.........

ΘΥΜΙΑΤΗΡΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Θυμιατήρια προσευχής γύρω μου θωρώ.Θυμιατήρια προσευχής, εκκλησιές θωρώ.Ω! ψυχή μου μην αργείς,θυμιατήρι και συ να γενείς.

Να ευωδιάζει το λιβάνι να πυρώνουνε οι πόθοικαι στα ύψη ν’ ανεβαίνει της Λατρείας ο καπνός.

Λαχταρώ Θεέ να μιλήσω με Σεστου Σταυρού Σου να γείρω τον ίσκιονα γενείς το λιμάνι για με Λατρευτένα γενείς η χαρά μου και το αγαλλίαμά μου.

Ω! Θεέ σε παρακαλώ, για τον κόσμο μας και για την εποχή μας.Για τα νιάτα π’ αργοπεθαίνουνγια τα γηρατειά που ζουν στη μοναξιάγια τα παιδιά μας που γέρασανστης αμαρτίας τη βρωμιά.

Ω! Θεέ σε παρακαλώ,για τον κόσμο μας και για την εποχή μας.

ΘΥΜΗΣΟΥ ΟΠΟΥ ΠΑΣ

Θυμήσου όπου πας στιγμές χαράς,στιγμές χαράς, μαζί με μαςστον κύκλο της πυράς.

Τα πουλιά κελαηδούν στα κλώνια,παίζουν τ’ άστρα με το φως,την πρωινή την προσευχή μας χαιρόταν κι ο Θεός.

Θυμήσου όπου πας...

Χρυσαφένιες ηλιαχτίδες στους γαλάζιους ουρανούς,για μας της φύσεως σελίδεςσε τόνους γιορτινούς.

Θυμήσου όπου πας...

Περιπέτειες ωραίες,αναμνήσεις ζωηρές,όνειρα φιλίες νέες, αγνές, χρυσές, γερές.

Θυμήσου όπου πας...

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ Μια μέρα που πηγαίναμε στην άκρη στο περγιάλι,μας βρήκε ο γέρο-Νικολιός και τρεις ψαράδες άλλοι.Στα χέρια τους κρατούσαν από μια αρμάθα ψάρια,κι η βάρκα τους περίμενε σε θάλασσα καθάρια.

Γεια χαρά, ελάτε να ψαρέψουμε,γεια χαρά ανθρώπους να μαζέψουμε, γεια χαρά!

Μια μέρα που πηγαίναμε στην άκρη στα χωράφια,μας βρήκ’ ο Γιώργης ο σποριάς που θέριζε τα στάχυα.Τα χέρια του δουλεύανε το κοφτερό δρεπάνι,θερίζει κι αν κουράζεται το θάρρος δεν το χάνει.

Γεια χαρά, ελάτε να θερίσουμε,γεια χαρά ανθρώπους να κερδίσουμε, γεια χαρά!

Μια μέρα που πηγαίναμε στην άκρη στο περβόλι,στο δρόμο συναντήσαμε το νιο τον Αποστόλη.Διψούσαν δέντρα και κλαριά διψούσαν τα λουλούδιατα πότιζε, τα δρόσιζε, με γέλια και τραγούδια.

Γεια χαρά, ελάτε να ποτίσουμεγεια χαρά ανθρώπους να δροσίσουμε, γεια χαρά!

Μια μέρα που πηγαίναμε εκεί ψηλά στη στάνηστο δρόμο συναντήσαμε το Δήμο τον τσοπάνη.Τα πρόβατα του σκάριζε τα τάιζε χορτάριτα κοίταγε, τα φύλαγε ο λύκος μην τα πάρει.

Γεια χαρά, ελάτε να σκαρίσουμε, γεια χαρά ανθρώπους να οδηγήσουμε, γεια χαρά!

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ

Αισθάνομαι μια φλόγα μυστικά για Σε Χριστέ, να καιει την ψυχή μου γι’ αυτό απόλαυση δε βρίσκω πιο γλυκιάπαρ’ όταν σου μιλώ στην προσευχή μου.

Και είναι η μοναχή θερμή μου προσευχήστου θρόνου σου τα πόδια να φέρω μια ψυχή. (δις)

Προσεύχεται το πλάσμα σου πιστότον όρθρο και το δείλι και το βράδυ,στο μεγαλείο σου εμπρός γονατιστόμες στης νυχτιάς το ήμερο σκοτάδι.

Κι εγώ με την καρδιά μου κάνω προσευχήστου θρόνου τα πόδια να φέρω μια ψυχή. (δις)

Χριστέ σου δίνω υπόσχεση ιερά στα πέρατα της γης να ξεκινήσωμε ζήλο και μ’ αμέτρητη πολλή χαράπολλούς κακούς κι άθεους να φωτίσω.

Υπόσχεση σου δίνω, σου κάνω και ευχήστου θρόνου τα πόδια να φέρω μια ψυχή.

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Ωσαννά τα πλήθη κραυγάζουν,“Ευλογημένος ο ερχόμενος” Σωτήρ,η Σιών Σου τα βάγια σου στρώνει,μα κάπου αλλού για Σε Σταυρό υψώνει.

Ιερουσαλήμ (3) λαμά σαβαχθανί.

Οι γραμματείς της θα σε χλευάσουν,οι Φαρισαίοι θα σε μισήσουν,μαζί κι ο όχλος θα σ’ οδηγήσουννα μαρτυρήσεις σ’ ένα Σταυρό.

Ιερουσαλήμ (3) λαμά σαβαχθανί.

Μια κατάρα την πόλη βαραίνει μα η αγάπη Σου δεν την αφήνει,η Ανάσταση Σου θα φέρει τη Λύτρωση που εκείνη περιμένει.

Ιερουσαλήμ (3) λαμά σαβαχθανί .

Βοήθα Χριστέ μας, σφίξε τα χέρια,στάσου μπροστά μας Συ οδηγός,βήμα το βήμα, ψηλά το βλέμμαθα φτάσουμ’ όλοι στην Άνω Σιών.

ΙΚΟΝΙΟ

Όταν η μνήμη ταξιδεύειστα μονοπάτια της Ασίαςχρυσό Ικόνιο αγναντεύειαπομεινάρια της σοφίας.

Τo άγγιγμα των ανθρώπωνκι ευλογία του Θεού,λάμπουν στο φως των αστεριώνίδια η πόλη του ουρανού.

Ικόνιο τότε πόλη χρυσήΙκόνιο τώρα μία ψυχή.Ικόνιο πηγή δημιουργίαςη ευωδία θεϊκής παρουσίας

Όταν τα χρόνια εξιστορούντη δόξα του Ικονίουεμείς στεκόμαστε φρουροίστα τείχη μνήμης αιωνίου.

Κάνουμε αγώνα ιερόνα είμαστε ενωμένοιν’ αναπαυθεί η Ελλάδα μαςμες στις καρδιές ευτυχισμένη.

Ικόνιο...

ΙΣΠΑΝΙΑ

Μακρυά στην Ισπανία –ολέ!έχει ψηλά βουνάκαι θάλασσα πλατειάκαι ήλιο λαμπερόέχει κρασί καλόκιθάρες τραγουδούνκαι ταυρομάχοι ορμούν.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Τόσο καιρό στο σχολειό διαβάζω ιστορίακαι την μαθαίνω σαν νερό,μα στο μυαλό μου γυνά η ίδια απορία που να την λύσω δεν μπορώ.

Γιατί οι άνθρωποι μαλώνουν, γιατί δεν ζουν ειρηνικά γιατί δεν θέλουν να χουν φίλους όπως εμείς πού’μαστε παιδιά;Γιατί να πολεμούν με όπλα,΄γιατί κακίες να κρατούν,γιατί με τα παιδιά δε μοιάζουν που τόσο εύκολα συγχωρούν;

Κάθε φορά που μιλούν για πόλεμο στο σπίτι, εγω τρομάζω πιο πολύ.Τό’ μαθα πια πως ποτέ ο πόλεμος δε λείπει ούτε θα λείψει από τη γη.

Γιατί οι άνθρωποι μαλώνουν…

ΙΣΧΥΡΟΙ

Ισχυροί με το Σταυρό αήττητοι.Ισχυροί με το Σταυρό αδούλωτοι,θα τραβήξουμε μπροστά και θ’ ανοίξουμε φτερά,για να φτάσουμε αγνάντια στον ήλιο. (δις)

Στο Σταυρό Σου πόθησα γλυκέ Ναζαρινέ,της καρδιάς ν’ αφήσω την ανθώρα,την γεμάτη μύρα Λατρευτέ,που τα σύναξα για Σε, μόνο για Σεστης ψυχής μου την κρυμμένη άγνωστη χώρα.

Δε φοβάμαι τον εχθρό, δεν φοβάμαι.Ισχυρός με το Σταυρό δε φοβάμαιθε να φτάσω στην κορφήόπου θα ‘βρω τη ζωή, τη ζωή την αιώνια.

Στο Σταυρό Σου πόθησα.....

Δε φοβάμαι τον εχθρό.......

ΙΣΧΥΡΟΙ

Ισχυροί στρατιώτεςμ’ όπλο την πίστη κινάμε εμπρός,τι κι αν μύριοι εχθροί μαςέρχονται να μας στερήσουν το Φως.

Μέσα στην άγρια μάχηορμάμε πάντα μ’ αφάνταστη ορμή,δεν μας τρομάζουν οι μπόρεςέχουμε μέσα μας φλόγα θερμή.

Πάντα το άγιο χέρι του Φίλου μας και Πατέρα Χριστού,στέκεται μπρος οδηγός μαςτου θείου δρόμου του και λατρευτού.

Μέσα στην άγρια μάχη ορμάμε πάντα μ’ αφάνταστη ορμή,και σταθερά τ’ άγιο χέριμέσ’ τη ζωή θα μας καθοδηγεί.

Ισχυροί στρατιώτεςμ’ όπλο την πίστη κινάμε εμπρός.

ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ

Κάποιος στ' όνειρο του όλη του είδε τη ζωή, σαν να περπάταγε στην άμμο απ' όταν ήτανε παιδί Και κάποιου ίχνη ακολουθούσανε σε όλες τις στιγμές κι αναρωτήθηκε ποιες να' ναι οι άλλες δυό πατημασιές.

Τώρα ξέρω, Ιησού, πως ήσουνα Εσύ, στα βήματα μου έδινες πνοή, σε όλη τη ζωή, Συ ήσουν οδηγός πατέρας μου και φίλος πιστός.(2)

Μα σαν ήρθαν πόνοι,αγωνίες, πειρασμοί,Θεέ μου, γιατί δύο χνάρια μόνοαπομείνανε εκεί;Απόρησα γιατί με άφησεςστη δύσκολη στιγμήκαι Συ μου είπες πως με κράταγες,δεν πάταγα στη γη

Τώρα ξέρω, Ιησού…

ΙΧΘΥΣ

Σε σκοτεινή φυλακή ένα παιδί με καλάμι γράφει στο χώμα ΙΧΘΥΣ και κάνει από πάνω ένα ψάρι.Το Ι σημαίνει Ιησούς,το Χ σημαίνει Χριστός,το Θ σημαίνει Θεού,το Υ είναι Υιός,το Σ που είναι στο τέλοςσημαίνει για όλουςΣωτήρ και όποιοςμπορεί το διαβάζει κάνονταςμια προσευχή.Προχθές ένα άλλο παιδίδεν το βγάζε απ' το μυαλό του,γράφει κι εκείνο ΙΧΘΥΣστον πίνακα του σχολειού του.Το Ι σημαίνει Ιησούς... (2)

ΚΑΙΝΗ ΚΤΙΣΗΣ

Παλαιός ο κόσμος καρτερά εμάςτο νέο κόσμο κι από την καρδιά του λαχταράνα βρει ελπίδα και χαρά μακριά από του Χριστού την αγκαλιά.

Νεουργοί ο νέος κόσμος δε θ’ αργήσει να γενείφως Χριστού θα λάμψει πάλι κι η Ανάσταση θα ‘ρθειτο σκοτάδι θα διαλύσει και το ψέμα θα χαθείστου Χριστού το φως λουσμένη θα ‘ναι η Κτίσης η Καινή.

Νεουργοί ο νέος κόσμος δε θ’ αργήσει να γενείστου Χριστού το φως λουσμένη θα ‘ναι η Κτίσης η Καινή.

Το νέο κόσμο κτίζουμε μ’ Εκείνον στο πλευρό μας .Αυτός μας στέκει οδηγός, Πατέρας φίλος κι αδελφόςστις δυσκολίες πάντα βοηθός

Νεουργοί ο νέος κόσμος δε………

ΚΑΙΝΗ ΚΤΙΣΗΣ(1975)

Μέσα στή φύσι μέ χαρά κορμιά θά πλάσουμε γερά και τίς ψυχές φωτολουσμένες κρίνα καί ρόδα κι εωδιές λουλουδιασμένες οι καρδιέςθ’ ανθοφορήσουν άναπλασμένες.

Ελ' άδελφέ μου μήν αργείς σ' αύτή τή νέα κλήσι Χριστός καί νιότη μιας αυγήςτό φως θά φέρουνε στή κτίση.

Τά νειάτα μας κτίσις καινή κι οι γαλανοί μας ουρανοί μέρα καί νύχτα φεγγοβόλοι δέ θά μας σκιάζει ή παγωνιά κι άν έρθει βαρυχειμωνιά, πάλι χαρά θά νοιώθουμ' όλοι.

΄Ελ’ αδελφέ μου...

Καθάριο αγέρι και νερά θά γιγαντώνουν τά φτερά τή χάρι του Θαβώρ νά βρούμε, κι ενός Σταύρου τή διδαχή, νά φέρνει τή χρυσή βροχή σ'άγάπης κόσμο, άποζητούμε.

΄Ελ' αδελφέ μου...

ΚΑΛΟΙ ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ

Παντού πονεμένοι, παντού πληγωμένοιαπ’ την κακία και την αμαρτίατο μαύρο σκοτάδι τη γη περιβάλλειληστές των ψυχών μας και των καρδιών μας χτυπάνε στο διάβα μας προς την κορυφή.

Περνάνε στο πλάι ποικίλοι διαβάτεςμας συμπονάνε ή προσπερνάνε και χέρι δε δίνουν αδελφικό, μαραζωμένοι προσμένουμε να ‘ρθουν καλοί Σαμαρίτες ν’ ανακουφιστεί.

Καλοί Σαμαρίτες, ας γίνουμε όλοικαι χέρι βοηθείας ας δώσουμε γύρω,αδέλφια μας όλοι στη γη όσο ζούνε εμάς περιμένουν μ’ ελπίδα πολλή.

ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ

Ηχείστε τ’ ουρανού καμπαναριάσκορπάτε μηνύματα ζωής,καμπάνες ομολογίαςομολογίας του Κυρίου Ιησού, Ιησού.

Η σημαία του Χριστού ψηλάτο κοντάρι του Χριστού ψηλότερα απ' όλαειν’ Αυτός ο πρώτος σ’ όλαειν’ Αυτός ο λατρευτόςΟρθοδοξία η δύναμή μαςΟρθοδοξία η απαντοχή μαςΟρθοδοξία ειν' η χαρά μαςΟρθοδοξία αγία πεθαίνω για Σε.

Ηχείστε τ’ ουρανού καμπαναριάψυχές γενναίες μη λυγίστετον Κύριο Ιησού ομολογείστεμαζί με των μαρτύρων τις ατέλειωτες στρατιές.

Των ομολογητών τα άγια πλήθηορθώστε ατρόμητα τα στήθηκαι δώστε μαρτυρία ηρωικήπως είν’ Αυτός αλήθεια και ζωή.

Η σημαία του Χριστού......

ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ

Σαν να 'ταν όνειρο απόψε,γέλια, χαρές με ξύπνησαν λες και να γιόρταζε όλη η γη.Χρόνια πολλά ακουγόταν,να ζήσεις χίλια χρόνια καθένας έλεγε μιαν ευχή.

Νόμιζα πως ονειρευόμουν, ψίθυροι μοιάζαν μακρινοί, σα να τραγούδαγαν ποτάμια, πουλιά και ουρανοί.

Κάποιος γιορτάζει, που να ξέρω,που να θυμάμαι, τι να πω κάποιος γιορτάζει κι ησυχάζει δε με νοιάζει κάποιος γιορτάζει, μα το βρήκα, είμαι εγώ.

ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ

Ήταν γλυκό κιι εργατικό αγέρωχο σην όψη γλυκόλαλο κι ηχηρό το λέγανε Προκόπη.

Η θορυβώδης του φωνή η μισητή κι απαίσια δεν θ’ ακουστεί ποτέ ξανά εις την Στεφάνημέσα.

Πάντοτε τον σκεπτόμασταν γλυκό το άκουσμά του κάθε πρωί μας ξύπναγε με τη γλυκιά λαλιά του.

Τρέχαμε τότε όλες μαςμ’ορμή στις τουαλέτες, χωρίς γυαλιά, με τα μαλλιά αχτένιστα μαζί με τις πετσέτες.

Κι Ω! Τι χαρμόσυνο άγγελμα όταν το μεσημέρι βροντούσε η φωνάρα του: ελάτε στο τραπέζι.

Και πέφταμε μ’ ορμή πάνω στις φασολάδες πάνω στις κόκκινες σουπιές κ τις μακαρονάδες.

Ω! κι όταν η λάντζα τέλειωνε μην ακουστεί η φωνάρα του και πάψουν οι δικές μας.

Ωιμέ! Στο σιωπητήριο πώς να περάσει η ώρα; Σιγή,σιωπή και βογγητό, σ’όλη την Άνω Χώρα

Κι ω! τη χαρά της λύτρωσης όταν σαν τα’ απογευματάκι ηχούσε η φωνίτσα του να πάμε για κεκάκι.

Γλυκό (δις), γλυκύτατο,γλυκό μας καμπανάκι,που κάθε βράδυ σήμαινες να πάμε για νανάκι.

Ωιμέ! Ποιος θα τα κάνει το΄τα τώρα; Μια ιδέα μού’ φτασε τούτη αυτή την ώρα.

Υψώστε, ηχήστε τύμπανα και βάλτε κλαπατσίμπανα μνημούρι αιώνιο στην μνήμη του.

Κι αν όσα αναφέραμε δεν σας αρέσουν διόλου σκασίλα μας και μας λοιπόν εμείς θυσιαστήκαμε για χάρη του συνόλου.

ΚΑΡΑΒΙ ΚΑΡΑΒΑΚΙ

Καράβι καραβάκι (3)Που πας γιαλό-γιαλο; Τραλαλα….Με τα πανιά απλωμένα (3)Με το χρυσό σταυρό; Τραλαλα….

Πάω να φορτώσω στάρι (3)Επάνω στη βλαχιά. Τραλαλα….Να ‘ρθουν οι βλαχοπούλες (3)Με τα ξανθά μαλλιά. Τραλαλα

K ΑΡΑΜΕΛΕΣ

Αν μοιράζαμε τις λύπες μας μια μέρα μια εσύ, μια εγώ. Όπως τώρα μία χούφτα καραμέλες μια εσύ, μια εγώ.

Θα κλαις μαζί μου όταν θα κλαίω και θα γελάς όταν γελώμια εσύ, μια εγώ.Θα γίνει όμορφη η ζωή μας και θα παλέψουμε μαζί μια εσύ, μια εγώ.

Μια εσύ, μια εγώ στο καλό, στο κακό.

ΚΑΡΠΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Γέμισ’ ο κόσμος από γνώσεις και βιβλίατη λογική την έκανε θρησκεία,την ευτυχία δεν τη βρίσκεις που ζητάςκαι ψάχνεις απελπισμένα για χαρά.

Τη χαρά, την Αγάπη, την ειρήνη σαν καρπούς το Άγιο Πνεύμα δίνεισ’ όποιον μ’ έργα και με λόγια τον καλεί,να μείνει στη δική του, την ψυχή.

Αφίσες προκηρύξεις ομιλίεςγια την ειρήνη ψεύτικες φιλοσοφίες φτιάχνει ο άνθρωπος χωρίς Θεό, χωρίς Χριστό για Αρχηγό.

Ένας δρόμος που είν’ ανοιχτός ολόφωτος πάντα με Θείο Φως είναι η αγάπη που θα πειθυσία προς τον πλησίον μας σε κάθε ευκαιρία.

Τη χαρά, την Αγάπη……

ΚΑΡΤΕΡΙΚΟΙ

Στέκομαι στο κατώφλι της ζωής μου και σου ψάλλω,δώσε μου Παναγιά μου,τη δικιά σου υπομονή.Στέλνω από τα στήθια μου μια μυστική ευχή καρτερικός να γίνω όπως κι εσύ.

Μονάχος μου κι αν μείνω γιάτρεψε μου τη πληγή.σαν τον Ιώβ μακάρια και λεύτερη ψυχή.Στο δρόμο μου τ’ αγκάθια καν’ τα Συ μια προσευχή.Πάτερα και Θεέ μου, Δόξα σοι.

Βλέπω μπροστά μου χνάρια των αγίων των μαρτύρων,χάραξαν ένα δρόμο φωτεινό με υπομονή.Μείνανε μέχρι τέλους στο δύσκολο στρατί.Πως λαχταρώ κι εγώ τέτοια ζωή!

Μονάχος μου κι αν.......

ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΗ_ _ΖΩΗ

Τι νά πρωτοθυμηθώ για σένα κατασκήνωσι γλυκεία που μας μάζεψες και πάλι στή θέρμη σου αγκαλιά.

Φωλιά μου εσύ ζεστήπού μας θερμαίνεις πάντα τήν καρδιάόπου κι αν βρεθώ θά στρέφωπρος εσένα τή ματιά.

Τί συνθήματα μας δίνειςκάθε ωραίο πρωινόνά δουλέψουμε μέ ζήλογια κατακτισμό.

Τά ωραια σου τά βράδυα μέ τόν απολογισμό πού μας μάζευαν μ’ αγάπηύστερα προς τό βωμό.

ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ

Κατασκήνωση είσαι άγιος σταθμόςστη φωλιά σου με συνάντησε ο Χριστόςκι ανοίχτηκε για με ο ουρανός.

Έμαθα να ζω κοντά σου τη χαράν’ αγωνίζομαι ως το θάνατο σκληρά,πηγαίνοντας σε πόλη αιώνια

Κατασκήνωση θα μείνεις στην καρδιά, Γαλιλαία της ψυχής μουγλυκιάεκεί που το Θεό μου γνώρισα.

Κι αν ακόμα χτυπηθώ στον πειρασμό,ξέρω πως αναστημένο θα τον βρω, στη Γαλιλαία σαν γυρίσω.

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΦΩΛΙΑ

Νιώθω γι’ άλλη μια φοράτόση απέραντη χαράκι η καρδιά μου ευτυχισμένηδε χορταίνει να το λέει.

Κατηχητικό φωλιάγια του Θεού τη φαμελιάΘεέ μου να ’μαστε μαζίστον ουρανό όπως και στη γη.

Τόσα χρόνια στο Χριστόχαρά γεμάτα και παλμότο αιώνιο αγγίζωκαι τη νιότη μου ασφαλίζω.

Κατηχητικό...

Κι αν τα λόγια δεν το εκφράζουνοι καρδιές μας το φωνάζουνείναι τέλεια η ζωήόταν είμαστε μαζί.

Κατηχητικό...

ΚΗΡΥΚΕΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ

Κήρυκες της αλήθειας σε δύση και σ’ ανατολή.Κήρυκες της αλήθειας απ’ το βράδυ ως το πρωί.

Μη φοβάστε τους άπιστους!Μη δειλιάστε στον εχθρό!Το κοντάρι της αλήθειας κρατείστευψώστε το στον ουρανό.Ω! Ιησού μου σ’ αγαπώ.Ω! Ιησού μου σε ομολογώ.Την αλήθεια Σου κηρύττωκαι απλόχερα τη σπέρνωστης έρμης γης μας τον αγρό.

Θα κηρύξω παντού την αλήθειαθα σκορπίσω το σπόρο παντούθα γεμίσουν με φλόγα τα στήθια.Κήρυκας Ιησού Χριστού. (δις)Δούλος Θεού. (τρις)

Μη φοβάστε τους άπιστους......

ΚΙΒΩΤΟΣ

Μες στ’ αγριοκαίρια σ’ αστραπές και καταιγίδες,σε θάνατο κατακλυσμό και χάος έφτιαξε ο Νώε κιβωτό.

Μες στα σκοτάδια, στην κακία και στην πλάνηχάρισ’ ο Κύριος κιβωτό στην πλάση, ουράνια χάρη και χαρά.

Στην κιβωτό μας, του Χριστού την εκκλησία ζούμε μ’ ελπίδα και με φως ζωσμένοι, Νώε και ’μεις μες στη ζωή

Δος της Χριστέ μου, μες στην μπόρα και στη δίνη Πνεύμα Θεού, παρηγοριάς γαλήνη το περιστέρι της χαράς. (τρις)

ΚΙΝΕΖΟΣ

Στην Κίνα μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ο Τσιγκαράκατσίκιτσο.Είχε ένα σώμα δυο πήχες μακρουλόκαι κάθε πόδι του ήταν σαν αυγό.

Τσίγκαρακατσίκι τσόγκολορουμπάτσελόρουμ παράραραραραότο ότο ούτι ούτι ούτιγκαούτιγκα ούτιγκα τίγκα τίγκα.

Όταν στο δρόμο ήθελε να βγειτον κουβαλούσαν στη πλάτη δυο κοντοίκι ο Τσίγκαράκα δεν είχε πια δουλειάκαι τότε γελούσε δυνατά χα,χα.

ΚΙΤΡΙΝΟ ΜΑΥΡΟ

Κίτρινο, μαύρο ή μελαμψό,έχω ένα χρώμα και τι μ’ αυτό;Μήπως και τ’ άνθη τα ευωδιαστάχρώμα ένα έχουν και μια θωριά;

Μες στης μανούλας την αγκαλιάτο γάλα πήρα και τη μιλιάμήπως στο λόγγο και τα πουλιάγλυκολαλούνε με μια λαλιά;

Σαν το λουλούδι, σαν το πουλί,σαν κάθε πλάσμα σ’ αυτή τη γη,για λίγη αγάπη, λίγη χαράδιψά η καρδιά μου και λαχταρά.

Τα χέρια ανοίγω και την καρδιάσ’ όλου του κόσμου τ’ άλλα παιδιά,ελάτε αδέλφια και μπρος μαζίνα λάμψει ο κόσμος σαν την αυγή.

ΚΛΑΥΔΙΑ [18 Μαΐου]

Στέφανοι χρυσοί λευκοί λάμπουν ως τ’αστέρια τους κρατούν ευλαβικά των οκτώ τα χέρια.

Μάρτυρες αλύγιστες στων εχθρών τα βέλη στάθηκαν αμόλυντες του Χριστού τα μέλη.

Η στερνή τους προσευχή στα νερά της λίμνης άνοιξε κρουνούς πνοής για τον ανθό της πίστης.

Της Κλαυδίας το σκοινί γύρω απ’ το λαιμό τηςέπλεξε το λίκνο της και τον αναπαμό της.

Της Κλαυδίας το σκοινί των οκτώ οι βρόχοι χάρισαν στη νιότη μας το όραμα του όχι.

Ομάδα 5 η

Με το βλέμμα στραμμένοΣτην χορεία μαρτύρωνΙχνηλάτες θα ζούμεΣτην πορεία εκείνωνΚ Λ Α Υ Δ Ι Α

ΚΛΕΦΤΙΚΗ ΖΩΗ

Μαύρη μωρέ,πικρή ’ν η ζωήπου κάνουμε (δις)εμείς οι μαύροι κλέφτες. (δις)

Με φο-μωρέ με φόβο τρώμε το ψωμί (δις)με φόβο τρώμε το ψωμίμε φόβο περπατούμε. (δις)

Ποτέ, μωρέ, ποτέ μας δεν αλλάζουμε (δις)ποτέ μας δεν αλλάζουμεκαι δεν ασπροφορούμε. (δις)

Όλη, μωρέ, όλη τη μέρα πόλεμο (δις)όλη τη μέρα πόλεμοτο βράδυ καραούλι. (δις)

Κοντά μωρέ, κοντά στα ξημερώματα (δις)κοντά στα ξημερώματαγυρίζω να πλαγιάσω (δις). Το χέ-μωρέ, το χέρι μου προσκέφαλο (δις)το χέρι μου προσκέφαλοκαι το σπαθί μου στρώμα (δις).

Και το μωρέ,και το ντουφέκι μου αγκαλιά(δις)και το ντουφέκι μου αγκαλιάσαν το παιδί η μάνα (δις).

ΚΟΡΙΝΘΟΣ

Σκοτεινιά, παγωνιά,τους δερμάτινους χιτώνες σκεπάζειδόξα, πλούτος, χλιδή κομματιάζουν τη ψυχή.

Μη φοβού, μη φοβούλαλεί, λαλεί η σιωπήσεις η αγάπη ποθεί χώρο για να απλωθεί.

Εκκλησία λαμπρή Σωτηρίας Κιβωτος θ’ ανατείλει απ’ τις στάχτες φωτιάθα ανάψει πυρκαγιά.

Μη φοβού, μη φοβούλαλεί, λαλεί η σιωπήσεις η αμαρτία πολλή μα η χάρη περισσή.

Δεν μπορώ, δεν μπορώ μες τη δίνη του θανάτου να ζήσω το Χριστό λαχταρώ μες το Φως Του να λουστώ.

Δεν μπορώ, δεν μπορώ μες τη δίνη του θανάτου να ζήσω το Χριστό λαχταρώ και ποθώ ν’ αναστηθώ!

Κ’ ΕΦΕΤΟΣ

Κ’ εφέτος δεν ανθίσανε της πασχαλιάς τα φύλλα.Κ’ εφέτος δεν ακούστηκαν τραγούδια στις ραχούλες.Κ’ εφέτος δε γελάσανε στις βρύσες οι μανούλες,μονάχα ακούς τους στεναγμούς αυτών που περιμένουν.

Κ’ εφέτος δεν ανθίσανε τα φύλλα,κ’ εφέτος δεν ακούστηκε η εκκλησιάμόνο πολυβόλου ανατριχίλαμες στην αξημέρωτη νυχτιά. (δις)

Μας πλήγωσαν, μας πρόδωσαν, μας πήραν τη φωνή μαςκι απόμεινε η θλίψη μας και τ’ όνειρο μαβίκαι σα ρωτάει ανέμελο το μαύρο το παιδί μας, σκουπίζουμε το δάκρυ μας και μένουμε βουβοί.

Κ’ εφέτος...

Ενότητα, αδέλφια μας, και πίστη στο Θεό μας.Μ’ αυτές τις ρίζες κράτησαν αιώνια οι πρόγονοί μας.Και θ’ ανατείλει λευτεριά στο ελληνικό νησί μας,στη Μόρφου, στην Κερύνεια μας, στον Πενταδάκτυλό μας.

Κ’ εφέτος...

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ

Κόντρα στη διχοτόμησηκαι σ’ όλους τους ανέμους κράτα αδελφέ μου το μπόι σου Να διώξουμε τους ξένους.

Το χώμα αυτό το φύτεψατο πότισα, το σκάλισακαι ήρθαν και το πήρανε το κλέψαν, το τούρκεψαναυτοί που δεν καλέσαμεκαι μας το καταστρέψανε.

Ω λαλαλα λαλαλαλαλαΩ λαλαλα λευτεριά. (δις)

Κι αν ειν’ αυτοί 39αξίζουμε 40Κι αν ειν’ αυτοί 40αξίζουμε 50,60, 70, 80, 90,και μια και δυο χιλιάδεςκαι τέσσερις και δέκα.

Ω λαλαλα……

ΚΡΑΤΑΙΟΙ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ

Με το όπλο του Σταυρού,με το σήμα του Χριστούπροχωρούμε, προχωρούμεκαι ψηλά πάντα τραβούμε.Κραταιοί και δυνατοί, δυνατοίμε το αίμα του Αμνούκαι με τ’ όραμα του ουρανού, θ’ ανεβούμε.

Κραταιοί και δυνατοί, δυνατοίτου απείρου το κατώφλι θα διαβούμε.Δε φοβάται η ψυχή που αγαπάει,δεν τρομάζει η καρδιά που πιστεύειτο βαθιά ριζωμένο δεντρί δε σαλεύει,δε σαλεύει ποτέ, ποτέ.

Όλοι εσείς που ζητάτε τον ήλιο να σβήστεόλοι εσείς που πασχείτετης πίστης την πόρτα να κλείστε,ανοίξτε τα μάτια στο φως, και δέστε και πέστε,η ψηλότερη κορφή είν’ ο Σταυρός.

Σ’ αυτόν ζωή, σ’ αυτόν χαράσ’ αυτόν απέραντη ομορφιά. (δις)

ΚΡΙΝΑΚΙΑ

Κρινάκια ευλογημένακρινάκια δροσερά,κρινάκια διψασμέναγια την αγνή χαρά.

Κρινάκια ελπιδοφόραφως της ροδαυγήςκρινάκια νικηφόραστο κακό της γης.Κρινάκια μυρωμέναμ’ ευωδία Χριστού,κρινάκια αγαπημέναστο πλάι του Χριστού.

Κρινάκια ελπιδοφόρα.

ΚΡΙΝΑΚΙΑ

Κρινάκια εμπρόςμε καρδιά γεμάτη φωςκι ο Χριστόςθα μας είναι αρχηγός.

Δεν φοβόμαστε κι αντιστεκόμαστεστου κακού τη βίαια ορμήκαι παλεύουμε για να φέρουμετη χαρά, σ’ όλη τη γη.

Κρινάκια εμπρός...

Παλικάρια εμείς, δόξης και τιμήςπροχωρούμ’ εδώ στη γηγια να φέρουμε, να σκορπίσουμεμια καινούργια ροδαυγή.Κρινάκια εμπρός...

ΚΡΙΝΑ

Δες τα κρίνα πέρα μες τον κάμπο πως ανθίζουν και μοσχοβολούν.Μοιάζει η ζωή μας με το κρίνοπου το πρωί ανθεί για λίγοκαι το βράδυ έχει μαραθεί (δις)πόσο σύντομη είναι η ζωή. (δις)

Δες το κύμα πέρα στ’ ακρογιάλι με το βράχο παίζει χαρωπό.Μοιάζει η ζωή μας με το κύμα που κρύβει μέσα του μυστήριοκαι φουρτούνα φέρνει στη στιγμή (δις)πόσο άστατη είναι η ζωή. (δις)

Δες τον Ιησού Χριστό με πίστηείναι του Θεού ο μόνος γιος.Που ’ρθε στη γη να μας λυτρώσεικαι τη χαρά σ’ όλους να δώσει.Ναι με το Χριστό μες τη ψυχή (δις)πόσο όμορφη είναι η ζωή. (δις)

ΚΥΜΑΤΟΘΡΑΥΣΤΕΣ

Στην εποχή τη σημερινήσκόρπια ναυάγια και συντρίμμια γιατί;Κύματα που αφρίζουν, χτυπούντιμόνια και άγκυρες μακριά πετούν.

Χωρίς Θεό στο πέλαγοο άνθρωπος θα χαθείκαι λιμάνι δε θα βρεινα μπει, να σωθεί.

Άνθρωπε, έλα κοντά στο Χριστό.Εκεί θε να βρεις το στρατί το σωστό.Σπάσε το κύμα, που με λύσσα χτυπά,διώξε τη μπόρα, σκόρπα τη χαρά.

ΚΥΜΑΤΟΘΡΑΥΣΤΕΣ ΚΑΚΟΥ

Τί γυρεύεις καραβάκιστη φουρτούνα του Γαρμπή;Τί γυρεύεις στης κακίαςτη θαλασσοταραχή;

Δεν φοβάσαι το σκοτάδιτης νυχτιάς και του κακού;Δεν ποθείς να αρμενίσειςστο λιμάνι του Χριστού;

Με μια ψυχή τα κύματα θα σπάσουμετην καταιγίδα θα την προσπεράσουμε.Με το Χριστό πυξίδα σου και οδηγόόταν μας δεις μέσ’ το λιμάνι θε να μπεις.

Η φουρτούνα δυναμώνειείναι δύσκολοι καιροίάγρια κύματα ποθούνενα βουλιάξουν το σκαρί.

Έξω η θάλασσα αφρίζειο βοριάς λυσσομανάστης Στεφάνης το λιμάνιθε να βρεις απανεμιά.

Του λιμανιού κυματοθραύστης θα γεννώμέσα στον κόσμο να εξορίζω το κακό.Μέσα στον κόσμο να εξορίζω το κακότου λιμανιού κυματοθραύστης θα γεννώ.

ΚΥΝΗΓΟΙ

Έρχονται έφιπποι και με σαλπίσματαοι κυνηγοί στο κυνήγι.Λάμπει ωχρό το φωςτου φεγγαριού ψηλάκαι κελαηδούν τα πουλάκια. Λα, λα, λα......

Να τα σκυλιά ορμούνκαι με χαράς φωνέςκυκλώνουν ένα ελάφι.Τρέμει το δύστυχοτρέχει και κρύβεταιγια να σωθεί απ’ τα βόλια. Λα, λα, λα......

Φεύγουν οι έφιπποιπάνε στα σπίτια τουςμε το πολύ το κυνήγικαι λένε στο Θεόσ’ ένα απλό σκοπόένα τραγούδι γι’ Εκείνον. Λα, λα, λα.....

ΚΥΠΡΟΣ

Κύπρος, πάντα αντιστάθηκεςσε κάθε κατακτητή,με αυτοθυσία κράτησεςτην ελληνική ψυχή.

Πόσοι βάρβαροι σε πάτησαν,σε βασάνισαν σκληράκαι τα χώματά σου πότισαναίματα μαρτυρικά.

Σε χωρίσανε στα δυο,διώξαν ό,τι ελληνικό,Μόρφου, Αμμόχωστος, Κερύνειαλιώνουν κάτω απ’ το ζυγό.

Πανέμορφη γαλάζια θάλασσα,καταπράσινα περήφανα βουνά,μνημεία αρχαία, εκκλησίες, χωριάζουν προσμένοντας να ’ρθει η λευτεριά.

Πανέμορφη γαλάζια θάλασσα…

ΚΥΠΡΟΣ

Χρόνια και χρόνια λαχταράς Κύπρο την ώρα της χαράς πού κοντά μας θά σέ φέρη της ελευθέριας αγέρι·

Κύπρο μου όμορφο νησίέχεις ψυχή Ελληνικήκαί μοσχοβολούν Ελλάδατά βουνά σου τά λαγκάδια (6ίς)

Κύπρο μου έρχεται στιγμή πού ό καθένας καρτερεί νά γιορτάση πέρα ως πέρα την μεγάλη την ήμερα.

Μέ την 'Ελλάδα την γλυκειάθάσαι μαζί πάντοτεινάθάσαι μέσ' τήν αγκαλιά τηςσαν καί τ'άλλα τά παιδιά της. ( δ ί ς )

ΛΑΜΠΑΔΕΣ ΘΥΣΙΑΣ

Χριστέ μου Εσύ,που στο Σταυρό ανέβηκες για μέναπαράδειγμα Θυσίας φωτεινόκάνε να’ χω πρότυπο Εσένα.

Ορθοδοξίας αγνές λαμπάδεςτης αναστάσεως φλόγα κρατούμεμε τη θυσία μας το φως να σκορπούμε. (δις)

Στα χνάρια Του κι άλλοι πολλοίμάρτυρες άγιοι περπάτησανθυσία και η δική τους ζωήγια την πίστη που ορθά κράτησαν.

Λαμπάδες Θυσίας φωτεινέςπου λιώνουν στο φως της αγάπηςας είναι και οι δικές μας καρδιέςΙησού Χριστού μιμητές.

Ας είν’ η ζωή μαςθυσία ζώσα αγία ευάρεστος τω Θεώ.Να είν’ η ζωή μας........

ΛΑΜΠΡΗ

Αδέλφια, ελάτε στο πανηγύρισφίξτε τα χέρια με μια καρδιάσμίξτε τα χείλη στο θείο Ποτήριλαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά.

Χριστός ανέστη το λέει τ’ αγέριπέρα στους κάμπους και στα βουνάαύρες μηνάνε το νέο στη φτέρηλαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά.

Ανάσταση είναι και στις καρδιές μαςάγγελοι ψάλλουν το Ωσαννάτο ’παν κι οι σπίνοι στις πασχαλιές μαςλαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά.

45 ΛΕΜΟΝΙΕΣ

45 λεμονιές μάνα μου μανούλα μου, στην άμμο φυτεμένες τριαλαλαλα...

Σκαλίζοντες, ποτίζοντες,μάνα μου μανούλα μου, μα πάντα μαραμένες τριαλαλαλα...

Και ψες τη νύχτα χιόνισε μάνα μου μανούλα μου, και τα πουλιά μαρκώσαν τριαλαλαλα...

ΛΕΧΟΒΟ

Πουλάκι πήγε κι έκατσεστο Λέχοβο στη ράχηκι ούτε λαλούσε σαν πουλί.

Μοιρολογούσε κι έλεγεμ’ ανθρώπινη κουβέντα“καλά ‘σουν Λούκαμ’ στα βουνά”

Καλά ‘σουν Λούκαμ’στα βουνά και στα καστανοχώριααμάν τι γύρευες, τι χάλευες.

ΛΑΜΠΡΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Λαμπρή Ορθοδοξία, όμορφη πατρίδα μας αστείρευτες πηγές ζωής και χάριτος στα γάργαρα νερά, νερά σας ξεδιψάσαμε περήφανα τα μάτια μας εκλάψανε.

Θα τραγουδάμε με χαρά, με τη σημαία μας ψηλά που λεβεντιά κι αίμα μαρτύρων έχει κεντήσει σημαιοφόροι εμείς απλοί και με μια ζέστη στην ψυχή σ’ όλα τα πέρατα της γης να κυματίσει.

Πατέρων και ηρώων τ΄άγια τα μηνύματα απ’ τις πτυχές Σου στέλνεις με την αύρα σαν τ’ Άγια των Αγίων θε να τα κρατήσουμε μ’ ανείπωτη χαρά κι άσβεστη δάδα.

Με περηφάνεια περισσή που μεταγγίζει στην ψυχή θα διαλαλούμε σ’ όλους το «εν τούτο νίκα».Σημαιοφόροι εμείς απλοί, άγιο ατίμητο πανί σημαία του Χριστού και της Πατρίδας.

ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΓΜΑ

Εμείς δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε εμείς τη μνήμη σε θα σβήσουμε εμείς ποτέ σε θα δειλιάσουμε θα ‘ρθει η στιγμή που θα φωνάξουμε.

«Χιλιάδες (2) νεκροί αγαπημένοι αφήσαν το δώρο που η γη περιμένει να γράψει στον τάφο που ανθίζει εδώ,ετούτο το χώμα είναι πατρικό».

Όχι δεν πρόκειται να αφήσουμε τη Βόρειο Ήπειρο να σβήσουμε όχι ποτέ δεν θα δειλιάσουμε ήρθ’ η στιγμή που θα φωνάξουμε.

Χιλιάδες (2) νεκροί κοιμημένοιγια χάρη σου σβήσαν κι η θύμηση μένει να λέει Πως αλήθειας Ηπειρωτικό Ελλάδας κομμάτι είναι πατρικό.

ΛΕΥΤΕΡΟΙ

Μήνυμα αφήνουμε στου κόσμου τις στράτεςλεύτεροι λεύτεροι ουράνιοι διαβάτεςλεύτερους έταξε ο θεός τους ανθρώπουςλεύτεροι λεύτεροι σε αθάνατους τόπους.

Στο ψέμα του κόσμου,στο πείσμα του ανέμουτο πνεύμα σου στείλε,το πνεύμα Σου Θέ μου.Στο ψέμα του κόσμου,στο πείσμα του ανέμουελεύθεροι να μαστε, ελελεύθεροι Θέ μου.

Πνεύμα θεού του ουρανούσημάδικι είναι αδειανές οι φυλακές του άδη.Λεύτεροι τώρα από την πύλη οι δεσμότεςσπάσαν τα σίδερα,ανοόξαν οι πόρτες.

Στο ψέμα του κόσμου…

ΛΟΥΛΟΥΔΟΚΟΣΜΟΣ

Να ‘ταν ο κόσμος περβόλικαι εμείς αδελφωμένοι όλοισαν τα λουλούδια πλάι-πλάιο ένα τον άλλο ν’ αγαπάει.

Να μην υπάρχει περηφάνεια Τι μενεξέδες τι γεράνιασυντροφιασμένοι εχθροί και φίλοιπερικοκλάδες και τριφύλλι.

Να ‘ρθει μια αυγή να μας φωτίσειδίχως πολέμους δίχως μίση,να ‘ρθει μια μέρα να χαράξεικαι όλο τον κόσμο να αλλάξει.

Να μην υπάρχει περηφάνεια……

ΛΟΓΑΡΙΑΣΑΤΕ ΛΑΘΟΣ

Άσε πλέον φωνή μου, τον ανέμελο στίχοτο μεθύσι σου δέσε και τη φλόγα σου κράτα.Σφίξε τώρα ζευγάρια, την ηχώ με τον ήχοστρώσε στέρεο το βήμα, στράτα ίσια περπάτα.Μεγαλόφωνος ύμνος, στο φαρί του ας σε πάρειπου ζητά δεξιοσύνη και καλό χαλινάρι.

Κι ας μην πουν πως τραγούδι σαν κι αυτό δεν ταιριάζειΤέτοια σκοτεινή ώρα, που τα στήθια σου πνίγει.Λέω εκείνο που μένει και που μόνο θ’ αλλάξειστο καλύτερο πάντα σαν η αγκούσα θα φύγει.Γιατί αυτοί ’θε να φύγουν! Πες πως κιόλας κινάνε…Μα όλα τ’ άλλα θα μείνουν και δικά μας ’θε να ’ναι.

Όχι εσάς δε σας θέλει, τούτη η γη δε σας ξέρει!Όλα εδώ είναι δικά μας! Τι απ’ το κάθε λιθάρι.Απ’ το χώμα, απ’ το δέντρο, το νερό και τ’ αγέριτο κορμί μας μια στάλα, για να γίνει έχει πάρει.Η ψυχή μας επήρε, μια πνοή απ’ το καθένα.Όλα εδώ είναι δικά μας, μα για σας, όλα ξένα!

Λογαριάσατε λάθος, με το νου σας εμπόροιδε μετριέται πατρίδα, λευτεριά με τον πήχη!Κι αν μικρός είν’ ο τόπος και το θέλει και μπόρειτον ασήκωτο βράχο, να τον φάει με το νύχι.Τούτη η δίψα δε σβήνει, τούτη η μάχη δεν παύειχίλια χρόνια αν περάσουν, δεν πεθαίνουμε σκλάβοι.

ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ

Σ’ ένα Λούνα-πάρκ μια μέραμαζευτήκανε παιδιάάσπρα, κίτρινα και μαύρααπ’ της γης κάθε γωνιά.

Ειρήνη, αγάπη τραγουδούσαντα ματάκια όλα γελούσανκι οι καρδούλες πω, πω, πωσ’ ίδιο χτύπαγαν ρυθμό.Τικ, τακ, τικ, τακ, τικ.....

Μπαίναν στ’ αεροπλανάκιαστα τρενάκια τα γοργάτ’ άλογα καβαλίκευανκαι τραβούσαν μακριά.

Ειρήνη, αγάπη......

Μες το Λούνα-πάρκ μια μέρατης χαράς και ξεγνοιασιάςφόβο, πόλεμο και πείνατα ξεχάσανε μεμιάς.Ειρήνη, αγάπη.....

ΛΙΜΑΝΙ Συ, η ελπίδα της καρδιάς μου,το καταφύγιο και η χαρά,Θεέ μου.Συ το απάνεμο λιμάνι,το φως του ήλιου μες στη σκοτεινιά.

Μάθε με, Κύριε, ν’ αγαπώ τον εαυτό μου να ξεχνώ,μες στο λιμάνι Σου να ζωκαι νύχτα μέρα για Σε να τραγουδώ,Θεέ μου. Πως μακριά Σου η ζωή μουμοιάζει μ’ ανθό, που ζει χωρίς νερό και φως τώρα, Χριστέ, που Σε γνωρίζω,ζώντας στη γη πετώ στον ουρανό.

Μάθε με......

Πως η ψυχή δίχως Εσένα είναι καράβι δίχως οδηγό και πωςτώρα, Χριστέ, που Σε γνωρίζω,για τη δική Σου δόξα μόνο ζω.

ΛΥΣΤΡΑ

Μες των Λυστρών τη κακία και την ειδωλολατρείαστο σκοτάδι και στο χάος ένα φως έλαμπε φάρος.

Η φωνή του Αποστόλουστις καρδιά τους αντηχούσεκαι τα Λύστρα προσκαλούσετην αληθινή ζωή να βρουνστη κιβωτό.

Το σκοτάδι το λυκνό τυφλωμένοι απ’ το κακότην αλήθεια την ακούνε κάνανε τον Παύλο Θεό.

Λάβε πνεύμα φωτισμένοκαι ψυχή προς το Θεόο απόστολος μιλούσε για το δρόμο του Σταυρού,στην κιβωτό.

Αδελφοί ταύτα ποιείτεσωτηρία θε να βρείτεμε του Πνεύματος τη χάρηθα γευτείτε τη ζωή στην κιβωτό.

ΛΥΧΝΙΕΣ

Μες τη σκοτεινιά που έπεσε στη γη και στη χαρά θε να διώξει απ’ τη ψυχή σκεύος Χριστού θα γίνει η καρδιά,στη θλίψη τη βαριά, να φέρει τη χαρά,με “έλεον πίστεως” και με θείο φωςλυχνίες μας έταξ’ ο Χριστός.

Τι τρανή χαρά όταν νιάτα αγνάμε τη φλόγα που λάμπει στη ματιά,τα σκοτάδια νικούν και μπροστά προχωρούνπρος τ΄ ανέσπερο φως που λαχταρούν.

Σαν έρθει η νυχτιά κι απλωθεί παντού,τρέμουν ψυχές τα σκοτάδια του κακού με την αγάπη και την αρετήθα μείνει δυνατή λυχνία η ψυχή. Λάμψη θα δώσουνε μοναδικήπ’ αντλούμε μέσα απ’ την προσευχή.

Τι τρανή χαρά όταν νιάτα αγνά…

ΛΥΧΝΟΙ ΑΡΕΤΗΣ

Σε μαύρους δύσκολους καιρούςσυννεφιασμένους ουρανούςσε μπόρες άγριες, σκληρέςτρέμουν λυγίζουν οι καρδιές.

Χιλιάδες φώτα που ‘σβησανμέσα στη λύσσα του βοριάελπίδες που ναυάγησανψυχές που κλαίνε μυστικά.

Μη φοβηθείς τη νυχτιάκράτα το φως στη ματιάμες τους βοριάδες που τρέμουν τα φώταμη φοβηθείς, λύχνε αρετής.Βάλ’ αρετή στην καρδιάκι Ορθοδοξίας φωτιάμε θεοφόρο πνεύμα Πατέρωνν’ αγωνιστείς, λύχνε αρετής.

Από τον ήλιο της ζωήςπάρε το φως σου μην αργείςγίνε λυχνάρι αρετήςμια ηλιαχτίδα ροδαυγής.

Πάρε φωτιά Πεντηκοστήςκάψε τα πάθη της ψυχήςκι ως τα κατάβαθα του νουδώσε το φως του ουρανού.

Μη φοβηθείς τη νυχτιά.......

ΜΑΖΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ

Μαζί ξεκινήσαμ’ ατέλειωτο δρόμο-ω γεια χαρά-κρατώντας πιστό φυλαχτό μας το Νόμοβήμα γοργό κι ανοιχτή καρδιάπάμε μπροστά πριν μας βρει η βραδιά.

Και θα ‘ρθει απαλό και γαλήνιο σα χάδιστα ζώα, παιδιά, στα λουλούδια το βράδυθα κοιμηθούμε σαν τα πουλιάμες του Θεού την πλατιά αγκαλιά.

Στο δύσβατο δρόμο κινάμεενωμένες μ’ αγνές καρδιές,ψηλά ν’ ανεβούμε προςτις χιονισμένες βουνοκορφές.Κι είν’ η πορεία μας φωτεινήπρος την αστείρευτη την πηγήπου φως φωτίζει και μας πλημμυρίζεινου και ψυχή.

Νέφη μαρτύρων στο δρόμομας ρίχνουν φως λαμπερόψηλά στην κορφή με λαχτάραμας δείχνουν ένα Σταυρό.Μ’ αυτόν στον ώμο του ο Χριστόςτο δρόμο βάδισε ταπεινόςστα χνάρια Του όλοι της γηςΟδοιπόροι βαδίστε εμπρός!

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΕΙΤΗΝΟΠΟΙΟΙ

Πόνος,δάκρυ, παγωνιά της καρδιάς η θλίψη τόσηνύχτα έχει ξημερώσει στην ανθρώπινη καρδιά

Μόνη έμεινε η ψυχή ξέχασε να αγαπάει μέσα κι έξω πολεμάει κι η ειρήνη μόνο ευχή.

Υοί Θεού (3) οι ειρηνοποιοίμες την καρδιά η μονολόγιστη ευχήτα νέφη των μαρτύρων οδηγοίκι αν φυσούν (3) βοριάδες στις καρδιέςεμείς θα φέρουμε την άνοιξη σ’ αυτέςκαι θα κερδίσει ο Παράδρισοςψυχές.Ταπεινή, καρτερικοί,Πράοι, Αγνοί οι μαθητές Σουστον αγώνα μιμητές Σου στη ζωή Μαρτυρικοί.

Δίκαιοι, Αγωνιστέςασκητές Φιλαδελφείαςστη ζωή της Εκκλησίας πάντα Ομολογητές.

Υοί Θεού (3) οι ειρηνοποιοί…

ΜΑΚΕΔΌΝΕΣ

Μακεδόνες της πατρίδας μας ακοίμητοι φρουροί τού μυριάχτηδού της άστρου οι δημιουργοί φωτισμένοι εσείς δάσκαλοι και γενναίοι στρατηγοίηλιοκαμμένοι αγρότες καί θαλασσινοί.

Σέ πολέμους κάι σέ ειρήνη ανδρειωμένοι μαχητές στους σκληρούς κι αγνούς αγώνες πάντα νικητές στην καρδιά κρατήστε άσβηστο σάν φάρο κι οδηγό της λατρευτής Μακεδονίας μας τό φώς.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Ηρωισμός κι αγιοσύνη φώτισε κάθε σου γωνιάκαι τα παιδιά σου τ’ αναθρέψανη πίστη και η λευτεριά.Του έλληνα η πρώτη μάνα.Του Μέγα Αλέξανδρου η κυράτου Παύλου συ γλυκιά καμπάνα του Αιτωλού η λαλιά.

Κι αν έρθουνε βοριάδες χίλιοικι ορμήσουνε πάνω σου θεριάΜακεδονία μου Ελλάδα (δις)θα ’σαι για πάντα αληθινά.

Κι όσοι πολλοί σε αγαπούνε κι όση δική σου ειν’ η γενιάθα υψώσουμε καρδιά και σώμαστου επιβολέα τα πυρά.Ποτέ ποτέ να μην πατήσει εχθρός το χώμα το ιερό.Ποτέ ποτέ να μην συλλήψει εχθρός τον Άγιο Θησαυρό.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ

Μακεδονία ξακουστήτου Αλεξάνδρου η χώρα. (δις)Που έδιωξες τους βάρβαρουςκι ελεύθερη είσαι τώρα. (δις)

Ήσουν και θα ‘σαι ελληνικήΕλλήνων το καμάρι. (δις)Κι εμείς τα ελληνόπουλα σου πλέκουμε στεφάνι. (δις)

Το διαμαντένιο στέμμα σου,για βάλε στο κεφάλι,για να φανεί η δόξα σου,Μακεδονία πάλι.Οι Mακεδόνες δεν μπορούννα ζούνε σκλαβωμένοι. (δις)Όλα και αν τα χάσανεη λευτεριά τους μένει. (δις)

Μακεδονόπουλα μικράχορέψτε και χαρείτε. (δις)Προτού κι εσείς στα βάσανατου κόσμου τούτου μπείτε. (δις)

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Δεν θα τη πάρουνε ποτέτη γη των Μακεδόνωντη χώρα την Ελληνικήτο χάρμα των αιώνωντη γη που η Ελλάδα μαςτην είχε για καμάριδε θα πατήσει τύραννοςεχθρός δε θα τη πάρει!

Για την Μακεδονία μας,Ελλάδα μας γενναίασκληρά θα πολεμήσουμετον κάθε επιδρομέα.Στρατός, φτερά και ναυτικόκρατάν γερά τη λόγχη,για ν’ απαντήσουν στον εχθρό το τρίτομέγα “O X I” !

Τη χώρα των προγόνων μαςκανείς δε θα τη πάρειγιατί είναι πάντα ελληνικήτης μάνας της καμάρι.Δεν θα πατήσουνε ποτέτο χώμα που αιώνεςπότισαν για την Λευτεριάμε αίμα οι Μακεδόνες!

Για την Μακεδονία μας.....

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Τούτη την ώρα σε βροχή και σε μπόρατ’ Αλεξάνδρου τη χώρα τραγουδώτούτη την ώρα στ’ Αλεξάνδρου τη χώραμε παιάνες αρχίζουνε χορό.

Τ’ Αλεξάνδρου η φωνήστην Ευρώπη αντιλαλάεικαι φτάνει πέρα ως πέρα στης Ασίας τη γηΜακεδονια.

Η Ινδία κι αυτήτ’ όνομά σου τραγούδάεικι η Αλεξάνδρεια σου στέλνειτης Αιγύπτου ωδήΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Σάριζα ορθή κι ασπίδαπάντα γερή στέκειείν'ο λαός σου αυτός πουμόνος πιστός μένει.

Ευλόγησε Θεέ μου των Ελλήνων τούτη τη γη!Χαίρε του Παύλου δάδα συ της Ευρώπης αύρασυ το αλάτι των λαών!Χαίρε μαρτύρων χώμα συ των Ελλήνων χώραΧαίρε τη γη σου προσκυνώ!

Του Κυρίλλου η μορφήτου Μεθόδιου η λύρακαι δίνεις φώτα στους Σλάβουςδίνεις πνεύμα, ζωή.Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α.

Ορθοδόξων πηγή των μαρτύρων η πατρίδαποτίζεις μ’ αίμα το αίμα στη μικρή σου τη γη.Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α

Δρόμος μακρύς και στονώ μονο ο Σταυρός μένειείν’ ο λαός σου αυτός που μόνος πιστός μένει.

Ευλόγησε Θεέ μου.......

Δόλια σιγη και του βαρβάρου η οργη να σε αρπάξει και πάλι καρτερει.Μα όσο θα ζω το Θεό προσκυνώνα ’σαι ορθή στων βαρβάρων την ορμή

Δες ακρίτες βουνά αγναντεύουνε του Αιγαίουτην αντρειωμένη τουτη φοβερή του θωριά.Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α

Τα ποτάμια μ’ ορμήκατεβαίνοντας τα κάστρασου φέρνουν πίσω στη μνήμητων πολέμων ιαχή.Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α

Σάριζα ορθή......

Ευλόγησε Θεέ......

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Μακεδονία ξακουστή, ελληνική,λεβεντογέννα, φωτεινή, ηρωική,αντιλαλούν βουνά και κάμποι στα χωριά,μιλούν για αγώνες, περηφάνια, λευτεριά.

Μέσα στους τάφους των παιδιών σουαπ’ τα χρόνια τα παλιάκαι στις εικόνες των ναώνΒυζαντινά ψηφιδωτά.

Χτυπάει πάντα κι αναδεύει της Ελλάς η καρδιά κι οι μνήμες γίνονται ζωήκαι στη δική μας τη γενιά.

Βουλγαροκτόνος, Μεγαλέξανδρος, Φωκάς,Άγιος Δημήτρης, Κύριλλος, Παύλος Μελάς,στέκουν ψηλά, σαν ήρωες βυζαντινοίκαι μαρτυρούν μια γη αιώνια Ελληνική.

Χτυπάει πάντα κι αναδεύει…….

Μακεδονία ξακουστή, ελληνική……..

ΜΑΚΡΙΝΑ

Ως ανθούν τα ρόδα ως ανθούν τα κρίνακαι σκορπούν γύρω μύρο ευωδιαστό.Έτσι στη ζωή σου άνθισες Μακρίνακαι έδωσες την πίστη σου δώρο στο Χριστό.

Ω! Μακρίνα τρισένδοξη κόρη και αδελφήβοήθησε μας να φτάσουμε στην ίδια την κορφή.

Η ψυχή σου η αγία νυμφοστολισμένη γνώρισε τη δόξα της γης και τ’ ουρανού.Τ’ άγια σου τ’ αδέλφια φως στην οικουμένη και στο σπίτι σου όλο η χάρις του Θεού.

Ω! Μακρίνα τρισένδοξη κόρη.......

Τη σεμνή μορφή σου ανυμνούν οι αιώνεςτη μεγάλη δόξα σου κόρη ταπεινή.Έδειξες στον κόσμο τους ιερούς αγώνεςπως τους κάνουν πάντα μόνο οι χριστιανοί.

Ω! Μακρίνα μεγάλη κόρη.........

Ω! Μακρίνα τρισένδοξη κόρη.......

ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Στή Μακεδονία του παλιού καιρούγνώρισα τή μάνα τού Αλέξανδρου, μου 'στησε κουβέντα στίς έξοχες κι έκανε νυχτέρια μέ μάγισσες.

Αχ Μακεδονία χιλιόμορφη,γιατί κλαις καί λκόνεις σάν τό κερί "Εχω γιο μονάκριβο ή καψερή κι έχει φύγει γιά την Ανατολή

Τόν προσμένουν κίνδυνοι καί φωτιές,λόγια ανθρώπων μαύρα καί συμφορές,μοναχός τ' αντέχει καί τά περνά τελειωμό δέν έχουν τά βάσανα.

Στή Μακεδονία τού παλιού καιρού γνώρισα τή μάνα του Αλέξανδρου στό φεγγάρι ψάχνει γιά μάγισσεςστ' όνειρό της φέρνει τους "Ελληνες.

ΜΑΝΑ

Θεέ μου να κάμω σε Σέναθερμή προσευχή για τη μάνα.Θεέ μου η αγάπη Σου ας είν’πιο βαθιά, πιο γλυκιά για τη μάνα.Αλληλούια. (4)

Μέσα της κάμε ν’ απλώνεται πάνταη δική Σου γαλήνη,και στις πληγές της καρδιάς τηςη χάρη Σου βάλσαμο ας γίνει.Αλληλούια. (4)

Όλα μας τα ‘μαθες μάναγλυκύτατη ατίμητη μάνακαι με της πίστης μας τ’ άγιομας έθρεψες κι άφθαρτο μάνναΑλληλούια. (4)

Ένα κομμάτι χρυσάφιμας έκρυψες μέσα βαθιά μας,να μπουμπουκιάσουν οι ανθοί λαχταράςτου καλού στην καρδιά μας.Αλληλούια. (4)

Μάνα που πήρες απ’ όλα τα πλάσματα,ανώτερο θρόνο,άφθαρτη μένει κι ανέγγιχτηη δόξα σου μέσα στο χρόνο.Αλληλούια. (4)

Μες την αγκάλη σου, ω! θαύμακρατάς το Θεό μας Μητέρακι είσ’ απ' τη γη κι απ’ τους κόσμουςτων άστρων εσύ Πλατυτέρα.Αλληλούια. (4)

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Μαργαρίτα μου μικρήκαι του κήπου ζηλευτήάκουσε πού θα σοϋ πωτό μικρό μου μυστικό, (δις).

Χθες τό βράδυ ή μαμά άπ'τίς τρέλλες τίς πολλές κι'άπ'τις τόσες αγκαλιέςμου είπε πως όέν μ'άγαπακι1ή καρδούλα μου κτυπά (δις)·

Μέ άγαπα δέν μ'άγαπα(δίς) τώρα λίγο μ’ άγαπα ή μανούλα ή γλυκεία. Τώρα μ’ άγαπα πολύ ή μανούλα ή καλή

ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Στους δρόμους του κόσμου θερμούς Αποστόλους,έστειλαν να κηρύξουμε την Ανάσταση.Διωγμοί και φοβέρες σε δύσκολες μέρες, δύναμη τους γεμίσανε γλυκειά προσμονή.

Στις κατακόμβες και στα αμφιθέατρα, αγίοι μάρτυρες Χριστού εδόξασαν.

Το αίμα που χύσαν, την πίστη κρατήσαν να σβήσει το μίσος να λάμψει το φως,κι ελεύθεροι όλοι να ζούμε μ’ αγάπη που διά ενός Πατέρα σε τούτη τη γη.

Ράσα φουστανέλες κι αγώνας στα βουνά,χορός νεομαρτύρων , μέσα στη σκλαβιά.

Φωνή στα στήθια ακεραία η μάνα Ορθοδοξία,αναγεννιέται η λευτεριά μεσ’ απ’την Εκκλησιά. Στους δρόμους του κόσμου στους δύσκολους δρόμους,όσο θα ζω θα τραγουδώ την Ανάσταση.

ΜΑΡΤΥΡΙΚΈΣ

Μες της ζωής την ερημιά είναι μαρτύριο η μοναξιά μα υπάρχει αγώνας ιερός είναι ο δρόμος φωτεινός Εάν δεν ξέρεις που να πας αν ξέχασες να αγαπάςΘα είναι φάρος ο Χριστόςνα σ 'οδηγήσει προς το φως

Μαρτυρικές μες τη ζωή και δυνατές στις μιπόρες ενότητα και προσευχή στις δύσκολες τις ώρες

Η θλίψη αν σε κυνηγά ποτέ να μην δειλιάσεις θα 'ναι ο Χριστός εκεί κοντά θα σε βοηθάει από ψηλάκι ο χρόνος έτσι θα κυλά σαν θεϊκό τραγούδι ο κόσμος πως θα μοιάζει πια μ' ολάνθιστο λουλούδι

Μαρτυρικές μες τη ζωή

ΜΑθΗΤΗΣ

Στο ταξίδι της ζωής θύελλα ξεσπά στο πλοίο άγρια κύματα και κρύο και διλήμματα ψυχής Όσοι στο θυμό σιωπούν στη γαλήνη πάντα ζουν θέλουν να δικαιωθούν θεία δώρα θα δεχτούν.

ΠΡΑΟΤΗΣ είναι υπομονή, αγάπη, δύναμη και θάρροςαυτό σημαίνει να' σαι πράος και να' χεις την ψυχή αγνή

Με οδηγό μας τον Χριστό, σύντροφο τον Μωυσή δένουμε προς την κορφή ακλόνητοι και σταθεροί

ΠΡΑΟΤΗΣ είναι υπομονή…

ΜΑΥΡΑ ΤΑ ΚΥΜΜΑΤΑ

Μαύρα τα κύμματα λυσομανούνγύρω απ’ το βράχο που μας συγκρατείπάλη γιγάντια σαν τούτη άλληκανείς ποτέ δεν έχει ξαναδεί.

Οι καταιγίδες όταν ξεσπούν γερά θεμέλια μας συγκρατούν πάνω στον βράχο που ειν’ ο Χριστός είναι για μας ο Αρχηγός.

Το πρότυπό μας ειν’ ο Κύριός μας το βλέμμα μας ακοίμητο σ’ Αυτόν βράχος η πίστη μας αντριεύει και τις ψυχές δονεί των σταθερών.

ΜΑΧΗΤΕΣ

Μαχητές στη ζωή προχωρούμε πάντοτε μαζίκι η χαρά μες τη ψυχή μας μένει μαχητές.

Μαχητές στη ζωή την αγάπη φέρνουμε στη γη κι η χαρά μες τη ψυχή μας........

Μαχητές στη ζωή πολεμούμε όλοι με ψυχή κι η χαρά μες τη ψυχή μας........

ΜΕΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΕ

Εσύ ήσουνα που πήγες, κοντά στη Παναγιάτης είπες θα γεννήσει, τον γιο του Βασιλιά.Εσύ λευκό κρατούσες, κρίνο στην αγκαλιά Την αγνότητα να δείξεις, που έβλεπες μπροστά.

Μείνε μαζί μου άγγελεκαι στις χαρές και λύπες και ζέστανε μου της ψυχής τις παγωμένες νύχτες Έλα κοντά μου και δάνεισε τα λαμπερά φτερά σου, για να πετάξω πιο ψηλά, εκεί που είναι ο βασιλιάς σου.

Την ώρα που βαπτίστηκα, σε έστειλε ο Θεός μου.Τον λόγο σου του έδωσες, πως θα' σαι βοηθός μου,κι εγώ με την σειρά μου, βαθιά σ' ευχαριστώ.Κι ελπίζω να σε φτάσω, ψηλά στον ουρανό.

Μείνε μαζί μου… _

ΜΕ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΦΛΟΓΑ

Με καρδιά και με φλόγα θερμήπου στα στήθη ανάβει φωτιές,ξεκινήσαμε αυτό το πρωίγια ψηλές χιονισμένες κορφές.

Ναι εκεί, ναι εκεί (δις)λάβαρο θριάμβου θα στηθεί,στου Βοριά την αντάραδε θα σπάσει και δε θα σχιστεί.

Από κάτω μας τάζουν χαρέςπου ‘χουν λάμψη μας λένε τρανήμα οι γεμάτες με νιάτα ψυχέςδεν λυγούν στης ψευτιάς τη φωνή.

Κει ψηλά, κει ψηλά (δις)ύμνοι θα αντηχήσουν κι ωσαννάστο μεγάλο Πατέραπου με βλέμμα στοργής μας κοιτά.

Μπρος παιδιά κι οδηγός στο στρατίτου αγώνα μας είν’ ο Χριστόςνικητές σαν θα φτάσουμε κειη Ελλάδα θ’ αστράψει στο φως.

Ναι εκεί, ναι εκεί.....

ΜΈΛΗ ΤΊΜΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΊΑ ΣΟΥ

Φίλε μου δες τα περιστέριαψηλά ελεύθερα πετούνκράτα γερά τα δυο μου χέριαν’ ανεβούμε μαζί στους ουρανούς.

Δες μακριά μες τους αιώνεςαίμα, θυσία, προσφοράτίμιους ιδρώτες και αγώνεςπαραδείγματ’ αγίων ζωντανά.

Μέλη της εκκλησίαςουράνιοι πρεσβευτέςθα ‘μαστε των αγίωνοι τίμιοι μιμητές.

Μέλη της εκκλησίαςτίμιοι αγωνιστέςπάντα θα προχωρούμεστις ουράνιες κορυφές.

Μην ξεκοπείς από το δέντροΆραγε τι να καρτερείςτάχα χαρά κι ελευθερία;Ευτυχία σε τούτα δε θα βρεις!

Μη σε γελά ό,τι χρυσίζειδεν είν’ αυτός ο θησαυρόςψάξε βαθειά μες στη ψυχή σουμόνο τότε θα δεις είν’ ο Χριστός.

Μέλη της εκκλησίας……

ΜΕ ΠΙΣΤΗ, ΑΓΑΠΗ, ΧΑΡΑ [ΟΙ ΚΛΑΡΕΣ]

Με πίστη, αγάπη, χαρά τα ωραία της νιότης μας χρόνιαπερνούμε εμείς φιλικά,σαν αδέλφια αληθινά

Η μία για όλες μοχθείκι όλες πάλι μοχθούμε για τη μία οι κλάρες δεν σπάζουν ποτέ (τρις)σαν ειν’ όλες μαζί και όχι μία-μία. (δις)

Εμπρός να κινήσουμε παιδιά,να ριχτούμε ξανά στον αγώνα,που δίνει ζωή και φτερά,για ν’ ανεβούμε πιο ψηλά.

ΜΕΛΩΔΟΙ

Μελωδοί της αιωνίας χαράς ψαλμωδοί του γλυκού ερχομού του Χριστούστη ψυχή μας πλησιάζεικαι το Θείο Του Φως σαν αστέρας μας φωτίζει πολικός.

Αιναιτός εις αιώνας αιώνων Αυτός,Αρχηγός της ζωής μας ο μόνος σκοπόςστην αγκαλιά του αδέλφια όλοι πια βρεθούμεπως ποθούμε συντροφιά.

Μια καρδιά έχουμ’ όλοι μια ελπίδα γλυκιάκαρτερούμε την ώρα που θα ‘ρθει ξανάνα μας χαρίσει αιώνια χαρά που μοναχ’ Αυτός χαρίζει στην καρδιά.

Μελωδία Θεία ηχεί μια γλυκιά νοσταλγία,βαθιά στη ψυχή, μελωδία μιας Θείας Πνοής μελωδία μιας νέας ζωής ιδανικής.

ΜΕ ΠΑΛΜΟ [ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ]

Με παλμό και φλόγα ξεκινάμενα σκορπίσουμε το φως παντούμέχρι του κόσμου την άκρη θα πάμεγια την αγάπη και τη δόξα του Χριστού.

Θέλουμε να λάμψει η αλήθειασ’ όλες τις ανθρώπινες καρδιέςπου με λαχτάρα φωνάζουν βοήθειανα λυτρωθούν, να γίνουν καθαρές.

Συνεργοί των ιεραποστόλωνθέλουμε να γίνουμε κι εμείςκαι τα βήματα των αποστόλωνν’ ακολουθήσουμ’ ως τα πέρατα της γης.

Αδέλφια κίτρινα, λευκά και μαύρατα χέρια δώστε, ενώστε τα σφιχτάη αγάπη που γίνεται λάβαθα μας ενώσει στο Χριστό κοντά.

ΜΕ ΠΟΘΟΥΣ ΘΕΙΟΥΣ

Με πόθους θείους μέσα στη ψυχή μαςκινήσαμε ψηλά για ν’ ανεβούμςκαι την χαρά που τόσο λαχταρούμενα νιώσουμε βαθειά μες την καρδιάμας.

Ελάτε να σκορπίσουμε το φως όλοι ελάτεπάντα στραμμένοι με το βλέμμα στο Χριστόόμορφοι κόσμοι, θρίαμβο γεμάτοιστην νέα κτίση προσκαλούν κάθε πιστοί.

Μέσα στις θύελλες και μες τις μπόρες πάντοτε δυνατές θε να σταθούμεαθάνατες χαρές για να γευθούμεςεδώ στη γη κι εκεί στον ουρανό.

Ελάτε να σκορπίσουμε…

ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΒΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Μέσα μας βαθιά για σέναμια λαχτάρα πάντα ζειτην πατρίδα συμβολίζειςκαι την λευτεριά μαζί.

Γαλανόλευκη η θωριά σου και φαντάζεις μες το νουσαν το κύμα σαν το γέλιοτου πελάου και του ουρανού. (δις)

Της τιμής και της ανδρείαςείσαι αστείρευτη πηγήτου λευκού σταυρού σου η χάριςδυναμώνει κι ευλογεί.

Κι όσο πέφτουνε για σένασπώντας σίδερα βαριάξεψυχούν και τραγουδούνεχαίρ’ ω χαίρε λευτεριά. (δις

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

Πίσω απ’ τις ντάπιες και τα κάστρα τουκρατάει το Μεσολόγγι.Χιλιάδες ματωμένα φλάμπουραάνδρες, γυναίκες και παιδιά.

Και τραγουδούν την λευτεριά,στα πέρατα του κόσμου. (δις)Κορίτσια του Μεσολογγίου, τ’ ηρωικά κορμιά τουςραντίστε τα με τριαντάφυλλο νερό. (δις)

ΜΕΣ ΣΤΗΣ ΖΩΗΣ Τ’ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ

Μες στης ζωής τ’ ακρογιάλιτου μόχθου και της δουλειάςστέκει ο Χριστός και απλώνειτο θείο χέρι σε μας.

Δεύτε οπίσω μου πάντες,ποιήσω υμάς αλιείςχίλιες ψυχές μας προσμένουν στο πέλαγος της ζωής.

Κι είν’ η ψυχή μας πόθους γεμάτη, την πρόσκληση Σου ν’ ακολουθήσουμε,κάθε δικό μας κι αγαπητό μαςγια χάρη Σου μακριά ν’ αφήσουμε.

Εμπρός, με δίχτυα ας ριχτούμε σαν φως και άλας της γης,και ο χριστός θα ευλογήσειτο έργο μας, αλιείς.

ΜΕΣΑ_ΣΤΗ_ΒΟΗ_ΚΑΙ

ΣΤΗΝ_ΑΝΕΜΟΖΑΛΗ

Μέσα στή βοή καί στην άνεμοζάλη

ΜΕΣ ΤΗ ΝΥΧΤΙΑ

Μες την νυχτιά ποθεί η ψυχή μαςτον ύμνο της να τραγουδήσεικαι ευλαβικά να σ' ανυμνήσει τρισδοξασμένε Λυτρωτή μας.

Όλη τη μέρα τ’ αγαθά Σουμ' απλοχεριά μας τα σκορπούσεςκαι στοργικά αφορμή ζητούσεςνα ευεργετήσεις τα παιδιά Σου.

Οι πόθοι μας θα ‘ναι δικοί Σουκαι μέσ’ τον ύπνο μας ακόμακι αν μας ξυπνήσει η προσταγή Σουμε της αυγής το απαλό χρώμα.

Και τώρα έλα στις σκηνές μαςαγγελική φρουρά να στήσειςκαι με την άγια σου την χάρη Πατέρα να μας ευλογήσεις.

ΜΕΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Μες του Αιγαίου πρόλαβε να δειςμες του Αιγαίου Αιγαίου τα νησιά,Α, μες του Αιγαίου τα νησιά αγγέλοι φτερουγίζουν.

Και μέσα στιο φτε- βοήθα Παναγιά μου,και μέσα στο φτε στο φτερούγισμα,Α και μέσα στο φτερούγισμα,τριαντάφυλλα σκορπίζουν.

Αιγαίο μου γαλήνε βόηθα Παναγιά μουΑιγαίο μου γαλήνε αχ γαλήνεψε.Α, Αιγαίο μου γαλήνεψε τα γαλανά νερά σου.

Να ‘ρθουνε τα παι – πρόβαλε να δεις,να ‘ρθουνε τα παι τα παιδάκια σου,Α, να ‘ρθουνε τα παιδάκια σου,στα ποθητά νησιά σου.

Ροδόσταμο να- πρόβαλ’ άστρι μου,ροδόσταμο να αχ να γίνουνε Α, ροδόσταμο να γίνουνε Αιγαίο τα νερά σου.

ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Δειλά σαν προβάλλει το λυκαυγέςενός Γαλιλαίου ακούς τη φωνή«ουκ είδα τον άνθρωπο τούτο φησί»κι ευθέως αλέκτωρ λαλεί.Μα τούτο το λάλημα Δε φέρνει το φως.

Παγώνει το βλέμμα καθώς τον θωρεί«μαζί Óõ θα μείνω ως το τέλος ραββίξεχάστηκε ο λόγος απ’ το μαθητήπικρά κλαίει τώρα θλιμμένη ψυχή.

Δάκρυα μετανοίας στα μάτια κυλούν «έλεον ειρήνης» από Σένα ζητούν Λύτρωση βρίσκει του αλιέως η καρδιάδιάκονος θείας αγάπης κληθείς,ζώσης μετανοίας απόστολοι κι εμείς.

Σα στέφει τα μάτια εκεί στο Σταυρό«ο πάντων αθώος εν μέσω ληστών»την ύστατη ώρα σεισμός στην ψυχήο ένας ληστής προσδοκεί να βρεθείμαζί Σου Χριστέ στην αιώνια γη.

Δάκρυα μετανοίας στα μάτια κυλούν «έλεον ειρήνης» από Σένα ζητούν «Μνήσθητι Κύριε και ημών των βροτώνμετανοούντα δέχου ημάς»στη Βασιλεία των Ουρανών.

ΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Με τα πρώτα λουλούδια,με την πρώτη ευωδιά της Παρθένου τραγούδια αντηχούν στην καρδιά.

Το ναό της στολίστε μ’ άνθη και μυρωδιέςστη Μητέρα χαρίστε τις αγνές καρδιές.

Τα Παρθένα της κάλλη ποιος να υμνήσει μπορεί και ποια γλώσσα να ψάλλειτη μορφή την ιερή.

Και το ρόδο που δίνει τη γλυκιά του ευωδιάμας μιλάει για κείνη,την αγνή της καρδιά.

Έλα δώσε στα στήθια που σε υμνούν ταπεινάτη θερμή σου βοήθεια στης ζωής τα δεινά.

Κι όταν όλα τα χρόνια με φυλάξεις αγνότη ζωή την αιώνια θα ‘χω στον Ουρανό.

ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΝΟΣ

Με το κράνος βαρύ στο κεφάλι,με τη λόγχη σε χέρι θαρσύστη φωτιά, στο βουνό, στο λαγκάδιτην πατρίδα φυλάττω. Τις ει;

Ουρανός γαλανός από πάνω.Τρέμει η πούλια στο πλάι χρυσή.Σύντροφός μου τ’ αηδόνι το πλάνοτραγουδάει μαζί μου. Τις ει;

Το χειμώνα τα έλατα γέρνουν.Πέφτει χιόνι, βροχή περισσή.Τρικυμίες, σκοτάδια με δέρνουν,την πατρίδα φυλάττω. Τις ει;

Μόνο όταν διαβαίνουν εμπρός μου μελωδίες, λαμπάδες, πυρσοί,σταυρωμένος περνάει ο Χριστός μου,τότε μόνο δεν λέω τις ει;

ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΟ ΠΛΑΪ

Με το Χριστό στο πλάι, στη βροχή χαμογελώ,μπορώ και τραγουδώ.Με το Χριστό στο πλάι, στη βροχή χαμογελώ,βαδίζω προς τον ουρανό.

Προς τον ουρανό (2)με το Χριστό στο πλάι, στη βροχή χαμογελώ,βαδίζω προς τον ουρανό.

Με το Χριστό στο πλάι,δε φοβάμαι τον εχθρό [2]έχω άγγελο πιστό.Με το Χριστό στο πλάι, δε φοβάμαι τον εχθρόβαδίζω προς τον ουρανό.

Προς τον ουρανό (2) με το Χριστό στο πλάι, δε φοβάμαι τον εχθρό,βαδίζω προς τον ουρανό.

ΜΗ ΦΟΒΟΥ ΜΟΝΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕ

Μέσα στη δίνη του καιρού αν βρεθείςστην καταχνιά, στην ερημιά,κράτα τα μάτια ανοιχτά της ψυχήςκοίτα να μη φοβηθείς.

Κι αν στην αντάρα τ’ ανέμου βρεθείςμες στο χαμό, στο χαλασμό,κλείσε τ’ αυτιά στη βοή της βροχήςκοίτα να μη φοβηθείς.

Μη φοβού, μόνον πίστευεκι ο ουρανός σου μιλά.Μη φοβού, μόνον πίστευεκι ο Θεός σε κρατά.

Κι όταν στου κόσμου το καμίνι ριχτείςμες στη φωτιά, μες στην ψευτιά,σκέψου πως έχεις το Θεό να πιαστείςκοίτα να μη φοβηθείς.

Κι αν μες στα φώτα της ύλης χαθείςμη θαμπωθείς, μην πλανευτείς,σκέψου πως έχεις το Θεό να πιαστείςκοίτα να μη φοβηθείς.

Μη φοβού...

ΜΗΛΟ ΜΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Μήλο μου κόκκινο ρόϊδο βαμμένο (δις)γιατί μι μάρανες τον πικραμένο. (δις)

Πααίνω κι έρχομαι και δε σε βρίσκω, (δις)βρίσκω την πόρτα σου μανταλωμένη. (δις)

Τα παραθύρια σου φεγγοβολάνε (δις)ρωτάω το μάνταλο που είναι η κυρά σου. (δις)

Κυρά μ’ δεν είν’ εδώ πάει στη βρύση,(δις)πάει να πιει νερό και να γιομίσει. (δις)

ΜΗΝΥΜΑ

Μήνυμα αφήνουμε στου κόσμου τις στράτες, λεύτεροι, λεύτεροι, ουράνιοι διαβάτες λεύτερους έταξε ο θεός τους ανθρώπους λεύτεροι, λεύτεροι σ' αθάνατους τόπους.

ΣΤΟ ψέμα του κόσμου, στο πείσμα τ' ανέμου το πνεύμα Σου στείλε, το πνεύμα Σου, θεέ μου Στο ψέμα του κόσμου, στο πείσμα τ' ανέμου ελεύθεροι να’μαοτε, ελεύθεροι, θεέ μου.

Στο ψέμα του κόσμου, στο πείσμα τ' ανέμου το πνεύμα Σου στείλε, το πνεύμα Σου, θεέ μου Στο ψέμα του κόσμου, στο πείσμα τ' ανέμου ελεύθεροι να’μαοτε, ελεύθεροι, θεέ μου.

Ελεύθεροι να’μαοτε, ελεύθεροι, θεέ μου, ελεύθεοοι. ελεύθεροι, ελεύθεροι, θεέ μου.

ΜΗΤΕΡΑ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΗ

Μητέρα μεγαλόψυχη, στον πόνο και στη δόξα.Κι αν στο κρυφό μυστήριο, ζουν πάντα τα παιδιά σουμε λογισμό και μ’ όνειρο τι χάρη έχουν τα μάτια.

Τα μάτια τούτα να σ’ ιδούν, μες το πανέρμο δάσος.Που ξάφνου σου τριγύρισε, τα αθάνατα ποδάρια.Κύττα με φύλλα της Λαμπρής με φύλλα του Βαιώνε,το θεϊκό σου πάτημα δεν άκουσα δεν είδα.

Ατάραχη σαν ουρανός, μ’ όλα τα κάλλη πώχει.Που μέρη τόσα φαίνονται και μέρη ΄ναι κρυμμένα.Αλλά θεά δεν ημπορώ ν’ ακούσω τη φωνή σου.

Αλλά θεά δεν ημπορώ ν’ ακούσω τη φωνή σουκι ευθύς εγώ τ’ Ελληνικού κόσμου να τη χαρίσω,δόξα ‘χ η μαύρη πέτρα του και το ξερό χορτάρι.

Μητέρα μεγαλόψυχη, στον πόνο και στη δόξα.

ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΦΩΣ

Γιά παντοτινά, θάλασσες βουνά κι ό,τι αγαπώ μέσα μου κρατώ. Τίς ακρογιαλιές σάν τις αγκαλιές μιά Ελλάδα φώς, πέτρα κι ουρανός.

΄Ολοι οι καιροί σκύβουν πάνω άπό τόν Παρθενοναμες τους αιώνες τά μάρμαρα ακόμα σκοπούς τραγουδούν Πάνω στην Κύπρο μέ δυόσμο μυρίζει τό χώμα καί στίς Κυκλάδες μέ χρώματα άσπρα καί ήλιο μεθοΰν.

Βράχοι καί σπηλιές, σπίτια μέ αυλές φύλλα καί νερά, λόγια καθαρά. Κόσμος τρυφερός, μέγας καί μικρόςμιά Ελλάδα φώς, πέτρα κι ουρανός.

΄Ολοι οι καιροί σκύβουν…

Η πατρίδα αυτή μήτρα ποιητή λύρα τραγουδιού κι αλμυρού φιλιού κέντημα χρυσό πάνω σέ κισσό μιά Ελλάδα φώς, πέτρα κι ουρανός.

΄Ολοι οι καιροί σκύβουν…

ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ

Χωρίς το Θεό κάτι λείπει στη γη μαςτα μίση, οι διχόνοιες, διχάζουν και θάβουντα όνειρα μέσα βαθιά στη ψυχή μας,κοντά Του ελάτε, ελπίδα για να ‘βρουν.

Μια καρδιά, ενωμένοι, φωτιά,τ’ όνομά Του μας δένει σφιχτά,κι ο αγώνας αρχίζειμ’ αγάπη κι ομόνοια να χτίζει.

Τον άλλο ας δούμε, με πίστη αδελφό μαςτα χέρια ας δώσουμ’ ας γίνουμε φίλοι,εν Σώμα, μ’ Εκείνον ξανά Αρχηγό μαςσυμμέτοχοι όλοι στο ίδιο Ποτήρι.

Μια καρδιά........

Για να 'ρθει η χαρά του Θεού στη ζωή μαςαγέρι δροσόπνοο, γλυκιά ευωχία,Αυτόν ας υμνούμε στην κάθε πνοή μαςτην πλήρη αγάπη και τέλεια αρμονία.

Μια καρδιά.......

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΣΣΑ

Σέρνει το βήμα ο λογισμός και ταξιδεύειπίσω στης Ιωνίας τη μητέρα γη.Του πελάγου οι φωνές πλημμυρίζουν τις θύμησεςγυρνά και ανασαίνει της μνήμης την πνοή.

Μαύρο φορά μαντήλι, το πένθος της κρατεί,της Μικρασίας μάνα, τα\ Ομήρου εγγονή.Και ο βουβός λυγμός της, τροπάρι στο Θεό,σύμβολο της θυσίας, του πόνου θυμιατόΤου Αιγαίου ο αγέρας χαϊδεύει τις παρειές,λιγοθυμιά σκορπάει στις νηφούσες καρδιές.Κι εκείνη όλο ελπίζει κι όλο μονολογεί,της Μικρασίας κόρη, στη γη της να ταφεί.

Στο βλέμμα της συγνώμη, στο ύφος αρχοντιά.Της προσφυγιάς ο δρόμος ορφάνια, σκοτεινά….Εξόριστη απ’ τη γη της, στον κήπο γιασεμιάκι η δάφνη να προσμένει την ίδια την κυρά.

Η πόρτα η σκαλισμένη, που παίζαν τα παιδιά,των σοκακιών η στράτα την είδε στα λευκά.Της εκκλησίας σημάδι καμπάνα η βουβήμα πιο πικρή η λήθη, του Ελληνισμού η σιωπή.

ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ

Μικρό παιδί απ’ την Αυλώναποιον καρτερούν το δειλινόστη φυλακή ειν’ ο πατέρας γιατί είχε πάνω του Σταυρό. (2)

Μικρό παιδί του Αργυροκάστρουτα βράδια γιατί να σιγοκλαίςειν’ ο πατέρας μου εξορίαγιατί ‘πε ότι έιμαστε Έλληνες.

Της Κορυτσάς μικρό παιδί τ’ απόβραδο ποιον καρτερούν είναι ο πατέρας μου εξορίαειν’ ο πατέρας μου φυγάς.

ΜΙΣΕΥΩ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ

Μισεύω και τα μάτια μουδακρύζουν λυπημένα. (δις)Αχ πατρίδα μου γλυκιά,δακρύζουν λυπημένα.Αχ πατρίδα μου γλυκιά,πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.

Στην ξενιτιά με στεναγμούς,βραδιάζει, ξημερώνει. (δις)Κι’ ο πόνος της καρδούλας μουτρανεύει δε μερώνει. (δις)

Θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ,ώσπου να ξεψυχήσω, (δις)Αχ πατρίδα μου γλυκιά,ώσπου να ξεψυχήσω.Αχ πατρίδα μου γλυκιάπόσο σ’ αγαπώ βαθιά.

Έχετε γεια ψηλά βουνάκαι κάμποι με τα δάση. (δις)Αχ πατρίδα μου γλυκιά,και κάμποι με τα δάση.Αχ πατρίδα μου γλυκιά,πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.

Βρυσούλες με κρύα νεράκαι κάμποι ανθισμένοι. (δις)

Αχ πατρίδα μου γλυκιάκαι κάμποι ανθισμένοι.Αχ πατρίδα μου γλυκιάπόσο σ’ αγαπώ βαθιά.

ΜΝΗΜΟΝΕΣ

Στα μονοπάτια της ζωήςπερπατώ κι αναρωτιέμαι. . .Μύριες φωνές με κυνηγούν με πλανεύουν, με φοβίζουν.

Σαστισμένος γύρω μουβλέπω τους ανθρώπουςνα ζητούνε στήριγμα σε χαμένους δρόμους.

Κι άξαφνα θύμησες παλιέςμέσα στην ψυχή ξυπνάνεγια πίστη, αγάπη, λεβεντιά,για ιδανικά μιλάνε.

Λεωνίδας, Διγενής,μάνα Φιλοθέη,άγιοι και μάρτυρες,ήρωες γενναίοι.

Στα μονοπάτια της ζωήςπερπατώ και τώρα ξέρω,μνήμες που ζούνε μέσα μου μες τον κόσμο μας θα φέρω.

Λεωνίδας, Διγενής. . . .

ΜΟΣΧΟΒΟΛΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ

Μοσχοβολά στην εξοχήθυμάρι και λουλούδιλάμπει στα μέτωπα η χαράκαι μέρα νύχτα αντιλαλείχαρούμενο τραγούδι. (δις)

Ανατολές γεμάτες φως γαληνεμένα βράδια,κι ώρες γλυκές της προσευχήςσαν πέφτουν γύρω της νύκτιάςτα σιωπηλά σκοτάδια. (δις)

Με μια ψυχή και μια καρδιάσαν τα παλιά τα χρόνιαμε της αγάπης τη φωτιάθα κάνουμ’ έργο λυτρωμούπου θα κρατήσει αιώνια. (δις)

Οι δρόμοι εμπρός μας ανοικτοίγια λόγο και για δράσηκι η νιότη μας ανθίζονταςστην άγια χάρη του Θεούποτέ δεν θα περάσει. (δις)

Γ.ΒΕΡΙΤΗΣ

ΜΠΟΡΩ

Σ’ έναν κόσμο που θέλει όπως θέλει να ζειπου πιο πέρα δε βλέπει κι ούτε θέλει να δεισ’ έναν κόσμο που μόνο το «θέλω» μετράκι επιτρέπονται όλα απλά.

Μπορώ, στο φως να μένω τυφλόςνα πάω όπου με πάει ο συρμός.Μπορώ, μέσα στα τείχη που ορθώνωνα είμαι νούμερο μόνο, βουβός αριθμός.

Μπορώ, η αλήθεια να ’μαι εγώνα έχω το «εγώ» μου Θεό.Μπορώ, για το δικό μου το «θέλω»να ξεπουλάω το φίλο και τον αδελφό.

Σ’ έναν κόσμο...

Ζητώ, μια θέση στον ουρανόστη μόνη αλήθεια να προχωρώ.Ζητώ, ν’ ανέβω λίγο πιο πάνωκαι επανάσταση κάνω στο ίδιο το «εγώ».

Ζητώ, στην ύλη ν’ αντισταθώστο λάγνο ψέμα να μη χαθώ.Ζητώ, να πάω κόντρα στο ρεύμακι εκεί στου χρόνου το τέρμα ν’ αναστηθώ.

Σ’ έναν κόσμο που θέλει όπως θέλει να ζειπου πιο πέρα δε βλέπει κι ούτε θέλει να δεισ’ έναν κόσμο που μόνο το «θέλω» μετράνα ’μαι Θεέ μου σ’ Εσένα κοντά.

ΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Τ’ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ

Μπρος της ζωής τ’ ακρογιάλιτου μόχθου και της δουλειάςστέκει ο Χριστός και απλώνειτο θείο χέρι σε μας.

Δεύτε οπίσω μου πάντες,ποιήσω υμάς αλιείςχίλιες ψυχές σας προσμένουν στο πέλαγος της ζωής.

Κι είν’ η ψυχή μας πόθους γεμάτη, την πρόσκληση Σου ν’ ακολουθήσουμε,κάθε δικό μας κι αγαπητό μαςγια χάρη Σου μακριά ν’ αφήσουμε.

Με δίχτυα εμπρός ας ριχτούμε σαν φως και άλας της γης,και ο χριστός θα ευλογήσειτο έργο μας, αλιείς.

ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ

Βαρύς ουρανός και πέφτει η νυχτιάστα πάθη Σου Κύριε θα ‘μαι κοντά.Ο ήλιος ψηλά, ψηλά κι ο Σταυρόςκαι ψάλω Σοι ευλογητός ο θεός.

Το έν φρονούντες σύμψυχεςοι Μυροφόρες.

Σαν φύγει ο λαός και γίνει η ταφήμε μύρο και λούλουδα θα ‘μαι εκεί.Τριγύρω ερημιά δειλιάζουν ψυχέςσυγχώρησε Κύριε τους Σους μαθητές.

Το έν φρονούντες.........

Ο τάφος κενός αγγέλου θωριάτο μήνυμα θέλει να φτάσω μακριά.Ανέστη Χριστός και Κύριος ημώνκαι ψάλλουν το χαίρε αγγέλοι ουρανών.

Μη φοβείσθε, Κύριος ει μεθ’ ημών!

ΝΑΠΟΛΙΤΑΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Μες τα κύματα ταξίδευα στου Αιγαίου τ’ άσπρα κύματακει π’ ενώνονται τα σύννεφαμε του Αιγαίου τον αφρό.

Με τη βάρκα μου ξεκίνησα να μετρήσω στ’ ακροπέλαγακει που χάνονται στα κύματα της Ελλάδος τα νησιά.

Τρα λα λα λα με τ’ ανέμου τα φυσήματα καν’ η θάλασσα κεντήματαώρα καλή σου τραγουδά.Τρα λα λα λα με του ήλιου τα μηνύματα και των γλάρων παιχνιδίσματαχαιρετίζω τα νησιά.

Και Σύρο, Τήνο, Μήλο, Μύκονο γυρνώ και Σαντορίνη, Σίφνο, Σίκινόστην όμορφη τη Κω Έχω το ζέφυρ’ οδηγό μπρος το Ιόνιο θα βρω βίρα πλώρη για Σαρωνικό.

Τη Σύμη, Σκιάθο, Πάτμο, Σκόπελο περνώμα το ταξίδι αυτό δεν έχει τελειωμόνα συνεχίσω δεν μπορώ και σταματώπάω να φύγω και ζητώ να ξαναρθώ,να ξαναρθώ, να ξαναρθώ, να ξαναρθώ .

ΝΑΥΣ

Σε μια θάλασσα που τη χτυπούσε ο βοριάςκύματα βροντές λυσσομανούσαν.Χύθηκε ένα φως χρυσής Ανατολήςνα διαλύσει το σκοτάδι που όλοι ζούσαν.

Άνθρωποι Θεού απ’ τα πέρατα της γης,φωτισμένοι απ’ του Χριστού τη Θεία χάρη.Σ’ ένα νέο καράβι με την πατρική ευχή,την ειρήνη να σκορπίσουν και την αγάπη.

Ναυς κιβωτός σωτηρίας.Ναυς με ανθρώπους Θεού.Ναυς με ουράνια πορείαστις ορθάνοιχτες αγκάλες του Χριστού.

Μιμητές Χριστού εις τη «Ναυς» τη νοητή,τα βήματα Αυτού ακολουθούμε,κι αν δάκρυα ποτέ στα μάτια μας θα ’ρθούνεμε το λόγο του αδελφού μας θε να σβηστούνε.

Και ως πρότυπα θα ’χουμε μες τη ζωήΧρυσόστομο τον Άγιο Ιωάννη,Βασίλειο το Μέγα Ουρανοφάντορα,και Γρηγόριο το Θεολόγο και Ιεράρχη.

Ναυς κιβωτός σωτηρίας...

ΝΙΚΑ ΕΝ ΤΩ ΑΓΑΘΩ ΤΟ ΚΑΚΟ Ν»

Πες μου αν ξέρεις πως μπορώνα το νικήσω το κακό,είν’ ο εχθρός μου πονηρόςδεν είμαι τόσος δυνατός,τα όπλα του είν’ δολεράκαι μου πληγώνουν την καρδιά.

Σαν πολεμάς με τον εχθρόόπλο μην έχεις το κακό,πάρε για όπλο το καλόνίκα αυτό εν αγαθώ,δικά σου όπλα να ν’ αυτάαλήθεια, φως, αγνή καρδιά.

Είμαι μικρός για να μπορώνα πολεμώ και να νικώ.Κράτα το χέρι Του σφιχτάαντί για σένα να νικά,αν είσαι στο Χριστό κοντάαντί για σένα θα νικά.

Σαν πολεμάς με τον εχθρό…….

Πως είσαι τόσο φωτεινόςΆνθρωπος είσαι ή Θεός;Είμαι κοντά σου απ’ τη στιγμήΠου σ’ έστειλε ο Θεός στη γη.

ΝΙΑΤΑ ΗΡΩΙΚΑ

Οι κορφές σε καλούν, πέτα ψηλά.Τα ψηλώματα σε καρτερούν, πέτα ψηλά.

Τρέξε ανέβα στο βουνό και θα δεις το Λατρευτό,σε προσμένει από παλιά να σου δώσει τη χαρά,μην αργείς πέτα ψηλά.

Είναι τ’ όνειρο ακριβό της ψηλής κορφής,είν’ μακριά το ιδανικό θα ανεβείς.

Νιάτα ηρωικά στο Χριστό κοντάσεις υψώνετε σημαίες κι αγκαλιάζετε ιδέεςσεις ανάβετε πυρσούςσε βωμούς σβηστούς.

Νιάτα ηρωικά στο Χριστό......

Τρέξε ανέβα στο βουνό.....

ΝΙΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Νιάτα του Χριστού ανδρειωμέναμε φλόγα με πίστη και ορμήπυκνώσατε τις φάλαγγες μαςόλοι εμπρός για μια καινούργια ζωή.

Προχωρείτε, προχωρείτεστο πλάι μας στέκει ο Χριστόςαγωνισθήτε για να συντρίψτεόπου θρονιάζει ψεύτικος πολιτισμός.

Στο διάβα μας κανείς μη δειλιάσεικαι γίνει προδότης του Χριστού,χρειάζεται να ομολογήσει,ν’ αντισταθεί με πίστη κατά του κακού.

Προχωρείτε, προχωρείτε......

Όλοι για μια νέα κοινωνία,μακριά η σαπίλα, η βρωμιά.Αγνότητα, χαρά, αγάπη,ότι ποθεί η καινούργια μας γενιά

Προχωρείτε, προχωρείτε.......

ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ

Απόψε θα ‘ρθω Κύριεαπόψε αργά το βράδυ.Σαν το Νικόδημο θα ‘ρθωστης νύχτας το σκοτάδι.

Αργά θε να ‘ρθω Κύριεόχι γιατί φοβούμαιτους Φαρισαίους τους κακούςμα πρέπει συλλογούμαι.

Τα πάθη όλα της ψυχής μου πρώτα να κοιμήσω,λευκό χιτώνα να ντυθώκι ύστερα να κινήσω.

Και θέλω στ’ ακροποδητάνα κάθομαι σιμά Σου,γλυκιέ Ραββί να Σε κοιτώμες τη θερμή ματιά Σου.

Και τη λαλιά την όμορφηπερίσσια να χορταίνωκι αφήνοντας δρόμους παλιούς καινούργιους να διαβαίνω.

Σήκω ψυχή, ξεκίνησεκι είναι φτάσμέν’ η ώρακοντεύουν τα μεσάνυχταπροχώρα πια, προχώρα!

Και ξάγρυπνη ν’ ακούςκαι να ρωτάς και να μαθαίνειςαπόψε θα ‘ρθω Κύριεκαι να με περιμένεις.

ΝΙΟΤΗ

Νιότη, νιότη, νιότη πάντα πρώτηνιότη μ’ όνειρα μες την καρδιά,νιότη που ‘χεις τον Χριστό στα στήθια και τον πόθο, για την λευτεριά.

Νιότη που διψάς για την αλήθεια και πεινάς για δίκιο και τιμή,νιότη πάλεψε για την ειρήνηγια το φως και την αρετή. (δις)

Νιότη μη σε σκιάζουν τα σκοτάδιατου κακού της πλάνης τα στοιχεία,νιότη του Χριστού το φως τα σβήνεικι όλα φεύγουν, φεύγουν σαν σκιά. (δις)

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

"Αχ του χωρίου μου τά (δραΐα λαγκάδια. "Αχ τις βρυσούλες καί τά κρύα νερά, πού πέρασα την παιδική μου ηλικία τά πρώτα χρόνια μου γεμάτα χαρά. Πού πέρασα την παιόική μ* ηλικία τά πρώτα χρόνια μέ χαρά.

Τό χωριό μου πόσο νοσταλγώ! Πότε θάρθη μέρα νά τό ίόώ. (όίς).

Κάθε βρυσούλα καί τό κάθε κλαρί του κάθε λαγκάόι κάθε μιά ρεματιά του έχουν γιά μένα κάτι νά θυμηθούνε στά χρόνια μου τά ώραΐα τά παιδικά. "Εχουν γιά μένα κάτι νά θυμηθούνε στά χρόνια μου τά παιδικά.

Τό χωριό μου πόσο...

Πότε θ' ακούσω του βοσκού τη φλογέρα, νά τραγουόάη στίς ώραΐες βραόυές, ν’ αντιλαλούνε στό γλυκό της τραγούδι οι βράχοι καί οι γύρω βουνοπλαγιές, ν' αντιλαλούνε στό γλυκό της τραγούδι οι βράχοι κι οι βουνοπλαγιές.

Τό χωριό μου πόσο...

ΝΥΜΦΙΟΣ

Νύχτα σκέπασε και πάλι πολιτείες και χωριά.Κι οι ψυχές μας περιμένουνκι ειν’ η θλίψη μας βαριά.Έλα Νυμφίε, σε μας που Σε καρτερούμε.Έλα Νυμφίε μες τη σιγαλιά.

Ειν’ η ώρα περασμένη δεν ακούγεται φωνή,κι η ψυχή βασανισμένηλιώνει μες την προσμονή.Έλα Νυμφίε Χριστέ τις πληγές να γιάνειςφέρε γαλήνη και παρηγοριά.

Μας φαρμάκωσε το ψέμα και το μίσος το πικρό,τ’ αδικοχυμένο αίμα αναρίθμητων νεκρών.Έλα Νυμφίε γοργά σώσε τους δικούς Σου.Έλα Νυμφίε μες τη σιγαλιά.

Έλα πάλι Λατρευτέ μας “εν τω μέσω της νυχτός”.Ιησού, οδήγησέ μας στο νυμφώνα του φωτός.Έλα, Νυμφίε Χριστέ, σε προσμένουμ’ όλοιπάμε στη δόξα, πάμε στη χαρά.

NABUCCO

Πέτα, πέτα χρυσόφτερη σκέψηπρος τα όρη, τους λόφους, τα δάσηπ’ ευωδιάζει χαρούμενη πλάσηκαι τ’ αγέρι φυσά πιο γλυκά.

Του Ιορδάνη τις όχθες χαιρετάτης Σιών ρημαγμένα τεμένηω! πατρίδα χαμένηόνειρο μου για πάντα ιερό.

Χρυσή άρπα εμπνευσμένου προφήτηκρεμασμένη σε ιτιά πώς σωπαίνειςαναμνήσεις παλιές ν’ ανασταίνειςαπό σένα καθώς καρτερεί.

Στις χορδές που παράπονο Θείοη φωνή του Κυρίου ας ηχήσειπονεμένες καρδιές να φωτίσειμ’ εγκαρτέρηση, πόνο, αρετή. (τρις)

ΞΕΡΙΖΩΤΕΣ - ΦΥΤΕΥΤΕΣ[Ύμνος κατασκήνωσης Ι.Μ.Νικαίας1985]

Είμαστε χαλαστάδες άκουείμαστε χτίστες εμείςξεριζωτές και φυτευτές.

Πόνος και πόθος και παλμός κι αγώνας μας,τ’ αύριο να φτιάξουμεκαλύτερο απ’ το χθες,χτίστες εμείς ξεριζωτές και φυτευτές.

Οι γιοι της νύχταςνα μας νοιώσουν δεν μπορούνείμαστε εμείς παιδιά της μέρας φωτεινάκι όλους καλούμε προς το φως να το χαρούν,κι όλους καλούμε προς το φως να το χαρούν,μα οι γιοι της νύχτας να μας νοιώσουνδεν μπορούν, δεν μπορούν.

ΞΥΛΙΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Όσες ανθρώπινες φωνές για μίσος τραγουδάνεαν περπατήσουν στο βουνό,δίπλα στον ξύλινο σταυρό,θα μάθουν (τρις) ν’ αγαπάνε.

Κάποιο ξημέρωμα στη Γη τ’ αδέρφια μου πονάνεμε προσευχές στον ουρανό,δίπλα στον ξύλινο σταυρό,βοήθεια (τρις) ζητάνε.

Αφήστε τα χέρια να γίνουν αγκαλιά,μακριά από μαχαίρια, μακριά απ’ τη φωτιά.

Κάποιοι στον ίσκιο της ζωής ιδρώνουν και διψάνεψάχνουν να βρουν λίγο νερό,τρέχουν στον ξύλινο σταυρό,κι αγάπη (τρις) του ζητάνε.

Όσες ανθρώπινες ψυχές...

Ο ΑMΑΡΑΝΤΟΣ

Για ιδέστε τον Αμάραντο, σε τι βουνά φυτρώνει.Φυτρώνει μες στα δύσβατα, στις πέτρες, στα λιθάρια.Ποτέ του δεν ποτίζεται και δεν κορφολογιέται.Τον τρων τα ελάφια, δεν ψοφούν, τ’ αγρίμια κι ημερεύουν.Να τον ‘τρωγε κι η μάνα, ποτέ να μην πεθάνει.

O ΒΟΡΗΑΣ ΛΥΣΟΜΑΝΑ

Ο βορηάς λυσομανά και το κύμα αφρίζει του φτωχούς μας καραβιού κάθε ξάρτι τρίζει

Αχ, σχιστήκαν τα πανιά κι είναι βαθειά η σκοτεινιά βοήθα Θεέ σπλαχνίσου μας!

Τρέμ΄η δόλεια μας καρδιά στην κακήτην ώραμοναχή ελπίδα μας Σύ ‘σαι μόνο τώρα.

Είν’ η χάρη Σου τρανήκαι βοηθάς όποιον πονείβόηθα Θεέ σπλαχνίσου μας!

Στο φτωχό μας σπιτικό σε μια καμαρούλα στέκει μπρος στην Παναγιά η γλυκειά μανούλα.

Δακρυσμένη σιωπηλά σκύβει κ παρακαλά βοήθα Θεέ σπλαχνίσου μας!

ΟΔΟΙΠΟΡΟΙ

Κορυφές κι ουρανοί σμίγουν μακριάμας καλούν μυστικά προς την ομορφιά. (δις)

Σαν φανεί η αυγή κινούμεοδοιπόροι προχωρούμε - προχωρούμεοι πλαγιές αντιλαλούνε νίκης ιαχές σκορπούνε.

Κάτω το Έβερεστ υψώστε τις καρδιέςπίσω τα τέλματα κάμποι ρεματιές (δις)

Ο δρόμος νικήθηκε στην άγρια τη νυχτιάο πόνος μοιράστηκε περίσεψ’ η χαρά.Δόξα στον ουρανό στο Φως και στη Χαρά!

Ο ΕΦΕΔΡΟΣ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ

Τι γυρεύεις στ’ αρβα-αρβανικά βουνά, μονάκριβε νησιώτη και λαβωμένοκλαίει το δειλινό. (δις)

Πάει ο ήλιος, πάει κι η Αμοργός στα μάτια του νυχτώνει κι ο έφεδρος ανθυπολοχαγός κοιμάται μες το χιόνι.

Τα χρόνια σου καπνός-καπνός τα παιδικά ανάσα η εφηβεία στον τοίχο ματωμένα ιδανικά (δις)μεταλλικά και βραβεία. (δις)

Πάει ο ήλιος…

Ο ΔΕΙΠΝΟΣ

Υπήρξε άνθρωπος πλούσιος που φίλους του πολλούςπροσκάλεσε σε δείπνο που έστρωσε γι’ αυτούς.Οι δούλοι του χτυπήσαν την πόρτα καθενός,αλλά οι καλεσμένοι του είπαν δυστυχώς:

Ω δε θα ’ρθω, ω δε θα ’ρθω εις το δείπνοαγόρασα αγρό, αγόρασα και βόδια και θέλω να τα ιδώ,παντρεύτηκα και πρέπει στο σπίτι να σταθώ,λυπούμαι, στο δείπνο δε θα ’ρθω. (δις)

Τότε ο πλούσιος άνθρωπος λυπήθηκε πολύ τους δούλους πάλι στέλνει κι αρχίζει να καλεί.Ελάτε οι πονεμένοι, ελάτε οι φτωχοί,το δείπνο είναι στρωμένο γι’ αυτόν που δε θα πει:

Ω δε θα ’ρθω...

Τότε ο δείπνος στρώθηκεψηλά στον ουρανόκι ο Κύριος προσμένει τον κάθε αμαρτωλό.Την πόρτα σου χτυπάει, ν’ ανοίξεις μην αργείςτην πρόσκλησή Του πάρε και πρόσεξε μην πεις:

Ω δε θα ’ρθω…

Ο ΗΛΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ

Ο ήλιος βασιλεύει, (δις)ψυχή μου κάνε φτεράστον ουρανό να πετάξειςΧριστέ σε σένα κοντά (δις)Σε σε κοντά.

Διώξε μακριά τον πόνο (δις)προτίμησε την χαράπου ο Χριστός μας χαρίζειστα διαλεκτά Του παιδιά (δις)Ναι στα παιδιά.

Κοντά στον Ιησού μας, (δις)είν’ όλα ευωδιαστάσβήνουν κακίες και πάθηξεχνιούνται όλα μακριά (δις)ναι μακριά.

Ο ήλιος βασιλεύει (δις)ψυχή μου κάνε φτεράσαν αετός να πετάξειςστον Ιησού μας κοντά (δις)Σε σε κοντά.

Ο ΗΛΙΟΣ ΔΥΕΙ

Ο ήλιος δύει, φέρνει της νύχτας την καταχνιά, που τ’ άστρα κρύβει μες το χειμώνα σε νέφη παγερά.

Στην κρύα νύχτα δροσάτη αυγή θ’ αγωνιστούμε να φέρουμε πάνω στη γη.Μες το σκοτάδι και μες την πάχνη, δεν θα λυγίσει ποτέ καμιά.Φρούριο άπαρτο, κάστρο απόρθητοδεν θα λυγίσει καμιά.

Μόνοι διαβάτες, μα θα διαβούμε την ερημιά,κι ας βρέχει τώρα, χαλάζι ας ρίχνει στης γης την παγωνιά.

ΟΙ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ

Οι σάλπιγγες μας αρχινάνε τη νικητήρια κραυγή.Κι ευθύς ακούγονται παιάνεςπου προμηνύουν μια χρυσαυγή.

Το σάλπισμα μας είν’ αγάπηελπίδα, δύναμη, χαρά.Που πάντα μέσα μας ανάβεικαι μας φλογίζει την καρδιά. (δις)

Γλυκόλαλους ήχους σκορπάνε με μια λαχτάρα περισσή.Νίκες λαμπρές μας προμηνάνε με του Χριστού μας την πνοή.

Το σάλπισμα μας είν’ αγάπη...

ΟΙ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ

Αστράφτουν τα όπλα μας στου ήλιου τη λάμψη.Λάμπουν και οι ματιές στου Χριστού τη θωριά.

Φύλακες άγρυπνοι νύχτα και μέραστέκουμε ακοίμητοι στα τείχη της καρδιάς.

Οι σάλπιγγες μας αντηχούνοι φύλακες μας γρηγορούνο Χριστός μας δίνει τη χαρά. (δις)

Φρουροί αγρυπνήσατεμες στις επάλξεις γιατί ο αγώνας μας είναι σκληρός.

Δεν μας σκιάζουνε εχθρών οι τάξεις πάντα στο πλάι μας στέκει ο Χριστός.

Οι σάλπιγγες μας αντηχούν... Αυτός τη νίκη μας χαρίζει,φύλακες εμπρός.

Ο ΚΟΥΚΟΣ

Εμπρός παιδιά ξυπνήστε πρόβαλλε η αυγή.Στου λόφου ν’ ανεβούμετη πιο ψηλή κορφή

Εμπρός σηκωθείτε πρόβαλλε η αυγήεμπρός σηκωθείτε ο κούκος μας καλεί!

Κου – κου, Κου – κου! . ……..

Ο ΚΡΙΚΟΣ

Είναι ένας κρίκος γερός δυνατόςόπως ο κύκλος απόψε αυτόςπου μας ενώνει σε νέα ζωήείναι του έθνους πνοή

Ένας νόμος γεμίζει κάθε μας βίου πτυχήένα γέλιο κάνει καθένα ευτυχή [δεξιά]-τι γιαγια….

Είναι η καρδιά μας μεγάλη τρανήείναι η χαρά μας πολύ δυνατήπου μας ενώνει σε νέα ζωήμε μια αγάπη αγνή

Ένας νόμος........

ΟΛΑ ΜΑΣ ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ

Όλα μας τα καράβια πίσω γυρίσανε,σπασμένα τα κατάρτια, σκισμένα τα πανιά,ήρθαν από την Σμύρνη κι από τα Μουδανιά.Φέραν των εκκλησιών μας τα δισκοπότηρα,παιδιά, γυναίκες, γέρους, γένος ρωμιών πολύ,τις ρίζες της φυλής μας απ' την Ανατολή.

Μα ένα μικρό καράβι πίσω δεν γύρισε,ποιους κάβους αρμενίζει ποια πέλαγα περνά,και πουθενά δεν βγαίνει, δεν φτάνει πουθενά.Χρόνια το καρτερούμε και χρόνια πέρασαν, δεν το είδε μήτε ναύτης, μήτε θαλασσαετός,μήτ’ ερημίτης φάρος, μήτ’ άστρο της νυκτός.Ωιμέ! Ωιμέ! Ω ω Ω!

Τάχα να ‘χει βουλιάξει, τάχα να στοίχειωσε,δεν θα ξανά ‘ρθει τάχα στην πατρική του ακτή.Ωιμέ κι έχει φορτώσει το πιο ακριβό φορτί.

Όλα τα χάσαμε όλα και μόνο φόρτωσε,το πιο στερνό καράβι την ώρα του χαμού,φόρτωσε την ελπίδα του ξαναγυρισμού.

Έλα μικρό καράβι, έλα ξεφόρτωσε,δος μας το θησαυρό σου κι άνοιξε τα πανιά,ολόισια για τη Σμύρνη και για τα Μουδανιά.

ΟΛΗ Η ΔΟΞΑ

Όλη δόξα, όλη χάρηάγια μέρα ξημερώνεικαι τη μνήμη σου το Έθνοςχαιρετά γονατιστό.

Και τα στήθη όλο φλόγαμε τον ήλιο σου πυρώνει,που χρυσός με περηφάνιαπερπατάει στον ουρανό.

Στην Αγία Λαύρα πρώτατις χρυσές ακτίνες χύνει,που λεβέντες πρωτανάψαντου πολέμου τη φωτιά.

Τη γαλάζια μας σημαίαμε τη χάρη του λαμπρύνεικαι του Θείου Ιεράρχουχαιρετάει τη σκιά.

Ομορφιά και δόξα χύνειόπου γη αιματωμένηαπ’ το τιμημένο αίματων παιδιών της κλεφτουριάς.

Τ’ άγιο χώμα χαιρετάεικαι περήφανα διαβαίνειαπό τα Ψαρά στο Σούλι, και στο Χάνι της Γραβιάς.

Απ’ τη Ρούμελη κι εκείθεκι απ’ την Κλείσοβα περνάεικαι στο Μεσολόγγι μέσαχύνει το χρυσό του φως.

Την αιματωμένη γη τουχαιρετάει κι ευλογάει,όπου τόσοι σε μια νύχταέπεσαν ηρωικώς.

ΟΛΟΙ ΓΥΡΩ ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΟΙ

Όλοι γύρω αδελφωμένοιΣε προσμένουμε να ‘ρθηςκι η ψυχή μας σιγοψέλνειτ’ ωσαννά της προσευχής.

Έλα Κύριε, ανάμεσά μαςκι άγνισε μας την καρδιά.Δος να νοιώθουμε κοντά μαςτη δική Σου συντροφιά.

Στη γαλήνη και στη μπόρα,Πατέρα, έλα πιο κοντάδίχως Σε ούτε μια ώραδεν θα έχουμε χαρά.

Έλα Κύριε, ανάμεσά μας...

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΤΙΒΟ

Με φλόγα στην καρδιά κινάμε για ψηλάν’ αγωνιστούμε πλάι στο Χριστό μας.Στο στίβο όλοι μαζί, είμαστε οι δυνατοίτη νίκη έχουμε βάλει για σκοπό.

Με την ασπίδα της πίστης στο χέρι,εμπρός για νίκες μεγάλες παιδιά.το θάρρος πάντα τη νίκη θα φέρειτον κόσμο θα κυβερνήσει η χαρά.

Το βλέμμα σταθερό, Εκείνου το Σταυρόθε ν’ αντικρίζει πάντα η ματιά μας.Απόγονοι πιστοί και μια η προσευχή:να μπούμε στων μαρτύρων τη στρατιά.

Με την ασπίδα της πίστης.......

Με τη φλόγα στη ψυχή για μια χρυσή κορφή“θαρσείτε” μας φωνάζει ο Αρχηγός μας,“μ’ Εμένα νικητή, στου κόσμου το στρατίστο στίβο όλοι μαζί οι εκλεκτοί”.

Με την ασπίδα της πίστης........

ΟΛΌΦΩΤΕΣ

Χριστέ μου, είσαι Συ το φως τ' αληθινό, η άναρχη θεϊκή φωτοπηγή.Βοήθα, Ιησού, να κάνουμε ναό ολόφωτο για Σένα στην ψυχή.

Το φως Σου να σκορπίσουμε σ' όλη τη γη, π' αδέρφια μας πεθαίνουν, μαρτυρούν. Στη Βόρειο Ήπειρο, Πατέρα, Πλαστουργέ, το λόγο Σου και πάλι καρτερούν,

Στο δύσκολο στρατί αγάπης κι αρετής είν' ο Πατροκοσμάς οδηγητής. Στα χέρια το ραβδί, στα χέιλη η προσευχήκαι η ματιά στραμένη στη κορφή.

Φωτοπλημμύρισε καρδιά, ψυχή, ζωή και δος μας δύναμη, πίστη, αντοχή, Ορθόδοξοι εμπρός, Ολόφωτες εμπρός! Το βλέμμα μας στραμμένο προς το φως.

ΟΛΟΦΩΤΟΙ

Χριστέ μου είσαι Συ το φως τ’ αληθινόη άναρχη θεϊκή φωτοπηγή.Βοήθα, Ιησού να κάνουμε ναόολόφωτο για Σένα τη ψυχή.

Το φως Σου να σκορπίσουμε σ’ όλη τη γηπ’ αδέλφια μας πεθαίνουν, μαρτυρούν.Στη Βόρειο Ήπειρο, Πατέρα, Πλαστουργέ,το λόγο Σου και πάλι καρτερούν.

Στο δύσκολο στρατί αγάπης κι αρετήςείν’ ο Πατροκοσμάς οδηγητής.Στα χέρια το ραβδί, στα χείλη η προσευχήκαι η ματιά στραμμένη στην κορφή.

Φωτοπλημμύρισε καρδιά, ψυχή, ζωήκαι δος μας δύναμη, πίστη, αντοχή.Ορθόδοξοι εμπρός, Ολόφωτοι εμπρός!Το βλέμμα μας στραμμένο προς το φως.

Ο ΜΕΝΕΞΕΣ

Λουλούδι μου όμορφο σεμνόσυ μενεξέ μουγιατί ’σαι τόσο ταπεινόαπάντησέ μου.

Γιατί το ρόδο είναι λαμπρό πάνω σε θρόνοκαι συ φτωχό και ταπεινό κάθεσαι μόνο.

Λουλούδι που είσαι σε θάμνους κρυμμένοπτωχό μαζεμένο μέ δίχως θωριάΣυ ξέρεις και μόνο νά κρΰβης το μύροπου χύνεις τριγύρω και μας μεθάει την καρόιά.

Μου απαντάει ο μενεξέςδέν θέλω θρόνο,δέν έχω χάρες περισσέςδέν καμαρώνω,0ι θρόνοι πέφτουνε συχνάδέν τους ζηλεύω,και προτιμώ στά χαμηλάνά βασιλεύω.

Λουλούδι πού είσαι σέ θάμνους κρυμμένο...

ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Μες σ’ ένα κόσμο αμαρτωλόχωρίς την πίστη στο Χριστόη αμαρτία φώλιαζε μέσα στις ψυχές πολλών.

Ξάφνου Φως αστράφτει!νέα ζωή προβάλλει!οι καρδιές γεμίζουν από Θεία Χάρημάρτυρες Κυρίου φως μες το σκοτάδιστυλοβάτες αρετής, πρωτοπόροι νέας ζωής.

Οι ψυχές μας ποθούν στο Χριστό να δοθούνΠίστης Ομολογητές.

Η Ορθοδοξία μόνο φως του κόσμουμέσα στους αιώνες ζειστο Χριστό μας οδηγεί.

Νιάτα του Χριστού μαςνιάτα όλου του κόσμουκήρυκες και μαχητέςΠίστης Ομολογητές.Ας γίνουμ’ όλοι εμείς!

ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ‘ΝΑΙ ΤΑ ΒΟΥΝΑ

Όμορφα που’ ναι τα βουνάόμορφοι που’ ν’ οι κάμποιολόδροσα τη χαραυγήολόγλυκα το βράδυ.

Ώρες αλλάζουν ομορφιέςώρες και τα στολίδιαώρες γελούν και χαίρονταιστου ήλιου τα παιχνίδια.

Αχ! να ‘τανε να μπόραγαεκεί να ζούσα πάνταπου κελαηδούνε τα πουλιάβουίζουν τα πλατάνια.

Να με ξυπνά κάθε πρωίο κούκος μες τ’ αλώνιακαι τα βαθιά χαράματαγλυκά - γλυκά τ' αηδόνια

Έχει ο Θεός εκεί ψηλάτον άϋλό Του θρόνοεκεί ψηλά να ζω κι εγώχωρίς καημό και πόνο.

Και μια να λέω προσευχήσ’ Αυτόν που τα ‘χει πλάσει.Θεέ μου πόσο όμορφητην έκανες την πλάση. (2)

ΟΜΟΡΦΗ ΜΟΥ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ [Η ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ]

Όμορφή μου πεταλούδα με τα διάφανα φτερά.Βιαστική, πες μου που τρέχεις μες τ’ Απρίλη τη δροσιά.

Απ’ το γιασεμί στο ρόδο κι απ’ τον κρίνο στο μπαξέκι απ’ την κίτρινη βιολέτα, στο σεμνό το μενεξέ.

Υπερήφανα διαβαίνεις και τα γλυκοχαιρετάς.Την καρδούλα τους σιμώνειςκαι το μέλι τους ρουφάς.

Τρέχω βιάζομαι πηγαίνω τη ζωή μου να χαρώόσο η φύση λουλουδίζει κι όσο έχω τον καιρό.

Αύριο θα χειμωνιάσει κι ο ανήμερος βοριάς,τα λουλούδια θα σαρώσεικαι τα φύλλα μονομιάς.

Και αλίμονο σ’ εκείνον που ξεχάστηκε στη γηκαι γυρεύει τον Απρίλη στο χειμώνα για να ’βρει.

Ένα όνειρο η ζωή μας που θα σβήσει μιαν αυγήκαι χαρά σ’ όποιον προλάβει απ’ το λήθαργο να βγει.

Οι χαρές της γης διαβαίνουν μαραμένα γιασεμιά.Τη χαρά θα βρεις μονάχαστου Θεού την αγκαλιά.

ΟΜΟΡΦΟ ΧΩΡΙΟ

Τι να πρωτοθυμηθώ για σέναόμορφο χωριό (δις)που σε προίκισε η φύσημε νοικοκυριό (δις)

Χωριό μου όμορφομε τις ραχούλες και τις ρεματιές,που ‘χεις πεύκα και λαγκάδιακι ευωδιάζουν οι μυρτιές.

Τα ωραία σου πλατάνιακαι το κρύο σου νερόείναι ακόμα πιο ωραίακι από τον παλιό καιρό.

Χωριό μου όμορφο...

Κι ο βοσκός με τη φλογέραέπαιζε κάθε βραδιά,και τ’ αηδόνια κελαηδούσανπάνω στα ψηλά κλαδιά.

Χωριό μου όμορφο...

ΟΜΟΣΚΗΝΕΣ

Στου δρόμου το τέρμα στραμμένη η ματιά μουκοντά Σου, Χριστέ μου, προσμένω να ‘ρθω.

Τα χρόνια περνάνε τ’ αγκάθια πονάνεποθώ τη σκηνή Σου γι’ αυτό προχωρώ.

Υπόσχεση δίνω, για Σένα παλεύωσε όλα τα χρόνια, που θα ζήσω στη γη,Νυμφίε Χριστέ μου, στο γέρμα του ήλιουομόσκηνη κάνε να με ‘βρεις πιστή.

Ψυχή μου, πώς μένεις μ’ αυτόν το χιτώνα;Πώς θα ‘βρεις Εκείνονπου αστράφτει λαμπρός;

Προσεύχομαι, Θεέ μου, να ‘ρθεις να καλλύνειςαυτή τη στολή μου ν’ αντέξει στο φως.

Υπόσχεση δίνω.....

Ο ΠΕΤΡΟΣ

Ο μικρός ο Πέτρος είχε μύγα εις την μύτηΚαι την χτύπησε και πέταξε.… (ο Πέτρος ήταν μικρός)… (μεγάλα αυτιά)… (μύγα)… (μύτη)

ΟΜΟΣΚΗΝΟΙ

Στο φως της Μεταμόρφωσης στο άγιο Θαβώρ,τα μάτια μας θαμπώσανε απ’ τ’ άγιο Θείο Φως.Έλαμψε σαν τον ήλιο εκεί η άγια Σου μορφήκι από το χιόνι πιο λευκά τα άγια Σου ιμάτιαστου Θαβώρ την κορφή.

Και μη μπορώντας να Σε δούμ’ Ουράνιε ΒασιλιάΣε προσκαλέσαμε να ‘ρθεις στη φτωχική καρδιάποθήσαμε να ζήσουμε στην άγια Σου σκηνήΟμόσκηνοι με Σένανε, Ουράνιε Λυτρωτή.

Μην αρνηθείς το κάλεσμά μας έλα, Χριστέ στη μοναξιά μαςη Θεία Σου μορφή θα μας ενώνει Λυτρωτήγαλήνη θα μας φέρνει στη ψυχή. (δις)Στου σκοταδιού την ερημιά η σκέψη μας γυρνάκι η ύπαρξή μας συνεχώς Εσένα αναζητά.Μια Σου ματιά, μια Σου θωριά γεμίζει τη ψυχήαπό ουράνια ομορφιά που διώχνει την απελπισίαστης νύχτας τη σιγή.

Και μη μπορώντας να Σε δούμ’ Ουράνιε.......

Μην αρνηθείς το κάλεσμά μας.......

Ο ΠΕΥΚΟΣ

Ένας πεύκος μες τον κάμπογέρασε ο φτωχόςστέκει εκεί πρωί και βράδυβράδυ μοναχός.

Έχασε μεγάλους κλώνουςέμαθε πολλάζει διακόσια τόσα χρόνιαχρόνια στρογγυλά.

Άκουσε τα καριοφίλιαείδ’ αρματολούςπέρασε πολέμους μπόρεςμπόρες κεραυνούς.

Μα βαστάει σαν παλικάριόσο κι αν γερνάκι αγναντεύει πέρα ως πέραπέρα στα βουνά.

ΟΠΛΙΤΑΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΣ ΚΥΡΙΟΥ

Στου Χριστού τη Θεία παρεμβολήμη τολμήσει εχθρός κανείς να μπειη αλήθεια Του φωτιά και τα όπλα Του ψυχής αρματωσιά. (δις)

Οπλίται παρατάξεως Κυρίουάγρυπνοι στην έπαλξη ορθοί.Οπλίται παρατάξεως Κυρίουδόρυ και ασπίδα η προσευχή.

Αετοί ψηλά!Στρατιώται του Χριστού μπροστάειν’ ο λόγος Του ρομφαία φλογερήειν’ η αλήθεια Του αμόνι και σφυρίειν’ τα όπλα Του ανίκητη στολή.

Εμπρός, εμπρός ντυθείτε την αλήθειαντυθείτε και την αρετή.Εμπρός, εμπρός χωρέστε μες τα στήθιατ’ ουρανού

ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΣΤΡΕΨΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ

Όπου κι αν στρέψω τα μάτια μουπαντού Εσέ, Θεέ, θα δωκαι με τον νου και την καρδιά μουστέκομαι κι όλο Σ’ ευλογώ.

Σε βλέπω πέρα μες στα δάσημες στα πουλιά που κελαηδούνκαι στα κλαριά μέσα κρυμμένακάθε αυγούλα Σε υμνούν.

Σε βλέπω μέσα στη σελήνηστον ήλιο στ’ άστρα τ’ ουρανού.Σε βλέπω μες τα πλάσματά Σουπου τους εχάρισες τον νου.

Για τούτο στέκω και φωνάζωσε Σε τα πάντα χρεωστώκαι με τον νου και την καρδιά μου Δημιουργέ σ’ ευχαριστώ.

ΟΡΕΙΒΑΤΕΣ

Ορειβάτες κινήσαμεγια τις ψηλές κορφέςμε παλμό στη ψυχή να κατακτήσουμε πολλές αρετές.

Δύσκολοι οι δρόμοικι οι άνεμοι άγριοι γύρω σφυρίζουν πέφτουν διαβάτες γλιστρώντας και χάνονται μες το γκρεμόμα οι δυσκολίες οι μπόρεςοι άνεμοι δε μας λυγίζουνγιατί η πορεία μας έχει οδηγό βοηθό το Θεό.

Στο βουνό που θα φτάσουμε έχει όμορφες κορφές βοήθα Κύριε κι αξίωνε να δούμε κι αυτές.

Δύσκολοι οι δρόμοι...

Ο ΡΑΓΙΑΣ

Να ‘μουν πουλί να πέταγααχ να ‘μουν χελιδόνινα πάω του σκλάβου άνοιξηνα του διαβούν οι πόνοι.

Ξύπνα καημένε μου ραγιάξύπνα να ιδείς ελευθεριά.

Διψούν οι κάμποι για νερόκαι τα βουνά για χιόνιαδιψούνε και για λευτεριάοι σκλάβοι τόσα χρόνια.

Ξύπνα καημένε......

Ραγιά καημένε μου ραγιάγια σήκω το κεφάλιτη δόξα που 'χες μια φοράαπόχτησέ την πάλι.

Ξύπνα καημένε......

Κοιμούμαι μ’ ένα όνειροξυπνώ με μιαν ελπίδανα δω και ‘γω μια μέρα φωςκι ελεύθερη πατρίδα.

Ξύπνα καημένε....

Σαν ένα γλυκοχάραμαροδίζει ολόγυρά μουξανοίγω την ελευθεριάκαι κλαίω απ’ τη χαρά μου.Ξύπνα καημένε

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Μες τους αιώνες π’ αργοφεύγουν ναών συντρίμια αχνοφέγγουν νεκροί θεοί της Βαβυλώνας στάχτες που σκόρπισε ο χειμώναςκι ο άνθρωπος θρηνεί σκυφτός.

Χιλιάδες σύμβολα ριγμένα σημαίες,λάβαρα σπασμένα καρδιές που στα δεσμά στενάζουν ψυχές που δάκρυα κι αίμα στάζουν.

Ψηλά και γενναία!Κράτα πάντα ψηλά τη σημαία!Ορδοδοξία (δις), πυρσός (δις),άγια δάδα φωτός μόνη αλήθεια του κόσμου.

Κι ενώ συνθήματα πεθαίνουν κάποιοι αστέρες πάντα μένουν αστέρες που ποτέ δε σβήσαν πύργοι που οι χρόνοι δε γκρεμίσαν μάρτυρες, κήρυκες Χριστού.

Ψηλά βουνά ανεμοδαρμένασύμβολα πίστης τιμημέναψυχές γιγάντων που ματώσαν Ορθοδοξίας κάστρα υψώσαν.

Ψηλά και γενναία!....

Ο ΣΠΟΡΙΑΣ

Μια μέρα βγήκε ένας σποριάςνα σπείρει τον αγρό του,εκεί ήτανε η σκέψη του,αυτό ήτανε το βίος του.

Μια χούφτα έπεσε σιμάστο δίπλα μονοπάτι,την αφανίσαν τα πουλιά,το πέλμα του διαβάτη.

Αν θες και συ σποριάνα φτάσεις στο θερισμό,έλα μαζί μας να σκάψειςβαθιά τον αγρό. (δις)

Κάμποσοι σπόροι έπεσανεκεί που ήτανε βράχοι,νερό δε βρήκαν, δίψασαν,και χάθηκαν μονάχοι.

Πιο πέρα στο χωράφι τουαγκάθια είχαν μείνειέπεσε μέσα ο σπόρος του,δεν μπόρεσε να γίνει.

Αν θες και συ σποριά...

Μα εκεί που η γη ήταν έτοιμηκαι καλοσκαλισμένη,εβλάστησε έκανε καρπό,αυτό η σπορά προσμένει.Πέτρες, αγκάθια και κλαριάας διώξει η σκαπάνη,να πάρει τον καρπό ο Χριστόςνα δώσει το στεφάνι.

Αν θες και συ σποριά ...

ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΗ

Όταν αγάπη ψάχνεις να βρειςπρώτα να πάρεις μην καρτερείς.Στάσου μπροστά κάνε συ την αρχήκι αν σ’ αρνιούνται οι άλλοι δυο λόγια πες προσευχής.Κλίνε το γόνυ για όλους αυτούςγια τους φίλους σου και τους εχθρούς.

Η αγάπη ξέρει να συγχωρείπάντα πιστεύει δεν λησμονεί με εγωισμό η αγάπη δε ζει την αλήθεια ζητάει και ειλικρίνεια ποθείμόνο αυτή μένει πάντα πιστή ειν’ η αγάπη η αληθινή .

ΟΥΡΑΝΟΔΡΟΜΟΙ

Άκου σε κράζουν οι ουρανοίαιθέριοι γαλανοίμήνυμα φέρνουν στις ψυχέςμ’ αγγελικές φωνές.

Πάνω απ’ της γης τα μονοπάτια στου Παραδείσου τα παλάτια ώρια, ακριβά μου μυστικάμες του Θεού την αγκαλιάκαι στη δική μας την ψυχήγλυκιά σκορπούν πνοή.

Και παίρνουμε το μήνυμα και πάμεκαι ως ανεβαίνουμε στο φως θριαμβικάοι ουρανοί μ’ αγάπη μας κοιτάνε σταλάζοντας της χάρης τη δροσιά.

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Δίχως αγάπη παύει κάθε γλυκό κι ωραίοπου ‘ναι σπαρμένο μέσα απ’ τον άγιο Θεό.Τι κι αν γνωρίζεις όλα κι αν έχεις πίστη φλόγαδίχως αγάπη παύεις κάθε γλυκό σκοπό.

Αν ψάλλεις την αγάπη πάρε βιολί μια λύραείναι μεγάλη γι’ αυτό κράτα σιωπήτίποτε δεν υπάρχει πιο δυνατό κι ωραίο μονάχα εκτός απ’ το Θεό.

Μακροθυμεί η αγάπη τα δίνει όλα αντάμαμόνο θε να ζητάει να ‘ναι αληθινή.Πάντα τα υπομένει ποτέ δε θα ξεπέφτειπίστη, ελπίδα, αγάπη κράτα μες τη ζωή.

Αν ψάλλεις την αγάπη.......

Ο ΦΟΙΤΗΤΗΣ

Ενας ντόρος (3) ένας φοιτητής λοιμοκοντόροςστά μάτια του γυαλιά, φορεί κι ακουστικά, γυρίζει μές τους δρόμους, καί πείραζει τά παιδιά (2)

Η νοικοκυρά ζητάει το νοίκι μά αύτός δέν έχει χαρτζιλίκι· Μά τί νά του ειπείς, που είναι φοιτητήςνά πάρεις μιά σανίδα καί νά τον περιποιηθείς (2).

0 γαλατας ζητάει το γάλα, μά αυτός δέν έχει πιά πεντάρα·Μά τί νά τοϋ ειπείς…

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ

Έχε γεια καημένε κόσμεέχε γεια γλυκιά ζωήκαι συ δύστυχη πατρίδαέχε γεια παντοτινή.

Έχετε γεια βρυσούλεςλόγγοι βουνά ραχούλεςέχετε γεια βρυσούλεςκαι ‘σεις Σουλιωτοπούλες

Στη στεριά δεν ζει το ψάρι ούτε ανθός στην αμμουδιάκι οι Σουλιώτισσες δεν ζούνεδίχως την ελευθερία.

Έχετε γεια βρυσούλες....

Οι Σουλιώτισσες δεν ‘μαθανγια να ζούνε μονάχαξέρουνε για να πεθαίνουννα μην στέργουν την σκλαβιά.

Έχετε γεια βρυσούλες...

Σαν να παν σε πανηγύρισ’ ανθισμένη πασχαλιάμέσ’ τον Άδη κατεβαίνουνμε τραγούδια και χαρά.

Έχετε γεια βρυσούλες...

Ο ΨΥΛΛΟΣ

Στο πάτωμα της τάξης μας είναι ένας ψύλος.Να μας ζήσει ο ψύλος μας κι ας μην είναι φίλος μας.

O ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΚΑΛΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ

Ο Χριστός ο καλός αρχηγός μαςπροσκαλεί στον αγώνα παιδιά.Τρέξετε όλοι κοντά Του μ’ ελπίδα και με Πίστη βαθειά στην καρδιά.

Η αγάπη το μόνο μας όπλοο Χριστός ο καλός Αρχηγόςο Σταυρός ιερό σύμβολο μαςστον αγώνα λοιπόν όλοι εμπρός.

Κάθε ένας με πίστη ας τρέξει τον καλεί ο καλός ο Χριστός τον Σταυρό ας σηκώσει στους ώμους κι ας γενή στρατιώτης πιστός.

Η αγάπη το μόνο μας όπλο…

Στο Χριστό όλοι τρέξτε με πνεύμα μια καρδιά, ια ψυχή, μια πνοή για να λάμψει στον κόσμο και πάλι και γαλήνη παντού ν’ ν’ απλωθεί.

ΠΑΙΔΙΑ ΦΩΤΟΣ

Ειν’ ο δρόμος μεγάλος, ανηφόρα πολλήγια να φτάσουμε όλοι κει ψηλά στην κορφή.Στην κορφή τη μεγάλη την πανώρια κορφήκει ψηλά με τ’ αστέρια που το Φως κατοικεί.

Ω! Χριστέ τις καρδιές μας κράτησέ ‘τες αγνέςγια να γίνουμε φώτα σε χιλιάδες ψυχές.Ω! Χριστέ της αγάπης στο ζητάμε πολύθέμε φως να σκορπούμε στην απέραντη γη.

Στο στρατί του Χριστού μας θα βαδίζουμ’ εμπρόςκαι θα γίνουμε όλοι τα παιδιά του φωτός!Ειν’ ο δρόμος μεγάλος, ανηφόρα πολλήγια να φτάσουμε όλοι κει ψηλά στην κορφή

Γ.ΔΡΟΣΙΝΗΣ

ΠΑΛΑΙΣΤΡΑ

Στο στενό μονοπάτι, τη δική μας τη στράταχίλιοι μύριοι βαδίζουν δηλωμένοι εχθροίκαι παλεύουν ν’ αλλάξουν με τη βία, το μίσοςτην αγνή την ψυχή μας όπως θέλουν αυτοί.

Μη διστάστε, ξεχάστε κάθε φόβο, δειλίαη παλαίστρα ζητάει Χριστιανούς νικητές.Ξεκινήστε να δώστε ζωντανή μαρτυρίατο στεφάνι αρμόζει στους πιστούς μαχητές.

Μα αλίμονο θα ‘ναι να νομίσουμε τώρατον αντίπαλο ίσο και τον κόσμο μαζί.Ο αγώνας μας άλλος, το σκοτάδι πληθώραμόν’ Αυτός οδηγός μας, το ζητούν οι καιροί.

Μη διστάστε, ξεχάστε.......

ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΧΩΡΑ

Πανάρχαια χώρα, Ελληνική λεβεντογέννα,που ζεις μέσα στην μαύρη σκοτεινιά,ξύπνησε τώρα με πνοή του Εικοσιένα,να σε φωτίσει πάλι η Λευτεριά.

Στα χώματά σου και παντού σε κάθε βήμα,θωρείς κι ένα σημάδι Ελληνικό,πατείς εκεί και κάποιου ήρωα το μνήμα,κι ακούς ένα τραγούδι μυστικό.

Έλληνες ενωμένοι αγωνιστείτε,τη Βόρειο Ήπειρο μη λησμονείτε,οι αιώνες της σκλαβιάς τη βασανίζουν,μα την ψυχή της δεν λυγίζουν. (δις)

Τη Βόρειο Ήπειρο αλυσόδετη στην φρίκη,μακριά μας τυραννούν οι Αλβανοί,μα θα συντρίψει τα δεσμά της πάλι η Νίκηδαφνοστεφανωμένη φωτεινή.

Κι η δοξασμένη Γαλανόλευκη Σημαία,της Λευτεριάς χαμόγελο γλυκό,θα κυματίζει στη Χιμάρα την γενναίακαι στ’ Αργυρόκαστρο το Θρυλικό.

Έλληνες ενωμένοι...

ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ

Τι μπορεί να με χωρίσειαπ’ την αγάπη Σου Χριστέστην ανατολή στη δύσηδε θα βρεθεί ποτέ-ποτέ.

Κάτι που να καταφέρει να μου μαράνει τη χαράσ’ άλλο δρόμο να με φέρεινα μου ματώσει τα φτερά.

Όταν είσαι στο πλευρό μου από τη δόξα σου μεθώούτε και τον εαυτό μουδεν έχω πια να φοβηθώ.

Τι μπορεί να με χωρίσειαπ’ την αγάπη Σου Χριστέστην ανατολή στη δύσητίποτε ποτέ-ποτέ.

ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΧΑΡΑ ΘΑ ΖΟΥΜΕ

Πάντα με χαρά θα ζούμε,Σένα θα λατρεύουμε,μες απ’ την καρδιά μας ύμνουςόλοι θα σου στέλνουμε.

Διώξε πέρα απ’ την ψυχή μαςκάθε θλίψη και κακό,κάνε αιώνια τη χαρά μαςκει ψηλά στον ουρανό.

Όλα Εσένα θα δοξάζουνγη, αιθέρια, ουρανοίκαι τ’ αστέρια που φαντάζουνκι η κρυστάλλινη πηγή.

Τ’ ασημένια τα λιβάδια,πέρα οι κάμποι, τα βουνάτα λουλούδια, τα λαγκάδια,τα γλυκόλαλα πουλιά.

Όλα μας καλούν κοντά Σουστη χαρά της αρετής,Δόξα, Δόξα στ’ όνομά Σου,που τα πάντα συγχωρείς.

Ας χαρίζεις τη γαλήνηκαι τη θεϊκή χαρά,Συ μας δίνεις ευφροσύνηγι’ αυτό ψάλλουμε ωσαννά.

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ

Πάνω στό βουνό στόν καθαρόν αέραπαίζει ένας βοσκόςγλυκά μέ τήν φλογέρα,

Τά κάτασπρα αρνάκια του μέ χάρη παίζουν και πηδούν στό δροσερό χορτάρι

Τά αρνάκια βελάζουν και τόν βοσκό φωνάζουν (δίς)

Τό πρωί πρωί πρωτού ο ήλιος νά βγει ο καλός βοσκός γιά τό βουνό κινάειΚαί τό δειλινό όταν ο ήλιος δύσει πάλι μέ χαρά θέ νά ξαναγυρίσει.Τά αρνάκια βελάζουν(δίς)

Τριάλαλαλαλαλα

ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ω! Πάρε τη σκυτάλη παλικάρι,βάλε συ στα πόδια σου φτερά,πάρε από το γέρο τ’ αγκωνάριφτιάξε συ σκεπή με μαστοριά.Από την πίστη πάρε φως και μάτια φώτισεχτύπα καμπάνες, την αλήθεια γύρω σκόρπισε.

Πάρε την παράδοση στα χέρια,δάδα να φωτίζει τις καρδιές,μπάτης να χαϊδεύει τα μαλλιά μαςτις καλοκαιριάτικες βραδιές.

Κράτα την Ελλάδα μας,κράτα γερά την κάθε λευτεριάπάρε την άγια της κληρονομιάκι άνοιξε δρόμο μες τη λαγκαδιά.

Δέντρο από τις ρίζες μην κόψεις,θάνατος προσμένει τις κορφές.Πιες νερό και δρόσισε τα χείλημόνο απ’ τις παλιές κι αγνές πηγές.

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΕ, ΘΕΕ ΜΟΥ

Παρακαλώ Σε, Θεέ μου,Σε παρακαλώω Θεέ μου, Σε παρακαλώ Σ’ όποιον πεινάει, Θεέ μου,δως του ψωμί.ω Θεέ μου, δως του ψωμί.Σ' όποιον διψάει, Θεέ μου,δως του νερό.ω Θεέ μου, δως του νερό.Σ όποιον προσεύχεται ,Θεέ μου, δως του ειρήνη ω, θεέ μου δως του ειρήνη. Σ' όποιον αγωνίζεται,θεέ μου,δως του τη νίκη θεέ μου, δως του τη νίκη.Σ' οποίον εχάθη, θεέ μου,δείξ' του το δρόμοω θεέ μαυ,δείξ' του το δρόμο.Παρακαλώ Σε, θεέ μου,Σε παρακαλώ ω θεέ μου, Σε παρακαλώ.

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ

Στο στερνό το ξεψύχημαδειλινού μυρωμένουκάποιας ρόδα μαραίνονταικάποια ρόδα πεθαίνουν.

Ώρια λούλουδα π’ ανθίσαν μιαν αυγούλα τ’ Απρίληξεφυλλίζουν και σβήνονταιστο λαμπριάτικο δείλι.

Κι ένα ρόδο τινάζοντας τ’ ανοιχτά πέταλα τουκάποιο φύλλο που του ’μεινε για στερνό στόλισμά του.

Με φτερούγισμ’ ανάλαφροτο τινάζει μπροστά του στο κρυστάλλινο φλοίβισμα του ρυακιού του δροσάτου.

- Που τραβάς ανθοπέταλοτη ζωή σου να σβήσεις.Πάω να φέρω την άνοιξη σε μιας χώρα άλλης ζήσης.

Μη με κλαις. Σ’ άλλα χώματατον Απρίλη θα φέρωθα σκορπίσω το μήνυμα μιας αλήθειας που ξέρω.

Κείνο π’ άκουσα σήμερακαι σιγόψελνε η αύραπου το λάλαε χαρούμενα κι η καμπάνα απ’ αλάργα.Νύχτα νύχτα το μήνυματο τρανό θα κηρύξωτου Χριστού την Ανάστασηστους νεκρούς που θα σμίξω.

ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑ

Πατρίδα μου Ελλάδα γλυκειά μου πατρίδα σάν σένα δέν είδα πατρίδα καμμιάΗ θάλασσα απλώνειδροσόλουστη αγκάληκαί κάθε ακρογιάλι χαϊδεύει τή γη.

Βουνά καί λαγκάδια απλώνονται ως πέρα ήχουν τή φλογέρα τοϋ κάθε βοσκού.Αιώνια η δόξα μαζί σου βαδίζεικαι δάφνης κλωνάρια σκορπίζει παντού.

Χριστέ μου τό φως σου ας μένη κοντά της πιστός παραστάτης σέ κάθε στιγμή.Αιώνια θ' απλώνης πατρίδα μου Ελλάδα της δόξας τη δάδα σέ δλη τη γη.

Φ. ΚΡΙΤΕΛΗ

ΠΕΝΤΟΖΑΛΗΣ

Μες του Μαγιού τις μυρωδιές,στα κόκκινα κεράσια,για ιδέστε πως χορεύουνε της Κρήτης τα κοράσια.Με περηφάνια αληθινή,σεμνά και τιμημέναχορεύουνε της Κρήτης μας τα τέκνα τ’ ανδρειωμένα.

Κοίταξε, Κρήτη, το χορόπου ‘μαθαν τα παιδιά σου που ξέραν οι προγόνοι σου, για να χαρεί η καρδιά σου.Κοίταξε χάρη κι ομορφιά,τιμή, λεβεντοσύνηοπού ‘χει τούτος ο χορός και τις χαρές που δίνει.

Άλλο χορό δεν ρέγομαιαπό τον Πεντοζάλη που πάει δύο ζάλα μπρος και δύο γέρνει πάλι.Οι εθνικοί μας οι χοροί έχουν τιμή και χάρηκαι χάρη είναι στην κοπελιά,η τιμή στο παλικάρι.

Μες του Μαγιού.....

ΠΕΡΑ ΜΑΚΡΥΑ

Τα μάτια βλέπω τα μάτια παρακαλώπάντα υπάρχει Ανάσταση πίσω από κάθε σταυρό.

Μεσ’ τη βαριά παγωνιάΣέρβο παιδί του βοριάκαι τα λουλούδια ανθούν ξανά«σώπα μην κλαις άλλο πια». (δις)

Κάνω για σένα ευχήμου ‘ν’ η πληγή σου πληγήψίθυρο λέει η καρδιά στη καρδιά «σώπα μην κλαις άλλο πια». (δις)

ΠΕΡΑ ΚΕΙ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ

Πέρα κει στο βουνό στ’ αντίκρυ μου βουνό κάποιο βράδυ, είχα βγει μονάχηω! γλυκιά απαντοχή στο σκοτάδι.

Κάποιο αλλόκοτο φως με κυνήγησε καθώς στο δρομάκιπερπατούσα δειλά και φυσούσε απαλά τ’ αεράκι.

Μια γλυκιά προσευχήμου ζητούσ’ η ψυχή και τ’ αστέρια με καλούσαν κι αυτάσαν του τέμπλου στητά αγιοκέρια.

Θέλω Κύριε της γης τη δροσιά της αυγής να μου δώσειςκαι καθάριο ουρανόνα ’χω λάμψη στο νου και στη γνώση.

Ν’ αγαπώ ν’ αγαπώ και ποτέ το κακό να μην κάνωνα σκορπώ να σκορπώτη δική Σου χαρά εδώ πάνω.

Να σκορπώ τρυφερά τη γλυκιά θαλπωρή της βοήθειαςνα με λένε στη γηο καλός δουλευτής της αλήθειας.

Πέρα κει στο βουνό στ’ αντίκρυ μου βουνό κάποιο βράδυτης αγάπης τ’ αγνόπρώτο κι όχι στερνό πήρα χάδι.

ΠΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Πέρα στην άκρη του χωρίου πού ό μύλος μας γοργά γυρνά κι ό ήλιος του καλοκαιριού μέσα άπ' τά όένόρα όέν περνά.

(Έκεϊ 'ναι καί τό φτωχικό τό σπίτι μου τό πατρικό), (όίς)

'Εκεϊ πρωτάνοιξα στό φώςτά μάτια μου καί την καρόιάκι είμαι σάν νάμαι άόελφός μέ τ' άλλα του χωριού παιόιά.

(Παιχνίόια γέλια άπ' την αυγή κοντά τήν όροσερή πηγή), (όίς)

Δέν θέλω έγώ φανταχτερά παλάτια πού λαμποκοπούν μηόέ την ψεύτικη χαράπού όλα τούτα μας σκορπούν.

(Έγώ ποθώ τό φτωχικότό σπίτι μου τό πατρικό), (δίς)

ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΟΛΟΙ

Ήταν μαζεμένοι όλοι μια βραδιάκαι στο τζάκι έκαιγε η φωτιάμες στα μάτια τους φαινόταν καθαράπως γι’ αυτούς τα χρόνια ήταν σκληρά.

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιάπολεμούσαν για τη λευτεριά. (δις)

Όλοι τους καπεταναίοι κι αρχηγοίήτανε κλέφτες και αρματολοίποτέ τους δε σκεφτόταν φόβος τι θα πεικαι το βόλι ας έπεφτε βροχή.

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιάπολεμούσαν για τη λευτεριά.Και τώρα μιλούσαν πάλι για τα παλιάκαθισμένοι γύρω από τη φωτιά.

Πάνω που μιλούσαν για παλικαριέςκι είχαν δυναμώσει οι φωνέςθυμήθηκαν τ’ αδέλφια τους που χάθηκανπολεμώντας και πικράθηκαν.

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιάπολεμούσαν για τη λευτεριά.Γι’ αυτό πολεμήσαν και φτιάξαν παιδιάγια να ζήσουν μες στη λευτεριά.

Και γίναν λεβέντες με γενναία καρδιάσαν τους πατεράδες τους κι αυτά.Και πάνω σ’ αυτή τη σκέψη ήσυχοι πια,κοιμήθηκαν για παντοτινά.

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΤΟΥ ΑΘΩ

Στο Χιλιανδάρι βάζουν το μπρούσκο στο βαρέλιστην Εσφιγμένου στολίζουν το σιτάριστο Βατοπέδι κουβαλούν κερεστέ τα ζώαστην Παντοκράτορος λιώνουν το κερί.

Σταυρονικήτα σταχώνουνε βιβλίαστην Ιβήρων ψέλνουν την Παράκλησηστο Κουτλουμούσι στηλώνουν με δοκάρια το χαγιάτιστη Φιλοθέου ποτίζουν τα λουλούδια.

Την ίδια ώρα κι απ’ τα είκοσι αναδύεταιμια ευχή διάπυρη, νοερή, καρδιακή,που αγιάζει και χαριτώνει το Όροςκαθώς το περιπλέειςαπ’ την Ιερισσό ως την Ουρανούπολη.

Στην Καρακάλου καθαρίζουν το καθολικόστη Λαύρα σημαίνει το τάλαντοΑγίου Παύλου κόβουν από την κρεβατή σταφύλιαστη Διονυσίου στρώνουν την τράπεζα.

Στη Γρηγορίου ιστορούν τον εξωνάρθηκαστη Σιμωνόπετρα βαπτίζουν ένα ΒέλγοΞηροποτάμου ευτρεπίζουν τα κελιά στο Ρωσικό την αλληλογραφία ανοίγουν.

Την ίδια ώρα....

Στην Ξενοφώντος μαζεύουν τις ντομάτεςστο Δοχειάρι φτιάχνουν τα κεραμίδιαΚωσταμονίτου ψήνουν καφέ στη χόβοληστη Ζωγράφου ζυμώνουν το ψωμί.

Την ίδια ώρα....

ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΚΙ

Περιστεράκι πέταξε ηύρε πύργο κι έκατσε και χαμοκελάηδησε“Μάρτη, Μάρτη μου καλέ”,

“Μάρτη, Μάρτη μου καλέ”και Φλεβάρη φοβερέκι αν χιονίσεις κι αν φλεβίσεις πάλι άνοιξη θ’ ανθίσεις”.

Μάρτη, Μάρτη βροχερέ και Απρίλη δροσερέτα πουλάκια κελαηδούν τα δεντράκια φυύλα ανθούν,

Τα πουλάκια κελαηδούν τα δεντράκια φυύλα ανθούν τα πουλάκια αυγά γεννούν κι αρχινούν να τα κλωσούν.

ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ

Σαν τα όνειρα σου όλη μέρα πετούν πάνω στα δέντρα στις στέγες κυλούν, σχίζουν ελεύθερα τον ουρανό να 'μουν μια άσπρη φτερούγα κι εγώ.

Περιστέρια άσπρα πετούν, στο μπαλκόνι σου αν ίσως σταθούν, δέσε στο πόδι τους άσπρο χαρτί, στείλε ένα μήνυμα σ' όλη τη γη.

Θα περάσουν βουνά και θάλασσες, θα βρουν τη χώρα που διάλεξες, με την απάντηση θα 'ρθουν ξανά, στείλε μήνυμα

Ένα κουλούρι και λίγο νερόκι αν ίσως είσαι παιδί τυχερό,θα 'ρθούν στον ώμο σου και θα σταθούν,θέλουν για λίγο να ξεκουραστούν.

Περιστέρια άσπρα πετούν...

ΠΗΔΑΕΙ Η ΦΩΤΙΑ

Πηδάει η φωτιά κι οι σούβλες έτοιμες,κι αυτός ολόρθος στέκει.Πεθαίνει αρνούμενος το θάνατοκι λευτεριά φωνάζει.

Ελευθεριά για σένα χάνομαιμα θα ‘ρθουν πίσω μ’ άλλοι.Στρατοί ‘ν’ οι γιοι μου και τ’ αγγόνια μου θα σ’ ελευθερώσουν. (2)

Λίγοι είμαστε κι αλίμονο της γηςαν ξοφληθεί η γενιά μας.Στρατοί ‘ν’ οι γιοι μου και τ’ αγγόνια μου θα σ’ ελευθερώσουν. (2)

μην κλαις κυρά κι εγώ θ’ αναστηθώκαι θα σ’ αρπάξω πάλαιθα σπω τις αλυσίδες της σκλαβιάςαυτά τα δυο τα κάστρα.

ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ

Τραλαλα Ποτάμι τρέχει ο λαός στους στολισμένους δρόμους στα μάτια του οργή και φως,ανάπηροι στους ώμους. (2)

Πήραμε το Αργυρόκαστρο (και πάμε) (3)παραπέρα, τύραννοι δε γλιτώνετε«Αέρα». (3)

Τραλαλα

Η μάνα κλαίει στη γωνιά κι η κόρη στο μπαλκόνι το δίκιο για τη λευτεριά σαν πέλαγος φουσκώνει. (δις)

Πήραμε το Αργυρόκαστρο

ΠΙΝΔΟΣ

Πάνω κει στης Πίνδου μας τις κορφές που θαρρείς τ'αστέρια φιλούνε,κάθε νύχτα λίγες αχνές μορφές τα πηχτά σκοτάδια ερευνούν.

Της πατρίδας πάντα πιστοί φρουροί τον εχθρό ναρθεί καρτερούνετον εχθρό που πίστευε πως μπορεί στην Ελλάδα νικητής να μπει.

Η νύχτα φεύγει σβήνουν τ'αστέρια τ'αγρίμια πάνε να κρυφτούν,μα του Δαβάκη μας τα ξεφτέρια δε θε να παν ν'αναπαυθούν.

Εχθροί μιλιούνια,ντροπή αιώνια,τ'άγια μας σύνορα περνούνκαι με τουφέκια και με κανόνια σίδερο και φωτιά σκορπούν.

Οι γενναίοι μας με τη λόγχη ορμούν τον εχθρό με λύσσα χτυπούνε, είνα ι λίγοι μα τους πολλούς νικούν κι απ'τη γη μας πέρα τους πετούν,

Εις την Π ίνδο τραγουδούνε Του Δαβάκη τ'άξια παληκάριακι όλο δόξες αντηχούνε τ'άλλα τα βουνά

Την Ελλάδα μας υμνούνε και τ'ανδρειωμένα της βλαστάριαπου τον κάθε εχθρό νικούνε σαν παντοτινά.

ΠΙΣΤΗ

Δεν έχεις πίστη όταν τα στάχυα σου προσμένεις να γεννούν σιτάρι κι απ’ τ’ άκαρπο δεντρί που κέντρωσεςπροσμένεις καρπερό βλαστάρι. Πίστη έχεις όταν από το χέρσωμα κι απ’ τα αστραποκαμένα ξύλα προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους και καταπράσινα τα φύλλα.

Δεν έχεις πίστη όταν πηγαίνοντας τον δρόμο του βουνού, προσμένεις να φτάσεις ως τ’ ανάερο ψήλωμα κάποιας μορφής μαρμαρωμένης.

Πίστη έχεις όταν αλυσόδετος μέσ’ απ’ τα βάθη της αβύσσου προσμένεις ως τα ουράνια ελεύθερονα φτερουγίσει το κορμί σου.

Δεν έχεις πίστη όταν τ’ απόβραδο προσμένεις να προβάλουν τ’ άστρακαι με του πετεινού το λάλημα να φέξη αυγή ροδογελάστρα.

Πίστη έχεις όταν, όσο αλόγιστοκαι πλάνο νου σου κι αν το ξέρειπροσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα και αστροφεγγιά το μεσημέρι.

Δεν έχεις πίστη όταν πιστεύοντας ρωτάς τη κρίση και τη γνώσηδεν έχεις πίστη όταν τη πίστη σου στο λογικό έχεις θεμελιώσει.Πίστη έχεις όταν κάθε σου όνειροτ’ ανάβεις στο βωμό της τάμα και αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο προσμένεις να γενεί το θαύμα.

ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΥΡΣΟΙ

Ψηλά της πίστεως οι πυρσοίας σημαδέψουν ουρανούς κι αιθεροπλάτιαδικοί μας πια οι ουρανοί (δις) δικά μας τα θεϊκά παλάτια.

Πίστη ο βράχος της ιδέας,πίστη ασπίδα της ψυχής,πίστη ο φάρος κι η πυξίδα (δις)μες τ’ άγριο πέλαγος της ζωής. (δις)

Κάποιο πλοίο ανεμοδέρνεικάποιο Σ.Ο.Σ μας προσκαλείκάποια βάρκα κινδυνεύειτο σκοτάδι είναι βαθύ.

Πίστεως πυρσοί δώστε το φως σαςσχίστε τη πυκνή τη σκοτεινιά,πίστεως πυρσοί ψηλά τη δάδαχύστε ελπίδα και παρηγοριά.

Ψηλά της πίστεως οι πυρσοί......

ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ

Ποιος απ’ το ποτάμι που τρέχει είναι μια πηγή,πίσω απ’ το φιλί το δικό μας είναι μια ζωή,πίσω απ’ τη γλυκειά προσευχή μας είναι μια μοναξιά,πίσω απ’ το τάμα στον Άγιο η παρηγοριά.

Σύντροφέ μου σε άκουσα πάλι τον άνεμο να ρωτάς «ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας».Αν μπορείς την απάντηση δώσε,πως βρέθηκες, που πας, ποιος το ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας».

Ποιος να ξέρει πως έχει μοιράσει τις μέρες μας της χαράς ποιος ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας».

Πίσω απ’ την σιωπή του πατέρα είναι η υπομονή,πίσω απ’ τη μεγάλη τη νίκη η επιμονή.Πίσω απ’ το φιλί της μητέρας είναι η στοργή,πίσω απ’ την κρυφή μας ελπίδα Θεέ μου είσαι Συ.

Σύντροφέ μου σε άκουσα ………

ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ

Πολεμούν στην Αλβανίαόλοι για τη λευτεριά,η Ελλάς η αιωνίαδεν θα ζήση στη σκλαβιά.

Όλους τώρα μας ενώνει η σημαία μας παιδιάτην Ελλάδα στεφανώνει πάλι η δόξα η παλιά.

Δόξα στην Ελλάδα ,δόξα στα αθάνατα παιδιάπου δόσαν τη ζωή τους για την ελευθεριά.

Η πατρίδα στα όπλα μας κράζει όλοι εμπρός με γενναία καρδιά.Καλλίτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωήπαρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή.

ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Υψώστε λάβαρο Σταυρού στον ουρανόεπάνω απ’ τις σκηνές μας ν’ ανεμίζειμε του Χριστού μας το μονόγραμμα χρυσό την όμορφη ζωή μας να σφραγίζει.

Διαλέξαμε όλοι τον αγώνα του καλούαγάπη του Χριστού το σύνθημα μας ο δρόμος για τη βασιλεία του Θεού το ξέρουμε αρχίζει απ’ τη καρδιά μας.

Αγάπη αδέλφια είναι λέξη ιερήγι’ αυτή τα χέρια του Χριστού μας τρυπημέναγι’ αυτή χιλιάδες των μαρτύρων οι σταυροίκαι σε ποτάμια χίλια χύθηκε το αίμα.

Διαλέξαμε όλοι........

Η αγάπη δένει τη καρδιά με τη καρδιάμε του Χριστού το άγιο σώμα μας ενώνει την κάθε ώρα μας γεμίζει με χαρά και σε παράδεισο η ψυχή μας ξεσπαθώνει .

Διαλέξαμε όλοι . . . . . .

ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Η αγάπη του θεού μας συντροφεύει,σε κάθε βήμα μας το χέρι μας κρατά,τον ήλιο μας χαρίζει, μας θερμα ίνε ι ,μας δίνει φως κι αληθινή χαρά.

Στης αγάπης την πολιτεία μίση, πάθη, κακό δε χωρούν, είναι, νέα η ζωή μας και θεία κι οι καρδιές μας αλήθεια ζητούν.

Πατέρας στοργικός που μας φροντίζει, και νιώθουμε δικά του εμείς παιδιά, από τα πάθη μας ανακουφίζει ότι κι αν κάνουμε μας αχαπά

Στης αγάπης την πολιτεία…

Μες την ουράνια αυτή πολιτεία, με του θεού τη Χάρη ένα έχω σκοπό,νια τους άλλους να γίνομαι θυσίακι όποιον με πονάει να συγχωρώ

Στης αγάπης την πολιτεία....

ΠΟΛΙΤΕΣ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ

Αλληλούια σε Σένα ψάλλουμε μαζίαλληλούια, σε μας ανήκουν οι ουρανοί.Δόξα ωσαννά στον Κύριο και Λυτρωτήδόξα και νυν και αεί.

Πολίτες τ’ ουρανού αδέλφια του Χριστούδοξάζουμε Εσέ γλυκέ Ναζαρηνέας μείνει στην καρδιά μας Χριστέ.

Προχωρούμε εμπρός για τη χαρά και τη ζωήφέγγει ο Πυρσός Ορθοδοξίας στο στρατί.Πύλες ουρανοί, κορφές και ύψη μας καλούνόλους να φτάσουμε εκεί.

Πολίτες τ’ ουρανού αδέλφια..... την ομορφιά και τη ζ ωή.

ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΙ Άγονη γη διψά πολύκαρπό να δώσει, καρπό πολύοργώστε αδέλφια και θα ’ρθει η βροχήδροσιά που θα φέρει, χαρά πολλή. Αγάπη, ειρήνη, χαρά και ζωή σε μια κουρασμένη και άκαρπη γη.Πολύκαρπα δέντρα ποθεί ο Χριστόςνα δει τα παιδιά Του λουσμένα στο φως.

Άγονη γη διψά πολύο λίβας την καίει δροσιά καρτερεί.Μ’ αλέτρι στο χέρι το στιβαρό οργώστε και θα ’ρθει ευλογίας νερό.

Αγάπη, ειρήνη, χαρά και ζωή.....

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΕΜΜΑΟΥΣ

Την καρδιά τη βαριά σύννεφα πλακώσανεστην πορεία προς την Εμμαούς.Καταχνιά μια γωνιά τις ελπίδες έθαψε,τώρα ο πόνος κλαίει τους αδελφούς.

Στις ματιές ανασαίνει το δείλικάποιο δάκρυ της θλίψης λύτρο στερνό.

Μα… ξάφνου τη βαθιά οδύνη

τάραξ’ ένα φως δειλάκάποιος ξένος στη γαλήνητους βυθίζει σα μιλά.

Τι παράξενη η συντροφιά Τουπως τους μαγεύει μυστικά,κάθ’ ανθός στο πέρασμά Τουμύριες ευωδιές σκορπά.

Με το πνεύμα φτερωμένομε τα βήματα ελαφρά,πως φλέγεται η καρδιά.

Μείνον μεθ’ ημών Χριστέ μαςτώρα που ’γειρε το φωςβλόγησε μας λατρευτέ μαςκαι το δείπνο της νυκτός.

Στους θλιμμένους την έγερσή Σουπριν να χαράξει αυτή η βραδιάθα κηρύξουμε θυμήσουΔοξασμένε Βασιλιά!

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ[Ύμνος κατασκήνωσης Ι.Μ.Νικαίας1986]

Μέσα στην άγρια την καταιγίδαπ’ αντάρα σκόρπισε σ’ όλη τη γητα νιάτα του Χριστού είν’ η ελπίδαγια μια καλύτερη χαρούμενη ζωή.

α. Εμπρός στο Φως!-Πορεία στο Φως!Στου Χριστού μας το φως το ουράνιομ’ αγώνες σκληρούς θα κερδίσουμε γη και ουρανούς.

Τα νιάτα του Χριστού αντρειωμέναστη μάχη θα ριχτούν με μια ψυχή της απιστίας το πηχτό σκοτάδιμε του Χριστού το Φως να διώξουν απ’ τη γη.

β. Εμπρός στο Φως!-Πορεία στο Φως!Στου Χριστού μας το φως το καθάριομε μάχες σκληρές θα ανεβούμε ψηλά στις κορφές

α. Εμπρός στο Φως! . . .

ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Πορεία μαρτύρων εμπρόςουράνιο φέγγος εσείςστα νιάτα γενείτε οδόςκι οδηγός θεϊκής αρετής.

Της αρετής και της τιμής σημαιοφόροιμέσα στου πνεύματος την μάχη ‘σεις στερροίεσείς στο λόγο και στην πράξη αθλοφόροιστεφανηφόροι νικητές και φλογεροί. (δις)

Πορεία μαρτύρων εμπρός...

Με τη χαρά του λυτρωτού μας πάντα ζείτε,μακάριοι και αιώνιοι υμνείταιτην άγια δόξα Του αιώνια διαλαλείτεαναδειχθήκατε κυρίου μιμηταί. (δις)

Πορεία μαρτύρων εμπρός...

ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕ ΣΑΒΒΑΤΟ

Πράγμα που βαρκα-τρούλο-πετρολίνο-τσοκαρεκλοποδαριά- να σου ‘ρθειΠράγμα που ‘γινε Σαββάτο (δις)σ’ ένα πλα-σ’ ένα πλάτανο από κάτω.

Επαντρε βαρκα-τρούλο-πετρολίνο-τσοκαρεκλοποδαριά- να σου ‘ρθειΕπαντρεύανέ το σπάρο (δις)με τον κο-με τον κοκοβιό κουμπάρο.

Νύφη κά- βάρκα-τρούλο-πετρολίνο-τσοκαρεκλοποδαριά- να σου ‘ρθειΝυφη κάναν τη σαρδέλα (δις)την πεντά- την πεντάμορφη κοπέλα.Εκαλέ βάρκα-τρούλο-πετρολίνο-τσοκερεκλοποδαριά- να σου ‘ρθει.Εκαλέσαν το χταπόδι (δις)που χορε- που χορεύει σ’ ένα πόδι.

Ήρθαν και βάρκα-τρούλο-πετρολίνο-τσοκαρεκλοποδαριά- να σου ‘ρθειήρθαν και τα στρείδια μύδια (δις)παλαμί- παλαμίδες και σαυρίδια.

ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΘΕΡΜΗ

Μαρία Παρθένε, η Πάντων Χαρά Προφήτα Πρόδρομε και Βαπτιστά Ταγμάτων πλειάδα, Αγγέλων χοροί στην Αγία Τριάδα Πρεσβεία θερμή

Για μας τους πεσμένους για μας τους τυφλούς τοιυς παγιδευμένους σε λάκκους χρυσούς ν' ανοίξουν τα μάτια, να δούμε το φως, να γίνει κομμάτια ο μέγας εχθρός

Προφήτες, Απόστολοι, Ευαγγελιστές Ανάργυροι, Μάρτυρες και Ασκητές Αγίων πλειάδα, Οσίων χοροί στην Αγία Τριάδα Πρεσβεία Θερμή

Για μας τους χαμένους γιο μας τους δειλούς Τους παρασυρμένους σε λάθος χορούς Στο δρόμο να βγούμε που πάει στη ζωή Προτού νυχτωθούμε κι η ελπίδα χαθεί

Δενδρέτες Στυλίτες Αναχωρητές Στρατιώτες Διδάσκαλοι, Ομολογητές Μητέρων πλειάδα, Πατέρων χοροί στην Αγία Τριάδα Πρεσβεία Θερμή

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Τα γόνατα κλείνω λυγώ το κεφάλικι αρχίζω Θεέ την ευχήμαζί μου αντηχούν τεριρέμ των αγγέλων.Σου Στέλνω Θεέ προσευχή.

Για κάθε μου πόθο, για κάθε πληγήγια κάθε που σε σταυρώνω, Σου Στέλνω Θεέ προσευχή.

Σαν τότε πάνω στο κύμα στη γη της Γεθσημανήςακόμα και πάνω απ’ το μνήμα Σου Στέλνω Θεέ προσευχή. (3)

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Είμαι ένα μικρό παιδάκιταπεινό και σε υμνώΘεέ μου καν’ η προσευχή μουνα ανέβει στον ουρανό. (δις)

Στείλε μ’ άγγελο προστάτηπου η ψυχή μου λαχταράστείλε Θεέ μου να με βάλεικάτω από τ’ άσπρα του φτερά. (δις)

Δείξε μου τον ίσιο δρόμοκαι την στράτα την καλήκάνε ν’ αγαπώ τον κόσμοκαι από μένα πιο πολύ. (δις)

ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ

Προσεύχετ’ η ψυχή μας για να ‘βρει τη γαλήνηκουράστηκε να ψάχνει μες της ζωής τη δίνη.

Τα ουράνια άνοιξαν κι οι καρδιές μας,γεύτηκαν του Θαβώρ το Θείο φως.Η ζωή μας άλλαξε κι η καρδιά μας,φώναξε δυνατός ειν’ ο Χριστός.

Ο ανήφορος μεγάλος για την άγια την κορφήμα να στήσουμε ποθούμετη δική Σου τη σκηνή.

Ουρανόφωτη μια ευχή ξεπηδάει απ' τη ψυχήν’ ακουστεί σ' όλη τη γη.Δοξασμένος να ‘σαι Συ που μας χάρισες τη ζωή (δις)η καρδιά σ’ ευγνωμονεί.

ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΩΡΑ

Προσευχή σημαίνει η ώρακι η καρδιά ας ξεχειλίσει,απ’ αγάπη στον Πατέρατον τεχνίτη του παντός.

Γλυκοφέγγει και τ’ αστέρια,απ’ τα ύψη ξεκινούνεκαι με χάρη μας καλούνε,στης ψυχής την εορτή.

Παντοδύναμε Θεέ μου,στου φωτός Σου το βασίλειοδέξου τη θερμή φωνή μουπου πετά και Σε ζητεί.

Η δική Σου θεία λάμψηας φωτίσει την ψυχή μουκι η γαλήνη την καρδιά μουπου βαθιά Σ’ ευγνωμονεί.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Όλα χάνονται όλα προσωρινά μας κυριεύει ο πόνος, σε στιγμές που οδηγούν στο πουθενά και αισθάνεται μόνος, όλα γύρω μας όλα σαν μια σταλιά μια σταγόνα που πέφτει, ταξιδεύει και χάνεται την αυγή όνειρο άλλο δεν έχει.

Και κάνω μια ευχή μια προσευχή να’ ναι η κάθε μέρα,μια καινούργια αρχή για όλους στην ψυχή,και κάνω μια ευχή μια προσευχή μέρα με τη μέρανα έρθει η αλλαγή, στον κόσμο αυτό που ζω,να νιώσουν γαλήνη κοντά στο Χριστό, (δις)

Όλα γίνονται, όλα είναι εφικτά όταν ζεις την αλήθεια,την αλήθεια θα βρίσκεις με προσευχή εκεί θα νιώθεις βοήθεια,όλα θα 'ρθουνε όλα με υπομονή, αρκεί με πίστη να ελπίζεις,μη νιώθεις άσχημα ούτε για μια στιγμή, θα πάψεις πια να δακρύζεις.

Και κάνω μια ευχή μια προσευχή. ..

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΥΓΗΣ

Γλυκά το φως του ήλιου λάμπειφεγγοβολούν βουνά και κάμποιτο φως του ήλιου την αυγήσκορπά τριαντάφυλλα στη γη.

Φεγγοβολούν τα κορφoβούνιακαι στις πλαγιές ηχούν κουδούνιακι η νύχτα χάνεται γοργάσαν κάποιος να την κυνηγά.

Χαρούμενη λαλεί φλογέρακαλώς μας ήρθες νέα μέρακαι ψάλλουν όλα τα πουλιάμε μια γλυκύτατη λαλιά.

Μεγάλη δόξα Σου Πατέραπου δίνεις την καινούργια μέρατο κάθε πλάσμα ταπεινάτην ώρα αυτή Σε προσκυνά.

Μαζί με τ’ άλλα πλάσματά Σουσου στέλνουν ύμνο τα παιδιά Σουγια Σένα ψάλλουνε γλυκά τα χείλη μας τα παιδικά.

Δέξου Θεέ την προσευχή μαςπου βγαίνει μέσα απ’ την ψυχή μαςκαι σαν Πατέρας στοργικόςτο Θείο χάρισέ μας φως.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Πυκνό σκοτάδι κι αν σκεπάζειακόμη Κύριε τη γη μας,αυγή καινούργια δε θ’ αργήσειτώρα που λάμπει στη ψυχή μας. (δις)

Για να νικήσουν τα παιδιά Σουτης απιστίας το χειμώνα,Εσύ που ντύνεις και τους κρίνουςδώσε μας άσπιλο χιτώνα. (δις)

Για Σένα κάνε να δουλεύουντα χέρια μας δίχως κηλίδα,Εσύ μες την καρδιά μας σπείρεαγάπη δίπλα στην ελπίδα. (δις)

Στο νου μας δως τη δύναμή Σουστα χείλη μας και στην καρδιά μας.Εσύ που νίκησες τον κόσμονίκησε κάθε ελάττωμά μας. (δις)

Κι οδήγησε τα βήματά μαςστα πλανεμένα πρόβατά Σου,σ’ αυτούς που ‘χασαν τον ποιμένασ’ όσους ξεχάσαν τ’ όνομά Σου. (δις)

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ

Όπου κι αν στρέψω την ματιά μουπαντού Εσέ Θεέ θα δωκαι με το νου και την καρδιά μουστέκομαι κι όλο σ’ ευλογώ.

Σε βλέπω μέσα στη σελήνηστον ήλιο στ’ άστρα τ’ ουρανούσε βλέπω μες τα πλάσματά Σουπου τους εχάρισες το νου.

Σε βλέπω πέρα μες τα δάσημες τα πουλιά που κελαηδούνκαι στα κλαδιά μέσα κρυμμέναόλη τη μέρα Σε υμνούν.

Για τούτο στέκω και θαυμάζωσε Σε τα πάντα χρεωστώκαι με το νου και την καρδιά μουΔημιουργέ Σ’ ευχαριστώ.

ΠΡΩΙ ΜΕΣ ΤΟ ΔΆΣΟΣ

Πρωί μες το δάσοςκοντά στα πουλιάπαίζει μικρή συντροφιά.Αέρινο χάδιδροσάτ’ η ματιάστάζει χαρά στην καρδιά.

Κουνούν τα κλαδιά τους τα δένδρα απαλάσα στέλνουν χαιρέτισμα αδελφικά.Στις σκηνές πως κυλά η ζωήάγια, αγνή, καρπερή,πως αλήθειαςτις Θείες πηγέςστήσαν φωλιές.

Περιβόλι ποθήσανλαμπρό οι ματιέςμ’ αγάπης ανθομορφιές.Ελάτια υψωθήκανκαθάριες ψυχέςστης Στεφάνης της κορφές.

Κουνούν τα κλαδιά τους…

ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΣ

Ξεκινάμε όλες με μια ορμήτο Θαβώρ να φτάσουμε μ’ ορμή και κορφές να κατακτήσουμε πολλέςπου κυριαρχούν οι αρετές.

Οι πρωτοπόρες πάντα εμπρόςνίκες μας οδηγούν στο Φωςδεν μας τρομάζει πια ο εχθρόςτην πρωτιά μας χάρισε ο Χριστός.

Αγωνίστριες και εμείς παιδιάμε την φλόγα μέσα στην καρδιά θα βαδίσουμε το δύσκολο στρατί μ’ οδηγό το Θείο Λυτρωτή.

Οι πρωτοπόρες πάντα εμπρός

ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ

Καινούργιας γενιάς πρωτοπόροιμ’ ασίγαστη θεία φωτιά,λεβέντικη ηρώων πορείααδέλφια χαράζουμε να!

Εμπρός, εμπρόςη φωνή των αιώνων καλεί.Εμπρός, εμπρόςγια νέα ιστορία χρυσή.

Με βήμα ταχύ αντρειωμένοκαι με λιονταρίσια καρδιάυψώνουμε τρόπαια νίκης ξανασταίνουμε ιδανικά.Εμπρός, Εμπρός.....

ΠΥΞΙΔΑ

Σταθεροί, τολμηροί, ρωμαλέοισε μονοπάτι θεϊκόθα προχωρούμε με πίστη εμπρός για το μεγάλο μας σκοπό. (δις)

Με πυξίδα το Χριστό μας και με παλμό θεϊκό βήμα προς βήμα, αδέλφια να φτάσουμε στον ουρανό. (δις)

Ο δρόμος είναι μεγάλος σκοτάδια γύρω πολλά,πυξίδα είναι ο Χριστός μας και προχωρούμε σταθερά. (δις)

Με πυξίδα το Χριστό...

ΠΥΡΙΝΟΙ

Σα βοή, σα φωτιά,σκήνωσε στις απλές τους καρδιέςτ’ Άγιο Πνεύμα κι η χάρηκι Απόστολοι γίναν φωτός.

Της ίδιας φλόγας συνεχιστές,μάρτυρες νικητές,λεύτεροι ζήσαν καινούργια ζωή,γιατί πύρινη είχαν ψυχή.

Μια μεγάλη πυράάναψε στις δικές μας καρδιέςνα νικά τη φθοράαναστάσιμη παντοτινά.

Μια φλόγα μέχρι τον ουρανόένωση με το Θεό.Αγώνα θέλει ετούτη η γηφωτοχυσία να γίνει η ζωή.

ΠΥΡΡΙΧΕΙΟΣ

Μάνα μάνα καλομάνα σήκω χτύπα την καμπάνα γιατί πάλι στη Βλαχέρνα στράγγισε του κόσμου η στέρνακαι δεν ήρθε ακόμη εκείνος της ελευθερίας ο κρίνος να τσακίσει με τη φτέρνα τα φτερά του Δράκοντα.

Τρέμουν, Μπογιάροι βρε κι Οθωμανοί το παλικάρι βρε το Διγενή. (δις)

Μάνα μάνα πικρομάναστη Γραβιά, στην Αλαμάνατο τραγούδι μου το είπα χτύπα την καμπάνα χτύπα ώσπου να ‘ρθει πάλι κάποιος τώρα που είναι ο κόσμος σάπιος για να λιώσει μες την τρύπα την καρδιά του Δράκοντα.

Τρέμουν, Μπογιάροι βρε κι Αλαμάνοι το παλικάρι βρε το Διγενή. (δις)

Μάνα μάνα μαυρομάναβάλε νερό στη γράναγια ν’ αρχίσει τον αγώναμε κοντάρι και σφεντόνεςκι όταν ο καιρός γυρίσεικατά του Θεού τη κρίση να σαρώσει απ’ τον αιώνα τη γενιά του Δράκοντα.

Τρέμουν Χαζάροι βρε κι Αγαρηνοί,το παλικάρι βρε το Διγενή.

ΠΥΡΣΟΙ ΑΓΑΠΗΣ

Στης απιστίας τα χρόνιαοι άνθρωποι άψυχοι χαλκοίστα δέντρα μαράθηκαν τα κλώνια (δις)κι η αγάπη θάφτηκε στη γη.

Να η αγάπη! κάπου γεννιέταιστη Βηθλεέμ μια κρύα νυχτιά.Να η αγάπη! κάπου σταυρώνεταιεκεί ψηλά στο Γολγοθά.

Μα κι αν αγέρες φυσήξαν πολλοίμ’ ορμή και μανία σε τούτη τη γηοι απόστολοι έγιναν πυρσοί (δις)σκορπώντας φως και χάρη περισσή.

Να η αγάπη! κάπου γεννιέται....

Κάνε Χριστέ το ζητάμε πολύν’ ανάψουνε μέσα μας αγάπης πυρσοίνα χύνουμε σ’ όλους το Θείο Σου φως (δις)να χαίρει μαζί μας η γη κι ο ουρανός.

ΠΥΡΣΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Μες στους αιώνες π’ αργοφεύγουν,ναών συντρίμμια αχνοφέγγουν,νεκροί θεοί της Βαβυλώνας,στάχτες που σκόρπισ’ ο χειμώναςκι ο άνθρωπος θρηνεί σκυφτός.

Χιλιάδες σύμβολα ριγμένα,σημαίες, λάβαρα σπασμένα.Καρδιές που στα δεσμά στενάζουν,ψυχές που δάκρυα κι αίμα στάζουν.

Ψηλά και γενναία!Κράτα πάντα ψηλά τη σημαία!Ορθοδοξία Πυρσόςάγια δάδα φωτός,μόνη αλήθεια του κόσμου.(δις)

Κι ενώ συνθήματα πεθαίνουν,κάποιοι αστέρες πάντα μένουν,αστέρες που ποτέ δε σβήσαν,πύργοι που οι χρόνοι δεν γκρεμίσαν,μάρτυρες, κήρυκες Χριστού.

Ψηλά βουνά ανεμοδαρμένα σύμβολα πίστης τιμημένα,ψυχές γιγάντων που ματώσανΟρθοδοξίας κάστρα υψώσαν.

Ψηλά και γενναία...

ΠΩΣ ΝΑ ΔΑΜΑΣΕΙΣ ΤΗ ΣΑΡΚΑ

Πώς να δαμάσεις την ύλη,πώς να νικήσεις τη σάρκα,πώς να γκρεμίσεις το κράτος του θανάτου.

Μια μόνο θα ‘ταν η ελπίδανα λυτρωθείς απ’ την κόλαση αυτή,έπρεπε να σφαγεί το Θείο Αρνί

Ζεις κοντά Του χαρά,που κανείς τώρα πια δε θα την πάρει,τι κι αν ο κόσμος γελά, του λείπει η χαράμε πόνο ζητά να σ’ εύρει αιώνια χαρά.

Έλα Χριστέ (2) να ‘ναι η καρδιά μας γεμάτη με το δικό Σου το φωςκι είναι η λαχτάρα μεγάλη να σμίξουν γη κι ουρανός.

Με κιθάρες υψώστε φωνή της χαράς ν’ ακουστεί η καινή ωδή και υμνείστε το Λυτρωτή, ο ουρανός και η γη.

Μας εξαγόρασες Κύριεαπ’ την φθορά του θανάτου,με μια θυσία γεμάτη μεγαλείο.Πήραμε θέση στο δείπνο ω Εσφαγμένο Αρνίο λευκάναμε τη στολή τω Σω.

Αίματι τώρα ζούμε χαρά την αιώνια χαρά μόνο κοντά Σου. Τι κι αν ο κόσμος γελάΤου λείπει η χαρά,με πόνο ζητά να Σ’ εύρει Αιώνια Χαρά.

Έλα Χριστέ (2) να ‘ναι η καρδιά μας . . .

ΡΙΖΟΤΟΜΟΙ

Παντού γύρω φυτρωμένα των παθώντα κούφια δέντρα μέσα μας σαν δάσος απολιθωμένοτην απελπισιά σκορπίζουν της κακίαςκαι μαυρίζουντης καρδιάς το χώμα το πρασινισμένο.

Άκαρπα και άχρηστα καμένα δέντρα των παθών στο χώμα της ψυχήςβαθιά είναι χρόνια τώρα ριζωμέναριζοτόμοι όμως θα γενούμε ’μεις.

Ζητάμε, πάντα ζητάμε χαρά να βρούμε,κι όλο να ζούμεμέσα στα δάση της θείας Χάρης,στα καρποφόρα ουράνια δέντρα.Στη ρίζα θε να χτυπάμε όλα τα σκάρταάκαρπα δέντρακαι να φυτεύουμε της αγάπης,της αρετής τα ουράνια κέδρα.

Μας βαραίνουν στη ζωή μας και τη πιο κρυφή πνοή μαςμαυρισμένα δέντρα ορθωτά ακόμη.Άχρηστοι κορμοί καμένοι κι άλλο τώραδε μας μένεινα γεννούμε των παθών μας ΡΙΖΟΤΟΜΟΙ.

Άκαρπα και άχρηστα......

ΡΟΔΟΦΥΛΛΑ ΑΓΑΠΗΣ

Ροδόφυλλα αγάπης μ’ ανθούς αμάραντουςψυχής το περιβόλι ευωδίασε.

Σκορπάτε μύρα αγάπηςσκορπάτε ροδανθούςσκορπάτε αγάπη, αγάπη.

Τους μίσους ο αγέρας ψυχές επάγωσε μαράθηκαν οι κλώνοι της ανθρωπιάς.

Σκορπάτε μύρα αγάπης......

Αγάπη αστέρι ψυχών βασίλισσαστης καρδιάς μας θρονιάσου τ΄ απλό θρονί.

Σκορπάτε μύρα αγάπης.....

ΡΩΜΗ

Αδρά τ’ όνομα σου γραμμένοστους λόφους ψηλά χαραγμένοΩ! Ρώμη εσύ των αιώνων πόλη ζωής και αγώνων.

Μα η Ρώμη φαντάζει ορόσημοψυχή της Χριστού εκκλησίαςσύμβολο ρώμης και δύναμηςτρανή Κιβωτό Σωτηρίας.

Πέτρε και Παύλε απόστολοι της Πίστης γεροί στυλοβάτες στητοί στους διωγμούς τα μαρτύρια της Ρώμης λαμπροί φωτοδότες.

Κι η Ρώμη φαντάζει ορόσημο........

Το αίμα που ρέει καθαρτήριο αγίων ψυχών θυσιαστήριονα γίνει για μας αγιαστήριοσάλπισμα νέο εγερτήριο.

Ω! Ρώμη φαντάζει ορόσημο..........

ΡΩΤΗΣΑ Τ’ ΑΓΕΡΙ

Ρώτησα τ’ αγέρι,άραγε να ξέρειαπό πού φυσάΜ’ άκουσε τ’ αηδόνι και στο χελιδόνι πήρε να ρωτά

Τα πουλιά δακρύσαν,τα βουνά λυγίσανσκύψανε και μου πανεποιος τα κυβερνα.

Μες τα δυο χέρια να’ χα όλα τ’ αστέριαν’ ανάβουν σε Σένα Θεέ μου σαν κεριά.

Μες απ’ το πηγάδι άκουσα τον Άδηνα θρηνεί κρυφάκι είδα στους αιώνεςΣα βροχή σταγόνεςτη ζωή να κύλα.

Τα πουλιά δακρύσαν…..

Μα σαν περιστέριαμ’ απλωμένα χέριακάποτε πηγαίνουμεσ’ αθάνατη χαρά.

Μες τα δυο χέρια……

SANTA LUTSIA

Τ’ αστέρια λάμπουνε, μέσς τή γαλήνη, στ' άκροθαλάσσι9τό κύμα σβήνει.·

Πέτα βαρκούλα μου μέσ*τή μαγεία SΑΝΤΑ LUTSIA (δις)

Μπάτης χρυσός φυσά, μύρα σκορπίζει, πού σέ χρυσόνειρα,σέ νανουρίζει.·

Πέτα βαρκούλα μου...

ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ορθοδοξίας σάλπιγγες σχίστε τους αιθέρεςξεπεράστε και τους κεραυνούς.Ορθοδοξίας σάλπιγγες ηχείστεκαι τ’ άγιο μήνυμα σκορπίστεστους γαλάζιους ουρανούς.

Λύτρωση, λύτρωση, ελευθερία (4)

Ματωμένος ο νυμφίος Ιησούςπροδομένος απ’ τους αγαπημένουςγυρεύει σήμερα τους γνήσιους οπαδούςνα διαλαλήσουν, να ομολογήσουνπως είν’ Αυτός ο Ένας ο μοναδικόςο φάρος της ζωής και η οδός.

Ορθοδοξία σώσε τους λαούςΟρθοδοξία αγίασε πιστούςΟρθοδοξία σε ομολογώτο μήνυμά σου σαλπίζω και το διαλαλώ.

Ορθοδοξία σώσε τους λαούς.......

ΣΑΛΠΙΓΚΤΕΣ

Τα, τα, τα, τα.... Σάλπισμα νίκηςακούγεται στ’ άπαρτα κάστρατης πίστης και της αρετής.Με μια καρδιάγια να φτάσει το μήνυμαμέχρι την άκρη της γης.

Με μια καρδιάμε μια φλόγα κινάμενα κάνουμε καινούργια αρχή,και να σαλπίσουμεσ’ όλο τον κόσμοελπίδα για νέα ζωή.

Τα, τα, τα......

Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ

Σ’ αυτόν τον τόπο όλα είναι καμωμένα από πέτρα (δις)

Από πέτρα η γηαπό πέτρα κι οι άνθρωποιαπό πέτρα η γη οι χαρές και οι λύπες από πέτρα σκληρή. (δις)

Τα ματωμένα χέρια μας σαν πέτρινα κλαριάμε την αυγή προσεύχονται για τη μεγάλη λευτεριά. (δις)

Σ’ αυτόν τον τόπο……

Από πέτρα η γη……

ΣΑΡΆΝΤΑ ΠΑΛΛΗΚΆΡΙΑ

Σαράντα παλληκάριααπό την Λεβαδειάπάνε για να πατήσουνμωρ, την Τριπολιτσά.

Αέρας τα φυσάειτα πλατανόφυλλαΘεός να τα φυλάειτα ελληνόπουλα.

Στο δρόμο που πηγαίνανεγέροντα μωρ’ γέροντα απαντούν-“ώρα καλή σου γέρο”-“καλώς τα, καλώς τα παιδιά”

-“Που πάτε παλληκάρια που πάτε βρεπου πάτε ωρές παιδιά”-“πάμε για να πατήσουμε την Τροπό,μωρ’ την Τροπολιτσά”

Αέρας τα φυσάει…

ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ

Σάν τόν ήλιο σου ωραία Ελλάδα άλλη χώρα δέν έχει καμμιά είσαι συ επιστήμης λαμπάδα ζής αιώνια σέ λευτεριά.

Η Ελλάδα ποτέ δέν πεθαίνει δεν τή σκιάζει φοβέρα καμμιά μόνον λίγο καιρό ξαποσταίνει καί ξανά προς τή δόξα τραβά.

Στον καθάριο γαλάζιο ουρανό σου παιγνιδίζει η δόξα τρελά πλέκοντας σου γλυκεία μας μητέρα δαφνοστέφανα ευωδιαστά.

Είναι άφθαστη η ομορφιά σου Και η δόξα σου Ελλάδα τρανή γι αυτό λένε παντού τά παιδιά σουΗ Ελλάδα αιώνια θά ζή.

Υ.Ω

ΣΑΝ ΤΟ ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΟ ΠΟΥΛΙ

Σαν το ξέγνοιαστο ποτλί παντού πετώ,Σε βουνά και σε λαγκάδια τριγυρνώ.Έχω όπλο το ραβδί μουκαι για σκέπη τη σκηνή μουστο βουνό κατασκηνώνω στό λεπτό.

Γιουπι γιά - γιά γιουπι, γιουπι γιά…Μ:ε θαυμάζουν σάν γυρνώ απ' τήην εξοχή με σακίδιο, παγούρι και ραβδί. Λέω πάντα την αλήθεια κι έχω τούτη την συνήθεια, όπου βρίσκομαι νά κάνω το καλό.

Γιουπι γιά- για…

Στό καΐκι και στην βάρκα σάν βρεθώότι κι' άν με διατάξει ο αρχηγός.Με χαρά θά εκτελέσω,Κι έτσι πάντα θά μπορέσωστά κατάρτια και στά ξάρτια ν' ανεβώ.

Γιουπι γιά- για…

Σ’ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ

Σ’ έναν κόσμο που τον πνίγει η γη του ολέθρου η αγωνία,κι ένας νέος της Βαβέλ χαλασμός,ξανανάβει ο πυρσός της ελπίδας και πάλιξαναλάμπει το ανέσπερο φως.

Μια στρατιά μαχητών με σαλπίσματα νίκης,ξεκινάει και θα φτάσει παντούγια νακάνει τη γη από κοιλάδα δακρύωνπολιτεία φωτεινή του Θεού.

Νειάτα πύρινες φλόγες, Ορθόδοξα νειάτανειάτα υπέροχα, νειάτα χρυσα, ωριμάζουν οι κάμποι, ωριμάζουν τα στάχυακι ο αγέρας του θέρους φυσά.

Με χορούς νικητήριους μ’ ωσαννά και παιάνες με την πρώτη ιαχή της αυγής,γρηγορείτε παντού σας προσμένουν οι χώρες γιατί είστε το αλάτι της γης.

Λιώσε το μάλαμα, λιώστε το χρυσάφι βάλε γαλάζιο και μενεξεδί τα λάβαρα μας πήρε και τα βάφει,το φως του ήλιου πριν την αυγήΣε Δείπνο, σε Δείπνο,σε Δείπνο μυστικ

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή τη μέρα.Σ’ ευχαριστώ για κάθε αυγή.Σ’ ευχαριστώ που ‘ναι Πατέρατο βάρος ελαφρύ.

Σ’ ευχαριστώ για τους δικούς μου.Σ’ ευχαριστώ για όποια ψυχή.Σ’ ευχαριστώ που στους εχθρούς μουμε υψώνεις νικητή.

Σ’ ευχαριστώ για τη δουλειά μου.Σ’ ευχαριστώ για ότι στη γη.Σ’ ευχαριστώ για τη χαρά μουκαι για τη προσευχή.

Σ’ ευχαριστώ για κάθε θλίψη.Σ’ ευχαριστώ για ότι καλό.Σ’ ευχαριστώ που έχω στη ζήσητο χέρι Σου οδηγό.

Σ’ ευχαριστώ που με διδάσκεις.Σ’ ευχαριστώ μου δίνεις φως.Σ’ ευχαριστώ απ’ αγάπη πάσχειςγια κάθε απολωλό.

Σ’ ευχαριστώ αγνέ Κύριέ μου.Σ’ ευχαριστώ που σ’ αγαπώ.Σ’ ευχαριστώ πολύ Θεέ μουπου σ’ ευχαριστώ.

ΣΕ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΑΝ

Σε καταπάτησαν μικρή πατρίδα μουσου στέρησαν το φως και τη χαράθα ‘ρθει όμως κάποια μέρα χρυσήπου ο ήλιος θε να βγει ξανάτότε θε να στήσουμ' όλοι χορόχορό της λευτεριάς.

Θα σε λατρεύω εγώ μικρή πατρίδα μουθα σ’ έχω στην καρδιά μου φυλαχτό.Μην αργείς πια τα παιδιά σου ξανάστην αγκάλη σου να σφίξεις θερμάτότε οι χαμένες πατρίδες θα ‘βρουνκοντά σου λευτεριά.

Παρηγοριά θα ‘βρουν μικρή πατρίδα μουτα τόσα σκλαβωμένα σου παιδιάπου κοντά σου θε να γυρίσουν ξανάσήκω ολόρθη κι η σημαία ψηλάας στηθεί για σε κοντάρι γερόκοντάρι λευτεριάς.

ΣΕ ΛΕΥΚΕΣ ΚΟΡΥΦΕΣ

Σε λευκές κορυφέςστου ανέμου τις πνοέςη καρδιά σαν αετός να πετάσαν ελάτου αιχμήνα σπαθίζει την αυγήπου ο ήλιος κεντά σαν ξυπνά.

Έλα ψηλά στην κορφήπου φιλά τ’ αστέριαγια συντροφιά στη σιωπήτη δροσοπηγή.Άσπρες αγνές να’ ν’ οι ψυχέςσαν τα περιστέριαμέσ’ τα ουράνια να χτίζουν φωλιές.

Ροδανθούν οι πλαγιέςστων αγγέλων τις ματιέςκαι γεμίζει δροσιά η ψυχήτων πουλιών οι φωνέςν’ ανεβαίνουν προσευχέςσαν θυμίαμα στο Λυτρωτή.

Έλα ψηλά στην κορφή...

ΣΕ ΣΑΣ

Σε σας, που για τη λευτεριά και την τιμή με του Χριστού την πίστη στην ψυχήγια την πατρίδα αγωνιστήκατε (2).

Σε σας, που του θανάτου την ανηφοριά και τη μεγαλοσύνη της καρδιάς κληρονομιά σε μας αφήσατε (2).

Σε σένα Σουλιώτισσα, μάνα γενναίαΗπειρώτισσα καπετάνισσα,σε, σε, Μακεδόνισσα, Θρακιώτισσα κόρηκι αδελφή Ψαριανή λεβέντισσα…..Που χάρισες συ του αγώνα αδάμαστα τα κλεφτόπουλα και ναυμάχους φοβερούς στα πέλαγα διαλεχτά Ελληνόπουλα.

Και σε σένα, που είδες να σβύνουν οι ελπίδες και τα χρυσόνειρα,Μικρασιάτισσα, Μεσολογγίτισα,της θυσίας αρχόντισσα.Και σε σένα μικρή Κυπριοπούλα,που ακόμα προσμένεις και ζητάς αναστάσιμα και γλυκοτόνιστα Ν’ ακουστούν νικητήρια.

Σε σας, που για τη λευτεριά…………..

ΣΕ ΣΑΣ, γυναίκες Ελληνίδες, η καρδιάμ’ ευγνωμοσύνη δάφνη και μυρτιά ξανά με σέβας υποκλίνεται,(2)ΣΕ ΣΑΣ

ΣΕ ΣΕΝΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ

Σε Σένα πιο κοντά, θερμά ποθώνα ‘ρθω, Χριστέ, κοντά σου λαχταρώ.Έστω και με σταυρό με θάνατο σκληρόφθάνει Εσέ να βρω κει στον ουρανό.

Αν μ’ αετού φτερά στον ουρανό ανέβω με χαρά, στο κάλεσμα σου,τον ήλιο και τη γη ξεχνώντας θε να ‘ρθωφθάνει να ευρεθώ, Χριστέ, κοντά σου.

Κι αν μόνος περπατώ στην ερημιάκαι της νυχτιάς αν ζω τη σκοτεινιά,με πόθο φλογερό και πάλι θα σου πωθεέ μου , σε Σε κοντά θέλω να ζω.

Πάλι κοντά σε Σε θέλω να ‘ρθωκι ας θα ‘μαι ‘γω για Σε εις το Σταυρό.Κι απάνω απ’ το σταυρό και πάλι θα σου πωπάλι κοντά σε Σε θέλω να ζω-

ΣΕ ΦΥΛΑΚΙΣΑΝ

Σε φυλάκισαν, γαλανούλα μου,σε παγίδεψαν μέσα σε κλουβί.Σε κλειδώσανε πήραν το κλειδίκαι λαβώθηκες μυριάκριβη.

Ποιος με το τραγούδι, ποιος με το σπαθίόλοι να ‘βγούμε στους δρόμους πάλι γαλανούλα, πάλι γαλανόξανθηθα σε πάρουμε στους ώμους.

ΣΕ ΣΕΝΑ ΠΛΑΣΤΗ

Σε σένα Πλάστη και Θεέ ετούτη τη στιγμή,υψώνουμε καρδιά και νου παράκληση θερμή.

Πατέρα ρίξε σπλαχνικάστα πλάσματά Σου μια ματιάκαι φως σαν ουράνια χαραυγήσκόρπα απ’ το θρόνο Σου στη γη και φως στη γη,σκόρπα απ’ το θρόνο Σου στη γη.

Μην αποστρέψεις από μας την άγια Σου θωριάμην μας αφήνεις μοναχούς χωρίς παρηγοριά.

Κι οδήγησέ μας τη ψυχήτο δρόμο Σου ν’ ακολουθείτων αθανάτων βοηθέ.Μεγάλε Πλάστη κι αγαθέ, Συ βοηθέμεγάλε Πλάστη κι αγαθέ.

ΣΕ ΣΕΝΑ Ω ΠΑΡΘΕΝΕ

Σε σένα ω! Παρθένεγυρίζω και σου ζητώβοήθεια, προστασίααπό τον κάθε εχθρό.

Μητέρα αειπάρθενεμε πίστη έρχομαι προς εσέ.Παρθένε, Παρθένε πρέσβευε για με. (δις)

Την ώρα που χτυπάνεμε λύσσα οι πειρασμοίβοήθα Παναγίανα μένω πάντα αγνή.

Βοήθα στον αγώνα μουνα μη λυγίσω ποτέ ποτέ.Παρθένε, Παρθένε πρέσβευε για με. (δις)

Του χωρισμού η ώρασημαίνει και με καλεί,για νέους κόσμους τώρα να κάμω εκλογή.

Εκεί που είσαι βασίλισσαεκεί και ‘γω να ‘ρθω να χαρώ.Παρθένε, Παρθένε στον ουρανό. (δις)

ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΙ ΕΙΡΗΝΗΣ

Μορφές βουβές, ζωντανοί νεκροίχαμένες πατρίδες ανοιχτή πληγήερείπια πτώματα σωρόςμαρτυρούν του πολέμου το κακό.Ένας κόσμος χαμένος μια ζωή διχασμένηκι η ψυχή προδομένη κάτι αιώνιο ποθεί.

Χριστιανοί γρηγορείτε ορθοδοξία κηρύξτε(δις)κι ο Θεός της ειρήνης εστί μεθ’ ημών.

Μες του πολέμου τη δίνηπροβάλλει αχτίδα φωτόςνα φέρει στον κόσμο ειρήνηπου ξεκινά απ' την καρδιά καθενός.

Σημαιοφόροι Ειρήνηςκινάμε στα πέρατα της γηςτη δάδα της πίστης κρατάμετο φως μιας νέας αυγής.

Χριστιανοί γρηγορείτε........

ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΙ

Λαμπρή Ορθοδοξία, όμορφη πατρίδα μας,αστείρευτες πηγές ζωής και χάριτος,στα γάργαρα νερά - νερά σας ξεδιψάσαμεπερήφανα τα μάτια μας εκλάψανε.

Θα τραγουδάμε με χαρά με τη σημαία μας ψηλά,που λεβεντιά κι αίμα μαρτύρων έχει κεντήσειΣημαιοφόροι απλοί και με μια ζέση στην ψυχή.σ’ όλα τα πέρατα της γης να κυματίσει.

Πατέρων και ηρώων τ’ άγια τα μηνύματααπ’ τις πτυχές σου στέλνεις με την αύρα,σαν τ’ άγια των αγίων θε να τα κρατήσουμεμ’ ανείπωτη χαρά κι άσβεστη δάδα.

Με περηφάνια περισσή που μεταγγίζει στην ψυχή,θα διαλαλούμε σ’ όλους το “εν τούτω νίκα”Σημαιοφόροι εμείς απλοί, άγιο ατίμητο πανί,σημαία του Χριστού και της Πατρίδας.

ΣΚΙ

Όταν πας να κάνεις σκι πάνω στα ψηλά βουνά ξάφνουνα σου ένας σκιέρ σου χαλάει τη δουλειά.

Γιο λαλά κυρία,γιο λαλά κουκού,γιο λαλά κυρία, γιο. . . . ξάφνου να σου μια αρκούδα . . .. . . ξάφνου μια χιονοστιβάδα . . .. . . ξάφνου να σου ένας σκύλος . . .. . . ξάφνου να σου ένα τραίνο . . .. . . ξάφνου ένα ασθενοφόρο . . .. . . ξάφνου να σου δυο φίλοι . .

ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΓΑΠΗΣ

Πριν από χρόνια στην πλαγιά του Γολγοθάματώσανε δυο χέρια λατρεμένα.Κι οι άνθρωποι από τότε με καρφιάπληγώνουνε δυο μάτια δακρυσμένα.Μα τώρα όλες οι καρδιές σ’ αυτή τη γηζητούν αγάπη ν’ απαλύνει την πληγή.

Πάρτε το χρώμα απ’ το γαλάζιο ουρανόνα πλάσετε τον κόσμο της αγάπης.Δακρύστε αδέλφια στον ξύλινο σταυρό (δις)και κάντε τον σκυτάλη της αγάπης.

Αν θες και συ να ξεδιψάσεις στις πηγές,αν το σκοτάδι θες να χρωματίσεις,αν ζεις για μυστικές χρυσές χαρές,παρ’ τη σκυτάλη της χαράς να τη χαρίσεις.Γιατί όλες τώρα οι καρδιές σ’ αυτή τη γηζητάνε μια σκυτάλη θεϊκή.

Πάρτε το χρώμα απ’ το......

ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΟΙ

Σε πίκραναν πολλοί στο στίβο της ζωής,η άγνοια ια σε κράτησε μακριά μας, στο ψέμα αν ψάχνεις την αλήθεια δε θα βρειςάκουσε τους ψιθύρους της καρδιάςμας:

Έλα μαζί μας σ’ εν’ άλλο στίβοδώσε τη ψυχή σου στο Χριστό,έλ’ αδελφέ στης αρετής το στίβο,χάριζε καρδιές στον ουρανό.

Σκυταλοδρόμοι αγάπης θα είμαστ’ αθλητές στ’ άστρα τα ψηλά ιδανικά μας,του έργου του Χριστού εμείς συνεχιστέςθα έχουμε για πάντα σύνθημα μας:

Έλα μαζί μας σ’ εν’ άλλο στίβο.......

ΣΠΙΝΟΣ

Σε φουντωμένο δέντρου κλωνάρικάθεται σπίνος και κελαηδείτόσην ακούει τέχνη και χάρηκαι πλησιάζει ένα παιδί.

Σπίνε μ’ αρέσει το ψάλσιμό σου,τα λέγεις όλα, όλα καλάμα ποίος είναι διδάσκαλος σουπου σε μαθαίνει τα μουσικά;

Μάθε παιδάκι διδάσκαλός μουπου με μαθαίνει τη μουσική, είναι ο Πλάστης όλου του κόσμουη εύνοια Του η πατρική.

ΣΠΟΡΙΑΔΕΣ

Να οι σποριάδες όλοι αντάμα ξεκινούνκαι με ζήλο τη σπορά τους αρχινούν.Ας ριχτούμε (2) στη δουλειά τη ζηλευτήόλη εμπρός η νεολαία η πιστή.

Ας μας κάψει το λιοπύρι το κορμίκι ας μας βρουν όσοι κι αν θέλουν παιδεμοί.Θα δουλέψουμε μ’ αλύγιστη καρδιάκαι σε λίγο θα 'ναι πλούσια η σοδειά.

Νέοι και νέες με το ίδιο ιδανικόσπόρο σπέρνουμε παντού λυτρωτικό.Και προσμένουν (2) διψασμένες οι ψυχέςνα ρουφήξουν του Χριστού τις διδαχές.

Όλοι ας πάμε κι ας μη χάνουμε καιρόμ' ένα σύνθημα ας κινήσουμε ιερό.Τα νησιά, οι πολιτείες, τα χωριάκαρτερούνε τον ακούραστο σποριά.

Να οι σποριάδες πριν χαράξει ξεκινούνετα σκοτάδια όλα γύρω τους σκορπούνε.Κι η Ελλάδα (2) με μιαν όψη λαμπερήτους σποριάδες χαιρετά και καρτερεί.

Πνεύμα νέο να της δώσουν και παλμόνα τη σώσουν από βέβαιο χαμό,γιατί τώρα πια το ξέρει οι χριστιανοίειν’ ελπίδα της και δύναμη τρανή.

ΣΠΟΡΙΑΔΕΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Της αλήθειας Σποριάδες εμείςξεκινάμε μ’ ορμή και χαρά,θείο σπόρο, αγάπη αγνή,να φυτέψουμε μέσ’ την καρδιά.

Μια ασίγαστη Θεία φωτιά,μας φλογίζει, μας δίνει φτερά,για ένα κόσμο αγνό, φωτεινό,σαν θα σπείρουμ’ εμείς το καλό.

Εμπρός ρίξου ψυχή με παλμό,τη σπορά της αγάπης να ζεις,στάσου μόνο να δεις εις Αυτόν,τους καρπούς της δικής Του αρετής.

Και κοιτώντας Αυτόν σταθεράσπείρε, σπείρε ψυχές καρτερούνκι αν ο κόπος σε δέρνει σκληράοι Σποριάδες ποτέ δεν λυγούν.

Κι αν δείλι στα μάτια θα’ ρθηγια να κλέψει της γης την χαρά,συ σπορέα με ‘Κείνον θα ζειςσε ουράνια πόλη μ’ αιώνια χαρά. (δις)

ΣΤΑΘΕΡΟΙ

Άγρια τα κύματα λυσσομανούνε πάνω στο βράχο που μας συγκρατείπάλη μεγάλη σαν τούτη άλληκανείς ποτέ δεν έχει ξαναδεί.

Οι καταιγίδες όσο αν ξεπερνούν, γερά θεμέλια μας συγκρατούνπάνω στην πέτρα που είν’ ο Χριστόςπατέρας, φίλος κι αδελφός - και αρχηγός.

Το πρότυπο μας είν’ ο Κύριος μας, το βλέμμα μας ακοίμητο σ’ Αυτόν,βράχος η πίστη, μας ανδρειεύεικαι τις ψυχές δονεί των σταθερών.

Οι καταιγίδες όσο αν ξεσπούν......

ΣΤΑΧΥΑ ΚΑΡΠΕΡΑ

Στάχυα καρπερά στη γη μας γέρνουνστάχυα καρπερά απαλοτρέμουν,γεμάτα, χρυσαφιά μεστά, αρετή και ομορφιά.

Στάχυ καρπερό και η ψυχή μας.Στάχυ καρπερό κι η ύπαρξή μας,ταπείνωση, χαρά, αγάπης φως και ανθρωπιά.

Το πρώτο στάχυ ο Χριστόςήλιος λαμπρός και χρυσοφώς,άρτος ζωής πνοή ψυχής,Αυτός, Αυτός, Αυτός.

Δικό Του στάρι η ψυχή στης γης τ’ αλώνιάρτος ζωής η προσευχή το νου φτερώνει.

Δικό Του στάρι . . . . . .

Το πρώτο στάχυ ο Χριστός . . . . . .

ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΙ

Με πυξίδα τα’ αγνόσημάδι κάποιας πάνλευκης κορφογραμμήςρίχτηκαν μ’ ορμή για την πιο λευκή κορφή Σταυραετοί.

Μ’ αντάρες, θύελλες ζητούν να μας κλονίσουνκαι τις ατσάλινες φτερούγες να λυγίσουννα κλέψουν την χαρά που καίει στα στήθηόνειρα μύρια για ουράνιους κόσμους φωτεινούς.

Χαράς τραγούδια ηχούν από πέραγλυκοχαράζει της δόξης η μέραστον ουρανό ψηλά εκεί μας προσμένειτιμής στεφάνι πλεγμένο με άνθη κορυφών.

ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ

Σαν ήμουνα μικρό, έμαθα ένα μυστικό:να κάνω με λαχτάρα το σταυρό μου,να διώχνω τους φόβους μου μακριά,να ’χει ειρήνη η μικρούλα μου η καρδιά.

Κι έπειτα γνώρισα πολλούς άγιους κι ήρωες ισχυρούς,ας ήταν πόλεμος ή και διωγμός,για να γίνω σαν κι αυτούς κι εγώνα ’χουν τα νιάτα μου κάποιο σκοπό ιερό.

Σαν ήμουνα μικρό...

Μα σαν επέρασε ο καιρός,είδα πως μόνο ο Σταυρόςφτιάχνει τους άγιους,σαν τον σηκώνουν με υπομονήσα ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ στου Ιησού Χριστού το στρατί.

ΣΤΑΥΡΟ-ΣΤΑΥΡΟ

Μορφές ξεχασμένες, στο δήμιο δοσμένες,αχός φυλακής κι αλυσίδα.Δυνάστες θηρία χτυπούν με μανία σκορπούν τη φωνή της πατρίδας.

Λαέ πληγωμένε λαέ σκλαβωμένετ’ αδέλφια σου δίνουν το χέρι:το δίκιο θα λάμψει, το δήμιο θα κάψει,θα σκίσει τη φωνή σου τ’ αγέρι.

Σταυρό-σταυρό στο φως αδέλφιαστο ……… σχολείο(2), στοργήφωνάζουν στην πλατεία, Σταυρό-σταυρό στο δόλιο σκαλοπάτι στη πέμετρη καμπαναριό κι ελευθερία.

Μορφές ξεχασμένες………

Μαρτύρων εικόνες, ιερές στους αιώνεςχτυπούν τη ψευτιά και τη βία.

Λαέ πληγωμένε ………

ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ

Στον ιερό αγώνα μαςλάβαρό μας ο Σταυρόςυψώνεται μπροστά μαςσύντροφος κι οδηγός.

Η λάμψη του Σταυρούφωτίζει τις καρδιές μαςΣταυροφόροι του Χριστούαντίθετα στο ρεύμα του κακού.

Κι αν ο εχθρός μας απειλείεμείς θ’ αντισταθούμεη θέληση να υψωθείπρος τη ψηλή κορυφή.

Η λάμψη του Σταυρού.........

ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΠΙΣΤΕΩΣ

Καινούργιας γένιας σταυροφόροι μ*ασίγαστη Θεία Φωτιάλεβέντικη ήρώων πορεία αδέλφια χαράζουμε νά.

Εμπρός, εμπρός σταυροφόροι πίστεως μπρος.Εμπρός, εμπρός σταυροφόροι πίστεως μπρος·

Μέ βήμα ταχύ ανδρειωμένοι καί μέ λιονταρίσια καρδιά υψώνουμε τρόπαια νίκης, ανασταίνουμε ιδανικά.

Εμπρός, εμπρός…

ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Ιησού μου σταυρώθηκες για μένα δυο χέρια πού’χες συ πλασμένα βαθειά τρυπούν με λόγχη τ’ άχραντο πλευρό πάνω στο Σταυρό.

Ιησού μου σταυρώθηκες για μένατ’ άγια σου μέλη ματωμένα για δες που σε πικραίνω βλέπω κι απορώ πάνω στο σταυρό.

Ιησού μου σταυρώθηκες για μένα εγώ δεν πόνεσα για σένα πικρά μετανιωμένος τρέχω να σε δω πάνω στο σταυρό.

ΣΤΗ ΒΡΥΣΗ ΤΗ ΒΟΥΝΙΣΙΑ

Στή βρύση τή βουνίσια σιμά είν' η φλαμουριά στον ίσκιο της καθόμουν να ονειρευτώ συχνά.

Της χάραζα στή φλούδα ονόματα ιερά καί πάντα κει γυρνούσα σε λύπη σε χαρά. (δις)

Μια μέρα ταξιδεύω σε μέρη μάκρυνα περνώ νά χαιρετίσω σιμά τή φλαμουριά.

Βούιζαν τά κλαδιά της σάν νά μου κράζαν ω κοντά μου πάντα μεΐνε θα βρεις γαλήνη εδώ. (δις)

Μακρυά τώρα στά ξένα δεν βρίσκω τή χαρά που ένοιωσα κει κάτω σιμά στή φλαμουριά.

Στό νου μου πάντα μένει τ’ ολόχαρο χωριό στ' αυτιά μου πάντ' ακούω «θά βρεις γαλήνη εδώ». (όίς)

ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Στή δουλειά νά ρ ιχτούμε με θάρρος νά ριζώσει ή πίστη βαθειά,εις τδν κύριο πού’ ναι ο φάρος καί θά φέρει την πλούσια σοδιά.

Θεμέλιο αν ειναι αδέλφια ο Χριστός θα μείνουμε αιώνια στή χώρα του φωτός (2)

Εΐς την άμμο δέν χτίζονται κάστρα γιά δεν έχουν θεμέλιο γερόθά υψωθούμε μονάχα ως τα’άστρα μ’ αρχηγό κι οδηγό το Χριστό

Θεμέλιο αν είναι…

ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ

Στην κατασκήνωση, στις εκδρομές, παιδιάστης Στεφάνης γύρω τη φωλιά,μακριά απ’ την πόλη και επάνωστα βουνά, τραγουδούμε με χαρά.

Να η ζωή που δεν την νοιώθει,όποιος δεν έζησε μαζί μας,όποιος δεν είδε την ζωή μαςπάνω στα ψηλά βουνά.

Πάλι θα βγούμε για να βρούμε τη χαράκει που δεν πάτησε ανθρώπου πατησιά,στα πεντακάθαρα ακρογιάλια, στις πλαγιές,στα λαγκάδια, στις κορφές.

Να η ζωή που δεν την νοιώθει…

ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ Στην κατασκήνωση, μαζί με τη χαράμε την αγάπη που γεμίζει την καρδιά ζούμε ενωμένοι μ’ ένα τρόπο θαυμαστόκι αρχηγό μας το Χριστό.

Να η ζωή που δεν τη νιώθει,όποιος δεν έζησε μαζί μας,όποιος δεν είδε τη ζωή μαςμια ζωή μες στη χαρά.

Ξένοιαστη σκέψη και τραγούδι χαρωπόκι όλοι ποθούμε το μεγάλο μας σκοπόνα φτιάξουμε τη γη παράδεισο σωστόμ’ αρχηγό μας το Χριστό.

Να η ζωή που...

ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ (κωμικό)

Στην κατασκήνωση, μαζί με τη χαράμε την βρωμιά να μας γεμίζει τα μαλλιά ζούμε ενωμένοι μ’ ένα πόθο δυνατόνα χορτάσουμε νερό-νερό.

Να η ζωή που δεν τη νιώθει,όποιος δεν δίψασε μαζί μας,όποιος δεν είδε τη ζωή μαςμια ζωή χωρίς νερό.

Βρώμικα χέρια και βλέμμα αστραφτερόκι όλοι ποθούμε το μεγάλο μας σκοπόνα’ρθει σε μας το πολυπόθητο νερόγια ένα μπάνιο πιο καυτό.

Να η ζωή που δεν τη νιώθει,όποιος δεν βρώμισε μαζί μας,όποιος δεν είδε τη ζωή μαςμια ζωή μες τη βρωμιά.

ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΓΗ

Στην προσταγή του αιώνιου Αρχηγούσαν κυπαρίσσια στητές οι ψυχέςπρόθυμα δώσαμε χέρια και νουκαι από τις καρδιές,πυρκαγιλες βγαίνουν προσευχές.

Χριστέ, Χριστέ κοντά ΣουΣυ της ζωής μας ζωήΧριστέ, Χριστέ κοντά ΣουΓια Σε κι ηστερνή μας πνοή.

Φύσα την Άγια πνοή Σου Θεέ,μεσ’ της φτωχής μας ζωής τον πηλόκαι φτιάξε νέους ανθρώπους Χριστέπου θα ζήσουνε μαζί Σου και στον ουρανό.

Χριστέ, Χριστέ κοντά Σου…

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Γιά μας παιχνίδι ο πόλεμος καί τό ντουφέκι γλέντι (δίς) τά βόλια πού σφυρίζουνε δέν σκιάζουν τό λεβέντη (δίς) Τρά-λα-λα-λά λα-λά λα-λά. (όίς)

Οι Θερμοπύλες τόδειξαν τ’ Αρκάδια, οι Μαραθώνες (δις) Καί είδαν καί θαμβώθηκαν φυλαί, λαοί και αιώνες. (δίς)Τρά-λα-λα-λά...

Κι είν’ η χαρά πατρίδα μου γιά Σέ νά πολεμήσω (δίς) καί τήν ζωή που μού ‘δωσες να σου τήν δώσω πίσω (δις)Τρά-λά-λα...

ΣΤΗ ΣΙΓΗ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ

Στη σιγή της βραδιάςΘεέ μου σε υμνώ,με παλμούς της καρδιάςσε δοξολογώ.

Μη μ’ αφήσεις ποτέμόνο στο Βοριά,μείνε, μείνε Χριστέπάντα στην καρδιά.

Με τα δυο μου φτεράθα ‘ρθω να Σε βρωστη δική σου χαράβρίσκω θησαυρό.

ΣΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΗΣ

Στης Στεφάνης την κορυφήστήσαμε μια πολιτείακάτω απ’ την σκέπη του Ιησούόλοι εμείς αδελφοί.

Αδελφωμένοι και ενωμένοιμαζί θα προχωρούμε.Αδελφωμένοι και ενωμένοιστο δρόμο του Θεού.

Η Θεία χάρις του Ιησούθα πυρπολεί τις καρδιές μαςκαι θα μας έχει παντοτινάαδελφωμένους σφικτά.

Αδελφωμένοι και ενωμένοι......

ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ

Στις επάλξεις του αγώνοςάγρυπνοι φρουροίαγωνιστές και νικητές,κι αν τολμήσουν να ορμήσουνπάνω μας εχθροίψηλά η καρδιά! γενναία παιδιά!

Ορθοί στα τείχη της καρδιάςαγωνιστές εμείς παντούχαρούμενοι και δυνατοίψηλά η σημαία του Χριστού.

Τον αγνό σκοπό μας δεν ξεχνάμε εμείς ποτέστη συμφορά και στη χαρά.Μάρτυρες μας γνέφουν στον αγώνα θριαμβευτέςψηλά η καρδιά! γενναία παιδιά!

Ορθοί στα τείχη της καρδιάς.......

ΣΤΙΣ ΟΛΟΦΩΤΕΣ ΚΟΡΦΕΣ

Ας κάνουμε την κάθε ανάσα προσευχήμε μυστική και μονολόγιστη ευχήνα καθρεφτίσουμε βαθιά μες την καρδιάτο πρόσωπό Του με την άχραντη ομορφιά!

Τους φράχτες σπάστε κι ανεβείτε στα βουνάτης γης τα φώτα όλα σβήστε τα φτηνά,ψηλά τον Ήλιο δείτε στις βουνοκορφέςμε μύρια χρώματα λαμπρές ανατολές.

Μπορεί στο θαύμα να βρεθούμε όλοι μαζίτης μεταμόρφωσης ν’ αστράφτει μια στιγμήκαι με τα χέρια μας να στήσουμε σκηνήστον Πέτρο, στον Ηλία και στο Μωϋσή.

Τους φράχτες σπάστε.............

Ονείρου όνειρο στ’ αλήθεια η ζωήθ’ αλλάξει κάθε τι που βλέπουμε στη γη.Στο κάλλος Του που αιώνια λάμπει φωτεινόκερί κι ο ήλιος θα σβηστεί στον ουρανό!

Τους φράχτες σπάστε...........

ΣΤΙΣ ΣΤΑΝΕΣ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ

Στις στάνες των βουνών και τα λημέρια μια όμορφη ζωή καλοπερνώ σαν κάτι παίρνει ο νους μου απ’ το βουνό κι η προσευχή το πάει ψηλά στ’ αστέρια.

Ας ήταν να’χα εδώ πάντα κονάκι μια ολώφωτη καλύβα από κλαδιά να πίνω απ’ του βράχου τη καρδιά το κρύσταλο κι αθάνατο νεράκι Τρα λαλα..

Ξυπνώ με την αυγή τη μυρωμένη το μύρο απ’ το πεύκο περισσό και βλέπω από την θάλασσα χρυσό περήφανο τον ήλιο ν΄ανεβαίνει.

Ας ήταν να’χα εδώ…

ΣΤ’ ΑΠΑΝΕΜΟ ΛΙΜΑΝΙ

Στ’ απάνεμο λιμάνι κινήσαμε να πάμεμε πλοίο την ελπίδα που έδωσ’ ο Χριστός,μεγάλη τρικυμία απαντήσαμε στο διάβατο κύμα μας χτυπάει κι άνεμος δυνατός.

Με χέρια στιβαρά κινήστε τα κουπιά,στ’ απάνεμο λιμάνι να φτάσουμε παιδιάο άνεμος λυσσά και σχίζει τα πανιά,την κιβωτό μας δέρνει με δυνατό βοριά.

Η θάλασσα βογγά, σαν να βρυχούν θεριά,μ’ ελπίδα αναζητούμε στο πέλαγος στεριά, δειλία δε χωρά και φόβος στην καρδιάας έρχονται τα κύματα επάνω μας βαριά.

Στο πλοίο τιμονιέρης ειν’ ο Αρχηγός μας του καραβιού οδηγός μας και μας οδηγεί, εμπρός γενναίοι πλοηγοί!

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΓΩΝΑ

Εμπρός παιδιά στον άγιο αγώνακανείς μη λείψη αδελφός,όλοι μαζί ας προχωρούμεπρος τη θυσία προς το φως.

Είν’ ο Χριστός ο Κύριος, είν’ ο ευλογητόςπου οδηγεί τα βήματά μας σε δρόμους νίκης και φωτός.Είν’ αρχηγός ζωής και δόξης,είναι της νίκης χορηγός.

Προς τις κορφές θε ν’ ανεβούμεεμείς του κόσμου νικητές.Μες τις ψυχές σφιχτά κρατούμετις αναφαίρετες χαρές.

Είν ο Χριστός ο Κύριος......

Αιώνες παν αιώνες φεύγουνστρατός ηρώων προχωρείπρος τις κορφές ξανανεβαίνουντ’ ανθρώπου οι λυτρωμένοι γιοι.

Είν’ ο Χριστός ο Κύριος......

ΣΤΟΝ ΙΕΡΕΑ

Με το βλέμμα γαλήνιο, φωτισμένο το νου,φωτοδότης της θείας αλήθειας,απ’ τη δίνη της γης ως το φως τα’ ουρανούοδοιπόρος της στράτας της ίσιας.

Με τρεμάμενο χέρι και ψυχή καθαρή,της θυσίας σας δίνει τα δώρα,παρακάλα, Λευίτη, να φερ’ η αυγήτη δικιά μας Ανάσταση τώρα.

Προχωρείς κι οδηγείς διψασμένες ψυχέςστη δροσιά της πηγής της αιώνιας και ξεχύνουν του ράσου σου οι μάυρες πτυχές ηλιαχτίδες χαράς και συμπόνοιας.

Με τρεμάμενο χέρι και ψυχή………

Το ‘να χέρι στον άνθρωπο δίνεις ες΄θ,το Σταυρό σου σηκώνεις με το άλλοκαι μεθάς απ’ το θείο της πίστης κρασίκι αναβρύζεις το ύδωρ το λαλό

Με τρεμάμενο χέρι και ψυχή………..

ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Στου Θεού το δρόμο πάλιθά βαδίσουμ' όλοι αντάμα μέσα στης αυγης τά κάλλημέσ' στης άνοιξης τό θάμα.

Γύρω οι κάμποι λουλουδίζουν ευωδιές παντού σκορπάνε οι καρδιές χαρά γεμίζουν σε τραγούδ' όλοι ξεσπάνε.

Του Θεού τό μονοπάτι όλοι περνούμε ξανά, προς τ' ονειρευτό παλάτι τραγουδώντας ωσαννά.

Πλημμυρίζει φως ή μέρακι οι ψυχές μας καλωσύνη. Δόξα στο Θεό Πατέρα. Δόξα καί μεγαλωσύνη.

Άναρχε σοφέ μας Πλάστη,φώτισε καί λύτρωσε μας, στό δικό Σου μονοπάτιως τό τέλος κράτησε μας.

Του Θεού τό μονοπάτι όλοι περνούμε ξανά, προς τ' ονειρευτό παλάτι τραγουδώντας Ωύσαννά.

ΣΤΟ ΠΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ

Στο πα και στό ξαναλέω στο γυαλό μην κατεβείς (2)Κι ο γυαλός κάνει φουρτούνακαι σε πάρει και χαθεις(2)

Κι αν με πάρει πού με πάεικάτω ατά βαθειά νερά (2) Κάνω το κορμί μου βάρκατα χεράκια μου κουπιά,το μαντήλι μου πανάκι,μπαινοβγαίνω ατά νησιά.

Στό πα και στο ξαναλέω μή μου γράφεις γράμματα (2) Γιατί γράμματα δεν ξέρωκαι μέ πιάνουν κλάματα.

ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΙΤΑΛΟΣ

Στον πόλεμο βγαίνςι ο ιταλός και ο τσολιάς του λέει:«Έβγα Μουσολίνι, βρεμε φουστάνι του Κουρούπλη,γιατί δεν βγαίνεις κατά δωκι έχω μια-ωρέ-να σε δω».

Και εκεί ‘σα παν’ ‘σα παν’ στη Κορυτσάλεν τα παιδιά μας ούλα: «Έλα παρά δω-ωρέ-για να σε δω κι εγώγιατί δε βγαίνεις να σε δω-ωρέ-γιατί μας κάνεις το λαγό;»

Καίει ο ήλιος καίει, καίει μανάρα μ’ καείκαι αυτοί μιλαν’ για χιόνια λάσπες και βροχές ωρέ λάσπες και βροχές.

Τον πόλεμο τι, μουρ’ τι τον ήθελεςκαι σε περιγελούν οι άντρεςσε ιδούνε.Παράτα την – μωρ’ την παλικαριάτα τανκς και τα κανόνια δεν είναι μακαρόνια.

Που έισαι -μωρέ- Μπενίτο κρυμμένος στη σπηλιά ωρέ κατέβα παρακάτω «φοβάμαι τον τσολιά ωρέ φοβάται τον τσολιά».

ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΜΟΥ

Στο στρατό του Ιησού μου πολεμώθλίψεις, πόνους και κινδύνους αψηφώδεν φοβούμαι παντελώς, ο Σωτήρ μου διαρκώς μ’ ενθαρρύνει ίνα προχωρώ πιστός.

Στο στρατό του Ιησού διαρκώς θα πολεμώέως ότου εκ της γης αυτής κληθώ,με την δύναμη Αυτού θα εξέλθω νικητήςκατετάγην μέχρι τέλους της ζωής.

Στης ζωής τα μονοπάτια τα στενά και στ’ αδιάβατα τούτα βουνάσύντροφος μου και φρουρό του Κυρίου το Σταυρόέχω πάντα για προστάτη στο πλευρό.

Στο στρατό του Ιησού διαρκώς θα πολεμώ.....

Άστρο πάντα φωτεινό και λαμπερόμ’ οδηγεί και με φωτάει να προχωρώ.Είναι τ’ άστρο του ουρανού που μου φώτισε το νουείναι τ’ άστρο της αγάπης του Χριστού.

ΣΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΗ ΦΕΓΓΟΒΟΛΙΑ

Στου ήλιου τη φεγγοβολιά,γλυκολαλούν τα πουλιά κι η γη και ο ουρανός γελούν γλυκό τραγούδι όταν ακούν.

Το αηδόνι ψάλλοντας γλυκά, ολόγυρα χάρη σκορπά,για τούτο το καλό σκοπό παντοτεινά θα το αγαπώ.

Αγάπη αξίζει περισσή,σ’ Αυτόν που μια φωνή χρυσή, στ’ αηδόνι δίνει για μιλιά,ουράνια μουσική λαλιά.

ΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

Στου Χριστού μας το λιμάνιθ’ αρμενίζω με χαράκι ύστερ’ από κάθε πάλημες στα κύματα βαθιά.

Λατρευτέ μας Χριστέ (δις)και του πλοίου μας οδηγέ,που μεθάς την καρδιά (δις)του πιστού που Σε αγαπά.

Εμπρός λοιπόν παιδιάπαλέψτε με χαράμη φοβάστε τίποταούτε τα κύματαπου σπαράζουν σα θεριάστου πλοίου τα πλευρά. (δις)

Με τη βάρκα θ’ αρμενίζωστο λιμάνι Σου Χριστέγια να εύρω τη γαλήνηκαι Εσένα Λατρευτέ.

Λατρευτέ μας Χριστέ...Εμπρός λοιπόν...

ΣΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ__ΜΑΣ Τ’ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ

Στου νησιού μας τ’ ακρογιάλι θά αρμενίσω μέ χαρά, σάν ή βάρκα θά προβάλειστά γαλάζια τά νερά.

Κάθε νύκτα ψηλά (δίς) τό φεγγάρι άργοκυλά καί στό φως του έσύ (δις) μοιάζεις σάν θεϊκό νησί.

Εμπρός λοιπόν παιδιάγλεντήστε μέ χαράη νιότης χάνεται,σάν θά γεράσετεόλα γοργά περνούν και δεν ξαναγυρνούν (δίς)

Με την βάρκα θα αρμενίζω πλάϊ στίς ακρογιαλιές και μέ χάρη θά άντικρύζ,ωτίς ακτές σου τίς πολλές.

Μαγεμένο νησί (δις)με την λάμψη σου τη χρυσήμου μεθάς την καρδιάτο φεγγάρι αργοκυλά.

Εμπρός λοιπόν παιδιά…

ΣΤΡΑΒ0Σ βΕΛ0ΝΑ ΓΥΡΕΥΕ

Στραβός βελόνα γύρευε όλα-ολαμέσα σ'ένα αχυρώνα βατκτσιτσελο βατσικτσοκι ένας κουφός του έλεγε όλα-ολατήνάκουσα πού έβροντα βατκτσιτσελο βατσικτσο.

Κουτσός στον κάμπο έτρεχε όλα-ολανά πιάση καβαλλάρη βατκτσιτσελο βατσικτσοκι ένας μουγγός του έλεγε όλα-ολαποΰπας βρε παληκάρι βατκτσιτσελο βατσικτσο

Όψύλλος εγονάτησε όλα-ολαγκαμήλα νά φόρτωση βατκτσιτσελο βατσικτσοκι ο γκαμηλιέρης φώναζε όλα-ολαθά τήν κοψομεσιάσης βατκτσιτσελο βατσικτσο

Πολλά ψέματα είπαμε όλα-ολα ας πούμε και μια αλήθεια βατκτσιτσελο βατσικτσοο κόκκορας εγέννησε όλα-ολα σαράντα κολοκύθια βατκτσιτσελο βατσικτσοτα κολοκύθια είχανε μέσα νερόκαι το νερό βατράχια βατκτσιτσελο βατσικτσο

Απ’ όλα τα πετούμενα όλα-ολα Ο γάιδαρος μ’ αρέσει βατκτσιτσελο βατσικτσοΓιατί έχει αηδονιού φωνή όλα-ολα Και δαχτυλίδι μέση βατκτσιτσελο βατσικτσο

ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Με χαρούμενη την όψηκαι με μάτι λαμπερόγια καινούριες μάχες πάμεστης ειρήνης τον καιρό.

Ξαναπαίρνοντας στα χέριατου φωτός την άγια δάδαχτίζουμ’ όλοι τραγουδώνταςτην καινούρια μας Ελλάδα.

Τούτη η φλόγα που’ χει ανάψειστην καινούρια μας γενιάκάθε σάπιο θε να κάψεικαι κακιά κληρονομιά.

Με το ζήλο και το θάρροςπου μας χάρισε η πίστηςο καθένας μας θα γίνειτου καινούριου κόσμου κτίστης.

Όσοι ζούνε με λαχτάραγια μεγάλα και τρανά ιδανικάας βαδίσουνε μαζί μαςτραγουδώντας ωσαννά.

Ας χαρούμε την Ελλάδαστου Χριστού το φως λουσμένη,μια Ελλάδα ευτυχισμένημια Ελλάδα δοξασμένη.

Γ.ΒΕΡΙΤΗΣ

ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΕΣ

Με το Χριστό μες στις καρδιές μαςκαι την αγάπη στις ψυχές μας,μπρος Στρατηλάτες στον αγώναμένουμε ορθοί.Και κάθε εμπόδιο νικούμε,στο ρεύμα δεν υποχωρούμε,το φως και τη χαρά σκορπούμε,βράχοι σταθεροί.

Στο ρεύμα αντίθετα θα προχωρούμε,μες στου Χριστού την αγκαλιά θα ζούμε,από τον κόσμο δε θα νικηθούμε,στον αγώνα αυτό.Δώσε μας θάρρος, δύναμη, Χριστέ μας,στις θλίψεις, στους αγώνες, στις χαρές μας,έλα και σκήνωσε μες στις καρδιές μας,φως θεϊκό.

Κι αν οι χαρές της γης διαβαίνουν,θλίψεις και πόνοι μας βαραίνουν,τα θεία Σου τα λόγια μένουν,αιώνια πηγή.Και θα φωτίζουν τη ζωή μας,θα λάμπουν μέσα στην ψυχή μας,θα γίνουνε η δύναμή μας,Θείε Λυτρωτή.

Εμπρός μ’ Αυτόν Στρατηλάτες,εμπρός στρατιώτες αγνοί,εμπρός στη Γη να σκορπίσουμεχαρά παντοτινή.

Στο ρεύμα αντίθετα...

ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ

Για στρατιώτης είμαι πολύ μικρός

για το πεζικό και για το ιππικόείμαι μικρός, για να πυροβολώμα είμαι στο στρατό του Χριστού.

Είμαι στρατιώτης ΧριστούΔΙΑΤΑΞΤΕ. (δις)Για στρατιώτης είμαι πολύ μικρόςμα είμαι στο στρατό του Χριστού.

Αρχιστράτηγος είναι ο Χριστόςγια το πεζικό και για το ιππικόείμαι μικρός, θα φτάσω πιο ψηλάγιατί είμαι στο Χριστό μου κοντά.

Είμαι στρατιώτης...

ΣΤΡΑΤΟΚΟΠΟΙ

Όλοι στο στρατί που οδηγείστην αλήθεια, στο φως, στο Λυτρωτή.Σα στρατιώτες πάντοτε πιστοίθα βαδίζουμε προς την κορφή.

Το Πολικό Αστέρι μας θα έχουμ’ οδηγό,που θα μας δείχνει πάντα το σωστόΤο Πολικό Αστέρι μας φωτίζει από ψηλά,μας δίνει θάρρος, δύναμη, χαρά.

Στρατοκόποι της ζωής εμείςακολουθάμε το άϋλο φως Του.Κάθε εχθρό κι εμπόδιο νικάη αγάπη για τον Αρχηγό.

Το Πολικό Αστέρι μας

ΣΥΓΚΛΙΤΙΚΗ

Διψάσαμε Χριστέ,από της κόρης Σου το φως.Στις πλάνες μας ψυχέςείθε να γίνεις οδηγός.

Στ’ ακρογιάλι των πόθων μας ανταμώσαμε αυτή,να μας λούσει ποθείη φτωχή μας ψυχή Συγκλιτική,για να πάμε μπροστά σαν κρίνα λευκάμε μια καρδιά, άγγελοι του φωτός σε κάθε ψυχή που λαχταρά.

Ο πόνος ω! Χριστέτων συνανθρώπων γύρω.Την άγια της ψυχήςεγέμισε με μύρο.

Στ’ ακρογιάλι των......

Μπρος με βήμα γοργό (τρις)χωρίς δισταγμό για το Χριστό.

ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Σκοτάδι μοναξιά, σκεπάζει τη ζωήω! ψυχή έμεινες μόνη στη σιωπήέλιωσες χάθηκες μες την προσμονή. (2)

Άλλοι όμως δυνατοί έξω από τη δίνη λάμπουνε ευφραίνονται μέσα στην ερημιά.

Μαρίνα, αγνή, σοφία, φώτα τ’ ουρανούμάρτυρες κήρυκες στο δρόμο του Θεούαρετής χορηγοί, φίλοι μας πιστοί,στο στρατί της ζωής γίνεται οδηγοί.

Διαβάς μες τις καρδιές Κύριε του κόσμου, Συμπολίτες πιστούς των αγίων φίλους αναδείξω σους δούλους.

ΣΥΜΨΥΧΟΙ-(ΕΣ)

Ψίθυρος οι ήχοι τ’ ουρανού, θνητοί σιγήσατε πνοές Θεού ψυχές σιωπήσατε.Κύμβαλα αγγέλων μυστικών, Χερουβίμ άσματα ωδή στην Θεία Τριάδα τη μία.

Μία Τριάδα Αγία ο Θεός Σαβαώθ τριάδα αγίαΠατήρ, λόγος, Πνεύμα μονάδα ουσίας αθάνατη μία.Κι ιδού γεννάται ο λόγος στην γη των εξορίστων για του πατρός την αγάπη τη Θεία.

Ψίθυρος στη γη Γεθσημανή ο Υιός προσεύχεται, Θεού Υιός και νυξ παρέρχεται.Σώπασε ν’ ακούσεις τη φωνή ψυχή ακουτίσθητινύμφη του Υιού για σε το μνήσθητι.

Θεέ περί τούτων, ερωτώ σε ο Θεός περί τούτωνπερί ων δεδωκάς μοι ων ηγάπησας ετήρησας μνήσθητι τούτων Θεέ ην ώσω ένα ον ημείςη τριάς ένα στης γης τους κυκλώνες κράτα ορθά τα παιδιά σου ενωμένα.

Ψίθυρος τ’ απείρου η προσευχήαγάπης πρόσταγμα ενότητα η μίαστη μία Εκκλησία πύλας συντρίψατε χαλκάς και εισελεύσετε Κύριος της δόξης έρχεται.

Μία Τριάδα Αγία Θεός Σαβαώθ τριάδα αγίαστους εσχάτους καιρούς τηρεί σύμψυχους τους αδελφούς τριάδα αγία. (δις)

ΣΥΜΨΥΧΟΙ ΤΟ ΕΝ ΦΡΟΝΟΥΝΤΕΣ

Ένα ποτάμι που κυλάειποτάμι αιώνιο, ατέλειωτο ειν’ ο λαός Σου που περνάει την έρημο.

Κάθε στιγμή, σε κάθε ώραστρατιές, ιερές οι μάρτυρεςκι όλο σιμώνουμε τη χώρα της χάριτος.

Κι είσαι Χριστέ μου, Εσύ η βροχήκι εμείς σταγόνες πάνω στη γη,πάρε τις στάλες, καν’ τες πηγήκαν’ το ποτάμι μεγάλο, βαθύ.

Τα χέρια που ’ναι υψωμένατα χέρια που προσεύχονταικαν’ τα ενωμένα αγιοκέρια στον ουρανό.

Καν’ οι πολλοί να γίνουμ’ ένατο εν φρονούντες, σύμψυχοιώριμα στάχυα ζυμωμένα ψωμί ιερό.

Μία η Αλήθεια, μία η φωτιάΈνα το Πνεύμα, μια η καρδιά.Ένας Πατέρας κι εμείς παιδιάκι όλοι αδέρφια στη θεία αγκαλιά.

Μία η Αλήθεια, μία η φωτιάΈνα το Πνεύμα, μια η καρδιά.Ένα Τραπέζι, μια η χαράκι όλοι αδέρφια στη θεία αγκαλιά.

ΣΥΝΑΘΛΗΤΡΙΕΣ

Μέσα στο στίβο της ζωήςιερός σκοπός μας να φθάσουμε σε Σε Χριστέπου ‘σαι το φως μας.

Άγιοι Μάρτυρες Χριστούτο πρότυπο μας γίνετε εμβλήμα για μας μες το αγώνα.

Είμαστε συναθλήτριες σ’ άγια πορείαβαδίζουμ’ ομοθυμαδόνστη Σωτηρία.

Δε μας φοβίζουν οι εχθροίκι οι δυσκολίεςπάθη, φόβοι πειρασμοίκι αμφιβολίες.

Ουράνιο αίμα πλημμυρίζει τη ζωή μας να πορφυρών’ ως τα βάθηη ψυχή μας.

Λουσμένες στο Θαβωρίο φως ευχαριστούμε το Στοργικό Πατέρα μας δοξολογούμε.

ΣΥΝΑΙΜΟΙ

Νιώθω μονάχος σαν πέφτει ο ήλιοςκαι συντροφιά μου η μοναξιάβουβός ο κόσμος και μόνος φίλος η θύμηση Σου μες τη καρδιά.

Κυκλώνουμε τη Τράπεζά Σου κι είμαστε όλοι μια ψυχήγινόμαστε ένα στο κάλεσμα Σουκαι σμίγει η ζωή μας με τη ζωή.

Στις φλέβες μας κυλάει το ίδιο αίμααυτό που πηγάζει απ’ το Γολγοθά,αυτό που λυτρώνει την κάθε καρδιά.

Κυκλώνουμε την Τράπεζα Σου.......

Δε φτάνει ο άρτος για τούτη τη ζήση τη δίψα δε σβήνει αυτό το νερόο κόσμος διψάει για άλλο μεθύσι,για Σένα Χριστέ μας το Θείο Αμνό!

Κυκλώνουμε τη Τράπεζά Σου.......

ΣΥΝΕΠΕΙΣ

Ξεκινάμε γοργοί στις επάλξεις της πίστης τον αγώνα για νίκες στου κόσμου τη δίνηπεθυμώντας καθένας μας τώρα να γίνει του Χριστού ένας αγωνιστής.

Είν’ ο αγώνας τραχύς, πειρασμοί, δυσκολίες μα το κάστρο φρουρούν στρατιώτες γενναίοιισχυροί, κραταιοί, ΣΥΝΕΠΕΙΣ, ρωμαλέοιαψηφώντας εμπόδια πολλά.

Κάθε λόγος και πράξη, κάθε ιδέα και έργοΣΥΝΕΠΕΙΣ στης ζωής μας το σκοπόπου ο καθένας θα τάξει να πετύχει να φτάσει να ζήσει κοντά στο Χριστό.

Ο αγώνας σκληρός συνεχίζεται ακόμητο κακό πολιορκεί, ο εχθρός επιμένει,μα στο τέλος η νίκη που μας περιμένειοδηγεί στους λαμπρούς ουρανούς.

Κι αν ποτέ ο εχθρός το στρατιώτη λαβώσεικι αν κανείς φοβηθεί πως το κάστρο θα πέσειαν καθένας κρατήσει τη πρώτη του θέσηο Χριστός θα σταθεί βοηθός.

Κάθε λόγος και πράξη……..

ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ

Μαζί με το Χριστό μου λαχτάρησα να ζήσωμαζί με το Χριστό μου ώσπου να ξεψυχήσω.

Στις φοβερές φουρτούνες στα ήσυχα νεράστα γαλανά ουράνια κυβέρνα βασιλιά.

Μαζί με το Χριστό μου........

Συντρόφευε το βήμα φλόγιζε την καρδιάγλυκέ Ναζαρηνέ μας και κράτα μας γερά.

Μαζί με τον Χριστό μου........

ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ

Γέρνει ο ήλιος κουρασμένος πίσω απ’ τα βουνάδειλινό ευωδιαστό τη φύση χαιρετά.Μαθητές συνοδοιπόροι προχωρούν σκυφτοίχάθηκε η ελπίδα τους και η απαντοχή.

Κύριε μείνον μεθ’ ημών παρακαλούνστην πορεία προς το φως του ουρανούη ψυχή μας Σε αναζητείστην καρδιά μας μείνε Λυτρωτή.

Ακροούρανα αστέρια άρπες θεϊκέςφτερουγίζουν τη ψυχή μας στις χρυσές αυγές.Λούλουδα ανθίζουν μες τη βαρυχειμωνιάμυροφόρα ελπίδα βάλσαμο παρηγοριά.

Κύριε μείνον μεθ’ ημών παρακαλούντης καρδιάς τα σήμαντρα δοξολογούνη ψυχή μας έγινε σκηνήκαι χαρμόσυνα Σ’ ευχαριστεί.

ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ

Αγώνας είναι η ζωή μας, ένας αγώνας μυστικός,που ετοιμάζει τη ψυχή μαςγια να ντυθεί με τ’ Άγιο Φως.

Συνοδοιπόροι στην πορεία της αγάπης, γινόμαστε τους κόσμου ο ανθός,σαν τα πυκνά φυλλώματα του δάσους,που βρίσκουν την αιτία τους στο φως

Η πίστη στο Σταυρό διώχνει τους φόβουςκι η ελπίδα γαληνεύει την ψυχή,με τέτοια όπλα δεν θα νικηθούμε και θα γνωρίσουμε το Λυτρωτή.

Συνοδοιπόροι στην πορεία.......

ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ

Συνοδοιπόροι, συνοδοιπόροιγια του Θαβώρ την άγια την κορφή,χέρι με χέρι ας ξεκινήσουμ’ όλοι,φως για να λάμψει στη δική μας τη ζωή.

Χριστέ μας πάρε μας και μαςόπως τους τρεις Σου μαθητέςκι οδήγησέ μας κάτω απ’ τα φτερά Σου,κι εμείς παιδιά Σου (δις)να δούμε θέλουμε τη λαμπερή θωριά Σου.

Συνοδοιπόροι, συνοδοιπόροιγια του Θαβώρ την όμορφη κορφή.Δημιουργέ μας και Πλαστουργέ μας,σιμά Σου κάνε Συ να ζήσουμε κι εμείς.

Σκηνές να στήσουμε σιμά,στου Θαβωρείου τα βουνά ικέτες Σου θερμά παρακαλούμεκαι Χερουβείμ και ΣεραφείμΕσένα μόνο Εσένα να υμνολογούμε.

Συνοδοιπόροι, συνοδοιπόροινα ο Χριστός ψηλά μας ευλογείκαι στου Παράδεισου το περιβόλισκηνές να στήσουμε αιώνια μας καλεί.

Δοξολογούμε Σε Θεέ,ευχαριστούμε Σε Υιέ,και το Πανάγιο και ζωηφόρο Πνεύμα.Συνοδοιπόρε παντοτινέ μαςμείνε ώσπου να’ ρθει της ζωής μας το εσπέρας.

Όλοι μαζί, τρανή ευχή,το δειλινό κει να μας βρει!

ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ

Με του Χριστού το Άγιο Φωςσυνοδοιπόροι βαδίζουμε εμπρός.

Μες στον αγώνα μας γίνε οδηγός μαςΧριστέ της ειρήνης λυτρωτή.

Όσο θα ζούμε εσένα θα υμνούμεσυνοδοιπόροι μαζί σου Χριστέ,κι όταν θα λυτρωθούμεκοντά σου θα βρούμεαγάπη, τρανέ οδηγέ.

Φουρτούνες κι άνεμοι μας πολεμούνμα εμείς δεν λυγούμε ποτέ στη ζωή.

Πίστη στο Χριστό μας διώχνει τους πόνους μαςκαι εμείς προχωρούμε με αυτόν Αρχηγό.

Μέσα στη μάχη στου κόσμου τα πάθηστο ρεύμα αντίθετοι μένουμε ορθοίκαι θα είσαι κοντά μαςζωή και χαρά μαςεσύ που η καρδιά μας ποθεί.

Όσο θα ζούμε...

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΖΩΗ

Βάλε πρώτα λίγο γέλιο ύστερα πολλή χαρά, δύο τρεις σταγόνες πνεύμα,για ν’ ανάψει η φωτιά.Βάλε μια αχτίδα ήλιου κέφι πρόσθεσε πολύκαι η συνταγή θα ‘ναι η χαρούμενη ζωή.Μμ! Γέλιο, μμ! κέφι, μμ! Πνεύμα,για ν’ ανάψει η φωτιά Μμ! ήλιον, μμ! Πολύ,και η συνταγή σου θα ‘ναι η χαρούμενη ζωή.

ΣΥ ΠΟΥ ΚΟΣΜΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΑΣ

Συ που κόσμους κυβερνάςκαι ζωή παντού σκορπάς,άκου τούτη τη στιγμήτων παιδιών σου τη φωνή.

Φώτιζε μας την ψυχήστο καλό, στην αρετήδίνε μας από ψηλάθάρρος, δύναμη, χαρά.

Για να ζούμε εδώ στη γημε γαλήνη, με τιμήκαι να υμνούμε αιώνια σε,πάνσοφε Δημιουργέ.

ΣΥΣΣΩΜΟΙ

Στη Σαχάρα του καιρού μαςτρέξτε στη Δροσοπηγήνα λουστείτε στ’ άγια ρείθρα,π’ αναβλύζουν τη ζωή.

Σύσσωμοι με το Χριστό μας,είμαστε όλοι αδελφοίέχουμε την ίδια πίστη,μιαν ελπίδα, μια πνοή.

Μέσα μας μαρτύρων αίματρέχει μας ζωοποιεί,και το επουράνιο μάνναανυψώνει τη ψυχή.

Μπρος αδέλφια στον αγώναενωμένοι, δυνατοίνα γευτούμε την αλήθεια,π’ ομορφαίνει τη ζωή

ΣΦΥΡΗΛΑΤΩ Σφυρηλατώ στης πίστης μου τ’ αμόνιτο δρόμο τον ωραίο της ζωής μου,έχω σφυρί μου κάποια φτερωτή μου ελπίδαέχω φωτιά μου κάποιο πόθο της ψυχής μου.

Πνοή Θεϊκή τα χέρια μου φτερώνεικι όλο και δίνω στη ζωή μου κάποιο σχήμα.Ένα σταυρό, λίγη αγάπη μια θυσία,και λίγη δόξα μαγική πέρα απ' το μνήμα.

Στης πίστης μου τ’ ατσάλινο τ’ αμόνι,σκυμμένος κει δουλεύω τη ζωή μου,κάποιο μου πόθο ευγενικό έχω φωτιά μουκάποια μου ελπίδα φτερωτή έχω σφυρί μου.

Πνοή Θεϊκή τα χέρια μου φτερώνει...

Τ’ ΑΣΤΡΑΠΟΠΑΙΔΑ(Α' βραβείο διαγωνισμοί))

Φωτιάς αυλάκι στο έρεβοςτοΰ σκοταδιού ραγίζει τή σκλαβιά,τής φύσης ξάφνιασμα, παιχνίδι τ' αετού.Κυνηγημένα νέφη τόποδέ βρίσκουν νά κρυφτ

Τής θείας λευτεριάς τ' αγέρι τα τέκνα συνεπαίρνει τής βροντής. Κι όλοι πιασμένοι χέρι-χέρι χορεύουν στά λαμπρά ντυμένοι καί τραγουδούν των λυτρωμένων την ώόή.

Το κράτος τοϋ φωτός ωραίο,όλα καλά κ' ευλογημένα εκεί. στου ήλιου τό παλάτι αντίκρυθα στήσουμε γιά πάντα τή σκηνή.

Εκεί’ ναι τ' άστραπόπαιδα. Καθένα την εικόνα τοϋ Θεού κρατά. Φως θείο αντανακλούν από τό φως Του και μέ τά ουράνια θάμπη παίζουν χαρωπά.

ΤΑΒΙΘΑ

Πως η αγάπη ομορφαίνειπαρηγορεί και ζεσταίνεισαν οδηγείται απ’ το νόμοτης αγάπης, της αγάπης.

Μες τους ανθρώπους κυλούσεςσαν δροσερό ποταμάκι της ζωήςέδινες κι έπαιρνες χάρη λυτρωτική.

Τώρα ζεις τη χαράπου κανείς Ταβιθά δε θα στην πάρει.Πέθανες ξανάζησες δε σ’ αφήνει η αγάπητο φως ξαναβλέπεις εσύ γλυκιά Ταβιθά.

Έλα κοντά μες τις καρδιέςκάνε να χτυπήσουν γεμάτεςμε το δικό Σου το φως.Κι είν’ η λαχτάρα μεγάλη να σμίξουν γη κι ουρανός.Κι είν' η λαχτάρα μεγάληνα είσαι συ οδηγός.

Με αγάπη υψώστε φωνήτης καρδιάς ν’ ακουστεί η καινή ωδήκαι υμνείστε το Λυτρωτήο ουρανός και η γη.

Η ελεημοσύνη ανάβειμες την καρδιά που σκιρτάειαπ’ την αγάπη που μένεικι ανασταίνει, κι ανασταίνει.

Κι είν’ η αλήθεια μεγάλησαν εφαρμόζεις το νόμο του Θεούθα γνωρίσεις χαρά χωρίς τελειωμό.

Τώρα ζεις τη χαρά...... Έλα κοντά μες τις........ Με αγάπη υψώστε……

ΤΑ ΕΥΖΩΝΑΚΙΑ

Στην Αγιά Σοφιά αγνάντιαβλέπω τα ευζωνάκια (δις)τα ευζωνάκια τα καημέναστους πολέμους μαυρισμένα.Κλέφτικο χορό χορεύουνκαι στ’ αντίπερα αγναντεύουν.

Κι αγναντεύοντας την Πόλητραγουδούν και λένε: (δις)τούτοι είν’ οι χρυσοί της θόλοιαχ! κατακαημένη Πόλη.Να η μεγάλη εκκλησιά μαςπάλι θα γενή δικιά μας.

Στην κυρά την Δέσποινά μας πες να μη λυπάται (δις)στις εικόνες να μην κλαίνετα ευζωνάκια μας το λένε. (δις)

Κι ο παπάς που είναι κρυμμένοςμέσα στ’ άγιο βήμα (δις)τα ευζωνάκια δεν θ’ αργήσεινα βγει να τα κοινωνήσει.Και σε λίγο βγαίνουν τ’ άγιαμέσα σε μυρτιές και βάγια. (4)

ΤΑ ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΑ

Μάνα μου τα κλεφτόπουλατρώνε και τραγουδάνε,άιντε πίνουν και γλεντάνε.

Μα ένα μικρό κλεφτόπουλο,δεν τρώει δεν τραγουδάει βάϊ δεν πίνει, δεν γλεντάει.

Μόν’ τ’ άρματα του κοίταζε,του τουφεκιού του λέει,γεια σου Κίτσο μου λεβέντη.

Πόσες φορές με γλίτωσες,απ’ των εχθρών τα χέρια,κι απ’ των Τούρκων τα μαχαίρια.

Κι αν με γλιτώσεις, κι άλλη μιαεγώ θα σ' ασημώσωστον εχθρό δεν θα σε δώσω.

Και τώρα με παράτησες,σαν την καλαμιά στον κάμπο,και δεν ξέρω τι να κάνω.

Τουφέκι μου περήφανο,σπαθί ξεγυμνωμένο,γεια χαρά σου το καημένο.

ΤΑ ΚΥΠΡΙΩΤΟΠΟΥΛΑ

Της Λαύρας ξάναψ’ η φωτιά- γεια σας Κυπριωτόπουλα -Με το ίδιο γιαταγάνιστην Τουρκιά χουμίξτε πάλι.Γιαταγάνι, γιαταγάνι (δις)στην Τουρκιά χουμίξτε πάλι.

Γιαταγάνι βρε παιδιά- γεια σας Κυπριωτόπουλα-γιαταγάνι βρε παιδιάαπ’ τα χρόνια τα παλιά.

Του ‘21 η κλεφτουριά- γεια σας Κυπριωτόπουλα -Πως περνούν μωρέ τα χρόνιατου Κολοκοτρώνη εγγόνια.Ιδια χρόνια, δόξας χρόνια (δις)του Νικηταρά εγγόνια.

Ίδια χρόνια βρε παιδιά- γεια σας Κυπριωτόπουλα-Ίδια χρόνια βρε παιδιάαπ’ τα χρόνια τα παλιά.Ίδια χρόνια βρε παιδιάκαι στην Κύπρο λευτεριά.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

Μα εγώ αγαπώ τρία πράγματα μες τον κόσμο,τα παιδιά, τα πουλιά και τα λουλούδια.

Αν ποτέ μες τη ζωή βρεις ευτυχία αληθινήτότε λουλούδια θα ανθούν, σε κήπους θα μοσχοβολούν.

Αν ένα μικρό σου φέρει μια ονειροπνοήτότε τα πάθη θα σβηστούν,και τα παιδιά θα τραγουδούν.

Όμως εδώ στη γη, ένας Θεός θα ξαναφανερωθεί.Τότε, τότε πλούσιοι και φτωχοίθα τραγουδήσουμε μια νέα χαραυγή.

Μα εγώ αγαπώ τρία πράγματα.....

Αν τα τρία ιδανικά φέρουν μια μέρα ξαστεριά τότε τα αισθήματα θα ’ρθουν και στον άνθρωπο θα πουν.

Όμως εδώ…

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ

Τα παιδιά της Γαλιλαίαςω Χριστέ πως Σ’ αγαπούσανκαι μαζί Σου περπατούσανστις ακρογιαλιές. (δις)

Για Σε του κόσμου Βασιλιάγια την τρανή Σου την αλήθειακαι βάρκες ξέχασαν και δίχτυα. (δις)

Η Ουρανόφωτη μορφή Σουκαι τα λόγια Σου τα θείαρίχναν φως κι αθανασίαστις αγνές καρδιές. (δις)

Για Σε του κόσμου Βασιλιά…

ΤΑΠΕΙΝΕΣ

Μες της αγάπης το θείο φως στο Γολγοθά λάμπει ο Σταυρόςκι όλοι υμνούμε Εσένα ΧριστέΝυμφίε μας Ταπεινέ.

Χαίρε η δόξα της Εκκλησίας πηγή ταπείνωσηςστήριγμα άγιο Ορθοδοξίαςκαι ελπίδας Ανάστασης.

Καν’ τη ψυχή μου αγνή ταπεινήκρίνο ολάνθιστο πάνω στη γη.Αγάπησες πόνεσες για μένα Εσύμου χάρισες τη ζωή.

Ω! Λυτρωτή μου, οδύνης δρόμοβάδισες για μένα.Ναός μυρίπνοος και ταπεινός ας γενώ για Σένα.

ΤΑΠΕΙΝΕΣ[1 ο βραβείο κατασκ. Ύμνου ομάδος[1986]

Είναι κάποιες ψυχές σα μπουμπούκια τ’Απρίλη ταπεινές ταπεινές με το γέλιο στα χείλη.Κρυσταλλένιες ψυχές στη μορφή τους στο βλέμμαόλο φως δίχως νέφος κανένα.

Είναι κάποιες ψυχές σα λαμπάδες στα σκότηταπεινές ταπεινές και μ’ αγέραστη νιότη.Στον αγώνα εμπρός με μια πίστη μεγάλη προχωρούν δυνατές σαν ατσάλι.

Είναι κάποιες ψυχές σα μπουμπούκια τ’ Απρίληταπεινές ταπεινές με το γέλιο στα χείλη.Στον αγώνα εμπρός κι αν λυγίσει καμία τους οι πολλές την βαστούν στα φτερά τους.

Είναι κάποιες ψυχέςπου θαρρείς έχουν πάρειτ’ αετούτα φτερά, τη λεβέντικη χάρηταπεινές ταπεινές αγκαλιάζουν μ’ αγάπη κι ειν’ αυτές στου φωτός το παλάτι.

ΤΑΠΕΙΝΈΣ

Σύνθημα πήραμε νέας ζωής ταπείνωση άσκηση της αρετής Μήνυμα δίνουμε στον αδερφό πλούτη και δόξα θυσία στον Χριστό

Ταπεινοσύνη στολίδι ψυχής για όποιον ποθεί στην αλήθεια να ζει Έκφραση χάριτος ζωής αγνής ταπείνωση θησαύρισμα της αρετής

Σβήσε το θέλημα γίνε απλός μακάριος να είσαι στον ουρανό ύψωση δίνεται στον ταπεινό θεία αποκάλυψη στον κόσμο αυτό

Ταπεινοσύνη στολίδι ψυχής...

ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

Χαίρε αγνή Παρθένε κόρηχαίρε ταπεινήτο θέλημα σου γεννηθήτω μοιΕυλογημένη Μήτηρ Χριστούδούλη Θεού ΠΑνάμωμε Χαίρε ταπείνωσης άνθος λευκός.

Υμνείτε ουρανοί, αινεότε Άγιον Κύριονχωροί αγγέλων ευφρανθείτεΧριστός γεννάται. Αλληλούια (3)σάρκα φορέσας ταπεινούται.

Ω των θαυμάτων των καινών Χριστός υψούται νεκρός οράται ο χορηγός ζωήςΕσταυρωμένε ιλάσθητιελέησον τους Δούλους σουυψώνεις Συ πάντας τους ταπεινούς.

ΤΑ ΡΑΦΤΙΚΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ

Πομ,πομ,πομ,τούμπου λάλι, λιλι λίλι πομ, τούμπου λάλι, λίλι λίλι πομ πομ πομ,λίλι πομ πομ,λίλι λίλι πομ,πομ λίλι πομ πομ, λίλι λίλι πομ

Πήρανε τις κουβαρίστρεςκαι τις κάναν πολεμίστρεςκι η γιαγιά κλωστή δεν θα βρει, ούτε άσπρη ούτε μαύρη.

Πήρανε όλα τα βελόνια και τα κάνανε κανόνια κιη γιαγιά μπροστά στην πόρταρίζωσε σαν τα’ άγρια χόρτα.

Πομ,πομ,πομ...

Πήρανε και τα κουμπάκια και τα κάναν στατιωτάκια,η γιαγιά λοιπόν που λέτε, στην αυλή σταυροκοπιέται.

Πήρανε τη δαχτυλήθρα και την κάναν κολυμβήθρα να βαφτίσουν το παιχνίδι που η γιαγιά το ξέρει ήδη.

Πομ,πομ,πομ…

Η γιαγιά τα ραφτικά της τα επέτξε μακρυά της κι έγινε παντού ειρήνη, πόλεμος ξανά μη γίνει.

Μα τα ραφτικά σκορπίσαν,το παιχνίδι σταματήσαν,έφεραν παντού ειρήνητου Χριστού μας τη γαλήνη.

Πομ,πομ,πομ…

ΤΑΡΣΟΣ

Χρόνια μέσα στο σκοτάδι στα δίχτυα του Ιουδαϊσμούδε σ’ άφησε ο Θεός ΤΑΡΣΟχωρίς φως χριστιανικό. (2)

Άλλ’ η Ταρσός πλέον χαίρεικαι πόθω τιμά σου τα σπάργανα.χαίρε, Ταρσός δάδα λύτρωσης,ζήσε στο φως της Ανάστασης.

Σαύλε στην Ταρσό γεννήθης και ας ήσουν διώχτης του Χριστούγια Κείνον ήσουν διαλεχτός,συ, Παύλε, απόστολε εθνών. (2)

Αλλ’ η Ταρσός.....

Πρώτος έπειτα απ’ τον Ένα κήρυξες στην οικουμένη εσύ,το άγγελμα της εκκλησίαςτη φλόγα της Ορθοδοξίας,την κιβωτό της σωτηρίας,τη φλόγα της Ορθοδοξίας.

Άλλ’ η Ταρσός πλέον χαίρεικαι πόθω τιμά σου τα σπάργανα.

ΤΑΡΣΙΖΙΟΣ

Σ’ ένα δρόμο της Ρώμης πεσμένοςένας μάρτυς μικρός πληγωμένος,στο βωμό του Χριστού ξαπλωμένοςσαν αρνάκι μικρό σφαγιασμένος.

Το χαμόγελο λάμπει στα χείληκαι στα χέρια του κάτι κρατεί,είναι σώμα Χριστού που’ χε πάρειγια να φέρει κρυφά στη φυλακή.

Τον Ταρσίζιο έχουν κυκλώσειαγγελούδια με άσπρα φτεράσυνοδεία μαζί του θα πάνεεις του Πλάστου την ολόθερμη αγκαλιά.

Και σε λίγο ο μάρτυς πεθαίνεικαι στεφάνι της δόξας φορείτέτοια δόξα κανείς τη ζηλεύειτέτοια δόξα καθένας την ποθεί

ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Τα σκουπίδια δεν τα ρίχνουν καταγήςκαι κατόπιν ανωτέρας διαταγής τα σκουπίδια τα κρατάνε στο χεράκι και τα ρίχνουν όπου βρίσκουν καλαθάκι.

Τα σκουπίδια, τα σκουπίδια, πόσο μοιάζουνε με φίδια, θα μας φάνε κάποια μέραγιατί μολύνουν τον αέρα.

Τα σκουπίδια πρόσεξέ τα αν μπορείς, μικροβίων τρομερών είναι φορείς, τα σκουπίδια αρρωσταίνουν τους ανθρώπουςκι απολίτιστους μας κάνουνε τους τόπους.

Τα σκουπίδια, τα σκουπίδια...

Τα σκουπίδια είναι ο,τι και αν πείς αποτέλεσμα κακής ανατροφήςκαι αλλοίμονο σ' εκείνα τα παιδάκιαπου γεμίζουνε τους δρόμους σκουπιδάκια.

Τα σκουπίδια, τα σκουπίδια...

ΤΑΤΙΑΝΗ

Δεν ήταν η φωτιά, ο ξίφος, τα θηρίαπου φόβιζαν τα μάτια τους.Μ’ ανοίγαν με την πίστη την ουράνια βασιλεία.

Ήταν που το μαρτύριοπύρωνε την καρδιάκι άναβε θείο έρωτα,σε σύννεφα μαρτύρωνπου αρνιούνταν τα ορατά.

Ο θάνατος καταργήθηκεμ’ αναστάσιμα φτερά,κι οι Άγιοι κοινώνησαν της ουράνιας χαράς.Μακάρια η πίστη σας!Πρεσβεύετε για μας!

ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΑ ΚΡΕΙΤΤΟΝΑ ΖΗΤΩ

Τα χαρίσματα τα κρείττονα ζητώκαι το βλέμμα μου γυρνώ στον ουρανό.Πες μου Θεέ μου τι να πω,πιο μεγάλο πιο τρανό πες μου τι να Σου ζητώ.

Να ζητήσω να ’χω πίστη δυνατήνα κινήσω το βουνό με μια φωνήκαι στη θάλασσα ορθός να βαδίζω σταθερόςνα μπορώ να περπατώ.

Να ζητήσω τη σοφία των σοφώννα μιλήσω όλες τις γλώσσες των λαώνκαι φωνή των προφητώντα σημεία των καιρώννα μπορώ να ιστορώ.

Να ζητήσω αγιοσύνη περισσήνα χαρίσω όλο το βιος μου στη στιγμήκαι μαρτύριο φρικτόστο όνομά Σου το ιερόνα μπορώ να καρτερώ.

Κι από τούτα πιο μεγάλο, πιο τρανόμου ’πες Θεέ μου ένα πρώτο να ζητώκάνε Θεέ μου να μπορώόσο ζω να αγαπώκαι να ζω για ν’ αγαπώ. (δις)

TA ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΑ

Τα χριστιανόπουλα θα πάμε με φτερά να πούμε μήνυμα που δίνει τη χαρά.Μας περιμένει με λαχτάρα όλ’ η γηκαι ‘μεις κινήσαμε πρωί με την αυγή.

Τίποτε στο δρόμο δεν μας σκιάζειούτε η μπόρα, ούτε το χαλάζι.Έχουμε μαζί μας το Χριστόσύντροφο χαράς, Πατέρα κι Αδελφό.Εμπρός με μια ψυχήμας περιμένει η γη.

Ο πόνος άπλωσε τα πέπλα του παντούγιατί ξεκίνησ’ απ’ τη χώρα του κακού.Η γη γονάτισε και δεν αντέχει πια το κύμα θέριεψε και σπάσαν τα κουπιά.

Όμως εμείς το Φως και τη γαλήνηθα σκορπίσουμε μέσα στη δίνη.Μέσα στο σκοτάδι όλης της γης μήνυμα θα φέρουμεμιας θείας χρυσαυγής.Εμπρός με μια ψυχήμας περιμένει η γη.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΖΑΙ ΤΕΣΣΕΡΑ

Τέσσερα τζαι τέσσερα γίνουνται οκτώτεσσέρα παλικάρια πασί στον πόλεμο.

Στο δρόμο που πηαίνασι μα επηνάσασιτζαι κάτσασιιν να φάσιν, μα εδιψάσασι. (δις)

Γυρεύουν να βρουν βρύση, απάνω στο βουνόντζαι βρίσκουν έναν λάκον των εκατό ορκών.

Ερίξαν το λαχνίν τους πκοιος εν’ να κατεβείτζαι έπεσεν η μοίρα στο πκιο μικρόν παιδίν. (δις)

Και τότες τα αδέρκια του τον σφιχτοδέσασιμες στο ερημολάκιν τον κατεβάσασι.

Εβκαλτε με αδέρκια μου, γιατί είδα το νερόντζι είναι πικρόν τζαι μαύρον, μα τζαι φαρματσερόν. (δις)

Οσό να τονε βκάλουσι, να τον τραβήσουσι οι όφεις τζαι τα φίδκια τομ μισιφάσασι.

Να πείτε της μανούλας μου, τα μαύρα να ντυθείγιατί το γιο της τομ μιτσίν, δεν θα τον ξαναδεί. (δις)

ΤΖΑΜΠΟΡΙ

Από την άκρη της γης ξεκινήσαμεσα μαγεμένα της άνοιξης πουλιά,και μιαν αυγή τη φωλιά μας εχτίσαμε στου Καλάμου την ακρογιαλιά.

Τζάμπορι, τζάμπορι έλατα και πεύκο, χώμα και βουνό,τζάμπορι, τζάμπορι κάποτε θα φτάσουμε ως τον ουρανό,τζάμπορι, τζάμπορι μες το πανηγύρι η ζωή κυλά,τζάμπορι, τζάμπορι πάντα θ’ ανεβαίνουμε όλο πιο ψηλά.

Γεμάτοι νιάτα και φως ξεκινήσαμεχαρά κι ελπίδα να φέρουμε στη γη,κι όλοι μαζί με λαχτάρα ποθήσαμε απ’ της αγάπης να πιούμε την πηγή.

Τζάμπορι, τζάμπορι...

ΤΖΙΒΑΕΡΙ

Η ξενιτιά το χαίρεται, τζιβαέρι μου,το μοσχολούλουδό μου,σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.

Αχ αναθεμα σε ξενιτιά, τζιβαέρι μου,εσύ και το καλό σου,σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.

Μου πήρες το παιδάκι μου, τζιβαέρι μου,και το ‘κανες δικό σου,σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.σιγανά, σιγανά, σιγανά παντοτεινά.

ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΖΗΤΩ

Με τα πουλιά με τ’ άνθηδίχως σκοτούρες κι άγχη (δις) λεύτερα ζω. Με τα πουλιά με τ’ άνθηδίχως σκοτούρες κι άγχητον ουρανό κοιτώ.

Με τα πουλιά με τ’ άνθηδίχως σκοτούρες κι άγχη,τη Βασιλεία των Ουρανών ζητώ.

Στο χέρι του Πατέραμε βρίσκει η κάθε μέρα (δις)να Τον υμνώ.

Το χέρι του Πατέραφροντίζει κάθε μέραγιατί να μεριμνώ;

Στο χέρι του Πατέραμε βρίσκει η κάθε μέρα (δις)τη Βασιλεία των Ουρανών ζητώ.

Μες στους ρυθμούς του κόσμου, Θεέ μου, το χέρι δος μου (δις)για να πιαστώ.

Μες στους ρυθμούς του κόσμου,Θεέ μου, το φως Σου δος μουστο φως Σου να ντυθώ.

Μες στους ρυθμούς του κόσμου, Θεέ μου, το χέρι δος μουστη Βασιλεία Σου για ν’ αναστηθώ.

ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΨΗΑΑ

Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλάψηλά τό κορμί κι οι καρδιές μας ψηλά.

Καί θάν' ή ζωή πάντα νέαΚαί θάν' ή ζωή γεμάτη ομορφιά!

Ψηλά πιό ψηλά…

Στό φως στην τρανή αυτήν Ιδέαψηλά στή μεγάλη κι αίώνια χαρά!

Ψηλά πιό ψηλά…

ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ ΚΥΜΑΤΑ

Τής Σαλαμίνος κύματαδαφνοστεφανωμέναμέ τό σταυρό π' έγκάρδιωσε ναυτάκια ανδρειωμένα.

Ένα κομμάτι τ’ ούρανού καί τοϋ Όλύμπου χιόνι, μέ τόν ανίκητο σταυρό πού χριστιανούς φτερώνει.

Η δόξα τά ζωγράφισε στό πέπλο της ώραία, κι ύψώθη ή γαλανόλευκη του έθνους μας σημαία.

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ

Την ώρα που προσεύχεταιμε χέρια σταυρωμέναμε μάτια δακρυσμένααθώα, λευκή ψυχή.

Λευκοντυμένος άγγελοςαπό τα νέφη γέρνεικι όλα τα λόγια παίρνειπου λέει η προσευχή.

Και φεύγει ευθύς και χάνεταικαι τον αιθέρα σχίζεικαι πάει εκεί π’ αρχίζειαθάνατος ζωή.

Και μέσα στον Παράδεισοσπέρνει τα λόγια εκείνακι άνθη χλωρά και κρίναανθίζουν το πρωί.

Και τ’ άνθη αυτά της προσευχήςπου ευγενικά μυρίζουντο μύρο τους σκορπίζουνγύρω τριγύρω εκεί.

Κι αγάλι - αγάλι γίνεταικαινούργιο περιβόλιπου το ποτίζουν όλοιοι άγγελοι λευκοί.

Για τούτο όποιος προσεύχεταιμε χέρια σταυρωμέναμε μάτια δακρυσμένασε λύπη ή σε χαρά.

Θα βρει μες τον Παράδεισοόταν τον κόσμο αφήσειγωνιά να κατοικήσειμε λούλουδα ανθηρά.

ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ

Στα γαλήνια νερά, να ’μουνα ψαράςνα ’ριχνα τα δίχτυα μου με παλμό χαράς.Να ’σουν μες στη βάρκα μουνα κρατούσες το τιμόνι, σταθερά Εσύ.

Τρέχει η βαρκούλα μας μέσα στη λίμνη,τα θεία μάτια Σου φέγγουν ειρήνη!

Κι αν άγρια κύματα χτυπήσουν το σκαρίελπίδα ασάλευτη ορθώνει στην ψυχή!

Κοπάζουν τα κύματα, τ’ ανέμου η βοήμερώνει η θάλασσα με μια Σου προσταγή.

Στην όχθη αντίπερα τα πλήθη καρτερούν τα λόγια της χάρης Σου ν’ ακούσουν λαχταρούν. (τρις)

ΤΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΩ

Όταν είσαι Συ κοντά μουπες μου, τι να φοβηθώόταν σ’ έχω συντροφιά μου,φύλακα μου βοηθό. Τι να φοβηθώ (τρις)

Όταν είσαι Συ κοντά μου δυναμώνω στη στιγμήκι ας φυτρώνουν στην καρδιά μουζήλιες, ψέματα θυμοί. Τι να φοβηθώ (τρις)

Όλα τούτα τότε μόνοόταν πλάι Σου περπατώμονομιάς τα ξεριζώνωκαι στο χώμα τα πατώ.Τι να φοβηθώ (τρις)

Όταν είσαι Συ κοντά μουνιώθω τόσο δυνατόςμη φοβάσαι πια καρδιά μουείναι πλάι σου ο Χριστός. Τι να φοβηθώ (τρις)

Είμαι σύντροφος σου τώραπέρα ως πέρα στη ζωή πως να φοβηθώ τη μπόραή της θύελλας την ορμή. Τι να φοβηθώ (τρις)

ΤΙΣ ΕΙ;

Μέ το κράνος βαρύ στό κεφάλιμέ τή λόγχη σέ χέρι θαρσύ στη φωτιά, στό βουνό, στό λαγκάδι τήν πατρίδα φυλάττω τίς ει;

Ουρανός γαλανός άπό πάνω Τρέμ' η πούλια στό πλάϊ χρυσή σύντροφος μου τ’ αηδόνι το πλάνο τραγουδάει μαζί μου τίς ε Ι ',

Τόν χειμώνα τα έλατα γέρνουν πέφτει χιόνι βροχή περισσή τρικυμίες σκοτάδια μέ δέρνουντήν πατρίδα φυλάττω τίς ει;

Μόνον όταν διαβαίνουν εμπρός μου μελωδίες λαμπάδες πυρσοί Σταυρωμένος περνάει δ Χριστός μουτότε μόνο δέν λέω τίς ει;.

ΤΙ ΧΑΡΑ

Τί χαρά, τί χαρά σχίζ' ή βάρκα τα νεράκι απαλή κι απαλή τρέχει σάν πουλί.

Τό τραγούδι μας, παιδιά,ας ηχεί στή σιγαλιά,χαρωπό, χαρωπό, ζωηρό τρελλό.

Στά κουπιά, στά κουπιά λάμνετ' άκοπα παιόιάδειτ' εκεί, δειτ' έκεΐ τρέχει σάν πουλί.

Στ' ακρογιάλι καρτερούνοι δικοί μας νά μας δοϋν.Στά κουπιά, στά κουπιάλάμνετε παιόιά.

ΤΟ ΑΡΝΑΚΙ

Έν’ αρνάκι είμαι του Χριστούχαρούμενο κι ευτυχισμένοστα χέρια του καλού μου του βοσκούω, πόσο είμ’ ασφαλισμένο. (δις)

Μόνο Αυτός τα βήματά μου οδηγείστο δρόμο τον καλό τον τιμημένοκαι μοιάζει να μου λέει με στοργή:είσαι δικό μου αρνάκι αγαπημένο. (δις)

Όταν διψώ μου δίνει το νερόκι όταν πεινώ δροσάτο χορταράκιω, να ξερες κι εγώ πως λαχταρώνα είμαι πάντοτε δικό Σου αρνάκι. (δις)

Καλέ βοσκέ μου πόσο σ’αγαπώπως θέλω να’μια πάντοτε κοντά Σουποτέ να μη μ’αφήσεις να χαθώμακρυά απ’ τη θερμή την αγκαλιά Σου (δις)

ΤΟ ΑΗΔΟΝΑΚΙ Εκεί γλυκά να κελαηδούνακούω τα πουλάκιαμε χάρη παίζουν και πηδούνστα πράσινα δεντράκια. (δις)

Και τ’ αηδονάκι αρχινάγλυκά τη μουσική τουσωπάστε δάση και βουνάν’ ακούσω τη φωνή του. (δις)

Τι μελωδία θαυμαστήτι στόμα ζηλεμένοπολύ-πολύ μ’ ευχαριστείν’ ακούω δε χορταίνω. (δις)

Το δάσος έχει για ναόκαι κάνει Λειτουργίακαι αναπέμπει στο Θεόχαράς δοξολογία. (δις)

Αηδόνι μου θέλω κι εγώμε σε να τραγουδήσωτον Πλάστη να δοξολογώστον κόσμο όσο ζήσω. (δις)

ΤΟ ΕΒΕΡΕΣΤ

Με το λιόγερμα γοργό κινάνα πατήσει την κορφήμια λεβέντικη κι αγνή μορφή που την άνοιξη μηνά.

Το τραγούδι τ’ άφοβα αρχινά ορειβάτης που ψηλά ποθείσε αιθέριους κόσμους ν’ ανεβείγια να ψάλλει Ωσαννά!

Πληγές (2) βαθιές (2)ματιά (2) θολή (2)σιγομιλεί θα φτάσω ποτέ;βοήθα Χριστέ!

Ρόδισ’ ο ήλιος στην κορφή του πιο ψηλού βουνούφωτίζοντας μες τ’ ουρανούτο φόντο μιας μορφής νικητού.

Πάνω απ’ το Έβερεστ κοιτά μια οπτασία φωτεινήπου στεφάνι δάφνινο κρατείκαι γλυκά χαμογελά.

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ

Ήτανε κάποτε ένα αστέρι, αστέρι στον ουρανό. που ‘ταν απ’όλα τ’άστρα, τ’άστρο το πιο φωτεινό. Μέσα στο κρύο,μες τ’αγέρι, τ’αστέρι ήταν γελαστό Κι όλο ψιθύριζε γλυκά στο Χριστό, ευχαριστώ.

Κι είχε τ’ αστέρι κάθε ώρα γιορτή μες το σκοτάδι, στο βοριά, στη βροχή. Σύντροφο είχε πάντα, φίλο πιστό τον Χριστό.

Κι είχε τ’ αστέρι κάθε ώρα γιορτή μες το σκοτάδι, στο βοριά, στη βροχή. Κι όλο κοιτούσε πάνω στον ουρανό γελαστό.

Πάρε Θεέ μου αυτό το χέρι το χέρι, το παιδικό Κάνε με να’ ναι σαν τ’ αστέρι μες τον ουρανό.

Μέσα στο κρύο, μες τ’ αγέρι να βλέπω στον ουρανόΚι ό,τι η ζωή μου κι αν μου φέρει να λέω, ευχαριστώ.

Τότε θα είναι κάθε ώρα γιορτήμες το σκοτάδι, στο βοριά, στη βροχήΣύντροφο θα ‘χω πάντα, φίλο πιστό το Χριστό

Τότε θα είναι κάθε ώρα γιορτή μες το σκοτάδι, στο βοριά, στη βροχή Όταν για κάθε τι μπορώ να Σου πω ευχαριστώ.

ΤΟ ΕΛΑΦΙ

Όπως το ελάφι πάντα μέσα στα βουνά ποθείψάχνοντας νερό για να βρει λίγο να ξεδιψάσειτρέχει και ποθεί να βρει τον Κύριο τον άγιο έστω και για μια στιγμή. (δις)

Κι όταν ο εχθρός με λύσσασκύβει μες τ’ αυτί κρυφάκαι με πονηριά μου λέειπου ‘ναι ο Θεός σου πια.

Στρέφω το δειλό μου βλέμμαπρος τον ουρανό ψηλά,στον Κύριο τον Άγιογια να βρω παρηγοριά. (δις)

Τότε κι η καρδιά μου λέει ξέχασες πόσες φορέςσ’ έσωσε από κινδύνουςκι από τόσες συμφορές.

Έλπιζε εις τον Θεό σου, με αγκάλες ανοιχτές,ο Κύριος σε προσκαλεί σε αθάνατες πηγές. (δις)

ΤΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό μες στην εκκλησιά την τρισυπόστατηήταν το χρυσό και τ’ αργυρότ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηροήταν μια φορά κι έναν καιρόμια φορά κι έναν καιρό.Κει που λειτουργούσε ο παπάςτη στιγμή που μόνος επροσκόμιζεκάποιος του το πήρε πού το πας τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηροστράφηκε και ρώτησε ο παπάςμια φορά κι έναν καιρό.

Πού το πας μ’ ορθάνοιχτα φτεράμόνο ο βασιλιάς μας εκοινώνησεκοίταξε τι πλήθος καρτεράτ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηροκοίταξε τι πλήθος καρτεράμια φορά κι έναν καιρό.Η Ωραία Πύλη θα κλεισθείκαι θα γκρεμιστεί η Άγια Τράπεζακαι θα λαχταρίσουν οι πιστοί τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηροη Ωραία Πύλη θα κλειστείμια φορά κι έναν καιρό.

Βιαστικός στα σύννεφα πετά κι ούτε στρέφει καν κι ούτε αποκρίνεταικαι ενώ στα χέρια του βαστάτ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηροκι άφωνος στα σύννεφα πετάμια φορά κι έναν καιρό.Κι έτσι με τη Θεία Κοινωνιάθα το κρύψω μέσα στον Παράδεισοκαι στην πιο κρινόσπαρτη γωνιάτ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηροέτσι με τη Θεία Κοινωνιάμια φορά κι έναν καιρό.

Θα μεταλαβαίνουν οι ψυχέςτων μαρτύρων που έχυσαν το αίμα τουςκαι θ’ ακούει ανήκουστες ευχέςτ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηροαπό των μαρτύρων τις ψυχές μια φορά κι έναν καιρό.Ώσπου να’ρθει, η ώρα κι η στιγμήπούθε ν’ ακουστούν ευχές ανήκουστεςθα το ξαναφέροει με τιμήτ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηροώσπου να’’ρθει, η ώρα κι η στιγμήμια φορά κι έναν καιρό.

ΤΟ ΕΡΗΜΟΚΛΗΣΙ

Εις το βουνό ψηλά εκείείν’ εκκλησία ερημική.Το σήμαντρο της δεν κτυπάδεν έχει ψάλτη ουδέ παπά.

Ένα καντήλι θαμπερόκαι έναν πέτρινο σταυρόέχει στολίδι μοναχό το εκκλησάκι το φτωχό.

Άλλ’ ο διαβάτης σαν περνάστέκεται και το προσκυνάκαι με ευλάβεια πολλήτον άσπρο τον σταυρό φιλεί.

Επάνω στο σταυρό εκείείναι εικόνα μυστική,μ’ αίμα την έγραψ’ ο Θεόςκαι την λατρεύει ο λαός.

ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ

Στη δουλειά να ριχτούμε με θάρρος να ριζώσει η πίστης βαθιάεις τον Κύριο που ’ναι ο βράχοςκαι θα φέρει πλουσία σοδειά.

Θεμέλιο ας είναι αδέλφια ο Χριστόςθα μείνουμε αιώνια στη χώρα του φωτός.

Εις την άμμο δεν χτίζονται κάστρα για δεν έχουν θεμέλιο γερόθα υψωθούνε μονάχα ως τ’ άστραμ’ αρχηγό κι οδηγό το Χριστό.

Θεμέλιο ας είναι αδέλφια...

ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΜΟΥ ΑΓΑΠΩ

Τόν Ιησούν μου αγαπώ έξ όλης τής ψυχής. Αυτόν παντού θ' ακολουθώ νά είμαι ευτυχής.

Ω τόν Ιησούν μου, ώ τόν Λυτρωτήν μου, ώ τόν Κύριόν μου έγώ τόν αγαπώ.

Ο Ιησούς με έφερε στό ένδοξο τό φώςκι επιθυμίες μου έδωσε ν' ακολουθώ πιστώς.

Ω τόν Ιησούν μου…

Θά αγαπώ έν όσω ζώ τόν Ιησούν Χριστόν άφόβως δέ θά προχωρώ διά τόν ούρανόν.

Ω τόν Ίησούν μου…

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Το καλοκαίρι σαν περιστέριθ’ ανοίξω τα φτεράσ’ ένα λιμάνι θ’ αράξω πάλισε ήσυχα νερά.

Ήλιε καλοκαιρινέ μουκάνω προσευχήνα ’ταν καλοκαίρι Θεέ μουόλη μας η ζωή.Τραλα, λα, λα…

Μέσα στο πνεύμαμες στις σκηνές μαςζούμε όλοι μαζί.Αιώνια ελπίδα έχουμε πάντανα ’μαστε αδελφοί.

Ήλιε καλοκαιρινέ…

ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ

Με τ όμορφο καράβι, παλμό του γυρισμού,ο κάματος ανάβει του θαλασσοδαρμού, την άγκυρα σηκώνει απλώνει τα φτερά και στρίβει το τιμόνι για την Κεφαλονιά.

Καράβι εταξίδευε, με μια γαλάζια μοίρα,κι ο ήλιος εβασίλέυε μ’ ολόχρυση πορφύρα.

Καθώς εγλυκοχάραζε, αντίκρυσε τον αίνοκαι στ’ Αργοστόλι άραξε το πολυαγαπημένο. (δις)

Το αγέρι του χαρίζει, πρίμου καιρού φτερά η πλώρη του αφρίζει στα γαλανά νερά. Καράβι παιχνιδίζει σε θάλασσα πλατιά χαρούμενα γυρίζει από τη ξενιτιά.

Καράβι εταξίδευε. . . . . . .

ΤΟ ΚΕΦΙ ΣΟΥ

Το κέφι σου ποτέ δεν πρέπει να χαλάςθα βρεις μες στη ζωή εμπόδια πολλά.Δουλειά, χαρά, δουλειά το σύνθημα μας θα ’ναιπάντα κεφάτοι και πρώτοι στη δουλειά.

Μες στη ζωή παιδιά δεν πρέπει να ’σαι τεμπέλης.Πάντα καλή καρδιά κι έτσι κάνεις ό,τι θέλεις. Τρα, λα, λα, λα...

Αν τύχει και θυμώσεις πάντα να γελάς κατσούφης να μην είσαι ούτε και φουκαράς.Ν’ ακούς τους πιο μεγάλους που ξέρουν τη ζωήμην είσαι μπούφος ούτε κι εγωιστής.

Μες στη ζωή παιδιά...

Την λύπη να την διώχνεις και κάθε συμφοράπάντα απ’ τη ζωή σου να την κρατάς μακρυάΚι όταν τα δάκρυά σου στα μάτια θα κυλάνΕσύ να μάθεις πάντα να γελάς.

Μες στη ζωή παιδιά...

ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ

Χαρούμενη καμπάνα γλυκά μας προσκαλεί,ελάφια διψασμένα σ’ ολόδροση πηγή.Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά,σ’ ολόδροση πηγή.

Στην όμορφ’ Εκκλησία μας γαλήνιο, στοργικόκαι πάλι μας προσμένει το Κατηχητικό.Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά, στο Κατηχητικό.

Κι ευθύς με το τραγούδι, την άδολη χαρά,μας δίνει στην ψυχή μας αγγελικά φτερά.Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά, αγγελικά φτερά.

Εμπρός παιδιά και νέοι στης νιότης την αυγή,ελάφια διψασμένα ελάτε στην πηγή.Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά, ελάτε στην πηγή.

Ν’ ακούμε αδελφωμένοιτα λόγια του Χριστού,ποτέ τα βήματά μας να μη μας κλονισθούν.Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά, να μη μας κλονισθούν.

Εμπρός με μια λαχτάρα στο Κατηχητικό,της Εκκλησιάς καμάρι, στολίδι Ελληνικό.Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά, στολίδι Ελληνικό.

ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΜΟΥ

Το κατηχητικό μου, πολύ το αγαπώγιατί μέσα σ’ αυτό μαθαίνω πώς να ζωμαθαίνα ν’ αγαπάω εχθρούς να συγχωρώ και σ’ όλη τη ζωή μου να κάνω το καλό.

Το κατηχητικό μου, μου δίνει τη χαράμε κάνει να ελπίζω σε κάθε συμφορά,μου δίνει τη γαλήνη, που έχει ο Χριστός,γεμίζει τη ψυχή μου από ουράνιο φως.

Το κατηχητικό μου, ποτέ δεν το εχνώ,τις Κυριακές στο νου μου το φέρνω Σα ξυπνώκι όταν χτυπά η καμπάνα μου λέει στη καρδιά:«τρέξε μικρό παιδάκι στη στοργική φωλιά».

ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΜΟΥ

Άπ 'δλα τά σχολεία χωρίς υπερβολή,τό κατηχητικό μας μ'άρέσει πιό πολύ»

Αυτό σάν τή μητέρα μαζεύει τά παιδιάκαί τοΰ Χρίστου τά λόγια φυτεύει στην καρδιά»

Τήν πίστι μας διδάσκει καί την υπακοή,ταπείνωσι, αγάπη, ενάρετη ζωή·

Αυτό μας δείχνει πάντα τό δρόμο τόν καλόκαι φρόνιμο τό κάνει κάθε παιδί τρελλό.

Κοντά είς τόν Πατέρα αυτό μας οδηγεί,είς τόν Θεόν, πού είναι παντός καλού πηγή.

ΤΟ ΚΡΙΝΟ

Άνθισαν οι κήποι μύρισ’ όλη η γημια χαρά απ’ τη λύπη μες το φως θα βγει.

Μες το φως και στη χαρά η ψυχή μας λαχταράσαν τ’ αγνό το κρίνο π’ ανθεί (δις)στ’ άσπρα να ντυθεί.

Άσπροι ωραίοι μου κρίνοι στην πρωινή δροσιάο Θεός σας ντύνει μ’ άσπρη φορεσιά.

Μες το φως και στη........

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΝΟΝΙ

Πάνω στο κάστρο το παλιό μια ανεμώνηστολίζει με τα άνθη της παλιό κανόνι.Κι ένα ζευγάρι ταιριαστό δύο περιστέρια φωλιά έχουν κάνει τη μαύρη κάνηκανόνι που για θάνατο ζωή σκορπάει.

Πουλιά και άνθη όλου του κόσμου ελάτε τώρα ελάτε εμπρός μουνα κάνουμ’ όλα τα κανόνιαανθοστόλιστες φωλιές.

Πουλιά και άνθη όλου του κόσμου γίνετε γη και ουρανός μου να φέρουμε χαρά κι ομόνοιαστων ανθρώπων τις καρδιές.

ΤΟ ΣΕΝΤΟΥΚΙ

Ανοίξτε όλοι το σεντούκι της καρδιάςκαι ξεχωρίστε όλα τ’ άχρηστα με μιαςπέταγμα τα μίση το κακόφύλαγμα η αγάπη και το φωςκαι στο Χριστό μας παραδώστε τα κλειδιά.

Σαν το περιστέρι που φέρνει την ειρήνησαν το φως του ήλιου που δίνει ζεστασιάπάντα γαληνεύει και ξέρει να φωτίζειμια καλοσυνάτη ορθάνοιχτη καρδιά.

Που όλο γελάει και τραγουδάπου αγαπάει όλο τον κόσμοκαι σκορπάει την χαρά.Κι όταν στης γης την αγκαλιάθα γίνουν όλα μια γιορτήθα ’χει νικήσει η αρετή.

Ανοίξτε όλοι το σεντούκι της καρδιάςκαι ξεχωρίστε όλα τ’ άχρηστα με μιαςπέταγμα η ζήλια η πονηριάφύλαγμα η πίστη, η απλοχεριάκαι στο Χριστό μας παραδώστε τα κλειδιά.

Σαν το περιστέρι...

ΤΟ ΣΤΕΡΝΟ ΚΑΡΑΒΙ

Όλα μας τα καράβια πίσω γυρίσανε,σπασμένα τα κατάρτια,σκισμένα τα πανιά,ήρθαν από τη Σμύρνηκι από τα Μουδανιά.Φέραν των εκκλησιών μαςτα δισκοπότηρα,παιδιά, γυναίκες, γέρους,γένος Ρωμιών πολύ,τις ρίζες της φυλής μαςαπ' την Ανατολή.

Μα ένα μικρό καράβι πίσω δεν γύρισε,ποιους κάβους αρμενίζει,ποια πέλαγα γυρνάκαι πουθενά δε βγαίνει,δε φτάνει πουθενά;Χρόνια το καρτερούμεκαι χρόνια πέρασαν,δεν το είδε μήτε ναύτης,μήτε θαλασσαητός μήτ' ερημίτης φάρος, μήτ' άστρο της νυκτός.

Τάχα νά χει βουλιάξει,τάχα νά στοίχειωσε,δεν θα ξανάγβει τάχαστην πατρική ακτή,ωιμέ, κι έχει φορτώσειτο πιο ακριβό φορτί.

Όλα τα χάσαμ' όλακαι μόνο φόρτωσετο πιο στερνό καράβιτην ώρα του χαμού,φόρτωσε την ελπίδα του ξαναγυρισμού.

Έλα μικρό καράβι,έλα ξεφόρτωσε δος μας το θησαυρό σου κι άνοιξε τα πανιά ολόισια για τη Σμύρνηκαι για τα Μουδανιά!

ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Γύρω μας σκοτάδια κι ερημιέςόλα τα σκεπάζει μια μαυρίλασκλάβωσε το ψέμα τις καρδιές κι έδιωξε από μέσα την ελπίδα.

Μόνο εσύ, Χριστέ μου, είσαι το φως είσαι η μοναδική αλήθειαείσαι συ Πατέρας κι Αδελφόςκαι προσφέρεις σ’ όλους μας βοήθεια.

Μέσα στης ζωής μας το στρατί χάσαμε στ’ αλήθεια το σκοπό μας κάναμε μια κόλαση τη γηκαι ξεχάσαμ’ όλοι το σκοπό μας.

Μόνο εσύ Χριστέ μου......

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Που να βρω στίχο να σου μιλήσω για την αγάπη, τόση δα λέξη μοιάζει μ’ ατέρμονο μονοπάτι, γλυκιά σαν χάδι ζεστή σαν ήλιος που βασιλεύει, φωτιά που καιει κι όσο αντέχεις τόσο θεριεύει.

Δες η ζωή μια γιορτή εγώ και συ μαζίτα όνειρα μας γροθιά στου κόσμου τη ζημιάκι αν φοβηθείς τ* άγριο κύμαθα γίνω φως για να βρεις το ακρογιάλι της ελπίδας.

Είν' η αγάπη φως που σκορπίζει τη μοναξιά σου, πνοή ανέμου δροσιά που απλώνει μεσ' τη καρδιά σου, φίλος ή ξένος ποιος να το ξέρει ποιος το χωρίζει δώρο η αγάπη κι όποιος τη χάσει πόνο γεμίζει.

Δες η ζωή…

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ

Θα το πω για να το μάθει ο ντουνιάςτο τραγούδι της λεβέντικης γενιάςπου θα το φέρει ο αγέρας με το καημό της λευτεριάς.

Το τραγούδι της τρανής παλικαριάς που το λέει στα κορφοβούνια ο βοριάςκαι το αντιλαλούν οι λόγγοι πέρα κει στο Μεσολόγγι και από το Σούλι ως το Χάνι της Γραβιάς.

Ω! Ελλάδα είναι απ’ το Θεό σταλμένη.Ω! Ελλάδα μας ποτέ δεν πεθαίνει.Το τραγούδι που οι στροφές του οι παλιέςφτάνουν μέχρι τις ψηλές αητοφωλιές, κι έτσι οι αετοί μαθαίναν πολεμώντας πως πεθαίναν παλλλικάρια σε βουνά κι ακρογιάλια.\

Το τραγούδι που μ΄ αθάνατη πνοή που το λέγαν σαν γλεντούσαν κι οι θεοίπου τη νίκη ενός αγώνα πέρα κει στο Μαραθώναδιηγείται να ζηλεύουν οι λαοί.

Ω! Ελλάδα μας η χιλιοδοξασμένη.Ω! Ελλάδα μας η τόσο αδιαπρέπη.Ω! Ελλάδα μας ………

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ

Ένα τραγούδι θα σας πω για το λεβέντητον ασπρομάλλη μας τον γέρο του Μοριάκαι βάλτε αδέλφια μου για να στηθεί το γλέντιΤριπολιτσιώτικο κρασί και ψησταριά.

Στήσε χορό ξενιτεμένε Μοραΐτηαπόψε ας παίξουνε λαγούτα και βιολιάκαι πες πως γύρισες στο πατρικό σου σπίτικαι πως σε πήρανε οι γέροι σου αγκαλιά.

Γεια και χαρά σας Μοραΐτες αδερφοίκαι ‘σείς κοπέλες γεια σας.Τη λευτεριά η Ελλάδα μας χρωστάει στη λεβεντιά σας.

Τώρα που αίμα αδελφικό το χώμα ιδρώνεικι η Ελλάδα πνίγει την Ελλάδα στα βουνάέβγα απ’ τον τάφο Θοδωρή Κολοκοτρώνηκι αδέρφια κάνε όλους τους Έλληνες ξανά.

Τα όμορφα χρόνια τα παλιά να ξαναζήσουνκαι απ’ του Ταΰγετου την πιο ψηλή κορφή των πρόγονών μας οι σκιές χορό να στήσουνκαι να τους λέει τ’ αγέρι ετούτη τη στροφή.

Γεια και χαρά σας Μοραΐτες αδερφοίπου η μάνα αν δε σας γένναούτ’ Άγια Λαύρα θα’ χαμεούτε Εικοσιένα.

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ

Λάμπει ψηλά το φεγγαράκι Μές τής νυχτιάς τή σιγαλιά φυσάει ανάλαφρο αεράκι και μας χαϊδεύει τα μαλλιά.

Ουράνιε Πατέρα εσύ πού σκορπάς αμέτρητα δωρα σέ μας π' αγαπάς μιά χάρη ακόμα μη μας αρνηθείς κοντά Σου μιά μέρα νά ρθουμε κι έμεις.

΄Ολα ξεχνιούνται πάλι τώραβάσανα , πίκρες και καημοίκαι φτερουγίζουν τέτοιαν ώραστον Πλαστουργό οι στοχασμοί.

Ουράνιε Πατέρα έσύ πού σκορπάς...

ΤΟ ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ

Είσαι το φλάμπουρο πού ‘χει μεράκι τουτην έννοια για τη λευτεριά,σ’ έχει ο Κολοκοτρώνης μπαϊράκι τουκαι ο καπετάνιος Ζαχαριάς.

Άσπρη γαλάζια σωστή ξαστεριάσαν τ’ ουρανού το χρώμα.Ξέρεις στ’ αλήθεια να κάνεις θεριάκαι τους δειλούς ακόμη. (δις)

Τι πατριώτες και τι πατριώτισσεςθύματα πέσανε σωρό,για μια σημαία σήραν οι Σουλιώτισσεςτον τελευταίο τους χορό.

Άσπρη γαλάζια....

Δέσπω Σουλιώτισσα που αντιστάθηκεςστις μαύρες σκέψεις του Αλή,για μια σημαία τότε ανατινάχθηκεςκι ούτε το σκέφτηκες πολύ.

Άσπρη γαλάζια....

ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ

Για ιδές χαράζει στο βουνόη νύχτα χαιρετάεικοντεύουν τ’ άστρα να σβηστούνκι ο ουρανός γελάει. Τρα λα λα...

Γλυκιά η φλογέρα του βοσκούαπό τη ράχη πέρα στέλνει γλυκούς χαιρετισμούςστο φως και στην ημέρα. Τρα λα λα...

Άκου τραγούδι αηδονιούμιλεί με την φλογέρατί συναυλίες είν’ αυτέςστον κάμπο, στον αέρα. Τρα λα λα...

Όλα μιλούν για το θεόο ήλιος, το φεγγάρικι εγώ στον κόσμο όσο ζω θα τον υμνώ με χάρη.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ

Τί να πρωτοθυμυθώ γιά σένα όμορφο χωριό (δίς) πού σε προίκισεν η φύσις με νοικοκυριό.(δις)

Χωριό μου όμορφο μέ τίς ραχούλεςκαι τις ρεματιές, πούχεις πεύκα καί πλατάνιακι ευωδιάζουν οι μυρτιές.(δις)

Τά ωραίαί σου πλατάνιακαι το κρύο σου νερό,(δις) ειν’ ακόμα πιο ώραίακι από τον παληό καιρό. (δις)

Χωριό μου όμορφο…

Κι ο βοσκός μέ τή φλογέρα έπαιζε κάθε βραδυά (δις) και τ’ αηδόνια κελαηδούσαν πάνω στά ψηλά κλαδιά. (δις)

Χωριό μου όμορφο

ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΆ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΉ.

Πήρα μολύβι και χαρτί, λόγια να γράψω εγώ γι’ αυτή. Βρήκα και τούτο το σκοπό μα ένα έχω να σας πώ.

Η Λευτεριά δεν τραγουδιέται βρε παιδιά ειν' τα νερά που ξεχείλισαν το ποτάμι είν’ τα παιδιά που παίζουνε στη γειτονιά είναι το πέταγμα που κάνουν τα πουλιά...

Πάνε με δώρα στους τρανούς τη λευτεριά ζητάνε.Κι* εγώ στον ίδιο το σκοπό έγραψα στίχο για να πώ.

Τη Λευτεριά δεν τη χαρίζουν βρε παιδιά δεν 9α στη δώσουν επειδή σε λυπήθηκαν συ με τα χέρια σου αν μπορείς την (ε)κρατάς και σαν σημαία στα ουράνια τη γυρνάς...

Η Λευτεριά δεν τραγουδιέται βρε παιδιά ειν' τα νερά που ξεχείλισαν το ποτάμι ειν' τα παιδιά που παίζουνε στη γειτονιά είναι το πέταγμα που κάνουν τα πουλιά...

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΑΙΔΙΩΝ

Σαν τα λουλούδια που ανθούνμες του χειμώνα την καρδιάκάνε Θεέ μου τις ψυχέςπου έχουν τα παιδιά.

Αγνές σαν τη παγωνιάγερές στα κρύα του χιονιά.Λαμπρές σαν νεροπηγήςχρυσή ελπίδα της γης.

Σαν των πουλιών που κελαηδούνστα γυμνωμένα τα κλαδιάγλυκές Χριστέ δώσε φωνέςσαν δώρο στα παιδιά.

Και τότε στην παγωνιάθ’ ανθίσουν τα γυμνά κλαδιάκαι τότε μες το χιόνιτι ζέστη στην καρδιά.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΧΑΡΑΣ

Τραγούδι χαράς η ζωή μας στης φύσης την ώρια θωριάεκεί που τα ουράνια εγγίζουν τη γη και κελαηδούν τα πουλιά.

Εκεί που ανέσπερος ήλιος χρυσίζει τις βουνοκορφέςκαι στ’ άλικο λούζετ’ η φτέρη το φωςστις μυρωμένες πλαγιές.

Και παντού σιγαλιάστον αγέρα και μες τα κλαδιά μόνες εμείς κι ο Χριστός μαςστην πιο γλυκιά συντροφιά.

Μια γαλήνη θεϊκιά μας γεμίζει πανώρια χαράΚύριε ποτέ να μη σβήσεις (δις)στην ταπεινή μας καρδιά.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΧΑΡΑΣ

Τραγούδι χαράς η ζωή μας στο δάσος, ω γεια χαρά.Τα ελάτια, τα πεύκα μαζί συντροφιά μας,ω γεια χαρά.

Μες του θεού την πλατεία αγκαλιάαδελφωμένοι με μια καρδιά. Γεια χαρά...

Αγνές οι καρδιές μας σαν κρίνα π’ ανθούνε, ω γεια χαρά.Και ύμνοι χαράς στις κορφές αντηχούνε, ω γεια χαρά.

Κι είν’ ο Χριστός φίλος κι αδελφόςμες στη ζωή μας καθάριο φως.

Γεια χαρά...

ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΤΗ ΧΑΡΑ

Τραγουδώντας τη χαράμε γλυκογάργαρα ασημωμένα νερά,το ποτάμι ξεκινά στα ψηλά βουνά.

Αργοσέρνεται γλιστρά πάει σε νερόχορτα που κρυφοζούν τρυφεράπλημμυρίζοντας δροσιές των πουλιών φτερά.

Τ’ άστρα τις νυχτιές τις καλαμιές χρυσοφωτίζουνεδίνοντας φτερά στις ονειροπνοές.

Λούλουδα μικρά που ονειρεύτηκαν τη θάλασσαπέφτουν μιαν αυγή στα θολά νερά.

Τραγουδώντας το ποτάμιχαιρετάει από μακριά τα βουνά.τα νερόχορτα κυλάειδροσοραίνει ολόγυρα τα φτερά.

Τα καλάμια χρυσοντύνουντ’ άστρα μ’ ονειροπνοές.Νυχτολούλουδα πεθαίνουντις χρυσόθαμπες αυγές.

Αχνοσβήνουν τα βουνάσα δαντελοπλεγμένη καταχνιά θολερήκαι βουρκώνει η ματιά που δε θα τα δει.

Τ’ ασημόνερα κυλούνκαι το κελάρυσμα γλυκομιλά στις καρδιέςπου τη μοναξιά ζητούν τις ψυχρές βραδιές.

ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΙ

Μπρος αδέλφια όλοι στη γραμμήστο Θαβώρ να φτάσουμε μ’ ορμήκαι κορφές να κατακτήσουμε πολλές που κυριαρχούν οι αρετές.

Τροπαιοφόροι πάντα μπρος νίκες μας οδηγούν στο Φως δεν μας τρομάζει πια ο εχθρός τρόπαια μας χάρισ’ ο Χριστός.

Σαν Ταρσίζιοι και ‘μεις παιδιά με τη φλόγα μέσα στην καρδιάθα βαδίσουμε το δύσκολο στρατίμ’ οδηγό το Θείο Λυτρωτή.

Τροπαιοφόροι πάντα μπρος....

ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Θα νικήσουμε, θα νικήσουμεμε τον μεγάλο νικητήμε τον μεγάλο σταυροφόροτον πρώτο ουρανού και γηςτον Κύριο Ιησού, τροπαιοφόρο.

Τροπαιοφόροι του πνεύματοςας σπάσουν του κακού οι παγίδεςας λάμψουν της αγάπης ηλιαχτίδες.Το πνεύμα τρόπαια ας στήσεικαι η σημαία του Χριστούψηλά, ψηλά ας κυματίσει.

Κάποιοι αετοί σε κορφές πλαταγγίζουνκάποιας πίστης χελιδόνιαμε ορμή τον αέρα σπαθίζουν.Θ’ ανεβούμε μαζί τις κορφέςτις σκηνές μας θα στήσουμεσε καινούργιες ρόδινες ανατολές. (δις)

Θα νικήσουμε, θα νικήσουμε.......

TΣΑΜΙΚΟΣ

Κάτω στου βάλτου τα χωριά,Ξηρόμερο και Άγραφα,και στα πέντε Βιλαέτια,φάτε, πιέτε μωρ’ αδέρφια.

Εκεί ν’ οι κλέφτες οι πολλοί,όλοι ντυμένοι στο φλουρί,κάθονται και τρων’ και πίνουν,και την Άρτα φοβερίζουν.

Πιάνουν και γράφουν μια γραφή,βρίζουν τα γένια του Κατή,γράφουν και στο Κομπότι,προσκυνούν και το Δεσπότη.

Συλλογιστείτε το καλά,γιατί καίμε τα χωριά,γρήγορα, τ’ αρματολίκιγιατί ερχόμαστε σα λύκοι.

TΣΑΜΙΚΟΣ

Στα κακοτράχαλα τα βουνάμε το σουραύλι και το ζουρνάπάνω στην πέτρα την αγιασμένηχορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.Ο Νικηταράς κι ο Διγενήςο γιος της Άννας της Κομνηνής.

Δική τους είναι μια φλούδα γημα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείςγια να γλιτώσουν αυτή τη φλούδααπ’ το τσακάλι και την αρκούδα.Δες πως χορεύει ο Νικηταράςαηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.

Από την Ήπειρο στο Μοριάκι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά.Το πανηγύρι κρατάει χρόνιαστα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεόςκαι δραγουμάνος του ο λαός.

ΤΩΡΑ ΠΟΥ Η ΝΥΧΤΙΑ ΣΟΥ

Τώρα που η νυχτιά Σουπέφτει με στοργήρίχνει δροσοστάλεςστης ψυχής τη γη.

Τα βουνά που σιωπούντ’ αγρίμια που ξυπνούντ’ άστρα πριν υπνώσουνΣένανε υμνούν.

Γέμισε μ’ αγγέλουςτούτη τη νυχτιάστείλε μας του ύπνουόνειρα πλατειά.

Φέξε μας τη νύχταμε τα μύρια αστέρια Σουκι οι ψυχές ας μείνουνστ’ άγια χέρια Σου. Αμήν

ΤΣΑΡΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΡΕΧΑΝΤΗΡΙ

Τσάρκα με το τρεχαντήρι να σε παω σου ‘ταξα, απ’ την Μύκονο στην Τήνο κι απ’ τη Πάρο στην Αξιά.

Απ΄ τη Σέριφο στη Σίφνο κι απ’ την Άνδρο ως τη Τζια, απ’ την Κίμωλο στη Μήλο κι απ’ τη Σύροστα Θερμιά.Απ’ την Αμοργό στη Θύρα κι απ΄ τη Σίκινοστη Νιο θα σε κάνω καπετάνιο και πουλί θαλασσινό.

Απ’ την Αίγινα στην Ύδρα, Πόρο και στα Μέθανα και στις όμορφες στις Σπέτσεςμια βραδιά κι ας πέθαινα.

Τσάρκα με το τρεχαντήρι να σε πάω σου ’ταξα, απ’ τη Σέριφο στον Πόρο πίσω και στον Πειραιά.

ΥΑΚΙΝΘΟΙ

Κάποιο πρωινό δροσερό χαρωπόκινήσαμε για μεγάλο σκοπό.Αδελφωμένοι Υάκινθοι εμπρόςκάπου εκεί μας προσμένει ο Θεός. (δις)

Η μυρωμένη πλαγιά μας γελάκαι μας χαρίζει αγάπη θεϊκιάείν’ στήστε χορό λουλουδάκια σεμνάευτυχία να ζεις με χαρά. (δις)

Τα ουράνια ανοίξανε και προσκαλούνψυχές καθάριες ψηλά ν’ ανεβούνμπρος μυρωμένη πλαγιά στη σειράσήμαν’ η ώρα να πάμε μπροστά. (δις)

Στείλτε το μήνυμα σ’ όλη τη γηη αγάπη έζησε, ζει και θα ζειγιατί οι Υάκινθοι πάντα θα ζουναδελφωμένοι αιώνια πιστοί. (δις)

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Να ‘χα εφτάχορδη κιθάρα να ‘χα ένα παλιό βιολί με χορδές μαλαματένιες (δις)και φωνή γλυκιά απαλή. (δις)

Να ‘βγαινα ψηλά στο δάσος μες τα δέντρα τα πυκνά την αθάνατη Σου δόξα (δις)να υμνήσω ταπεινά. (δις)

Να ’χα του Δαυίδ τη λύρανα ’χα ένα παλιό βιολίπρώτ’ αγροίκητο τραγούδι (δις)να σου ψάλλω Λυτρωτή. (δις)

Κάνω την καρδιά κιθάρα κάθε της παλμό χορδή και για νότα ’ναν οι σκέψεις (δις)κάθε πόθος κάθε ευχή. (δις)

Κι αρχινώ να Σε δοξάζωβασιλιά των ουρανώντο πανάγιο τ’ όνομα σου (δις)μέρα - νύχτα να ευλογώ .(δις) [

ΥΜΝ ΟΣ ΟΜΑΔΩΝ

Στην ομάδα μας και πάλιήρθαμ’ όλοι με χαράμας ανοίγει την αγκάλησαν την μάννα τρυφερά.

Όλοι πάλι αγαπημένοι και μ’ ολόθερμη ψυχήκαι στα ύψη ας ανεβαίνειάγιο μύρο η προσευχή.

Ω Πανάγαθε Χριστέ μας Βασιλιάς μας είσαι Σύσκύψε τώρα ευλόγησέ μαςδος μας χάρη περισσή.

Τα παιδιά Σου πάλι κάνεήρωες άλλη μια φοράγια καινούργιο κόσμο πάμεκαι μας χρειάζονται φτερά.

Όλοι με χαρά το λέμε με το θάρρος του πιστού,μια καινούργια Ελλάδα θέμε

μια Ελλάδα του Χριστού

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ

Κάτω από τον ίσκιο σου κλαδιάδάφνης πάντα βγαίνουνε κι ανθούνεκι από τις πτυχές σου ξεπετιούνταιδόξα ηρωική και λευτεριά.

Θέλω στη γαλάζια σου ομορφιάνα ‘βρω της ψυχής μου κάθε πόθοθέλω το χρυσό όνειρο να κλώθω (δις)που ‘χω για την άγια μας Σοφιά.

Κι αν σε τόπους πάλι μακρινούςτην αγνή σου ιδώ την ομορφάδακι από τη ψυχή μου την Ελλάδαθα μας φέρεις κύμα κι ουρανό.

Θέλω στη γαλάζια σου ομορφιά...

ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

Με χαρούμενα τραγούδιαοι ψυχές μας Σε υμνούνσαν ολόδροσα λουλούδιαπου στο φως πρωτοξυπνούν.

Κάθε σύννεφο σκορπίζειςκάθε λύπη μακριά,την αγνότητα χαρίζεις,τη χαρά, τη λευτεριά.

Έργα αθάνατα δικά σουοι ακτίνες σου σκορπούνκαι στη λάμψη της χαράς σουχίλιοι άγγελοι σε υμνούν.

Δέντρα, θάλασσες, λουλούδιακαι λιβάδια δροσεράμας καλούνε σε τραγούδιαστην ατέλειωτη χαρά.

Τραγουδήστε ανθρώπων χείλημε τ’ αστέρια της αυγής,ενωθείτε εχθροί και φίλοι,στο ξεφάντωμα της γης.

Τραγουδώντας με ευτυχία,ας βαδίζουμε στο φως,στης χαράς τη βασιλείαμας προσμένει ο Χριστός.

ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

Εμπρός παιδιά να ψάλλουμετου δάσους τις ομορφιέςκι ο ύμνος μας ας ακουσθείστα πέρατα της γηςπως τέτοια κάλλη αφάνταστααγνίζουν τις καρδιέςκαι στο Θεό μας ανυψώνουντα μάτια της ψυχής.

Δάσος, δάσος δροσερόσ’ αγαπώ, σε ποθώ,κι όπου πάω, κι όπου σταθώπως να μη σε θυμηθώ.

Οι πράσινες σου πλαγιέςτα γάργαρα νεράοι κρυσταλλένιες σου πηγέςτα δάση τα πυκνάοι ηλιόλουστες σου οι κορφέςτα ξακουστά χωριάμας μάγεψαν και μας κρατούνδεμένη την καρδιά.

Δάσος, δάσος δροσερό...

ΥΠΑΚΟΗ

Δάκρυα καυτά στης αγωνίας Σου τον κήποράγισ’ η καρδιά στης προσμονής το θείο χτύποπριν απ’ τη θυσία και μετά το παρελθέτωΚύριε και Θεέ το θέλημα μου καταθέτω.

Ύβρεις εμπαιγμοί, μάστιγες κάλαμος πορφύρακαι ο μαθητής στέκει αρνητής σιμά στη θύρα.Σήκωσες στα ματωμένα χέρια Σου τη γη με ανυπόκριτω την καρδιά υπακοή.

Της θυσίας της υπέρτατης Μεγάλε ταπεινέη κένωση Σου μακάρια Υπακοήδώσε στην καρδιά μας ν’ αντηχεί η προσευχή (δις)ουχ ως εγώ θέλω Κύριε άλλ’ ως Συ.

Μέσα στο μυστήριο της ζώσης Εκκλησίας όλοι στρατευμένοι στον αγώνα της θυσίαςπάντοτε σκυμμένοι κάτω από το πετραχήλιτης υπακοής καίει τ’ ακοίμητο καντήλι.

Της αγάπης Σου διάκονος Παράκλητε αγαθέ το θέλημα Σου νυν και αεί .δώσε στην καρδιά μας ν’ αντηχεί η προσευχή (δις)ουχ ως εγώ θέλω Κύριε άλλ’ ως Συ.

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΑΙ

Ύπερασπισταί κινήστε όλοι καί καθήστε πρώτοι στή γραμμή.Η τιμή κι η ελευθεριά μας και τό δίκιο μας καλεΐ.

Μπρος παιδιά ριχτήτε στις επάλξεις κι ο αγώνας μας θάναι σκληρός δε μας σκιάζουν τών έχθρων οι τάξεις γιατ' είναι μαζί μας ό Χριστός.

Καταιγίδες πλάκωσαν αδέλφια τρικυμίες σπάσανε σκαριά, καί στό διάβα σκόρπισαν συντρίμμια ρίξαν τίς ψυχές στή σκοτεινιά.

Τίς χαρές για νά δώσουμε μιας όμορφης ζωής ακτίνες νά σκορπίσουμε μιας θείας χαραυγής.

ΥΠΟΜΟΝΗ

Κύριε το δάκρυ στερεύειτα γόνατα λυγούν τα χέρια υψώνονταιμα τα χείλη σιωπούν. (2)

Ο νους σαλεύει η καρδιά πονάχάνομαι Θεέ μουμες στην πυκνή σκοτεινιά.

Μα μες στο καμίνιως δρόσος μια φωνήγλυκειά, γαλήνια, ευγενική“κάνε παιδί μου υπομονή”. (2)

Σήκωσε το βλέμμα στο σταυρό στον αγαπημένο Χριστότο αίμα του καλεί“κάνε παιδί μου υπομονή”. (2)

Κυρία γης και ουρανών δεν κραυγάζεις σωπαίνεις Δεν οδύρεσαι; ο Υιός Óõ πεθαίνει“παιδί μου μάθε να υπομένεις”.

Κάθε θλίψη είναι ένας σταυρόςκάθε δάκρυ ένα καρφί.Παιδί μου υπομονήη Ανάσταση θα ‘ρθει.

ΥΨΙΠΕΤΕΣ

Μ’ ατσάλινα φτερά γοργά κινάμε χαρούμενοι, γενναίοι, δυνατοίνα φτάσουμε το χάραμα ζητάμεστην πιο ψηλή κορφή της αρετής.

Αστράφτουν οι ματιές μας κι η ψυχή μας με πόθο αγναντεύει εκεί ψηλά εκεί που μας προσμένει ο αρχηγός μαςεκεί που βασιλεύει η χαρά.

Στο δρόμο μας θα βρούμέ καταιγίδες θα σπάζουνε μ’ ορμή οι κεραυνοί και ψεύτικες χαρές θε να ζητάνεξανά να μας τραβήξουνε στη γη.

Ψηλά οι ματιές κι η σκέψη όλο φλόγαγια μας ο ουρανός φεγγοβολά στα ύψη εμπρός πετάτε υψιπέτες στα ύψη στα αιθέρια εμπρός παιδιά.

ΦΑΡΟΙ

Μέσα στο πέλαγος του κόσμου και στα βάσανα της γης,με τη λάμψη του φωτός ΣουΣυ, Χριστέ μας οδηγείς.

Φάροι φωτεινοί στης ζωής το βράχοΦάροι φωτεινοί στης ζωής το πέλαγο.Δώστε τ’ άγιο φως που ’χει ο Χριστός.Φάροι φωτεινοί λάμψτε στα σκοτάδια Φάροι φωτεινοί ρίξτε φως Χριστού στη γηείστε ο πυρσός που σκορπά το φως.

Είσαι φάρος που μας δείχνει το λιμάνι της γαλήνης.Είσαι Φάρος που μας δείχνει το λιμάνι της χαράς.

Στις καταιγίδες όταν ξεσπάνε,δείξτε λιμάνια ,κι απανεμιά.Ανάψτε λυχνάρια, υψώστε φανάριατα πλοία οδηγάτε στην ακρογιαλιά.

Φάροι φωτεινοί.......

Δως μας δύναμη μεγάλη,για να βγούμε νικητές στον αγώνα της αλήθειαςπου δε σταματά ποτέ.

Κρατήστε μας ως το τέλος στην αγάπη και στο φως Σουκαι μια μέρα χάρισε μαςτον ολόφωτο ουρανό Σου.

Φάροι φωτεινοί.........

ΦΑΡΟΙ ΦΩΤΕΙΝΟΙ

Σε πυκνό σκοτάδι πλέει η εποχή μας,σε πυκνό σκοτάδι βρίσκεται όλη γηΤης καρδιάς το βλέμμα στρέφεται στον αιώνακι ανθούν τα κλωνιά φως αναζητεί.

Φάροι φωτεινοί στης ζωής το βράχοφάροι φωτεινοί στης ζωής το πέλαγοςρίξτε τ’ Άγιο Φως κει που ο ναυαγόςμόνος του παραδέρνει, μόνος του παλεύει

και το φως γυρεύει.

Δώστε τ’ Άγιο Φως (2)που ‘χει ο Χριστός. (2)

Χαρίστε ελπίδα, πετάξτε δείξτε λιμάνι κι απανεμιά.Ανάψτε λυχνάρια, υψώστε φανάρια τα πλοία οδηγήστε στην ακρογιαλιά.

ΦΑΡΟΙ

Θύελλες κύματα μες το πέλαγος ξεσπούν,τα καράβια τρίζουν, σκίζονται πανιά,ταουράνια σκοτεινά.

Μα ενός φάρου το φως ξεχωρίζει στη νυχτιά,την ελπίδα δίνει θάρρος και χαρά,δύναμη και σιγουριά.

Φάροι να ‘μαστε το ποθήσαμε στης ζωής το δύσκολο στρατίγια να Δείχνουμε με τη λάμψη μαςτην πορεία προς την κορυφή.

Και το φως που σκορπούμε τ’ αντλούμε απ’ την πηγή της αγάπηςτου φωτός και της ζωήςστη μορφή του Λυτρωτή.

Φάροι να ‘μαστε το ………

ΦΑΡΟΣ

Μεσ'τη ζωή αγάπη ζητάςΣειρήνες πολλές γεννούν τις πληγές,φίλοι πολλοί γνωστοί αρκετοί,δε ξέρεις που πας στο ψέμα βουτάς,ναι λοιπόν,

Βρες το φάρο που γέννησε το απρόσιτο Φως, σαν που οδήγησε σε πηγές αληθινές, σταθερός στον αγώνα σου, σε κορφές θεϊκές, με την πίστη ασπίδα σου στις αιώνιες γραφές. Ας βαδίσουμε πλάι στην ατέλειωτη χαρά, ας παίρνουμε δύναμη πάντα από ψηλά.

Μη φοβηθείς, αν στηριχτείς σε Εκείνον κοντά που είναι η χαρά, Αγάπη Ειρήνη Υπομονή, αυτά που γιατρεύουν την κάθε ψυχή, ναι λοιπόν,

Βρες το φάρο…

Να ο Φάρος που γέννησε το απρόσιτο Φως, η πυξίδα που οδήγησε σε πηγές αληθινές·

ΦΑΡΟΣ Η ΑΓΑΠΗ

Ουρανό σε λένε κι είσαι μονοπάτι, για ν' ανέβουν όλοι μέχρι τ' ουρανού την άκρη.. Παναγιά δική μας, θάρρος στη ζωή μας,στυλοβάτης είσαι παραδείσου μονοπάτι..

Είναι φάρος η αγάπη,είναι λάβαρο κι ελπίδα,είναι μια μικρή πυξίδα,για όσους τη στεριά ζητάνε, το είδα..Φάρος η αγάπη,και λάβαρο κι ελπίδα, είναι τρόμος καταιγίδα, για όσους στάχτες προσκυνάνε, το είδα..

Λένε πως φοβάμαι, λένε δεν θυμάμαι. Λένε η αγάπη είναι μόνο παραμύθια. ΄Ομως κάνουν λάθος, ξέρουν καταβάθος,

Ο Χριστός πως είναι η μοναδική αλήθεια..

Είναι φάρος η αγάπη...

ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΣ

Τεριρέμ, τεριρέμ, τεριρέμ, τεμ...Τεριρέμ, τα φτερά των αγγέλων ηχούνΤεριρέμ, ο παλμός της δικής μας καρδιάςΧάρισε Κύριε φρόνημα Έν μία καρδιά, μια πνοή, μια ψυχήφιλαδελφίας πόθο αγνόμία φωνή της αγάπης ωδή.

Κι ανοίγει ευθύς ο ουρανόςάκου αγγέλων τον ψαλμό.

Πέτρε και Παύλε αδελφικής αγάπης οδηγοίΒασίλιε Ιεράρχα, Γρηγόριε Ζηλωτή.Κάθε πιστό καλέσατε σ' αγώνα ιερό“φιλάδελφα δώστε εις αλλήλους Χριστόν”.

Όσοι προσμένουν χαρά αιώνια κάπου να βρουνστη χώρα των μαρτύρων συμπολίτες να γενούν.Πάρτε φωτιά ν’ ανάψετε ορθοδοξίας άγιο πυρσόαγίων ταις χρείαις κοινωνείτε ευσεβώς.

Γλυκιά μελωδία μυστικήάκουσε Θεέ μου μιαν ευχή.

Τεριρέμ, τα φτερά των αγγέλων.....

Τεριρέμ, τεριρέμ, τεριρέμ, τεμ.... Τ Ε Ρ Ι Ρ Ε Μ

ΦΙΛΙΠΠΟΙ

Γαλήνη πλημμυρίζει τις ψυχές φλέγοντ’ από πίστη οι καρδιέςκι όλοι μαζί με μια φωνή (2)δοξολογούμε τον Λυτρωτή. (2)

Ο Παύλος κηρύττει φλογερά κι οι πιστοί ακούνε ευλαβικάκαι η Λυδία ταπεινά (2)λάμπει από άγια χαρά. (2)

Κι εμείς Λυδίες αγνές ψυχές ας δεχθούμε το φως του λυτρωμούκι εμείς Λυδίες αγνές καρδιές (2)ας λυτρωθούμε απ’ τον κόσμο του κακού. (2)

Φίλιπποι πόλη ευλογημένηΦίλιπποι Εκκλησία αγαπημένηφλόγιζε ψυχές στο λόγο του Θεού (2)κι άνοιξε για σε η πύλη τ’ ουρανού. (2)

ΦΙΛΟΠΟΝΕΣ[1 ο βραβείο κατασκ.ύμνου [4 η ομάδα [1985]

Ξεκινάμε την αυγή να δουλέψουμε τη γηΘεέ μου να ‘μαστε μαζίκάθε μας λεπτό να ‘σαι στο πλευρόδύναμη, χαρά, ζωή κι ο καρπός θα ‘ναι πολύς.

Δέντρα πάθη της ψυχής ξεριζώνουμε εμείςμόχθο που ‘χει η δουλειάδάκρυα πολλά, πόνος στην καρδιάμα κανείς μας οκνηρόςο Χριστός μας βοηθός.

Ξεκινάμε τις αυγές φιλόπονες και σταθερέςαγναντεύουμε κορφές και οδεύουμε σ' αυτές.

Ο αγρός είν’ η ψυχή ο Χριστός ο φυτευτήςπου με μόχθο προσδοκά,πάντα κοπιά, τίμια η δουλειάβλόγα Κύριε τη σοδειά ο ιδρώτας μας κυλά.

Δέντρα ωραία αρετήςεις τα βάθη της ψυχήςΘεέ μου αύξανέ τα Εσύ,ήλιος της ζωής μέσα μας θα ζειςθα θερμαίνεις τη καρδιά θα συνάζεις τη σοδειά

Ξεκινάμε τις αυγές..........

ΦΙΛΟΘΕΗ

Μες τη βαριά σκλαβιά στο πυκνό σκοτάδιπροσέφερες το φωε σου, σκόρπισες την αγάπη.

Ήσουνα νέα κι ο κόσμος δικό σου,Μα δώθηκες στ’ αδέλφια σου,δώθηκες στο Θεό σου.

Δόξα στη πατρίδα μας φάρος που δε σβήνειτο φως που μας οδηγείΦιλοθέη έχεις γίνεισε μια πορεία Πίστης.

Εκεί στο θρόνο πλάι του Θεούπρέσβευε για μας αγνή Αγίανα μπει στην καρδιά μας η αγάπη η αληθινή,να γίνουμε όλοι αδελφοί.

ΦΛΑΜΟΥΡΙΑ

Στη βρύση τη βουνίσιασιμά είν’ η φλαμουριάστον ίσκιο της καθόμουννα ονειρευτώ συχνά.

Ή χάραζα στη φλούδα ονόματα ιεράκαι πάντα εκεί γυρνούσασε λύπη και χαρά. (δις)

Μια μέρα ταξιδεύωσε μέρη μακρινάπερνώ να χαιρετίσωσιμά στη φλαμουριά.

Βούιζαν τα κλαδιά της σαν να μου κράζουν, ω!Κοντά μου πάντα μείνεθα βρεις γαλήνη, εδώ.

Μακριά τώρα στα ξέναδεν βρίσκω τη χαράπου ένιωθα κει πάνωσιμά στη φλαμουριά.

Στο νου μου πάντα μένειτ’ ολόχαρο χωριό,στ’ αυτιά μου πάντα ακούω,“θα βρεις γαλήνη εδώ”.

ΦΛΟΓΕΡΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ

Ξεκινάμε μαζί πολεμάμε μ’ ορμήκαι πυργώνουμε κάστρα αρετής.Φλογεροί μαχητές δεν ξεχνάμε ποτέπροχωρούμε γοργά και κοιτάμε ψηλάφλογεροί μαχητές μπροστά.

Δεν μας φοβίζουν οι καταιγίδεςδεν μας τρομάζουν οι κεραυνοίμέσ’ απ’ τα σύννεφα ηλιαχτίδες μέσα απ’ τις μπόρες η χρυσαυγή. (δις)

Του Θεού η ματιάμας φτερώνει την καρδιάη δική Του φωνή δυναμώνει την ψυχήκαι τραβάμε ψηλά φλογεροί.

Δεν μας φοβίζουν........

ΦΛΟΓΕΡΟΙ

Με φλόγα στην καρδιά που’ χει θεία λάμψημε του Χριστού το φως προχωρούμε εμπρός.Μες στις αγνές καρδιές ήρθε να χαράξειτο θείο μήνυμα ο Χριστός.Με μια γλυκιά χαρά που έρχεται απ’ τα ουράνιαστέλνουμε μήνυμα στον κόσμο αυτόν.

Οι Φλογεροί θα σκορπίσουν στη γητου Χριστού το ουράνιο φωςκαι στην καρδιά με ορμή και χαράθα μιλήσει ο Θεός.Κι αν καταιγίδες φουρτούνες ανέμοιμανιάζουν και φυσούνοι Φλογεροί δεν λυγούν, δεν λυγούν.

Τον φόβο στη ζωή έχει ξεπεράσειο νέος Χριστιανός που είναι ο Φλογερός.

Και είναι πρόθυμος για να πλησιάσειτο Θείο Λυτρωτή το Άγιο Φως.Στα ουράνια οι άγγελοι δάφνες ετοιμάζουνστους Φλογερούς αγωνιστές της ζωής.

Οι Φλογεροί..

ΦΛΟΓΕΡΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ

Άκου βοή σεισμό στα σπλάχνα μαςγλώσσες φωτιές εδώ θεριέψαν Πεντηκοστή ο πατήρ ηυδόκησε Πεντηκοστή το πνεύμα εστάλη.

Πνεύμα Χριστού με μιας κατώκησε βγήκαν ψαράδες και κηρύξαν κι όλα τα πλήθη ευθύς σαγήνευσαν μιλώντας τη δική τους γλώσσα.

Λιμοί, πορείες μαρτυρικέςμάστιγες, λίθοι και φυλακές.

Λύστρα, Αθήνα, Ιόπη, Κόρινθος, Ρώμη, Ταρσός, Λαοδικείαμύριες ψυχές εθνών φωτίστηκαν μύριες ψυχές λευτερωθήκαν.

Μέσα στης γης τούτο το πέλαγος καράβια αντίθετα στο ρεύμα στείλτε το φως παντού απόστολοι πάρτε φωτιά απ’ τ’ Άγιο Πνεύμα.

Κι αν βρούμε μπόρες, υφάλους, ξέρεςστητά κατάρτια ανοιχτά τα πανιά.Όλοι μας φλογεροί Απόστολοι. ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ

Πριν χρόνια σε πλοίο ήταν ο Χριστόςκαι δώδεκα ψαράδες φοβισμένοι,το κύμα ήταν μεγάλο το καράβι μικρόκαμιά ελπίδα δεν τους μένει.

Τον είδαν να σηκώνεται στο κύμα να μιλάκι η θάλασσα ευθύς να γαληνεύειήτανε ψαράδες κι είχαν δει πολλάμα τούτο δεν το είδανε ξανά.

Ποιος πες μας ποιος είσαι ποιοςεσύ που τους ανέμους διατάζειςεσύ που την βροχή σταματάςκαι την φουρτούνα κοπάζεις.

Και σήμερα φουρτούνα και σήμερα βροχήμε πόλεμο ψευτιά ή αδικίαο τρόμος του θανάτου απλώνεται στη γημα βράχοι μένουνε οι πιστοί.

Υψώνουν τα χέρια τους ψηλά στον ουρανόσυ είσαι η μόνη ελπίδα που τους μένει,γύρω τους απλώνουν μια γαλήνη θεϊκήκι οι άνθρωποι ρωτούνε εκστατικοί.

Ποιος πες μας ποιος είσαι ποιος...

ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ

Ο Βοριάς λυσσομανάκαι το κυμ’ αφρίζειτου φτωχού μας καραβιούκάθε ξάρτι τρίζει.Αχ! σκίστηκαν τα πανιάκι είν’ βαθιά η σκοτεινιάβοήθα Θεέ, Θεέ σπλαχνίσου μας!

Τρέμει η δόλια μας καρδιάστην κακή την ώρα,μονάχα ελπίδα μαςΣυ ‘σαι μόνο τώρα.Είναι η χάρη Σου τρανήκαι βοηθάς όποιον πονείβοήθα Θεέ, Θεέ σπλαχνίσου μας!

Στο φτωχό μας σπιτικόσε μια καμαρούλαστέκει μπρος στην Παναγιάη γλυκιά μανούλα.Δακρυσμένη σιωπηλήσκύβει και παρακαλείβοήθα Θεέ, Θεέ σπλαχνίσου μας.

ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Κάθε που κουραστώ—που νιώθω ν' αγγίζω της ζωής το βυθό.που ειν' η μέρα μακριά,κι εγώ περπατάω με βήματα αργά,.

Φέρνω πάντα στο μυαλό μου, φύλακα άγγελο έχω στο πλευρό μου, Θεέ μου πες μου τι να φοβηθώ, στο πλάι μου έχω ότι αγαπώ..

Καρδιά μου μην απελπιστείς, ποτέ να μην παραιτηθείς., ειν’ της ζωής η ομορφιά, χρυσάφι μες στη σκοτεινιά., κι αν έρθουν δύσκολοι καιροί, που τ' όνειρο θα αιμορραγεί., το βλέμμα να' χεις στο Σταυρόκαι την αγάπη φυλαχτό.

Καλημέρα αν ξυπνάςαν μάθεις να βλέπεις και ν’ αγαπάς..φίλε εμπρός στο κακό,Παραδείσου κλειδί τούτο το μυστικό..

Φέρνω πάντα στο μυαλό μου…

Καρδιά μου μην απελπιστείς…

ΦΥΛΑΚΕΣ

Πόση αλήθεια δεν είπαν διώξτε κάθε παλιό,ήθος, παράδοση πίστη, κάθε αγνό ιερό.

Μα καινούργιος κόσμος χτίζεται μ’ εκείναπου σφραγίδα έχουν τα ιδανικά των μαρτύρων των ηρώων τη θυσίαζωής φύλακες κρατήστε σταθερά.

Έρχονται πάλι στη μνήμημύριες μορφές λεβεντιάς,Παύλος, Κοσμάς, Μακρυγιάννηςσύμβολα λευτεριάς.

Ο καινούργιος κόσμος χτίζεται μ’ εκείναπου σφραγίδα έχουν τα ιδανικά των μαρτύρων των ηρώων τη θυσίαζωής φύλακες κρατήστε σταθερά. (2)

ΦΩΤΑΥΓΕΙΣ[1η ομάδα 1985]

Με φως ουράνιο στην καρδιάκαι με τα φώτα στα στήθια καινούργιους κόσμους κτίζουμε με όπλο την αλήθεια.

Γαλάζιοι κόσμοι, όμορφοι, αγνοίφτερώνουν και φλογίζουν τη ψυχή.Οι καρδιές ποθούνε φάροι να γεννούνε. (2)Τα παιδιά της γης μας καλούμε φωταυγείς.

Δείνει ο Χριστός φως στην καρδιά για να ακτινοβολούμε αγάπη, πίστη, ομορφιά,στον κόσμο όπου βρεθούμε.

Γαλάζιοι κόσμοι, όμορφοι, αγνοί……

Τα παιδιά της γης μας καλούμε……

ΦΥΛΑΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ

Χαίρε πατρίδα μου,και την παράδοσή σου φυλώ.Φύλακες στέκουνε,ηρώων νέφη μαρτύρων χοροί.

Τους ματόβρεχτους ιερούς μας νόμουςθε να τους φυλάξουμε πυξίδα μες τους χρόνους.Φύλακες Παράδοσης μέσα στους αιώνεςστήστε τ’ άγια λάβαρα κόντρα στους χειμώνες.

Χαίρε Πατρίδα μουκαι την παράδοσή σου φυλώ.Σε περιμένει η γητου ουρανού περιστέρι λευκό.

Έλα μην αργείς και κυλούν οι ώρεςτ’ άγια των αγίων μας χτύπησαν οι μπόρεςΜέγα Αλέξανδρε, άναψε τη δάδαφύλακες παράδοσης κρατείστε την Ελλάδα.

Χαίρε Πατρίδα μουκαι την παράδοσή σου φυλώ.Την των Πατέρων μουΟρθοδοξίας την πίστη κρατώ.

Άγρια θύελλα κύματα σηκώνειάγιε Χρυσόστομε πιάσε το τιμόνιμαρτύρων πνεύματα σας καλεί η ώραφέρτε με τη χάρη σας τ’ ουρανού τα δώρα.

Χαίρε Πατρίδα μουκαι την παράδοσή σου φυλώ.Της Παναγίας μας το θυμιατήρι το ιερό.

ΦΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΦΑΙΝΕΙ ΠΑΣΙ

Κάθε που ο ήλιος πάλι προβάλλει ειν' ο Θεός που μιλά. Κάθε που ο ήλιος πάλι προβάλλει κάνε ένα βήμα μπροστά.

Μέσα στο φως Σου λευκά περιστέρια σχίζουν τον ουρανό κι εγώ μαζί Σου ανοίγω τα χέριακι έρχομαι να Σε δω.

Θεέ του κόσμου Το χέρι μου δος μου μέσα στο Φως Σου ν' αναστηθώ.(2)Φέγγει ο ήλιος σ’ εχθρούς και φίλους φέγγει ο Θεός και σ' εμάς. Φέγγει ο ήλιος σ’ εχθρούς και φίλους φέγγει το φως της καρδιάς..

Μέσα στο φως Σου....

Θεέ του κόσμου....

ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΚΟΡΦΕΣ

Έλάτε αδέλφια στή πορεία την τρανή ειν' ή πορεία προς τίς φωτεινές κορφές έκει ψηλά να ζήσουμε δλοι μαζί της κατασκήνωσης την όμορφη ζωή.

Εδω στα ΠΙΣΙΣ στις ψηλές αυτές κορφές μοσχοβολά τό πεύκο κι η αγνή ζωή και ενωμένα τραγουδάνε χαρωπά καί αγωνίζονται τά νειάτα αδελφικά.

Χαρήτε νέοι την χαρούμενη ζωή ύμνολογηστε τόν ουράνιο λυτρωτή. Κι αγωνισθήτε μονιασμένοι δυνατοί γιά μιά Ελλάδα φωτεινή Χριστιανική.

ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ

Είναι ο δρόμος μεγάλος, ανηφόρα πολλή,για να φτάσουμε όλοι κει ψηλά στην κορυφή.

Στην κορυφή την μεγάλη, την πανώρια κορφή,κει ψηλά με τ’ αστέρια, που το Φως κατοικεί.

Ω Χριστέ τις καρδιές μας κράτησε ‘τες αγνές,για να γίνουμε φώτα σε χιλιάδες ψυχές.

Ω Χριστέ της αγάπης στο ζητάμε πολύ,θέμε φως να σκορπούμε στην απέραντη γη.

Στο στρατί του Χριστού μαςθα βαδίζουμε εμπρόςκαι θα γίνουμε όλοι τα παιδιά του Φωτός.

Είναι ο δρόμος μεγάλος ανηφόρα πολλή,

για να φτάσουμ’ όλοι κει ψηλά στην κορφή.

ΧΑΜΟΓΕΛΑ

Όταν τη ματιά σου ανοίγεις,στο γαλάζιο ουρανό..,χαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα...Όταν στη δουλειά σου βρίσκεις,ένα βλέμμα σκυθρωπό....χαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα...(δις)

Αν τον εαυτό σου δίνεις,θα σου δίνουνε σταυρό...χαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα..,Τι κι αν σε περιφρονούνε,σε δοξάζει ο Θεός...χαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα.,.(δις)

Ένα χαμόγελο αγνό αντανακλά στον ουρανό θυμήσου αδερφέ μου, αδερφέ μου.Ένα χαμόγελο γλυκό,αγιοκέρι στο Χριστό προσφέρεις, αδερφέ μου.

Όταν τη χαρά μοιράζεις,με τα αδέρφια που την ζουνχαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλαΌταν πόνο αντικρίζεις,και γλυκά τον μοιραστείςχαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα.(δις)

Όταν οι άλλοι σε μισούνε,γιατί διάλεξες Θεόχαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλαΤι κι αν σε περιφρονούνε,σε δοξάζει ο Θεόςχαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα.(δις)

Ένα χαμόγελο αγνό...

ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ’ΧΟΥΝ ΤΑ ΒΟΥΝΑ

Μωρέ, χαρά που το ‘χουν τα βουνάχαρά που το ‘χουν τα βουνάκαι τα άστρα περηφάνια.

Μωρέ, γιατί γιορτάζει η Παναγιάγιορτάζει και η πατρίδα.

Μωρέ, σαν βλέπουν διάκους με σπαθιά,παπάδες με ντουφέκια.

Μωρέ, σαν βλέπουν και το Γερμανότης Πάτρας το Δεσπότη.

Μωρέ, για να βλογάει τ’ άρματα,να ‘φκιέται τους λεβέντες.

ΧΑΡΑΜΑ ΚΙΝΩ

Χάραμα κινώ ν’ ανέβω στο βουνότις σκοτούρες αφήνω μακριά.Στήνω στη στιγμή τη μικρή μου σκηνήκαι ρουφώ της αυγής τη δροσιά.

Θεέ μου, ευχαριστώ σεγια το φως, τη ζωή, τη χαρά. (δις)

Μέσα από στενά μονοπάτια σκιεράσκαρφαλώνω με βήμα λαφρύ,

και το δειλινό, όταν πια κουραστώ,θα χωθώ στη μικρή μου σκηνή.

Θεέ μου, ευχαριστώ σε...

ΧΑΡΑΣ ΚΑΙΡΟΣ ΕΠΕΣΤΗ

Χαράς καιρός επέστη ημέρα εορτήςΧριστός, Χριστός ανέστηΧριστός ο Λυτρωτής. (δις)

Σκιρτών θυσία φέρε λαέ προς τον Θεόναγνή Παρθένε χαίρεκαι χόρευε Σιών. (δις)

Ο Άδης ενεκρώθη αγάλλεσθε λαοίεις τους νεκρούς εδόθηαθάνατος ζωή. (δις)

Σκιρτών θυσία…

Χ ΑΡΑ ΣΕ ΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ

Χαρά στα μάτια που δακρύζουν για κάποιον άλλον που πονά.Γιατί τα μάτια αυτά θα δούνε του Παραδείσου τ’ αγαθά. (2)

Χαρά στα χέρια όπου ντύνουνμικρά παιδιά και ορφανάγιατί τα χέρια αυτά θα γίνουνφτερά για να πετούν ψηλά. (2)

Χαρά στο στόμα όπου λέγει λόγια παρήγορα, γλυκά.Γιατί το στόμα αυτό θα ψάλλειμε τους αγγέλους “ωσαννά”. (2)

Χαρά στο σπίτι που ανοίγειτην πόρτα στον περαστικό.Γιατί η πόρτα αυτή ανοίγει στην Παναγιά και στο Χριστό. (2)

ΧΑΡΑ ΣΤΗ ΓΗ

Χαρά στη γη χαρά παντούχαρά στα πλατιά τ’ ουρανούπαντού χαρά μες την καρδιάελπίδα και παρηγοριά.

Δως μας Ιησού Χριστέ μαςτην αγνή Σου τη χαράδως μας τη δική Σου ελπίδακαι της πίστης τα φτερά.

Της ζωής μας την ευτυχίακαι τη γαλήνη της ψυχήςθ’ απολαύσουμε κοντά Σουως το θάνατο της γης.

Δεν τα θέλουμ’ αυτά τα πλούτηκαι την ανθρώπινη χαράθέλουμε Χριστού Ελπίδα!θέλουμε Χριστού Χαρά!

ΧΑΡΩΠΑ

Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώΜια και είμαι εγώ παιδί ξέρω πάντα να γελώ,χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ.

…δάχτυλα

…γόνατα…πόδια…θε να γελάσω δυνατά

ΧΑΡΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Χαράς τραγούδι αντηχείπου σκορπά της λύπης τη σιγήκι ένας στρατός γοργός ορμάτου Χριστού να φέρει τη χαρά.

Με τη φλόγα και την πίστη στην καρδιάμε το μέτωπο που λάμπει από χαράξεκινήσαμε πρωί με την αυγήνα σκορπίσουμε το φως σ’ όλη τη γητο Χριστό να φέρουμε στη γη.

Εργάτες του καλού εμείςστο στρατί που φέρνει στο Σταυρό.Χαρά για μας κάθε ψυχήςτο ξεκίνημα να ’ναι γοργό.

Στης χαράς τους κόσμους ανταμώσαμεστο Χριστό τη θέλησή μας δώσαμε,δε μας σκιάζει ο κόπος ούτε ο ιδρώςεις το πλάι μας στέκει πάντα ο Χριστός,γελαστοί βαδίζουμε όλοι εμπρός.

ΧΑΡΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ

Χαρά στα μάτια που δακρύζουνγια κάποιον άλλο που πονά,γιατί τα μάτια αυτά θα ιδούνετου παραδείσου τ’ αγαθά. (δις)

Χαρά στο στόμα όπου λέγειλόγια παρήγορα γλυκά,γιατί το στόμα αυτό θα ψάλλειμε τους αγγέλους ωσαννά. (δις)

Χαρά στα χέρια όπου ντύνουνμικρά παιδιά και ορφανάγιατί τα χέρια αυτά θα γίνουνφτερά για να πετούν ψηλά. (δις)

Χαρά στο σπίτι που ανοίγειτην πόρτα στον περαστικό,γιατί η πόρτα αυτή ανοίγειστην Παναγιά και στο Χριστό. (δις)

ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ

Στο δρόμο το στενό, το θεϊκόβαδίζουμε γοργά και σταθερά.

Δίνουμε πάντα στους γύρω χαρά,μ άπειρη απλοχεριά.Καίγεται μέσα βαθιά μας φωτιάγια τα ιδανικά.

Με χέρια ενωμένα,χαρούμενες και φλογερέςνοιώθουμε δυνατές.

Δίνουμε πάντα στους γύρω χαρά.....

ΧΑΡΩΠΗ ΜΕΡΑ

Χαρωπά σαν τα ανθάκια πως φαντάζεται πολύ,σ’ όποια μύρα σαν γεμίζει η αυγή.Το αηδόνι ανάμεσα κελαηδείκαι το ρόδο μπρος τα κάλληολοπράσινο χορτάρι που χλοϊζει παρά ‘κεικαι στον ήλιο παιχνιδίζει η αυγή.

Τραγουδούν οι πεταλούδες και χορεύουνε μαζίκι όλες φτιάχνουν μια παρέα καλή.

Πάει τ’ αγέρι το τραγούδι στο βουνόκαι στο δάσος κρυσταλλίζει η ηχόςκι όταν έρχεται το δείλι του καλοκαιριού φαιδρό, τα μικρά παιδιά αρχίζουν χορό.

Θα ‘ρθω μια αγκαλιά να κόψω,μυρωμένα δροσερά αγριολούλουδα του κάμπου χρυσά.

ΧΑΡΩΠΕΣ ΦΩΝΕΣ

Όμορφη η ζωή δίχως φόβομες στο βασίλειο του Ιησού!Πόθος, λαχτάρα μας να διαλαλούμεπαντού τη δόξα Του.

Χαρωπές φωνές, οι φωνές μας,στα γαλανά θεϊκά αιθέριαμε των Αγγέλων τους ύμνους ας ενωθούν!Για την ειρήνη του κόσμουκαι της ψυχής να δεηθούν…

Κέφι, χαρά σκορπάμε καλοσύνη,μέσα στην παγωνιά του κακού.Δύναμη παίρνουμε και οδηγούμεψυχές στο Λυτρωτή.

Χαρωπές φωνές…

Δος μας καρδιά καθάρια σαν το χιόνικαι σαν της θάλασσας τον αφρό,κάνε τα μάτια μας ν’ αντιφεγγίζουν,Χριστέ τον ουρανό!Χαρωπές φωνές…

ΧΡΙΣΤΕ ΓΙΝΕ ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ

Ελάτε αδέλφια να βαδίσουμε μαζίτο δρόμο που μας δείχνει ο Χριστός μαςνα πιούμε όλοι απ’ τ’ αθάνατο κρασίν’ ανθίσουν κήποι του φωτός εντός μας.

Παιδιά δικά Του τα παιδιά όλης της γηςπολεμιστές για τη μεγάλη αλήθειαόπλο για μας η δύναμη της προσευχήςμ’ αγάπη πλημμυρίζει τ’ άδεια στήθια.

Κάθε τραγούδι μας τραγούδι όλης της γηςκαι θα ‘χει η σκέψη μας την ευωδιά του κρίνουπαιδιά που βγήκαμ’ απ’ το φως κάποιας αυγήςστο μέτωπο με τη σφραγίδα Εκείνου.

Εσύ Χριστέ μείνε για πάντα οδηγόςκαι στρατηλάτης στη μεγάλη μάχηστο δρόμο της ζωής μας μόνος οδηγός (δις)στεφάνι νίκης ο αγώνας να ‘χει.

________________________________________ ΧΡΙΣΤΕ ΓΙΝΕ ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ

Ο Χριστός μας φάρος κι οδηγός μας θα ‘ναι μέσα στο στρατί μας τ’ ανηφορικόπου οδηγεί σε ύψη ολοφώτειναμπρος παιδιά ολοφώτεινα.

Είναι στη ζωή μας μόνος οδηγός.Μέσα στο σκοτάδι ειν’ Αυτός το φως και παράδειγμα μας είναι ο Χριστόςμπρος παιδιά είναι ο Χριστός.

Σταθεροί κοντά Του ας αγωνιστούμε για τα ιδανικά μας τα ευγενικάκι ας σκορπίσουμε αγάπη μέσα απ την καρδιά μπρος παιδιά μέσα απ’ την καρδιά.

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ

Χριστέ μου, γλυκύτερη λέξη στον κόσμο, Χριστέ μου.Χριστέ μου μακριά Σου γνωρίζω τον πόνο, Θεέ μου.

Χριστέ Ιησού μου Εσένα ποθώΧριστέ Ιησού μου Εσένα αγαπώκαι Σε στην καρδιά μου έχω θησαυρόΧριστέ μου, Θεέ μου, Εσέ προσκυνώ.

Χριστέ μου, γλυκύτερη λέξηουράνια, Χριστέ μου.Χριστέ μου μαζί Σουνα ζούμε για πάντα, Θεέ μου.

Χριστέ Ιησού μου εσένα ποθώ......

Χριστέ μου συγχώρα κι εμάςτα παιδιά Σου, Χριστέ μου.Χριστέ, χάριζε μαςτη θεία χαρά Σου, Θεέ μου.Χριστέ Ιησού μου Εσένα ποθώ......

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΙ

Ένα τραγούδι θέλω να σου ψάλλωένα ψαλμό στα χείλη μου να βάλλωθέλω να ζήσω να σ’ αγαπώτη δόξα σου να διαβάζω.

Ρόδα γιασεμιά και κρίνα πλημμυρίζουν την ψυχή μουκι είναι η πιο τρανή ευχή μου να πεθάνω Χριστοφόρος.

Το εν φρονούντες σύμψυχοι ποθούμε μέσα στην Αγία σου Εκκλησιάνα βρούμε πίστη, ελπίδα, αγάπη, χαράμύρο σκορπίζουν στην καρδιά.

Ρόδα γιασεμιά..........

Αιώνια Άνοιξη τριγύρω λαλλείχρυσός ο ήλιος λάμπει ξεπροβάλλειπου να χωρέσει τόσο φως σε λέξεις δε χωρά ο Θεός.

Ρόδα γιασεμιά.......

Ένα τραγούδι θέλω να.......

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Χριστός ανέστη χαρά μεγάληλευκά φορέσατε τρανή γιορτήλευκή η ψυχή μας ας λάμψει πάλι (δις)κρίνος ολόλευκος τώρα κι αυτή.

Τώρα π’ ανέβηκε εκεί επάνωψηλά ο θεάνθρωπος στον ουρανόαφού επάτησε όφη τον πλάνο (δις)για μας κρεμάμενος εις τον Σταυρό.

Χριστός ανέστη αναστηθείτεμέσα στην άνοιξη νέας ζωήςΧριστός ανέστη όλοι ευφρανθείτε (δις)νεκρός μη μείνει πλέον κανείς.

ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ

Χρόνια και χρόνια λαχταράςΚύπρο την ώρα της χαράς που κοντά μας θα σε φέρειτης Ελευθεριάς τ’ αγέρι.

Κύπρο μου, όμορφο νησίέχεις ψυχή Ελληνικήκαι μοσχοβολούν Ελλάδατα βουνά σου, τα λαγκάδια.

ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΣΤΑ

Χρόνια μου μοσχομύριστα παιδιάστικα μου χρόνια βραγιές μέ τά τριαντάφυλλακλωνάρια μέ τ' αηδόνια.

Στη ζήση μου σας έβαλα άσειστα θέμελά μου άπό τά πρώτα χρόνια μου ως τά γεράματα μου.

"Ημουν δεκάχρονο παιδί της άνοιξης λουλούδιπαιδί του κατηχητικού καί ‘γώ ενα μαθητούδι.

Γιά μέτρησε μου άν μπορής πόσα διαμάντια πήρα ρουφώντας κάθε Κυριακή τά λόγια του Σωτήρα.

Παιδί θά μείνω στην ψυχή στό νου μου καί στά μάτια κι άν τύχ' ακόμα καί βρεθώ σέ τρίψηλα παλάτια.

Παιδί θά μείνω στην ψυχήμέ φρόνησι στό νου μου ελπίδα τής πατρίδας μου καμάρι του γονιού μου.

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΙ

Μες στο σκοτάδι ένας κόσμος πεθαίνει,ξημερώνει μια καινούρια αυγή.Η αγκαλιά του Χριστού ανοιχτή μας προσμένεινα κάνουμε μια νέα αρχή.Ψεύτικα είδωλα κι ιδέες ξεπέφτουντα νιάτα διψούν για ζωή.Τείχη πανίσχυρα πέφτουνε,η Ορθοδοξία ανατέλλει στη γη.

Ορθοδοξία φως του κόσμου,γίνε πυξίδα κι οδηγός μου,έλα και λάμψε μέσα στις καρδιές.Μες στους αιώνες ταξιδεύεις,κάποιους Χρυσόστομους γυρεύεις,το λόγο σου να σπείρουν στις ψυχές.

Μες στην απάτη μια ελπίδα γεννιέταιμας φτερώνει μια θεία πνοή,κι αν το κακό μες στον κόσμο πλανιέταιεμείς θ’ αγωνιστούμε μαζί.Όταν η αγάπη απαλύνει τον πόνοκαι στον κόσμο το μίσος χαθεί,τότε τα χέρια θα υψώσουμεόλοι να ψάλλουμε γλυκιά προσευχή.

Ορθοδοξία φως του κόσμου,γίνε πυξίδα κι οδηγός μου,όλοι σε περιμένουμε να ’ρθεις.

Μαζί σου ακόμα κι ο εχθρός μουγίνεται φίλος κι αδερφός μου,μπρος στο κοινό ποτήριο της ζωής.

Ορθοδοξία φως του κόσμου…

ΧΤΙΣΤΕΣ

Χτίστες μπρος με καρδιά γεμάτη φως κι ο Χριστόςθα μας είναι αρχηγός.

Με τα φτυάρια μας, τις αξίνες μαςθεμελιώνουμε γεράκαι θα χτίσουμε με τη φλόγα μαςένα πύργο με χαρά.

Χτίστες μπρος.........

Παλικαριά εμείς, δόξης και τιμήςπροχωρούμ’ εδώ στη γηγια να φέρουμε, να σκορπίσουμεμια καινούργια ροδαυγή.

Χτίστες μπρος.......

ΨΑΞΕ ΝΑ ΒΡΕΙΣ

Ψάξε να βρεις κι εσύμια αχτίδα αγάπης πάνω στη γηπου να σε οδηγείπρος την αλήθεια και τη ζωή.Ζήτα απ’ το Θεό να σπάσει τα δεσμά του εγώγια να γενεί η καρδιά πηγή αγάπης και χαράς

Γιατί η αγάπη η αληθινή έλειψε απ’ τη ζωήμόνη ελπίδα μας είσαι ΕσύΈλα Κύριε, στη ψυχή.

Διώξε απ’ την καρδιάτο μίσος που φωλιάζει βαθιάκράτα το θησαυρό που’ ναι δοσμένος απ’ το ΘεόΚοίτά τον ουρανό πάρε αγάπη απ’ το Σταυρόκαι κάνε τον εχθρό φίλο δικό σου παντοτινό.

Γιατί η αγάπη η αληθινή.........

ΨΑΡΑΔΕΣ

Ψαράδες είμαστ’ όλοι μας παιδιάμε δίχτυα πετονιές και παραγάδιαστης κοινωνίας τις ακρογιαλιέςψυχές για να ψαρέψουμε κοπάδια. (δις)

Και δε φοβόμαστε τα κύματαφουρτούνες, καταιγίδες και βοριάδεςγιατί έχουμ’ αρχηγό μας το ΧριστόΑυτόν που αγαπούσε τους ψαράδες. (δις)

ΨΑΡΑΔΕΣ

Στα ξανθά τ’ ακρογιάλια ροδίζειτο πρωινό και μ’ αχτίδες χρυσέςένας ήλιος ελπίδας φωτίζεικαι χαράς στις ανήλιες ψυχές.

Κι είν’ η θάλασσα πέρα απλωμένητων ανθρώπων που δίχως χαράμια ημέρα τα δίχτυα προσμένουνν’ απλωθούν του καλού του ψαρά.

Εμπρός αδέλφια ψαράδες γενείτεκαι με πίστη κι αγάπη μαζί,έναν κόσμο καινούργιο να δείτενεκρωμένο και πάλι να ζει. (δις)

Τόσοι άνθρωποι μικροί και μεγάλοιφτωχοί, πλούσιοι αδελφοί μας κι αυτοί,ένας κόσμος που ζει σε μια άλληόλο πίκρες και μόχθους ζωή.

Με λαχτάρα παιδιά μας προσμένουννα τους φέρουμ’ ελπίδα και φωςας βιαστούμε καιρός δε μας μένειόλοι δίχτυα στα χέρια κι εμπρός.

Εμπρός αδέλφια ψαράδες...........

ΨΑΡΑΔΕΣ

Τώρα που φυσούν βοριάδεςκαι το κύμα είναι ψηλόαχ ας ήμασταν ψαράδες (δις)μέρα νύχτα στο γιαλό.

Τ’ άγριο κύμα να μας λούζεισπάζοντας στην κουπαστήτ’ αγριοβόρι να μας τσούζεικι όμως να ‘μαστε ζεστοί.

Να μας χαιρετούν οι γλάροιμε ζηλιάρικη κραξιά,να μη φεύγει ούτε ένα ψάρι (δις)απ' την κάθε μας ριξιά.

Κι όταν ράβουμε τα δίχτυασ’ ακρογιάλι αμμουδερόνα περνούν τα ημερονύχτιαμε τραγούδια και χορό.

Κι όταν μας κρατούν οι μπόρεςμες τις λιμανοφωλιέςνα περνούμε λίγες ώρες στις φτωχές μας φαμελιές. (δις)

ΨΑΡΟΠΟΥΛΑ

Ξεκινάει μια ψαροπούλα απ’ το γιαλό, ξεκινάει μια ψαροπούλα απ’ την Ύδρα τη μικρούλακαι πηγαίνει για σφουγγάρια, απ’ το γιαλό, όλο γιαλό.

Έχει μέσα παλικάρια απ’ το γιαλό, έχει μέσα παλικάρια που βουτάνε για σφουγγάρια,γιούσες κι όμορφα κοράλλια, απ’ το γιαλό, όλο γιαλό.

Έχει Συμειακούς, Καλύμνιους, απ’ το γιαλό έχει Υδραίους και Σπετσιώτες, Αιγινήτες και Ποριώτες, που ’ναι όλοι παλικάρια, απ’ το γιαλό, όλο γιαλό.

Γεια χαρά σας παλικάρια και στο καλό γεια χαρά σας παλικάρια να μας φέρετε σφουγγάρια, γιούσες και μαργαριτάρια, απ’ το γιαλό, όλο γιαλό.

ΩΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΠΑ ΘΕΟΤΟΚΟ

Αγνή Παρθένε Δέσποινα, "Αχραντε Θεοτόκε, Παρθένε Μήτηρ Ανασσα, πανένδροσέ τε πόκε.

Υψηλότερα ουρανών, άκτίνων λαμπρότερα, χαρά παρθενικών χορών, αγγέλων υπέρτερα.

Εκλαμπροτέρα ουρανών, φωτός καθαρωτέρα, τών ουρανίων στρατιώνπασών άγιωτέρα.

Μαρία άειπάρθενε, κόσμου παντός Κυρία,άχραντε νύμφη πάναγνε, Δέσποινα Παναγία.

Μαρία νύμφη ανασσα, χαράς ημών αιτία. Κόρη σεμνή βασίλισσα, Μήτηρ ύπεραγία.

Τιμιωτέρα Χερουβίμ, ύπερενδοξοτέρα,τών ασωμάτων Σεραφίμ, τών Θρόνων υπέρτερα.

ΧαΤρε τό φσμα Χερουβίμ, χαίρε ΰμνος αγγέλων χαιρε ωδή τών Σεραφίμ, χαρά τών Αρχαγγέλων.

Χαιρε ειρήνη καί χαρά, λιμήν της σωτηρίας παστάς του Λόγου ιερά, άνθος της αφθαρσίας.

Χαιρε παράδεισε τρυφής ζωής τε αιωνίας, χαΤρε τό ξύλον της ζωής, πηγή αθανασίας.

Σέ ικετεύω, Δέσποινα, σέ νυν επικαλούμαι, σέ δυσωπώ Παντάνασσα, σήν χάριν εξαιτουμαι,

Κόρη σεμνή καί άσπιλε, Δέσποινα Παναγία, θερμώς επικαλούμαι σε, Ναέ ήγιασμένε,

Α ντιλαβοϋ μου, ρυσαί με άπό του πολεμίου, καί κληρονόμον δεΤξόν με ζωής της αιωνίου.

ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ.

Ω ΑΓΓΕΛΕ ΟΥΡΑΝΙΕ

Ω. Αγγελε ουράνιε, φύλακα της ψυχής μου, να είσαι πάντα βοηθός και υπερασπιστής μου. (2)

Ω, Αγγελε ουράνιε, ευθύς ως πλησιάζεις, να διώχνεις κάθε πειρασμό, ελπίδες να μοιράζεις. (2)

Είμαι σκεύος οστράκινο, καλάμι λυγισμένο, δεύτερο φως του ουρανού, τη λάμψη Σου προσμένω. (2)

Ω, Αγγελε ουράνιε, φύλακα της ψυχής ρου να είσαι πάντα βοηθός και υπερασπιστής μου. (2)

Ω ΕΛΛΑΔΑ

Δε χορταίνω να βλέπω τον ήλιοπου το φως του σκορπάει στην πλάση,δε χορταίνω να βλέπω τους κάμπους,τα βουνά, τις πλαγιές και τα δάση.

Δε χορταίνω να βλέπω ακρογιάλια

και πανώρια νησιά στην αράδα,δεν χορταίνω να βλέπω εσένα,ω Ελλάδα, Ελλάδα, Ελλάδα.

Ω Ελλάδα που τόσο μαγεύειςμε τις νίκες ηρώων παιδιών σου,με την τόσο γλυκιά σου πορείαέχεις πλάσει τρανή ιστορία.

Της ωραίας μας Μακεδονίας δε χορταίνω να βλέπω τα κάλλη κι ό,τι άλλο ακόμα Ελλάδαέχεις μεσ'στη θερμή σου αγκάλη.

Πώς ποθώ μιαν ολόχρυση μέρα που και τ' άλλα, Ελλάδα, παιδιά σου, λευτεριάς θα χαρούνε αέρα, στη γλυκεία και θερμή αγκαλιά σου.

Που κρατάς πιο ψηλότερα απ’ όλουςτου Χριστού μας την άγια δάδα,που ’χεις πλάσει της δάφνης κλωνάρια,ω Ελλάδα, Πατρίδα μου Ελλάδα.

Ω ΘΕΕ ΜΑΣ

Ω Θεέ μας, ω Θεέ μαςω γλυκύτατε Σωτήρ.Συ είσ’ ο μόνος οδηγός μαςεις το σάλο της ζωής. (δις)

Συ μας στέλνεις τ’ άγιο φως Σουνα φωτίζουμε ψυχέςκαι αυτές να οδηγούμεστις ουράνιες αυλές. (δις)

Σε ευχαριστούμε, Σε ευχαριστούμεπου αξίωσες αγνέςνα προσφέρουμε σε σένα τις νεανικές ψυχές.

Ω ΠΑΝΑΜΩΜΕ

Ω Παναμωμε, ω ΠανάχραντεΑγνή Παρθένε Μαρία

ΜήτερΟσία, Μήτερ Αγίαδέου και ικέτευε υπέρ ημών (δις).

Ω, ΠΑΝΑΓΙΆ ΜΟΥ

Ω, Παναγιά μου αγάττημένηκαι της ζωής μου ιδανικό μπρος στα ττανέμορφα τ' αστέρια, τ1 αστέρι με τ' ασημικό. (2)

Να μττόραγα τις χάριτες σουνα τις περάσω στο λαιμό'και με τ'ατίμητο στολίδι να πέφτω να Σε προσκυνώ. (2)

Ω, Παναγιά μου αγαπημένη, βράχε με την υπομονή, άσε με νά 'ρθω ν' ακουμπήσω μπρος των ποδιών σου το σκαμνί. (2)

Και να’ν ως τότε που θα φύγωγια της καρδιάς το λατρευτόμε της ζωής σου το βιβλίομπροστά στα μάτια μου ανοιχτό. (2)

Ω ΠΕΣ ΜΟΥ

Ω πες μου, αν ξέρεις, εσύ που θα βρωτην ευτυχία που ψάχνω.Ω πες μου, αν ξέρεις, σε ποιον θα στραφώγια να μου δώσει το φως.

Στη Βηθλεέμ ένα αστέρι λαμπρόσε περιμένει για να ’ρθεις, μην αργείς.Θα σ’ οδηγήσει αυτό στο Χριστό,στ’ ανέσπερο φως της ζωής.Ω έλα λοιπόν μην αργείς.

Ω πες μου...

Στη Ναζαρέτ ένα Θείο Παιδίσε περιμένει για να ’ρθεις, μην αργείς.Θα σε διδάξει μ’ αγάπη πολλήτον τρόπο που πρέπει να ζεις.Ω έλα λοιπόν μην αργείς.

Ω πες μου...

Στο Γολγοθά ένας Θείος Σωτήρσε περιμένει για να ’ρθεις, μην αργείς.Θα σου χαρίσει αιώνια ζωή,με πίστη αν θα Τον δεχθείς.Ω έλα σ’ Αυτόν, μην αργείς.

ΩΡΑ ΚΑΛΗ ΣΟΥ

Μ’ άγιους πόθους κινάς αδελφούλαγοργοτάξιδη τώρα βαρκούλαμε λευκά τα πανιά της ψυχής σουκαι της πίστης γερό το κουπί.

Ώρα καλή σου αδελφούλαστη νέα ζωή που καρτερείςπρίμο αεράκι η ευχή μαςκι όλη η αγάπη μας μαζί.

Κι αν χρειαστεί και να παλέψειςκι αν χρειαστεί να αγωνιστείςω! μη δειλιάσεις μη σαλέψειςπάντα μπροστά να προχωρείς.

Στου Χριστού μας τη στράτα τη θείαθα ‘βρεις κάθε χαρά και ευτυχίαμπρος λοιπόν με καρδιά φλογισμένηκι ο Χριστός μας γερά σε κρατεί.

Ώρα καλή σου αδελφούλα.......

ΩΣ ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ

Ως θαυμαστόν το όνομά Σουεν πάση Κύριε τη γηο ουρανός τας καλλονάς Σουαπεικονίζει και ευλογεί.

Εκ θηλαζόντων Σοι χειλέωναίνον εξάγεις βρεφικόνεχθρόν κι εκδικητήν αρχαίονκαταδαμάζων και νικών.

Ω ΧΡΙΣΤΕ ΜΑΣ

Ω Χριστέ μας, ω Χριστέ μας,ω γλυκύτατε Σωτήρ,

Συ είσαι ο μόνος οδηγός μας

εις τον σάλο της ζωής. (δις)

Συ μας στέλνεις τ’ άγιο φως Σου,να φωτίζουμε ψυχές,και αυτές να οδηγούμεστις ουράνιες μονές. (δις)

Σ’ ευχαριστούμε, Σ’ ευχαριστούμε,που αξίωσες αγνέςνα προσφέρουμε σε Σένατις νεανικές καρδιές. (δις)

Σε ευχαριστούμε, Σε ευχαριστούμεπου αξίωσες αγνέςνα προσφέρουμε σε σένατις νεανικές ψυχές.