1

ขอใหมีสติสัมปชัญญะ รูเหตุการณท่ีมันเกิด

ข้ึนในปจจุบันของตน ถึงจะเปนการสรางกุศลไดถูกตอง

คนที่เจริญกรรมฐานมั่นคงไมเปนคนจน รับรอง

ไมจนแตม มีเงินไมขาดกระเปา คนที่จนจิตจนใจ

จนสติปญญา ไมเจริญพระกรรมฐาน เงินขาดกระเปา

ทุกวัน และลมละลายไปในท่ีสุด ขอฝากญาติโยมไวคิด

ในวันน้ี

2

3

คำขอขมาโทษ

( ต้ังนะโมฯ ๓ จบ )กายะกัมมัง, วจีกัมมัง, มโนกัมมัง,

อะตีตังโทสัง, อนาคะตังโทสัง,ปจจุปปนนังโทสัง, โยโทโส,

อันวาโทษอันใด, กรรมอันใด, ท่ีขาพเจา(ท้ังหลาย), ไดประมาทพล้ังเผลอสติไป,

ดวยกายก็ดี, ดวยวาจาก็ดี, ดวยใจก็ดี, ตอหนาก็ดี, ลับหลังก็ดี,

โดยเจตนาก็ตาม, ไมเจตนาก็ตาม, ตอพระรัตนตรัย, มารดาบิดา, ครูอุปชฌาอาจารย,

เจากรรมนายเวร, ผูมีพระคุณทุกทาน,ขอพระรัตนตรัย, มารดาบิดา, ครูอุปชฌาอาจารย,

เจากรรมนายเวร, ผูมีพระคุณทุกทาน,จงไดโปรดงดโทษ, และอโหสิกรรม,

ใหแกขาพเจา(ท้ังหลาย),

ต้ังแตบัดน้ีเปนตนไปดวย...เทอญ ฯ

4

๑ ( กิเลส กรรม วิบาก )

5

มีหลายคนสงสัยเร่ืองการสะเดาะเคราะห

นั้น สะเดาะเคราะหไดจริงหรือ? เราก็เลยตองมา

ต้ังคำถามกันวา เคราะหกรรมท่ีวาน้ัน เกิดมาจาก

อะไร?

ในฐานะที่เราเปนชาวพุทธ ศาสนาพุทธนั้น

เปนศาสนาที่มุงเนนในเรื่องของการกระทำ โดยเฉพาะ

อยางยิ่ง เราตองทำความเขาใจกับสิ่งเหลานี้เสียกอน

นั่นก็คือ

๑.กิเลส ๒.กรรม ๓.วิบาก

กิเลส คือ สิ่งที่แฝงติดอยูในใจแลวทำใหใจ

เศราหมองขุนมัว

กิเลสที่ชอบซุกหมักหมมอยูในใจคนมากที่สุด

คือ ราคะ โลภะ โทสะ โมหะ เพราะกิเลสชอบซุก

หมักหมมอยูในใจของคน จึงเรียกอีกอยางหนึ่งวา

กิเลสาสวะ หรือ อาสวกิเลส แปลวา กิเลส

ที่หมักดองอยูในจิต

6

๒ ( พึ่งหมอดู ทรงเจ้า )

7

กรรม แปลวา การกระทำ หมายถึง

การทำ การพูด การคิด ที่ประกอบไปดวยเจตนา คือ

ความจงใจ

วิบาก คือ ผลอันเกิดจากกรรม(การกระทำ)

ที่เราทำไวนั่นเอง ถาเราคิดดี พูดดี ทำดี ผลของกรรม

หรือ การกระทำ ก็ยอมสงผลใหเราไดพบกับสิ่งที่ดี

แตถาเราคิดช่ัว พูดช่ัว ทำช่ัว ผลของการกระทำก็ยอม

สงผลใหเราไดพบกับสิ่งที่ไมดี

การท่ีเรามีเคราะห จนทำใหเราเกิดความทุกข

ในชีวิตไดนั้น สาเหตุก็มาจากกิเลสตัณหา ที่ทำใหเกิด

กรรม คือการกระทำที่ไมดี สงผลใหเราตองไดรับผล

คือความทุกข อันเกิดจากการกระทำที่ไมดีของเรา

นั่นเอง

8

๓ ( คิดดี พูดดี ทำดี )

9

แลวเราจะแกเคราะหกรรมไดอยางไร ?

หลายคน เวลามีความทุกข มีเคราะห ก็หัน

ไปพึ่งพระ ใหทำพิธีสะเดาะเคราะหสวดนั่นสวดนี ่

อาบน้ำมนตให พ่ึงผี พ่ึงหมอดู ทรงเจา น่ันก็เปนเพราะ

วา เราไมเขาใจในเร่ืองของ กิเลส กรรม และวิบาก

เพราะสิ่งที่ทำใหเรามีเคราะหมันติดอยูในจิตในใจของ

เราน่ีเอง ไมไดอยูบนฟา หรือใตดินท่ีไหนเลย ตอใหเรา

ไปใหหมอดูซักกี่รอยคน ใหพระทำพิธีรดน้ำมนตให

กี่รอยตุม ทรงเจาซักกี่รอยครั้ง ก็ไมเกิดประสิทธิผล

แตประการใด

ถาเรายังที่จะคิดอยูเดิม ๆ พูดอยูเดิม ๆ

ทำอยูเดิม ๆ ไมเปล่ียนแปลงการกระทำ ใหเกิดผล

ในทางที่ดีที่ถูกที่ตองอยูอยางนี้แลว หมอดู หรือ พระ

องคไหน ภูตผีปศาจตนใด เจาเขาทรงท่ีไหน ๆ ก็ชวยเหลือ

อะไรเราไมได

10

๔( สำรวจภายในจิตใจ )

11

การที่เราจะแกเคราะหกรรม ใหกับตัวเองได

น้ัน เราตองเร่ิมจากการชำระลางกิเลสท่ีอยูในใจ

ของตน หม่ันสรางกรรมดี รูจักทำจิตใจใหสะอาด

ผองใส ดวยการเจริญสติ อยูเปนประจำ เราถึงจะ

แกเคราะหกรรมของเราได

เบ้ืองตน ใหเรารูจักการเสียสละ ดวยการ

ใหทานเสียกอน เพราะผูให ยอมเปนที่รักของผูรับ

และการใหทาน ยังเปนการทำลาย โลภะ คือ ความโลภ

ที่ทำใหเราอยากได อยากมี อยากเปน จนทำใหเรา

เปนคนที่เห็นแกตัวแกได อยางเชนทุกวันนี้

ข้ันตอไป ก็ใหเรารูจักท่ีจะสำรวม กาย วาจา

ของเรา ไมใหเปนคนข้ีโกรธ ข้ีโมโห เปนคนเจาอารมณ

ไประรานชาวบาน เบียดเบียนผูอ่ืน เปนคนท่ีมีใจเมตตา

อยูตลอดเวลา ไมทำตัวเปนอีแอบ เที่ยวแอบไปหยิบ

ฉวยเอาของ ๆ คนอ่ืนมาโดยท่ีเจาของเขาไมให รวมท้ัง

ชอบแอบไปตีทายครัวคนอื่น ไมประพฤติผิดลูกผิดผัว

ผิดเมียเขา เวลาจะพูดอะไร จะทำอะไรก็ใหมีความ

12

จริงใจ เปนคนที่มีสัจจะ ไมเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา

หาความแนนอนอะไรมิได ไมเปนคนเหลาะแหละ

เหลวไหลพูดจาโกหกเพอเจออยูตลอดเวลา อีกทั้งไม

ทำตัวเปนคนขี้เหลาเมายา ชอบเลนการพนัน ยุงเกี่ยว

กับสิ่งเสพติด ทำใหขาดสติ เกิดความประมาทในชีวิต

เพราะสิ่งเหลานี้จะทำใหคนอื่นขาดความเชื่อถือ

ในตัวเรา เวลาที่เราเดือดรอน ก็ไมมีใครเขาอยากชวย

นี่ มันเปนอยางนี้ ถาหากไมทำตัวใหดีแลว ชีวิตนี้

มันจะดีไดอยางไร? เคราะหกรรมมันจะหมดไปได

อยางไร ? ชัดเจนนะ

สุดทาย เมื่อเรา รูจักที่จะหัดเสียสละใหทาน

พูดดี ทำดีแลว ก็มาทำจิตใจใหสะอาดผองใส เวลาคิด

ที่จะทำอะไร จะพูดอะไร ก็รูจักหัดพิจารณาใหดี

เสียกอน ไมเปนคนใจรอนดวนตัดสินใจ ชา ๆ ไดพรา

เลมงาม รูจักปลอย รูจักวาง รูจักปลงในชีวิตเสียบาง

เปนคนที่มีสติอยูเปนปกต ิ ไมเปนคนหลงตัวเอง

ไมหลงในความอยากไดอยากมีอยากเปนในชีวิต

รูจักที่จะพอเสียบาง ไมเปนคนหลงในอารมณของ

13

ความโลภ ความโกรธ ความอาฆาตพยาบาท ความ

อิจฉาริษยา เปนคนท่ีเจริญเมตตา คอยสำรวจดูจิตดูใจ

แกไขตัวเองอยูตลอดเวลา

ถาเราเร่ิมท่ีจะหัด และเปล่ียนแปลงการกระทำ

ของตัวเองไปเรื่อย ๆ เชนนี้แลว เคราะหกรรมของเรา

ก็จะเริ่มหางหายออกไปจากชีวิต ความสุขก็จะเขามา

แทนที่ เพราะการกระทำ คือความดีที่เราสรางสม

ไว มันก็เปนวิบากคอยสงผลใหกับเราในทางที่ดี

แลวเราจะมีเคราะหกรรมมาจากที่ไหนกันเลา การทำ

อยางนี้ เปนการสะเดาะเคราะหใหกับตัวเองอยูตลอด

เวลา ไมตองไปใหพระสวดนั่นสวดนี่ อาบน้ำมนตให

พึ่งผี พึ่งหมอดู ทรงเจาใหเสียเวลาเปลา อยางนี้

จะไมดีกวาหรือ

เพราะฉะนั้น ทานทั้งหลาย ถึงเวลาหรือยัง

ท่ีเราจะไดหันกลับเขาไปสำรวจ มองดูในจิตในใจของตัว

เราเอง วา อะไรคือสิ่งที่สงผลใหเราไดรับความทุกข

มีเคราะหกรรมอยางที่เปนอยูเชนทุกวันนี้ และสิ่ง

เหลานั้นยังมีมากนอยเพียงใดในจิตในใจของเรา

14

๕ ( สวดมนต์ สิริมงคล เทวดา )

15

จนเปนเหตุทำใหเราตองวิ่งไปหาคนนั้นคนนี้ ตองคอย

พึ่งพิงคนอื่นใหชวยสะเดาะเคราะหใหกับเราอยูตลอด

เวลา แลวเมื่อไหรเราจะพึ่งตัวเอง สะเดาะเคราะหให

กับตัวเองไดเสียทีหนอ...

อยูบานก็รูจักที่จะไหวพระสวดมนต เปนการ

สรางที่พึ่งทางใจ มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ

เปนที่พึ่งเปนสรณะ เวลาที่จะละชั่วทำความดี ก็ขอ

ใหมีความตั้งใจ รูจักอด รูจักทน เปนการสรางพื้นฐาน

ใหจิตใจมีความเขมแข็ง ตั้งอยูในกรอบของศีลธรรม

สรางตนทุนคุณความดีใหกับชีวิต ทำจิตใจใหม ี

สมาธิ อันเปนที่ตั้งของสติ หมั่นเจริญจิตภาวนา

เปนเหตุใหเราเกิดปญญา รูจักผิดชอบช่ัวดี เราก็สามารถ

แกไขปญหาชวีติของตวัเองได เปนการสะเดาะเคราะห

ใหกับตัวเอง โดยที่เราไมตองหันไปพึ่งพิงคนอื่นอีกตอ

ไป....สาธุ

หัวใจสีขาว

16

อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ

ตนแลเปนที่พึ่งของตน

โก หิ นาโถ ปโร สิยา

คนอื่นใครเลาจะเปนที่พึ่งใหแกเราได

อตฺตนา หิ สุทนฺเตน

ก็บุคคลที่ตนฝกฝนดีแลว

นาถํ ลภติ ทุลฺลภํ.

ยอมไดทึ่พึ่งที่หาไดยาก

ที่มา : ขุททกนิกาย ธรรมบท ๒๕/๓๖

17

๖ ( อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ )

18

ชุมนุมเทวดา

สะรัชชัง สะเสนัง สะพันธุง นะรินทัง

ปะริตตานุภาโว สะทา รักขะตูติ

ผะริต๎วานะ เมตตัง สะเมตตา ภะทันตา

อะวิกขิตตะจิตตา ปะริตตัง ภะณันตุ

สัคเค กาเม จะ รูเป คิริสิขะระตะเฏ จันตะลิกเข วิมาเน,

ทีเป รัฏเฐ จะ คาเม ตะรุวะนะคะหะเน เคหะวัตถุมหิ เขตเต,

ภุมมา จายันตุ เทวา ชะละถะละวิสะเม ยักขะคันธัพพะนาคา,

ติฏฐันตา สันติเก ยัง มุนิวะระวะจะนัง สาธะโว เม สุณันตุ ฯ

ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตา

ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตา

ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตา ฯ

19

(นำ) นะโม ตัสสะ, ภะคะวะโต

อะระหะโต, สัมมา, สัมพุท ธัสสะ

นะโม ตัสสะ, ภะคะวะโต

อะระหะโต, สัมมา, สัมพุท ธัสสะ

นะโม ตัสสะ, ภะคะวะโต

อะระหะโต, สัมมา, สัมพุท ธัสสะ

พุทธัง อายุวัฒฑะณัง ชีวิตัง

ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ,

ธัมมัง อายุวัฒฑะณัง ชีวิตัง

ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ,

สังฆัง อายุวัฒฑะณัง ชีวิตัง

ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ,

ทุติยัมป พุทธัง อายุวัฒฑะณัง ชีวิตัง

ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ,

ทุติยัมป ธัมมัง อายุวัฒฑะณัง ชีวิตัง

ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ,

ทุติยัมป สังฆัง อายุวัฒฑะณัง ชีวิตัง

ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ,

20

ตะติยัมป พุทธัง อายุวัฒฑะณัง ชีวิตัง

ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ,

ตะติยัมป ธัมมัง อายุวัฒฑะณัง ชีวิตัง

ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ,

ตะติยัมป สังฆัง อายุวัฒฑะณัง ชีวิตัง

ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ,

21

อิติป โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ

วิชชาจะระณะสัมปนโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร

ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถาเทวะมะนุสสานัง พุทโธ

ภะคะวาติ ฯ

ส๎วากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทิฏฐิโก

อะกาลิโก เอหิปสสิโก โอปะนะยิโก ปจจัตตัง เวทิตัพโพ

วิญูหีติ (อานวา วิญ-ู-ฮี-ติ)

สุปะฏิปนโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ

อุชุปะฏิปนโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ญายะปะฏิปนโน

ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สามีจิปะฏิปนโน ภะคะวะโต

สาวะกะสังโฆ ยะทิทัง จัตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฏฐะ

ปุริสะปุคคะลา เอสะภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ

อาหุเนยโย ปาหุเนยโย ทักขิเณยโย อัญชะลี กะระณีโย

อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติ ฯ

22

(นำ) พาหุงสะหัสสะมะภินิมมิตะสาวุธันตัง

ค๎รีเมขะลัง อุทิตะโฆระสะเสนะมารัง

ทานาทิธัมมะวิธินา ชิต๎วา มุนินโท

ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

มาราติเรกะมะภิยุตฌิตะสัพพะรัตติง

โฆรัมปะนาฬะวะกะมักขะมะถัทธะยักขัง

ขันตีสุทันตะวิธินา ชิต๎วา มุนินโท

ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

นาฬาคิริง คะชะวะรัง อะติมัตตะภูตัง

ทาวัคคิจักกะมะสะนีวะ สุทารุณันตัง

เมตตัมพุเสกะวิธินา ชิต๎วา มุนินโท

ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

อุกขิตตะขัคคะมะติหัตถะสุทารุณันตัง

ธาวันติโยชะนะปะถังคุลิมาละวันตัง

อิทธีภิสังขะตะมะโน ชิต๎วา มุนินโท

ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

กัต๎วานะ กัฏฐะมุทะรัง อิวะ คัพภินียา

จิญจายะ ทุฏฐะวะจะนัง ชะนะกายะมัชเฌ

สันเตนะ โสมะวิธินา ชิต๎วา มุนินโท

23

ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

สัจจัง วิหายะ มะติสัจจะกะวาทะเกตุง

วาทาภิโรปตะมะนัง อะติอันธะภูตัง

ปญญาปะทีปะชะลิโต ชิต๎วา มุนินโท

ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

นันโทปะนันทะภุชะคัง วิพุธัง มะหิทธิง

ปุตเตนะ เถระภุชะเคนะ ทะมาปะยันโต

อิทธูปะเทสะวิธินา ชิต๎วา มุนินโท

ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

ทุคคาหะทิฏฐิภุชะเคนะ สุทัฏฐะหัตถัง

พรัหมัง วิสุทธิชุติมิทธิพะกาภิธานัง

ญาณาคะเทนะ วิธินา ชิต๎วา มุนินโท

ตันเตชะสา ภะวะตุ เต ชะยะมังคะลานิ

เอตาปพุทธะชะยะมังคะละอัฏฐะคาถา

โย วาจะโน ทินะทิเน สะระเต มะตันที

หิต๎วานะเนกะวิวิธานิ จุปททะวานิ

โมกขัง สุขัง อะธิคะเมยยะ นะโร สะปญโญ ฯ

24

(นำ)มะหาการุณิโก นาโถ หิตายะ สัพพะปาณีนัง

ปูเรต๎วา ปาระมี สัพพา ปตโต สัมโพธิมุตตะมัง

เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โหตุ เต ชะยะมังคะลัง ฯ

ชะยันโต โพธิยา มูเล สัก๎ยานัง นันทิวัฑฒะโน

เอวัง ต๎วัง วิชะโย โหหิ ชะยัสสุ ชะยะมังคะเล

อะปะราชิตะปลลังเก สีเส ปะฐะวิโปกขะเร

อะภิเสเก สัพพะพุทธานัง อัคคัปปตโต ปะโมทะติ ฯ

สุนักขัตตัง สุมังคะลัง สุปะภาตัง สุหุฏฐิตัง

สุขะโณ สุมุหุตโต จะ สุยิฏฐัง พ๎รัห๎มะจาริสุ

ปะทักขิณัง กายะกัมมัง วาจากัมมัง ปะทักขิณัง

ปะทักขิณัง มะโนกัมมัง ปะณิธี เต ปะทักขิณา

ปะทักขิณานิ กัต๎วานะ ละภันตัตเถ ปะทักขิเณ ฯ

ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา

สัพพะพุทธานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เต ฯ

ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา

สัพพะธัมมานุภาเวนะ สะทา โสตถ ภะวันตุ เต ฯ

ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา

สัพพะสังฆานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เต ฯ

25

คาถาโพธิบาท

แบบที่ ๑

บูระพารัส๎มิง พระพุทธะคุณัง บูระพารัส๎มิง

พระธัมเมตัง บูระพารัส๎มิง พระสังฆานัง ทุกขะโรคะภะยัง

วิวัญชัยเย สัพพะทุกข สัพพะโศก สัพพะโรค สัพพะภัย

สัพพะเคราะหตัวนอก สัพพะเคราะหตัวใน สัพพะเคราะห

กลางวัน สัพพะเคราะหกลางคืน สัพพะเคราะหขางขึ้น

สัพพะเคราะหขางแรม เคราะหวันเดือนป เคราะหดีเขามา

เคราะหรายออกไป หายทุกข หายโศก หายโรค หายภัย

หายเคราะห เสนียดจัญไร หายไปทันที สัพพะธะนัง

สัพพะลาภัง ภะวันตุ เต (เม) รักขันตุ สุรักขันตุ ฯ

หมายเหตุ - เที่ยวตอไปใหเปลี่ยน บูรพารัส๎มิง เปน

อาคะเนยรัส๎มิง - ทักษิณรัส๎มิง - หรดีรัส๎มิง - ปจจิมรัส๎มิง -

พายพัรสัม๎งิ - อดุรรสัม๎งิ - อสิานรสัม๎งิ นอกนัน้เหมอืนกนัหมด , ๑ สวดใหคนอื่น เปลี่ยน เม เปน เต

26

แบบที่ ๒

บูระพารัส๎มิง พระพุทธะคุณัง บูระพารัส๎มิง

พระธัมเมตัง บูระพารัส๎มิง พระสังฆานัง ทุกขะโรคะภะยัง วิวัญชัยเย สัพพะทุกข สัพพะโศก สัพพะโรค สัพพะภัย

สัพพะเคราะหตัวนอก สัพพะเคราะหตัวใน สัพพะเคราะหใด ๆ

ขอใหกลายเปนด ีเคราะหป เคราะหเดอืน เคราะหวนั เคราะหป

ขอใหเคลื่อน เคราะหเดือนขอใหคลาย เคราะหวันขอใหหาย

เหมือนน้ำดับไฟ วิวัญชัยเย สัพพะธะนัง สัพพะลาภัง

ภะวันตุ เต (เม) รักขันตุ สุรักขันตุฯ

27

คาถาสวดนพเคราะห

อิติป โส ภะคะวา ฯ ขาจะขอไหว พระอาทิตย๑ สะเทวา ขอเชิญ พระอาทิตย๑ เสด็จลงมารักษาอายุได ๖ ป๒ มาเวียนรอบในราศี ในเที่ยงคืน ในราตรี ตองลัคน ตองจันทน สัพพะเคราะหตัวนอก สัพพะเคราะหตัวใน สารพัดทุกข สารพัดโศก สารพัดโรค สารพัดภัย สารพัด เคราะหเสนียดจัญไร ขออยาใหมีภัย ใหมีแตชัยยะมงคล คุมโทษท่ีโทสา วิญญาณะสัมปนโน ฯ อิติป โส ภะคะวา ฯ

หมายเหตุ : สวดรอบตอไปใหเปลี่ยน ๑ และ ๒ ตามนี้ (รวมเปน ๙ รอบ)

๑ พระจันทร ๒ อายุได ๑๕ ป, ๑ พระอังคาร ๒ อายุได ๘ ป, ๑ พระพุธ ๒ อายุได ๑๗ ป, ๑ พระเสาร ๒ อายุได ๑๐ ป, ๑ พระพฤหัส ๒ อายุได ๑๙ ป, ๑ พระราหู ๒ อายุได ๑๒ ป ๑ พระศุกร ๒ อายุได ๒๑ ป,

๑ พระเกต ๒ อายุได ๙ ป,

28

อุณหิสสะวิชะยะคาถา

อัตถิ อุณ๎หิสสะ วิชะโย ธัมโม โลเก อะนุตตะโร

สัพพะสัตตะหิตัตถายะ ตัง ต๎วัง คัณหาหิ เทวะเต

ปะริวัชเช ราชะทัณเฑ อะมะนุสเสหิ ปาวะเก

พะยัคเฆ นาเค วิเส ภูเต อะกาละมะระเณนะ วา

สัพพัส๎มา มะระณา มุตโต ฐะเปต๎วา กาละมาริตัง

ตัสเสวะ อานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุขี สะทา

สุทธะสีลัง สะมาทายะ ธัมมัง สุจะริตตัง จะเร

ตัสเสวะ อานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุขี สะทา

ลิกขิตัง จินติตัง ปูชัง ธาระณัง วาจะนัง คะรุง

ปะเรสัง เทสะนัง สุต๎วา ตัสสะ อายุ ปะวัฑฒะตีติ

พระคาถาบทนี ้ อยูในสมยัพทุธกาล ทีพ่ระพทุธเจา

ไดทรงเมตตาใหเทวดาองคหนึ่งที่กำลังหมดอายุขัยจะตอง

ลงไปเสวยกรรมในนรก แตเทวดาองคนี้ มีความกลัวมาก

ที่จะตองลงไปเกิดในเมืองนรกจึงดิ้นรนทุกวิถีทางที่จะไมไป

แตก็ไมมีใครจะชวยเหลือไดแมแตองคพระอินทร แตยังโชคดี

29

ที่ไดพบพระพุทธเจา และทรงแนะ ใหภาวนาคาถาบทนี ้

จะไดมีอายุยืนยาวนานตอไป เพ่ือท่ีจะไดใชเวลาท่ีเหลืออยูน้ี

บำเพ็ญภาวนา ใชหนี้กรรมที่มีอยู ใหหมดไป

พระคาถาบทนี้ จึงมีพุทธานุภาพมาก ในเรื่อง

ของการมีอายุยืนยาวและยังทำใหสุขภาพแข็งแรง ไมเจ็บไข

ไดปวยอยางงาย ๆ อีกดวย ผูที่มีสุขภาพไมดี หรือขี้โรค

หรือปวยเปนโรคที่รักษายากแลว ควรหมั่นทองภาวนา

เปนประจำ จะหายไดโดยเร็ววัน

30

คาถาบูชาดวงชะตา

นะโม เม สัพพะเทวานัง สัพพะคะระหะ จะ เทวานัง

สุริยัญจะ ปะมุญจะถะ สะสิ ภุมโม จะ เทวานัง

วุโธ ลาภัง ภะวิสสะติ ชีโว สุกะโร จะ มะหาลาภัง

โสโร ราหูเกตุ จะ มะหาลาภัง สัพพะ ภะยัง วินาสสันติ

สัพพะ ทุกขัง วินาสสันติ สัพพะ โรคัง วินาสสันติ

ลักขะณา อะหัง วันทามิ สัพพะทา สัพเพ เทวา มัง ปาละยันตุ

สัพพะทา เอเตนะ มังคะละเตเชนะ สัพพะโสตถี ภะวันตุ เม ฯ

ปจจุบันนิยมการผูกดวงชาตาของตน เอาไว

สำหรับสักการะบูชา เรียกกันวา “ดวงพิชัยสงคราม”

หรือมิฉะนั้นก็เอาดวงชาตาบรรจุไวในฐานพระ เมื่อจะบูชา

ดวงชาตาพึงวา คาถาน้ีเพ่ือจะไดเกิดลาภสักการะ เปนสุขสวัสด์ิ

พิพัฒน มงคลเลิศลนดีนักแล ฯ

31

คาถามงคลจักรวาฬแปดทิศ

อิมัส๎มิงมงคลจักรวาฬทั้งแปดทิศ ประสิทธิ จงมา

เปนกำแพงแกวท้ังเจ็ดช้ัน มาปองกันหอมลอมรอบครอบท่ัว

อนัตตา ราชะเสมานาเขตเต สะมันตา สะตะโยชะนะสะตะ

สะหัสสานิ พุทธะชาละปะริกเขตเต รักขันตุ สุรักขันตุ ฯ

หมายเหตุ -เที่ยวตอไปใหเปลี่ยน พุทธะชาละปะริกเขตเต

เปน ธัมมะชาละปะริกเขตเต - ปจเจกะพุทธะชาละปะริกเขตเต

- สังฆะชาละปะริกเขตเต

32

คาถาชินบัญชร

ชะยาสะนากะตา พุทธา เชตวา มารัง สะวาหะนัง จะตุสัจจาสะภัง ระสัง เย ปวิงสุ นะราสะภา

ตัณหังกะราทะโย พุทธา อัฏฐะวีสะติ นายะกา สัพเพ ปะติฏฐิตา มัยหัง มัตถะเก เต มุนิสสะรา

สีเส ปะติฏฐิโต มัยหัง พุทโธ ธัมโม ทะวิโลจะเน สังโฆ ปะติฏฐิโต มัยหัง อุเร สัพพะคุณากะโร

หะทะเย เม อะนุรุทโธ สารีปุตโต จะทักขิเณ โกณฑัญโญ ปฏฐิภาคัสมิง โมคคัลลาโน จะ วามะเก

ทักขิเณ สะวะเน มัยหัง อาสุง อานันทะ ราหุโล กัสสะโป จะ มะหานาโม อุภาสุง วามะโสตะเก

เกสันโต ปฏฐิภาคัสมิง สุริโย วะ ปะภังกะโร นิสินโน สิริสัมปนโน โสภิโต มุนิปุงคะโว

กุมาระกัสสโป เถโร มะเหสี จิตตะ วาทะโก โส มัยหัง วะทะเน นิจจัง ปะติฏฐาสิคุณากะโร

ปุณโณ อังคุลิมาโล จะ อุปาลี นันทะ สีวะลี เถรา ปญจะ อิเม ชาตา นะลาเต ติละกา มะมะ

33

เสสาสีติ มะหาเถรา วิชิตา ชินะสาวะกา

เอเตสีติ มะหาเถรา ชิตะวันโต ชิโนระสา

ชะลันตา สีละเตเชนะ อังคะมังเคสุ สัณฐิตา

ระตะนัง ปุระโต อาสิ ทักขิเณ เมตตะ สุตตะกัง

ธะชัคคัง ปจฉะโต อาสิ วาเม อังคุลิมาละกัง

ขันธะโมระปะริตตัญจะ อาฏานาฏิยะ สุตตะกัง

อากาเส ฉะทะนัง อาสิ เสสา ปาการะสัณฐิตา

ชินา นานาวะระสังยุตตา สัตตัปปาการะ ลังกะตา

วาตะปตตาทิสัญชาตา พาหิรัช ฌัตตุปททะวา

อะเสสา วินะยัง ยันตุ อะนันตะชินะ เตชะสา

วะสะโต เม สะกิจเจนะ สะทา สัมพุทธะปญชะเร

ชินะปญชะระมัชฌัมหิ วิหะรันตัง มะฮี ตะเล

สะทา ปาเลนตุ มัง สัพเพ เต มะหาปุริสาสะภา

อิจเจวะมันโต สุคุตโต สุรักโข

ชินานุภาเวนะ ชิตูปททะโว

ธัมมานุภาเวนะ ชิตาริสังโฆ

สังฆานุภาเวนะ ชิตันตะราโย

สัทธัมมานุภาวะปาลิโต จะรามิ ชินะ ปญชะเรติ.

34

เทวะตาอุยโยชะนะคาถา

ทุกขัปปตตา จะ นิททุกขา ภะยัปปตตา จะ นิพภะยา

โสกัปปตตา จะ นิสโสกา โหนตุ สัพเพป ปาณิโน

เอตตาวะตา จะ อัมเหหิ สัมภะตัง ปุญญะสัมปะทัง

สัพเพ เทวานุโมทันตุ สัพพะสัมปตติสิทธิยา

ทานัง ทะทันตุ สัทธายะ สีลัง รักขันตุ สัพพะทา

ภาวะนา ภิระตา โหนตุ คัจฉันตุ เทวะตาคะตา ฯ

(สวดขณะที่พรมน้ำพระพุทธมนต)

สัพเพ พุทธา พะลัปปตตา ปจเจกานัญจะ ยัง พะลัง

อะระหันตานัญจะ เตเชนะ รักขัง พันธามิ สัพพะโสฯ

ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา

สัพพะพุทธานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เต ฯ

ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา

สัพพะธัมมานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เต ฯ

ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา

สัพพะสังฆานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เต ฯ

35

อิติปโส เทาอายุ

อิติป โส ภะคะวา

อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ

วิชชาจะระณะสัมปนโน

สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร

ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถา

เทวะมะนุสสานัง

พุทโธ ภะคะวาติ

(ใหสวดเกินอายุ ๑ จบ เชน อายุ ๔๒ ป

ตองสวด ๔๓ จบ หรือ ๑๐๘ จบ)

ขอใหญาติโยมสวดพาหุง ฯ มหากา กันใหทั่วหนา

นอกจากจะคุมตัวแลว ยังคุมครองครอบครัว

สวดมาก ๆ เขา สวดกันทั้งประเทศ

ก็ทำใหประเทศมีแตความรุงเรือง

พวกคนพาลสันดานหยาบก็แพภัยไปอยางถวนหนา

36

บทแผเมตตาแกตนเอง

อะหัง สุขิโต โหมิ

ขอใหขาพเจา จงเปนผูมีความสุขเถิด

อะหัง นิททุกโข โหมิ

ขอใหขาพเจา จงเปนผูไมมีความทุกข

อะหัง อะเวโร โหมิ

ขอใหขาพเจา จงเปนผูไมมีเวร

อะหัง อัพยาปชโฌ โหมิ

ขอใหขาพเจา จงเปนผูไมมีความพยาบาทเบียดเบียน

อะหัง อะนีโฆ โหมิ

ขอใหขาพเจา จงเปนผูไมมีความทุกขกายทุกขใจ

สุขี อัตตานัง ปะริหะรามิฯ

ขอใหขาพเจา จงมีความสุขกายสุขใจ

รักษาตนใหพนจากทุกขภัยทั้งสิ้นเทอญฯ

“ แผเมตตาหายใจยาว ๆ ตั้งกัลยาณจิตที่ลิ้นปี่

ไม ใชพูดสงเดช จำไวนะที่ลิ้นปี่ เป็นการแผเมตตา...”

37

บทแผเมตตาใหสรรพสัตว

สัพเพ สัตตา สัตวทั้งหลาย,ที่เปนเพื่อนทุกข,

เกิดแกเจ็บตาย, ดวยกันทั้งหมดทั้งสิ้น

อะเวรา จงเปนสุขเปนสุขเถิด,

อยาไดมีเวรแกกันและกันเลย

อัพยาปชฌา จงเปนสุขเปนสุขเถิด,

อยาไดพยาบาทเบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย

อะนีฆา จงเปนสุขเปนสุขเถิด,

อยาไดมีความทุกขกาย ทุกขใจเลย

สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ จงมีความสุขกาย สุขใจ,

รักษาตนใหพนจากทุกขภัยทั้งสิ้น เถิด ฯ

“จะอุทิศสวนกุศล ก็ยกจิตจากลิ้นปี่ สูหนาผาก

เรียกวา อุณาโลม ปจชายเต...”

38

คำถวายกุศลแดพระธรรมสิงหบุราจารย

อิทัง, ฐิตะธัมมัสสะ โหตุ, สุขิโต โหตุ, ฐิตะธัมโม.

ขอสวนบุญนี้จงสำเร็จ, แดหลวงพอจรัญ ฐิตฺธมฺโม,

ขอใหหลวงพอจรัญ ฐิตฺธมฺโม, จงมีความสุข

39

คำถวายพระราชกุศลแดพระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัว ฯ

และสมเด็จพระนางเจา ฯ พระบรมราชินีนาถ

อิทัง, มหาราชะ, ภูมิพะลัสสะ, สะราชินียา โหตุ,

สุขิโต โหตุ, อะโรโค โหตุ, ฑีฆายุโก โหตุ,

มหาราชะ,ภูมิพะโล, สะราชินี.

ขอสวนบุญนี้จงสำเร็จ,

แดพระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัว ฯ, ภูมิพลมหาราช,

และสมเด็จพระนางเจา ฯ, พระบรมราชินีนาถ,

ขอจงทรงพระเกษมสำราญ,

ปราศจากโรคาพยาธิแผวพาน, มีพระชนมายุยิ่งยืนนาน,

ชั่วนิรันดรเทอญ ฯ

40

บทอุทิศสวนกุศล

อิทัง เม, มาตาปตูนัง โหตุ,

สุขิตา โหนตุ, มาตาปตะโร

ขอสวนบุญนี้จงสำเร็จ, แกมารดาบิดาของขาพเจา,

ขอใหมารดาบิดาของขาพเจา, จง มีความสุข

อิทัง เม, ญาตีนัง โหตุ,

สุขิตา โหนตุ, ญาตะโย

ขอสวนบุญนี้จงสำเร็จ, แกญาติทั้งหลายของขาพเจา,

ขอใหญาติทั้งหลายของขาพเจา, จงมีความสุข

อิทัง เม, คุรูปชฌายาจริยานัง โหตุ, สุขิตา โหนตุ, คุรูปชฌายาจริยา

ขอสวนบุญนี้จงสำเร็จ แกครูอุปชฌายอาจารยของ

ขาพเจา, ขอใหครูอุปชฌายอาจารยของขาพเจา,

จงมีความสุข

41

อิทัง, สัพพะเทวะตานัง โหตุ, สุขิตา โหนตุ, สัพเพเทวา

ขอสวนบุญนี้จงสำเร็จ, แกเทวดาทั้งหลายทั้งปวง, ขอใหเทวดาทั้งหลายทั้งปวง, จงมีความสุข

อิทัง, สัพพะเปตานัง โหตุ, สุขิตา โหนตุ, สัพเพ เปตา

ขอสวนบุญนี้จงสำเร็จ, แกเปรตทั้งหลายทั้งปวง, ขอใหเปรตทั้งหลายทั้งปวง , จงมีความสุข

อิทัง, สัพพะเวรีนัง โหตุ, สุขิตา โหนตุ, สัพเพเวรี

ขอสวนบุญนี้จงสำเร็จ, แกเจากรรมนายเวรทั้งหลาย ทั้งปวง, ขอใหเจากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง,

จงมีความสุข

อิทัง, สัพพะสัตตานัง โหตุ สุขิตา โหนตุ, สัพเพ สัตตา

ขอสวนบุญนี้จงสำเร็จ, แกสัตวทั้งหลายทั้งปวง,

ขอใหสัตวทั้งหลายทั้งปวง, จงมีความสุข

42

คำตั้งจิตอธิษฐาน

ขาพเจาขอตั้งจิตอธิษฐาน, ขอกุศลผลบุญ, ที่ขาพเจาไดบำเพ็ญเพียรมาแลว, ในทุกภพทุกชาติ, ตลอดจนปจจุบันชาตินี้, และที่จะบำเพ็ญเพียรตอไป, ในอนาคต ขอผลบุญทั้งหลายเหลานี้, จงเปนพะละวะ ปจจัย, ใหเปนผูที่สมบูรณ, ดวยสติสัมปะชัญญะ, มีความเจริญ, ท้ังทางโลกและทางธรรม, เปนผูถึงพรอม ไปดวยศีล, สมาธิ ปญญา, ไดดวงตาเห็นธรรม, เขาถึง กฏแหงกรรม, รูแจงซ่ึงพระไตรลักษณ, ถึงซ่ึงพระนิพพาน, หากขาพเจา, ไมสามารถเขาถึง, ซึ่งพระนิพพาน, ในปจจุบันชาตินี้เพียงใด,เกิดภพใดชาติใด, ขอความ ไมมี, ไมสามารถ, ไมสำเร็จ, ไมสมหวัง, ความไมรู, ความไมเขาใจ, ในธรรมคำสอนขององคสมเด็จ พระสัมมาสัมพุทธเจา,จงอยาไดมีแกขาพเจา, ในทุกภพ ทุกชาติ, ที่ขาพเจาไดเกิด,จนกวาจะไดถึง, ที่สุดแหง กองทุกข, คือพระนิพพาน, ในอนาคตกาล, เบื้องหนา

โนน...เทอญ ฯ

43

บันทึก ธรรม

44

หนังสือ แนะนำ บทสวดมนต์พาหุงฯแปลฉบับพกพา

ทั้งเลมเป็นโทนสีชมพู ที่มีทั้งภาษาไทย และ

อังกฤษ ภาษาอังกฤษแปลโดย ดร.สุจิตรา ออนคอม

พร อมภาพศิลปะลายเส นดินสอสวยงามประกอบ

บทสวดมนต์ ทายเลม มีบทแผเมตตาอุทิศสวนกุศล

ภาคภาษาไทย - อังกฤษ ขอเชิญทุกทานรวมสวดมนต ์

กับเราทุกวัน

45

หนังสือ แนะนำสมาธิเพื่อชีวิต

สมาธิเพื่อชีวิตเป็นหนังสือที่รวบรวมคำสอนของ

ครูบา-อาจารย์ กวา ๓๕ รูป มีหัวขอธรรมกวา ๘๐ เรื่อง

ทายเลม มีบทสวดมนต์ พาหุง - มหากาฯ พรอมบทแผเมตตา

อุทิศสวนกุศล

46

หนังสือ แนะนำทำบุญงายๆ ตามประสาคนไมคอยมีเวลา

สวดมนต์ตองมีศรัทธา มีความเชื่อ มีความเลื่อมใส

ศาสนานี่..ตองการใหมีความศรัทธาและความมั่นใจ ถามั่นใจตัวเอง

ใหอานไปกอน อยาขี้เกียจทอง ใหอานทุกวัน อานใหถึง ๆ

ใหคลองปาก พอคลองปากแลวจะคลองใจ พอคลองใจแลวจะติดใจ

แลวมันจะเกิด “ สมาธิ” พอเกิดสมาธิ จิตก็จะถึง พอเขาถึงแลว

จะซึ้งใจ พอซึ้งใจแลวจะซึ้งธรรมะ พอซึ้งธรรมะมันจะใฝ่ดี รู ไหม

47หลวงพอ จรัญ ฐิตธัมโม

“ บุคคลจะไดดีหรือชั่ว จะไดรับสุขหรือทุกข์

ก็เพราะกรรม หรือการกระทำของตนเองทั้งสิ้น

ตนตองเป็นที่พึ่งของตน ๑.ตองชวยตนเองได

๒. ตองพึ่งตนเองได ๓.ตองสอนตัวเองได

ถาสามหลักนี้ ไมมีกับโยมคนใด

คนนั้นจะเป็นที่พึ่งไมได

พระทานจะชวยเราไดอยางไร? ”

48

ISBN :978-974-7622-86-7พิมพครั้งที่๑ :มกราคมพ.ศ.๒๕๕๕จำนวนพิมพ :๑๐,๐๐๐เลม

ผูเรียบเรียง :พระสายัณหติกฺขปฺโญภาพประกอบ :พีระธรนิตยกุลออกแบบจัดเลม :ธนพรปตวงษ

จัดพิมพเพื่อการเผยแผโดยเครือขายธรรมะศรัทธาเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิต

http://www.dhammasatta.org

ตองการพิมพหนังสือเพื่อแจกเปนธรรมทานติดตอ...คุณภารดีโทร.๐๘๘-๒๙๕-๑๑๔๖,๐๘๙-๖๘๓-๒๔๔๒พิมพที่:อุษาการพิมพโทร.๐๒–๖๕๖-๓๔๗๐

สะเดาะเคราะหใหกับตัวเอง

ÍµÚµÒ ËÔ ÍµÚµâ¹ ¹Òâ¶

µ¹áÅ໚¹·Õè¾Ö觢ͧµ¹

â¡ ËÔ ¹Òⶠ»âà ÊÔÂÒ

¤¹Í×è¹ã¤ÃàÅ‹Ò¨Ð໚¹·Õè¾Öè§ãˌᡋàÃÒä´Œ

͵ڵ¹Ò ËÔ ÊØ·¹Ú൹

ºØ¤¤Å·Õèµ¹½ƒ¡½¹´ÕáÅŒÇ

¹Ò¶í ÅÀµÔ ·ØÅÚÅÀí.

‹ÍÁä´Œ·Öè¾Ö觷ÕèËÒä´ŒÂÒ¡

·ÕèÁÒ : ¢Ø··¡¹Ô¡Ò  ¸ÃÃÁº·  òõ/óö