Η διπλωματική πλευρά του αγώνα

Το ευρωπαϊκό κλίμα

Αν και κατά τη δεκαετία 1820-1830 ξέσπασαν διάφορα κινήματα, η Ιερή Συμμαχία τα κατέστειλε.

Γιατί αντιδρά στα επαναστατικά κινήματα η Ιερή Συμμαχία;

Γιατί φοβάται έναν ενδεχόμενο πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που θα διατάρασσε την ισορροπία των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων. Ιδιαίτερα η Αυστρία φοβόταν μήπως ο πόλεμος γενικευτεί, καθώς τα συμφέροντα της Αγγλίας έρχονταν σε άμεση αντιπαράθεση με εκείνα της Ρωσίας στην ανατολική Μεσόγειο, από όπου περνούσε ο δρόμος για τις βρετανικές κτήσεις στις Ινδίες.

Η αγγλική μεταστροφή…

Η Αγγλία στα τέλη του 1822 αποφασίζει να ακολουθήσει διαφορετική πολιτική από αυτή των συμμάχων της (ΥΠΕΞ τότε ο Γεώργιος Κάνιγκ):

Στην Λατινική Αμερική: τα αγγλικά συμφέροντα συγκρούονται με τα ισπανικά, γι’ αυτό η Αγγλία ξεσηκώνει τους κατοίκους της Λατινικής Αμερικής και τους καλεί να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους από τους Ισπανούς.

Στην Ευρώπη: η Αγγλία, ενοχλημένη από την επιρροή του αυστριακού καγκελάριου Μέτερνιχ στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές δυνάμεις, αναθεωρεί τη στάση απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Εκτιμά ότι συμφέρει την Αγγλία ένα δυναμικό ελληνικό κράτος που θα μπορούσε να αποτελέσει χρήσιμο συνεργάτη της Αγγλίας στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και αναγνωρίζει τους Έλληνες ως εμπόλεμη δύναμη.

Τα δάνεια

800.000. λίρες το πρώτο δάνειο του 1824 και 2.000.000 λίρες το δεύτερο του 1825 Χορηγήθηκαν με όρους εξαιρετικά επαχθείς,

δεσμεύτηκαν για την εξόφληση τους τα εθνικά κτήματα και τα εθνικά έσοδα- δηλαδή δεσμεύτηκαν αξίες πολλαπλάσιες και παρεμποδίστηκε η οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του ελληνικού λαού.

Θεωρήθηκε πάντως τότε μεγάλη διπλωματική επιτυχή των Ελλήνων η σύναψη δανείων, γιατί έμμεσα σήμαινε ότι η αγγλική κυβέρνηση αναγνώριζε στους Έλληνες το δικαίωμα πολιτικής ύπαρξης.

Ο φιλελληνισμός

Ήταν ένα κίνημα συμπαράστασης στους Έλληνες που στρεφόταν εναντίον τόσο της οθωμανικής απολυταρχίας όσο και της Ιερής Συμμαχίας.

ΑΙΤΙΑ του Φιλελληνισμού:

•Θαυμασμός για την ελληνική αρχαιότητα•Συμπάθεια προς τους χριστιανούς που αγωνίζονται εναντίον των Οθωμανών •Οι επιτυχίες των επαναστατημένων Ελλήνων•Το κίνημα του Ρομαντισμού

Ο ανταγωνισμός Αγγλίας- Ρωσίας

Η Ρωσία θεωρούσε τα Βαλκάνια χώρο της δικής της επιρροής.

Το 1826: Αγγλία και Ρωσία υπέγραψαν το πρωτόκολλο της Πετρούπολης που αναγνώριζε την αυτονομία της Ελλάδας.

Στη συνέχεια συνεργάζεται και η Γαλλία με την Αγγλία και τη Ρωσία (η Αυστρία παραγκωνίζεται).

Οι τρεις αυτές Δυνάμεις σε πρώτη φάση πιέζουν διπλωματικά την οθωμανική αυτοκρατορία.

Η ένοπλη σύγκρουση

Ο Σουλτάνος αρνείται να δεχτεί τις αποφάσεις που θέλουν να του επιβάλουν οι Δυνάμεις.

Αποτέλεσμα: η ναυμαχία του Ναυαρίνο (1827), όπου οι συμμαχικές Δυνάμεις νίκησαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο.

Ελαιογραφία του Garneray.

Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος

1828-1829: ο πόλεμος έληξε με νίκη της Ρωσίας

Η Ρωσία επέβαλε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τη συνθήκη της Ανδριανούπολης (1829) με την οποία οι Τούρκοι αναγνώριζαν την ελληνική αυτονομία.

Η αντίδραση της Αγγλίας

Προκειμένου να περιορίσουν την επιρροή της Ρωσίας στην Ελλάδα ύστερα από αυτές τις εξελίξεις, οι Άγγλοι πηγαίνουν πιο πέρα και προωθούν την ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ της Ελλάδας.

Έτσι: το Φεβρουάριο του 1830, η Αγγλία, η Ρωσία και η Γαλλία υπέγραψαν πρωτόκολλο στο Λονδίνο με το οποίο η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητη.

Ο πρώτος βασιλιάς

Θυμόμαστε ότι στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου

οι Έλληνες ψήφισαν το σύνταγμα της Επιδαύρου,

με το οποίο ανακηρυσσόταν η ελληνική

ανεξαρτησία και θεσπιζόταν το πολίτευμα της αβασίλευτης δημοκρατίας.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1832, ορίστηκε από τις Δυνάμεις «βασιλεύς της Ελλάδος» ο Βαυαρός πρίγκιπας Όθωνας.

Η Ελλάδα το 1832Η Ελλάδα το 1832Η Ελλάδα το 1830Η Ελλάδα το 1830

Το ελληνικό κράτος περιλαμβάνει τη Στερεά Ελλάδα, την Πελοπόννησο, τα νησιά του Αργοσαρωνικού, την Εύβοια, τις Κυκλάδες και τις Σποράδες. Προσέξτε την επέκταση της συνοριακής γραμμής στον 2ο χάρτη.

Επέκ

ταση

συν

όρων