Շունը, ագռավը և խոզըԱՅԱՀ ՇԱՀՐԱԶԱԴ ՌԱՇԻԴԻ

Մի օր շունը, ագռավը և խոզը ընկերանում են: Սով է ընկնում, այնպիսի սով, որմի կտոր հացի համար հազար գլուխ են ջարդում:

Ընկերները որոշում են ուրիշ վայր տեղափոխվել, որպեսզի սովից չմեռնեն:

Ճանապարհի պատրաստություն են տեսնում և ճամփա ընկնում:

Ճանապարհի համար ուտելիքը չի բավարարում: Այդպես սոված ու ծարավՆրանք քայլում էին:

Մի օր, արդեն ուժասպառ եղած, ընկերները մի կաղնի են տեսնում, կողքը՝մի լճակ: Ամենից առաջինը խոզն է վրա հասնում և կուշտ ուտումկաղինները, իսկ հետո սկսում է փորել արմատները:

Հետո գնում է և լճակից կուշտ խմում և այնուհետև՝ պղտորում լճակը:

Ագռավն ու շունը բարկանում են խոզի վրա:

-Ա՛խ, դու ապերախտ կենդանի՛ ,- բարկանում է ագռավը,- մտածում ես էսաշխարհքում մենակ դու՞ ես: Ասում է և իր ճանկերով խոցում է խոզին:

Ագռավը ուտում է նրա միսը, իսկ շունը՝ ոսկորները: Եվ Նրանքշարունակում են ճամփան առանց խոզի:

Շնորհակալություն

Պատրաստեց

Այահ Ռաշիդին