Իշխան Հովհաննիսյան

ՏՆԱԿԸ

Արամի ծննդյան օրն էր։ Նա հրավիրել էր բոլորընկերներին։ Ընկերները որոշել էին անակնկալմատուցել։

Իրենց հետ բերել էին հրաշքներով լի մի մեծ նկար, որի մեջկար կանաչով պատված մի փոքրիկ անտառ գույնզգույնծաղիկներով՝ կարմիր, դեղին, նարնջագույն։ Տնակիանկյունում թղթից պատրաստված ինքնաթիռ էրդրված, որի վրա նստած էր գորշ գայլը։

Նա իր փայլուն աչքերով հետևում

է բացատում վազվզող մոխրագույն

նապաստակներին։ Իսկ բացատի

կենտրոնում՝ փայտե տնակի

ներսում, տատիկն էր նստած։

Գլխարկը գլխին, շուղերը ձեռքին

գուլպա էր գործում։ Այդ ամենը

այնքան բնական էր

թվում, կարծես թե մարդւ ձեռք

չէր կպել։