Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Lorca, Federico García, 1898-1936(το αηδονι της Ανδαλουσιασ)

Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα (Federico García Lorca, 5 Ιουνίου 1898 - 18 Αυγούστου 1936) ήταν ένας από τους

σημαντικότερους Ισπανούς ποιητές και θεατρικούς συγγραφείς, από τους κορυφαίους εκπροσώπους της

ισπανικής γενιάς του '27. Πέρα από το λογοτεχνικό του έργο, ασχολήθηκε επίσης με τη ζωγραφική και τη μουσική.

Ο Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1898. Ο πατέρας του ήταν πλούσιος κτηματίας και η

μητέρα του δασκάλα πιάνου. Από τους πρώτους μήνες της ζωής του υπέστη την ταλαιπωρία σοβαρής ασθένειας, η

οποία μάλιστα θα του αφήσει και μια μικρή χωλότητα. Τα παιδικά του χρόνια τα περνάει στον τόπο που γεννήθηκε:

στο Φουέντε Βακέρος της Γρανάδας. Ο Λόρκα θα φοιτήσει στη Νομική Σχολη του Πανεπιστημίου της Γρανάδας,

όπου θα σπουδάσει Φιλοσοφία και Δίκαιο, την οποία όμως εγκατέλειψε σύντομα, για να ασχοληθεί με τη

λογοτεχνία, τη μουσική και τη ζωγραφική. Το 1919 εγκαθίσταται στη Μαδρίτη. Μένει στη φοιτητική Κατοικία του

Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, που τότε λειτουργούσε ως ανοιχτό πανεπιστήμιο, πολιτιστικό κέντρο, της ισπανικής

πρωτεύουσας και εκεί έχει την ευκαιρία να γνωριστεί με τον σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ, τον Σαλβαδόρ Νταλί, τον

ποιητή Ραφαέλ Αλμπέρτι και άλλους.

«Δεν μπορείς να με κάνεις να αλλάξω. Γεννήθηκα ποιητής και καλλιτέχνης, όπως άλλοι γεννιούνται χωλοί, ή τυφλοί,

ή όμορφοι». Μ’ αυτόν τον δυναμικό και επιθετικό τρόπο απάντησε ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στον πατέρα, ο

οποίος τον καλούσε να τα αφήσει όλα στη Μαδρίτη και να επιστρέψει στο σπίτι του για να ολοκληρώσει τις σπουδές

του.

Το 1920 ανεβαίνει στη Μαδρίτη το έργο του "Τα μάγια της πεταλούδας". Την ίδια χρονιά γράφεται στη

Φιλοσοφική Σχολή και την επομένη κυκλοφορεί στη Μαδρίτη η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο

«Βιβλίο ποιημάτων». Το 1922, συνεργάστηκε με τον συνθέτη Μανουέλ ντε Φάγια στο Φεστιβάλ Λαϊκής

Μουσικής, στη Γρανάδα. Στις παραδόσεις της λαϊκής και τσιγγάνικης μουσικής, πίστευε πως βρίσκει την

έμπνευση των ποιητικών του ενορμήσεων. Δημιούργημα του, εκείνη την εποχή, ήταν το Ποίημα Του Κάντε

Χόντο, λαϊκό τραγούδι της Ανδαλουσίας, που τραγουδιέται από τσιγγάνους με συνοδεία κιθάρας και λίγο

αργότερα, το 1924, ξεκίνησε να γράφει το Ρομανθέρο Χιτάνο, έργο που ολοκλήρωσε τελικά το 1927,

σύνθεση 18 ποιημάτων με σταθερή στιχουργική μορφή, έκφραση μιας από τις αρχαιότερες μορφές

ισπανικής ποίησης. Την ίδια περίοδο συνέθεσε και την Ωδή Στον Σαλβαντόρ Νταλί ενώ παράλληλα έγραψε

το θεατρικό έργο Μαριάνα Πινέδα, που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βαρκελώνη, την ίδια χρονιά, σε

σκηνογραφία Νταλί, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.

Τα έτη 1929-1930, αναζήτησε νέες πηγές έμπνευσης και ταξίδεψε στις ΗΠΑ και στην Κούβα. Οι εμπειρίες

του στις Ηνωμένες Πολιτείες αξιοποιήθηκαν στο ποίημα Ένας Ποιητής Στη Νέα Υόρκη. Επέστρεψε στην

Μαδρίτη το 1931 και συνέθεσε το Ντιβάνι Της Ταμαρίτ, ενώ παράλληλα δούλεψε και πάνω σε έργα για

το κουκλοθέατρο, καθώς ανεβαίνει στο θέατρο Εσπανιόλ το έργο του "Η θαυμαστή μπαλωματού". Εκεί

έδειξε ξεκάθαρα πως επέλεγε ως κύρια ενασχόλησή του, τη συγγραφή θεατρικών και τα τρία τελευταία

χρόνια της ζωής του ολοκλήρωσε τις κορυφαίες του δημιουργίες: Το Σπίτι Της Μπερνάρντα

Άλμπα, Ματωμένος Γάμος, Γέρμα,Θρήνος Για Τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας, τραγωδίες με θέμα τη

κοινωνική καταπίεση κι έκδηλο το ανθρώπινο στοιχείο.

Με την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Ισπανία, ιδρύει και διευθύνει τον πανεπιστημιακό θίασο –θεατρική ομάδα La Barroca ("Η Παράγκα"), ο οποίος, με τη βοήθεια του Υπουργείου Παιδείας,περιοδεύει στην ισπανική επαρχία, σε χώρους εργατών κι αγροτικές περιοχές, παρουσιάζοντας έργατου κλασικού ισπανικού θεάτρου. Το 1936 συνέταξε μια διακήρυξη ισπανών συγγραφέων κατάτου φασισμού, την οποία και διάβασε στη διάρκεια τιμητικής εκδήλωσης για τον ποιητή ΡαφαέλΑλμπέρτι, που επέστρεψε από τη Μόσχα, και στις 16 Ιουλίου 1936 αναχωρεί για τη Γρανάδα. Εκείξεκίνησε να γράφει μια σειρά θεατρικών σκηνών με μορφή επιθεώρησης, ωστόσο τον Ιούλιο της ίδιαςχρονιάς, ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος (ο ισπανικός εμφύλιος, ο οποίος διήρκεσε απότις 17 Ιουλίου 1936 μέχρι την 1 Απριλίου 1939, ήταν ο πόλεμος μεταξύ των Ισπανών Εθνικιστών υπότην καθοδήγηση του επαναστάτη στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο καιτων Δημοκρατικών κομμουνιστικών και αναρχικών Δυνάμεων που καθοδηγούνταν από τον Πρόεδροτης 2ης Ισπανικής Δημοκρατίας Μανουέλ Αθάνια. Νικήτριες αναδείχθηκαν οι εθνικές δυνάμεις τουΦράνκο μετά από φριχτές σφαγές κατά αμάχων και ένοπλων τμημάτων απο την Δημοκρατικήκυβέρνηση). Στις 3 Αυγούστου 1936 ο κουνιάδος του Λόρκα, Μοντεσίνος, σοσιαλιστής δήμαρχος τηςΓρανάδας, συλλαμβάνεται και εκτελείται. Ο Λόρκα καταφεύγει στο σπίτι ενός φίλου του, του ποιητήΛουίς Ροσάλες, του οποίου τα αδέλφια ήταν φαλαγγίτες. Συλλαμβάνεται τη νύχτα 17 προς 18Αυγούστου και κρατείται στο Κυβερνείο της Γρανάδας. Στις 19 Αυγούστου 1936,τα χαράματα, σε ηλικία38 ετών, δολοφονήθηκε στο χωριό Βιθνάρ (σε ένα αραβικό υδραγωγείο από τον ενδέκατο αιώνα, τηνΦουέντε Γκράντε - στα αραβικά Ainadamar / “Η πηγή των δακρύων”) από ένα εκτελεστικό απόσπασμα12 ατόμων, αποτελούμενο από αστυνομικούς, εθελοντές αλλά και κρατούμενους, τους οποίουςυποχρέωσαν να διαπράξουν τη δολοφονία του Λόρκα υπό την απειλή της εκτέλεσης. Οι περισσότεροιδε από αυτούς δεν γνώριζαν καν ποιος είναι αυτός που είχαν διαταχθεί να δολοφονήσουν. Για τηδολοφονία κατηγορήθηκαν ακροδεξιοί πολιτικοί και επιχειρηματικοί κύκλοι, μέλη επιφανών οικογενειώντης Γρανάδας. Ο τάφος του δε βρέθηκε ποτέ.

«Εγώ ποτέ δεν θα γίνω πολιτικός. Είμαι επαναστάτης, γιατί δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναιεπαναστάτης» Φ. Γκ. Λόρκα

Ποίηση

• Divan del tamarit

• Ντουέντε

• Poeta en Nueva York (Ποιητής στη Νέα Υόρκη)

• Llanto por Ignacio Sánchez Mejías (Μοιρολόι για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας)

• Sonetos del amor oscuro (Σονέτα του σκοτεινού έρωτα)

• Romancero gitano (Τσιγγάνικο τραγουδιστάρι)

• Oda a Salvador Dalí (Ωδή στον Σαλβαντόρ Νταλί)

• Ποιητικά άπαντα (Τόμοι Α, Β)

Άγαλμα προς τιμή του

Λόρκα, στην πλατεία

Santa Ana της Μαδρίτης

Θεατρικά

El maleficio de la mariposa (Τα Μάγια της Πεταλούδας)

Los títeres de Cachiporra (Οι Φασουλήδες του Κατσιπόρα)

Mariana Pineda (Μαριάνα Πινέδα)

La zapatera prodigiosa (Η θαυμαστή μπαλωματού)

Amor de don Perlimplín con Belisa en su jardín (Ο έρωτας του δον Περλιμπλίν με

την Μπελίζα στον κήπο του)

Bodas de sangre (Ματωμένος Γάμος)

Yerma (Γέρμα)

Doña Rosita la soltera (Δόνια Ροζίτα η ανύπαντρη)

La casa de Bernarda Alba (Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα)

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=6oYQeZX

ZyIs

http://www.youtube.com/watch?v=OqpkQp95Sic&feature=player_detail

page

http://www.youtube.com/watch?v=pkhb2nWIxGQ&feature=player_detail

page