Ιμπρεσιονισμός &

Πουαντιγισμός

Ιμπρεσιονισμός

Ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ρεύματος αυτού είναι ο ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ

ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ:

-Οι ζωγράφοι ζωγράφιζαν έξω από το σπίτι. Το μοντέλο τους ήταν η φύση.

- Το φως και τα ατμοσφαιρικά φαινόμενα ήταν το κύριο ενδιαφέρον τους.

- Το κύριο θέμα των έργων τους ήταν τα τοπία, κυρίως τα θαλασσινά τοπία

Starry Night Over The Rhone, Vincent van Gogh

Η προέλευση του Ιμπρεσιονισμού

Ο όρος «Ιμπρεσιονισμός» επινοήθηκε από τον κριτικό τέχνης Leroy στο Παρίσι το 1874. Το έργο του Μονέ, με τίτλο Ηλιοβασίλεμα δέχτηκε έντονη κριτική από τον δημοσιογράφο, ο οποίος ονόμασε με σαρκαστικό τρόπο όλους τους καλλιτέχνες της έκθεσης «Ιμπρεσιονιστές». Επίσης χαρακτήρισε τη ζωγραφική και το έργο του Μονέ ως «βάρβαρο και άσχημο».

Impression. Sunrise, Monet, 1872

Γενικά χαρακτηριστικά του Ιμπρεσιονισμού:

-Ήξεραν πολύ καλά την ανάμειξη των χρωμάτων.

-Μελέτησαν πώς το χρώμα μιας σκηνής αλλάζει ανάλογα με τις παραλλαγές του φωτός.

-Οι σκιές δεν γίνονταν με σκούρα χρώματα. Για να δημιουργήσουν μια σκιά, οι Ιμπρεσιονιστές χρησιμοποίησαν τα συμπληρωματικά χρώματα.

-Χρησιμοποίησαν μακριές βουρτσιές με το πινέλο και πολλές φορές πρόσθεταν το ένα χρώμα πάνω στο άλλο.

-Όπως οι προκάτοχοί τους, προτιμούσαν να εργαστούν σε εξωτερικούς χώρους αντί ενός εργαστηρίου.

Σημαντικοί Ιμπρεσιονιστές : Γαλλία

Monet Manet Renoir

Waterlilies and Japanese bridge, 1899

Monet painting in his floating studio, 1874

Windmill of La Galette, Renoir, 1876

Πουαντιγισμός

Ο Πουαντιγισμός ήταν ένα τμήμα του Ιμπρεσιονισμού που αναπτύχθηκε από τον Τζορτζ Σερά και τον Πολ Σινιάκ.

Ο όρος «Πουαντιγισμός» επινοήθηκε το 1880, όταν ορισμένοι κριτικοί τέχνης προσπάθησαν με το όνομα αυτό να περιγελάσουν αυτούς τους καλλιτέχνες αυτού του στυλ ζωγραφικής.

Γενικά Χαρακτηριστικά:

Οι Πουαντιγιστές αντικατέστησαν τις μεγάλες και τυχαία πινελιές του Ιμπρεσιονισμού από σύντομες πινελιές που μοιάζουν με τελείες.

Στους πίνακες του Πουαντιγισμού χρησιμοποιήθηκαν πολλά στρώματα από χρωματιστές τελείες για να δημιουργηθούν δευτερεύοντα χρώματα.

Η Τεχνική

Georges Seurat (1859-1891)

Sunday Afternoon on the island of La Grande Jatte, Seurat, 1886

Paul Signac (1863-1935)

The Papal Palace, Avignon, Signac, 1900

Μετά-Ιμπρεσιονισμός

Ο Μετα-Ιμπρεσιονισμός ήταν η τελευταία περίοδος του Ιμπρεσιονισμού. Καλλιτέχνες όπως ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ, ο Ανρί Τουλούζ-Λωτρέκ και ο Πολ Γκογκέν ήταν εκπρόσωποι του.

Ο κριτικός Roger Fry επινόησε τον όρο «μεταϊμπρεσιονισμό» για να περιγράψει τη γαλλική τέχνη μετά το Μανέ .

Γενικά χαρακτηριστικά του Μετα-Ιμπρεσιονισμού:

-Συνέχισαν να εργάζονται σε εξωτερικούς χώρους.

-Χρησιμοποίησαν ακόμη πιο ζωντανά χρώματα.

-Διακριτικές πινελιές και παχιά εφαρμογή χρώματος.

-Χρησιμοποιούν αφύσικα χρώματα για να περιγράψουν σκηνές από την πραγματική ζωή.

Vincent Van Gogh (1853-1890)

Sunflower, Van Gogh, 1888

Toulousse-Lautrec (1864-1901)

At the Moulin-Rouge, Toulousse-Lautrec, 1892

Paul Gauguin (1848-1903)

Arearea, Gauguin, 1892