2

Σαμ τξ καράβι π’ άμξινε τ’ άρμεμα κι αλαργεύει...

90+ χρόνια Μίκης • 90- χρόνια Μάνος

Πνηκ αθνηβώξ από 90 ςοόμια, με ηνεηξ μήκεξ δηαθμνά, γεκκήζεθακ, ημ 1925, μ Μίκηπ

θαη μ Μάμξπ…

Μαξ πάνηζακ απίζηεοηα ηναγμύδηα, ηναγμύδηα δηαπνμκηθά, ηναγμύδηα πμο αγαπήζαμε,

πμο άκηελακ, ζε μηα δηαδνμμή 70 θαη πιέμκ πνόκςκ, μηα ακεθηίμεηε θιενμκμμηά…

Τα ηναγμοδήζαμε όηακ ήμαζηακ κέμη, μία, δύξ, ηοειπ γεμιέπ πίζω!

Τα ηναγμοδάμε αθόμε ζήμενα, μαδί, μία, δύξ, ηοειπ γεμιέπ μποξζηά!

Μία, δύξ, ηοειπ θωμέπ και έμα πιάμξ…

Μπμνεί θαη έκα αθμνκηεόκ, μία θηζάνα, ζίγμονα όμςξ μηα μαγική θρζαομόμικα!

Έηζη απιά, ιηηά, unplugged, παοέα με ηξρπ θίλξρπ μαπ, θαη ημοξ θίιμοξ ηςκ θίιςκ

μαξ, κα βοεθξύμε ναμά, κα γημνηάζμομε ημκ εοςξμό ηξρ καλξκαιοιξύ, αιιά θαη ηα 90

ςοόμια Τξρπ!

Σημκ όμξοθξ κήπξ ηξρ Ταο, 3 μόκμ μένεξ μεηά ηεκ Παμζέλημξ ηξρ Ιξύμη…

Ο Τάκηπ Κωμζηαμηακόπξρλξπ, με ηεκ εμβιεμαηηθή οπένμπε θςκή ημο, ζα μαξ

ηαληδέρεη με ηε ζοκμδεία ζημ πηάκμ, ημο μαέζηνμο Αμδοέα Βξρδξύοη…

Λονηθή γέθονα, μη δύμ κέεξ ενμεκεύηνηεξ, ε Αλίκη Ζωγοάθξρ θαη ε Ναηαλία

Κωηζάμη… πμο ηόζμ όμμνθα έδεζακ μη θςκέξ ημοξ, ζημ κα «Βπεθούμε ξανά»…

Καη ζε μειςδηθέξ πηκειηέξ, μ Μαμόλης Μπαρδάμης, με ηε θοζανμόκηθά ημο…

Σαξ πενημέκμομε!

Παραζκεσή 5 Ιοσμίοσ ζηηξ 09.30, είζοδος: 7 εονώ πμηήνη μπύνα/θναζί

Μπσραρία Ταρ, Λεςθ. Ηναθιείμο 34, Άκς Παηήζηα, Κραηήζεις: 210-2237717

Με ηεκ οπμζηήνηλε ημο CaptainBook.

3

Λίστα Τραγουδιών

Όμορφθ πόλθ (Κα γίνεισ δικιά μου) - 1966.............................................................. 4

Σο τραγοφδι τθσ Πθνελόπθσ - 2007 .......................................................................... 5

το παρακφρι ςτζκοςουν - 1960 .............................................................................. 6

το περιγιάλι το κρυφό (Άρνθςθ) - 1962 .................................................................. 7

Δακρυςμζνα μάτια - 1966 ........................................................................................ 7

Σα παιδιά κάτω ςτον κάμπο - 1974 .......................................................................... 8

Οδόσ Ονείρων - 1962 ................................................................................................ 9

Σςάμικοσ - 1976 ...................................................................................................... 10

Ο Γιάννθσ ο φονιάσ - 1976 ...................................................................................... 11

Θ Μαριάνκθ των Ανζμων - 1983 ............................................................................ 12

Αςτζρι μου φεγγάρι μου (Φαίδρα) - 1962 ............................................................. 13

Μυρτιά - 1960 ......................................................................................................... 14

Θ κυρά - 1963 .......................................................................................................... 15

Μίλθςζ μου - 1970 .................................................................................................. 16

Ρίχνω τθν καρδιά μου ςτο πθγάδι - 1948 ............................................................... 17

Ο Ζκτορασ κι θ Ανδρομάχθ - 1965 .......................................................................... 18

Σο γελαςτό παιδί - 1963 ......................................................................................... 19

Μαργαρίτα Μαγιοποφλα ........................................................................................ 20

Φιλντιςζνιο καραβάκι - 1970 ................................................................................. 21

Θ μικρι Ραλλοφ - 1970............................................................................................ 22

Σθσ ξενιτιάσ (Φεγγάρι μάγια μου κανεσ) ................................................................ 23

Σο παλλθκάρι ζχει καθμό - 1969 ............................................................................ 24

Κάποτε κα `ρκουν - 1979 ........................................................................................ 25

Σου μικροφ βοριά - 1966 ........................................................................................ 26

τράτα τθ ςτράτα - 1964 ......................................................................................... 27

Απρίλθ μου - 1962 .................................................................................................. 28

Μαρίνα - 1965 ........................................................................................................ 29

Ο Λρλανδόσ και ο Λουδαίοσ - 1966 ........................................................................... 30

Σϊρα που πασ ςτθν ξενιτιά - 1961 ......................................................................... 31

Χάρτινο το φεγγαράκι - 1958 .................................................................................. 32

τθ ποταμιά ςωπαίνει το κανόνι - 1959 ................................................................. 33

Άςμα Αςμάτων - 1965 ............................................................................................. 34

Κεμάλ - 1970 ........................................................................................................... 35

Λιανοτράγουδα - 1972 ............................................................................................ 36

Λίγο ακόμα - 1971 ................................................................................................... 37

Θ μπαλάντα του Αντρίκου ...................................................................................... 38

Σθσ αγάπθσ αίματα - 1964 ...................................................................................... 39

Στίτοι Τραγοσδιών: www.stixoi.info - Υλικό Μοσσικής Βραδιάς: pinterest.com/ykotsanis/tar14

4

Όμορφθ πόλθ (Κα γίνεισ δικιά μου) - 1966 (Μ. Κεοδωράκθσ,

Γ. Κεοδωράκθσ)

Όμορφθ πόλθ φωνζσ μουςικζσ

απζραντοι δρόμοι κλεμμζνεσ ματιζσ

ο ιλιοσ χρυςίηει χζρια ςπαρμζνα

βουνά και γιαπιά πελάγθ απλωμζνα

Κα γίνεισ δικιά μου πριν ζρκει θ νφχτα

τα χλωμά τα φϊτα πριν ρίξουν δίχτυα

κα γίνεισ δικιά μου

Κα γίνεισ δικιά μου πριν ζρκει θ νφχτα

τα χλωμά τα φϊτα πριν ρίξουν δίχτυα

κα γίνεισ δικιά μου

Θ νφχτα ζφταςε τα παράκυρα κλείςαν

θ νφχτα ζπεςε οι δρόμοι χακικαν

5

Σο τραγοφδι τθσ Πθνελόπθσ - 2007 (Μ. Κεοδωράκθσ, Κ.

Καρτελιάσ)

Κάκιςα κι απόψε μοναχι μζςα ςτθ νφχτα

κι αφουγκράςτθκα τα λόγια που ςυνκζςανε ςτα χρόνια

μια θχϊ που παραμζνει μουςικι και αναςαίνει

τα τραγοφδια που αγαπάμε κάκε βράδυ που πονάμε

τα τραγοφδια που μα πάνε ς’ όλα αυτά που δεν ξεχνάμε

ςαν καράβια ςε ταξίδια ςτα δικά μασ πανθγφρια.

Άκουςα απ’ τουσ ςτίχουσ τθ δικι μου ιςτορία

και κυμικθκα ανκρϊπουσ ς’ άλλουσ χρόνουσ ς’ άλλουσ τόπουσ

Ζνα “αχ” που μασ ςκοτϊνει

Ζνα “αχ” που μασ λυτρϊνει

του ζρωτά μασ τθν αλικεια

τθσ αγάπθσ τα φεγγάρια

και του πάκουσ τα ςκοτάδια

Θ ςκλθρότθτα του Άδθ

και το πιο γλυκό ςου χάδι

ςτα τραγοφδια που είν’ αςτζρια

ςτα τραγοφδια που είν’ μαχαίρια.

6

το παρακφρι ςτζκοςουν - 1960 (Μ. Κεοδωράκθσ, Γ. Ρίτςοσ)

το παρακφρι ςτεκόςουν κι οι δυνατζσ ςου οι πλάτεσ φράηαν ακζρια τθ μπαςιά τθ κάλαςςα τισ τράτεσ. Κι ο ίςκιοσ ςου ςαν αρχάγγελοσ πλθμμφριηε το ςπίτι κι εκεί ςτ’ αυτί ςου ςπίκιηε θ γαηία τ’ αποςπερίτθ. Κι ιταν το παρακφρι μασ θ κφρα όλου το κόςμου κι ζβγαηε ςτον παράδειςο που τ’ άςτρα ανκίηαν φωσ μου. Κι ωσ ςτεκόςουν και κοίταηεσ το λιόγερμα ν’ ανάβει ςαν τιμονιζρθσ φάνταηεσ κι θ κάμαρα καράβι. Και μεσ ςτο χλιό και γαλανό το απόβραδο ζγια λζςα μ’ αρμζνιηεσ ςτθ ςιγαλιά του γαλαξία μζςα. Και το καράβι βοφλιαξε κι ζςπαςε το τιμόνι και ςτου πελάγου το βυκό πλανιζμαι τϊρα μόνθ.

7

το περιγιάλι το κρυφό (Άρνθςθ) - 1962 (Μ. Κεοδωράκθσ, Γ.

εφζρθσ)

το περιγιάλι το κρυφό κι άςπρο ςαν περιςτζρι διψάςαμε το μεςθμζρι μα το νερό γλυφό. Πάνω ςτθν άμμο τθν ξανκι γράψαμε τ’ όνομά τθσ Ωραία που φφςθξε ο μπάτθσ και ςβιςτθκε θ γραφι . Με τι καρδιά, με τι πνοι, τι πόκουσ και τι πάκοσ πιραμε τθ ηωι μασ· λάκοσ! κι αλλάξαμε ηωι.

Δακρυςμζνα μάτια - 1966 (Μ. Κεοδωράκθσ, Γ. Κεοδωράκθσ)

Δακρυςμζνα μάτια νυςταγμζνοι κιποι

όνειρα κομμάτια ασ ιτανε να ηω

ςτουσ μεγάλουσ δρόμουσ κάτω απ’ τισ αφίςεσ

ςτα χιλιάδεσ χρϊματα ασ ιταν να βρεκϊ

Να `ταν θ καρδιά μου λαμπερό αςτζρι

να `ταν θ ματιά μου δίκοπο μαχαίρι

αςτραφτερό ςπακί μεσ το μεςθμζρι

αςτραφτερό ςπακί μεσ το μεςθμζρι

8

Σα παιδιά κάτω ςτον κάμπο - 1974 (Χατηιδάκισ)

Σα παιδιά κάτω ςτον κάμπο δεν μιλάν με τον καιρό μόνο πζφτουν ςτα ποτάμια για να πιάςουν τον ςταυρό.

Σα παιδιά κάτω ςτον κάμπο κυνθγοφν ζναν τρελό τον επνίγουν με τα χζρια και τον καίνε ςτον γιαλό.

Ζλα κόρθ τθσ ςελινθσ, κόρθ του αυγερινοφ. Να χαρίςεισ ςτα παιδιά μασ λίγα χάδια του ουρανοφ.

Σα παιδιά κάτω ςτον κάμπο κυνθγάνε τουσ αςτοφσ πετςοκόβουν τα κεφάλια από εχκροφσ και από πιςτοφσ.

Σα παιδιά κάτω ςτον κάμπο κόβουν δεντρολιβανιζσ και ςτολίηουν τα πθγάδια για να πζςουν μζςα οι νιεσ. Σα παιδιά μεσ τα χωράφια κοροϊδεφουν τον παπά του φοράνε όλα τα άμφια και το παν ςτθν αγορά. Ζλα κόρθ τθσ ςελινθσ, ζλα και άναψε φωτιά. Κοίτα τόςα παλλθκάρια που κοιμοφνται ςτθ νυχτιά. Σα παιδιά δεν ζχουν μνιμθ τουσ προγόνουσ τουσ πουλοφν και ό,τι αρπάξουν δε κα μείνει γιατί ευκφσ μελαγχολοφν.

pinterest.com/ykotsanis/tar14

9

Οδόσ Ονείρων - 1962 (Χατηιδάκισ)

Κάκε κιποσ ζχει

μια φωλιά για τα πουλιά.

Κάκε δρόμοσ ζχει

μια καρδιά για τα παιδιά.

Μα κυρά μου εςφ,

ςαν τι να λεσ με τθν αυγι

και κοιτάσ τ’ αςτζρια

που όλο πζφτουν ςαν βροχι.

Δϊς’ μου τα μαλλιά ςου

να τα κάνω προςευχι,

για να ξαναρχίςω

το τραγοφδι απ’ τθν αρχι.

Κάκε ςπίτι κρφβει

λίγθ αγάπθ ςτθ ςιωπι.

Μα ζνα αγόρι ζχει

τθν αγάπθ για ντροπι.

10

Σςάμικοσ - 1976 (Χατηιδάκισ, Ν. Γκάτςοσ)

τα κακοτράχαλα τα βουνά

με το ςουράβλι και το ηουρνά

πάνω ςτθν πζτρα τθν αγιαςμζνθ

χορεφουν τϊρα τρεισ αντρειωμζνοι.

Ο Νικθφόροσ κι ο Διγενισ

κι ο γιοσ τθσ Άννασ τθσ Κομνθνισ.

Δικι τουσ είναι μια φλοφδα γθσ

μα εςφ Χριςτζ μου τουσ ευλογείσ

για να γλιτϊςουν αυτι τθ φλοφδα

απ’ το τςακάλι και τθν αρκοφδα.

Δεσ πϊσ χορεφει ο Νικθταράσ

κι αθδόνι γίνεται ο ταμπουράσ.

Από τθν Ιπειρο ςτο Μοριά

κι απ’ το ςκοτάδι ςτθ λευτεριά

το πανθγφρι κρατάει χρόνια

ςτα μαρμαρζνια του χάρου αλϊνια.

Κριτισ κι αφζντθσ είν’ ο Κεόσ

και δραγουμάνοσ του ο λαόσ.

11

Ο Γιάννθσ ο φονιάσ - 1976 (Χατηιδάκισ, Ν. Γκάτςοσ)

Ο Γιάννθσ ο φονιάσ, παιδί μιασ πατρινιάσ

κι ενόσ μεςολογγίτθ

Προχτζσ τθν Κυριακι μετά απ’ τθ φυλακι

επζρας’ απ’ το ςπίτι

Σου βγάλαμε γλυκό, τοφ βγάλαμε και μζντα

μα για το φονικό δεν είπαμε κουβζντα

Μονάχα το Φροςί με δάκρυ καλαςςί

ςτα μάτια τα μεγάλα

Σοφ φίλθςε βουβά τα χζρια τ’ ακριβά

και βγικε από τθ ςάλα

Δεν μπόρεςε κανείσ τον πόνο τθσ ν’ αντζξει

Κι οφτε ζνασ ςυγγενισ να πει δεν βρικε λζξθ

Κι ο Γιάννθσ ο φονιάσ ςτθν άκρθ τθσ γωνιάσ

με του καθμοφ τ’ αγκάκι

Κυμικθκε ξανά φεγγάρια μακρινά και τ’ όνειρο που εχάκθ

12

Θ Μαριάνκθ των Ανζμων - 1983 (Χατηιδάκισ)

Μζςα από άγνωςτο χωριό κοντά ςτον Παρναςςό

ξεκίνθςα για να δοκιμαςτϊ

κι αυτοφσ που με παιδζψανε ςαν άγιο και Χριςτό

τουσ ζκοψα τον ζνα τουσ μαςτό

περπάτθςα και πάτθςα ςε ηϊντεσ και νεκροφσ

ξεπζραςα τουσ δίςεκτουσ καιροφσ

κι απόκτθςα τον μφκο μου με ςτοχαςμοφσ πικροφσ

ςε υπόγειουσ δρόμουσ άδειουσ και υγροφσ

Με λεν Μαριάνκθ κι είμ’ από τρελι γενιά

μιςϊ του κόςμου τθ βία κι απονιά

χιλιάδεσ μάτια με κοιτοφν από μακριά

και μου μετράνε τθσ ηωισ μου τα κεριά

Μια χιρα από τθν Ζφεςο δεν ιμουνα ποτζσ

δεν είχα ςτρατιϊτεσ για εραςτζσ

τα ηάρια μου τα ζπαιξα ςτισ φτωχογειτονιζσ

και κζντθςα τον πόνο με πενιζσ

δεν μπόρεςα να γίνω οφτε γυναίκα οφτε ευτυχισ

δεν δοφλεψα ςε οίκουσ ανοχισ

και μεσ τθν αναδίπλωςθ τθσ νζασ εποχισ

απόμεινα μια ανάμνθςθ ατυχισ

Με λεν Μαριάνκθ κι είμαι από τρελι γενιά

μιςϊ του κόςμου τθ βία κι απονιά

χιλιάδεσ μάτια με κοιτοφν από μακριά

και μου μετράνε τθσ ηωισ μου τα κεριά

13

Αςτζρι μου φεγγάρι μου (Φαίδρα) - 1962 (Μ. – Γ. Κεοδωράκθσ)

Αςτζρι μου, φεγγάρι μου, τθσ άνοιξθσ κλωνάρι μου

κοντά ςου κά `ρκω πάλι, κοντά ςου κά `ρκω μιαν αυγι

για να ςου πάρω ζνα φιλί και να με πάρεισ πάλι.

Αγάπθ μου, αγάπθ μου, θ νφχτα κα μασ πάρει,

τ’ άςτρα κι ο ουρανόσ, το κρφο το φεγγάρι.

Κα ς’ αγαπϊ, κα ηω μεσ ςτο τραγοφδι

κα μ’ αγαπάσ, κα ηεισ με τα πουλιά

κα ς’ αγαπϊ, κα γίνουμε τραγοφδι

κα μ’ αγαπάσ, κα γίνουμε πουλιά.

Ο ποταμόσ είναι ρθχόσ

κι ο ωκεανόσ είναι μικρόσ

να πάρουν τον καθμό μου.

Να διϊξουνε τα μάτια ςου

να πνίξουνε τουσ όρκουσ ςου

από το λογιςμό μου.

14

Μυρτιά - 1960 (Μ. Κεοδωράκθσ, Ν. Γκάτςοσ)

Είχα μια κάλαςςα ςτο νου

κι ζνα περβόλι, περιβόλι τ’ ουρανοφ.

Σθν ϊρα π’ άνοιγα πανιά

για τθν απάνω γειτονιά.

τα παρακφρια τα πλατιά

χαμογελοφςε μια μυρτιά.

Κουράςτθκα να περπατϊ

και τθ ρωτϊ και τθ ρωτϊ.

Πεσ μου, μυρτιά, να ςε χαρϊ:

Ποφ κα βρω χϊμα, κα βρω χϊμα και νερό

να ξαναχτίςω μια φωλιά

για τθσ αγάπθσ τα πουλιά;

τα παρακφρια τα πλατιά

είδα και δάκρυςε θ μυρτιά.

Σθν ϊρα π’ άνοιγα πανιά

για τθν απάνω γειτονιά.

15

Θ κυρά - 1963 (Χατηιδάκισ)

Σρζξτε φτάςτε βρε παιδιά να καυμάςτε τθν κυρά που ςτολίηεται και ράβει και τθν γειτονιά ανάβει. Κάτω απ’ το παράκυρό τθσ ςτζκεται ζνασ ςτρατιϊτθσ κι απ’ τθν πίςω πόρτα βγαίνει ναφτθσ που `χει αφιςει γζνι. Κι όταν βγει ςτο παρακφρι πϊσ φοβάμαι μθ με δείρει και κλειςτϊ ςε μοναςτιρι και με φάνε οι καλογιροι. Σρζξτε φτάςτε βρε παιδιά να καυμάςτε τθν κυρά που ςτολίηεται και ράβει και τθν γειτονιά ανάβει. Κάκε γλάςτρα ςτον καιρό τθσ κι θ κυρά ςτον αργαλειό τθσ και το δειλινό ο καλόσ τθσ κάνει πάντα το δικό τθσ. Κάκε γλάςτρα ςτθν αυλι τθσ κάτι γίνεται ςτ’ αυτί τθσ και ςαν ξθμερϊςει πάλι κα `χει τ’ άςτρο προςκεφάλι. Σρζξτε φτάςτε βρε παιδιά να καυμάςτε τθν κυρά που ςτολίηεται και ράβει και τθν γειτονιά ανάβει.

16

Μίλθςζ μου - 1970 (Χατηιδάκισ, Ν. Γκάτςοσ)

Άνοιξα ςτον κιπο μου πθγάδι, να ποτίηω τα πουλιά, νά `ρχεςαι κι εςφ πρωί και βράδυ ςα μικρι δροςοςταλιά. Ιρκεσ μια βραδιά με τον αγζρα, αναςτζναξ’θ καρδιά ςοφ `πα με λαχτάρα "καλθςπζρα" και μου είπεσ "ζχε γεια". Μίλθςζ μου, μίλθςζ μου, δε ςε φίλθςα ποτζ μου. Μίλθςζ μου, μίλθςζ μου, πϊσ να ςε ξεχάςω κε μου. Μίλθςζ μου, μίλθςζ μου δε ςε φίλθςα ποτζ μου. Μίλθςζ μου, μίλθςζ μου, μόνο ςτ’όνειρό μου ςε φιλϊ. Φφτεψα ςτθν πόρτα ςου χορτάρι Να `χεισ ίςκιο και δροςιά, Κι’ιρκα πριν αλλάξει το φεγγάρι να ςου φζρω ηεςταςιά. ’ ζβγαλα ςτου Ιλιου τ’ανθφόρι ςτα ςοκάκια τα πλατιά μα ιρκε παγωνιά και ξεροβόρι και δε μ άναψεσ φωτιά. Μίλθςζ μου, μίλθςζ μου, δε ςε φίλθςα ποτζ μου. Μίλθςζ μου, μίλθςζ μου, πϊσ να ςε ξεχάςω κε μου. Μίλθςζ μου, μίλθςζ μου δε ςε φίλθςα ποτζ μου. Μίλθςζ μου, μίλθςζ μου, μόνο ςτ’ όνειρό μου ςε φιλϊ.

17

Ρίχνω τθν καρδιά μου ςτο πθγάδι - 1948 (Χατηιδάκισ, Καμπανζλθσ)

Ρίχνω τθν καρδιά μου ςτο πθγάδι

να γενεί νερό να ξεδιψάςεισ

πζρνω τθν καρδιά μου ςτο λιβάδι

να γενεί ψωμάκι να χορτάςεισ

τθ φωτιά τθ ρίχνω τθν καρδιά μου

τα χεράκια ςου ζλα να ηεςτάνεισ

τον αγζρα ρίχνω τθν καρδιά μου

να γενεί δροςοφλα ν’ αναςάνε

18

Ο Ζκτορασ κι θ Ανδρομάχθ - 1965 (Χατηιδάκισ, Καμπανζλθσ)

Από το Σρωικό κάςτρο θ Ανδρομάχθ

ςτον Ζκτορα που κίναε για τθ μάχθ

φϊναξε με φωνι φαρμακωμζνθ:

«τρατιϊτθ μου, τθ μάχθ κα κερδίςει,

όποιοσ πολφ το λαχταρά να ηιςει.

Όποιοσ ςτθ μάχθ πάει για να πεκάνει,

ςτρατιϊτθ μου για πόλεμο δεν κάνει»

Ζτςι κι εμζνα θ κόρθ του Γαβρίλθ

ςαν ζφευγα ςτισ 20 τ’ Απρίλθ

μου φϊναξε ψθλά από το μπαλκόνι:

«τρατιϊτθ αν κεσ τθ μάχθ να κερδίςεισ,

μια κοπελίτςα κοίτα ν’ αγαπιςεισ.

Όποιοσ το γυριςμό του όρκο δεν κάνει,

ςτρατιϊτθ μου, τον πόλεμο το χάνει»

19

Σο γελαςτό παιδί - 1963 (Μ. Κεοδωράκθσ, Brendan Behan &

Βαςίλθσ Ρϊτασ)

Ιταν πρωί του Αυγοφςτου κοντά ςτθ ροδαυγι

βγικα να πάρω αζρα ςτθν ανκιςμζνθ γθ

βλζπω μια κόρθ κλαίει ςπαραχτικά κρθνεί

ςπάςε καρδιά μου εχάκθ το γελαςτό παιδί

Είχεν αντρεία και κάρροσ και αιϊνια κα κρθνϊ

το πθδθχτό του βιμα το γζλιο το γλυκό

ανάκεμα τθν ϊρα κατάρα τθ ςτιγμι

ςκοτϊςαν οι εχκροί μασ το γελαςτό παιδί

Μον’ να `ταν ςκοτωμζνο ςτου αρχθγοφ το πλάι

και μόνον από βόλι Εγγλζηου να `χε πάει

κι από απεργία πείνασ μζςα ςτθ φυλακι

κα `ταν τιμι μου που `χαςα το γελαςτό παιδί

Βαςιλικιά μου αγάπθ μ’ αγάπθ κα ςτο λζω

για το ό,τι ζκανεσ αιϊνια κα ςε κλαίω

γιατί όλουσ τουσ εχκροφσ μασ κα ξζκανεσ εςφ

δόξα τιμι ςτ’ αξζχαςτο γελαςτό παιδί

20

Μαργαρίτα Μαγιοποφλα (Μ. Κεοδωράκθσ, Λ. Καμπανζλλθσ)

Είχα φυτζψει μια πορτοκαλιά

που τθν εηιλευε όλθ θ γειτονιά

Που τθν εηιλευε όλθ θ γειτονιά

είχα φυτζψει μια πορτοκαλιά

Αχ, Μαργαρίτα Μαγιοποφλα

Αχ, Μαργαρίτα Μαγιοποφλα

Αχ, Μαργαρίτα μάγιςςα

Πρωί πρωί τθν πότιηα φιλιά

το δειλινό τθν πιραν τα πουλιά

Σο δειλινό τθν πιραν τα πουλιά

πρωί πρωί τθν πότιηα φιλιά

21

Φιλντιςζνιο καραβάκι - 1970 (Χατηιδάκισ, Γκάτςοσ)

Φιλντιςζνιο καραβάκι

ςτ’ όνειρό μου ιρκεσ μιαν αυγι

και με πιρε ταξιδάκι

να γυρίςουμε τθ γθ.

Είδα χϊρεσ, είδα τόπουσ

πικραμζνα είδα τα παιδιά

κόςμο εγνϊριςα κι ανκρϊπουσ

κι ζβαλα πόνο ςτθ καρδιά

Καραβάκι μου ξεκίνα

πάμε πάλι ςτθν Ακινα

τραγουδάνε τα πουλιά ςτθν Αττικι

Πάμε πάλι ςτο Παγκράτι

ποφ `ναι οι δρόμοι του γεμάτοι

με χαροφμενεσ φωνζσ τθν Κυριακι

Σι να πω για τθν Ευρϊπθ

Σι να πω για τθν Αμερικι

δεν αλλάηουν οι ανκρϊποι

ζχουνε βάςανα κι εκεί

Πιγα ς’ όλα τα λιμάνια

ςε δρομάκια πζραςα ςτενά

λεβεντιά και περθφάνια

δεν είδα φωσ μου πουκενά.

22

Θ μικρι Ραλλοφ - 1970 (Χατηιδάκισ, Γκάτςοσ)

αράντα παλλθκάρια ςτθν άκρθ του γιαλοφ

επαίξανε ςτα ηάρια τθ μικρι Ραλλοφ

ς’ ανατολι ςε δφςθ ςε κόςμο και ντουνιά

ρωτάν ποιοσ κα κερδίςει τθν ομορφονιά

Μικρό το καλοκαίρι μεγάλοσ ο καιρόσ

κανείσ όμωσ δεν ξζρει ποιοσ κα `ναι ο τυχερόσ

ςαράντα παλλθκάρια ςτθν άκρθ του γιαλοφ

επαίξανε ςτα ηάρια τθ μικρι Ραλλοφ

αράντα παλλθκάρια με λιονταριοφ καρδιά

ερίξανε ςτα ηάρια μια τρελι βραδιά

ηθλεφει το φεγγάρι και ςτζλνει απ’ τα βουνά

το μαφρο καβαλάρθ που μασ κυβερνά

Κι ο χάροντασ ςαν φίδι τραβάει τθν κοπελιά

ς’ αγφριςτο ταξίδι ς’ ανιλιαγθ ςπθλιά

ςαράντα παλλθκάρια ςτθν άκρθ του γιαλοφ

εχάςανε ςτα ηάρια τθ μικρι Ραλλοφ

23

Σθσ ξενιτιάσ (Φεγγάρι μάγια μου κανεσ) (Μ. Κεοδωράκθσ, Ε.

Καλαςςινόσ)

Φεγγάρι μάγια μου ‘κανεσ

και περπατϊ ςτα ξζνα

είναι το ςπίτι ορφανό

αβάςταχτο το δειλινό

και τα βουνά κλαμζνα

τείλε ουρανζ μου ζνα πουλί

να πάει ςτθ μάνα υπομονι

τείλε ουρανζ μου ζνα πουλί

ζνα χελιδονάκι,

να πάει να χτίςει τθ φωλιά

ςτου κιπου τθν κορομθλιά

δίπλα ςτο μπαλκονάκι,

ςτείλε ουρανζ μου ζνα πουλί

να πάει ςτθ μάνα υπομονι

Να πάει ςτθ μάνα υπομονι

δεμζνθ ςτο μαντίλι

προικιά ςτθν αδερφοφλα μου

και ςτθ γειτονοποφλα μου

γλυκό φιλί ςτα χείλθ

24

Σο παλλθκάρι ζχει καθμό - 1969 (Μ. Κεοδωράκθσ, Μ.

Ελευκερίου)

Σο παλλθκάρι ζχει καθμό

κι εγϊ ςτα μάτια το κοιτϊ

και το κοιτϊ και δε μιλϊ

απόψε, απόψε που ζχει τον καθμό

Βδομάδα πάει χωρίσ δουλειά

κι ζξω χιονίηει και φυςά

χωρίσ τςιγάρο και δουλειά

απόψε, απόψε μου ςκίηει τθν καρδιά

Σο παλλθκάρι ζχει καθμό

μα όταν κοιτάει τον ουρανό

τα μάτια του είναι δυο πουλιά

απόψε, απόψε το δάκρυ μου κυλά

25

Κάποτε κα `ρκουν - 1979 (Μ. Κεοδωράκθσ, Λ. Παπαδόπουλοσ)

Κάποτε κα `ρκουν να ςου πουν

πωσ ςε πιςτεφουν, ς’ αγαποφν

και πϊσ ςε κζνε

Ζχε το νου ςου ςτο παιδί,

κλείςε τθν πόρτα με κλειδί

ψζματα λζνε

Κάποτε κα `ρκουν γνωςτικοί,

λογάδεσ και γραμματικοί

για να ςε πείςουν

Ζχε το νου ςου ςτο παιδί

κλείςε τθν πόρτα με κλειδί,

κα ςε πουλιςουν

Και όταν κα `ρκουν οι καιροί

που κα `χει ςβιςει το κερί

ςτθν καταιγίδα

Τπεραςπίςου το παιδί

γιατί αν γλιτϊςει το παιδί

υπάρχει ελπίδα

26

Σου μικροφ βοριά - 1966 (Μ. Κεοδωράκθσ, Ο. Ελφτθσ)

Σου μικροφ βοριά παράγγειλα, να `ναι καλό παιδάκι

Μθ μου χτυπάει πορτόφυλλα και το παρακυράκι

Γιατί ςτο ςπίτι π’ αγρυπνϊ, θ αγάπθ μου πεκαίνει

και μεσ ςτα μάτια τθν κοιτϊ, που μόλισ αναςαίνει

Γεια ςασ περβόλια, γεια ςασ ρεματιζσ

Γεια ςασ φιλιά και γεια ςασ αγκαλιζσ

Γεια ςασ οι κάβοι κι οι ξανκοί γιαλοί

Γεια ςασ οι όρκοι οι παντοτινοί

Με πνίγει το παράπονο, γιατί ςτον κόςμο αυτόνα

τα καλοκαίρια τα `χαςα κι ζπεςα ςτον χειμϊνα

αν το καράβι π’ άνοιξε τ’ άρμενα κι αλαργεφει

βλζπω να χάνονται οι ςτεριζσ κι ο κόςμοσ λιγοςτεφει

27

τράτα τθ ςτράτα - 1964 (Μ. Κεοδωράκθσ, Ν. Γκάτςοσ)

’ αυτό το δρόμο

που διάλεξεσ να πασ

κοίτα να προφτάςεισ τον καιρό

που `ναι ςαν το κφμα

τ’ αλμυρό

τράτα τθ ςτράτα

ςου το `χω πει

φεφγουν τα νιάτα

ςαν αςτραπι

’ αυτό το δρόμο

που διάλεξεσ να πασ

πζραςα κι εγϊ κάποια βραδιά

για του φεγγαριοφ

τθν αμμουδιά

τράτα τθ ςτράτα

ςου το `χω πει

φεφγουν τα νιάτα

ςαν αςτραπι

28

Απρίλθ μου - 1962 (Μ. Κεοδωράκθσ, Ν. Γκάτςοσ)

Απρίλθ μου, Απρίλθ μου ξανκζ

και Μάθ μυρωδάτε, καρδιά μου πϊσ αντζ

Καρδιά μου πϊσ, καρδιά μου πϊσ αντζχεισ

μζςα ςτθν τόςθ αγάπθ και ςτισ τόςεσ ομορφιζσ

Γιομίη’ θ γειτονιά τραγοφδια και φιλιά

Σθν κοπελιά μου τθ λζνε Λενιϊ

Σθν κοπελιά μου τθ λζνε Λενιϊ

Σθν κοπελιά μου τθ λζνε Λενιϊ, μα το `χω μυςτικό

Αςτζρι μου, αςτζρι μου χλωμό

του φεγγαριοφ αχτίδα ςτο γαϊτανόφρυδο

το γαϊτανο , ςτο γαϊτανοφρυδό ςου

κρεμάςτθκε θ καρδιά μου ςαν το πουλάκι ςτο ξόβεργο

Γιομίη’ θ γειτονιά...

Λουλοφδι μου, λουλοφδι μυριςτό

και ρόδο μυρωδάτο, ςτθ μάνα ςου κα `ρκω

ςτθ μάνα ςου, ςτθ μάνα ςου κα `ρκω

να πάρω τθν ευχι τθσ και το ταίρι που αγαπϊ

Γιομίη’ θ γειτονιά...

29

Μαρίνα - 1965 (Μ. Κεοδωράκθσ, Ο.Ελφτθσ)

Δϊςε μου δυόςμο να μυρίςω,

λουίηα και βαςιλικό,

μαηί μ’ αυτά να ςε φιλιςω,

και τι να πρωτοκυμθκϊ

Σθ βρφςθ με τα περιςτζρια,

των αρχαγγζλων το ςπακί,

το περιβόλι με τ’ αςτζρια,

και το πθγάδι το βακφ

Σισ νφχτεσ που ςε ςεργιανοφςα,

ςτθν άλλθ άκρθ τ’ ουρανοφ

και ν’ ανεβαίνεισ ςε κωροφςα,

ςαν αδελφι του αυγερινοφ

Μαρίνα πράςινο μου αςτζρι

Μαρίνα φωσ του αυγερινοφ

Μαρίνα μου άγριο περιςτζρι

και κρίνο του καλοκαιριοφ

30

Ο Λρλανδόσ και ο Λουδαίοσ - 1966 (Χατηιδάκισ, Γκάτςοσ)

Χρόνια και χρόνια μεσ ςτθν άμμο

εκεί που ανκίηει θ φοινικιά

δυο φίλοι πιγαιναν ςε γάμο

δϊρα κρατϊντασ και προικιά

ο ζνασ ιταν Λρλανδόσ ο άλλοσ ιταν Λουδαίοσ

Δίψα τουσ ζκαιγε τα χείλθ

μα πριν φωνάξουν τθ βροχι

είδαν ςτθν ζρθμο μια πφλθ

που `γραφε τζλοσ και αρχι

μπροςτά πθγαίνει ο Λρλανδόσ πίςω πθγαίνει ο Λουδαίοσ

Πζραςαν τα μεγάλα τείχθ

και κάπου εκεί ςτθν αγορά

κάποιον ρωτιςανε ςτθν τφχθ

ποφ είναι ο γάμοσ κι θ χαρά

τον ρϊτθςε ο Λρλανδόσ τον ρϊτθςε κι ο Λουδαίοσ

Κι αυτόσ απλϊνοντασ τα χζρια

τουσ ζδειξε ςτο χϊμα εμπρόσ

δυο πεκαμζνα περιςτζρια

που ιταν θ νφφθ κι ο γαμπρόσ

Δάκρυςε τότε ο Λρλανδόσ δάκρυςε και ο Λουδαίοσ

31

Σϊρα που πασ ςτθν ξενιτιά - 1961 (Χατηιδάκισ, Γκάτςοσ)

Σϊρα που πασ ςτθ ξενιτειά

πουλί κα γίνω του νοτιά

γριγορα να ς’ ανταμϊςω.

Για να ςου φζρω τον ςταυρό

που μου παράγγειλεσ να βρω

δαχτυλίδι να ςου δϊςω.

Ιςουν κυπαρίςςι ςτθν αυλι μου αγαπθμζνο

ποιοσ κα μου χαρίςει το φιλί που περιμζνω.

τ’ όμορφο ακρογιάλι καρτερϊ να μου `ρκεισ πάλι

ςαν μικρό χαροφμενο πουλί.

Χρυςι μου αγάπθ ζχε γεια

να `ναι μαηί ςου θ Παναγιά

κι όταν `ρκει το περιςτζρι.

Κα χω κρεμάςει φυλαχτό

ςτο παρακφρι τ’ ανοιχτό

τθν καρδιά μου ςαν αςτζρι.

Ιςουν κυπαρίςςι ςτθν αυλι μου αγαπθμζνο

ποιοσ κα μου χαρίςει το φιλί που περιμζνω.

τ’ όμορφο ακρογιάλι καρτερϊ να μου ρκεισ πάλι

ςαν μικρό χαροφμενο πουλί.

32

Χάρτινο το φεγγαράκι - 1958 (Χατηιδάκισ, Ν. Γκάτςοσ)

Κα φζρει θ κάλαςςα πουλιά

κι άςτρα χρυςά τ’ αγζρι

να ςου χαϊδεφουν τα μαλλιά,

να ςου φιλοφν το χζρι.

Χάρτινο το φεγγαράκι,

ψεφτικθ ακρογιαλιά,

αν με πίςτευεσ λιγάκι

κα `ςαν όλα αλθκινά.

Δίχωσ τθ δικι ςου αγάπθ

δφςκολα περνά ο καιρόσ.

Δίχωσ τθ δικι ςου αγάπθ

είναι ο κόςμοσ πιο μικρόσ.

Χάρτινο το φεγγαράκι,

ψεφτικθ ακρογιαλιά,

αν με πίςτευεσ λιγάκι

κα `ςαν όλα αλθκινά.

33

τθ ποταμιά ςωπαίνει το κανόνι - 1959 (Χατηιδάκισ, Καμπανζλθσ)

τθν ποταμιά

ςωπαίνει το κανόνι

ςτθν ερθμιά

φτεροκοπάει ζνα αθδόνι

Πετοφν τα παλιομάχαιρα με χαρζσ και πάνε

πετοφν τα παλιομάχαιρα,

οι γειτονιζσ αχολογάνε

Γελά ο Κεόσ

ςτο φωσ τ’ αποςπερίτθ

χαμογελά

ςτο δρόμο για το ςπίτι

34

Άςμα Αςμάτων - 1965 (Μ. Κεοδωράκθσ, Λ. Καμπανζλλθσ)

Σι ωραία που είν’ θ αγάπθ μου με το κακθμερνό τθσ φόρεμα κι ζνα χτενάκι ςτα μαλλιά. Κανείσ δεν ιξερε πωσ είναι τόςο ωραία. Κοπζλεσ του Άουςβιτσ, του Νταχάου κοπζλεσ, μθν είδατε τθν αγάπθ μου; Σθν είδαμε ςε μακρινό ταξίδι, δεν είχε πια το φόρεμά τθσ οφτε χτενάκι ςτα μαλλιά. Σι ωραία που είν’ θ αγάπθ μου, θ χαϊδεμζνθ από τθ μάνα τθσ και τ’ αδελφοφ τθσ τα φιλιά. Κανείσ δεν ιξερε πωσ είναι τόςο ωραία. Κοπζλεσ του Μαουτχάουηεν, κοπζλεσ του Μπζλςεν, μθν είδατε τθν αγάπθ μου; Σθν είδαμε ςτθν παγερι πλατεία μ’ ζνα αρικμό ςτο άςπρο τθσ το χζρι, με κίτρινο άςτρο ςτθν καρδιά. Σι ωραία που είν’ θ αγάπθ μου, θ χαϊδεμζνθ από τθ μάνα τθσ και τ’ αδελφοφ τθσ τα φιλιά. Κανείσ δεν ιξερε πωσ είναι τόςο ωραία.

35

Κεμάλ - 1970 (Χατηιδάκισ, Γκάτςοσ)

Ακοφςτε τθν ιςτορία του Κεμάλ ενόσ νεαροφ πρίγκιπα, τθσ ανατολισ απόγονου του εβάχ του καλαςςινοφ, που νόμιςε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόςμο. αλλά πικρζσ οι βουλζσ του Αλλάχ και ςκοτεινζσ οι ψυχζσ των ανκρϊπων.

τθσ Ανατολισ τα μζρθ μια φορά και ζνα καιρό ιταν άδειο το κεμζρι, μουχλιαςμζνο το νερό ςτθ Μοςςοφλθ, τθ Βαςςόρα, ςτθν παλιά τθ χουρμαδιά πικραμζνα κλαίνε τϊρα τθσ εριμου τα παιδιά.

Κι ζνασ νζοσ από ςόι και γενιά βαςιλικι αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί. τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπθτερι κι όρκο ςτον Αλλάχ τουσ δίνει, πωσ κ’ αλλάξουν οι καιροί.

αν ακοφςαν οι αρχόντοι του παιδιοφ τθν αφοβιά ξεκινάν με λφκου δόντι και με λιονταριοφ προβιά απ’ τον Σίγρθ ςτον Ευφράτθ, απ’ τθ γθ ςτον ουρανό κυνθγάν τον αποςτάτθ να τον πιάςουν ηωντανό.

Πζφτουν πάνω του τα ςτίφθ, ςαν ακράτθτα ςκυλιά και τον πάνε ςτο χαλίφθ να του βάλει τθν κθλιά μαφρο μζλι μαφρο γάλα ιπιε εκείνο το πρωί πριν αφιςει ςτθν κρεμάλα τθ ςτερνι του τθν πνοι.

Με δφο γζρικεσ καμιλεσ μ’ ζνα κόκκινο φαρί ςτου παράδειςου τισ πφλεσ ο προφιτθσ καρτερεί. πάνε τϊρα χζρι χζρι κι είναι γφρω ςυννεφιά μα τθσ Δαμαςκοφ τ’ αςτζρι τουσ κρατοφςε ςυντροφιά.

’ ζνα μινα ς’ ζνα χρόνο βλζπουν μπροσ τουσ τον Αλλάχ που από τον ψθλό του κρόνο λζει ςτον άμυαλο εβάχ: «νικθμζνο μου ξεφτζρι δεν αλλάηουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόςμοσ προχωρεί»

Καλθνφχτα Κεμάλ, αυτόσ ο κόςμοσ δε κα αλλάξει ποτζ Καλθνφχτα...

36

Λιανοτράγουδα - 1972 (Χατηιδάκισ, Παραδοςιακό)

Απ’ όλα τ’ άςτρα τ’ ουρανοφ ζνα είναι που ςου μοιάηει

ζνα που βγαίνει το πουρνό όταν γλυκοχαράηει.

Κυπαριςςάκι μου ψθλό, ποια βρφςθ ςε ποτίηει,

που ςτζκεισ πάντα δροςερό, κι ανκείσ και λουλουδίηεισ.

Να ’χα το ςφννεφ’ άλογο και τ’ άςτρι χαλινάρι

το φεγγαράκι τθσ αυγισ να ’ρχόμουν κάκε βράδυ.

Αν μ’ αγαπάσ κι είν’ όνειρο, ποτζ να μθν ξυπνιςω

γιατί με τθν αγάπθ ςου ποκϊ να ξεψυχιςω.

Σθσ κάλαςςασ τα κφματα τρζχω και δεν τρομάηω

κι όταν ςε ςυλλογίηομαι, τρζμω κι αναςτενάηω.

Σι να ςου πω; Σι να μου πεισ; Εςφ καλά γνωρίηεισ

και τθν ψυχι και τθν καρδιά εςφ μου τθν ορίηεισ.

Να ’χα το ςφννεφ’ άλογο και τ’ άςτρι χαλινάρι

το φεγγαράκι τθσ αυγισ να ’ρχόμουν κάκε βράδυ.

Αν μ’ αγαπάσ κι είν’ όνειρο, ποτζ να μθν ξυπνιςω

γιατί με τθν αγάπθ ςου ποκϊ να ξεψυχιςω.

Εγϊ είμ’ εκείνο το πουλί που ςτθ φωτιά ςιμϊνω,

καίγομαι, ςτάχτθ γίνουμαι και πάλι ξανανιϊνω.

αν είν’ θ αγάπθ μπιςτικι, παλιϊνει, μθδζ λιϊνει

ανκεί και δζνει ςτθν καρδιά και ξανακαινουργϊνει.

Χωρίσ αζρα το πουλί, χωρίσ νερό το ψάρι

χωρίσ αγάπθ δε βαςτοφν κόρθ και παλλθκάρι.

Αν μ’ αγαπάσ κι είν’ όνειρο, ποτζ να μθν ξυπνιςω

γιατί με τθν αγάπθ ςου ποκϊ να ξεψυχιςω.

37

Λίγο ακόμα - 1971 (Μ. Κεοδωράκθσ, Γ. εφζρθσ)

Λίγο ακόμα κα ιδοφμε

Λίγο ακόμα κα ιδοφμε

Σισ αμυγδαλιζσ ν’ ανκίηουν

τισ αμυγδαλιζσ ν’ ανκίηουν

τισ αμυγδαλιζσ ν’ ανκίηουν

Λίγο ακόμα κα ιδοφμε

Λίγο ακόμα κα ιδοφμε

τα μάρμαρα να λάμπουν, να λάμπουν ςτον ιλιο

κι θ κάλαςςα να κυματίηει

Λίγο ακόμα, να ςθκωκοφμε

Λίγο ψθλότερα, λίγο ψθλότερα, λίγο ψθλότερα

Λίγο ακόμα, να ςθκωκοφμε

Λίγο ψθλότερα, λίγο ψθλότερα, λίγο ψθλότερα

38

Θ μπαλάντα του Αντρίκου (Μ. Κεοδωράκθσ, Κ. Βάρναλθσ)

Είχε τθν τζντα ξομπλιαςτι

θ βάρκα του καμποφρθ Αντρζα.

Γυρμζνοσ πλάι ςτθν κουπαςτι

ονείρατα ζβλεπεν ωραία.

Θ Κατερίνα κι θ Ηωι,

τ’ Αντιγονάκι κι θ Ηθνοβία.

Ω, τι χαροφμενθ ηωι!

Χτυπάσ, φτωχι καρδιά, με βία.

Σα μεςθμζρια τα ηεςτά

τθ βάρκα παίρνανε τ’ Αντρζα

για να τισ πάει ςτ’ ανοιχτά

όλεσ μαηί, τρελι παρζα.

Ιρκ’ ο χειμϊνασ ο κακόσ

και ςκόρπιςε θ τρελι παρζα

Και ςζνα βιχασ μυςτικόσ

ς’ ζριξε χάμω, μπάρμπα Αντρζα.

39

Σθσ αγάπθσ αίματα - 1964 (Μ. Κεοδωράκθσ, Ο. Ελφτθσ)

Σθσ αγάπθσ αίματα με πορφφρωςαν

και χαρζσ ανείδωτεσ με ςκιάςανε

οξειδϊκθκα μεσ ςτθ νοτιά των ανκρϊπων

μακρινι μθτζρα ρόδο μου αμάραντο

τ’ ανοιχτά του πελάγου με καρτζρεςαν

Με μπομπάρδεσ τρικάταρτεσ και μου ρίξανε

αμαρτία μου να `χα κι εγϊ μιαν αγάπθ

μακρινι μθτζρα ρόδο μου αμάραντο

Σον Λοφλιο κάποτε μιςανοίξανε

τα μεγάλα μάτια τθσ μεσ ςτα ςπλάχνα μου

τθν παρκζνα ηωι μια ςτιγμι να φωτίςουν

μακρινι μθτζρα ρόδο μου αμάραντο

40