Λούλης ο ελεφαντούλης

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα γαλάζιο ελεφαντάκι που το έλεγαν Λούλη. Ο Λούλης ζούσε στην Αφρική και πήγαινε στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Κένυας. Αγαπούσε πολύ το σχολείο του και ήταν ευτυχισμένος.

Ξαφνικά μία μέρα στο σχολείο δύο ζώα άρχισαν να τον κοροϊδεύουν και να λένε φήμες γι’ αυτόν.

Την επόμενη μέρα τα ίδια ζώα κορόιδεψαν το χρώμα του.

Αυτό συνεχιζόταν για ένα μήνα αλλά ο Λούλης δεν έλεγε τίποτα . Φοβόταν πολύ. Για να γλιτώσει κρύφτηκε πίσω από κάτι θάμνους.

Τα δύο ζώα όμως τον βρήκαν, τον χτύπησαν και του πήραν το φαγητό του. Ο Λούλης πονούσε κι έκλαιγε. Είχε τρομοκρατηθεί. Μέσα του πίστευε ότι έφταιγε ο ίδιος γι’ αυτή την κατάσταση.

Μία συμμαθήτριά του, που έβλεπε τι γινόταν, δε μιλούσε γιατί φοβόταν κι εκείνη. Όταν όμως τον είδε να κλαίει αποφάσισε να τον βοηθήσει. Του είπε να αρχίσει να μιλάει γιατί ΟΣΟ ΤΟ ΚΡΑΤΑ ΚΡΥΦΟ ΤΟΣΟ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

Ο Λούλης μίλησε στους γονείς του, στη δασκάλα του και σιγά σιγά το έμαθε όλο το σχολείο. Από εκείνη τη μέρα τα δύο ζώα έπαψαν να τον ενοχλούν, δέχτηκαν βοήθεια και κατάλαβαν ότι ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΝΕΙΣ.

6 Μαρτίου Παγκόσμια ημέρα

κατά της βίας.

ΟΣΟ ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ ΚΡΥΦΟ ΤΟΣΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΝΕΙΣ.