Απισωμερίτικος

Θα σου δείξω ως το Βόλα-κα τα λιμανάκια όλα

Έλα να πάμε στον Κλειδό να δεις ζωή κορόιδο

Έλα να πάμε στον Κλειδό στσοι τόποι τω Μπαρδανηδώ

Έλα να πάμε ως τη Ζω να δεις ζαβή ζωή που ζω

Είναι μέρη σαν τα Λεια-αρίδια στην Ελλάδα λί(γ)α

Και πο’ν’ήμου περιστέρι στω Λιαριδιώ τα μέρη

Είν' όμορφα στον Αζαλά μα ο βοριάς μας τα χαλά

Μώρη σάλευγε στον Άζα-λα και μη μου κάνεις νάζα.

Που τα περάσαμε καλά στο καντουνάκι τ΄Αζαλά

Καλός είναι ο Πάνερμος μα είν'η στράτα βαρεμός

Οι φωνές μας ως τον Πάνε-ρμο πο’ν’ητονε να πάνε

Είναι ο Κανάκης,όπως λέν', ο πιο ωραίος τόπος

Σάλευγε να πάμε στου Κα-νάκη που ‘ν’ τα μαύρα στούκα

Θυμήσου στ'Αλμυρό νερό που σε ´δα με το μπανιερό

Ιάντα κ δεν ήρθες στη Μου-τσούνα που ξερες πως ήμου(ν)

Ω! κ να μ΄έλε(γ)ε η Μού-τσουνιώτισσα αγάπη μου

Η συμπάθειά μου στον Α-η Δημήτρη να ξετόνα

Κάθεται κ λιομαζώνει το πουλί μου στ΄Ακριδόνι

Ήρθα (γ)ια να σέ ΄βρω άλλα δεν εφάνηκες στη Σκάλα

Νεράιδα είσαι μάτια μου

Νεράιδα είσαι, μάτια μου, και το γιαλό ορίζεις.Θέλεις, μου παίρνεις τη ζωή, θέλεις, μου τη χαρίζεις.

Κοράλλια είναι τα χείλη σου, κύματα τα μαλλιά σουκι η θάλασσα ολόκληρη είναι η αγκαλιά σου.

Στην άμμο που καθόμουνα ήταν δικό μου κρίμακαι τ’ όνομά σου έγραφα και τό ’σβηνε το κύμα.

Ένα καράβι αρμάτωσα να ’ρθώ να σε γυρέψω.Κι αν δε με θες, νεράιδα μου, μια νύχτα θα σε κλέψω.

Νεράιδα είσαι, μάτια μου, και το γιαλό ορίζειςΘέλεις, μου παίρνεις τη ζωή, θέλεις, μου τη χαρίζεις.

Νεράιδα είσαι, μάτια μου, και το γιαλό ορίζεις.Θέλεις, μου παίρνεις τη ζωή, θέλεις, μου τη χαρίζεις.

Σαν πέρδικα πατείς τη γη και σαν νεράιδα μοιάζειςμε τα γλυκά τα μάτια σου το φως μου σκοτεινιάζεις.

Νεράιδα είσαι, μάτια μου, και το γιαλό ορίζεις.Θέλεις, μου παίρνεις τη ζωή, θέλεις, μου τη χαρίζεις.

Είσαι Διαμάντι

Είσαι διαμάντι γλυκά ματάκια μου,είσαι διαμάντι είσαι και ρουμπίνι.Είσαι διαμάντι είσαι και ρουμπίνιθα σε κλέψω κι ότι θέλει ας γίνει.

Θα σε κλέψω, γλυκά ματάκια μου,θα σε κλέψω, θα σε κλέψω μια βραδιά.Θα σε κλέψω, θα σε κλέψω μια βραδιά

και δεν θέλω λίρες και φλουριά.

Του χωριού, γλυκά ματάκια μου,του χωριού είσαι καμάρι.Του χωριού είσαι καμάρι,

δεν θ' αφήσω άλλον να σε πάρει.

Αιγιώτισσα

Από την πόρτα σου περνώ, ωραία Αιγιώτισσακι από τη γειτονιά σου, κόρη με τις ελιές

και με τα μαύρα μάτια, τι έχεις κι όλο κλαις

Θα πάρω αερόπλανο, ωραία Αιγιώτισσακαι θα ’ρθω να σε πάρω, κόρη με τις ελιές

και με τα μαύρα μάτια, τι έχεις κι όλο κλαις

Κι αν έχεις μάνα μάγισσα, ωραία Αιγιώτισσατα μάγια δεν με πιάνουν, κόρη με τις ελιές

και με τα μαύρα μάτια, τι έχεις κι όλο κλαις

Μ’ αρνήθηκες, δε με πονείς, ωραία Αιγιώτισσαπρέπει να με λυπάσαι, γιατί ’μαι ορφανό

δεν ξέρω το καημένο πλέον τι θα γινώ

Σαμιώτισσα

Σαμιώτισσα, Σαμιώτισσα, πότε θα πας στη Σάμο ] 2xΡόδα θα ρίξω στο γιαλό, Σαμιώτισσα | 2x

τριαντάφυλλα στην άμμο | 2x

Σαμιώτισσα με τις ελιές και με τα μαύρα μάτια ] 2xμου ’κανες την καρδούλα μου, Σαμιώτισσα | 2x

σαράντα δυο κομμάτια | 2x

Και με τη βάρκα που θα πας, χρυσά πανιά θα βάλω ] 2xμαλαματένια τα κουπιά, Σαμιώτισσα | 2x

για να ’ρθω να σε πάρω | 2x

Και με τα μαύρα σ’ αγαπώ, και με τα λερωμένα ] 2xκαι με τα ρούχα της δουλειάς, Σαμιώτισσα | 2x

τρελαίνομαι για σένα | 2x

Σαμιώτισσα, ο έρωτας δεν θέλει παρακάλια ] 2xΕίναι κι αλλού πορτοκαλιές, Σαμιώτισσα | 2x

που κάνουν πορτοκάλια

Χραμάκι απεραθίτικο

Χραμάκι απεραθίτικοστον αργαλειό φαμένο‘ια προίκα φυλαγμένο.

Σε σπίτι λιβαδίτικοσ’ αντίκρισα στρωμένο

‘ια γάμο στολισμένο.

Χράμι που σε κεντήσανετ’ Απεραθιού λουλούδια

δροσάτα κοπελούδια.Όσα τραούδια σου ‘πανε

κλάματα ‘ίναν τώραστση συφοράς την ώρα.

Σ’ αντίκρισα και δάκρυσακι έφερα στο μυαλό μου

την πείνα σου, χωριό μου.Ποια μάνα Απεραθίτισσα

σε πούλησε να πάρειφασόλια και κριθάρι;

Μ’ ας σ’ έχουν κι ας σε χαίρονταιτση φτώχειας οι αγιογδύτες

όλοι οι μαυραγορίτες.Καινούργιες μέρες έρχονται

κι η καθεμιά θα κάμειτση Λευτεριάς το χράμι.

Τι να σε κάνω γαλανή.

Τι να σε κάνω γαλανή, να γίνεις μαυρομάτανα λεν χαρά στα νιάτα

Να σε ζηλεύω κούκλα μου, να σε ρωτώ στη στράτανα σε ρωτώ στη στράτα

Τι, τι, τι μωρό μου, τι ] 2x

Μη με ζηλεύεις, μάτια μου, και μη ρωτάς στη στράτακαι μη ρωτάς στη στράτα

Εγώ θα γίνω ταίρι σου, θα γίνω μαυρομάτανα λεν χαρά στα νιάτα

Τι, τι, τι μωρό μου, τι ] 2x

Πεντοζάλης

Μες στου Μαγιού τις μυρωδιές, στα κόκκινα κεράσιαΓια δέστε πώς χορεύουνε της Κρήτης τα κοράσια

Άλλο χορό δε χαίρομαι, μόνο το πεντοζάλιΠου κάνει τρία σάλα εμπρός και δυο για γέρνει πάλι

Δεν ημπορώ βασιλικέ άλλο να σε ποτίζωγιατί είν’ οι μυρωδιές πολλές και δεν τις τζαγιαντίζω

Το παπάκι

Το παπάκι, αχ καλέ παπίτο παπάκι πάει στην ποταμιάΤο παπάκι πάει στην ποταμιά

πάει για να ’βρει, να ’βρει συντροφιά

Χρυσός αϊτός καλέ παπίχρυσός αϊτός τ’ απάντησεΧρυσός αϊτός τ’ απάντησεστάθηκε και τού μίλησε

Ορέ πού πας, παπί, καλέ παπίπού πας παπάκι, δε μου λεςΠού πας παπάκι, δε μου λεςκι αναστενάζεις κι όλο κλαις

Ορέ πάω στα όρη, στα βουνά ] 3xΈλα Χριστέ και Παναγιά

Τη θάλασσα τη γαλανή

Τη θάλασσα τη γαλανή θα τηνε χαλικώσω Θα τηνε στρώσω μάρμαρα, να ’ρθω να σ’ ανταμώσω Θα τηνε στρώσω μάρμαρα, να ’ρθω να σ’ ανταμώσω

Ας ήταν μποριζόμενο, κι ας ήταν να μπορούσα να ’ταν η θάλασσα στεριά, να τηνε περπατούσα ] 2x

Χελιδονάκια και πουλιά που χαμηλοπετάτε Αν δείτε την αγάπη μου, να μου την χαιρετάτε ] 2x

Φύσα μαϊστρουλάκι μου, και πάρε τη φωνή μου να πας τα χαιρετίσματα που στέλνω στο παιδί μου ] 2x

Εξάστιχα

Χρόνοι ‘ναι που σε συμπαθώ και να στο κρύψω προσπαθώκαι υποφέρω, φως μου.

Γιατί λεβέντη ντω πουλιώ δε ξέρεις πόσο τα δουλιώτα στόματα του κόσμου.

Ω φίλοι του αχώριστοι,πείτε του πως αγνώριστημε ‘καμαν οι μαθιές του.

Γιατί έχει άπονη καρδιά και να με πάρει μια βραδιάδε συφωνά ποτές του.

Που ‘φυες κ’ είσαι μακριά και χύνω μαύρα δάκρυαστην αναχώρησή σου.

Γιατί η δόλια μου καρδιά,χωρίς να θέλω μια βραδιά,εΐνηκε δική σου.

Να ‘μου’ στα μέρη τα γλυκά και πάντα μάθια φιλικάστο δρόμο ν’ αντικρύζω.

Άμα θυμούμαι τσι κορφές και τσι αξέχαστες μορφέςειλικρινά δακρύζω.

Ν’ ακούσω μια γνωστή λαλιά και τα λημέρια τα παλιάνα πάρω όλα βόρτα.

Απ’ το Λαγκάδι στο Χριστό κ’ ύστερα να ξεκουραστώστου φούρναρη την πόρτα.

Αν μ’ αγαπάς κι έχεις καρδιά,έλα στο μύλο μια βραδιάκατ’ απ’ την αροχλάδα.

Ο ένας τ’ αλλονού να πει,χωρίς καθόλου να ντραπεί,τα βάσανά ντου αράδα.

Είναι το κρύο ελεεινόκαι ο κατσιφόρας σκοτεινόήκαμε το χωριό μας.

Κ’ η πονεμένη μου καρδιά ‘ίνεται ακόμα πιο βαριάμέσα στο μαεργειό μας

Κάθομαι μες στο μαεργειό κ’ είναι ο πόνος μου θεριόστο φετινό φευγιό σου.

Κι αν είναι να ‘ρθεις στην Αξά που μ’ έφαεν η μοναξάλι’άκι προεργιό σου.

Ύφυα την ακρογιαλιά για μιαν αγάπη μου παλιάεφέτι κ’ ήρθα πάνω.

Που ‘θάρρου πως θε να μπορώ από κοντά να τη θωρώτον πόθο μου να ‘ιάνω.

Ήθελα να ‘μαι στο χωριό στο σπίτι μας, στο μαεργειόστη μπάγκα να καθίσω.

Μα έστω και για μια σταλιά,τα χρόνια κείνα τα παλιάπάλι να ξαναζήσω.

Το σπίτι μας το πατρικό που τώρα πια δε γκατοικώκαι ζω με συγκινήσεις,

καρδιά μου τα κατάφερες και πισω πάλι μ’ έφερεςμε τόσες αναμνήσεις.

Να ‘μουν στη γκαμινάδα μας και να ‘ναι κει κι η μάνα μαςμε φως το λυχνάρι.

κι όπως θ’ ανάβγει η φωθιά,να μου χτυπά η ζεστασάκι ο ύπνος να με πάρει.

Είναι ψηλό μελαχρινό, μοιάζει με τον αυγερινό,κι έχει περίσσια λάμψη,

πάντα κοιτώ από μακριά γιατί άμα πάω πιο κοντάθαρρώ πως θα με κάψει

Όνειρο των ονείρων μου το φως των παραθύρων μουόταν χαράζει η μέρα

είσαι η προσωποποίηση του έρωτα η ποίησηπου λέει καλημέρα

Έχω καρδιά του άρρωστου το ξέρει κι είναι εις βάρος του,και το αναγνωρίζει

γιατί του πέμπουν προξενιές μες του χωριού τσοι πιο καλέςκι απίσω τσι γυρίζει.

Μες στα καφεδοκούτια τζη, διαόλοι μες τα μπούτια τζη,φαΐ μου στέρνει κάτω,

που να τση πάνε γλήορα, μεσ’ τ’ ορυχείου το ντουράτου γιού τζη το μαντάτο.

Εσύ κοιμάσαι σιωπηλή και η εικόνα σου μιλείπως είσαι ευτυχισμένη

πρέπει πως τ’ όνειρο φελά γιατί θωρώ χαμογελάαγουροξυπνημένη.

Που την καρδιά μου την ενό-μιζα πως είναι αλλιώς ενώέγινε κι είναι μόνου

σπίτι του αναστεναγμού, τση δυστυχίας, του καμού,τση πίκρας και του πόνου.

Κομμάτιασε με μάτια μου και ρίξε τα κομμάτια μου,να μη φανεί η φανιά μου,

μα κράτηξέ τη και νεκρή, σαν που την είχες κι από πριν,τη δόλια την καρδιά μου.

Κοτσάκια

Ω μπερδεμένοι που μ’εστα κι ειν ‘ και τα χρόνια μας μεστά

Κατάμαυρα ναι τα εντό-σθιά μου μα ψευτογλεντώ.

as erxosouna..mou xeis leipsei kai ponaw ..na s agkaliaza..pio psila ki apo ta sunnefa tha petaga..afou ksereis pws trela se agapw..as erxosouna, den antexw makrua sou kai

vu8izomai..me ti skepsi sou kai mono ksemualizomai..afou ksereis pws trela se agapw

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΜΟΝΗ

ΤΩΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ

ΑΦΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΗ ΘΩΡΙΑ

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΜΟΝΗ ΣΑΝ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ

ΜΕΣ ΤΟ ΚΡΥΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙΟ ΒΟΡΙΑΣ ΜΕ ΔΕΡΝΕΙ ΣΤΟ ΧΑΜΟ ΜΕ ΣΕΡΝΕΙ

ΜΕ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ

ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΤΗ ΓΛΥΚΙΑ ΣΟΥ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ ΠΟΥ ΔΕ ΞΑΝΑΒΛΕΠΩ ΠΙΑ

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΜΟΝΗ ΣΑΝ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ

ΜΕΣ ΤΟ ΚΡΥΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙΟ ΒΟΡΙΑΣ ΜΕ ΔΕΡΝΕΙ ΣΤΟ ΧΑΜΟ ΜΕ ΣΕΡΝΕΙ

ΜΕ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ

ΣΤΙΣ ΕΡΗΜΩΜΕΝΕΣ ΣΤΡΑΤΕΣΠΟΥ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑ ΚΛΑΙΕΙ ΕΝΑ ΝΥΧΤΟΠΟΥΛΙ

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΜΟΝΗ ΣΑΝ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ

ΜΕΣ ΤΟ ΚΡΥΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙΟ ΒΟΡΙΑΣ ΜΕ ΔΕΡΝΕΙ ΣΤΟ ΧΑΜΟ ΜΕ ΣΕΡΝΕΙ

ΜΕ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ