ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Άγνωστη ορθογραφία

[Τα κείμενα που δόκθκαν ςτουσ μακθτζσ που ςυμμετείχαν ςτο διαγωνιςμό]

Γ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

[Ο εγωιςτήσ Γίγαντασ]

Ζνα χειμωνιάτικο πρωινό, κακϊσ ντυνόταν, κοίταξε ζξω από το παράκυρό του. Τϊρα πια δε μιςοφςε το Χειμϊνα, γιατί

ιξερε πωσ ο Χειμϊνασ ιταν απλϊσ ο φπνοσ τθσ Άνοιξθσ και πωσ τα λουλοφδια ξεκουράηονταν. Ξάφνου, ζτριψε

κατάπλθκτοσ τα μάτια του και κοίταξε, μθν μπορϊντασ να πιςτζψει αυτό που ζβλεπε. Ήταν ςτ’ αλικεια ζνα υπζροχο

κζαμα. Στθν απομακρυςμζνθ γωνιά του κιπου ιταν ζνα δζντρο φορτωμζνο υπζροχα κατάλευκα λουλοφδια. Τα

κλαδιά του ιταν ολόχρυςα, κι αςθμζνια φροφτα κρζμονταν ανάμεςά τουσ. Κι από πάνω ςτεκόταν το μικρό αγόρι που

είχε τόςο αγαπιςει.

Δ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

[Μια περιπέτεια για το Ρωμαίο] Η οικογζνεια του κυρίου Πμθρου ηει ς’ ζνα ψθλό παλιό κτίριο. Σ’ όλο τον κόςμο δεν υπάρχει οικογζνεια ποντικϊν που να ηει ς’ ζνα τόςο μεγάλο ςπίτι. Δεν είναι ζνα ςυνθκιςμζνο ςπίτι, αφοφ δεν ζχει κουηίνα, κρεβατοκάμαρεσ, ςαλόνι, και τραπεηαρία, αλλά μόνο πολλά κακίςματα και μια τεράςτια ςκθνι όπου όλα τα απίκανα του κόςμου μποροφν να ςυμβοφν. Το λζνε κζατρο! Ο κφριοσ Πμθροσ ζμενε εδϊ από πάντα. Θυμάται τθν πρϊτθ πρεμιζρα, τθν πιο λαμπερι απ’ όλεσ. Ήταν μικροφλθσ τότε κι ζμενε με τουσ γονείσ του ςτθν υγρι αποκικθ. Ονειρευόταν όμωσ ότι μια μζρα κ’ ανζβει ψθλά, κα φτιάξει το δικό του ποντικόςπιτο δίπλα ςτθ ςκθνι του κεάτρου. Ε’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ [Ο μαγικόσ κόςμοσ των βιβλίων] Το παιχνίδι με τθν υδρόγειο ςφαίρα ςε ςυνδυαςμό με τα βιβλία διαςκζδαηε αφάνταςτα τα δυο αδζρφια, γιατί δεν τελείωνε ποτζ. Είχανε βρει ζνα τρόπο να γίνουν καλαςςοπόροι κι εξερευνθτζσ μζςα από τισ ςελίδεσ τουσ. Με το «φωσ» τουσ κατακτοφςαν τον πλανιτθ, ηοφςαν διάφορουσ πολιτιςμοφσ, διάφορεσ εποχζσ, καφμαηαν τθν ποικιλία τουσ. Με λίγα λόγια, ςυναντοφςαν τθ ηωι ςτο μεγάλο κόςμο, ζξω από τθ μικρι τουσ καμαροφλα. Ρετοφςαν παντοφ, ταξίδευαν παντοφ, ονειρεφονταν. Και βζβαια ξεχνοφςαν να κλείςουν το φωσ! -Ραιδιά, πότε επιτζλουσ κα κοιμθκείτε; Τουσ φϊναηαν οι γονείσ τουσ. Είναι αργά. Σβιςτε το φωσ! ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ [Από το χαλκό ςτο γυαλί] Στα πρϊτα καλϊδια τθλεφϊνου χρθςιμοποιοφςαν χάλκινα ςφρματα προςτατευμζνα από γυαλί. Τα ςιδερζνια ςφρματα χρθςιμοποιοφντα ςε εναζριεσ γραμμζσ. Σιμερα οι περιςςότερεσ τθλεφωνικζσ γραμμζσ λειτουργοφν με καλϊδια οπτικϊν ινϊν. Αντί για μεταλλικά ςφρματα που μεταφζρουν θλεκτρικά ςιματα, αυτά τα καλϊδια περιζχουν μικρζσ, διάφανεσ γυάλινεσ ίνεσ, κακεμία από τισ οποίεσ μεταφζρει ζνα φωτεινό ςιμα. Τα θλεκτρικά ςιματα που προζρχονται από ζνα τθλζφωνο μετατρζπονται ςε φωτεινοφσ παλμοφσ (ψθφιακά ςιματα) από μια ςυςκευι λζιηερ. Τα ψθφιακά ςιματα είναι κατάλλθλα για διαβίβαςθ πλθροφοριϊν, γιατί επθρεάηονται ελάχιςτα από τυχόν παράςιτα. Τα φωτεινά ςιματα μετατρζπονται ςε θλεκτρικά ςτθν άλλθ άκρθ τθσ τθλεφωνικισ γραμμισ.