Σήμερα το μαντήλι αυτό αποτελεί ατομικό εξάρτημα του στρατιώτη  στο χώρο των ειδικών δυνάμεων σε πολλούς στρατούς, χωρίς να είναι απαραίτητο να βρίσκεσαι στην έρημο για να το χρησιμοποιήσεις! Φοριέται παντού!  Πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί:

Πρωτίστως για την προστασία από ηλιακά εγκαύματα Για την αποφυγή σκόνης όταν κάποιος ταξιδεύει σε ανοικτό όχημα ή με

μοτοσυκλέτα Σαν πετσέτα, μικρή, ελαφριά, που στεγνώνει εύκολα Σαν κασκόλ για να κρατά το λαιμό και το κεφάλι ζεστά σε ψυχρές περιόδους Σαν αυτοσχέδια τσάντα, βάζοντας τα πράγματά σου μέσα και δένοντας τις

τέσσερις άκρες (δισάκι) Μαντήλι λαιμού για τον ιδρώτα  Σαν επίδεσμος για την ακινητοποίηση σπασμένων άκρων του ανθρωπίνου

σώματος Σαν αυτοσχέδιος αιμοστατικός επίδεσμος σε περίπτωση αιμορραγίας Σαν μαξιλάρι για να κοιμηθείς πιο άνετα στον υπνόσακο, ή κατά τη διάρκεια

ταξιδιού μέσα σε αυτοκίνητο Σαν όπλο! Βάζεις δύο μεγάλες πέτρες στη μέση, το δένεις καλά και αρχίζεις

να χτυπάς αυτό που θέλεις! Για απόκρυψη και παραλλαγή προσώπου Σαν αυτοσχέδιο σχοινί! Αν το κάνεις ρολό κατά τον διαγώνιο άξονα για να

δέσεις κάτι Γίνεται και αυτοσχέδιο φίλτρο για θολό ή λασπωμένο  νερό που μαζεύεις για

να το βράσεις μετά! Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να πιάσεις καυτά αντικείμενα, όπως για

παράδειγμα το κύπελλο ροφήματος ή την κονσέρβα που ζεσταίνεις σε φωτιά Το βρέχεις με νερό και το φοράς για να δροσιστείς σε περίπτωση υψηλών

θερμοκρασιών Σαν μέσο σηματοδοσίας! Το δένεις σε όπλο ή σε ραβδί και το κουνάς για να

προσελκύσεις την προσοχή τρίτων Σαν σκέπασμα άνω κορμού ή ποδιών Σαν ..μάσκα στο πρόσωπο για να κοιμηθείς, σε μέρη που υπάρχει έντονος

φωτισμός και σ' ενοχλεί, ενώ δεν μπορείς να τον αποφύγεις!

Υπάρχουν  πολλά άλλα  πράγματα που μπορείς να κάνει κάποιος μ' ένα σμαγκ! 

Τα παιχνίδια της δίψας

Πριν από μερικά χρόνια, δημοσιεύτηκε μια μελέτη σχετικά με την αφυδάτωση, από ειδική επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ των ΗΠΑ, για την οποία ενδιαφέρθηκε πολύ ο αμερικανικός στρατός, αλλά και οι Βρετανοί επίσης. 

Το θέμα της μελέτης αφορούσε στην αφυδάτωση και ειδικότερα στα αρχικά της στάδια, οπότε αναφέρεται σαν "ήπια αφυδάτωση". Πρόβλημα για όσους κυρίως ασχολούνται με ιδιαίτερα έντονες φυσικές δραστηριότητες, όπως οι αθλητές δρόμων αντοχής, ορειβάτες, κλπ, άτομα δηλαδή που εκτίθενται για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην ύπαιθρο χωρίς εύκολη ίσως πρόσβαση σε νερό! Μέσα σ' αυτή την κατηγορία, συγκαταλέγεται όπως γίνεται αντιληπτό και στρατιωτικό προσωπικό, που ενεργεί σε συνθήκες μάχης, ή ανήκει στο χώρο των ειδικών δυνάμεων.

Αυτό λοιπόν που παρατηρήθηκε σε μια σειρά πειραμάτων ήταν το εξής:

1. Όταν το σώμα καταβάλλει μεγάλη φυσική προσπάθεια, αρχίζει να χάνει υγρά, μέσα από τη διαδικασία του ιδρώματος. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο, τα άτομα που έχουν υποστεί αυτή την μικρή αφυδάτωση (ήπιας μορφής), ανεξάρτητα από το πόσο καλά γυμνασμένα και αν είναι, αρχίζουν να μη σκέφτονται σωστά και να παίρνουν ασυνάρτητες, πολλές φορές αποφάσεις!

2. Ειδικά κάτω από την πίεση μιας έκτακτης κατάστασης, αρχίζει το μυαλό να δουλεύει σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, απ' αυτή που θα περίμενε κανείς! Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος ν' αρχίσει να σκέφτεται ότι δεν μπορεί να διαθέσει λίγο χρόνο για να πιει νερό, γιατί δεν προλαβαίνει! Έτσι ξεκινά ένας "φαύλος κύκλος" κακών συλλογισμών που οδηγεί στην μη τήρηση κανόνων ασφαλείας και αυτοπροστασίας για επιβίωση. Ίσως κάπως έτσι την "πάτησαν" και πέθαναν από αφυδάτωση οι άτυχοι υποψήφιοι SAS κατά τη διάρκεια της επιλογής τους πριν από δύο χρόνια.

3. Ήπια αφυδάτωση της τάξης του 2% απώλειας υγρών του σώματος, επηρεάζει τον άνθρωπο που την έχει υποστεί, στην σωστή νοητική λειτουργία. Η συγκέντρωση της προσοχής και η μνήμη αρχίζουν να σταματούν. 

4. Το αίσθημα της δίψας εμφανίζεται, ακριβώς στη φάση της ήπιας αφυδάτωσης (έδειξε η επιστημονική έρευνα) που σημαίνει ότι ήδη το μυαλό έχει αρχίσει τη σύγχυση και δίνει λάθος εντολές στο σώμα. Απ' αυτό το σημείο και μετά, όσο αυξάνει η αφυδάτωση, τόσο περισσότερο επηρεάζεται και η πνευματική διαύγεια του ανθρώπου. 

Επίσης Γερμανοί επιστήμονες του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στηριζόμενοι στην παραπάνω μελέτη έκαναν παρόμοια πειράματα και διαπίστωσαν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αρχίζει να παρουσιάζει συμπτώματα τύπου Αλτσχάιμερ.

Αξιοσημείωτο είναι ότι την ήπια αφυδάτωση μπορεί κανείς να την πάθει και μέσα στην καθημερινή ζωή της πόλης, αν δεν φροντίζει να πίνει τακτικά νερό, ιδίως σε πολύ θερμές μέρες.  Κυκλοφόρησαν μάλιστα και κάποια άρθρα σχετικά με τους οδηγούς που   κάνουν λάθη και χάνουν την ψυχραιμία τους μέσα στους μπουκωμένους από αυτοκίνητα και πολυσύχναστους δρόμους, αποδίδοντας την συμπεριφορά τους ακριβώς σ' αυτή την περίπτωση! 

Το συμπέρασμα απ' όλη αυτή την ιστορία είναι ότι δεν θα πρέπει κανείς να διψάσει πολύ για να πιει νερό, αλλά να φροντίζει τακτικά ν' αναπληρώνει τα υγρά που χάνει.  Η δίψα είναι το κυριότερο σημείο που μας οδηγεί στο να πίνουμε για να διορθώσουμε την απώλεια νερού που έχουμε. Και δεν πρέπει να την αγνοούμε, ούτε να την αψηφούμε! 

Αμερικανός αλεξιπτωτιστής νοσοκόμος, δίνει τις πρώτες βοήθειες σε συνάδελφό του που έχει υποστεί αφυδάτωση από την ζέστη και την μεγάλη καταβολή σωματικής προσπάθειας κατά τη διάρκεια επιχείρησης ανεύρεσης Ταλιμπάν, στο Αφγανιστάν. (Παλιά φωτογραφία)Στη στρατιωτική εκπαίδευση σε κατάσταση επιβίωσης, η ανεύρεση νερού είναι από τα σημαντικότερα μαθήματα που διδάσκονται και που όλοι πρέπει να γνωρίζουν! 

Εάν η ήπια αφυδάτωση δεν διορθωθεί, τότε το στόμα ξηραίνεται, κοκκινίζει το δέρμα, εμφανίζεται μια έντονη κούραση και μειώνονται οι λειτουργικές ικανότητες του οργανισμού.

Για το πόσο νερό πρέπει να πίνουμε και τι πρέπει να προσέχουμε έχουμε μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο. Αλλά δεν πρέπει να πέσουμε στην αντίθετη πλευρά, γιατί ούτε και η υπερκατανάλωση νερού βοηθάει! Είναι εξ ίσου βλαβερή, αν δεν υπάρχει μέτρο! Βασικά είναι δυνατόν να προκαλέσει υπονατριαιμία, πάθηση που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στο θάνατο.

Όσοι έχουν βρεθεί σε ακραίες καταστάσεις μπορούν ν' αντιληφθούν το οδυνηρό συναίσθημα της δίψας που δεν μπορεί ικανοποιηθεί! Εκείνη την ώρα σου έρχεται τρέλα, και περιμένεις πως και πως να βρεις τον τρόπο ή τον τόπο ανεύρεσης νερού!

Μου έχει μείνει στη μνήμη ένα παρόμοιο περιστατικό  κάποτε,  περπατώντας μεγάλα δρομολόγια στη βορειοανατολική Λέσβο, στην περιοχή των Νέων Κυδωνιών με τους πεζοναύτες! Έκανε πολύ ζέστη και έπρεπε να διανύσουμε μια απόσταση γύρω στα 20 χιλιόμετρα περίπου, για να φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό προς τη θάλασσα, ξεκινώντας από τη Νάπη. Το νερό λιγοστό στην περιοχή και υπήρχαν βρύσες μόνο σε συγκεκριμένα σημεία!  

Η πολύ ζέστη, ανάγκασε πολλούς (νέους) να πιουν γρήγορα το νερό τους, περιμένοντας την επόμενη στάση ανεφοδιασμού. Έλα όμως που το κακοτράχαλο γυμνό έδαφος και ο αδυσώπητος ήλιος δεν συμφώνησαν με αυτή την ...κακή ιδέα! Έτσι ξεκίνησε για πολλούς το "παιχνίδι της δίψας" μέχρι να φτάσουν στην πολυπόθητη βρύση. 

Με τη γλώσσα "τσαρούχι" μετά από μερικές ώρες, το τμήμα έφτασε κοντά στο νερό και όλοι αναθάρρησαν! Όλοι όμως ήξεραν ότι δεν θα έπρεπε να πιουν το νερό γρήγορα και απότομα και έτσι κάθισαν χάμω περιμένοντας "στωικά" το παράγγελμα του επιλοχία όταν θα ερχόταν η σειρά τους για ανεφοδιασμό. Γέμιζαν τα παγούρια και έπιναν αργά, γουλιά-γουλιά το δροσερό νερό. Πριν ξεκινήσουμε για το τελευταίο κομμάτι της πορείας, ήταν γνωστό ότι τα παγούρια θα έπρεπε να τα έχουν γεμάτα.

Ήλθε και η σειρά ενός πεζοναύτη, που ήταν γνωστός "μαγκάκος" και είχε πάντα κάτι να σχολιάσει στους άλλους! Βούτηξε την ..κεφάλα του στη γούρνα και άρχισε να πίνει ασυναίσθητα με βουλιμία, ξεχνώντας τις οδηγίες για το αντίθετο! Μόλις τελείωσε, σήκωσε το κεφάλι του κοιτώντας τους άλλους με ύφος απαξιωτικό, γιατί έκαναν "σαν παρθένες" όπως έλεγε! Όμως, "πίσω είχε η αχλάδα την ουρά"!

Τα δύσκολα για τον τύπο, ξεκίνησαν μετά από μόλις 500 μέτρα περπατήματος, το πολύ νερό δεν βοήθησε καθόλου στην άνεσή του! Ξεκίνησε με τάση για εμετό, τον οποίο δεν απέφυγε τελικά, στη συνέχεια ακολούθησαν ζαλάδες και τελικά κατέληξε να τον κουβαλάνε τα ..."κορόιδα"! Επειδή δεν μπορούσαμε να τον αφήσουμε, μας καθυστέρησε για μια ώρα ακόμη! Γιατί οι πεζοναύτες δεν αφήνουν ποτέ δικό τους πίσω!

Μετά απ' αυτό ο ..εξυπνάκιας έγινε "τύπος και υπογραμμός". Όλοι από αρκετό νερό στην πλάτη για τις επόμενες μέρες! Κανείς δεν ρίσκαρε να πάθει τα ίδια ξανά! 

Από αυτές τις ασκήσεις που κάναμε παλιά, έβγαιναν πολλά καλά! Μαθαίναμε ο ένας τον άλλον, τα παθήματα γίνονταν μαθήματα και βέβαια η εμπειρία έδινε άλλον αέρα, τον αέρα του μαχητή!

Κράμπα στην κατάδυση

Φαντασθείτε τον εαυτό σας, (όσοι ασχολείστε με καταδύσεις) να έχετε βουτήξει στο νερό, για να δείτε τις ομορφιές του βυθού και ξαφνικά να σας πιάσει ένας έντονος δυνατός πόνος στη γάμπα, ή στην καμάρα του ποδιού, ενώ πεδιλίζετε για να προσεγγίσετε ένα σημείο που σας σας ενδιαφέρει.

Καταλαβαίνετε ότι είναι κράμπα, από το ιδιαίτερο αίσθημα του σφιξίματος, που σας αναγκάζει άθελά σας να μαζέψετε το πόδι σας, προκαλώντας έτσι δυνατό πόνο. Αν είμαστε σε ήρεμα νερά με καλή ορατότητα και βουτάμε για αναψυχή μαζί με άλλους, όλα αντιμετωπίζονται εύκολα. 

Αν όμως είναι βράδυ,  με ταραγμένα νερά και θολούρα ή με ρεύματα και καταβάλουμε προσπάθεια για να φτάσουμε σε βάρκα ή να "δουλέψουμε" στο βυθό και μας πιάσει κράμπα, τότε τα προβλήματα που δημιουργούνται  μπορούν να έχουν απρόοπτα αποτελέσματα, αν κάποιος δεν ξέρει να  χειριστεί σωστά την κατάσταση.

Γι' αυτό, αποτελεί ένα βασικό αντικείμενο εκπαίδευσης των βατραχανθρώπων των ενόπλων δυνάμεων, μέσα στα πλαίσια της αντιμετώπισης απρόοπτων περιστατικών στον βυθό και πιστεύω ότι σε σοβαρές σχολές αυτόνομης κατάδυσης, επίσης εξετάζουν τέτοιες καταστάσεις. 

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι έχουμε την εμπειρία μιας κράμπας, είτε στη θάλασσα, είτε στην ξηρά σε αθλητικές κυρίως δραστηριότητες. 

"Οι κράμπες είναι ακούσιες, ξαφνικές, μικρές μυϊκές συσπάσεις που προκαλούν πόνο. Εμφανίζονται κυρίως στα πόδια (ιδιαίτερα στη γάμπα) και πιο σπάνια στα χέρια, στον αυχένα, καθώς επίσης στην περιοχή του θώρακα και της κοιλιάς, κατά τη διάρκεια ή μετά από έντονη φυσική δραστηριότητα", λένε οι ειδικοί. 

Είναι ένα συχνό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όσοι ασχολούνται με αθλήματα μεγάλης καταπόνησης και διάρκειας, όπως για παράδειγμα οι δρομείς, οι ποδοσφαιριστές κ.α.

Μπορούν να συμβούν στον καθένα και σε κάθε ηλικία αλλά είναι πιο συχνές στους μεσήλικες και στους ηλικιωμένους, τους αγύμναστους και τους υπέρβαρους".

Στην κολύμβηση με πέδιλα και στις καταδύσεις, συνήθως μας πιάνει χαμηλά, στο εσωτερικό των ποδιών, ή στην γάμπα, αλλά και στον μηρό. Και αυτό γιατί κολυμπώντας με πέδιλα, δημιουργούνται μεγάλες αντιστάσεις μέσα στο νερό και οι μύες των ποδιών παθαίνουν υπερκόπωση.

Υπάρχει η άποψη ότι οι κράμπες οφείλονται σε αφυδάτωση του σώματος  και σε έλλειψη ηλεκτρολυτών, κυρίως σε κάλιο. Το βασικότερο αίτιο, μάλλον είναι η υπερκόπωση των μυών. Σίγουρα η αφυδάτωση και το κρύο, μπορούν να αυξήσουν το χρόνο διάρκειας της κράμπας, ή να την χειροτερέψουν.

Γι' αυτό, μιλώντας για κράμπα στις καταδύσεις, απαιτείται πολύ καλή φυσική κατάσταση και συνεχής εξάσκηση των μυών, τόσο σε δύναμη όσο και σε ευκαμψία. Η τακτική προπόνηση κολύμβησης με πέδιλα, σε αποστάσεις ενός ή δύο χιλιομέτρων για παράδειγμα, δημιουργεί την μυική συναρμογή στην κίνηση των ποδιών ώστε ν' απομακρύνεται ο κίνδυνος μιας κράμπας. Ομοίως οι διατατικές ασκήσεις των μυών του σώματος, και κυρίως των ποδιών πριν από κατάδυση, όπως ακριβώς κάνουμε πριν από εντατική προπόνηση στην ξηρά, μειώνει την πιθανότητα κράμπας.

Επίσης η επιλογή του κατάλληλου καταδυτικού υλικού, ξεκινώντας από τα πέδιλα, που πρέπει να προσαρμόζονται σωστά στα πόδια μας και να είναι ευλύγιστα, βοηθάει πολύ στην αποφυγή της δυσάρεστης κράμπας.

Αν τα πέδιλα είναι στενά και εμποδίζουν την κυκλοφορία του αίματος αλλά και την κίνηση των μυών του ποδιού, είναι πολύ πιθανό να προκληθεί πολύ γρήγορα κράμπα. Το ίδιο θα συμβεί, αν χρησιμοποιούνται μποτάκια και είναι πολύ στενά!

Αν χρησιμοποιείς "ανοικτά" πέδιλα  και σφίξεις πολύ  τα λουράκια των πέδιλων πίσω στη φτέρνα και πιέζεις τον αχίλλειο τένοντα, δημιουργείται άσκοπη ένταση στους μύες της γάμπας και προκαλείται κράμπα εκεί. Αλλά και με  κλειστά πέδιλα, που είναι πολύ κοντά και πιέζουν στην φτέρνα πάλι το ίδιο θα συμβεί.

Αν τα πέδιλα είναι πολύ σκληρά, η αντίσταση που δημιουργούν στο νερό, μπορεί να κουράσει γρήγορα τους μύες των ποδιών και να προκαλέσει ταυτόχρονα κράμπα και στην καμάρα των ποδιών και στη γάμπα. (Να γιατί με τις "νταλίκες" της ΜΥΚ κάναμε αμέτρητες ώρες κολύμπι και δυνάμωναν τα πόδια!)

Κάτι άλλο που πρέπει να προσεχθεί είναι η στολή μας. Είτε υγρού τύπου είτε ξηρού τύπου είναι, αν δεν είναι άνετη και εμποδίζει την ελεύθερη κίνηση των ποδιών μας όταν βρισκόμαστε στο νερό, δεν πεδιλίζουμε σωστά με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται περισσότερο κάποιοι μύες που τελικά παθαίνουν κράμπα.

Πώς αντιμετωπίζεται τώρα μια κράμπα στην κατάδυση;

Εξάσκηση στην αντιμετώπιση κράμπας στο βυθό (Πηγή)Επειδή συνήθως όλες οι κράμπες συμβαίνουν στο πίσω μέρος του ποδιού, υπάρχει συγκεκριμένη μέθοδος για άμεση ανακούφιση:

Πρώτα υψώνουμε το πόδι μπροστά μας Πιάνουμε την άκρη του πέδιλου, του ποδιού που έπαθε κράμπα Τραβάμε το πέδιλο προ το σώμα μας, έτσι ώστε να τεντώσουμε το πόδι με την

κράμπα Παραμένουμε σ' αυτή τη θέση, μέχρι να περάσει η κράμπα, που συνήθως

συμβαίνει μετά από λίγα δευτερόλεπτα

Αν η κράμπα επιμένει και ο πόνος δεν μειώνεται, κάνουμε σινιάλο στο ζευγάρι μας (πάντα με ζευγάρι η κατάδυση) για να βοηθήσει στο τέντωμα του ποδιού. Αν μπορούμε, τρίβουμε με το χέρι μας το σημείο της κράμπας, για να βοηθήσουμε την επαναφορά του ποδιού μας στην αρχική κατάσταση. Έτσι μπορούμε να συνεχίσουμε την κατάδυσή μας και τις δραστηριότητές μας στον βυθό. 

Σινιάλο για κράμπα στο βυθό. Ανοιγοκλείνουμε το την παλάμη του χεριού, δείχνοντας με το άλλο χέρι στο ζευγάρι μας το σημείο της κράμπας. (Πηγή)Θα πρέπει όμως να ξέρουμε ότι μπορεί η κράμπα να μας ξαναπιάσει αν το "ζορίσουμε" πάλι! Γι' αυτό οι κινήσεις μας πρέπει να είναι πιο προσεκτικές και πιο αργές. Αν η κράμπα ή οι κράμπες επανέρχονται, ίσως πρέπει να σταματήσουμε την κατάδυση.

Αν και οι κράμπες αυτές καθ' αυτές δεν είναι επικίνδυνες, αν συμβούν στο βυθό, μπορούν να προκαλέσουν στο δύτη είτε την μη ελεγχόμενη βύθιση, είτε τη μη ελεγχόμενη ανάδυση, που και τα δύο εγκυμονούν τον κίνδυνο! Εδώ έρχεται να βοηθήσει την κατάσταση το "ζευγάρι" μας. ΠΑΝΤΑ η κατάδυση πρέπει να εκτελείται οργανωμένα με τη βοήθεια του ζευγαριού μας, δηλαδή ενός άλλου δύτη που μας συνοδεύει. 

Η κατάδυση κατά ζευγάρια, είναι η μέθοδος που προστατεύει από όλους τους κινδύνους, αρκεί και οι δύο δύτες να γνωρίζουν να συνεννοούνται μεταξύ τους στον βυθό, να ξέρουν τα θέματα ασφαλείας καταδύσεων και τον τρόπο αντιμετώπισης έκτακτων περιστατικών, μεταξύ των οποίων και της κράμπας, αντικείμενο πάνω στο οποίο πρέπει να γίνεται εκπαίδευση.

Η Λύσσα

ΠηγήΜια πολύ άσχημη κατάσταση που ο σύγχρονος άνθρωπος των πόλεων μάλλον αγνοεί, αφού είναι σχετικά προστατευμένος μέσα στην πολιτισμένη(;) κοινωνία. Συνήθως η λέξη χρησιμοποιείται με την μεταφορική έννοια από πολλούς, χωρίς καν να έχουν αντίληψη "περί τίνος πρόκειται"! Τι γίνεται όμως όταν πρέπει κάποιος να ζήσει ή να εργάζεται έξω στην ύπαιθρο; Πώς να προστατεύεται και πώς να αντιμετωπίσει αυτή την περίπτωση; 

Θα πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε κάποια βασικά πράγματα.  

Τι είναι η λύσσα;

Πρόκειται για μια ιογενή λοίμωξη του κεντρικού νευρικού συστήματος, που μεταδίδεται συνήθως μέσω του σάλιου από το δάγκωμα μολυσμένου ζώου. Η λύσσα προσβάλλει όλα τα θερμόαιμα ζώα και στον άνθρωπο η νόσος παίρνει τη μορφή εγκεφαλίτιδας.

Είναι δηλαδή ζωονόσος, που οφείλεται σε διάφορα στελέχη του ιού Lyssavirus (ραβδοϊός), τα οποία προσβάλλουν το κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ). Το πρόβλημα της νόσου έγκειται στο γεγονός ότι προκαλεί 100% θνησιμότητα!

Η λύσσα προσβάλλει όλα τα είδη θηλαστικών-κυρίως τα σαρκοβόρα- και ανάλογα με το είδος του ξενιστή που προσβάλλει, διακρίνεται σε λύσσα των σκύλων (λύσσα των δρόμων) και στη λύσσα των άγριων ζώων. Και εδώ θα πρέπει να προσέξουν όσοι έχουν σχέση με τη φύση, συμπεριλαμβανομένου και του στρατιωτικού προσωπικού.

Η λύσσα μεταδίδεται:

με δήγμα μολυσμένου ήμερου ή άγριου ζώου με την εισπνοή του ιού από περιττώματα, συνήθως νυχτερίδων με τη δερματική επαφή (είσοδος του ιού μέσω πληγών, ακόμη και από τα

σάλια ζώων)

Ο χρόνος επώασης της νόσου στον άνθρωπο κυμαίνεται από λίγες μέρες έως μερικούς μήνες, αν και έχουν καταγραφεί περιστατικά εκδήλωσης της νόσου έως και 3 χρόνια μετά τη μόλυνση.

Τα πρώιμα συμπτώματα της νόσου μοιάζουν με αυτά γριπώδους συνδρομής (πυρετός, κεφαλαλγία, δυσφορία). Κατόπιν, παρατηρείται η περίοδος διέγερσης, που χαρακτηρίζεται από ευαισθησία σε φως και ήχους και αυξημένη σιελόρροια. Χαρακτηριστική στην πορεία της νόσου είναι η εμφάνιση υδροφοβίας στους περισσότερους ασθενείς λόγω των σπασμών στους μυς της κατάποσης. Ακολουθούν οι σπασμοί των αναπνευστικών μυών και γενικευμένοι σπασμοί, έπειτα γενικευμένη παράλυση και τέλος ο θάνατος. Πιο αναλυτικά τα συμπτώματα σταδιακά  είναι:

κακουχία, πυρετός, κεφαλαλγία αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος γαστρεντερικές διαταραχές και συχνά πόνος στο σημείο του τραύματος διαστολή της κόρης του οφθαλμού σιελόρροια επώδυνοι σπασμοί στους μυς της κατάποσης σπασμοί αναπνευστικών και άλλων μυών απώλεια αισθήσεων παράλυση άκρων θάνατος, μετά την ανάπτυξη των συμπτωμάτων

(Δείτε ένα σπάνιο βίντεο με τα συμπτώματα σε άνθρωπο)

Η νόσος διαρκεί συνολικά 2 με 10 μέρες πριν επέλθει τελικά ο θάνατος. Η χορηγούμενη αγωγή έχει παρηγορητικό χαρακτήρα, καθώς δυστυχώς ελάχιστοι ασθενείς με τεκμηριωμένη λύσσα έχουν επιβιώσει.

Στα ζώα, η περίοδος επώασης κυμαίνεται από λίγες ημέρες έως 2 ή περισσότερους μήνες. Αυτά που έχουν προσβληθεί από λύσσα, εμφανίζουν αυξημένη ανησυχία και νευρικότητα, κρύβονται σε σκιερά μέρη (φωτοφοβία) και περιφέρονται χωρίς σκοπό. Στις ημέρες που ακολουθούν, γίνονται επιθετικά και μπορούν να προκαλέσουν τραυματισμούς σε άλλα ζώα, ή ανθρώπους. Στη συνέχεια ακολουθεί η φάση σιελόρροιας, σπασμών, γενικής παράλυσης και τελικά έρχεται ο θάνατος. Υπάρχει και η περίπτωση  της καταθλιπτικής κατάστασης, κατά την οποία τα ζώα "βαραίνουν", με ακαμψία του τράχηλου και αρκετή σιελόρροια, χωρίς να μπορούν να επιτεθούν σε κάποιον.

Στην αλεπού και σε άλλα ζώα της άγριας πανίδας παρατηρείται αλλαγή της συμπεριφοράς και των συνηθειών (π.χ. η αλεπού περιφέρεται κατά τη διάρκεια της ημέρας και δείχνει να μη φοβάται την ανθρώπινη παρουσία), οι οποίες δεν είναι συχνά εύκολο να εκτιμηθούν.

ΠηγήΟι νυχτερίδες προσβάλλονται από λύσσα. Οι περιπτώσεις μετάδοσης λύσσας από νυχτερίδα σε άνθρωπο είναι ελάχιστες στην Ευρώπη (ίσως από τέτοια ιστορία να ξεκίνησε ο μύθος των ..βρικολάκων)  ενώ δεν γνωστή τέτοια μετάδοση στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα όταν η νυχτερίδα εμφανίζει ανώμαλη συμπεριφορά, υπερβολικά επιθετική ή «άφοβη» ή εμφανίζεται σε μέρη που δεν βρίσκεται κανονικά ή δείχνει άρρωστη, παραμένοντας σε απροφύλαχτα μέρη, πρωινές ώρες ή κάθεται «μαζεμένη» ή έχει αστάθεια, θα πρέπει να μην την πλησιάζουμε. 

Πτηνά, αμφίβια, ερπετά και έντομα δεν θεωρούνται ότι μπορούν να αρρωστήσουν με λύσσα ή να μεταδώσουν τον ιό. 

Στα ζώα η νόσος διαρκεί 1 με 11 ημέρες.

Πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί προληπτικά η λύσσα;

Πρωτίστως με εμβολιασμό ! Ειδικά σε άτομα που λόγω εργασιακών συνθηκών είναι εκτεθειμένα περισσότερο σε τέτοιου είδους κίνδυνο.

Αποφεύγοντας οποιαδήποτε άμεση επαφή με μολυσμένα ζώα και τα περιττώματά τους.

Τι μέτρα πρέπει να λαμβάνονται μετά από επίθεση και δήγμα (δάγκωμα) ζώου;

Προέχει η περιποίηση του τραύματος!

Ο καθαρισμός του ή των τραυμάτων είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την πρόληψη της λύσσας, δεδομένου ότι, βάσει μελετών σε ζώα, ο διεξοδικός καθαρισμός του τραύματος από μόνος του χωρίς τη λήψη άλλων μετεκθεσιακών μέτρων έχει αποδειχθεί ότι μειώνει σημαντικά την πιθανότητα μόλυνσης από λύσσα. 

Πρέπει το γρηγορότερο να αναζητηθούν προσεκτικά όλες οι πληγές, να καθαριστούν σε βάθος με άφθονο νερό και σαπούνι (για 15 λεπτά τουλάχιστον). Αμέσως μετά, να εφαρμοσθεί τοπικά είτε κάποιο αλκοολούχο είτε κάποιο ιωδιούχο αντισηπτικό. 

Τα τραύματα είναι προτιμότερο να μην κλείνονται με επίδεσμο και να επικαλύπτονται μόνο με αποστειρωμένη γάζα. Το ράψιμο των πληγών, εφόσον κρίνεται απαραίτητο, πρέπει να καθυστερεί από μερικές ώρες έως 3 ημέρες, ώστε αν κριθεί απαραίτητη η τοπική διήθηση άνοσου ορού να μπορεί να εκτελεστεί. Τα ράμματα πρέπει να είναι χαλαρά ώστε να επιτρέπουν την ομαλή παροχέτευση του αίματος και των υγρών σε κάθε τραύμα.Μετά από δήγμα, καλό είναι να χορηγείται αντιτετανικός ορός και να δίδεται αντιμικροβιακή προφύλαξη, πράγματα που γνωρίζει καλά ένας γιατρός ή ένας εκπαιδευμένος νοσοκόμος.

Στη συνέχεια πρέπει να ακολουθεί η αντιλυσσική αγωγή.

ΠηγήΤο 2011 ο αμερικανικός στρατός αναστατώθηκε, όταν ένας στρατιώτης τους πέθανε από λύσσα!Όπως διαπιστώθηκε, τον είχε δαγκώσει ένα αδέσποτο σκυλί στο Αφγανιστάν 8 μήνες πριν από την εκδήλωση της νόσου!

Μετά η υγειονομική τους υπηρεσία, δραστηριοποιήθηκε πιο έντονα και άρχισε εκστρατεία ενημέρωσης δημοσιεύοντας το πόστερ που βλέπετε παραπάνω!  Είχαν να χάσουν στρατιώτη από τέτοια νόσο από το 1967. Στη συνέχεια η έρευνα αποκάλυψε ότι ο συγκεκριμένος στρατιώτης όπως και όλοι οι υπόλοιποι της μονάδας του, είχε μεν ακολουθήσει το πρόγραμμα των προληπτικών εμβολιασμών,  αλλά δεν ολοκλήρωσε την τέταρτη δόση όπως θα έπρεπε, αφού δεν υπήρχαν αρκετά εμβόλια και το θέμα παραμελήθηκε.

Από τα 646 περιστατικά στρατιωτών που υπέστησαν δήγματα από αδέσποτα ζώα σε περιοχές επιχειρήσεων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, μόνο 117  έκαναν αντιλυσσικά εμβόλια και ορούς  και από αυτούς μόνο οι 27 ακολούθησαν την θεραπεία όπως έπρεπε μέχρι το τέλος!

Ένας ακόμη λόγος για να παρακολουθούν πιο προσεκτικά τ' αδέσποτα ζώα σε στρατόπεδα οι αρμόδιοι! Και βέβαια σ' αυτή την περίπτωση θα πρέπει η υγειονομική υπηρεσία να αναλάβει τις ευθύνες της! Χρειάζεται προληπτικός εμβολιασμός των ζώων, αν δεν είναι δυνατή η απομάκρυνσή τους και η ενημέρωση όλου του προσωπικού ν' αποφεύγουν τις "στενές επαφές" γιατί ακόμα και τα κουταβάκια σκοτώνουν!

Ανιχνευτής

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Επιβίωση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

, 16 2015Κυριακή Αυγούστου

Η επιστροφή ..

Μετά από επτά χρόνια αιχμαλωσίας και καταναγκαστικών έργων στην Αλβανία οι Έλληνες φιλούν το χώμα της πατρίδας μετά την απελευθέρωση τους. (Πηγή)Μια άγνωστη, περισσότερο σε νεότερους, πτυχή της ιστορίας, είναι αυτή του εμφύλιου πολέμου, που ίσως για λόγους "θεραπείας" της ελληνικής ασθένειας του διχασμού, απέφευγαν ευσχήμως να διδάσκουν στα σχολεία.

Ότι είχε μείνει όρθιο μετά την γερμανο-ιταλο-βουλγαρική κατοχή, καταστράφηκε μέσα στη δύνη του άγριου, αδελφοκτόνου, εκδικητικού, ανόητου και τελικά ανώφελου για τους Έλληνες, εμφύλιου πολέμου. Άνθρωποι, συγγενείς, συνάδελφοι, συμμαχητές κάποτε στα βουνά της βόρειας Ηπείρου, που έγραψαν ηρωική ιστορία, βρέθηκαν αντιμέτωποι, υποταγμένοι είτε από συμφέροντα, είτε από πολιτικά πάθη και ιδέες.

Όλοι, πολέμησαν για την "πατρίδα"! Αλλά τελικά η "πατρίς" ήταν αυτή που έπαθε τη μεγαλύτερη ζημιά! Οι νικητές του πολέμου κατά του Άξονα, βρέθηκαν ξαφνικά μετά μερικά χρόνια εργάτες στις φάμπρικες των νικημένων του πολέμου , ή σε ανατολικές φάμπρικες του λαού, αλλά πάντως όχι του ελληνικού!

Τον Αύγουστο κάθε χρόνο, που ήταν ο μήνας του τέλους του εμφύλιου του '49 και οι νικητές και οι νικημένοι του εμφύλιου πολέμου, θυμούνται τους νεκρούς τους και πηγαίνουν να τους τιμήσουν ο καθένας στα δικά του μνημεία. Πικρία και λύπη έρχεται πάντα στη γεύση και στο νου, όταν αναλογίζεται κανείς τα αδικοχαμένα θύματα.

Αναμνήσεις πικρές, έρχονται σε όσους βγήκαν ζωντανοί. Κάποιοι, άργησαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, είτε γιατί πιάστηκαν αιχμάλωτοι και παρέμειναν χρόνια σε ξένες φυλακές, είτε γιατί έφυγαν κυνηγημένοι και πήγαν να ζήσουν σε χώρες υποδοχής της σοβιετοκρατούμενης Ευρώπης, μένοντας αρχικά σε παραπήγματα. Από τους χαμένους, πολλοί έμειναν σε εξορία και περιορισμό σε καταυλισμούς και στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέσα στην ίδια τους τη χώρα.

Πέρα από το τι γράφουν τα επίσημα ιστορικά έγγραφα και των δύο πλευρών, υπάρχουν και προσωπικές μαρτυρίες και βιώματα. Τέτοια αξίζει κάποιος να τα διαβάζει για να καταλαβαίνει το πνεύμα εκείνης της εποχής.

Ένας γιατρός, που υπηρετούσε τη θητεία του στον εθνικό στρατό, πιάστηκε αιχμάλωτος από αντάρτες του ΔΣΕ τον Απρίλη του 1949 στην Κόνιτσα και επιβίωσε αιχμάλωτος σε αλβανικές φυλακές εκτελώντας καταναγκαστικά έργα, για να επιστρέψει τον Αύγουστο του 1956, μαζί με τους άλλους αιχμαλώτους. Διαβάστε την ιστορία του ΕΔΩ.

Ένας άλλος, αντάρτης του ΔΣΕ, μετέπειτα πρόσφυγας στην Τασκένδη, εξιστορεί τη ζωή του και τα πεπραγμένα του, με λεπτομερή ανάλυση των μαχών στις οποίες έλαβε μέρος, επισημαίνοντας τη σκληρότητα αυτού του εμφύλιου πολέμου. Διαβάστε τη δική του ιστορία ΕΔΩ.

Το μόνο που μπορούμε ν΄αναφωνήσουμε, είναι: ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 00:00 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Ανταρτοπόλεμος, Ελλάδα, Επιβίωση, Στρατιωτική Ιστορία

, 3 2015Δευτέρα Αυγούστου

Το χρήσιμο Σεμάγκ

Άνδρες του Ιερού Λόχου Μ. Ανατολής, ακούνε τις οδηγίες του διοικητή τους Σχη Τσιγάντε κατά τις επιχειρήσεις Β. Αφρικής του 1942, όπου έδρασαν εντεταγμένοι στο Συγκρότημα Ερήμου. Βλέπετε κάποιους να φοράνε το τοπικό κεφιγιέ στο κεφάλι, στερεωμένο με αγκάλ. (Πηγή φωτογραφίας ΓΕΣ/ΔΕΔ)Σεμάγκ, ή σμαγκ ή κέφιγιε στ' αραβικά, ή σεμεντανί στα κουρδικά, είναι η μαντήλα που φοράνε οι ντόπιοι στις άνυδρες περιοχές της Ασίας και της Αφρικής για να προστατευτούν από τον δυνατό ήλιο που προκαλεί δυσάρεστα εγκαύματα. Είναι συνήθως τετράγωνη από βαμβακερό ή ανάμικτο από βαμβάκι και μαλλί ύφασμα, διαστάσεων 1x1 μέτρα.

Ανάλογα με την περιοχή, το σεμάγκ κατασκευάζεται σε διαφορετικά χρώματα, κόκκινο και λευκό στην Μέση Ανατολή και στο Ιράκ, λευκό ή ασπρόμαυρο στην αραβική χερσόνησο. Υπάρχει και σε ποικιλία άλλων χρωμάτων, συνήθως με καφέ ή σκούρο κόκκινο, η λαδί χρώμα σε περιοχές της Περσίας και του Αφγανιστάν.

Για να στέκεται καλά στο κεφάλι, συνήθως οι άντρες, ειδικά στην αραβική χερσόνησο φοράνε ένα διπλό μαύρο κορδόνι το αγκάλ. Αλλά και σκέτο το σεμάγκ, φοριέται με διάφορους τρόπους περιτυλίγματος στο κεφάλι και γύρω από το λαιμό.

Περίπολος Ερήμου στη Β. Αφρική κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων του 2ου Π.Π. (Πηγή)Οι Βρετανοί, ήδη από την 10ετία του '30 είχαν αρχίσει να επιτρέπουν τη χρήση του στ' αποικιακά στρατεύματά τους στη Μέση Ανατολή, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη του χρησιμότητα. Κατά τη διάρκεια του 2ου Π.Π. ξεκίνησαν να το χρησιμοποιούν ευρέως τo Συγκρότημα Ερήμου Μεγάλης Ακτίνας Δράσης, (Long Range Desert Group) και οι SAS.

Περίπολος των SAS στον Πόλεμο του Κόλπου, 1991, φορώντας το σμαγκ με μπιστ (ανδρικό αραβικό μανδύα ) των νομάδων του Ιράκ. (Πηγή)

Ήδη από τότε καθιερώθηκε στον πίνακα υλικών του βρετανικού στρατού και ιδιαίτερα των ειδικών δυνάμεων που ενεργούν σε άνυδρα περιβάλλοντα με υψηλή θερμοκρασία. Στους πολέμους του Κόλπου τα ειδικά τμήματα χρησιμοποίησαν το σμαγκ κατά κόρον!

Ένας τρόπος να φοράς το σμαγκ (Πηγή)Αργότερα έγινε αυτός ο τύπος μανδήλας αξεσουάρ όλου του προσωπικού που υπηρετούσε και στο Αφγανιστάν, ειδικά στα πλαίσια περιπολιών.

Ελληνικό προσωπικό της ΕΛΔΑΦ φέρει αφγανικού τύπου προστατευτικό μαντήλι στο πρόσωπο. (Πηγή)

Και όπως είναι χρήσιμο το ατομικό δίχτυ παραλλαγής προσώπου, άλλο τόσο και ίσως περισσότερο είναι χρήσιμο ένα σμαγκ!

Ελληνοκύπριος καταδρομέας που φέρει σμαγκ. (Πηγή)Σήμερα το μαντήλι αυτό αποτελεί ατομικό εξάρτημα του στρατιώτη στο χώρο των ειδικών δυνάμεων σε πολλούς στρατούς, χωρίς να είναι απαραίτητο να βρίσκεσαι στην έρημο για να το χρησιμοποιήσεις! Φοριέται παντού! Πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί:

Πρωτίστως για την προστασία από ηλιακά εγκαύματα Για την αποφυγή σκόνης όταν κάποιος ταξιδεύει σε ανοικτό όχημα ή με

μοτοσυκλέτα Σαν πετσέτα, μικρή, ελαφριά, που στεγνώνει εύκολα Σαν κασκόλ για να κρατά το λαιμό και το κεφάλι ζεστά σε ψυχρές περιόδους Σαν αυτοσχέδια τσάντα, βάζοντας τα πράγματά σου μέσα και δένοντας τις τέσσερις

άκρες (δισάκι) Μαντήλι λαιμού για τον ιδρώτα Σαν επίδεσμος για την ακινητοποίηση σπασμένων άκρων του ανθρωπίνου σώματος Σαν αυτοσχέδιος αιμοστατικός επίδεσμος σε περίπτωση αιμορραγίας Σαν μαξιλάρι για να κοιμηθείς πιο άνετα στον υπνόσακο, ή κατά τη διάρκεια

ταξιδιού μέσα σε αυτοκίνητο Σαν όπλο! Βάζεις δύο μεγάλες πέτρες στη μέση, το δένεις καλά και αρχίζεις να

χτυπάς αυτό που θέλεις! Για απόκρυψη και παραλλαγή προσώπου Σαν αυτοσχέδιο σχοινί! Αν το κάνεις ρολό κατά τον διαγώνιο άξονα για να δέσεις

κάτι Γίνεται και αυτοσχέδιο φίλτρο για θολό ή λασπωμένο νερό που μαζεύεις για να το

βράσεις μετά! Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να πιάσεις καυτά αντικείμενα, όπως για

παράδειγμα το κύπελλο ροφήματος ή την κονσέρβα που ζεσταίνεις σε φωτιά Το βρέχεις με νερό και το φοράς για να δροσιστείς σε περίπτωση υψηλών

θερμοκρασιών

Σαν μέσο σηματοδοσίας! Το δένεις σε όπλο ή σε ραβδί και το κουνάς για να προσελκύσεις την προσοχή τρίτων

Σαν σκέπασμα άνω κορμού ή ποδιών Σαν ..μάσκα στο πρόσωπο για να κοιμηθείς, σε μέρη που υπάρχει έντονος

φωτισμός και σ' ενοχλεί, ενώ δεν μπορείς να τον αποφύγεις!

Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που μπορείς να κάνει κάποιος μ' ένα σμαγκ!

Πρέπει όμως και να ξέρεις να το φοράς! Ένας Αμερικανός , πρώην πεζοναύτης, που μάλλον έχει εμπορική "λόξα" με τέτοια μαντήλια, έβγαλε δύο εκπαιδευτικά βιντεάκια για να δείξει 7 τρόπους φορέματος ενός σμαγκ! Δείτε τα ΕΔΩ και ΕΔΩ!

Εγώ πάντως δύο τρόπους χρησιμοποιώ, όταν μου δίνεται η ευκαιρία για υπαίθριες εξορμήσεις! Για όσους δεν έχουν ιδιαίτερη επαφή με το αντικείμενο, ΕΔΩ, υπάρχει μια ενδεικτική τιμή αγοράς από κατάστημα στρατιωτικών ειδών στην Ελλάδα!

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 18:59 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Ετικέτες Επιβίωση, Στολή-Εξάρτυση

, 25 2015Σάββατο Ιουλίου

Τα παιχνίδια της δίψας

Πριν από μερικά χρόνια, δημοσιεύτηκε μια μελέτη σχετικά με την αφυδάτωση, από ειδική επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ των ΗΠΑ, για την οποία ενδιαφέρθηκε πολύ ο αμερικανικός στρατός, αλλά και οι Βρετανοί επίσης.

Το θέμα της μελέτης αφορούσε στην αφυδάτωση και ειδικότερα στα αρχικά της στάδια, οπότε αναφέρεται σαν "ήπια αφυδάτωση". Πρόβλημα για όσους κυρίως ασχολούνται με ιδιαίτερα έντονες φυσικές δραστηριότητες, όπως οι αθλητές δρόμων αντοχής, ορειβάτες, κλπ, άτομα δηλαδή που εκτίθενται για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην ύπαιθρο χωρίς εύκολη ίσως πρόσβαση σε νερό! Μέσα σ' αυτή την κατηγορία, συγκαταλέγεται όπως γίνεται αντιληπτό και στρατιωτικό προσωπικό, που ενεργεί σε συνθήκες μάχης, ή ανήκει στο χώρο των ειδικών δυνάμεων.

Αυτό λοιπόν που παρατηρήθηκε σε μια σειρά πειραμάτων ήταν το εξής:

1. Όταν το σώμα καταβάλλει μεγάλη φυσική προσπάθεια, αρχίζει να χάνει υγρά, μέσα από τη διαδικασία του ιδρώματος. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο, τα άτομα που έχουν υποστεί αυτή την μικρή αφυδάτωση (ήπιας μορφής), ανεξάρτητα από το πόσο καλά γυμνασμένα και αν είναι, αρχίζουν να μη σκέφτονται σωστά και να παίρνουν ασυνάρτητες, πολλές φορές αποφάσεις!

2. Ειδικά κάτω από την πίεση μιας έκτακτης κατάστασης, αρχίζει το μυαλό να δουλεύει σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, απ' αυτή που θα περίμενε κανείς! Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος ν' αρχίσει να σκέφτεται ότι δεν μπορεί να διαθέσει λίγο χρόνο για να πιει νερό, γιατί δεν προλαβαίνει! Έτσι ξεκινά ένας "φαύλος κύκλος" κακών συλλογισμών που οδηγεί στην μη τήρηση κανόνων ασφαλείας και αυτοπροστασίας για επιβίωση. Ίσως κάπως έτσι την "πάτησαν" και πέθαναν από αφυδάτωση οι άτυχοι υποψήφιοι SAS κατά τη διάρκεια της επιλογής τους πριν από δύο χρόνια.

3. Ήπια αφυδάτωση της τάξης του 2% απώλειας υγρών του σώματος, επηρεάζει τον άνθρωπο που την έχει υποστεί, στην σωστή νοητική λειτουργία. Η συγκέντρωση της προσοχής και η μνήμη αρχίζουν να σταματούν.

4. Το αίσθημα της δίψας εμφανίζεται, ακριβώς στη φάση της ήπιας αφυδάτωσης (έδειξε η επιστημονική έρευνα) που σημαίνει ότι ήδη το μυαλό έχει αρχίσει τη σύγχυση και δίνει λάθος εντολές στο σώμα. Απ' αυτό το σημείο και μετά, όσο αυξάνει η αφυδάτωση, τόσο περισσότερο επηρεάζεται και η πνευματική διαύγεια του ανθρώπου.

Επίσης Γερμανοί επιστήμονες του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στηριζόμενοι στην παραπάνω μελέτη έκαναν παρόμοια πειράματα και διαπίστωσαν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αρχίζει να παρουσιάζει συμπτώματα τύπου Αλτσχάιμερ.

Αξιοσημείωτο είναι ότι την ήπια αφυδάτωση μπορεί κανείς να την πάθει και μέσα στην καθημερινή ζωή της πόλης, αν δεν φροντίζει να πίνει τακτικά νερό, ιδίως σε πολύ θερμές μέρες. Κυκλοφόρησαν μάλιστα και κάποια άρθρα σχετικά με τους οδηγούς που κάνουν λάθη και χάνουν την ψυχραιμία τους μέσα στους μπουκωμένους από αυτοκίνητα και πολυσύχναστους δρόμους, αποδίδοντας την συμπεριφορά τους ακριβώς σ' αυτή την περίπτωση!

Το συμπέρασμα απ' όλη αυτή την ιστορία είναι ότι δεν θα πρέπει κανείς να διψάσει πολύ για να πιει νερό, αλλά να φροντίζει τακτικά ν' αναπληρώνει τα υγρά που χάνει.  Η δίψα

είναι το κυριότερο σημείο που μας οδηγεί στο να πίνουμε για να διορθώσουμε την απώλεια νερού που έχουμε. Και δεν πρέπει να την αγνοούμε, ούτε να την αψηφούμε!

Αμερικανός αλεξιπτωτιστής νοσοκόμος, δίνει τις πρώτες βοήθειες σε συνάδελφό του που έχει υποστεί αφυδάτωση από την ζέστη και την μεγάλη καταβολή σωματικής προσπάθειας κατά τη διάρκεια επιχείρησης ανεύρεσης Ταλιμπάν, στο Αφγανιστάν. (Παλιά φωτογραφία)Στη στρατιωτική εκπαίδευση σε κατάσταση επιβίωσης, η ανεύρεση νερού είναι από τα σημαντικότερα μαθήματα που διδάσκονται και που όλοι πρέπει να γνωρίζουν!

Εάν η ήπια αφυδάτωση δεν διορθωθεί, τότε το στόμα ξηραίνεται, κοκκινίζει το δέρμα, εμφανίζεται μια έντονη κούραση και μειώνονται οι λειτουργικές ικανότητες του οργανισμού.

Για το πόσο νερό πρέπει να πίνουμε και τι πρέπει να προσέχουμε έχουμε μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο. Αλλά δεν πρέπει να πέσουμε στην αντίθετη πλευρά, γιατί ούτε και η υπερκατανάλωση νερού βοηθάει! Είναι εξ ίσου βλαβερή, αν δεν υπάρχει μέτρο! Βασικά είναι δυνατόν να προκαλέσει υπονατριαιμία, πάθηση που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στο θάνατο.

Όσοι έχουν βρεθεί σε ακραίες καταστάσεις μπορούν ν' αντιληφθούν το οδυνηρό συναίσθημα της δίψας που δεν μπορεί ικανοποιηθεί! Εκείνη την ώρα σου έρχεται τρέλα, και περιμένεις πως και πως να βρεις τον τρόπο ή τον τόπο ανεύρεσης νερού!

Μου έχει μείνει στη μνήμη ένα παρόμοιο περιστατικό κάποτε, περπατώντας μεγάλα δρομολόγια στη βορειοανατολική Λέσβο, στην περιοχή των Νέων Κυδωνιών με τους πεζοναύτες! Έκανε πολύ ζέστη και έπρεπε να διανύσουμε μια απόσταση γύρω στα 20 χιλιόμετρα περίπου, για να φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό προς τη θάλασσα, ξεκινώντας από τη Νάπη. Το νερό λιγοστό στην περιοχή και υπήρχαν βρύσες μόνο σε συγκεκριμένα σημεία!

Η πολύ ζέστη, ανάγκασε πολλούς (νέους) να πιουν γρήγορα το νερό τους, περιμένοντας την επόμενη στάση ανεφοδιασμού. Έλα όμως που το κακοτράχαλο γυμνό έδαφος και ο αδυσώπητος ήλιος δεν συμφώνησαν με αυτή την ...κακή ιδέα! Έτσι ξεκίνησε για πολλούς το "παιχνίδι της δίψας" μέχρι να φτάσουν στην πολυπόθητη βρύση.

Με τη γλώσσα "τσαρούχι" μετά από μερικές ώρες, το τμήμα έφτασε κοντά στο νερό και όλοι αναθάρρησαν! Όλοι όμως ήξεραν ότι δεν θα έπρεπε να πιουν το νερό γρήγορα και απότομα και έτσι κάθισαν χάμω περιμένοντας "στωικά" το παράγγελμα του επιλοχία όταν θα ερχόταν η σειρά τους για ανεφοδιασμό. Γέμιζαν τα παγούρια και έπιναν αργά, γουλιά-γουλιά το δροσερό νερό. Πριν ξεκινήσουμε για το τελευταίο κομμάτι της πορείας, ήταν γνωστό ότι τα παγούρια θα έπρεπε να τα έχουν γεμάτα.

Ήλθε και η σειρά ενός πεζοναύτη, που ήταν γνωστός "μαγκάκος" και είχε πάντα κάτι να σχολιάσει στους άλλους! Βούτηξε την ..κεφάλα του στη γούρνα και άρχισε να πίνει ασυναίσθητα με βουλιμία, ξεχνώντας τις οδηγίες για το αντίθετο! Μόλις τελείωσε, σήκωσε το κεφάλι του κοιτώντας τους άλλους με ύφος απαξιωτικό, γιατί έκαναν "σαν παρθένες" όπως έλεγε! Όμως, "πίσω είχε η αχλάδα την ουρά"!

Τα δύσκολα για τον τύπο, ξεκίνησαν μετά από μόλις 500 μέτρα περπατήματος, το πολύ νερό δεν βοήθησε καθόλου στην άνεσή του! Ξεκίνησε με τάση για εμετό, τον οποίο δεν απέφυγε τελικά, στη συνέχεια ακολούθησαν ζαλάδες και τελικά κατέληξε να τον κουβαλάνε τα ..."κορόιδα"! Επειδή δεν μπορούσαμε να τον αφήσουμε, μας καθυστέρησε για μια ώρα ακόμη! Γιατί οι πεζοναύτες δεν αφήνουν ποτέ δικό τους πίσω!

Μετά απ' αυτό ο ..εξυπνάκιας έγινε "τύπος και υπογραμμός". Όλοι από αρκετό νερό στην πλάτη για τις επόμενες μέρες! Κανείς δεν ρίσκαρε να πάθει τα ίδια ξανά!

Από αυτές τις ασκήσεις που κάναμε παλιά, έβγαιναν πολλά καλά! Μαθαίναμε ο ένας τον άλλον, τα παθήματα γίνονταν μαθήματα και βέβαια η εμπειρία έδινε άλλον αέρα, τον αέρα του μαχητή!

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 01:00 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 14 2015Τρίτη Ιουλίου

Κράμπα στην κατάδυση

Φαντασθείτε τον εαυτό σας, (όσοι ασχολείστε με καταδύσεις) να έχετε βουτήξει στο νερό, για να δείτε τις ομορφιές του βυθού και ξαφνικά να σας πιάσει ένας έντονος δυνατός πόνος στη γάμπα, ή στην καμάρα του ποδιού, ενώ πεδιλίζετε για να προσεγγίσετε ένα σημείο που σας σας ενδιαφέρει.

Καταλαβαίνετε ότι είναι κράμπα, από το ιδιαίτερο αίσθημα του σφιξίματος, που σας αναγκάζει άθελά σας να μαζέψετε το πόδι σας, προκαλώντας έτσι δυνατό πόνο. Αν είμαστε σε ήρεμα νερά με καλή ορατότητα και βουτάμε για αναψυχή μαζί με άλλους, όλα αντιμετωπίζονται εύκολα.

Αν όμως είναι βράδυ, με ταραγμένα νερά και θολούρα ή με ρεύματα και καταβάλουμε προσπάθεια για να φτάσουμε σε βάρκα ή να "δουλέψουμε" στο βυθό και μας πιάσει κράμπα, τότε τα προβλήματα που δημιουργούνται μπορούν να έχουν απρόοπτα αποτελέσματα, αν κάποιος δεν ξέρει να χειριστεί σωστά την κατάσταση.

Γι' αυτό, αποτελεί ένα βασικό αντικείμενο εκπαίδευσης των βατραχανθρώπων των ενόπλων δυνάμεων, μέσα στα πλαίσια της αντιμετώπισης απρόοπτων περιστατικών στον βυθό και πιστεύω ότι σε σοβαρές σχολές αυτόνομης κατάδυσης, επίσης εξετάζουν τέτοιες καταστάσεις.

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι έχουμε την εμπειρία μιας κράμπας, είτε στη θάλασσα, είτε στην ξηρά σε αθλητικές κυρίως δραστηριότητες.

"Οι κράμπες είναι ακούσιες, ξαφνικές, μικρές μυϊκές συσπάσεις που προκαλούν πόνο. Εμφανίζονται κυρίως στα πόδια (ιδιαίτερα στη γάμπα) και πιο σπάνια στα χέρια, στον αυχένα, καθώς επίσης στην περιοχή του θώρακα και της κοιλιάς, κατά τη διάρκεια ή μετά από έντονη φυσική δραστηριότητα", λένε οι ειδικοί.

Είναι ένα συχνό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όσοι ασχολούνται με αθλήματα μεγάλης καταπόνησης και διάρκειας, όπως για παράδειγμα οι δρομείς, οι ποδοσφαιριστές κ.α.

Μπορούν να συμβούν στον καθένα και σε κάθε ηλικία αλλά είναι πιο συχνές στους μεσήλικες και στους ηλικιωμένους, τους αγύμναστους και τους υπέρβαρους".

Στην κολύμβηση με πέδιλα και στις καταδύσεις, συνήθως μας πιάνει χαμηλά, στο εσωτερικό των ποδιών, ή στην γάμπα, αλλά και στον μηρό. Και αυτό γιατί κολυμπώντας με πέδιλα, δημιουργούνται μεγάλες αντιστάσεις μέσα στο νερό και οι μύες των ποδιών παθαίνουν υπερκόπωση.

Υπάρχει η άποψη ότι οι κράμπες οφείλονται σε αφυδάτωση του σώματος και σε έλλειψη ηλεκτρολυτών, κυρίως σε κάλιο. Το βασικότερο αίτιο, μάλλον είναι η υπερκόπωση των

μυών. Σίγουρα η αφυδάτωση και το κρύο, μπορούν να αυξήσουν το χρόνο διάρκειας της κράμπας, ή να την χειροτερέψουν.

Γι' αυτό, μιλώντας για κράμπα στις καταδύσεις, απαιτείται πολύ καλή φυσική κατάσταση και συνεχής εξάσκηση των μυών, τόσο σε δύναμη όσο και σε ευκαμψία. Η τακτική προπόνηση κολύμβησης με πέδιλα, σε αποστάσεις ενός ή δύο χιλιομέτρων για παράδειγμα, δημιουργεί την μυική συναρμογή στην κίνηση των ποδιών ώστε ν' απομακρύνεται ο κίνδυνος μιας κράμπας. Ομοίως οι διατατικές ασκήσεις των μυών του σώματος, και κυρίως των ποδιών πριν από κατάδυση, όπως ακριβώς κάνουμε πριν από εντατική προπόνηση στην ξηρά, μειώνει την πιθανότητα κράμπας.

Επίσης η επιλογή του κατάλληλου καταδυτικού υλικού, ξεκινώντας από τα πέδιλα, που πρέπει να προσαρμόζονται σωστά στα πόδια μας και να είναι ευλύγιστα, βοηθάει πολύ στην αποφυγή της δυσάρεστης κράμπας.

Αν τα πέδιλα είναι στενά και εμποδίζουν την κυκλοφορία του αίματος αλλά και την κίνηση των μυών του ποδιού, είναι πολύ πιθανό να προκληθεί πολύ γρήγορα κράμπα. Το ίδιο θα συμβεί, αν χρησιμοποιούνται μποτάκια και είναι πολύ στενά!

Αν χρησιμοποιείς "ανοικτά" πέδιλα και σφίξεις πολύ τα λουράκια των πέδιλων πίσω στη φτέρνα και πιέζεις τον αχίλλειο τένοντα, δημιουργείται άσκοπη ένταση στους μύες της γάμπας και προκαλείται κράμπα εκεί. Αλλά και με κλειστά πέδιλα, που είναι πολύ κοντά και πιέζουν στην φτέρνα πάλι το ίδιο θα συμβεί.

Αν τα πέδιλα είναι πολύ σκληρά, η αντίσταση που δημιουργούν στο νερό, μπορεί να κουράσει γρήγορα τους μύες των ποδιών και να προκαλέσει ταυτόχρονα κράμπα και στην καμάρα των ποδιών και στη γάμπα. (Να γιατί με τις "νταλίκες" της ΜΥΚ κάναμε αμέτρητες ώρες κολύμπι και δυνάμωναν τα πόδια!)

Κάτι άλλο που πρέπει να προσεχθεί είναι η στολή μας. Είτε υγρού τύπου είτε ξηρού τύπου είναι, αν δεν είναι άνετη και εμποδίζει την ελεύθερη κίνηση των ποδιών μας όταν βρισκόμαστε στο νερό, δεν πεδιλίζουμε σωστά με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται περισσότερο κάποιοι μύες που τελικά παθαίνουν κράμπα.

Πώς αντιμετωπίζεται τώρα μια κράμπα στην κατάδυση;

Εξάσκηση στην αντιμετώπιση κράμπας στο βυθό (Πηγή)Επειδή συνήθως όλες οι κράμπες συμβαίνουν στο πίσω μέρος του ποδιού, υπάρχει συγκεκριμένη μέθοδος για άμεση ανακούφιση:

Πρώτα υψώνουμε το πόδι μπροστά μας Πιάνουμε την άκρη του πέδιλου, του ποδιού που έπαθε κράμπα Τραβάμε το πέδιλο προ το σώμα μας, έτσι ώστε να τεντώσουμε το πόδι με την

κράμπα Παραμένουμε σ' αυτή τη θέση, μέχρι να περάσει η κράμπα, που συνήθως

συμβαίνει μετά από λίγα δευτερόλεπτα

Αν η κράμπα επιμένει και ο πόνος δεν μειώνεται, κάνουμε σινιάλο στο ζευγάρι μας (πάντα με ζευγάρι η κατάδυση) για να βοηθήσει στο τέντωμα του ποδιού. Αν μπορούμε, τρίβουμε με το χέρι μας το σημείο της κράμπας, για να βοηθήσουμε την επαναφορά του ποδιού μας στην αρχική κατάσταση. Έτσι μπορούμε να συνεχίσουμε την κατάδυσή μας και τις δραστηριότητές μας στον βυθό.

Σινιάλο για κράμπα στο βυθό. Ανοιγοκλείνουμε το την παλάμη του χεριού, δείχνοντας με το άλλο χέρι στο ζευγάρι μας το σημείο της κράμπας. (Πηγή)Θα πρέπει όμως να ξέρουμε ότι μπορεί η κράμπα να μας ξαναπιάσει αν το "ζορίσουμε" πάλι! Γι' αυτό οι κινήσεις μας πρέπει να είναι πιο προσεκτικές και πιο αργές. Αν η κράμπα ή οι κράμπες επανέρχονται, ίσως πρέπει να σταματήσουμε την κατάδυση.

Αν και οι κράμπες αυτές καθ' αυτές δεν είναι επικίνδυνες, αν συμβούν στο βυθό, μπορούν να προκαλέσουν στο δύτη είτε την μη ελεγχόμενη βύθιση, είτε τη μη ελεγχόμενη ανάδυση, που και τα δύο εγκυμονούν τον κίνδυνο! Εδώ έρχεται να βοηθήσει την κατάσταση το "ζευγάρι" μας. ΠΑΝΤΑ η κατάδυση πρέπει να εκτελείται οργανωμένα με τη βοήθεια του ζευγαριού μας, δηλαδή ενός άλλου δύτη που μας συνοδεύει.

Η κατάδυση κατά ζευγάρια, είναι η μέθοδος που προστατεύει από όλους τους κινδύνους, αρκεί και οι δύο δύτες να γνωρίζουν να συνεννοούνται μεταξύ τους στον βυθό, να ξέρουν τα θέματα ασφαλείας καταδύσεων και τον τρόπο αντιμετώπισης έκτακτων περιστατικών, μεταξύ των οποίων και της κράμπας, αντικείμενο πάνω στο οποίο πρέπει να γίνεται εκπαίδευση.

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 21:09 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Βατραχάνθρωποι, Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 9 2015Πέμπτη Ιουλίου

Αν δεις αρκούδα...

Πηγή φωτογραφίαςΛένε ότι το να δεις αρκούδα στο βουνό, φέρνει τύχη! Εγώ θα έλεγα ότι εξαρτάται από την ..απόσταση! Στη χώρα μας ζει σε ορεινά συγκροτήματα της Πίνδου και της Ροδόπης, αλλά έχει διαπιστωθεί και επαναποίκηση στον Βόρα, στο Πάικο, στο Βέρμιο, και ακόμη στην ορεινή Ναυπακτία, την τελευταία 20ετία.

Το είδος που κυκλοφορεί στην Ελλάδα είναι η καφέ αρκούδα, η οποία βρίσκεται και στις ορεινές περιοχές των γειτονικών όμορων βόρειων χωρών, όπως και στους ορεινούς όγκους της Τουρκίας, όπου υπάρχει ποικιλία σε άγρια πανίδα .  Γενικότερα, απαντάται στην Ασία, την Ευρώπη, την Βόρεια Αμερική και τα όρη της βόρειας Αφρικής.

Ο πληθυσμός της καφέ αρκούδας στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 350 - 400 περίπου. Ζουν σε δύο ανεξάρτητους πληθυσμούς, οι οποίοι δεν επικοινωνούν γεωγραφικά μεταξύ τους. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός ζει στην ευρύτερη περιοχή της οροσειράς της Πίνδου και ο δεύτερος ζει στην ευρύτερη περιοχή της οροσειράς της Ροδόπης.

Κάποια στοιχεία από τους ειδικούς σχετικά με την αρκούδα είναι: Η καφέ αρκούδα είναι το μοναδικό είδος αρκούδας που ζει στην ηπειρωτική

Ευρώπη και, μετά την πολική, είναι το μεγαλύτερο είδος αρκούδας στον κόσμο. Οι ενήλικες αρσενικές αρκούδες στην Ελλάδα ζυγίζουν συνήθως 150-200 κιλά και

έχουν μέσο μήκος περίπου 2 μέτρα και ύψος στον τράχηλο 1.10 μ. Οι θηλυκές αρκούδες στη χώρα μας είναι πιο μικρές και ζυγίζουν συνήθως γύρω

στα 100 κιλά. Τα αρκουδάκια όταν γεννιούνται ζυγίζουν μόλις 200-300 γραμμάρια! Το φθινόπωρο, μία αρκούδα στην Ελλάδα μπορεί να διανύσει περισσότερα από

180 χιλιόμετρα σε αναζήτηση τροφής. Η καφέ αρκούδα είναι ζώο παμφάγο. Το ποσοστό των φυτικών τροφών στη δίαιτα

της αρκούδας στη χώρα μας ξεπερνάει το 85%! Η αρκούδα δεν επιτίθεται στον άνθρωπο εκτός αν αισθανθεί ότι κινδυνεύει η ίδια ή

τα μικρά της. Η αρκούδα έχει εξαιρετικά ανεπτυγμένη ακοή και όσφρηση και λιγότερο καλή

όραση. Βλέπει αρκετά καλά σε απόσταση 80 μέτρων αλλά δεν είναι ικανή να διακρίνει άνθρωπο στα 300 μέτρα

Είναι πολύ ευέλικτη ενώ σε γρήγορες και ξαφνικές επιταχύνσεις μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα μέχρι και 60 χλμ την ώρα! Έχει επίσης ιδιαίτερες δεξιότητες αναρρίχησης. Σε αυτό βοηθούν η μεγάλη μυϊκή της δύναμη και τα πολύ ανεπτυγμένα και δυνατά νύχια της 

Έχει εξαιρετική μνήμη και νοημοσύνη

Ο ζωτικός της χώρος είναι 100-150 τετρ. χλμ. για ένα θηλυκό και έως και παραπάνω από 400 τετρ. χλμ. για ένα αρσενικό άτομο.

Αν δεν ενοχληθεί, ακολουθεί συγκεκριμένη ρουτίνα στις καθημερινές της μετακινήσεις: χρησιμοποιεί την ίδια όχθη ρεματιάς και τον δασικό δρόμο για τις μετακινήσεις της, το ίδιο μονοπάτι για να πάει στη φωλιά της, τους ίδιους οπωρώνες για να βρει φρούτα.

Η όρθια στάση της είναι συμπεριφορά ανίχνευσης ή και φόβου και όχι εκδήλωση επίθεσης

Η αρκούδα είναι κυρίως δασόβιος οργανισμός. Είναι ζώο μονήρες και κινείται κυρίως το ξημέρωμα, το σούρουπο και το βράδυ. Στη διάρκεια του ετήσιου κύκλου η δραστηριότητα της αρκούδας στην Ελλάδα

κορυφώνεται στις αρχές του καλοκαιριού και το φθινόπωρο. Οι δύο παραπάνω φάσεις φαίνεται να αντιστοιχούν στην αναπαραγωγική περίοδο

(Ιούνιος-Ιούλιος) αφενός και στην έντονη δραστηριότητα για αναζήτηση τροφής, αφ' ετέρου.

Τον χειμώνα πέφτει σε χειμέριο λήθαργο. Προσοχή δεν είναι χειμέρια νάρκη!

Περισσότερα στοιχεία μπορεί ν' αντλήσει κανείς από την Καλλιστώ ,τον Αρκτούρο και την ιστοσελίδα του "Life ΕΧ-TRA".

Αν βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα τέτοιο ζώο στο βουνό, πώς πρέπει να συμπεριφερθούμε; Υπάρχουν πάλι κάποιες οδηγίες από ειδικούς :

Κατ' αρχή πρέπει να ξέρουμε ότι η αρκούδα, αντιλαμβάνεται εύκολα τον γύρω της χώρο και συνήθως καταλαβαίνει πολύ νωρίτερα την παρουσία του ανθρώπου από ό,τι ο άνθρωπος τη δική της παρουσία και συνήθως απομακρύνεται.

Στην περίπτωση όμως συνάντησης ανθρώπου-αρκούδας, υπάρχει ένας βασικός κανόνας: Δεν πρέπει να νοιώσει το ζώο ότι απειλείται. Αυτό σημαίνει:

1. Κρατάμε την ψυχραιμία μας2. Μένουμε ακίνητοι3. Δεν την κοιτάμε στα μάτια, που μπορεί να σημαίνει πρόκληση για την αρκούδα4. Δεν παίρνουμε «απειλητικά» αντικείμενα όπως πέτρες, κλαδιά κτλ. (Τουλάχιστον

όχι αρχικά)5. Προσπαθούμε να οπισθοχωρήσουμε σταδιακά αναγνωρίζοντας την «κυριαρχία»

της αρκούδας στο χώρο6. Σε άμεση θέα προς την αρκούδα, προσπαθούμε να φανούμε μεγαλύτεροι,

σηκώνοντας ψηλά τα χέρια7. Δεν τρέχουμε8. Σε περίπτωση στενών χώρων δημιουργούμε χώρο διαφυγής για την αρκούδα και

δεν της «κόβουμε» το δρόμο

Το πιο πιθανό είναι ότι μέχρι να τα σκεφθούμε όλα τα παραπάνω η αρκούδα θα έχει φύγει. Αν δεν φύγει αλλά αντίθετα αρχίζει να έχει επιθετική διάθεση; Τα πράγματα δυσκολεύουν.

Καταλαβαίνουμε την "αρπακτική" διάθεση του ζώου, από κάποιες κινήσεις του. Παρατηρούμε ότι μας ακολουθεί και ξαφνικά εξαφανίζεται, για να εμφανιστεί πάλι ξαφνικά, ειδικά όταν έχουμε κάνει κατάλυμα σε εύκολα προσβάσιμο σημείο.

Αν δεν υποχωρεί ούτε απομακρύνεται σε φωνές και ίσως σε κινήσεις μας, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για "μάχη", οπότε ένα χρήσιμο και απαραίτητο μη θανατηφόρο "εργαλείο" που πρέπει να έχουμε μαζί μας όταν κυκλοφορούμε στο βουνό, είναι το σπρέι πιπεριού ! Αρκεί να ξέρουμε να το χρησιμοποιούμε!

Για τους πιο "οργανωμένους", υπάρχουν και οι συσκευές TASER, που κατασκευάζονται ειδικά για για επιθέσεις άγριων ζώων, προστατεύοντας έτσι όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τα ίδια τα ζώα από βίαιο θάνατο από πυροβόλο όπλο.

Εικονογραφημένος οδηγός για την αντιμετώπιση αρκούδας στις ΗΠΑ, όπου κάθε χρόνο υπάρχουν θύματα από επιθέσεις. Πιέστε ΕΔΩ για μεγαλύτερη εικόνα. Κάποιοι συνιστούν τη "μέθοδο του νεκρού" για να σταματήσουν την επίθεση του ζώου (ειδικά για καφέ αρκούδες), εφόσον είναι άοπλοι, σε κατάσταση επιβίωσης!

Δηλαδή, βλέποντας τις απειλητικές διαθέσεις, πρέπει να πέσεις κάτω με το στομάχι σε επαφή με το έδαφος, τα χέρια στην ανάκαμψη πίσω από το λαιμό, για να τον προστατεύεις και τα πόδια σε διάσταση. Αν προσπαθήσει η αρκούδα να σε αναποδογυρίσει, μετακινείσαι μεν, αλλά πάλι έχοντας αυτή τη στάση πρηνηδόν, ή την εμβρυακή στάση, όπως φαίνεται στην παραπάνω εικόνα.

Η αλήθεια είναι ότι αποτελεί κίνηση απελπισίας και για ν' αναφέρεται, πρέπει κάποιοι να τα έχουν καταφέρει με αυτόν τον τρόπο. Ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση πρέπει (λένε) να μείνεις ακίνητος μέχρι να φύγει το ζώο και για λίγο ακόμη χρόνο, μετά από την απομάκρυνσή του.

Αν όμως έχεις να αγωνιστείς για τη ζωή σου, βλέποντας βέβαιη την επίθεση του άγριου ζώου, τότε θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις κάθε μέσο . Οι οδηγίες των ειδικών περιγράφουν:

"Αν μπορείς, κινήσου προς την ανηφόρα, ώστε να είναι σε πιο μειονεκτική θέση το ζώο, καταφέρνοντας κτυπήματα με αυτοσχέδια μέσα όπως ξύλα ή πέτρες, μέχρι να μπορέσεις να ξεφύγεις. Αν είστε ομάδα μείνετε όλοι μαζί προστατεύοντας ο ένας τον άλλο.

Τα κτυπήματα με ράβδους ή με κλωτσιές, πρέπει να καταφέρνονται κατ' ευθείαν για να έχουν καλύτερο αποτέλεσμα και όχι κάθετα ή οριζόντια ! Ευαίσθητα σημεία είναι τα μάτια, το ρύγχος και το μαλακό υπογάστριο.

Πρέπει να να ξέρεις ότι το σώμα σου δεν θ' αντέξει κτύπημα από αρκούδα! Αν με κάποιο τρόπο της προκαλέσεις πόνο, υπάρχει η πιθανότητα να φύγει, όπως και να ..συνεχίσει να μάχεται μέχρι να εξαλείψει την "απειλή" της.

Αν διατίθεται σπρέι πιπεριού, εκτοξεύεται προς το ζώο, αφού υπολογιστεί η κατεύθυνση του ανέμου! Δημιουργείς ένα νέφος μεταξύ της θέσης σου και του ζώου, ώστε να προκαλέσεις ερεθισμό στα μάτια και στην αναπνοή του και να το αποπροσανατολίσεις για να σου δοθεί χρόνος να ξεφύγεις. Υπόψη ότι το ζώο δεν θα πάψει να μάχεται και να κτυπάει στον αέρα, γι' αυτό πρέπει να φύγεις από κοντά του, όσο μπορείς πιο γρήγορα!

Αν βρέχει, το σπρέι δεν θα σου προσφέρει τίποτα, αφού το νερό θα το εξουδετερώσει".

Όπως προσέξατε, δεν αναφέρω χρήση πυροβόλων όπλων, γιατί εδώ περιγράφεται η ακραία περίπτωση, σε κατάσταση επιβίωσης.

Προληπτικά, δεν πρέπει ποτέ ν' αφήνουμε σκουπίδια και αποφάγια πουθενά στο δάσος, γιατί αυτά προκαλούν την συγκέντρωση των άγριων ζώων που ψάχνουν για τροφή. Πρέπει να έχουμε σχεδιάσει και οργανώσει προσεκτικά τις κινήσεις μας και να είμαστε ενημερωμένοι για την ύπαρξη άγριων ζώων, ώστε να εξοπλιστούμε κατάλληλα.

Και αφού μιλάμε για άγρια ζώα, μπορείτε να διαβάσετε ένα ενδιαφέρον άρθρο για το ..αν δεις λύκο, που είναι και η πιο πιθανή "ατυχής συνάντηση", ΕΔΩ ! Δώστε προσοχή και στα σχόλια.

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 00:30 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 1 2015Τετάρτη Ιουλίου

Καιρός στη θάλασσα...

Οι άνθρωποι της θάλασσας, ναυτικοί και ψαράδες, από τα πανάρχαια χρόνια, έχουν συμπυκνώσει τις εμπειρίες τους και με πρακτικό τρόπο μπορούν να προβλέψουν τον καιρό, ιδιαίτερα τον τοπικό καιρό στην περιοχή που έχουν ζήσει. Έτσι μπορούν να προετοιμαστούν κατάλληλα και να αντιμετωπίσουν τα μπουρίνια και τις φουρτούνες.

Δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο, με τις οικονομικές φουρτούνες...

Δείτε παρακάτω μερικές πρακτικές παρατηρήσεις ναυτικών που μπορούν να βοηθήσουν όποιους ασχολούνται με τη θάλασσα και ταξιδεύουν με μικρά φουσκωτά και ταχύπλοα, πέρα από τα σύγχρονα όργανα ναυσιπλοΐας:

• Όταν ο ήλιος είναι θαμπός ή λευκός, προβλέπεται βροχή.

• Όταν ο ήλιος δύει πίσω από πυκνά σύννεφα, και ο ορίζοντας προς την Ανατολή είναι χαλκόχρωμος, προβλέπεται βροχή.

• Όταν ο ήλιος κατά τη δύση του ακτινοβολεί μέσα από τα σύννεφα, προβλέπεται άνεμος και κακοκαιρία.

• Όταν ο ήλιος είναι πολύ ζεστός και η ατμόσφαιρα αποπνικτική, προβλέπεται βροχή.

• Όταν ο ήλιος είναι χλωμός ή κοκκινόχρωμος κατά την ανατολή του και πίσω από σύννεφα, προβλέπεται βροχή.

• Όταν η σελήνη φαίνεται αμυδρά, προβλέπεται βροχή.

• Όταν η σελήνη δύο ημέρες πριν από την πανσέληνο ή και κατά την πανσέληνο καθώς ανατέλλει έχει κόκκινο χρώμα, προβλέπεται ενίσχυση του ανέμου.

• Όταν η σελήνη είναι φωτεινή τόσο όταν είναι πανσέληνος όσο και όταν είναι κατά το ένα τέταρτο, προβλέπεται καλός καιρός.

• Όταν η σελήνη του ενός τετάρτου είναι όρθια, προβλέπεται καλός καιρός.

• Όταν η σελήνη του ενός τετάρτου είναι πλάγια, προβλέπεται κακοκαιρία.

• Όταν η σελήνη ή ο ήλιος περιβάλλονται από μικρό κύκλο (στέμμα), προβλέπεται βροχή.

• Όταν περιβάλλονται από μεγάλο κύκλο (στέμμα), προβλέπεται καλός καιρός.

• Όταν τα αστέρια είναι θαμπά, προβλέπεται βροχή.

• Όταν έχουμε πανσέληνο δύο φορές τον ίδιο μήνα, προβλέπεται βροχή.

• Όταν τα ψάρια αναδύονται ή κινούνται κοντά στην επιφάνεια, προβλέπεται βροχή.

• Η ηλιακή και σεληνιακή άλως, φέρνουν βροχή ή άνεμο.

• Αν οι γλάροι το πρωί φεύγουν ανοιχτά, θα έχουμε καλό καιρό.

• Αν οι γλάροι παραμένουν κοντά στη στεριά, θα έχουμε κακοκαιρία.

• Αν τα χταπόδια τρυπώνουν στα λαγούμια τους και τα σκεπάζουν με βότσαλα, προμηνύεται φουρτούνα.

• Αν τα σύννεφα τρέχουν σε αντίθετη κατεύθυνση από τον αέρα, θα ξεσπάσει θύελλα.

• Αν τα σύννεφα μοιάζουν να κυνηγάνε το ένα το άλλο, θα έχουμε θύελλα.

• Αν αστράφτει στο Βορρά, θα φυσήξει δυνατός αέρας.

• Αν αστράφτει στο Νότο, θα έχουμε βροχή.

• Αν αστράφτει και βροντάει συγχρόνως, προμηνύεται καταιγίδα.

• Αν βροντάει τη νύχτα, υπάρχει περίπτωση καταιγίδας. • Αν βροντάει το πρωί, θα φυσήξει αέρας από τη διεύθυνση που ακούγονται οι βροντές.

• Αν σηκωθεί αέρας πριν από τη βροχή, γρήγορα θα καλοσυνέψει.

• Αν σηκωθεί αέρας μετά τη βροχή, θα φυσήξει ακόμα περισσότερο.

• Αν οι κάβοι και οι βραχονησίδες φαίνονται να προεξέχουν από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι σημάδι πως θα φυσήξουν νοτιάδες.

Πρακτική πρόγνωση με όργανα του σκάφους

Ένα από τα βασικά όργανα του σκάφους ήταν και είναι ακόμα και σήμερα το βαρόμετρο, το θερμόμετρο και το ρολόι. Αν και σήμερα είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο με θαλασσινό look για πολλούς, εξακολουθεί να προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες για όσους ξέρουν να διαβάζουν τα όργανα. Ας δούμε δύο πρακτικούς τρόπους πρόγνωσης, που μπορούμε εύκολα να κάνουμε μόνοι μας σε ένα ταξίδι.

Περισσότερα περί ..ανέμων και υδάτων, μπορείτε να διαβάσετε, ΕΔΩ.

Για όσους ασχολούνται με το ψάρεμα, υπάρχουν καλές πληροφορίες, ΕΔΩ!

Καλά ταξίδια με μπουνάτσα, και ο Άι Νικόλας να μας βοηθήσει..

Όσο για τα βουνά, έχουμε μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο.

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 21:11 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 9 2015Τρίτη Ιουνίου

Η Λύσσα

ΠηγήΜια πολύ άσχημη κατάσταση που ο σύγχρονος άνθρωπος των πόλεων μάλλον αγνοεί, αφού είναι σχετικά προστατευμένος μέσα στην πολιτισμένη(;) κοινωνία. Συνήθως η λέξη χρησιμοποιείται με την μεταφορική έννοια από πολλούς, χωρίς καν να έχουν αντίληψη "περί τίνος πρόκειται"! Τι γίνεται όμως όταν πρέπει κάποιος να ζήσει ή να εργάζεται έξω στην ύπαιθρο; Πώς να προστατεύεται και πώς να αντιμετωπίσει αυτή την περίπτωση;

Θα πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε κάποια βασικά πράγματα.

Τι είναι η λύσσα;

Πρόκειται για μια ιογενή λοίμωξη του κεντρικού νευρικού συστήματος, που μεταδίδεται συνήθως μέσω του σάλιου από το δάγκωμα μολυσμένου ζώου. Η λύσσα προσβάλλει όλα τα θερμόαιμα ζώα και στον άνθρωπο η νόσος παίρνει τη μορφή εγκεφαλίτιδας.

Είναι δηλαδή ζωονόσος, που οφείλεται σε διάφορα στελέχη του ιού Lyssavirus (ραβδοϊός), τα οποία προσβάλλουν το κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ). Το πρόβλημα της νόσου έγκειται στο γεγονός ότι προκαλεί 100% θνησιμότητα!

Η λύσσα προσβάλλει όλα τα είδη θηλαστικών-κυρίως τα σαρκοβόρα- και ανάλογα με το είδος του ξενιστή που προσβάλλει, διακρίνεται σε λύσσα των σκύλων (λύσσα των δρόμων) και στη λύσσα των άγριων ζώων. Και εδώ θα πρέπει να προσέξουν όσοι έχουν σχέση με τη φύση, συμπεριλαμβανομένου και του στρατιωτικού προσωπικού.

Η λύσσα μεταδίδεται: με δήγμα μολυσμένου ήμερου ή άγριου ζώου με την εισπνοή του ιού από περιττώματα, συνήθως νυχτερίδων με τη δερματική επαφή (είσοδος του ιού μέσω πληγών, ακόμη και από τα σάλια

ζώων)

Ο χρόνος επώασης της νόσου στον άνθρωπο κυμαίνεται από λίγες μέρες έως μερικούς μήνες, αν και έχουν καταγραφεί περιστατικά εκδήλωσης της νόσου έως και 3 χρόνια μετά τη μόλυνση.

Τα πρώιμα συμπτώματα της νόσου μοιάζουν με αυτά γριπώδους συνδρομής (πυρετός, κεφαλαλγία, δυσφορία). Κατόπιν, παρατηρείται η περίοδος διέγερσης, που χαρακτηρίζεται από ευαισθησία σε φως και ήχους και αυξημένη σιελόρροια. Χαρακτηριστική στην πορεία της νόσου είναι η εμφάνιση υδροφοβίας στους περισσότερους ασθενείς λόγω των σπασμών στους μυς της κατάποσης. Ακολουθούν οι σπασμοί των αναπνευστικών μυών και γενικευμένοι σπασμοί, έπειτα γενικευμένη παράλυση και τέλος ο θάνατος. Πιο αναλυτικά τα συμπτώματα σταδιακά είναι:

κακουχία, πυρετός, κεφαλαλγία αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος γαστρεντερικές διαταραχές και συχνά πόνος στο σημείο του τραύματος διαστολή της κόρης του οφθαλμού σιελόρροια επώδυνοι σπασμοί στους μυς της κατάποσης σπασμοί αναπνευστικών και άλλων μυών απώλεια αισθήσεων παράλυση άκρων θάνατος, μετά την ανάπτυξη των συμπτωμάτων

(Δείτε ένα σπάνιο βίντεο με τα συμπτώματα σε άνθρωπο)

Η νόσος διαρκεί συνολικά 2 με 10 μέρες πριν επέλθει τελικά ο θάνατος. Η χορηγούμενη αγωγή έχει παρηγορητικό χαρακτήρα, καθώς δυστυχώς ελάχιστοι ασθενείς με τεκμηριωμένη λύσσα έχουν επιβιώσει.

Στα ζώα, η περίοδος επώασης κυμαίνεται από λίγες ημέρες έως 2 ή περισσότερους μήνες. Αυτά που έχουν προσβληθεί από λύσσα, εμφανίζουν αυξημένη ανησυχία και νευρικότητα, κρύβονται σε σκιερά μέρη (φωτοφοβία) και περιφέρονται χωρίς σκοπό. Στις ημέρες που ακολουθούν, γίνονται επιθετικά και μπορούν να προκαλέσουν τραυματισμούς σε άλλα ζώα, ή ανθρώπους. Στη συνέχεια ακολουθεί η φάση σιελόρροιας, σπασμών, γενικής

παράλυσης και τελικά έρχεται ο θάνατος. Υπάρχει και η περίπτωση της καταθλιπτικής κατάστασης, κατά την οποία τα ζώα "βαραίνουν", με ακαμψία του τράχηλου και αρκετή σιελόρροια, χωρίς να μπορούν να επιτεθούν σε κάποιον.

Στην αλεπού και σε άλλα ζώα της άγριας πανίδας παρατηρείται αλλαγή της συμπεριφοράς και των συνηθειών (π.χ. η αλεπού περιφέρεται κατά τη διάρκεια της ημέρας και δείχνει να μη φοβάται την ανθρώπινη παρουσία), οι οποίες δεν είναι συχνά εύκολο να εκτιμηθούν.

ΠηγήΟι νυχτερίδες προσβάλλονται από λύσσα. Οι περιπτώσεις μετάδοσης λύσσας από νυχτερίδα σε άνθρωπο είναι ελάχιστες στην Ευρώπη (ίσως από τέτοια ιστορία να ξεκίνησε ο μύθος των ..βρικολάκων) ενώ δεν γνωστή τέτοια μετάδοση στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα όταν η νυχτερίδα εμφανίζει ανώμαλη συμπεριφορά, υπερβολικά επιθετική ή «άφοβη» ή εμφανίζεται σε μέρη που δεν βρίσκεται κανονικά ή δείχνει άρρωστη, παραμένοντας σε απροφύλαχτα μέρη, πρωινές ώρες ή κάθεται «μαζεμένη» ή έχει αστάθεια, θα πρέπει να μην την πλησιάζουμε.

Πτηνά, αμφίβια, ερπετά και έντομα δεν θεωρούνται ότι μπορούν να αρρωστήσουν με λύσσα ή να μεταδώσουν τον ιό.

Στα ζώα η νόσος διαρκεί 1 με 11 ημέρες.

Πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί προληπτικά η λύσσα; Πρωτίστως με εμβολιασμό ! Ειδικά σε άτομα που λόγω εργασιακών συνθηκών είναι

εκτεθειμένα περισσότερο σε τέτοιου είδους κίνδυνο. Αποφεύγοντας οποιαδήποτε άμεση επαφή με μολυσμένα ζώα και τα περιττώματά

τους.

Τι μέτρα πρέπει να λαμβάνονται μετά από επίθεση και δήγμα (δάγκωμα) ζώου;

Προέχει η περιποίηση του τραύματος!

Ο καθαρισμός του ή των τραυμάτων είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την πρόληψη της λύσσας, δεδομένου ότι, βάσει μελετών σε ζώα, ο διεξοδικός καθαρισμός του τραύματος από μόνος του χωρίς τη λήψη άλλων μετεκθεσιακών μέτρων έχει αποδειχθεί ότι μειώνει σημαντικά την πιθανότητα μόλυνσης από λύσσα.

Πρέπει το γρηγορότερο να αναζητηθούν προσεκτικά όλες οι πληγές, να καθαριστούν σε βάθος με άφθονο νερό και σαπούνι (για 15 λεπτά τουλάχιστον). Αμέσως μετά, να εφαρμοσθεί τοπικά είτε κάποιο αλκοολούχο είτε κάποιο ιωδιούχο αντισηπτικό.

Τα τραύματα είναι προτιμότερο να μην κλείνονται με επίδεσμο και να επικαλύπτονται μόνο με αποστειρωμένη γάζα. Το ράψιμο των πληγών, εφόσον κρίνεται απαραίτητο, πρέπει να καθυστερεί από μερικές ώρες έως 3 ημέρες, ώστε αν κριθεί απαραίτητη η τοπική διήθηση άνοσου ορού να μπορεί να εκτελεστεί. Τα ράμματα πρέπει να είναι χαλαρά ώστε να επιτρέπουν την ομαλή παροχέτευση του αίματος και των υγρών σε κάθε τραύμα.Μετά από δήγμα, καλό είναι να χορηγείται αντιτετανικός ορός και να δίδεται αντιμικροβιακή προφύλαξη, πράγματα που γνωρίζει καλά ένας γιατρός ή ένας εκπαιδευμένος νοσοκόμος.

Στη συνέχεια πρέπει να ακολουθεί η αντιλυσσική αγωγή.

ΠηγήΤο 2011 ο αμερικανικός στρατός αναστατώθηκε, όταν ένας στρατιώτης τους πέθανε από λύσσα!Όπως διαπιστώθηκε, τον είχε δαγκώσει ένα αδέσποτο σκυλί στο Αφγανιστάν 8 μήνες πριν από την εκδήλωση της νόσου!

Μετά η υγειονομική τους υπηρεσία, δραστηριοποιήθηκε πιο έντονα και άρχισε εκστρατεία ενημέρωσης δημοσιεύοντας το πόστερ που βλέπετε παραπάνω! Είχαν να χάσουν στρατιώτη από τέτοια νόσο από το 1967. Στη συνέχεια η έρευνα αποκάλυψε ότι ο συγκεκριμένος στρατιώτης όπως και όλοι οι υπόλοιποι της μονάδας του, είχε μεν ακολουθήσει το πρόγραμμα των προληπτικών εμβολιασμών, αλλά δεν ολοκλήρωσε την τέταρτη δόση όπως θα έπρεπε, αφού δεν υπήρχαν αρκετά εμβόλια και το θέμα παραμελήθηκε.

Από τα 646 περιστατικά στρατιωτών που υπέστησαν δήγματα από αδέσποτα ζώα σε περιοχές επιχειρήσεων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, μόνο 117 έκαναν αντιλυσσικά εμβόλια και ορούς και από αυτούς μόνο οι 27 ακολούθησαν την θεραπεία όπως έπρεπε μέχρι το τέλος!

Ένας ακόμη λόγος για να παρακολουθούν πιο προσεκτικά τ' αδέσποτα ζώα σε στρατόπεδα οι αρμόδιοι! Και βέβαια σ' αυτή την περίπτωση θα πρέπει η υγειονομική υπηρεσία να αναλάβει τις ευθύνες της! Χρειάζεται προληπτικός εμβολιασμός των ζώων, αν δεν είναι δυνατή η απομάκρυνσή τους και η ενημέρωση όλου του προσωπικού ν' αποφεύγουν τις "στενές επαφές" γιατί ακόμα και τα κουταβάκια σκοτώνουν!

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 20:30 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Εκπαίδευση, Επιβίωση, Ιατρική πεδίου μάχης

, 21 2015Σάββατο Μαρτίου

Χρήσιμα και πρακτικά

Έχει γεμίσει η αγορά με διάφορα πολυεργαλεία και εξαρτήματα που μπορούν να κάνουν (όπως λένε οι κατασκευαστές τους) τη ζωή μας πιο εύκολη.

Κάποια απ' αυτά μου τράβηξαν την προσοχή και πιστεύω ότι θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον σε όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές.

Γυαλιά τύπου Sealz (Πηγή)Ας ξεκινήσω με τα γυαλιά, διπλής χρήσης. Απλά γυαλιά ηλίου, για σπορ και αθλητικές δραστηριότητες, που μπορούν με την πίεση των βραχιόνων τους να στεγανοποιήσουν τα

μάτια του χρήστη και να τα προστατέψουν από νερό, άμμο, χιόνι, αέρα και ..αέρια. Με ένα απλό τράβηγμα επανέρχονται στην αρχική τους κατάσταση. Μπορούν αμέσως να μετατραπούν σε γυαλιά κολύμβησης για τη θάλασσα ή την πισίνα, ενώ έξω φοριούνται σαν απλά γυαλιά ηλίου.

Κατασκευή στρατιωτικών προδιαγραφών, αντισκράτς, με πολυανθρακικούς φακούς, τα γυαλιά Sealz, κάνουν για σκληρές δουλειές! Θα κυκλοφορήσουν όπως πιστεύουν οι Αυστραλοί κατασκευαστές τους από τον Ιούλιο του 2015 με τιμή λιανικής, γύρω στα 150 Ευρώ.

Όσοι ασχολούμαστε με τέτοια "κόλπα", ξέρουμε για τα πολυεργαλεία Leatherman. Πριν από 2 μήνες, ανακοινώθηκε η διάθεση στην αγορά του μπρασελέ-πολυεργαλείου της εταιρείας, εντός του 2015. Όπως το βλέπετε στη φωτογραφία παρακάτω είναι ένας μεταλλικός μπρασελές, που "κρύβει" ούτε ένα ούτε δύο, αλλά εικοσιπέντε εργαλεία μέσα στις αρθρώσεις του. Φοριέται άνετα στο χέρι και σχεδιάζεται να συνδυαστεί και με ρολόι. Πολύ καλό για πολλές χρήσεις! Η τιμή του θα κυμαίνεται μεταξύ 150 με 200 Ευρώ

Μπρασελές πολυεργαλείο leatherman (Πηγή)

Μια επίσης πολύ καλή περιγραφή του στα ελληνικά, μπορείτε να δείτε στην ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα του περιοδικού "Tech matrix".

Ρολόγια για αθλητές, οδοιπόρους, ορειβάτες, αναρριχητές και ..ειδικοδυναμίτες, παρουσιάζει και η Casio με πρωτοπόρο τη σειρά PRO TREK. Θα σταθώ σε δύο ρολόγια που πραγματικά είναι ανεκτίμητα εργαλεία για όσους ασχολούνται με σπορ ή εργάζονται στη φύση:

Το PRG-240-1ER "SALTORO KANGRI" και το PRW-3500-1ER "CERRO LEJIA"

PRG-240-1ER "SALTORO KANGRI"Και τα δύο τα έχουν όλα! Υψόμετρο μέχρι 10.000 μέτρα βαρόμετρο, θερμόμετρο από -10 έως +60 βαθμούς Κελσίου, πυξίδα, ανατολή-δύση ηλίου, λήψη ραδιοφωνικού σήματος (ρύθμιση τοπικής ώρας), μνήμη υψομέτρων και μετρήσεων, αλλά το σπουδαιότερο, επαναφόρτιση με τη βοήθεια του ηλιακού φωτός.

PRW-3500-1ER "CERRO LEJIA"

Παράλληλα διαθέτουν και όλα τ' άλλα που βρίσκει κανείς και σε άλλα ρολόγια. (χρονόμετρα, ξυπνητήρια κλπ) Η διαφορά τους είναι στην αντοχή πίεσης όταν χρησιμοποιούνται στο νερό. Το πρώτο έχει αντοχή 10 Bar και το άλλο 20 Bar. Καλά βοήθημα και σχετικά βατό στην τιμή.

Μιλώντας για ρολόγια σπορ, ένα πολύ καλό λανσάρει και η Garmin . Το περίφημο Fenix 3 που βλέπετε στην εικόνα παρακάτω.

Η διαφορά του είναι ότι διαθέτει GPS! Έχει και υψόμετρο και βαρόμετρο και πυξίδα που καλιμπράρεται αυτόματα. Πολύ καλό βοήθημα για αθλητές μεγάλων ορεινών διαδρομών. Περισσότερες λεπτομέρειες δείτε στην ελληνική ιστοσελίδα τους. Είναι βέβαια λίγο ακριβό, αλλά αξίζει τα λεφτά του.

Κυκλοφορεί και ένας σουγιάς της ελβετικής Victorinox, που και αυτός κάνει πολλά! Εκτός από τα διάφορα εργαλεία που διαθέτουν οι ελβετικοί σουγιάδες, αυτός είναι κατάλληλα διασκευασμένος για ορειβάτες και γενικά ..ορεσίβιους!

Βαρόμετρο, θερμόμετρο από -20 έως +60 βαθμούς Κελσίου, , αλτίμετρο, ψηφιακό ρολόι, ξυπνητήρι και φακός. Περισσότερα δείτε ΕΔΩ.

Τώρα αν πάμε σε κινητά, που σημαίνει ότι διαθέτεις πιο πολλά "Ευρά", υπάρχει μεγάλη γκάμα κινητών αντοχής κατάλληλων για αθλητικές και γενικά υπαίθριες ενασχολήσεις. H CAT έχει βγάλει από πέρυσι ένα πολύ ανθεκτικό smartphone, το οποίο, διαθέτει τα πάντα.

Αλλά και η Samsung έχει βγάλει ένα αθλητικό smartwatch αντοχής όπως λέει.

Υπάρχουν και άλλα παλαιότερης γενεάς ανθεκτικά τηλέφωνα στρατιωτικών προδιαγραφών θα έλεγα που δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το νερό με προσιτές τιμές για τη δουλειά που το θέλεις.

Άμα το ψάξει κάποιος θα βρει ό,τι του γουστάρει, αρκεί να έχει το παραδάκι. Το θέμα είναι να επιλέγεις αυτό που θεωρείς οικονομικότερο και πιο κατάλληλο για τη δουλειά σου.

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 21:50 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Ετικέτες Επιβίωση, Στολή-Εξάρτυση

, 9 2015Δευτέρα Φεβρουαρίου

Σχολή επιβίωσης..

Μαθήματα για σύγχρονους «Ροβινσώνες»... Για πρώτη φορά ξεκινά «σχολείο» επιβίωσης

Γράφει ο Δημήτρης Βάλλας

Βέβαια δεν έρχεται το τέλος του κόσμου και στους σύγχρονους καιρούς μας είναι λίγο δύσκολο να βρεθεί κανείς χαμένος σε κάποιο άγνωστο νησί ή στη ζούγκλα στις όχθες κάποιου εξωτικού ποταμού!

Όμως όσο και αν όλα αυτά τα υποθετικά σενάρια είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν, έστω και εάν πολλές φορές η φαντασία ξεπερνά την ίδια την πραγματικότητα, το να γνωρίσει και να ζήσει κανείς στη φύση, μαθαίνοντας να ελέγχει τον εαυτό του, και αρκετά άλλα χρήσιμα πράγματα, σίγουρα είναι μια ενδιαφέρουσα και σαγηνευτική συνάμα πρόκληση που δεν περνά απαρατήρητη.

Παλιός καταδρομέας και για χρόνια στις Ειδικές Δυνάμεις, σαν πολίτης πλέον ο Ελασσονίτης Δημήτρης Λανάρης το αποφάσισε.

Να δημιουργήσει δηλαδή κάτι που είναι στο στοιχείο του και που έχει σχέση με τη φύση αλλά και με τη διαβίωση σε δύσκολες συνθήκες.

Ξεκινά λοιπόν το πρώτο «σχολείο» επιβίωσης σε υψόμετρο γύρω στα 1000 μέτρων στον Κίσσαβο με ειδική εκπαίδευση που δεν θα έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τις περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς ή του Ροβινσώνα Κρούσου...

Συνέχεια στην Πηγή

Σχόλιο Ανιχνευτή: "Μάθε τέχνη κι' άστηνε κι' άμα πεινάσεις πιάστηνε..."

Μπράβο κομάντος! Συνέχισε δυναμικά! Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα και η συνεργασία με Λέσχες εφέδρων!Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 20:40 Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest

Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Ετικέτες Extreme Sports, Εκπαίδευση, Ελλάδα, Επιβίωση

, 10 2015Σάββατο Ιανουαρίου

Κατάλυμα ανάγκης

Αυτοσχέδιο προσωρινό κατάλυμα (Πηγή)Το κατάλυμα ανάγκης, αποτελεί ένα από τα 10 απαραίτητα υλικά, τα οποία ένας πεζοπόρος, ορειβάτης ή αναρριχητής, οφείλει να έχει πάντα μαζί του για την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης. Και δεν λέω τον αριθμό "10" τυχαία!

Ανεξάρτητα από την όποια εμπειρία μπορεί να έχει ο καθένας μας στην διαβίωση και επιβίωση στο βουνό, έμπειροι και διεθνείς ορειβάτες, θέσπισαν αυτή την λίστα των απαραίτητων υλικών για να καλύψουν ολόπλευρα τις ανάγκες όσων εξορμούν στα βουνά για πορείες και αναβάσεις, καταγράφοντάς τα, στο ορειβατικό εγχειρίδιο: Mountaineering: The Freedom of the Hills, (Ορειβασία: Η ελευθερία των βουνών)

Το ερωτηματικό γιατί να έχω όλα αυτά τα πράγματα μαζί μου, έχει την πολύ απλή απάντηση: Για να έχεις την δυνατότητα να αντιμετωπίσεις ένα ατύχημα ή μια έκτακτη ανάγκη που πιθανόν προκύψει και για να μπορείς να διανυκτερεύσεις έξω, αν απαιτηθεί, χωρίς να κινδυνεύει η ζωή σου.

Τα τοποθετείς στο σακίδιό σου και όποτε τα χρειαστείς είναι εκεί, έτοιμα για χρήση. Ποτέ δεν ξέρεις και ..ποτέ μη λες ..ποτέ!

Ποιά είναι αυτά τα απαραίτητα υλικά; Δεν είναι ακριβώς υλικά, αλλά συστήματα υλικών θα έλεγα καλύτερα, επιτρέποντας στον καθένα να διαλέξει αυτά που του κάνουν ανάλογα με την εποχή, ή που μπορεί να βρει.

Έτσι έχουμε:

1. Υλικά προσανατολισμού και τήρησης κατεύθυνσης: Οπωσδήποτε χάρτης περιοχής και πυξίδα σε αδιάβροχη θήκη και μετά GPS. (και ό,τι άλλο μπιχλιμπίδι θέλετε).

2. Υλικά προστασίας από ήλιο: Γυαλιά, αντηλιακές κρέμες, κρέμα τύπου κραγιόν για τα χείλη, καπέλο, μακρυμάνικα ρούχα.

3. Θερμομονωτικά ρούχα: Σκούφος, γάντια, τζάκετ, ρούχα για την αντιμετώπιση ακραίων συνθηκών κρύου, ανάλογα με την εποχή.

4. Υλικά φωτισμού: Φακός και μπαταρίες, (κατά προτίμηση LED) χημικά κεριά.

5. Υλικά πρώτων βοηθειών και εντομοαπωθητικά.

6. Υλικά ανάμματος φωτιάς: Αναπτήρας αερίου, αδιαβροχοποιημένα σπίρτα, προσανάμματα.

7. Συλλογή εργαλείων και σηματοδοσίας : Μπατόν περπατήματος, πιολέ, μαχαίρι, πολυεργαλείο-σουγιάς, ψαλίδι, κλαδευτήρι χειρός, πένσα, κατσαβίδι, ατομικό πτυοσκάπανο, κολλητική ταινία, μονωτική ταινία. (ανάλογα με την κατάσταση), σφυρίχτρα, καθρεφτάκι, φωτοβολίδες, δορυφορικό τηλέφωνο, φορητός ασύρματος χειρός κλπ.

8. Τροφή ανάγκης μιας ημέρας. Κατά προτίμηση ξηρά ή αφυδατωμένη τροφή

9. Νερό ανάγκης μιας ημέρας ή δύο λίτρων, επιπλέον αυτού που έχουμε για το προγραμματισμένο χρονικό διάστημα, παραμονής στο ύπαιθρο. Μαζί με αυτό, υπολογίζουμε και τις ταμπλέτες απολύμανσης νερού.

10. Κατάλυμα ανάγκης: Αδιάβροχο τύπου πόντσος, σκηνή bivy bag, κουβέρτα επιβίωσης, μεγάλες σακούλες σκουπιδιών, μονωτικό υπόθεμα ύπνου.

Για τους γκατζετάκιδες, τους λάτρεις των apps, υπάρχει κάτι ανάλογο, αν θέλουν να το έχουν στο κινητό τους με οδηγίες.

Ας δούμε λίγο το κατάλυμα ανάγκης.

Το γιατί πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι γι' αυτό το θεωρώ αυτονόητο. Από μια ξαφνική αλλαγή του καιρού, που εύκολα συμβαίνει σε μεγάλα υψόμετρα, μέχρι την μη υπολογισμένη καθυστέρηση που αναγκάζει έναν ορειβάτη στο να διανυκτερεύσει έξω. (Στο στρατό, στο χώρο των ειδικών δυνάμεων, υπάρχουν και άλλοι ίσως πιο επιτακτικοί λόγοι!)

Το συνηθέστερο πρόβλημα είναι ο καιρός! Μια ξαφνική κακοκαιρία μακριά από πρόσφορο καταφύγιο μπορεί να δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης αν δεν είμαστε καλά προετοιμασμένοι. Τα καλά ρούχα, που αποτελεί το 3ο απαραίτητο υλικό στη λίστα, θα μας προστατεύσουν από το νερό και την παγωνιά. Αν μας πιάσει όμως η νύκτα πρέπει να βρούμε προστασία σε κάποιο καταφύγιο και αυτό βρίσκεται στο κατάλυμα ανάγκης.

Για τέτοιες δύσκολες ώρες και για την αποφυγή του κρύου, μια άμεση και εύκολη λύση είναι η κουβέρτα επιβίωσης με επίστρωση αλουμινίου που αντανακλά τη θερμότητα και δεν την αφήνει να διαρρεύσει από το ανθρώπινο σώμα, αν κάποιος τυλιχθεί με αυτήν. Εύκολη στη χρήση, συσκευασμένη πιάνει ελάχιστο χώρο και μεταφέρεται εύκολα παντού. Αποτελεί απαραίτητο εξάρτημα σε συλλογές επιβίωσης και σε αντίστοιχες νοσοκόμων. Στο στρατό χρησιμοποιείται μια μικρή παραλλαγή της με φαιοπράσινο χρώμα.

Όποιος την έχει χρησιμοποιήσει, θα έχει διαπιστώσει όμως, ότι αν και αδιάβροχη, δεν είναι εύκολο μόνο μ' αυτήν να στεγανοποιηθείς απόλυτα και ειδικά αν φυσάει πολύ, δύσκολα τυλίγεσαι καλά. Έχει κάποια αντοχή, αλλά τα δυνατά τραβήγματα μπορούν να την τρυπήσουν. Περισσότερο προσφέρει, όταν τελικά βρεθείς σε προφυλαγμένο μέρος και την χρησιμοποιήσεις για να ζεσταθείς. Ο συνδυασμός της με πόντσος, ή η χρήση της μέσα σε bivy bag, δίνει καλύτερα αποτελέσματα.

Για κάτι, πιο τακτικό, είναι ιδανική. Επειδή αντανακλά τη θερμότητα, αν κάποιος είναι καλά τυλιγμένος με αυτήν, δύσκολα ανιχνεύεται από θερμικές διόπτρες. Προσφιλής μέθοδος των Ταλιμπάν κάποτε στο Αφγανιστάν, ώστε να μην μπορούσαν ν' ανιχνευθούν από τα συμμαχικά στρατεύματα.(Δεν ξέρω αν το συνεχίζουν μέχρι σήμερα). Ας το συγκρατήσουν όσοι ασχολούνται με θέματα αναγνώρισης και ελεύθερων σκοπευτών και ας το δοκιμάσουν για να το επιβεβαιώσουν.

ΠηγήΤο θρυλικό πόντσο είναι και αυτό μια λύση για την κατασκευή καταλύματος ανάγκης, εκτός από το να το φορέσεις για να προφυλαχθείς άμεσα από νερά και χιόνια και γενικά από το κρύο, σε κάποιο απάγγειο μέρος. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το κάνεις. Θυμάμαι κάποτε, πόσο χρήσιμο μου φάνηκε μέσα σε μια χιονότρυπα όπου αναγκάστηκα να χωθώ με το ζευγάρι μου ένα βράδυ σε χειμερινή διαβίωση με τους Αμερικανούς πεζοναύτες.

Ultralight tarp tent ΠηγήΗ καλύτερη λύση είναι να έχεις μαζί σου ένα bivy bag ή μια ελαφριά τυποποιημένη τέντα ή όπως λέγεται διεθνώς ultralight tarp tent . Πολύ καλό υλικό για την προσωπική μας συλλογή. και για άμεση λύση στο πρόβλημα καταλύματος.

Τώρα πέρα από τα τυποποιημένα υλικά, σαν λύση ανάγκης έχουμε και τ' αυτοσχέδια, με πιο πρόχειρο τις μεγάλες πλαστικές σακούλες σκουπιδιών, αυτές που χρησιμοποιούμε για το μάζεμα φύλλων. Με δύο τέτοιες, καλύπτουμε άμεσα το πρόβλημα της υγρασίας, αλλά όχι και του κρύου. Σε συνδυασμό με την κουβέρτα επιβίωσης και ενός μονωτικού υποθέματος, κάτι μπορεί να γίνει.

Τέλος, καταλήγουμε στ' αυτοσχέδια καταλύματα, με υλικά που βρίσκουμε στο χώρο που είμαστε. Χρειάζεται βέβαια να έχουμε τη γνώση και την εξάσκηση! Δεν μαθαίνονται αυτά την τελευταία στιγμή, διαβάζοντας κάποιο εγχειρίδιο επιβίωσης.

Καλού-κακού αν θέλετε, μπορείτε να έχετε στο κινητό σας έναν οδηγό επιβίωσης που είναι νομίζω δωρεάν.

Σε πολύ χιόνι, ένα ατομικό πτυοσκάπανο θα βοηθήσει στην κατασκευή καταλύματος!

Ανιχνευτής

Ενυδάτωση

ΠηγήΜε αφορμή ερώτημα ενός αναγνώστη, θα αναφερθούμε σ' ένα πολύ χρήσιμο αντικείμενο, την "ενυδάτωση", που στην περίπτωσή μας δεν έχει σχέση

με ..καλλυντικά και καλλωπισμούς. Για να προλάβουμε την αφυδάτωση χρειάζεται να ακολουθούμε κάποιους βασικούς κανόνες όταν πρόκειται να καταβάλουμε μεγάλη σωματική προσπάθεια, όπως για παράδειγμα μια πορεία σε ορεινό έδαφος.

Όσοι ασχολούνται με την ορειβασία και γενικά με φυσικές δραστηριότητες σε δύσκολα εδάφη συστηματικά, είμαι σίγουρος ότι τους τηρούν. Δείτε τους παρακάτω: 

1. Πάντα έχε μαζί σου αρκετό νερό.

Είναι αυτονόητο ότι όταν κάποιος καταβάλει μεγάλη προσπάθεια στο βουνό ανηφορίζοντας ή σκαρφαλώνοντας ή ακόμη περπατώντας στη ζέστη αλλά και στο κρύο, ιδρώνει και κάποια στιγμή θα διψάσει. Ανάλογα με τον χρόνο που θα παραμείνει έξω, πρέπει να έχει εφοδιαστεί με νερό. Όπως είπαμε σε προηγούμενο άρθρο, υπολογίστε 2 με 3 λίτρα την ημέρα. 

Είναι πολύ σημαντικό να υπολογίζεται η αναγκαία ποσότητα νερού ημερησίως, όπως είναι σημαντικό να γνωρίζουμε αν υπάρχουν πηγές νερού στην περιοχή που θα περπατήσουμε ή /και θα παραμείνουμε, για την αναπλήρωσή του.

2. Πίνε  2 με 3 λίτρα νερό την ημέρα.

Είναι απόλυτα αναγκαία η κατανάλωση των παραπάνω λίτρων νερού αν θέλουμε να έχουμε εξισορρόπηση των αναγκών   του οργανισμού μας σε υγρά που αποβάλλει, αλλά και τη διατήρηση της καλής λειτουργίας του. Πρέπει να ξέρουμε ότι:

To 75 % του σώματος μας είναι νερό. Τα οστά είναι 25% νερό! Ο εγκέφαλος είναι 80% νερό και η έλλειψη νερού προκαλεί πολλές φορές

πονοκεφάλους Οι μύες είναι 75% νερό και η έλλειψη νερού προκαλεί κούραση και δυσκολία

στην κίνηση. Το νερό μεταφέρει βιταμίνες και τροφή στα κύτταρα και στον οργανισμό. Ενυδατώνει τα μάτια, λιπαίνει τις αρθρώσεις, βοηθάει τα νεφρά να αποβάλουν

τα τοξικά του οργανισμού, και αν δεν πίνουμε πολύ νερό, ο οργανισμός παλεύει με τις τοξίνες. 

Η κατάλληλη ενυδάτωση βελτιώνει την συγκέντρωση και το χρόνο αντίδρασης.

Το νερό βοηθάει επίσης σε δυσκοιλιότητα – ουρολοιμώξεις – γαστρεντερίτιδες αλλά και  καρκίνο εντέρων και σε πέτρες στα νεφρά.

Οι συνέπειες της έλλειψης νερού στον οργανισμό μας, είναι: Στο 1% μείωση της ποσότητας του οργανισμού αρχίζουμε να διψάμε που

σημαίνει ότι έχει αρχίσει η αφυδάτωση! Στο 5% ξεκινάει πυρετός!  Στο 8% οι αδένες σταματάνε να παράγουν σάλιο και γινόμαστε μελανοί. Στο 10% στεγνώνει η γλώσσα, σταματάνε να λειτουργούν τα νεφρά και

έχουμε σπασμούς. Στο 20% σπάει το δέρμα, δεν λειτουργεί κανένα όργανο και πεθαίνουμε!

Ο άνθρωπος χωρίς τροφή ζει αρκετό καιρό αλλά χωρίς νερό 3 ημέρες. Πολύ σπάνια λίγο περισσότερο! Ποιος ξέρει; Ίσως οι επόμενοι πόλεμοι να γίνουν για το νερό. Νερό παίρνουμε και από της τροφές αλλά μόνο το 10-15 % . Το υπόλοιπο πρέπει να το πίνουμε. Πρέπει λοιπόν να πίνουμε 2 με 3 λίτρα νερό την ημέρα, ανάλογα με το περιβάλλον και τη φυσική δραστηριότητα που ασχολούμαστε.

3. Πίνε νερό πριν διψάσεις.

Σχεδόν πάντα παραμελείται! Εαν κάποιος αισθάνεται δίψα, ήδη είναι ένα λίτρο "πίσω" από την φυσιολογική πρόσληψη νερού και χάνει σε αντοχή και ενέργεια. Κατά τη διάρκεια έντονης και σύντονης φυσικής δραστηριότητας, όπως είναι η πορεία με φόρτο για παράδειγμα, είναι προτιμότερο να πίνει μικρές γουλιές νερό, από το να πίνει ένα παγούρι ή μπουκάλι μονοκοπανιά! Έτσι ο οργανισμός έχει το χρόνο ν' απορροφήσει τα υγρά προς όφελός του.

4. Να έχεις πάντα μαζί σου υδροδοχείο.

Αν και αναφέρθηκε η μεταφορά νερού προηγουμένως, τονίζεται η αναγκαιότητα της ύπαρξης υδροδοχείου που μπορεί να προσαρμόζεται στην εξάρτηση ή στο σακίδιο ενός στρατιώτη ή ενός αναρριχητή, ορειβάτη, ή πεζοπόρου, έτσι ώστε να είναι εύκολη η χρήση του ανά πάσα στιγμή.

Αν υπάρχει ασκός πλάτης, τα γνωστά camelback, ακόμη καλύτερα. Προσοχή απαιτείται όμως  στην περίπτωση αναρρίχησης που χρειάζεται κάποιος να περάσει μέσα από "καμινάδα". Πρέπει να βγαίνει ο ασκός πλάτης πριν από τη διέλευση, αλλιώς ο αναρριχητής με τη συμπίεση ανάμεσα στα βράχια, θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να χάσει το νερό του και να έχει βρεγμένη πλάτη.

5. Αναπλήρωσε τους χαμένους ηλεκτρολύτες.

Είναι απαραίτητο, ειδικά όταν η θερμοκρασία είναι μεγάλη και οργανισμός με τον ιδρώτα χάνει σε άλατα και μέταλλα ή στην άσχημη κατάσταση της γαστρεντερίτιδας Η αναπλήρωση γίνεται είτε με τυποποιημένα προϊόντα ηλεκτρολυτών σε σκόνη ή χάπια, που βρίσκονται εύκολα σε φαρμακεία με προσιτή τιμή.

Μια άλλη εμπειρική μέθοδος, είναι με τη χρήση μαγειρικής σόδας, αλατιού και ζάχαρης. Σ' ένα λίτρο νερό, ρίχνουμε 4 μικρές κουταλιές ζάχαρη, μια κουταλιά μαγειρική σόδα και 3/4 του κουταλιού αλάτι. Ανακατεύουμε καλά το μείγμα και έχουμε ένα υγρό γεμάτο ηλεκτρολύτες. Η σόδα περιέχει δισανθρακικό οξύ, το αλάτι χλώριο και νάτριο και η ζάχαρη γλυκόζη, που τονώνει τον οργανισμό.

6. Μην πίνεις νερό χωρίς απολύμανση.

Αυτό έχει άμεση σύνδεση με τον προηγούμενο κανόνα, για να προλάβουμε περιστατικά γαστρεντερίτιδας.  Γι' αυτό είναι πολύ βασικό να έχουμε την δυνατότητα να απολυμαίνουμε το νερό που θα βρίσκουμε, όσο και αν μας φαίνεται καθαρό. Ειδικά όταν πρόκειται να αναπληρώσουμε το απόθεμα νερού μας από εξωτερικές πηγές, βρύσες ή ρυάκια.

Ένας εύκολος τρόπος είναι να βράσουμε το νερό που βρίσκουμε πριν το πιούμε. Έτσι

σκοτώνονται όλα τα βακτήρια που πιθανόν να μας προκαλέσουν πρόβλημα. Το βράσιμο προϋποθέτει την ύπαρξη μεταλλικού κύπελου και υλικών για το άναμμα φωτιάς, όπως επίσης και τη διάθεση του ανάλογου χρόνου.

ΠηγήΗ καλύτερη λύση είναι να έχουμε στο σακίδιο χάπια χαλαζόνης, χωρίς βέβαια ν' αποκλείονται και άλλα φίλτρα νερού (χημικά ή μηχανικά), εφ'όσον μπορούμε να τα μεταφέρουμε. Η απολύμανση του νερού με χάπια χαλαζόνης γίνεται πολύ γρήγορα, ανάλογα με τη θερμοκρασία του νερού.

Ρίχνουμε 2 χαπάκια χαλαζόνης ανά λίτρο νερού και περιμένουμε για  30 λεπτά πριν το πιούμε. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, ανακατεύουμε το νερό κουνώντας το μπουκάλι ή το υδροδοχείο μας κατά διαστήματα. Πριν αρχίσουμε να το χρησιμοποιούμε, ξεπλένουμε το στόμιο και το καπάκι καλά.

7. Παρακολούθησε το χρώμα των ούρων σου.

Το χρώμα των ούρων είναι ένας καλός δείκτης της κατάστασής μας από πλευράς λήψεως υγρών. Εαν τα ούρα έχουν βαθύ κίτρινο χρώμα ή μυρίζουν έντονα, τότε είναι ώρα να αυξηθεί η κατανάλωση νερού.  Όσο περισσότερο νερό πίνουμε, τόσο πιο καθαρά και άοσμα θα είναι τα ούρα μας. Δείτε ένα παραστατικό διάγραμμα πιέζοντας ΕΔΩ.

Εφαρμόζοντας με κοινή λογική και χωρίς υπερβολές τους παραπάνω βασικούς κανόνες, προλαβαίνουμε τα προβλήματα. Πώς να μαζεύεις νερό σε κατάσταση επιβίωσης, είναι ένα άλλο θέμα που μπορούμε συζητήσουμε σε επόμενο άρθρο.

Περί αναπτήρων..

ΠηγήΔεν θα μιλήσουμε για πρωτότυπους και περίτεχνους  αναπτήρες,  που προτιμούν οι μερακλήδες καπνιστές. Θα πούμε όμως μερικά πράγματα για τη χρησιμότητα των αναπτήρων σε κατάσταση επιβίωσης.

" Gents (κύριοι), Ένας απλός μικρός BIC αναπτήρας μπορεί να σας σώσει τη ζωή, αλλά ο συνδυασμός του με το τσιγάρο, γίνεται εκρηκτικό μείγμα που θα σας τινάξει στον αέρα κάποια στιγμή..", ακόμα ηχεί στ' αυτιά μου η περιπαικτική και εύθυμη φωνή του Βρετανού SAS εκπαιδευτή επιβίωσης, που μας έκανε μάθημα πριν από ..πολλά χρόνια. Για να καταλάβετε πόσο παλιά, αυτός  συμμετείχε λίγο αργότερα στον πόλεμο των Φώκλαντ! 

Καθισμένοι μέσα στο  γερμανικό, μουσκεμένο από τη βροχή δάσος, σε κάποια εκπαιδευτική περιοχή του ILRRPS   , προετοιμαζόμασταν για μια μεγάλη άσκηση περιπόλων  διπλής ενέργειας. Οι "αντίπαλοί" μας θα ήταν οι νεοσυγκροτηθέντες τότε, περιβόητοι GSG-9.

Εμείς "παίζαμε" τους ..παρείσακτους σαμποτέρ και αυτοί αναλάμβαναν την αντιτρομοκρατική δράση! Είχε μεγάλο ενδιαφέρον ο συναγωνισμός γνώσεων και τακτικής. Ο ένας προσπαθούσε να πιάσει ή να ξεγελάσει τον άλλο! Η προετοιμασία μας περιλάμβανε και τ' απαραίτητα μαθήματα επιβίωσης.

Γιατί όμως επέμενε στον αναπτήρα ο εκπαιδευτής μας; "Σε κατάσταση επιβίωσης ο αναπτήρας θα σας ανάψει πολύ περισσότερες φωτιές απ' ότι τα λίγα σπίρτα που πιθανό να έχετε επάνω σας. Και είναι πιο εύκολος στη χρήση του. Δεν θα σας κάνει τη ζωή δύσκολη.." εξηγούσε, κάνοντας επίδειξη ανάμματος φωτιάς με τον BIC του, που ήταν πολύ της "μόδας" τότε.

Και πράγματι τα τρία πλεονεκτήματα έναντι των σπίρτων είναι: Ο αναπτήρας είναι πιο εύκολος στη χρήση και με το ένα χέρι. Ανάβει εκατοντάδες φωτιές Αν υγρανθεί, με φύσημα στην κεφαλή το στεγνώνει γρήγορα και είναι έτοιμος

για χρήση

Οι περισσότερες εμπορικές συλλογές επιβίωσης βέβαια, εμπεριέχουν πάντα σπίρτα και ειδικότερα σπίρτα θυέλλης, καθώς και τσακμακόπετρες. Δεν είναι άσχημο να υπάρχουν και αυτά στην ατομική μας συλλογή, αλλά ο αναπτήρας είναι ή πρέπει να είναι βασικό κομμάτι. 

Και κάτι ακόμα! Αν τυχόν αδειάσει το αέριο, ο αναπτήρας εξακολουθεί να είναι χρήσιμος με τις σπίθες που πετάει. Μπορεί να μετατραπεί με εύκολο τρόπο σε αυτοσχέδιο εργαλείο ανάμματος φωτιάς. Πώς; Δείτε ΕΔΩ.

Ένα άλλο βίντεο δείχνει πως να τοποθετείς το αναπτηράκι μέσα στην ατομική συλλογή επιβίωσης τσέπης τύπου αρμαθιάς. Δείτε το ΕΔΩ.

Ο αναπτήρας αποτελεί βασικό εξάρτημα μιας συλλογής επιβίωσης! Μην το ξεχνάτε!

Ατομική υγιεινή επιβίωσης

Ψάχνοντας παλιά μου πράγματα, βρήκα ένα μνημόνιο που είχα γράψει σημειώσεις όταν υπηρετούσα στην Μοίρα Καταδρομών, σχετικά με καταδρομικά αντικείμενα.

Ξεφυλλίζοντάς το, έπεσε το μάτι μου στην επικεφαλίδα: "Ατομική υγιεινή σε εκστρατεία". Ένα θέμα που συνήθως δεν αποσπά την προσοχή μας γιατί δεν δημιουργείται η ανάγκη σε καθημερινή βάση, με τις τόσες ανέσεις που έχουμε στον "πολιτισμένο" μας κόσμο.

Στην ερώτηση, αν πρέπει να σκέφτεται κανείς  κανόνες ατομικής υγιεινής σε κατάσταση επιβίωσης ή μάχης, η απάντηση είναι ναι!

"Χωρίς τη λήψη  μέτρων και την εφαρμογή συγκεκριμένων κανόνων, αυξάνονται οι πιθανότητες πρόωρης κόπωσης. Η κόπωση προκαλεί χαλάρωση ενεργειών και αντιδράσεων του σώματος και το κάνει δεκτικό σε αρρώστιες. Η θέληση για μάχη ή η προσπάθεια επιβίωσης εξασθενίζει και τελικά επέρχεται η πλήρης κατάρρευση και ενδεχομένως σε ακραίες περιπτώσεις ο θάνατος", γράφει ο πρόλογος του μνημονίου μου στο θέμα αυτό.

"Η διατήρηση του σώματος και του ιματισμού μας καθαρού σε συνθήκες εκστρατείας ή επιβίωσης, προστατεύει από μολύνσεις και ασθένειες, διατηρεί την υγεία σταθερή και το ηθικό ακμαίο, για την αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων", συνεχίζει.

Για ένα μαχητή, σε περίπτωση μακροχρόνιας διαβίωσης στην  ύπαιθρο για οποιοδήποτε λόγο, η τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής αποκτούν μεγάλη βαρύτητα. Περισσότερο στον χώρο των ειδικών δυνάμεων, που λόγω φύσης αποστολής, πιθανόν ν' απαιτηθεί  παραμονή για μεγάλο χρονικό διάστημα μακριά

από βάσεις ανεφοδιασμού και Διοικητικής Μέριμνας.

Θυμάμαι με τη Μοίρα Καταδρομών στη δεκαετία του '70, ζούσαμε πάνω από μήνα  στο βουνό και επομένως ήταν βασική ανάγκη η τήρηση κανόνων υγιεινής. Βέβαια δεν είχαμε την άνεση να κάνουμε το καθημερινό μας μπάνιο, αλλά πάντα σε στιγμές ανάπαυλας μετά από πολύωρες πορείες, περιποιούμαστε τα πόδια μας και πλενόμασταν τμηματικά, στα "απόκρυφα" σημεία, στις μασχάλες, στα πόδια, εκμεταλλευόμενοι τις πηγές και τις ρεματιές.

Σε περίπτωση περιπόλων μάχης ή αναγνώρισης τι γίνεται; Και εκεί πρέπει ν' ακολουθούνται  βασικοί κανόνες ώστε οι μαχητές να διατηρούν τις δυνάμεις τους. Βέβαια πάντα υπάρχει μέτρο. Όχι υγιεινή εις βάρος της τακτικής, ούτε τακτική εις βάρος της υγιεινής. Το να παραμείνεις για παράδειγμα πολλές ημέρες χωρίς να καθαρίζεις τα δόντια σου, μπορεί να σου προκαλέσει τεράστιο πρόβλημα αν προσβληθεί κάποιο δόντι σου από τερηδόνα και αρχίζει να σε πονάει! Και μιλάω για μια απλή και συνηθισμένη περίπτωση.

Το αντίθετο, η εξεζητημένη περιποίηση με αρωματικά σαπούνια ή απορρυπαντικά στην ερημιά, θα προκαλέσει στα σίγουρα την προσοχή και τον εντοπισμό σου. Κάποτε ένας εκπαιδευτής, συνήθιζε να λέει περιπαικτικά, "η καλύτερη υγιεινή στο πεδίο της μάχης, είναι η υπεροχή πυρός" και δεν είχε άδικο με την έννοια της διατήρησης της ζωής σου.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για αυτούς τους βασικούς κανόνες ατομικής υγιεινής κατά τη διαβίωση στην ύπαιθρο, που μπορούν να φανούν χρήσιμοι σε οποιονδήποτε βρεθεί σε τέτοια κατάσταση

α. Διατήρησε τα χέρια σου καθαρά

ΠηγήΒρώμικα χέρια μπορούν να μολύνουν τροφές και τραύματα. Μετά από δραστηριότητες που χρησιμοποιούμε τα χέρια μας και πιάνουμε πράγματα που πιθανόν να έχουν μικρόβια ή αρρώστους, πρέπει οπωσδήποτε να τα πλένουμε ή/και να τ' απολυμαίνουμε πριν αρχίσουμε να τρώμε. Τα νύχια τα διατηρούμε πάντα κομμένα γιατί είναι εστίες βρωμιάς και μόλυνσης.

β. Διατήρησε τα μαλλιά σου καθαρά

Μία είναι η λύση όπως ξέρετε! Κοντό μαλλί! Τα μαλλιά, ειδικά αν είναι μακριά, αποτελούν των παράδεισο των ψύλλων και άλλων παρασίτων! Δεν θα το 'θελε κανείς να γίνει "παροικία" ψύλλων, ή ψειρών, πιστέψτε με! Και βέβαια πλύσιμο μια φορά

την εβδομάδα τουλάχιστον.

γ. Διατήρησε το σώμα σου καθαρό.

Σίγουρα σε τέτοιες καταστάσεις, δεν μπορείς να κάνεις με την άνεσή σου το μπάνιο σου. Αλλά αν δεν θέλεις να γεμίσεις ψείρες ή άλλα βακτήρια πρέπει να επιδιώκεις την καθαριότητά σου, έστω και τμηματικά. Με ένα μικρό σφουγγάρι ή πανί, ένα κομμάτι πράσινο σαπούνι,(πράγματα που πρέπει να έχουμε πάντα στο σακκίδιό μας) και λίγο νερό, έστω από το παγούρι, γίνεται η "δουλειά" μας πολύ καλά. Πλένονται οι μασχάλες, τα γεννητικά όργανα, και όλες οι "σκοτεινές" περιοχές που αποτελούν τις οάσεις των βακτηρίων και των παρασίτων τα οποία αποζητούν τέτοια σκοτεινά, υγρά και ζεστά μέρη!

δ. Διατήρησε τα ρούχα σου στεγνά και καθαρά.

Τα ρούχα μας είναι η ασπίδα για το κρύο ή τη ζέστη του περιβάλλοντος χώρου. Ρούχα γεμάτα λίγδα, προσφέρουν ελάχιστα στην προστασία μας, αφού έτσι βρώμικα χάνουν την όποια μονωτική ιδιότητα έχουν. 

Οι θύλακες αέρος, που δημιουργούν και την μόνωση μεταξύ των νημάτων του υφάσματος των ρούχων, εξαφανίζονται από την ύπαρξη των μορίων της βρωμιάς. Οι ίνες αρχίζουν να φθείρονται λόγω της τριβής τους με τα μόρια της βρωμιάς και τα ρούχα μετά από κάποιο διάστημα, σκίζονται εύκολα.

Βρώμικα ρούχα και υγρά, από βροχή ή άλλη αιτία, σε κρύο περιβάλλον, αντί να προστατεύουν, επιδεινώνουν την κατάσταση και επιταχύνουν την υποθερμία και τα κρυοπαγήματα των άκρων.

Αντίθετα, ρούχα βρώμικα και υγρά  σε ζεστό περιβάλλον, γίνονται πόλος έλξης βακτηρίων και μικροβίων. Αν φοράμε ρούχα βρώμικα και στεγνά, πολύ σύντομα μουσκεύουν από τον ιδρώτα με την οποιαδήποτε καταβολή προσπάθειας και έτσι πηγαίνουμε πάλι σε μια από τις παραπάνω περιπτώσεις.

Συμπέρασμα: Σε κάθε ευκαιρία αλλάζουμε ρούχα (πρέπει να έχουμε εφεδρικά) και προσπαθούμε όπου μπορούμε να πλένουμε και να στεγνώνουμε τα ρούχα. Εννοείται ότι αν πρόκειται για αποστολή περιπόλου, κινούμαστε όπως είμαστε και όσο αντέχουμε, εφόσον ο χρόνος της όλης επιχείρησης είναι συγκεκριμένος. 

Αλλά αν πρόκειται να επιβιώσουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα έξω, πρέπει να αναπροσαρμόσουμε τη ρουτίνα μας. Πλένουμε ό,τι μπορούμε, όπου και όταν μπορούμε. Στην χειρότερη περίπτωση και εφόσον έχει ήλιο, αφήνουμε τα υγρά βρώμικα ρούχα μας να στεγνώσουν κάτω από τις ακτίνες του, για να σκοτωθούν τα μικρόβια και τα ξαναφοράμε.

Τα εσώρουχα απορροφούν τον ιδρώτα και τα λίπη που εκκρίνονται από το σώμα και γι' αυτό χάνουν τις μονωτικές τους ικανότητες. Γι' αυτό πρέπει να τα αλλάζουμε συχνά. Αν φοράμε μάλλινα εσώρουχα μπορούμε να αποφεύγουμε τη συχνή αλλαγή τους, αν κάτω από αυτά, σε επαφή με το δέρμα, φοράμε ελαφρό εσώρουχο που πλένεται εύκολα.

Αν δεν υπάρχουν ευκολίες για συχνό πλύσιμο του σώματος, αλλάζουμε εσώρουχα, αφού πριν σκουπίσουμε καλά το σώμα με πετσέτα ή με παλιά εσώρουχα. Επίσης πρέπει να χρησιμοποιούμε ψειρόσκονη (ακόμα κάτι για το σακίδιο) για να προστατευόμαστε από τα έντομα αυτά.

Τέλος να μην ξεχνάμε ότι ένα αδιάβροχο τύπου Πόντσος ή ακόμη καλύτερα, στολή τύπου Goretex διατηρεί τα ρούχα μας στεγνά. 

ε. Διατήρησε τα δόντια σου καθαρά

Το στόμα και τα ούλα είναι ευπαθή σημεία στη διάρκεια παραμονής στην ύπαιθρο. Πλύσιμο του στόματος και βούρτσισμα των δοντιών έστω και με νερό μόνο αν δεν υπάρχει οδοντόκρεμα, μια φορά τη μέρα είναι απαραίτητα. Εννοείται ότι σε κατάσταση περιπόλου δεν χρησιμοποιούμε οδοντόκρεμα με γεύσεις και αρώματα, για λόγους ασφαλείας! Η οδοντόβουρτσα πρέπει να είναι αναπόσπαστο μέρος της συλλογής μας και να μην την αποχωριζόμαστε ποτέ. Στην ανάγκη σπάμε το χερούλι της και την μεταφέρουμε πιο εύκολα σε κάποια τσέπη μας.

Αν για οποιοδήποτε λόγο μείνουμε χωρίς οδοντόβουρτσα, μπορούμε να κατασκευάσουμε μια αυτοσχέδια, κόβοντας ένα χλωρό κλαδί και μασώντας την μια του άκρη. Οι μασημένες ίνες σχηματίζουν ένα βουρτσάκι που μας βοηθά στο πλύσιμο των δοντιών. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και νήμα καθαρισμού. Αν έχουμε λίγο αλάτι τα τρίβουμε και τα καθαρίζουμε με το δάκτυλό μας. Ακόμη και με ένα πανάκι μπορούμε να τρίψουμε και να καθαρίσουμε τα δόντια, ενώ κάνοντας μια μικρή οδοντογλυφίδα καθαρίζουμε

Τι γίνεται αν έχουμε σάπιο δόντι; Κατ' αρχήν σε τέτοια περίπτωση δεν μπορεί να συμμετέχει κάποιος σε ειδική αποστολή. Πρέπει να έχει κάνει τις προληπτικές του εξετάσεις και να έχει καλύψει την ανάγκη του πριν από την αποστολή. Το ίδιο ισχύει και αν πρόκειται για ταξίδι ..αναψυχής!

Αν όμως  είμαστε  έξω και τύχει να μας πιάσει πονόδοντος, μπορούμε προσωρινά, αφού το καθαρίσουμε καλά, να γεμίσουμε την τρύπα με κερί, ή ασπιρίνη μέχρι να βρεθούμε σε χώρο για καλύτερη περίθαλψη. Θα πρέπει όμως να προσέξουμε ώστε να μην τρίβουμε την ασπιρίνη στα ούλα μας, γιατί θα προκαλέσουμε έγκαυμα και θα πονάμε περισσότερο. Αν το δόντι αρχίζει να πρήζεται, χρειάζεται αγωγή με αντιβίωση, που πρέπει να υπάρχει στην ατομική συλλογή μας, πρώτων βοηθειών.

στ. Περιποιήσου τα πόδια σου

Η περιποίηση των ποδιών είναι πολύ σπουδαία εργασία, ειδικά για έναν πεζοπόρο. Πρέπει να αρχίζει την ημέρα του με καθαρές και στεγνές κάλτσες, που να τις αλλάζει το μεσημέρι, αν έχει βαδίσει πολύ. Τα πόδια διογκώνονται την ημέρα, ειδικά στην πορεία, γι αυτό δεν πρέπει να φοράει παραπάνω ζευγάρια κάλτσες, αλλά να φοράει τόσα, ώστε να αισθάνεται άνετα και να μην προξενεί στενότητα, που έχει σαν αποτέλεσμα τη διακοπή της κυκλοφορίας του αίματος. Δεν πρέπει να φοράει σκισμένες ή άσχημα επιδιορθωμένες κάλτσες, γιατί προξενούν φουσκάλες.

Όταν αλλάζει κάλτσες, να στεγνώνει καλά τα πόδια του με το πάνω μέρος του  προηγούμενου ζευγαριού, τρίβοντας καλά τα μέρη ανάμεσα στα δάχτυλα· μετά να φορέσει το καινούριο ζευγάρι, τεντώνοντας τις αναδιπλώσεις. Όταν φοράει παραπάνω από ένα ζευγάρι κάλτσες, να αλλάζει το εσωτερικό, δηλαδή αυτό που ακουμπάει στο πόδι του. Θα πρέπει επίσης πάντα να έχει (εφεδρικό) πρόχειρο ένα ζευγάρι κάλτσες. Εννοείται ότι και το φορεμένο υγρό, πρέπει να το στεγνώνει! Πώς; Μία απλή μέθοδος κατά την κίνηση είναι να δένεις τις φορεμένες υγρές κάλτσες εξωτερικά στο σακίδιό σου και να τις αφήνεις μέχρι να στεγνώσουν

Τα πόδια πρέπει να τηρούνται πάντα στεγνά ενώ τα νύχια πρέπει να κόβονται οριζόντια, ώστε οι άκρες τους να μην μπαίνουν μέσα στη σάρκα, σε πολύωρες πορείες. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει ανά μία ώρα να σταματάμε για ξεκούραση και να εξετάζουμε την κατάσταση των ποδιών μας.

Πριν την πορεία-βολή γινόταν παλιά στην Μοίρα, κυριολεκτικά εξονυχιστική επιθεώρηση. Όλοι έβγαζαν τ' άρβυλα και έδειχναν τις κάλτσες και τα γυμνά τους πόδια για να διαπιστωθεί ότι έχουν νύχια κομμένα, πόδια καθαρά και "πουδραρισμένα" και κάλτσες χωρίς τρύπες και εξογκώματα.

Αν σε κάποιον δημιουργηθούν φουσκάλες πρέπει να τις αντιμετωπίσει σύμφωνα με τις οδηγίες γιατρού. Κάποιες οδηγίες μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ. Να χρησιμοποιεί ποδόσκονη (σημειώστε για το σακίδιο) για να μην ιδρώνουν υπερβολικά τα πόδια και

να προλαβαίνει τις φουσκάλες. Να μη χρησιμοποιεί αλοιφές, λάδια ή φάρμακα χωρίς ιατρικές οδηγίες γιατί πολλά απ' αυτά τα είδη, έχουν την ιδιότητα να μαλακώνουν το δέρμα και να το κάνουν να ιδρώνει περισσότερο.

Να προλαβαίνει τους κάλους,  φορώντας καλά υποδήματα στα σωστά μέτρα. Αν αποκτήσει κάλους αντιμετώπιση με σωστό τρόπο . Τα πόδια κινδυνεύουν πολύ, όταν ο καιρός είναι κρύος, βροχερός ή υγρός, γιατί, αν παραμείνουν υγρά ή κρύα για μεγάλο χρονικό διάστημα, .τότε η κυκλοφορία του αίματος δεν γίνεται κανονικά ή σταματάει τελείως, δημιουργώντας μία κατάσταση γνωστή σαν κρυοπάγημα. Στην αρχή τα πόδια είναι ζαρωμένα. Αργότερα δεν αισθάνονται το άγγιγμα. Μετά πρήζονται και πονούν. Αυτό είναι το επικίνδυνο στάδιο. Επειδή είναι δύσκολο να διορθωθεί η βλάβη στην κυκλοφορία, τα πόδια παθαίνουν γάγγραινα και μετά δυστυχώς, ακολουθεί ακρωτηριασμός.

Οι Τέσσερις  κανόνες που προφυλάσσουν απ' τα κρυοπαγήματα

  (1) Κίνηση των Ποδιών

Η κίνηση διατηρεί την κυκλοφορία. Αν ο στρατιώτης στέκεται σε λασπωμένο έδαφος για αρκετό χρόνο, να κινεί τα δάχτυλα του μέσα στα υποδήματα του και να λυγίζει τα πόδια του από τους αστραγάλους.

(2) Ευρύχωρα Άρβυλα και Κάλτσες

Αν τα υποδήματα είναι σφιχτά να λύνει τα κορδόνια τους, έτσι που να μην εμποδίζεται η κυκλοφορία του αίματος.

(3) Στεγνά Πόδια

Να χρησιμοποιεί ποδόσκονη και να φοράει στεγνές κάλτσες. Αν είναι αδύνατο να διατηρεί πάντα τα πόδια του στεγνά πρέπει να προσπαθεί να καλυτερεύσει, όσο γίνεται, τις συνθήκες διαβίωσης του περιορίζοντας την υγρασία.

(4) Μακριά από τη Φωτιά

Αν βρισκόταν έξω δεν πλησιάζει αμέσως τα πόδια του στη φωτιά για να τα ζεστάνει, αλλά περιμένει να ζεσταθούν μόνα τους, γιατί η απότομη ζέστη, προκαλεί διαστολή του αίματος και σπάσιμο των αγγείων, που δεν είναι έτοιμα να το δεχτούν.

ζ. Φρόντιζε την ανάπαυσή σου

Η κούραση προκαλεί χαλάρωση των ενεργειών και αντιδράσεων του σώματος και το κάνει δεκτικό σε αρρώστιες, όπως ειπώθηκε και προηγουμένως. Γι' αυτό ένας πεζοπόρος και περισσότερο ένας μαχητής, πρέπει να εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για ανάπαυση. Στις στάσεις που γίνονται στη διάρκεια πορείας, να βγάζει το φόρτο του. να ξαπλώνει και να χαλαρώνει το σώμα του, όποτε μπορεί.

ΠηγήΝα προσπαθεί να κοιμάται στις περιόδους αναμονής. Να μη φοράει στενά άρβυλα ή ρούχα που ερεθίζουν το δέρμα, γιατί αυτό μεγαλώνει την κούραση.  Αν πρόκειται να κοιμηθεί πάνω στο έδαφος, να το καθαρίσει πριν από τις πέτρες και σκληρά αντικείμενα και να φροντίζει την θέση του ύπνου ώστε να μπορεί ξαπλώνει τελείως και άνετα. Αν δε γίνει αυτό η κυκλοφορία του αίματος θα είναι κακή και επομένως η ανάπαυση δε θα είναι τέλεια με αποτέλεσμα την πρόωρη κούραση, την επόμενη ημέρα. Όπως έχουμε ξαναπεί, όπως στρώσεις θα κοιμηθείς.

η. Καθάριζε το νερό που πίνεις

Άλλη φροντίδα είναι η διατήρηση νερού. Το στομάχι του ανθρώπου δεν είναι ψυγείο, έτσι που αν γεμίσει με κρύο νερό, θα δροσίσει ολόκληρο το σώμα. Γι' αυτό ένας πεζοπόρος, δεν πρέπει να πίνει απότομα, μεγάλη ποσότητα νερού στις πορείες, ακόμη και αν ο καιρός είναι ζεστός. Το νερό πίνεται με μικρές γουλιές σε συχνά διαστήματα. Πολύ κρύο νερό προκαλεί αηδία και πολύ ιδρώτα, που αφαιρεί τα άλατα από το αίμα κι έτσι προκαλείται εξάντληση από τη θερμότητα (θερμοπληξία).

Η θερμοπληξία αναγνωρίζεται από τη χλομάδα και τον ιδρώτα του ασθενή καθώς και απ' την αδυναμία και τη ζαλάδα του. Γι' αυτό κάποιος πρέπει να πίνει μόνο όσο νερό έχει ανάγκη, κρατώντας το λίγο στο στόμα του πριν το καταπιεί, καταπραΰνοντας έτσι καλύτερα τη δίψα του.

Αν πίνει περισσότερο από ενάμιση λίτρο νερό τη μέρα, πρέπει να παίρνει και δύο κάψουλες αλατιού, για κάθε υδροδοχείο, εξισορροπόντας τους ηλεκτρολύτες που χάνει με τον ιδρώτα. Ίσως το αλάτι να προκαλέσει κάποια αίσθηση καύσης στο στομάχι, γι αυτό πριν το πάρει πρέπει να το διαλύει σε λίγο νερό και μετά να πίνει και λίγο νερό. Το νερό που δεν ελέγχεται και δεν φιλτράρεται, μπορεί να είναι επικίνδυνο.

Τα μικρόβια δεν φαίνονται κι όμως μπορεί να υπάρχουν εκατομμύρια απ' αυτά. Αν το νερό δεν έχει ελεγχθεί πρέπει να αποστειρώνεται, πριν να χρησιμοποιηθεί, είτε με βρασμό, είτε με χάπια χαλαζόλης. Σε κάθε μπουκάλι ή υδροδοχείο ρίχνονται δύο χάπια, και μετά 30 λεπτά το νερό είναι έτοιμο για πόση. Πριν να πιούμε καθαρίζουμε το στόμιο με λίγο νερό.

ΠηγήΥπάρχουν και άλλοι αυτοσχέδιοι τρόποι για μετατροπή νερού σε πόσιμο, ανάλογα με το περιβάλλον που ενεργούμε. Το νερό πρέπει να χρησιμοποιείται με οικονομία, γιατί σπατάλη νερού, μπορεί να προκαλέσει λίγο αργότερα δίψα. Το πόσιμο νερό είναι πολύτιμο! Προσοχή όμως και στην αφυδάτωση!

θ. Πρόσεχε την τροφή σου

Οι ωμές τροφές είναι επικίνδυνες, γιατί είναι φορείς μικροβίων εξαιτίας της επαφής τους με τα διάφορα έντομα. Σε πολλά μέρη χρησιμοποιούνται σαν λίπασμα, και ανθρώπινες ακαθαρσίες ακόμη, πράγμα που προκαλεί μολύνσεις, ιδίως στους ξένους, που δεν είναι προσαρμοσμένοι στις τοπικές συνθήκες.

Το νωπό κρέας μπορεί να προκαλέσει μόλυνση αν δεν ψηθεί καλά. Η φυματίωση και ο αφθώδης πυρετός μεταδίδονται με το γάλα μολυσμένων ζώων, ακόμα και με το βούτυρο και το τυρί που έχει κατασκευαστεί από αυτό. Επίσης τα φρούτα και τα λαχανικά μπορεί να είναι μολυσμένα, γι αυτό πλένονται καλά με νερό.

Στην περίπτωση διεξαγωγής ειδικών επιχειρήσεων, χορηγούνται ειδικές κονσερβοποιημένες ή αφυδατωμένες  τροφές μάχης, που καλύπτουν τις θερμιδικές και θρεπτικές απαιτήσεις του μαχητή. Αλλά και στο εμπόριο κυκλοφορούν παρόμοιες τροφές για πεζοπόρους και ορειβάτες.

 Επειδή η θερμότητα και η ενεργητικότητα που δίνει ένα ζεστό φαγητό ή ρόφημα είναι αναγκαίες, οι τροφές δεν πρέπει να καταναλώνονται κρύες. Πρέπει να τις ζεσταίνουμε με κάθε τρόπο, ακόμα και στα καμινέτα «τσέπης», που αρκούν  για την ετοιμασία ζεστού ροφήματος. Αν χρησιμοποιούμε αγγεία  φαγητού, θα πρέπει να τα διατηρούμε πάντα καθαρά, καθώς και τα κουταλάκια, μαχαίρια κτλ. Οι ακαθαρσίες προκαλούν μολύνσεις.

Επομένως πέρα από την ξηρά τροφή που υπό κανονικές συνθήκες μεταφέρουμε στον φόρτο μας, μαζί με κάψουλες βιταμινών, ανάλογα με τη διάρκεια της παραμονής μας

σε ύπαιθρο, σε καταστάσεις επιβίωσης θα πρέπει να εφαρμόζονται οι βασικοί κανόνες απολύμανσης τροφών που συλλέγουμε, με βράσιμο ή καλό ψήσιμο. Δεν "σαβουριάζουμε" ό,τι βρούμε, όπως κάνει ο Bear Grylls στα ντοκιμαντέρ του (εκ του ασφαλούς, βεβαίως!)

Σε περίπτωση υπαίθριου καταυλισμού ένα άλλο σημείο προσοχής είναι η κατασκευή χώρου τουαλετών, που θα πρέπει να εγκαθίσταται τουλάχιστον 50 μέτρα μακριά από σημεία υδροληψίας, για την αποφυγή μολύνσεων.

Αν μιλάμε όμως για ένα μικρό πεζοπόρο τμήμα στο βουνό, ένα ατομικό πτυοσκάπανο είναι αρκετό για να σκάψουμε μικρό λάκκο και να "ενεργηθούμε" μέσα, καλύπτοντας μετά με χώμα το ..περιεχόμενο. Και αυτό προς αποφυγή μολύνσεων!

Αν όμως μιλάμε για περιπόλους, τότε η τακτική υπερισχύει της υγιεινής! Όλα τα κάνουμε σε πλαστικές σακούλες και τα κουβαλάμε ..επάνω μας, μέχρι να βγούμε από την επικίνδυνη περιοχή! Αλλιώς τα ίχνη μας θα βρεθούν και μαζί μ' αυτά, θα ..βρεθούμε κι' εμείς σε δυσάρεστη κατάσταση!

Ανιχνευτής

Επιβιώνοντας από πυρκαγιά στο δάσος

ΠηγήΔύσκολη, πολύ δύσκολη περίπτωση! Το δάσος αποτελεί χώρο αναψυχής και ξεκούρασης! Είναι πηγή ζωής για τους κατοίκους του, τετράποδους και ..δίποδους! Αλλά πρέπει ο οποιοσδήποτε επισκέπτης του να το σέβεται.

Κακά τα ψέμματα, αυτός που έχει σαν σκοπό να βάλει φωτιά, αυτό που ..σέβεται είναι τα λεφτά που θα "πάρει" μετά από την πυρκαγιά. Δεν θα πρέπει βέβαια να αφήνω απ' έξω και τους ανόητους που για να κάνουν το κέφι τους ψήνοντας μπριζολάκια και λουκάνικα μέσα στο δάσος κατακαλόκαιρο, αμελούν την φωτιά που λίγο θέλει για να πάρει τεράστιες και ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Οι περιηγητές και οδοιπόροι που τους αρέσει να περπατούν και να διανυκτερεύουν στα δασωμένα βουνά, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι ακόμα και γι' αυτήν την ακραία περίπτωση.

Τα προληπτικά μέτρα προστασίας, ξεκάθαρα περιλαμβάνουν την αποφυγή του ανάμματος φωτιάς για οποιοδήποτε λόγο, όταν υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για πυρκαγιά, λόγω των καιρικών συνθηκών. Εγώ θα έλεγα και κάτι άλλο! Με βάση τα μετεωρολογικά δεδομένα, προγραμματίζουμε τις κινήσεις στο βουνό και αν απαιτείται αναβάλλουμε την περιήγηση στο δάσος, σε χρονικές περιόδους αυξημένου κινδύνου πυρκαγιάς!

Αν όμως για οποιοδήποτε λόγο βρισκόμαστε ήδη μέσα στη δασωμένη περιοχή, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να εφαρμόσουμε κάποιες βασικές οδηγίες άμεσης αντίδρασης σε περίπτωση πυρκαγιάς. Παρόμοιες οδηγίες, με αυτές που χρησιμοποιούν περίπολοι μάχης σε στρατιωτικές επιχειρήσεις

Κατ' αρχήν, θα πρέπει να έχουμε πρόσβαση σε μετεωρολογικά δελτία της περιοχής και οπωσδήποτε δυνατότητα επικοινωνίας με τοπικές αστυνομικές ή δασικές αρχές, ώστε να έχουμε, ή να δώσουμε άμεση ενημέρωση, για ό,τι συμβεί. Κάποιοι πρέπει να ξέρουν ότι θα κινηθούμε μέσα στην περιοχή το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Πρέπει να γνωρίζουμε την ένταση και την διεύθυνση του ανέμου που επικρατεί στην περιοχή της κινήσεώς μας, ώστε  να προγραμματίζουμε ανάλογα τις κινήσεις μας, με τη βοήθεια του χάρτη που πρέπει να έχουμε οπωσδήποτε μαζί μας, παράλληλα με την πυξίδα μας. Τα τονίζω, γιατί χωρίς αυτά, εάν κάποιος κινείται στην ερημιά, είναι σαν "ξυπόλητος στ' αγκάθια".

Και τα GPS καλά είναι, αλλά πάντα πρέπει να έχουμε μαζί μας το χάρτη και την πυξίδα μας, που δεν μένουν ποτέ από ..μπαταρία!

Το δρομολόγιο κίνησης, (μιλάω κυρίως για πεζοπόρους) το "σπάμε" σε κομμάτια, ανάλογα με το μήκος και τη δυσκολία της διαδρομής, επισημαίνοντας και προκαθορίζοντας στάσεις, συνδυαζόμενες όπου είναι εφικτό, με σημεία που υπάρχει νερό. Παράλληλα, κατά μήκος του δρομολογίου μας, καθορίζονται σημεία "ανασυγκρότησης", που παρέχουν σχετική ασφάλεια, αν συμβεί το ανεπιθύμητο συμβάν της πυρκαγιάς, όπως για παράδειγμα ρεματιές με νερό, λίμνες, μεγάλα ανοίγματα του δάσους, γυμνές πλαγιές, μεγάλες σπηλιές κλπ.

Επίσης πρέπει να γνωρίζουμε σε ποιά σημεία του δρομολογίου μας δεν υπάρχει πρόσβαση κινητής τηλεφωνίας, ώστε να εξοπλιστούμε ανάλογα με άλλα μέσα ασύρματης επικοινωνίας. Καλόν είναι να γίνεται πάντα λεπτομερής εκτίμηση και σχεδίαση επικοινωνιών, ώστε κατά την επιλογή σημείων στάσεων, να λαμβάνεται υπόψη και η δυνατότητα επικοινωνίας.

Τα στοιχεία του δρομολογίου μας και τους χώρους διαμονής μας ανά ημέρα (αν πρόκειται να μείνουμε μερικές ημέρες στο βουνό και στο δάσος) πρέπει να δίνονται στις αρμόδιες αρχές της περιοχής. Ποτέ μην το παραμελείτε αυτό.

Κατά τη διάρκεια της κίνησης, πρέπει πάντα να γνωρίζουμε που βρισκόμαστε, ώστε να είναι εύκολη η αντίδρασή μας σε απρόοπτη κατάσταση.

Σε περίπτωση πυρκαγιάς, πρέπει να γνωρίζουμε ότι η φωτιά κινείται με μεγάλη ταχύτητα προς την κατεύθυνση του ανέμου. Η ταχύτητα της φωτιάς είναι ανάλογη με την ένταση του ανέμου και μπορεί να ξεπεράσει και τα 16 χιλιόμετρα την ώρα! Όπου και αν βρισκόμαστε, εμείς πρέπει να φύγουμε το ταχύτερον δυνατό από το "δρόμο" της.

Κινούμαστε αν είναι δυνατόν προς τα πλευρά της, αποφεύγοντας το μέτωπό της. Έτσι έχουμε περισσότερες πιθανότητες να σωθούμε. Αν έχουμε επικοινωνία, μπορούμε να λάβουμε καλύτερες πληροφορίες προς τα πού πρέπει να κατευθυνθούμε! Πάντως πρέπει να κινούμαστε στην αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή του ανέμου και μακριά από το μέτωπο της φωτιάς.

Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι δεν κινδυνεύουμε μόνο από τη φωτιά αυτή καθ' αυτή, αλλά και από τη στάχτη και τον καπνό (διοξείδιο του άνθρακα) που προκαλείται. Η εκλυόμενη μεγάλη θερμότητα ξεραίνει ακόμη περισσότερο την ατμόσφαιρα και δυσκολεύει την αναπνοή. Ένα μαντήλι βρεγμένο με νερό από το παγούρι μας και δεμένο μπροστά στο πρόσωπό μας, μας εξασφαλίζει καλύτερη αναπνοή χωρίς την βλαβερή αιθάλη που αιωρείται στον αέρα. Το διοξείδιο του άνθρακα όμως, σκοτώνει! Πρέπει να απομακρυνόμαστε το δυνατόν περισσότερο, από την επικίνδυνη περιοχή.

Ένα φαινόμενο που δημιουργείται όταν η φωτιά πάρει διαστάσεις είναι να προκαλεί κενό αέρα, "καταβροχθίζοντας" τον περιβάλλοντα κρύο αέρα, με αποτέλεσμα να εξαπλώνεται και σφαιρικά δημιουργώντας μεταφορικά ένα μανιτάρι γύρω της, παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει σε μια ισχυρή έκρηξη. Τότε τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο! Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει μόλις αρχίζει να εκδηλώνεται το μέτωπό της, να κινηθούμε γρήγορα μακριά απ' αυτό.

Τα ζώα προσπαθούν να σωθούν από τη φωτιά μπαίνοντας μέσα στο νερό. (Πηγή)Αν υπάρχει κοντά μας περιοχή με νερό, κατευθυνόμαστε προς τα εκεί, προσπαθώντας να το εκμεταλλευθούμε όσο μπορούμε περισσότερο, για να σωθούμε. Βρέχουμε τα ρούχα μας, το σώμα μας, μπαίνουμε μέσα σ' αυτό και στις λάσπες για να γλυτώσουμε.

Τώρα αν προκύψει η περίπτωση να έχει περάσει η φωτιά από το χώρο μας, αφήνοντας αποκαΐδια και καρβουνιασμένα δέντρα, πρέπει να ξέρετε ότι και απ' αυτά εγκυμονεί κίνδυνος μέχρι να βγείτε από την περιοχή! Αν περπατάτε ανάμεσα από καμμένα δέντρα πρέπει να προσέχετε μη σας πέσει κανένα μεγάλο κλαδί στο κεφάλι, ή ακόμη και ο κορμός, αν το δέντρο έχει απανθρακωθεί!

Μόνο με πολύ καλή προετοιμασία, μπορούμε ν' αντιμετωπίσουμε καλύτερα τον μεγάλο αντίπαλο, τη φωτιά! Πάντως η πρόληψη είναι πολύ καλύτερη από την αντιμετώπιση!

Στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, υπάρχουν πολύ καλές οδηγίες για την αντιμετώπιση πυρκαγιάς, γι' αυτούς που μένουν σε καταυλισμούς ή σε σπίτια κοντά σε δασικές περιοχές και ειδικότερα αναφέρονται στοιχεία για την δημιουργία μιας μικρής αντιπυρικής ζώνης γύρω από χώρους διαμονής.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα βρεθεί κανείς σε τέτοια δεινή θέση, αλλά "το προνοείν κάλλιον του θεραπεύειν"!

Ξέρετε από καταιγίδες;

Αστραπή (Πηγή)Όσοι έχετε ζήσει περισσότερο στο βουνό και γενικά στην ύπαιθρο, σίγουρα θα έχετε εμπειρία και θα ξέρετε τι σημαίνει να σε πιάσει καταιγίδα έξω. 

Βασικά ποτέ κανείς δεν είναι ασφαλής όταν αστράφτει και βροντά ενώ βρίσκεται στο βουνό ή στη θάλασσα. 

Το πιο λογικό είναι να σπεύσεις να βρεις καταφύγιο μέχρι να περάσει η μπόρα και η καταιγίδα. Αν ακούς τις βροντές, πρέπει να γνωρίζεις ότι είσαι σε ακτίνα προσβολής από κεραυνό.Τί είναι οι καταιγίδες; 

"Οι καταιγίδες είναι από τα πιο βίαια ατμοσφαιρικά φαινόμενα και συνοδεύονται από ραγδαίες βροχές, ισχυρούς ανέμους με μεταβλητή ένταση και διεύθυνση, οι οποίοι μπορεί να φτάσουν τα 50 με 80 km/h ή ακόμα και τα 100 km/h, από ισχυρές ηλεκτρικές εκκενώσεις, δηλαδή κεραυνούς και πολλές φορές από χαλάζι.

Οι κίνδυνοι επομένως από τις καταιγίδες συνίστανται από τους τοπικά πολύ ισχυρούς ανέμους, τις τοπικά ισχυρές βροχοπτώσεις, τους κεραυνούς και τις πιθανές χαλαζοπτώσεις.

Η διάρκεια μιας καταιγίδας είναι το πολύ δύο ώρες. Οι ραγδαίες βροχές των καταιγίδων είναι ικανές να προκαλέσουν πλημμύρες."

Τι είναι και πως δημιουργείται ο κεραυνός;

"Όταν υπάρχουν οι συνθήκες που δημιουργούν καταιγίδα, όπως υγρασία στην ατμόσφαιρα πολλή θερμότητα κλπ ο αέρας που στροβιλίζεται παρασύρει ιόντα από τα σύννεφα και από την επιφάνεια της γης ή της θάλασσας και έτσι δημιουργείται συσσώρευση ηλεκτρικών φορτίων στα σύννεφα και φυσικά διαφορά δυναμικού μεταξύ των σύννεφων (συνήθως αρνητικά φορτισμένων ) και της ξηράς ή της θάλασσας φορτισμένης θετικά.

Ο αέρας που υπάρχει μεταξύ του σύννεφου και της θάλασσας είναι όπως γνωρίζουμε κακός αγωγός του ηλεκτρισμού και έτσι τα φορτία δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν ώστε να εξουδετερωθούν, κατ' αυτόν τον τρόπο η διαφορά δυναμικού συνεχώς

αυξάνεται και παίρνει τιμές πάρα πολύ υψηλές, από 80 εκατομμύρια έως και 1 δισεκατομμύριο βολτ, για να πάρετε μια ιδέα αυτού του μεγέθους σκεφθείτε ότι η διαφορά δυναμικού στο μπουζί είναι περίπου 20 000 βολτ.

Όταν λοιπόν η διαφορά δυναμικού λάβει τόσο υψηλές τιμές γίνεται διάτρηση του αέρα και δημιουργείται ηλεκτρικός σπινθήρας. Η διάτρηση του αέρα δεν είναι στιγμιαία. Από το σύννεφο ξεκινά μια αρχική εκτόνωση η οποία λέγεται “εκτόνωση οδηγός” αόρατη, και προχωρεί με βήματα και ταχύτητα 100 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο προς την Γη.

Από την γη ξεκινά μια εκτόνωση με αντίθετη πολικότητα που ονομάζεται «εκτόνωσης ανάκλησης». Την στιγμή που συναντιόνται οι δυο εκτονώσεις έχουμε τον κεραυνό.

Το φαινόμενο διαρκεί μερικές δεκάδες ή και εκατοντάδες του μικροδευτερολέπτου. Λόγω του σπινθήρα, ο αέρας θερμαίνεται, η θερμοκρασία σε κλάσματα του δευτερολέπτου ξεπερνά κατά πολλές φορές εκείνη της επιφάνειας του Ήλιου, συμπιέζεται και ισχυρές μάζες του μετατοπίζονται.

Η ισχυρή βροντή του κεραυνού δημιουργείται από την διάσπαση του αέρα λόγω υψηλής θερμοκρασίας. Η ένταση του ηλεκτρικού ρεύματος μπορεί να φθάσει τα 200.000 Αμπέρ αν και το 85% των κεραυνών έχουν εντάσεις μικρότερες των 60.000 Αμπέρ η διάρκεια της εκκένωσης είναι της τάξης των δεκάδων μsec, και το μήκος του τόξου πολλές φορές φθάνει και τα 16 χιλιόμετρα.

Φάσεις τυπικού Κεραυνού "Σύννεφο – Γη" Τα ηλεκτρόνια με την εκτόνωση-οδηγό, αρχίζουν να κατεβαίνουν ζικ-ζακ από

το σύννεφο. Αυτό διαρκεί 1/100 του δευτερόλεπτου. Ενώ τα ηλεκτρόνια κατεβαίνουν, από το υψηλότερο σημείο της γης ξεκινούν

θετικά φορτία. Όταν συναντιόνται σε ένα ύψος περίπου 30-50 μέτρα αρχίζει να περνά ισχυρό

ηλεκτρικό ρεύμα, στο κανάλι (πλατύ σαν ένα μολύβι) Σε αυτό το σημείο ένα ισχυρότατο ρεύμα επιστροφής ανεβαίνει προς το σύννεφο

με ταχύτητα 130 εκατομμύρια μέτρα το δευτερόλεπτο.

Πηγή

Η ισχύς λοιπόν ενός κεραυνού στην καλύτερη περίπτωση είναι (100 000 000 χ 60 000 = 6 000 000 000 K Watt ή 8.152.173.000 ίππους για όποιον καταλαβαίνει καλύτερα αυτή την μονάδα.

Η ενέργεια αυτή είναι ίση με αυτή που χρειάζονται 600 εκατομμύρια νοικοκυριά. Δυστυχώς ακόμα δεν έχει βρεθεί τρόπος την ενέργεια αυτή να την αιχμαλωτίσουμε και να την αποθηκεύσουμε για τις ανάγκες μας.

Οι κεραυνοί βρίσκουν τον δρόμο με την λιγότερη ηλεκτρική αντίσταση προς την γη ο οποίος δεν συμπίπτει τις περισσότερες φορές με τον συντομότερο γεωμετρικά δρόμο. Στην πορεία τους τίποτα δεν μπορεί να τους αντισταθεί αντίθετα όσο περισσότερα εμπόδια συναντούν, τόσο περισσότερο καταστρέφουν".

Οι λάτρεις της φύσης και των δύσκολων σπορ στο βουνό, πρέπει να παίρνουν πολύ σοβαρά τις μετεωρολογικές προβλέψεις.

Γενικά, έχουν εκδοθεί οδηγίες προστασίας από καταιγίδες για τον πληθυσμό.

Αν όμως είσαι έξω γιατί υπάρχει λόγος που στο επιβάλλει, όπως για παράδειγμα μπορεί να συμβεί σ' ένα στρατιωτικό τμήμα, τι κάνεις; Κανονικά, πριν την οποιαδήποτε κίνηση, πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπ'όψη το μετεωρολογικό δελτίο και η πρόγνωση του καιρού στην περιοχή, για να μπορεί κάποιος να προετοιμαστεί κατάλληλα. "Εχθρός-Καιρός-Έδαφος" είναι το τρίπτυχο των υπολογισμών και των εκτιμήσεων πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια.

Η μελέτη αυτών των τριών στοιχείων, δίνει απαντήσεις στα "που, πως, πότε και τι" και βέβαια μέσα σ' αυτά συμπεριλαμβάνεται και η σχεδίαση των κινήσεων, στην οποία, σημαντικό ρόλο έχει και ο καιρός. Συνήθως σε ορεινές περιοχές, οι καταιγίδες συμβαίνουν τις απογευματινές ώρες. Αν λοιπόν θέλουμε να περπατίσουμε το βουνό, καλό είναι να προγραμματίζουμε την πορεία το πρωί, ώστε το απόγευμα να βρισκόμαστε σε καταφύγιο.

Ας πάρουμε όμως την  περίπτωση των πεζοπόρων, που περισσότερο ενδιαφέρει τους λάτρεις της φύσης στους οποίους συμπεριλαμβάνονται  και οι ..ειδικοδυναμίτες. Πέρα από την πρόγνωση ενός μετεωρολογικού δελτίου, έξω στη φύση και κυρίως ψηλά στο βουνό, ο καιρός αλλάζει πολύ γρήγορα και θα πρέπει να γνωρίζουμε τους βασικούς εμπειρικούς κανόνες αναγνώρισης καιρικών φαινομένων. Για την πρακτική μετεωρολογία, έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο.

Γενικά, μαύρα σύνεφα και ξαφνικός αέρας, προμηνύει άσχημο καιρό. Το σοβαρότερο στοιχείο μιας καταιγίδας είναι ο κεραυνός. Η έκφραση "κεραυνός εν αιθρία" έχει κάποια δόση αλήθειας. Ακόμη και με γαλανό ουρανό πάνω από το κεφάλι μας, ένας κεραυνός, μπορεί να διασχίσει απόσταση μέχρι και 16 χιλιόμετρα πριν πέσει στη γη. Και ενώ μπορεί κάποιος να νομίζει ότι είναι ασφαλής βλέποντας ότι δεν έχει κακοκαιρία κοντά του και μόνο ότι ακούει τον κεραυνό, είναι σημάδι κινδύνου. Πόσο κοντά πέφτει κεραυνός όταν τον ακούς, μπορεί να υπολογισθεί με τον παρακάτω εμπειρικό κανόνα:

Μετρήστε το χρόνο που μεσολαβεί μεταξύ της αστραπής και της βροντής σε δευτερόλεπτα.

Διαιρέστε αυτόν το χρόνο που μετρήσατε με το 3 για να υπολογίσετε την απόσταση της καταιγίδας σε χιλιόμετρα.

Όσο και αν φαίνεται περίεργο, οι περισσότερες περιπτώσεις προσβολών από κεραυνό στη χώρα μας γίνονται κατά τη θερινή περίοδο. Σε μια πρόσφατη ελληνική μελέτη περί κεραυνών, αναφέρεται ότι:

"Από την ανάλυση των δεδομένων για τους θανάτους ανθρώπων εξαιτίας κεραυνού συμπεράναμε ότι έχουμε ένα μέσο όρο των 2 απωλειών ανά έτος (22 απώλειες συνολικά) και ότι το 95% των συμβάντων σημειώθηκαν κατά τους μήνες του μεσοκαλόκαιρου (Μάιος-Σεπτέμβριος). Ο Ιούνιος είναι ο μήνας με τα περισσότερα συμβάντα. Τα θύματα ήταν κυρίως αγρότες και βοσκοί. Όσον αφορά στους τραυματισμούς, έχουμε ένα μέσο όρο των 1,64 τραυματιών ανά έτος και το 83% των συμβάντων να γίνεται κατά τους μήνες του μεσοκαλόκαιρου, με τον Μάιο να είναι ο «χειρότερος» από τους δώδεκα μήνες".

Σίγουρα δεν είναι μεγάλο το ποσοστό απωλειών από κεραυνούς στην Ελλάδα,  αλλά κανένας δεν θα ήθελε να ..συμμετάσχει μέσα σ' αυτό το ποσοστό!

Η άμεση αντίδραση σε επικείμενη καταιγίδα όπως είπαμε και προηγουμένως, είναι να βρεθεί έγκαιρα ένα κατάλληλο οργανωμένο καταφύγιο, πριν αυτή ξεσπάσει. Καλό είναι ν΄αποφεύγεται οποιαδήποτε κίνηση, ειδικά αν δεν συντρέχει πολύ σοβαρός λόγος. Όπως λένε " καλύτερα να αργήσεις λίγο σ' αυτό τον κόσμο, παρά να πας νωρίτερα στον άλλο.."

Αν όμως βρισκόμαστε σε απομακρυσμένη περιοχή χωρίς κάποιο καταφύγιο κοντά, πάλι πρέπει να γνωρίζουμε κάποια στοιχεία αυτοπροστασίας. Το βασικότερο είναι να μη μας πιάνει πανικός! Πρέπει να παραμείνουμε ήρεμοι. Πρέπει ν' απομακρυνθούμε το ταχύτερον από ανοικτές ή/και ελώδεις περιοχές, και βέβαια από κορυφογραμμές.

Όταν βρισκόμαστε μέσα σε δάσος, κατευθυνόμαστε σε συστάδα χαμηλών θάμνων ή δέντρων που περιτριγυρίζονται από ψηλότερα δέντρα, ή χωνόμαστε μέσα σε στεγνό βαθούλωμα του εδάφους, ή σε μικρή χαράδρωση, προσέχοντας να είμαστε στην πλαγιά και όχι στο βαθύτερο σημείο της χαράδρας, για να μην την πατήσουμε, με ένα ξαφνικό χείμαρο και πλημμύρα.

Αποφεύγουμε μεμονωμένα δέντρα ή βράχια που εξέχουν. Δεν πλησιάζουμε κοντά σε στύλους ρεύματος, ή τηλεφώνου, ή κοντά σε φράκτες, ή σε καλύβες που βρίσκονται μόνες τους σε ξέφωτο.

Αν τελικά βρεθούμε σε ανοικτή περιοχή, και έχει αρχίσει  να αστράφτει και να βροντά,  πάλι ψάχνουμε να βρούμε το χαμηλότερο σημείο του εδάφους και προσέχουμε:

Ποτέ δεν ξαπλώνουμε!  Δεν καθόμαστε όρθιοι.  Καθόμαστε σε κάθισμα βαθύ, με τα χέρια στα γόνατα, ακουμπώντας το

έδαφος με το ελάχιστο δυνατό σημείο του πέλματός μας, ενώ χαμηλώνουμε προς τη γη, χωρίς να αφήνουμε κάτι να εξέχει. 

Όπλα και μπαστούνια αφήνονται κάτω.  Ασύρματοι παραμένουν απενεργοποιημένοι χωρίς κεραίες.  Κινητά απενεργοποιούνται.  Δεν κρατάμε ομπρέλα και δεν ακουμπάμε τα χέρια μας στη γη.  Βασική επιδίωξη είναι να ελαχιστοποίησουμε την επαφή μας με το έδαφος. Δεν καθόμαστε όλοι μαζί ακουμπώντας μεταξύ μας, αν είμαστε ομάδα.

Παραμένουμε αραιωμένοι.

Τί γίνεται αν κάποιος κτυπηθεί από κεραυνό;

"Σύμφωνα με τους ερευνητές ο κεραυνός μπορεί να εισχωρήσει στο ανθρώπινο σώμα από τα μάτια, τα αυτιά, την μύτη και το στόμα και να καταλήξει στην γη αφού διαπεράσει το νευρικό σύστημα και το αίμα. Η συνέπεια είναι το σταμάτημα της καρδιάς και των πνευμόνων, και ενώ η καρδιά μπορεί να επανέλθει μόνη της για τους πνεύμονες χρειάζεται τεχνίτη αναπνοή.

Εγκαύματα μπορούν να παρουσιασθούν στα σημεία εισόδου και εξόδου του κεραυνού καθώς και σε μέρει του σώματος που έρχονται σε επαφή με μεταλλικά αντικείμενα πχ σταυρουδάκια και αλυσίδες, ρολόγια κέρματα κλπ. Τις περισσότερες φορές το 70% όσων κτυπήθηκαν από κεραυνό με την κατάλληλη βοήθεια επανέρχονται χωρίς σοβαρές επιπτώσεις."

Επομένως αν το θύμα δεν αναπνέει, προσπαθήστε να του κάνετε τεχνιτή αναπνοή. Αν η καρδιά του δεν κτυπάει και έχετε τις κατάλληλες γνώσεις, επιχειρήστε καρδιοπνευμονική ανάνηψη.

Οι άνθρωποι που έχουν κτυπηθεί από κεραυνό δεν φέρουν κανένα φορτίο και επομένως μπορείτε να τους ακουμπήσετε και να τους συνδράμετε άφοβα.

Εννοείται ότι αν είσθε οδοιπόροι που βρίσκεστε κοντά σε κατοικημένες περιοχές και

έχετε πρόσβαση σε τηλέφωνο, ειδοποιήστε το 166 ή το 112 αμέσως, αναφέροντας ότι έχετε κοντά σας θύμα από πτώση κεραυνού.

Σε ό,τι αφορά καταιγίδες και κεραυνούς στη θάλασσα ενώ ταξιδεύετε με φουσκωτό σκάφος, διαβάστε πληροφορίες στην ιστοσελίδα του Ο.Φ.Σ.Ε. (Όμιλου Φουσκωτών Σκαφών Ελλάδος).

Ανιχνευτής

Όπως στρώσεις, θα κοιμηθείς...

"Όπως στρώσεις θα κοιμηθείς" λέει η παροιμία και είναι αλήθεια! Φέρνοντας στο νου όλες τις φορές που έπρεπε να ετοιμάσω κατάλυμα έξω για ύπνο με χειμερινές συνθήκες, ξεχωρίζω μετά από πολλά χρόνια αυτές που πραγματικά με έκαναν να ζοριστώ, όντας αμάθητος και άπειρος. Το κρύο δεν με άφηνε να κοιμηθώ! Και τα πρωινά, όσοι από μας έκαναν το λάθος να αφήνουν τ' άρβυλα έξω από το σκηνάκι, έπρεπε πρώτα να τα ..κατουρήσουν για να μαλακώσουν και να βάλουν τα πόδια τους μέσα! Σκηνές απείρου ...κάλλους και οσμής!

Τελικά η εκπαίδευση και η τριβή, με έκανε πλέον να κάνω την προετοιμασία τυποποιημένα και να μπορώ να εξασφαλίζω λίγες ώρες ζεστού ύπνου πριν να συνεχίσω με τα .. δύσκολα! Το να παραμένεις ζεστός όταν κοιμάσαι είναι μεγάλη υπόθεση και πιστεύω ότι με καταλαβαίνουν αυτοί που έχουν ίδια εμπειρία.

Ας μιλήσουμε λίγο για το θέμα του ύπνου στο ύπαιθρο και την χρήση τυποποιημένων υλικών ανάλογων με αυτά που χορηγούνται στο στρατό. Είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο μέρος του όγκου του φόρτου ενός στρατιώτη, διατίθεται για τα υλικά του ύπνου. Και αυτό γιατί η ανάπαυση ενός μαχητή  παίζει μεγάλο ρόλο στην διατήρηση της μαχητικής του ικανότητας.

Ο σύγχρονος υπνόσακος (sleeping bag)  του ελληνικού στρατού,  έχει προδιαγραφές για θερμοκρασία μέχρι και -20 βαθμούς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κοιμηθείς άνετα σε

τέτοια θερμοκρασία. Οριακά δεν θα κρυώσεις, αλλά μάλλον θα αισθάνεσαι άβολα. Υπολόγιζε γύρω στους -10, για κάπως άνετο ύπνο. Καλός υπνόσακος, αλλά το βασικό του μειονέκτημα είναι ο όγκος του και εν μέρει και το βάρος του.

Σε τέτοιες θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν ή χαμηλότερες αν τύχει, χρειάζεται να έχεις επί πλέον κάλυμμα ή 2 τέτοιους υπνόσακους, τον ένα μέσα στον άλλο ή κουβέρτα(ες). Δηλαδή αρχίζεις και φορτώνεσαι περισσότερο βάρος, αν μιλάμε για χιόνια. Αλλιώς, θα πρέπει να έχεις έναν πιο κατάλληλο υπνόσακο, που να κάνει για πολύ χαμηλές, πολικές θα έλεγα, θερμοκρασίες .

Υπάρχουν στο εμπόριο διάφορες μάρκες υπνόσακων που και μεγάλης αντοχής είναι και σε χαμηλές θερμοκρασίες σε κρατούν ζεστό, και μικρό όγκο έχουν συσκευασμένοι. Στις ειδικές δυνάμεις ξέρω πολύ καλά ότι έχουν ειδικά υλικά μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται και τέτοιος υπνόσακος.

Αλλά δεν αρκεί μόνο ο υπνόσακος. Θα πρέπει ν' ακολουθείς και κάποιους βασικούς κανόνες, αν θέλεις να κοιμάσαι ζεστά σε οποιεσδήποτε συνθήκες και να μην υποφέρεις, όπως αυτοί στην φωτογραφία.  Κανόνες που βγαίνουν από την εμπειρία.

Συλλογή υλικών ύπνου

Η συλλογή υλικών ύπνου περιλαμβάνει το υπόθεμα ή υπόστρωμα, τον υπνόσακο, την εσωτερική επένδυση  του υπνόσακου και το εξωτερικό κάλυμμα του υπνόσακου ή/και ένα bivy bag.

Υπόθεμα από αφρολέξΤο υπόθεμα είναι ένα σημαντικό υλικό για έναν καλό ύπνο. Σε κρατάει ζεστό και λειτουργεί σαν μονωτικό του υπνόσακου από το παγωμένο έδαφος ή το χιόνι και την υγρασία.

Αυτοφούσκωτο υπόθεμαΕδώ χρειάζεται ένα παχύ υπόθεμα είτε από αφρολέξ ή ένα αυτοφούσκωτο υπόθεμα, που αποτελεί θα έλεγα την τελευταία τεχνολογία στα υποθέματα. Μπορούν να πακεταριστούν καταλαμβάνοντας πολύ μικρό όγκο σε σχέση με τα κλασσικά αφρολέξ, ενώ ανοιγόμενα οι εσωτερικές τους κυψέλες γεμίζουν αέρα ο οποίος εγκλωβίζεται και φουσκώνουν, επιτρέποντας έναν άνετο ύπνο. Με μια βαλβίδα μπορείς να ρυθμίσεις τον παραμένοντα αέρα μέσα σ' αυτά.

Υπνόσακος με κουκούλα για πολύ χαμηλές θερμοκρασίες τύπου "mummy bag"Ο υπνόσακος πρέπει να είναι εύκολος στο χειρισμό και βέβαια μεγάλης αντοχής, χωρίς πολλά φερμουάρ για να μη φεύγει η θερμότητα από μέσα εύκολα. Από την άλλη πλευρά θα πρέπει το φερμουάρ ν' ανοίγει και από μέσα πολύ γρήγορα, σε κατάσταση ανάγκης. Προτιμότερο είναι να έχει συνθετικό μονωτικό γέμισμα από πούπουλα, αν και τα τελευταία θεωρούνται καλύτερα για τη ζέστη. Το συνθετικό όμως, αν τυχόν βραχεί στεγνώνει πιο εύκολα και είναι μεγαλύτερης αντοχής.

Συσκευασμένος υπνόσακος 23 Χ 12 εκατοστά που όταν ανοίγει, έχει διαστάσεις 210 Χ 65 εκατοστά (Πηγή)

Οι σύγχρονοι υπνόσακοι είναι αδιάβροχοι και διαθέτουν γέμισμα που αντέχει στο νερό ώστε να  μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε πολύ υγρά περιβάλλοντα. Το μεγάλο τους πλεονέκτημα είναι ο πολύ μικρός όγκος που έχουν, όταν τυλιχθούν και συσκευαστούν. Είναι σαν ένα κουτί ξηράς τροφής 4β. Για όσους ξέρουν αντιλαμβάνονται αμέσως τι μεγάλη εξοικονόμηση χώρου έχεις στο μπέργκιν σου.

Σημείο προσοχής είναι το μέγεθός του ώστε να μπορείς να χωράς άνετα, χωρίς να ζορίζεσαι για να μπεις με αποτέλεσμα να τον σκίσεις κάποια στιγμή, ή να χαλάσεις το φερμουάρ, και να μην μπορείς πλέον να ζεσταθείς.

Εξ' ίσου σημαντική είναι η εσωτερική επένδυση του υπνόσακου που θα πρέπει να διαπνέει

και να είναι υδροαπωθητική. Δηλαδή να αφήνει την υγρασία που προκαλείται από το σώμα μας να βγαίνει αφήνοντας στεγνό το χώρο και να εμποδίζει αντίστροφα υγρασία να μπαίνει μέσα. Το να κοιμηθείς και να σηκωθείς το πρωί βρεγμένος, είναι ό,τι το χειρότερο μπορεί να σου συμβεί στο πολύ κρύο ή μέσα στα χιόνια. Μια κατάλληλη επένδυση θα μαζέψει την υγρασία του ύπνου έξω και μόλις σηκωθείς και την τινάξεις, η υγρασία που θα έχει παγώσει, θα φύγει με τη μορφή νιφάδων χιονιού. αν είσαι σε περιβάλλον με αρνητική θερμοκρασία.

Κυκλοφορούν και κουβέρτες τύπου fleece, αλλά η εμπειρία μου έχει δείξει ότι δεν κάνουν για μέσα στον υπνόσακο διότι στον ύπνο κουβαριάζονται και δεν σε καλύπτουν σωστά. Το καλύτερο είναι να έχεις ένα λεπτό υπνόσακο από τέτοιο υλικό και να τον προσαρμόζεις εσωτερικά του κανονικού sleeping bag. Με την σωστή εσωτερική επένδυση του υπνόσακου πάντως, είσαι καλυμμένος.

Bivy bag. Ένα από τα πολλά που κυκλοφορούν στην αγορά

Τέλος έχοντας μαζί σου ένα κάλυμμα του υπνόσακου ή ακόμη καλύτερα ένα bivy bag, αυξάνεις τα όρια προστασίας σου από το κρύο μέχρι και 10 βαθμούς! Ειδικότερα στην περίπτωση του bivy bag, που στην ουσία είναι μια ατομική σκηνή, το υπόθεμα δεν γλιστράει κάτω από το σώμα σου και ο υπνόσακος μένει πάντα στεγνός.

Η προετοιμασία για ύπνο

Μόλις φτάσεις στο καθορισμένο σημείο διανυκτέρευσης, θα πρέπει να ετοιμάσεις τα .. στρωσίδια σου  για να μπορείς να κοιμηθείς όσο το δυνατόν πιο άνετα. Κατ' αρχήν τοποθετείς το bivy bag σου ή στήνεις τη σκηνή σου μαζί με το "ζευγάρι¨σου ή την ομάδα σου, σε έδαφος που δεν θα σε κάνει γλιστράς. Στη συνέχεια απλώνεις το υπόθεμά σου και πάνω απ' αυτό ανοίγεις τον υπνόσακό σου τινάζοντάς τον ώστε να φουσκώσει με αέρα και να γίνει όσο το δυνατόν πιο ..αφράτος, πριν να μπεις μέσα. Έτσι η θερμοκρασία θα διατηρηθεί καλύτερα. Στο κεφάλι συνήθως τοποθετούμε το μπέργκιν μας, αλλά αυτό εξαρτάται από το χώρο που έχεις.

Δεν κοιμόμαστε ποτέ με τα ρούχα τα οποία φοράμε κατά τη διάρκεια της όποιας δραστηριότητας εκτελούμε. Τα βγάζουμε και τα τοποθετούμε ανάμεσα στον υπνόσακο και στο υπόθεμα, στην πλάτη μας δηλαδή, με τρόπο που δεν θα μας ενοχλεί. Έτσι μόλις σηκωθούμε, θα τα φορέσουμε ζεστά ενώ παράλληλα βελτιώνουμε την μόνωση στην πλάτη μας. Άλλοι τα διπλώνουν και τα κάνουν μαξιλάρι. Άλλοι προτιμούν να τα χώνουν στον υπνόσακο, αλλά δεν το συνιστώ. Θυμηθείτε τι έλεγα προηγουμένως περί υγρασίας. Εκτός του ότι μπορεί να είναι λερωμένα και έτσι λερώνεις και το εσωτερικό του υπνόσακου,

Με τι ρούχα μένουμε για να κοιμηθούμε; Είναι μια καλή ερώτηση που θέλει και μια καλή απάντηση. Εμπειρικά θα έλεγα ότι:

Σε θερμοκρασίες περιβάλλοντος από +15 έως και -5 βαθμούς μπορεί κάποιος άνετα να κοιμηθεί με τα εσώρουχα φανελάκι κοντομάνικο και σορτσάκι.

Σε θερμοκρασία από -5 έως -20 βαθμούς φοράμε εσωτερική επένδυση ή θερμοεσώρουχα και κάλτσες

Σε θερμοκρασίες χαμηλότερες από -20 βαθμούς θα χρειαστεί ίσως και ένα fleece άνω και κάτω με παρόμοιες κάλτσες 

Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε το κεφάλι μας και το λαιμό μας. Ένας σκούφος fleece τύπου μπαλακλάβα θα προστατέψει πολύ καλά στη διάρκεια του ύπνου, ή ακόμη και ένα κασκόλ.

Προσοχή! Δεν χρειάζεται υπερβολικό ντύσιμο για ύπνο, που μπορεί να μας προκαλέσει στο τέλος εφίδρωση.

Τα πόδια μας πρέπει να είναι στεγνά. Γι' αυτό, πριν φορέσουμε στεγνές κάλτσες, τα τρίβουμε με πούδρα ταλκ ώστε να απορροφηθεί οποιοδήποτε ίχνος υγρασίας. Το ταλκ τα προστατεύει από μύκητες και από την κακοσμία.

Τα άρβυλα δεν θα τα βγάλουμε βέβαια ...έξω εκτεθειμένα στο κρύο, αλλά  τα τοποθετούμε κάτω από τον υπνόσακο στο ύψος των γονάτων μας,  ώστε να διατηρούνται και αυτά ζεστά.

Για να βελτιώσουμε την κατάσταση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε  και μέσα στον υπνόσακο κυρίως στα πόδια και χημικές ατομικές θερμοφόρες μιας χρήσεως ή επαναλειτουργούμενες χημικές ή ηλεκτρικές επαναφορτιζόμενες ή με μπαταρίες, ανάλογα με την προτίμησή που έχουμε. Στο εμπόριο κυκλοφορούν πολλά είδη.

Ατομική θερμάστραΓια παράδειγμα επειδή είμαι λίγο ..παλιός, χρησιμοποιώ εδώ και πολλά χρόνια ατομική θερμάστρα τύπου ΖΙΡΡΟ. Την άναβα την κρατούσα στο σώμα μου όσο βρισκόμουν έξω και όταν ετοιμαζόμουν για ύπνο, την έβαζα μέσα στο sleeping bag για ζέστη και στη συνέχεια την ..έπεφτα και εγώ.

Μπορεί έξω να έκανε χαλασμό από κρύο και αέρα, αλλά τις λίγες ώρες  του ύπνου τις εκμεταλλευόμουν πολύ καλά. Κρατάει ζέστη άμα το φουλάρεις  με καύσιμο, 10 με 12 ώρες.

Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε είναι ότι ο υπνόσακος δεν αναπτύσσει θερμοκρασία. Απλά διατηρεί τη θερμοκρασία του σώματός μας. Επομένως όσο καλύτερα είναι μονωμένος, τόσο περισσότερη ζέστη θα κρατήσει.

Μια άλλη εμπειρική μέθοδος για το ζέσταμα είναι με τη χρήση ζεστών πετρών ή ζεστού νερού , εφόσον μπορούμε ν' ανάψουμε φωτιά χωρίς να υπάρχει περιορισμός. κοντά στη φωτιά βάζουμε πέτρες στο μέγεθος της γροθιάς μας για να ζεσταθούν. Στη συνέχεια τις τοποθετούμε μέσα σε μια κάλτσα και την χώνουμε στον υπνόσακο να ζεστάνει. Ή μπορούμε να ζεστάνουμε νερό, να το βάλουμε σε πλαστικό μπουκάλι που να βιδώνει καλά για να μη χύνεται νερό και πάλι τυλιγμένο με κάλτσα ή κουκούλα, να το βάλουμε μέσα στον υπνόσακο για θέρμανση μέχρι να κοιμηθούμε.

Μέσα στον υπνόσακο, θα πρέπει να μπαίνουμε χορτάτοι, στεγνοί και ζεστοί, αν θέλουμε να κοιμηθούμε καλά. Σε περίπτωση που αισθανόμαστε λίγο κρύο, δεν φοράμε περισσότερα ρούχα, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αλλά είναι προτιμότερο να ρίχνουμε το τζάκετ μας πάνω από τον υπνόσακο.

Η ατομική  προετοιμασία

Βασική αρχή είναι να είμαστε πάντα ενυδατωμένοι. Δηλαδή να πίνουμε νερό. Σε κρύες καιρικές συνθήκες το σώμα μας χρειάζεται πολύ νερό, καθώς οι πνεύμονές μας χάνουν πολύ υγρασία προσπαθώντας να ζεστάνουν τον κρύο και ξηρό αέρα του περιβάλλοντος.  Κατά μέσο όρο χρειαζόμαστε 2 με 4 λίτρα νερό την ημέρα, εφόσον καταβάλουμε και μεγάλη σωματική προσπάθεια.

Πριν από τον ύπνο,  αποφεύγουμε καφέδες, αλκοόλ και τσιγάρα. Η καφεΐνη είναι διουρητική και θα προκαλέσει απώλεια υγρών κατά τη διάρκεια του ύπνου μέσω της ούρησης. Το αλκοόλ, αν και φαινομενικά δημιουργεί το αίσθημα της ζέστης, στην πραγματικότητα προκαλεί διαστολή των αγγείων που έχει σαν αποτέλεσμα την γρήγορη απώλεια θερμότητας του σώματος. Η νικοτίνη είναι πολύ ισχυρή αγγειοσυσταλτική ουσία, που προκαλεί μείωση της ροής του αίματος στ' άκρα του σώματος και επιταχύνει περιπτώσεις κρυοπαγημάτων.

Θα πρέπει να τρώμε ένα ζεστό φαγητό που θα χρησιμοποιηθεί από τον οργανισμό μας σαν "καύσιμο" διατήρησης της θερμοκρασίας μας στο κρύο. Επιπλέον μπορούμε να έχουμε ξηρά τροφή με υψηλή θερμιδική αξία, όπως είναι οι σοκολάτες, οι σταφίδες κλπ. Αυτά μας δίνουν ακόμη περισσότερες θερμίδες για το κρύο.

Επίσης πριν πέσουμε για ύπνο, καλό είναι, αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, να κάνουμε μερικές σωματικές ασκήσεις για να ζεσταθεί το σώμα μας και να διατηρηθεί αυτή η θερμοκρασία και μέσα στον υπνόσακο.  Και κάτι ακόμη! Θα πρέπει να έχουμε τελειώσει με τις σωματικές μας ανάγκες, γιατί είναι πολύ  ..άβολο να σηκώνεσαι μέσα στο κρύο ή και στο σκοτάδι, για να πας για ..ψηλό ή το χειρότερο, για ...χοντρό! Πάει ο ύπνος ...περίπατο!

Που θα κάνουμε τις σωματικές μας ανάγκες; Εξαρτάται από την κατάσταση. Αν είναι τακτική κατάσταση υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες για την αποφυγή εγκατάλειψης ιχνών. Αν είναι απλή διαβίωση στο βουνό και πάλι καθορίζεται ένα συγκεκριμένο σημείο του χώρου διανυκτέρευσης γι' αυτό.

 Κατά την διάρκεια του ύπνου

Όταν κοιμόμαστε, θα πρέπει το κεφάλι μας να βρίσκεται έξω από τον υπνόσακο, ώστε η εκπνοή μας να γίνεται ελεύθερα στον αέρα. Αν χώσουμε το κεφάλι μας μέσα, τότε με την εκπνοή, θα μουσκέψει από την υγρασία όλος ο υπνόσακος και αυτό δεν το θέλουμε!

Αν  αρχίσουμε να ζεσταινόμαστε, ανοίγουμε λίγο το φερμουάρ για να πάρουμε αέρα, ή βγάζουμε το σκούφο. Αντίθετα αν αισθανθούμε κρύο ρίχνουμε το τζάκετ πάνω  από τον  υπνόσακο και μαζεύουμε πιο σφικτά την κουκούλα  του υπνόσακου γύρω από το κεφάλι μας για να περιορίσουμε τον κρύο αέρα να μπαίνει μέσα. Καλό είναι να έχουμε δίπλα μας κάτι φαγώσιμο με πολλές θερμίδες, ώστε να αναπληρώσουμε τις χαμένες από το κρύο. Σταφίδες είναι μια πολύ καλή λύση, χωρίς να αποκλείω και δημητριακά. Μετά από αυτό το γρήγορο μικρογεύμα, θα δείτε αμέσως να αισθάνεστε καλύτερα και θα συνεχίσετε πιο ήρεμα τον ύπνο.

Αν τελικά σας έλθει να ουρήσετε, παρά την ..απεγνωσμένη προσπάθεια να συγκρατήσετε την ανάγκη σας μέχρι την ώρα της έγερσης, υπάρχει μια κάποια λύση, εκτός από το να σηκωθείτε μέσα στο κρύο για να πάτε προς ..νερού σας. Αρκεί να είστε προετοιμασμένοι γι' αυτό! Η λύση ονομάζεται ουροσυλλέκτης, ή πιο εκλαϊκευμένα .."κατουρομπούκαλο" !

Ένα πλαστικό μπουκάλι με ευρύ στόμιο και με καπάκι που βιδώνει καλά. Κυκλοφορούν τέτοια μπουκάλια στο εμπόριο  με χυμούς ή άλλα αναψυκτικά. Μαρκάρετε το μπουκάλι με φωσφορίζουσα ταινία ώστε να το διακρίνετε εύκολα στο σκοτάδι και βάλτε το στο σακίδιο. Όταν κοιμάστε, έχετέ το κάπου δίπλα σας εύχερο, ώστε όταν σας έλθει πιεστικά η ανάγκη το παίρνετε και το γεμίζετε.

 Είναι αυτονόητο ότι αμέσως μετά θα πρέπει να το βιδώνετε καλά και να το τοποθετείτε σε σημείο όπου δεν θα το βρείτε παγωμένο όταν σηκωθείτε μετά από κάποιες ώρες! Έτσι θα μπορείτε να το αδειάσετε, αν η .."τακτική κατάσταση" το επιτρέπει. Εξ' άλλου, αν αποβάλουμε τα ούρα, διευκολύνουμε και τον οργανισμό μας να εξοικονομήσει ενέργεια για θερμότητα, αφού δεν θα έχει και την υποχρέωση να θερμαίνει τα ούρα μέσα στην ουροδόχο κύστη μας, γιατί αυτό κάνει!

Δεν θέλω να παρακάμψω και την αντιμετώπιση της ίδιας περίπτωσης για γυναίκες! Υπάρχουν ειδικά υλικά ούρησης για τις γυναίκες για τέτοιες περιπτώσεις.

Ένας μικρός φακός τύπου LED είναι απαραίτητος σε πρώτη ζήτηση ειδικά μέσα στη νύκτα, ή ένα χημικό κερί που διαρκεί κάποιες ώρες έτοιμο για χρήση κάτω από το τζάκετ για να μη φαίνεται άσκοπα, αν δεν θέλουμε να φαίνεται φως.

Πιστεύω να κάλυψα αρκετά σημεία, για όσους δεν έχουν ζήσει αρκετά τέτοιες εμπειρίες. Για επιχειρησιακά θέματα, έχουμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο που μπορείτε να διαβάσετε!

Ανιχνευτής

Σακίδιο έκτακτης ανάγκης

Οικογενειακό Σακίδιο  Έκτακτης Ανάγκης όπως το περιγράφει ο αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός (Πηγή)

Με αφορμή τις καταστροφές που προκάλεσε ο σεισμός στην όμορφη Κεφαλλονιά και την ταλαιπωρία των σεισμοπλήκτων κατοίκων της έρχονται στο μυαλό οι οδηγίες προετοιμασίας του πληθυσμού που πρέπει να υπάρχουν κατά τόπους, για την αντιμετώπιση μείζονος καταστροφής.

Η βασική προετοιμασία του πληθυσμού κατ' αρχήν πρέπει να γίνεται στο επίπεδο δήμου ή κοινότητας και σύμφωνα με τα εκάστοτε ισχύοντα σχέδια εκτάκτων αναγκών, προβλέπεται η εμπλοκή του κρατικού μηχανισμού με διάθεση μέσων, υλικών και προσωπικού για την ανακούφιση της πληγείσας περιοχής από την μεγάλη καταστροφή. Όλος ο συντονισμός γίνεται ή πρέπει να γίνεται από ανάλογα κέντρα επιχειρήσεων, που διαθέτουν τα κατάλληλα μέσα επικοινωνιών και  συντονισμού για τη διαχείριση μιας κρίσης.

Η χώρα μας έχει περάσει από αρκετές τέτοιες καταστάσεις μέχρι σήμερα, σεισμούς, πλημμύρες, πυρκαγιές και οι οδυνηρές εμπειρίες είναι πολλές, πάρα πολλές! Λογικά πρέπει να έχουν βγει σημαντικά διδάγματα που να έχουν μετατραπεί σε οδηγίες προετοιμασίας και εκπαίδευσης τόσο του πληθυσμού, όσο και των δημοσίων υπηρεσιών.

Αν αρχίσουμε όμως και ψάξουμε τις ιστοσελίδες δήμων, θα βρούμε ελάχιστα έως μηδαμινά άρθρα για το θέμα αντιμετώπισης μεγάλων καταστροφών. Βασικά, δεν αναφέρονται καν οδηγίες για χώρους συγκέντρωσης και ασφαλείας για υπερήλικες, ανήμπορους και μικρά παιδιά. Κανείς δεν ξέρει πως να οργανωθεί, που πρέπει να απευθυνθεί μετά από μια μεγάλη καταστροφή, ή που να σπεύσει λίγο πριν από μια επικείμενη  μεγάλη πυρκαγιά, ή αν οι ικανοί νέοι κυρίως, έχουν οργανωθεί σε ομάδες διάσωσης  και τέλος πάντων αν υπάρχουν ομάδες εθελοντών πολιτών και τι μπορούν να προσφέρουν!

Δεν ξέρω αν η κατάσταση ήταν έτσι και στην Κεφαλλονιά πριν από το σεισμό, γιατί τώρα σίγουρα θα έχουν εκ των πραγμάτων οργανωθεί.

Στην ιστοσελίδα της ελληνικής Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας (ΓΓΠΠ), υπάρχουν αρκετές οδηγίες για την αντιμετώπιση μεγάλων καταστροφών κάθε είδους που θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι μας. Αλλά δυστυχώς μένουν μόνο εκεί και σχεδόν κανένας δήμος στην ιστοσελίδα του, δεν έχει ούτε καν σύνδεσμο με την αντίστοιχη ιστοσελίδα της ΓΓΠΠ. Μόνο στις ιστοσελίδες κάποιων υπουργείων και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, υπάρχει σύνδεσμος με την ΓΓΠΠ. Ίσως και σε κάποια sites εθελοντικών οργανώσεων.

Δείτε για παράδειγμα τον δήμο Κεφαλλονιάς. Στις υπηρεσίες του έχει το τμήμα πολιτικής προστασίας, αλλά αναφέρει τον κανονισμό λειτουργίας του που θεωρητικά είναι πλήρης. Δεν υπάρχουν όμως οδηγίες για πολίτες! Και είναι τόσο απλό!

Αλλά και στις οδηγίες της ΓΓΠΠ, αναφέρεται γενικά και αόριστα η προετοιμασία μιας οικογένειας σε υλικά και εφόδια από τώρα για την αντιμετώπιση των πρώτων κρίσιμων ωρών μετά από μια μεγάλη καταστροφή και μέχρι να λειτουργήσει ο κρατικός μηχανισμός. Και ο ελληνικός Ερυθρός Σταυρός στη βιβλιοθήκη του, ενώ έχει διάφορες πληροφορίες, δεν δίνει σαφείς οδηγίες σε ό,τι αφορά την προετοιμασία των πολιτών, κάτι στο οποίο δίνει ιδιαίτερη σημασία ο αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός.

Θυμάμαι σε παρεμφερή περίπτωση στο στρατό και κυρίως στις ειδικές δυνάμεις, την έμφαση που δίνεται στην  ετοιμότητα για επιβίωση σε εχθρικό περιβάλλον και τη διαφυγή απ' αυτό! Η ατομική συλλογή επιβίωσης, η αντίστοιχη ατομική συλλογή Α' Βοηθειών αλλά και ο φόρτος 24 και 48 ωρών είναι από τα βασικά αντικείμενα προετοιμασίας, παράλληλα με την σχετική εκπαίδευση.

Πράγματι, η κατάλληλη προετοιμασία διευκολύνει τη διαβίωση μιας οικογένειας σε έκτακτη και δύσκολη κατάσταση. Η δημιουργία και η διατήρηση ανά οικογένεια, ενός ή και περισσοτέρων σακιδίων έκτακτης ανάγκης ή Bug out Bags όπως επικρατεί η ονομασία τους  διεθνώς, είναι κάτι πολύ απλό και φοβερά χρήσιμο σε τέτοιες περιπτώσεις για τις πρώτες 72 ώρες. 

Τι πρέπει να περιέχει ένα σακίδιο έκτακτης ανάγκης;

Αντί να σας απαριθμήσω εγώ αναλυτικά, σας παραπέμπω σ' ένα πολύ χρήσιμο ελληνικό ιστολόγιο που τα εξηγεί πολύ ωραία. Αλλά και πώς οργανώνεται ένα σακίδιο έκτακτης ανάγκης, μπορείτε να το διαβάσετε  πιέζοντας το σύνδεσμο: ΣΕΑ  ή τον σύνδεσμο: Fire Rescue.gr    

Επίσης παρουσιάζουν ενδιαφέρον δύο ακόμη άρθρα: Ένα σχετικά με την προετοιμασία για επιβίωση μιας   οικογένειας  σε μεγάλη καταστροφή και το άλλο, στην ιστοσελίδα του Πυροσβεστικού Σώματος που δίνει λεπτομερείς οδηγίες προετοιμασίας για την αντιμετώπιση πιθανού σεισμού, που είναι όμως μετάφραση τμήματος του αντίστοιχου εγχειριδίου για πολίτες, της πυροσβεστικής υπηρεσίας του Λος Άντζελες.

Το καλύτερο όμως φυλλάδιο οδηγιών και μάλιστα στα ελληνικά, το διάβασα σε κρατική ιστοσελίδα της Αυστραλίας με τίτλο: Προετοιμάστε το Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης για την Οικογένειά σας. Είναι ένα καλό υπόδειγμα για να ασχοληθεί κάποιος στην Πολιτική Προστασία και να φτιάξει αντίστοιχο για τα ελληνικά δεδομένα. 

Αν κάποιος αναγνώστης έχει σχέση με δημοτικές αρχές, καλό θα είναι να μεταφέρει αυτές τις απόψεις και προς τα εκεί. 

Οδηγός για τα άγρια χόρτα του ελληνικού βουνού

Τα βουνά της Ελλάδας είναι γεμάτα πράσινο και πολύχρωμες εκτάσεις λουλουδιών. Από τα παλιά χρόνια οι κάτοικοι εμπιστεύονταν τα χόρτα του βουνού άλλοτε για βρώση και άλλοτε για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Παρακάτω ακολουθεί ένας μικρός οδηγός των πιο συνηθισμένων φαγώσιμων χόρτων!

1. Πικραλίδα

Ταυτότητα: Πολυετές αυτοφυές φυτό, φτάνει τα 25 εκατοστά ύψος. Η πικραλίδα βρίσκεται ριζωμένη συνήθως σε χωράφια ως ζιζάνιο ή σε ακαλλιέργητους τόπους. Η ρίζα και τα φύλλα της καταπολεμούν την πέτρα στη χολή. Επίσης είναι διουρητική, χωρίς όμως να μειώνει το κάλιο από τον οργανισμό.Εποχή: Από τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη.Τρώγεται ωμή σε σαλάτες ή βραστά. 

2. Γλιστρίδα

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Φημίζεται για τη βιταμίνη C και το σίδηρο που περιέχει. Ο λαός λέει πως αν βάλεις λίγα φύλλα γλιστρίδας κάτω από τη γλώσσα σου, ξεδιψάς (ίσως έτσι βγήκε και η φράση για τον πολυλογά, επειδή νιώθοντας ανακουφισμένος από δίψα, ξεκινά ασταμάτητο μονόλογο)!Εποχή: Από αρχές του καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο.Τρώγεται ωμή σε σαλάτα και μπορεί να αντικαταστήσει τα μαρούλια σαν πράσινο λαχανικό.

3. Πικροράδικα

Ταυτότητα: Πολυετή φυτά που φτάνουν το 1 μέτρο. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε χωράφια αφρόντιστα και ακαλλιέργητα.Εποχή: Από το φθινόπωρο με τα πρωτοβρόχια έως το τέλος της άνοιξης.Τρώγονται βραστά με λαδολέμονο ή μαγειρεμένα με κρέας.

4. Γαϊδουράγκαθο – σίλυβο

Ταυτότητα: Διετές αυτοφυές, ακανθώδες φυτό που φθάνει το 1,5 μέτρο ύψος. Τα πράσινα φύλλα του διαφέρουν από τις άσπρες γραμμές. Ευδοκιμεί κοντά σε χερσότοπους.Εποχή: Φθινόπωρο και χειμώνα (αντέχει μέχρι και τους -15 βαθμούς Κελσίου).Εάν αφαιρέσουμε τα αγκάθια του, μπορούμε να μαγειρέψουμε τη ρίζα και τα φρέσκα φύλλα του, που θυμίζουν σπανάκι.

5. Ραπανίδα 

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Εξαπλώνεται σαν ζιζάνιο σε διάφορους τόπους. Ξεχωρίζει για τα μακριά, πράσινα φύλλα της.Εποχή: Από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη.Πολύ νόστιμα χόρτα, τρώγονται βραστά ως σαλάτα με λαδόξιδο.

6. Περδικονύχι

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Το συναντάμε σε μεγάλη ποσότητα στα ελληνικά βουνά, αλλά και σε χωράφια.Εποχή: Από το χειμώνα μέχρι την άνοιξη, προτού ανθίσει. Το περδικονύχι το χρησιμοποιούμε σε ομελέτες και σε  πίτες.

7. Καυκαλήθρα

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Είναι γνωστή και ως καυκαλίδα, μοσκάκι, αγριοκουτσουνάδα, μερουλήθρα, και μοσχολάχανο. Το άρωμά της είναι έντονο γεμάτο φρεσκάδα.Εποχή: Από το χειμώνα μέχρι την άνοιξη, προτού ανθίσει. Εκτός από τις πίτες, χρησιμοποιείται ως μυρωδικό σε φασολάδες.

8. Οξαλίδα 

Ταυτότητα: Ποώδες φυτό με κίτρινα άνθη. Η οξαλίδα χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο του αλατιού και του ξυδιού, όμως σε μεγάλες ποσότητες ενδέχεται να είναι δηλητηριώδης.Εποχή: Σχεδόν όλες τις εποχές, τη συναντάμε παντού, γιατί εξαπλώνεται πολύ εύκολα.Χρησιμοποιείται σε σούπες, σε σάλτσες και σε χορτόπιτες σε προσεκτικές, μικρές ποσότητες, για να δώσει μια ξινή γεύση.

9. Ρόκα – Αζούματο 

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60-80 εκατοστά. Μαζεύει τις μέλισσες με τα άνθη της, που είναι μακριά και λευκά.Εποχή: Ανθίζει από άνοιξη μέχρι και το καλοκαίρι.Κόβουμε συχνά τα φύλλα της για να εμποδίσουμε την ανθοφορία. Τρώγεται σκέτη σαν ξιδάτη σαλάτα ή με μαρούλι, λάχανο, ντομάτα.

10. Σινάπι – Βρούβες

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά. Στην Ελλάδα το συναντούμε πολύ συχνά, κάτι που δικαιολογεί τη φράση «πάμε για βρούβες»! Οι αλεσμένοι σπόροι του χρησιμεύουν στην Παρασκευή μουστάρδας.Εποχή: Μαζεύονται τα φύλλα το φθινόπωρο έως την άνοιξη.

Τα φρέσκα τρυφερά φύλλα τους τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα και χρησιμοποιούνται μαζί με άλλα χόρτα σε χορτόπιτες.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Θεματολόγιο Ειδικών Επιχειρήσεων, Ιστορίας, Δόγματος,Τακτικής, Τεχνολογίας, Εκπαίδευσης και Εξοπλισμού Ειδικών Δυνάμεων

ΣομαλίαΗ Εφημερίδα των Συντακτών - 70 χρόνια ΟΗΕ: στόχοι και αστοχίες

powered by

special operations technologyDefense One - Engineering Humans for War

powered by

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Επιβίωση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

, 20 2014Πέμπτη Φεβρουαρίου

H εκπαίδευση στην επιβίωση

Ανιχνεύοντας, βρήκα ένα ντοκιμαντέρ που αφορά στην εκπαίδευση επιβίωσης πιλότων της πολεμικής αεροπορίας των Βρετανών. Είναι ένα από τα πολλά, σε σήριαλ ανάλογου περιεχομένου από τον γνωστό ( κυρίως στους Βρετανούς) Ρέι Μίαρς (Ray Mears).

Αυτό που μου αρέσει στο συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, είναι η μέθοδος εκπαίδευσης που ακολουθείται για να προετοιμαστούν οι πιλότοι μαχητικών αεροσκαφών και γενικά άτομα που λόγω αποστολών, έχουν περισσότερες πιθανότητες να βρεθούν στα μετόπισθεν του εχθρού (όπως και προσωπικό των ειδικών δυνάμεων) και θα πρέπει να ξέρουν πως να διαφύγουν και πως να επιβιώσουν.

Μπορείτε να το δείτε παρακάτω.

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 00:00 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 13 2014Πέμπτη Φεβρουαρίου

Πως να κάνεις αδιαβροχοποίηση στα σπίρτα

Ένα από τα απαραίτητα πράγματα που χρειάζονται σε συνθήκες επιβίωσης στην ύπαιθρο και μάλιστα αναπόσπαστο μέρος σε αντίστοιχες συλλογές, είναι τα σπίρτα. Βέβαια η εμπειρία μου έχει δείξει ότι καλό είναι να έχεις μαζί σου και έναν αναπτήρα τύπου BIC σε αδιαβροχοποιημένη συσκευασία για να μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις όπου μπορείς.

Τα σπίρτα όμως εξακολουθούν να έχουν χρήση. Ειδικά τα σπίρτα θυέλλης, που μπορούν να κρατήσουν αναμμένα σε ακραίες καιρικές συνθήκες για κάποια δευτερόλεπτα και να φανούν χρήσιμα.

Υπάρχει και άλλος τρόπος να αδιαβροχοποίησει κάποιος απλά σπίρτα μόνος του, χωρίς να χρειάζεται να αγοράσει τα ακριβά τυποποιημένα. Αρκεί να ξέρει την αυτοσχέδια τεχνική. Συγκεκριμένα υπάρχουν τέσσερις γνωστοί τρόποι:

Με κερί

ΠηγήΑνάβεις ένα χοντρό κερί και το αφήνεις να καίγεται έτσι ώστε λιώνοντας να σχηματίσει μια ρευστή ποσότητα γύρω από το φυτίλι.

Σβήνεις τη φλόγα και βυθίζεις τα κοινά σπίρτα με την κεφαλή τους μέσα στο ρευστό κερί περίπου 3 χιλιοστά. Στη συνέχεια τα τραβάς πίσω και ενώ στερεοποιείται το κερί, με το χέρι σου συμπιέζεις τις κεφαλές τους έτσι ώστε να κλείσει καλά γύρω από το κάθε σπίρτο. Τα σπίρτα είναι πλέον αδιάβροχα.

Με παραφίνη

Λιώνουμε παραφίνη σε ένα δοχείο έτσι ώστε να έχουμε ποσότητα βάθους 1 εκατοστού. Στη συνέχεια δένουμε γύρω στα δέκα σπίρτα με σπάγγο και τα βυθίζουμε με το κεφάλι μέσα στην παραφίνη. Τα βγάζουμε και αφήνουμε να στερεοποιηθεί η παραφίνη. Έτσι δημιουργούμε ένα αυτοσχέδιο μικρό πυρσό, που μπορεί να διαρκέσει μέχρι 10 λεπτά.

Με βερνίκι νυχιών

Χρησιμοποιούμε ένα μπουκαλάκι άχρωμο βερνίκι νυχιών. Βυθίζουμε ένα-ένα τα σπίρτα με το κεφάλι τους μέσα στο μπουκαλάκι με το βερνίκι, σε βάθος τριών χιλιοστών και τα αφήνουμε να στεγνώσουν, ακουμπώντας σε μια επιφάνεια. Τα σπίρτα είναι έτοιμα.

Με νέφτι

Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η πιο αποτελεσματική μέθοδος. Ρίχνουμε τρεις-τέσσερις κουταλιές της σούπας νέφτι σ' ένα πλαστικό κύπελλο και βυθίζουμε τα σπίρτα με το κεφάλι προς τα κάτω μέσα στο νέφτι για πέντε λεπτά ώστε να ποτίσουν. Το νέφτι ποτίζει το κεφάλι αλλά και το ξύλινο στέλεχος των σπίρτων.

Βγάζουμε τα σπίρτα, τα απλώνουμε σε μια εφημερίδα και τ' αφήνουμε να στεγνώσουν για 20 λεπτά. Τα σπίρτα γίνονται αδιάβροχα για πολλούς μήνες.

Μάθε τέχνη κι' άστηνε...

Ανιχνευτής

Πηγή

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 13:53 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 7 2014Παρασκευή Φεβρουαρίου

Σακίδιο έκτακτης ανάγκης

Οικογενειακό Σακίδιο Έκτακτης Ανάγκης όπως το περιγράφει ο αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός (Πηγή)

Με αφορμή τις καταστροφές που προκάλεσε ο σεισμός στην όμορφη Κεφαλλονιά και την ταλαιπωρία των σεισμοπλήκτων κατοίκων της έρχονται στο μυαλό οι οδηγίες προετοιμασίας του πληθυσμού που πρέπει να υπάρχουν κατά τόπους, για την αντιμετώπιση μείζονος καταστροφής.

Η βασική προετοιμασία του πληθυσμού κατ' αρχήν πρέπει να γίνεται στο επίπεδο δήμου ή κοινότητας και σύμφωνα με τα εκάστοτε ισχύοντα σχέδια εκτάκτων αναγκών, προβλέπεται η εμπλοκή του κρατικού μηχανισμού με διάθεση μέσων, υλικών και προσωπικού για την ανακούφιση της πληγείσας περιοχής από την μεγάλη καταστροφή. Όλος ο συντονισμός γίνεται ή πρέπει να γίνεται από ανάλογα κέντρα επιχειρήσεων, που διαθέτουν τα κατάλληλα μέσα επικοινωνιών και συντονισμού για τη διαχείριση μιας κρίσης.

Η χώρα μας έχει περάσει από αρκετές τέτοιες καταστάσεις μέχρι σήμερα, σεισμούς, πλημμύρες, πυρκαγιές και οι οδυνηρές εμπειρίες είναι πολλές, πάρα πολλές! Λογικά πρέπει

να έχουν βγει σημαντικά διδάγματα που να έχουν μετατραπεί σε οδηγίες προετοιμασίας και εκπαίδευσης τόσο του πληθυσμού, όσο και των δημοσίων υπηρεσιών.

Αν αρχίσουμε όμως και ψάξουμε τις ιστοσελίδες δήμων, θα βρούμε ελάχιστα έως μηδαμινά άρθρα για το θέμα αντιμετώπισης μεγάλων καταστροφών. Βασικά, δεν αναφέρονται καν οδηγίες για χώρους συγκέντρωσης και ασφαλείας για υπερήλικες, ανήμπορους και μικρά παιδιά. Κανείς δεν ξέρει πως να οργανωθεί, που πρέπει να απευθυνθεί μετά από μια μεγάλη καταστροφή, ή που να σπεύσει λίγο πριν από μια επικείμενη μεγάλη πυρκαγιά, ή αν οι ικανοί νέοι κυρίως, έχουν οργανωθεί σε ομάδες διάσωσης και τέλος πάντων αν υπάρχουν ομάδες εθελοντών πολιτών και τι μπορούν να προσφέρουν!

Δεν ξέρω αν η κατάσταση ήταν έτσι και στην Κεφαλλονιά πριν από το σεισμό, γιατί τώρα σίγουρα θα έχουν εκ των πραγμάτων οργανωθεί.

Στην ιστοσελίδα της ελληνικής Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας (ΓΓΠΠ), υπάρχουν αρκετές οδηγίες για την αντιμετώπιση μεγάλων καταστροφών κάθε είδους που θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι μας. Αλλά δυστυχώς μένουν μόνο εκεί και σχεδόν κανένας δήμος στην ιστοσελίδα του, δεν έχει ούτε καν σύνδεσμο με την αντίστοιχη ιστοσελίδα της ΓΓΠΠ. Μόνο στις ιστοσελίδες κάποιων υπουργείων και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, υπάρχει σύνδεσμος με την ΓΓΠΠ. Ίσως και σε κάποια sites εθελοντικών οργανώσεων.

Δείτε για παράδειγμα τον δήμο Κεφαλλονιάς. Στις υπηρεσίες του έχει το τμήμα πολιτικής προστασίας, αλλά αναφέρει τον κανονισμό λειτουργίας του που θεωρητικά είναι πλήρης. Δεν υπάρχουν όμως οδηγίες για πολίτες! Και είναι τόσο απλό!

Αλλά και στις οδηγίες της ΓΓΠΠ, αναφέρεται γενικά και αόριστα η προετοιμασία μιας οικογένειας σε υλικά και εφόδια από τώρα για την αντιμετώπιση των πρώτων κρίσιμων ωρών μετά από μια μεγάλη καταστροφή και μέχρι να λειτουργήσει ο κρατικός μηχανισμός. Και ο ελληνικός Ερυθρός Σταυρός στη βιβλιοθήκη του, ενώ έχει διάφορες πληροφορίες, δεν δίνει σαφείς οδηγίες σε ό,τι αφορά την προετοιμασία των πολιτών, κάτι στο οποίο δίνει ιδιαίτερη σημασία ο αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός.

Θυμάμαι σε παρεμφερή περίπτωση στο στρατό και κυρίως στις ειδικές δυνάμεις, την έμφαση που δίνεται στην ετοιμότητα για επιβίωση σε εχθρικό περιβάλλον και τη διαφυγή απ' αυτό! Η ατομική συλλογή επιβίωσης, η αντίστοιχη ατομική συλλογή Α' Βοηθειών αλλά και ο φόρτος 24 και 48 ωρών είναι από τα βασικά αντικείμενα προετοιμασίας, παράλληλα με την σχετική εκπαίδευση.

Πράγματι, η κατάλληλη προετοιμασία διευκολύνει τη διαβίωση μιας οικογένειας σε έκτακτη και δύσκολη κατάσταση. Η δημιουργία και η διατήρηση ανά οικογένεια, ενός ή και περισσοτέρων σακιδίων έκτακτης ανάγκης ή Bug out Bags όπως επικρατεί η ονομασία τους διεθνώς, είναι κάτι πολύ απλό και φοβερά χρήσιμο σε τέτοιες περιπτώσεις για τις πρώτες 72 ώρες.

Τι πρέπει να περιέχει ένα σακίδιο έκτακτης ανάγκης;

Αντί να σας απαριθμήσω εγώ αναλυτικά, σας παραπέμπω σ' ένα πολύ χρήσιμο ελληνικό ιστολόγιο που τα εξηγεί πολύ ωραία. Αλλά και πώς οργανώνεται ένα σακίδιο έκτακτης ανάγκης, μπορείτε να το διαβάσετε πιέζοντας το σύνδεσμο: ΣΕΑ ή τον σύνδεσμο: Fire Rescue.gr

Επίσης παρουσιάζουν ενδιαφέρον δύο ακόμη άρθρα: Ένα σχετικά με την προετοιμασία για επιβίωση μιας οικογένειας σε μεγάλη καταστροφή και το άλλο, στην ιστοσελίδα του Πυροσβεστικού Σώματος που δίνει λεπτομερείς οδηγίες προετοιμασίας για την αντιμετώπιση πιθανού σεισμού, που είναι όμως μετάφραση τμήματος του αντίστοιχου εγχειριδίου για πολίτες, της πυροσβεστικής υπηρεσίας του Λος Άντζελες.

Το καλύτερο όμως φυλλάδιο οδηγιών και μάλιστα στα ελληνικά, το διάβασα σε κρατική ιστοσελίδα της Αυστραλίας με τίτλο: Προετοιμάστε το Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης για την Οικογένειά σας. Είναι ένα καλό υπόδειγμα για να ασχοληθεί κάποιος στην Πολιτική Προστασία και να φτιάξει αντίστοιχο για τα ελληνικά δεδομένα.

Αν κάποιος αναγνώστης έχει σχέση με δημοτικές αρχές, καλό θα είναι να μεταφέρει αυτές τις απόψεις και προς τα εκεί.

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 23:10 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Ελλάδα, Επιβίωση

, 6 2014Πέμπτη Φεβρουαρίου

Οδηγός για τα άγρια χόρτα του ελληνικού βουνού

Τα βουνά της Ελλάδας είναι γεμάτα πράσινο και πολύχρωμες εκτάσεις λουλουδιών. Από τα παλιά χρόνια οι κάτοικοι εμπιστεύονταν τα χόρτα του βουνού άλλοτε για βρώση και άλλοτε για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Παρακάτω ακολουθεί ένας μικρός οδηγός των πιο συνηθισμένων φαγώσιμων χόρτων!

1. Πικραλίδα

Ταυτότητα: Πολυετές αυτοφυές φυτό, φτάνει τα 25 εκατοστά ύψος. Η πικραλίδα βρίσκεται ριζωμένη συνήθως σε χωράφια ως ζιζάνιο ή σε ακαλλιέργητους τόπους. Η ρίζα και τα φύλλα της καταπολεμούν την πέτρα στη χολή. Επίσης είναι διουρητική, χωρίς όμως να μειώνει το κάλιο από τον οργανισμό.Εποχή: Από τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη.Τρώγεται ωμή σε σαλάτες ή βραστά.

2. Γλιστρίδα

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Φημίζεται για τη βιταμίνη C και το σίδηρο που περιέχει. Ο λαός λέει πως αν βάλεις λίγα φύλλα γλιστρίδας κάτω από τη γλώσσα σου, ξεδιψάς (ίσως έτσι βγήκε και η φράση για τον πολυλογά, επειδή νιώθοντας ανακουφισμένος από δίψα, ξεκινά ασταμάτητο μονόλογο)!Εποχή: Από αρχές του καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο.Τρώγεται ωμή σε σαλάτα και μπορεί να αντικαταστήσει τα μαρούλια σαν πράσινο λαχανικό.

3. Πικροράδικα

Ταυτότητα: Πολυετή φυτά που φτάνουν το 1 μέτρο. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε χωράφια αφρόντιστα και ακαλλιέργητα.Εποχή: Από το φθινόπωρο με τα πρωτοβρόχια έως το τέλος της άνοιξης.Τρώγονται βραστά με λαδολέμονο ή μαγειρεμένα με κρέας.

4. Γαϊδουράγκαθο – σίλυβο

Ταυτότητα: Διετές αυτοφυές, ακανθώδες φυτό που φθάνει το 1,5 μέτρο ύψος. Τα πράσινα φύλλα του διαφέρουν από τις άσπρες γραμμές. Ευδοκιμεί κοντά σε χερσότοπους.Εποχή: Φθινόπωρο και χειμώνα (αντέχει μέχρι και τους -15 βαθμούς Κελσίου).Εάν αφαιρέσουμε τα αγκάθια του, μπορούμε να μαγειρέψουμε τη ρίζα και τα φρέσκα φύλλα του, που θυμίζουν σπανάκι.

5. Ραπανίδα

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Εξαπλώνεται σαν ζιζάνιο σε διάφορους τόπους. Ξεχωρίζει για τα μακριά, πράσινα φύλλα της.Εποχή: Από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη.Πολύ νόστιμα χόρτα, τρώγονται βραστά ως σαλάτα με λαδόξιδο.

6. Περδικονύχι

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Το συναντάμε σε μεγάλη ποσότητα στα ελληνικά βουνά, αλλά και σε χωράφια.Εποχή: Από το χειμώνα μέχρι την άνοιξη, προτού ανθίσει. Το περδικονύχι το χρησιμοποιούμε σε ομελέτες και σε πίτες.

7. Καυκαλήθρα

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Είναι γνωστή και ως καυκαλίδα, μοσκάκι, αγριοκουτσουνάδα, μερουλήθρα, και μοσχολάχανο. Το άρωμά της είναι έντονο γεμάτο φρεσκάδα.Εποχή: Από το χειμώνα μέχρι την άνοιξη, προτού ανθίσει. Εκτός από τις πίτες, χρησιμοποιείται ως μυρωδικό σε φασολάδες.

8. Οξαλίδα

Ταυτότητα: Ποώδες φυτό με κίτρινα άνθη. Η οξαλίδα χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο του αλατιού και του ξυδιού, όμως σε μεγάλες ποσότητες ενδέχεται να είναι δηλητηριώδης.Εποχή: Σχεδόν όλες τις εποχές, τη συναντάμε παντού, γιατί εξαπλώνεται πολύ εύκολα.Χρησιμοποιείται σε σούπες, σε σάλτσες και σε χορτόπιτες σε προσεκτικές, μικρές ποσότητες, για να δώσει μια ξινή γεύση.

9. Ρόκα – Αζούματο

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60-80 εκατοστά. Μαζεύει τις μέλισσες με τα άνθη της, που είναι μακριά και λευκά.Εποχή: Ανθίζει από άνοιξη μέχρι και το καλοκαίρι.Κόβουμε συχνά τα φύλλα της για να εμποδίσουμε την ανθοφορία. Τρώγεται σκέτη σαν ξιδάτη σαλάτα ή με μαρούλι, λάχανο, ντομάτα.

10. Σινάπι – Βρούβες

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά. Στην Ελλάδα το συναντούμε πολύ συχνά, κάτι που δικαιολογεί τη φράση «πάμε για βρούβες»! Οι αλεσμένοι σπόροι του χρησιμεύουν στην Παρασκευή μουστάρδας.Εποχή: Μαζεύονται τα φύλλα το φθινόπωρο έως την άνοιξη.Τα φρέσκα τρυφερά φύλλα τους τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα και χρησιμοποιούνται μαζί με άλλα χόρτα σε χορτόπιτες.

Πηγή

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 19:11 1 σχόλιο: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 6 2013Παρασκευή Δεκεμβρίου

H πεζοπορία και οι κανόνες της

Πηγή

H πεζοπορία είναι μια φυσική δραστηριότητα που χρησιμοποιεί το περπάτημα ως μέσο, με σκοπό την ψυχαγωγία, την εκγύμναση και την βελτίωση της φυσικής κατάστασης του ανθρώπου. Απευθύνεται σε όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου, αφού αποτελεί έναν από τους ασφαλέστερους και ηπιότερους τρόπους άσκησης . 

Πεζοπορία είναι η κίνηση στο βουνό από μέρη που γενικά χαρακτηρίζονται βατά (μονοπάτια κ.λ.π.). Παρόλα αυτά, το βάδισμα στο βουνό δεν είναι και τόσο απλό πράγμα όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Έχει και αυτό την τεχνική του. 

Οι πρώτες μας διαδρομές στο βουνό είναι καλύτερα να γίνουν σε πλαγιές όχι πολύ απότομες για να μην υποβληθούν οι μύες και οι αρθρώσεις σε υπερβολική καταπόνηση. Παρ’ όλα αυτά όμως οι αρθρώσεις δεν καταπονούνται όπως κατά το τρέξιμο ή το τζόκινγκ! 

Αυτό που χρειάζεται, βέβαια, είναι η έμφαση στο σωστό τρόπο βαδίσματος κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας, ώστε να μη φορτίζονται ούτε οι αρθρώσεις ούτε το καρδιοαναπνευστικό σας σύστημα παραπάνω από το φυσιολογικό για την ηλικία και τη φυσική σας κατάσταση. Οι μικρές αυξομειώσεις στην ταχύτητα (από 4 έως 6,5 χιλιόμετρα την ώρα), καθώς και οι εναλλαγές ανηφόρας-κατηφόρας, θα έχουν ευεργετικές επιδράσεις στον οργανισμό σας. 

Οι κατηγορίες 

Πεζοπορία είναι η σωματική δραστηριότητα κατά την οποία διανύουμε περπατώντας μια μεγάλη απόσταση. Η απόσταση αυτή πρέπει να είναι τουλάχιστον 5 χιλιόμετρα, αλλιώς δεν θεωρείται πεζοπορία αλλά απλά περπάτημα 

Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις κατηγορίες πεζοπορίας ανάλογα του βαθμού δυσκολίας της. 

ΑΠΛΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ  ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ 

ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ 

Ο όρος ορειβασία είναι ένα γενικός όρος των δραστηριοτήτων βουνού αλλά στις κατηγορίες της πεζοπορίας υποδηλώνει την πλέον δύσκολη μορφή της ορεινής πεζοπορίας. 

Ο αλπινισμός (ορειβασία σε μεγάλο υψόμετρο, με μεγάλο βαθμό δυσκολίας) τέλος δεν συμπεριλαμβάνεται στις παραπάνω κατηγορίες γιατί δεν ανήκει στην πεζοπορία και έχει ανάγκη ειδικών τεχνικών και υλικών. 

Απλή πεζοπορία 

Είναι η πιο απλή μορφή πεζοπορίας. Με ελάχιστη διανυόμενη απόσταση τα 5 χλμ (ή σε χρόνο περίπου 1 - 2 ώρες ), γίνεται σε

εδάφη με πολύ μικρή κλίση χωρίς μεγάλη υψομετρική διαφορά, με ελαφρύ εξοπλισμό ο οποίος αποτελείται από αθλητικά παπούτσια ή παπούτσια trekking, ελαφρό συμβατικό ντύσιμο ανάλογα την εποχή και από ένα μικρό σακίδιο, όπου μπορείτε να έχετε λίγο νερό και πρόχειρη τροφή. 

Είναι το είδος της πεζοπορίας που είναι προσιτό στον καθένα αρκεί να είναι καλά στην υγεία του. Η απλή πεζοπορία μπορεί να γίνει οπουδήποτε υπάρχει το κατάλληλο περιβάλλον σ' ένα δάσος, σ' ένα βουνό σ’ ένα νησί, δίπλα στην θάλασσα κ.λ.π. 

Για να χαρακτηριστεί μια διαδρομή απλή πεζοπορία, η υψομετρική διαφορά που καλύπτεται κατά τη διάρκεια της διαδρομής δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τα 300 μ. 

Για μεμονωμένα άτομα, για οικογένειες, για νεαρά παιδιά, λίγες ώρες, μισή μέρα ή και ολόκληρη μέρα, η απλή πεζοπορία αποτελεί μια άριστη σωματική δραστηριότητα. 

Ορεινή Πεζοπορία 

Αποτελεί το δεύτερο σκαλοπάτι της πεζοπορίας. Εδώ η απόσταση των 15 - 20 χλμ. και οι 5 - 8 ώρες πορείας αποτελούν τον κανόνα, αλλά τα χιλιόμετρα σε σχέση με τις ώρες χάνουν λίγο την αξία τους γιατί το έδαφος είναι ορεινό και μπορεί να παρουσιάζει δυσκολίες με αποτέλεσμα να διανύονται λίγα χλμ. ανά ώρα. Στατιστικά έχει διαπιστωθεί ότι η μέση ωριαία ταχύτητα είναι 3 - 4 χλμ./ώρα . 

Πηγή

Ο εξοπλισμός είναι εξειδικευμένος και ιδιαίτερα τη χειμερινή περίοδο επιβάλλεται να είναι ο κατάλληλος. Ένα καλό ορειβατικό άρβυλο και ένα καλό σακίδιο αποτελούν τη βάση του εξοπλισμού, ενώ το κατάλληλο ντύσιμο και η πρόβλεψη τροφής/νερού είναι αναγκαία συμπληρώματα της πορείας. 

Η ορεινή πεζοπορία μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε βουνό. Τα βασικά χαρακτηριστικά της ορεινής πεζοπορίας είναι η υψομετρική διαφορά της διαδρομής που μπορεί να φθάσει τα 500 - 600 μέτρα και το ότι η πορεία γίνεται συνήθως σε υψόμετρα μεγαλύτερα των 500μ. (όχι αναγκαστικά). Θα τονίσουμε και πάλι εδώ ότι η πραγματοποίηση μιας πορείας ειδικά σε υψόμετρα πάνω από 1000μ. μπορεί να γίνει εξαιρετικά δύσκολη κατά τη διάρκεια του χειμώνα λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών. 

Τα άτομα που θα κάνουν ορεινή πεζοπορία πρέπει να είναι εξασκημένα να έχουν ήδη κάνει απλές πεζοπορίες και να είναι ικανά να αντιμετωπίσουν πιθανές δυσκολίες. 

Η ορεινή πεζοπορία είναι ιδανική για νέους ανθρώπους ικανοποιητικά γυμνασμένους οι οποίοι έχουν διάθεση να γνωρίσουν έναν άλλο τρόπο ζωής. 

Ορειβασία 

Η ορειβασία αποτελεί την πλέον δύσκολη μορφή της πεζοπορίας . Συνήθης στόχος της ορειβασίας είναι η κατάκτηση κάποιας κορυφής. 

Πηγή

Στην ορειβασία η απόσταση δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο έχει όμως παρατηρηθεί ότι κατά μέσο όρο διανύονται 2 - 3 χλμ. την ώρα. Πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι ανά ώρα καλύπτονται περίπου 300 μέτρα υψομετρικής διαφοράς που σημαίνει ότι για να ανέβει κανείς 1000 μέτρα απαιτούνται περίπου 4 ώρες μαζί με τις στάσεις. Μια συνήθης ορειβατική ανάβαση διαρκεί 7 - 10 ώρες μαζί με την επιστροφή. 

Ο εξοπλισμός ειδικά την χειμερινή περίοδο πρέπει να είναι πλήρης και πολλές φορές συμπληρώνεται με τα crampons (σκάρες με καρφιά που τοποθετούνται κάτω από τα παπούτσια για το περπάτημα σε πάγο) και με το piolet (ειδικό μπαστούνι με αιχμηρές

άκρες για ασφάλεια σε παγωμένο χιόνι). Ένα καλό σακίδιο και τα ειδικά ορειβατικά ρούχα συμπληρώνουν τον εξοπλισμό. 

Τα άτομα που θα ασχοληθούν με την ορειβασία πρέπει να είναι απολύτως υγιή σε άριστη φυσική κατάσταση και να έχουν περάσει από τα δύο προηγούμενα στάδια της απλής και της ορεινής πεζοπορίας. Η πείρα και η μακρόχρονη ενασχόληση με την ορειβασία είναι σημαντικά. Στα πρώτα στάδια που θα ασχοληθεί κανείς με ορειβασία σκόπιμο είναι να ακολουθήσει κάποιο ορειβατικό σωματείο προκειμένου να εξοικειωθεί με τη βοήθεια έμπειρων ορειβατών. 

Παρακάτω κατατάσσονται σε πίνακα τα χαρακτηριστικά της κάθε κατηγορίας πεζοπορίας.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑΑΠΛΗ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΟΡΕΙΝΗ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΟΡΕΙΒΑΣΙΑ

ΑΠΟΣΤΑΣΗ 5 - 20 χλμ. 10 - 25 χλμ. 10 - 20 χλμ.

ΜΕΣΗ ΩΡΙΑΙΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑ

4 - 5 χλμ. 3 - 4 χλμ. 2 - 3 χλμ.

ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ 

1 - 5 ώρες 3 - 10 ώρες 3 - 10 ώρες

ΥΨΟΜΕΤΡΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

150 - 300μ. 300 - 600μ.600μ. και

άνω

ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Καλή Πολύ Καλή Άριστη

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ Ελαφρύς Καλός Πολύ καλός

ΕΦΟΔΙΑ Λίγα Αρκετά  Πολλά

ΕΔΑΦΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

ΚαθόλουΜε αρκετές δυσκολίες

Με πολλές δυσκολίες

Κανόνες πεζοπορίας 

Ότι κι αν αποφασίσετε να κάνετε, ακόμα κι αν πρόκειται για μια μικρή βολτίτσα στο βουνό θα πρέπει να ακολουθήσετε κάποιους κανόνες, γιατί η σωστή οργάνωση μπορεί να αποδειχθεί θέμα ζωής ή θανάτου αφού το βουνό μπορεί να γίνει τόσο απρόβλεπτο όσο δεν φαντάζεστε. 

-Συγκεντρώνουμε όσο γίνεται περισσότερα στοιχεία για τη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε. 

-Προμηθευόμαστε εγκαίρως τα τηλέφωνα των αρμόδιων υπηρεσιών που μπορεί να φανούν χρήσιμα. 

-Έχουμε προαποφασίσει και προσυμφωνήσει όλοι μαζί για το μήκος και τη διάρκεια της πορείας σε συνάρτηση με την ικανότητα και την αντοχή του πιο αδύναμου της παρέας. 

-Οργανώνουμε με ακρίβεια το τρόπο και το χρόνο της επιστροφής. 

-Δεν ξεκινάμε ποτέ μόνοι μας και δεν απομακρυνόμαστε από την υπόλοιπη ομάδα. 

-Παίρνουμε μετεωρολογική πρόβλεψη, γιατί ο καιρός στις κορυφές είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος. 

-Εάν δεν γνωρίζουμε καλά την περιοχή ζητάμε τη βοήθεια Οδηγού Βουνού. 

-Έχουμε μαζί περισσότερα από ένα κινητά τηλέφωνα και κάρτες SIM όλων των εταιρειών. 

-Αν έχουμε μαζί GPS γνωρίζουμε πως λειτουργεί και σε ποιο σύστημα εμφανίζει τα δεδομένα. 

-Ενημερώνουμε γνωστούς και φίλους για την ακριβή πορεία που θα ακολουθήσουμε. 

-Φροντίζουμε να είμαστε σε καλή φυσική κατάσταση, και δεν ξεκινάμε για μεγάλη ή δύσκολη διαδρομή αν είμαστε τραυματισμένοι ή αδιάθετοι. 

-Εφοδιαζόμαστε με τα απαραίτητα ρούχα και ένα δεύτερο ζευγάρι παπούτσια κι αποφεύγουμε τα λιγότερα χρήσιμα αντικείμενα. 

-Φροντίζουμε ώστε το σακίδιό μας, να είναι όσο το δυνατόν πιο ελαφρύ, να μην έχει προεξοχές και να μην μας ενοχλούν στη κίνησή μας οι ιμάντες πρόσδεσης. 

-Φροντίζουμε ειδικά για τον εφοδιασμό μας σε νερό. 

-Φροντίζουμε τον εφοδιασμό σε τρόφιμα (κατά προτίμηση λίγα και ενεργειακά) αν η διαδρομή προβλέπεται μεγάλη. 

-Εφοδιαζόμαστε με τους απαραίτητους χάρτες. 

-Δε συνεχίζουμε στα δύσκολα μονοπάτια αν νιώθουμε να μας κυριεύει ανασφάλεια ή πανικός. 

-Φροντίζουμε για την οργάνωση μικρού φαρμακείου. 

-Κινούμαστε αργά και προσεχτικά. 

-Κάνουμε οικονομία δυνάμεων και δεν πιέζουμε οριακά το σώμα μας. 

-Δεν μετακινούμε πέτρες χωρίς λόγο, 

-Δεν πλησιάζουμε και δεν ενοχλούμε τα άγρια ζώα, 

-Δεν κόβουμε άσκοπα λουλούδια και κλαριά 

-Μαζεύουμε τα σκουπίδια μας και για κανένα λόγο δεν αλλοιώνουμε ή μετακινούμε τα σημάδια στα μονοπάτια.

Βασικοί κανόνες για την ανάβαση

Διαλέγετε το πιο κατάλληλο σημείο για να πατήσετε. Εντοπίζετε εγκαίρως τις γλιστερές πέτρες και το ασταθές έδαφος. 

Μην κάνετε πολύ μεγάλα βήματα. Τα βήματα πρέπει να είναι ανάλογα με τη σωματική διάπλαση, τη διαμόρφωση και την ποιότητα του εδάφους. Προτιμήστε ν' ανέβετε λοξά, σταυρώνοντας τα πόδια, έτσι ώστε η δύναμη που θα καταβάλλετε να είναι λιγότερη και το βάρος του σώματος μπορεί να μεταφερθεί εύκολα στο μπροστινό πόδι. 

Όταν ανεβαίνετε, βάλτε δύναμη μόνο στο μπροστινό πόδι. Αν βάλετε δύναμη στο πίσω υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γλιστρήσετε. 

Περπατάτε με τα πόδια ανοιχτά, στο πλάτος των γοφών. 'Έτσι, έχετε περισσότερη σταθερότητα και το βάρος μεταφέρεται πιο εύκολα στο ένα πόδι, αφήνοντας το άλλο να αιωρηθεί άνετα. 

Προσπαθείτε πάντα να πατάτε μ' ολόκληρο το πέλμα του ποδιού βάζοντας όλο το βάρος του σώματος ούτως ώστε οι μύες της γάμπας να μην κουράζονται πολύ. 

Ο ρυθμός της αναπνοής πρέπει να εναρμονίζεται με το ρυθμό βαδίσματος π.χ. για απότομες πλαγιές : σήκωμα ποδιού - εισπνοή, πάτημα ποδιού - εκπνοή. 

Βασικοί κανόνες για την κατάβαση 

Το μάτι ψάχνει κι εδώ για ασφαλές έδαφος. 

Κατά την κατάβαση, κρατάτε το βάρος του σώματος με μια μικρή κλίση προς τα μπρος, έτσι που να είναι πιο εύκολο να μεταφέρεται στο μπροστινό πόδι. 

Αν το έδαφος είναι μαλακό, μπορείτε να χώσετε τις φτέρνες με δύναμη μέσα σ' αυτό. 

Αν κατεβαίνετε σε ομαλές επιφάνειες με κλίση, ακουμπάτε τη σόλα τελείως παράλληλα προς το έδαφος, έτσι που να πιέζετε το πέλμα μ' όλο σας το βάρος. 

Οι αρθρώσεις στους αστραγάλους, τα γόνατα και τα ισχία μένουν ελαφρά λυγισμένες. 'Ετσι, κουράζονται λιγότερο κατά τη μετατόπιση. 

Κουρασμένα πόδια και πονεμένη μέση έχουν σαν αποτέλεσμα την κακή ισορροπία και προκαλούν κακώσεις στις αρθρώσεις και τους σπονδύλους. 

Βαθμοί δυσκολίας πεζοπορικών - ορειβατικών διαδρομών 

Ο χαρακτηρισμός του βαθμού δυσκολίας μιας διαδρομής είναι αρκετά περίπλοκος καθ΄ ότι εξαρτάται από τις ικανότητες του πεζοπόρου και την υποκειμενική κρίση αυτού που τη χαρακτήρισε.  

Η παρακάτω βαθμολόγηση είναι η πλέον πρόσφατη και αποτελεί ένα εργαλείο των ορειβατικών συλλόγων προκειμένου να υπάρχει ένας κοινός κώδικας χαρακτηρισμού της δυσκολίας μιας διαδρομής και ο οποίος γράφεται δίπλα σε κάθε διαδρομή. Ο βαθμός δυσκολίας λαμβάνει υπ’ όψιν την περίοδο που θα πραγματοποιηθεί η διαδρομή (καλοκαίρι- χειμώνας).

Το σύμβολο + προστίθεται στο βαθμό δυσκολίας (π.χ 2+, 3+ κλπ.) όταν υπάρχουν αναρριχητικά περάσματα, εκτεθειμένες κόψεις, λούκια, ή

κλίσεις χιονιού/πάγου από 40ο και πάνω. Η συμμετοχή σε τέτοιες διαδρομές απαιτεί πολύ καλή φυσική κατάσταση και εξοικείωση με το ορεινό πεδίο. Για τις χειμερινές αναβάσεις απαιτούνται επίσης γνώσεις στοιχειώδους ασφάλισης συντρόφου με τεχνικά μέσα.

Η πρώτη κατηγοριοποίηση βαθμολόγησης της δυσκολίας των ορειβατικών διαδρομών είχε καθιερωθεί από τον Ε.Ο.Σ Αθηνών και ακόμη τηρείται από πολλούς συλλόγους μέχρι σήμερα, όπως παρακάτω:

Κατηγορία Α

Εύκολες πεζοπορικές αναβάσεις διάρκειας μέχρι 6 ωρών, στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και αρχάριοι.

Κατηγορία Β

Πεζοπορικές αναβάσεις 6 έως 8 ωρών σε χαμηλά βουνά, με ή χωρίς χιόνι. Μπορούν να συμμετέχουν και αρχάριοι με καλή όμως φυσική κατάσταση και ανάλογο εξοπλισμό.

Κατηγορία Γ

Ορειβατικές χειμερινές αναβάσεις διάρκειας άνω των 8 ωρών , με απαραίτητη τη χρήση πιολέ - κραμπόν, ή πολυήμερες καλοκαιρινές διασχίσεις με πολύωρες καθημερινές πορείες.

Κατηγορία Δ

Δύσκολες πολύωρες χειμερινές αναβάσεις. Απαραίτητες αναρριχητικές γνώσεις και πλήρης εξοπλισμός χειμερινού βουνού.

Κολύμβηση σε αντίξοες καιρικές συνθήκες

ΠηγήΗ κολύμβηση μάχης, είναι ένα από τα κύρια αντικείμενα εκπαίδευσης των ειδικών δυνάμεων και πολύ περισσότερο των αμφίβιων μονάδων. Με την τεχνική αυτή, επιδιώκεται ένας μαχητής να μάθει να κολυμπά με τον ατομικό του οπλισμό, την στολή του και την εξάρτησή του για αποστάσεις τουλάχιστον μέχρι 3 χιλιόμετρα από την ακτή, έτσι ώστε όταν πέφτει στο νερό από τη βάρκα, να βρίσκεται εκτός βεληνεκούς όπλων ευθυτενούς τροχιάς που μπορεί να υπάρχουν στην ακτή προορισμού.

Ο επιδιωκόμενος σκοπός είναι να προσεγγίσει μαζί με την ομάδα του την ακτή αθόρυβα, με αρκετές σωματικές δυνάμεις για να συνεχίσει επιχειρήσεις στην ξηρά, είτε ασφαλίζοντας τμήμα της ακτής για την υποδοχή άλλου τμήματος, είτε για να διεισδύσει για την εκτέλεση άλλης καταδρομικής ενέργειας.

Μια άλλη πλευρά αυτής της εκπαίδευσης είναι η επιβίωση στη θάλασσα, όταν από μη αναμενόμενες συνθήκες, βρεθεί κάποιος  στο νερό, είτε γιατί κτυπήθηκε το σκάφος

μεταφοράς, είτε γιατί ανατράπηκε η βάρκα και θα πρέπει να διατηρηθούν όλοι σώοι μέχρι να διασωθούν, ή να προσπαθήσουν να κατευθυνθούν στην πλησιέστερη ακτή.

Αν ο καιρός είναι καλός και τα νερά ζεστά, τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Φορώντας το σωσίβιο, μπορείς να επιπλέεις και να τα καταφέρεις! Τι γίνεται όμως όταν υπάρχει άγρια θάλασσα και τα νερά είναι κρύα; Σίγουρα σε μια επιχείρηση ο παράγοντας "καιρός" λαμβάνεται υπ' όψη και εκτιμάται η εκτέλεση ή όχι της επιχείρησης. Σε μια έκτακτη και μη αναμενόμενη όμως κατάσταση και μάλιστα βράδυ, όλα εκτυλίσσονται γρήγορα και ανεξέλεγκτα. Τότε μόνο η καλή εκπαίδευση και η έγκαιρη αντίδραση, σώζει ζωές.

Με το κρύο, αν δεν είσαι κατάλληλα ντυμένος με στολή βατραχανθρώπου υγρού ή στεγανού τύπου, πολύ γρήγορα αρχίζεις να παθαίνεις υποθερμία! Αλλά πριν φτάσουμε εκεί, θα πρέπει να καταλάβουμε πως αντιδρά ο ανθρώπινος οργανισμός σε ένα ξαφνικό βύθισμα σε κρύο νερό!

Τα πρώτα 3 λεπτά είναι κρίσιμα, γιατί εκεί μπορεί κάποιος να πάθει αυτό που ονομάζουν "ψυχρό σοκ". Με το που πέφτει ένας απότομα στο κρύο νερό, αν δεν μπορεί να διατηρήσει το κεφάλι του έξω, είναι αυτονόητο ότι θα πνιγεί. Σ' αυτό το σημείο βοηθάει το σωσίβιο, που πρέπει υποχρεωτικά όλοι να φορούν. 

Στο πρώτο λεπτό, η αυτόματη αντανακλαστική αντίδραση του ανθρώπου που εκθέτει το σώμα του σε ψυχρό νερό, είναι το άμεσο ξεφύσημα, με φωνή! Η απότομη εκπνοή του αέρα, δημιουργεί την ανάγκη για βαθιά ανάσα! Αν λοιπόν το στόμα του δεν είναι πάνω από το νερό, αρχίζει να ρουφάει άτσαλα, με μοιραία κατάληξη τον πνιγμό.

Ο πανικός που μπορεί να καταλάβει ένα άνθρωπο μέσα σε σκοτεινά κρύα νερά, είναι κυριολεκτικά καταστρεπτικός. Εκδηλώνεται με γρήγορες αναπνοές, που δημιουργούν υπεραερισμό. Ο υπεραερισμός με τη σειρά του, προκαλεί μουδιάσματα, κράμπες και απώλεια συνείδησης, με επόμενο στάδιο το θάνατο, πάλι από πνιγμό.

Σε περίπτωση που ο άνθρωπος ξεπεράσει το πρώιμο στάδιο του ψυχρού σοκ, το κρύο νερό που έρχεται σε επαφή με το σώμα, προκαλεί αγγειοσυστολή    με συνέπεια η καρδιά να αναγκάζεται να δουλεύει πιο έντονα για να μπορεί να τροφοδοτεί με αίμα τα άκρα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ακόμη και ανακοπή. 

Η αυξανόμενη επίδραση του κρύου, όσο περνάει η ώρα, αναγκάζει τον οργανισμό να προστατεύσει τα ζωτικά του όργανα, να διατηρήσει τη θερμοκρασία τους και αρχίζει να .."εγκαταλείπει" τα άκρα, χέρια και πόδια τα οποία παγώνουν, μουδιάζουν και δεν μπορούν να κινηθούν εύκολα. Ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να κολυμπήσει και αν δεν φοράει σωσίβιο βυθίζεται στο νερό και πνίγεται. 

Και πάλι, δεν είναι τόσο η υποθερμία που προκαλεί  τον πνιγμό, όσο η πρόκληση ανικανότητας για κολύμβηση. Η ανικανότητα για κολύμβηση αρχίζει στα 15 με 20 λεπτά μετά την βύθιση στο κρύο νερό. Έχει παρατηρηθεί, ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει μέσα σε κρύο νερό, μέχρι και 3 ώρες, ανάλογα με τη θερμοκρασία!

Για να γίνει  πλήρως κατανοητή  η πρόοδος της υποθερμίας από την είσοδο ενός ατόμου στο ψυχρό νερό μέχρι το θάνατο, δείτε παρακάτω τα τρία στάδια. (Ήπια, μέτρια και σοβαρή)

Στάδιο υποθερμίας

Θερμοκρασία του σώματος

 Διάρκεια παραμονής στο νερό (λεπτά)

Χαρακτηριστικά

Ήπια 35 ° C 15- 30 mins

Τουρτούρισμα

Μέτρια 32 ° C 30-120 λεπτά

Αναισθησία, ο άνθρωπος θα πνιγεί χωρίς

σωσίβιο

Σοβαρή 28 ° C 90-180 λεπτά

Ψύξη και καρδιακή ανακοπή

Η φυσιολογική θερμοκρασία του σώματος είναι μεταξύ 36,5 και 37 βαθμούς Κελσίου. Κάτω από 35 βαθμούς Κελσίου θεωρείται ότι έχουμε περίπτωση υποθερμίας και όσο πιο χαμηλή είναι η θερμοκρασία αυτή χαρακτηρίζεται ήπια (32-35), μέτρια (32-28) και σοβαρή (μικρότερη από 28 βαθμούς Κελσίου)

Κάτω από τους 34,5 βαθμούς Κελσίου θερμοκρασία σώματος έχουμε σοβαρή διαταραχή της θερμορρυθμιστικής λειτουργίας.

Κάτω από 29,5 βαθμούς Κελσίου η ικανότητα του υποθαλάμου για ρύθμιση της θερμοκρασίας μηδενίζεται.

Σε περίπτωση έκθεσης του σώματος  σε παγωμένο νερό που θα έχει ελαττωθεί η θερμοκρασία του πυρήνα του σώματος, δηλαδή των ζωτικών του οργάνων στους 25 βαθμούς, το άτομο θα πεθάνει από καρδιακή παύση ή μαρμαρυγή των κοιλιών.

Συνοπτικά τα συμπτώματα της υποθερμίας είναι τα παρακάτω :

-Στην ήπια έχουμε αμνησία, αταξία, δυσκολία κίνησης και πιασίματος αντικειμένων, δυσαρθρία. -Στην μέτρια έχουμε προοδευτική πτώση του επιπέδου συνείδησης, μυδρίαση, αρρυθμίες (με πιο συχνή την κολπική μαρμαρυγή), βραδυκαρδία και προδιάθεση για κοιλιακή μαρμαρυγή.-Στην σοβαρή έχουμε κατάργηση αντανακλαστικών, υπόταση και υψηλό κίνδυνο για μαρμαρυγή ή ασυστολία.

Περισσότερα για την επίπτωση του κρύου νερού στην κολυμβητική ικανότητα ενός ατόμου, μπορείτε να διαβάσετε: ΕΔΩ

Πηγή

Αυτό που χρειάζεται λοιπόν, είναι η εκπαίδευση για την αποφυγή του πανικού. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι το σωσίβιο αποτελεί το βασικότερο και πολυτιμότερο βοήθημα για μια έκτακτη κατάσταση.

Ένα δεύτερο σημείο είναι ότι χρειάζεται πολύ καλή προετοιμασία σε ειδικό ιματισμό και υλικά, όταν πρόκειται να πλεύσουμε σε κρύα νερά. Ειδικά θερμοεσώρουχα, ή ακόμη καλύτερα στολές κολύμβησης "wetsuits" που μπορούν να φοριούνται κάτω από την στολή μάχης, είναι η καλύτερη επιλογή κατά τη διάρκεια μιας ειδικής αμφίβιας επιχείρησης.

Αν βρεθούμε σε τέτοια κατάσταση, πρέπει με κάθε τρόπο να προσπαθήσουμε να βγούμε το συντομότερο από το νερό. Αν η βάρκα έχει αναποδογυριστεί, πρέπει να προσπαθήσουμε να την επαναφέρουμε, ή τουλάχιστον, να ανέβουμε επάνω της για να μην είμαστε σε επαφή με το νερό. "Ανατροπή-επαναφορά λέμβου" είναι ένα βασικό αντικείμενο επιβίωσης, στα πλαίσια της αμφίβιας εκπαίδευσης.

Εφ' όσον  η βάρκα μας έχει χαθεί, δεν υπάρχει άλλη βάρκα ή σκάφος να μας βοηθήσει, η ακτή είναι κοντά  και έχουμε γνώση των δυνατοτήτων μας, κολυμπάμε με ψυχραιμία, για να φτάσουμε στη στεριά. Φορώντας το σωσίβιο, η κολύμβηση δεν είναι και τόσο άνετη, εκτός αν έχουμε κάνει αρκετές προπονήσεις και έχουμε συνηθίσει να το αντιμετωπίζουμε μέσα από την εκπαίδευση. 

Μερικά σημεία που χρειάζεται προσοχή κατά την κολύμβηση σ' αυτή την περίπτωση έκτακτης ανάγκης, ειδικά αν ο καιρός δεν είναι και τόσο καλός ή αντιμετωπίζουμε μπουρίνι, είναι τα παρακάτω:

Βγάζουμε τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό μας και προσπαθούμε να αποφύγουμε την ταχυκαρδία του πανικού. Αναπνέουμε φυσιολογικά και

επικεντρωνόμαστε στο να κολυμπήσουμε αποτελεσματικά προς την σωστή κατεύθυνση.

Προσέχουμε να έχουμε σωστή εκπνοή-εισπνοή κατά την κολύμβηση, με ρυθμό, ώστε να μην εισπνέουμε όταν έρχεται το κύμα κατά πάνω μας με αποτέλεσμα να ρουφάμε νερό και να μας πιάνει πανικός.

Πρέπει να κατευθυνθούμε προς στεριά που δεν έχει βράχια (ιδίως εάν ο κυματισμός και το ρεύμα έχουν διεύθυνση προς τα εκεί). Επιλέγουμε την πιο μικρή πορεία εξόδου εφόσον ο κυματισμός δεν είναι απαγορευτικός στο να μπορούμε να διατηρούμε μία ικανοποιητική ταχύτητα. 

Αν μέσα στην κακοκαιρία πέφτουν κεραυνοί, πρέπει να ξέρουμε ότι το νερό είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού και μπορεί να μας "κτυπήσει" το ρεύμα, έστω και αν ο κεραυνός πέσει σε αρκετή απόσταση από το σημείο που βρισκόμαστε.

Εάν το κύμα είναι κόντρα στην πορεία μας και  η ορατότητα είναι πολύ περιορισμένη, λόγω νύκτας ή λόγω βροχής αν είναι ημέρα, είναι καλύτερα να κολυμπήσουμε για λίγο με πρόσθιο στυλ, για να έχουμε περισσότερο χρόνο να επεξεργαστούμε την πορεία μας.

Αν το κύμα μας σπρώχνει προς την ακτή, εκμεταλλευόμαστε τη δυναμική του για να την προσεγγίσουμε. Αν όμως το έχουμε κόντρα, πρέπει όταν έρχεται να βάζουμε δύναμη στα πόδια και με γρήγορες χεριές να το περνάμε με crawling, αλλιώς θα μας παρασύρει προς τα μέσα.

Αν η ακτή δεν είναι κοντά, πρέπει να αποφύγουμε το κολύμπι, γιατί έτσι, επιταχύνουμε τ' αποτελέσματα της υποθερμίας. Πρέπει να παραμείνουμε ήρεμοι στο νερό και να πάρουμε τη στάση που φαίνεται στην παρακάτω εικόνα. Με αυτό τον τρόπο εξοικονομούμε θερμότητα, μέχρι τη διάσωσή μας. Ένα αδιάβροχο GPS tracker, κρεμασμένο  σε αδιάβροχη θήκη στο λαιμό μας, θα είναι σωτήριο στην ανεύρεσή μας.

ΠηγήΑν είμαστε πιο πολλοί, η μέθοδος της αγκαλιάς, βοηθάει  στην καθυστέρηση απώλειας θερμότητας.

Το τελευταίο στάδιο που πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία, είναι η..διάσωση! Αν και η λογική λέει ότι με τη διάσωση όλα επαναφέρονται, στην πράξη και στη συγκεκριμένη περίπτωση ναυαγού με υποθερμία, συμβαίνει το αντίθετο! 

Ο οργανισμός υπό την πίεση του στρες στο κρύο νερό, έχει απελευθερώσει ορμόνες για να μπορέσει να επιβιώσει. Όταν λοιπόν επίκειται  ή βρίσκεται σε εξέλιξη η διάσωση,  ο οργανισμός ασυνείδητα χαλαρώνει και αναστέλλει την έκλυση αυτών των ορμονών, με αποτέλεσμα να καταρρέει το μυϊκό σύστημα, το κρύο αίμα από τα άκρα να μεταφέρεται στα ζωτικά όργανα και τελικά η καρδιά να παθαίνει ανακοπή, αφού δεν μπορεί να αντέξει την κατάσταση!

Και εδώ χρειάζεται   καλή εκπαίδευση , ειδικά στους διασώστες, που πιθανόν οι ενέργειές τους στην προκειμένη περίπτωση να έρχονται σε αντίθεση με αντίστοιχες καταστάσεις διάσωσης. Το πρόβλημα δεν είναι η υποθερμία, αλλά η κυκλοφορία του αίματος και η καρδιακή λειτουργία.

Η αντιμετώπιση εστιάζεται στην οριζόντια ανάσυρση του ναυαγού και όχι στην κάθετη ώστε να ελαχιστοποιηθεί η διατάραξη της κυκλοφορίας του αίματός του, που μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρο αποτέλεσμα.

Οι ανιχνευτές θαλάσσης, (combat swimmers) που συνήθως κολυμπούν στην επιφάνεια με τη στολή τον ατομικό τους φόρτο, μάσκες και πέδιλα, αλλά και οι βατραχάνθρωποι, χρησιμοποιούν συγκεκριμένη τεχνική κολύμβησης, την  τεχνική της πλάγιας κολύμβησης,  που εξοικονομεί ενέργεια και δίνει την δυνατότητα της αθόρυβης προσέγγισης ακτής. Αυτό είναι ένα ακόμη καλό αντικείμενο που πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στην αμφίβια εκπαίδευση. μαζί με την τεχνική κολύμβησης με πέδιλα.

Όλα είναι θέμα προετοιμασίας και καλής εκπαίδευσης

ΑνιχνευτήςΕμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Επιβίωση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

, 20 2014Πέμπτη Φεβρουαρίου

H εκπαίδευση στην επιβίωση

Ανιχνεύοντας, βρήκα ένα ντοκιμαντέρ που αφορά στην εκπαίδευση επιβίωσης πιλότων της πολεμικής αεροπορίας των Βρετανών. Είναι ένα από τα πολλά, σε σήριαλ ανάλογου περιεχομένου από τον γνωστό ( κυρίως στους Βρετανούς) Ρέι Μίαρς (Ray Mears).

Αυτό που μου αρέσει στο συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, είναι η μέθοδος εκπαίδευσης που ακολουθείται για να προετοιμαστούν οι πιλότοι μαχητικών αεροσκαφών και γενικά άτομα που λόγω αποστολών, έχουν περισσότερες πιθανότητες να βρεθούν στα μετόπισθεν του εχθρού (όπως και προσωπικό των ειδικών δυνάμεων) και θα πρέπει να ξέρουν πως να διαφύγουν και πως να επιβιώσουν.

Μπορείτε να το δείτε παρακάτω.

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 00:00 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 13 2014Πέμπτη Φεβρουαρίου

Πως να κάνεις αδιαβροχοποίηση στα σπίρτα

Ένα από τα απαραίτητα πράγματα που χρειάζονται σε συνθήκες επιβίωσης στην ύπαιθρο και μάλιστα αναπόσπαστο μέρος σε αντίστοιχες συλλογές, είναι τα σπίρτα. Βέβαια η εμπειρία μου έχει δείξει ότι καλό είναι να έχεις μαζί σου και έναν αναπτήρα τύπου BIC σε αδιαβροχοποιημένη συσκευασία για να μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις όπου μπορείς.

Τα σπίρτα όμως εξακολουθούν να έχουν χρήση. Ειδικά τα σπίρτα θυέλλης, που μπορούν να κρατήσουν αναμμένα σε ακραίες καιρικές συνθήκες για κάποια δευτερόλεπτα και να φανούν χρήσιμα.

Υπάρχει και άλλος τρόπος να αδιαβροχοποίησει κάποιος απλά σπίρτα μόνος του, χωρίς να χρειάζεται να αγοράσει τα ακριβά τυποποιημένα. Αρκεί να ξέρει την αυτοσχέδια τεχνική. Συγκεκριμένα υπάρχουν τέσσερις γνωστοί τρόποι:

Με κερί

ΠηγήΑνάβεις ένα χοντρό κερί και το αφήνεις να καίγεται έτσι ώστε λιώνοντας να σχηματίσει μια ρευστή ποσότητα γύρω από το φυτίλι.

Σβήνεις τη φλόγα και βυθίζεις τα κοινά σπίρτα με την κεφαλή τους μέσα στο ρευστό κερί περίπου 3 χιλιοστά. Στη συνέχεια τα τραβάς πίσω και ενώ στερεοποιείται το κερί, με το χέρι σου συμπιέζεις τις κεφαλές τους έτσι ώστε να κλείσει καλά γύρω από το κάθε σπίρτο. Τα σπίρτα είναι πλέον αδιάβροχα.

Με παραφίνη

Λιώνουμε παραφίνη σε ένα δοχείο έτσι ώστε να έχουμε ποσότητα βάθους 1 εκατοστού. Στη συνέχεια δένουμε γύρω στα δέκα σπίρτα με σπάγγο και τα βυθίζουμε με το κεφάλι μέσα στην παραφίνη. Τα βγάζουμε και αφήνουμε να στερεοποιηθεί η παραφίνη. Έτσι δημιουργούμε ένα αυτοσχέδιο μικρό πυρσό, που μπορεί να διαρκέσει μέχρι 10 λεπτά.

Με βερνίκι νυχιών

Χρησιμοποιούμε ένα μπουκαλάκι άχρωμο βερνίκι νυχιών. Βυθίζουμε ένα-ένα τα σπίρτα με το κεφάλι τους μέσα στο μπουκαλάκι με το βερνίκι, σε βάθος τριών χιλιοστών και τα αφήνουμε να στεγνώσουν, ακουμπώντας σε μια επιφάνεια. Τα σπίρτα είναι έτοιμα.

Με νέφτι

Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η πιο αποτελεσματική μέθοδος. Ρίχνουμε τρεις-τέσσερις κουταλιές της σούπας νέφτι σ' ένα πλαστικό κύπελλο και βυθίζουμε τα σπίρτα με το κεφάλι προς τα κάτω μέσα στο νέφτι για πέντε λεπτά ώστε να ποτίσουν. Το νέφτι ποτίζει το κεφάλι αλλά και το ξύλινο στέλεχος των σπίρτων.

Βγάζουμε τα σπίρτα, τα απλώνουμε σε μια εφημερίδα και τ' αφήνουμε να στεγνώσουν για 20 λεπτά. Τα σπίρτα γίνονται αδιάβροχα για πολλούς μήνες.

Μάθε τέχνη κι' άστηνε...

Ανιχνευτής

Πηγή

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 13:53 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 7 2014Παρασκευή Φεβρουαρίου

Σακίδιο έκτακτης ανάγκης

Οικογενειακό Σακίδιο Έκτακτης Ανάγκης όπως το περιγράφει ο αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός (Πηγή)

Με αφορμή τις καταστροφές που προκάλεσε ο σεισμός στην όμορφη Κεφαλλονιά και την ταλαιπωρία των σεισμοπλήκτων κατοίκων της έρχονται στο μυαλό οι οδηγίες προετοιμασίας του πληθυσμού που πρέπει να υπάρχουν κατά τόπους, για την αντιμετώπιση μείζονος καταστροφής.

Η βασική προετοιμασία του πληθυσμού κατ' αρχήν πρέπει να γίνεται στο επίπεδο δήμου ή κοινότητας και σύμφωνα με τα εκάστοτε ισχύοντα σχέδια εκτάκτων αναγκών, προβλέπεται η εμπλοκή του κρατικού μηχανισμού με διάθεση μέσων, υλικών και προσωπικού για την ανακούφιση της πληγείσας περιοχής από την μεγάλη καταστροφή. Όλος ο συντονισμός γίνεται ή πρέπει να γίνεται από ανάλογα κέντρα επιχειρήσεων, που διαθέτουν τα κατάλληλα μέσα επικοινωνιών και συντονισμού για τη διαχείριση μιας κρίσης.

Η χώρα μας έχει περάσει από αρκετές τέτοιες καταστάσεις μέχρι σήμερα, σεισμούς, πλημμύρες, πυρκαγιές και οι οδυνηρές εμπειρίες είναι πολλές, πάρα πολλές! Λογικά πρέπει

να έχουν βγει σημαντικά διδάγματα που να έχουν μετατραπεί σε οδηγίες προετοιμασίας και εκπαίδευσης τόσο του πληθυσμού, όσο και των δημοσίων υπηρεσιών.

Αν αρχίσουμε όμως και ψάξουμε τις ιστοσελίδες δήμων, θα βρούμε ελάχιστα έως μηδαμινά άρθρα για το θέμα αντιμετώπισης μεγάλων καταστροφών. Βασικά, δεν αναφέρονται καν οδηγίες για χώρους συγκέντρωσης και ασφαλείας για υπερήλικες, ανήμπορους και μικρά παιδιά. Κανείς δεν ξέρει πως να οργανωθεί, που πρέπει να απευθυνθεί μετά από μια μεγάλη καταστροφή, ή που να σπεύσει λίγο πριν από μια επικείμενη μεγάλη πυρκαγιά, ή αν οι ικανοί νέοι κυρίως, έχουν οργανωθεί σε ομάδες διάσωσης και τέλος πάντων αν υπάρχουν ομάδες εθελοντών πολιτών και τι μπορούν να προσφέρουν!

Δεν ξέρω αν η κατάσταση ήταν έτσι και στην Κεφαλλονιά πριν από το σεισμό, γιατί τώρα σίγουρα θα έχουν εκ των πραγμάτων οργανωθεί.

Στην ιστοσελίδα της ελληνικής Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας (ΓΓΠΠ), υπάρχουν αρκετές οδηγίες για την αντιμετώπιση μεγάλων καταστροφών κάθε είδους που θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι μας. Αλλά δυστυχώς μένουν μόνο εκεί και σχεδόν κανένας δήμος στην ιστοσελίδα του, δεν έχει ούτε καν σύνδεσμο με την αντίστοιχη ιστοσελίδα της ΓΓΠΠ. Μόνο στις ιστοσελίδες κάποιων υπουργείων και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, υπάρχει σύνδεσμος με την ΓΓΠΠ. Ίσως και σε κάποια sites εθελοντικών οργανώσεων.

Δείτε για παράδειγμα τον δήμο Κεφαλλονιάς. Στις υπηρεσίες του έχει το τμήμα πολιτικής προστασίας, αλλά αναφέρει τον κανονισμό λειτουργίας του που θεωρητικά είναι πλήρης. Δεν υπάρχουν όμως οδηγίες για πολίτες! Και είναι τόσο απλό!

Αλλά και στις οδηγίες της ΓΓΠΠ, αναφέρεται γενικά και αόριστα η προετοιμασία μιας οικογένειας σε υλικά και εφόδια από τώρα για την αντιμετώπιση των πρώτων κρίσιμων ωρών μετά από μια μεγάλη καταστροφή και μέχρι να λειτουργήσει ο κρατικός μηχανισμός. Και ο ελληνικός Ερυθρός Σταυρός στη βιβλιοθήκη του, ενώ έχει διάφορες πληροφορίες, δεν δίνει σαφείς οδηγίες σε ό,τι αφορά την προετοιμασία των πολιτών, κάτι στο οποίο δίνει ιδιαίτερη σημασία ο αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός.

Θυμάμαι σε παρεμφερή περίπτωση στο στρατό και κυρίως στις ειδικές δυνάμεις, την έμφαση που δίνεται στην ετοιμότητα για επιβίωση σε εχθρικό περιβάλλον και τη διαφυγή απ' αυτό! Η ατομική συλλογή επιβίωσης, η αντίστοιχη ατομική συλλογή Α' Βοηθειών αλλά και ο φόρτος 24 και 48 ωρών είναι από τα βασικά αντικείμενα προετοιμασίας, παράλληλα με την σχετική εκπαίδευση.

Πράγματι, η κατάλληλη προετοιμασία διευκολύνει τη διαβίωση μιας οικογένειας σε έκτακτη και δύσκολη κατάσταση. Η δημιουργία και η διατήρηση ανά οικογένεια, ενός ή και περισσοτέρων σακιδίων έκτακτης ανάγκης ή Bug out Bags όπως επικρατεί η ονομασία τους διεθνώς, είναι κάτι πολύ απλό και φοβερά χρήσιμο σε τέτοιες περιπτώσεις για τις πρώτες 72 ώρες.

Τι πρέπει να περιέχει ένα σακίδιο έκτακτης ανάγκης;

Αντί να σας απαριθμήσω εγώ αναλυτικά, σας παραπέμπω σ' ένα πολύ χρήσιμο ελληνικό ιστολόγιο που τα εξηγεί πολύ ωραία. Αλλά και πώς οργανώνεται ένα σακίδιο έκτακτης ανάγκης, μπορείτε να το διαβάσετε πιέζοντας το σύνδεσμο: ΣΕΑ ή τον σύνδεσμο: Fire Rescue.gr

Επίσης παρουσιάζουν ενδιαφέρον δύο ακόμη άρθρα: Ένα σχετικά με την προετοιμασία για επιβίωση μιας οικογένειας σε μεγάλη καταστροφή και το άλλο, στην ιστοσελίδα του Πυροσβεστικού Σώματος που δίνει λεπτομερείς οδηγίες προετοιμασίας για την αντιμετώπιση πιθανού σεισμού, που είναι όμως μετάφραση τμήματος του αντίστοιχου εγχειριδίου για πολίτες, της πυροσβεστικής υπηρεσίας του Λος Άντζελες.

Το καλύτερο όμως φυλλάδιο οδηγιών και μάλιστα στα ελληνικά, το διάβασα σε κρατική ιστοσελίδα της Αυστραλίας με τίτλο: Προετοιμάστε το Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης για την Οικογένειά σας. Είναι ένα καλό υπόδειγμα για να ασχοληθεί κάποιος στην Πολιτική Προστασία και να φτιάξει αντίστοιχο για τα ελληνικά δεδομένα.

Αν κάποιος αναγνώστης έχει σχέση με δημοτικές αρχές, καλό θα είναι να μεταφέρει αυτές τις απόψεις και προς τα εκεί.

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 23:10 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Ελλάδα, Επιβίωση

, 6 2014Πέμπτη Φεβρουαρίου

Οδηγός για τα άγρια χόρτα του ελληνικού βουνού

Τα βουνά της Ελλάδας είναι γεμάτα πράσινο και πολύχρωμες εκτάσεις λουλουδιών. Από τα παλιά χρόνια οι κάτοικοι εμπιστεύονταν τα χόρτα του βουνού άλλοτε για βρώση και άλλοτε για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Παρακάτω ακολουθεί ένας μικρός οδηγός των πιο συνηθισμένων φαγώσιμων χόρτων!

1. Πικραλίδα

Ταυτότητα: Πολυετές αυτοφυές φυτό, φτάνει τα 25 εκατοστά ύψος. Η πικραλίδα βρίσκεται ριζωμένη συνήθως σε χωράφια ως ζιζάνιο ή σε ακαλλιέργητους τόπους. Η ρίζα και τα φύλλα της καταπολεμούν την πέτρα στη χολή. Επίσης είναι διουρητική, χωρίς όμως να μειώνει το κάλιο από τον οργανισμό.Εποχή: Από τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη.Τρώγεται ωμή σε σαλάτες ή βραστά.

2. Γλιστρίδα

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Φημίζεται για τη βιταμίνη C και το σίδηρο που περιέχει. Ο λαός λέει πως αν βάλεις λίγα φύλλα γλιστρίδας κάτω από τη γλώσσα σου, ξεδιψάς (ίσως έτσι βγήκε και η φράση για τον πολυλογά, επειδή νιώθοντας ανακουφισμένος από δίψα, ξεκινά ασταμάτητο μονόλογο)!Εποχή: Από αρχές του καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο.Τρώγεται ωμή σε σαλάτα και μπορεί να αντικαταστήσει τα μαρούλια σαν πράσινο λαχανικό.

3. Πικροράδικα

Ταυτότητα: Πολυετή φυτά που φτάνουν το 1 μέτρο. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε χωράφια αφρόντιστα και ακαλλιέργητα.Εποχή: Από το φθινόπωρο με τα πρωτοβρόχια έως το τέλος της άνοιξης.Τρώγονται βραστά με λαδολέμονο ή μαγειρεμένα με κρέας.

4. Γαϊδουράγκαθο – σίλυβο

Ταυτότητα: Διετές αυτοφυές, ακανθώδες φυτό που φθάνει το 1,5 μέτρο ύψος. Τα πράσινα φύλλα του διαφέρουν από τις άσπρες γραμμές. Ευδοκιμεί κοντά σε χερσότοπους.Εποχή: Φθινόπωρο και χειμώνα (αντέχει μέχρι και τους -15 βαθμούς Κελσίου).Εάν αφαιρέσουμε τα αγκάθια του, μπορούμε να μαγειρέψουμε τη ρίζα και τα φρέσκα φύλλα του, που θυμίζουν σπανάκι.

5. Ραπανίδα

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Εξαπλώνεται σαν ζιζάνιο σε διάφορους τόπους. Ξεχωρίζει για τα μακριά, πράσινα φύλλα της.Εποχή: Από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη.Πολύ νόστιμα χόρτα, τρώγονται βραστά ως σαλάτα με λαδόξιδο.

6. Περδικονύχι

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Το συναντάμε σε μεγάλη ποσότητα στα ελληνικά βουνά, αλλά και σε χωράφια.Εποχή: Από το χειμώνα μέχρι την άνοιξη, προτού ανθίσει. Το περδικονύχι το χρησιμοποιούμε σε ομελέτες και σε πίτες.

7. Καυκαλήθρα

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Είναι γνωστή και ως καυκαλίδα, μοσκάκι, αγριοκουτσουνάδα, μερουλήθρα, και μοσχολάχανο. Το άρωμά της είναι έντονο γεμάτο φρεσκάδα.Εποχή: Από το χειμώνα μέχρι την άνοιξη, προτού ανθίσει. Εκτός από τις πίτες, χρησιμοποιείται ως μυρωδικό σε φασολάδες.

8. Οξαλίδα

Ταυτότητα: Ποώδες φυτό με κίτρινα άνθη. Η οξαλίδα χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο του αλατιού και του ξυδιού, όμως σε μεγάλες ποσότητες ενδέχεται να είναι δηλητηριώδης.Εποχή: Σχεδόν όλες τις εποχές, τη συναντάμε παντού, γιατί εξαπλώνεται πολύ εύκολα.Χρησιμοποιείται σε σούπες, σε σάλτσες και σε χορτόπιτες σε προσεκτικές, μικρές ποσότητες, για να δώσει μια ξινή γεύση.

9. Ρόκα – Αζούματο

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60-80 εκατοστά. Μαζεύει τις μέλισσες με τα άνθη της, που είναι μακριά και λευκά.Εποχή: Ανθίζει από άνοιξη μέχρι και το καλοκαίρι.Κόβουμε συχνά τα φύλλα της για να εμποδίσουμε την ανθοφορία. Τρώγεται σκέτη σαν ξιδάτη σαλάτα ή με μαρούλι, λάχανο, ντομάτα.

10. Σινάπι – Βρούβες

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά. Στην Ελλάδα το συναντούμε πολύ συχνά, κάτι που δικαιολογεί τη φράση «πάμε για βρούβες»! Οι αλεσμένοι σπόροι του χρησιμεύουν στην Παρασκευή μουστάρδας.Εποχή: Μαζεύονται τα φύλλα το φθινόπωρο έως την άνοιξη.Τα φρέσκα τρυφερά φύλλα τους τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα και χρησιμοποιούνται μαζί με άλλα χόρτα σε χορτόπιτες.

Πηγή

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 19:11 1 σχόλιο: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 6 2013Παρασκευή Δεκεμβρίου

H πεζοπορία και οι κανόνες της

Πηγή

H πεζοπορία είναι μια φυσική δραστηριότητα που χρησιμοποιεί το περπάτημα ως μέσο, με σκοπό την ψυχαγωγία, την εκγύμναση και την βελτίωση της φυσικής κατάστασης του ανθρώπου. Απευθύνεται σε όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου, αφού αποτελεί έναν από τους ασφαλέστερους και ηπιότερους τρόπους άσκησης . 

Πεζοπορία είναι η κίνηση στο βουνό από μέρη που γενικά χαρακτηρίζονται βατά (μονοπάτια κ.λ.π.). Παρόλα αυτά, το βάδισμα στο βουνό δεν είναι και τόσο απλό πράγμα όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Έχει και αυτό την τεχνική του. 

Οι πρώτες μας διαδρομές στο βουνό είναι καλύτερα να γίνουν σε πλαγιές όχι πολύ απότομες για να μην υποβληθούν οι μύες και οι αρθρώσεις σε υπερβολική καταπόνηση. Παρ’ όλα αυτά όμως οι αρθρώσεις δεν καταπονούνται όπως κατά το τρέξιμο ή το τζόκινγκ! 

Αυτό που χρειάζεται, βέβαια, είναι η έμφαση στο σωστό τρόπο βαδίσματος κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας, ώστε να μη φορτίζονται ούτε οι αρθρώσεις ούτε το καρδιοαναπνευστικό σας σύστημα παραπάνω από το φυσιολογικό για την ηλικία και τη φυσική σας κατάσταση. Οι μικρές αυξομειώσεις στην ταχύτητα (από 4 έως 6,5 χιλιόμετρα την ώρα), καθώς και οι εναλλαγές ανηφόρας-κατηφόρας, θα έχουν ευεργετικές επιδράσεις στον οργανισμό σας. 

Οι κατηγορίες 

Πεζοπορία είναι η σωματική δραστηριότητα κατά την οποία διανύουμε περπατώντας μια μεγάλη απόσταση. Η απόσταση αυτή πρέπει να είναι τουλάχιστον 5 χιλιόμετρα, αλλιώς δεν θεωρείται πεζοπορία αλλά απλά περπάτημα 

Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις κατηγορίες πεζοπορίας ανάλογα του βαθμού δυσκολίας της. 

ΑΠΛΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ  ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ 

ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ 

Ο όρος ορειβασία είναι ένα γενικός όρος των δραστηριοτήτων βουνού αλλά στις κατηγορίες της πεζοπορίας υποδηλώνει την πλέον δύσκολη μορφή της ορεινής πεζοπορίας. 

Ο αλπινισμός (ορειβασία σε μεγάλο υψόμετρο, με μεγάλο βαθμό δυσκολίας) τέλος δεν συμπεριλαμβάνεται στις παραπάνω κατηγορίες γιατί δεν ανήκει στην πεζοπορία και έχει ανάγκη ειδικών τεχνικών και υλικών. 

Απλή πεζοπορία 

Είναι η πιο απλή μορφή πεζοπορίας. Με ελάχιστη διανυόμενη απόσταση τα 5 χλμ (ή σε χρόνο περίπου 1 - 2 ώρες ), γίνεται σε

εδάφη με πολύ μικρή κλίση χωρίς μεγάλη υψομετρική διαφορά, με ελαφρύ εξοπλισμό ο οποίος αποτελείται από αθλητικά παπούτσια ή παπούτσια trekking, ελαφρό συμβατικό ντύσιμο ανάλογα την εποχή και από ένα μικρό σακίδιο, όπου μπορείτε να έχετε λίγο νερό και πρόχειρη τροφή. 

Είναι το είδος της πεζοπορίας που είναι προσιτό στον καθένα αρκεί να είναι καλά στην υγεία του. Η απλή πεζοπορία μπορεί να γίνει οπουδήποτε υπάρχει το κατάλληλο περιβάλλον σ' ένα δάσος, σ' ένα βουνό σ’ ένα νησί, δίπλα στην θάλασσα κ.λ.π. 

Για να χαρακτηριστεί μια διαδρομή απλή πεζοπορία, η υψομετρική διαφορά που καλύπτεται κατά τη διάρκεια της διαδρομής δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τα 300 μ. 

Για μεμονωμένα άτομα, για οικογένειες, για νεαρά παιδιά, λίγες ώρες, μισή μέρα ή και ολόκληρη μέρα, η απλή πεζοπορία αποτελεί μια άριστη σωματική δραστηριότητα. 

Ορεινή Πεζοπορία 

Αποτελεί το δεύτερο σκαλοπάτι της πεζοπορίας. Εδώ η απόσταση των 15 - 20 χλμ. και οι 5 - 8 ώρες πορείας αποτελούν τον κανόνα, αλλά τα χιλιόμετρα σε σχέση με τις ώρες χάνουν λίγο την αξία τους γιατί το έδαφος είναι ορεινό και μπορεί να παρουσιάζει δυσκολίες με αποτέλεσμα να διανύονται λίγα χλμ. ανά ώρα. Στατιστικά έχει διαπιστωθεί ότι η μέση ωριαία ταχύτητα είναι 3 - 4 χλμ./ώρα . 

Πηγή

Ο εξοπλισμός είναι εξειδικευμένος και ιδιαίτερα τη χειμερινή περίοδο επιβάλλεται να είναι ο κατάλληλος. Ένα καλό ορειβατικό άρβυλο και ένα καλό σακίδιο αποτελούν τη βάση του εξοπλισμού, ενώ το κατάλληλο ντύσιμο και η πρόβλεψη τροφής/νερού είναι αναγκαία συμπληρώματα της πορείας. 

Η ορεινή πεζοπορία μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε βουνό. Τα βασικά χαρακτηριστικά της ορεινής πεζοπορίας είναι η υψομετρική διαφορά της διαδρομής που μπορεί να φθάσει τα 500 - 600 μέτρα και το ότι η πορεία γίνεται συνήθως σε υψόμετρα μεγαλύτερα των 500μ. (όχι αναγκαστικά). Θα τονίσουμε και πάλι εδώ ότι η πραγματοποίηση μιας πορείας ειδικά σε υψόμετρα πάνω από 1000μ. μπορεί να γίνει εξαιρετικά δύσκολη κατά τη διάρκεια του χειμώνα λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών. 

Τα άτομα που θα κάνουν ορεινή πεζοπορία πρέπει να είναι εξασκημένα να έχουν ήδη κάνει απλές πεζοπορίες και να είναι ικανά να αντιμετωπίσουν πιθανές δυσκολίες. 

Η ορεινή πεζοπορία είναι ιδανική για νέους ανθρώπους ικανοποιητικά γυμνασμένους οι οποίοι έχουν διάθεση να γνωρίσουν έναν άλλο τρόπο ζωής. 

Ορειβασία 

Η ορειβασία αποτελεί την πλέον δύσκολη μορφή της πεζοπορίας . Συνήθης στόχος της ορειβασίας είναι η κατάκτηση κάποιας κορυφής. 

Πηγή

Στην ορειβασία η απόσταση δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο έχει όμως παρατηρηθεί ότι κατά μέσο όρο διανύονται 2 - 3 χλμ. την ώρα. Πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι ανά ώρα καλύπτονται περίπου 300 μέτρα υψομετρικής διαφοράς που σημαίνει ότι για να ανέβει κανείς 1000 μέτρα απαιτούνται περίπου 4 ώρες μαζί με τις στάσεις. Μια συνήθης ορειβατική ανάβαση διαρκεί 7 - 10 ώρες μαζί με την επιστροφή. 

Ο εξοπλισμός ειδικά την χειμερινή περίοδο πρέπει να είναι πλήρης και πολλές φορές συμπληρώνεται με τα crampons (σκάρες με καρφιά που τοποθετούνται κάτω από τα παπούτσια για το περπάτημα σε πάγο) και με το piolet (ειδικό μπαστούνι με αιχμηρές

άκρες για ασφάλεια σε παγωμένο χιόνι). Ένα καλό σακίδιο και τα ειδικά ορειβατικά ρούχα συμπληρώνουν τον εξοπλισμό. 

Τα άτομα που θα ασχοληθούν με την ορειβασία πρέπει να είναι απολύτως υγιή σε άριστη φυσική κατάσταση και να έχουν περάσει από τα δύο προηγούμενα στάδια της απλής και της ορεινής πεζοπορίας. Η πείρα και η μακρόχρονη ενασχόληση με την ορειβασία είναι σημαντικά. Στα πρώτα στάδια που θα ασχοληθεί κανείς με ορειβασία σκόπιμο είναι να ακολουθήσει κάποιο ορειβατικό σωματείο προκειμένου να εξοικειωθεί με τη βοήθεια έμπειρων ορειβατών. 

Παρακάτω κατατάσσονται σε πίνακα τα χαρακτηριστικά της κάθε κατηγορίας πεζοπορίας.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑΑΠΛΗ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΟΡΕΙΝΗ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΟΡΕΙΒΑΣΙΑ

ΑΠΟΣΤΑΣΗ 5 - 20 χλμ. 10 - 25 χλμ. 10 - 20 χλμ.

ΜΕΣΗ ΩΡΙΑΙΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑ

4 - 5 χλμ. 3 - 4 χλμ. 2 - 3 χλμ.

ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ 

1 - 5 ώρες 3 - 10 ώρες 3 - 10 ώρες

ΥΨΟΜΕΤΡΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

150 - 300μ. 300 - 600μ.600μ. και

άνω

ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Καλή Πολύ Καλή Άριστη

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ Ελαφρύς Καλός Πολύ καλός

ΕΦΟΔΙΑ Λίγα Αρκετά  Πολλά

ΕΔΑΦΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

ΚαθόλουΜε αρκετές δυσκολίες

Με πολλές δυσκολίες

Κανόνες πεζοπορίας 

Ότι κι αν αποφασίσετε να κάνετε, ακόμα κι αν πρόκειται για μια μικρή βολτίτσα στο βουνό θα πρέπει να ακολουθήσετε κάποιους κανόνες, γιατί η σωστή οργάνωση μπορεί να αποδειχθεί θέμα ζωής ή θανάτου αφού το βουνό μπορεί να γίνει τόσο απρόβλεπτο όσο δεν φαντάζεστε. 

-Συγκεντρώνουμε όσο γίνεται περισσότερα στοιχεία για τη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε. 

-Προμηθευόμαστε εγκαίρως τα τηλέφωνα των αρμόδιων υπηρεσιών που μπορεί να φανούν χρήσιμα. 

-Έχουμε προαποφασίσει και προσυμφωνήσει όλοι μαζί για το μήκος και τη διάρκεια της πορείας σε συνάρτηση με την ικανότητα και την αντοχή του πιο αδύναμου της παρέας. 

-Οργανώνουμε με ακρίβεια το τρόπο και το χρόνο της επιστροφής. 

-Δεν ξεκινάμε ποτέ μόνοι μας και δεν απομακρυνόμαστε από την υπόλοιπη ομάδα. 

-Παίρνουμε μετεωρολογική πρόβλεψη, γιατί ο καιρός στις κορυφές είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος. 

-Εάν δεν γνωρίζουμε καλά την περιοχή ζητάμε τη βοήθεια Οδηγού Βουνού. 

-Έχουμε μαζί περισσότερα από ένα κινητά τηλέφωνα και κάρτες SIM όλων των εταιρειών. 

-Αν έχουμε μαζί GPS γνωρίζουμε πως λειτουργεί και σε ποιο σύστημα εμφανίζει τα δεδομένα. 

-Ενημερώνουμε γνωστούς και φίλους για την ακριβή πορεία που θα ακολουθήσουμε. 

-Φροντίζουμε να είμαστε σε καλή φυσική κατάσταση, και δεν ξεκινάμε για μεγάλη ή δύσκολη διαδρομή αν είμαστε τραυματισμένοι ή αδιάθετοι. 

-Εφοδιαζόμαστε με τα απαραίτητα ρούχα και ένα δεύτερο ζευγάρι παπούτσια κι αποφεύγουμε τα λιγότερα χρήσιμα αντικείμενα. 

-Φροντίζουμε ώστε το σακίδιό μας, να είναι όσο το δυνατόν πιο ελαφρύ, να μην έχει προεξοχές και να μην μας ενοχλούν στη κίνησή μας οι ιμάντες πρόσδεσης. 

-Φροντίζουμε ειδικά για τον εφοδιασμό μας σε νερό. 

-Φροντίζουμε τον εφοδιασμό σε τρόφιμα (κατά προτίμηση λίγα και ενεργειακά) αν η διαδρομή προβλέπεται μεγάλη. 

-Εφοδιαζόμαστε με τους απαραίτητους χάρτες. 

-Δε συνεχίζουμε στα δύσκολα μονοπάτια αν νιώθουμε να μας κυριεύει ανασφάλεια ή πανικός. 

-Φροντίζουμε για την οργάνωση μικρού φαρμακείου. 

-Κινούμαστε αργά και προσεχτικά. 

-Κάνουμε οικονομία δυνάμεων και δεν πιέζουμε οριακά το σώμα μας. 

-Δεν μετακινούμε πέτρες χωρίς λόγο, 

-Δεν πλησιάζουμε και δεν ενοχλούμε τα άγρια ζώα, 

-Δεν κόβουμε άσκοπα λουλούδια και κλαριά 

-Μαζεύουμε τα σκουπίδια μας και για κανένα λόγο δεν αλλοιώνουμε ή μετακινούμε τα σημάδια στα μονοπάτια.

Βασικοί κανόνες για την ανάβαση

Διαλέγετε το πιο κατάλληλο σημείο για να πατήσετε. Εντοπίζετε εγκαίρως τις γλιστερές πέτρες και το ασταθές έδαφος. 

Μην κάνετε πολύ μεγάλα βήματα. Τα βήματα πρέπει να είναι ανάλογα με τη σωματική διάπλαση, τη διαμόρφωση και την ποιότητα του εδάφους. Προτιμήστε ν' ανέβετε λοξά, σταυρώνοντας τα πόδια, έτσι ώστε η δύναμη που θα καταβάλλετε να είναι λιγότερη και το βάρος του σώματος μπορεί να μεταφερθεί εύκολα στο μπροστινό πόδι. 

Όταν ανεβαίνετε, βάλτε δύναμη μόνο στο μπροστινό πόδι. Αν βάλετε δύναμη στο πίσω υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γλιστρήσετε. 

Περπατάτε με τα πόδια ανοιχτά, στο πλάτος των γοφών. 'Έτσι, έχετε περισσότερη σταθερότητα και το βάρος μεταφέρεται πιο εύκολα στο ένα πόδι, αφήνοντας το άλλο να αιωρηθεί άνετα. 

Προσπαθείτε πάντα να πατάτε μ' ολόκληρο το πέλμα του ποδιού βάζοντας όλο το βάρος του σώματος ούτως ώστε οι μύες της γάμπας να μην κουράζονται πολύ. 

Ο ρυθμός της αναπνοής πρέπει να εναρμονίζεται με το ρυθμό βαδίσματος π.χ. για απότομες πλαγιές : σήκωμα ποδιού - εισπνοή, πάτημα ποδιού - εκπνοή. 

Βασικοί κανόνες για την κατάβαση 

Το μάτι ψάχνει κι εδώ για ασφαλές έδαφος. 

Κατά την κατάβαση, κρατάτε το βάρος του σώματος με μια μικρή κλίση προς τα μπρος, έτσι που να είναι πιο εύκολο να μεταφέρεται στο μπροστινό πόδι. 

Αν το έδαφος είναι μαλακό, μπορείτε να χώσετε τις φτέρνες με δύναμη μέσα σ' αυτό. 

Αν κατεβαίνετε σε ομαλές επιφάνειες με κλίση, ακουμπάτε τη σόλα τελείως παράλληλα προς το έδαφος, έτσι που να πιέζετε το πέλμα μ' όλο σας το βάρος. 

Οι αρθρώσεις στους αστραγάλους, τα γόνατα και τα ισχία μένουν ελαφρά λυγισμένες. 'Ετσι, κουράζονται λιγότερο κατά τη μετατόπιση. 

Κουρασμένα πόδια και πονεμένη μέση έχουν σαν αποτέλεσμα την κακή ισορροπία και προκαλούν κακώσεις στις αρθρώσεις και τους σπονδύλους. 

Βαθμοί δυσκολίας πεζοπορικών - ορειβατικών διαδρομών 

Ο χαρακτηρισμός του βαθμού δυσκολίας μιας διαδρομής είναι αρκετά περίπλοκος καθ΄ ότι εξαρτάται από τις ικανότητες του πεζοπόρου και την υποκειμενική κρίση αυτού που τη χαρακτήρισε.  

Η παρακάτω βαθμολόγηση είναι η πλέον πρόσφατη και αποτελεί ένα εργαλείο των ορειβατικών συλλόγων προκειμένου να υπάρχει ένας κοινός κώδικας χαρακτηρισμού της δυσκολίας μιας διαδρομής και ο οποίος γράφεται δίπλα σε κάθε διαδρομή. Ο βαθμός δυσκολίας λαμβάνει υπ’ όψιν την περίοδο που θα πραγματοποιηθεί η διαδρομή (καλοκαίρι- χειμώνας).

Το σύμβολο + προστίθεται στο βαθμό δυσκολίας (π.χ 2+, 3+ κλπ.) όταν υπάρχουν αναρριχητικά περάσματα, εκτεθειμένες κόψεις, λούκια, ή

κλίσεις χιονιού/πάγου από 40ο και πάνω. Η συμμετοχή σε τέτοιες διαδρομές απαιτεί πολύ καλή φυσική κατάσταση και εξοικείωση με το ορεινό πεδίο. Για τις χειμερινές αναβάσεις απαιτούνται επίσης γνώσεις στοιχειώδους ασφάλισης συντρόφου με τεχνικά μέσα.

Η πρώτη κατηγοριοποίηση βαθμολόγησης της δυσκολίας των ορειβατικών διαδρομών είχε καθιερωθεί από τον Ε.Ο.Σ Αθηνών και ακόμη τηρείται από πολλούς συλλόγους μέχρι σήμερα, όπως παρακάτω:

Κατηγορία Α

Εύκολες πεζοπορικές αναβάσεις διάρκειας μέχρι 6 ωρών, στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και αρχάριοι.

Κατηγορία Β

Πεζοπορικές αναβάσεις 6 έως 8 ωρών σε χαμηλά βουνά, με ή χωρίς χιόνι. Μπορούν να συμμετέχουν και αρχάριοι με καλή όμως φυσική κατάσταση και ανάλογο εξοπλισμό.

Κατηγορία Γ

Ορειβατικές χειμερινές αναβάσεις διάρκειας άνω των 8 ωρών , με απαραίτητη τη χρήση πιολέ - κραμπόν, ή πολυήμερες καλοκαιρινές διασχίσεις με πολύωρες καθημερινές πορείες.

Κατηγορία Δ

Δύσκολες πολύωρες χειμερινές αναβάσεις. Απαραίτητες αναρριχητικές γνώσεις και πλήρης εξοπλισμός χειμερινού βουνού.

Πηγή Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 00:00 Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest

Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Ετικέτες Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 1 2013Κυριακή Δεκεμβρίου

Η Νόσος των Ορέων

Πώς επιδρά το μεγάλο υψόμετρο στον ανθρώπινο οργανισμό; Καλή ερώτηση! Ο ανθρώπινος οργανισµός είναι συνηθισµένος να δουλεύει σε ορισµένες συνθήκες. Όταν πηγαίνουµε ψηλότερα είναι απαραίτητη η προσαρµογή στις νέες συνθήκες. Το υψόµετρο αρχίζει να επιδρά στα 1500 µε 2000 µέτρα. Ο οργανισµός αρχίζει να συµπεριφέρεται λίγο διαφορετικά στην προσπάθεια να ανταποκριθεί στις µεταβολές της συγκέντρωσης του οξυγόνου. Ταχεία άνοδος στα 2500 µέτρα θα οδηγήσει στην εµφάνιση νόσων λόγω του υψοµέτρου.

Αν προηγηθεί αρκετός χρόνος για προσαρµογή, οι περισσότεροι άνθρωποι µπορούν να τα καταφέρουν σε υψόµετρα ανάµεσα στα 5000 (καταυλισµός βάσης του Έβερεστ) και στα 5500 µέτρα. Πάνω από τα 5500 µέτρα λίγοι είναι εκείνοι οι οποίοι µπορούν πλέον να προσαρµοστούν. Η κατάσταση της υγείας και οι ικανότητες επιβαρύνονται.

Εποµένως τι διαφέρει το ταξίδι σε µεγάλο υψόµετρο; Η κύρια διαφορά σχετίζεται µε το γεγονός ότι καθώς αυξάνεται το υψόµετρο ελαττώνεται η ατµοσφαιρική πίεση του αέρα (ο αέρας γίνεται «αραιότερος») και αυτό σηµαίνει ότι µε κάθε αναπνοή εισέρχεται λιγότερο οξυγόνο στον οργανισµό. Το οξυγόνο είναι απαραίτητο για την παραγωγή ενέργειας, για την κίνηση, αλλά και απλά για να κρατηθεί ο οργανισµός ζωντανός - για τον εγκέφαλο και την πέψη, για την επούλωση τραυµάτων και όλα τα φυσιολογικά πράγµατα που κάνει ο οργανισµός µας χωρίς να το αντιλαµβανόµαστε.

Καθώς το σώµα λαµβάνει λιγότερο οξυγόνο, προσαρµόζεται. Η αναπνοή γίνεται γρηγορότερη και βαθύτερη. Περισσότερα ερυθρά αιµοσφαίρια µεταφέρουν µεγαλύτερη ποσότητα οξυγόνου. Οι µεταβολές χρειάζονται χρόνο. Αν όλα γίνουν µε το ρυθµό που πρέπει, διαφυλάσσεται η υγεία. Η πολύ ταχεία άνοδος οδηγεί σε κίνδυνο για την εµφάνιση νόσων που σχετίζονται µε το υψόµετρο όπως η Οξεία Νόσος των Ορέων (ΟΝΟ). Πως την καταλαβαίνουμε; Πως την αντιμετωπίζουμε;

Αυτά και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα, αναλύονται και σε ένα εξαιρετικό ηλεκτρονικό βιβλίο που βρήκα ανιχνεύοντας στο διαδίκτυο, το οποίο ασχολείται με τα νοσήματα υψομέτρου και απευθύνεται προς όλους όσους αγαπούν την φύση και τους αρέσει να ανεβαίνουν σε ψηλά βουνά. Είναι ένα εγχειρίδιο εκπαίδευσης με συσσωρευμένες γνώσεις, γραμμένες από ειδικούς!

Διαβάστε το πιέζοντας τον σύνδεσμο: "Ταξιδεύοντας σε μεγάλο υψόμετρο" Εκτός από αυτές τις γνώσεις, απαραίτητη είναι και η άριστη φυσική κατάσταση! Αν μάλιστα υπάρχει χιόνι και χειμερινές γενικά συνθήκες, χρειάζονται και γνώσεις για το πως διαβιώνουμε στο βουνό και γενικά στο κρύο.

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 18:37 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Extreme Sports, Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 14 2013Πέμπτη Νοεμβρίου

Κολύμβηση σε αντίξοες καιρικές συνθήκες

ΠηγήΗ κολύμβηση μάχης, είναι ένα από τα κύρια αντικείμενα εκπαίδευσης των ειδικών δυνάμεων και πολύ περισσότερο των αμφίβιων μονάδων. Με την τεχνική αυτή, επιδιώκεται ένας μαχητής να μάθει να κολυμπά με τον ατομικό του οπλισμό, την στολή του και την εξάρτησή του για αποστάσεις τουλάχιστον μέχρι 3 χιλιόμετρα από την ακτή, έτσι ώστε όταν πέφτει στο νερό από τη βάρκα, να βρίσκεται εκτός βεληνεκούς όπλων ευθυτενούς τροχιάς που μπορεί να υπάρχουν στην ακτή προορισμού.

Ο επιδιωκόμενος σκοπός είναι να προσεγγίσει μαζί με την ομάδα του την ακτή αθόρυβα, με αρκετές σωματικές δυνάμεις για να συνεχίσει επιχειρήσεις στην ξηρά, είτε ασφαλίζοντας τμήμα της ακτής για την υποδοχή άλλου τμήματος, είτε για να διεισδύσει για την εκτέλεση άλλης καταδρομικής ενέργειας.

Μια άλλη πλευρά αυτής της εκπαίδευσης είναι η επιβίωση στη θάλασσα, όταν από μη αναμενόμενες συνθήκες, βρεθεί κάποιος στο νερό, είτε γιατί κτυπήθηκε το σκάφος μεταφοράς, είτε γιατί ανατράπηκε η βάρκα και θα πρέπει να διατηρηθούν όλοι σώοι μέχρι να διασωθούν, ή να προσπαθήσουν να κατευθυνθούν στην πλησιέστερη ακτή.

Αν ο καιρός είναι καλός και τα νερά ζεστά, τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Φορώντας το σωσίβιο, μπορείς να επιπλέεις και να τα καταφέρεις! Τι γίνεται όμως όταν υπάρχει άγρια θάλασσα και τα νερά είναι κρύα; Σίγουρα σε μια επιχείρηση ο παράγοντας "καιρός" λαμβάνεται υπ' όψη και εκτιμάται η εκτέλεση ή όχι της επιχείρησης. Σε μια έκτακτη και μη αναμενόμενη όμως κατάσταση και μάλιστα βράδυ, όλα εκτυλίσσονται γρήγορα και ανεξέλεγκτα. Τότε μόνο η καλή εκπαίδευση και η έγκαιρη αντίδραση, σώζει ζωές.

Με το κρύο, αν δεν είσαι κατάλληλα ντυμένος με στολή βατραχανθρώπου υγρού ή στεγανού τύπου, πολύ γρήγορα αρχίζεις να παθαίνεις υποθερμία! Αλλά πριν φτάσουμε εκεί, θα πρέπει να καταλάβουμε πως αντιδρά ο ανθρώπινος οργανισμός σε ένα ξαφνικό βύθισμα σε κρύο νερό!

Τα πρώτα 3 λεπτά είναι κρίσιμα, γιατί εκεί μπορεί κάποιος να πάθει αυτό που ονομάζουν "ψυχρό σοκ". Με το που πέφτει ένας απότομα στο κρύο νερό, αν δεν μπορεί να διατηρήσει

το κεφάλι του έξω, είναι αυτονόητο ότι θα πνιγεί. Σ' αυτό το σημείο βοηθάει το σωσίβιο, που πρέπει υποχρεωτικά όλοι να φορούν.

Στο πρώτο λεπτό, η αυτόματη αντανακλαστική αντίδραση του ανθρώπου που εκθέτει το σώμα του σε ψυχρό νερό, είναι το άμεσο ξεφύσημα, με φωνή! Η απότομη εκπνοή του αέρα, δημιουργεί την ανάγκη για βαθιά ανάσα! Αν λοιπόν το στόμα του δεν είναι πάνω από το νερό, αρχίζει να ρουφάει άτσαλα, με μοιραία κατάληξη τον πνιγμό.

Ο πανικός που μπορεί να καταλάβει ένα άνθρωπο μέσα σε σκοτεινά κρύα νερά, είναι κυριολεκτικά καταστρεπτικός. Εκδηλώνεται με γρήγορες αναπνοές, που δημιουργούν υπεραερισμό. Ο υπεραερισμός με τη σειρά του, προκαλεί μουδιάσματα, κράμπες και απώλεια συνείδησης, με επόμενο στάδιο το θάνατο, πάλι από πνιγμό.

Σε περίπτωση που ο άνθρωπος ξεπεράσει το πρώιμο στάδιο του ψυχρού σοκ, το κρύο νερό που έρχεται σε επαφή με το σώμα, προκαλεί αγγειοσυστολή με συνέπεια η καρδιά να αναγκάζεται να δουλεύει πιο έντονα για να μπορεί να τροφοδοτεί με αίμα τα άκρα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ακόμη και ανακοπή.

Η αυξανόμενη επίδραση του κρύου, όσο περνάει η ώρα, αναγκάζει τον οργανισμό να προστατεύσει τα ζωτικά του όργανα, να διατηρήσει τη θερμοκρασία τους και αρχίζει να .."εγκαταλείπει" τα άκρα, χέρια και πόδια τα οποία παγώνουν, μουδιάζουν και δεν μπορούν να κινηθούν εύκολα. Ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να κολυμπήσει και αν δεν φοράει σωσίβιο βυθίζεται στο νερό και πνίγεται.

Και πάλι, δεν είναι τόσο η υποθερμία που προκαλεί τον πνιγμό, όσο η πρόκληση ανικανότητας για κολύμβηση. Η ανικανότητα για κολύμβηση αρχίζει στα 15 με 20 λεπτά μετά την βύθιση στο κρύο νερό. Έχει παρατηρηθεί, ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει μέσα σε κρύο νερό, μέχρι και 3 ώρες, ανάλογα με τη θερμοκρασία!

Για να γίνει πλήρως κατανοητή η πρόοδος της υποθερμίας από την είσοδο ενός ατόμου στο ψυχρό νερό μέχρι το θάνατο, δείτε παρακάτω τα τρία στάδια. (Ήπια, μέτρια και σοβαρή)

Στάδιο υποθερμίας

Θερμοκρασία του σώματος

 Διάρκεια παραμονής στο νερό (λεπτά)

Χαρακτηριστικά

Ήπια 35 ° C 15- 30 mins

Τουρτούρισμα

Μέτρια 32 ° C 30-120 λεπτά

Αναισθησία, ο άνθρωπος θα πνιγεί χωρίς

σωσίβιο

Σοβαρή 28 ° C 90-180 λεπτά

Ψύξη και καρδιακή ανακοπή

Η φυσιολογική θερμοκρασία του σώματος είναι μεταξύ 36,5 και 37 βαθμούς Κελσίου. Κάτω από 35 βαθμούς Κελσίου θεωρείται ότι έχουμε περίπτωση υποθερμίας και όσο πιο χαμηλή είναι η θερμοκρασία αυτή χαρακτηρίζεται ήπια (32-35), μέτρια (32-28) και σοβαρή (μικρότερη από 28 βαθμούς Κελσίου)

Κάτω από τους 34,5 βαθμούς Κελσίου θερμοκρασία σώματος έχουμε σοβαρή διαταραχή της θερμορρυθμιστικής λειτουργίας.

Κάτω από 29,5 βαθμούς Κελσίου η ικανότητα του υποθαλάμου για ρύθμιση της θερμοκρασίας μηδενίζεται.

Σε περίπτωση έκθεσης του σώματος σε παγωμένο νερό που θα έχει ελαττωθεί η θερμοκρασία του πυρήνα του σώματος, δηλαδή των ζωτικών του οργάνων στους 25 βαθμούς, το άτομο θα πεθάνει από καρδιακή παύση ή μαρμαρυγή των κοιλιών.

Συνοπτικά τα συμπτώματα της υποθερμίας είναι τα παρακάτω :

-Στην ήπια έχουμε αμνησία, αταξία, δυσκολία κίνησης και πιασίματος αντικειμένων, δυσαρθρία. -Στην μέτρια έχουμε προοδευτική πτώση του επιπέδου συνείδησης, μυδρίαση, αρρυθμίες (με πιο συχνή την κολπική μαρμαρυγή), βραδυκαρδία και προδιάθεση για κοιλιακή μαρμαρυγή.-Στην σοβαρή έχουμε κατάργηση αντανακλαστικών, υπόταση και υψηλό κίνδυνο για μαρμαρυγή ή ασυστολία.

Περισσότερα για την επίπτωση του κρύου νερού στην κολυμβητική ικανότητα ενός ατόμου, μπορείτε να διαβάσετε: ΕΔΩ

Πηγή

Αυτό που χρειάζεται λοιπόν, είναι η εκπαίδευση για την αποφυγή του πανικού. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι το σωσίβιο αποτελεί το βασικότερο και πολυτιμότερο βοήθημα για μια έκτακτη κατάσταση.

Ένα δεύτερο σημείο είναι ότι χρειάζεται πολύ καλή προετοιμασία σε ειδικό ιματισμό και υλικά, όταν πρόκειται να πλεύσουμε σε κρύα νερά. Ειδικά θερμοεσώρουχα, ή ακόμη καλύτερα στολές κολύμβησης "wetsuits" που μπορούν να φοριούνται κάτω από την στολή μάχης, είναι η καλύτερη επιλογή κατά τη διάρκεια μιας ειδικής αμφίβιας επιχείρησης.

Αν βρεθούμε σε τέτοια κατάσταση, πρέπει με κάθε τρόπο να προσπαθήσουμε να βγούμε το συντομότερο από το νερό. Αν η βάρκα έχει αναποδογυριστεί, πρέπει να προσπαθήσουμε να την επαναφέρουμε, ή τουλάχιστον, να ανέβουμε επάνω της για να μην είμαστε σε επαφή με το νερό. "Ανατροπή-επαναφορά λέμβου" είναι ένα βασικό αντικείμενο επιβίωσης, στα πλαίσια της αμφίβιας εκπαίδευσης.

Εφ' όσον η βάρκα μας έχει χαθεί, δεν υπάρχει άλλη βάρκα ή σκάφος να μας βοηθήσει, η ακτή είναι κοντά και έχουμε γνώση των δυνατοτήτων μας, κολυμπάμε με ψυχραιμία, για να φτάσουμε στη στεριά. Φορώντας το σωσίβιο, η κολύμβηση δεν είναι και τόσο άνετη, εκτός αν έχουμε κάνει αρκετές προπονήσεις και έχουμε συνηθίσει να το αντιμετωπίζουμε μέσα από την εκπαίδευση.

Μερικά σημεία που χρειάζεται προσοχή κατά την κολύμβηση σ' αυτή την περίπτωση έκτακτης ανάγκης, ειδικά αν ο καιρός δεν είναι και τόσο καλός ή αντιμετωπίζουμε μπουρίνι, είναι τα παρακάτω:

Βγάζουμε τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό μας και προσπαθούμε να αποφύγουμε την ταχυκαρδία του πανικού. Αναπνέουμε φυσιολογικά και επικεντρωνόμαστε στο να κολυμπήσουμε αποτελεσματικά προς την σωστή κατεύθυνση.

Προσέχουμε να έχουμε σωστή εκπνοή-εισπνοή κατά την κολύμβηση, με ρυθμό, ώστε να μην εισπνέουμε όταν έρχεται το κύμα κατά πάνω μας με αποτέλεσμα να ρουφάμε νερό και να μας πιάνει πανικός.

Πρέπει να κατευθυνθούμε προς στεριά που δεν έχει βράχια (ιδίως εάν ο κυματισμός και το ρεύμα έχουν διεύθυνση προς τα εκεί). Επιλέγουμε την πιο μικρή πορεία εξόδου εφόσον ο κυματισμός δεν είναι απαγορευτικός στο να μπορούμε να διατηρούμε μία ικανοποιητική ταχύτητα.

Αν μέσα στην κακοκαιρία πέφτουν κεραυνοί, πρέπει να ξέρουμε ότι το νερό είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού και μπορεί να μας "κτυπήσει" το ρεύμα, έστω και αν ο κεραυνός πέσει σε αρκετή απόσταση από το σημείο που βρισκόμαστε.

Εάν το κύμα είναι κόντρα στην πορεία μας και η ορατότητα είναι πολύ περιορισμένη, λόγω νύκτας ή λόγω βροχής αν είναι ημέρα, είναι καλύτερα να κολυμπήσουμε για λίγο με πρόσθιο στυλ, για να έχουμε περισσότερο χρόνο να επεξεργαστούμε την πορεία μας.

Αν το κύμα μας σπρώχνει προς την ακτή, εκμεταλλευόμαστε τη δυναμική του για να την προσεγγίσουμε. Αν όμως το έχουμε κόντρα, πρέπει όταν έρχεται να βάζουμε δύναμη στα πόδια και με γρήγορες χεριές να το περνάμε με crawling, αλλιώς θα μας παρασύρει προς τα μέσα.

Αν η ακτή δεν είναι κοντά, πρέπει να αποφύγουμε το κολύμπι, γιατί έτσι, επιταχύνουμε τ' αποτελέσματα της υποθερμίας. Πρέπει να παραμείνουμε ήρεμοι στο νερό και να πάρουμε τη στάση που φαίνεται στην παρακάτω εικόνα. Με αυτό τον τρόπο εξοικονομούμε

θερμότητα, μέχρι τη διάσωσή μας. Ένα αδιάβροχο GPS tracker, κρεμασμένο σε αδιάβροχη θήκη στο λαιμό μας, θα είναι σωτήριο στην ανεύρεσή μας.

ΠηγήΑν είμαστε πιο πολλοί, η μέθοδος της αγκαλιάς, βοηθάει στην καθυστέρηση απώλειας θερμότητας.

Το τελευταίο στάδιο που πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία, είναι η..διάσωση! Αν και η λογική λέει ότι με τη διάσωση όλα επαναφέρονται, στην πράξη και στη συγκεκριμένη περίπτωση ναυαγού με υποθερμία, συμβαίνει το αντίθετο!

Ο οργανισμός υπό την πίεση του στρες στο κρύο νερό, έχει απελευθερώσει ορμόνες για να μπορέσει να επιβιώσει. Όταν λοιπόν επίκειται ή βρίσκεται σε εξέλιξη η διάσωση, ο οργανισμός ασυνείδητα χαλαρώνει και αναστέλλει την έκλυση αυτών των ορμονών, με αποτέλεσμα να καταρρέει το μυϊκό σύστημα, το κρύο αίμα από τα άκρα να μεταφέρεται στα ζωτικά όργανα και τελικά η καρδιά να παθαίνει ανακοπή, αφού δεν μπορεί να αντέξει την κατάσταση!

Και εδώ χρειάζεται καλή εκπαίδευση , ειδικά στους διασώστες, που πιθανόν οι ενέργειές τους στην προκειμένη περίπτωση να έρχονται σε αντίθεση με αντίστοιχες καταστάσεις διάσωσης. Το πρόβλημα δεν είναι η υποθερμία, αλλά η κυκλοφορία του αίματος και η καρδιακή λειτουργία.

Η αντιμετώπιση εστιάζεται στην οριζόντια ανάσυρση του ναυαγού και όχι στην κάθετη ώστε να ελαχιστοποιηθεί η διατάραξη της κυκλοφορίας του αίματός του, που μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρο αποτέλεσμα.

Οι ανιχνευτές θαλάσσης, (combat swimmers) που συνήθως κολυμπούν στην επιφάνεια με τη στολή τον ατομικό τους φόρτο, μάσκες και πέδιλα, αλλά και οι βατραχάνθρωποι, χρησιμοποιούν συγκεκριμένη τεχνική κολύμβησης, την τεχνική της πλάγιας κολύμβησης, που εξοικονομεί ενέργεια και δίνει την δυνατότητα της αθόρυβης προσέγγισης ακτής. Αυτό είναι ένα ακόμη καλό αντικείμενο που πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στην αμφίβια εκπαίδευση. μαζί με την τεχνική κολύμβησης με πέδιλα.

Όλα είναι θέμα προετοιμασίας και καλής εκπαίδευσης

Ανιχνευτής

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής στις 19:19 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο

Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

Ετικέτες Εκπαίδευση, Επιβίωση

, 11 2013Πέμπτη Ιουλίου

Πόσιμο νερό!

Ένας καλά γυμνασμένος κομάντος, μπορεί να τρέξει με φόρτο 20 κιλών, 10 χιλιόμετρα σε μια ώρα, ή να διανύσει μια απόσταση 50 χιλιομέτρων σε ανώμαλο έδαφος με πλήρη φόρτο και οπλισμό νύκτα, μέσα σε 10 με 12 ώρες. Μπορεί να κολυμπήσει 6 ναυτικά μίλια και να βγει στην ακτή, για να συνεχίσει μια αποστολή στην ξηρά.

Μπορεί ν΄αναρριχηθεί σε βράχο με τον απαραίτητο εξοπλισμό του και να προσβάλει ένα στόχο. Αισθάνεται δυνατός και ικανός να τα βάλει με οποιοδήποτε αντίπαλο, γνωρίζοντας τις δυνατότητές του. Είναι σκληραγωγημένος και εκπαιδευμένος γι' αυτό! Χωρίς νερό όμως, πολύ γρήγορα θα νικηθεί! Αλλά και αν βρει νερό και δεν προσέξει να το φιλτράρει και να το απολυμάνει, πάλι θα νικηθεί!

Μπορεί να νικηθεί από αντίπαλο τόσο μικροσκοπικό, που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι! Από ένα απλό, αλλά επικίνδυνο βακτηρίδιο που μπορεί να βρίσκεται στο νερό το οποίο ενδεχομένως ένας μαχητής να πιει έξω στη φύση, χωρίς να λάβει τα κατάλληλα μέτρα ασφάλειας. Και τότε η αποστολή πάει περίπατο, γεμάτη ...διάρροια!

Θυμάμαι παλιά, εκπαιδευόμενος στο ILRRPS, είχε δοθεί μεγάλη έμφαση από τους SAS εκπαιδευτές στο αντικείμενο αυτό! Σε κάποια από τις πολλές ασκήσεις που κάναμε τότε στη γερμανική εξοχή, βρέθηκα στην ανάγκη να μαζέψω νερό από ένα χαντάκι που βρωμοκοπούσε από τα λιμνάζοντα νερά και ..ίσως από τα χημικά που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί αγρότες στα χωράφια τους. Έκανα πάνω από τρεις ώρες να γεμίσω το παγούρι μου από τα λασπόνερα, χρησιμοποιώντας ένα μαντήλι για να το διηθήσω και στη συνέχεια 2 χαπάκια χαλαζόλης για να τ' απολυμάνω. Δεν σας λέω για τη γεύση, αλλά η ανάγκη με έκανε να το πιω. Ευτυχώς δεν έπαθα τίποτα. Ήταν όμως ένα καλό μάθημα για μένα! "Σφαίρες και νερό" είναι αυτά που χρειάζονται πάντα κατά προτεραιότητα!

Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε μιλήσει για την περισυλλογή νερού, αναφερόμενοι σ' ένα νέο τύπο υδροδοχείου, αλλά και πιο παλιά είχαμε τονίσει την αξία του νερού.

Ανιχνεύοντας το διαδίκτυο, βρήκα κάποια μικρά αλλά χρήσιμα "εργαλεία", που μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν στο φιλτράρισμα και στην απολύμανση. Εκτός από την κλασσική χαλαζόλη, που θέλει κάποιο χρόνο για να επιδράσει στο νερό, που αν είναι βρώμικο πρέπει να το διηθήσεις κιόλας, το πιο διαδεδομένο και πιο φτηνό είναι το Lifestraw, το οποίο έχει καλύψει αρκετές ανάγκες στους φτωχούς πληθυσμούς στην Αφρική. Είναι ένας απλός κύλινδρος, που περιέχει ειδικό φίλτρο πολλαπλών ινών και ο χρήστης ρουφάει σαν να είναι καλαμάκι μέσα απ' αυτόν, οποιοδήποτε νερό βρει, για να το πιει. Αλλά μπορεί και άμεσα να αποθηκεύσει νερό και στη συνέχεια να το πιει όποτε θέλει με το ..καλαμάκι!

Έχει τη δυνατότητα άντλησης και καθαρισμού από βλαβερές ουσίες, μικροοργανισμούς, βακτηρίδια και σκουπίδια κατά 99.9% και διαρκεί για 1000 λίτρα νερού. Αν υπολογίσουμε ότι κάποιος πίνει καθημερινά 3 με 4 λίτρα νερό, διαρκεί σχεδόν για ένα χρόνο! Σε αποθήκευση έχει όριο ζωής 5 χρόνια! Το βάρος του δεν ξεπερνάει τα 60 γραμμάρια.

Ιδανικό για όποιους κινούνται συχνά έξω. Και κοστίζει πολύ φτηνά! Γύρω στα 30 Ευρώ.

ΠηγήΈνα άλλο σύστημα είναι αυτό με τους δύο πλαστικούς ασκούς. Τον ένα τον γεμίζεις με το νερό που θα βρείς και στη συνέχεια τον κρεμάς κάπου ψηλότερα, ώστε το νερό να τρέξει μέσα από σωληνάκι και ένα ενδιάμεσο φίλτρο, στον άλλο ασκό, όπου πλέον είναι πόσιμο και έτοιμο για χρήση. Και αυτό καλό! Εξαρτάται πως βολεύεται ο "καθείς"!

Πάντως σε κατάσταση επιβίωσης, χωρίς τεχνητά προϊόντα, υπάρχει μια μέθοδος φιλτραρίσματος. Αυτή που βλέπετε στην παρακάτω εικόνα:

(Πηγή)

Το σχήμα τα λέει όλα μόνο του. Για όσους όμως δεν ξέρουν καλά αγγλικά, εξηγώ πολύ σύντομα. Χρειάζονται τρία κομμάτια υφάσματος που δένονται όπως βλέπετε. Στο ψηλότερο επίπεδο. Στο ψηλότερο επίπεδο βάζεις γρασίδι ή ψιλοκομμένα χόρτα και φύλλα. Στο δεύτερο πρέπει να μπει άμμος ή ψιλό χώμα. Στο τελευταίο και πιο σημαντικό μπαίνει κάρβουνο που μπορείς να πάρεις από φωτιά που έχεις ανάψει. Μαζεύεις το νερό και ...ο τολμών νικά!

Και μια και μιλάμε πάλι για τεχνικές επιβίωσης, βρήκα και ένα βίντεο, που αναφέρεται σε 45 σημεία. Πιστεύω να καταλάβετε τον Βρετανό που περιγράφει. Πιέστε τον σύνδεσμο: 45 Survival Tips και ..κρατήστε σημειώσεις. Έχει ενδιαφέρον!

Ανιχνευτής

Φυσική Αγωγή Μάχης

Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφερθεί στην αξία της μαχητικής ικανότητας . Η σωματική αντοχή, αυξάνει την ψυχική αντοχή και δημιουργεί αυτοπεποίθηση. Και τα τρία μαζί, συνθέτουν την μαχητική ικανότητα ενός μαχητή!

Η στρατιωτική φυσική αγωγή είναι αυτή που καλύπτει την ανάγκη της ανάπτυξης και της διατήρησης της σωματικής αντοχής, αλλά και ένα μέρος της ψυχικής αντοχής. Δεν αφορά μόνο τη θητεία των κληρωτών στρατιωτών, όπως ίσως δημιουργείται η εσφαλμένη εντύπωση, αλλά πρέπει να εφαρμόζεται από μόνιμους και έφεδρους χωρίς εξαίρεση σε όλη τη διάρκεια της στρατιωτικής υπηρεσίας και όχι μόνο.

Θα έλεγα ειδικά για τους εφέδρους και εν δυνάμει μαχητές, ότι θα πρέπει να συνεχίζουν να ασκούνται. Διότι ποιός ξέρει; Ίσως "ο καιρός γαρ εγγύς"

 

Όλο το προσωπικό μιας μονάδας εκστρατείας πρέπει να είναι ικανό να διέλθει φυσικά ή τεχνητά εμπόδια του πεδίου της μάχης και να εκτελεί σύντονες πορείες, αντέχοντας στις αντίξοες συνθήκες καιρού και εδάφους, ημέρα και νύκτα. Και αυτό επιτυγχάνεται μέσα από κατάλληλο προπονητικό πρόγραμμα, προσαρμοσμένο στις αποστολές και στο είδος της μονάδας.

Το προπονητικό πρόγραμμα της στρατιωτικής φυσικής αγωγής, συνδυαζόμενο με το αντίστοιχο πρόγραμμα στρατιωτικής τεχνικής και τακτικής εκπαίδευσης, αποτελεί την στρατιωτική εκπαίδευση, η οποία "κτίζει" και σφυρηλατεί τον μαχητή, που αντέχει και επομένως μπορεί να σκέπτεται και να ενεργεί γρήγορα και αποτελεσματικά στο πεδίο της μάχης.

Θα πρέπει όμως εδώ, να διευκρινιστεί η έννοια της στρατιωτικής φυσικής αγωγής. Η στρατιωτική φυσική αγωγή προετοιμάζει στρατιώτες-μαχητές και όχι αθλητές! Επικεντρώνεται στην προετοιμασία το στρατιώτη να κινείται και να δρα με το φόρτο του, τον οπλισμό του και τα υλικά του, στο πεδίο της μάχης. Δεν είναι στρατιωτική φυσική αγωγή το 10λεπτο, ή το 30λεπτο ή ακόμη και η ώρα τρεξίματος με αθλητικά ρούχα. Αυτό είναι μόνο ένα μέρος του συνόλου.

 

Η στρατιωτική φυσική αγωγή περιλαμβάνει ή πρέπει να περιλαμβάνει την προσαρμογή και την μυική συναρμογή ενός μαχητή στα καθήκοντα της ειδικότητάς του, την αντοχή του σε πορείες σε ανώμαλο έδαφος, την διαβίωση και αντοχή του σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες, την εκπαίδευσή του σε αναρριχήσεις, διαβάσεις υδατίνων ή ορεινών εμποδίων, την εκπαίδευσή του στην κολύμβηση και την διάσωση πνιγομένου ατόμου, την εξουδετέρωση αντιπάλου με ένοπλη ή άοπλη μάχη σώμα με σώμα, την ατομική τακτική εκπαίδευση και την εκπαίδευση στον ατομικό του οπλισμό.

Η στρατιωτική φυσική αγωγή χωρίζεται στην βασική φυσική αγωγή, που είναι στην ουσία η βασική και η ειδική εκπαίδευση νεοσυλλέκτων στο να μάθουν να ασκούνται φορώντας την στολή εκστρατείας, την εξάρτηση και το όπλο τους, αυξάνοντας παράλληλα την αντοχή τους και στη φυσική αγωγή μάχης, που προσαρμόζει και διατηρεί τις σωματικές ικανότητες του μαχητή στις απαιτήσεις της μάχης.

Έτσι λοιπόν η μεταφορά τραυματία, η μεταφορά πυρομαχικών, το τράβηγμα υλικών , το σπρώξιμο αμαξιών, οι μεγάλες πορείες, η τακτική κίνηση ημέρα και νύκτα, η πάλη σώμα με σώμα, η λογχομαχία, ανήκουν στη φυσική αγωγή μάχης.

Όλοι οι στρατοί του κόσμου έχουν και ακολουθούν ανάλογα και κατάλληλα προσαρμοσμένα προγράμματα φυσικής αγωγής μάχης.

Πιέζοντας το σύνδεσμο: "Battle focused Physical training" θα δείτε την περιγραφή μιας μεθόδου, που εφαρμόζεται σε περίοδο ετοιμότητας, προ της εισόδου τμήματος σε περιοχή επιχειρήσεων. Το θέμα έχει τύχει μελέτης στο παρελθόν

Μια ακόμη μέθοδος εκπαίδευσης στη φυσική αγωγή μάχης, που είναι αποτελεσματική, όπως αποδείχτηκε στην πράξη, είναι ο συνδυασμός δραστηριοτήτων σε συγκεκριμένο χρόνο. Ένα παράδειγμα μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω. Ο χρόνος που αντιστοιχεί σε κάθε δραστηριότητα, εξαρτάται από το έδαφος, τις καιρικές συνθήκες, την φυσική κατάσταση του προσωπικού και τη διαθεσιμότητά του.

Πρόγραμμα Σύντονης Αντοχής

Σκοπός

Ανάπτυξη αντοχής και ταχείας αντίδρασης

Εκπαίδευση

Η εκπαίδευση πρέπει να είναι προοδευτική σε χρόνο, ταχύτητα και απόσταση. Πρέπει να χρησιμοποιείται η ορθή τεχνική του βαδίσματος και του τροχάδην. Εισάγονται ασκήσεις, τακτικές κινήσεις, πάλη, μάχη εκ του συστάδην κατά την διάρκεια της άσκησης. Επίσης γίνεται χρήση των φυσικών εμποδίων που συναντιόνται κατά την διάρκεια της κίνησης. Χρησιμοποιείται στολή μάχης.(εξάρτηση, οπλισμός)

Πρόγραμμα εκπαίδευσης

Το πρόγραμμα σύντονης αντοχής, απαιτεί προσεκτική προπαρασκευή και εκλογή κατάλληλου χώρου και δρομολογίου. Η ποικιλία ευχάριστων καταπονήσεων επιτρέπει την πρόκληση ενδιαφέροντος και την ομαλή διεξαγωγή του. Οδηγίες διεξαγωγής.

1.Επιλέγεται ένα δρομολόγιο σε αγροτική ή δασική περιοχή. Καλό θα είναι να επιλεγεί έτσι ώστε η αφετηρία να είναι και ο τερματισμός (κυκλικό).

2.Η εξάρτηση πρέπει να είναι τοποθετημένη ώστε να εφαρμόζει χωρίς σφίξιμο. Δεν πρέπει να υπάρχει κάτι που να κρέμεται και να χτυπάει συνέχεια το σώμα. Όλα προσαρμόζονται σωστά.

3.Το βάρος στην πλάτη να είναι όσο το δυνατό ψηλότερα. Αν είναι χαμηλά, αυξάνεται η κόπωση και ελαττώνεται η ευκινησία

4.Τα άρβυλα και οι κάλτσες να προσαρμόζουν σωστά. Οι κάλτσες να είναι καθαρές.

5.Το όπλο να φέρεται σε φυσική στάση, όπως βολεύει τον κάθε ασκούμενο, αλλά με τρόπο που εύκολα να μπορεί να χρησιμοποιηθεί.

6. Το στρατιωτικό βάδισμα σε ανώμαλο και ορεινό έδαφος απαιτεί καλή ισορροπία και ειδική τεχνική.

Ένας μαχητής πρέπει να εκπαιδεύεται να κινείται ταχέως, και ασφαλώς σε ανώμαλο έδαφος και να φθάνει ικανός για μάχη στο τέλος μιας πορείας.

Σημεία προσοχής:

- Επιδιώκεται να γίνεται με τρόπο ώστε ολόκληρο το πέλμα να βρίσκεται σε επαφή με το έδαφος. Με αυτό τον τρόπο κουράζεται λιγότερο η άρθρωση του αστραγάλου και οι μυς του ποδιού.Σε μεγάλες κλίσεις χρησιμοποιείται σε άνοδο ή κάθοδο, η μέθοδος του Ζικ-Ζακ, για οικονομία δυνάμεων.

- Πάντα πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι πατάμε σε σταθερό έδαφος, πριν αλλάξουμε βήμα. Το σώμα πρέπει να κρατείται όρθιο και να ισορροπεί με τα πόδια, παρά να στηρίζεται με τα χέρια.

- Προς υποβοήθηση της ισορροπίας τα χέρια πρέπει να είναι ελεύθερα ή αν βαστούν όπλο να είναι σε ετοιμότητα να ακουμπήσουν το κοντάκιο σε ολίσθηση και όχι την κάννη. Η κατάβαση επιτυγχάνεται καλύτερα με μικρά ταχέα ελαστικά βήματα.

- Σε απότομες κλίσεις κατά την κατάβαση στηριζόμαστε στις πτέρνες Ολόκληρο το σώμα είναι χαλαρό,για να απορροφά την δόνηση κάθε βήματος και έχει ελαφρά κλίση προς τα εμπρός προς αποφυγή ολισθήσεως. Συνήθως οι αρχάριοι δίνουν κλίση του σώματος προς τα πίσω, γιατί η κλίση εμπρός τους φαίνεται επικίνδυνη.

- Ο ρυθμός κίνησης πρέπει να είναι συντονισμένος με την αναπνοή. Αποφεύγεται ο άμετρος ιδρώτας ιδίως κατά τον χειμώνα. Το μήκος του βήματος είναι εξαρτημένο από την κλίση του εδάφους και γίνεται μικρότερο όσο η κλίση αυξάνει.

- Οι στάσεις πρέπει να είναι όσον το δυνατό πιο αραιές και να γίνονται όχι σε κανονικά χρονικά διαστήματα, αλλά ανάλογα με τη φύση του εδάφους και σε μέρη που παρέχουν προστασία από τον καιρό και από παρατήρηση. Στάσεις 10 λεπτών ή λιγότερο δεν ξεκουράζουν. Γι’ αυτό πρέπει να είναι αραιότερες και μεγαλύτερης διάρκειας, χωρίς να υπερβαίνουν την μισή ώρα, γιατί αρχίζει το σώμα και παγώνει.

- Η ροπή της ταχείας κίνησης κατά την αρχή της κλίσης του εδάφους πρέπει να εμποδίζεται, γιατί οδηγεί σε υπέρμετρο και πρώιμο ιδρώτα.

- Κατά την ανάβαση χαλαρώνουν τα ρούχα για αερισμό του σώματος και αφαιρούνται τα περιττά ενδύματα προς αποφυγή της υπερθέρμανσης. Στις στάσεις όμως πρέπει να φοράμε επί πλέον ιματισμό για αποφυγή του κρύου.

7.Το στρατιωτικό τρέξιμο σε ανώμαλο έδαφος απαιτεί παρατεταμένη σωματική προσπάθεια και αντοχή, γι’ αυτό και πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένη τεχνική.

Σημεία προσοχής:

* Κατά την ανάβαση ομαλής πλαγιάς το βήμα μικραίνει και ελαττώνεται η ταχύτητα. Το σώμα γέρνει λίγο εμπρός. μεγάλη κλίση επιφέρει απώλεια ευστάθειας και ολίσθηση. 

* Η κατάβαση πλαγιάς γίνεται με χαλαρό σώμα για καλύτερη αντίδραση στις δονήσεις. Ο διασκελισμός επιμηκύνεται και το σώμα κλίνει ελαφρά εμπρός. 

* Σε πολύ ανώμαλη ανωφέρεια ο βηματισμός είναι βραχύς, το σώμα δεν πρέπει να γέρνει εμπρός, γιατί τα πόδια θα ολισθήσουν πίσω. Τα χέρια πρέπει να κινούνται ελεύθερα και αν βαστούν όπλο, να υπάρχει ετοιμότητα να ακουμπήσει το κοντάκιο στο έδαφος αν χρειασθεί και όχι η κάννη. Είναι προτιμότερη η κίνηση να γίνεται με Ζικ-Ζακ, για να ελαττώνεται το απότομο της ανωφέρειας.

* Η κατάβαση σ απότομη πλαγιά με σαθρή ή χαλαρή επιφάνεια πρέπει να γίνεται με μικρά ελαστικά βήματα, εμποδίζοντας το βάρος του σώματος να πέφτει σε μια δόνηση στη μία φτέρνα. Το σώμα κρατείται χαλαρό για να απορροφά τη δόνηση του κάθε βήματος. Η κλίση του σώματος πρέπει να είναι ελαφρά προς τα εμπρός. 

* Το τροχάδην σε καλλιεργημένο έδαφος απαιτεί επίσης πλήρη επαγρύπνηση των μυών του σώματος και του νευρικού συστήματος. Χωρίς επαγρύπνηση, υπάρχει ο κίνδυνος πτώσης, εξάρθρωσης ή κατάγματος του αστραγάλου. Τα γόνατα πρέπει να είναι ελαφρά λυγισμένα προς τα εμπρός, όπως και το σώμα. Το τροχάδην γίνεται με χαμηλούς πηδηχτούς διασκελισμούς, αλλά χαμηλά, προς αποφυγή πρόωρης κόπωσης. 

* Το τροχάδην σε άμμο ή χαλικώδες έδαφος, είναι το πιο κουραστικό, γιατί είναι αναγκαίο τα πόδια να σηκώνονται ψηλότερα, ιδίως όταν τείνουν να βυθιστούν μέσα στην άμμο ή στα χαλίκια. Εδώ προτιμάται το «προσκοπικό βήμα», δηλαδή βάδην και τροχάδην με εναλλαγή.

8. Κατά τα αρχικά στάδια της εκπαίδευσης, οι αποστάσεις είναι μικρές για να αποφεύγεται η υπερβολική καταπόνηση των ασκουμένων. Αλλιώς θα χαθεί ο ενθουσιασμός και το ενδιαφέρον. Το τρέξιμο και το βάδην γίνεται με εναλλαγές. Σταδιακά μικραίνει ο χρόνος του βάδην και αυξάνει ο χρόνος του τροχάδην.

9. Η άσκηση πρέπει να γίνεται κατά ζεύγη ώστε να παρακολουθεί ο ένας των άλλο και να διορθώνουν τα λάθη μεταξύ τους. Το βάρος του φόρτου αυξάνει όσο περισσότερο ικανοί γίνονται οι ασκούμενοι.

10. Διατατικές ασκήσεις.

Αιωρήσεις χεριών ποδιών

Περιστροφές κορμού-μέσης

Επικύψεις-υπερεκτάσεις

Διατάσεις μυών χεριών-ποδιών

11.Σενάρια βάδην και τροχάδην

Επιλέγεται ένα ύψωμα και χρησιμοποιείται για την εκτέλεση ανάβασης και κατάβασης στην ίδια πλαγιά ή στην πίσω πλαγιά.

Χρησιμοποιείται η μία πλαγιά του υψώματος για εκτέλεση πυρός και κίνησης με άλματα υπό μορφή επίθεσης. Στα τελευταία 50 μέτρα εκτελείται έφοδος

Επιλέγεται ύψωμα και καλούνται οι ασκούμενοι να κάνουν τον γύρο του υψώματος στην ίδια υψομετρική καμπύλη με βάδην και τροχάδην

12.Πάλη-Οπλομαχία

Σε κατάλληλο σημείο με επίπεδη σχετικά επιφάνεια, οι ασκούμενοι αποθέτουν αρχικά οπλισμό (αν φέρεται) και κατά ζεύγη πιάνονται στα χέρια στη μορφή της ελληνορωμαϊκής πάλης, προσπαθώντας να ρίξει ο ένας τον άλλο στο έδαφος.

Κάθε φορά που πέφτει κάποιος στο έδαφος, το ζευγάρι σταματά, σηκώνονται όρθιοι και συνεχίζουν πάλι, μέχρι της εξάντλησης του χρόνου.

Επίσης μπορεί ο χρόνος να διατεθεί στην πρακτική εξάσκηση μιας τεχνικής, όπως αποφυγή κλωτσιάς και ανταπόδοση κτυπήματος κλπ

Ομοίως αυτό μπορεί να γίνει με τα όπλα, αλλά σ’αυτή την περίπτωση χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για την αποφυγή ατυχημάτων. Μαθαίνονται τεχνικές κτυπημάτων με το κοντάκιο ή με λόγχη.

13. Ασκήσεις Ενδυνάμωσης

Αναφέρονται σε κάμψεις, αναδιπλώσεις ή και έλξεις ακόμη ή αναρριχήσεις σε σκοινί που θα έχει τοποθετηθεί σε κατάλληλο κλαδί δέντρου ή υπάρχει σε εγκατάσταση. (οργανωμένος στίβος εμποδίων).

Προτιμάται η εξάσκηση κατά ζεύγη. Ο ένας παρακολουθεί και βοηθά τον άλλο.

Επίσης μπορεί να γίνεται μεταφορά κάποιου νεκρού βάρους (πχ μεγάλος κορμός δέντρου ή μεγάλων ελαστικών τροχών ή γαιόσακκων ή μεταφορά λίθων από ένα σημείο σε άλλο) ή ακόμη και σκάψιμο με πτυοσκάπανο για τη δημιουργία ταχύσκαπτου ατομικού ορύγματος

Αν υπάρχει στίβος εμποδίων, χρησιμοποιείται για την διέλευση στον χρόνο αυτό.

14. Τακτικές κινήσεις

Εκτέλεση αλμάτων κίνησης 4 μέτρων, πρηνηδόν, για 15 δευτερόλεπτα και πάλι άλμα κ.ο.κ. μέχρι την ολοκλήρωση του χρόνου.

Έρπυση στομάχου για συγκεκριμένη απόσταση

Κίνηση με τα «τέσσερα» στο έδαφος

15.Μεταφορά Τραυματία

Μεταφορά στην πλάτη

Μεταφορά στους ώμους

Μεταφορά με την μέθοδο του τράχηλου. Ο τραυματίας που είναι ξαπλωμένος ανάσκελα, πιάνει από το λαιμό το ζευγάρι του και αυτός βαδίζοντας με τα «τέσσερα» χέρια-γόνατα, προσπαθεί να τραβήξει τον τραυματία σε συγκεκριμένη απόσταση.

Μεταφορά με έρπυση. Ο τραυματίας μένει τελείως παθητικός (αναίσθητος) και το ζευγάρι του πέφτει κάτω και προσπαθεί με έρπυση να τον τραβήξει σε συγκεκριμένη απόσταση. (προσομοιάζει περίπτωση μεταφοράς κάτω από πυρά).

16. Ασκήσεις άμεσης αντίδρασης

Κίνηση σε φάλαγγα κατ’ άνδρα και με παράγγελμα «Καλυφτείτε Αριστερά ή Δεξιά» οι ασκούμενοι παίρνουν μέτωπο και προσπαθούν να καλυφθούν από την κατεύθυνση που τους αναφέρουν.

Κίνηση σε φάλαγγα και με το παράγγελμα «Πάγος» παραμένουν απόλυτα ακίνητοι ή με το παράγγελμα «Σκιά» τρέχουν να καλυφθούν κάτω από οποιαδήποτε σκιά δέντρου ή θάμνου βρίσκεται κοντά τους

17. Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω αποτελεί ένα ευχάριστο και ωφέλιμο τύπο στρατιωτικής προπόνησης ή φυσικής αγωγής μάχης, εάν περιέχει ποικιλία πολλών ασκήσεων. Είναι ο καταλληλότερος τρόπος σκληραγώγησης ενός μαχητή και πρέπει να εκτελείται με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες.

Καλές προπονήσεις!

Ανιχνευτής