Προς τον Άγιον Θεόν

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Δέσποτα πολυέλεε ανεξίκακε μακρόθυμε ακατάληπτε ανερμήνευτε Κύριε ο κυβερνών και προνοών δια πάντα τα έργα σου ο ετάζων νεφρούς και καρδίας και τα κρυπτά διανοήματα των ψυχών ημών σαφώς επιστάμενος πρόσδεξαι την ευχαριστία αυτή και εξομολόγηση της συντετριμμένης ψυχής μου και χάρισε σʼ αυτήν πάντα τα προς σωτηρίαν αιτήματα

Γνωρίζεις πατέρα μου ουράνιε αν και καθημερινώς αμαρτάνω τίποτε άλλο δε μπορώ να αγαπήσω περισσότερο από εσέ και πουθενά αλλού δε μπορώ να στρέψω τη δύναμη της ψυχής μου Εσύ είσαι για μένα το φως η οδός η ζωή είσαι το παν Πού αλλού να επιρρίψω την μέριμνά μου και σε ποιόν άλλο να καταφύγω

Προσπίπτω ενώπιόν σου κατά την ώρα αυτή που ο ήλιος δύει και δέομαι θερμώς να μου αποστείλεις την τελευταία ακτίνα του θείου ελέους σου και να φωτίσεις την αμαρτωλή μου ψυχή

Αν και ελλιπής είναι η αγάπη και η ευχαριστία της ψυχής μου αναγνωρίζω ότι Συ με καθοδηγείς και σε Σένα οφείλω τα πάντα Πρόλαβε βέβαια η αμαρτία και εναπέθεσε στην ψυχή μου τους δικούς της τύπους και τα εμπαθή ενθυμήματα και απομάκρυνε δια του εσωτερικού πολέμου την διαρκή ενθύμηση του Αγίου Ονόματός Σου

Πλην όμως εις ουδέν υποχωρώ Αποστρεφόμενος κάθε τι που είναι δικό σου και όσο ο χρόνος περνά πλεονάζει η αγάπη σου εντός μου Μεγαλύτερη ανδρεία και ευστροφία ψυχής δεν υπάρχει από την διαρκή ενθύμηση του Αγιου Ονόματός Σου

Βοήθησέ με Δέσποτα Κύριε να κατευθύνω τις δυνάμεις της ψυχής μου προς δοξολογία του Αγίου Ονόματός σου ενθυμούμενος και φανταζόμενος την ακατάληπτη δόξα και την ευπρέπεια και την ωραιότητα της ουρανίου μακαριότητος

Συγκράτησε το ρεμβόμενο και περιπλανώμενο νου μου στις συγχύσεις και τις μέριμνες του βίου τούτου και εμφύτευσε σʼ αυτόν τη μνήμη του Αγίου Ονόματός Σου και τη μελέτη των σωτηρίων σου εντολών

Aνατεινόμενος προς τα άνω περιφρουρούμενος από τη χάρη Σου και καταφλεγόμενος από το διάπυρο πόθο της αγάπης σου να κατατρυφά Σε τον γλυκύτατο Νυμφίο και ευεργέτη μου απορρίπτων ως σκύβαλα πάντα του κόσμου τα τερπνά

Ο ήλιος δύει Κύριε και τα πουλιά του δάσους ψάλλουν εσπερινό Γονατίζω και εγώ ενώπιόν σου και τα χέρια μου προς Σε ανατείνω δεόμενος να μου αποστείλεις το φως σου το αληθινό για να ανυμνώ δοξολογώ και γεραίρω το Πανάγιο Όνομά Σου εις τους αιώνας Αμήν

Μμοναχός Άγιον Όρος 1995

Ευχαριστία προς τον Θεόν

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Δέσποτα Κύριε ουρανού και γης που με προώρισες προ καταβολής κόσμου να έλθω από την ανυπαρξία στην ύπαρξη Σ ευχαριστώ γιατί πριν φθάσει η μέρα και η ώρα που πρόσταξες να γεννηθώ εσύ ο μόνος αθάνατος ο μόνος παντοδύναμος ο μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος κατέβηκες από το ύψος του αγίου κατοικητηρίου σου χωρίς να απομακρυνθείς από τους πατρικούς κόλπους σαρκώθηκες και γεννήθηκες από την Αγία Παρθένο Μαρία Έτσι με ανέπλασες με ζωοποίησες μ ελευθέρωσες από την προπατορική πτώση και μου προετοίμασες την άνοδο στους ουρανούς Έπειτα σαν γεννήθηκα και μεγάλωσα λίγο με ανακαίνισες με το άγιο της αναπλάσεως βάπτισμα με στόλισες με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος μου χάρισες φύλακα Άγγελο φωτεινό και με διαφύλαξες άτρωτο από τα έργα και τις παγίδες του πονηρού μέχρι που ενηλικώθηκα

Έκρινες όμως δίκαιο να σωζόμαστε όχι με την βία αλλά με την δική μας προαίρεση γιατί θέλησες να τιμηθώ κιεγώ με το αυτεξούσιο και να σου φανερώνω αυτοπροαίρετη την αγάπη μου με την τήρηση των εντολών σου Αλλά εγώ ο αχάριστος και καταφρονητής επειδή λογίστηκα την τιμή της αυτεξουσιότητος σαν το άλογο που λύθηκε από τα δεσμά αποσκίρτησα από την πατρική σου εξουσία και ρίχτηκα στο γκρεμό Κι ενώ κοιτόμουν και κυλιόμουν εκεί ο αναίσθητος και συντριβόμουν όλο και περισσότερο δεν με αποστράφηκες και δεν μ άφησες να κοίτομαι και να μολύνομαι από το βόρβορο Με σπλαχνίστηκες έστειλες και μ έβγαλες από κει με τίμησες λαμπρότερα και με λύτρωσες με τα άρρητα κρίματά σου από βασιλείς και άρχοντες που ήθελαν να με χρησιμοποιήσουν σαν ευτελές σκεύος στην υπηρεσία των θελημάτων τους Δώρα χρυσά και αργυρά αν και ήμουν φιλάργυρος δεν μ άφησες να δεχθώ Τις δόξες και

τις τιμές του κόσμου που μου πρόσφεραν για να προδώσω τον αγιασμό σου μ αξίωσες να τις καταφρονήσω

Όμως όλες αυτές τις ευεργεσίες --σου εξομολογούμαι Κύριε και Θεέ του ουρανού και της γης-- περιφρονώντας τες πάλι βυθίστηκα ο άθλιος σε λασπερό λάκκο αισχρών εννοιών και πράξεων Κι όταν εκεί κατρακύλισα αιχμαλωτίστηκα απ αυτούς που στο σκοτάδι είναι κρυμμένοι Από κει ούτε εγώ μόνος αλλ ούτε ο κόσμος ολόκληρος αν μαζευόταν μπορούσε να με βγάλει και να με γλυτώσει από τα χέρια τους

Ήμουν λοιπόν φυλακισμένος ελεεινά κει κάτω Μ έσερναν άθλια εδώ και κει με σύμπνιγαν και με περιγελούσαν Αλλά συ ο εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος Δεσπότης δεν μ εγκατέλειψες δεν μνησικάκησες δεν αποστράφηκες την αγνώμονα γνώμη μου και δεν μ άφησες για πολύ να τυραννιέμαι εκούσια από τους νοητούς ληστές Εγώ αιχμάλωτος σ αυτούς χαιρόμουν από την πολλή μου αναισθησία Εσύ όμως Κύριε δεν υπέφερες να με βλέπεις περίγελο των δαιμόνων αλλά με σπλαγχνίστηκες και μ ελέησες Και δεν έστειλες σε μένα τον αμαρτωλό και άθλιο ούτε Άγγελο ούτε άνθρωπο Εσκυψες εσύ ο ίδιος κινούμενος από τα σπλάγχνα της αγαθότητός σου στο βαθύτατο λάκκο του βορβόρου που ήμουν βυθισμένος Άπλωσες το άχραντό σου χέρι χωρίς εγώ να σε βλέπω -άλλωστε πώς θα μπορούσα να σε δω έτσι που ήμουν βουτηγμένος και πνιγμένος στο βόρβορο μ άρπαξες από τα μαλλιά και με τράβηξες από εκεί με βία Εγώ ένιωθα τον πόνο και την ορμητική κίνηση προς τα πάνω αγνοούσα όμως ολότελα ποιος με τραβάει και μ ανεβάζει

ΟΤΑΝ με ανέσυρες και μ έστησες στη γη μ εμπιστεύθηκες στον δούλο και μαθητή σου Ήμουν όλος ρυπαρός με τα μάτια τα αυτιά και το στόμα φραγμένα από τον βόρβορο γι αυτό ούτε τώρα σ έβλεπα ποιος είσαι Ενιωθα μόνο ότι είσαι αγαθός και φιλάνθρωπος αφού με λύτρωσες από εκείνο τον βαθύτατο λάκκο και τον βόρβορο Μου είπες laquoΚράτησε καλά προσκολλήσου και ακολούθησε τον άνθρωπο τούτον Αυτός θα σε πλύνει και θα σε καθαρίσειraquo Μου χάρισες ακλόνητη εμπιστοσύνη σ αυτόν και χάθηκες χωρίς να ξέρω πού πήγες Κατά την προσταγή σου λοιπόν Πανάγιε Δέσποτα ακολούθησα σταθερά αυτόν που μου υπέδειξες Με οδηγούσε στις βρύσες και τις πηγές με πολύ κόπο γιατί ήμουν τυφλός Τον κρατούσα γερά με το χέρι της πίστεως που μου έδωσες αναγκαζόμενος ν ακολουθώ πίσω του Εκείνος που έβλεπε καλά υπερπηδούσε όλες τις πέτρες τους λάκκους και τις παγίδες ενώ εγώ σκόνταφτα κιέπεφτα υποφέροντας πολλούς πόνους κακώσεις και θλίψεις Εκείνος σε κάθε πηγή και βρύση νιβόταν και λουζόταν ενώ εγώ

που δεν έβλεπα τις πιο πολλές φορές τις προσπερνούσα Αν δεν μ έπιανε από το χέρι να με στήσει δίπλα στην πηγή δεν θα μπορούσα ποτέ να βρω την βρύση με το νερό Μα κι όταν με καθοδηγούσε και πολλές φορές μ άφηνε για να νιφτώ μαζί με το καθαρό νερό έπαιρνα στις παλάμες μου λάσπη και βόρβορο που υπήρχαν κοντά στην πηγή μολύνοντας έτσι το πρόσωπό μου Συχνά ψηλαφώντας να βρώ την πηγή συμπαρέσυρα τα χώματα και ανατάραζα τον βόρβορο και ολότελα τυφλός μολύνοντας το πρόσωπο με τον βόρβορο νόμιζα πως πλένομαι με καθαρό νερό

Πώς πάλι να περιγράψω τον κόπο και την βία που μου προξενούσαν όλα αυτά Κι όχι μόνο αυτά αλλά και όσοι καθημερινά αντιδρούσαν και με συμβούλευαν τάχα λέγοντας laquoΤι ματαιοπονείς σαν ανόητος και ακολουθείς αυτόν τον εμπαίκτη και πλάνο προσδοκώντας ματαίως και ανώφελα ν αναβλέψεις Τώρα πιά είναι αδύνατο Τι τον ακολουθείς σκοντάφτοντας και ματώνοντας τα πόδια σου Γιατί δεν ακολουθείς καλύτερα ανθρώπους ελεήμονες που παρακαλούν να σε αναπαύσουν και να σε θρέψουν και να σε περιποιηθούν Αποκλείεται πια να θεραπευθείς από την ψυχική λέπρα και να δεις το φως σου Πού βρέθηκε τώρα θαυματουργός αυτός ο εμπαίκτης να σου τάζει πράγματα ακατόρθωτα σε όλους τους ανθρώπους της παρούσης γενεάς Αλοίμονο Θα χάσεις και αυτή την θεραπεία που σου προσφέρουν οι φιλόχριστοι και φιλάδελφοι και συμπονετικοί άνθρωποι και τις κακουχίες και θλίψεις θα υπομείνεις για μάταιες ελπίδες και όσα σου υπόσχεται ο απατεώνας αυτός και πλάνος αναμφίβολα δεν πρόκειται να τα αποκτήσεις Τι μπορεί να κάνει αυτός Δεν το συλλογίζεσαι και μόνος σου χωρίς να σου το πούμε εμείς Τι φαντάζεσαι Εμείς όλοι δεν βλέπομε Ή είμαστε τυφλοί όπως σου λέει αυτός ο πλανεμένος Όλοι μας βλέπομε καλά και δεν υπάρχει άλλη όραση ανώτερη απο τη δική μας μην απατάσαιraquo Αλλά σύ ο ελεήμων και εύσπλαγχνος μ έσωσες από αυτούς τους πραγματικά απατεώνες και πλάνους με την πίστη και την ελπίδα που μου χάρισες ενισχύοντάς με να υπομείνω κι όσα προανέφερα κι άλλα πολλά

ΕΤΣΙ καρτερικά και σταθερά υπομένοντας όλα αυτά κάθε μέρα ψηλαφητά με θολό νερό κατά δύναμη πλενόμουν και λουζόμουν όπως μ εδίδασκε ο Απόστολος εκείνος και μαθητής σου Ώσπου κάποτε που κατευθυνόμουν τρέχοντας προς την πηγή μου φανερώθηκες στον δρόμο πάλι εσύ ο ίδιος εσύ που προ καιρού από τον βόρβορο με είχες ανασύρει Και τότε για πρώτη φορά με την άχραντη αίγλη του προσώπου σου άστραψες στα ασθενικά μου μάτια ώστε το λίγο φως που νόμιζα πως έχω το έχασα κι αυτό κι έτσι δεν μπόρεσα να σε αναγνωρίσω Και πώς θα μπορούσα να σε δω ή να σε γνωρίσω ποιός ήσουν αφού ούτε την αίγλη του προσώπου σου

δεν μπόρεσα ν ατενίσω ούτε να γνωρίσω και να κατανοήσω Από τότε λοιπόν δεν απαξίωνες ο ανυπερήφανος να κατεβαίνεις συχνότερα προς εμένα καθώς βρισκόμουν σ αυτήν την πηγήν Αλλά ερχόσουν και κρατώντας μου το κεφάλι το βύθιζες στα νερά και μ έκανες να βλέπω καθαρώτερα το φως του προσώπου σου Ευθύς όμως χανόσουν χωρίς να μ αφήνεις να καταλάβω ποιος ήσουν εσύ που τα έκανες αυτά ή από πού ήρθες και πού πηγαίνεις Αλλά ούτε και τώρα ακόμη μου δίνεις να το καταλάβω Έτσι ερχόμενος και φεύγοντας για αρκετό χρόνο λίγο λίγο μου φανερωνόσουν όλο και καλύτερα μ έλουζες στα νερά και μου χάριζες να βλέπω περισσότερο και καθαρώτερο φως

Αφού το έκανες αυτό για πολύ χρόνο με αξίωσες κάποτε να δω ένα φοβερό μυστήριο Καθώς ερχόσουν και μ έπλενες με τα νερά όπως μου φαινόταν και μ έλουζες και με βύθιζες πολλές φορές μέσα σ αυτά είδα τις αστραπές που με περιέλαμπαν και τις ακτίνες του προσώπου σου που αναμίχθηκαν με τα νερά και βλέποντας να λούζομαι με φωτόμορφο νερό έμεινα εκστατικός Δεν ήξερα όμως από πού ερχόταν ούτε ποιος μου το πρόσφερε Μόνο χαιρόμουν να λούζομαι αυξάνοντας στην πίστη πετώντας με τα φτερά της ελπίδος και ανεβαίνοντας μέχρι τον ουρανό Κι εκείνους τους πλάνους που μου ψιθύριζαν τα λόγια της απάτης και του ψεύδους τους μισούσα πολύ και τους λυπόμουν για την πλάνη τους και δεν συναναστρεφόμουν ούτε συνομιλούσα καθόλου μ αυτούς αλλά απέφευγα ακόμα και να τους βλέπω για να μη βλαφθώ Τον συνεργό και βοηθό μου όμως δηλαδή τον άγιο μαθητήν και απόστολό σου τον τιμούσα και τον σεβόμουν όπως εσένα τον πλάστη μου Τον αγαπούσα ολόψυχα έπεφτα στα πόδια του νύχτα και μέρα και τον παρακαλούσα laquoότι μπορείς βοήθησέ μεraquo με την βεβαιότητα ότι κοντά σου όσα θέλει τα μπορεί

Έτσι περνούσα με την χάρη σου για αρκετό καιρό όταν είδα πάλι ένα φοβερό μυστήριο Με πήρες και με ανέβασες μαζί σου στους ουρανούς (δεν ξέρω αν ήμουν με το σώμα ή χωρίς το σώμα εσύ μόνο ξέρεις που το έκανες) Έμεινα αρκετή ώρα μαζί σου Θαύμασα το μεγαλείο της δόξης -αγνοώ όμως ποιά και τίνος ήταν αυτή η δόξα- θαμπώθηκα από το ύψος κι έμεινα εκστατικός Αλλά και πάλι μ άφησες μόνον στην γη όπου στεκόμουν προτύτερα και βρέθηκα να θρηνώ και να οδύρομαι για την αναξιότητά μου Μα σε λίγο ενώ ήμουν στη γη άνοιξαν πάνω ψηλά οι ουρανοί και μ αξίωσες να μου αποκαλύψεις το πρόσωπό σου σαν ήλιο ασχημάτιστο Αλλ ούτε τότε μ άφησες να καταλάβω ποιός ήσουν (γιατί πώς θα μπορούσα να σε γνωρίσω αφού δεν μου μίλησες ) Κρύφτηκες αμέσως κι εγώ τριγυρνούσα αναζητώντας σε αν και δεν σε γνώριζα και

ποθούσα να δω την μορφή σου και να γνωρίσω καλά ποιος ήσουν Γι αυτό από τον πολύ πόθο και της αγάπης σου την φλόγα έκλαιγα ασταμάτητα μη γνωρίζοντας ποιός είσαι εσύ που μ έφερες από την ανυπαρξία στην ύπαρξη με λύτρωσες από τον βόρβορο κι έγινες για χάρη μου όλα όσα προείπα

Έτσι λοιπόν πολλές φορές μου φανερώθηκες και πολλές φορές πάλι χωρίς να μιλήσεις μου κρύφθηκες και δεν σ έβλεπα καθόλου Έβλεπα τις αστραπές και την αίγλη του προσώπου σου να με περικυκλώνουν συνεχώς όπως κάποτε μέσα στα νερά αλλ αδυνατούσα ολότελα να τις συγκρατήσω Θυμόμουν πόσο ψηλά σε είδα κάποτε Και νομίζοντας ο ανόητος ότι είσαι άλλος ζητούσα με δάκρυα πάλι να σε δώ

Καταπίεζα λοιπόν τον εαυτό μου με πολύ λύπη και θλίψη και στενοχώρια και λησμόνησα ολότελα όλο τον κόσμο και τα εγκόσμια μα και τον ίδιο τον εαυτό μου μη βάζοντας στο νού μου ότι υπάρχει τίποτε ορατό ή σκιά ή οτιδήποτε άλλο Τότε ήταν που εσύ ο ίδιος ο αόρατος ο αψηλάφητος και άπιαστος μου φανερώθηκες Ένιωσα να μου καθάρεις τον νου να μου πλαταίνεις το οπτικό της ψυχής και να μ αξιώνεις να βλέπω όλο και πιο πολύ την δόξα σου Έβλεπα πως και συ ο ίδιος όλο και περισσότερο μεγαλώνεις και λάμποντας πλαταίνεις πιο πολύ Αισθανόμουν σιγά-σιγά να έρχεσαι και να με πλησιάζεις καθώς υποχωρούσε το σκοτάδι όπως μας συμβαίνει πολλές φορές και με τα αισθητά όταν πχ η σελήνη φέγγει στον ουρανό και τα σύννεφα μοιάζουν να περπατούν τότε μας φαίνεται πως η σελήνη τρέχει πολύ γρήγορα ενώ στην πραγματικότητα δεν αυξάνει καθόλου την συνηθισμένη της ταχύτητα ούτε αλλάζει την αρχική της πορεία Έτσι και συ Δέσποτα φαινόσουν να έρχεσαι ο ακίνητος και να μεγαλώνεις ο αναλλοίωτος και να παίρνεις μορφή ο ασχημάτιστος Όταν ένας τυφλός αρχίζει σταδιακά να βρίσκει το φως του και να διακρίνει την μορφή του ανθρώπου και να περιγράφει λίγο-λίγο πώς είναι δεν μεταποιείται ούτε μεταβάλλεται η ίδια η μορφή αλλά όσο καθαρίζεται η οπτική δύναμη των οφθαλμών του τόσο βλέπει την μορφή του ανθρώπου όπως είναι γιατί ολόκληρη τυπώνεται στην οπτική αίσθηση και μέσω αυτής εισχωρεί αποτυπώνεται και χαράζεται σαν σε πίνακα στη νοερή και μνημονευτική δύναμη της ψυχής Έτσι ακριβώς και συ μου φανερώθηκες αφού τέλεια καθάρισες το νου μου με το λαμπρό φως του Αγίου Πνεύματος Βλέποντας πια ο νους μου διαυγέστερα και καθαρώτερα νόμιζα ότι από κάπου βγαίνεις και φαίνεσαι λαμπρότερος Μου αποκάλυψες τότε χαρακτήρα ασχημάτιστης μορφής και μ έβγαλες έξω από τον κόσμο (μπορώ να πω και από το σώμα γιατί δεν μου έδωσες να το κατανοήσω ακριβώς) Άστραψες λοιπόν και μου φάνηκε πως

φανερώθηκες όλος σε όλον εμένα που έβλεπα πια καλά Σου είπα -Ώ Δέσποτα ποιός να είσαι Τότε μ αξίωσες για πρώτη φορά τον άσωτο ν΄ακούσω την φωνή σου Μου μίλησες με πολλή προσήνεια και μου είπες -Εγώ είμαι ο Θεός που έγινα άνθρωπος για σένα Με αναζήτησες μ όλη σου την ψυχή γι αυτό από τώρα και στο εξής θα είσαι αδελφός και φίλος και συγκληρονόμος μου Εκπληκτος έκθαμβος κι έντρομος εγώ λίγο καταλάβαινα και μονολογούσα -Τι θέλει άραγε η δόξα αυτή κι λαμπρότητα η μεγάλη Και πώς και από πού εγώ αξιώθηκα τέτοια αγαθά Κατάπληκτος με την ψυχή φοβισμένη και την δύναμη παραλυμένη αναρωτιόμουν -Ποιός είμαι εγώ Δέσποτα ή τι καλό έπραξα ο άθλιος και ταλαίπωρος για να με καταστήσεις άξιον τέτοιων αγαθών και συμμέτοχο και συγκληρονόμο τέτοιας δόξης Κι ενώ σκεφτόμουν ότι αυτή η δόξα και χαρά ξεπερνάει το νου εσύ ο Δεσπότης συνομιλώντας πάλι μ εμένα σαν φίλος με φίλο μου είπες με το πνεύμα που μιλούσε εντός μου -Αυτά σου τα δώρησα μόνο για την πρόθεση την προαίρεση και την πίστη σου Κι άλλα ακόμη θα σου δωρήσω Γιατί τι άλλο έχεις ή είχες ποτέ δικό σου αφού πλάστηκες από μένα γυμνός ώστε να το λάβω και να σου δώσω αντί για εκείνο αυτά Αν βέβαια δεν ελευθερωθείς από την σάρκα δεν θα δεις το τέλειο ούτε θα μπορέσεις να το απολαύσεις ολόκληρο Εγώ ρώτησα τότε -Αλλά τι μεγαλύτερο ή λαμπρότερο απ αυτό μπορεί να υπάρχει Εμένα μου αρκεί να είμαι έτσι και μετά τον θάνατο Πόσο μικρόψυχος είσαι μου είπες που αρκείσαι σ αυτά Αυτά συγκρινόμενα με τα μέλλοντα είναι το ίδιο σαν ένα ουρανό που τον ζωγράφισες στο χαρτί και τον κρατάς στα χέρια σου Οσο αυτός υστερεί από τον αληθινό ουρανό τόσο ασύγκριτα περισσότερο θα σου αποκαλυφθεί η μέλλουσα δόξα απ αυτήν που βλέπεις τώρα

Λέγοντας αυτά σώπασες και λίγο-λίγο ο καλός και γλυκός δεσπότης κρύφτηκες από τα μάτια μου είτε επειδή εγώ απομακρύνθηκα από σένα είτε επειδή συ έφυγες από κοντά μου δεν ξέρω Τότε ήρθα πάλι στον εαυτό μου νομίζοντας ότι από κάπου επέστρεψα και μπήκα στο πρώτο μου σκήνωμα Θυμόμουν λοιπόν το κάλλος της δόξης και των λόγων σου καθώς περπατούσα καθόμουν έτρωγα έπινα προσευχόμουν κι έκλαιγα ζώντας μέσα σε ανέκφραστη χαρά που σε γνώρισα τον Ποιητή των απάντων Και πώς να μη χαιρόμουν όμως πάλι λυπόμουν γιατί ποθούσα

έτσι να σε ξαναδώ Κάποτε λοιπόν που πήγα να ασπασθώ την εικόνα εκείνης που σε γέννησε κι έπεσα να την προσκυνήσω πριν σηκωθώ μου φανερώθηκες μέσα στην ταλαίπωρη καρδιά μου που την μετέβαλες σε φως Τότε κατάλαβα ότι σ έχω μέσα μου συνειδητά Από τότε λοιπόν δεν σε αγαπούσα αναπολώντας στην μνήμη μου εσένα και τα σχετικά με σένα αλλά πίστεψα ότι έχω αληθινά μέσα μου εσένα την ενυπόστατη αγάπη γιατί η αληθινή αγάπη είσαι σύ ο Θεός

Σ αυτή την πίστη φυτεύθηκε η ελπίδα ποτίστηκε με την μετάνοια και τα δάκρυα λαμπρύνθηκε με τις ελλάμψεις του φωτός σου κι έτσι ριζώθηκε κι αυξήθηκε πολύ Έπειτα συ ο ίδιος ο καλός τεχνίτης και δημιουργός ήλθες με την μάχαιρα των πειρασμών δηλαδή με την ταπείνωση και κόβοντας τα κλωνάρια των λογισμών που είχαν ανέβει πολύ ψηλά μπόλιασες στην ελπίδα μόνη την αγία σου αγάπη σαν σε μια ρίζα δένδρου Βλέποντάς την λοιπόν μέρα με τη μέρα ν αυξάνει και να μου μιλάει συνεχώς-ή μάλλον συ δι αυτής να με διδάσκεις και να με περιλάμπεις- ζω με τόση χαρά σαν να είμαι ήδη πάνω από κάθε πίστη και ελπίδα καθώς φωνάζει ο Παύλος Αυτό που ηδη βλέπει κανείς Ποιος λόγος υπάρχει να το ελπίζει Αν λοιπόν εγώ σε έχω τι περισσότερο να ελπίζω Μου είπες πάλι Δέσποτα -Άκουσέ με καθώς βλέπεις τον ήλιο μέσα στα νερά τον ίδιον όμως τότε καθόλου δεν τον βλέπεις αφού είσαι σκυμμένος κάτω έτσι να σκέφτεσαι και γι αυτό που σου συμβαίνει Ασφάλιζε τον εαυτό σου και φρόντιζε συνεχώς να με βλέπεις εντός σου καθαρά και ζωηρά όπως τον ήλιο στα καθαρά νερά Κι έπειτα θ αξιωθείς καθώς σου είπα να με δείς έτσι μετά τον θάνατον Ει δε μη όλος ο κύκλος αυτών των έργων και κόπων και λόγων σου δεν θα σε ωφελήσουν καθόλου Μάλλον θα σε καταδικάσουν περισσότερο και θα σου προξενήσουν μεγαλύτερη θλίψη επειδή καθώς ξέρεις οι δυνατοί θα εξετασθούν δυνατά Γιατί η φτώχεια δεν είναι αιτία ντροπής τόσο γι αυτόν που γεννήθηκε φτωχός ούτε η λύπη που προξενεί τον λυπεί αυτόν τόσο όσο εκείνον που αφού πλούτησε και δοξάσθηκε και υψώθηκε κι έγινε φίλος με τον επίγειο βασιλέα έπειτα εξέπεσε απ όλα αυτά και κατάντησε σε παντελή φτώχεια Αν και οι αναλογίες δεν είναι ίδιες ανάμεσα στα επίγεια και ορατά και στα πνευματικά και αόρατα Σ αυτούς δηλ που για κάποια αιτία ξέπεσαν από τη φιλία και την δουλεία του επιγείου βασιλέως επιτρέπεται να είναι κύριοι των υπαρχόντων τους και να τ απολαμβάνουν και να ζουν Αν όμως εκπέσει κανείς από τη δική μου αγάπη και φιλία δε μπορεί καθόλου

να ζήσει -γιατί η ζωή του είμαι εγώ -αλλά ευθύς γυμνώνεται απ όλα και παραδίνεται αιχμάλωτος στους δικούς μου και δικούς του εχθρούς Εκείνοι τον παραλαμβάνουν και λόγω της προηγουμένης αγάπης ευνοίας και αγάπης που είχε προς εμένα του επιτίθενται με μεγαλύτερη μανία τιμωρώντας καταγελώντας και περιπαίζοντάς τον

ΝΑΙ Πανάγιε Βασιλιά μου πιστεύω κιεγώ σε σένα τον Θεό μου πως πράγματι έτσι είναι και προσπέφτοντας σε θερμοπαρακαλώ

Φύλαξέ με τον αμαρτωλό κι ανάξιο που ελέησες και το βλαστάρι της αγάπης σου που μπόλιασες στο δένδρο της ελπίδας μου στήριξέ το με τη δύναμή σου να μην το σαλέψουν οι άνεμοι να μην το συντρίψει η καταιγίδα να μην το σπάσει κανένας εχθρός να μην το κάψει ο καύσωνας της αμελείας να μην ξεραθεί από τη ραθυμία και τους μετεωρισμούς να μην εξαφανισθεί ολοκληρωτικά από την κενοδοξία Ξέρεις εσύ που μου το χάρισες και μου το φύτεψες αυτό πως εξαιτίας του είμαι αβοήθητος από κάθε άνθρωπο αφού τον συνεργό και βοηθό μου και δικό σου απόστολο καθώς εσύ θέλησες τον χώρισες σωματικά από μένα Ξέρεις εσύ την ασθένειά μου ξέρεις καλά την ταλαιπωρία και την μεγάλη αδυναμία μου Γι αυτό λοιπόν σπλαγχνίσου με πιο πολύ από δω και μπρος πολυεύσπλαγχνε Κύριε Μ όλη μου την καρδιά πέφτω στα πόδια σου ικετεύοντας εσένα που μου φανέρωσες τόσες ωραιότητες Στερέωσε στην αγάπη σου την ψυχή μου και δώσε να ριζώσει βαθιά στην ψυχή μου η αγάπη σου για να είσαι σύμφωνα με την άχραντη κι άγια κι αψευδή σου επαγγελία εσύ μέσα σε μένα κι εγώ να υπάρχω μέσα σε σένα Η αγάπη σου θα με σκεπάζει κι εγώ θα την σκεπάζω και θα την φυλάω εντός μου θα με βλέπεις Δέσποτα μέσα σ αυτήν κι εγώ θ αξιώνομαι να σε βλέπω μέσα απ αυτήν τώρα μεν σαν σε καθρέπτη και αμυδρά καθώς είπες ενώ τότε σ όλη την αγάπη όλον εσένα που είσαι αγάπη κι έτσι μας αξίωσες να σε ονομάζουμε γιατί σε σένα πρέπει κάθε ευχαριστία κράτος τιμή και προσκύνηση στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες των αιώνων Αμήν

Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Έκδοση Ι Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Κάλαμος Αττικής Η ζωή είναι ωραία

Πιστεύω στους αγγέλους γιατί στη λύπη μου δίνουν χαρά Με σκέπασαν με τα χρυσά τους φτερά

για να μη σκοτωθώ στο μεγάλο σεισμό Τον κάθε καημό όταν προσευχηθώ μεταφέρουν στου Θεού το θρόνο Σε κάθε πόνο με σκεπάζουν για να μην απελπιστώ Κι αφού με δάκρυα καθαριστώ γεμίζουν με ειρήνη την ψυχή Στην προσευχή μου δίνουν γαλήνη Όταν με λάθη πέφτω χαμηλά με τη μετάνοια με σηκώνουν ψηλά Μου δείχνουν του παραδείσου την ομορφιά όταν ο ουρανός της καρδιάς μου έχει συννεφιά Όταν είμαι μόνος με πιάνουν απ το χέρι και μου κρατάνε συντροφιά Σαν το απαλό αγέρι μου δροσίζουν την καρδιά τόσο γλυκά και στοργικά όπως κρατάει το παιδί της η μητέρα στην αγκαλιά της όταν κλαίει Μου θυμίζουν τις ευεργεσίες του Θεού Πατέρα Γι αυτό σε κάθε δοκιμασία η ψυχή μου λέει

Θεέ μου σ ευχαριστώ

Φτωχό Αριστο

Προσευχή Eξομολογητική

Κύριε μη παραβλέψεις την αμαρτωλή ψυχή μου

που ζεί μέσα στην αμαρτία

σε χρειάζομαι περισσότερο

απο κάθε άνθρωπο της γής

είμαι χειρότερος απο κάθε λογικό όν

και φέρομαι ανόητα

vote 0 com_content

168 1350 indexphpoption

που δεν γνωρίζω

το καλό της ψυχής μου

Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου

διότι είμαι κυριευμένος

απο πολλά πάθη

που δεν τα βλέπουν

οι άνθρωποι εύκολα

κρύβομαι απο τους άλλους

αλλά εγώ ο ταλαίπωρος

δεν μπορώ να κρυφτώ

απο το άγρυπνο μάτι

της κρίσεως Σου

Κύριε

βοήθησέ με και σώσον με

τον αδιάντροπο

και εραστή των παθών

Κύριε η ραθυμία μου

με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία

και γίνομαι πρόθυμος

σε κάθε πειρασμό

που με χλευάζουν ακόμη

και οι δαίμονες

για την αθλιότητα μου

Κύριε ελέησόν με

Κύριε ταπείνωσέ με

για να σωθώ

Κύριε ταπείνωσέ με

για να μετανοήσω ειλικρινά

Κύριε σώσέ με

απο κάθε υπερηφάνεια

θυμό κακία φθόνο

και περιέργεια

Κύριε σκέπασέ με

με τη φιλανθρωπία Σου

και καθοδήγησέ με

στο δρόμο των εντολών Σου

Κύριε νιώθω τόσο ανίσχυρος

σαν σκουλίκι

που εύκολα μπορούν

να το πατήσουν οι άνθρωποι

για να το λιώσουν

Κύριε σώσόν με

Κύριε δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου

ώστε να κατανοήσεις

ότι ζητώ ευσπλαγχνικά

το θείο έλεος Σου

Κύριε

έχω μοιάσει του φαρισαίου

και γεμάτος έπαρση

νομίζω ότι έχω επιτύχει

κάτι στη ζωή μου

Ψυχή μου

πόσο σκοτεινή είσαι

που δεν βλέπεις

ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

Aνατεινόμενος προς τα άνω περιφρουρούμενος από τη χάρη Σου και καταφλεγόμενος από το διάπυρο πόθο της αγάπης σου να κατατρυφά Σε τον γλυκύτατο Νυμφίο και ευεργέτη μου απορρίπτων ως σκύβαλα πάντα του κόσμου τα τερπνά

Ο ήλιος δύει Κύριε και τα πουλιά του δάσους ψάλλουν εσπερινό Γονατίζω και εγώ ενώπιόν σου και τα χέρια μου προς Σε ανατείνω δεόμενος να μου αποστείλεις το φως σου το αληθινό για να ανυμνώ δοξολογώ και γεραίρω το Πανάγιο Όνομά Σου εις τους αιώνας Αμήν

Μμοναχός Άγιον Όρος 1995

Ευχαριστία προς τον Θεόν

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Δέσποτα Κύριε ουρανού και γης που με προώρισες προ καταβολής κόσμου να έλθω από την ανυπαρξία στην ύπαρξη Σ ευχαριστώ γιατί πριν φθάσει η μέρα και η ώρα που πρόσταξες να γεννηθώ εσύ ο μόνος αθάνατος ο μόνος παντοδύναμος ο μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος κατέβηκες από το ύψος του αγίου κατοικητηρίου σου χωρίς να απομακρυνθείς από τους πατρικούς κόλπους σαρκώθηκες και γεννήθηκες από την Αγία Παρθένο Μαρία Έτσι με ανέπλασες με ζωοποίησες μ ελευθέρωσες από την προπατορική πτώση και μου προετοίμασες την άνοδο στους ουρανούς Έπειτα σαν γεννήθηκα και μεγάλωσα λίγο με ανακαίνισες με το άγιο της αναπλάσεως βάπτισμα με στόλισες με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος μου χάρισες φύλακα Άγγελο φωτεινό και με διαφύλαξες άτρωτο από τα έργα και τις παγίδες του πονηρού μέχρι που ενηλικώθηκα

Έκρινες όμως δίκαιο να σωζόμαστε όχι με την βία αλλά με την δική μας προαίρεση γιατί θέλησες να τιμηθώ κιεγώ με το αυτεξούσιο και να σου φανερώνω αυτοπροαίρετη την αγάπη μου με την τήρηση των εντολών σου Αλλά εγώ ο αχάριστος και καταφρονητής επειδή λογίστηκα την τιμή της αυτεξουσιότητος σαν το άλογο που λύθηκε από τα δεσμά αποσκίρτησα από την πατρική σου εξουσία και ρίχτηκα στο γκρεμό Κι ενώ κοιτόμουν και κυλιόμουν εκεί ο αναίσθητος και συντριβόμουν όλο και περισσότερο δεν με αποστράφηκες και δεν μ άφησες να κοίτομαι και να μολύνομαι από το βόρβορο Με σπλαχνίστηκες έστειλες και μ έβγαλες από κει με τίμησες λαμπρότερα και με λύτρωσες με τα άρρητα κρίματά σου από βασιλείς και άρχοντες που ήθελαν να με χρησιμοποιήσουν σαν ευτελές σκεύος στην υπηρεσία των θελημάτων τους Δώρα χρυσά και αργυρά αν και ήμουν φιλάργυρος δεν μ άφησες να δεχθώ Τις δόξες και

τις τιμές του κόσμου που μου πρόσφεραν για να προδώσω τον αγιασμό σου μ αξίωσες να τις καταφρονήσω

Όμως όλες αυτές τις ευεργεσίες --σου εξομολογούμαι Κύριε και Θεέ του ουρανού και της γης-- περιφρονώντας τες πάλι βυθίστηκα ο άθλιος σε λασπερό λάκκο αισχρών εννοιών και πράξεων Κι όταν εκεί κατρακύλισα αιχμαλωτίστηκα απ αυτούς που στο σκοτάδι είναι κρυμμένοι Από κει ούτε εγώ μόνος αλλ ούτε ο κόσμος ολόκληρος αν μαζευόταν μπορούσε να με βγάλει και να με γλυτώσει από τα χέρια τους

Ήμουν λοιπόν φυλακισμένος ελεεινά κει κάτω Μ έσερναν άθλια εδώ και κει με σύμπνιγαν και με περιγελούσαν Αλλά συ ο εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος Δεσπότης δεν μ εγκατέλειψες δεν μνησικάκησες δεν αποστράφηκες την αγνώμονα γνώμη μου και δεν μ άφησες για πολύ να τυραννιέμαι εκούσια από τους νοητούς ληστές Εγώ αιχμάλωτος σ αυτούς χαιρόμουν από την πολλή μου αναισθησία Εσύ όμως Κύριε δεν υπέφερες να με βλέπεις περίγελο των δαιμόνων αλλά με σπλαγχνίστηκες και μ ελέησες Και δεν έστειλες σε μένα τον αμαρτωλό και άθλιο ούτε Άγγελο ούτε άνθρωπο Εσκυψες εσύ ο ίδιος κινούμενος από τα σπλάγχνα της αγαθότητός σου στο βαθύτατο λάκκο του βορβόρου που ήμουν βυθισμένος Άπλωσες το άχραντό σου χέρι χωρίς εγώ να σε βλέπω -άλλωστε πώς θα μπορούσα να σε δω έτσι που ήμουν βουτηγμένος και πνιγμένος στο βόρβορο μ άρπαξες από τα μαλλιά και με τράβηξες από εκεί με βία Εγώ ένιωθα τον πόνο και την ορμητική κίνηση προς τα πάνω αγνοούσα όμως ολότελα ποιος με τραβάει και μ ανεβάζει

ΟΤΑΝ με ανέσυρες και μ έστησες στη γη μ εμπιστεύθηκες στον δούλο και μαθητή σου Ήμουν όλος ρυπαρός με τα μάτια τα αυτιά και το στόμα φραγμένα από τον βόρβορο γι αυτό ούτε τώρα σ έβλεπα ποιος είσαι Ενιωθα μόνο ότι είσαι αγαθός και φιλάνθρωπος αφού με λύτρωσες από εκείνο τον βαθύτατο λάκκο και τον βόρβορο Μου είπες laquoΚράτησε καλά προσκολλήσου και ακολούθησε τον άνθρωπο τούτον Αυτός θα σε πλύνει και θα σε καθαρίσειraquo Μου χάρισες ακλόνητη εμπιστοσύνη σ αυτόν και χάθηκες χωρίς να ξέρω πού πήγες Κατά την προσταγή σου λοιπόν Πανάγιε Δέσποτα ακολούθησα σταθερά αυτόν που μου υπέδειξες Με οδηγούσε στις βρύσες και τις πηγές με πολύ κόπο γιατί ήμουν τυφλός Τον κρατούσα γερά με το χέρι της πίστεως που μου έδωσες αναγκαζόμενος ν ακολουθώ πίσω του Εκείνος που έβλεπε καλά υπερπηδούσε όλες τις πέτρες τους λάκκους και τις παγίδες ενώ εγώ σκόνταφτα κιέπεφτα υποφέροντας πολλούς πόνους κακώσεις και θλίψεις Εκείνος σε κάθε πηγή και βρύση νιβόταν και λουζόταν ενώ εγώ

που δεν έβλεπα τις πιο πολλές φορές τις προσπερνούσα Αν δεν μ έπιανε από το χέρι να με στήσει δίπλα στην πηγή δεν θα μπορούσα ποτέ να βρω την βρύση με το νερό Μα κι όταν με καθοδηγούσε και πολλές φορές μ άφηνε για να νιφτώ μαζί με το καθαρό νερό έπαιρνα στις παλάμες μου λάσπη και βόρβορο που υπήρχαν κοντά στην πηγή μολύνοντας έτσι το πρόσωπό μου Συχνά ψηλαφώντας να βρώ την πηγή συμπαρέσυρα τα χώματα και ανατάραζα τον βόρβορο και ολότελα τυφλός μολύνοντας το πρόσωπο με τον βόρβορο νόμιζα πως πλένομαι με καθαρό νερό

Πώς πάλι να περιγράψω τον κόπο και την βία που μου προξενούσαν όλα αυτά Κι όχι μόνο αυτά αλλά και όσοι καθημερινά αντιδρούσαν και με συμβούλευαν τάχα λέγοντας laquoΤι ματαιοπονείς σαν ανόητος και ακολουθείς αυτόν τον εμπαίκτη και πλάνο προσδοκώντας ματαίως και ανώφελα ν αναβλέψεις Τώρα πιά είναι αδύνατο Τι τον ακολουθείς σκοντάφτοντας και ματώνοντας τα πόδια σου Γιατί δεν ακολουθείς καλύτερα ανθρώπους ελεήμονες που παρακαλούν να σε αναπαύσουν και να σε θρέψουν και να σε περιποιηθούν Αποκλείεται πια να θεραπευθείς από την ψυχική λέπρα και να δεις το φως σου Πού βρέθηκε τώρα θαυματουργός αυτός ο εμπαίκτης να σου τάζει πράγματα ακατόρθωτα σε όλους τους ανθρώπους της παρούσης γενεάς Αλοίμονο Θα χάσεις και αυτή την θεραπεία που σου προσφέρουν οι φιλόχριστοι και φιλάδελφοι και συμπονετικοί άνθρωποι και τις κακουχίες και θλίψεις θα υπομείνεις για μάταιες ελπίδες και όσα σου υπόσχεται ο απατεώνας αυτός και πλάνος αναμφίβολα δεν πρόκειται να τα αποκτήσεις Τι μπορεί να κάνει αυτός Δεν το συλλογίζεσαι και μόνος σου χωρίς να σου το πούμε εμείς Τι φαντάζεσαι Εμείς όλοι δεν βλέπομε Ή είμαστε τυφλοί όπως σου λέει αυτός ο πλανεμένος Όλοι μας βλέπομε καλά και δεν υπάρχει άλλη όραση ανώτερη απο τη δική μας μην απατάσαιraquo Αλλά σύ ο ελεήμων και εύσπλαγχνος μ έσωσες από αυτούς τους πραγματικά απατεώνες και πλάνους με την πίστη και την ελπίδα που μου χάρισες ενισχύοντάς με να υπομείνω κι όσα προανέφερα κι άλλα πολλά

ΕΤΣΙ καρτερικά και σταθερά υπομένοντας όλα αυτά κάθε μέρα ψηλαφητά με θολό νερό κατά δύναμη πλενόμουν και λουζόμουν όπως μ εδίδασκε ο Απόστολος εκείνος και μαθητής σου Ώσπου κάποτε που κατευθυνόμουν τρέχοντας προς την πηγή μου φανερώθηκες στον δρόμο πάλι εσύ ο ίδιος εσύ που προ καιρού από τον βόρβορο με είχες ανασύρει Και τότε για πρώτη φορά με την άχραντη αίγλη του προσώπου σου άστραψες στα ασθενικά μου μάτια ώστε το λίγο φως που νόμιζα πως έχω το έχασα κι αυτό κι έτσι δεν μπόρεσα να σε αναγνωρίσω Και πώς θα μπορούσα να σε δω ή να σε γνωρίσω ποιός ήσουν αφού ούτε την αίγλη του προσώπου σου

δεν μπόρεσα ν ατενίσω ούτε να γνωρίσω και να κατανοήσω Από τότε λοιπόν δεν απαξίωνες ο ανυπερήφανος να κατεβαίνεις συχνότερα προς εμένα καθώς βρισκόμουν σ αυτήν την πηγήν Αλλά ερχόσουν και κρατώντας μου το κεφάλι το βύθιζες στα νερά και μ έκανες να βλέπω καθαρώτερα το φως του προσώπου σου Ευθύς όμως χανόσουν χωρίς να μ αφήνεις να καταλάβω ποιος ήσουν εσύ που τα έκανες αυτά ή από πού ήρθες και πού πηγαίνεις Αλλά ούτε και τώρα ακόμη μου δίνεις να το καταλάβω Έτσι ερχόμενος και φεύγοντας για αρκετό χρόνο λίγο λίγο μου φανερωνόσουν όλο και καλύτερα μ έλουζες στα νερά και μου χάριζες να βλέπω περισσότερο και καθαρώτερο φως

Αφού το έκανες αυτό για πολύ χρόνο με αξίωσες κάποτε να δω ένα φοβερό μυστήριο Καθώς ερχόσουν και μ έπλενες με τα νερά όπως μου φαινόταν και μ έλουζες και με βύθιζες πολλές φορές μέσα σ αυτά είδα τις αστραπές που με περιέλαμπαν και τις ακτίνες του προσώπου σου που αναμίχθηκαν με τα νερά και βλέποντας να λούζομαι με φωτόμορφο νερό έμεινα εκστατικός Δεν ήξερα όμως από πού ερχόταν ούτε ποιος μου το πρόσφερε Μόνο χαιρόμουν να λούζομαι αυξάνοντας στην πίστη πετώντας με τα φτερά της ελπίδος και ανεβαίνοντας μέχρι τον ουρανό Κι εκείνους τους πλάνους που μου ψιθύριζαν τα λόγια της απάτης και του ψεύδους τους μισούσα πολύ και τους λυπόμουν για την πλάνη τους και δεν συναναστρεφόμουν ούτε συνομιλούσα καθόλου μ αυτούς αλλά απέφευγα ακόμα και να τους βλέπω για να μη βλαφθώ Τον συνεργό και βοηθό μου όμως δηλαδή τον άγιο μαθητήν και απόστολό σου τον τιμούσα και τον σεβόμουν όπως εσένα τον πλάστη μου Τον αγαπούσα ολόψυχα έπεφτα στα πόδια του νύχτα και μέρα και τον παρακαλούσα laquoότι μπορείς βοήθησέ μεraquo με την βεβαιότητα ότι κοντά σου όσα θέλει τα μπορεί

Έτσι περνούσα με την χάρη σου για αρκετό καιρό όταν είδα πάλι ένα φοβερό μυστήριο Με πήρες και με ανέβασες μαζί σου στους ουρανούς (δεν ξέρω αν ήμουν με το σώμα ή χωρίς το σώμα εσύ μόνο ξέρεις που το έκανες) Έμεινα αρκετή ώρα μαζί σου Θαύμασα το μεγαλείο της δόξης -αγνοώ όμως ποιά και τίνος ήταν αυτή η δόξα- θαμπώθηκα από το ύψος κι έμεινα εκστατικός Αλλά και πάλι μ άφησες μόνον στην γη όπου στεκόμουν προτύτερα και βρέθηκα να θρηνώ και να οδύρομαι για την αναξιότητά μου Μα σε λίγο ενώ ήμουν στη γη άνοιξαν πάνω ψηλά οι ουρανοί και μ αξίωσες να μου αποκαλύψεις το πρόσωπό σου σαν ήλιο ασχημάτιστο Αλλ ούτε τότε μ άφησες να καταλάβω ποιός ήσουν (γιατί πώς θα μπορούσα να σε γνωρίσω αφού δεν μου μίλησες ) Κρύφτηκες αμέσως κι εγώ τριγυρνούσα αναζητώντας σε αν και δεν σε γνώριζα και

ποθούσα να δω την μορφή σου και να γνωρίσω καλά ποιος ήσουν Γι αυτό από τον πολύ πόθο και της αγάπης σου την φλόγα έκλαιγα ασταμάτητα μη γνωρίζοντας ποιός είσαι εσύ που μ έφερες από την ανυπαρξία στην ύπαρξη με λύτρωσες από τον βόρβορο κι έγινες για χάρη μου όλα όσα προείπα

Έτσι λοιπόν πολλές φορές μου φανερώθηκες και πολλές φορές πάλι χωρίς να μιλήσεις μου κρύφθηκες και δεν σ έβλεπα καθόλου Έβλεπα τις αστραπές και την αίγλη του προσώπου σου να με περικυκλώνουν συνεχώς όπως κάποτε μέσα στα νερά αλλ αδυνατούσα ολότελα να τις συγκρατήσω Θυμόμουν πόσο ψηλά σε είδα κάποτε Και νομίζοντας ο ανόητος ότι είσαι άλλος ζητούσα με δάκρυα πάλι να σε δώ

Καταπίεζα λοιπόν τον εαυτό μου με πολύ λύπη και θλίψη και στενοχώρια και λησμόνησα ολότελα όλο τον κόσμο και τα εγκόσμια μα και τον ίδιο τον εαυτό μου μη βάζοντας στο νού μου ότι υπάρχει τίποτε ορατό ή σκιά ή οτιδήποτε άλλο Τότε ήταν που εσύ ο ίδιος ο αόρατος ο αψηλάφητος και άπιαστος μου φανερώθηκες Ένιωσα να μου καθάρεις τον νου να μου πλαταίνεις το οπτικό της ψυχής και να μ αξιώνεις να βλέπω όλο και πιο πολύ την δόξα σου Έβλεπα πως και συ ο ίδιος όλο και περισσότερο μεγαλώνεις και λάμποντας πλαταίνεις πιο πολύ Αισθανόμουν σιγά-σιγά να έρχεσαι και να με πλησιάζεις καθώς υποχωρούσε το σκοτάδι όπως μας συμβαίνει πολλές φορές και με τα αισθητά όταν πχ η σελήνη φέγγει στον ουρανό και τα σύννεφα μοιάζουν να περπατούν τότε μας φαίνεται πως η σελήνη τρέχει πολύ γρήγορα ενώ στην πραγματικότητα δεν αυξάνει καθόλου την συνηθισμένη της ταχύτητα ούτε αλλάζει την αρχική της πορεία Έτσι και συ Δέσποτα φαινόσουν να έρχεσαι ο ακίνητος και να μεγαλώνεις ο αναλλοίωτος και να παίρνεις μορφή ο ασχημάτιστος Όταν ένας τυφλός αρχίζει σταδιακά να βρίσκει το φως του και να διακρίνει την μορφή του ανθρώπου και να περιγράφει λίγο-λίγο πώς είναι δεν μεταποιείται ούτε μεταβάλλεται η ίδια η μορφή αλλά όσο καθαρίζεται η οπτική δύναμη των οφθαλμών του τόσο βλέπει την μορφή του ανθρώπου όπως είναι γιατί ολόκληρη τυπώνεται στην οπτική αίσθηση και μέσω αυτής εισχωρεί αποτυπώνεται και χαράζεται σαν σε πίνακα στη νοερή και μνημονευτική δύναμη της ψυχής Έτσι ακριβώς και συ μου φανερώθηκες αφού τέλεια καθάρισες το νου μου με το λαμπρό φως του Αγίου Πνεύματος Βλέποντας πια ο νους μου διαυγέστερα και καθαρώτερα νόμιζα ότι από κάπου βγαίνεις και φαίνεσαι λαμπρότερος Μου αποκάλυψες τότε χαρακτήρα ασχημάτιστης μορφής και μ έβγαλες έξω από τον κόσμο (μπορώ να πω και από το σώμα γιατί δεν μου έδωσες να το κατανοήσω ακριβώς) Άστραψες λοιπόν και μου φάνηκε πως

φανερώθηκες όλος σε όλον εμένα που έβλεπα πια καλά Σου είπα -Ώ Δέσποτα ποιός να είσαι Τότε μ αξίωσες για πρώτη φορά τον άσωτο ν΄ακούσω την φωνή σου Μου μίλησες με πολλή προσήνεια και μου είπες -Εγώ είμαι ο Θεός που έγινα άνθρωπος για σένα Με αναζήτησες μ όλη σου την ψυχή γι αυτό από τώρα και στο εξής θα είσαι αδελφός και φίλος και συγκληρονόμος μου Εκπληκτος έκθαμβος κι έντρομος εγώ λίγο καταλάβαινα και μονολογούσα -Τι θέλει άραγε η δόξα αυτή κι λαμπρότητα η μεγάλη Και πώς και από πού εγώ αξιώθηκα τέτοια αγαθά Κατάπληκτος με την ψυχή φοβισμένη και την δύναμη παραλυμένη αναρωτιόμουν -Ποιός είμαι εγώ Δέσποτα ή τι καλό έπραξα ο άθλιος και ταλαίπωρος για να με καταστήσεις άξιον τέτοιων αγαθών και συμμέτοχο και συγκληρονόμο τέτοιας δόξης Κι ενώ σκεφτόμουν ότι αυτή η δόξα και χαρά ξεπερνάει το νου εσύ ο Δεσπότης συνομιλώντας πάλι μ εμένα σαν φίλος με φίλο μου είπες με το πνεύμα που μιλούσε εντός μου -Αυτά σου τα δώρησα μόνο για την πρόθεση την προαίρεση και την πίστη σου Κι άλλα ακόμη θα σου δωρήσω Γιατί τι άλλο έχεις ή είχες ποτέ δικό σου αφού πλάστηκες από μένα γυμνός ώστε να το λάβω και να σου δώσω αντί για εκείνο αυτά Αν βέβαια δεν ελευθερωθείς από την σάρκα δεν θα δεις το τέλειο ούτε θα μπορέσεις να το απολαύσεις ολόκληρο Εγώ ρώτησα τότε -Αλλά τι μεγαλύτερο ή λαμπρότερο απ αυτό μπορεί να υπάρχει Εμένα μου αρκεί να είμαι έτσι και μετά τον θάνατο Πόσο μικρόψυχος είσαι μου είπες που αρκείσαι σ αυτά Αυτά συγκρινόμενα με τα μέλλοντα είναι το ίδιο σαν ένα ουρανό που τον ζωγράφισες στο χαρτί και τον κρατάς στα χέρια σου Οσο αυτός υστερεί από τον αληθινό ουρανό τόσο ασύγκριτα περισσότερο θα σου αποκαλυφθεί η μέλλουσα δόξα απ αυτήν που βλέπεις τώρα

Λέγοντας αυτά σώπασες και λίγο-λίγο ο καλός και γλυκός δεσπότης κρύφτηκες από τα μάτια μου είτε επειδή εγώ απομακρύνθηκα από σένα είτε επειδή συ έφυγες από κοντά μου δεν ξέρω Τότε ήρθα πάλι στον εαυτό μου νομίζοντας ότι από κάπου επέστρεψα και μπήκα στο πρώτο μου σκήνωμα Θυμόμουν λοιπόν το κάλλος της δόξης και των λόγων σου καθώς περπατούσα καθόμουν έτρωγα έπινα προσευχόμουν κι έκλαιγα ζώντας μέσα σε ανέκφραστη χαρά που σε γνώρισα τον Ποιητή των απάντων Και πώς να μη χαιρόμουν όμως πάλι λυπόμουν γιατί ποθούσα

έτσι να σε ξαναδώ Κάποτε λοιπόν που πήγα να ασπασθώ την εικόνα εκείνης που σε γέννησε κι έπεσα να την προσκυνήσω πριν σηκωθώ μου φανερώθηκες μέσα στην ταλαίπωρη καρδιά μου που την μετέβαλες σε φως Τότε κατάλαβα ότι σ έχω μέσα μου συνειδητά Από τότε λοιπόν δεν σε αγαπούσα αναπολώντας στην μνήμη μου εσένα και τα σχετικά με σένα αλλά πίστεψα ότι έχω αληθινά μέσα μου εσένα την ενυπόστατη αγάπη γιατί η αληθινή αγάπη είσαι σύ ο Θεός

Σ αυτή την πίστη φυτεύθηκε η ελπίδα ποτίστηκε με την μετάνοια και τα δάκρυα λαμπρύνθηκε με τις ελλάμψεις του φωτός σου κι έτσι ριζώθηκε κι αυξήθηκε πολύ Έπειτα συ ο ίδιος ο καλός τεχνίτης και δημιουργός ήλθες με την μάχαιρα των πειρασμών δηλαδή με την ταπείνωση και κόβοντας τα κλωνάρια των λογισμών που είχαν ανέβει πολύ ψηλά μπόλιασες στην ελπίδα μόνη την αγία σου αγάπη σαν σε μια ρίζα δένδρου Βλέποντάς την λοιπόν μέρα με τη μέρα ν αυξάνει και να μου μιλάει συνεχώς-ή μάλλον συ δι αυτής να με διδάσκεις και να με περιλάμπεις- ζω με τόση χαρά σαν να είμαι ήδη πάνω από κάθε πίστη και ελπίδα καθώς φωνάζει ο Παύλος Αυτό που ηδη βλέπει κανείς Ποιος λόγος υπάρχει να το ελπίζει Αν λοιπόν εγώ σε έχω τι περισσότερο να ελπίζω Μου είπες πάλι Δέσποτα -Άκουσέ με καθώς βλέπεις τον ήλιο μέσα στα νερά τον ίδιον όμως τότε καθόλου δεν τον βλέπεις αφού είσαι σκυμμένος κάτω έτσι να σκέφτεσαι και γι αυτό που σου συμβαίνει Ασφάλιζε τον εαυτό σου και φρόντιζε συνεχώς να με βλέπεις εντός σου καθαρά και ζωηρά όπως τον ήλιο στα καθαρά νερά Κι έπειτα θ αξιωθείς καθώς σου είπα να με δείς έτσι μετά τον θάνατον Ει δε μη όλος ο κύκλος αυτών των έργων και κόπων και λόγων σου δεν θα σε ωφελήσουν καθόλου Μάλλον θα σε καταδικάσουν περισσότερο και θα σου προξενήσουν μεγαλύτερη θλίψη επειδή καθώς ξέρεις οι δυνατοί θα εξετασθούν δυνατά Γιατί η φτώχεια δεν είναι αιτία ντροπής τόσο γι αυτόν που γεννήθηκε φτωχός ούτε η λύπη που προξενεί τον λυπεί αυτόν τόσο όσο εκείνον που αφού πλούτησε και δοξάσθηκε και υψώθηκε κι έγινε φίλος με τον επίγειο βασιλέα έπειτα εξέπεσε απ όλα αυτά και κατάντησε σε παντελή φτώχεια Αν και οι αναλογίες δεν είναι ίδιες ανάμεσα στα επίγεια και ορατά και στα πνευματικά και αόρατα Σ αυτούς δηλ που για κάποια αιτία ξέπεσαν από τη φιλία και την δουλεία του επιγείου βασιλέως επιτρέπεται να είναι κύριοι των υπαρχόντων τους και να τ απολαμβάνουν και να ζουν Αν όμως εκπέσει κανείς από τη δική μου αγάπη και φιλία δε μπορεί καθόλου

να ζήσει -γιατί η ζωή του είμαι εγώ -αλλά ευθύς γυμνώνεται απ όλα και παραδίνεται αιχμάλωτος στους δικούς μου και δικούς του εχθρούς Εκείνοι τον παραλαμβάνουν και λόγω της προηγουμένης αγάπης ευνοίας και αγάπης που είχε προς εμένα του επιτίθενται με μεγαλύτερη μανία τιμωρώντας καταγελώντας και περιπαίζοντάς τον

ΝΑΙ Πανάγιε Βασιλιά μου πιστεύω κιεγώ σε σένα τον Θεό μου πως πράγματι έτσι είναι και προσπέφτοντας σε θερμοπαρακαλώ

Φύλαξέ με τον αμαρτωλό κι ανάξιο που ελέησες και το βλαστάρι της αγάπης σου που μπόλιασες στο δένδρο της ελπίδας μου στήριξέ το με τη δύναμή σου να μην το σαλέψουν οι άνεμοι να μην το συντρίψει η καταιγίδα να μην το σπάσει κανένας εχθρός να μην το κάψει ο καύσωνας της αμελείας να μην ξεραθεί από τη ραθυμία και τους μετεωρισμούς να μην εξαφανισθεί ολοκληρωτικά από την κενοδοξία Ξέρεις εσύ που μου το χάρισες και μου το φύτεψες αυτό πως εξαιτίας του είμαι αβοήθητος από κάθε άνθρωπο αφού τον συνεργό και βοηθό μου και δικό σου απόστολο καθώς εσύ θέλησες τον χώρισες σωματικά από μένα Ξέρεις εσύ την ασθένειά μου ξέρεις καλά την ταλαιπωρία και την μεγάλη αδυναμία μου Γι αυτό λοιπόν σπλαγχνίσου με πιο πολύ από δω και μπρος πολυεύσπλαγχνε Κύριε Μ όλη μου την καρδιά πέφτω στα πόδια σου ικετεύοντας εσένα που μου φανέρωσες τόσες ωραιότητες Στερέωσε στην αγάπη σου την ψυχή μου και δώσε να ριζώσει βαθιά στην ψυχή μου η αγάπη σου για να είσαι σύμφωνα με την άχραντη κι άγια κι αψευδή σου επαγγελία εσύ μέσα σε μένα κι εγώ να υπάρχω μέσα σε σένα Η αγάπη σου θα με σκεπάζει κι εγώ θα την σκεπάζω και θα την φυλάω εντός μου θα με βλέπεις Δέσποτα μέσα σ αυτήν κι εγώ θ αξιώνομαι να σε βλέπω μέσα απ αυτήν τώρα μεν σαν σε καθρέπτη και αμυδρά καθώς είπες ενώ τότε σ όλη την αγάπη όλον εσένα που είσαι αγάπη κι έτσι μας αξίωσες να σε ονομάζουμε γιατί σε σένα πρέπει κάθε ευχαριστία κράτος τιμή και προσκύνηση στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες των αιώνων Αμήν

Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Έκδοση Ι Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Κάλαμος Αττικής Η ζωή είναι ωραία

Πιστεύω στους αγγέλους γιατί στη λύπη μου δίνουν χαρά Με σκέπασαν με τα χρυσά τους φτερά

για να μη σκοτωθώ στο μεγάλο σεισμό Τον κάθε καημό όταν προσευχηθώ μεταφέρουν στου Θεού το θρόνο Σε κάθε πόνο με σκεπάζουν για να μην απελπιστώ Κι αφού με δάκρυα καθαριστώ γεμίζουν με ειρήνη την ψυχή Στην προσευχή μου δίνουν γαλήνη Όταν με λάθη πέφτω χαμηλά με τη μετάνοια με σηκώνουν ψηλά Μου δείχνουν του παραδείσου την ομορφιά όταν ο ουρανός της καρδιάς μου έχει συννεφιά Όταν είμαι μόνος με πιάνουν απ το χέρι και μου κρατάνε συντροφιά Σαν το απαλό αγέρι μου δροσίζουν την καρδιά τόσο γλυκά και στοργικά όπως κρατάει το παιδί της η μητέρα στην αγκαλιά της όταν κλαίει Μου θυμίζουν τις ευεργεσίες του Θεού Πατέρα Γι αυτό σε κάθε δοκιμασία η ψυχή μου λέει

Θεέ μου σ ευχαριστώ

Φτωχό Αριστο

Προσευχή Eξομολογητική

Κύριε μη παραβλέψεις την αμαρτωλή ψυχή μου

που ζεί μέσα στην αμαρτία

σε χρειάζομαι περισσότερο

απο κάθε άνθρωπο της γής

είμαι χειρότερος απο κάθε λογικό όν

και φέρομαι ανόητα

vote 0 com_content

168 1350 indexphpoption

που δεν γνωρίζω

το καλό της ψυχής μου

Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου

διότι είμαι κυριευμένος

απο πολλά πάθη

που δεν τα βλέπουν

οι άνθρωποι εύκολα

κρύβομαι απο τους άλλους

αλλά εγώ ο ταλαίπωρος

δεν μπορώ να κρυφτώ

απο το άγρυπνο μάτι

της κρίσεως Σου

Κύριε

βοήθησέ με και σώσον με

τον αδιάντροπο

και εραστή των παθών

Κύριε η ραθυμία μου

με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία

και γίνομαι πρόθυμος

σε κάθε πειρασμό

που με χλευάζουν ακόμη

και οι δαίμονες

για την αθλιότητα μου

Κύριε ελέησόν με

Κύριε ταπείνωσέ με

για να σωθώ

Κύριε ταπείνωσέ με

για να μετανοήσω ειλικρινά

Κύριε σώσέ με

απο κάθε υπερηφάνεια

θυμό κακία φθόνο

και περιέργεια

Κύριε σκέπασέ με

με τη φιλανθρωπία Σου

και καθοδήγησέ με

στο δρόμο των εντολών Σου

Κύριε νιώθω τόσο ανίσχυρος

σαν σκουλίκι

που εύκολα μπορούν

να το πατήσουν οι άνθρωποι

για να το λιώσουν

Κύριε σώσόν με

Κύριε δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου

ώστε να κατανοήσεις

ότι ζητώ ευσπλαγχνικά

το θείο έλεος Σου

Κύριε

έχω μοιάσει του φαρισαίου

και γεμάτος έπαρση

νομίζω ότι έχω επιτύχει

κάτι στη ζωή μου

Ψυχή μου

πόσο σκοτεινή είσαι

που δεν βλέπεις

ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

τις τιμές του κόσμου που μου πρόσφεραν για να προδώσω τον αγιασμό σου μ αξίωσες να τις καταφρονήσω

Όμως όλες αυτές τις ευεργεσίες --σου εξομολογούμαι Κύριε και Θεέ του ουρανού και της γης-- περιφρονώντας τες πάλι βυθίστηκα ο άθλιος σε λασπερό λάκκο αισχρών εννοιών και πράξεων Κι όταν εκεί κατρακύλισα αιχμαλωτίστηκα απ αυτούς που στο σκοτάδι είναι κρυμμένοι Από κει ούτε εγώ μόνος αλλ ούτε ο κόσμος ολόκληρος αν μαζευόταν μπορούσε να με βγάλει και να με γλυτώσει από τα χέρια τους

Ήμουν λοιπόν φυλακισμένος ελεεινά κει κάτω Μ έσερναν άθλια εδώ και κει με σύμπνιγαν και με περιγελούσαν Αλλά συ ο εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος Δεσπότης δεν μ εγκατέλειψες δεν μνησικάκησες δεν αποστράφηκες την αγνώμονα γνώμη μου και δεν μ άφησες για πολύ να τυραννιέμαι εκούσια από τους νοητούς ληστές Εγώ αιχμάλωτος σ αυτούς χαιρόμουν από την πολλή μου αναισθησία Εσύ όμως Κύριε δεν υπέφερες να με βλέπεις περίγελο των δαιμόνων αλλά με σπλαγχνίστηκες και μ ελέησες Και δεν έστειλες σε μένα τον αμαρτωλό και άθλιο ούτε Άγγελο ούτε άνθρωπο Εσκυψες εσύ ο ίδιος κινούμενος από τα σπλάγχνα της αγαθότητός σου στο βαθύτατο λάκκο του βορβόρου που ήμουν βυθισμένος Άπλωσες το άχραντό σου χέρι χωρίς εγώ να σε βλέπω -άλλωστε πώς θα μπορούσα να σε δω έτσι που ήμουν βουτηγμένος και πνιγμένος στο βόρβορο μ άρπαξες από τα μαλλιά και με τράβηξες από εκεί με βία Εγώ ένιωθα τον πόνο και την ορμητική κίνηση προς τα πάνω αγνοούσα όμως ολότελα ποιος με τραβάει και μ ανεβάζει

ΟΤΑΝ με ανέσυρες και μ έστησες στη γη μ εμπιστεύθηκες στον δούλο και μαθητή σου Ήμουν όλος ρυπαρός με τα μάτια τα αυτιά και το στόμα φραγμένα από τον βόρβορο γι αυτό ούτε τώρα σ έβλεπα ποιος είσαι Ενιωθα μόνο ότι είσαι αγαθός και φιλάνθρωπος αφού με λύτρωσες από εκείνο τον βαθύτατο λάκκο και τον βόρβορο Μου είπες laquoΚράτησε καλά προσκολλήσου και ακολούθησε τον άνθρωπο τούτον Αυτός θα σε πλύνει και θα σε καθαρίσειraquo Μου χάρισες ακλόνητη εμπιστοσύνη σ αυτόν και χάθηκες χωρίς να ξέρω πού πήγες Κατά την προσταγή σου λοιπόν Πανάγιε Δέσποτα ακολούθησα σταθερά αυτόν που μου υπέδειξες Με οδηγούσε στις βρύσες και τις πηγές με πολύ κόπο γιατί ήμουν τυφλός Τον κρατούσα γερά με το χέρι της πίστεως που μου έδωσες αναγκαζόμενος ν ακολουθώ πίσω του Εκείνος που έβλεπε καλά υπερπηδούσε όλες τις πέτρες τους λάκκους και τις παγίδες ενώ εγώ σκόνταφτα κιέπεφτα υποφέροντας πολλούς πόνους κακώσεις και θλίψεις Εκείνος σε κάθε πηγή και βρύση νιβόταν και λουζόταν ενώ εγώ

που δεν έβλεπα τις πιο πολλές φορές τις προσπερνούσα Αν δεν μ έπιανε από το χέρι να με στήσει δίπλα στην πηγή δεν θα μπορούσα ποτέ να βρω την βρύση με το νερό Μα κι όταν με καθοδηγούσε και πολλές φορές μ άφηνε για να νιφτώ μαζί με το καθαρό νερό έπαιρνα στις παλάμες μου λάσπη και βόρβορο που υπήρχαν κοντά στην πηγή μολύνοντας έτσι το πρόσωπό μου Συχνά ψηλαφώντας να βρώ την πηγή συμπαρέσυρα τα χώματα και ανατάραζα τον βόρβορο και ολότελα τυφλός μολύνοντας το πρόσωπο με τον βόρβορο νόμιζα πως πλένομαι με καθαρό νερό

Πώς πάλι να περιγράψω τον κόπο και την βία που μου προξενούσαν όλα αυτά Κι όχι μόνο αυτά αλλά και όσοι καθημερινά αντιδρούσαν και με συμβούλευαν τάχα λέγοντας laquoΤι ματαιοπονείς σαν ανόητος και ακολουθείς αυτόν τον εμπαίκτη και πλάνο προσδοκώντας ματαίως και ανώφελα ν αναβλέψεις Τώρα πιά είναι αδύνατο Τι τον ακολουθείς σκοντάφτοντας και ματώνοντας τα πόδια σου Γιατί δεν ακολουθείς καλύτερα ανθρώπους ελεήμονες που παρακαλούν να σε αναπαύσουν και να σε θρέψουν και να σε περιποιηθούν Αποκλείεται πια να θεραπευθείς από την ψυχική λέπρα και να δεις το φως σου Πού βρέθηκε τώρα θαυματουργός αυτός ο εμπαίκτης να σου τάζει πράγματα ακατόρθωτα σε όλους τους ανθρώπους της παρούσης γενεάς Αλοίμονο Θα χάσεις και αυτή την θεραπεία που σου προσφέρουν οι φιλόχριστοι και φιλάδελφοι και συμπονετικοί άνθρωποι και τις κακουχίες και θλίψεις θα υπομείνεις για μάταιες ελπίδες και όσα σου υπόσχεται ο απατεώνας αυτός και πλάνος αναμφίβολα δεν πρόκειται να τα αποκτήσεις Τι μπορεί να κάνει αυτός Δεν το συλλογίζεσαι και μόνος σου χωρίς να σου το πούμε εμείς Τι φαντάζεσαι Εμείς όλοι δεν βλέπομε Ή είμαστε τυφλοί όπως σου λέει αυτός ο πλανεμένος Όλοι μας βλέπομε καλά και δεν υπάρχει άλλη όραση ανώτερη απο τη δική μας μην απατάσαιraquo Αλλά σύ ο ελεήμων και εύσπλαγχνος μ έσωσες από αυτούς τους πραγματικά απατεώνες και πλάνους με την πίστη και την ελπίδα που μου χάρισες ενισχύοντάς με να υπομείνω κι όσα προανέφερα κι άλλα πολλά

ΕΤΣΙ καρτερικά και σταθερά υπομένοντας όλα αυτά κάθε μέρα ψηλαφητά με θολό νερό κατά δύναμη πλενόμουν και λουζόμουν όπως μ εδίδασκε ο Απόστολος εκείνος και μαθητής σου Ώσπου κάποτε που κατευθυνόμουν τρέχοντας προς την πηγή μου φανερώθηκες στον δρόμο πάλι εσύ ο ίδιος εσύ που προ καιρού από τον βόρβορο με είχες ανασύρει Και τότε για πρώτη φορά με την άχραντη αίγλη του προσώπου σου άστραψες στα ασθενικά μου μάτια ώστε το λίγο φως που νόμιζα πως έχω το έχασα κι αυτό κι έτσι δεν μπόρεσα να σε αναγνωρίσω Και πώς θα μπορούσα να σε δω ή να σε γνωρίσω ποιός ήσουν αφού ούτε την αίγλη του προσώπου σου

δεν μπόρεσα ν ατενίσω ούτε να γνωρίσω και να κατανοήσω Από τότε λοιπόν δεν απαξίωνες ο ανυπερήφανος να κατεβαίνεις συχνότερα προς εμένα καθώς βρισκόμουν σ αυτήν την πηγήν Αλλά ερχόσουν και κρατώντας μου το κεφάλι το βύθιζες στα νερά και μ έκανες να βλέπω καθαρώτερα το φως του προσώπου σου Ευθύς όμως χανόσουν χωρίς να μ αφήνεις να καταλάβω ποιος ήσουν εσύ που τα έκανες αυτά ή από πού ήρθες και πού πηγαίνεις Αλλά ούτε και τώρα ακόμη μου δίνεις να το καταλάβω Έτσι ερχόμενος και φεύγοντας για αρκετό χρόνο λίγο λίγο μου φανερωνόσουν όλο και καλύτερα μ έλουζες στα νερά και μου χάριζες να βλέπω περισσότερο και καθαρώτερο φως

Αφού το έκανες αυτό για πολύ χρόνο με αξίωσες κάποτε να δω ένα φοβερό μυστήριο Καθώς ερχόσουν και μ έπλενες με τα νερά όπως μου φαινόταν και μ έλουζες και με βύθιζες πολλές φορές μέσα σ αυτά είδα τις αστραπές που με περιέλαμπαν και τις ακτίνες του προσώπου σου που αναμίχθηκαν με τα νερά και βλέποντας να λούζομαι με φωτόμορφο νερό έμεινα εκστατικός Δεν ήξερα όμως από πού ερχόταν ούτε ποιος μου το πρόσφερε Μόνο χαιρόμουν να λούζομαι αυξάνοντας στην πίστη πετώντας με τα φτερά της ελπίδος και ανεβαίνοντας μέχρι τον ουρανό Κι εκείνους τους πλάνους που μου ψιθύριζαν τα λόγια της απάτης και του ψεύδους τους μισούσα πολύ και τους λυπόμουν για την πλάνη τους και δεν συναναστρεφόμουν ούτε συνομιλούσα καθόλου μ αυτούς αλλά απέφευγα ακόμα και να τους βλέπω για να μη βλαφθώ Τον συνεργό και βοηθό μου όμως δηλαδή τον άγιο μαθητήν και απόστολό σου τον τιμούσα και τον σεβόμουν όπως εσένα τον πλάστη μου Τον αγαπούσα ολόψυχα έπεφτα στα πόδια του νύχτα και μέρα και τον παρακαλούσα laquoότι μπορείς βοήθησέ μεraquo με την βεβαιότητα ότι κοντά σου όσα θέλει τα μπορεί

Έτσι περνούσα με την χάρη σου για αρκετό καιρό όταν είδα πάλι ένα φοβερό μυστήριο Με πήρες και με ανέβασες μαζί σου στους ουρανούς (δεν ξέρω αν ήμουν με το σώμα ή χωρίς το σώμα εσύ μόνο ξέρεις που το έκανες) Έμεινα αρκετή ώρα μαζί σου Θαύμασα το μεγαλείο της δόξης -αγνοώ όμως ποιά και τίνος ήταν αυτή η δόξα- θαμπώθηκα από το ύψος κι έμεινα εκστατικός Αλλά και πάλι μ άφησες μόνον στην γη όπου στεκόμουν προτύτερα και βρέθηκα να θρηνώ και να οδύρομαι για την αναξιότητά μου Μα σε λίγο ενώ ήμουν στη γη άνοιξαν πάνω ψηλά οι ουρανοί και μ αξίωσες να μου αποκαλύψεις το πρόσωπό σου σαν ήλιο ασχημάτιστο Αλλ ούτε τότε μ άφησες να καταλάβω ποιός ήσουν (γιατί πώς θα μπορούσα να σε γνωρίσω αφού δεν μου μίλησες ) Κρύφτηκες αμέσως κι εγώ τριγυρνούσα αναζητώντας σε αν και δεν σε γνώριζα και

ποθούσα να δω την μορφή σου και να γνωρίσω καλά ποιος ήσουν Γι αυτό από τον πολύ πόθο και της αγάπης σου την φλόγα έκλαιγα ασταμάτητα μη γνωρίζοντας ποιός είσαι εσύ που μ έφερες από την ανυπαρξία στην ύπαρξη με λύτρωσες από τον βόρβορο κι έγινες για χάρη μου όλα όσα προείπα

Έτσι λοιπόν πολλές φορές μου φανερώθηκες και πολλές φορές πάλι χωρίς να μιλήσεις μου κρύφθηκες και δεν σ έβλεπα καθόλου Έβλεπα τις αστραπές και την αίγλη του προσώπου σου να με περικυκλώνουν συνεχώς όπως κάποτε μέσα στα νερά αλλ αδυνατούσα ολότελα να τις συγκρατήσω Θυμόμουν πόσο ψηλά σε είδα κάποτε Και νομίζοντας ο ανόητος ότι είσαι άλλος ζητούσα με δάκρυα πάλι να σε δώ

Καταπίεζα λοιπόν τον εαυτό μου με πολύ λύπη και θλίψη και στενοχώρια και λησμόνησα ολότελα όλο τον κόσμο και τα εγκόσμια μα και τον ίδιο τον εαυτό μου μη βάζοντας στο νού μου ότι υπάρχει τίποτε ορατό ή σκιά ή οτιδήποτε άλλο Τότε ήταν που εσύ ο ίδιος ο αόρατος ο αψηλάφητος και άπιαστος μου φανερώθηκες Ένιωσα να μου καθάρεις τον νου να μου πλαταίνεις το οπτικό της ψυχής και να μ αξιώνεις να βλέπω όλο και πιο πολύ την δόξα σου Έβλεπα πως και συ ο ίδιος όλο και περισσότερο μεγαλώνεις και λάμποντας πλαταίνεις πιο πολύ Αισθανόμουν σιγά-σιγά να έρχεσαι και να με πλησιάζεις καθώς υποχωρούσε το σκοτάδι όπως μας συμβαίνει πολλές φορές και με τα αισθητά όταν πχ η σελήνη φέγγει στον ουρανό και τα σύννεφα μοιάζουν να περπατούν τότε μας φαίνεται πως η σελήνη τρέχει πολύ γρήγορα ενώ στην πραγματικότητα δεν αυξάνει καθόλου την συνηθισμένη της ταχύτητα ούτε αλλάζει την αρχική της πορεία Έτσι και συ Δέσποτα φαινόσουν να έρχεσαι ο ακίνητος και να μεγαλώνεις ο αναλλοίωτος και να παίρνεις μορφή ο ασχημάτιστος Όταν ένας τυφλός αρχίζει σταδιακά να βρίσκει το φως του και να διακρίνει την μορφή του ανθρώπου και να περιγράφει λίγο-λίγο πώς είναι δεν μεταποιείται ούτε μεταβάλλεται η ίδια η μορφή αλλά όσο καθαρίζεται η οπτική δύναμη των οφθαλμών του τόσο βλέπει την μορφή του ανθρώπου όπως είναι γιατί ολόκληρη τυπώνεται στην οπτική αίσθηση και μέσω αυτής εισχωρεί αποτυπώνεται και χαράζεται σαν σε πίνακα στη νοερή και μνημονευτική δύναμη της ψυχής Έτσι ακριβώς και συ μου φανερώθηκες αφού τέλεια καθάρισες το νου μου με το λαμπρό φως του Αγίου Πνεύματος Βλέποντας πια ο νους μου διαυγέστερα και καθαρώτερα νόμιζα ότι από κάπου βγαίνεις και φαίνεσαι λαμπρότερος Μου αποκάλυψες τότε χαρακτήρα ασχημάτιστης μορφής και μ έβγαλες έξω από τον κόσμο (μπορώ να πω και από το σώμα γιατί δεν μου έδωσες να το κατανοήσω ακριβώς) Άστραψες λοιπόν και μου φάνηκε πως

φανερώθηκες όλος σε όλον εμένα που έβλεπα πια καλά Σου είπα -Ώ Δέσποτα ποιός να είσαι Τότε μ αξίωσες για πρώτη φορά τον άσωτο ν΄ακούσω την φωνή σου Μου μίλησες με πολλή προσήνεια και μου είπες -Εγώ είμαι ο Θεός που έγινα άνθρωπος για σένα Με αναζήτησες μ όλη σου την ψυχή γι αυτό από τώρα και στο εξής θα είσαι αδελφός και φίλος και συγκληρονόμος μου Εκπληκτος έκθαμβος κι έντρομος εγώ λίγο καταλάβαινα και μονολογούσα -Τι θέλει άραγε η δόξα αυτή κι λαμπρότητα η μεγάλη Και πώς και από πού εγώ αξιώθηκα τέτοια αγαθά Κατάπληκτος με την ψυχή φοβισμένη και την δύναμη παραλυμένη αναρωτιόμουν -Ποιός είμαι εγώ Δέσποτα ή τι καλό έπραξα ο άθλιος και ταλαίπωρος για να με καταστήσεις άξιον τέτοιων αγαθών και συμμέτοχο και συγκληρονόμο τέτοιας δόξης Κι ενώ σκεφτόμουν ότι αυτή η δόξα και χαρά ξεπερνάει το νου εσύ ο Δεσπότης συνομιλώντας πάλι μ εμένα σαν φίλος με φίλο μου είπες με το πνεύμα που μιλούσε εντός μου -Αυτά σου τα δώρησα μόνο για την πρόθεση την προαίρεση και την πίστη σου Κι άλλα ακόμη θα σου δωρήσω Γιατί τι άλλο έχεις ή είχες ποτέ δικό σου αφού πλάστηκες από μένα γυμνός ώστε να το λάβω και να σου δώσω αντί για εκείνο αυτά Αν βέβαια δεν ελευθερωθείς από την σάρκα δεν θα δεις το τέλειο ούτε θα μπορέσεις να το απολαύσεις ολόκληρο Εγώ ρώτησα τότε -Αλλά τι μεγαλύτερο ή λαμπρότερο απ αυτό μπορεί να υπάρχει Εμένα μου αρκεί να είμαι έτσι και μετά τον θάνατο Πόσο μικρόψυχος είσαι μου είπες που αρκείσαι σ αυτά Αυτά συγκρινόμενα με τα μέλλοντα είναι το ίδιο σαν ένα ουρανό που τον ζωγράφισες στο χαρτί και τον κρατάς στα χέρια σου Οσο αυτός υστερεί από τον αληθινό ουρανό τόσο ασύγκριτα περισσότερο θα σου αποκαλυφθεί η μέλλουσα δόξα απ αυτήν που βλέπεις τώρα

Λέγοντας αυτά σώπασες και λίγο-λίγο ο καλός και γλυκός δεσπότης κρύφτηκες από τα μάτια μου είτε επειδή εγώ απομακρύνθηκα από σένα είτε επειδή συ έφυγες από κοντά μου δεν ξέρω Τότε ήρθα πάλι στον εαυτό μου νομίζοντας ότι από κάπου επέστρεψα και μπήκα στο πρώτο μου σκήνωμα Θυμόμουν λοιπόν το κάλλος της δόξης και των λόγων σου καθώς περπατούσα καθόμουν έτρωγα έπινα προσευχόμουν κι έκλαιγα ζώντας μέσα σε ανέκφραστη χαρά που σε γνώρισα τον Ποιητή των απάντων Και πώς να μη χαιρόμουν όμως πάλι λυπόμουν γιατί ποθούσα

έτσι να σε ξαναδώ Κάποτε λοιπόν που πήγα να ασπασθώ την εικόνα εκείνης που σε γέννησε κι έπεσα να την προσκυνήσω πριν σηκωθώ μου φανερώθηκες μέσα στην ταλαίπωρη καρδιά μου που την μετέβαλες σε φως Τότε κατάλαβα ότι σ έχω μέσα μου συνειδητά Από τότε λοιπόν δεν σε αγαπούσα αναπολώντας στην μνήμη μου εσένα και τα σχετικά με σένα αλλά πίστεψα ότι έχω αληθινά μέσα μου εσένα την ενυπόστατη αγάπη γιατί η αληθινή αγάπη είσαι σύ ο Θεός

Σ αυτή την πίστη φυτεύθηκε η ελπίδα ποτίστηκε με την μετάνοια και τα δάκρυα λαμπρύνθηκε με τις ελλάμψεις του φωτός σου κι έτσι ριζώθηκε κι αυξήθηκε πολύ Έπειτα συ ο ίδιος ο καλός τεχνίτης και δημιουργός ήλθες με την μάχαιρα των πειρασμών δηλαδή με την ταπείνωση και κόβοντας τα κλωνάρια των λογισμών που είχαν ανέβει πολύ ψηλά μπόλιασες στην ελπίδα μόνη την αγία σου αγάπη σαν σε μια ρίζα δένδρου Βλέποντάς την λοιπόν μέρα με τη μέρα ν αυξάνει και να μου μιλάει συνεχώς-ή μάλλον συ δι αυτής να με διδάσκεις και να με περιλάμπεις- ζω με τόση χαρά σαν να είμαι ήδη πάνω από κάθε πίστη και ελπίδα καθώς φωνάζει ο Παύλος Αυτό που ηδη βλέπει κανείς Ποιος λόγος υπάρχει να το ελπίζει Αν λοιπόν εγώ σε έχω τι περισσότερο να ελπίζω Μου είπες πάλι Δέσποτα -Άκουσέ με καθώς βλέπεις τον ήλιο μέσα στα νερά τον ίδιον όμως τότε καθόλου δεν τον βλέπεις αφού είσαι σκυμμένος κάτω έτσι να σκέφτεσαι και γι αυτό που σου συμβαίνει Ασφάλιζε τον εαυτό σου και φρόντιζε συνεχώς να με βλέπεις εντός σου καθαρά και ζωηρά όπως τον ήλιο στα καθαρά νερά Κι έπειτα θ αξιωθείς καθώς σου είπα να με δείς έτσι μετά τον θάνατον Ει δε μη όλος ο κύκλος αυτών των έργων και κόπων και λόγων σου δεν θα σε ωφελήσουν καθόλου Μάλλον θα σε καταδικάσουν περισσότερο και θα σου προξενήσουν μεγαλύτερη θλίψη επειδή καθώς ξέρεις οι δυνατοί θα εξετασθούν δυνατά Γιατί η φτώχεια δεν είναι αιτία ντροπής τόσο γι αυτόν που γεννήθηκε φτωχός ούτε η λύπη που προξενεί τον λυπεί αυτόν τόσο όσο εκείνον που αφού πλούτησε και δοξάσθηκε και υψώθηκε κι έγινε φίλος με τον επίγειο βασιλέα έπειτα εξέπεσε απ όλα αυτά και κατάντησε σε παντελή φτώχεια Αν και οι αναλογίες δεν είναι ίδιες ανάμεσα στα επίγεια και ορατά και στα πνευματικά και αόρατα Σ αυτούς δηλ που για κάποια αιτία ξέπεσαν από τη φιλία και την δουλεία του επιγείου βασιλέως επιτρέπεται να είναι κύριοι των υπαρχόντων τους και να τ απολαμβάνουν και να ζουν Αν όμως εκπέσει κανείς από τη δική μου αγάπη και φιλία δε μπορεί καθόλου

να ζήσει -γιατί η ζωή του είμαι εγώ -αλλά ευθύς γυμνώνεται απ όλα και παραδίνεται αιχμάλωτος στους δικούς μου και δικούς του εχθρούς Εκείνοι τον παραλαμβάνουν και λόγω της προηγουμένης αγάπης ευνοίας και αγάπης που είχε προς εμένα του επιτίθενται με μεγαλύτερη μανία τιμωρώντας καταγελώντας και περιπαίζοντάς τον

ΝΑΙ Πανάγιε Βασιλιά μου πιστεύω κιεγώ σε σένα τον Θεό μου πως πράγματι έτσι είναι και προσπέφτοντας σε θερμοπαρακαλώ

Φύλαξέ με τον αμαρτωλό κι ανάξιο που ελέησες και το βλαστάρι της αγάπης σου που μπόλιασες στο δένδρο της ελπίδας μου στήριξέ το με τη δύναμή σου να μην το σαλέψουν οι άνεμοι να μην το συντρίψει η καταιγίδα να μην το σπάσει κανένας εχθρός να μην το κάψει ο καύσωνας της αμελείας να μην ξεραθεί από τη ραθυμία και τους μετεωρισμούς να μην εξαφανισθεί ολοκληρωτικά από την κενοδοξία Ξέρεις εσύ που μου το χάρισες και μου το φύτεψες αυτό πως εξαιτίας του είμαι αβοήθητος από κάθε άνθρωπο αφού τον συνεργό και βοηθό μου και δικό σου απόστολο καθώς εσύ θέλησες τον χώρισες σωματικά από μένα Ξέρεις εσύ την ασθένειά μου ξέρεις καλά την ταλαιπωρία και την μεγάλη αδυναμία μου Γι αυτό λοιπόν σπλαγχνίσου με πιο πολύ από δω και μπρος πολυεύσπλαγχνε Κύριε Μ όλη μου την καρδιά πέφτω στα πόδια σου ικετεύοντας εσένα που μου φανέρωσες τόσες ωραιότητες Στερέωσε στην αγάπη σου την ψυχή μου και δώσε να ριζώσει βαθιά στην ψυχή μου η αγάπη σου για να είσαι σύμφωνα με την άχραντη κι άγια κι αψευδή σου επαγγελία εσύ μέσα σε μένα κι εγώ να υπάρχω μέσα σε σένα Η αγάπη σου θα με σκεπάζει κι εγώ θα την σκεπάζω και θα την φυλάω εντός μου θα με βλέπεις Δέσποτα μέσα σ αυτήν κι εγώ θ αξιώνομαι να σε βλέπω μέσα απ αυτήν τώρα μεν σαν σε καθρέπτη και αμυδρά καθώς είπες ενώ τότε σ όλη την αγάπη όλον εσένα που είσαι αγάπη κι έτσι μας αξίωσες να σε ονομάζουμε γιατί σε σένα πρέπει κάθε ευχαριστία κράτος τιμή και προσκύνηση στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες των αιώνων Αμήν

Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Έκδοση Ι Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Κάλαμος Αττικής Η ζωή είναι ωραία

Πιστεύω στους αγγέλους γιατί στη λύπη μου δίνουν χαρά Με σκέπασαν με τα χρυσά τους φτερά

για να μη σκοτωθώ στο μεγάλο σεισμό Τον κάθε καημό όταν προσευχηθώ μεταφέρουν στου Θεού το θρόνο Σε κάθε πόνο με σκεπάζουν για να μην απελπιστώ Κι αφού με δάκρυα καθαριστώ γεμίζουν με ειρήνη την ψυχή Στην προσευχή μου δίνουν γαλήνη Όταν με λάθη πέφτω χαμηλά με τη μετάνοια με σηκώνουν ψηλά Μου δείχνουν του παραδείσου την ομορφιά όταν ο ουρανός της καρδιάς μου έχει συννεφιά Όταν είμαι μόνος με πιάνουν απ το χέρι και μου κρατάνε συντροφιά Σαν το απαλό αγέρι μου δροσίζουν την καρδιά τόσο γλυκά και στοργικά όπως κρατάει το παιδί της η μητέρα στην αγκαλιά της όταν κλαίει Μου θυμίζουν τις ευεργεσίες του Θεού Πατέρα Γι αυτό σε κάθε δοκιμασία η ψυχή μου λέει

Θεέ μου σ ευχαριστώ

Φτωχό Αριστο

Προσευχή Eξομολογητική

Κύριε μη παραβλέψεις την αμαρτωλή ψυχή μου

που ζεί μέσα στην αμαρτία

σε χρειάζομαι περισσότερο

απο κάθε άνθρωπο της γής

είμαι χειρότερος απο κάθε λογικό όν

και φέρομαι ανόητα

vote 0 com_content

168 1350 indexphpoption

που δεν γνωρίζω

το καλό της ψυχής μου

Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου

διότι είμαι κυριευμένος

απο πολλά πάθη

που δεν τα βλέπουν

οι άνθρωποι εύκολα

κρύβομαι απο τους άλλους

αλλά εγώ ο ταλαίπωρος

δεν μπορώ να κρυφτώ

απο το άγρυπνο μάτι

της κρίσεως Σου

Κύριε

βοήθησέ με και σώσον με

τον αδιάντροπο

και εραστή των παθών

Κύριε η ραθυμία μου

με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία

και γίνομαι πρόθυμος

σε κάθε πειρασμό

που με χλευάζουν ακόμη

και οι δαίμονες

για την αθλιότητα μου

Κύριε ελέησόν με

Κύριε ταπείνωσέ με

για να σωθώ

Κύριε ταπείνωσέ με

για να μετανοήσω ειλικρινά

Κύριε σώσέ με

απο κάθε υπερηφάνεια

θυμό κακία φθόνο

και περιέργεια

Κύριε σκέπασέ με

με τη φιλανθρωπία Σου

και καθοδήγησέ με

στο δρόμο των εντολών Σου

Κύριε νιώθω τόσο ανίσχυρος

σαν σκουλίκι

που εύκολα μπορούν

να το πατήσουν οι άνθρωποι

για να το λιώσουν

Κύριε σώσόν με

Κύριε δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου

ώστε να κατανοήσεις

ότι ζητώ ευσπλαγχνικά

το θείο έλεος Σου

Κύριε

έχω μοιάσει του φαρισαίου

και γεμάτος έπαρση

νομίζω ότι έχω επιτύχει

κάτι στη ζωή μου

Ψυχή μου

πόσο σκοτεινή είσαι

που δεν βλέπεις

ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

που δεν έβλεπα τις πιο πολλές φορές τις προσπερνούσα Αν δεν μ έπιανε από το χέρι να με στήσει δίπλα στην πηγή δεν θα μπορούσα ποτέ να βρω την βρύση με το νερό Μα κι όταν με καθοδηγούσε και πολλές φορές μ άφηνε για να νιφτώ μαζί με το καθαρό νερό έπαιρνα στις παλάμες μου λάσπη και βόρβορο που υπήρχαν κοντά στην πηγή μολύνοντας έτσι το πρόσωπό μου Συχνά ψηλαφώντας να βρώ την πηγή συμπαρέσυρα τα χώματα και ανατάραζα τον βόρβορο και ολότελα τυφλός μολύνοντας το πρόσωπο με τον βόρβορο νόμιζα πως πλένομαι με καθαρό νερό

Πώς πάλι να περιγράψω τον κόπο και την βία που μου προξενούσαν όλα αυτά Κι όχι μόνο αυτά αλλά και όσοι καθημερινά αντιδρούσαν και με συμβούλευαν τάχα λέγοντας laquoΤι ματαιοπονείς σαν ανόητος και ακολουθείς αυτόν τον εμπαίκτη και πλάνο προσδοκώντας ματαίως και ανώφελα ν αναβλέψεις Τώρα πιά είναι αδύνατο Τι τον ακολουθείς σκοντάφτοντας και ματώνοντας τα πόδια σου Γιατί δεν ακολουθείς καλύτερα ανθρώπους ελεήμονες που παρακαλούν να σε αναπαύσουν και να σε θρέψουν και να σε περιποιηθούν Αποκλείεται πια να θεραπευθείς από την ψυχική λέπρα και να δεις το φως σου Πού βρέθηκε τώρα θαυματουργός αυτός ο εμπαίκτης να σου τάζει πράγματα ακατόρθωτα σε όλους τους ανθρώπους της παρούσης γενεάς Αλοίμονο Θα χάσεις και αυτή την θεραπεία που σου προσφέρουν οι φιλόχριστοι και φιλάδελφοι και συμπονετικοί άνθρωποι και τις κακουχίες και θλίψεις θα υπομείνεις για μάταιες ελπίδες και όσα σου υπόσχεται ο απατεώνας αυτός και πλάνος αναμφίβολα δεν πρόκειται να τα αποκτήσεις Τι μπορεί να κάνει αυτός Δεν το συλλογίζεσαι και μόνος σου χωρίς να σου το πούμε εμείς Τι φαντάζεσαι Εμείς όλοι δεν βλέπομε Ή είμαστε τυφλοί όπως σου λέει αυτός ο πλανεμένος Όλοι μας βλέπομε καλά και δεν υπάρχει άλλη όραση ανώτερη απο τη δική μας μην απατάσαιraquo Αλλά σύ ο ελεήμων και εύσπλαγχνος μ έσωσες από αυτούς τους πραγματικά απατεώνες και πλάνους με την πίστη και την ελπίδα που μου χάρισες ενισχύοντάς με να υπομείνω κι όσα προανέφερα κι άλλα πολλά

ΕΤΣΙ καρτερικά και σταθερά υπομένοντας όλα αυτά κάθε μέρα ψηλαφητά με θολό νερό κατά δύναμη πλενόμουν και λουζόμουν όπως μ εδίδασκε ο Απόστολος εκείνος και μαθητής σου Ώσπου κάποτε που κατευθυνόμουν τρέχοντας προς την πηγή μου φανερώθηκες στον δρόμο πάλι εσύ ο ίδιος εσύ που προ καιρού από τον βόρβορο με είχες ανασύρει Και τότε για πρώτη φορά με την άχραντη αίγλη του προσώπου σου άστραψες στα ασθενικά μου μάτια ώστε το λίγο φως που νόμιζα πως έχω το έχασα κι αυτό κι έτσι δεν μπόρεσα να σε αναγνωρίσω Και πώς θα μπορούσα να σε δω ή να σε γνωρίσω ποιός ήσουν αφού ούτε την αίγλη του προσώπου σου

δεν μπόρεσα ν ατενίσω ούτε να γνωρίσω και να κατανοήσω Από τότε λοιπόν δεν απαξίωνες ο ανυπερήφανος να κατεβαίνεις συχνότερα προς εμένα καθώς βρισκόμουν σ αυτήν την πηγήν Αλλά ερχόσουν και κρατώντας μου το κεφάλι το βύθιζες στα νερά και μ έκανες να βλέπω καθαρώτερα το φως του προσώπου σου Ευθύς όμως χανόσουν χωρίς να μ αφήνεις να καταλάβω ποιος ήσουν εσύ που τα έκανες αυτά ή από πού ήρθες και πού πηγαίνεις Αλλά ούτε και τώρα ακόμη μου δίνεις να το καταλάβω Έτσι ερχόμενος και φεύγοντας για αρκετό χρόνο λίγο λίγο μου φανερωνόσουν όλο και καλύτερα μ έλουζες στα νερά και μου χάριζες να βλέπω περισσότερο και καθαρώτερο φως

Αφού το έκανες αυτό για πολύ χρόνο με αξίωσες κάποτε να δω ένα φοβερό μυστήριο Καθώς ερχόσουν και μ έπλενες με τα νερά όπως μου φαινόταν και μ έλουζες και με βύθιζες πολλές φορές μέσα σ αυτά είδα τις αστραπές που με περιέλαμπαν και τις ακτίνες του προσώπου σου που αναμίχθηκαν με τα νερά και βλέποντας να λούζομαι με φωτόμορφο νερό έμεινα εκστατικός Δεν ήξερα όμως από πού ερχόταν ούτε ποιος μου το πρόσφερε Μόνο χαιρόμουν να λούζομαι αυξάνοντας στην πίστη πετώντας με τα φτερά της ελπίδος και ανεβαίνοντας μέχρι τον ουρανό Κι εκείνους τους πλάνους που μου ψιθύριζαν τα λόγια της απάτης και του ψεύδους τους μισούσα πολύ και τους λυπόμουν για την πλάνη τους και δεν συναναστρεφόμουν ούτε συνομιλούσα καθόλου μ αυτούς αλλά απέφευγα ακόμα και να τους βλέπω για να μη βλαφθώ Τον συνεργό και βοηθό μου όμως δηλαδή τον άγιο μαθητήν και απόστολό σου τον τιμούσα και τον σεβόμουν όπως εσένα τον πλάστη μου Τον αγαπούσα ολόψυχα έπεφτα στα πόδια του νύχτα και μέρα και τον παρακαλούσα laquoότι μπορείς βοήθησέ μεraquo με την βεβαιότητα ότι κοντά σου όσα θέλει τα μπορεί

Έτσι περνούσα με την χάρη σου για αρκετό καιρό όταν είδα πάλι ένα φοβερό μυστήριο Με πήρες και με ανέβασες μαζί σου στους ουρανούς (δεν ξέρω αν ήμουν με το σώμα ή χωρίς το σώμα εσύ μόνο ξέρεις που το έκανες) Έμεινα αρκετή ώρα μαζί σου Θαύμασα το μεγαλείο της δόξης -αγνοώ όμως ποιά και τίνος ήταν αυτή η δόξα- θαμπώθηκα από το ύψος κι έμεινα εκστατικός Αλλά και πάλι μ άφησες μόνον στην γη όπου στεκόμουν προτύτερα και βρέθηκα να θρηνώ και να οδύρομαι για την αναξιότητά μου Μα σε λίγο ενώ ήμουν στη γη άνοιξαν πάνω ψηλά οι ουρανοί και μ αξίωσες να μου αποκαλύψεις το πρόσωπό σου σαν ήλιο ασχημάτιστο Αλλ ούτε τότε μ άφησες να καταλάβω ποιός ήσουν (γιατί πώς θα μπορούσα να σε γνωρίσω αφού δεν μου μίλησες ) Κρύφτηκες αμέσως κι εγώ τριγυρνούσα αναζητώντας σε αν και δεν σε γνώριζα και

ποθούσα να δω την μορφή σου και να γνωρίσω καλά ποιος ήσουν Γι αυτό από τον πολύ πόθο και της αγάπης σου την φλόγα έκλαιγα ασταμάτητα μη γνωρίζοντας ποιός είσαι εσύ που μ έφερες από την ανυπαρξία στην ύπαρξη με λύτρωσες από τον βόρβορο κι έγινες για χάρη μου όλα όσα προείπα

Έτσι λοιπόν πολλές φορές μου φανερώθηκες και πολλές φορές πάλι χωρίς να μιλήσεις μου κρύφθηκες και δεν σ έβλεπα καθόλου Έβλεπα τις αστραπές και την αίγλη του προσώπου σου να με περικυκλώνουν συνεχώς όπως κάποτε μέσα στα νερά αλλ αδυνατούσα ολότελα να τις συγκρατήσω Θυμόμουν πόσο ψηλά σε είδα κάποτε Και νομίζοντας ο ανόητος ότι είσαι άλλος ζητούσα με δάκρυα πάλι να σε δώ

Καταπίεζα λοιπόν τον εαυτό μου με πολύ λύπη και θλίψη και στενοχώρια και λησμόνησα ολότελα όλο τον κόσμο και τα εγκόσμια μα και τον ίδιο τον εαυτό μου μη βάζοντας στο νού μου ότι υπάρχει τίποτε ορατό ή σκιά ή οτιδήποτε άλλο Τότε ήταν που εσύ ο ίδιος ο αόρατος ο αψηλάφητος και άπιαστος μου φανερώθηκες Ένιωσα να μου καθάρεις τον νου να μου πλαταίνεις το οπτικό της ψυχής και να μ αξιώνεις να βλέπω όλο και πιο πολύ την δόξα σου Έβλεπα πως και συ ο ίδιος όλο και περισσότερο μεγαλώνεις και λάμποντας πλαταίνεις πιο πολύ Αισθανόμουν σιγά-σιγά να έρχεσαι και να με πλησιάζεις καθώς υποχωρούσε το σκοτάδι όπως μας συμβαίνει πολλές φορές και με τα αισθητά όταν πχ η σελήνη φέγγει στον ουρανό και τα σύννεφα μοιάζουν να περπατούν τότε μας φαίνεται πως η σελήνη τρέχει πολύ γρήγορα ενώ στην πραγματικότητα δεν αυξάνει καθόλου την συνηθισμένη της ταχύτητα ούτε αλλάζει την αρχική της πορεία Έτσι και συ Δέσποτα φαινόσουν να έρχεσαι ο ακίνητος και να μεγαλώνεις ο αναλλοίωτος και να παίρνεις μορφή ο ασχημάτιστος Όταν ένας τυφλός αρχίζει σταδιακά να βρίσκει το φως του και να διακρίνει την μορφή του ανθρώπου και να περιγράφει λίγο-λίγο πώς είναι δεν μεταποιείται ούτε μεταβάλλεται η ίδια η μορφή αλλά όσο καθαρίζεται η οπτική δύναμη των οφθαλμών του τόσο βλέπει την μορφή του ανθρώπου όπως είναι γιατί ολόκληρη τυπώνεται στην οπτική αίσθηση και μέσω αυτής εισχωρεί αποτυπώνεται και χαράζεται σαν σε πίνακα στη νοερή και μνημονευτική δύναμη της ψυχής Έτσι ακριβώς και συ μου φανερώθηκες αφού τέλεια καθάρισες το νου μου με το λαμπρό φως του Αγίου Πνεύματος Βλέποντας πια ο νους μου διαυγέστερα και καθαρώτερα νόμιζα ότι από κάπου βγαίνεις και φαίνεσαι λαμπρότερος Μου αποκάλυψες τότε χαρακτήρα ασχημάτιστης μορφής και μ έβγαλες έξω από τον κόσμο (μπορώ να πω και από το σώμα γιατί δεν μου έδωσες να το κατανοήσω ακριβώς) Άστραψες λοιπόν και μου φάνηκε πως

φανερώθηκες όλος σε όλον εμένα που έβλεπα πια καλά Σου είπα -Ώ Δέσποτα ποιός να είσαι Τότε μ αξίωσες για πρώτη φορά τον άσωτο ν΄ακούσω την φωνή σου Μου μίλησες με πολλή προσήνεια και μου είπες -Εγώ είμαι ο Θεός που έγινα άνθρωπος για σένα Με αναζήτησες μ όλη σου την ψυχή γι αυτό από τώρα και στο εξής θα είσαι αδελφός και φίλος και συγκληρονόμος μου Εκπληκτος έκθαμβος κι έντρομος εγώ λίγο καταλάβαινα και μονολογούσα -Τι θέλει άραγε η δόξα αυτή κι λαμπρότητα η μεγάλη Και πώς και από πού εγώ αξιώθηκα τέτοια αγαθά Κατάπληκτος με την ψυχή φοβισμένη και την δύναμη παραλυμένη αναρωτιόμουν -Ποιός είμαι εγώ Δέσποτα ή τι καλό έπραξα ο άθλιος και ταλαίπωρος για να με καταστήσεις άξιον τέτοιων αγαθών και συμμέτοχο και συγκληρονόμο τέτοιας δόξης Κι ενώ σκεφτόμουν ότι αυτή η δόξα και χαρά ξεπερνάει το νου εσύ ο Δεσπότης συνομιλώντας πάλι μ εμένα σαν φίλος με φίλο μου είπες με το πνεύμα που μιλούσε εντός μου -Αυτά σου τα δώρησα μόνο για την πρόθεση την προαίρεση και την πίστη σου Κι άλλα ακόμη θα σου δωρήσω Γιατί τι άλλο έχεις ή είχες ποτέ δικό σου αφού πλάστηκες από μένα γυμνός ώστε να το λάβω και να σου δώσω αντί για εκείνο αυτά Αν βέβαια δεν ελευθερωθείς από την σάρκα δεν θα δεις το τέλειο ούτε θα μπορέσεις να το απολαύσεις ολόκληρο Εγώ ρώτησα τότε -Αλλά τι μεγαλύτερο ή λαμπρότερο απ αυτό μπορεί να υπάρχει Εμένα μου αρκεί να είμαι έτσι και μετά τον θάνατο Πόσο μικρόψυχος είσαι μου είπες που αρκείσαι σ αυτά Αυτά συγκρινόμενα με τα μέλλοντα είναι το ίδιο σαν ένα ουρανό που τον ζωγράφισες στο χαρτί και τον κρατάς στα χέρια σου Οσο αυτός υστερεί από τον αληθινό ουρανό τόσο ασύγκριτα περισσότερο θα σου αποκαλυφθεί η μέλλουσα δόξα απ αυτήν που βλέπεις τώρα

Λέγοντας αυτά σώπασες και λίγο-λίγο ο καλός και γλυκός δεσπότης κρύφτηκες από τα μάτια μου είτε επειδή εγώ απομακρύνθηκα από σένα είτε επειδή συ έφυγες από κοντά μου δεν ξέρω Τότε ήρθα πάλι στον εαυτό μου νομίζοντας ότι από κάπου επέστρεψα και μπήκα στο πρώτο μου σκήνωμα Θυμόμουν λοιπόν το κάλλος της δόξης και των λόγων σου καθώς περπατούσα καθόμουν έτρωγα έπινα προσευχόμουν κι έκλαιγα ζώντας μέσα σε ανέκφραστη χαρά που σε γνώρισα τον Ποιητή των απάντων Και πώς να μη χαιρόμουν όμως πάλι λυπόμουν γιατί ποθούσα

έτσι να σε ξαναδώ Κάποτε λοιπόν που πήγα να ασπασθώ την εικόνα εκείνης που σε γέννησε κι έπεσα να την προσκυνήσω πριν σηκωθώ μου φανερώθηκες μέσα στην ταλαίπωρη καρδιά μου που την μετέβαλες σε φως Τότε κατάλαβα ότι σ έχω μέσα μου συνειδητά Από τότε λοιπόν δεν σε αγαπούσα αναπολώντας στην μνήμη μου εσένα και τα σχετικά με σένα αλλά πίστεψα ότι έχω αληθινά μέσα μου εσένα την ενυπόστατη αγάπη γιατί η αληθινή αγάπη είσαι σύ ο Θεός

Σ αυτή την πίστη φυτεύθηκε η ελπίδα ποτίστηκε με την μετάνοια και τα δάκρυα λαμπρύνθηκε με τις ελλάμψεις του φωτός σου κι έτσι ριζώθηκε κι αυξήθηκε πολύ Έπειτα συ ο ίδιος ο καλός τεχνίτης και δημιουργός ήλθες με την μάχαιρα των πειρασμών δηλαδή με την ταπείνωση και κόβοντας τα κλωνάρια των λογισμών που είχαν ανέβει πολύ ψηλά μπόλιασες στην ελπίδα μόνη την αγία σου αγάπη σαν σε μια ρίζα δένδρου Βλέποντάς την λοιπόν μέρα με τη μέρα ν αυξάνει και να μου μιλάει συνεχώς-ή μάλλον συ δι αυτής να με διδάσκεις και να με περιλάμπεις- ζω με τόση χαρά σαν να είμαι ήδη πάνω από κάθε πίστη και ελπίδα καθώς φωνάζει ο Παύλος Αυτό που ηδη βλέπει κανείς Ποιος λόγος υπάρχει να το ελπίζει Αν λοιπόν εγώ σε έχω τι περισσότερο να ελπίζω Μου είπες πάλι Δέσποτα -Άκουσέ με καθώς βλέπεις τον ήλιο μέσα στα νερά τον ίδιον όμως τότε καθόλου δεν τον βλέπεις αφού είσαι σκυμμένος κάτω έτσι να σκέφτεσαι και γι αυτό που σου συμβαίνει Ασφάλιζε τον εαυτό σου και φρόντιζε συνεχώς να με βλέπεις εντός σου καθαρά και ζωηρά όπως τον ήλιο στα καθαρά νερά Κι έπειτα θ αξιωθείς καθώς σου είπα να με δείς έτσι μετά τον θάνατον Ει δε μη όλος ο κύκλος αυτών των έργων και κόπων και λόγων σου δεν θα σε ωφελήσουν καθόλου Μάλλον θα σε καταδικάσουν περισσότερο και θα σου προξενήσουν μεγαλύτερη θλίψη επειδή καθώς ξέρεις οι δυνατοί θα εξετασθούν δυνατά Γιατί η φτώχεια δεν είναι αιτία ντροπής τόσο γι αυτόν που γεννήθηκε φτωχός ούτε η λύπη που προξενεί τον λυπεί αυτόν τόσο όσο εκείνον που αφού πλούτησε και δοξάσθηκε και υψώθηκε κι έγινε φίλος με τον επίγειο βασιλέα έπειτα εξέπεσε απ όλα αυτά και κατάντησε σε παντελή φτώχεια Αν και οι αναλογίες δεν είναι ίδιες ανάμεσα στα επίγεια και ορατά και στα πνευματικά και αόρατα Σ αυτούς δηλ που για κάποια αιτία ξέπεσαν από τη φιλία και την δουλεία του επιγείου βασιλέως επιτρέπεται να είναι κύριοι των υπαρχόντων τους και να τ απολαμβάνουν και να ζουν Αν όμως εκπέσει κανείς από τη δική μου αγάπη και φιλία δε μπορεί καθόλου

να ζήσει -γιατί η ζωή του είμαι εγώ -αλλά ευθύς γυμνώνεται απ όλα και παραδίνεται αιχμάλωτος στους δικούς μου και δικούς του εχθρούς Εκείνοι τον παραλαμβάνουν και λόγω της προηγουμένης αγάπης ευνοίας και αγάπης που είχε προς εμένα του επιτίθενται με μεγαλύτερη μανία τιμωρώντας καταγελώντας και περιπαίζοντάς τον

ΝΑΙ Πανάγιε Βασιλιά μου πιστεύω κιεγώ σε σένα τον Θεό μου πως πράγματι έτσι είναι και προσπέφτοντας σε θερμοπαρακαλώ

Φύλαξέ με τον αμαρτωλό κι ανάξιο που ελέησες και το βλαστάρι της αγάπης σου που μπόλιασες στο δένδρο της ελπίδας μου στήριξέ το με τη δύναμή σου να μην το σαλέψουν οι άνεμοι να μην το συντρίψει η καταιγίδα να μην το σπάσει κανένας εχθρός να μην το κάψει ο καύσωνας της αμελείας να μην ξεραθεί από τη ραθυμία και τους μετεωρισμούς να μην εξαφανισθεί ολοκληρωτικά από την κενοδοξία Ξέρεις εσύ που μου το χάρισες και μου το φύτεψες αυτό πως εξαιτίας του είμαι αβοήθητος από κάθε άνθρωπο αφού τον συνεργό και βοηθό μου και δικό σου απόστολο καθώς εσύ θέλησες τον χώρισες σωματικά από μένα Ξέρεις εσύ την ασθένειά μου ξέρεις καλά την ταλαιπωρία και την μεγάλη αδυναμία μου Γι αυτό λοιπόν σπλαγχνίσου με πιο πολύ από δω και μπρος πολυεύσπλαγχνε Κύριε Μ όλη μου την καρδιά πέφτω στα πόδια σου ικετεύοντας εσένα που μου φανέρωσες τόσες ωραιότητες Στερέωσε στην αγάπη σου την ψυχή μου και δώσε να ριζώσει βαθιά στην ψυχή μου η αγάπη σου για να είσαι σύμφωνα με την άχραντη κι άγια κι αψευδή σου επαγγελία εσύ μέσα σε μένα κι εγώ να υπάρχω μέσα σε σένα Η αγάπη σου θα με σκεπάζει κι εγώ θα την σκεπάζω και θα την φυλάω εντός μου θα με βλέπεις Δέσποτα μέσα σ αυτήν κι εγώ θ αξιώνομαι να σε βλέπω μέσα απ αυτήν τώρα μεν σαν σε καθρέπτη και αμυδρά καθώς είπες ενώ τότε σ όλη την αγάπη όλον εσένα που είσαι αγάπη κι έτσι μας αξίωσες να σε ονομάζουμε γιατί σε σένα πρέπει κάθε ευχαριστία κράτος τιμή και προσκύνηση στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες των αιώνων Αμήν

Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Έκδοση Ι Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Κάλαμος Αττικής Η ζωή είναι ωραία

Πιστεύω στους αγγέλους γιατί στη λύπη μου δίνουν χαρά Με σκέπασαν με τα χρυσά τους φτερά

για να μη σκοτωθώ στο μεγάλο σεισμό Τον κάθε καημό όταν προσευχηθώ μεταφέρουν στου Θεού το θρόνο Σε κάθε πόνο με σκεπάζουν για να μην απελπιστώ Κι αφού με δάκρυα καθαριστώ γεμίζουν με ειρήνη την ψυχή Στην προσευχή μου δίνουν γαλήνη Όταν με λάθη πέφτω χαμηλά με τη μετάνοια με σηκώνουν ψηλά Μου δείχνουν του παραδείσου την ομορφιά όταν ο ουρανός της καρδιάς μου έχει συννεφιά Όταν είμαι μόνος με πιάνουν απ το χέρι και μου κρατάνε συντροφιά Σαν το απαλό αγέρι μου δροσίζουν την καρδιά τόσο γλυκά και στοργικά όπως κρατάει το παιδί της η μητέρα στην αγκαλιά της όταν κλαίει Μου θυμίζουν τις ευεργεσίες του Θεού Πατέρα Γι αυτό σε κάθε δοκιμασία η ψυχή μου λέει

Θεέ μου σ ευχαριστώ

Φτωχό Αριστο

Προσευχή Eξομολογητική

Κύριε μη παραβλέψεις την αμαρτωλή ψυχή μου

που ζεί μέσα στην αμαρτία

σε χρειάζομαι περισσότερο

απο κάθε άνθρωπο της γής

είμαι χειρότερος απο κάθε λογικό όν

και φέρομαι ανόητα

vote 0 com_content

168 1350 indexphpoption

που δεν γνωρίζω

το καλό της ψυχής μου

Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου

διότι είμαι κυριευμένος

απο πολλά πάθη

που δεν τα βλέπουν

οι άνθρωποι εύκολα

κρύβομαι απο τους άλλους

αλλά εγώ ο ταλαίπωρος

δεν μπορώ να κρυφτώ

απο το άγρυπνο μάτι

της κρίσεως Σου

Κύριε

βοήθησέ με και σώσον με

τον αδιάντροπο

και εραστή των παθών

Κύριε η ραθυμία μου

με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία

και γίνομαι πρόθυμος

σε κάθε πειρασμό

που με χλευάζουν ακόμη

και οι δαίμονες

για την αθλιότητα μου

Κύριε ελέησόν με

Κύριε ταπείνωσέ με

για να σωθώ

Κύριε ταπείνωσέ με

για να μετανοήσω ειλικρινά

Κύριε σώσέ με

απο κάθε υπερηφάνεια

θυμό κακία φθόνο

και περιέργεια

Κύριε σκέπασέ με

με τη φιλανθρωπία Σου

και καθοδήγησέ με

στο δρόμο των εντολών Σου

Κύριε νιώθω τόσο ανίσχυρος

σαν σκουλίκι

που εύκολα μπορούν

να το πατήσουν οι άνθρωποι

για να το λιώσουν

Κύριε σώσόν με

Κύριε δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου

ώστε να κατανοήσεις

ότι ζητώ ευσπλαγχνικά

το θείο έλεος Σου

Κύριε

έχω μοιάσει του φαρισαίου

και γεμάτος έπαρση

νομίζω ότι έχω επιτύχει

κάτι στη ζωή μου

Ψυχή μου

πόσο σκοτεινή είσαι

που δεν βλέπεις

ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

δεν μπόρεσα ν ατενίσω ούτε να γνωρίσω και να κατανοήσω Από τότε λοιπόν δεν απαξίωνες ο ανυπερήφανος να κατεβαίνεις συχνότερα προς εμένα καθώς βρισκόμουν σ αυτήν την πηγήν Αλλά ερχόσουν και κρατώντας μου το κεφάλι το βύθιζες στα νερά και μ έκανες να βλέπω καθαρώτερα το φως του προσώπου σου Ευθύς όμως χανόσουν χωρίς να μ αφήνεις να καταλάβω ποιος ήσουν εσύ που τα έκανες αυτά ή από πού ήρθες και πού πηγαίνεις Αλλά ούτε και τώρα ακόμη μου δίνεις να το καταλάβω Έτσι ερχόμενος και φεύγοντας για αρκετό χρόνο λίγο λίγο μου φανερωνόσουν όλο και καλύτερα μ έλουζες στα νερά και μου χάριζες να βλέπω περισσότερο και καθαρώτερο φως

Αφού το έκανες αυτό για πολύ χρόνο με αξίωσες κάποτε να δω ένα φοβερό μυστήριο Καθώς ερχόσουν και μ έπλενες με τα νερά όπως μου φαινόταν και μ έλουζες και με βύθιζες πολλές φορές μέσα σ αυτά είδα τις αστραπές που με περιέλαμπαν και τις ακτίνες του προσώπου σου που αναμίχθηκαν με τα νερά και βλέποντας να λούζομαι με φωτόμορφο νερό έμεινα εκστατικός Δεν ήξερα όμως από πού ερχόταν ούτε ποιος μου το πρόσφερε Μόνο χαιρόμουν να λούζομαι αυξάνοντας στην πίστη πετώντας με τα φτερά της ελπίδος και ανεβαίνοντας μέχρι τον ουρανό Κι εκείνους τους πλάνους που μου ψιθύριζαν τα λόγια της απάτης και του ψεύδους τους μισούσα πολύ και τους λυπόμουν για την πλάνη τους και δεν συναναστρεφόμουν ούτε συνομιλούσα καθόλου μ αυτούς αλλά απέφευγα ακόμα και να τους βλέπω για να μη βλαφθώ Τον συνεργό και βοηθό μου όμως δηλαδή τον άγιο μαθητήν και απόστολό σου τον τιμούσα και τον σεβόμουν όπως εσένα τον πλάστη μου Τον αγαπούσα ολόψυχα έπεφτα στα πόδια του νύχτα και μέρα και τον παρακαλούσα laquoότι μπορείς βοήθησέ μεraquo με την βεβαιότητα ότι κοντά σου όσα θέλει τα μπορεί

Έτσι περνούσα με την χάρη σου για αρκετό καιρό όταν είδα πάλι ένα φοβερό μυστήριο Με πήρες και με ανέβασες μαζί σου στους ουρανούς (δεν ξέρω αν ήμουν με το σώμα ή χωρίς το σώμα εσύ μόνο ξέρεις που το έκανες) Έμεινα αρκετή ώρα μαζί σου Θαύμασα το μεγαλείο της δόξης -αγνοώ όμως ποιά και τίνος ήταν αυτή η δόξα- θαμπώθηκα από το ύψος κι έμεινα εκστατικός Αλλά και πάλι μ άφησες μόνον στην γη όπου στεκόμουν προτύτερα και βρέθηκα να θρηνώ και να οδύρομαι για την αναξιότητά μου Μα σε λίγο ενώ ήμουν στη γη άνοιξαν πάνω ψηλά οι ουρανοί και μ αξίωσες να μου αποκαλύψεις το πρόσωπό σου σαν ήλιο ασχημάτιστο Αλλ ούτε τότε μ άφησες να καταλάβω ποιός ήσουν (γιατί πώς θα μπορούσα να σε γνωρίσω αφού δεν μου μίλησες ) Κρύφτηκες αμέσως κι εγώ τριγυρνούσα αναζητώντας σε αν και δεν σε γνώριζα και

ποθούσα να δω την μορφή σου και να γνωρίσω καλά ποιος ήσουν Γι αυτό από τον πολύ πόθο και της αγάπης σου την φλόγα έκλαιγα ασταμάτητα μη γνωρίζοντας ποιός είσαι εσύ που μ έφερες από την ανυπαρξία στην ύπαρξη με λύτρωσες από τον βόρβορο κι έγινες για χάρη μου όλα όσα προείπα

Έτσι λοιπόν πολλές φορές μου φανερώθηκες και πολλές φορές πάλι χωρίς να μιλήσεις μου κρύφθηκες και δεν σ έβλεπα καθόλου Έβλεπα τις αστραπές και την αίγλη του προσώπου σου να με περικυκλώνουν συνεχώς όπως κάποτε μέσα στα νερά αλλ αδυνατούσα ολότελα να τις συγκρατήσω Θυμόμουν πόσο ψηλά σε είδα κάποτε Και νομίζοντας ο ανόητος ότι είσαι άλλος ζητούσα με δάκρυα πάλι να σε δώ

Καταπίεζα λοιπόν τον εαυτό μου με πολύ λύπη και θλίψη και στενοχώρια και λησμόνησα ολότελα όλο τον κόσμο και τα εγκόσμια μα και τον ίδιο τον εαυτό μου μη βάζοντας στο νού μου ότι υπάρχει τίποτε ορατό ή σκιά ή οτιδήποτε άλλο Τότε ήταν που εσύ ο ίδιος ο αόρατος ο αψηλάφητος και άπιαστος μου φανερώθηκες Ένιωσα να μου καθάρεις τον νου να μου πλαταίνεις το οπτικό της ψυχής και να μ αξιώνεις να βλέπω όλο και πιο πολύ την δόξα σου Έβλεπα πως και συ ο ίδιος όλο και περισσότερο μεγαλώνεις και λάμποντας πλαταίνεις πιο πολύ Αισθανόμουν σιγά-σιγά να έρχεσαι και να με πλησιάζεις καθώς υποχωρούσε το σκοτάδι όπως μας συμβαίνει πολλές φορές και με τα αισθητά όταν πχ η σελήνη φέγγει στον ουρανό και τα σύννεφα μοιάζουν να περπατούν τότε μας φαίνεται πως η σελήνη τρέχει πολύ γρήγορα ενώ στην πραγματικότητα δεν αυξάνει καθόλου την συνηθισμένη της ταχύτητα ούτε αλλάζει την αρχική της πορεία Έτσι και συ Δέσποτα φαινόσουν να έρχεσαι ο ακίνητος και να μεγαλώνεις ο αναλλοίωτος και να παίρνεις μορφή ο ασχημάτιστος Όταν ένας τυφλός αρχίζει σταδιακά να βρίσκει το φως του και να διακρίνει την μορφή του ανθρώπου και να περιγράφει λίγο-λίγο πώς είναι δεν μεταποιείται ούτε μεταβάλλεται η ίδια η μορφή αλλά όσο καθαρίζεται η οπτική δύναμη των οφθαλμών του τόσο βλέπει την μορφή του ανθρώπου όπως είναι γιατί ολόκληρη τυπώνεται στην οπτική αίσθηση και μέσω αυτής εισχωρεί αποτυπώνεται και χαράζεται σαν σε πίνακα στη νοερή και μνημονευτική δύναμη της ψυχής Έτσι ακριβώς και συ μου φανερώθηκες αφού τέλεια καθάρισες το νου μου με το λαμπρό φως του Αγίου Πνεύματος Βλέποντας πια ο νους μου διαυγέστερα και καθαρώτερα νόμιζα ότι από κάπου βγαίνεις και φαίνεσαι λαμπρότερος Μου αποκάλυψες τότε χαρακτήρα ασχημάτιστης μορφής και μ έβγαλες έξω από τον κόσμο (μπορώ να πω και από το σώμα γιατί δεν μου έδωσες να το κατανοήσω ακριβώς) Άστραψες λοιπόν και μου φάνηκε πως

φανερώθηκες όλος σε όλον εμένα που έβλεπα πια καλά Σου είπα -Ώ Δέσποτα ποιός να είσαι Τότε μ αξίωσες για πρώτη φορά τον άσωτο ν΄ακούσω την φωνή σου Μου μίλησες με πολλή προσήνεια και μου είπες -Εγώ είμαι ο Θεός που έγινα άνθρωπος για σένα Με αναζήτησες μ όλη σου την ψυχή γι αυτό από τώρα και στο εξής θα είσαι αδελφός και φίλος και συγκληρονόμος μου Εκπληκτος έκθαμβος κι έντρομος εγώ λίγο καταλάβαινα και μονολογούσα -Τι θέλει άραγε η δόξα αυτή κι λαμπρότητα η μεγάλη Και πώς και από πού εγώ αξιώθηκα τέτοια αγαθά Κατάπληκτος με την ψυχή φοβισμένη και την δύναμη παραλυμένη αναρωτιόμουν -Ποιός είμαι εγώ Δέσποτα ή τι καλό έπραξα ο άθλιος και ταλαίπωρος για να με καταστήσεις άξιον τέτοιων αγαθών και συμμέτοχο και συγκληρονόμο τέτοιας δόξης Κι ενώ σκεφτόμουν ότι αυτή η δόξα και χαρά ξεπερνάει το νου εσύ ο Δεσπότης συνομιλώντας πάλι μ εμένα σαν φίλος με φίλο μου είπες με το πνεύμα που μιλούσε εντός μου -Αυτά σου τα δώρησα μόνο για την πρόθεση την προαίρεση και την πίστη σου Κι άλλα ακόμη θα σου δωρήσω Γιατί τι άλλο έχεις ή είχες ποτέ δικό σου αφού πλάστηκες από μένα γυμνός ώστε να το λάβω και να σου δώσω αντί για εκείνο αυτά Αν βέβαια δεν ελευθερωθείς από την σάρκα δεν θα δεις το τέλειο ούτε θα μπορέσεις να το απολαύσεις ολόκληρο Εγώ ρώτησα τότε -Αλλά τι μεγαλύτερο ή λαμπρότερο απ αυτό μπορεί να υπάρχει Εμένα μου αρκεί να είμαι έτσι και μετά τον θάνατο Πόσο μικρόψυχος είσαι μου είπες που αρκείσαι σ αυτά Αυτά συγκρινόμενα με τα μέλλοντα είναι το ίδιο σαν ένα ουρανό που τον ζωγράφισες στο χαρτί και τον κρατάς στα χέρια σου Οσο αυτός υστερεί από τον αληθινό ουρανό τόσο ασύγκριτα περισσότερο θα σου αποκαλυφθεί η μέλλουσα δόξα απ αυτήν που βλέπεις τώρα

Λέγοντας αυτά σώπασες και λίγο-λίγο ο καλός και γλυκός δεσπότης κρύφτηκες από τα μάτια μου είτε επειδή εγώ απομακρύνθηκα από σένα είτε επειδή συ έφυγες από κοντά μου δεν ξέρω Τότε ήρθα πάλι στον εαυτό μου νομίζοντας ότι από κάπου επέστρεψα και μπήκα στο πρώτο μου σκήνωμα Θυμόμουν λοιπόν το κάλλος της δόξης και των λόγων σου καθώς περπατούσα καθόμουν έτρωγα έπινα προσευχόμουν κι έκλαιγα ζώντας μέσα σε ανέκφραστη χαρά που σε γνώρισα τον Ποιητή των απάντων Και πώς να μη χαιρόμουν όμως πάλι λυπόμουν γιατί ποθούσα

έτσι να σε ξαναδώ Κάποτε λοιπόν που πήγα να ασπασθώ την εικόνα εκείνης που σε γέννησε κι έπεσα να την προσκυνήσω πριν σηκωθώ μου φανερώθηκες μέσα στην ταλαίπωρη καρδιά μου που την μετέβαλες σε φως Τότε κατάλαβα ότι σ έχω μέσα μου συνειδητά Από τότε λοιπόν δεν σε αγαπούσα αναπολώντας στην μνήμη μου εσένα και τα σχετικά με σένα αλλά πίστεψα ότι έχω αληθινά μέσα μου εσένα την ενυπόστατη αγάπη γιατί η αληθινή αγάπη είσαι σύ ο Θεός

Σ αυτή την πίστη φυτεύθηκε η ελπίδα ποτίστηκε με την μετάνοια και τα δάκρυα λαμπρύνθηκε με τις ελλάμψεις του φωτός σου κι έτσι ριζώθηκε κι αυξήθηκε πολύ Έπειτα συ ο ίδιος ο καλός τεχνίτης και δημιουργός ήλθες με την μάχαιρα των πειρασμών δηλαδή με την ταπείνωση και κόβοντας τα κλωνάρια των λογισμών που είχαν ανέβει πολύ ψηλά μπόλιασες στην ελπίδα μόνη την αγία σου αγάπη σαν σε μια ρίζα δένδρου Βλέποντάς την λοιπόν μέρα με τη μέρα ν αυξάνει και να μου μιλάει συνεχώς-ή μάλλον συ δι αυτής να με διδάσκεις και να με περιλάμπεις- ζω με τόση χαρά σαν να είμαι ήδη πάνω από κάθε πίστη και ελπίδα καθώς φωνάζει ο Παύλος Αυτό που ηδη βλέπει κανείς Ποιος λόγος υπάρχει να το ελπίζει Αν λοιπόν εγώ σε έχω τι περισσότερο να ελπίζω Μου είπες πάλι Δέσποτα -Άκουσέ με καθώς βλέπεις τον ήλιο μέσα στα νερά τον ίδιον όμως τότε καθόλου δεν τον βλέπεις αφού είσαι σκυμμένος κάτω έτσι να σκέφτεσαι και γι αυτό που σου συμβαίνει Ασφάλιζε τον εαυτό σου και φρόντιζε συνεχώς να με βλέπεις εντός σου καθαρά και ζωηρά όπως τον ήλιο στα καθαρά νερά Κι έπειτα θ αξιωθείς καθώς σου είπα να με δείς έτσι μετά τον θάνατον Ει δε μη όλος ο κύκλος αυτών των έργων και κόπων και λόγων σου δεν θα σε ωφελήσουν καθόλου Μάλλον θα σε καταδικάσουν περισσότερο και θα σου προξενήσουν μεγαλύτερη θλίψη επειδή καθώς ξέρεις οι δυνατοί θα εξετασθούν δυνατά Γιατί η φτώχεια δεν είναι αιτία ντροπής τόσο γι αυτόν που γεννήθηκε φτωχός ούτε η λύπη που προξενεί τον λυπεί αυτόν τόσο όσο εκείνον που αφού πλούτησε και δοξάσθηκε και υψώθηκε κι έγινε φίλος με τον επίγειο βασιλέα έπειτα εξέπεσε απ όλα αυτά και κατάντησε σε παντελή φτώχεια Αν και οι αναλογίες δεν είναι ίδιες ανάμεσα στα επίγεια και ορατά και στα πνευματικά και αόρατα Σ αυτούς δηλ που για κάποια αιτία ξέπεσαν από τη φιλία και την δουλεία του επιγείου βασιλέως επιτρέπεται να είναι κύριοι των υπαρχόντων τους και να τ απολαμβάνουν και να ζουν Αν όμως εκπέσει κανείς από τη δική μου αγάπη και φιλία δε μπορεί καθόλου

να ζήσει -γιατί η ζωή του είμαι εγώ -αλλά ευθύς γυμνώνεται απ όλα και παραδίνεται αιχμάλωτος στους δικούς μου και δικούς του εχθρούς Εκείνοι τον παραλαμβάνουν και λόγω της προηγουμένης αγάπης ευνοίας και αγάπης που είχε προς εμένα του επιτίθενται με μεγαλύτερη μανία τιμωρώντας καταγελώντας και περιπαίζοντάς τον

ΝΑΙ Πανάγιε Βασιλιά μου πιστεύω κιεγώ σε σένα τον Θεό μου πως πράγματι έτσι είναι και προσπέφτοντας σε θερμοπαρακαλώ

Φύλαξέ με τον αμαρτωλό κι ανάξιο που ελέησες και το βλαστάρι της αγάπης σου που μπόλιασες στο δένδρο της ελπίδας μου στήριξέ το με τη δύναμή σου να μην το σαλέψουν οι άνεμοι να μην το συντρίψει η καταιγίδα να μην το σπάσει κανένας εχθρός να μην το κάψει ο καύσωνας της αμελείας να μην ξεραθεί από τη ραθυμία και τους μετεωρισμούς να μην εξαφανισθεί ολοκληρωτικά από την κενοδοξία Ξέρεις εσύ που μου το χάρισες και μου το φύτεψες αυτό πως εξαιτίας του είμαι αβοήθητος από κάθε άνθρωπο αφού τον συνεργό και βοηθό μου και δικό σου απόστολο καθώς εσύ θέλησες τον χώρισες σωματικά από μένα Ξέρεις εσύ την ασθένειά μου ξέρεις καλά την ταλαιπωρία και την μεγάλη αδυναμία μου Γι αυτό λοιπόν σπλαγχνίσου με πιο πολύ από δω και μπρος πολυεύσπλαγχνε Κύριε Μ όλη μου την καρδιά πέφτω στα πόδια σου ικετεύοντας εσένα που μου φανέρωσες τόσες ωραιότητες Στερέωσε στην αγάπη σου την ψυχή μου και δώσε να ριζώσει βαθιά στην ψυχή μου η αγάπη σου για να είσαι σύμφωνα με την άχραντη κι άγια κι αψευδή σου επαγγελία εσύ μέσα σε μένα κι εγώ να υπάρχω μέσα σε σένα Η αγάπη σου θα με σκεπάζει κι εγώ θα την σκεπάζω και θα την φυλάω εντός μου θα με βλέπεις Δέσποτα μέσα σ αυτήν κι εγώ θ αξιώνομαι να σε βλέπω μέσα απ αυτήν τώρα μεν σαν σε καθρέπτη και αμυδρά καθώς είπες ενώ τότε σ όλη την αγάπη όλον εσένα που είσαι αγάπη κι έτσι μας αξίωσες να σε ονομάζουμε γιατί σε σένα πρέπει κάθε ευχαριστία κράτος τιμή και προσκύνηση στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες των αιώνων Αμήν

Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Έκδοση Ι Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Κάλαμος Αττικής Η ζωή είναι ωραία

Πιστεύω στους αγγέλους γιατί στη λύπη μου δίνουν χαρά Με σκέπασαν με τα χρυσά τους φτερά

για να μη σκοτωθώ στο μεγάλο σεισμό Τον κάθε καημό όταν προσευχηθώ μεταφέρουν στου Θεού το θρόνο Σε κάθε πόνο με σκεπάζουν για να μην απελπιστώ Κι αφού με δάκρυα καθαριστώ γεμίζουν με ειρήνη την ψυχή Στην προσευχή μου δίνουν γαλήνη Όταν με λάθη πέφτω χαμηλά με τη μετάνοια με σηκώνουν ψηλά Μου δείχνουν του παραδείσου την ομορφιά όταν ο ουρανός της καρδιάς μου έχει συννεφιά Όταν είμαι μόνος με πιάνουν απ το χέρι και μου κρατάνε συντροφιά Σαν το απαλό αγέρι μου δροσίζουν την καρδιά τόσο γλυκά και στοργικά όπως κρατάει το παιδί της η μητέρα στην αγκαλιά της όταν κλαίει Μου θυμίζουν τις ευεργεσίες του Θεού Πατέρα Γι αυτό σε κάθε δοκιμασία η ψυχή μου λέει

Θεέ μου σ ευχαριστώ

Φτωχό Αριστο

Προσευχή Eξομολογητική

Κύριε μη παραβλέψεις την αμαρτωλή ψυχή μου

που ζεί μέσα στην αμαρτία

σε χρειάζομαι περισσότερο

απο κάθε άνθρωπο της γής

είμαι χειρότερος απο κάθε λογικό όν

και φέρομαι ανόητα

vote 0 com_content

168 1350 indexphpoption

που δεν γνωρίζω

το καλό της ψυχής μου

Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου

διότι είμαι κυριευμένος

απο πολλά πάθη

που δεν τα βλέπουν

οι άνθρωποι εύκολα

κρύβομαι απο τους άλλους

αλλά εγώ ο ταλαίπωρος

δεν μπορώ να κρυφτώ

απο το άγρυπνο μάτι

της κρίσεως Σου

Κύριε

βοήθησέ με και σώσον με

τον αδιάντροπο

και εραστή των παθών

Κύριε η ραθυμία μου

με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία

και γίνομαι πρόθυμος

σε κάθε πειρασμό

που με χλευάζουν ακόμη

και οι δαίμονες

για την αθλιότητα μου

Κύριε ελέησόν με

Κύριε ταπείνωσέ με

για να σωθώ

Κύριε ταπείνωσέ με

για να μετανοήσω ειλικρινά

Κύριε σώσέ με

απο κάθε υπερηφάνεια

θυμό κακία φθόνο

και περιέργεια

Κύριε σκέπασέ με

με τη φιλανθρωπία Σου

και καθοδήγησέ με

στο δρόμο των εντολών Σου

Κύριε νιώθω τόσο ανίσχυρος

σαν σκουλίκι

που εύκολα μπορούν

να το πατήσουν οι άνθρωποι

για να το λιώσουν

Κύριε σώσόν με

Κύριε δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου

ώστε να κατανοήσεις

ότι ζητώ ευσπλαγχνικά

το θείο έλεος Σου

Κύριε

έχω μοιάσει του φαρισαίου

και γεμάτος έπαρση

νομίζω ότι έχω επιτύχει

κάτι στη ζωή μου

Ψυχή μου

πόσο σκοτεινή είσαι

που δεν βλέπεις

ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

ποθούσα να δω την μορφή σου και να γνωρίσω καλά ποιος ήσουν Γι αυτό από τον πολύ πόθο και της αγάπης σου την φλόγα έκλαιγα ασταμάτητα μη γνωρίζοντας ποιός είσαι εσύ που μ έφερες από την ανυπαρξία στην ύπαρξη με λύτρωσες από τον βόρβορο κι έγινες για χάρη μου όλα όσα προείπα

Έτσι λοιπόν πολλές φορές μου φανερώθηκες και πολλές φορές πάλι χωρίς να μιλήσεις μου κρύφθηκες και δεν σ έβλεπα καθόλου Έβλεπα τις αστραπές και την αίγλη του προσώπου σου να με περικυκλώνουν συνεχώς όπως κάποτε μέσα στα νερά αλλ αδυνατούσα ολότελα να τις συγκρατήσω Θυμόμουν πόσο ψηλά σε είδα κάποτε Και νομίζοντας ο ανόητος ότι είσαι άλλος ζητούσα με δάκρυα πάλι να σε δώ

Καταπίεζα λοιπόν τον εαυτό μου με πολύ λύπη και θλίψη και στενοχώρια και λησμόνησα ολότελα όλο τον κόσμο και τα εγκόσμια μα και τον ίδιο τον εαυτό μου μη βάζοντας στο νού μου ότι υπάρχει τίποτε ορατό ή σκιά ή οτιδήποτε άλλο Τότε ήταν που εσύ ο ίδιος ο αόρατος ο αψηλάφητος και άπιαστος μου φανερώθηκες Ένιωσα να μου καθάρεις τον νου να μου πλαταίνεις το οπτικό της ψυχής και να μ αξιώνεις να βλέπω όλο και πιο πολύ την δόξα σου Έβλεπα πως και συ ο ίδιος όλο και περισσότερο μεγαλώνεις και λάμποντας πλαταίνεις πιο πολύ Αισθανόμουν σιγά-σιγά να έρχεσαι και να με πλησιάζεις καθώς υποχωρούσε το σκοτάδι όπως μας συμβαίνει πολλές φορές και με τα αισθητά όταν πχ η σελήνη φέγγει στον ουρανό και τα σύννεφα μοιάζουν να περπατούν τότε μας φαίνεται πως η σελήνη τρέχει πολύ γρήγορα ενώ στην πραγματικότητα δεν αυξάνει καθόλου την συνηθισμένη της ταχύτητα ούτε αλλάζει την αρχική της πορεία Έτσι και συ Δέσποτα φαινόσουν να έρχεσαι ο ακίνητος και να μεγαλώνεις ο αναλλοίωτος και να παίρνεις μορφή ο ασχημάτιστος Όταν ένας τυφλός αρχίζει σταδιακά να βρίσκει το φως του και να διακρίνει την μορφή του ανθρώπου και να περιγράφει λίγο-λίγο πώς είναι δεν μεταποιείται ούτε μεταβάλλεται η ίδια η μορφή αλλά όσο καθαρίζεται η οπτική δύναμη των οφθαλμών του τόσο βλέπει την μορφή του ανθρώπου όπως είναι γιατί ολόκληρη τυπώνεται στην οπτική αίσθηση και μέσω αυτής εισχωρεί αποτυπώνεται και χαράζεται σαν σε πίνακα στη νοερή και μνημονευτική δύναμη της ψυχής Έτσι ακριβώς και συ μου φανερώθηκες αφού τέλεια καθάρισες το νου μου με το λαμπρό φως του Αγίου Πνεύματος Βλέποντας πια ο νους μου διαυγέστερα και καθαρώτερα νόμιζα ότι από κάπου βγαίνεις και φαίνεσαι λαμπρότερος Μου αποκάλυψες τότε χαρακτήρα ασχημάτιστης μορφής και μ έβγαλες έξω από τον κόσμο (μπορώ να πω και από το σώμα γιατί δεν μου έδωσες να το κατανοήσω ακριβώς) Άστραψες λοιπόν και μου φάνηκε πως

φανερώθηκες όλος σε όλον εμένα που έβλεπα πια καλά Σου είπα -Ώ Δέσποτα ποιός να είσαι Τότε μ αξίωσες για πρώτη φορά τον άσωτο ν΄ακούσω την φωνή σου Μου μίλησες με πολλή προσήνεια και μου είπες -Εγώ είμαι ο Θεός που έγινα άνθρωπος για σένα Με αναζήτησες μ όλη σου την ψυχή γι αυτό από τώρα και στο εξής θα είσαι αδελφός και φίλος και συγκληρονόμος μου Εκπληκτος έκθαμβος κι έντρομος εγώ λίγο καταλάβαινα και μονολογούσα -Τι θέλει άραγε η δόξα αυτή κι λαμπρότητα η μεγάλη Και πώς και από πού εγώ αξιώθηκα τέτοια αγαθά Κατάπληκτος με την ψυχή φοβισμένη και την δύναμη παραλυμένη αναρωτιόμουν -Ποιός είμαι εγώ Δέσποτα ή τι καλό έπραξα ο άθλιος και ταλαίπωρος για να με καταστήσεις άξιον τέτοιων αγαθών και συμμέτοχο και συγκληρονόμο τέτοιας δόξης Κι ενώ σκεφτόμουν ότι αυτή η δόξα και χαρά ξεπερνάει το νου εσύ ο Δεσπότης συνομιλώντας πάλι μ εμένα σαν φίλος με φίλο μου είπες με το πνεύμα που μιλούσε εντός μου -Αυτά σου τα δώρησα μόνο για την πρόθεση την προαίρεση και την πίστη σου Κι άλλα ακόμη θα σου δωρήσω Γιατί τι άλλο έχεις ή είχες ποτέ δικό σου αφού πλάστηκες από μένα γυμνός ώστε να το λάβω και να σου δώσω αντί για εκείνο αυτά Αν βέβαια δεν ελευθερωθείς από την σάρκα δεν θα δεις το τέλειο ούτε θα μπορέσεις να το απολαύσεις ολόκληρο Εγώ ρώτησα τότε -Αλλά τι μεγαλύτερο ή λαμπρότερο απ αυτό μπορεί να υπάρχει Εμένα μου αρκεί να είμαι έτσι και μετά τον θάνατο Πόσο μικρόψυχος είσαι μου είπες που αρκείσαι σ αυτά Αυτά συγκρινόμενα με τα μέλλοντα είναι το ίδιο σαν ένα ουρανό που τον ζωγράφισες στο χαρτί και τον κρατάς στα χέρια σου Οσο αυτός υστερεί από τον αληθινό ουρανό τόσο ασύγκριτα περισσότερο θα σου αποκαλυφθεί η μέλλουσα δόξα απ αυτήν που βλέπεις τώρα

Λέγοντας αυτά σώπασες και λίγο-λίγο ο καλός και γλυκός δεσπότης κρύφτηκες από τα μάτια μου είτε επειδή εγώ απομακρύνθηκα από σένα είτε επειδή συ έφυγες από κοντά μου δεν ξέρω Τότε ήρθα πάλι στον εαυτό μου νομίζοντας ότι από κάπου επέστρεψα και μπήκα στο πρώτο μου σκήνωμα Θυμόμουν λοιπόν το κάλλος της δόξης και των λόγων σου καθώς περπατούσα καθόμουν έτρωγα έπινα προσευχόμουν κι έκλαιγα ζώντας μέσα σε ανέκφραστη χαρά που σε γνώρισα τον Ποιητή των απάντων Και πώς να μη χαιρόμουν όμως πάλι λυπόμουν γιατί ποθούσα

έτσι να σε ξαναδώ Κάποτε λοιπόν που πήγα να ασπασθώ την εικόνα εκείνης που σε γέννησε κι έπεσα να την προσκυνήσω πριν σηκωθώ μου φανερώθηκες μέσα στην ταλαίπωρη καρδιά μου που την μετέβαλες σε φως Τότε κατάλαβα ότι σ έχω μέσα μου συνειδητά Από τότε λοιπόν δεν σε αγαπούσα αναπολώντας στην μνήμη μου εσένα και τα σχετικά με σένα αλλά πίστεψα ότι έχω αληθινά μέσα μου εσένα την ενυπόστατη αγάπη γιατί η αληθινή αγάπη είσαι σύ ο Θεός

Σ αυτή την πίστη φυτεύθηκε η ελπίδα ποτίστηκε με την μετάνοια και τα δάκρυα λαμπρύνθηκε με τις ελλάμψεις του φωτός σου κι έτσι ριζώθηκε κι αυξήθηκε πολύ Έπειτα συ ο ίδιος ο καλός τεχνίτης και δημιουργός ήλθες με την μάχαιρα των πειρασμών δηλαδή με την ταπείνωση και κόβοντας τα κλωνάρια των λογισμών που είχαν ανέβει πολύ ψηλά μπόλιασες στην ελπίδα μόνη την αγία σου αγάπη σαν σε μια ρίζα δένδρου Βλέποντάς την λοιπόν μέρα με τη μέρα ν αυξάνει και να μου μιλάει συνεχώς-ή μάλλον συ δι αυτής να με διδάσκεις και να με περιλάμπεις- ζω με τόση χαρά σαν να είμαι ήδη πάνω από κάθε πίστη και ελπίδα καθώς φωνάζει ο Παύλος Αυτό που ηδη βλέπει κανείς Ποιος λόγος υπάρχει να το ελπίζει Αν λοιπόν εγώ σε έχω τι περισσότερο να ελπίζω Μου είπες πάλι Δέσποτα -Άκουσέ με καθώς βλέπεις τον ήλιο μέσα στα νερά τον ίδιον όμως τότε καθόλου δεν τον βλέπεις αφού είσαι σκυμμένος κάτω έτσι να σκέφτεσαι και γι αυτό που σου συμβαίνει Ασφάλιζε τον εαυτό σου και φρόντιζε συνεχώς να με βλέπεις εντός σου καθαρά και ζωηρά όπως τον ήλιο στα καθαρά νερά Κι έπειτα θ αξιωθείς καθώς σου είπα να με δείς έτσι μετά τον θάνατον Ει δε μη όλος ο κύκλος αυτών των έργων και κόπων και λόγων σου δεν θα σε ωφελήσουν καθόλου Μάλλον θα σε καταδικάσουν περισσότερο και θα σου προξενήσουν μεγαλύτερη θλίψη επειδή καθώς ξέρεις οι δυνατοί θα εξετασθούν δυνατά Γιατί η φτώχεια δεν είναι αιτία ντροπής τόσο γι αυτόν που γεννήθηκε φτωχός ούτε η λύπη που προξενεί τον λυπεί αυτόν τόσο όσο εκείνον που αφού πλούτησε και δοξάσθηκε και υψώθηκε κι έγινε φίλος με τον επίγειο βασιλέα έπειτα εξέπεσε απ όλα αυτά και κατάντησε σε παντελή φτώχεια Αν και οι αναλογίες δεν είναι ίδιες ανάμεσα στα επίγεια και ορατά και στα πνευματικά και αόρατα Σ αυτούς δηλ που για κάποια αιτία ξέπεσαν από τη φιλία και την δουλεία του επιγείου βασιλέως επιτρέπεται να είναι κύριοι των υπαρχόντων τους και να τ απολαμβάνουν και να ζουν Αν όμως εκπέσει κανείς από τη δική μου αγάπη και φιλία δε μπορεί καθόλου

να ζήσει -γιατί η ζωή του είμαι εγώ -αλλά ευθύς γυμνώνεται απ όλα και παραδίνεται αιχμάλωτος στους δικούς μου και δικούς του εχθρούς Εκείνοι τον παραλαμβάνουν και λόγω της προηγουμένης αγάπης ευνοίας και αγάπης που είχε προς εμένα του επιτίθενται με μεγαλύτερη μανία τιμωρώντας καταγελώντας και περιπαίζοντάς τον

ΝΑΙ Πανάγιε Βασιλιά μου πιστεύω κιεγώ σε σένα τον Θεό μου πως πράγματι έτσι είναι και προσπέφτοντας σε θερμοπαρακαλώ

Φύλαξέ με τον αμαρτωλό κι ανάξιο που ελέησες και το βλαστάρι της αγάπης σου που μπόλιασες στο δένδρο της ελπίδας μου στήριξέ το με τη δύναμή σου να μην το σαλέψουν οι άνεμοι να μην το συντρίψει η καταιγίδα να μην το σπάσει κανένας εχθρός να μην το κάψει ο καύσωνας της αμελείας να μην ξεραθεί από τη ραθυμία και τους μετεωρισμούς να μην εξαφανισθεί ολοκληρωτικά από την κενοδοξία Ξέρεις εσύ που μου το χάρισες και μου το φύτεψες αυτό πως εξαιτίας του είμαι αβοήθητος από κάθε άνθρωπο αφού τον συνεργό και βοηθό μου και δικό σου απόστολο καθώς εσύ θέλησες τον χώρισες σωματικά από μένα Ξέρεις εσύ την ασθένειά μου ξέρεις καλά την ταλαιπωρία και την μεγάλη αδυναμία μου Γι αυτό λοιπόν σπλαγχνίσου με πιο πολύ από δω και μπρος πολυεύσπλαγχνε Κύριε Μ όλη μου την καρδιά πέφτω στα πόδια σου ικετεύοντας εσένα που μου φανέρωσες τόσες ωραιότητες Στερέωσε στην αγάπη σου την ψυχή μου και δώσε να ριζώσει βαθιά στην ψυχή μου η αγάπη σου για να είσαι σύμφωνα με την άχραντη κι άγια κι αψευδή σου επαγγελία εσύ μέσα σε μένα κι εγώ να υπάρχω μέσα σε σένα Η αγάπη σου θα με σκεπάζει κι εγώ θα την σκεπάζω και θα την φυλάω εντός μου θα με βλέπεις Δέσποτα μέσα σ αυτήν κι εγώ θ αξιώνομαι να σε βλέπω μέσα απ αυτήν τώρα μεν σαν σε καθρέπτη και αμυδρά καθώς είπες ενώ τότε σ όλη την αγάπη όλον εσένα που είσαι αγάπη κι έτσι μας αξίωσες να σε ονομάζουμε γιατί σε σένα πρέπει κάθε ευχαριστία κράτος τιμή και προσκύνηση στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες των αιώνων Αμήν

Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Έκδοση Ι Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Κάλαμος Αττικής Η ζωή είναι ωραία

Πιστεύω στους αγγέλους γιατί στη λύπη μου δίνουν χαρά Με σκέπασαν με τα χρυσά τους φτερά

για να μη σκοτωθώ στο μεγάλο σεισμό Τον κάθε καημό όταν προσευχηθώ μεταφέρουν στου Θεού το θρόνο Σε κάθε πόνο με σκεπάζουν για να μην απελπιστώ Κι αφού με δάκρυα καθαριστώ γεμίζουν με ειρήνη την ψυχή Στην προσευχή μου δίνουν γαλήνη Όταν με λάθη πέφτω χαμηλά με τη μετάνοια με σηκώνουν ψηλά Μου δείχνουν του παραδείσου την ομορφιά όταν ο ουρανός της καρδιάς μου έχει συννεφιά Όταν είμαι μόνος με πιάνουν απ το χέρι και μου κρατάνε συντροφιά Σαν το απαλό αγέρι μου δροσίζουν την καρδιά τόσο γλυκά και στοργικά όπως κρατάει το παιδί της η μητέρα στην αγκαλιά της όταν κλαίει Μου θυμίζουν τις ευεργεσίες του Θεού Πατέρα Γι αυτό σε κάθε δοκιμασία η ψυχή μου λέει

Θεέ μου σ ευχαριστώ

Φτωχό Αριστο

Προσευχή Eξομολογητική

Κύριε μη παραβλέψεις την αμαρτωλή ψυχή μου

που ζεί μέσα στην αμαρτία

σε χρειάζομαι περισσότερο

απο κάθε άνθρωπο της γής

είμαι χειρότερος απο κάθε λογικό όν

και φέρομαι ανόητα

vote 0 com_content

168 1350 indexphpoption

που δεν γνωρίζω

το καλό της ψυχής μου

Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου

διότι είμαι κυριευμένος

απο πολλά πάθη

που δεν τα βλέπουν

οι άνθρωποι εύκολα

κρύβομαι απο τους άλλους

αλλά εγώ ο ταλαίπωρος

δεν μπορώ να κρυφτώ

απο το άγρυπνο μάτι

της κρίσεως Σου

Κύριε

βοήθησέ με και σώσον με

τον αδιάντροπο

και εραστή των παθών

Κύριε η ραθυμία μου

με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία

και γίνομαι πρόθυμος

σε κάθε πειρασμό

που με χλευάζουν ακόμη

και οι δαίμονες

για την αθλιότητα μου

Κύριε ελέησόν με

Κύριε ταπείνωσέ με

για να σωθώ

Κύριε ταπείνωσέ με

για να μετανοήσω ειλικρινά

Κύριε σώσέ με

απο κάθε υπερηφάνεια

θυμό κακία φθόνο

και περιέργεια

Κύριε σκέπασέ με

με τη φιλανθρωπία Σου

και καθοδήγησέ με

στο δρόμο των εντολών Σου

Κύριε νιώθω τόσο ανίσχυρος

σαν σκουλίκι

που εύκολα μπορούν

να το πατήσουν οι άνθρωποι

για να το λιώσουν

Κύριε σώσόν με

Κύριε δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου

ώστε να κατανοήσεις

ότι ζητώ ευσπλαγχνικά

το θείο έλεος Σου

Κύριε

έχω μοιάσει του φαρισαίου

και γεμάτος έπαρση

νομίζω ότι έχω επιτύχει

κάτι στη ζωή μου

Ψυχή μου

πόσο σκοτεινή είσαι

που δεν βλέπεις

ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

φανερώθηκες όλος σε όλον εμένα που έβλεπα πια καλά Σου είπα -Ώ Δέσποτα ποιός να είσαι Τότε μ αξίωσες για πρώτη φορά τον άσωτο ν΄ακούσω την φωνή σου Μου μίλησες με πολλή προσήνεια και μου είπες -Εγώ είμαι ο Θεός που έγινα άνθρωπος για σένα Με αναζήτησες μ όλη σου την ψυχή γι αυτό από τώρα και στο εξής θα είσαι αδελφός και φίλος και συγκληρονόμος μου Εκπληκτος έκθαμβος κι έντρομος εγώ λίγο καταλάβαινα και μονολογούσα -Τι θέλει άραγε η δόξα αυτή κι λαμπρότητα η μεγάλη Και πώς και από πού εγώ αξιώθηκα τέτοια αγαθά Κατάπληκτος με την ψυχή φοβισμένη και την δύναμη παραλυμένη αναρωτιόμουν -Ποιός είμαι εγώ Δέσποτα ή τι καλό έπραξα ο άθλιος και ταλαίπωρος για να με καταστήσεις άξιον τέτοιων αγαθών και συμμέτοχο και συγκληρονόμο τέτοιας δόξης Κι ενώ σκεφτόμουν ότι αυτή η δόξα και χαρά ξεπερνάει το νου εσύ ο Δεσπότης συνομιλώντας πάλι μ εμένα σαν φίλος με φίλο μου είπες με το πνεύμα που μιλούσε εντός μου -Αυτά σου τα δώρησα μόνο για την πρόθεση την προαίρεση και την πίστη σου Κι άλλα ακόμη θα σου δωρήσω Γιατί τι άλλο έχεις ή είχες ποτέ δικό σου αφού πλάστηκες από μένα γυμνός ώστε να το λάβω και να σου δώσω αντί για εκείνο αυτά Αν βέβαια δεν ελευθερωθείς από την σάρκα δεν θα δεις το τέλειο ούτε θα μπορέσεις να το απολαύσεις ολόκληρο Εγώ ρώτησα τότε -Αλλά τι μεγαλύτερο ή λαμπρότερο απ αυτό μπορεί να υπάρχει Εμένα μου αρκεί να είμαι έτσι και μετά τον θάνατο Πόσο μικρόψυχος είσαι μου είπες που αρκείσαι σ αυτά Αυτά συγκρινόμενα με τα μέλλοντα είναι το ίδιο σαν ένα ουρανό που τον ζωγράφισες στο χαρτί και τον κρατάς στα χέρια σου Οσο αυτός υστερεί από τον αληθινό ουρανό τόσο ασύγκριτα περισσότερο θα σου αποκαλυφθεί η μέλλουσα δόξα απ αυτήν που βλέπεις τώρα

Λέγοντας αυτά σώπασες και λίγο-λίγο ο καλός και γλυκός δεσπότης κρύφτηκες από τα μάτια μου είτε επειδή εγώ απομακρύνθηκα από σένα είτε επειδή συ έφυγες από κοντά μου δεν ξέρω Τότε ήρθα πάλι στον εαυτό μου νομίζοντας ότι από κάπου επέστρεψα και μπήκα στο πρώτο μου σκήνωμα Θυμόμουν λοιπόν το κάλλος της δόξης και των λόγων σου καθώς περπατούσα καθόμουν έτρωγα έπινα προσευχόμουν κι έκλαιγα ζώντας μέσα σε ανέκφραστη χαρά που σε γνώρισα τον Ποιητή των απάντων Και πώς να μη χαιρόμουν όμως πάλι λυπόμουν γιατί ποθούσα

έτσι να σε ξαναδώ Κάποτε λοιπόν που πήγα να ασπασθώ την εικόνα εκείνης που σε γέννησε κι έπεσα να την προσκυνήσω πριν σηκωθώ μου φανερώθηκες μέσα στην ταλαίπωρη καρδιά μου που την μετέβαλες σε φως Τότε κατάλαβα ότι σ έχω μέσα μου συνειδητά Από τότε λοιπόν δεν σε αγαπούσα αναπολώντας στην μνήμη μου εσένα και τα σχετικά με σένα αλλά πίστεψα ότι έχω αληθινά μέσα μου εσένα την ενυπόστατη αγάπη γιατί η αληθινή αγάπη είσαι σύ ο Θεός

Σ αυτή την πίστη φυτεύθηκε η ελπίδα ποτίστηκε με την μετάνοια και τα δάκρυα λαμπρύνθηκε με τις ελλάμψεις του φωτός σου κι έτσι ριζώθηκε κι αυξήθηκε πολύ Έπειτα συ ο ίδιος ο καλός τεχνίτης και δημιουργός ήλθες με την μάχαιρα των πειρασμών δηλαδή με την ταπείνωση και κόβοντας τα κλωνάρια των λογισμών που είχαν ανέβει πολύ ψηλά μπόλιασες στην ελπίδα μόνη την αγία σου αγάπη σαν σε μια ρίζα δένδρου Βλέποντάς την λοιπόν μέρα με τη μέρα ν αυξάνει και να μου μιλάει συνεχώς-ή μάλλον συ δι αυτής να με διδάσκεις και να με περιλάμπεις- ζω με τόση χαρά σαν να είμαι ήδη πάνω από κάθε πίστη και ελπίδα καθώς φωνάζει ο Παύλος Αυτό που ηδη βλέπει κανείς Ποιος λόγος υπάρχει να το ελπίζει Αν λοιπόν εγώ σε έχω τι περισσότερο να ελπίζω Μου είπες πάλι Δέσποτα -Άκουσέ με καθώς βλέπεις τον ήλιο μέσα στα νερά τον ίδιον όμως τότε καθόλου δεν τον βλέπεις αφού είσαι σκυμμένος κάτω έτσι να σκέφτεσαι και γι αυτό που σου συμβαίνει Ασφάλιζε τον εαυτό σου και φρόντιζε συνεχώς να με βλέπεις εντός σου καθαρά και ζωηρά όπως τον ήλιο στα καθαρά νερά Κι έπειτα θ αξιωθείς καθώς σου είπα να με δείς έτσι μετά τον θάνατον Ει δε μη όλος ο κύκλος αυτών των έργων και κόπων και λόγων σου δεν θα σε ωφελήσουν καθόλου Μάλλον θα σε καταδικάσουν περισσότερο και θα σου προξενήσουν μεγαλύτερη θλίψη επειδή καθώς ξέρεις οι δυνατοί θα εξετασθούν δυνατά Γιατί η φτώχεια δεν είναι αιτία ντροπής τόσο γι αυτόν που γεννήθηκε φτωχός ούτε η λύπη που προξενεί τον λυπεί αυτόν τόσο όσο εκείνον που αφού πλούτησε και δοξάσθηκε και υψώθηκε κι έγινε φίλος με τον επίγειο βασιλέα έπειτα εξέπεσε απ όλα αυτά και κατάντησε σε παντελή φτώχεια Αν και οι αναλογίες δεν είναι ίδιες ανάμεσα στα επίγεια και ορατά και στα πνευματικά και αόρατα Σ αυτούς δηλ που για κάποια αιτία ξέπεσαν από τη φιλία και την δουλεία του επιγείου βασιλέως επιτρέπεται να είναι κύριοι των υπαρχόντων τους και να τ απολαμβάνουν και να ζουν Αν όμως εκπέσει κανείς από τη δική μου αγάπη και φιλία δε μπορεί καθόλου

να ζήσει -γιατί η ζωή του είμαι εγώ -αλλά ευθύς γυμνώνεται απ όλα και παραδίνεται αιχμάλωτος στους δικούς μου και δικούς του εχθρούς Εκείνοι τον παραλαμβάνουν και λόγω της προηγουμένης αγάπης ευνοίας και αγάπης που είχε προς εμένα του επιτίθενται με μεγαλύτερη μανία τιμωρώντας καταγελώντας και περιπαίζοντάς τον

ΝΑΙ Πανάγιε Βασιλιά μου πιστεύω κιεγώ σε σένα τον Θεό μου πως πράγματι έτσι είναι και προσπέφτοντας σε θερμοπαρακαλώ

Φύλαξέ με τον αμαρτωλό κι ανάξιο που ελέησες και το βλαστάρι της αγάπης σου που μπόλιασες στο δένδρο της ελπίδας μου στήριξέ το με τη δύναμή σου να μην το σαλέψουν οι άνεμοι να μην το συντρίψει η καταιγίδα να μην το σπάσει κανένας εχθρός να μην το κάψει ο καύσωνας της αμελείας να μην ξεραθεί από τη ραθυμία και τους μετεωρισμούς να μην εξαφανισθεί ολοκληρωτικά από την κενοδοξία Ξέρεις εσύ που μου το χάρισες και μου το φύτεψες αυτό πως εξαιτίας του είμαι αβοήθητος από κάθε άνθρωπο αφού τον συνεργό και βοηθό μου και δικό σου απόστολο καθώς εσύ θέλησες τον χώρισες σωματικά από μένα Ξέρεις εσύ την ασθένειά μου ξέρεις καλά την ταλαιπωρία και την μεγάλη αδυναμία μου Γι αυτό λοιπόν σπλαγχνίσου με πιο πολύ από δω και μπρος πολυεύσπλαγχνε Κύριε Μ όλη μου την καρδιά πέφτω στα πόδια σου ικετεύοντας εσένα που μου φανέρωσες τόσες ωραιότητες Στερέωσε στην αγάπη σου την ψυχή μου και δώσε να ριζώσει βαθιά στην ψυχή μου η αγάπη σου για να είσαι σύμφωνα με την άχραντη κι άγια κι αψευδή σου επαγγελία εσύ μέσα σε μένα κι εγώ να υπάρχω μέσα σε σένα Η αγάπη σου θα με σκεπάζει κι εγώ θα την σκεπάζω και θα την φυλάω εντός μου θα με βλέπεις Δέσποτα μέσα σ αυτήν κι εγώ θ αξιώνομαι να σε βλέπω μέσα απ αυτήν τώρα μεν σαν σε καθρέπτη και αμυδρά καθώς είπες ενώ τότε σ όλη την αγάπη όλον εσένα που είσαι αγάπη κι έτσι μας αξίωσες να σε ονομάζουμε γιατί σε σένα πρέπει κάθε ευχαριστία κράτος τιμή και προσκύνηση στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες των αιώνων Αμήν

Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Έκδοση Ι Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Κάλαμος Αττικής Η ζωή είναι ωραία

Πιστεύω στους αγγέλους γιατί στη λύπη μου δίνουν χαρά Με σκέπασαν με τα χρυσά τους φτερά

για να μη σκοτωθώ στο μεγάλο σεισμό Τον κάθε καημό όταν προσευχηθώ μεταφέρουν στου Θεού το θρόνο Σε κάθε πόνο με σκεπάζουν για να μην απελπιστώ Κι αφού με δάκρυα καθαριστώ γεμίζουν με ειρήνη την ψυχή Στην προσευχή μου δίνουν γαλήνη Όταν με λάθη πέφτω χαμηλά με τη μετάνοια με σηκώνουν ψηλά Μου δείχνουν του παραδείσου την ομορφιά όταν ο ουρανός της καρδιάς μου έχει συννεφιά Όταν είμαι μόνος με πιάνουν απ το χέρι και μου κρατάνε συντροφιά Σαν το απαλό αγέρι μου δροσίζουν την καρδιά τόσο γλυκά και στοργικά όπως κρατάει το παιδί της η μητέρα στην αγκαλιά της όταν κλαίει Μου θυμίζουν τις ευεργεσίες του Θεού Πατέρα Γι αυτό σε κάθε δοκιμασία η ψυχή μου λέει

Θεέ μου σ ευχαριστώ

Φτωχό Αριστο

Προσευχή Eξομολογητική

Κύριε μη παραβλέψεις την αμαρτωλή ψυχή μου

που ζεί μέσα στην αμαρτία

σε χρειάζομαι περισσότερο

απο κάθε άνθρωπο της γής

είμαι χειρότερος απο κάθε λογικό όν

και φέρομαι ανόητα

vote 0 com_content

168 1350 indexphpoption

που δεν γνωρίζω

το καλό της ψυχής μου

Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου

διότι είμαι κυριευμένος

απο πολλά πάθη

που δεν τα βλέπουν

οι άνθρωποι εύκολα

κρύβομαι απο τους άλλους

αλλά εγώ ο ταλαίπωρος

δεν μπορώ να κρυφτώ

απο το άγρυπνο μάτι

της κρίσεως Σου

Κύριε

βοήθησέ με και σώσον με

τον αδιάντροπο

και εραστή των παθών

Κύριε η ραθυμία μου

με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία

και γίνομαι πρόθυμος

σε κάθε πειρασμό

που με χλευάζουν ακόμη

και οι δαίμονες

για την αθλιότητα μου

Κύριε ελέησόν με

Κύριε ταπείνωσέ με

για να σωθώ

Κύριε ταπείνωσέ με

για να μετανοήσω ειλικρινά

Κύριε σώσέ με

απο κάθε υπερηφάνεια

θυμό κακία φθόνο

και περιέργεια

Κύριε σκέπασέ με

με τη φιλανθρωπία Σου

και καθοδήγησέ με

στο δρόμο των εντολών Σου

Κύριε νιώθω τόσο ανίσχυρος

σαν σκουλίκι

που εύκολα μπορούν

να το πατήσουν οι άνθρωποι

για να το λιώσουν

Κύριε σώσόν με

Κύριε δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου

ώστε να κατανοήσεις

ότι ζητώ ευσπλαγχνικά

το θείο έλεος Σου

Κύριε

έχω μοιάσει του φαρισαίου

και γεμάτος έπαρση

νομίζω ότι έχω επιτύχει

κάτι στη ζωή μου

Ψυχή μου

πόσο σκοτεινή είσαι

που δεν βλέπεις

ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

έτσι να σε ξαναδώ Κάποτε λοιπόν που πήγα να ασπασθώ την εικόνα εκείνης που σε γέννησε κι έπεσα να την προσκυνήσω πριν σηκωθώ μου φανερώθηκες μέσα στην ταλαίπωρη καρδιά μου που την μετέβαλες σε φως Τότε κατάλαβα ότι σ έχω μέσα μου συνειδητά Από τότε λοιπόν δεν σε αγαπούσα αναπολώντας στην μνήμη μου εσένα και τα σχετικά με σένα αλλά πίστεψα ότι έχω αληθινά μέσα μου εσένα την ενυπόστατη αγάπη γιατί η αληθινή αγάπη είσαι σύ ο Θεός

Σ αυτή την πίστη φυτεύθηκε η ελπίδα ποτίστηκε με την μετάνοια και τα δάκρυα λαμπρύνθηκε με τις ελλάμψεις του φωτός σου κι έτσι ριζώθηκε κι αυξήθηκε πολύ Έπειτα συ ο ίδιος ο καλός τεχνίτης και δημιουργός ήλθες με την μάχαιρα των πειρασμών δηλαδή με την ταπείνωση και κόβοντας τα κλωνάρια των λογισμών που είχαν ανέβει πολύ ψηλά μπόλιασες στην ελπίδα μόνη την αγία σου αγάπη σαν σε μια ρίζα δένδρου Βλέποντάς την λοιπόν μέρα με τη μέρα ν αυξάνει και να μου μιλάει συνεχώς-ή μάλλον συ δι αυτής να με διδάσκεις και να με περιλάμπεις- ζω με τόση χαρά σαν να είμαι ήδη πάνω από κάθε πίστη και ελπίδα καθώς φωνάζει ο Παύλος Αυτό που ηδη βλέπει κανείς Ποιος λόγος υπάρχει να το ελπίζει Αν λοιπόν εγώ σε έχω τι περισσότερο να ελπίζω Μου είπες πάλι Δέσποτα -Άκουσέ με καθώς βλέπεις τον ήλιο μέσα στα νερά τον ίδιον όμως τότε καθόλου δεν τον βλέπεις αφού είσαι σκυμμένος κάτω έτσι να σκέφτεσαι και γι αυτό που σου συμβαίνει Ασφάλιζε τον εαυτό σου και φρόντιζε συνεχώς να με βλέπεις εντός σου καθαρά και ζωηρά όπως τον ήλιο στα καθαρά νερά Κι έπειτα θ αξιωθείς καθώς σου είπα να με δείς έτσι μετά τον θάνατον Ει δε μη όλος ο κύκλος αυτών των έργων και κόπων και λόγων σου δεν θα σε ωφελήσουν καθόλου Μάλλον θα σε καταδικάσουν περισσότερο και θα σου προξενήσουν μεγαλύτερη θλίψη επειδή καθώς ξέρεις οι δυνατοί θα εξετασθούν δυνατά Γιατί η φτώχεια δεν είναι αιτία ντροπής τόσο γι αυτόν που γεννήθηκε φτωχός ούτε η λύπη που προξενεί τον λυπεί αυτόν τόσο όσο εκείνον που αφού πλούτησε και δοξάσθηκε και υψώθηκε κι έγινε φίλος με τον επίγειο βασιλέα έπειτα εξέπεσε απ όλα αυτά και κατάντησε σε παντελή φτώχεια Αν και οι αναλογίες δεν είναι ίδιες ανάμεσα στα επίγεια και ορατά και στα πνευματικά και αόρατα Σ αυτούς δηλ που για κάποια αιτία ξέπεσαν από τη φιλία και την δουλεία του επιγείου βασιλέως επιτρέπεται να είναι κύριοι των υπαρχόντων τους και να τ απολαμβάνουν και να ζουν Αν όμως εκπέσει κανείς από τη δική μου αγάπη και φιλία δε μπορεί καθόλου

να ζήσει -γιατί η ζωή του είμαι εγώ -αλλά ευθύς γυμνώνεται απ όλα και παραδίνεται αιχμάλωτος στους δικούς μου και δικούς του εχθρούς Εκείνοι τον παραλαμβάνουν και λόγω της προηγουμένης αγάπης ευνοίας και αγάπης που είχε προς εμένα του επιτίθενται με μεγαλύτερη μανία τιμωρώντας καταγελώντας και περιπαίζοντάς τον

ΝΑΙ Πανάγιε Βασιλιά μου πιστεύω κιεγώ σε σένα τον Θεό μου πως πράγματι έτσι είναι και προσπέφτοντας σε θερμοπαρακαλώ

Φύλαξέ με τον αμαρτωλό κι ανάξιο που ελέησες και το βλαστάρι της αγάπης σου που μπόλιασες στο δένδρο της ελπίδας μου στήριξέ το με τη δύναμή σου να μην το σαλέψουν οι άνεμοι να μην το συντρίψει η καταιγίδα να μην το σπάσει κανένας εχθρός να μην το κάψει ο καύσωνας της αμελείας να μην ξεραθεί από τη ραθυμία και τους μετεωρισμούς να μην εξαφανισθεί ολοκληρωτικά από την κενοδοξία Ξέρεις εσύ που μου το χάρισες και μου το φύτεψες αυτό πως εξαιτίας του είμαι αβοήθητος από κάθε άνθρωπο αφού τον συνεργό και βοηθό μου και δικό σου απόστολο καθώς εσύ θέλησες τον χώρισες σωματικά από μένα Ξέρεις εσύ την ασθένειά μου ξέρεις καλά την ταλαιπωρία και την μεγάλη αδυναμία μου Γι αυτό λοιπόν σπλαγχνίσου με πιο πολύ από δω και μπρος πολυεύσπλαγχνε Κύριε Μ όλη μου την καρδιά πέφτω στα πόδια σου ικετεύοντας εσένα που μου φανέρωσες τόσες ωραιότητες Στερέωσε στην αγάπη σου την ψυχή μου και δώσε να ριζώσει βαθιά στην ψυχή μου η αγάπη σου για να είσαι σύμφωνα με την άχραντη κι άγια κι αψευδή σου επαγγελία εσύ μέσα σε μένα κι εγώ να υπάρχω μέσα σε σένα Η αγάπη σου θα με σκεπάζει κι εγώ θα την σκεπάζω και θα την φυλάω εντός μου θα με βλέπεις Δέσποτα μέσα σ αυτήν κι εγώ θ αξιώνομαι να σε βλέπω μέσα απ αυτήν τώρα μεν σαν σε καθρέπτη και αμυδρά καθώς είπες ενώ τότε σ όλη την αγάπη όλον εσένα που είσαι αγάπη κι έτσι μας αξίωσες να σε ονομάζουμε γιατί σε σένα πρέπει κάθε ευχαριστία κράτος τιμή και προσκύνηση στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες των αιώνων Αμήν

Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Έκδοση Ι Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Κάλαμος Αττικής Η ζωή είναι ωραία

Πιστεύω στους αγγέλους γιατί στη λύπη μου δίνουν χαρά Με σκέπασαν με τα χρυσά τους φτερά

για να μη σκοτωθώ στο μεγάλο σεισμό Τον κάθε καημό όταν προσευχηθώ μεταφέρουν στου Θεού το θρόνο Σε κάθε πόνο με σκεπάζουν για να μην απελπιστώ Κι αφού με δάκρυα καθαριστώ γεμίζουν με ειρήνη την ψυχή Στην προσευχή μου δίνουν γαλήνη Όταν με λάθη πέφτω χαμηλά με τη μετάνοια με σηκώνουν ψηλά Μου δείχνουν του παραδείσου την ομορφιά όταν ο ουρανός της καρδιάς μου έχει συννεφιά Όταν είμαι μόνος με πιάνουν απ το χέρι και μου κρατάνε συντροφιά Σαν το απαλό αγέρι μου δροσίζουν την καρδιά τόσο γλυκά και στοργικά όπως κρατάει το παιδί της η μητέρα στην αγκαλιά της όταν κλαίει Μου θυμίζουν τις ευεργεσίες του Θεού Πατέρα Γι αυτό σε κάθε δοκιμασία η ψυχή μου λέει

Θεέ μου σ ευχαριστώ

Φτωχό Αριστο

Προσευχή Eξομολογητική

Κύριε μη παραβλέψεις την αμαρτωλή ψυχή μου

που ζεί μέσα στην αμαρτία

σε χρειάζομαι περισσότερο

απο κάθε άνθρωπο της γής

είμαι χειρότερος απο κάθε λογικό όν

και φέρομαι ανόητα

vote 0 com_content

168 1350 indexphpoption

που δεν γνωρίζω

το καλό της ψυχής μου

Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου

διότι είμαι κυριευμένος

απο πολλά πάθη

που δεν τα βλέπουν

οι άνθρωποι εύκολα

κρύβομαι απο τους άλλους

αλλά εγώ ο ταλαίπωρος

δεν μπορώ να κρυφτώ

απο το άγρυπνο μάτι

της κρίσεως Σου

Κύριε

βοήθησέ με και σώσον με

τον αδιάντροπο

και εραστή των παθών

Κύριε η ραθυμία μου

με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία

και γίνομαι πρόθυμος

σε κάθε πειρασμό

που με χλευάζουν ακόμη

και οι δαίμονες

για την αθλιότητα μου

Κύριε ελέησόν με

Κύριε ταπείνωσέ με

για να σωθώ

Κύριε ταπείνωσέ με

για να μετανοήσω ειλικρινά

Κύριε σώσέ με

απο κάθε υπερηφάνεια

θυμό κακία φθόνο

και περιέργεια

Κύριε σκέπασέ με

με τη φιλανθρωπία Σου

και καθοδήγησέ με

στο δρόμο των εντολών Σου

Κύριε νιώθω τόσο ανίσχυρος

σαν σκουλίκι

που εύκολα μπορούν

να το πατήσουν οι άνθρωποι

για να το λιώσουν

Κύριε σώσόν με

Κύριε δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου

ώστε να κατανοήσεις

ότι ζητώ ευσπλαγχνικά

το θείο έλεος Σου

Κύριε

έχω μοιάσει του φαρισαίου

και γεμάτος έπαρση

νομίζω ότι έχω επιτύχει

κάτι στη ζωή μου

Ψυχή μου

πόσο σκοτεινή είσαι

που δεν βλέπεις

ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

να ζήσει -γιατί η ζωή του είμαι εγώ -αλλά ευθύς γυμνώνεται απ όλα και παραδίνεται αιχμάλωτος στους δικούς μου και δικούς του εχθρούς Εκείνοι τον παραλαμβάνουν και λόγω της προηγουμένης αγάπης ευνοίας και αγάπης που είχε προς εμένα του επιτίθενται με μεγαλύτερη μανία τιμωρώντας καταγελώντας και περιπαίζοντάς τον

ΝΑΙ Πανάγιε Βασιλιά μου πιστεύω κιεγώ σε σένα τον Θεό μου πως πράγματι έτσι είναι και προσπέφτοντας σε θερμοπαρακαλώ

Φύλαξέ με τον αμαρτωλό κι ανάξιο που ελέησες και το βλαστάρι της αγάπης σου που μπόλιασες στο δένδρο της ελπίδας μου στήριξέ το με τη δύναμή σου να μην το σαλέψουν οι άνεμοι να μην το συντρίψει η καταιγίδα να μην το σπάσει κανένας εχθρός να μην το κάψει ο καύσωνας της αμελείας να μην ξεραθεί από τη ραθυμία και τους μετεωρισμούς να μην εξαφανισθεί ολοκληρωτικά από την κενοδοξία Ξέρεις εσύ που μου το χάρισες και μου το φύτεψες αυτό πως εξαιτίας του είμαι αβοήθητος από κάθε άνθρωπο αφού τον συνεργό και βοηθό μου και δικό σου απόστολο καθώς εσύ θέλησες τον χώρισες σωματικά από μένα Ξέρεις εσύ την ασθένειά μου ξέρεις καλά την ταλαιπωρία και την μεγάλη αδυναμία μου Γι αυτό λοιπόν σπλαγχνίσου με πιο πολύ από δω και μπρος πολυεύσπλαγχνε Κύριε Μ όλη μου την καρδιά πέφτω στα πόδια σου ικετεύοντας εσένα που μου φανέρωσες τόσες ωραιότητες Στερέωσε στην αγάπη σου την ψυχή μου και δώσε να ριζώσει βαθιά στην ψυχή μου η αγάπη σου για να είσαι σύμφωνα με την άχραντη κι άγια κι αψευδή σου επαγγελία εσύ μέσα σε μένα κι εγώ να υπάρχω μέσα σε σένα Η αγάπη σου θα με σκεπάζει κι εγώ θα την σκεπάζω και θα την φυλάω εντός μου θα με βλέπεις Δέσποτα μέσα σ αυτήν κι εγώ θ αξιώνομαι να σε βλέπω μέσα απ αυτήν τώρα μεν σαν σε καθρέπτη και αμυδρά καθώς είπες ενώ τότε σ όλη την αγάπη όλον εσένα που είσαι αγάπη κι έτσι μας αξίωσες να σε ονομάζουμε γιατί σε σένα πρέπει κάθε ευχαριστία κράτος τιμή και προσκύνηση στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες των αιώνων Αμήν

Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Έκδοση Ι Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Κάλαμος Αττικής Η ζωή είναι ωραία

Πιστεύω στους αγγέλους γιατί στη λύπη μου δίνουν χαρά Με σκέπασαν με τα χρυσά τους φτερά

για να μη σκοτωθώ στο μεγάλο σεισμό Τον κάθε καημό όταν προσευχηθώ μεταφέρουν στου Θεού το θρόνο Σε κάθε πόνο με σκεπάζουν για να μην απελπιστώ Κι αφού με δάκρυα καθαριστώ γεμίζουν με ειρήνη την ψυχή Στην προσευχή μου δίνουν γαλήνη Όταν με λάθη πέφτω χαμηλά με τη μετάνοια με σηκώνουν ψηλά Μου δείχνουν του παραδείσου την ομορφιά όταν ο ουρανός της καρδιάς μου έχει συννεφιά Όταν είμαι μόνος με πιάνουν απ το χέρι και μου κρατάνε συντροφιά Σαν το απαλό αγέρι μου δροσίζουν την καρδιά τόσο γλυκά και στοργικά όπως κρατάει το παιδί της η μητέρα στην αγκαλιά της όταν κλαίει Μου θυμίζουν τις ευεργεσίες του Θεού Πατέρα Γι αυτό σε κάθε δοκιμασία η ψυχή μου λέει

Θεέ μου σ ευχαριστώ

Φτωχό Αριστο

Προσευχή Eξομολογητική

Κύριε μη παραβλέψεις την αμαρτωλή ψυχή μου

που ζεί μέσα στην αμαρτία

σε χρειάζομαι περισσότερο

απο κάθε άνθρωπο της γής

είμαι χειρότερος απο κάθε λογικό όν

και φέρομαι ανόητα

vote 0 com_content

168 1350 indexphpoption

που δεν γνωρίζω

το καλό της ψυχής μου

Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου

διότι είμαι κυριευμένος

απο πολλά πάθη

που δεν τα βλέπουν

οι άνθρωποι εύκολα

κρύβομαι απο τους άλλους

αλλά εγώ ο ταλαίπωρος

δεν μπορώ να κρυφτώ

απο το άγρυπνο μάτι

της κρίσεως Σου

Κύριε

βοήθησέ με και σώσον με

τον αδιάντροπο

και εραστή των παθών

Κύριε η ραθυμία μου

με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία

και γίνομαι πρόθυμος

σε κάθε πειρασμό

που με χλευάζουν ακόμη

και οι δαίμονες

για την αθλιότητα μου

Κύριε ελέησόν με

Κύριε ταπείνωσέ με

για να σωθώ

Κύριε ταπείνωσέ με

για να μετανοήσω ειλικρινά

Κύριε σώσέ με

απο κάθε υπερηφάνεια

θυμό κακία φθόνο

και περιέργεια

Κύριε σκέπασέ με

με τη φιλανθρωπία Σου

και καθοδήγησέ με

στο δρόμο των εντολών Σου

Κύριε νιώθω τόσο ανίσχυρος

σαν σκουλίκι

που εύκολα μπορούν

να το πατήσουν οι άνθρωποι

για να το λιώσουν

Κύριε σώσόν με

Κύριε δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου

ώστε να κατανοήσεις

ότι ζητώ ευσπλαγχνικά

το θείο έλεος Σου

Κύριε

έχω μοιάσει του φαρισαίου

και γεμάτος έπαρση

νομίζω ότι έχω επιτύχει

κάτι στη ζωή μου

Ψυχή μου

πόσο σκοτεινή είσαι

που δεν βλέπεις

ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

για να μη σκοτωθώ στο μεγάλο σεισμό Τον κάθε καημό όταν προσευχηθώ μεταφέρουν στου Θεού το θρόνο Σε κάθε πόνο με σκεπάζουν για να μην απελπιστώ Κι αφού με δάκρυα καθαριστώ γεμίζουν με ειρήνη την ψυχή Στην προσευχή μου δίνουν γαλήνη Όταν με λάθη πέφτω χαμηλά με τη μετάνοια με σηκώνουν ψηλά Μου δείχνουν του παραδείσου την ομορφιά όταν ο ουρανός της καρδιάς μου έχει συννεφιά Όταν είμαι μόνος με πιάνουν απ το χέρι και μου κρατάνε συντροφιά Σαν το απαλό αγέρι μου δροσίζουν την καρδιά τόσο γλυκά και στοργικά όπως κρατάει το παιδί της η μητέρα στην αγκαλιά της όταν κλαίει Μου θυμίζουν τις ευεργεσίες του Θεού Πατέρα Γι αυτό σε κάθε δοκιμασία η ψυχή μου λέει

Θεέ μου σ ευχαριστώ

Φτωχό Αριστο

Προσευχή Eξομολογητική

Κύριε μη παραβλέψεις την αμαρτωλή ψυχή μου

που ζεί μέσα στην αμαρτία

σε χρειάζομαι περισσότερο

απο κάθε άνθρωπο της γής

είμαι χειρότερος απο κάθε λογικό όν

και φέρομαι ανόητα

vote 0 com_content

168 1350 indexphpoption

που δεν γνωρίζω

το καλό της ψυχής μου

Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου

διότι είμαι κυριευμένος

απο πολλά πάθη

που δεν τα βλέπουν

οι άνθρωποι εύκολα

κρύβομαι απο τους άλλους

αλλά εγώ ο ταλαίπωρος

δεν μπορώ να κρυφτώ

απο το άγρυπνο μάτι

της κρίσεως Σου

Κύριε

βοήθησέ με και σώσον με

τον αδιάντροπο

και εραστή των παθών

Κύριε η ραθυμία μου

με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία

και γίνομαι πρόθυμος

σε κάθε πειρασμό

που με χλευάζουν ακόμη

και οι δαίμονες

για την αθλιότητα μου

Κύριε ελέησόν με

Κύριε ταπείνωσέ με

για να σωθώ

Κύριε ταπείνωσέ με

για να μετανοήσω ειλικρινά

Κύριε σώσέ με

απο κάθε υπερηφάνεια

θυμό κακία φθόνο

και περιέργεια

Κύριε σκέπασέ με

με τη φιλανθρωπία Σου

και καθοδήγησέ με

στο δρόμο των εντολών Σου

Κύριε νιώθω τόσο ανίσχυρος

σαν σκουλίκι

που εύκολα μπορούν

να το πατήσουν οι άνθρωποι

για να το λιώσουν

Κύριε σώσόν με

Κύριε δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου

ώστε να κατανοήσεις

ότι ζητώ ευσπλαγχνικά

το θείο έλεος Σου

Κύριε

έχω μοιάσει του φαρισαίου

και γεμάτος έπαρση

νομίζω ότι έχω επιτύχει

κάτι στη ζωή μου

Ψυχή μου

πόσο σκοτεινή είσαι

που δεν βλέπεις

ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

που δεν γνωρίζω

το καλό της ψυχής μου

Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου

διότι είμαι κυριευμένος

απο πολλά πάθη

που δεν τα βλέπουν

οι άνθρωποι εύκολα

κρύβομαι απο τους άλλους

αλλά εγώ ο ταλαίπωρος

δεν μπορώ να κρυφτώ

απο το άγρυπνο μάτι

της κρίσεως Σου

Κύριε

βοήθησέ με και σώσον με

τον αδιάντροπο

και εραστή των παθών

Κύριε η ραθυμία μου

με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία

και γίνομαι πρόθυμος

σε κάθε πειρασμό

που με χλευάζουν ακόμη

και οι δαίμονες

για την αθλιότητα μου

Κύριε ελέησόν με

Κύριε ταπείνωσέ με

για να σωθώ

Κύριε ταπείνωσέ με

για να μετανοήσω ειλικρινά

Κύριε σώσέ με

απο κάθε υπερηφάνεια

θυμό κακία φθόνο

και περιέργεια

Κύριε σκέπασέ με

με τη φιλανθρωπία Σου

και καθοδήγησέ με

στο δρόμο των εντολών Σου

Κύριε νιώθω τόσο ανίσχυρος

σαν σκουλίκι

που εύκολα μπορούν

να το πατήσουν οι άνθρωποι

για να το λιώσουν

Κύριε σώσόν με

Κύριε δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου

ώστε να κατανοήσεις

ότι ζητώ ευσπλαγχνικά

το θείο έλεος Σου

Κύριε

έχω μοιάσει του φαρισαίου

και γεμάτος έπαρση

νομίζω ότι έχω επιτύχει

κάτι στη ζωή μου

Ψυχή μου

πόσο σκοτεινή είσαι

που δεν βλέπεις

ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

Κύριε σώσέ με

απο κάθε υπερηφάνεια

θυμό κακία φθόνο

και περιέργεια

Κύριε σκέπασέ με

με τη φιλανθρωπία Σου

και καθοδήγησέ με

στο δρόμο των εντολών Σου

Κύριε νιώθω τόσο ανίσχυρος

σαν σκουλίκι

που εύκολα μπορούν

να το πατήσουν οι άνθρωποι

για να το λιώσουν

Κύριε σώσόν με

Κύριε δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου

ώστε να κατανοήσεις

ότι ζητώ ευσπλαγχνικά

το θείο έλεος Σου

Κύριε

έχω μοιάσει του φαρισαίου

και γεμάτος έπαρση

νομίζω ότι έχω επιτύχει

κάτι στη ζωή μου

Ψυχή μου

πόσο σκοτεινή είσαι

που δεν βλέπεις

ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

γίνεσαι άχάριστη και αναιδής

στις τόσες ευλογίες του Θεού

Ψυχή μου

πόσο τυφλωμένη είσαι

απο τα ακάθαρτα πάθη

και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου

για να έρθεις σε μετάνοια

Ψυχή μου

πόσο αναίσθητη γίνεσαι

που ούτε φοβάσαι το Θεό

κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή

Ψυχή μου

πόσο εύκολα κατρακυλάς

μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου

και δεν σταματάς ναμαρτάνεις

Ψυχή μου

σε παρακαλώ σταμάτα λίγο

και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου

που για σένα σταυρώθηκε

Ψυχή μου

σήκω και μετανόησε με δάκρυα

που να βρέχουν τη γή

για την αδικία που προσφέρεις

στον εαυτό σου

Ψυχή μου

ταπεινώσου σαν τον ληστή

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

την πόρνη και τον άσωτο υιό

και γίνε τυφλός στα πάθη

Η αμάθεια σου δεν έχει όρια

διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις

Ψυχή μου

μετανόησε δάκρυσε ταπεινώσου

και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας

και πήγαινε στο φώς των αρετών

στο φώς των εντολών του Θεού

Κύριε

άπειρη η Σοφία Σου

για τον αμαρτωλό δούλο Σου

που δεν παύεις

να με ελεείς

να με συγχωρείς

να με φωτίζεις

και να με θερμαίνεις

με τη Θεία Αγάπη Σου

για να νοιώσω την αθλιότητά μου

ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου

της θείας παντοδυναμίας Σου

Κύριε

σε υμνώ και σε δοξάζω

που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό

και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου

χωρίς να με δικάσεις

με τη δικαιοσύνη Σου

Κύριε

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου

έχεις γίνει πλέον

η τροφή της ψυχής μου

που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου

Κύριε

ενώ εσύ με τρέφεις

εγώ ο άθλιος

δεν φυλάττω τις εντολές Σου

και το νοιώθω

διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου

για τις αμαρτίες μου

Ψυχή μου

που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου

που είναι η καθαρή προσευχή σου

που είναι η ταπεινή νηστεία σου

που είναι η αγάπη σου για το Θεό

Ζείς για τον εαυτό σου

χωρίς να προσφέρεις

τίποτα στο Θεό

Ψυχή μου

οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι

τα λόγια σου υπερήφανα

ενώ οικοδομείς άλλους

εσύ μένεις ερηπωμένη

και γκρεμισμένη

τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό

Ψυχή μου

πόσο άδεια είσαι απο αρετές

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

πόσο αμέλεια σε κυβερνά

που είναι η καθαρότητά σου

που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου

Ζείς για τον κόσμο

Ζείς για τον εαυτό σου

Μετανόησε και κλάψε

για τις αμαρτίες σου

Ψυχή μου

εξομολογήσου ειλικρινά

στο Θεο του ελέους

χωρίς να κρύψεις τίποτα

για να δεχθείς

τη λυτρωτική θεία χάρη Του

να σε σκεπάζει πλούσια

ώστε κεκαθαρμένη πλέον

να ζείς δοξάζοντας το Θεό

Κύριε μου

εσύ που δέχθηκες

τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς

δέξου και τη δική μου μετάνοια

προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου

και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με

συγχώρεσόν με και σώσόν με

Κύριε

διώξε κάθε απρεπή φαντασία

κάθε θυμό και οργή

και ντύσέ με με στολή φωτεινή

σαν των αγγέλων

και να σε υμνώ

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

Ψυχή μου

τι έχεις να απολογηθείς

την ώρα της κρίσεως σου

που τα πάντα θα είναι

γνωστά στο Θεό

Σκέψου την αιώνια ζωή

Μετανόησε

Λυπήσου τον εαυτό σου

Κύριε

κράζω και φωνάζω

μόλη την ψυχή μου

ελέησόν με τον αμαρτωλό

Όλο το σώμα μου αναταράζεται

απο λυγμούς μετανοίας

και ζητώ το μέγα έλεος σου

Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με

απο τις αμαρτίες μου

Κύριε

κοίτα τη λύπη της ψυχής μου

την ειλικρινή μετάνοια μου

και ελέησόν με

Κύριε

κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου

τα δάκρυα της μετανοίας μου

και άκου τη φωνή της καρδιάς μου

που φωνάζειΕλέησόν με

Κύριε κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

και σώσέ το ως καλός ποιμένας

Κύριε

ελέησόν με

σώσόν με

Κύριε

θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου

με το φάρμακο του ελέους Σου

Ψυχή μου

προσεύχου κατανυκτικά

νήστευε με αρετή

αγρύπνα καθημερινά

έχοντας καρδία συντετριμμένη

και πνεύμα ταπεινώσεως

λέγοντας

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με

τον αμαρτωλόν Αμήν

Ὑπομονή

[] Ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς ποὺ πολλὲς φορὲς τὴν ἐπικαλούμαστε κυρίως γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι πολὺ ἀναγκαία σε μᾶς καὶ ἐξίσου δύσκολη στὸν ἀγῶνα της Ὑπομονὴ δὲν εἶναι ἡ ἐξ ἀνάγκης ἀποδοχὴ τῶν γεγονότων ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά Οὔτε πάλι ἡ ἀγχώδης κατὰ κάποιο τρόπο ἀναμονὴ μιᾶς ἀπολύτρωσης ἀπὸ τὴ δοκιμασία ποὺ ἐνδεχομένως περνοῦμε Ἀλλὰ ὑπομονὴ εἶναι ἡ μυστικὴ προσδοκία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας τῆς φανέρωσής Του σὲ χώρους χρόνους καὶ συνθῆκες ποὺ δὲν συνηγορεῖ ἡ λογικὴ καὶ ἡ φύση μας ἡ ἐλπιδοφόρα ἀναμονὴ τῆς πειστικῆς μεταμόρφωσης τῆς δοκιμασίας σὲ θεϊκὴ εὐλογία

Μᾶς συμβαίνει συχνὰ μιὰ δοκιμασία ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει Μιὰ κατεύθυνση τῆς σκέψης μας εἶναι νὰ παραδώσουμε τὰ ὄπλα καὶ νὰ

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

ποῦμε laquoκαὶ τί μπορῶ νὰ κάνω ἐγώraquo Ἀναγκαστικὰ λοιπὸν δεχόμαστε τὸ συμβάν μὲ μιὰ ἐλπίδα μήπως μέρα μὲ τὴν ἡμέρα κάτι συμβεῖ καὶ τελικὰ ἔλθει ἡ ἀπολύτρωση τόσο αὐτόματα ὅσο μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ δοκιμασία Αὐτὰ εἶναι ἡ κατώτερης ποιότητος ὑπομονή Εἶναι μία ψυχολογικὴ ὑπομονή ποὺ ἔχει τὴν ἀξία της βοηθάει ἀλλὰ δὲν ἐλευθερώνει

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ ὑπομονὴ καὶ γι᾿ αὐτὴν μιλοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία καὶ τὸ ἀλάθητο στόμα τοῦ Χριστοῦ Αὐτὴ ἡ ὑπομονὴ μᾶς βοηθᾷ νὰ διακρίνουμε πίσω ἀπὸ τὰ ἐπώδυνα περιστατικά πίσω ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες πίσω ἀπὸ τὰ στραβὰ καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ δικοῦ μας χαρακτῆρα Μᾶς κάνει νὰ προσδοκοῦμε πίσω ἀπὸ τὶς δυσκολίες πού μας παρεμβάλλουν οἰ αδελφοί κάποια πολύτιμη ἀποκάλυψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Αὐτὸ θέλει ὑπομονή Τὸ νὰ δώσουμε λοιπὸν κάποιο χρόνο στὰ γεγονότα γιὰ νὰ δείξουν μόνα τους τὴν ταυτότητα καὶ τὸ λόγο τους τὸ μυστικό τους αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπομονή Τὸ νὰ περιμένει κανεὶς τὸ Θεό Ἡ νοοτροπία τοῦ laquoἐδῶ καὶ τώραraquo ποὺ τόσο πολὺ καλλιεργεῖται στὶς μέρες μας δὲν εἶναι χριστιανικὴ νοοτροπία καὶ

τὸ μόνο ποὺ ἀπεργάζεται εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ

ἡ κυριαρχία τοῦ ἄγχους στὴν ψυχή μας Ἀπεναντίας στὴ θέση τοῦ laquoἐδῶraquo ἐμεῖς βάζουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ θέση τοῦ laquoτώραraquo τὸ laquoὅποτε θέλει ὁ Θεόςraquo καὶ τὴν αἰωνιότητα

Ἔτσι λειτουργεῖ ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξει καθοριστικὰ τὰ γεγονότα μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀπαιτητικὰ laquoγιατίraquo πρὸς τὸ Θεό τὰ ἀποδέχεται καὶ μάλιστα ὄχι παθητικά ἀλλὰ μ᾿ ἕναν τρόπο πραγματικὰ παρηγορητικό ὡς δῶρα καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὸν Θεό []

Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ ΛαυρεωτικῆςlaquoἈπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ καθ᾿ ὁμοίωσινraquo (ἀπόσπασμα)

Πηγήhttpwwwphysuoagr

Αριστο vote 0 com_content 167 2031

indexphpoption

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

(απο enoriakagr)

Η ΑΓΑΠΗ

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού

Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό Είναι αδύνατον όμως ν αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα

Εκείνος που φοβάται το Θεό έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους και πως απ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη

Εκείνος που αγαπάει το Θεό ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη Νηστεύει και αγρυπνεί ψάλλει και προσεύχεται και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό

Η ανέκφραστη ειρήνη που έχουν οι άγιοι άγγελοι οφείλεται σ αυτά τα δύο στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας ότι σ αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται

όλος ο νόμος και η διδασκαλία των προφητών (Ματθ 22 40)

Όποιος αγαπάει το Θεό δεν είναι δυνατό να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του Και όσους ακόμα είναι υπόδουλοι στα πάθη τους κι αυτούς τους αγαπάει σαν τον εαυτό του και χαίρεται με αμέτρητη και ανείπωτη χαρά όταν τους βλέπει να διορθώνονται

laquoΌποιος με αγαπάειraquo λέει ο Κύριος laquoθα τηρήσει τις εντολές μουraquo (Ιω 14 23) laquoΚαι η δική μου εντολή είναι να αγαπάτε ο ένας τον άλλοraquo (Ιω 1512) Εκείνος λοιπόν που δεν αγαπάει τον πλησίον του αθετεί την εντολή του Κυρίου Και όποιος αθετεί την εντολή του Κυρίου ούτε τον Κύριο είναι δυνατό ν αγαπήσει

Σε όλες μας τις πράξεις ο Θεός εξετάζει το σκοπό για τον οποίο τις εκτελούμε αν δηλαδή τις κάνουμε γι Αυτόν ή για κάτι άλλο Όταν λοιπόν θέλουμε να κάνουμε ένα καλό ας μην έχουμε σκοπό ν αρέσουμε στους ανθρώπους αλλά μόνο στο Θεό Σ Αυτόν ν αποβλέπουμε και όλα να τα κάνουμε για τη δική του δόξα Διαφορετικά θα κουραζόμαστε χωρίς να κερδίζουμε τίποτα

Έργο αγάπης είναι η ολόψυχη ευεργεσία προς τον πλησίον μας η μακροθυμία και η υπομονή που δείχνουμε απέναντί του καθώς επίσης και η φρόνιμη και συνετή χρησιμοποίηση των πραγμάτων

Η διάθεση της αγάπης δεν φανερώνεται μόνο με την παροχή χρημάτων αλλά πολύ περισσότερο με τη μετάδοση πνευματικού λόγου και με τη σωματική διακονία

Εκείνος που αγαπάει το Χριστό Τον μιμείται όσο μπορεί Ο Χριστός για παράδειγμα -δεν έπαψε να ευεργετεί τους ανθρώπους

-έδειχνε μακροθυμία όταν του συμπεριφέρονταν με αχαριστία και Τον βλαστημούσαν -υπέμεινε όταν Τον χτυπούσαν και Τον θανάτωναν χωρίς καθόλου να σκέφτεται για κανέναν το κακό που Του έκανε Αυτά τα τρία έργα είναι εκφραστικά της αγάπης προς τον πλησίον Χωρίς αυτά απατάται εκείνος που λέει ότι αγαπάει το Χριστό ή ότι θα κερδίσει τη βασιλεία Του Γιατί ο Κύριος μάς βεβαιώνει laquoΔεν θα μπει στη βασιλεία των ουρανών εκείνος που μου λέει laquoΚύριε Κύριεraquo αλλά εκείνος που κάνει το θέλημα του Πατέρα μουraquo (Ματθ 721) Και πάλι laquoΌποιος με αγαπάει θα τηρήσει τις εντολές μουraquo (Ιω 1415)

laquoΕγώ σάς λέωraquo είπε ο Κύριος laquoαγαπάτε τους εχθρούς σας ευεργετείτε όσους σάς μισούν προσεύχεστε για όσους σάς βλάπτουνraquo (Ματθ 544) Γιατί έδωσε αυτές τις εντολές Για να ελευθερώσει από το μίσος τη λύπη την οργή και τη μνησικακία και να σε αξιώσει ν αποκτήσεις την τέλεια αγάπη Αυτή είναι αδύνατο να την έχει όποιος δεν αγαπάει εξίσου όλους τους ανθρώπους όπως και ο Θεός τους αγαπάει όλους εξίσου

Όποιος έχει την τέλεια αγάπη δεν κάνει διακρίσεις στους ανθρώπους Ξέρει πως όλοι μας έχουμε την ίδια ανθρώπινη φύση και γι αυτό ανεξαίρετα τους αγαπάει όλους το ίδιο Τους εναρέτους τους αγαπάει ως φίλους ενώ τους κακούς τους αγαπάει ως εχθρούς και τους ευεργετεί και μακροθυμεί και υπομένει αν τον βλάψουν χωρίς να υπολογίζει καθόλου το κακό που του γίνεται Αντίθετα αν το καλέσει η περίσταση πάσχει για χάρη τους για νά τους κάνει κι αυτούς φίλους αν είναι δυνατόν Κι αν αυτό δεν το κατορθώσει δεν αλλάζει τη διάθεσή του αλλά συνεχίζει να τους αγαπάει όλους εξίσου

Αγωνίσου όσο μπορείς ν αγαπήσεις κάθε άνθρωπο Αν αυτό δεν μπορείς να το κάνεις ακόμα τουλάχιστον μη μισήσεις κανέναν Αλλά ούτε αυτό θα μπορέσεις να το πετύχεις αν δεν καταφρονήσεις τα πράγματα του κόσμου

Αν laquoη αγάπη δεν κάνει κακό στον πλησίονraquo (Ρωμ 1310) εκείνος που φθονεί τον αδελφό και λυπάται για την προκοπή του και με ειρωνείες προσπαθεί να κηλιδώσει την υπόληψή του ή τον επιβουλεύεται με κάποια κακοήθεια αυτός ο άνθρωπος δεν αποξενώνει άραγε τον εαυτό του από την αγάπη και δεν τον κάνει ένοχο για την αιώνια καταδίκη

Ο Χριστός δεν θέλει να έχεις εναντίον κανενός ανθρώπου μίσος ή λύπη ή οργή ή μνησικακία οποιασδήποτε μορφής και για οποιοδήποτε πρόσκαιρο πράγμα Κι αυτό το διακηρύσσουν παντού τα τέσσερα Ευαγγέλια

Η λύπη είναι στενά συνδεδεμένη με τη μνησικακία Όταν λοιπόν ο νους σκέφτεται το πρόσωπο του αδελφού και αισθάνεται λύπη είναι φανερό ότι του κρατάει κακία laquoΟι δρόμοι όμως των μνησικάκων οδηγούν στον πνευματικό θάνατοraquo (Παρ 1228) γιατί laquoο κάθε μνησίκακος είναι παραβάτης του νόμουraquo (Παρ 2124)

Την ώρα της ειρήνης σου μη θυμάσαι εκείνα που σου είπε ο αδελφός όταν σε στενοχώρησε είτε σ εσένα κατά πρόσωπο τα είπε είτε σε άλλον και μετά τα άκουσες- για να μην πέσεις στο πάθος της μνησικακίας

Όταν συνομιλείς με άλλους πρόσεχε μήπως εξαιτίας της λύπης που διατηρείς ακόμα κρυμμένη μέσα σου νοθεύσεις τους επαίνους σου για τον αδελφό αναμειγνύοντας ασυναίσθητα στα λόγια σου την κατηγορία Να χρησιμοποιείς στις συνομιλίες σου αγνό έπαινο για τον αδελφό και να προσεύχεσαι γι αυτόν ειλικρινά σαν να προσεύχεσαι για τον εαυτό σου Έτσι πολύ σύντομα θα ελευθερωθείς από το ολέθριο μίσος

Αν θέλεις να μην ξεπέσεις από την αγάπη του Θεού μην αφήσεις τον αδελφό σου να κοιμηθεί λυπημένος μαζί σου ούτε κι εσύ να κοιμηθείς λυπημένος μαζί του Πήγαινε συμφιλιώσου με τον αδελφό σου και τότε πρόσφερε στο Χριστό το δώρο της αγάπης σου με καθαρή συνείδηση και θερμή προσευχή

Μην αφήσεις τ αυτιά σου ν ακούνε τα λόγια όποιου καταλαλεί ούτε και τα δικά σου λόγια να φτάνουν στ αυτιά του φιλοκατήγορου μιλώντας ή ακούγοντας με ευχαρίστηση κατά του πλησίον σου για να μη χάσεις τη θεία αγάπη και βρεθείς απόκληρος της αιώνιας ζωής

Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος της ψυχής από τη συκοφαντία είτε στην πίστη συκοφαντείται κάποιος είτε στη διαγωγή Και κανείς δεν μπορεί να μένει αδιάφορος όταν συκοφαντείται παρά μόνο εκείνος που στρέφει τα μάτια του στο Θεό τον μόνο που μπορεί να μάς λυτρώσει από τον κίνδυνο να φανερώσει στους ανθρώπους την αλήθεια και να παρηγορήσει την ψυχή με την ελπίδα

Όσο εσύ προσεύχεσαι μ όλη σου την ψυχή για εκείνον που σε συκοφάντησε τόσο και ο Θεός πληροφορεί για την αθωότητά σου όσους σκανδαλίστηκαν εξαιτίας της συκοφαντίας

Γνήσιος φίλος είναι εκείνος που στον καιρό του πειρασμού συμμερίζεσαι αθόρυβα και ατάραχα τις θλίψεις τις ανάγκες και τις συμφορές του πλησίον σαν να είναι δικές του

Δεν έχει ακόμα τέλεια αγάπη ούτε βαθειά γνώση της θείας πρόνοιας εκείνος που σε καιρό πειρασμού δεν κάνει υπομονή για όσα λυπηρά του συμβαίνουν αλλ αποκόπτεται από την αγάπη των πνευματικών αδελφών

Αν εκείνος που έχει όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος δεν έχει όμως αγάπη τίποτα δεν ωφελείται όπως λέει ο θείος Απόστολος (α Κορ 132) άραγε πόση προθυμία και ζήλο οφείλουμε να δείξουμε για να την αποκτήσουμε

Πολλοί βέβαια έχουν πει πολλά για την αγάπη Αν όμως την αναζητήσεις θα τη βρεις μόνο στους μαθητές του Χριστού γιατί μόνο αυτοί είχαν για δάσκαλό τους στην αγάπη την αληθινή Αγάπη το Χριστό και έλεγαν laquoΑν έχω το χάρισμα να προφητεύω και να γνωρίζω όλα τα μυστήρια κι αν έχω όλη τη γνώση αλλά δεν έχω αγάπη σε τίποτα δεν ωφελούμαιraquo (α Κορ 132) Εκείνος λοιπόν που απέκτησε την αγάπη απέκτησε τον ίδιο το Θεό γιατί laquoο Θεός είναι αγάπηraquo (α Ιω 416) Σ Αυτόν ανήκει η δόξα και το κράτος

στους αιώνες ΑμήνΕις το laquoΆνθρωπος ην οικοδεσπότης όστις εφύτευσεν αμπελώναraquo (Ματθ κα 33-42 Ευαγγέλιον ΙΒ Κυριακής του Ματθαίου)

Ο Οικοδεσπότης της Παραβολής είχε φυτεύσει αμπελώνα τον είχε περιφράξει είχε αναθέσει την καλλιέργειά του σε γεωργούς και όταν ήλθε ο καιρός της συγκομιδής έστειλε ανθρώπους του για να συλλέξουν τον καρπόΟ αμπελών είναι η ανθρωπότης και ο Οικοδεσπότης είναι ο άγιος Θεός Από την ανθρωπότητα ο Κύριος περίμενε καρπούς Έστελνε κατά καιρούς τους απεσταλμένους Του να ζητήσουν τους καρπούς από την ανθρωπότητα αλλά αυτοί που είχαν σφετερισθή τον αμπελώνα οι κακοί άρχοντες του Ισραήλ και των διαφόρων λαών που μέχρι σήμερα εξουσιάζουν τους ανθρώπους αυτοί νόμιζαν και νομίζουν ότι ο αμπέλων είναι δικός τους Θέλουν να σφετερισθούν τα αγαθά αυτού του αμπελώνος αυτού του κόσμου και να τα χρησιμοποιήσουν ιδιοτελώς όχι για το καλό της ανθρωπότητος όπως ήθελε ο Ιδιοκτήτης του

Βέβαια η Παραβολή αναφέρεται άμεσα στους άρχοντες του Ισραήλ εκείνης της εποχής οι οποίοι όχι μόνον απέρριψαν τους Προφήτας τους απεσταλμένους του Θεού που ζητούσαν τους καρπούς του αμπελώνος αλλά στο τέλος απέρριψαν και θανάτωσαν και τον Υιό του Οικοδεσπότου τον Οποίον έστειλε ο Οικοδεσπότης με την ελπίδα ότι θα συνήρχοντο και θα μετανοούσαν Αυτοί όμως όχι μόνο δεν μετενόησαν αλλά βρήκαν ευκαιρία και είπαν αυτός είναι ο Υιός ο κληρονόμος του αμπελώνος ας τον σκοτώσουμε να τελειώνουμε μια για πάντα Έτσι έκαναν το μεγάλο έγκλημα να θανατώσουν τον αθώο Κύριο Ιησού ΧριστόΑλλά η Ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται Και σήμερα και σε κάθε εποχή υπάρχουν εκείνοι οι κακοί ποιμένες οι κακοί οδηγοί των λαών οι οποίοι παραμερίζουν τον Ιδιοκτήτη του αμπελώνος τον Δημιουργό Θεό και θέλουν να διαφεντεύουν αυτοί την Ιστορία και τον κόσμοΚαι κάνουν τόσα εγκλήματα τόσες αδικίες τόσα παράλογα πράγματα προκειμένου να ικανοποιήσουν τον εγωισμό και τα πάθη τουςΚαι βλέπουμε ότι και στην Πατρίδα μας δυστυχώς υπάρχει αυτή η προσπάθεια σιγά-σιγά να εξοβελισθή ο Χριστός από την ζωή μας με πολλούς τρόπους και τελευταία με την απαγόρευσι από το Υπουργείο Παιδείας στους Πνευματικούς να πηγαίνουν στα σχολεία -όπως γινόταν μέχρι σήμερα- να εξομολογούν τα παιδιά που ήθελαν να εξομολογηθούν Γιατί οι Πνευματικοί δεν εξομολογούσαν όποιον δεν ήθελε αλλά όποιον ήθελε Και το θαυμαστό είναι ότι τα περισσότερα παιδιά ήθελαν και ανεπαύοντο και ωφελούντο από την παρουσία των Πνευματικών Ίσως

μερικές φορές κάποιοι Πνευματικοί να μην εφέροντο με την δέουσα διάκρισι Αλλά αυτές ήσαν οι εξαιρέσεις Ο κανών είναι -απ ότι και εμείς γνωρίζουμε- ότι οι Πνευματικοί βοηθούσαν πολύ τα παιδιά στα σχολείαΤώρα λοιπόν με πρόσφατη απόφασι του Υπουργείου Παιδείας απηγορεύθη στους Πνευματικούς να πηγαίνουν στα σχολεία να εξομολογούν τα παιδιά Με ανακοίνωσί της η Ιερά Σύνοδος είπε ότι το μέτρο δεν στρέφεται κατά της Εκκλησίας αλλά κυρίως κατά των παιδιών Γιατί τα παιδιά ιδιαίτερα σήμερα που βάλλονται από τόσους πειρασμούς που δέχονται τόσες κακές επιδράσεις τις οποίες όλοι τις γνωρίζουμε τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά θα είχαν ανάγκη από την παρουσία ενός Πνευματικού στα σχολείαΘα θυμάστε ότι με αφορμή τα γεγονότα που έγιναν τελευταία στην Βέροια προτάθηκε να διορισθούν μόνιμα ψυχολόγοι στα σχολεία Οι ψυχολόγοι να σώσουν τα παιδιά Λοιπόν ψυχολόγους θέλουμε ιερείς και Πνευματικούς δεν θέλουμεΑυτός είναι ένας έμμεσος διωγμός του Χριστού από τα σχολεία από την παιδεία και από την κοινωνίαΔιώχνουμε τον Χριστό αλλά δεν σκεπτόμαστε ποιες συνέπειες θα έχη η απουσία του Χριστού από την ζωή μας Δεν θέλω να επιρρίψω ευθύνες μόνο στους πολιτικούς Και εμείς οι άνθρωποι της Εκκλησίας κάνουμε λάθη Αλλά τα λάθη αυτά δεν έπρεπε να τα εκμεταλλεύωνται οι εχθροί της Εκκλησίας για να βγάλουν τον Χριστό από την ζωή μας και από τα σχολείαΑς έχουμε τον νου μας γιατί μπορεί και εμείς να εξορίζουμε τον Χριστό από την προσωπική μας ζωή Όχι μόνο το Υπουργείο Παιδείας και δεν ξέρω ποιοι άλλοι Οργανισμοί αλλά και εμείς οι ίδιοι με τις απροσεξίες μας με την έλλειψη πίστεως αγάπης προσευχής μετανοίας διώχνουμε τον Χριστό από την ζωή μας και μένουμε έρημοιΤί θα γίνη ο κόσμος χωρίς τον Χριστό Αυτή είναι η αιωνία κόλασις να ζη ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό χωρίς την Χάρι του Χριστού χωρίς την ειρήνη του Χριστού χωρίς το Φως του Χριστού χωρίς την παρηγοριά και την αλήθεια που μόνο ο Χριστός μπορεί να δώσηΜε αυτές τις ταπεινές σκέψεις ήθελα να επικοινωνήσω σήμερα μαζί σας -βλέπω ότι έχετε έλθει πολλοί αδελφοί προσκυνηταί και μάλιστα πολλοί νέοι- και να προβληματισθούμε για το ποια πρέπει να είναι η θέσις του Χριστού στην ζωή μας στα σχολεία μας στο έθνος μας στην κοινωνία μας Θέλουμε έθνος σχολεία κοινωνία τον εαυτό μας χωρίς Χριστό ή με τον ΧριστόΕάν βγάλουμε τον Χριστό θα υποφέρουμε δεν θα χαρούμε αληθινά θα βασανιζόμαστε Εάν βάλουμε τον Χριστό στη ζωή μας έστω και αν αυτό

θέλη κόπο και αγώνα θα έχουμε αληθινή ειρήνη την χαρά του Χριστού την οποία εύχομαι εις πάντας υμάς Αμήν

Ομιλία στην Τράπεζα της Μονής στις 2882006

Η Δύναμη της συγνώμης - Από το Γεροντικό

Δύο αδέλφια πήγαν μαζί στην έρημο κι ασκήτευαν στην ίδια καλύβη Ο διάβολος φθονώντας την αγάπη τους βάλθηκε να τους χωρίση

ʼΕνα βράδυ ο νεώτερος πήγε νʼανάψη το λυχνοστάτη τον αναποδογύρισε και χύθηκε το λάδι Ο μεγαλύτερος θύμωσε και του έδωσε ένα μπάτσο Τότε ο πιο μικρός χωρίς να ταραχτή έσκυψε του έβαλε μετάνοια και είπε ταπεινά

Συγχώρησε την απροσεξία μου Αδελφέ Τώρα αμέσως θα ετοιμάσω άλλο

Την ίδια νύχτα ένας ειδωλολάτρης ιερεύς που έτυχε να βρίσκεται μέσα στο ειδώλειο άκουσε τα δαιμόνια να κάνουν δικαστήριο μεταξύ τους ʼΕνα απʼ αυτά ομολόγησε ντροπιασμένο στον αρχηγό του

Πηγαίνω και κάνω άνω κάτω τους Μοναχούς Μα τι φταίω όταν κάποιος απʼαυτούς γυρίζη και βάζη στον άλλο μετάνοια και μου καταστρέφη όλη τη δουλειά

Ακούγοντας αυτά ο ειδωλολάτρης έγινε ευθύς χριστιανός κιʼ αποτραβήχτηκε στην έρημο Σʼ όλη του τη ζωή κράτησε στην καρδιά του την ταπείνωσι και στο στόμα του είχε διαρκώς πρόχειρο το laquoσυγχώρησόν μεraquo

Αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστόςhellip Δεν μας αφήνει λοιπόν ο Κύριος ποτέ και με τίποτα Από την ώρα

που ήρθε στη γη μέσω της Θεοτόκου Μαρίας και έγινε Θεάνθρωπος είναι μαζί μας πάντοτε Κι όπως το έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος να ʽχουμε την ευχή του αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστός και το τι κάνει για μας θα τρελαινόμαστε απ΄τη χαρά μας Θα αφηνόμασταν στα χέρια Του και δεν θα μας ένοιαζε τίποτα

• ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
• Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

-έδειχνε μακροθυμία όταν του συμπεριφέρονταν με αχαριστία και Τον βλαστημούσαν -υπέμεινε όταν Τον χτυπούσαν και Τον θανάτωναν χωρίς καθόλου να σκέφτεται για κανέναν το κακό που Του έκανε Αυτά τα τρία έργα είναι εκφραστικά της αγάπης προς τον πλησίον Χωρίς αυτά απατάται εκείνος που λέει ότι αγαπάει το Χριστό ή ότι θα κερδίσει τη βασιλεία Του Γιατί ο Κύριος μάς βεβαιώνει laquoΔεν θα μπει στη βασιλεία των ουρανών εκείνος που μου λέει laquoΚύριε Κύριεraquo αλλά εκείνος που κάνει το θέλημα του Πατέρα μουraquo (Ματθ 721) Και πάλι laquoΌποιος με αγαπάει θα τηρήσει τις εντολές μουraquo (Ιω 1415)

laquoΕγώ σάς λέωraquo είπε ο Κύριος laquoαγαπάτε τους εχθρούς σας ευεργετείτε όσους σάς μισούν προσεύχεστε για όσους σάς βλάπτουνraquo (Ματθ 544) Γιατί έδωσε αυτές τις εντολές Για να ελευθερώσει από το μίσος τη λύπη την οργή και τη μνησικακία και να σε αξιώσει ν αποκτήσεις την τέλεια αγάπη Αυτή είναι αδύνατο να την έχει όποιος δεν αγαπάει εξίσου όλους τους ανθρώπους όπως και ο Θεός τους αγαπάει όλους εξίσου

Όποιος έχει την τέλεια αγάπη δεν κάνει διακρίσεις στους ανθρώπους Ξέρει πως όλοι μας έχουμε την ίδια ανθρώπινη φύση και γι αυτό ανεξαίρετα τους αγαπάει όλους το ίδιο Τους εναρέτους τους αγαπάει ως φίλους ενώ τους κακούς τους αγαπάει ως εχθρούς και τους ευεργετεί και μακροθυμεί και υπομένει αν τον βλάψουν χωρίς να υπολογίζει καθόλου το κακό που του γίνεται Αντίθετα αν το καλέσει η περίσταση πάσχει για χάρη τους για νά τους κάνει κι αυτούς φίλους αν είναι δυνατόν Κι αν αυτό δεν το κατορθώσει δεν αλλάζει τη διάθεσή του αλλά συνεχίζει να τους αγαπάει όλους εξίσου

Αγωνίσου όσο μπορείς ν αγαπήσεις κάθε άνθρωπο Αν αυτό δεν μπορείς να το κάνεις ακόμα τουλάχιστον μη μισήσεις κανέναν Αλλά ούτε αυτό θα μπορέσεις να το πετύχεις αν δεν καταφρονήσεις τα πράγματα του κόσμου

Αν laquoη αγάπη δεν κάνει κακό στον πλησίονraquo (Ρωμ 1310) εκείνος που φθονεί τον αδελφό και λυπάται για την προκοπή του και με ειρωνείες προσπαθεί να κηλιδώσει την υπόληψή του ή τον επιβουλεύεται με κάποια κακοήθεια αυτός ο άνθρωπος δεν αποξενώνει άραγε τον εαυτό του από την αγάπη και δεν τον κάνει ένοχο για την αιώνια καταδίκη

Ο Χριστός δεν θέλει να έχεις εναντίον κανενός ανθρώπου μίσος ή λύπη ή οργή ή μνησικακία οποιασδήποτε μορφής και για οποιοδήποτε πρόσκαιρο πράγμα Κι αυτό το διακηρύσσουν παντού τα τέσσερα Ευαγγέλια

Η λύπη είναι στενά συνδεδεμένη με τη μνησικακία Όταν λοιπόν ο νους σκέφτεται το πρόσωπο του αδελφού και αισθάνεται λύπη είναι φανερό ότι του κρατάει κακία laquoΟι δρόμοι όμως των μνησικάκων οδηγούν στον πνευματικό θάνατοraquo (Παρ 1228) γιατί laquoο κάθε μνησίκακος είναι παραβάτης του νόμουraquo (Παρ 2124)

Την ώρα της ειρήνης σου μη θυμάσαι εκείνα που σου είπε ο αδελφός όταν σε στενοχώρησε είτε σ εσένα κατά πρόσωπο τα είπε είτε σε άλλον και μετά τα άκουσες- για να μην πέσεις στο πάθος της μνησικακίας

Όταν συνομιλείς με άλλους πρόσεχε μήπως εξαιτίας της λύπης που διατηρείς ακόμα κρυμμένη μέσα σου νοθεύσεις τους επαίνους σου για τον αδελφό αναμειγνύοντας ασυναίσθητα στα λόγια σου την κατηγορία Να χρησιμοποιείς στις συνομιλίες σου αγνό έπαινο για τον αδελφό και να προσεύχεσαι γι αυτόν ειλικρινά σαν να προσεύχεσαι για τον εαυτό σου Έτσι πολύ σύντομα θα ελευθερωθείς από το ολέθριο μίσος

Αν θέλεις να μην ξεπέσεις από την αγάπη του Θεού μην αφήσεις τον αδελφό σου να κοιμηθεί λυπημένος μαζί σου ούτε κι εσύ να κοιμηθείς λυπημένος μαζί του Πήγαινε συμφιλιώσου με τον αδελφό σου και τότε πρόσφερε στο Χριστό το δώρο της αγάπης σου με καθαρή συνείδηση και θερμή προσευχή

Μην αφήσεις τ αυτιά σου ν ακούνε τα λόγια όποιου καταλαλεί ούτε και τα δικά σου λόγια να φτάνουν στ αυτιά του φιλοκατήγορου μιλώντας ή ακούγοντας με ευχαρίστηση κατά του πλησίον σου για να μη χάσεις τη θεία αγάπη και βρεθείς απόκληρος της αιώνιας ζωής

Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος της ψυχής από τη συκοφαντία είτε στην πίστη συκοφαντείται κάποιος είτε στη διαγωγή Και κανείς δεν μπορεί να μένει αδιάφορος όταν συκοφαντείται παρά μόνο εκείνος που στρέφει τα μάτια του στο Θεό τον μόνο που μπορεί να μάς λυτρώσει από τον κίνδυνο να φανερώσει στους ανθρώπους την αλήθεια και να παρηγορήσει την ψυχή με την ελπίδα

Όσο εσύ προσεύχεσαι μ όλη σου την ψυχή για εκείνον που σε συκοφάντησε τόσο και ο Θεός πληροφορεί για την αθωότητά σου όσους σκανδαλίστηκαν εξαιτίας της συκοφαντίας

Γνήσιος φίλος είναι εκείνος που στον καιρό του πειρασμού συμμερίζεσαι αθόρυβα και ατάραχα τις θλίψεις τις ανάγκες και τις συμφορές του πλησίον σαν να είναι δικές του

Δεν έχει ακόμα τέλεια αγάπη ούτε βαθειά γνώση της θείας πρόνοιας εκείνος που σε καιρό πειρασμού δεν κάνει υπομονή για όσα λυπηρά του συμβαίνουν αλλ αποκόπτεται από την αγάπη των πνευματικών αδελφών

Αν εκείνος που έχει όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος δεν έχει όμως αγάπη τίποτα δεν ωφελείται όπως λέει ο θείος Απόστολος (α Κορ 132) άραγε πόση προθυμία και ζήλο οφείλουμε να δείξουμε για να την αποκτήσουμε

Πολλοί βέβαια έχουν πει πολλά για την αγάπη Αν όμως την αναζητήσεις θα τη βρεις μόνο στους μαθητές του Χριστού γιατί μόνο αυτοί είχαν για δάσκαλό τους στην αγάπη την αληθινή Αγάπη το Χριστό και έλεγαν laquoΑν έχω το χάρισμα να προφητεύω και να γνωρίζω όλα τα μυστήρια κι αν έχω όλη τη γνώση αλλά δεν έχω αγάπη σε τίποτα δεν ωφελούμαιraquo (α Κορ 132) Εκείνος λοιπόν που απέκτησε την αγάπη απέκτησε τον ίδιο το Θεό γιατί laquoο Θεός είναι αγάπηraquo (α Ιω 416) Σ Αυτόν ανήκει η δόξα και το κράτος

στους αιώνες ΑμήνΕις το laquoΆνθρωπος ην οικοδεσπότης όστις εφύτευσεν αμπελώναraquo (Ματθ κα 33-42 Ευαγγέλιον ΙΒ Κυριακής του Ματθαίου)

Ο Οικοδεσπότης της Παραβολής είχε φυτεύσει αμπελώνα τον είχε περιφράξει είχε αναθέσει την καλλιέργειά του σε γεωργούς και όταν ήλθε ο καιρός της συγκομιδής έστειλε ανθρώπους του για να συλλέξουν τον καρπόΟ αμπελών είναι η ανθρωπότης και ο Οικοδεσπότης είναι ο άγιος Θεός Από την ανθρωπότητα ο Κύριος περίμενε καρπούς Έστελνε κατά καιρούς τους απεσταλμένους Του να ζητήσουν τους καρπούς από την ανθρωπότητα αλλά αυτοί που είχαν σφετερισθή τον αμπελώνα οι κακοί άρχοντες του Ισραήλ και των διαφόρων λαών που μέχρι σήμερα εξουσιάζουν τους ανθρώπους αυτοί νόμιζαν και νομίζουν ότι ο αμπέλων είναι δικός τους Θέλουν να σφετερισθούν τα αγαθά αυτού του αμπελώνος αυτού του κόσμου και να τα χρησιμοποιήσουν ιδιοτελώς όχι για το καλό της ανθρωπότητος όπως ήθελε ο Ιδιοκτήτης του

Βέβαια η Παραβολή αναφέρεται άμεσα στους άρχοντες του Ισραήλ εκείνης της εποχής οι οποίοι όχι μόνον απέρριψαν τους Προφήτας τους απεσταλμένους του Θεού που ζητούσαν τους καρπούς του αμπελώνος αλλά στο τέλος απέρριψαν και θανάτωσαν και τον Υιό του Οικοδεσπότου τον Οποίον έστειλε ο Οικοδεσπότης με την ελπίδα ότι θα συνήρχοντο και θα μετανοούσαν Αυτοί όμως όχι μόνο δεν μετενόησαν αλλά βρήκαν ευκαιρία και είπαν αυτός είναι ο Υιός ο κληρονόμος του αμπελώνος ας τον σκοτώσουμε να τελειώνουμε μια για πάντα Έτσι έκαναν το μεγάλο έγκλημα να θανατώσουν τον αθώο Κύριο Ιησού ΧριστόΑλλά η Ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται Και σήμερα και σε κάθε εποχή υπάρχουν εκείνοι οι κακοί ποιμένες οι κακοί οδηγοί των λαών οι οποίοι παραμερίζουν τον Ιδιοκτήτη του αμπελώνος τον Δημιουργό Θεό και θέλουν να διαφεντεύουν αυτοί την Ιστορία και τον κόσμοΚαι κάνουν τόσα εγκλήματα τόσες αδικίες τόσα παράλογα πράγματα προκειμένου να ικανοποιήσουν τον εγωισμό και τα πάθη τουςΚαι βλέπουμε ότι και στην Πατρίδα μας δυστυχώς υπάρχει αυτή η προσπάθεια σιγά-σιγά να εξοβελισθή ο Χριστός από την ζωή μας με πολλούς τρόπους και τελευταία με την απαγόρευσι από το Υπουργείο Παιδείας στους Πνευματικούς να πηγαίνουν στα σχολεία -όπως γινόταν μέχρι σήμερα- να εξομολογούν τα παιδιά που ήθελαν να εξομολογηθούν Γιατί οι Πνευματικοί δεν εξομολογούσαν όποιον δεν ήθελε αλλά όποιον ήθελε Και το θαυμαστό είναι ότι τα περισσότερα παιδιά ήθελαν και ανεπαύοντο και ωφελούντο από την παρουσία των Πνευματικών Ίσως

μερικές φορές κάποιοι Πνευματικοί να μην εφέροντο με την δέουσα διάκρισι Αλλά αυτές ήσαν οι εξαιρέσεις Ο κανών είναι -απ ότι και εμείς γνωρίζουμε- ότι οι Πνευματικοί βοηθούσαν πολύ τα παιδιά στα σχολείαΤώρα λοιπόν με πρόσφατη απόφασι του Υπουργείου Παιδείας απηγορεύθη στους Πνευματικούς να πηγαίνουν στα σχολεία να εξομολογούν τα παιδιά Με ανακοίνωσί της η Ιερά Σύνοδος είπε ότι το μέτρο δεν στρέφεται κατά της Εκκλησίας αλλά κυρίως κατά των παιδιών Γιατί τα παιδιά ιδιαίτερα σήμερα που βάλλονται από τόσους πειρασμούς που δέχονται τόσες κακές επιδράσεις τις οποίες όλοι τις γνωρίζουμε τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά θα είχαν ανάγκη από την παρουσία ενός Πνευματικού στα σχολείαΘα θυμάστε ότι με αφορμή τα γεγονότα που έγιναν τελευταία στην Βέροια προτάθηκε να διορισθούν μόνιμα ψυχολόγοι στα σχολεία Οι ψυχολόγοι να σώσουν τα παιδιά Λοιπόν ψυχολόγους θέλουμε ιερείς και Πνευματικούς δεν θέλουμεΑυτός είναι ένας έμμεσος διωγμός του Χριστού από τα σχολεία από την παιδεία και από την κοινωνίαΔιώχνουμε τον Χριστό αλλά δεν σκεπτόμαστε ποιες συνέπειες θα έχη η απουσία του Χριστού από την ζωή μας Δεν θέλω να επιρρίψω ευθύνες μόνο στους πολιτικούς Και εμείς οι άνθρωποι της Εκκλησίας κάνουμε λάθη Αλλά τα λάθη αυτά δεν έπρεπε να τα εκμεταλλεύωνται οι εχθροί της Εκκλησίας για να βγάλουν τον Χριστό από την ζωή μας και από τα σχολείαΑς έχουμε τον νου μας γιατί μπορεί και εμείς να εξορίζουμε τον Χριστό από την προσωπική μας ζωή Όχι μόνο το Υπουργείο Παιδείας και δεν ξέρω ποιοι άλλοι Οργανισμοί αλλά και εμείς οι ίδιοι με τις απροσεξίες μας με την έλλειψη πίστεως αγάπης προσευχής μετανοίας διώχνουμε τον Χριστό από την ζωή μας και μένουμε έρημοιΤί θα γίνη ο κόσμος χωρίς τον Χριστό Αυτή είναι η αιωνία κόλασις να ζη ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό χωρίς την Χάρι του Χριστού χωρίς την ειρήνη του Χριστού χωρίς το Φως του Χριστού χωρίς την παρηγοριά και την αλήθεια που μόνο ο Χριστός μπορεί να δώσηΜε αυτές τις ταπεινές σκέψεις ήθελα να επικοινωνήσω σήμερα μαζί σας -βλέπω ότι έχετε έλθει πολλοί αδελφοί προσκυνηταί και μάλιστα πολλοί νέοι- και να προβληματισθούμε για το ποια πρέπει να είναι η θέσις του Χριστού στην ζωή μας στα σχολεία μας στο έθνος μας στην κοινωνία μας Θέλουμε έθνος σχολεία κοινωνία τον εαυτό μας χωρίς Χριστό ή με τον ΧριστόΕάν βγάλουμε τον Χριστό θα υποφέρουμε δεν θα χαρούμε αληθινά θα βασανιζόμαστε Εάν βάλουμε τον Χριστό στη ζωή μας έστω και αν αυτό

θέλη κόπο και αγώνα θα έχουμε αληθινή ειρήνη την χαρά του Χριστού την οποία εύχομαι εις πάντας υμάς Αμήν

Ομιλία στην Τράπεζα της Μονής στις 2882006

Η Δύναμη της συγνώμης - Από το Γεροντικό

Δύο αδέλφια πήγαν μαζί στην έρημο κι ασκήτευαν στην ίδια καλύβη Ο διάβολος φθονώντας την αγάπη τους βάλθηκε να τους χωρίση

ʼΕνα βράδυ ο νεώτερος πήγε νʼανάψη το λυχνοστάτη τον αναποδογύρισε και χύθηκε το λάδι Ο μεγαλύτερος θύμωσε και του έδωσε ένα μπάτσο Τότε ο πιο μικρός χωρίς να ταραχτή έσκυψε του έβαλε μετάνοια και είπε ταπεινά

Συγχώρησε την απροσεξία μου Αδελφέ Τώρα αμέσως θα ετοιμάσω άλλο

Την ίδια νύχτα ένας ειδωλολάτρης ιερεύς που έτυχε να βρίσκεται μέσα στο ειδώλειο άκουσε τα δαιμόνια να κάνουν δικαστήριο μεταξύ τους ʼΕνα απʼ αυτά ομολόγησε ντροπιασμένο στον αρχηγό του

Πηγαίνω και κάνω άνω κάτω τους Μοναχούς Μα τι φταίω όταν κάποιος απʼαυτούς γυρίζη και βάζη στον άλλο μετάνοια και μου καταστρέφη όλη τη δουλειά

Ακούγοντας αυτά ο ειδωλολάτρης έγινε ευθύς χριστιανός κιʼ αποτραβήχτηκε στην έρημο Σʼ όλη του τη ζωή κράτησε στην καρδιά του την ταπείνωσι και στο στόμα του είχε διαρκώς πρόχειρο το laquoσυγχώρησόν μεraquo

Αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστόςhellip Δεν μας αφήνει λοιπόν ο Κύριος ποτέ και με τίποτα Από την ώρα

που ήρθε στη γη μέσω της Θεοτόκου Μαρίας και έγινε Θεάνθρωπος είναι μαζί μας πάντοτε Κι όπως το έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος να ʽχουμε την ευχή του αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστός και το τι κάνει για μας θα τρελαινόμαστε απ΄τη χαρά μας Θα αφηνόμασταν στα χέρια Του και δεν θα μας ένοιαζε τίποτα

• ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
• Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

Ο Χριστός δεν θέλει να έχεις εναντίον κανενός ανθρώπου μίσος ή λύπη ή οργή ή μνησικακία οποιασδήποτε μορφής και για οποιοδήποτε πρόσκαιρο πράγμα Κι αυτό το διακηρύσσουν παντού τα τέσσερα Ευαγγέλια

Η λύπη είναι στενά συνδεδεμένη με τη μνησικακία Όταν λοιπόν ο νους σκέφτεται το πρόσωπο του αδελφού και αισθάνεται λύπη είναι φανερό ότι του κρατάει κακία laquoΟι δρόμοι όμως των μνησικάκων οδηγούν στον πνευματικό θάνατοraquo (Παρ 1228) γιατί laquoο κάθε μνησίκακος είναι παραβάτης του νόμουraquo (Παρ 2124)

Την ώρα της ειρήνης σου μη θυμάσαι εκείνα που σου είπε ο αδελφός όταν σε στενοχώρησε είτε σ εσένα κατά πρόσωπο τα είπε είτε σε άλλον και μετά τα άκουσες- για να μην πέσεις στο πάθος της μνησικακίας

Όταν συνομιλείς με άλλους πρόσεχε μήπως εξαιτίας της λύπης που διατηρείς ακόμα κρυμμένη μέσα σου νοθεύσεις τους επαίνους σου για τον αδελφό αναμειγνύοντας ασυναίσθητα στα λόγια σου την κατηγορία Να χρησιμοποιείς στις συνομιλίες σου αγνό έπαινο για τον αδελφό και να προσεύχεσαι γι αυτόν ειλικρινά σαν να προσεύχεσαι για τον εαυτό σου Έτσι πολύ σύντομα θα ελευθερωθείς από το ολέθριο μίσος

Αν θέλεις να μην ξεπέσεις από την αγάπη του Θεού μην αφήσεις τον αδελφό σου να κοιμηθεί λυπημένος μαζί σου ούτε κι εσύ να κοιμηθείς λυπημένος μαζί του Πήγαινε συμφιλιώσου με τον αδελφό σου και τότε πρόσφερε στο Χριστό το δώρο της αγάπης σου με καθαρή συνείδηση και θερμή προσευχή

Μην αφήσεις τ αυτιά σου ν ακούνε τα λόγια όποιου καταλαλεί ούτε και τα δικά σου λόγια να φτάνουν στ αυτιά του φιλοκατήγορου μιλώντας ή ακούγοντας με ευχαρίστηση κατά του πλησίον σου για να μη χάσεις τη θεία αγάπη και βρεθείς απόκληρος της αιώνιας ζωής

Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος της ψυχής από τη συκοφαντία είτε στην πίστη συκοφαντείται κάποιος είτε στη διαγωγή Και κανείς δεν μπορεί να μένει αδιάφορος όταν συκοφαντείται παρά μόνο εκείνος που στρέφει τα μάτια του στο Θεό τον μόνο που μπορεί να μάς λυτρώσει από τον κίνδυνο να φανερώσει στους ανθρώπους την αλήθεια και να παρηγορήσει την ψυχή με την ελπίδα

Όσο εσύ προσεύχεσαι μ όλη σου την ψυχή για εκείνον που σε συκοφάντησε τόσο και ο Θεός πληροφορεί για την αθωότητά σου όσους σκανδαλίστηκαν εξαιτίας της συκοφαντίας

Γνήσιος φίλος είναι εκείνος που στον καιρό του πειρασμού συμμερίζεσαι αθόρυβα και ατάραχα τις θλίψεις τις ανάγκες και τις συμφορές του πλησίον σαν να είναι δικές του

Δεν έχει ακόμα τέλεια αγάπη ούτε βαθειά γνώση της θείας πρόνοιας εκείνος που σε καιρό πειρασμού δεν κάνει υπομονή για όσα λυπηρά του συμβαίνουν αλλ αποκόπτεται από την αγάπη των πνευματικών αδελφών

Αν εκείνος που έχει όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος δεν έχει όμως αγάπη τίποτα δεν ωφελείται όπως λέει ο θείος Απόστολος (α Κορ 132) άραγε πόση προθυμία και ζήλο οφείλουμε να δείξουμε για να την αποκτήσουμε

Πολλοί βέβαια έχουν πει πολλά για την αγάπη Αν όμως την αναζητήσεις θα τη βρεις μόνο στους μαθητές του Χριστού γιατί μόνο αυτοί είχαν για δάσκαλό τους στην αγάπη την αληθινή Αγάπη το Χριστό και έλεγαν laquoΑν έχω το χάρισμα να προφητεύω και να γνωρίζω όλα τα μυστήρια κι αν έχω όλη τη γνώση αλλά δεν έχω αγάπη σε τίποτα δεν ωφελούμαιraquo (α Κορ 132) Εκείνος λοιπόν που απέκτησε την αγάπη απέκτησε τον ίδιο το Θεό γιατί laquoο Θεός είναι αγάπηraquo (α Ιω 416) Σ Αυτόν ανήκει η δόξα και το κράτος

στους αιώνες ΑμήνΕις το laquoΆνθρωπος ην οικοδεσπότης όστις εφύτευσεν αμπελώναraquo (Ματθ κα 33-42 Ευαγγέλιον ΙΒ Κυριακής του Ματθαίου)

Ο Οικοδεσπότης της Παραβολής είχε φυτεύσει αμπελώνα τον είχε περιφράξει είχε αναθέσει την καλλιέργειά του σε γεωργούς και όταν ήλθε ο καιρός της συγκομιδής έστειλε ανθρώπους του για να συλλέξουν τον καρπόΟ αμπελών είναι η ανθρωπότης και ο Οικοδεσπότης είναι ο άγιος Θεός Από την ανθρωπότητα ο Κύριος περίμενε καρπούς Έστελνε κατά καιρούς τους απεσταλμένους Του να ζητήσουν τους καρπούς από την ανθρωπότητα αλλά αυτοί που είχαν σφετερισθή τον αμπελώνα οι κακοί άρχοντες του Ισραήλ και των διαφόρων λαών που μέχρι σήμερα εξουσιάζουν τους ανθρώπους αυτοί νόμιζαν και νομίζουν ότι ο αμπέλων είναι δικός τους Θέλουν να σφετερισθούν τα αγαθά αυτού του αμπελώνος αυτού του κόσμου και να τα χρησιμοποιήσουν ιδιοτελώς όχι για το καλό της ανθρωπότητος όπως ήθελε ο Ιδιοκτήτης του

Βέβαια η Παραβολή αναφέρεται άμεσα στους άρχοντες του Ισραήλ εκείνης της εποχής οι οποίοι όχι μόνον απέρριψαν τους Προφήτας τους απεσταλμένους του Θεού που ζητούσαν τους καρπούς του αμπελώνος αλλά στο τέλος απέρριψαν και θανάτωσαν και τον Υιό του Οικοδεσπότου τον Οποίον έστειλε ο Οικοδεσπότης με την ελπίδα ότι θα συνήρχοντο και θα μετανοούσαν Αυτοί όμως όχι μόνο δεν μετενόησαν αλλά βρήκαν ευκαιρία και είπαν αυτός είναι ο Υιός ο κληρονόμος του αμπελώνος ας τον σκοτώσουμε να τελειώνουμε μια για πάντα Έτσι έκαναν το μεγάλο έγκλημα να θανατώσουν τον αθώο Κύριο Ιησού ΧριστόΑλλά η Ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται Και σήμερα και σε κάθε εποχή υπάρχουν εκείνοι οι κακοί ποιμένες οι κακοί οδηγοί των λαών οι οποίοι παραμερίζουν τον Ιδιοκτήτη του αμπελώνος τον Δημιουργό Θεό και θέλουν να διαφεντεύουν αυτοί την Ιστορία και τον κόσμοΚαι κάνουν τόσα εγκλήματα τόσες αδικίες τόσα παράλογα πράγματα προκειμένου να ικανοποιήσουν τον εγωισμό και τα πάθη τουςΚαι βλέπουμε ότι και στην Πατρίδα μας δυστυχώς υπάρχει αυτή η προσπάθεια σιγά-σιγά να εξοβελισθή ο Χριστός από την ζωή μας με πολλούς τρόπους και τελευταία με την απαγόρευσι από το Υπουργείο Παιδείας στους Πνευματικούς να πηγαίνουν στα σχολεία -όπως γινόταν μέχρι σήμερα- να εξομολογούν τα παιδιά που ήθελαν να εξομολογηθούν Γιατί οι Πνευματικοί δεν εξομολογούσαν όποιον δεν ήθελε αλλά όποιον ήθελε Και το θαυμαστό είναι ότι τα περισσότερα παιδιά ήθελαν και ανεπαύοντο και ωφελούντο από την παρουσία των Πνευματικών Ίσως

μερικές φορές κάποιοι Πνευματικοί να μην εφέροντο με την δέουσα διάκρισι Αλλά αυτές ήσαν οι εξαιρέσεις Ο κανών είναι -απ ότι και εμείς γνωρίζουμε- ότι οι Πνευματικοί βοηθούσαν πολύ τα παιδιά στα σχολείαΤώρα λοιπόν με πρόσφατη απόφασι του Υπουργείου Παιδείας απηγορεύθη στους Πνευματικούς να πηγαίνουν στα σχολεία να εξομολογούν τα παιδιά Με ανακοίνωσί της η Ιερά Σύνοδος είπε ότι το μέτρο δεν στρέφεται κατά της Εκκλησίας αλλά κυρίως κατά των παιδιών Γιατί τα παιδιά ιδιαίτερα σήμερα που βάλλονται από τόσους πειρασμούς που δέχονται τόσες κακές επιδράσεις τις οποίες όλοι τις γνωρίζουμε τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά θα είχαν ανάγκη από την παρουσία ενός Πνευματικού στα σχολείαΘα θυμάστε ότι με αφορμή τα γεγονότα που έγιναν τελευταία στην Βέροια προτάθηκε να διορισθούν μόνιμα ψυχολόγοι στα σχολεία Οι ψυχολόγοι να σώσουν τα παιδιά Λοιπόν ψυχολόγους θέλουμε ιερείς και Πνευματικούς δεν θέλουμεΑυτός είναι ένας έμμεσος διωγμός του Χριστού από τα σχολεία από την παιδεία και από την κοινωνίαΔιώχνουμε τον Χριστό αλλά δεν σκεπτόμαστε ποιες συνέπειες θα έχη η απουσία του Χριστού από την ζωή μας Δεν θέλω να επιρρίψω ευθύνες μόνο στους πολιτικούς Και εμείς οι άνθρωποι της Εκκλησίας κάνουμε λάθη Αλλά τα λάθη αυτά δεν έπρεπε να τα εκμεταλλεύωνται οι εχθροί της Εκκλησίας για να βγάλουν τον Χριστό από την ζωή μας και από τα σχολείαΑς έχουμε τον νου μας γιατί μπορεί και εμείς να εξορίζουμε τον Χριστό από την προσωπική μας ζωή Όχι μόνο το Υπουργείο Παιδείας και δεν ξέρω ποιοι άλλοι Οργανισμοί αλλά και εμείς οι ίδιοι με τις απροσεξίες μας με την έλλειψη πίστεως αγάπης προσευχής μετανοίας διώχνουμε τον Χριστό από την ζωή μας και μένουμε έρημοιΤί θα γίνη ο κόσμος χωρίς τον Χριστό Αυτή είναι η αιωνία κόλασις να ζη ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό χωρίς την Χάρι του Χριστού χωρίς την ειρήνη του Χριστού χωρίς το Φως του Χριστού χωρίς την παρηγοριά και την αλήθεια που μόνο ο Χριστός μπορεί να δώσηΜε αυτές τις ταπεινές σκέψεις ήθελα να επικοινωνήσω σήμερα μαζί σας -βλέπω ότι έχετε έλθει πολλοί αδελφοί προσκυνηταί και μάλιστα πολλοί νέοι- και να προβληματισθούμε για το ποια πρέπει να είναι η θέσις του Χριστού στην ζωή μας στα σχολεία μας στο έθνος μας στην κοινωνία μας Θέλουμε έθνος σχολεία κοινωνία τον εαυτό μας χωρίς Χριστό ή με τον ΧριστόΕάν βγάλουμε τον Χριστό θα υποφέρουμε δεν θα χαρούμε αληθινά θα βασανιζόμαστε Εάν βάλουμε τον Χριστό στη ζωή μας έστω και αν αυτό

θέλη κόπο και αγώνα θα έχουμε αληθινή ειρήνη την χαρά του Χριστού την οποία εύχομαι εις πάντας υμάς Αμήν

Ομιλία στην Τράπεζα της Μονής στις 2882006

Η Δύναμη της συγνώμης - Από το Γεροντικό

Δύο αδέλφια πήγαν μαζί στην έρημο κι ασκήτευαν στην ίδια καλύβη Ο διάβολος φθονώντας την αγάπη τους βάλθηκε να τους χωρίση

ʼΕνα βράδυ ο νεώτερος πήγε νʼανάψη το λυχνοστάτη τον αναποδογύρισε και χύθηκε το λάδι Ο μεγαλύτερος θύμωσε και του έδωσε ένα μπάτσο Τότε ο πιο μικρός χωρίς να ταραχτή έσκυψε του έβαλε μετάνοια και είπε ταπεινά

Συγχώρησε την απροσεξία μου Αδελφέ Τώρα αμέσως θα ετοιμάσω άλλο

Την ίδια νύχτα ένας ειδωλολάτρης ιερεύς που έτυχε να βρίσκεται μέσα στο ειδώλειο άκουσε τα δαιμόνια να κάνουν δικαστήριο μεταξύ τους ʼΕνα απʼ αυτά ομολόγησε ντροπιασμένο στον αρχηγό του

Πηγαίνω και κάνω άνω κάτω τους Μοναχούς Μα τι φταίω όταν κάποιος απʼαυτούς γυρίζη και βάζη στον άλλο μετάνοια και μου καταστρέφη όλη τη δουλειά

Ακούγοντας αυτά ο ειδωλολάτρης έγινε ευθύς χριστιανός κιʼ αποτραβήχτηκε στην έρημο Σʼ όλη του τη ζωή κράτησε στην καρδιά του την ταπείνωσι και στο στόμα του είχε διαρκώς πρόχειρο το laquoσυγχώρησόν μεraquo

Αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστόςhellip Δεν μας αφήνει λοιπόν ο Κύριος ποτέ και με τίποτα Από την ώρα

που ήρθε στη γη μέσω της Θεοτόκου Μαρίας και έγινε Θεάνθρωπος είναι μαζί μας πάντοτε Κι όπως το έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος να ʽχουμε την ευχή του αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστός και το τι κάνει για μας θα τρελαινόμαστε απ΄τη χαρά μας Θα αφηνόμασταν στα χέρια Του και δεν θα μας ένοιαζε τίποτα

• ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
• Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος της ψυχής από τη συκοφαντία είτε στην πίστη συκοφαντείται κάποιος είτε στη διαγωγή Και κανείς δεν μπορεί να μένει αδιάφορος όταν συκοφαντείται παρά μόνο εκείνος που στρέφει τα μάτια του στο Θεό τον μόνο που μπορεί να μάς λυτρώσει από τον κίνδυνο να φανερώσει στους ανθρώπους την αλήθεια και να παρηγορήσει την ψυχή με την ελπίδα

Όσο εσύ προσεύχεσαι μ όλη σου την ψυχή για εκείνον που σε συκοφάντησε τόσο και ο Θεός πληροφορεί για την αθωότητά σου όσους σκανδαλίστηκαν εξαιτίας της συκοφαντίας

Γνήσιος φίλος είναι εκείνος που στον καιρό του πειρασμού συμμερίζεσαι αθόρυβα και ατάραχα τις θλίψεις τις ανάγκες και τις συμφορές του πλησίον σαν να είναι δικές του

Δεν έχει ακόμα τέλεια αγάπη ούτε βαθειά γνώση της θείας πρόνοιας εκείνος που σε καιρό πειρασμού δεν κάνει υπομονή για όσα λυπηρά του συμβαίνουν αλλ αποκόπτεται από την αγάπη των πνευματικών αδελφών

Αν εκείνος που έχει όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος δεν έχει όμως αγάπη τίποτα δεν ωφελείται όπως λέει ο θείος Απόστολος (α Κορ 132) άραγε πόση προθυμία και ζήλο οφείλουμε να δείξουμε για να την αποκτήσουμε

Πολλοί βέβαια έχουν πει πολλά για την αγάπη Αν όμως την αναζητήσεις θα τη βρεις μόνο στους μαθητές του Χριστού γιατί μόνο αυτοί είχαν για δάσκαλό τους στην αγάπη την αληθινή Αγάπη το Χριστό και έλεγαν laquoΑν έχω το χάρισμα να προφητεύω και να γνωρίζω όλα τα μυστήρια κι αν έχω όλη τη γνώση αλλά δεν έχω αγάπη σε τίποτα δεν ωφελούμαιraquo (α Κορ 132) Εκείνος λοιπόν που απέκτησε την αγάπη απέκτησε τον ίδιο το Θεό γιατί laquoο Θεός είναι αγάπηraquo (α Ιω 416) Σ Αυτόν ανήκει η δόξα και το κράτος

στους αιώνες ΑμήνΕις το laquoΆνθρωπος ην οικοδεσπότης όστις εφύτευσεν αμπελώναraquo (Ματθ κα 33-42 Ευαγγέλιον ΙΒ Κυριακής του Ματθαίου)

Ο Οικοδεσπότης της Παραβολής είχε φυτεύσει αμπελώνα τον είχε περιφράξει είχε αναθέσει την καλλιέργειά του σε γεωργούς και όταν ήλθε ο καιρός της συγκομιδής έστειλε ανθρώπους του για να συλλέξουν τον καρπόΟ αμπελών είναι η ανθρωπότης και ο Οικοδεσπότης είναι ο άγιος Θεός Από την ανθρωπότητα ο Κύριος περίμενε καρπούς Έστελνε κατά καιρούς τους απεσταλμένους Του να ζητήσουν τους καρπούς από την ανθρωπότητα αλλά αυτοί που είχαν σφετερισθή τον αμπελώνα οι κακοί άρχοντες του Ισραήλ και των διαφόρων λαών που μέχρι σήμερα εξουσιάζουν τους ανθρώπους αυτοί νόμιζαν και νομίζουν ότι ο αμπέλων είναι δικός τους Θέλουν να σφετερισθούν τα αγαθά αυτού του αμπελώνος αυτού του κόσμου και να τα χρησιμοποιήσουν ιδιοτελώς όχι για το καλό της ανθρωπότητος όπως ήθελε ο Ιδιοκτήτης του

Βέβαια η Παραβολή αναφέρεται άμεσα στους άρχοντες του Ισραήλ εκείνης της εποχής οι οποίοι όχι μόνον απέρριψαν τους Προφήτας τους απεσταλμένους του Θεού που ζητούσαν τους καρπούς του αμπελώνος αλλά στο τέλος απέρριψαν και θανάτωσαν και τον Υιό του Οικοδεσπότου τον Οποίον έστειλε ο Οικοδεσπότης με την ελπίδα ότι θα συνήρχοντο και θα μετανοούσαν Αυτοί όμως όχι μόνο δεν μετενόησαν αλλά βρήκαν ευκαιρία και είπαν αυτός είναι ο Υιός ο κληρονόμος του αμπελώνος ας τον σκοτώσουμε να τελειώνουμε μια για πάντα Έτσι έκαναν το μεγάλο έγκλημα να θανατώσουν τον αθώο Κύριο Ιησού ΧριστόΑλλά η Ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται Και σήμερα και σε κάθε εποχή υπάρχουν εκείνοι οι κακοί ποιμένες οι κακοί οδηγοί των λαών οι οποίοι παραμερίζουν τον Ιδιοκτήτη του αμπελώνος τον Δημιουργό Θεό και θέλουν να διαφεντεύουν αυτοί την Ιστορία και τον κόσμοΚαι κάνουν τόσα εγκλήματα τόσες αδικίες τόσα παράλογα πράγματα προκειμένου να ικανοποιήσουν τον εγωισμό και τα πάθη τουςΚαι βλέπουμε ότι και στην Πατρίδα μας δυστυχώς υπάρχει αυτή η προσπάθεια σιγά-σιγά να εξοβελισθή ο Χριστός από την ζωή μας με πολλούς τρόπους και τελευταία με την απαγόρευσι από το Υπουργείο Παιδείας στους Πνευματικούς να πηγαίνουν στα σχολεία -όπως γινόταν μέχρι σήμερα- να εξομολογούν τα παιδιά που ήθελαν να εξομολογηθούν Γιατί οι Πνευματικοί δεν εξομολογούσαν όποιον δεν ήθελε αλλά όποιον ήθελε Και το θαυμαστό είναι ότι τα περισσότερα παιδιά ήθελαν και ανεπαύοντο και ωφελούντο από την παρουσία των Πνευματικών Ίσως

μερικές φορές κάποιοι Πνευματικοί να μην εφέροντο με την δέουσα διάκρισι Αλλά αυτές ήσαν οι εξαιρέσεις Ο κανών είναι -απ ότι και εμείς γνωρίζουμε- ότι οι Πνευματικοί βοηθούσαν πολύ τα παιδιά στα σχολείαΤώρα λοιπόν με πρόσφατη απόφασι του Υπουργείου Παιδείας απηγορεύθη στους Πνευματικούς να πηγαίνουν στα σχολεία να εξομολογούν τα παιδιά Με ανακοίνωσί της η Ιερά Σύνοδος είπε ότι το μέτρο δεν στρέφεται κατά της Εκκλησίας αλλά κυρίως κατά των παιδιών Γιατί τα παιδιά ιδιαίτερα σήμερα που βάλλονται από τόσους πειρασμούς που δέχονται τόσες κακές επιδράσεις τις οποίες όλοι τις γνωρίζουμε τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά θα είχαν ανάγκη από την παρουσία ενός Πνευματικού στα σχολείαΘα θυμάστε ότι με αφορμή τα γεγονότα που έγιναν τελευταία στην Βέροια προτάθηκε να διορισθούν μόνιμα ψυχολόγοι στα σχολεία Οι ψυχολόγοι να σώσουν τα παιδιά Λοιπόν ψυχολόγους θέλουμε ιερείς και Πνευματικούς δεν θέλουμεΑυτός είναι ένας έμμεσος διωγμός του Χριστού από τα σχολεία από την παιδεία και από την κοινωνίαΔιώχνουμε τον Χριστό αλλά δεν σκεπτόμαστε ποιες συνέπειες θα έχη η απουσία του Χριστού από την ζωή μας Δεν θέλω να επιρρίψω ευθύνες μόνο στους πολιτικούς Και εμείς οι άνθρωποι της Εκκλησίας κάνουμε λάθη Αλλά τα λάθη αυτά δεν έπρεπε να τα εκμεταλλεύωνται οι εχθροί της Εκκλησίας για να βγάλουν τον Χριστό από την ζωή μας και από τα σχολείαΑς έχουμε τον νου μας γιατί μπορεί και εμείς να εξορίζουμε τον Χριστό από την προσωπική μας ζωή Όχι μόνο το Υπουργείο Παιδείας και δεν ξέρω ποιοι άλλοι Οργανισμοί αλλά και εμείς οι ίδιοι με τις απροσεξίες μας με την έλλειψη πίστεως αγάπης προσευχής μετανοίας διώχνουμε τον Χριστό από την ζωή μας και μένουμε έρημοιΤί θα γίνη ο κόσμος χωρίς τον Χριστό Αυτή είναι η αιωνία κόλασις να ζη ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό χωρίς την Χάρι του Χριστού χωρίς την ειρήνη του Χριστού χωρίς το Φως του Χριστού χωρίς την παρηγοριά και την αλήθεια που μόνο ο Χριστός μπορεί να δώσηΜε αυτές τις ταπεινές σκέψεις ήθελα να επικοινωνήσω σήμερα μαζί σας -βλέπω ότι έχετε έλθει πολλοί αδελφοί προσκυνηταί και μάλιστα πολλοί νέοι- και να προβληματισθούμε για το ποια πρέπει να είναι η θέσις του Χριστού στην ζωή μας στα σχολεία μας στο έθνος μας στην κοινωνία μας Θέλουμε έθνος σχολεία κοινωνία τον εαυτό μας χωρίς Χριστό ή με τον ΧριστόΕάν βγάλουμε τον Χριστό θα υποφέρουμε δεν θα χαρούμε αληθινά θα βασανιζόμαστε Εάν βάλουμε τον Χριστό στη ζωή μας έστω και αν αυτό

θέλη κόπο και αγώνα θα έχουμε αληθινή ειρήνη την χαρά του Χριστού την οποία εύχομαι εις πάντας υμάς Αμήν

Ομιλία στην Τράπεζα της Μονής στις 2882006

Η Δύναμη της συγνώμης - Από το Γεροντικό

Δύο αδέλφια πήγαν μαζί στην έρημο κι ασκήτευαν στην ίδια καλύβη Ο διάβολος φθονώντας την αγάπη τους βάλθηκε να τους χωρίση

ʼΕνα βράδυ ο νεώτερος πήγε νʼανάψη το λυχνοστάτη τον αναποδογύρισε και χύθηκε το λάδι Ο μεγαλύτερος θύμωσε και του έδωσε ένα μπάτσο Τότε ο πιο μικρός χωρίς να ταραχτή έσκυψε του έβαλε μετάνοια και είπε ταπεινά

Συγχώρησε την απροσεξία μου Αδελφέ Τώρα αμέσως θα ετοιμάσω άλλο

Την ίδια νύχτα ένας ειδωλολάτρης ιερεύς που έτυχε να βρίσκεται μέσα στο ειδώλειο άκουσε τα δαιμόνια να κάνουν δικαστήριο μεταξύ τους ʼΕνα απʼ αυτά ομολόγησε ντροπιασμένο στον αρχηγό του

Πηγαίνω και κάνω άνω κάτω τους Μοναχούς Μα τι φταίω όταν κάποιος απʼαυτούς γυρίζη και βάζη στον άλλο μετάνοια και μου καταστρέφη όλη τη δουλειά

Ακούγοντας αυτά ο ειδωλολάτρης έγινε ευθύς χριστιανός κιʼ αποτραβήχτηκε στην έρημο Σʼ όλη του τη ζωή κράτησε στην καρδιά του την ταπείνωσι και στο στόμα του είχε διαρκώς πρόχειρο το laquoσυγχώρησόν μεraquo

Αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστόςhellip Δεν μας αφήνει λοιπόν ο Κύριος ποτέ και με τίποτα Από την ώρα

που ήρθε στη γη μέσω της Θεοτόκου Μαρίας και έγινε Θεάνθρωπος είναι μαζί μας πάντοτε Κι όπως το έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος να ʽχουμε την ευχή του αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστός και το τι κάνει για μας θα τρελαινόμαστε απ΄τη χαρά μας Θα αφηνόμασταν στα χέρια Του και δεν θα μας ένοιαζε τίποτα

• ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
• Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

στους αιώνες ΑμήνΕις το laquoΆνθρωπος ην οικοδεσπότης όστις εφύτευσεν αμπελώναraquo (Ματθ κα 33-42 Ευαγγέλιον ΙΒ Κυριακής του Ματθαίου)

Ο Οικοδεσπότης της Παραβολής είχε φυτεύσει αμπελώνα τον είχε περιφράξει είχε αναθέσει την καλλιέργειά του σε γεωργούς και όταν ήλθε ο καιρός της συγκομιδής έστειλε ανθρώπους του για να συλλέξουν τον καρπόΟ αμπελών είναι η ανθρωπότης και ο Οικοδεσπότης είναι ο άγιος Θεός Από την ανθρωπότητα ο Κύριος περίμενε καρπούς Έστελνε κατά καιρούς τους απεσταλμένους Του να ζητήσουν τους καρπούς από την ανθρωπότητα αλλά αυτοί που είχαν σφετερισθή τον αμπελώνα οι κακοί άρχοντες του Ισραήλ και των διαφόρων λαών που μέχρι σήμερα εξουσιάζουν τους ανθρώπους αυτοί νόμιζαν και νομίζουν ότι ο αμπέλων είναι δικός τους Θέλουν να σφετερισθούν τα αγαθά αυτού του αμπελώνος αυτού του κόσμου και να τα χρησιμοποιήσουν ιδιοτελώς όχι για το καλό της ανθρωπότητος όπως ήθελε ο Ιδιοκτήτης του

Βέβαια η Παραβολή αναφέρεται άμεσα στους άρχοντες του Ισραήλ εκείνης της εποχής οι οποίοι όχι μόνον απέρριψαν τους Προφήτας τους απεσταλμένους του Θεού που ζητούσαν τους καρπούς του αμπελώνος αλλά στο τέλος απέρριψαν και θανάτωσαν και τον Υιό του Οικοδεσπότου τον Οποίον έστειλε ο Οικοδεσπότης με την ελπίδα ότι θα συνήρχοντο και θα μετανοούσαν Αυτοί όμως όχι μόνο δεν μετενόησαν αλλά βρήκαν ευκαιρία και είπαν αυτός είναι ο Υιός ο κληρονόμος του αμπελώνος ας τον σκοτώσουμε να τελειώνουμε μια για πάντα Έτσι έκαναν το μεγάλο έγκλημα να θανατώσουν τον αθώο Κύριο Ιησού ΧριστόΑλλά η Ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται Και σήμερα και σε κάθε εποχή υπάρχουν εκείνοι οι κακοί ποιμένες οι κακοί οδηγοί των λαών οι οποίοι παραμερίζουν τον Ιδιοκτήτη του αμπελώνος τον Δημιουργό Θεό και θέλουν να διαφεντεύουν αυτοί την Ιστορία και τον κόσμοΚαι κάνουν τόσα εγκλήματα τόσες αδικίες τόσα παράλογα πράγματα προκειμένου να ικανοποιήσουν τον εγωισμό και τα πάθη τουςΚαι βλέπουμε ότι και στην Πατρίδα μας δυστυχώς υπάρχει αυτή η προσπάθεια σιγά-σιγά να εξοβελισθή ο Χριστός από την ζωή μας με πολλούς τρόπους και τελευταία με την απαγόρευσι από το Υπουργείο Παιδείας στους Πνευματικούς να πηγαίνουν στα σχολεία -όπως γινόταν μέχρι σήμερα- να εξομολογούν τα παιδιά που ήθελαν να εξομολογηθούν Γιατί οι Πνευματικοί δεν εξομολογούσαν όποιον δεν ήθελε αλλά όποιον ήθελε Και το θαυμαστό είναι ότι τα περισσότερα παιδιά ήθελαν και ανεπαύοντο και ωφελούντο από την παρουσία των Πνευματικών Ίσως

μερικές φορές κάποιοι Πνευματικοί να μην εφέροντο με την δέουσα διάκρισι Αλλά αυτές ήσαν οι εξαιρέσεις Ο κανών είναι -απ ότι και εμείς γνωρίζουμε- ότι οι Πνευματικοί βοηθούσαν πολύ τα παιδιά στα σχολείαΤώρα λοιπόν με πρόσφατη απόφασι του Υπουργείου Παιδείας απηγορεύθη στους Πνευματικούς να πηγαίνουν στα σχολεία να εξομολογούν τα παιδιά Με ανακοίνωσί της η Ιερά Σύνοδος είπε ότι το μέτρο δεν στρέφεται κατά της Εκκλησίας αλλά κυρίως κατά των παιδιών Γιατί τα παιδιά ιδιαίτερα σήμερα που βάλλονται από τόσους πειρασμούς που δέχονται τόσες κακές επιδράσεις τις οποίες όλοι τις γνωρίζουμε τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά θα είχαν ανάγκη από την παρουσία ενός Πνευματικού στα σχολείαΘα θυμάστε ότι με αφορμή τα γεγονότα που έγιναν τελευταία στην Βέροια προτάθηκε να διορισθούν μόνιμα ψυχολόγοι στα σχολεία Οι ψυχολόγοι να σώσουν τα παιδιά Λοιπόν ψυχολόγους θέλουμε ιερείς και Πνευματικούς δεν θέλουμεΑυτός είναι ένας έμμεσος διωγμός του Χριστού από τα σχολεία από την παιδεία και από την κοινωνίαΔιώχνουμε τον Χριστό αλλά δεν σκεπτόμαστε ποιες συνέπειες θα έχη η απουσία του Χριστού από την ζωή μας Δεν θέλω να επιρρίψω ευθύνες μόνο στους πολιτικούς Και εμείς οι άνθρωποι της Εκκλησίας κάνουμε λάθη Αλλά τα λάθη αυτά δεν έπρεπε να τα εκμεταλλεύωνται οι εχθροί της Εκκλησίας για να βγάλουν τον Χριστό από την ζωή μας και από τα σχολείαΑς έχουμε τον νου μας γιατί μπορεί και εμείς να εξορίζουμε τον Χριστό από την προσωπική μας ζωή Όχι μόνο το Υπουργείο Παιδείας και δεν ξέρω ποιοι άλλοι Οργανισμοί αλλά και εμείς οι ίδιοι με τις απροσεξίες μας με την έλλειψη πίστεως αγάπης προσευχής μετανοίας διώχνουμε τον Χριστό από την ζωή μας και μένουμε έρημοιΤί θα γίνη ο κόσμος χωρίς τον Χριστό Αυτή είναι η αιωνία κόλασις να ζη ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό χωρίς την Χάρι του Χριστού χωρίς την ειρήνη του Χριστού χωρίς το Φως του Χριστού χωρίς την παρηγοριά και την αλήθεια που μόνο ο Χριστός μπορεί να δώσηΜε αυτές τις ταπεινές σκέψεις ήθελα να επικοινωνήσω σήμερα μαζί σας -βλέπω ότι έχετε έλθει πολλοί αδελφοί προσκυνηταί και μάλιστα πολλοί νέοι- και να προβληματισθούμε για το ποια πρέπει να είναι η θέσις του Χριστού στην ζωή μας στα σχολεία μας στο έθνος μας στην κοινωνία μας Θέλουμε έθνος σχολεία κοινωνία τον εαυτό μας χωρίς Χριστό ή με τον ΧριστόΕάν βγάλουμε τον Χριστό θα υποφέρουμε δεν θα χαρούμε αληθινά θα βασανιζόμαστε Εάν βάλουμε τον Χριστό στη ζωή μας έστω και αν αυτό

θέλη κόπο και αγώνα θα έχουμε αληθινή ειρήνη την χαρά του Χριστού την οποία εύχομαι εις πάντας υμάς Αμήν

Ομιλία στην Τράπεζα της Μονής στις 2882006

Η Δύναμη της συγνώμης - Από το Γεροντικό

Δύο αδέλφια πήγαν μαζί στην έρημο κι ασκήτευαν στην ίδια καλύβη Ο διάβολος φθονώντας την αγάπη τους βάλθηκε να τους χωρίση

ʼΕνα βράδυ ο νεώτερος πήγε νʼανάψη το λυχνοστάτη τον αναποδογύρισε και χύθηκε το λάδι Ο μεγαλύτερος θύμωσε και του έδωσε ένα μπάτσο Τότε ο πιο μικρός χωρίς να ταραχτή έσκυψε του έβαλε μετάνοια και είπε ταπεινά

Συγχώρησε την απροσεξία μου Αδελφέ Τώρα αμέσως θα ετοιμάσω άλλο

Την ίδια νύχτα ένας ειδωλολάτρης ιερεύς που έτυχε να βρίσκεται μέσα στο ειδώλειο άκουσε τα δαιμόνια να κάνουν δικαστήριο μεταξύ τους ʼΕνα απʼ αυτά ομολόγησε ντροπιασμένο στον αρχηγό του

Πηγαίνω και κάνω άνω κάτω τους Μοναχούς Μα τι φταίω όταν κάποιος απʼαυτούς γυρίζη και βάζη στον άλλο μετάνοια και μου καταστρέφη όλη τη δουλειά

Ακούγοντας αυτά ο ειδωλολάτρης έγινε ευθύς χριστιανός κιʼ αποτραβήχτηκε στην έρημο Σʼ όλη του τη ζωή κράτησε στην καρδιά του την ταπείνωσι και στο στόμα του είχε διαρκώς πρόχειρο το laquoσυγχώρησόν μεraquo

Αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστόςhellip Δεν μας αφήνει λοιπόν ο Κύριος ποτέ και με τίποτα Από την ώρα

που ήρθε στη γη μέσω της Θεοτόκου Μαρίας και έγινε Θεάνθρωπος είναι μαζί μας πάντοτε Κι όπως το έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος να ʽχουμε την ευχή του αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστός και το τι κάνει για μας θα τρελαινόμαστε απ΄τη χαρά μας Θα αφηνόμασταν στα χέρια Του και δεν θα μας ένοιαζε τίποτα

• ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
• Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

μερικές φορές κάποιοι Πνευματικοί να μην εφέροντο με την δέουσα διάκρισι Αλλά αυτές ήσαν οι εξαιρέσεις Ο κανών είναι -απ ότι και εμείς γνωρίζουμε- ότι οι Πνευματικοί βοηθούσαν πολύ τα παιδιά στα σχολείαΤώρα λοιπόν με πρόσφατη απόφασι του Υπουργείου Παιδείας απηγορεύθη στους Πνευματικούς να πηγαίνουν στα σχολεία να εξομολογούν τα παιδιά Με ανακοίνωσί της η Ιερά Σύνοδος είπε ότι το μέτρο δεν στρέφεται κατά της Εκκλησίας αλλά κυρίως κατά των παιδιών Γιατί τα παιδιά ιδιαίτερα σήμερα που βάλλονται από τόσους πειρασμούς που δέχονται τόσες κακές επιδράσεις τις οποίες όλοι τις γνωρίζουμε τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά θα είχαν ανάγκη από την παρουσία ενός Πνευματικού στα σχολείαΘα θυμάστε ότι με αφορμή τα γεγονότα που έγιναν τελευταία στην Βέροια προτάθηκε να διορισθούν μόνιμα ψυχολόγοι στα σχολεία Οι ψυχολόγοι να σώσουν τα παιδιά Λοιπόν ψυχολόγους θέλουμε ιερείς και Πνευματικούς δεν θέλουμεΑυτός είναι ένας έμμεσος διωγμός του Χριστού από τα σχολεία από την παιδεία και από την κοινωνίαΔιώχνουμε τον Χριστό αλλά δεν σκεπτόμαστε ποιες συνέπειες θα έχη η απουσία του Χριστού από την ζωή μας Δεν θέλω να επιρρίψω ευθύνες μόνο στους πολιτικούς Και εμείς οι άνθρωποι της Εκκλησίας κάνουμε λάθη Αλλά τα λάθη αυτά δεν έπρεπε να τα εκμεταλλεύωνται οι εχθροί της Εκκλησίας για να βγάλουν τον Χριστό από την ζωή μας και από τα σχολείαΑς έχουμε τον νου μας γιατί μπορεί και εμείς να εξορίζουμε τον Χριστό από την προσωπική μας ζωή Όχι μόνο το Υπουργείο Παιδείας και δεν ξέρω ποιοι άλλοι Οργανισμοί αλλά και εμείς οι ίδιοι με τις απροσεξίες μας με την έλλειψη πίστεως αγάπης προσευχής μετανοίας διώχνουμε τον Χριστό από την ζωή μας και μένουμε έρημοιΤί θα γίνη ο κόσμος χωρίς τον Χριστό Αυτή είναι η αιωνία κόλασις να ζη ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό χωρίς την Χάρι του Χριστού χωρίς την ειρήνη του Χριστού χωρίς το Φως του Χριστού χωρίς την παρηγοριά και την αλήθεια που μόνο ο Χριστός μπορεί να δώσηΜε αυτές τις ταπεινές σκέψεις ήθελα να επικοινωνήσω σήμερα μαζί σας -βλέπω ότι έχετε έλθει πολλοί αδελφοί προσκυνηταί και μάλιστα πολλοί νέοι- και να προβληματισθούμε για το ποια πρέπει να είναι η θέσις του Χριστού στην ζωή μας στα σχολεία μας στο έθνος μας στην κοινωνία μας Θέλουμε έθνος σχολεία κοινωνία τον εαυτό μας χωρίς Χριστό ή με τον ΧριστόΕάν βγάλουμε τον Χριστό θα υποφέρουμε δεν θα χαρούμε αληθινά θα βασανιζόμαστε Εάν βάλουμε τον Χριστό στη ζωή μας έστω και αν αυτό

θέλη κόπο και αγώνα θα έχουμε αληθινή ειρήνη την χαρά του Χριστού την οποία εύχομαι εις πάντας υμάς Αμήν

Ομιλία στην Τράπεζα της Μονής στις 2882006

Η Δύναμη της συγνώμης - Από το Γεροντικό

Δύο αδέλφια πήγαν μαζί στην έρημο κι ασκήτευαν στην ίδια καλύβη Ο διάβολος φθονώντας την αγάπη τους βάλθηκε να τους χωρίση

ʼΕνα βράδυ ο νεώτερος πήγε νʼανάψη το λυχνοστάτη τον αναποδογύρισε και χύθηκε το λάδι Ο μεγαλύτερος θύμωσε και του έδωσε ένα μπάτσο Τότε ο πιο μικρός χωρίς να ταραχτή έσκυψε του έβαλε μετάνοια και είπε ταπεινά

Συγχώρησε την απροσεξία μου Αδελφέ Τώρα αμέσως θα ετοιμάσω άλλο

Την ίδια νύχτα ένας ειδωλολάτρης ιερεύς που έτυχε να βρίσκεται μέσα στο ειδώλειο άκουσε τα δαιμόνια να κάνουν δικαστήριο μεταξύ τους ʼΕνα απʼ αυτά ομολόγησε ντροπιασμένο στον αρχηγό του

Πηγαίνω και κάνω άνω κάτω τους Μοναχούς Μα τι φταίω όταν κάποιος απʼαυτούς γυρίζη και βάζη στον άλλο μετάνοια και μου καταστρέφη όλη τη δουλειά

Ακούγοντας αυτά ο ειδωλολάτρης έγινε ευθύς χριστιανός κιʼ αποτραβήχτηκε στην έρημο Σʼ όλη του τη ζωή κράτησε στην καρδιά του την ταπείνωσι και στο στόμα του είχε διαρκώς πρόχειρο το laquoσυγχώρησόν μεraquo

Αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστόςhellip Δεν μας αφήνει λοιπόν ο Κύριος ποτέ και με τίποτα Από την ώρα

που ήρθε στη γη μέσω της Θεοτόκου Μαρίας και έγινε Θεάνθρωπος είναι μαζί μας πάντοτε Κι όπως το έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος να ʽχουμε την ευχή του αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστός και το τι κάνει για μας θα τρελαινόμαστε απ΄τη χαρά μας Θα αφηνόμασταν στα χέρια Του και δεν θα μας ένοιαζε τίποτα

• ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
• Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

θέλη κόπο και αγώνα θα έχουμε αληθινή ειρήνη την χαρά του Χριστού την οποία εύχομαι εις πάντας υμάς Αμήν

Ομιλία στην Τράπεζα της Μονής στις 2882006

Η Δύναμη της συγνώμης - Από το Γεροντικό

Δύο αδέλφια πήγαν μαζί στην έρημο κι ασκήτευαν στην ίδια καλύβη Ο διάβολος φθονώντας την αγάπη τους βάλθηκε να τους χωρίση

ʼΕνα βράδυ ο νεώτερος πήγε νʼανάψη το λυχνοστάτη τον αναποδογύρισε και χύθηκε το λάδι Ο μεγαλύτερος θύμωσε και του έδωσε ένα μπάτσο Τότε ο πιο μικρός χωρίς να ταραχτή έσκυψε του έβαλε μετάνοια και είπε ταπεινά

Συγχώρησε την απροσεξία μου Αδελφέ Τώρα αμέσως θα ετοιμάσω άλλο

Την ίδια νύχτα ένας ειδωλολάτρης ιερεύς που έτυχε να βρίσκεται μέσα στο ειδώλειο άκουσε τα δαιμόνια να κάνουν δικαστήριο μεταξύ τους ʼΕνα απʼ αυτά ομολόγησε ντροπιασμένο στον αρχηγό του

Πηγαίνω και κάνω άνω κάτω τους Μοναχούς Μα τι φταίω όταν κάποιος απʼαυτούς γυρίζη και βάζη στον άλλο μετάνοια και μου καταστρέφη όλη τη δουλειά

Ακούγοντας αυτά ο ειδωλολάτρης έγινε ευθύς χριστιανός κιʼ αποτραβήχτηκε στην έρημο Σʼ όλη του τη ζωή κράτησε στην καρδιά του την ταπείνωσι και στο στόμα του είχε διαρκώς πρόχειρο το laquoσυγχώρησόν μεraquo

Αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστόςhellip Δεν μας αφήνει λοιπόν ο Κύριος ποτέ και με τίποτα Από την ώρα

που ήρθε στη γη μέσω της Θεοτόκου Μαρίας και έγινε Θεάνθρωπος είναι μαζί μας πάντοτε Κι όπως το έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος να ʽχουμε την ευχή του αν βλέπαμε πόσο μας αγαπά ο Χριστός και το τι κάνει για μας θα τρελαινόμαστε απ΄τη χαρά μας Θα αφηνόμασταν στα χέρια Του και δεν θα μας ένοιαζε τίποτα

• ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
• Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού