Xuz 1

SURA I“EL-FATIHA” (“Otvor”)

Mekka - 7 ajeti1. Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!2. Blagodarenie na Allah, Gospodarot na svetovite,3. Milostiviot i Somilosen,4. Vladarot na Denot suden!5. Nie samo Tebe Te obo`avame i nie samo od Tebe

pomo{ barame!6. Upati n# po patot vistinski,7. po patot na onie vrz koi ja razlea Tvojata blagodat, a ne po

patot na onie vrz koi se razlea omrazata i koi vo zabluda skr{naa!

SURA II “EL-BEKARA” (“Krava”)

Medina - 286 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Elif, lam, mim!2. Eve Kniga vo koja nema somnenie, Patokaz za bogobojazlivite:3. za onie koi veruvaat vo Tajnata, i koi se ispravaat namaz da

izvr{at, i koi od dadenata im Na{a nafaka delat,4. i koi veruvaat vo ona {to ti se objavuva, i vo ona {to pred tebe

be{e objaveno, i vo Ahiret i koi vo seto toa se uvereni. 5. Onakvite, bidej}i odat po Patokazot od Gospodarot nivni, se

spaseni. 6. Seedno e, navistina, na onie {to ne veruvaat }e gi

opomenuva{ ili nema da gi opomenuva{: onie, sepak, nema da veruvaat.

7. Allah gi zape~ati i srcata nivni i u{ite nivni, a pred opulot nivni e zavesa, i za niv ima kazna golema.

8. Me|u lu|eto ima i takvi koi zboruvaat: “I vo Allah i vo Denot ahiretski veruvame,” - a, tie, tokmu, ne veruvaat.

9. Na Allah i onie koi veruvaat nameravaat, sekako, da gi izmamat, no ne usetuvaat deka samite sebesi se izmamuvaat.

10. Bole{tina ima vo srcata nivni: Allah ja zgolemuva i, zaradi toa {to la`at, za niv ima kazna bolna.

11. I koga }e im se re~e: “Ne sejte bezredie na zemjava!” Velat: “Ne, nie samo red vospostavuvame, navistina!”

12. No, ne! Bezrednici se! A za toa, sepak, ne se svesni. 13. I koga, pak, }e im se re~e: “Veruvajte kako {to drugite

veruvaat”. Velat: “Da veruvame li kako {to bezumnite veruvaat?”No, ne! Tie, tokmu, se bezumnite. No, ete, toa ne go znaat.

14. I koga }e se sretnat so onie koi veruvaat, zboruvaat: “Nie veruvame”, a koga, pak, }e se najdat nasamo so {ejtanite svoi, zboruvaat: “Da, Nie sme so vas! Samo se ismevame, navistina!”

15. Allah niv gi ismejuva i gi pu{ta da talkaat vo neverieto nivno. 16. Onakvite Patokazot, vsu{nost, go zamenija so bespa}e: ovaa

trgovija nikakov }ar ne im donese, i onie ne se kako upatenite!

17. Sli~ni se na onie koi }e zapalat ogan... i bidej}i }e ja osvetli okolinata nivna, i {tom toa }e se zbidne, Allah }e ja grabne svetlinata i }e gi ostavi vo temnina - ni{to nema da gledaat.

18. I gluvi se, i slepi se, i nemi se: pa, spored toa, ne mo`at da se vratat do Patokazot,

19. ili se kako onie koi, dodeka e oblakot nebesen so temne`, i so molwi, i so sekavici, gi stavaat prstite svoi v u{i, zaradi gromovi, pla{ej}i se od smrtta. A Allah gi opfa}a nevernicite!

20. Molwata {totuku ne im go odzede vidot nivni; i sekojpat koga sekavica }e sevne, odat po svetlinata nejzina, a koga temne` vrz niv }e padne, }e zastanat. A koga, pak, Allah bi sakal bi im go zel i vidot nivni i sluhot nivni za{to Allah, navistina, e Kadar za s#!

21. O lu|e, obo`avajte go Gospodarot va{ koj ve sozdade, i vas i onie pred vas, za da bidete bogobojazlivi,

22. Onoj Koj vi ja opredeli zemjata kako postela, a neboto kako zdanie, i On ~ini od neboto da se spu{ta voda i Koj, so nejzina pomo{ gi vadi plodovite kako nafaka va{a - a, bidej}i znaete, toga{, na Allah nemojte zdru`enici da Mu pripi{uvate!

23. Ako ste pri somnenie vo ona {to e objaveno do robot Na{, toga{, donesete edno sure {to }e bide sli~no na nemu objavenite, i povikajte gi za svedoci onie na koi, osven Allah, se povikuvate dokolku vistina zboruvate.

24. Pa, ako toa ne go napravite, a nema da go napravite, toga{, navistina,~uvajte se od ognot koj za nevernicite e podgotven, ~ie{to gorivo se lu|eto i kamewata!

25. I zaraduvaj gi onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat: za niv ima bav~i niz koi reki te~at, navistina! I sekojpat koga }e probaat od plodovite, od ‘rskot, }e re~at: “Ova e ona {to porano go probavme” - a im se dava samo onoj plod koj e sli~en na nivniot; vo tie bav~i za niv }e ima i ~isti `eni i tuka tie za navek }e ostanat.

26. Allah, sekako, ne se stesnuva da iznese primer: bilo mu{i~ka bilo ne{to od nea povozvi{eno - pa, {to se odnesuva do vernicite znaat, sekako, deka toa e vistina od Gospodarot nivni; a {to se odnesuva, pak, do nevernicite, velat: “[to saka Allah da poka`e so takov primer?” So toa On mnogu lu|e vo zabluda gi ostava, a na mnogu po patot vistinski gi upatuva. ]e bidat zavedeni samo rasipanite:

27. koi go kr{at Vetuvaweto Allahovo po Dogovorot sklu~en so Nego, i koi go prekr{uvaat toa {to Allah go zapoveda da se odr`uva, i koi na zemjata bezredie seat - onie se, tokmu, porazenite!

28. Kako ne veruvate vo Allah... ? Bevte mrtvi pa On ve o`ivi; potoa pak }e ve usmrti, potoa pak }e ve o`ivi, a potoa Nemu }e Mu se vratite.

29. S# {to e na zemjata Allah za vas go sozdade; potoa Svojata odluka kon neboto ja upravi i tamu sedum nebesa sozdade. On znae s#!

30. I koga Gospodarot tvoj im re~e na melekite: “ Da, Jas }e postavam na zemjata halifa!” Onie rekoa: “]e go postavi{ li onoj koj bezredie see i koj krv proleva? A nie, zablagodaruvaj}i se, veli~ie i blagoslov, Ti izrazuvame. On re~e: “Jas go znam ona {to vie, sekako, ne go znaete.”

31. I On go pou~i Adema so imiwata na site ne{ta, i gi iznese pred melekite, pa On im re~e: “Iznesete gi imiwata nivni ako ste iskreni!”

32. A onie rekoa: “Slaven neka si! Nie poseduvame znaewe samo za ona za {to Ti n# pou~i; Ti si, navistina, Znalec i Mudar!”

33. Allah re~e: “Soop{ti im gi imiwata nivni!” I bidej}i gi soop{ti imiwata nivni, Allah re~e: “ Neli vi rekov deka Jas gi znam, tokmu, tajnite na nebesata i na Zemjata i deka go znam i ona {to go obelodenuvate i ona {to go kriete!”

34. I koga na melekite Nie im rekovme: “Padnete mu na sexde na Adem!” - site padnaa na sexde, a Iblis toa ne go napravi; toj odbi, se iznaduva; be{e me|u nevernicite!

35. I Nie rekovme: “O Ademe, ti i `enata tvoja `ivejte vo Xennetot i jadete od nego kolku {to sakate i od kade {to sakate, no ne pribli`uvajte se do ova steblo... }e bidete, toga{, me|u zulum}arite!”

36. I [ejtanot gi izmami i, toga{, gi odvede vo toa mesto vo koe se nao|aa; i Nie rekovme: “Slezete, edninadrugi neprijateli }e bidete. Zemjata va{e `iveali{te }e bide i u`ivawe do vreme opredeleno!”

37. I Adem, toga{, gi usvoi nekoi zborovi od Gospodarot svoj i On mu go primi pokajanieto. On, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

38. I Nie rekovme: “Izleguvajte od Xennetot site! Od Mene }e vi doa|a Patokaz; pa, onie {to }e odat po Patokazot Moj... ne }e stravuvaat i ne }e taguvaat!”

39. A onie, pak, koi ne veruvaat i koi ajetite Na{i za la`ni gi smetaat, `iteli xehennemski }e stanat i vo nego za navek }e ostanat.

40. O sinovi Izrailovi, setete se na blagodatite Moi so koi ve blagosloviv, i ispolnete go vetuvaweto {to mi go dadovte, a i Jas }e go ispolnam vetuvaweto {to vi go dadov. I samo od Mene, toga{, pla{ete se!

41. Veruvajte vo ona {to go objaviv, vo Potvrdata na ona {to e ve}e pri vas; i ne bidete prvi koi vo toa ne }e veruvate i ne prodavajte go za ne{to {to malku vredi. Toga{, samo od Mene pla{ete se!

42. I ne me{ajte ja vistinata so nevistinata, i vistinata, znaej}i ja, ne krijte ja!

43. I namaz izvr{uvajte i zekat davajte; i so onie koi se poklonuvaat i vie poklonuvajte se!

44. ]e im nareduvate li na lu|eto da bidat dobro~initeli, a na sebe zaboravate, vie {to Knigata ja ka`uvate? Nema li da se vrazumite?

45. I barajte sigurnost i vo trpelivost i vo namaz; vo namazot, navistina, ima zna~ewe golemo, no samo za pot~inetite,

46. koi mislat deka, navistina, }e go vidat Gospodarot svoj deka, sekako, Nemu }e mu se vratat.

47. O sinovi Izrailovi, setete se na blagodatite Moi so koi ve blagosloviv i za toa {to, navistina, ve odlikuvav nad drugite svetovi;

48. i pla{ete se od Denot vo koj nikoj za nikogo ne }e mo`e ni{to da napravi: koga ni~ie posreduvawe ne }e bide primeno, a nitu, pak, nadopolnuvawe nekakvo }e bide uva`eno, a nitu, pak, }e im se pomogne;

49. i koga od lu|eto faraonovi Nie ve spasivme koi vo kazna pakosna ve frlaa, kolej}i gi va{ite sinovi, a ostavaj}i gi vo `ivot va{ite }erki. Ete, toa vi be{e, od Gospodarot va{, beqa golema,

50. i koga moreto Nie go razdelivme zaradi vas, pa, vas spasuvaj}i ve, a lu|eto faraonovi, pred o~ite va{i, potopuvaj}i gi,

51. i koga na Musa ~etirieset no}evni vetuvawa Nie mu ispolnuvavme - vie vo otsustvo negovo, tele obo`avavte i ete, taka, zulum sebesi si napravivte,

52. a potoa Nie vi prostivme samo da se zablagodaruvate;53. i koga na Musa Nie Kniga mu dadovme, Oddeluva~ na

vistinata od nevistinata, za da bidete upateni. 54. i koga Musa mu re~e na narodot svoj: “O narode, kon sebesi

zulum si napravivte, navistina, so toa {to tele obo`avavte, zatoa, pak, pokajanie kon Sozdatelot va{, upatete i svoeto podlo sebe, ubijte go! Toa, kaj Sozdatelot va{, vi e podobro. Pa, On }e vi prosti. On e Prostuva~ i Somilosen!

55. I koga na Musa vie mu rekovte: “Ne }e ti veruvame s# dodeka Allaha o~igledno ne go vidime!” - pa, molwa ve {ibna dodeka gledavte,

56. a po smrtta va{a Nie ve o`iveavme za da se zablagodaruvate. 57. I Nie od oblakot ladovina vi napravivme, i mana i prepelica vi

isprativme. I jadete od dobrata so koi nafaka vi dadovme. I nam zulum ne ni napravija, tuku samite sebesi zulum si napravija;

58. i koga Nie rekovme: “Vlezete vo gradot ovoj, i jadete, toga{, {to sakate i kolku {to sakate; vlezete niz portata ni~kum, i re~ete: “Pro{tenie!” Nie }e vi gi prostime grevovite va{i, a na dobro~initelite }e im dademe i pove}e od toa.”

59. Pa, zulum}arite go zamenija ka`aniot im Zbor so onoj {to im be{e ve}e ka`an, a na onie koi bea zulum}ari... kazna od nebo gi pogodi zatoa {to bea rasipani,

60. i koga Musa na narodot svoj se mole{e voda da se napie, Nie, toga{, rekovme: “Udri so stapot tvoj na kamenot!” - i od nego dvanaeset izvori potekoa, i sekoja dru`ina ve}e znae{e od koj izvor da pie. Jadete i pijte od nafakata Allahova i ne ru{ete po zemjata kako bezrednicite!

61. I koga vie rekovte: “O Musa, nie ne mo`eme edna hrana da podneseme: pa, upati molba vo ime na{e, do Gospodarot tvoj da ni pronikne od toa {to zemjata ~ini da ‘rti: rastenija, krastavi~ki, luk, le}a i kromid!” Toj re~e: “Barate li da go zamenite ona {to ~ini so ona {to ne ~ini? Odete vo Misir, pa tamu }e imate s# {to }e posakate, navistina!” I nema{tija i poni`uvawe se isipaa vrz niv; go predizvikaa Allahoviot razgnev za{to ne veruvaa vo ajetite Allahovi, navistina! I bespravno gi ubivaa pejgamberite, navistina! I za{to neposlu{ni bea, i za{to vo zlodelata preteruvaa, navistina!

62. A onie, pak, koi veruvaa - Evrei, hristijani i Sabejci - i onie koi veruvaa vo Allah i vo Denot ahiretski, i koi rabotea dobri dela - pa, za niv ima nagrada kaj Gospodarot svoj, navistina! Onie ne }e stravuvaat i ne }e taguvaat!

63. I koga Dogovorot va{ Nie go prifativme i koga nad vas rid podignavme: Slobodno prifatete go toa {to vi go dadovme, i se}avajte se na toa {to e vo nego za da bidete bogobojazlivi.

64. A po toa ple}ite gi svrtevte pa, da ne be{e Allahovata dobrina kon vas i milosta Negova, }e bevte me|u porazenite, sigurno!

65. Ve}e uznavte za onie od vas koi za Sabota zgre{ija, i toga{ Nie im rekovme: “Bidete majmuni prezreni!”

66. Za sovremenicite i pokolenijata, toga{, Nie odredivme toa da bide Opomena golema, a Uka za bogobojazlivite.

67. I koga Musa mu re~e na narodot svoj: “Da, Allah, navistina, vi naredi da zakolete krava.” Rekoa: “Si igra{ li ti so nas?” Re~e: “Da Allah ne dade da bidam me|u neznaenkovcite!”

68. Rekoa: “Upati molba, vo na{e ime, do tvojot Gospodar, da ni objasni {to e problemot so nea?” Re~e: “On, navistina, veli

deka taa ne e nitu stara a nitu, pak, mlada, tuku sredna: pa, izvr{ete go ona {to vi se zapoveda!”

69. Rekoa: “Upati molba, vo na{e ime, do tvojot Gospodar, da ni objasni kakva e nejzinata boja.” Re~e: “On, navistina, veli deka kravata treba da bide otvoreno `olta, taka {to nejzinata boja }e im se dopadne na gleda~ite.”

70. Rekoa: “Upati molba, vo na{e ime, do tvojot Gospodar, kakva treba da bide kravata: nam kravite sli~ni ni izgledaat i nie so posak Allahov, sekako, }e ja prepoznaeme.”

71. Re~e: “On veli deka taa krava ne treba da bide isto{tena - navistina! - od orawe ili, pak, izmorena od navodnuvawe; treba da bide ~ista, bez nikakva mana.” Rekoa: “E, sega vistinata ja ka`a!” Pa, ja zaklaa i samo {to toa ne go napravija!

72. I koga ubivte eden ~ovek, toga{, karaj}i se za toa, i koga Allah go obelodeni ona {to gi krievte -

73. toga{ Nie rekovme: “Udrete go so eden nejzin del; ete, taka, Allah gi o`ivuva mrtvite i ete, taka, On gi poka`uva znamenijata Svoi za da se vrazumite.”

74. Bidej}i srcata va{i zatvrdnaa kako kamen ili kako ne{to u{te potvrdo... a me|u kamewata ima i takvi od koi reki te~at, a ima i takvi koi pukaat i od niv voda pote~uva, a i kamewa takvi koi, pla{ej}i se od Allah, se kr{at, navistina! I Allah ne e nevnimatelen kon ona {to go rabotite!

75. A o~ekuvate li da vi veruvaat, taka kako {to vie veruvate, a ve}e nekoi nivni dru`ini go slu{aa Govorot Allahov a potoa, bidej}i go razbraa, znaej}i go iskrivija.

76. I koga }e gi sretnat onie koi veruvaat, velat: “Nie veruvame”, a koga, pak, vo samost }e se zdru`at, velat: “]e im zboruvate li za ona {to Allah vi go otkri, za da bide toa kaj Gospodarot va{ dokaz protiv vas?” Nema li da se vrazumite?!

77. Ne znaat li deka Allah, navistina, go znae i ona {to go krijat i ona {to go obelodenuvaat?

78. Me|u niv ima i nepismeni koi ne ja znaat Knigata; znaat samo da gataat, i, tokmu, zamisluvaat deka znaat.

79. Te{ko na onie koi pi{uvaat knigi so racete svoi za po toa da re~at: “Ova e od Allah” - za da pribavat malku korist; i te{ko na onie koi so svojata raka pi{uvaat takvo ne{to, i te{ko nim koi na takov na~in pe~alat!

80. Onie zboruvaat: “Ognot }e ne dopre samo edno opredeleno vreme.” Ka`i: “Go prifativte li Dogovorot Allahov, a Allah ne }e se otka`e od Dogovorot Svoj, ili, pak, za Allah go zboruvate ona {to ne go znaete!”

81. No, ne! Onie koi zulum pravat i koi se so grevovi obzemeni - pa, onakvite `iteli xehennemski }e stanat i vo nego za navek }e ostanat!

82. A onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat - onakvite `iteli xennetski }e stanat i vo nego za navek }e ostanat!

83. I koga od sinovite Izrailovi Nie Dogovorot go prifativme: samo Allaha da go obo`avate; kon roditelite, i kon bliskite i kon jetimite... ubavo da se odnesuvate; namaz da izvr{uvate i zekat da davate - a potoa na Dogovorot ple}ite mu gi svrtivte, osven malkumina od vas i taka ramnodu{ni stanavte.

84. I koga Nie go prifativme Dogovorot va{: edninadrugi krv da ne prolevate i od ogni{tata va{i da ne se proteruvate: potvrdivte a i svedo~ite deka e taka;

85. no, ete, ednizadrugi se ubivate, a nekoi celosno od ogni{tata nivni gi proteruvate, i protiv niv me|usebno se potpomognuvate i vo krv i vo nasilie... a ako, pak, vi dojdat kako zato~enici - niv gi koristite, a ne vi e dozvoleno niv da gi progonuvate. Pa, zarem vo eden del od Knigata }e veruvate, a vo drug nema da veruvate!? Tie me|u vas {to }e napravat takvo ne{to, osven poni`uvawe na ovoj svet nikakva nagrada nema da imaat, a na idniot svet na najgolema kazna }e bidat izlo`eni. A Allah ne e nevnimatelen kon ona {to go rabotite!

86. Onakvite go prodadoa `ivotot na Ahiret za ovoj svet: pa, te{kotijata ne }e im se olesni, a nitu, pak, }e im se pomogne.

87. I ve}e na Musa Nie Kniga mu dadovme i po nego niza pejgamberi isprativme... I na Isa, sinot na Merjem, jasnotii mu dadovme i so Duhot svet go poddr`avme. I sekoga{ koga pejgamber vi doa|a{e so ona {to ne vi se dopa|a{e - se naduvavte. Nekoi pejgamberi, toga{, za la`ni gi smetavte a nekoi, pak, gi ubivavte.

88. Tie zboruvaat: “Srcata na{i se zakoraveni.” No, ne! Zaradi neveruvaweto nivno, Allah gi prokolni. Onie koi veruvaat - malkumina se!

89. I bidej}i im dojde Kniga od Allah, Potvrda za ve}e taa koja im be{e do{la, i od porano baraa protiv onie {to ne veruvaa, i bidej}i im doa|a{e ona {to ve}e go uznaa, vo toa ne veruvaa. Pa, prokletstvoto Allahovo neka e nad nevernicite!

90. E, samo kolku lo{o e toa za {to gi prodadoa du{ite svoi! Da ne veruvaat vo ona {to e objaveno od Allah, voznemireni zatoa {to On, zaradi dobrinata Svoja, objava spu{ta komu On saka od robovite Svoi. Edenpodrug gnev si predizvikaa. A za nevernicite sramna kazna ima!

91. I koga }e im se re~e: “Veruvajte vo ona {to go objavi Allah!” Zboruvaat: “Veruvame vo ona {to e objaveno do nas” - a ne veruvaat vo ona {to e zad nego, a toa e Vistinata, Potvrda za ona {to e ve}e pri niv dojdeno. Ka`i: “Toga{, ako ste vernici, zo{to gi ubivate pejgamberite Allahovi od porano?”

92. I Musa so jasnotii vi dojde. Po nego, obo`avaj}i go teleto, stanavte nevernici!

93. I koga Nie Dogovorot od vas go prifativme i nad vas rid podignavme - toga{ prifatete go slobodno ona {to vi go dadovme, i ~ujte! Rekoa: “Slu{ame ama nema poslu{ni da bideme.” Srcata nivni, zaradi neverieto svoe, so teleto bea

napoeni. Ka`i: “E, samo kolku e lo{o ona kon {to neveruvaweto va{e ve naveduva, ako ste vernici!”

94. Ka`i: “Ako Ku}ata ahiretska e samo za vas nameneta, a ne i za drugite lu|e, toga{, ako ste iskreni, posakajte da umrete,”

95. a nema da posakaat nikoga{ zaradi ona {to go napravija racete nivni. A Allah gi znae zulum}arite!

96. Da, }e gi najde{ kako te`neat, pove}e od site lu|e, kon `ivotot, duri pove}e i od mnogubo{cite. Sekoj od niv bi posakal da po`ivee iljada godini; i tolku da po`ivee, kaznata, sepak, ne mo`e da ja izbegne. Allah go gleda ona {to go rabotat!

97. Ka`i: “I koj }e bide neprijatel na Xebrail?” Pa, toj so odobrenieto Allahovo ti objavi vo srceto Potvrda za ona {to se objavuva{e, i Patokaz i Radosnica za vernicite.”

98. Neprijatelite na Allah, i neprijatelite na melekite Negovi, i na pejgamberite, i na Xebrail, i na Mikail... pa, Allaha go imaat za svoj neprijatel, navistina!

99. I Nie ve}e jasni ajeti ti objavivme vo koi ne veruvaat samo rasipanite!

100. I sekoga{ koga nekoe vetuvawe na sebe }e prezemat edna dru`ina od niv }e go otfrli; no mnozinstvoto me|u niv ne veruvaat!

101. I bidej}i im dojde pejgamber od Allah, Potvrda za ona {to go imaat pri sebe za vistinsko, edna dru`ina od niv do koja dojde Knigata go otfrli toa; i zad sebe ja ostavija Knigata kako da ne znaat,

102. i go sledea ona {to go ka`uvaa {ejtanite vo vreme na vladeeweto na Sulejman, a Sulejman, pak, ne be{e nevernik, tuku {ejtanite ne veruvaa, pou~uvaj}i gi lu|eto so vol{ebni{tvo i so toa {to im be{e objaveno vo Vavilon na dvata meleka, Harun i Marut, koi nikogo ne pou~uvaa s# dodeka ne re~ea: “Da, nie samo bezredie seeme! Pa, nemoj da ne veruva{!” Lu|eto od niv u~ea kako da gi razdelat ma`ot i `enata i tie nikomu, osven so odobrenieto Allahovo, ne mo`ea {teta da mu nanesat. I pou~uvaa so ona {to {teta im donesuva a korist ne im donesuva. Ona {to tie go znaeja, sekako, e toa deka onoj {to se zanimava so takvo ne{to nema da ima nikakva nagrada. Navistina e grdo toa, - e, samo koga bi znaele - za {to samite se prodadoa!

103. A koga bi veruvale i bi se pla{ele, nagradata Allahova mnogu podobra }e im be{e, navistina! E, samo koga bi go znaele toa!

104. O vernici, ne velete “Daj ni prednost”; tuku velete: “^uj n#!” Za nevernicite ima kazna bolna.

105. Onie koi ne veruvaat me|u Sledbenicite na Knigata, ni mnogubo{cite, ne sakaat da vi se objavi od Gospodarot va{ dobro nekakvo. A Allah milosta Svoja }e ja posveti komu saka. A Allah poseduva dobrotija golema!

106. Nieden ajet Nie ne go poni{tuvame a nitu, pak, zaboravame a podobar ili sli~en na nego da ne doneseme. Ne znae{ li deka Allah, navistina, e Kadar za s#?

107. Ne znae{ li deka vlasta i na Zemjata i na nebesata e - Allahova, i deka vie, osven Allah, nemate ni prijatel ni poddr`nik,

108. ili posakuvate da go barate od pejgamberot va{ ona {to se bara{e od Musa porano? A koj }e go zameni veruvaweto so neveruvawe toj ve}e skr{nal vo zabluda, po patot lo{!

109. Mnogumina od Sledbenicite na Knigata bi posakale, po va{iot iman, da ve vratat vo neveruvawe, zaradi zavidnosta nivna, iako vistinata im be{e objasneta. Pa, poslu`ete se so pro{ka i zanemarete go toa dodeka ne stigne naredbata Allahova. A Allah e Kadar za s#!

110. I namaz izvr{uvajte i zekat davajte, a za doboroto {to }e go spe~alite za sebesi - nagrada kaj Allah }e najdete. Allah, navistina, go gleda ona {to go rabotite!

111. Onie zboruvaa: “Onie {to ne se ni Evrei ni hristijani nema da vlezat vo Xennetot; ete, toa se prazni `elbi nivni. Ka`i: “Donesete va{ dokaz ako ste iskreni!”

112. No, ne! Onoj {to }e go predade liceto svoe na Allah, koj e Dobro~initel, ima nagrada kaj Gospodarot svoj. Tie ne }e stravuvaat i ne }e taguvaat!

113. Evreite zboruvaat: “Hristijanite ne se po patot vistinski”, a hristijanite zboruvaat: “Evreite ne se po patot vistinski.” A i ednite i drugite Knigata ja ka`uvaat. Onie koi ne znaat, ete, istite zborovi gi ka`uvaa. Pa, Allah na Denot suden }e im presudi za ona za {to, tokmu, stanaa delenici!

114. I koj e pogolem zulum}ar od onoj koj zabranuva da se spomenuva vo hramovite na Allah imeto Negovo i koj se trudi niv da gi ru{i? Samo so strahopo~it takvite vo niv treba da vleguvaat. Na ovoj svet za niv ima osramotuvawe, a na Ahiret kazna golema.

115. I Istok i Zapad se - Allahovi! Pa, kade bilo da se upravi{ - tamu e liceto Allahovo. Allah, navistina, e Neizmeren i Znalec!

116. I rekoa: “Allah si prisvoi dete.” Slaven neka bide On! No, ne! S# {to e na nebesata i na Zemjata e - Negovo! I na Allah s# se pot~inuva!

117. Allah e Sozdatel na nebesata i na Zemjata, i koga }e re{i za ne{to, }e re~e: “Bidi!” - i toa, tokmu, }e bide.

118. A onie koi ne znaat zboruvaat: “Kako?” Nema li Allah so nas da zboruva ili nema li da donese znamenie nekakvo?” I onie koi bea pred vas istite zborovi gi ka`uvaa; i srcata nivni se sli~ni. I na pot~inetiot narod, sekako, Nie ajetite mu gi objasnuvame!

119. I Nie, navistina, so vistina te isprativme kako Radosnica i Opomena. I ti nema da bide{ pra{an za `itelite xehennemski.

120. I nikoga{ Evreite i hristijanite, dodeka ne ja prifati{ verata nivna, nema da bidat zadovolni so tebe. Ka`i: “Da, Patokazot

na Allah e - Patokazot vistinski!” I koga bi capal po `elbite nivni, po tebe dojdenata Kniga, nikogo osven Allah ne bi imal ni za{titnik ni poddr`nik!

121. Onie do koi Nie Kniga objavivme - ispravno ja ka`uvaat: vo nea veruvaat, a onie koi vo nea ne veruvaat - pa, stradalnici se!

122. O sinovi Izrailovi, setete se na blagodatot so koj ve blagosloviv, i so {to ve odlikuvav nad drugite svetovi!

123. I pla{ete se od Denot vo koj nikomu nema da mu se pomogne, koga nadopolnuvawe nema da im se prima i koga posreduvawe nema da im koristi, a nitu, pak, }e im se pomogne!

124. I koga Gospodarot negov go isku{a Ibrahima so nekolku zborovi, Ibrahim, toga{, gi sprovede sigurno! Allah re~e: “Jas, navistina, }e odredam na lu|eto imam da im bide{!” Ibrahim re~e: “I od potomstvoto moe?” Allah re~e: “Vetuvaweto moe nema da gi opfati zulum}arite.”

125. I koga Nie Ku}ata ja odredivme da bide zasolni{te i sigurno mesto za lu|eto... a mestoto Ibrahimovo - odredi{te za klawawe, zemete go! I na Ibrahim i na Ismail Nie im zapovedavme: “O~istete ja Ku}ata moja za onie koi }e kru`at okolu nea, i koi tuka }e ostanat i koi na sexde }e pa|aat.”

126. I koga Ibrahim be{e rekol: “Gospodare moj, opredeli ovoj da bide grad siguren i snabdi gi `itelite negovi so plodovi: onie koi veruvaat i vo Allah i vo Denot ahiretski. Allah re~e: “Na onoj koj ne veruva }e mu dadam kratko u`ivawe a potoa }e go nurnam vo kaznata ognena.” E, samo kolku lo{o svratili{te e toa!

127. I koga Ibrahim i Ismail temelite na Kaba gi postavaa, se molea: “Gospodare na{, primi go ova od nas. Ti si, navistina, Slu{a~ i Znalec!

128. Gospodare na{, opredeli n# Tvoi Pot~initeli da bideme. I porodot na{, isto taka, neka Pot~inet narod Ti bide. I poka`i ni gi obredite; prosti ni. Ti si, navistina, Prostuva~ i Somilosen!”

129. Gospodare na{, isprati pejgamber me|u niv koj }e gi ka`uva ajetite Tvoi i koj }e gi pou~uva vo Knigata, i vo Mudrosta... i koj }e gi o~isti. Ti si, navistina, Silen i Mudar!

130. Verata Ibrahimova ja izbegnuva onoj {to se srami od sebesi. A na Ibrahim Nie na ovoj svet go odbravme, a i na Ahiret }e bide me|u dobro~initelite, navistina!

131. Koga Gospodarot negov mu re~e: “Bidi pot~inet!” Ibrahim re~e: “Pot~inet sum na Gospodarot na svetovite!”

132. I Ibrahim toa vo amanet go ostavi na sinovite svoi, a i na Jakub: “Sinovi moi, Allah, navistina, ve odlikuva so vera, i nemojte smrtta neposlu{ni da ja do~ekate; neposlu{ni da bidete;

133. ili, pak, svedoci bevte koga na Jakub mu se pribli`i smrtniot ~as i koga na sinovite svoi im re~e: “[to }e obo`avate po mene?” Rekoa: “Allaha, Koj e Eden, Allah na predcite tvoi,

Ibrahim, Ismail i Ishak, nie }e obo`avame; i samo Nemu sme Poslu{ni!”

134. Toj narod ve}e is~ezna: nemu mu pripa|a ona {to si go spe~ali, a i vam vi pripa|a ona {to si go spe~alivte, a nema da bidete pra{ani za ona {to go rabotea.

135. Onie zboruvaa: “Bidete Evrei i hristijani - }e bidete upateni!” Ka`i: “Ne, nie ja sledime verata Ibrahimova - vistinskata vera, a toj ne be{e me|u mnogubo{cite!”

136. Ka`ete: “Nie veruvame vo Allah, i vo ona {to ni e objaveno, i vo ona {to mu be{e objaveno na Ibrahim, i na Ismail, i na Ishak, i na Jakub, i na vnucite; i vo ona {to mu e dadeno od Gospodarot nivni na Musa, i na Isa, i na pejgamberite pred niv. Me|u niv nie ne pravime nikakva razlika. I na Allah sme Poslu{ni!

137. Pa, ako veruvaat vo Nego, kako {to vie veruvate, }e bidat upateni, sekako! A ako, pak, gi svrtat ple}ite... ta, }e se najdat daleku od patot vistinski! Allah od niv }e ve so~uva. A On e Slu{a~ i Znalec!

138. Kon Allahovata nasoka! A koj ima podobra nasoka od Allahovata? Nie samo Nego go obo`avame!

139. Ka`i: “So nas li }e raspravate za Allah, a On e i na{ i va{ Gospodar. Nam ni pripa|aat na{ite dela, a vam vi pripa|aat va{ite dela. I samo Nemu sme iskreno oddadeni!”

140. Ili zboruvate: “Ibrahim, i Ismail, i Ishak, i Jakub, i vnucite bea Evrei ili hristijani.” Ka`i: “Vie znaete pove}e ili Allah?” Ima li nekoj polo{ od onoj koj go krie izrazuvaweto na verata koja doa|a od Allah? A Allah ne e nevnimatelen kon ona {to go rabotite!

141. Ete, toj narod is~ezna. Nemu mu pripa|a toa {to si go spe~ali, a i vam vi pripa|a toa {to si go spe~alivte, i nema da bidete pra{ani za ona {to go rabotea.

Xuz 2142. Nekoi od bezumnite }e re~at: “Zaradi {to gi svrtea ple}ite od

Kiblata svoja kon koja tie se upravuvaa?” Ka`i: “ I Istok i Zapad se - Allahovi, i On upatuva kogo saka po patot vistinski.”

143. I ete, taka, Nie ve napravivme sredi{en narod za da bidete svedoci protiv lu|eto, a i pejgamberot da bide svedok protiv vas. Kiblata kon koja se upravuva{e ja promenivme samo zaradi toa da doznaeme koj go sledi pejgamberot a koj odi po stapalkite porane{ni. Toa im be{e, osven na onie koi se upateni od Allah, mnogu te{ko. Allah nema da go prenebregne namazot va{. Allah, navistina, kon lu|eto e So~uvstvitelen i Somilosen!

144. I Nie, navistina, }e ti ovozmo`ime da se upravi{ kon onaa Kibla - a ve}e primetivme kako liceto svoe go upravuva{ kon nebo - so koja }e bide{ zadovolen. Pa, upravi go liceto svoe kon Mesxidul Haram. I kade bilo da se najdete, upravete gi licata va{i kon Mesxidul Haram. A i onie do koi dojde Knigata dobro uznaa deka toa e vistina od Gospodarot nivni. I Allah ne e nevnimatelen kon ona ona {to go rabotat!

145. I onie so dostavenata im Kniga - i pokraj toa {to }e im gi dostavi{ site znamenija - nema da ja sledat Kiblata tvoja. A i ti nema da ja sledi{ Kiblata nivna. Nitu tie ednizadrugi }e ja sledat Kiblata nivna. A koga bi gi sledel strastite nivni, po znaeweto koe ve}e ti dojde, toga{, bi bil, navistina, me|u zulum}arite.

146. Onie na koi Nie im ja dadovme Knigata go poznavaat pejgamberot kako {to gi poznavaat sinovite svoi. A nekoi od niv znaej}i, sekako, ja skrivaat vistinata.

147. Vistinata e od Gospodarot tvoj, pa, nemoj da bide{ me|u somneva~ite!

148. I sekoj kon svojata strana si se upravuva, pa prethodete ednizadrugi vo dobrini. I kade bilo da se najdete - Allah }e ve zbere. Allah, navistina, e Kadar za s#!

149. I kade bilo da osamne{... pa, upravi go liceto svoe kon Mesxidul Haram. Vistinata e od Gospodarot tvoj . I Allah ne e nevnimatelen kon ona {to go rabotite.

150. I kade bilo da osamne{... pa, upravi go liceto svoe kon Mesxidul Haram. I kade bilo da se najdete, upravete gi licata va{i kon Mesxidul Haram za da ne donesat lu|eto dokaz protiv vas, izzemaj}i gi od niv zulum}arite od koi ne treba da se pla{ite, tuku, za da vi go zgolemam blagodatot i da ve upatam po patot vistinski, od Mene pla{ete se!

151. Me|u vas Nie pejgamber isprativme koj }e vi gi ka`uva ajetite Na{i, i koj }e ve o~isti i koj }e ve pou~i i vo Knigata i vo Mudrosta i vo ona {to ne go znaevte!

152. Spomenuvajte Me a i Jas }e ve spomenuvam; bidete Mi blagodarni i nemojte da ne veruvate!

153. O vernici, i vo trpelivost i vo namaz pomo{ barajte. Allah, navistina, e so trpelivite!

154. A za onie koi }e zaginat na Allahoviot pat ne velete deka se mrtvi. No, ne! @ivi se, no vie toa ne go ~uvstvuvate.

155. Nie }e ve isku{uvame, sigurno, so nekolku raboti: i so strav, i so glad, i so gubewe na imotot i `ivotot i letninite... no, zaraduvaj gi trpelivite!

156. Onie koi }e gi snajde nekakva nesre}a, zboruvaat: “Nie sme, navistina, Allahovi i Nemu }e mu se vratime!”

157. Vrz niv se spu{taat blagoslovi od Gospodarot nivni, i Milost, i onie, tokmu, se upatenite.

158. I Safa i Merva, navistina, se znaci Allahovi: koj }e ja hodo~esti Ku}ava ili koj }e izvr{i umra - nema grev ako napravi nekolku

kruga od Safa do Merva. A onoj koj }e napravi nekoe dobro delo dobrovolno pa, Allah, navistina, e Blagodaren i Znalec!

159. Onie koi gi krijat i jasnotiite i Patokazot koi ni se objaveni po nivnoto objasnuvawe za lu|eto, vo Knigata, onakvite i od Allah i od prokolnuva~ite }e bidat prokolneti,

160. osven onie koi, navistina, }e se pokajat i koi }e se popravat i toa o~igledno }e go napravat: nim }e im prostam. Jas sum Prostuva~ i Somilosen!

161. Onie koi ne veruvaat i umrat, a nevernici se, vrz site niv }e se razlee prokletstvoto Allahovo, i prokletstvoto od melekite i od site lu|e,

162. onie vo nego za navek }e ostanat i kaznata ne }e im stivnuva a nitu, pak, }e im se dade rok.

163. I va{iot Bog e eden Bog. Nema drug Bog osven Nego. On e Milostiv i Somilosen!

164. Vo sozdavaweto na nebesata i na Zemjata, vo smenuvaweto na no}ta i denot, vo brodot koj plovi po more natovaren so ona {to im koristi na lu|eto, i vo do`dot {to Allah go spu{ta od nebo so {to ja o`ivuva zemjata po mrtviloto nejzino i po koja rasfrla `ivotni sekakvi, i vo promenata na vetrovite, i vo oblacite koi se vijat me|u neboto i Zemjata... navistina, ima znamenija za onie koi sfa}aat!

165. Me|u lu|eto ima i takvi koi, pokraj Allah, prifatija drugi zdru`enici, qubej}i gi kako {to se qubi Allah. A onie koi veruvaat pocvrsto go qubat Allaha. I koga zulum}arite bi videle, a bidej}i kaznata }e ja vidat, kolkava e samo mo}ta koja Nemu mu pripa|a! A Allah, navistina, e Silen Kaznuva~,

166. koga }e se oddelat onie koi {to se sledat i onie {to sledat, i koga }e im se prekinat pri~inite za koi se zdru`uvaa... }e ja zdogledaat kaznata,

167. i koga onie {to gi sledat }e re~at: “E, koga povtorno bi o`iveale, od niv da se oddale~ime kako {to tie od nas se oddale~ija. I ete, taka, Allah im gi poka`uva delata nivni za koi }e pretrpat {teti, i onakvite ne }e izlezat od ognot.

168. O lu|e, jadete od ona {to e na zemjata, {to e halal i {to e prijatno. I ne sledete gi stapalkite {ejtanovi! Toj vi e o~igleden neprijatel!

169. Toj samo zlo i sramno delo zapoveda i za Allah da go zboruvate ona {to ne go znaete.

170. I koga }e im se re~e: “Sledete go ona {to go objavi Allah!” Tie velat: “No, ne! Nie go sledime ona {to go zateknavme od predcite na{i!” I toga{ li koga pretcite nivni ne sfa}aa ni {to i ne se upatuvaa?!

171. Onie koi ne veruvaa se sli~ni na su{testvo koe ni{to ne slu{a, osven povik i glas; i gluvi se, i slepi se, i nemi se, ne sfa}aat!

172. O vernici, jadete od dobrodetite so koi Nie nafaka vi dadovme i na Allah bidete blagodarni. Samo Nego treba da go obo`avate!

173. On vi zabranuva, navistina, i mr{a, i krv, i svinsko meso, i ona {to e zaklano vo drugo ime, a ne vo imeto na Allah. A onoj {to }e bide prisilen, ne so `elba i ne od navika, toga{, nema grev. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

174. Onie koi go krijat ona {to go objavi Allah vo Knigata Svoja, koi go prodavaat za ne{to za {to malku vredi - onie vo stomacite svoi ogan goltaat. Na Denot suden Allah so niv ne }e razgovara, a nitu }e gi o~isti; za niv ima kazna bolna.

175. Onie go zamenija Patokazot so bespa}e, a pro{kata so kazna. Pa, kolku se onie netrpelivi kon ognot!?

176. Ete, taka Allah ja objavi Knigata so vistina, a za onie koi se razedinuvaat za Knigata, navistina, se vo puknatina dale~na!

177. Ne e dobro~instvo vo upravenosta na va{ite lica kon Istok i Zapad, tuku dobro~instvo e da se veruva vo Allah, i vo Denot ahiretski, i vo melekite, i vo knigite, i vo pejgamberite; dobro~initeli se onie koi go davaat ona {to najpove}e go sakaat: na bli`nite, na jetimite, na siromasite, na patnicite i na prosjacite, i koi robovi osloboduvaat, i koi se ispravaat namaz da izvr{at, i koi zekat davaat, i koi se pridr`uvaat kon dogovorot {to }e go sklu~at; i koi se trpelivi i vo nema{tija i vo nevolja i vo zlo vreme - onie, tokmu, se iskrenite i bogobojazlivite!

178. O vernici, propi{ana vi e odmazda za ubienite: sloboden za sloboden, rob za rob, `ena za `ena. Pa, na onoj {to }e mu bide prosteno od brat mu, neka postapi pristojno i neka mu vozvrati so dobro~instvo. Ete, toa e i olesnenie i milost od Gospodarot va{. Pa, onoj koj }e vozvrati so nasilstvo po toa - ta, kazna bolna }e ima!

179. Vo odmazdata vi e `ivotot, o vie so razbir nadareni, za da bidete bogobojazlivi!

180. Vi se propi{uva - koga nekomu od vas }e mu se pribli`i smrtta - da im se ostavi vasiet, ako se ostava dobro, i na roditelite i na rodninite; onie koi, navistina, se pla{at od Allah.

181. Pa, onoj {to }e go izmeni vasietot, bidej}i go slu{nal... grev imaat onie {to go menuvaat. Allah, navistina, e Slu{a~ i Znalec!

182. Pa, koj se pla{i deka onoj koj ostava vasiet nepravedno postapil ili zgre{il, toga{, neka gi pomiri: pa, nema grev za toa. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

183. O vernici, propi{an vi e postot kako {to im be{e propi{an i na onie pred vas za da bidete bogobojazlivi,

184. i toa odreden broj na denovi; koj }e bide bolen ili e na pat, toga{, neka gi naposti tie denovi; a onie koi ne mo`at da postat - propu{tenite denovi neka gi otkupat so nahranuvawe siromav. A koj, pak, dobrovolno }e dade pove}e pa, toa e podobro za nego. A ako postete - toa e podobro za vas, samo da znaete!

185. Mesecot Ramazan e mesec vo koj e objaven Kur’anot kako Patokaz za lu|eto, jasnotii po Pokazot i Oddeluva~ na vistinata

od nevistinata. Pa, koj od vas }e se najde vo toj mesec - neka posti, a koj e bolen ili e na pat - neka gi naposti tie denovi. Allah so toa posakuva da vi olesni a ne da vi ote`ni: opredeleniot broj denovi da gi nadopolnite, i Allaha da go veli~ate zatoa {to ve upati, i blagodarni da bidete.

186. I koga }e te pra{aat robovite Moi za Mene pa, Jas sum, navistina, blisku. I se oyvivam na dovata na molitelot koga }e Me zamoli. Pa, neka mi se oyvijat, i neka vo Mene veruvaat za da bidat upateni.

187. Vi se dozvoluva preku no}, dodeka trae mesecot na postot, da legnete so `enite va{i. Tie se va{a obleka, a vie ste nivna obleka. Allah znae{e deka me|usebno ne ste vozdr`livi pa vi prosti i go primi pokajanieto va{e: pa, sega sostanuvajte se so `enite va{i i posakuvajte go ona {to Allah vi go opredeli; jadete i pijte s# dodeka ne vi bide tolku jasno da mo`ete da go razlikuvate beliot od crniot konec na mugrata; ottoga{ pa do no}e, postete! A ako ste vo I’tikaf po xamiite, toga{, ne vi e dozvoleno da legnete so `enite va{i. Ete, tie se granicite Allahovi. I ne pribli`uvajte se do niv. Ete, taka Allah im gi objasnuva ajetite Svoi za da bidat bogobojazlivi!

188. I ne tro{ete go imotot va{ ednisodrugi ne~esno! Zaradi imotot, ne sporete se pred sudot: gre{no da ne potro{ite del od imotot na lu|eto, znaej}i!

189. Te pra{uvaat za mladicite. Ka`i: “Tie za lu|eto se vremiwa opredeleni. I za opredeluvawe na Haxxot. Ne e dobro~instvo da vleguvate vo ku}ite od pozadi, tuku dobro~instvo pravi onoj koj e bogobojazliv. Niz vratite na ku}ite vleguvajte! I od Allah pla{ete se da bidete spaseni!

190. Na Allahoviot pat ubivajte gi onie koi vas ve ubivaat. No, ne preminuvajte gi granicite; Allah, navistina, ne gi qubi preteruva~ite!

191. Na takvite koi ve napa|aat i vie napa|ajte gi kade bilo da gi sretnete, i isteruvajte gi otade od kade tie ve isteruvaat... Spletkareweto e pogolem grev od ubistvoto. I ne ubivajte gi, dokolku tie ne ve ubivaat, pri Mesxidul Haram. A ako, pak, ve ubivaat... pa, ubivajte gi i vie! Ete, taka Allah gi nagraduva nevernicite!

192. A ako prestanat da go pravat toa - ta, Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

193. I borete se protiv niv s# dodeka ne is~ezne spletkareweto i dodeka verata Allahova ne bide slobodna, a ako prestanat pa, prestanuva i neprijatelstvoto, osven kon zulum}arite.

194. Svetiot mesec za svet mesec, a i vo svetite datumi ima odmazda. Onie {to }e ve napadnat, toga{, napadnete gi i vie so ista mera, taka kako {to tie }e napravat. I pla{ete se od Allah. I znajte deka Allah, navistina, e so bogobojazlivite!

195. I tro{ete na Allahoviot pat. I ne frlajte se so svoite race vo propast. I rabotete dobro. I Allah, navistina, gi qubi dobro~initelite!

196. Zaradi Allah i haxx i umra izvr{ete! A ako ste spre~eni, toga{, kurban zakolete, i ne stri`ete gi va{ite glavi dodeka kurbanite ne stignat na svoe mesto. A onoj me|u vas koj }e se razboli ili koj ima glavobolija pa, propu{tenoto neka go nadopolni so post, so sadaka i so kurban. A ako se najdete vo voobi~aena sostojba, izvr{ete umra i haxx i zakolete kurban. A onoj koj ne e vo sostojba toa da go napravi, toga{, neka posti tri dena na haxx i sedum dena koga }e se vrati doma: ete, polni deset dena. Ete, toa e za onoj {to `ivee vo Mesxidul Haram. I pla{ete se od Allah i znajte deka Allah, navistina, e @estok Kaznuva~!

197. Haxxot se izvr{uva vo poznati meseci. Pa, onoj {to }e ja prifati taa obvrska za vreme na haxxot ne mo`e da ima odnos so `enata i ne smee da raboti zli postapki a nitu da se kara. A za dobroto {to }e go napravite - Allah znae. I snabdete se so site potrebi, a bogobojazlivosta e - najdobrata! I samo od Mene pla{ete se o, vie so razbir nadareni!

198. Ne e grev da barate od Gospodarot va{ dobrina. A koga od Arafat }e se vra}ate, spomenuvajte Go Allaha pri svetite mesta. Spomenuvajte Go za{to On ve upati, a pred toa bevte me|u skr{natite vo zabluda!

199. A potoa trgnete otade od kaj {to trgnuvaat lu|eto, i od Allah barajte pro{ka. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

200. Pa, spomenuvajte Go Allaha kako {to gi spomenuvate predcite va{i, po izvr{enite propisi na haxxot, duri i pove}e od niv; me|u lu|eto ima koi zboruvaat: “ Gospodare na{, daj ni na ovoj svet!” - takvite na onoj svet nikakvo dobro nema da imaat!

201. A nekoi, pak, od niv zboruvaat: “Gospodare na{, daj ni dobro i na ovoj svet i dobro na Ahiret, i so~uvaj n# od kaznata ognena!”

202. Nim im pripa|a del {to go spe~alija, a Allah e Brz Presmetuva~!

203. I spomenuvajte Go Allaha vo denovi opredeleni. Onoj {to }e pobrza i }e se zadr`i dva dena, toga{, nema grev. Nema grev ni onoj {to }e se zadr`i i pove}e, koj se pla{i od Allah. I pla{ete se od Allah, i znajte deka site vie, navistina, kaj Nego }e se zberete!

204. Me|u lu|eto ima i takov ~ij govor ve odu{evuva na ovoj svet i koj se povikuva na Allah kako svedok za ona {to go ima vo srceto negovo... toj e najlo{ neprijatel!

205. A koga }e dojde na vlast se trudi da pravi bezredie po zemjata, da gi ni{ti plodovite i posevite. A Allah ne go qubi bezrednikot!

206. I koga }e mu se re~e: “Od Allah, pla{i se!” - toga{ toj e uporen vo gre{eweto; Xehennemot nemu mu e dosta. E, samo kolku lo{o prestojuvali{te e toa!?

207. Me|u lu|eto ima i takov koj se `rtvuva, sakaj}i da mu ugodi na Allah, Koj, kon robovite Svoi, e So~uvstvitelen!

208. O vernici, neka traen mir bide me|u vas. Ne sledete gi stapalkite {ejtanovi. Toj vi e otvoren neprijatel!

209. Pa, ako skr{nete, po dojdenite vi jasnotii, toga{, znajte deka Allah, navistina, e Silen i Mudar!

210. O~ekuvaat li onie da im dojde Allah, od oblak, i meleki, a rabotata e ve}e re{ena? I kon Allah rabotite se vra}aat!

211. Zapra{aj gi sinovite Izrailovi kolku jasni ajeti Nie im objavivme! A koj }e ja promeni taa blagodat - bidej}i taa ve}e im dojde? Pa, Allah, navistina, e @estok Kaznuva~!

212. Ovoj svet im se razubavuva na nevernicite; gi pot~inuvaat na vernicite. A bogobojazlivite, onie koi veruvaat, na Denot suden }e bidat nad niv. Allah nafaka dava komu saka, neizmerno!

213. Lu|eto bea edna zaednica i Allah, toga{, im ispra}a{e pejgamberi: radosnici i opomenuva~i. Preku niv Kniga objavuva{e, so Vistina, za da im prosudi na lu|eto za ona za {to se razedinuvaa. Onie na koi im e dadena Knigata se razedinija vedna{ po dojdenite im jasnotii, tokmu, zaradi nivnoto ednikondrugi gre{ewe. Pa, Allah so odobrenieto Svoe gi upatuva onie koi veruvaa vo vistinata za koja se razedinuvaa. A Allah upatuva kogo saka po patot vistinski!

214. Ili: Smetate li deka }e vlezete vo Xennetot a bez da vi dojde primerot na onie {to is~eznaa pred vas? Niv gi pogodija i siroma{tija i nevolja. I kolku bea potreseni dodeka pejgamberite i vernicite koi bea so niv ne rekoa: “Koga }e pristigne pomo{ta Allahova?” Ete, taka, pomo{ta Allahova, navistina, e blisku!

215. Te pra{uvaat {to da delat od imotot. Ka`i: “Dobriot imot {to go raspodeluvate im pripa|a na roditelite, na rodninite, na jetimite, na siromasite i na patnicite. A za dobroto {to go rabotite - pa, Allah, navistina, znae!

216. Vi se propi{uva borba. A vie ja prezirate. Vo ona {to go prezirate mo`ebi ima ne{to dobro za vas, a vo ona {to go sakate, mo`ebi ima ne{to lo{o za vas. Allah znae a vie ne znaete!

217. Te pra{uvaat za svetiot mesec i borbite vo nego. Ka`i: Borbata vo nego e golem grev! Odvra}aweto od Allahoviot pat, neveruvaweto vo Nego i proteruvaweto na `itelite od Mesxidul Haram ... kaj Allah e pogolem grev. Spletkareweto e pogolem grev od ubistvoto! Ako se onie vo mo`nost }e se trudat da ve odvratat od verata va{a, i ne prestanuvaat da ve ubivaat s# dodeka, ako se vo mo`nost, ne ve odvratat od verata va{a. A onoj od vas koj }e se oddale~i od svojata vera - neka bide usmrten! Toj e nevernik. Delata nivni se bezvredni i na ovoj svet i na Ahiret. Onie se `iteli na ognot i vo nego za navek }e ostanat!

218. Vernicite koi, navistina, se selat i koi se borat na Allahoviot pat... onakvite se nadevaat na milosta Allahova. Allah e Prostuva~ i Somilosen!

219. Te pra{uvaat i za vino i za kocka, ka`i: “Vo niv ima golem grev i korist za lu|eto. No, grevot e pogolem od nivnata korist.” Te pra{uvaat {to da delat, ka`i: “Vi{okot!” Ete, taka Allah vi gi objasnuva ajetite za da razmisluvate! -

220. za ovoj svet i za Ahiret. Te pra{uvaat i za jetimite. Ka`i: “Da im se podobri sostojbata e podobro.” A ako se dru`ite so niv - pa, toa se bra}a va{i. A Allah znae koj e obnovitel a koj bezrednik. Koga Allah bi sakal bi ve prokolnal. Allah, navistina, e Silen i Mudar!

221. I ne ven~avajte gi mnogubo{kite dodeka ne po~nat da veruvaat. Robinka koja veruva e podobra od mnogubo{ka - iako ovaa vi se dopa|a. I ne ven~avajte gi mnogubo{cite s# dodeka ne veruvaat. Rob koj veruva e podobar od mnogubo`ec - iako ovoj vi se dopa|a. Onie ve povikuvaat kon ognot. A Allah so odobrenieto Svoe ve povikuva kon Xennetot i pro{kata. I na lu|eto im gi objasnuva ajetite za da Go spomenuvaat.

222. I te pra{uvaat za mese~noto prawe. Ka`i: “Toa e neprijatno!” Koga `enite imaat mese~no prawe, toga{, ne legnuvajte so niv. I ne pribli`uvajte im se dodeka ne se o~istat. A koga }e se o~istat, zdru`ete se onaka kako {to vi opredeli Allah. Allah, navistina, gi qubi pokajnicite i gi qubi ~istite!

223. @enite va{i se bav~i va{i. I kako sakate prijdete im na bav~ite va{i! I zadovolete se! I od Allah pla{ete se! I znajte deka so Nego }e se sretnete! I zaraduvaj gi vernicite!

224. Ne slu`ete se so va{eto kolnewe vo Allah kako pre~ka da rabotite dobri dela, da se pla{ite i da vospostavuvate dobri odnosi me|u lu|eto. Allah e Slu{a~ i Znalec!

225. Allahovata kazna nema da ve obzeme dokolku se zakolnete nenamerno, tuku taa }e ve obzeme za ona za {to go rabotea srcata va{i. Allah e Prostuva~ i Blag!

226. Onie {to }e se zakolnat deka nema da im se pribli`at na `enite imaat ~etiri meseci. A ako im se vratat - ta, Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

227. A ako mislat da se razvede brakot - ta, Allah, navistina, e Slu{a~ i Znalec!

228. Razvedenite `eni neka sami ~ekaat da pominat tri prawa. A ako veruvaat vo Allah i vo Denot suden ne im e dozvoleno da go krijat ona {to go sozdade Allah vo utrobite nivni. Sopruzite imaat polno pravo, ako sakaat dobri dela da rabotat, da gi vratat. Pokraj dol`nostite kon sopruzite `enite imaat i prava. No, sopruzite vo odnos na soprugite imaat prednost za eden stepen. Allah e Silen i Mudar!

229. Za razvod na brakot vrzani se dve raboti. Obnoslivo da se zadr`i ili ubavo da se raspu{ti. Vam ne vi e dozvoleno da go zemate ona {to ve}e im go dadovte. Osven vo slu~aj ako dvajcata ne se pla{at deka nema da gi ispolnat Allahovite granici. Ako se pla{ite deka Allahovite zabrani nema da gi ispolnat, toga{, ne e grev toa da se otkupi. Ete, takvi se

granicite Allahovi: pa, nemojte da gi preminuvate. A onie {to }e gi preminat granicite Allahovi se, tokmu, nepravednite!

230. A ako ma`ot ja pu{ti `enata po tret pat, toga{, na ma`ot ne mu e dozvoleno da ja vrati s# dodeka taa ne se ven~a so drug ma`. Ako ovoj ja pu{ti, toga{, nemaat grev da sklu~at brak ako mislat, sekako, deka nema da gi preminat granicite Allahovi. Ete, takvi se granicite Allahovi koi On im gi objasnuva na lu|eto koi znaat!

231. I koga }e gi pu{tite `enite, a koi }e go do~ekaat vremeto {to treba da pomine pa, obnoslivo zadr`ete gi ili ubavo pu{tete gi. Ne zadr`uvajte gi za da im napravite {teta so {to bi gi pominale granicite na dozvolenoto. Onoj {to taka }e postapi - za sebesi zlo }e napravi. I ne zemajte gi ajetite Allahovi kako igra~ka. Setete se na Allahoviot blagodat kon vas, i za ona {to go objavi vo Knigata, i vo Mudrosta so koja ve sovetuva. I pla{ete se od Allah. I znajte deka Allah, navistina, znae s#!

232. I koga }e gi pu{tite `enite, a koi }e go do~ekaat vremeto {to treba da pomine, ne popre~uvajte im da se ven~aat so ma`ite svoi dokolku tie, sepak, se zadovolni so obnoslivosta nivna. Onie od vas - koi veruvaat vo Allah i vo Denot suden - se sovetuvaat vo toa. Ete, toa vi e po~isto i pouredno. Allah znae a vie ne znaete!

233. Neka majkite gi dojat bebiwata svoi polni dve godini, i toa onie koi sakaat doeweto da bide potpolno. Novoroden~eto, od strana na roditelot, treba da bide dobro snabdeno i dobro oble~eno. Nikoj neka ne se optovaruva nad svoite mo`nosti. Nitu majkata da se o{teti zaradi deteto, a nitu baboto da se o{teti zaradi deteto. I naslednikot, isto taka, ima takva obvrska. Ako dvajcata sakaat, dogovorno, da go odbijat deteto, nemaat grev. Isto taka nemate grev i ako najdete doilka za va{ite deca, koga ve}e prifativte da im go dadete ona {to e vredno. Od Allah, pla{ete se! I znajte deka Allah, navistina, go gleda ona {to go rabotite!

234. Od onie {to }e umrat od vas, a }e ostavat `eni, `enite se dol`ni da ~ekaat ~etiri meseci i deset dena. A koga }e go do~ekaat vremeto {to treba da pomine, toga{, vie nemate grev za ona {to onie }e go srabotat za sebe i od {to imaat korist. Allah e Izvesten za ona {to go rabotite!

235. I nemate grev ako na `enite im go iznesete toa deka sakate da gi pobarate ili, pak, ako toa go kriete vo du{ite va{i... Allah znae deka vie za niv }e mislite, no skri{no nemojte da im veruvate. I samo ~esno so niv zboruvajte! Ne obvrzuvajte se za brak s# dodeka ne pomine vremeto za ~ekawe. I znajte deka, navistina, Allah go znae ona {to go imate vo du{ite va{i; pa, bidete pretpazlivi! Znajte deka Allah, navistina, e Prostuva~ i Blag!

236. Nemate grev ako gi pu{tite `enite pred da se sostanete so niv ili pred da im podarite ven~an podarok koj e obvrska. Neka podarokot va{ bide izobilen! I ima{niot spored svojata

mo`nost i siroma{niot spored svojata mo`nost! Da se u`iva vo obnoslivosta!? Obvrska e toa za dobro~initelite!

237. A ako gi pu{tite pred da se zdru`ite so niv, a ste ja podmirile obvrskata kon niv - tie, toga{, imaat pravo na polovina od imotot, osven ako `enite se otka`at od toa ili ako se otka`e onoj vo ~ii race e sklu~uvaweto brak; iako otka`uvaweto e poblisku do bogobojazlivosta. I ne zaboravete na dobrinata ednikondrugi! Allah, navistina, go gleda ona {to go rabotite!

238. Vnimavajte na namazot, a osobeno na sredi{niot, i ispravete se pred Allah, pot~ineto!

239. A ako se pla{ite, toga{, namazot mo`ete da go izvr{ite stoej}i ili javaj}i. A ako ste, pak, bezbedni, spomenuvajte go Allaha onaka kako {to On ve pou~i za ona {to ne go znaevte.

240. Onie me|u vas koi }e umrat, a }e ostavat `eni zad sebe, za `enite svoi treba da ostavat vasiet za izdr{ka vo traewe od edna godina, i da ne izleguvaat od doma. A ako, pak, izlezat, nemaat grev za ona {to }e go napravat samite za sebesi, a ve}e e poznato. Allah e Silen i Mudar!

241. Za razvedenite `eni ~esno treba da im se ostavat tro{oci za ispra}awe. Ete, toa e obvrska za bogobojazlivite!

242. Ete, taka Allah vi gi objasnuva ajetite Svoi za da se vrazumite!243. Neli gi vide onie koi gi napu{tija domovite svoi, pla{ej}i se od

smrtta, a bea iljadnici, koga Allah im re~e: “Umrete!”, a potoa gi o`ivi. Allah, navistina, poseduva dobrotija kon lu|eto! No, mnozinstvoto na lu|eto ne se zablagodaruvaat!

244. I borete se na Allahoviot pat i znajte deka Allah, navistina, e Slu{a~ i Znalec!

245. Onoj koj }e mu pozajmi na Allah - pa, Allah vo izobilie }e mu zgolemi. Allah skratuva i izobilie daruva. Nemu }e Mu se vratite!

246. Neli gi vide kako golemcite me|u sinovite Izrailovi po Musa mu vozvratija na pejgamberot svoj: “Isprati ni vladar, pa da se borime na Allahoviot pat!” Re~e: “Vie, mo`ebi, ako vi e borbata propi{ana, nema da se borite!” Rekoa: “Zo{to da ne se borime na Allahoviot pat? I nie samite i sinovite na{i, isterani sme od domovite.” I bidej}i im be{e propi{ano da se borat - se otka`aa, osven malkumina od niv. A Allah gi znae nepravednite!

247. I pejgamberot nivni im re~e: “Allah za vladar, navistina, Taluda vi go isprati!” Tie rekoa: “Toj li da vladee so nas, a nie imame pogolemo pravo na vladeewe od nego? Nemu ne mu e dadeno bogatstvo golemo.” Re~e: “Allah, navistina, go odbra me|u vas i go osposobi so izobilie na znaewe i so mo} telesna. A vlasta Allah ja dava komu saka.” Allah e Neizmeren i Znalec!

248. Pejgamberot nivni im re~e: “Znak za negovata vlast e toa {to }e vi donese kov~eg vo koj }e se najde smirna od Gospodarot va{ i ostatok od ona {to go ostavi semejstvoto na Musa i semejstvoto na Harun; kov~egot - melekite }e go

donesat. Za vas vo toa, navistina, ima znamenie, samo ako ste vernici!”

249. I bidej}i Talud ja izvede vojskata, re~e: “Allah }e ve isku{a so reka. Koj }e se napie od nea - ne e moj, a koj }e se vozdr`i - moj e, ako so {epa zafati od vodata.” Pa, se napija od vodata samo nekolkumina. I bidej}i toj i nemu vernite ja pominaa rekata, rekoa: “Nie denes nemame mo} da mu se sprotistavime na Xalut i na vojskata negova. “ A onie koi, sekako, imaa na um deka }e se sretnat so Allah, rekoa: “Kolkupati mali vojski pobeduvaa, so odobruvaweto na Allah, golemi vojski!?” Allah e so trpelivite!

250. I bidej}i mu se pribli`ija na Xalut i na vojskata negova, rekoa: “Gospodare na{, daj ni trpenie, zacvrsti gi ~ekorite na{i i pomogni ni protiv narodot neverni~ki!”

251. I tie so odobrenieto na Allah gi sovladaa. I Talud go ubi Xaluta. I Allah mu dade i vlast i mudrost, i go pou~i vo ona {to go saka{e. I da ne e Allahovoto ednozadrugo spre~uvawe na lu|eto, na zemjata bezredie }e se sozdade{e. No, Allah poseduva dobrina kon lu|eto!

252. Ete, toa se Allahovi ajeti koi vistinski ti gi ka`uvame. I ti si, navistina, eden me|u pejgamberite!

Xuz 3253. Me|u pejgamberite edninadrugi odlikuvavme: od niv ima{e i

takvi so koi Allah zboruva{e, a i takvi koi na povisok stepen gi vozdignuva{e. I na Isa, sinot na Merjem, Nie jasnotii mu dadovme, i so Svetiot Xibril go potpomognavme. Onie koi bea po niv, da saka{e Allah, nema{e da se ubivaat: do pristignuvaweto na jasnotiite do niv, no, ete, se razedinuvaa. Me|u niv ima{e i koi veruvaa i koi ne veruvaa. A Allah da saka{e onie nema{e da se ubivaat. No, Allah raboti ona {to go posakuva.

254. O vernici, delete od nafakata koja Nie vi ja dadovme pred da nastapi Denot koga pove}e ne }e ima ni proda`ba, ni prijatelstvo, ni posreduvawe. A zulum}arite se, tokmu, nevernici!

255. Allah! Nema drug Bog osven Nego! @iv i Postoen! Ne go obzema ni dremka ni son. S# {to e na nebesata i na Zemjata e - Negovo! I koj mo`e kaj Nego, bez odobrenieto Negovo, da se zazeme!? On go znae i ona {to e pred niv i ona {to e zad niv. I od znaeweto Negovo, samo so posak Negov, onie mal del opfa}aat. Prestolot Negov po{irok e i od nebesata i od Zemjata. ^uvaweto na ovie ne e nikakva te{kotija za Nego. On e Vi{en i Golem!

256. Vo verata nema nasilstvo za{to patot vistinski jasno se oddeluva od bespa}eto. Onoj koj ne veruva vo Tagut, a veruva

vo Allah ve}e go dofatil najcvrstoto ja`e vo koe nema iskinatina. Allah e Slu{a~ i Znalec!

257. Allah e Za{titnik na onie koi veruvaat: od temnini vo svetlina gi izveduva. A onie koi ne veruvaat - {ejtanite za za{titnici svoi gi imaat: od svetlina vo temnini gi turkaat. Ovie se `iteli xehennemski i vo nego za navek }e ostanat!

258. Ne vide li onoj na koj Allah mu dade vlast kako rasprava{e so Ibrahim za Gospodarot svoj? I koga Ibrahim re~e: “Gospodarot moj e onoj koj o`ivuva i koj usmrtuva.” Re~e toj: “Jas sum toj {to o`ivuva i {to usmrtuva.” A Ibrahim re~e: “Pa, Allah, navistina, opredeluva Sonceto da izleze na Istok, a opredeli toga{ ti, toa da izleze na Zapad!” I ostana zbunet onoj {to ne veruva{e. I Allah ne go upatuva narodot neverni~ki!

259. Ili drugiot, koj, pominuvaj}i niz isprazneta, opusto{ena naselba, re~e: “Ta, navistina, kako Allah }e go o`ivi ova po mrtviloto negovo?!” Nego Allah go usmrti i go ostavi sto godini, a potoa go o`ivi. Allah re~e: “Kolku ostana?” Re~e: “Ostanav eden den,” ili “del od eden den.” A Allah re~e: “Ne, ostana sto godini. Pogledni ja, toga{, hranata i napitokot. S# u{te ne se rasipani, no pogledni go magareto tvoe! Pogledni gi koskite kako Nie gi postavuvame i kako so meso gi obvivame od tebe znamenie za lu|eto da napravime.” I bidej}i mu be{e jasno, re~e: “Znam deka Allah, navistina, e Kadar za s#!”

260. I koga Ibrahim re~e: “Gospodare, poka`i mi kako gi o`ivuva{ mrtvite!” Allah re~e: “Zarem ne veruva{?” Re~e: “Da, no toa e za da se smiri srcevo moe.” Re~e: “Zemi, toga{, ~etiri ptici, pripitomi gi. Sekoja od niv stavi ja na rit~e poedine~no, pa potoa povikaj gi. ]e ti dojdat brzo. I znaj deka, navistina, Allah e Silen i Mudar!”

261. Onie {to go delat imotot svoj na Allahoviot pat se sli~ni na zrno od koe niknat sedum klasja, a vo sekoj klas po stotici zrna... Allah komu saka, sekako, udvojuva. Allah e Neizmeren i Znalec!

262. Onie {to delat od imotot svoj na Allahoviot pat bez da prosledat so prigovor i zazbor - nagrada imaat kaj Gospodarot svoj. Onie nema da stravuvaat i nema da taguvaat!

263. Dobriot zbor i pro{kata vredat pove}e od sadaka koja e prosledena so prigovor. Allah e Bogat i Blag!

264. O vernici, ne obezvrednuvajte gi sadakite va{i so prigovor i zazbor kako onoj {to deli od imotot svoj vo o~igled na lu|eto: koj ne veruva ni vo Allah ni vo Denot ahiretski! Toj e sli~en na karpesto rit~e pokrieno so zemja: pa, {tom golem do`d }e zalee, toga{, }e se ogoli karpata. Takvite ni{to nema da postignat od ona {to go spe~alija. Allah ne go upatuva narodot neverni~ki!

265. A onie, pak, {to delat od imotot svoj, baraj}i gi zadovolstvata Allahovi i zakrepnuvaj}i gi du{ite svoi, se sli~ni na gradina zasadena na rit~e: pa, {tom golem do`d }e ja zalee, toga{,

taa dava plod dvojni; a ako, pak, nema do`d obilen, toga{, gradinata stanuva samo orosena. Allah go gleda ona {to go rabotite!

266. Bi sakal li nekoj od vas da ima gradina so urmi i lozja me|u koi reki te~at, i kade {to za nego ima sekakov vid na plodovi, pa da go obzeme starost, a potomstvoto mu e nejako, pa da se zbidne vior nad gradinata so ogan {to }e ja izgori? Ete, taka Allah vi gi objasnuva znamenijata za da razmisluvate!

267. O vernici, delete od dobrata {to gi spe~alivte i od onie {to vi gi vadime od zemjata. I ne odbirajte gi neubavite za da delite od niv, osven nenamerno. Znajte deka Allah e Bogat i za blagodarnost Dostoen!

268. [ejtanot vi podgotvuva siroma{tija i vi nareduva sramno delo, a Allah vi podgotvuva pro{ka i naklonost. Allah e Neizmeren i Znalec!

269. On dava mudrost komu saka, a na onoj komu {to mu e dadena mudrost, dadeno mu e, sekako, dobro neizmerno. Na Nego se se}avaat samo nadarenite so razbir!

270. A za onaa sadaka {to }e ja dadete i za onoj podarok za koj }e se zavetuvate... Allah, navistina, znae! A za zulum}arite nema poddr`nici!

271. Ako javno delite sadaka - ta, toa e ubavo, no, ako toa skri{no go napravite, davaj}i im ja na siroma{nite, toga{, toa e podobro za vas. Allah }e gi zanemari propustite va{i. I Allah e Izvesten za ona {to go rabotite!

272. Tvoe ne e da gi upatuva{, tuku Allah upatuva kogo saka. A vo ona {to }e go podelite - ta, ima dobro za vas, i vo ona {to }e go podelite iscelo zaradi liceto Allahovo, i za ona dobro {to }e go podelite... nadomestok }e imate; nema da izgubite:

273. i toa na siroma{nite, koi se kon patot Allahov upraveni a ne mo`at da stopanisuvaat. Za niv neupateniot, bidej}i se ~estiti, milsi deka se bogati, poznavaj}i gi po likot nivni. Onie, molej}i gi lu|eto, ne zdodevaat. A dobroto {to }e go podelite... ta, Allah go znae toa!

274. Onie go delat imotot svoj denon}no, tajno i javno, i kaj Gospodarot svoj imaat nagrada golema. Onie ne }e stravuvaat i ne }e taguvaat!

275. Onie koi upotrebuvaat lihva }e se dignat kako {to se digaat onie koi }e gi izbezumi dopirot {ejtanski. Ete, toa e zaradi tvrdeweto nivno: “Kupoproda`bata, sekako, e sli~na na lihvata.” Kupoproda`bata Allah ja dozvoli, a lihvata ja zabrani. Pa, na onoj {to }e mu dojde Uka od Gospodarot svoj, pa }e se vozdr`i, mu pripa|a ona {to porano si go spe~alil. A naredbata za toa e - Allahova! A onie koi }e & se vratat na lihvata... pa, `iteli xehennemski }e stanat i vo nego za navek }e ostanat.

276. Allah ja poni{tuva lihvata, a sadakite gi pravi plodni. Allah ne gi saka ni nevernikot ni gre{nikot!

277. Onie koi, navistina, veruvaat i koi rabotat dobri dela, i koi se ispravaat namaz da izvr{at, i koi zekat davaat... nagradata

nivna e kaj Gospodarot nivni. Onie ne }e stravuvaat i ne }e taguvaat.

278. O vernici, pla{ete se od Allah i, ako ste vernici, otka`ete se od preostanatiot del na lihvata!

279. A ako, pak, toa ne go napravite, toga{, ja odobruvate vojnata od strana na Allah i pejgamberot Negov, a ako, pak, se pokaete, vam vi pripa|a glavnina od imotot va{: nikogo ne na{tetuvate i nema da vi se na{teti.

280. A onoj koj e vo te{ka sostojba ... pa, treba da se po~eka dodeka ne mu dojde lesna sostojba. No, za vas podobro e da mu go prostite dolgot. Samo ako znaete!

281. I pla{ete se od Denot vo koj }e mu se vratite na Allah. Potoa sekoj, sosem sigurno, }e go naplati ona {to si go spe~alil; nikoj nema da bide o{teten.

282. O vernici, koga }e odlu~ite edninadrugi da si pozajmuvate do eden rok opredelen, toga{, zapi{ete go toa! Me|u vas, toa neka go napravi pisarot, pravedno, i toj neka ne odbiva da napi{e onaka kako {to Allah go pou~il. Toj neka pi{uva, a dol`nikot neka ka`uva. I neka se pla{i od Allah, Gospodarot svoj. I neka ne smali ni{to od toa. Pa, ako dol`nikot e beden ili e slab ili ne e kadar da ka`uva, toga{, za{titnikot negov neka ka`uva pravedno. I pobarajte da posvedo~at dva svedoka - i toa ma{ki. Ako nema dva ma{ki svedoka, toga{, edno ma{ko i dve `eni so koi ste zadovolni da bidat svedoci. A ako edna od niv zaboravi, pa, drugata neka ja potseti. Svedocite, koi }e bidat povikani, neka ne odbivaat. I ne bidete al~ni vo pi{uvaweto na dolgot do rokot opredelen, bilo da e dolgot mal ili golem, seedno! Toa vi e kaj Allah poispravno i posigurno svedo~ewe - daleku od somnevaweto va{e. A ako, pak, se raboti za trgovija na stoka koja me|usebno ja razmenuvate ne e grev - ako toa ne go zapi{ete. No, koga dogovarate kupoproda`ba, zemete svedoci. Ni pisarot ni svedokot neka ne bidat o{teteni. A ako gi o{tetite, toga{, grev imate, navistina! Pla{ete se od Allah; Allah ve pou~uva; Allah znae s#!

283. A ako ste, pak, na pat i ne mo`ete da najdete pisar, toga{, dajte zalog. Pa, ako edninadrugi si doverite ne{to, na onoj {to mu e dovereno, neka go opravda doverieto, i neka se pla{i od Allah, Gospodarot svoj. I ne krijte go svedo~eweto: onoj {to go krie ima gre{no srce, navistina! I Allah go znae ona {to go rabotite!

284. S# {to e na nebesata i na Zemjata e - Allahovo! Allah }e vi sudi i za ona {to go kriete i za ona {to go obelodenuvate. Pa, On prostuva komu saka i On kaznuva kogo saka. Allah e Kadar za s#!

285. Pejgamberot veruva{e vo s# ona {to mu be{e objaveno od Gospodarot negov, i vernicite: sekoj od niv veruva{e vo Allah, i vo melekite Negovi, i vo Knigite Negovi, i vo pejgamberite Negovi. Nie ne pravime razlika me|u pejgamberite Negovi. Onie zboruvaa: “Nie sme poslu{ni i pot~ineti. Pro{kata,

Gospodare na{, e Tvoja! Svratili{teto, Gospodare na{, e kon Tebe!”

286. Allah ne ja optovaruva niedna du{a nad mo`nosta nejzina. Nejze & pripa|a dobroto {to si go spe~alila, navistina, i nejze & pripa|a lo{oto {to si go spe~alila. - “Gospodare na{, ne zemaj ni go za grev ona {to }e go napravime vo zaborav, ili ako zgre{ime... Gospodare na{, i ne tovari n# onaka kako {to gi optovari onie pred nas! Gospodare na{, i ne optovaruvaj ne so ona {to ne e vo mo} na{a. Prosti ni! Izbri{i gi grevovite na{i i smiluj ni se! Ti si Za{titnk na{! Pa, pomogni ni protiv narodot neverni~ki!

SURA III“ALI IMRAN” (“Semejstvoto Imranovo”)

Medina - 200 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Elif, lam, mim!2. Allah! Nema drug bog osven Nego! @iv i Postoen!3. On ti objavi Kniga, so Vistina i so Potvrda za ona {to be{e: On

objavi i Tevrat i Inxil4. pred toa; Patokaz za lu|eto, a objavi i Oddeluva~ na vistinata

od nevistinata. Bolna kazna }e imaat onie koi ne gi priznavaat ajetite Allahovi, navistina! A Allah e Silen i Strog!

5. Od Allah, navistina, ni{to ne mo`e da se sokrie: ni na Zemjata ni na nebesata!

6. On so posak Svoj vi dava izgled vo utrobite. Nema drug bog osven Allah. Silen i Mudar!

7. On ti objavi Kniga. Vo nea ima ajeti ednostavni. Ovie se majka na Knigata. I ajeti slo`eni. [to se odnesuva do onie koi vo srcata svoi imaat skr{nuvawe gi sledat, zaradi zbrka i svoe tolkuvawe, ajetite slo`eni. Tolkuvaweto nivno go znae samo Allah i onie koi se nurnale vo znaewe. Ovie velat: “Nie veruvame vo seto toa i vo seto ona {to e od Gospodarot na{. Za toa se se}avaat samo nadarenite so razbir!

8. Gospodare na{, ne skr{nuvaj gi srcata na{i koga ve}e gi upati i daruvaj ni od milosta Tvoja. Ti si, navistina, Daritel!

9. Gospodare na{ Ti si, navistina Zbira~ na lu|eto na Denot vo koj nema somnenie. Allah, sekako, nema da ja zanemari Sredbata!

10. Kaj Allah, nema da im koristat na onie koi ne veruvaat ni delata nivni, ni decata nivni, navistina! Onie se gorivo za ogan,

11. kako semejstvoto na faraonot i onie pred niv. Gi smetaa za la`ni ajetite na{i i Allah, zaradi grevovite nivni, gi snema. Allah e Strog Kaznuva~!

12. Ka`i im na onie koi ne veruvaat: “]e bidete pobedeni i zbrani vo Xehennemot. E, samo kolku odvratno prestojuvali{te e toa!”

13. Imavte znamenie vo dvete sprotistaveni dru`ini: ednata koja se bore{e na Allahoviot pat, a drugata: neverni~ka {to & se pri~inuva{e deka e dvojna pogolema od nea. Allah poddr`uva kogo saka. Vo toa, sekako, ima ibret za nadarenite so jasen pogled.

14. Na lu|eto im se razubavuvaat rabotite koi gi sakaat: `enite, decata, kov~ezite polni so zlato i srebro, spremnite kowi, dobitokot i posevite. Ete, toa e blagodat na ovoj svet. A vo blizinata Allahova e najubavoto prestojuvali{te!

15. Ka`i: “Da ve izvestam li za nekolku raboti koi se podobri od seto ova?” Bogobojazlivite, kaj Gospodarot svoj, imaat bav~i niz koi reki te~at; vo niv za navek }e ostanat. Tamu ima i ~isti `eni i zadovolstvo Allahovo. A Allah gi gleda robovite,

16. onie koi zboruvaat: “Gospodare na{, nie, navistina, veruvame. Prosti gi, toga{, grevovite na{i i so~uvaj n# od kaznata ognena!”

17. Onie: trpelivite, iskrenite, pot~inetite, daritelite i onie koi baraat pro{ka vo mugrite!

18. Allah svedo~i, a i melekite i u~enite svedo~at deka nema drug bog osven Nego. ^uvar, navistina, na pravdata. Nema drug bog osven Nego; On e Silen i Mudar!

19. Allahovata vera e - Islamot, navistina! Onie so dadenata im Kniga se razedinija tokmu toga{ koga im dojde znaewe. Bea edninadrugi sebi~ni. A onoj koj ne gi priznava ajetite Allahovi... pa, Allah e Brz Presmetuva~, navistina!

20. Ako, pak, se raspravaat, ka`i: “ Licevo moe edinstveno go predavam na Allah, a i onie koi me sledat.” Ka`i im na onie so dadenata im Kniga i na neznaenkovcite: “Nema li da ja prifatite Poslu{nosta?” Ako ja prifatat Poslu{nosta, toga{, }e odat po Patokazot, a ako, pak, gi svrtat ple}ite... tvoe e, sekako, samo da izvesti{, a Allah gi gleda robovite!

21. Izvesti gi onie koi ne gi priznavaat ajetite Allahovi, i onie koi gi ubivaat pejgamberite bespravno, i onie koi gi ubivaat lu|eto koi nareduvaat pravda... deka za niv ima kazna bolna.

22. Delata na onakvite se bezvredni i na ovoj svet i na Ahiret. Za niv nema poddr`nici!

23. Ne gleda{ li deka onie do koi dojde del od Knigata kako povikuvaat me|u niv da se sudi spored Knigata Allahova, a edna dru`ina od niv gi vrti ple}ite? A onie se, tokmu, ramnodu{nite,

24. zatoa {o, navistina, zboruvaat: “Ognot }e n# pr`i samo nekolku dena.” A klevetewata nivni gi turkaat vo verata nivna.

25. Pa, kako }e bide koga Nie }e gi zberime na Denot vo koj nema somnenie, i koga sekoj }e si go dobie ona {to si go spe~alil? I ne }e bidat o{teteni!

26. Ka`i: “O Allah, vlasta e vo racete Tvoi: ja dava{ komu saka{ i ja odzema{ od kogo saka{. Ti so posak Svoj vozdignuva{, i Ti so posak Svoj poni`uva{. Dobroto e vo racete Tvoi. Ti si, navistina, Kadar za s#!

27. Ti ja vnesuva{ no}ta vo denot i Ti go vnesuva{ denot vo no}ta; Ti vadi{ `ivo od mrtvo i Ti vadi{ mrtvo od `ivo. Ti, kogo saka{,snabduva{ neizmerno!”

28. Vernicite ne gi zemaat nevernicite za za{titnici namesto vernicite. Storitelot na toa nema ni{to kaj Allah. Napravete go toa samo ako se pla{ite od niv. Allah ve opomenuva za Sebe i svratili{teto e kon Nego.

29. Ka`i: “]e go kriete li ona {to e vo srcata va{i ili }e go obelodenuvate - Allah znae.” I On go znae s# ona {to e na nebesata i s# ona {to e na Zemjata. Allah e Kadar za s#!

30. Na Denot koga du{ata pred sebe }e si go najde dobroto {to si go spe~alila, i zloto {to si go spe~alila; }e posaka pome|u niv i nego da ima dale~ina golema. Allah ve opomenuva za Sebe. Allah e So~uvstvitelen kon robovite Svoi!

31. Ka`i: “Ako go qubite Allaha pa, sledete me! Allah }e ve qubi i }e vi gi prosti grevovite va{i.” Allah e Prostuva~ i Somilosen!

32. Ka`i: “Bidete poslu{ni i na Allah i na pejgamberot! Ako gi svrtite ple}ite...” ta, Allah ne gi qubi nevernicite, navistina!

33. Allah, sekako, gi izbra i Adema i Nuha i semejstvoto Ibrahimovo i semejstvoto Imranovo me|u lu|eto,

34. potomstvo edniodrugi; a Allah e Slu{a~ i Znalec!35. Koga `enata Imranova re~e: “Gospodare, ova {to e vo

utrobava Tebe ti go stavam vo slu`ba, navistina! Pa, primi go od mene. Ti si Slu{a~ i Znalec!”

36. I bidej}i se porodi, re~e: “Gospodare, rodiv `ensko”, a Allah znae {to rodi taa - “ a ma{koto ne e kako `enskoto.” I dadov ime Merjem.” I, navistina, vo pazuvite Tvoi, gi sklonuvam nea i potomstvoto nejzino od [ejtanot prokolnat.

37. I Gospodarot nejzin, toga{, ja primi ubavo i ja porasna ubavo. I na Zekerija ja doveri na ~uvawe. Sekojpat koga Zekerija }e vleze{e vo Svetili{teto }e najde{e hrana kaj nea. Vele{e: “Od kade ti e ova, Merjem?” Taa vele{e: “Ova e od Allah.” A Allah, navistina, snabduva neizmerno kogo saka!

38. Tamu, molej}i Mu se na Gospodarot svoj, Zekerija re~e: “O Gospodare moj, daruvaj mi dobro potomstvo. Ti si, navistina, Slu{a~ na molbite!”

39. I dodeka se klawa{e vo Svetili{teto, stoej}i, melekite go povikaa: “Allah, navistina, }e ve zaraduva so Jahja koj }e go potvrdi zborot na Allah, }e bide prvak, ~ist pejgamber, me|u dobrite!”

40. Re~e: “O Gospodare moj, kako }e imam dete a ve}e starosta me sovlada, a `enata mi e nerotka!?” Allah re~e: “Ete, taka Allah, so posak Svoj, raboti!”

41. Zekerija re~e: “Gospodare moj, daj mi znamenie nekakvo!” A Allah re~e: “Tvoe znamenie e toa {to }e mo`e{ tri dena da zboruva{ so lu|eto samo so i{areti. I mnogu spomenuvaj go Gospodarot! I slavi Go i prikve~erina i nautro!”

42. I koga melekite rekoa: “O Merjem, Allah, navistina, te odbra i te o~isti; On te odbra nad site `eni na svetov!

43. O Merjem, bidi Mu pot~ineta na Gospodarot tvoj! Padni Mi na sexde, i pokloni se so onie koi se poklonuvaat!”

44. Ete, toa se del od k`uvanjata za Tajnata, {to Nie ti gi objavuvame. Ti ne be{e tamu koga onie gi frlaa percata svoi za da vidat koj od niv }e se gri`i za Merjem, i ti ne be{e me|u niv koga se karaa.

45. I koga melekite rekoa: “O Merjem, Allah, navistina, ti donesuva radosnica; od Nego zbor: imeto mu e Mesih, sin na Merjem, }e bide viden i na ovoj svet i na Ahiret i eden e me|u bliskite na Allah.

46. ]e im zboruva na lu|eto dodeka e vo kro{nata, i koga }e bide golem, i }e bide me|u dobrite lu|e.”

47. Taa re~e: “Gospodare na{, kako }e imam dete koga nieden ma`, navistina, ne me doprel?” On re~e: “Ete, taka Allah so posak Svoj sozdava: koga ne{to }e re{i samo }e re~e: ‘Bidi!’ - i toa, tokmu, }e bide.”

48. I On go pou~i i so Knigata, i so Mudrosta, i so Tevratot, i so Inxilot

49. i, ete, pejgamber do sinovite Izrailovi: “Vi dojdov so znamenie od Gospodarot va{. ]e sozdadam za vas ne{to, navistina, od kal {to }e bide sli~no na ptica i }e duvnam vo nego i, so odobrenieto Allahovo, }e stane ptica; }e izle~am slep i leprozen i }e o`iveam umren, so odobrenieto Allahovo; }e vi ka`uvam {to jadete i {to zbirate vo domovite va{i, so odobrenieto Allahovo. Ako ste vernici ete, vo toa, navistina, imate znamenie,

50. i, eve, tuka sum da go potvrdam Tevrat i da vi dozvolam ne{to od ona {to vi be{e zabraneto; i vi doa|am so znamenie od Gospodarot va{. Pa, pla{ete se od Allah i bidete mi poslu{ni!

51. Allah, navistina, e Gospodar moj i Gospodar va{... pa, obo`avajte Go! Ova e patot vistinski!

52. I bidej}i Isa go useti neveruvaweto nivno, re~e: “Koi }e mi bidat poddr`nici kon Allah?” U~enicite rekoa: “Nie }e bideme poddr`nici Allahovi, vo Allah veruvame, a ti bidi svedok deka }e bideme, navistina, Poslu{ni!

53. Gospodare na{, nie veruvame vo ona {to go objavi i go sledime pejgamberot. Pa, zapi{i n# me|u svedocite!”

54. I nevernicite izmisluvaa spletki, no Allah gi otstranuva{e, za{to On e Najdobriot vo toa!

55. Koga Allah re~e: “O Isa, navistina, }e te zemam i }e te vozdignam kon Mene, i }e te o~istam od onie koi ne veruvaat i }e opredelam onie koi te sledat da bidat nad onie koi ne veruvaat, na Denot suden. Potoa Mene }e mi se vratite pa }e vi presudam za ona za {to stanavte delenici!”

56. A {to se odnesuva, pak, do onie koi ne veruvaa }e gi kaznam so kazna `estoka i na ovoj svet i na Ahiret; }e nemaat svoi poddr`nici!

57. So obilnost }e gi nagradam onie koi veruvaat i koi rabotat dobri dela. Allah ne gi qubi zulum}arite!

58. Ete, toa se ajeti koi Nie ti gi ka`uvame i Opomena mudra!59. Da, kaj Allah primerot na Isa e sli~en na primerot na Adem:

On od zemja go sozdade, a potoa re~e: “Bidi!” - i toj, tokmu, bi .

60. Vistinata e od Gospodarot tvoj i, toga{, nemoj da bide{ me|u somneva~ite!

61. Na onie koi raspravaa so tebe za nego, po znaeweto koe ti dojde, pa, ka`i im: “Dojdete, }e gi povikam i sinovite na{i i sinovite va{i, `enite na{i i `enite va{i, i nie li~no i vie li~no da se pomolime ponizno i prokletstvoto Allahovo vrz la`govcite da go povikame.”

62. Ova se, sekako, ka`uvawa vistinski. Nema drug bog osven Allah! Allah, navistina, e Silen i Mudar!

63. Pa, ako onie gi svrtat ple}ite... ta, Allah, navistina, gi znae bezrednicite!

64. Ka`i: “O Sledbenici na Knigata, dojdete kon Zborot koj e i va{ i na{: samo eden Allah da obo`avame, ni{to da ne Mu pripi{uvame i drugi bo`estva, osven Nego, da ne prifa}ame.” Pa, ako gi svrtat ple}ite, ka`ete: “Svedo~ime deka sme Poslu{ni, navistina!”

65. O Sledbenici na Knigata, zo{to raspravate za Ibrahim: objavuvaweto na Tevrat i na Inxil e po nego. Nema li da se vrazumite?

66. Ete, vie ste onie koi raspravate za ona za {to, tokmu, malku znaete... pa, zo{to raspravate za ona za {to ni{to ne znaete? Allah znae, a vie ne znaete!

67. Ibrahim ne be{e ni Evrein ni hristijanin, tuku be{e ~ist i Poslu{en: ne be{e me|u mnogubo{cite.

68. Najgolemite za{titnici na Ibrahim me|u lu|eto, sekako, se sledbenicite negovi, ovoj pejgamber i vernicite. A Allah e Za{titnik na vernicite.

69. Nekoi Sledbenici na Knigata kon bespa}eto sakaat da ve naso~at, no onie samite kon bespa}eto se naso~uvaat, no, ete, toa ne go usetuvaat!

70. O Sledbenici na Knigata, zo{to ne gi priznavate ajetite Allahovi, a vie svedo~ite?

71. O Sledbenici na Knigata, zo{to vistinata ja pokrivate so nevsitina i, znaej}i, vistinata ja kriete?

72. Edna dru`ina me|u Sledbenicite na Knigata, zboruva{e: “Veruvajte na po~etokot na denot vo ona {to im e objaveno na onie koi veruvaa, a ne veruvajte na krajot na denot za onie da se vratat?

73. I ne veruvaj nikomu, osven na onie koi ja sledat verata tvoja! Ka`i: “Navistina, Allahoviot Patokaz e - vistinskiot Patokaz: nemu obajvenoto sli~no e na nam objavenoto.” Inaku }e raspravaat za Allah. Ka`i: “Dobrotata, sekako, e vo racete na Allah; On so posak Svoj ja dava. A Allah e Neizmeren i Znalec!”

74. I On, so posak Svoj, ja daruva milosta Svoja. A Allah poseduva dobrina golema!

75. Me|u Sledbenicite na Knigata ima i takvi koi, ako im doveri{ tovar zlato, }e ti go vratat, a me|u niv ima i takvi koi, ako im doveri{ eden dinar, nema da ti go vratat. Postojano treba da go sledi{ zaradi tvrdeweto nivno: “[to se odnesuva do neznaenkovcite Nie sme obvrzani da postapime na drug na~in.” Za Allah, iako znaat, laga zboruvaat.

76. No, ne! Tuku sekoj onoj {to }e go ispolni vetuvaweto svoe i koj e bogobojazliv... Allah, navistina, gi qubi bogobojazlivite!

77. Da, onie koi go zamenuvaat vetuvaweto Allahovo i svoite zakletvi so ne{to malku vredno, na Ahiret, nikakvo dobro ne }e imaat. Allah so niv ne }e zboruva, na Denot suden nema da im obrne vnimanie i nema da gi o~isti. Za niv ima kazna bolna!

78. Me|u niv ima edna dru`ina lu|e koi prevrtuvaat so jazicite svoi, ~itaj}i ja Knigata za da pomislite deka toa e od Knigata, a toa ne e od Knigata, i zboruvaat deka toa e od Allah a ne e od Allah. Za Allah, iako znaat, laga zboruvaat!

79. Na eden ~ovek komu Allah mu objavi i Kniga i Mudrost i prateni{tvo ne mu odgovara da im zboruva na lu|eto: “Bidete moi, a ne Allahovi robovi!” Tuku zboruva: “Bidete Allahovi robovi, za{to vo Knigata pou~uvate i vo nea istra`uvate.”

80. Nema da vi nareduvaat da gi zemate melekite i pejgamberite za gospodari. Zarem }e vi nareduvaat neverstvo koga ste ve}e Poslu{ni?

81. I koga Allah od pejgamberite go prifati Dogovorot -: Sekojpat koga }e vi obajvev od Knigata i od Mudrosta i koga potoa }e vi dojde{e pejgamber, koj }e go potvrde{e ona {to ve}e go imavte, }e poveruvavte li vo toa i }e mu pomognevte li? Re~e: “]e prifatite li? ]e primite li obvrska od mene?” Rekoa: “Prifa}ame.” Re~e: “Posvedo~ete, i jas sum od vas, me|u onie koi svedo~at.”

82. Pa, onie koi }e gi svrtat ple}ite... onie, tokmu, se rasipanite!83. Pokraj Allahovata li vera onie baraat druga? I ona {to e na

nebesata i ona {to e na Zemjata, saka ili ne saka, na Allah e polsu{no. Nemu }e Mu se vratat.

84. Ka`i: “Nie veruvame i vo Allah i vo ona {to ni e objaveno, i vo ona {to e objaveno na Ibrahim, i na Ismail, i na Ishak, i na

Jakub, i na vnucite; i vo ona {to mu e dadeno na Musa i na Isa - pejgamberite od Gopodarot nivni. Me|u niv nie nikakva razlika ne pravime. Nie sme samo Nemu poslu{ni!”

85. Na onoj koj saka druga vera osven Poslu{nosta - nema da mu se primi. No, toj na Ahiret }e bide me|u porazenite.

86. Kako Allah }e go upati eden narod ~ii privrzenici ne veruvaa, a pred toa veruvaa, i svedo~ea deka pejgamberot e vistinski, i im doa|aa jasnotii! A Allah nema da go upati narodot neverni~ki!

87. Kaznata nivna e: prokletstvoto Allahovo, prokletstvoto na melekite i na site lu|e;

88. vo nego onie za navek }e ostanat; nema da im se olesni i nema da bidat poglednati,

89. osven na onie koi potoa }e se pokajat i }e se popravat. Pa, Allah e Prostuva~ i Somilosen, navistina!

90. Pokajanieto na onie koi ne veruvaat, navistina, zacvrstuvaj}i go ova, po veruvaweto nivno nema da im bide primeno. Onie se, tokmu, bespa}nicite!

91. Nevernicite koi }e umrat, sekako, kako nevernici kako otkup ni seto zlato so koe e ispolneta zemjata ne }e im bide primeno; tie }e imaat kazna bolna i tie }e nemaat poddr`nici!

Xuz 492. Nema da postignete dobro~instvo s# dodeka ne go podelite

ona {to go sakate; i za s# {to }e podelite pa, Allah, navistia, znae za toa!

93. Sekoja hrana im be{e halal na sinovite Izrailovi, osven onaa {to ja zabrani Izrail za sebe pred da mu bide objaven Tevrat. Ka`i: “Pa, donesete Tevrat, ka`uvajte go ako ste iskreni.”

94. A onie koi, potoa, frlaa laga vrz Allah - ta, zulum}ari se!95. Ka`i: “Allah zboruva vistina. Sledete ja, toga{, ~istata vera

Ibrahimova. Toj ne be{e me|u mnogubo{cite.” 96. Prva Ku}a koja be{e podignata za lu|eto e onaa vo Mekka,

navistina, blagoslovena, Patokaz za svetovite:97. vo nea se znamenijata jasni, i mestoto Ibrahimovo. I koj }e

vleze vo nea e bezbeden. Haxxot na Ku}ata zaradi Allah, e obvrska za sekoj koj e vo mo`nost - za onoj koj }e se najde na pat. A onoj koj ne veruva - ta, Allah e Nezavisen od lu|eto!

98. Ka`i: “O Sledbenici na Knigata, zo{to ne gi priznavate znamenijata Allahovi, a Allah e Svedok za ona {to go rabotite?”

99. Ka`i: “O sledbenici na Knigata, zo{to go odvra}ate onoj {to veruva sakaj}i da mu go rasipete Allahoviot pat, a svedoci ste. A Allah ne e nevnimatelen kon ona {to go rabotite!”

100. O vernici, ako & bidete poslu{ni na edna dru`ina od onie so dadenata im Kniga }e ve vratat, po veruvaweto va{e, vo neveruvawe.

101. Pa, kako mo`ete da ne veruvate koga ve}e vi bea ka`uvani ajetite Allahovi i koga me|u vas e pejgamberot Negov? A koj cvrsto dr`i do Allah ve}e e upaten po patot vistinski.

102. O vernici, pla{ete se od Allah so pla{livost vistinska. I umrete samo kako Poslu{ni!

103. I dr`ete se cvrsto - site - za ja`eto Allahovo; ne razedinuvajte se i setete se za blagodatite Allahovi kon vas: “I setete se koga bevte neprijateli. On, toga{, gi obedini srcata va{i; potoa, so blagoslov Negov, stanavte bra}a. I koga bevte na granicata od ognenata bezdna - ve izbavi od toa! Ete, taka Allah vi gi objasnuva ajetite Svoi za da bidete upateni.

104. Neka edna dru`ina od vas povikuva kon dobro: neka nareduva dobro, i neka zabranuva zlo. Onakvite, tokmu, se spaseni!

105. I ne bidete kako onie koi se razgranaa ili razedinija po jasnotiite koi im dojdoa; da, za niv ima kazna golema

106. na Denot koga nekoi lica }e pobelat i koga nekoi lica }e pocrnat. [to se odnesuva do onie ~ii lica }e pocrnat: “Po veruvaweto va{e ne veruvavte; pa, probajte ja kaznata zatoa {to ne veruvavte!”

107. A {to se odnesuva, pak, do licata koi }e pobelat vo milosta Allahova }e se najdat. Onie vo nea za navek }e ostanat.

108. Ete, toa se ajetite Allahovi koi vistinski ti gi ka`uvame! A Allah ne posakuva da napravi zlo na lu|eto!

109. S# {to e na nebesata i na Zemjata e - Allahovo! Stvarite kon nego se vra}aat!

110. Vie ste najdobrata zaednica za lu|eto koja se pojavi: nareduvate dobro, odvra}ate od zlo; i veruvate vo Allah. A koga Sledbenicite na Knigata bi veruvale - toa bi bilo podobro za niv. Me|u niv ima vernici, no mnozinstvoto od niv se rasipani!

111. Onie nikoga{ ne }e vi nanesat zlo; samo }e ve voznemiruvaat. A ako, pak, vi objavat vojna }e se dadat vo begstvo, a potoa nema da im se pomogne.

112. Kade bilo da se najdat poni`uvawe }e gi snajde, ako ne se pod zakrilata Allahova i zakrilata na lu|eto. Allahovata lutina ja predizvikuvaat. I beda }e gi snajde. Ete, toa e zaradi: neveruvaweto nivno vo znamenijata Allahovi, ubivaweto bespravno na pejgamberite, zatoa {to bea neposlu{ni i zatoa {to preteruvaa.

113. Ne se isti sledbenicite na Knigata. Me|u niv ima zaednica stabilna, koi gi ka`uvaat ajetite vo tekot na no}ta, tokmu, na sexde pa|aj}i;

114. veruvaat i vo Allah i vo Denot ahiretski, nareduvaat dobro i odvra}aat od zlo ; se natprevaruvaat vo dobri dela. Onakvite se me|u dobrite lu|e ;

115. i kakvo bilo dobro da srabotat pa, nema da im bide zanemareno. Allah znae za bogobojazlivite!

116. Da, na nevernicite nema da im pomogne kaj Allah vo ni{to: ni imotot nivni, ni decata nivni ; onie se `iteli xehennemski i vo nego za navek }e ostanat .

117. Ona {to }e go podelat vo `ivotot na ovoj svet sli~no e na posevot na onie koi zgre{ile protiv sebe - koga }e go pogodi vetar laden pa, }e go uni{ti. Onie na Allah zlo ne Mu nanesoa tuku sebesi zlo si nanesoa!

118. O vernici, ne zemajte doveriteli drugi lu|e osven me|u vas ; va{ite nema da ve izneverat . Onie, osven vas, sakaat da ve vidat nurnati vo propast. Omraza od nivnite usti izleguva, a ona {to go krijat vo gradite svoi e poopasno. Taka Nie vi gi objasnuvame znamenijata Na{i samo ako sfa}ate!

119. Vie, ete, niv gi qubite a tie ne ve qubat. Vie vo Knigata veruvate, celosno! Koga }e ve sretnat, zboruvaat: “Nie veruvame ;” a koga, pak, }e se osamat, zaradi nivnata omraza kon vas, gi grizat vrvovite od prstite svoi. Ka`i: “Umrete vo va{ata omraza!” Allah, navistina, go znae ona {to e vo gradite!

120. Koga }e vi se slu~i dobro - lo{otija gi obzema, a koga }e vi se slu~i zlo - radost gi obzema. Nivnata spletka - ako ste trpelivi i bogobojazlivi - vo ni{to ne }e vi na{teti. Allah, navistina, go opfa}a ona {to go rabotat!

121. I koga ti na vernicite, nautro, ostavaj}i go semejstvoto, im go opredeli mestoto za borba... Allah e Znalec i Slu{a~!

122. I koga dve plemiwa od vas ne sakaa da se pomestat... Allah gi za{titi. Pa, vrz Allah neka se potpiraat vernicite!

123. Allah, na Bedr, vi pomogna. Mal broj bevte. Pa, pla{ete se od Allah za da bidete blagodarni! -

124. i koga ti im re~e na vernicite: “ Nema li da vi bide dovolno toa {to Gospodarot ve poddr`a so spu{tawe tri iljadi meleki?”

125. Da, ako bidete trpelivi i bogobojazlivi; i, ako onie ve napadnat, vo toj slu~aj, Allah }e ve poddr`i so pet iljadi meleki, obele`eni!

126. Allah saka da ve zaraduva, da gi smiri srcata va{i. Pomo{ta doa|a samo od Allah, Silen i Mudar!

127. Edna dru`ina saka da ja razbie od onakvite nevernici, ili da gi frli niz strmnina, pa, da se vratat porazeni.

128. Da, ti ni{to ne mo`e{ da im napravi{: On }e im prosti ili }e gi kazni. Onie, navistina, se zulum}ari!

129. S# {to e na nebesata i na Zemjata e - Allahovo! Allah prostuva komu saka i kaznuva kogo saka. Allah e Prostuva~ i Somilosen!

130. O vernici, ne jadete od lihvata koja se udvojuva i pla{ete se od Allah za da bidete spaseni!

131. I pla{ete se od ognot koj e za nevernicite podgotven!132. Bidete poslu{ni i na Allah i na pejgamberot za da bidete

smiluvani!

133. I pobrzajte kon pro{kata od Gospopdarot va{ i kon Xennetot koj se prostira kolku nebesata i Zemjata - podgotven za bogobojazlivite,

134. za onie koi delat i koga se vo radost i koga se vo maka, i koi ja nadminuvaat omrazata, i koi im prostuvaat na lu|eto. Allah gi qubi dobro~initelite!

135. I za onie koi, koga }e napravat sramno delo ili koga }e si nanesat napast sebesi, pa, go spomenuvaat Allaha i baraat pro{ka za grevovite svoi, - a koj }e gi prostuva grevovite osven Allah? - i koi ne se istrajni vo ona {to go srabotile, i koi, tokmu, znaat...

136. niv gi ~ekaat: nagrada, pro{ka od Gospodarot nivni i bav~i niz koi reki te~at. Onie vo niv za navek }e ostanat. E, samo kolku e ubava taa nagrada za onie koi go pravat toa!

137. Pred vas pominaa nasledstva mnogu... ta, patuvajte po zemjata i gledajte kakva be{e kaznata za la{kovcite.

138. Ova e jasnotija za lu|eto, a Patokaz i Uka za bogobojazlivite. 139 I ne gubete hrabrost i ne razo~aruvajte se: kako vernici }e

bidete najsilni!140. Ako vi se zadade rana, ednakvo, se zadava rana i na lu|eto,

navistina! A vo tie denovi me|u lu|eto davame prednost, naizmenlivo: Allah, taka, znae koi se vernici i gi zema me|u vas {ehidite! Allah ne gi qubi zulum}arite!

141. I vernicite On da gi o~isti a nevernicite On da gi snema. 142. Ili smetate li deka }e vlezete vo Xennetot, a Allah da ne znae

za onie koi se borea od vas i da ne znae za trpelivite?143. A vie ve}e smrtta ja posakavte ve}e pred da se sretnete so

nea i o~igledno ja zdogledavte. 144. Muhammed e samo pejgamber! I pred nego ima{e pejgamberi

pa, ako umre ili ako bide ubien }e se vratite li po stapalkite va{i? A onoj koj }e se vrati po stapalkite svoi na Allah vo ni{to ne }e mu na{teti, a blagodarnite Allah }e gi nagradi!

145. Sekoj umira so odobrenieto Allahovo vo ~asot opredelen. Od nagradata }e mu dademe na onoj koj ja saka na ovoj svet i od nagradata }e mu dademe i na onoj koj ja saka na Ahiret. Nie }e gi nagradime blagodarnite!

146. I mnogu pejgamberi ima{e so koi se borea mnogu pobo`ni lu|e i ne gubea hrabrost zaradi ona {to im se slu~i na Allahoviot pat, ne se otka`uvaa i koi ne se predavaa? A Allah gi qubi trpelivite!

147. Edinstveni nivni zborovi bea: “Gospodare na{, prosti gi grevovite na{i i propustite na{i vo odnesuvawata na{i, i pomogni ni protiv narodot neverni~ki!”

148. Pa, Allah, toga{, im dade nagrada na ovoj svet, i }e im dade nagrada dobra na Ahiret. Allah gi qubi dobro~initelite!

149. O vernici, ako bidete poslu{ni na nevernicite On }e ve vrati po stapalkite va{i... ta, }e stanete porazeni.

150. No, ne! Allah e Za{titnikot va{. On od poddr`nicite e Najdobriot!

151. Vo srcata na nevernicite }e vleeme strav zatoa {to na Allah drugar mu zdru`uvaa, za koj On nikakov dokaz ne objavi. Ognot e prestojuvali{teto nivno. E, samo kolku lo{o pribe`i{te za zulum}arite e toa!

152. Allah, sekako, go ispolni vetuvaweto Svoe kon vas koga gi istrebuvavte, so odobrenieto Negovo, neprijatelite s# do vremeto koga oslabnavte i raspravavte za naredbata. Neposlu{ni bevte po ona {to posakavte da go vidite. Me|u vas ima{e: onie koi go sakaa ovoj svet i onie koi go sakaa Ahiret. Potoa On ve odvoi od niv za da ve isproba. I On, sekako, vi prosti. Allah poseduva neizmerna dobrina kon vernicite!

153. Koga otstapivte, ne upravuvaj}i vnimanie kon nikogo, i koga pejgamberot ve povikuva{e odnazad Allah ve kazni so gri`a nad gri`a za da ne taguvate za ona {to vi se oddale~i i {to ne vi se slu~i. Allah e Izvesten za ona {to go rabotite!

154. Potoa po tagata On vi spu{ta smirna: “Nekoi od vas dremka gi obzema, a nekoi se gri`ea za sebesi. Ovie za Allah go pomisluvaa ona {to ne e vistina, ona {to se pomisluva{e za Allah vo xahilijjetot, zboruvaj}i: “[to ni ostana od taa pobeda?” Ka`i: “Seta pobeda, navistina e - Allahova!” Vo nivnite du{i go krijat ona {to pred tebe ne go obelodenuvaat. Zboruvaat: “Da pobedevme ne }e izginevme tuka!” Ka`i: “I da bea vo ku}ite svoi smrtta }e gi stigne{e, onie na koi im e zapi{ano da umrat, na mestata nivni. Za Allah da go ispita ona {to e vo gradite va{i, i da go o~isti ona {to e vo srcata va{i. Allah go znae ona {to go krijat gradite!

155. Onie me|u vas koi gi zavrtija ple}ite na denot koga se sretnaa dvete vojski - [ejtanot gi natera da padnat zaradi ona {to porano go steknaa. Allah ve}e im prosti. Allah e Prostuva~ i Blag!

156. O vernici, ne bidete kako nevernicite koi, dodeka bra}ata nivni po zemjata patuvaat i bitka bijat, zboruvaat: “Da bea so nas ne }e umrea i ne }e zaginea.” Allah saka{e so toa da gi o`alosti srcata nivni. Allah o`ivuva i Allah usmrtuva. Allah go gleda ona {to go rabotite!

157. A ako zaginete na Allahoviot pat ili ako umrete, pro{kata i milosta Allahova se podobri od ona {to go zbiraat.

158. Ili da zaginete ili da umrete kaj Allah }e se zberete. 159. Samo so milosta Allahova ti si blag kon niv. A da si grub i so

tvrdo srce }e pobegnat od tebe, daleku. Prosti im, toga{, i baraj pro{ka za niv, i dogovaraj se so niv vo naredbata. A koga }e re{i{ - potpri se vrz Allah! Allah, navistina, gi qubi onie koi se potpiraat vrz Nego!

160. A ako Allah vi pomogne pa, ne }e ve pobedat, a ako On ve ostavi koj, toga{, po Nego, }e vi pomogne? Pa, vernicite neka se potpiraat vrz Allah!

161. Na pejgamberot ne mu dolikuva da sokrie ne{to. Onoj {to }e sokrie ne{to }e go donese na Denot suden. Tamu sekomu }e mu se dade ona {to si go spe~alil. I ne }e im se na{teti.

162. Ne se ednakvi onoj koj go zaslu`i zadovolstvoto Allahovo i onoj koj ja predizvika lutinata Allahova. Prestojuvali{teto na ovoj e Xehennemot. E, samo kolku lo{o svratili{te e toa!

163. Kaj Allah ima stepeni. A Allah go gleda ona {to go rabotat!164. Da, Allah gi daruva{e vernicite: Koga pome|u niv isprati

pejgamber od niv da im gi ka`uva ajetite Negovi, da gi o~isti i da gi pou~i vo Knigata, i Mudrosta iako porano bea vo zabluda o~igledna!

165. Koga ve snajde nevolja - kakva {to vie dvojno vozvrativte na neprijatelot - vie rekovte: “Kako sega ova?” Ka`i: “Toa e od vas samite?” Allah, navistina, e Kadar za s#!

166. I ona {to ve snajde na denot koga se sretnaa dvete vojski - be{e so odobruvawe Allahovo za da se znaat vernicite,

167. i da se znaat dvoli~nite koga im se re~e: “Dojdete! Borete se na Allahoviot pat ili branete se!” Rekoa: “Da znaevme deka }e ima borba }e ve sledevme.” Toga{, onie se poblisku do neveruvaweto otkolku do imanot: go zboruvaat so svoite jazici ona {to ne e vo srcata nivni. Allah najdobro go znae ona {to go krijat.

168. Onie koi im zboruvaa na bra}ata svoi i koi si sedea: “Da ne poslu{aa ne }e zaginea!” Ka`i: “Ako ste iskreni, toga{, odgodete ja od sebesi smrtta.”

169. I ne smetajte gi za mrtvi onie koi zaginaa na Allahoviot pat. No, ne! @ivi se. Kaj Gospodarot nivni se snabdeni,

170. i radosni se so ona {to im go dade Allah od dobrinata Svoja i donesuvaat radosnica za onie koi }e im se priklu~at po niv: “Nema da stravuvaat i nema da taguvaat.”

171. Donesuvaat radosnica za beri}etot i dobrinata Allahova, i deka Allah, navistina, ne ja smaluva nagradata na vernicite.

172. Ima golema nagrada za onie koi se oyvaa na povikot od Allah i pejgamberot po zadobienite rani, i koi dobro rabotat i koi se bogobojazlivi... za niv ima nagrada golema!-

173. na koi im rekoa lu|eto: “Site lu|e, navistina, se sobrale protiv vas i ~uvajte se od niv” - i ova im go zgolemi imanot i rekoa: “Allah ni e Dovolen. E, samo kakov Zakrilnik e On!”

174. Pa, se opsipaa so beri}etot i dobrinata Allahova; zloto ne gi dopre. Go sledea zadovolstvoto Allahovo. A Allah poseduva dobrina golema.

175. Vas samo [ejtanot ve zapla{uva, navistina, so negovite za{titnici. Pa, od niv ne pla{ete se tuku, ako ste vernici, od Mene pla{ete se!

176. Neka ne te zagri`uvaat onie koi se stremat da odat vo propast. Vo ni{to, navistina, na Allah nema da mu na{tetat. Allah saka da ne im dade nagrada na Ahiret. Za niv ima kazna golema!

177. Da, onie koi go kupuvaat neveruvaweto za veruvawe vo ni{to na Allah nema da mu na{tetat. Za niv ima kazna bolna.

178. Onie koi ne veruvaat neka ne mislat deka, navistina, e dobro za niv toa {to im dadovme dolg `ivot. Dolg `ivot Nie im

dadovme samo da im go zgolemime grevot, navistina! Za niv ima kazna sramna.

179. Allah nema da gi ostavi vernicite vo taa sostojba vo koja ste vie s# dodeka On ne go odvoi dobroto od lo{oto. Allah ne vi ja obelodenuva Tajnata, tuku Allah odbira, me|u pejgamberite, so posak Svoj. I veruvajte, toga{, vo Allah i vo pejgamberite Negovi. Ako veruvate i ako se pla{ite - pa, za vas ima nagrada golema!

180. Neka ne mislat onie koi skr`avat vo ona {to Allah im dade od dobrinata Svoja deka e toa dobro za niv, tuku toa e lo{o za niv: Na Denot suden ona vo {to skr`avat }e im bide za vrat obeseno. Mirazot na nebesata i na Zemjata e - Allahov! A Allah e Izvesten za ona {to go rabotite.

181. A Allah ve}e go slu{na zborot na oni koi zboruvaa: “Allah, navistina, e siroma{en, a nie sme bogati.” ]e go zapi{eme ona {to go zboruvaa i ubivaweto na pejgamberite bespravno, i }e re~eme: “Iskusete ja kaznata ognena!”

182. Ete, toa e zaradi ona {to go napravija racete va{i, a Allah, navistina, ne e nepraveden kon robovite!

183. Onie koi zboruvaa: “Da, Allah ni naredi da ne mu veruvame na nieden pejgamber s# dodeka ne ni dojde so kurban {to }e go spr`i ognot.” Ka`i: “I porano, sekako, vi doa|aa pejgamberi i so jasnotii i so ona {to go zboruvate - e, pa, zo{to gi ubivavte ako ste iskreni?”

184. Ako te smetaat za la{ko - pa, i pejgamberite pred tebe, koi doa|aa so jasnotii i so stranici-sahifi i so Kniga prosvetlena, se smetani za la{kovci.

185. Da, sekoj }e ja proba smrtta, i samo na Denot suden }e vi se ispolnat nagradite. Koj }e se oddale~i od ognot a }e vleze vo Xennetot - toj ve}e pobedi; `ivotot na ovoj svet e samo la`no u`ivawe.

186. Da, }e bidete staveni vo isku{enie i so imotite va{i i so `ivotite va{i, i }e se naslu{ate so mnogu navredi vrz nekoi od onie pred vas na koi im e dadena Knigata. A ako ste, pak, trpelivi i bogobojazlivi - pa, toa, tokmu, e edna od golemite raboti.

187. I koga Allah go prifati Dogovorot od onie na koi im e dadena Knigata: “Vie }e im go objasnite na lu|eto i nema da go kriete” - i onie go zanemarija i go prodadoa za mala vrednost. E, samo kolku e lo{o ona {to go posluvaat!

188. I ne misli nikako deka onie koi se raduvaat so dadenoto im i koi sakaat da im se zablagodari za nesrabotenoto i ne smetaj gi... deka }e bidat spaseni od kaznata. Za niv ima kazna bolna!

189. Vlasta i na nebesata i na Zemjata e - Allahova! Allah e Kadar za s#!

190. Vo sozdavaweto na nebesata i Zemjata i vo promenata na denot i no}ta za nadarenite so razum, navistina, ima znamenija,

191. za onie koi go spomenuvaat Allaha i stoej}i i sedej}i i le`ej}i i koi razmisluvaat za sozdavaweto na nebesata i na Zemjata: “Gospopdare na{, ti ova ne go sozdade zaludno. Vozvi{en si Ti, so~uvaj n# od kaznata ognena!

192. Gospodare na{, onoj {to }e go frli{ vo ognot, navistina, si go poni`il. Za zulum}arite nema poddr`nici.

193. Gospodare na{, nie, sekako, ~uvme eden povikuva~ {to povikuva{e vo iman: ‘Veruvajte vo Gospodarot va{!’ Nie veruvame, Gospodare na{, prosti ni gi grevovite i zanemari gi propustite na{i i odredi da umreme zaedno so dobrite!

194. Gospodare na{, daj ni go ona {to im go veti na pejgamberite Tvoi. Ne poni`uvaj n# na Denot suden. Ti, navistina, vetuvaweto ne go zanemaruva{!”

195. I Gospodarot nivni, toga{, im vozvrati na molbata nivna: “Ne }e go poni{tam, navistina, deloto na onoj koj }e go napravi od vas, bilo ma{ko ili `ensko, za{to vie ste ednizadrugi. A onie koi se iselija i koi bea progoneti od ogni{tata svoi, i koi bea maltretirani na Mojot Pat i koi se borea i koi ginea }e im gi prostam grevovite nivni i }e gi vovedam vo bav~ite xennetski niz koi reki te~at. Nagradata e - Allahova! A kaj Allah nagradata e najubava!

196. I nikako neka ne te izmami patuvaweto po zemjata na onie koi ne veruvaat!

197. Malku zadovolstvo, a potoa prestojuvali{teto nivno e - Xehennemot. E, samo kolku lo{o pribe`i{te e toa!

198. No, bogobojazlivite, od Gospodarot nivni, gi ~ekaat bav~i xennetski niz koi reki te~at; vo niv za navek }e ostanat, i takva e, ete, po~ivkata kaj Allah. A ona {to e dobro kaj Allah najdobro e za dobro~initelite!

199. Me|u sledbenicite na Knigata ima koi veruvaat i vo Allah i vo ona {to vam vi se objavuva i vo ona {to im e objaveno, i koi se pla{at od Allah i koi ne gi prodavaat zborovite Allahovi za bezvredno. Nagradata nivna e kaj Gospodarot nivni. Allah, navistina, e Brz Presmetuva~!

200. O vernici, bidete trpelivi i izdr`livi, dr`ete se cvrsto i pla{ete se od Allah za da bidete spaseni!

SURA IV“EN-NISA” (“@eni”)

Medina - 176 ajeti Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. O lu|e, pla{ete se od Gospodarot va{ koj ve sozdade od eden ~ovek. Od nego sozdade `ena. I od niv rasea i ma`i i `eni

mnogu. Pla{ete se od Allah, so ^ie ime se povikuvate, i me|u rodninite. Allah, navistina, bdee vrz vas!

2. Dajte go na jetimite imotot nivni, i ne zamenuvajte go dobroto so lo{oto, i ne tro{ete go imotot nivni so imotot va{. Toa, sekako, e golem grev.

3. A ako se pla{ite deka nema da bidete pravedni kon jetimite `eni, toga{, ven~avajte gi onie `eni koi vi se dozvoleni: po dve, po tri, po ~etiri. A ako, pak, se pla{ite deka nema da bidete pravedni, toga{, dosta vi e edna; ili so onie koi vi se dadeni vo sopstvenost. Ete, taka }e bidete najdaleku od nepravdata.

4. I dajte im gi na soprugite od s# srce nivnite ven~ani podaroci, a, ako pak, onie vi podarat ne{to od toa, tro{ete go na najdobar na~in i so u`ivawe.

5. I ne davajte go imotot va{ na bezumnite, koi Allah vi gi dade da upravuvate so niv, a imotot nivni za nivna ishrana i obleka tro{ete go, i zboruvajte im u~tivo!

6. I proveruvajte gi jetimite s# dodeka ne stasaat za brak, i koga }e usetite deka se zreli, toga{, predajte im go imotot nivni. I ne tro{ete go rasipni~ki i brzo dodeka ne porasnat. Koj e bogat - neka se vozdr`i, a koj e siroma{en - neka tro{i skromno. Koga }e im go predadete imotot nivni, pobarajte prisustvo na svedoci. Dovolno e polagaweto smetka kaj Allah!

7. Na ma`ite im pripa|a del od ona {to go ostavile roditelite i bli`nite, i na `enite im pripa|a del od ona {to go ostavile roditelite i bli`nite, bilo da e mnogu bilo da e malku: delot propi{an!

8. A ako se prisutni pri raspodelbata od potesnata familija, jetimi i siroma{ni, nim, od imotot, podarete im, i zboruvajte im ubavi zborovi.

9. A ako onie, pak, ostavat zad sebe potomstvo bez za{tita neka se pla{at. I neka se bojazlivi od Allah i neka zboruvaat vistina.

10. Onie koi go jadat imotot na jetimite bespravno, navistina, frlaat ogan vo stomacite svoi; naskoro }e se pr`at vo ognot Seir.

11. Ete, Allah vi ostava vo vasiet, {to se odnesuva do va{ite deca, da im ostavite: na ma{koto del kolku od dve `enski. A ako, pak, bidat `enski pove}e od dve nim im pripa|aat dve tretini od ona {to go ostavil a ako e edno mu pripa|a polovina. A na roditelite, za sekoj poedine~no, {estina od ona {to go ostavil ako ima dete, a ako nema dete, vo slu~aj da go nasleduvaat roditelite, na majkata & pripa|a edna tretina. A ako ima bra}a - na majkata & sleduva {estina. Ova e po vasietot i podmiruvaweto na dolgot. Vie ne znaete koi vi se poblisku, vo pogled na korist, roditelite va{i ili sinovite va{i. Toa e naredba od Allah. Allah, navistina, e Znalec i Mudar!

12. I vam vi pripa|a polovina od ona {to go ostavaat `enite va{i ako nemaat dete, a ako imaat dete, vam vi pripa|a ~etvrtina od ona {to go ostavaat po napraveniot vasiet so koj se

odreduva ili po podmiruvaweto na dolgot. A nim im pripa|a ~etvrtina od ona {to }e go ostavite ako nemate dete, a ako imate dete, nim im pripa|a osmina od ona {to }e go ostavite po napraveniot vasiet so koj se odreduva ili po podmiruvaweto na dolgot. A ako ma`ot i `enata nema komu da ostavat, od nagorna ili nadolna loza, a imaat brat ili sestra - na sekoj od ovie mu pripa|a po edna {estina, a ako gi ima pove}e, toga{, site zaedno u~estvuvaat vo tretina po napraveniot vasiet ili po podmiruvaweto na dolgot bez da bide nekoj o{teten. Vasietot e od Allah. Allah e Znalec i Blag!

13. Ete, toa se granicite Allahovi. Onoj koj e poslu{en na Allah i na pejgamberot Negov }e vleze vo xennetskite bav~i niz koi reki te~at. Vo niv za navek }e ostane. Ete, toa e pobeda golema!

14. A onoj koj e neposlu{en na Allah i na pejgamberot Negov, koj gi preminuva granicite Negovi, }e vleze vo ognot. I vo nego za navek }e ostane. Za nego ima kazna sramna.

15. Koga nekoja od `enite va{i }e napravi prequba pobarajte ~etiri svedoci protiv niv, a ako, pak, ovie posvedo~at, toga{, zadr`ete gi vo domovite dodeka ne gi stigne smrtta ili dodeka Allah ne im otvori pat.

16. A ako, pak, dvajcata toa go napravat, od vas, toga{, prekorete gi, a ako se pokajat i ako se popravat, toga{, pominete preku toa! Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

17. Da, prostuvaweto kaj Allah, navistina, e za onie koi }e napravat lo{o od neznaewe i koi potoa vedna{ }e se pokajat - taka, nim Allah }e im prosti. A Allah e Znalec i Mudar!

18. Prostuvaweto ne e za onie koi rabotat lo{i dela. Koga nekomu od niv }e mu se pribli`i smrtta, }e re~e: “Jas, navistina, sega se kajam.” Ne e, tokmu, ni za onie koi }e umrat kako nevernici. Za niv Nie podgotvivme kazna bolna!

19. O vernici, ne vi e dozvoleno da gi nasleduvate `enite sprotivno na nivnata volja. I ne nanesuvajte im {teta za da grabnete del od ona {to im go podarivte osven ako ne napravat o~igledno sramno delo. I u~tivo odnesuvajte se kon niv. A ako, pak, imate nekakov prezir kon niv mo`ebi vo ona {to gi prezirate Allah }e vi dade dobro golemo.

20. A ako sakate da ja zamenite `enata so druga `ena i ako nejze & dadovte mnogu bogatstvo od toa ni{to ne zemajte. Zarem toa nasilno }e & go odzemete. Toa, o~igledno, e grev!

21. I kako }e im go odzemete koga bevte otvoreni ednisodrugi i koga onie od vas dobija cvrst dogovor za brak.

22. I ne ven~avajte gi `enite koi gi ven~avaa va{ite babovci. Ona {to be{e - ve}e pomina. Toa e sramno delo, gnasota i lo{ pat, navistina!

23. Zabraneti vi se da stapite vo brak: majkite va{i, i }erkite va{i, i sestrite va{i, i sestrite na babovcite va{i, i sestrite na majkite va{i, i }erkite na brat vi i sestra vi, i majkite va{i koi ve doeja, i sestrite va{i po mleko, i majkite od `enite va{i, i pastorkite, koi se pod va{a zakrila od `enite va{i ako so ovie imavte

bra~en odnos, no ako so niv ste nemale bra~en odnos, nemate grev. Zabraneto vi e da stapite vo brak i so `enite na va{ite rodeni sinovi i so dve sestri istovremeno. Ona {to be{e - pomina. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

Xuz 524. i ma`enite `eni, osven onie za koi }e steknete sopstvenost

preku zarobeni{tvo; toa e pravilo Allahovo za vas! A ostanatite vi se dozvoleni dokolku posakuvate, od imotot va{, ven~ani podaroci da im podarite, a ne samo blud da napravite. A `enite va{i, so koi u`ivavte, pa dajte im ja, spored propi{anoto, nagradata nivna. I, dokolku se spogodite po obvrskata, ne vi e grev da se zadovolite. Allah, navistina, e Znalec i Mudar!

25. A onoj me|u vas koj ne mo`e, zaradi podarokot, da ven~a nema`ena `ena, verni~ka, toga{, neka se ven~a so verni~ka od onie devojki koi se preku zarobeni{tvo vo va{a sopstvenost - a Allah najdobro go znae va{iot iman - bidej}i vie ste edniodrugi. Ven~avajte gi, toga{, so odobruvawe od nivnite sopstvenici i dajte im gi podarocite nivni u~tivo kako na ~estiti `eni koi ne pravat prequba i koi ne zemaat prijateli skri{no. A ako, pak, ovie pravat prequba, kako ma`eni, im pripa|a polovina od kaznata predvidena za ma`enite `eni. Ete, toa e za onoj od vas koj se pla{i od prequba. No, za vas e podobro da se strpite. Allah e Prostuva~ i Somilosen!

26. Allah posakuva da vi objasni i da ve upati po pati{tata po koi odea onie pred vas, i da vi prosti. Allah e Znalec i Mudar!

27. Allah posakuva da vi prosti, a onie koi se poveduvaat po strastite, posakuvaat da ve turnat niz strmnina golema.

28. Allah posakuva da vi olesni, a ~ovekot e sozdaden slabi~ok. 29. O vernici, ne tro{ete go ednisodrugi imotot va{ na nedozvolen

na~in. Trgovijata, ako ednisodrugi se dogovorite, ne vi e zabraneta. I ednisodrugi ne ubivajte se. Allah, navistina, kon vas e Somilosen!

30. A na onoj {to }e go napravi toa nasilno i nepravedno Nie }e go frlime vo ognot. Ete, toa za Allah e mnogu lesno!

31. Ako gi izbegnuvate golemite grevovi, koi vi se zabraneti, Nie }e vi gi prostime malite grevovi, i }e ve vovedeme niz blagoroden vlez.

32. I ne te`nejte kon ona so {to Allah ve odlikuva edninadrugi. Na ma`ite im pripa|a del od ona {to go spe~alija, a i na `enite im pripa|a del od ona {to go spe~alija. Barajte od Allah za da vi dade del od dobrinata Svoja. Allah, navistina, znae s#!

33. I Nie za sekogo ostavivme naslednici na ona {to }e go ostavat roditelite i bli`nite. A onie so koi sklu~i dogovor - dajte im go delot nivni. Allah, navistina, e Svedok za s#!

34. Ma`ite se pojaki od `enite spored ona {to Allah gi odlikuva edninadrugi i spored imotot svoj koj go tro{at. Pa, dobri `eni se onie koi se pobo`ni i koi se ~uvari, vo skri{nosta, na ona {to treba da se ~uva, i vo {to Allah gi ~uva. A za onie za koi se pla{ite deka nema da bidat poslu{ni - posovetuvajte gi, odvojte gi vo postelata i udrete gi! A ako, pak, vi se poslu{ni ne barajte na~in zlo da im nanesite. Allah, navistina, e Vozvi{en i Golem!

35. A ako se pla{ite deka i dvajcata }e se razvedat, toga{, pobarajte pomiritel od negovoto semejstvo i pomiritel od nejzinoto semejstvo: a ako dvajcata posakuvaat da se pomirat - ta, Allah }e gi pomiri. Allah, navistina, e Znalec i Izvesten!

36. I obo`avajte go Allaha i ni{to nemojte da Mu zdru`uvate, i kon roditelite, i kon bli`nite, i kon jetimite, i kon siroma{nite, i kon sosedite bliski i sosedite dale~ni, i kon patnicite, i kon onie koi so posredstvo na zarobeni{tvo gi poseduvate - odnesuvajte se dobro. Allah, navistina, ne gi qubi onie koi se nadueni i gordelivi!

37. Onie koi se skr`avci i koi im nareduvaat na lu|eto skr`avost i koi go krijat ona {to im go dade Allah od dobrinata Svoja. A za nevernicite Nie podgotvivme kazna sramna,

38. i onie koi go delat imotot svoj vo o~igled na lu|eto i koi ne veruvaat ni vo Allah ni vo Denot ahiretski. Onoj koj [ejtanot go ima za drugar, navistina, kolku lo{ drugar ima!

39. A {to }e im bide ako veruvaat vo Allah i vo Denot ahiretski i ako delat od nafakata {to Allah im ja dade? Allah za niv znae se!

40. Allah nikomu nema da napravi nepravda ni kolku tro{ka. A ako napravi dobro Allah }e mu go udvoi i od Sebe }e mu dade nagrada golema.

41. Kako, toga{, koga }e doneseme od sekoja zaednica po eden svedok, a tebe }e te doneseme kako svedok protiv niv!

42. Na Denot toj, onie koi ne veruvaa i koi ne bea poslu{ni na pejgamberot, pove}e bi posakale da gi pokrie zemjata. Od Allah ne }e mo`at da sokrijat nitu eden zbor.

43. O vernici, ne pristapuvajte vo namaz vo pijana sostojba s# dodeka ne znaete {to zboruvate, nitu xunubi dodeka ne se izbawate, osven ako ste na pat. A ako ste bolni i ako ste na pat, ili nekoj izvr{i nu`da ili pak se sostanete so `enite, a ne najdete voda, toga{, zemete tejemmum so ~ista pra{liva zemja. So nea, so ispra{enite race, doprete gi licata va{i i racete va{i. Allah, navistina, e Pomiluva~ i Somilosen!

44. Ne gi gleda{ li onie na koi im e daden del od Knigata kako rabotat so bespa}eto: posakuvaat da skr{nete od praviot pat.

45. Allah najdobro gi znae neprijatelite va{i. Allah e Dovolen Za{titnik i Dovolen Poddr`nik!

46. Od Evreite ima koi go odzemaat vistinskoto zna~ewe na zborot i zboruvaat: “ ^uvme ama ne sme poslu{ni” ili: “^uj ama nikoj neka ne te ~ue” ili: “Daj ni prednost,” prevrtuvaj}i

so jazicite svoi i napa|aj}i ja verata. A koga tie bi rekle: “Slu{navme i poslu{ni sme” i: “^uj, i pogledni n#!” }e be{e toa, toga{, podobro za niv, i poispravno. No, Allah gi prokolni zaradi neverstvoto nivno. Me|u niv veruvaat samo malkumina.

47. O vie, na koi vi e dadena Knigata, veruvajte vo ona {to Nie go objavivme, {to e Potvrda za ona {to ve}e e pri vas, pred Nie da gi izbri{eme licata i ne im dademe izgled kako {to e zadnata strana ili pred da gi prokolnime onaka kako {to gi prokolnivme pretstavnicite na Sabota. Naredbata Allahova e delotvorna!

48. Allah, navistina, nema da prosti da Mu se zdru`uva zdru`enik, a s#, osven ova, prostuva komu saka. A onoj koj Mu zdru`uva na Allah zdru`enik, toj, la`ej}i, pravi golem grev.

49. Ne gi gleda{ li onie koi gi ~istat svoite du{i? No, ne! Allah ~isti kogo saka. I nim ne }e im se napravi {teta ni kolku golu{ka urmina.

50. Gledaj kako frlaat laga vrz Allah. Ova e dovolno za da se napravi jasen grev!

51. Ne gi gleda{ li onie na koi im e daden del od Knigata kako veruvaat i vo vol{ebni{tvo i vo Tagut, i koi zboruvaat za nevernicite: “Ovie se poispravni od onie koi veruvaat ispravno.

52. Tie se onie koi Allah gi prokolni: a na onoj {to }e go prokolni Allah - toj nikoga{ ne }e najde poddr`nik!

53. Ili koga onie bi im dale udel vo vlasta, toga{, ni najmalku nema da davaat na lu|eto,

54. ili im zaviduvaat na lu|eto za ona {to im go dade Allah od dobrinata Svoja. I na semejstvoto Ibrahimovo Nie mu dadovme i Kniga i Mudrost i vlast golema!

55. Pa, od niv ima{e i koi veruvaa vo toa i od niv ima{e koi odvra}aa od toa. Xehennemot Seir e dovolen za niv!

56. Na onie koi, navistina, ne veruvaat vo ajetite Na{i }e gi frlime vo ognot, sigurno: Koga ko`ite nivni }e se ispe~at Nie }e gi zamenime so drugi ko`i za da ja iskusat kaznata. Allah, sekako, e Silen i Mudar!

57. Na onie koi veruvaa i koi rabotea dobri dela Nie }e gi vovedeme vo bav~ite xennetski niz koi reki te~at; vo niv za navek }e ostanat, i za niv vo Xennetot ima ~isti `eni, i Nie }e gi vovedeme vo senka ladna.

58. Allah, navistina, vi nareduva da im gi dadete na lu|eto amanetite nivni, i koga }e sudite me|u lu|eto da sudite pravedno. Sovetot so koj ve sovetuva Allah, sekako, e najdobriot. Allah, navistina, e Slu{a~ i Gleda~!

59. O vernici, bidete poslu{ni i na Allah i na pejgamberot i na onie me|u vas koi vi se pretpostaveni. Ako ne se soglasuvate vo ne{to, dokolku veruvate vo Allah i vo Denot ahiretski, toga{, obratete se do Allah i do pejgamberot. Ete, toa e najdobroto objasnuvawe!

6o. Ne gi gleda{ li onie koi mislat deka veruvaat vo ona {to ti se objavuva i vo ona {to be{e pred tebe objaveno; posakuvaat

da im se sudi pred Tagut a ve}e im be{e naredeno da ne veruvaat vo nego. [ejtanot saka da gi talne vo bespa}e dale~no.

61. I koga }e im se ka`e: “Dojdete kon ona {to go objavi Allah i kon pejgamberot - }e gi vidi{ dvoli~nite kako sosema odvra}aat od tebe!

62. Pa, kako }e bide koga }e im se slu~i nesre}a zaradi ona {to go napravija racete nivni? Potoa }e ti dojdat, kolnej}i se vo Allah: “Nie samo sakame da napravime dobro i da ima razbirawe.”

63. Onie za koi Allah znae {to ima vo srcata nivni. Ne obrnuvaj im, toga{, vnimanie, posovetuvaj gi i ka`i prodorni zborovi!

64. Nie isprativme pejgamber samo da mu se bide poslu{en so odobrenieto Allahovo. A onie koi napravija zulum za sebesi da dojdat kaj tebe i da pobaraat, navistina, pro{ka od Allah i za niv pejgamberot da pobara pro{ka - }e vidat deka Allah e Prostuva~ i Somilosen!

65. No, ne! Se kolnam vo Gospodarot tvoj! Onie ne }e veruvaat s# dodeka ne te imenuvaat za sudija za ona za {to se raspravaat ednisodrugi, s# dodeka, potoa, ne usetat vo du{ite svoi - za ona za {to }e im presudi{ - tesnotija, i s# dodeka potpolno ne se predadat.

66. A Nie da im propi{avme: “Ubivajte se!” ili: “Isteruvajte se od ogni{tata va{i” - toa }e go napravea samo mal broj od niv. A da postapea spored ona so {to se sovetuvaa }e be{e podobro za niv i }e bea pocvrsti vo verata,

67. toga{ }e im dadevme, od Na{a strana, nagrada golema,68. i Nie }e gi naso~evme po patot vistinski!69. Na Allah i na pejgamberot poslu{nite }e bidat so onie koi Allah

gi daruva so dobrinata Svoja: pejgamberite, iskrenite, {ehidite i dobrite. E, samo kolku dobri drugari se tie!

70. Ete, toa e dobrinata Allahova; dovolno e {to Allah znae!71. O vernici, ne napu{tajte gi pretpazlivostite va{i, trgnete vo

mali dru`ini ili trgnete vo golemi dru`ini!72. Od vas ima, navistina, i takvi koi }e se otka`at i koi, ako vi se

slu~i nesre}a, velat: “Allah me daruva so Negovata blagodat so toa {to ne bev so niv prisuten,” -

73. a, ako, pak, vi se slu~i da pobedete, so dobrinata Allahova, }e re~at, sosem sigurno, kako da nema{e nikakva qubov me|u vas i me|u Nego: “Kakva {teta, pa, da bev so niv }e imav dobivka golema!”

74. Pa, neka se borat na Allahoviot pat onie koi go prodavaat ovoj svet za Ahiret. A na onoj koj se bori na Allahoviot pat, bilo da zagine bilo da pobedi, Nie }e mu dademe nagrada golema!

75. I {to vi e pa ne se borite na Allahoviot pat za potla~enite: ma`ite, `enite i decata koi zboruvaat: “Gospodare na{, izvadi n# od ovaa naselba ~ii `iteli se nasilnici; pomogni ni Tvojot udel da ni bide za{titnik, i pomogni ni Tvojot udel da ni bide poddr`nik!”

76. Onie koi veruvaat se borat na Allahoviot pat, a onie koi ne veruvaat, se borat na {ejtanoviot pat. Borete se, toga{, protiv prijatelite {ejtanski. Spletkata na [ejtanot, navistina, e slaba!

77. Zarem ne gi vide onie na koi im e re~eno: “Zaprete gi racete, namaz izvr{uvajte i zekat davajte!” I bidej}i im be{e propi{ana borbata, edna dru`ina me|u niv se zastra{uva{e od lu|eto, kako {to e zastra{uvaweto od Allah, ili nekoe zastra{uvawe u{te posilno, velej}i: “Gospodare na{, zo{to ni propi{a borba? Da n# po{tede{e do edno vreme blisko?” Ka`i: “U`ivaweto na ovoj svet e malo. Za bogobojazliviot... ta, Ahiret e podobar. Nema da vi se na{teti ni kolku fitilot.”

78. I kade bilo da se najdete... ta, smrtta }e ve stigne. Pa, bilo da ste i vo kuli visoki. A ako gi snajde dobro zboruvaat: “Ova e od Allah”, a ako, pak, gi snajde zlo, zboruvaat: “Ova e od tebe” Ka`i: “S# e od Allah.” No, {to e so onie lu|e? Ni malku ne razbiraat od govorot?

79. Sekoe dobro {to }e ti se slu~i - ta, od Allah e, a za sekoe zlo {to }e ti se slu~i - ta, od tebe e. Nie za lu|eto pejgamber isprativme. Dovolno e {to Allah e Svedok!

80. Onoj koj e poslu{en na pejgamberot toj e poslu{en i na Allah. A onoj koj gi vrti ple}ite - ta, Nie ne te isprativme kako nivni ~uvar!

81. Onie zboruvaat: “Poslu{nost!” I koga te napu{tija edna dru`ina me|u niv, toga{, no}e, zamisluvaat ne{to drugo. A Allah go pi{uva ona {to go zboruva{ vo son. Izbegnuvaj gi! Potpri se vrz Allah! Allah e Dovolen Zakrilnik!

82. Zo{to onie ne razmisluvaat za Kur’anot? Da be{e toj od nekoj drug, a ne od Allah, vo nego }e najdevte sigurno nesoglasija golemi.

83. A koga }e im dojde nekoja vest za bezbednosta ili za zagri`enosta ja razglasuvaat. A ako ja prenesat na pejgamberot ili na onie me|u niv, koi nareduvaat, bi go znaele onie me|u niv ona {to bi mo`ele da go znaat. A dobrinata i milosta Allahova da ne e kon vas, osven mal broj, }e go sledevte [ejtanot.

84. Pa, bori se na Allahoviot pat - odgovornosta tvoja e samo tvoja - i pottiknuvaj gi vernicite. Samo Allah mo`e da ja dopre silata na onie koi ne veruvaat. Silata i kaznata Allahova se najjaki!

85. Na onoj koj se zalaga za dobro posreduvawe mu pripa|a eden del od toa, a na onoj koj se zalaga za zlo posreduvawe mu pripa|a del od odgovornosta za toa. Allah bdee nad s#!

86. A koga }e bidete pozdraveni, otpozdravete i vie so pozdrav u{te podobar ili vozvratete go istiot. Allah, navistina, }e presudi za s#!

87. Allah, nema drug bog osven Nego! Na Denot suden, vo koj nema somnenie, On }e ve zbere. A koj ima od Allahovite zborovi poiskreni!?

88. [to vi e pa da se oddelite vo dve dru`ini vo vrska so dvoli~nite? A Allah gi potisna zaradi ona {to go spe~alija.

Posakuvate li da go upatite onoj kogo Allah go ostavi vo zabluda? A onoj kogo Allah go ostava vo zabluda nikoga{ ne mo`e da go najde patot!

89. Onie bi sakale vie da bidete nevernici kako {to onie se nevernici: da bidete ednakvi. Pa, niv ne zemajte gi za za{titnici s# dodeka ne se iselat na Allahoviot pat. A ako gi svrtat ple}ite - toga{, pofa}ajte gi i ubivajte gi kade bilo da gi najdete. Od niv ne zemajte ni za{titnik ni poddr`nik! -

90. osven onie koi }e se sokrijat kaj pleme pome|u koe i vas ima dogovor, ili koi vam }e vi dojdat a ne si dozvoluvaat nivnite srca da se borat protiv vas ili, pak, da se borat protiv lu|eto svoi. A Allah da saka mo}ta nivna }e ja upravi protiv vas i onie, toga{, }e se borat protiv vas. Pa, ako ne ve zadiraat i ako ne se borat protiv vas - i vi ponudat mir, Allah ne vi dade za pravo da bidete protiv niv.

91. Vie }e nao|ate i drugi koi posakuvaat da bidat bezbedni kaj vas i kaj lu|eto nivni. Sekojpat koga }e se povikaat kon spletka ... ta, prifa}aat. Pa, ako ve zadiraat, i ako ne vi nudat mir i ako ne gi spu{tat racete, toga{, pofa}ajte gi i ubivajte gi kade bilo da gi stignete. [to se odnesuva do niv, Allah vi dozvoluva protiv niv jasna vlast.

92. Vernik ne mo`e da ubie vernik osven po gre{ka. Onoj koj }e ubie vernik pogre{no, toga{, treba da oslobodi eden rob vernik i da dade krvnina na ~lenovite od negovoto semejstvo osven ako ne vi se smiluvaat. A ako e od onoj narod koj vi e neprijatel a e vernik treba da se oslobodi rob vernik. A ako e od onoj narod me|u kogo i vas ima primirje neka dade krvnina na ~lenovite od semejstvoto negovo i neka oslobodi rob vernik. Pa, ako ne najde, neka posti dva meseca, edenzadrug, baraj}i pro{ka od Allah. A Allah e Znalec i Mudar!

93. A onoj koje }e ubie vernik namerno, toga{, kaznata negova e Xehennemot. Vo nego za navek }e ostane. Allah vrz nego }e go razlee gnevot Svoj, }e go prokolni i }e mu podgotvi kazna golema.

94. O vernici, koga }e trgnete na Allahoviot pat mislete dobro, i na onoj koj }e vi upati pozdrav, ne velete mu: “Ti ne si vernik!” Gi barate li dobrata od `ivotot na ovoj svet? Pa, kaj Allah ima bogatstvo golemo. I vie porano bevte kako niv pa Allah vi dade prednost. I mislete dobro! Allah, navistina, e Izvesten za ona {to go rabotite!

95. Ne se ednakvi vernicite koi ostanuvaat doma - osven nesposobnite - i onie koie se borat na Allahoviot pat i so imotot svoj i so `ivotot svoj. Onie koi se borat na Allahoviot pat, i so imotot svoj i so `ivotot svoj, Allah gi odlikuva so eden stepen nad onie koi ostanuvaat doma. I kako bilo, Allah na site im veti nagrada. Allah gi odlikuva so nagrada golema onie koi se borat nad onie koi ostanuvaat doma;

96. so stepenite Negovi, pro{ka i milost. Allah e Prostuva~ i Somilosen!

97. Na onie koi }e si nanesat zlo za sebesi, melekite koga }e im gi zemaat du{ite, }e im re~at: “[to be{e so vas?” ]e re~at: “Bevme pot~ineti na zemjava”. ]e re~at: “Ne be{e li zemjava Allahova {iroka da ne mo`ete da se iselite?” Pa, Xehennemot e prestojuvali{teto nivno. E, samo kolku lo{o svratili{te e toa!

98. Osven za nemo}nite ma`i, za `enite, za decata koi ne mo`at da se snajdat i koi ne mo`at da se upravat po patot.

99. Nim Allah, ima nade`, da im prosti. Allah e i Pomiluva~ i Prostuva~!

100. Onoj koj }e se iseli na Allahoviot pat na zemjata }e najde mnogu mesta i prostor. A onoj koj }e izleze od svojot dom, iseluvaj}i se kon Allah i pejgamberot Negov i kogo }e go zatekne smrtta, nagradata negova e - Allahova. A Allah e Prostuva~ i Somilosen!

101. A koga }e krenete na pat po zemjata, }e nemate grev da go skratite namazot. I ako se pla{ite deka nevernicite, }e vi napravat spletka. Nevernicite se, navistina, va{i o~igledni neprijateli!

102. A koga }e se najde{ me|u niv i koga }e izvr{uva{ namaz so niv, edna dru`ina od niv neka klawa namaz so tebe, i neka go zeme oru`jeto svoe. Koga }e pa|ate na sexde, toga{, neka onie bidat zad vas, i neka dojde druga dru`ina koja ne izvr{ila namaz i neka izvr{i zaedno so tebe, i neka go zeme oru`jeto i neka vnimava za{to nevernicite bi sakale vie da ne vnimavate na oru`jeto va{e i na tovarot va{ pa da navalat vrz vas vo eden zamav. Nemate grev ako ste spre~eni od do`d, ili ako ste bolni, da go polo`ite oru`jeto va{e, no, sepak, bidete vnimatelni! Allah, navistina, na nevernicite im podgotvi kazna sramna!

103. A koga }e donesat odluka za namaz, toga{, spomenuvajte Go Allaha i stoej}i i sedej}i i le`ej}i. A koga ste bezbedni, toga{, navistina, namaz izvr{uvajte. Namazot za vernicite, sekako, e propi{an vo vreme odredeno.

104. I vo potragata na neprijatelite ne malaksajte! Ako, spored toa, vie podnesuvate bol... pa i tie, navistina, podnesuvaat bol, onaka kako {to i vie podnesuvate. Vie od Allah se nadevate na ona {to tie ne se nadevaat. Allah, sekako, e Znalec i Mudar!

105. Nie, navistina, ti objavivme Kniga so vistina za da sudi{ me|u lu|eto so ona {to Allah ti go obelodeni... I nemoj da bide{ optovaren so predavnicite!

106. I baraj pro{ka od Allah. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

107. I ne raspravaj za onie koi samite sebesi se izneverija! Allah, navistina, ne go qubi iznevernikot i gre{nikot!

108. Baraat da se skrijat od lu|eto, a ne baraat da se skrijat od Allah, i On, tokmu, e so niv i koga drdorat zborovi so koi On ne e zadovolen. Allah go opfa}a ona {to go rabotat!

109. Ete, vie ste tie koi razgovarate so niv za ovoj svet, no pred Allah, na Denot suden, koj }e razgovara so niv? Ili koj }e bide zakrilnikot nivni?

110. Onoj koj sraboti zlo ili koj sebesi si na{teti, potoa pobara pro{ka od Allah - }e go najde Allaha Prostuva~ i Somilosen!

111. Onoj koj }e spe~ali grev, navistina, }e go spe~ali za sebesi. Allah, sekako, e Znalec i Mudar!

112. A onoj koj }e spe~ali propust ili grev pa go pripi{e na onoj koj ne e kriv, jasno, }e ponese i kletva i grev.

113. A da ne be{e dobrinata Allahova kon tebe i milosta Negova edna dru`ina od niv ima{e namera da te natera vo zabluda, no onie samite sebesi vo zabluda se nateraa, i vo ni{to ne ti na{tetija. Allah ti objavi i Kniga i Mudrost, i te pou~i so ona {to ne go znae{e. Dobrinata Allahova kon tebe, navistina, e golema!

114. Nema nikakvo dobro vo sostanocite nivni tajni osven onoj koj nareduva sadaka ili javno dobro ili sloga me|u lu|eto. A na onoj koj ova go raboti zaradi zadovolstvata Allahovi Nie }e mu dademe nagrada golema!

115. Onoj koj }e se odvoi od pejgamberot, bidej}i mu be{e objasnet Patokazot, i koj }e sledi drug pat od onoj na vernicite, Nie }e go svrtime onaka kako {to se vrti toj: }e go frlime vo Xehennemot. E, samo kolku lo{o svratili{te e toa!

116. Allah, navistina, nema da prosti da mu se pripi{e zdru`enik, a }e prosti, komu saka, s# drugo osven toa... Onoj koj mu pripi{uva zdru`enik na Allah ve}e padnal vo bespa}e dale~no.

117. Onie povikuvaat osven Nego: se povikuvaat na `eni kipovi, se povikuvaat samo na [ejtanot neposlu{en:

118. Allah nego go prokolni. Re~e: “]e im go odzemam, sigurno od robovite Tvoi, delot propi{an.

119. I sosem sigurno }e gi skr{nuvam, i sosem sigurno }e im donesuvam la`ni nade`i, i sosem sigurno }e im nareduvam, i sosem sigurno }e mu gi se~at u{ite na dobitokot, i sosem sigurno }e im nareduvam pa }e go menuvaat tvoreweto Allahovo.” A onoj koj }e go zeme [ejtanot za prijatel, a ne Allah, }e se nurne vo propast o~igledna.

120. On im nudi vetuvawa i gi izneveruva. A [ejtanot vetuva samo izmama.

121. Prebivali{teto nivno e - Xehennemot. I od nego ne }e mo`at da se spasat.

122. Na onie koi veruvaat i koi pravat dobri dela Nie }e gi vovedeme vo bav~i xennetski niz koi reki te~at; vo niv za navek }e ostanat. Vetuvaweto Allahovo e - vistinsko vetuvawe. A koi se poiskreni zborovi od Allahovite!?

123. Toa ne zavisi ni od `elbite va{i ni od od `elbite na Sledbenicite na Knigata. Koj }e napravi zlo }e se kazni i ne }e najde, osven Allah, ni za{titnik ni poddr`nik.

124. I onoj koj }e napravi dobro delo, vernik: ma{ko ili `ensko... onakvite }e vlezat vo Xennetot i ne }e im se nanese zlo ni kolku golu{ka od urma.

125. A koj ima podobra vera od onoj koj go predava liceto na Allah, a dobro~initel e? Ja sledi ~istata vera Ibrahimova. A Allah Ibrahima go prifati za prijatel!

126. I s# {to e na nebesata i na Zemjata e - Allahovo! A Allah opfa}a s#!

127. I onie baraat od tebe re{enija vo vrska so `enite. Ka`i: “Allah vi donesuva re{enie za niv - i ona {to vi e ka`uvano vo Knigata - i za `enite jetimi na koi vie ne im go davate ona {to e propi{ano, a vie sakate da sklu~ite brak, i za nejakite deca - i kon jetimite da bidete pravedni. I za sekoe dobro koe }e go spe~alite - pa, Allah, navistina, go znae toa!

128. Ako nekoja `ena se pla{i od bezverieto na nejziniot ma` ili od ramnodu{nosta - toga{, nemaat grev da se sklu~i dogovor me|u niv; dogovorot e najdobar, za{to du{ite se nakloneti kon lakomost. Ako pravite dobro i ako se pla{ite - Allah, navistina, e Izvesten za ona {to go rabotite!

129. I kolku da sakate vie nikoga{ ne }e mo`ete pravedno da se odnesuvate kon `enite va{i. Kon nikakva naklonetost, toga{, ne ponesuvajte se, edna od niv vo neizvesnost da ja ostavite. A, ako se dogovorite i ako se pla{ite, Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

130. Ako dvajcata se razdelat, Allah od dare`livosta Svoja, }e im dade vo izobilie. Allah e Neizmeren i Mudar!

131. S# {to e na nebesata i na Zemjata e - Allahovo! Na onie koi bea pred vas, na koi im e dadena Knigata, a i vam, vo naredivme da se pla{ite od Allah i da veruvate za{to, navistina, s# {to e na nebesata i na Zemjata e - Allahovo! A Allah e Bogat i za blagodarnost Dostoen!

132. S# {to e na nebesata i na Zemjata e -Allahovo! A Allah e Dovolen Za{titnik!

133. Koga bi sakal, On bi ve snemal, - o lu|e! - i bi donel drugi mesto vas. Allah, navistina, e Kadar za toa!

134. Koj saka nagrada na ovoj svet - ta, kaj Allah e nagradata na ovoj svet i na Ahiret. Allah e Slu{a~ i Gleda~!

135. O vernici, bidete postojani pri pravdinata, svedo~ete zaradi Allah, bilo da e toa protiv vas ili protiv roditelite ili protiv bliskite, iako e bogat ili siromav, za{to Allah ima prednost nad niv. Ne sledete ja strasta, pa da bidete nepravedni! A, ako ja zaobikoluvate ili ako ste ramnodu{ni kon pravdinata, pa, Allah, navistina, e Izvesten za ona {to go rabotite!

136. O vernici, veruvajte vo Allah, i vo pejgamberot Negov i vo Knigata koja ja objavi na pejgamberot Svoj i vo sekoja kniga koja ja objavi porano. Onoj koj ne veruva vo Allah i vo melekite Negovi i vo knigite Negovi, i vo pejgamberite Negovi i vo Denot ahiretski ve}e talnal po bespa}eto dale~no!

137. Na onie koi veruvaat a potoa ne veruvaat pa potoa veruvaat, pa potoa ne veruvaat i potoa go zgolemuvaat neveruvaweto... Allah nikoga{ ne }e im prosti i ne }e gi upati po patot.

138. Izvesti gi dvoli~nite deka, navistina, za niv ima kazna bolna,139. onie koi, navistina, gi zemaat za prijateli nevernicite a ne

vernicite. Kaj niv li ja posakuvaat silata? Pa, seta sila, navistina, na Allah mu pripa|a!

140. Za vas, vo Knigata, e ve}e objaveno: “Koga }e slu{nete kako Allahovite ajeti nekoj od vas ne gi priznava i gi ismeva... ne sedete so niv dodeka ne navlezat vo drug razgovor inaku, navistina, }e bidete sli~ni na niv. Allah, sekako, vo Xehennemot }e gi zbere site: i dvoli~nite i nevernicite.

141. Onie koi ostanuvaat vo is~ekuvawe na va{iot pogled - ako vi dojde pobedata od strana na Allah, zboruvaat: “Ne bevme li so vas?” - a ako na nevernicite im dojde del od pobedata, zboruvaat: “Nemavme li prilika da ve pobedime? Neli ve za{titivme od vernicite?” Pa, Allah }e vi presudi na Denot suden. I Allah nikoga{ ne }e dozvoli nevernicite da iznajdat na~in protiv vernicite.

142. Dvoli~nite, navistina, nastojuvaat da go izmamat Allaha, no Allah niv gi mami. I koga se ispravaat namaz da izvr{at se ispravaat mrzlivo samo zaradi toa da gi gledaat lu|eto, a Allaha samo malku go spomenuvaat,

143. se dvoumat vo toa: ne se priklonuvaat ni kon ovie ni kon onie. Za onoj za kogo Allah }e opredeli da bide vo bespa}e... za nego nikoga{ ne }e najde{ pat.

144. O vernici, ne zemajte gi nevernicite za prijateli, za da gi ostavite vernicite. Posakuvate li da donesete za Allah jasna vlast protiv sebe?

145. Dvoli~nite, navistina, }e bidat vo najdlabokata bezdna na ognot. Za niv ne }e najde{ poddr`nik;

146. osven za onie koi }e se pokajat i }e se popravat i koi }e se dr`at za Allah i koi }e ja predadat ~ista svojata vera na Allah. Pa, takvite se so vernicite. A Allah na vernicite }e im dade nagrada golema!

147 Allah ne raboti na toa da ve kazni ako se zablagodarite i ako veruvate. Allah e Blagodaren i Znalec!

Xuz 6 148. Allah ne saka da se zboruva za zlo na visok glas; mo`e samo

onoj komu mu e naneseno zlo. Allah e Slu{a~ i Znalec!149. Ako go obelodenuvate dobroto ili ako go kriete ili ako

prostuvate za nekoe lo{o delo - ta, Allah, navistina, e Pomiluva~ i Kadar!

150. Onie koi, navistina, ne veruvaat vo Allah i vo pejgamberite Negovi, i koi sakaat da napravat razlika vo veruvaweto me|u

Allah i pejgamberite Negovi, i koi zboruvaat: “Vo ne{to veruvame a vo ne{to ne veruvame,” - i koi sakaat me|u toa da prifatat nekoj pat -

151. da, onakvite, se vistinski nevernici. A za nevernicite Nie podgotvivme kazna sramna.

152. A onie koi veruvaat vo Allah i vo pejgamberite Negovi, i koi ne pravat razlika me|u niv, koj bilo od niv... On }e im ja dade nagradata nivna. Allah e Prostuva~ i Somilosen!

153. Sledbenicite na Knigata od tebe baraat da im spu{ti{ Kniga od nebo. A onie ve}e od Musa baraa i pove}e od toa. Pa, zboruvaa: “Poka`i ni go Allaha, o~igledno “. I zaradi zulumot nivni molwa gi {ibna, i potoa prifatija tele. Po jasnotiite koi ve}e im dojdoa! I zatoa Nie im prostivme. I na Musa Nie jasen dokaz mu dadovme.

154. I zaradi dogovorot nivni, nad niv, Nie rid podignavme, i im rekovme: “Vlezete niz vratata ni~kum!” I im rekovme: “Ne pravete prestap za Sabota,” - i od niv Nie cvrsto go prifativme Dogovorot.

155. Seto toa dojde zaradi nivnoto kr{ewe na dogovorot nivni, i neveruvaweto nivno vo ajetite Allahovi i ubivaweto na pejgamberite bespravno, i zboruvaweto nivno: “Srcata na{i se zamra~eni.” No ne! Allah niv gi zape~ati so neveruvaweto nivno. Pa, samo malkumina veruvaa,

156. i zaradi neveruvaweto nivno, zboruvaweto nivno i klevetite golemi za Merjem,

157. i zaradi izjavata nivna: “Da, nie, navistina, go ubivme Hrista,” Isa, sinot na Merjem, Allahoviot pejgamber. Ne go ubija i ne go raspnaa! Tuku toa im se pri~ini. A onie koi, navistina, ne se soglasija vo toa, vo somnenevawe se: ni{to ne znaeja za nego, samo se somnevaa... Ne go ubija sigurno,

158. tuku Allah go digna kon Sebe. Allah e Silen i Mudar! 159. I nikoj od Sledbenicite na Knigata nema sigurno da ne

poveruva vo toa pred smrtta svoja; na Denot suden }e bide svedok protiv niv.

160. I zaradi zulumot na onie Evrei i zaradi odvra}aweto nivno od Allahoviot pat na mnogumina... Nie im gi zabranivme nekoi od dobrata koi im bea dozvoleni;

161. zemaa i lihva a ve}e im be{e zabraneta; i bespravno go tro{ea imotot na lu|eto. A za nevernicite od niv Nie podgotvivme kazna bolna.

162. No, onie koi se nurnaa vo znaewe od niv, i vernicite... veruvaat vo ona {to e objaveno do tebe i vo ona {to e objaveno pred tebe... i onie koi izvr{uvaat namaz, i koi davaat zekat, i koi veruvaat vo Allah i vo Denot suden. Nie }e im dademe nagrada golema!

163. Nie, navistina, ti objavivme onaka kako {to mu objavivme na Nuh i na pejgamberite po nego. Mu objavivme i na Ibrahim, i na Ismail, i na Ishak, i na Jakub, i na vnucite, i na Isa, i na Ejub,

i na Junus, i na Harun; a na Sulejman i na Davud Zebur im dadovme:

164. ima{e pejgamberi za koi Nie ve}e ti ka`uvavme porano i pejgamberi za koi ne ti ka`uvavme. A Allah so Musa zboruva{e, sigurno -

165. pejgamberi, radosnici i opomenuva~i za da lu|eto nemaat po pejgamberite dokaz pred Allah. A Allah e Silen i Mudar!

166. No, Allah svedo~i za ona {to ti e objaveno; so Svoe znaewe go objavi. A i melekite svedo~at. A Allah e Dovolen za Svedok.

167. Onie, navistina, koi ne veruvaa i koi odvra}aa od Allahoviot pat ve}e talnaa po bespa}eto dale~no.

168. Onie, navistina, koi ne veruvaa i koi zulum pravea... nim Allah ne im prosti i ne im go poka`a patot,

169. osven patot xehennemski; vo nego za navek }e ostanat. A za Allah toa e ednostavno.

170. O lu|e, ve}e pejgamberot vi dojde so vistinata. Od Gospodarot va{. Veruvaweto... ta, podobro e za vas. A ako ne veruvate... ta, navistina, s# {to e na nebesata i na Zemjata e - Allahovo! Allah e Znalec i Mudar!

171. O sledbenici na Knigata, ne preteruvajte vo verata va{a, i za Allah samo vistina zboruvajte! Mesih, Isa sinot na Merjem, e pejgamber Allahov, Zborot Negov, koj On go frli vo Merjem, Duh od Nego. E pa, veruvajte vo Allah i vo pejgamberite Negovi, i ne zboruvajte “trojca” . Prestanete, toa e podobro za vas! Allah, navistina, e eden Bog. Neka e slaven On! Zarem On da ima dete? S# {to e na nebesata i na Zemjata e - Allahovo! A Allah, sekako, e Dovolen Zakrilnik!

172. Na Mesih nikoga{ ne }e mu bide maka da bide rob Allahov a nitu na melekite bliski. A na onoj komu mu e maka da pravi ibadet na Allah, koj se protivi - ta, nabrgu Allah site }e gi zbere kaj Sebe!

173. [to se odnesuva do onie koi veruvaat i koi rabotat dobri dela, toga{, Nie }e im gi vra~ime nagradite nivni, i }e im se zgolemat od dobrinata Negova. A onie, pak, koi preziraat i koi se protivat }e se kaznat so kazna bolna. Onakvite, osven Allah, ne }e najdat ni za{titnik ni poddr`nik!

174. O lu|e, dokaz, sekako, vi dojde. Od Gospopdarot va{. I svetlo jasno Nie vi spu{tivme.

175. A {to se odnesuva do onie koi veruvaat vo Allah i koi cvrsto se dr`at za toa... niv }e gi vovede vo milosta Svoja, i vo dobrinata Svoja, i }e gi upati, po patot vistinski, kon Sebe.

176. Onie baraat od tebe re{enie. Ka`i: “Za umreniot koj nema nikogo {to }e go nasledi, Allah vi dava re{enie: Ako nekoj umre koj nema dete a ima sestra nejze & pripa|a polovina od ona {to }e go ostavi, a i toj }e ja nasledi nea, ako ovaa nema dete. A ako se dve nim im pripa|aat dve tretini od ona {to }e go ostavi. A ako ima bra}a i sestri - toga{ na ma{koto mu pripa|a ednakov del od delot na dvete `enski. Allah, za da ne skr{nete, vi objasnuva. Allah znae s#!

SURA V“EL-MAIDA” (“Sofra”)

Medina - 120 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. O vernici, ispolnuvajte gi obvrskite. Vi se dozvoluvaat doma{nite `ivotni, osven ona za koe }e vi bide ka`ano. Ne vi e dozvoleno da lovite dodeka ste vo ihrami. Allah, navistina, go opredeluva ona {to go posakuva!

2. O vernici, ne oskvernuvajte gi propisite Allahovi, ni svetiot mesec, ni kurbanite - onie so |erdani ukraseni, ni upatenite kon Hramot svet koi ja posakuvaat od Gospodarot svoj i dobrinata i zadovolstvoto. A koga, pak, }e pomine vremeto na va{iot haxx dozvoleno vi e da lovite. A omrazata {to ja imate kon nekoi lu|e koi ve odvra}aat od Mesxidul-Haram nikako neka ne ve natera da napadnete edninadrugi; pomagajte se i vo dobro~instvo i vo bogobojazlivost. I ne pomagajte se ednisodrugi vo grev i vo neprijatelstvo! I pla{ete se od Allah! Allah, navistina, e @estok Kaznuva~!

3. Zabraneto vi e: i mr{a, i krv, i svinsko meso, i ona {to e zaklano vo drugo a ne vo imeto Allahovo, i ona {to e zadaveno i pogodeno, i ona {to e urnato, i so rog probodeno, ili od yver na~nato - osven ako go imate zaklano pred da e usmrteno, i ona {to e zaklano na `rtvenici, i da ja pretska`uvate idninata so frlawe streli. Toa vi e s# porok. Denes, nevernicite, izgubija nade` vo verata va{a; ta, ne pla{ete se od niv, tuku od Mene pla{ete se! Denes vi ja nadopolniv verata va{a i go ispolniv blagodatot Moj kon vas, i zadovolen sum Islamot da vi bide vera. Ako nekoj se najde vo nevolja, koga gladot mete, ne sakaj}i da padne vo grev... pa, Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

4. Te pra{uvaat {to im e dozvoleno, ka`i: “Dozvoleni vi se dobrata, i ona {to go zapoznavte: lovot na `ivotnite koi se za toa pou~eni onaka kako {to ve pou~i Allah. I jadete go ona {to onie }e go fatat za vas, i pri toa, spomenuvajte go imeto Allahovo. Pla{ete se od Allah. Allah, navistina, e Brz Presmetuva~!

5. Denes vi se dozvoluvaat dobrata; dozvolena vi e hranata na onie na koi im e dadena Knigata, a i hranata va{a e dozvolena za niv. Dozvoleni vi se ~esnite `eni verni~ki, i ~esnite `eni verni~ki od onie na koi im e dadena Knigata pred vas koga }e im gi dadete nivnite ven~ani podaroci za da se o`enite a ne blud da pravite so niv, i da ne gi zemate za qubovnici. Onoj koj ne veruva vo verata, toga{, mu propa|a deloto negovo i na Ahiret }e bide me|u prezrenite!

6. O vernici, koga }e se ispravite namaz da izvr{ite, izmijte gi va{ite lica i va{ite race do laktovite, a glavite va{i doprete gi

so vla`na raka, a nozete va{i do zglobovite. A ako ste xunubi, toga{, izbawajte se. A ako ste bolni ili ako ste na pat ili ako nekoj od vas izvr{i nu`da, ili ako se sostanete so `enite a pri toa ne najdete voda, - toga{ racete va{i doprete gi na ~ista zemja i so niv doprete gi licata va{i i racete va{i. Allah ne saka da ve ostavi vo neprilika. On saka da ve o~isti i da go ispolni blagodatot Svoj kon vas za da bidete blagodarni!

7. I se}avajte se na blagodatot Allahov kon vas i na dogovorot koj go sklu~ivte so Nego koga rekovte: “Slu{ame i poslu{ni sme.” Pla{ete se od Allah! Allah, navistina, go znae ona {to e vo gradite!

8. O vernici, bidete istrajni vo toa i, zaradi Allah, svedo~ete pravedno. I omrazata kon eden narod neka ne ve natera da bidete nepravedni. Bidete pravedni. Pravednosta e poblisku do bogobojazlivosta. Pla{ete se od Allah. Allah, navistina, e Izvesten za ona {to go rabotite!

9. Na onie koi veruvaat i koi pravat dobri dela Allah im veti i pro{ka i nagrada golema,

10. a onie koi ne veruvaat i koi gi smetaat za la`ni ajetite Na{i onie se `iteli xehennemski!

11. O vernici, se}avajte se na blagodatot Allahov kon vas koga edna dru`ina saka{e da gi pru`i nivnite race nad vas pa On gi zapre racete nivni. Pla{ete se od Allah! Ta, vrz Allah neka se potpiraat vernicite!

12. I Allah ve}e go prifati Dogovorot so sinovite Israilovi. I od niv isprativme dvanaeset stare{ini. I Allah re~e: “Jas sum so vas, navistina! I ako namaz izvr{uvate, i ako zekat davate, i ako vo pejgamberite Moi veruvate i ako im pomagate i ako na Allah mu dadete zaem dobar }e gi otstranam od vas lo{otiite va{i i }e ve vovedam vo bav~ite xennetski niz koi reki te~at.” I koj od vas po toj dogovor ne veruva - skr{nuva po lo{iot pat, sekako!

13. I bidej}i go prekr{ija dogovorot svoj, gi prokolnivme i gi zatvrdnavme srcata nivni; zborovite na dogovorot od nekoi mesta gi preina~ija i zaboravija na eden golem del od ona so {to bea opomenuvani. I postojano, osven mal broj od niv, }e gi gleda{ kako go izneveruvaat Dogovorot. Pa, prosti im i oddale~i se od niv! Allah, navistina gi qubi dobro~initelite! -

14. i od onie koi zboruvaat: “Nie sme hristijani.” Nie go prifativme Dogovorot nivni. Pa, onie zaboravija na eden golem del od ona so {to bea opomenuvani. I me|u niv Nie ufrlivme i neprijatelstvo i omraza s# do Denot suden. Potoa }e bidat izvesteni od Allah za ona {to go rabotea.

15. O Sledbenici na Knigata, vi dojde, sekako, na{ pejgamber koj vi objasnuva golem del od Knigata - {to bevte go kriele, a preku golem del pominuva. Vi dojde od Allah Svetlina i Kniga jasna.

16. So nea Allah gi upatuva kon pati{tata spasuva~ki onie koi go sledat zadovolstvoto Negovo i gi izveduva, so odobrenieto Svoe, od temnina vo svetlina, i gi upatuva po patot vistinski.

17. Ne veruvaat, sekako, onie koi zboruvaat: “Allah, navistina, e Mesih, sinot na Merjem” Ka`i: “Koj mo`e ne{to da prisvoi od Allah ako On posaka da go uni{ti Mesih, sinot na Merjem i negovata Majka i s# ona {to e na Zemjata?” Vlasta i na nebesata i na Zemjata i me|u niv e - Allahova! On tvori so posak Svoj, i Allah e Kadar za s#!

18. I Evreite i hristijanite zboruvaa: “Nie sme sinovi Allahovi i qubimci Negovi.” Ka`i: “Zo{to, toga{, Allah ve kaznuva za grevovite va{i?” No ne! Vie ste lu|e, od onie koi On gi sozdade. Allah nekogo so posak Svoj nagraduva, a nekogo, so posak Svoj, kaznuva. Vlasta i na nebesata i na Zemjata e - Allahova. Svratili{teto e - kon Nego!

19. O Sledbenici na Knigata, vi dojde pejgamber Na{ da vi objasni, po prekinot na pejgamberi, za da ne re~ete: “Ne ni dojde ni: radosnik ni opomenuva~.” A ve}e vi dojde i radosnik i opomenuva~. A Allah e Kadar za s#!

20. I koga Musa mu re~e na narodot svoj: “O narode moj, setete se na Allahoviot blagodat kon vas koga On, me|u vas, isprati pejgamberi i koga ve opredeli za vladeteli, i koga vam vi go dade ona {to ne mu e dadeno na nieden narod.”

21. O narode moj, vlezete vo Svetata zemja koja Allah vi ja odredi. Ne povlekuvajte se nazad: “Pa, }e se vratite porazeni.”

22. Rekoa: “O Musa, vo nea se nao|a eden narod nasilni~ki. I Nie ne }e vlezeme vo nea s# dodeka ne izlezat od nea. Ako izlezat od nea, toga{, Nie }e vlezeme.

23. Dva ~oveka od onie koi se pla{ea, ispolneti so zadovolstvo Allahovo, rekoa: “Vlezete im niz vratata. Ako vlezete niz nea pa, vie, navistina, pobednici ste! Potpirajte se, toga{, vrz Allah ako ste vernici!”

24. Rekoa: “O Musa, Nie nikoga{, navistina, ne }e vlezeme vo nea dodeka se onie tamu. Vlezete ti i Gospodarot tvoj, i borete se. Nie ovde }e otsedneme, navistina!

25. Re~e: “O Gospodare, jas, navistina, vladeam samo so sebe i so mojot brat. Napravi, toga{, razlika me|u nas i narodot rasipan!”

26. A Allah re~e: “E, taa zemja im e zabraneta: ~etirieset godini talkaat po zemjata, pa, ti ne gri`i se za narodot rasipan!”

27. I ka`uvaj im go ka`uvaweto sosem vistinsko za sinovite Ademovi. Koga onie podnesoa `rtva i, ete, od edniot be{e primena, a od drugiot ne be{e primena. Edniot re~e: “]e te ubijam” Re~e: Allah, navistina, gi prima od bogobojazlivite.”

28. Koga bi ja pru`il rakata tvoja da me ubie{ jas nikoga{ ne bi ja pru`il rakava moja da te ubijam. Da, jas se pla{am od Allah, Gospodarot na svetovite!”

29. Jas, navistina, sakam da go ponese{ i mojot grev i tvojot grev i na toj na~in da stane{ me|u `itelite na ognot. Ete, toa e nagrada za zulum}arite!

30. I go pottikna, toga{, strasta da go ubie brata si i - go ubi. Pa, stana eden od porazenite!

31. Pa, Allah isprati eden gavran da kopa po zemjata za da mu poka`e kako da go pokrie goloto telo na brata si. I re~e: “Te{ko mene! Zarem sum nemo}en, kako ovoj gavran, da go pokrijam teloto na brat mi?” I, toga{, se pokaja.

32. I zaradi toa Nie im propi{avme na sinovite Izrailovi deka, sekako, onoj koj }e ubie eden ~ovek, koj ne ubil nikogo i koj ne pravi bezredie po zemjata... kako da gi ubil site lu|e, a onoj koj }e spasi eden ~ovek... kako da gi spasil site lu|e. Pejgamberite Na{i im doa|aa so jasnotii, i golem broj od niv, po toa, na zemjata so ispadite preteruvaa.

33. Kaznata za onie koi vojuvaat protiv Allah i protiv pejgamberot Negov i koi nastojuvaat na zemjata da pravat bezredie e: da se ubijat ili da se raspnat ili da im se ise~at i racete nivni i nozete nivni nakrsno ili da se isteraat od zemjata. Ete, toa e kaznata nivna na ovoj svet. A za niv na Ahiret ima kazna golema,

34. osven onie koi se pokajaa pred da padnat pod va{a mo}. Pa, znajte deka Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

35. O vernici, pla{ete se od Allah i barajte na~in na koj }e Mu pristapite, i borete se na Negoviot pat za da bidete spaseni!

36. Koga seto ona {to e na zemjava bi bilo na onie koi ne veruvaat, pa duri i pove}e od toa, ne bi im bilo primeno za otkup na kaznata na Denot suden. Za niv ima kazna bolna.

37. ]e posakaat da izlezat od ognot, a nema da izlezat od nego. Za niv ima kazna postojana.

38. A na kradecot i kradlivkata, ise~ete im gi racete nivni kako kazna za ona {to go spe~alija; toa od Allah neka im bide nadomestok. Allah e Silen i Mudar!

39. Pa, onoj koj }e se pokae po svojot zulum ili koj }e se popravi - pa Allah, navistina, }e mu prosti. Allah e Prostuva~ i Somilosen!

40. Ne znae{ li deka vlasta i na nebesata i na Zemjata e -Allahova! Allah nekogo kaznuva so posak Svoj, a nekomu so posak Svoj Allah mu prostuva. Allah e Kadar za s#!

41. O pejgamberu, neka ne te zagri`uva deloto na onie koi brzaa vo neveruvaweto, onie koi so ustite svoi zboruvaat: “Nie veruvame “- a ne veruvaat srcata nivni. I Evreite koi samo lagi slu{aat i koi od drugi slu{aat a, koi, vsu{nost, ne ti doa|aa; na nekoi mesta zborovite gi preina~uvaat, zboruvaj}i: “Ako vi e ova dadeno, toga{, prifatete go, a ako ne vi e dadeno, toga{, ne prifa}ajte go!” Na onoj {to }e go ostavi Allah vo negovata spletka ti nikoga{ ne }e mo`e{ bilo {to da mu osigura{ od Allah. Srcata na onakvite Allah ne saka da gi o~isti. Za niv na ovoj svet ima nadomestok, a na Ahiret ima kazna golema.

42. Slu{aat samo lagi mnogu i koi nenasitni~ki jadat zabraneta hrana. Pa, ako ti dojdat presudi im ili zanemari gi. A ako, pak, gi zanemari{, toga{, nikoga{ vo ni{to ne }e ti na{tetat, a ako im presuduva{, toga{, sudi me|u niv pravedno. Allah, navistina, gi qubi pravednite!

43. I kako mo`at od tebe da baraat da im presudi{ - a kaj niv e Tevrat vo kogo se nao|a presudata Allahova - a potoa gi vrtat svoite ple}i... ta, navistina, se nevernici!

44. Nie, navistina, objavivme Tevrat. Vo Nego ima Patokaz i svetlina. Pejgamberite spored nego im sudea na Evreite koi bea poslu{ni. I rabinite i pobo`nite lu|e od koi se bara{e da ja ~uvaat Knigata Allahova, i za koja bea svedoci. Pa, ne pla{i se od lu|eto, tuku pla{i se od Mene. I, toga{, ne prodavaj gi ajetite Moi za ne{to {to malku vredi. A onie koi ne sudat spored ona {to go objavi Allah - ta, nevernici se!

45. Nie im propi{avme: `ivot za `ivot, uvo za uvo, oko za oko, zab za zab a za rana - odmazda. A na onoj koj }e se otka`e od odmazdata toa }e mu bide otkup za grevovite. Onie koi ne sudat spored ona {to go objavi Allah - ta, zulum}ari se!

46. Po tragite nivni go isprativme Isa, sinot na Merjem, Potvrda za ona {to be{e me|u niv od Tevrat, i mu objavivme Inxil. Vo nego ima Patokaz i Svetlina, i Potvrda za ona {to be{e me|u niv od Tevrat, Patokaz i Uka za bogobojazlivite!

47. I sledbenicite na Inxil neka sudat spored ona {to go objavi Allah vo nego. Onie koi ne sudat spored ona {to go objavi Allah - ta, rasipani se!

48. I Nie tebe, sekako, ti objavivme Kniga so vistina, Potvrda za Knigata {to mu se objavi i nejzin za{titnik. Pa, sudi me|u niv spored ona {to go objavi Allah vo nea. Pa, ne sledi gi strastite nivni, i ne oddale~uvaj se od vistinata koja ti dojde. I za site vas Nie propi{avme zakon i pat. Allah da saka{e }e ve naprave{e eden narod. No, ne! Allah saka da ve isproba za ona {to On vi go dade. Ednisodrugi, toga{, predna~ete vo dobri dela za{to vra}aweto na site vas vodi do Allah i On }e ve izvesti za delenicite va{i!

49. I sudi me|u lu|eto spored ona {to go objavi Allah. Ne sledi gi strastite nivni, i ~uvaj se da ne ti napravat spletka vo del od ona {to go objavi Allah. A ako gi svrtat ple}ite - ta, znaj deka Allah saka da gi snajde nesre}a zaradi nekoi od grevovite nivni. Mnozinstvoto od lu|eto, navistina, se rasipani!

50. Sudeweto li od xahilijjetot onie go baraat? A koj sudi podobro od Allah za lu|eto koi se vo veruvaweto uvereni?

51. O vernici, ne zemajte gi Evreite i hristijanite za za{titnici. Onie se edninadrugi za{titnici. A onie koi }e gi zemat za za{titnici od vas - od niv se, navistina! Allah, sekako, ne go upatuva narodot zulum}arski!

52. Pa, gi gleda{, onie koi vo srcata svoi imaat bole{tina, kako se natprevaruvaat vo toa. Zboruvaat: “Se pla{ime da ne ni se svrti nesre}a nekakva!” A Allah }e donese pobeda ili }e dade

od Sebe nekakva naredba pa }e osamnat, kaej}i se za ona {to go krieja vo du{ite svoi.

53. A vernicite, pak, }e re~at: “ Onie li se koi se kolnea vo Allah so te{ka zakletva svoja deka se, navistina, so vas. Delata nivni }e propadnat i, toga{, }e osamnat porazeni!

54. O vernici, onoj od vas koj }e otstapi od verata svoja - ta, Allah }e donese narod {to On go qubi, i {to onie go qubat: kon vernicite }e bidat milostivi, a kon nevernicite }e bidat grubi; se borat na Allahoviot pat i nema da se pla{at od kakov bilo ukor na ukoruva~ite. Ete, toa e dobrinata Allahova koja ja dava so posak Svoj. Allah e Neizmeren i Znalec!

55. Za{titnikot va{, navistina, e Allah i pejgamberot Negov i onie koi veruvaat i koi namaz izvr{uvaat i koi zekat davaat. Ovie se, tokmu, poklonicite!

56. Onoj koj }e gi zeme za za{titnici Allaha i pejgamberot Negov i onie koi veruvaat - ta, Allahovata dru`ina }e pobedi!

57. O vernici, ne zemajte gi za za{titnici onie koi ja zemaat verata va{a za igra, ismevawe na onie na koi im be{e dadena Knigata pred vas i na nevernicite. Pla{ete se od Allah ako ste vernici!

58. I koga povikuvate kon namaz - toa go zemaat za igra i ismevawe. Ova e zaradi toa {to se lu|e koi ne sfa}aat!

59. Ka`i: “O sledbenici na Knigata, zarem }e ni prigovarate zatoa {to veruvame vo Allah i vo ona {to e objaveno porano?” A mnozinstvoto od vas se rasipani!

60. Ka`i: “Da ve izvestam li za ona {to e polo{o od toa za {to }e se ima kazna kaj Allah? Onie vrz koi }e se isipa prokletstvoto i lutinata Allahova, onie od koi napravi majmuni i sviwi, i koi go obo`avaat [ejtanot niv gi ~eka najlo{o mesto, i skr{naa najdaleku po lo{iot pat.”

61. A koga }e vi dojdat, zboruvaat: “Nie veruvame” - no onie vleguvaat so neverstvo i izleguvaat so neverstvo. A Allah najdobro go znae ona {to go krijat!

62. Gi gleda{ mnogu od niv kako se natprevaruvaat i vo grev i vo neprijatelstvo i koi go jadat ona {to im e zabraneto. E, samo kolku e lo{o ona {to go pravea!

63. Zo{to rabinite i pobo`nite lu|e ne gi odvra}aa od nivnoto zboruvawe, grev i jadewe od ona {to e zabraneto. E, samo kolku e lo{o ona {to go pravea!

64. Evreite zboruvaat: “Rakata Allahova e stisnata!” Stisnati se racete nivni i neka bidat prokleti za ona {to go zboruvaat. I dvete race Negovi se otvoreni. On snabduva kako {to saka. I ona {to ti se objavuva od Gospodarot tvoj kaj mnogumina od niv }e go zasili nasilstvoto i neveruvaweto. I me|u niv Nie ufrlivme i neprijatelstvo i omraza do Denot suden. I sekoga{ koga }e zapalat ogan za vojna Allah go gasne. Na zemjava nastojuvaat da pravat bezredie. A Allah ne gi qubi bezrednicite!

65. A, ako Sledbenicite na Knigata veruvaat i ako se pla{at Nie }e gi otstranime od niv zlite dela i }e gi vovedeme vo bav~ite xennetski blagosloveni!

66. Da se pridr`uvaa kon Tevrat i Inxil i kon ona {to im e objaveno od Gospodarot nivni sigurno bi imale {to da jadat od ona {to e nad niv i od ona {to e pod niv, navistina! Me|u niv ima umerena zaednica. No, ona {to mnogu od niv go rabotat e lo{o.

67. O pejgamberu, ka`uvaj go ona {to ti e objaveno od Gospodarot tvoj. Ako toa ne go napravi{, ne si go izvestil poslanieto Negovo. Allah te ~uva od lu|eto. Allah, navistina, ne go upatuva narodot neverni~ki!

68. Ka`i: “O sledbenici na Knigata, vie ne ste ni{to dodeka ne se pridr`uvate kon Tevrat i kon Inxil i kon ona {to vi e objaveno od Gospodarot va{. Ona {to e objaveno od Gospodarot tvoj }e go zasili sigurno, kaj mnogu od niv, nasilstvoto i neveruvaweto, no, toga{, ne zadavaj si gri`a za narodot neverni~ki!

69. Onie koi veruvaa i koi stanaa Evrei i Sabejci i hristijani ... koi veruvaa vo Allah i vo Denot suden i koi rabotea dobri dela - ta, ne }e stravuvaat i ne }e taguvaat!

70. I Nie ve}e go prifativme Dogovorot od sinovite Izrailovi i im ispra}avme pejgamberi. I sekojpat koga im doa|a{e pejgamber so ona {to ne im se beendisuva{e na `elbite nivni... vrz edni laga frlaa, a drugite, pak, gi ubivaa.

71. Mislea deka nema da ima isku{enie; pa, bea i slepi i gluvi. Potoa Allah im prosti. I mnogu od niv, po toa, bea i slepi i gluvi. Allah go gleda ona {to go rabotat.

72. Sosem ne veruvaa onie koi zboruvaa: “Allah, navistina, e Mesih, sinot na Merjem.” A Mesih zboruva{e: “O sinovi Izrailovi, obo`avajte go Allaha - Gospodarot moj i Gospodarot va{! Na onoj koj }e Mu pripi{e zdru`enik, Allah mu go zabrani Xennetot i prestojuvali{teto negovo e - ognot! Zulum}arite nemaat poddr`nici nikakvi!

73. Sosem ne veruvaa onie koi zboruvaa: “Allah e eden od trojcata.” Nema drug bog osven eden Bog. A ako ne prestanat so ona {to go zboruvaat - onie koi ne veruvaat od niv - za niv }e ima kazna bolna.

74. Ne se kajat li i ne baraat li pro{ka od Nego? A Allah e Prostuva~ i Somilosen!

75. Mesih, sinot na Merjem, e samo pejgamber. I pred nego pominaa pejgamberi mnogu. A majkata negova be{e iskrena. I dvajcata bea jadele hrana. I pogledni kako Nie im gi objasnuvame znamenijata; potoa pogledni kako kinisuvaat!

76. Ka`i: “Zarem obo`avate drug osven Allah koj ne mo`e da vi donese ni {teta ni korist?” Allah e Slu{a~ i Znalec!

77. Ka`i: “O Sledbenici na Knigata, ne preteruvajte vo verata va{a, bespravno! I ne sledete gi `elbite na narodite koi ve}e

porano skr{naa, a mnogu nateraa da skr{nat: i skr{naa najdaleku po lo{iot pat.

78. Onie sinovi Izrailovi koi ne veruvaa bea prokolneti i od Davud i od Isa, sinot na Merjem. Ete, toa zaradi neposlu{nosta nivna i preteruvaweto nivno:

79. ne prestanuvaa vo zloto koe go pravea ednisodrugi. E, samo kolku e lo{o ona {to go rabotea!

80. Ti mnogu od niv gi gleda{ kako prijateluvaat ednisodrugi so nevernicite. E, samo kolku e lo{o ona {to go podgotvuvaat za sebesi! Da se isipa vrz niv Allahoviot razgnev i vo kaznata za navek da ostanat!

81. Ako veruvaa vo Allah i vo pejgamberot i vo ona {to im e objaveno - niv ne }e gi zemaa za za{titnici. No, mnozinstvoto od niv se rasipani!

82. Sigurno e deka }e najde{ me|u lu|eto so najsilno neprijatelstvo kon onie koi veruvaat, Evreite i onie koi na Allah zdru`enik mu pripi{uvaa, a sigurno e deka }e najde{ od onie koi veruvaat najbliski prijateli, onie koi zboruvaa: “Nie sme hristijani!” Toa, ete {to me|u niv ima sve{tenici i monasi koi, navistina, ne se duvaat!

Xuz 783. I koga go slu{aat ona {to e objaveno do pejgamberot gi

gleda{ kako nivnite o~i ronat solzi zaradi nekoi poznavawa nivni na Vistinata. Zboruvaat: “Gospodare na{, nie veruvame i, toga{, zapi{i n# me|u svedocite!”

84. Zo{to da ne veruvame vo Allah i vo Vistinata koja ni doa|a bidej}i te`neeme, Gospodare na{, da n# vbroi{ me|u dobrite.

85. Pa, Allah }e gi nagradi za ona {to go zboruvaa so bav~ite xennetski niz koi reki te~at i vo niv za navek }e ostanat. Ete, toa e nagrada za dobro~initelite!

86. A onie koi ne veruvaat i koi laga frlaat vrz ajetite Na{i se - `iteli xehennemski!

87. O vernici, ne zabranuvajte gi dobrata koi Allah vi gi dozvoli i ne preteruvajte, Allah, navistina, ne gi qubi preteruva~ite!

88. I jadete od nafakata Allahova kon vas, halal ~ista hrana, i pla{ete se od Allah vo kogo vie, tokmu, veruvate!

89. Allah ne ve kaznuva za va{ite nenamerni zakletvi, no ve kaznuva za va{ite namerni zakletvi. Otkup za ova e da se nahranat deset siromasi so ona so {to vie normalno gi hranite semejstvata va{i, ili da gi oble~ete ili rob da oslobodite. Ako nekoj nema, toga{, neka posti tri dena. Ova e otkup za zakletvite va{i koga }e se zakolnete. Pa, toga{, ~uvajte gi zakletvite va{i. Ete, taka Allah vi gi objasnuva ajetite Svoi za da bidete blagodarni.

90. O vernici, vino, hazardna igra, kumiri i gatawe na streli~ki se lo{a postapka {ejtanova, navistina! Izbegnuvajte go, toga{, [ejtanot za da bidete spaseni!

91. Da, [ejtanot posakuva da ufrli me|u vas neprijatelstvo i omraza. I so vinoto i so hazardnata igra saka da ve oddale~i od spomenuvaweto na Allah i od namazot. Pa, nema li da prestanete!

92. I bidete poslu{ni i na Allah i na pejgamberot; bidete pretpazlivi! A ako gi svrtite ple}ite znajte deka, navistina, pejgamberot Na{ e zadol`en samo da izvesti jasno!

93. Onie koi veruvaa i koi rabotea dobri dela nemaat grev vo ona {to go jadea za{to i se pla{ea, i veruvaa, i dobro rabotea. A Allah gi qubi dobro~initelite!

94. O vernici, Allah }e ve isku{a, sosem sigurno i so dive~ koj e na dofat na racete va{i i kopjata va{i, za Allah da ispita koj se pla{i od Nego skri{no. A koj }e pretera po toa - ta, bolna kazna }e ima!

95. O vernici, ne ubivajte dive~ dodeka ste vo ihrami. Onoj od vas koj }e ubie namerno nadomestokot za toa e ednakov na ubienoto: doma{no `ivotno za koe }e posvedo~at dvojca pravedni od vas, i koe }e se podari kako Kurban na Kaba, ili otkup so nahranuvawe siromasi ili so postewe ednakvo na toa za da se iskusi posledicata na postapkata takva. A Allah prosti za ona {to pomina. A koj }e se vrati na toa Allah }e ja zategne strogosta. Allah e Silen i Strog!

96. Halal vi e lovot vo more i negovata hrana {to e sopstvenost va{a, vam i na siot karavan. No, haram vi e lovot na zemja za seto vreme dodeka ste vo ihram. Pla{ete se od Allah za{to kaj Nego }e se zberete!

97. Allah ja opredeli Kaba za Sveta ku}a, mesto kade {to lu|eto }e stojat, i svet mesec, i opredeli kurbani so |erdani ukraseni. Ete, toa za da znaete deka Allah, sekako, go znae i ona {to e na nebesata i ona {to e na Zemjata. Allah, navistina, znae s#!

98. Znajte deka Allah, sekako, e Silen Kaznuva~ i deka Allah, e Prostuva~ i Somilosen!

99. Pejgamberot e zadol`en samo da izvesti. A Allah go znae i ona {to go obelodenuvate i ona {to go kriete!

100. Ka`i: “Zloto i dobroto ne se ednakvi. Ako te v~udoneviduva pove}eto zlo - ta, pla{ete se od Allah, o vie so razbir nadareni, za da bidete spaseni!”

101. O vernici, ne postavuvajte pra{awa za onie raboti koi, ako vi se obelodenat, biduva polo{o za vas. A ako postavuvate pra{awa za niv, dodeka se objavuva Kur’anot, vi se objasnuvaat. Ona od porano vi se prosti. Allah e Prostuva~ i Blag!

102. Za niv ve}e pra{uvaa i lu|eto koi bea pred vas, a potoa osamnuvaa kako nevernici.

103. Allah ne opredeli nitu da se se~at u{ite od kamilata koja donela na svet pet novoroden~iwa, nitu da se oslobodi vo ime

na nekoj kumir, nitu da se `rtvuvaat ovci koi donele na svet petpati blizna~iwa, ili pak kamilata koja petpati donela na svet ma{ko. No, onie koi ne veruvaat frlaat laga vrz Allah. A mnozinstvoto od niv ne sfa}aat.

104. I koga }e im se re~e: “Svrtete se kon ona {to go objavi Allah i kon pejgamberot”, velat: “Dovolno e toa {to gi najdovme kaj predcite na{i.” Zarem i toga{ koga nivnite predci ne znaeja ni{to i ne upatuvaa!?

105. O vernici, vnimavajte na samite sebesi. Ne }e vi na{teti, koga ste upateni, onoj koj skr{nal vo zabluda. Pribe`i{teto na site vas e - kon Allah! Pa, }e ve izvesti za ona {to go rabotevte.

106. O vernici, koga nekomu od vas }e mu se pribli`i smrtta neka dvajca od vas, pravedni, posvedo~at, koga se ostava vasiet, ili dvajca, osven vas, ako ste na pat, dokolku usetite deka }e ve snajde smrt. Zadr`ete gi, toga{, po namazot, ako vo niv se somnevate, da se zakolnat vo Allah: “Nie zakletvata nema da ja prodademe za nikakva cena, pa bilo da se raboti za rodnina, i nema da go krieme svedo~eweto Allahovo za{to toga{, navistina, bi bile me|u gre{nicite!”

107. Ako se otkrie deka ovie dvajca navlekle gre{ka, toga{, neka gi zastapat drugi dvajca od onie na koi im e odzemeno pravoto, koi se pravedni, i neka se zakolnat vo Allah: “Svedo~eweto na{e e poispravno od svedo~eweto nivno, i nie ne pravime nikakov prestap za{to toga{, navistina, bi bile me|u zulum}arite!”

108. Ete, toa e najsiguren na~in na koj mo`at da posvedo~at, vo vistinskiot izgled negov, ili pak se pla{at deka zakletvata po toa }e ja otfrlat drugi zakletvi nivni. Pla{ete se od Allah i ~ujte: “Allah ne go upatuva narodot rasipni~ki!”

109. Na Denot koga Allah }e gi zbere pejgamberite, i koga }e re~e: “[to vi odgovorija?” Onie }e re~at: “Nie ni{to ne znaeme. Ti si, navistina, Znalec na tajnite!”

110. Koga Allah re~e: “O Isa, sine Merjemin, seti se na blagodatot Moj kon tebe i kon tvojata majka, koga te poddr`av so Duhot svet! I koga razgovara{e so lu|eto v kro{ni i kako zrel ma`. I koga te pou~iv i so Knigata, i so Mudrosta, i so Tevrat i so Inxil. I koga zamesi glina vo oblik na ptica, so odobrenieto Moe, pa duvna vo toa i stana ete, so odobrenieto Moe, ptica; i ozdravi slep i leprozen, so odobrenieto Moe, i koga gi o`ivi mrtvite so odobrenieto Moe; i koga gi odbiv od tebe sinovite Izrailovi toga{ koga im gi donese jasnotiite od koi onie koi ne veruvaa, povikaa: “Ova e samo vol{ebni{tvo, jasno!”

111. I koga na apostolite im objaviv: “Veruvajte vo Mene i vo pejgamberot Moj!” Rekoa: “Veruvame i posvedo~i deka sme, navistina, muslimani!”

112. Koga apostolite rekoa: “O Isa, sine Merjemin, mo`e li Gospodarot tvoj da ni spu{ti sofra od nebo?” Re~e: “Pla{ete se od Allah ako ste vernici!”

113. Rekoa: “Sakame da jademe od nea, a srcata na{i da bidat smireni, i da znaeme deka vistina ni zboruva{e i da bideme za nea Svedoci.”

114. Isa, sinot na Merjem, re~e: “O Allahu moj, Gospodare na{, spu{ti ni sofra od nebo, da ni bide praznik i za prvite od nas i za poslednite od nas, i znamenija od Tebe. Snabdi n#. A Ti si od snabduva~ite Najdobriot!

115. Allah re~e: “]e vi ja spu{tam. Pa, onoj od vas, potoa, koj ne veruva, }e go kaznam, navistina! I toa so kazna so koja nema da go kaznam nikogo od lu|eto.

116. I koga Allah re~e: “O Isa, sine Merjemin, im zboruva{e li na lu|eto: “Prifatete n#, mene i majka mi pokraj Allah, za dve bo`estva!” Isa re~e: “Slaven bidi! Ne mi dolikuva da zboruvam za ona za {to nemam pravo. Ako ova go zboruvav - pa, Ti bi go znael toa. Ti go znae{ ona {to e vo du{ava moja, a jas ne go znam ona {to e vo du{ata Tvoja. Ti si, navistina, Znalec na tajnite!”

117. Im go ka`av samo ona {to mi go naredi: “Obo`avajte go Allaha, Gospodarot moj i Gospodarot va{!” I jas ostanav nivni svedok, postojano bev so niv, a koga mi ja zede du{ava Ti gi posmatra{e. Ti si Svedok za s#!

118. Ako gi kazni{ - ta, robovi se Tvoi, a ako im prosti{ - ta, ti si, navistina, Silen i Mudar!

119. Allah }e re~e: “Ovoj e Den vo koj iskrenosta }e im koristi na iskrenite: za niv ima bav~i niz koi reki te~at, i vo niv za navek }e ostanat. Allah e zadovolen od niv i onie se zadovolni od Nego. Ete, toa e pobeda golema!

120. Vlasta i na nebesata i na Zemjata, i vo ona na niv e - Allahova. Allah e Kadar za s#!

SURA VI“EL-EN’AM” (“Dobitok”)

Mekka - 165 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Blagodarenie na Allah! Koj gi sozdade nebesata i Zemjata i Koj ja opredeli temnicata i svetlinata. Onie koi ne veruvaat, po toa, so Gospodarot nivni drugi izedna~uvaat!

2. Toa e Onoj koj ve sozdade od zemja, a potoa go opredeli rokot na `iveeweto - rokot imenuvan e kaj Nego, a vie, sepak, se somnevate.

3. I On e Allah i na nebesata i na Zemjata; On ja znae i va{ata javnost i va{ata tajnost, go znae i ona {to go pe~alite.

4. I nim ne im doa|a{e nieden ajet, od ajetite na Gospodarot nivni, a tie kon nego da ne bea ramnodu{ni!

5. Koga Vistinata im doa|a{e - ve}e laga frlaa vrz nea. Pa, }e im dojdat vesti za ona za {to se ismevaa.

6. Ne gledaa li kolku pokolenija pred niv Nie uni{tivme? Na koi im dadovme takvi mesta na zemjava koi vam ne vi se dadeni: i od nebo spu{tivme do`d vo izobilie i opredelivme me|u niv da te~at reki i, zaradi grevovite nivni, gi uni{tivme i, po niv, drugi pokolenija, Nie sozdadovme.

7. A Knigata da ti ja objavivme na hartija i da ja doprat so racete svoi, onie koi ne veruvaat, bi rekle: “Ova e samo vol{ebni{tvo jasno!”

8. I potoa rekoa: “Zo{to da ne mu se objavuva melek?” A Nie melek da objavivme rabotata }e be{e re{ena i potoa nema{e da bidat zdogledani.

9. I melek da opredelivme pak kako ~ovek }e go opredelivme: nejasno }e im be{e ona {to e nejasno.

10. I pejgamberite ve}e pred tebe bea ismevani. A na onie od niv koi se {eguvaa pa, gi obzede tokmu ona za {to se ismevaa.

11. Ka`i: “Patuvajte po zemjata i gledajte kakva be{e kaznata na la{kovcite!”

12. Ka`i: “^ie e ona na nebesata i na Zemjata?” Ka`i: “Allahovo e!” Allah za Sebesi propi{a milost. Na Denot suden, vo koj nema somnenie, }e ve zbere. Onie koi se upropastija samite sebesi - onie, tokmu, ne veruvaat.

13. S# {to prebiva i preku no} i preku den e - Allahovo! On e Slu{a~ i Znalec!

14. Ka`i: “Za{titnik li, osven Allah da zemam, Koj e Tvoritel na nebesata i na Zemjata, Koj hrani a ne se hrani?” Ka`i: “Naredeno mi e da bidam prv vo poslu{nosta.” I nikako nemoj da bide{ me|u mnogubo{cite!

15. Ka`i: “Ako sum neposlu{en kon Gospodarot moj bi se pla{el od kaznata na Denot golem!”

16. A onoj koj }e bide po{teden od toj Den On ve}e mu se smiluval. Ete, ova e pobeda jasna.

17. Ako te dopre nevolja od Allah nikoj, osven Nego, ne mo`e da ja otstrani, a ako te dopre dobro - ta, On e Kadar za s#!

18. I On e Silen. Nad robovite Svoi e. Mudar i Izvesten e On!19. Ka`i: “Koe e najgolemo svedo~ewe?” Ka`i: “Allah e Svedok

me|u mene i me|u vas. I objaven mi e ovoj Kur’an da ve opomenuvam so nego, vas i onie na koi im e soop{ten.” ]e posvedo~ite li deka ima pokraj Allah, navistina, drugi bogovi? Ka`i: “Ne svedo~am, On, navistina, e eden Bog i jas sum, sekako, daleku od va{eto pripi{uvawe zdru`enik!”

20. Onie so dadenata im Na{a Kniga go znaat kako {to gi znaat sinovite svoi. Onie koi si nanesoa {teta - onie se, tokmu, koi ne veruvaat.

21. Koj pravi pogolem zulum: koj frla laga vrz Allah ili koj gi smeta za la`ni ajetite Negovi? Ne }e se spasat zulum}arite, navistina!

22. I Denot vo koj Nie }e gi zbereme site, a potoa }e im re~eme na onie koi mu pripi{uvaa zdru`enik na Allah: “Kade se zdru`enicite va{i koi vie gi smetavte za bo`estva?”

23. Potoa spletkata nivna }e ja snema. Samo }e re~at: “Se kolneme vo Allah, Gospodarot na{, nie ne bevme mnogubo{ci!”

24. Pogledni kako samite se la`at i kolku daleku od niv skr{naa onie {to gi izmisluvaa!

25. Od niv ima koi te slu{aat, no, vrz srcata nivni Nie spu{tivme zavesa da ne razbiraat, a vo u{ite nivni, pak, te`ina. I sekoj ajet da go vidat nema da veruvaat vo nego. I koga }e ti dojdat raspravaat so tebe. Nevernicite zboruvaat: “Ova se samo izmislici na odamne{nite!”

26. Onie, zabranuvaj}i gi drugite vo nego i samite se oddale~uvaat. I samo sebesi se uni{tuvaat, no, ete, za toa ne usetuvaat.

27. E, koga bi gi videl ispraveni pred ognot, kako }e zboruvaat: “Te{ko nam. E, koga bi bile vrateni, ne bi gi smetale za la`ni ajetite od Gospodarot na{. I }e bideme me|u vernicite, sekako!”

28. No, ne! ]e im bide o~igledno ona {to go krieja porano. I koga bi bile vrateni pak }e se vratea kon ona {to im se zabranuva{e. La{kovci se, navistina!

29. I zboruvaat: “Za nas `ivotot na{, na ovoj svet, e edinstveniot i nema da bideme o`iveani!”

30. E, koga bi gi videl ispraveni pred Gospodarot nivni koj }e im re~e: “Neli e ova Vistinata?” ]e re~at: “Da, se kolneme vo Gospopdarot na{!” Allah }e re~e: “Iskusete ja, toga{, kaznata zatoa {to ne veruvavte!”

31. Ve}e propadnaa onie koi ja smetaa za la`na sredbata so Allah! I koga }e im dojde ^asot odnenade`, }e re~at: “Ej hasret, {to li propu{tivme vo `ivotot!” I }e go ponesat svojot tovar na ple}ite nivni. E, samo kolku e lo{o ona {to }e go natovarat!

32. A `ivotot na ovoj svet e samo igra i zabava. A Ahiret, za bogobojazlivite, e podobar. Nema li da se vrazumite?

33. Nie znaeme deka tebe, navistina, te zagri`uva ona {to go zboruvaat. Onie, sekako, ne te smetaat za la{ko. No, nevernicite ne gi priznavaat ajetite Allahovi.

34. La`ni se smetani, sekako, i pejgamberite pred tebe. Pa bea trpelivi, tokmu, vo ona {to bea smetani la`ni, i bea ma~eni, s# dodeka ne im dojde{e pomo{ta Na{a. I nema nikoj koj mo`e da gi promeni zborovite Allahovi. A ve}e ti dojdoa vesti za pejgamberite!

35. I ako nivnoto protivewe ti ote`nuva - toga{, ako mo`e{ pobaraj otvor vo zemjata ili skalila kon neboto, i donesi im znamenie. A koga Allah bi sakal bi gi zbral da odat po Patokazot. I nikako nemoj da bide{ me|u neznajkovcite!

36 I }e ti se oyvijat, navistina, onie koi slu{aat. I mrtvite Allah }e gi o`ivi; potoa Nemu }e mu se vratat!

37. Zboruvaat: “Zo{to da ne mu se objavuva od Gospodarot negov znamenie nekakvo?” Ka`i: “Allah, navistina, e Kadar da objavi znamenie no, ete, mnozinstvoto od niv ne znaat.”

38. I `ivotnite koi odat po zemjata i pticite koi letaat so kriljata vam vi se sli~ni, zaednici. I ni{to Nie vo Knigata ne izostavivme. Potoa, kaj Gospodarot nivni, }e bidat zbrani.

39. Onie koi gi smetaat za la`ni znamenijata Na{i i gluvi se i nemi se, vo temninite se. Allah kogo saka skr{nuva vo zabluda od patot vistinski a kogo saka upravuva po patot vistinski.

40. Ka`i: “Ako vi dojde kaznata Allahova ili ako dojde kraj na svetot mislite li, ako ste iskreni, deka }e povikuvate drug osven Allah?”

41. No, ne! Samo Nego }e Go povikuvate. I On }e go otkrie ona za {to Go povikuvate i, ako saka, }e go zaboravite va{eto pripi{uvawe zdru`enik.

42. Nie, sekako, ispra}avme pejgamberi do narodite i pred tebe, i so nema{tija i so {teti gi kaznuvavme za da se molat ponizno!

43. Pa, zo{to ne se molea ponizno koga ve}e im doa|aa nema{tii od Nas? Za{to srcata nivni zatvrdnaa, i [ejtanot im go razubavi vo o~ite nivni ona {to go rabotea.

44. I bidej}i go zaboravija ona {to go spomenuvaa Nie im gi otvorivme vratite na site ne{ta i koga }e se zaraduvaa so ona {to im e dadeno odnenade` }e gi kaznevme i, tokmu, toga{ }e stanea beznade`nici.

45. Pa, }e se prekine{e tragata na lu|eto koi zulum pravea. Blagodarenie na Allah, Gospodarot na svetovite!

46. Ka`i: “Mislite li deka, ako Allah go odzeme i sluhot va{ i vidot va{ i ako gi zape~ati srcata va{i, ima nekoj drug bog osven Allah koj }e vi go vrati toa? Pogledni kako Nie gi ni`ime znamenijata, a potoa tie se vrtat!

47. Ka`i: “Mislite li deka, ako vi dojde kaznata Allahova odnenade` ili javno, }e propadne drug a ne i narodot zulum}arski?”

48. Nie pejgamberite gi ispra}avme samo kako radosnici i kako opomenuva~i. Onie koi veruvaat i koi }e se popravat ne }e stravuvaat i ne }e taguvaat!

49. I na onie koi gi smetaat za la`ni znamenijata Na{i }e gi pogodi kaznata za{to bea rasipani.

50. Ka`i: “Ne vi tvrdam deka kaj mene se riznicite Allahovi, ne go znam tajnoto, i ne vi tvrdam deka sum, navistina, melek. Jas go sledam, sekako, samo ona {to mi se objavuva. Ka`i: “Ednakvi li se onoj koj ne gleda i onoj koj gleda?” Zo{to, toga{, ne razmisluvate?”

51. Opomenuvaj gi, so ona {to ti se objavuva, onie koi se pla{at od toa {to }e bidat zbrani kaj Gospodarot svoj, za koi, osven Allah, ne }e ima ni za{titnik ni posrednik, - za da bidat bogobojazlivi!

52. I ne odbivaj gi onie koi go povikuvaat Gospodarot svoj i nautro i nave~er. Onie, tokmu, go posakuvaat liceto Allahovo. Za niv

ti vo ni{to ne }e odgovara{, a i onie za tebe vo ni{to nema da odgovaraat. Pa, odbivaj}i gi, }e stane{ eden od nepravednite.

53. I Nie, ete, taka ednisodrugi gi stavivme vo isku{enie za da re~at: “Onie li se na koi Allah im dade prednost me|u nas?” Neli gi znae Allah najdobro blagodarnite!?

54. I koga }e ti dojdat onie koi veruvaat vo ajetite Na{i, ka`i: “Selamun alejkum!” Gospodarot va{ si propi{a za Sebesi milost. Onoj od vas koj }e napravi zlo, navistina, ne znaej}i, a potoa }e se pokae i }e se popravi... ta, Allah, sekako, e Prostuva~ i Somilosen!

55. I ete, taka Nie potenko gi objasnuvame ajetite za da im stane jasen Pokazot na silnicite!

56. Ka`i: “Mene mi e zabraneto, navistina, da gi obo`avam onie koi vie, osven Allah, gi povikuvate.” Ka`i: “Ne gi sledam `elbite va{i za{to toga{, sekako, bi skr{nal vo zabluda i ne bi bil me|u upatenite.”

57. Ka`i: “Da, jas sum vrz jasnotijata od Gospodarot moj koja, vie, za la`na ja smetate! Jas ne go poseduvam ona kon {to vie se brzate. Presudata e samo Allahova. Allah vistina ka`uva. Me|u tolkuva~ite On e Najdobriot!

58. Ka`i: “Koga bi go poseduval ona kon {to vie se brzate rabotata }e be{e re{ena me|u mene i me|u vas. A Allah najdobro gi znae zulum}arite!

59. I samo kaj Nego se klu~evite na Tajnata. Nea ne ja znae nikoj osven Nego. On go znae i ona {to e na kopno i ona {to e vo more. Ne pa|a nieden list a On da ne go znae; nema ni zrno vo temninite na zemjata, ni {to bilo suvo ili vla`no, a da ne e vneseno vo Knigata jasna.

60. I On no}e ve usmrtuva i dewe go znae ona {to go gre{ite, i potoa ve razbuduva za da odlu~i za ^asot opredelen. Potoa, vra}aweto e kon Nego i, kone~no, On }e ve izvesti za ona {to go rabotevte.

61. On e Silen - nad robovite Svoi i vi ispra}a ~uvari. Koga nekomu od vas }e mu dojde smrtta pratenicite meleki Na{i, bez gre{ka, }e mu ja zemaat du{ata.

62. Potoa }e bidat vrateni kaj Allah, Za{titnikot nivni vistinski. Ne, samo Nemu mu pripa|a Sudot. On, me|u presmetuva~ite, e Najbrziot!

63. Ka`i: “Koj ve izbavuva od temninite na kopnoto i od moreto koga Go povikuvate i javno i tajno?” - “Ako se izbavime od ova, sekako, }e bideme me|u blagodarnite!”

64. Ka`i: “Allah ve izbavuva od toa i od sekoja nevolja, a potoa vie, ete, zdru`enik mu pripi{uvate!”

65. Ka`i: “On e Kadar da vi isprati kazna i nad vas i pod vas, ili da ve podeli vo dru`ini i da, ednisodrugi, ja iskusite pakosta.” Pogledni kako Nie gi ni`ime ajetite za da sfatat!

66. I narodot tvoj toa go smeta{e za la`no, a toa e vistina. Ka`i: “Jas ne sum zakrilnikot va{!”

67. I za sekoja vest ima vreme opredeleno. I }e uznaete!

68. I koga }e gi vidi{ onie koi gi omalova`uvaat ajetite Na{i oddale~i se, s# dodeka ne premninat na drug razgovor. I ako [ejtanot te navede vo zaborav, toga{, ne sedi, po Opomenata, so narodot zulum}arski!

69. Odgovornosta nivna ne pa|a na onie koi se bogobojazlivi no, opomenata e: da bidat bogobojazlivi.

70. Ostavi gi onie koi ja zemaat verata svoja za igra i zabava, i koi se zavedeni so `ivotot na ovoj svet! Predupreduvaj gi so Kur’anot za da ne ja frlat vo propast du{ata so ona {to }e go steknat. Du{ata, osven Allah, nema ni za{titnik ni posrednik i od nea nikakva naemnina nema da se primi. Zaradi ona {to go steknaa onakvite }e bidat frleni vo propast. Za niv ima vrel napitok i kazna bolna zaradi toa {to ne veruvaa.

71. Ka`i: “]e povikuvame li drug bog osven Allah, koj ne mo`e ni da ni koristi ni da ni {teti?” - Da bideme vrateni po stapalkite na{i a ve}e Allah, sekako, n# upati, i da bideme kako onoj kogo [ejtanot go zaveduva na zemjata i koj ostanuva zbunet, a drugarite negovi go povikuvaat kon Patokazot: “Dojdi ni!” Ka`i: “Allahoviot Patokaz, navistina, e - vistinskiot Patokaz. I nam ni e naredeno da bideme poslu{ni na Gospodarot na svetovite!”

72. I u{te: “Namaz izvr{uvajte i pla{ete se od Allah. On, tokmu, e Onoj kaj Kogo }e se zberete!”

73. I On e Onoj koj gi sozdade nebesata i Zemjata so vistina. I Denot vo koj On veli: “Bidi!” i - biduva! Govorot Negov e - Vistina! Nemu mu pripa|a vlasta na Denot koga }e se duvne vo Surlata. On e Znalec na vidlivoto i na nevidlivoto! On e Mudar i Izvesten!

74. I koga Ibrahim mu re~e na Azir, babo mu: “]e gi zema{ li kipovite za bo`estvo? Jas, navistina, te gledam, tebe i narodot tvoj, vo skr{nuvawe o~igledno!”

75. I, ete taka na Ibrahim Nie mu ja poka`avme vlasta i na nebesata i na Zemjata za da bide me|u uverenite.

76. I bidej}i padna no}ta, zdogleda yvezda, i re~e: “Ova e Gospodarot moj.” I bidej}i zajde, re~e: “Ne gi sakam onie koi zao|aat!”

77. I bidej}i ja vide Mese~inata kako izleguva, re~e: “Ova e Gospodarot moj.” I bidej}i zajde, re~e: “Gospodarot moj da ne me upate{e }e bev, sekako, me|u lu|eto vo zabluda skr{nati.”

78. I bidej}i go vide Sonceto kako izleguva, re~e: “Ovoj e Gospodarot moj; ovoj e najgolemiot!” I bidej}i zajde, re~e: “O narode moj, jas sum daleku od ona {to vie Nemu za zdru`enik Mu go pripi{uvate, navistina!”

79. Da, jas go upravuvam licevo moe kon Onoj Koj gi sozdade nebesata i Zemjata, kon - vistinskata vera. I ne sum od onie koi zdru`enik Mu pripi{uvaat!

80. I narodot negov rasprava{e so nego; re~e: “]e raspravate li so mene za Allah koj, sekako, me upati?” I jas ne se pla{am od onie koi Mu gi pripi{uvate, osven od ona {to go saka

Gospodarot moj. Gospodarot moj so znaeweto gi opfa}a site ne{ta. Ne se se}avate li?

81. I kako }e se pla{am od ona {to Mu go pripi{uvate kako zdru`enik a vie, ete, ne se pla{ite od va{eto pripi{uvawe zdru`enik na Allah za {to On ne vi objavi nikakov dokaz? Pa, koja od dvete dru`ini, imaj}i ja predvid sigurnosta, e poispravna? Ako znaete... !

82. Onie koi veruvaat i koi ne go pokrivaat veruvaweto svoe so mnogubo{tvo, }e bidat sigurni. Onie,tokmu, se upatenite!

83. I, eve, ova e dokazot Na{ {to mu go dadovme na Ibrahim protiv narodot negov. Kogo sakame Nie na visok stepen vozdignuvame. Gospodarot tvoj, navistina, e Mudar i Znalec!

84. I Nie mu gi podarivme Ishak i Jakub, i dvajcata gi upativme. A Nuh, pred toa, go upativme. I od potomstvoto negovo gi upativme: i Davud, i Sulejman, i Ejub, i Jusuf, i Musa i Harun. I ete, taka, Nie gi nagraduvame dobro~initelite!

85. I Zekerija, i Jahja, i Isa, i Iljas - site bea me|u lu|eto dobri. 86. I Ismail, i Eljesa, i Junus i Lut - site gi odlikuvavme nad drugite!87. I predcite nivni, i potomstvoto nivno i bra}ata nivni... Nie gi

odbravme i gi upativme po patot vistinski!88. Ete, ova e Allahoviot Patokaz so koj On, so posak Svoj,

upatuva od robovite Svoi. A da Mu pripi{ea zdru`enik, sekako, }e im propadne{e ona {to go rabotea.

89. Toa se onie na koi Nie im dadovme i Kniga, i Mudrost i Prateni{tvo. Iako onie ne veruvaat vo toa, Nie, sekako, so toa ovlastuvame lu|e koi nema da ne veruvaat.

90. Allah niv gi upati: sledi go, toga{, upatstvoto nivno! Ka`i: “Za toa ne sakam od vas nagrada. Toa e samo Opomena za lu|eto!”

91. Onie ne go cenat Allaha so cenata Negova vistinska koga zboruvaa: “Allah ni{to ne mu objavi na nieden ~ovek!” Ka`i: “Koj ja objavi Knigata so koja dojde Musa: Svetlina i Patokaz za lu|eto, koja ja stavate na listovi za da ja obelodenite a mnogu od nea kriete, i so koja ve pou~i vo ona {to ne go znaevte, ni vie ni predcite va{i? Ka`i: “Allah!” I ostavi gi da si igraat so lagite svoi!

92. Ova e Kniga {to Nie mu ja objavivme, Blagoslovena i Potvrda za ona {to e pred nea, i za da se opomene Ummul-kura i onie okolu nea. Onie koi veruvaat vo Ahiret, veruvaat vo nea, vnimavaat na namazot svoj.

93. A koj e pogolem zulum}ar od onoj koj frla laga vrz Allah? Ili koj zboruva: “Mene mi e objaveno,” a nemu ni{to ne mu e objaveno, ili, pak, koj zboruva: “]e objavam ne{to {to e sli~no na ona {to go objavi Allah.” E, samo koga bi gi videl zulum}arite koga }e bidat vo smrtnite maki a melekite ve}e gi pru`aat racete svoi: “Isfrlete gi du{ite va{i! Denes odite tamu kade {to }e bidete kazneti so kazna nepodnosliva zaradi nevistinata {to ja zboruvavte za Allah i zaradi {to se naduvavte kon ajetite Negovi.

94. I, sekako, }e ni doa|ate, poedine~no, tokmu onaka kako {to ve sozdadovme prvpat i zad sebe }e go ostavite ona so {to ve daruvavme; i Nie ne gi gledame so vas posreduva~i va{i, zdru`enicite za koi vie mislevte deka, navistina, }e bidat so vas. Me|u vas ima, sekako, vrska prekinata. Onie, me|u vas, koi gi zamisluvavte zdru`enici, ve}e skr{naa!

95. Allah, navistina, e Rascepuva~ na zrnata i golu{kite. On od `ivo vadi mrtvo, i On od mrtvo vadi `ivo. Ete, toa vi e Allah. Ta, kade ste kinisale!?

96. On e Rascepuva~ na mugrata. On no}ta ja opredeli za smirna, a Sonceto i Mese~inata za smetawe na vremeto. Ete, toa e odredba na Silniot i Znalecot!

97. On vi gi opredeli yvezdite za da se upravuvate po niv niz temnini i po more i po kopno. Nie, sekako, gi tolkuvame znamenijata Na{i za lu|eto koi znaat!

98. I On ve sozdade od eden ~ovek da se nastanite na zemjata i na nea da se pogrebite. Nie, sekako, gi tolkuvame znamenijata za lu|eto koi sfa}aat!

99. I On od nebo spu{ta voda pa, so pomo{ nejzina, vadime sekakov vid na bilki, a od niv vadime zelenilo od koe, pak, vadime klasje gusto; vadime i od urmite i od semeto nivno, i grozdovi lesno berlivi, i gradini so lozja zeleni i maslinki, i {ipki, sli~ni i razli~ni. Poglednete gi plodovite od seto toa koi ‘rtat i koi cutat! Ete, vo toa ima znamenija za lu|eto koi veruvaat, navistina!

100. I onie na Allah zdru`enici mu pripi{uvaat: xinovi - a On niv gi sozdade. I onie, bez da znaat, Mu izmislija sinovi i }erki. Slaven neka e i Vozvi{en On, nad ona {to Go opi{uvaat!

101. Sozdatel na nebesata i na Zemjata! Kako On da ima dete a nema `ena? On ja sozdava sekoja stvar! On znae s#!

102. Ete, toa e Allah, Gospodarot va{. Nema drug bog osven Nego; Tvoritel na sekoja stvar - ta, obo`avajte Go! On e Zakrilnik nad sekoja stvar!

103. Do Nego ne dopiraat o~ite, a On dopira do o~ite. On e So~uvstvitelen i Izvesten!

104. Ve}e vi dojdoa pogledi od Gospodarot va{, sekako! Pa, koj }e pogleda - toa e za nego, a koj }e ostane slep - toa e protiv nego. Jas ne sum va{ ~uvar!

105. I, ete, taka Nie gi tolkuvame znamenijata za da ka`at: “Ti toa go nau~i.” I za da im go objasnime na lu|eto koi znaat!

106. I sledi go ona {to ti se objavuva od Gospodarot tvoj. Nema drug bog osven Nego! Oddale~i se od onie koi Mu pripi{uvaat zdru`enik!

107. Allah da saka{e onie nema{e da Mu pripi{uvaat zdru`enik. I Nie ne te opredelivme da bide{ nivni ~uvar a nitu nivni zakrilnik!

108. Ne navreduvaj gi onie na koi, pokraj Allah, gi povikuvaat drugite pa da go grdat Allaha od neznaewe i neprijatelstvo. Nie postapkite nivni, kako i za sekoj narod, im gi

razubavuvame. Potoa kaj Gospodarot svoj }e se vratat i On }e gi izvesti za ona {to go rabotea.

109. Se kolnat vo Allah, so najte{ka zakletva deka, ako im dojde znamenie, }e veruvaat, sekako, vo nego! Ka`i: “Znamenijata se kaj Allah, navistina!” No, koj e od vas svesen deka, ako im dojdat, ne }e veruvaat!

110. I Nie gi prevrtuvame i srcata nivni i pogledite nivni kako {to ne veruvaa prvpat. I Nie }e gi ostavime da talkaat vo pakosta nivna!

Xuz 8111. I, navistina, Nie da im spu{tevme meleki, i da im zboruvaa

mrtvite i da gi zberevme site ne{ta za niv, za priliki nivni, ne bi veruvale osven so posak Allahov. No, mnozinstvoto od niv ne znaat.

112. I ete, taka za sekoj pejgamber Nie opredelivme neprijatel: {ejtani, lu|e i xinovi koi ednisodrugi se voodu{evuvaat so la`no razubavuvawe na zborovi. A da saka Gospodarot tvoj onie toa nema da go pravat. Pa, ostavi gi, niv i ona {to go izmisluvaat,

113. i za srcata na onie koi ne veruvaat vo Ahiret da te`neat kon toa, i da bidat zadovolni so toa, i da go postignat ona {to, tokmu, go postignuvaat.

114. Osven Allah da baram li sudija? On, tokmu, vi objavi Kniga potenko objasneta. Onie so dadenata im Kniga znaat deka taa, navistina, e objavena od Gospodarot tvoj so vistina. I nikako nemoj da bide{ od somneva~ite!

115. A Zborot od Gospodarot tvoj e ispolnet i so vistina i so pravdina. I nikoj ne mo`e da gi promeni zborovite Negovi. On e Slu{a~ i Znalec!

116. Ako mu bide{ poslu{en na mnozinstvoto od onie koi se na zemjata - }e te skr{nat vo zabluda od Allahoviot pat: samo somnevawe sledat i samo bezmislici zboruvaat!

117. Gospodarot tvoj, navistina, e Onoj koj podobro go znae onoj koj skr{nal vo zabluda od patot Negov. I On najdobro gi znae upatenite!

118. Pa, jadete od ona pri ~ie kolewe e spomenato imeto Allahovo, ako, sekako, veruvate vo ajetite Negovi.

119. A zo{to da ne jadete od ona pri ~ie kolewe e spomenato imeto Allahovo? On vi go objasni, sekako, ona {to vi go zabrani, osven, ako ste prisileni. Mnogu lu|e, navistina, so `elbite svoi, bez znaewe, drugite gi skr{naa vo zabluda. Da, Gospodarot tvoj e Onoj koj najdobro gi znae preteruva~ite.

120. I ostavete go gre{eweto, bilo da e javno bilo da e skri{no. Onie koi pe~alat grev }e bidat kazneti za ona {to go postignaa.

121. I ne jadete od ona pri ~ie kolewe ne e spomenato imeto Allahovo. Toa, navistina, e grev. A {ejtanite, sekako, gi teraat za{titnicite svoi da raspravaat so vas. Ako im bidete poslu{ni vie, navistina, }e bidete mnogubo{ci.

122. Mo`e li da bide sli~en onoj koj e mrtov, pa Nie go o`ivivme i mu opredelivme svetlina po koja odi me|u lu|eto so onoj koj e vo temnici i ne mo`e od niv da izleze? Ete, taka im se razubavuva na nevernicite ona {to go rabotea.

123. I, ete, taka Nie opredelivme vo sekoj grad da bidat golemci silnicite nivni za da spletkarat vo niv. No, onie samo za sebesi spletkarat a ne usetuvaat.

124. I koga }e im se objave{e ajet, zboruvaa: “Ne }e veruvame s# dodeka ne ni se dade ne{to sli~no na ona {to im e dadeno na pejgamberite Allahovi!” - A Allah najdobro znae komu }e mu go opredeli pratenieto Negovo. Na onie koi gre{at kazna `estoka i poni`uvawe Allahovo }e im se slu~i. S# zaradi spletkite {to gi pravea.

125. Pa, kogo Allah saka da upati }e mu gi otvori gradite kon Poslu{nosta. A Allah kogo saka da skr{ne vo zabluda }e mu gi stesni gradite - kako da se vpregnuvaat da se izvi{at na nebo. Ete, taka Allah ja ozna~uva valkanosta na onie koi ne veruvaat.

126. I ova e patot na Gospodarot tvoj - vistinskiot! Nie, sekako, potenko gi objasnivme ajetite za onie koi se se}avaat!

127. Za niv, ku}ata na Spasot, e kaj Gospodarot nivni. On e Za{titnik nivni za ona {to go rabotea.

128. I Denot vo koj On }e gi zbere site: “O dru`ino xinovska! Vie izmamivte golem broj lu|e.” A za{titnicite od lu|eto nivni }e re~at: “Gospodare na{, nie posakuvavme ednisodrugi u`ivawe i eve stignavme do ~asot koj Ti ni go opredeli!” On }e re~e: “Ognot e - prestojuvali{teto va{e; tamu }e se ostane za navek osven, sekako, so posak Allahov. Gospodarot tvoj, navistina, e Mudar i Znalec!

129. I ete, taka Nie vlasta im ja davame neizmeni~no na zulum}arite zaradi ona {to go spe~alija.

130. O dru`ino na xinovi i lu|e, ne li vi doa|aa pejgamberi, me|u vas, koi vi gi ka`uvaa znamenijata i koi ve opomenuvaa za Sredbata so ovoj Den va{. ]e re~at: “Svedoci sme protiv samite nas.” Gi izmami `ivotot na ovoj svet; svedo~ea protiv samite sebesi, deka, navistina, bea nevernici.

131. I ete, taka ne e od Gospodarot tvoj da gi uni{ti gradovite zaradi zulumot pred da ne bidat `itelite nivni ramnodu{ni.

132. I za site }e ima stepeni za ona {to go rabotea. I Gospodarot tvoj ne e nevnimatelen kon ona {to go rabotat!

133. I Gospodarot tvoj e Bogat i Sopstvenik na milosta. Ako On saka }e ve otstrani i, po vas, so posak Negov, }e donese naslednici, tokmu onaka kako {to od potomstvoto na drugite narodi vas ve sozdade!

134. Ona so {to vi se zakanuva }e dojde, navistina! Nemo}ni ste pred toa!

135. Ka`i: “O narode moj, rabotete na va{ite mesta, a i jas, navistina, }e rabotam! Pa, }e uznaete koj }e bide vo Domot sre}en ; zulum}arite, navistina, ne }e uspeat!

136. I onie na Allah mu opredeluvaat del od ona {to On go sozdade, i od letninata i od dobitokot, zboruvaj}i: “Ova e Allahovo,” kako zamisluvaat, “ a ova e za bo`estvata na{i.” A ona {to e od bo`estvata nivni ne stignuva do Allah, a ona {to e za Allah, stignuva do bo`estvata nivni. E, samo kolku lo{o e ona kako prosuduvaat!?

137. I taka na mnogu od mnogubo{cite [ejtanot im go razubavi ubivaweto na decata nivni za da gi upropastat i da ja iskrivat verata nivna. A Allah da saka{e - toa nema{e da go pravat. Ostavi gi i niv i ona {to go izmisluvaat!

138. I zboruvaat: “Ovie `ivotni i letnini se zabraneti. Mo`at da gi jadat samo onie koi nie sakame” - kako zamisluvaat -- i od `ivotnite ~ie javawe e zabraneto i od `ivotnite pri ~ie kolewe ne se spomenuva imeto Allahovo, taka izmisluvaj}i lagi. I }e bidat kazneti zatoa {to lagi izmisluvaat!

139. I onie zboruvaat: “Ona {to e vo utrobite na ovie `ivotni dozvoleno e za ma`ite na{i a zabraneto e za `enite na{i.” A ako e toa mrtvo `ivotno - zdru`enici se vo toa. A Allah }e gi kazni za takvite nivni tvrdewa. On, navistina, e Mudar i Znalec!

140. Propadnaa, sekako, onie koi gi ubivaa decata svoi ne znaej}i, zaradi bezumieto, {to pravat; i koi go zabranuvaa ona so {to gi snabde Allah. Vrz Allah laga frlaa, skr{naa i ne bea upateni.

141. I On e Onoj koj sozdade bav~i zagradeni i bav~i ne zagradeni, i urmi, i posevi so vkusovi razli~ni, i maslinki i {ipki, ednakvi i neednakvi. Jadete gi plodovite nivni koga }e dadat plod, i snabdete gi, na denot na `etvata, onie koi imaat pravo na toa. Ne preteruvajte! Allah, navistina, ne gi qubi preteruva~ite!

142. I od `ivotnite ima koi se tovarat i koi se javaat. Jadete od nafakata {to vi ja dade Allah i ne sledete gi stapalkite {ejtanovi. On vi e, navistina, jasen neprijatel!

143. I toa osum parovi: par ovci i par kozi. Ka`i: “Ma{kite li se koi On gi zabrani ili se, pak, toa `enskite, ili se, pak, toa onie koi se vo utrobite? Ka`ete mi, znaej}i, ako ste iskreni!”

144. Par kamili i par kravi. Ka`i: “Ma{kite li se koi On gi zabrani ili, pak, toa se `enskite koi On gi zabrani ili se, pak, toa onie koie se vo utrobite na `enskite? Ili: “Bevte li svedoci koga ova Allah vi go propi{a?” A koj e pogolem zulum}ar od onoj koj frla lagi vrz Allah za da, bez znaewe, gi skr{ne vo zabluda lu|eto? Allah, navistina, ne go upatuva narodot zulum}arski!

145. Ka`i: “Vo ona {to mi se objavuva jas ni{to ne nao|am zabraneto za nikogo osven mrtvo `ivotno ili krv {to te~e ili svinsko meso, - ova, navistina, e gnasno ili odvratno, - ili ne{to pri ~ie kolewe ne e spomenato imeto Allahovo. Osven

onoj koj e prisilen, ne sakaj}i i ne pominuvaj}i preku potrebnoto - ta, Gospodarot tvoj, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

146. Na onie koi se Evrei Nie im gi zabranivme site `ivotni koi imaat kopita, a od kravite i brav~iwata lojot im go zabranivme, osven ona {to e narasnato na ple}ite nivni, ili, pak, na crevata ili, pak, ona {to e pome{ano so koski. I ete, Nie gi kaznivme zaradi nasilstvoto nivno i Nie sme, navistina, iskreni!

147. Ako ti frlaat laga pa, ka`i: “Gospodarot va{ poseduva milost neizmerna, a strogosta Negova ne }e bide otstraneta od narodot nasilni~ki.”

148. Onie koi na Allah mu pripi{uvaat zdru`enik, }e re~at: “Da saka{e Allah nie ne }e Mu pripi{uvavme zdru`enik, a ni predcite na{i, i ni{to ne }e si zabranivme.” Ete, taka la`ea i onie pred niv s# dodeka ne ja iskusija strogosta Na{a. Ka`i: “Ima li kaj vas znaewe? Obelodenete ni go! Vie samo somnevawe sledite i samo la`ete!”

149. Ka`i: “Dokazot jasen e - Allahov! Pa, koga bi posakal bi ve upatil site.

150. Ka`i: “Privedete gi svedocite va{i koi svedo~at deka Allah, navistina, go zabrani ova. Pa, ako posvedo~at, ti ne svedo~i so niv, nitu pak sledi gi `elbite na onie koi gi smetaa za la`ni ajetite Na{i, i onie koi ne veruvaa vo Ahiret, i koi, tokmu, Gospodarot svoj go smetaat ramen so drugi.

151 Ka`i: “Dojdete! ]e vi go ka`am ona {to vi go zabrani Gosapodarot va{: zdru`enik da ne Mu pripi{uvate, na roditelite dobro da im pravite, da ne gi ubivate decata va{i zaradi nema{tija za{to i vam i nim Nie vi dadovme nafaka... , ne pribli`uvajte se kon sramnite raboti bilo tie da se javni ili tajni, i ne ubivajte ~ovek za kogo takvo ne{to Allah zabrani osven po pravda. Ete, toa Allah vi go ostavi taka da bide za da se vrazumite.

152. I ne pribli`uvajte se kon imotot na jetimot, osven u~tivo, s# dodeka ne stane polnoleten, i pravedno merete i vagajte. Nie nikogo ne optovaruvame nad mo`nosta negova. I koga }e zboruvate bidete pravedni pa makar da se raboti i za va{a rodnina. I ispolnete go vetuvaweto kon Allah. Ete, toa Allah taka vi ostavi da bide za da se se}avate!

153. Ovoj moj pat, navistina, e vistinskiot pat - ta, sledete go! Ne sledete gi drugite pati{ta pa da ve oddale~at od patot Negov. Ete, toa Allah vi go ostavi taka da bide za da bidete bogobojazlivi!

154. Potoa na Musa Nie mu dadovme Kniga, nadopolnuvaj}i go dobroto {to go napravi, i objasnuvaj}i ja sekoja rabota, i Patokaz, i Milost za da veruvaat vo Sredbata so Gospodarot svoj!

155. I ova e Kniga {to Nie ja objavivme, blagoslovena; sledete ja, toga{, i bidete bogobojazlivi, Allah, mo`ebi, za da vi se smiluva!

156. I da ne ka`ete: “Knigata, sekako, e objavena do dva naroda pred nas i nie, navistina, ne mo`evme da ja ~itame.”

157. Ili da ne ka`ete: “Knigata da ni be{e nam objavena }e bevme od niv poupateni. I objasnuvawe vi dojde, navistina! Od Gospodarot va{. I Patokaz i Milost. Pa, koj e pogolem zulum}ar od onoj koj frla laga vrz ajetite Allahovi i koj od niv se vrti? ]e gi kaznime onie koi se vrtat od ajetite Na{i so lo{a kazna, tokmu, zaradi toa {to se vrtea!

158. ^ekaat li da im dojdat meleki ili da im dojde Gospodarot tvoj ili da dojde nekoj ajet od Gospodarot tvoj? Na Denot koga }e dojdat nekoi znamenija od Gospodarot tvoj nikomu ne }e mu koristi veruvaweto negovo, ako od porano ne veruval ili ako, vo svoeto veruvawe, ne spe~alil nekakvo dobro. Ka`i: “O~ekuvajte! Nie, navistina, o~ekuvame!”

159. Ti vo ni{to ne si od onie koi ja razdelija verata svoja i koi se pretvorija vo stranki. Rabotata nivna se vra}a kaj Allah a potoa On }e gi izvesti za ona {to go rabotea.

160. Koj }e dojde so dobro mu pripa|a desetokratna nagrada, a koj }e dojde so zlo, mu pripa|a kazna ednakva na toa. Ne }e bidat, vsu{nost, o{teteni.

161. Ka`i: “Mene, navistina, Gospodarot moj me upati po patot vistinski, kon vistinskata vera, ~istata vera Ibrahimova. Toj ne be{e me|u mnogubo{cite!”

162. Ka`i: “I namazot moj, i obredite moi, i `ivotot moj, i smrtta moja se - Allahovi, navistina, od Gospodarot na svetovite!”

163. On nema Svoj zdru`enik! Toa mi e, ete, naredeno i jas sum prv Poslu{en!

164. Ka`i: “]e baram li drug gospodar osven Allah?” A On e Gospodarot na s#. Sekoj {to }e spe~ali za sebesi }e si spe~ali: sekoj svoeto breme }e si go ponese. Potoa vra}aweto va{e vodi kon Gospodarot va{ i }e ve izvesti za ona za {to stanavte delenici.

165. I On e Onoj koj ve opredeli halifi na zemjata i koj ve vozdigna, so stepeni, edninadrugi za da ve isproba vo ona {to, tokmu, vi go dade. Gospodarot tvoj, navistina, e Brz Kaznuva~ i On, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

SURA VII“EL-A’RAF” (“Bedemi”)

Mekka - 206 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Elif, Lam, Mim, Sad!

2. Kniga koja ti se objavuva! Pa, neka vo gradite tvoi ne ti se stesnuva od nea za da ne opomenuva{ so nea. Opomena za vernicite:

3 sledete go ona {to vi se objavuva od Gospodarot va{ i ne sledete, osven Nego, drugi za{titnici! Malku e ona vrz {to vie se se}avate!

4. I kolku gradovi Nie uni{tivme! Do niv, toga{, dopre strogosta Na{a dodeka se odmaraa no}e ili dodeka otsednuvaa dewe.

5. Ni{to ne mo`ea da povikaat, koga }e im dojde{e Na{ata strogost, osven {to }e re~ea: “Nie bevme, navistina, zulum}ari!”

6. Nie }e gi povikame na odgovornost onie na koi im se isprateni pejgamberi, sekako, a }e gi povikame na odgovornost i pejgamberite, navistina!

7. I potoa, sigurno, Nie }e im go ka`uvame s# ona, po Na{e znaewe, za{to, navistina, ne bevme otsutni!

8. I na Denot toj pravedno }e se meri na vaga. I onie ~ii vagi }e nate`nat - se spaseni!

9. A onie ~ii dela se polesni na vagite, toga{, }e stradaat du{ite nivni. Za{to ajetite Na{i, sekako, ne gi priznavaat.

10. I na zemjata Nie ve}e ve smestivme i na nea vi opredelivme `ivotni namirnici. Malku e ona za {to se zablagodaruvate.

11. I, sekako, Nie ve sozdadovme; vi dadovme izgled, potoa im rekovme na melekite: “Padnete mu na sexde na Adem!” - Site padnaa na sexde, a Iblisot ne. Ne be{e me|u onie koi padnaa na sexde.

12. Allah re~e: “[to te spre~i pa da ne padne{ na sexde koga ve}e ti narediv?” Iblis re~e: “Jas sum podobar od nego. Mene me sozdade od ogan a nego go sozdade od glina.”

13. Allah re~e: “Sleguvaj od nego, toga{! Ne ti dolikuva vo Xennetot da se duva{. Izleguvaj, ti si, navistina, me|u poni`enite!”

14. Iblis re~e: “Daj mi rok do Denot vo koj }e bidat o`iveani.” 15. Allah re~e: “Ti si, navistina, me|u onie na koi im e daden rok.” 16. Iblis re~e: “No zatoa {to me zavede, jas, sosem sigurno, }e

im postavam stapici na Tvojot pat vistinski. 17. Potoa }e im prio|am pred niv i zad niv, i od nivnata leva strana

i od nivnata desna strana i }e gi najde{, mnozinstvoto od niv, neblagodarni.”

18. A Allah re~e: “Izlezi od nego, poni`en i otfrlen! So onie {to te sledat od niv, i onie od vas, i so site tie, }e go ispolnam Xehennemot, navistina!”

19. O Ademe, `ivejte ti i `enata tvoja vo Xennetot, i jadete od kade {to sakate i ne pribli`uvajte se kon ova steblo za{to }e bidete me|u zulum}arite!

20. Pa [ejtanot im {epna za da im go otkrie ona {to edenadrug im be{e skrieno, nivnite sramni mesta, i re~e: “Gospodarot va{ vi go zabrani ova steblo za da ne stanete meleki ili da ne bidete za navek;” -

21. i im se kolne{e: “Jas sum, navistina, va{ sovetnik.” 22. I gi zavede so izmamata. Bidej}i vkusija od stebloto im se

poka`aa nivnite sramni mesta i po~naa da gi pokrivaat so xennetsko lisje. I Gospodarot nivni im re~e: “Neli vi go zabraniv stebloto i neli vi rekov deka [ejtanot, navistina, e va{iot jasen neprijatel!”

23. Rekoa: “Gospodare na{, sami sebesi si napravivme zulum i ako ne ni prosti{ i ako ne ni se smiluva{ }e bideme, sekako, me|u porazenite.”

24. Allah re~e: “Sleguvajte! Edninadrugi neprijateli }e bidete. Za vas zemjata }e bide utvrduvali{te i u`ivawe va{e do edno vreme opredeleno.”

25. Allah re~e: “Na zemjata }e `iveete i na nea }e umrete i od nea }e izlezete!”

26. O sinovi Ademovi, Nie vi isprativme obleka, sekako, za da gi pokriete sramnite mesta va{i, i odela, no oblekata na bogobojazlivosta, vsu{nost, e najdobrata. Ete, toa e edno od znamenijata Allahovi za da se se}avaat.

27. O sinovi Ademovi, neka [ejtanot ne ve zavede onaka kako {to gi izvede od Xennetot roditelite va{i, soblekuvaj}i ja oblekata nivna za da im gi poka`e sramnite mesta. [ejtanot i negovata dru`ba, navistina, ve gledaat otade od kade{to vie ne gi gledate. Nie gi opredelivme {ejtanite, sekako, da bidat za{titnici za onie koi ne veruvaat.

28. I koga }e napravat sramno delo, velat: “Nie gi zateknavme roditelite na{i vo toa i Allah toa ni go naredi. Ka`i: “Allah, navistina, ne nareduva sramno delo. ]e go zboruvate li za Allah ona {to ne go znaete!?”

29. Ka`i: “Gospodarot moj mi naredi pravednost.” I upravete gi licata va{i, pri sekoj namaz, kon Nego, povikuvaj}i Go: ~isti vo verata Negova; kako {to zapo~na so vas taka i }e zavr{i.

30. Edni gi upatuva{e a drugi, so pravo, vo zabluda gi ostava{e: ovie, navistina, gi zemaa {ejtanite mesto Allaha za za{titnici, mislej}i, sekako, deka se upatenite!

31. O sinovi Ademovi, pri sekoj namaz oble~ete se sve~eno, jadete i pijte, no ne preteruvajte. Allah, navistina, ne gi qubi preteruva~ite!

32. Ka`i: “Koj gi zabrani nakitite Allahovi koi On za robovite Svoi gi vadi, i dobrata na ‘rskot?” Ka`i: “Ovie se na ovoj svet za onie koi veruvaat, a osobeno na onoj svet.” Ete, taka Nie gi objasnuvame znamenijata za lu|eto koi znaat.

33. Ka`i: “Gospodarot moj, navistina, zabrani: “Sramni dela, bilo da se javni bilo da se tajni, i grev, i sila bespravno i da mu zdru`uvate na Allah ne{to za {to On ne objavi dokaz, i da go zboruvate za Allah ona {to ne go znaete!”

34. I sekoj narod ima rok opredelen. Pa, koga }e dojde nivniot opredelen rok... ta, ni za mig ne }e mo`at da go zadocnat a nitu da go zabrzaat.

35. O sinovi Ademovi, od vas }e vi dojdat pejgamberi koi }e vi gi ka`uvaat znamenijata Moi - ta, onie koi }e se pla{at i koi }e se popravat ne }e stravuvaat i ne }e taguvaat.

36. A onie koi }e gi smetaat za la`ni znamenijata Na{i i koi drsko }e se vrtat od niv - onakvite se `iteli na ognot i vo nego za navek }e ostanat.

37. Pa, koj pravi pogolem zulum od onoj koj frla laga vrz Allah ili koj gi smeta za la`ni ajetite Negovi? Onakvite }e si go postignat delot nivni {to e opredelen vo Knigata. A koga }e im dojdat pratenicite meleki od Nas da im ja zemaat du{ata, gi pra{uvaat: “Kade se onie do koi, osven Allah, se povikuvavte?” ]e re~at: “Ni se izgubija.” Da, protiv samite sebesi }e svedo~at deka, navistina, bea nevernici!

38. Allah }e re~e: “Vlezete vo ognot zaedno so narodite koi bea pred vas i koi propadnaa, i so lu|eto i so xinovite. I sekojpat koga }e vleze eden narod }e go prokolnuva nemu sli~niot; i koga }e se najdat vo nego zaedno pot~inetite }e im re~at na vlastodr{cite: “Gospodare na{, onie n# skr{naa vo zabluda i daj im, toga{, dvojna kazna ognena.” Allah }e re~e: “Za sekogo imam dvojna kazna, no, ete, ne znaete!”

39 I pot~inetite }e im re~at na pot~initelite: “Nemavte nikakva prednos nad nas!” Pa, vkusete ja kaznata za ona {to go spe~alivte!”

40. Da, onie koi frlaa laga vrz ajetite Na{i i koi drsko se vrtea od niv ne }e im bidat otvoreni vratite nebesni, i ne }e vlezat vo Xennetot pred kamilata da pomine niz igleni u{i. Ete, taka Nie }e gi kaznime silnicite!

41. Za niv ima ogneni le`ai i ogneni jorgani. Ete, taka Nie }e gi kaznime zulum}arite!

42. Onie koi veruvaat i koi rabotat dobri dela - a Nie nikogo ne optovaruvame nad mo`nosta negova - onie `iteli xennetski se i vo nego za navek }e ostanat.

43. Nie ja ottrgnavme pakosta od gradite nivni. Pod niv }e te~at reki, i }e re~at: “Blagodarenie na Allah koj n# upati kon ova. Allah da ne n# upate{e ne }e bevme, navistina, upateni.” I ve}e im doa|aa pejgamberi so vistina od Gospodarot na{, i }e im se re~e: “Toa e Xennetot va{ koj go nasledivte za ona {to, tokmu, go rabotevte!”

44. Xennetskite `iteli }e im dovikuvaat na xehennemskite `iteli: “Go najdovme ona {to ni go veti Gospodarot na{, navistina! A dali, pak, go najdovte ona {to vi go veti Gospodarot va{, navistina? ]e re~at: “Da!” Pa, glasnikot }e vozglasi me|u niv: “Prokletstvoto Allahovo e vrz nevernicite!”

45. Onie koi odvra}aat od Allahoviot pat i koi nastojuvaat da go iskrivat, onie, tokmu, vo Ahiret ne veruvaat.

46. Me|u niv ima zavesa a na Bedemite }e ima lu|e koi }e gi poznavaat lu|eto po izgledot nivni. Na `itelite xennetski }e im vozglasat: “Selamun alejkum!” - dodeka ne se vlezeni a odvaj }e ~ekaat.

47. I koga pogledite nivni }e bidat svrteni kon Sredbata so `itelite na ognot, }e re~at: “ Gospodare na{, ne zadr`uvaj n# so narodot nepraveden!”

48. I `itelite na Bedemite }e gi povikuvaat lu|eto koi gi poznavaat po izgledot nivni i }e re~at: “Ni va{eto sobirawe ni va{ata naduenost vo ni{to ne }e vi koristat!”

49. Onie li se za koi se kolnevte deka niv ne }e gi opfati milosta Allahova? Vlezete vo Xennetot! Vie ne }e stravuvate i ne }e taguvate.

50. I `itelite na ognot }e im dovikuvaat na `itelite xennetski: “Posipajte n# so voda ili so nafakata {to vi ja dade Allah.” ]e im re~at: “Allah, navistina, ova go zabrani za nevernicite!”

51. Onie koi ja zemaat verata svoja za igra i zabava i koi gi zavel `ivotot na ovoj svet... pa, niv }e gi zaboravime na Denot onaka kako {to zaboravija na Sredbata na ovoj nivni Den, i ajetite Na{i gi prenebregnuvaa.

52. Nie im dadovme Kniga vo koja, sekako, go objasnivme znaeweto vo celost: Patokaz i Milost za lu|eto koi veruvaat!

53. [to o~ekuvaat osven ostvaruvawe nejzino? Na Denot koga }e se obelodeni Knigata onie koi zaboravile na toa od porano }e re~at: “Ve}e vi doa|aa pejgamberi od Gospodarot na{ so vistina. Imame li, toga{, posrednici koi }e se zazemat za nas ili, pak, da bideme vrateni pa da rabotime poinaku od ona {to go rabotevme.” Sekako, sebesi si na{tetija i se oddale~ija od niv onie {to gi izmisluvaa.

54. Gospodarot va{, navistina, e Allah koj gi sozdade nebesata i Zemjata za {est dena, a potoa se utvrdi na Ar{ot. On go pokriva denot so no}, a no}ta vedna{ go bara denot. I Sonceto i Mese~inata i yvezdite... pot~ineti se na naredbata Negova. Sozdavaweto i Naredbata se - samo Negovi! Slaven neka e Allah, Gospodarot na svetovite!

55. Povikuvajte go Gospodarot va{ pot~ineto i skri{no! On, navistina, ne gi qubi preteruva~ite!

56. I ne pravete bezredie na Zemjata po ve}e vospostaveniot red. Povikuvajte Go bojazlivo i streme`livo. Milosta Allahova, navistina, e blisku do dobro~initelite.

57. I On e onoj koj go ispra}a vetrot kako radosnica pred da dojde Milosta Negova: koga }e gi ponese te{kite oblaci Nie gi upravuvame kon mrtviot predel pa so niv spu{tame voda, so ~ija pomo{, toga{, vadime plodovi sekakvi. Ete, taka Nie gi vadime mrtvite da se se}avate!

58. Ubaviot predel gi vadi plodovite svoi so odobrenieto od Gospodarot svoj, a onoj {to e oskvernet sosem malku dava plod. Ete, taka Nie gi rasporeduvame znamenijata za lu|eto koi se zablagodaruvaat.

59. I Nuha, sekako, Nie go isprativme do narodot negov i re~e: “Narode moj, obo`avajte go Allaha. Vie drug bog osven Nego nemate. Jas za vas, navistina, se pla{am od kaznata na Denot golem!”

60. Golemcite od narodot negov rekoa: “Da, nie smetame deka si, navistina, vo zabluda jasna!”

61. Nuh re~e: “O narode moj, pri mene nema zabluda; jas sum, navistina, pejgamber od Gospodarot na svetovite!”

62. Vi gi izvestuvam pratenijata od Gospodarot moj i ve sovetuvam. Od Allah go znam ona {to vie ne go znaete!

63. Ili pak se ~udite {to vi dojde Spomen od Gospodarot va{, preku eden ~ovek od vas, za da ve opomene: da bidete bogobojazlivi... On za da vi se smiluva.

64. Pa, go smetaa za la`en. A nego i onie koi bea so nego Nie gi spasivme vo brodot. A onie koi frlaa laga vrz znamenijata Na{i gi potopivme. Bea slepi lu|e, navistina!

65. A do Ad Nie go isprativme Huda, bratot nivni. Re~e: “O narode moj, obo`avajte go Allaha. Vie drug bog osven Nego nemate. Zarem ne ste bogobojazlivi?”

66. Golemcite od narodot negov, koi ne veruvaa, rekoa: “Nie, navistina, sme pri mislewe deka si bezumnik i dr`ime deka si me|u la{kovcite!”

67. Re~e: “O narode moj, pri mene nema bezumnost; jas sum, navistina, pejgamber od Gospodarot na svetovite!”

68. Vi gi izvestuvam pratenijata od Gospodarot moj i doverliv sovetnik sum va{.

69. Ili se ~udite {to vi dojde Spomen od Gospodarot va{, preku eden ~ovek od vas, za da ve predupredi. Setete se koga On, po narodot Nuhov, ve opredeli za halifi, i koga go zgolemi va{iot rast vo tvore{tvoto. Pa, setete se na blagodatite Allahovi za da se spasite!

70. Rekoa: “Ni dojde li za da go obo`avame Allaha, samo Nego, a da go ostavime ona {to go obo`avaa predcite na{i. Daj ni go ona {to ni go vetuva{ ako si me|u iskrenite!”

71. Re~e: “Padnaa vrz vas, sekako, od Gospodarot va{ i zlo i gnev. ]e raspravate li so mene za imiwata so koi gi imenuvavte, vie i predcite va{i, onie za koi Allah ne objavi nikakov dokaz? O~ekuvajte, i jas, navistina, }e o~ekuvam so vas!”

72. Toga{ Nie gi spasivme nego i onie so nego so Milosta Na{a. I celosno gi istrebivme onie koi frlaa laga vrz ajetite Na{i i koi ne bea vernici.

73. I do Semud Nie go isprativme Saliha, bratot nivni. Salih re~e: “O narode moj, obo`avajte go Allaha; vie drug bog osven Nego nemate. Sekako, vi dojde objasnuvawe od Gospodarot va{. Ovaa kamila e Allahovo znamenie za vas. Ostavete ja da pase po zemjata Allahova i ne pravete & nikakvo zlo za{to }e ve obzeme kazna bolna.”

74. Setete se koga On, po Ad, ve opredeli za halifi, i koga ve naseli na zemjata niz ~ii ramnini podigavte dvorovi a vo ridovite palati. Setete se na blagodatite Allahovi i ne {irete po zemjata bezredie kako {to {irat bezrednicite!

75. A golemcite koi se duvaa od narodot negov na onie koi veruvaa od niv, {to gi smetaa slabi, im rekoa: “Znaete li deka, navistina, Salih e ispraten od Gospodarot negov?” - Rekoa: “Nie, navistina, veruvame vo ona so {to e ispraten!”

76. Onie koi se duvaa, rekoa: “Nie, navistina, ne veruvame vo ona vo {to vie veruvate!”

77. Pa, ja zaklaa onaa kamila i se oddale~ija od naredbata na Gospodarot svoj, i rekoa: “O Salih, daj ni go ona {to ni go veti ako si me|u pejgamberite!”

78. I toga{ gi {ibna zemjotres; ostanaa vo domovite svoi, skameneti!

79. Pa, Salih se svrte od niv i re~e: “O narode moj, vi go izvestiv samo pratenieto od Gospodarot moj i ve posovetuvav. No, ete, vie ne gi sakate sovetuva~ite!”

80. I Luta Nie go isprativme; koga re~e: “O narode moj, zarem pravite sramno delo koe nikoj pred vas na svetov ne go prave{e?”

81. Da, vie mesto kon `enite strastno prio|ate kon ma`ite. Ete i vie ste narod rasipni~ki.”

82. Narodot negov, odgovaraj}i, re~e vaka: “Isterajte gi od naselbite va{i. Toa se, navistina, lu|e koi postojano se snemuvaat!”

83. Pa, Nie nego i semejstvoto negovo, osven `ena mu, gi spasivme. I taa be{e me|u stradalnicite.

84. I vrz niv padna golem do`d - ta, pogledni kakva be{e kaznata vrz silnicite!

85. I do Medjen Nie go isprativme [uajba, bratot nivni. Re~e: “O narode moj, obo`avajte go Allaha; vie drug bog osven Nego nemate. Sekako, vi dojde objasnuvawe od Gospodarot va{. Merete i vagajte pravedno i na lu|eto ne otkinuvajte im od stvarite nivni; ne sejte bezredie po zemjata, po ve}e vospostaveniot red na nea. Ete, toa e podobro za vas ako ste vernici!

86. Ne pravete stapica na pat, zagrozuvaj}i i od patot Allahov, odvra}aj}i gi onie koi veruvaat vo Nego, a te`nej}i kon kriviot pat. Setete se koga bevte malkumina pa On ve razmno`i. Pogledni kakva be{e kaznata za bezrednicite!

87. Ako edna dru`ina me|u vas veruva vo ona so {to sum ispraten, a druga ne veruva - ta, strpete se dodeka Allah ne presudi me|u nas. On e me|u sudiite Najdobriot!

Xuz 9 88. Golemcite me|u narodot negov, koi se duvaa, rekoa: “O [uajb,

ili }e te isterame so onie koi veruvaat od gradov na{ ili pak, sigurno, }e te vratime vo verata na{a.” [uajb re~e: “Zarem i pokraj toa {to sme prisileni na toa!?”

89. Taka, vrz Allah nie bi frlale laga ako se vratime vo verata va{a po Allahovoto izbavuvawe od nea. Nam ne ni dolikuva da se vratime kon taa vera za{to Allah, Gospodarot na{, ne go saka toa. Gospodarot na{, so znaeweto, gi opfa}a site ne{ta. Vrz Allah se potpirame. Gospodare na{, me|u nas i narodot na{, presudi ni pravedno za{to Ti si, me|u sudiite, Najdobriot!”

90. Golemcite od narodot negov, koi ne veruvaa, rekoa: “Ako go sledite [uajba, toga{, navistina, }e bidete me|u porazenite!”

91. I toga{ gi {ibna zemjotres, pa ostanaa vo domovite svoi, skameneti!

92. Onie koi go smetaa [uajba za la{ko - toa ne im vrede{e ni{to. Onie koi go smetaa [uajba za la{ko, tokmu, bea porazenite.

93. I toj toga{ gi zavrti ple}ite i re~e: “O narode moj, vi gi dostaviv pratenijata od Gospodarot moj i ve posovetuvav. Toga{, zo{to da se `alostam zaradi narodot neverni~ki!?”

94. I vo nieden grad Nie ne isprativme pejgamber a `itelite negovi da ne gi kaznevme so nesre}a i {teta za da bidat pot~ineti.

95. Potoa Nie nesre}ata ja zamenivme so dobro, dodeka se razmno`ija i rekoa: “I na{ite predci gi snao|a{e {teta i nesre}a.” I, toga{, Nie gi kaznivme odnenade` bez da usetat.

96. A `itelite na gradot da veruvaa i da bea bogobojazlivi Nie }e im otvorevme beri}eti i od nebo i od zemja, no la`ea, i za ona {to go spe~alija, Nie gi kaznivme.

97. Pa, sigurni li se `itelite od gradot deka nema da gi {ibne nesre}a od Nas dodeka se vo domovite, spiej}i,

98. ili, pak, sigurni li se `itelite na gradot deka nema da gi {ibne nesre}a vsrede den, igraj}i.

99. Pa, sigurni li se vo kaznata Allahova? Vo kaznata Allahova sigurni se lu|eto porazeni!

100. Ne li se upateni kon toa onie koi ja nasleduvaat zemjata, po onie koi `iveeja na nea - deka, dokolku sakame, Nie }e gi pogodime so nesre}a zaradi grevovite nivni i deka }e gi zape~atime srcata nivni, pa, onie ne slu{aat.

101. Ete, toa se gradovi za ~ii slu~ki Nie ti ka`uvame. Nim im doa|aa, sekako, pejgamberi so jasnotii, no ne veruvaa vo ona {to go smetaa za la`no od porano. Ete, taka Allah gi zape~atuva srcata na nevernicite!

102. I kaj mnozinstvoto od niv Nie ne najdovme ni{to od Dogovorot, a, sosem sigurno, vidovme deka mnozinstvoto od niv se rasipani.

103. I po niv, potoa, Nie go isprativme Musa so znamenija Na{i, do faraonot i golemcite koi bea so nego... pa, zulum napravija. Toga{, pogledni kakva be{e kaznata za bezrednicite!

104. I Musa re~e: “O faraone, jas sum, navistina, pejgamber od Gospodarot na svetovite!”

105. Izvesno e deka jas za Allah zboruvam samo vistina. Vi dojdov so objasnuvawe od Gospodarot va{. Pa, isprati gi so mene sinovite Izrailovi!

106. Re~e: “Ako si dojden so znamenie, toga{, poka`i go, ako si me|u iskrenite!”

107. I toga{ go frli Musa svojot stap i ete, o~igledno, zmija!108. I ja izvadi rakata i taa, ete, za gleda~ite, stana bela. 109. Golemcite od narodot faraonov, rekoa: “Ovoj, navistina, e

vol{ebnik znalec,110. i posakuva da ve istera od zemjata va{a, pa, {to nareduvate?”111. Rekoa: “Zadr`i gi i nego i brat mu, i isprati po gradovite da se

soberat;”112. }e ti dojdat, site od niv, so vol{ebnik znalec. 113. I mu dojdoa vol{ebnicite na faraonot, i rekoa: “]e ima li za

nas, navistina, nagrada ako ispadneme pobednici!”114. Re~e: “Da, vie ste me|u bliskite, sekako!”115. Rekoa: “O Musa, ili ti da frli{ ili pak nie da frlime?”116. Re~e: “Frlete vie!” I bidej}i frlija o~ite na lu|eto im ma|epsaa,

se ispla{ija; izvedoa vol{ebni{tvo golemo. 117. I na Musa Nie mu vdahnavme: “Frli go stapot!” I stapot negov,

ete, go progolta s# ona {to go izvedoa. 118. Pa, ete se slu~i vistinata i bidna ni{to`no ona {to go rabotea. 119. I toga{ tie bea pobedeni i stanaa mali. 120. I vol{ebnicite se frlija so licata nivni na zemja,121. i rekoa: “Nie veruvame vo Gospodarot na svetovite!122. Gospodarot na Musa i na Harun!”123. I faraonot im re~e: “]e poveruvate li vo toa pred da vi

dozvolam? Toa e edno klopko, navistina, so koe gi spletkavte vo gradot za da gi isterate od nego `itelite negovi. E pa, }e uznaete!

124. ]e vi gi ispose~am racete va{i, sosem sigurno, i nozete va{i, vkrsteni odzadi a potoa site }e ve raspnam.”

125. Onie rekoa: “Nie, navistina, se upravuvame kon Gospodarot na{!

126. Ti ni zameruva{ zaradi toa {to poveruvavme vo znamenijata od Gospodarot na{ koi, sekako, ni dojdoa. Gospodare na{, daj ni trpelivost i ovozmo`i ni da umreme kako Poslu{ni.”

127. I golemcite me|u narodot faraonov, rekoa: “]e go ostavite li Musa i narodot negov da seat bezredie na zemjata, i da ve ostavi tebe i bo`estvata tvoi?” Re~e: “]e gi ispotpeam sinovite nivni, a }e gi ostavam vo `ivot }erkite nivni za{to, navistina, na{ata mo} e nad nivnata.”

128. I Musa mu re~e na narodot svoj: “Barajte pomo{ od Allah i bidete trpelivi. Zemjata, navistina e - Allahova! So posak Svoj, od robovite Negovi, ja nasleduvaat: nagrada e za bogobojazlivite!”

129. Onie rekoa: “Bevme progonuvani i pred da ni dojde{ i po doa|aweto tvoe.” On re~e: “Gospodarot va{, mo`ebi, }e go uni{ti neprijatelot va{ i }e ve postavi za halifi na zemjata pa toga{ }e vidi kako rabotite!”

130. I Nie semejstvoto faraonovo, sekako, go kaznuvavme so godini i mu gi skratuvavme plodovite za da se se}avaat.

131. Pa, koga }e im dojde{e dobro, zboruvaa: “Ova e za nas,” a ako im se slu~e{e zlo, davaa znak na Musa i na onie so nego. No, navistina, predznacite nivni se kaj Allah. Me|utoa, mnozinstvoto od niv ne znaat!

132. I onie rekoa: “I so kolku bilo znamenija da ni dojde{ za da ne ma|epsa{ nie nema da ti veruvame.”

133. I toga{ Nie im isprativme i poplava i skakulci, i vo{ki, i `abi, i krv - znamenija potenko izlo`uvani. Pa, se duvaa i bea narod silni~ki.

134. A koga }e im se slu~e{e kazna, zboruvaa: “O Musa, povikaj go za nas Gospodarot tvoj po vospostaveniot dogovor so tebe. A dokolku ja otstrani{ od nas kaznata }e ti veruvame, sekako, i }e gi ispratime so tebe sinovite Izrailovi.”

135. I bidej}i Nie ja otstranivme kaznata od niv do rok do koj mo`at da izdr`at, - onie vedna{ go raskinaa dogovorot.

136. Nie im se odmazdivme, toga{, so toa {to v more gi potopivme za{to onie, navistina, gi smetaa za la`ni znamenijata Na{i i gi zanemaruvaa.

137. A na lu|eto koi bea ve}e isto{teni Nie im gi ostavivme vo nasledstvo isto~nite i zapadnite delovi na zemjata: gi blagoslovivme. I se ispolni ubaviot zbor na Gospodarot tvoj za decata Izrailovi, za{to bea trpelivi. I Nie go poravnivme so zemja ona {to go grade{e faraonot i narodot negov, i ona {to go yidaa.

138. A sinovite Izrailovi Nie gi pominavme preku more. I taka naidoa na lu|e oddadeni na kipovite nivni. Rekoa: “O Musa, napravi ni bo`estvo kako {to e bo`estvoto nivno!” Re~e: “Vie ste, navistina, lu|e neznaenkovcite!”

139. I }e bide uni{teno ona vrz {to se potpiraat, navistina! I }e bide ni{to`no ona {to go rabotea, sigurno!

140. Re~e: “Pokraj Allah li barate drug bog? On ve odlikuva nad lu|eto!”

141. I koga Nie ve izbavivme od semejstvoto faraonovo koe postojano vi opredeluva{e kazna pakosna, ubivaj}i gi va{ite sinovi, a, ostavaj}i gi vo `ivot va{ite }erki... vo toa, ete, imavte, od Gospodarot va{, beqa golema!

142. I Nie mu vetivme na Musa triesetno}na sredba, i dodadovme u{te deset, pa stanaa ~etirieset za da se ispolni ~asot za sredbata opredelen: so Gospodarot negov. I Musa mu re~e na bratot Harun: “Bidi moj naslednik, za narodot moj! Vospostavuvaj red! I ne sledi go patot na bezrednicite!”

143. I bidej}i Musa dojde vo ~asot Na{ opredelen, vo koj Gospodarot zboruva{e so nego, re~e: “O Gospodare moj, poka`i mi se da Te vidam!” Re~e: “Nikoga{ nema da Me vidi{! No, pogledni go ridot. Ako ostane tuka kade {to e - }e Me vidi{. I bidej}i Gospodarot negov mu se predo~i na ridot i On go zdrobi ridot a Musa se onesvesti. I {tom dojde pri svest, re~e: “Slaven bidi, pokajuvaweto Tebe Ti go upatuvam i jas sum prv me|u vernicite!”

144. Allah re~e: “O Musa, Jas, navistina, te odlikuvav nad lu|eto i so pratenijata Moi i so Zborot Moj. Pa, prifati go ona {to ti go dadov i bidi me|u blagodarnite!

145. I Nie na plo~ite mu napi{avme uka za s# i potenko objasnuvawe za s#. Prifati go, toga{, so volja i nareduvaj mu na narodot tvoj, taka {to }e gi prifati na najdobar na~in; i }e im go poka`am Domot na rasipanite.

146. ]e gi odvratam od znamenijata Moi onie koi bespravno se duvaat po zemjata. I sekoe znamenie da go vidat vo nego ne }e veruvaat. Ako go vidat patot vistinski ne }e go prifatat. A ako, pak, go vidat patot lo{ go prifa}aat. Ete, toa zaradi {to gi smetaa za la`ni znamenijata Na{i i {to gi zanemaruvaa.

147. Onie koi gi smetaa za la`ni znamenijata Na{i i Sredbata na Denot ahiretski... }e propadnat delata nivni. ]e bidat li nagradeni poinaku otkolku {to rabotea?

148. I narodot na Musa po nego od nakitot negov napravi tele otelotvoreno koe rika{e. Ne gledaat li deka toa, navistina, ne im zboruva i deka ne gi upatuva po Patot? Prifatija tele i bea nevernici!

149. I bidej}i se pokajaa i vidoa deka skr{naa vo zabluda, rekoa: “Da ne ni se smiluva{e Gospodarot na{ i da ne ni proste{e }e bevme me|u porazenite, sekako!”

150. I bidej}i Musa se vrati kaj narodot svoj, lut i o`alosten, re~e: “E, kolku lo{o me nasledivte vo otsastvoto moe! Neli pobrzavte so naredbata od Gospodarot va{?” Gi rasfrla plo~ite i go fati za kosa brata si, tegnej}i go kon sebe. I mu re~e: “Sine od majka mi, narodot me smeta{e slab i samo {to ne me ubija. Ne poni`uvaj me zaedno so neprijatelite i ne izedna~uvaj me so narodot neverni~ki!”

151. Musa re~e: “Gospodare moj, prosti ni, mene i na brat mi i vovedi n# vo milosta Tvoja. Ti si me|u milostivite Najmilostiviot!”

152. Na onie koi go prifatija teleto }e gi stigne lutinata od Gospodarot i poni`uvawe vo `ivotot na ovoj svet. Ete, taka Nie gi kaznuvame onie koi lagi izmisluvaat!

153. Onie koi rabotea zli dela i koi potoa se pokajaa i koi veruvaa... Gospodarot tvoj, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

154. I bidej}i lutinata na Musa popu{ti gi zede plo~ite na koi bea vpi{ani i Patokazot i Milosta za onie koi, sekako, se pla{at od Gospodarot svoj.

155. I Musa odbra od svojot narod sedumdeset lu|e za sostanokot so Nas. I bidej}i gi {ibna zemjotres, toj re~e: “O Gospodare moj, da posaka{e }e gi uni{te{e od porano. I mene, isto taka. Zarem }e n# kazni{ za ona {to go napravija od nas onie koi se bezumnici? Toa, sekako,e isku{enie od Tebe, so koe skr{nuva{ od patot vistinski kogo saka{ i upatuva{ po patot vistinski kogo saka{. Ti si na{ Za{titnik; prosti ni i smiluvaj ni se! Me|u prostuva~ite Ti si Najdobriot!

156. I vpi{i za nas na ovoj svet dobro a dobro i na Ahiret. Nie, sekako, bevme upateni kon Tebe.” A On re~e: “Kaznata Moja go snajduva onoj kogo Jas sakam, a milosta Moja gi opfa}a site ne{ta. Toa }e im go vpi{am na onie koi se bogobojazlivi, i koi ze}at davaat i koi vo ajetite Na{i veruvaat,

157. onie koi go sledat glasnikot pejgamber, koj ne znae da pi{uva i da ~ita, kogo go nao|aat zaveden kaj niv - i vo Tevrat i vo Inxil - i koj im nareduva dobro i koj im zabranuva zlo, i koj im gi dozvoluva dobrite jadewa, a im gi zabranuva ne~istite, i koj gi osloboduva od tovarot svoj i od prangite koi se vrz niv; i onie koi mu veruvaat, i koi go poddr`uvaat, i koi go pomagaat, i koi go sledat nego i objavenata mu svetlina... tokmu, spasenite se!

158. Ka`i: “O lu|e, jas sum, navistina, pejgamber va{ - za site; vlasta i na nebesata i na Zemjata e - Allahova! Nema drug bog osven Nego. On o`ivuva i On usmrtuva! Veruvajte i vo Allah i vo glasnikot pejgamber Negov, koj ne znae ni da ~ita ni da pi{uva, koj veruva i vo Allah i vo Zborot Negov i - sledete go za da bidete upateni!”

159. I me|u narodot na Musa ima{e zaednica koja kon vistinata upatuva{e i so nea pravedno postapuva{e.

160. I Nie gi razdrobivme vo dvanaeset plemiwa i dru`ini, i na Musa mu vdahnavme koga narodot negov pobara od nego da se napie voda: “Udri so stapot tvoj na karpata!” I toga{ od nea potekoa dvanaeset izvori. Sekoja dru`ina go znae{e poiloto svoe. I Nie od oblak vrz niv senki soboruvavme i prepelici i mani im ispra}avme. Jadete od dobrata so koi ve snabdevme. I nam zulum ne ni napravija tuku samite sebesi zulum si napravija!

161. I koga im be{e re~eno: “Stanuvajte vo ovaa naselba i jadete vo nea od kade sakate, i ka`ete: “Pro{ka!” - i niz vratata vlezete ni~kum: }e vi gi prostam grevovite va{i, a na dobro~initelite }e im gi zgolemime delata!

162. Pa, onie od niv koi napravija zulum, go promenija govorot: poinaku od ona {to im be{e ka`ano i, bidej}i zulum pravea, od nebo Nie kazna im spu{tivme.

163. I pra{aj gi za naselbata koja be{e smestena kraj more, koga za sabota gre{ea. Toj den koga praznuvaa im doa|aa ribite nivni, o~igledno, a toj den koga ne praznuvaa, ne im do|aa. Ete, taka Nie gi isprobavme zatoa {to rasipni~ki se odnesuvaa.

164. I koga edna zaednica me|u niv re~e: “Zo{to sovetuvate narod kogo }e go uni{ti Allah ili kogo }e go kazni so silna kazna?” Rekoa: “Za da imame opravduvawe kaj Gospodarot va{ i da bidat bogobojazlivi!”

165. I bidej}i go zaboravija ona so {to bea opomenuvani onie koi zabranuvaa zlo Nie gi izbavivme, a gi kaznivme onie koi zulum pravea so silna kazna zatoa {to rasipni~ki se odnesuvaa.

166. I bidej}i ne se pot~inija na ona {to im be{e zabraneto, Nie im rekovme: “Bidete majmuni prezreni!”

167. I koga Gospodarot tvoj vozglasi deka do Denot suden }e im isprati, sosem sigurno, nekogo koj }e gi ma~i so kazna najte{ka. Gospodarot tvoj, navistina, e brz Kaznuva~ i On, sekako, e Prostuva~ i Somilosen!

168. I Nie niv gi razdrobivme vo zaednici na zemjata. Me|u niv ima{e i dobri lu|e i lo{i lu|e. Gi isprobavme i so dobri i so lo{i raboti za da se vratat!

169. Po niv, toga{, se redea pokolenija koi ja nasledija Knigata sobiraj}i gi bezvrednite raboti na ovoj svet i govorej}i: “]e ni bide prosteno.” I ako im dojdat ne{ta {to se na niv sli~ni }e gi zemaat. Ne e li prifaten od niv Dogovorot od Knigata, za Allah da zboruvaat samo vistina i da go prou~uvaat ona {to e vo nea? Ku}ata ahiretska e podobra za bogobojazlivite. Nema li da se vrazumite!?

170. Onie koi cvrsto se pridr`uvaat kon Knigata i koi namaz izvr{uvaat... Nie, navistina, ne }e ja prenebregneme nagradata na dobrite!

171. I koga Nie nad niv podignavme planina kako da e oblak, i koga pomislija deka }e se sru{i vrz niv: “Prifatete go odlu~no ona {to vi go dadovme i setete se na ona {to e vo nego za da bidete bogobojazlivi!”

172. I koga Gospodarot tvoj od sinovite Ademovi go izvede potomstvoto nivno - od ple}ite nivni - i koga pobara od niv da posvedo~at protiv sebe: “Neli sum jas Gospodarot va{?” Rekoa: “Kako da ne, svedo~ime!” - za da ne re~at na Denot suden: “Nie za ova, navistina, ne bevme vo tek!”

173. Ili da ne re~ete: “Predcite na{i, pred nas, zdru`enik mu pripi{uvaa na Allah, a nie sme samo pokolenie nivno, navistina! ]e ne upropasti{ li za ona {to go rabotea la{kovcite?

174. I ete, taka Nie potenko gi objasnuvame znamenijata za da se vratat.

175. I ka`i im go spomenot od onoj {to mu gi dadovme znamenijata Na{i pa se povle~e od niv; i, go slede{e [ejtanot i be{e me|u skr{natite!

176. I da sakavme Nie so znamenijata }e go izvi{evme, no toj se prikova za zemjata i ja slede{e strasta. Primerot negov e kako primer na ku~e. Ako go istera{ }e go isplazi jazikot, a ako go ostavi{ i toga{ }e go isplazi jazikot. Ete, takov e primerot na onie koi gi smetaa za la`ni znamenijata Na{i. Ka`uvaj gi ka`uvawata za da razmisluvaat.

177. E, samo kolku e lo{ primerot na onie koi gi smetaa za la`ni znamenijata Na{i! Samite sebesi zulum si napravija.

178. Od Allah upateniot e - upaten, a od Allah vo zabluda skr{natite... pa, tie se, tokmu, porazenite!

179. Nie sozdadovme i xinovi mnogu i lu|e mnogu za Xehennemot: imaat srca, no so niv ne razbiraat, imaat o~i, no so niv ne

gledaat, imaat u{i, no so niv ne slu{aat, - kako dobitok se, duri i u{te polo{i. Sekako, ramnodu{ni se!

180. Najubavite imiwa se - Allahovite! I so niv molete Mu se! Ostavete gi onie {to gi prenebregnuvaat imiwata Negovi. ]e bidat kazneti za ona {to go rabotea.

181. A me|u onie koi Nie gi sozdadovme ima dru`ina... kon vistinata upatuvaat i spored nea pravedno postapuvaat.

182. Na onie koi gi smetaa za la`ni ajetite Na{i postapno, od kaj {to ne znaat, kon propast }e gi turkame.

183. I Jas }e im opredelam rok. Itrinata Moja e cvrsta, navistina!184. Ne razmisluvaat li? Drugarot nivni ne e bezumnik. On e samo

opomenuva~ jasen!185. Ne gleda{ li vo Zemjata i vo nebesata i vo ona {to go ima

sozdadeno Allah deka mo`ebi im se pribli`uva krajot nivni? Toga{ vo koj govor po nego veruvaat!?

186. Onoj kogo Allah }e go skr{ne vo zabluda nikoj ne mo`e da go upati. I gi pu{ta da talkaat vo neverieto nivno.

187. Te pra{uvaat za ^asot: “Koga }e se slu~i?” Ka`i: “Znaeweto za toa, navistina, e kaj Gospodarot moj. Samo On vremeto negovo }e go obelodeni. Te`ok }e bide toj za Zemjata i za nebesata. ]e vi dojde odnenade`.” Te pra{uvaat za nego kako ti da go krie{ znaeweto za toa. Ka`i: “Znaeweto za toa, navistina, e kaj Allah, no mnozinstvoto na lu|eto ne znaat.”

188. Ka`i: “Ne sum mo}en za sebe ni da si na{tetam ni da si koristam, osven ona {to Allah go saka. Koga bi ja znael tajnata bi gi zgolemil dobrata i ne bi me na{lo zlo. Jas sum samo radosnik i opomenuva~ za lu|eto koi veruvaat.”

189. On e Onoj koj ve sozdade od eden ~ovek i od nego, isto taka, sozdade sopruga za da toj najde smirna vo nea. Bidej}i ja pregrna ponese lesen tovar, i go nose{e, i bidej}i mu olesni, Mu se pomolija na Allah, Gospodarot nivni: “Ako ni dade{ dobro }e bideme potomok me|u blagodarnite, navistina!”

190. I bidej}i im dade potomok dobar mu pripi{aa zdru`enici vo ona {to im go dade. Ta, Allah e nad ona {to Mu go zdru`uvaat!

191. Go zdru`uvaat li ona {to ni{to ne sozdava - a tie se sozdadeni,192. i koi ne mo`at da im pomognat a nitu samite sebesi da si

pomognat?193. A ako gi povika{ kon Patokazot ne }e te sledat. Za niv e

seedno dali }e gi povikuvate ili, pak, }e si mol~ete. 194. Onie kon koi molba upatuvate, a ne kon Allah, se robovi sli~ni

vam, navistina! Pa, povikuvajte gi i, ako ste iskreni, }e vi se oyvijat li?

195. Imaat li noze so koi odat? Ili race so koi fa}aat? Ili o~i so koi gledaat? Ili u{i so koi slu{aat? Ka`i: “Povikajte gi zdru`enicite va{i koi mu gi zdru`uvate na Allah, i lukavo postavete se protiv mene, no nemojte da ne o~ekuvate!

196. Za{titnikot moj e - Allah! On objavi Kniga i On gi {titi dobrite.”

197. A onie koi upatuvaat molba na drug a ne na Allah ne }e im pomognat a nitu sebesi }e si pomognat.

198. A ako gi povika{ kon Patokazot - ne slu{aat! Gi gleda{ kako te gledaat, no ne gledaat!

199. Bidi umeren! Nareduvaj dobro i izbegnuvaj gi neznaenkovcite!200. I ako [ejtanot nastojuva da te naso~i kon zlo, toga{, pobaraj

pribe`i{te kaj Allah. On, navistina, e Slu{a~ i Znalec!201. Koga dru`inite {ejtanski }e gi doprat, bogobojazlivite se

se}avat na Allah i toga{ gledaat vistinski!202. Bra}ata nivni {ejtanski gi turkaat vo zabluda. Po toa ne doa|

aat pri sebe. 203. A ako ne im donese{ ajet, zboruvaat: “Zo{to ti ne go

izmisluva{?” Ka`i: “Jas go sledam samo ona {to mi se objavuva od Gospodarot moj. Ova se o~iglednosti od Gospodarot va{, i Patokaz i Milost za lu|eto koi veruvaat.

204. I koga Kur’anot }e se ~ita glasno, slu{ajte go i ne zboruvajte za da vi se smiluva!”

205. I spomenuvaj go Gospodarot tvoj vo sebe, so strahopo~it i skri{no, bezglasno, i nautro i prikve~erina, i ne bidi me|u ramnodu{nite.

206. Onie koi se vo blizinata na Gospodarot tvoj, navistina, ne se dvoumat da pravat ibadet, Go veli~aat i na sexde Mu pa|aat.

SURA VIII“EL-ENFAL” (“Plen”)

Medina - 75 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Te pra{uvaat za plenot. Ka`i: “Plenot e od Allah i od pejgamberot. Pa, pla{ete se od Allah. Sredete gi odnosite ednisodrugi. Bidete poslu{ni i na Allah i na pejgamberot Negov ako ste vernici!”

2. Da, vernici se onie koi, ako se spomene Allah, treperat srcata nivni, a ako im se ka`uvaat ajetite Negovi im se zgolemuva imanot i se potpiraat vrz Gospodarot svoj,

3. onie koi namaz izvr{uvaat i koi od nafakata Na{a delat. 4. Vernici se tie vistinski. Za niv ima stepeni kaj Gospodarot, i

pro{ka i nafaka blagorodna. 5. Kako {to te izvede Gospodarot tvoj od domot tvoj ispravno. I

edna dru`ina me|u vernicite toa go prezira{e!6. Raspravaa so tebe za Vistinata po o~iglednosta nejzina - ete,

kako da se turkaat vo smrt o~igledna, a, tokmu, gledaat!7. I koga Allah }e vi veti edna od dvete dru`ini deka e va{a vie,

navistina, posakuvate nenaoru`enata da bide va{a. Allah

posakuva da se ovistini vistinata so zborovite Negovi i da se prese~at korenite na nevernicite:

8. da ja ovistini vistinata a da ja uni{ti nevistinata, pa makar toa go mrazele silnicite!

9. Koga baravte pomo{ od Gospodarot va{, On vi se oyva. Jas, navistina, ve poddr`av so iljada meleki koi doa|aa ednizadrugi.

10. Allah toa go napravi samo da ve zaraduva i vo toa da gi smirete srcata va{i. Pomo{ta e samo kaj Allah. Allah, navistina, e Silen i Mudar!

11. I koga On vi odredi lesen son da ve obzeme, da ve za{titi od Svoja strana, i koga vi spu{ti od nebo voda za da ve o~isti so nea i da ja otstrani od vas ne~istotijata {ejtanska i da gi povrze srcata va{i i da gi zacvrsti stapalkite...

12. i koga Gospodarot tvoj im vdahna na melekite: “Jas sum, navistina, so vas: bodrete gi, toga{, onie koi veruvaat.” Vo srcata na onie koi ne veruvaat }e frlam strav. Pa, udirajte gi po vratovite i po prstite!

13. Zaradi protiveweto nivno i na Allah i na pejgamberot Negov. A onoj koj se protivi na Allah i na pejgamberot Negov - ta, Allah e Silen Kaznuva~!

14. Ete, taka vi e. Iskusete ja kaznata, a za nevernicite, navistina, ima kazna ognena.

15. O vernici, koga }e se spravite so onie koi ne veruvaat, koi doa|aat vo redovi,toga{, ne vrtete gi ple}ite!

16. Onoj koj }e pobegne toga{, osven onoj koj prividno bega za da se vrati vo borba, ili koj se pridr`uva na druga dru`ina, sekako, se vra}a so lutinata Allahova i Xehennemot e - prestojuvali{teto negovo! E, samo kolku lo{o svratili{te e toa!

17. I vie ne gi ubivavte, tuku Allah gi ubiva{e. I koga frla{e ti ne frla{e, tuku Allah frla{e za da gi isproba vernicite so isku{enie ubavo. Allah, navistina, e Slu{a~ i Znalec!

18. Ete, taka vi e. Allah, navistina, ~ini da venat spletkite na nevernicite!

19. Ako baravte da pobedite pa, ete, pobedata vi dojde. A ako prekinete - ta, toa e podobro za vas. A ako, pak, se vratite i Nie }e se vratime. Dru`inata va{a vo ni{to ne }e vi koristi i bez ogled na brojot. Allah, navistina, e so vernicite!

20. O vernici, bidete poslu{ni i na Allah i na pejgamberot Negov. I ne vrtete Mu gi ple}ite. Vie, tokmu, slu{ate!

21. I ne bidete kako onie koi zboruvaa: “Slu{ame,” a, vsu{nost, ne slu{aat

22. za{to najlo{i bitija kaj Allah, navistina, se onie koi se gluvonemi, onie koi ni{to ne sfa}aat.

23. A Allah da znae{e deka kaj niv ima nekakvo dobro On }e gi natera{e da slu{aat. A da gi natera{e da slu{aat pak }e gi svrtat ple}ite za{to tie, sekako, ramnodu{ni se i onaka.

24. O vernici, oyvijte se na Allah i na pejgamberot Negov koga ve povikuvaat za{to toa }e ve za`ivee. Znajte deka Allah,

navistina, se vme{uva me|u ~ovekot i srceto negovo i deka, sekako, kaj Nego }e se zberete.

25. I ~uvajte se od spletki koi }e gi pogodat samo onie me|u vas koi zulum napravija. I znajte deka Allah, navistina, e Silen Kaznuva~!

26. I setete se koga bevte malkumina, koga ve smetaa za slabi, pla{ej}i se da ne ve fatat lu|eto i koga On, so pomo{ta Svoja, ve poddr`a i ve zajakna, i ve snabde so dobra za da bidete blagodarni.

27. O vernici, ne izneveruvajte Go Allaha i pejgamberot Negov, i amanetot va{ ednisodrugi ne izneveruvajte go. Vie, sekako, znaete!

28. Znajte deka, navistina, imotot va{ i decata va{i se isku{enie i deka, sekako, kaj Allah ima nagrada golema.

29. O vernici, ako se pla{ite od Allah }e ve osposobi da prosuduvate {to e dobro a {to e zlo, i }e gi zanemari zlite postapki va{i, i }e vi prosti. Allah poseduva dobrotija golema!

30. I koga nevernicite ti pravea spletki za da te zatvorat ili da te ubijat ili da te isteraat... Pravea spletki a Allah gi otstrani. Allah e najdobar vo toa!

31. I koga im se ka`uvani ajetite Na{i, rekoa: “Slu{navme ve}e i, da posakame, }e ka`uvame sli~no na toa; ova se samo prikaski na pokolenijata odamne{ni.”

32. I koga rekoa: “Gospodare, ako e ova vistina od Tebe, spu{ti ni, toga{, kamewa od nebo mesto do`d ili daj ni kazna bolna.”

33. Allah ne gi kaznuva vo prisustvo tvoe. Allah ne e kaznuva~ nivni - onie, vsu{nost, baraat pro{ka.

34. Kaznuvaweto nivno od Allah e opravdano za{to onie oddale~uvaat drugi od Mesxidil Haram i ne se za{titnici Negovi. Za{titnicite negovi se bogobojazlivi, no mnozinstvoto od niv ne znaat.

35. Namazot nivni vo Mesxidul Haram e samo drdorewe i pleskawe. Probajte ja, toga{, kaznata zatoa {to ne veruvavte!

36. Onie koi ne veruvaat, navistina, go tro{at imotot svoj za da odvra}aat od Allahoviot pat. Ta, }e go potro{at i }e za`alat i na kraj }e izgubat. Onie koi ne veruvaat vo Xehennemot }e se zberat:

37. za Allah da go oddeli dobroto od zloto i On zloto nivno da go naplasti edninadrugi pa da gi natrupa site i da gi frli vo Xehennemot! Onakvite se, tokmu, porazeni!

38. Ka`i im na onie koi ne veruvaat deka ako prestanat }e im bide prosteno ona {to pominalo, a ako, pak, se vratat... ta, iskustvoto na odamne{nite pokolenija e poznato.

39. I borete se protiv niv s# dodeka go snema spletkareweto i dodeka verata Allahova ne bide prisutna. A ako prestanat... ta, Allah go gleda ona {to go rabotat,

40. a ako gi svrtat ple}ite, znajte deka Allah, navistina, e Za{titnik va{. E, samo kolku dobar Za{titnik e On i samo kolku dobar Poddr`nik e On!

Xuz 1041. I znajte deka, navistina, od ona {to }e go zaplenite vo borba,

toga{, edna petina mu pripa|a na Allah i na pejgamberot, i na rodninata negova, i na jetimite i na siroma{nite, i na patnicite dokolku veruvate vo Allah i vo ona {to e objaveno do robot Na{, i vo denot vo koj se oddelija vistinata i nevistinata, vo denot vo koj se sudrija dve vojski. A Allah e Kadar za s#!

42. Koga vie bevte vo padinata pobliska, a onie vo padinata podale~na, a karavanot be{e mnogu podolu od vas: a ako se dogovorevte nema{e da se dogovorete za vremeto na sudirot, no Allah ja opredeli naredbata koja stana delotvorna: da propadne onoj koj {to treba da propadne za da mu bide jasno, a da ostane vo `ivot onoj koj {to treba da ostane vo `ivot za da mu bide jasno. Allah, navistina, e Slu{a~ i Gleda~!

43. Koga Allah vo son ti poka`a deka se malku, a da vi poka`evme deka se mnogu, }e izgubevte i }e se karavte, no Allah, ete, donese spas. On, navistina, go znae ona {to e vo gradite!

44. I koga se soo~ivte On vo o~ite va{i, smaluvaj}i gi, gi prika`a malku za Allah da ja opredeli naredbata koja se izvr{i. Kon Allah rabotite se vra}aat!

45. O vernici, koga }e se sudrite so nekoja ~eta, bidete cvrsti i spomenuvajte Go Allaha mnogu za da se spasite!

46. I bidete poslu{ni i na Allah i na pejgamberot Negov; ne karajte se ednisodrugi za{to }e oslabnete i }e vi is~ezne mo}ta. Bidete trpelivi! Allah, navistina, e so trpelivite!

47. I ne bidete kako onie koi izlegoa od domovite svoi gordelivo, o~igledno pred lu|eto, a koi, vsu{nost, odvra}aat od Allahoviot pat. Allah go opfa}a ona {to go rabotat!

48. I koga [ejtanot im gi razubavi delata nivni, rekoa: “Denes nikoj me|u lu|eto ne mo`e da ve pobedi za{to jas sum za{titnikot va{!” I bidej}i dve ~eti se sretnaa o~i v o~i [ejtanot se povle~e po stapalkite svoi, i re~e: “Da, jas sum daleku od vas i jas, navistina, go gledam ona {to vie ne go gledate, i da, jas stravuvam od Allah! Allah e Silen Kaznuva~!”

49. Koga dvoli~nite i onie vo ~ii srca ima bole{tina zboruvaa: “Niv verata nivna gi izmami.” A onoj koj }e se potpre vrz Allah ... pa, Allah, navistina, e Silen i Mudar!

50. E, samo da vidi{ koga melekite na onie koi ne veruvaa kako }e im gi zemaat du{ite, udiraj}i gi po licata nivni i po ple}ite nivni: “Iskusete ja kaznata ognena!

51. Ete, toa e zaradi ona {to go napravija racete va{i. A Allah, navistina, ne e zulum}ar kon robovite!”

52. Sli~no na obi~ajot na faraonovite lu|e i onie koi bea pred niv. Ne veruvaa vo znamenijata na Allah... pa, Allah gi kazni zaradi grevovite nivni. Allah, navistina, e Jak, Silen Kaznuva~!

53. Bidej}i e taka, Allah, navistina, ne go menuva blagodatot koj go podari na lu|eto s# dodeka onie ne se izmenat samite sebesi. Allah, navistina, e Slu{a~ i Znalec!

54. Sli~no na obi~ajot na faraonovite lu|e i onie {to bea pred niv. Gi smetaa za la`ni znamenijata od Gospodarot svoj, pa Nie gi uni{tivme zaradi grevovite nivni i go potopivme semejstvoto faraonovo. Site bea zulum}ari!

55. Najlo{ite su{testva kaj Allah se onie koi prenebregnuvaat; toga{, onie koi ne veruvaat,

56. onie so koi ti sklu~i dogovor pa, potoa, go kr{at dogovorot svoj sekojpat, onie ne se bogobojazlivi.

57. A ako se sudri{ so niv vo borba, toga{, isteraj gi za da se setat onie po niv.

58. A ako, pak, se pla{i{ da ne te izdade narodot, toga{, vozvrati im na ist na~in. Allah, navistina, ne gi qubi predavnicite!

59. Neka nevernicite, sekako, ne smetaat deka }e ja izbegnat kaznata. Onie, navistina, ne mo`at da ja izbegnat kaznata Negova!

60. Podgotvete protiv niv mo} koja mo`ete da ja smognete, i kowi za vojna so {to }e gi zapla{ite i neprijatelot na Allah i neprijatelot va{ i drugi osven niv. Vie ne gi znaete, a Allah gi znae. A ona {to }e go podelite na Allahoviot pat }e vi se nadopolni i nema da vi se napravi zlo!

61. A ako se nakloneti kon mir pa, i ti bidi naklonet kon mir, i potpri se vrz Allah. On, navistina, e Slu{a~ i Znalec!

62. A ako posakuvaat da te izmamat... pa, za tebe dovolen e Allah. On te krepi so pomo{ta Svoja a i so vernicite!

63. I On gi spoi srcata nivni. I s# {to e na zemjata da go potro{i{ ne bi gi spoil srcata nivni, no Allah niv gi spoi. On, navistina, e Silen i Mudar!

64. O pejgamberu, Allah ti e Dovolen i vernicite koi te sledat. 65. O pejgamberu, pottiknuvaj gi vernicite kon borba. Ako me|u

vas ima dvaeset trpelivi }e pobedat dveste, a ako, pak, me|u vas ima sto }e pobedat iljada od onie koi ne veruvaat za{to onie se, navistina, lu|e koi ne sfa}aat.

66. E, sega, Allah vi olesni, i On znae deka ste, navistina, isto{teni. Pa, ako me|u vas ima sto trpelivi }e pobedat dveste, a ako, pak, me|u vas ima iljada, }e pobedat, so odobrenieto Allahovo, dve iljadi. A Allah e so trpelivite!

67. Na pejgamber ne mu e dozvoleno da ima zarobenici se dodeka ne izvojuva pobeda na zemjata. Vie gi posakuvate dobrata od ovoj svet, a Allah go posakuva Ahiret. Allah e Silen i Mudar!

68. Koga ne bi bila Odlukata na Allah od porano vo ona {to go zemavte }e ve pogode{e kazna golema, sigurno!

69. Pa, jadete go ona {to go zaplenivte, {to e halal ubava hrana. I pla{ete se od Allah. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

70. O pejgamberu, ka`i im na zarobenicite koi se vo racete tvoi: “Ako Allah vidi vo srcata va{i dobro On }e vi dade dobro od ona {to vi e odzemeno, i On }e vi prosti.” Allah e Prostuva~ i Somilosen!

71. A ako, pak, posakaat da te izneverat pa, onie i pred toa go izneveruvaa Allaha: toga{, On najde na~in protiv niv. Allah e Znalec i Mudar!

72. Onie koi veruvaa i koi se iselija i koi se borea na Allahoviot pat i so imotot svoj i so `ivotot svoj, i onie koi zgri`uvaa i koi pomagaa... se za{titnici edninadrugi. A na onie koi veruvaa a ne se iselija vo ni{to ne mo`ete da bidete za{titnici nivni s# dodeka ne se iselat. A ako, pak, pobaraat pomo{ od vas, vo verata, toga{, dol`nost vi e da im pomognete, no ne i protiv narodot me|u kogo i vas ima dogovor. A Allah go gleda ona {to go rabotite;

73. a onie koi ne veruvaat za{titnici se edninadrugi. Ako vie ne postapite taka na zemjata }e ima i spletka i bezredie golemo.

74. A onie koi veruvaa, i koi se iselija, i koi se borea na Allahoviot pat, i onie koi zgri`uvaa i koi pomagaa... vistinski se vernici, navistina! Za niv ima i pro{ka i nafaka blagorodna!

75. A onie koi veruvaa po toa, i koi se iselija, i koi se borea so vas, sekako, od vas se! A rodninite, spored Knigata na Allah, pogolemi za{titnici se ednisodrugi. Allah, navistina, znae s#!

SURA IX“ET-TEVBA” (“Pokajanie”)

Medina - 129 ajeti1. Opomena od strana na Allah i od pejgamberot Negov do

mnogubo{cite so koi dogovor sklu~ivte!2. “Pa, patuvajte po zemjata ~etiri meseci i znajte deka ste,

navistina, nemo}ni pred Allah. A Allah, navistina, }e ja otkrie stramotata na nevernicite! “

3. Povikot od Allah i od pejgamberot Negov do lu|eto na Denot od golemiot haxx: Allah, navistina, e daleku od mnogubo{cite, a i pejgamberot Negov. Ta, ako se pokaete toa e podobro za vas a ako, pak, gi svrtete ple}ite, znajte deka ste vie, navistina, nemo}ni, i zaraduvaj gi onie koi ne veruvaat so kazna bolna!

4 Izzemaj}i gi mnogubo{cite so koi sklu~ivte dogovor a koi, po toa, so ni{to ne go prekr{ija kon vas, a nitu pak nekogo pomognaa protiv vas; pa, ispolnete go dogovorot kon niv do denot za toa opredelen. Allah, navistina, gi qubi bogobojazlivite!

5. Pa, koga svetite meseci }e pominat borete se protiv mnogubo{cite, kade bilo da gi najdete, zarobuvajte gi, opkoluvajte gi, ~ekajte gi vo zaseda od sekoj vid! Pa, ako se pokajat, i ako namaz izvr{uvaat, i ako zekat davaat, pu{tete go patot nivni. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

6. A ako nekoj me|u mnogubo{cite pobara od tebe zasolni{te, toga{, zgri`i go s# dodeka ne go slu{ne Allahoviot zbor, a

potoa odvedi go do bezbedno mesto. Ete, toa e zaradi toa {to se lu|e koi, navistina, ne znaat.

7. Kako da ima dogovor me|u mnogubo{cite i Allah i pejgamberot Negov, osven onie koi sklu~ija dogovor pri Mesxidul Haram. Spored toa, ako se pridr`uvaat kon dogovorot so vas pridr`uvajte se i vie kon dogovorot so niv. Allah, navistina, gi qubi bogobojazlivite!

8. Kako? Ako ve pobedat ne go po~ituvaat, koga ste vie vo pra{awe, ni dogovorot ni propi{anata vera. Vi se umiluvaat so ustite svoi, a odbivaat so srcata svoi. A mnozinstvoto me|u niv se rasipani!

9. Gi zamenija ajetite Allahovi za ne{to {to malku vredi i u{te odvra}aat od Allahoviot pat. E, samo kolku e lo{o ona {to go rabotat!

10. Onie ne ja po~ituvaat, vo vrska so vernikot, ni zimmijata ni rodninata - tokmu, preteruvaat.

11. Pa, ako se pokajat, i ako namaz izvr{uvaat, i ako zekat davaat, toga{, bra}a se va{i po vera. Nie ajetite potenko gi objasnuvame za lu|eto koi znaat!

12. A ako po dogovorot svoj gi prekr{at zakletvite svoi, i ako ja napadnat verata va{a, toga{, borete se protiv voda~ite na neverstvoto. Tie nemaat zakletvi za da prestanat!

13. Ne }e se borite li kon lu|eto koi gi prekr{ija zakletvite nivni i koi sakaa da go isteraat pejgamberot? Onie, vsu{nost, prvi ve napadnaa. Se pla{ite li od niv? Pa, Allah ima pove}e pravo, ako ste vernici, da se pla{ite od Nego!

14. Borete se protiv niv, a Allah }e gi kazni so racete va{i, i }e gi ponizi, a vam }e vi pomogne protiv niv, i On }e gi izle~i gradite na narodot verni~ki!

15. I gri`ata od srcata nivni }e ja snema. Allah prostuva komu saka. Allah e Znalec i Mudar!

16. Ili, pak, smetate li deka }e bidete ostaveni i deka Allah ne gi znae me|u vas onie koi se borea i koi, osven Allah i pejgamberot Negov i vernicite, ne zemaa drugi za{titnici. A Allah e Izvesten za ona {to go rabotite!

17. Ne im dolikuva na mnogubo{cite da gradat Allahovi xamii koga onie so neveruvaweto svedo~at protiv sebesi? Delata nivni propadnaa i onie vo ognot za navek }e ostanat.

18. Xamiite Allahovi, navistina, gi gradat onie koi veruvaat i vo Allah i vo Denot suden, i koi namaz izvr{uvaat, i koi zekat davaat, i koi samo od Allah stravuvaat. Pa, toa se, tokmu, upatenite!

19. Smetate li deka poitelot na haxijata, i onoj koj se gri`i za Mesxidul Haram e kako onoj koj veruva vo Allah i vo Denot ahiretski i koj se bori na Allahoviot pat? Ne se ednakvi kaj Allah. A Allah nema da go upati narodot zulum}arski!

20. Onie koi veruvaa, koi se iselija i koi se borea na Allahoviot pat so imotot svoj i so `ivotite svoi kaj Allah se na povisok stepen. Onie, tokmu, se pobednicite!

21. Gospodarot nivni im donesuva radosnica: milost od Nego i zadovolstvo i bav~i so blagodati postojani,

22. vo niv za navek }e ostanat. Kaj Allah, navistina, ima nagrada golema.

23. O vernici, ne zemajte gi za{titnici ni babovcite va{i ni bra}ata va{i ako, sekako, pove}e go sakaat neveruvaweto od veruvaweto. Onie koi }e gi svrtat ple}ite od vas - pa, zulum}ari se!

24. Ka`i: “Ako vi se babovcite va{i, i decata va{i, i bra}ata va{i, i `enite va{i, i rodot va{, i imotot va{ koj go spe~alivte, i trgovijata za koja se pla{ite deka }e propadne, i mestata va{i so koi ste zadovolni... pomili od Allah i od pejgamberot Negov i od borbata na Allahoviot pat, toga{, pri~ekajte dodeka ne dojde naredbata Allahova! Allah ne go upatuva narodot rasipni~ki!”

25. Allah, sekako, vi pomogna na mnogu mesta i na denot na Hunejn koga se za~udivte so toa {to bevte mnozinstvo, i toa ni{to ne vi koriste{e a zemjava vi stana pretesna i pokraj {iro~inata nejzina, pa se svrtivte, begaj}i!

26. Potoa Allah po pejgamberot Svoj vi spu{ti smirna, i na vernicite; On vi spu{ti i vojska koja ne ja vidovte, a gi kazni onie koi ne veruvaa. Ete, toa e kazna za nevernicite!

27. Po seto toa On prosti komu saka. Allah e Prostuva~ i Somilosen!

28. O vernici, mnogubo{cite, navistina, se ne~ist. Pa, neka ne se pribli`uvaat kon Mesxidul Haram po ovaa godina nivna. A ako se pla{ite od nema{tija pa, ako Allah saka }e ve snabde so dobrotijata Svoja. Allah, navistina, e Znalec i Mudar!

29. Borete se protiv onie koi ne veruvaat vo Allah i vo Denot ahiretski i koi ne go zabranuvaat ona {to go zabranija Allah i pejgamberot Negov, i koi ne ja zastapuvaat vistinskata vera na onie na koi im e dadena Knigata s# dodeka ne dadat xizija so racete, pot~ineto!

30. Evreite zboruvaat: “Uzeir e sin na Allah”, a hristijanite zboruvaat: “Mesih e sin na Allah”. Ete, toa se zborovite nivni na ustite nivni: gi ka`uvaat sli~nite zborovi na onie koi ne veruvaa pred niv. Allah neka gi otepa! Kade kinisuvaat, navistina!

31. Gi zemaat nivnite sve{tenici i nivnite kalu|eri za gospodari pokraj Allah, a i na Isa, sinot na Merjem. Im be{e naredeno da obo`avaat samo eden Bog. Nema drug bog osven Nego! Slaven neka e On, nad ona {to mu go zdru`uvaat,

32. onie posakuvaat da ja ugasnat svetlinata Allahova so ustite svoi. A Allah samo ja nadopolnuva svetlinata Svoja i pokraj toa {to mnogubo{cite go mrazat toa!

33. On e Onoj koj go isprati pejgambereot Svoj so Patokaz i so vera vistinska za da ja obelodeni pove}e od site drugi veri i pokraj toa {to mnogubo{cite go mrazat toa!

34. O vernici, golem broj me|u sve{tenicite i kalu|erite neispravno go tro{at imotot na lu|eto i odvra}aat od Allahoviot pat. A na onie koi natrupuvaat zlato i srebro i koi ne delat na Allahoviot pat, toga{, zaraduvaj gi so kazna bolna

35. na Denot koga toa vo ognot }e se v`ari pa so nego }e se `igosaat i ~elata nivni i slabinite nivni, i ple}ite nivni. “Ova e ona {to za sebe go napravivte - ta, vkusete go ona {to go natrupuvavte!”

36. Da, brojot na mesecite kaj Allah e dvanaeset, smetan po Knigata Allahova od denot koga gi sozdade nebesata i Zemjata. ^etiri meseci od niv se posveteni. Ete, toa e vera postojana! Pa, vo tie ~etiri meseci ne nanesuvajte si zlo samite sebesi. Borete se protiv mnogubo{cite zaedno onaka kako {to mnogubo{cite se borat zaedno protiv vas. Znajte deka Allah, navistina, e so bogobojazlivite!

37. So premestuvaweto na mesecite, navistina, se zgolemuva neveruvaweto. So toa onie koi ne veruvaat vo zabluda skr{nuvaat: edna godina go smetaat dozvoleno, a druga godina go smetaat zabraneto za da go nadopolnat brojot na ona {to go zabrani Allah pa da go dozvolat ona {to go zabrani Allah. Nim im se razubavuvaat postapkite nivni. A Allah ne go upatuva narodot neverni~ki!

38. O vernici, {to vi be{e koga vi be{e re~eno: “Pojdete vo borba na Allahoviot pat” - kako da ste na zemjata zakovani? Pove}e li ste zadovolni so `ivotot na ovoj svet od `ivotot na Ahiret? Pa, u`ivaweto vo `ivotot na ovoj svet e ni{to vo odnos na u`ivaweto na Ahiret!

39. Ako ne pojdete vo borba On }e ve kazni so kazna bolna i }e ve zameni so drug narod, a vie vo ni{to ne }e Mu na{tetite. Allah e Kadar za s#!

40. Ako go pomognete pejgamberot... pa, Allah nemu mu pomogna koga go isteraa onie koi ne veruvaa, koga dvajcata bea vo pe{tera, koga mu re~e na negoviot drugar: “Ne pla{i se! Allah e so nas, navistina!” I Allah spu{ti smirna Svoja i go poddr`a so vojska koja ne ja vidovte, i go napravi zborot na onie koi ne veruvaa da bide dolu, a Zborot na Allah, tokmu, gore. Allah e Silen i Mudar!

41. Pojdete vo borba, bilo da ste slabi ili jaki, i borete se na patot Allahov i so imotite va{i i so `ivotite va{i. Ete, toa vi e podobro samo da znaete!

42. A koga plenot bi bil blisku a odeweto vo vojna so taa cel - onie }e te sledea, sigurno! No, patot nim im izgleda te`ok. ]e se kolnat vo Allah: “Da be{e vo na{a mo} }e izlezevme so vas” - samite sebesi upropastuvaj}i se. Allah znae deka tie, navistina, la`at!

43. Allah ti prosti! Zo{to im dozvoli da otsastvuvaat dodeka ne ti stana jasno deka ona {to go zboruvaat e nevistina i dodeka ne ti stana jasno deka se la{kovci?

44. Onie koi veruvaat vo Allah i vo Denot ahiretski ne baraat od tebe dozvola da se borat i so imotot svoj i so `ivotot svoj. A Allah gi znae bogobojazlivite!

45. Da, }e baraat dozvola onie koi ne veruvaat ni vo Allah ni vo Denot ahiretski, i ~ii srca se somnevaat i onie se vo somnevaweto nivno, dvoumej}i se!

46. A da sakaa da odat }e podgotvea podgotovka, no Allah go prezre budeweto nivno pa gi zadr`a i im be{e re~eno: “Ostanete so onie koi ostanuvaat!”

47. Da izlezea so vas postojano }e vi pre~ea i me|u vas }e vnesea zbrka sakaj}i samo spletka, i, me|u vas, sekako, ima dou{nici. Allah gi znae zulum}arite!

48. Posakuvaa, sekako, spletki i od porano, i gi isprevrtuvaa rabotite tvoi s# dodeka ne dojde vistinata i s# dodeka ne se obelodeni naredbata Allahova, a onie toa go mrazea.

49. Me|u niv ima koi zboruvaat: “Dozvoli ni i ne frlaj n# vo isku{enie!” I ne padnaa li tokmu vo isku{enie? Xehennemot, navistina, }e gi opfati nevernicite!

50. Ako te snajde dobro, toa gi razo~aruva, a ako te snajde zlo, zboruvaat: “I od porano rabotata be{e vo racete va{i,” i gi vrtea ple}ite, raduvaj}i se.

51. Ka`i: “]e ne snajde samo ona {to go zapi{a Allah za nas. On e Za{titnik na{.” Pa, vrz Allah se potpiraat vernicite!

52. Ka`i: “O~ekuvate li od nas samo edno od dve dobra. Nie o~ekuvame od vas da ve snajde kazna od Allah ili od racete na{i. Pa, o~ekuvajte i nie zaedno so vas }e o~ekuvame!”

53. Ka`i: “Bilo da tro{ite dobrovolno ili, pak, prisilno, nema da vi se primi.” Vie bevte, navistina, narod rasipni~ki!

54. Sadakite nivni ne im bea primeni za{to onie, navistina, ne veruvaa ni vo Allah ni vo pejgamberot Negov, a koga kon namaz pristapuvaa bea mrzlivi i delea samo so prezir.

55. Toga{ neka bogatstvata nivni ne te ~udat a nitu decata nivni! Allah posakuva, navistina, da gi kazni vo `ivotot na ovoj svet i du{ite nivni da izlezat kako neverni~ki.

56. Da, onie se kolnat vo Allah deka se so vas, no, vsu{nost, ne se so vas, tuku se narod razedinuva~ki.

57. Koga bi imale nekakvo zasolni{te ili pe{tera ili jama bi se svrtile kon toa, brzaj}i da pojdat!

58. Me|u niv ima i takvi koi te grdat za sadakata: pa, ako ti dade{, zadovolni se, a ako ne im dade{, ete gi, se lutat!

59. Koga onie bi bile zadovolni, navistina, so ona {to im go dade Allah i pejgamberot Negov i da re~ea: “Allah ni e dosta. On }e ni dade od dobrinata Svoja i pejgamberot Negov. Nie, navistina, kon Allah stremime!”

60. Da, sadakite im pripa|aat na siroma{nite i na jetimite i na onie koi gi sobiraat, na onie ~ii srca treba da se pridobijat, i za otkup na robovi, i na dol`nicite, i na Allahoviot pat, i na patnicite. Ova e obvrska od Allah. Allah e Znalec i Mudar!

61. Me|u niv ima i takvi koi go voznemiruvaat pejgamberot i koi zboruvaat: “Toj samo slu{a.” Ka`i: “Ona {to go slu{a e podobro za vas; veruva vo Allah, i ima doverba vo vernicite i toj e milostiv kon onie me|u vas koi veruvaat.” A onie koi go voznemiruvaat pejgamberot Allahov }e imaat kazna bolna!

62. Vi se kolnat vo Allah deka }e ve zadovolat, no Allah i pejgamberot Negov imaat pove}e pravo, ako se vernici, da bidat zadovolni.

63. Ne znaat li deka za onie koi se sprotistavuvaat na Allah i na pejgamberite Negovi ima ogan xehennemski vo koj za navek }e ostanat. Ete, toa e kazna golema!

64. Dvoli~nite se pla{at da ne im se objavi sure koe }e gi izvesti za ona {to e vo srcata nivni. Ka`i: “Ismevajte se, no znajte deka Allah, navistina, }e go iznese na videlina ona od {to se pla{ite!”

65. A koga, pak, bi gi pra{al sigurno bi ti rekle: “Da, nie samo razgovarame i se igrame.” Ka`i: “So Allah li se ismevate i so ajetite Negovi i so pejgamberot?”

66. Ne opravduvajte se! Po veruvaweto va{e ne veruvavte. Ako & prostime na edna va{a dru`ina, druga dru`ina Nie }e kaznime zatoa {to se ovie, navistina, silnici!

67. Ma`ite dvoli~ni i `enite dvoli~ni, ednisodrugi se: nareduvaat zlo i odvra}aat od dobro, a racete im se stegnati. Zaboravaat na Allah pa i On zaborava na niv. Dvoli~nite, navistina, se rasipani!

68. Za `enite dvoli~ni i za ma`ite dvoli~ni i za nevernicite Allah ima veteno ogan xehennemski vo koj za navek }e ostanat. Toa za niv e dovolno. Allah niv gi prokolni i za niv ima kazna postojana!

69. Kako {to be{e so onie pred vas koi poseduvaa pogolema mo}, i koi imaa pove}e imot, i koi imaa pove}e sinovi. Posakuvaa, toga{, u`ivawe vo delot svoj, pa i vie posakuvate da u`ivate vo delot va{ kako {to posakuvaa da u`ivaat vo delot svoj onie koi bea pred vas. Vie se spu{tate vo raspravija onaka kako {to se spu{taa i onie. Delata nivni }e propadnat i na ovoj svet i na Ahiret. Onie, tokmu, se porazenite!

70. Neli im dojde ka`uvawe za onie pred niv - za narodot na Nuh, za Ad, za Semud, za narodot na Ibrahim i za `itelite na Medjen i za onie od naselbite isprevrteni? Im doa|aa pejgamberite nivni so jasnotii. Allah nikakov zulum ne im napravi, tuku onie samite sebesi zulum si napravija!

71. Vernicite i verni~kite se za{titnici ednisodrugi: nareduvaat dobro i odvra}aat od zlo, klawaat namaz i davaat zekat i poslu{ni se i na Allah i na pejgamberot Negov. Allah nim }e im se smiluva. Allah, navistina, e Silen i Mudar!

72. Allah im veti na vernicite i na verni~kite bav~i niz koi reki te~at i vo niv za navek }e ostanat, i stanovi ubavi vo bav~ata na Adn, i zadovolstvo golemo od Allah. Ete, toa e, tokmu, pobeda golema!

73. O pejgamberu, bori se protiv nevernicite i dvoli~nite, i bidi strog kon niv! Xehennemot e prestojuvali{te nivno. E, samo kolku lo{o svratili{te e toa!

74. Se kolnat vo Allah deka ne zboruvaa. No, ve}e zboruvaa neverni~ki govor i ne veruvaa po veruvaweto nivno i te`neeja za ona {to ne go postignaa; gi mrazea vernicite zatoa {to Allah gi opsipa so izobilie a i pejgamberot Negov od dobrinata Negova. Pa, ako se pokajat toa }e bide podobro za niv, a ako, pak, gi svrtat ple}ite, Allah }e gi kazni so kazna bolna i na ovoj svet i na Ahiret. Za niv na zemjava nema ni za{titnik ni poddr`nik!

75. Nekoi od niv dadoa zavet na Allah: “Ako ni dojde od dobrinata Negova }e deleme sadaki i, vsu{nost, }e bideme me|u dobrite lu|e!”

76. I bidej}i im dade od dobrinata Svoja, {krtarea, gi svrtija ple}ite; onie, sekako, se ramnodu{nite!

77. Pa, On im nadovrza vrz srcata nivni dvoli~nost s# do Denot vo koj onie }e Go sretnat za{to ne se pridr`uvaat kon ona {to mu go vetija na Allah i zatoa {to la`ea.

78. Ne znaat li deka Allah, navistina, gi znae tajnite nivni i {epoteweto nivno, i deka Allah, navistina, e Znalec na tajnite!

79. Na onie koi gi odzboruvaat poslu{nite me|u vernicite zaradi sadakite, i na onie koi gi davaat samo vrz trudot nivni pa, Allah, }e gi pot~ini. Allah e Onoj koj pot~inuva i za niv ima kazna bolna!

80. ]e bara{ li pro{ka za niv ili nema da bara{, pa duri i da bara{ pro{ka za niv i sedumdeset pati pa, Allah, nikoga{ ne }e im prosti. Ete, toa e zaradi neveruvaweto nivno vo Allah i vo pejgamberot Negov. Allah ne go upatuva narodot rasipni~ki!

81. Onie koi ostana vo domovite svoi, zad pejgamberot Allahov, i koi preziraa da se borat na patot od Allah i so imotot svoj i so `ivotite svoi, i koi zboruvaa: “Ne odete vo borba na ovaa vru}ina! “ Ka`i: “Ognot xehennemski e po`e`ok!” E, samo koga bi sfatile!

82. Pa, malku neka se smeat, a mnogu neka pla~at: nagrada }e im bide za ona {to go spe~alija.

83. Pa, ako Allah te vrati do edna dru`ina me|u niv i ako baraat od tebe dozvola da izleze{ vo borba pa, ka`i: “Nikoga{ nema da izlezete vo borba so mene i nikoga{ nema da se borite so mene protiv neprijatelot za{to vie, sekako, bevte zadovolni {to ostanavte prviot pat. Ostanete, toga{, so onie koi i onaka se ostanati!”

84. I nikoga{ nikomu od niv ne klawajte xenaze i ne prisastvuvajte nikoga{ na pogrebot negov. Onie, navistina, ne veruvaa ni vo Allah ni vo pejgamberot Negov i umrea, sekako, kako rasipani.

85. I neka ne te ~udi ni imotot nivni ni decata nivni. Allah, navistina, posakuva da gi kazni so toa na ovoj svet i samite sebesi da si zlodogrdat. Onie se, tokmu, nevernici!

86. I koga }e im se objavi sure za ova: “Veruvajte vo Allah i borete se so pejgamberot Negov”, - najima{livite me|u niv }e pobaraat od tebe dozvola i }e re~at: “Ostavi n# da bideme so onie koi ostanuvaat!”

87. Zadovolni bea {to ostanaa so onie koi ne odat vo borba, i bea zape~ateni srcata nivni, i onie ne sfa}aat.

88. No, pejgamberot i onie koi veruvaa borej}i se so nego i so imotot svoj i so `ivotot svoj, vsu{nost, }e imaat blagodati i }e bidat, tokmu, spasenite!

89. Za niv Allah podgotvi bav~i niz koi reki te~at, i vo niv za navek }e ostanat. Ete, toa e nagrada golema!

90. Nekoi od beduinite doa|aa da se izvinat i da pobaraat dozvola da ne odat vo borba: ostanaa onie koi la`ea za Allah i za pejgamberot Negov. Na onie me|u niv koi ne veruvaa }e gi snajde kazna bolna!

91. Toa ne e obvrska ni za slabite ni za bolnite, ni za onie koi nemaat sredstva da izlezat vo borba dokolku se, sekako, iskreni i kon Allah i kon pejgamberot Negov. Nema na~in na koj mo`e da im se prigovori na dobro~initelite. Allah e Prostuva~ i Somilosen!

92. Nitu protiv onie koi, koga ti dojdoa da im dade{ `ivotni za javawe, i koga im re~e: “Ne mo`am da najdam `ivotni za javawe za vas”, i gi svrtea ple}ite, a o~ite, ronej}i im solzi, ta`ni zaradi toa {to ne mo`ea da se snabdat so toa.

93. Da, ima na~in protiv onie koi baraa od tebe dozvola a bea, sekako, bogati i zadovolni zatoa {to ostanaa so onie koi ne otidoa vo borba. Allah gi zape~ati srcata nivni i onie, tokmu, ne znaat!

Xuz 1194. Onie }e vi se pravdaat koga }e se vratite kaj niv. Ka`i: “Ne

opravduvajte se, nikoga{ nema da vi veruvame, bidej}i Allah n# izvesti za vas, navistina! Allah }e gi vidi delata va{i, a i pejgamberot Negov. Potoa }e se vratite kaj Znalecot na tajnoto i vidlivoto, pa }e ve izvesti za ona {to go rabotevte.

95. ]e vi se kolnat vo Allah koga }e im se vratite za da gi izbegnete. Izbegnuvajte gi! Da, onie se ne~ist a prestojuvali{teto nivno, kako nagrada, e Xehennemot,tokmu, zaradi ona {to go spe~alija.

96. Onie vi se kolnat za da bidete zadovolni od niv. E,pa, ako bidete zadovolni od niv, pa, Allah, navistina, nema da bide zadovolen od narodot rasipni~ki!

97. Beduinite se najcvrsti vo neveruvaweto i vo dvoli~nosta i najsvojstveno im e da ne gi znaat granicite na ona {to go objavi Allah na pejgamberot Svoj. Allah e Znalec i Mudar!

98. Me|u beduinite ima i takvi koi go prifa}aat ona {to go delat kako ne{to propadnato, i odvaj o~ekuvaat da ve pogodat nesre}i! Nesre}ata na zloto niv neka gi pogodi! Allah e Slu{a~ i Znalec!

99. Me|u beduinite ima i takvi koi veruvaat i vo Allah i vo Ahiret i go prifa}aat ona {to go delat kako sredstvo da se bide vo blizinata na Allah i zaradi blagoslovite na pejgamberite. Pa, za niv toa, navistina, e pribli`uvawe. Allah }e gi vovede vo milosta Svoja. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

100. So prethodnicite prvenci me|u muhaxirite i me|u ensariite i onie koi gi sledea vo dobro~instvo... Allah e zadovolen so niv, a i tie se zadovolni so Nego. Za niv On podgotvi bav~i niz koi reki te~at i vo niv za navek }e ostanat. Ete, toa e pobeda golema!

101. A me|u beduinite koi se okolu vas ima i dvoli~ni, a i me|u `itelite na Medina: istrajni vo dvoli~nosta. Ti ne gi znae{, a Nie gi znaeme. ]e gi kaznime vo dva navrata, a potoa pak }e bidat vrateni vo kaznata golema!

102. I drugi, pak, koi gi priznavaa grevovite svoi, me{aj}i gi dobrite dela so drugi, lo{i dela. Nim Allah, mo`ebi, }e im prosti. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

103. Zemaj od imotite nivni sadaka za da gi o~isti{ so toa i da gi oblagorodi{, i pomoli se za niv. Molbata tvoja, navistina, }e gi smiri! Allah e Slu{a~ i Znalec!

104. Ne znaat li deka Allah, navistina, e Onoj koj prima pokajanie od robovite Svoi; On gi prima i sadakite. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

105. I ka`i: “Rabotete! Pa, Allah }e go vidi raboteweto va{e, a i pejgamberot Negov i vernicite; i }e bidete vrateni kon Znalecot na tajnoto i vidlivoto pa }e ve izvesti za ona {to go rabotevte.”

106. Ima i drugi koi ostanaa vo is~ekuvawe na naredbata na Allah: On ili }e gi kazni ili }e im prosti. Allah e Znalec i Mudar!

107. I onie koi izgradija Mesxid samo da napravat {teta i da pottiknat neverstvo, da gi odvojat vernicite, podgotvuvaj}i go za onoj koj vojuva protiv Allah i pejgamberot Negov od porano, koj sigurno se kolni: “Nie samo dobro posakuvame.” A Allah svedo~i deka tie, navistina, se la{kovci!

108. I nikoga{ ne zdru`uvajte se vo nego. Mesxidot, koj e podignat u{te od prviot den zaradi bogobojazlivost, zaslu`uva pove}e da se zadr`i vo nego. Vo nego se lu|eto koi sakaat da se o~istat, a Allah gi qubi ~istite!

109. Koj e podobar? Onoj koj ja temeli gradbata zaradi bogobojazlivost i zadovolstvo ili onoj koj ja temeli gradbata na rabot od podlokan breg, koj e navednat, pa samo {to ne se sru{i vo nego, vo ognot xehennemski? A Allah ne go upatuva narodot zulum}arski!

110. Gradbata {to ja podignale potajno, }e bide somnevawe vo srcata nivni s# dodeka srcata nivni ne se razdelat. Allah e Znalec i Mudar!

111. Da, Allah gi kupi od vernicite i `ivotite nivni i imotot nivni: za niv ima Xennet; se borat na Allahoviot pat, ubivaat na nego i biduvaat ubivani. Ova e vistinskoto vetuvawe Negovo i vo Tevrat i vo Inxil i vo Kur’an. I koj go ispolnuva vetuvaweto negovo kako {to toa go pravi Allah? Zaraduvajte se so trgovijata va{a so koja, vsu{nost, rabotete. Ete, toa e pobeda golema!

112. Onakvite se kajat, i obo`avaat, se zablagodaruvaat, i patuvaat i na ruku’ i na sexde pa|aat, i nareduvaat dobro i odvra}aat od zlo, i gi ~uvaat granicite Allahovi. I zaraduvaj gi vernicite!

113. I pejgamberot i vernicite nemaat da baraat pro{ka za mnogubo{cite, pa bilo da se raboti i za rodnini bliski, od koga im be{e objasaneto deka onie, navistina, se `iteli xehennemski.

114. Nema{e pravo ni Ibrahim da bara pro{ka za svojot babo. No, tuka se rabote{e za vetuvaweto {to samo toj mu go be{e dal. I bidej}i mu stana jasno deka toj, navistina, e neprijatel na Allah, se otka`a. Da, Ibrahim be{e milostiv i blag!

115. I Allah ne go skr{nuva{e vo zabluda eden narod po upatuvaweto negovo s# dodeka ne mu be{e jasno od {to treba da se ~uva. Allah, navistina, znae s#!

116. Vlasta i na nebesata i na Zemjata, navistina, e - Allahova! On o`ivuva i On usmrtuva. Vie, osven Allah, nemate ni za{titnik ni poddr`nik!

117. Da, Allah mu prosti na pejgamberot i na muhaxirite i na ensariite koi go sledea vo te{kiot mig, - koga srcata na edna dru`ina me|u niv samo {to ne se pokolebaa; potoa On im prosti. On, navistina, kon niv e So~uvstvitelen i Somilosen!

118. I na trojcata koi izostanaa od vojnata: toga{ koga zemjata, i pokraj {iro~inata nejzina, im izgleda{e tesna, i koga du{ite nivni im se stesnaa, i koga pomislija deka, osven Allah, nema drugo zasolni{te. Potoa On im prosti samo za da se pokajat. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

119. O vernici, pla{ete se od Allah i bidete me|u iskrenite!120. @itelite na Medina i beduinite okolu niv ne treba{e da ostanat

zad pejgamberot Allahov, i da mu dadat prednost na `ivotot nivni nad `ivotot negov. Ete, zatoa na Allahoviot pat nema da im se slu~i ni `ed, ni zamor, ni glad, a nitu pak }e zazemat nekoe mesto {to }e gi razgnevi nevernicite, a nitu pak }e pretrpat ni malku nevolja od neprijatelot, a toa da ne im bide vpi{ano kako dobro delo. Allah, navistina, ne pravi da propadne nagradata za dobro~initelite,

121. i ne }e podelat milosrdie ni malo ni golemo, i ne }e preminat dolina a da ne im bide zapi{ano; i Allah, sekako, }e gi nagradi podobro od ona {to go rabotea.

122. Site vernici ne treba da odat vo borba. Od sekoja dru`ina me|u niv, toga{, neka se najdat nekolkumina koi }e go tolkuvaat zakonot na verata, i koi }e go opomenuvaat narodot svoj koga }e im se vratat. Mo`ebi onie }e bidat pretpazlivi!

123. O vernici, borete se protiv nevernicite koi se okolu vas, i neka pri vas najdat tvrdost. I znajte deka Allah, navistina, e so bogobojazlivite!

124. I koga }e se objavi edno sure ... pa, me|u niv ima koi zboruvaat: “Komu me|u vas ova go zgolemi imanot?” A {to se odnesuva, pak, do onie koi veruvaa im go zgolemi imanot i onie, tokmu, se raduvaat.

125. A {to se odnesuva, pak, do onie vo ~ii srca ima bole{tina... ta, On im go zgolemi sramnoto delo nad sramnite dela nivni i, tokmu, umrea kako nevernici.

126. Ne gledaat li deka, navistina, sekoja godina edna{ ili dvapati pa|aat vo isku{enie? Potoa ne se kajat, a nitu se se}avaat!

127. I koga }e im se objavi sure, gledaat ednivodrugi: “Ve gleda li nekoj?” Potoa }e se razotidat. Pa, neka Allah gi razedini srcata nivni, za{to, navistina, se narod koj ne sfa}a.

128 Da, vi dojde pejgamber, eden me|u vas, komu mu e te{ko za te{kotijata na koja }e naidete, i koj e streme`liv kon vas, a kon vernicite so~uvstvitelen i somilosen!

129. Pa, ako gi svrtat ple}ite, toga{, ka`i: “Allah mi e Dovolen. Nema drug bog osven Nego. Vrz Nego se potpiram i On e Gospodarot na Ar{ot golem!

SURA X“JUNUS”(Junus)Mekka - 109 ajeti

Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!1. Elif,lam, ra! Eve ajeti od Knigata Mudra. 2. ^udno li im e na lu|eto toa {to mu objaviv na eden ~ovek me|

u niv: Opomenuvaj gi lu|eto, i zaraduvaj gi vernicite deka, navistina, za niv }e ima nagrada krasna kaj Gospodarot nivni. Nevernicite zboruvaat: “Da, ovoj e vistinski vol{ebnik!”

3. Va{iot Gospodar, navistina, e Allah koj gi sozdade i nebesata i Zemjata za sedum dena, a potoa se utvrdi na Ar{ot, upravuvaj}i so s#. Samo so odobrenieto Negovo ima posreduvawe. Ete, toa e Allah, Gospodarot va{! Ta, obo`avajte Go! Nema li da se se}avate?

4. Pribe`i{teto na site vas e - kon Nego. Vetuvaweto na Allah e - vistinskoto vetuvawe. On, navistina, go zapo~nuva tvoreweto i On potoa go vozobnovuva za da gi nagradi pravedno onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat, a za onie koi ne veruvaat

ima napivka od `e{ka voda i kazna bolna zatoa {to, tokmu, ne veruvaa.

5. On go sozdade Sonceto da bleska, a Mese~inata da sveti i opredeli mladici za da go znaete brojot na godinite i smetaweto. Allah toa samo so vistina go sozdade, iznesuvaj}i gi potenko znamenijata za lu|eto koi znaat.

6. Vo smenuvaweto na denot i no}ta, i vo ona {to Allah go sozdade na nebesata i na Zemjata, sekako, ima znamenija za narodot bogobojazliv.

7. Da, onie koi ne ja o~ekuvaat sredbata Na{a, i koi se zadovolni so `ivotot na ovoj svet, i koi se so nego spokojni, i koi gi zanemaruvaat znamenijata Na{i...

8. prestojuvali{teto nivno e ognot, tokmu, zaradi ona {to go spe~alija.

9. Onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat... Gospodarot nivni }e gi upati so veruvaweto nivno. Pod niv, vo bav~ite blagosloveni, }e te~at reki.

10. Dovata nivna tamu e: “Bidi slaven Allahu na{“, a pozdravot nivni tamu e: “Selam!”, a poslednata dova nivna: “Blagodarenie na Allah, Gospodarot na svetovite!”

11. Allah da brza da im dade zlo na lu|eto kako {to tie brzaat da im dade dobro krajot nivni ve}e }e be{e opredelen. Na onie koi ne ja o~ekuvaat Sredbata Na{a Nie }e gi ostavime da talkaat vo neverieto nivno.

12. I koga ~ovekot }e go snajde nevolja Ne povikuva: le`ej}i ili sedej}i ili stoej}i. A, bidej}i }e go otstranime zloto od nego, prodol`uva kako da ne N# molel za nevoljata {to go pogodila. Ete, taka na rasipnicite im se razubavuva ona {to go rabotea.

13. I bidej}i pokolenijata pred vas pravea zulum Nie gi uni{tivme. I im doa|aa pejgamberite nivni so jasnotii i zaradi toa {to, sekako, ne veruvaa. Ete, taka Nie go kaznivme narodot nasilni~ki!

14. Potoa Nie opredelivme po niv da bidat halifi na zemjata za da vidime kako rabotite.

15. A koga im se ka`uvaat ajetite Na{i, jasni, onie koi ne ja o~ekuvaat Sredbata Na{a, velat: “Donesi Kur’an poinakov od ovoj ili, pak, izmeni go.” Ka`i: “Mene ne mi pripa|a da go menuvam ova sam od sebe; jas go sledam samo ona {to mi se objavuva. Jas, navistina, se pla{am! Ako sum neposlu{en kon Gospodarot moj... a kaznata na Denot golem!?

16. Ka`i: “Koga Allah bi sakal jas toa ne bi vi go ka`uval a nitu }e se zapoznaevte so nego. Pred objavuvaweto negovo jas, sekako, me|u vas pominav godini mnogu. Pa, nema li da se vrazumite?”

17. Pa, koj e pogolem zulum}ar od onoj koj frla laga vrz Allah ili koj gi smeta za la`ni ajetite Negovi!? Silnicite, navistina, ne uspevaat!

18. Obo`avaat drugi pokraj Allah koi ne im na{tetuvaat i koi ne im koristat, i zboruvaat: “Ovie se na{i posrednici kaj Allah.” Ka`i:

“Na Allah li mu velite deka ne go znae ona {to e na nebesata i na Zemjata?” Neka bide Slaven i Vozvi{en, nad ona {to Mu go zdru`uvaat!

19. Lu|eto bea samo edna zaednica pa se razedinija. I da ne be{e Zborot od Gospodarot tvoj, koj prethode{e, }e im be{e presudeno za ona za {to, tokmu, stanaa delenici.

20. I zboruvaat: “Zo{to ne mu e objaven eden ajet od Gospodarot negov?” Pa, ka`i: “Tajnata, navistina, e - Allahova. Toga{, pri~ekajte. Da, jas sum so vas, me|u o~ekuva~ite!”

21. I koga Nie odredivme lu|eto da ja vkusat milosta po nevoljata {to im se slu~i, ete, onie pak spletkarat so ajetite Na{i. Ka`i: “Allah e najbrz vo toa. Pratenicite Na{i, sekako, go zapi{uvaat ona {to go spletkarite!”

22. On vi ovozmo`uva da patuvate i po kopno i po more. Duri i vo brodot vo koj }e se najdete, koga }e trgne so vetrot umeren, }e se zaraduvate - i tokmu toga{ koga }e zaduva buren vetar, i koga branovite od site strani }e udiraat i }e pomislat deka }e gi zaka~at, Mu se molat na Allah, iskreni vo verata svoja: “Ako n# izbavi{ od ova }e bideme, sekako, me|u blagodarnite.”

23. I bidej}i gi spasi, ete gi kako bespravno pravat bezredie po zemjata. O lu|e, nepravdata va{a, navistina, e protiv vas: da u`ivate vo `ivotot na ovoj svet. Po ova vra}aweto va{e e kon Nas, pa Nie }e ve izvestime za ona {to go rabotevte!

24. Da, `ivotot na ovoj svet e sli~en na voda koja Nie ja spu{tame od nebo, pa koga }e se izme{aat so nea rastenijata na zemjata od koi jadat i lu|eto i dobitokot, i koga zemjata }e si go primi svoeto ruvo i koga }e se ukrasi, `itelite nejzini }e pomislat deka se, navistina, mo}ni nad nea, }e dojde naredbata Na{a, no}e ili dewe, pa }e ja vidi{ kako e pokosena, kako v~era i da ne postoela. Ete, taka Nie potenko gi objasnuvame znamenijata za lu|eto koi razmisluvaat!

25. Allah povikuva kon Ku}ata na spasot i upatuva kogo saka po patot vistinski!

26. Za onie koi pravat dobro~instvo ima i pogolemo dobro~instvo od toa. Licata nivni ne }e gi pokrie ni crnilo ni poni`uvawe. Onie se xennetski `iteli i vo nego za nevek }e ostanat!

27. A na onie koi spe~alija lo{i dela }e ima nagrada sli~na na ona {to go napravija. I poni`uvawe }e gi obzeme. Nikoj od Allah ne }e gi za{titi. Licata nivni }e gi pokrijat temni delovi od no}ta. Onie se `iteli na ognot i vo nego za navek }e ostanat!

28. Na Denot koga Nie }e gi sobereme site i koga }e im re~eme na mnogubo{cite: “Ostanete na va{ite mesta, vie i bo`estvata va{i!” Pa, }e gi razdelime. I bo`estvata nivni }e re~at: “Vie ne n# obo`avavte!”

29. Pa, Allah e Dovolen za Svedok, me|u vas i me|u nas. Nie za va{eto obo`avawe ne znaevme.

30. Tamu sekoja du{a }e si go iskusi ona {to go napravila i }e bidat vrateni na Allah, vistinskiot Za{titnik nivni, a }e is~ezne ona {to go izmisluvaa.

31. Ka`i: “Koj vi dava ‘rsk i od nebo i od zemja? I vo ~ija sopstvenost se i sluhot i vidot? I koj go vadi `ivoto od mrtvoto i koj go vadi mrtvoto od `ivoto i koj upravuva so naredbata?” ]e re~at: “Allah!” Pa, ka`i: “Nema li da bidete bogobojazlivi?”

32. Toa vi e Allah, Gospodarot va{ vistinski. A po vistinata ima samo zabluda. Toga{, kako ste tolku rasipani!?

33. Ete, taka se ostvari Zborot od Gospodarot tvoj vrz onie koi bea rasipani, koi, navistina, ne veruvaa!

34. Ka`i: “Ima li nekoe od bo`estvata va{i koe }e go zapo~ne sozdavaweto a potoa da go vozobnovi?” Ka`i: “Allah go zapo~nuva sozdavaweto, a potoa On go vozobnovuva.” Toga{, kade, navistina, ste kinisale!?”

35. Ka`i: “Ima li me|u bo`estvata va{i koe }e upati kon vistinata?” Ka`i: “Allah upatuva kon vistinata!” Pa, koj ima pove}e pravo da bide sleden: onoj koj upatuva kon vistinata ili onoj koj ne upatuva, a da ne bide upaten? [to vi e? Kako taka rasuduvate?

36. Mnozinstvoto od niv se poveduvaat za somnevawe. Somnevaweto, navistina, vo ni{to ne & koristi na Vistinata. Allah, sekako, go znae ona {to go rabotat.

37. Ovoj Kur’an ne mo`e da se pripi{e na nikoj drug osven na Allah. Toj e Potvrda na ona {to e objaveno pred nego i potenko objasnuvawe na Knigata - vo koja nema somnenie - od Gospodarot na svetovite!

38. Ili, pak, zboruvaat: “Toj go izmisli.” Ka`i: “Toga{, donesete edno sure sli~no nemu, i povikajte gi onie koi mo`ete, pokraj Allah, ako ste iskreni.”

39. No, ne! Onie, sekako, go smetaa za la`no ona {to ne go opfatija so znaeweto nivno, bidej}i ne im dojde tolkuvaweto svoe. Ete, taka la`ea i onie koi bea pred niv... pa, pogledni kakva be{e kaznata za zulum}arite!

40 Nekoi me|u niv veruvaat vo nego a nekoi me|u niv ne veruvaat vo nego, a Gospodarot tvoj najdobro gi znae bezrednicite!

41. Ako onie frlaat laga vrz tebe, toga{, ka`i: “Mene moite dela a vam va{ite dela. Vie ste daleku od ona {to go rabotam, a i jas sum daleku od ona {to vie go rabotite.”

42. Me|u niv ima i onie koi te prislu{kuvaat. Pa, mo`e{ li da napravi{ da slu{aat gluvite iako onie ne sfa}aat?

43. Od niv ima i koi gledaat vo tebe. A mo`e{ li da gi upati{ slepite, iako onie ne gledaat?

44. Allah, navistina, vo ni{to ne im pravi zulum na lu|eto, tuku lu|eto samite sebesi zulum si pravat.

45. A na Denot koga }e se zberat }e im se pri~ini deka ostanale samo eden mig od denot. ]e se zapoznavaat ednisodrugi. Ve}e propadnaa onie koi ja smetaa za la`na Sredbata na{a so Allah, i ne bea upateni.

46. Ili da ti poka`eme ne{to od ona {to go vetivme za niv ili da te usmrtime... vra}aweto nivno e - kon Nas. Potoa Allah }e bide Svedok za ona {to go rabotat .

47. I za sekoj narod ima{e pejgamber. Pa, koga }e dojde{e pejgamberot nivni me|u niv pravedno }e se odlu~uva{e, i ne im se napravi zulum.

48. I zboruvaat: “Koga }e se ispolni ova vetuvawe, ako ste iskreni?”

49. Ka`i: “ Samo so posak na Allah mo`am da si pribavam ili korist ili {teta. Za sekoj narod ima kraj. I koga }e dojde krajot nivni - ne }e mo`at ni da go zadocnat ni da go zabrzaat!”

50. Ka`i: “[to mislite vie ako vi dojde kaznata Negova dewe ili no}e?” Zo{to silnicite ja baraat da dojde {to pobrzo?

51. Koga }e se slu~i }e poveruvate li vo nea? Sega li? A ve}e pobrzo ja sakavte da dojde!

52. Potoa }e im se re~e na onie koi napravija zulum: “Vkusete ja kaznata ve~na! ]e bidete kazneti samo za ona {to go spe~alivte!”

53. Baraat da gi izvesti{: “Dali e toa vistina?” Ka`i: “Da, se kolnam vo Gsopodarot moj deka toa, navistina, e vistina i vie ste nemo}ni pred toa.”

54. Koga na sekoja du{a - koja{to zlo }e napravi - bi i pripadnalo ona {to e na zemjata nema da se izbavi od toa. ]e go krijat pokajanieto {tom }e ja zdogledaat kaznata. Me|u niv }e se sudi pravedno i ne }e im se na{teti.

55. S# {to e na nebesata i na Zemjata, navistina e - Allahovo! Da, vetuvaweto na Allah e - vistinsko! No, mnozinstvoto od niv ne znaat!

56. On o`ivuva i On usmrtuva i kon Nego }e se vratite!57. O lu|e, ve}e vi dojde Uka od Gospodarot va{, i Le~enie za ona

{to e vo gradite va{i, i Patokaz i Milost za vernicite!58. Ka`i: “Neka se raduvaat na dobrinata Allahova i na milosta

Negova. Pa,ova, ete, e podobro od ona {to go zbiraat. 59. Ka`i: “[to mislite za ona {to vi go objavi Allah, za ‘rskot. Ta, od

nego On vi opredeli i halal i haram.” Ka`i: “Allah vi dozvoli ili, pak, vrz Nego laga frlate?”

60. I {to }e pomislat na Denot suden onie koi frlaat laga vrz Allah? Allah, navistina, kon lu|eto e dobro~initel, no mnozinstvoto od niv ne se zablagodaruvaat.

61. I vo kakva bilo polo`ba da se najde{ i {to bilo da ka`uva{ od Kur’anot, i kakva bilo postapka da prezemete, Nie sme, vo ona {to }e se oddadete, navistina, svedoci. Na Gospodarot tvoj ne }e mu se izzeme ni tro{ka sitna, nitu na Zemjata nitu na nebesata, ni pomalo ni pogolemo od toa, a da ne e vo Knigata jasna!

62. Za{titnicite na Allah, navistina, ne }e stravuvaat i ne }e taguvaat:

63. onie koi veruvaa i koi bea bogobojazlivi;

64. za niv ima radosnica vo `ivotot i na ovoj svet i na Ahiret, i nema izmena vo zborovite na Allah. Ete, toa e pobeda golema!

65. I neka ne te `alosti govorot nivni. Seta mo}, navistina, e - Allahova! On e Slu{a~ i Znalec!

66. Ete, taka Allahovi se site i na nebesata i na Zemjata. A onie koi gi povikuvaat sledej}i gi bo`estvata a ne Allaha, go sledat samo somnevaweto i samo drdorat.

67. On vi ja opredeli no}ta za da najdete vo nea smirna, a denot - da gledate. Vo toa, navistina, ima znamenija za lu|eto koi slu{aat.

68. Zboruvaat: “Allah zema dete.” Slaven neka bide On! On e Bogat: s# {to e na nebesata i na Zemjata e - Negovo. Pa, imate li vie vo toa kakva bilo vlast? Go zboruvate li za Allah ona {to ne go rabotite?

69. Ka`i: “Onie koi, navistina, frlaat laga vrz Allah ne }e bidat spaseni.

70. U`ivawe na ovoj svet a potoa: vra}aweto nivno e - kon Nas. Potoa Nie }e gi naterame da ja iskusat `e{kata kazna zatoa {to ne veruvaa.

71. Ka`i im go ka`uvaweto za Nuh, koga mu re~e na narodot svoj: “O narode moj, ako prestojot moj me|u vas e dosaden, i opomenata moja za znamenijata Allahovi... ta, vrz Allah se potpiram. Zdru`ete ja naredbata va{a so bo`estvata va{i pa, ne kriej}i go toa, odlu~ete za mene i ne odlagajte!”

72. Ako gi svrtite ple}ite, toga{, jas od vas ne baram nagrada. Nagradata moja, sekako, e kaj Allah i naredeno mi e da bidam me|u Poslu{nite!

73. I toga{ go smetaa za la{ko pa Nie go izbavivme, i onoj {to be{e so nego vo brodot. I Nie gi opredelivme za halifi, a onie koi ne veruvaa vo znamenijata Na{i Nie gi potopivme. Pa, pogledni kakva be{e kaznata za opomenuvanite!

74. Po nego Nie ispra}avme pejgamberi do narodite nivni. I toga{ im doa|aa so jasnotii. I ne sakaa da veruvaat vo ona {to go smetaa za la`no ponapred. Ete, taka Nie gi zape~ativme srcata na preteruva~ite!

75. I po niv, toga{, so znamenijata Na{i gi isprativme, i na Musa i na Harun do faraonot i do golemcite negovi. Pa, se iznaduvaa i bea narod nasilni~ki!

76. I bidej}i od Nas im dojde vistinata, govorea: “Ova, navistina, e vol{ebni{tvo jasno!”

77. Musa re~e: “]e re~ete li, bidej}i vi dojde vistinata, ova e vol{ebni{tvo?” Ne }e uspeat vol{ebnicite!

78. Rekoa: “Dojde li da ne oddale~i{ od ona {to go najdovme pri predcite na{i, za vlasta na zemjata, vam dvajca da vi pripadne? Nie ne vi veruvame.”

79. I faraonot re~e: “Dovedete mi gi site vol{ebnici znalci!”80. I bidej}i vol{ebnicite dojdoa, Musa im re~e: “Frlete go ona {to

imate da go frlite!”

81. I bidej}i frlija, Musa re~e: “Ona so {to dojdovte e vol{ebni{tvo.” Allah, navistina, }e go uni{ti. Da, Allah ne ja poprava postapkata na bezrednicite!

82. Allah ja ovistinuva vistinata so zborovite Svoi, pa makar toa go mrazele silnicite.

83. Samo nekoi me|u narodot negov mu veruvaa na Musa, pla{ej}i se od faraonot i od golemcite negovi za da ne gi stavat vo isku{enie. Faraonot, navistina, be{e golem na zemjata. Da, be{e me|u rasipanite!

84. I Musa re~e: “O narode, ako vo Allah veruvate, toga{, treba vrz Nego da se potpirate, ako ste Poslu{ni.”

85. Pa, rekoa: “Vrz Allah se potprevme. Gospodare na{, ne odreduvaj n# da bideme isku{enie za narodot zulum}arski!”

86. I izbavi n# so milosta Tvoja od narodot neverni~ki!87. I Nie mu vdahnavme na Musa i na brat mu: Izgradete mu na

narodot va{ ku}i vo Misir, a ku}ite va{i odredete da bidat hramovi, i namaz izvr{uvajte, i zaraduvajte gi vernicite!”

88. I Musa re~e: “Gospodare na{, Ti i na faraonot i na golemcite negovi im dade, sekako, i ukras i imot vo `ivotot na ovoj svet. Gospodare na{, onie skr{nuvaat vo zabluda od patot Tvoj. Gospodare na{, uni{ti go imotot nivni i zatvrdni gi srcata nivni. Ta, nema da veruvaat dodeka ne ja vidat kaznata bolna!”

89. On re~e: “Primena e molbata va{a, i dvajcata istrajte, toga{, i ne sledete gi onie koi ne znaat!”

90. I Nie sinovite Izrailovi gi preminavme niz moreto... pa, gi slede{e faraonot i vojskata negova, za{to gi mraze{e i im be{e neprijatel. I {tom zapo~na da se davi, vikna: “Jas veruvam. Nema drug bog osven Onoj vo koj veruvaat sinovite Izrailovi i jas sum me|u muslimanite!”

91. -”Zarem sega, a ponapred be{e neposlu{en i be{e me|u bezrednicite!

92. Pa, denes Nie }e go spasime samo teloto tvoe za da bide{ znamenie za onie po tebe.” Mnozinstvoto me|u lu|eto, se ramnodu{ni, navistina, kon ajetite Na{i!

93. I sinovite Izrailovi Nie ve}e gi smestivme vo ubava naselba i im dadovme od ‘rskot dobar . I {tom im dojde znaeweto se razedinija. Gospodarot tvoj, navistina, }e presudi me|u niv na Denot suden za ona za {to stanaa delenici!

94. Ako si pri somnenie vo ona {to Nie ti go objavivme, toga{, pra{aj gi onie koi ja ~itaat Knigata pred tebe. Ve}e ti dojde Vistinata od Gospodarot tvoj i nikako nemoj da bide{ me|u somneva~ite!

95. I nikako nemoj da bide{ me|u onie koi gi smetaa za la`ni znamenijata Allahovi pa da bide{, sekako, me|u porazenite!

96. Da, onie vrz koi se ostvari Zborot od Gospodarot tvoj ne veruvaat;

97. duri i da im dojde{e sekoj ajet dodeka ne ja vidat kaznata bolna.

98. Pa, neli be{e naselba? Veruva{e i veruvaweto nejzino & koriste{e, izzemaj}i go narodot na Junuz. I bidej}i veruvaa Nie ja otstranivme od niv sramnata kazna vo `ivotot na ovoj svet i izvesno vreme dadovme da u`ivaat.

99. Koga Gospodarot tvoj bi sakal toga{ site na zemjata }e veruvaat. E, pa, }e gi prisili{ li lu|eto da bidat vernici?

100. ^ovekot veruva samo so odobrenieto Allahovo i On gi kaznuva onie koi ne sfa}aat.

101. Ka`i: “Posmatrajte go ona {to e na nebesata i na Zemjata!” I znamenijata ne se od korist i opomena za lu|eto koi ne veruvaat.

102. Pa, o~ekuvaat li onie da gi snajde ne{to sli~no, osven kaznata kon onie {to bea pred niv? Ka`i: “Toga{, o~ekuvajte, a i jas sum so vas, navistina, me|u o~ekuva~ite!”

103 Potoa Nie }e gi izbavime pejgamberite Na{i i, sekako, onie koi veruvaa. Ete, toa ni e obvrska da gi izbavime vernicite.

104. Ka`i: “O lu|e, ako ste pri somnenie vo verata moja... ta, ne gi obo`avam onie koi obo`avaat drugi osven Allah. No, jas go obo`avam Allaha, koj, tokmu, ve usmrtuva, i naredeno mi e da bidam me|u vernicite.”

105. I taka svrti go liceto tvoe kon verata vistinska. I nikako ne bidi me|u mnogubo{cite!

106 I ne povikuvaj drug bog osven Allah, koj ne ti koristi i koj ne ti {teti. Ako taka napravi{, toga{, ti }e bide{ me|u nevernicite, navistina!

107 Ako Allah ti dade so nevolja nekakva, pa, ovaa ne mo`e da ja otstrani nikoj drug osven Nego, a ako, pak, ti posaka od dobrinata Svoja, toga{, nikoj ne mo`e da & se spravi. So nea, od robovite Svoi, On nagraduva kogo saka. On e Prostuva~ i Somilosen!

108. Ka`i: “O lu|e, ve}e vi dojde vistinata od Gospodarot va{. Pa, onoj koj }e se upati, se upatuva samiot sebesi, navistina! A onoj koj }e skr{ne samiot si skr{nal vo zabluda. Ne e moe da vi bidam zakrilnik!”

109. I sledi go ona {to ti se objavuva, i bidi trpeliv s# dodeka Allah ne presudi. Me|u sudiite On e Najdobriot!

SURA XI“HUD”(Hud)

Mekka - 123 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Elif, lam, ra! Eve Kniga ~ii ajeti se redat po red, a potoa potenko objasneti od Mudriot i Izvesteniot!

2. Za ova: “Samo Allaha da Go obo`avate. Jas sum za vas od Nego, navistina, opomenuva~ i radosnik.”

3. I u{te: “Od Gospodarot va{ da barate pro{ka, potoa pokajanie da Mu upatuvate; }e ve po~esti so u`ivawe prijatno do edno vreme opredeleno, i na sekoj dobro~initel, od dobrotijata Svoja, }e mu dade. A ako gi svrtite ple}ite... ta, se pla{am za vas za{to, navistina, }e ve snajde kazna na Denot golem.”

4. Vra}aweto va{e e - kon Allah. On e Kadar za s#!5. Ete, onie gi stesnuvaat gradite svoi za da skrijat od Nego. Ete,

onie se pokrivaat so oblekata svoja: On go znae i ona {to go krijat i ona {to go obelodenuvaat. On, navistina, go znae ona {to e vo gradite!

Xuz 12 6. Na zemjata nema niedno `ivotno na koe Allah ne mu dava ‘rsk

i On da ne go znae negovoto prestojuvali{te i negovoto nao|ali{te. Seto toa e e vo Knigata jasna.

7. On gi sozdade nebesata i Zemjata za {est dena. I Ar{ot Negov be{e nad vodata za da ve isproba koj od vas raboti najdobri dela. A ako im re~e{: “Vie }e bidete pro`iveani po smrtta” - onie koi ne veruvaat, sekako, }e ti re~at: “ Ova e samo vol{ebni{tvo otvoreno!”

8. A koga bi ja zadocnile kaznata za niv s# do eden rok opredelen, sigurno }e re~at: “[to ja spre~uva?” Na Denot koga taa }e im pristigne ne }e mo`e da im se otstrani i }e se ovistini zatoa {to & se ismevaa.

9. A koga nie na ~ovekot bi mu dale da vkusi milost od Nas i ako potoa Nie ja odzememe toj, toga{, navistina, }e se popla~e i }e bide neblagodaren!

10. Da, koga bi napravile da vkusi blagodat po {tetata {to mu se slu~i sigurno }e re~at: “Se otstranaa lo{otiite od mene!” Toj, navistina, e dostoen i gordeliv!

11. Osven onie koi se trpelivi i koi rabotat dobri dela. Za niv ima pro{ka i nagrada golema!

12. Pa, mo`ebi }e ostavi{ od ona {to ti se objavuva i od ona {to gi stesnuva gradite tvoi, za{to zboruvaat: “Zo{to ne mu e spu{ten kov~eg ili zo{to ne dojde so nego melek?” Ti si, navistina, opomenuva~! Allah e Zakrilnik na s#!

13. Ili, pak, }e re~at: “Toj go izmisli.” Ka`i: “Pa, donesete deset izmisleni suriwa, sli~ni na negovite. I povikajte kogo mo`ete - osven Allah - ako ste iskreni.”

14. A ako ne vi se oyvijat... ta, znajte deka, navistina, se objavuva samo so znaeweto Allahovo i deka nema drug bog osven Nego. Toga{, }e bidete li Poslu{ni?

15. Onie koi go sakaat `ivotot na ovoj svet i ukrasot negov Nie }e im gi nadopolnime postapkite nivni vo nego i onie, tuka ne }e bidat, tokmu, prikrateni:

16. onie za koi na Ahiret }e ima samo kazna. Tamu }e im propadne ona {to go izgradija i }e im bide ni{to`no ona {to go rabotea.

17. Ednakov li e onoj koj be{e pri jasnotijata od Gospodarot svoj, {to ja slede{e svedokot od Nego, a i od porano, Knigata na Musa, pokazot i milosta - koi veruvaat vo nea - na onoj koj ne veruva vo nea, me|u dru`inite; za nego ognot e prestojuvali{teto negovo, i toga{, ne somnevaj se vo nea. Taa, sekako, e vistina od Gospodarot tvoj, no mnozinstvoto me|u lu|eto ne veruvaat.

18. I koj pravi pogolem zulum od onoj koj frla laga vrz Allah? Onakvite }e bidat dovedeni pred svojot Gospodar, a svedocite }e re~at: “Onie se koi la`ea za Gospodarot nivni.” I prokletstvoto Allahovo neka e vrz zulum}arite!

19. Onie koi odvra}aat od Allahoviot pat i koi go iskrivuvaat... onie, tokmu, ne veruvaat vo Ahiret!

20. Onakvite na zemjata se nemo}ni i, osven Allah, nemaat drug za{titnik. Za niv kaznata }e bide udvoena. Ne se vo sostojba ni da slu{aat ni da gledaat.

21. Da, onakvite se upropastija samite sebesi i skr{naa od niv zaradi ona {to go izmisluvaa.

22. A na Ahiret onie se, bez somnenie, stradalnici. 23. Onie koi, navistina, veruvaat i koi dobri dela rabotat, i koi se

oddadeni na Gospodarot svoj se - `iteli xehennemski i vo nego za navek }e ostanat:

24. kako dve dru`ini: slep i gluv, i u{te: kako onoj {to gleda i onoj {to slu{a. Ovie dvajca, na primer, mo`at li da se izedna~at? Nema li da se prisetite?

25. I Nie ve}e go isprativme Nuh do narodot negov: “Jas sum, navistina, va{ jasen opomenuva~!

26. ]e obo`avate li drug osven Allah? Jas za vas, navistina, se pla{am od kaznata na Denot bolen!”

27. Pa, golemcite me|u narodot negov, koi ne veruvaa, rekoa: “Te gledame samo kako ~ovek nam sli~en. I gledame kako te sledat, tokmu, najprostite me|u nas, so povr{no mislewe; ne gledame, isto taka, deka vie imate prednost nad nas, tuku pri mislewe sme deka ste la{kovci!”

28. Nuh re~e: “Gledate li, o narode moj, kako se potpiram vrz jasnotijata od Gospodarot moj, i On mi dade od milosta Svoja, a ete, vie ostanavte slepi za toa. Zarem da ve prinudime za nea koga vie, tokmu, ja prezirate.

29. Za ova jas, narode moj, ne baram imot; nagradata moja e samo kaj Allah, i jas ne }e gi isteram onie koi veruvaat za{to onie }e se sretnat so Gospodarot svoj. No, jas ve gledam deka ste narod koj ne znae.

30. Narode moj, koj }e me za{titi od Allah dokolku gi isteram? Nema li da se prisetite?

31. Jas ne vi velam deka pri mene se riznicite na Allah, i ne ja znam Tajnata, i ne velam deka sum,ete, melek. I ne velam, isto taka, deka na onie koi gi preziraat o~ite va{i deka Allah ne }e im dade dobro. Allah go znae ona {to e vo du{ite va{i... toga{ jas bi bil, navistina, me|u zulum}arite.”

32. Rekoa: “O Nuh, ti ve}e, navistina, rasprava{e so nas, pa ja razgore raspravata na{a. Pa, napravi da ni dojde, dokolku si me|u iskrenite, ona {to ni go veti!”

33. Re~e: “Da, toa }e vi dojde, dokolku Allah posaka, a vie }e bidete nemo}ni.

34. Nitu pak }e vi koristi sovetot moj - ako Allah posaka da ve zavede - dokolku posakam da ve posovetuvam. On e Gospodar va{ i Nemu }e mu se vratite!”

35. Ili zboruvaat: “Toj go izmisluva.” Ka`i: “Ako go izmisluvam toga{ grevot e moj a jas sum daleku od gre{ewata va{i.”

36. I na Nuh, sekako, mu be{e objaveno ova: “Nikoj od narodot tvoj ne }e veruva, osven onie koi ve}e veruvaa. Pa, ne gri`i se za ona {to go rabotea.

37. I pravi go brodot pred o~ite Na{i i spored vdahnovenieto Na{e. I ne obra}aj Mi se za onie koi zulum napravija. Da, onie se potopeni!”

38. I toj go prave{e brodot, i sekojpat koga }e pominea kraj nego golemcite me|u narodot negov mu se ismevaa. Re~e: “Ako ni se ismevate i nie vam }e vi se ismevame, tokmu, onaka kako {to se ismevate.

39. Pa, }e uznaete komu }e mu dojde kaznata i kogo }e go snajde kazna postojana.”

40. Potoa, koga naredbata Na{a stigna, i koga lonecot po~na da vrie Nie rekovme: “Natovari vo ~amecot po eden par od site `ivotni, i semejstvoto tvoe, osven onie za koi porano be{e zbor, i onie koi veruvaa.” No, onie koi veruvaa, koi bea so nego, bea nekolkumina.

41. I re~e: “Ka~ete se vo nea! Vo imeto Allahovo neka plovi i neka zastane! Gospodarot moj, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!”

42. I brodot gi ponese niz branovite kako brda, i Nuh go povika sinot svoj, koj be{e ostanal podaleku: “O sine moj, ka~i se vo brodov so nas i nemoj da bide{ so nevernicite!”

43. A sin mu re~e: “]e se iska~am na brdoto koe }e me za{titi od vodata. A Nuh re~e: “Denes nema nikoj da se za{titi od naredbata Allahova, osven onoj komu On }e mu se smisluva.” I me|u niv se ispre~i branot i sin mu be{e me|u potopenite!

44. I be{e re~eno: “O zemjo, progoltaj ja vodata tvoja a ti nebo, prestani!” I vodata se povle~e i rabotata ve}e be{e re{ena, i brodot zastana na Xudij, i be{e re~eno: “Daleku neka bide narodot zulum}arski!”

45. I go povika Nuh Gospodarot svoj, i re~e: “Gospodare moj, sinot moj, navistina, e ~edo moe, a vetuvaweto Tvoe, sekako, e vistinsko i Ti si me|u sudiite Najdobriot!”

46. Allah re~e: “O Nuh, toj, stvarno, ne e od semejstvoto tvoe: toj e nepopravliv. Pa, ne moli Me za onoj za kogo ne znae{. Jas, navistina, te sovetuvam da ne bide{ me|u neznajkovcite!”

47. Nuh re~e: “Da, Gospodare moj, jas tebe ti se priklonuvam: nikoga{ nema da Te molam za ona {to ne go znam. I dokolku ne mi prosti{ i ne mi se smiluva{, }e bidam, sekako, me|u porazenite!”

48. Be{e re~eno: “O Nuh, ka~i se so pozdrav od Nas, i so beri}etite vrz tebe i vrz lu|eto koi se so tebe, i }e ima narodi na koi Nie }e im davame da u`ivaat edno vreme, a potoa }e gi pogodi od Nas kazna bolna.”

49. Ete, toa se del od ka`uvawata za Nevidlivoto koi, tokmu, Nie ti gi vdahnavme. Ne gi znaevte ni ti ni narodot tvoj, od porano. Pa, strpi se, za{to, navistina, nagradata e kone~na za bogobojazlivite!

50. I do Ad, bratot nivni Hud, Nie go isprativme. Re~e: “O narode moj, obo`avajte Go Allaha. Drug bog osven Nego nemate. Vie ste samo la{kovci!

51. O narode moj, ne baram nagrada za ova. Nagradata moja e od Onoj koj me sozdade. Nema li da se vrazumite?

52. O narode moj, barajte pro{ka od Gospodarot va{, potoa pokajte Mu se, za{to On }e vi isprati od nebo do`d izobilen, i On }e ja zgolemi mo}ta vrz mo}ta va{a, i ne vrtete gi ple}ite kako silnicite.”

53. Rekoa: “O Hud, ti ne ni donese jasnotija i nie nema da gi ostavime bo`estvata na{i zaradi zborot tvoj i, sekako, nema da ti veruvame!”

54. Nie tvrdime deka nekoe od bo`estvata na{i te pogodilo so zlo. Re~e: “Allaha za svedok go zemam, i posvedo~ete deka sum, navistina, daleku od ona {to Mu go zdru`uvate,

55. pokraj Nego. Pa, lukavo postapete protiv mene i ne davajte mi rok,

56. jas, navistina, se potpiram vrz Allah, Gospodarot moj i Gospodarot va{. Nema niedno `ivotno a On da nema mo} vrz nego. Gospodarot moj, navistina, kon patot vistinski upatuva!”

57. Pa, ako gi svrtat ple}ite ete, jas vi go dostaviv ona so {to bev ispraten do vas. I Gospodarot moj }e ve zameni so drug narod i vo ni{to ne }e mu na{tetite. Gospodarot moj, navistina, e Bdeec nad s#!

58. I bidej}i nastapi naredbata Na{a Nie go izbavivme Huda i onie koi veruvaa so nego, so milosta Na{a, i gi izbavivme od kaznata surova.

59. Toa e Ad. Ne gi priznavaa znamenijata na Gospodarot svoj i bea neposlu{ni kon pejgamberite Negovi, i ja sledea naredbata na sekoj silnik, tvrdoglav!

60. I gi prate{e prokletstvoto na ovoj svet a }e gi prati i na Denot suden. Ad, navistina, ne veruva{e vo Gospodarot svoj. Daleku neka e Ad, narodot na Hud!

61. I do Semud, bratot nivni Salih, Nie go isprativme. Re~e: “O narode moj, obo`avajte Go Allaha! Drug bog osven Nego nemate. On ve sozdade od zemja i ve naseli po nea... pa, barajte pro{ka od Nego, potoa pokajte Mu se, za{to Gospodarot moj, navistina, e blisku i se oyviva!”

62. Tie rekoa: “O Salih, ti be{e pred ova nade` me|u nas. ]e ni zabrani{ li da go obo`avame ona {to go obo`avaat predcite na{i i, navistina, nie sme pri somnenie vo ona kon {to n# povikuva{.”

63. Toj re~e: “O narode moj, gledate li? Ako sum pri jasnotijata od Gospodarot moj i ako mi dade milost od Nego... pa, koj }e mi pomogne kaj Allah ako sum neposlu{en kon Nego? Vie toga{ samo go zgolemuvate porazot moj.

64. O narode moj, eve znamenie za vas, kamila od Allah. Ostavete ja neka pase po zemjata Allahova, i ne nanesuvajte zlo za{to }e ve obzeme kaznata bliska.”

65. Pa ja zaklaa, i toga{ re~e: “U`ivajte vo domovite va{i tri dena. Ete, toa e vetuvaweto vrz laga nesvodlivo!”

66. I bidej}i nastapi naredbata Na{a Nie go spasivme Saliha i onie koi veruvaa vo nego so milosta Na{a od sramot na toj den. Gospodarot tvoj, navistina, e Jak i Silen!

67. I na onie koi zulum pravea gi pogodi stra{en glas i ete, ostanaa vo domovite svoi, skameneti,

68. kako nikoga{ da ne bea vseleni vo niv. Ete, Semud, navistina, ne go priznava{e Gospodarot svoj. Daleku neka e Semud!

69. I pratenicite Na{i mu dojdoa na Ibrahim kako radosnica. - Rekoa: “Selam!” A toj re~e: “Selam!” I vedna{ gi po~esti so pe~eno tele!

70. I bidej}i gi vide racete nivni kako ne go dopiraat, se v~udonevidi od niv i po~uvstvuva strav. Rekoa: “Ne pla{i se, nie sme isprateni do narodot na Lut!”

71. A `enata negova stoe{e tuka pa se nasmevnuva{e. Pa, ja zaraduvavme so Ishak, a po Ishaka i so Jakub.

72. I `enata re~e: “E, te{ko mene!” Zarem jas da rodam, stara, ma`ot mi e star i iznemo`en? Ova, navistina, e ~udna rabota.”

73. Tie rekoa: “Se ~udi{ li na naredbata Allahova?” Milosta Allahova i beri}etite Negovi neka bidat so vas, o Ehlul-Bejt! On, navistina, e za blagodarnost Dostoen i Vozvi{en!

74. I bidej}i na Ibrahim mu se trgna stravot vedna{ mu dojde radosnica i po~na da rasprava so Nas za narodot na Lut.

75. Da, Ibrahim be{e i blag, i mek i oddaden!76. O Ibrahim, izbegni go toa. Naredbata od Gospodarot tvoj ve}e

ti dojde a nim }e im dojde, navistina, kaznata neminovna. 77. I bidej}i pratenicite Na{i mu dojdoa na Lut, doa|aweto nivno

im be{e neprijatno, i vo du{ata si po~uvstvuva tesnotija, i re~e: “Ova e te`ok den!”

78. I mu dojde narodot negov, brzaj}i kon nego, a porano... rabotea lo{i dela. Re~e: “O narode moj, ovie se }erki moi, i onie vi se po~isti. Pa, pla{ete se od Allah, i vo prisustvo na gostite moi, ne sramotete me. Nema li me|u vas ~ovek pameten?”

79. Tie rekoa: Ve}e znae{e deka ne ni se potrebni }erkite tvoi. I ti, sigurno, }e go soznae{ ona {to go sakame.”

80. Toj re~e: “E, koga bi imal mo} protiv vas ili koga bi mo`el da se za{titam kaj nekoja sila golema!”

81. Tie rekoa: “O Lut, nie sme pratenici od Gospodarot tvoj. Pa, onie ne }e te stignat i zatoa otpatuvaj so semejstvoto tvoe, vo polovinata od no}ta, i nikoj od vas neka ne go vrti pogledot nazad, osven `enata tvoja. Da, nejze }e i se slu~i ona {to i nim }e im se slu~i. Rokot nivni, navistina, se mugrite. A zarem mugrite ne se blisku?

82. I bidej}i stapi naredbata Na{a, s# ona {to be{e gore Nie go sramnivme i gi opsipavme so gust do`d, skamenet kal, koj neprestano pa|a{e,

83. {to be{e ve}e obele`en za toa od Gospodarot tvoj, i takvoto ne{to ne e daleku od zulum}arite.

84. I do Medjen, nivniot brat [uajb, Nie go isprativme. Re~e: “O narode moj, obo`avajte go Allaha. Drug bog osven Nego nemate. I ne skratuvajte ni na kantar ni na vaga. Jas gledam deka ste, navistina, vo dobro izobilno i, sekako, se pla{am za vas od kaznata na denot seopfaten.

85. O narode moj, merete pravedno i na kantar i na vaga, i ne skratuvajte im na lu|eto nivni od ne{tata nivni, i ne sejte bezredie po zemjata!

86. Ona {to Allah go ostavi za vas e podobro za vas ako ste vernici! Jas ne sum va{ ~uvar!”

87. Tie rekoa: “O [uajb, dali namazot tvoj ti nareduva da go ostavime ona {to go obo`avaat predcite na{i ili, pak, spored `elba na{a da postapime so imotot na{. Ti si, navistina, blag i upatuva~!

88. Toj re~e: “O narode moj, videte deka sum pri jasnotijata od Gospodarot moj koj me snabdi so ubav ‘rsk. I ne sakam da go prepora~uvam ona od {to ve odvra}am, tuku sakam, kolku {to e vo mo`nost moja, da napravam dobro. A uspehot moj zavisi samo od Allah. Vrz Nego se potpiram i Nemu mu se obra}am!

89. O narode moj, neslagaweto so mene neka ne ve dovede do toa da vi se slu~i sli~no na ona {to mu se slu~i na narodot na Nuh ili na narodot na Hud ili na narodot na Salih. A ni narodot na Lut ne e daleku od vas.

90. Barajte pro{ka od Gospodarot va{, potoa upatete Mu pokajanie. Gospodarot moj, navistina, e Somilosen i Naklonet!

91. Tie rekoa: “O [uajb, nie ne razbirame mnogu od ona {to ti go zboruva{; i te gledame me|u nas kako slab, i da ne e

rodninata tvoja, }e te kamenuvame. Ti ne si vo odnos na nas jak.”

92. Toj re~e: “O narode moj, zarem rodninata moja vi e poblisku od Allah? A vie Nemu mu gi svrtivte ple}ite. Gospodarot moj, navistina, go opfa}a ona {to go rabotite.

93. O narode moj, rabotete onolku kolku {to e vo mo`nost va{a, a i jas, navistina, }e si rabotam. ]e uznaete komu }e mu dojde kaznata, koj }e bide porazen, i koj e la{ko. O~ekuvajte a i jas, navistina, }e o~ekuvam so vas!”

94. I bidej}i stapi naredbata Na{a go spasivme [uajba i onie koi veruvaa so nego, so milosta Na{a, a onie koi zulum napravija gi pogodi stra{en glas pa, ostanaa vo domovite svoi, skameneti,

95. kako i da ne bea nikoga{ vo niv. Daleku neka e Medjen kako {to se i oddale~i i Semud!

96. I ve}e Musa Nie go isprativme so znamenijata Na{i i so jasna vlast,

97. do faraonot i golemcite negovi. Pa, ja sledea naredbata na faraonot. A naredbata na faraonot ne e upatuva~ka.

98. Faraonot na Denot suden }e go predvodi narodot svoj, i }e go nurne vo ognot. E, samo kolku e lo{o mestoto kade {to }e bidat nurnati!

99. I na ovoj svet i na onoj svet }e bidat zdru`eni so prokletstvoto, e, samo kolku lo{o }e im bide dadenoto im sleduvawe!

100. Ete, toa se nekoi od ka`uvawata za naselbite za koi Nie ti ka`uvame od koi nekoi postojat a nekoi se snemani.

101. I Nie ne im napravivme zulum, tuku samite sebesi zulum si napravija. I bo`estvata do koi se povikuvaa, a ne povikuvaj}i se na Allah, vo ni{to ne im bea pri pomo{, za{to stapi naredbata od Gospodarot tvoj. I onie samo propa|aweto im go zgolemuvaa!

102. Ete, toa e kaznata od Gospodarot tvoj koga gi kaznuva naselbite koi se zulum}arski. A kaznata Negova, navistina, e bolna i silna!

103. Ete, vo toa, navistina, ima znamenie za onoj koj se pla{i od kaznata na Ahiret. Ete, toa e Den vo koj lu|eto }e bidat zbrani; ete, toa e Den vo koj }e prisustvuvaat site!

104. I samo za opredeleno vreme Nie go zadocnuvame. 105. Den vo koj }e se stigne: nikoj ne }e zboruva osven po

odobrenieto Negovo. Pa, nekoi me|u niv }e bidat nesre}ni a nekoi sre}ni.

106. [to se odnesuva do nesre}nicite onie }e bidat vo ognot i vo nego te{ko }e di{at i te{ko }e lelekaat.

107. I vo nego za navek }e ostanat s# dodeka traat nebesata i Zemjata, osven so posak na Gospodarot tvoj. Gospodarot tvoj, navistina, go raboti ona {to posakuva!

108 [to se odnesuva do sre}nite... pa, onie }e bidat vo Xennetot i vo nego za navek }e ostanat s# dodeka traat nebesata i

Zemjata, osven so posak od Gospodarot tvoj. Davawe }e bide toa neograni~eno.

109. I ne bidi, toga{, pri somnenie vo vrska so ona {to go obo`avaat. Obo`avaat samo kako {to obo`avaa predcite nivni od porano. I bez da im se skrati Nie }e im go dademe zaslu`enoto.

110. I na Musa, sekako, Nie mu dadovme Kniga... pa, vo vrska so nea stanaa delenici. I da ne be{e zborot od Gospodarot tvoj, koj prethode{e, sigurno }e be{e presudeno me|u niv. Da, onie se pri somnenie vo nea {to doveduva do nesigurnost.

111. I site niv, za delata nivni, Gospodarot tvoj, sekako, }e gi nagradi. Da, On e Izvesten za ona {to go rabotat!

112. Pa, izdr`i po patot vistinski! Onaka kako {to ti e naredeno, tebe i na onie koi se so tebe, koi }e se pokajat, i ne bunete se! On, navistina, go gleda ona {to go rabotite!

113. I ne poddr`uvajte gi onie koi zulum napravija... ta, }e ve dopre ognot i, osven Allah, nemate drugi za{titnici, i ne }e vi se pomogne!

114. I izvr{i go namazot na po~etokot i pri krajot na denot, i vo po~etocite na no}ta. Dobrite dela, navistina, gi bri{at lo{ite dela. Ete, toa e opomena za onie koi se opomenuvaat!

115. Strpi se! Ta, Allah, navistina, ne }e im ja namali nagradata na dobro~initelite!

116. Nema{e li niz stoletijata pred vas ~estiti koi spre~uvaa da se pravi bezredie na zemjata? No, bea samo malku onie me|u niv koi Nie gi spasivme, a onie koi go sledea zulumot, u`ivaa vo nego i bea nasilnici!

117. I Gospodarot tvoj ne gi ni{te{e naselbite nepravedno dokolku `itelite nivni bea dobri.

118. A Gospodarot tvoj da saka{e On }e gi naprave{e lu|eto da bidat edna zaednica; no, tie postojano se razedinuvaat,

119. osven onie na koi Gospodarot tvoj im se smiluva, i za toa gi sozdade. I zborot na Gospodarot tvoj se usovr{i: “Sekako, }e go ispolnam Xehennemot zaedno: i so xini i so lu|e!”

120. I s# {to Nie ti ka`uvame od ka`uvawata za pejgamberite e samo za da ti se zajakne srceto tvoe. I so ovaa vistina ti dojde i Uka i Opomena za vernicite!

121. I ka`i im na onie koi ne veruvaat: “Rabotete kolku {to e vo mo`nost va{a, a i nie, navistina, }e rabotime.

122. O~ekuvajte a i nie, isto taka, }e o~ekuvame.” 123. Tajnata i na nebesata i na Zemjata e - Allahova! I site ne{ta

Nemu Mu se vra}aat. Pa, obo`avajte Go i potprete se vrz Nego. A Gospodarot tvoj ne e nevnimatelen kon ona {to go rabotite!

SURA XII“JUSUF” (Jusuf)

Mekka - 111 ajeti Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Elif, lam, ra! Eve, ajeti od Knigata jasna,2. Nie go objavivme, navistina, Kur’anot na arapski za da sfatite. 3. I Nie ti gi ka`uvame najubavite ka`uvawa, objavuvaj}i ti go

ovoj Kur’an, iako pred nego be{e megu nevnimatelnite!4. I koga Jusuf mu re~e na babo mu: “O babo, vo son vidov,

navistina, edinaeset yvezdi, i Sonceto i Mese~inata kako mi se poklonuvaat!”

5. Babo mu re~e: “O sinko, ne ka`uvaj go sonot tvoj na bra}ata tvoi, za{to }e ti napravat nekakva spletka. [ejtanot, navistina, e otvoren neprijatel za ~ovekot.”

6. Ete, taka Gospodarot tvoj }e te odbere i }e te pou~i vo tolkuvaweto na nastanite i }e go nadopolni blagodatot Svoj vrz tebe, i vrz semejstvoto na Jakub onaka kako {to go usovr{i na tvoite predci, pred tebe, na Ibrahim i na Ishak. Gospodarot tvoj, navistina, e Znalec i Mudar!”

7. I pri Jusufa i pri bra}ata negovi ima, sekako, znamenija za pra{uva~ite;

8. koga onie rekoa: “Da, Jusuf i brat mu se pomili kaj babo ni, a nie sme, navistina, dru`ina, i babo ni, sekako, e vo zabluda jasna!

9. Ubijte go Jusufa ili izgonete go vo nekoja zemja. Liceto od babo vi kon vas }e bide upraveno i }e bidete, po nego, dobar narod!”

10. I eden me|u govornicite nivni re~e: “Ne ubivajte go Jusufa, tuku frlete go, ako ve}e toa go pravite, vo dnoto na bunarot, pa }e si go zeme nekoj karavan.”

11. Rekoa: “O babo na{, zo{to nema{ doverba vo nas za Jusuf? Nie nego, navistina, samo }e go sovetuvame!

12. Isprati go utre so nas vo pro{etka da se poigra. Navistina, }e go ~uvame!”

13. Toj re~e: “Da,zagri`en sum da ne go odvedete i se pla{am da ne go izede volk koga ne }e mu obrnete vnimanie.”

14. Tie rekoa: “Pa, kako }e go izede volk: nie sme dru`ina golema, navistina! I taka sigurno bi bile porazeni.”

15. I bidej}i go odvedoa se soglasija da go frlat na dnoto od eden bunar. I tuka Nie mu objavivme: “Ti, navistina, }e im donese{, vo vrska so rabotata nivna, vesti za ova. I tie ne }e prepoznaat.”

16. I dojdoa bra}ata na Jusuf kaj babo im no}e, pla~ej}i,17. i rekoa: “O babo na{, nie bevme oti{le da se nattr~uvame i

go ostavivme Jusufa da ni gi ~uva stvarite, pa go izede volk. E, pa, nema li da ni poveruva{; iskreni sme, navistina!”

18. I ja donesoa ko{ulata negova so la`na krv. Re~e: “Ne, vo du{ite va{i najdovte ne{to {to ve raduva. E, samo kolku e ubava trpelivosta! Od Allah baram pomo{ za ona {to go opi{uvate!”

19. I dojde karavan eden. Go ispratija vodonosecot po voda. Ovoj ja spu{ti kofata. Re~e: “Kakva radost; eve dete!” I go sokrija kako stokata trgovska. Allah go znae ona {to go rabotat.

20. I go prodadoa za evtina cena: samo za iznos od nekolku dirhemi. I so toa bea zadovolni.

21. I onoj {to go kupi, od Misir, & re~e na `ena mu: “Napravi go prijaten prestojot negov; mo`ebi }e ni bide od korist ili, pak, }e go posinime.” I ete, taka, Nie go smestivme Jusufa vo taa zemja i go pou~ivme vo tolkuvaweto na sonovite. Allah e Pobednik so naredbata Svoja, no mnozinstvoto na lu|eto ne znaat!

22. I bidej}i porasna Nie mu dadovme i mudrost i znaewe. I ete, taka gi nagraduvame dobro~initelite!

23. I nastojuva{e da go privle~e kon sebe, onaa vo ~ija ku}a be{e toj, i gi ispozatvora vratite, i re~e: “Pribli`i se!” Jusuf re~e: “Allah da me so~uva, gazdata moj, navistina, prestojot mi go napravi ubav. Da, zulum}arite nema da bidat spaseni!”

24. I taa, sekako, poka`a `elba za nego. A toj da ne go vide{e dokazot od Gospodarot svoj }e poka`e{e `elba za nea. Ete, taka Nie od nego go otsranivme lo{oto i sramnoto delo. On, navistina, e me|u robovite Na{i ~isti.

25. I dvajcata potr~aa kon vratata. I taa ja iskina ko{ulata negova odzadi. I go sretnaa ma`ot & na vratata, i taa re~e: “Kakva e kaznata za onoj koj saka da ja obes~esti `enata tvoja, osven da se zatvori ili bolno da se kazni?”

26. Jusuf re~e: “Taa saka{e da me privle~e kon nea.” I eden svedok, toga{, pri semejstvoto nejzino vaka posvedo~i: “Ako ko{ulata negova e iskinata odnapred, vo pravo si, a Jusuf, toga{, bi la`el.”

27. A ako ko{ulata negova e iskinata odzadi taa ne e vo pravo, a toj e iskren.”

28. I bidej}i ja vide ko{ulata negova iskinata odzadi, re~e: “Ova e edna od va{ite spletki. A spletkite nivni se golemi, navistina!”

29. Jusuf, zanemari go ova! A ti, `eno, pobaraj pro{ka za tvojot grev. Ti si, navistina, me|u gre{nicite!”

30. I `enite po gradot govorea: “@enata na veli~estvoto negovo posaka da go privle~e kon sebe svoeto mom~e. Mnogu se vqubila vo nego. Nie smetame deka taa e skr{nata vo zabluda jasna, navistina!”

31. I bidej}i slu{na zboranici, isprati ~ovek po `enite, i im podgotvi divani. Na sekoja od niv & dade no`, i re~e: “Izlezi pred niv!” I bidej}i go vidoa, se za~udija i gi isposekoa prstite, i rekoa: “Allah da so~uva, ova ne e ~ovek; ova e melek blagoroden!”

32. Taa re~e: “Ete, toa e ona za {to me ozboruvavte. Posakav da go privle~am kon sebesi pa se vozdr`a. I ako ne go napravi ona {to mu go nareduvam, sekako, }e go frlam v zatvor i }e bide me|u ponizenite!”

33. I toj re~e: “Gospodare moj, zatvorot mi e pomil od ona kon {to onie me povikuvaat. Ako ne me so~uva{ od spletkite nivni }e mi se pojavi `elba kon niv i }e bidam, toga{, me|u neznajkovcite!”

34. Pa, mu se oyva Gospodarot negov, i go so~uva od spletkata nivna. On, navistina, e Slu{a~ i Znalec!

35. Potoa vedna{ vidoa znamenija, i im se pri~ini deka najubavo e za edno vreme opredeleno da go frlat v zatvor.

36. Vo zatvorot so nego vlegoa u{te dve mom~iwa. Ednoto re~e: “Jas sonuvav, navistina, deka cedam vino”, a drugoto, pak, re~e: “Jas sonuvav, navistina, kako nosam nad glavava leb {to go klukaa pticite.” Objasni ni go zna~eweto nivno! Gledame deka si, navistina, me|u dobro~initelite!”

37. Jusuf re~e: “Ne }e vi dojde niedna hrana koja ja jadete a da ne ve izvestam za nejzinoto zna~ewe pred da vi dojde. Toa e ona so {to me pou~i Gospodarot moj. Da, jas ja ostaviv verata na narodot koj ne veruva{e vo Allah i koj ne go priznava{e Ahiret!

38. Ja sledam verata na moite predci: Ibrahim, Ishak, Jakub. Ne ni dolikuva ni{to da Mu zdru`uvame na Allah. Ete, toa e od dobrinata Allahova kon nas i kon lu|eto, no mnozinstvoto me|u lu|eto ne se zablagodaruvaat.

39. O drugari moi zatvorski, koj e podobar: rasfrleni bo`estva ili eden Allah, Mo}en!

40. Onie koi gi obo`avate osven Allah se samo imiwa koi im gi dadovte, vie i predcite va{i; zatoa Allah ne vi objavi nikakov dokaz. Presudata e samo Allahova. Vi naredi samo Nego da Go obo`avate. E, toa e postojanata vera, no mnozinstvoto me|u lu|eto ne znaat!

41. O drugari moi zatvorski, eden od vas Gospodarot }e go napie so vino, a drugiot }e go raspne i pticite }e jadat od glavata negova. Taka e odredena sudbinata za koja barate odgovor.”

42. I Jusuf mu re~e na edniot za kogo misle{e deka }e bide spasen: “Spomeni me pri gospodarot tvoj.” [ejtanot, me|utoa, napravi da zaboravi da go spomene kaj gospodarot svoj i zaradi toa ostana v zatvor u{te nekolku godini.

43. I vladarot re~e: “Jas sonuvav, navistina, sedum kravi debeli kako gi jadat sedum kravi slabi i sedum klasja zreli i drugi sedum suvi . O golemci, protolkuvajte mi go sonot moj ako tolkuvate sonovi!”

44. Rekoa: “Zamateni sonovi! Nie ne znaeme da gi objasnuvame sonovite.”

45. I onoj od dvajcata, koj se spasi, koj se seti po dru`eweto so Jusuf, re~e: “Jas }e vi go iznesam zna~eweto: samo ispratete me!”

46. “O Jusuf, o prijatelu! Protolkuvaj ni {to zna~at sedum kravi slabi da jadat sedum kravi debeli i sedum klasja zreli i drugi sedum klasja suvi, za da se vratam kaj lu|eto i za da znaat {to e toa.”

47. Re~e: “Sedum godini }e seete bez prekin. I ona {to }e go po`neete ostavete go vo klasjeto, osven malku so {to }e se hranite.

48. Potoa }e nastapat sedum te{ki godini vo koi }e go potro{at ona {to go zbiravte za niv, osven malku od s# ona so {to }e se hranite.

49. Potoa }e dojdat godini vo koi na lu|eto }e im pa|a do`d i vo tie godini lu|eto }e cedat od plodovite.”

50. I vladarot re~e: “Dovedete mi go!” I bidej}i pratenikot mu dojde, re~e: “Vrati mu se na gospodarot tvoj i pra{aj go {to se slu~i so `enite koi gi isposekoa racete nivni. Gospodarot moj, navistina, gi znae spletkite svoi.”

51. Vladarot re~e: “[to e, tokmu, so vas? Zo{to sakavte da go privle~ete Jusufa kon vas?” Rekoa: “Allah da ~uva, nie ni{to lo{o za nego ne znaeme.” I `enata na mo}nikot re~e: “Vistinata sega izleze na videlina. Jas posakuvav, tokmu, da go privle~am, no on, navistina, e me|u iskrenite.”

52. I ete, neka znae deka, navistina, ne go izneveriv tajno. I Allah, sekako, ne ja upravuva spletkata na izneveritelite!

Xuz 1353. Jas, me|utoa, ne se opravduvam. Du{ata, navistina, e

nakloneta kon zloto, osven ako ne & se smiluva Gospodarot moj. Gospodarot moj, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

54. I vladarot re~e: “Dovedete go kaj mene, }e go izberam za svoj pridru`nik.” I bidej}i razgovara{e so nego, re~e: “Ti denes kaj nas ima{ sigurno mesto.”

55. Jusuf re~e: “Odredi me da gi ~uvam riznicite vo zemjava. Jas sum, navistina, poznat ~uvar!”

56. I ete, taka Nie na Jusuf mu dadovme posebno mesto na zemjata. I se iseli na nea tamu kade {to saka{e. So milosta Na{a Nie nagraduvame kogo sakame, a nagradata na dobro~initelite ne ja namaluvame.

57. A nagradata na Ahiret e podobra za onie koi veruvaa i koi bea bogobojazlivi.

58. I dojdoa bra}ata na Jusuf i vlegoa kaj nego. I toga{ toj gi prepozna a tie nego ne go prepoznaa.

59. I bidej}i gi snabdi so delot nivni, re~e: “Dovedete go kaj mene va{iot brat po babo. Ne gledate li deka jas, navistina, meram pravedno i deka jas sum najdobar ugostuva~?

60. Pa, ako ne go dovedete nema da vi meram i pove}e nema da mi se pribli`uvate!”

61. Rekoa: “]e nastojuvame da go odvratime od nego babo mu; i, sekako, toa }e go napravime!”

62. I Jusuf im re~e na mom~iwata: “Poglednete gi nivnite poku}nini vo tovarite nivni; mo`ebi, koga }e im se vratat na semejstvata, }e gi prepoznaat; mo`ebi pak }e se vratat.”

63. I bidej}i se vratija kaj babo im, rekoa: “O babo na{, nie nema da dobieme pove}e hrana. Isprati go, toga{, brat ni so nas. So nego sigurno }e dobieme hrana. I sigurno }e go ~uvame!”

64. Babo im re~e: “Da vi go doveram li onaka kako {to vi go doveriv brat mu porano? Pa, Allah e najdobriot ~uvar! I me|u milostivite, tokmu, e Najmilostiviot!

65. I bidej}i go otvorija tovarot, vidoa kako poku}ninite nivni se vrateni, i rekoa: “O babo na{, {to ni treba pove}e? Ovie na{i poku}nini ni se vratija; }e gi snabdime semejstvata na{i, i }e go ~uvame brat ni, i }e dobieme pove}e od eden kamilski tovar, - toa e tovar nezna~itelen.”

66. Toj re~e: “Nema da go ispratam so vas, sigurno, dodeka ne mi dadete zakletva, koja }e se poptira vrz Allah deka }e mi go vratite, osven ako ne nastradate. I bidej}i mu dadoa zakletva, re~e: “Allah e Zakrilnik za ona {to go zboruvame!”

67. I re~e: “O sinovi moi, ne vleguvajte niz edna porta, tuku vleguvajte niz razli~ni porti. Jas nemam nikakov udel vo ona {to vi go odreduva Allah. Presudata, navistina, e - Allahova! Vrz Nego se potpiram i vrz Nego se potpiraat oni koi, tokmu, se potpiraat.”

68. I bidej}i vlegoa otade od kade {to im zapoveda babo im, ni{to za niv ne be{e ostvareno od strana na Allah, osven potrebata vo du{ata na Jakub koja ja ostvari; Jakub be{e znalec bidej}i Nie go pou~ivme, navistina, no mnozinstvoto na lu|eto ne znaat.

69. I bidej}i vlegoa kaj Jusuf, go privle~e Jusuf brat mu kon sebe, i re~e: “Da, jas sum brat ti, i ne `alosti se za ona {to go napravija!”

70. I bidej}i gi snabdi so ona {to treba{e da gi snabdi, stavi eden sad za merewe vo tovarot od brat mu. Potoa, eden vozglasnik vozglasi: “O karavanu, vie ste, navistina, kradci!”

71. I onie, vra}aj}i im se, rekoa: “[to barate?”72. Rekoa: “Go barame sadot od vladarot, a onoj {to }e go

donese }e dobie tovar kamilski. Za toa jas vetuvam.” 73. Rekoa: “Se kolneme vo Allah! Vie znaete deka ne dojdovme

da pravime bezredie vo zemjava i, sekako, ne sme kradci!”74. Gi pra{aa: “Kakva }e mu bide kaznata ako la`ete?”75. Odgovorija: “Kaznata negova e kaj onoj vo ~ij tovar }e se

najde - pa, toa e kaznata negova. Ete, taka Nie gi kaznuvame zulum}arite!”

76. I toga{ Jusuf po~na so vre}ite nivni pred da po~ne so vre}ata od brat mu, i go izvadi sadot od vre}ata na brat mu. Ete, so takva itrina Nie go pou~ivme Jusufa. Jusuf ne mo`e{e, spored zakonot na vladarot, da go zeme brat mu kako rob, osven ako ne saka Allah. Kogo sakame Nie na stepeni go vozdignuvame. I nad sekoe znaewe ima znalec!

77. Tie rekoa: “Ako toj ukrade, ukrade i brat mu pred nego.” I toa Jusuf go premol~i vo sebesi, i ne im go obelodeni, velej}i si: “Vie ste vo polo{a sostojba, a Allah najdobro go znae ona {to vie go opi{uvate.”

78. Tie rekoa: “O veli~estvo, toj, navistina, ima star babo, vo godini e, pa zemi eden od nas namesto nego. Gledame deka si me|u dobro~initelite!”

79. Toj re~e: “Allah da so~uva od toa da zememe drug a ne ovoj vo ~ij tovar go najdovme sadot. Toga{, navistina, bi bile zulum}ari!”

80. I bidej}i izgubija nade` vo nego, se odvoija nasamo. Najstariot od niv re~e: “Ne znaete li deka babo od vas pobara zakletva, da se zakolnete vo Allah? I porano Jusufa go upropastivte. Nema da ja napu{tam zemjava s# dodeka ne mi dozvoli babo mi ili, pak, dodeka ne mi presudi Allah. A me|u sudiite On e Najdobriot!

81. Vratete se kaj babo vi, pa ka`ete: - O babo na{, tvojot sin, navistina, ukrade. I go svedo~ime samo ona {to go znaeme i nie, navistina, ne sme ~uvari na tajnata.

82. Pra{aj ja naselbata vo koja otsednavme i karavanot so koj dojdovme. Nie sme, navistina, iskreni!”

83. Jakub re~e: “Ne, vo du{ite va{i proizleze ne{to lo{o. Pa, trpelivosta e ubava! Mo`ebi Allah site }e mi gi vrati. On, navistina, e Znalec i Mudar!”

84. I gi svrte ple}ite i re~e: “O Jusuf, o tago moja!” I mu pobelea o~ite od gri`a. No, sepak, se sovlada.

85. Sinovite mu rekoa: “Se kolneme vo Allah! Ako ne prestane{ da se se}ava{ na Jusuf, ili }e se isto{ti{ ili }e se upropasti{.”

86. A toj re~e: “I tagata moja i `alosta moja Mu gi iznesuvam na Allah. I od Allah go znam ona {to vie ne go znaete.

87. O sinovi moi, odete i raspra{ajte se za Jusuf i za brat mu, pa, ne o~ajuvajte vo milosta Allahova. Vo milosta Allahova o~ajuvaat, navistina, samo nevernicite!”

88. I bidej}i vlegoa kaj nego, rekoa: “O veli~estvo, {teta n# pogodi, nas i semejstvata na{i, i ete, taka, dojdovme so trgovska stoka otpadna. Pa, daj ni polna mera i daj ni milosrdie. Allah, navistina, gi nagraduva milosrdnicite!”

89. Jusuf re~e: “Pa, go znaete li ona {to go napravivte so Jusuf i brat mu, koga ne znaevte?”

90. Tie rekoa: “Ti li si Jusuf, navistina?” Jusuf re~e: “Jas sum Jusuf, a ova e brat mi. Da, Allah ni dade prednost.” Onoj koj e bogobojazliv i trpeliv... pa, Allah, navistina, ne ja namaluva nagradata na dobro~initelite!”

91. Tie rekoa: “Se kolneme vo Allah deka, navistina, te odlikuva nad nas i nie zgre{ivme, sigurno!”

92. Toj re~e: “Denes nema prekor za vas. Allah vi prostuva. A me|u milostivite On e Najmilostiviot!

93. Zemete ja ovaa moja ko{ula i frlete ja na liceto od babo mi, i taka, }e mu se vrati vidot, i donesete mi go seto semejstvo va{e.”

94. I bidej}i karavanot otpatuva, babo im re~e: “Da, jas go ~uvstvuvam mirisot na Jusuf. I ne ka`uvajte mu deka jas obnemo`ev.”

95. Rekoa: “Se kolneme vo Allah! Ti si skr{nat vo zabluda porane{na.”

96. I bidej}i dojde radosnikot, ja frli ko{ulata na negovoto lice, i toga{ ete, mu se vrati vidot. Re~e: “Neli vi ka`av deka jas go znam od Allah ona {to vie, sekako, ne go znaete!”

97. Rekoa: “O babo na{, baraj pro{ka za grevovite na{i, nie, navistina, zgre{ivme!”

98. Re~e: “]e pobaram pro{ka za vas od Gospodarot moj. On, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!”

99. I bidej}i vlegoa kaj Jusuf, gi privle~e pri sebesi roditelite svoi, i re~e: “Vlezete vo Misir, ako Allah saka, sigurni!”

100. I gi postavi roditelite svoi na prestolot i site koi bea tuka mu se poklonija. I toj re~e: “O babo moj, ova e tolkuvaweto na mojot son od porano. Allah opredeli toj da se ovistini. Da, Allah mi napravi dobro so toa {to me izvle~e od zatvorot i zatoa {to vas ve dovede od pustina. I toa po vme{uvaweto na [ejtanot me|u mene i me|u bra}ata moi. Gospodarot moj, navistina, e ^uvstvitelen kon onoj kon kogo On saka. On, navistina, e Znalec i Mudar!

101. O Gospodare moj, ve}e mi dade vlast i me pou~i vo tolkuvaweto na nastanite, Tvoritelu na nebesata i na Zemjata, Ti si mojot Za{titnik i na ovoj svet i na Ahiret. Koga }e opredeli{ da umram neka umram kako Poslu{en i soedini me so dobrite!”

102. Ete, toa se del od ka`uvawata za tajnata koi Nie ti gi objavuvame, i ti ne be{e kaj niv koga zaedni~ki se soglasija za rabotata nivna - no, tokmu, bea spletkari.

103. I kolku da posakuva{, mnozinstvoto me|u lu|eto ne se vernici!104. I ti ne bara{ od niv nagrada za toa. Toa e samo Opomena za

svetovite!105. I kolku ima znamenija na nebesata i na Zemjata? Pominuvaat

kraj niv a tie, ete, se ramnodu{ni. 106. Mnozinstvoto od niv ne veruvaat vo Allah: mnogubo{ci se,

navistina!107. Sigurni li se deka nema da im dojde nevolja od kaznata na

Allah ili da ne im dojde ^asot odnenade` a da ne usetat?108. Ka`i: “Ova e patot moj. Jas povikuvam kon Allah. Pri mene i pri

onoj koj me sledi e jasen pogled. Neka e slaven Allah! Jas ne sum me|u mnogubo{cite!”

109. I pred tebe Nie samo lu|e ispra}avme, me|u `itelite na naselbite, i objava im objavuvavme. Ne patuvaat li po zemjata pa da vidat kakva be{e kaznata na onie pred niv? Ku}ata

ahiretska, sekako, e podobra za onie koi se bogobojazlivi. Nema li da se vrazumite?

110. Koga pejgamberite o~ajuvaa i mislea deka }e bidat proglaseni za la{kovci, tokmu, toga{ im doa|a{e pomo{ta Na{a i, toga{, Nie izbavuvavme kogo sakavme, a kaznata Na{a ne go izbegnuva{e narodot nasilni~ki!

111. Vo ka`uvawata nivni ima ibret za daruvanite so razbir. Toa ne e govor izmislen, tuku toa e Potvrda za ona {to be{e pred nego, i potenko objasnuvawe za site ne{ta, i Patokaz i Milost za narodot verni~ki!

SURA XIII“ER-RA’D” (“Grom”)

Medina - 43 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Elif, lam, ra! Ete Kniga so ajeti koi ti se objavuvaat od Gospodarot tvoj, vistina; no, mnozinstvoto na lu|eto ne veruvaat!

2. Allah e Onoj koj gi podigna nebesata, kako {to gledate, bez stolbovi. Potoa se utvrdi na Ar{ot. I gi pot~ini i Sonceto i Mese~inata. S# te~e do rok opredelen. On upravuva so naredbata i On potenko gi objasnuva ajetite za da se uverite vo sredbata so Gospodarot va{.

3. I On ja rastegna zemjata, i na nea postavi i planini i reki. I On od sekoj plod sozdade par. On pravi no}ta da go pokrie denot. I ete, vo toa, navistina, znamenija za lu|eto koi razmisluvaat!

4. I po zemjata ima predeli koi se grani~at, i bav~i so grozje, i nivi, i urmi bujni i nebujni. I vpivaj}i edna ista voda. Vo pogled na vkusot, Nie na edni im davame prednost nad drugi. I ete, vo toa, navistina, znamenija za lu|eto koi sfa}aat.

5. A kako se ~udi{? Pa, ~udni se, vsu{nost, zborovite nivni: “]e bideme li odnovo sozdadeni koga }e staneme zemja?” Ovie ne veruvaat vo Gospodarot svoj. Na vratovite nivni }e ima sinxiri. Ovie se `iteli na ognot i vo nego za navek }e ostanat.

6. I onie od tebe baraat da im pobrza{ so zloto otkolku so dobroto. I pred niv ima{e takvi primeri. Gospodarot tvoj, sekako, e milosno naklonet kon lu|eto vo pogled na zulumot nivni. Gospodarot tvoj, navistina, e Silen Kaznuva~!

7. Onie koi ne veruvaat, velat: “Zo{to ne mu se objavuva znamenie od Gospodarot negov?” Ti si samo opomenuva~. Sekoj narod ima upatuva~!

8. Allah go znae ona {to go nosi sekoja `ena, i ona {to utrobite go vpivaat vo sebe i ona {to go zgolemuvaat. Za sekoja rabota kaj Nego ima mera,

9. Znalec na vidlivoto i na nevidlivoto. Pregolem i Previ{en!10. Me|u vas ednakvi se kaj Nego onoj koj tajno zboruva i onoj koj

toa go razglasuva, onoj koj se krie no}e i onoj koj odi dewe;11. za sekoj od vas, pred nego ili zad nego, ima denono}ni meleki

koi bdeat vrz nego, po naredbata Allahova. Allah, navistina, nema da ja izmeni situacijata na eden narod s# dodeka toj narod ne se izmeni samiot sebesi. Ako Allah saka da mu nanese zlo na eden narod nema nikoj {to mo`e da mu se sprotistavi. I za niv osven Allah nema drug za{titnik!

12. On vi ja poka`uva molwata da se upla{ite ili, pak, da se nadevate, i On sozdava oblaci te{ki.

13. I tatne`ot Go veli~a so blagodarnosta svoja, a i melekite, pla{ej}i se od Nego; i On ispra}a gromovi i so niv go poga|a onoj kogo On saka, a onie, tokmu, raspravaat za Allah! A Allah e Silen i Itar!

14. Molbata vistinska e - Negova. Onie koi se molat na drugi, osven Nemu, ne }e im se oyvijat, za {to bilo. Kako onoj e koj }e gi podade dlankite svoi kon vodata za da ja dofati,a taa ne stiga do ustata negova. Molbite na nevernicite se zaludni!

15. I na Allah Mu se poklonuva s# ona {to e na nebesata i na Zemjata, dobrovolno ili prisilno. I senkite nivni, isto taka, pretpladne ili popladne.

16. Ka`i: “Koj e Gospodar na nebesata i na Zemjata?” Ka`i: “Allah!” Ka`i: “Pa, }e prifatete li, osven Allah, za{titnici koi ne mo`at za sebesi da napravat ni korist ni {teta?” Ka`i: “Ednakvi li se onoj koj gleda i onoj koj ne gleda? Ili: Ednakvi li se temninata i svetlinata? Ili: Mu pripi{uvaat li na Allah zdru`enici koi sozdavaat kako {to On sozdava, pa sozdavaweto im se ~ini sli~no?” Ka`i: “Allah e Tvoritel na s#. On e Edinstven i Silen!”

17. Onoj koj spu{ta voda od nebo, i poroite pote~uvaat po mera na nivnata mo}, i porojot gi frla po krai{tata otpadocite. I ona {to go topat vo ogan, sakaj}i da napravat nakit ili predmet, isto taka, ima otpadoci koi se na niv sli~ni. Ete, taka Allah vi donesuva primer na vistina i nevistina: otpadokot se frla, a ona {to im koristi na lu|eto, ostanuva na zemjata. Ete, taka Allah vi gi iznesuva primerite,

18. za onie koi }e Mu se oyvijat na Gospodarot svoj ima nagrada, a za onie koi ne }e Mu se oyvijat - i koga bi go poseduvale s# ona {to e na zemjata, i u{te tolku, - ne }e ja otkupat za niv podgotvenata zla presmetka, i prestojuvali{teto nivno e - Xehennemot. E, samo kolku e lo{a taa postela!

19. E, pa, zarem onoj koj znae deka ona {to ti e objaveno od strana na Gospodarot tvoj, navistina, e kako onoj koj e slep? Se se}avaat samo daruvanite so razbir!

20. Onie koi go odr`uvaat vetuvaweto kon Allah i koi ne go prekr{uvaat Dogovorot,

21. onie koi ne se odvojuvaat od ona {to go naredi Allah, koi se stameni, vrz toa; se pla{at od Gospodarot svoj i stravuvaat od zlata presmetka,

22. i koi se trpelivi: se stremat kon liceto na Gospodarot svoj, namaz izvr{uvaat i delat, bilo javno bilo tajno, od ‘rskot {to Nie im go dadovme; go zamenuvaat lo{oto so dobro... za niv ima ubav Dom:

23. bav~i edenski vo koi }e vlezat so predcite nivni, so onie koi bea dobri, `enite nivni i potomstvoto nivno... I melekite }e im vleguvaat od site vrati!

24. “Selamun alejkum! Za{to bevte trpelivi. E, samo kolku e blagosloven ovoj Kone~en dom!”

25. A onie koi ne se pridr`uvaat kon vetuvaweto po dogovorot sklu~en so Allah, i koi se odvojuvaat od ona {to go naredi Allah da se po~ituva, i koi ne se vrz toa, i koi pravat bezredie po zemjata... vrz niv e prokletstvoto i za niv ima lo{a Ku}a!

26. Allah dava i odreduva nafaka komu saka, On i skratuva; i se raduvaat za `ivotot na ovoj svet. A {to e, vsu{nost, `ivotot na ovoj svet vo odnos na Ahiret? Pa, samo minlivo u`ivawe!

27. Onie koi ne veruvaat, velat: “I zo{to ne mu be{e objaven eden ajet od Gospodarot negov?” Ka`i: “Allah, navistina, skr{nuva vo zabluda kogo saka i On go upatuva kon sebe pokajnikot.”

28. Onie koi veruvaat, so spomenuvaweto na Allah, gi smiruvaat srcata svoi. A srcata se smiruvaat, navistina, so spomenuvaweto na Allah!

29. Onie koi veruvaat i koi rabotat dobri dela... blaze si im! Za niv ima ubavo pribe`i{te!

30. I ete, taka Nie te isprativme vo edna zaednica pred koja bea i pominaa zaednici mnogu za da im go ka`uva{ ona {to tebe ti go objavivme za{to onie, tokmu, ne veruvaat vo Milostiviot. Ka`i: “On e Gospodarot moj. Nema drug bog osven Nego; vrz Nego se potpiram i od Nego baram pro{ka.”

31. I koga so Kur’anot brdata bi mo`ele da se pomestat, a zemjata da se raspar~a, a mrtvite da progovorat... ne, naredbata za s# e - Allahova, i zarem onie koi veruvaat ne znaat deka ako Allah posaka{e }e gi upate{e site lu|e! No, onie koi ne veruvaa postojano gi snao|a, za ona {to go pravea, nesre}a, nenadejno, ili, pak, }e se zbidne vo blizina na nivnite domovi s# dodeka ne dojde vetuvaweto Allahovo. Allah, navistina, ne go izneveruva vetuvaweto!

32. I onie pred tebe, sekako, im se ismevaa na pejgamberite... Ta, Nie nevernicite gi ostavivme do edno vreme odredeno a potoa gi zasegnavme. E, samo kakva be{e taa kazna!

33. Zarem na Onoj koj bdee vrz sekoja du{a - vo ona {to taa }e go spe~ali, Allah - onie zdru`enici Mu zdru`uvaat? Ka`i: “Imenuvajte gi!” Ili vie Go izvestuvate deka ima ne{to na zemjava {to On ne go znae? Ili, pak, toa e va{e povr{no zboruvawe za niv? Ne, na onie koi ne veruvaat im izgledaat

ubavi spletkite nivni, i odvra}aat od patot. A onoj kogo Allah }e go skr{ne vo zabluda... pa, toj nema svoj upatuva~!

34. Za niv ima kazna vo `ivotot na ovoj svet, a kaznata na Ahiret, sekako, e pote{ka, i za niv, osven Allah, nema pokrovitel.

35. Takov e Xennetot koj e veten za bogobojazlivite. Niz nego te~at reki, i plodovite negovi se ve~ni i senkite negovi se ve~ni. Ete, toa e krajot na onie koi bea bogobojazlivi, a krajot na onie koi ne veruvaa e - ognot!

36. A onie na koi Nie im dadovme Kniga se raduvaat za ona {to ti e objaveno. Me|u dru`inite, me|utoa, ima lu|e koi eden del od Knigata ne go priznavaat. Ka`i: “Mene mi e naredeno, navistina, samo Allaha da go obo`avam i da ne Mu pripi{uvam zdru`enik. Kon Nego povikuvam! I samo kon Nego e pribe`i{teto moe!”

37. I ete, taka Nie go objavivme na arapski kako mudrost. I ako gi sledi{ `elbite nivni, po dojdenoto ti znaewe, ne }e najde{, osven Allah, ni za{titnik ni pokrovitel!

38. I pred tebe, sekako, Nie isprativme pejgamberi, i im odredivme `eni i potomstva. I ne e na pejgamberot, da donese znamenie bez odobrenieto Allahovo. I sekoe vreme ima{e Kniga!

39. Allah ukinuva so posak Svoj i utvrduva, isto taka. I kaj Nego e Majkata na Knigata.

40. Bilo da ti poka`eme del od ona {to Nie go podgotvivme za niv bilo da te usmrtime tvoe e, navistina, samo da izvesti{, a Na{e e da presmetame!

41. Ne gledaat li deka, navistina, Nie doveduvame do toa da ja skratuvame zemjata od nejzinite strani? Allah presuduva, i nema Izmenuva~ na Negovata presuda. On e Brz Presmetuva~!

42. I onie pred niv, sekako, pravea spletki. Pa, Allah e Gospodar za site spletki! On go znae ona {to go pe~ali sekoja du{a, a nevernicite }e uznaat za Kone~niot dom!

43. A onie koi ne veruvaat, velat: “Ti ne si pejgamber!” Ka`i: “Me|u mene i me|u vas Allah e dovolen Svedok. I kaj Nego e, isto taka, znaeweto na Knigata!”

SURA XIV“IBRAHIM” (Ibrahim)

Mekka - 52 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Elif, lam ra! Kniga koja Nie ti ja objavivme za da gi izvede{ lu|eto od temnini vo svetlina, so odobrenieto od Gospodarot nivni, kon Patot na Silniot i za blagodarnost Dostojniot:

2. Allah, ~ija sopstvenost e s# ona {to e na nebesata i na Zemjata. Te{ko na nevernicite od kaznata `estoka!

3. Onie koi pove}e go qubat `ivotot na ovoj svet od `ivotot na Ahiret, i koi odvra}aat od Allahoviot pat, i koi nastojuvaat da go iskrivat... onie se skr{nati vo zabluda dale~na!

4. I Nie isprativme pejgamber samo na jazikot od narodot negov za da im objasni. Pa, Allah skr{nuva vo zabluda kogo saka i On upatuva kogo saka. On e Silen i Mudar!

5. I Musa, sekako, Nie go isprativme so znamenijata Na{i: “I izvedi go narodot svoj od temnini vo svetlina. I opomeni go so denovite Allahovi.” Vo toa, navistina, ima znamenija za sekoj koj e trpeliv i blagodaren!

6. I koga Musa mu re~e na narodot svoj: “ Setete se na blagodatot Allahov kon vas koga On ve izbavi od lu|eto faraonovi, koi vi zadavaa najlo{a kazna, koi gi kolea sinovite va{i a gi ostavaa vo `ivot }erkite va{i. Ete, imavte belja golema od Gospodarot va{!”

7. I koga Gospodarot tvoj vozglasi: “Da, ako ste blagodarni }e vi zgolemam, a ako ne ste blagodarni... kaznata Moja e `estoka, navistina!”

8. I Musa zboruva{e: “Ako ne veruvate, i vie i site onie na zemjata... ta, Allah, navistina, e Bogat i za blagodarnost Dostoen!”

9. Ne vi dojde li ka`uvaweto za onie pred vas, za narodot na Nuh, za Ad i za Semud? I za onie po niv. Samo Allah gi znae! Im donesoa pejgamberite nivni jasnotii i onie, stavaj}i gi racete svoi na ustite, zboruvaa: “Da, ne veruvame vo ona so {to ste isprateni. I nie sme, navistina, vo somnenie i vo neizvesnost vo ona kon {to n# povikuvate!”

10. Pejgamberite nivni rekoa: “]e se somnevate li vo Allah, Sozdatelot na nebesata i na Zemjata? On ve povikuva za da vi gi prosti grevovite va{i i da vi dade rok s# do edno vreme opredeleno .” Zboruvaa: “Vie ste samo lu|e nam sli~ni. Posakuvate da n# odvratite od ona {to go obo`avaa predcite na{i... ta, donesete ni dokaz jasen!”

11. Pejgamberite nivni im zboruvaa: “Nie sme, navistina, samo lu|e vam sli~ni. No, Allah dava prednost komu saka od robovite Svoi. I ne e na{e da vi doneseme dokaz osven so odobrenieto Allahovo. Pa, vrz Allah se potpiraat vernicite!

12. I ne ni ostana li osven da se potpreme vrz Allah koga On, sekako, n# upati po pati{tata na{i. ]e bideme trpelivi, sigurno, na makite {to }e ni gi zadavate. I vrz Allah se potpiraat onie koi, tokmu, se potpiraat!”

13. I onie koi ne veruvaa im zboruvaa na pejgamberite svoi: “]e ve isterame, sigurno, od zemjava na{a. Ili, pak, sigurno }e se vratite vo verata na{a.” Pa, im objavi Gospodarot nivni: “Nie sigurno }e gi uni{time zulum}arite,

14. i vas }e ve smestime na zemjata po niv. Ete, toa e za onoj koj se pla{i od stoeweto pred Mene i koj stravuva od Mojata zakana!”

15. I onie baraa da pobedat. I taka sekoj silnik tvrdoglav propadna!

16. Xehennemot e zad ple}ite nivni. I }e se napojuva od voda smrdliva,

17. koja }e nastojuva da ja goltne malku po malku, no ne }e mo`e da ja prenese niz grloto; i smrtta }e mu dojde od sekoja strana, no ne }e mo`e da umre. I zad nego ima kazna te{ka.

18. Delata na onie koi ne veruvaat vo Gospodarot svoj se sli~ni na pepel koj }e go raznese viorot vo buren den. I ni{to ne }e im vredi ona {to go spe~alija. Ete, toa e, tokmu, bespa}e dale~no!

19. Ne gleda{ li deka Allah gi sozdade nebesata i Zemjata so vistina? Ako posaka }e ve snema i }e donese novo sozdavawe?

20. Za Allah toa ne e te{ko. 21. I site }e se zberat kaj Allah. Pa, slabite }e im re~at na onie koi

se smetaa gordelivi: “Da, nie ve sledevme. Pa, mo`ete li vie, barem malku, da ni ja namalite kaznata Allahova?” ]e re~at: “Da n# upate{e Allah i nie }e ve upatevme, navistina! Nam ni e seedno: }e lelekame li ili }e trpime, ne mo`eme da se spasime.”

22. I bidej}i rabotata }e bide re{ena, [ejtanot }e re~e: “Da, Allah vi veti vetuvawe vistinsko, a jas vetuvaweto moe go izneveriv. Nemav nikakva vlast nad vas, no samo {to ve povikav vie mi se oyvavte. Pa, ne grdete me, grdete se samite sebesi. Jas ne sum va{ poddr`nik, a i vie ne ste moi poddr`nici. Jas, navistina, ne veruvam vo ona {to mi go pripi{uvavte porano. Za zulum}arite, sekako, ima kazna bolna!”

23. A onie koi veruvaa i koi rabotea dobri dela }e vlezat vo Xennetot niz koj reki te~at i vo nego, so odobrenieto Allahovo, za navek }e ostanat. Pozdravot nivni vo nego }e bide: Selam!

24. Ne vide li koga Allah donese primer: dobriot zbor e kako dobro steblo; osnovata mu e cvrsta, a grankite kon nebo,

25. koe gi dava plodovite svoi vo sekoe doba, so odobrenieto od Gospodarot svoj, i Allah im donesuva primeri na lu|eto za da se se}avaat;

26. primerot: lo{iot zbor e kako lo{o steblo, otkornato nad zemja koe nema svoja utvrda.

27. Allah gi ucvrstuva onie koi veruvaat so cvrst govor vo `ivotot na ovoj svet i vo `ivotot na Ahiret. Allah gi skr{nuva vo zabluda zulum}arite i Allah raboti so posak Svoj.

28. Ne gi vide li onie koi go izmenija Allahoviot blagodat kako padnaa vo neverstvo i kako go dovedoa narodot svoj vo Ku}ata na propasta,

29. vo Xehennemot vo koj }e se pr`at. E, samo kolku e lo{a taa utvrda!

30. I onie Mu pripi{uvaa na Allah zdru`enici za da skr{nuvaat nekogo, vo zabluda, od Negoviot pat. Ka`i: “U`ivajte samo malku za{to, navistina, svratili{tetot va{e e - kon ognot!”

31. Ka`i im na robovite Moi, koi veruvaat, neka klawaat namaz, i neka delat od ‘rskot Na{ koj im go dadovme, bilo tajno bilo javno, pred da nastapi Denot vo koj nema ni proda`ba ni prijatelstvo.

32. Allah e Onoj koj gi sozdade nebesata i zemjata, i koj spu{ta voda od neboto, a so nea vadi plodovi kako ‘rsk va{. I vi go pot~ini brodot koj plovi po moreto so naredbata Negova; vi gi pot~ini i rekite.

33. I vi gi pot~ini i Sonceto i Mese~inata koi denono}no se dvi`at; i vi gi pot~ini no}ta i denot.

34. I vi dade od s# ona {to Mu baravte. I ako gi broite blagodatite Allahovi ne }e mo`ete da gi izbroite. ^ovekot, navistina, e golem zulum}ar i golem nevernik!

35. I koga Ibrahim re~e: “Gospodare moj, napravi go ovoj grad bezbeden. I mene i sinovite moi oddale~i n# od obo`avaweto kipovi!

36. Gospodare moj, onie, navistina, skr{naa vo zabluda lu|e mnogu, pa, koj }e me sledi toj, sekako, e so mene, a koj mi e neposlu{en... pa, Ti si, navistina, Prostuva~ i Somilosen!

37. Gospodare na{, del od potomstvoto moe go naseliv vo dolina edna, neplodna, pri Ku}ata Tvoja sveta, Gospodare na{, za da izvr{uvaat namaz. Odredi, toga{, srcata ~ove~ki da stremat kon niv i snabdi gi so blagodatite za da se zablagodaruvaat!

38. Gospodare na{, Ti, navistina, go znae{ ona {to go krieme i ona {to go obelodenuvame. I na nebesata i na Zemjata nema ni{to za Allah skrieno.

39. Blagodarenie na Allah koj vo starost mi go podari Ismail i Ishak. Gospodarot moj, navistina, e Slu{a~ na molbite!

40. Gospodare moj, odredi jas i del od potomstvoto moe, da bideme postojani vo namaz; Gospodare na{, primi gi molbite!

41. Gospodare na{, prosti ni, i mene i na roditelite moi, i na vernicite na Denot vo koj }e se ostvari presmetkata!”

42. I vo nikoj slu~aj ne smetaj deka Allah e nevnimatelen kon ona {to go pravat zulum}arite. Allah, navistina, gi ostava do denot vo koj o~ite }e se skamenat, otvoreni;

43. i deka }e tr~aat prepla{eni, so dignati glavi, o~ite okokoreni a srcata prazni.

44. I opomeni gi lu|eto za Denot vo koj }e im dojde kaznata koga onie koi pravea zulum }e re~at: “Gospodare na{, ostavi n# za kratko vreme; }e se oyvieme na povikot Tvoj i }e gi sledime pejgamberite.” - “Neli se kolnevte od porano deka nikoga{ ne }e is~eznete?”

45. I `iveevte vo domovite na onie koi napravija zulum za sebesi, i vi stana jasno kako postapivme so niv. Pa, za vas donesovme primeri.

46. Onie, sekako, pravea spletki, a spletkite nivni se pod voljata Allahova, a spletkata nivna ne mo`e da gi pomesti ridovite.

47. Pa, nikako ne smetaj deka Allah }e go izneveri vetuvaweto Svoe kon pejgamberite Svoi. Allah, navistina, e Silen i Odmazdnik!

48. na Denot koga zemjata }e bide zameneta so druga zemja, pa i nebesata; i koga site }e izlezat pred Allah, Edinstveniot i Mo}niot!

49. I }e gi vidi{ silnicite na Denot toj, vrzani vo sinxiri,50. a ko{ulite nivni od katran, a licata nivni pokrieni so plamen,51. za Allah da ja kazni sekoja du{a za ona {to go spe~alila.

Allah, navistina, e Brz Presmetuva~!52. Ete, ova e izvestuvawe za lu|eto so nego da bidat opomenati, i

da znaat deka On, navistina, e eden Bog, i za da se prisetat nadarenite so razbir!

Xuz 14

SURA XV“EL-HIXR” (“Hixr”)

Mekka - 99 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Elif,lam, ra! Ete, ajeti na Knigata i Kur’an jasen. 2. Onie koi ne veruvaat bi posakale da bidat me|u Poslu{nite!3. Ostavi gi! Neka jadat, i neka u`ivaat, i neka gi mami nade`ta...

pa, }e uznaat!4. I Nie ne uni{tivme nieden grad a istiot da nema{e Kniga

poznata. 5. I nieden narod ne mo`e ni da go zabrza ni da go zadocni krajot

svoj. 6. I zboruvaa: “O ti, so Opomenata koja ti dojde, ti si, navistina,

lud!”7. I zo{to ne ni dojde, ako si me|u iskrenite, so melek. 8. Nie spu{tivme meleki samo so vistina; melekite, toga{, ne bi

go o~ekuvale rokot. 9. Nie, navistina, ja objavivme Opomenata i Nie, navistina, }e ja

~uvame. 10. I pred tebe Nie ispra}avme pejgamberi me|u narodite

odamne{ni. 11. I ne im doa|a{e nikoj me|u pejgamberite a da ne go ismevaa. 12. Ete, taka ismejuvaweto Nie go donesuvame vo srcata na

silnicite!

13. I onie ne veruvaat vo Kur’anot. I ve}e pomina praksata na prethodnite narodi.

14. A Nie da im otvorevme vrata na nebesata... pa, da se iska~ea preku nea,

15. i }e re~ea sigurno: “Toa, sekako, e zaradi toa {to na{ite o~i se voshiteni i, tokmu, zatoa {to sme voshiteni!”

16. I Nie, navistina, na nebesata soyvezdija postavivme i gi razubavivme za gleda~ite,

17. i Nie gi so~uvavme od sekoj {ejtan prokolnet,18. osven od onoj so skrienoto prislu{kuvawe kogo go sledi,

tokmu, yvezdi~ka jasna. 19. I Zemjata Nie ja ra{irivme i po nea brda rasfrlavme, i od nea

napravivme da nikne od s# po ne{to, so ramnote`a. 20. I na nea Nie opredelivme `ivotni namirnici za vas i za onie na

koi vie ne ste tie koi im davate ‘rsk. 21. I riznicite na sekoja blagodat se kaj Nas i ne ja spu{tame,

osven so mera poznata. 22. I Nie ispra}ame vetrovi kako oploduva~i i od neboto

spu{tame voda, pa so nea vie navodnuvate i ne ste kadri da gi zadr`ite.

23. I Nie, navistina, o`ivuvame i Nie usmrtuvame i samo Nie sme Naslednici.

24. Da, Nie gi znaeme i prethodnicite me|u vas i, sekako, gi znaeme i onie {to }e dojdat po vas.

25. Da, Gospodarot tvoj e Onoj koj }e gi zbere. On, navistina, e Mudar i Znalec!

26. I Nie go sozdadovme ~ovekot, sekako, od glina {to se mesi, od kal {to se tegne.

27. I Nie xinovite gi sozdadovme od porano od ogan koj plamti. 28. I koga Gospodarot tvoj im re~e na melekite: “Jas sum,

navistina, Sozdatel na ~ovekot od glina {to se mesi, od kal {to se tegne,

29. i koga }e go oblikuvam i koga vo nego }e vdahnam od duhot, tvorot Moj... pa, padnete mu na sexde!”

30. I toga{ site meleki padnaa na sexde, zaedno!31. Osven Iblis koj odbi da bide me|u onie koi pa|aat na sexde. 32. Allah re~e: “O Iblis, {to ti se slu~i pa da ne padne{ na

sexde?”33. Iblis re~e: “Ne sakam da padnam na sexde pred ~ovekot

kogo go sozdade od glina {to se mesi, od kal {to se tegne!”34. Allah re~e: “Izlezi, toga{, od Xennetot! Pa, ti si, navistina,

silnik!”35. I re~e: “I vrz tebe neka bide prokletstvoto na Denot suden!”36. Iblis re~e: “Gospodare moj, toga{ daj mi rok do Denot vo koj

onie }e bidat pro`iveani.” 37. Pa, ti se dava rok, navistina, do 38. Denot na vremeto poznato.

39. Iblis re~e: “Gospodare moj, bidej}i napravi da skr{nam vo zabluda, }e im go pravam `ivotot na lu|eto na zemjava ubav i }e pravam da lutaat, site onie,

40. osven ~istite robovi Tvoi.” 41. Allah re~e: “Ova e patot Moj vistinski!42. Vrz robovite Moi, navistina, }e nema{ vlast, osven vrz onoj koj

te sledi me|u skr{natite vo zabluda. 43. Xehennemot, navistina, e nivnata vetena sredba, za site!44. Xehennemot ima sedum vrati i niz sekoja vrata eden od niv }e

pominuva. 45. Bogobojazlivite, navistina, }e bidat vo bav~ite xennetski,

pokraj izvorite. 46. Vlezete vo niv so selam, bezbedni!”47. Omrazata od gradite nivni Nie }e ja ottrgneme; }e se

odnesuvaat kako bra}a, radosni, ednikondrugi svrteni. 48. Vo niv ne }e gi obzede ni zamor i od niv nema da izlezat. 49. Izvestete gi robovite Moi deka jas sum, navistina, Prostuva~ i

Somilosen,50. i deka kaznata Moja, navistina, e kazna bolna!51. I izvesti gi za gostite na Ibrahim,52. koga vlegoa kaj nego... pa rekoa: “Selam!” Toj re~e: “Nie od

vas se upla{ivme, navistina!”53. Tie rekoa: “Ne pla{i se! Nie, navistina, }e te zaraduvame so

sin koj }e bide u~en.” 54. Toj re~e: “Pa, kako }e me zaraduvate koga ve}e starosta me

snemo`e? I kako, navistina, }e me zaraduvate?”55. Tie rekoa: “]e te zaraduvame so vistinata pa, nikako ne bidi

me|u beznade`nicite!”56. I re~e: “Samo vo zabluda skr{natite nemaat nade` vo

Gospodarot negov!”57. I re~e: “O pratenici, {to sakate?”58. Tie rekoa: “Nie sme, navistina, isprateni do narodot

nasilni~ki!”59. Semejstvoto na Nuh, site sinovi negovi, Nie }e gi spasime,60. osven `enata negova za koja Nie re{ivme da bide me|u onie

{to }e ostanat za podocna. 61. I bidej}i pratenicite mu dojdoa na semejstvoto na Lut,62. re~e: “Vie ste, navistina, lu|e nezna~itelni!”63. Rekoa: “Ne, ti dojdovme zaradi ona vo {to onie se somnevaat!64. Ti dojdovme so vistina i nie sme, navistina, iskreni! “65. Pa, semejstvoto tvoe neka izleze pri krajot na no}ta, a ti sledi

go odzadi i nikoj me|u vas neka ne go vrti pogledot nazad. I odete tamu kaj {to vi se nareduva!

66. I Nie nemu mu ja odredivme taa naredba deka krajot na site niv, sekako, }e bide dokraj~en vo mugrite.

67. I `itelite na gradot dojdoa kaj nego, donesuvaj}i radosnici. 68. Re~e: “Da,onie se gosti moi i, toga{, ne sramotete me!69. I pla{ete se od Allah i ne poni`uvajte me!”70. Tie rekoa: “Neli ti zabranivme da prima{ lu|e?”

71. Toj re~e: “Toa se }erki moi ako sakate da pravite ne{to.” 72. Se kolnime vo `ivotot tvoj onie, navistina, talkaat vo

pijanstvoto svoe. 73. Pa, gi obzede glas stra{en pri izgrejsonce. 74. Pa, ona {to be{e gore Nie opredelivme da bide dolu, i gi

opsipavme so do`d od skameneta zemja. 75. Ete,vo toa, navistina, ima znamenija za onie koi vnimatelno

gledaat. 76. I toj grad pokraj patot, tokmu, e utvrden. 77. Vo toa, navistina, ima znamenija za vernicite. 78. @itelite na Ajka bea, sekako, zulum}ari!79. Pa, Nie im se odmazdivme. I dvata grada se, sekako, na patot

o~igleden!80. Da, `itelite na Hixr gi smetaa za la`ni pejgamberite,81. i Nie im gi objavivme znamenijata Na{i... pa, kon niv bea

ramnodu{ni. 82. I po brdata dlabea ku}i bezbedni. 83. Pa, gi obzede stra{en glas pri izgrejsonce. 84. Pa, ona {to go spe~alija ne im koriste{e za ni{to. 85. I Nie go sozdadovme ona {to e na nebesata i ona {to e na

Zemjata, i ona {to e me|u niv so vistina. Odnesuvaj se,toga{, u~tivo, za{to ^asot }e dojde, sigurno!

86. Gospodarot tvoj, navistina, e Sozdatel i Znalec!87. Nie ti objavivme, sekako, sedum ajeti koi se povtoruvaat i

Kur’an golem!88. I ne upravuvaj go pogledot tvoj kon ona za {to Nie

opredelivme da u`ivaat za kratko nekoi me|u dru`inite nivni. Ne taguvaj za niv, a kon vernicite, me|utoa, spu{ti go kriloto tvoe,

89. i ka`i: “Jas sum, navistina, opomenuva~ jasen!”90. Nie ednakvo postapivme so ona {to go objavivme protiv

razdeluva~ite91. onie koi Kur’anot go razdelija na pove}e par~iwa. 92. Pa, se kolnime vo Gospodarot tvoj deka, sigurno, site niv }e gi

pra{uvame93. za ona {to go rabotea. 94. Pa, ka`uvaj go jasno ona {to ti se nareduva i izbegnuvaj gi

mnogubo{cite!95. Nie sme sigurno dovolni za tebe vo odnos na ismeva~ite,96. koi na Allah mu zdru`uvaat drug bog; pa, }e uznaat!97. Da, Nie znaeme deka ti, navistina, gi stesnuva{ gradite tvoi za

ona {to go zboruvaat. 98. Pa, slavi Go, so blagodarnost, Gospodarot tvoj i bidi me|u onie

koi pa|aat na sexde. 99. I obo`avaj Go Gospodarot tvoj s# dodeka ne ti dojde smrtta!

SURA XVI

“EN-NAHL” (“P~ela”)Mekka - 128 ajeti

Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!1. Naredbata Allahova }e se ostvari, sigurno, pa ne zabrzuvajte

ja! Slaven e i Vozvi{en od ona {to Mu go zdru`uvaat!2. I On so svojata naredba spu{ta melek so objava do onoj komu

saka me|u robovite Svoi: “Opomenuvajte deka osven Nego nema drug bog. Pa, samo od Mene stravuvajte!”

3. I nebesata i Zemjata On gi sozdade so vistina. On e nad ona {to Mu go zdru`uvaat!

4. On go sozdade ~ovekot od kapka seme i toj, ete, e neprijatel otvoren!

5. I dobitokot On za vas go sozdade. Od niv imate topla obleka i koristi, i od niv i jadete.

6. I kolkava e ubavinata za vas koga gi vra}ate od pasi{te i koga gi nosite na pasi{te.

7. I go nosi tovarot va{ do gradot do koj mo`ete da dojdete samo so te{kotija golema. Gospodarot va{, navistina, e So~uvstvitelen i Somilosen!

8. I kowi, i maski i magariwa za da gi javate i kako ukras; i go sozdava ona {to ne go znaete!

9. Namerata da se odi kon patokazot e - Allahova. A nekoi, pak, od nego skr{nuvaat. I koga On bi sakal bi ve upatil site, sigurno!

10. On od nebo vi spu{ta voda; od nea napivka i so koja se navodnuvaat pasi{tata kade go ~uvate da pasi dobitokot va{.

11. I so vodata raste za vas posev: maslinka, i urmi i grozje i plodovi sekakvi. Ete, vo toa, navistina, ima znamenie za lu|eto koi razmisluvaat!

12. I On vi gi pot~ini i no}ta i denot, i Sonceto i Mese~inata, a i yvezdite vi se pot~ineti so naredbata Negova. Ete, vo toa, navistina, ima znamenija za lu|eto koi sfa}aat!

13. On vi go pot~ini i ona {to raste na zemjata so razli~ni boi. Vo toa, navistina, ima znamenie za lu|eto koi se se}avaat!

14. I On vi go pot~ini moreto od nego za da jadete sve`o meso, i od nego za da vadite ukras koj go nosite so oblekata, i gleda{ kako ~amecot go se~e, i za da barate, sekako, od dobrinata Negova i za da bidete blagodarni!

15. I On rasfrla po zemjata brda taa za da ne ve potresuva, i reki i pati{ta za da se upatuvate,

16. i pokazi, isto taka, On vi sozdade, i po yvezdite onie, tokmu, se upatuvaat.

17. Onoj koj sozdava dali e kako onoj koj ne sozdava? Pa, nema li da se prisetite?

18. I ako gi broite blagodatite Allahovi vie, sekako, ne mo`ete da gi izbroite. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

19. I Allah go znae ona {to go kriete i ona {to go obelodenuvate. 20. Onie koi se povikuvaat na drug bog osven Allah ne mo`at da

sozdadat ni{to i onie se, tokmu, sozdadenite!21. Mrtvi su{testva se, ne se `ivi, i ne znaat koga }e bidat

o`iveani. 22. Va{iot Bog e eden Bog. Onie koi ne veruvaat vo Ahiret... pa,

srcata nivni se rasipni~ki. Onie, vsu{nost, se dujat!23. Allah, bez somnenie, go znae ona {to go krijat i ona {to go

obelodenuvaat. On, navistina, ne gi qubi naduenite!24. I koga }e im se re~e: “[to vi objavi Gospodarot va{?” ]e

re~at: “Prikaski za narodite odamne{ni,”25. za da go nosat na Denot suden bremeto svoe celosno i del od

bremeto na onie koi bez znaewe skr{nuvaa vo zabluda. E, samo kolku e lo{o ona {to go tovarat!

26. I onie pred niv ve}e spletkarea... pa, Allah gi sru{i od temel domovite nivni, i pokrivot nivni vrz niv se sru{i, i On im dade kazna od kade{to ne ja ni usetija.

27. Potoa On na Denot suden }e gi sramoti, i }e re~e: “Kade se zdru`enicite Moi za koi vie, tokmu, se raspravavte?” Onie so dadenoto im znaewe }e re~at: “Sramot i lo{oto denes, navistina, se vrz nevernicite,” -

28. onie na koi melekite im gi zemaa du{ite nivni, pravej}i si zlo samite sebesi, i onie koi }e iska`at poslu{nost, }e re~at: “Nikakvo zlo nie ne pravivme.” Ne, Allah, navistina, go znae ona {to go rabotevte!

29. Pa, vlezete niz vratite xehennemski i vo nego za navek }e ostanete.” E, samo kolku lo{o prestojuvali{te e toa za gordelivite!

30. A na bogobojazlivite }e im se re~e: “[to objavi Gospodarot va{?” ]e re~at: “Dobro.” A za onie koi rabotat dobro, sekako, ima dobro na ovoj svet, a dobroto vo Ku}ata ahiretska e podobro, navistina! E, kolku blagoslovena Ku}a e taa za bogobojazlivite:

31. bav~i na Adn vo koi }e vlezat i niz koi reki }e te~at. Vo niv }e imaat s# {to sakaat. Ete, taka Allah gi nagraduva bogobojazlivite!

32. Onie na koi melekite im gi zemaat du{ite, dobrite, i koi }e vozglasat: “Selamun alejkum! Vlezete vo Xennetot zaradi ona {to go rabotevte!”

33. [to o~ekuvaat, osven da im dojdat meleki ili da im dojde naredbata od Gospodarot tvoj. Ete, taka pravea onie pred niv. I zulum ne Mu napravija na Allah, tuku sebesi zulum si napravija,

34. pa, lo{otii gi snajdoa zaradi ona {to go rabotea i gi obzede ona za {to se ismevaa.

35. I onie koi zdru`enik Mu pripi{uvaa na Allah, zboruvaa: “Koga Allah bi sakal ne bi obo`avale, osven Nego, ni{to. Nie, a i predcite na{i, isto taka! Ni{to ne }e zabranuvame bez voljata

Negova.” Ete, taka rabotea onie pred niv. Pejgamberot, toga{, ima li ne{to drugo osven da izvesti i toa jasno?

36. I Nie za sekoj narod, sekako, isprativme pejgamber: “Obo`avajte Go Allaha i izbegnuvajte gi {ejtanite!” Od niv ima i takvi koi gi upati Allah, a i takvi koi, tokmu, zaslu`ija da zalutaat. Pa, patuvajte po zemjata i gledajte kakva be{e kaznata za la{kovcite!

37. A ako, pak, stremi{ da gi upati{ po patokazot, toga{, Allah, navistina, ne go upatuva onoj koj skr{nal vo zabluda. Onie, sekako, nemaat poddr`nici!

38. I se kolnea vo Allah so zakletvi nivni tvrdi: “Allah ne }e go o`ivi onoj koj }e umre.” Da, vetuvaweto Negovo se ovistini, no mnozinstvoto na lu|eto ne znaat,

39. za da im stane jasno na onie koi se razedinija vo toa i za da uznaat onie koi ne veruvaat deka, navistina, onie se la{kovci!

40. Koga Nie bi posakale ne{to da bide samo }e re~eme: “Bidi!”- i toa, tokmu, }e bide .

41. I onie koi se iselija zaradi Allah, za niv ve}e po napraveniot zulum... na ovoj svet }e im dademe dobro. A nagradata na Ahiret, sekako, e pogolema. E, samo koga bi znaele!

42. Trpelivite i onie koi se potpiraat vrz Gospodarot svoj. 43. I pred tebe Nie samo lu|e ispra}avme na koi im doa|a{e

vdahnovenieto Na{e. Pa, pra{aj gi Sledbenicite na Opomenata ako ne uznavte,

44. za jasnotiite i Knigite. Nie i tebe ti objavivme Opomena za da im go objasni{ na lu|eto ona {to im go objavuvame, i za da razmisluvaat.

45. Neli se sigurni onie koi pravea lo{otii, spletki, deka Allah nema da gi zgme~i vo zemja ili deka nema da im dojde kazna od kade {to nema ni da usetat,

46. ili kaznata da ne im se slu~i pri lunyawata nivni pri {to }e bidat nemo}ni?

47. Ili da ne im se slu~i pri stravot nivni... ta, Gospodarot tvoj, navistina, e So~uvstvitelen i Somilosen!

48. Ne gledaat li deka s# ona {to Allah go sozdade, {to ja rasfrla negovata senka levo i desno... mu pravi sexde na Allah? Toa, tokmu, e pot~ineto!

49. Na Allah mu pravi sexde s# ona {to e na nebesata i ona {to e na zemjata - s# {to e `ivo. A i melekite koi ne se dujat,

50. se pla{at od Gospodarot svoj koj e nad niv, i go rabotat ona {to im e naredeno.

51. Allah veli: “ Ne prifa}ajte dva boga. Bog, navistina, e samo eden. Toga{, samo od Mene stravuvajte, navistina!

52. I s# {to e na nebesata i na Zemjata e - Negovo. Verata samo Nemu mu pripa|a. I zarem od drug, mesto Allah, }e se pla{ite?

53. Sekoj blagodat pri vas... e od Allah. Potoa koga }e vi se slu~i nesre}a... ta, kon Nego se povikuvate, glasno!

54. Potoa, koga nesre}ata }e pomine, toga{, edna dru`ina me|u vas, na Gospodarot svoj zdru`enik Mu pripi{uva,

55. za da go poka`at neverstvoto svoe vo ona {to Nie im go dadovme... ta, u`ivajte a potoa }e uznaete!

56. I za onie koi ne gi znaat opredeluvaat eden del od ‘rskot {to Nie im go dadovme. Se kolnam vo Allah deka }e bidete, sekako, pra{ani za lagite {to gi izmisluvavte.

57. I onie na Allah }erki Mu ozna~uvaat. Neka e vozvi{en On! A nivno, me|utoa, e ona {to si go posakuvaat!

58. I koga nekomu od niv }e se donese vest deka dobil `ensko, liceto negovo }e go prekrie senka crna i se ogor~uva,

59. se krie od lu|eto zaradi lo{ata vest koja mu e donesena: dali da go ostavi vo `ivot pa da bide poni`en ili, pak, dali da go zakopa v zemja. E, samo kolku e lo{o prosuduvaweto nivno?

60. A vrz onie koi ne veruvaat vo Ahiret im pripa|a lo{ primer, a najvisokiot primer Mu pripa|a na Allah. On e Silen i Mudar!

61. Koga Allah bi gi kaznuval lu|eto zaradi zulumot nivni ne bi ostanalo ni{to `ivo. No, Allah gi ostava do edno vreme opredeleno. Pa, koga }e im dojde krajot ne }e mo`at da go zadocnat ni za mig a nitu, pak, da go zabrzaat.

62. Preziranoto od niv Mu go pripi{uvaat na Allah, a jazicite nivni laga isfrlaat deka za niv, bez somnenie, ima ogan. I tie kon nego }e prethodat, navistina!

63. Se kolneme vo Allah deka, sekako, isprativme pejgamberi pred tebe, pa [ejtanot postapkite nivni gi razubavuva{e. On e za{titnikot nivni denes, a za niv ima kazna bolna.

64. I Nie Kniga ti objavivme samo da im go objasni{ ona vo {to se razedinuvaat, i Patokaz, i Milost za lu|eto koi veruvaat.

65. Allah od nebo spu{ta voda pa, so nea ja o`ivuva zemjata po mrtviloto nejzino. Ete, vo toa, navistina, ima znamenie za lu|eto koi slu{aat.

66. I vo dobitokot vie, navistina, imate ibret. Ve napojuvame so ona {to e vo stomakot negov, so mleko ~isto, me|u krv i ogrizina vo trbu{inata, prijatno za onie koi go pijat.

67. A od plodovite na urmata i lozjeto vie zemate napivka i hrana prijatna. Vo toa, navistina, ima znamenie za lu|eto koi sfa}aat.

68. I Gospodarot tvoj & dade vdahnovenie na p~elata: “Pravi ku}a po ridovite, i po steblata i po ona {to go pravat lu|eto;”

69. potoa: “Jadi od sekakov plod, a potoa odi po pati{tata na Gospodarot tvoj, poslu{no!” Od vnatre{nosta nivna izleguva napivka so razli~ni boi, vo koja ima lek za lu|eto. Ete, vo toa, navistina, ima znamenie za lu|eto koi razmisluvaat.

70. Allah ve sozdade a potoa }e vi gi zeme du{ite. Nekoi od vas }e do`iveat starost dlaboka, taka {to ne }e znaat ni{to od ona {to go znaeja. Allah, navistina, e Znalec i Kadar!

71. Vo ‘rskot Allah im dade prednost edninadrugi. No, onie na koi im e dadena prednost ne im davaat od ‘rskot svoj na onie koi se vo nivna sopstvenost. A ednakvi se i ednite i drugite. E, pa blagodatot li Allahov onie ne go priznavaat?

72. Od vas Allah sozdade `eni, a od `enite va{i sinovi i vnuci, i On ve snabdi so hrana dobra. E, pa, zo{to vo nevistinata veruvaat, a blagodatot Allahov ne go priznavaat?!

73. I obo`avaat drug osven Allah koj ne mo`e da im dade nikakov ‘rsk ni od nebesata ni od Zemjata, i koi{to ni{to ne mo`at.

74. Pa, ne donesuvaat za Allah primeri. Allah, navistina, znae a vie ne znaete.

75. Allah donese primer so rob vo ne~ija sopstvenost koj ne e kadar za ni{to i onoj komu mu davame od Na{iot ‘rsk dobar, pa od nego deli i javno i tajno. Ednakvi li se? Blagodarnosta mu pripa|a na Allah! No, mnozinstvoto od niv ne znaat!

76. I Allah donese primer za dva ~oveka. Eden od niv nem, koj ne e kadar ni{to da napravi, i na tovar e na sopstvenikot negov, i kade bilo da go naso~i, ne donesuva ni{to dobro. Ednakov li e ovoj so onoj koj povikuva kon pravednosta, a koj e po patot vistinski?

77. Tajnata na nebesata i na Zemjata e - Allahova! A {to se odnesuva do propasta na svetot? Pa, taa e kako trepka na okoto ili, pak, e pobrz. Allah, navistina, e Kadar za s#!

78. Allah ve vadi od utrobite na majkite va{i, neznaej}i ni{to, pa vi opredeli i sluh, i vid i srca za da bidete blagodarni!

79. Ne gi gledaat li pticite pot~ineti vo letot na nebo? Koj mo`e da gi dopre osven Allah? Ete, vo toa, navistina, ima znamenie za lu|eto koi veruvaat.

80. Allah vi odredi vo domovite va{i smirna, a od ko`ite na dobitokot pokrivki koi lesno gi nosite na denot koga patuvate i na denot koga se utaboruvate, a od volnata nivna, od krznoto nivno i vlaknata nivni prostirki za u`ivawe do eden rok opredelen.

81. I od ona {to Allah go sozdade za vas. On opredeli senki, a od brdata za vas opredeli zasolni{ta. I za vas opredeli {titovi koi ve {titat od gore{tina, i {titovi koi ve {titat od nesre}ata va{a. Ete, taka Allah go nadopolnuva blagodatot Negov kon vas za da bidete poslu{ni!

82. Pa, ako gi svrtat ple}ite... ta, ti samo izvestuva{ jasno:83. go znaat blagodatot Allahov, a potoa ne go priznavaat. A

mnozinstvoto od niv se nevernici!84. I Denot vo koj od sekoja zaednica }e o`ivime po eden svedok;

potoa, na onie koi ne veruvaa ne }e im se dade zbor, a nitu, pak, da se opravduvaat.

85. I koga onie koi pravea zulum }e ja vidat kaznata... ta, kaznata ne }e im se olesni, i ne }e im se dade rok!

86. I koga }e gi vidi{ onie koi na Allah mu gi zdru`uvaa, bo`estvata nivni }e re~at: “Gospodare na{, onie se bo`estva na{i na koi nie, osven Allah, se povikuvavme.” A bo`estvata nivni }e im dofrlat: “Vie ste, sekako, la{kovci!”

87. I onie toga{ na Allah }e Mu se oddadat. I }e se oddale~i od niv ona {to go izmisluvaa.

88. Na onie koi ne veruvaa i koi odvra}aa od Allahoviot pat Nie }e im ja zgolemime kaznata so u{te edna kazna zatoa {to seeja bezredie.

89. I Denot vo koj od sekoja zaednica Nie }e o`ivime po eden svedok me|u niv koj }e svedo~i protiv niv! I }e dademe, isto taka, ti da bide{ svedok protiv niv. I ti objavivme Kniga kako Objasnuvawe za s#, i Patokaz, i Milost, i radosnica za Polsu{nite!

90. Allah, navistina, nareduva i pravednost, i dobrodetelstvo, i da im se dava na bli`nite, i da se zabranuva zlo, i sramno delo i nasilstvo. Allah ve sovetuva za da se prisetite!

91. I pridr`uvaj se vrz vetuvaweto kon Allah koga sklu~ivte dogovor, i ne izneveruvajte gi vetuvawata koga gi utvrdivte i koga Allaha za za{titnik go zedovte. Allah, navistina, go znae ona {to go rabotite!

92. I ne bidete kako onaa koja }e go rasprede predivoto svoe, po nejzinoto cvrsto predivo, zemaj}i gi vetuvawata va{i za izmama me|u vas, samo zatoa da bide zaednica koja }e bide pobrojna od druga zaednica. Allah vo toa samo ve isku{uva za da vi objasni, sekako, na Denot suden za ona za {to, tokmu, stanavte delenici!

93. Allah da saka{e, sigurno, }e ve naprave{e edna zaednica, no Allah skr{nuva vo zabluda kogo saka i upatuva kogo saka. Da, vie }e bidete pra{ani za ona {to go rabotevte!

94. I ne slu`ete se so vetuvawata va{i za da se la`ete ednisodrugi, pa da slizne nogata od nejzinata utvrda, i da ja vkusete kaznata, bidej}i odvra}ate od Allahoviot pat. Za vas ima kazna golema!

95. I ne zamenuvajte go dogovorot so Allah za ne{to {to malku vredi. Kaj Allah, navistina, e najgolemoto dobro za vas samo da znaete!

96. Ona {to e vo vas e - privremeno, a ona {to e kaj Allah e - za navek. Nie }e gi nagradime onie koi bea trpelivi so nagrada u{te poubava od ona {to go rabotea.

97. Koj }e napravi dobro delo, bilo da e ma{ko ili `ensko, e vernik, i Nie }e mu dademe, sigurno, dobar `ivot, i }e gi nagradime, sigurno, so nagrada u{te poubava od ona {to go rabotea.

98. A koga }e ~ita{ Kur’an, pobaraj da se prikloni{ kon Allah od [ejtanot prokolnat.

99. Toj, navistina, nema vlast vrz onie koi veruvaat i koi se potpiraat vrz Gospodarot svoj.

100. Vlasta negova, sekako, e vrz onie koi gi vrtat ple}ite kon Allah i koi zdru`enici Mu pripi{uvaat.

101. I koga Nie eden ajet }e zamenime so drug... pa, Allah najdobro znae za ona {to se objavuva! Zboruvaat: “Ti si, navistina, la{ko! “No, mnozinstvoto me|u niv ne znaat!

102. Ka`i: “Go objavi Duhot svet, od Gospodarot tvoj, so vistina za da gi zacvrsti onie koi veruvaat, kako Patokaz i Radosnica za Poslu{nite!”

103. I Nie go znaeme, sekako, ona {to go zboruvaat: “Nego go pou~uva nekoj ~ovek.” Jazikot na koj onie go svrtuvaat e stranski, a ova e jasen arapski jazik.

104. Onie koi ne veruvaat vo znamenijata Allahovi, Allah, navistina, ne }e gi upati. I za niv ima kazna bolna!

105. Laga izmisluvaat onie koi, navistina, ne veruvaat vo znamenijata Allahovi. Onie se, tokmu, la{kovci!

106. Onoj koj ne veruva vo Allah po negovoto veruvawe, osven ako e prisilen, a srceto mu e smireno so veruvawe, }e ja predizvika lutinata Allahova. A za onie koi, isto taka, }e gi ispolnat gradite so neverstvo ima kazna golema.

107. Ete, toa e, sekako, zaradi {to go posakuvaat `ivotot na ovoj svet pove}e od Ahiret. I Allah, navistina, ne }e go upati narodot neverni~ki.

108. Toa se onie ~ii srca, i ~ij sluh i ~ij vid Allah gi zape~ati. Ovie, tokmu, se zanemareni!

109. Na Ahiret, bez somnenie, }e bidat porazenite!110. Na onie koi se iselija, po ma~eweto, a potoa se borea i bea

trpelivi... ta, Gospodarot tvoj, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

111. ]e nastapi Denot vo koj sekoja du{a }e se gri`i za sebe... I sekoja du{a }e si go ispolni ona {to go napravila. I nim ne }e im se napravi zulum.

112. Allah iznese primer za gradot, bezbeden i miren. Od sekoja strana mu doa|a{e ‘rsk vo izobilstvo. I, ete, `itelite ne gi priznavaa blagodatite Allahovi, pa Allah opredeli da vkusi i glad i strav, tokmu, zaradi ona {to go rabotea,

113. i im dojde pejgamber, eden od niv, pa go smetaa za la{ko ... ta, gi obzede kazna. Onie, tokmu, se zulum}ari!

114. Pa, jadete od ‘rskot {to vi go dade Allah, ona {to e halal i dobro. I ako samo Allaha go obo`avate, zablagodaruvajte se na Allahovite blagodati!

115. On, navistina, vi zabrani i mr{a, i krv, i svinsko meso, i ona {to e zaklano vo drugo a ne vo imeto Allahovo, osven ako e nekoj prisilen, nesakaj}i, samo kolku da pre`ivee... Ta, Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

116. I ne zboruvajte go ona {to e, inaku, svojstveno na jazicite va{i i laga: “Ova e halal, a ova e haram!” Za da izmisluvate za Allah laga. Onie koi, navistina, za Allah izmisluvaat laga ne }e uspeat!

117. Samo malku u`ivawe; za niv ima kazna bolna!118. Na Evreite im go zabranivme ona {to ti go ka`uvavme porano.

I zulum ne im napravivme, tuku samite zulum si napravija!119. Za onie koi napravija zlo, neznaej}i, Gospodarot tvoj,

navistina, potoa im prosti. I se popravija. Potoa Gospodarot tvoj, navistina, be{e Prostuva~ i Somilosen kon niv!

120. Ibrahim, navistina, be{e kako eden ~ovek, ponizen na Allah i ~ist. Ne be{e me|u mnogubo{cite,

121. zablagodaren na blagodatite Allahovi; i On go izbra i go upati po patot vistinski.

122. Na ovoj svet Nie mu dadovme dobro, a na Ahiret }e bide, navistina, me|u dobrite!

123. Potoa Nie ti objavivme: “Sledi ja ~istata vera Ibrahimova. On ne be{e me|u mnogubo{cite.”

124. Sabota e opredelena za praznuvawe za onie koi se razedinuvaa za nea, navistina! Gospodarot tvoj }e im presudi, sekako, za Denot suden za ona za {to stanaa delenici!

125. Povikuvaj kon patot od Gospodarot tvoj, i so mudrost i so uka dobra. I raspravaj so niv na najdobar na~in! Gospodarot tvoj, sekako, najdobro go poznava onoj koj skr{nal od patot Negov. On najdobro gi znae upatenite!

126. A ako sakate da im se odmazdite - pa, odmazdete se onolku kolku vi e napraveno zlo. A ako se strpite toa, sekako, e najdobro za trpelivite!

127. Bidi trpeliv! Trpelivosta e samo pokraj Allah. I ne `alosti se za niv. I neka ne te obzede tesnogradie zaradi ona {to go spletkarat!

128. Allah, navistina, e so onie koi se bogobojazlivi i so onie koi se dobro~initeli!

Xuz 15

SURA XVII“EL-ISRA” (“Patuvawe no}e”)

Meka - 111 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Slaven neka bide Onoj koj robot Svoj no}e go prenese od Mesxidul Haram do Mesxidul Aksa, ~ija okolina Nie ja blagoslovivme za da mu poka`eme nekoi od znamenijata Na{i. On, navistina, e Slu{a~ i Gleda~!

2. I na Musa Nie Kniga mu dadovme i ja opredelivme da bide Patokaz za sinovite Izrailovi: “Ne zemajte, osven Mene, drug zakrilnik!”

3. Potomci od onie koi gi tovarivme so Nuh. On, navistina, be{e rob blagodaren!

4. I vo Knigata Nie na Sinovite Izrailovi im opredelivme: “Vie }e predizvikate na zemjata bezredie vo dva navrata, sigurno! I prekumera, navisoko }e gledate!”

5. Pa, koga dojde vetuvaweto, ona prvoto, protiv vas, Nie isprativme robovi Na{i, silni i jaki, koi gi pregazija domovite. I vetuvaweto be{e ostvareno.

6. Potoa Nie vi ja vrativme silata protiv niv i ve poddr`avme i so imotot i so sinovite i broeno ve zgolemivme.

7. Ako napravite dobro, pravite dobro za sebesi, a ako, pak, napravite zlo, pravite za sebesi. A koga dojde vetuvaweto drugo Nie gi isprativme za da se u`alat licata va{i, i za da vlezat vo Hramot kako {to vlegoa prvpat, i celosno da go uni{tat ona {to }e go zazemat.

8. Gospodarot va{, mo`ebi, }e vi prosti. Ako vie po~nuvate i Nie po~nuvame. Xehennemskiot zatvor Nie go opredelivme za nevernicite!

9. Ovoj Kur’an, navistina, upatuva kon ona {to e najispravno, i na vernicite koi rabotat dobri dela im donesuva radosnica deka za niv, sekako, ima nagrada golema.

10. A za onie koi ne veruvaat... na Ahiret, navistina, Nie }e im podgotvivme kazna bolna.

11. I ~ovekot povikuva kon zlo kako {to povikuva i kon dobro. ^ovekot e preterano brz!

12. I denot i no}ta Nie gi napravivme dve znamenija. Pa, znamenieto no} go izbri{avme, i znamenieto den go napravivme o~igledno za da barate dobrina od Gospodarot va{, i za da go znaete brojot na godinite i smetaweto. Pa, sekoja rabota Nie potenko ja objasnivme!

13. I za vratot na sekoj ~ovek Nie }e mu go obeseme deloto negovo, i na Denot suden, Knigata so koja }e se sretne, }e mu ja izvadime otvorena:

14. “^itaj ja Knigata tvoja; za tebe denes e dovolno toa {to }e polaga{ smetka.”

15. Onoj koj odi po patot vistinski, odi po nego, navistina, za sebesi, a onoj koj skr{nuva vo zabluda, skr{nuva vo zabluda, navistina, protiv sebesi. I nikako ne }e go nosite bremeto na drugiot. I Nie ne kaznivme nieden narod dodeka ne mu isprativme pejgamber.

16. I Nie koga sakame go uni{tuvame eden grad, i gi ostavame rasko{nicite negovi vo razvrat pa se ovistinuva zborot protiv niv i toga{ do temel go ru{ime toj grad.

17. I kolku pokolenija po Nuh Nie uni{tivme! Dovolno e {to Gospodarot tvoj gi gleda, i {to e Gleda~ i Izvesten za grevovite na robovite Svoi.

18. Na onoj koj go posakuva ovoj svet Nie mu go davame ona {to go sakame, i na onoj komu sakame, potoa, }e mu odredime Xehennem vo koj }e bide pr`en, potcenet i napu{ten!

19. A na onoj koj go posakuva Ahiret i koj te`nee kon nego, koj e vernik... e, pa, na onakvite te`neeweto nivno e blagodarno!

20. Nie im davame na site, bilo na ovie bilo na onie, od podarocite na Gospodarot tvoj. A podarokot na Gospodarot tvoj ne e nevreden!

21. Pogledni kako Nie im davame prednost edninadrugi. A na Ahiret, sekako, se najgolemite stepeni i najgolemite prednosti!

22. I pokraj Allah drug bog ne ozna~uvajte. ]e ostanete, toga{, osudeni i otfrleni.

23. I Gospodarot tvoj opredeli: “Samo Nego da go obo`avate, a na roditelite dobro da im pravite. Ako eden od niv ili dvajcata kaj tebe do`iveat starost, ne ka`uvaj im ni ‘uf’ Ne obra}aj im se so visok glas i zboruvaj im zborovi blagorodni!”

24. I pred niv spu{ti gi kriljata na pot~inetosta i milosta, i re~i: “Gospodare moj, smiluj im se onaka kako {to tie mi se smiluvaa koga bev male~ok!”

25. Gospodarot va{ najdobro go znae ona {to e vo du{ite va{i: ako bidete dobro~initeli... ta, On, kon onie koi se kajat, navistina, e Prostuva~!

26. I daj mu go na bli`iniot pravoto negovo, i na siroma{niot, i na patnikot i ne tro{i bezmerno!

27. Rasipnicite, navistina, se bra}a na [ejtanot, a [ejtanot Gospodarot negov, navistina, ne Go priznava.

28. I ako se svrti{ od niv, baraj}i ja milosta na Gospodarot tvoj za koja, tokmu, se nadeva{, toga{, progovori im u~tivo!

29. I ne dr`i ja rakata tvoja obesena za vratot a nitu ra{irena tolku dolgo za da ne ostane{, toga{, prezren i o~aen.

30. Gospodarot tvoj, sekako, dava ‘rsk komu saka, i On mu odreduva mera. On e Izvesten za robovite Svoi i Gleda~ e!

31. I ne ubivajte gi decata va{i, pla{ej}i se od siroma{tija. Nie i niv i vas ve hranime. Ubivaweto nivno, navistina, e grev golem!

32. I ne pribli`uvajte se kon blud. Toa, navistina, e razvrat i pat lo{!

33. I ne ubivajte nikogo za kogo Allah zabrani, bespravno! A vo odnos na onoj koj e ubien, ni kriv ni dol`en, na za{titnikot negov mu dadovme vlast, no neka ne preteruva vo ubivaweto. Toj, sekako, e potpomognat!

34. I ne pribli`uvajte se kon imotot na jetimot! I dodeka ne stane polnoleten, odnesuvajte se kon nego na najdobar na~in. Ispolnuvajte go dogovorot! Za dogovorot, navistina, ima odgovornost!

35. I koga merite, merete kako {to treba, merej}i na kantarite pravedno. Ete, toa e najdobar i najubav ishod!

36. I ne sledi go ona {to ne go znae{. I sluhot, i vidot, i srceto }e bidat odgovorni, navistina!

37. I ne odi po zemjata gordelivo! Ti, navistina, zemjata ne }e ja probie{, i ne }e gi nadvi{i{ brdata!

38. S# ova e lo{o, kaj Gospodarot tvoj, nepo`elno. 39. Ete ti od mudrosta {to ti ja objavi Gospodarot tvoj. I ne

pridru`uvaj Mu na Allah drug bog, za{to }e bide{ frlen vo Xehennemot, poni`en i otfrlen!

40. Vi podari li Gospodarot va{ sinovi, a za Sebe gi zema melekite kako }erki? Vie zboruvate, sekako, zborovi golemi!

41. Vo ovoj Kur’an, sekako, Nie postavivme red za da se prisetat, i toa samo im go zgolemuva oddale~uvaweto.

42. Ka`i: “Koga bi imalo pokraj Nego bogovi kako {to zboruvaat, toga{, bi pobarale pat do Ar{ot!”

43. Slaven e On i Vozvi{en, nad ona {to go zboruvaat, so visina golema!

44. Nego go slavat i sedumte nebesa i Zemjata, i ona {to e me|u niv. I nema ni{to {to, so blagodarnost svoja, ne Go slavi, no vie ne go razbirate slaveweto nivno! On, navistina, e Blag i Prostuva~!

45. I koga go ~ita{ Kur’anot me|u tebe i onie koi ne veruvaat vo Ahiret Nie postavivme zavesa nevidliva.

46. I vrz srcata nivni Nie stavivme prekriva~i za da ne go razberat, a vo u{ite nivni te`ina. I koga }e go spomene{ Gospodarot tvoj vo Kur’anot, Edinstveniot, onie gi vrtat ple}ite so odbojnost.

47. I Nie najdobro go znaeme ona {to onie go slu{aat, tokmu, koga te prislu{kuvaat, i koga {epotat, i koga zulum}arite zboruvaat: “Da, vie sledite samo eden ~ovek vol{ebnik!”

48. Pogledni kako ti donesuvaa primeri! Onie skr{naa vo zabluda... pa, ne mo`at da go najdat patot!

49. I zboruvaat: “Koga }e staneme koski i pra{ina toga{ li }e bideme o`iveani, odnovo sozdadeni?”

50. Ka`i: “I duri da bidete kamewa i `elezo,51. ili koe bilo drugo su{testvo koe vi izgleda pregolemo. ]e

re~at: “Koj }e n# o`ivi?” Ka`i: “Onoj koj ve sozdade prvpat.” Toga{ kon tebe }e gi svrtat glavite svoi, zboruvaj}i: “Koga }e bide toa?” Ka`i: “]e bide, mo`ebi, sosem blisku!”

52. Denot vo koj On }e ve povika, pa }e mu se oyviete, zablagodaruvaj}i Mu se. ]e pomislite deka ostanavte samo malku vreme.

53. I ka`i im na robovite Moi da go zboruvaat ona {to e najdobro, za{to [ejtanot, navistina, see razdor me|u niv. [ejtanot kon ~ovekot, sekako, e neprijatel otvoren!

54. Gospodarot tvoj ve poznava najdobro. Ako posaka On }e vi se smiluva, a ako, pak, On posaka }e ve kazni. I Nie ne te isprativme kaj niv kako zakrilnik!

55. Gospodarot tvoj najdobro go znae i ona {to e na nebesata i ona {to e na Zemjata. Od pejgamberite Nie edninadrugi gi odlikuvavme, i na Davud Zebur mu dadovme.

56. Ka`i: “Povikuvajte gi onie koi gi zamisluvate za bogovi, a ne Nego, koi ne mo`at da ja otstranat nevoljata od vas, a ni da ja zamenat!”

57. Onie koi gi povikuvaat baraat sredstvo kako da dojdat poblisku do Gospodarot svoj, i se nadevaat na milosta Negova, i se pla{at od kaznata Negova. Kaznata od Gospodarot tvoj e podgotvena, navistina!

58. Nema nieden grad koj Nie ne }e go uni{time pred Denot suden ili da ne go kaznime so kazna `estoka. Toa e zapi{ano vo Knigata!

59. I ni{to ne mo`e da N# spre~i da ispratime znamenija. Niv, osven toa, gi smetaa za la`ni i pokolenijata odamne{ni. I na Semud Nie mu dadovme kamila o~igledna... pa & napravija zulum. Znamenijata gi ispra}ame samo da zastra{ime!

60. I koga ti rekovme: “Da, Gospodarot tvoj gi opfa}a lu|eto, a sonot koj ti go poka`avme e samo isku{enie za lu|eto, a i stebloto prokolneto vo Kur’anot. I gi zastra{uvame, a golemoto nasilstvo nivno samo se zgolemuva!

61. I koga Nie im rekovme na melekite: “Padnete mu na sexde na Adem! Pa, site padnaa na sexde, osven Iblisot, koj re~e: “]e padnam li na sexde na onoj kogo go sozdade od kal?!”

62. I u{te re~e: “Smeta{ li na ovoj kogo go odlikuva nad mene? E, pa. ako me ostavi{ do Denot suden, potomstvoto negovo, osven mal broj, sekako, }e go sovladam!”

63. Re~e: “Begaj! A i onie koi }e te sledat. Pa, Xehennemot, navistina, e kaznata va{a, kaznata potpolna!”

64. I kolku mo`e{ nateraj od niv so glasot tvoj. I nateraj go karavanot tvoj kon niv, i pe{adijata tvoja... zdru`i im se i vo imotot i so decata i veti im! [ejtanot im vetuva samo izmama!

65. Ne poseduva{ mo} nad robovite Moi, navistina! Gospodarot tvoj e Dovolen Zakrilnik!

66. Gospodarot va{ e Onoj koj, za vas, go tera brodot po more za da barate od dobrinata Negova. On kon vas, navistina, e Somilosen!

67. I koga }e ve pogodi nevolja vo more is~eznuvaa onie koi gi molevte, osven Nego. I {tom }e ve spasivme so pristignuvaweto na kopno se protivevte. ^ovekot, navistina, ne priznava!

68. Sigurni li ste deka On nema da ve gme~i vo zemjata? Ili da ne vi isprati pustinska bura? A potoa da ne si najdete zakrilnik!

69. Ili sigurni li ste deka povtorno nema da ve vrati vo moreto, pa da vi isprati bura koja }e ve udavi zatoa {to ne veruvavte? Potoa ne }e najdete nikogo koj }e bide protiv Nas.

70. I Nie ve}e gi odlikuvavme sinovite Ademovi. I gi zgri`ivme i po more i po kopno, snabduvaj}i gi so dobrata i davaj}i im prednost nad mnogu od onie koi gi sozdadovme.

71. Denot vo koj }e gi povikame site lu|e so nivniot voda~... Onie na koi }e im bide dadena knigata od desnata strana nivna }e ja ~itaat knigata svoja i ne }e im se napravi nikakvo zlo ni kolku edno vlakno.

72. I koj }e bide vo vrska so ova nevid na ovoj svet }e bide nevid i na Ahiret, i koj najmnogu vo zabluda skr{nal.

73. I za malku da ne te odvratat od ona {to Nie ti go objavivme, za da frla{ laga vrz Nas, so ona {to ne ti se objavi, pa da te prifatat za prijatel!

74. I Nie da ne te zajaknevme ti, samo za malku, }e im se priklone{e,

75. a, ako toa go naprave{e, toga{, Nie }e ti dadevme da iskusi{ udvoena kazna, i vo ovoj `ivot i vo onoj `ivot. Potoa protiv nas ne bi na{ol poddr`nik!

76. I samo {to ne te vozdignaa nad zemjata za da te isteraat od nea, navistina! A ako toa go napravea samo malku vreme po tebe }e ostanea.

77. Praksata kon pejgamberite koi Nie pred tebe gi isprativme be{e, sekako, takva. I vo praksata Na{a, sekako, ne }e najde{ izmena.

78. I namaz izvr{uvaj koga sonceto }e trgne od polovina na neboto pa do ve~erniot samrak, i ~itaj Kur’an na sabah namaz. ^itaweto na Kur’anot na sabah namaz, navistina, e Svedo{tvo!

79. I bdej so namaz vo del od no}ta, i toa dobrovolno, mo`ebi Gospodarot tvoj }e ti isprati blagoroden dostoen stepen.

80. I ka`i: “Gospodare moj, napravi da vlezam niz vlezot na iskrenosta i da izlezam niz vlezot na iskrenosta. I daj mi od Tvoja strana i vlast i poddr`nik!”

81. I ka`i: “ Vistinata dojde, a lagata is~ezna. Lagata, sekako, e ni{to`na!”

82. I Nie od Kur’anot ti go objavuvame ona {to e Le~enie i Milost za vernicite. A na zulum}arite samo im ja zgolemuva zagubata!

83. I koga blagodatot Na{ }e padne na ~ovekot, se due i se vrti nastrana, a koga }e go dopre zlo nekakvo, se razo~aruva.

84. Ka`i: “Sekoj raboti onaka kako {to mu odgovara. Gospodarot va{, me|utoa, najdobro go znae onoj kogo On, tokmu, go upati po patot najupatuva~ki!”

85. I te pra{uvaat za duhot. Ka`i: “Duhot e edno od ne{tata na Gospodarot moj i za nego dadeno vi e samo malku znaewe. “

86. A ako posakavme Nie }e go zanemarevme sigurno ona {to ti go objavivme. I ti, vo vrska so toa, ne }e najde{ protiv nas zakrilnik,

87. osven milosta od Gospodarot tvoj. Dobrinata Negova kon tebe, navistina, e golema!

88. Ka`i: “Koga bi se zbrale i xinovite i lu|eto da donesat ne{to {to }e bide sli~no na Kur’anot, ne }e mo`at da donesat ni{to sli~no nemu, pa bilo da se pomagaat ednisodrugi.”

89. Vo ovoj Kur’an Nie ve}e poredivme za lu|eto od sekoj primer. Pa, mnozinstvoto na lu|eto odbivaat, navistina, so toa {to ne veruvaat!

90. I zboruvaat: “Nikoga{ nema da ti veruvame s# dodeka ne napravi{ da prsne voda od zemjata, voda koja }e izvira “,

91. ili: “ako ima{ bav~a so urmi i so lozja pa da napravi{ da izbuvnat golemi reki od nea”,

92. ili: “ako ne go sru{i{ neboto vrz nas - kako {to smeta{e - vo par~iwa”, ili; ako ne ni gi dovede{ Allah i melekite za pomo{“,

93. ili: “ako nema{ ku}a so ukrasi” - ili ako ne se izvi{i{ na nebo - u{te: nema da ti veruvame i vo izvi{uvaweto tvoe s# dodeka ne ni spu{ti{ Kniga {to }e ja ~itame.” Ka`i: “Slaven neka bide Gospodarot moj! Ne sum li jas samo ~ovek pejgamber!?”

94. A ona {to lu|eto gi spre~uva - bidej}i im dojde Patokazot - e samo tvrdeweto nivno: “Dali Allah isprati ~ovek za pejgamber?”

95. Ka`i: “Koga melekite bi odele po zemjata mirno Nie, sekako, od nebo }e im ispratevme melek za pejgamber!”

96. Ka`i: “Allah e Dovolen Svedok me|u mene i me|u vas. On, navistina, e Izvesten za robovite Svoi i Gleda~ e!

97. Onoj kogo Allah }e go upati, upaten e, a onoj kogo On }e go skr{ne vo zabluda... za nego ne }e najde{, osven nego, za{titnici. Nie }e gi zbereme na Denot suden: licata nivni }e bidat soboreni, }e bidat i slepi, i nemi, i gluvi. Pribe`i{teto nivno e - Xehennemot! I sekojpat koga ognot Sair }e oslabne Nie }e go razgorime.

98. Ova, tokmu, e kaznata nivna, za{to tie, navistina, ne veruvaa vo znamenijata Na{i, i velea: “Koga }e staneme koski i pra{ina, toga{ li }e bideme o`iveani, odnovo sozdadeni?”

99. Ne gledaat li deka Allah, sekako, e Onoj koj gi sozdade nebesata i Zemjata, Koj e kadar da sozdade nim sli~ni, i da im opredeli rok vo kogo nema somnenie. Pa, zulum}arite odbivaat, neveruvaj}i!

100. Ka`i: “I koga bi gi poseduvale riznicite na milosta od Gospodarot moj i duri toga{ bi ve opfatil strav da potro{ite.” ^ovekot e golem skr`avko!

101. I na Musa Nie ve}e mu dadovme devet znamenija jasni. Pa, pra{aj gi sinovite Izrailovi koga toj, tokmu, im dojde, i koga faraonot mu re~e: “Pri mislewe sum deka ti si, Musa, navistina, vol{ebnik!”

102. Musa re~e: “Da, znae{ deka tie o~iglednosti gi objavi samo Gospodarot na nebesata i na Zemjata. I jas smetam, o faraone, deka si ti, navistina, izguben!”

103. I toga{ faraonot posaka da gi istera od zemjata. Pa, Nie nego i onie koi bea so nego, zaedno, gi potopivme.

104. I po nego na sinovite Izrailovi Nie im rekovme: “Naselete ja zemjata, a koga }e dojde vetuvaweto za Ahiret, Nie }e ve dovedeme vo dru`ini!”

105. I Kur’anot Nie so vistina go objavivme. I On, tokmu, so vistina se objavuva. I tebe te isprativme samo kako radosnik i opomenuva~!

106. I Nie Kur’anot po delovi go objavuvame za da im go ~ita{ na lu|eto poleka. I go objavuvame onaka kako {to go objavuvame.

107. Ka`i: “]e veruvate vo nego ili nema da veruvate, onie so dadenoto im znaewe pred nego - koga im se ka`uva - pa|aat na sexde so licata svoi,

108. i zboruvaat: “Slaven neka e On! Gospodarot na{! Vetuvaweto na Gospodarot na{ se ostvari!”

109. I pa|aat so ~elata svoi, pla~ej}i, i On im ja zgolemuva strahopo~itta.

110. Ka`i: “Povikuvajte ‘Allah!’ Ili povikuvajte ‘Milostiv!’ I po koe bilo ime }e Go povikuvate... pa, imiwata Negovi se najubavi! Pri namazot tvoj ne izgovaraj na glas a nitu skri{no vo sebe, tuku najdi na~in me|u toa!

111. I ka`i: “Blagodarenie na Allah! Koj ne si prisvoi dete i Koj ne zema zdru`enik vo vlasta i Koj nema potreba od poddr`nik. I veli~aj Go so veli~ieto!”

SURA XVIII“EL-KEHF” (“Pe{tera”)

Mekka - 110 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Blagodarenie na Allah koj na svojot rob mu objavi Kniga koja ne ja iskrivi,

2. tuku: vistinska za da opomene so kazna te{ka od Nego i da gi zaraduva vernicite koi rabotat dobri dela deka za niv ima, navistina, nagrada ubava,

3. vo koja za navek }e ostanat,4. i da gi opomene onie koi tvrdat deka Allah si prisvoi dete. 5. Onie za toa ne znaat, a ne znaat ni predcite nivni. E, samo

kolku e krupen zborot {to izleguva od ustite nivni! Tie samo lagi zboruvaat!

6. Pa, `alej}i, zarem da pukne{ zaradi vpe~atocite nivni ako ne veruvaat vo ovoj govor.

7. S# {to e na zemjata Nie, navistina, go sozdadovme da bide ukras nejzin za da probame koj od niv }e raboti najubavo!

8. I Nie, sekako, }e ja napravime gola pustina!9. Ili smeta{ li deka `itelite na pe{terata i na Rekim bea od

znamenijata Na{i naj~udesni?10. Koga mladite mom~iwa se zasolnija vo pe{terata,

toga{ rekoa: “Gospodare na{, daj ni od milosta Tvoja i podgotvi n# so dobro odnesuvawe vo rabotata na{a!”

11. I Nie gi zaspavme vo pe{terata godini mnogu,12. a potoa Nie gi probudivme za da doznaeme koja od dvete

stranki podobro }e go broi vremeto, vo koe ostanaa. 13. I Nie vistinski ti go ka`uvame ka`uvaweto za niv: tie bea mladi

koi, navistina, veruvaa vo Gospodarot svoj i im go zgolemivme Patokazot, navistina!

14. I Nie gi zajaknavme srcata nivni koga se razbudija, pa rekoa: “Gospodarot na{ e Gospodarot na nebesata i na Zemjata.

Drug bog osven Nego ne povikuvame. Vo sprotivno, sekako, nevistina }e zboruvame.

15. Eve, kakvi se lu|eto na{i! Prifatija drugi bogovi osven Nego. Zo{to, toga{, za niv ne donesoa dokaz jasen? I koj e pogolem zulum}ar od onoj koj frla laga vrz Allah?

16. I {tom se oddale~ivte od niv i od ona {to go obo`avaa osven Allah: “Skrijte se vo pe{terata. Gospodarot va{ }e ve opsipa od milosta Svoja, i }e vi podgotvi od rabotata va{a korist nekakva.”

17. I ti gleda{ koga sonceto izgreva kako se {iri na desnata strana od pe{terata nivna, a koga zao|a pominuva na nivnata leva strana, dodeka se tie vo eden otvoren prostor vo sredinata nejzina. Ete, toa se od znamenijata Allahovi. Onoj {to Allah }e go upati... pa, upaten e, a onoj kogo On }e go skr{ne vo zabluda... pa, za nego ne }e najde{ ni za{titnik ni pokaznik.

18. I bi poveruval deka se budni, a onie spijat. I gi vrtime bilo na levata bilo na desnata strana, a ku~eto nivno be{e gi pru`ilo prednite noze kon otvorot. I koga bi gi videl vo begstvo }e se dade{e i strav }e te obzeme{e.

19. I ete, taka Nie gi probudivme za da se pra{uvaat ednisodrugi. Govornik eden me|u niv re~e: “Kolku ostanavte?” Rekoa: “Ostanavme eden den ili del od eden den.” Rekoa: “Gospodarot va{ najdobro znae kolku ostanavte.” Ispratete, toga{, eden od vas so ovie srebrenarii va{i, pa gradot neka vidi koja e naj~istata hrana i neka vi donese od ‘rskot, neka se odnesuva u~tivo i neka nikogo ne izvesti za vas,

20. za{to, ako otkrijat za vas, navistina, }e ve kamenuvaat ili }e ve vratat vo verata nivna i toga{, za navek, nema da uspeete.”

21. I ete, taka Nie gi zapoznavme drugite za niv za da znaat deka vetuvaweto Allahovo, navistina, e vistinsko i deka vo ^asot posleden nema somnenie, navistina! Toga{ koga za rabotata nivna raspravaa ednisodrugi, rekoa: “Podignete nad niv edna zgrada. Gospodarot nivni najdobro gi znae.” Onie koi preovladuvaa vo taa rabota nivna, rekoa: “Da izgradime eden hram pred niv!”

22. ]e re~at: “Trojca se, ku~eto nivno e ~etvrtoto.” ]e re~at: Petmina se, ku~eto nivno e {estoto.” Za nevidlivoto }e dofrluvaat. ]e re~at: “Sedmina se, ku~eto nivno e osmoto...” Ka`i: “Gospodarot moj najdobro go znae brojot nivni.” I samo malkumina go znaat. I raspravaj za niv samo prividno i ne baraj, vo vrska so niv, mislewe od nikogo!

23. I nikoga{ ne veli, vo vrska so nekoja rabota: “Ova }e go napravam utre”,

24. - samo: “In{allah,” i koga }e zaboravi{ spomeni Go Gospodarot tvoj, i re~i: “Gospodarot moj, mo`ebi, }e me upati kon ona {to e poblisku od ovoj pokaz!”

25. I ostanaa vo pe{terata svoja trista godini i dodadoa devet godini.

26. Ka`i: “Allah najdobro znae kolku tie ostanaa. Tajnata na nebesata i na Zemjata e - Allahova!E, kolku On gleda i kolku On slu{a! Osven Nego tie nemaat za{titnik i vo odlukata Negova nikoj ne u~estvuva.

27. I ka`uvaj go ona {to ti e objaveno od Knigata na Gospodarot tvoj. Nema nikoj {to mo`e da gi promeni Negovite zborovi. I ne }e najde{ drugo, osven Negovoto pribe`i{te!

28. I strpi se zaedno so onie koi Go povikuvaat Gospodarot svoj i nautro i nave~er, posakuvaj}i Go liceto Negovo, i ne trgaj gi opulite tvoi od niv, posakuvaj}i go ukrasot vo `ivotot na ovoj svet; i ne bidi poslu{en kon onoj ~ie srce go potemnivme i koj ne N# spomenuva, i koj ja sledi strasta svoja, a negovata postapka mu e prekumerna.

29. I ka`i: “Vistinata e od Gospodarot tvoj... pa, koj saka neka veruva pa, koj saka neka ne veruva.” Za zulum}arite Nie, navistina, podgotvivme ogan ~ij ~ad }e gi opfati site. A ako, pak, pobaraat pomo{ }e im se dade pomo{ so voda kako rastopena ruda {to gi pr`i licata. E, samo kolku lo{a napivka e taa! E, samo kolku lo{o smestuvawe e toa!

30. Onie koi, navistina, veruvaat i koi rabotat dobri dela... ta, Nie ne }e ja poni{time nagradata na onoj koj pravi dobro delo!

31. Za niv ima bav~i edenski niz koi reki te~at; }e bidat ukraseni so belezii od zlato i oble~eni so obleka zelena od tenka i debela svila i }e bidat na divani potpreni. E, samo kolku e ubava taa nagrada! E, samo kolku ubavo pribe`i{te e toa!

32. I iznesi im go primerot na dvajcata: na edniot od niv Nie mu dadovme dve bav~i so lozja i gi zagradivme so urmi i me|u niv Nie niva postavivme.

33. I dvete bav~i go davaa plodot svoj i vo ni{to ne bea o{teteni, i me|u niv Nie dadovme reka da te~e.

34. I za nego ima{e i drugi plodovi, pa mu re~e na svojot drugar, razgovaraj}i eden den: “Pobogat sum od tebe i posilno e potomstvoto moe!”

35. I vleze vo bav~ata svoja. Me|utoa, napravi gre{ka, govorej}i: “Mislam deka ova }e ostane za navek.

36. Ne mislam deka }e se ostvari ^asot. Ako bidam vraten kaj Gospodarot moj }e najdam podobro mesto vo zamena za ova.”

37. I mu re~e drugarot negov, razgovaraj}i so nego: “Ne veruva{ li vo onoj koj te sozdade od zemja, potoa od seme, a potoa te sozdade kako ~ovek?”

38. No, On, Allah, e Gospodarot moj. Na Gospodarot moj ne Mu zdru`uvam nikogo.

39. Vo bav~ata tvoja koga vleze da re~e{e: “Ma{allah, nema druga mo} osven onaa kaj Allah, iako gleda{ deka jas imam pomalku imot od tebe, i deca!

40. Pa, Gospodarot moj, mo`ebi, }e mi dade podobra bav~a od tvojata, pa }e isprati grad od nebo i }e stane samo lizgava povr{ina,

41. ili nejzinata voda da potone pa nikoga{ da ne mo`e{ da ja najde{.”

42. I propadna plodot nejzin, i toga{ po~na da gi kr{i prstite zaradi ona {to go potro{i vo nea, i potpornicite od lozjeto se sru{ija. I re~e: “Te{ko mene! Zo{to li mu pripi{uvav na Allah zdru`enik!”

43. I toj nema{e dru`ina koja }e mu pomogne, osven Allah. I ne be{e pobednik!

44. Za{titata tuka e od Allah, Vistinata. On najdobro nagraduva i najdobro gi zavr{uva rabotite!

45. I iznesi im go primerot za `ivotot na ovoj svet: sli~en e na voda koja Nie ja spu{tame od nebo so koja se me{aat rastenijata na zemjata, pa }e stanat suvi i vetrot }e gi raznese. I Allah e Kadar za s#!

46. Imotot i sinovite se ukras vo `ivotot na ovoj svet. Dobrite dela koi ostanuvaat, me|utoa, se podobri kaj Gospodarot tvoj: nagradata e podobra i nade`ta e podobra.

47. I na Denot vo koj Nie }e gi razni{ame planinite zemjata }e ja vidi{ poramneta. I Nie }e gi zbereme bez da izzememe nekogo!

48. I }e bidat pretstaveni kaj Gospodarot tvoj vo redovi. Ni dojdovte, sekako, onaka kako {to ve sozdadovme prvpat. No, mislevte li deka Nie nikoga{ ne }e go ispolnime vetuvaweto kon vas?

49. ]e bide postavena Kniga, a silnicite }e gi vidi{ prepla{eni zaradi ona {to e vo nea, pa }e re~at: “Te{ko nam! Kakva e ovaa Kniga? Ni malo ni golemo vo nea ne e izzemeno, s# e izbroeno.” I }e go najdat podgotveno ona {to go rabotea. I Gospodarot tvoj zulum ne }e napravi nikomu.

50. I koga Nie im rekovme na melekite: “Padnete mu na sexde na Adem!” Site padnaa na sexde, osven Iblis. Toj be{e me|u xinovite pa ja oskverni zapovedta od Gospodarot svoj. ]e gi zemate li, toga{, nego i potomstvoto negovo za za{titnici pokraj mene? Onie se va{i neprijateli. E, samo kolku e lo{a taa zamena za zulum}arite!

51. Ne gi imav za svedoci pri sozdavaweto na nebesata i na Zemjata i pri sozdavaweto nivno, i ne gi zemav za pomo{ skr{natite vo zabluda!

52. I Denot vo koj On }e re~e: “Povikajte gi onie koi gi smetavte za zdru`enici Moi.” Pa, }e gi povikaat i ne }e im se oyvijat. Me|u niv Nie odredivme mesto vo koe }e propadnat.

53. I silnicite }e go vidat ognot i toga{ }e sfatat deka }e padnat vo nego, i od nego ne }e mo`at da se izbavat.

54. I Nie vo ovoj Kur’an poredivme, sekako, primeri sekakvi za lu|eto. ^ovekot od site su{testva, me|utoa, najmnogu rasprava.

55. I koga im dojde Patokazot im zabranuvaat na lu|eto ne im zabranuvaa da veruvaat vo ne{to, i da baraat pro{ka od Gospodarot svoj samo za da im se povtori praksata na odamne{nite ili da im dojde kaznata neposredno.

56. Pejgamberite Nie gi ispra}ame samo kako radosnici i opomenuva~i. Onie koi ne veruvaat raspravaat za nevistinata za da ja otstranat vistinata so nea. A znamenijata i opomenite Moi gi ismevaat!

57. I koj e pogolem zulum}ar od onoj koj, koga }e se spomenat ajetite na Gospodarot negov, e ramnodu{en kon niv, i koj zaborava ona {to go napravija racete negovi. Vrz srcata nivni Nie im stavivme zavesa za da ne go razberat Kur’anot, a vo u{ite nivni te`ina. I ako gi povika{ kon Patokazot, toga{, za navek ne }e se upatat.

58. Gospodarot tvoj e Prostuva~ i Posrednik na milosta. Koga bi go zemal predvid kaj niv ona {to go spe~alija, kaznata vedna{ }e im dojde. No, za niv ima vreme opredeleno i, osven ova, ne }e najdat zasolni{te.

59. I tie gradovi Nie gi uni{tivme, zatoa {to zulum pravea, i to~no vreme opredelivme za urivaweto nivno.

60. I koga Musa mu re~e na svoeto mom~e: “Ne }e prestanam da odam s# dodeka ne dojdam do edno mesto kade{to se spojuvaat dve moriwa ili, pak, }e pe~a{am dolgo vreme.”

61. I bidej}i dojdoa do mestoto kade{to se spojuvaat dve moriwa, ja zaboravija ribata svoja koja slobodno si go zede svojot pravec kon moreto.

62. I bidej}i pominaa preku, Musa mu re~e na mom~eto: “Daj ni ja hranata za{to ve}e se umorivme od ova patuvawe na{e!”

63. Re~e: “Ne vide li deka koga otsednavme kaj pe{terata deka jas, navistina, zaboraviv na ribata. Samo [ejtanot me natera da zaboravam na nea: taa si trgna kon svojot pravec niz moreto, ~udesno!”

64. Musa re~e: “Ete, toa e ona, tokmu, kon {to te`neeme.” Pa, ete se vratija, sledej}i gi stapalkite svoi!

65. Pa, najdoa eden od robovite Na{i komu mu dadovme milost od Nas i kogo Nie go pou~ivme so znaewe od Nas.

66. I Musa mu re~e: “Da te sledam li pa da me pou~i{ so onoj pokaz so koj si ti, tokmu, pou~en?”

67. Re~e: “Ti, navistina, ne }e mo`e{ da izdr`i{ so mene!68. Kako da se strpi{ za ona za {to ne si izvesten?”69. Re~e: “]e me najde{, in{allah, trpeliv i vo s# poslu{en kon

tebe!”70. Mu re~e na Musa: “Pa, ako me sledi{, toga{, ne pra{uvaj me

za ni{to s# dodeka toa ne ti go objasnam!”71. I taka trgnaa tie dvajcata, i koga se ka~ija na ~amecot, go

izbu{i ~amecot. Re~e: “Go izbu{i li za da se udavat sopstvenicite negovi? Napravi, sekako, krupna rabota!”

72. Onoj re~e: “Neli ti rekov deka ti, navistina, ne }e mo`e{ da izdr`i{ so mene!”

73. Musa re~e: “Ne zemaj go predvid ona {to go zaboraviv, i ne optovaruvaj me vo ovaa moja te{ka rabota!”

74. I pak trgnaa tie dvajcata, i koga sretnaa edno dete, go ubi deteto. Re~e: “Ubi li ~isto ~edo, koe nikogo ne ubilo? Napravi, sekako, golem prestap.”

Xuz 1675. Re~e: “Neli ti rekov deka ti, navistina, ne mo`e{ da izdr`i{ so

mene?”76. Re~e: “Ako te pra{am u{te za ne{to po ova, toga{, ne

pridru`uvaj me. Ete, taka, {to se odnesuva do mene, ti se opravdav!”

77. I pak trgnaa dvajcata. I koga stignaa do `itelite na edno selo, pobaraa da gi nahranat, no ovie odbija da gi ugostat, i taka, naidoa na eden yid koj samo {to ne be{e se urnal, pa go ipsravi. Musa re~e: “Da posaka{e, sekako, }e be{e nagraden za ova!”

78. Re~e: “Ova e oddeluvaweto, vsu{nost, me|u mene i me|u tebe. ]e ti go otkrijam znaeweto za ona za {to, tokmu, ne mo`e{ da se strpi{!”

79. [to se odnesuva do ~amecot, toj be{e vo sopstvenost na siroma{ni koi rabotat na moreto. Posakav da go o{tetam, bidej}i zad niv e eden vladar koj go pleni i prisvojuva sekoj ~amec.

80. [to se odnesuva do deteto, roditelite negovi se vernici, pa ne obzede strav da ne gi turne vo pakost i neverstvo,

81. pa posakavme Gospodarot nivni da im go zameni so podobro dete od nego, po~isto i pomilosno!

82. [to se odnesuva do yidot, pa toj e vo sopstvenost na dve jetim~iwa od gradot. Pod nego se nao|a blago za niv. Babo im be{e dobar. I ete, taka Gospodarot tvoj posaka tie deca da porasnat, da sjaknat i da si go izvadat blagoto svoe: toa e milost od Gospodarot tvoj. S# {to napraviv, ne napraviv po svoe. Ete, taka, toa e tolkuvawe za ona za {to ne mo`e{ da se strpi{!”

83. I te pra{uvaat za Zul Karnejn. Ka`i: “]e vi iznesam za nego edno se}avawe.”

84. Nie, navistina, mu dadovme edno zna~ajno mesto na zemjava. I mu dadovme pokaz kon sekoja stvar,

85. i toj, toga{, trgna kon pokazot. 86. I koga stigna do mestoto kade {to zao|a sonceto, toj pomisli

deka zao|a vo maten izvor, i tuka najde eden narod. Nie rekovme: “O Zul Karnejn, ili }e go kazni{ ovoj narod ili, pak, }e bide{ u~tiv kon nego!”

87. Re~e: “[to se odnesuva do onoj koj pravi zulum... pa, }e go kaznam, a potoa }e mu se vrati na Gospodarot svoj... i On }e go kazni so kazna nevidena.”

88. [to se odnesuva do onoj koj veruva i koj raboti dobro... pa, nemu mu pripa|a nagrada najubava. So naredbata {to }e mu ja ka`eme }e mu olesnime.

89. Potoa pak trgna po pokazot. 90. Koga stigna do mestoto, kade {to izgreva sonceto, naide na

eden narod nad kogo izleguva{e sonceto. I Nie ne mu dadovme pokrivka da se {titi od nego.

91. Ete, taka postapi so toj narod i Nie celosno ja znaevme postapkata pred nego.

92. Potoa pak trgna po pokazot. 93. Koga stigna do edno mesto me|u dve brda naide, osven na niv

i na eden narod koj, re~isi, ne razbira{e govor. 94. Rekoa: “O Zul Karnejn, Jexux i Mexux, navistina, se bezrednici

na zemjava. Ako ti dademe nagrada, dali toga{ }e napravi{ ograda pome|u nas i pome|u niv. ?”

95. Re~e: “Ona za {to sum osposoben od Gospodarot moj e podobro: poddr`ete me so mo}, i me|u vas i me|u niv }e podignam bedem.”

96. Donesete mi `elezni {ipki. I {tom izramni dve strani, re~e: “Duvajte!” I {tom go usviti, re~e: “Dajte da go preleam toa so rastopen bakar!”

97. I pove}e ne mo`ea da pominat preku bedemot, i pove}e ne mo`ea da go probijat.

98. Re~e: “Ova e milost od Gospodarot moj. Pa, koga }e dojde vetuvaweto na Gospodarot moj i On }e go sramni so zemjata, a vetuvaweto na Gospodarot moj e vistinsko.”

99. I na Denot toj Nie }e gi ostavime da se udiraat me|u branovite, i }e duvneme vo surlata, pa Nie }e gi zbereme, site!

100. Na Denot toj, Nie }e im go obelodenime jasno Xehennemot na nevernicite,

101. na onie ~ii o~i bea pokrieni vo vrska so Opomenata i koi ni{to ne mo`ea da slu{nat.

102. Smetaat li onie koi ne veruvaat vo toa da gi zemaat robovite Moi, osven Mene, za za{titnici? Nie, navistina, Xehennemot go podgotvivme da bide prestojuvali{te za nevernicite!

103. Ka`i: “Da ve izvestime li za onie ~ii dela se naj{tetni -104. onie ~ij trud e zaluden vo `ivotot na ovoj svet, a mislat deka,

tokmu, dobro rabotat?105. Toa se onie koi ne veruvaa vo ajetite na Gospodarot svoj, vo

sredbata so Nego... pa, propadnaa delata nivni, a na Denot suden kon niv ne }e imame mera!”

106. Ete, Xehennemot e nagradata nivna zatoa {to ne veruvaa, zatoa {to ajetite Moi i pejgamberiteMoi za la`ni gi smetaa.

107. Za onie koi veruvaa i koi rabotea dobri dela ima, navistina, bav~i xennetski za `iveali{te,

108. vo niv za navek }e ostanat, i ne }e posakuvaat da gi promenat.

109. Ka`i: “Koga moreto bi bilo mastilo za da se ispi{at zborovite na Gospodarot moj, moreto }e se isu{i pred da se isu{at zborovite na Gospodarot moj, pa duri i da doneseme u{te edno more so mastilo, nemu sli~no.”

110. Ka`i: “Jas sum, navistina, ~ovek sli~en vam. Mi se objavuva deka va{iot Bog e eden Bog. Pa, onoj koj se nadeva vo sredbata so Gospodarot svoj, neka raboti dobro, i vo obo`avaweto neka ne Mu zdru`uva na Gospodarot svoj nikogo!”

SURA XIXMERJEM (Merjem)

Mekka - 98 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Kaf, ha, ja, ajn, sad!2. Spomen od milosta na Gospodarot tvoj za Zekerija, robot

Negov:3. koga go zamoli Gospodarot negov so skri{na molba. 4. Zekerija re~e: “Gospodare moj, koskive moi, navistina,

oslabnaa, a kosava mi pobele. I nikoga{ ne ostanav, Gospodare moj, koga molba ti upativ, nesre}en.

5. Jas, navistina, se pla{am od naslednicite po mene, a `ena mi e nerotka, pa zatoa podari mi od Tebe za{titnik,

6. koj }e me nasledi mene i semejstvoto Jakubovo, i odredi da bide{, Gospodare moj, zadovolen so nego!”

7. “O Zekerija, Nie, navistina, }e te zaraduvame so dete ~ie ime e Jahja. So takvo ime porano Nie nikogo ne imenuvavme!”

8. Re~e: “Gospodare moj, pa kako }e imam dete koga `ena mi e nerotka, a jas padnav vo starost dlaboka?”

9. - Re~e: “Ete, taka ti e.” Pak re~e: “Toa za Gospodarot tvoj e lesno. Te sozdadov porano koga ne be{e ni{to.”

10. Re~e: “Gospodare moj, daj mi znamenie nekakvo!” Re~e: “Znamenie ti e toa {to ne }e im zboruva{ na lu|eto tri ve~eri, a }e bide{ zdrav!”

11. Pa, se pojavi kaj narodot svoj, od mihrab i toga{ im objavi: “Slavete Go, toga{, nautro i prikve~erina!”

12. “O Jahja, prifati ja Knigata silno” - i Nie mu dadovme mudrost dodeka be{e dete,

13. i ne`nost, isto taka, od Nas, i ~istota; be{e bogobojazliv,14. u~tiv kon roditelite svoi, a ne drzok i neposlu{en. 15. I neka e selam na nego, i na denot vo koj e roden, i na denot

vo koj }e umre, i na denot vo koj }e bide o`ivean!

16. I spomeni ja Merjem vo Knigata koga taa se oddale~i od semejstvoto svoe na edno mesto kon istok.

17. I postavi, toga{, zavesa me|u niv i me|u nea i Nie go isprativme Na{iot Xibril i & se pretstavi kako ~ovek, ednakvo!

18. Re~e: “Jas se sklonuvam od tebe kon Milostiviot ako si bogobojazliv.”

19. Toj re~e: “Jas sum, navistina, pratenik od Gospodarot tvoj. Da, }e ti podaram ~isto dete.”

20. Taa re~e: “I kako }e imam dete koga ne me dopre nieden ~ovek, a jas ne sum ne~esna?”

21. Toj re~e: “Ete, taka ti e. Gospodarot tvoj re~e: “Toa e lesno za Gospodarot tvoj. ]e opredelam toa dete da bide znamenie za lu|eto i milost od Na{a strana. Taa rabota ve}e e re{ena.”

22. I toga{ taa ostana bremena i se oddale~i vo edno mesto dale~no.

23. I porodilnite bolki ja prisilija da dojde do edno steblo od urma, i re~e: “Te{ko mene! Zo{to ne si umrev pred ova i za sekojpat da bidam zaboravena?”

24. I ja povika glas pod nea: “Ne `alosti se, Gospodarot tvoj, odredi pod tebe da pote~e izvor,

25. i stresi od urminata granka, }e popa|aat vrz tebe sve`i urmi. 26. Pa, jadi, pij i bidi radosna! Ako zdogleda{ nekogo, ka`i: “Da,

jas vetiv da postam za Milostiviot, i deneska so nikogo nema da razgovaram!”

27. Potoa taa dojde kaj narodot svoj, nosej}i go deteto. I rekoa: “O Merjem, ti napravi ne{to, sekako, nevideno!

28. O sestro Harunova, tvojot babo ne be{e lo{, a i majkata tvoja ne be{e ne~esna!”

29. I taa dade i{aret kon nego. Onie rekoa: “Kako }e zboruvame so dete koe e v kro{na.”

30. Re~e: “Jas sum, navistina, rob Allahov; mi dade Kniga i me odredi za pejgamber!

31. I napravi da bidam blagosloven i kade bilo da sum, i mi ostavi vo vasiet i namaz i zekat s# dodeka sum `iv,

32. da bidam u~tiv kon roditelite moi, i da ne bidam drzok i strog. 33. Neka e selam na mene i na denot vo koj sum roden, na denot

koga }e umram i na denot vo koj }e bidam o`ivean.” 34. Ete, toa e Isa sinot na Merjem, Zborot na vistinata, vrz kogo

onie laga frlaat. 35. Na Allah ne mu dolikuva da ima dete. Vozvi{en e On! Koga }e

re{i za ne{to samo }e re~e: “Bidi!” - i toa, tokmu, }e bide!36. Allah, navistina, e Gospodarot moj i Gospodarot va{! Pa,

obo`avajte Go! Ova e patot vistinski!37. I me|u sebe tie, toga{, se podelija vo delenici. Te{ko na onie

koi ne veruvaat vo svedo~eweto na Denot golem!38. E, kako dobro }e slu{nat i kako dobro }e vidat na Denot

koga }e ni dojdat! No, zulum}arite denes se vo zabluda o~igledna!

39. Potseti gi na Denot na hasretot koga rabotata }e bide re{ena. Onie se vo zabluda, ne veruvaat.

40. Nie, navistina, }e ja nasledime zemjata i ona {to e na nea, i Nam }e ni se vratat.

41. I spomeni go Ibrahima vo Knigata. Toj be{e, navistina, iskren pejgamber.

42. Koga mu re~e na babo mu: “O babo, zo{to go obo`ava{ ona {to ne slu{a, {to ne gleda, ona {to ne ti treba za ni{to.

43. O babo, mene, navistina, mi dojde znaewe koe tebe ne ti dojde. Pa, sledi me, }e te upatam po patot vistinski!

44. O babo, ne obo`avaj go [ejtanot. [ejtanot, navistina, e neposlu{en kon Milostiviot!

45. O babo, jas, navistina, se pla{am da ne te pogodi kaznata od Milostiviot, pa da stane{ za{titnik na [ejtanot.”

46. Babo mu re~e: “O Ibrahim, posakuva{ li da gi zanemari{ bo`estvata moi? Ako ne pristane{ }e te kamenuvam, sigurno! Oddale~i se od mene za dolgo vreme!”

47. Ibrahim re~e: “Neka e selam so tebe. ]e pobaram pro{ka za tebe od Gospodarot moj. On postojano e dobar kon mene, navistina!

48. Ve ostavam vas i onie koi gi povikuvate, osven Allah. Go povikuvam Gospodarot moj. Jas, mo`ebi, so molbata kon Gospodarot moj nema da bidam nesre}en.”

49. I bidej}i se oddale~i od niv i od ona {to go obo`avaa, osven Allah, Nie mu gi podarivme sinovite Ishak i Jakub. I dvajcata Nie odredivme da bidat pejgamberi!

50. I nim, na dvajcata Nie im podarivme od milosta Na{a i odredivme za niv dvajcata vozvi{en jazik na iskrenosta.

51. I spomeni go Musa vo Knigata. On, navistina, be{e ~ist; pratenik i pejgamber.

52. I Nie go povikavme od pravecot na Tur, od desnata strana, i go pribli`ivme za da slu{ne.

53. I Nie mu go podarivme Haruna od milosta Na{a, bratot negov, za pejgamber.

54. I spomeni go Ismaila vo Knigata. On, navistina, be{e iskren vo vetuvaweto; pratenik i pejgamber.

55. Mu nareduva{e na semejstvoto i namaz i zekat; Gospodarot negov so nego be{e zadovolen.

56. I spomeni go Idrisa vo Knigata. On be{e iskren pejgamber, navistina!

57. I Nie go izvi{ivme na visoko mesto!58. Ete, toa se onie pejgamberi od potomcite Ademovi, vrz koi se

razlea blagodatot Allahov; i od onie {to gi nosevme so Nuh, i od potomstvoto Ibrahimovo i Izrailovo, i od onie {to gi upativme i {to gi odlikuvavme... I koga im se ka`uvaat ajetite na Milostiviot, pa|aat na sexde, pla~ej}i!

59. Po niv dojdoa pokolenija koi go ostavaa namazot i koi gi sledea strastite... pa, onie }e se sretnat so zloto:

60. osven onie koi se pokajaa i koi rabotea dobro. Ovie }e vlezat vo Xennetot i vo ni{to ne }e im se na{teti,

61. vo bav~ite edenski koi Milostiviot im gi veti na roboviteSvoi, koi veruvaa vo nevidlivoto. Vetuvaweto Negovo, navistina, }e se ostvari:

62. vo niv nema da slu{aat prazni zborovi, tuku }e slu{aat samo Selam a ‘rsk }e ima za niv i nautro i nave~er.

63. Ete, toa e Xennetot koj }e go nasledi od robovite Na{i onoj koj e bogobojazliv.

64. “Vo nego vleguvame samo so naredbata od Gospodarot tvoj. Negovo e s# ona {to e pred nas i ona {to e zad nas, i ona {to e me|u niv. Gospodarot tvoj ne e zaboravenik!

65. Gospodarot na nebesata i na Zemjata i ona {to e me|u niv. Ta, obo`avaj Go i, vo obo`avaweto Nego, bidi istraen. Znae{ li za nekogo koj go ima imeto Negovo?”

66. ^ovekot veli: “]e bidam li, po smrtta, izvaden `iv?”67. Ne se se}ava li ~ovekot deka Nie i porano go sozdadovme

koga toj, tokmu, ne be{e ni{to?68. Pa,se kolnam vo Gospodarot tvoj deka Nie }e gi zbereme niv i

{ejtanite, sigurno, a potoa }e im go pretstavime Xehennemot okolu kogo na kolena }e kle~at,

69. potoa Nie }e gi odvoime nastrana site dru`ini koi bea najdrski kon Milostiviot.

70. Potoa, Nie, sekako, najdobro znaeme za onie od niv koi treba da bidat pr`eni.

71. Nema nikoj {to tamu nema da stigne: kaj Gospodarot tvoj odlukata za toa e donesena.

72. Potoa Nie }e gi odvoime onie koi bea bogobojazlivi, a zulum}arite }e gi ostavime da kle~at vo ognot.

73. I koga }e im se ka`uvaat ajetite Na{i jasni, onie koi ne veruvaa }e im se obratat na onie koi veruvaa: “Koja od dvete dru`ini ima podobra polo`ba i poubava dru`ina?”

74. I kolku pokolenija pred niv Nie uni{tivme, koi imaa poubav izgled i koi bea pobogati?

75. Ka`i: “ Koj e vo zabluda... pa, Milostiviot neka mu ja prodol`i zabludata. “ I koga }e go zdogledaat vetenoto im, bilo da e toa kaznata, bilo propasta na svetot, }e uznaat, toga{, koj ima polo{a polo`ba i poslaba vojska.

76. Allah na upatenite }e im go zgolemi Patokazot, a za delata dobri koi ostanuvaat, kaj Gospodarot tvoj, ima nagrada podobra i usluga podobra.

77. Go vide li onoj koj ne veruva{e vo ajetite Na{i, i koj zboruva{e: “]e mi bidat dadeni imot i deca, sigurno!”

78. Mu se predo~i li nevidlivoto? Ili, pak, go prifati li kaj Gospodarot dogovorot?

79. Ne, Nie }e go zapi{eme ona {to go tvrdi i mnogu }e mu ja prodol`ime kaznata.

80. I Nie }e go nasledime ona {to go zboruva{e i }e ni dojde sam. 81. I prifatija, osven Allah, drug bog da im bide potkrepnik.

82. Ne, bo`estvata ne }e go priznavaat veruvaweto svoe i }e se svrtat protiv niv!

83. Ne vide li kako Nie gi isprativme {ejtanite protiv nevernicite za da gi navra}aat postojano na svoe?

84. Ne brzaj, toga{, protiv niv. Nie, navistina, im gi odbrojuvame denovite:

85. Denot vo koj Nie }e gi zbereme bogobojazlivite, kon Milostiviot, po poraka,

86. a silnicite Nie }e gi turneme kon Xehennemot, kako na poilo. 87. ]e poseduvaat posredni{tvo samo onie koi go prifatija

Dogovorot na Milostiviot. 88. I zboruvaa: “Milostiviot si prisvoi dete!”89. Da, vie dojdovte so zloglasna rabota. 90. Samo {to nebesata ne ispukaa, a Zemjata ne se raspar~a, a

planinite ne se urnaa,91. zatoa {to na Milostiviot dete Mu pripi{uvaa. 92. A na Milostiviot ne Mu treba da zema dete. 93. Site onie koi se na nebesata i na Zemjata }e Mu dojdat na

Milostiviot kako robovi. 94. On, sekako, gi poredi i to~no gi izbroi. 95. I sekoj od niv na Denot suden }e dojde poedine~no. 96. Za onie koi veruvaa i koi rabotea dobri dela Milostiviot,

navistina, }e im podari qubov. 97. Nie Kur’anot, navistina, go olesnivme so jazikot tvoj za da gi

zaraduva{ so nego bogobojazlivite i so nego da gi opomene{ sprotistavuva~ite.

98. I kolku pokolenija pred niv Nie uni{tivme? Znae{ li nekogo od niv? Ili, pak, im slu{a{ li nekakov glas?

SURA XX“TAHA”(“Ta Ha”)Mekka - 135 ajeti

Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!1. Ta, ha!2. I Nie Kur’anot ne ti go objavivme da bide{ nesre}en,3. tuku da bide Opomena za onoj koj se pla{i;4. Objava e od Onoj koj gi sozdade Zemjata i nebesata visoki,5. i Milostiviot se utvrdi na Ar{ot. 6. I s# {to e na nebesata i na Zemjata i ona {to e me|u niv, i ona

{to e pod izobilieto e - Allahovo!7. I ako go podigne{ glasot... ta, On, navistina, go znae i ona {to

e tajno i ona {to e skri{no. 8. Allah! Nema drug bog osven Nego! Najubavite imiwa se

Negovi!

9. Pa, ti dojde li ka`uvaweto za Musa?10. Koga vide ogan, mu re~e na semejstvoto negovo: “Zastanete,

jas, navistina, zdogledav ogan. Od ognot, mo`ebi, }e vi donesam `ar~e ili, pak, pokraj ognot }e najdam Patokaz!”

11. I bidej}i mu se pribli`i, be{e povikan: 12. “Da, o Musa, jas sum Gospodarot tvoj. Sobuj gi nalanite tvoi, ti

si, navistina, vo svetata dolina Tuva!13. Jas te izbrav i, toga{, slu{ni go ona {to ti se objavuva!14. Jas sum, navistina, Allah! Nema drug bog osven Mene. Pa,

obo`avaj Me, i namaz izvr{uvaj za se}avawe na Mene!”15. ]e mu dojde ^asot na svetot, navistina! Samo {to go krijam.

Za sekoj da bide nagraden za ona za {to se trudel. 16. Toga{, neka ne te odvra}a od nego onoj koj ne veruva vo

nego i koj ja sledi strasta pa da bide{ otfrlen!17. I {to e toa, o Musa, vo tvojata desna raka?18. Musa re~e: “Toa e mojot stap, vrz {to se potpiram i so {to

lisjata za ovcite gi tresam, i za nekoi drugi raboti.” 19. Allah re~e: “Frli go, o Musa!”20. I Musa go frli i, ete, zmija {to lazi!21. Allah re~e: “Zemi ja i ne pla{i se. Nie }e ja vratime vo ona {to

be{e porano.” 22. I vovle~i ja rakata tvoja vo pazuvite: }e ti se pojavi bela, bez

koj bilo druga mana,23. za Nie da ti gi poka`eme znamenijata Na{i golemi. 24. Odi kaj faraonot! Toj, navistina, padna vo pakost!25. Musa re~e: “Gospodare moj, otvori mi gi gradive,26. i olesni ja rabotava moja,27. i odvrzi go jazolot od jazikot moj28. za da go sfatat govorot moj!29. Odredi mi pomo{nik od semejstvoto moe,30. brat mi Harun!31. Zacvrsti ja so nego mo}ta moja,32. i zdru`i go vo rabotava moja33. za da Te veli~ame mnogu,34. i za da Te spomenuvame mnogu. 35. Ti, navistina, n# gleda{!36. Re~e: “Dadeno ti e ona {to go bara{e, o Musa!37. I ve}e po vtor pat Nie te odlikuvavme,38. koga & vdahnavme na majkata tvoja samo so ona {to se

vdahnuva:39. “Stavi go Musa vo kov~eg i frli go vo branovite, a branovite }e

go isfrlat na krajbre`jeto, i }e go zeme neprijatelot moj i neprijatelot tvoj. I vrz tebe frliv qubov od Mene i, sekako, da raste{ pod okoto Moe.”

40. I koga sestrata tvoja pomina... pa, re~e: “Sakate li da ve upatam koj }e se gri`i za nego?” I te vrativme kaj majka ti za da se smirat o~ite nejzini i da ne se gri`i. I ti ubi ~ovek pa Nie te izbavivme od gri`ata i te spasivme od spletkite. I so godini

ostana me|u `itelite na Medjen a potoa dojde, o Musa, vo vreme opredeleno!

41. A Jas te odbrav za objavata Moja. 42. Odete, ti i brat ti, so znamenijata Moi, i postojano se}avajte se

na Mene!43. Odete kaj faraonot, toj, navistina, padna vo pakost,44. pa, zboruvajte mu so blagi zborovi, mo`ebi, toj }e se opomeni

ili }e se zapla{i.” 45. Rekoa: “Gospodare na{, Nie, navistina, se pla{ime da ne ni

nanese zlo ili da ne ni napastvuva!”46. Re~e: “Ne pla{ete se! Jas sum, navistina, so vas: i slu{am i

gledam!”47. Odete, toga{, kaj nego i re~ete mu: “Nie sme pejgamberi od

Gospodarot tvoj, pa isprati gi so nas sinovite Izrailovi i ne kaznuvaj gi. Nie, sekako, ti dojdovme so znamenie od Gospodarot tvoj. I neka e selam vrz onoj koj go sledi Patokazot!

48. Da, nam ni e objaveno deka }e bide kaznet onoj koj la`e i onoj koj gi vrti ple}ite.”

49. Faraonot re~e: “Pa, koj e Gospodarot va{, o Musa?”50. Musa re~e: “Gospodarot na{ e Onoj koj na sekoe ne{to mu

dade sozdatelstvo a potoa go upati.” 51. Faraonot re~e: “Pa, {to se slu~i so pokolenijata odamne{ni?”52. Musa re~e: “Znaeweto za niv e kaj Gospodarot moj, vo

Knigava. Gospodarot moj ne skr{nuva vo zabluda i ne zaborava.”

53. On vi ja odredi Zemjata za kro{na i po nea vi probiva pati{ta, i od nebo vi spu{ta voda, pa so pomo{ nejzina, Nie vadime parovi na rastenija razli~ni.

54. Jadete i pasete go dobitokot va{. Vo toa, navistina, ima znamenija za nadarenite so razbir.

55. Od zemja Nie ve sozdadovme i vo nea }e ve vratime i od nea povtorno }e ve izvadime.

56. I Nie ve}e site dokazi na faraonot mu gi predo~ivme... koga, ete, gi smeta{e za la`ni i gi otfrli.

57. Re~e: “Ni dojde li, o Musa, da n# istera{ od zemjava na{a so vol{ebni{tvoto tvoe.

58. I Nie }e ti podgotvime vol{ebni{tvo, sosem sigurno, na ova sli~no. Odredi me|u nas i me|u tebe sredba koja ni nie ni ti ne }e ja otka`eme, i na isto mesto.”

59. Re~e: “Vreme za sredbata va{a neka bide denot na znameto, i lu|eto neka se zberat nautro!”

60. I faraonot si zamina, gi sobra vol{ebnicite svoi i potoa, ete, pak se vrati.

61. Musa im re~e: “Te{ko vam! Ne frlajte laga vrz Allah, za{to }e ve uni{ti so kaznata. Propadna onoj {to izmisluva{e lagi, sekako!”

62. I onie, {epotej}i ne~ujno, preraspravaa ednisodrugi za rabotata svoja.

63. Rekoa: “Ovie dvajca se vol{ebnici koi sakaat da ve isteraat, so vol{ebni{tvoto svoe, od zemjata va{a, i da vi go odzemat Patot va{ primeren.

64. Pa, soberete gi itrinite va{i a potoa dojdete edenzadrug. Da, denes }e bide spasen onoj koj }e pobedi!”

65. Rekoa: “O Musa, ili ti }e frli{ ili, pak, nie }e frlime prvi.” 66. Re~e: “Ne, frlete vie!” Ete, ja`iwata nivni i stapovite nivni, mu

se pri~ini deka trgnaa od vol{ebni{tvoto svoe. 67. I Musa, toga{, vo sebesi po~uvstvuva strav nekakov. 68. Nie rekovme: “Ne pla{i se, ti, navistina, }e pobedi{!”69. I frli go ona {to e vo desnata raka tvoja: toa }e go goltne ona

{to go napravija. Ona {to onie go napravija, navistina, e itrina vol{ebnikova. A vol{ebnikot ne }e uspee i kade bilo da se najde!”

70. I vol{ebnicite padnaa so licata na zemja, velej}i: “Nie veruvame vo Gospodarot i na Harun i na Musa!”

71. Re~e: “Mu poveruvavte li pred da vi dozvolam? Toj, navistina, e pogolem od vas, koj ve pou~i vo vol{ebni{tvoto. Pa, sigurno }e vi gi ise~am i racete va{i i nozete va{i, vkrsteni odzadi i }e ve raspnam po vetkite urmini i sigurno }e uznaete koj od nas e posilen i poistraen kaznuva~?”

72. Rekoa: “Nema da ti dademe prednost nad jasnotiite {to ni dojdoa i nad Onoj koj n# sozdade. Pa, re{i za ona za {to mo`e{ da re{i{. Ti re{ava{ samo za ona {to e, navistina, od `ivotot na ovoj svet.”

73. “Da, nie veruvame vo Gospodarot na{; da, }e ni gi prosti grevovite na{i i vo vol{ebni{tvoto vo koe ti n# prisili. Allah najdobro nagraduva i najdolgo kaznuva!

74. Da, na silnikot koj }e dojde kaj Allah }e mu pripadne Xehennemot; vo nego ne }e umira i ne }e `ivee.

75. A na vernicite koi }e dojdat kaj Allah, koi rabotea dobri dela... ta, }e im pripadnat stepeni visoki:

76. bav~i xennetski na Adn, me|u koi reki te~at i vo niv za navek }e ostanat. Ete, toa e nagrada za onoj koj e ~ist.

77. I Nie ve}e mu vdahnavme na Musa: “Otpatuvaj no}e so robovite Moi, a potoa poka`i im go patot suv niz more, ne stravuvaj}i deka }e te stignat i deka }e te potopat!”

78. I faraonot gi slede{e so vojskata svoja, no morskite branovi gi raznesoa.

79. I faraonot go skr{na vo zabluda narodot svoj i ne go upati po Patokazot.

80. O sinovi Izrailovi, Nie ve izbavivme, navistina, od neprijatelot va{ i vi ja vetivme desnata strana od brdoto Tur, i vi spu{tivme i mana i prepelica!

81. Jadete od dobrata so koi Nie ve snabdevme i vo toa ne bidete nasilnici za da ne ve obzede lutinata Moja. Onoj kogo }e go obzede lutinata Moja toj ve}e se nurna vo bezdna.

82. Jas sum, navistina, Prostuva~ za onoj koj }e se pokae, koj veruva i koj raboti dobro i koj, potoa, }e se upati.

83. “I {to te natera da pobrza{, o Musa, pred narodot tvoj?”84. Re~e: “Onie, tokmu, se po tragite moi, a jas kon tebe pobrzav,

o Gospodaru moj, da bide{ zadovolen!”85. Allah re~e: “Da, narodot tvoj Nie po tebe go stavivme vo

isku{enie; go skr{na vo zabluda Samirija.” 86. Pa Musa mu se vrati na narodot svoj, lut i gneven, i re~e: “O

narode moj, neli Gopspodarot va{ vi veti vetuvawe ubavo? Vi se odolgovle~i li dogovorot? Ili, pak, sakate da ja navle~ete na vas lutinata na Gospodarot va{? I ete, taka vie go izneverivte vetuvaweto kon mene.”

87. Rekoa: “Ne go izneverivme vetuvaweto kon tebe po volja na{a, tuku bevme tovareni so tovari od nakitite na narodot; potoa toa go frlivme, a go frli, isto taka i Samirija.”

88. Pa, im iznese tele otelotvoreno. Kako da rika. I toga{ rekoa: “Ova e bogot va{ i bogot na Musa; a toj ve}e go zaboravi.”

89. Ne gledaat li deka toa ne im vozvra}a ni zbor, i deka nema mo} da im {teti ili da im koristi?

90. Nim Harun, sekako, im zboruva{e i porano: “O narode moj, so toa vie se probate. Gospodarot va{, navistina, e Milostiv! Pa, sledete me i bidete & poslu{ni na naredbata moja!”

91. Rekoa: “Nema da prestaneme da se pridr`uvame za nego s# dodeka ne ni se vrati Musa.”

92. Musa re~e: “O Harun, {to te spre~i, koga gi vide kako skr{naa vo zabluda?

93. Da ne me sledi{ i da zaboravi{ na naredbata moja.” 94. Harun re~e: “O sinko na majka mi, ne tegni me za bradava i

za kosava. Se pla{ev da ne re~e{ napravi razdor me|u sinovite Izrailovi i ne gi zema predvid zborovite moi.”

95. Re~e: “Kakva vrska ima{ ti so toa, o Samarija?!”96. Ovoj re~e: “Jas go vidov ona {to tie ne go vidoa: zgrabiv

ne{to od tragite na pejgamberot, a potoa go frliv. I ete, taka vo du{ava me pottikna ne{to na zlo.”

97. Musa re~e: “Begaj, ova li }e go tvrdi{ niz celiot `ivot tvoj, navistina! - ‘Ne dopiraj me!’ Te ~eka i vetuvaweto koe, navistina, ne }e go izbegne{. I pogledni go ovoj tvoj bog komu mu se oddade. ]e go zapalime, sigurno! I pepelot niz moreto }e go frlime!

98. Va{iot bog, navistina, e Allah; nema drug bog osven Nego. Znaeweto Negovo gi opfa}a site ne{ta.”

99. I ete, taka Nie ti gi ka`uvame ka`uvawata za onie koi ve}e pominaa. A od Na{a strana ti dadovme, sekako, Opomena.

100. Koj }e bide ramnodu{en kon nego }e ponese na Denot suden te{ko breme, navistina!

101. I za navek }e ostane vo taa te{kotija. E, samo kolku e lo{ za niv toj tovar na Denot suden!

102. Na Denot koga }e se duvne vo Surlata... na Denot toj, koga Nie }e gi zbereme silnicite, a tie podbeleni!

103. ]e si {epotat edninadrugi: “Ostanavte samo deset dena.”

104. Nie najdobro go znaeme ona {to go zboruvaat. I koga }e re~e onoj,najpametniot od niv: “Ostanavte samo eden den!”

105. I te pra{uvaat za brdata, pa, ka`i: “Gospodarot moj }e gi zdrobi vo pra{ina,

106. a mestata vo koi bile }e gi ostavi pusti, 107. pa, po zemjata ne }e vidi{ ni krivina ni pre~ka.” 108. Na Denot toj, }e go sledat onoj {to }e gi vika i za nego ne }e

ima pre~ka. I glasovite }e zamol~at pred Milostiviot i samo {epot }e slu{ne{.

109. Na Denot toj posreduvaweto }e mu koristi samo na onoj komu }e mu dozvoli Milostiviot i so ~ij govor On }e bide zadovolen.

110. On go znae i ona {to e pred niv i ona {to e zad niv; onie so znaeweto ne mo`at da Go opfatat.

111. A licata }e bidat pot~ineti pred @iviot i Postojaniot. ]e propadne, sigurno, onoj {to }e ponese zlo breme!

112. Onoj koj raboti dobri dela e - vernik, ne se pla{i ni od {teta ni od nepravda.

113. I ete, taka Kur’anot Nie go objavivme na arapski jazik i vo nego gi poredivme vetuvawata za da bidat bogobojazlivi ili opomenuva~ki da vlijae vrz niv.

114. Pa, Allah e Vi{en! Vladar vistinski! I ne brzaj so Kur’anot pred da ti se zavr{i vdahnovenieto negovo. I ka`i: “Gospodare moj, zgolemi go znaeweto moe!”

115. I na Adem, sigurno, Nie mu prepora~avme. Potoa toj zaboravi. I kaj nego ne najdovme re{itelnost.

116. I koga Nie im rekovme na melekite: “Padnete mu na sexde na Adem i, ete, padnaa na sexde, osven Iblisot koj go otfrli toa.

117. Toga{ Nie rekovme: “O Adem, ovoj, navistina, e neprijatel, tvoj i na `enata tvoja. Pa, taka, nikako neka ne ve istera od Xennetot; }e se unesre}ite.

118. Da, vo Xennetot ne }e ostane{ ni gladen ni gol;119. da, vo Xennetot ne }e ostane{ ni `eden ni ispoten.” 120. Pa, [ejtanot, drdorej}i mu, re~e: “O Adem, da te nateram li da

se pribli`i{ do stebloto na ve~nosta i na vlasta koja ne is~eznuva?”

121. I dvajcata probaa od nego, i zapo~naa, toga{, da im se poka`uvaat nivnite sramni mesta, i po~naa da gi pokrivaat, frlaj}i vrz niv lisja xennetski. I Adem ne go poslu{a Gospodarot svoj pa skr{na od patot.

122. Potoa Gospodarot negov go izbra, mu prosti i go upati. 123. Re~e: “Sleguvajte od nego site! Edninadrugi }e bidete

neprijateli. “]e vi doa|a od mene Patokaz, sigurno! Pa, koj }e go sledi Patokazot moj ne }e skr{ne vo zabluda i ne }e za`ali.

124. A koj }e bide ramnodu{en kon opomenata moja za nego, navistina, ima bezizlezen `ivot, i na Denot suden Nie }e go privedeme slep.

125. ]e re~e: “Gospodare moj, zo{to me prevede slep, a jas gledav.”

126. Allah }e re~e: “Ete, taka! Ti doa|aa ajetite Na{i pa zaborava{e na niv. I ete, taka denes }e bide{ zaboraven.”

127. I ete, taka Nie }e gi kazneme onie koi preteruvaa... i koi ne veruvaa vo ajetite od Gospodarot negov. A kaznata na Ahiret, sigurno, e po`e{ka i potrajna.

128. Ne se li upateni kon toa kolku pokolenija pred niv Nie uni{tivme po ~ii domovi onie, tokmu, odat. Vo toa, navistina, ima znamenija za nadarenite so razbir!

129. I da ne prethode{e zborot na Gospodarot tvoj, kaznata }e be{e neminovna i, ete go krajot opredelen!

130. Strpi se za ona {to go zboruvaat. I veli~aj Go, zablagodaruvaj}i se, Gospodarot tvoj, pred izgrejsonce i pred zajdisonce, i vo docne`nite ~asovi. I na krajot na denot, isto taka, za da bide{ zadovolen!

131. I ne frlaj go dolgo opulot tvoj kon ona {to Nie odredivme da bide toj zadovolen, od ~ii vidovi ima i cve}e za `ivotot na ovoj svet, za da gi isprobame vo toa. ‘Rskot od Gospodarot tvoj e najdobar i najtraen!

132. I naredi mu na semejstvoto tvoe namaz! I istraj vo toa! Ne barame od tebe da se snabduva{. Nie, tokmu, te snabdevme. Za bogobojazlivite krajot e dobar.

133. I zboruvaat: “Zo{to ne ni dojde ajet od Gospodarot negov?” Ne im dojde li jasnotija za ona {to e vo stranicite odamne{ni?”

134. A Nie so kazna da gi uni{tivme pred nego }e re~ea: “Gospodare na{, zo{to ne ni isprati{ pejgamber? ]e gi sledevme ajetite Tvoi i pred da sme poni`eni i otfrleni!”

135. Ka`i: “Site ~ekaat. Pa ~ekajte i vie. ]e uznaete koi se Sledbenicite na patot vistinski i koi se upatenite!”

Xuz 17

SURA XXI“EL-ENBIJA’” (“Pejgamberi”)

Meka - 112 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Za lu|eto se pribli`uva presmetkata nivna, a tie se bezgri`ni i ramnodu{ni kon nea.

2. Opomenata od Gospodarot nivni ne im dojde a da ne ja soslu{aat i so nea da ne se izigruvaat.

3. Srcata nivni se rasfrlani; tajno si {epotat i si se doveruvaat onie koi zulum napravija: “Neli ova e ~ovek vam sli~en? ]e se poveduvate li za vol{ebni{tvoto a gledate deka toa e taka.”

4. Re~e: “Gospodarot moj go znae govorot i na nebo i na Zemja. On e Slu{a~ i Znalec!”

5. No, ne! Samo velat: “Toa se samo sni{ta nejasni; toa e samo laga. Toj e poet, pa ni dojde so znamenie kako {to bea do{le odamne{nite.”

6. Gradot pred niv {to Nie go uni{tivme ne veruva{e. Pa, }e veruvaat li tie?

7. I pred tebe Nie ispra}avme lu|e na koi im objavivme. Pa, pra{aj gi Sledbenicite na Opomenata ako vie, navistina, ne znaete.

8. I Nie ne gi napravivme tela, koi ne jadat hrana i koi bi bile ve~ni.

9. Potoa se ovistini vetuvaweto; toga{ Nie gi izbegnavme onie koi sakavme, a rasipanite gi uni{tivme.

10. Nie, sekako, ti objavivme Kniga vo koja ima opomena za vas. Nema li da se vrazumite?

11. I kolku gradovi Nie gi snemavme koi bea zulum}ari i po niv sozdadovme drugi lu|e.

12. I bidej}i ja usetija strogosta Na{a vedna{ od gradot izbegaa. 13. Ne begajte, vratete se onamu kade {to `iveevte udoben `ivot,

i vo ogni{tata va{i, bidej}i }e bidete odgovorni. 14. Rekoa: “Te{ko nam! Nie, navistina, bevme zulum}ari.” 15. I toa nivno dovikuvawe ne prestanuva{e s# dodeka Nie ne gi

napravivme `ito po`neano. 16. I Nie ne gi sozdadovme nebesata i Zemjata i ona {to e me|u

niv za da si igrame. 17. Koga bi posakale da se zabavuvame so toa Nie ne bi zele

ni{to od Nas, no toa Nie ne go pravime. 18. No, ne! Tuku Nie nevistinata ja potiskuvame so vistinata i,

taka, nevistinata e spre~ena i is~eznuva. Te{ko vam za ona {to mu go pripi{uvate na Allah!

19. I s# {to e na nebesata i na Zemjata e - Allahovo! A onie koi se vo blizinata Negova ne prestanuvaat vo ibadetot kon Nego i ne se zamorat.

20. I denono}no Go veli~at; lagi ne izmisluvaat. 21. Ili, zemaat li od zemjata bo`estva nekakvi {to }e mo`at da

o`ivuvaat?22. I koga bi imalo na nebesata i na Zemjata drugo bo`estvo

osven Allah - bi propadnale, sigurno! Pa, neka bide slaven Allah, Gospodarot na Ar{ot, od ona {to Mu go pripi{uvaat!

23. I ne }e bide pra{an za ona {to go pravi, a tie }e bidat pra{ani. 24. Ili, pak, pokraj Allah onie zemaat bo`estvo? Ka`i: “Donesete,

toga{, dokaz va{. Ovaa Opomena e za onoj {to e so mene i Opomena e za onoj {to e pred mene. No, mnozinstvoto od niv ne ja znaat vistinata: ete, ramnodu{ni se!

25. I Nie ne isprativme nieden pejgamber pred tebe a da ne mu objavivme deka nema drug bog osven Nego; pa, toga{, samo Mene obo`avajte me!

26. I zboruvaa: “Milostiviot si prisvoi dete.” Slaven neka bide On! No, robovite se samo blagorodni,

27. koi ne preteknuvaat vo zboruvaweto, tuku se odnesuvaat spored naredbata Negova,

28. On go znae i ona {to e pred niv i ona {to e po niv; tie }e posreduvaat samo za onoj so kogo e On zadovolen. Onie, bidej}i se pla{at od Nego, se ~uvstvitelni!

29. A onoj me|u niv koj veli: “Da, jas sum bog pokraj Nego” - }e go kaznime so Xehennemot. I ete, taka Nie gi kaznuvame nevernicite.

30. Ne gledaat li onie koi ne veruvaat deka i nebesata i Zemjata bea, navistina, edna celina pa Nie ja razdvoivme. I s# {to e `ivo Nie od voda go sozdadovme. Ne veruvaat li?

31. I po zemjata Nie podignavme planini bez taa da gi strese i sozdadovme pati{ta {iroki me|u planinite, pateki, za da se upravuvaat po niv.

32. I Nie neboto go sozdadovme kako pokriv siguren. No, onie se ramnodu{ni kon znamenijata Na{i.

33. I On gi sozdade no}ta i denot, Sonceto i Mese~inata. I s# vo vselenata plovi.

34. I Nie ~ovekot pred tebe ne go sozdadovme ve~en. E, pa, ako ti umre{, ve~ni li }e bidat tie?

35. Sekoj ~ovek }e ja vkusi smrtta. Nie }e ve isprobame i so dobro i so zlo isku{enie. I nam }e ni se vratite!

36. I ako te vidat onie koi ne veruvaat, samo te ismevaat: “Toj li e ovoj koj gi spomenuva bo`estvata va{i?” Toa se, tokmu, onie koi ne veruvaat vo Opomenata na Milostiviot.

37. ^ovekot e sozdaden nabrzina. ]e vi gi poka`am znamenijata Moi, pa ne barajte so Mene da brzate!

38. I velat: “[to e so vetuvaweto ako ste iskreni?”39. Ili koga nevernicite bi znaele koga }e se ostvari, ognot ni od

licata nivni ni od ple}ite nivni ne bi mo`ele da go otstranat a nitu, pak, bi im se pomognalo,

40. tuku bi im do{lo odnenade`, v~udoneviduvaj}i gi, i ne }e mo`at da go otstranat i toga{ ne }e bidat zdogledani.

41. Bea ismevani i pejgamberite pred tebe, sekako! Pa, kaj onie od niv koi se ismevaa im se ostvari ona za {to, tokmu, se ismevaa.

42. Ka`i: “Koj }e ve {titi denono}no od Milostiviot?” Tie se kon Opomenata na Gospodarot svoj ramnodu{ni!

43. Ili, pak, }e gi poddr`i{ bo`estvata a ne Nas? Onie ne mo`at sebesi da si pomognat, a nitu pak od Nas da gi pridru`uvaat.

44. No, za niv i predcite nivni Nie odredivme da u`ivaat s# dodeka vremeto ne im se prodol`i. Ne gledaat li deka Nie, navistina, ja stesnuvame zemjata od krai{tata nejzini? I onie li se pobednici?

45. Ka`i: “Jas ve opomenuvam, navistina, so objavata.” No, gluvite ne go slu{aat povikot koga }e bidat opomenati.

46. I koga bi gi doprel samo eden zamav od kaznata na Gospodarot tvoj sigurno bi rekle: “Te{ko nam! Nie, navistina, bevme zulum}ari!”

47. Na Denot suden Nie }e gi postavime merilata na pravdata i toga{ ne }e bide o{teten. I ako ne{to bide sitno kolku edna golu{ka }e mu go dademe. Dosta e toa {to Nie }e presmetuvame.

48. Nie ve}e i na Musa i na Harun im dadovme Razdeluva~ na vistinata od nevistinata, i Svetlina i Opomena za bogobojazlivite,

49. koi se pla{at od Gospodarot svoj vo tajnost i koi go predviduvaat ^asot opredelen.

50. A ovoj Kur’an e blagoslovena Opomena koja Nie ja objavivme. E, pa, go prenebregnuvate li?

51. I na Ibrahim Nie mu go dadovme pokazot negov i porano. I Nie dobro go poznavavme.

52. Koga mu re~e na babo mu i na narodot svoj: “Kakvi se ovie konturi kon koi vie se oddavate?”

53. Rekoa: “Gi najdovme predcite na{i kako gi obo`avaat.” 54. Re~e: “Vie i predcite va{i ve}e skr{navte vo zabluda

o~igledna!”55. Rekoa: “Ni dojde li so vistina ili, pak, si igra{?”56. Re~e: “No, ne! Gospodarot va{ e Gospodarot na nebesata i

na Zemjata; On niv, tokmu, gi sozdade. Jas sum va{ svedok. 57. I se kolnam vo Allah deka, {tom }e se oddale~ite, sigurno }e

gi skr{am kipovite va{i.” 58. Vsu{nost, gi zdrobi vo par~iwa, osven golemiot za da mu se

obratat. 59. Rekoa: “Koj go napravi ova so bo`estvata na{i? Toj, navistina,

e zulum}ar!”60. Rekoa: “Slu{navme za edno mom~e koe go spomenuvaat; go

vikaat Ibrahim.” 61. Rekoa: “Dovedete go pred o~ite na lu|eto za da posvedo~at!”62. Rekoa: “O Ibrahim, ti li go napravi ova so bo`estvata na{i?”63. Re~e: “Ne, toa go napravi najgolemiot od niv: ete, pra{ajte

go! Ako zboruvaat?”64. Pa se prisobraa i rekoa: “Vie ste, navistina, zulum}ari!”65. Potoa gi navednaa glavite svoi i rekoa: “Znae{ li deka tie ne

zboruvaat?”66. Re~e: “E pa, }e obo`avate li drugi bogovi osven Allah koi vo

ni{to ne mo`at da vi koristat i da vi na{tetat?”67. Te{ko i vam i na onie koi gi obo`avate, osven Allah! Nema li

da se vrazumite?68. Rekoa: “Zapalete go i pomognete gi bo`estvata va{i, ako

sakate toa za niv da go napravite!”69. Nie na glas rekovme: “O ogan, stani laden i spasonosen za

Ibrahim!”70. I posakaa da mu stavat stapica, no Nie gi porazivme.

71. I Nie go spasivme nego i Luta na zemjata koja ja blagoslovivme za svetovite.

72. I Nie go podarivme Ishaka, a i Jakuba kako vnuk. I Nie odredivme dvajcata da bidat dobri.

73. I Nie gi odredivme da bidat voda~i koi }e upatuvaat po naredbata Na{a i im vdahnavme da rabotat dobrini, da izvr{uvaat namaz i da davaat zekat. Nas n# obo`avaa!

74. I na Lut Nie mu dadovme i mudrost i znaewe i go izbavivme od gradot vo koj bea prisutni lo{i naviki. Zlodejci bea, navistina, sogra|anite negovi... rasipani!

75. I Nie go vovedovme vo milosta Na{a; be{e, navistina, me|u dobrite lu|e.

76. I na Nuh, koga porano povika, mu se oyvavme: Nie go izbavivme nego i semejstvoto negovo od nesre}ata golema;

77. i Nie go za{titivme od lu|eto negovi koi gi smetaa za la`ni ajetite Na{i. Zlodejci bea, navistina, pa site zaedno gi potopivme.

78. I Davud i Sulejman koga sudea za posevot {to no}e go pasea ovci od nekoi lu|e... Bevme svedoci za sudeweto nivno.

79. I Nie toga{ odredivme Sulejman da pronikne vo toa. I na dvajcata im dadovme mudrost i znaewe. I Nie gi pot~inivme i planinite i pticite, zaedno so Davud, da oddavaat slava; ete, toa go napravivme.

80. I Nie go nau~ivme da pravi {titovi za vas, da ve {titat od neprijatelot va{. E pa, }e bidete li blagodarni?

81. I na Sulejman mu dojde silen vetar, koj duva{e po naredbata negova, po zemjata {to ja blagoslovivme... Nie postojano gi znaeme site ne{ta,

82. i {ejtanite, isto taka, koi za nego dlabea i koi rabotea i drugi raboti osven toa; Nie postojano bdeevme vrz niv.

83. I Ejub koga go povika Gospodarot svoj: “Mene, navistina, zlo me obzede, a Ti si me|u milostivite Najmilostiviot!”

84. Pa Nie mu se oyvavme i go otstranivme zloto {to be{e vrz nego; mu gi vrativme so milosta Na{a semejstvoto negovo i onie koi bea sli~ni na nego - s# toa kako opomena za pobo`nite.

85. I Ismail i Idriz i Zul-Kifl... site bea me|u trpelivite. 86. I Nie gi vovedovme vo milosta Na{a... site bea dobri,

navistina!87. I Zunun koga zamina namurten... Pa, pomisli deka nema da go

kaznime, no vo temnicite povika: “Nema drug bog osven Tebe; slaven bidi Ti, jas sum, navistina, me|u zulum}arite!”

88. I Nie mu se oyvavme i go izbavivme od te{kotijata. I ete, taka Nie gi izbavuvame vernicite!

89. I Zekerija, isto taka, koga go povika Gospodarot svoj: “Gospodare moj, ne ostavaj me sam, Ti si, navistina, me|u naslednicite Najdobriot!”

90. I toga{ Nie mu se oyvavme i mu go podarivme Jahja, a `ena mu ja podobrivme. Da, tie brzaa vo dobrini i N# povikuvaa i vo `elba i vo strav; postojano ni bea pot~ineti.

91. I taa koja ja so~uva devstvenosta. I vo nea toga{ Nie vdahnavme od duhot, tvorot Na{, i odredivme da bide, taa i sinot nejzin, znamenie za svetovite.

92. Ovaa va{a zaednica, navistina, e edinstvena zaednica, a Jas sum, navistina, Gospodarot va{ - ta, obo`avajte Me!

93. I tie me|usebno se razedinija vo naredbata nivna. Nam site }e ni se vratat.

94. Pa, koj raboti dobri dela a e vernik... }e mu se priznae trudot negov; toa Nie, navistina, go zabele`avme.

95. Nedozvoleno e za `itelite na gradot koi gi uni{tivme da ne ni se vratat, navistina!

96. Koga }e se otvorat Jexux i Mexux i koga site lu|e niz strmnina }e se spu{taat...

97. i koga }e se pribli`i vetuvaweto vistinsko i koga o~ite na onie koi ne veruvaa }e im se skamenat: “O te{ko nam, bevme ramnodu{ni kon ova, bevme nevernici!”

98. Vie i onie koi gi obo`avavte osven Allah, navistina, }e bidete gorivo xehennemsko; vo nego za navek }e prestojuvate.

99. A tie da se bogovi ne bi vlegle vo nego; i site vo nego za navek }e ostanat;

100. tie vo nego }e di{at te{ko i ni{to ne }e slu{aat. 101. Na onie koi prethodea, navistina, Nie im dadovme od dobroto

Na{e: onie od nego se oddale~ija. 102. Vrevata negova ne }e ja slu{nat; }e bidat vo ona kon {to im

stremat du{ite nivni, postojano!103. Ne }e gi voznemiruva najgolemiot u`as; }e se sre}avaat so

melekite: “Ova e Denot va{ {to vi be{e veten!”104. Na Denot vo koj Nie }e gi svitkame nebesata kako {to se vitka

hartija za pi{uvawe. Kako {to po~navme so prvoto sozdavawe isto taka toa i }e go vozobnovime. Vetuvaweto e obvrska Na{a. Nie sme, tokmu, Izvr{itel na toa!

105. Nie ve}e i vo Zebur zapi{avme, po Tevrat, deka zemjata }e ja nasledat dobrite robovi Moi.

106. Vo ova ima, navistina, poraka za lu|eto koi se pobo`ni. 107. I Nie te isprativme samo kako milost na svetovite!108. Ka`i: “Mi se objavuva deka va{iot Bog e eden Bog. Pa, }e

bidete li, toga{, Poslu{ni?”109. A ako, pak, gi svrtat ple}ite, ka`i: “Jas ve}e ve opomenav za

zloto, iako ne znam dali e blisku ili daleku ona {to vi e veteno.”

110. On go znae, navistina, izgovorenoto na glas i On go znae, pri vas, skrienoto.

111. I jas ne znam: toa e mo`ebi isku{enie za vas i u`ivawe do vreme odredeno.

112. Re~e: “Gospodare moj, presudi vistinski! Gospodarot na{, Milostiviot, e Onoj od kogo se bara pomo{ protiv ona {to go opi{uvate.”

SURA XXII“EL-HAXX” (“Hax”)

Medina - 78 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. O lu|e, pla{ete se od Gospodarot va{! Potresot pri ^asot, navistina, e ne{to golemo!

2. Den vo koj }e vidite kako sekoja doilka go zaborava ona {to go doela, a sekoja trudnica kako }e go pometne plodot nejzin; }e gi vidi{ lu|eto pijani a, vsu{nost, ne se pijani. No, kaznata Allahova e `estoka!

3. I ima lu|e koi raspravaat za Allah beznajno i go sledat sekoj {ejtan prokolnat;

4. da, za nego e propi{ano onoj koj }e go zeme za za{titnik da go skr{ne vo zabluda i da go upravi kon kaznata ognena.

5. O lu|e, ako ste pri somnenie vo pro`ivuvaweto, pa Nie, ve sozdadovme od zemja, potoa od kapka seme, potoa od zasirena krv, potoa od par~e meso, celosno i necelosno za da vi objasnime; i vo utrobite utvrduvame so posak Na{ do rok opredelen; potoa ve vadime kako male~ko za da stanete potoa ma`evstveni. Nekoi me|u vas umiraat a nekoi, pak, vo dlaboka starost pa|aat, taka {to ona {to nekoga{ go znaeja sega ne go znaat. Zemjata ja gleda{ zamrena, pa koga }e spu{time na nea voda... ete, taa }e za`ivee, }e zabuja i }e za’ rti rastenie od sekoj vid ubav.

6. Ete, toa go rekovme za da znaete deka Allah, sekako, e Vistina i deka On, navistina, gi o`ivuva mrtvite i deka On e Kadar za s#!

7. Da, ^asot doa|a; vo nego nema somnenie. Allah, navistina, }e gi o`ivi onie vo mezarite!

8. I ima lu|e koi raspravaat za Allah beznajno, bez patokaz i bez Kniga svetla:

9. odat gordelivo za da skr{nat vo zabluda od Allahoviot pat. Na ovoj svet }e bidat poni`eni, a na idniot svet Nie }e odredime da ja vkusat kaznata ognena,

10. i toa zaradi ona {to go napravija od porano racete tvoi. Allah, navistina, ne e nepraveden kon robovite!

11. I ima lu|e koi go obo`avaat Allaha, somnevaj}i se; pa, ako im se slu~i dobro, se smiruvaat so toa, a ako im se slu~i, pak, isku{enie nekakvo, se oddale~uvaat: }e go izgubat i ovoj svet i Ahiret. Ete, toa, tokmu, e poraz o~igleden!

12. Gi povikuvaat pokraj Allah onie koi ne mo`at ni da im na{ettat ni da im koristat. Toa, tokmu, e skr{nuvawe vo zabluda dale~na!

13. Go povikuva onoj ~ija {teta e poblisku do korista negova. E, samo kolku lo{ za{titnik e toj! E, samo kolku lo{ poddr`nik e toj!

14. Onie koi veruvaat i koi rabotat dobri dela... Nie, navistina, }e gi vovedeme vo bav~ite xennetski niz koi reki te~at. Allah, navistina, raboti {to posakuva!

15. Onoj koj misli deka Allah nema da mu pomogne i na ovoj svet i na Ahiret neka rastegne ja`e do nebo, potoa neka go iskine, i neka razmisli dali iskinatinata }e go otstrani ona za {to toj, tokmu, negoduva.

16. I ete, taka Nie mu gi objavivme ajetite jasni i Allah, navistina, upatuva kogo saka.

17. Allah, navistina, }e gi izdvoi na Denot suden onie koi veruvaa od onie koi bea Evrei, Sabejci, hristijani i mexusii i onie koi bea mnogubo{ci!

18. Ne znae{ li deka na Allah, sekako, na sexde mu pa|a s# ona {to e na nebesata i na Zemjata, i Sonceto i Mese~inata, i yvezdite i planinite, i steblata i `ivotnite i, isto taka, mnogu me|u lu|eto? A mnogu ima koi ja zaslu`uvaat kaznata. A onoj kogo Allah }e go poni`i nema nikoj {to }e go udostoi. Allah, navistina, raboti {to saka!

19. I ete, dva protivnika koi raspravaat za Gospodarot svoj. Za onie koi ne veruvaat }e im bide so{iena obleka od ogan, a nad glavite nivni }e im se sipa zovriena voda:

20. od nea }e se stopi ona {to e vo stomacite nivni, i ko`ite, isto taka;

21. nad niv ima topuzi od `elezo:22. sekoga{ koga }e se vpregnat da izlezat od taa spurnina

nepodnosliva... : “Vratete se vo nea i iskusete ja kaznata ognena!”

23. Na onie koi veruvaat i koi rabotat dobri dela On }e gi vovede, navistina, vo bav~ite xennetski niz koi reki te~at: vo niv }e bidat ukraseni so narakvici od zlato i biseri, a oblekata nivna }e im bide od svila.

24. I bea upateni kon u~tiv govor i bea upateni kon patot na Onoj koj e za blagodarnost Dostoen!

25. A onie koi ne veruvaat i koi, navistina, odvra}aat od Allahoviot pat, i od Mesxidul Haram kogo Nie go odredivme, bilo za me{tanite bilo za dojdencite - koi, spored toa, vo nego posakuvaat da oskvernat i zulum da napravat, Nie }e odredime da ja vkusat kaznata bolna.

26. I koga na Ibrahim mu go ozna~ivme mestoto za ku}a: “Ne zdru`uvaj Mi ni{to i o~isti ja ku}ava Moja za onie koi se vrtat okolu nea, koi stojat i koi na sexde pa|aat.”

27. I vozglasi go za lu|eto haxxot: }e ti doa|aat i pe{ki i na kamili isto{teni, }e doa|aat od site strani dale~ni,

28. za da si pribavat koristi koi se nivni, i da go spomenuvaat imeto Allahovo vo denovite poznati pri ‘rskot nivni od `ivotnoto od Nego, za niv nameneto. Jadete od nego i podelete go na nesre}niot bednik.

29. Neka ja otstranat potoa ne~istotijata svoja, i neka gi ispolnat vetuvawata svoi, i neka pravat tavaf okolu Ku}ata drevna!

30. Ete, onoj koj gi veli~a svetostite Allahovi... toj, kaj Gospodarot svoj, e podobar. I dozvoleni vi se `ivotnite, osven onie koi vi se spomenati, i izbegnuvajte ja sramotijata na kipovite i izbegnuvajte go razgovorot bezraboten,

31. iskreno oddadeni na Allah, ne zdru`uvaj}i Mu ni{to; onoj koj Mu pripi{uva zdru`enik na Allah e kako onoj koj }e padne od nebo, pa pticite }e go razgrabat ili, pak, vetrot }e go odnese vo nekoe mesto dale~no.

32. Ete, onoj koj gi veli~a propisite Allahovi... ovie se, tokmu, posledica na srcata pobo`ni.

33. Vie vo niv imate koristi do vreme odredeno; potoa mestoto nivno e kaj Ku}ata drevna.

34. I na sekoja zaednica Nie & odredivme obred za da go spomenuvaat imeto Allahovo pri ‘rskot nivni od `ivotnoto od Nego, za niv nameneto. Pa, va{iot Bog e eden Bog. I Nemu, toga{, oddadete Mu se! I zaraduvaj gi poniznite,

35. ~ii srca, koga }e se spomene Allah, }e zatreperat, koi se trpelivi za ona {to im se slu~uva, koi namaz izvr{uvaat i koi, od ‘rskot {to Nie im go dadovme, delat.

36. Eden od obredite haxiski se i kamilite koi Allah vi gi odredi. Vo niv, za vas, ima dobro. Spomenuvajte go imeto Allahovo koga }e bidat vo redovi poredani. A koga }e padnat na zemja, jadete od niv i nahranete go onoj {to e zadovolen so toa i onoj koj pita. Ete, Nie taka vi gi pot~inivme za da bidete blagodarni!

37. Ni mesoto nivno ni krvta nivna ne }e stignat do Allah, tuku bogobojazlivosta va{a }e stigne do Allah. Ete, taka vi gi pot~ini za da Go slavite Allaha zaradi toa {to ve upati, i zaraduvaj gi dobro~initelite!

38. Da, Allah }e gi zeme vo za{tita onie koi veruvaat. Allah, navistina, ne saka nikakov predavnik i neblagodaren!

39. Dadeno im e sekakvo ovlastuvawe na onie koi se ubivaat, za{to vrz niv zulum se pravi. Allah, navistina, e Kadar da im pomogne;

40. onie koi se isteruvaat od ogni{tata nivni bespravno, zatoa {to zboruvaa: “Gospodarot na{ e Allah.” Koga Allah ne bi gi spre~uval lu|eto ednisodrugi }e bea sru{eni manastirite, i crkvite, i sinagogite i xamiiite vo koi mnogu se spomenuva imeto Allahovo. I Allah sigurno ne }e mu pomogne na onoj koj ne go pomaga Allaha. Allah, navistina, e Mo}en i Silen!

41. Onie koi, ako im dademe mo} na zemjava, namaz izvr{uvaat i zekat davaat, nareduvaat dobro i odvra}aat od zlo. No, krajot na site ne{ta e kaj Allah!

42. A ako te smetaat za la{ko pa ve}e gi smetaa za la{kovci i onie pred niv, narodot na Nuh, Ad i Semud,

43. narodot na Ibrahim i narodot na Lut,44. i `itelite na Medjen. I Musa be{e smetan za la{ko. I im dadov

rok na nevernicite a potoa gi zgrabiv. E, samo kakva be{e kaznata Moja!

45. I kolku gradovi Nie uni{tivme, ~ii `iteli bea zulum}ari... bea sramneti; gi snema. Ima golem broj napu{teni bunari i gradbi visoki!

46. Pa, ne patuvaat li po zemjata za srcata nivni da sfatat za toa, i u{ite nivni so koi }e slu{aat, no, o~ite, navistina, ne se slepi, tuku slepi se srcata vo gradite.

47. I baraat pobrzo od tebe za kaznata, no Allah ne }e go izneveri vetuvaweto Svoe. Eden den kaj Gospodarot tvoj e kako iljada godini koi vie gi broite.

48. I na kolku gradovi Nie im go prodol`ivme rokot, ~ii `iteli bea zulum}ari, a potoa Nie gi zgrabivme. Svratili{teto e - kon Mene!

49. Ka`i: “O lu|e, jas sum, navistina, va{ opomenuva~ jasen!”50. Ta, za onie koi veruvaat i koi rabotat dobri dela ima pro{ka i

‘rsk blagoroden. 51. Dodeka onie koi nastojuvaat da gi otfrlat ajetite Na{i se

nemo}ni; `iteli xehennemski }e stanat. 52. I pred tebe Nie ne isprativme nieden pratenik i pejgamber a

[ejtanot da ne mu frle{e ne{to vo ona {to, tokmu, go ka`uva{e. I Allah sekoga{ go otstranuva{e ona {to go frla{e [ejtanot i potoa gi utvrduva{e ajetite Svoi. Allah e Znalec i Mudar,

53. za da go napravi ona {to [ejtanot go ufrluva isku{enie za onie vo ~ii srca ima bole{tina i ~ii srca zatvrdnaa. Zulum}arite, navistina, se vo cepnatina dale~na!

54. I da uznaat onie so dadenoto im znaewe deka toa, navistina, e vistina od Gospodarot tvoj, pa da veruvaat vo nea i da im se splotat srcata nivni. Allah gi upatuva onie koi veruvaat po patot vistinski.

55. Onie koi ne veruvaat postojano se somnevaat vo toa s# dodeka ne im dojde ^asot posleden, odnenade`, ili, pak, dodeka ne im dojde kaznata `estoka na Denot.

56. Vlasta na Denot toj e samo Allahova i On }e im presudi i na ednite i na drugite. Onie koi veruvaat i koi rabotat dobri dela }e bidat vo bav~ite xennetski blagosloveni.

57. A onie koi ne veruvaat i koi gi smetaat za la`ni ajetite Na{i... za niv ima kazna poni`uva~ka.

58. Onie koi se iselija na Allahoviot pat, koi potoa bea ubieni ili koi umrea... Allah sigurno }e im dade ‘rsk dobar. Allah, navistina, me|u snabduva~ite e Najdobriot!

59. ]e gi vovede, sigurno, vo mesto so koe }e bidat zadovolni. Allah, navistina, e Znalec i Blag!

60. Ete, na onoj koj }e vozvrati so ista mera za ona {to mu e napraveno, a potoa }e mu se na{teti Allah, sigurno, }e go pomogne. Allah, navistina, e Pomiluva~ i Prostuva~!

61. Ete, taka Allah go menuva denot vo no}ta, a no}ta vo den. Allah, navistina, e Slu{a~ i Gleda~!

62. Ete, taka Allah, sekako, e Vistina i deka ona {to go povikuvaat, osven Nego, e nevistina. Allah, navistina, e Vi{en i Golem!

63. Ne gleda{ li deka Allah, sekako, spu{ta voda od nebo pa zemjata stanuva zelena? Allah, navistina, e So~uvstvitelen i Izvesten!

64. I s# {to e na nebesata i na Zemjata e - Allahovo! Allah, navistina, e Onoj koj e Bogat i za blagodarnost Dostoen!

65. Ne gleda{ li deka Allah s# vam vi pot~ini? I ona {to e na zemjata, a ~amecot plovi po moreto so naredbata Negova. I On go dr`i neboto da ne padne na zemjata, osven, sekako, so odobrenieto Negovo. Allah, navistina, kon lu|eto e So~uvstvitelen i Somilosen!

66. On e Onoj koj ve o`ivuva a potoa ve usmrtuva, a potoa pak ve o`ivuva. ^ovekot, navistina, e naklonet kon neverstvoto!

67. Za sekoja zaednica Nie odredivme obred ~ii `iteli go praktikuvaa. Pa, ne dozvoluvaj nikako da se rasprava so tebe za naredbata. Povikuvaj go Gospodarot tvoj. Ti si, navistina, po patokazot vistinski!

68. A ako raspravaat za tebe, ka`i: “Allah najdobro go znae ona {to go rabotite!”

69. Allah }e vi presudi na Denot suden za ona za {to stanavte delenici.

70. Ne znae{ li deka Allah, navistina, go znae i ona {to e na nebesata i ona {to e na Zemjata; da, s# toa e vo Knigata. Toa za Allah, navistina, e lesno!

71. I onie go obo`avaat ona, osven Allah, za {to ne e objaveno ovlastuvawe i za {to tie, tokmu, ni{to ne znaat. Za zulum}arite nema poddr`nik!

72. I koga im se ka`uvaat ajetite Na{i jasni, ti primetuva{ na licata od onie koi ne veruvaat neodobruvawe nekakvo. Samo {to ne gi fa}aat v gu{a na onie koi im gi ka`uvaat ajetite Na{i. Ka`i: “Da ve izvestam li za zloto na toa? - Ogan {to im go veti Allah na onie koi ne veruvaat. “ E, samo kolku e lo{ toa svratili{te!

73. O lu|e, se iznesuva primer pa, slu{nete go! Onie koi gi povikuvate, osven Allah, ne mo`at, navistina, da sozdadat ni mu{i~ka. Duri i da se soberat za toa. Ako mu{i~kata im zgrabi ne{to ne }e mo`at ni da go izvadat. Slabi se, navistina, baratelot i baranoto!

74. I onie ne mo`at da ja izmerat vistinskata mera Allahova. Allah, navistina, e Mo}en i Silen!

75. Allah izbira me|u melekite i me|u lu|eto pejgamberi. Allah, navistina, e Slu{a~ i Gleda~!

76. Go znae i ona {to e pred niv i ona {to e zad niv. Rabotite se vra}aat kon Allah!

77. O vernici, pa|ajte na ruku’, a pa|ajte i na sexde i obo`avajte Go Gospodarot va{; i pravete dobro... za da bidete spaseni!

78. I borete se na Allahoviot pat so borba vistinska za Nego. On ve izbra i vo verata ne ve zadol`i so ne{to isklu~itelno, vo verata na va{iot babo Ibrahim. On ve imenuva{e od porano kako muslimani, i vo ovoj Kur an, isto taka, za pejgamberot da bide svedok protiv vas, a vie da bidete svedoci protiv lu|eto. Pa, namaz izvr{uvajte i zekat davajte i dr`ete se za nego; On e za{titnikot va{. E, samo kolku dobar Za{titnik e On! E,samo kolku dobar Poddr`nik e On!

Xuz 18

SURA XXIII“EL-MU’MINUUN” (“Vernici”)

Mekka - 118 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Uspeaja, sekako, vernicite:2. koi se vo namazite nivni pokajni~ki,3. i koi se ramnodu{ni kon bezraboticata,4. i koi zekat sproveduvaat,5. i koi gi ~uvaat sramnite mesta svoi,6. osven so `enite svoi ili so onie koi se vo sopstvenost nivna...

pa, tie, navistina, se nadvor od prekorot,7. dodeka onie koi posakuvaat preku toa, tokmu, preteruvaat;8. i koi, isto taka, se gri`at za amanetite svoi i za dogovorot svoj,9. i onie koi vnimavaat vrz namazite svoi:

10. ovie, tokmu, se naslednicite,11. koi go nasleduvaat Xennetot i vo nego za navek }e ostanat. 12. Nie ~ovekot, navistina, go sozdadovme od glina odbrana,13. potoa kako kapka seme go stavivme na mesto sigurno. 14. Potoa kapkata seme Nie ja sozdadovme zasirena krv; od

zasirenata krv sozdadovme par~e meso; od par~eto meso sozdadovme koski, a potoa koskite so meso gi obvitkavme; potoa sozdadovme sosem drugo su{testvo. Pa, neka e vi{en Allah. Me|u sozdatelite On e Najubaviot!

15. Potoa vie, sekako, }e umrete!16. Potoa na Denot suden }e bidete o`iveani, sigurno!17. Nad vas ve}e Nie sozdadovme sedum nebesa i postojano vrz

su{testvoto bdeeme.

18. I od neboto Nie spu{tame voda so mera, pa ja zadr`uvame vo zemjata i, sekako, kadri sme da ja otstranime.

19. Pa, so pomo{ nejzina Nie vi vadime bav~i so urmi i grozje; vo niv imate ovo{je mnogu i od nego jadete.

20. I steblo koe raste na brdoto Sinaj koe dava zejtin i za~in... i od nego jadete.

21. Vo dobitokot, navistina, ibret imate! Nie ve napojuvame so ona {to e vo stomacite nivni; vo nego vie imate koristi golemi i od nego, tokmu, jadete.

22. Na niv, kako i na ~amcite, vie patuvate. 23. I Nuha, sekako, Nie go isprativme do narodot negov, pa re~e:

“O narode moj, obo`avajte go Allaha; drug bog osven nego nemate. Nema li da bidete bogobojazlivi?”

24. Pa golemcite koi ne veruvaa me|u narodot negov rekoa: “Ovoj e samo ~ovek vam sli~en koj si posakuva da stekne prednost nad vas. Koga Allah bi sakal bi ispratil melek. Za ova nie ne slu{navme ni{to od predcite na{i odamne{ni.

25. Toj e samo ~ovek pri kogo ima xinovi: pa, posmatrajte go do vreme opredeleno!”

26. Nuh re~e: “Gospodare moj, pomogni mi, za{to me smetaat za la{ko!”

27. Toga{ Nie mu objavivme: “Pravi brod pred o~ite Na{i i spored objavata Na{a: koga }e dojde naredbata Na{a i koga pe~kata }e prsne, stavi vo brodot par od s#, i semejstvoto tvoe - osven onie koi bea protiv zborot porano - i ne obra}aj Mi se za onie koi napravija zulum; tie se, sekako, potopeni!”

28. I koga }e sedne{ vo brodot, ti i onie so tebe, ka`i: “Blagodarenie na Allah koj me izbavi od narodot zulum}arski!”

29. I ka`i: “Gospodare moj, rastovari n# na beri}etno mesto, za{to Ti si, me|u postavuva~ite, Najdobriot!”

30. Vo toa, navistina, ima znamenija i Nie, sekako, gi stavivme vo isku{enieto.

31. Potoa, po niv, Nie sozdadovme pokolenija drugi,32. me|u koi isprativme pejgamber: “Obo`avajte go Allaha; drug

bog osven Nego nemate. Nema li da bidete bogobojazlivi?”33. Golemcite me|u onie koi ne veruvaa od narodot negov, i koi ja

smetaa za la`na sredbata na onoj svet, i na koi im ovozmo`ivme da u`ivaat na ovoj svet, zboruvaa: “Ovoj e samo ~ovek, vam sli~en; jade od ona od {to i vie jadete i pie od ona {to i vie piete.”

34. I ako bidete poslu{ni na vam sli~niot ~ovek toga{ vie, navistina, }e bidete izgubeni.

35. Vi vetuva li deka vie, navistina, koga }e umrete, koga zemja i koski }e stanete, deka pak }e se pojavite?

36. Daleku, daleku e ona {to vi se vetuva!37. @ivotot na ovoj svet e edinstven: `iveeme i umirame i nema

da bideme o`iveani. 38. Toj e samo ~ovek koj frla laga vrz Allah i nie nemu, sekako, ne

mu veruvame.”

39. Nuh re~e: “Gospodare moj, pomogni mi, za{to me smetaat za la{ko!”

40. Allah re~e: “Da, za kratko vreme }e stanat pokajnici!”41. I gi pogodi stra{en glas, pravedno! Pa, Nie gi napravivme

nanes. I daleku neka e narodot zulum}arski!42. Potoa, po niv, Nie sozdadovme drugi pokolenija. 43. Nieden narod ne mo`e ni da go zabrza ni da go zadocni rokot

negov. 44. Potoa Nie gi ispra}avme pejgamberite Na{i, ednizadrugi. I

sekoga{ koga }e mu dojde{e pejgamber na eden narod... go smetaa za la`en; i taka Nie edensodrug gi zamenuvame i samo odredivme da bidat pomen. I daleku neka e narodot neverni~ki!

45. Potoa Nie go isprativme Musa i brat mu Harun so znamenijata Na{i i vlasta o~igledna

46. do faraonot i golemcite negovi; pa se naduja... stanaa narod gordeliv.

47. I rekoa: “Da im veruvame li na dva ~oveka nam sli~ni, a narodot nivni nas n# obo`ava{e?”

48. I gi smetaa za la`ni i bea, tokmu, stradalnici. 49. I Nie na Musa, sekako, mu dadovme Kniga za da se upatat po

patot vistinski. 50. A sinot na Merjem i majka mu Nie gi odredivme znamenie i gi

zasolnivme na edno rit~e mirno, so potok. 51. O pejgamberi, jadete od dobrata i rabotete dobro. Jas go

znam, navistina, ona {to go rabotite!52. Ovaa zaednica, navistina, e va{a zaednica edinstvena, a Jas

sum Gospodarot va{, pa bidete bogobojazlivi!53. I me|u sebe onie se podelija, vo ona {to gi obedinuva{e, na

delenici, i sekoja stranka go veli~a{e ona {to e pri nea. 54. I ostavi gi vo bespa}eto nivno do vreme odredeno. 55. Smetaat li tie deka vo Na{eto davawe imot i sinovi, navistina; 56. Nie da gi naterame pobrzo kon dobrini? No ne! Ne usetuvaat!57. Da, onie koi se pla{at, stravuvaj}i od Gospodarot svoj,58. i koi, tokmu, veruvaat vo znamenijata na Gospodarot svoj,59. i koi, tokmu, ne Mu zdru`uvaat zdru`enik na Gospodarot svoj,60. i koi davaat od daenoto im, a srcata nivni se ispolneti so

trepet od toa deka, navistina, }e Mu se vratat na Gospodarot svoj...

61. onakvite, sekako, brzaat kon dobrini i vo toa, tokmu, im prethodat na drugite.

62. I Nie nikogo ne optovaruvame nad mo`nosta negova. Pri nas e Knigata koja zboruva vistina. I nim ne }e im se na{teti.

63. No, ne! Srcata nivni vo vrska so toa se vo bespa}e a, delata nivni {to gi rabotat, se sprotivni na toa.

64. Dodeka gi opfativme od Na{a strana so kazna onie koi `iveeja rasko{no... koga, ete, zalelekaa:

65. “Ne lelekajte denes! Ne }e vi se pomogne od Mene, navistina!

66. Da, ajetite Moi vam vi se ka`uvani, a vie, ete, se vra}ate po stapalkite va{i,

67. duvaj}i se vo Hramot, razgovaraj}i do polno} nepristojni zborovi.”

68. Zo{to ne razmisluvaat za Govorot? Ili, pak, im doa|a ne{to {to ne im be{e do{lo na predcite nivni odamne{ni?

69. Ili, pak, ne go poznavaat pejgamberot svoj!? Vo nego tie, tokmu, ne veruvaat.

70. Ili, pak, im zboruvaat za nego: “Pri nego ima xinovi!” No, ne! Pejgamberot im dojde so vistina, a, ete, mnozinstvoto od niv ne ja priznavaat vistinata.

71. Koga Vistinata bi gi sledela `elbite nivni, sigurno bi propadnale i nebesata i Zemjata i ona {to e vo niv. Naprotiv, Nie im ja dadovme opomenata nivna a tie, tokmu, se ramnodu{ni kon opomenata!

72. Ili, pak, od niv baraat pridones? Pridonesot od Gospodarot tvoj e podobar. On me|u snabduva~ite e Najdobriot!

73. Ti niv, sekako, gi povikuva{ kon patot vistinski!74. A onie koi ne veruvaat vo Ahiret skr{nuvaat, navistina, od

patot vistinski!75. I Nie da im se smiluvavme i da im ja otstranevme {tetata od

niv pak }e lutaa, navistina, vo pakosta svoja. 76. Da, gi obzema{e kaznata Na{a, a tie, ete, ne Mu se

pot~inuvaa na Gospodarot svoj, a nitu Go molea ponizno. 77. I duri koga Nie im ja otvorivme vratata na kaznata v`e{tena...

tie, toga{, ete, stanaa beznade`nici. 78. I On vi sozdade i sluh, i vid, i srce. E, samo kolku malku

zablagodaruvate!79. I On ve rasturi po zemjata i kaj Nego }e se zberete!80. I On o`ivuva i On usmrtuva. Smenuvaweto na no}ta i denot e

obvrska Negova. Nema li da se vrazumite?81. No, ne! Zboruvaat ne{to sli~no na ona {to go zboruvaa

odamne{nite. 82. Zboruvaat: “I zarem koga }e umreme i koga zemja i koski }e

staneme }e bideme li, navistina, o`iveani?83. I porano ve}e toa ni be{e veteno, nam i na predcite na{i; ova

se samo izmislici na narodite odamne{ni.” 84. Ka`i: “Pa, ~ija e toga{ zemjata i ona {to e na nea ako

znaete?”85. ]e re~at: “Allahova e!” Ka`i: “E pa, nema li da se se}avate?”86. Ka`i: “Koj e Gospodarot na sedumte nebesa i Gospodarot na

Ar{ot golem?”87. ]e re~at: “Allah!” Ka`i: “E pa, nema li da bidete

bogobojazlivi?”88. Ka`i: “Koj e Onoj vo ~ija raka e vlasta nad sekoja stvar? Koj

{titi i od Kogo ne mo`e da se za{titi. E, samo da znaete!”89. ]e re~at: “Allahova e!” Ka`i: “Pa kako, toga{, se voshituvate?”90. No, ne! Nie im ja donesovme vistinata a tie se, navistina,

la{kovci!

91. Allah ne si prisvoi dete i pokraj Nego nema drug bog. Toga{, sekoj bog bi go zemal, sekako, ona {to bi go sozdal, i ednisodrugi }e se natprevaruvaa. Vozvi{en e Allah nad ona so {to go opi{uvaat!

92. Znalec na nevidlivoto i vidlivoto... pa, vozvi{en e On nad ona {to Mu go zdru`uvaat!

93. Ka`i: “Gospodare moj, ako posakuva{ da mi go poka`e{ ona so {to im se vetuva,

94. toga{, Gospodare moj, ne stavaj me me|u narodot zulum}arski! “

95. Nie sme mo}ni, sekako, da ti go poka`eme ona {to im se vetuva.

96. Na zloto vozvratete so najdobro! Nie najdobro go znaeme ona {to go opi{uvaat!

97. I ka`i: “Gospodare moj, Tebe ti se priklonuvam od privle~nostite na {ejtanite!

98. I Tebe ti se priklonuvam, Gospodare, od nivnoto prisustvo pred mene!”

99. I duri nekomu od niv koga }e mu dojde smrtta, toj veli: “Gospodare moj, vrati me;

100. }e rabotam dobro vo ona {to go ostaviv.” A, ne! Toa se samo zborovi koi gi zboruva. A zad niv, me|utoa, ima Berzah do Denot vo koj }e bidat o`iveani!

101. I koga }e se duvne vo Surlata... rodninski vrski ednisodrugi ve}e nema da ima na Denot toj i ne }e se pra{uvaat za ni{to.

102. Onie ~ii vagi }e nate`nat... onie, tokmu, se spasenite!103. A onie, pak, ~ii vagi nema da nate`nat so dobro... onie,

tokmu, se upropastija samite sebesi; vo Xehennemot za navek }e ostanat!

104. Plamen }e gi spr`i po licata nivni i vo Xehennemot }e bidat obezli~eni:

105. “Neli vi se ka`uvani ajetite Moi, a vie niv za la`ni gi smetavte?”

106. ]e re~at: “Gospodare na{, nadvladea so nas nesre}ata na{a i ostanavme narod vo zabluda skr{nat!

107. Gospodare na{, izvadi n# od nego, za{to, ako ista gre{ka napravime... ta, toga{ sme, navistina, zulum}ari!”

108. Allah }e re~e: “Ostanete vo nego i ne zboruvajte Mi pove}e!”109. Me|u robovite Moi ima edna dru`ina koja, navistina, zboruva:

“Gospodare na{, nie veruvame, prosti ni i smiluj ni se za{to Ti si me|u milostivite Najdobriot!”

110. Pa, vie tolku mnogu gi izigruvavte, taka {to zaboravavte na opomenata Moja dodeka gi ismevavte.

111. Da, Jas denes gi nagradiv, zatoa {to bea trpelivi. Denes se, tokmu, pobednici!

112. I }e re~e: “Kolku godini ostanavte na zemjata?”113. ]e re~at: “Ostanavme samo eden den ili eden del od eden

den. Pa, pra{aj gi broja~ite!”114. ]e re~e: “Ostanavte samo malku. E, samo koga bi znaele!

115. I mislevte li, navistina, deka Nie ve sozdadovme zaludno i deka, ete, Nam nema da Ni se vratite?”

116. Ta, Allah e Vi{en! Vladar vistinski! Nema drug bog osven Nego! Gospodarot na Ar{ot blagoroden!

117. I onoj koj se povikuva na drug bog osven Allah nema dokaz za toa. Ta, presmetkata negova e kaj Gospodarot negov. Nevernicite, navistina, nema da uspeat!

118. I ka`i: “Gospodare moj, prosti i smiluj se! Ti si me|u milostivite Najdobriot!”

SURA XXIV“EN-NUUR” (“Svetlina”)

Medina - 64 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Sura {to Nie ja objavuvame i obvrzuva~ka {to ja odreduvame, i vo koja ajeti jasni objavuvame za da se se}avate!

2. Na bludnicata i bludnikot, oddelno, udrete im po sto korba~i. Vo verata Allahova, dokolku veruvate i vo Allah i vo Denot suden, neka ne ve obzede pri kaznata nikakvo so`aluvawe. A pri kaznata vrz niv neka bide prisutna edna dru`ina vernici!

3. Bludnikot neka ven~a samo bludnica ili mnogubo{ka, a bludnicata neka ja ven~a samo bludnikot ili mnogubo`ecot! Ete, toa za vernicite, sekako, e zabraneto!

4. A onie koi }e frlaat laga vrz ~esnite `eni, a za toa nema da donesat ~etiri svedoci, udrete im osumdeset korba~i i svedo~eweto nivno nikoga{ pove}e ne primajte go. Tie se, tokmu, rasipani!

5. Osven onie koi }e se pokajat po toa i koi }e se popravat. Ta, Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

6. A na onie koi }e frlaat laga vrz `enite svoi, koi nemaat svedoci osven samite tie, svedo~eweto na eden od niv e da se zakolne ~etiripati vo Allah deka toj, navistina, e me|u iskrenite!

7. A pettiot pat neka se zakolne so toa deka prokletstvoto Allahovo neka bide vrz nego, ako e me|u la{kovcite!

8. Kaznata od nea }e bide otstraneta ako taa se zakolne ~etiripati vo Allah deka toj, navistina, e me|u la{kovcite!

9. A pettiot pat neka se zakolne so toa deka lutinata Allahova da padne vrz nea, ako toj e me|u iskrenite!

10. E, koga ne bi bila dobrinata Allahova kon vas i milosta Negova... ! I Allah e Prostuva~ i Mudar!

11. Za onie zdru`enici me|u vas, koi dojdoa so kleveta, ne mislete li deka vi donesoa zlo? No, ne! Toa, tokmu, e dobro za vas! Sekomu od niv mu pripa|a del za grevot {to si go spe~alil. A

na onoj me|u niv koj, me|utoa, }e pretera vo delot svoj, najmnogu, mu pripa|a kazna golema!

12. Pa zo{to koga toa go ~uvte, vernicite i verni~kite pomislija za sebesi dobro, i ne rekoa: “Ova e kleveta jasna!”

13. Zo{to ne donesoa za toa ~etiri svedoci? I bidej}i ne donesoa svedoci tie se kaj Allah, tokmu, la{kovci.

14. A koga ne bi bila dobrinata Allahova kon vas i milosta Negova i na ovoj svet i na Ahiret bi ve sna{la, vo ona {to zapadnavte, kazna golema.

15. Koga toa go prenesuvavte so jazicite va{i i koga go ka`uvavte so ustite va{i ona za {to, vsu{nost, ni{to ne znaevte, smetaj}i go toa nezna~itelno, a toa kaj Allah ne e nezna~itelno,

16. koga toa go ~uvte, zo{to ne rekovte: “[to da zboruvame za ova? Vozvi{en si Ti! Ova e kleveta golema!”

17. Allah ve sovetuva, ako ste vernici, nikoga{ da ne povtorite takvo ne{to.

18. I Allah vi gi objasnuva ajetite. Allah e Znalec i Mudar!19. Onie koi posakuvaat da se pro{iri sramnoto delo me|u onie koi

veruvaat im pripa|a, navistina, kazna bolna i na ovoj svet i na Ahiret. Allah znae, a vie ne znaete.

20. A koga ne bi bila dobrinata Allahova kon vas i milosta Negova... Allah, navistina, e ^uvstvitelen i Somilosen!

21. O vernici, ne sledete gi stapalkite {ejtanovi! A onoj koj gi sledi stapalkite {ejtanovi, pa, navistina, nareduva sramno delo i zlo. A koga ne bi bila dobrinata Allahova kon vas i milosta Negova nikoj od vas nikoga{ ne bi se o~istil. No, Allah so posak Svoj ~isti. Allah e Slu{a~ i Znalec!

22. Dobrodu{nite me|u vas i bogatite neka ne se kolnat deka ne }e im pomognat na rodninite, na siromasite i na muhaxirite na Allahoviot pat... Neka im prostat i neka pominat preku toa! Ne posakuvate li Allah da vi prosti? Allah e Prostuva~ i Somilosen!

23. Onie koi, navistina, frlaat izmislici po ~esni `eni verni~ki se prokolneti i na ovoj svet i na Ahiret i nim im pripa|a kazna golema

24. na Denot koga protiv niv }e svedo~at i jazicite nivni, i racete nivni i nozete nivni za ona {to go rabotea,

25. na Denot koga Allah }e go podmiri dolgot nivni, vistinski, i }e uznaat deka Allah, navistina, e Vistina jasna!

26. Lo{i `eni za lo{i ma`i, a lo{i ma`i za lo{i `eni. Dobri `eni za dobri ma`i, a dobri ma`i za dobri `eni. Tie ne se vinovni za ona {to drugite za niv go zboruvaat. Nim im pripa|a i pro{ka i ‘rsk blagoroden!

27. O vernici, ne vleguvajte vo drugi ku}i, osven vo va{ite, s# dodeka ne pobarate dozvola i dodeka ne gi pozdravite ~lenovite nivni. Ete, toa e podobro za vas za da se se}avate.

28. Pa, ako vo niv ne najdete nikogo, ne vleguvajte vo niv dodeka ne dobiete dozvola. A ako, pak, vi se ka`e da se vratite, pa

vratete se! Toa e po~esno za vas. Allah, navistina, go znae ona {to go rabotite!

29. Ne vi e grev da vleguvate vo ku}ite nevseleni, a vo koi se nao|aat stvarite koi vam vi pripa|aat. Allah go znae i ona {to go kriete i ona {to go obelodenuvate.

30. Ka`i im na vernicite da go soborat opulot svoj i da gi ~uvaat sramnite mesta svoi. Ete, toa e po~esno za niv. Allah, navistina, e Izvesten za ona {to go rabotat!

31. I ka`i im na verni~kite da gi soborat opulite svoi i neka gi ~uvaat sramnite mesta svoi, i ubavinite svoi, osven ona {to se gleda, i neka ne gi poka`uvaat; prevezite svoi neka gi spu{tat na gradite. Ubavinite svoi, isto taka, neka ne gi ka`uvaat na drugi, osven pred ma`ite svoi i babovcite svoi, ili pred babovcite od ma`ite svoi i sinovite svoi, ili pred sinovite od ma`ite svoi, ili pred bra}ata svoi, ili pred sinovite od bra}ata svoi, ili pred sinovite od sestrite svoi, ili pred prijatelkite svoi, ili pred robinkite svoi, ili pred onie ma`i koi nemaat `elba za `eni ili pred deca koi ne znaat za sramnite mesta na `enite. I neka ne udiraat so nozete svoi za da se slu{ne nakitot {to go krijat. I site zaedno pokajte se, o vernici, za da bidete spaseni!

32. Ven~avajte gi nema`enite i ne`enetite. Isto taka i dobrite robovi va{i i robinkite va{i. Ako se siroma{ni Allah }e gi zbogati od dobrinata Svoja. Allah e Neizmeren i Znalec!

33. Neka se vozdr`at onie koi nemaat mo`nost da se ven~aat s# dodeka Allah ne gi zbogati so dobrinata Svoja. A onie koi se vo sopstvenost va{a, koi posakuvaat za toa da se sklu~i dogovor... pa, sklu~ete, ako znaete deka pri niv ima dobro. I dajte im od imotot Allahov koj On vam vi go dade! Devojkite koi se vo sopstvenost va{a, ne terajte gi na blud ako tie, sekako, sakaat da bidat ~esni, samo za da spe~alite nekoja korist na ovoj svet. A koj }e gi natera... pa, Allah, zatoa {to se prisileni, kon niv e Prostuva~ i Somilosen!

34. Nie, sekako, vi objavuvame ajeti razjasneti i primeri so onie koi pominaa pred vas, i Uka za bogobojazlivite!

35. Allah e Svetlina na nebesata i na zemjata. Svetlinata Negova e sli~na na svetilka vo yid vdlabnata; svetilkata e vo kandil, a kandilot e kako yvezda koja svetlinata ja u`aruva od blagorodnoto steblo na maslinkata, koe ne e ni isto~no ni zapadno. Zejtinot samo {to ne sveti, iako e nedopren od ogan. Svetlina nad svetlina! Kon svetlinata Svoja Allah upatuva kogo saka. Ete, taka Allah im donesuva primer na lu|eto. Allah znae s#!

36. Vo ku}ite za koi Allah dozvoli da se podigaat... i vo niv da se spomenuva imeto Allahovo. Go slavat Nego i nautro i nave~er

37. lu|e koi ne gi spre~uva trgovijata i kupoproda`bata od spomenuvaweto na Allah, od klawaweto namaz i od davaweto zekat; se pla{at od Denot vo koj srcata i opulite }e bidat voznemireni,

38. za Allah da gi nagradi so ona {to e najubavo, za ona {to go rabotea, i da im zgolemi od dobrinata Svoja. Allah komu saka bezmerno daruva!

39. Delata na onie koi ne veruvaat se kako ogledalo vo ramnica, pa `edniot pomisluva deka e voda. A {tom do nea }e se pribli`i ete, ne }e najde ni{to. ]e go najde Allaha kaj nego i On }e mu ja podmiri smetkata. Allah e Brz Presmetuva~!

40. Ili, pak, kako temnini vo more koe go pokrivaat branovi edninadrugi, a nad niv oblaci: temnini edninadrugi natrupeni taka {to, koga }e se izvadi rakata, ni prst ne mo`e da se vidi. Na onoj na koj Allah ne mu dava svetlina toj i nema svetlina!

41. Ne znae{ li deka Allaha go slavi s# ona {to e na nebesata i na Zemjata? I pticite, isto taka, so krilja ra{ireni. I se znae kako da Mu se klawa i kako da Go slavi. Allah go znae ona {to go rabotat!

42. Vlasta i na nebesata i na Zemjata e - Allahova! Svratili{teto e - kon Allah!

43. Ne gleda{ li deka Allah, navistina, gi turka oblacite? Potoa On gi spojuva i gi natrupuva edninadrugi. I gleda{ kako od niv izleguva do`d. I kako On od oblacite na neboto, kako brda golemi, spu{ta grad. So nego udira kogo saka, a po{teduva kogo saka. Molwata Negova, ete, samo {to ne gi oslepi o~ite!

44. I no}ta i denot Allah gi vrti naizmeni~no! Vo toa ima ibret, navistina, za nadarenite so jasen opul!

45. A Allah sekoe `ivotno od voda go sozdade. Nekoi od niv na stomak lazat, a nekoi od niv na dve noze odat, a nekoi, pak, na ~etiri noze odat. Allah sozdava {to saka. Allah, navistina, e Kadar za s#!

46. Da, Nie objavuvame ajeti jasni. Allah upatuva po patot vistinski kogo saka.

47. I zboruvaat: “Nie veruvame i vo Allah i vo pejgamberot i poslu{ni sme.” Edna dru`ina me|u niv, potoa, gi vrti ple}ite. Tie ne se, tokmu, vernici!

48. I koga }e se povikaat kon Allah i pejgamberot Negov za da im presudi i na edni i na drugi, toga{, edna dru`ina me|u niv e ramnodu{na!

49. I mu doa|aat na pejgamberot pot~ineti, iako pravdata e na stranata nivna.

50. Ima li vo srcata nivni bole{tina ili se somnevaat ili, pak, se pla{at deka Allah i pejgamberot Negov }e im na{tetat? No, ne! Tie se, tokmu, zulum}arite!

51. Koga }e bidat povikani kon Allah i pejgamberot Negov za da im presudat i na edni i na drugi, vernicite zboruvaat: “Slu{ame i poslu{ni sme.” Tie se, tokmu, spasenite!

52. Onie koi se poslu{ni i na Allah i na pejgamberot Negov, i koi stravuvaat od Allah i koi izrazuvaat bogobojazlivost kon Nego... da, pobednici se!

53. Onie koi se kolnat vo Allah na vernost, silno izrazeno, deka da im narede{e sigurno }e izlezea da se borat... ka`i: “Ne kolnete

se! Poslu{nosta, sekako, e poznata rabota. Allah, navistina, e Izvesten za ona {to go rabotite! “

54. Ka`i: “Bidete poslu{ni i na Allah i na pejgamberot. Pa, ako gi svrtite ple}ite... ta, toj e odgovoren za ona za {to e zadol`en, a vie ste odgovorni za ona za {to ste zadol`eni. A ako, pak, Mu bidete poslu{ni }e bidete upateni.” Pejgamberot e zadol`en samo da izvesti jasno!

55. Na onie me|u vas koi veruvaa i koi rabotea dobri dela Allah im veti deka }e bidat postaveni halifi na zemjava kako {to bea postaveni halifi i onie pred niv, zajaknuvaj}i ja verata nivna so koja e On zadovolen, i stravot nivni On so sigurnost nivna }e go zameni. Mene me obo`avaat i ni{to ne Mi zdru`uvaat. A onie koi ne veruvaat, po toa, se rasipnici, navistina!

56. I namaz izvr{uvajte i zekat davajte i bidete poslu{ni na pejgamberot za da vi se smiluva!

57. Ne smetajte deka onie koi ne veruvaat }e bidat mo}ni na zemjava. Ognot e prestojuvali{teto nivno. E, samo kolku lo{o svratili{te e toa!

58. O vernici, onie koi se vo sopstvenost va{a i onie koi u{te nemaat stignato do polnoletstvo neka pobaraat dozvola od vas vo tri slu~ai: pred sabah namaz, koga ja ostavate oblekata va{a, na pladne i po jacija namaz. Ete, toa se tri priliki va{i koga ne ste oble~eni. Po niv, ni tie ni vie nemate grev da se posetuvate ednisodrugi. Ete, taka Allah vi gi objasnuva ajetite Svoi. Allah e Znalec i Mudar!

59. Koga decata va{i }e porasnat neka baraat dozvola da vlezat kako {to baraa dozvola onie koi bea pred niv. Ete, taka Allah vi gi objasnuva ajetite Svoi. Allah e Znalec i Mudar!

60. A `enite koi ve}e navlegoa vo starost, koi ne sakaat da se ma`at, nemaat grev da go trgnat prevezot, no ne poka`uvaj}i gi ubavinite svoi, a ako nastojuvaat da bidat ~isti, pa toa e podobro za niv. Allah e Slu{a~ i Znalec!

61. Nemaat grev ni slepiot, ni kuciot, ni bolniot, a ni vie samite, da jadete vo ku}ite va{i, ili vo ku}ite od babovcite va{i, ili vo ku}ite od majkite va{i, ili vo ku}ite od bra}ata va{i, ili vo ku}ite od sestrite va{i, ili vo ku}ite od mixovcite va{i, ili vo ku}ite od alite va{i, ili vo ku}ite od dajxovcite va{i, ili vo ku}ite od tezite va{i, ili vo ku}ite ~ii klu~evi se vo sopstvenost va{a ili, pak, kaj prijatelite va{i. Nemate grev da jadete zaedno ili oddelno. A koga }e vleguvate vo ku}ite... pa, pozdravete gi, li~no, so pozdrav Allahov, blagoroden i ubav. Ete, taka Allah vi gi objasnuva ajetite za da se vrazumite!

62. Da, vernici se onie koi veruvaat vo Allah i vo pejgamberot Negov. A koga se zaedno so pejgamberot, pri nekoja rabota zaedni~ka, ne odat s# dodeka ne pobaraat dozvola od nego. Onie koi baraat dozvola od tebe, navistina, se onie koi veruvaat vo Allah i vo pejgamberot Negov. A ako, pak, pobaraat dozvola od tebe za nekoja nivna rabota, daj mu

dozvola na onoj od niv komu saka{, i pobaraj pro{ka od Allah za niv. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

63. Povikot na pejgamberot me|u vas ne smetajte go kako povikot va{ koj go upatuvate edninadrugi. Allah, sekako, gi znae onie me|u vas koi begaat kri{um. Onie koi se sprotistavuvaat na naredbata Negova neka bidat vnimatelni: }e gi snajde isku{enie ili }e gi snajde kazna bolna!

64. S# {to e na nebesata i na Zemjata, navistina, e - Allahovo - zarem ne? Da, On ja znae sostojbata va{a, i na Denot vo koj }e Mu se vratat... pa, ete, On }e gi izvesti za ona {to go rabotea. Allah znae s#!

SURA XXV“EL-FURKAN” (“Razdeluva~”)

Mekka - 77 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Neka e vozvi{en Onoj koj go objavi Razdeluva~ot na vistinata od nevistinata do robot Svoj za da bide Opomena za svetovite!

2. Onoj ~ija vlast na nebesata i na Zemjata e - Negova, Koj ne si prisvoi dete, Koj vo vlasta ne zema zdru`enik, i Koj ja sozdade sekoja stvar, pa ja opredeli so mera opredelena!

3. I tie pokraj Allah prifatija drugi bo`estva koi ne sozdavaat ni{to, a tie, tokmu, se sozdadeni; za sebesi nemaat mo} ni da si koristat ni da si na{tetat, nitu da usmrtat nitu da o`iveat, ili, pak, po smrtta da o`iveat.

4. A nevernicite zboruvaa: “Ova e samo kleveta koj toj ja izmisluva i vo {to, sekako, mu pomagaat drugi lu|e.” Da, tie nosat laga i izmama!

5. Zboruvaat: “Ovie se prikaski na odamne{nite koi gi propi{a i mu se ka`uvaat nautro i nave~er.”

6. Ka`i: “Kur’anot go objavi Onoj koj ja znae tajnata na nebesata i na Zemjata.” On, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

7. I zboruvaat: “[to mu e na ovoj pejgamber? Jade hrana i {eta po ~ar{iite? Zo{to ne mu e ispraten melek pa da bide so nego opomenuva~?

8. Ili da mu se spu{ti riznica ili, pak, da ima bav~a od koja }e jade?” Zulum}arite zboruvaat u{te i: “Vie sledete samo opsednat ~ovek!”

9. Pogledni kakvi primeri za tebe donesuvaat! Ete, taka trgnaa vo zabluda i ne mo`at da se vratat po patot vistinski!

10. Neka bide vi{en Onoj koj, dokolku posaka, }e ti dade podobro od toa: bav~i niz koi reki te~at; }e ti dade, isto taka i dvorovi.

11. No, ne! Go smetaa za la`en ^asot! A za onoj koj go smeta ^asot za la`en Nie podgotvivme kazna ognena.

12. Koga }e im se uka`e od mesto dale~no, slu{aat besnilo i vriewe.

13. A koga }e bidat frleni vo tesnec so vrzani race, }e se molat za propast.

14. “Ne molete se denes za edna propast, tuku molete se za mnogu propasti!”

15. Ka`i: “Toa e podobro ili pak e podobar Xennetot na ve~nosta, veten za bogobojazlivite?” Ete, toa e, tokmu, nagradata i svratili{teto nivno.

16. Vo nego za niv ima s# {to }e posakaat, za navek! Odgovornosta za toa vetuvawe e vo nadle`nost na Gospodarot tvoj.

17. A na Denot koga On }e gi zbere, i ona {to go obo`avaa, osven Allah, i koga On }e re~e: “Vie li vo zabluda gi skr{nuvavte robovite Moi ili, pak, tie vo zabluda si skr{naa od patot vistinski?”

18. ]e re~at: “Slaven bidi Ti! Da, ne ni treba{e da zemame drugi za{titnici osven Tebe, no Ti, nim i na babovcite nivni, im dade da u`ivaat s# dodeka ne zaboravija da se se}avaat na Tebe.” Be{e narod koj, sekako, propadna!

19. Da, tie go smetaat za la`no ona {to go zboruvate. Ne }e mo`ete da ja otstranite makata nivna a nitu, pak, da im pomognete. A na onoj od vas koj }e napravi zulum ... Nie }e mu dademe da vkusi kazna golema.

20. Nie ne isprativme pejgamberi pred tebe koi ne jadea hrana i koi ne {etaa po ~ar{iite. Ednisodrugi vo isku{enie Nie ve doveduvame. E pa, }e se strpete li! Gospodarot tvoj gleda!

Xuz 1921. Onie koi ne polgaat nade` vo Sredbata na{a, zboruvaat:

“Zo{to ne ni se spu{taat meleki ili, pak, zo{to ne go gledame Gospodarot na{?” Tie ve}e se dueja vo du{ite nivni, nagolemo ze iznasilija.

22. Na Denot vo koj }e gi vidat melekite }e nema za silnicite nikakva radosnica; }e re~at: “So~uvaj n#!”

23. I Nie }e pristapime kon delata nivni i pepel i prav }e gi napravime.

24. @itelite xennetski na Denot toj }e bidat smesteni vo najubavo prestojuvali{te i }e se odmaraat vo najubava po~ivka,

25. Den }e bide toa vo koj nebesata }e se rascepat vo tenki oblaci i Den vo koj melekite }e se spu{taat.

26. Toga{ vlasta vistinska }e mu pripadne na Milostiviot, a za nevernicite na Denot toj }e bide nepodnoslivo.

27. Den vo koj zulum}arot }e gi kr{i prstite od racete svoi, velej}i: “Te{ko mene! Drug pat, osven patot na pejgamberot prifativ!

28. O te{ko mene! O propast moja! E, da ne zemav drug prijatel!

29. Me odvrati od Opomenata ve}e po nejzinoto doa|awe do mene!” [ejtanot, navistina, ostanuva za ~ovekot predavnik!

30. I pejgamberot re~e: “ Gospodare, narodot moj, navistina, go prifati ovoj Kur’an kako otpadok!”

31. I ete, taka za sekoj pejgamber me|u silnicite Nie opredelivme neprijatel. Dosta ti e {to vo Gospodarot tvoj ima{ upatuva~ i poddr`nik.

32. Onie koi ne veruvaat, velat: “Zo{to ne mu e objaven Kur’anot vo celost, vo eden zamav? “ Ete, taka Nie go objavuvame za da go utvrdime so nego srceto tvoe. Taka, del po del sreden, Nie go objavuvame.

33. I tie ne }e donesat nikakov urnek a Nie da ne ti doneseme vistina i najdobro tolkuvawe.

34. Onie so navednatite lica kon Xehennemot }e bidat vo najlo{o mesto i bespa}e.

35. I na Musa Nie, sekako, mu objavivme Kniga, a brat mu Harun za poddr`nik go odredivme,

36. pa, rekovme: “Odete do narodot koj gi smeta{e za la`ni ajetite Na{i” - a potoa narodot Nie go snemavme.

37. A i na narodot na Nuh, isto taka, za{to gi smeta{e za la`ni pejgamberite, Nie go potopivme, i odredivme da bide znamenie za lu|eto. A za zulum}arite Nie bolna kazna podgotvivme.

38. A i Ad i Semud i `itelite na Rese, i pokolenija mnogu me|u niv Nie uni{tivme.

39. I za sekoj narod, me|utoa, Nie donesovme primeri i, potoa, go snemavme.

40. A, sekako, pominuvaat pakosni kraj gradot vrz kogo se isturi do`d. A ne go primetuvaat li? I duri na o`ivuvaweto ne se nadevaat!

41. I koga }e te zdogledaat te prifa}aat samo kako predmet na ismevawe: “Ovoj li Allah go isprati kako pejgamber?”

42. Ete, taka samo {to ne n# odvrati od bo`estvata na{i; no nie sme pri niv istrajni.” ]e uznaat, koga }e ja zdogledat kaznata, koj skr{na vo bespa}e.

43. Go vide li onoj koj ja prifati strasta za bo`estvo svoe? ]e bide{ li negov zakrilnik?

44. Smeta{ li deka mnozinstvoto me|u niv, navistina, slu{a ili razbira? Tie se kako dobitok. Tie se, tokmu, vo bespa}e!

45. Ne gleda{ li kako Gospodarot tvoj ja prostira senkata i koga saka On, navistina, ja pravi da bide po~inka, a potoa sonceto za nea go pravi znamenie;

46. potoa kon Nas poleka ja pribirame. 47. I On no}ta vi ja opredeli za postela, a sonot za odmor, a denot

pak za patuvawe. 48. I On ispra}a vetar kako radosnica pred milosta Svoja, a od

nebo Nie ~ista voda spu{tame,49. za da go o`iveeme so nea mrtviot predel i da gi napoime

mnogute lu|e i `ivotni koi Nie gi sozdadovme.

50. Da, za ova im iznesuvavme mnogu za da se setat. No, mnozinstvoto na lu|eto, neveruvaj}i, odbiva{e.

51. Koga Nie bi posakale vo sekoj grad sigurno }e ispratevme opomenuva~!

52. Pa, ne zaboravi na nevernicite i, so pomo{ na Kur’anot, bori se so seta sila.

53. I On e Onoj koj odvoi ednoodrugo dve moriwa: ednoto pitko i ladno, a drugoto soleno i gor~livo. I me|u niv odredi me|uprostor i ispre~i prepreka.

54. I On od voda sozdade ~ovek pa od nego napravi rodnina i svatov{tina. Gospodarot tvoj e Kadar!

55. A tie gi obo`avaat, osven Allah, onie koi ne si koristat i koi ne si {tetat. Nevernikot kon Gospodarot svoj gi vrti ple}ite.

56. I Nie te isprativme samo kako opomenuva~ i radosnik. 57. Ka`i: “Ne baram od vas za ova nikakva nagrada, osven onoj

koj saka, da trgne po patot na Gospodarot Svoj.” 58. I potpri se vrz @iviot koj ne umira, i slavi Go so slavata

Negova. I za Nego e dovolno toa {to e Izvesten za grevovite na robovite Svoi:

59. Onoj koj gi sozdade nebesata i Zemjata, i ona {to e me|u niv, za {est dena, a potoa se utvrdi na Ar{ot, Milostiviot. Pa, pra{aj go za Nego izvesteniot!

60. I koga }e im se re~e: “Padnete Mu na sexde na Milostiviot, velat: “A koj e Milostiviot? Da padneme li na sexde za ona za {to ti ni nareduva{?” I se zgolemuva otu|uvaweto nivno!

61. Vozvi{en neka e On koj na nebesata sozdade soyvezdie vo koe svetilka postavi i Mese~ina osvetlena.

62. I On e Onoj koj ja sozdade no}ta i denot da se smenuvaat, za onoj koj posakuva da se spomenuva ili koj pak posakuva da se zablagodaruva.

63. I eve koi se robovite na Milostiviot: onie koi odat po zemjata dostoinstveno, i koga neznajkovcite }e im se obratat, velat “Selam!”

64. I onie koi no}ite gi pominuvaat, pa|aj}i na sexde i stoej}i pred Gospodarot svoj,

65. i onie koi zboruvaat: “Gospodare na{, oddale~i n# od kaznata xehennemska. Kaznata xehennemska }e bide, navistina, neminovna;

66. da, taa e lo{o prestojuvali{te i utvrduvali{te. 67. A onie koi, koga tro{at, rasipni~ki toa ne go pravat, i koi isto

taka ne se skr`avi, tuku zazemaat sredina,68. i koi, osven na Allah ne se povikuvaat na drug bog, i koi ne

ubivaat nikogo za kogo zabrani Allah, osven po pravda... A onoj koj ova go pravi }e vkusi grev.

69. ]e mu se udvoi kaznata na Denot suden i vo nea za navek }e bide poni`en,

70. osven onoj koj }e se pokae, koj veruva i koj raboti dobro delo. Na takvite Allah }e im gi promeni nivnite lo{i dela so dobri. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

71. A onoj koj }e se pokae i koj }e sraboti dobro delo... pa, toj, navistina, se vra}a kon Allah so pokajanie, kako pokajnik,

72. i onie koi ne svedo~at la`no, i koga }e pominat kraj ne{to bezrabotno, pominuvaat dostoinstveno,

73. i onie na koi }e im se spomenat ajetite na Gospodarot nivni ne ostanuvaat ni gluvi ni slepi;

74. i onie koi zboruvaat: “Gospodare na{, podari ni od `enite na{i i potomstvata na{i radost vo o~ite i odredi da bideme voda~i na bogobojazlivite!”

75. Bidej}i bea trpelivi }e bidat nagradeni so sobi i vo niv }e se se}avaat i so pozdrav i so selam:

76. vo niv za navek }e ostanat. I ete, kolku ubavo prestojuvali{te i odmorali{te }e bide toa!

77. Ka`i: “Koga ne bi bile dovite va{i, Gospodarot moj ne }e se gri`e{e za vas. Da, la`evte pa zatoa kaznata e neminovna.”

SURA XXVI“E[-[UARA’” (“Poeti”)

Mekka - 227 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ta, sin, mim!2. Eve ajeti od Knigata jasna!3. ]e ja `alosti{ li du{ata tvoja zatoa {to tie ne veruvaat?4. Koga bi sakale bi im ispratile znamenie, pa vratovite nivni }e

ostanat navednati. 5. I niedna nova opomena nim ne im dojde od Milostiviot, a da ne

bea kon nea ramnodu{ni!6. Da, la`ea, navistina! I sigurno e deka }e im dojdat vesti za ona

za {to se ismevaa. 7. Ne gledaat li na zemjata? Pa, kolku vidovi rastenija blagorodni

Nie odreduvame da ‘rtat?8. Vo toa, sekako, ima znamenie. A mnozinstvoto od niv,

navistina, ne se vernici. 9. Da, Gospodarot tvoj e tokmu Onoj koj e Mo}en i Somilosen!

10. I koga Gospodarot tvoj go povika Musa: “Obrati mu se na narodot zulum}arski!”

11. Narodot na faraonot, mo`ebi, }e bide bogobojazliv. 12. Musa re~e: “Gospodare moj, jas, navistina, se pla{am da ne

me smetaat za la{ko,13. da ne mi se stesnat gradite i da ne mi se zako~i jazikot -

isprati go Haruna,14. jas kon niv zgre{iv pa se pla{am da ne me ubijat.” 15. Allah re~e: “Nikoga{! Odete dvajcata so znamenijata Na{i.

Da, Nie }e bideme so vas i }e ve slu{ame!”

16. Odete do faraonot, pa re~ete mu: “Nie sme, navistina, pejgamberi od Gospodarot na svetovite,

17. isprati gi so nas sinovite Izrailovi!”18. Faraonot re~e: “Neli te vospituvavme me|u nas dodeka be{e

dete, i neli ostana me|u nas dosta godini od `ivotot tvoj?19. I go napravi ona {to go napravi; i ti si me|u nevernicite.” 20. Musa re~e: “Toa go napraviv toga{ koga bev eden me|u onie

koi skr{naa vo zabluda!21. I bidej}i se pla{ev od vas, pobegnav i taka Gospodarot moj mi

podari mudrost i me odredi da bidam me|u pejgamberite. 22. Toa li e dobrodetelstvo koe ti mi go prefrluva{? Toa li e ona

{to gi napravi robovi sinovite Izrailovi?”23. Faraonot re~e: “Koj e Gospodarot na svetovite?”24. Musa re~e: “Gospodarot na neboto i na Zemjata i na ona {to

e me|u niv - samo ako ste uvereni.” 25. Faraonot im re~e na onie okolu sebe: “Ne ~uvte li?”26. Musa re~e: “Gospodarot va{ i Gospodarot na predcite va{i

odamne{ni.” 27. Faraonot re~e: “Pejgamberot va{, koj vi e ispraten, e lud,

navistina!”28. Musa re~e: “Gospodarot na Istok i na Zapad i na ona {to e

me|u niv - samo ako razmisluvate.” 29. Faraonot re~e: “Ako prifati{ drug bog osven mene,

sigurno, }e te smestam me|u zatvorenicite.” 30. Musa re~e: “Dali i toga{ ako ti donesam jasna stvar?”31. Faraonot re~e: “Pa, donesi ne{to takvo ako si me|u iskrenite!”32. I Musa go frli stapot svoj i toj, ete bi zmija vistinska. 33. I ja izvadi rakata, a taa ete - bela za posmatra~ite!34. I faraonot im re~e na golemcite okolu sebe: “Ovoj, navistina,

e vol{ebnik znalec,35. koj saka da ve istera so vol{ebni{tvoto negovo od zemjata

va{a. Pa, {to zapovedate?”36. Tie rekoa: “Prodol`i mu go rokot nemu i na brat mu i isprati po

gradovite da se zbiraat,37. }e ti doa|aat so sekakvi vol{ebnici znalci.” 38. I toga{ vopl{ebnicite se sobraa na edno mesto odredeno i vo

den poznat. 39. I na lu|eto im be{e re~eno: “Se sobravte li,40. za da gi sledime vol{ebnicite, ako tie pobedat?”41. I bidej}i stignaa vol{ebnicite, na faraonot mu rekoa: “]e

imame li nagrada nekakva ako, sekako, ispadneme pobednici?”

42. Faraonot re~e: “Da, vo toj slu~aj vie }e bidete me|u mene bliskite!”

43. I Musa im re~e: “Frlete go ona {to imate da go frlete!”44. I tie toga{ gi frlija ja`iwata svoi i stapovite svoi, i usilno mu

rekoa na faraonot: “Da, nie }e ispadneme pobednici!”45. Pa, Musa go frli stapot svoj i koga toa ete - go progolta s# ona

{to tie go izvedoa.

46. I toga{ vol{ebnicite se frlija na zemja, poklonuvaj}i se,47. velej}i: “Veruvame vo Gospodarot na svetovite,48. Gospodarot na Musa i na Harun!”49. Faraonot re~e: “]e mu poveruvate li pred da vi dozvolam?

Kako koga toj e va{ u~itel koj, navistina, ve pou~i so vol{ebni{tvo? Pa, }e uznaete! Sigurno e deka }e vi gi ise~am i racete va{i i nozete va{i nakrstno, i site sigurno }e ve raspnam!”

50. Rekoa: “Nema nikakva {teta. Da, nie, sekako, se vra}ame kon Gospodarot na{!

51. Da, nie te`neeme Gospodarot na{ da ni gi prosti grevovite na{i: da, nie sme prvi vernici!”

52. I eve {to mu objavivme na Musa: “Pobrzaj no}e so robovite Moi; }e bidete, navistina, sledeni!”

53. I faraonot, toga{, isprati po gradovite zbira~i. 54. “Ovie, navistina, se dru`ina malobrojna,55. n# nalutija, sekako,56. a nie sme, pak, vnimatelni!”57. I toga{ Nie gi izvadivme od bav~ite i izvorite,58. i od riznicite i prestojuvali{tata blagorodni. 59. I Nie odredivme da gi nasledat sinovite Izrailovi,6o. i gi sledea pri izgrejsonce.

61. I bidej}i dvete dru`ini se zdogledaa, sledbenicite na Musa rekoa: “Samo {to ne n# stignaa!”

62. Musa re~e: “Nikoga{! So mene, navistina, e Gospodarot moj koj }e me upati!”

63. Pa, Nie mu objavivme na Musa: “Udri so stapot tvoj na moreto!” I, ete - moreto se rascepi. I sekoj negov del be{e kako rid golem!

64. I potoa drugite Nie gi pribli`ivme,65. a Musa i onie koi bea so nego Nie gi spasivme,66. potoa drugite Nie gi potopivme. 67. Vo toa, navistina, ima znamenie. Mnozinstvoto od niv,

navistina, se nevernici!68. Da, Gospodarot tvoj e Onoj koj e Silen i Somilosen!69. I spomeni im go ka`uvaeto za Ibrahim,70. koga mu re~e na babo mu i na narodot svoj: “[to obo`avate?”71. Rekoa: “Obo`avame kipovi: za niv sme postojano privrzani!”72. Ibrahim re~e: “Ve slu{aat li koga gi povikuvate, molej}i gi?73. Ili vi koristat ili, pak, vi {tetat?”74. Rekoa: “Da, gi zateknavme predcite na{i kako toa go pravat.” 75. Ibrahim re~e: “Gledate li deka ona {to go obo`avate 76. vie i predcite va{i odamne{ni... 77. deka se toa neprijateli moi, navistina! No, toa ne e, navistina,

Gospodarot na svetovite!78. Koj me sozdade i koj po patot vistinski me upati,79. i koj me hrani i koj me poi,80. i koj, koga }e se razbolam, me le~i,81. i koj }e me usmrti i koj, pak, }e me o`ivi,

82. i kon Kogo kopneam da mi gi prosti gre{kite moi na Denot suden.

83. Gospodare moj, podari mi razmisla i povrzi me so dobro~initelite,

84. i odredi mi za potomstvoto jazik na iskrenosta,85. i odredi me da go nasledam Xennetot blagosloven,86. i prosti mu na babo mi; toj, navistina, e me|u skr{natite vo

zabluda,87. i ne sramoti me na Denot na o`ivuvaweto,88. na Denot vo koj ne }e koristat ni imotot ni sinovite,89. osven onoj komu Allah mu dade zdravo srce!”90. A kon bogobojazlivite Xennetot }e se pribli`i,91. a kon skr{natite vo zabluda Xehennemot }e se pribli`i,92. i }e im bide re~eno: “Kade se onie koi gi obo`avavte,93. osven Allah? Dali tie }e vi pomognat? Ili: Mo`at li sebesi da si

pomognat?”94. Tie i vo zabluda skr{natite }e bidat frleni vo Xehennemot, 95. i seta vojska na Iblisot. 96. Vo Xehennemot, prepiraj}i se, }e re~at:97. “Se kolnime vo Allah deka bevme, navistina, vo zabluda

o~igledna,98. koga ve izedna~uvavme so Gospodarot na svetovite,99. i samo silnicite vo zabluda n# frlija,

100. i za nas nema posrednici,101. a nitu pak bliski prijateli. 102. E, samo koga bi se vratile pa da staneme vernici!”103. Vo toa, navistina, ima znamenie. No, mnozinstvoto od niv ne

se vernici. 104. Gospodarot tvoj, navistina, e Onoj koj e Silen i Somilosen!105. Narodot na Nuh gi smeta{e za la`ni pejgamberite. 106. Koga im re~e bratot nivni Nuh: “Nema li da bidete

bogobojazlivi?107. Jas sum, navistina, va{ pejgamber doverliv. 108. Pa, pla{ete se od Allah i bidete poslu{ni!109. Za toa od vas ne sakam nikakva nagrada; nagradata moja mu

pripa|a samo na Gospodarot na svetovite. 110. Pa, pla{ete se od Allah i bidete mi poslu{ni!”111. Rekoa: “Da veruvame li vo tebe kako {to najniskiot sloj te

sledi?”112. Nuh re~e: “Ne poseduvam znaewe za ona {to go rabotea. 113. Polagaweto smetka, navistina, mu pripa|a samo na

Gospodarot moj. E, koga bi bile svesni!114. I ne e moe vernicite da gi isteram. 115. Jas sum, navistina, samo opomenuva~ jasen.” 116. -Rekoa: “Ako ne prestane{, o Nuh, }e bide{ sigurno eden me|

u kamenuvanite!”117. Nuh re~e: “Gospodare moj, narodot moj, navistina, me smeta

za la{ko.

118. Otvori, toga{, otvor me|u nas i me|u niv, i spasi n#, mene i vernicite koi se so mene.”

119. Pa, Nie go spasivme nego i onie so nego vo ~amecot prepoln,120. a ostanatite Nie gi potopivme. 121. Vo toa, navistina, ima znamenie. No, mnozinstvoto od niv se

nevernici!122. I Gospodarot tvoj, navistina, e Onoj koj e Mo}en i Somilosen!123. I Ad gi smeta{e za la`ni pejgamberite. 124. Koga bratot Hud im re~e: “Nema li da bidete bogobojazlivi?125. Jas sum, navistina, pejgamber va{ doverliv. 126. Pa, pla{ete se od Allah i bidete mi poslu{ni!127. I jas ne baram za toa od vas nagrada; nagradata moja e kaj

Gospodarot na svetovite. 128. ]e gradite li na sekoe rit~e ku}i, naprazno?129. I pravete gradbi kako nikoga{ deka nema da umrete,130. a koga kaznuvate, kaznuvate kako silnici. 131. Pa, pla{ete se od Allah i bidete mi poslu{ni!132. Pla{ete se od Onoj koj vi go dade ona {to go znaete,133. Onoj koj vi dade dobitok i sinovi,134. i bav~i i izvori. 135. Da, jas se pla{am za vas od kaznata na Denot golem!”136. Rekoa: “]e n# sovetuva{ li ili, pak, nema da bide{ me|u

sovetuva~ite, nam, navistina, ni e seedno. 137. Vakvi bea samo obi~aite na narodite odamne{ni,138. i nie nema da bideme kazneti.” 139. Pa, ete, go smetaa za la{ko i Nie niv gi uni{tivme. Vo toa ima,

navistina, znmamenie. No, mnozinstvoto od niv ne se vernici!140. A Gospodarot tvoj, navistina, e Onoj koj e Silen i Somilosen!141. I Semud gi smeta{e za la`ni pejgamberite,142. koga bratot nivni Salih im re~e: “Nema li da bidete

bogobojazlivi?143. Jas sum, navistina, pejgamber va{ doverliv. 144. Pa, pla{ete se od Allah i bidete mi poslu{ni!145. I jas ne baram od vas za toa nagrada; nagradata moja e kaj

Gospodarot na svetovite. 146. ]e ostanete li ovde bezbedni,147. vo bav~ite i me|u izvorite,148. vo posevite i me|u urmite so plodovi zreli?149. A vo brdata dlabite ku}i, ve{to!150. Pa, pla{ete se od Allah i bidete mi poslu{ni!151. I nemojte da ja slu{ate naredbata na preteruva~ite,152. koi bezredie seat po zemjata i koi ne vospostavuvaat red.” 153. Rekoa: “Ti si, navistina, eden me|u opsednatite!154. Ti si samo ~ovek nam sli~en. Donesi, toga{, znamenie ako si

me|u iskrenite!”155. Salih re~e: “Eve kamila, na denot odreden taa }e pie i vie }e

piete na denot poznat;156. i ne nanesuvajte & zlo, za{to }e ve opfati kazna na Denot

golem!”

157. I tie ja zaklaa kamilata i vedna{ se pokajaa. 158. Pa gi obzede kazna. Vo toa ima, navistina znamenie. No,

mnozinstvoto od niv ne se vernici!159. I Gospodarot tvoj, navistina, e Onoj koj e Silen i Somilosen!160. Narodot na Lut gi smeta{e za la`ni pejgamberite. 161. Koga re~e bratot nivni Lut: “Nema li da bidete bogobojazlivi?162. Jas sum, navistina, pejgamber va{ doverliv. 163. Pa, pla{ete se od Allah i bidete mi poslu{ni!164. I jas ne baram za toa od vas nagrada; nagradata moja e kaj

Gospodarot na svetovite. 165. ]e gi zemate li ma`ite, za razlika od drugite lu|e,166. a }e gi ostavate li `enite va{i koi za vas gi sozdade

Gospodarot va{? No, vie ste narod prestapni~ki!”167. Rekoa: “Ako ne prestane{, o Lut, sigurno }e bide{ me|u

isteranite.” 168. “Koga stanuva zbor za postapkata va{a jas, navistina, se

gadam. 169. Gospodare moj, spasi n#, mene i semejstvoto moe od ona {to

go pravat!”170. Pa, Nie gi spasivme, nego i semejstvoto negovo, site,171. osven edna stara `ena me|u onie koi ostanaa. 172. A ostanatite Nie gi uni{tivme,173. i po niv do`d spu{tivme. E, samo kolku be{e lo{ toj do`d za

opomenatite!174. Vo toa, navistina, ima znamenie. No, mnozinstvoto od niv se

nevernici. 175. I Gospodarot tvoj, navistina, e Onoj koj e Silen i Somilosen!176. I `itelite na Ejka gi smetaa za la`ni pejgamberite. 177. Koga [uajb im re~e: “Nema li da bidete bogobojazlivi?178. Jas sum, navistina, pejgamber va{ doverliv. 179. Pa, pla{ete se od Allah i bidete mi poslu{ni!180. I jas ne baram od vas za toa nagrada; nagradata moja e kaj

Gospodarot na svetovite!181. I merete na vaga i ne bidete me|u kradlivcite!182. A na kantarot merete pravedno!183. I ne skratuvajte im gi na lu|eto stvarite nivni i ne {irete po

zemjata bezredie!184. Pla{ete se od Onoj koj ve sozdade, vas i pokolenijata

odamne{ni!”185. Rekoa: “Ti si, navistina, eden me|u opsednatite!186. Ti si samo nam sli~en ~ovek, i nie te smetame za eden od

la{kovcite. 187. Odredi da padne neboto vo par~iwa vrz nas, ako si me|u

iskrenite!”188. Lut re~e: “Gospodarot moj najdobro go znae ona {to go

rabotite.” 189. Pa go smetaa za la{ko i na denot obla~en gi snajde kazna.

Taa kazna se slu~i, sekako, na den golem.

190. Da, vo toa ima znamenie. No, mnozinstvoto od niv se nevernici.

191. Gospodarot tvoj, navistina, e Onoj koj e Silen i Somilosen!192. Toa e Kur’anot {to go objavi Gospodarot na svetovite;193. go objavi Xibril doverliv194. vo srceto tvoe za da bidete me|u opomenuva~ite,195. na jasen arapski jazik!196. Toj e spomenat, sekako, vo knigite odamne{ni. 197. Neli im e znamenie toa {to za nego znaat u~enite od sinovite

Izrailovi?198. A Nie da go objavevme na nekoj stranec,199. koj }e im go ~ita{e ne }e veruvaa vo nego. 200. I ete, taka Nie go vnesuvame vo srcata na silnicite. 201. Ne veruvaat vo nego s# dodeka ne ja vidat kaznata bolna,202. pa, taa }e im dojde odnenade`, nema ni da ja usetat;203. pa }e re~at: “]e ni se dade li mala prilika?”204. Baraat li kaznata Na{a da im dojde pobrzo?205. [to misli{, ako gi ostavime da u`ivaat so godini,206. a potoa da im dojde ona so {to im se zakanuva?207. Ni{to ne }e im ostane od ona vo {to u`ivaa!208. Nie nieden grad ne uni{tivme a vo nego da nemaa

opomenuva~i,209. kako Opomena, za{to Nie ne bevme nepravedni,210. i Opomenata ne ja objavuvaat {ejtanite;211. ne treba a i ne mo`at toa da go napravat:212. oddale~eni se, navistina, od opomenata nejzina. 213. I ne povikuvaj se na drug bog, osven na Allah. Ta, }e

bide{ me|u kaznetite!214. I opomeni ja rodninata tvoja, najbliskite!215. I spu{ti gi kriljata tvoi kon vernicite koi te sledat!216. Pa, ako se neposlu{ni kon tebe, ka`i: “Jas sum, navistina,

daleku od ona {to go pravite!”217. I potpri se na Silniot i Milostiviot,218. koj te gleda koga stanuva{,219. i koga se vitka{ me|u onie koi pa|aat na sexde. 220. On, navistina, e Slu{a~ i Znalec!221. Da ve izvestam li za ona {to go objavuvaat {ejtanite?222. Mu objavuvaat na sekoj la`otvorec i gre{nik. 223. Tie prislu{kuvaat, a mnozinstvoto od niv se la{kovci. 224. Poetite gi sledat onie koi lunyaat,225. a ne gleda{ li ti deka tie po pustinite talkaat,226. i go zboruvaat, navistina, ona {to ne go rabotat,227. osven onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat, i koi Allaha go

spomenuvaat mnogu i koi po napraveniot im zulum, vozvra}aat... A onie koi zulum pravat }e uznaat kon {to tie, tokmu, se upatuvaat!

SURA XXVII“EN-NEML” (“Mravki”)

Mekka - 93 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ta, sin! Eve ajeti na Kur’anot i Knigata jasna,2. Patokaz i Radosnica za vernicite,3. koi namaz izvr{uvaat i koi zekat davaat i koi se ubedeni vo

Ahiret. 4. Na onie koi ne veruvaat vo Ahiret Nie im gi razubavuvame

postapkite nivni, pa talkaat;5. onie na koi }e im pripadne kaznata bolna i na Ahiret }e bidat

porazeni. 6. Ti, navistina, go prima{ Kur’anot od Mudriot i Znalecot!7. Koga Musa mu re~e na semejstvoto svoe: “Po~uvstvuvav

ogan; }e vi donesam od nego vest ili, pak, }e vi donesam za`areno drvo za da se stoplite.”

8. I koga se pribli`i do ognot, povika: “Blagosloven neka e Onoj koj e vo ognot i onie okolu nego; slaven neka e Allah, Gospodarot na svetovite!

9. O Musa, jas sum, navistina, Allah, Silen i Mudar!10. I frli go stapot tvoj!” I bidej}i go pogledna, toj po~na da lazi

kako zmija, se svrti so ple}ite i ne se vrati pove}e. “O Musa, ne pla{i se! Pejgamberite od Mene, navistina, ne se pla{at,

11. osven Onoj koj zulum }e napravi, a potoa zloto }e go zameni so dobro delo: Jas sum, navistina, Prostuva~ i Somilosen!

12. Stavi ja rakata tvoja vo xebot tvoj i ete - }e ja izvadi{ bela, bez da bide o{tetena. Toa e edno od devette znamenija na faraonot i narodot negov. Tie se, navistina, narod rasipni~ki!”

13. I bidej}i im dojdoa znamenijata Na{i o~igledno, rekoa: “Ova e vol{ebni{tvo jasno!”

14. Gi prenebregnuvaa, a vo sebe gi priznavaa, duvaj}i se i silej}i se. Pa, pogledni kakva be{e kaznata za bezrednicite!

15. I na Musa i na Sulejman Nie, navistina, im dadovme znaewe, i dvajcata rekoa: “Blagodarenie na Allah koj n# odlikuva nad mnogute robovi vernici Svoi!

16. I Davuda go nasledi Sulejman, i re~e: “O lu|e, pou~eni sme vo jazikot na pticite, i dadeno ni e od s# po ne{to. Ova, navistina, e blagodat jasen!”

17. I se sobra kaj Sulejman vosjkata negova: sostavena od xinovi, lu|e i ptici. Site poredeni.

18. I koga stignaa do dolinata na mravkite, edna mravka re~e: “O mravki, vlezete vo `iveali{tata va{i bidej}i }e ve pregazat Sulejman i vojskata negova, neznaej}i!”

19. Pa se nasmevna so zborovite negovi, glasno, velej}i: “Gospodare moj, probudi ja `elbata moja za da bidam blagodaren na blagodatot Tvoj so koj me blagoslovi, mene i

roditelite moi, i da rabotam dobri dela so koi }e bide{ Ti zadovolen. I so milosta Tvoja vovedi me me|u robovite Tvoi dobri.

20. I toj otide da izvr{i smotra vrz pticite, i re~e: “[to e so pupavecot? Ne go gledam ili e, pak, me|u izgubenite.

21. Pa, ne mi ni donese jasen dokaz; }e go kaznam so kazna `estoka ili, pak, sigurno }e go zakolam.”

22. I ne ostana dolgo vreme. Re~e: “Go znam ona {to ti ne go znae{; ti doa|a{ od Sabe so vest sigurna.

23. Tamo vidov edna `ena koja vladee so niv i & e dadeno od s# po ne{to, i ima prestol golem.

24. Ja vidov nea i narodot nejzin kako pa|aat na sexde na Sonceto, a ne na Allah; i [ejtanot im gi razubavuva delata nivni i ete, taka, gi odvra}a od patot i - neupatenite se!”

25. Ne pa|aat li na sexde na Allah koj go vadi ona {to e skrieno na nebesata i na Zemjata, i koj go znae i ona {to go kriete i ona {to go obelodenuvate.

26. Allah! Nema drug bog osven Nego! Gospodar na Ar{ot golem!27. Sulejman re~e: “]e vidime dali vistina zboruva{ ili la`e{. 28. Odi so ova pismo moe; pa, frli go i oddale~i se od niv i

pogledni {to }e odgovorat!”29. Taa re~e: “O golemci, frleno mi e edno pismo blagorodno,

navistina!”30. Toa, sekako, e od Sulejman: “Vo imeto na Allah, Milostiviot

Somilosen!31. Ne pravete se pogolemi od mene i dojdete mi poslu{ni!”32. Taa re~e: “O golemci, odgovorete mi za ovaa naredba do

mene; ne mo`am da re{am s# dodeka ne ste prisutni!”33. Rekoa: “I jaki sme i silni sme, no ti nareduva{. Pogledni,

toga{, {to }e naredi{!”34. Re~e: “Da, koga vladarite }e vlezat vo eden grad }e napravat

mete`, i mo}nite `iteli negovi }e gi pot~inat. Tie, ete, taka pravat!

35. ]e im ispratam, sekako, eden podarok i }e vidam so {to se vra}aat ispratenite.”

36. I bidej}i pratenikot dojde kaj Sulejman, ovoj re~e: “Da me potkupite li so bogatstvo? Pa, ona {to mi go dade Allah e podobro od ona {to vam vi go dade. No, vie se raduvate na podarokot va{.

37. Vrati se kaj niv! Pa, }e im dojdeme, toga{, so vojska na koja ne }e mo`at da & se spravat i od Sabe, sigurno, }e gi isterame pot~ineti i navednati.”

38. Sulejman re~e: “O golemci, koj me|u vas }e mi dojde so prestolot nejzin pred da mi dojdat pot~ineti?”

39. Eden ifrit od xinovite, re~e: “Jas }e ti go donesam pred da se ispravi{ od mestoto tvoe. Jas sum za toa, navistina, silen i doverliv!”

40. A onoj kaj nego {to be{e se steknal so znaewe od Knigata, re~e: “Jas }e ti go donesam pred da trepne{ so okoto.” I

bidej}i go vide kako e uporen, re~e: “Ova e edna od dobrinite na Gospodarot moj za da me isproba: }e bidam li blagodaren ili nema da bidam blagodaren. A onoj koj e blagodaren, za sebesi e blagodaren, a onoj koj ne e blagodaren... pa, Gospodarot tvoj, navistina, e Bogat i Blagoroden!

41. I re~e: “Izmenete go izgledot na prestolot nejzin, pa }e vidime dali e upatena ili, pak, e od onie koi ne upatuvaat.”

42. I bidej}i dojde & be{e re~eno: “Ova li e prestolot tvoj?” Taa re~e: “Pa, izgleda deka e toj. A znaewe ni e dadeno i pred nego; i nie sme Poslu{ni.”

43. Ja oddale~ija onie koi taa gi obo`ava{e osven Allah. Taa be{e, navistina, me|u narodot neverni~ki!

44. I be{e re~eno: “Vlezete vo dvorecot!” I {tom taa go zdogleda vedna{ pomisli deka e voda dlaboka, i ja podigna dolamata nejzina za da ne se namokri. Sulejman re~e: “Ne, ova e dvorec poplo~en so staklenki!” Taa re~e: “Gospodare moj, jas, navistina, za sebesi zlo si napraviv; poslu{na sum, zaedno so Sulejman, na Allah, Gospodarot na svetovite!”

45. I Nie sekako go isprativme do Semud bratot nivni Salih: “Obo`avajte go Allaha!” - I tie, tokmu, se podelija vo dve dru`ini, ednanadruga sprotistaveni.

46. Salih re~e: “ O narode moj, zo{to brzate da vi dojde zloto pred dobroto? Zo{to ne barate pro{ka od Allah? Pa, mo`ebi, }e vi se smiluva!”

47. Rekoa: “Tebe i onie so tebe ve gledame kako lo{a ptica, predznak.” Salih re~e: “Lo{ata ptica va{a, predznakot, e kaj Allah. Vie ste narod koj se proba.”

48. Vo gradot ima{e devet lu|e koi pravea bezredie na Zemjava i ne vospostavuvaa red.

49. Rekoa, kolnej}i se vo Allah: “]e go ubieme no}e, nego i semejstvoto negovo, sigurno! A potoa na najbli`niot po srodstvo }e mu re~eme: “Ne sme svedoci pri ubistvoto na semejstvoto negovo; nie, sigurno vistina zboruvame!”

50. I pravea spletki a i Nie pravevme spletki, no toa ne go usetuvaat.

51. Pa, pogledni kakva be{e kaznata zaradi spletkite nivni; Nie gi uni{tivme, navistina, site niv!

52. Ete, toa se ku}ite nivni opusto{eni zaradi zulumot {to go napravija. Vo toa ima, navistina, znamenie za lu|eto koi znaat!

53. A Nie gi izbavivme onie koi veruvaa i koi bea bogobojazlivi. 54. I koga Lut mu re~e na narodot svoj: “]e zapa|ate li vo sramno

delo, a toa sami go gledate?55. Zarem vie }e im prio|ate na ma`ite strastveno a ne na `enite.

Pa, vie ste lu|e koi ne znaete!”

Xuz 20

56. A narodot negov samo mu odgovori: “Isterajte go semejstvoto Lutovo od gradot va{. Da, toa se lu|e koi se ~istat!”

57. I toga{ Nie gi izbavivme Nego i semejstvoto negovo, osven `ena mu za koja odredivme da bide od ostanatite.

58. I Nie vrz niv spu{tivme do`d golem. E, samo kolku be{e lo{ toj do`d za opomenatite!

59. Ka`i: “Blagodarenie na Allah i selam na robovite Negovi koi On gi izbra.” Koj e podobar: Allah ili onie koi Mu gi zdru`uvaat?

60. Allah, koj gi sozdade nebesata i Zemjata i koj vi spu{ti voda od neboto, pa so nea pravime da ‘rtat bav~i prekrasni vo koi vie ne mo`ete da odredite da rastat steblata nivni. Ima li drug bog pokraj Allah? Ne, toa e narod koj preteruva.

61. Onoj koj ja odredi zemjata za utvrda i koj, niz probivite nejzini, opredeli da te~at reki, i koj, za nea, opredeli planini i, me|u dve moriwa, ograda. Ima li drug bog osven Allah? No, mnozinstvoto od niv ne znaat!

62. Onoj koj }e mu se oyvie na pritisnatiot koga ovoj }e go povika, koj otkriva zlo i koj ve pravi da bidete halifi na zemjava? Ima li drug bog osven Allah? Malkumina se onie koi se se}avaat!

63. Onoj koj ve upatuva niz temninite na kopno i po more, i koj vi gi ispra}a vetrovite kako radosnica, od milosta Svoja... ima li drug bog osven Allah? Allah e visoko nad ona {to Mu go zdru`uvaat!

64. Onoj koj go zapo~nuva sozdavaweto i koj go vozobnovuva, i Onoj koj ve snabduva i od nebo i od zemja... ima li drug bog osven Allah? Ka`i: “Donesete va{ dokaz ako ste iskreni!”

65. Ka`i: “Tajnata {to e na nebesata i na Zemjata ja znae samo Allah. I ne znaat koga }e bidat o`iveani.

66. No, ne! Znaeweto nivno za Ahiret e nikakvo; onie se somnevaat vo nego; slepi se vo odnos na nego.”

67. I nevernicite zboruvaat: “Koga }e staneme zemja }e bideme li nie i predcite na{i o`iveani, navistina?”

68. Da, so ova nam ni se zakanuva kako {to im se zakanuva{e i na predcite na{i porano: “Ova se samo prikaski odamne{ni!”

69. Ka`i: “Patuvajte po zemjata! Pa, poglednete kakva be{e kaznata za silnicite!”

70. I ne `alosti se zaradi niv i neka ne ti se stesnuva vo gradite zaradi spletkareweto nivno!

71. I zboruvaat: “Koga }e se ostvari vetuvaweto ako ste iskreni?”72. Ka`i: “Mo`ebi del od ona za {to go zabrzuvate }e vi dojde po

stapalkite va{i.” 73. Gospodarot tvoj, navistina, e Posednik na dobrinata za lu|eto,

no mnozinstvoto od niv ne se zablagodaruvaat. 74. Gospodarot tvoj, sekako, go znae i ona {to go krijat gradite

nivni i ona {to go obelodenuvaat. 75. I nikakva tajna nema ni na nebesata ni na Zemjata, a da ne e

vnesena vo Knigata jasna.

76. Ovoj Kur’an, navistina, im ka`uva na sinovite Izrailovi za ona za {to tie, tokmu, stanaa delenici.

77. I Kur’anot, sekako, e Patokaz i Milost za vernicite. 78. Da, Gospodarot tvoj presuduva me|u niv so sudot Svoj. On e

Silen i Znalec!79. Pa, potpri se vrz Allah! Ti si, navistina, vrz vistinata jasna!80. Da, ti ne mo`e{ da bide{ siguren vo ona {to go slu{aat

umrenite a nitu, pak, mo`e{ da gi slu{ne{ molbite na nemite koga }e se svrtat so ple}ite.

81. Ne mo`e{, isto taka, i slepite da gi upati{ od skr{nuvawata nivni. Gi slu{a{ samo onie koi veruvaat vo znamenijata Na{i, onie, Poslu{nite!

82. I koga govorot }e se slu~i nad niv Nie }e ti izvadime od zemjata `ivotno koe }e zboruva deka lu|eto, navistina, ne bea uvereni vo znamenijata Na{i.

83. I Denot vo koj Nie }e zbereme od sekoj narod dru`ina me|u onie koi gi smetaa za la`ni znamenijata Na{i... pa, }e bidat pobedeni.

84. I {tom tamu }e dojdat, Allah }e re~e: “Gi smetavte li za la`ni znamenijata Moi bez da gi sogledate so znaewe? Ili: [to rabotevte?”

85. I zaradi zulumot nivni }e se slu~i vrz niv Govorot; ne }e mo`at ni da prozborat.

86. Ne gledaat li deka Nie, navistina, ja opredelivme no}ta za da se odmorat vo nea, a Denot o~igleden? Ete, vo toa, navistina, ima znamenija za lu|eto koi veruvaat!

87. I Denot vo koj }e se duvne vo Surlata... Pa, }e se isprepla{at i onie na nebesata i onie na Zemjata, osven onie koi Allah saka. I site }e mu dojadt, ponizni!

88. I gi gleda{ planinite, mislej}i deka se nepodvi`ni. Tie se krevaat kako {to se krevaat i oblacite. Sozdavaweto e - od Allah, koj ja usovr{uva sekoja rabota. On, navistina, e Izvesten za ona {to go rabotite!

89. Onoj koj }e dojde so dobro }e ima ne{to u{te podobro. Onakvite na Denot toj }e bidat po{tedeni od stravot.

90. A onie koi }e dojdat so zlo... pa, so licata svoi }e bidat frlevi vo ognot: “Se kaznuvate za ona {to go rabotevte!”

91. Naredeno mi e, navistina, da go obo`avam Gospodarot na ovoj grad koj On go posveti. I s# {to e - Negovo e! Da, naredeno mi e da bidam me|u Poslu{nite,

92. i da go ka`uvam Kur’anot. Pa, onoj koj po patot e upaten, e upaten, sekako, za sebesi, a onoj koj vo zabluda skr{nal... pa, ka`i: “Eden sum, navistina, od opomenuva~ite.”

93. I ka`i: “Blagodarenie na Allah! On }e vi gi poka`e znamenijata Svoi... pa, }e gi prepoznaete. I Gospodarot tvoj ne e ramnodu{en kon ona {to go rabotite!”

SURA XXVIII“EL-KASAS “ (“Ka`uvawa”)

Mekka - 88 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ta, sin, mim!2. Eve ajeti od Knigata jasna. 3. Ti ka`uvame vistina od ka`uvawata za Musa i faraonot, za lu|

eto koi veruvaat. 4. Faraonot, navistina, se vozdignuva{e po zemjata i `itelite

nejzini vo dru`ini gi razedinuva{e, oslabnuvaj}i gi ednisodrugi, kolej}i gi sinovite nivni i ostavaj}i gi vo `ivot }erkite nivni. Toj, navistina, be{e me|u bezrednicite!

5. I Nie posakuvame da gi daruvame onie koi se ugneteni na zemjata; gi postavuvame za voda~i i gi postavuvame za naslednici,

6. i gi zacvrstuvame na zemjata i pravime faraonot, Haman i vojskite nivni da go zdogledaat ona od {to tie, tokmu, stravuvaat.

7. I & vdahnavme na majkata na Musa: “Doj go! Pa, koga }e ti padne strav, frli go vo reka, ne stravuvaj i ne taguvaj! Nie, navistina, }e ti go vratime i }e go odredime za eden od pejgamberite!”

8. I toga{ semejstvoto na faraonot go zede za da bide prijatel nivni i gri`a nivna. Faraonot i Haman i vojskata nivna, navistina, bea gre{nici!

9. I `enata na faraonot re~e: “Radost za moeto oko i za tvoeto oko! Ne ubivaj go. Mo`ebi }e ni bide od korist ili, pak, da si go posinime.” I ni{to, tokmu, ne usetuvaa!

10. I srceto na majkata na Musa vedna{ stana prazno; taa samo {to toa ne go razvideli. I Nie da ne go zajaknevme srceto nejzino taa, sekako, }e be{e me|u neverni~kite.

11. I taa & re~e na sestrata negova: “Sledi go!” I ete, taka taa go zdogleda od dale~ina. I ni{to onie ne usetuvaa!

12. I od porano Nie mu zabranivme doilki. Taa, toga{, re~e: “Da vi gi poka`am li doma}inite koi }e se gri`at za nego, i koi }e go sovetuvaat?”

13. Pa, go vrativte kaj majka mu za da se zaraduva okoto nejzino, da ne taguva i da znae deka vetuvaweto Allahovo, navistina, e vistina, no, ete, mnozinstvoto od niv ne znaat!

14. I bidej}i sjakna i stasa, Nie mu dadovme i mudrost i znaewe. I ete, taka gi nagraduvame dobro~initelite!

15. I vleze vo gradot vo vreme koga `itelite negovi ne go zapazija. Pa, naide na dva ~oveka koi se tepaa. Edniot be{e od negovata prijatelska a drugiot od negovata neprijatelska dru`ina. I go povika vo pomo{ onoj od dru`inata negova protiv onoj od dru`ninata neprijatelska. I Musa go udri so raka i go

usmrti, i re~e: “Ova e delo {ejtansko. [ejtanot, navistina, e neprijatel i skr{nuva~ vo zabluda otvorena!”

16. Musa re~e: “Gospodare moj, napraviv zulum, navistina, za sebesi... pa, prosti mi!” I On mu prosti. On, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

17. I re~e: “Gospodare moj, bidej}i me opsipa so blagodati, nikoga{ nema da bidam zad silnicite!”

18. I toj, toga{, se najde vo gradot, pla{ej}i se i o~ekuvaj}i ne{to; i ete go onoj koj v~eradenta bara{e pomo{ od nego, dovikuvaj}i go. Musa mu re~e: “Ti si, navistina, vo zabluda jasna!”

19. I bidej}i posaka da go zgrabi onoj {to im be{e i na dvajcata neprijatel, re~e: “O Musa, posakuva{ li da me ubie{ kako onoj {to go ubi v~era? Posakuva{, znam, da bide{ silnik na zemjava a ne posakuva{ da bide{ me|u onie koi red postavuvaat.”

20. I pristigna eden ~ovek od pregradieto, brzaj}i i re~e: “O Musa, glave{inite, navistina, se dogovaraat da te ubijat. Ti sovetuvam, toga{, da se iseli{.”

21. I Musa go napu{ti gradot ispla{en, o~ekuvaj}i da mu se slu~i ne{to. - Re~e: “Gospodaru moj, izbavi me od narodot zulum}arski!”

22. I bidej}i se upati vo presret na Medjen, re~e: “Gospodarot moj, mo`ebi, }e me upati po patot vistinski.”

23. I bidej}i stigna do vodata na Medjen, tuka najde edna dru`ina na lu|e koi go napojuvaa dobitokot i vide dve devojki nastrana koi gi dr`ea `ivotnite svoi. I re~e: “Kakva te{kotija imate vie dvete?” Rekoa: “Nema da go napoime dobitokot dodeka ne odat ov~arite. A babo ni e star ~ovek.”

24. I toga{ go napoi dobitokot svoj a potoa se skri vo senka i re~e: “Gospodare moj, jas sum, navistina, siromav za kakvo bilo dobro da mi dade{!”

25. I toga{ ednata od niv mu se pribli`i i, sramej}i se, re~e: “Te vika babo za da te nagradi, bidej}i go napoi dobitokot na{. I koga dojde kaj nego i koga mu gi ka`a ka`uvawata, re~e: “Ne pla{i se, se spasi od narodot zulum}arski!”

26. Ednata od niv re~e: “O babo, iznajmi go . Najdobro e, navistina, da iznajmi{ jak i doverliv!”

27. Toj re~e: “Sakam da te ven~am so ednata od dvete }erki moi. Treba da raboti{ kaj mene osum godini, pa ako, gi napolni{ deset, a toa od tebe zavisi, a ne saka{ da te prisilam na toa, }e vidi{ deka sum, in{allah, me|u dobrite.”

28. Musa re~e: “Ete, toa e me|u mene i me|u vas. I koj bilo rok da go ispolnam, ni{to nema da napravam protiv mene. A za ova {to go zboruvame Allah e Zakrilnik.”

29. I bidej}i Musa se slo`i za rokot, trgna so semejstvoto svoe, zdogleda ogan na ednata strana od brdoto Tur, i mu re~e na semejstvoto svoe: “Zastanete, zdogledav ogan; mo`ebi }e vi

dojdam od nego so vest nekakva ili so za`areno drvo za da se stoplite.”

30. I bidej}i se pribli`i do ognot, nekoj go povika od desnata strana na dolinata, od krajot blagosloven, od steblo: “O Musa, Jas sum, navistina, Allah, Gospodarot na svetovite!”

31. I frli go stapot tvoj. I bidej}i vide kako lazi kako lukava zmija, gi svrte ple}ite i ne se vrati. - “O Musa, pribli`i se i ne pla{i se. Ti si, navistina, me|u bezbednite!

32. Stavi ja rakata tvoja vo xebot tvoj: i, ete, }e stane bela, bez zlo, i soberi gi pazuvite od strav. Ete, dva dokaza za faraonot i golemcite negovi. Tie se, navistina, narod rasipni~ki.”

33. Musa re~e: “Gospodare moj, jas, navistina, ubiv eden od niv, i se pla{am da ne me ubijat.

34. I brat mi Harun pojasno zboruva... pa, isprati go so mene da mi pomogne, da go potvrdi ona {to jas go zboruvam: se pla{am, sekako, da ne me smetaat za la{ko.”

35. Allah re~e: “]e ja zajakneme tvojata raka so brat ti i na dvajcata }e vi dademe vlast, i ne }e mo`at da vi se pribli`at. Vie ste onie {to }e ve sledat - so znamenijata Na{i - i pobednici ste.

36. I bidej}i Musa im dojde so znamenijata Na{i, jasni, rekoa: “Ova e samo smisleno vol{ebni{tvo. Vakvo ne{to ne sme ~ule od predcite na{i odamne{ni!”

37. I Musa re~e: “Gospodarot moj najdobro go znae onoj koj }e dojde so Patokaz od Nego, i koi }e pobedat vo svetot. Zulum}arite, navistina, ne }e uspeat!”

38. I faraonot re~e: “O golemci, ne znam deka imate drug bog osven mene. Zapali go ognot za glina, o Hamane, a potoa soyidaj za mene edna kula za da se vi{nam kon bogot na Musa, bidej}i mislam deka toj e me|u la{kovcite!”

39. Se iznadu faraonot i vojskata negova po zemjata, bespravno! I navistina mislea deka nema da ni se vratat!

40. I toga{ Nie gi pofa}avme faraonot i vojskata negova i gi frlivme v more. Ta, pogledni kakva be{e kaznata za zulum}arite!

41. I Nie gi odredivme da bidat voda~i za povikuvawe kon ognot. A na Denot suden ne }e im se pomogne.

42. I prokletstvoto Na{e gi slede{e na ovoj svet, a na Denot suden }e bidat me|u posramenite.

43. I na Musa, sekako, Nie Kniga mu dadovme po uni{tuvaweto na pokolenijata odamne{ni - svetlina za lu|eto, i Patokaz i Milost za da se se}avaat.

44. I ne be{e na zapadnata strana koga na Musa Nie mu spu{tivme naredba, a ne be{e ni me|u svedocite.

45. No, pokolenija mnogu Nie podignavme i `ivotot im go prodol`ivme. I ti pove}e ne be{e prisuten me|u `itelite na Medjen da im gi ka`uva{ ajetite Na{i: ajeti se ona {to go ispra}ame.

46. I ne be{e pokraj Tur koga Nie go povikavme. No, eve, milost od Gospodarot tvoj za da go opomeni{ narodot na koj ne mu be{e dojden opomenuva~ pred tebe za da se se}avaat.

47. I da ne re~at - {tom }e gi snajde kaznata za ona za {to go napravija racete nivni - “Gospodare na{, zo{to ne ni isprati pejgamberi? Pa, }e gi sledevme ajetite tvoi i }e bevme me|u vernicite!”

48. I bidej}i im dojde vistinata od Nas, rekoa: “Zo{to ne mu e dadeno ne{to sli~no na ona {to mu e dadeno na Musa? Onie ne go poreknuvaa ona {to mu e dadeno na Musa od porano.” Rekoa: “Dve vol{ebni{tva koi ednosodrugo se poddr`uvaat. “ Zboruvaat: “Nie ne veruvame vo seto toa!”

49. Ka`i: “Donesete, toga{, od strana na Allah Kniga koja podobro }e upatuva od Tevrat i Kur an. Bi ja sledel samo ako ste iskreni.”

50. Pa, ako ne ti se oyvijat, toga{, znaj deka, navistina, onie gi sledat strastite svoi. A koj pove}e skr{nal vo zabluda od onoj koj ja sledi strasta svoja, koj e bez Patokaz od Allah? A Allah, navistina, ne go upatuva narodot zulum}arski!

51. I Nie, navistina, im ispra}avme govor postapno za da se se}avaat.

52. Onie na koi im e dadena Knigata pred Kur’anot, tokmu, veruvaat vo nego.

53. I koga im se ka`uva, zboruvaat: “Veruvavme vo nego. Toa, sekako, e vistina od Gospodarot va{. Nie i pred nego bevme Poslu{ni.”

54. ]e ja dobijat dvojnata nagrada svoja: bea trpelivi, za zloto vozvra}aa so dobro i delea od ‘rskot {to Nie im go dadovme.

55. A koga, pak, }e slu{nat besmislica, ramnodu{ni se kon nea, i velat: “Nam delata na{i a vam delata va{i. Selamun alejkum! Ne ni trebaat neznajkovcite!”

56. Ti, navistina, ne go upatuva{ onoj kogo saka{, tuku Allah upatuva kogo saka. On najdobro gi znae upatenite!

57. I zboruvaat: “Ako go sledime so tebe Patokazot }e bideme isterani od zemjava na{a.” - Neli gi naselivme vo zemjata sveta, bezbedna, od koja niknat plodovi od s#, kako ‘rsk Na{? No, mnozinstvoto od niv ne znaat!

58. I kolku gradovi Nie uni{tivme so rasturen na~in na `iveewe! Pa, ete gi `iveali{tata nivni vo koi, po niv, `iveat samo malkumina. Nie, tokmu, gi nasledivme!

59. Gospodarot tvoj ne gi uni{tuva gradovite dodeka na narodite nivni ne im isprati pejgamber koj{to }e im gi ka`uva ajetite Na{i. I Nie ne gi uni{tivme gradovite a `itelite nivni da ne bea zulum}ari!

60. I s# {to vi e dadeno e samo u`ivawe vo `ivotot na ovoj svet, i ukras e negov. A ona {to e kaj Allah e - podobro i potrajno. Nema li da se vrazumite?

61. Onoj komu vetivme vetuvawe ubavo ednakov li e na onoj komu mu dadovme da u`iva vo `ivotot na ovoj svet? A ovoj na Denot suden }e bide me|u predvodnicite vo Xehennemot.

62. Na Denot vo koj On }e gi povika, pa }e re~e: “Koj vi se zdru`enicite Moi koi vie gi zamisluvavte?”

63. Onie vrz koi }e se ovistini zborot }e re~at ”Gospodare na{, eve gi onie koi gi skr{navme: gi skr{navme tokmu onaka kako {to n# skr{naa. Od niv se otka`uvame pred Tebe. Ne n# obo`avaa!”

64. ]e im se re~e: “Povikajte gi bo`estvata va{i.” ]e gi povikaat, no nema da im se oyvijat. I }e ja zdogledaat kaznata. E, da bea me|u upatenite!

65. A na Denot vo koj }e gi povika, }e re~e: “[to im odgovorivte na pejgamberite?”

66. Na Denot toj, vestite za niv ne }e se slu{aat; nitu }e postavuvaat pra{awa edninadrugi.

67. Pa, onoj koj se kae, koj veruva, koj raboti dobro... mo`ebi }e bide me|u spasenite.

68. I Gospodarot tvoj sozdava {to saka i izbira {to saka. Onie nemaat izbor. Slaven e Allah i Vozvi{en, nad ona {to Mu go zdru`uvaat.

69. Gospodarot tvoj go znae i ona {to go krijat gradite nivni i ona {to go obelodenuvaat.

70. On e Allah! Nema drug bog osven Nego. Blagodarnosta e - samo Negova! I na ovoj svet i na Ahiret. Presudata, isto taka, e - samo Negova. I Nemu }e Mu se vratite!

71. Ka`i: “Ka`ete mi - ako Allah re{i no}ta da potrae do Denot suden - koj drug bog osven Allah }e vi dade svetlina. Ne slu{ate li?”

72. Ka`i: “Ne gledate li deka - ako Allah re{i denot da potrae do Denot suden - koj drug bog osven Allah }e vi ovozmo`i da se odmorite vo no}ta? Ne gledate li?”

73. I od milosta Svoja! On vi gi opredeli i denot i no}ta za da se smirete vo niv, i za da ja posakuvate dobrinata Negova, i za da bidete blagodarni.

74. I Denot vo koj On }e gi povika... Potoa }e im re~e: “Kade se zdru`enicite Moi koi vie gi zamisluvavte?”

75. I od sekoj narod Nie }e izvadime po eden svedok, pa }e im re~eme: “Donesete gi dokazite va{i!” ]e uznaat deka vistinata e - Allahova, i daleku od niv }e se oddale~at onie {to gi izmisluvaa.

76. Karun, navistina, be{e od narodot na Musa, a potoa, vedna{, im napravi nasilstvo. I Nie mu dadovme riznici na bogatstvo ~ii klu~evi ne mo`e da gi podigne ni cvrsta dru`ina na lu|e. I koga mu re~e narodot negov: “Ne duj se. Allah, navistina, ne gi qubi onie koi se dujat!”

77. I posakuvaj go ona {to Allah }e ti go dade vo Ku}ata ahiretska. No, ne zaboravaj go i udelot tvoj i na ovoj svet. I

bidi dobar kako {to Allah e dobar kon tebe. I ne posakuvaj bezredie na zemjava! Allah, navistina, ne gi qubi bezrednicite!

78. Karun re~e: “ Da, dadeniot mi imot go steknav so moe znaewe.” - Ne znae{e li deka Allah, navistina, uni{ti pred nego pokolenija mnogu, koi bea pojaki od nego, i koi zbiraa i pove}e. A silnicite ne }e bidat ni pra{uvani za grevovite svoi.

79. I izleze toj me|u narodot svoj, so siot ukras svoj. Onie, koi go posakuvaa `ivotot na ovoj svet, rekoa: “E, koga bi imale ne{to sli~no na ona {to mu e dadeno na Karun! On, navistina, ima sre}a golema!”

80. Onie so dadenoto im znaewe, zboruvaa: “Te{ko vam! Nagradata Allahova e podobra, sekako, za onoj koj veruva i koj raboti dobro.” - ]e ja postignat samo trpelivite!

81. I Nie, toga{, gi zgme~ivme nego i ku}ata negova v zemja. Nikakva dru`ina, osven Allah, ne mo`e{e da mu pomogne, i nema{e nikoj koj }e go poddr`i.

82. A onie koi posakuvaa v~eradenta da bidat na mestoto negovo, zboruvaa: “Izvesno e deka Allah dava ‘rsk komu saka od robovite Svoi. On, isto taka, opredeluva. Da n# odlikuva{e Allah so toa }e bevme i nie zgme~eni vo zemjata.” I sigurno e deka nevernicite ne }e uspeat.

83. Ku}ata ahiretska Nie ja opredelivme za onie koi ne sakaat da se dujat i bezredie da pravat na zemjava. Ete, toa e nagrada za bogobojazlivite.

84. Koj }e dojde so dobro }e ima u{te podobro od toa, a koj }e dojde so zlo... pa, ne }e bidat nagradeni onie koi rabotea zlodela. ]e im pripadne samo ona {to go rabotea.

85. Onoj {to ti go propi{uva Kur’anot, navistina, }e te vrati vo mestoto na vra}awe. Ka`i: “Gospodarot moj najdobro go znae onoj koj odi po Patokazot i onoj koj odi po bespa}eto o~igledno!”

86. Ti voop{to ne se nadeva{e deka Allah }e ti objavi Kniga kako milost od Gospodarot tvoj. I nikako nemoj da bide{ zadnina na nevernicite!

87. Po objavenata ti Kniga sigurno e deka nema da te odvratat od ajetite Allahovi. Povikuvaj go Gospodarot tvoj! I nikako nemoj da bide{ me|u mnogubo{cite!

88. I ne povikuvaj se na drug bog osven na Allah! Nema drug bog osven Nego! I s# }e propadne, osven Nego. Presudata e - Negova i Nemu }e Mu se vratite.

SURA XXIX“EL-ANKEBUT”(“Paja`ina”)

Mekka - 69 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Elif, lam, mim!2. Mislat li lu|eto deka }e bidat ostaveni da re~at” Veruvame “, a

da ne se stavat vo isku{enie. 3. Nie ve}e i onie pred niv gi stavivme vo isku{enie. Allah

sigurno dobro gi poznava onie koi vistina zboruvaat i onie koi la`at,

4. ili mislea li onie koi rabotea zlodela deka }e Ni se oddale~at? E, samo kolku e lo{o ona {to go prosuduvaat!

5. Onoj koj se nadeva na sredbata so Allah... ta, ~asot na Allah }e dojde. On e Slu{a~ i Znalec!

6. A onoj koj se bori... ta, se bori za sebesi. Allah, navistina, e Nezavisen od svetovite!

7. A onie koi veruvaat i koi rabotat dobri dela Nie sigurno }e im gi otstranime zlodelata nivni i }e gi nagradime so najdobra nagrada za ona {to go rabotea.

8. I Nie go zadol`ivme ~ovekot da se odnesuva ubavo kon roditelite svoi. A ako se trudat da Mi pripi{uvaat zdru`enik, a nema{ nikakvo znaewe za toa, toga{, nemoj da gi slu{a{. Kon Mene vodi vra}aweto va{e pa jas }e ve izvestam za ona {to go rabotevte.

9. A onie koi veruvaat i koi rabotat dobri dela Nie }e gi vovedeme me|u dobrite.

10. Me|u lu|eto ima i takvi koi zboruvaat: - “Veruvame vo Allah” - a koga }e im se slu~i nezgoda po patot na Allah, mislat deka spletkata na lu|eto e kako kaznata na Allah. A ako im dojde pomo{ od Gospodarot tvoj, sigurno }e re~at: “Nie, navistina, bevme so vas!” - Neli e Allah Onoj koj dobro go znae ona {to e vo gradite na lu|eto?

11. I Allah, sekako, gi znae onie koi veruvaat, a sekako gi znae i licemernite!

12. Onie koi ne veruvaat im zboruvaat na onie koi veruvaat: “Sledete go patot na{, za{to }e gi poneseme, navistina, grevovite va{i!” - Onie ne mo`at da ponesat nieden grev svoj; la{kovci se, navistina!

13. ]e go ponesat sigurno bremeto svoe, a i bremeto so drugite bremiwa svoi. A na Denot suden }e odgovaraat za ona {to go spletkarea.

14. I Nuh ve}e Nie go isprativme do narodot negov, i toj ostana me|u niv iljada, pomalku pedeset godini. Pa gi pogodi potopot, za{to bea zulum}ari.

15. Pa, Nie gi izbavivme Nuha i lu|eto na brodot, i gi opredelivme kako znamenie za svetovite.

16. I Ibrahim, isto taka, koga mu re~e na narodot svoj: “Obo`avajte go Allaha i pla{ete se od nego. Ete, toa vi e podobro ako znaete.

17. Vie gi obo`avavte kipovite a ne Allaha, navistina! I laga sozdavate. Onie koi, sekako, obo`avaat drug bog, osven Allah, ne poseduvaat ‘rsk za vas. Ta, od Allah posakuvajte ‘rsk; obo`avajte Go i bidete Mu blagodarni. Nemu }e Mu se vratite!”

18. A ako go smetate za la{ko... ta, i narodot pred vas gi smeta{e za la{kovci. Pejgamberot e dol`en samo da izvesti jasno!

19. Ne gledaat li kako Allah go po~nuva sozdavaweto, i kako go vozobnovuva? Ete, toa za Allah e lesno, navistina!

20. Ka`i: “Patuvajte po zemjata pa poglednete kako zapo~na sozdavaweto. Potoa Allah toa }e go sozdade na Denot suden.” Allah, navistina, e Kadar za s#!

21. On kaznuva kogo saka i On se smiluva komu saka; i Nemu }e Mu se vratite!

22. Ne }e mo`ete da ja izbegnete kaznata ni na Zemjata ni na neboto. Vie, osven Allah, nemate ni za{titnik ni poddr`nik!

23. Onie koi ne veruvaat vo znamenijata Allahovi i vo sredbata so Nego... onakvite ne taguvaat za milosta Moja; za niv ima kazna bolna!

24. Odgovorot na narodot na Ibrahim be{e: “Ubijte go ili frlete go vo ogan!” Pa, Allah go izbavi od ognot. Ete, vo toa, navistina, ima znamenija za lu|eto koi veruvaat.

25. I Ibrahim re~e: “Da, vie prifativte drugi bo`estva, osven Allah, zaradi naklonosta ednikondrugi vo `ivotot na ovoj svet. Potoa, na Denot suden, ne }e priznavaat ednisodrugi, }e se prokolnuvaat ednisodrugi - a ognot e prestojuvali{teto va{e. Ne }e imate nikakvi poddr`nici!

26. I Lut nemu mu poveruva, i re~e: “Jas sum, navistina, patnik kon Gospodarot moj. On, sekako, e Silen i Mudar!”

27. I Nie mu go podarivme Ishaka i Jakuba, a na potomstvoto negovo i prateni{tvo i Kniga mu dadovme. I mu ja dadovme nagradata na ovoj svet, a na Ahiret toj }e bide, navistina, me|u dobrite!

28. I koga Lut mu re~e na narodot svoj: “Vie, navistina, pravite sramno delo vo koe nikoj pred vas me|u lu|eto ne prethode{e.”

29. Na ma`ite li }e im pristapuvate, i pati{tata li }e gi prese~uvate, i na sostanocite va{i li sramno delo }e pravite? Odgovorot nivni be{e samo slednoto tvrdewe: “Daj ni ja kaznata Allahova ako si me|u iskrenite!”

30. Lut re~e: “Gospodare moj, pomogni ni protiv narodot bezredni~ki!”

31. I bidej}i glasnicite Na{i mu dojdoa na Ibrahim so radosnica, rekoa: “Da, nie }e gi uni{time `itelite na ovoj grad. @itelite negovi, sekako, se zulum}arite!”

32. Ibrahim re~e: “Da, vo nego `ivee Lut.” Rekoa: “Nie najdobro znaeme koj `ivee vo nego. ]e go spasime nego i semejstvoto negovo, no ne i `enata negova, za{to taa be{e me|u kaznetite.”

33. I bidej}i glasnicite Na{i mu dojdoa na Lut, po~uvstvuva neudobnost; gradite mu se stesnaa. - Rekoa: “Ne pla{i se i ne taguvaj! Tebe i semejstvoto tvoe, navistina, }e ve spasime, no ne i `enata tvoja koja, vsu{nost, e me|u kaznetite!”

34. Da, na `itelite od ovoj grad }e im spu{time kazna od nebo zaradi pakosta {to ja pravea.

35. Nie znamenie jasno ostavivme od nego za lu|eto koi sfa}aat. 36. I do Medjen dojde bratot nivni [uajb, pa re~e: “O narode moj,

obo`avajte Go Allaha, nadevajte se vo Denot ahiretski i ne sejte po zemjata bezredie!”

37. Pa, go smetaa za la{ko i, ete, gi pogodi zemjotres: ostanaa vo domovite nivni, skameneti!

38. I Ad i Semud, isto taka! Da, vi be{e jasno ona {to se slu~i so stanovite nivni. I [ejtanot im gi razubavi delata nivni i gi odvrati od patot, a toa jasno go gledaa.

39. I Karun, i faraonot i Haman, isto taka! Im dojde Musa so jasnotii, i se dueja po zemjata, i kaznata ne ja izbegnaa.

40. Da, Nie gi kaznivme zaradi grevovite negovi. Na nekoi od niv Nie im isprativme stra{en glas, na nekoi od niv im isprativme glas silen, a nekoi od niv, pak, gi zgme~ivme vo zemjata, a nekoi, pak, gi potopivme. No, Allah nikakov zulum ne im napravi, onie samite zulum si napravija!

41. Onie koi prifatija drugi za{titnici, osven Allah, se sli~ni na paja`ina koja si go plete domot. A najslabiot dom, navistina, e domot na paja`inata. E, samo koga bi znaele!

42. Da, Allah gi znae onie koi, osven Allah, se povikuvaat. On e Silen i Mudar!

43. I ovie primeri Nie ti gi iznesuvame za lu|eto. I samo znalcite niv gi sfa}aat.

44. I nebesata i zemjata Allah gi sozdade so vistina. Ete, vo toa, navistina, ima znamenie za vernicite!

45. I ka`uvaj go od Knigata ona {to ti se vdahnuva, i namaz izvr{uvaj. Namazot, navistina, te odvra}a od pakosta i od sramnoto delo. Spomenuvaweto na Allah, sekako, e najgolema rabota. Allah go znae ona {to go pravite!

`enite. Pa vie ste lu|e koi ne znaete!”

Xuz 2146. I ne raspravajte so Sledbenicite na Knigata, osven na najdobar

na~in, a ne i so onie me|u niv koi zulum napravija. I ka`ete: “Veruvame i vo ona {to ni se objavuva i vo ona {to vi se objavuva. I na{iot i va{iot Bog e eden Bog; nie sme samo Nemu Poslu{ni.”

47. Ete, taka Nie ti ja objavivme Knigata. Pa, onie na koi Kniga im dadovme veruvaat vo nea. I me|u niv, isto taka, ima koi

veruvaat vo nea. A za ajetite Na{i raspravaat samo nevernicite.

48. Ti pred nea ne ka`uva{e nitu edna Kniga, a ne ja pi{uva{e ni so tvojata desna raka... vo ovoj slu~aj }e se posomnevaa onie koi nevistina zboruvaa.

49. Knigata ja so~inuvaat ajetite jasni vo gradite na onie so dadenoto im znaewe. I za ajetite Na{i raspravaat samo nevernicite.

50. I zboruvaat: “Zo{to ne mu se objavuvaat znamenija od Gospodarot negov?” Ka`i: “Znamenijata se, navistina, kaj Allah. Jas sum samo opomenuva~ jasen!”

51. Ne se zadovoluvaat li so toa {to Nie, sekako, ti objavivme Kniga koja im se ka`uva? Ete, vo toa, navistina, ima milost i opomena za lu|eto koi veruvaat!

52. Ka`i: “Allah e dovolen Svedok me|u mene i me|u vas. Go znae i ona {to e na nebesata i ona {to e na Zemjata. Onie koi vo neispravnoto veruvaat i koi ne veruvaat vo Allah, tokmu, se porazenite.

53. I onie posakuvaat od tebe {to pobrzo da im dojde kaznata. A da nema rok opredelen, kaznata, sekako, }e im dojde{e. Nesre}ata }e im dojde, navistina, nenadejno, bez i da usetat.

54. I onie posakuvaat od tebe {to pobrzo da im dojde kaznata. A Xehennemot, sekako, }e gi opfati nevernicite:

55. na Denot koga }e gi obzeme kaznata i nad niv i pod niv, i koga }e im se re~e: “Iskusete go ona {to go rabotevte!”

56. O robovi moi, vie koi veruvate, Zemjata Moja e {iroka - ta, samo Mene obo`avajte Me!

57. Sekoj ~ovek }e ja proba smrtta. Potoa Nam }e ni se vratite. 58. A na onie koi veruvaat i koi rabotat dobri dela Nie }e gi

izvestime deka vo Xennetot ima odai pod koi reki te~at, i vo niv za navek }e ostanat. E, samo kolku e ubava nagradata za trudoqubivite:

59. onie koi bea trpelivi i koi se potpiraa vrz Gospodarot svoj. 60. I kolku `ivotni ima koi ne si go steknuvaat ‘rskot nivni. Niv i

vas Allah ve hrani. On e Slu{a~ i Znalec!61. A koga, pak, bi gi pra{al: Koj gi sozdade nebesata i Zemjata, i

koj gi pot~ini Sonceto i Mese~inata, sigurno }e re~at: “Allah!” Pa, toga{ kade ste kinisale?!

62. Allah dava ‘rsk komu saka od robovite Svoi, i On mu odreduva mera. Allah, navistina, znae s#!

63 A koga, pak, bi gi pra{al: “Koj spu{ta voda od nebesata, so koja ja o`ivuva zemjata po mrtviloto nejzino? “ Sigurno }e re~at: “Allah!” Ka`i: “Blagodarenie na Allah!” No, mnozinstvoto od niv ne sfa}aat.

64. @ivotot na ovoj svet e samo igra i zabava; `ivotot vo Ku}ata ahiretska, sekako, e vistinskiot. E, koga bi znaele!

65. Koga }e se ka~at vo ~amecot go povikuvaat Allaha, ~isto, ispoveduvaj}i ja verata, i bidej}i }e gi izbavi na kopno, ete, zdru`enik Mu pripi{uvaat,

66. za da bidat nezablagodarni za ona {to Nie im go dadovme, i za da u`ivaat; pa, }e uznaat!

67. Ne gledaat li deka Nie haremot go napravivme bezbeden? Okolu nego lu|eto ednisodrugi se kradat. Pa, vo nevistinata li veruvaat, a blagodatot Allahov ne go priznavaat?

68. I koj e pogolem zulum}ar od onoj koj izmisluva laga vrz Allah, ili koj ja smeta la`na Vistinata a ve}e taa im dojde? Neli vo Xehennemot e prestojuvali{teto za nevernicite?

69. A onie koi se borat za Nas }e gi upatime po pati{tata Na{i. Allah, navistina, e so dobro~initelite!

SURA XXX“ER-RUUM” (“Vizantijci”)

Mekka - 60 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Elif, lam, mim!2. Vizantijcite se pobedeni,3. vo zemjata sosedna: po porazot nivni }e pobedat 4. za nekolku godini.

Naredbata e - Allahova i pred i po. Na Denot toj }e & se raduvaat vernicite

5. na pomo{ta Allahova. On pomaga komu saka. On e Silen i Somilosen!

6. Vetuvaweto e - Allahovo. A Allah ne go izneveruva vetuvaweto Svoe. No, mnozinstvoto na lu|eto ne znaat!

7. Ja znaat samo nadvore{nosta na `ivotot na ovoj svet, a za Ahiret se ramnodu{ni!

8. Zo{to ne razmisluvaat za samite sebesi? Ona {to Allah go sozdade i na nebesata i na Zemjata, i ona me|u niv, go sozdade samo so vistina i do rok opredelen. Mnozinstvoto na lu|eto, navistina, ne veruvaat vo sredbata so Gospodarot svoj!

9. Ne patuvaat li po zemjata pa da vidat kakva be{e kaznata na onie pred niv? Bea pojaki od niv: ja oraa zemjata i gradea vrz nea pove}e od ona {to go gradea. I im doa|aa pejgamberite nivni so jasnotii. Allah, sekako, ne im nanese zulum, tuku samite sebesi zulum si napravija!

10. Potoa nastapi kazna za onie koi lo{otii nanesuvaa, koi gi smetaa za la`ni ajetite Allahovi i koi gi ismevaa.

11. Allah go zapo~nuva sozdavaweto a potoa go vozobnovuva. A potoa kaj Nego se vra}ate!

12. I na Denot koga }e nastapi ^asot silnicte }e izgubat nade`. 13. I ne }e imaat me|u zdru`enicite svoi posrednici. Nevernici se,

tokmu, zaradi zdru`enicite nivni!14. I na Denot koga }e nastapi ^asot... toga{ }e se razdelat

ednioddrugi. 15. A {to se odnesuva do onie koi veruvaa i koi rabotea dobri

dela... pa, tie vo Bav~a }e se raduvaat!16. A {to se odnesuva do onie koi ne veruvaat... gi smetaa za

la`ni ajetite Na{i i sredbata na Ahiret... pa, tie vo kaznata }e se smestat.

17. Pa, slaven neka bide Allah i pri legnuvaweto va{e, no}e i pri stanuvaweto va{e, dewe.

18. Blagodarnosta Nemu mu pripa|a i na nebesata i na Zemjata, i prikve~erina i napladne.

19. Od mrtvoto On vadi `ivo, a od `ivoto On vadi mrtvo, i On ja o`ivuva zemjata po mrtviloto nejzino. I ete, vaka }e bidete izvedeni!

20. A me|u znamenijata Negovi e i toa {to On ve sozdade od zemja, a potoa, ete, stanavte lu|e rastureni nasekade.

21. A od znamenijata Negovi e i toa {to od vas On sozdade `eni za da najdete smirna vo niv. I me|u vas opredeli i qubov i milost. Ete, vo toa, navistina, ima znamenija za lu|eto koi razmisluvaat!

22. A od znamenijata Negovi e i sozdavaweto na nebesata i na Zemjata, i razli~ieto na jazicite va{i i na boite va{i. Ete, vo toa, navistina, ima znamenija za u~enite.

23. A od znamenijata Negovi e i spieweto no}e i dewe, i streme`ot va{ kon dobrinata Negova. Ete, vo toa, navistina, ima znamenija za lu|eto koi slu{aat.

24. A od znamenijata negovi e i toa {to On vi ja poka`uva molwata za da se upla{ite i da se nadevate, i On od nebesata vi spu{ta voda, pa so nea ja o`ivuva zemjata po mrtviloto nejzino. Vo toa, navistina, ima znamenija za lu|eto koi sfa}aat.

25. A od znamenijata Negovi e i toa {to On gi odr`uva i nebesata i Zemjata so naredbata Svoja. A potoa {tom }e ve povika od zemjata so eden povik, ete, }e se pojavite!

26. I ona na nebesata i ona na Zemjata e - Negovo; i s# Nemu mu e pot~ineto!

27. I On e Onoj koj go zapo~nuva sozdavaweto a potoa go vozobnovuva. Ova e najlesno za Nego. Najvisokiot primer i na nebesata i na Zemjata e - Negoviot. On e Silen i Mudar!

28. Od vas samite, za vas, On vi dava primer. Imate li me|u onie koi se vo sopstvenost va{a zdru`enici, vo ‘rskot {to Nie vi go dadovme? Pa, ednakvi li ste vo toa, i se pla{ite li od niv kako {to se pla{ite edniodrugi? I ete, taka Nie potenko vi gi objasnuvame ajetite za lu|eto koi sfa}aat.

29. No, ne! Onie koi napravija zulum gi sledea `elbite svoi bez znaewe. Pa, koj }e go upati onoj kogo Allah vo zabluda go skr{nal? I onie nemaat poddr`nici!

30. Pa, ispravi go liceto svoe kon ~istata vera, kon Allahovata priroda so koja ja sozdade prirodata na lu|eto. I nema izmena vo sozdavaweto Allahovo. Ete, taa vera e vistinskata vera, no mnozinstvoto na lu|eto ne znaat,

31. priklonuvaj}i se kon Nego. Pla{ete se od Nego i namaz izvr{uvajte, i nemojte da bidete me|u mnogubo{cite,

32. me|u onie koi ja podelija verata svoja i koi stanaa delenici. I sekoja stranka e radosna so ona {to go poseduva.

33. I koga na lu|eto }e im se slu~i {teta nekakva, go povikuvaat Gospodarot svoj, priklonuvaj}i Mu se. A potoa koga }e im dade da ja vkusat milosta Negova... ete, edna dru`ina me|u niv... Mu pripi{uvaat zdru`enik na Gospodarot svoj,

34. za da bidat nezablagodarni za ona {to Nie im go dadovme. No, u`ivajte, pa }e uznaete!

35. Ili: Im isprativme li dokaz koj im zboruva{e za ona za {to onie zdru`enik Mu pripi{uvaat?

36. I koga Nie }e ispratime lu|eto da ja vkusat milosta se raduvaat na nea, a ako im se slu~i zlo nekakvo, zaradi ona {to go napravija racete nivni, ete gi kako o~ajuvaat.

37. Ne gledaat li deka Allah dava ‘rsk komu saka i deka On odreduva so mera. Ete, vo toa, navistina, ima znamenija za lu|eto koi veruvaat.

38. Pa, daj mu go pravoto negovo i na bli`niot, i na siromaviot, i na patnikot... Toa e podobro za onie koi go posakuvaat liceto Allahovo. Onakvite se, tokmu, spaseni!

39. Ona {to go davate zaradi lihva, za da se lihvari po imotot na lu|eto... ta, kaj Allah, ne se zgolemuva. A ona {to go davate kako zekat, posakuvaj}i go liceto Allahovo... ta, toa, ete, za niv }e se udvoi.

40. Allah e Onoj koj ve sozdava, a potoa ‘rsk vi dava, a potoa, pak, }e ve usmrti i, kone~no, }e ve o`ivi. Dali me|u zdru`enicite va{i, me|u vas, ima nekoj koj }e napravi takvo ne{to? Slaven neka bide On i Vozvi{en nad ona {to Mu go zdru`uvaat!

41. Se pojavi bezredie i na kopno i na more, tokmu, zaradi ona {to go spe~alija racete na lu|eto za da go vkusat nekoi od onie koi toa go rabotea, mo`ebi da se popravat.

42. Ka`i: “Patuvajte po zemjata i gledajte kakva be{e kaznata za onie od porano. Mnozinstvoto od niv bea, sekako, mnogubo{ci!”

43. Pa, svrti go liceto tvoe kon verata vistinska pred da nastapi Denot, koj ne }e mo`e nikoj od Allah da go otfrli. Na Denot toj }e se razedinat:

44. onoj koj ne veruval... pa, neverstvoto negovo }e bide protiv nego, a onoj koj rabotel dobro... pa, toa, takvite, za sebesi si go podgotvija,

45. za da gi nagradi On onie koi veruvaa i koi rabotea dobri dela zaradi zadovolstvoto Negovo. On, navistina, ne gi qubi nevernicite!

46. A od znamenijata Negovi e i toa {to On go ispra}a vetrot kako radosnica za da iskusite ne{to od milosta Negova, i za da plovi brodot so naredbata Negova, za da te`neete kon dobrinata Negova i za da se zablagodaruvate.

47. I pred tebe, sekako, Nie ispra}avme pejgamberi do narodite nivni. Pa, im doa|aa so jasnotii. Potoa Nie gi kaznivme onie koi se silea vo zlo, a vernicite, pak, ni be{e obvrska da gi potpomogneme.

48. Allah e Onoj koj gi ispra}a vetrovite koi, ete, gi gonat oblacite po neboto pa, so posak Negov, gi rastegnuvaat i na par~iwa gi drobat. Pa, taka gleda{ kako do`dot izleguva od niv koj, koga }e padne komu On saka od robovite Negovi, tie mu se raduvaat,

49. i pokraj toa {to, navistina, bea o~ajni pred da padne vrz niv. 50. Pogledni gi, toga{, tragite na milosta Allahova: kako ja o`ivuva

zemjata po mrtviloto nejzino. On, navistina, }e gi o`ivi mrtvite. On e Kadar za s#!

51. A koga Nie bi im ispratile vetar koj s# }e po`olti i potoa tie, sekako, zulum }e pravat i nema da veruvaat.

52. Ti, navistina, ne mo`e{ da gi natera{ da te slu{nat mrtvite, nitu, pak, mo`e{ da go natera{ gluviot da go slu{ne povikot koga e svrten od tebe,

53. a nitu, pak, mo`e{ da gi upati{ slepite od nivnoto skr{nuvawe vo zabluda; mo`e{ da gi slu{ne{ samo onie koi veruvaat vo znamenijata Na{i - ovie se Poslu{nite!

54. Allah e Onoj koj ve sozdade slabi, a po slabosta mo} vi dava, a po mo}ta, pak, slabost vi dava i, sekako, starost. I On go sozdava ona {to go saka. On e Znalec i Kadar!

55. A na Denot koga }e se slu~i ^asot, silnicite }e se kolnat deka samo eden ~as ostanale. Ete, taka onie i porano kinisuvaa.

56. A onie so dadenoto im znaewe i iman }e re~at: “Vie ostanavte, sekako, kako {to e toa ozna~eno vo Knigata Allahova, do Denot na o`ivuvaweto. A ova e Denot na o`ivuvaweto, no vie, ete, toa ne go znaevte.”

57. Pa, na Denot toj opravduvawata na onie koi zulum napravija ne }e im koristat i od niv ne }e se bara ni da se opravduvaat.

58. Vo ovoj Kur’an Nie, ve}e, im iznesovme primer od s# po ne{to. I koga bi im do{ol so znamenie nekakvo onie koi ne veruvaat sigurno }e re~at: “Vie samo nevistini iznesuvate!”

59. Ete, taka Allah gi zape~atuva srcata na onie koi ne znaat. 60. Pa, strpi se! Vetuvaweto Allahovo, navistina, e vistina. I nikako

neka ne te voznemiruvaat onie koi ne se uvereni!

SURA XXXI“LUKMAN” (“Lukman”)

Mekka - 34 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Elif, lam, mim!2. Eve ajeti od Knigata mudra:3. Patokaz i Milost za dobro~initelite -4. koi namaz klawaat i koi zekat davaat, i koi se uvereni vo

Ahiret;5. onakvite se po Patot na Gospodarot svoj i onie se, tokmu,

spasenite!6. Me|u lu|eto ima i takvi koi kupuvaat prazen govor za zabava

za da se skr{nuvaat vo zabluda, neznaej}i, od Allahoviot pat, i koi go prifa}aat za da se ismevaat. Za niv ima kazna sramna.

7. I koga mu se ka`uvaat ajetite Na{i ja vrti glavata nadueno, kako da ne gi slu{a, kako vo u{ite negovi da ima te`ina. Pa, zaraduvaj go so kaznata bolna!

8. Za onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat ima, navistina, blagosloveni bav~i xennetski,

9. vo niv za navek }e ostanat. Vetuvaweto Allahovo e - vistina. On e i Silen i Mudar!

10. Gledate kako On gi sozdade nebesata bez stolbovi, a po zemjata brdata gi rasfrla za da ne se tresete, i po nea, isto taka, rasturi `ivotni sekakvi... I od nebesata Nie voda vi spu{tame i od zemjata ovozmo`ivme da niknat od s# parovi blagorodni.

11. Ova e sozdavaweto Allahovo. Pa, toga{, poka`ete mi go ona {to go sozdadoa onie, osven Nego. No, zulum}arite sigurno se skr{nati vo zabluda jasna.

12. I na Lukman, sekako, Nie mu dadovme mudrost: “Bidi blagodaren na Allah!” A onoj koj e blagodaren ta, za sebesi e blagodaren, a onoj koj ne veruva, ta, Allah, navistina, e Bogat i za blagodarnost Dostoen!

13. I koga Lukman mu re~e na sin mu, sovetuvaj}i go: “O sinko, ne zdru`uvaj Mu na Allah zdru`enik. Zdru`uvaweto zdru`enik, navistina, e zulum golem!”

14. I na ~ovekot Nie mu odredivme da se odnesuva dobro kon roditelite svoi. Majkata go nose{e, slabej}i od den vo den, i go doe{e dve godini: “Bidi blagodaren, i Mene i na roditelite tvoi. Svratili{teto e - kon Mene!

15. A ako roditelite se trudat da te nagovorat da Mi pripi{uva{ zdru`enik za {to, vsu{nost, ne znae{ ni{to, nemoj da im bide{ poslu{en, no primerno odnesuvaj se kon niv na ovoj svet. I sledi go patot na onoj koj Mene mi e poslu{en. Potoa vra}aweto va{e do Mene vodi, pa }e ve izvestam za ona {to go rabotevte.”

16. “O sinko moj, bilo da e napraveno ne{to kolku golu{ka, pa i da e vo pustina, na nebesata ili na Zemjata, Allah }e go poka`e. Allah, navistina, e ^uvstvitelen i Izvesten!

17. O sinko moj, klawaj namaz, nareduvaj dobro i zabranuvaj zlo. I bidi trpeliv vo ona {to }e ti se slu~i. Ete, toa, navistina, e me|u re{itelnite raboti.

18. I ne vrti go liceto od lu|eto, i ne odi po zemjata gordelivo: Allah, navistina, ne go qubi ni gordeliviot ni nadueniot.

19. I bidi umeren vo odot tvoj a namali go i glasot tvoj. Od glasovite najlo{iot, navistina, e glasot magare{ki!

20. Ne gleda{ li deka Allah, navistina, vi go pot~ini i ona {to e na nebesata i ona {to e na Zemjata? I On ve opsipa so blagodatite Svoi: i vidlivi i nevidlivi. A me|u lu|eto ima i takvi koi raspravaat za Allah i bez znaewe i bez Patokaz i bez Kniga svetla.

21. I koga im be{e re~eno: “Sledete go ona {to Allah go objavi!” Rekoa: “Ne, }e go sledime ona {to go najdovme kaj predcite na{i.” I toga{ li koga [ejtanot gi povikuva kon kaznata xehennemska?

22. A onoj koj }e go predade liceto svoe na Allah a dobro~initel e... toj ve}e se fatil za najcvrstoto ja`e. Allahova e kone~nicata na rabotite!

23. A onoj koj ne veruva... pa, neka ne te zagri`uva neveruvaweto negovo. I kon Nas e vra}aweto nivno i Nie, sekako, }e gi izvestime za ona {to go rabotea. Allah, navistina, go znae ona {to e vo gradite.

24. Nie }e im dademe da u`ivaat edno kratko vreme, a potoa }e gi turneme vo te{ka kazna.

25. A ako, pak, gi pra{a{: “Koj gi sozdade nebesata i Zemjata?” Sigurno }e re~at: “Allah!” No, ete mnozinstvoto od niv ne znaat!

26. Ona {to e na nebesata i na Zemjata e - Allahovo. Allah, navistina, e Bogat i za blagodarnost Dostoen!

27. A koga site stebla na zemjata bi bile perciwa a moreto mastilo, na koe }e mu se pridru`at u{te sedum moriwa, ne bi se isu{ile zborovite Allahovi. Allah, navistina, e Silen i Mudar!

28. Sozdavaweto va{e i o`ivuvaweto va{e e samo kako sozdavaweto eden ~ovek. Allah, navistina, e Slu{a~ i Gleda~!

29. Ne gleda{ li deka Allah, sekako, go vovlekuva denot vo no}ta, a ja vovlekuva no}ta vo denot i gi pot~ini i Sonceto i Mese~inata? I s# te~e do rok opredelen. A Allah e Izvesten za ona {to go rabotite!

30. Ete, toa, tokmu, zaradi ona {to Allah e vistina. Allah, navistina, e Vi{en i Golem!

31. Ne gleda{ li deka ~amecot plovi po moreto, sekako, so blagoslov na Allah za da vi poka`e od znamenijata Svoi? Vo toa, ete, ima, navistina, znamenija za sekoj trpeliv i blagodaren.

32. I koga branot, golem kako oblak, }e gi pokrie, go molat Allaha, iskreno, iska`uvaj}i ja verata kon Nego. I bidej}i }e gi spasi, doveduvaj}i gi do kopnoto, samo nekoi od niv poka`uvaat umerenost. Znamenijata Na{i ne gi priznava samo silnikot i nevernikot!

33. O lu|e, pla{ete se od Gospodarot va{ i pla{ete se od Denot vo koj ni roditelot na svoeto dete ne }e mu pomogne, a nitu, pak, deteto vo ne{to }e mu pomogne na svojot roditel. Vetuvaweto Allahovo, navistina, e vistina. @ivotot na ovoj svet, toga{, nikako neka ne ve ponese i [ejtanot, isto taka, neka ne ve oddale~i od Allah!

34. Znaewto za ^asot, sekako, e samo kaj Allah. I On spu{ta do`d i On go znae ona {to e vo utrobite. ^ovekot ne znae utre {to }e zaraboti; ~ovekot ne znae i vo koja zemja }e umre. Allah, navistina, e Znalec i Izvesten!

SURA XXXII“ES-SEXDE” (“Sexde”)

Mekka - 30 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Elif, lam, mim!2. Objavuvaweto na Knigata, vo koja nema somnenie, e od

Gospodarot na svetovite.

3. Ili zboruvaat: “Toj go izmisluva.” No, ne! Toa e vistina od Gospodarot tvoj za da go opomeni{ narodot komu ne mu e dadena opomena, pred tebe, za da se upatat.

4. Allah e Onoj koj gi sozdade i Zemjata i nebesata i ona {to e me|u niv za {est dena, a potoa se utvrdi na Ar{ot. Vie, osven Nego, nemate ni poddr`nik ni posrednik. Pa, nema li da se prisetite?

5. I On upravuva so s# ona {to e me|u nebesata i Zemjata, a potoa, vo Denot opredelen, kon Nego }e se izvi{i: na Denot koj trae iljada godini, spored ona kako {to vie broite!

6. Ete, On e Znalec na javnoto i tajnoto, Silen i Somilosen!7. Koj ja sozdade sekoja stvar vo najdobar oblik, i Koj,

sozdavaweto na ~ovekot, go zapo~na od glina. 8. A potoa, porodot negov, go sozdava od izbrana kapka voda. 9. A potoa On go oblikuva i mu vdahnuva od duhot Svoj, I vi dava

i sluh, i vid i srca. Malkumina zablagodaruvate. 10. I zboruvaat: “Koga }e is~ezneme na zemjata pa povtorno li }e

bideme sozdadeni?” No, onie vo sredbata so Gospodarot nivni ne veruvaat.

11. Ka`i: “Melekot na smrtta, koj vi e za toa odreden, }e ve usmrti, a potoa kon Gospodarot va{ }e se vratite.”

12. E, koga bi gi videl silnicite navednati so glavite nivni pred Gospodarot svoj: “Gospodare na{, i vidovme i slu{navme, vrati n# povtorno nazad; }e rabotime dobro. Nie sme, sekako, uvereni!

13. E, koga bi sakale na sekoja du{a bi & go dale upatstvoto nejzino, no zborot vistinski e - Moj. Xehennemot, sekako, }e go ispolnam i so xinovi i so lu|e, zaedno!

14. Pa, vkusete go Xehennemot, za{to zaboravivte na sredbata na ovoj Den va{. I Nie zaboravivme na vas, i vkusete ja kaznata na ve~nosta za ona {to, tokmu, go rabotevte!

15. Vo ajetite Na{i, navistina, veruvaat onie koi, koga }e se spomenat, pa|aat na sexde, i koi Go slavat, veli~aj}i Go, Gospodarot svoj, i koi ne se dujat!

16. Stranite nivni od postela se nakrivuvaat, povikuvaj}i go Gospodarot svoj, i od strav i od `elba, i koi delat od ‘rskot Na{ {to im go dadovme.

17. Pa, niedna du{a ne znae kakvi radosti im se krijat... nagrada za ona {to go rabotea.

18. Ednakov li e vernikot so rasipnikot? Ne mo`at da se izedna~at!

19. A {to se odnesuva do onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat... ta, za niv ima prestojuvali{te od bav~i xennetski, podgotveni za ona {to go rabotea.

20. A {to se odnesuva, pak, do rasipanite... ta, ognot e prestojuvali{teto nivno. Sekojpat koga }e posakaat da izlezat od nego }e bidat vrateni vo nego, i }e im se veli: “Iskusete ja kaznata ognena za koja smetavte deka e la`na!”

21. I Nie }e dademe sigurno da iskusat kazna pomala pokraj kaznata golema za da se pokajat.

22. A koj e pogolem zulum}ar od onoj koj, koga }e mu se spomenat znamenijata na Gospodarot negov - a toj, ete, e ramnodu{en kon niv? ]e gi kaznime, sekako, silnicite!

23. I na Musa, navistina, Nie mu dadovme Kniga: ne somnevaj se vo sredbata so Nego. Nie nego go odredivme da bide patokaz za sinovite Izrailovi.

24. I me|u niv Nie odredivme voda~i koi upatuvaa so naredbata Na{a, po strplivosta nivna, i koi bea uvereni vo znamenijata Na{i.

25. Gospodarot tvoj, navistina, }e gi razdvoi na Denot suden zaradi ona za {to, tokmu, stanaa delenici.

26. Neli im se uka`uva deka kolku pokolenija Nie pred niv uni{tivme preku ~ii `iveali{ta odat? Ete, vo toa, navistina, ima znamenija. Ne slu{aat li?

27. Ne gledaat li kako Nie ja terame vodata kon suvata zemja i kako so nea vadime rastenie so koe se hranat i dobitokot nivni i tie samite. Ne gledaat li?

28. I zboruvaat: “Koga }e dojde Pobedata ako ste iskreni?”29. Ka`i: “Na Denot na Pobedata veruvaweto na onie koi ne

veruvaa ne }e im koristi, i ne }e im se dade rok.” 30. Ta, svrti se od niv i ~ekaj! Tie, sekako, ~ekaat!

SURA XXXIII“EL-AHZAB” (“Sojuznici”)

Medina - 73 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. O pejgamberu, pla{i se od Allah i nemoj da im bide{ poslu{en na nevernicite i dvoli~nite. Allah, navistina, e Znalec i Mudar!

2. I sledi go ona {to ti se objavuva od Gospodarot tvoj! Allah, navistina, e Izvesten za ona {to go rabotite!

3. I potpri se vrz Allah; Allah e Dovolen Poddr`nik!4. Allah na nieden ~ovek ne mu dade dve srca vo gradite

negovi. I ne vi gi odredi `enite va{i od koi so zihar se razdeluvate da bidat majki va{i, a nitu, pak, posinetite, da bidat sinovi va{i. Toa se samo zborovi so ustite va{i. Allah ja zboruva vistinata i On upatuva po patot vistinski!

5. Vikajte gi po babovcite nivni; toa e poispravno kaj Allah. No, ako vie ne gi poznavate babovcite nivni... pa, toa se bra}a va{i po vera i za{titnici va{i. A ako vo toa, pak, nekako zgre{ite, nemate grev. No, grev e ona {to go nameravaat srcata va{i. Allah e Prostuva~ i Somilosen!

6. Pejgamberot, za vernicite, e poblisku od niv samite; a `enite negovi se majki nivni. A srodnicite, spored Knigata Allahova, se poblisku ednisodrugi i od vernicite i od muhaxirite, osven ako ne im napravite nekakvo dobro na za{titnicite va{i {to, sekako, e navedeno vo Knigata.

7. I koga Nie go prifativme dogovorot od pejgamberite nivni, i od tebe, i od Nuh, i od Ibrahim, i od Musa, i od Isa, sinot na Merjem... od niv prifativme dogovor cvrst!

8. Za da gi zeme na odgovornost iskrenite zaradi iskrenosta nivna; a za nevernicite On im podgotvi kazna bolna.

9. O vernici, setete se na blagodatot Allahov kon vas: koga vi dojdoa vojski, pa protiv niv isprativme vetar i vojski koi ne gi vidovte. Allah go gleda ona {to go rabotite;

10. koga vi dojdoa i nad vas i pod vas, i koga pogledite vi se skamenija, i koga srcata vo gradite vi zastanaa, i koga za Allah sekakvi pomisli imavte.

11. Tuka vernicite bea staveni vo isku{enie i bea potreseni so potres `estok.

12. I koga dvoli~nite i onie so zabolenite srca zboruvaa: “Allah i pejgamberot Negov ni{to ne ni vetija osven izmama!”

13. I koga edna dru`ina od niv re~e: “O `iteli na Jasrib, tuka nemate opstanok. Vratete se!” I edna zaednica me|u niv pobara odobrenie od pejgamberot, zboruvaj}i: “Domovite na{i se neza{titeni” - a ne bea neza{titeni. Posakaa samo da se dadat vo begstvo.

14. A da im se vleze{e od predgradijata negovi i da se pobara{e od niv da napravat spletki toa sigurno }e go napravea; vo niv }e se zadr`ea samo malku,

15. onie ve}e i porano mu vetija na Allah deka nema da se vratat nazad. A za vetuvaweto kon Allah se odgovara.

16. Ka`i: “Ako begate od smrtta begstvoto nikoga{ ne }e vi koristi, ili, pak, gineweto: samo kratko vreme }e u`ivate.”

17. Ka`i: “Koj e toj koj }e ve so~uva od Allah? Ako On posaka da vi nanese zlo ili ako On posaka da vi podari milost.” Onie, osven Allah, nemaat ni za{titnik ni poddr`nik!

18. Allah, sekako, gi znae onie me|u vas koi prekoruvaa i koi im zboruvaa na bra}ata svoi: “Dojdete so nas!” - I malkumina od niv trgnaa vo vojna,

19. {kr`avi vo pomo{ta kon vas. A koga }e nastapi stravot gi gleda{ kako gledaat vo tebe, igraj}i so o~ite svoi kako da se vo presret na smrtta. A koga stravot }e pomine ve voznemiruvaat so jazicite ostri, {kr`avi da napravat nekakvo dobro. Takvite ne veruvaat pa, Allah, }e gi upropasti delata nivni. Toa za Allah, sekako, e lesno.

20. Smetaat deka sojuznicite ne otidoa. Ili ako sojuznicite se vratat onie bi sakale pove}e da bidat so beduinite v pustina, i da se raspra{uvaat za vestite za vas. A da bea, pak, me|u vas, samo malkumina }e se borea!

21. Vo pejgamberot, navistina, imate ubav primer, za onoj koj se nadeva i vo Allah i vo Denot suden i koj Go spomenuva Allaha mnogu!

22. I bidej}i vernicite gi zdogledaa sojuznicite, rekoa: “Ova e ona {to ni go vetija i Allah i pejgamberot Negov.” I Allah i pejgamberot Negov vistinata ja zboruvaa; i imanot i poslu{nosta samo im se zgolemuvaa.

23. Me|u vernicite ima lu|e koi go ispolnija vetuvaweto {to mu go dadoa na Allah. Edni od niv go polo`ija `ivotot, a drugi, pak, toa go o~ekuvaat; ne napravija nikakva promena, vo ni{to,

24. za On da gi nagradi iskrenite, zaradi iskrenosta nivna, i za da gi kazni licemernite. Ako, pak, posaka, On }e im prosti. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

25. Allah gi odvrati onie koi ne veruvaa so lutinata nivna; ne postignaa nikakvo dobro. Allah za vernicite e Dovolen vo borba. Allah e Jak i Silen!

26. I On gi izvede Sledbenicite na Knigata od tvrdinite nivni koi gi pomagaa i im vlea strav vo srcata nivni: edna dru`ina od niv ja otepavte a edna, pak, ja zarobivte.

27. I On vi dade da ja nasledite zemjata nivna, i domovite nivni, i imotot nivni i zemjata po koja ne odevte. Allah, navistina, e Kadar za s#!

28. O pejgamberu, ka`i im na `enite tvoi: “Ako go sakate `ivotot na ovoj svet i ukrasot negov... pa, dojdete, }e vi go dadam dobroto i }e se razvedam na dobar na~in.

29. A ako, pak, go sakate Allah, i pejgamberot Negov i Ku}ata ahiretska... pa, Allah, navistina, na dobro~initelite im podgotvi nagrada golema!”

30. O `eni pejgamberovi, taa me|u vas koja }e napravi nekoe otvoreno sramno delo, kaznata }e & bide udvoena. Ete, toa za Allah e ednostavno!

Xuz 22 31. A na taa od vas, koja e oddadena na Allah i na pejgamberot

Negov, i koja raboti dobro delo, Nie }e & ja dademe nagradata nejzina vo dva navrata, i }e i podgotvime ‘rsk blagoroden!

32. O `eni pejgamberovi, vie ne ste kako drugite `eni. Ako ste bogobojazlivi... pa, nemojte da go digate glasot za{to, toga{, mo`e da se predizvika `elbata na onoj vo ~ie srce ima bole{tina, i zboruvajte ubavi zborovi!

33. I ostanete vo domovite va{i; i ne poka`uvajte ja ubavinata onaka kako {to se poka`uva{e ubavinata vo xahilietot odamne{en. I namaz izvr{uvajte i zekat davajte, i na Allah i na pejgamberot Negov bidete poslu{ni. Allah, navistina, posakuva da go otstrani sramnoto delo od vas, o Ehlul Bejt, za da ve o~isti, potpolno!

34. I pametete go ona {to se ka`uva vo domovite va{i: od ajetite Allahovi i mudrosta. Allah, navistina, e So~uvstvitelen i Izvesten!

35. I za poslu{nite ma`i i za poslu{nite `eni, i za vernicite i za verni~kite, i za pot~inetite ma`i i za pot~inetite `eni, i za iskrenite ma`i i za iskrenite `eni, i za trpelivite ma`i i za trpelivite `eni, i za poniznite ma`i i za poniznite `eni, i za ma`ite koi davaat milosrdie i za `enite koi davaat milosrdie, i za ma`ite koi postat i za `enite koi postat, i za ma`ite koi gi ~uvaat sramnite mesta i za `enite koi gi ~uvaat sramnite mesta, i za ma`ite koi go spomenuvaat Allaha mnogu, i za `enite koi go spomenuvaat Allaha mnogu... za site niv Allah podgotvi i pro{ka i nagrada golema, navistina!

36. Ne e na vernikot i na verni~kata, koga Allah }e odredi ne{to a i pejgamberot Negov, da donesat izbor za rabotite nivni. A onoj koj e neposlu{en i kon Allah i kon pejgamberot Negov... toj ve}e skr{nal vo zabluda o~igledna!

37. I koga mu re~e na onoj kogo Allah go blagoslovi i kogo ti go blagoslovi: “Zadr`i ja za sebe `enata tvoja, i pla{i se od Allah;” vo du{ata tvoja go krie{ ona {to }e go obelodeni Allah, i od lu|eto se pla{i{. A Allah ima pravo pove}e da se pla{i{ od Nego. I bidej}i Zejd re{i da se razvede od nea, Nie te o`enivme so nea za da nema te{kotija za vernicite pri `eneweto so `enite na posinetite koga ovie }e re{at da se razvedat od niv. Naredbata Allahova, sekako, e delotvorna!

38. I za pejgamberot ne e te{ko da go raboti ona {to Allah mu go nareduva: takva be{e odredbata Allahova i kon onie porano; a naredbata Allahova, sekako, e premnogu mo}na,

39. za onie koi gi dostavuvaat poslanijata Allahovi i koi od Nego stravuvaat, i koi od nikogo, osven od Allah, ne stravuvaa... a Allah e Dovolen za polagawe smetka.

40. Muhammed, sekako, ne e ni~ii babo od ma`ite va{i, no toj e samo pejgamber Allahov i pe~at na pejgamberite. Allah, navistina, znae s#!

41. O vernici, spomenuvajte Go Allaha, so spomenuvawe ~esto!42. I slavete Go i nautro i nave~er!43. On, tokmu, ve slavi, a i melekite Negovi ve slavat: za da ve

izbavi od temnini vo svetlina. On, navistina, e kon vernicite Somilosen!

44. Na denot, koga so Nego }e se sretnat, pozdravot nivni }e bide: Selam! I za niv On podgotvi nagrada blagorodna!

45. O pejgamberu, Nie, navistina, te isprativme i kako svedok, i kako radosnik i kako opomenuva~,

46. i kako povikuva~, so odobrenieto Negovo i kon Allah i kon svetilkata {to sveti.

47. I zaraduvaj gi vernicite deka za niv od Allah, navistina, ima dobrotija golema.

48. I ne slu{aj gi nevernicite i dvoli~nite, i otfrli gi navredite nivni, i potpri se vrz Allah. Allah e Dovolen Zakrilnik!

49. O vernici, koga }e gi ven~ate verni~kite so koi, pred da gi doprete, }e se razdelite, tie nemaat obvrska da go ~ekaat rokot opredelen, ~ii denovi, tokmu, gi broite. Pa, dajte im podarok ven~an i ubavo razdelete se!

50. O pejgamberu, Nie, navistina, ti gi dozvolivme `enite tvoi na koi im gi dade ven~anite podaroci, i onie koi se vo posed tvoj, koi Allah ti gi dade so plenot, i }erkite na mixovcite tvoi, i }erkite na halite tvoi, i }erkite na dajxovcite tvoi, i }erkite na tezite tvoi koi se iselija so tebe; i `enata verni~ka ako samata }e mu se podari na pejgamberot, a toj }e posaka da ja ven~a: ova se odnesuva samo na tebe, a ne i na vernicite ostanati. Nie go znaeme, sekako, ona so {to gi zadol`ivme vo vrska so `enite nivni, i so onie koi se vo posed nivni za da nema{ nikakva te{kotija. Allah e Prostuva~ i Somilosen!

51. Nekoi od niv so posak Tvoj gi oddale~uva{, a nekoi, pak, so posak Tvoj gi povikuva{. A ako ja posaka{ nekoja me|u onie koi gi oddale~i nema{ grev. Ete, toa e najlesno so radost da se ispolnat o~ite nivni, i da ne taguvaat, i da se zadovolat so ona {to im go dade. Allah go znae ona {to e vo srcata va{i. Allah e Znalec i Blag!

52. Po ova ne ti se dozvoleni `eni, nitu toa niv da gi zamenuva{ so drugi `eni, pa i pokraj toa {to te v~udoneviduva ubavinata nivna, osven onie koi se vo posed tvoj. Allah, navistina, bdee vrz sekoja rabota!

53. O vernici, ne vleguvajte vo sobite na pejgamberot, osven ako vi se dozvoli zaradi hrana. No, ne da ~ekate dodeka se zgotvi. Pa, koga }e bidete povikani, vlezete! I koga }e jadete, rasturete se, bez da se vpu{tate vo razgovor. Toa, sekako, go voznemiruva pejgamberot, a toj se srami vam da vi re~e, a Allah, pak, ne se srami od vistinata! A koga }e barate od `enite ne{to, barajte od niv, toga{, zad zavesa. Toa e po~isto i za srcata va{i i za srcata nivni. Ne vi e dozvoleno da go voznemiruvate pejgamberot, a nitu pak, po nego, da gi ven~avate `enite negovi. Ete, toa kaj Allah od vas, navistina, ne e mala rabota.

54. Dali ne{to }e kriete ili }e obelodenuvate... pa, Allah, navistina, znae s#!

55. Za niv nema grev da bidat otkrieni {to se odnesuva do babovcite nivni, i sinovite nivni, i bra}ata nivni, i sinovite od bra}ata nivni, i sinovite od sestrite nivni, i `enite nivni i onie koi se vo posed nivni. I pla{ete se od Allah. Allah, navistina, e Svedok za s#!

56. Allah i melekite Negovi, sekako, go slavat pejgamberot. O vernici, slavete go i vie i pozdravete go so selam!

57. Onie koi Go voznemiruvaat Allaha i pejgamberot Negov... Allah, sekako, gi prokolni i na ovoj svet i na Ahiret, i On im podgotvi kazna sramna.

58. A onie koi gi voznemiruvaat vernicite i verni~kite so ona {to tie ne go zaslu`uvaat, ponesuvaat, navistina, tovar i grev jasen.

59. O pejgamberu, ka`i im na `enite tvoi i }erkite tvoi, i na `enite od vernicite da gi spu{tat oblekite. Ete, toa e najlesno da se prepoznaat i da ne se voznemiruvaat. A Allah e Prostuva~ i Somilosen!

60. Ako dvoli~nite, i onie vo ~ii srca ima bole{tina, i onie koi niz Medina lagi {irat ne prestanat... sigurno Nie }e ti ja dademe vlasta vrz niv, i samo za kratko vreme }e ostanat sosedi tvoi,-

61. prokolneti se tie; i kade bilo da se najdat, neka se pritvorat i neka se ubijat!

62. Takva be{e praksata Allahova kon onie koi pominaa pred niv. A ti nikako ne }e najde{ izmena vo praksata Allahova!

63. Te pra{uvaat lu|eto za ^asot. Ka`i: “Znaeweto za nego e pri Allah, navistina! Ti za nego ne znae{; ^asot, mo`ebi, e sosema blisku!”

64. Allah, sekako, gi prokolna nevernicite i im podgotvi ogan,65. i vo nego za navek }e ostanat; ne }e najdat ni za{titnik ni

poddr`nik!66. Na Denot koga licata nivni }e se gnetat vo ognot, }e re~at:

“O te{ko nam! Samo da bevme poslu{ni i na Allah i na pejgamberot!”

67. I }e zboruvaat: “Gospodare na{, bevme poslu{ni i na predvodnicite na{i i na golemcite na{i, pa n# skr{naa po patot na zabludata!

68. O Gospodaru na{, daj im kazna dvojna i prokolni gi so kletvata golema!”

69. O vernici, ne bidete kako onie koi go voznemiruvaa Musa! Pa, Allah go oddale~i od ona {to go zboruvaa. Kaj Allah toj be{e ugleden!

70. O vernici, pla{ete se od Allah i zboruvajte samo vistina!71. On }e vi gi popravi delata va{i i On }e vi gi prosti grevovite

va{i. A onoj koj e poslu{en i na Allah i na pejgamberot Negov... toj }e odnese, sekako, pobeda golema!

72. I Nie, navistina, go iznesovme amanetot i pred nebesata i pred Zemjata, i pred planinite... i odbija da go ponesat, pla{ej}i se od nego, no ete, go ponese ~ovekot. ^ovekot, navistina, e zulum}ar i neznajko!

73. Za Allah da gi kazni ma`ite dvoli~ni i `enite dvoli~ni, i mnogubo{cite i mnogubo{kite, i Allah da im prosti na vernicite i na verni~kite Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

SURA XXXIVSABE (“Sabe”)

Mekka - 54 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Blagodarenie na Allah! S# {to e na nebesata i na Zemjata e - Negovo! Blagodarnosta mu pripa|a i na Ahiret. On e Mudar i Izvesten!

2. On go znae i ona {to vleguva vo zemjata i ona {to izleguva od zemjata, i ona {to se spu{ta od nebo i ona {to se izvi{uva kon nebo. On e Somilosen i Prostuva~!

3. Nevernicite zboruvaat: “Nema da ni dojde ^asot!” Ka`i: “Da, se kolnam vo Gospodarot moj, deka }e vi dojde, sigurno!” On e Znalec na tajnata. Ni na nebesata ni na Zemjata ni{to, ni kolku golu{ka, ne mo`e da Mu se skrie; ni pomalo od toa ni pogolemo od toa, a da ne e vo Knigata jasna.

4. Za On da gi nagradi onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat... na ovie }e im bide prosteno i }e imaat ‘rsk blagoroden,

5. a na onie koi se trudea protiv ajetite Na{i, sakaj}i da gi onevozmo`at... }e im pripadne kazna od kaznata bolna.

6. Onie so dadenoto im znaewe gledaat deka ona {to ti se objavuva od Gospodarot tvoj e vistina i deka upatuva kon patot na Silniot i za blagodarnost Dostojniot!

7. Nevernicite zboruvaat: “Da ve upatime li kon eden ~ovek koj }e ve izvesti deka koga }e se raspar~ete celosno, }e se vozobnovete, navistina!

8. Frla li toj laga vrz Allah? Ili, pak, toa go pravat xinovite vo nego? Da, onie koi ne veruvaat vo Ahiret se vo maka i niz skr{nuvawe vo zabluda dale~na!

9. Ne go gledaat li ona {to e nad niv i ona {to e zad niv, od nebo i od zemja? Koga bi posakale bi gi zakopale vo zemja ili bi spu{tile vrz niv par~iwa od nebo. Ete, vo toa, navistina, ima znamenie za sekoj rob poslu{en!

10. I na Davud, sekako, Nie mu dadovme od dobrinata Na{a -: “O brda, slavete Me so nego, a i vie ptici!” I za nego Nie `elezoto go smeknavme.

11. “Pravi panciri celosni i pleti gi dobro `icite!” I raboti dobro delo! Jas, navistina, go gledam ona {to go rabotite.

12. I na Sulejman Nie vetrot mu go pot~inivme: samo za edno utro duva{e kolku za eden mesec, i samo za edna ve~er duva{e kolku za eden mesec. I za nego Nie odredivme od izvorot bakar da te~e, i so odobrenieto na Gospodarot Negov, od xinovite da rabotaat za nego. A onoj od niv koj skr{nuva{e od naredbata Na{a Nie }e odredime da ja vkusi kaznata ognena.

13. Onie za nego go rabotea ona {to toj go posakuva{e: i hramovi, i spomenici, i sadovi kako ~amci i kotli nepodvi`ni. - “Rabotete, o semejstvo Davudovo, za da bidete blagodarni.” Malkumina od robovite Moi se blagodarni!

14. I bidej}i re{ivme da umre, nikoj nema{e koj da gi izvesti za smrtta negova, osven edno `ivotin~e koe lazi po zemjata i koe go stopi stapot negov. I bidej}i toj padna, na xinovite im stana jasno deka, dokolku bi ja znaele tajnata, ne bi ja vkusile kaznata sramna.

15. Ima{e dokaz, sekako, vo Sebe, vo `iveali{tata nivni: bav~i i od levata i od desnata strana. - “Jadete od ‘rskot na Gospodarot va{ i bidete Mu blagodarni. E, kolku dobar predel i Gospodar Prostuva~!”

16. Pa, se sprotistavija. I Nie im isprativme poplava od pregradata koja popu{ti, i bav~ite nivni gi zamenivme so dve drugi bav~i, so plodovi gor~livi, so grmu{ki i so nekolku srdovici.

17. Ete, taka Nie gi kaznivme zatoa {to ne veruvaa. Kogo, toga{, osven nevernicite kaznivme?

18. Me|u niv i gradovite koi Nie gi blagoslovivme odredivme gradovi primetlivi, a me|u niv odredivme, isto taka, rastojanie. I patuvajte niz niv i no}e i dewe, bezbedni!

19. Pa, rekoa: “Gospodare na{, povle~i rastojanie me|u patuvawata na{i! “ Samite sebesi zulum si napravija: gi ostavivme samo vo ka`uvawata i vo celost gi rascepivme. Ete,vo toa, navistina, ima znamenija za sekoj koj e trpeliv i blagodaren!

20. I go potvrdi Iblis, sekako, misleweto negovo za niv: pa, ete, go sledea, no ne i edna dru`ina na vernici:

21. vrz niv nema{e nikakva vlast; no samo da se znae, sekako, koj veruva vo Ahiret, a koj, tokmu, vo nego se somneva. I Gospodarot tvoj e Za{titnik na s#!

22. Ka`i: “Povikajte gi onie koi, osven Allah, gi zamisluvate. Ne poseduvaat ni{to, ni kolku edna golu{ka sitno, ni na nebesata ni na Zemjata: vo niv onie ne sou~estvuvaat ni{to a nitu, pak, On od niv o~ekuva pomo{ nekakva.”

23. Kaj Nego ne koristi posreduvaweto, osven za onoj za kogo On }e odobri. I koga od srcata nivni }e go snema stravot, }e re~at: “[to re~e Gospodarot va{?” ]e re~at: “Vistina!”; On e Vi{en i Golem!

24. Ka`i: “Koj vi dava ‘rsk i od nebesata i od Zemjata?” Ka`i: “Allah!” I u{te: “Nie sme ili, pak, vie ste po Patokazot ili po bespa}eto o~igledno?”

25. Ka`i: “Vie ne }e odgovarate za ona {to nie go zgre{ivme, a nitu, pak, nie }e odgovarame za ona {to go rabotite.”

26. Ka`i: “Gospodarot na{ }e n# zbere, potoa On, me|u nas, }e presudi pravedno. On e Sudija i Znalec!”

27. Ka`i: “Poka`ete mi gi onie zdru`enici koi gi prika~uvate za Nego. No ne! Allah e Onoj koj e Silen i Mudar!”

28. I za site lu|e Nie te isprativme kako radosnik i opomenuva~, no, ete, mnozinstvoto na lu|eto ne znaat.

29. I zboruvaat: “Koga edna{ }e se ostvari taa zakana, ako ste iskreni?”

30. Ka`i: “Pa, vie }e se sretnete na Denot ~ie doa|awe ne mo`ete ni za mig da go zabrzate a nitu da go zadocnite.”

31. Nevernicite zboruvaat: “Nikojpat ne }e veruvame vo ovoj Kur’an nitu vo ona {to mu prethode{e!” - A koga bi videl, koga zulum}arite }e stojat pred Gospodarot svoj, kako edninadrugi }e razgovaraat, ugnetenite }e im re~at na ugnetuva~ite: “Da ne bevte vie }e bevme vernici, sigurno!”

32. Ugnetuva~ite }e im re~at na ugnetenite: “ Nie li ve popre~ivme vo Patokazot po ve}e negovoto doa|awe do vas? No, vie samite bevte silnici!”

33. Ugnetenite }e im re~at na ugnetuva~ite: “Ne, spletkarevte i dewe i no}e koga ni nareduvavte da ne veruvame vo Allah i bogovi Nemu da mu pripi{uvame. I bidej}i }e ja zdogledaat kaznata }e ja skrijat tagata. A na vratovite na nevernicite sinxiri }e im stavime. ]e bidat kazneti samo za ona {to go rabotea?”

34. I Nie vo nieden grad ne isprativme opomenuva~ a sviknatite vo rasko{niot `ivot sekoga{ velea: “Ne veruvame, navistina, vo ona so {to ste isprateni!”

35. I isto taka zboruvaa: “Izobiluvame i so imawe i so deca; nie nema da bideme kazneti.”

36. Ka`i: “Gospodarot moj, navistina, dava ‘rsk komu On saka, i odreduva, no mnozinstvoto na lu|eto ne znaat.”

37. Ni imotite va{i, ni decata va{i ne se ona {to }e ve donese vo blizinata Na{a, osven onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat. Nagradata nivna }e bide udvoena, tokmu, zaradi ona {to go rabotea. I onie }e bidat vo odaite, bezbedni!

38. A onie koi se trudat da im se spravat na dokazite Na{i - se nemo}ni. Onie }e bidat prisileni da bidat vo kaznata.

39. Ka`i: “Gospodarot moj, navistina, dava ‘rsk komu On saka od robovite Svoi; On mu odreduva. I s# ona {to }e go podelite Allah, sekako, }e go nadopolni.” On me|u snabduva~ite e Najdobriot.

40. I na Denot koga }e gi zbere site, i koga }e im re~e na melekite: “Vas li ve obo`avaa onie?”

41. ]e re~at: “ Slaven bidi Ti! Ti si, a ne onie, na{ Za{titnik; no onie xinovite gi obo`avaat.” Mnozinstvoto od niv im veruvaat!

42. Pa, denes ne }e mo`ete ni da koristite ni da na{tetite edninadrugi, a na onie koi pravea zulum }e im re~eme: “Vkusete ja kaznata ognena {to ja smetavte za la`na!”

43. A koga im se ka`uvaat ajetite Na{i jasni, zboruvaat: “Ova e samo ~ovek koj posakuva da ve odvrati od ona {to go obo`avaa predcite va{i” - i zboruvaat - “ova e samo izmislena kleveta.” A onie koi ne veruvaat za vistinata, bidej}i im dojde, zboruvaat: “Ova e samo vol{ebni{tvo jasno!”

44. I nim Nie ne im dadovme nikakvi knigi {to bi gi izu~uvale, a ne im isprativme, pred tebe, nikakov opomenuva~!

45. La`ea i onie pred niv. Ne postignaa ni desetina od ona {to Nie im go dadovme. I pejgamberite Moi za la`ni gi smetaa. E, kakva be{e osudata moja!

46. Ka`i: “Jas, navistina, ve sovetuvam samo so edno: Da stoite na nozete pred Allah, bilo po dvajca bilo poedine~no, a potoa da razmisluvate. Drugarot va{ ne e so xinovi. On e samo opomenuva~ va{ pred kaznata te{ka!”

47. Ka`i: “I kakva bilo nagrada da baram od vas... pa, toa e samo nagrada va{a. A nagradata moja e samo pri Allah. On, tokmu, e Svedok za s#!”

48. Ka`i: “Gospodarot moj, navistina, dostavuva samo vistina. On e Znalec na tajnite!”

49. Ka`i: “Vistinata dojde, a nevistinata e nemo}na ni da go po~ne ni da go povtori sozdavaweto.”

50. Ka`i: “Ako skr{nam vo zabluda... pa, navistina, skr{nuvam za sebesi, a ako po patot vistinski se upatam, toga{, toa, navistina, e zaradi ona {to mi e objaveno od Gospodarot moj. On, navistina, e Slu{a~ i Blizok!”

51. E, samo da gi vidi{ koga }e bidat upla{eni! Ne }e mo`at da pobegnat. ]e bidat grabnati od mesto blisko.

52. I u{te }e re~at: “Nie veruvame vo Nego!” No, kako onie, navistina, da go postignat toa od mesto dale~no?”

53. A onie vo Nego porano, sekako, ne veruvaa; za nevidlivoto li od mesto dale~no?

54. Postavena e pre~ka me|u niv i me|u ona kon {to te`neat. Ete, taka be{e napraveno porano so dru`inite nim sli~ni. Onie, navistina, bea vo somnenie golemo!

SURA XXXVEL-FATIR (“Sozdatel”)

Mekka - 45 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Blagodarenie na Allah, Sozdatelot na nebesata i na Zemjata, koj gi sozdade melekite da bidat pratenici: so po edno, so po dve i so po tri krilja. On vo sozdavaweto dodava {to saka. Allah, navistina, e Kadar za s#!

2. Milosta koja }e ja otvori Allah kon lu|eto nikoj ne }e mo`e da ja dopre. A ona {to On }e go dopre, nema nikoj {to }e mo`e da go isprati po Nego. On e Silen i Mudar!

3. O lu|e, setete se na blagodatot Allahov kon vas. Ima li drug sozdatel, osven Allah, koj }e vi dade ‘rsk i od nebesata i od Zemjata? Nema drug bog osven Nego. Pa, toga{, kade ste kinisale?

4. A ako te smetaat za la{ko, pa za la`ni gi smetaa i pejgamberite pred tebe. I kon Allah rabotite se vra}aat!

5. O lu|e, vetuvaweto Allahovo, navistina, e vistina. Neka ne ve izmami `ivotot na ovoj svet. I izmamata neka ne ve izmami vo odnos na Allah!

6. [ejtanot, sekako, vi e neprijatel. Pa, smetajte go samo kako neprijatel! On, navistina, povikuva kon strankata negova za da bidat `iteli na ognot.

7. Za onie koi ne veruvaat ima te{ka kazna, a za onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat ima pro{ka i nagrada golema.

8. Ist li e onoj komu mu se razubavuva postapkata na [ejtanot, pa ja gleda ubava? Pa, Allah, sekako, skr{nuva vo zabluda kogo saka i On upatuva kogo saka. Neka du{ata tvoja, toga{, ne ja obzemat gri`i za niv. Allah, navistina, go znae ona {to go pravat!

9. Allah e Onoj koj gi ispra}a vetrovite, koi gi turkaat oblacite... pa Nie }e odredime, potoa, da se isturat vrz nekoe mrtvo mesto i, so toa, }e ja o`ivime zemjata po mrtviloto nejzino. Ete, takvo }e bide o`ivuvaweto!

10. Onoj koj posakuva veli~ie... pa, seto veli~ie e - Allahovo! Kon nego se izvi{uva ubaviot zbor. I dobroto delo On go diga. A onie koi spletkarat, rabotej}i lo{i dela, }e imaat kazna `estoka. Spletkareweto nivno e bezuspe{no!

11. A Allah ve sozdade od zemja, a potoa od seme, a potoa ve sozdade parovi. I `enata ne ostanuva trudna i ne ra|a bez znaeweto Negovo. Nikomu `ivotot ne mu se prodol`uva i nikomu `ivotot ne mu se skratuva a toa da ne e vo Knigata. Ete, toa za Allah, navistina, e lesno!

12. I dvete moriwa ne se ednakvi: ednata voda e pivka, slatka, prijatno se pie, a drugata, pak, e solena i gor~liva. I od dvete moriwa jadete sve`o meso, i go vadite onoj nakit {to go nosite. I gleda{ kako ~amecot go se~e moreto za da ja pobarate dobrinata Negova i da bidete blagodarni.

13. On ja vovlekuva no}ta vo denot i On go vovlekuva denot vo no}ta, i go pot~ini i Sonceto i Mese~inata. I seto toa taka te~e do rok opredelen. Ete, toa vi e Allah, Gospodarot va{. Vlasta e - Negova! A onie koi gi povikuvate osven Allah ne poseduvaat ni korka od semenka.

14. A ako im se molite ne ja slu{aat molbata va{a, a, iako ja slu{aat, ne }e vi odgovorat. Na Denot suden ne }e vi go priznaat mnogubo{tvoto. I nikoj ne }e te izvesti kako Izvesteniot!

15. O lu|e, vie ste zavisni od Allah. A Allah, tokmu, e Nezavisen i za blagodarnost Dostoen!

16. Ako posaka On }e ve snema i }e donese novo pokolenie. 17. Toa za Allah, sekako, ne e te{ko. 18. I nieden nosa~ ne }e go nosi tovarot na drug nosa~. I ako

povika pretovareniot da mu se pomogne, vo tovarot, ne }e mo`e ni{to od toa da mu se ponese, pa bilo da e i najbliskiot.

Ti gi opomenuva{, navistina, onie koi se pla{at od Gospodarot nivni i vo tajnost, i koi namaz klawaat. A onoj koj se ~isti, za sebesi se ~isti, navistina! Svratili{teto e - kon Allah!

19. Ne se ednakvi onoj koj ne gleda i onoj koj gleda,20. nitu temninata i svetlinata,21. nitu ladovinata i `e{tinata!22. Ne se ednakvi ni `ivite ni mrtvite. Allah, navistina, dava da

slu{a koj saka. A ti ne mo`e{ da gi natera{ da te slu{aat onie vo mezarite.

23. Ti si samo opomenuva~. 24. Nie, sekako, te isprativme so vistina, kako radosnik i

opomenuva~. I nema{e niedna prethodna zaednica bez opomenuva~!

25. A ako te smetaat za la{ko... pa, tie i onie pred niv gi smetaa za la{kovci. Im doa|aa pejgamberite nivni so jasnotii, i so Listovi, i so Kniga svetla;

26. potoa Jas gi kazniv onie koi ne veruvaa. E, pa, kakva be{e kaznata!

27. Ne gleda{ li deka Allah, navistina, vi spu{ta voda od nebesata i so nea Nie vadime razli~ni vidovi plodovi? A niz brdata pati{ta beli i crveni, so boi razli~ni, a i sosema crni.

28. I me|u lu|eto i me|u `ivotnite i me|u dobitokot ima, isto taka, razli~ni vidovi. Ete, taka od robovite Allahovi se pla{at, sekako, u~enite. Allah, navistina, e Silen i Prostuva~!

29. Onie koi ja ka`uvaat Knigata Allahova i koi namaz izvr{uvaat i koi delat od ‘rskot {to Nie im go dadovme, tajno i javno, se nadevaat na nadopolnuvawe koe nema da is~ezne,

30. ili On da im gi dade nagradite nivni i da im zgolemi od dobrinata Svoja. On, navistina, e Prostuva~ i Blagodaren!

31. A ona {to ti se objavuva od Knigata e - vistina i Potvrda za ona {to be{e objaveno pred tebe. Allah, navistina, za robovite Svoi e Izvesten i Gleda~!

32. Potoa Nie Knigata ja ostavivme vo nasledstvo na robovite Na{i koi gi izbravme. Nekoi od niv sprema sebe zulum si napravija, nekoi bea umereni, a nekoi, pak, so odobrenieto Allahovo, prethodea vo dobrini. Za toa ima, tokmu, dobrina golema,

33. bav~i edenski vo koi onie }e vlezat: rakavnici od zlato i biseri nakiteni }e nosat, a oblekata nivna vo niv }e im bide od svila;

34. i }e zboruvaat: “Blagodarenie na Allah koj ni ja otstrani tagata. Gospodarot na{,navistina, e Prostuva~ i Blagodaren!

35. Koj n# smesti vo Domot na postojanoto prestojuvali{te od dobrinata Negova, vo koj ne }e ne dopre ni zamor, a ne }e ne dopre ni al~nost.”

36. A za onie koi ne veruvaat ima ogan xehennemski; vo nego ne }e im bide presudeno da umrat, a nitu pak }e im bide olesneta kaznata. Ete, taka Nie }e go kaznime sekoj nevernik!

37. Vo ognot }e piskaat: “Gospodare na{, izvedi n# odovde, }e rabotime dobro, a ne ona {to go rabotevme.” - “Neli vi dadovme tolku vreme da `iveete vo koe }e se opomene{e

onoj {to se opomenuva? Vi doa|a{e i opomenuva~? Pa, iskusete go ognot!” A zulum}arite }e nemaat poddr`nik!

38. Allah, navistina, e Znalec na tajnata na nebesata i na Zemjata. On, sekako, go znae ona {to e vo gradite!

39. On e onoj koj ve odredi da se zamenuvate ednipodrugi na zemjata. Pa, koj ne veruva, neverstvoto e protiv nego. Neveruvaweto na nevernicite samo }e ja zgolemi omrazata kaj Gospodarot nivni; neveruvaweto na nevernicite samo }e ja zgolemi propasta.

40. Ka`i: “Poka`ete mi gi bo`estvata koi vie gi povikuvate, osven Allah? Poka`ete mi {to tie sozdadoa od zemjava, ili, pak, zdru`eni li se tie vo nebesata? Ili: Im dadovme li Kniga ~ij del tie bi mo`ele da go objasnat. Ne, tuku zulum}arite edninadrugi la`ni vetuvawa si davaat.”

41. Allah, navistina, gi dr`i nebesata i Zemjata da ne propadnat. A ako, pak, trgnat vo propast koj, toga{, po Nego, }e gi zadr`i? On, sekako, e Blag i Prostuva~!

42. Se kolnea vo Allah so seta svoja vpregnatost deka, ako im dojde opomenuva~, }e bidat, sigurno, eden od najupatenite narodi. I bidej}i im dojde opomenuva~, samo se zgolemi nivnata odvratnost:

43. se duvaa po zemjata i lo{o spletkarea; a spletkareweto lo{o se ostvari samo vrz onie koi toa go pravat. Pa, {to o~ekuvaat, osven voobi~aenoto so narodite odamne{ni. A vo praksata Allahova ne }e najde{ nikakva izmena.

44. Ne patuvaa li po zemjata pa da vidat kakva be{e kaznata na onie pred niv? Bea i posilni i pojaki od niv. Vo mo}ta na Allah ni{to ne mo`e da go spre~i ni na nebesata ni na Zemjata. On, navistina, e Znalec i Kadar!

45. I koga Allah bi gi kaznel lu|eto spored ona {to go spe~alija na liceto na zemjata ne bi ostanalo ni{to `ivo, no, ete, Allah gi zadr`uva do vreme opredeleno. A koga }e im dojde rokot... pa, Allah, navistina, gi gleda robovite Negovi!

SURA XXXVIJA-SIN (“Jasin”)

Meka - 83 ajeti Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ja, sin!2. Se kolnam vo Kur’anot mudar:3. ti si, navistina, eden od pejgamberite,4. po patot vistinski,5. po objavata na Silniot i Somilosniot,

6. za da go opomene{ narodot za ona za {to ne bea opomenati predcite nivni, ramnodu{nite!

7. I kon mnozinstvoto me|u niv, sekako, se ostvari Zborot; no ne veruvaat.

8. Vrz vratovite nivni Nie }e zaka~ime sinxiri: }e bidat do bradite nivni, a glavite }e im bidat podignati.

9. I pred niv i zad niv Nie }e postavime zavesa... ta, }e gi pokrieme i nema da gledaat.

10. ]e gi opomenuva{ li ili nema da gi opomenuva{ tie, sepak, nema da veruvaaat.

11. Opomenata vredi, navistina, za onoj koj ja sledi Opomenata i koj se pla{i od Milostiviot vo tajnost. Pa, zaraduvaj go so pro{ka i nagrada blagorodna!

12. Nie, sekako, }e gi o`ivime mrtvite i }e go zabele`ime ona {to go napravija, a i tragite nivni. I sekoja rabota }e ja vbroime vo nasokata jasna.

13. I iznesi im go primerot na `itelite na gradot koga im dojdoa pejgamberi,

14. koga Nie im isprativme dvajca, pa gi smetaa za la`ni i gi potsilivme so tret, pa rekoa: “Nie, navistina sme pejgamberi isprateni do vas!”

15. Rekoa: “Vie ste samo nam sli~ni lu|e.” I ni{to Milostiviot ne isprati a vie da ne go smetavte za la`no.

16. Rekoa: “Gospodarot na{ znae. Da, nie sme do vas isprateni,17. i samo imame obvrska da izvestime jasno.” 18. Rekoa: “Vo vas gledame ptica na zloto. Ako ne prestanete }e

ve kamenuvame i }e ve pogodi od nas kazna bolna.” 19. Rekoa: “Pticata na zloto e so vas. Uf, zarem i koga ste

opomenati? Vie ste narod rasipni~ki.” 20. I od pregradieto dojde eden ~ovek, brzaj}i, i re~e: “O narode

moj, sledete gi pejgamberite!21. Sledete gi onie koi od vas ne baraat nikakva nagrada, onie -

upatenite!”22. Zo{to da ne go obo`avam Onoj koj me sozdade? Nemu mu se

vra}ate. 23. Drugi li bogovi osven Nego da prifatam? Koga Milostiviot bi

posakal da me pogodi zlo nekakvo, posreduvaweto nivno vo ni{to nema da mi koristi, i ne }e mo`at da me izbavat.

24. Toga{, sekako, }e bev vo zabluda o~igledna. 25. Da, jas veruvam vo Gospodarot va{. Pa, slu{ajte me!”26. I, ete eden glas: “Vlezi vo Xennetot!” ]e re~e: “E, koga bi

znael narodot moj27. za {to, tokmu, mi prosti Gospodarot moj i za {to me vbroi me|

u po~estenite!”

Xuz 23

28. No, po nego, protiv narodot negov, Nie ne isprativme vojska od nebo a, vsu{nost, nikojpat ne ispra}avme.

29. I ete, samo eden stra{en glas }e se slu{ne{e i vedna{ }e gi snema{e.

30. Ej, hasret za robovite! Ne im doa|a{e nieden pejgamber a onie da ne go ismevaa.

31. Ne gledaat li kolku pokolenija pred niv Nie uni{tvivme? Onie nim, navistina, ne im se vratija.

32. Iako site onie, zaedno, kaj Nas }e bidat vprisutneti. 33. Znamenie za niv e i zemjata mrtva: Nie ja o`ivuvame i od nea

vadime `ito od koe tie, tokmu, jadat. 34. I po zemjata Nie rasfrlavme bav~i so urmi i bav~i so grozje, i

odredivme od nea da izviraat izvori,35. za da se hranat so plodovite nejzini i so ona {to proizveduvaat

racete nivni. Ne se li blagodarni?36. Slaven neka bide Onoj koj sozdade parovi od s#:od ona {to

nikne od zemjata i od niv samite i od ona {to ne go znaat. 37. Znamenie za niv e i no}ta: od nea Nie go vadime denot i, ete,

onie ostanuvaat vo temnica. 38. I Sonceto, isto taka, si te~e do opredelenata utvrda. Ete, toa e

odredba na Mo}niot i Znalecot. 39. I na Mese~inata & odredivme sostojbi s# dodeka taa ne stane

kako suvo urmino gran~e. 40. Ni Sonceto ne treba da ja stigne Mese~inata, a nitu no}ta da

dojde pred denot. I s# vo vselenata plovi!41. Znamenie za niv e i toa {to Nie, navistina, go nosevme

potomstvoto nivno vo brodot prepoln. 42. I za niv Nie sozdadovme ne{to sli~no na ona na {to onie se

ka~uvaat. 43. I koga bi posakale bi gi potopile: pa, za niv nema spasuva~ki

glas i ne }e bidat spaseni,44. osven milosta Na{a, pa da u`ivaat do rokot opredelen. 45. I koga }e im se re~e: “Pla{ete se za ona {to be{e pred vas i

za ona {to }e bide po vas za On da vi se smiluva!”46. I ne im doa|a{e nikakvo znamenie od Gospodarot nivni a da

ne bea kon nego ramnodu{ni. 47. I koga }e im se re~e: “Delete od ‘rskot koj Allah vi go dade” -

nevernicite im zboruvaat na vernicite: “Da go hranime li onoj kogo, ako Allah saka{e,e go hrane{e? Vie ste samo vo skr{nuvawe o~igledno!”

48. I zboruvaat: “ Koga ve}e }e se ostvari toa vetuvawe ako vistinata ja zboruvate?”

49. Onie ~ekaat samo eden stra{en glas koj }e gi opfati dodeka }e se raspravaat ednisodrugi.

50. Pa, ne }e mo`at ni da ostavat vasiet a nitu, pak, }e mo`at da im se vratat na semejstvata svoi.

51. I }e se duvne vo Surlata i, ete, mrtvite od grobovite pa, }e pobrzaat kon Gospodarot svoj:

52. }e re~at: “O te{ko nam! Koj n# o`ivi od le`i{tata na{i?” Ova e ona {to go veti Milostiviot i {to go potvrdija pejgamberite.”

53. I ete, samo eden stra{en glas }e se slu{ne i site onie kaj Nas }e bidat vprisutneti.

54. Pa, denes nikomu ne }e mu se napravi nepravda i, kako rabotevte, taka }e bidete nagradeni.

55. @itelite na Xennetot, navistina, denes }e bidat posveteni na radosti;

56. tie i `enite nivni }e bidat pod ladovini, vrz divani potpreni. 57. Tuka za niv }e ima ovo{je i ona {to go posakuvaat. 58. I kako govor od strana na Gospodarot, Somilosniot }e bide

“Selam!”59. I: “Vie silnici, denes, odvojte se!”60. Neli vi narediv, o sinovi Ademovi, da ne go obo`avate [ejtanot.

Toj, navistina, e va{ jasen neprijatel!61. Obo`avajte Me - ova e patot vistinski!62. I On, sekako, ve skr{na vo zabluda, eden golem broj me|u vas.

Nema li da se vrazumite?63. Ova, tokmu, e Xehennemot koj e za vas podgotven denes. 64. I zatoa {to ne veruvavte, pr`ete se vo nego. 65. Denes Nie }e im gi zape~atime ustite nivni, i }e Ni zboruvaat

racete nivni, a }e svedo~at i nozete nivni... za ona {to go spe~alija.

66. I da sakavme Nie sigurno }e go izbri{evme opulot nivni i, koga }e pominuvaa po patot, pa kako }e gledaat?

67. I da sakavme Nie sigurno }e gi pretvorevme vo ne{to pri samoto mesto nivno, pa ne }e mo`ea ni da odat ni da se vratat.

68. A na onoj {to Nie }e mu dademe dolg `ivot, }e mu dademe da slabee izgledot negov! Ne razmisluvaat li?

69. I Nie ne go pou~ivme vo poezija nitu, pak, toa mu treba. Ova, sekako, e Opomena i Kur’an jasen,

70. za da go opomene onoj koj e `iv i da se ostvari govorot protiv nevernicite.

71. Ne gledaat li deka Nie, navistina, za niv go sozdadovme dobitokot, od ona {to go napravija racete Na{i, i nego go poseduvaat.

72. I nim Nie im gi pot~inivme: nekoi od niv gi javaat, a so nekoi od niv, pak, se hranat.

73. Za niv vo niv ima koristi i napitoci. Nema li da se zablagodarat?

74. I prifatija drugi bogovi osven Allah za da im pomognat. 75. Onie ne }e mo`at da im pomognat a tie im se vojska

poslu{na. 76. I neka ne te zagri`uva govorot nivni. Nie, sekako, go znaeme i

ona {to go krijat i ona {to go obelodenuvaat. 77. Ne gleda li ~ovekot deka Nie, sekako, go sozdadovme od

seme? A, ete, e otvoren neprijatel!

78. I nam ni donese primer a zaboravi na tvoreweto negovo. Re~e: “ Koj }e gi o`ivi koskite? Tie se ve}e izgnieni.”

79. Ka`i: “]e gi o`ivi Onoj koj prvpat gi sozdade. On go znae seto tvore{tvo,

80. Koj od zelenite drva ogan vi sozdava - i, ete, so nego se greete.”

81. Neli Onoj koj gi sozdade nebesata i Zemjata e Kadar da sozdade ne{to nim sli~no? On, navistina, e Tvoritel i Znalec!

82. Naredbata Negova, koga }e posaka ne{to da bide, }e re~e: “Bidi!” - i toa, tokmu, }e bide.

83. Pa, slaven neka bide Onoj vo ~ija raka e vlasta za s#! Nemu }e Mu se vratite.

SURA XXXVIIES-SAFAT (“Redici”)

Mekka - 182 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo redicite na poredenite,2. koi go prenesuvaat ona {to se prenesuva,3. i koi, toga{, ka`uvaat Opomena:4. deka bogot va{, navistina, e Eden,5. Gospodar na nebesata i na Zemjata i na ona {to e me|u niv, i

Gospodar na istoci. 6. Nie, navistina, go razubavuvame do vas najbliskoto nebo so

yvezden nakit,7. i go {titime od sekoj {ejtan pakosen,8. za da ne go slu{nat glasot na vozvi{enite ~eti koi gi ga|aat,

od site strani,9. i da gi isteraat; niv gi ~eka kazna {to ne prestanuva,

10. osven onoj koj, pri letot svoj, ne{to }e grabne: nego, ete, go sledi svetilka {to sveti.

11. Pa, pra{aj gi: Pote{ko li e onie da se sozdadat ili onoj {to go sozdadovme? Pa gi sozdadovme, navistina, od glina lepliva.

12. No, ti se ~udi{ a onie se ismevaat,13. i koga }e se sovetuvaat, sovetite ne gi prifa}aat,14. a koga, pak, }e vidat znamenie nekakvo, baraat da se

potsmevaat,15. i zboruvaat: “Ova e samo vol{ebni{tvo jasno. 16. Koga }e izumreme i koga zemja i koski }e staneme - toga{ li

da bideme, navistina, o`iveani?”17. Ili: “Na{ite predci odamne{ni?”18. Ka`i: “Da, i vie }e bidete poni`eni!”19. Samo }e bide, navistina, eden glas povik i, ete, }e zdogledaat,20. i }e re~at: “Te{ko nam! Pa, ova e Denot suden!” -

21. i }e re~at: “Ova e Denot na Razdelbata koja ja smetavte za la`na.”

22. Zberete gi onie koi zulum pravea, a i `enite nivni i ona {to go obo`avaa,

23. osven Allah; pa, upravi gi kon patot xehennemski,24. i zgme~ete gi: odgovorni se, navistina!25. - “Pa, zo{to edninadrugi ne si pomognete?”26. Da, na Denot ovoj onie }e baraat da bidat poslu{ni. 27. I }e po~nat ednisodrugi da se pra{uvaat,28. velej}i: “Vie, navistina, od desna strana ni dojdovte!”29. A ovie }e re~at: “Ne, vie ne bevte vernici,30. i nie nemame nikakva vlast nad vas. Ne, vie ste narod

nasilni~ki.” 31. “Pa, se ostvari zborot od Gospodarot na{: kaznata, navistina,

ja probame. 32. I ete, vo zabluda ve nateravme za{to nie, navistina, bevme vo

zabluda.” 33. Na Denot toj onie, sekako, }e bidat vo kaznata zdru`eni. 34. Ete, taka Nie postapuvame kon silnicite!35. Da, koga }e im se re~e deka nema drug bog osven Allah se

duvaat,36. i zboruvaat: “Zarem da gi ostavime bo`estvata na{i zaradi

eden lud poet?”37. Ne, toj ja donese vistinata, i gi potvrdi pejgamberite. 38. Vie, sekako, }e ja vkusite kaznata bolna,39. i }e bidete nagradeni samo spored ona {to go rabotevte,40. no ne }e bidat kazneti robovite Allahovi, ~isti,41. za niv ima ‘rsk poznat,42. i ovo{je i }e bidat po~ituvani43. vo bav~ite xennetski, blagosloveni,44. vrz divani potpreni, ednikondrugi svrteni!45. Od edendodrug }e se vrti ~a{a so voda od izvor: 46. bel i sladok za onie koi pijat. 47. Vo nego go nema ona {to ja pomatuva svesta, a od nego onie

i ne }e se opivaat. 48. I pri niv }e ima devojki so krupni o~i, i so soboreni pogledi, 49. kako da se skriena belka od jajceto. 50. Ednikondrugi }e si pristapuvaat, pra{uvaj}i se. 51. Glasnogovornikot od niv }e re~e: “Jas, navistina, imav drugar,52. koj zboruva{e: - Od onie li si koi go potvrduvaat

prateni{tvoto?53. I koga }e izumreme i koga zemja i koski }e staneme, toga{ li

smetka da polagame?”54. Nekoj }e re~e: “Posakuvate li da poglednete od viso~ina?”55. Pa, }e pogleda od viso~ina i }e go vidi drugarot frlen sred

ognot xehennemski,56. i }e re~e: “Se kolnam vo Allah, ete, samo {to ne me

upropasti,

57. da ne be{e blagodatot od Gospodarot moj, sigurno }e bev me|u prisutnite vo xehennemot.

58. Nema li da umreme59. po umiraweto na{e prvo? I nema li da bideme kazneti?60. Ova, navistina, e pobeda golema!61. Za ednakvo na ova... pa neka rabotat onie koi, sekako,

rabotat. 62. Toa li e podobro u`ivawe ili stebloto Zekkun63. koe za zulum}arite, navistina, Nie go odredivme da bide

isku{enie?64. Da, toa e steblo koe nikne od osnovata xehennemska:65. plodot mu e kako glavite od {ejtanite. 66. Pa, tie }e jadat od nego i }e gi polnat mevovite od nego,67. a potoa, seto toa, navistina, }e go izme{aat so `e{ka voda,68. a potoa vra}aweto nivno vodi do Xehennemot, navistina!69. I }e gi najdat predcite nivni vo zabluda skr{nati,70. i onie }e ~ekorat po stapalkite svoi. 71. Da, i pred niv skr{na vo zabluda mnozinstvoto na narodot

damne{en. 72. Da, i me|u niv Nie isprativme opomenuva~i... 73. ta, pogledni kakva be{e kaznata za opomenatite,74. a ne i onie, Allahovite robovi ~isti. 75. I Nuh, sekako, N# povika i, kako ubavo mu se oyvavme!76. I Nie go izbavivme nego i semejstvoto negovo od makata

golema,77. i Nie re{ivme potomstvoto negovo da mu prodol`i da `ivee,78. a spomenot za nego Nie go zadr`avme me|u pokolenijata po

nego. 79. Neka e Selam na Nuh me|u svetovite!80. Ete, taka Nie, navistina, gi nagraduvame dobro~initelite. 81. Toj, sekako, be{e me|u robovite Na{i, vernici,82. a drugite, potoa, Nie gi potopivme. 83. A od strankata negova, sekako, be{e i Ibrahim,84. koga mu dojde na Gospodarot so srce ~isto,85. koga mu re~e na babo mu i na narodot negov: “[to

obo`avate?86. La`ni bogovi li, pokraj Allah, posakuvate?87. Pa, kakvo e va{eto mislewe za Gospodarot na svetovite?”88. Pa, frli eden pogled kon yvezdite,89. i re~e: “Jas }e se razbolam, navistina!”90. I gi svrtea ple}ite, oddale~uvaj}i se. 91. I toj nezabele`livo im prijde na bo`estvata nivni, i re~e: “Ne

jadete li?92. [to vi e ... pa, ne zboruvate?”93. I neprimetno im prijde, mavaj}i gi so desnata raka,94. i lu|eto vedna{ pobrzaa kon nego. 95. Ibrahim re~e: “Gi obo`avate li onie koi gi delkate?96. A Allah ve sozdade i vas i ona {to go pravite!”97. Rekoa: “Napravete mu naprava i frlete go vo ognot “

98. I ete, posakaa da go kaznat, no Nie niv gi potcenivme. 99. I toj re~e: “Jas sum tamu kade {to mi naredi Gospodarot moj;

On }e me upati!100. Gospodare moj, podari mi dete koe }e bide me|u lu|eto

dobri!”101. I ete, Nie go zaraduvavme so milo dete. 102. I bidej}i poraste, trudej}i se okolu nego, Ibrahim re~e: “O

sinko, sonuvav, navistina, deka te kolam, pa vidi i razmisli! Re~e: “O babo, napravi go ona {to ti se nareduva. ]e vidi{, in{allah, deka }e se strpam.”

103. I bidej}i dvajcata bea poslu{ni, i koga go legna so liceto kon zemja,

104. Nie povikavme: “O Ibrahim” -105. da, go ispolni sonot. Ete, taka Nie, navistina, gi nagraduvame

dobro~initelite!106. Ova, navistina, e isku{enie vistinsko. 107. I Nie go zamenivme so eden golem brav. 108. A spomenot za nego Nie go zadr`avme me|u pokolenijata po

nego. 109. Selam vrz Ibrahim! 110. Ete, taka Nie, navistina, gi nagraduvame dobro~initelite!111. On, navistina, be{e me|u robovite vernici Na{i!112. I Nie go zaraduvavme so Ishak, pejgamber me|u dobrite. 113. I vrz nego i vrz Ishak se isipa blagodatot Na{. Me|u

potomstvoto nivno ima{e, jasno, i takvi koi rabotea dobro, i koi rabotea zlo za sebesi!

114. I Harun i Musa, sekako, Nie gi daruvavme:115. gi izbavivme niv i i narodot nivni od nevoljata golema;116. Nie gi pomognavme i stanaa pobednici. 117. I Nie im dadovme Kniga razjasnuva~ka,118. i Nie gi upativme po patot vistinski. 119. I spomenot za niv, me|u onie po niv, Nie go so~uvavme. 120. Selam vrz Musa i vrz Harun!121. Ete, taka Nie, navistina, gi nagraduvame dobro~initelite. 122. Onie, navistina, bea me|u robovite vernici Na{i. 123. I Iljas, navistina, be{e me|u pejgamberite. 124. Koga mu re~e na narodot svoj: “Nema li da bidete

bogobojazlivi?”125. Ba’la li go molite, a go ostavate od tvoritelite Najubaviot?126. Allah, Gospodarot va{ i Gospodar na predcite va{i odamne{ni. 127. I go smetaa za la{ko. Onie, sekako, }e bidat vo kaznata

vovle~eni,128. a ne i robovite Allahovi, ~isti!129. I spomenot na nego, po nego, Nie go so~uvavme. 130. Selam vrz Iljas!131. Ete, taka Nie, navistina, gi nagraduvame dobro~initelite. 132. Toj, navistina, be{e me|u robovite vernici Na{i. 133. I Lut, navistina, be{e me|u pejgamberite. 134. Koga Nie go izbavivme nego i semejstvoto negovo... site!

135. Osven edna starica koja ostana so drugite!136. A drugite, potoa, Nie gi uni{tivme. 137. Da, vie pominuvate kraj niv, nautro,138. i nave~er, isto taka! Nema li da se vrazumite?139. I Junus, navistina, be{e me|u pejgamberite. 140. Koga Junus pobegna so ~amecot prepoln,141. i ja frli kockata i taa, ete, vrz nego padna. 142. I ribata go goltna, a toj treba{e da bide opomenat. 143. I da ne be{e, navistina, me|u onie koi Go slavat,144. }e ostane{e vo utrobata od ribata, sekako, do Denot koga }e

bidat o`iveani. 145. I go isfrlivme na edno mesto pusto; be{e bolen. 146. I Nie odredivme vrz nego da raste steblo od tikva. 147. I Nie go isprativme na stotini iljadi lu|e ili pove}e. 148. I veruvaa i, toga{, Nie dadovme da u`ivaat do eden rok

opredelen. 149. Pa, postavi im go ova pra{awe: “Za Gospodarot li tvoj }erki a

za niv sinovi?”150. Ili: Gi sozdadovme li melekite da bidat `eni? A onie se

svedoci!”151. Ete, onie, zaradi misleweto svoe, zboruvaa:152. “Allah rodi;” - onie, navistina, se la{kovci!153. Im dade li On prednost na }erkite nad sinovite?154. [to vi e taka da sudite,155. ne se se}avate li?156. Ili, pak, imate jasna vlast?157. Pa, dojdete so Knigata va{a ako ste iskreni!158. Me|u nego i me|u xinovite srodstvo pripi{uvaat. A xinovite,

sekako, uznaa deka tie }e bidat kazneti. 159. Slaven neka e Allah, od ona {to onie mu go pripi{uvaat,160. a toa ne go pravat i robovite Allahovi, ~isti!161. Pa, i vie i ona {to go obo`avate,162. ne mo`ete nikoj protiv Nego da go zavedete!163. Osven onoj koj }e se pr`i vo ognot. 164. “Sekomu od nas e odredeno mesto poznato. 165. Nie sme, navistina, vo redovi poredeni. 166. Da, nie sme onie koi slavime!”167. A onie, sekako, zboruvaa:168. “Da be{e pri nas Opomenata na odamne{nite,169. }e bevme, sekako, Allahovi robovi ~isti.” 170. Pa, vo Opomenata ne veruvaa. Pa, }e uznaat!171. Da, prethode{e zborot Na{ za robovite Na{i, pejgamberi:172. onie, sekako, }e bidat me|u pomognatite. 173. Vojskata Na{a, sekako, e onaa koja }e pobedi. 174. Pa, svrti gi ple}ite kon niv, do eden rok opredelen!175. Pa, posmatraj gi i onie }e bidat posmatra~i!176. Pa, kaznata li Na{a ja zabrzuvaat?177. Pa, koga taa }e gi stigne... e, samo kolku lo{o }e bide utroto

na opomenatite!

178. Pa, svrti gi ple}ite kon niv, do eden rok opredelen!179. I posmatraj gi, pa i onie }e bidat posmatra~i. 180. Slaven neka bide Gospodarot tvoj. Gospodarot na silata, od

ona {to Mu go pripi{uvaat!181. I selam vrz pejgamberite!182. Blagodarenie na Allah - Gospodarot na svetovite!

SURA XXXVIIIES-SAD (“Sad”)Mekka - 88 ajeti

Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!1. Sad! Se kolnam vo Kur’anot, so Opomena prepoln!2. No, onie koi ne veruvaat se gordelivi i pravat razdor. 3. Kolku pokolenija Nie uni{tivme pred niv, koi povikuvaa za

pomo{ koga nema{e ve}e vreme da se spasat?4. Onie se ~udat {to li im dojde eden opomenuva~ me|u niv.

Nevernicite zboruvaat: “Ovoj e vol{ebnik i la{ko golem.” 5. Gi sveduva li bogovite na eden Bog? Ova, navistina, e ne{to

mnogu ~udno!6. I zaminaa golemcite nivni: “Odete i bidete postojani pokraj

bogovite va{i! Ova, navistina, e ne{to {to se posakuva!7. Ova ne go slu{navme vo poslednite veri . Ova, navistina, e

ne{to razli~no. 8. Nemu li me|u nas }e mu se objavi Opomena?” - No, ne! Onie

se somnevaat vo opomenata Moja zatoa {to u{te ne ja imaat vkuseno kaznata Moja.

9. Ili: Kaj niv li se riznicite na milosta od Gospodarot tvoj - Silniot i Dare`liviot!

10. Ili: Imaat li vlast na nebesata i na Zemjata i na ona {to e me|u niv? Pa, neka se iska~at, toga{, po skalilata!

11. Vojskata zdru`ena {to e tamu }e bide porazena. 12. I pred niv gi smetaa za la`ni pejgamberite: i narodot na Nuh, i

Ad i faraonot, sopstvenikot na stolbovi!13. I Semud i narodot na Lut i `itelite na Ejka. Ete, onie bea

stranki zdru`eni. 14. Site onie gi bea smetale la`ni pejgamberite... pa, taka, se

ostvari kaznata. 15. Onie ~ekaat samo stra{en glas, edinstven, {to ne se

povtoruva!16. I zboruvaat: “Gospodare na{, pobrzaj so nas, so delot na{ od

kaznata pred da nastapi Denot na presmetkata!”17. I strpi se za ona {to go zboruvaat. I seti se na robot Na{,

Davud, silniot, koj, navistina, Mu se obra}a{e na Allah.

18. Nie, sekako, gi pot~inivme brdata zaedno so nego... koi Go slavea i pri zajdisonce i pri izgrejsonce!

19. S#, kako i pticite sobrani, Nemu mu se obra}a. 20. I Nie go zacvrstivme kralstvoto negovo, mu dadovme mudrost

i ve{tina na govorni{tvo. 21. I ti dojde li ka`uvaweto za parni~arite... koga se iska~ija na

Yidot od hramot?22. Koga vlegoa kaj Davud i koga toj se ispla{i od niv, onie rekoa:

“Ne pla{i se! Nie sme dva parni~ara. Edenadrug nepravda napravivme. Pa, zatoa presudi ni pravedno i ne bidi pristrasen, i upati n# kon patot vistinski!

23. Ovoj moj brat ima devedeset i devet ovci, a jas, pak, imam edna ovca.” I im re~e: “Daj mi ja mene da ja ~uvam; - i taka, raspravaj}i se, me prisili na toa.”

24. Davud re~e: “Nepravda ti nanesol so samoto toa {to te pra{al da ja pridru`i{ tvojata ovca kon negovite ovci. Mnogu ortaci edninadrugi pravat nepravda, sekako, osven onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat, a tie se malkumina! I Davud pomisli deka Nie, navistina, go stavivme vo isku{enie, i pobara pro{ka od Gospodarot svoj i se svitka ni~kum i se pokaja.

25. Pa, Nie mu go prostivme toa. Toj, navistina, }e bide vo blizinata Na{a, i go ~eka ubavo zasolni{te.

26. O Davud, Nie te odredivme da bide{ halifa na Zemjata i sudi me|u lu|eto pravedno, i ne sledi ja strasta pa da te skr{ne vo zabluda od Allahoviot pat. Da, onie koi skr{nuvaat vo zabluda od Allahoviot pat, }e bidat `estoko kazneti zatoa {to zaboravija na Denot na presmetkata.

27. I Nie ne go sozdadovme neboto i Zemjata i ona {to e me|u niv zaludno. Ete, taka mislat onie koi ne veruvaat. E, te{ko na nevernicite koi }e bidat vo ognot!

28. Ili: “]e postapime li so onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat kako so bezrednicite po zemjata? Ili: ]e postapime li so bogobojazlivite kako so rasipanite?”

29. Knigata {to Nie ti ja objavivme e - blagoslovena, za da razmisluvaat za ajetite nejzini i za da se se}avaat onie so dadeniot im razbir.

30. I na Davud Nie mu go podarivme Sulejman. E, kolku e blagonaklonet toj rob! Toj, navistina, be{e pokajnik!

31. Koga nave~er mu se pretstaveni kowi ispraveni, preubavi, na tri noze,

32. i koga re~e: “Poka`av pogolema qubov kon ova dobro otkolku kon spomenuvaweto na Gospodarot moj!” I vedna{ is~eznaa od vidikot negov.

33. “Vratete mi gi!” I po~na da gi mazi i po nozete i po vratovite. 34. Nie, sekako, go stavivme vo isku{enie i Sulejmana, i na

postelata od prestolot negov, kako edno bolno telo ostavivme. I potoa toj ozdravi,

35. i re~e: “Gospodare moj, prosti mi i daruvaj mi vlast {to ne }e ja ima nikoj po mene! Ti si, navistina, Daritel!”

36 Pa, Nie mu go pot~inivme vetrot koj tivko duva{e po naredbata negova, tamu kade {to toj posakuva{e,

37. i {ejtanite - site graditeli i nurka~i,38. i drugi, vo prangi zakovani. 39. - “Ova e davawe Na{e; daj ili zadr`i {to ne mo`e da se izbroi!”40. I toj, navistina, }e bide vo blizina Na{a i za nego ima ubavo

zasolni{te. 41. I seti se na robot Na{ Ejub, koga go povika Gospodarot svoj:

“Me pogodi [ejtanot, navistina, so maka i bolka!”42. - “Udri so nogata: eve voda ladna za bawawe i za piewe!”43. I Nie mu go podarivme semejstvoto negovo, i so toa nemu

sli~no, kako milost od Nas, da bide opomena za daruvanite so razbir!

44. I zemi snop so rakata tvoja i udri so nego, i ne prekr{uvaj ja zakletvata. Voo~ivme deka, navistina, e trpeliv. E, kolku be{e blagonaklonet toj rob! Toj, navistina, be{e pokajnik!

45. I seti se na robovite Na{i: Ibrahim, i Ishak i Jakub... cvrsti i dalekovidni.

46. Nie niv, navistina, gi o~istivme so edno svojstvo; toa {to se se}avaa na onoj svet.

47. Tie, sekako, kaj nas se me|u najdobrite izbranici!48. I seti se na Ismail i na Iljas i na Zul Kifl. Site tie bea me|u

izbranicite!49. Ova e Opomena! Za bogobojazlivite, navistina, ima ubavo

zasolni{te:50. bav~i edenski, so vrati za niv otvoreni,51. vrz divani potpreni: vo niv }e baraat razli~no ovo{je i

napitoci. 52. I pred niv }e ima i devojki, od nivna vozrast, so pogledi

soboreni. 53. “Ova, tokmu, e ona {to vi se vetuva{e za Denot na

presmetkata;54. ova, sekako, e ‘rskot Na{ koj ne se tro{i.” 55. Ete, taka! A za zakanuva~ite ima zlo zasolni{te:56. Xehennem vo koj }e bidat frleni. E, samo kolku lo{o

prestojuvali{te e toa!57. Ete, taka! Pa, neka ja vkusat vodata `e{ka i vodata smrdliva

{to kapi!58. I mnogu drugi, na niv sli~ni, obrasci na maki. 59. Ova e dru`ina so vas zdru`ena, koja ne }e bide so dobredojde

primena, tuku vo ognot }e bide frlena. 60. ]e re~at: “Za vas nema dobredojde. Vie ova nam ni go

podgotvivte. E, samo kolku lo{a utvrda e toa!”61. I }e re~at: “Gospodare na{, zgolemi ja kaznata vo ognot

dvojno za onoj koj ni go podgotvi ova!”62. . I }e re~at: “[to e so nas pa ne gi gledame lu|eto koi gi

vbrojuvame me|u zlostornicite,63. koi gi ismevavme? Ili, pak, od vidot ni is~eznaa?”64. Vistina e, sekako, toa deka `itelite na ognot }e se karaat.

65. Ka`i: “Jas sum, navistina, samo opomenuva~! Nema drug bog osven Allah, Eden i Silen!

66. Gospodar na nebesata i na Zemjata i na ona {to e me|u niv, Silen i Prostuva~!”

67. Ka`i: “Ova ka`uvawe e golemo,68. kon koe ste vie ramnodu{ni. 69. Ne znam za melekite vozvi{eni koga raspravaa ednisodrugi:70. mi se objavuva deka sum, navistina, samo opomenuva~

jasen.” 71. I koga im re~e Gospodarot tvoj na melekite: “Jas sum Tvoritel

na ~ovekot. Go sozdadov od glina. 72. Pa, koga }e mu dadam izgled i }e mu vdahnam del od duhot,

tvorot Moj - padnete mu na sexde!73. I site meleki padnaa na sexde, site do eden. 74. A Iblis toa ne go napravi: se iznadu i be{e me|u nevernicite. 75. Allah re~e: “ O Iblis, {to te natera da ne mu padne{ na sexde

na onoj koj go sozdadov so racete Moi? Se iznadu ili, pak, stana me|u golemcite?”

76. Iblis re~e: “Jas sum podobar od nego: mene me sozdade od ogan, a nego go sozdade od glina.”

77. Allah re~e: “Izleguvaj od Xennetot! Ti si, navistina, proklet!78. Vrz tebe, navistina, e prokletstvoto Moe do Denot suden!”79. Iblis re~e: “Gospodare moj, daj mi prilika do Denot koga }e

bidat pro`iveani!”80. Allah re~e: “Ti se dava prilika, navistina,81. do Denot na vremeto poznato!”82. Iblis re~e: “Se kolnam vo mo}ta Tvoja! Site do eden }e gi

zaveduvam, sigurno! -83. a ne i robovite Tvoi, me|u niv, ~isti!”84. Allah re~e: Pa, se kolnam vo vistinata, vistina e ona {to go

zboruvam:85. }e go napolnam Xehennemot, sigurno, so tebe i so onie koi }e

te sledat, site do eden! “86. Ka`i: “Ne baram od vas za ova nikakva nagrada i jas ne sum

me|u onie koi se za toa ovlasteni!”87. Kur’anot e samo Opomena za svetovite!88. I }e doznaete, sigurno, za ka`uvaweto negovo, nabrgu!

SURA XXXIX“EZ-ZUMER” (“Dru`ini”)

Mekka - 75 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se objavuva Kniga od Allah, Silen i Mudar!

2. Nie Knigata ti ja objavivme so vistina. Pa, obo`avaj Go Allaha, ispoveduvaj}i ja ~isto verata kon Nego.

3. Vnimavaj, ~istata vera e - Allahova! Onie koi zemaat drugi za{titnici osven Nego: “Gi obo`avame samo da n# pribli`at do Allah, poblisku! Allah, navistina, }e im presudi za ona za {to, tokmu, stanaa delenici. Allah, sekako, ne gi upatuva la{kovcite i nevernicite!

4. Da posaka{e Allah da prisvoi dete, }e go izbere{e od ona {to go sozdade so posak Svoj. Slaven neka bide On. On e Allah, Eden i Silen!

5. Gi sozdade nebesata i Zemjata so vistina. On no}ta ja pokriva so denot, a denot go pokriva so no}ta. On gi pot~ini i Sonceto i Mese~inata. Seto toa se dvi`i do rokot opredelen. On, navistina, e Silen i Prostuva~!

6. On ve sozdade od eden ~ovek. Potoa od nego sozdade drugar. I On vi dade osum parovi na dobitok. Ve sozdade vo utrobite na majkite va{i, su{testvo po su{testvo, niz tri temnini. Ete, toa vi e Allah, Gospodarot va{; vlasta e - Negova! Nema drug bog osven Nego! Pa, kade, toga{, ste kinisale!

7. Pa ako ne veruvate... ta, Allah, navistina, e nezavisen od vas, i ne e zadovolen so neveruvaweto na robovite Svoi, a ako, pak, Mu se zablagodaruvate, e zadovolen so vas. I ne }e ja ponese nikoj te`inata na bremeto od drug, a potoa vra}aweto va{e vodi kon Gospodarot va{... pa, On }e ve izvesti za ona {to go rabotevte. On, navistina, go znae ona {to e vo gradite va{i!

8. A koga ~ovekot }e go snajde nevolja nekakva, go povikuva Gospodarot svoj; Nemu mu se obra}a. I {tom }e mu dodeli blagodat od Nego, go zaborava ona za {to go mole{e porano, i Mu pripi{uva na Allah ednakvi za da skr{ne od patot Negov. Ka`i: “ U`ivaj malku vo neverstvoto tvoe. Ti si, navistina, me|u `itelite na ognot!”

9. Onoj li e koj, vo ve~erite negovi ostanuva vo pobo`nost, pa|aj}i na sexde i stoej}i, koj se se}ava na Ahiret, koj se nadeva na milosta od Gospodarot svoj... Ka`i: “Ednakvi li se onie koi znaat i onie koi ne znaat? Na Allah se se}avaat, navistina, daruvanite so razbir!”

10. Ka`i: “O robovi moi, koi veruvate! Pla{ete se od Gospodarot va{! Za onie koi pravat ubavi dela na ovoj svet ima dobro. Zemjata Allahova e {iroka. Nagradata za trpelivite }e bide bezmerna, navistina!”

11. Ka`i: “Naredeno mi e, navistina, da Go obo`avam Allaha ~isto, ispoveduvaj}i ja verata kon Nego,

12. i naredeno mi e da bidam prv me|u Poslu{nite.” 13. Ka`i: “Jas, navistina, se pla{am, dokolku sum neposlu{en na

Gospodarot moj, od kaznata na Denot golem.” 14. Ka`i: “Allaha Go obo`avam ~isto, ispoveduvaj}i Mu ja verata

moja.

15. Pa, obo`avajte, osven Nego, kogo sakate!” Ka`i: “ Porazenite se, navistina, onie koi se porazija samite sebesi, i semejstvata svoi na Denot suden. Ete, toa e poraz jasen!”

16. Nad niv }e ima sloevi na ogan, i pod niv }e ima sloevi na ogan. Ete, taka Allah gi zapla{uva robovite Svoi: “O robovi Moi, pla{ete se od Mene!”

17. A onie koi go izbegnuvaat obo`avaweto na kipovite i koi na Allah Mu se obra}aat... za niv ima radosnica. Pa, zaraduvaj gi robovite Moi,

18. koi go slu{aat Govorot, pa go sledat ubavoto od nego... toa se onie koi gi upati Allah. Toa se daruvanite so razbir.

19. Za onoj za koj se ostvari zborot za kaznata... nego li da go izbavi{ od ognot?

20. No, za onie koi se pla{at od Gospodarot svoj ima sobi: izgradeni edninadrugi ispod koi reki te~at. Ete, toa e vetuvaweto Allahovo. A Allah ne go izneveruva vetenoto mesto!

21. Ne gleda{ li deka Allah, navistina, spu{ta voda od nebesata? Pa ja voveduva vo zemjata i taka nastanuvaat izvori. Potoa, so pomo{ nejzina, vadi rastenija raznovidni. Potoa toa se su{i i go gleda{ po`olteno i, na kraj, go kr{i. Vo toa, navistina, ima opomena za daruvanite so razbir!

22. Onoj ~ii gradi Allah gi otvori za Poslu{nosta... pa ja sledea svetlinata na Gospodarot negov. Pa, te{ko na onie srca nivni koi se zatvrdnati koga }e se spomene Allah! Onakvite se vo skr{nuvawe o~igledno!

23. Allah go objavi najubaviot Govor, Kniga so me|usebno sli~ni delovi, koja se povtoruva. Onie koi se pla{at od Gospodarot svoj gi fa}aat mornici na ko`ata. Potoa, koga }e se spomene Allah, se smiruvaat i ko`ite nivni i srcata nivni. Ete, toa, tokmu, e Patokaz Allahov so koj On upatuva kogo saka. A onoj kogo Allah }e go skr{ne vo zabluda... ta, za nego nema upatuva~!

24. Ist li e onoj koj se pla{i so liceto svoe od pakosta na kaznata na onoj svet? ]e im se re~e na zulum}arite: “Vkusete go ona {to go spe~alivte!”

25. La`ea i onie koi bea pred niv pa im dojde kazna ottamu od kade {to i ne usetuvaa.

26. Pa, Allah, odredi da vkusat sram na ovoj svet, a kazna najgolema, sekako, na Ahiret. E, samo koga bi znaele!

27. Nie im iznesovme na lu|eto vo ovoj Kur’an od s# primer za da se se}avaat.

28. Kur’an na arapski, bez nesoglasie, za da bidat bogobojazlivi. 29. Allah donesuva primer: ~ovek koj e zdru`en so ortaci koi se

raspravaat ednisodrugi i ~ovek koj e pot~inet na eden ~ovek. Mo`at li ovie primeri da se izedna~at? Blagodarenie na Allah! No, ete mnozinstvoto od niv ne znaat!

30. Ti si, navistina, smrtnik, a i onie se, navistina, smrtnici!

31. Potoa vie na Denot suden, sekako, }e se raspravate ednisodrugi kaj Gospodarot va{.

Xuz 2432. Pa, koj e pogolem zulum}ar od onoj koj la`e za Allah, i koj,

koga }e mu dojde vistinata, la`e? Neli Xehennemot e zasolni{te za nevernicite?

33. Onoj koj dojde so vistinata i onie koi ja potvrdija istata... onie, tokmu,se bogobojazlivite!

34. Za niv, kaj Gospodarot nivni, ima s# {to }e posakaat. Ete, toa e nagrada za dobro~initelite.

35. Allah za da im gi otstrani onie propusti {to gi napravija i za da gi nagradi so najubavata nagrada nivna onie koi rabotea.

36. Neli Allah e dovolen za robot Negov? A onie te zapla{uvaat so onie, osven Nego. A onoj kogo Allah }e go skr{ne vo zabluda... pa, za nego, nema upatuva~!

37. A onoj kogo }e go upati Allah... pa, za nego, nema nikoj {to }e go skr{ne vo zabluda! Neli e Allah Silen i Strog?

38. I ako gi pra{a{ koj gi sozdade nebesata i Zemjata sigurno }e re~at “Allah!” Ka`i: “Neli gi vidovte onie koi gi obo`avavte osven Allah?” Ako Allah mi nanese {teta dali tie }e mo`at da ja otstranat {tetata Negova? Ili, ako posaka da mi podari milost, dali tie mo`at da ja zadr`at milosta Negova? Ka`i: “Allah za mene e dosta. Vrz Nego se potpiraat onie koi se potpiraat!”

39. Ka`i: “O narode moj, rabotete na mestata va{i! Jas, navistina, rabotam. Pa, }e uznaete, sekako,

40. komu }e mu dojde kaznata {to }e go osramoti, i za kogo se sprema kazna postojana.”

41. Nie, navistina, ti objavivme Kniga za lu|eto, so vistina. Toga{, koj }e se upati za sebesi }e se upati, a koj }e skr{ne vo zabluda, skr{nuva, navistina, protiv sebesi. Ti ne si tovar za niv.

42. Allah gi usmrtuva du{ite pri samata smrt nivna, no ona dodeka spije, ne e mrtva. Pa, taka, za onie za koi On }e re{i da umrat, gi zadr`uva, a onie za koi }e re{i da ostanat, }e ostanat do rok opredelen. Ete, vo toa, navistina, ima znamenija za lu|eto koi razmisluvaat!

43. Prifa}aat li pokraj Allah drugi posrednici? Ka`i: “Onie li koi ne poseduvaat ni{to i koi ne sfa}aat?”

44. Ka`i: “Posredni{tvoto za site e kaj Allah! Vlasta i na nebesata i na Zemjata e - Negova! Potoa Nemu }e mu se vratite.

45. I samo koga }e se spomene imeto na Allah, Edinstveniot, }e se zgr~at srcata na onie koi ne veruvaat vo Ahiret. A koga }e se spomenat, pak, onie osven Nego, ete gi kako se raduvaat!

46. Ka`i: “ O Allahu moj, Tvoritel na nebesata i na Zemjata, Znalec i na tajnoto i na javnoto, Ti }e im presudi{ na robovite Tvoi za ona za {to stanaa delenici!”

47. Onie koi zulum pravat koga bi go poseduvale s# ona {to e na zemjata, i u{te tolku bi dale, sekako, za pakosta na Denot suden, samo, ete, da se spasat od nea. A za kaznata nivna, od strana na Allah, }e im se predo~i i ona {to ne mo`ele da go zamislat.

48. I }e im se predo~at lo{otiite nivni, {to gi spe~alija, i }e im se ostvarat onie raboti za koi, tokmu, se ismevaa.

49. Pa, koga }e go snajde ~ovekot nevolja nekakva, N# povikuva. A koga }e mu ovozmo`ime, potoa, blagodat Na{a, veli: “Ona {to mi e dadeno, tokmu, e znaeweto!” No, ne! Toa e spletka, no ete, mnozinstvoto od niv ne znaat.

50. Toa, sekako, go zboruvaa i onie pred niv. Pa, taka, ne im vrede{e ona {to go spe~alija.

51. Pa, ete, gi pogodija lo{otii za ona {to go spe~alija; onie od niv koi zulum napravija }e gi pogodat lo{otii za ona {to go spe~alija: }e stanat nemo}ni.

52. Ne znaat li deka Allah dava ‘rsk komu saka, onolku kolku On }e odredi? Vo toa, navistina, ima znamenija za lu|eto koi veruvaat!

53. Ka`i: “O robovi moi, vie, koi gi zanemarivte du{ite va{i, ne gubete nade` vo milosta Allahova. Allah, navistina, gi prostuva site grevovi. On, sekako, e Prostuva~ i Somilosen!

54. Pribli`ete se kon Gospodarot va{ i bidete Mu poslu{ni pred da vi dojde kaznata; po toa ne }e vi se pomogne.

55. I sledete go, do vas objavenoto, od Gospodarot va{, najdobroto, pred da vi dojde kaznata odnenade`, koga ne }e ni usetite.”

56. ^ovekot da ne re~e: “Nalet da e, kolku dol`nosti propu{tiv kon Allah iako bev, sekako, me|u ismeva~ite!”

57. Ili da ne re~e: “Allah da me upate{e, navistina, }e bev me|u bogobojazlivite!”

58. Ili da ne re~e koga }e ja zdogleda kaznata: “E, koga bi imalo za mene vra}awe pa da bidam me|u dobro~initelite!”

59. “Ne, ti doa|aa, sekako, ajeti Moi ... pa, gi smeta{e za la`ni i se due{e i be{e me|u nevernicite.”

60. Na Denot suden }e gi vidi{ onie koi la`ea za Allah kako licata nivni stanuvaat crni. Neli Xehennemot e zasolni{te za gordelivite?

61. Allah }e gi spasi onie koi se bogobojazlivi vo dostignuvawata nivni; ne }e gi snajde zlo i ne }e taguvaat.

62. Allah e Sozdatel na s#! I On e Zakrilnik na sekoja stvar!63. Klu~evite na nebesata i na Zemjata se - Negovi. Onie koi ne

veruvaat vo ajetite Allahovi, tokmu, se stradalnici!64. Ka`i: “Mi nareduvate li, osven Allah, da obo`avam, o neznalci!

65. Objaveno mi e, sekako, ona {to e objaveno i na onie pred tebe: “Ako bide{ mnogubo`ec sigurno }e propadnat delata tvoi i sigurno }e bide{ me|u stradalnicite.”

66. No, obo`avaj Go Allaha i bidi me|u blagodarnite!67. A onie ne go po~ituvaat Allaha onolku kolku {to vistinski treba

da go po~ituvaat. Seta Zemja na Denot suden }e bide vo rakofat, a nebesata }e bidat svitkani vo desnata raka Negova. Slaven neka e On! I visoko e nad ona {to Mu go zdru`uvaat!

68. I }e se duvne vo Surlata i, ete, }e gi snema stra{niot glas onie koi se na nebesata i onie koi se na Zemjata, a ne i onie za koi Allah }e posaka. Potoa, povtorno }e se duvne vo Surlata i, ete gi ispraveni, vo is~ekuvawe!

69. A zemjata }e zasveti so svetlinata na Gospodarot nejzin, i Knigata }e se postavi, i pejgamberite i svedocite }e se dovedat... Ispravno }e im se sudi i ne }e im se na{teti.

70. Sekoja li~nost }e si go dobie ona {to go spe~alila. On najdobro go znae ona {to go rabotat!

71. Onie koi ne veruvaa vo dru`ini }e bidat naterani vo Xehennemot. I {tom }e dojdat do nego }e im se otvorat vratite negovi, i }e im re~at ~uvarite nivni: “Neli vi doa|aa pejgamberi me|u vas koi vi gi ka`uvaa ajetite na Gospodarot va{ i ve opomenuvaa za Sredbata na ovoj Den va{?” ]e re~at: “Da!” No, se ovistini zborot za kaznata na nevernicite!

72. ]e se re~e: “Vlezete niz vratite na Xehennemot vo koj za navek }e ostanete. E, samo kolku lo{o prestojuvali{te e toa za gordelivite!

73. A onie koi se pla{ea od Gospodarot svoj, vo dru`ini }e bidat naterani vo Xennetot. I {tom }e dojdat do nego, }e im se otvorat vratite negovi, i }e im re~at ~uvarite nivni: “Selamun alejkum! Bevte prekrasni: pa, vlezete vo Xennetot i vo nego za navek }e ostanete!”

74. ]e re~at: “Blagodarenie na Allah, Koj go ispolni vetuvaweto Negovo kon nas, i n# odredi da ja nasledime zemjava, da se smestime vo Xennetot tamu kade {to }e si posakame. E, samo kolku e blagoslovena nagradata za trudoqubivite!

75. I }e gi vidi{ melekite kako kru`at okolu Ar{ot, slavej}i Go, so blagodarnosta kon Nego, Gospodarot svoj. Ispravno }e im se sudi i }e se re~e: “Blagodarenie na Allah! Gospodarot na svetovite!”

SURA XL“EL-MU’MINUN” (“Vernik”)

Mekka - 85 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ha, mim!2. Se objavuva Kniga od Allah, Silen i Znalec!3. Prostuva~ na grevovite i Prima~ na pokajanieto, Silen

Kaznuva~, Gospodar na silata. Nema drug bog osven Nego. Svratili{teto e - kon Nego.

4. Za ajetite Allahovi raspravaat samo onie koi ne veruvaat, pa neka ne te izmami patuvaweto nivno po zemjite!

5. I narodot na Nuh la`e{e pred niv i strankite po niv. Sekoj narod mu dava{e zna~ewe na toa kako da go istera pejgamberot negov. I raspravaa za nevistinata za da ja pokrijat so toa vistinata. Pa, gi kazniv. E, samo kakva be{e kaznata!

6. I ete, taka, se ispolni zborot na Gospodarot tvoj za onie koi ne veruvaa. Ovie se, navistina, `iteli na ognot.

7. Onie koi go nosat Ar{ot i onie koi se okolu nego, Go slavat, zablagodaruvaj}i Mu se, Gospodarot svoj, i veruvaat vo Nego, i baraat pro{ka za onie koi veruvaat: “Gospodare na{, i so znaeweto i so milosta opfa}a{ s#! Prosti im na onie koi se kaat, koi go sledat patot Tvoj, i so~uvaj gi od kaznata xehennemska!

8. Gospodare na{, vovedi gi vo bav~ite edenski koi im gi veti - na onie koi bea dobri -, i predcite nivni, i `enite nivni, i potomstvata nivni. Ti si, navistina, Silen i Mudar!

9. I so~uvaj gi od lo{otiite, a onoj kogo }e go so~uva{ od lo{otiite na Denot toj - si mu se smiluval, sekako!” Ete, toa, tokmu, e pobeda golema!

10. Na onie koi ne veruvaa }e im se vozglasi: “Omrazata Allahova e pogolema, sigurno, od omrazata va{a kon samite vas: koga bevte povikani kon veruvaweto, pa ne veruvavte.”

11. ]e re~at: “Gospodare na{, dvapati n# usmrti i dvapati n# o`ivi, pa edna{ ve}e gi priznavme grevovite na{i. Ima li, toga{, nekoj pat po koj }e mo`e nekako da se izleze?”

12. “Toa vi e, ete, za{to ne veruvavte koga se povikuvavte kon Allah, Edinstveniot, a koga Mu se zdru`uva{e ne{to, veruvavte. Sudot e na Allah, Vi{en i Golem!”

13. On vi gi poka`uva znamenijata Negovi i od nebo vi spu{ta ‘rsk. Se se}ava samo onoj koj ja prima poukata.

14. Pa, povikuvajte Go Allaha, ispoveduvaj}i ja ~istata vera Negova, pa makar toa go mrazele nevernicite!

15. Vozvi{uva~ na skalite, Sopstvenik na Ar{ot, koj go ispra}a Duhot so naredbata Svoja, onoj kogo saka od robovite Svoi za da opomene za denot na Sredbata.

16. Denot vo koj }e se sporeduvaat, koga na Allah ni{to od niv ne }e Mu bide skrieno. I ~ija }e bide vlasta na Denot toj? - Allahova }e bide, Edinstveniot i Silniot!

17. Den vo koj sekoj }e bide nagraden spored ona {to si go spe~alil. Ne }e ima nepravda na Denot toj. Allah, navistina, e Brz Presmetuva~!

18. I opomeni gi za denot {to e blisku: koga srcata vo grlata }e zastanat, zagu{eni. Za zulum}arite nema poddr`nik ili posrednik koj }e bide poslu{en.

19. On go znae skri{niot pogled na o~ite i ona {to go krijat gradite.

20. Allah ispravno re{ava. Onie koi se povikuvaat na drugi bogovi osven Nego... pa, ovie vo ni{to ne mo`at da presudat. Allah, navistina, e Slu{a~ i Gleda~!

21. Ne patuvaat li po zemjata pa da vidat kakva be{e kaznata za onie pred niv? Tie bea i posilni i ostavija pogolemi tragi na zemjata. Pa Allah, zaradi grevovite nivni, gi kazni. I za niv nema{e poddr`nik od Allah.

22. Ete, toa taka be{e zaradi toa {to, navistina, im doa|aa pejgamberi so jasnotii, pa ne veruvaa, i Allah gi kazni. On, navistina, e Mo}en i Silen Kaznuva~!

23. I Nie Musa, sekako, go isprativme so znamenijata Na{i i so dokazot jasen,

24. do faraonot, do Haman i do Karun... koi rekoa: “Vol{ebnik i la{ko!”

25. I bidej}i im dojde so vistina od Nas, rekoa: “Ubijte gi ma{kite deca na onie koi veruvaat vo nego, a ostavete gi vo `ivot `enskite deca nivni.” No, spletkata na nevernicite vodi samo vo zabluda!

26. I faraonot re~e: “Ostavete me da go ubijam Musa, pa toj neka go povika Gospodarot svoj: se pla{am, navistina, da ne ja izmeni verata va{a ili da ne posee bezredie po zemjata.”

27. I musa re~e: “Jas baram, i od Gospodarot moj i od Gospodarot va{ za{tita, i protiv sum gordeliviot koj ne veruva vo Denot na presmetkata.”

28. Eden ~ovek vernik od semejstvoto faraonovo, koj go krie{e veruvaweto negovo, re~e: “]e go ubiete li ~ovekot koj tvrdi: ‘Allah e - Gospodarot moj. ‘ Toj, sekako, vi dojde so jasnotii od Gospodarot va{. A ako la`e, la`eweto }e bide protiv nego. A ako, pak, vistina zboruva, }e vi se slu~i ona so {to vi se zakanuva.” Allah, navistina, ne go upatuva preteruva~ot i la{koto!

29. O narode moj, denes e vlasta va{a: vie ste na ~elo na zemjava. Pa, koj }e ni pomogne od nevoljata Allahova ako ovaa n# pogodi? Faraonot re~e: “Jas go gledam pri vas samo ona {to go gledam. I samo po patot i pokazot }e ve upatam!”

30. A onoj {to veruva{e, re~e: “O narode moj, jas, navistina, se pla{am za vas, od ne{to sli~no na denot na onie koi se razedinija,

31. sli~no na slu~ajot so narodot na Nuh, na Ad i na Semud i onie {to bea po niv. Allah ne im posakuva zulum na robovite!

32. O narode moj, jas, navistina, se pla{am za vas od Denot na povikuvaweto edninadrugi,

33. Den vo koj }e gi vrtite ple}ite. Za vas, osven Allah, }e nema izbranik, a onoj kogo Allah }e go skr{ne vo zabluda... pa, za nego nema upatuva~!

34. I porano Jusuf, sekako, vi dojde so jasnotii. Pa, postojano bevte pri somnenie vo ona so {to vi dojde. I {tom si zamina od ovoj svet, rekovte: “Allah nema da isprati pejgamber po nego!” Ete, taka Allah go skr{nuva vo zabluda onoj {to preteruva i somnitelot,

35. onie koi raspravaat za ajetite Allahovi bez nikakov nivni jasen dokaz, zgolemuvaj}i ja omrazata i kon Allah i kon onie koi veruvaat. Ete, taka Allah go zape~atuva sekoe srce na gordeliviot i silnikot!

36. Faraonot re~e: “O Haman, izgradi mi edna kula za da mo`am da se vi{nam niz skalite nejzini,

37. skalite na nebesata... Pa, da se vi{nam do bogot na Musa, a jas, sekako, mislam deka toj e la{ko.” I ete, taka mu se razubavi na faraonot zlodeloto negovo i be{e oddale~en od Patot. Spletkata na faraonot e samo stradawe!

38. I onoj {to veruva{e pak re~e: “O narode moj, sledete me, jas }e ve upatam po Patot i po Pokazot!

39. O narode moj, `ivotot na ovoj svet, navistina, e samo u`ivawe, a Ahiret, sekako, e Ku}ata na postojanosta!”

40. Koj }e napravi zlo }e bide kaznet soodvetno na toa, a koj, pak, }e napravi dobro, bilo da e ma{ko ili `ensko, a vernik e... pa onie }e vlezat vo Xennetot vo koj }e bidat snabdeni bez mera!

41. I u{te: “O narode moj, {to vi e, jas ve povikuvam kon spasot, a vie me povikuvate kon ognot!

42. Me povikuvate da ne veruvam vo Allah i da Mu zdru`uvam zdru`enik, za kogo ne znam ni{to. A jas ve povikuvam kon Silniot i Prostuva~ot!

43. Besprekorno! Me povikuvate, sekako, kon ona za {to ne mo`e da se povika ni na ovoj svet ni na Ahiret. Nie, navistina, }e Mu se vratime na Allah, a rasipnicite,tokmu, se `iteli na ognot.

44. Pa, }e se setete na ona {to vi go zboruvav, a jas mojata rabota Mu ja prepu{tam na Allah. Allah, navistina, gi gleda robovite!”

45. I Allah go so~uva od lo{otiite {to mu gi pravea, i }e se ostvari pakosnata kazna kon semejstvoto faraonovo:

46. ognot vo koj }e bidat frlani i nautro i nave~er; Denot vo koj }e se slu~i ^asot: “Vovedete go semejstvoto faraonovo vo naj`e{kata kazna!”

47. I koga }e raspravaat vo ognot, pot~inetite }e im re~at na pot~initelite: “Nie, navistina, ve sledevme pa, mo`ete li malku da n# oslobodite od ognot?”

48. I pot~initelite }e re~at: “ Pa, ete, site nie sme vo ognot, navistina! Da, Allah im presudi na robovite Svoi!”

49. A onie koi }e bidat vo ognot }e im re~at na ~uvarite xehennemski: “Zamolete Go Gospodarot va{ da ni olesni barem eden den od kaznata!”

50. ]e im re~at: “Neli vi doa|aa pejgamberi va{i so jasnotii?” ]e im odgovorat: “Da!” ]e re~at: “Pa, molete se!” Molbata na nevernicite }e bide samo zaludna!

51. ]e gi poddr`ime, sigurno, pejgamberite Na{i i onie koi veruvaa vo `ivotot na ovoj svet, i vo Denot koga }e voskresnat svedocite,

52. na Denot vo koj na zulum}arite ne }e im koristat izvinuvawata nivni; za niv ima prokletstvo i za niv ima Ku}a pakosna.

53. Na Musa, sekako, Nie mu dadovme Patokaz, i im ja ostavivme na Sinovite Izrailovi vo nasledstvo i Knigata:

54. Patokaz, Opomena za daruvanite so razbir!55. Pa, strpi se! Vetuvaweto Allahovo, navistina, e vistinsko; i

baraj pro{ka za grevot tvoj i slavi Go, zablagodaruvaj}i se, Gospodarot tvoj, i nave~er i nautro!

56. Onie koi, navistina, raspravaat za ajetite Allahovi bez nikakov dokaz dojden do niv... vo gradite nivni ima samo gordelivost, i ne }e ja ostvarat celta svoja. Pa, baraj zasolni{te kaj Allah! On, navistina, e Slu{a~ i Gleda~!

57. Sozdavaweto na nebesata i na Zemjata e pogolemo od sozdavaweto na lu|eto. No, ete mnozinstvoto na lu|eto ne znaat!

58. Ne se ednakvi onoj koj e slep i onoj koj gleda, i onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat so zlostornicite. Samo malkumina od vas se se}avaat!

59. ^asot, vo koj nema somnenie, navistina, }e dojde. No, ete mnozinstvoto na lu|eto ne veruvaat!

60. Gospodarot va{ re~e: “ Povikuvajte Me, }e vi se oyvijam! Onie me|u robovite Moi koi se dujat }e vlezat vo Xehennemot, pot~ineti!”

61. Allah vi ja opredeli no}ta za da se smirete vo nea, a denot za gledawe. Allah, navistina, e poln so dobrina kon lu|eto. No, ete mnozinstvoto na lu|eto ne se zablagodaruvaat!

62. Ete, toa vi e Allah, Gospodarot va{, Sozdatel na s#! Nema drug bog osven Nego. Pa, kade, navistina, ste kinisale?

63. Ete, taka kinisaa onie koi ne gi priznavaa ajetite Allahovi. 64. Allah vi odredi zemjata da vi bide utvrda, a nebesata zdanie, i

On izgled vi dava, izgled najubav, i On ve snabduva od bogatstvata. Ete, toa vi e Allah, Gospodarot va{. Pa, blagosloven e Allah, Gospodarot na svetovite!

65. On e `iv. Nema drug bog osven Nego. Pa, povikuvajte Go ~isto, ispoveduvaj}i ja verata kon Nego. Blagodarenie na Allah, Gospodarot na svetovite!

66. Ka`i: “Zabraneto mi e, navistina, da gi obo`avam onie koi vie, osven Allah, gi obo`avate. Bidej}i mi dojdoa jasnotii od Gospodarot moj i bidej}i mi e naredeno da bidam poslu{en, sekako, na Gospodarot na svetovite!”

67. On ve sozdade od zemja, potoa od kapka seme, potoa od zasirena krv, potoa ve vadi kako bebe, potoa }e sjaknete i, na

kraj, }e ostarete. Nekoi od vas porano }e umrat, a nekoi, pak, }e go do~ekaat rokot opredelen... za da se vrazumite!

68. On i usmrtuva On i o`ivuva. I koga }e re{i za ne{to, koga }e mu re~e: “Bidi!” - i toa, tokmu, }e bide!

69. Ne gi gleda{ li onie koi raspravaat za ajetite Allahovi? Kako se oddale~uvaat!

70. Onie koi la`at za Knigata i za ona {to Nie im go isprativme na pejgamberite Na{i. E, pa, }e uznaat,

71. koga }e ima sinxiri vrz vratovite nivni i koga }e bidat vle~eni so `elezni pra~ki,

72. niz voda {to vrie; i koi, potoa, vo ognot }e bidat pr`eni;73. Potoa }e im se re~e: “Kade se onie koi gi obo`avavte, 74. osven Allah?” ]e re~at: “Se oddale~ija od Nas. No, porano na

ni{to ne se klawavme. Ete, taka Allah gi skr{nuva vo zabluda nevernicite.”

75. Ete, toa vi e zatoa {to se veselevte bespravno po zemjata i zatoa {to bevte drski.

76. Vlezete niz vratata na Xehennemot vo koj za navek }e ostanete. E, samo kolku lo{o e prestojuvali{teto za gordelivite!

77. Pa, strpi se! Vetuvaweto Allahovo, sekako, e vistina. Bilo Nie da ti poka`eme ne{to od ona {to im go vetuvame, bilo `ivotot da ti go zememe... pa, Nam }e ni se vratat!

78. I pred tebe, sekako, Nie isprativme pejgamberi. Za nekoi od niv ti ka`uvavme, a za nekoi od niv ne ti ka`uvavme. Nieden pejgamber ne donese ajet, osven so odobrenieto Allahovo. Pa, koga }e dojde naredbata Allahova, ispravno se re{ava, a la{kovcite }e nastradaat tamu.

79. Allah vi odredi `ivotni: nekoi od niv gi javate a so nekoi od niv se hranite.

80. A od niv imate koristi: go ostvaruvate ona za {to ~uvstvuvate potreba - i so niv i so ~amecot prenesuvate!

81. I On vi gi poka`uva znamenijata Svoi. Pa, koe od znamenijata Allahovi ne go priznavate?

82. Zo{to ne patuvaa po zemjata pa da vidat kakva be{e zavr{nicata na onie pred niv? Bea i pomnogubrojni i posilni vo ostavawe tragi na zemjata. Pa, taka, ne im koriste{e ona {to go spe~alija!

83. I bidej}i im dojdoa pejgamberite nivni so jasnotii, se raduvaa so znaeweto {to go poseduvaa, i se ostvari vrz niv ona za {to se ismevaa.

84. I bidej}i ja zdogledaa kaznata Na{a, rekoa: “Veruvame vo Allah, Edinstveniot, i ne go priznavame ona vrz {to bevme, mnogubo{ci!”

85. I bidej}i ja zdogledaa kaznata Na{a... ne im koriste{e veruvaweto nivno. Ete, takva be{e praksata Allahova, {to ve}e se slu~i, kon robovite Negovi. I toga{ nevernicite stradaa!

SURA XLI“FUSSILET” (“Potenko objasnuvawe”)

Mekka - 54 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ha, mim!2. Objava od Milostiviot Somilosen!3. Kniga so potenko objasneti ajeti - Kur’an na arapski - za lu|eto

koi znaat!4. Kako radosnik i opomenuva~. Pa, mnozinstvoto od niv se

ramnodu{ni kon nego i onie nikako ne slu{aat. 5. I zboruvaat: “Srcata na{i se zatvrdnati vo odnos kon ona kon

{to n# povikuvaat, u{ite ni se ste`nati a me|u nas i tebe ima zavesa. Pa, ti raboti si, a i nie, navistina, }e si rabotime!”

6. Ka`i: “Jas sum, navistina, ~ovek, vam sli~en. Samo mi se objavuva deka va{iot Bog, sekako, e eden Bog. Pa, toga{, barajte da se upravete kon Nego i barajte pro{ka od Nego. I te{ko na mnogubo{cite!”

7. Onie koi ne davaat zekat ba{ se onie koi ne veruvaat vo Ahiret.

8. Za onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat, navistina, ima nagrada koja ne prestanuva!

9. Ka`i: “Vie li, navistina, ne veruvate vo Onoj koj ja sozdade zemjata za dva dena? I Nemu li Mu pripi{uvate zdru`enici? Ete, toa e Gospodarot na svetovite!”

10. I On rasfrla po zemjata planini, i vo nea, isto taka, posea beri}eti, i gi postavi site uslovi za `ivot i toa za ~etiri dena... ova za onie koi baraat.

11. Potoa se upati kon nebesata a tie bea kako magla, i im re~e, nim i na zemjata: “Dojdete, sakale ili ne sakale!” Pa, rekoa: “Doa|ame, sakaj}i!”

12. I za dva dena, potoa, On odredi sedum nebesa, i na sekoe nebo mu ja vdahna naredbata za nego. A neboto, nad zemjata Nie so yvezdi go razubavivme i go ~uvame. Ete, toa e naredbata na Silniot i Znalecot!

13. Pa, ako se ramnodu{ni, ka`i im: “Ve opomenav so molwata, sli~na na molwata vrz Ad i Semud!”

14. I koga im dojdoa pejgamberite i zad niv i pred niv: “Osven Allah li }e obo`avate?” Rekoa: “Gospodarot na{ da posaka }e isprati meleki: nie, navistina, ne veruvame vo ona so {to ste isprateni!”

15. A {to se odnesuva do Ad... tie se dueja po zemjata bespravno, i zboruvaa: “Koj e pomo}en od nas?” Ne gledaat li deka Allah koj gi sozdade, navistina, e pomo}en od niv? I ne gi priznavaa znamenijata Na{i!

16. Pa, Nie im isprativme vetar laden, vo denovite nesre}ni za da ja vkusat sramnata kazna vo `ivotot na ovoj svet, a kaznata na Ahiret sigurno e posramna. Ne }e im se pomogne!

17. A {to se odnesuva do Semud... pa, niv Nie gi upativme: pove}e go sakaa bespa}eto od Patokazot, pa ete, gi pogodi molwa, kazna sramna za ona {to go spe~alija.

18. I Nie gi spasivme onie koi veruvaa i koi bea bogobojazlivi!19. I Denot vo koj neprijatelite Allahovi }e bidat naterani vo

ognot... pa, tie }e bidat pritvoreni,20. i {tom }e dojdat do nea, }e svedo~at protiv niv: i u{ite nivni, i

o~ite nivni, i ko`ite nivni... za ona {to go rabotea. 21. I onie toga{ }e im re~at na ko`ite nivni: “Zo{to svedo~evte

protiv nas?” Ovie }e re~at: “Allah e Onoj koj ni dade sposobnost da zboruvame; takva sposobnost & dade na sekoja stvar. On ve sozdade prvpat i Nemu Mu se vra}ate!”

22. Vie ne se krievte od toa da ne svedo~at protiv vas: u{ite va{i, o~ite va{i i ko`ite va{i. No, ete, mislevte deka Allah ne znae mnogu od ona {to go rabotite.

23. Zatoa {to taka mislevte, za Gospodarot va{ mislej}i, stradavte, i stanavte porazeni.

24. Pa, i ako se strpat, ognot }e bide prestojuvali{teto nivno, i ako baraat da se vratat vo ona {to sakaat, ne }e mo`at da se vratat.

25. Nie im odredivme drugari pa im go razubavuvaa ona {to go rabotea i ona {to }e go rabotat. I protiv niv se ostvari zborot {to se ostvari protiv narodite koi la`ea pred niv: i na xinovite i na lu|eto. Onie bea prezreni, navistina!

26. Onie koi ne veruvaat, zboruvaat: “Ne slu{ajte go ovoj Kur’an i sprotistavete mu se, vikaj}i, za da go sovladate!”

27. Za onie koi ne veruvaat Nie }e odredime sigurno da ja vkusat `e{kata kazna i }e gi kaznime so ona {to e najbolno zaradi ona {to go rabotea.

28. Ete, toa e kazna, ogan, za neprijatelite Allahovi. Vo nego za niv }e im bide Ku}ata na ve~nosta: kazna zatoa {to ne gi priznavaa ajetite Na{i!

29. A onie koi ne veruvaat, zboruvaat: “Gospodare na{, poka`i ni gi xinovite i lu|eto {to n# skr{naa vo zabluda, da gi stavime pod nozete na{i za da bidat najdolni!”

30. Onie koi, navistina, zboruvaat: “Allah e Gospodarot na{“, a potoa se istrajni vo toa, im doa|aat melekite i im velat: “Ne pla{ete se i ne taguvajte i raduvajte se na Xennetot {to vi e veten!

31. Nie sme za{titnici va{i i vo `ivotot na ovoj svet i vo `ivotot na Ahiret. Vo nego za vas }e ima s# {to }e posakaat du{ite va{i, i za vas tamu go ima ona {to }e go pobarate.

32. Kakvo ugostuvawe od Prostuva~ot i Somilosniot!”33. I koj zboruva podobro od onoj koj povikuva kon Allah i koj

dobro raboti, i koj veli: “Jas sum, navistina, me|u Poslu{nite!”

34. Ne se izedna~uvaat dobroto i zloto! Vozvrati mu so ona {to e najdobro, pa ako me|u nego i me|u tebe ima neprijatelstvo, potoa mo`e da stane prijatel blizok.

35. Ova }e go postignat samo onie koi se trpelivi i ova }e go postignat samo onie koi poseduvaat eden golem del od toa.

36. A ako [ejtanot ti se vme{a pa, prikloni se kon Allah. On, navistina, e Slu{a~ i Znalec!

37. A od znamenijata Negovi se no}ta i denot, i Sonceto, i Mese~inata. I ne pa|ajte im na sexde ni na Sonceto ni na Mese~inata! Pa|ajte Mu na sexde na Allah koj niv gi sozdade ako, sekako, samo Nego go obo`avate!

38. No, ako se po~uvstvuvaat gordelivi... pa, onie koi se kaj Gospodarot tvoj Go slavat Nego, i dewe i no}e, bez zamor.

39. A od znamenijata Negovi e i toa {to ti, navistina, ja gleda{ zemjata suva. Pa, koga Nie }e & spu{time voda taa, vedna{, }e rodi. Onoj {to ja o`ivuva - O`ivuva~ e na mrtvite. On, navistina, e Kadar za s#!

40. Onie koi ne veruvaat vo znamenijata Na{i, navistina, nema da Ni se skrijat. Pa, podobar li e onoj {to }e bide frlen vo ognot na Denot suden ili onoj koj }e dojde siguren? Rabotete {to sakate! On, navistina, go gleda ona {to go rabotite!

41. Onie koi, navistina, ne veruvaat vo Opomenata {to ve}e im dojde... pa, taa, sekako, e Kniga silna,

42. na koja ne }e i dojde nevistina ni odnapred ni odzadi; toa e Objava od Mudriot i za blagodarnost Dostojniot!

43. Tebe ti se zboruva ona {to im se zboruva{e na pejgamberite pred tebe. Gospodarot tvoj, sekako, poseduva pro{ka a i kazna bolna.

44. A Kur’anot Nie da go objavivme na nearapski, tie sigurno }e re~ea: “Ajetite da mu bea potenko objasneti. Toj da bide nearapski a toj Arap?” Ka`i: “Za onie koi veruvaat Kur’anot e Patokaz i Le~enie. Onie koi ne veruvaat... vo u{ite nivni ima te`ina a Kur’anot e za niv slepilo; kako da se povikuvaat od mesto dale~no.

45. I na Musa, sekako, Nie mu dadovme Kniga i, vo vrska so nea, stanaa delenici. A da ne be{e zborot od Gospodarot tvoj, {to prethode{e, }e im be{e presudeno. Tie, navistina, za nego se somnevaat, napolno!

46. A onoj koj raboti dobro, go raboti za sebesi, a onoj koj raboti zlo, raboti protiv sebesi. Gospodarot tvoj ne e nepraveden kon robovite.

Xuz 25 47. Do Nego dopira znaeweto za ^asot. I plodovite {to izleguvaat

od lisnata obvivka nivna, i koja bilo `ena {to }e zatrudni i {to }e rodi... e samo so znaeweto Negovo. A na Denot

koga }e im vozglasi: “Kade se zdru`enicite Moi?” ]e re~at: “Ti javuvame deka me|u nas nema takov svedok!”

48. I }e skr{nat od niv onie koi gi molea porano. I }e pomislat deka ne }e mo`at da se ottrgnat.

49. Na ~ovekot nikoga{ ne mu dosaduva da se moli za dobro, a, ako, pak, go snajde zlo nekakvo, o~ajuva, bez nade` e!

50. A ako, pak, Nie dademe da ja vkusi milosta Na{a, ve}e po {tetata {to mu se slu~ila, sigurno }e re~e: “Ova e moe, i ne mislam deka ^asot nekoga{ }e dojde. A ako, pak, bidam vraten kaj Gospodarot moj... kaj Nego, mene, navistina, me ~eka dobrina.” Pa, sigurno Nie }e gi izvestime onie koi ne veruvaat za ona {to go rabotea, i }e dademe da ja iskusat,sigurno, kaznata golema!

51. A koga Nie nekoj ~ovek go blagoslovuvame, stanuva ramnodu{en i, od svoja strana, ostanuva nastrana, a ako go snajde zlo, ete go, kako dolgo se moli.

52. Ka`i: “[to mislite? Ako e toa od Allah, a vie ne veruvate vo toa! A koj skr{nal vo zabluda pove}e od onoj koj e vo sekotina dale~na?”

53. Nie }e im gi poka`eme znamenijata Na{i vo vidicite a i vo niv samite za da im stane jasno deka toj, navistina, e vistina. Neli e dosta toa {to Gospodarot tvoj, sekako, e Svedok za s#!

54. E, ne e taka: tie se somnevaat vo sredbata so Gospodarot svoj, a On, sekako, opfa}a s#!

SURA XLII“E[-[URA” (“Dogovarawe”)

Mekka - 53 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ha,mim,2. ajn, sin, kaf!3. Ete, taka ti se objavuva, kako i na onie pred tebe, Allah, Silniot

i Mudriot!4. S# {to e na nebesata i na Zemjata e - Negovo. On e i Vi{en i

Golem!5. Nebesata samo {to ne se zdrobat edninadrugi, a melekite Go

slavat, zablagodaruvaj}i Mu se, Gospodarot svoj, i baraat pro{ka za onoj koj e na zemjata. No, Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

6. Onie koi prifa}aat drugi za{titnici osven Nego... Allah bdee vrz niv i ti ne si zakrilnik vrz niv!

7. I ete, taka Nie ti go objavivme Kur’ anot na arapski za da ja opomene{ Ummul Kura i onie okolu nea, i da gi opomene{ za

Denot na sobiraweto vo koj, sekako, nema somnenie. Edna dru`ina }e bide vo Xennetot, a edna }e bide vo Xehennemot!

8. Allah da saka{e }e ve naprave{e da bidete eden narod. No, On kogo saka go voveduva vo milosta Svoja. A zulum}arite nemaat ni za{titnik ni poddr`nik!

9. Ili: “ Prifatija li drugi, osven Nego, prijateli. Pa, Allah e Onoj koj e Prijatel, i On gi o`ivuva mrtvite i On e Kadar za s#!

10. I vo s# {to se razedinuvate - ta, Sudot za toa e Allahov. Toa vi e Allah, Gospodarot moj, vrz Nego se potpiram i Nemu mu se obra}am!”

11. Sozdatel na nebesata i na Zemjata! I od vas On parovi sozdade i od dobitokot parovi sozdade. Za da ve mno`i, sekako! Nemu ne Mu e ni{to sli~no. On e Slu{a~ i Gleda~!

12. Klu~evite i na nebesata i na Zemjata se - Negovi! Komu saka dava ‘rsk i mu odreduva. On, navistina, e Znalec na s#!

13. Vo verata vi go propi{a ona {to mu be{e ostaveno vo vasiet na Nuh, i ona {to Nie tebe ti go objavuvame, i ona {to im go ostavivme vo vasiet i na Ibrahim, i na Musa, i na Isa: “Da bidete istrajni vo verata i vo nea da ne se razedinuvate!” Ona kon {to gi povikuva{ mnogubo{cite e golema rabota. Allah izbira kon Sebe kogo saka i go upatuva kon Sebe onoj {to Mu se obra}a.

14. I onie se razedinija, zaradi toa {to se pakostea edensodrug, vedna{ po dojdenoto im znaewe. A zborot na Gospodarot tvoj da ne im prethode{e so rok opredelen sigurno }e im be{e presudeno. Onie koi po niv ja nasledija Knigata se somnevaa, iscelo!

15. Pa, ete, zaradi toa povikuvaj i bidi istraen onaka kako {to ti e naredeno! I ne sledi gi strastite nivni, i ka`i: “Veruvam vo ona {to e objaveno od Allah vo Knigata. Naredeno mi e spravedlivo da sudam me|u vas; Allah e i Gospodarot na{ i Gospodarot va{. Nam - na{ite dela a vam - va{ite dela. Nema potreba edninadrugi da se doka`uvame. Allah site }e n# zbere, i svratili{teto e - kon Nego!”

16. A onie koi donesuvaat dokazi za Allah po ve}e dokazite nivni so koi se povikuva{e kon Nego - se ni{to`ni kaj Gospodarot nivni; omraza zaslu`uvaat i za niv ima kazna `e{ka!

17. Allah e Onoj koj objavuva Kniga so vistina i ramnote`a. A {to znae{? Mo`ebi ^asot e blisku!

18. Onie koi ne veruvaat vo nego baraat da dojde pobrzo. A onie koi veruvaat stravuvaat od nego i znaat deka toa, sekako, e vistina. Kako i da e onie koi se somnevaat vo ^asot se vo bespa}e dale~no!

19. Allah e So~uvstvitelen kon robovite Svoi. On dava ‘rsk komu saka. On e Jak i Silen!

20. Onoj koj saka nagrada na Ahiret, Nie }e ja zgolemime nagradata negova, a onoj koj saka nagrada na ovoj svet, }e mu ja dademe, a na Ahiret za ovoj ne }e ima del.

21. Imaat li onie bo`estva koi im go propi{uvaat vo verata ona {to Allah ne im go dozvoli? Da ne be{e zborot na Odlukata }e im be{e prosudeno, sigurno! A za zulum}arite ima, navistina, kazna bolna!

22. ]e gi vidi{ zulum}arite kako stravuvaat zaradi ona {to go spe~alija. A toa, vsu{nost, mora da im se slu~i. A onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat }e bidat vo gradinite xennetski. ]e imaat kaj Gospodarot nivni s# {to }e posakaat. Ete, toa e prednost golema!

23. Ete, taka Allah gi zaraduva robovite Svoi koi veruvaat i koi dobri dela rabotat. Ka`i: “Ne baram za toa nikakva nagrada, osven naklonost kon rodninata.” A onoj koj }e se stekne so dobro vo toa Nie }e mu go zgolemime dobroto. Allah, navistina, e Prostuva~ i Blagodaren!

24. Ili, pak, tie zboruvaat: “Toj frla laga vrz Allah?” Pa, Allah da saka }e go zape~ati srceto tvoe. Allah ja snemuva nevistinata a ja ostvaruva, so zborovite Svoi, vistinata. On, navistina, go znae ona {to e vo gradite!

25. On go prima pokajanieto od robovite Svoi, On gi prostuva grevovite i znae {to rabotite!

26. Se oyvivaat onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat, i On }e im zgolemi od dobrinata Svoja, a za nevernicite ima kazna `e{ka!

27. Koga Allah bi im dal ‘rsk na robovite Svoi - tie bi stanale silnici na zemjava, no On, spu{ta ‘rsk so mera, so posak Svoj. On, navistina, e Izvesten i Gleda~ na robovite Svoi!

28. On, tokmu, spu{ta do`d koga se gubi nade`, i ja {iri milosta Svoja. On e Za{titnik i za blagodarnost Dostoen!

29. A od znamenijata Negovi e i sozdavaweto na nebesata i na Zemjata, i `ivotnite rastureni vo niv. Koga }e posaka On e kadar da gi zbere!

30. A onaa nesre}a {to ve pogodi... toa e zaradi ona {to go spe~alija racete va{i, a On mnogu & prostuva.

31. I ne mo`ete da se sokriete na zemjata. I vie nemate, osven Allah, ni za{titnik ni poddr`nik!

32. A od znamenijata Negovi se i brodovite koi plovat po moreto kako brda golemi.

33. A ako On posaka }e go smiri vetrot i, ete, tie }e stanat nepodvi`ni na morskata povr{ina. Vo toa, navistina, ima znamenija za sekoj {to e trpeliv i blagodaren!

34. Ili, pak, da gi potopi zaradi ona {to go napravija, a On, sekako, prostuva mnogu!

35. Za da uznaat, onie koi se karaat za ajetite Na{i, deka za niv nema spas.

36. U`ivawe za edno vreme vo `ivotot na ovoj svet... ete, toa e s# {to vi e dadeno. A ona {to e kaj Allah e podobro i potrajno za onie koi veruvaat i koi vrz Gospodarot svoj se potpiraat:

37. onie koi gi izbegnuvaat grevovite golemi, i sramnite postapki i koi, koga }e se nalutat, ete, prostuvaat ;

38. onie koi se oyvivaat na Gospodarot svoj, i koi namaz izvr{uvaat, i koi ednisodrugi se dogovaraat i koi od ‘rskot {to Nie im go dadovme delat;

39. onie koi, koga }e gi snajde nevolja nekakva, se potpomagaat ednisodrugi.

40. Nadomestok za zloto e zlo nemu ednakvo. A onoj koj }e prosti i koj }e se popravi - ta, nagradata negova e kaj Allah. On, navistina, ne gi qubi zulum}arite!

41. A koga nekomu }e mu se pritegne na pomo{ po zulumot vrz nego, ednakvo treba da se vozvrati. Za nikogo nikoj nema poinakov na~in .

42. A za onie koi pravat zulum na lu|eto i koi, bespravno, po zemjata ugnetuvaat... praksata takva, navistina, }e im donese kazna bolna.

43. A onoj koj podnesuva i koj prostuva... ete toa, navistina, e rabota golema!

44. Onoj kogo Allah }e go skr{ne vo zabluda - pa, za nego nema prijatel po Nego. I }e gi vidi{ zulum}arite, koga }e ja zdogledaat kaznata, kako }e povikaat: “ Ima li nekoj na~in na koj mo`eme da se vratime?”

45. I }e gi vidi{ izlo`eni na nea; poni`eni kako gledaat so potajno oko. A onie koi veruvaat }e re~at: “Stradalnici se, navistina, onie koi si na{tetija sebesi i na semejstvata na Denot suden!” E, taka zulum}arite }e bidat, navistina, vo kaznata postojana!

46. Za niv ne }e ima prijateli, osven Allah, koi }e im pomognat. A onoj kogo Allah }e go skr{ne vo zabluda... pa, za nego nema na~in na koj }e se spasi.

47. Oyvete se na Gospodarot va{ pred da nastapi denot od Allah od koj ne mo`e da se vrati. Na toj den za vas }e nema nikakvo zasolni{te i za vas }e nema nikakov prigovor.

48. Pa, ako se trgnat na strana Nie ne te isprativme da bide{ nivni ~uvar. Obvrskata tvoja e samo da izvesti{. I koga Nie, navistina, dadovme ~ovekot da ja vkusi milosta Na{a, se raduva na toa, a ako, pak, go snajde zlo zaradi ona {to go napravija racete nivni... ta, ~ovekot, navistina, e neblagodaren!

49. Vlasta i na nebesata i na Zemjata e - Allahova! Allah so posak Svoj sozdava. Komu saka podaruva `enski deca a komu saka podaruva ma{ki deca,

50. ili, pak, udvojuva: ma{ko i `ensko, a kogo saka ostava neploden. On, navistina, e Znalec i Mo}en!

51. Na ~ovekot mu e dadeno Allah da zboruva so nego samo preku objava ili zad zavesa ili da mu isprati pejgamber pa da mu go objavi so odobrenieto Svoe ona {to go saka. On, navistina, e Vi{en i Mudar!

52. I ete, taka po robot Na{ ti vdahnavme objava po naredba Na{a; ne znae{e {to e, i Kniga i veruvawe, no odredivme da bide svetlina za da go upatime onoj kogo sakame od robovite Na{i. I ti, navistina, upatuva{ po patot vistinski,

53. patot na Allah i ona {to e na nebesata i na Zemjata e - Negovo. I ete, taka stvarite se vra}aat kon Allah!

SURA XLIII“EZ-ZUHRUF” (“Nakit”)

Mekka - 89 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ha, Mim!2. Se kolnam vo Knigata jasna!3. Nie, navistina, go odredivme Kur’anot da bide na arapski za da

sfatite!4. A toj, sekako, e od Nas, vo Majka na Knigata, vi{en i mudar!5. Da otstapime li od vas, da ne ve opomenuvame koga ste vie

narod rasipni~ki?6. I kolku pejgamberi Nie isprativme me|u narodite odamne{ni,7. i ne im doa|a{e nieden pejgamber a tie da ne go ismevaa. 8. Pa, Nie gi uni{tivme onie koi bea posilni i pojaki od sega{nite.

A primerot za narodite odamne{ni ve}e e spomenat!9. A ako gi zapra{a{ koj gi sozdade nebesata i Zemjata

sigurno }e re~at: “Gi sozdade Silniot i Znalecot!”10. Onoj koj vi ja odredi zemjata kro{na i na nea vi odredi pati{ta

za da se upravuvate po niv!11. I Onoj koj vi spu{ti voda od nebesata vo mera odredena i, so

pomo{ nejzina, Nie gi o`ivuvame mrtvite predeli. Ete, taka i vie }e bidete o`iveani!

12. Onoj koj od s# sozdade parovi i vi odredi i brod i dobitok {to go javate:

13. da sednete na ple}ite nivni i, koga }e sednete, da se se}avate na blagodatot od Gospodarot va{, i da re~ete: “Vi{en e Onoj koj ni go pot~ini ova koe, bez Nego, ne mo`eme da go postigneme!

14. ]e mu se vratime na Gospodarot na{, navistina!”15. I onie mu zdru`uvaat od robovite Negovi del nekakov.

^ovekot, navistina, e nevernik o~igleden!16. Ili, pak, }erki da prisvoi On, od ona {to On go sozdava, a vam

sinovi vi daruva?17. A koga }e se zaraduva eden od niv so ona {to mu go

pripi{uva{e na Milostiviot, liceto mu stanuva crno i se zagu{uva.

18. Onie li koi rastat me|u nakiti i koi nikojpat ne mo`at da se izvle~at od sprotivnosti?

19. Melekite koi pretstavuvaat robovi na Milostiviot... tie, vsu{nost, `eni gi smetaat. Bea li svedoci pri sozdavaweto

nivno? ]e se zabele`at svedo~ewata nivni, i }e bidat pra{uvani!

20. I zboruvaat: “Da posaka{e Milostiviot nie ne }e gi obo`avavme.” Za toa tie ni{to ne znaat; tie samo la`at.

21. Ili: Im dadovme li Kniga od porano? Pa, tie baraat da se pridr`uvaat kon nea.

22. No, zboruvaat: “Nie gi zateknavme predcite na{i vo ovaa vera i nie, navistina, se upatuvame po tragite nivni!”

23. I ete, taka Nie ne isprativme nieden pejgamber pred tebe, vo nieden grad, a rasipnicite da ne re~ea: “Nie gi zateknavme predcite na{i vo ovaa vera i nie, navistina, se upravuvame po tragite nivni.”

24. Im zboruva{e: “I zarem da vi dojdev so patokaz podobar od onoj {to go zateknavte kaj predcite va{i?” Zboruvaa: “Nie, navistina, ne veruvame vo ona so {to ste isprateni.”

25. Pa, Nie im se odmazdivme. I pogledni kakva be{e kaznata vrz la{kovcite!

26. I koga Ibrahim mu re~e na babo mu i na narodot svoj: “Jas sum, navistina, daleku od ona {to go obo`avate,

27. osven Onoj koj me sozdade pa On i }e me upati.” 28. I toj zborot go ovekove~i me|u potomstvoto svoe za da se

vratat kon Patokazot. 29. No, Jas im dadov da u`ivaat tie i predcite nivni s# dodeka ne

im dojde vistinata i pejgamberot o~igleden!30. I bidej}i im dojde vistinata, rekoa: “Ova e vol{ebni{tvo; vo

nego, navistina, ne veruvame.” 31. Zboruvaa: “Zo{to ovoj Kur’an ne e objaven na eden ~ovek od

dva grada golemi?”32. Tie li ja spodeluvaat milosta na Gospodarot tvoj? Nie gi

spodelivme me|u niv `ivotnite potrebi nivni vo `ivotot na ovoj svet. I edninadrugi gi vozdignavme, so stepeni, za da se pot~inat edninadrugi. A milosta na Gospodarot tvoj e podobra od ona {to go zbiraat.

33. A lu|eto da ne bea vo edna zaednica za onie koi ne veruvaa vo Milostiviot Nie }e odredevme ku}ite da im bidat izgradeni od srebro a i skalilata po koi se ka~uvaat,

34. a vo ku}ite svoi vrati i legla vrz koi se potpiraat, isto taka,35. i, nakitite, sekako. I seto toa, ete, e u`ivawe vo `ivotot na ovoj

svet, a Ahiret, pak, kaj Gospodarot tvoj, e za bogobojazlivite. 36. A onoj koj }e se odvrati od spomenuvaweto na Milostiviot

Nie }e mu go natovarime [ejtanot i }e mu stane blizok. 37. A onie, navistina, gi odvra}aat od Patot i smetaat deka se

upatuva~i. 38. A koga }e dojde kaj Nas, }e re~e: “E, {teta! Me|u mene i tebe

da be{e edna dale~ina od Istok do Zapad! E, samo kolku si lo{ drugar!

39. I ne }e vi koristi denes, i zatoa {to zulum pravevte, }e bidete vo kaznata, navistina, zdru`eni!

40. Ti li mo`e{ da napravi{ da slu{aat nemite ili, pak, da gi upati{ slepite: onie koi o~igledno skr{nale vo zabluda.

41. Pa, da te zemavme Nie nim sigurno }e im se odmazdevme,42. ili da ti go poka`eme ona so {to im se zakanuvame... pa, Nie,

navistina, imame mo} protiv niv. 43. Pa, pridr`uvaj se kon ona {to ti e objaveno. Ti si, navistina, po

patot vistinski!44. Toj, navistina, e Opomena za tebe i za narodot tvoj, i }e bidete

odgovorni!45. I pra{aj gi tie koi gi isprativme pred tebe, me|u pejgamberite

Na{i, dali odredivme, osven Milostiviot, bogovi da se obo`avaat.

46. I Nie, sekako, Musa go isprativme so znamenijata Na{i, do faraonot i golemcite negovi, i re~e: “Jas sum, navistina, pejgamber od Gospodarot na svetovite!”

47. I bidej}i im doa|aa so znamenijata Na{i vedna{ gi ismevaa. 48. I ednoodrugo pogolemo znamenie Nie im poka`uvavme, i na

kazna gi izlo`uvavme za da se vratat po Patokazot. 49. I zboruvaa: “O vol{ebniku, povikaj go za nas, od Gospodarot

tvoj, ona {to go veti, pa, navistina, }e bideme upateni.” 50. I bidej}i Nie od niv ja otstranivme kaznata vedna{ ja prekr{ija

zakletvata. 51. I faraonot vozglasuva{e me|u narodot svoj, velej}i: “O narode

moj, neli mi pripa|a da vladeam so Egipet, i so ovie reki pod mene? Ne gledate li?

52. Ili: Ne sum li podobar od ovoj nesre}nik koj odvaj objasnuva ne{to?

53. Pa, zo{to ne mu se dadeni rakavnici od zlato? Ili: Zo{to so nego ne dojdoa zdru`eni meleki?”

54. I narodot negov se upla{i od nego i go poslu{a. Toj narod be{e, navistina, rasipni~ki!

55. I bidej}i N# nalutija im se odmazdivme i, taka, Nie site gi potopivme.

56. I odredivme da bidat urnek i primer za ostanatite. 57. I bidej}i im be{e iznesen primerot na sinot na Merjem,

narodot tvoj vedna{ pomina na drug razgovor,58. zboruvaj}i: “Podobri li se na{ite bogovi ili On?” Go navedoa

kako primer samo da raspravaat so tebe. No, toa e narod galamxiski!

59. Toj e samo rob kogo Nie go blagoslovivme i go odredivme da bide primer za sinovite Izrailovi.

60. A da posakavme od vas Nie }e sozdadevme meleki po zemjata {to }e ve nasledat.

61. Kur’anot, navistina, e znaewe za ^asot: ne somnevajte se vo nego i sledete me! Ova e patot vistinski!

62. I [ejtanot neka ne ve zavede. Toj vi e, navistina, neprijatel o~igleden!

63. I bidej}i Isa dojde so jasnotii, re~e: “Vi dojdov so mudrost i }e vi gi objasnam nekoi raboti za koi stanavte delenici. Pa, pla{ete se od Allah i bidete Mu poslu{ni!

64. Allah, navistina, e Gospodarot moj i Gospodarot va{... ta, obo`avajte Go. Ova e patot vistinski!”

65. Pa, se rascepija dru`ini mnogu od niv. E, te{ko na onie koi napravija zulum, te{ko nim od kaznata na Denot bolen!

66. ^ekaat li ^asot da im dojde odnenade`, i bez da usetat?67. Ednitenadrugi prijateli na Denot toj neprijateli }e stanat; a ne i

bogobojazlivite. 68. O robovi Moi, denes ne }e stravuvate i ne }e taguvate. 69. A na onie koi veruvaa vo ajetite Na{i i koi bea Poslu{ni, }e im

se re~e: 70. “Vlezete vo Xennetot, vie i `enite va{i, veseli ;”71. me|u niv }e se slu`i so ~inii i ~a{i od zlato. Za niv vo nego }e

ima s# ona {to du{ite go posakuvaat i ona {to gi raduva o~ite. I vie vo nego za navek }e ostanete.

72. Ete, toa vi e Xennetot koj go nasledivte za ona {to go rabotevte!

73. Vo nego za vas }e ima i ovo{je sekakvo, od koe jadete. 74. Da, silnicite }e bidat vo kaznata xehennemska, i vo nea za

navek }e ostanat;75. nema da im se olesni i vo nego }e bidat beznade`nici. 76. I Nie zulum ne im napravivme, no tie bea zulum}ari. 77. I onie }e vozglasat: “O Malik, neka ne usmrti ve}e

edna{ Gospodarot tvoj!” ]e re~e: “Pa, vie tuka za navek }e ostanete!”

78. Nie, sekako, vi dostavivme vistina, no mnozinstvoto od vas vistinata ja preziraat.

79. Ili, pak, tie prezemaat neotpovikliva odluka? Da, Nie odlu~uvame neotpoviklivo!

80. Ili: Smetaat li deka Nie ne ja slu{ame tajnata nivna i ona {to nasamo go zboruvaat? Da, pratenicite Na{i go bele`at s# ona {to e pri niv.

81. Ka`i: “Koga Milostiviot bi imal dete, pa jas sum prviot vo obo`avaweto.”

82. Slaven neka bide Gospodarot na nebesata i na Zemjata, Gospodarot na Ar{ot, od ona {to go opi{uvaat.

83. Pa, edna{ ostavi gi neka vodat jalovi razgovori, i neka si igraat s# dodeka ne im dojde Denot so koj se opomenati.

84. On e Bog na nebesata i On e Bog na Zemjata. On e i Mudar i Znalec!

85. Blagosloven neka bide Onoj ~ija vlast e na nebesata i na Zemjata, i na ona {to e me|u niv. Znaeweto za ^asot e kaj nego i Nemu }e Mu se vratite!

86. A onie koi gi povikuvaat osven Nego ne se poseduva~i na posreduvaweto, osven onoj koj }e posvedo~i vistinski. A onie znaat.

87. A ako, pak, gi pra{a{ koj gi sozdade sigurno }e re~at: “Allah!” Pa, kade toga{ kinisuvaat?

88. I ona {to }e go re~e pejgamberot: “Gospodare moj, toa e narod, navistina, koj ne veruva. “

89. Pa, trgni se od niv i ka`i: “Selam!” Pa, }e uznaat!

SURA XLIV“ED-DUHAN” (“^ad”)

Mekka - 59 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ha, Mim!2. Se kolnam vo Knigata jasna!3. Da, Nie ja objavivme, vo edna no} blagoslovena. Nie sme,

navistina, opomenuva~i!4. Vo nea se oddeluva sekoja naredba mudra ;5. naredbata Na{a: Nie, navistina, ispra}avme pejgamberi:6. od Gospodarot tvoj milost. On, navistina, e Slu{a~ i Znalec!7. Gospodarot na nebesata i na Zemjata i na ona {to e me|u niv -

ako ste uvereni. 8. Nema drug bog osven Nego. On o`ivuva i On usmrtuva.

Gospodarot va{ i Gospodarot na predcite va{i odamne{ni!9. No, ne! Tie se somnevaat! Se zabavuvaat!

10. Pa, po~ekaj go Denot vo koj nebesata }e ponesat ~ad jasen,11. koj }e gi pokrie lu|eto. Ova e kazna bolna. 12. Gospodare na{, otstrani ja od nas kaznata; nie sme, navistina,

vernici!13. Od kade im Opomena? Ve}e im dojde pejgamberot jasen!14. Potoa gi svrtea ple}ite kon nego i rekoa: “On e pou~en! Lud

e!”15. Nie, sekako, ne{to }e otstranime od kaznata; da, no vie }e se

vratite vo mnogubo{tvo16. na onoj Den koga }e gi zafateme so zafat golem, toga{,

navistina, Nie }e im se odmazdime. 17. Pred niv Nie i narodot na faraonot go stavivme vo isku{enie, i

im dojde pejgamber blagoroden:18. “Ispolnete go va{iot dolg kon mene, o Allahovi robovi!

Pejgamber sum va{, navistina, doverliv!”19. I: “Ne vozdignuvajte se nad Allah. Jas, navistina, vi donesuvam

jasen dokaz!20. Da, jas baram za{tita od Gospodarot moj i od Gospodarot va{,

za da ne me kamenuvate,21. a ako, pak, ne veruvate vo mene, pa ostavete me!”22. Go povikaa, toga{, Gospodarot svoj: “Ovoj, navistina, e narod

nasilni~ki!”

23. “Pobrzaj so robovite Moi no}e. ]e bidete sledeni, navistina! -24. Ostavi go moreto otvoreno; taa vojska nivna }e bide

potopena.” 25. Kolku bav~i i izvori ostavija,26. i posevi i mesta blagorodni,27. i blagodati isto taka na koi im se raduvaa?28. Ete, taka e: Nie odredivme da gi nasledat drugi lu|e. 29. Pa, ne gi oplakuvaa ni nebesata ni Zemjata, i voop{to ne im

se dade prilika. 30. I Nie gi izbavivme sinovite Izrailovi od kaznata sramna, 31. od faraonot koj be{e, navistina, me|u rasipnicite najnadueniot!32. Da, Nie gi odlikuvavme vo znaewe nad drugite lu|e!33. I me|u znamenijata Nie im dadovme isku{enija o~igledni. 34. Onie, navistina, zboruvaa:35. “Za nas ima, tokmu, samo edna smrt, prvata, i ne }e bideme

o`iveani.” 36. Pa, dajte ni gi predcite na{i ako ste iskreni. 37. Onie li se podobri ili, pak, narodot na Tuba i onie pred niv? Nie

gi uni{tivme. Silnici bea, navistina!38. I Nie ne gi sozdadovme nebesata i Zemjata i ona {to e me|u

niv, igraj}i si. 39. Nie gi sozdadovme so vistina, no mnozinstvoto od niv ne

znaat. 40. Denot na Razdelbata }e bide mesto kade }e se sretnat site,41. Den vo koj prijatelot ne }e mu koristi na prijatelot vo ni{to, a

nitu, pak, }e im se pomogne,42. osven onoj komu }e mu se smiluva Allah. On, navistina, e

Silen i Somilosen!43. Stebloto Zekum, navistina, e 44. hrana za gre{nicite!45. Kako kovina }e vrie vo stomacite,46. kako {to vrie `e{kata voda. 47. “Pa, grabnete go i vle~ete go sred Xehennemot,48. potoa po glavata sipajte mu voda {to vrie, kako kazna. 49. Vkusi, ti be{e toj {to, ete, nebare e silen i blagoroden!50. Da, ova e ona vo {to se somnevavte.” 51. Bogobojazlivite, sekako, }e bidat na sigurno mesto:52. vo bav~ite xennetski i me|u izvorite,53. }e se oblekuvaat so svila i kadife, ednikondrugi svrteni!54. Ete, taka Nie }e gi o`enime so hurii, koi }e bidat so krupni

o~i. 55. Vo Xennetot }e posakuvaat od sekoe ovo{je, sigurni!56. Tuka ne }e ja vkusat smrtta, osven prvata smrt; i Nie }e gi

so~uvame od kaznata xehennemska. 57. Kako dobrina od Gospodarot tvoj. Ete, toa e pobeda golema!58. Nie Kur’anot go olesnivme na jazikot tvoj za da se se}avaat!59. Pa, po~ekaj! I onie }e po~ekaat, navistina!

SURA XLV“EL-XASIJE” (“Na kolena”)

Mekka - 37 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ha, Mim!2. Kniga koja se objavuva od Allah, Silen i Mudar!3. Na nebesata i na zemjata, navistina, ima znamenija za

vernicite!4. I vo sozdavaweto va{e i vo `ivotnite {to On gi rasturi ima

znamenija za lu|eto koi cvrsto se uvereni. 5. I vo izmenata na no}ta i denot i vo ona {to Allah go spu{ti od

nebesata, ‘rskot, so {to ja o`ivuva zemjata po mrtviloto nejzino, i vo upravuvaweto na vetrovite... vo toa ima znamenija za lu|eto koi sfa}aat.

6. Ete, toa se ajetite Allahovi koi Nie ti gi ka`uvame so vistina. Pa, vo koj govor po Allahoviot i ajetite Negovi tie veruvaat?

7. Te{ko na sekoj la{ko i gre{nik!8. Gi slu{a ajetite Allahovi {to mu se ka`uvaat, potoa stanuva

gordeliv, ete,kako da ne gi slu{nal. Pa, zaraduvaj go so kaznata bolna!

9. A ako soznae ne{to od ajetite Na{i }e go obzede ismevawe. Za niv ima kazna sramna.

10. Zad niv e i Xehennemot. Vo ni{to ne }e im koristi ona {to go spe~alija. I onie koi prifatija drugi prijateli osven Allah. Za niv ima kazna golema!

11. Ova e Patokazot, a za onie koi ne veruvaat vo znamenijata na Gospodarot svoj... za niv ima bolna, kazna nepodnosliva.

12. Allah e Onoj koj vi go pot~ini moreto za brodot da plovi so naredbata Negova, i da ja pobaruvaat dobrinata Negova, i da bidete blagodarni!

13. I On vi go pot~ini i ona {to e na nebesata i ona {to e na Zemjata, s# zaedno! Vo toa, navistina, ima znamenija za lu|eto koi razmisluvaat!

14. Ka`i im na onie koi veruvaat da im prostat na onie koi ne se nadevaat na denovite Allahovi vo koi lu|eto }e se nagradat spored ona {to go spe~alija:

15. koj }e napravi dobro delo za sebesi }e go napravi, a koj }e napravi zlo delo, protiv sebesi }e go napravi. Potoa kon Gospodarot va{ }e se vratite!

16. A na sinovite Izrailovi Nie, sekako, im dadovme Kniga, i mudrost i prateni{tvo, i Nie im dadovme od ‘rskot, od dobrata, i gi odlikuvavme nad drugite!

17. I Nie im dadovme jasnotii za Nerdbata. I se razedinija vedna{ po dojdenoto im znaewe, zaviduvaj}i edninadrugi. Gospodarot tvoj, navsitina, }e presudi me|u niv na Denot suden za ona za {to, tokmu, stanaa delenici.

18. Potoa, {to se odnesuva do naredbata, Nie odredivme da odi{ po Patot golem i, toga{, sledi go, a ne sledi gi strastite na onie koi ne znaat!

19. Onie, navistina, vo ni{to ne }e ti koristat kaj Allah. Zulum}arite se prijateli ednisodrugi. A Allah e Prijatel na bogobojazlivite!

20. Ova se o~iglednosti za lu|eto, i Patokaz i Milost za lu|eto koi cvrsto se uvereni.

21. Ili: Mislat li onie koi zaronija vo zlodela deka Nie }e gi izedna~ime so onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat... deka se isti `ivotite nivni i umirawata nivni. E, samo kolku lo{o prosuduvaat!

22. I Allah gi sozdade nebesata i Zemjata so vistina. I sekoja du{a }e bide nagradena spored ona {to go spe~alila, i nim ne }e im se napravi nepravda!

23. Ne go vide li onoj koj za svoj bog ja zema strasta svoja, kogo Allah vo zabluda go skr{na, znaej}i, i komu mu go zape~ati i sluhot negov i srceto negovo, a pred opulot negov zavesa postavi. Pa, koj }e go upati po Allah? Ne se se}avate li?

24. I zboruvaat: “@ivotot e samo na ovoj svet na{. I umirame i `iveeme, a ona {to ne ni{ti e samo vremeto.” Ete, onie za toa ne znaat ni{to. Taka samo si zamisluvaat!

25. A koga im se ka`uvaat ajetite Na{i jasni, dokaz nivni e samo ova ka`uvawe: “Donesete gi predcite na{i ako ste iskreni!”

26. Ka`i: “Allah ve o`ivuva, potoa On ve usmrtuva, potoa }e ve zbere na Denot suden vo koj nema somnenie.” No, mnozinstvoto na lu|eto ne znaat!

27. Vlasta i na nebesata i na Zemjata e - Allahova! A Denot vo koj }e se slu~i ^asot, na Denot toj, }e bidat porazeni onie koi nevistini izmisluvaat.

28. I }e go vidi{ sekoj narod na kolena; sekoj narod }e bide povikan spored Knigata svoja. Denes }e bidete nagradeni za ona {to go rabotevte!

29. Ova e Knigata na{a koja vistina }e vi zboruva. Nie, navistina, go bele`ivme ona {to go rabotevte!

30. [to se odnesuva do onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat... pa, Gospodarot nivni }e gi vovede vo milosta Svoja. Ete, toa vi e pobeda jasna!

31. A {to se odnesuva, pak, do onie koi ne veruvaat: “Neli vi se ka`uvaa ajetite Moi, pa se naduvte i bevte narod nasilni~ki?”

32. I koga }e se re~e{e: “Vetuvaweto Allahovo, navistina, e vistina, i ^asot vo koj, sekako, nema somnenie,” - zboruvavte: “Ne znaeme {to e toa ^as? Nie samo se somnevame i nie ne sme ubedeni vo toa.”

Xuz 26

33. I }e im se prika`at zlodelata nivni {to gi pravea i }e im se ovistini ona {to go ismevaa.

34. I }e se re~e: “Denes Nie }e zaboravime na vas kako {to vie zaboravivte na Sredbata na ovoj Den va{; ognot e prestojuvali{teto va{e i za vas nema poddr`nici.

35. Ete, toa vi e za{to gi ismevavte znamenijata Allahovi i {to ve obzede `ivotot na ovoj svet.” Pa, denes ne }e bidat izvedeni od ognot a nitu, pak, od niv }e se bara da se izvinat.

36. Pa, blagodarnosta Mu pripa|a na Allah, Gospodarot na nebesata, Gospodarot na Zemjata i Gospodarot na svetovite!

37. Veli~ijata i na nebesata i na Zemjata se - Negovi! On e Silen i Mudar!

SURA XLVI“EL-AHKAF” (“Ahkaf”)

Mekka - 35 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ha, mim!2. Kniga {to se objavuva od Allah, Silen i Mudar!3. Nie gi sozdadovme i nebesata i Zemjata i ona {to e me|u niv

samo so vistina i do rok opredelen. A onie koi ne veruvaat se ramnodu{ni kon ona so {to se opomenuvaat.

4. Ka`i: “Poka`ete mi go ona {to go posakuvavte osven Allah? Poka`ete {to sozdadoa na zemjata! Ili, pak, se zdru`eni vo sozdavaweto na nebesata. Dajte im ja Knigata pred ovaa ili, pak, tragite na znaeweto ako ste iskreni.”

5. Koj pove}e skr{nal od onoj koj povikuva drug bog osven Allah, koj ne mo`e da mu se oyvie na Denot suden i tie, osven Allah, ramnodu{ni se kon molbite nivni,

6. i koi, koga lu|eto }e se zberat, }e stanat neprijateli nivni, i koi ne gi priznavaa obo`avawata nivni.

7. A koga im se ka`uvaat ajetite Na{i jasni, nevernicite zboruvaat za vistinata, bidej}i ve}e im do{la: “Ova e vol{ebni{tvo o~igledno!”

8. Ili, pak, velat: “Frla laga vrz Allah!” Ka`i: “Ako frlam laga vrz Nego, pa vie ne mo`ete da me za{titite od kaznata Allahova. On najdobro go znae ona {to go iznesuvate. On e Dovolen Svedok me|u mene i me|u vas. On e Prostuva~ i Somilosen!”

9. Ka`i: “Me|u pejgamberite jas ne sum ne{to novo, i ne znam {to }e se pravi so mene a i so vas, isto taka. Jas samo go sledam ona {to mi se objavuva i jas sum samo opomenuva~ jasen!”

10. Ka`i: “[to mislite?” Ako Kur’anot e od Allah, a vie ne veruvate vo nego, a za nego, pak, svedo~e{e eden svedok od sinovite

Izrailovi deka toj e sli~en na prethodnata Kniga - ta, poveruva - a vie se naduvte.” Allah, navistina, ne go upatuva narodot zulum}arski!

11. Nevernicite im zboruvaat na vernicite: “Ako e toa nekoe dobro ne }e n# prestignea vo toa.” I bidej}i ne se upatija po nego, u{te zboruvaat: “Ova e laga odamne{na!”

12. A pred nego be{e Knigata na Musa, kako voda~ i milost. Ova e Kniga potvrda na arapski jazik za da gi opomene onie koi zulum napravija, i radosnica za dobro~initelite.

13. Onie koi, navistina, velat: “Allah e Gospodarot na{“; potoa koi se istrajni... onie ne }e stravuvaat i ne }e taguvaat!

14. Onie se `iteli xennetski i vo nego za navek }e ostanat; toa im e nagrada za ona {to go rabotea.

15. A i na ~ovekot Nie vo vasiet mu ostavivme ubavo da se odnesuva kon roditelite svoi. Majkata negova so maka go nose{e i so maka go rodi; go nose{e i go doe{e trieset meseci. A koga }e sjakne i }e napolni ~etirieset godini, veli: “Gospodare moj, ovozmo`i mi da ti se zablagodaram na blagodatot Tvoj so koj me opsipa, mene i roditelite moi, i da rabotam dobro so {to }e bide{ zadovolen i odredi potomstvoto moe da bide dobro. Jas, navistina, se kajam i jas sum me|u muslimanite!”

16. Od takvite Nie }e go primime ona {to go rabotea, najdobroto, a }e gi zanemarime propustite nivni, me|u `itelite na Xennetot - ova e vetuvawe vistinsko so {to im be{e veteno!

17. Onoj {to }e im re~e na roditelite svoi”Uf”, od vas dvajca, mi vetuvate li deka }e bidam o`ivean. Pred mene, sekako, propadnaa pokolenija mnogu, a roditelite, baraj}i pomo{ od Allah, velat: “Te{ko tebe, veruvaj! Vetuvaweto Allahovo, navistina, e vistina,” a toj, pak, veli: “Ova se samo prikazni odamne{ni!”

18. Toa se onie vrz koi se ovistini Zborot {to be{e ka`an me|u narodite koi ve}e pominaa pred niv - i xinovi i lu|e - i koi, sekako, bea porazeni!

19. I za sekogo imaat stepeni za ona {to go rabotea. Allah lu|eto }e gi nagradi za delata nivni; nepravda ne }e im se napravi.

20. A Denot vo koj nevernicite }e bidat izlo`eni na ognot: “Gi potro{ivte va{ite dobra vo `ivotot va{ na ovoj svet i posakuvate da u`ivate vo niv. Pa, denes }e se kaznite so kaznata poni`uva~ka zatoa {to se naduvte na zemjata bespravno i zatoa {to gre{evte.”

21. I spomni go bratot na Ad, koga go opomena narodot svoj vo Ahkaf. Opomenuva~i ima{e i pred nego i po nego: “Obo`avajte go samo Allaha. Jas, navistina, se pla{am od kaznata na Denot golem!”

22. Zboruvaa: “Dojde li da n# odvrati{ od bo`estvata na{i... pa, donesi ni ne{to od ona {to ni go veti ako si me|u iskrenite! “

23. Re~e: “Znaeweto za toa, navistina, e kaj Allah, i }e ve izvestam za ona so {to sum ispraten, no ve gledam deka ste lu|e {to ne znaete.”

24. I bidej}i vidoa kako se pojavi eden oblak, koj ode{e kon nivnite dolini, rekoa: “Ovoj oblak }e ni donese do`d.” Ne, toa e ona {to vie brzate da dojde: vetar koj nosi kazna bolna,

25. koj }e potrese s#, so naredbata na Gospodarot negov, pa }e ostanat samo `iveali{tata nivni. Ete, taka Nie go kaznivme narodot nasilni~ki.

26. Da, Nie gi naselivme vo tie mesta vo koi vas ne ve naselivme, i im dadovme i u{i, i o~i i srca... A nema da im koristat ni u{ite nivni, ni o~ite nivni, ni srcata nivni vo ni{to! Za{to ne gi priznavaa znamenijata Allahovi i im se ovistini ona za {to se ismevaa.

27. I Nie ve}e go uni{tivme, sekako, ona {to be{e okolu vas - gradovite - i gi rasporedivme ajetite za da se vratat po Patot.

28. Pa, zo{to ne im pomognaa onie koi gi prifatija, osven Allah, za bliski i bogovi? No, skr{naa daleku od niv. Ete, toa bea lagite nivni i izmislicite {to gi kovaa.

39. I koga Nie ti isprativme nekolku xinovi koi go prislu{kuvaa Kur’anot - a bidej}i bea prisutni - rekoa: “Mol~ete!” I bidej}i zavr{i ka`uvaweto negovo se vratija kaj narodot svoj kako opomenuva~i!

30. Rekoa: “O narode na{, nie navistina slu{navme Kniga koja e objavena po Musa kako Potvrda za ona {to e ve}e me|u niv, {to upatuva kon vistinata i kon patot vistinski.”

31. O narode na{, oyvete mu se na povikuva~ot Allahov i veruvajte mu, za{to On }e vi prosti od grevovite va{i i }e ve izvle~e od kaznata bolna.

32. A onoj koj ne }e se oyvie na povikuva~ot Allahov ne }e mo`e da se skrie na zemjata i }e nema, osven Nego, prijateli. Onakvite se vo zabluda o~igledna!

33. Ne gledaat li deka Allah, navistina, gi sozdade nebesata i Zemjata, koj ne se zamori so sozdavaweto nivno, deka e Kadar da gi o`ivi mrtvite. Sekako! On,navistina, e Kadar za s#!

34. A Denot vo koj nevernicite }e bidat izlo`eni na ognot - “ Neli e ova vistina?” ]e re~at: “Pa, vkusete ja kaznata zatoa {to ne veruvavte.”

35. Pa, strpi se onaka kako {to se strpija onie me|u pejgamberite, so dadenata im odlu~nost. I ne baraj pobrzo da im dojde kaznata! Nim }e im se pri~ini, na Denot koga }e go vidat vetenoto im, deka ostanaa samo eden ~as od denot - ova e samo izvestuvawe - pa, }e bide uni{ten samo narodot rasipni~ki!

SURA XLVII“MUHAMMED” (“Muhammed”)

Medina - 38 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Zaludni se delata na onie koi ne veruvaat i koi oddale~uvaat od Allahoviot pat.

2. A na onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat i koi veruvaat vo ona {to mu e objaveno na Muhammed - a toa e vistinata od Gospodarot nivni - }e im bidat otstraneti zlodelata nivni, i On }e ja podobri sostojbata nivna.

3. Ete, toa e, sekako, zaradi toa {to nevernicite ja sledat nevistinata, a vernicite, pak, vistinata od Gospodarot svoj. Ete, taka Allah im gi donesuva primerite na lu|eto!

4. Pa, koga }e se sretnete so onie koi ne veruvaat ... ta, udrete gi po vratovite s# dodeka ne gi sovladate, a {tom toa }e go napravite, toga{, vrzete gi. Potoa ili neka sledi osloboduvawe bez nadomestok ili, pak, pobarajte otkupnina, dodeka vojnata ne gi iscrpi te`inite svoi. Ete, toa e! Ako Allah posaka, me|utoa, On }e im se odmazdi, no On posakuva samo da gi isproba ednisodrugi. A onie koi poginaa na Allahoviot pat... ta, nikojpat nema da bidat zaludni delata nivni!

5. On }e gi upati i ne }e im ja podobri sostojbata nivna;6. }e gi vovede vo Xennetot so {to, tokmu, On gi zapozna!7. O vernici, ako Allaha go poddr`uvate i On vas }e ve poddr`uva

i }e gi zacvrsti stapalkite va{i. 8. A onie koi ne veruvaat... ta, toa e propast za niv. I zaludni se

delata nivni!9. Ete, toa e poradi toa {to go preziraat ona {to go objavi Allah...

ta, }e propadnat delata nivni!10. Ne patuvaat li po zemjata pa da vidat kakva be{e kaznata na

onie pred niv. Allah gi poni{ti! I za nevernicite ima takov primer.

11. Ete, toa e poradi toa {to Allah, navistina, e prijatel na onie koi veruvaat i poradi {to nevernicite, navistina, nemaat za{titnici!

12. A onie koi, sekako, veruvaat i koi dobri dela rabotat... Allah }e gi vovede vo bav~ite xennetski niz koi reki te~at. A onie koi ne veruvaat i koi u`ivaat i koi jadat kako {to jade dobitokot... pa, ognot e prestojuvali{teto nivno!

13. I kolku gradovi - posilni i pomo}ni od gradot tvoj od koj si progonet - Nie uni{tivme; pa, nema{e nikakov poddr`nik za niv.

14. Ednakov li e onoj koj ima jasna pretstava za Gospodarot svoj so onoj komu mu se razubavuva pakosta na delata negovi... i koi gi sledat strastite svoi?

15. Sli~en li e onoj vo Xennetot - koj e veten za bogobojazlivite - vo koj reki te~at neprestano, vo koj ima i reki so mleko, so vkus nepromenet, i reki so vino vkusno za onie {to go pijat, i reki so med isceden... za niv vo Xennetot ima sekakvi vidovi ovo{je i pro{ka od Gospodarot nivni... so onoj koj e za navek vo ognot, i koj pie voda {to vrie, koja crevata }e im gi popari?

16. Od niv doa|aat koi te slu{aat, i {tom }e izlezat od tebe, im zboruvaat na onie so dadenoto im znaewe: “[to li re~e onoj pred malku?” - Toa se onie ~ii srca Allah gi zape~ati i koi gi sledat strastite svoi.

17. A onie koi se upatuvaat... On im go zgolemuva Patokazot i im ja sjaknuva nivnata bogobojazlivost.

18. O~ekuvaat li, toga{, da im dojde ^asot odnenade`? Im dojdoa, sekako, predznacite negovi. Pa, zo{to za niv opomena koga ve}e tie im dojdoa?

19. Toga{ znaj deka, navistina, nema drug bog osven Nego, i baraj pro{ka za grevovite tvoi: za vernicite i za verni~kite. Allah gi znae kade se pribe`i{tata va{i i prestojuvali{tata va{i.

20. Vernicite zboruvaat: “Zo{to ne e objavena SURA?” Pa, koga }e im se objavi edna sura potsilena i koga vo nea }e se spomene borba }e gi zdogleda{ onie vo ~ii srca ima bole{tina kako vo tebe gledaat so opul, kako pred smrt soboren. A za niv e podobra

21. poslu{nosta i govorot poznat. Pa, koga ve}e naredbata e donesena za niv }e bide podobro, navistina, da se iskreni kon Allah.

22. Ako vie, spored toa, ja dofatite mo}ta, nema li da seete bezredie po zemjata i nema li da gi prekinete rodninskite vrski va{i?

23. Toa se onie koi Allah gi prokolna, i gi ogluvna, i gi onemi i gi oslepi.

24. Ne razmisluvaat li za Kur’anot ili, pak, ima katanci vrz srcata?25. Onie koi, navistina, gi svrtija ple}ite svoi od Patokazot, {to im

be{e objasnet, [ejtanot gi obezli~uva{e i gi obeznaduva{e. 26. Ete, toa, sekako, e zaradi ona {to im go zboruvaa na onie koi

go preziraa ona {to Allah go objavi: “]e bideme poslu{ni kon nekoi naredbi va{i!” Allah gi znae tajnite nivni!

27. Pa, {to }e bide koga melekite }e gi usmrtuvaat, mavaj}i gi po licata nivni i po ple}ite nivni?

28. Ete, toa e poradi toa {to go sledea ona {to ja predizvikuva lutinata Allahova, i poradi toa {to go preziraa zadovolstvoto Negovo. Pa, ete propadnaa delata nivni!

29. Ili: mislat li onie koi imaat bole{tina vo srcata svoi deka Allah nikoga{ ne }e gi iznese odvratnostite nivni?

30. A da posakavme Nie sigurno }e gi poni`evme, pa }e gi prepoznaevte po izgledite nivni, i }e gi prepoznaevte, sigurno, po glasot na govorot. A Allah gi znae delata va{i!

31. ]e ve isprobame, sigurno, s# dodeka gi prepoznaeme borcite me|u vas, i trpelivite, i }e gi proverime vestite za vas!

32. Da, onie koi ne veruvaat i koi odvra}aat od Allahoviot pat, i koi se oddale~uvaat od pejgamberot, za niv, po objasnetiot Patokaz... ne }e mu na{tetat na Allah vo ni{to i On }e gi poni{ti delata nivni!

33. O vernici, bidete poslu{ni i na Allah i na pejgamberot Negov i ne obezvrednuvajte gi delata va{i!

34. Da, onie koi ne veruvaat i koi odvra}aat od Allahoviot pat a potoa }e umrat, i u{te se nevernici... Allah nikoga{ nema da im prosti.

35. I ne popu{tajte, i kon primirje ne povikuvajte! Pa, vie ste posilni: Allah e so vas; On ne }e vi na{teti za delata va{i!

36. @ivotot na ovoj svet, navistina, e samo igra i zabava. Ako veruvate i ako ste bogobojazlivi }e vi dojde nagradata va{a i ne }e bidete pra{ani za imotot va{.

37. A ako, pak, On od vas gi bara i ako e kon vas nastoj~iv, }e stanete {kr`avi i On }e gi iznese omrazite va{i.

38. Ete, vie ste tie koi se povikuvate da tro{ite na Allahoviot pat. A me|u vas ima i koi skr`avat. A onoj koj skr`avi... ta, protiv sebesi skr`avi. Allah e Bogat a vie ste siroma{ni. A ako gi svrtite ple}ite On }e ve zameni so drug narod koj ne }e bide vam sli~en!

SURA XLVIII“EL-FETH” (“Pobeda”)

Medina - 29 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Nie, navistina, }e ti dademe za da izvojuva{ pobeda jasna,2. za Allah da ti gi prosti onie grevovi {to gi napravi i onie {to }e

gi napravi{, i za da go nadopolni blagodatot negov kon tebe, i za da te upati po patot vistinski.

3. I Allah }e te potpomogne so pomo{ta silna. 4. On e Onoj koj spu{ta smirna vo srcata na vernicite za da go

zgolemat veruvaweto so veruvaweto svoe. Vojskite na nebesata i na Zemjata se - Allahovi! Allah, sekako, e Znalec i Mudar!

5. I za On da gi vovede vernicite i verni~kite vo bav~ite xennetski niz koi reki te~at, i vo niv za navek da ostanat, i za da gi otstrani od niv gre{kite nivni. Toa kaj Allah, sekako, e pobeda golema!

6. I za On da gi kazni dvoli~nite, bilo ma`i bilo `eni, mnogubo{cite i mnogubo{kite, koi za Allah lo{o mislat... Neka im se vrati zloto! Allah se naluti na niv, gi prokolna i im go podgotvi Xehennemot. E, samo kolku lo{o svratili{te e toa!

7. Vojskite i na nebesata i na Zemjata se - Allahovi! Allah, navistina, e Silen i Mudar!

8. Nie te isprativme, navistina, da bide{ i svedok, i radosnik i opomenuva~,

9. za da veruvaat vo Allah i vo pejgamberot Negov, za da go pomognete, za da Go osoznaete dostoinstvoto Negovo, i za da Go veli~ate i nautro i nave~er!

10. Onie koi, sekako, ti polagaat zakletva, polagaat zakletva i na Allah: Rakata Allahova e nad racete nivni. Pa, onoj koj }e ja prekr{i zakletvata, za sebesi ja prekr{uva. A onoj {to }e go ispolni ona {to Mu go vetil na Allah... pa, }e mu se dade nagrada golema!

11. Beduinite koi izostanaa }e ti zboruvaat: “I imotot na{, i semejstvata na{i, ne obzedoa... pa, zatoa pobaraj pro{ka za nas!” So jazicite svoi go zboruvaat ona {to ne e vo srcata nivni. Ka`i: “Pa, koj vo ne{to }e ve za{titi od Allah ako On vi posaka {teta ili ako vi posaka korist? No, Allah e Izvesten za ona {to go rabotite!

12. No, ne! Vie pomisluvate deka pejgamberot i vernicite nikoga{ ne }e im se vratat na semejstvata svoi i ete, toa, vi se razubavuva{e vo srcata va{i. I zamisluvavte zli misli i bevte narod rasipni~ki!

13. Onoj koj ne veruva vo Allah i vo pejgamberot Negov... pa, Nie, navistina, za nevernicite ogan podgotvivme!

14. Vlasta i na nebsata i na Zemjata e - Allahova! On prostuva komu saka i On kaznuva kogo saka. Allah, sekako, e Prostuva~ i Somilosen!

15. Onie {to zaostanaa, koga }e trgnete po plenot za da go grabnete, }e re~at: “Ostavete n# da ve sledime.” Sakaat da go izmenat Govorot Allahov. Ka`i: “Nikoga{ ne }e ne sledite: toa porano Allah vi go ka`uva{e!” Pa, tie }e re~at: “No, vie ni zaviduvate.” No, samo malkumina sfa}aat!

16. Ka`i im na beduinite {to zaostanaa: “]e bidete povikani protiv narodot koj poseduva mo} i sila; }e se borite li protiv niv ili, pak, }e gi pot~inite? Pa, ako bidete poslu{ni... Allah }e vi dade nagrada ubava, a ako,pak, gi vrtat ple}ite, kako {to vie gi vrtevte ple}ite porano, On }e ve kazni so kazna bolna.

17. Nema grev za slepiot, nema grev ni za bu{aviot, nema grev ni za bolniot... Onoj koj e poslu{en i na Allah i na pejgamberot Negov... On }e gi vovede vo bav~ite xennetski niz koi reki te~at... A onoj koj }e gi svrti ple}ite... On }e go kazni so kazna bolna.

18. Allah, sekako, be{e zadovolen od vernicite koga ti polo`ija zakletva pod stebloto, i toga{ On znae{e ona {to e vo srcata nivni i im spu{ti smirna, i On gi nagradi so pobeda bliska,

19. i so raznoviden plen {to go zarobija. Allah, sekako, e Silen i Mudar!

20. Allah vi veti raznoviden plen {to go zarobivte. No, On pobrza so toa za vas, a racete na lu|eto gi dopre vo vrska so vas, za toa da bide znamenie za vernicite i za da ve upati po patot vistinski,

21. i drugi, koi ne bevte kadri da go zarobete, no, Allah, sekako, go opfati. Allah, navistina, e Kadar za s#!

22. A da se borea protiv vas nevernicite }e gi svrtea ple}ite, sigurno! Potoa ne }e najdea ni prijatel ni poddr`nik!

23. Praksata Allahova be{e i porano... I ti nikoga{ ne }e najde{ vo praksata Allahova izmena.

24. On e Onoj koj gi zadr`a racete nivni vo vrska so vas, i racete va{i vo vrska so niv, vo srceto na Mekka, po pobedata va{a vrz niv koja On vi ja dade. Allah, navistina, go gleda ona {to go rabotite!

25. Onie se, tokmu, nevernicite, i onie koi ve odvra}aa od Mesxidul Haram, i gi odvra}aat kurbanite `rtvuvani da stignat do mestata nivni. A da ne bea ma`i vernici i `eni verni~ki, koi vie ne gi poznavavte... }e gi potisnevte i }e vi se slu~e{e od niv, bez da znaete, zlostorstvo - ete, za Allah da vovede vo milosta Svoja kogo saka. A tie lu|e da se oddelea Nie sigurno }e gi kaznevne so kazna bolna... onie koi ne veruvaa.

26. Koga nevernicite gi ispolnija srcata svoi so revnost, revnost xahilietska, Allah, toga{, ja spu{ti smirnata Svoja vrz pejgamberot Svoj i vrz vernicite. I go obvrza zborot na bogobojazlivosta, i bea podostojni i pobliski do Zborot Negov. Allah, sekako, znae s#!

27. Allah, navistina, }e go ostvari vistinski sonot na pejgamberot Svoj, za da vlezete vo Mesxidul Haram, ako Allah posaka, bezbedni, so potstri`eni kosi i izbri~ani, ne pla{ej}i se . Pa, On go znae{e ona {to ne go znaevte i, osven toa, odredi pobeda bliska.

28. On e Onoj koj go isprati pejgamberot Svoj so Patokaz, i so vera vistinska za da ja izrazi nad site veri. Allah e Dovolen za Svedok!

29. Muhammed e Allahov pejgamber. A onie koi se so nego se strogi kon nevernicite, a milostivi ednisodrugi. Gi gleda{ i na ruku’ i na sexde, kako ja baraat dobrinata i zadovolstvoto Allahovo. Ima belezi na licata nivni od tragite na sexdeto. Ete, takov be{e primerot nivni vo Tevrat i takov be{e primerot nivni vo Inxil: kako seme {to }e ja isfrli korata negova, }e se zajakne, a potoa }e se zatvrdi vrz stebloto, v~udoneviduvaj}i go seja~ot za da se razlutat so toa nevernicite. A Allah im veti na onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat pro{ka i nagrada golema!

SURA XLIX“EL-HUXURAAT” (“Sobi”)

Medina - 18 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. O vernici, ne brzajte pred Allah i pred pejgamberot Negov. Pla{ete se od Allah. Allah, navistina, e Slu{a~ i Znalec!

2. O vernici, ne digajte gi glasovite va{i pred glasot na pejgamberot i ne razgovarajte na visok glas pred nego kako {to zboruvate na visok glas ednisodrugi - za{to }e se poni{tat delata va{i a toa da ne go usetite.

3. Onie koi, navistina, go smaluvaat glasot svoj kaj pejgamberot Allahov... onie se ~ii srca Allah gi o~isti za bogobojazlivost: za niv ima pro{ka i nagrada golema.

4. Onie koi, navistina, te povikuvaat zad odaite... mnozinstvoto od niv ne sfa}aat.

5. A da se strpat, navistina, s# dodeka ne izleze{ pred niv, toa }e im bide podobro. Allah e Prostuva~ i Somilosen!

6. O vernici, ako vi dojde nesovesen so vest nekakva, pa razjasnete ja rabotata, za da ne im nanesete zlo na lu|eto, neznaej}i, za da ne se popi{manite za ona {to go napravivte.

7. Znajte deka me|u vas, navistina, e Allahoviot pejgamber. Koga bi ve poslu{al vo mnogu raboti, }e padnevte vo propast. No, Allah ja pottikna qubovta kon veruvaweto va{e i vi go razubavi vo srcata va{i, a vi go napravi prezirno neveruvaweto, rasipasnosta i zaboravot. Ete, takvi se upatenite!

8. Blagodat i dobrina Allahova! Allah e Znalec i Mudar!9. Ako dve dru`ini na vernici se sudrat, pomirete gi ednisodrugi.

Ako ednata od niv & napravi nasilstvo na drugata, pa borete se protiv onaa koja napravi nasilstvo s# dodeka ne pristigne naredbata Allahova. Pa, ako pristane, pomirete gi ednisodrugi, pravedno, i dr`ete ja ramnote`ata! Allah, navistina, gi qubi onie koi sudat pravedno!

10. Vernicite, navistina, se bra}a... pa, toga{, pomirete gi bra}ata va{i. Pla{ete se od Allah za da vi se smiluva!

11. O vernici, ma`ite ednisodrugi neka ne se potcenuvaat, mo`ebi ednite se podobri od drugite, a i `enite neka ne se potcenuvaat ednisodrugi, mo`ebi ednite se podobri od drugite. Ne grdete se samite sebesi i ne nadevajte nadimoci lo{i edninadrugi. E, samo kolku e lo{a rasipanosta po veruvaweto! A onie koi ne }e se pokajat - ta, zulum}ari se!

12. O vernici, izbegnuvajte gi somnevawata mnogu; nekoi somnevawa, navistina, se grev. Ne ispituvajte se i ne ozboruvajte se ednisodrugi. Posakuva li nekoj od vas da go jade mesoto od brat mu, mrtov! E, samo kolku e odbojno toa! Pla{ete se od Allah! Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

13. O lu|e, Nie ve sozdadovme, navistina, od eden ma` i od edna `ena, i Nie odredivme da bidete narodi i plemiwa za da se zapoznavate. Najblagorodniot kaj Allah, sekako, e najbogobojazliviot. Allah, navistina, e Znalec i Izvesten!

14. Bedunite velat: “Veruvame!” Ka`i: “ Ne veruvate!” No, ka`ete: “Nie sme poslu{ni”, bidej}i imanot ne e vlezen vo srcata va{i. A ako ste poslu{ni i na Allah i na pejgamberot, On ne }e vi skrati ni{to od delata va{i. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

15. Vernici se, navistina, onie koi veruvaat vo Allah i vo pejgamberot Negov i koi, potoa, ne se somnevaat, i koi se borat na Allahoviot pat, i so imotite svoi, i so `ivotite svoi. Onie, tokmu, se iskrenite!

16. Ka`i: “Vie li }e go zapoznavate Allaha so verata va{a, a Allah go znae ona {to e na nebesata i na Zemjata. Allah znae s#!”

17. Poka`uvaat naklonost kon tebe zatoa {to stanaa muslimani. Ka`i: “Ne poka`uvajte naklonost kon mene zaradi toa {to go primivte Islamot. Allah poka`uva naklonost kon vas - za{to, ako ste iskreni, - ve upati kon imanot.

9. Allah, sekako, ja znae tajnata na nebesata i na Zemjata. Allah go gleda ona {to go rabotite!

SURA L“KAF” (“Kaf”)Mekka - 45 ajeti

Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!1. Kaf! Se kolnam vo Kur’anot slaven. 2. No, ete se ~udat zatoa {to im dojde eden opomenuva~ me|u

niv... pa, nevernicite velat: “Ova e ~udna rabota!3. Zarem koga }e umreme i koga }e staneme zemja? Ete, toa

vra}awe e nevozmo`no.” 4. Nie znaeme, sekako, {to }e im odzeme zemjata. Kaj nas e

Knigata {to se ~uva!5. No, ne! Onie la`at za vistinata, bidej}i taa ve}e im dojde:

tokmu, smeteni se!6. Zo{to ne gledaat kon neboto nad niv? Kako Nie go

podignavme i kako go nakitivme i kako e bez nedostatok?7. I Zemjata kako Nie ja ra{irivme i kako po nea brda rasfrlavme,

i od nea kako da niknat sekakvi plodovi ubavi, 8. kako o~iglednost i opomena za sekoj rob koj se obra}a. 9. I od neboto Nie spu{tivme voda blagorodna, pa so nea

davame da niknat i zelen~uci i `ito {to se `nee,10. i urmi visoki, vo listovite zbrani,11. kako ‘rsk za robovite, i so vodata, isto taka, Nie go o`ivuvame

mrtviot predel. Ete, takvo }e bide pro`ivuvaweto!12. I pred niv la`ea: i narodot na Nuh, i `itelite na Res, i na

Semud,13. i na Ad, i faraonot i bra}ata na Lut,14. i `itelite na Ajka i narodot na Tub. Site tie gi smetaa za la`ni

pejgamberite... pa se ovistini vetuvaweto!15. Pa, se umorivme li so tvoreweto prvo? No toa se onie koi ne se

na~isto so novoto sozdavawe!

16. Nie, sekako, go sozdadovme ~ovekot i znaeme {to mu {epoti du{ata. Nie sme mu, me|utoa, poblisku od `ilata vo grklanot.

17. Koga }e se sretnat dvajca, eden od levata a eden od desnata strana, i koga }e sednat,

18. ne }e prozborat nieden zbor a da pri sebe nema bdeec, spremen!

19. Makite smrtni }e dojdat, navistina! Od toa, ete, ne mo`e{ da pobegne{!

20. I }e se duvne vo Surlata! Ete, toa e Denot veten!21. I sekoja du{a }e dojde so nejzin nadzornik i svedok!22. Ti be{e, sekako, nevnimatelen kon ova, pa Nie ja podignavme

zavesata pred tebe i opulot tvoj denes e ostar. 23. Drugarot negov }e re~e: “ Ovoj do mene e spremen. 24. Frli go vo Xehennemot sekoj nevernik, inaet~ija!25. Koj dobro zabranuva{e, prestapnik, somnitelen!26. Koj, pokraj Allah, drug bog prifa}a{e, - ta, frli go vo kaznata

`estoka!”27. Drugarot negov }e re~e: “Gospodare na{, ne e moe da go

prisiluvam, no toj, sekako, be{e skr{nat vo zabluda dale~na.” 28. Allah }e re~e: “Ne raspravajte se pri Mene. Jas ve opomenav,

sekako, u{te od porano,29. kaj Mene zborot ne se menuva i Jas ne sum nepraveden kon

robovite.” 30. Den vo koj }e mu re~eme na Xehennemot: “Se napolni li?” - a

toj }e re~e: “Ima li u{te?”31. I }e se pribli`i Xennetot za bogobojazlivite, sosem, blisku. 32. “Ova e, tokmu, ona {to vi se vetuva{e: za sekoj pokajnik i

za{titnik,33. koj se pla{i od Milostiviot i vo tajnost, i koj }e dojde so srce

oddadeno. 34. Vlezete vo nego so selam! Ete, ova e Denot na ve~nosta!”35. Vo nego za niv }e ima s# {to }e posakaat. A kaj Nas ima i

pove}e od toa!36. I kolku pokolenija Nie pred niv uni{tivme, koi bea posilni od

niv, i koi talkaa po zemjite! Ima li kade da se skrijat?37. Vo toa, navistina, ima opomena za onoj koj ima srce, ili koj

slu{a ili koj e prisuten!38. Nie gi sozdadovme, sekako, i nebesata i Zemjata i ona {to e

me|u niv za {est dena bez da n# obzede zamor!39. Pa, strpi se za ona {to go zboruvaat i slavi Go,

zablagodaruvaj}i se, Gospodarot tvoj i pred izgrejsonce i pred zajdisonce.

40. I vo no}ta veli~aj Go, po pa|aweto na sexde!41. I slu{ni, Denot vo koj vika~ot }e vika od mesto bli`no;42. Den vo koj }e go slu{aat stra{niot glas, vistinski! Ete, toa e

Denot na pro`ivuvaweto!43. Nie, navistina, o`ivuvame i Nie, navistina, usmrtuvame!

Svratili{teto e - kon Nas!

44. Den vo koj zemjata }e ispuka i onie }e izlezat, brzaj}i. Ete, toa zbirawe za Nas e lesno.

45. Nie najdobro go znaeme ona {to go zboruvaat. Ne e tvoe da gi prisiluva{. Pa, priseti go so Kur’anot onoj {to stravuva od vetuvaweto Moe!

SURA LI“EZ-ZARIJAT” (“Duva~i”)

Mekka - 60 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo duva~ite koi duvaat,2. i vo nosa~ite koi nosat te{ko,3. i vo pliva~ite koi plivaat lesno,4. i vo spodeluva~ite na naredbata deka5. ona {to ti se vetuva e - vistina,6. deka vetuvaweto, sekako, }e se slu~i!7. Se kolnam vo neboto, isprese~eno so pokazi,8. deka vie, navistina, razli~no zboruvate,9. i od nego se odvra}a onoj koj ve}e se odvratil!

10. Neka propadnat la{kovcite,11. koi se vglaveni vo neznaewe, i u{te ramnodu{ni!12. Velat: “Koga }e bide Denot suden?”13. Onoj Den koga vo ognot }e se pr`at. 14. Vkusete go spletkareweto va{e. Pa, kon ova vie, tokmu,

brzavte da dojdete. 15. Bogobojazlivite, navistina, }e bidat vo bav~ite xennetski, me|

u izvorite,16. i }e go zemaat ona {to }e im go re~e Gospodarot nivni. Onie

pred toa bea, navistina, dobro~initeli,17. samo malku vo no}ta spieja,18. i vo mugrite, tokmu, pro{ka baraa,19. a vo imotite svoi, pak, ima{e del i za pita~ite i za nepita~ite. 20. A na zemjata ima znamenija za vernicite,21. a i vo vas samite - ne gledate li?22. I na neboto e ‘rskot va{ i ona {to vi se vetuva. 23. Pa, se kolnam vo Gospodarot na nebesata i na Zemjata deka

toa, sigurno, e vistina sli~na na ona {to vie, tokmu, go zboruvate!

24. Ti dojde li ka`uvaweto za po~ituvanite gosti na Ibrahim,25. koga vlegoa kaj nego i rekoa: “Selam!” - a toj odgovori:

“Selam! O lu|e, nepoznati!”26. Pa, skri{no pojde kaj semejstvoto svoe i, ete, dojde so tele

zdebeleno;27. i toga{ go pribli`i do niv, i re~e: “Nema li da jadete?”

28. I po~uvstvuva od niv strav. Rekoa: “Ne pla{i se!” I go zaraduvaa so dete u~eno,

29. pa, se poka`a `ena mu, pla~ej}i i udiraj}i se po liceto svoe, i re~e: “Kako jas? Stara i nerotka!?”

30. Rekoa: “Ete, taka re~e Gospodarot tvoj. On, navistina, e Mudar i Znalec!”

Xuz 2731. A Ibrahim re~e: “A za {to e va{eto obra}awe, o pratenici?”32. Rekoa: “Nie sme, navistina, isprateni do narodot nasilni~ki,33. za da im ispratime kamewa od stvrdnata glina;34. toa e odredeno kaj Gospodarot tvoj za rasipnicite.” 35. Ete, od toa Nie vernicite gi izbavivme,36. i ete, samo edna ku}a od Poslu{nite najdovme;37. i vo nea Nie ostavivme znamenie za onie koi stravuvaat od

kaznata bolna;38. i za Musa, koga Nie go isprativme do faraonot so dokaz jasen,39. i ete, faraonot gi svrti ple}ite i re~e: “Ma|esnik ili lud!” 40. Pa, taka, nego i vojskata negova, Nie gi fativme i vo moreto gi

potopivme; toj samiot se osudi na propast. 41. I za Ad, koga Nie im isprativme vetar {to su{i:42. i kaj {to pomina ni{to ne ostavi, a da ne bide kako

kamenolom. 43. I za Semud, koga im be{e re~eno: “U`ivajte do edno vreme

opredeleno!”44. Pa, se oglu{ija od naredbata na Gospodarot svoj i, ete, Nie gi

pogodivme so stra{en glas, i ostanaa samo gledaj}i. 45. Pa, ne mo`ea ni da se ispravat, a nitu, pak, da im se pomogne. 46. A i na narodot na Nuh, porano. Toj be{e, navistina, narod

rasipni~ki!47. I neboto Nie go podignavme so mo}ta Na{a, sigurno! I {to

u{te mo`eme da napravime!48. I zemjata Nie ja pro{irivme. E, samo kolku e li~en Onoj {to ja

pro{iri!49. I od sekoe ne{to Nie sozdadovme par za da se se}avate!50. “Pobrzajte kaj Allah. Jas sum vi od Nego, sekako, opomenuva~

jasen. 51. I ne zdru`uvajte Mu na Allah drug bog. Ja sum vi od Nego,

navistina, opomenuva~ jasen.” 52. Ete, taka be{e: Ne im doa|a{e nieden pejgamber i na onie

pred niv a da ne re~ea: “Ma|esnik ili lud!”53. Toa li edninadrugi vo nasledstvo go ostavaa? Ne, toa be{e

narod nasilni~ki. 54. Pa, begaj od niv i, ete, nema da bide{ osuden na propast. 55. I potsetuvaj, potse}avaweto, pak, im koristi na vernicite!56. I xinovite i lu|eto Nie gi sozdadovme samo da N# obo`avaat.

57. Ne baram od niv ‘rsk nekakov i ne baram da Me nahranat. 58. Allah, navistina, e Hranitel, Mo}en i Tvrd!59. Pa, onie koi zulum napravija }e gi snajde, navistina, kazna

sli~na na drugarite nivni... pa, neka ne ja zabrzuvaat od Mene!

60. Te{ko na onie koi ne veruvaat vo Denot nivni {to im se vetuva.

SURA LII“ET-TUUR” (“Tur”)

Mekka - 49 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo Tur,2. i vo Knigata vo redici poredena,3. na ko`a odvitkana;4. se kolnam i vo Ku}ata podignata,5. i vo svodot vozdignat,6. i vo moreto zatopleno, -7. deka kaznata na Gospodarot tvoj }e se slu~i:8. nikoj ne }e ja otstrani,9. i vo Denot vo koj neboto }e se zatrese, tresej}i se silno,

10. i koga brdata, pomestuvaj}i se, }e se pomestat silno,11. ete, na Denot toj, te{ko na la{kovcite,12. onie koi, igraj}i se, se zarija vo lagi:13. Den vo koj }e se turnat vo ognot xehennemski, nasilno:14. ova e ognot koj go smetavte za la`en;15. pa, ova li e vol{ebni{tvo ili, pak, vie ne gledate:16. tresnete vo nego! ]e trpete li ili nema da trpete, seedno vi

e. ]e bidete kazneti za ona {to go rabotevte!17. Da, bogobojazlivite }e bidat vo bav~ite xennetski i vo

blagosostojba. 18. Radosni na ona {to im go dade Gospodarot, i }e gi so~uva

Gospodarot nivni od kaznata ognena!19. Jadete i pijte i prijatno neka vi bide: za ona {to go rabotevte,20. potpreni na divani namesteni, i }e gi o`enime so hurii, so o~i

krupni. 21. A onie koi veruvaa i ~ie veruvawe go slede{e potomstvoto

nivno... Nie }e gi zadr`ime so niv i potomstvoto nivno i ni{to od delata nivni, spored toa, nema da skratime. I sekoj }e bide zemen predvid po ona {to go spe~alil.

22. I Nie }e im dademe i ovo{je i meso, od ona {to go sakaat,23. ednisodrugi }e se slu`at so ~a{i. Vo Xennetot nema ni

bezrabotica ni krivica.

24. ]e gi obikoluva posluga od edendodrug, kako da se biseri ~uvani,

25. }e se se}avaat edninadrugi i }e se pra{uvaat. 26. ]e re~at: “Da, nie me|u semejstvoto na{e, u{te od porano,

bevme bogobojazlivi. 27. Pa, Allah ni se nakloni i n# so~uva od kaznata na vetrot {to

pe~e,28. nie i porano Go povikuvavme.” On, navistina, e Dobro~initel i

Somilosen!29. Pa, potsetuvaj! Ti ne si so blagoslovot na Gospodarot tvoj ni

ma|esnik ni lud!30. Ili da zboruvaat: “Toj e poet. O~ekuvame da vidime {to }e mu

bide presudeno.” 31. Ka`i: “O~ekuvajte za{to jas sum, navistina, so vas, me|u onie

{to o~ekuvaat!”32. Ili: “Ova im go zapovedaat sni{tata nivni ili se, pak, narod

tvrdoglav?”33. Ili zboruvaat: “Toj li go izmami?” No, ne veruvaat. 34. Pa, neka donesat govor sli~en ako se iskreni, navistina!35. Ili, pak, se sozdadeni od ni{to ili tie se sozdateli?36. Ili: Gi sozdadoa li nebesata i Zemjata? No, ne se cvrsto

uvereni. 37. Ili: Kaj niv li se riznicite na Gospodarot tvoj ili tie se vladeteli?38. Ili: Imaat li skalila od kade {to slu{aat? Pa, onoj {to slu{nal od

niv neka donese dokaz jasen?39. Ili: On da ima }erki a vie da imate sinovi?40. Ili: Bara{ li nagrada, a tie se optovareni so te`inata svoja?41. Ili: Kaj niv li e tajnata, pa tie ja pi{uvaat?42. Ili: Posakuvaat li stapici? Pa, onie koi ne veruvaat pa|aat,

tokmu, vo stapici. 43. Ili: Imaat li drug bog osven Allah? Slaven neka e Allah, nad ona

{to Mu go zdru`uvaat!44. A ako vidat koga pa|a nekakov del od neboto, zboruvaat:

“Oblaci naplasteni!”45. Toga{, ostavi gi s# dodeka ne go sretnat denot svoj vo koj }e

bidat potreseni!46. Denot vo koj ne }e im vredat stapicite nivni vo ni{to, a nitu,

pak, }e im se pomogne. 47. Za onie koi zulum napravija ima, navistina, kazna i pokraj toa

no, ete, mnozinstvoto od niv ne znaat!48. I strpi se! Do presudata na Gospodarot tvoj. Ta, pred o~ite

Na{i si. I slavi Go, zablagodaruvaj}i se, Gospodarot tvoj i koga stanuva{,

49. i vo no}ta, i koga }e is~eznat yvezdite, slavi Go!

SURA LIII“EN-NEXM” (“Yvezda”)

Mekka - 62 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo yvezdata koga }e zajde,2. deka drugarot va{ ne skr{na vo zabluda, a nitu, pak, zaluta,3. i ne zboruva po `elba svoja,4. tuku toa e samo Objava {to se objavuva!5. Go pou~uva Silniot i Mo}niot,6. Koj e poln so sila, pa zavladea!7. On e na najvisokiot vidik,8. potoa prijde i se navedna,9. i, ete, se pribli`i kolku dve streli ili poblisku,

10. i taka mu go objavi na robot Svoj ona {to, tokmu, mu go objavi;

11. i srceto ne go izneveri ona {to go vide. 12. E, pa, }e se rasprava{ li so nego za ona {to go zdogleda?13. I go vide, sekako, povtorno 14. kaj Sidretul Munteha,15. kaj Nego i prestojuvali{teto xennetsko,16. koga Sidra ja pokri ona {to ja pokri. 17. Pogledot ne se ni svrte i ne se ni zbuni. 18. Da, vide od znamenijata golemi na Gospodarot svoj. 19. [to mislite za Lat i Uzza?20. I za Menat, onoj tretiot, posledniot?21. Za vas li ma{ko a za Nego, pak, `ensko?22. Podelbata takva, toga{, e neispravna. 23. Ete, toa se imiwa so koi gi imenuvate vie i predcite va{i; za

toa Allah ne vi objavi dokaz; go sledat samo somne`ot i ona {to go po`eluvaat du{ite. A od Gospodarot nivni, navistina, im dojde Patokaz!

24. Ili: ]e go ima li ~ovekot ona {to }e go posaka?25. I Ahiret i ovoj svet ... ta, Allahovi se!26. I kolku ima meleki na nebesata ~ie posreduvawe ne }e im

koristi vo ni{to, osven, sekako, so odobrenieto Allahovo, za onoj za koj On }e posaka i so kogo On e zadovolen!

27. Da, onie koi ne veruvaat vo Ahiret melekite gi imenuvaat so imiwa `enski,

28. i za toa ne znaat ni{to; go sledat samo somne`ot, a somne`ot vo ni{to ne & koristi na vistinata.

29. Pa, oddale~i se od onoj koj gi svrti ple}ite kon opomenata Na{a, i koj go posakuva samo `ivotot na ovoj svet!

30. Ete, toa e poslednata granica na znaeweto nivno. Da, Gospodarot tvoj e onoj koj najdobro go znae onoj koj skr{nal vo zabluda, od patot Negov, i On najdobro go znae po Patokazot upateniot!

31. S# {to e na nebesata i na Zemjata e - Allahovo! On, navistina, }e gi kazni onie vo ~ie rabotewe zlo nanesuvaa i }e gi nagradi, so nagrada ubava, onie koi dobro pravea.

32. Onie koi gi izbegnuvaat grevovite golemi i delata sramni, osven malite... Gospodarot tvoj, navistina, ima pro{ka golema i On najdobro ve znae: duri koga ve sozdade od zemja, i koga bevte za~etok vo utrobite na majkite va{i. No, ne bidete uvereni deka se bezgre{ni du{ite va{i. Allah najdobro gi znae onie koi se ~uvaat od grevovi.

33. Neli go vide onoj koj gi svrte ple}ite,34. podeli malku i prestana?35. Toj li ja znae Tajnata, toj li gleda?36. Ili, pak, ne be{e izvesten za Stranicite na Musa,37. i za Ibrahim koj zada~ite gi izvr{uva{e!38. I ne }e ja ponese{ te`inata na bremeto na drugiot:39. na ~ovekot mu pripa|a samo ona {to nastojuva. 40. Da, nastojuvaweto negovo }e go vidi,41. potoa }e se nagradi so nagrada soodvetna!42. Da, kon Gospodarot tvoj }e zavr{i!43. Da, On gi nasmevnuva i On gi rasplakuva!44. Da, On gi usmrtuva i On gi o`ivuva!45. Da, On sozdade par: ma{ko i `ensko,46. od seme koga }e se zaka~i!47. Da, povtorno }e gi sozdade!48. Da, On e Onoj koj dava bogatstvo i koj zadovoluva!49. Da, On e Gospodarot na [i’ra!50. Da, On go uni{ti Ad, odamne{en,51. i Semud: od niv ni{to ne ostana;52. i narodot na Nuh, porano. Da, onie bea najgolemi zulum}ari i

silnici!53. I poru{enata naselba ja isprevrte,54. i ja pokri so ona {to ja pokri. 55. Vo koja blagosostojba od Gospodarot tvoj se somneva{?56. Ovoj e opomenuva~ me|u opomenuva~ite odamne{ni!57. Bliskoto se pribli`uva;58. ova, osven Allah nikoj ne mo`e da go otkrie!59. Za ovoj li govor se v~udoneviduvate,60. se smeete a ne pla~ete,61. so dignati glavi?62. Pa, pa|ajte na sexde pred Allah i obo`avajte Go!

SURA LIV“EL-KAMER” (“Mese~ina”)

Mekka - 55 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. ^asot se pribli`uva a Mese~inata se rascepuva.

2. A ako zdogledaat znamenie - ramnodu{ni se, i zboruvaat: “Vol{ebni{tvo postojano!”

3. I la`at i strastite svoi gi sledat, i sekoja stvar e utvrdena. 4. Da, im dojdoa ka`uvawa da gi odvratat:5. mudrost dofatna no, ete, opomenata ne vredi. 6. Pa, svrti gi ple}ite kon niv na Denot koga On, povikuvaj}i, }e

povika kon ne{to stra{no. 7. ]e se pojavat so soboreni pogledi od grobovite kako da se

skakulci rasfrleni,8. brzaj}i kon Onoj koj gi vika, a nevernicite }e re~at: “Ova e

te`ok Den.” 9. A pred niv la`e{e i narodot na Nuh, go smetaa za la`en robot

Na{, i zboruvaa: “Lud e!” I go onevozmo`uvaa!10. Pa go povika Gospodarot svoj: “Jas sum, navistina, pobeden;

toga{, pomogni mi!”11. I toga{ Nie gi otvorivme vratite nebesni niz koi pote~e poroen

do`d;12. pa, taka, Nie dadovme da izbijat izvori i da se spoi vodata

kako {to be{e so naredbata odredeno;13. i go prefrlivme na {tici, so {ajki zakovani:14. plovi pred o~ite Na{i; toa e kazna za onoj koj ne veruva. 15. Da, toa go ostavivme da bide znamenie: pa, ima li nekoj koj

go prifa}a?16. Kakva be{e, toga{, kaznata Moja i opomenata Moja?17. Da, Nie go olesnivme Kur’anot za opomena, pa koj go

prifa}a?!18. Ad la`e{e, pa kakva be{e kaznata Moja i opomenata Moja?!19. I vrz niv Nie isprativme, vo eden den opredelen, vetar koj

postojano mete:20. lu|eto gi nose{e kako da se granki od urma skr{eni. 21. Pa, kakva be{e kaznata Moja i opomenata Moja?!22. Da, Kur’anot Nie go olesnivme za opomena, pa koj go

prifa}a?!23. I Semud la`e{e za opomenite,24. pa, zboruvaa: “^ovek li da bide me|u nas {to }e go sledime?

Nie sme, toga{, vo bespa}e i ludilo. 25. Nemu li me|u nas mu se dostavi Opomena? No, ne! Toj e

la{ko i zlodeec!”26. ]e uznaat utre koj e la{ko a koj e zlodeec!27. Nie }e im ja ispratime kamilata kako isku{enie nivno, a ti,

po~ekaj i strpi se!28. I izvesti gi deka vodata, navistina, e podelena me|u niv;

sekoj }e si pie po redosledot svoj. 29. Potoa tie }e go povikaat drugarot svoj; ovoj }e dojde i }e ja

prese~e!30. Pa, kakva be{e kaznata Moja i opomenata Moja?!31. Da, Nie im isprativme stra{en glas i, ete, tie stanaa kako suvo

lisje na onoj koj ima plevna.

32. Da, Kur’anot Nie go olesnivme za opomena, pa koj go prifa}a!?

33. I narodot na Lut gi smeta{e za la`ni opomenite. 34. Da, Nie im isprativme vior so pesok, no ne i na semejstvoto na

Lut: gi spasivme pri mugrite35. zaradi mudrosta Na{a. Ete, takva be{e nagradata za

blagodarnite. 36. Da, Nie gi opomenavme so kaznata Na{a, no se somnevaa vo

opomenata!37. Da, tie gi baraa gostite negovi, pa zatoa, Nie re{ivme da

obnevidat: “Pa, vkusete ja kaznata Moja i opomenata Moja!”38. Da, izutrina gi pogodi kaznata neprekidna. 39. “I vkusete ja kaznata Moja i opomenata Moja!”40. Pa, go olesnivme Kur’anot za opomena, pa koj go prifa}a!?41. I na semejstvoto faraonovo mu dojdoa opomenite, sigurno!42. Gi smetaa za la`ni site ajeti Na{i... pa, zatoa Nie gi kaznivme

so kaznata na Silniot i Mo}niot. 43. Nevernicite va{i podobri li se od onie? Ili: Imate li dogovor

nekakov vo Zebur?44. Ili, pak, zboruvaat: “Nie sme dru`ina pobedni~ka!”45. Dru`inata, me|utoa, }e bide pobedena i tie }e se vratat nazad. 46. No ^asot im e zaka`an, a toj e i pote`ok i postra{en!47. Da, silnicite se vo bespa}e i ogan. 48. Denot vo koj licata nivni }e bidat zalepeni so ognot: “Vkusete

go ognot Sekar!”49. Da, sekoja stvar Nie ja sozdadovme uramnote`eno. 50. Naredbata Na{a e samo edna. Kako trepet na okoto!51. Da, Nie gi uni{tivme oddeluva~ite va{i! Pa, koj }e prifati?52. I s# {to napravija e vo Zebur,53. i malo i golemo e vo redicite poredeno. 54. Da, bogobojazlivite }e bidat vo xennetski bav~i i kraj reki,55. na mestoto blagorodno, kaj Vladarot Mo}en!

SURA LV“ER-RAHMAN” (“Milostiviot”)

Medina - 78 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Milostiviot!2. Koj go pou~i so Kur’anot!3. On go sozdade ~ovekot!4. On go pou~i da objasnuva!5. I Sonceto i Mese~inata odat po presmetanoto!6. I yvezdite i steblata pa|aat na sexde. 7. I On neboto go podigna i odredi ramnote`a.

8. Da ne ja preminuvate granicata na pravdata. 9. I merete ispravno i ne otkinuvajte!

10. I On zemjata ja rastegna za bitijata, 11. i na nea ima ovo{je i urmi obvitkani,12. i `ito so lisje i cve}iwa mirisni,13. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?14. On go sozdade ~ovekot od stvrdnata glina,15. a xinovite gi sozdade od plamen ognen,16. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?17. Gospodarot na dva istoka i na dva zapada,18. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?19. Gi oddeli dve moriwa koi samo se dopiraat:20. me|u niv ima Prepreka, i ne se me{aat,21. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?22. Od niv izleguvaat biseri i merxan,23. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?24. Negovi se i brodovite koi se izdigaat vo moreto kako brda,25. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?26. I s# {to e na zemjata e - minlivo;27. ostanuva samo Gospodarot tvoj, Vi{niot i Po~ituvaniot,28. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?29. I s# {to e na nebesata i na Zemjata - Nego go moli. I sekoj

den On e spremen za s#,30. pa za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?31. Naskoro Nie }e ve ispraznime, o xinovi i lu|e,32. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?33. O dru`ino na xinovi i lu|e, ako mo`ete da gi preminete

krai{tata na nebesata i na Zemjata, preminete gi! ]e gi preminete samo so golema mo},

34. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?35. Protiv vas }e se isprati eden ognen plamen, i u{te ~ad i ne }e

mo`ete da si pomognete,36. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?37. Pa, koga neboto }e ispuka i koga }e stane crveno kako na

ogan spr`en zejtin,38. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?39. Toa e Den vo koj lu|eto i xinovite nema da bidat pra{ani za

grevovite svoi,40. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?41. Silnicite }e se poznavaat po izgledot svoj, pa }e bidat

zgrabeni i za ~ela i za noze,42. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?43. Eve, ova e Xehennemot koj go smetaa za la`en silnicite!44. Me|u nego i vodata {to vrie }e se dvi`at,45. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?46. A za onoj {to se pla{i od stoeweto pred Gospodarot svoj }e

ima dve bav~i xennetski,47. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?48. I dvete so rasko{ni stebla prepolni,

49. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?50. Vo tie dve bav~i }e ima i izvori dva koi }e te~at,51. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?52. Vo niv }e ima i ovo{je, od sekoe po dva vida,53. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?54. ]e bidat nasloneti na divani ~ii prekriva~i }e bidat od kadife, a

berbata vo niv }e bide bliska,55. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?56. Vo niv }e ima i takvi so soboreni pogledi {to ne gi doprel pred

niv ni ~ovek ni xin,57. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?58. Kako da se biser i merxan,59. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?60. Nagradata za dobro~instvoto e samo dobro~instvoto, zar ne?61. Pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?62. Osven tie dve bav~i }e ima za niv i dve drugi,63. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?64. Temnozeleni }e bidat,65. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?66. Vo niv }e ima i dva izvora {to prskaat,67. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?68. Vo niv ima i ovo{je, i urmi i {ipki,69. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?70. Vo niv }e ima i ubavici, predobri i preli~ni,71. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?72. Hurii, vo {atori skrieni,73. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?74. Ne gi doprel pred niv ni ~ovek ni xin,75. pa, za koja blagosostojba na Gospodarot va{ la`ete!?76. ]e bidat potpreni na sedi{ta: zeleni, v~udoneviduva~ki, ubavi,77. pa, za koja blagosostojba za Gospodarot va{ la`ete!?78. Neka e vozvi{en Gospodarot tvoj, Vi{niot i Blagorodniot!

SURA LVI“EL-VAKI’A (“Slu~ka”)

Mekka - 96 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Koga Slu~kata }e se slu~i,-2. za taa slu~ka ne mo`e da se sla`e,-3. taa }e potceni i }e vozdigne!4. Koga zemjata, tresej}i se, }e se zatrese, silno,5. i koga brdata, kr{ej}i se vo delovi, }e se skr{at silno... 6. pa, }e stanat pra{ina raznesena,7. i }e ve ima tri vidovi:

8. - lu|e ispravni, - a koi se tie lu|e ispravni?9. - lu|e neispravni, - a koi se tie lu|e neispravni?

10. - onie koi prethodat, - a koi se tie koi prethodat?11. ]e bidat do Gospodarot nivni bliski,12. vo bav~ite xennetski, prekrasni!13. Mnogumina od narodite odamne{ni,14. a malkumina od narodite nedamne{ni!15. Na kreveti ednikondrugi postaveni,16. i na divani potpreni, ednikondrugi svrteni!17. ]e gi slu`at ve~no mladi mom~iwa, odej}i od edendodrug,18. so ~a{i, i so ibrici i so pehari, so voda izvorska,19. od nea ne }e se oddale~at i ne }e se otka`at. 20. ]e ima i ovo{je od koe sami }e si biraat,21. i meso pti~je, od ona {to }e go posakuvaat,22. i Hurii so o~i krupni,23. sli~ni na biser skrien -24. kako nagrada za ona {to go rabotea!25. Vo nego ne }e se slu{aat ni bezrabotici ni obvinenija,26. samo }e se veli: “Selam! Selam! “27. I lu|e ispravni, - a koi se tie lu|e ispravni? -28. }e bidat me|u gradini so plodovi izobilni, bez trwe,29. i me|u banani, so plodovi poredeni,30. i me|u ladovini rastegnati,31. i kraj voda {to te~e;32. }e ima i ovo{je raznovidno:33. nitu }e prestane nitu }e se zabrani,34. i na posteli podignati!35. Da, Nie hurii }e sozdademe odnovo!36. Pa, Nie }e odredime da bidat devici,37. vqubeni vo ma`ite svoi, so ista vozrast,38. za lu|eto ispravni:39. }e ima mnogu me|u narodite damne{ni,40. i mnogu me|u narodite nedamne{ni!41. A lu|eto neispravni, - a koi se tie lu|e neispravni? -42. tie }e bidat vo ogan plamenen i vo voda {to vrie,43. i vo senkata na ~adot `e`ok;44. }e nema ni lad ni doblest. 45. Ovie bea pred toa, navistina, rasipnici,46. vo golemite grevovi istrajni,47. i zboruvaa: “Koga }e umreme i koga koski }e staneme,

toga{ li, navistina, o`iveani da bideme?48. I u{te li predcite na{i odamne{ni?”49. Ka`i: “Da, i odamne{nite i nedamne{nite,50. }e bidat zbrani na odredeno mesto i vo Denot poznat.” 51. Potoa, o vie, vo zabluda skr{nati, vie {to la`ete, 52 }e jadete od drvoto Zekkum,53. i od nego }e gi polnete stomacite,54. pa, nad toa, voda {to vrie }e piete. 55. Toga{ }e piete kako {to pijat kamilite `edni.

56. Ova e ~esteweto nivno na Denot suden!57. Nie ve sozdadovme... toga{, zo{to vie ne priznavate?58. Vie ne go gledate semeto {to go frlate,59. ili, pak, vie go sozdavate ili, pak, Nie sme sozdateli?60. Nie me|u vas odreduvame smrt i nikoj ne mo`e da N#

pretekne,61. taka {to go menuvame izgledot va{ i ve oblikuvame vo ona

{to ne go znaete!62. Poznato vi e, sekako, sozdavaweto prvo, pa nema li da se

setite?63. Go vidovte li ona {to go poseavte?64. Vie li davate da nikne ili, pak, Nie davame da nikne?65. Da posakavme }e go zdrobevme, sigurno! I }e ostanevte

v~udonevideni. 66. ]e re~evte: “Da, o{teteni sme!67. Ne, uskrateno ni e s#!”68. Ja gledate li i vodata {to ja piete?69. Vie li ja spu{tate od oblakot ili, pak, Nie ja spu{tame?70. Da posakame mo`eme da dademe da bide solena. Pa, nema li

da se zablagodarite?71. Go gledate li ognot {to go palite?72. Vie li go sozdadovte drvoto za nego ili, pak, Nie go

sozdadovme?73. Nie davame da bide opomena i korist za patnicite niz pustiwa. 74. Pa, slavi Go so imeto Gospodarot tvoj Golem!75. No, ne! Se kolnam vo zao|aweto na yvezdite,76. deka toa, navistina, e zakletva golema, e, koga bi znaele!77. Da, toa e Kur’an blagoroden,78. vo Knigata so~uvan!79. Go dopiraat samo ~istite;80. toj e Objava od Gospodarot na svetovite!81. Ovoj li Govor vie go potcenuvate?82. Toa e ‘rsk va{ {to vi se dava a vie, pak, la`ete. 83. A zo{to vie, koga du{ata }e zastane vo grloto,84. toga{ gledate?85. A Nie sme poblisku do nego od vas, no vie ne gledate!86. Zo{to, toga{, ako ne sakate da bidete kazneti,87. ne ja vratite ako ste iskreni?88. A ako nekoj bide od bliskite na Allah:89. za nego }e ima i radost i cve}e mirisno i bav~i xennetski,

blagosloveni!90. A ako, pak, bide eden od sre}nite,91. pa, neka bide pozdrav vrz tebe od sre}nite!92. A ako, pak, bide eden od la{kovcite, vo zabluda skr{natite,93. toga{ }e bide do~ekan so voda {to vrie,94. i so pr`ewe vo xehennemot. 95. Da, ova e vistina doverliva!96. I slavi Go, toga{, so imeto Gospodarot tvoj golem!

SURA LVII“EL-HADID” (“@elezo”)

Medina - 29 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. I s# {to e na nebesata i na Zemjata go slavi Allaha. On e Silen i Mudar!

2. Vlasta i na nebesata i na Zemjata e - Negova! On o`ivuva i On usmrtuva! On e Kadar za s#!

3. On e i Prv i Posleden! Vidliv i Nevidliv! On znae s#!4. On e Onoj koj gi sozdade i nebsata i Zemjata za {est dena a

potoa se utvrdi na Ar{ot. On znae i {to vleguva vo zemjata i {to izleguva, {to se spu{ta od neboto i {to se vozdignuva kon nego. I On e so vas kade i da ste. Allah go gleda ona {to go rabotite!

5. Vlasta i na nebesata i na Zemjata e - Negova! I kon Allah se vra}aat ne{tata!

6. On no}ta ja vovlekuva vo denot a denot go vovlekuva vo no}ta. On go znae ona {to e vo gradite!

7. Veruvajte i vo Allah i vo pejgamberot Negov i delete od ona {to vi go ostavija da raspolagate so nego. Pa, onie koi veruvaat me|u vas i koi delat... gi ~eka nagrada golema!

8. [to vi e? Ne veruvate vo Allah, a pejgamberot ve povikuva da veruvate vo Gospodarot va{. Da, On go prifati dogovorot va{ - samo ako ste vernici!

9. On e Onoj koj mu objavuva na robot Svoj ajeti jasni za da ve izvede od temninata vo svetlina. Allah, navistina, vi e So~uvstvitelen i Somilosen!

10. [to vi e? Zo{to ne delete na Allahoviot pat? Mirazot i na nebesata i na Zemjata e - Allahov! Me|u vas ne se ednakvi onie koi delea pred pobedata i koi se borea. Onie koi se borea se na povisoki stepeni od onie koi delea po toa i koi se borea. A i na ednite i na drugite Allah im veti nagrada. Allah e Izvesten za ona {to go rabotite!

11. Na onoj {to }e mu pozajmi na Allah ubav zaem... pa, Allah }e mu udvoi, i za nego ima nagrada blagorodna,

12. na Denot vo koj vernicite i verni~kite }e gi vidi{ kako svetlinata nivna pominuva pred niv, od desnata strana nivna: “Eve vi radosnica: bav~i niz koi reki te~at i vo niv za navek }e se ostane. Ete, toa e pobeda golema!”

13. Na Denot vo koj dvoli~nite, ma`i i `eni, }e im zboruvaat na vernicite: “Po~ekajte n#, da pozajmime od svetlinata va{a!” ]e im se re~e: “Vratete se nazad, pa pobarajte svetlina!” Me|u niv }e bide postaven yid vo koj }e se nao|a vrata. Od vnatre{nata strana ima milost, a od nadvore{nata strana kazna.

14. ]e gi povikaat: “Ne bevme li so vas?” ]e re~at: “Da!” No, vie samite se spletkavte, o~ekuvavte, se dvoumevte, i po `elbite va{i ve zavedoa s# dodeka ne dojde naredbata Allahova. Zavodnikot ve zavede od Allah!

15. Pa, denes od vas ne }e se zeme otkupnina, a i od onie koi ne veruvaa. Ognot e prestojuvali{teto va{e i zasolni{teto va{e. E, samo kolku e lo{o toa svratili{te!

16. Ne dojde li migot za onie koi veruvaat srcata da im smeknat, da se upla{at koga }e se spomene Allah, i vistinata {to im se objavuva, i da ne bidat kako onie porano so dadenata im Kniga... pa, vremeto im se oddale~i a srcata im stanaa tvrdi. Mnozinstvoto od niv se rasipani!

17. Znajte deka Allah, navistina, ja o`ivuva zemjata po mrtviloto nejzino! Ve}e vi gi objasnivme ajetite za da se vrazumite!

18. Onie koi, navistina, davaat sadaka, ma`i i `eni, mu davaat na Allah dobar zaem. On nim }e im udvoi i za niv ima nagrada blagorodna!

19. A onie koi veruvaat vo Allah i vo pejgamberot Negov - toa se, tokmu, iskrenite; {ehidite kaj Gospodarot nivni }e imaat nagrada svoja i svetlina svoja. A onie koi ne veruvaat i koi gi smetaat za la`ni ajetite Na{i... toa se `itelite xehennemski!

20. Znajte deka `ivotot na ovoj svet, navistina, e igra i zabava, i ukras i gordelivost me|u vas, i natprevaruvawe i vo imotot i vo decata, kako do`d {to }e gi v~udonevidi zemjodelcite so rastenijata {to }e niknat od nego koi, potoa, }e se osu{at pa }e gi vidi{ po`olteni, a potoa }e gi vidi{ kako se ronat. A na Ahiret ima kazna `e{ka, i pro{ka i zadovolstvo Allahovo. @ivotot na ovoj svet e samo u`ivawe koe zaveduva.

21. Prethodete edninadrugi vo barawe pro{ka od Gospodarot va{, i vo barawe na Xennetot koj se prostira kolku {to se prostiraat nebesata i Zemjata. Podgotven e za onie koi veruvaat vo Allah i vo pejgamberot Negov. Ete, toa e dobrinata Allahova koja ja dava komu saka. Posednik na dobrinata golema!

22. I sekoja nevolja {to }e se slu~i na zemjata i me|u vas e vnesena vo Knigata, od porano, od Nas sozdadena, {to, za Allah, navistina, e lesno,

23. za da ne se `alostite za ona {to ne mo`ete da go izbegnete i da ne se raduvate mnogu za ona {to On vi go dava. A Allah ne go qubi onoj koj se fali i koj se gordee,

24. i onie koi {kr`avat, i koi im nareduvaat na lu|eto skri{no, i koi gi vrtat ple}ite... pa, Allah, navistina, e Bogat i za blagodarnost Dostoen!

25. Nie gi isprativme pejgamberite Na{i, navistina, so jasnotii i preku niv objavivme Kniga i Mizan za lu|eto da se odnesuvaat pravedno. A i `elezoto go sozdadovme vo koe ima golema sila i korist za lu|eto. I za da se znae kaj Allah koj Go pomaga Nego i pejgamberite Negovi vo tajnost. Allah, navistina, e Jak i Silen!

26. Da, i Ibrahim i Nuh Nie gi isprativme, a me|u potomstvoto nivno odredivme i prateni{tvo i Kniga: nekoi od niv bea upateni, a mnozinstvoto me|u niv se rasipani!

27. Potoa Nie po tragite nivni ispra}avme pejgamberiNa{i; go isprativme i Isa, sinot na Merjem, i mu dadovme Inxil, a vo

srcata na onie koi go sledea, vnesovme i doblest i milost a mona{tvoto samite go sozdadoa. I s# {to Nie im propi{avme e samo `elba za zadovolstvoto Allahovo. No, tie za nego ne vodat gri`a vistinska. A na onie koi veruvaa }e im ja dademe nagradata nivna, a mnozinstvoto bea rasipani!

28. O vernici, pla{ete se od Allah i veruvajte vo pejgamberot Negov: On }e vi dade od milosta Svoja dve nagradi, i }e vi odredi svetlina po koja }e odite, i }e vi prosti. Allah e Prostuva~ i Somilosen!

29. A Sledbenicite na Knigata neka znaat deka ni{to ne mo`at da postignat od dobrinata Allahova, i deka dobrinata e vo racete Allahovi, i On ja dava komu saka. A Allah e Posednik na dobrinata golema!

Xuz 28

SURA LVIII“EL-MUXADELE” (“Rasprava”)

Medina - 22 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Allah, sekako, go slu{na zborot na taa koja rasprava{e so tebe za ma`ot nejzin i koja se `ale{e na Allah. Allah ja slu{na raspravata va{a. Allah, navistina, e Slu{a~ i Gleda~!

2. Onie me|u vas koi }e pravat zihar na `enite svoi, tie ne im se majkite nivni, a majkite nivni se samo onie koi gi rodija... zboruvaat, sekako, te{ki zborovi. A Allah, navistina, e Pomiluva~ i Prostuva~!

3. A onie koi pravat zihar kon `enite svoi, a potoa }e se vratat kon ona {to go rekoa, treba da oslobodat rob pred da se sostanat so niv. Ete, toa vi se sovetuva. Allah e Izvesten za ona {to go rabotite!

4. A onoj koj ne }e mo`e, pa neka posti dva meseca edenzadrug pred da se sostanat. A ako toa nekoj ne mo`e, neka nahrani {eeset siromasi. Ete, toa za da veruvate vo Allah i vo Pejgamberot Negov. Ete, toa se granicite Allahovi. A za nevernicite, pak, ima kazna bolna!

5. Onie koi mu se sprotistavuvaat na Allah i na Pejgamberot Negov }e bidat osramoteni kako {to se osramoteni onie pred niv. Nie objavivme, sekako, ajeti jasni. A za nevernicite ima, pak, sramna kazna!

6. Na Denot vo koj Allah }e gi zbere site pa }e gi izvesti za ona {to go rabotea. Allah toa go prebroi i tie toa go zaboravija. Allah, sekako, e Svedok za s#!

7. Ne vide li deka Allah, navistina, go znae s# ona {to e na nebesata i na Zemjata? Nema doverliv sostanok me|u trojca a On da ne e ~etvrtiot; nema ni me|u petmina a On da ne e {estiot; nitu pomalku nitu pove}e od toa, a On da ne e so niv i kade bilo da se! Potoa }e gi izvesti za ona {to go rabotea na Denot suden. Allah, navistina, znae s#!

8. Ne gi vide li onie na koi im se zabranuva{e da se sostanuvaat tajno, potoa se vratija kon ona {to im be{e zabraneto; se sostanuvaat tajno zaradi grev i neprijatelstvo i neposlu{nost kon pejgamberot. I koga ti doa|aat ti upatuvaat pozdrav onaka kako {to Allah ne te pozdravi, a vo sebesi si zboruvaat: “Pa, Allah ne ne kaznuva za ona {to go zboruvame!” Xehennemot, vo koj }e bidat frleni, e dosta za niv! E, samo kolku lo{o svratili{te e toa!

9. O vernici, koga }e se sostanuvate ne sostanuvajte se tajno za grev, i neprijatelstvo i neposlu{nost na pejgamberot, tuku sostanuvajte se za dobro~instvo i bogobojazlivost. Pla{ete se od Allah kaj kogo, tokmu, }e se zberete!

10. Sostanuvaweto tajno, navistina, e edna od {ejtanskite raboti: samo da se voznemirat onie koi veruvaat. Toa vo ni{to ne }e im na{teti, osven so odobrenieto Allahovo. Pa, vrz Allah neka se potpiraat vernicite!

11. O vernici, koga }e vi se re~e: “Napravete mesta, tamu kade {to se dr`at sostanoci, na drugite... ta, i vam Allah }e vi pu{ti mesto!” A ako se re~e: “Stanete pa, stanete! Allah }e gi vozdigne me|u vas onie koi veruvaat i na onie na koi im e dadeno znaewe, koi se na povisoki stepeni. Allah, navistina, e Izvesten za ona {to go rabotite!

12. O vernici, koga }e se sostanete so pejgamberot, podelete sadaka pred da se sostanete so nego. Ete,toa, sekako, e podobro i po~isto za vas! A ako, pak, nemate... pa, Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

13. Se pla{ite li, pred sostanuvaweto so nego, da dadete sadaka? Pa, ako toa ne go napravite, a Allah vi prosti, toga{, namaz izvr{uvajte i zekat davajte i bidete poslu{ni i na Allah i na pejgamberot Negov. Allah e Izvesten za ona {to go rabotite!

14. Ne gi vide li onie koi se sprijatelija so narodot, a na koj Allah se naluti? Onie ne se va{i a ne se i nivni. A se kolnat za lagata, znaej}i!

15. Allah im podgotvi `e{ka kazna. E, samo kolku e lo{o ona {to go rabotea!

16. Gi zemaat zakletvite svoi kako {tit, pa taka, odvra}aat od Allahoviot pat. I za niv ima kazna sramna.

17. Ne }e im koristat ni imotite nivni, ni decata nivni, kaj Allah, vo ni{to. Onie se `iteli na ognot, i vo nego za navek }e ostanat!

18. Na Denot koga Allah site }e gi o`ivi: }e se kolnat vo Nego kako vam {to vi se kolnat, smetaj}i deka toa }e im koristi vo ne{to. Ne, la{kovci se, navistina!

19. [ejtanot iznajde na~in kako da gi sovlada, pa taka, gi natera da go zaboravat spomenuvaweto na Allah. Tie se stranka na [ejtanot. Da, strankata na [ejtanot e onaa koja gubi.

20. Onie koi, navistina, Mu se sprotistavuvaat na Allah i na pejgamberot Negov... tie }e bidat, tokmu, najponi`enite!

21. Allah propi{a: “Jas i pejgamberite Moi }e pobedime, sigurno!” Allah, navistina, e Jak i Silen!

22. Ne }e najde{ lu|e koi veruvaat vo Allah i vo Denot suden da se dru`at so onie koi se protiv Allah i pejgamberot Negov: bilo da se toa predcite nivni, sinovite nivni ili bra}ata nivni ili rodninite nivni. Vo srcata nivni go vpi{a veruvaweto i gi osposobi so Duhot od strana Negova, i On }e gi vovede vo bav~ite xennetski niz koi reki te~at, i vo niv za navek }e ostanat! I Allah }e bide zadovolen od niv a i onie }e bidat zadovolni od Nego. Ete, toa e strankata na Allah. Da, strankata na Allah, navistina, e onaa koja pobeduva!

SURA LIX“EL-HA[R” (“Proteruvawe”)

Medina - 24 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Allaha go slavi i ona {to e na nebesata i ona {to e na Zemjata. On e Silen i Mudar!

2. On e onoj koj gi izvede onie koi ne veruvaat me|u Sledbenicite na Knigata od domovite nivni pri prvoto proteruvawe. Vie i ne pomisluvate deka }e si otidat. A tie, vsu{nost, pomisluvaa deka tvrdinite nivni }e gi za{titat od Allah. Pa, taka, Allah im dade kazna otade od kade {to ne se nadevaa. I On vo srcata nivni vnese strav: gi ru{ea domovite svoi i so racete svoi i so racete na vernicite. Toga{, zemete uka, o ostrovidni!

3. A Allah da ne im propi{e{e progonstvo, }e gi kazne{e na ovoj svet, sigurno! A na Ahiret za niv ima kazna ognena!

4. Ete, toa e zaradi toa {to se odvoija i od Allah i od pejgamberot Negov. I sekoj onoj koj pravi razdor vo odnos na Allah... pa, Allah, navistina, e Strog Kaznuva~!

5. Urmite {to gi posekovte ili {to gi ostavivte da stojat vrz korenite nivni... toa go napravivte so odobrenieto Allahovo za da gi upla{ite rasipanite!

6. S# ona {to Allah napravi za da stigne plenot do pejgamberot Negov... vie ne gi vpregnavte za toa ni kowite, ni kamilite... tuku Allah im donesuva vlast na pejgamberite nad kogo saka, a Allah, sekako, e Kadar za s#!

7. S# ona {to Allah napravi da stigne plenot do pejgamberot Negov od `itelite na gradot pa... toa mu pripa|a na Allah, i na pejgamberot, i na bli`nite, i na jetimite, i na siroma{nite, i na patnicite... da ne bi pominuvalo od race v race na bogatite me|u vas. A ona {to }e vi go dade pejgamberot - prifatete go, a ona {to }e vi go zabrani - zabranete go! Pla{ete se od Allah! Allah, navistina, e @estok Kaznuva~!

8. Im pripa|a na siroma{nite muhaxiri koi se isterani od domovite svoi i od imotite svoi, te`neej}i kon zadovolstvoto i dobrinata Allahova; i koi go pomagaat Allaha i pejgamberot Negov. Onie, tokmu, se iskrenite!

9. I onie koi ja spremaa Medina za `ivot i za iman u{te pred niv: koi gi sakaa onie {to se iselija kaj niv, i koi ne nao|aat vo gradite nivni nikakva potreba od ona {to im e dadeno, za{to gi sakaat pove}e od samite sebesi, iako kaj niv ima nedostig! A onie koi }e se so~uvaat od lakomost, pa onie, tokmu, se spasenite!

10. Onie koi dojdoa po niv, zboruvaat: “Gospodare na{, prosti ni, nam i na bra}ata na{i, i na onie koi ni prethodea vo imanot, a srcata na{i, pak, so~uvaj gi od zloba, kon onie koi veruvaat. Gospodare na{, Ti si, navistina, So~uvstvitelen i Somilosen!”

11. Ne gi gleda{ li onie koi dvoli~no se odnesuvaat kako im zboruvaat na bra}ata svoi {to ne veruvaat me|u Sledbenicite na Knigata: “Ako bidete isterani i nie so vas, sigurno, }e izlezeme i nikojpat nikomu protiv vas nema da bideme poslu{ni, a ako, pak, bidete napadnati, }e vi pomogneme, sigurno! A Allah svedo~i deka se tie la{kovci, navistina!

12. A ako, pak, bidat isterani, ne izleguvaat so niv,a ako bidat napadnati, ne im pomagaat; a ako, pak, im pomognat, }e pobegnat, sigurno! I potoa }e ostanat bespomo{ni!

13. Pove}e stravuvaat od vas, vo gradite svoi, otkolku od Allah. Ete, toa se lu|e koi, navistina, ne razbiraat!

14. Tie zaedno se borat protiv vas samo vo gradovite utvrdeni ili zad yidovite. Ja~inata svoja ja poka`uvaat samo ednikondrugi. Pomisluva{ deka se slo`ni, a srcata pak im se razedineti. Ete, zaradi toa {to se lu|e koi ne sfa}aat, navistina!

15. Sli~ni se na onie pred niv, ne mnogu daleku, koi neposredno gi vkusija posledicite na postapkata svoja: za niv, me|utoa, ima kazna bolna!

16. Sli~ni se na [ejtanot koga }e mu re~e na ~ovekot: “Ne veruvaj!” I bidej}i ne }e veruva, }e re~e: “Jas sum, navistina,

daleku od tebe. Da, jas se pla{am od Gospodarot na svetovite!”

17. I dvajcata }e bidat kazneti; vo ognot }e ostanat za navek, navistina! Ete, toa e kaznata za zulum}arite!

18. O vernici, pla{ete se od Allah, i sekoj ~ovek neka go pogleda ona {to go napravil za utre! Pla{ete se od Allah. Allah, navistina, e Izvesten za ona {to go rabotite!

19. I nemojte da bidete kako onie koi zaboravija na Allah... ta, samite na sebesi zaboravija. Onakvite, tokmu, se rasipanite!

20. Ne se ednakvi `itelite na ognot i `itelite na Xennetot. @itelite na Xennetot, tokmu, se pobednicite!

21. Koga ovoj Kur’an bi go objavile na nekoe brdo... }e go vidi{ brdoto kako }e se zdrobi, pla{ej}i se od Allah. Ete, toa se primerite koi Nie gi iznesuvame za lu|eto da razmisluvaat!

22. On e Allah! Nema drug bog osven Nego; Znalec na vidlivoto i nevidlivoto. On e Milostiv i Somilosen!

23 On e Allah! Nema drug bog osven Nego! Vladar, Svet, Spasitel, Miroqubiv, Za{titnik, Silen, Mo}en, Gord! Slaven neka e Allah, visoko nad ona {to Mu go zdru`uvaat!

24. On e Allah! Sozdatel, Tvoritel, Oblikuva~! Najubavite imiwa se - Negovi! Nego go slavi i ona {to e na nebesata i ona {to e na Zemjata! On e Silen i Mudar!

SURA LX“EL-MUMTEHINA” (“Proverena”)

Medina - 13 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. O vernici, ne zemajte gi neprijatelite Moi i neprijatelite va{i za prijateli! A ne poka`uvajte im i naklonost! Tie, sekako, ne veruvaat vo ona {to vi dojde od vistinata. Go isteruvaat i pejgamberot i vas zaradi toa {to veruvate vo Allah, Gospodarot va{. Ako, pak, vie izlezete, borej}i se na Mojot pat, baraj}i go zadovolostvoto Moe, poka`uvaj}i im naklonost - tajno! Jas najdobro go znam ona {to go krievte i ona {to go obelodenuvavte. A onoj me|u vas {to }e go napravi toa... da, skr{nal po lo{iot pat!

2. A, ako naidete na niv, stanuvaat neprijateli va{i i vi davaat so racete svoi i so jazicite svoi zlo i odvaj ~ekaat da stanete nevernici!

3. Ne }e vi koristat nitu rodninite va{i, nitu decata va{i na Denot suden. Allah }e ve odvoi ednioddrugi. Allah go gleda ona {to go rabotite!

4. Vo Ibrahim i onie {to bea so nego imavte, navistina, dobar primer. Koga mu rekoa na narodot svoj: “Nie sme daleku od

vas, navistina, i od ona {to, osven Allah, go obo`avate. Nie ne vi veruvame. Me|u vas i me|u nas, me|utoa, ima neprijatelstvo i omraza, zasekoga{! S# dodeka ne veruvate vo Allah, Edinstveniot” - osven zborovite na Ibrahim do babo mu: “]e baram da ti se prosti, sigurno! No, ne mo`am da te za{titam od Allah vo ni{to.” Gospodare na{, vrz Tebe se potpirame i Tebe ti se obra}ame i kon Tebe e svratili{teto!

5. Gospodare na{, ne odreduvaj ni spletka kon onie koi ne veruvaat i prosti ni, Gospodare na{! Ti si, navistina, Silen i Mudar!

6. Vo niv imate, sekako, dobar primer: za onoj koj se nadeva vo Allah i vo Denot suden, a onoj koj }e gi svrti ple}ite... ta, Allah, navistina, e Bogat i za blagodarnost Dostoen!

7. Allah, mo`ebi, me|u vas i onie koi gi smetate neprijateli }e odredi naklonost: Allah e Kadar! Allah e Prostuva~ i Somilosen!

8. Allah ne vi zabranuva, vo odnos na onie koi ne se borat protiv vas i verata, i koi ne ve isteruvaat od domovite va{i, da im pravete dobro i da bidete kon niv vo ramnote`en odnos. Allah, navistina, gi saka onie koi imaat ramnote`en odnos!

9. Allah, navistina, vi zabranuva, vo odnos na onie koi se borat protiv vas i protiv verata, i koi ve isteruvaat od domovite va{i, i koi pomagaat vo isteruvaweto va{e... da se dru`ite so niv. A onoj koj }e se dru`i so takvite... pa, tie se zulum}ari!

10. O vernici, koga }e vi dojdat verni~ki muhaxirki... pa, proverete gi, sigurno! Allah najdobro go znae veruvaweto nivno! A ako, pak, se uverite deka se verni~ki... ta, ne vra}ajte gi na nevernicite! Tie ne se halal za niv, a i onie ne se halal za ovie. I dajte im go ona {to go potro{ija. I nemate grev so niv da se ven~ate koga }e im gi dadete ven~anite podaroci. I mnogubo{kite ne zadr`uvajte gi, i barajte go ona {to go potro{ija, a i tie neka go baraat ona {to go potro{ija. Ete, toa vi e odlukata na Allah. On re{ava me|u vas! Allah e Znalec i Mudar!

11. A ako nekoja od `enite va{i se svrti kon nevernicite, pa ako se slu~i vie da stapite vo borba so niv, toga{, dajte im sli~no na ona {to im e dadeno na `enite od onie koi se svrtija. Pla{ete se od Allah vo kogo vie, tokmu, veruvate.

12. O pejgamberu, koga }e ti dojdat verni~kite da ti polo`at zakletva: - deka ni{to na Allah nema da Mu zdru`uvaat, deka nema da kradat, deka nema da pravat blud, deka nema da gi ubivaat decata svoi, deka nema da izmisluvaat kleveti, deka tu|ite deca se nivni, deka nema da bidat neposlu{ni vo dobroto ... toga{, prifati ja zakletvata i baraj pro{ka za niv od Allah. Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

13. O vernici, ne prijateluvajte so narodot vrz kogo Allah se razluti. Tie, navistina, izgubija nade` vo Ahiret kako {to nevernicite izgubija nade` vo `itelite na mezarite!

SURA LXI“ES-SAFF” (“Redovi”)

Medina - 14 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. I ona {to e na nebesata i ona {to e na Zemjata - Allaha go slavi! On e Silen i Mudar!

2. O vernici, zo{to go zboruvate ona {to ne go rabotite?3. E, samo kolku e gnasno kaj Allah koga go zboruvate ona {to

ne go rabotite!4. Allah, navistina, gi qubi onie koi se borat na Negoviot pat vo

redovi kako da se, tokmu, bedemi zacvrsteni!5. I koga Musa mu re~e na narodot svoj: “O narode moj, zo{to

me kaznuvate koga ve}e znaete deka sum vi, navistina, Allahov pejgamber?” I bidej}i skr{naa nastrana Allah dade da skr{nat i srcata nivni. Allah ne go upatuva narodot rasipni~ki!

6. I koga Isa, sinot na Merjem, re~e: “O sinovi Izrailovi, jas sum vi, navistina, Allahov pejgamber, da go potvrdam od Tevrat ona {to e me|u moive race, i da donesam radosnica za pejgamberot {to }e dojde po mene, ~ie ime }e mu bide Ahmed. I bidej}i im dojde so jasnotii, rekoa: “Ova e vol{ebni{tvo jasno!”

7. A koj e pogolem zulum}ar od onoj koj frla laga vrz Allah a koj e povikan kon Islamot? Allah ne go upatuva narodot zulum}arski!

8. Onie posakuvaat da ja ugasnat svetlinata Allahova so ustite svoi. A Allah ja nadopolnuva svetlinata Svoja, i pokraj toa {to go preziraat nevernicite!

9. On go ispra}a pejgamberot Svoj, so Patokaz i so vera vistinska, za da ja izrazi nad site drugi veri, i pokraj toa {to go preziraat mnogubo{cite!

10. O vernici, da vi uka`am li na trgovijata koja }e ve spasi od kaznata bolna?

11. Veruvajte i vo Allah i vo pejgamberot Negov i borete se na Allahoviot pat i so imotite va{i i so `ivotite va{i! Ete, toa e podobro za vas... samo ako znaete!

12. On }e vi prosti za grevovite va{i i On }e ve vovede vo bav~ite xennetski niz koi reki te~at, i vo `iveali{ta ubavi me|u bav~ite na Adn. Ete, toa e pobeda golema!

13. I drugi raboti {to gi sakate: Pomo{ta e od Allah a i pobedata bliska. I zaraduvaj gi vernicite!

14. O vernici, bidete poddr`nici Allahovi kako, koga im re~e sinot na Merjem na Drugarite: “Koj }e bide zaradi Allah poddr`nik Moj?” Rekoa: “Nie sme poddr`nici na Allah.” I, ete, taka poveruva edna dru`ina me|u sinovite Izrailovi, a edna dru`ina, pak, ne poveruva. I: onie koi veruvaa Nie gi potpomognavme protiv neprijatelite nivni i, ete, stanaa pobednici!

SURA LXII“EL-XUM’A” (“Xuma”)

Medina - 11 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. I ona {to e na nebesata i ona {to e na Zemjata - Allaha go slavi, Vladarot, Svetiot, Silniot i Mudriot!

2. Me|u neznabo{cite On isprati pejgamber od niv: da im gi ka`uva ajetite Negovi, i da gi o~isti, i da gi pou~i i vo Knigata i vo Mudrosta, iako porano bea skr{nati vo zabluda o~igledna!

3. I na drugi me|u niv koi u{te ne im se priklu~ija... On e Silen i Mudar!

4. Ete, toa e dobrinata Allahova {to ja dava komu On saka. Allah e Posednik na dobrotija neizmerna!

5. Primerot na onie koi go ponesoa Tevrat, a potoa go napu{tija, e kako primerot na

magare koe nosi knigi. E, samo kolku e lo{ za lu|eto narodot koj gi smeta{e za la`ni ajetite Allahovi! Allah ne go upatuva narodot zulum}arski!

6. Ka`i: “O Evrei, ako zamisluvate deka ste prijateli na Allah za razlika od drugite lu|e, toga{, posakajte ja smrtta ako ste iskreni!”

7. Nikoga{ ne }e ja posakuvaat tokmu zaradi ona {to go napravija racete nivni. Allah najdobro gi znae zulum}arite!

8. Ka`i: “ Smrtta od koja begate... pa, }e ve stigne, navistina! Potoa }e bidete vrateni kon Znalecot na tajnoto i javnoto, pa taka, }e ve izvesti za ona {to go rabotevte!”

9. O vernici, koga }e se povika na namaz vo petok... pa, pobrzajte kon spomenuvaweto na Allah, i ostavete ja kupoproda`bata. Ete, toa e podobro za vas samo da znaete!

10. A koga namazot }e se izvr{i... pa, rasturete se po zemjata i barajte od dobrinata Allahova, i spomenuvajte go Allaha, mnogu, za da bidete spaseni!

11. A koga }e vidat ne{to od trgovijata ili od veselba nekakva, se rasfrlaat i te ostavaat, stoej}i. Ka`i: “Nema dobro kaj Allah ni od veselbata ni od trgovijata. Allah me|u snabduva~ite e najdobriot Snabduva~!”

SURA LXIII“EL-MUNAFIKUUN” (“Dvoli~ni”)

Medina - 11 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Koga ti dojdoa dvoli~nite ti zboruvaa: “Svedo~ime deka si, navistina, Allahov pejgamber.” A Allah znae deka si ti Negov pejgamber! A Allah, pak, svedo~i deka dvoli~nite se la{kovci!

2. Zakletvite nivni gi zemaat za {tit pa oddale~uvaat od Allahoviot pat. Navistina, kolku e lo{o ona {to go rabotat!

3. Ete, toa e zaradi toa {to veruvaa a potoa ne veruvaa: pa, se zape~atija srcata nivni i ne sfa}aa.

4. A koga }e gi vidi{ telata nivni te v~udoneviduvaat, a koga, pak, }e prozborat ne{to, go slu{a{ govorot nivni: kako da se drva potpreni, mislej}i deka sekoj glas e protiv niv. Ete, toa se, tokmu, neprijateli: vnimavaj na niv! Allah neka gi otepa! Pa, kade kinisuvaat?

5. A koga }e im se re~e: “Dojdete! Allahoviot pejgamber }e bara pro{ka za vas!” - gi tresat glavite svoi i gi gleda{ kako se oddale~uvaat. Tokmu se gordelivite!

6. Seedno e: da bara{ ili da ne bara{ pro{ka za niv - Allah ne }e im prosti. Allah, navsitina, ne go upatuva narodot rasipni~ki!

7. Tie, tokmu, zboruvaat: “Ne delete im na onie koi se kraj pejgamberot Allahov za da se oddale~at!” Riznicite i na nebesata i na Zemjata se Allahovi, no, ete, dvoli~nite ne sfa}aat.

8. Tie, tokmu, zboruvaat: “Ako bideme vrateni vo Medina posilniot }e go natera poslabiot, sigurno! Mo}ta mu pripa|a na Allah, i na pejgamberot Negov, i na vernicite no, ete, dvoli~nite ne znaat!

9. O vernici, neka ne ve odvratat od spomenuvaweto na Allah ni imotite va{i ni decata va{i. A koj toa }e go napravi... pa, onakvite se porazeni!

10. I delete od ‘rskot {to Nie vi go dadovme pred da mu dojde nekomu smrt, pa da re~e: “Gospodare moj, e, koga bi me zadr`al barem malku, pa da davam sadaka i da bidam me|u dobrite!?”

11. Koga nekomu }e mu dojde krajot Allah sigurno ne }e go prodol`i `ivotot negov. Allah e Izvesten za ona {to go rabotite

SURA LXIV“ET-TEGABUN” (“Me|usebna izmama”)

Medina - 18 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. I ona {to e na nebesata i ona {to e na Zemjata - Allaha go slavi! Vlasta e - Negova! I blgodarnosta - Nemu Mu pripa|a. On e Kadar za s#!

2. On e Onoj koj ve sozdade: Me|u vas ima vernici a ima i nevernici. Allah go gleda ona {to go rabotite!

3. I nebesata i Zemjata gi sozdade so vistina i ve oblikuva, davaj}i vi najli~en oblik. Svratili{teto e - kon Nego!

4. On go znae i ona {to e na nebesata i ona {to e na Zemjata, On go znae i ona {to go kriete i ona {to go obelodenuvate. Allah go znae ona {to go krijat gradite!

5. Neli vi dojde ka`uvaweto za onie koi ne veruvaa od porano pa gi vkusija posledicite od postapkata svoja... ? I za niv ima kazna bolna!

6. Ete, toa e za{to im doa|aa pejgamberite nivni so jasnotii, pa zboruvaa: “^ovek li da n# upatuva?” Pa, ne veruvaa i gi vrtea ple}ite. A na Allah ne Mu treba ni{to. A Allah e Bogat i za blagodarnost Dostoen!

7. Onie koi ne veruvaat mislat deka nema da bidat pro`iveani. Ka`i: “Da, se kolnam Gospodarot moj }e ve o`ivi, sigurno, i }e ve izvesti za ona {to go rabotevte, sigurno! Toa za Allah, sekako, e lesno!

8. Pa, veruvajte vo Allah i vo pejgamberot Negov i vo svetlinata {to Nie ja objavivme. Allah e Izvesten za ona {to go rabotite!

9. Denot vo koj On }e ve zbere - Denot na sobiraweto - ete, toa e Den na izmama me|usebna. A onoj koj veruva vo Allah i koj raboti dobro... }e gi otstrani od nego lo{ite dela negovi, i }e bide voveden vo bav~ite xennetski niz koi reki te~at; i vo niv za navek }e ostanat. Ete, toa e pobeda golema!

10. A onie koi ne veruvaat i koi gi smetaat za la`ni ajetite Na{i... onakvite se `iteli na ognot i vo nego za navek }e ostanat. E, samo kolku lo{o svratili{te e toa!

11. Nikakva nevolja ne se slu~uva bez odobrenieto Allahovo. Onoj koj veruva vo Allah go upatuva svoeto srce. Allah znae s#!

12. Bidete poslu{ni i na Allah i na pejgamberot Negov! Pa, ako gi svrtite ple}ite... pejgamberot Na{ e zadol`en samo da izvesti jasno!

13. Allah! Nema drug bog osven Nego! I vrz Allah, toga{, neka se potpiraat vernicite!

14. O vernici, me|u `enite va{i i me|u decata va{i imate neprijateli. Vnimavajte, toga{! A ako, pak, gi pomiluvate i pominete preku toa i ako im prostite... ta, Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

15. I imotite va{i i decata va{i se isku{enie, navistina! Kaj Allah nagradata e najgolema!

16. Pla{ete se, toga{, od Allah! Slu{ajte onolku kolku {to mo`ete; bidete poslu{ni i delete dobro zaradi vas samite! A onoj koj se ~uva sebesi od lakomost... onakvite, tokmu, se spasenite!

17. A ako na Allah Mu dadete dobar zaem, On }e vi go udvoi i On }e vi prosti. Allah e Blagodaren i Blag!

18. Znalec na tajnoto i javnoto, Silen i Mudar!

SURA LXV

“AT- TALAK” (“Razvod na brak”)Medina - 12 ajeti

Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!1. O pejgamberu, koga }e se razvedete so `enite, razvedete gi

za vreme na iddetot nivni i, iddetot nivni, smetajte go. Pla{ete se od Allah - Gospodarot va{. Ne isteruvajte gi od domovite nivni, a i tie neka ne izlegivaat; isteruvajte gi samo toga{ koga }e napravat o~igledno sramno delo. Ete, toa se granicite Allahovi, a onoj koj |e gi premine granicite Allahovi - toj, sekako, sebesi zulum }e si napravi. Ne znae{ Allah mo`ebi }e dade da se slu~i, po toa, ne{to drugo!

2. I koga }e dojde vremeto koga treba da se ~eka, pa zadr`ete gi u~tivo ili, pak, pu{tete gi u~tivo. I neka dvajca, pravedni me|u vas, posvedo~at! I, zaradi Allah svedo~eweto, izvr{ete go! Ete, so toa vi se sovetuva: za onoj koj veruva vo Allah i vo Denot suden. A onoj koj se pla{i od Allah, On }e mu iznajde izlez!

3. I On, isto taka, }e mu dade ‘rsk od kade {to ne se nadeva. A onoj koj se potpira vrz Allah - ta, On mu e dosta. Allah, navistina, ja iznesuva naredbata Svoja. Za sekoja rabota Allah odredi mera.

4. A onie, me|u `enite va{i, koi izgubile nade` vo mese~noto prawe, i ako vie se somnevate, treba da ~ekaat tri meseci. Isto e i za onie koi u{te nemaat dobieno mese~no prawe. A onie, pak, koi }e zatrudnat treba da ~ekaat s# dodeka ne se porodat. A onoj koj se pla{i od Allah On }e mu olesni vo naredbata Svoja!

5. Ete, toa e naredbata Allahova koja On vi ja objavuva. A onoj koj se pla{i od Allah, }e mu bidat prosteni grevovite negovi i }e mu bide zgolemena nagradata.

6. Naredete da `iveat tamu kade {to i vie `iveete. Spored mo`nosta va{a. I ne pravete im nikakva {teta so cel da gi stesnite. A ako se, pak, trudni, toga{ izdr`uvajte gi s# dodeka ne se porodat. A ako, pak, gi dojat decata va{i, red e da im gi dadete podarocite nivni. I u~tivo odnesuvajte se ednikondrugi. A ako, pak, se pojavat nekoi nedorazbirawa, druga `ena neka go doi deteto!

7. Onoj koj ima bogatstvo neka tro{i od bogatstvoto svoe, a onoj ~ij imot mu e ograni~en, neka tro{i od ona {to mu go odredi Allah. Allah nikogo ne optovaruva nad mo`nosta negova. Po te{kotijata Allah dava lesnotija.

8. I kolku gradovi se oglu{ija od naredbata na Gospodarot svoj i na pejgamberite Negovi? Da, od niv pobaravme stroga smetka i Nie gi kaznivme so kazna ne~uena!

9. Pa, gi vkusija posledicite od postapkata svoja. Te`ok be{e krajot na postapkata nivna.

10. Allah za niv podgotvi te{ka kazna. Pla{ete se od Allah, o vie so razbir nadareni, vie koi veruvate, bidej}i Allah ve}e vi objavi Opomena,

11. pejgamber koj vi gi ka`uva ajetite Allahovi jasni: za da gi izvede onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat od temnini vo svetlina, a onie, pak, koi veruvaat vo Allah i koi dobro rabotat On }e gi vovede vo bav~i xennetski niz koi reki te~at i vo niv za navek }e ostanat. Da, na takviot Allah }e mu dade ‘rsk ubav!

12. Allah e Onoj koj sozdade sedum nebesa i isto tolku zemji. On ja spu{ta naredbata me|u niv za da znaete deka Allah, navistina, e Kadar za s#! Da, Allah so znaeweto Svoe opfa}a s#!

SURA LXVI“ET-TAHRIM” (“Zabrana”)

Medina - 12 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. O pejgamberu, zo{to go zabranuva{, nastojuvaj}i da im se ispolnat barawata na `enite tvoi, ona {to Allah ti go dozvoli? Allah e Prostuva~ i Somilosen!

2. Da, Allah vi propi{a kako da gi opravdade zakletvite va{i. Allah e Prijatel va{! On e Znalec i Mudar!

3. I koga pejgamberot tajno }e progovori so nekoja od negovite `eni, i koga taa }e gi izvesti drugite za toa - a Allah dade toj da go otkrie toa -, toga{ ne{to od toa & go otkri a ne{to go zadr`a. I bidej}i toj ja izvesti, taa re~e: “Koj te izvesti za ova?” Re~e: “Me izvesti Znalecot i Izvesteniot!”

4. A ako vie dve Mu se obratite na Allah, kaej}i se, srcata va{i }e se priklonat! A ako, pak, vie se pomagate protiv pejgamberot... ta, Allah, navistina, e Za{titnikot negov, i Xebrail i dobrite vernici! I melekite, po toa, se poddr`nici!

5. Gospodarot negov, ako toj se razvede od vas, mo`ebi }e mu dade drugi `eni {to }e bidat podobri od vas: na Allah poslu{ni, verni~ki, oddadeni, pokajni~ki, pobo`ni, posta~ki, stabilni i devici.

6. O vernici, ~uvajte se sebesi i semejstvata va{i od ognot: lu|eto i kamewata }e bidat negovo gorivo. A melekite }e se gri`at za nego i }e bidat strogi; ne }e bidat neposlu{ni kon naredbata

Allahova i }e go rabotat ona {to }e im se nareduva. 7. O nevernici, denes ne }e mo`ete da se opravdate. ]e bidete

kazneti, tokmu, za ona {to go rabotevte!

8. O vernici, pokajte se kaj Allah so pokajanie iskreno! Gospodarot va{, mo`ebi, }e gi izbri{e grevovite va{i i }e ve vovede vo bav~ite xennetski niz koi reki te~at, na Denot vo koj Allah ne }e ve o`alosti, pejgamberot i onie koi veruvaa so nego. Svetlinata nivna }e odi pred niv, i od nivnata desna strana; }e zboruvaat: “Gospodare na{, usovr{i ja svetlinata na{a i prosti ni. Ti si, navistina, Kadar za s#!”

9. O pejgamberu, bori se protiv nevernicite i dvoli~nite i bidi strog kon niv. Xehennemot e prestojuvali{teto nivno. E, samo kolku lo{o svratili{te e toa!

10. Allah go donese primerot na onie koi ne veruvaa: `enata na Nuh i `enata na Lut koi bea ma`eni za dvajca dobri robovi Na{i. I dvete niv gi osramotija i zatoa tie vo ni{to ne }e mo`at da im pomognat kaj Allah. I }e im se re~e: “Vlezete vie dve vo ognot me|u onie koi ve}e se vlezeni!”

11. I Allah go donese primerot za onie koi veruvaa: “ @enata na faraonot, koga re~e: “ Podigni mi ku}a, Gospodare moj, vo blizinata Tvoja, vo Xennetot, i spasi me od faraonot i od deloto negovo, i spasi me od narodot zulum}arski!”

12. I: Merjem, }erkata na Imran, koja ja so~uva nevinosta svoja, i vo koja vdahnavme od Duhot, od strana Na{a, i koja gi potvrdi zborovite na Gospodarot svoj, i Knigite Negovi, i koja be{e edna me|u pot~inetite na Allah!

Xuz 29

SURA LXVII“EL-MULK” (“Vlast”)

Mekka - 30 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Vozvi{en e Onoj vo ~ija raka e vlasta: On e Kadar za s#!2. Koj gi sozdade i smrtta i `ivotot za da ve isproba koj me|u vas

pravi najdobri dela. On e Silen i Prostuva~!3. Koj sozdade sedum nebesa, edninadrugi. Vo sozdavaweto na

Milostiviot ne gleda{ nikakov nedostatok: pa, svrti go pogledot: }e vidi{ li nekakov nedostatok?

4. I svrti go pogledot po vtor pat!... pogledot }e ti se vrati porazen i, ete go, iznemogol!

5. Da, Nie neboto na ovoj svet so yvezdi go razubavivme i Nie odredivme da frla kamewa po {ejtanite. I za niv Nie podgotvivme kazna Sair!

6. A za onie koi ne veruvaat vo Gospodarot svoj ima kazna xehennemska. E, samo kolku lo{o svratili{te e toa!

7. I koga }e bidat frleni vo ognot }e go slu{aat negovoto plamtewe i toj samo }e frla plamen!

8. Ete, samo {to od lutina ne }e se rasprsne. I sekoga{ koga }e bide frleno vo nego, vo gomila, ~uvarite negovi }e go pra{uvaat: “Neli vi doa|a{e opomenuva~?”

9. ]e re~at: “Da, ni doa|a{e opomenuva~, pa go smetavme za la`en i zboruvavme Allah ne objavi ni{to. Vie ste skr{nati vo zabluda golema!”

10. I }e re~at: “Da slu{nevme... i da bevme razumni ne }e bevme sega me|u `itelite na Sair!”

11. Pa, }e gi priznaat grevovite svoi i, toga{, daleku neka bidat me|u `itelite na Sair!

12. A za onie koi stravuvaat od Gospodarot svoj tajno, za niv ima, navistina, pro{ka i nagrada golema!

13. ]e gi pre}utuvate li zborovite va{i ili, pak, glasno }e gi ka`uvate... On, navistina, go znae ona {to e vo gradite!

14. Kako da ne znae Onoj koj sozdade. On e ^uvstvitelen i Izvesten!

15. On e Onoj koj vi ja pot~ini zemjata: pa, patuvajte po predelite nejzini i jadete od ‘rskot Negov. Kaj Nego }e se zberete!

16. Sigurni li ste deka Onoj koj e na nebesata ne }e ve zgneti vo zemjata koga taa odnenade` }e se zatrese?

17. Ili sigurni li ste deka Onoj koj e na nebesata ne }e vi isprati vior? Pa, }e uznaete kakva e zakanata Moja?

18. Da, la`ea i onie pred niv. I kakva be{e, spored toa, kaznata Moja?

19. Ne gi gledaat li pticite nad niv kako letaat so ra{ireni i sobrani krilja? Gi dr`i samo Milostiviot. On, navistina gleda s#!

20. I koj e toj koj }e vi bide vojska va{a, koj }e vi pomogne, osven Milostiviot? Nevernicite, navistina, se vo obmana!

21. I koj e toj koj }e vi dade ‘rsk ako On go zadr`i ‘rskot Svoj? No, tie postojano se tvrdoglavi i gordelivi!

22. Onoj li koj odi so oboreno lice e poupaten ili, pak, onoj koj odi ispravno po patot vistinski?

23. Ka`i: “On e Onoj koj ve sozdade i vi dade i u{i, i o~i i srce.” Samo malku se zablagodaruvate.

24. Ka`i: “On e Onoj koj ve rasturi po zemjata i kaj Nego }e se zberete!”

25. I zboruvaat: “A koga }e se slu~i taa zakana? Ako ste iskreni.” 26. Ka`i: “Da, znaeweto za toa e kaj Allah. Jas sum, navistina,

samo opomenuva~ jasen!”27. I bidej}i }e zdogledaat kako kaznata }e im se pribli`uva }e

obezli~at licata na onie koi ne veruvaat, i }e se re~e: “Ova e ona {to vie go povikuvavte!”

28. Ka`i: “ Mislite li deka, dokolku Allah n# upropasti mene i onie so mene i ni se smiluva... }e ima li nekoj {to }e gi za{titi nevernicite od kaznata bolna?”

29. Ka`i: “On e Milostiviot! Vo Nego veruvame i vrz Nego se potpirame, a vie }e uznaete koj e vo bespa}e o~igledno!”

30. Ka`i: “Mislite li deka, ako vodata va{a vi presu{i, ima nekoj {to }e vi dade izvorska voda?”

SURA LXVIII“EL-KALEM” (“Kalem”)

Mekka - 52 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Nun! Se kolnam vo kalemot i vo ona {to onie go pi{uvaat:2. ti ne si, so blagodetot na Gospodarot tvoj, lud,3. i }e dobie{ nagrada koja nikoga{ ne }e prestane, navistina!4. Da, golem ahlak poseduva{ ti!5. Pa, }e vidi{ a i onie }e vidat,6. koj me|u vas, tokmu, e ludiot!7. Gospodarot tvoj, sekako, e Onoj koj najdobro go znae onoj koj

skr{nal vo zabluda od patot Negov, i On najdobro gi znae upatenite!

8. Pa, ne slu{aj gi la{kovcite!9. Posakuvaat da se sploti{ pa i tie da se splotat.

10. I ne bidi poslu{en na nieden golem kolna~ prezren!11. golem klevetnik, prenesuva~ na zborovi,12. koj spre~uva dobro, golem prestapnik, golem gre{nik,13. nezasiten i, pokraj toa, nepovikan gostin 14 zatoa {to ima imot i sinovi,15. koj, koga mu se ka`uvaat ajetite Na{i, veli: “Toa se prikaski

odamne{ni!”16. Nie }e go obele`ime na nosot. 17. Nie gi stavame vo isku{enie onaka kako {to gi stavivme vo

isku{enie sopstvenicite na edna bav~a koga se zakolnaa deka }e ja oberat {tom }e stanat izutrina,

18. koi ne rekoa: “In{aellah!”19. Pa, edna nesre}a od Gospodarot tvoj ja pogodi bav~ata

dodeka onie spieja,20. i izutrinata, ete,be{e pustelija,21. i tie, toa utro, se povikaa me|usebno:22. “Odete izutrina kaj posedot va{ ako sakate da go berete!”23. I toga{ trgnaa, zboruvaj}i ednisodrugi po pat:24. “Nikakov siromav denes neka ne vi vleze vo bav~ata va{a!”25. I izutrinata izlegoa uvereni vo {kr`avosta svoja. 26. I bidej}i ja vidoa bav~ata, rekoa: “Da, nie sme vo zabluda

skr{nati 27. i u{te s# ni e skrateno!”

28. Najumereniot me|u niv re~e: “Neli vi rekov deka Allaha treba da Go slavite?”

29. Rekoa: “Neka bide Slaven Gospodarot na{! Nie sme zulum}ari, navistina!”

30. I zapo~naa da se grdat ednisodrugi;31. zboruvaa: “E, te{ko nam! Nie sme nasilnici, navistina!32. Gospodarot na{ mo`ebi }e ni ja zameni so podobra bav~a.

Kon Gospodarot na{ te`neeme, navistina!”33. Ete, takva be{e kaznata. A kaznata ahiretska e pogolema. E,

samo koga bi znaele!34. Za bogobojazlivite kaj Gospodarot nivni ima, navistina, bav~i

xennetski, blagorodni!35. Pa, poslu{nite li }e gi tretirame kako silnicite?!36. [to vi e? Kako taka prosuduvate?37. Ili, pak, imate Kniga vo koja ~itate38. deka za vas, navistina, }e go ima ona {to }e go sakate?39. Ili, pak, vi se zakolnavme so zakletvi takvi koi }e traat do

Denot suden, deka, toga{, }e go prosuduvate ona {to go prosuduvate?

40. Pra{aj gi koj me|u niv misli za toa deka e taka!41. Ili, pak, imaat bo`estva... pa, neka dojdat so bo`estvata svoi

ako se iskreni!42. Denot vo koj }e se razgoli koskata potkoleni~na i koga }e se

povikaat da padnat na sexde ... ne }e mo`at;43. }e bidat upla{eni pogledite nivni i poni`uvawe }e gi obzede:

bea povikuvani da pa|aat na sexde koga bea zdravi. 44. Pa, ostavi Me, i onie koi go smetaa za la`en ovoj govor Nie }e

gi poredime edninadrugi, postapno, od kade {to ne znaat. 45. I Jas }e im dadam vreme. Spletkata Moja, navista, e cvrsta!46. Ili, pak, bara{ od niv nagrada a tie se optereteni so dolg?47. Ili, pak, Tajnata e kaj niv, a tie pi{uvaat!48. Pa, strpi se do presudata na Gospodarot tvoj i ne bidi kako

drugarot na ribata koga se mole{e, piskaj}i!49. A da ne be{e milosta na Gospodarot tvoj {to ve}e mu

dojde }e be{e frlen na pusto mesto, poni`en!50. Pa, Gospodarot negov go spasi i odredi da bide me|u dobrite!51. Nevernicite samo {to ne te oborat so opulite svoi koga }e ja

slu{nat Opomenata, i koi zboruvaat: “On, navistina, e lud!”52. A toa e samo Opomena za svetovite!

SURA LXIX“EL-HAKK” (“^as neizbe`en”)

Mekka - 52 ajeti Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. ^as neizbe`en!2. [to e toa ^az neizbe`en?3. E, pa, znae{ li ti {to e toa ^as neizbe`en?4. I Ad i Semud kijametot go smetaa za la`en!5. Pa, {to se odnesuva do Semud... bea uni{teni so glasot silni,6. a {to se odnesuva do Ad... bea uni{teni so vetrot koj fiuka

glasno i koj mete` ostava!7. Koj dojde da gi pot~ini niv sedum no}i i osum dena bez

prekin. . , pa da gi vidi{ lu|eto pokutkani kako da se treski urmini, popa|ani?

8. Pa, gleda{ li dali ostana traga od niv?9. I faraonot i onie pred nego, onie koi gi ru{ea gradovite, doa|aa

so grevovi. 10. I toga{ bea neposlu{ni kon pejgamberot na Gospodarot svoj i

taka On gi pogodi so kazna prekumerna. 11. I bidej}i vodata nadojde Nie ve ponesovme vo brodot,12. za da ja napravime, sekako, opomena za vas, i uvoto {to slu{a

da ja slu{a. 13. I koga }e se duvne vo Surlata so duve` eden,14. i koga zemjata }e bide raznesena a brdata rasfrlani so udar

eden... 15. na Denot toj,toga{, }e se slu~i propasta na svetot!16. I neboto }e ispuka i toa, na Denot toj, }e bide kr{livo,17. a melekite }e bidat na ~o{iwata negovi i }e go nosat

prestolot, na Gospodarot tvoj, na Denot toj, nad niv, osum meleki,

18. na Denot toj vie }e bidete pretstaveni i ni{to od vas ne mo`ete da skriete.

19. Pa, {to se odnesuva do onoj so dadenata mu Kniga, vo negovata desna raka, }e re~e: “Eve, ~itajte ja ovaa kniga moja.

20. Jas, navistina, zamisluvav deka }e si polagam smetka.” 21. I toj }e bide vo `ivotot zadovolen,22. vo Xennetot vozvi{en,23. ~ii plodovi }e mu bidat blisku -:24. “Jadete i pijte, i prijatno neka vi bide za ona {to go rabotevte

vo denovite {to minaa.” 25. A {to se odnesuva, pak, do onoj so dadenata mu Kniga, vo

negovata leva raka, }e re~e: “O te{ko mene! E, da ne mi be{e dadena Knigava!

26. Da, ne znaev za moevo polagawe smetka!27. O te{ko mene! Samo smrtta da me dokraj~e{e!28. Bogatstvoto moe ni{to ne mi koristi;29. se {to e moe otide vo propast.” 30. “Zemete go i,toga{, zakovajte go,31. a, potoa, vo ognot, pr`ete go,32. a, potoa, vo sinxiri, sedumdeset laktovi dolgi, vrzete go,33, toj, navistina, ne veruva{e vo Allah, Golem,34. a nitu, pak, pottiknuva{e da se nahrani siromaviot...

35. Pa, denes za nego, ovde, nema prijatel blizok,36. a nitu hrana druga, osven zagadotina,37. {to }e ja jadat samo gre{nicite.” 38. No, ne! Jas se kolnam vo ona {to go gledate, 39. i vo ona {to ne go gledate... 40. toa, navistina, e Govor objaven do pejgamberot blagoroden;41. ne e Govor na poet; malkumina veruvate!42. a ne e Govor ni na vol{ebnik; samo malkumina se se}avate. 43. Toa e Objava od Gospodarot na svetovite. 44. A da zboruva{e protiv nas zborovi nekakvi,45. Nie }e go fatevme za desnata raka, silno, 46. a potoa }e mu ja prese~evme venata {to kuca47. i nikoj me|u vas ne }e mo`e{e da go spasi. 48. Kur’anot e Opomena za bogobojazlivite, navistina!49. Da, Nie znaeme deka me|u vas ima la{kovci,50. i toj }e bide hasret za nevernicite!51. Kur’anot, navistina, e Vistina,52. pa, slavi Go, so imeto, Gospodarot Golem!

SURA LXX“EL-ME’ARIX” (“Stepeni”)

Mekka - 44 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Nekoj, pra{uvaj}i, pra{a za kaznata {to }e se slu~i. 2. Za nevernicite kaznata nikoj ne }e ja spre~i,3. od Allah, Sopstvenikot na stepenite, 4. preku koi se ka~uvaat melekite i Xibril do Nego, za eden den

koj iznesuva pedeset iljadi godini;5. pa, strpi se, so strplivost dostojna,6. tie mislat deka e daleku, navistina,7. a Nie, pak, mislime deka e blisku8. Denot vo koj neboto }e bide kako ruda rastopena, 9. a brdata kako volna;1o. i prijatelot ne }e pra{uva za prijatel

11. i pokraj toa {to }e se gledaat edenvodrug. Silnikot }e posaka na Denot toj da ja otkupi kaznata so sinovite svoi,

12. i so `enata svoja, i so bratot svoj,13. i so semejstvoto svoe {to go {tite{e, 14. i so s# na zemjava, ete, samo potoa da se spasi. 15. Nikoga{! ]e bide vo ognot Laza, navistina!16. }e gi kine zglobovite, 17. povikuvaj}i go onoj koj se oddale~i i koj gi svrti ple}ite... 18. samo zbira{e i, ete, skriva{e!19. ^ovekot, navistina, e sozdaden talma}ar!

20. Koga zlo }e mu se slu~i, o~ajuva21. a koga, pak, dobro }e mu se slu~i, odbiva!22. A ne i onie koi namaz klawaat,23. koi postojano vnimavaat na namazot svoj,24. i onie vo ~ij imot ima pravo poznato25. za onoj {to pita i onoj {to ne pita,26. i onie koi veruvaat vo Denot veten,27. i onie koi stravuvaat od kaznata na Gospodarot svoj!28. Od kaznata na Gospodarot svoj nikoj ne e siguren, navistina!29. i onie koi gi ~uvaat sramnite mesta svoi,30. osven so `enite svoi, ili so onie koi gi poseduvaat - so niv,

navistina, ne }e bidat ukoreni!31. a onie, pak, koi posakuvaat drugi, osven niv, se gre{nici! 32. I onie koi go ~uvaat amanetot i koi se pridr`uvaat kon

dogovorot svoj,33. i onie koi stojat pri svedo~ewata svoi,34. i onie koi vnimavaat na namazot svoj... 35. onakvite }e bidat po~esteni so bav~i xennetski!36. Zo{to brzaat kon tebe onie koi ne veruvaat,37. i od desna i od leva strana, vo dru`ini?38. Stremi li sekoj od niv da vleze vo Xennetot blagosloven?39. No, ne! Nie gi sozdadovme od ona {to znaat, navistina!40. No, ne! Jas se kolnam vo Gospodarot na istoci i zapadi deka

Nie sme, navistina, Kadri41. da gi zamenime so podobri od niv, i Nie ne sme nemo}ni. 42. Pa, ostavi gi neka zboruvaat ednisodrugi i neka igraat s#

dodeka ne bidat frleni vo Denot {to im se vetuva{e,43. na Denot vo koj }e izlezat od mezarite, brzaj}i, kako da se

brzaat kon zdru`enicite,44. so upla{eni pogledi svoi i do zemja poni`eni. Ete, toa }e bide

onoj Den koj im se vetuva!

SURA LXXI“NUH” (Nuh)

Mekka - 28 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Nie, navistina, go isprativme Nuha do narodot svoj: “Opomeni go narodot tvoj pred da im nastapi kaznata bolna!”

2. I re~e: “O narode moj, jas sum vi, navistina, opomenuva~ jasen;

3. obo`avajte Go Allaha, pla{ete se od Nego, i bidete mi poslu{ni:

4. ]e vi prosti od grevovite va{i i }e ve ostavi do rokot opredelen. A koga }e dojde krajot koj Allah go odredi ne }e se odgodi. Ete, taka da znaete!”

5. I re~e: “Gospodare moj, denono}no go povikuvav narodot moj, navistina!

6. No, povikot moj gi tera{e samo vo begstvo;7. i sekojpat koga }e gi povikuvav za da im prosti{ gi stavaa

prstite svoi v u{i, i se pokrivaa so ogrta~ite svoi, i bea tvrdoglavi, i se dr`aa navisoko!

8. Jas potoa gi povikuvav javno, navistina,9. potoa im vozglasuvav, navistina, i tajno im zboruvav,”

10. velej}i im: “Barajte pro{ka od Gospodarot va{. On, navistina, e Prostuva~!”

11. Od neboto On }e vi isprati voda vo izobilstvo,12. }e vi dade i imoti, i sinovi, a }e vi dade i bav~i, i reki za vas

nameneti!13. [to vi e? Pa, ne o~ekuvate od Allah nedvosmislenost dostojna,14. i On, sekako, ve sozdava postapno. 15. Ne gleda{ li kako Allah sozdade sedum nebesa, edninadrugi?16. Me|u niv Mese~inata On ja odredi da bide svetlina, a Sonceto

da bide svetilka. 17. Allah dava da niknete od zemjata kako rastenija,18. potoa On ve vra}a vo nea i pak }e ve izvadi od nea. 19. Allah ja odredi zemjata da vi bide postelnina, 20. za da patuvate po {irokite pati{ta nejzini.” 21. Nuh re~e: “Gospodare, neposlu{ni mi se, navistina! I gi sledat

onie {to imotite nivni i decata nivni ja zgolemuvaat propasta nivna.

22. I spletki golemi spletkarat,”23. i zboruvaat: “Ne ostavajte gi nikako bo`estvata va{i, i ne

ostavajte gi ni Vedd ni Suvaa, ni Jegus, ni Jeuk, ni Nesr!24. Ve}e skr{naa vo zabluda, nagolemo! Na zulum}arite samo

zabludata zgolemuvaj im ja!”25. I zaradi gre{kite nivni bea potopeni i frleni vo ognot i, osven

Allah, ne najdoa nieden poddr`nik!26. I Nuh re~e: “Gospodare moj, ne ostavaj gi na zemjata, nieden

`itel me|u nevernicite!27. Ako gi ostavi{ }e gi skr{nuvaat vo zabluda, navistina, robovite

Tvoi, i }e doa|aat samo gre{nici i nevernici!28. Gospodare moj, prosti mi, mene i na roditelite moi, i na onoj

koj }e vleze vo domot moj kako vernik, i na vernicite, i na verni~kite, a na zulum}arite, pak, samo zgolemi im go stradaweto!”

SURA LXXII“EL-XIN” (“Xinovi”)

Mekka - 28 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ka`i: “Objaveno mi e deka edna dru`ina na xinovi go slu{ale, pa rekle: ‘Da, nie slu{navme eden ~udesen Kur’an,

2. koj upatuva kon pokazot i mu poveruvavme, i nikoga{ na Gospodarot na{ nema zdru`enik da mu pripi{uvame!’”

3. I neka On bide vozvi{en, Gospodarot na{, Koj ne prisvoi ni `ena ni dete!

4. Eden lud, sekako, zboruva{e protiv Allah, nekakvi preteranosti,

5. a Nie, pak, zamisluvavme deka ni xinovite ni lu|eto ne zboruvaat lagi protiv Allah,

6. ili, pak, ima{e ma`i me|u lu|eto koi baraa za{tita od ma`ite me|u xinovite pa ovie im ja zgolemuvaa nepromislenosta.

7. I onie mislea kako {to vie mislevte kako Allah nikoga{ nikogo, navistina, nema da o`ivi.

8. I go doprevme neboto, navistina, pa go najdovme kako e ispolneto so jaki ~uvari i yvezdi {to blekaat.

9. I da sedevme vo neposredna blizina na mestata za sedewe za da slu{ame. A onoj koj prislu{kuva sega }e naide na yvezda bleskotna, od zaseda!

10. i nie ne znaeme zlo li si posakuvaa za onie na zemjata ili, pak, Gospodarot nivni, za niv posakuva pokaz?

11. Me|u nas ima, navistina, dobri; me|u nas ima i poinakvi. Ne, bevme po pati{ta oddeleni!

12. Da, pomisluvavme deka sme nemo}ni pred Allah na zemjava i deka postojano }e bideme nemo}ni od Nego da izbegame.

13. I {tom go slu{navme Pokazot vedna{ poveruvavme vo nego, navistina! Pa, onoj koj veruva vo Gospodarot svoj, pa ne se pla{i ni od {teta ni od nepromislenost.

14. Da, me|u nas ima i Poslu{ni, me|u nas ima i nepravedni. A onie koi bea Poslu{ni,ete, onakvite go baraa Pokazot!

15. A {to se odnesuva do nepravednite, ete, za Xehennemot }e bidat gorivo!

16. A cvrsto da ostanea na Patot }e gi napoevme so voda izobilna, navistina! -

17. za da gi stavime vo isku{enie: onoj koj }e bide ramnodu{en kon Opomenata na Gospodarot svoj... }e mu sledi kazna {to }e se zgolemuva.

18. Xamiite, navistina, se za Allah i, toga{, nikogo ne povikuvajte osven Allah!

19. I koga Allahoviot rob se ispravi da go zamoli, samo {to ne mu se prilepija!”

20. Ka`i: “ Samo Gospodarot moj go povikuvam, navistina! I ni{to ne Mu zdru`uvam!”

21. Ka`i: “Da, ne sum mo}en ni da vi na{tetam ni da ve upatam!”22. Ka`i: “Nikoj od Allah ne }e me za{titi, navistina! I nikoga{,

osven Nego, ne }e najdam zasolni{te!

23. osven da izvestam od Allah i od poslanijata Negovi.” A onoj koj }e bide neposlu{en kon Allah i kon pejgamberot Negov... pa, za nego, navistina, ima kazna xehennemska! I vo nea za navek }e ostanat!

24. I koga }e go zdogledat ona {to im e veteno... pa, }e uznaat koj e poslab poddr`nik i pomalkubroen!

25. Ka`i: “Jas ne znam dali e blisku ona {to vi e veteno ili, pak, Gospodarot moj odredi toa da se odlo`i.”

26. Znalec na Tajnata? Pa, tajnata Svoja nikomu ne ja otkriva!27. osven na onoj kogo On }e go izbere za pejgamber, kogo On,

navistina, go {titi i pred nego i zad nego,28. za da znae deka pratenijata na Gospodarot nivni se izvesteni, i

i za da go opfati ona {to e pri niv i za da izbroi s#!

SURA LXXIII“EL-MUZEMMIL” (“Zavitkan”)

Mekka - 20 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ej, ti zavitkan!2. Samo malku stani vo no}ta, vo eden del nejzin,3. polovina od no}ta ili, pak, pomalku od toa,4. ili, pak, zgolemi malku vo toa i ~itaj Kur’an po pravilo!5. Nie, navistina, }e ti objavime te`ok govor;6. stanuvaweto no}e poispravo deluva, sekako, vrz rabotata, i

poispravno vo zboruvaweto,7. a i dewe, isto taka, podolgo si zafaten. 8. I spomenuvaj Go imeto na Gospodarot tvoj i posveti se,

posvetuvaj}i se, kon Nego:9. Gospodarot na Istok i na Zapad; nema drug bog osven Nego, i

prifatete Go,toga{, kako Zakrilnik!10. I strpi se za ona {to go zboruvaat i oddale~i se od niv, so

ras~ekor pristoen!11. I ostavi Me Mene so la{kovcite koi poseduvaat bogatstvo, i

ostavi gi izvesno vreme!12. Kaj Nas }e ima, navistina, i prangi i Xehennem!13. i hrana {to ne se golta, i kazna bolna!14. Den vo koj }e se potresat Zemjata i brdata, a brdata }e bidat

rasfrlani kako od pesok tumbiwa. 15. Da, Nie vi isprativme pejgamber koj }e svedo~i protiv vas isto

onaka kako {to na faraonot mu isprativme pejgamber. 16. I faraonot, toga{, ne go poslu{a pejgamberot i Nie, zaradi toa,

go zgrabivme so eden grabe` grub. 17. Pa, kako ne se pla{ite od Denot vo koj ne veruvate... koga na

decata }e im pobeli kosata.

18. Neboto toga{ }e ispuka i vetuvaweto Negovo }e se ostvari. 19. Ova, navistina, e Opomena! Pa, koj }e posaka }e go prifati

patot kon Gospodarot svoj. 20. Gospodarot tvoj, sekako, znae deka ti stanuva{ no}e da se

moli{ pomalku od dve tretini na no}ta, polovina ili, pak, edna tretina, a i dru`inata {to e so tebe. Allah go odreduva i no}ta i denot. On znae deka vie ne znaete da go presmetate toa i On vi prostuva. Pa, ~itajte go od Kur’anot ona {to vi e lesno! On znae deka me|u vas }e ima bolni, i onie koi }e {etaat po zemjata baraj}i ja dobrinata Allahova, a drugi, pak, se borat na Allahoviot pat. Pa, ~itajte go od Kur’anot ona {to vi e lesno! I namaz izvr{uvajte i zekat davajte! I pozajmete Mu na Allah zaem dobar! A dobroto {to go davate od sebe, }e go najdete kaj Allah u{te podobro, i pogolema nagrada. I barajte pro{ka od Allah! Allah, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!

SURA LXXIV“EL-MUDESSIR” (“Pokrien”)

Mekka - 56 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ej ti, pokrien!2. Stani i opomenuvaj!3. i Gospodarot tvoj, veli~aj Go,4. i oblekata tvoja, o~isti ja, 5. i od ne~istoto, oddale~i se!6. Ne murti se, {to ti se pri~inuva mnogu!7. I zaradi Gospodarot tvoj, strpi se!8. A koga vo Surlata }e se duvne,9. ete, toga{, }e bide Den te`ok:

10. za nevernicite ne }e bide lesen!11. Ostavi Me nasamo so onoj {to go sozdadov osamen,12. i mu dadov bogatstvo golemo,13. i mu dadov sinovi svedoci;14. Jas za nego podgotviv i podgotovka edna. 15. A potoa saka{e da mu dadam pove}e. 16. No, ne! Be{e tvrdoglav, navistina, kon znamenijata Na{i,17. i }e go svitkam so te{kotii!18. Toj, navistina, mnogu razmisluva{e i mnogu smeta{e!19. Pa, neka bide ubien kako taka smeta{e, 20. i pak neka bide ubien kako taka smeta{e!21. Potoa pogledna,22. potoa se namurti i se stemni,23. potoa gi svrti ple}ite i se naduva,

24. pa re~e: “Ova, navistina, e samo vol{ebni{tvo {to se nasleduva!

25. Ova e samo govor ~ove~ki!”26. Jas }e go frlam vo ognot Sekar. 27. A od kaj znae{ ti {to e toa Sekar?28 Vo nego ni{to ne ostanuva ni pepel;29. plamenik za lu|eto;30. nad nego bdeat devetnaesetmina:31. a melekite Nie gi odredivme da bidat tie {to bdeat vrz ognot.

Brojot nivni e isku{enie za onie koi ne veruvaa, i za da se uverat onie so dadenata im Kniga, i na vernicite veruvaweto da im se zgolemi i za da ne se somnevaat onie so dadenata im Kniga, i vernicite, i za da im se re~e na onie koi imaat bole{tina vo srcata nivni, i na nevernicite - {to saka Allah da poka`e so ovoj primer? Ete, taka Allah go skr{nuva vo zabluda onoj kogo On saka, i On upatuva kogo saka. Vojskata Negova ja znae samo On! A toa e samo Opomena za lu|eto!

32. No, ne! Se kolnam vo Mese~inata, 33. i vo no}ta koga }e zajde, 34. i vo mugrata koga }e pukne... 35. toa }e bide nesre}a golema, navistina,36. za lu|eto opomena:37. za onoj me|u vas koj posakuva toa da go zabrza ili da go

uspori!38. I sekoja li~nost e jamec za ona {to go spe~alila,39. osven sretnite40. koi vo bav~ite xennetski }e se raspra{uvaat41. za silnicite,42. i za ona {to gi odvelo vo ognot Sekar,43. i ovie }e re~at: “Ne bevme me|u onie koi namaz klawaa,44. i ne gi hranevme siroma{nite,45. i vo bezrabotica, so bezrabotnicite, se spu{tavme,46. i Denot veten za la`en go smetavme,47. s# dodeka ne se uverivme!”48. Pa, ne }e im koristi posreduvaweto na posrednicite. 49. Pa, zo{to toga{ se ramnodu{ni kon Opomenata?50. Kako da se magariwa ispla{eni,51. koi begaat od lovot. 52. No sekoj od niv posakuva da mu se dadat stranici otvoreni. 53. No, ne! Onie ne se pla{at od Ahiret. 54. No, ne! Kur’anot e Opomena, navistina!55. I toga{ koj saka go prima za Opomena,56. a tie samo so posak Allahov se opomenuvaat. On e Dostoen za

bogobojazlivosta i On e Dostoen za pro{kata!

SURA LXXV“EL-KIJAME” (“Propast na svetot”)

Mekka - 40 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ne! Jas se kolnam vo denot kijametski!2. No, ne! Jas se kolnam vo du{ata koja samata sebesi se grdi!3. Misli li ~ovekot deka Nie nikoga{ nema da gi zbereme koskite

negovi?4. E, u{te kako! Nie sme Kadri duri i da gi poredime i jagodicite

na prstite negovi. 5. No, ~ovekot posakuva pred nego da gre{i;6. pra{uva koga }e se slu~i kijametot. 7. Koga opulot }e se zako~i, pla{ej}i se,8. i koga Mese~inata }e potemni,9. i koga }e se soedinat Sonceto i Mese~inata,

10. na Denot toj ~ovekot }e re~e: “Kade da se pobegne?”11. Nema nikade! Nema zasolni{te!12. Kon Gospodarot tvoj, na Denot toj, }e se bide naso~en!13. ^ovekot }e bide izvesten na Denot toj i za ona {to go ostavil. 14. ^ovekot, me|utoa, za sebesi }e si svedo~i,15. i pokraj toa {to }e gi iznesuva opravduvawata svoi!16. Ne izgovaraj gi harfovite na Kur’anot so jazikot tvoj za da

brza{ so nego:17. Na{a obvrska, navistina, e da go zbereme i da go ~itame. 18. Pa, koga }e go ~itame, sledi go ~itaweto negovo!19. Potoa negovoto objasnuvawe e Na{a obvrska, navistina!20. No, ne! Vie ja posakuvate mignovenosta,21. a ja ostavate ve~nosta!22. Na Denot toj nekoi lica }e bidat bleskotni,23. so svrten pogled kon Gospodarot svoj,24. a nekoi lica, pak, }e bidat namurteni,25. i }e o~ekuvaat da se slu~i ne{to {to }e im gi skr{i pr{lenite. 26. No, ne! Koga du{ata }e stigne do klu~nata koska,27. i koga }e se vikne: “Koj }e go izle~i?!”28. ]e se ubedi deka toa e Razdelba,29. i nogata okolu nogata }e se svitka,30. kon Gospodarot tvoj, na Denot toj, }e se turne,31. pa, ne veruva{e i namaz ne klawa{e,32. no zatoa, pak, la`e{e i ple}ite gi vrte{e,33. a potoa, kaj semejstvoto svoe, gordelivo ode{e. 34. Te{ko tebe! E, pa, te{ko tebe!35. I u{te edna{: Te{ko tebe! Pa, pak, te{ko tebe!36. Misli li ~ovekot deka }e bide ostaven tek taka?37. Ne be{e li kapka seme, seme {to se frla?38. A po ova ugru{ok od krv, pa go sozdade i obli~je mu dade,39. i od nego sozdade par: ma{ko i `ensko. 40. I neli toga{ On e Kadar mrtvite da gi o`ivi?

SURA LXXVI“ED-DEHR” (“Vreme”)

Medina - 31 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Mu pomina li na ~ovekot ona vreme koga ne be{e za ni{to spomnat?

2. Nie ~ovekot go sozdadovme, navistina, od me{avina na seme za da go stavime vo isku{enie, i mu dadovme i sluh i vid.

3. Nie, navistina, go upativme po Patot: }e bide li blagodaren ili nevernik - negovo e!

4. Da, Nie za nevernicite podgotvivme i prangi i sinxiri i Sair. 5. Dobrotvorite, navistina, }e pijat od ~a{a ~ij napitok }e bide

smesa na kamfor 6. od izvorot {to }e go razvodat, kako {to sakaat, }e pijat

robovite Allahovi:7. onie {to go ispolnuvaa dogovorot i koi stravuvaat od Denot vo

koj }e preovladuva zloto negovo,8. i so hrana nahranuvaa, i pokraj toa {to ja sakaa, i siromav, i

jetim, i zatvorenik. 9. “Ve hranime, navistina, zaradi liceto Allahovo: od vas ne

posakuvame ni nagrada ni blagodarnost. 10. Nie, navistina, se pla{ime od Gospodarot na{ na Denot vo koj

licata }e bidat namurteni i zatemneti.” 11. Na Denot toj Allah }e gi so~uva od zloto i }e im dade radost i

sre}a,12. i }e gi nagradi, zatoa {to bea trpelivi, so Xennet i svila;13. }e bidat potpreni na divani i tuka ni `ed ni studen ne }e

usetat;14. senkite negovi vo neposredna blizina }e im bidat, i plodovite

negovi }e im bidat spu{teni. 15. I od edendodrug }e se slu`i so ~inii od srebro i so ~a{i {to }e

bidat providni,16. providni od srebro {to sami }e gi odreduvaat kolkavi da bidat;17. vo Xennetot }e pijat od ~a{i ~ij napitok }e bide smesa od |

umbar,18. od izvorot vo Xennetot so imeto Selsebil imenuvan,19. i od edendodrug }e gi slu`at ve~no mladi mom~iwa. I

koga }e gi pogledne{ vedna{ }e pomisli{ deka se biseri rastureni.

20. I koga }e pogledne{ tamo i pak, koga }e pogledne{, }e vidi{ blagodat i carstvo golemo,

21. na niv }e vidi{ obleka zelena, i od potenka i od podebela svila; }e bidat nakiteni so rakavnici od srebro, i Gospodarot nivni }e gi napojuva so napitok ~ist.

22. “Ete, ova vi e nagradata, navistina! Trudoqubieto va{e za blagodarnost e dostojno!”

23. Nie, navistina, objavuvaj}i go, ti go objavivme Kur’anot:24. pa, strpi se do odlukata na Gospodarot tvoj i me|u niv ne bidi

poslu{en, ni na gre{nikot ni na nevernikot!25. I spomenuvaj Go imeto na Gospodarot tvoj i nautro i nave~er!26. I vo eden del od no}ta, padni Mu na sexde, i du` no}ta slavi

Go!27. Onakvite, navistina, ja posakuvaat mignovenosta, a go

ostavaat ona {to e zad niv, Denot te`ok!28. Nie gi sozdavame i zglobovite im gi soedinuvame. A ako, pak,

si posakame gi menuvame nali~jata nivni. 29. Ova, navistina, e Opomena! Pa, koj saka }e go prifati Patot

kon Gospodarot svoj. 30. A vie go po`eluvate samo ona {to Allah go po`eluva. Allah,

navistina, e Znalec i Mudar!31. ]e go vovede vo milosta Svoja kogo saka. A za zulum}arite

podgotvi kazna bolna!

SURA LXXVII“EL-MURSELAT” (“Isprateni”)

Mekka - 50 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo onie koi se isprateni ednizadrugi,2. pa, kako vior viorat,3. se kolnam i vo onie koi se razgranuvaat,4. i koi odovojuvaj}i, odvojuvawa predizvikuvaat,5. i koi, opomena dostavuvaat,6. kako opravduvawe ili kako opomenuvawe!7. Vetenoto }e vi se slu~i, sigurno!8. Toga{ koga yvezdite ne }e bleskaat,9. i koga nebesata }e ispukaat,

10. i koga brdata }e se zdrobat,11. i koga pejgamberite vo vreme opredeleno }e se zberat!12. Da, koj den e toa odredeno?13. Do Denot na Razdelbata!14. A od kaj znae{ ti {to e toa Denot na Razdelbata?15. Te{ko na la{kovcite... na Denot toj!16. Neli Nie gi uni{tivme pokolenijata odamne{ni?17. Po niv i drugite {to Nie dadovme da gi sledat. 18. Ete, taka Nie rabotime so silnicite!19. Te{ko na la{kovcite... na Denot toj!20. Neli ve sozdadovme od voda bezvredna 21. {to ja stavivme na mesto sigurno,22. do edno vreme poznato?

23. Pa toa sme Nie koi odreduvame. E, samo kolku sme ubavi vo ona {to Nie go odreduvame!

24. Te{ko na la{kovcite... na Denot toj!25. Neli Nie odredivme zemjata da bide mesto na zbirawe,26. na `ivite i mrtvite,27. i na nea Nie visoki brda postavivme, i so voda bistra ve

napojuvavme. 28. Te{ko na la{kovcite... na Denot toj!29. Upravete se kon ona {to za la`no go smetavte,30. upravete se kon ona so tri kraci senka,31. koja ladovina nema i koja od plamen ne ~uva. 32. Kako kuli }e frla iskri,33. kako da se kamili `olti. 34. Te{ko na la{kovcite... na Denot toj!35. Ova e Den vo koj ne }e prozborat,36. i vo koj opravduvawe ne }e im se odobri!37. Te{ko na la{kovcite... na Denot toj. 38. Ova e Denot na Razdelbata. Nie }e ve sobereme vas i narodite

odamne{ni!39. Pa, ako imate spletka, spletkarete!40. Te{ko na la{kovcite... na Denot toj!41. Bogobojazlivite }e bidat, navistina, vo senkite i me|u izvorite!42. i kraj ovo{jeto {to }e go posakuvaat. 43. “Jadete i pijte ; prijatno neka vi bide... zaradi ona {to go

rabotevte!”44. Ete, taka Nie gi nagraduvame dobro~initelite. 45. Te{ko na la{kovcite... na Denot toj!46. “Jadete i u`ivajte za kratko: silnici ste, navistina!”47. Te{ko na la{kovcite... na Denot toj!48. I koga }e im se re~e{e: “Poklonete se!” Ne se poklonuvaa. 49. Te{ko na la{kovcite... na Denot toj!50. Pa, vo koj govor po nego onie veruvaat?

Xuz 30

SURA LXXVIII“EN-NEBE’” (“Ka`uvawe”)

Mekka - 40 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Za {to tie ednisodrugi se pra{uvaat?2. Za ka`uvaweto golemo3. za koe onie, tokmu, stanaa delenici!

4. No, ne! ]e uznaat,5. i pak: No, ne! ]e uznaat, sigurno!6. Neli Nie odredivme zemjata da bide postela,7. a brdata stolbovi?8. I Nie ve sozdadovme vo parovi, 9. i spieweto va{e Nie za po~ivka go odredivme,

10. a no}ta, pak, Nie kako obleka ja odredivme,11. a denot, pak, Nie kako hrana go odredivme,12. i nad vas Nie sedum silni izgradivme,13. i svetilkata {to sveti Nie ja postavivme,14. i od oblacite Nie voda vi spu{tame,15. i so pomo{ nejzina Nie dadovme da niknat i seme i rastenie,16. i bav~i isprepleteni!17. Denot na Odlukata, navistina, e ve}e odreden,18. Denot vo koj }e se duvne vo Surlata, pa }e doa|aat vo dru`ini,19. a neboto }e se otvori, i vrati mnogu }e ima,20. i brdata }e se potresat i pra{ina }e stanat!21. Xehennemot, navistina, e vo zaseda, 22. za ugnetuva~ite mesto na vra}awe,23. i vo Xehennemot za navek }e ostanat,24. i ne }e vkusat ni{to ladno, ni napivka nekakva,25. osven `e{ka voda, smrdliva,26. kako nagrada soodvetna!27. Onie, navistina, ne se nadevaa na Smetkata,28. i gi smetaa za la`ni, la`ej}i, ajetite Na{i,29. i sekoja rabota Nie ja prebrojavme i vo Knigata ja vnesovme!30. Pa, vkusete! Kaznata samo so kazna }e ja zgolemuvame!31. Za bogobojazlivite, navistina, ima pobeda:32. gradini i lozja,33. i devojki, so godini isti 34. i pehari polni!35. Vo Xennetot ne }e slu{aat ni zborovi prazni ni laga. 36. Nagrada }e bide toa od Gospodarot tvoj, podarok neizmeren,37. od Gospodarot na nebesata i na Zemjata i ona {to e me|u niv,

od Milostiviot, i onie ne }e mo`at ni da Mu se obratat,38. na Denot vo koj Xibril i melekite }e stojat vo redovi, i ne }e

zboruvaat osven onoj komu }e mu dozvoli Milostiviot, i vistina }e zboruva.

39. Ete, toa e Denot vistinski. Pa, koj saka mo`e da najde zasolni{te kaj Allah.

40. Nie, navistina, ve opomenavme za kaznata bliska, za Denot vo koj ~ovekot }e go gleda ona {to go napravija racete negovi, i koga nevernikot }e re~e: “O te{ko mene! Samo zemja da stanev!”

SURA LXXIX“EN-NAZIAT” (“Onie koi kinat”)

Mekka - 40 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo onie koi kinat, silno!2. vo onie koi, vadat blago,3. i onie koi, plovej}i, plovat brzo,4. i onie koi, predvoduvaj}i, predvodat,5. i koi gi sreduvaat rabotite,6. i vo Denot vo koj Potresot }e se potrese,7. po koj }e sledi sledniot!8. Srcata na Denot toj }e se potresat,9. a o~ite nivni, pak, }e se prepla{at!

10. Zboruvaat: “]e bideme li pak vrateni nazad vo grobovite, navistina,

11. koga }e staneme koski tro{ni?”12. I u{te zboruvaat: “Toa o`ivuvawe e samo poraz.” 13. Toa }e bide samo eden glas, navistina! -14. i ete gi, vedna{ na povr{ina. 15. Ti dojde li govorot za Musa,16. koga go povika Gospodarot svoj, vo Tuva, dolinata sveta:17. “Odi kaj faraonot, za{to toj, navistina, silen stana,18. pa, ka`i mu:,Misli{ li da se o~isti{‘? 19 ]e te upatam kon Gsopodarot tvoj i,toga{, upla{i se!”20. I mu go poka`a toga{ znamenieto najgolemo,21. pa, faraonot izla`a i neposlu{a, 22. a potoa se svrte i si zamina,23. .

i pak, toga{, povika i sobra lu|e24. pa, re~e: “Jas sum gospodarot va{ najgolem!”25. Pa, Allah go kazni so kaznata prva a }e go kazni i so kaznata

druga!26. Ete, vo toa, navistina, ima ibret za onoj koj se pla{i!27. Pote{ko li e vie da se sozdadete ili, pak, nebesata? On niv gi

sozdade,28. pa, go podigna svodot nivni i potoa go sredi,29. no}ite nivni re{i temni da bidat, a denovite, pak, svetli da

bidat,30. i Zemjata potoa ja izramni,31. i izvadi od nea i voda i pasi{ta, 32. i brdata gi zacvrsti33. za da u`ivate vo niv, vie i dobitokot va{!34. I koga }e se slu~i porojot golem35. na Denot toj }e se prise}ava za ona {to se trudel,36. i koga Xehennemot, za onoj {to gleda, }e se zdogleda,37. toga{ onoj {to se sile{e, 38. i {to `ivotot ovozemen pove}e go saka{e... 39. pa, za nego, Xehennemot prestojuvali{te }e mu bide!40. A onoj koj se pla{e{e od stoeweto pred Gospodarot svoj i koj

na du{ata strastite & gi zabranuva{e...

41. pa, za nego, Xennetot prebivali{te }e mu bide!42. Te pra{uvaat za ^asot koga toj }e se slu~i. 43. Tvoe e li toa da go spomenuva{?44. Za nego kone~no znae Gospodarot tvoj!45. Ti si, navistina, opomenuva~ za onoj {to stravuva od

kijametot,46. Denot koga }e go zdogledaat }e im se pri~ini deka samo

edna ve~er ili edno utro ostanaa.

SURA LXXX“ABESE” (“Se namurti”)

Mekka - 42 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se namurti i gi svrte ple}ite2. koga mu dojde slepiot,3. a {to znae{ ti, mo`ebi dojde da se o~isti,4. ili, pak, opomena da primi i Opomenata, toga{, }e mu koristi. 5. [to se odnesuva do onoj koj }e stane bogat, 6. pa ti so nego si zazemen,7. i tvoe e samo da se o~isti. 8. A {to se odnesuva do onoj {to ti dojde brzo,9. i u{te, ete, se pla{i

10. a ti na nego ne vnimava{!11. No, ne! Opomena e toa, navistina!12. Pa koj saka Opomenata }e go opomene 13. vo stranicite po~ituvani,14. vozvi{eni i ~isti15. me|u racete na pi{uva~ite,16. ~esni i dobrotvorni!17. Proklet da e ~ovekot! Kolkavo e samo prokletstvoto negovo!18. Od {to On go sozdade?19. Od kapka seme On go sozdade i On, potoa, go odredi2o. i patot, potoa, mu go olesni,

21. a potoa, pak, On }e go usmrti i vo kabur }e go ostavi,22. a potoa, koga i }e si posaka, }e go o`ivi!23. No, ne! S# u{te ne go ispolni ona {to On mu go naredi. 24. Neka ~ovekot pogleda, toga{, vo hranata svoja!25. Nie vo izobilie do`d spu{tame, navistina!26. Potoa zemjata vo puknatini ja rascepuvame,27. i toga{ davame seme sekakvo od nea da nikne,28. i lozja i ovo{je,29. i maslinki i urmi,30. i bav~i isprepleteni,31. i ovo{je i zelen~uk

32. za da u`ivate vie i dobitokot va{!33. Pa, koga }e dojde glasot {to zaglu{uva?34. Na Denot koga ~ovekot }e pobegne od brata si,35. i od majka si, i od babo si,36. i od drugarite svoi i od sinovite svoi,37. na Denot toj, sekoj ~ovek }e bide obzemen so sostojbata

svoja. 38. Lica nekoi na Denot toj }e bidat bleskotni,39. nasmeani i veseli,40. a lica nekoi, pak, so pra{ina pokrieni,41. i so temne` nekakov obzemeni -42. ovie se, tokmu, me|u nevernicite rasipnici!

SURA LXXXI“ET-TEKVIR” (“Pomra~uvawe”)

Mekka - 29 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. I koga Sonceto }e se pomra~i,2. i koga yvezdite }e popa|aat,3. i koga brdata }e se pomestat,4. i koga kamilite bez sopstvenici }e ostanat,5. i koga divite `ivotni }e se ispome{aat,6. i koga moriwata so plamen }e se ispolnat,7. i koga du{ite }e se obedinat so telata svoi,8. i koga devoj~eto `ivo pogrebano vo zemja }e bide pra{ano:9. “Zaradi koj grev e ubieno?”

10. I koga stranicite }e se otvorat,11. i koga nebesata }e se otstranat,12. i koga Xehennemot }e se razgori,13. i koga Xennetot }e se pribli`i... 14. }e uznae du{ata {to si podgotvila!15. No, ne! Se kolnam vo yvezdite {to se skrivaat,16. koi se dvi`at i koi is~eznuvaat,17. se kolnam i vo no}ta koga taa zatemnuva,18. i vo utroto koga di{e,19. Kur’anot, navistina, e Govor na melek pratenik blagoroden,20. od sopstvenikot na mo}ta, koj poseduva mesto po~esno kaj

Ar{ot,21. kogo go slu{aat i u{te e doverliv... 22. pa, drugarot va{ ne e lud!23. Go zdogleda vo vidicite jasni,24. i toj ne e {kr`av za Nevidlivoto,25. pa, toa ne e Govor na [ejtanot prokolnat!26. Pa, kade ste kinisale?

27. pa, toa e samo Opomena za svetovite;28. za onoj me|u vas koj saka da bide po patot vistinski!29. A ona {to go sakate e samo so posak Allahov, Gospodarot na

svetovite!

SURA LXXXII“EL-INFITAR” (“Rascep”)

Mekka - 19 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Koga nebesata }e se rascepat,2. i koga yvezdite }e se rasturat,3. i koga moriwata }e izbuvnat,4. i koga mezarite }e se isprevrtat -5. }e go uznae du{ata ona {to go napravila i za ovoj svet i za

onoj svet. 6. O ~oveku, {to te zavede od Gospodarot tvoj Blagoroden!?7. Koj te sozdade?... pa te napravi celosen i skladen,8. i Koj so posak Svoj likot ti go sredi. 9. No, ne! La`ete za Denot veten, sepak!

10. A vrz vas se ^uvarite meleki, navistina!11. blagorodni pi{uva~i:12. koi znaat {to pravite!13. Dobrotvorite }e bidat vo blagosostojba, navistina!14. A gre{nicite }e bidat vo ognot Xehennemot, navistina!15. Vo koj }e bidat turnati na Denot suden!16. I ne }e mo`at da ne bidat vo nego. 17. I znae{ li ti {to e Denot suden?18. I pak, znae{ li ti {to e Denot veten?19. Den vo koj nikoj za nikogo ne mo`e ni{to. Naredbata toga{ e -

Allahova!

SURA LXXXIII“EL-MUTAFFIFUUN” (“Skratuva~i”)

Mekka - 36 ajeti Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. E, te{ko na skratuva~ite!2. Onie koi, koga merat ne{to od lu|eto, polna mera zemaat,3. i koga merat na drugi ili koga im vagaat im prikratuvaat. 4. Ne zamisluvaat li deka }e bidat pro`iveani, navistina!

5. na Denot golem,6. na Denot vo koj lu|eto }e stojat pred Gospodarot na svetovite?7. No, da! Knigata na gre{nicite e vo ognot Sixxin!8. A znae{ li ti {to e toa Sixxin?9. Kniga ispi{ana!

10. Te{ko na la{kovcite na Denot toj!11. Onie koi go smetaa za la`en Denot veten,12. a nego go smeta{e za la`en samo preteraniot gre{nik:13. koga mu se ka`uvaat ajetite Na{i, veli: “Toa se izmislici na

narodite odamne{ni!”14. No, ne! A ona {to go spe~alija ve}e gi pokri srcata nivni. 15. No, ne! Onie na Denot toj, navistina, }e bidat so zavesa

odvoeni od Gospodarot svoj,16. pa, potoa, }e bidat turnati vo Xehennemot,17. a, potoa, }e se re~e: “Ova e ona za {to, tokmu, la`evte.” 18. No, da! Knigata na dobro~initelite e vo Ilijjuun, navistina!19. A znae{ li {to e toa Ilijjuun?20. Kniga napi{ana,21. za koja svedo~at bliskite posmatra~i. 22. Dobro~initelite }e bidat vo blagosostojba, navistina!23. }e gledaat od divanite;24. na licata nivni }e ja prepoznae{ radosta na blagodatot,25. }e se napojuvaat so napitok ~ist, zape~aten,26. zape~aten so mu{us i zaradi toa neka se natprevaruvaat

natprevaruva~ite,27. a sostavot }e mu bide od Tasnim,28. izvor od koj }e pijat bliskite na Allah!29. Gre{nicite gi ismevaa vernicite, navistina!30. i koga si pominuvaa kraj niv si namignuvaa ednisodrugi,31. i koga se vra}aat kaj semejstvata svoi, gi posetuvaat,

ismevaj}i gi32. i koga }e gi zdogledaat, velat: “Ovie skr{naa vo zabluda,

navistina!”33. A ne se isprateni da bdeat vrz niv. 34. Pa, denes vernicite }e gi ismevaat nevernicite,35. potpreni }e gledaat!36. ]e bidat li nagradeni nevernicite za ona {to go rabotea?

SURA LXXXIV“EL-IN[IKAK” (“Cepewe”)

Mekka - 25 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Koga neboto }e se rascepi,

2. i koga Gospodarot negov }e go poslu{a. - On e Komu treba da se bide poslu{en,

3. i koga zemjata }e se poramni,4. i koga }e go isfrli ona {to e vo nea i }e stane prazna,5. i koga Gospodarot nejzin }e Go poslu{a... On e komu treba da

se bide poslu{en!6. O ~oveku, ti, navistina, se trudi{ kon Gospodarot tvoj, so trud,

i nego }e go najde{!7. [to se odnesuva do onoj so dodelenata mu Kniga vo rakata,

desna, 8. }e polaga smetka lesna,9. i }e se vrati kaj semejstvoto svoe, radosen!

10. A {to se odnesuva, pak, do onoj so dadenata mu Kniga, zad ple}ite negovi,

11. pa, }e si posakuva propast,12. i vo Sair }e bide turnat. 13. Pa toj me|u semejstvoto negovo be{e radosen,14. toj, navistina, zamisluva{e deka nikoga{ ne }e se vrati. 15. I u{te kako! Gospodarot negov, navistina, go gleda!16. No, ne! Se kolnam vo crveniloto ve~erno,17. i vo no}ta i vo ona {to taa }e go zbere,18. i vo Mese~inata koga }e se ispolni,19. }e pominuvate od edna vo druga sostojba. 20. [to im e pa ne veruvaat?21. I zo{to koga Kur’anot im se ~ita na sexde ne pa|aat?22. No, la`at onie koi ne veruvaat. 23. Allah najdobro go znae ona {to go krijat!24. I zaraduvaj gi, toga{, so kaznata bolna!25. Osven onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat - niv gi ~eka

nagrada neminliva.

SURA LXXXV“EL-BURUX” (Yvezdi”)

Mekka - 22 ajeti Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo neboto so yvezdi prepolno,2. i vo Denot veten,3. i vo svedokot i vo posvedo~enoto,4. prokolneti neka bidat sopstvenicite na robovi,5. prepolni so gorivo na ogan,6. koi, kraj nego, sedea,7. i koi, tokmu, bea svedoci na ona {to go pravea so vernicite!8. Im se odmazduvaa zatoa {to veruvaa vo Allah, Silniot i za

blagodarnost Dostojniot!

9. I vlasta i na nebesata i na Zemjata e - Negova! Allah, sekako, e Svedok za s#!

10. Onie koi, navistina, gi ma~ea vernicite i verni~kite, potoa ne se pokajaa... za niv ima kazna xehennemska, za niv ima kazna Harik!

11. A onie, pak, koi veruvaa i rabotea dobri dela, navistina!... za niv ima bav~i xennetski niz koi reki te~at. Ete, toa e pobeda golema!

12. Usviteno e, navistina, kaznuvaweto na Gospodarot tvoj. 13. On, sekako, sozdava i povtorno sozdava!14. On, sekako, e Prostuva~ i Srde~en!15. Gospodarot na Ar{ot, Slavniot!16. ^initel na ona {to go posakuva. 17. Ti dojde li govorot za vojskata, 18. za faraonot i za Semud?19. No, onie koi ne veruvaat, postojano vo laga si pa|aat,20. a Allah }e gi opfati od site strani!21. No, toa e Kur’an Slaven,22. vo Lehvi Mahfuz so~uvan!

SURA LXXXVI“ET-TARIK” (“Denica”)

Mekka - 17 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo neboto i vo Denica!2. A znae{ li ti {to e toa Denica?3. Yvezda {to sveti!4. Nad sekoja du{a ima i bdeec. 5. Pa, neka ~ovekot pogleda od {to e sozdaden,6. sozdaden e od voda {to se isfrla,7. koja izleguva me|u ‘rbetot i gradite. 8. Da, On e Kadar da go povtori tvoreweto Svoe,9. na Denot koga }e se ka`uvaat tajnite,

10. koga ~ovekot ne }e ima ni mo} ni poddr`nik. 11. Se kolnam i vo neboto, so voda prepolno,12. i vo zemjata koja se rascepuva,13. Kur’anot, navistina, e Govor {to oddeluva!14. On ne e prazen Govor. 15. Onie, spletkarej}i, spletki pravat,16. a Jas spletkite gi raspletkuvam. 17. Pa, ostavi gi nevernicite i daj im malku vreme!

SURA LXXXVII“EL-A’LA” (“Sevi{en”)

Mekka - 19 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Slavi Go, imeto na Gospodarot tvoj, Sevi{en!2. Koj sozdade i dobar red postavi,3. Koj odredi i potoa upati,4. Koj dava da nikne pasi{te,5. a potoa odreduva da stane suva treva. 6. Nie }e odredime da ~ita{ pa ni{to nema da zaboravi{,7. osven ona {to }e go posaka Allah. Da, On go znae i ona {to e

javno i ona {to e tajno. 8. I Nie }e te upatime vo ona {to e najlesno. 9. Pa, opomenuvaj - Opomenata ako koristi,

10. }e se opomene onoj {to stravuva,11. a od nea }e se oddale~uva najlo{iot,12. onoj {to }e bide turnat vo ognot golem,13. koj potoa vo nego ne }e umre i ne }e `ivee. 14. Da, spasen e onoj koj }e se o~isti,15. koj go spomenuva imeto na Gospodarot svoj i koj se klawa. 16. No vie pove}e go sakate `ivotot na ovoj svet,17. a Ahiret e podobar i e ve~en. 18. Da, ova e vneseno vo stranicite odamne{ni,19. vo stranicite na Ibrahim i na Musa!

SURA LXXXVIII“EL-GA[IJA” (“Poklopi”)

Mekka - 26 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ti dojde li govorot za ona {to poklopi?2. Licata na Denot toj }e bidat upla{eni,3. izmoreni i `alosni!4. ]e se pr`at vo ognot `estok,5. }e se napojuvaat od izvorot usviten;6. za niv ne }e ima hrana, osven trwe,7. koja ne }e nahrani a nitu, pak, gladot }e go otstrani,8. na Denot toj }e ima i lica blagosloveni,9. so trudot nivni zadovolni,

10. vo Xennetot vozvi{en,11. vo koj ne }e slu{aat zborovi prazni,

12. vo nego }e ima i izvor {to te~e,13. i kreveti podignati,14, i pehari postaveni,15. i pernici poredeni,16. i prostirki sprostreni!17. Ne gledaat li kon kamilata kako e sozdadena,18. i kon neboto kako e podignato,19. i kon brdata kako se postaveni,20. i kon zemjata kako e poramneta?21. Pa, opomenuvaj. Ti si, navistina, samo opomenuva~!22. Ne e tvoe da vladee{ so niv!23. A onoj koj gi vrti ple}ite i onoj koj ne veruva,24. pa, Allah }e go kazni so kazna golema!25. Vra}aweto nivno e - kon Nas,26. i polagaweto smetka, potoa, e - pri Nas!

SURA LXXXIX“EL-FEXR” (“Zora”)

Mekka - 30 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo zorata,2. i vo desette no}i,3. parni i neparni,4. i vo no}ta koga }e is~ezne,5. ima li vo toa, za nadareniot so razbir, zakletva?6. Ne vide li kako postapi Gospodarot tvoj so Ad?7. I so Iram, koj ima{e stolbovi golemi,8. na koi sli~ni nema{e izgradeno po gradovite?9. I so Semud koj delka{e karpi vo dolinata,

10. i so faraonot, sopstvenikot na {atorite,11. koi bea nasilnici po gradovite!12. I mno{tvo, po nena, bezredie se see{e,13. pa zatoa Gospodarot tvoj korba~ot na kaznata vrz niv go

opa{a. 14. Da, Gospodarot tvoj e vo zaseda!15. [to se odnesuva do ~ovekot, koga Gospodarot negov }e go

isku{a, pa }e go po~esti i blagoslovi, }e re~e: “Gospodarot moj me po~esti.”

16. A koga, pak, }e go isku{a so ona so {to malku ‘rsk }e ostvari, }e re~e: “Gosapodarot moj me ostavi.”

17. No, ne! Na jetimot ~est ne mu pravite,18. a nitu, pak, siromaviot go hranite,19. a jadete ostavina lakomo,20. i bogatstvo sakate, sakaj}i go prekumerno!

21. No, ne! Koga zemjata }e se raspar~i na par~iwa,22. i koga }e ti dojde Gospodarot tvoj i melekite, ednidodrugi

poredeni,23. i na Denot toj koga Xehennemot }e se pribli`i, na Denot toj

~ovekot }e se se}ava. A za koe, pak, dobro }e mu koristi se}avaweto?

24. ]e re~e: “O te{ko mene! E, samo da se podgotvev za `ivotot moj!”

25. Pa, na Denot toj nikoj ne }e kaznuva kako {to On }e kaznuva. 26. I nikoj ne }e vrzuva cvrsto kako {to On }e vrzuva. 27. O du{o smirena!28. Vrati se kon Gospodarot tvoj zadovolna, a i On so tebe

zadovolen,29. i vlezi,toga{, me|u robovite Moi,30. i vlezi vo Xennetot Moj!

SURA XC“EL-BELED” (“Grad”)

Mekka - 20 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ne! Se kolnam vo gradot ovoj,2. - kako gra|anin }e bide{ vo gradot toj. 3. I se kolnam vo roditelot i vo ona {to go rodi!4. Nie go sozdadovme ~ovekot, sekako, da se trudi. 5. Misli li deka nikoj ne mo`e protiv nego?6. Toj veli: “Golem imot potro{iv!”7. Misli li deka nikoj ne mo`e da go vidi?8. Neli Nie mu dadovme o~i dve,9. i jazik i usni dve?

10. I Nie go upativme kon pati{ta dva,11. pa ne mo`e{e da se iska~i po Akkaba. 12. A znae{ li ti {to e toa Akkaba?13. Pa, rob da se oslobodi,14. ili da se nahrani koga gladot kosi,15. jetim ili od rodninata bliska,16. ili siromav, so nevolji optovaren,17. i da bide, osven toa, me|u onie koi veruvaat i koi edninadrugi

trpelivost prepora~uvaat i koi ednisodrugi milost prepora~uvaat.

18. Onakvite se `iteli na Sre}ata,19. a onie koi ne veruvaat vo znamenijata Na{i ... `iteli se na

Nesre}ata. 20. Vrz niv }e bide ogan zatvoren.

SURA XCI“E[-[EMS” (“Sonce”)

Mekka - 15 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo Sonceto i svetlinata negova,2. i vo Mese~inata koga go sledi,3. i vo denot koga }e go razdeni,4. i vo no}ta koga }e go pokrie,5. i vo neboto i vo ona {to On go podigna, 6. i vo zemjata i Onoj {to ja prostre,7. i vo du{ata i Onoj {to ja sozdade,8. pa & vdahna da razlikuva rasipano od bogobojazlivo. 9. Se spasi, sekako, onoj {to }e ja o~isti,

10. a }e propadne onoj {to }e ja izvalka. 11. Semud la`e{e zaradi nasilstvoto svoe,12. koga eden nesre}nik se pojavil me|u niv,13. pa im re~e Allahoviot pejgamber: “Kamilata Allahova... red e

nejzin da pie!”14. Toga{ go smetaa za la{ko; ja zaklaa. I Gospodarot nivni gi

kazni zaradi grevot nivni i, ete, gi snema. 15. I On ne se pla{i od posledicite na toa!

SURA XCII“EL-LEJL” (“No}”)

Mekka - 21 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo no}ta koga taa }e opfati,2. i vo denot koga }e se razdeni,3. i vo Onoj koj sozdava ma{ko i `ensko 4. nastojuvaweto va{e, navistina, e razli~no!5. Pa, {to se odnesuva do onoj koj deli i koj e bogobojazliv,6. i koj najubavoto go smeta za vistinsko,7. nemu, toga{, Nie najlesnoto }e mu go olesnime,8. a {to se odnesuva, pak, do onoj koj e {kr`av i koj kon obilnost

te`nee,9. i koj najubavoto go smeta za la`no,

10. nemu, toga{, Nie najte{koto }e mu go ote`nime. 11. I nemu imotot, koga }e se frli naglava~ke, ne }e mu koristi. 12. Upatuvaweto po Patokazot e - Na{e!13. I Ahiret i ovoj svet se - Na{i!

14. Pa, jas ve opomenuvam za ognot {to plamti!15. koj }e go pr`i samo rasipaniot,16. koj la`e{e i koj ple}ite gi vrte{e. 17. Najbogobojazliviot od nego daleku }e bide,18. koj go dava imotot svoj da se o~isti,19. bez da o~ekuva od nekogo so blagodat da mu vozvrati,20. osven zaradi toa {to go posakuva Liceto na Gospodarot svoj,

Vozvi{en, -21. }e bide zadovolen, sekako!

SURA XCIII“ED-DUHA” (“Utro”)

Mekka - 11 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo utroto,2. i vo no}ta koga taa }e se skrie,3. Gospodarot tvoj ne te ostavi i ne te zamrazi!4. Za tebe sigurno e podobro na Ahiret otkolku na ovoj svet!5. Gospodarot tvoj, sekako, }e ti dade i }e bide{ zadovolen!6. Neli On te zatekna sira~e? Pa, potoa, te za{titi. 7. Neli On te zatekna skr{nat vo zabludi? Pa, potoa, te upati!8. Neli On te zatekna siromav? Pa, potoa, te zbogati!9. Ete, zatoa, jetim ne ugnetuvaj,

10. a onoj koj pita, ne odbivaj go!11. I za blagodatite na Gospodarot tvoj,toga{, razgovaraj!

SURA XCIVEL-IN[IKAK (“[irokogradnost”)

Mekka - 8 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Neli Nie gi otvorivme gradite tvoi,2. i Nie go simnavme bremeto te{ko od tebe,3. {to gi tegne{e ple}ite tvoi?4. I Nie go vozdignavme spomenot tvoj. 5. Pa, navistina, pokraj te{kotijata e lesnotija,6. i, navistina, pokraj te{kotijata e lesnotija!7. A koga, pak, }e se oslobodi{, toga{, ispravi se!8. I kon Gospodarot tvoj, toga{, posakuvaj da se upravi{!

SURA XCV“ET-TIN” (“Smokva”)

Mekka - 8 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo smokvata i vo maslinkata,2. i vo ridot Sinaj,3. i vo ovoj grad, bezbeden -4. deka ~ovekot, sekako, Nie go sozdadovme vo najli~en izgled,5. a potoa Nie }e go vratime vo najgrd izgled,6. osven onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat... ta, za niv

ima nagrada neizmerna. 7. Pa, {to te natera da go smeta{ za la`en Denot veten?8. Neli Allah od pravednite sudii e Najpravedniot?

SURA XCVI“EL-ALEK” (“Gru{ka”)

Mekka - 19 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. ^itaj vo imeto na Gospodarot tvoj koj sozdade,2. go sozdade ~ovekot od gru{ka na krv!3. ^itaj, za{to Gospodarot tvoj, navistina, e Najblagoroden,4. koj pou~uva so pero:5. go pou~i ~ovekot so ona {to ne go znae{e. 6. No, ne! ^ovekot, navistina, se zasiluva7. otkoga }e vidi deka, sekako, e vo izobilie. 8. Kon Gospodarot tvoj, navistina, e vra}aweto!9. Go vide li onoj koj mu zabranuva

10. na robot namaz da izvr{i?11. Go vide li deka e po Patokazot,12. ili, pak, deka nareduva bogobojazlivost?13. Go vide li deka la`e i deka ple}ite gi vrti?14. E, pa, ne znae{e li deka Allah, navistina, gleda?15. No, ne! Ako ne prestane so toa Nie, navistina, }e go fatime za

~elo,16. za ~eloto la`no i gre{no!17. Pa, neka ja povika dru`inata svoja,18. a Nie }e gi povikame Zebanie!19. No, ne! Ti ne slu{aj go nego, padni na sexde i pribli`i se do

Allah!

SURA XCVII“EL-KADR” (“Kadr”)

Mekka - 5 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Kur’anot Nie, navistina, zapo~navme da go objavuvame vo no}ta Kadr!

2. A znae{ li ti koja e taa no} Kadr?3. No}ta Kadr e podobra od iljada meseci. 4. Vo taa no} se spu{taat melekite i Xibril so odobrenieto na

Gospodarot nivni, po naredba sekoja!5. Selam! I toa s# do pukaweto na utroto!

SURA XCVIII“EL-BEJJINE” (“Jasnotija”)

Medina - 8 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Onie koi ne veruvaa, me|u Sledbenicite na Knigata i mnogubo{cite, ne prestanaa s# dodeka ne im dojde jasnotija,

2. eden pejgamber od Allah koj im gi ka`uva stranicite ~isti,3. vo koi ima propisi ispravni. 4. A onie so dadenata im Kniga stanaa delenici tokmu po

dojdenata im jasnotija. 5. Naredeno im e samo Allaha da go obo`avaat, i verata iskreno

da Mu ja predavaat, vo seta ~istota nivna, i namaz da izvr{uvaat i zekat da davaat. I, ete, toa e verata ispravna!

6. Onie koi ne veruvaa, me|u Sledbenicite na Knigata, i mnogubo{cite }e bidat vo ognot xehennemski i vo nego za navek }e ostanat... da, onakvite se od site su{testva najlo{ite!

7. Onie koi, navistina, veruvaa i koi dobri dela rabotea... da, onakvite se od site su{testva najdobrite.

8. Nagradata nivna e kaj Gospodarot nivni: xennetski bav~i na Adn ispod koi reki te~at i vo niv za navek }e ostanat. Allah }e bide zadovolen od niv a i tie }e bidat zadovolni od Nego. Ete, toa e za onoj koj se pla{i od Gospodarot negov!

SURA XCIX“EZ-ZILZAL” (“Zemjotres”)

Medina - 8 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Koga zemjata }e bide potresena so potresot svoj,2. i koga zemjata }e gi isfrli te`inite svoi,3. i koga ~ovekot }e re~e: “[to & e?” -4. na Denot toj }e se slu~at, tokmu, ka`uvawata nejzini,5. koga Gospodarot tvoj, navistina, toa }e & go vdahne. 6. Na Denot toj lu|eto }e se pojavat, poedine~no, za o~igledni

da im stanat delata nivni:7. pa, onoj koj pravi ne{to dobro kolku golu{ka sitno, }e go vidi,8. a onoj, pak, koj pravi ne{to zlo kolku golu{ka sitno, }e go vidi!

SURA C“EL-ADIJAAT (“Trka~i”)

Mekka - 11 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo trka~kite kowi koi ‘r`at,2. pa, so nozete svoi po kamewata iskri iskrat,3. i koi vo utrinskite ~asovi napa|aat,4. i koi, tr~aj}i, pra{ina digaat,5. i, taka, vo mestoto zaedni~ki vleguvaat!6. Da, ~ovekot e neblagodaren kon Gospodarot svoj,7. toj za toa, navistina, e svedok,8. i toj, navistina, e cvrst vo qubovta kon imotot, dobroto. 9. Ne znae li deka koga }e bide o`iveano ona {to e vo mezarite,

10. i koga }e izleze ona {to e vo gradite,11. - deka Gospodarot nivni, navistina, na Denot toj e Izvesten!

SURA CI“EL-KARI’ATU (“Udar”)

Mekka - 11 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Udar!2. I koj }e ti ka`e {to e toa udar?3. I {to znae{ ti {to e toa udar?4. Den e toj vo koj lu|eto }e bidat kako bubalki rasfrlani,5. a brdata }e bidat kako rastegnata volna!

6. [to se odnesuva do onoj ~ii kantari }e nate`nat,7. pa, toj }e bide vo `ivotot zadovolen,8. a {to se odnesuva do onoj ~ii kantari nema da nate`nat,9. prestojuvali{teto negovo, toga{, e Havie.

10. A znae{ li ti {to e toa Havie?11. Pa toa e ogan raspalen!

SURA CII“ET-TEKASUR” (“Zarabotuva~ka”)

Mekka - 8 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Natprevarot vo zarabotuva~ka ve upropasti,2. s# dodeka mezarite ne gi posetite!3. No, ne! ]e uznaete podocna. 4. I pak velam: ]e uznaete podocna!5. No, ne! ]e doznaete za znaeweto uverlivo,6. i }e go zdogledate Xehennemot, sigurno!7. Potoa, pak, }e go zdogledate znaeweto, uverlivo!8. Potoa, na Denot toj }e bidete pra{ani za blagodatot!

SURA CIII“EL-ASR” (“Stoletie “)

Mekka - 3 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Se kolnam vo stoletieto! -2. ^ovekot e porazen, navistina!3. Osven onie koi veruvaat i koi dobri dela rabotat, koi

edninadrugi vistina prepora~uvaat i koi edninadrugi trpelivost prepora~uvaat!

SURA CIV“EL-HUMEZE” (“Potsmevawe”)

Mekka - 9 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Te{ko na sekoj onoj koj se potsmeva i koj kleveti,2. i koj sobira imot i koj broi,3. mislej}i deka imotot negov e ve~en, navistina!4. No, ne! ]e bide frlen vo Hutam!5. A znae{ li ti {to e toa Hutam?6. Pa, toa e Allahoviot ogan, raspalen!7. koj se vovlekuva vo srcata. 8. Ognot, navistina, vrz niv e zatvoren,9. so stolbovi dolgi!

SURA CV“EL-FIIL” (“Slon”)

Mekka - 5 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ne vide li ti kako Gospodarot tvoj postapi so sopstvenicite na slonot?

2. Neli spletkite nivni On gi skr{na vo bezdna?3. I protiv niv isprati jato ptici,4. koi gi ga|aa so kamewa od skameneta glina,5. pa On gi napravi kako suvo lisje, izjadeno!

SURA CVI“EL-KUREJ[“ (“Kurej{“)

Mekka - 4 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Zaradi adetot na Kurej{ii,2. adetot nivni da patuvaat i zime i lete;3. pa, neka go obo`avaat Gospodarot na ovaa Ku}a,4. Koj gi nahrani po gladot5. i gi obezbedi po stravot!

SURA CVII“EL-MAUN” (“Milosrdie”)

Mekka - 7 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Go vide li ti onoj koj la`e za Denot veten?2. Pa, toa e onoj koj go odbiva jetimot,3. i koj ne pottiknuva da se nahrani siromaviot!4. Te{ko na onie koi klawaat:5. onie koi ne vnimavaat kon Namazot svoj,6. onie koi, taka, se dogovaraat,7. i koi zabranuvaat na siroma{nite da im se dade milosrdie.

SURA CVIII“ EL-KEVSER” (“Izobilie”)

Mekka - 3 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Da, Nie ti ja dadovme rekata Kevser!2. Pa, klawaj Mu se na Gospodarot tvoj i zakoli Kurban!3. Onoj {to te mrazi }e ostane bez pomen, navistina!

SURA CIX“EL-KAFIRUUN” (“Nevernici”)

Mekka - 6 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ka`i: “O nevernici!2. Jas ne go obo`avam ona {to vie go obo`avate,3. a vie ne go obo`avate ona {to jas go obo`avam,4. a i jas ne go obo`avam ona {to vie go obo`avate, a i vie ne go

obo`avate ona {to jas go obo`avam. 5. Vam - verata va{a, a mene - verata moja!

SURA CX“AN-NASR”(“Pomo{“)

Medina - 3 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Koga }e dojde pomo{ta i pobedata od Allah,2. i koga }e gi vidi{ lu|eto kako vleguvaat vo verata Allahova vo

dru`ini,3. pa, slavi Go, zablagodaruvaj}i Mu se i pro{ka baraj}i Mu,

Gospodarot tvoj. On e Prima~ na pokajanijata, navistina!

SURA CXI“EL-LEHEB” (“Leheb”)

Mekka - 5 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Neka propadnat racete na Ebu Leheb, i toj propadna!2. Ne mu vrede{e imotot negov, i ona {to go spe~ali. 3. ]e se pr`i vo ognot prepoln so plameni,4. i `enata negova koja drva nosi. 5. Na vratot nejzin }e bide obeseno ja`e od plamen!

SURA CXII“EL-IHLAS” (“^istota”)

Mekka - 4 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ka`i: “ On e Allah, Eden e!2. Allah - Zasolni{te. 3. Ne rodi i ne e roden,4. i nikoj ne Mu e ramen!

SURA CXIII“EL-FELEK” (“Mugra”)

Medina - 5 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ka`i: “Se priklonuvam kon Gospodarot na mugrata,

2. od zloto na ona {to On go sozdade,3. i od zloto na temninata koga }e poklopi,4. i od zloto na duva~ite vo jazli,5. i od zloto na zavidliviot koga zaviduva!

SURA CXIV“EN-NAS” (“Lu|e”)

Mekka - 6 ajetiVo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!

1. Ka`i: “Se priklonuvam kon Gospodarot na lu|eto,2. Vladarot na lu|eto,3. Bogot na lu|eto,4. od zloto na onoj koj lo{o {epoti, skri{no,5. koj lo{o {epoti vo gradite na lu|eto,6. bilo od xinovite bilo od lu|eto!