Ιστορίες της Μέκτας

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: [email protected]

www. ocelotos. gr

ΕΚ∆ΟΣΕ ΙΣοσελότος

Χ οντρές στάλες βροχής άρχισαν να πέφτουν, κάνοντας τα μακριά μαλλιά του Τόμας να κολ-λάνε στην πλάτη του. Το βλέμμα του καρφώ-

θηκε σ’ ένα χρυσό νόμισμα που ξεχώριζε στο σωρό των ανθρώπινων οστών. Μια κόκκινη πέτρα στόλιζε το κέντρο του νομίσματος. Πώς και δεν το είχαν μα-ζέψει οι αρχαιολόγοι αναρωτήθηκε, και γεμάτος πε-ριέργεια έσκυψε και το πήρε στην παλάμη του. Κοί-ταξε τριγύρω, έχοντας την αίσθηση ότι κάποιος τον παρακολουθούσε, και άγγιξε την μικρή κόκκινη πέ-τρα· ένιωσε δυνατό πόνο και του ξέφυγε μια κραυ-γή. Οι σταγόνες της βροχής σταμάτησαν να πέφτουν και τα πάντα γύρω του τυλίχτηκαν σε πυκνό σκοτά-δι. Πού είμαι; Τι είναι αυτό το μέρος; Φοβάμαι...

Ο Τόμας, η Ρωξάνη και ο Λούκας βρίσκονται από τη μια στιγμή στην άλλη στη Μέκτα, τη χώρα των ονείρων. Οι ιππότες και τα ξωτικά παύουν να είναι μέρος της φαντασίας των τριών εφήβων και γίνονται μια επικίνδυνη πραγματικότητα. Πού θα οδηγήσει τελικά αυτό το απίστευτο ταξίδι που ξεκίνησε από απλή περιέργεια; Θα καταφέρουν να επιστρέψουν ποτέ πίσω στη Σκωτία;

.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΤΣΟΥΡΕΚΗΣ

Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι Σοσελότος

ΕΚ∆ΟΣΕΙΣοσελότος

Ο Κωνσταντίνος Π. Τσουρέκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986 και μεγάλωσε στον Πειραιά. Η καταγωγή του είναι από τo Μάνεσι Καλαβρύτων. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας. Η αγάπη του προς τον βυζαντινό και μεσαιωνικό βίο τον ενέπνευσε στην δημιουργία της « Ιστορίας της Μέκτας». Δηλώνει λάτρης της φύσης και της φαντασίας. Η θυσία στην κορυφή του ονείρου είναι το πρώτο μέρος των Ιστοριών της Μέκτας και το πρώτο έργο του συγγραφέα που εκδίδεται.

[email protected]

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

ISBN 978-960-9607-53-7

Η ιδέα του νομίσματος και της δύναμής του με συγκλόνισε. Λάτρεψα τους ήρωες και τις σχέσεις μίσους και αγάπης που ανέτρεπαν συνεχώς τις σκέψεις μου για την συνέχεια. Το άφησα από τα χέρια μου όταν πια τελείωσαν οι σελίδες του.

Μαρία, φοιτήτρια

Ένα έργο γεννημένο μέσα στην καρδιά της φαντασίας με λίγες δόσεις αλήθειας που σε κάνουν να το αγαπάς ακόμα περισσότερο.

Δημήτρης, καθηγητής

Με μυστήριο αγωνία και με πάρα πολύ φαντασία αυτό το βιβλίο σε ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο όπου χάνεσαι στην μαγεία του. Συναρπαστικό μέχρι το τέλος καθώς σε έλκει μέσα στην πλοκή της ιστορίας του.

Αλέξανδρος Σ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΤΣΟΥΡΕΚΗΣΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΤΣΟΥΡΕΚΗΣ

Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι ΣΕ Κ Δ Ο Σ Ε Ι Σοσελότοςοσελότος



120 × 170 SPINE: 30 FLAPS: 60

Untitled-2 1 4/25/2012 7:19:24 PM


ΕΚΔΟΣΕΙΣοσελότος

ΤιΤλος ιστορίες της Μέκτας,

Θυσία στην κορυφή του ονείρου

ςυγγραφέας Κωνσταντίνος Π. Τσουρέκης ςειρα Ελληνική λογοτεχνία [1358]0412/07 γραφικα εξωφυλλου Σπύρος Χ. Σαρακάκης Copyright© 2012 Κωνσταντίνος Π. Τσουρέκης ΠρώΤη εκδοςη Αθήνα, Μάιος 2012 ISBN 978-960-9607-53-7

Η γενική επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τις εκδόσεις οσελότος

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗλ. : 210 6431108e–mail: [email protected]

www. ocelotos. gr

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις πε-ρί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η κατ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χω-ρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΕΚΔΟΣΕΙΣοσελότος

στους γονείς μου

Μ Ε Ρ Ο Σ Π Ρ Ω Τ Ο – Η Θ Ο λ Ο Υ Ρ Α

Πρωινό ΞύπνημαΆνοιξε τα μάτια του. Ήταν ξύπνιος. Το μυαλό του μετά το χθεσινό διάβα-

σμα είχε ξεκαθαρίσει. Τα μάτια του όμως πονούσαν ακόμα. Ανασηκώθηκε και προσπάθησε να βρει τα γυαλιά του στο κομοδίνο. Τα φόρεσε. Hλιαχτί-δες είχαν καταφέρει να τρυπήσουν τις κουρτίνες και έδιναν μια λάμψη στο δωμάτιό του. Φώτιζαν τις αφίσες της Σέλτικ. Έκαναν τις λευκοπράσινες φα-νέλες των παικτών να φαίνονται μαγικές.

«Τόμας!» ακούστηκε η φωνή μιας μεσήλικης γυναίκας.«Ξύπνα, μικρέ μου, το πρωινό σου είναι έτοιμο!»Το μικρό αγόρι σηκώθηκε από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε προς την

πόρτα με απρόθυμα βήματα. Ένιωσε ότι πεινούσε. Το χθεσινό διάβασμα του είχε ανοίξει την όρεξη. Μόλις μπήκε στην κουζίνα, η μητέρα του τού ά-στραψε ένα χαμόγελο.

«Να το φας γρήγορα πριν κρυώσει! Και μην είσαι κατσούφης! Ξέρεις τι μέρα είναι σήμερα;» ρώτησε η μητέρα.

«Παρασκευή, μαμά, και έχω σχολείο σε μισή ώρα», είπε λυπημένα.«Πολύ σωστά! Σύντομα όμως έρχεται το σαββατοκύριακο και ο πατέρας

σου κατάφερε να πάρει άδεια. Αποφασίσαμε λοιπόν να επισκεφθούμε τον παππού αυτές τις δύο μέρες».

Ο Τόμας δεν είπε τίποτα αλλά χαμογέλασε πλατιά στη μητέρα του προ-δίδοντας την ικανοποίησή του. Έφαγε με ευχαρίστηση το πρωινό του. Ή-ξερε ότι μετά το σχολείο θα πήγαινε να δει τον παππού Φρανκ στην εξοχή της Σκωτίας. Ο παππούς του ζούσε σε ένα σπίτι κοντά στην πόλη του Ίβερ-νες, κοντά στη φύση, στα δάση, στα ποτάμια, στα ζώα και στον καθαρό α-έρα που γεμίζει τα πνευμόνια. Τα αγαπούσε τόσο πολύ όλα αυτά ο Τόμας! Αυτό όμως που λάτρευε περισσότερο ήταν οι ιστορίες του παππού για τα παλιά χρόνια, τα αιματοβαμμένα, δοξασμένα, αγαπημένα χρόνια! Τα χρό-νια εκείνα των κάστρων, των ιπποτών και των δράκων.

12 Τσουρέκης Π. Κωνσταντίνος«Μαμά, δεν θα αργήσω να γυρίσω. Θα έρθω αμέσως μετά το σχο-

λείο», είπε ο Τόμας.«Θα σε δω το μεσημέρι, μικρέ μου!» είπε η μεσήλικη γυναίκα.Ο Τόμας βγήκε από την εξώπορτα με τη σάκα στον ώμο. Το σχολεί-

ο του δεν ήταν πολύ μακριά. Χρειαζόταν μόνο δέκα λεπτά περπάτημα. Περπάτησε στην αυλή και βγήκε στο πεζοδρόμιο.

Το Εδιμβούργο ήταν μια πολυσύχναστη πόλη από πολύ νωρίς το πρωί. Αν και Παρασκευή πρωινή ώρα, όλα έδειχναν τόσο ζωντανά. Πα-ντού άνθρωποι έτρεχαν να προλάβουν το λεωφορείο, ενώ άλλοι περ-πατούσαν με ταχύ ρυθμό στην κεντρική οδό. Ο Τόμας έστριψε δεξιά και προχώρησε στην Πρίνσις στριτ. Άρχισε να περπατά με πιο γρήγορο ρυθμό. Δεν ήθελε να αργήσει. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής σκεφτό-ταν τα μαθήματα της ημέρας. Κοίταξε το πρόγραμμα. Δεν έμεινε πολύ ευχαριστημένος. Την πρώτη ώρα είχε χημεία, ένα μάθημα που βαριό-ταν τόσο πολύ! Πίστευε ότι έφταιγε ο καθηγητής που το δίδασκε. Ο κύ-ριος Γκρέιν, ένας κοντός καθηγητής με χοντρό μουστάκι, άσπρα μαλ-λιά και αυστηρό πρόσωπο, έκανε το μάθημα βαρετό κατά τη γνώμη του. Κοίταξε ξανά το πρόγραμμα και το πρόσωπό του ξίνισε ακόμα πε-ρισσότερο. Τη δεύτερη ώρα είχε μαθηματικά. Ο Τόμας δεν ήταν καθό-λου καλός στα μαθηματικά. Μπέρδευε τις εξισώσεις. Μισούσε τις ταυ-τότητες. Απεχθανόταν τη γεωμετρία. Οι άλλοι μαθητές πολλές φορές γελούσαν μαζί του. Ωστόσο ο Τόμας αγνοούσε τα γέλια των συμμαθη-τών του. Ήξερε ότι υπήρχαν μαθήματα που ήταν ασυναγώνιστος. Ο κα-θηγητής της γυμναστικής είχε δηλώσει μια μέρα μπροστά σε ολόκλη-ρο το σχολείο ότι ο Τόμας είναι ένα πολύ γερό παιδί με δυνατό σωμα-τότυπο. Εκείνη την απίστευτη ημέρα ο Τόμας είχε χαρίσει μια διάκριση στο σχολείο του, αφού είχε αναδειχθεί ο πιο γρήγορος μαθητής ανά-μεσα σε πολλά σχολεία της Σκωτίας.

Ο Τόμας είδε για τρίτη φορά το πρόγραμμα και σκέφτηκε ότι τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημη μέρα. Τις επόμενες ώρες είχε ιστορία και γυ-μναστική. Στην ιστορία ήταν πολύ καλός. Από μικρός τη διάβαζε με εν-

Θυσία στην κορυφή του ονείρου 13

διαφέρον. Η αλήθεια είναι ότι εντόπιζε στον εαυτό του μια κλίση προς αυτή και μια μεγάλη αγάπη που δεν καταλάβαινε από που πήγαζε. Του άρεσε πολύ να διαβάζει την ιστορία της πατρίδας του αλλά και των άλ-λων χωρών. Του έκαναν εντύπωση οι πολιτισμοί και οι μύθοι των αρ-χαίων Ελλήνων και των Αιγυπτίων. Θαύμαζε τους μύθους των Σκαν-διναβών και λάτρευε να διαβάζει τους κατακτητικούς πολέμους των Ρωμαίων, αλλά και τις συνωμοσίες στο εσωτερικό της σπουδαίας πό-λης των επτά λόφων. Τα μυστικά των ιστοριών που του αφηγιόταν ο παππούς Φρανκ τον μάγευαν περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο. Συλ-λογίστηκε ξανά το τριήμερο που θα περνούσε με τον παππού. Ήταν τόσο χαρούμενος!

Η ώρα της χημείας πέρασε πολύ δύσκολα. Ο Τόμας βαριόταν τόσο που δεν κράτησε ούτε σημειώσεις. Συνομιλούσε κρυφά με τον Πίτερ, έναν συμμαθητή του που του έλεγε τις απόψεις του για τον τελευταί-ο αγώνα της Σέλτικ.

« Πέντε δύο. Πολύ σπουδαία νίκη! Ε, Τόμας; Πιστεύω ότι η ομάδα πά-ει για το πρωτάθλημα», ψιθύρισε ο Πίτερ.

«Ναι, αλλά και το κύπελλο στο τσεπάκι μας είναι», απάντησε ψιθυ-ριστά ο Τόμας.

«Ησυχία, παρακαλώ! Πίτερ, σε παρακαλώ, έλα στον πίνακα να γρά-ψεις τα στοιχεία από τα οποία αποτελείται μια κιμωλία. Έτσι ίσως στα-ματήσεις να μιλάς», φώναξε ενοχλημένος ο κύριος Γκρέιν.

Την ώρα των μαθηματικών ντροπιάστηκε για άλλη μια φορά μπρο-στά στην τάξη. Ο καθηγητής τού ζήτησε να λύσει μια δύσκολη εξίσω-ση στον πίνακα κι εκείνος, όπως πάντα, τα έκανε μούσκεμα. Το αποτέ-λεσμα ήταν εντελώς λανθασμένο.

«Τόμας, γιατί είσαι πάλι αδιάβαστος; Πώς περιμένεις να περάσεις τις εξετάσεις του Ιουνίου;» ρώτησε ο καθηγητής με επιβλητικό τόνο.

Ο Τόμας νευρίασε κι έφυγε από την αίθουσα, πριν χτυπήσει το κου-δούνι για διάλειμμα. Προσπαθώντας να ξεχάσει τις αποδοκιμασίες των συμμαθητών του, κατευθύνθηκε προς το γυμναστήριο. Τις επόμενες

14 Τσουρέκης Π. Κωνσταντίνοςδύο ώρες είχε γυμναστική. Όταν έφτασε εκεί, άκουσε το κουδούνι να χτυπά. Προφανώς όταν εγκατέλειψε την τάξη, έμεναν άλλα δυο λεπτά για να ολοκληρωθεί το μάθημα των μαθηματικών.

Ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό του. Γιατί δεν τα κατάφερνε στα μα-θηματικά; Το προηγούμενο βράδυ, είχε ξενυχτήσει διαβάζοντας εξισώ-σεις και ανισώσεις αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τι πήγαινε τόσο λάθος; Ενώ καθόταν στα αποδυτήρια και σκεφτόταν το πρόβλημά του, μια καστα-νόξανθη κοπέλα με μεγάλα, γαλάζια μάτια και ωραίο χαμόγελο, ψηλή, με λυγερό σώμα, ήρθε και κάθισε δίπλα του.

«Ρωξάνη... δεν ξέρω γιατί δεν τα καταφέρνω. Χθες διάβαζα μέχρι τις δύο μαθηματικά και με πήρε ο ύπνος χωρίς να καταλάβω τίποτα», εί-πε λυπημένα ο Τόμας.

Η κοπέλα του χαμογέλασε και του χάιδεψε τα μακριά ξανθά μαλ-λιά.

«Κανείς δεν σε αναγκάζει να είσαι καλός στα μαθηματικά. Δεν μπο-ρούμε να είμαστε σε όλα τέλειοι και παντογνώστες, όπως θέλει να μας κάνει το σχολείο. Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός κι έχει ταλέντο σε κάποια πράγματα. Όχι όμως σε όλα», είπε η κοπέλα.

«Ευχαριστώ. Το έχω καταλάβει αυτό. Μάλλον θα τα παρατήσω και δεν θα παιδεύομαι με ένα μάθημα που δεν τα καταφέρνω. Πάω να βρω τον κύριο Μπερντ».

«Καλά», είπε η κοπέλα παρατηρώντας τον καθώς έφευγε. Γιατί είναι τόσο απότομος, γιατί είναι τόσο σκληρός μαζί μου, αναρωτιόταν.

Ο κύριος Μπερντ, ένας ψηλός, γυμνασμένος άνδρας, φορούσε όπως πάντα την αθλητική του φόρμα, και καθόταν στο γραφείο του δίπλα α-πό το γυμναστήριο, διαβάζοντας αθλητικές εφημερίδες.

«Κύριε Μπερντ!» φώναξε ο Τόμας. «Διαβάσατε το αφιέρωμα για τη Σέλτικ; Έχει αναφορά σε όλες τις νέες μεταγραφές της ομάδας.

«Ναι, Τόμας, είναι καλοδουλεμένη ομάδα και έχει προοπτικές για το πρωτάθλημα. Τι κάνει ο πατέρας σου; Είχαμε βάλει ένα στοίχημα το ο-


ποίο έχασε. Από τότε κανένα νέο του. Α! Προτείνω να αρχίσουμε ασκή-σεις σήμερα! Τι λες;»

«Κύριε, καλύτερα να παίξουμε ποδόσφαιρο. Αυτό θα θέλουν και οι υπόλοιποι».

« Πολύ καλά. Μάζεψέ τους στο γυμναστήριο!» συμφώνησε ο κύρι-ος Μπερντ.

Αφού μαζεύτηκαν όλοι, ακούστηκε η φωνή του κύριου Μπερντ που έπαιρνε παρουσίες.

«...Κόλιν Γουέστ, Άλεξ Γκριν. λοιπόν, νεαροί μου, θα ξεκινήσουμε με ασκήσεις κι έπειτα θα χωριστούμε σε ομάδες για ποδόσφαιρο. Τα κορί-τσια μετά τις ασκήσεις θα έχουν ελεύθερη ώρα να κάνουν ό,τι θέλουν». Όταν τελείωσαν, κουρασμένοι οι πιο πολλοί, κατευθύνθηκαν στην αί-θουσά τους. Μερικοί έφυγαν τελείως από το σχολείο καθώς προτίμη-σαν να χαρούν πιο γρήγορα το σαββατοκύριακό τους, αντί να κάνουν ιστορία την τελευταία ώρα και μέρα της εβδομάδας.

Ο Τόμας, αφού άλλαξε ρούχα, έτρεξε στην αίθουσα, χαιρετώντας στον δρόμο τους συμμαθητές του που έφευγαν νωρίτερα.

Η κυρία Μίλερ, καθηγήτρια ιστορίας, τους έβαλε ένα μικρό διαγώ-νισμα στην αρχή του μαθήματος σχετικά με τις επαναστάσεις των Σκο-τσέζων κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα.

Χωρίς προβληματισμό και με μεγάλο ζήλο, ο Τόμας άρχισε να γρά-φει ό,τι γνώριζε για το θέμα. Όταν τελείωσε ένιωθε σπουδαία. Οι απα-ντήσεις του σίγουρα ήταν πολύ σωστά τεκμηριωμένες. Ο βαθμός του θα κυμαινόταν ανάμεσα στο πολύ καλά και το άριστα.

Στο σχόλασμα αγόρασε έναν χυμό. Η γυμναστική τον είχε κουράσει. Έξω από το σχολείο τον περίμενε ένας έφηβος με μακριά μαύρα σγου-ρά μαλλιά. Ο Τόμας τον πλησίασε.

«Τι κάνεις, λούκας, φίλε μου; Πώς πήγαν τα μαθήματά σου σήμερα; Εγώ έγραψα πολύ καλά στο διαγώνισμα ιστορίας! Η κυρία Μίλερ σίγου-ρα θα μείνει πολύ ευχαριστημένη», πρόφερε γρήγορα ο Τόμας.

«Πολύ καλά τα πήγα. Θα πας σπίτι σου τώρα; Αν όχι, θέλεις να πάμε

16 Τσουρέκης Π. Κωνσταντίνοςγια καφέ στην καινούργια καφετέρια που άνοιξε απέναντι από το σπί-τι μου;» ρώτησε ο λούκας.

«λυπάμαι, λούκας, αλλά πρέπει να γυρίσω νωρίς σπίτι. Θα φύγω...»«Θα φύγεις;» ρώτησε μια κοπέλα λίγα βήματα πίσω τους.«Ρωξάνη;»«Πώς έγραψες στο διαγώνισμα; Εγώ χάλια. Δεν θυμόμουν ούτε ονό-

ματα ούτε ημερομηνίες. Αυτή η καθηγήτρια το μόνο που κάνει είναι να βάζει διαγωνίσματα. Δεν έχει βαρεθεί να διορθώνει;»

«Έγραψα καλά! Θα περάσω το σαββατοκύριακο στο Ίβερνες. λού-κας, ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, αλλά δεν μπορώ να έρθω. Πρέπει να μαζέψω τα πράγματά μου. Τα λέμε σύντομα. Καλό σαββα-τοκύριακο, Ρωξάνη», είπε ο Τόμας κι αφήνοντάς τους πίσω του, άρχι-σε να περπατά χαρούμενος προς το σπίτι, με τη σκέψη του στα ωραία πράγματα που τον περίμεναν.

Ταξίδι για τρεις «Μαμά! Γύρισα! Επιτέλους τελείωσα! Μαμά, πού είσαι;» φώναξε ο Τό-

μας. Δεν πήρε απάντηση. Δεν θα γύρισε ακόμα. Μάλλον θα χαζεύει στις βιτρίνες των μαγαζιών, όπως κάνει συνήθως, σκέφτηκε.

Έτρεξε στο δωμάτιό του για να μαζέψει τα πράγματά του. Ήξερε ότι ο πατέρας του θα επέστρεφε από τη δουλειά σε δύο ώρες περίπου και θα ήθελε να είναι έτοιμοι για να φύγουν.

Ο κύριος Ντέιβιντ αγαπούσε εξίσου με τον γιο του τις εκδρομές στην εξοχή. Τα παιδικά του χρόνια τα είχε περάσει στην εξοχή του Ίβερνες, κοντά στον πατέρα του. λάτρευε τις ομορφιές της και γνώριζε πολλά από τα μυστικά της φύσης.

Ο Τόμας έβγαλε από την ντουλάπα τον μεγάλο ταξιδιωτικό του σά-κο και τον ακούμπησε πάνω στο κρεβάτι. Εν συνεχεία άρχισε να παρα-τηρεί την ντουλάπα. Σκεφτόταν ποια ρούχα θα του ήταν απαραίτη-


τα. Έβγαλε δύο πουλόβερ. Ήξερε ότι, ακόμα και Απρίλη μήνα, η Σκω-τία είναι μια από τις πιο κρύες χώρες του κόσμου λόγω της γεωγραφι-κής της θέσης.

«Τόμας, μικρέ μου, γύρισες;» ακούστηκε η φωνή της κυρίας Ντορκ.«Μαμά, είμαι πάνω».«Ωραία! Μόλις τελειώσεις, έλα να φας το μεσημεριανό σου. Δεν

πρόκειται να πάμε πουθενά, αν δεν φάτε όλοι μεσημεριανό», είπε αυ-στηρά η κυρία Ντορκ.

«Καλά, μαμά, μη φωνάζεις! Α! Μήπως ξέρεις πού είναι ο φακός μου;» ρώτησε ο Τόμας.

«Δεν τον έχω δει. Κοίτα στην ντουλάπα σου!» Ακούστηκε το κουδούνι της εξώπορτας και η κυρία Ντορκ άνοι-

ξε την πόρτα.«Α, νάτος! Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτόν. Μόνο που είναι σκονι-

σμένος. Καλύτερα να τον καθαρίσω και να του αλλάξω μπαταρίες», εί-πε ο Τόμας και κατέβηκε τη σκάλα κατευθυνόμενος στην κουζίνα. Κα-θώς προχωρούσε στο χολ άκουσε πολλές φωνές από το σαλόνι, ωστό-σο προχώρησε αδιάφορα προς την κουζίνα.

Ύστερα από λίγο άκουσε τη μητέρα του να τον φωνάζει στο σαλόνι. Μόλις μπήκε μέσα είδε τον λούκας και τη Ρωξάνη.

«Παιδιά; Δεν καταλαβαίνω... Σας είπα ότι θα φύγω για το τριήμερο, σωστά;» είπε ο Τόμας.

«Πολύ σωστά, μικρέ μου, αυτό ακριβώς τους είπες!» παρενέβη η κυ-ρία Ντορκ χαμογελώντας.

«Μαμά, δεν καταλαβαίνω.» «Είναι ξεκάθαρο, μικρέ μου! Είδα τα παιδιά καθώς γυρνούσα σπίτι.

Πολύ ευγενικά μου ευχήθηκαν καλό ταξίδι...»«...ρωτήσαμε τη μητέρα σου πού θα περάσετε το σαββατοκύρια-

κο...», συμπλήρωσε η Ρωξάνη.«...και αποφάσισα να έρθουν και τα παιδιά μαζί μας, αν δεν σε πειρά-

ζει φυσικά», ολοκλήρωσε η μητέρα.

18 Τσουρέκης Π. Κωνσταντίνος«Ε... όχι δεν υπάρχει πρόβλημα», συμφώνησε ο Τόμας.« Τόμας, πάω να φέρω τα πράγματά μου», είπε ο λούκας.«Έρχομαι μαζί σου. Έχω κι εγώ να μαζέψω τα δικά μου», είπε χαμο-

γελαστά η κοπέλα ακολουθώντας τον λούκας.«Σε μια ώρα να είστε πίσω! Θα ξεκινήσουμε αμέσως», φώναξε πίσω

τους η κυρία Ντορκ. Μόλις έκλεισε η εξώπορτα ο Τόμας άρχισε να ρωτάει τη μητέρα

του πώς και αποφάσισε να τους καλέσει χωρίς να τον ρωτήσει πρώτα, και χωρίς να ρωτήσει και τον κύριο Ντορκ. Εκείνη του εξήγησε ότι είχε επικοινωνήσει με τον πατέρα του και δεν είχε καμιά αντίρρηση. Ο Τό-μας θυμωμένος με την ανόητη, κατά τη γνώμη του, απόφαση της μη-τέρας του, ανέβηκε γρήγορα στο δωμάτιό του για να μαζέψει τα τελευ-ταία πράγματα που είχαν μείνει έξω από τον σάκο του. Είχε μόνο μια ώ-ρα καιρό. Καθώς μάζευε, σκεφτόταν πως τελικά η εκδρομή αυτή δεν θα ήταν και η καλύτερη. Δεν θα μπορούσε να την απολαύσει με την ησυ-χία του. Θα ήταν και άλλοι μαζί του, που θα εμπόδιζαν τον δρόμο προς τη γαλήνη και την ηρεμία.

Μία ώρα αργότερα, η κυρία Ντορκ υποδεχόταν τον σύζυγό της με έ-να φιλί στο μάγουλο. «Πώς πήγε Ντέιβιντ;» ρώτησε η γυναίκα.

«Πολλή δουλειά τελευταία», είπε ο ψηλός, λιγνός, γαλανομάτης άν-δρας.

Ο κύριος Ντορκ έμοιαζε πάρα πολύ με τον γιο του. Ήταν ξανθός, πολύ ψηλός, με μουστάκι και μούσι. Είχε τα ίδια μάτια με τον γιο του. Η κυρία Ντορκ έλεγε συνέχεια στον Τόμας, πόσο θα έμοιαζε στον πατέ-ρα του, αν έκοβε τα μαλλιά του. Ο κύριος Ντέιβιντ ήταν ένας από τους σπουδαιότερους δικηγόρους της χώρας. Πολλές φορές μάλιστα, ανα-λάμβανε υποθέσεις που τον ανάγκαζαν να πηγαίνει μέχρι τα δικαστή-ρια του λονδίνου. Όλοι οι συνάδελφοί του αναγνώριζαν την ικανότη-τά του στη δικηγορία.

«Επιτέλους, πατέρα! Θα πάρουμε το τζιπ, σωστά; Πάω να φορτώσω τις αποσκευές μου», είπε με λαχτάρα ο Τόμας.

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: [email protected]

www. ocelotos. gr

ΕΚ∆ΟΣΕ ΙΣοσελότος

Χ οντρές στάλες βροχής άρχισαν να πέφτουν, κάνοντας τα μακριά μαλλιά του Τόμας να κολ-λάνε στην πλάτη του. Το βλέμμα του καρφώ-

θηκε σ’ ένα χρυσό νόμισμα που ξεχώριζε στο σωρό των ανθρώπινων οστών. Μια κόκκινη πέτρα στόλιζε το κέντρο του νομίσματος. Πώς και δεν το είχαν μα-ζέψει οι αρχαιολόγοι αναρωτήθηκε, και γεμάτος πε-ριέργεια έσκυψε και το πήρε στην παλάμη του. Κοί-ταξε τριγύρω, έχοντας την αίσθηση ότι κάποιος τον παρακολουθούσε, και άγγιξε την μικρή κόκκινη πέ-τρα· ένιωσε δυνατό πόνο και του ξέφυγε μια κραυ-γή. Οι σταγόνες της βροχής σταμάτησαν να πέφτουν και τα πάντα γύρω του τυλίχτηκαν σε πυκνό σκοτά-δι. Πού είμαι; Τι είναι αυτό το μέρος; Φοβάμαι...

Ο Τόμας, η Ρωξάνη και ο Λούκας βρίσκονται από τη μια στιγμή στην άλλη στη Μέκτα, τη χώρα των ονείρων. Οι ιππότες και τα ξωτικά παύουν να είναι μέρος της φαντασίας των τριών εφήβων και γίνονται μια επικίνδυνη πραγματικότητα. Πού θα οδηγήσει τελικά αυτό το απίστευτο ταξίδι που ξεκίνησε από απλή περιέργεια; Θα καταφέρουν να επιστρέψουν ποτέ πίσω στη Σκωτία;

.


Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι Σοσελότος

ΕΚ∆ΟΣΕΙΣοσελότος

Ο Κωνσταντίνος Π. Τσουρέκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986 και μεγάλωσε στον Πειραιά. Η καταγωγή του είναι από τo Μάνεσι Καλαβρύτων. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας. Η αγάπη του προς τον βυζαντινό και μεσαιωνικό βίο τον ενέπνευσε στην δημιουργία της « Ιστορίας της Μέκτας». Δηλώνει λάτρης της φύσης και της φαντασίας. Η θυσία στην κορυφή του ονείρου είναι το πρώτο μέρος των Ιστοριών της Μέκτας και το πρώτο έργο του συγγραφέα που εκδίδεται.

[email protected]


ISBN 978-960-9607-53-7

Η ιδέα του νομίσματος και της δύναμής του με συγκλόνισε. Λάτρεψα τους ήρωες και τις σχέσεις μίσους και αγάπης που ανέτρεπαν συνεχώς τις σκέψεις μου για την συνέχεια. Το άφησα από τα χέρια μου όταν πια τελείωσαν οι σελίδες του.

Μαρία, φοιτήτρια

Ένα έργο γεννημένο μέσα στην καρδιά της φαντασίας με λίγες δόσεις αλήθειας που σε κάνουν να το αγαπάς ακόμα περισσότερο.

Δημήτρης, καθηγητής

Με μυστήριο αγωνία και με πάρα πολύ φαντασία αυτό το βιβλίο σε ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο όπου χάνεσαι στην μαγεία του. Συναρπαστικό μέχρι το τέλος καθώς σε έλκει μέσα στην πλοκή της ιστορίας του.

Αλέξανδρος Σ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΤΣΟΥΡΕΚΗΣΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΤΣΟΥΡΕΚΗΣ

Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι ΣΕ Κ Δ Ο Σ Ε Ι Σοσελότοςοσελότος



120 × 170 SPINE: 30 FLAPS: 60

Untitled-2 1 4/25/2012 7:19:24 PM


«Ναι, καλή ιδέα, μικρέ!» απάντησε ο άνδρας.«Καλέ μου, τελείωσε το μεσημεριανό σου! Δεν μας κυνηγάει κανείς.

Θα φύγουμε, όταν με το καλό είμαστε έτοιμοι. Άλλωστε περιμένουμε και δυο φίλους του Τόμας. Θυμάσαι που στο είπα στο τηλέφωνο;» εί-πε η γυναίκα.

Ο άνδρας έγνεψε καταφατικά. Ύστερα από είκοσι λεπτά όλοι είχαν καθίσει στις θέσεις τους, και ο κύριος Ντορκ έβαζε μπροστά το οικο-γενειακό τζιπ. Αυτό το όχημα ήταν ό,τι έπρεπε για τον δύσκολο χωμα-τόδρομο που οδηγούσε στο απομονωμένο σπίτι του παππού Φρανκ. Μέχρι τώρα, δεν τους είχε απογοητεύσει σε καμία εκδρομή τους. Σύμ-φωνα με τους υπολογισμούς του κυρίου Ντορκ, το ταξίδι τους θα κρα-τούσε πέντε ώρες περίπου ως την πόλη του Ίβερνες.

«Κύριε Ντορκ, το τζιπ σας είναι πολύ ευρύχωρο, άρα και δέκα ώρες να κάτσω εδώ μέσα, δεν νομίζω να κουραστώ», είπε χαρούμενα ο λού-κας. Η άποψή του αυτή φάνηκε να διαψεύδεται, μετά την τρίτη στάση που ζήτησαν τα παιδιά για να φάνε και να πάρουν καθαρό αέρα. Η Ρω-ξάνη φαινόταν χλωμή, πράγμα που παρακινούσε την κυρία Ντορκ να τη ρωτάει κάθε λίγο και λιγάκι αν είναι καλά. Η κοπέλα προσποιόταν ό-τι ένιωθε καλά για να μην ανησυχήσει τη μητέρα του Τόμας. Στην πραγ-ματικότητα, είχε ζαλιστεί από το πολύωρο ταξίδι. Ταξιδεύοντας βόρεια προς τη Σκωτία, το τοπίο ήταν πολύ ομορφότερο από το τοπίο της νό-τιας Αγγλίας. Η Σκωτία ήταν καταπράσινη.

Ο κύριος Ντορκ, με ένα απότομο στρίψιμο δεξιά, μπήκε σε έναν με-γάλο χωματόδρομο, αφήνοντας πίσω την εθνική οδό που ένωνε το Ε-διμβούργο, το Περθ και το Ίβερνες. Το τζιπ άρχισε να τραντάζεται σε έ-ναν διαφορετικό, γνώριμό του ρυθμό.

«Έχουμε μισή ώρα ακόμα για να φτάσουμε στον προορισμό μας. Υ-πομονή!» είπε ο κύριος Ντορκ. Τα παιδιά όμως μάλλον δεν έδωσαν προ-σοχή στα λόγια του. Είχαν στρέψει τα πρόσωπά τους προς τα παράθυ-ρα, χαζεύοντας την ομορφιά του τοπίου. Ένα μεγάλο ποτάμι τους ακο-λουθούσε παράλληλα στον δρόμο. Μεγάλες βελανιδιές και πυκνόφυλ-

Ιστορίες της Μέκτας

Documents