Π Ο Ο Χ Ρ Ο Ν Ο Ε Χ Ε Ι ;

π . Δ η μ η τ ρ ί ο υ Μ π ό κ ο υ

ὲ κηὰ ζαπκαζηὴ ἀπνθάιπςε ὁ ραξηζκαηηθὸο Ρνπκάλνο γέξνλ-

ηαο Ἀξζέληνο Μπόθα (1910-1989) εἶδε κηὰ κεγάιε ζύλαμε δαηκόλσλ,

ὅπνπ ὁ ἀξρεγόο ηνπο δήηεζε λὰ ζθεθζνῦλ ηὸ κεγαιύηεξν δέιεαξ γηὰ

λὰ παξαζύξνπλ ὅζν ηὸ δπλαηὸλ πεξηζζόηεξνπο ἀλζξώπνπο.

Ἕλαο δαίκνλαο εἶπε λὰ ηνὺο ὑπνβάινπλ ηὸλ ινγηζκὸ πὼο δὲλ

ὑπάξρεη Θεόο. Ἕλαο ἄιινο πξόηεηλε λὰ ηνὺο ἀθήζνπλ λὰ πηζηεύνπλ

ζηὸλ Θεό, ἀιιὰ λὰ ηνὺο πείζνπλ ὅηη δὲλ ὑπάξρεη νὔηε παξάδεηζνο

νὔηε θόιαζε νὔηε δσὴ πέξ‟ ἀπὸ ηὸλ ηάθν.

Ὁ δηάβνινο δὲλ ἱθαλνπνηήζεθε πιήξσο, γη‟αὐηὸ ἕλα ηξίην δαη-

κόλην εἶπε: «Καιύηεξα λὰ ἐπαηλνῦκε ηνὺο ἀλζξώπνπο γηὰ ηὴλ πίζηε

ζηὸλ Θεό, ζηὸλ παξάδεηζν, ζηὴλ θόιαζε θαὶ ζηὴλ ηειηθὴ θξίζε, ἀιιὰ

ηαπηόρξνλα λὰ ηνὺο ςηζπξίδνπκε ἀδηάθνπα: “Μὴ βιάδεζηε νὰ μεηα-

νοήζεηε! Ἀθῆζηε ην αὐηὸ γηὰ ηὰ γεξάκαηά ζαο. Ὁ ζάλαηνο εἶλαη ἀ-

θόκα καθξηά. Σώξα ραξῆηε ηὶο ἀπνιαύζεηο ηῆο δσῆο θαὶ ἱθαλνπνηῆ-

ζηε ὅιεο ηὶο ἐπηζπκίεο ζαο, κηὰ θαὶ ἔχεηε ἀρκεηὸ χρόνο μπροζηά

ζας!” Ἀπνθνηκίδνληάο ηνπο ινηπὸλ ζπλέρεηα κ‟ αὐηὸλ ηὸλ δειεαζηηθὸ

ινγηζκό, δὲλ ζὰ θαηαιαβαίλνπλ θαζόινπ πῶο ζὰ πεξλάεη ὁ θαηξόο.

Δὲλ ζὰ παίξλνπλ εἴδεζε πόηε ζά „ξρεηαη ηὸ ηέινο ηνπο. Ὁ ζάλαηνο ζὰ

θαηαθζάλεη ἀπξνεηδνπνίεηα, ζὰ ηνὺο βξίζθεη ἀπξνεηνίκαζηνπο θαὶ

ζὰ γίλνληαη ἔηζη γηὰ πάληα δηθνί καο».

Σόηε ὁ δηάβνινο γεκάηνο ἐλζνπζηαζκό, ραξὰ θαὶ βηαζηηθὴ ια-

ρηάξα ηνὺο εἶπε: «Ὄλησο, αὐηὸο εἶλαη ὁ θαιύηεξνο ηξόπνο γηὰ λὰ με-

γεινῦκε ηνὺο ἀλζξώπνπο. Σξέμηε ινηπόλ λὰ θάλεηε ὅπσο ἀθνύζαηε

ἀπ‟ ηὸλ ζπλάδειθό ζαο!»

Μήπσο ἔρεη δίθην ὁ πξσηνκάζηνξαο ηῆο πνλεξηᾶο; Μήπσο ἡ ἀ-

ιόγηζηε ζπαηάιε ηνῦ ρξόλνπ, ζεζαπξνῦ ἀλεθηίκεηνπ, ἀιι‟ ὄρη θαὶ ἀ-

λεμάληιεηνπ, εἶλαη ηειηθὰ ἡ κεγαιύηεξε ἀλνεζία; Γηαηί ἄξαγε ἡ θη-

ιαλζξσπία ηνῦ Θενῦ θάζε κέξα κᾶο ἐγείξεη «ἐκ τῆς κλίνης καὶ τοῦ ὕ-

πνοσ» θαὶ παξαηείλεη ηὸλ ρξόλν ηῆο δσῆο καο; Γηὰ λὰ παξαδνζνῦλ νἱ

θαξδηέο καο ζὲ θξαηπάιε, κέζε θαὶ κέξηκλεο βηνηηθέο; (Λνπθ. 21, 34). Ἢ

κήπσο γηὰ λὰ κᾶο δνζνῦλ πνιύηηκεο εὐθαηξίεο λὰ γλσξίζνπκε ηὸ ζέ-

ιεκα ηνῦ Κπξίνπ, λὰ ἐγθαηαιείςνπκε ηὴλ ἀθξνζύλε ηῆο ἁκαξηίαο θαὶ

ἔηζη ἀπὸ ἄζνθνη λὰ γίλνπκε ζνθνί; (θ. 5, 15-20).

2 ΠΟΟ ΧΡΟΝΟ ΕΧΕΙ;

Καὶ γηαηί, ἀιήζεηα, ζεσξνῦκε ἀλεμάληιεην ηὸλ ρξόλν καο; Πνη-

όο κᾶο ηὸ ἐγγπᾶηαη αὐηό; Μόλν ὁ δηάβνινο, πνὺ παζρίδεη κὲ θάζε

ηξόπν λὰ κᾶο μεγειάεη θαὶ λὰ κᾶο ἀπνθνηκίδεη κὲ ηὴ δηαξθῆ ἀλαβνιή.

Σί ιέεη ὁ Υξηζηόο; Ἀθξηβῶο ηὸ ἀληίζεην: «Γρηγορεῖτε (κείλεηε μάγξπ-

πλνη), γηαηί δὲλ γλσξίδεηε ηὴλ ἡκέξα νὐδὲ ηὴλ ὥξα πνὺ ὁ Τἱὸο ηνῦ

Ἀλζξώπνπ ἔξρεηαη» (Μαηζ. 25, 13). Καὶ ὅηαλ ἔιζεη θεῖλνο, ὅζνη δαπαλή-

ζακε ὁιόθιεξν ηὸλ ρξόλν καο ζηὴλ ἁκαξηία ζὰ ἐθιηπαξήζνπκε γηὰ

κηὰ ζηηγκὴ κεηαλνίαο θαὶ δὲλ ζὰ κᾶο δνζεῖ.

ηὶο ἡκέξεο ηνῦ Νῶε νἱ ἄλζξσπνη, ἀγλνώληαο ηὶο πξνεηδνπνηή-

ζεηο ηνπ, δνῦζαλ ἐληειῶο ἀκέξηκλνη. Ἔηξσγαλ, ἔπηλαλ, παληξεύνληαλ,

πσινῦζαλ, ἀγόξαδαλ, ζὰλ λὰ ἐπξόθεηην λὰ κείλνπλ γηὰ πάληα ζηὴ

γῆ. Ἦξζε ὅκσο μαθληθὰ ὁ θαηαθιπζκὸο θαὶ ράζεθαλ ὅινη (Λνπθ. 17, 26-

27). Σὸ ἴδην δπζηπρῶο ζπκβαίλεη θαὶ ζὲ κᾶο. Μᾶο λνηάδεη κόλν ηὸ ηώ-

ξα. Σὴ ζηηγκὴ αὐηὴ λὰ πεξάζνπκε θαιά. Κακκηὰ ζθέςε ηί ζὰ γίλεη πα-

ξαπέξα. Ζνῦκε γηὰ ηὴ ζηηγκὴ θαὶ ράλνπκε ηὴλ αἰσληόηεηα. Ὣο ηὴλ ηε-

ιεπηαία καο πλνὴ λνκίδνπκε πὼο ἔρνπκε θαηξὸ θαὶ ὅιν ἀλαβάιινπκε

ηὸ ἔξγν ηῆο ζσηεξίαο καο. Δὲλ ζθεθηόκαζηε πνηὲ ὅηη, «ὡς κλέπτης ἐν

νσκτὶ» (Α΄ Θεζ. 5, 2), ζά ‟ξζεη θάπνηε ηὸ ηέινο.

Γξάθεη θάπνηνο: «Θπκᾶκαη κηὰ ἱζηνξία πνὺ δηάβαζα θάπνπ γηὰ

ἐθεῖλνλ ηὸλ κειινζάλαην ζηὸλ θαηξὸ ηῆο Σξνκνθξαηίαο (ἐννοεῖ τὴ

«υωτισμένη» Γαλλικὴ Ἐπανάσταση), ὁ ὁπνῖνο δηάβαδε ἕλα βηβιίν κέζα

ζηὸ θάξν πνὺ ηὸλ πήγαηλε ζηὴλ ἀγρόλε θαί, πρὶν ἀνέβει ζηὴν γκι-

λοηίνα, ζεμάδεψε ηὴ ζελίδα ζηὴν ὁποία εἶχε θηάζει» (Jacques Bonnet,

Βιβλιοθῆκες γεμάτες υαντάσματα). Λὲο θαὶ ζὰ εἶρε ηὴλ εὐθαηξία λὰ μαλαδηα-

βάζεη! Οὔηε ἐθείλε ηὴ ζηηγκὴ δὲλ πῆξε εἴδεζε ὅηη γη‟ αὐηὸλ εἶρε ζεκά-

λεη ὁξηζηηθὰ πιένλ ηὸ ηέινο ηνῦ ρξόλνπ. Πόζν ηνῦ κνηάδνπκε! Ἡ ἁ-

καξηία δπζηπρῶο θέξλεη ηύθισζε θαὶ πώξσζε.

Ὡζόηνπ ἡ ἀγάπε ηνῦ Θενῦ κᾶο δίλεη ρξόλν, ἂο ηὸλ ἀμηνπνηνῦκε

ζπλεηά. Ὁ ρξόλνο εἶλαη ὁ κεγαιύηεξνο ζεζαπξόο. Ἂλ ηὸλ ζπαηαιή-

ζνπκε, δὲλ ηὸλ μαλαγνξάδνπκε νὔηε κὲ ὅια ηὰ ιεθηὰ ηνῦ θόζκνπ.

Δὲλ μαλάξρεηαη πίζσ κὲ ηίπνηε.

ζύ; Πῶο πᾶο ἀπὸ ρξόλν; Ἔρεηο ἀξθεηόλ; Μήπσο ιὲο θη ἐζύ:

«ήκεξα ἁκαξηάλσ θαὶ αὔξην κεηαλνῶ;» Ὁ Κύξηνο θαλνλίδεη ηί ζὰ γί-

λεη αὔξην, ὄρη ἐζύ. Μὴ «ζθνηώλεηο» ινηπὸλ ἄιιν ηὸλ πνιύηηκν ρξόλν

ζνπ. Κάλε ζήμερα «ἀρτὴν μετανοίας».

(ΛΤΥΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩ, ἀξ. θ. 378, Ἰαλ. 2015)