ΕΡΓΑ ΤΕΧΝΗΣ ΜΕ ΓΥΝΑΙΚEΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ Α.Δ. Α1

Κρήτη , Κνωσός : H Παριζιάνα 1500 – 1450 π.Χ Η όμορφη Μινωίτισσα είναι ιέρεια της υστερομινωικής

περιόδου , είναι από τα χαρακτηριστικότερα και δημοφιλέστερα αριστουργήματα της μινωικής τέχνης .

Μποττιτσέλι (1445 – 1510) : Η άνοιξηΗ Τρεις Χάρητες

είναι λεπτομέρεια της «Αλληγορία της

Άνοιξης» ζωγραφισμένη

μεταξύ 1497 και 1498 ,την περίοδο του φλωρεντινού

ουμανισμού του 15ου αιώνα.

Λεονάρντο ντα Βίντσι (1452 – 1519) : Η

ΤζοκόνταΕκτελέστηκε στα πρώτα

χρόνια του 16ου αιώνα και ανήκει στη δεύτερη

φλωρεντινή περίοδο του καλλιτέχνη

(1500 – 1506). Μέσα στο θαμπό, διάχυτο φως, χαρακτηριστικό του Λεονάρντο, η μορφή

μοιάζει σαν να βυθίζεται στο τοπίο του βάθους και

να πραγματοποιεί μαζί του μια ποιητική ένωση.

Γιάν Βερμέερ (1632 – 1675) : Η δαντελλοπλέχτραΤο έργο αυτό (1662) είναι δείγμα της ολλανδικής τέχνης που

εκδηλώνεται με την προτίμηση για τα απλά και οικεία θέματα.

Πιέτερ – Πάουλ Ρούμπενς (1577 –

1640) : Η Μαρία των Μεδίκων

Ο Φλαμανδός ζωγράφος ταξίδεψε στο Παρίσι για να

αναλάβει μια σημαντική

παραγγελία της γαλλικής αυλής. Ο

πίνακας χρονολογείται γύρω

στο 1625.

Φρανς Χαλς (1585 – 1666) : Η

γελαστή τσιγγάναΟ Φρανς Χαλς θεωρείται μετά

τον Ρέμπραντ και τον Βερμέερ ο

σημαντικότερος Ολλανδός

ζωγράφος του 17ου αιώνα .Το έργο

αυτό είναι αντιπροσωπευτικό της ωριμότητας του ζωγράφου.

Ζαν – Ονορέ Φραγκονάρ (1732 –

1806) : Οι λουόμενες

Η τεχνοτροπία του Φραγκονάρ

είναι επηρεασμένη από τους μεγάλους

ζωγράφους του φλαμανδικού

μπαρόκ.

Φρανσουά Μπουσέ (1703 – 1770) : Η

τουαλέτα της Αφροδίτης

Ο Μπουσέ στο έργο αυτό (1751)

αντιπροσωπεύει απόλυτα τις αισθητικές

προτιμήσεις της εποχής του

Λουδοβίκου ΙΕ’.

Εζέν Ντελακρουά (1798 – 1863) : Η

ορφανή στο κοιμητήριο

Ο Ντελεκρουά στο ζωγραφικό

έργο του αντανακλά τη

ρομαντική διάθεση της

λογοτεχνίας της εποχής του.

Εντουάρ Μανέ (1832 – 1883) : Η σερβιτόραΣτη «Σερβιτόρα» (1878) διακρίνεται ο νατουραλισμός του Μανέ.

Βενσάν βαν Γκογκ (1853 – 1890) : Μαντάμ ΡουλένΟ βαν Γκογκ ακολούθησε την κλίση του προς τη μοντέρνα ζωγραφική.

Στα έργα του αφομοίωσε τα δείγματα του εμπρεσσιονισμού, τις στιγματογραφίας, του συμβολισμού και της γιαπωνέζικης

χρωμολιθογραφίας. Η τεχνοτροπία του αντανακλούσε την ανήσυχη προσωπικότητά του. Το έργο αυτό έγινε μεταξύ του 1888 και του 1889.

Ζωρζ – Πιέρ Σερά (1859 – 1891) : Το μοντέλοΗ νέα είναι ζωγραφισμένη με μεγάλη ακρίβεια σαν ένα μωσαικό

από μικροσκοπικές κουκκίδες.

Κλωντ Μονέ (1840 – 1929) : Γυναίκες στον

κήπο Ο Μονέ αφέθηκε

κυρίως στο ένστικτό του.

Από τον πίνακά του «Εντύπωση»

(Impression) πήρε την

ονομασία του το κίνημα του

εμπρεσσιονισμού.

Πωλ Γκωγκέν (1848 – 1903) : Παραού παραούΣτο «Παραού παραού» (=ψιθυριστά λόγια ,1892) είχε διακόψει κάθε σχέση

με τον εμπρεσσιονισμό και με αυτό που αποκαλούσε «μεγάλη πλάνη του νατουραλισμού». Κάλυψε μεγάλες εκτάσεις με απλά καθαρά χρώματα, γιατί

έτσι πλησίαζε το πρωτόγονο, το γεμάτο ζωική αλήθεια ύφος, που το θεωρούσε βασικό στοιχείο σε κάθε έργο τέχνης.

Πιέρ – Ωγκύστ Ρενουάρ (1841 – 1919) : Κορίτσια στο πιάνο

Ο Ρενουάρ αν και ήταν από τους πρωτεργάτες του εμπρεσσιονισμού, ξαναγύρισε θεματογραφικά στον αναγεννησιακό ανθρωποκεντρισμό.

Ανρί ντε Τουλούζ – Λωτρέκ (1864 – 1901) : Η παλιάτσος Τσα – ου – ΚάοΟ Τουλούζ – Λωτρέκ επηρεάστηκε από τον Ντεγκά ο οποίος του έδειξε τον δρόμο προς την αντικειμενική και οξεία παρατήρηση του κόσμου

και τη νατουραλιστική ανάλυση του αντικειμένου.

Πωλ Σεζάν (1839 – 1906) : Οι λουόμενεςΗ τέχνη του Σεζάν αρχίζει εκεί που τελειώνει ο εμπρεσσιονισμός.

Νικολάου Λύτρα (1883 – 1927) : Προσωπογραφία της συζύγου τουΟ ζωγράφος είναι επηρεασμένος από τις εμπρεσσιονιστικές

τάσεις της εποχής του.

Πάμπλο Πικάσο (1881 – 1973) : Οι δεσποινίδες της ΑβινιόνΤο έργο αυτό (1907) είναι ένας βίαιος πίνακας, προκλητικά

αντικλασικός και αντιπροσωπεύει την αφετηρία των κυβιστικών αναζητήσεων του ζωγράφου.

Ζωρζ Μπρακ (1882 – 1963) : Γυναικείο γυμνόΟ Μπρακ μυήθηκε από τον Φρης στον φωβισμό. Αργότερα (1907)

επηρεασμένος από τη γνωριμία του με τον Σεζάν εμφανίστηκαν στα έργα του συμπαγείς γεωμετρικοί όγκοι. Έτσι γεννήθηκε ο κυβισμός.

Αμαντέο Μοντιλιάνι (1884

– 1920) : Προσωπογραφία

της Λούνια Τσεκόβσκα

Στη διαμόρφωση του Μοντιλιάνι

επέδρασε πολύ η γαλλική

ζωγραφική, από τους Τουλούζ – Λωτρέκ ως τον

Ματίς κι από τον προκυβιστικό

Πικάσσο ως τον Μπρακούζι. Όμως

ο ζωγράφος ανέπτυξε τη δική του ελεύθερη και

προσωπική ποιητική

ιδιοσυγκρασία.

500 YEARS OF FEMALE PORTRAITS IN WESTERN ART

https://www.youtube.com/watch?v=nUDIoN-_Hxs