Εφημεριδα "ΕΛΑΙΩΝΑΣ" - Αρ. 6

Ε Λ Α Ι Ω Ν Α ΣÔÑÉÌÇÍÇ ÅÍÇÌÅÑÙÔÉÊÇ ÅÖÇÌÅÑÉÄÁ ÔÇÓ ÁÄÅËÖÏÔÇÔÁÓ ÊÁËÕÂÉÙÔÙÍ «Â. ÇÐÅÉÑÏÕ»

ÉÄÉÏÊÔÇÓÉÁ: Ç ÁÄÅËÖÏÔÇÔÁ ÊÁËÕÂÉÙÔÙÍ ÅÔÏÓ ÉÄÑÕÓÅÙÓ 2008Áñéèìüò öýëëïõ 6 ÉÏÕËÉÏÓ - ÁÕÃÏÕÓÔÏÓ - ÓÅÐÔÅÌÂÑÉÏÓ 2009

Π οιός άκουσε την εκφώνηση του έπαρχουΗρώδη Νταλιάνη στο γλέντι των Καλυβιω-τών του φθινοπώρου στην Αθήνα, στις 24

Οκτωβρίου 2009 και δεν αισθάνθηκε δικαιωμέ-νος;

Άστραψε και βρόντηξε. Τα είπε έξω απ’ τα δό-ντια, τα «έχωσε» για τα καλά.

Ερχόμενος από 2-3 διαδοχικές συνεδριάσεις στοχωριό με τους τοπικούς άρχοντες και μπουχτισμέ-νος πλέον από τη στάση και το έργο αυτών των πα-ραγόντων, γνωρίζοντας επιπλέον εκ των μέσω τησυμπεριφορά και το κακό αποτέλεσμα, τόνισε ότιδεν γίνεται να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.

Γι’ αυτό, βάζοντας τον εαυτό του στη θέση τουμέσου Καλυβιώτη και έχοντας τη θέληση να συμβά-λει ουσιαστικά στο χωριό μας με εμμονή και υπομο-νή, έχοντας ωστόσο υπόψη του τους επιτήδειουςπου βάζουν εμπόδια και συμβάλλουν αρνητικά, δενκρατήθηκε. Τα είπε σταράτα, επί προσωπικού και

συγκεκριμένα. Τους ανέφερε όλους, έναν προςένα, όλους αυτούς του παρελθόντος και του παρό-ντος.

Έχοντας υπόψη δε και το «φανταστικό» αποτέλε-σμα των τελευταίων εκλογών στην Αλβανία, δε δί-

στασε να αναφέρει ότι οι «κουλτούμπηδες» στα Κα-λύβια είναι πολλοί και το συμφέρον της κρατικήςκαρέκλας βύθισε και καταπόντισε τα συμφέροντατου Ελληνισμού στη Λιβαδειά και στη Βόρειο Ήπει-ρο. Αλήθεια, η ψήφος είναι δημοκρατικό δικαίωματου καθενός, αλλά όχι εις βάρος του Ελληνισμούκαι της Ελλάδας.

Όπως στρώσαμε, έτσι θα κοιμηθούμε για 4 χρό-νια. Κι επειδή έχουν εξασφαλιστεί με πολύ κόπο καιιδρώτα ελάχιστα κονδύλια για το χωριό, ο Έπαρχοςμας είναι πεπεισμένος και αποφασισμένος να χρη-σιμοποιηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ανε-ξάρτητα από τα εμπόδια που προκαλούν και βάζουνοι άρχοντες, η τοπική εξουσία του χωριού μας.

Όπως τον είδα εγώ, ο έπαρχος πήρε τα ηνία καιδεν χαμπαριάζει τίποτα και κανέναν μπροστά στο γε-νικό συμφέρον του Καλυβιού και των Καλυβιωτών.Χρειάστηκε να ασχοληθεί ο ίδιος για ένα «ασήμαντο»

Το Σάββατο 17/10/09 αντιπροσωπεία απαρτιζόμενηαπό τον πρόεδρο της Αδελφότητας Καλυβιωτών Δημή-τρη Παππά, το γραμματέα Σπύρο Παππά, τον ταμίαΒαγγέλη Λώλη, το μέλος Μιχάλη Κόλλια και το δημο-σιογράφο Νίκο Αναγνώστη και με τη συνεργασία τουπροέδρου του χωριού Βασίλη Μήτρου και του επάρ-χου Ηρώδη Νταλιάνη συναντήθηκαν με τον Μητροπο-λίτη Αργυροκάστρου Δημήτριο.

Το θέμα ήταν η ανέγερση της εκκλησίας στο χωριό

μας. Η αντιπροσωπεία έκανε το καλύτερο δυνατόν προ-

κειμένου να εξασφαλιστεί η άδεια ανέγερσης της εκ-κλησίας.

Το κλίμα ήταν θετικό και δόθηκαν οι πρώτες εγγυή-σεις για την ανέγερση αυτού του τόσο πολύ σημαντι-κού έργου για το χωριό μας. Ήδη εστάλη επιτροπήγια την τοπογράφηση του χώρου και το σχέδιο κό-στους οικοδόμησης της εκκλησίας.

Αντιπροσωπεία από την Αδελφότητα στην Μητρόπολη Αργυροκάστρου

Το αποφάσισαν και το έκαναν πράξη με τον καλύ-τερο τρόπο. Ο λόγος, για τι άλλο, για το φθινοπω-ρινό γλέντι. Η νεολαία πήρε την πρωτοβουλία καιμε τη συμπαράσταση και στήριξη του Δ.Σ. τηςΑδελφότητας Καλυβιωτών, το αποτέλεσμα ήτανεξαιρετικό.

Έτσι, το βράδυ του Σαββάτου 24/10 και σε συνέ-χεια των πολύ καλών εορτασμών και εκδηλώσεων,του Πάσχα και του 15Αύγουστου στο χωριό, το Κέ-ντρο Νικολακάκη (Λεωφ. Καραμανλή 120, Μενίδι) εί-χε την τιμή να φιλοξενήσει 200 – 250 άτομα, συγχω-

ριανούς μας, φίλους και φίλες από την ευρύτερη πε-ριοχή.

Ο σκοπός ήταν να γλεντήσουμε και με τα έσοδανα συμβάλουμε στην ολοκλήρωση της κατασκευήςτης πλατείας του χωριού μας.

Στο κάλεσμά μας αυτό ανταποκρίθηκαν πολλοίκαι παραβρέθηκαν προκειμένου να συμβάλουν στοσκοπό αυτό. Αξίζει να αναφέρουμε τους συγχωρια-νούς μας Σπύρο και Δώσης Γιάννης με όλη την οι-κογένειά τους, που ήρθαν από την ΚυπαρισσίαΜεσσηνίας, το Βασιλάκη Μήτρο από τα Ιωάννινα, το

φίλο και γραμματέα της Ένωσης Αδελφοτήτων Λι-βαδειά Ηλία Καλάντη από την Κόρινθο.

Σε αυτή την υπέροχη βραδιά, ξεχώρισαν με τηνπαρουσία τους ο έπαρχος της επαρχίας ΛιβαδειάςΗρώδης Νταλιάνης (που συγκέντρωσε πάνω του ταφώτα της εκδήλωσης) με τη σύζυγό του, ο πρόε-δρος της Ένωσης Αδελφοτήτων Λιβαδειάς στηνΑθήνα κ. Γιώργος Τζομάκας, οι πρόεδροι Αδελφο-τήτων Γράβας (Ανδρέας Μητσιώνης) και Κουλουρί-τσας και πολλοί άλλοι.

Στην ορχήστρα αυτή τη φορά μας τίμησε – και μετο παραπάνω – ο μισοχωριανός μας Τάκης Δημη-τρίου που έδωσε τον καλύτερο εαυτό του μαζί μετον οργανοπαίχτη-τραγουδιστή Μετσοβίτη.

Όλα κύλησαν ομαλά, και το γλέντι κορυφώθηκεμε την αδρεναλίνη να φτάνει στα ύψη. Οι φιγούρεςστο χορό έδιναν και έπαιρναν, προσφέροντας το

Ακόμα μία πετυχημένη δραστηριότητατης Αδελφότητας στην Αθήνα

συνέχεια στη σελ. 5

ÅÐÁÑ×ÏÓ ÌÅ ÔÁ ÏËÁ ÔÏÕ: ÍÔÁËÉÁÍÇÓ, ÏÍÏÌÁ ÊÁÉ...

συνέχεια στη σελ. 4

22 ΙΙΟΟΥΥΛΛΙΙΟΟΣΣ -- ΑΑΥΥΓΓΟΟΥΥΣΣΤΤΟΟΣΣ -- ΣΣΕΕΠΠΤΤΕΕΜΜΒΒΡΡΙΙΟΟΣΣ 22000099ΕΛΑΙΩΝΑΣ

ΟΟήήλλιιοοςς σσιιγγάά κκααττεεββααίίννεειι ππρροοςς ττηηθθάάλλαασσσσαα γγιιαα νναα κκρρυυφφττεείί,,ααφφήήννοοννττααςς ττηη θθέέσσηη ττοουυ σσττοο

σσκκοοττάάδδιι ττηηςς ννύύχχττααςς..

Ανεβαίνω από τη Λειβαδιά από τογνωστό ανήφορο του Σταυρονάτι.Περνώντας το υδραγωγείο της Λειβα-διάς, απλώνεται μπροστά μου το αγα-πημένο μου χωριό.

Όταν βρίσκομαι κοντά του νιώθωάλλος άνθρωπος, είμαι πολύ περή-φανος και εκφράζω ελεύθερα αυτή

μου την περηφάνια και την αγάπη.Είναι περίεργα τα συναισθήματα καιιδιαίτερα στην ηλικία μου. Δεν νομί-ζω ότι μπορώ να εκφράσω με λόγιααυτά που πραγματικά νιώθω.

Η ράχη ξεδιπλώνεται από το δρόμοτου Λαξατιού και συνεχίζεται : τα σπί-τια του Ράφτη, του Χαρίτου. Όλη ηπλαγιά με τις ελιές είναι καμένη. Μιαμαύρη εικόνα παρουσιάζεται. Κρί-μα… που κάποιο άπονο χέρι έκαψετην περιουσία και στέρησε την ομορ-φιά.

Ανεβαίνοντας από την ελιά της Θω-μά Φώτοβας (ακόμα ζει), μπαίνω στοχωριό. Να ο μαχαλάς του πατέραμου, τα Μπονέ7κα, του Μπιρμπίλη,των Μητραίων, των Μαριναίων,Μπουντρέων ως και των Γιωταίων.Αραδιάζω όπως τα ήξερα ξέρω πωςέχουν αλλάξει οι οικογένειες τώρα.Καινούργια σπίτια, αυτοκίνητα στιςαυλές, πράγμα που δείχνει πως γύρι-σαν τα παιδιά στα γονικά τους.

Συνεχίζω τον ανήφορο, βλέπω καισπίτια με κλειδωμένες πόρτες, γεμά-τα χορτάρι και σκουπίδια στις αυλές.Περιμένουν κι αυτά τους ανθρώπουςτους. Να και το ρημαγμένο σπιτάκι

του φίλου μου του Ηλία. Πιο κάτω, ηγνωστή ροδιά της τέτο Σιήνας με κοι-τάει και με καλεί όπως τότε, να τηνπλησιάσω.

Στους Γιωταίους άλλες οικογένειεςγεμίζουν τις αυλές, άλλαξαν ιδιοκτή-τες, είναι τα παιδιά της αγαπημένηςΤσιένης, της φτωχογειτονιάς μου.

Μαθαίνω γι’ αυτήν και τον χαριτωμέ-νο Μήτσιο, για τα αγαπητά παιδιάτους που έχουν προκόψει : το Βασί-λη, το Λάμπη και …..

«Καλώς ήρθες», με υποδέχονταικαλοσυνάτα, με αγάπη.

Περνάω την εκκλησία. Το βλέμμαμου πέφτει στον Κάτω Μαχαλά, στοκοιμητήριο, στον ιερό ναό του ΑγίουΣπυρίδωνα, τον σωτήρα του χωριούμου. Εκεί είναι όλοι, οι γονείς μου,οι αγαπημένοι μου οι….. Καλυβιώτεςτων αιώνων. Για όλους σας ένα κε-ράκι αναμμένο αιώνια η μνήμη στιςκαρδιές τις δικές μας και των παιδιών

μας. Το πρώτο βράδυ στη γειτονιά

μου. Μόνον ο Γιώργος έχει μείνει.Λείπουν οι Ρωσσαίοι, ο μπάρμπαΚόλιας, οι Σκευάτες, ο Κολέτσηςκαι εμείς. Όσο για το Φραγκοπή-γαδο, έχει στεγνώσει, κάπου χάθη-

κε ή κλάπηκε το νεράκι του. Κρί-μα…

Αντικρίζω χαλασμό και ερείπια.Στο δρόμο μας μια σιδερένια πόρταμας εμποδίζει. Την ανοίγω χωρίςτην άδεια του Γιώργου και συνεχίζωνα περπατώ.

Το βράδυ ήταν ήσυχο αλλά τη

νύχτα μια δυνατή μπόρα τάραξε τηφύση. Η άλλη μέρα με δροσερό αε-ράκι. Οι άνθρωποι στις δουλειέςτους, τα εγγόνια στις γειτονιές γιαπαιχνίδι.

Συναντάμε πολλούς ανθρώπους,ανταλλάσουμε ευχές, η χαρά είναιμεγάλη. Κάνω όλη τη διαδρομήστους μαχαλάδες. Να κι οι ΠαπάΓιαννέοι, ανανεωμένοι και σε καλο-φτιαγμένα σπίτια. Η ράχη πανέμορ-φη, γεμάτη ζωντάνια.

Το στέκι της Φωτείνως λείπει, θυ-μάμαι πως πάντα μας περίμενε στηνπόρτα του σπιτιού της. Να και το έρη-μο σπιτάκι του Νταή και της τέτο Γιάν-νοβας πλάι στους άλλους.

Το τραγούδι ξεκινάει από πολλάσπίτια και ανεβαίνει ως τον ουρανό.

Λατρεύω τα πάντα, τους καλούς αν-θρώπους, τη φύση, τους δρόμους καιτα σοκάκια.

Τα Καλύβια και οι Καλυβιώτες συ-νυπάρχουν και πάντοτε έτσι θα μεί-νουν.

Κάθομαι στην αυλή του αγαπημέ-νου Κόλια και της Παρασκευής μας.Είναι ευχάριστοι άνθρωποι, γεμάτοιαγάπη και καλοσύνη. Τους γνωρίζωκαλά, ξέρω για τα χρόνια που πέρα-σαν, εφτά παιδιά μεγάλωσαν. Σήμε-ρα νιώθουν πολύ περήφανοι για τη

διαδρομή τους. Τα παιδιά τους είναιπαντρεμένα και προκομμένα. Και ημικρή τους η Μιρέλα με το ταξί τηςστην Αθήνα, κάθε μέρα τους συνα-ντάει και τους ζητάει να προσέχουντην υγεία τους.

«Έτσι είναι», λέει η Τσίβω. «Παίρ-νεις ό,τι έσπειρες».

Να είστε καλά αγαπημένοι μου άν-θρωποι και να χαίρεστε με την ευτυ-χία των παιδιών.

Στην ανηφόρα του δρόμου και τοσπίτι του φίλου μου Δημήτρη Παππά.Ήρθε με την οικογένειά του.

Από τη βεράντα του σπιτιού απλώ-νεται ο ανοιχτός ορίζοντας. Όλα ταβλέπεις και χαίρεσαι.

Θυμούμαι τη διαδρομή του Δημή-τρη, του Μήτσιου της Σιηνάς. Με φτώ-χεια και στερήσεις ανέβηκε τα σκαλο-πάτια της ζωής, άνοιξε παράθυρα μό-νος του και σήμερα χαίρεται την οικο-γένειά του. Καλοσύνη και αγάπη μουπρόσφερε. Οι καλές ευχές σταμα-τούν, και κάποια κρυφά δάκρυα πουενίοτε μας ντροπιάζουν.

Στο δρόμο της Σκρίκας κάποια αυ-τοκίνητα ανεβοκατεβαίνουν. Να καιτο μνημείο του Πέτρου. Ήταν τότεπου ένα φορτηγάκι κατέβαζε τους χω-ριανούς για τη Λιβαδειά κι η κακήώρα δεν άργησε να ‘ρθει. Νεκρός οοδηγός που η θυσία του γλίτωσε τουςτριάντα χωριανούς που μετέφερε.Και το μνημείο στην είσοδο του χω-ριού όλους τους καλωσορίζει και τουςεύχεται τα καλύτερα.

Στη διαδρομή μου αυτή θέλω νασημειώσω και κάποια θέματα. Υπάρ-χουν κι αυτά και τραβούν την προσο-χή μας.

- Πέρασα κι από τη Λεύκα και τοΦραγκοπήγαδο και δεν είδα νερό.Δεν ξέρω τι γίνεται στα άλλα πηγάδια.Στέρεψαν, έκρυψαν ή έκλεψαν το νε-ρό τους. Είμαι σίγουρος πως δεν χά-θηκε η πηγή, κάτι άλλο έγινε.

Τα πηγάδια, οι βρύσες – που στοχωριό μου είναι πολλές – δεν πρέπεινα χαθούν, αλλά να είναι μνημείαστην αιωνιότητα. Ανήκουν στα Καλύ-βια, δεν είναι κανενός μας. Οι αρμό-διοι όπως ο Δημογέροντας, οι ιθύνο-ντες του χωριού αλλά και η Επαρχία

Ο Αύγουστος στο Χωριό μου…

ΕΕ ΛΛ ΑΑ ΙΙ ΩΩ ΝΝ ΑΑ ΣΣ

ΤΤΡΡΙΙΜΜΗΗΝΝΗΗ ΕΕΝΝΗΗΜΜΕΕΡΡΩΩΤΤΙΙΚΚΗΗ ΕΕΦΦΗΗΜΜΕΕΡΡΙΙΔΔΑΑ ΑΑΔΔΕΕΛΛΦΦΟΟΤΤΗΗΤΤΑΑΣΣ ΚΚΑΑΛΛΥΥΒΒΙΙΩΩΤΤΩΩΝΝ

ΕΕΤΤΟΟΣΣ ΙΙΔΔΡΡΥΥΣΣΕΕΩΩΣΣ 22000088

ΑΑρριιθθμμόόςς φφύύλλλλοουυ 66oo ΙΙΟΟΥΥΛΛΙΙΟΟΣΣ -- ΑΑΥΥΓΓΟΟΥΥΣΣΤΤΟΟΣΣ -- ΣΣΕΕΠΠΤΤΕΕΜΜΒΒΡΡΙΙΟΟΣΣ 22000099

ΙΙΔΔΙΙΟΟΚΚΤΤΗΗΣΣΙΙΑΑ:: ΗΗ ΑΑΔΔΕΕΛΛΦΦΟΟΤΤΗΗΤΤΑΑ ΚΚΑΑΛΛΥΥΒΒΙΙΩΩΤΤΩΩΝΝ

ΕΕΚΚΔΔΟΟΤΤΗΗΣΣ::ΔΔΗΗΜΜΗΗΤΤΡΡΗΗΣΣ ΚΚ.. ΠΠΑΑΠΠΠΠΑΑΣΣ

ΤΤηηλλ..:: 66994466337788661111 ΔΔΙΙΕΕΥΥΘΘΗΗΝΝΤΤΗΗΣΣ ΣΣΥΥΝΝΤΤΑΑΞΞΗΗΣΣ::

ΔΔΗΗΜΜΟΟΣΣ ΚΚΟΟΛΛΛΛΙΙΑΑΣΣ ΤΤΗΗΛΛ:: 221100--22661199661100--66993322668833332299

ee--mmaaiill::ddiimmoosskkoolliiaass@@yyaahhoooo..ggrrwwwwww..kkaalliivviiaa..bbllooggssppoott..ccoomm

wwwwww..kkaalliivviiaa--bbhh..ttkk

ΟΟΜΜΑΑΔΔΑΑ ΣΣΥΥΝΝΤΤΑΑΞΞΗΗΣΣ:: ΝΝΙΙΚΚΟΟΣΣ ΑΑΝΝΑΑΓΓΝΝΩΩΣΣΤΤΟΟΥΥ,,ΓΓΙΙΩΩΡΡΓΓΟΟΣΣ ΜΜΠΠΟΟΥΥΝΝΤΤΡΡΗΗΣΣ ,, ΚΚΩΩΣΣΤΤΑΑ ΓΓΙΙΑΑΝΝΝΝΗΗΣΣ,,ΧΧΡΡΙΙΣΣΤΤΑΑΚΚΗΗΣΣ ΝΝ.. ΓΓΙΙΑΑΝΝΝΝΗΗΣΣ,, ΔΔΗΗΜΜΗΗΤΤΡΡΗΗΣΣΝΝΤΤΑΑΗΗΣΣ ΤΤΑΑΜΜΙΙΑΑΣΣ:: ΒΒΑΑΓΓΓΓΕΕΛΛΗΗΣΣ ΛΛΙΙΩΩΛΛΗΗΣΣ

ΓΓΡΡΑΑΦΦΕΕΙΙΑΑ:: ΑΑΓΓΙΙΟΟΥΥ ΚΚΩΩΣΣΤΤΑΑΝΝΤΤΙΙΝΝΟΟΥΥ 44 ,, όόρροοφφοοςς 88 --οοςς,, ΓΓρρααφφεείίοο 55.. ΤΤΚΚ 1100443311 ΑΑΘΘΗΗΝΝΑΑ

ΤΤαα εεννυυππόόγγρρααφφαα κκεείίμμεενναα εεκκφφρράάζζοουυνν ττηηνν άάπποοψψηη ττοουυ σσυυννττάάχχττηη κκααιι όόχχιι ττηηςς εεφφηημμεερρίίδδααςς..

Toυ αρχισυντάκτηΚΚΩΩΣΣΤΤΑΑ ΓΓΙΙΑΑΝΝΝΝΗΗ

Ευχαρηστήριο Aπό τον Βουλευτή Μιχάλη Παντούλα

Στους αγαπημένους μου Βορειοηπειρώτες, που με την ψή-φο τους και τον καλό τους λόγο, στήριξαν την υποψηφιότητάμου στις Εθνικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009. Οφείλω έ-να μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς.

Μιχάλης Χρ. Παντούλας

πρέπει να δουν το θέμα σοβαρά. Τώρα απλώς τοαναφέρουμε, αύριο όμως τα πράγματα θα είναι εντο-νότερα.

- Είδα παντού περιφράγματα σε πλαγιές, σε μέρηπου πάντοτε ήταν ελεύθερα. Ξέρω πως μοιράστηκε ηγη (ακόμη οι τίτλοι ιδιοκτησίας απουσιάζουν) αλλάσίγουρα δεν μοιράστηκαν οι πλαγιές.

Θα επιθυμούσα ο καθένας να πάρει ό,τι του ανή-κει και να αφήσουν περιουσία του Καλυβιού, όλωντων Καλυβιωτών, τις πλαγιές, τους δρόμους και ταμονοπάτια. Μην πειράζετε εκείνα που δεν σας ανή-κουν. Είμαι σίγουρος πως αύριο, αν το κάνετε, θαπονέσετε.

- Στους δρόμους έπεσε το μάτι μου και στα ονόμα-τα των αλβανικών κομμάτων RD και PS. Δεν είδαπουθενά γραμμένο «ΟΜΟΝΟΙΑ» . Καλό είναι να εί-μαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε αυτό που θέλουμε,αυτό αναδείχτηκε στις τελευταίες βουλευτικές εκλο-γές. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι είμαστε Έλληνες,ανήκουμε και υπηρετούμε το χώρο μας. Όσες αδυ-ναμίες κι αν υπάρχουν, δεν πρέπει να είμαστε αφε-λείς.

Απευθύνω έκκληση : Όταν σας χρειάζεται γιαπροσωπικό σας όφελος, τότε κάτι λέτε για τον Ελλη-νισμό, την ομόνοια κ.λπ. Όταν όμως πρέπει να κρα-τήσετε μια θέση στον κρατικό μηχανισμό, τότε αλλά-ζετε στάση και τα ξεχνάτε όλα. Μην ξεχνάτε τα κόμ-ματα αλλάζουν στην εξουσία αλλά ο Ελληνισμός δεναλλάζει ότι κι αν συμβεί. Θα χάσετε την εμπιστοσύνηκαι δεν θα έχετε το ηθικό θάρρος να μιλήσετε. Σαςλέω να προσέχετε για το καλό μας, για τον εαυτόμας.

Εμείς που έχουμε φύγει εδώ και πολλά χρόνιααπό το χωριό, έχουμε ιδιαίτερα συναισθήματα και πι-κρίες. Δεν υποστηρίζω ότι πονάμε περισσότερο, τοσυναίσθημα δεν συνδέεται με το δικό μου, με τηνπεριουσία και τις διεκδικήσεις. Αυτό που γνωρίζωκαλά είναι η αγάπη για τα γονικά μας, για την πατρό-τητα και την περηφάνια. Η περηφάνια εκφράζεται μεκαθαρό βλέμμα και ανοιχτή καρδιά σε όλους, δενέχουμε κακίες και προκαταλήψεις για περιουσίες καισυνομωσίες. Τα καμώματα ορισμένων έχουν μείνειστο παρελθόν. Τα περισσότερα θα μείνουν ανέκδοταγια τα καφενεία και τις συναντήσεις. Δεν θέλουμενα πιστεύουμε ότι κάποιοι ακόμη γίνονται «Καλυβιώ-τες» για το κέρδος, για να αρπάξουν… Όλα όπωςπάντα μαθαίνονται, τίποτα δεν μένει κρυφό και μυ-στικό.

Θέλω αυτές οι μέρες να μην τελειώσουν. Ξέρωπως φλυάρησα αλλά και τα λόγια περισσεύουν. Έτσιξεκινούν και μένουν στη μνήμη τα χρόνια της ζωήςμας. Και το σπουδαιότερο : μας αδελφώνει περισσό-τερο, μας γεμίζει με ανθρωπιά και καλοσύνη.

Έτσι πάντα θα πορευόμαστε πιασμένοι χέρι-χέρι,κι αυτό θα διδάξουμε και στα παιδιά μας.

Ευχαριστώ αγαπημένο μου χωριό, περηφάνια καιλατρεία της ζωής μου!

ΔΔΙΙΕΕΥΥΚΚΡΡΙΙΝΝΙΙΣΣΗΗΤο άρθρο ««ΈΈννααςς σσππάάννιιοοςς άάννθθρρωωπποοςς κκααιιμμααθθηημμααττιικκόό ττααλλέέννττοο πποουυ γγννώώρριισσαα»» στο προη-γούμενο φύλλο της εφημερίδας, υπογράφε-ται από τον δάσκαλο και συντάκτη της εφημε-ρίδας ΕΛΑΙΩΝΑΣ, κ. Κώστας Χαρ. Γιάννης. Ζητώ συγνώμη για την παράβλεψη

ΟΟ δδιιεευυθθυυννττήήςςΔΔΗΗΜΜΟΟΣΣ ΚΚΟΟΛΛΛΛΙΙΑΑΣΣ

Ήταν η καθημερινή ειλικρινήςευχή του μπάρμπα Μήτσιου στουςσυχωριανούς και συμπατριώτεςμας. Γιατί όπως αγαπούσε αυτόςτον κόσμο μας, όλοι τους το αντα-πόδιναν.

Τον γνώριζαν και τα μικρά παι-διά που τους έφτιαχνε τις σφυρί-χτρες – και οι μεγάλοι από το μα-κρινό Καρόκι, από του Αλίκου μέ-χρι τη Λεσινίτσα, που τους γάνωνεκαι γυάλιζαν τα είδη μαγειρικήςτου νοικοκυριού. Μπορούσε ναεπιδιορθώσει τα πάντα και πήγαινεαπό χωριό σε χωριό – αυτός οαγνός και φιλήσυχος άνθρωπος.Αγαπούσε τους ανθρώπους, αγα-πούσε τη ζωή, γιατί το καλύτεροδώρο γι’ αυτόν ήταν της Αγάπης,που αντέχει στο χρόνο!

Από φτωχή οικογένεια ο μπάρ-μπα Μήτσιος, η καταγωγή των παπ-πούδων του από το ορεινό Κάλαριτου νομού Ιωαννίνων, που άφησαντους αγαπημένους τους στα χώματάτους – για να μην υποκύψουνστους Τούρκους κατακτητές.«Ατράνταχτη απόδειξη της τραγωδί-ας του παρελθόντος», έλεγε συχνάγι’ αυτή την μετεγκατάσταση.

Ο μπάρμπα Μήτσιος – όπως τονφωνάζαμε όλοι μας – γεννήθηκε το1916 και πέθανε σε ηλικία 90 χρό-νων. Στα 15 του χρόνια ήρθε στηνΕλλάδα δουλεύοντας ως χαλκομα-τιτζής (καλαFτζής) στη ΖαχάρωΗλείας – μέχρι τα χρόνια της Κατο-χής.

Η πείνα και ο πόλεμος τον ανά-γκασαν να γυρίσει πίσω στα πάτριαεδάφη, παίρνοντας μαζί και τονΈλληνα συνάδελφό του από τη Ζα-χάρω, Μηνά Στολάκη. Κυνηγού-σαν ένα όνειρο, λίγη αγάπη, λίγηζεστασιά στα ελληνικά χωριά μας,που είχαν ακόμη το καλαμπόκι, τορύζι, τα φασόλια. Δούλεψαν μαζίμε τον Μηνά μέχρι το 1944, δεί-χνοντας αδελφοσύνη – τη βάση τηςελληνικής ψυχής και του χριστιανι-σμού.

Με παρότρυνση του μπάρμπαΜήτσιου, ο Μηνάς έγινες νονόςτου γεωπόνου Βασίλη Κάλλη απότη Λεσινίτσα.

Ψάλτης σε όλη του τη ζωή στιςεκκλησιές των χωριών και στονΆγιο Σπυρίδωνα. Μορφωμένος –με άριστη πολιτική γνώση – ευγενι-κός, εργατικός, με θάρρος και πολ-λή αγάπη για τον συνάνθρωπό του.Διάβαζε το «ΛαFκό ΒΗΜΑ» στις συ-γκεντρώσεις όταν όλοι φοβόντου-σαν να το πάρουν στα χέρια τους.Έκρυβε βαθιά στο μπουντρούμι ταλιγοστά ελληνικά βιβλία που έφερεστην Κατοχή και τα διάβαζε τη νύ-χτα με το καντήλι στα παιδιά του.

Αυτή την αγάπη δεν την έδειχνεμόνο για την Αλέξω και τον ΛάμπηΚαραγιάννη από το Κουλουράτι,αλλά και για τη μαλέκο ΧρύσωΝταή, από τα Καλύβια, τον Αριστεί-δη από το Σοπίκι, τον Βάσο Κώστα

από τη Γέρμα κ.ά. γι’ αυτό και οισυμπατριώτες μας επεδίωκαν νατον συναντήσουν, να τον ακού-σουν, να του πουν τα βάσανά τουςκαι να πάρουν απ’ τον μπάρμπαΜήτσιο μια ελπίδα.

Δεν ήταν εθνικιστής. Αγαπούσεπολύ την Ελλάδα, αλλά τον πίκρα-νε πολύ η πολυσύνθετη και πολυ-διάστατη βορειοηπειρωτική τραγω-δία, η προσφυγιά, ο ξεριζωμός, ηόμορφη και παράξενη πατρίδα.Μιλούσε για αυτήν την υπέροχηχώρα που έπρεπε να την ανακαλύ-ψεις. «Σε εντυπωσιάζει, αλλά σεθλίβει ταυτόχρονα γιατί ο Βορειοη-πειρώτης δεν είχε δικαίωμα νααποκτήσει την ιθαγένεια και ας εί-μαστε Έλληνες», έλεγε στον αεί-μνηστο κουμπάρο του Νάσιο Γρη-γόρη.

Ήταν η χώρα των ονείρων του,της καρδιάς και της ελπίδας. «Αγα-πάω πολύ την Ελλάδα», λέει σε ένασημειωματάριό του, «και θα ήθελαμια μέρα να μας χωρέσει όλουςεμάς τους ξενιτεμένους Βορειοη-πειρώτες αυτή η υπέροχη πατρίδαμε το πολίτευμά της, με την Ελευ-θερία και τη Δημοκρατία που….».

Ήταν ένας ζεστός άνθρωπος,χαρισματικός, με επιρροή στο χω-ριό, άνθρωπος που σου ενέπνεεελπίδα για το μέλλον.

Πολλές από τις τολμηρές πρά-ξεις του δεν τις γνωρίζουμε. Γι’ αυ-τό θα προσπαθήσω να εξιστορήσωμόνον μερικές που δείχνουν τοΌνειρο, την Αγάπη, την Ειλικρί-νεια και το Θάρρος του μπάρμπαΜήτσιου σε εκείνες τις κρίσιμεςεποχές. Όταν κάποιοι συγχωρια-νοί μας γύριζαν τις σημαίες,πότε μετους Γερμανούς, πότε με τους Αλ-βανο-μπαλίστες και άλλοτε με τουςΈλληνες, αυτός ήταν ακλόνητοςστις ιδέες του. Όταν ο αλβανός“komandante” Μ. Ματοχήτη ήρθεστο χωριό μας να βρει «εθελοντές»για ΕΑΜ, συνεπλάκη με τον δημο-γέροντα του χωριού, τον ατρόμητοΒαγγέλ Στέφο και τον έπιασε απ’ τοπιγούνι, ο μπάρμπα Μήτσιος επε-νέβη με θάρρος και του είπε :

«Άφησέ τον ήσυχο τον Πρόεδρόμας γιατί είναι η γνώμη μας, το μάτιμας». «Και ποιος είσαι εσύ πουαντιμιλάς;», ρώτησε ο ανθέλληναςΜουσταφά. «Ο μπάρμπα Μήτσιοςείναι ο γραμματέας μας, ο διανο-ούμενός μας, αυτός που κάνει ταγράμματα στους συχωριανούς μαςγια τους Παρτιζάνους και την Ελλά-δα, αυτός που μας διαβάζει τις απα-ντήσεις και τα νέα από τις εφημερί-δες», του εξήγησαν οι συχωριανοί.Κι έτσι ηρέμησε κάπως η κατάστα-ση.

Αυτός ήταν ο μπάρμπα Μήτσιος.Όταν οι άλλοι έκαναν με μίσος τονταξικό πόλεμο, αυτός πήγαινε στασπίτια του Πήλιο Σκεύη, του Γιώρ-γο Μάκου και συνομιλούσε μαζίτους. Πολλές «παρατηρήσεις» τουέγιναν, αλλά αυτός ήταν ακλόνητοςστις ιδέες του, γιατί στην καρδιάτου ήταν ριζωμένη η ελληνική ψυ-χή. Τον συνέδεε φιλία και η ελλη-νική κατανόηση με τον ΠέτροΣκεύη. Όταν τον φώναξαν για ναπαρουσιασθεί στη διοίκηση της Κο-νίσπολης, ο Πέτρος τον συνάντησεκαι του ζήτησε τη γνώμη του.

Παρά τις καταδοτικές συνθήκες,ο μπάρμπα Μήτσιος τον συμβού-λευσε για να αποτρέψει την όποιααπόφαση να τον πάρει ο Gjiolek Aliκαι η παρέα του, λέγοντάς του :«Φεύγα τώρα κιόλας στη Λαμπρή»,πράγμα το οποίο δυστυχώς δενμπόρεσε να κάνει ο μάρτυρας συ-χωριανός μας. Οι συνέπειες ήτανολέθριες για όλη την ομάδα.

Οι άνθρωποι διαφέρουν από τηνστάση τους στη ζωή και από τη στά-ση τους απέναντι στους συνανθρώ-πους τους. Ο μπάρμπα Μήτσιος με-γάλωσε φτωχικά τα 8 παιδιά του αλ-λά προσπάθησε να τα βγάλει σω-στούς ανθρώπους στην κοινωνία,να τους δώσει όραμα για να κάνουνστη ζωή τους αυτό που επιθυμούν.Γιατί ζωή σημαίνει να μοιράζεσαι τηχαρά και τις ελπίδες με τους άλ-λους. Δούλευε ο μπάρμπα Μήτσιοςστο χωριό Κουλούρατι. Ήταν οκαιρός της ολοκληρωτικής αλλοίω-σης των ελληνικών περιοχών, ηδιείσδυση εποίκων και αποικισμόςτου χώρου μας. Το Sigurimi μάζευετους διανοούμενούς μας για τα κά-τεργα. Προσπάθησε να βάλει στηλίστα και τον …….. από Αγιαντρι-γιά. Χωρίς δεύτερη σκέψη ο μπάρ-μπα Μήτσιος πήρε το δρόμο για τοσπίτι του Εισαγγελέα Ζήσο Καρβε-λά. Προσπάθησε να κάνει το αυτο-νόητο, αλλά σε εκείνους τους και-ρούς που ο τόπος ήταν βυθισμένοςστο πένθος και στην τρομοκρατία,ήθελε αγάπη, θάρρος, ανθρωπιά.Τα είχε αυτά ο μπάρμπα Μήτσιος,γι’ αυτό έλεγε πολλές φορές : «Αυ-τό που αξίζει σε Εσένα, αξίζει και σεόλους τους Άλλους, όταν εκπέμπειςΑγάπη, παίρνεις Αγάπη».

ΔΔΗΗΜΜΗΗΤΤΡΡΗΗΣΣ ΝΝΤΤΑΑΗΗΣΣ

ΝΝαα εείίσσααιι κκααλλάά ΑΑδδεελλφφέέ!!Ο καλαFτζής της περιοχής μας

ΙΙΟΟΥΥΛΛΙΙΟΟΣΣ -- ΑΑΥΥΓΓΟΟΥΥΣΣΤΤΟΟΣΣ -- ΣΣΕΕΠΠΤΤΕΕΜΜΒΒΡΡΙΙΟΟΣΣ 22000099 33ΕΛΑΙΩΝΑΣ

ΟΟ μμππάάππμμππαα ΜΜήήττσσοοςς

ΠΠρρόόσσφφεερραανν γγιιαα ττηηνν έέκκδδοοσσηη ααυυττοούύ ττοουυ φφύύλλλλοουυ ααππόό 5500 εευυρρώώ,, οο ΠΠρρόόεεδδρροοςςΔΔηημμήήττρρηηςς ΠΠααππππάάςς κκααιι οο ττααμμίίααςς ττηηςς ΑΑδδεελλφφόόττηηττάάςς μμααςς ΒΒααγγγγέέλληηςς ΜΜ.. ΛΛιιώώλληηςς


Ξεκινήσαμε από μια κατάσταση φτώχειας και με-γαλώσαμε με μια αντικειμενική φιλική σχέση ο έναςγια τον άλλο. Μεγαλώσαμε με τους αδελφούς και τιςαδελφές μας μοιραζόμενοι το φαγητό μας και τα ρ-ούχα μας και ζήσαμε αδελφικά με τους συγχωριανούςμας. Γιορτάζαμε μαζί, γλεντούσαμε μαζί και βρισκό-μασταν μαζί σε στιγμές χαράς και λύπης. Ζούσαμε ο έ-νας πάνω στις χαρές και τις λύπες του άλλου. Είχαμετην καλύτερη διάθεση να βοηθήσουμε το συγχωριανόμας, και κάναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας για τοκαλό του γείτονά μας, γιατί νιώθαμε ότι ήταν και δικόμας καλό.

Έτσι μοιραζόμασταν τα πάντα κι ήμασταν χαρούμε-νοι όταν δίναμε από το ψωμί μας, από το φαγητό μαςκι ο γείτονάς μας έκανε το ίδιο, μοιραζόταν ό,τι είχεμε μας. Είχαμε καρδιά μεγάλη και ας ήμασταν μικροί.

Αυτό διήρκησε έως ότου άνοιξαν τα σύνορα καιφύγαμε από τα μέρη που γεννηθήκαμε. Βρήκαμε άλ-λους ανθρώπους, πιάσαμε κάποια δουλειά και γίναμε«άλλοι» άνθρωποι. Το χρήμα, τα κέρδη, το σύστημαάλλαξε το χαρακτήρα μας και διαμόρφωσε μια κοι-νωνία όπου βλέπαμε ο ένας τον άλλο ως μέσο επικε-ρδών μορφών, χρήματος ή εκμετάλλευσης.

Άρχισαν τότε τα πηγαδάκια, η ζήλεια και η κακίαμέσα έριξε ριζάρια κοιτούμε μόνον τον εαυτούλη μας.Μπήκαμε στο πνεύμα της οικονομίας και καλής ζωής,αγοράσαμε από ένα αμάξι και ξεχαστήκαμε απολαμ-βάνοντας τα πλούτη που αποκτήσαμε, ξεχνώντας απόπού ερχόμασταν και τι ήμασταν πριν από 2-3 δεκα-ετίες. Μερικοί πάτησαν επί πτωμάτων, πούλησαν έωςκαι ναρκωτικά ακόμη και το τομάρι τους για το χρήμα.Δεν μιλάμε ότι πούλησαν ό,τι είχαν από την πατρίδατους για να πάρουν χρήματα σκοτωθήκαμε για 1 μ.γης.

Αυτό έφερε και αλλαγή στις οικογένειες και ιδίωςστο χαρακτήρα μας αφού διαλύθηκαν αρκετές οικογέ-νειες. Παιδιά έφυγαν από τα σπίτια τους και κατέλ-ηξαν στους δρόμους.

Τα παιδιά μας μεγάλωσαν να είναι κλειστοί χαρακ-τήρες, να κοιτούν τα συμφέροντά τους να μη νοιάζον-ται για το διπλανό τους, για το συγχωριανό και τοσυνάνθρωπό τους.

Σήμερα έχουμε ψηλότερα κτήρια αλλά χαμηλότερηψυχική διάθεση για να στηρίξουμε και να βοηθήσουμεόποιον χρειάζεται. Το γιατί ας το ψάξουμε μέσα μας.Δεν έχουμε πια σοκάκια αλλά φαρδιούς δρόμους έχο-υμε όμως και στενότερη αντίληψη, κοιτάμε μόνο αυτά

που έχουμε κατορθώσεικαι όχι τον συνάνθρωπόμας ή πώς μπορούμε ναφανούμε χρήσιμοι.

Αγοράζουμε περισσό-τερα, γεμίζουμε το σπίτιμας με πολλά αγαθά αλλάτα απολαμβάνουμε λιγό-τερο.

Ο άνθρωπος πήγεμέχρι το φεγγάρι και γύρι-σε αλλά έχει πρόβλημα ναδιασχίσει το δρόμο για νασυναντήσει το γείτονάτου.

Είναι λυπηρό και όχι κατόρθωμα όπως το σκέπτον-ται πολλοί, ότι κατακτήσαμε το διάστημα αλλά δενμπορέσαμε να κατακτήσουμε τον εσωτερικό μας κό-σμο, να τα βρούμε με τον εαυτό μας. Αυτοί πορεύονταιμε άγνοια, αδιαφορία, κακή συμπεριφορά και μικρότ-ητα ψυχής.

Ο άνθρωπος πέτυχε τη διάσπαση του ατόμου γιαμεγαλύτερα οφέλη μέσω πυρηνικής ενέργειας αλλά ε-μείς δεν μπορέσαμε να διασπάσουμε την προκατάλ-ηψη που έχουμε. Έτσι αποκτήσαμε περισσότεραπτυχία αλλά λιγότερο κοινό νου, αποκτήσαμε περισ-σότερη γνώση για τη φύση, την κοινωνία και τα κατορ-θώματα στην καθημερινή μας ζωή αλλά εμείς έχουμελιγότερη κρίση γιατί φτάσαμε στο επίπεδο, στο στάδιοαυτό και όχι κάπου αλλού, πιο διαφορετικά, με άλλεςαντιλήψεις. Τί έγινε με το χαρακτήρα μας και τη ζωήμας;

Έχουμε προσθέσει χρόνια στη ζωή μας, αυξήσαμετο βιοτικό μας επίπεδο, ο μέσος χρόνος ζωής ανέβηκεαπό τα 50 στα 75 αλλά δεν δώσαμε ζωή στα χρόνιαμας. Αυτά περνούν μεγαλώνοντας την διάθεση να α-ποκτήσουμε περισσότερα, να γίνουμε οικονομικά ανε-ξάρτητοι δείχνοντας αδιαφορία για τον αδελφό μας,για τους ανθρώπους μας και με μια ασαφή οδό για τομέλλον των παιδιών μας.

Αρκετοί λένε : «Να τους εξασφαλίσω ένα σπίτι γιανα μείνουν, να κάνουν οικογένεια, να μη ζήσουν μέσαστη φτώχεια», εννοώντας αποκλειστικά και μόνο το οι-κονομικό κομμάτι. Είναι όμως αρκετό αυτό;; Ας μηνξεχνάμε το ρητό που λέει : «Πολλοί τα πλούτηεμίσησαν, τη δόξα ουδείς».

Τη ζωή μας την περνάμε δουλεύοντας για το κέρ-δος, άραγε πόσο καιρό περνάμε με την οικογένειάμας; Η στοργή, η αγάπη και η βοήθεια στα παιδιά μαςγιατί δεν έχει τον ίδιο ρυθμό και χρόνο όσο δαπα-νούμε και φρονούμε για το χρήμα;

Σήμερα γράφουμε περισσότερα αλλά μαθαίνουμελιγότερα. Σχεδιάζουμε περισσότερα αλλά κατορ-θώνουμε και πραγματοποιούμε λιγότερα το γιατί πρέ-

πει να το ψάξει ο καθέναςμας μέσα του. Έχουμε μά-θει να τρέχουμε αλλά όχινα περιμένουμε και να α-ναλύουμε πόσο ποιοτική ή-ταν η ζωή μας στο τρέξιμοαυτό. Καταφέραμε να έχο-υμε υψηλότερα εισοδήματααλλά δεν καταφέραμε ναδιατηρήσουμε το ήθος στοχαρακτήρα μας.

Σε κάθε σπίτι έχουμε πε-ρισσότερα βιβλία,computers που κρατούν πε-

ρισσότερες πληροφορίες, που παράγουν περισσότερααντίγραφα, βλέπουμε περισσότερα έργα κοινωνικάστην τηλεόραση αλλά έχουμε λιγότερη προσωπική ε-πικοινωνία.

Σήμερα η κοινωνία πληθυσμιακά είναι μεγαλύτερηαλλά μικρή σε ποιότητα, αυτά τα αντίγραφα και έργατα καταλαβαίνουν λίγοι, γιατί υπάρχει ακόμη αγραμ-ματοσύνη, και λίγοι είναι ικανοί να κατανοήσουν πρ-αγματικά αυτά που συμβαίνουν γύρω τους.

Αντιφάσεις υπάρχουν παντού. Είμαστε στην εποχήτου γρήγορου φαγητού και της αργής πέψης. Μεγάληκατανάλωση και λίγη ωφέλεια για τον οργανισμό μαςκαθώς οι ορμόνες κάνουν θραύση παντού. Έτσι δια-μορφώθηκαν «ψηλοί» άνθρωποι αλλά «κοντοί» χαρακ-τήρες. Η απανθρωπιά, ο ζήλος, ο φθόνος και άλλα πα-ρόμοια κυριαρχούν μέσα μας. Δημιουργήθηκαν στηνκοινωνία περισσότεροι ειδικοί για την επίλυση προβ-λημάτων αλλά παράλληλα τα προβλήματα αυξήθηκαν.

Σαφώς υπάρχουν περισσότερα φάρμακα και βοηθή-ματα, η κατάσταση της υγείας όμως δεν βελτιώθηκεσημαντικά. Το περιβάλλον, οι τροφές, η ποιότητα τουνερού και το έδαφος έχουν αλλάξει προς το χειρότεροκαι το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο.

Γι’ αυτό ας μη μείνουμε στις ειδικές περιπτώσεις,γιατί η κάθε μέρα που ζούμε είναι και μια ειδική πε-ρίπτωση. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε την κάθεμας μέρα καλύτερη από την προηγούμενη κι ας σκεφθ-ούμε ένα καλύτερο μέλλον με αισθήματα και μεγάλεςχαρές ζωής πραγματικής, χωρίς προκαταλήψεις καικακοήθειες.

Ο καθένας μας πρέπει να σκέπτεται θετικά, ναψάχνει τη γνώση, να διαβάζει περισσότερο. Οι καθ-ημερινές ανάγκες δεν τελειώνουν ποτέ άλλωστε.

Ας περάσουμε περισσότερο χρόνο με την οικογέ-νειά μας, τους φίλους μας. Ας διασκεδάσουμεπηγαίνοντας σε μέρη που μας αρέσουν πραγματικά.

Ο μεγαλύτερος πλούτος είναι τα ικανά και τίμια παι-διά μας. Ας προσπαθήσουμε να τα μεγαλώσουμε μετα-λαμπαδεύοντάς τους ήθη και αξίες προκειμένου ναγίνουν σωστοί άνθρωπο, πρώτα απ’ όλα για τον εαυτότους και μετά για τις οικογένειές τους, για μας και γιατην κοινωνία.

Το παράδοξο των καιρών μας και οι οικογένειές μας

Γράφει ο ΔΔΗΗΜΜΗΗΤΤΡΡΗΗΣΣ ΝΝΤΤΑΑΗΗΣΣ

συνέχεια απο τη σελ. 1

γεγονός όπως είναι η κατα-σκευή της πλατείας, προκειμέ-νου να πείσει κάτι «διάβολο τρι-βόλια» για το ποιο είναι το σωστόκαι το συμφέρον για το χωριό.

Όλα τα χωριά έχουν μοιρά-σει και έχουν παραλάβει τουςτίτλους ιδιοκτησίας μοιρασι-άς της γης. Τα Καλύβια ακό-μα «ψάχνονται» γιατί έτσι τουκαπνίζει του καθενός, που νο-μίζει ότι έχει εξουσία, που κά-νει το δικό του χωρίς να εν-διαφέρεται για την εφαρμογήτης νομοθεσίας. Μια ζωήστην αδράνεια, μην τυχόν καιχαλάσουμε χατίρια των δικώνμας. Α, ρε, ξύλο που θέλουνμερικοί, όπως είπε και οέπαρχος.

Μπορώ να πω ότι, είναι η

πρώτη φορά που είδα έπαρχονα χειροκροτείται τόσο έντο-να σε κάθε του πρόταση καιεπισήμανση. Ένας άνθρωποςμε θέληση εκεί που έχει δίκιο,να προσπαθήσει και να πετύ-χει. Επιτέλους, μπορούμε ναελπίζουμε ότι το χωριό μαςέχει μέλλον, βρήκαμε ένανάνθρωπο σύμμαχο με ευαι-σθησία που νοιάζεται, πουθέλει και αλλάζει τις κατα-στάσεις.

Σε αυτό βέβαια συμβάλλεικαι το πρόσφορο έδαφος πουυπάρχει, η Αδελφότητα στηνΑθήνα που τον στηρίζει καιτον ενθαρρύνει να κάνουναπό κοινού κάτι για το δρόμο,για την εκκλησία, το ηλεκτρι-κό, το υδραγωγείο και τόσαάλλα. Με συγκεκριμένο χρο-νοδιάγραμμα, να δρομολογη-

θούν τα έργα όπως γίνεταικαι στ’ άλλα χωριά.

ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ, ΣΧΕΔΙΑΖΟΥ-ΜΕ και ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ…

Σαν χωριό, σαν Αδελφότη-τα, επί προσωπικού, επαγγελ-ματικά και επιχειρηματικά…

Σε όποιον αρέσει έχει κα-λώς, αν όχι, ας καθίσει στοσπίτι του, στ’ αυγά του, να τακλουβιάζει, γιατί απ’ αυτά δενπρόκειται να βγουν πουλιάαλλά φίδια. Μόνο φίδια, κιαυτά κολοβά, με πολύ δηλη-τήριο. Κι όπως είναι γνωστό,όταν σου επιτίθενται τέτοιαφίδια πρέπει είτε να τα απο-φύγεις, είτε να τα σκοτώσειςγια να γλιτώσεις μια και καλήαπό ταύτα…Εύγε στους πρω-τοπόρους καλή επιτυχία μας !

ΔΗΜΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ

ÅÐÁÑ×ÏÓ ÌÅ ÔÁ ÏËÁ ÔÏÕ: ÍÔÁËÉÁÍÇÓ, ÏÍÏÌÁ ÊÁÉ...


συνέχεια από τη σελ. 1

Όλους τους βλέπαμεκαι τους καμαρώναμε ξε-χωρίσαμε ωστόσο τις οι-κογένειες των Β. Θωμά,Κώστα Σ. Κολιού, Δημή-τρη Παππά, τα παιδιά τουΓιώργου Κόλλια, τουΣταύρο Γιάννη, τον Αχιλ-λέα Αναγνώστη. τουΓιώργου Φώτου, του Λ.Παππά, του Στ. Φώτου,του Νίκου Σκεύη (πουπαραβρέθηκε οικογενεια-κώς αυτή τη φορά) ανα-νεωμένος και πολύ κεφά-τος. Νίκο, παρακολούθη-σέ μας, σε έχουμε ανά-γκη και μπορείς να προ-σφέρεις θετικό έργο γιατο χωριό, τα αδέρφιαΣκάβαλη από του Ρουμά-ντζά Γιάννη και..

Έγινε πια παράδοσηγια το χωριό μας: Γλέντι ήδραστηριότητα χωρίς τοΓιώργο Κώστα μ’ όλη τουτην οικογένεια από τηΓράβα, δεν γίνεται. Βρί-σκεται πάντα κοντά μας,ως φίλος, συμπέθεροςκαι συγγενής.

Το ίδιο ισχύει και γιατον ιδιοκτήτη του «Λα5κούΒήματος » κ. Θωμά Γιάν-νη, να στέκεται πάντα δί-πλα μας στα προβλήματααλλά και στις διάφορεςεκδηλώσεις του χωριούμας. Πάντα απλός καιαποτελεσματικός. Μαζίτου μοιραζόμαστε τις δυ-σκολίες και τον συμβου-λευόμαστε για το πώςμπορεί να πάει μπροστάαυτός ο τόπος. Το ίδιοισχύει επίσης και για τονπρόεδρο Γ. Τζομάκα πουεδώ και 5 χρόνια περισ-σότερο ασχολείται με ταΚαλύβια παρά με το χω-

ριό του, συμβάλει ενεργάστην υλοποίηση όλων τωνστόχων των Καλυβιωτώνκαι το αποτέλεσμα δεν θααργήσει να φανεί.

Οι νέοι και το Δ.Σ. τηςΑδελφότητας και σ’ αυτήτην περίπτωση στάθηκαναντάξιοι των προσδοκιώνμιας τέτοιας βραδιάς.Βρίσκονταν συνέχεια επίποδός προκειμένου να

κυλήσουν όλα ομαλά καινα περάσουν όλοι καλά.

Αναφέρουμε σημειολο-γικά τους Κώστα Κώστα,Γιώργο Σ. Μήτρο, ΣπύροΠαππά, τον αντιπρόεδρο

δάσκαλο Γ. Μπούντρη,τον ακούραστο ΓιώργοΚολιό, τον ταμία Β. Λιώληκαι τον πανταχού παρώνΒαγγέλη Στ. Νικόλα κα-θώς και τον Αριστείδη Σ.Νικόλα. Όλους τους ευ-χαριστούμε από καρδιάςκαι τους ευχόμαστε το κα-λύτερο τόσο για τουςίδιους όσο και για τις οι-κογένειές τους. Να είναι

πάντα καλά και να κά-νουν πάντα τέτοιες ωραί-ες εκδηλώσεις και γλέ-ντια αλλά και έργα στοχωριό.

Η 24η Οκτωβρίου ση-μειώθηκε ακόμη ως μίαεπιτυχημένη εκδήλωσηόλων των Καλυβιωτώνπου – τονίζω – κατάφερενα ενώσει μέσω της δια-σκέδασης ακόμη μία φο-ρά τα Καλύβια σε αυτούςτους δύσκολους και βάρ-βαρους καιρούς πουέχουμε ανάγκη ο έναςτον άλλο περισσότεροαπό ποτέ. Τα μικροσυμ-φέροντα παραμερίστη-καν, το προσωπικό όφε-

λος δεν υπερτέρησε ειςβάρος του γενικού και τηςευημερίας των πολλών.

Είναι πια καιρός : Η

ΡΟΤΑ ΑΛΛΑΞΕ. ΚΡΑΤΗ-ΣΤΕ ΔΥΝΑΤΑ ΤΟ ΤΙΜΟ-ΝΙ. Κάθε στραβοτιμονιάμπορεί να αποδειχθείμοιραία.

Οι νέοι του χωριού μας– που ευτυχώς είναι πολ-λοί – δε χαμπαριάζουν,πολύ μας ανέχτηκαν, εί-ναι πια καιρός να κάνου-με κάτι για να αλλάξει ηζωή τους. 20 χρόνια μό-νο τον ύπνο του δικαίουκάναμε. Αυτή η γενιάδεν μας χαρίζεται πλέον :

μην τολμήσει κανείς ναδιαψεύσει τα όνειρά τουςκαι τ ις συνθήκες ζωήςπου θέλουν. Ζητούν καιπρέπει να έχουν την κα-τανόηση όλων των χωρια-νών κι όχι ο ένας στοκαρφί κι ο άλλος στο πέ-ταλο.

Η μηχανή πήρε μπροςμε πολύ κόπο και θυσίεςκι αλίμονο σ’ αυτούς πουθα ρίξουν πέτρες στις ρό-δες της. Η ιστορία τουχωριού μας τα έχει κατα-γράψει όλα με τον καλύ-τερο τρόπο. Καθήκονόλων είναι να συμβάλουνκι όχι άλλοι να χτίζουν κιάλλοι να γκρεμίζουν.Μόνο ενωμένοι θα έχου-με πολλά, διχασμένοι δεν

θα έχουμε τίποτα απολύ-τως.

Ελάτε, είναι τώρα οκαιρός που ζητάει απότον καθένα να βάλει τολιθαράκι του, όσο ασήμα-ντο κι αν φαίνεται αυτό.Έχουμε χρέος να το κά-νουμε, το χρωστάμε σταπαιδιά μας, στο χωριόμας, στον εαυτό μας.

Καλή αντάμωση τα Χρι-στούγεννα!!

ΔΔήήμμοοςς ΚΚόόλλλλιιααςςΔΔηημμήήττρρηηςς ΠΠααππππάάςς

Ακόμα μία πετυχημένη δραστηριότητατης Αδελφότητας στην Αθήνα


Πρέπει να παραδεχτού-με πως ολοκληρωμένηπροσωπικότητα δεν υπήρ-ξε και είναι σχεδόν βέ-βαιο πως δεν θα υπάρξειγιατί απλά η ζωή του αν-θρώπου είναι πολύ πιο πε-ριορισμένη από την επιμο-νή και μακροχρόνια πο-ρεία προς την ολοκλήρω-ση.

Είναι φυσικό ένα άτομοστην πορεία προς την ολο-κλήρωσή του να μην επι-τύχει πλήρως. Αυτό έχειουσιαστικά ελάχιστη ση-μασία διότι εκείνο πουπροέχει είναι ο έντιμος καιδιαρκής αγώνας για τηντελείωση.

Σε πολλούς συγχωρια-νούς μας μπορούμε ναεντοπίσουμε κάποια από ταθεμελιακά και διαχρονικάστοιχεία που συνθέτουντην εικόνα του ανθρώπουεκείνου, ο οποίος προσεγ-γίζει την ολοκλήρωση.Πρώτα-πρώτα έχει προη-

γηθεί η βαθιά γνώση του ε-αυτού τους. Συνειδητοποί-ησαν με άλλα λόγια τιςανάγκες τους και τις ιεράρ-χησαν. Εντόπισαν τα προ-τερήματά τους και τα καλλι-έργησαν, συνειδητοποίη-σαν τις αδυναμίες τους καιπροσπάθησαν να τις ελαχι-στοποιήσουν. Σε αυτούςβρίσκουμε αισθήματαακλόνητης σιγουριάς καιαυτοπεποίθησης για τιςενέργειές τους, μια διάθε-

ση ταπεινοφροσύνης ώστενα μην επιδεικνύουν υπε-ροπτικά τις κατακτήσειςτους αλλά, άφησαν τουςάλλους να τις κρίνουν, δια-θέτουν μια ρεαλιστική αντί-ληψη των πραγμάτων, σθέ-νος και αισιοδοξία ώστε ναυπερπηδήσουν τα εμπόδιαπου ορθώνονται στην πο-ρεία της ζωής τους.

Οι άνθρωποι αυτοίέχουν αποχτήσει μια συλ-λογική συνείδηση αισθάν-

θηκαν και αισθάνονται ότιαποτελούν οργανικό καιαναφαίρετο κομμάτι ενόςευρύτερου συνόλου.

Μέσα στο σύνολο αυτό,το ατομικό «εγώ» τους δενκαταργείται αλλά αντίθετααξιώνεται. Ήταν και είναιειλικρινής με τους άλλουςκαι αντικατέστησαν ταυποσυνείδητα συναισθή-ματα φανατισμού και μι-σαλλοδοξίας με πηγαίααγάπη προς τους συναν-θρώπους τους.

Χαρακτηριστικό τους εί-ναι η υπευθυνότητα, ιδιαί-τερα στην εποχή μας, πουχαρακτηρίζεται από αυξη-μένο συντελεστή ανευθυ-νότητας. Τα άτομα αυτάσυνειδητοποίησαν τις ευ-θύνες τους απέναντι στονίδιο τον εαυτό τους καιστην κοινωνία.

Έτσι οι ΣωτήρηςΣκέυης, Πέτρος Αναγνώ-στης, Βαγγέλης Φώτο,Σπύρος Μπούντρης, Μή-

τσιο Σκεύης, ΧρήστοΣκεύης, Λευτέρης Γιάν-νης, Ηλία Κάτσης, Μιλτιά-δης Αναγνώστης, Βαγγέ-λης Λιώλης, Λ. Δημητρίουκ.ά. προσπάθησαν καιπροσπαθούν να διεκδική-σουν την προσωνυμία«ολοκληρωμένος».

Ολοκληρωμένος άν-θρωπος είναι τελικά αυτόςπου έχει συναίσθηση τουότι δεν είναι ολοκληρωμέ-νος αλλά αγωνίζεται καιμοχθεί συνειδητά για τοσκοπό αυτό.

Όταν την ημέρα τηςΚρίσης ο Θεός ως Κριτήςδικαίων και αδίκων ζητή-σει να δει τα χέρια μας, αςμην αισχυνθούμε αν τυχόνέχουν λίγους λεκέδες, αλ-λά ας τα δείξουμε πρόθυ-μα. Εξάλλου, χέρια πουαγωνίζονται και μοχθούνείναι δυνατόν να μη λερώ-νονται;

ΓΓΙΙΩΩΡΡΓΓΟΟΣΣ ΜΜΠΠΟΟΥΥΝΝΤΤΡΡΗΗΣΣ

ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΛΙΩΛΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣΣΩΤΗΡΗΣ ΣΚΕΥΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΜΠΟΥΝΤΡΗΣ

Είναι ο μπάρμπα Κόλιας από τον ΚάτωΜαχαλά. Τα 93 χρόνια κρέμασαν πάνωτου τη βαριά πελερίνα των γηρατειών.Κι όμως, νιώθει ακόμα τον εαυτό του κα-λά, κινείται άνετα, ξεδιπλώνει άνετα όλητη ζωή του στη συνομιλία μας, παρακο-λουθεί τα γεγονότα από την τηλεόραση.Έχει αδυναμία στο χωριό, εκεί που πέ-ρασε όλη τη ζωή του.

Θέλω να ακούσω από το στόμα τουτις απόψεις του για όσα έζησε και γνωρί-ζει για το παρελθόν.

Γεννήθηκε το 1916 σε μια φτωχή οικο-γένεια στη γειτονιά των Σκευάτων. Ο πα-τέρας τον άφησε γρήγορα ορφανό μετην αδελφή του και την μητέρα του. Στα14 μεταναστεύει στην Κωνσταντινούπο-λη, κοντά στην οικογένεια του θείου του.Έμεινε εκεί 12 ολόκληρα χρόνια. Δούλε-ψε σκληρά αλλά έμαθε πολλά για τη ζωήκαι τη δουλειά.

Γύρισε και ανέλαβε την οικογένειαστο αγαπημένο χωριό του.

Στα χρόνια της δεκαετίας του ’30 τοχωριό μετρούσε κάπου 80 οικογένειες.Η καλλιεργήσιμη γη επαρκούσε ικανο-ποιητικά για τις ανάγκες των χωριανών,αρκετά γιδοπρόβατα κρατούσε το χωριόλόγω των βοσκοτόπων και των λιβαδιώντου. Τριγύρω το χωριό είχε πολλά δάσηεξαιρετικά στα ανήλια μέρη.

Αρκετά παιδιά έφυγαν για την Ελλάδαγια να βρουν δουλειά. Εκεί έγιναν άρι-στοι τεχνίτες, γι’ αυτούς φημίζονται ταΚαλύβια. Το πνεύμα αλληλεγγύης μετα-ξύ των συγχωριανών είναι ανεπτυγμένο.

Στην Κατοχή αρκετοί συγχωριανοίεντάχθηκαν στα παρτιζάνικα τάγματα.Οι απώλειες από τον πόλεμο ήταν αρκε-τές καμένα σπίτια, κατεστραμμένες πε-ριουσίες και δύο πεσόντες. Σίγουραήμασταν όλοι έτοιμοι για ένα νέο ξεκίνη-μα, για μια καλύτερη ζωή. Το πιστεύαμεπολύ, γι’ αυτό αγκαλιάσαμε την ορμήτου νέου καθεστώτος.

Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, τα βλέ-

πει διαφορετικά και θέλει να μιλήσει γιατις επιπτώσεις και τις διαφοροποιήσειςστη ζωή των χωριανών.

Πάνω από 40 χρόνια μέλος του Κόμ-ματος, πιστός στη λειτουργία του, για ταπρώτα χρόνια πρόεδρος του ΓεωργικούΣυνεταιρισμού. Ο καθένας μας καταλα-βαίνει καλά τον τότε Κόλια Νάτση. Και οίδιος σήμερα τον γνωρίζει καλά. Σήμεραπου άλλαξε εντελώς η πραγματικότητα,που η Δημοκρατία άνοιξε νέες σελίδες, οκαλός γέροντας κρίνει αυτά τα χρόνια.

Σας το λέω εγώ, που κι εγώ έζησα αρ-κετά σε αυτό το καθεστώς μάλιστα καισε ευθύνες και καθήκοντα, πως ένας κα-θαρός άνθρωπος ξέρει να τοποθετήσειτο κοινωνικό και δημοκρατικό προφίλ.Δεν είναι σκλάβος της δογματικής κομ-μουνιστικής αντίληψης, ούτε και συντη-ρητικός στις τοποθετήσεις.

Έχει το θάρρος να βρίσκει την πηγήτης αδικίας και της πικρίας.

Έχει και αυτός αρκετά για τον εαυτότου, για τις απόψεις και τις τοποθετήσεις σεεκείνα τα χρόνια, μάλιστα για κάποιες πουέχουν αδικήσει και χωριανούς. Γι’ αυτό αρ-κετές φορές μου μιλάει για μεγάλη συγνώ-μη, για μεγάλη διαφοροποίηση. «Μην κρί-νετε τους τότε ανθρώπους για το τότε με τομάτι και το πνεύμα του τώρα. Το τότε είχεένα άλλο καθεστώς, μια άλλη νομοθεσία,άλλη νοοτροπία και καταστάσεις».

Θέλω να σας παρουσιάσω τις σκέψειςγια κάμποσα γεγονότα που και σήμεραεπιθυμούμε να ξέρουμε. Δεν θέλω να ταπαρουσιάσω ημιτελή, ωστόσο, δεν έχωάλλη πηγή να τα διασταυρώσω και να ταεπαληθεύσω. Παρ’ όλα αυτά θα τα αρα-διάσω και ο αναγνώστης ας τα κρίνει :

Μετά το 1945 συνέβησαν αρκετά γε-γονότα που άλλαξαν τη ζωή. Πόνεσε πο-λύ το χωριό αυτή την περίοδο. Φυλακί-στηκε και εκτελέστηκε ο Σ. Σκεύης (απότα καλύτερα παιδιά), πέθανε απρόοπταχωρίς αιτία ο ηγούμενος, όλοι οι κομ-μουνιστές χωριανοί εκτός του Κόμμα-τος, κάμποσοι εκτός του Δ. Μετώπου.

Πολλές οικογένειες καταδιώχθηκανμε αρκετές συνέπειες, ειδικά οι Σκευά-τες. Δεκάδες παιδιά αναγκάστηκαν ναφύγουν μακριά από το χωριό. Κανέναπαιδί από τους Σκευάτες δεν έμεινε στοχωριό. Τρία παλικάρια πέρασαν τα σύνο-ρα για την Ελλάδα. Δύο κουλάκοι χωρίςαιτία εξορίστηκαν.

Όλες οι πράξεις ήταν αποτέλεσμα

των διαταγών της κομμουνιστικής ιεραρ-χίας. Υπήρξαν και άτυχοι που ρίχτηκανστη φυλακή όπως ο Σωτήρης Κωσταντί-νης, που δεν είχε κάνει τίποτα.

Σίγουρα σε αυτές τις καταστάσειςυπάρχει και μια ταξική στάση και μίσοςαπό μια μερίδα συγχωριανών που ευνο-ούσε την κομμουνιστική λεηλασία. Πό-νεσαν αρκετοί χωριανοί, οι περισσότεροιφοβόντουσαν, οι Καλυβιώτες που υπό-γραψαν για την αποφυλάκιση του Σωτή-ρη το πλήρωσαν ακριβά τα χρόνια πουακολούθησαν.

Ήταν η μόνη περίοδος που έσπειρεδιχασμό στο χωριό, προκάλεσε συ-γκρούσεις μεταξύ των χωριανών. Απόαυτό το διχασμό γλίτωσαν μόνο εκείνοιπου έφυγαν σε άλλες πόλεις.

Η εποχή του Γεωργικού Συνεταιρι-σμού ήταν μια άλλη μαύρη περίοδος πουάλλαξε πολλά και για πολλούς. Ήτανσκληρή δουλειά, ειδικά για τις γυναίκεςκαι όχι για τους άνδρες.

Η τάση για φυγή από το χωριό υπήρχεπάντα. Άλλοι τα κατάφεραν, άλλοι δυ-σκολεύτηκαν ενώ άλλοι έμειναν όμηροιτου ταξικού μίσους. Τα έσοδα δεν επαρ-κούσαν για να επιβιώσουν αλλά το χειρό-τερο απ’ όλα ήταν η ταξική νοοτροπίαπου επικρατούσε.

• Υπήρχαν αρκετές περιπτώσεις πουπολλά εξαιρετικά παιδιά δεν μπόρεσαννα υψώσουν το εκπαιδευτικό και κοινωνι-κό ανάστημα. Το σχολείο έμεινε προνό-μιο μερικών. Κανένας από εμάς, όσο καινα θέλαμε, δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα.Έπρεπε να είχες το επώνυμο ……. για ναπροχωρήσεις στη ζωή. Ξέρω που ήτανπρονόμιο.

• Καταστράφηκαν οι δασωμένες πλα-γιές του χωριού, άλλαξε η όψη της ρα-χούλας μας. Λέγαμε για νέες εκτάσειςγης αλλά καταστρέψαμε τη γη.

• Η περιουσία των ανθρώπων αρπά-χθηκε και καταστράφηκε. Πολλοί έδω-σαν ό,τι είχαν κερδίσει με θυσίες και ερ-γασία. Κάποιοι που ποτέ δεν πόνεσαν,την άρπαξαν και σήμερα την χαίρονται.Και ο τελευταίος νόμος του 1991-’92 γιατη διανομή της γης δημιούργησε αδικίεςκαι διαφοροποιήσεις.

Η οργάνωση του Κόμματος στο χωριόπου διεύθυνε όλη την κοινωνική, πολιτι-κή και οικονομική δράση είχε τα βάρηκαι τις αδικίες. Κομμουνιστές δεν έγινανοι καλύτεροι όπως λεγόταν, αλλά αυτοί

που είχαν ένα επώνυμο ή μία σχέση μεσυγκεκριμένες οικογένειες.

• Οι αποφάσεις από άσχετους αν-θρώπους δεν μπορεί ποτέ να είναι δί-καιες. Και το χειρότερο είναι ότι παίρνο-νται κρυφά, χωρίς τον αντίλογο του κό-σμου.

• Ο κόσμος θεωρούνταν κοινό πουέπρεπε να εκτελεί εκείνα που προαπο-φασίζονταν.

Είναι μεγάλη αμαρτία που κάμποσοιακόμα και σήμερα προστατεύουν τοχθες. Ο καθένας μας πρέπει να πάρειθέση στην αδικία του παρελθόντος. Ναδείξουμε στα παιδιά μας την αλήθεια καινα τους προσφέρουμε ενότητα. Να τουςδιδάξουμε την τέχνη του να δίνουν αγά-πη και να ζητούν συγνώμη. «Αγάπη» και«Συγνώμη», δύο λέξεις μεγάλες που νακυριαρχούν ανάμεσά μας.

Δεν ξέρω αν όρισα ή παρουσίασαεκείνα που θέλουμε να ξεπεράσουμε,τουλάχιστον η γενιά μου.

Επιθυμώ, με την αξία των τοποθετή-σεων αυτών που έζησαν τα χρόνια εκείνακαι μας τις άφησαν παρακαταθήκη, νασυμβάλλουμε όλοι για την καθαρή αξίατων Καλυβιωτών.

Επιθυμώ να γίνουμε αντάξιοι της μοί-ρας μας, να μη συνεχίσουμε εκείνα πουγια αρκετά χρόνια μας πόνεσαν.

Αυτός είναι ο μπάρμπα Κόλιας, ο αγα-πημένος της γειτονιάς, ο φίλος του πα-τέρα μου με όλα τα αντίστοιχα που ταξί-δεψαν μαζί του στα χρόνια που έζησε.

ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Η ζωή μιλάει μόνη της...«Ξέρει που γέρασε πολύ

το νιώθει, το κοιτάζει.Κ’ εν τούτοις ο καιρός

που ήταν νέος μοιάζει σαν χθες. Το διάστημα μικρό, το διάστημα μικρό…»

ΚΑΒΑΦΗΣ

Ο μπάρμπα Κόλιας


ΟΙ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ

ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣΤο Διοικητικό Συμβούλιο της Αδελφότητας στησυνέχεια της δράσης του για να πετύχει τους στόχους,τις σχέσεις με το χωριό, τις θεωρεί παντοτινές και στοεπίκεντρο. Ψάχνει να βρει λύσεις και βοηθήματα γιατις κύριες ανάγκες του χωριού μας, το δρόμο, το ηλεκ-τρικό σύστημα. Τώρα τελευταία προτίθεται να φτιάξειτην πλατεία που βρίσκεται μπροστά στο σχολείο τουχωριού μας (περίπου 250μ2) με σχέδιο του συγχωρια-νού μας Αλέξανδρου Αναγνώστη, υπερυψωμένη στο1,5 μέτρο με σιδερένια κάγκελα, με κυκλική σκάλαστην είσοδο, στρωμένο το εσωτερικό με πέτρα ή μπετό,για στιγμές χαράς, διασκέδασης και συναντήσεων τωνΚαλυβιωτών. Το κόστος ανέρχεται περίπου στα 6.000 ευρώ. Μέχριτώρα έχουν συγκεντρωθεί περίπου 2.000 ευρώ. Οι πιοπρόσφατες προσφορές , για πλατεία και εκκλησία είναιοι παρακάτω :

1. Δημήτρης Κ. Παππάς 50 ευρώ2. Σπύρος Στ. Παππάς 50 ευρώ3. Βαγγέλης Μ. Λώλης 200 ευρώ4. Αλέξανδρος Θ. Αναγνώστης 100 ευρώ5. Βαγγέλης Π. Θωμάς 50 ευρώ6. Βαγγέλης Στ. Νικόλας 50 ευρώ7. Αχιλλέας Χ. Μάρης 50 ευρώ8. Κωστάκης Α. Κώστα 50 ευρώ9. Σωτήρης Θ. Κωσταντίνης 50 ευρώ10. Γιώργος Π. Κόλλιας 50 ευρώ11. Μαργαρίτα Παππά 20 ευρώ12. Αχιλλέας Αναγνώστης 50 ευρώ13. Θωμάς Γιάννης από τη Γριάζδανη 100 ευρώ14. Γιώργος Μήτρος 50 ευρώ15. Γιάννης Γ. Κόλλιας 20 ευρώ16. Γιώργος Μπούντρης 50 ευρώ17. Σταμάτα Θωμά Μήτρου 50 ευρώ18. Αντώνης Αρώνης 50 ευρώ19. Κώστας Κοτσήνης 20 ευρώ20. Βασιλάκης Θωμά Μήτρος 100 ευρώ21. Γρηγόρης Ράπτης 50 ευρώ

Η κατασκευή της πλατείας του χωριού μαςβρίσκεται στην προτελευταία φάση και γίνονταιτεράστιες προσπάθειες να ολοκληρωθεί ως τοΠάσχα του 2010 που θα γίνουν τα εγκαίνια καιθα γιορτάσουν όλοι οι χωριανοί μας στο δεύτε-ρο αντάμωμα Καλυβιωτών στο χωριό.

Έτσι στις 16 Αυγούστου παραβρέθηκαν καιπροσέφεραν εθελοντική δουλειά τα αδέλφιαΜιχάλης και Γρηγόρης Κολιός, Γιώργος και Θ-ωμάς Ζ. Μήτρος, Οδυσσέας και ΓιάννηςΚώστας, Θωμάς και Τίμος Β. Νικόλας, Βαγ-γέλης και Τάκης Στ. Νικόλας, Βασιλάκης Ζ.Μήτρος, Βαγγέλης Λιώλης, Σωτήριος Κωσταν-τίνης, Νίκος και Θανάσης Σ. Μήτρου• όλα υπότην επιτήρηση του προέδρου.

Τα θεμέλια ανοίχτηκαν από τον Αριστείδη Σ.Νικόλα ενώ τις υπηρεσίες τους πρόσφεραν οιμάστοροι : Θωμάς Πάντος, Γιώργος Φώτος καιΧρήστος Ράφτης, ο τυπογράφος ΜιχάληςΜήτρος, ο πολιτικός μηχανικός Αλέξανδρος Θ.Αναγνώστης, η Φείγια Στέφου με το νερό πουπρόσφερε.

Άλλοι πρόσφεραν με την εργασία τους ενώ ο

Ζήσης Γιάννης πλήρωσε τέσσερα (4) μεροκά-ματα τους μαστόρους που βοήθησαν στηντοιχοποιία.

Σκοπός είναι το Πάσχα οι συγχωριανοί μαςνα κάνουν πιο σωστά το γλέντι τους.

Η βοήθειά σας είναι τιμή προς τους συγχωρ-ιανούς μας και το χωριό μας. Τους ευχαρι-στούμε όλους από καρδιά!

ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ- ΓΕΝΝΑΙΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣΤα παιδιά που εργάζονται και ζουν στα Γιάν-

νενα, στην απαίτηση να συμβάλλουμε όλοι οιχωριανοί στην ολοκλήρωση της Πλατείας τουχωριού μας, έκαναν μια γενναία πράξη που τουςτιμάει και μας κάνει υπερήφανους.

Συγκεκριμένα, τα αδέλφια Γρηγόρης καιΜιχάλης Η. Κολιός, Βασιλάκης Θ. Μήτρος, Κυρ-ιάκος Γ. Αναγνώστης και με τη σημαντική βοήθ-εια του προέδρου του χωριού Β. Μήτρου εξα-σφάλισαν με δικά τους έξοδα και μετέφεραναπό την Θεσπρωτία 5 κολώνες της ΔΕΗ για τονφωτισμό της πλατείας. ΕΥΓΕ ΤΟΥΣ! Τους ευχα-ριστούμε όλους, να είναι πάντα υγιείς και πρόθ-υμοι για τέτοιες πράξεις.

Με εθελοντική και προσωπική δουλειά έδωσαν το καλό ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Πλέον και νόμιμα η λειτουργία τηςΑδελφότητάς μας στην Αθήνα

Εγκρίθηκε το καταστατικό από το Πρωτοδικείο Αθηνών με το παρα-κάτω πιστοποιητικό.

Σύντομα εκδίδεται το ΑΦΜ και ο αριθμός λογαριασμού τραπέζης καιο κωδικός του ταχυδρομίου της εφημερίδας μας.

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟΣ ΜΠΑΡΜΠΑ ΝΑΣΙΟ!

Στα τέλη του Σεπτεμβρίου, ο φίλος μας και πατέρας του προέδρου τηςΑδελφότητας «Γριάζδανη» κ. Νάσιο Τζομάκας είχε ένα ατύχημα στο σπίτιτου στη Γριάζδανη. Επέστη εγκαύματα στα 30% σου σώματος του.

Μετά από 40 μέρες νοσηλεία στο Κρατικό «Γ. Γεννηματά» στην Αθήνα,βγήκε από το νοσοκομείο και βρίσκεται και πάλι κοντά στην αγαπημένη οι-κογένεια του .Πολύς κόσμος ,φίλοι. συγγενείς και μη ,βρέθηκαν κοντά τουκαι συμπαρασταθήκαν σε αυτή την πιο δύσκολη δοκιμασία της ζωής του. Οίδιος και η οικογένεια του εκφράζουν τα ευχαριστήρια προς όλους αυτούςκαι το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου «Γ. Γεννηματά».

ΚΗΔΕΙΕΣ- Στις 2-11-09 απεβίωσε ο Θοδωρής Χρ. Γιάννης - Γιώτης, ετών 74.- Στις 5-11-09 απεβίωσε η Ευανθία Φ. Νικόλα


ΓΓΙΙΩΩΡΡΓΓΟΟΣΣ ΤΤΖΖΟΟΜΜΑΑΚΚΑΑΣΣ ((ΠΠρρόόεεδδρροοςς ττηηςς ΈΈννωωσσηηςς ΑΑδδεελλφφοοττήήττωωνν ΛΛιιββααδδεειιάάςς))::

Μολονότι είναι ο ίδιος αρχι-συντάκτης και διευθυντής μετην εφημερίδα «Γριάζδανη» ,δεν μοιάζουν πουθενά.

Από τότε που κυκλοφόρησεο «Ελαιώνας» σας θεωρούμεκαι σαν ανταγωνιστές μας .Τινα πω. Αν συνεργάζεσαι με τοΔήμο, είναι αναγκαίο «κακό». Πολύ καλή προσπάθειατου Δ Σ της αδελφότητας……

ΑΑΡΡΙΙΣΣΤΤΟΟΤΤΕΕΛΛΗΗΣΣ ΣΣΠΠΥΥΡΡΟΟΥΥ:: Δρ. γλωσσολογίας τουΠανεπιστημίου Αθηνών. Η έκδοση της εφημερίδας« ΕΛΑΙΩΝΑΣ» , είναι μια αξιέπαινη προσπάθεια τωνσυντελεστών της, που εντάσσεται στον ευρύτεροαγώνα των συμπατριωτών μας για κανονική και πολιτι-στική χειραφέτηση στην ελληνική κοινωνία.

ΑΑΛΛΚΚΗΗΣΣ ΠΠΑΑΠΠΑΑΣΣ:: γιατρός,Πρόεδρος του ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙ-ΡΩΤΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥΜ.

Μια φωνή περισσότερη γιατον τόπο μας. Τα ΚΑΛΥΒΙΑσαν κεφαλοχώρι ας παίξει το ρ-όλο και για όλη την Επαρχία.Είναι η δεύτερη εφημερίδα στηζώνη τη Λειβαδιάς. Η αδελφότ-ητα σας έχει έναν πολύ καλόκαι δραστήριο πρόεδρο.

ΝΝΙΙΚΚΟΟΣΣ ΑΑΝΝΑΑΓΓΝΝΩΩΣΣΤΤΟΟΥΥ : Καθηγητής, δημοσιογρά-φος στην Ελευθεροτυπία. Ανταποκριτής τηςDEWTCE WELLE:

“Αυτό , που κυκλοφορείσαι το κάναμε για πρώτηφορά ερασιτεχνικά, αλλά αγαπήθηκε πολύ στο κόσμο

της κοινότητας. Είναι η με-γαλόκαρδεία ,γενναιοδωρίατου αρχισυντάκτη να συμβάλειαφιλόκερδος στο στήσιμο τηςεφημερίδος .

Ο Δήμος είναι πολύ καλόςαρθογράφος ,γνώστης της καθ-ημερινότητας, σύμμαχος καιμεγάλος αγωνιστής στα προβ-λήματα της κοινότητάς μας.Παίρνει πάνω του πολλές φο-ρές ρίσκο.

Το έχει αποδείξει με το καλύτερο τρόπο και στις εφ-ημερίδες : «Γριάζδανης», «Λυκούρσιον» της Τσιούκας, «Αφύπνιση», «Νέο Βήμα» και τώρα τελευταία πολύδυνατά και στο «Λα<κό Βήμα».

-Τα θερμά μου συγχαρητήρια !

ΒΒΑΑΓΓΓΓΕΕΛΛΗΗΣΣ ΠΠΑΑΠΠΑΑΧΧΡΡΗΗΣΣΤΤΟΟΣΣ:: Δάσκαλος , εκ-δότης και διευθυντής του Λα<-κού Βήματος:

Μια εφημερίδα αδελφότητοςμε μεγάλη γκάμα και πολυχρ-ωμία . Για να ρίξεις στο χαρτίπρέπει πρώτα να έχεις κάνειπράξη και δραστηριότητα στηνκαθημερινή ζωή.

Ελπίζω κάθε φύλλο καικαλύτερη. Διψάει ο χώρος μαςγια συνεχείς ενημέρωση .Μπράβο στον πρόεδρο και σταάλλα παιδιά !

ΒΒΑΑΣΣΙΙΛΛΗΗΣΣ ΙΙΑΑΤΤΡΡΟΟΥΥ:: Δημοσιογράφος – Επιχειρ-ηματίας .

Δεν το φανταζόμουνα ποτέ, ότι τα ΚΑΛΥΒΙΑ θα α-ποχτούσε τη δική του εφημερίδα. Μπράβο στους εμ-πνευστές και εφαρμοστών της ιδέας . Η εφημερίδαείναι τόσο καλά στημένη που μπορώ να πω, μας κλέ-ψατε την τέχνη. Εύχομαι να τα εκατοστίσει! Πιστεύω σεένα μικρό διάστημα χρόνου ,αυτή η εφημερίδα θαγίνει εφημερίδα όλης της Επαρχίας της Λιβαδειάς .

ΑΑΝΝΝΝΑΑ ΚΚΑΑΛΛΟΟΓΓΕΕΡΡΗΗ:: Δασκάλα, δημόσιος υπάλ-ληλος:

Είναι η καλύτερη εφημερίδα αδελφότητος που έχωδιαβάσει έως σήμερα. Εύγε σας !

ΣΣΠΠΥΥΡΡΟΟΣΣ ΘΘ.. ΚΚΩΩΣΣΤΤΑΑΝΝΤΤΙΙΝΝ--ΗΗΣΣ:: (Πρέβεζα)

Πήραμε το ομορφότεροδώρο της ζωής μας. Αποχτήσα-με φωνή και βήμα. Περιστέριταχυδρόμος που φέρνει κοντάόλο τον κόσμο μας. Νιώσαμε α-νακούφιση και περηφάνια.Στολίδι του χωριού, ετικέτα τηςταυτότητα μας.

-Στα κοινωνικά να αυξηθούνοι γεννήσεις και να προ αγγέλλονται οι ημερομηνίεςτων μυστηρίων .

ΜΜΙΙΧΧΑΑΛΛΗΗΣΣ ΠΠΑΑΝΝΤΤΟΟΥΥΛΛΑΑΣΣ:: Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Νομού

Ιωαννίνων.ΣΑΝ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΠΡΏΤΟΙ

ΣΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΑ ΓΡΟΣΙΑΚΑΙ ΣΤΑ ΑΡΜΑΤΑ .

ΝΝΙΙΚΚΟΟΣΣ ΣΣΙΙΩΩΜΜΟΟΣΣ : Καρ-διολόγος - παθολόγος .

Μετά από 5 φύλλα έχω συγχρωτίσει άποψη. Η καλήδουλειά φαίνεται από την αρχή. Χρειάζεται βελτίωσηστην επιλογή και κατάταξη των θεμάτων.

ΑΑΠΠΟΟΣΣΤΤΟΟΛΛΟΟΣΣ ΚΚΑΑΚΚ--ΛΛΑΑΜΜΑΑΝΝΗΗΣΣ : Βουλευ-τής Β Αθήνας , τέωςΠρόεδρος της Βουλής: ΑΠΛΗ , ΣΕΜΝΗ ,ΠΟΛΥΧΡΩΜΗ ΚΑΙ ΡΟ-ΜΑΝΤΙΚΗ.

ΚΚΩΩΣΣΤΤΑΑΣΣ ΝΝΟΟΥΥΣΣΙΙΑΑΣΣ:: ποιη-τής , Πρόεδρος της ΈνωσηςΚαλλιτεχνών Βορείου Ηπείρ-ου.(ΕΚΑΒΗ)

Είμαστε σίγουροι πως η εφ-ημερίδα αυτή από τη δική τηςσκοπιά και οπτική γωνία θακαθρεπτίζει τα προβλήματα τηςκαθημερινότητας της αδελφότ-ητας. Μακριά από πολιτικο-ποίηση της εφημερίδας .

ΣΣΠΠΥΥΡΡΟΟΣΣ ΧΧΡΡΗΗΣΣΤΤΟΟΥΥ:: ποιητής , ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ. Πρωτοποριακή σε όλα. Μια κίνηση σωστή. Είναι

πολυτέλεια για μια αδελφότητα. Το χαρτί και το φο-ρμάτ πολύ επιτυχημένα.

ΧΧΡΡΗΗΣΣΤΤΟΟΣΣ ΚΚΑΑΟΟΥΥΡΡΗΗΣΣ : δασολόγος .Το ευχαριστήθηκα πολύ. Μου άρεσε . Επιδίωξη εξ ΄

αρχής εκφραστής της ελεύθερης σκέψης του κάθε μέλ-λος της αδελφότητας.

ΝΝΙΙΚΚΟΟΣΣ ΝΝΤΤΑΑΗΗΣΣ:: Εκδότης της εφημ. της Τσιούκας«Λυκούρσιον».

Το άξιζε αυτό το δώρο τα Καλύβια . Κάθε αρχή καιδύσκολη. Εμείς γιορτάσαμε τα 6 χρόνια και το 50-τούφύλλου έκδοσης .

ΓΓΙΙΩΩΡΡΓΓΟΟΣΣ ΛΛΙΙΩΩΛΛΗΗΣΣ :: (Καλύβια) Λογιστής .Υπέροχη. Διαβάζεται με ενδιαφέρον. να αφήσομε τα

παλιά και να δούμε μπροστά !

ΘΘεεόόδδωωρροοςς ΔΔεευυττόόςς :: Μαθημα-τικός –συγγραφέας και εκδότηςτης εφημ. «Απείροταν: « Η από-δοση της ελληνικής ιθαγένειαςθα ανοίξει και νέους ορίζοντεςστην καθημερινή ζωή σας. Εκμε-ταλλευτείτε το με το καλύτερο τρ-όπο.

Μια σπουδαία κίνηση. Δόθηκεη ευκαιρία να γίνουν τα Καλυβια ,ακουστά σε όλη την οικουμένη.

ΕΕΦΦΗΗΜΜΕΕΡΡΙΙΔΔΑΑ ΛΛΑΑIIΚΚΟΟ ΒΒΗΗΜΜΑΑ -- ΙΙδδιιοοκκττήήττηηςς ΘΘωωμμάάςς ΓΓιιάάννννηηςς::Ευχόμαστε στην νέα ιδρυθ-

έντα εφημερίδα ,στον εκδότηΔημήτρη Παππά , στο διευθυ-ντή και στον αρχισυντάκτηΔήμο Κόλλια ,επιτυχίες στηντιμημένη και δύσκολη δουλειάτης δημοσιογραφίας , η εφ-ημερίδα να γίνει λαμπηδόναςγια την καθρεύτηση και προβο-λή των ωραίων και πλούσιωνκειμηλίων της αδελφότητας καιτου χωριού σας.

Η πένα τους να είναι πάντα υγρή και η δημιουρ-γικότητά τους αστείρευτη.

ΑΑΛΛΚΚΗΗΣΣ ΜΜΠΠΟΟΥΥΝΝΤΤΡΡΗΗΣΣ : Α-ρχιτέκτονας . Ατίμητη καισπουδαία συνεισφορά για τοχωριό μας. Χρειάζεται να βο-ηθήσουμε όλοι: οικονομικά,ποιοτικά, κ.λ.π. Με αυτή τηνκίνηση τα Καλύβια γράφει τηνδική του ιστορία.

Κάθε μέσων αντικειμενικήςενημέρωσης είναι ευπρόσδεκ-το .Το θεωρώ άλμα. Καλο-ρίζικη ! Υγρή η πένα, για τουςαρθογράφους.

ΧΧΡΡΗΗΣΣΤΤΟΟΣΣ ΛΛΩΩΤΤΣΣΗΗΣΣ :: ( Ασφαλιστής ) "ΜΠΡΑΒΟ ΔΗΜΟ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

ΣΟΥ. ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙ-ΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣΑΡΚΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟ-ΒΑΛΟΥΝ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΟΘΟ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΥΑΡ-ΙΘΜΟΥΣ ΣΥΝΤΟΠΙΤΕΣ ΜΑΣ ."

Η συντακτική επι-

τροπή της εφημε-

ρίδας «Ε λ α ι ώ ν α

ς» της αδελφότ-

ητας «Άγιος

Σπυρίδων», ευχαρι-

στεί όλους τους α-

ναγνώστες, κα ι

συμπαραστάτες της

εφημερίδας μας ,

για τα καλά λόγια, και για την αξιοποίηση της καλής

δουλειάς, που έγ ιναν από τους αρθογράφους στα

πέντε πρώτα φύλλα.

Το ίδιο, δέχεται και αξιοποιεί, όλες τις κριτικές

στην σελιδοποίηση,

γ ια τα ορθογραφικά

λάθη, και της διάφο-

ρες προτάσεις , που

στο ερχόμενο θα τις

μειώσει στο ελάχι -

στο όσο γ ίνετα ι

δυνατόν.

Ευχαρ ιστούμε ό-

λους αυτούς , που

βοηθήσαν με την οι-

κονομική τους στήριξη και με τα γραφτά τους, γιατί

συνεχ ιζόμενη κα ι μακρόχρονη ζωή της εφημε-

ρίδας, στο συμφέρον των συγχωριανών μας.

Με αυτήν την ευ-

κα ιρ ία κάνουμε γ ια

άλλη μ ια φορά έκ-

κληση, ο ι χωριανο ί

μας , να δώσουν την

απλή βοήθε ιά τους ,

σε αυτήν την υπόθε-

ση.

Καλούμε τον καθέ-

ναν να προσφέρει την

δική του βοήθεια με

σκοπό να κάνουμε την εφημερίδα ένα μέσον για να

εκφραστεί και να ενημερωθεί στο ερχόμενο γ ια

τον καθένα μας.

Η συντακτική Επιτροπή

Ο ΑΠΟΗΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ

«Μας κάνατε το μεγαλύτερο δώρο ανεχτίμητης αξίας»

Εφημεριδα "ΕΛΑΙΩΝΑΣ" - Αρ. 6

Documents