ΣEΛ. 2Aπό µήνα σε µήνα(εικόνες και σχόλια επικαιρότηταςαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκηκαι τον Αντώνη Περιβολάκη)

ΣEΛ. 3Το περιβάλλον, θύµατης υπερβολικήςταχύτητας του fast trackTου Γιώργου ΜπάλιαEδώ στο Nότοαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη

ΣEΛ. 4Οψεις - Απόψεις,από τον Μιχάλη Νικολακάκη

ΣEΛ. 5«∆ήµος Ενεργών Πολιτών»η επόµενη µέρα

Τα Αρχαία Ελληνικάεπιστρέφουν στην ... Αγγλία

ΕπέτειοςΑπό τον ΕΥΓΕΝΙΟ ΑΡΑΝΙΤΣΗ

ΣEΛ. 6«Τα Ασήµαντα»από τον Γιώργο ΚοκκινάκοΑνεπαισθήτωςΓράφει η Βούλα Καντεράκη

ΣEΛ. 7Η Συνωµοσία του θορύβουαπό τον Γιώργο Μανουσέλη

ΣEΛ. 8Η γλώσσα της Πληροφορικήςγράφει ο Γιώργος Γώγουλος

ΣEΛ. 9Το κίνηµα της βραδύτηταςγράφει ο Αλέκος Λασκαράτος

ΣEΛ. 10Γιατί η Αριστερά του 40%είναι στο περιθώριο;γράφει ο Γιώργος Σταθάκης

ΣEΛ. 11ΧΡΕΟΣ!γράφει η Σοφία Τσουρδαλάκη

ΣEΛ. 12-13“Την ιστορία µπορείνα την γράφουν οι νικητές,αλλά δεν µπορούν νααντέξουν πάντα το βάρος της”Κώστας ΒαξεβάνηςΣυνέντευξη Ματθαίος Φραντζεσκάκης

ΣEΛ. 14∆ιλήµµατα και µηνύµατααπό την Μαρία Κρέτση

ΣEΛ. 15«Σε ένα φανταστικό

Σκακιστικό κόσµο…».από τον Μιχάλη ∆αρµαράκη

ΣEΛ. 16Με τη φωνή των γονιώνΓράφει η Ρούλα ΚαλαϊτζάκηΟ «Ρεµπέτης»του ∆ήµου Κερδέλα

ΣEΛ. 17Αντίο Καιτούλαγράφει o Εµµανουήλ Τζιλιβάκης

ΣEΛ. 18"επί γραµµής"από τον Βασίλη ΠαπαστάµοΒιβλιόραµα

ΣEΛ. 19Βιντεοπροτάσειςαπό τον Αντώνη Σπανουδάκη

ΣEΛ. 20Τι δούµε και τι θα ακούσουµεστα ΧανιάΓράφει o Γιώργος Βαβουλές

ΣEΛ. 21«Στην αρχή του τραγουδιού»από τον Γιώργο Τσίµα«Μουσικές Προτάσεις»

ΣEΛ. 22“Η σύριγγα του Πάνα”από τον Πέτρο Λυµπεράκη

ΣEΛ. 23Με την πυξίδα στα ΜΜΕΤι γίνεται στην πόλη

ΣEΛ. 24“Στήλη άλατος”από τον Νίκο Χατζηιωάννου«Φασκόµηλο µε µέλι»σερβίρει η Θεοδοσία ∆ασκαλάκη

και τώρα δουλειά!!!

ΦΥΛΛΟ 9955XANIA

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010) (

www.pyxida.gr

www.pyxida.gr

ΕΕκκλλοογγέέςς κκααιι ΜΜΜΜΕΕ

Πέραν όλων των άλλων οι εκλογές, ειδικά οι τοπικές, αποτε-λούν και ένα πεδίο αξιολόγησης των Μέσων Μαζικής Ενηµέ-ρωσης. Ας την κάνουµε!!! ΑΣ ΤΗΝ ΚΑΝΕΤΕ!!!

Μ.Φ.

ΠΠοολλυυττεεχχννεείίοο ΚΚρρήήττηηςς

Αλλαγή σκυτάλης είχαµε πριν µερικές µέρες στο ΠολυτεχνείοΚρήτης µε τον κ.Γιάννη Φίλη να επανέρχεται στην πρυτανείατου ιδρύµατος. Μετά από µια ταραχώδη θητεία του κ. Γρυ-

σπολακη και µε πολλά µέτωπα να έχουν ανοιχθεί. Με ένα διάχυτοκλίµα έντασης κυρίαρχο δυστυχώς τόσο στις σχέσεις µεταξύ πρυ-τανείας – φοιτητών όσο και µεταξύ των ιδίων των καθηγητών τουιδρύµατος. Κλίµα έντασης που συχνά µεταφερόταν και στις σχέσειςτου ιδρύµατος µε τους φορείς αλλά και την τοπική κοινωνία. Ανε-ξαρτήτως των ευθυνών αυτού του κλίµατος αυτό που έχει σηµασίαείναι ότι αυτή η εικόνα και τέτοιες συνθήκες κάθε άλλο παρά στηνεύρυθµη λειτουργία του ιδρύµατος βοηθούσαν. ∆εν µένει παρά ναπεριµένουµε µια διαφορετική επόµενη µέρα.

Μ.Φ.

ΕΕππίίθθεεσσηη σσεε µµεεττααννάάσσττεεςς

Θύµατα επίθεσης έπεσαν αργά το απόγευµα της ∆ευτέρας 15Νοεµβρίου στην παραλία του Καστελίου Κισσάµου, δύο νεαροίµετανάστες από την Τυνησία, όπως κατήγγειλε µε ανακοί-

νωση του το Φόρουµ µεταναστών Κρήτης. Σύµφωνα µε την καταγ-γελία, τέσσερις Έλληνες, τους επιτέθηκαν µε προτεταµένακυνηγετικά όπλα. Αφού πυροβόλησαν πολλές φορές για να τους εκ-φοβίσουν, κινήθηκαν προς το µέρος τους και οι δύο νεαροί Τυνήσιοι,20 και 21 ετών, αντίστοιχα, φοβούµενοι, έπεσαν στη θάλασσα για ναγλιτώσουν. Οι δράστες, σύµφωνα µε την καταγγελία, έσυραν τουςδύο µετανάστες στην ξηρά κι άρχισαν να τα χτυπούν µε τα κοντάκιατων όπλων τους και ξύλινες ράβδους, για να τους εγκαταλείψουν τε-λικά αιµόφυρτους στην παραλία του Καστελίου. Οι δύο µετανάστες,µεταφέρθηκαν στον Κέντρο Υγείας Κισσάµου και στη συνέχεια στονοσοκοµείο Χανίων. Εφεραν σοβαρά τραύµατα στο πρόσωπο. Στονένα από αυτούς έγιναν 24 ράµµατα, ενώ ο άλλος είχε κατάγµατα στοχέρι και το πόδι. Χθες οι δύο µετανάστες έδωσαν κατάθεση στηνΑστυνοµική ∆ιεύθυνση Χανίων.Σύµφωνα µε τον Αµπντούλ Χατζή,µέλος του Φόρουµ Μεταναστών Κρήτης, «καθηµερινά σχεδόν, µαςπαίρνουν τηλέφωνο από το Καστέλι και µας καταγγέλλουν ότι ακόµηκι όταν πηγαίνουν να πληρωθούν από τους εργοδότες τους, τους χτυ-πάνε και στη συνέχεια καλούν την αστυνοµία να τους συλλαβει επειδήδεν έχουν άδεια παραµονής». Όσον αφορά την επίθεση σε βάροςτων δύο Τυνήσιων, ο κ. Χατζή υπογράµµισε ότι δεν είχαν δώσει τηνπαραµικρή αφορµή και ότι έπεσαν θύµατα συµµορίας που επιτίθεταιεναντίον µεταναστών. Κάλεσε τους τοπικούς φορείς να αναλάβουνδράση και τη δικαιοσύνη να παρέµβει προκειµένου να δοθεί τέλοςστα κρούσµατα ρατσιστικής βίας .

Μ.Φ.

ΟΟιι όόρροοιι ττοουυ ππααιιχχννιιδδιιοούύ

Αµέσως µετά το τέλος του 2ου γύρου των δηµοτικών και περι-φερειακών εκλογών επιχειρήθηκε από την πλειοψηφία τωνµέσων ενηµέρωσης να περαστεί ένα µήνυµα: πως αυτή ήταν

η ώρα της σιωπηρής πλειοψηφίας. Πηγή του µηνύµατος είναι τοεξωφρενικό για τα δεδοµένα της νεότερης Ελληνικής ∆ηµοκρατίαςποσοστό αποχής. Τώρα για πρώτη φορά ο κόσµος δικαιολογεί αυ-τούς που δεν ψήφισαν…Όταν µετέχεις σε ένα παιχνίδι που εν τοιαύτη περιπτώσει λέγεται«Ελληνική ∆ηµοκρατία» θες το παιχνίδι να παίζεται µε όρους πουέχουν τεθεί και τηρούνται και από τις δύο µεριές. Υπάρχει µια µε-γάλη µερίδα του κόσµου που χρησιµοποιεί το επιχείρηµα που λέει«Αυτή είναι η δηµοκρατία µας, αυτήν έχουµε, µε αυτήν θα πορευ-τούµε». Σεβαστό το επιχείρηµα. Αν δούµε όµως την ισχύ του µεόρους ιστορικούς και πραγµατικούς θα διαπιστώσουµε πως είτεγουστάρουµε αυτού του είδους τη δηµοκρατία (έτσι όπως είναιγραµµένη στα χαρτιά, είτε όχι) οι όροι της δεν ισχύουν και δεν εφαρ-µόζονται πλέον. Σε καµία περίπτωση δεν πιστεύω ότι οι Έλληνεςείναι αυτό που θα λέγαµε γενικώς και αορίστως «λαός προοδευτι-κός». Αντιθέτως είναι λαός µε έντονες συντηρητικές παραδόσεις.Βρίσκει απάγκιο στο συντηρητισµό του µε την έννοια ότι δεν θέλειτις µεγάλες αλλαγές και επιλέγει κάποιους που θα του υποσχεθούνπράγµατα ακόµη και όταν αυτά δεν είναι απαραίτητα για το µαζικόκαλό αλλά κατευθύνονται προς ατοµικό βόλεµα. Αυτοί οι σιωπηροίόροι του συµβολαίου της Ελληνικής ∆ηµοκρατίας δεν τηρήθηκαν κα-θόλου τελευταία. ∆εν ξέρω αν εύκολα µπορεί κανείς το ονοµάσει«πολιτική απογοήτευση». Νοµίζω ότι απλά οι άνθρωποι λένε «δενπαίζεις το παιχνίδι που συµφωνήσαµε». Και είναι αυτή ακριβώς ηπερίοδος που οι άνθρωποι στην Ελλάδα αναρωτιούνται για την φύσηκαι για τους όρους του παιχνιδιού στο οποίο συµµετείχαν…

Α.Π.

22ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύµε

τη 3η βδoµάδα κάθε µήνα,

σε 3000 αντίτυπα και µπoρείτε να µας βρείτε στα

παρακάτω σηµεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕ∆ΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήµατα ∆ίσκων:

STUDIO 2000

LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin

Σινεµά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ

E∆EM, ΑΝΕΚ∆OΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ∆ΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗ∆ΩΝ)

Άλλα σηµεία:

∆ΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣO∆OΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ,

ΕΙΣO∆OΣ ∆ΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)

ΑΝΕΚ LINES

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο)

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), Ω∆ΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ

∆PAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ)

OLA STORES

NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟ∆ΕΝΤΡΟ

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Στην Aθήνα:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (ZΩO∆. ΠHΓHΣ 18)

Στη Θεσσαλονίκη:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47)

BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ

24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI,

25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙ∆ΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ

ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

Ι∆ΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡ∆OΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩ∆ΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚ∆OΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚ∆OΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙ∆Α» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: info@pyxida.gr

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ∆ΑΡΜΑΡΑΚΗΣΣΙΣΣΥ ∆ΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ∆ΗΜOΣ ΚΕΡ∆ΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙ∆ΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙ∆ΗΣ ΚΟΝΙ∆ΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡO∆ΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥ∆ΑΚΗΣ

ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙ∆ΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕ∆ΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙ∆Η

Η πυξίδα πρoσφέρεται µε αντίτιµo τη διάδoση και τη συµµετoχή

Η ΕΚ∆ΟΣΗ ΜΑΣΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΕΕκκλλοογγέέςς …… κκααιι ττώώρραα δδοουυλλεειιάά

ΠΠεερριιφφέέρρεειιαα

Ηκυριαρχία του κυρίου Αρναουτάκη ήταν λίγο-πολύ δεδοµένηοπότε το θέµα δεν ήταν ποτέ το ποιος θα είναι ο επόµενοςπεριφερειάρχης αλλά το τι θα κάνουν οι υπόλοιπες δυνά-

µεις και κυρίως ποια θα είναι η επόµενη µέρα σε επίπεδο διοίκη-σης. Υπό αυτή την έννοια παραµένει ζητούµενο το σε ποιακατεύθυνση θα λειτουργήσει το περιφερειακό συµβούλιο. Καταρ-χήν σε επίπεδο πολιτικής. Θα αποτελέσει απλά µηχανισµό νοµι-µοποίησης κυβερνητικής πολιτικής ή θα έχει την όποια αυτόνοµηκαι ουσιαστική λειτουργία. Ζητούµενο επίσης αποτελεί το πώς θαλειτουργήσει το περιφερειακό συµβούλιο και ο νέος περιφερει-άρχης σε σχέση µε την ισοµέρεια και την ισοκατανοµή υποχρεώ-σεων αλλά και προνοµίων σε επίπεδο νοµών του νησιού. Τοπαραπάνω είναι ένας από τους τοµείς που θα κριθεί ο κ. Αρνα-ουτάκης καθώς το πώς θα λειτουργήσει το περιφερειακό συµ-βούλιο αποτελεί πολιτική απόφαση και απαιτεί ανάλογουςχειρισµούς. ∆ιαφορετικά θα οδηγηθούµε στο δηµοκρατικοφανέςσύστηµα της «ψήφισης των θεµάτων» από ένα περιφερειακό συµ-βούλιο του οποίου η γεωγραφική σύνθεση είναι δεδοµένη οπότεκατ΄αναλογία είναι σχεδόν δεδοµένες και οι αποφάσεις του.

∆∆ήήµµοοςς ΧΧααννίίωωνν

Μετά από µια σκληρή µάχη ο Μανώλης Σκουλάκης είναι οπρώτος δήµαρχος του νέου Καλλικρατικού δήµου Χανίων.Μέσα από µια προεκλογική διαδροµή εσωτερικών εντά-

σεων και ενστάσεων ο κύριος Σκουλάκης από την µια κατάφερε να«ανέβουν στο άρµα του» σχεδόν όλοι όσοι είχαν αντιταχθεί στηνυποψηφιότητα του. Πολλοί δε εξ αυτών και µε δηµόσιες δηλώσεις«µετανοίας». Αναµφισβήτητα προσωπική επιτυχία του κύριουΣκουλάκη και των συνεργατών του. Αλήθεια είναι ότι η συµπό-ρευση µε τον κύριο Σκουλάκη και κυρίως η εκλογή του ακόµα καιγια πολλούς από αυτούς που συντάχθηκαν µαζί του έχει πολλέςαναγνώσεις και δηµιουργεί νέα δεδοµένα. Καταρχήν από την µια«τελειώνει» ο πρώτος βουλευτής και παράλληλα ανοίγει η θέσητου. Κάτι το οποίο δηµιουργεί νέο πολιτικό πεδίο για τις επόµενεςεκλογές. Νέα δεδοµένα ανοίγουν για πολλούς και όσον αφορά τιςεπόµενες δηµοτικές εκλογές (όσο και να σας φαίνεται νωρίς πολ-λοί σκέφτονται µέχρι τότε !!!).Τώρα όσον αφορά την επόµενη µέρα στον νέο δήµο Χανίων τοστοίχηµα για τον κύριο Σκουλάκη είναι κατά πόσον θα συγκροτή-σει µια δυναµική και παρεµβατική οµάδα η οποία θα µπορέσει όχιαπλά να διαχειριστεί το νέο δήµο αλλά θα χαράξει όραµα και προ-οπτική. Στοίχηµα είναι το κατά πόσο δεν θα µείνει σ΄ένα κλίµα«επιστροφής στα παλιά» συνεργατών του σε µια λογική να συνε-χίσουµε από εκεί που αφήσαµε το δήµο αλλά θα δώσει νέα δυνα-µική µε τα νέα δεδοµένα. Μένει να δούµε…

ΠΠεερριιαασσττιικκοοίί ∆∆ήήµµοοιι ΝΝ.. ΧΧααννίίωωνν

Ολαός και εδώ µίλησε, οπότε όσο ποιο γρήγορα πάµε στηνεπόµενη µέρα τόσο καλύτερα για όλους .Οι εκλογές στουςπεριφερειακούς δήµους αποτελούν ένα ειδικό κεφαλαίο

τόσο για το πώς διεξάγονται όσο και για το πώς λειτουργεί τοεκλογικό σώµα. Παρατηρήσεις που όσο ποιο νωρίς γίνουν απόόλους τους εµπλεκόµενους (εκλεγµένους και µη) τόσο καλύτεραπιθανά να λειτουργήσουν οι νέοι δήµοι.Πρώτο στοίχηµα για τις δηµοτικές αρχές των νέων περιφερειακώνδήµων είναι το κατά πόσο την επόµενη µέρα θα παρακάµψουντους µικρό-µεγάλο τοπικισµούς αλλά και διάφορες µικρό-µεγάλοδιαπλοκές ώστε καταρχήν να αποκτήσουν οι δήµοι τους χαρα-κτήρα ενιαίων κοινωνικών και ουσιαστικά διοικητικών ενοτήτων.∆εύτερο στοίχηµα στην ιδία λογική αποτελεί το κατά πόσο θαενεργοποιήσουν οι νέοι δήµαρχοι πολιτικές που θα διασφαλίζουντην εγγύτητα που ζητά ο πολίτης της χανιώτικης επαρχίας απότην δηµοτική αρχή. Γιατί τελικά µια αυτοδιοίκηση που χάνει αυτήτην εγγύτητα δεν είναι αυτοδιοίκηση. Τελευταίο στοίχηµα γιαόλους είναι το κατά ποσό θα προσπεράσουν γρήγορα τις διάφο-ρες συγκρούσεις, πικρίες, αντιπαλότητες που δηµιουργήθηκανπροεκλογικά και θα καταστεί δυνατή η ενεργοποίηση όλων όσωνµπορούν να προσφέρουν στην ανάπτυξη της ενδοχώρας.

ΜΜααττθθααίίοοςς ΦΦρρααννττζζεεσσκκάάκκηηςς

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 201033

ΕΕππιιδδεειικκννυυόόµµεεννηη εελλααφφρρόόττηητταα

Ορεινό το χωριό, κρατάει την οµορφιά τουτοπίου και των ανθρώπων του απείραχτη απότον τουρισµό. Ο παµπάλαιος πλάτανος, τακαφενεδάκια στον ίσκιο του, οι στενοί δρό-µοι, φτιαγµένοι σε καιρούς που το αυτοκίνητοδεν είχε ακόµα επιβάλει τη δεσποτεία του,τα πάντα στην τάξη και στο µέτρο τους.Ώσπου, για να κλονιστεί η ισορροπία, κατα-φθάνει στο χωριό ένα από εκείνα τα αυτοκί-νητα που ώς τώρα πίστευες ότι τα χαίρονταικαι τα καµαρώνουν µεγαλοποδοσφαιριστές, µεγαλοτραγουδιστές και πα-ραθυράτοι µεγαλοποινικολόγοι. Αλλά κανένα διάσηµο αστέρι της µπάλας,του άσµατος ή της δικηγορίας δεν κατέβηκε από το τετράτροχο.Κατέβηκε µια αγέρωχη κυρία, που και µόνο το καλά προβαρισµένο πλατύχαµόγελο µε το οποίο µοίραζε χειραψίες σε γνωστούς και αγνώστους αρ-κούσε για να ορίσει το επάγγελµά της: πολιτικός. Ούτε το πόθεν της είναιελέγξιµο ούτε το έσχες.«Βουλευτίνα», έλεγε ο ένας ψιθυριστής. «Νοµάρχης», διαφωνούσε ο δεύ-τερος. «Υποψήφια», ξεκαθάριζε τα πράγµατα ένας τρίτος. Ποιο το κόµµατης και ποιο το χωριό δεν έχει ιδιαίτερη σηµασία. Οι συµπεριφορές µε-τράνε και το «τέλος της ιδεολογίας» που πιστοποιούν ορισµένες απόαυτές. Μετράει δηλαδή η ευκολία µε την οποία άνθρωποι που ανήκουν σεδιαφορετικά κόµµατα και υποτίθεται ότι πολιτεύονται µε διαφορετικέςαρχές, καταλήγουν µάλλον γρήγορα να εξοµοιώνονται ασπαζόµενοι τουςίδιους αξιακούς κώδικες και λατρεύοντας τα ίδια κούφια σύµβολα κύρουςκαι γοήτρου - µια Λέξους, µια Φεράρι, ένα σκάφος, ένα εξοχικό µε την απα-ραίτητη δεξαµενή κολύµβησης, για να µην τρέχεις στη θάλασσα µε τουςπληβείους. Τα αποκτάς όλα τούτα, όχι τόσο επειδή τα έχει ανάγκη ο τρό-πος της ζωής σου, όσο για να δώσεις σχήµα στην ισχύ σου και να δείξειςπως επιτέλους κάτι σπουδαίο έγινες σε τούτο τον κόσµο. Και ανακουφί-ζεις τη συνείδησή του, αν φυσικά έχει πρόβληµα, δηλώνοντας µια στο τόσοότι συµµερίζεσαι «τις αγωνίες του κοσµάκη», ιδίως τώρα µε την κρίση.∆εν λέω ότι οι πολιτικοί είναι υποχρεωµένοι να ζουν σαν τους αρχαίουςΚυνικούς φιλοσόφους, µε άκρα λιτότητα, ή σαν τους αυθεντικούς ασκητές,ώστε να αποδεικνύουν την τιµιότητά τους. Λέω απλώς ότι, έστω και για νααυτοπροστατεύονται από τη λαϊκή περιφρόνηση, φρόνιµο θα ήταν να δεί-χνουν πως σέβονται ελαφρώς το µέτρο, καθώς και την κρίση του «κο-σµάκη», είτε τους ψηφίζει είτε όχι. Φαίνεται όµως ότι το µυαλό αρκετών«εκπροσώπων» µας είναι βαριά θολωµένο από την εξουσία και τις ηδονέςτης. Και συνεχίζουν να επιδεικνύουν τη χλιδή τους, τετράτροχη ή όχι, γιατίεπιµένουν να πιστεύουν ότι έτσι εντυπωσιάζουν και θαµπώνουν. Αλλάαπλώς ενοχλούν και προσβάλλουν - αισθητικά, ηθικά και πολιτικά. Κι ανκάτι τους προστατεύει, δεν είναι η αφέλεια του «κοσµάκη», όπως θέλουννα πιστεύουν, αλλά η ευγένειά του - η οποία πάντως αρχίζει να δείχνει ση-µάδια εξάντλησης.

TTοουυ ΠΠααννττεελλήή MMπποουυκκάάλλααΚΚααθθηηµµεερριιννήή 2233009922001100ΓΓιιαα ττηηνν ααννττιιγγρρααφφήή ΜΜ..ΦΦ..

ΣΣ..ΣΣ.. ΓΓιιαα όόσσοουυςς εεκκλλέέχχττηηκκαανν κκααιι όόσσοουυςς όόχχιι.. ΚΚυυρρίίωωςς όόµµωωςς γγιιαα ττοουυςς ααυυλλιικκοούύςςκκααιι µµάάλλιισστταα µµεε ττηηνν υυππόόµµννηησσηη όόττιι ππρρόόκκλληησσηη εεκκττόόςς ααππόό ττοονν υυλλιικκόό ππλλοούύττοοααπποοττεελλεείί κκααιι ηη έέππααρρσσηη,, σσυυχχννάά κκυυρρίίωωςς ααυυττήή!!

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

Σε µια περιοχή όπως την δική µας, τόσο σε επίπεδονοµού όσο και σε επίπεδο νησιού, όπου µια σει-ρά από «επενδυτικά φιλέτα» αποτελούν πηγή ορέ-

ξεως δυνάµει επενδυτών, δεν µπορεί παρά το νοµο-σχέδιο για το fast track να βρίσκεται στο επίκεντρο τηςπροσοχής µας.

Το ν/σ για την επιτάχυνση των στρατηγικών επεν-δύσεων, το οποίο συζητείται στη βουλή, έχει σαν στό-

χο να ρυθµίσει ζητήµατα πουάπτονται των επενδύσεων πουέχουν ιδιαίτερη σηµασία γιατην οικονοµική ανάπτυξη τηςχώρας, µεταξύ δε αυτών και τοπεριβάλλον.

Η βασική διάταξη του ν/σσχετικά µε το περιβάλλον είναι το άρθρο 25 στο οποίογίνεται λόγος για Ειδικά Σχέδια Ολοκληρωµένης Ανά-πτυξης τα οποία, εκτός των άλλων, ορίζουν τις περιοχέςυποδοχής των στρατηγικών επενδύσεων. Αυτό που αρ-χικά πρέπει να επισηµάνει κανείς είναι η προχειρότη-τα της σχετικής νοµοθέτησης. Αντιγράφει σχεδόνπλήρως ανάλογες διατάξεις του νόµου για την επιτά-χυνση της υλοποίησης των ολυµπιακών έργων (ν.2730/1999) µε αποτέλεσµα να µην λαµβάνει υπόψη τουτη νοµοθεσία για το περιβάλλον που εντωµεταξύ θε-σπίστηκε και η οποία είναι πολύ σηµαντική. Ας ελπί-σουµε ότι η προχειρότητα αυτή δεν θα συνεχιστεί καικατά την υλοποίηση των στρατηγικών επενδύσεων.

Η σηµαντικότερη ρύθµιση είναι αυτή που αναφέ-ρει ότι δεν ισχύει η νοµοθεσία για την πληροφόρησηκαι συµµετοχή των πολιτών. Όπως είναι γνωστό αυτήη νοµοθεσία είναι καίριας σηµασίας για την προστασίατου περιβάλλοντος και η παραβίασή της καθιστά κάθεσχετική πράξη παράνοµη. Οι πηγές της εν λόγω νο-µοθεσίας είναι η οδηγία 2003/35 και η διεθνής σύµβασηΆαρχους (κυρώθηκε από τη χώρα µας µε το ν.3422/2005) που προβλέπουν ότι είναι υποχρεωτική ηπληροφόρηση και συµµετοχή του κοινού στη διαδικα-σία λήψης της απόφασης. Μάλιστα δε υπάρχουν και ει-δικότερες διατάξεις –στην ελληνική νοµοθεσία- που ορί-

ζουν συγκεκριµένα τον τρόπο πληροφόρησης και συµ-µετοχής των πολιτών. Το ν/σ λοιπόν, µε την σχετική ρύθ-µιση, παραβιάζει κατάφωρα την παραπάνω ευρωπαϊκήκαι διεθνή νοµοθεσία. Έτσι, αντί να επιταχύνει την υλο-ποίηση της στρατηγικής επένδυσης θα την καθυστε-ρήσει διότι είναι βέβαιο ότι τα δικαστήρια θα ακυρώ-σουν οποιαδήποτε έγκριση η οποία θα στηρίζεται στησυγκεκριµένη διάταξη του ν/σ.

Περαιτέρω, η ρύθµιση για προσχώσεις και κατα-σκευή έργων στον αιγιαλό και στην παραλία έρχεται σεαντίθεση µε το διεθνές δίκαιο και συγκεκριµένα µε τοΠρωτόκολλο για την ολοκληρωµένη διαχείριση των πα-ράκτιων ζωνών της Μεσογείου (21-1-2008). Εκεί ανα-φέρεται ότι υφίσταται υποχρέωση κάθε κράτους να δια-τηρεί την υπάρχουσα γεωµορφολογία των παράκτιωνζωνών και να χαράσσει εθνική στρατηγική για την ολο-κληρωµένη διαχείριση και µέτρα εφαρµογής της.Οποιαδήποτε παρέµβαση πρέπει να εντάσσεται σ’ αυτήτη στρατηγική. Όπως γνωρίζουµε τέτοια στρατηγική δενυπάρχει και κατά συνέπεια οι προσχώσεις και οι κα-τασκευές επί του αιγιαλού έτσι όπως ορίζονται στο ν/σείναι παράνοµες διότι παραβιάζουν το Πρωτόκολλο τοοποίο είναι νοµικά δεσµευτικό για τη χώρα.

Επί πλέον, µε το άρθρο 24 του ν/σ επιχειρείται µιαπονηρία. Ορίζεται ότι αρµόδιο δικαστήριο για τις τυχόνανακύπτουσες διαφορές είναι το ∆ιοικητικό Εφετείο,αφαιρώντας έτσι την αρµοδιότητα από το Συµβούλιο τηςΕπικρατείας. Ο λόγος είναι προφανής: Ελπίζουν ότι,επειδή το ∆ιοικητικό Εφετείο δεν έχει την κατάλληληεµπειρία, θα µπορέσουν να αποφύγουν τους σκοπέλουςτης νοµοθεσίας.

Τέλος, προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι οι ρυθ-µίσεις του ν/σ που αναφέρθηκαν έγιναν αποδεκτές καιαπό την Υπουργό ΠΕΚΑ. Φαίνεται ότι η λεγόµενη «πρά-σινη ανάπτυξη» δεν είναι τίποτε άλλο παρά ευφηµισµόςκαι προκάλυµµα συνέχισης της ίδιας πολιτικής. Άλλωστεείµαστε συνηθισµένοι στις καταδίκες από το Ευρωπαϊκό∆ικαστήριο.

* ∆∆ιιδδάάκκττωωρρ ΝΝοοµµιικκήήςς--∆∆ιικκηηγγόόρροοςς

Το περιβάλλον, θύµα της υπερβολικής ταχύτητας του fast track

Tου ΓιώργουΜπάλια*

44ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Sandman

ΟSandman στην αγγλοσαξονική µυθολογίαείναι η µυθική εκείνη φιγούρα που φέρνει σταπαιδιά τα όνειρα όταν πέφτουν για ύπνο, κάτισαν µία καλή εκδοχή του δικού µας µπαµ-

πούλα.Με το µύθο αυτό ως πρώτη ύλη, ο Neil Gaimanδηµιούργησε το χαρακτήρα που µεταµόρφωσε τονκόσµο τον κόµικς και συνέβαλε όσο λίγοι άλλοι στηναναγνώριση τους ως παραδεδεγµένο καλλιτεχνικόείδος. Από το 1987 έως το 1996 εκδίδονταν η µηναίαέκδοση του Sandman στις Η.Π.Α.. Με διαφορετικούσκιτσογράφους (S. Kieth, M. Dringenberg κ.α.) και σεδιαφορετικούς εκδοτικούς οίκους (Vertigo, DCComics).Ο Βασικός ήρωας της σειράς είναι ο Dream

of the Endless, ή αλλιώς Sand-man, Morpheus, The Shaperκ.α. Ο Sandman είναι η αν-θρωποµορφική έκφραση τηςανθρώπινης λειτουργίας τουονείρου. Στο σύµπαν του

Gaiman οι θεοί είναι θνητοί πεθαίνουν όταν οι άν-θρωποι παύουν να πιστεύουν σε αυτούς. Οι Endlessόµως, ο Sandman και τα αδέρφια του, ενσαρκώνουντις ανθρώπινες ψυχοσωµατικές καταστάσεις, καιµέσω αυτών ζουν για πάντα. Εν’ προκειµένω, µέσααπό τα όνειρα των άλλων.Στην αρχή της σειράς οSandman ελευθερώνεται ύστερα από 70 χρόνια φυ-λάκισης και προσπαθεί να ανασυγκροτήσει τον κόσµοτου, να ανακτήσει τα αντικείµενα του, να ξανακτίσειτο βασίλειο του. Απουσιάζοντας όµως για τόσο χρό-νια από τον κόσµο των θνητών αδυνατεί να προσαρ-µοστεί στα όνειρα των ανθρώπων. Με τα λόγια τουίδιου του Gaiman: «Ο άρχοντας του ονείρου µαθαίνειότι πρέπει να αλλάξει ή να πεθάνει, και παίρνει τηναπόφαση του».Το παραπάνω αφηγηµατικό σχήµα λει-τουργεί ως όχηµα για τον δηµιουργό ώστε να επι-σκεφτεί τα όνειρα και τις πραγµατικότητες τελείωςετερόκλητων χαρακτήρων. Και ταυτόχρονα να πειρα-µατιστεί µε λογοτεχνικές παραδόσεις διαφορετικέςµεταξύ τους. Βικτωριανό µυθιστόρηµα, viper αστυνο-µικό διήγηµα, ιστορίες τρόµου και επική φαντασία,όλες βρίσκουν το δρόµο τους στις σελίδες τουGaiman. Άλλο τόσο ετερόκλητα είναι και τα πλάσµατατων οποίων τα όνειρα ο Sandman περιδιαβαίνει:Αφρικανές πριγκίπισσες, αρχαιοελληνικοί θεοί, κυ-νηγηµένοι οµοφυλόφιλοι, διαφθαρµένοι πολιτικοί, τα-βερνιάρηδες, γάτες (ναι, γάτες…) εξωγήινοι,

δαίµονες… Μα πάνω από όλα άνθρωποι του περιθω-ρίου. Μια µατιά όµως που δεν αναζητά στο περιθώ-ριο να βρει ανθρώπους µε πλεόνασµα βίας,γκάνηστερ και ψυχοπαθείς δολοφόνους. Μητέρεςπου δεν έχουν χρόνο για τα παιδιά τους λόγο δου-λειάς, ναρκοµανής που παλεύουν µε την εξάρτησητους, κορίτσια που δυσανασχετούν στο ρόλο της χα-ζογκόµενας, συγκροτούν, µεταξύ άλλων, τη ραχοκο-καλιά των συνοµιλητών του ήρωα.Σε ένα είδος πουέσφυζε από ήρωες µε υπερφυσικές δυνάµεις, φου-σκωτά ποντίκια και προδιαγεγραµµένα πεπρωµένα(Superman, Iron Man, Spider Man µπλα, µπλα,µπλα…) οι ήρωες του Gaiman δεν είναι ποτέ σίγου-ροι για τον εαυτό τους. Στο τεύχος 22 ο ίδιος ο διά-βολος δυσανασχετεί µε το ρόλο του και δίνει τακλειδιά της κόλασης σε όποιον θέλει να αναλάβει τοµαγαζί. Οι χαρακτήρες στο Sandman, ακόµα και οιθεοί, δεν ξέρουν ποια είναι η «αποστολή» τους. Ζουν,βρίσκουν τον εαυτό τους και ανακαλύπτουν τις επι-θυµίες τους µέσα από τους άλλους. Οι κλυδω-νισµοί που προκάλεσε στο κόσµο τον κόµικς αυτό τοέργο ήταν τεράστιοι. Ήταν το πρώτο Αµερικάνικο κό-µικς µε κυρίως γυναίκες αναγνώστες, µε αναγνώστεςάνω των 20-25 ετών, µε αναγνώστες που δεν είχεξαναπέσει στα χέρια τους εικονογραφηµένη ιστο-ρία.Στην ιστορία ο Sandman όσο συνεχίζει να τρέφε-ται από τα όνειρα των ανθρώπων, παραµένειαθάνατος. Αλλά ο άρχοντας των ονείρων ήταν καιπαιδί της εποχής του. Αν άκουγε µουσική θα άκουγεJesus and the Mary chain, New Order, Sonic Youth καιJoy Division. Το µαλλί του ήταν φτυστό µε του RobertSmith των the Cure. Αν έβλεπε ταινίες θα πήγαινεπρώτη φορά σινεµά να δει το Blade Runner και θα πή-γαινε το πρώτο ραντεβού του στο Natural BornKillers.Ο Sandman ήταν ότι ποιο δηµιουργικό βγήκεαπό τον κόσµο των Αµερικάνικων κόµικς στα τέλη τηςδεκαετίας του ’80. Την εποχή που ο Reagan έκανεπάρτι στις Η.Π.Α. και αυτό που αποκαλούµε σήµερανεοφιλελευθερισµός αποκτούσε χαρακτήρα κυρίαρ-χης ιδεολογίας. Την εποχή που τα µόνα επιτρεπτάόνειρα ήταν όνειρα κατανάλωσης, επαγγελµατικήςανέλιξης και πλουτισµού. Και σε αυτή ακριβώς τηνεποχή ο Sandman γλιστρούσε στον ύπνο των ανρθώ-πων για να ανακαλύψει ότι τα όνειρα τους ήταν κάτιπολύ παραπάνω. Και το να το λες αυτό είναι πολιτικό.

Γράφειo Mιχάλης

Nικoλακάκης

NNeeiill GGaaiimmaann

ΟNeil Gaiman γεννήθηκε το 1960 στο Hampshire του Por-tsmouth της Αγγλίας, από οικογένεια Πολωνό-Εβραίων µε-ταναστών. Από νωρίς στη ζωή του γοητεύτηκε από τον

κόσµο της λογοτεχνίας του φανταστικού, διαβάζοντας συγγραφείςόπως ο C.S. Lewis, ο J.R.R. Tolkien, ο M. Moorcock, η Urlula LeGuin, ο Edgar Alan Poe, ο Lord Dunsany και ο G. K. Chesterton, ενώστη συνέχεια τον κέρδισε η επιστηµονική φαντασία, µε την οποίαήρθε σε επαφή µέσα από τα βιβλία των Samuel R. Delany, Roger Ze-lanzy, Robert A. Heinlein, Harlan Ellison, H. P. Lovecraft, και GeneWolfe. Προτού ασχοληθεί ενεργά µε τη συγγραφική δραστηριότητα,εργάσθηκε ως δηµοσιογράφος. Τα πρώτα βιβλία του ήταν µία βιο-γραφία του συγκροτήµατος Duran Duran και ένας οδηγός στη σειράβιβλίων του Douglas Adams A Hitchhiker’s Guide to the Galaxy.Κατάτη διάρκεια της εργασίας του ως δηµοσιογράφος είχε την ευκαιρίανα γνωρίσει τον πολυβραβευµένο συγγραφέα ιστοριών για κόµικς,Alan Moore (League of Extraordinary Gentleman, Watchmen, V forVendetta, From Hell κ.α.), ο οποίος του έδειξε τον τρόπο µε τονοποίο δηµιουργούσε τα σενάρια για τις εικονογραφηµένες νουβέ-λες του.Το πρώτο µεγάλο κόµικς µε το οποίο έγινε γνωστός στοευρύ κοινό ήταν το The Sandman (το οποίο και σήµερα παρουσιά-ζουµε). Μερικές ακόµη αξιοσηµείωτες δουλείες του στον χώροτων κόµικς είναι η πρόσφατη εικονογραφηµένη ιστορία WhateverHappened to the Caped Crusader? - που αποτελεί την τελευταίασυνέχεια της ιστορίας του Batman και εκδόθηκε από την DC Co-mics το 2009 - καθώς και πολλά τεύχη του γνωστού και στο Ελλη-νικό κοινό SpawnΣήµερα ο Neil Gaiman είναι ευρύτερα γνωστόςως συγγραφέας ιστοριών φαντασίας και παιδικών παραµυθιών. Ταπλέον γνωστά του βιβλία είναι το American Gods, το Coraline και τοStardust, τα οποία κυκλοφορούν και στα ελληνικά. Έχει τιµηθεί µεδεκάδες βραβεία για το έργο του, συµπεριλαµβανοµένου και τουµοναδικού World Fantasy Award που έχει δοθεί ποτέ για ιστορίακόµικς και το οποίο κέρδισε για το τεύχος 24 του Sandman, A mid-summer night’s dream - εµπνευσµένο από τη γνωστή ιστορίας τουΣαίξπηρ. Το έργο του American Gods είναι το µοναδικό βιβλίο πουέχει που έχει πάρει όλα τα βραβεία στο χώρο του φανταστικού ταυ-τόχρονα (Locus Award, Nebula Award, Hugo Award, Bram StokerAward) ενώ πρόσφατα το The Graveyard Book απέσπασε τα ση-µαντικότερα βραβεία στο χώρο του παιδικού βιβλίου στις Αγγλο-σαξονικές χώρες (Carnegie Medal in Literature, Newbery Medal).Τέλος, ο χώρος του σινεµά και τις τηλεόρασης δεν τον έχει αφή-σει αδιάφορο, καθώς έχει γράψει σενάρια για ταινίες και τηλεο-πτικές σειρές και τα βιβλία του Coraline και Stardust έχουνδιασκευαστεί σε κινηµατογραφικές ταινίες.

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 201055

Οσυνδυασµός «∆ήµος Ενεργών Πολι-τών» µπορεί µε βεβαιότητα να θεω-ρεί ότι είναι στους κερδισµένους

των δηµοτικών εκλογών στα Χανιά. Ξεκι-νώντας πολύ αργότερα σε σχέση µε τουςυπόλοιπους συνδυασµούς και χωρίς ναυπάρχει κάποια οργανωτική συγκρότηση ο«∆ήµος Ενεργών Πολιτών» συγκέντρωσετην προτίµηση του 12,34% όσων ψήφισανστο νέο δήµο Χανίων. Ποσοστό που σε κά-ποιες περιοχές άγγιξε το 16%. Αναµφισβήτητα ο βαθµός προτίµησης είναιιδιαίτερα σηµαντικός για τις συνθήκες τωνεκλογών αλλά την γενικότερη εκλογικήατµόσφαιρα. Σηµαντικότερο στοιχείο όµωςαποτελεί ο βαθµός αποδοχής που είχε ηπρωτοβουλία συγκρότησης του «∆ήµουΕνεργών Πολιτών». Το κλίµα, η ατµό-σφαιρα, οι άνθρωποι. Ουσιαστικά τόσο για τον Τάσο Βάµβουκα

όσο και για τους συνεργάτες του τώραανοίγει ένα πεδίο δράσης. Ένα πεδίο στοοποίο θα κληθούν να δείξουν αν πραγµα-τικά µπορούν να κεφαλαιοποιήσουν πολι-τικά τον κόσµο που πίστεψε σ΄αυτή τηνπροσπάθεια. Είναι γεγονός ότι στο δαιδα-λώδες τοπίο του νέου δηµοτικού συµβου-λίου το στοίχηµα δεν είναι το κατά πόσοκαι µε ποιο τρόπο θα παρεµβαίνουν οι 3εκλεγµένοι του συνδυασµού αλλά το κατάπόσο ο συνδυασµός θα βρει τρόπο συγ-κρότησης και παρέµβασης στα δρώµεναστο νέο δήµο. Παρέµβασης ως ζωντανόςπολιτικός σχηµατισµός και όχι ως γραφει-οκρατικό µόρφωµα. Αν σ΄αυτό το στοί-χηµα απαντήσει ο «∆ήµος ΕνεργώνΠολιτών» τότε δηµιουργεί τη βάση ενόςνέου τοπίου µετά από 3,5 χρόνια.

ΜΜααττθθααίίοοςς ΦΦρρααννττζζεεσσκκάάκκηηςς

ΕΕππέέττεειιοοςςΑΑππόό ττοονν ΕΕΥΥΓΓΕΕΝΝΙΙΟΟ ΑΑΡΡΑΑΝΝΙΙΤΤΣΣΗΗ

Ηκατάθλιψη που περιβάλλει τις επετειακές αναπαραστάσεις της εξέγερσης του Πο-λυτεχνείου είναι προϊούσα και αθεράπευτη. Από τον ένα χρόνο στον άλλο, η από-σταση που χωρίζει την ηθική και ψυχική αυθεντικότητα του γεγονότος εκείνου από

την τωρινή πολιτικοτηλεοπτική σκηνή όπου συντε-λείται η εκµηδένιση των θεσµών, των νοηµάτων, τωνιδεών, όσο και του κοινωνικού κράτους, αντιστέκε-ται µε τρόπο όλο και πιο κραυγαλέο στις προσπά-θειες των αξιωµατούχων να τη γεφυρώσουν. Από ταχείλη ανθρώπων, όπως ο πρωθυπουργός, τα περίΠολυτεχνείου ακούγονται όχι απλώς επίπλαστα, δη-λαδή χωρίς ουσιαστικό ή συµβολικό αντίκρισµα,αλλά και ελαφρώς κακόγουστα, εφόσον ο επιδιωκό-µενος παραλληλισµός µε τα υποτιθέµενα αιτήµατατων νέων της εποχής µας (έτσι όπως τους φαντά-ζεται ο Γιώργος), µεταξύ των οποίων φιγουράρει,υποθέτουµε, και η ανάγκη για βελτιωµένο σήµα στακινητά, δεν θα έπειθε ούτε τον πρόεδρο της επι-τροπής για την επανεκλογή του Οµπάµα. Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ προέρχεται ειδικά απ' αυτό το τροµακτικό χάσµα ανάµεσα στην έκρηξηγνησιότητας που προκάλεσε η γενιά του Πολυτεχνείου και στους σηµερινούς αλλοτριω-µένους «λόγους» που γίνονται κυρίαρχοι µέσω της κατανάλωσης και του θεάµατος, µέσωτης τεχνολογίας και του έρποντος κυνισµού, µέσω του lifestyle και των άπειρων υποπρο-

ϊόντων και ανακλαστικών, των οποίων η εκ του ασφαλούς εµφάνιση συνόδεψε, δίχως αν-τίλογο, την απερίγραπτη παρακµή της ικανότητας του ανθρώπου να σκέφτεται τη ζωή τουως πολιτικό ον. Με το κενό να διευρύνεται στο ψυχικό και υπαρξιακό επίπεδο, για να µηµιλήσουµε και για το βίωµα της ιστορικής µνήµης που υπεραναπληρώνεται µε τις παρω-δίες των µνηµοσύνων, τα παιδιά και οι έφηβοι, όσο και αν συλλαµβάνουν διαισθαντικά τοµέγεθος της ηρωικής ανιδιοτέλειας που εκδηλώθηκε εκείνες τις µέρες, αδυνατούν νακατανοήσουν το περιεχόµενο εννοιών, όπως η αυθόρµητη οργάνωση του πολιτικού υπο-

κειµένου ή η υποχρέωση του ανθρώπου να αµφι-σβητεί οτιδήποτε παρουσιάζεται σαν «φυσικό» ή«µονόδροµος». ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ των όσων κολακευτικών λέγονται απ'τους υποκριτές, τα παιδιά των σηµερινών σχολείων,που γαλουχήθηκαν µε τη δαιδαλώδη, αλλά αβαθήλογική των προσοµοιώσεων, των βιντεοπαιγνιδιώνκαι του ∆ιαδικτύου, είναι προς το παρόν κάθε άλλοπαρά ικανά να αντιληφθούν την αληθινή σηµασία τηςεπινοητικής φαντασίας -όχι εκείνης που µνηµο-νεύεται στο µήνυµα του πρωθυπουργού, αλλά αυτήςπου θα τους επέτρεπε να υποπτευθούν ότι το κενόπου ανοίγεται στη συνοχή της γενιάς τους εξαιτίαςτης διάχυτης κατάθλιψης και αδιαφορίας είναι, συν

τοις άλλοις, ένα κενό πολιτικής. Αν είσαι γεννηµένος το '92 ή το '95 και άρα γνωρίζειςτην πολιτική µόνον από αφηγήσεις, η πιθανότητα να συνειδητοποιήσεις ότι λείπει η πολι-τική είναι καθαρή φαντασία. ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ, λοιπόν, απ' τα παιδιά όχι να συµφωνήσουν µε όσα λέµε, αλλά να µαςεκπλήξουν.

ΠΠηηγγήή:: wwwwww..eenneett..ggrr

««∆∆ήήµµοοςς ΕΕννεερργγώώνν ΠΠοολλιιττώώνν»» ηη εεππόόµµεεννηη µµέέρραα ΤΤαα ΑΑρρχχααίίαα ΕΕλλλληηννιικκάά εεππιισσττρρέέφφοουυνν σσττηηνν ...... ΑΑγγγγλλίίαα

«Μπορεί η εκµάθηση µιαςξένης και µάλιστα τόσο πα-λιάς γλώσσας να τροµάζει,

αλλά τα Αρχαία Ελληνικά δίνουν µιανέα, πολύ ουσιαστική διάσταση στηµάθηση – κάνουν το µυαλό να δου-λεύει πιο γρήγορα». Αυτό δήλωσε ηLorna Robinson καθηγήτρια Κλασσι-κής Φιλολογίας και υπέυθυνη τουοργράµµατος Iris για την επιστροφήτης διδασκαλίας των αρχαίων γλωσ-σών στα ∆ηµοτικά. Συγκεκριµένα, και σύµφωνα µε δηµοσίευαµα Βρεττανική εφηµερίδαςεπιλέχθηκαν 3 ∆ηµοτικά Σχολεία στην περιοχή της Οξφόρδης (καθόλου τυχαίο) όπου θατεθεί σε ισχύ πιλοτικό πρόγραµµα διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών. Η απόφαση µετην ελπίδα να κατανοήσουν οι Βρετανοί µαθητές καλύτερα τη Γραµµατική και το συντακτικότης Αγγλικής γλώσσας αφού τα Αρχαία Ελληνικά «θα παράσχουν µια καθαρή και συναρ-παστική βάση για την κατανόηση πολλών πολυπλοκοτήτων της αγγλικής γραµµατικής». Ηδιδασκαλία θα γίνει παράλληλα µε τη δη διδασκαλία µαθήµατος Αρχαίας Ελληνική Ιστορίας.Εµείς υπερασπιζόµαστε ακόµα τα … Ελγίνεια.

ΑΑ..ΠΠ..

66ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Εκλογές, Πολιτική, Ηθική και κοινωνίαΝα είστε ευχαριστηµένοι

που µόνον ένας απ΄ αυτούςµπορεί να κερδίσει στις εκλογές.

Ανώνυµος

Ας πάµε πίσω στο χρόνο και ας θυµηθούµετην Ελλάδα και τους ανθρώπους της στηδεκαετία 1970-1980. Τότε που οι πολίτες– όλοι οι πολίτες – ψήφιζαν µε βάση τηνιδέα τους. Οκτώ στους δέκα ψήφιζαν µεβάση την ιδεολογία τους χωρίς άλλες σκέ-

ψεις. Ενώ σήµεραεννέα στους δέκα ψη-φίζουν µε βάση ένανυπολογισµό, µε πίσωσκέψη, µε υστεροβου-

λία. Αυτό συνιστά φενακισµό και αλλο-τρίωση των συνειδήσεων, συνιστάδιαδικασία αλλοίωσης της κοινωνικής καισυλλογικής συνείδησης. Απότοκο της απο-πολιτικοποίησης των διαδικασιών των κοµ-µάτων, αποτέλεσµα της ιδεολογικής καιπολιτικής σκλήρυνσης.

Τότε υπήρχε η ελπίδα, µια απαντοχή ότιτα πράγµατα θα βελτιωθούν. Και βελτιώθη-καν οι υλικοτεχνικές συνθήκες, ανέβηκε τοβιοτικό επίπεδο χωρίς όµως παράλληληκαλλιέργεια ενός δηµόσιου ήθους και µιαςκοινωνικής, συλλογικής συνείδησης που θαεπέτρεπε την ποιοτική αναβάθµιση της κοι-νωνίας.Έτσι φτάσαµε στη σηµερινή άθλια κατά-σταση. Η πολιτική τάξη να αποφεύγει τιςθεµελιώδεις ευθύνες της για την κατάντιατης χώρας, διότι όπως έγραφε ένα παλιόσύνθηµα στους τοίχους τα λάθη είναι αν-θρώπινα, το να ρίχνεις τις ευθύνες στουςάλλους είναι πολιτική. Έτσι το πρόβληµαπλασάρεται σαν λύση. Η πολιτική ελίτ πουβύθισε τη χώρα στη χρεοκοπία, θα τη σώσει! Έλεος !

Η πολιτική θα µας σώσει βέβαια, καθότιδεν υπάρχουν λύσεις έξω από την πολιτική.Αλλά ποια πολιτική ; Πρέπει να επαναορί-σουµε την πολιτική. Η πολιτική όχι ως επάγ-γελµα, όχι ως ευκαιρία πλουτισµού, όχι ωςδιαχείριση των κοινωνικών φαινοµένωνµόνον ως τεχνοοικονοµικά µεγέθη. Αλλά ηπολιτική ως διαθεσιµότητα, ως διάθεση, ωςέρωτας για τα κοινά και για την πόλη.Μόνον τότε πατά στο στέρεο έδαφος τηςηθικής.

Αλλιώς καταλήγει ως δολοπλοκία, ως τε-χνουργία της ιδιοτέλειας, ως χειρισµός καιστρέβλωση του όντως αληθούς, ως χυδαίααπλοποίηση της πολυπλοκότητας ως παρα-γωγός µύθων και µυθευµάτων, ως τροφόςαυταπατών και συγχύσεων, ως παραγωγόςακρωτηριασµένων ιδεών και πρακτικών. Στοτέλος µε την τεχνική της αυτονόµησης απότον έλεγχο της κοινωνίας καταλήγει βαρ-βαρότητα, κυνισµός, νεποτισµός, ιδιοτέλειαπαράγοντας όφελος µόνον για εαυτόν, ειςβάρος της κοινωνίας. χωρίς αρχές, χωρίςσυνέπεια αλλά και χωρίς αιδώ. ∆εν έχειπαρά να παρατηρήσει κανείς τις δηλώσειςτων µονοµάχων µεταξύ των δύο γύρων τωνεκλογών, γι αυτούς που αποκλείστηκαν απόστον πρώτο. Πρέπει να ανακαλυφθούν και-νούριες λέξεις για την κολακεία, την υπο-κρισία, τη φτήνια, τον καιροσκοπισµό.Λαµπρά δείγµατα δηµοτικών αρχόντων !!

Η πολιτική όταν δεν πατά στο έδαφος τηςηθικής καταντά απάτη. Το καταφέρνειβέβαια όταν οι πολλοί κινούνται στησφαίρα της αυταπάτης……

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Α Ν

Ε Π

Α Ι

Σ Θ

Η Τ

Ω Σ ΟΟννέέττιι

∆∆εενν ήήµµοουυνν οούύττεε εείίκκοοσσιι χχρρόόννωωνν κκιι αακκόόµµηη πποορρεευυόόµµοουυνν ππααίίζζοονν--

ττααςς ττυυφφλλόόµµυυγγαα σσττιιςς ννύύχχττεεςς ττοουυ κκόόσσµµοουυ.. ΉΉθθεελλαα νναα ζζωωγγρραα--

φφίίσσωω,, ααλλλλάά δδεενν µµπποορροούύσσαα.. ΉΉθθεελλαα νναα γγρράάψψωω,, ααλλλλάά δδεενν

ήήξξεερραα ππώώςς.. ΠΠόόττεε ππόόττεε έέγγρρααφφαα κκάάπποοιιοο δδιιήήγγηηµµαα κκααιι ππόόττεε ππόόττεε

ττοο ππήήγγααιινναα σσττοονν ΧΧοουυάάνν ΚΚάάρρλλοοςς ΟΟννέέττιι..

ΕΕκκεείίννοοςς ήήτταανν ππάάνντταα σσττοο κκρρεεββάάττιι,, ααππόό ββααρρεεµµάάρραα,, ααππόό θθλλίίψψηη,,

ττρριιγγυυρριισσµµέέννοοςς ααππόό ππυυρρααµµίίδδεεςς ααπποοττσσίίγγααρρωωνν ππίίσσωω ααππόό έένναα

ττεείίχχοοςς άάδδεειιωωνν µµπποουυκκααλλιιώώνν.. ΕΕγγώώ έέννιιωωθθαα υυπποοχχρρεεωωµµέέννοοςς νναα

ξξεεσσττοοµµίίζζωω ππααννέέξξυυππννεεςς φφρράάσσεειιςς.. ΟΟ δδάάσσκκααλλοοςς ΟΟννέέττιι κκοοίίττααζζεε

ττοο ττααββάάννιι κκααιι δδεενν άάννοοιιγγεε ττοο σσττόόµµαα ππααρράά µµοοννάάχχαα γγιιαα νναα χχαα--

σσµµοουυρρηηθθεείί,, νναα κκααππννίίσσεειι κκααιι νναα ππιιεείί ––οοννεειιρροοππόόλληησσηη ααρργγήή,, ρροουυ--

φφηηξξιιέέςς ααρργγέέςς,, γγοουυλλιιέέςς ααρργγέέςς--,, κκααιι ίίσσωωςς κκάάττιι νναα µµοουυρρµµοούύρριιζζεε,,

ααννααµµαασσώώννττααςς ττοονν κκααρρππόό ττωωνν ππααρρααττεεττααµµέέννωωνν δδιιααλλοογγιισσµµώώνν

ττοουυ ππεερρίί ττηηςς εεσσωωττεερριικκήήςς κκααιι ττηηςς δδιιεεθθννοούύςς κκαατταασσττάάσσεεωωςς:: ««ΤΤοο

ππρράάγγµµαα ππήήγγεε κκααττάά δδιιααόόλλοουυ»»,, έέλλεεγγεε,, ««ττηηνν ηηµµέέρραα πποουυ έέµµααθθαανν

νναα δδιιααββάάζζοουυνν οοιι γγυυννααίίκκεεςς κκιι οοιι εεθθννοοφφρροουυρροοίί»»..

ΚΚααθθιισσµµέέννοοςς δδίίππλλαα ττοουυ,, ππεερρίίµµεενναα νν’’αακκοούύσσωω όόττιι,, αασσφφααλλώώςς,,

εεκκεείίνναα τταα δδιιηηγγηηµµααττάάκκιιαα µµοουυ ήήτταανν εευυφφυυέέσστταατταα,, όόµµωωςς εεκκεείίννοοςς

σσώώππααιιννεε κκααιι ττοο πποολλύύ πποολλύύ νναα γγρρύύλλιιζζεε ήή νναα µµεε εεννθθάάρρρρυυννεε ωωςς

εεξξήήςς::

««ΆΆκκοουυ,, µµιικκρρέέ.. ΑΑνν οο ΜΜππεεττόόββεενν εείίχχεε γγεεννννηηθθεείί σσττοο ΤΤαακκοουυαα--

ρρεεµµππόό,, µµααέέσσττρροοςς σσττηηνν ττοοππιικκήή µµππάάνντταα θθαα εείίχχεε κκααττααλλήήξξεειι»»..

ΕΕδδοουυάάρρδδοο ΓΓκκααλλεεάάννοο,, ττοο ββιιββλλίίοο ττωωνν εεννααγγκκααλλιισσµµώώνν

ΓΓρράάφφεειι ηη ΒΒοούύλλαα ΚΚααννττεερράάκκηη

Ετοιµάζοντας την Πυξίδα …

ΕίδαµεΠολιτικούς χοχλιούς να αναρχούνται..!

Ζήσαµε Την δύναµη της λαϊκής βούλησης

Ακούσαµε Πολλές µουσικές του κόσµου

∆ιαβάσαµε Πολλά πληρωµένα κείµενα

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 201077

Οι εκλογές, εκτός όλων των λοι-πών, φέρνουν µαζί τους και τονύστατο βιασµό της ελληνικής

γλώσσας. Τίποτε δε µένει όρθιο, τί-ποτε δεν µπορεί να ξεφύγει από τηλαίλαπα των εννοιολογικών αστοχιώνπου προκαλεί ηαµετροέπεια και οεπικός οίστροςτων διάφορων πουπεριφέρονται στακανάλια και τά-ζουν. Η συµµετοχή, η δηµοκρατία, ηπολιτική, η νίκη και η ήττα, ο δήµος, ηπατρίδα και ο τόπος είναι χαρακτηρι-στικά παραδείγµατα λέξεων και εν-νοιών που µεταλλάσσονται κατά πωςβολεύει κάθε φορά. Από κοντά και ηανοχή, η αποχή, το µήνυµα και τοόραµα. Αυτό δεν αποτελεί φυσικά,µοµφή απέναντι στην εκλογική διαδι-κασία, αλλά απέναντι στο συγκεκρι-µένο τρόπο αντιµετώπισής της απότους παράγοντες που την περιβάλ-λουν, θεσµικούς και µη. Θέλει στ’ αλή-θεια κόπο για να καταφέρεις νααφαιρέσεις κάθε ουσία από κάτι πουκαθορίζει τόσα πολλά.

Κι επειδή οι ευθύνες δεν υπάρ-χουν µόνο στους µηχανισµούς προπα-γάνδας ή εξουσίας αλλά σαφώςεξατοµικεύονται, ένα σχόλιο σχετικό

µε το προηγούµενο: εσείς εκεί πάνωυπάρχετε µόνο για να διαµαρτύρεστεότι αδικήθηκε ο ΠΑΟΚ, να γκρινιάζετεγια το Αθηνοκεντρικό κράτος και νακαυχιέστε ότι έχετε την πιο όµορφηπόλη και τα καλύτερα σκυλάδικα;

Φάτε τώρα άλλα τέσσερα χρόνια τοΜακεδόνα της καρδιάς σας στοκαυκί, να δούµε µήπως το εξετά-σετε διαφορετικά το ζήτηµα.

Ανεπίκαιρο µεν, αλλά µόλιςπρόσφατα κατάφερα να δω το

«Ψυχή βαθιά». Το µόνο βαθύ πουβρήκα εκεί µέσα ήταν η υποτίµηση τηςνοηµοσύνης µου. Για ποιο λόγο νιώθεικανείς την ανάγκη να κάνει µια ταινίαγια τον εµφύλιο το 2010; Προφανώςόχι για να αποδείξει ότι ο πόλεµοςείναι κακός, οι Αµερικάνοι έφταιγανκαι οι Έλληνες δεν έχουν τίποτα ναχωρίσουν. Ή µήπως κάνω λάθος; Πι-θανά το όλο κλίµα της ταινίας να ται-ριάζει µε τη γενικότερη συναινετικήµπαρούφα που πουλάει πολύ, ειδικάσε περιόδους που η πόλωση έρχεταιµε δρασκελιές, ή να εντάσσεται στηνόλη θεωρία περί τέλους της µεταπο-λίτευσης (που οµολογώ ότι ξεπερνάτις ταπεινές δυνάµεις κατανόησηςπου διαθέτω). Όπως και να ‘χει, πρό-κειται για χασοµέρι, που εγγυηµέναθα εξοργίσει όσους έχουν έστω και

στοιχειώδεις γνώσεις ιστορίας.Until the light takes us. Ένα µου-

σικό ντοκιµαντέρ του συναφιού µουκερδίζει τα βραβεία το ένα µετά ταάλλο σε κινηµατογραφικά φεστιβάλ.Ξεκινώντας να το παρακολουθώήµουν και ο ίδιος αρνητικά προδιατε-θειµένος, λόγω του υπερβολικά εξει-δικευµένου χαρακτήρα του. Έπεσατελείως έξω. Εξαιρετική δοµή, κατα-πληκτική σκηνοθεσία από τους AaronAites και Audrey Ewell, συνεντεύξειςκαι απόψεις που χτυπάνε ακριβώςστην καρδιά των γεγονότων που ση-µάδεψαν τη Νορβηγική σκηνή στιςαρχές τις δεκαετίας του ’90, καθηλω-τική αισθητική. ∆ιαµαντάκι από αν-θρώπους µε πάθος, για όποιον έχειανοιχτά αυτιά και µάτια.

Μεταφέρω αυτούσια άποψη πουδιάβασα σε περιοδικό και µε εκφράζειαπόλυτα: «σε µια εποχή που ο κόσµοςπεινάει (ή τουλάχιστον προβλέπει ότιόπου να ‘ναι θα πεινάσει), έχειπλάκα(;) που η τηλεόραση είναι τίγκαστις εκποµπές µε θέµα το φαγητό. Τοgourmet είναι το νέο πορνό.»

Ο Μάικλ Μουρ είναι η σύγχρονηφωνή της Αµερικής. Είναι αυτό ακρι-βώς που χρειάζεται ένας λαός πουέχει εθιστεί δεκαετίες στην αποχήαπό την πολιτική σκέψη και πράξη,στο κυβερνητικό µονοπώλιο της πλη-ροφόρησης και στην ιδέα ότι η χώρατου έχει το δικαίωµα, αλλά και το κα-θήκον να δείχνει το δρόµο(µε το καλόή µε το στανιό) στις υπόλοιπες. Είναιτόσο έξυπνος που έχει καταλάβει

ακριβώς το ρόλο που έχει να παίξεικαι τον τρόπο για να γίνει αποτελε-σµατικός. Οι ταινίες του είναι πολιτικόαλφαβητάρι, ώστε να µπει στο νόηµακαι ο πιο αδαής συµπατριώτης του.Έχει εξαιρετικό χιούµορ και καταφέρ-νει µε απλό – σχεδόν απλοϊκό – τρόπονα ξεφτιλίζει ολόκληρο το πολιτικοοι-κονοµικό σύστηµα των ΗΠΑ. Λειτουρ-γεί µε το παράδειγµα, την εικόνα τουµέσου Αµερικανού και χρησιµοποιείλόγια βατά αλλά καυστικά. Κάνειέρευνα και παρουσιάζει πληροφορίεςδιασταυρωµένες σαν επαγγελµατίαςδηµοσιογράφος. Τα «Φαρενάιτ 9/11»,«Ακήρυχτος πόλεµος», «Sicko» και«Καπιταλισµός:η ιστορία ενός έρωτα»είναι υποδείγµατα πολιτικής ενηµέ-ρωσης µε οποιαδήποτε στάνταρ.Έχει, φυσικά, συκοφαντηθεί όσο λίγοικαι δεν προκαλεί έκπληξη ότι ακόµηκαι στην Ελλάδα οι αµερικανοθρεµέ-νοι οπαδοί των ΜανοΑνδριανόπουλωντον θεωρούν γραφικό ή πράκτορα. Ηµαύρη αλήθεια είναι ότι κι εµείς θαχρειαστούµε σύντοµα ένα ΜάικλΜουρ να βάλει µπροστά τις κοιµισµέ-νες συνειδήσεις.

Το κόµικ DMZ είναι δηµιούργηµατου συγγραφέα/κοµίστα Brian Woodκαι του εικονογράφου RiccardoBurchielli. Η Αµερική σε πόλεµο µε τονεαυτό της. Παιχνίδι µε την υπερδύ-ναµη στο ρόλο του Λιβάνου, του Ιράκκ.λ.π. Κλειστοφοβικό, µέχρι τη στιγµήπου συνειδητοποιείς ότι δε θέλεις ναβγεις από µέσα του. Εθιστικό όσο δενπάει.

Η Σ

υνωµ

οσία

του θ

ορύβ

ου

Γράφει οΓιώργος

Μανουσέλης

88ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Το τελευταίο χρονικό διάστηµα καιµετά το σχέδιο της επιτροπής τουΥπουργείου για το Νέο Λύκειο, µε-γάλη συζήτηση έχει ακολουθήσει για

το ρόλο της Πληροφορικής στο ψηφιακό σχο-λείο αλλά και στις σύγχρονες απαιτήσεις τηςψηφιακής εποχής.∆ιάφορες έννοιες και χαρακτηρισµοί πουακούγονται όπως: Τεχνολογίες της Πληρο-φορίας και των Επικοινωνιών (ΤΠΕ), Ψηφια-κός Αλφαβητισµός, Ψηφιακό Χάσµα, ΨηφιακήΕυχέρεια, πιστοποιητικό βασικής χρήσηςυπολογιστών κ.ά., δυσκολεύουν τον αναγνώ-στη και συνήθως δεν επικεντρώνονται στην

πραγµατική διάστασητου θέµατος.

ΈΈνναα ννόόµµιισσµµαα µµεε δδύύοοόόψψεειιςς;;

Είναι σίγουρα απαραίτητη η αποτελεσµατικήαξιοποίηση της Πληροφορικής στην Πρωτο-βάθµια και τη ∆ευτεροβάθµια Εκπαίδευση,γιατί, αρχικά και µέσα από την κατάλληληπροετοιµασία και εµπλοκή των µαθητών µετην ψηφιακή τεχνολογία θα µπορέσουν νααποκτήσουν τις βασικές δεξιότητες χρήσηςυπολογιστών. Αυτές όµως µέσα από κατάλ-ληλες διδακτικές/παιδαγωγικές προσεγγί-σεις, ώστε να δηµιουργήσουν στουςσηµερινούς µαθητές και αυριανούς πολίτες,βασικό γνωστικό υπόβαθρο αλλά και στάσειςκαι αξίες για την τεχνολογία, ώστε να απο-τελέσουν πραγµατικά εφόδια στην κατά-κτηση της γνώσης. ∆ηλαδή ο ΨηφιακόςΑλφαβητισµός και η εισαγωγή για την Ψη-φιακή Παιδεία. Έτσι, θα µπορέσουν να δια-µορφωθούν και οι απαραίτητεςπροϋποθέσεις για την αξιοποίηση των ΤΠΕστη διαθεµατική και διεπιστηµονική προσέγ-

γιση και στη διδασκαλία όλων των γνωστικώναντικειµένων. Ενώ παράλληλα θα αξιοποι-ηθεί ο υπολογιστής ως εποπτικό µέσο διδα-σκαλίας, γνωστικό και διερευνητικόεργαλείο, καθώς και εργαλείο επικοινωνίαςκαι αναζήτησης πληροφοριών.Μέσα από αυτές τις γνώσεις, δεξιότητες καιστάσεις για την τεχνολογία οι µαθητές τε-λειώνοντας το Γυµνάσιο θα έχουν αποκτήσεικαι το πιστοποιητικό βασικής χρήσης υπο-λογιστών.Πρέπει λοιπόν να γίνει κατανοητό ότι:Η Πληροφορική δεν είναι οι ΤΠΕ και πολύ πε-ρισσότερο η Πληροφορική σε αυτές τις βαθ-µίδες δεν είναι κατάρτιση. Ο σκοπός όµως της Πληροφορικής και αυτόως επιστήµης, στο Λύκειο, µόλις τώρα αρχί-ζει να εµφανίζεται µέσα από τη δυνατότητατου µαθητή να εξελίξει και να εµβαθύνειστην πληροφορική παιδεία, ώστε:(α) να αποκτά ικανότητες µεθοδολογικού χα-ρακτήρα και να αξιοποιεί ικανότητες δηµι-ουργικής, αλγοριθµικής, αναλυτικής καισυνθετικής σκέψης(β) να αντιµετωπίζει κριτικά και να παρεµ-βαίνει δηµιουργικά στη διαµόρφωση της ψη-φιακής πραγµατικότητας.Όλα τα παραπάνω και ταυτόχρονα µέσα απότις κατάλληλες διδακτικές/παιδαγωγικέςπροσεγγίσεις και πρακτικές θα µπορέσουν

να αναπτύξουν τη δηµιουργικότητα, το συ-νεργατικό πνεύµα και την ικανότητα επίλυ-σης σύνθετων προβληµάτων, στοιχεία πουκαθορίζουν ποιοτικά τη συµµετοχή των µα-θητών στην Κοινωνία της Γνώσης. Επιπλέον,µπορούν να οδηγήσουν τους µαθητές στηνπολλαπλή, πολύπλευρη και διαδικτυακήγνώση ώστε να αποτελέσουν και οι ίδιοιαξιόπιστες µονάδες παραγωγής νέας γνώ-σης. Στο πλαίσιο αυτό δεν πρέπει να ξεχνούµε ότιπαράλληλα, πρέπει να διαµορφώσουµε και

µαθητές/πολίτες, οι οποίοι να γνωρίζουν καινα µπορούν να αξιοποιήσουν τα χαρακτηρι-στικά της ∆ια Βίου Μάθησης, ουσιαστικήςµάθησης σε γνώσεις και αξίες που δεν απα-ξιώνονται µε το χρόνο. Στην οικοδόµησηαυτών των ικανοτήτων η Πληροφορική Παι-δεία αποτελεί ένα ∆ια Βίου εφόδιο. Στο αλφάβητο λοιπόν του µηδενός και τηςµονάδας, η Πληροφορική ως γνωστικό αντι-κείµενο, προβάλει και επηρεάζει τόσο το αι-σθητό όσο και το νοητικό µαθησιακό πεδίοτων µαθητών. Η γλώσσα της Πληροφορικής.

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

Η γλώσσα της Πληροφορικής

Ένα στεφάνι που εφαρµόζειασθενές ηλεκτρικό ρεύµα στοκεφάλι µπορεί να αυξάνει ή να

µειώνει κατά βούληση τις µαθηµατικέςεπιδόσεις εθελοντών, δείχνουν τα πειρά-µατα. Μάλιστα οι αλλαγές αυτές διατη-ρούνται για τουλάχιστον έξι µήνες µετάτην... εκπαιδευτική ηλεκτροπληξία.«∆ενσυνιστούµε στον κόσµο να αρχίσει νακάνει µόνος του ηλεκτροσόκ, είµαστεόµως ενθουσιασµένοι µε τις προοπτικέςπου ανοίγουν τα ευρήµατά µας» δήλωσεστο Reuters ο Κόεν Κάντος, επικεφαλήςτων πειραµάτων στο Πανεπιστήµιο τηςΟξφόρδης.»Η ηλεκτρική διέγερση είναιαπίθανο να κάνει κάποιον Αϊνστάιν, ανόµως είµαστε τυχεροί θα µπορούσε να[...] βοηθήσει µερικούς ανθρώπους σταµαθηµατικά» είπε.Η µελέτη του δηµοσι-εύεται στην έγκριτη επιθεώρηση CurrentBiology.Ο ∆ρ Κάντος βασίστηκε σε προ-ηγούµενες µελέτες, οι οποίες είχαν δεί-ξει ότι η εφαρµογή µαγνητικών πεδίωνσε συγκεκριµένες περιοχές του εγκεφά-λου µπορεί να προκαλέσει παροδικήεξασθένιση των µαθηµατικών ικανοτή-των.Οι βρεγµατικοί λοβοί, που βρίσκον-ται λίγο πίσω από την κορυφή τουκεφαλιού, ήταν γνωστό ότι παίζουν ση-µαντικό ρόλο στις αριθµητικές πράξειςκαι γενικά στα µαθηµατικά.Στη νέα µε-λέτη, οι ερευνητές ζήτησαν από 15 φοι-τητές, ηλικίας 20-21 ετών, να λύσουν µιασειρά από παζλ, στα οποία εµφανίζοντανσύµβολα που αντιστοιχούσαν σε αριθ-µούς. Η άσκηση επαναλαµβανόταν κάθεµέρα για έξι ηµέρες, µε τους εθελοντέςχωρισµένους σε τρεις οµάδες: η πρώτηοµάδα φορούσε ένα στεφάνι που δενείχε τάση, η δεύτερη φορούσε ένα στε-

φάνι µε τάση από αριστερά προς ταδεξιά, ενώ στην τρίτη οµάδα εφαρµοζό-ταν ηλεκτρική τάση µε την αντίθετηφορά.Το ηλεκτρικό ρεύµα, µε ένταση 1milliamp, εφαρµοζόταν για 20 λεπτάκάθε φορά. «Μόλις που µπορείς να τονιώσεις, και µόνο για τα πρώτα 15 µε 30δευτερόλεπτα. Και δεν είναι καθόλουεπώδυνο, είναι σαν γαργάληµα στο κε-φάλι» διαβεβαιώνει ο ∆ρ Κάντος.Τα τεστστα οποία υποβλήθηκαν οι εθελοντέςέδειξαν ότι η εφαρµογή του ηλεκτρικούρεύµατος από τα δεξιά στα αριστεράβελτίωσε αισθητά τις επιδόσεις.Αντί-θετα, στους εθελοντές που ηλεκτρικόρεύµα από τα αριστερά προς τα δεξιά, οιεπιδόσεις είχαν µειωθεί στα επίπεδα...εξάχρονου παιδιού.Ακόµα πιο εντυπω-σιακή ήταν η διαπίστωση ότι η επίδρασηστις µαθηµατικές ικανότητες παρέµενεαισθητή ακόµα και έξι µήνες µετά τοτέλος του πειράµατος.«Σκανδαλιστικά»χαρακτήρισε τα αποτελέσµατα της µελέ-της ένας ανεξάρτητος ειδικός που κλή-θηκε να τα σχολιάσει στο Reuters: Οιπαρατηρήσεις «έχουν συναρπαστικέςδιακλαδώσεις για τη χρήση των τεχνικώνεγκεφαλικής διέγερσης σε άλλα ερευνη-τικά πεδία» είπε ο Κρίστοφερ Τσέιµπερςτου Πανεπιστηµίου Κάρντιφ.«Η δυνατό-τητα να ρυθµίζουµε τη δραστηριότητα σετµήµατα του εγκεφάλου, "ανεβάζοντας"ή "κατεβάζοντάς" την κατά βούληση,ανοίγει το δρόµο για την αντιµετώπισηµιας σειράς ψυχιατρικών και νευρολογι-κών προβληµάτων, όπως τη ψυχαναγκα-στική χαρτοπαιξία ή τα προβλήµατα τηςόρασης έπειτα από εγκεφαλικό» εκτί-µησε.

Πηγή : www.in.gr

Ηλεκτρικό ρεύµα στον εγκέφαλο «βελτιώνειτις µαθηµατικές ικανότητες»

««ΕΕίίννααιι φφααννεερρόό όόττιι ππρρώώττααππρρέέππεειι νναα οορριισσττεείί ττοο ττιι εείίννααιιααλλήήθθεειιαα κκααιι ττιι εείίννααιι ψψέέµµαα»»

ΑΑρριισσττοοττέέλληηςς

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 201099

ΑΑνν σσυυννααννττήήσσεεττεε κκάάπποοιιοοννγγννωωσσττόό σσααςς σσττοο δδρρόόµµοο

κκααιι ττοονν ρρωωττήήσσεεττεε ττιι κκάάννεειι,, ηη ππιιοο σσυυννηηθθιισσµµέέννηη

ααππάάννττηησσηη πποουυ θθαα ππάάρρεεττεε,,µµεε κκάάπποοιιοο κκρρυυφφόό κκααµµάάρριι κκααιι ττέέννττωωµµαα ττοουυ κκοορρµµιιοούύ

ππρροοςς τταα ππίίσσωω,, εείίννααιι ««ττιι νναα κκάάννωω;; ττρρέέχχωω»»

ήή ««ττρρέέχχωω κκααιι δδεενν ππρροολλααββααίίννωω»» κκααιι άάλλλλεεςς

ππααρρεεµµφφεερρεείίςς..

Ειδικά αν ο γνωστός σας είναι κάτωαπό πενήντα, οι απαντήσειςαυτού του τύπου είναι στάνταρ.Όλοι λοιπόν τρέχουµε. Τρέχουµενα προλάβουµε. Να προλάβουµε

τί; Να προλάβουµε τις δουλειές µας. Τιςπολλές δουλειές που έχουµε να κάνουµε.Η σηµερινή κοινωνία επιβραβεύει αυτόν που«τρέχει», αυτόν που έχει να κάνει πολλέςδουλειές. Αντίθετα εκείνος που δεν «τρέ-χει» θεωρείται τεµπέλης, παράσιτο, µε λίγαλόγια ένας παραδοµένος χωρίς ζωή µέσατου. Όσο πιο πολύ τρέχεις τόσο πιο σπου-δαίος (νοµίζεις ότι) είσαι στα µάτια τωνάλλων και στα δικά σου. Το τρέξιµο είναιλοιπόν δηλωτικό σπουδαιότητας.Αυτή η κα-τάσταση δεν είναι βέβαια χωρίς συνέπειες.Αυξηµένο άγχος, νευρικότητα, και κούρασηκαι µια ζωή που κυλά µέσα από τα δάκτυλά

σου. Αδυναµία να χαλαρώσεις και να απο-λαύσεις απλές στιγµές της ζωής, που είναιτόσο πολύτιµες και απαραίτητες για τη ψυ-χική µας ισορροπία. Ό,τι αντιτίθεται στηφρενήρη κούρσα στην οποία έχεις επιδοθεί,αξιολογείται αρνητικά. Έτσι δεν µπορείς ναχαρείς ένα ωραίο φαγητό, έναν όµορφο πε-ρίπατο. Αδυνατείς να κάνεις (αληθινούς) φί-λους, αδυνατείς να ερωτευθείς και ναδοθείς στον έρωτα. Πριν από λίγες µέρεςείδα στην τηλεόραση ένα ρεπορτάζ για έναπαγκόσµιο κίνηµα που ονοµάζεται SlowDown (Κίνηµα της Βραδύτητας στα ελλη-νικά) και που τα µέλη του αντιδρούν στη λο-γική του τρεξίµατος στη ζωή µας. Μουάρεσε και έψαξα για περισσότερα στο ίν-τερνετ. Βρήκα πολλά και διάφορα.

Το κίνηµα έχει αρκετά θεµατικά παρα-κλάδια όπως: Slow cities, slow bicycle, slowfood, slow planet, slow travel, slow cinemaκ.ά. µε έδρες διάφορες πόλεις στη Ευρώπη

και τις ΗΠΑ. Τα slow cities και slow bicyclesεναντιώνονται στο τρεχαλητό και την µονο-κρατορία του αυτοκινήτου στις πόλεις, τοslow cinema είναι κίνηµα αντίδρασης ενάν-τια στον καταιγισµό δράσης των αµερικάνι-κων ταινιών, το slow travel αντιδρά σταοργανωµένα ταξίδια-πακέτα. Τα µέλη-ακτι-βιστές του κινήµατος οργανώνουν διάφορεςπαρεµβάσεις µε ποδήλατα σε πόλεις, πολύαργό περπάτηµα µέσα σε πολύβουες πό-λεις κ.ά.

Ταυτόχρονα τα µέλη π.χ. του slow foodδιδάσκουν την (αργή) απόλαυση του καλούφαγητού και του καλού κρασιού, αγωνίζονταινα διατηρήσουν παλιές καλές συνταγές απόδιάφορα µέρη και οργανώνουν γιορτές µεπαραδοσιακά φαγητά. Το κίνηµα αυτό έχειέδρα (ποιόν άλλον;) την Ιταλία και δηµιουρ-γήθηκε µε αφορµή την εγκατάσταση ενόςMacDonald’s στην Piazza Navona στηΡώµη.Μερικοί θα χαρακτηρίσουν αυτές τιςπρωτοβουλίες αφελείς ή/και γραφικές. Ηδική µου άποψη είναι ότι οι πολίτες στις λε-γόµενες προηγµένες κοινωνίες του δυτικού

κόσµου έχουν αρχίσει να κουράζονται απότην ένταση και το τρέξιµο που τους έχει επι-βληθεί στην καθηµερινή ζωή τους και τέτοιακινήµατα αποτελούν πρωτοπορία έστω καιαν κάποιες φορές συνυπάρχει σ’ αυτά καικάποιο στοιχείο αφέλειας ήροµαντισµού.Άλλωστε σιγά σιγά κάποια απόαυτά τα πράγµατα υπάρχουν ήδη ή προ-ωθούνται σε πολλές ευρωπαικές χώρες,όπως π.χ. οι πεζοδρο-µήσεις, οι διάδροµοιποδηλάτων (στηνΑθήνα συζητείται ηπεζοδρόµήση λεωφό-ρων όπως η Πανεπι-στηµίου) κλπ.. Στην Ελλάδα όπου αγαπάµετο καλό φαγητό, επέστρεψαν εδώ και 15-20χρόνια εστιατόρια-µαγέρικα µε γεµιστά,χταπόδι µε κοφτό µακαρονάκι, µπριάµ,όσπρια, φασολάκια, λαχανοντολµάδες κ.ά.δηλαδή το λεγόµενο καλό παραδοσιακό µα-γειρευτό φάγητό. Κάτι σαν slow food α λάελληνικά. Κάτι είναι και αυτό!Ας τα σκε-φτούµε όλα αυτά και ας αναλογιστούµεµήπως «τρέχοντας» συνέχεια µας ξεφεύγεικάτι πολύ ουσιαστικό. Η ίδια η ζωή µας. Αςδώσουµε χρόνο στον χρόνο και χρόνο στονίδιο τον εαυτό µας.Κλείνοντας δεν µπορώνα µην αναφέρω την πρωτοποριακή καταγ-γελία του «τρεξίµατος» στον σύγχρονοτρόπο ζωής από τους Francis Ford Coppolaκαι Godfrey Reggio το 1983 µε την πιο δυ-νατή γλώσσα που υπάρχει. Τη γλώσσα τηςτέχνης. Αναφέροµαι στην ταινία Κογιανι-σκάτσι (Koyaanisqatsi, ζωή χωρίς ισορροπίαστη γλώσσα των Ινδιάνων της Αµερικής).Αριστουργιµατική ταινία µε εικόνα και µου-σική χωρίς διάλογο. Μουσική Philip Glass.Πολλοί θεωρούν την ταινία αυτή ως µια απότις σπουδαιότερες όλων των εποχών.

Το κίνηµα της βραδύτητας

Γράφει οΑλέκος

Λασκαράτος

1100ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Οι πολίτες συνειδητά ψήφισαν αρι-στερά σχήµατα: το ΚΚΕ (14%), τονΜητρόπουλο υποστηριζόµενο απότον ΣΥΝ (6%), τη ∆ηµοκρατική Αρι-

στερά (4%), τους Οικολόγους-Πράσινους(4%), την Ανταρσύα(2%), τον Αλαβάνο(2%). Σύνολο, µαζί µετα δεκαδικά, 32%.Αυτό το εντυπωσιακόάθροισµα δεν περι-λαµβάνει τον «αντι-

µνηµονιακό» ∆ηµαρά, από το ποσοστό τουοποίου τουλάχιστον 6-7% θα µπορούσε ναθεωρηθεί αριστερής κατεύθυνσης. Κοινώς,η δηλωµένη αριστερή ψήφος αποτελεί τηνπρώτη προτίµηση της Αττικής, φτάνοντας το40%. Οι πολίτες δεν ψήφισαν τα κόµµατατου δικοµµατισµού, που κινούνται σε χαµηλάποσοστά, 20-24% το καθένα.Εάν ζούσαµεστη Χιλή του 1970 αυτό το ποσοστό θα εξέ-λεγε τον πρόεδρο Αλλιέντε (33%), ενώ σεοποιαδήποτε λατινοαµερικάνικη χώρα σή-µερα θα εξέλεγε έναν από τους πολλούςαριστερούς προέδρους. Στην Ιταλία ή τηΓαλλία του 1960, µε µικρότερα ποσοστά, τοΙταλικό και το Γαλλικό Κοµµουνιστικό Κόµµα(34 και 28%) έγραψαν τις πιο λαµπρές σε-λίδες στην ιστορία της ευρωπαϊκής Αριστε-ράς.Και όµως, για την ελληνική Αριστεράαυτή η µεγάλη δύναµη µετατρέπεται σε«κατάρα». Με κάποιο τρόπο πρέπει να εξα-φανιστεί, κι εδώ αρχίζουν οι ταχυδακτυ-λουργίες. Το ΚΚΕ εντάσσει την υπόλοιπηΑριστερά στο µπλοκ του δικοµµατισµού,οπότε εξαφανίζεται ένα τεράστιο ποσοστότης τάξης του 25%. Ταυτόχρονα, συνεχίζειπαραπλανητικά να δηλώνει ότι οι πολίτεςείναι εγκλωβισµένοι στο δικοµµατισµό. Οιπολίτες της Αττικής δεν ψήφισαν τα δύο µε-γάλα κόµµατα, αλλά το ΚΚΕ εξακολουθεί νασυµπεριφέρεται λες και τα ψήφισαν.Ο ΣΥ-ΡΙΖΑ επικεντρώνεται στο µνηµονιακό-αντι-µνηµονιακό δίληµµα, προκειµένου νακαταδείξει την έλλειψη δηµοκρατικής νοµι-µοποίησης του Μνηµονίου, εστιαζόµενοςστη φθορά του δικοµµατισµού και τηναποχή. Ορθόν, αλλά ηµιτελές, καθώς πα-ρακάµπτει το κοινό µυστικό: το πολιτικόπρόβληµα δεν είναι το φιλοµνηµονιακόµπλοκ, αλλά η πολιτική κατάσταση στο αν-τιµνηµονιακό µπλοκ, που δεν µπορεί νασυγκροτήσει µια βιώσιµη συµµαχία σε κοι-νωνικό και πολιτικό επίπεδο, προκειµένουνα αντισταθεί ή να ανατρέψει το Μνηµό-νιο.Η ∆ηµοκρατική Αριστερά προβάλλει ωςνικητή την αποχή, υπογραµµίζοντας τηνκρίση του πολιτικού συστήµατος συνολικά.Ωστόσο, αυτή που βρίσκεται πραγµατικά σεκρίση είναι η Αριστερά του 40% και όχι οδικοµµατισµός του 45%. Η αποχή θα µει-

ωνόταν εάν η Αριστερά ήταν πιο ενωµένηκαι πειστική, ενώ η πληθώρα των νέων εκ-κολαπτόµενων σχηµάτων της Αριστεράςεπιτείνει το πρόβληµα.Παρακάµπτω, χάρινσυντοµίας, τους άλλους πολιτικούς σχηµα-τισµούς: Αλαβάνο και ΚΟΕ, Ανταρσύα, Οι-κολόγους-Πράσινους, που θεώρησαν,όπως και η ∆ΗΑΡ, ότι είναι η ευκαιρία ναµετρηθούν µε το εκλογικό µέτρο του 3%.Φανταστείτε να υπήρχε απλή αναλογική, θακατέβαιναν καµιά εικοσαριά αριστερά σχή-µατα.Εν ολίγοις, η µετατροπή της αντιµνη-µονιακής-αντικυβερνητικής ψήφου σεπολιτική κυριαρχία του δικοµµατισµού απο-τελεί επίτευγµα της ελληνικής Αριστεράς,µοναδικό στον κόσµο. Στην Αττική, λόγωτου κατακερµατισµού της Αριστεράς, θαεκλεγεί περιφερειάρχης από το πενιχρό45% του δικοµµατισµού, γεγονός που «νο-µιµοποιεί το Μνηµόνιο», τη στιγµή που οιπολίτες «έπραξαν στο ακέραιο το καθήκοντους», ψήφισαν δηλαδή αντιµνηµονιακά,όπως τους κάλεσε η Αριστερά.Η Αριστεράδεν ξέρει τι να κάνει την πλειοψηφία τωνπολιτών που στρέφονται προς αυτήν, διότιτότε όλες οι αριστερές δυνάµεις πρέπει νααναµετρηθούν µε τον εαυτό τους, να εξη-γήσουν τι είναι εκείνο που καθιστά το αρι-στερό πολιτικό φάσµα κατακερµατισµένοκαι ανούσιο. Έτσι, εφευρίσκονται διάφορα,όπως το αυτιστικό επιχείρηµα ότι για τηνκατάσταση της Αριστεράς φταίει η άλληΑριστερά, πλην του εαυτού µας. Και τοκάθε κοµµάτι, στη συνέχεια, ισχυρίζεται ότιη «λύση» είναι να αυξήσει τις δυνάµεις του,κατά κανόνα εις βάρος των άλλων. Μόνοπου αυτό δεν οδηγεί πουθενά. ∆ιότι και 6%να γίνει η ∆ηµοκρατική Αριστερά, και να δι-πλασιάσει η Ανταρσύα τις δυνάµεις της, καινα αυξηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο 8%, και να αυξη-θεί και άλλο το ΚΚΕ, και «φυλακή να πάει»ο Αλαβάνος για να πείσει τη νεολαία για τοαναγκαίον της «Λαϊκής ∆ηµοκρατίας τηςΑττικής», πάλι ο δικοµµατισµός θα κυβερ-νάει, µε εξαιρετικά µικρά ποσοστά. «Στηδηµοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», όπωςλέει ο πρωθυπουργός, και η στατιστική επι-στήµη είναι µε το µέρος του.Υπάρχει ερµη-νεία για το παράδοξο αυτό φαινόµενο;Επιτρέψτε µου να ανακαλέσω την ανάλυσητου Α. Ελεφάντη για την «επαγγελία τηςαδύνατης επανάστασης», όσον αφορά τοΚΚΕ του Μεσοπολέµου: το ΚΚΕ, ακόµα καιεάν αποκτούσε την πλειοψηφία, πράγµαπου εν πολλοίς συνέβη στην Κατοχή, ήταναδύνατον να κάνει την επανάσταση πουεπαγγελλόταν. Το επιχείρηµα του Ελε-φάντη είχε ευρύτερες διεθνείς διαστάσεις,καθώς η θεωρητική και ιδεολογική αναπη-ρία των σταλινικών κοµµάτων τα καθι-στούσε πολιτικά ανίκανα να πετύχουν τον

στόχο τους. Κανένα σταλινικό κόµµα, απότο 1930 µέχρι την κατάρρευση, δεν έκανεποτέ και πουθενά επιτυχή επανάσταση.Ακόµα και στην Κούβα, το 1959, το σταλι-νικό κοµµουνιστικό κόµµα της χώρας δενσυµµετείχε.Σήµερα, κάθε συζήτηση γιαεπανάσταση φαντάζει εξωπραγµατική καιόσοι µιλούν γι’ αυτήν από θεωρητική καιιδεολογική σκοπιά βρίσκονται σε ακόµα πιοπρωτόγονα επίπεδα. Το ΚΚΕ εµπνέεται απότην περίοδο πριν το Συνέδριο του 1935:εξιδανίκευσε τον σταλινικό σοσιαλισµό του1930, την πολιτική του «σοσιαλφασισµού»(µόνοι εναντίον όλων) και την ανάγκη άµε-σης σοσιαλιστικής επανάστασης, ενώ δα-νείζεται όρους από το 1932 (ΛαϊκήΣυσπείρωση στους δήµους). Αλλά οι θεω-ρητικές και ιδεολογικές αναπηρίες τουείναι πολλαπλάσιες από αυτές που έχειεπισηµάνει ο Ελεφάντης. Τα ίδια και χειρό-τερα ισχύουν για τον «κοµµουνισµό» καιτην «επαναστατικότητα» των περισσότε-ρων µικροοµάδων.Το µείζον θέµα για τηνΑριστερά σήµερα είναι η «επαγγελία τηςαδύνατης δηµοκρατικής πλειοψηφίας», τηςµόνης ρεαλιστικής προοπτικής σε ένα εµ-πεδωµένο κοινοβουλευτικό σύστηµα. Αυτήτην επαγγελία, της δηµιουργίας µιας µεγά-λης αριστερής πλειοψηφίας που θα πραγ-µατοποιήσει τις αλλαγές που επιβάλλουν οιπραγµατικές οικονοµικές και πολιτικέςσυνθήκες, και όπως φαίνεται θα ήθελε καιη σχετική πλειοψηφία των πολιτών, δενµπορεί να την πραγµατώσει η Αριστερά.Ηέλλειψη θεωρίας, η έλλειψη καταστατικούπρογραµµατικού λόγου, η έλλειψη µιας βιώ-σιµης θεµελιακής επιλογής, που να µπορείνα υπηρετήσει µε αξιόπιστο τρόπο την κοι-νωνία βρίσκεται στην καρδιά του προβλή-µατος. Η ιστορική ήττα του κοµµουνισµούκαι της σοσιαλδηµοκρατίας έκοψε τον οµ-

φάλιο λώρο που συνέδεε την Αριστερά µεκάποιας µορφής σοσιαλισµό -- µεταρρυθ-µιστικό ή επαναστατικό. Για να επιβιώσει ηΑριστερά, διεθνώς, δεν κατέθεσε µόνο ταόπλα (Λατινική Αµερική), αλλά ανέτρεξε σεµια πληθώρα θεωρητικών και ιδεολογικώνπαραδόσεων, από τον αναρχισµό και την οι-κολογία µέχρι τις σοσιαλιστικές και τις αυ-τοδιαχειριστικές παραδόσεις, προκειµένουνα δηµιουργήσει ένα νέο φάσµα ιδεών καιάµεσων παρεµβάσεων --κοινωνικών, οικο-λογικών, οικονοµικών-- και, από κοινού µετην ιδέα της ενότητας µιας πλουραλιστικήςΑριστεράς, να συνεχίσει να υπάρχει ωςζωντανή και βιώσιµη πολιτική δύναµη. Αυτόεπιδίωξαν οι ιδέες του Παγκόσµιου Κοινω-νικού Φόρουµ, µε επιτυχία στη ΛατινικήΑµερική. Η στρατηγική δεν απέδωσε στηνΕυρώπη, ευδοκίµησε όµως η ιδέα της πο-λιτικής ανασύνθεσης (Γερµανία), στον αν-τίποδα του συνεχιζόµενουκατακερµατισµού και της διάλυσης (Ιτα-λία).Στην Ελλάδα, σήµερα, η φυγή από τηνπραγµατικότητα και την κοινωνία, ο αποµο-νωτισµός είναι το κυρίαρχο µοτίβο. Όλοιφαίνεται να βολεύονται µε την κατάστασηαυτή της «αποκοινώνητης Αριστεράς», τουκατακερµατισµού. Βολεύονται µε την ιδέατου 3% και µιας µικρής κοινοβουλευτικήςοµάδας. Αυτό σίγουρα δεν δηµιουργείκαµία απολύτως πολιτική ευθύνη. Είναι εν-τελώς ανέξοδη η πολιτική διαµάχη για αρι-στερή ή δεξιά στροφή, την «αντιµνηµονιακήεπανάσταση», τους αδύναµους κρίκους,τους κοινωνικούς ∆εκέµβρηδες, την επα-νάσταση ως τέχνασµα που προτείνουν οι«οικονοµολόγοι της συµφοράς», επεν-δύοντας στη χρεοκοπία και επιζητώνταςτην έξοδο από την Ευρώπη, όπως ανέξοδηείναι και η φιλοευρωπαϊκή παράδοση πουαδυνατεί να µετατραπεί σε ριζοσπαστικήπολιτική. Μια µεταµοντέρνα κατάσταση πο-λιτικού λόγου, όπου ο λόγος, αποκοπτόµε-νος από κάθε κοινωνική αναφορά, γίνεταιεσωτερικός και αυτοαναφορικός. Μια απο-λίτικη Αριστερά, που όσο πιο «αριστερός»είναι ο λόγος της τόσο πιο απολίτικο τουπόβαθρό του.Μεγάλο µέρος των πολιτώνψηφίζει Αριστερά, και µάλιστα αυτή την Αρι-στερά. Μπορεί κάλλιστα να απέχουν, να ρί-χνουν λευκό ή κάθε τόσο την ψήφο τουςαριστερά. Η Αριστερά θα συνεχίσει να τουςαπογοητεύει όσο αποφεύγει να θέσει στοεπίκεντρο βιώσιµες πολιτικές λύσεις, ικα-νές να τους εµπνεύσουν. ∆εν χρειάζονταιάλλες ανασυνθέσεις, σχήµατα και ενωτικέςπρωτοβουλίες που υποκρύπτουν νέες ορ-γανωτικές αναδιατάξεις. Το πρόβληµα δενείναι οργανωτικό. Είναι θεωρητικό, ιδεολο-γικό και πολιτικό. Είναι ζήτηµα ιδεών και πο-λιτικής. Είναι θέµα της δηµιουργίας ενόςπόλου που να καλύπτει όλο το φάσµα, απότον σοσιαλιστικό, τον ριζοσπαστικό και τονοικολογικό χώρο, συµµαχικής ή άλλης σύν-θεσης, ικανής να δώσει ορατές και πειστι-κές απαντήσεις στις αγωνίες τωναριστερών πολιτών. **ΟΟ ΓΓιιώώρργγοοςς ΣΣττααθθάάκκηηςς δδιιδδάάσσκκεειι οοιικκοοννοοµµιικκάά

σσττοο ΠΠααννεεππιισσττήήµµιιοο ΚΚρρήήττηηςς

Γράφει οΓιώργος

Σταθάκης*

Γιατί η Αριστερά του 40% είναι στο περιθώριο;

ΟΟιι εεκκλλοογγέέςς ττηηςς 77ηηςς ΝΝοοεεµµββρρίίοουυ ααννέέδδεειιξξαανν σσττηηνν ΑΑττττιικκήή ππρρώώττηη δδύύννααµµηη ττηηνν ΑΑρριισσττεερράά.. ΕΕννττοούύττοοιιςς,, ττοο ββρράάδδυυττωωνν εεκκλλοογγώώνν,, ηη ΑΑρριισσττεερράά ήήτταανν σστταα υυππόόλλοοιιππαα,, σστταα ααπποοττεελλέέσσµµαατταα πποουυ κκααννέένναα εεννδδιιααφφέέρροονν δδεενν έέχχοουυνν..ΚΚααττάά ππααρράάδδοοξξοο ττρρόόπποο,, οο ««δδιικκοοµµµµααττιισσµµόόςς»» εεµµφφααννίίσσττηηκκεε ννιικκηηττήήςς κκααιι,, κκααθθώώςς ααυυττόό δδεενν ααρρκκοούύσσεε,, εεφφεευυ--ρρέέθθηηκκεε έέννααςς ννέέοοςς ««ννιικκηηττήήςς»»,, ηη ααπποοχχήή.. ∆∆ύύοο φφαανντταασσιιαακκοοίί ««ννιικκηηττέέςς»»,, υυππααρρκκττοοίί κκααιι οοιι δδύύοο φφυυσσιικκάά,, ααλλλλάάυυππεερρττοοννιισσµµέέννοοιι έέννααννττιι ττοουυ εεννόόςς κκααιι µµοοννααδδιικκοούύ ννιικκηηττήή:: ττηηςς ΑΑρριισσττεερράάςς..

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20101111

Εγώ µέχρι τότε, µόνο τα χρέη στοµπακάλη ήξερα τα οποία τα εξο-φλούσαµε στο τέλος του µήνα.Εκείνο το µεσηµέρι γύρισα στοσπίτι αναστατωµένη. Σύµφωνα µε

την κοινή λογική, χρωστούσα ήδη στην Ευ-ρώπη και στον Κόσµο χωρίς καν να έχωαπολαύσει κάτι από τα δάνεια. Με τον καιρόη ιδέα απλά ωρίµασε στο µυαλό µου καιέµαθα να ζω µε αυτήν.

Είκοσι χρόνια αργότερα τα λόγια του δα-σκάλου µου είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Τοχρέος όλα αυτά τα χρόνια όχι µόνο δεν µει-ώθηκε, αλλά οδήγησε, λέµε τώρα, εµένα καιόλους τους υπόλοιπους Έλληνες στο χεί-λος της χρεοκοπίας. Και επειδή οι δύσκο-λες στιγµές στη ζωή µας είναι αυτές πουδίνουν τη σπίθα για φιλοσοφία, συνειδητο-ποίησα ότι το χρέος µε το οποίο µε έχει επι-φορτίσει η πατρίδα µου, δεν είναι µόνο το

οικονοµικό.Ως Ελληνίδα, έχω ΧΡΕΟΣ να αναµασάω τηνεθνική µας κακοµοιριά σχετικά µε το υπέρ-λαµπρο έθνος µου και τους κακούς Τούρ-κους , τους κακούς Ιταλούς και τους κακούςΓερµανούς που το δυνάστευσαν κατά και-ρούς. Συνεπεία αυτού έχω ΧΡΕΟΣ να µισώθανάσιµα τους κακούς Τούρκους, για ταδεινά που έζησαν οι προγονοί µου πριν σχε-δόν διακόσια χρόνια. Αν ποτέ συµπολίτηςµου µε «συλλάβει» να έχω συνάψει φιλίεςµε κακό Τούρκο, έχει κάθε δικαίωµα να µεεξευτελίσει σαν άνθρωπο και εγώ έχωΧΡΕΟΣ να χαµηλώσω τα µάτια και να µετα-νιώσω ειλικρινά. Αλλιώς τα κόκκαλα τωνπρογόνων µου θα τρίξουν και το έθνος µουθα ντρέπεται για εµένα. Βέβαια, αυτό δενισχύει σε καµία περίπτωση για τους Ιταλούςκαι τους Γερµανούς που µας βασάνισανµόλις προ εβδοµήντα ετών. Βρε αδελφέ,Ευρωπαίοι γίναµε, µια οικογένεια……! Βέ-βαια την µνήµη των πεσόντων από τον δεύ-τερο παγκόσµιο πόλεµο, έχω ΧΡΕΟΣ να τηντιµώ κάθε χρόνο, σπαταλώντας ολόκληροτο πρωινό µου ατενίζοντας µίνι φούστες καικουστουµαρισµένα παιδάκια, καθώς καιφαντάρους να παρελαύνουν αδηµονώνταςνα τελειώσει αυτό το πανηγύρι για να πάνεστο κλαµπ της προτίµησής τους να ξεφαν-τώσουν!Από την άλλη πλευρά, έχω ΧΡΕΟΣ να ξε-χνάω τον Εµφύλιο πόλεµο, κατά τον οποίοο µισός πληθυσµός της χώρας µου ξεκλη-ρίστηκε από τον άλλο µισό και ο οποίος εµ-φύλιος ήταν η απαρχή της κατρακύλας τωνδανείων. Επίσης έχω ΧΡΕΟΣ να κλαίω γιατην καταστροφή της Σµύρνης αλλά να εθε-λοτυφλώ µπροστά στο γεγονός ότι η αιτίατης καταστροφής ήταν το δικό µου Έθνοςτο οποίο στα καλά καθούµενα την είδε ανα-στηµένος Παλαιολόγος που θα «έπαιρνε»πίσω την Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Και αφού τελειώσαµε µε το πρώτο µέροςτου τρίπτυχου που έχω ΧΡΕΟΣ να ακολουθώσαν καλό αρνάκι άσπρο και παχύ της µάναςτου καµάρι, δηλαδή την Πατρίδα, ας περά-σουµε και στο δεύτερο µέρος του. Τη Θρη-σκεία. Την οποία κληρονόµησα χωρίς να µουαναγνωρίζεται καν το δικαίωµα αποποίησηςκληρονοµιάς. ΈχωΧΡΕΟΣ να ακο-λουθώ τα εθιµοτυ-πικά και τουςκανόνες και νασιωπώ µπροστάστα ερωτήµατα που συνεχώς γεννώνται στοφτωχό µου το µυαλό, όπως για παράδειγµα,πως θεωρούµαστε µονοθεϊστική θρησκείαόταν επισήµως, η ορθόδοξη εκκλησία έχειεκατόν εξήντα τέσσερις (!!!!) αγίους στουςοποίους αναγνωρίζει θεϊκές ιδιότητες καιπροσφέρει προσκυνηµατικές τιµές. Και λέωεπισήµως γιατί ανεπίσηµα, το κάθε χωριόκαι η κάθε λαγκαδιά έχει και από έναν «πα-τριώτη» άγιο. Έχω λοιπόν ΧΡΕΟΣ να γεµίζω το παγκάρι µετον οβολό µου, έχω ΧΡΕΟΣ να αποδέχοµαιτην εκκλησία ως µέρος της καθηµερινότη-τάς µου αλλά να της αναγνωρίζω και το απυ-ρόβλητο όταν προκύπτουν µέσα σε αυτήνσκάνδαλα οικονοµικής ή σεξουαλικής φύ-σεως, έχω ΧΡΕΟΣ σε περίπτωση που αγα-πήσω άνθρωπο από άλλη θρησκεία ή απλάαπό άλλο δόγµα να τον εξαναγκάσω ναασπαστεί την ορθοδοξία αγνοώντας καιπροσβάλλοντας µε αυτόν τον τρόπο τηνδική του κουλτούρα και προσωπικότητα, καιφυσικά έχω ΧΡΕΟΣ να κληροδοτήσω σταπαιδιά µου όλα αυτά τα υπέροχα ΧΡΕΗ. Γιατίεγώ µπορώ να θέλω να ξεροψηθώ στο πυρτο εξώτερο , αλλά τα παιδιά µου ανήκουνστην υπέροχη θρησκεία µου και έχω ΧΡΕΟΣνα τα προστατεύσω από τον σατανά πουµπαίνει στο µυαλό µου!Και πάµε στο τελευταίο µέρος του τρίπτυ-χου. Στην οικογένεια. Έχω ΧΡΕΟΣ να τιµώτους γονείς µου, ακόµη και αν ήτανε απο-βράσµατα της κοινωνίας τα οποία µε βασά-νιζαν αλύπητα, έχω ΧΡΕΟΣ να µείνωολόκληρη τη ζωή µου µε τον άνδρα που θαπαντρευτώ στα νεανικά µου χρόνια, ακόµηκαι αν ο σύζυγός µου είναι ένας µπεκρού-λιακας ο οποίος µε ξυλοφορτώνει επτάφορές την εβδοµάδα, µέχρι να µας χωρίσειο θάνατος, ο δικός µου κατά πάσα πιθανό-τητα! Τέλος έχω ΧΡΕΟΣ να φροντίζω καθη-µερινά τα παιδιά, τους γέροντες γονείς, ταπεθερικά και τον σύζυγο και να βάζω τιςδικές τους ανάγκες πάνω από τις δικές µου.Γιατί είµαι Ελληνίδα και έχω ΧΡΕΟΣ να είµαιο στυλοβάτης της οικογένειας για την οποίαη πατρίδα µου είναι περήφανη!Με αυτές τις σκέψεις και βλέποντας τα στα-τιστικά που λένε πως έξι στους δέκα Έλλη-νες πάσχουν από κάποιου είδους ψυχικήδιαταραχή, αναρωτιέµαι : εκείνοι είναι πουχρειάζονται βοήθεια ή οι υπόλοιποι που θε-ωρούνται υγιής σε µια κοινωνία απόλυτηςπαράνοιας;

Γράφει ηΣοφία

Τσουρδαλάκη

ΧΡΕΟΣ!ΕΕίίµµααιι ΕΕλλλληηννίίδδαα,, πποουυ σσηηµµααίίννεειι,, χχρρεεωωµµέέννηη ααππόό γγεεννννηησσιιµµιιοούύ µµοουυ..ΠΠρρώώττηη φφοορράά ττοο εείίχχαα αακκοούύσσεειι ααππόό ττοονν δδάάσσκκααλλόό µµοουυ σσττοο δδηηµµοοττιικκόό,,κκααλλήή ττοουυ ώώρραα,, οο οοπποοίίοοςς κκααττααλλάάββααιιννεε ππωωςς σσεε ηηλλιικκίίαα δδέέκκαα εεττώώνν ήήµµαα--σστταανν ααρρκκεεττάά ώώρριιµµοοιι νναα κκααττααννοοήήσσοουυµµεε ττοουυςς όόρροουυςς ««εεθθννιικκόό χχρρέέοοςς»»,,««δδααννεειισσµµόόςς»»,, ««ττόόκκοοςς»» κκττλλ..

ΠΠόόσσοο εεύύκκοολλοο εείίννααιι ττεελλιικκάά νναα αασσκκεείί κκααννεείίςς εερρεευυ--ννηηττιικκήή δδηηµµοοσσιιοογγρρααφφίίαα;; Είναι δύσκολο. Ζούµε σε µια χώρα που η δηµο-σιογραφία έγινε ένα κοµµάτι του πράγµατος πουσυνήθως αποκαλούµε διαπλοκή. Οικονοµικά συµ-φέροντα, πολιτικές επιλογές και καταγραφή τουςαπό τον Τύπο, έγιναν αυγοτάραχο που έλεγε καιΜαρίκα Μητσοτάκη. Η δηµοσιογραφία στρογγύ-λεψε. Έγινε «πουλάω εξυπηρετήσεις» ή «ταπαίρνω». ∆εν ξέρω ποιό είναι χειρότερο. Υπάρ-χουν δηµοσιογράφοι-και είναι πολλοί- τίµιοι. Αλλά

δεν µπορούν να λειτουργήσουν µέσα σε αυτό τοπλαίσιο που έχει διαµορφωθεί. Πνίγονται. Το ναερευνάς είναι πολλές φορές ένα ρίσκο. Και άντεερεύνησες, βρήκες άκρη τα κατάφερες. Και έρ-χεται το κανάλι και σου λέει θα παίξει η εκποµπήσου στις 12.30 τα µεσάνυχτα. Κινδυνεύεις απότους διαπλεκόµενους, κινδυνεύεις και από τουςβλάκες.

ΚΚααιι τταα ττεείίχχηη;; ΥΥππάάρρχχοουυνν σσυυχχννάά;; ΚΚααιι ττεελλιικκάά ττιι σσηη--µµααίίννεειι όόττιι ««γγκκρρεεµµίίζζοοννττααιι»» σστταα ππλλααίίσσιιαα ττηηςς δδηηµµοο--σσιιοογγρρααφφιικκήήςς έέρρεευυννααςς;;Σήµερα ίσως γκρεµίζω τα τείχη σηµαίνει παίρνωτην απόφαση να κάνω τη δουλειά µου. Να γκρε-µίσω αυτό το τείχος της σιωπής. Να ξαναβάλωτην αξιοπρέπεια ως µέτρο και κανόνα της δηµο-σιογραφικής δουλειάς. Μας ακύρωσαν. Μας έκα-ναν αναξιόπιστους. Μας έκαναν το κοµµάτι µιαςφωτογραφίας όπου όλοι δείχνουν να γελάνε. Καιξεχάσαµε πως υπάρχουν άνθρωποι που κλαίνε.Και µια κοινωνία που δεν είναι αυτό που δείχνειη τηλεόραση

ΤΤαα ττεείίχχηη γγύύρρωω ααππόό ττιιςς ««µµεεγγάάλλεεςς»» ιισσττοορρίίεεςς εείίννααιιτταα ααππόόρρθθηητταα ήή ααυυττάά πποουυ κκυυρριιααρρχχοούύνν σσττηηνν κκααθθηη--µµεερριιννόόττηητταα µµααςς;; Μερικές φορές τα τείχη είναι η µικρή µας καθη-µερινότητα. Το βόλεµά µας. Είναι µόλις ενάµισιµέτρο και δεν κάνουµε µία µε το πόδι να τα κλω-τσήσουµε. Γιατί µετά από καιρό έγιναν «τα τειχηµας» Αποκτήσαµε ιδιωκτησιακή σχέση. Λέει πολ-λές φορές ο πατέρας µου «απ το να σε γρατζου-νάνε µαιµούδες καλύτερα να σε φάνε λιοντάρια»Αφήνουµε τις µαιµούδες και τους ψύλους να µαςκατατρώνε γιατί πάωαµε να κάνουµε αυτό πουκάνει ο άνθρωπος απ τη µέρα που γεννήθηκε. Να

ΤΤεελλιικκάά πποοιιοοςς εείίννααιι ««ΟΟ ΆΆννθθρρωωπποοςς ττοουυΤΤεείίχχοουυςς»»;;∆εν νοµίζω πως έχει κάποια σηµασίαποιός είναι. Αλλά ότι υπάρχει.Οι άνθρω-ποι του Τείχους υπάρχουν ανάµεσά µας.Για να γκρεµίζουν ή να ορθώνουν Τείχη.Περιτειχισµένοι, προστατευµένοι, σκο-τεινοί. Μερικές φορές είναι τα ίδια ταυλικά µε τα οποία διαµορφώνονται τατείχη. Μπορεί ο δικός µου άνθρωποςτου τείχους να είναι ένα κοµµάτι τουΑνατολικού µπλοκ αλλά δεν είναι θέµακοινωνικοπολιτικών συστηµάτων. Απλώςαποκαλύπτεται γιατί ήταν άτυχος και κα-θόλου α-τειχος.

ΓΓιιαα χχρρόόννιιαα υυππάάρρχχεειι µµιιαα κκοοιιννωωννιικκήή ππάάλληηααννάάµµεεσσαα σσ΄ ααυυττοούύςς πποουυ δδιιααµµοορρφφώώννοουυννκκααιι ααυυττοούύςς πποουυ γγρράάφφοουυνν ττηηνν ιισσττοορρίίαα……ΤΤεελλιικκάά σσττηηνν ππααττιινναα ττοουυ χχρρόόννοουυ πποοιιοοιιεείίννααιι πποουυ ααφφήήννοουυνν ααπποοττυυππώώµµαατταα;; Νοµίζω πως είναι θέµα συσχετισµών.Την ιστορία µπορεί να την γράφουν οι νι-κητές, αλλά δεν µπορούν να αντέξουνπάντα το βάρος της. ∆είτε για παρά-δειγµα την ελληνική σύγχρονη ιστορία.Μια τραγική αντίφαση. Την διαµόρφωσεη πλευρά τω ν νικητών. Οι συνεργάτεςτων Γερµανών κατάφεραν να γίνουν οικυβερνήτες της Ελεύθερης Ελλάδας καιοι αντάρτες να ξαναπάρουν τα βουνά.Μερικοί απ αυτούς κυβερνούσαν µέχριπρόσφατα. Αλλά τους κατατρέχει τοφάντασµα της ιστορίας. Οι χαµένοι κέρ-δισαν στο συµπέρασµα πως κάποιοι πα-ραχάραξαν την ιστορία για ναβαφτιστούν πατριώτες. Αν πάµε βέβαιαπιο πίσω , στο 1821 ας πούµε, η ιστο-ρία χάνεται στο σύννεφο του µύθου. Γιατους ίδιους λόγους. Αλλά βλέπετε πωςδεν µπορεί να αντέξει η ιστορία τωνσχολικών εγχειριδίων και οι «ήρωές»της. Το ποιός θα βάλει τη σφραγίδα έχεινα κάνει µε πολλά πράγµατα. Και µπο-ρεί να περάσουν χρόνια εως ότου συµ-βεί. Μέχρι τότε βέβαια η αλήθεια µπορείνα διεκδικεί αναποτελεσµατικά το αυτο-νόητο

ΣΣττοο ββιιββλλίίοο σσααςς γγρράάφφεεττεε ππεερριισσσσόόττεερροογγιι΄ ααυυττοούύςς πποουυ σσυυννααννττάάττεε τταα χχρρόόννιιαα ττηηςςέέρρεευυννααςς ήή γγιι΄ ααυυττοούύςς πποουυ θθαα θθέέλλααττεε ννααφφωωττίίσσεεττεε ππεερριισσσσόόττεερροο ααππόό ττηηνν έέρρεευυνναα;;Στο βιβλίο µου γράφω επειδή πρέπει ναγράψω. ∆εν έχω άλλη πρόθεση. Μοιραίατους συναντώ όλους. Και γράφω γιαόλους. Ευτυχώς δεν είναι ένα ιστορικόβιβλίο και έτσι έχω πάντα την πολυτέ-λεια σε πολλά πράγµατα να κάνω αυτάπου δεν επιτρέπει η ιστορική ευθύνη.Να γράψω δηλαδή την δική µου ιστορία.

ΣΣεε άάλλλληη σσααςς σσυυννέέννττεευυξξηη έέχχεεττεε ππεειι όόττιιγγρράάφφεεττεε ««ββιιββλλίίαα γγιιαα σσκκοοττεειιννοούύςς ααννθθρρώώ--πποουυςς σσεε φφωωττεειιννέέςς ζζωωέέςς»».. ΠΠώώςς ννιιώώθθεεττεεγγννωωρρίίζζοοννττααςς ααλλήήθθεειιεεςς πποουυ ττοο εευυρρύύττεερροοκκοοιιννόό ίίσσωωςς νναα µµηη µµάάθθεειι πποοττέέ,, ααλλλλάά κκααιιµµηηνν µµπποορρώώννττααςς νναα ττιιςς δδηηµµοοσσιιοοπποοιιήήσσεεττεε;;∆εν µπορώ να δηµοσιοποιήσω µόνοαυτά που τα στοιχεία ακόµη και αν είναιεµφανή δεν αποτελούν απόδειξη. Ήπροδίδουν την πηγή µου. Αυτό ας πούµεπου περιγράφει ο ήρωάς µου στο βιβλίο,για το ότι έγινε επιλογή των µελών τουΕιδικού ∆ικαστηρίου για την παραποµπήΠαπανδρέου αφού έβαλαν τα χαρτιά µετα ονόµατα αυτών που ήθελαν να επιλέ-ξουν στο ψυγείο για να έχει διαφοράθερµοκρασίας και να το ψηλαφίσουνστην ψηφοδόχο ας πούµε ότι είναι αλή-θεια. Μπορώ να το αποδείξω; Μπορώ ναβγω και να πω ακόµη ακόµη αυτός είναιο άνθρωπος του Τείχους; Νοµίζετε πωςµπορεί να το αντέξει ή µάλλον να το επι-τρέψει ένα πολιτικό σύστηµα που χθεςµέσα από τα χέρια του έφυγε ο Γιουνγκ,ένας από τους πρωταγωνιστές τουσκανδάλου της SIEMENS; Ζυγίζεις κάθεφορά τα πράγµατα. Εντάξει βγαίνεις καιλες την αλήθεια. Αυτό είναι το ένα. Καιποιός θα σε ακούσει; Είναι το δεύτερο.Ακούω καµιά φορά στην τηλεόραση κυ-ρίως ανθρώπους να λένε ιστορίες περίπολιτικής και ιστορίας και ξέροντας τοπαρασκήνιο γελάω. Αυτό µερικές φορέςαρκεί. Το κάθε πράγµα έχει τον χρόνοτου.

1122ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

ΠΠααρραακκοολλοουυθθώώ ττοονν ΚΚώώσστταα ΒΒααξξεεββάάννηη τταα ττεελλεευυττααίίαα 1155 χχρρόόννιιαα..ΈΈννττυυππαα,, ρρααδδιιόόφφωωνναα,, ττηηλλεεόόρραασσηη,, ββιιββλλίίαα…… ∆∆ιιααφφοορρεεττιικκέέςςµµοορρφφέέςς έέκκφφρραασσηηςς εεννόόςς µµεεσσττοούύ κκααιι µµεε άάπποοψψηη λλόόγγοουυ.. ΑΑπποο--

σσττοολλέέςς έέρρεευυννααςς κκααιι ααγγωωννίίααςς,, µµεε ττηηνν εείίδδηησσηη νναα εείίννααιι σσττοο εεππίίκκεενν--ττρροο µµιιααςς κκααθθόόλλαα µµααχχηηττιικκήήςς εεππααγγγγεελλµµααττιικκήήςς δδιιααδδρροοµµήήςς.. ΜΜεεεερρωωττήήσσεειιςς κκααιι εερρωωττήήµµαατταα,, ππάάνντταα µµεε σσεεββαασσµµόό σσττηηνν άάπποοψψηη ττοουυάάρραα κκααιι σσεε εεµµάάςς.. ΟΟ ΚΚώώσσττααςς ΒΒααξξεεββάάννηηςς,, ααππόό ττοουυςς δδηηµµοοσσιιοογγρράά--φφοουυςς πποουυ σσυυνν ττηηςς άάλλλληηςς µµααςς ππεείίθθεειι µµεε ««ΤΤοο ΚΚοουυττίί ΤΤηηςς ΠΠααννδδώώ--ρρααςς»» ττοουυ όόττιι µµπποορρεείί κκααιι υυππάάρρχχεειι πποοιιόόττηητταα σσττηηνν ττηηλλεεόόρραασσηη εείίννααιιµµααζζίί µµααςς ααυυττόό ττοο µµήήνναα µµεε ααφφοορρµµήή ττοο ββιιββλλίίοο ττοουυ ««ΟΟ ΆΆννθθρρωωπποοςς ττοουυΤΤεείίχχοουυςς»»..

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ΜΜααττθθααίίοοςς ΦΦρρααννττζζεεσσκκάάκκηηςς

“Την ιστορία µπορεί να την γράφουν οι νικητές,

αλλά δεν µπορούν να αντέξουν πάντα το βάρος της”

Κώστας Βαξεβάνης, δηµοσιογράφος – συγγραφέας

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20101133

παλεύει. Χαµένοι στην µαστούρα του ευδαιµονι-σµού. Και µέσα σε αυτή την παραζάλη βλεέπεις τατειχη προστατευτικά και οικεία. Μέχρι να πέσουνκαι να σε πλακώσουν

ΗΗ ππεερρίίππττωωσσηη ττοουυ ΒΒααττοοππεεδδίίοουυ κκααιι ηη ααπποοκκάάλλυυψψηη ττοουυσσκκααννδδάάλλοουυ ααππόό ττηηνν εεκκπποοµµππήή σσααςς ήήτταανν σσηηµµεείίοο κκααµµ--ππήήςς σσττηηνν δδηηµµοοσσιιοογγρρααφφιικκήή σσααςς δδιιααδδρροοµµήή;;Ήταν από κάθε άποψη. Ήθελε πολύ δουλειά για ναδέσουµε την υπόθεση,- 8 µήνες- και µεγάλη επι-µονή για να βγει στον αέρα. Είχαµε τους πάντεςαπέναντι. Όλους αυτούς που αργότερα µίλησαν γιασκάνδαλο και λίγο αργότερα όταν γύρισε ο διακό-πτης της «παροχής» προσπάθησαν πάλι να µιλή-σουν για µη σκάνδαλο. Αν δεν είναι αυτό εµπειρίατι είναι; Ξέρετε σήµερα κανένας δεν σε εξοντώνειφυσικά. Σε σκοτώνει ως χαρακτήρα. Βλέπετε έχουναντιγράψει µεθόδους µυστικών υπηρεσιών. Σε βγά-ζουν γραφικό, γκρινιάρη, παράξενο. Αντέξαµε αυτόέχει σηµασία.

ΤΤεελλιικκάά οο εερρεευυννηηττήήςς –– ρρεεππόόρρττεερρ εείίννααιι έέννααςς««ρράάµµπποο»»,, φφόόββοοςς κκααιι ττρρόόµµοοςς κκααλλώώνν κκααιι κκαακκώώνν ήήέέννααςς µµααχχηηττήήςς ττηηςς εεννηηµµέέρρωωσσηηςς;; Αν ο ερευνητής αντιλαµβάνεται έτσι τον εαυτό τουέχει χάσει από χέρι. Θα έχει την τύχη των κινηµα-τογραφικών ηρώων. Νικούν στην ταινία αλλά στηζωή νίκησαν οι βιετναµέζοι. Περισσότερο νοµίζωπως µοιάζει µε ζογκλέρ παρά µε ράµπο. Πρέπει ναισορροπεί στο κενί ευελπιστώντας έστω για έναχειροκρότηµα. Αν και στις µέρες µας, όσοι έχουµεµείνει, µόνο φλόγες που δεν έχουµε καταπιεί.

ΤΤεελλιικκάά σσυυµµββααίίννεειι γγύύρρωω µµααςς όόττιι δδεείίχχννεειι ηη ττηηλλεεόόρραασσηηήή υυππάάρρχχεειι κκααιι µµιιαα πποοιιοο ««κκααννοοννιικκήή»» κκααθθηηµµεερριιννόόττηηττααπποουυ κκάάπποοιιοοιι θθέέλλοουυνν νναα ξξεεχχάάσσοουυµµεε;; Η τηλεόραση δεν είναι το όπιο αλλά η κόκα τουλαού. Αφηνιάζουν οι άνθρωποι. Περνάνε σε µια ει-κονική πραγµατικότητα. Βλέπουν τη βίλα στο σή-ριαλ µε την πισίνα και νοµίζουν πως έτσι είναι ηζωή, έτσι πρέπει να ζήσουν. ∆υστυχώς στη χώρα

µας δεν λειτούργησε κανένα φίλτρο µεταξύ τηλεόρασης και πραγ-µατικότητας. Οι νεόπλουτοι οικονοµικά συνάντησαν τους νεόπλου-τους πολιτικά. Κάναµε µια τηλεόραση σαν τις κιτς βίλες µε τουςκίονες και τις χρυσές επιστρώσεις. Που όταν λείεπι η κυρία τουσπιτιού περνάει και καµία βίζιτα.

YYππάάρρχχεειι κκααλλήή ττηηλλεεόόρραασσηη κκααιι ππωωςς οορρίίζζεεττααιι ααυυττήή;; Προφανώς και υπάρχει. Το πρόβληµα στην ελληνική τηλεόρασηείναι κυρίως η οµοιογένεια. Σε όλο τον κόσµο υπάρχει καλή καικακή τηλεόραση. Επιλέγεις. Στην Ελλάδα όλες µοιάζουν ίδιες. Καικινούνται και ταυτόχρονα. Πέρυσι πήξαµε στα τουρκικα σηριαλ.Φέτος στους σεφ. Κακή τηλεόραση που την φτιάχνουν εµπειριστές.Παντού η ίδια

ΤΤοο ίίννττεερρννεεττ ααπποοττεελλεείί ππεεδδίίοο ααννάάππττυυξξηηςς ττηηςς δδηηµµοοσσιιοογγρρααφφίίααςς κκααιι ττοουυεελλεεύύθθεερροουυ λλόόγγοουυ ήή ππλλααττφφόόρρµµαα ππααρρααφφιιλλοολλοογγίίααςς;; Προφανώς και το ίντερνετ είναι ένας χώρος µε απεριόριστες πλη-ροφορίες. Το λάθος είναι να πιστεύουµε πως είναι και αξιωµατικάένας χώρος άπλετης αλήθεις. ∆εν είναι. Υπάρχουν ειδήσεις, από-ψεις, αλλά και ψέµατα και άχρηστα πράγµατα. Το ίντερνετ εκ τωνπραγµάτων αλλάζει τη δηµοσιογραφία. Όσοι δεν το καταλάβουναυτό θα πάψουν να υπάρχουν. Υπάρχει η δυνατότητα να σου απαν-τήσει κάποιος σε αυτό που γράφεις. Αυτό δεν συµβαίνει ούτε στηντηλεόραση ούτε στην εφηµερίδα. Η δηµοσιογραφία µπορεί να γίνειπιο γρήγορη αλλα και πιο επιπόλαιη. Το µεγάλο πλεονέκτηµα επί-σης είναι πως στο ίντερνετ µπορεί να κυριαρχήσει και κάποιοςάλλος απ αυτόν που κυριαρχεί. Αλλά µην έχουµε αυταπάτες πωςυπάρχει ελευθερία και µόνο ελευθερία. Υπάρχουν και ανοησίες καιεκβιασµοί και πολλά άλλα.

ΤΤιι έέχχεειι ααλλλλάάξξεειι τταα χχρρόόννιιαα ττηηςς εενναασσχχόόλληησσηηςς σσααςς όόσσοονν ααφφοορράά ττηη δδηη--µµοοσσιιοογγρρααφφίίαα;; Τα πάντα. Και οι άνθρωποι και οι τρόποι. Στην πρώτη µου πολεµικήαποστολή, επικοινωνούσαµε µε τα κανάλια µας µε ένα δορυφορικότηλέφωνο που γέµιζε ένα δωµάτιο και το είχε µόνο το Ρωυτερς.Στον πόλεµο στο Ιράκ είχα το δικό µου δορυφορικό τηλέφωνο όσοένα βιβλίο στο οποίο συνέδεα και την κάµερά µου. Σε λίγο δεν θαχρειάζεται ούτε αυτό. Άλλαξε και η ίδια η δηµοσιογραφία. Φυσικάδεν µιλάω για την Ελλάδα όπου δηµοσιογράφοι αποκαλούνται τακαρτούν των µεσηµεριανών εκποµπών µε λίγωµα στη φωνή και σπά-σιµο στη µέση.

ΗΗ πποολλιιττιικκήή σσήήµµεερραα σσεε εεκκππλλήήσσσσεειι,, σσεε ττρροοµµάάζζεειι ήή σσεε ααφφήήννεειι σσττηηννααππάάθθεειιαα;;Με τροµάζει όσο και ένας άρρωστος άνθρωπος που παλεύει να δει-ξει και να πει πως είναι µια χαρά. Η πολιτική σήµερα στη χώρα µαςαρνείται την πραγµατικότητα. Αλλά πρώτο στοιχείο της πολιτικήςδυστυχώς είναι η αποδοχή και η ανάλυση της πραγµατικότητας. ∆ενθεωρώ πολιτική το παζάρι των ψήφων. Περιµένω την εποχή των πο-λιτών. ∆εν υπάρχει άλλη λύση

ΥΥππάάρρχχοουυνν δδυυννααττόόττηηττεεςς εελλεεύύθθεερρηηςς δδηηµµοοσσιιοογγρρααφφίίααςς ήή σσττηηνν µµεεττάά ττηηςς

λλοογγοοκκρριισσίίααςς εεπποοχχήή ββαασσιιλλεεύύεειι ηη ααυυττοολλοογγοοκκρριισσίίαα ττωωνν ««ώώρριιµµωωνν»» δδηη--µµοοσσιιοογγρράάφφωωνν;; Πάντα έλεγα πως οι βασιλικοτεροι του βασιλέως , ιδιαίτερα στη δη-µοσιογραφία είναι οι χειρότεροι. ∆υστυχώς το σύστηµα είναι πιαστον αυτόµατο. Το χάλι που βλέπετε, δεν είναι οι παρεµβάσεις τωναφεντικών. Είναι τα αντανακλαστικά των κολαούζων. Αν πεις όµωςπως η ελεύθερη δηµοσιογραφία τέλειωσε, την τελειώνεις εσύ οίδιος. Κι εγώ πιστεύω σε αυτήν . ∆εν µπορώ να το κάνω. Θα είναισαν να αναιρώ τον εαυτό µου.

ΚΚώώσσττααςς ΒΒααξξεεββάάννηηςςΟΟ άάννθθρρωωπποοςς ττοουυ ΤΤεείίχχοουυςς

ΘΘΑΑ ΑΑΝΝΑΑΡΡΩΩΤΤΗΗΘΘΕΕΙΙΣΣ ΤΤΙΙ ΑΑΠΠ’’ ΟΟΛΛΑΑ ΑΑΥΥΤΤΑΑ ΠΠΟΟΥΥ ΘΘΑΑ ∆∆ΙΙΑΑΒΒΑΑΣΣΕΕΙΙΣΣ ΕΕΙΙΝΝΑΑΙΙΑΑΛΛΗΗΘΘΕΕΙΙΑΑ.. ΑΑΝΝΑΑΡΡΩΩΤΤΗΗΣΣΟΟΥΥ ΚΚΑΑΛΛΥΥΤΤΕΕΡΡΑΑ ΠΠΟΟΣΣΑΑ ΑΑΓΓΝΝΟΟΕΕΙΙΣΣ..

Ηυπόθεση –ή µήπως ηπραγµατικότητα;– ξεκινάστο Βερολίνο της δεκαε-

τίας του ’90. Στο δωµάτιο ενόςξενοδοχείου, ένας άνθρωποςσκυµµένος πάνω σε περιοδικάπροσπαθεί να αποκρυπτογραφή-σει ένα µήνυµα. Μπορεί να σηµαί-νει τη σωτηρία του, την ώρα πουτο Τείχος του Βερολίνου γκρεµί-ζεται στο κεφάλι του.Την ίδια στιγµή ένας δηµοσιογρά-φος χαζεύει τα συντρίµµια τουΤείχους και µαζί µιας χώρας πουδεν υπάρχει. Της Ανατολικής Γερµανίας. Προχωρώντας ανάµεσαστα σουβενίρ του παλιού υπαρκτού σοσιαλισµού, τους µεθυ-σµένους πρώην Ανατολικογερµανούς και την αβεβαιότητα, θαφτάσει ως το κτίριο της Στάζι. Της πιο ισχυρής µυστικής υπηρε-σίας του κόσµου.Ένα συµβατικό ρεπορτάζ µετατρέπεται σε εφιάλτη. Ο σκοτεινόςδρόµος ανοίγει: πράκτορες που πουλάνε µυστικά, πολιτικοί πουχρηµατίζονται, εκδότες που εκβιάζουν, η απαρασάλευτη πραγ-µατικότητα µια πλαστή εικόνα. Ανάµεσά τους ένας Έλληνας,υπεράνω υποψίας, από τους µεγαλύτερους πράκτορες τηςΣτάζι, δίνει µάχη για να µην αποκαλυφθεί. Όσα εξελίσσονται δενµοιάζουν καθόλου µε ταινίες του Τζέιµς Μποντ.Είναι η αλήθεια χωρίς έλεος.Και στην αλήθεια το µέταλλο ενός όπλου είναι το ίδιο σκληρό µετον έρωτα.

1144ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

ΟΟιι ααυυττοοδδιιοοιικκηηττιικκέέςς εεκκλλοογγέέςς ππρροοεεττοοιιµµάάσσττηηκκαανν κκααιι δδιιεεξξήήχχ--θθηησσαανν σσεε πποολλιιττιικκοοπποοιιηηµµέέννοο κκλλίίµµαα κκααιι εερρµµηηννεεύύττηηκκαανν εεππίί--σσηηςς µµεε όόρροουυςς έέννττοοννηηςς πποολλιιττιικκήήςς ααππόόχχρρωωσσηηςς..((ΟΟ ππρρώώττοοςςγγύύρροοςς ττοουυλλάάχχιισσττοονν)).. ΚΚααιι σσ’’ ααυυττέέςς ττιιςς εεκκλλοογγέέςς ήήτταανν όόλλοοιιννιικκηηττέέςς!!!!!!!!

Το ΠΑΣΟΚ κατήγαγε νίκη καδµεία (1.100.000 ψήφοι οι απώλειες), η Ν∆ ανα-γεννήθηκε εκ της στάχτης της, ο ΛΑ.Ο.Σ. διατήρησε τις δυνάµεις του συνε-χίζοντας το φλερτ µε τη Ν∆, το ΚΚΕ

αύξησε τα ποσοστά του, τιςευθύνες του και τις...εµµο-νές του και η τριχοτοµηµένηΑριστερά θεώρησε κέρδοςτην προσπάθεια να καλυ-φθεί η πτώση του δικοµµα-

τισµού, µε τη µισή Ελλάδα όµως πράσινη και τηνυπόλοιπη µισή γαλάζια. Οικολόγοι σταθεροί καιη ΑΝΤΑΡΣΥΑ η µεγάλη έκπληξη.Το δίληµµα του πρωθυπουργού έπιασε, οοποίος ανήγαγε το κραυγαλέο ποσοστό αποχήςυπέρ του κόµµατός του, ενώ όλοι οι υπόλοιποιαρχηγοί το ερµήνευσαν κυρίως ως µια στάσησφοδρής αποδοκιµασίας στο υπάρχον πολιτικόσύστηµα. (Ελπίζω να µην εξαιρούν τους εαυ-τούς τους). ∆ύσπεπτοι οι πολιτικοί για το στο-µάχι του Έλληνα, χρόνιο έλκος τού έχουνπροκαλέσει και το «αντιφλεγµονώδες» τηςεναλλαγής στη διακυβέρνηση της χώρας των ίδιων και των ίδιων ανακουφίζει προ-σωρινά µέχρι τον επόµενο πόνο, που σήµερα έφτασε να γίνει αφόρητος.

Από πολλούς η πολύ µεγάλη αποχή αποκωδικοποιήθηκε ως πολύ µεγάλη απο-γοήτευση, δυσαρέσκεια κι οργή του εκλογικού σώµατος. Ενώ η αποχή µονοπώ-λησε το ενδιαφέρον ειδικών και µη, δεν ξέρω πόσοι στάθηκαν στο ποσοστό τωνπολιτών που είχαν συνειδητοποιήσει ότι καλούνται να εκλέξουν ανθρώπους πουθα διαχειριστούν τα προβλήµατα της καθηµερινότητάς τους, της πόλης, του χω-ριού στα οποία ζουν,της περιφέρειας στην οποία ανήκουν. Αυτοί οι πολίτες, δυ-σαρεστηµένοι από τις δοκιµασµένες συνταγές, δεν απείχαν από τις εκλογές, δενεπέλεξαν την αποχή ως υπεκφυγή. ∆εν παγιδεύτηκαν στον αντιµνηµονιακό πα-ροξυσµό ή στα εκβιαστικά διλήµµατα. ∆εν εγκλωβίστηκαν στο δόκανο του ισοπε-δωτικού και πεσιµιστικού πολιτικού κοµφορµισµού που επιτάσσει ότι «όλοι είναι

ίδιοι» και «τίποτα δεν µπορεί ν’ αλ-λάξει». Με πολιτική διαύγεια, ωρι-µότητα, υπευθυνότητα, κρίση καιαισιοδοξία στράφηκαν και στήριξανεναλλακτικές λύσεις, επικεφαλήςάφθαρτους και φερέγγυους, όπουβέβαια είχαν αυτή τη δυνατότητα.Πολλοί απ’ αυτούς (άνθρωποι απόδιαφορετικούς πολιτικούς χώρουςκαι µε ενεργό παρουσία και συµµε-τοχή σε κινήµατα πολιτών ή πα-λεύοντας ο καθένας από το δικότου επαγγελµατικό µετερίζι) τουςένωσε η αγάπη για την πόλη τουςκαι τους πολίτες της, το όραµα γιαµια πιο ανθρώπινη και ποιοτική ζωή.Τα εν δήµω τα θεώρησαν εν οίκωκαι αποδέχτηκαν την πρόκληση καιπρόσκληση να συµµετέχουν και ως

υποψήφιοι σε συνδυασµούς. Ο συνδυασµός µε επικεφαλής τον κ.Βάµβουκα στον∆ήµο Χανίων, του κ.Αγοραστάκη στον ∆ήµο Πλατανιά, του κ. Κουκουράκη στον∆ήµο Κισάµου για παράδειγµα αποτελούνταν από τέτοιους ανθρώπους.Και δεν γνωρίζω κανέναν να είναι αυτοδιοικητικός από γεννησιµιού του. Και ξέρωεπίσης ότι καλός αυτοδιοικητικός είναι αυτός που πάνω απ’ όλα έχει στόφα πο-λίτη, είναι τίµιος, ενεργός, αποτελεσµατικός, έχει όραµα, δρα µε γνώµονα το συλ-λογικό συµφέρον, αυτός που θα αγωνιστεί σήµερα για µια δηµοκρατική καισυµµετοχική αυτοδιοίκηση. Αυτός που δεν θα ξεχάσει τους πολίτες του χωριού,της επαρχίας, των περιαστικών δήµων, των υποβαθµισµένων περιοχών µε τα χρό-νια προβλήµατά τους. Γιατί είναι ένας απ’ αυτούς. Οι πραγµατικοί νικητές είµα-στε όλοι όσοι, ο καθένας µε τον τρόπο του, πετύχαµε να υπάρχει µέσα σταδηµοτικά και περιφερειακά συµβούλια µια δυνατή, συσπειρωτική και ανθρωπο-κεντρική αντιπολίτευση. Οι πραγµατικοί νικητές θα είναι αυτοί που δεν θα υπο-κύψουν στον πειρασµό «µε καινούργιο τώρα επίθετο κι άλλη ενδυµασία να πάρουνένα δρόµο αντίθετο και να είναι εξουσία...».(Αφιέρωµα, Κώστα Τριπολίτη, µελο-ποιηµένο από Μ.Θεοδωράκη,ελαφρώς παραλλαγµένο από τη γράφουσα). Αυτόείναι το δικό µας µήνυµα.

Γράφει η ΜαρίαΚρέτση

∆ιλήµµατα και µηνύµατα

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20101155

Αρχές Νοεµβρίου ο εικοσάχρονοςΝορβηγός Μάγκνους Κάρλσεν, οισχυρότερος σκακιστής στονκόσµο, ανακοίνωσε την απόφασή

του να απέχει από τη διεκδίκηση του τίτλουτου Παγκόσµιου Πρωταθλητή στο σκάκι.Όπως αναφέρει και ο ίδιος: « Έπειτα απόενδελεχή ανάλυση κατέληξα στο συµπέρα-σµα ότι ο τωρινός τρόπος ανάδειξης του

παγκόσµιου πρωτα-θλητή στο σκάκι δεναποτελεί ένα µον-τέρνο και δίκαιο σύ-στηµα, πουπροσφέρει τα κατάλ-

ληλα κίνητρα ώστε να αποδώσεις τα µέγι-στα…». ∆ήλωσε επίσης ότι θα συνεχίσει νααγωνίζεται σε άλλα τουρνουά, και δεν απέ-κλεισε τη συµµετοχή του στο µέλλον, αν αλ-λάξουν οι συνθήκες διεξαγωγής τουπαγκόσµιου πρωταθλήµατος.Ο Κάρλσεν, ο οποίος απέκτησε τον τίτλοτου Γκρανµαιτρ σε ηλικία µόλις 13 ετών,πραγµατοποίησε εντυπωσιακές εµφανίσειςτα τελευταία χρόνια κερδίζοντας τα πιοισχυρά τουρνουά παρουσιάζοντας ωριµό-τητα και διάρκεια στον τρόπο που αγωνίζε-ται, και έχοντας στο πλευρό του σανπροπονητή το θρυλικό Γκάρι Κασπάροβ.Αµφισβητεί όµως τη διαδικασία για το Παγ-

κόσµιο Πρωτάθληµα, η οποία απαιτεί πεν-ταετή νοκ-άουτ αγώνες µεταξύ κάποιων κο-ρυφαίων σκακιστών (όχι όλων), ώστε νακριθεί ποιος θα αντιµετωπίσει στον τελικότον πρώην παγκόσµιο πρωταθλητή, οοποίος δε χρειάζεται να παίξει µε κανένανάλλο κορυφαίο σκακιστή!Σίγουρα η αποχώρηση του Κάρλσεν απόµόνη της δε πρόκειται να αλλάξει τον τρόποανάδειξης του Παγκόσµιου Πρωταθλητή.Μειώνει όµως την αίγλη του επόµενουπρωταθλητή, και δίνει ένα ηχηρό µήνυµα σεόσους προσπάθησαν να επωφεληθούν απότη νεανική ορµή του, µετατρέποντας τονστον επόµενο «σκακιστικό star».

ΈΈνναα ββήήµµαα ππιιοο κκοοννττάά ηη ππρρώώττηη οολλοογγρρααφφιικκήή ττηηλλεεόόρραασσηηΤο ολόγραµµα της πριγκίπισσας Λία να καλεί σε βοήθεια, από την ταινία Ο Πόλεµοςτων Άστρων, ήταν η έµπνευση για µια νέα τεχνολογία κινούµενης ολογραφίας, η οποίαθα µπορούσε να οδηγήσει σε τρισδιάστατες προβολές που δεν απαιτούν ειδικά γυα-λιά.Ερευνητές του Πανεπιστηµίου της Αριζόνα στο Τούσον παρουσίασαν µια οθόνη απόπολυµερή υλικά η οποία προβάλλει ολογράµµατα που ανανεώνονται κάθε τέσσεραδευτερόλεπτα.Αν ο ρυθµός ανανέωσης αυξηθεί στα µερικά «καρέ» ανά δευτερόλεπτο, το σύστηµαθα µπορούσε να προβάλλει τρισδιάστατες ταινίες, ορατές από οποιαδήποτε γωνίαθέασης.«Μπορούµε να καταγράψουµε µια τρισδιάστατη [κινούµενη] εικόνα σε µια τοποθεσίακαι να την προβάλλουµε σε µια άλλη τοποθεσία, σε πραγµατικό χρόνο, οπουδήποτεστον κόσµο» δήλωσε στο AFP o Νάσερ Πεϊγκαµπάριαν (ένθετη αριστερά), επικεφα-λής των πειραµάτων.Το επίτευγµα της οµάδας του παρουσιάζεται στο περιοδικό Nature.«Από την πρώτη µέρα σκεφτόµουν το ολόγραµµα της πριγκίπισσας Λία και αν θα µπο-ρούσε να γίνει από επιστηµονική φαντασία πραγµατικότητα» σχολίασε στο δικτυακότόπο του περιοδικού ο εφευρετικός φυσικός, ειδικευµένος στην Οπτική.

ΚΚάάµµεερρεεςς κκααιι λλέέιιζζεερρΟι ολογραφικές εικόνες δηµιουργούνται όταν το φως µιας δέσµης λέιζερ ανακλάταικαι σκεδάζεται από ένα αντικείµενο και στη συνέχεια καταγράφεται σε µια ειδική φω-τοευαίσθητη επιφάνεια. Η τρισδιάστατη εικόνα ολόκληρου του αντικειµένου παραµέ-νει ορατή ακόµα κι αν η φωτοευαίσθητη επιφάνεια σπάσει σε µικρά κοµµάτια.Το επίτευγµα της οµάδας του ∆ρ. Πεϊγκαµπάριαν στην Καλιφόρνια είναι ένα νέο φω-τοευαίσθητο υλικό στο οποίο η ολογραφία δεν καταγράφεται µόνιµα, αλλά µπορεί ναανανεώνεται κάθε τέσσερα δευτερόλεπτα.Η συχνότητα αυτή είναι 100 φορές µεγαλύτερη από ό,τι σε ένα προηγούµενο σύ-στηµα που είχε παρουσιάσει το 2008 η ίδια οµάδα.Η ιδιαιτερότητα της νέας, επανεγγράψιµης οθόνης είναι ότι αποτελείται από ένανσυνδυασµό πολυµερών υλικών, των οποίων τα ηλεκτρόνια µετακινούνται και συγκεν-τρώνονται σε περιοχές που αντιστοιχούν στα φωτεινά και σκοτεινά σηµεία της εικό-νας.Στο πρωτότυπο του νέου συστήµατος, η τρισδιάστατη εικόνα δεν καταγράφεται µελέιζερ αλλά από 16 κάµερες, οι οποίες βιντεοσκοπούν όλες το ίδιο αντικείµενο αλλάαπό διαφορετική γωνία θέασης. Και όσο περισσότερες είναι οι κάµερες, τόσο πιο ευ-κρινής είναι η τελική ολογραφική ταινία.Η πληροφορία που καταγράφουν οι κάµερες µεταδίδεται στον υπολογιστή του συ-στήµατος, ο οποίος µε τη σειρά του ελέγχει δύο δέσµες λέιζερ που πέφτουν πάνωστην ολογραφική οθόνη. Καθώς διασταυρώνονται, οι δέσµες σχηµατίζουν ένα «διά-γραµµα παρεµβολής εικόνας», δηλαδή ένα σχέδιο από φωτεινές και σκοτεινές πε-ριοχές σε τρεις διαστάσεις.Για την εµφάνιση του τελικού ολογράµµατος, η οθόνη πρέπει να φωτιστεί από µιαάλλη πηγή φωτός.Στη σηµερινή του µορφή, το σύστηµα µπορεί να προβάλλει µόνο µονοχρωµατικές,πράσινες εικόνες, ωστόσο η ερευνητική οµάδα ήδη εργάζεται σε µια έγχρωµη ανα-βάθµισή του.Παράλληλα, ο ∆ρ Πεϊγκαµπάριαν προσπαθεί να αυξήσει τη διαγώνιο της οθόνης πάνωαπό τα 17 εκατοστά.Ο ίδιος εκτιµά ότι η τεχνολογία του θα µπορούσε να κάνει την εµφάνισή της στο σα-λόνι σε περίπου πέντε µε επτά χρόνια.

ΠΠηηγγήή :: NNeewwssrroooomm ∆∆ΟΟΛΛ

Γράφειο Μιχάλης

∆αρµαράκης

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσµο…»

««ΑΑµµφφιισσββήήττηησσηη ττοουυ σσυυσσττήήµµααττοοςς……»»

1166ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Με τη φωνή των γονιών

ΤΤηηςς κκααρρδδιιάάςς µµοουυ ττοο ρρίίσσκκοο

Οδικός µου ο παράδεισος δεν έχει σχέση µε το απέραντο και τηναιωνιότητα. Αντίθετα µάλιστα θα έλεγα ότι είναι τόσο συγκεκρι-µένος και ταυτίζεται τόσο πολύ µε το τώρα που το µεταφυσικό

στοιχείο φαντάζει στα µάτια µου σαν ένα ακόµη παιδικό παραµύθι.Κάθε φορά που ο Οδυσσέας µου κάνει κάποιαπρόοδο η ψυχή µου απογειώνεται και αισθάνο-µαι να κερδίζω τη ζωή στο δικό της παιχνίδι. Πα-λεύω, πέφτω, µατώνω αλλά πάντα σηκώνοµαιόρθια γιατί προτιµώ να βλέπω τα άστρα. Ακόµηκαι να µη φτάσω στο φεγγάρι κάποιο άστρο θαβρω να προσγειωθώ. Αυτή η περιπέτεια που ζω

ένα σπουδαίο µάθηµα για µένα και κατά παράδοξο τρόπο ο πόνος µουπρόσφερε απίστευτα µαθήµατα που µε άλλαξαν και µε έκαναν καλύ-τερη, ευρηµατικότερη, εξυπνότερη και µε κάνει να ζω µέσα από τηνπρόοδο του Οδυσσέα µικρά καθηµερινά θαύµατα. Αφήνω λοιπόν πίσωµου όποια αδιάβαστη σκέψη, αφόρετους θυµούς, άπλυτες λύπες καιαφηρηµένα σώµατα και ανοίγω την ψυχή µου σε διαβασµένα βλέµµατα,σε φορεµένα χαµόγελα, σε σίγουρα χάδια και σε κρατηµένες στιγµές. « ΑΣ ανέβουν οι εντάσεις, µονάχα µη δειλιάσεις γίνε του αγνώστου οµίµος ευθαρσώς και επωνύµως.»Ταξιδεύοντας διαδικτυακά στα ατελείωτα µονοπάτια του noises, βρήκατον παράδεισο της Ελπίδας, που λίγο έως πολύ ταυτίζεται και µε τονδικό µου παράδεισο, αλλά και µε τον κάθε παράδεισο που στο παιχνίδιτης ζωής όλων των ξεχωριστών γονιών η Οδύσσεια που δεν καταλή-γει ποτέ στην Ιθάκη θα είναι πάντα ένας κεντηµένος ουρανός µε λαµ-περά αστέρια βηµατισµών µικρών και µεγάλων που κερδήθηκαν µετάαπό σκληρές µάχες µε τη σκύλα και τη Χάρυβδη, τη λερναία Ύδρα, καιτον γίγαντα κύκλωπα της ιδιαιτερότητας που στη σύγχρονη γλώσσαλέγεται Αυτισµός, νοητική υστέρηση, εγκεφαλική παράλυση. Η γοη-τεία αυτού του ταξιδιού, δεν είναι τόσο η περιπέτεια, µε τις όποιεςνίκες ή ήττες της, ούτε η Ιθάκη που όλο θα αχνοφαίνεται στον ορί-ζοντα, αλλά το θαύµα µιας λιτής καθηµερινότητας για την κατάκτησητου αυτονόητου, του δεδοµένου, του ασήµαντου, του εφικτού, του ευ-κόλως εννοούµενου και βιαστικά παραλειπόµενου. Γιατί εκεί βρίσκε-ται το νόηµα της αληθινής ζωής, κοντά στα απλά, εκεί και τα ωραία!

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

Φούρνος να µην καπνίσει/ Στιχ. Καλδάρας Απόστο-λος/Τραγ. Καίτη Γκρευ 1960Ποιοι έφυγαν κι ευτύχυσαν/ Στιχ. Καλδάρας Απόστο-λος/Τραγ. Στρ. ∆ιονυσίου, Α. Ρεπάνης, Α. Καλδάρας,1960Ανεβαίνω σκαλοπάτια/ Στιχ. Καλδάρας Α. / Τραγ. Κ.Γκρευ 1961,Το τραγούδι της ορφάνιας / Στιχ. Καλδάρας Α. / Τραγ.Κ. Γκρευ 1961Αχ και να ‘ταν τυχερό µου/ Στιχ. Καλδάρας Α. / Τραγ. Ν.Ζαν 1961Όταν αργοπέφτει η νύχτα /Στιχ. Καλδάρας Α /Τραγ.Στρ. ∆ιονυσίου, Α.Ρεπάνης 1961Εγώ γράµµατα δεν ξέρω/ Στιχ.Α. Καλδάρας / Τραγ. Στρ.∆ιονυσίου, Α. Ρεπάνης 1961Γύφτικη διαθήκη / Στιχ. Καλδάρας Α./ Τραγ. Γ. Λύδια, Α.Ρεπάνης, 1961Το κορόιδο / Στιχ. Καλδάρας Α./ Τραγ. Α. Καλδάρας,1961Πέτα καρδιά µου, πέτα/ Στιχ. Καλδάρας Α. / Τραγ.Πάνου Π., 1961Ένα το κρατούµενο/Στιχ. Καλδάρας Α./Τραγ. Α.Ρεπά-νης, Κ.Θύµη, Α.Καλδάρας 1961Κάτι τρέχει στα τσαντήρια/ Στιχ. Καλδάρας Α./ Τραγ. Κ.Γκρευ, Γ. Μάµος 1961Τι σου είπανε για ‘µένα/ Στιχ. Καλδάρας Α./ Τραγ.Μ.Μενιδιάτης, Σ. Κρόκου, 1962Ας µην ξηµερωνόµουνα/ Στιχ. Μουρκάκος Νικ./Τραγ.Π.Πάνου 1962Όποιος δεν είδε βάσανα/ Στιχ. Μάνεσης Κ./Τραγ. Γ.Μοντεχρήστος 1962Να φύγεις/ Στιχ. Καλδάρας Α./ Τραγ.Στρ. ∆ιονυσίου, Α.Καλδάρας 1962Που να πω τους καηµούς µου/ Στιχ. Καλδάρας Α./ Τραγ.Π.Πάνου, 1962Το πεζοδρόµιο / Στιχ. Μουρκάκος Νίκος / Τραγ. ∆ιο-νυσίου Στρ. 1962Φέρτε µου µια κούπα µε κρασί / Στιχ. Βασιλειάδης Χαρ./Τραγ. Π.Πάνου 1962Βάσανα και πόνοι / Στιχ. Καλδάρας Απ./ Τραγ. Μ.Μενι-διάτης 1962Με στέλνει η µάνα µου σχολειό/ Στιχ. ΚαλδάραςΑπ./Τραγ.Π.Πάνου, Χορωδία 1962Με πίκραναν απόψε/ Στιχ. Πασβάντη Πόπη/ Τραγ. Α.Καλδάρας, Χορωδία 1962Κανείς απ’ της αγάπης σου/ Στιχ. Καλδάρας Απ./ Τραγ.Π.Γαβαλάς, Β. Γκίκα 1962Ο Νικολάκης το τζιτζίκι/ Στιχ. Καλδάρας Απ./ Τραγ.Ν.Νοµικός 1963Μην περιµένεις πια/ Στιχ. Καλδάρας Απ./ Τραγ. Μ. Με-νιδιάτης Β. Γκίκα 1963Αν ξαναρχόσουν/ Στιχ. Καλδάρας Απ./ Τραγ. Καζαντζί-

δης Στ. 1963Ένας σκύλος και µια γυναίκα/Στιχ. Σαµολαδάς /Τραγ.Καζαντζίδης Στ. Καλδάρας Απ.1963Πριν µου φύγεις γλυκιά µου/ Στιχ. Καλδάρας Απ./Τραγ. Καζαντζίδης Στ. 1963Πέτρα θα ρίξω πίσω/ Στιχ. Καλδάρας Απ./ Τραγ. Κα-ζαντζίδης Στ, Α.Καλδάρας 1963Μια φυλακή στενάζει/Στιχ. Ε. Πα-παγιαννοπούλου/Τραγ. Π.Γαβα-λάς, Ρ.Κούρτη 1963Τώρα που είµαι του χεριού σου/Στιχ. Καλδάρας Απ./ Τραγ. Π.Γα-βαλάς, Ρ.Κούρτη 1963Θέλεις µ’αγαπάς, θέλεις µε µισείς/ Στιχ. ΚαλδάραςΑπ./Τραγ. Μ.Μενιδιάτης, Καλδάρας Α. 1965∆εν υπάρχει για µας χωρισµός/ Στιχ. Ε. Παπαγιαννο-πούλου/Τραγ. Μ.Αγγελόπουλος, Φ.∆ηµητρίου, 1965Ξανά σε µένα θά’ρθεις/Στιχ. Ε.Παπαγιαννοπούλου/Τραγ. Π.Γαβαλάς, Ρ.Κούρτη 1965∆ε φτάνει η αγάπη σου/ Στιχ. Ε. Παπαγιαννοπούλου/Τραγ. Ν. Σπυρόπουλος 1965Μην φιλάς τα χείλη µου/ Στιχ. Ε. Παπαγιαννοπούλου/Τραγ. Ν. Σπυρόπουλος, Φ. ∆ηµητρίου 1965Αναποδιές και βάσανα/ Στιχ. Γ. Σαµολαδάς/ Τραγ.Μ.Μενιδιάτης, Φ.∆ηµητρίου 1965Το δρόµο πήρα της ξενιτιάς/ Στιχ. Καλδάρας Απ./Τραγ.Ρ. Αττακλής 1965Έπεσες σε χρυσό παιδί/ Στιχ. Καλδάρας Απ. / Τραγ.Μ.Μενιδιάτης, Φ.∆ηµητρίου 1965 Το µισό αν µ’ αγαπούσες /Στιχ. Ε. Ππαπαγιαννοπού-λου/ Τραγ. Φ.∆ηµητρίου, Α, Καλδάρας 1965Ρίχτε στο γυαλί φαρµάκι / Στιχ. Ε. Παπαγιαννοπούλου/Τραγ. Μ. Αγγελόπουλος 1965Στ’ Αποστόλη το κουτούκι/ Στιχ. Ε. Παπαγιαννοπούλου/Τραγ. Γ. Μπιθικώτσης Απ. Καλδάρας 1965Αφού αµάρτησαν τα δυό σου χείλη/ Στιχ. Ε. Παπαγιαν-νοπούλου / Τραγ. . Γ. Μπιθικώτσης 1965

ΣΣυυννεεχχίίζζεεττααιι** cchhaanniiaadd@@yyaahhoooo..ggrr

Η στήλη ακούγεται κάθε ∆ευτέρα βράδυ 9-11 από τοραδιοφωνικό σταθµό της πόλης µας ∆ΙΚΤΥΟ 91.5 FMµε τον τίτλο « Λαϊκών δηµιουργών άσµατα». Επιµέλεια παρουσίαση ∆ήµος Κερδέλας, ήχος: ΜάνοςΠεράκης. Η στήλη συνιστά τα µουσικά περιοδικά , Με-τρονόµο και Λαικό τραγούδι, καθώς και την εκποµπήτου Πάρρρη Μήτσου κάθε Παρασκευή βράδυ µετά τοδελτίο ειδήσεων από την τηλεόραση του 902 Αριστεράµε τίτλο « Τα πατελόνια είναι περιέργα ρούχα».

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛ∆ΑΡΑΣ 10η Συνέχεια

Τρίκαλα 7-4-1922 Αθήνα 8-4-1990Συνθέτης , στιχουργός ,

τραγουδιστής , οργανοπαίκτης

Γράφειo ∆ήµoς

Kερδέλας*

ΛΛΕΕΩΩΦΦΟΟΡΡΟΟΣΣ ΚΚΑΑΖΖΑΑΝΝΤΤΖΖΑΑΚΚΗΗ 8800ΒΒΑΑΜΜΒΒΑΑΚΚΟΟΠΠΟΟΥΥΛΛΟΟ

ΤΤΗΗΛΛ.. 2288221100 8888665588

Γεννηµένη στη Νάξο και µεγα-λωµένη στην Πλάκα έρχεταιστην πρώτη της επαφή µε τοτραγούδι σαν µαθήτρια της

δευτέρας γυµνασίου,τότε,όταν µετάαπό µια αποβολή που πήρε αυτή καιάλλες συµµαθήτριες δεν είχε τι νακάνει το πρωινό εκείνο και πέρασεαπό το Ζάππειο οπού η ελληνική ρα-διοφωνία µε τον Οικονοµίδη διοργά-νωνε το Greek Idol της εποχής ,ταγνωστά «Νέα Ταλέντα».Η Χωµατά γιαπλάκα σηκώθηκε να τραγουδήσει καιάρεσε στο κοινό που βρίσκονταν στοστούντιο αλλά και στον ιδιοκτήτη τηςκαινούργιας τότε εταιρίας δίσκωνΛύρα,τον Αλέκο Πατσιφά (κατ’ αλ-λους εκείνη τη µέρα την άκουσε ο Πα-παστεφάνου). Μετά από µερικές µέρεςτην βρήκαν στον σπίτι της και την έπει-σαν µε την υπογραφή του πατέρα της,καθότι ανήλικη, να ξεκινήσει τα πρώτατης µουσικά βήµατα. Την ίδια εποχήείχε έρθει από την Γαλλία µε πρόθεσηνα µείνει µόνιµα στην Ελλάδα ο Γιάν-νης Σπανός έπειτα από µια πολύ επι-τυχηµένη θητεία στις µπουάτ τουΠαρισιού.Εψαχνε µε την παρέα καιτην φιλία του Γιώργου Παπαστεφάνουµια εντελώς καινούργια φωνή για τατραγούδια που είχε στο νου του ναηχογραφήσει.Του προτείνεται η νεαρήΚαίτη µε την οποία ενθουσιάζεται.Ταπρώτα δυο τραγούδια το πασίγνωστο«Μια αγάπη για το καλοκαίρι» και το«Μικρό ταξίδι στο γιαλό».Βέβαιαπριν αρχίσει µε αυτό που ο Πατσιφάςµε νονό το Σπανό θα ονοµάσει «ΝέοΚύµα»,απλή µετάφραση του γαλλικούόρου για εµπορικούς λόγους, ταπρώτα δυο της τραγούδια είναι στονελληνικό κινηµατόγραφο το 1963 στηνταινία της Φίνος Φιλµς «Ένα κορίτσιγια δυο» όπου η Ζωή Λάσκαρη ανοι-γοκλείνει το στόµα της και η Καίτητραγουδά µια µποσανόβα ,το «Μηζητάς», και το «Τις νύχτες µου µετρώ»που θα κάνει βέβαια επιτυχία η φωνήτης Τζένης Βάνου.Το 1965 θα ντουµ-πλάρει για δεύτερη και τελευταίαφορά τη Νόρα Βαλσάµη στην πασί-γνωστη «Τζένη Τζένη» µε το τραγούδι«Το µεγάλο µυστικό µου».Θα πάρειδυο φορές µέρος στο Φεστιβάλ Ελα-φρού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκηςτο 1965 µε το «Μιλάς» του ΓιάννηΣπανού, τελευταίο βγήκε ,και την επό-µενη χρονιά µε συνθέτη το ΓιώργοΚοντογιώργο και το «Για ποιον θατραγουδώ».Από εκεί και πέρα τη χαι-ρόµαστε στα λιτά,αισθαντικά,ροµαν-

τικά τραγούδια που χαρακτηρίζουν τούφος του Νέου Κύµατος.Η πρώτη τηςεµφάνιση είναι στη µπουάτ «Πα-ράγκα» του µετέπειτα πρώτου συζύ-γου της Βασίλη Μαυροµάτη. Εκεί θατραγουδήσει και µαζί µε τον νεαρό∆ιονύση Σαββόπουλο που µόλις είχεέρθει από την Θεσσαλονίκη και µε τηνβοήθεια του Νίκου Μαµαγκάκη «έµ-παινε» στο ελληνικό τραγούδι. Ότανο Σαββόπουλος για πολιτικούς λόγουςθα συλληφθεί θα συναντηθεί µουσικάµε τον Μιχάλη Βιολάρη ο οποίος θατην ακολουθήσει και στην επόµενη τηςµπουάτ ,την «Αυλαία».Στην «Πα-ράγκα» θα συνεργαστεί και µε τον Βα-σίλη ∆ηµητρίου όταν ο δεύτερος θαπροσληφθεί εκεί σαν πιανίστας πρινακόµα συνεργαστεί µε τη ΡαλλούΜάνου και γίνει γνωστός.Στα 1968εξάλλου θα ηχογραφήσει το δεύτεροσαρανταπενταρι του παραπάνω συν-θέτη. Παντρεύεται µε τον ΒασίληΜαυροµάτη,θα κάνουν µαζί δυοκόρες, και στο γάµο τους για δώροµαζί µε τα κουφέτα ένα σαρανταπεν-ταρι µε το «Ουλα χαλάλιν ντου»,τρα-γουδηµένο από την ίδια,από τα πρώτατραγούδια που γράφει ο Μιχάλης Βιο-λάρης.Το 1970 θα εµφανιστεί σανπρωταγωνίστρια στο πλάι του συζύγουτης στην πολύ µέτρια σαν ταινία αλλάµε πολύ ωραία τραγούδια ,τις «Σκιέςστην άµµο».Με ένα τραγούδι του Σπα-νού θα εµφανιστεί στο «Όλοι οι άν-τρες είναι ίδιοι» ενώ µε δυο του ΝίκουΜαµαγκάκη στις «Σιλουέτες».Στα

1979 θα παντρευτεί το θαυµαστή τηςΓιώργο Λιανό ενώ λίγα χρόνια αργό-τερα θα εµφανίσει για πρώτη φοράτον καρκίνο, τον οποίο πάλευε απότότε.Ο πρώτος µεγάλος δίσκος τηςείναι οι «Αποδηµίες» του Γιάννη Σπα-νού το 1965 και ο τελευταίος το «Ένακαράβι όνειρα» του Μιχάλη Τερζή το1992 ενώ µέχρι το 1990 ερµηνεύει τρα-γούδια σε 27 δίσκους.Τελευταία τηςζωντανή εµφάνιση πέρσι το χειµώναστο Γκάζι αλλά και στο Αττικό άλσοςόπου έβγαλε τον…ορό ανέβηκε στηνσκηνή και µετά από τα τραγούδια πουείπε την πήρε το ασθενοφόρο. Πριναπό ένα µήνα όµως είχε ένα τροχαίοατύχηµα και ο οργανισµός της δεν άν-τεξε…

Πολλές φορές έχω πιάσει τονεαυτό µου να αναρωτιέται γιατί τουαρέσουν τόσο τα τραγούδια αυτού του

ύφους. Μετά από βαθιά αυτό-ψυχανά-λυση λοιπόν πι-στεύω ότι σε αυτά,αλλά και γενικό-τερα στις µουσικέςδηµιουργίες του1960-1970,βρίσκειςµικρά ψήγµατα αλήθειας για τι λέγεταιΖωή ,τι λέγεται Έρωτας ,τι λέγεταιΑγώνας που δυστυχώς οι εφήµερεςσύγχρονες µουσικές δηµιουργίες δενµπορούν ούτε καν ναπλησιάσουν…Αντίο αγαπηµένη µουερµηνεύτρια ,δεν είχα τη χαρά να σεδω ποτέ από κοντά, αντίο και τα χαι-ρετίσµατά µου στο Μάνο…

Και σαν χαθεί το καλοκαίρι και σε ζητώ

Θα µείνει µόνο ένα αστέρι να το κοιτώ…

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20101177

Γράφει oΕµµανουήλΤζιλιβάκης

Αντίο ΚαιτούλαΤα ξηµερώµατα της 24ης Οκτωβρίου 2010 την ηµέρα που είχε γεννη-θεί πριν από 64 χρόνια έφυγε από τη ζωή η «ιέρεια» του Νέου Κύµα-τος Καίτη ,Κατερίνα, Χωµατά.Στο δηµοτικό ακόµα µε ένα ραδιόφωνοπου µου είχε κάνει δώρο ένας θείος µου που είχε αφήσει το µισό κορµίτου στις στοές του Βελγίου και της Ολλανδίας άκουγα τα κρατικά κα-νάλια και είχα εντυπωσιαστεί µε τη φωνή αυτή την τόσο βαθιά ρο-µαντική σαν ένα φλάουτο που ακούς στο ηλιοβασίλεµα…

Άλλη µια εκλογική διαδικασία τέλειωσε και µας βρήκε να συζητάµε ξανά για την µεγάληαποχή όσων κλήθηκαν να ψηφήσουν. Σ’ αυτή την εκλογή, πριν από τη διαδικασία και σεαντίθεση µε ότι έγινε σε παλαιότερες εκλογές, κανείς δε βγήκε ανοιχτά να προτρέψει

σε στάση αποχής το εκλογικό σώµα. Την τελευταία εβδοµάδα των εκλογών, είδα πολλές τη-λεοπτικές εκποµπές που καλούσαν τον κόσµο να προσέλθει στην κάλπη. Είδα όλους τους πο-λιτικούς αρχηγούς να καλούν µε τον τρόπο τους τον κόσµο στην κάλπη. Είδα τους -περισσότερους από ποτέ -υποψήφιους, να καλούν όσους γνώριζαν (ή δε γνώριζαν) στην κάλπη.Είδα ένα γενικό πολιτικό κλίµα έντονο και σε άµεση σύνδεση µε την καθηµερινότητα του καθ’ενός πολίτη. Είδα και διάβασα για τουλάχιστο ένα µήνα – εδώ στα Χανιά – ένα προεκλογικό δη-µόσιο διάλογο µεταξύ των υποψηφίων (δηµάρχων και συµβούλων) που ανάλογο σε ποιότητα καιποσότητα δεν έχω συναντήσει ξανά. Παρόλα αυτά η αποχή κυµάνθηκε γύρω στο 40 % τηνπρώτη Κυριακή κι ακόµα περισσότερο τη δεύτερη.«Είναι που οι εκλογικοί κατάλογοι περιέχουν λάθη», µου είπε κάποιος. «Εδώ υπάρχουν χιλιά-δες υπεραιωνόβιοι που παίρνουν ακόµα σύνταξη και δεν θα έχουν δικαίωµα (δυστυχώς όµως

όχι και τη δυνατότητα) ψήφου, ακόµα περισσότεροι;». Πιθανόν. Όχι όµωςκαι τέσσερις στους δέκα… Το µεγαλύτερο ποσοστό απ’ όσους κατέτα-ξαν τον εαυτό τους στο ποσοστό της αποχής είναι εν’ ζωή και χαίρειάκρα υγείας.Έχει µάθε να απέχει. Έχει µάθει να κρύβεται. Ήταν µόδα όλα αυτά ταχρόνια.

-«Πολιτική συζήτηση»; Είσαι τρελός ή σπασίκλας; -«∆ηµόσιος λόγος»; Το µπελά σου γυρεύεις;-«∆ιαδήλωση»; Τι έχει πάθει τούτος; Μήπως έχεις πυρετό;-«Συνδικαλισµός, σωµατεία, γενικές συνελεύσεις»; Ρε παιδιά όσο πάει και χειροτερεύει, φω-νάξτε ένα γιατρό !!-«Κινήµατα πόλης, αλληλεγγύη, ακτιβισµός» Για εγκεφαλικό το κόβω, άρχισε να µιλά ακατα-λαβίστικα.Ήταν µόδα όλα αυτά τα χρόνια. Ίσως όχι άδικα. Αν νοµίζεις ότι τα οικονοµικά σου είναι τόσοκαλά που σου επιτρέπουν να δανειστείς για να αγοράσεις όλα όσα ο πατέρας σου µε τη µάνασου ούτε καν ονειρεύτηκαν στην ηλικία σου, γιατί να νοιαστείς για τα κοινά; Η λαιµαργία δε σουτο επιτρέπει. Σε κρατά καθηλωµένο στον εαυτό σου και θέτει ως δορυφόρους σου υλικά αγαθάπου ΠΡΕΠΕΙ να αποκτήσεις. Ήταν µόδα όλα αυτά τα χρόνια. Ίσως όχι χωρίς µεθόδευση. Πολλές φορές στο παρελθόν εί-δαµε αστέρες του θεάµατος, «ποιοτικούς» και µη, να κάνουν πλάκα µε την κάλπη και να κα-λούν σε αποχή τον κόσµο. ∆ιαβάσαµε και ακούσαµε δηµοσιογράφους, αρθρογράφους καισχολιαστές να εξυµνούν την αποχή ως µέγιστη πολιτική πράξη αποδοκιµασίας. Είδαµε τουςτρελούς του χωριού να προσποιούνται τους πολιτικούς και να τους εξυµνεί το Πανελλήνιο. Καιγίναµε Αµερική. Οι παλαιότεροι θα θυµάστε ότι ένα από τα βασικά επιχειρήµατα κατά του αµε-ρικάνικου τρόπου ζωής, τη δεκαετία του 80, ήταν ότι δεν πάνε να ψηφίσουν και ότι ο πρόεδρόςτους, αντιπροσωπεύει το 10% του πληθυσµού. Ξεχάσαµε πολύ γρήγορα ότι οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο του ‘73 ξεσηκώθηκαν, αρχικά για τοδικαίωµα ψήφου στις εκλογές τους. Ξεχάσαµε πως οι Ελληνίδες έπρεπε να πολεµήσουν µε γεν-ναιότητα στην αντίσταση, για να αποκτήσουν – µόλις το 1952 – το δικαίωµα του εκλέγειν καιεκλέγεσθαι.Οι εκλογές και η ψήφος είναι οι πράξεις που επιβεβαιώνουν τη ∆ηµοκρατία. ∆εν χρειάζονταιωραία λόγια, για να τραβήξουν τον κόσµο στην κάλπη. Αν θες ∆ηµοκρατία ΠΡΕΠΕΙ να ψηφήσεις.

Επί της Γραµµής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάµος

1188ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

ΣΣττιιοούύααρρττ ΝΝεεββίίλλΤΤαα φφααννττάάσσµµαατταα ττοουυ ΜΜππέέλλφφαασσττ

ΜΜεεττααίίχχµµιιοο

Σύγχρονη Ιρλανδία, έτος 2005. Ο ΤζέριΦέγκαν είναι ένας εκτελεστής του ΙΡΑπου έδρασε για σχεδόν τριάντα χρόνια.Στα σαράντα πέντε του χρόνια είναι αλ-κοολικός και µάλλον ψυχικά διαταραγµέ-νος. ∆ώδεκα φαντάσµατα παλαιώνθυµάτων του -ίσως των πιο αποτρόπαιωνκαι άδικων δολοφονιών που διέπραξε- τονκυνηγούν και του µιλούν σε µια µυστικήγλώσσα δείχνοντάς του πώς µπορεί ναεξιλεωθεί. Στην αναζήτηση λοιπόν της λύτρωσης οΤζέρι θα προχωρήσει στον αφανισµό όσωνδιέταξαν ή ήταν οι ηθικοί αυτουργοί τωνσυγκεκριµένων δολοφονιών. Η εκδίκησηπου παίρνει για καθένα από τα θύµαταισούται µε την αποµάκρυνση ενός φαντά-σµατος. Όλα αυτά συµβαίνουν ενώ στη Βόρεια Ιρ-λανδία είναι σε εξέλιξη οι ειρηνευτικέςδιαπραγµατεύσεις και οι φόνοι αυτοί απει-λούν να τις τινάξουν στον αέρα.

ΤΤοο ννηησσίί ττωωνν σσηηµµααδδεεµµέέννωωννΣΣππιιννααλλόόγγκκαα.. ΗΗ άάρρρρωωσσττηη πποολλιιττεείίαα

ΘΘέέµµοοςς ΚΚοορρννάάρροοςς,, ΓΓααλλάάττεειιαα ΚΚααζζααννττζζάάκκηηΚΚαασσττααννιιώώττηηςς

Για µισό περίπου αιώνα στον υποβλητικόβράχο της Σπιναλόγκας περπάτησαν,ερωτεύτηκαν, µαρτύρησαν αλλά και επι-βίωσαν άνθρωποι που προέρχονταν απότην "απέναντι όχθη", θύµατα µιας ολόκλη-ρης εποχής. Στο καστρόχτιστο νησί τουΜεραµπέλλου, σ' ένα χώρο ταυτισµένο µετην προκατάληψη, έχτιζαν τη ζωή τουςαπό την αρχή οι εκτοπισµένοι, προσπα-θώντας να ξεπεράσουν τις κοινωνικές αν-τιξοότητες, ώστε να προετοιµάσουν µιααξιοπρεπή αποχώρηση από τον "επίγειοπαράδεισο". Ο αποκλεισµός αυτών τωνανθρώπων και η καθηµερινότητά τουςυπήρξαν για πολλά χρόνια ζητήµατα ταµ-πού για την ελληνική κοινωνία και την πε-ζογραφία της. ∆ύο όµως Έλληνες συγγραφείς τόλµησαννα τα θίξουν, γράφοντας εν θερµώ δύοσυγκλονιστικά κείµενα που έµειναν στην

Ιστορία: η Γαλάτεια Καζαντζάκη, που δη-µοσίευσε το 1914 την "Άρρωστη πολιτείατης" αφηγούµενη µια ερωτική ιστορία πουδιαδραµατίζεται στο νησί, και ο ΘέµοςΚορνάρος, που το 1933 έδωσε στον έξωκόσµο τη δική του καταγγελτική µαρτυρίαµε τον τίτλο "Σπιναλόγκα". Με τον τόµο αυτό τα δύο κείµενα, της Κα-ζαντζάκη και του Κορνάρου, δηµοσιεύον-ται πρώτη φορά µαζί, ώστε ναδηµιουργήσει ο αναγνώστης µια ολοκλη-ρωµένη, ρεαλιστική εικόνα για το νησί τωνσηµαδεµένων, που συγκινεί ακόµα όποιοντο επισκέπτεται από την ακτή απέναντι ήµέσα από τα βιβλία.

ΜΜάάρρωω ΘΘεεοοδδωωρράάκκηηΤΤοο σσύύννννεεφφοο έέφφεερρεε ββρροοχχήή ((ΜΜΕΕ CCDD))

((ββαασσιισσµµέέννοο σσττοο οοµµώώννυυµµοο ττρρααγγοούύδδιι ττοουυΜΜάάννοουυ ΧΧααττζζιιδδάάκκιι κκααιι πποοίίηησσηη

ττοουυ ΒΒααγγγγέέλληη ΓΓκκοούύφφαα)).. ΑΑφφήήγγηησσηη :: ΓΓιιάάννννηηςς ΠΠααππλλωωµµααττάάςς,,

ΘΘεεοοδδώώρραα ΠΠααππααιιωωάάννννοουυ κκααιι ΣΣωωττήήρρηηςςΚΚααρρκκααλλέέµµηηςς..

ΑΑππααγγγγεελλίίαα πποοιιήήµµααττοοςς ΒΒααγγγγέέλληηςς ΓΓκκοούύφφααςς

∆∆ιιάάππλλαασσηη

Μέρες τώρα ο Πλάτανος του µικρού χω-ριού παραπονιόταν για τη µοναξιά του,ενώ η γκρίνια του έφτανε µέχρι τ’ ανοιχτάτ’ ουρανού. Όλα όµως αλλάζουνόταν το συννεφάκι έρχεταικαι µε τις σταγόνες του ανατρέπειόλη του τη ζωή. Ο Σπίθας, τα τρυγόνια,η πασχαλίτσα, ακόµα και η κυρία Σµαρώείναι κάποιοι που θα εντυπωσιαστούναπό την οµορφιά του πλατύφυλλου δέν-τρου.Ένα βιβλίο που µας θυµίζει ότι η φιλία,όταν είναι αληθινή, µπορεί και µας δυνα-µώνει.

Το CD περιλαµβάνει την αφήγηση του πα-ραµυθιού µε µουσική υπόκρουση και τηναπαγγελία του ποιήµατος απ τον ΒαγγέληΓκούφα ο οποίος πρόσθεσε και τους δυότελευταίους στίχους που είχε «κόψει» οΜάνος Χατζιδάκις για να µην χαρακτηρι-στεί το τραγούδι σε εκείνες τις δύσκολεςεποχές πολιτικό.

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20101199

2222 ΣΣΦΦΑΑΙΙΡΡΕΕΣΣ ((LL'' IIMMMMOORRTTEELL // 2222 BBUULL--LLEETTSS))ΣΣκκηηνν.. ΡΡιισσάάρρ ΜΜππεερρίί µµεε ττοουυςς ΖΖαανν

ΡΡεεννόό,, ΚΚααννττ ΜΜεερράάννττ,, ΖΖαανν ΠΠιιέέρρ ΝΝττααρροουυσσέένν,,ΜΜααρρίίνναα ΦΦοουυάά,, ΡΡιισσάάρρ ΜΜππεερρίί,, ΝΝττοοµµιιννίίκκ

ΤΤοοµµάάςς

O Charly Mattei, που στο παρελθόν ζούσεστην παρανοµία,έχει πια γυρίσεισελίδα. Εδώ καιτρία χρόνια περ-νάει µια ήσυχηζωή, αφοσιωµένοςστη γυναίκα τουκαι τα δύο του παι-διά. Ένα χειµωνιά-τικο πρωινό όµωςτον βρίσκουν στο πάρκινγκ του παλιού λι-µανιού της Μασσαλίας µε είκοσι δύο σφαί-ρες στο σώµα του. Όλοι περίµεναν πωςδεν θα τα καταφέρει, όµως αυτός δεν θαπεθάνει… Η έµπνευση για τη µυθοπλασίατης ταινίας ήταν κάποια πραγµατικά γεγο-νότα, στην καρδιά της µαφίας της Μασσα-λίας.

ΤΤΟΟ ΝΝΗΗΣΣΙΙ ΤΤΩΩΝΝ ΚΚΑΑΤΤΑΑΡΡΑΑΜΜΕΕΝΝΩΩΝΝ ((SSHHUUTTTTEERRIISSLLAANNDD))ΣΣκκηηνν.. ΜΜάάρρττιινν ΣΣκκοορρττσσέέζζεε µµεε ττοουυςς

ΛΛεεοοννάάρρννττοο ΝΝττιι ΚΚάάππρριιοο,, ΜΜααρρκκ ΡΡάάφφααλλοο,,ΜΜππεενν ΚΚίίννγγκκσσλλεεϊϊ,, ΈΈµµιιλλιι ΜΜόόρρττιιµµεερρ,, ΜΜιισσέέλλΓΓοουυίίλλιιααµµςς,, ΜΜααξξ ΦΦοονν ΣΣίίννττοοφφ,, ΤΤζζάάκκιι ΕΕρρλλ

ΧΧάάλλεεϊϊ

Καλοκαίρι 1954. Ο Αµερικανός αστυνόµοςΤέντι Ντάνιελς κι ο νέος συνεργάτης του, οΤσακ φτάνουν σ’ένα νησί κάπουστα ανοιχτά τηςΑµερικής, όπουβρίσκεται τοΆσκλιφ, το ψυχια-τρικό νοσοκοµείογια ψυχασθενείςεγκληµατίες, γιανα διεξάγουνέρευνα για µιαασθενή που φαίνεται να δραπέτευσε µυ-στηριωδώς. Όταν ξαφνικά ξεσπάει µια κα-ταιγίδα, ο Ντάνιελς βρίσκεταιαποκλεισµένος εκεί και η διακριτικήγραµµή µεταξύ πραγµατικότητας και παρά-νοιας αρχίζει να γίνεται επικίνδυνα δυσδιά-

κριτη. Στο νοσοκοµείο Άσκλιφ, τίποτα δενείναι τελικά όπως φαίνεται και ο Ντάνιελςβρίσκεται έρµαιο σε «απάνθρωπες», ριζο-σπαστικές θεραπείες που περιλαµβάνουνµεταξύ άλλων πειράµατα µε φάρµακα, βάρ-βαρες χειρουργικές επεµβάσεις και πλύ-σεις εγκεφάλου… Όσο περισσότεροπλησιάζει στην αλήθεια, τόσο πιο θολή γί-νεται αυτή, και τόσο περισσότερο αρχίζεινα πιστεύει ότι µπορεί να µη φύγει ποτέαπό εκεί… Τουλάχιστον όχι σώος, γιατί κά-ποιος εκεί µοιάζει να προσπαθεί να τοντρελάνει…

SSeevveenn ΣΣκκηηνν.. DDaavviidd FFiinncchheerr,, µµεε ττοουυςς :: MMoorr--ggaann FFrreeeemmaann BBrraadd PPiitttt KKeevviinn SSppaacceeyy

GGwwyynneetthh PPaallttrrooww RR.. LLeeee EErrmmeeyy AAnnddrreewwKKeevviinn WWaallkkeerr DDaanniieell ZZaaccaappaa BBoobb MMaacckk

PPeetteerr CCrroommbbiiee

Ο Ουίλιαµ Σόµερσετ, ένας βετεράνος αστυ-νοµικός βρίσκεται στα πρόθυρα της σύντα-ξης. Τον αναγκάζουν να εκπαιδεύσει τονορµητικό και ανυπόµονο αντικαταστάτη τουκαι έτσι γίνεται δί-δυµο µε τον ντε-τέκτιβ ΝτέϊβιντΜιλς σε µιαέρευνα που παρα-σύρει όλο και πιοβαθιά στον διε-στραµµένο κόσµοενός πανούργουκαι σχολαστικούεγκληµατία πουδιαλέγει να δολοφονεί τα θύµα του µε βάσητης επτά θανάσιµες αµαρτίες: Αδηφαγία,Απληστία, Οκνηρία, Ζηλοτυπία, Οργή, Φι-λαυτία, Λαγνεία.ΦΕΥΓΩ (PARTIR)Σκην. Κα-τρίν Κορσινί µε τους Κρίστιν Σκοτ Τοµάς,Σέρζι Λοπέζ, Ιβάν Ατάλ.Η Σουζάν, σαραν-τάρα, παντρεµένη µ' ένα χειρουργό και µη-τέρα δύο παιδιών, διάγει µια αδιατάραχτηαστική οικογενειακή ζωή σε µια πόλη τηςΝότιας Γαλλίας. Η έντονη έλξη που νιώθειξαφνικά για έναν εργάτη που ήρθε για δου-λειές στο σπίτι, θα φέρει τα πάνω κάτωστην ισορροπία και την άνεση της ζωής της.Με το “Φεύγω”, η Κατρίν Κορσινί πέτυχεµια απλή ταινία µ' ένα σκοτεινό λυρισµό,µια τραγωδία µινιατούρα, που µοιάζει ναπηγαίνει κατευθείαν στο αναπόφευκτο. Η

κάµερα φιλµάρει από πολύ κοντά τα σώ-µατα και τα πρόσωπα, σα να ψάχνει γιακρυµµένες συγκινήσεις στο βάθος των µα-τιών και στους πόρους του δέρµατος. Αι-σθησιακό και αιχµηρό, το “Φεύγω”αποφεύγει όλα τα εύκολα αρχέτυπα, αφη-γούµενο ένα αδηφάγο πάθος µε τριφφοϊ-κούς τόνους.

OONNDDIINNEE ΣΣκκηηνν.. ΝΝιιλλ ΤΤζζόόρρνντταανν,, µµεε ττοουυςςΚΚόόλλιινν ΦΦάάρρεελλ,, ΑΑλλίίσσιιαα ΜΜππααχχλλέένντταα,, ΆΆλλιισσοονν

ΜΜππάάρριι,, ΣΣττίίββεενν ΡΡίίαα,, ΤΤόόννιι ΚΚάάρραανν

Ο Σίρακους (Κόλιν Φάρελ) είναι ένας τοπι-κός ψαράς του οποίου η ζωή µεταµορφώ-νεται όταν σώζει µια όµορφη καιµυστηριώδη γυναίκα µέσα από την θά-λασσα. Η κόρη τουΆνι πιστεύει ότι ηΟντίν (ΑλίσιαΜπαχλέντα) είναιένα µαγικό πλά-σµα της θάλασσαςπου θα φέρει τηνευτυχία στη ζωήτους. Η Άνι έχειπεράσει δύσκολαστη ζωή της, ο πατέρας της χώρισε την αλ-κοολική µητέρα της ενώ η ίδια έχει νεφρικήανεπάρκεια και αναγκάζεται να χρησιµο-ποιεί και αναπηρικό καροτσάκι. Αγαπάειόµως πάρα πολύ τον πατέρα της και ότανγνωρίζει την Οντίν παύει να αισθάνεται µο-ναξιά. Εκείνος δεν πιστεύει στα παραµύθιααλλά διαπιστώνει ότι η τύχη τους έχει αρ-χίσει να αλλάζει και αναρωτιέται τι συµβαί-νει. Όταν θα ερωτευτεί την Οντίν, τοµυστηριώδες παρελθόν της γυναίκας θαβγει στην επιφάνεια και η ευτυχία της οι-κογένειας θα απειληθεί. Όπως σε όλα ταπαραµύθια το ευτυχισµένο και το σκοτεινόστοιχείο πάνε µαζί. Πρόκειται για µια ιστο-ρία ελπίδας και αγάπης που καταδεικνύειτην αξία του να δίνει κανείς µια δεύτερηευκαιρία.

ΟΟ ΛΛΥΥΚΚΑΑΝΝΘΘΡΡΩΩΠΠΟΟΣΣ ((TTHHEE WWOOLLFF MMAANN ))ΣΣκκηηνν..ΤΤζζοο ΤΤζζόόννσσττοονν µµεε ττοουυςς ΜΜππεεννίίσσιιοο ΝΝττεελλ

ΤΤόόρροο,, ΆΆννττοοννιι ΧΧόόππκκιιννςς,, ΧΧιιοούύγγκκοο ΓΓοουυίίββιιννγγκκ

Η παιδική ηλικία του Λόρενς Τάλµποτέλαβε τέλος µε το θάνατο της µητέρας

του… Προσπαθώντας να ξεπεράσει τοχαµό της και να ξεχάσει όλα όσα ακολού-θησαν, αποµακρύνε-ται από τηνοικογένειά του και γιαδεκαετίες κόβει κάθεσχέση µε το παρελ-θόν… Όταν η αρρα-βωνιαστικιά τουαδερφού του ζητά τη βοήθειά του προκει-µένου να βρεθεί ο καλός της που εξαφανί-στηκε, ο Λόρενς αναγκάζεται ναεπιστρέψει στο πατρικό του και να συνυ-πάρξει µε τον πατέρα του. Αλλά η γενέ-τειρά του δεν είναιπια η ίδια, καθώςαποτρόπαια εγ-κλήµατα λαµβά-νουν χώρα καιπαντού βασιλεύειο τρόµος… Στηνπροσπάθειά τουνα βρει το δολο-φόνο του αδερφούτου, αλλά και ναπροστατέψει τη γυναίκα που αγαπά, ο Λό-ρενς πρέπει να σταµατήσει το µακελειό γιανα κλείσει ο κύκλος του αίµατος και σεαυτή τη µάχη δε βγαίνει αλώβητος… Ενώ,λοιπόν, βρίσκεται στα ίχνη του τέρατος πουσκορπίζει το θάνατο, ανακαλύπτει µια πα-νάρχαια κατάρα, µακάβρια βαριά, που µε-ταµορφώνει όσους µιαίνονται από αυτήν σελυκάνθρωπους, όποτε έχει πανσέληνο…Πλησιάζοντας στην αλήθεια, αποκαλύπτε-ται µια σκοτεινή πλευρά του εαυτού του καιτου παρελθόντος του, την οποία σφραγίζειένα τροµακτικό πεπρωµένο που δεν µπο-ρούσε ποτέ του να φανταστεί.

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

Τ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιάΤ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιά

ΜΜέέσσαα σσττοο ππρροοεεκκλλοογγιικκόό ππυυρρεεττόό πποουυ δδεενν ήήτταανν κκααιι ττόόσσοο υυψψηηλλόόςς…… κκύύλληησσεε οο ΟΟκκττώώββρρηηςς.. ΤΤαα ππάάθθηη δδεενν ήήτταανν µµεεγγάάλλαα,, ίίσσωωςς λλόόγγωωττηηςς δδύύσσκκοολληηςς οοιικκοοννοοµµιικκήήςς κκααττάάσστταασσηηςς ττηηςς χχώώρρααςς κκααιι τταα σσυυµµππεερράάσσµµαατταα ααςς τταα ββγγάάλλεειι οο κκααθθέέννααςς…… ΠΠααρρ’’όόλλαα ααυυττάά πποολλλλοοίί ήήττααννοοιι υυπποοψψήήφφιιοοιι γγιιαα ττοο ννέέοο ΚΚααλλλλιικκρράάττηη ααλλλλάά πποολλλλάά κκααιι τταα ππρροοββλλήήµµαατταα πποουυ εείίννααιι εεδδώώ κκααιι ππεερριιµµέέννοουυνν…… ααςς εελλππίίσσοουυµµεε όόττιι µµεε ττιιςςννέέεεςς ααυυττοοδδιιοοιικκηηττιικκέέςς δδοοµµέέςς κκααιι ττηηνν ααππ’’εευυθθεείίααςς χχρρηηµµααττοοδδόόττηησσηη ααππόό ττηηνν ΕΕ..ΕΕ.. θθαα δδοούύµµεε κκααλλύύττεερρεεςς µµέέρρεεςς σσττοουυςς ∆∆ήήµµοουυςς κκααιι ττηηννΠΠεερριιφφέέρρεειιαα ππααρρ’’όόλλαα τταα µµιικκρροοπποολλιιττιικκάά ππααιιγγννίίδδιιαα πποουυ ππάάνντταα ππααίίζζοοννττααιι !!!!

Τα µουσικά γεγονότα του µήνα που πέ-ρασε ήταν πολλά αν και σε προεκλο-γική περίοδο και ηµέρες οικονοµικήςκρίσης, µνηµονίου και απαγόρευσης

του τσιγάρου. Στα Χανιά ακόµα δεν ακούσαµεκάτι για επιβολή προστίµου λόγω τσιγάρου

εκτός από τη φήµηγια κάποιο κατά-στηµα που είχε βγά-λει τασάκια. Πολλοίλένε ότι αν αρχίσει

αστυνόµευση και σε αυτό, θα κλείσουν πολλάµαγαζιά και θα µείνει πολύς κόσµος άνερ-γος… Κοντά στο νου είναι, αφού αυτοί πουβγαίνουν περισσότερο και διασκεδάζουν,είναι οι πιο µερακλήδες, που και κατανάλωσηκάνουν και τα τσιγαράκια τους θα καπνί-σουν… Ο Έλληνας όµως θα βρεί τη λύση,δεν αποκλείεται κάποια µέρα να γίνουν«µαστ» τα τεϊοποτεία ή το µάσηµα του κα-πνού…Αποτέλεσµα της κρίσης φανταζόµαστε, ότιφέτος αρκετοί χώροι µε ζωντανή µουσική σταΧανιά και στα πέριξ, καθυστέρησαν και κα-θυστερούν να ανοίξουν ή δεν άνοιξαν καθό-λου. Φέτος έως τώρα δεν έχουν ανοίξει οιµουσικές σκηνές «Μελωδία της παρέας» και«Notos club», το music-bar «Desire», ενώ ηµουσική σκηνη «Reina» έκλεισε οριστικά.Σφιγµένα είναι τα πράγµατα και στα στέκιαµε φαγητό και µουσική, που µπορεί να δου-λεύουν τα περισσότερα, αλλά µε σχετικά χα-µηλότερες αποδοχές των µουσικών απόάλλες χρονιές και λιγότερες µέρες ενώ πρέ-πει να σηµειώσουµε ότι έχουν χαµηλώσει καιοι τιµές ποτού και φαγητού !

Η «Μικρή Σκηνή» άνοιξε στις 15 Οκτώβρη καιη «Οκτάβα» στις 30 Οκτώβρη.Τα «Ταµπακαριά» άνοιξαν σχετικά αργάφέτος, στις 12 Νοέµβρη.

Η «Μυροβόλος» φέτος έχει καινούριο σχήµα,µε τους Κώστα Αρτεµάκη κιθάρα, τραγούδι,Αντώνη Μυλωνάκη µπουζούκι, τραγούδι και∆ηµήτρη Γιαννούλη ακκορντεόν.Στο «Μαχαλά» στο Κουµ Καπί παίζουν παρα-δοσιακά, ρεµπέτικα και λαϊκά, ο Γιάννης Με-λαµπιανάκης µπουζούκι, τραγούδι, η∆ήµητρα Λιγοψυχάκη τραγούδι και ο ΒασίληςΨυλλάκης κιθάρα.Στο «Ουζύθοινο» στη Νέα Χώρα παίζει η κοµ-πανία «Μποέµηδες»Στο «Σκουτελικό» παίζουν διαφορετικά σχή-µατα µε παραδοσιακά και ρεµπέτικα. Στα «Χάλκινα» γίνονται προγραµµατισµένεςβραδυές µε κρητικά σχήµατα.Στον «Κέραµο» παίζουν ο Γιάννης Καβαλλιε-ράκης µπουζούκι και ο Γιώργος Κατάκης κι-θάρα, τραγούδιΣτον Κουφό, στην ταβέρνα «Στου κουφού τηνπόρτα» παίζουν ο Μανώλης Γαλανάκηςµπουζούκι και ο Μιχάλης Πετράκης τραγούδιΣτο «Γαλατιανό Πέρασµα» παίζει το σχήµατου Χρήστου και της Αννας Πηλιούρη.Στο “Bahar” µε την γκουρµέ κουζίνα, είναι οΓιώργος Κιάσος στο µπουζούκι, η ∆ήµητραΚιάσου και ο Βαγγέλης Μαυροδηµήτρης στοαρµόνιο.Ένα γνωστό στέκι µε πολύ καλή κουζίνα,βάζει φέτος ζωντανή µουσική. Στου «Γεράσιµου» στον Κάτω ∆αράτσο παίζεικοµπανία µε ρεµπέτικα και λαϊκάΦέτος έχουµε πολλά live και dj sets στακλαµπ της πόλης, όπως στο Senso vol.dada,My Cafe, 4 εποχές, Mojo κ.α. Επίσης ροκσυγκροτήµατα παίζουν πλέον σταθερά κά-ποιες µέρες της εβδοµάδας σε κλαµπ τηςπόλης.Στις «4 εποχές» παίζουν κάθε Πέµπτη καιΚυριακή οι Paint it blueΣτο “My cafe” κάθε ∆ευτέρα παίζουν τα «Σι-γανά Ποτάµια»

Στο Λιακωτό στο Βάµο γίνονται εναλλακτικέςεκδηλώσεις και µπορείτε να ενηµερώνεστεαπο την ιστοσελίδα http://blog.nyxtamera.gr/όπως και για τις περισσότερες µουσικές καιάλλες εκδηλώσεις στην πόλη και ευρύτερα.Η Μόνικα, ή γνωστή πλέον Ελληνίδα καλλι-τέχνις, της ποιοτικής ποπ, θα έρθει για µίαεµφάνιση στο Ηράκλειο στις 19 Νοέµβρηστον κινηµατογράφο Αστόρια. Αν το συγκρί-νουµε µε την περσυνή της εµφάνιση στοµικρο σχετικά κλάµπ Notos στην πολη µας,µπορούµε να πούµε ότι έχει κάνει τεράστιαάλµατα !!Ενας νέος µεγάλος συναυλιακός χώρος στοΗράκλειο έχει δηµιουργηθεί στη Νέα Αλι-καρνασσό, το Cine Studio, στην Τεχνόπολη.Στις 22 Οκτώβρη άνοιξε την αυλαία των χει-µερινών µουσικών εκδηλώσεων µε τον δυνα-µικό µπλουζίστα από το Σικάγο, Eddie C.Cambell. Επόµενες εκδηλώσεις περιλαµβά-νουν σχήµατα όπως οι David Perez y Grupo,Milo Z, James Taylor Quarter Dub Incorporation (DUB INC.) κ.αΣτο Ρέθυµνο επίσης γίνονται πολλα καιωραία πράγµατα. Εγινε το διήµερο φεστιβάλTei-spasta στα ΤΕΙ Ρεθύµνου, έπαιξαν οιBurger Project στο “Figaro” και το Νοέµβρηπρογραµµατίζονται πολλά ενδιαφέροντα live. Για όσους ανέβουν στην Αθήνα πολλά είναιτα ενδιαφέροντα µέσα στο Νοέµβρη. Ο PeterHamill έρχεται στο "Κύτταρο" στις 14 Νοέµ-βρη, το πολυεθνικό γυναικείο γκρουπSmyrna εµφανίζεται τις Πέµπτες του Νοέµ-

βρη στο El Viaje, η Αρλέτα µε τον Λάκη Πα-παδόπουλο και τον ∆ιονύση Σαββόπουλο στο"Σταυρό του Νότου" και η Φωτεινή ∆άρραδίνει µία συναυλία στο "Παλλάς" στις 29 Νο-έµβρη, µε τραγούδια του έρωτα και της αµαρ-τίας... σε δική της καλλιτεχνική επιµέλεια.Πολλές οι νέες καλές γυναικείες φωνές καιδηµιουργοί που διεκδικούν µία θέση στηνεπωνυµία και στην αποδοχή µας ! Μετά τηνκόρη του Γιάννη Ζουγανέλη, Ελεονώρα, πουµας εξέπληξε ευχάριστα πέρσι, όλο και πε-ρισσότερα ακούµε για τις νέες τραγουδί-στριες : Σαββέρια Μαργιολά, Salina και τιςδηµιουργούς και τραγουδίστριες : ΜάρωΜαρκέλλου, Ελεάννα Ζεγκίνογλου, ΙσµήνηΠεπέ και Στέλλα Πιλάτη. Ο µέχρι πρότινος γενικός διευθυντής της Ελ-ληνικής Ραδιοφωνίας Αντώνης Ανδρικάκης,δήλωσε την παραίτηση του µετά από µία πο-λύχρονη θητεία. Τη θέση του γενικού διευ-θυντή της Ελληνικής Ραδιοφωνίας πήρε οµέχρι σήµερα συντονιστής του Τρίτου Προ-γράµµατος και σηµαντικός Έλληνας συνθέ-της ∆ηµήτρη Παπαδηµητρίου. Επίσηςπρόεδρος του ∆.Σ. της ΕΡΤ ορίστηκε ο Θα-νάσης Παπαγεωργίου και διευθύνων σύµ-βουλος ο επί 15ετίας πρόεδρος καιδιευθύνων σύµβουλος της συνδροµητικήςτηλεόραση NetMed (Filmnet, Νova) από τηνπρώτη µέρα της δηµιουργίας της στην Ελ-λάδα, Λάµπης Ταγµατάρχης.

ΜΜεε µµοουυσσιικκοούύςς χχααιιρρεεττιισσµµοούύςς

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές

2200ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρµανση και στον κλιµατισµό

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20102211

Μετά το «Rom» επιλέγουµε για αυτόν τοµήνα ακόµα ένα δίσκο του Ν. Κυπουργού.Τα «Μυστικά του κήπου» κυκλοφόρησαν

από το «Σείριο» το 2001. Ο Ν. Κυπουργός συγ-κεντρώνει στο δίσκο αυτό µουσικές που έγραψεµέσα σε µια 25ετία (1976-2000), κυρίως όµωςστη δεκαετία του 90. Οι µουσικές γράφτηκαν γιαπολλές παιδικές θεατρικές ή ραδιοφωνικές πα-ραστάσεις και µετατρέπονται σε ολοκληρωµένατραγούδια µέσω των στίχων που γράφτηκαν εκτων υστέρων.

Είναι προφανές λοιπόν ότι τα «Μυστικά τουκήπου» απευθύνονται πρώτα από όλα σε παιδιά.Αναµφίβολα πρόκειται για τον καλύτερο δίσκο µε«παιδικά» τραγούδια που έχει κυκλοφορήσει τηντελευταία δεκαετία. Γράφει σχετικά ο Γ. Μανιώ-της στο περιοδικό «∆ίφωνο»: «Περνάει όσα θέλεινα πει µε το άλλοθι της παιδικότητας. Και µέσααπ' τον παράξενο κόσµο της παιδικότητας, επι-τρέπεται να ακουστεί ένας σοβαρός ήχος, χωρίςνα χάσει την ελκτική του δύναµη λόγω της "σο-βαρότητας" του. Υπάρχει εδώ απολύτως έντεχνοτραγούδι πονηρά καµουφλαρισµένο µέσα από τηνφαντασία την παιδική. Θα ήταν λοιπόν ιδανικό ναµπορεί ν' ακουστεί πρώτα από παιδιά -µε την έν-νοια ότι έτσι αυτά µπορούν να εθιστούν σε µιαπολύ ωραία και καλή µουσική». Από εκεί καιπέρα, βέβαια, το τελικό αποτέλεσµα ξεπερνά ταστενά όρια του παιδικού δίσκου και καταλήγει σεµια γιορτή «για παιδιά κάθε ηλικίας».

Συνολικά ο δίσκος περιλαµβάνει 27 µουσικάθέµατα (21 τραγούδια και 6 ορχηστρικά κοµµά-τια). Τα τραγούδια ερµηνεύονται από µια µεγάληοµάδα σηµαντικών τραγουδιστών και όχι µόνο.Πάνω από τριάντα πρόσωπα του ελληνικού τρα-γουδιού και θεάτρου -όλοι τους εκλεκτοί και ση-µαντικοί- ένωσαν τις φωνές τους χαρίζοντας στηνελληνική δισκογραφία ένα πραγµατικό διαµάντι.Πιο συγκεκριµένα συµµετέχουν: Έλλη Πασπαλά,∆ιονύσης Σαββόπουλος, Χάρης και Πάνος Κα-τσιµίχας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ΧρήστοςΘηβαίος, Χάρις Αλεξίου, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Λι-ζέτα Καληµέρη, Σαβίνα Γιαννάτου, ∆ήµητρα Γα-λάνη, Μαρία Φαραντούρη, ∆ώρος ∆ηµοσθένους,Μελίνα Κανά, Σπύρος Σακκάς, Άρης Χριστοφέλ-

λης και Νένα Βενετσάνου. Κοντά σ’ αυτούς δύοερµηνευτές της παραδοσιακής µουσικής, ο Ψα-ραντώνης από την Κρήτη και ο σηµαντικότεροςτραγουδιστής της Θρακιώ-τικης µουσικής παράδο-σης, ο Χρόνης Αηδονίδηςσε µια συγκλονιστική ερ-µηνεία που κλείνει τοδίσκο. Την οµάδα συµπλη-ρώνει ο ηθοποιός Θανάσης Βέγγος.

Την ποιότητα του δίσκου σφραγίζουν οι εξαι-ρετικοί στίχοι, γραµµένοι όλοι µε συναίσθηµα, χι-ούµορ και τρυφερότητα. Συνολικά συµµετέχουνδεκατρείς σηµαντικοί στιχουργοί (Λίνα Νικολα-κοπούλου, Αγαθή ∆ηµητρούκα, Ξένια Καλογε-ροπούλου, τον Κώστα Καρτελιά, ΜιχάληςΓκανάς, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ∆ηµήτρηςΜαυρίκιος, Παρασκευάς Καρασούλος, Σταµάτης∆αγδελένης κ.α.) και ο ίδιος ο συνθέτης σε ένατραγούδι. Κύριο χαρακτηριστικό των στίχων είναιότι διαθέτουν ουσία και απλότητα. Πολύ σηµαν-τικό στοιχείο επίσης είναι το χιούµορ που τελικάοδηγεί σ’ έναν από τους πιο κεφάτους ελληνι-κούς δίσκους. Οι στίχοι καταφέρνουν έτσι να αγ-γίξουν τα παιδιά και να αναδειχθούν µέσα απότην ευφάνταστη µουσική και ενορχήστρωση τουΝ. Κυπουργού. «Τα Μυστικά του Κήπου¨ απευ-θύνονται στα παιδιά, αντιµετωπίζοντάς τα όπωςτους αξίζει, χωρίς να παραβλέπουν και να προ-σβάλλουν τη σπιρτάδα, την αµεσότητα, τον ευαί-σθητο µα και οξύ ψυχισµό τους. Μπαίνουν στονκόσµο τους µε προσοχή, θαυµασµό και δέοςµπροστά στη φαντασία τους, τη σέβονται, επιχει-ρούν να τη διευρύνουν και στρώνουν το ίδιο µα-γικό χαλί µε αυτό της κλασικής Λιλιπούπολης» 1.

Η ενορχήστρωση γίνεται από τον συνθέτη οοποίος αξιοποιεί τόσο κλασικά όσο και παραδο-σιακά όργανα. Οι µελωδίες είναι πλούσιες και ευ-ρηµατικές. Σ’ αυτό συµβάλλει η συµµετοχήεξαιρετικών µουσικών στην ηχογράφηση αλλά βέ-βαια και η

βαθειά γνώση των εκφραστικών δυνατοτή-των των οργάνων από τον Ν. Κυπουργό. Τέλος ηέκδοση είναι ιδιαίτερα φροντισµένη από αισθη-τική άποψη, προσεγµένη και πλήρης ως προς τιςπληροφορίες που παρουσιάζει.

«O λυρισµός που διαπερνά και χαρακτηρίζειτο λόγο, το ύφος, τον ήχο των τραγουδιών και ησυγκέντρωση πολλών και σηµαντικών καλλιτε-χνών αναδεικνύουν εν τέλει τον δίσκο σαν ένα"µουσικό ντοκιµαντέρ" για την αθωότητα και τηναγάπη, µια γιορτή για όσους θέλουν να βλέπουντη ζωή σαν παραµύθι» 2.

11..ΣΣωωττηηρρίίαα ΜΜάάλλφφαα,, hhttttpp::////wwwwww..aavvooppoolliiss..ggrr//ggrree--vviieewwss//ddeeffaauulltt..aasspp??IIDD==88225522..ΜΜααρριιάάννθθηη ΠΠεελλεεββάάννηη,, ΤΤοο ΈΈθθννοοςς,, 2233..1122..0011

Γράφειo Γιώργoς

Tσίµας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOY∆IOY

ΤΤαα ΜΜυυσσττιικκάά ττοουυ κκήήπποουυΝΝίίκκοουυ ΚΚυυπποουυρργγοούύ

ΜΜάάννοοςς ΞΞυυδδοούύςςΌΌτταανν θθαα φφύύγγωω έένναα ββρράάδδυυ ααππόό δδωω

Λίγο πριν «φύγει» ξαφνικά από κοντά µαςο Μάνος Ξυδούς, ήταν στο στούντιο ηχο-γραφώντας το νέο του άλµ-πουµ. Μετά το αναπάντεχογεγονός, ο δίσκος έµεινεστη µέση. Ο Φίλιππος Πλιά-τσικας και ο Μπάµπης Στό-κας, φίλοι καρδιακοί καισυνοδοιπόροι στους ΠυξΛαξ µε τον Μάνο Ξυδούς,νιώθοντας την ανάγκη ναµην αφήσουν το υλικό αυτόανολοκλήρωτο -και µε τη σύµφωνη γνώµητης οικογένειάς του- κάλεσαν τους πιοκοντινούς και αγαπηµένους φίλους του(τραγουδοποιούς) για να το ολοκληρώ-σουν. Οι ίδιοι σηµειώνουν: «Στο στούντιο τουΚώστα (Παρίση), σ’ ένα υπόγειο κοντάστην πλατεία της Νέας Σµύρνης, ο φίλοςµας ο Μάνος είχε ξεκινήσει να γράφει και-νούρια τραγούδια για το δίσκο που ετοί-µαζε. Θέλεις ο Θεός, θέλεις η τύχη, θέλειςο ίδιος… αποφάσισαν να µας αφήσει νωρίςκαι µαζί µ’ εµάς κι αυτά τα τραγούδια ατε-λείωτα. Εξαιρετικά τραγούδια, καθαρόδείγµα της τέχνης τουΜάνου και της ανθρωπιάςτου. Αισθανθήκαµε την υποχρέ-ωση ο δίσκος αυτός να τε-λειώσει και να φτάσει εκείπου τον προόριζε ο ίδιος:στον κόσµο. Γιατί τέτοιεςανάσες καλλιτεχνικές γί-νονται όλο και λιγότερες,ενώ η ανάγκη µας γι’ αυτές όλο και µεγα-λύτερη. Τέτοιος είναι ο δίσκος του Μάνου.Ένα δροσερό αεράκι που µας το προσφέ-ρει απλόχερα ακόµα και τώρα που έχειφύγει. Ελπίζουµε να πλησιάσουµε αυτάπου είχε στο µυαλό του. Το σίγουρο είναιότι εδώ και είκοσι τόσα χρόνια ήµαστεδίπλα και µοιραζόµαστε τόσες και τόσεςσκέψεις και µε οδηγό αυτές προχωρή-σαµε. Καλή ακρόαση σε όλους, ΦίλιπποςΠλιάτσικας, Μπάµπης Στόκας». Έτσι ολοκληρώθηκε µε τον καλύτερο δυ-νατό τρόπο και κυκλοφορεί τώρα από τοlabel 7 της Legend το άλµπουµ «Όταν θαφύγω ένα βράδυ από ’δω» (από το τρα-γούδι του Μάνου Ξυδούς και του ΠάµπουΦιλίππου), όπως αποφάσισαν οι φίλοι και

η οικογένειά του να το τιτλοφορήσουν, σανκατευόδιο στον Μάνο. Εκτός από τον ίδιο,τραγουδούν οι: Φίλιππος Πλιάτσικας,Μπάµπης Στόκας, Βασίλης Παπακωνσταν-τίνου, Λάκης Παπαδόπουλος, Νίκος Πορ-

τοκάλογλου, ∆ιονύσηςΤσακνής, Λαυρέντης Μα-χαιρίτσας, Μίλτος Πασχα-λίδης, Όναρ και ΜύρωναςΣτρατής. Επίσης η Μαρίακαι η Νάντια Σπηλιωτοπού-λου και οι κόρες τουΜάνου Κατερίνα καιΝέλλυ.Μουσικός παραγωγός,

στιχουργός, συνθέτης και ερµηνευτής,ιδρυτικό µέλος και αφανής ήρωας των ΠυξΛαξ, ο Μάνος Ξυδούς άφησε ανεξίτηλητη σφραγίδα του στην ελληνική µουσικήσκηνή και αποτέλεσε έναν πολύ σηµαντικόκρίκο της αλυσίδας που λέγεται “Ελληνικόροκ”.

ΓΓιιώώρργγοοςς ΣΣττααυυρραακκάάκκηηςςCCaarroouusseell

Ο τραγουδοποιός και ποιητής ΓιώργοςΣταυρακάκης καταθέτει την δισκογραφικήδουλειά µε τίτλο «CAROUSEL».

∆έκα τραγούδια που γρά-φτηκαν σε διαφορετικόχρόνο και τόπο και µε πολ-λές συµµετοχές - συνεργα-σίες από την Ελλάδα και τοεξωτερικό. Τραγούδια χτι-σµένα σε διάφορες µουσι-κές φόρµες, που ωστόσοδιατηρούν στον στίχο τηνλυρική διάθεση του ποιητή

- τραγουδοποιού. Στο δίσκο συµµετέχουν οΕλβετός ιταλόφωνος συνθέτης και τρα-γουδοποιός Marco Zappa, η Γεωργία Γρη-γοριάδου, το συγκρότηµα Blues Cargo και ηIrina Simoneta. Ένας δίσκος µε δέκα τρα-γούδια που περνάει χωρίς ακρότητες απ’το παραδοσιακό ελληνικό άκουσµα στην«δυτική» µπαλάντα και από τον ήχο τηςblues κιθάρας στον κλασικό ήχο του µπου-ζουκιού και στο χασάπικο. Ωστόσο, όπως ο ίδιος ο τραγουδοποιόςγράφει στο σηµείωµα του cd, αυτές οιεναλλαγές περνούν από µπροστά του σανένα παιδικό παιχνίδι (carousel) και µετα-τρέπουν την µνηµοσύνη σε µικρές ανα-πνοές χαράς.

ΣΣυυννεερργγαασσίίαα :: hhttttpp::////wwwwww..ee--oorrffeeaass..ggrr

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

2222ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

ΚΚόόκκκκιιννεεςς λλάάσσππεεςς -- µµααύύρρεεςς ψψυυχχέέςς««ΗΗ δδιιααρρρροοήή ττηηςς κκόόκκκκιιννηηςς λλάάσσππηηςς σσττηηνν ΟΟυυγγγγααρρίίαα,, ηη ττρρααγγωωδδίίαα ττοουυΚΚοορριιννθθιιαακκοούύ κκααιι ηη εεκκκκωωφφααννττιικκήή σσιιωωππήή ττωωνν ααρρµµοοδδίίωωνν

ΗΗππρρώώττηη ααπποοττίίµµηησσηη ττηηςς δδιιααρρρροοήήςς κκόόκκκκιιννηηςς λλάάσσππηηςς ααππόό ββιιοοµµηηχχααννίίαα ΑΑλλοουυµµιιννίίοουυ µµόόλλιιςςδδύύοο ηηµµεερρώώνν σσττηηνν ΟΟυυγγγγααρρίίαα εείίννααιι ττρρααγγιικκήή:: ττέέσσσσεερριιςς άάννθθρρωωπποοιι έέχχαασσαανν ττηη ζζωωήή ττοουυςς,,ττρρεειιςς ααγγννοοοούύννττααιι,, 112200 ννοοσσηηλλεεύύττηηκκαανν,, ττοουυλλάάχχιισσττοονν έέννααςς χχρρόόννοοςς κκααιι δδεεκκάάδδεεςς εεκκαα--

ττοοµµµµύύρριιαα εευυρρώώ θθαα χχρρεειιαασσττοούύνν γγιιαα ττοονν κκααθθααρριισσµµόό ττηηςς ττοοξξιικκήήςς λλάάσσππηηςς.. ΟΟ υυπποουυρργγόόςς ππεερριι--ββάάλλλλοοννττοοςς ττηη χχααρραακκττήήρριισσεε ωωςς ττοο χχεειιρρόόττεερροο χχηηµµιικκόό ααττύύχχηηµµαα σσττηηνν ιισσττοορρίίαα ττηηςς χχώώρρααςς εεννώώσσττιιςς ΒΒρρυυξξέέλλλλεεςς εεκκφφρράάζζοοννττααιι φφόόββοοιι γγιιαα οοιικκοολλοογγιικκήή κκαατταασσττρροοφφήή σσεε άάλλλλεεςς έέξξιι ααππόό ττιιςςχχώώρρεεςς πποουυ ββρρέέχχεειι οο ∆∆οούύννααββηηςς..

ΗΗ ααννττιισσττοοιιχχίίαα µµεε ττοονν ΚΚοορριιννθθιιαακκόό εείίννααιι ααννααππόόφφεευυκκττηη:: όόχχιι δδύύοο µµέέρρεεςς ααλλλλάά εεππίί 4455 χχρρόό--ννιιαα ααπποορρρρίίππττοοννττααιι εελλεεύύθθεερραα έέωωςς κκααιι 880000..000000 ττόόννοοιι ττοονν χχρρόόννοο κκόόκκκκιιννηηςς λλάάσσππηηςς ααππόό ττηηνν

ΑΑλλοουυµµίίννιιοο ττηηςς ΕΕλλλλάάδδοοςς.. ΗΗ κκόόκκκκιιννηη λλάάσσππηη ααππόό ττοο εερργγοοσσττάάσσιιοο ττοουυ κκ..ΜΜυυττιιλληηννααίίοουυ σσττοονν κκόόλλπποο ττηηςς ΑΑννττίίκκυυρρααςς έέχχεειι φφθθάάσσεειι σσττιιςς αακκττέέςς ττηηςςΠΠεελλοοπποοννννήήσσοουυ..

ΟΟιι ααρρµµόόδδιιοοιι σσιιωωπποούύνν κκααιι σσυυγγκκααλλύύππττοουυνν.. ΤΤαα ττεελλεευυττααίίαα χχρρόόννιιαα µµεε ττιιςς κκιιννηηττοοπποοιιήήσσεειιςς ττωωνν πποολλιιττώώνν υυπποοκκιι--

ννήήθθηηκκαανν ααννεεξξάάρρττηηττεεςς έέρρεευυννεεςς ααππόό ΠΠααννεεππιισσττήήµµιιαα κκααιι δδηηµµόόσσιιαα κκέέννττρραα,, πποουυ ααννέέφφεερρααννααννααττρριιχχιιαασσττιικκέέςς εεππιιππττώώσσεειιςς σσττηη θθάάλλαασσσσαα κκααιι σσττηηνν ξξηηρράά.. ∆∆ιιααππιισσττώώθθηηκκεε έέωωςς κκααιι 4400 φφοορρέέςςµµεεγγααλλύύττεερρηη εεππιιββάάρρυυννσσηη σσεε κκααρρκκιιννοογγόόννεεςς οουυσσίίεεςς ααππόό όόττιι σσττοονν κκόόλλπποο ττηηςς ΕΕλλεευυσσίίννααςς.. ΤΤεε--ρράάσσττιιεεςς εεκκττάάσσεειιςς ττοουυ ββυυθθοούύ έέχχοουυνν ννεεκκρρωωθθεείί.. ΑΑπποοττέέλλεεσσµµαα;;

ΟΟ ΝΝοοµµάάρρχχηηςς ΒΒοοιιωωττίίααςς κκααιι ννυυνν εεκκλλεεκκττόόςς ττοουυ ΠΠΑΑΣΣΟΟΚΚ γγιιαα ττηηνν ππεερριιφφέέρρεειιαα ΣΣττεερρεεάάςς ΕΕλλ--λλάάδδααςς,, φφρρόόννττιισσεε νναα κκααλλύύψψεειι ττηηνν …… έέλλλλεειιψψηη ννόόµµιιµµηηςς άάδδεειιααςς γγιιαα ττηηνν ααππόόρρρριιψψηη ττηηςς λλάά--σσππηηςς σσττηηνν θθάάλλαασσσσαα.. ΟΟ κκ.. ΜΜυυττιιλληηννααίίοοςς µµήήννυυσσεε ττοουυςς εεππιισσττήήµµοοννεεςς κκααιι ττοουυςς πποολλίίττεεςς.. ΟΟιιττοοππιικκοοίί ββοουυλλεευυττέέςς κκααιι δδήήµµααρρχχοοιι;; ΣΣυυννωωσσττίίζζοοννττααιι σστταα ττρρααππέέζζιιαα ττοουυ κκ.. ΜΜυυττιιλληηννααίίοουυ κκααιι ππαα--ννηηγγυυρρίίζζοουυνν ττιιςς γγααλλάάζζιιεεςς σσηηµµααίίεεςς ττωωνν αακκττώώνν..

ΣΣεε εεππιιββρράάββεευυσσηη ττωωνν εεππιιδδόόσσεεώώνν ττοουυ οο όόµµιιλλοοςς ΜΜυυττηηλλιιννααίίοουυ εεννιισσχχύύεεττααιι µµεε δδεεκκάάδδεεςςεεκκααττοοµµµµύύρριιαα εεττηησσίίωωςς ααππόό ττοονν µµέέσσοο ΈΈλλλληηνναα κκααττααννααλλωωττήή,, µµέέσσωω εεννόόςς σσκκααννδδααλλώώδδοουυςς ττιι--µµοολλοογγίίοουυ ττηηςς ∆∆ΕΕΗΗ.. ΜΜααζζίί µµεε ττηη ΛΛΑΑΡΡΚΚΟΟ,, πποουυ εεκκββρράάζζεειι ααννττίίσσττοοιιχχεεςς πποοσσόόττηηττεεςς ττοοξξιικκήήςς λλάά--σσππηηςς σσττοονν ΕΕυυββοοϊϊκκόό,, εευυθθύύννοοννττααιι γγιιαα ττοο µµεεγγααλλύύττεερροο µµέέρροοςς ττοουυ ππααθθηηττιικκοούύ ττηηςς ∆∆ΕΕΗΗ.. ΚΚααιι όόχχιιµµόόννοο ααυυττόό.. ΟΟ όόµµιιλλοοςς εεππιιδδοοττήήθθηηκκεε γγιιαα ττηηνν κκαατταασσκκεευυήή εερργγοοσστταασσίίοουυ ππααρρααγγωωγγήήςς εεννέέρργγεειιααςςσσττοο ίίδδιιοο σσηηµµεείίοο,, εεννώώ οο ααγγωωγγόόςς φφυυσσιικκοούύ ααεερρίίοουυ κκαατταασσκκεευυάάσσθθηηκκεε ααππόό ττηηνν ΠΠοολλιιττεείίαα.. ΈΈττσσιισσήήµµεερραα οο κκ.. ΜΜυυττιιλληηννααίίοοςς,, ααξξιιοοπποοιιεείί τταα δδώώρραα ττηηςς ΠΠοολλιιττεείίααςς γγιιαα νναα πποουυλλάάεειι σσττηη ∆∆ΕΕΗΗ ρρεεύύµµαασσεε πποολλλλααππλλάάσσιιαα ττιιµµήή ααππόό όόττιι ττοο ααγγοορράάζζεειι γγιιαα ττοο ΑΑλλοουυµµίίννιιοο.. ΚΚααιι εεππεειιδδήή ……ττρρώώγγοοννττααςς έέρρ--χχεεττααιι ηη όόρρεεξξηη,, ξξεεκκίίννηησσεε κκααιι δδεεύύττεερροο εερργγοοσσττάάσσιιοο εεννώώ ζζήήττηησσεε κκααιι ττρρίίττοο µµεε λλιιθθάάννθθρραακκαα.. ΌΌλλααµµέέσσαα σσττοονν κκόόλλπποο ττηηςς ΑΑννττίίκκυυρρααςς,, σσττοονν πποολλύύππααθθοο ΚΚοορριιννθθιιαακκόό.. ΟΟιι κκιιννηηττοοπποοιιήήσσεειιςς ααππέέφφεε--ρραανν εερρωωττήήσσεειιςς σσττηη ΒΒοουυλλήή κκααιι ττηηνν ΕΕυυρρωωββοουυλλήή,, εειισσααγγγγεελλιικκέέςς έέρρεευυννεεςς κκααιι ππααρρααπποοµµππέέςςσσττηηνν ΚΚοοµµιισσιιόόνν γγιιαα δδιιεερρεεύύννηησσηη ττυυχχόόνν σσκκααννδδααλλωωδδώώνν ρρυυθθµµίίσσεεωωνν κκααιι ππααρράάννοοµµηηςς κκρρααττιικκήήςς

εεννίίσσχχυυσσηηςς.. ΟΟιι κκάάττοοιικκοοιι ττοουυ ΚΚοορριιννθθιιαακκοούύ εεξξαακκοολλοουυθθοούύνν νναα δδέέχχοοννττααιι ττιιςς εεππιιππττώώσσεειιςς ααππόόττοο οοιικκοολλοογγιικκόό έέγγκκλληηµµαα κκααιι νναα ππααρραακκοολλοουυθθοούύνν σσττηηνν ττηηλλεεόόρραασσηη ττιιςς δδηηλλώώσσεειιςς γγιιαα ττηηνν ττεε--ρράάσσττιιαα οοιικκοολλοογγιικκήή κκαατταασσττρροοφφήή σσττηηνν ΟΟυυγγγγααρρίίαα.. ΜΜόόννοο πποουυ εεκκεείί σσττααµµάάττηησσαανν ττηηνν δδιιααρρρροοήή..ΣΣττοονν ΚΚοορριιννθθιιαακκόό ηη δδιιααρρρροοήή σσυυννεεχχίίζζεεττααιι.. ΚΚααιι οοιι υυππεεύύθθυυννοοιι ττηηςς κκρρίίσσηηςς ζζηηττοούύνν ττηηνν λλααϊϊκκήή εεππιι--ββρράάββεευυσσηη γγιιαα νναα ««σσυυννεεχχίίσσοουυνν ττοο έέρργγοο ττοουυςς»»..»»

ΆΆρρθθρροο ττηηςς ∆∆έέσσπποοιιννααςς ΣΣππααννοούύδδηη.. ∆∆ηηµµοοσσιιεεύύθθηηκκεε σσττοονν ∆∆ρρόόµµοο ττηηςς ΑΑρριισσττεερράάςς99//1100//22001100

ΝΝαα ππωω σσυυµµππλληηρρωωµµααττιικκάά κκααιι έένναα δδιικκόό µµοουυ.. ΑΑνν κκααιι ττοο ααννααφφέέρρεειι αακκρροοθθιιγγώώςς,, ττοο θθέέµµαα µµεεττηη ««λλάάσσππηη»» ττηηςς ΛΛΑΑΡΡΚΚΟΟ σσττοο ΒΒ.. ΕΕυυββοοϊϊκκόό εείίννααιι εεξξίίσσοουυ σσοοββααρρόό κκααιι εεππιικκίίννδδυυννοο.. ΠΠάάλλιι κκααιι εεκκεείίέέχχοουυνν γγίίννεειι µµεεττρρήήσσεειιςς,, κκααττααγγγγεελλίίεεςς ααππόό εειιδδιικκοούύςς,, σσττοουυ κκοουυφφοούύ ττηηνν ππόόρρτταα.. ΦΦααίίννεεττααιι όόµµωωςςππωωςς ηη λλάάσσππηη έέχχεειι µµιιαα µµααγγιικκήή ιιδδιιόόττηητταα:: εεκκττόόςς ααππόό ττηηνν κκαατταασσττρροοφφήή ττοουυ ππεερριιββάάλλλλοοννττοοςς κκαα--τταασσττρρέέφφεειι,, εεππιιλλεεκκττιικκάά κκααιι σσυυννεειιδδήήσσεειιςς ααννττιικκααθθιισσττώώννττααςς ττιιςς µµεε,, ίίσσοουυ µµεε ττηη λλάάσσππηη,, όόγγκκοουυςςυυπποοκκρριισσίίααςς..

ΜΜααύύρρεεςς ψψυυχχέέςς,, φφααρρµµαακκωωµµέέννεεςςΗΗ εείίδδηησσηη κκυυκκλλοοφφόόρρηησσεε ππρριινν λλίίγγεεςς µµέέρρεεςς::««ΟΟ ΜΜππααρράάκκ ΟΟµµππάάµµαα ζζήήττηησσεε ππρροοσσωωππιικκάά σσυυγγγγννώώµµηη ααππόό ττοονν ππρρόόεεδδρροο ττηηςς ΓΓοουυααττεεµµάάλλααςς,,

ΆΆλλββααρροο ΚΚοολλόόµµ γγιιαα ττοο γγεεγγοοννόόςς όόττιι ττηηνν δδεεκκααεεττίίαα ττοουυ 11994400 εεκκααττοοννττάάδδεεςς άάννθθρρωωπποοιι µµοολλύύννθθηηκκααννεεσσκκεεµµµµέένναα µµεε σσεεξξοουυααλλιικκάά µµεεττααδδιιδδόόµµεεννεεςς αασσθθέέννεειιεεςς σσττοο ππλλααίίσσιιοο ιιααττρριικκώώνν εερρεευυννώώνν......

ΟΟιι γγιιααττρροοίί χχρρηησσιιµµοοπποοιιοούύσσαανν ωωςς ππεειιρρααµµααττόόζζωωαα 11..550000 πποολλίίττεεςς ττηηςς ΓΓοουυααττεεµµάάλλααςς,, κκααττ''ααρρχχάάςς ιιεερρόόδδοουυλλεεςς κκααιι κκααττόόππιινν άάννδδρρεεςς,, µµεεττααξξύύ ττωωνν οοπποοίίωωνν σσττρρααττιιώώττεεςς,, φφυυλλαακκιισσµµέέννοουυςς κκααιιψψυυχχιικκάά αασσθθεεννεείίςς,, σσττοουυςς οοπποοίίοουυςς µµεεττέέδδωωσσεε σσκκόόππιιµµαα σσεεξξοουυααλλιικκάά µµεεττααδδιιδδόόµµεεννεεςς αασσθθέέννεειιεεςς,,όόππωωςς σσύύφφιιλληη κκααιι ββλλεεννννόόρρρροοιιαα,, γγιιαα νναα δδιιααππιισσττώώσσεειι κκααττάά ππόόσσοονν ηη ππεεννιικκιιλλίίννηη,, µµιιαα ττόόττεε σσχχεεττιικκάάννέέαα φφααρρµµαακκεευυττιικκήή οουυσσίίαα,, εείίχχεε θθεερρααππεευυττιικκήή ααξξίίαα σσεε ττέέττοοιιεεςς ππεερριιππττώώσσεειιςς.. ΟΟιι ίίδδιιοοιι δδεενν γγννώώρριι--ζζαανν ττοο ττιι ττοουυςς σσυυννέέββααιιννεε..»»

ΦΦααίίννεεττααιι όόττιι σστταα κκααθθήήκκοονντταα ττοουυ ππρροοέέδδρροουυ ττωωνν ΗΗΠΠΑΑ ((όότταανν ππρροοέέρρχχεεττααιι ααππόό ττοουυςς ««∆∆ηηµµοο--κκρρααττιικκοούύςς»»)) εείίννααιι κκααιι νναα ζζηηττάά σσυυγγγγννώώµµεεςς.. ΤΤοο ζζήήσσααµµεε κκααιι εεµµεείίςς µµεε ττοονν ΚΚλλίίννττοονν πποουυ ζζήήττηησσεε σσυυγγ--γγννώώµµηη γγιιαα ττηη χχοούύνντταα πποουυ µµααςς εείίχχαανν φφοορρέέσσεειι ττόόττεε.. ΑΑνν όόµµωωςς σσεε εεµµάάςς ηη σσυυγγγγννώώµµηη ααφφοορροούύσσεε µµιιααπποολλιιττιικκήή ααππόόφφαασσηη γγεεωωπποολλιιττιικκοούύ σσχχεεδδιιαασσµµοούύ οο ΟΟµµππάάµµαα ζζηηττάά σσυυγγγγννώώµµηη γγιιαα πποολλιιττιικκήή πποουυ εεππέέ--ββααλλαανν οοιι φφααρρµµαακκεευυττιικκέέςς εεττααιιρρεείίεεςς.. ΝΝαα θθυυµµίίσσοοµµεε όόττιι οοιι ίίδδιιοοιι,, ττηηνν ίίδδιιαα εεπποοχχήή,, ««κκααττααδδίίκκααζζαανν»»ττοουυςς ννααζζίί εευυγγοοννιισσττέέςς γγιιαα ππεειιρράάµµαατταα µµεε ττοουυςς κκρρααττοούύµµεεννοουυςς σστταα σσττρρααττόόππεεδδαα σσυυγγκκέέννττρρωωσσηηςς..ΓΓιιαα ααννττίίσσττοοιιχχοο θθέέµµαα έέχχοοµµεε ξξααννααγγρράάψψεειι ((ππεειιρράάµµαατταα ττηηςς PPffiizzeerr µµεε ττοο TTrroovvaann σσττηη ΝΝιιγγηηρρίίαα))..

ΚΚααιι σσττιιςς δδυυοο ππεερριιππττώώσσεειιςς ((ααλλλλάά κκααιι σσεε άάλλλλεεςς ωωνν οουυκκ έέσσττιι ααρριιθθµµόόςς)) ηη εεππιιλλοογγήή άάννθθρρωωπποοςςήή κκέέρρδδηη φφττάάννεειι σσττηηνν αακκρρααίίαα,, κκυυρριιοολλεεκκττιικκήή ττηηςς δδιιάάσστταασσηη.. ΣΣττιιςς ήήππιιεεςς µµοορρφφέέςς ττηηςς,, κκάάννοοµµεε ααυυττήήττηηνν εεππιιλλοογγήή κκααθθηηµµεερριιννάά:: ττιι ττρρώώµµεε,, ττιι ααγγοορράάζζοοµµεε,, ττιι αακκοούύµµεε,, ττιι σσχχέέσσεειιςς έέχχοοµµεε µµεε ττοουυςς άάλλλλοουυςς,,ττιι ψψηηφφίίζζοοµµεε...... ΠΠοολλύύ ππιιοο έέννττοοννοο κκααιι φφααννεερρόό γγίίννεεττααιι σσεε ππεερριιόόδδοουυςς κκρρίίσσηηςς σσαανν κκααιι ααυυττήή πποουυζζοούύµµεε.. ΓΓιιαα ππόόσσοο αακκόόµµηη µµααςς ππααίίρρννεειι νναα κκάάννοοµµεε ττοουυςς ααννήήξξεερροουυςς,, δδεενν ξξέέρρωω..

Γράφειo Πέτρoς

Λυµπεράκης

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥΣτέλιος Γιακουµάκης

«…Στο φιλότιµο του Κισαµίτη, που τρέχει πάντακοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στηλύπη. Η µουσική παράδοση της επαρχίας µας είναιτρανή και περήφανη. Οι Κισαµίτες λάτρεψαν καιλατρεύουν τους παλιούς µουσικούς της επαρχίας,τους Πρωτοµάστορες όπως τους ονόµασαν, µορφέςγλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στονκατάλογο που µας άφησε ο Ναύτης. Κραταιά δοξά-ρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαµο πρώτα, από τονΚιόρο ως τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και

γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες, το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοιαυτοί, µε την τέχνη και το µεράκι τους, κράτησαν δροσερή τη ζωή µας, γύρεψαν να γιατρέψουν τιςπληγές του κόσµου, µας χάρισαν σκάλες για να αποδράσοµε από τη βαρβαρότητα της προσωρι-νότητάς µας. Αλήθεια, τι διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι αποµένει τώρα; Αποµέ-νει να σεβαστούµε την παράδοσή µας, αποµένει να δουλέψοµε για να φωτιστούν και άλλαστοιχεία, σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”, Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20102233

87,6 ΡΑ∆ΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥ∆ΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ∆ΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑ∆ΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑ∆ΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑ∆ΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ∆YΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑ∆ΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 RADIO 996 www.996radio.com100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑ∆ΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆OΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 Ω∆ΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΕΛΛΛΛΗΗΝΝΙΙΣΣ,, τηλ. 2821051850ΑΑΤΤΤΤΙΙΚΚΟΟΝΝ,, τηλ. 2821040208ΚΚΗΗΠΠΟΟΣΣ,, τηλ. 2821056450PPAALLAACCEE,, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εµ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Σάλος έχει ξεσπάσει στη Ρουµανία για τα µέσα ενηµέρωσης και τορόλο τους, µετά την αποκάλυψη συνοµιλιών ενός ιδιοκτήτη οµίλουΜΜΕ µε υφισταµένους του, λίγες ηµέρες πριν προσαχθεί σε δίκη.

Η δηµοσιοποίηση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων µεταξύ ενός µεγιστάνατων ΜΜΕ και αρκετών δηµοσιογράφων στη Ρουµανία έχει προκαλέσειέντονο διάλογο για τα µονοπώλια στην ενηµέρωση.Στις µαγνητοφωνηµένες συνοµιλίες πρωταγωνιστεί ο Σορίν ΟβίντιουΒάντου, ιδιοκτήτης ενός µεγάλου οµίλου µέσων ενηµέρωσης, στονοποίο ανήκει και ο τηλεοπτικός σταθµός Realitatea, που φέρεται να λέειστους υφισταµένους του τι περιµένει από αυτούς:-«Αυτό που χρειάζοµαι σήµερα είναι ένας οργανισµός που εκτελεί τιςδιαταγές µου... ∆εν είστε ελεύθεροι, όποιος δεν είναι ικανοποιηµένοςµε αυτό µπορεί να φύγει».-«Ασφαλώς... Αυτό θα πω στους ανθρώπους όταν επιστρέψω» στην εί-σοδο των ειδήσεων, φέρεται να απαντά ένας από τους διευθυντές τουοµίλου, ο Σέργκιου Τοαντέρ.Οι αποµαγνητοφωνηµένες συνοµιλίες ήρθαν στην επιφάνεια µετά τηνάσκηση δίωξης σε βάρος του Βάντου, διότι βοήθησε έναν καταδικα-σθέντα σε ποινή 15 ετών κάθειρξης για απάτη. Η δίκη του αναµένεταινα ξεκινήσει στις 8 Νοεµβρίου.«Αυτές οι συνοµιλίες δείχνουν την έκταση κατά την οποία ένας ιδιο-κτήτης µέσου ενηµέρωσης µπορεί να επιβάλει την προσωπική του θέ-ληση σε βάρος του δηµοσίου συµφέροντος», σχολίασε η Ιοάνα Αβαντάνι,επικεφαλής του Κέντρου για την Ανεξαρτησία της ∆ηµοσιογραφίας.«Απειλούν την αξιοπιστία των ΜΜΕ συνολικά», πρόσθεσε.Ηγετικά στελέχη της αντιπολίτευσης καταδίκασαν την δηµοσιοποίησητων συνοµιλιών, σηµειώνοντας πως χρησιµοποιούνται ως «εργαλείο εκ-βιασµού, για να δυσφηµίσουν έναν από τους αντιπάλους του προέδρουΤράιαν Μπασέσκου».Κατά τις αποµαγνητοφωνηµένες συνοµιλίες στόχος του Βάντου ήταν ηανατροπή του Μπασέσκου, καθώς τον θεωρούσε υπεύθυνο για τις κα-τηγορίες που αντιµετώπιζε. Η πρώτη του προσπάθεια απέτυχε το 2007, όταν ο Μπασέσκου απο-πέµφθηκε από το Κοινοβούλιο αλλά επέστρεψε στην προεδρία µετά από

δηµοψήφισµα που ανέτρεψε την απόφαση της βουλής.«Η αποποµπή ήταν αποτέλεσµα συµµαχιών που έκανα στη Βουλή», φέ-ρεται να είπε ο Βάντου, ο οποίος στις προεδρικές εκλογές του 2009είχε υποστηρίξει τον Μιρτσέα Γκεοάνα, ο οποίος έχασε µε µικρή δια-φορά. Ο συγγραφέας Μιρτσέα Καρταρέσκου σηµείωσε πρόσφατα σε άρθρογνώµης ότι οι δηµοσιογράφοι στη χώρα έχουν µετατραπεί σε «µισθοφό-ρους».

hhttttpp::////wwwwww..nnoooozz..ggrr

Σάλος για τον ρόλο των Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης στις εκλογές

ΟΟ ΓΓκκααςς κκααιι τταα πποουυλλιιάά ττοουυ ρροολλοογγιιοούύ«∆εν έπρεπε να µου µιλήσει έτσι. Στο κάτω – κάτω οι υπάλληλοι είναι για ναεξυπηρετούν, ο ήλιος για να φωτίζει και τα πουλιά στα ρολόγια για να µετρούνεις µάτην το ατελεύτητο του χρόνου». Ο Γκας µιλούσε µόνος, όπως σχεδόνπάντα, σπρώχνοντας µε φούρια το καροτσάκι του σούπερ – µάρκετ µε τουςθησαυρούς του, όπως τους ονόµαζε. Και όπως σχεδόν πάντα, κανείς µας δενµπορούσε να καταλάβει τι έλεγε ή γιατί. Τουλάχιστον όχι χωρίς µεγάλη προ-σπάθεια που κανείς µας δεν ήταν διαθετιµένος να καταβάλει. Αυτός ο άνθρω-

πος ώρες – ώρες ήταν σαν να µιλούσε τηγλώσσα διαφορετικά από µας. Σαν να µιλούσε σεένα φίλο του που εµείς δεν µπορούσαµε να τονδούµε, για τον απλούστατο λόγο ότι δε µας κα-ταδεχόταν, κι αυτό ώρες – ώρες µας έσπαγε τανεύρα.

Η δεξιά µπροστινή ρόδα του καροτσιού τουκλωτσούσε κι έβγαζε που και που σπίθες καθώς το µέταλλο τριβόταν στην πα-γωµένη άσφαλτο. Τα χέρια του Γκας είχαν ασπρίσει στις αρθρώσεις από την έν-ταση κι αυτός έσπρωχνε το καροτσάκι θαρρείς και προσπαθούσε να ανοίξειδρόµο µέσα από ένα πυκνό αόρατο πλήθος που τον εµπόδιζε να φτάσει κάπου,εκεί πέρα µακριά. Προχωρούσε µόνος στη µέση του δρόµου, εµποδίζοντας τηνκίνηση των αυτοκινήτων, χωρίς να δίνει την παραµικρή σηµασία στις απειλές καιστις αισχρές βρισιές των οδηγών. Για όσους ήξεραν έστω και στο ελάχιστο τονΓκας, όπως εγώ, αυτό ήταν πραγµατικά το ανώτερο σηµείο θυµού που µπο-ρουσε να φτάσει ο Γκας. Άνθρωπο δεν µπορούσε να πειράξει. Ένα βράδυ τουτην πέσανε πέντε – έξι άτοµα απο αυτά που δεν γουστάρουν τους άστεγουςκαι βγαίνουν που και που σε οµάδες για κυνήγι. Τον στρίµωξαν σε µια γωνία καιτον λιώσανε στο ξύλο. Κάποια στιγµή ο Γκας χαθηκε µέσα σε µια θάλασσα απόχέρια και πόδια. Όταν τον αφήσανε ήταν λιγότερο κι από σκουπίδι. Τον είχανεξεκάνει. Έτσι νοµίζανε δηλαδή, γιατί όταν του γύρισαν την πλάτη, ο Γκας ξε-κόλλησε από το έδαφος και µ’ ένα πήδο όρµησε ανάµεσά τους ουρλιάζοντας,τους βούτηξε το καροτσάκι µε τους θησαυρούς του µέσα από τα χέρια τους καιξαφανίστηκε τρέχοντας και συνεχίζοντας να ουρλιάζει µέσα στα θολά φώτατης νύχτας, αφήνοντάς τους πίσω του ακίνητους σαν αγάλµατα.

Ο Γκας... Που στο διάολο την έβγαλε µετά, τόσες µέρες γλείφοντας τις πλη-

γές του. Θα πρέπει να του είχαν σπάσει τρία – τέσ-σερα πλευρά το λιγότερο. Εµείς κοιτούσαµε και δενβγάζαµε τσιµουδιά. Οι τύποι είχαν ρόπαλα και δεναστειεύονταν ενώ οι περισσότεροι από µας ήταν µε-θυσµένοι ή φτιαγµένοι. Κοιτούσαµε και τα µάτια µαςσαν να ήµασταν γάτες γυάλιζαν µέσα στη νύχτα από τιςγωνιές που κρυβόµασταν. Αν δεν ήταν ο Γκας εκείνο τοβράδυ, λεω πως πολλοι από µας θα είχαν άσχηµη τύχη.Αλλά µετά το ξύλο που ρίξανε στον Γκας οι τύποι φαί-νεται πως αποφάσισαν να συνεχίσουν τη διασκέδασή τους σε κανένα κωλόµ-παρο συντροφιά µε τις πουτάνες να διηγούνται τις περιπέτειές τους και ναχασκογελάνε τύφλα στο µεθύσι.

Όταν ο Γκας ξανακυκλοφόρησε στην πιάτσα, είχε γίνει αγνώριστος. Είχεχάσει τουλαχιστον δέκα κιλά και τα ρούχα του, που και πιο πριν του ήταν µε-γάλα, τώρα έπλεαν πάνω του κι έµοιαζε σαν να πήρε κάποιος ένα σκιάχτροαπό ένα κωλοχώραφο στην άκρη του κόσµου και να το φύτεψε εδώ, στη µέσητης πόλης. Έσπρωχνε µόνο το καρότσι του µε δύναµη και φώναζε αλήτες,αλήτες και κάτι άλλα που δεν µπορούσαµε να καταλάβουµε. Ίσως να ήταν λα-τινικά , ίσως αρχαία ελληνικά, γιατι ο Γκας ήταν σπουδαγµένος και πήγε σετρία διαφορετικά Κολλέγια πριν καταντήσει στους δρόµους ,όπως εµείς ,καικαµιά φορα λέγαµε ότι ίσως µπορεί από αυτό να την έπαθε και να τρελάθηκε,από το πολύ διάβασµα ή ίσως από την πίεση για όλο και καλύτερους βαθµούς,µπορεί κι οι γονείς του να ήταν κι αυτοι σπουδαγµένοι και να τον πίεζαν, ποιοςξέρει. Πάντως του Γκας δεν µπορούσαµε να του πάρουµε κουβέντα γι αυτό τοζήτηµα.Αυτός πάντα απαντούσε ότι έκανε την εργασία του, ό,τι κι αν σήµαινεαυτό γι αυτόν. Έσπρωχνε το καροτσάκι του φωνάζοντας αλήτες και όλοι νόµι-ζαν ότι εννοούσε τους τύπους που τον σάπισαν στο ξύλο και που είχαν γίνει οφόβος και ο τρόµος όλων µας αλλά εγώ καµια φορά είχα τη φρικτή υποψία ότιίσως και να εννοούσε εµάς που τον βλέπαµε να πεθαίνει σχεδόν και τίποτα δενκάναµε.

Κι έπειτα οι µέρες µίκρυναν πολύ και πήρε να χιονίζει ένα χιόνι αραιό µε κάτινιφάδες σαν ανοιχτές παλάµες και ο κόσµος, όλος σχεδόν, κλείστηκε σπίτιτου, πλησίαζαν και οι γιορτές και οι δρόµοι είχαν φωταγωγηθεί αλλά τα βράδιαήταν έρηµοι , γιατί η θερµοκρασία έπεφτε µερικές φορές κάτω από τοµηδέν.Ψυχή ζώσα πουθενά, που έλεγε και ο Γκας. Και τότε βούλιαξε το πλοίοαλλά η είδηση πέρασε στα ψιλά των εφηµερίδων, γιατι κανένας από το πλήρωµα

δεν πνίγηκε. Μόνο το φορτίο πήγε κατά διαό-λου.

∆εν ξέρω ποιος το πήρε χαµπάρι πρώτοςαλλά το νέο κυκλοφόρησε σαν αστραπή.Ότανέφτασα κάτω στην παραλία πολλοί δικοί µαςείχαν ήδη συγκεντρωθεί. Το θέαµα ήταν υπέ-ροχο. Το κύµα ξέβραζε αργά στην ακτή εκα-τοντάδες µπουκάλια γαλλικό κρασί. Τοφορτίο... Καθώς οι νιφάδες έπεφταν αργά από

ψηλά, µπορούσες να ακούσεις µόνο τον ήχο των κυµάτων και τον κρότο πουέκαναν τα µπουκάλια καθώς έπεφταν το ένα πάνω στο άλλό. Κι εµείς περι-µένα µε σαν ξελιγωµένοι λύκοι. Αυτοσχέδιες φωτιές άναψαν για να ζεσταθούµεκι έπειτα από λίγο δεν µπορούσες να ακούσεις τίποτε άλλο παρά µόνο τον ήχοµπουκαλιών που άνοιγαν. Κάποιοι ζέσταιναν το κρασί στη φωτιά, γιατί το κρύοήταν τσουχτερό. Θα πρέπει να ήµασταν πολύ παράξενο θέαµα για όσους είχανσπίτια στην παραλία και σίγουρα η αστυνοµία θα είχε έρθει δέκα φορές , αν δενχιόνιζε κι αν το κρύο δεν ήταν τόσο πολύ.

Το επόµενο πρωί µας βρήκε στην παραλία κοιµισµένους, σαν τίποτα προ-ϊστορικα πλάσµατα που ταξίδεψαν απεγνωσµένα χίλιες χιλιάδες χιλιόµετρα γιανα επιστρέψουν σε µια παραλία γεµάτη βότσαλα, σκουπίδια και σπασµένα µπου-κάλια. Λίγοι – λίγοι σηκώνονταν σε ένα γκρίζο, παγωµένο πρωινό και χά-νονταν προς την πόλη αναζητώντας τον επιούσιο. Εγώ απόµεινα τελευταίοςσχεδόν να κοιτάω την έρηµη παραλία. Τρεις – τέσσερις δεν σηκώθηκαν καθό-λου αλλά απόµειναν να κοιµούνται για πάντα µέσα στο γκρίζο πρωινό. Έτσι,σαν να είχαν αφήσει την τελευταία τους πνοή στα πλαίσια µιας πολυ σηµαντι-κής αποστολής.Ο Γκας ήταν ανάµεσά τους. ∆εν είχε πιει σχεδόν καθόλου τοπροηγούµενο βράδυ. Μάλλον είχε έρθει αναζητώντας τη θαλπωρή µιας πιοστενής επαφής. Έκλεισα τα µάτια του που είχαν αποµείνει ανοιχτά σαν να απο-ζητούσαν µία τελευταία εικόνα από τούτο τον κόσµο κι έπειτα άλλη µία και µίαακόµα... Έψαξα τα πράγµατά του περισσότερο από περιέργεια παρά για ναβρω κάτι χρήσιµο στο θησαυρό του ,όπως τον ονόµαζε. Κι εκεί βρήκα το όπλο.Γεµάτο µε έξι σφαίρες που θα µπορούσε να τις είχε χρησιµοποιήσει, όταν τονσκότωναν στο ξύλο, όταν του έπαιρναν την κουβέρτα που είχε για να σκεπά-ζεται τα βράδια, όταν στους δρόµους τον προσβαλλαν και τον έβριζαν... Α ρεΓκας, εσύ και η εργασία σου, εσύ και όλοι εµείς...Εσύ και τα πουλιά στα γαµη-µένα ρολόγια που µετρούν εις µάτην το ατελεύτητο του χρόνου.....

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ

2244ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 95 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010

ΚΚεερρννάάωω φφαασσκκόόµµηηλλοο σσεε δδόόσσεειιςς

55 ΝΝοοεεµµββρρίίοουυ 22001100 ..ΕΕχχοουυνν ππέέσσεειι ττόόσσοο πποολλύύ οοιι ππρροοσσδδοοκκίίεεςς µµααςς;;ΠΠοοιιοοςς έέχχεειι δδίίκκιιοο;; ΕΕκκεείίννοοςς πποουυ θθέέλλεειι νναα ππεειι όόχχιι σσττοο ΜΜννηηµµόόννιιοο,,εεκκεείίννοοςς πποουυ λλέέεειι ννααιι σσττηηνν ππόόλληη,, εεκκεείίννοοςς πποουυ λλέέεειι ππωωςς όόπποοιιοοςςδδεε λλέέεειι ννααιι σσττοο ΜΜννηηµµόόννιιοο λλέέεειι όόχχιι σσττηηνν εεθθννιικκήή ππρροοσσππάάθθεειιαα;; ΕΕίί--µµαασσττεε κκααττώώττεερροοιι ττωωνν κκααιιρρώώνν;; ∆∆εενν ξξέέρροουυµµεε ττιι θθέέλλοουυµµεε;; ∆∆εεννεείίννααιι ααυυττόό πποουυ κκάάννοουυµµεε ααυυττόό πποουυ θθέέλλοουυµµεε;; ΠΠααίίζζοουυµµεε χχωωρρίίςς ννααττοο θθέέλλοουυµµεε σσεε µµιιαα εεθθννιικκήή κκωωµµωωδδίίαα ήή σσεε µµιιαα εεθθννιικκήή ττρρααγγωωδδίίαα ήήσσ’’έένναα σσααττυυρριικκόό δδρράάµµαα;; ΠΠοοιιοοςς τταα σσκκηηννοο--θθέέττηησσεε όόλλαα ττοούύτταα;; ∆∆εε µµααςς ρρώώττηησσεε αανν θθέέ--λλοουυµµεε ττοουυςς ρρόόλλοουυςς.. ΠΠοοιιοοςς τταα ππλληηρρώώννεειιγγιιαα νναα σσττηηθθοούύνν όόλλαα ττοούύτταα;; ΕΕίίµµαασσττεε ττόόσσοοάάββοουυλλοοιι ήή δδεενν ξξέέρροουυµµεε ττιι µµααςς γγίίννεεττααιι;; ΤΤοοππααιιχχννίίδδιι εείίννααιι σσττηηµµέέννοο;; ΦΦττααίίµµεε πποουυ δδεενν ππιι--σσττεεύύοουυµµεε σσεε µµααςς;; ΦΦττααίίµµεε πποουυ δδεενν κκρρίίννοουυµµεε ττοουυςς άάλλλλοουυςς;;ΦΦττααίίµµεε πποουυ ββγγάάζζοουυµµεε ττηηνν οουυρράά µµααςς ααππ’’έέξξωω σστταα δδύύσσκκοολλαα;; ΠΠοουυλλέέµµεε ««ααππέέχχοουυµµεε»» εεκκεείί πποουυ χχρρεειιάάζζεεττααιι όόχχιι νναα δδιιααλλέέξξοουυµµεε µµαα νναασσυυµµµµεεττέέχχοουυµµεε;; ΕΕκκεείί πποουυ ππρρέέππεειι νναα µµπποούύµµεε µµππρροοσσττάά;; 99 ΝΝοοεεµµ--ββρρίίοουυ 22001100.. ΠΠοοιιοοςς κκααττάάλλααββεε ττιι ααππόό ααυυττήή ττηηνν εεκκλλοογγιικκήή ααννααµµέέ--ττρρηησσηη;; ΠΠοοιιοοςς έέββγγααλλεε πποολλιιττιικκάά σσυυµµππεερράάσσµµαατταα;; ΟΟ λλααόόςς λλέέεειι δδεεννήήθθεελλεε νναα γγίίννοουυνν εεκκλλοογγέέςς κκααιι δδεενν ψψήήφφιισσεε.. ΜΜήήππωωςς υυππεερρεεκκττιι--µµοούύµµεε ττηηνν ααπποοχχήή;; ΕΕίίννααιι λλέέεειι ηη έέκκφφρραασσηη ττηηςς ααηηδδίίααςς γγιιαα ττοο πποο--λλιιττιικκόό σσύύσσττηηµµαα.. ΚΚααιι εεγγώώ λλέέωω όό,,ττιι εείίννααιι ααηηδδίίαα δδεενν ττοο ττρρωωςς ττοοππεεττάάςς ……ΗΗ ααπποοχχήή όόµµωωςς ττοο εεδδρρααιιώώννεειι ττοο σσάάππιιοο σσύύσσττηηµµαα.. ΚΚααιιεεππίίσσηηςς λλέέωω όόττιι δδεε σσ’’ααρρέέσσεειι κκααλλεείίσσααιι νναα ττοο ααλλλλάάξξεειιςς.. ΜΜεε ττηηδδρράάσσηη,, ττηη γγννώώµµηη ήή ττηηνν ψψήήφφοο σσοουυ.. ΑΑρρννοούύµµααιι ττηηνν ααπποοθθέέωωσσηηττηηςς ααπποοχχήήςς.. ΑΑρρννοούύµµααιι ττηηνν ωωρρααιιοοπποοίίηησσηη ττοουυ ττύύπποουυ ««εείίννααιι οο ννιι--κκηηττήήςς»».. ΟΟ ννιικκηηττήήςς εείίννααιι ηη ααδδιιααφφοορρίίαα,, ηη ααππάάθθεειιαα,, ηη έέλλλλεειιψψηη γγννώώ--σσηηςς,, ηη φφίίµµωωσσηη ττοουυ δδιιααλλόόγγοουυ,, ηη ααυυττααππάάττηη ττοουυ ββοολλέέµµααττοοςς.. ΤΤαακκόόµµµµαατταα αασσθθµµααίίννοοννττααςς εεκκφφρράάζζοουυνν θθέέσσεειιςς µµαα ααιιµµοορρρρααγγοούύνν.. ΟΟιιννέέοοιι εείίννααιι ττόόσσοοιι λλίίγγοοιι ……κκααιι ππρροοττιιµµοούύνν όόττιι κκάάννοουυνν νναα ττοο κκάάννοουυννµµαακκρριιάά ααππόό ααυυττάά..ΤΤιι δδιιάάοολλοο ααννααττρρέέπποοννττααιι ααρρχχέέςς ττοουυ δδηηµµοοκκρρααττιι--κκοούύ πποολλιιττεεύύµµααττοοςς;; ΑΑφφοούύ δδεε δδυυννάάµµεεθθαα νναα σσυυµµφφωωννήήσσοουυµµεε γγιιααττοονν άάρρχχοονντταα ττοουυ χχωωρριιοούύ µµααςς ττιι τταα θθεεςς ττιι τταα γγυυρρεεύύεειιςς;; ««ΤΤαα ππρράάγγ--µµαατταα ππάάννεε εεκκεείί πποουυ τταα ππάάεειι οο άάννθθρρωωπποοςς»» έέλλεεγγεε οο ΛΛόόρρκκαα..ΕΕµµεείίςς…… ττιι λλέέµµεε;;

Γράφειη Θεoδoσία∆ασκαλάκη