Το κοίλο ( cavea ) του θεάτρου ήταν φτιαγμένο από μάρμαρο και μπορούσε να φιλοξενήσει περίπου 5.000 θεατές. Χωριζόταν σε τρία διαζώματα:

 Το πρώτο διάζωμα, (ima cavea), προοριζόταν για τις ανώτερες βαθμίδες της κοινωνίας (γερουσιαστές και ιππείς).

 Το μεσαίο διάζωμα (media cavea) προοριζόταν για τους εκπρόσωπους των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των εταιρειών.

 Το πάνω διάζωμα (summa cavea) είχε οριστεί για τους απλούς κατοίκους της πόλης, τους φτωχούς, τους σκλάβους και τις γυναίκες.

Στο πάνω μέρος του έχουν βρεθεί εσοχές για τα στηρίγματα της τέντας που απλωνόταν πάνω από τους θεατές, ώστε να τους προστατεύει από τον ήλιο και τη βροχή.

Η ορχήστρα είχε σχήμα πετάλου. Σε αντίθεση με τα αρχαιοελληνικά θέατρα, κατά τη ρωμαϊκή εποχή η ορχήστρα δεν χρησιμοποιούνταν πλέον για την εμφάνιση του χορού, γιατί οι ηθοποιοί υποκρίνονταν πάνω στη σκηνή.

Η σκηνή του θεάτρου είχε δύο ορόφους, ήταν χτισμένη με τούβλα, επενδεδυμένη με πλάκες μαρμάρου και διακοσμημένη με αγάλματα και κίονες. Στη σκηνή αξίζει να σημειωθεί, η παρουσία υποδοχών στήριξης των ξύλινων πασσάλων που υποστήριζαν την αυλαία. Κατά την έναρξη της παράστασης η αυλαία, αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει σήμερα, απλά χαμήλωνε και δεν έπεφτε από ψηλά.

Πίσω από τη σκηνή υπήρχε μια πολύ μεγάλη αυλή με στοές στις τέσσερις πλευρές της. Στο χώρο αυτό συγκεντρώνονταν οι θεατές στο διάλειμμα ή στο τέλος των παραστάσεων. Η χρήση της άλλαξε μετά από έναν σεισμό που έγινε το 62 μ.Χ. Τότε γύρω από την αυλή χτίστηκαν διώροφα δωμάτια και ο χώρος διαμορφώθηκε σε ξενώνα για τους μονομάχους. Ήταν η εποχή που το θέατρο της Πομπηίας το χρησιμοποιούσαν κυρίως ως αρένα για μονομαχίες και θηριομαχίες.

 

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΙΑΣ

Το θέατρο της Πομπηίας χτίστηκε αρχικά τον 2ο αι. π.Χ. Η επιλογή του νοτιο-ανατολικού τμήματος της πόλης για την κατασκευή του Αμφιθεάτρου καθορίστηκε από τρεις παράγοντες:

 Το κτήριο προοριζόταν να φιλοξενήσει μεγάλο αριθμό θεατών και εκείνη την εποχή η περιοχή αυτή αποτελούσε τον πιο εκτεταμένο υπαίθριο χώρο (40.000 τ.μ.).

 Η συγκεκριμένη περιοχή βρισκόταν κοντά σε μία από τις πύλες εισόδου στην πόλη κι επομένως θα ήταν εύκολη η πρόσβαση στο αμφιθέατρο και των θεατών από τα περίχωρα της Πομπηίας και τις γειτονικές πόλεις.

  Σε αυτό το σημείο τα τείχη της πόλης σχημάτιζαν

ένα είδος καμπύλης, την οποία οι αρχιτέκτονες σκέφτηκαν να αξιοποιήσουν ως αντιστήριξη ενός μέρους του κτηρίου.

Είχε την μορφή ελληνικού θεάτρου, δηλαδή, το κοίλο δεν ήταν ενωμένο με τη σκηνή και η ορχήστρα είχε σχήμα πετάλου. Όμως τον 1ο αι. π.Χ., στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυγούστου, επεκτάθηκε και δημιουργήθηκε ένα κλειστό περιμετρικά θεατρικό οικοδόμημα, σύμφωνα με τα ρωμαϊκά πρότυπα.

 

 

      ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ (336-31 π.Χ.)

ΚΑΙ ΣΤΑ ΡΩΜΑΪΚΑ (30 π.Χ.-324 μ.Χ.) ΧΡΟΝΙΑ