• Η ηγετική μορφή του Ρομαντισμού και κύριος εκπρόσωπος του είναι ο Γάλλος ζωγράφος Ευγένιος Ντελακρουά (1798-1863).Τα θέματα των έργων του συνοψίζουν το ρεπερτόριο των ρομαντικών καλλιτεχνών.

Ευγένιος Ντελακρουά

• «Ο ρομαντισμός παρουσιάζεται σαν μια άρνηση του κλασικισμού, σαν μια λανθάνουσα τάση της ανθρώπινης ψυχής και εκδηλώνεται σε κάθε περίοδο με νέα χαρακτηριστικά. Παρατηρείται μια ιδιαίτερη προτίμηση στην τοπιογραφία, τους λαϊκούς θρύλους, τον κόσμο της ιστορίας και της φαντασίας. Στην σαφήνεια, τη συμμετρία και την ασφάλεια του κλασικισμού, ο ρομαντισμός απαντά με τη ρευστότητα, το χρωματικό πάθος, την κινητικότητα, την πολλαπλότητα, την αντιφατικότητα, την ασάφεια και την εσωτερική ανησυχία. Ενισχύει τις εθνικές διαφοροποιήσεις και δίνει πρόσωπο σε κάθε είδους ανησυχίες και μεταβολές».

• The Lady of Shallot (1888)

Πίνακας ζωγραφισμένος

από τον John William

Waterhouse το 1888.

Ο ζωγράφος εμπνεύστηκε από το ποιήμα του Alfred, Lord Tennyson.

• Η Σφαγή της Χίου (γαλλ. des massacres de Scio) (1824) είναι πίνακας ζωγραφικής του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά, εμπνευσμένος από την σφαγή της Χίου που αναφέρεται στην σφαγή δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων της Χίου από τον Οθωμανικό στρατό. Το γεγονός συνέβη το 1822, κατά το 2ο έτος της ελληνικής επανάστασης.

• The Natchez, του ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά 1835,

Metropolitan Museum of Art, Νέα Υόρκη

• Ο Δάντης και ο Βιργίλιος στην κόλαση, 1822 του Ευγένιου Ντελακρουά .

• Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου (γαλλ. La Grèce sur les ruines de Missolonghi)1826-1827 είναι πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά εμπνευσμένο από την μάχη των Ελλήνων στην τρίτη πολιορκία του Μεσολογγίου.

• Στο έργο του Φραγκίσκου Γκόγια» Ο Κολοσσός-Πανικός» (1802/12) ο ρομαντισμός του εκδηλώνεται με συμβολικό-σουρεαλιστικό τρόπο. Οι λιλιπούτειες φιγούρες των ανθρώπων τρέχουν πανικοβλημένες σ’ ένα ανοικτό τοπίο γιατί πάνω από τα κεφάλια τους, στον ουρανό είναι ένας φοβερός ανθρώπινος κολοσσός, σύμβολο του πολέμου και της καταστροφικής μανίας του ανθρώπου.

• The Bard, John Martin (1817)

• «Ο Θάνατος του Σαρδανάπαλου», τον οποίο δημιούργησε ο Ντελακρουά το 1827, ως αποτέλεσμα της έμπνευσης του από την ποίηση του Λόρδου Βύρωνα. Σε ευτόν τον πίνακα απεικονίζει μία ολοκληρωμένη δουλειά του ώριμου ύφους του με έναν πλούσιο, βίαιο, πολύχρωμο καμβά στον οποίο, οι γυναίκες, οι σκλάβοι, τα ζώα, τα κοσμήματα και τα υφάσματα συνδυάζονται με μία περιστροφική, θα τολμούσε κανείς να πει "έξαλλη" κινητική σύνθεση. Το έργο απεικονίζει την απόφαση ενός αρχαίου βασιλιά να καταστρέψει όλα όσα του ανήκουν συμπεριλαμβανομένων και των γυναικών του, πριν αυτοκτονήσει.

• Η Σχεδία της Μέδουσας» (1819) ο Γάλλος ζωγράφος Θεοντόρ Ζερικό (1791-1824) μας δίνει μια δραματική σκηνή ναυαγών που αγωνίζονται απεγνωσμένα κι ανέλπιδο ενάντια στη μανιασμένη θάλασσα, μόνοι αβοήθητοι, έρμαια στον άνεμο, στο υγρό στοιχείο και στα στοιχεία της φύσης.

• ΑΛΤΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

• ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ

• ΓΚΕΛΕΣΤΑΘΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

• ΚΑΤΣΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

• ΣΙΝΓΚ ΓΚΟΥΡΒΙΝΤΕΡ

• Εκπαιδευτικός: Μακρυγιάννη Νικολέτα ΠΕ02