ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΥ.pdf

1 3 3 3 6 2 Ρ Ο Ν '

] Ε Α Ν - Ο Η Α Κ Ι Ε δ ϋ Ε Ρ Ο Ν Τ Β Κ ϋ Ν Ε

01 ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΥ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Δημήτρης Δαλιανης

ΠΙΝΑΚΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΙΑΜ ΒΙΑΚΕ

Ν Ε Α Σ Υ Ν Ο Ρ Α - Α. Α. Λ I Β Α Ν Η

ΔΗΜΟΤΙΚΗ Β ΙΒΛ ΙΟΘΗΚΗ ΠΆΛ. ΦΑΛΗΡΟΥ ΤΡΊΤΩΝΟς π 8

Τίτλος πρωτοτύπου: ΝΟδΤΚΑϋΑΜυδ, ΗΙ8ΤΟΚΙΕΝ ΕΤ ΡΚΟΡΗΕΤΕ Συγγραφέας: ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚίΕ5 ΏΕ ΡΟΝΤΒΚυΝΕ Μετάφραση: Δ. ΔΑΑΙΑΝΗΣ Επιμέλεια: Γ. ΚΟΥΑΟΥΡΙΔΟΥ - Π. ΡΟΤΙΙΚΑ Εξώφυλλο: Κ. ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ Πρώτη Έκδοση: Είΐίΐίοικ <1ιι ΚοςΠεΓ, Μονακό, 1980 Οοργπ8Η( για την ελληνική γλώσσα: Εκδόσεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ & ΣΙΑ Ο.Ε. Σολωνος 94, Αθήνα Τηλ. 3600398

Πρόλογος

« Ό σοφός άνθρωπος θά κυριαρχήσει πάνω στίς επιδράσεις τών πλανητών, πού δέ δίνουν άπαραί-τητα στά γήινα σώματα τις άρετές τους, άλλά μό-νο τούς δημιουργούν ορισμένες τάσεις κι έτσι μπο-ρούν νά φυλαχτούν μέ τή σύνεση καί τή διακριτι-κότητα».

Πτολεμαίος

Ά π ' όλους τούς διάοημους άντρες τοϋ 16ου αιώνα, ό Μισέλ ντέ Νοστρεντάμ ή Νοστράδαμος είναι άναμφισβήτητα εκεί-νος πού έκανε μετά τό θάνατο του νά χυθεί τό περισσότερο μελάνι, μέ έναν παροξυσμό στόν 20ό αιώνα, πού αποτελεί τό βασικό άντικείμενο της προφητικής του ένόρασης.

Τό ενδιαφέρον πού έκδηλώθηκε γι' αύτη την αινιγματική προσωπικότητα, άφήνει νά ύποτεθεϊ πώς άφησε ένα «μεγά-λο έργο», έξω άπό τό συνηθισμένο, προικισμένο μέ έξαιρετι-κά σαγηνευτική δύναμη ( . . . ) .

"Αν προσθέσουμε τόν άριθμό τών στίχων πού έγραψε ό Νοστράδαμος, έχουμε συνολικά 4.772 στίχους, γραμμένους σέ άρχαϊα γαλλικά, σέ μιά γλώσσα πού διατηρεί άκόμη στενή συγγένεια μέ τις ελληνικές καί τίς λατινικές ρίζες της, πράγμα πού εξηγεί τίς δυσκολίες πού συνάντησαν οΐ ερμηνευτές, πού δέν είχαν τήν άπαραίτητη φιλολογική παιδεία γιά νά μετα-φράσουν τό έργο σέ γαλλικά τοϋ 20ού αιώνα καί νά ξανα-φτιάξουν στή συνέχεια τό γιγάντιο μωσαϊκό, πού τά κομμά-τια του είναι τά τετράστιχα. "Ετσι, άναρίθμητα φιλολογικά λάθη γεμίζουν άρκετά άπό τά βιβλία, πράγμα πού οδήγησε στό νά γίνει πιστευτή ή θέση ότι τό έργο τοϋ Νοστράδαμου είναι άπλά ένα σκοτεινό καί άκατανόητο κείμενο, μιά κριτική πού γίνεται πολύ συχνά γιά νά μπορεί κανείς νά ερμηνεύει τά τετράστιχα όπως θέλει! Αύτό θά άφηνε νά εννοηθεί πώς ή γλώσσα πού χρησιμοποίησε ό προφήτης δέν έχει κανένα νόημα, μιά γνώμη άπαράδεκτη γιά μένα.

Μερικές προσπάθειες κατανόησης τών στίχων τοϋ Νο-στράδαμου τοποθετούνται πρίν άπό τόν 20ό αιώνα, άλλά εί-ναι περιορισμένες σέ σχέση μέ τίς άναρίθμητες έρμηνεϊες,

10 1ΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕ5 ΡΕ ΕΟΝΤΒΚϋΝΕ

πού δημοσιεύτηκαν ιδιαίτερα μετά τό 1938, ημερομηνία όπου ό πατέρας μου, ό γιατρός Μάξ ντέ Φοντμπρύν, έδωσε γιά πρώτη φορά μιά σχεδόν εξαντλητική μελέτη του έργου ( . . . ) .

Τό 1934, ό πατέρας μου, πού τοϋ παραδόθηκε στό Σαρλά, κάτω άπό μυστηριώδεις συνθήκες, άπό έναν άγνωστο, μιά έκδοση τοϋ 1605, άκριθές άντίγραφο τής έκδοσης του 1568 του Μπενουά Ριγκώ στή Αυών, πήρε τό κείμενο τοϋ Νοστρά-δαμου καί άρχισε νά προχωρεί βήμα 6ήμα μεταφράζοντας ένα πρός ένα τά τετράστιχα, γιά νά δημοσιεύσει τήν πρώτη μεγάλη μελέτη τό 1938, όπου άνάγγελλε, έκτός άπό τήν εισβο-λή τών γερμανικών στρατευμάτων στή Γαλλία, διαμέσου τοϋ Βελγίου, τήν ήττα τής Γερμανίας στόν πόλεμο καί τό άθλιο τέλος τοϋ Χίτλερ. Αύτές οί σκοτεινές προβλέψεις τοϋ στοίχι-σαν τήν καταδίωξή του άπό τήν Γκεστάπο καί τήν κατάσχε-ση τοϋ βιβλίου του, πού εξαφανίστηκε άπ' όλες τίς βιβλιοθή-κες τής Γαλλίας ( . . . ) .

Γεννημένος στίς 29 Οκτωβρίου 1935 μέσα σε μιά νοστραδα-μική άτμόσφαιρα, μπορώ νά πώ πώς είχα μυηθεί, άνατρα-φεϊ καί μορφωθεί μέσα στήν προφητεία τοϋ Νοστράδαμου, έχοντας ζήσει στό πλευρό τοϋ πατέρα μου ώς τό θάνατο του, στό Μονπελιέ, στίς 6 Ιουνίου 1959. Ύστερα άπό μιά άπουσία είκοσι όχτώ μηνών, έξαιτίας τής στρατιωτικής μου θητείας, συνέχισα τό 1963 τό έργο τοϋ πατέρα μου, πού πε-ριείχε άκόμη πολλά σφάλματα ή άνακρίβειες. Καί ξεκινώντας άπό τήν έξαιρετικά συνθετική ιδέα του γιά τό πλήρες έργο, ξανάρχισα μέ τή μεγαλύτερη λεπτομέρεια τήν άνάλυση τοϋ κειμένου, πράγμα πού μοϋ επέτρεψε νά ξανατοποθετήσω στό παρελθόν μερικά κείμενα πού άποδίδονταν άπό τόν πα-τέρα μου στό μέλλον, άλλά καί νά δώσω γιά πρώτη φορά τή μετάφραση καί τήν έρμηνεία κειμένων, πού δέν είχαν ποτέ μεταφραστεί καί κατανοηθεί άπό κανέναν έρμηνευτή (. . . ) .

* * *

Ή σοβαρότητα τής προσωπικότητας τοϋ Νοστράδαμου, ή πλευρά τοϋ «επιστήμονα» είναι άναμφισβήτητη, πολύ πε-ρισσότερο άφοϋ άναγκάστηκε νά καταφύγει στόν έρμητισμό γιά νά μήν τόν άνησυχήσουν καί, όταν οί συμπολίτες του τοϋ Σαλόν έκαψαν τό όμοίωμά του μπροστά στό σπίτι του, πήγε νά ζητήσει προστασία στήν αύλή τής Γαλλίας, κοντά στή βα-

ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΣ 11

σίλισσα Αικατερίνη τών Μεδίκων, πού όχι μόνο τοϋ τήν έδω-σε, άλλά τόν έπισκέφτηκε στό Σαλόν, πράγμα πού έκανε τίς κακές γλώσσες αύτής της μικροαστικής κωμόπολης νά κλεί-σουν τά στόματά τους. «Κανείς δέν είναι προφήτης στήν πα-τρίδα του!».

"Ετσι άνακάλυψε τόν τρόπο μετάδοσης τής πανούκλας καί άνακάλυψε κάπου τέσσερις αιώνες πρίν άπό τόν Παστέρ τήν «άντισηπτική μέθοδο». Πράγματι, όταν διαβάσει κανείς τά χρονικά τοϋ 16ου αιώνα, πού περιγράφουν τά μέσα πού χρησιμοποίησε ό Νοστράδαμος γιά νά καταπολεμήσει τίς επιδημίες πανούκλας στήν Αϊξ-άν-Προβάνς, τή Μασσαλία καί τή Λυών, άνακαλύτττει πώς ό έπαρχιακός μας γιατρός έπαιρ-νε πολύ εξελιγμένα μέτρα άντισηψίας, έχοντας κατασκευάσει μιά σκόνη δικής του έπινόησης, γιά νά κρύψει τήν έπιστημο-νική του άνακάλυψη πού, άν εμφανιζόταν φανερά, θά μπο-ρούσε νά τόν οδηγήσει στήν πυρά γιά μαγεία. Ή έκκλησία θεωρούσε τότε ότι ή άρρώστια, οι έπιδημίες ήταν τιμωρίες πού έστελνε στόν άνθρωπο ό Θεός γιά νά τόν τιμωρήσει γιά τίς άμαρτίες του καί πώς δέν μπορούσαν νά οφείλονται σ' ένα φυσικό φαινόμενο. "Ας μήν ξεχνάμε ότι ή Ιερή Εξέταση επέβαλε τή βασιλεία τού τρόμου καί πώς ό Γαλιλαίος, πού γεννήθηκε τό 1564, δυό χρόνια μετά τό θάνατο τοϋ Νοστρά-δαμου, έπεσε κι έκεΐνος θύμα του άντιεπιστημονικοϋ ρεύμα-τος, γιατί είπε πώς ή γή γυρίζει ( . . . ) .

Είναι άκόμη πιό κατανοητό τό ότι ό Νοστράδαμος συγκά-λυψε εσκεμμένα τίς προφητείες του μέσα σ' ένα φιλολογικό καί άστρολογικό σκοτάδι, γιατί, άν είχε έκφράσει φανερά τήν ένόρασή του σχετικά μέ τό μέλλον, άσφαλώς δέ θά είχε φτά-σει στούς μεταγενέστερους. "Ισως νά είχε καταστραφεί άπό τίς θρησκευτικές άρχές τής έποχής.

Ή κακοτυχία τού πατέρα μου καί τοϋ βιβλίου του τό 1940 άποτελεϊ ένα παράδειγμα τού τί μπορεί νά συμβεί όταν ένα προφητικό «μήνυμα» εκφράζεται μέ τόν πιό φανερό τρόπο. Πράγμα πού μάς ύποχρεώνει νά διαπιστώσουμε πώς ή Ιερή Εξέταση δέν έχει ήλικία...

Ή προφητεία τού Νοστράδαμου γράφτηκε, λοιπόν, τό 16ο αίώνα γιά νά ζωγραφίσει τόν 20ό αιώνα, πού κυριαρχεί άπό μόνος του στά δυό τρίτα τού έργου, ένώ ό συγγραφέας ήξε-ρε πώς τό κείμενο του δέ θά γινόταν κατανοητό ούτε θ' άπο-καλυπτόταν παρά μόνο τόν ίδιο αίώνα πού άποτελεϊ τό άντι-

12 ]ΕΑΝ-(ΙΗΑΚΙ_Ε5 ϋΕ ΡΟΝΤΒΚυΝΕ

κείμενο της πρόβλεψης του (. . . ) , "Οσο γιά τό χρόνο της προφητείας τοϋ Νοστράδαμου, με-

ρικοί συγγραφείς τόν βρήκαν ή τόν επινόησαν, άλλοι μέ άστρολογικούς υπολογισμούς, άλλοι μέ λίγο πολύ μαθηματι-κά «κλειδιά», άλλοι μέ τή βοήθεια τής καμπάλα κ.λπ.

Στήν πραγματικότητα, ή προφητεία τοϋ Νοστράδαμου σταματάει στό τέλος τής έβδομης χιλιετίας, σύμφωνα μέ τή βιβλική χρονολογία, δηλαδή στό τέλος τής εποχής των Ιχθύων, γύρω στό έτος 2000 τής χριστιανικής έποχής. Κι έδώ

ό Νοστράδαμος έκρυψε αύτό τό γεγονός πίσω άπό έναν έξυ-πνο υπολογισμό, πού δέ θά μπορούσε νά βρεθεί παρά μόνο ξεκινώντας άπό τή βιβλική χρονολόγηση πού δίνει στό γράμ-μα του στόν Ερρίκο, βασιλιά τής Γαλλίας δεύτερο, καί πού είναι ή άκόλουθη:

Ό πρώτος άνθρωπος Αδάμ προηγήθηκε τοϋ Νώε 1.242 χρόνια Μετά τόν Νώε ήρθε ό Αβραάμ 1.080 χρόνια Μετά ήρθε ό Μωυσής 515 χρόνια Ά π ό τήν έποχή τού Δαβίδ ώς τόν Μωυσή 570 χρόνια Ά π ό τήν έποχή τού Δαβίδ ώς τόν Σωτήρα ήμών Ί . Χ. 1.350χρόνια Δηλαδή συνολικά άπό τόν Αδάμ ώςτόν Ί . Χ. 4.757 χρόνια

"Ετσι, στό γράμμα του στό γιό του Καίσαρα ό Νοστράδα-μος γράφει: «"Εγραψα βιβλία προφητειών, πού περιέχουν συνεχείς προφητείες άπό τώρα (πού γράφω) ώς τό έτος 3797».

Ά π ό τή στιγμή πού γράφει (ή έπιστολή στόν Καίσαρα έχει χρονολογία 1555) ώς τό 3797 ύπάρχει διαφορά 2.242 χρόνων.

Ά ν προσθέσουμε αύτό τό χρονικό διάστημα στη βιβλική χρονολογία πού άναφέραμε ήδη, έχουμε 4.757 + 2.242 = 6999 σ' αϋτή τή χρονολογία ή 1999 στή χριστιανική χρονολογία, ήμερομηνία πού δίνεται καθαρά άπό τόν Νοστράδαμο ώς άφετηρία γιά τούς πολέμους τού Αντίχριστου:

«Τό έτος 1999 τόν έβδομο μήνα (τόν Ιούλιο τοϋ 1999), θά έρθει άπό τούς αιθέρες ένας μεγάλος, τρομαχτικός άρχηγός, πού θά ξαναζωντανέψει τό μεγάλο κατακτητή τής Άγκουλέ-μης·* πρίν καί μετά θά βασιλεύει ό Πόλεμος άπό εύτυχία».

* Ή Άγκουλέμη κατακτήθηκε άπό τούς Βηοιγότθους, λίγο αργότερα τήν απείλησαν οί Ούνοι, μογγολική φυλή μέ άρχηγό τόν Αττίλα, τή «Μάστιγα τοϋ Θεού».


Θέλησα γιά πρώτη φορά νά πραγματοποιήσω μιά μεγάλη αντιπαράθεση άνάμεσα στό κείμενο τοΰ Νοστράδαμου καί στην ϊδια την ιστορία, ένισχυμένος άπό τίς πολυάριθμες έπι-κρίσεις πού δέχτηκαν οί περισσότεροι «σχολιαστές», πού τούς κατηγορούν συχνά ότι χρησιμοποίησαν τό έργο τού Νοστράδαμου γιά σκοπούς προσωπικής ιδεολογίας.

Γιά νά τό κάνω, δέ χρησιμοποίησα ένα μόνο ιστορικό βι-βλίο, άλλά πολλά έργα πολύ διαφορετικών συγγραφέων μέ άντίθετες πολιτικές, φιλοσοφικές ή θρησκευτικές άντιλήψεις. Επίσης, άντλησα τή βιβλιογραφία μου άπό σχολικά εγχειρί-δια. "Ετσι ό άναγνώστης θά καταλάβει πώς ή προφητεία τοΰ Νοστράδαμου δέν είναι στήν πραγματικότητα παρά ιστορία σέ καθαρή κατάσταση, πέρα άπό τή στενότητα τών άπό-ψεων τών ιστορικών. Ασφαλώς θά άπορήσει ή μερικές φο-ρές άκόμη καί θά σοκαριστεί άπό τίς κρίσεις τών άξιών πού δίνει ό Νοστράδαμος, όπως π.χ. « Ή άθλια δυστυχισμένη Δη-μοκρατία» ή «πού θά τόν βρουν λιγότερο ηγεμόνα παρά χα-σάπη» γιά τόν Ναπολέοντα Α' ( . . . ) .

Πρέπει τώρα νά φτάσουμε στό στόχο τής προφητείας τοΰ Νοστράδαμου. Γιά ποιόν τομέα, γιά ποιά χώρα, γιά ποιές ιστορικές άλλαγές είχε ένα λεπτομερές όραμα ό Νοστράδα-μος ;

Αύτό είναι τό έρώτημα σχετικά μέ τό όποιο καιροσκόπη-σαν περισσότερο οι ερμηνευτές. Ιδιαίτερα οΐ Αγγλοσάξονες καί οί Αμερικανοί συγγραφείς προσπάθησαν νά βρουν έκεϊ όσο τό δυνατόν περισσότερα γεγονότα πού ν' άφορούν τίς Ηνωμένες Πολιτείες τής Αμερικής.

"Ας παρατηρήσουμε πρώτα πρώτα πώς ό Νοστράδαμος είναι Γάλλος καί καλός Καθολικός, πώς ή Εκκλησία στήν όποία άνήκει θά είναι στό έργο του ή μοναδική του μνεία σέ οποιοδήποτε δόγμα.

Τό μήνυμά του θά έχει λοιπόν επίκεντρο τή Γαλλία καί την ιστορία τής Καθολικής Εκκλησίας, διαμέσου τής Παποσύνης, τής πραγματικής σπονδυλικής στήλης τού δυτικού χριστιανι-κού πολιτισμού, άφοΰ άντιπροσωπεύει τή μόνη ιστορική συ-νέχεια αύτού τοΰ πολιτισμού. Καί όταν ξέρουμε, χάρη στόν Νοστράδαμο άλλά καί στόν Μαλαχία* πώς τό τέλος τοΰ δυ-

* Πρώτος επίσκοπος τοΰ Ά ρ μ ά , στήν Ιρλανδία. "Εγραψε τήν περίφημη προφητεία τών Παπών.

14 1ΕΑΝ-0ΗΑΚΙΕ5 Οί ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

τικοΟ πολιτισμού αντιστοιχεί στό τέλος τής Καθολικής Εκ-κλησίας μέ τήν καταστροφή τής Ρώμης, καταλαβαίνουμε εύ-κολα γιατί οι χώρες πού άναφέρει περισσότερο ό Νοστράδα-μος είναι κατά σειρά ή Γαλλία, ή Ιταλία καί ή Ισπανία, οί τρεϊς Λατίνες άδερφές, φορείς τοϋ Καθολικισμού.

Γι' αύτό πολλοί συγγραφείς, εμψυχωμένοι άπό βαθύ καί πρωταρχικό άντικληρικισμό καί μήν μπορώντας ν' άνέβουν πάνω άπό τίς μισαλλοδοξίες τους, δέν μπόρεσαν νά φτάσουν στό βαθύ νόημα τού μηνύματος τού Μιχαήλ Νοστράδαμου. Γι' αύτό έπίσης οί Ηνωμένες Πολιτείες τής Αμερικής ένδιέφε-ραν ελάχιστα τόν προφήτη, άφοΰ άντιπροσωπεύουν στό δυ-τικό πολιτισμό μιά ύλική καί τεχνολογική καί όχι πνευματική δύναμη καί, έξάλλου, πρόκειται γιά μιά χώρα προτεσταντι-κή, πού ένδιαφέρεται σχετικά λίγο, σέ μεταφυσικό τομέα πρώτα πρώτα, γιά τήν καταστροφή τού Παρισιού, πρωτεύ-ουσας τής Γαλλίας, πρωτότοκης κόρης τής Εκκλησίας καί τής Ρώμης, λίκνου τού Καθολικισμού.

Καί ίσως αύτή ή κατάσταση τών πραγμάτων είναι υπεύθυ-νη γιά τή συνεχή καί επαναλαμβανόμενη τύφλωση τών Αμε-ρικανών ιθυνόντων μπροστά στούς κινδύνους πού άπειλούν τήν Καθολική Εύρώπη, μέ φανερή εξαίρεση σ' αύτή τή διαπί-στωση τή διαύγεια τού Τζών Κένεντυ, τού πρώτου προέδρου τών Ηνωμένων Πολιτειών πού ήταν Καθολικός.

Ό Νοστράδαμος έριξε λοιπόν μιά μεγάλη ματιά στήν πε-ρίοδο άπό τό 1792, χρονιά τής άρχής τού τέλους τού δυτικού πολιτισμού, ώς τό 1999, πού είναι τό ίδιο τό τέλος του.

Ζάν-Σάρλ ντέ Φοντμπρύν Αϊξ-άν-Προβάνς, 1η Ιουνίου 1980

Σημείωμα τής έλληνικής έκδοσης

Στήν έλληνική έκδοση, έχει γίνει μιά έπιλογή άπό τό βιβλίο τοϋ ντε Φοντμπρύν, μέ στόχο νά δοθεί στό ελληνικό άναγνω-στικό κοινό ένα άρκετά συντομευμένο καί εύληπτο κείμενο.

Στό πρώτο μέρος, δίνουμε κατευθείαν τήν έρμηνεία τών προφητειών τού Νοστράδαμου άπό τόν ντέ Φοντμπρύν -χωρίς νά κουράζουμε τόν "Ελληνα αναγνώστη μέ τήν παρά-θεση τοϋ μεσαιωνικού κειμένου τού Νοστράδαμου - καί όλα σχεδόν τά σχόλια πού παραθέτει ή γαλλική έκδοση γύρω άπό τά συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα. Ή μετάφραση τών κειμένων τού Νοστράδαμου είναι χτυπημένη μέ πλάγια στοι-χεϊα.

Ή έλληνική έκδοση περιλαβαίνει όλες τίς προφητείες πού άναφέρονται στον 20ό αίώνα, τόσο αύτές πού επαληθεύτη-καν άπό τήν Ιστορία όσο καί αύτές πού άναφέρονται στήν τελευταία εικοσαετία τού αίώνα μας ώς τό 7999.

Πιστεύουμε πώς τό αναγνωστικό κοινό μας θά έκτιμήσει τό σεβασμό μας τόσο στό έργο τού Νοστράδαμου όσο καί στό έργο τού ντέ Φοντμπρύν.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1900-1980 Ή μττέλ έπόκ (1900). Ή Ρέμς κέντρο τοϋ πολέμου

(1914-1918)

«Μετά άπό μιά άρκετά μεγάλη περίοδο γλυκιάς ζωής, πολλά μέρη γύρω άπό τή Ρέμς θά χτυπηθούν άπό τόν ούρανό: "Ω, τί αιματηρός πόλεμος ετοιμάζεται κοντά τους. Πατεράδες καί γιοί, κυβερνήτες δέ θά τολμήσουν νά πλησιάσουν αύτά τά μέρη».

Ή ιστορία

Ό πόλεμος τοϋ 1914, μακρόχρονος καί σκληρός, έδωσε ανα-δρομικά στη δεκαετία τοϋ 1900 μιά γεύση χρυσής έποχής. Ή εύκολη ζωή τής εύπορης άστικής τάξης έπιτρέπει νά μιλάμε γιά ώραία έποχή (μπέλ έπόκ). "Ομως έκείνη έδωσε τόν τόνο.

Αότός ό πόλεμος τού 20ού αίώνα ύπήρξε άπό τούς φοβε-ρότερους. Τά σχέδια τοϋ Λούντεντορφ είχαν άποτύχει στή Φλάνδρα καί στήν Πικαρδία έξαιτίας τής έτοιμότητας τών γαλλικών στρατευμάτων· στίς 27 Μαΐου 1918, μέ ένα καινού-ριο αιφνιδιαστικό χτύπημα, οΐ Γερμανοί παραβίασαν τό γαλ-λικό μέτωπο μεταξύ Σουασόν καί Ρέμς, στό «Δρόμο τών Κυ-ριών». Ή ηθική έπίδραση ήταν τεράστια. . . Ό Αούντεντορφ άποφάσισε νά καταφέρει ένα άποφασιστικό χτύπημα στόν Φός, κάνοντας έπίθεση σέ μέτωπο 90 χιλιομέτρων, άπό τίς δυό πλευρές τής Ρέμς.. . Γιά δεύτερη φορά, μιά νίκη στό Μάρ-νη όριζε τήν τύχη τού πολέμου.

Αύτός ό θρίαμβος, πού είχε τόσο συγκινητικό μεγαλείο, άξιζε στή Γαλλία, πού τόν είχε κερδίσει μέ τρομαχτικές θυ-σίες. Εκείνη έχυσε τό περισσότερο αίμα άπ' όλους τούς έμ-πολέμους: Είχε περισσότερους άπό 1.500.000 νεκρούς, περί-που τρία εκατομμύρια τραυματίες. Σέ άπέραντες εκτάσεις, οί πλουσιότερες εξοχές μεταβλήθηκαν σέ έρημο χωρίς δέντρα, θάμνους καί σπίτια. Μεγάλες πόλεις, όπως ή Ρέμς, τό Α ρ ά ς , τό Σουασόν, τό Βερντέν, τό Σαίν Κεντέν ήταν σωροί άπό έρεί-πια.

20 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚίΕδ ϋΕ ΡΟΝΤΒΚΙΙΝΕ

Ό πόλεμος τοϋ 1914-1918. Ή ισπανική γρίπη (1918)

«Ό φριχτός πόλεμος πού ετοιμάζεται στη Δύση. Τήν επόμε-νη χρονιά θά έρθει μιά έπιδημία τόσο φοβερή, πού θά χτυ-πήσει τούς νέους, τούς γέρους, τά ζώα, όταν ή φωτιά, τό αίμα, ή λεηλασία, ό πόλεμος, ή άεροπορία θά βρίσκονται στ ή Γαλλία».

Ή ιστορία

Ή πανδημία τοϋ 1918 προκάλεσε τό θάνατο δεκαπέντε έκα-τομμυρίων άνθρώπων περίπου σ' ολόκληρο τόν κόσμο.

'Ο πόλεμος, που άρχίζει στίς 2 Αύγουστου 1914, άποτελεϊ συνέπεια τών ιμπεριαλιστικών άντιζηλιών τών μεγάλων εύ-ρωπαϊκών δυνάμεων έδώ καί μισό αίώνα. . . Ό πόλεμος έγινε σέ διάφορα σημεία τοϋ κόσμου, στήν ξηρά, στή θάλασσα καί στους αιθέρες, καί τά βασικά μέτωπα παρέμειναν εύρωπαϊ-κά. . . (Στή Δύση!) . Οΐ Γερμανοί, προσπαθώντας νά εξουδετε-ρώσουν οριστικά τόν άντίπαλο, έπιτίθενται μαζικά στίς 21 Φεβρουαρίου 1916, στόν τομέα τοϋ Βερντέν. Είναι ή άρχή τής πιό βίαιης καί πιό αιματηρής μάχης τοϋ πολέμου, θ ά έχει περισσότερους άπό 700.000 νεκρούς καί τραυματίες.

Φλογοβόλα καί χειροβομβίδες θά δώσουν μιά έξαιρετικά σκληρή τροπή στίς μάχες. Άλλά τό πιό επίφοβο όπλο ήταν τό άσφυξιογόνο άέριο, πού χρησιμοποίησαν γιά πρώτη φο-ρά οί Γερμανοί στίς 22 Απριλίου 1915... "Αλλο πολεμικό μέσο ήταν τό άεροπλάνο, πού χρησίμευσε άρχικά γιά τήν παρακο-λούθηση τής πορείας τοϋ έχθροϋ. Σέ λίγο είχε σάν άποστολή του τήν κυριαρχία στόν εναέριο χώρο. . .

Ό γερμανικός στρατός τό 1914-1918. Οί όροι τής ειρήνης

« Ό μεγαλύτερος (γερμανικός) στρατός πού θά τραπεί σέ φυ-γή καί θά πανικοβληθεί, δέ θά κυνηγηθεί πολύ πέρα (άπό τό Ρήνο). Επειδή τά στρατεύματα θά έρθουν νά στρατοπεδεύ-σουν γιά μιά άκόμη φορά (μετά τό 1870), ό στρατός θά κατα-στραφεί. "Ολα θά διωχτούν έξω άπό τή Γαλλία».


Ή ιστορία

Επειδή άπό τόν πόλεμο έξαρτιόταν τό πεπρωμένο άλλά καί ή ζωή τους, οί βασικοί εμπόλεμοι έβαλαν σέ ενέργεια όλες τίς υλικές ή ηθικές πηγές τους. Οί Γερμανοί πού έπιστρατεύτη-καν άπό τό 1914 ώς τό 1918 υπολογίζονται σέ 14 έκατομμύρια περίπου καί οί Γάλλοι σέ περισσότερους άπό 8 έκατομμύρια.

Ά π ό τήν 'Αργκόν ώς τή Βόρεια Θάλασσα, ή φλογερή έπί-θεση συνεχίστηκε χωρίς διακοπή. Στίς 17 Οκτωβρίου 1918, ή Αίλλη ελευθερωνόταν άπό τή μακροχρόνια αιχμαλωσία της. Ή τ α ν ολοφάνερο πώς παρά τήν άπεγνωσμένη του άντίστα-ση ό έχθρός έξασθενούσε, υποχωρούσε παντού. . . Τά βασικά άρθρα τής άνακωχής τής 11ης Νοεμβρίου 1918 ήταν τά άκό-λουθα: έκκένωση τών κατεχόμενων εδαφών στή Γαλλία, στό Βέλγιο καί στήν 'Αλσατία-Αωρραίνη μέσα σέ τέσσερις μέρες, έκκένωση ολόκληρης τής άριστερής όχθης τοϋ Ρήνου, πού θά κατεχόταν άπό τούς συμμάχους, μέσα σ' ένα μήνα, μέ προγεφυρώματα στή δεξιά όχθη, στή Μαγεντία, στό Κόμ-πλεντς καί στήν Κολωνία.

Συμφωνεί κανείς άρκετά εύκολα, όταν πρόκειται νά έπι-βληθεϊ στή Γερμανία ή κατάργηση τής υποχρεωτικής στρα-τιωτικής θητείας καί ή μείωση τοϋ γερμανικού στρατού σέ 100.000 άντρες.

"Ενας άπό τούς όρους, ό σημαντικότερος γιά τή Γαλλία, περιεχόταν ρητά στήν ίδια τήν άνακωχή: ώς άμεση άποζη-μίωση γιά τήν παράβαση τού δικαίου πού έγινε τό 1871, ή 'Αλσατία-Αωρραίνη θά έπιστρεφόταν στή γαλλική πατρίδα.

Ό μεγάλος πόλεμος (1914-1918). Ή έξάντληση σέ άντρες. Ή κατάρρευση τοΰ νομίσματος

«Μέ ένα μεγάλο πόλεμο, ό στρατός θά έξαντληθεϊ σέ σημείο πού νά μην έχουν χρήματα γιά τούς στρατιώτες, θά χτυπή-σουν χαλκό άντί γιά χρυσάφι καί άσήμι. Τό γαλλικό νόμισμα θά μοιάζει μέ μισοφέγγαρο».

Ή ιστορία

Ό πόλεμος άπαιτεϊ άδιάκοπα ολοένα περισσότερα όπλα καί πυρομαχικά. Οί έμπόλεμοι πίστεψαν πώς θά έκαναν ένα

22 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕ5 ϋΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

σύντομο καί βίαιο πόλεμο. Βρίσκονται μπλεγμένοι σ' ένα μα-κρόχρονο πόλεμο. Ά π ό τό Σεπτέμβριο τού 1914, σημειώνον-ται κρίσεις στό ύλικό καί στά πολεμοφόδια τών δυό στρατο-πέδων.

Οί οικονομικές συνέπειες του πολέμου: είναι πολύ δύσκολο νά προσδιορίσουμε τίς δαπάνες πού άπαίτησε ό πόλεμος άπό τούς εμπολέμους. Γνωρίζουμε όμως τά κρατικά χρέη: τό 1919 τό έσωτερικό χρέος είναι 8 δισεκατομμύρια λίρες πε-ρίπου στήν Αγγλία καί 219 δισεκατομμύρια φράγκα στή Γαλ-λία. "Οσο γιά τό χαρτονόμισμα, πού έκδόθηκε στή διάρκεια τοϋ πολέμου μέ άναγκαστική κυκλοφορία, δέν είναι πιά με-τατρέψιμο σέ χρυσό. Οά μειώσουν τήν ποσότητα πού κυ-κλοφορεί (άποπληθωρισμός); "Η, άντίθετα, θά διατηρήσουν τόν πληθωρισμό ύποτιμώντας τό νόμισμα; θ ά έπανέλθουν στή βάση χρυσού; Αύτά τά προβλήματα προκύπτουν μαζί μέ πολλά άλλα, στόν οικονομικό τομέα.

Ή Γαλλία πρέπει νά έγκαταλείψει τήν πολιτική πού άκο-λουθούσε άπό τό τέλος τού πολέμου καί νά παραιτηθεί άπό τήν προσπάθεια νά πετύχει μόνη της τήν έκτέλεση μιάς συν-θήκης πού τήν παραβίασαν λίγο πολύ τά κυριότερα άπό τά κράτη πού τήν ύπέγραψαν. Αύτή ή νέα στάση έξηγεϊται άπό τήν κατάσταση τής οικονομίας μιάς χώρας, πού τά ταμεία της είναι άδεια καί τό νόμισμά της παραπαίει .

Ό πόλεμος κράτησε τέσσερα χρόνια καί τρεις μήνες. Ή Γαλλία είχε 1.393.000 νεκρούς καί 3.000.000 τραυματίες περί-που (1 άπώλεια άνά 29 κατοίκους).

Γάνδη, πόλη συμμαχιών καί συνθηκών (1576,1678,1792, 1795, 1918). Ή κατάληψη τής Αμβέρσας

καί σι πλημμύρες (8 Οκτωβρίου 1914)

«Στή συμβολή τοϋ Λέι καί τού Έσκώ (Γάνδη) θά ύπογράφουν γιά πολύ καιρό συμμαχίες. Στήν Αμβέρσα, όπου τά ποτάμια τού νερού θά μεταφέρουν βρωμιές (πτώματα). Νέοι καί γέ-ροι πού δέν έχουν άκόμη λερωθεί, θά δώσουν (τή μάχη)».

Ή ιστορία

Τό 1576 υπογράφηκε ή περίφημη Ειρήνευση τής Γάνδης, μέ


τήν όποία οί βόρειες καί οί νότιες επαρχίες τών Κάτω Χωρών ενώθηκαν έναντίον τών Ισπανών (συμμαχίες). Ή Γάνδη κυ-ριεύτηκε τό 1678 άπό τόν Αουδοβίκο ΙΔ', τό 1745 άπό τόν Αόβενταλ καί τό 1792 καί τό 1795 άπό τά στρατεύματα τής Δημοκρατίας. Στή διάρκεια τής Αύτοκρατορίας, έγινε πρω-τεύουσα τοϋ νομοϋ τοϋ Έσκώ (Σκέλντε). Ό Αουδοβίκος ΙΗ' άποσύρθηκε έκεϊ στή διάρκεια τών 100 ήμερών (1815). Τό 1815 ή Αγγλία καί οί Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν έκεϊ συνθή-κη ειρήνης.

Στίς 11 Νοεμβρίου 1918, στίς 5 τό πρωί, ύπογράφηκε ή άνακωχή. Τό σύνθημα τής κατάπαυσης τού πυρός τού Με-γάλου Πολέμου δόθηκε στίς 11. Εκείνη τήν αύγή τής 11ης Νοεμβρίου τό μέτωπο περνάει κοντά στή Γάνδη...

Οί δυό κυβερνήσεις δοκιμάζουν τήν τελευταία τους εύκαι-ρία: οί πτέρυγες, προσπαθώντας νά έπεκταθοϋν, άνεβαί-νουν πρός τό Βορρά, σ' αύτό πού ονόμασαν κούρσα πρός τή θάλασσα. Οί μεγάλες αύτές μάχες άφησαν στούς Γάλλους τήν 'Αμιένη καί τό Αράς καί στούς Γερμανούς τή Αίλλη, τό Ρουμπαί, τό Τουρκουέν. "Αγγλοι καί Γάλλοι κατάφεραν νά βοηθήσουν τό βελγικό στρατό πού, άφοΰ εγκατέλειψε τήν Αμβέρσα (8 Όκτωβρίου 1914), πέτυχε μιά τολμηρή ύποχώ-

ρηση ώς τόν Ύζέρ. Οί Γερμανοί κυρίευσαν σέ έννιά μέρες τά όχυρά τής Αμβέρσας. Τό «οπλισμένο περίστροφο στήν καρ-διά τής Αγγλίας» έπεφτε σέ φοβερά χέρια. Τά στρατεύματα πού έριξε ό φόν Φαλκενχάιν στή μάχη τής Φλάνδρας, ήταν νέοι σχηματισμοί άπό φοιτητές, καθηγητές, υπαλλήλους, άπό δεκάξι ώς πενήντα χρονών, άνυπόμονους νά καταφέ-ρουν τό τελευταίο χτύπημα. Μετά άπό μάχες «έκ τοΰ συστά-δην» χωρίς έλεος, στό Ντιξμοΰντε, στόν Ύζέρ, ένα μικρό πα-ράλιο ποταμό, ή μάχη ξεθύμανε κι έσβησε μέσα στή λάσπη τών πλημμυρών καί τών καταρρακτωδών βροχών.

Τήν έποχή τής κήρυξης τού πολέμου, στίς 4 Αύγούστου 1914, οί νεαροί Γερμανοί άφησαν τόν ένθουσιασμό τους νά ξεσπάσει.

ίΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕδ ΟΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

Ή έπανάσταση τών μπολσεβίκων (1917). ^ένες επεμβάσεις στή Ρωσία (1917-1922). Ή άνακήρυξη της

Ε.Σ.Σ.Δ. (1922)

« Εχθρικές έπιδρομές πού θά έρθουν άπό Μακριά, άνθρωποι πού δέ θά είναι έτοιμοι γιά μάχη εξαιτίας μιάς θλιβερής επι-χείρησης (τής επανάστασης), πού θά κάνει τόν άέρα άνυπό-φορο καί φριχτό. Άπ' όλες τίς πλευρές οί άρχηγοί τών κρα-τών θά θλιβούν καί θά έπιτεθούν (στούς Ρώσους) άπό τό 1917 ώς τό 1922».

Ή ιστορία Ή έπανάσταση τών μπολσεβίκων καθόρισε μιά έντελώς νέα πορεία γιά τή ρωσική ιστορία, μέ τήν άνατροπή τών πολιτι-κών, διοικητικών, οικονομικών καί κοινωνικών δομών.. . Ή πραγματικότητα τοϋ νέου καθεστώτος δέ διαφαινόταν κα-θόλου τόν Όκτώβριο τού 1917. Είκοσι χρόνια εσωτερικών άγώνων άποτελούν τραγική περίοδο τής Ιστορίας τής Ρω-σίας, πρώην αύτοκρατορίας, πού τό 1922 ο Γτοτέλεσε τήν "Ενωση τών Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. "Οταν πέρασε ό Οκτώβριος, ή νέα κυβέρνηση άναγκάστηκε νά πο-λεμήσει όχι μόνο τήν άντιπολίτευση μέσα στήν ίδια τή χώρα, άλλά καί τήν ξένη έπέμβαση: ή Ρωσία είχε άποχωρήσει άπό τόν πόλεμο μέ τή συνθήκη τοϋ Μπρέστ-Λιτόβσκ (3 Μαρτίου 1918)· γαλλικά, άγγλικά, άμερικανικά καί γιαπωνέζικα στρα-τεύματα ήρθαν νά υποστηρίξουν τόν έμφύλιο πόλεμο ώς τό Νοέμβριο τοϋ 1920, μέ μιά έπέκταση στήν Ά π ω Ανατολή, άπό μακριά, ώς τό Νοέμβριο τοϋ 1922.

Ή ρωσική έπανάσταση είχε ξεσπάσει χωρίς βιαιότητες, άλ-λά μιά άπόπειρα κατά τοϋ Λένιν καί ό έμφύλιος πόλεμος δη-μιούργησαν Τρομοκρατία. Ά π ό τό 1919 ώς τό 1920, τά θύμα-τα τών έκτελέσεων, τής πείνας, τών έπιδημιών θά φτάσουν ίσως τά 7 έκατομμύρια. Ό Λένιν δίνει τό πρόσταγμα: θάνα-τος ή νίκη.

Ή έπανάσταση του Όχτώβρη (1917). Τό μυστήριο τής σφαγής τών Ρομανώφ

«Νά ό μήνας (Όκτώβριος), πού προκαλεί φόβο μέ τά δεινά


πού θά φέρει. "Ολοι όσοι ανήκουν στήν κόκκινη σημαία θά φέρουν τό θάνατο, τήν αρρώστια, τήν πείνα καί τόν έμφύλιο πόλεμο. Οί αντίθετοι θά καταδικαστούν σέ έξορία, δέ θά μπορέσουν νά έλέγξουν τό θάνατο τών μεγάλων, πού θά μεί-νει μυστικός».

Ή ιστορία

Τόν Οκτώβριο τοϋ 1917, ή εσωτερική κατάσταση τής Ρωσίας είναι καταστροφική. Ό πληθωρισμός τοϋ χαρτονομίσματος, τό βάρος τών κρατικών χρεών κάνουν άναπόφευκτη μιά οι-κονομική χρεοκοπία. . .

Ή έξέγερση τοϋ Όκτωβρίου (25 "Οκτωβρίου - 1η Νοεμ-βρίου). 'Ενώ ό Κερένσκι φεύγει άπό τήν Πετρούπολη γιά νά προϋπαντήσει τά στρατεύματα πού άνακάλεσε άπό τό μέτω-πο , ναύτες, στρατιώτες, εργάτες έρυθροφρουροί, καταλαμ-βάνουν τό Χειμερινό άνάκτορο, διαλύουν τό Προκοινοβούλιο, συλλαμβάνουν τά μέλη τής προσωρινής κυβέρνησης. Τά στρατεύματα πού προελαύνουν πρός τήν Πετρούπολη, έχοντας ελάχιστη διάθεση νά πολεμήσουν, βλέπουν τήν προέλασή τους νά έκμηδενίζεται, όπως καί πρίν άπό δυό μή-νες. Οί άρχηγοί τους αρχίζουν τίς διαπραγματεύσεις μέ τούς μπολσεβίκους. Ό Κερένσκι κατορθώνει νά γλιτώσει τή σύλλη-ψη. Στό μεταξύ, στήν Πετρούπολη καί άργότερα στή Μόσχα, διάφορες άπόπειρες φοιτητών-άξιωματικών νά άποκατα-στήσουν τήν κυβέρνηση, άπέτυχαν. Στόν πολιτικό τομέα, ή επανάσταση θριαμβεύει τήν 1η Νοεμβρίου.

Τόν Ιούλ ιο τοϋ 1918, ένώ βρίσκονταν στά χέρια τών κομ-μουνιστών, ό τσάρος τής Ρωσίας Νικόλαος Β' , ή γυναίκα του Αλεξάνδρα καί τά πέντε παιδιά τους εξαφανίστηκαν καί δέν τούς ξανάδαν ποτέ. Σύμφωνα μέ τήν έπίσημη εκδοχή, είχαν δολοφονηθεί μέ χτυπήματα τουφεκιών καί ξιφολόγχης στό σπίτι όπου τούς κρατούσαν αιχμαλώτους. Άλλά στά επόμε-να πενήντα χρόνια, τό μυστήριο καί οί άντιφάσεις αύτής τής ύπόθεσης αύξάνονταν συνεχώς, συγκαλύπτοντας τήν άλή-θεια, δημιουργώντας θρύλους, προκαλώντας μεγαλύτερη σύγχυση. . . "Αν καί ή έκδοχή τής σφαγής άμφισβητήθηκε σο-βαρά, οί άνακαλύψεις μας δέ σημείωσαν καμιά πρόοδο σχε-τικά μέ τήν τύχη πού είχαν πραγματικά οί Ρομανώφ.

26 ]ΕΑΝ-0ΗΑΚΙΕ5 ΟΕ ΡΟΝΤΒΚϋΝΕ

Ή Διεθνής καί ό μαρξισμός στή Ρωσία. Εξάπλωση τών κομμουνιστικών ιδεών. Οί φυλακές

«Τά τραγούδια καί τά παρακάλια τών Ρώσων, τών όποιων οί αρχηγοί τού κράτους θά φυλακίσουν άνθρώπους, θά γίνουν δεκτά σάν θεία λόγια άπό ξεμυαλισμένους καί άνόητους άν-θρώπους».

Ή ιστορία

'Αττό τίς 3 ώς τίς 19 Ιουλίου 1921, γίνεται στή Μόσχα τό συν-τακτικό συνέδριο τοϋ Διεθνούς έρυθρού συνδικαλισμού. Στό 2ο συνέδριο τής Κομμουνιστικής Διεθνούς, Ρώσοι, Ιταλοί, Γάλλοι, Ισπανοί , Βούλγαροι καί Γιουγκοσλάβοι συνδικαλι-στές δημοσίεψαν μιά διακήρυξη, πού κατάγγελνε τή συνδικα-λιστική ψευδοουδετερότητα καί τή ρεφορμιστική πρακτική τών ιθυνόντων τής Διεθνούς Συνδικαλιστικής Όμοσπονδίας , καί καλούσε τούς έπαναστάτες νά άγωνιστοΰν μέσα στά ρε-φορμιστικά συνδικάτα.

Μαζική έκκαθάριση: ένώ οί συλλήψεις γιά έγκλήματα κατά τής έπανάστασης πολλαπλασιάζονταν στό διάστημα 1936-1937, ή έκκαθάριση έπεκτεινόταν έξω άπό τά πλαίσια τού Κόμματος, γιά νά περιλάβει κι αύτούς πού είχαν κάποιο δε-σμό μέ τά θύματα, όσο άδύνατος κι άν ήταν αύτός.

Οί μεγάλες φυλακές: τρείς άπό τίς πέντε κύριες φυλακές τής Μόσχας προορίζονταν γιά τούς πολιτικούς, παρόλο πού ορισμένοι εϊχαν φυλακιστεί μέ βάση τό κοινό δίκαιο.. . Στρα-τόπεδα έργασίας δημιουργήθηκαν παντού. Γιά παράδειγμα., τό στρατόπεδο Καργκοπόλ, στήν περιοχή τοϋ Αρχάγγελου, άπαρτιζόταν άπό πολλά μικρά στρατόπεδα, σέ άκτίνα 55 χι-λιομέτρων καί τό 1940 είχε τριάντα χιλιάδες αιχμαλώτους πε-ρίπου. Είχε ιδρυθεί τό 1936 άπό έξακόσιους αιχμαλώτους, πού τούς είχαν άπλώς πετάξει στή μέση τοϋ δάσους: σπρωγμένοι άπό τήν άνάγκη έχτισαν μόνοι τους τίς πα-ράγκες καί τούς φράχτες τους.


Ή Σοβιετική "Ενωση χτίζεται χάρη σέ δυό πολέμους (1914 καί 1939). Πτώση τοϋ τσάρου. Ό Στάλιν

στήν εξουσία

«Ή Ρωσία θά φτάσει σέ τέτοια δύναμη χάρη στόν πόλεμο, πού θά άντικαταστήσει τόν ηγεμόνα της μ' έναν άνθρωπο γεννημένο στήν έπαρχία· στή συνέχεια, ή κυριαρχία της θά φτάσει ώς τή θάλασσα καί θά μαζέψει στρατεύματα πέρα άπό τά βουνά».

Ή ιστορία

Μετά τήν άποχώρηση τής Ρωσίας άπό τόν πόλεμο μέ τή συν-θήκη του Μπρέστ-Αιτόβσκ (3 Μαρτίου 1918), γαλλικά, άγγλι-κά, άμερικάνικα καί γιαπωνέζικα στρατεύματα ήρθαν νά ύποστηρίξουν τόν έμφύλιο πόλεμο ώς τό Νοέμβριο του 1920, μέ μιά επέκταση στήν "Απω Ανατολή, ώς τό Νοέμβριο τοϋ 1922. "Εχοντας άπορρίψει τά ξένα στρατεύματα έπέμβασης καί τά υπολείμματα τού λευκού στρατού, πού συντρίφτηκαν στό ρωσικό έδαφος, ή κυβέρνηση τών μπολσεβίκων άντιμε-τώπιζε μεγάλες δυσκολίες. Τά τρία πρώτα χρόνια τής επανά-στασης πολύ σωστά χαρακτηρίστηκαν, μέ κατάχρηση τοϋ όρου, ώς περίοδος «κομμουνισμού τού πολέμου».

Ό Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Τζουγκατσβίλι γεννιέται στό Γκό-ρι τής Γεωργίας, τό 1879. Ό Στάλιν!

Τό Σεπτέμβριο του 1939, έχοντας περάσει άπό τήν άμυντι-κή θέση σέ κατάσταση ισχύος, ή Ε .Σ .Σ .Δ . έμπαινε στό Δεύτε-ρο Παγκόσμιο πόλεμο, στό πλευρό τής Γερμανίας, μέ τήν όποία είχε υπογράψει στίς 23 Αύγούστου μιά συνθήκη μή έπίθεσης στό νέο διαμελισμό τής Πολωνίας, πού τής έπέτρε-ψε νά προσαρτήσει τίς δυτικές πολωνικές επαρχίες, όπου κατοικούσαν Αευκορώσοι καί Ούκρανοί, καί πού προσαρτή-θηκαν τό Νοέμβριο στίς Σοβιετικές Δημοκρατίες τής Λευκο-ρωσίας καί τής Ούκρανίας. Υποχρέωνε τή Ρουμανία νά τής παραχωρήσει τή Βεσαραβία καί τή Βόρεια Μπουκοβίνα (28 Ιουνίου 1940). Στίς 22 "Ιουνίου 1941, μέ τήν προοπτική τής γερμανικής έπίθεσης, άρχιζε γιά κείνην «ό μεγάλος έθνικός πόλεμος του σοβιετικού λαού έναντίον τών Γερμανών εισβο-λέων», πού οί συνέπειές του θά σημείωναν τροπή στήν ιστο-ρία της.

28 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕ5 ΡΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

Ό πόλεμος στά Βαλκάνια (1908-1919). Μουσταφά Κεμάλ (1920)

«Οί δικαστικοί σύμβουλοι τού πρώτου προέδρου θά παρα-μεριστούν στή Μάλτα άπό τούς κατακτητές (τούς Συμμά-χους), εξαιτίας τής εγκατάλειψης τών πόλεων τής Ρόδου καί τής Κωνσταντινούπολης. Στή συνέχεια, τά έδάφη αυτά θά λείψουν άπό τούς διώχτες τους, πού θά έχουν τραπεί σέ φυ-γή».

Ή ιστορία

Τό Σεπτέμβριο τοϋ 1911 ή Ιταλ ία , θέλοντας νά καταλάβει τήν Τριπολίτιδα, κηρύσσει τόν πόλεμο στήν Οθωμανική αύτο-κρατορία καί άποβιβάζει στρατεύματα στήν Τρίπολη, ενώ ό στόλος της κυριεύει τή Ρόδο καί τά Δωδεκάνησα. Ό άγώνας στήν Τριπολίτιδα είναι σκληρός καί άποτελεϊ τό πρελούδιο τοϋ πολέμου στά Βαλκάνια, πού υποχρεώνει τήν Τουρκία νά υποχωρήσει . . . Στίς 18 Οκτωβρίου 1912, τά Βαλκανικά κράτη κηρύσσουν τόν πόλεμο στήν Τουρκία. . . Ό έλληνικός στόλος κυριεύει τά νησιά τού Αιγαίου πελάγους. . .

Ή συνθηκολόγηση τής Βουλγαρίας (29 Σεπτεμβρίου 1918) προκαλεί άμέσως τή συνθηκολόγηση τής Τουρκίας. Στίς 30 Οκτωβρίου 1918, ύπογράφεται άνακωχή στόν όρμο τοϋ

Μούδρου· βασικά άρθρα της είναι ή έλευθερία τών Στενών καί ή κατάληψη τής Κωνσταντινούπολης.

Στίς 4 Σεπτεμβρίου 1919, συγκαλείται τό Εθνικό Συνέδριο τοϋ Σίβας. Ό Μουσταφά Κεμάλ εκλέγεται πρόεδρος τού Συ-νεδρίου, πού παίρνει καθαρά έχθρική θέση άπέναντι στίς δυ-νάμεις καί τήν κυβέρνηση τής Ίσταμπούλ. Στίς 16 Μαρτίου 1920, οί "Αγγλοι μέ τά συμμαχικά στρατεύματα καταλαμβά-νουν τά υπουργεία Πολέμου καί Ναυτικού, τίς διευθύνσεις τής Αστυνομίας καί τών Ταχυδρομείων, ένώ οί βουλευτές καί οί προύχοντες πού εύνοοϋν τόν Μουσταφά Κεμάλ, συλλαμ-βάνονται καί εκτοπίζονται στή Μάλτα. . .

Ή διάσκεψη τής Λωζάνης, πού άρχισε τίς έργασίες της στίς 21 Νοεμβρίου 1922, καταλήγει σέ υπογραφή ειρήνης, στίς 24 Ιουλίου 1923. Είναι μιά νίκη γιά τούς Τούρκους, πού έχουν γιά σύνορο στή Θράκη τόν ποταμό Μαρίτσα καί ξανα-παίρνουν τά νησιά "Ιμβρο καί Τένεδο... Οί Σύμμαχοι θά έγκα-


ταλείψουν τήν Ίσταμπούλ έξι βδομάδες μετά τήν έττικύρωση τής ειρήνης.

Ή Τουρκική επανάσταση (1920). Ή Οθωμανική αυτοκρατορία χάνει τήν Αίγυπτο. Ή διάλυση της

«Μιά ψεύτικη επανάσταση πού κρύβει τρέλα, θά υποχρεώσει τήν Τουρκία ν' άλλάξει νόμους. Ή Αίγυπτος θά βγει (άπό τήν Αύτοκρατορία) πού θέλουν νά διαλύσουν. Τά διατάγματά του θά μετατρέψουν τά νομίσματα καί τίς ισοτιμίες».

Ή ιστορία

Τό Συνέδριο τοϋ Βερολίνου (13 Ιουνίου 1878) άποτελεϊ και-νούριο σημαντικό σταθμό στή διάλυση τής Όθωμανικής αύ-τοκρατορίας: άν στήν Ανατολή έχασε μόνο τήν Αίγυπτο, στήν όποία ή Αγγλία έπιβάλλει ολοένα καί περισσότερο τήν κυριαρχία της, στήν Ευρώπη κατέχει μόνο περιορισμένα έδά-φη, θλιβερά κατάλοιπα μιάς κυριαρχίας πού γκρέμισαν σιγά σιγά οί τοπικοί έθνικισμοί μέ τήν υποστήριξη τών μεγάλων δυνάμεων.

Ή επανάσταση τοϋ Μουσταφά Κεμάλ: δημιουργώντας ένα μοναδικό κόμμα, φιμώνοντας τήν άντιπολίτευση, ό Μουστα-φά Κεμάλ κατάφερε νά ξαναδώσει στόν τουρκικό λαό τήν αύτοπεποίθησή του.

Στήν έσωτερική πολιτική, χαρακτηριστικά γεγονότα είναι ή κατάργηση τής πολυγαμίας καί τών θρησκευτικών ταγμά-των καί ή άπαγόρευση τοϋ φεσιοϋ (Αύγουστος - Νοέμβριος 1925), ή θέσπιση νέων άστικών ποινικών καί έμπορικών κωδί-κων, πού συντάχτηκαν μέ πρότυπο τούς έλβετικούς, τούς ιταλικούς καί τούς γερμανικούς κώδικες.. . ή έφαρμογή προ-στατευτικών τελωνειακών δασμών.. . Τό 1931, ή Κεντρική Τρά-πεζα τής Δημοκρατίας όργανώνεται οριστικά: διαδέχεται τήν Οθωμανική Τράπεζα ώς κρατική καί εκδότρια τράπεζα.

Ή λίμνη Λεμάν (Γενεύη, Έβιάν) κέντρο διεθνών διασκέψεων. Ή Κ.Τ.Ε. , ό Ο.Η.Ε . , ό Ερυθρός Σταυρός

«Οί συζητήσεις τής λίμνης Λεμάν θά προκαλέσουν ταραχές.

30 1ΕΑΝ-13ΗΑΚΙΕ5 ϋΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

Οί μέρες θά οργανωθούν σέ βδομάδες καί οϊ μήνες σέ χρόνια, κι ύστερα όλα θά καταρρεύσουν καί οί νομοθέτες θά κατα-ραστούν τούς μάταιους νόμους τους».

Ή ιστορία

Τό πρόβλημα τής προστασίας των θυμάτων πολέμου δη-μιουργήθηκε στά τέλη του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου σέ βαθμό πού δέν είχε έμφανιστεϊ ποτέ ώς τότε. Ορισμένοι κα-νόνες τών συμφωνιών τής Γενεύης, τής 22ας Αύγούστου 1864, άναθεωρημένοι τό 1905 καί τό 1929, δέ φαίνονταν πιά κα-τάλληλοι γιά τό χαρακτήρα τοϋ ολοκληρωτικού πολέμου πού είχαν οί συρράξεις του 1914-1918 καί κυρίως τοϋ 1939-1945. Ή τ α ν άπαραίτητο νά συνταχτούν καινούρια κείμενα. Ετοιμάστηκαν στή διεθνή Σύσκεψη τοϋ Έρυθροϋ Σταυρού,

πού έγινε στή Στοκχόλμη τόν Αύγουστο τοϋ 1948, καί ύπο-βλήθηκαν στή Διάσκεψη τής Γενεύης, πού άπό τίς 21 Απρι-λίου ώς τίς 12 Αύγούστου 1949 συγκέντρωσε όλα τά κράτη πού είχαν προσχωρήσει στίς συνθήκες πού έπρόκειτο νά άναθεωρηθοϋν. Στίς 12 Αύγούστου 1949 είχαν ύπογραφεϊ τέσσερις συμφωνίες: συμφωνία τής Γενεύης, γιά τή βελτίωση τής τύχης τών τραυματιών καί τών άρρώστων στίς ένοπλες δυνάμεις πού βρίσκονταν σέ εκστρατεία· συμφωνία τής Γε-νεύης, γιά τή βελτίωση τής τύχης τών τραυματιών, τών άρ-ρώστων καί τών ναυαγών τών ναυτικών ενόπλων δυνάμεων συμφωνία τής Γενεύης, γιά τή μεταχείριση τών αιχμαλώτων πολέμου- συμφωνία τής Γενεύης, γιά τήν προστασία τών άμάχων σέ καιρό πολέμου. Όρισμένοι γενικοί κανόνες ήταν κοινοί καί στίς τέσσερις συμφωνίες. Απαγορεύεται σέ κάθε τόπο καί χρόνο: ή σύλληψη ομήρων, οΐ εκτελέσεις χωρίς κα-νονική δίκη, τά βασανιστήρια, καθώς καί κάθε σκληρή καί άτιμωτική μεταχείριση.. . Παρά τίς βελτιώσεις πού φέρνουν στούς κανόνες δικαίου τού πολέμου, οί συμφωνίες τής Γε-νεύης τοϋ 1949 συναντούν πολλές δυσκολίες έφαρμογής στό σύγχρονο κόσμο, έξαιτίας τής φοβερής σύγχυσης τών άλλοτε ιδεών τοϋ έσωτερικοϋ πολέμου καί τής διεθνούς σύρραξης καί τών συνεπειών τών άρχών τοϋ έπαναστατικού καί άνα-τρεπτικοϋ πολέμου.


Οί έ φ τ ά άλλαγές σ υ μ μ α χ ί α ς τής Α γ γ λ ί α ς σέ 290 χ ρ ό ν ι α . Ο ί Γαλλογερμαν ικο ί πόλεμο ι καθ ι ερώνουν

τήν ένότητα Γ α λ λ ί α ς - Α γ γ λ ί α ς

«Θά δούν τό βρετανικό έθνος ν' άλλάζει έφτά φορές σέ δια-κόσια ένενήντα χρόνια, πού θά είναι βαμμένα μέ αίμα κι αύτό άπέναντι τής Γαλλίας, όταν δέ θά έχει πιά τήν υποστήριξη τής Γερμανίας καί θ' αμφιβάλλει γιά τόν πόλο έλξης της, εξαι-τίας τής γερμανικής πολεμικής μηχανής».

Ή ιστορία

1 1628: Πολιορκία τής Λά Ροσέλ. 2 1657: Συμμαχία τής Γαλλίας μέ τόν Κρόμβελ. 3 1667: Πόλεμος Διαδοχής στήν Ισπανία . Ό Τυρέν καταλαμ-

βάνει τή Φλάνδρα. Ή Αγγλία σχηματίζει μέ τή Σουηδία καί τήν Όλλανδία τήν Τριπλή Συμμαχία κατά τής Γαλλίας. Ει-ρήνη τής Α'ίξ-λά Σαπέλ (1668).

4 1670: Συνθήκη μέ τήν Αγγλ ία εναντίον τής Όλλανδίας. 5 1688: Πόλεμος τής λίγκας τοϋ "Αουγκσμπουργκ. Ό Γου-

λιέλμος τής Οράγγης, βασιλιάς τής Αγγλίας , συγκεντρώ-νει στή λίγκα εναντίον τοϋ Αουδοβίκου ΙΔ' τήν Ισπανία, τή Σουηδία, τήν Όλλανδία, τήν Αυστρία, τό δούκα τής Σα-βοΐας. Ειρήνη τοϋ Ράισβικ (1697).

6 1716: Ό άβάς Ντυμπουά πηγαίνει στή Χάγη, μέ άποστολή νά βοηθήσει τούς "Αγγλους νά έπαναφέρουν τούς Όλλαν-δούς σέ συνθήκη συμμαχίας έναντίον τής Ισπαν ίας : Ή Τριπλή Συμμαχία υπογράφεται στίς 4 Ιανουαρίου 1717.

7 1744: Ό Αουδοβίκος ΙΕ' κηρύσσει τόν πόλεμο στήν Αγγλία καί στήν Αύστρία. 1914-1918: Οί "Αγγλοι μάχονται στό πλευρό τών Γάλλων έναντίον τής Γερμανίας. 1918-1628 = 290 χρόνια.

Π ε ρ ι σ σ ό τ ε ρ α ά π ό 300 χρόν ια α γ γ λ ι κ ή ς δ ύ ν α μ η ς (1600-1945). Κ α τ ά λ η ψ η τ ή ς Π ο ρ τ ο γ α λ ί α ς ά π ό τ ο υ ς

"Αγγλους (1703)

« Ή Αγγλία θά είναι μιά μεγάλη αυτοκρατορία καί θά διατη-

32 )ΕΑΝ-0ΗΑΚΙΕ5 ΟΕ ΡΟΝΤΒΚϋΝΕ

ρήσει τήν παντοδυναμία της περισσότερο άπό τριακόσια χρόνια. Θά περάσει πολυάριθμα στρατεύματα άπό τή θά-λασσα καί τή στεριά, πράγμα πού δέ θά ικανοποιήσει τούς Πορτογάλους».

Ή ιστορία

Ή κυβέρνηση τής "Ελισάβετ ρίχνεται στό δρόμο τοϋ μερκαντι-λισμού. Οί έταιρίες μέ καταστατικό πολλαπλασιάζονται καί τό μεγαλύτερο κύρος έχει ή Εταιρία τών Ινδιών, πού ιδρύ-θηκε τό 1600. Ή εύημερία καί ή πολυτέλεια χαρακτηρίζουν τίς εύπορες τάξεις. . . Ά ν ό άγγλικός έπεκτατισμός τού 17ου αίώνα, άντί νά έπιβραδυνθεΐ, ένισχύεται σ' ολόκληρο τόν κό-σμο, άντίθετα, στόν έσωτερικό καί εύρωπαϊκό τομέα, αύτός ό αιώνας τών επαναστάσεων έγκαινιάζει μιά μακριά περίοδο κρίσεων πού , άφοϋ ξεπεραστούν τελικά, θά έπιτρέψουν στή Μεγάλη Βρετανία νά έγκαθιδρύσει άποτελεσματικούς πολιτι-κούς μηχανισμούς, νά άποκτήσει τά μόνιμα χαρακτηριστικά (300 χρόνια) τής φυσικής καί ήθικής της προσωπικότητας.

Ό πόλεμος τερματίζεται σέ μιά Εύρώπη όπου Άγγλοι καί Αμερικανοί στρατοπεδεύουν άπέναντι στούς Σοβιετικούς

(1945). Ή άποφασιστικότητα πού είχε έπιτρέψει στόν αγγλι-κό λαό νά ύπερπηδήσει τίς δυσκολίες καί τίς άντιφάσεις πρίν άπό τόν πόλεμο καί ν' άντέξει ήρωικά, δέν μπορούσε πιά νά κρύψει τίς άλλαγές πού επηρέασαν τή θέση τής Μεγάλης Βρετανίας στίς παγκόσμιες ύποθέσεις. Απέναντι στούς και-νούριους γίγαντες (Αμερική , Ε .Σ .Σ .Δ . καί σέ λίγο Κίνα τού Μάο-Τσέ-Τούνγκ) έμφανίζεται εξασθενημένη ώς πρός τίς πη-γές καί τήν οικονομία της- 1600-1945: περισσότερα άπό 300 χρόνια.

Ά π ό τήν έποχή τοϋ Πέτρου Β' , ή Πορτογαλία έκλινε πρός τήν Αγγλία, πού τό 1703 σταθεροποίησε τήν έπικράτησή της μέ τή συνθήκη τοϋ Μεθουέν. Σύντομα, οί Άγγλοι είχαν τά πάντα στά χέρια τους καί άνάγκασαν τούς Πορτογάλους νά είναι άπλά όργανά τους. Κάτω άπό τίς διαταγές τού βασιλιά, ό Ιωσήφ Πομπάλ θέλησε νά άποτινάξει αύτό τό ζυγό. Οί προσπάθειές του ύπήρξαν άνεπαρκεϊς. Ό Ναπολέοντας, στόν άγώνα του έναντίον τής Αγγλίας , άνάγκασε τήν Πορτο-γαλία νά κλείσει τίς πύλες της στούς Άγγλους . Ό τ α ν πιά έπι-κυρώθηκε ό διαμελισμός τής χώρας μέ μυστική συμφωνία μέ τήν Ισπαν ία - τό 1807 στό Φονταινεμπλώ - άρχισε τήν κατά-


κτησή της. Αλλά ή Αγγλία τήν υπερασπίστηκε σάν δική της έπαρχία. Μέ τή γενική ειρήνευση τοϋ 1815, ή βασιλική οικογέ-νεια τής Πορτογαλίας άναγκάστηκε νά παραμείνει στή Βραζι-λία καί ό Άγγλος πρεσβευτής Μπέρεσφορντ κυβέρνησε στήν πραγματικότητα τή χώρα. Τό 1820 ξέσπασε μιά έπανάσταση στό Πόρτο. . .

Γέννηση τοϋ Φράνκο στή Γαλικία. Ή αναχώρηση του άττό τό Μαρόκο πρός τήν έξουσία (1936). Ή

έπανάσταση τών Άστουριών ( Οκτώβριος 1934)

« Άπό τά κατάβαθα τής Ισπανίας (στή Δύση) θά γεννηθεί ένας άξιωματικός, πού θά βγει άπό τήν άκρη καί τά σύνορα τής Ευρώπης (Γιβραλτάρ), τή στιγμή πού ή έπανάσταση θά φτάσει κοντά στή θάλασσα τού Λιανές· καί ή ομάδα τών έπαναστατών θά νικηθεί άπό τό μεγάλο του στρατό».

Ή ιστορία

Επειδή δέν υπήρχε θέση στή Ναυτική Ακαδημία, ό Φρανσί-σκο Φράνκο άπό τή Γαλικία (ισπανική έπαρχία) μπήκε σέ ήλι-κία δεκαπέντε χρονών στήν Ακαδημία Πεζικού τοϋ Τολέδο. Ά π ό τό 1912 ώς τό 1926 υπηρέτησε σχεδόν χωρίς διακοπή στό Μαρόκο. Σέ ηλικία τριάντα τριών χρονών έγινε ό νεότε-ρος στρατηγός τής Εύρώπης. . . Τόν Όκτώβριο τού 1934, κα-τέπνιξε τήν έξέγερση τών ενωμένων άριστερών στίς Άστού-ριες. Τό Μάιο τοϋ 1935, άφού έγινε άρχηγός τοϋ γενικού έπι-τελείου, στάλθηκε στίς Καναρίους ώς γενικός άρχιναύαρχος μετά άπό τή νίκη τοϋ Λαϊκού Μετώπου, στίς εκλογές τοϋ Φε-βρουαρίου τού 1936. Στίς 19 Ιουλίου, άνέλαβε τή διοίκηση τής στρατιάς τής Αφρικής , στό Τετουάν, καί ζήτησε άμέσως άπό τόν Άξονα άεροπλάνα, πού μετέφεραν τά στρατεύματά του στή μητρόπολη. Τό Νοέμβριο τού 1936, μετά τήν άποτυ-χία του μπροστά στή Μαδρίτη, νίκησε τά δημοκρατικά στρα-τεύματα καί τήν 1η Απριλίου 1939 μπήκε στή Μαδρίτη.

3ο

34 1ΕΑΝ-0ΗΑΚΙΕ5 ΡΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

Ό Φράνκο έκλέγεται άρχηγός τής κυβέρνησης στό Μττοϋργκος (1η Οκτωβρίου 1936). Ό Πρίμο ντε Ριβέρα

σύμμαχος τοΰ' Φράνκο στό φασισμό

« Ό Φράνκο θά βγει άπό μιά χούντα σ' ένα όχυρό τής Κα-στίλης. Ό άποσταλμένος πού δέν άρεσε θά κάνει τό (φα)σι-σμό, οί άντρες τού (Πρίμο) ντέ Ριβέρα θά είναι μαζί του. Δέ θά θελήσουν νά πέσουν στό μεγάλο βάραθρο τής συμφοράς (Γερμανία)».

Ή ιστορία

Στίς 12 Σεπτεμβρίου, μιά χούντα στρατηγών τόν διόρισε άρ-χιστράτηγο στό Μπούργκος, καί στή συνέχεια, τήν 1η Οκτωβρίου, αρχηγό τής κυβέρνησης. Α φ ο ύ διατέλεσε άρχη-

γός τοϋ άνώτατου επιτελείου, στάλθηκε στίς Καναρίους ώς άρχιναύαρχος, μετά τή νίκη τοϋ Λαϊκού Μετώπου στίς έκλο-γές τού Φεβρουαρίου τού 1936... Καουντίλλιο, άρχηγός πού συγκέντρωνε στά χέρια του όλες τίς έξουσίες καί ήταν ύπεύ-θυνος μόνο μπροστά στόν θ ε ό καί στήν ιστορία (καθεστώς τοϋ καουντιλισμού, πού συχνά συγχέεται μέ τό φασισμό) . . .

Φασίστας χωρίς τή θέλησή του καί φιλελεύθερος πού δέ γνωρίζει τόν εαυτό του, ό Πρίμο ντέ Ριβέρα πραγματοποίησε στό Βαλλαδολίδ, στίς 4 Μαρτίου 1934, τήν ένωση τής Φάλαγ-γας καί τών ) .Ο .Ν.δ . (Έθνικοσυνδικαλιστικές επιθετικές χούν-τες), καί λίγο άργότερα έγινε ό μοναδικός άρχηγός τους. Οί άπόπειρες πού είχαν θύματα τούς φαλαγγίτες, τόν άνάγκα-σαν νά έπιτρέψει στούς οπαδούς του νά κάνουν άντίποινα (φαλαγγίτικη τρομοκρατία)!

Στό Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, ό στρατηγός Φράνκο, παρά τούς δεσμούς του μέ τίς δυνάμεις τού Ά ξ ο ν α , μένει ού-δέτερος καί άρνιέται νά έπιτρέψει στά γερμανικά στρατεύμα-τα νά διασχίσουν τήν Ισπανία .

Ή βοήθεια τών δυνάμεων τοϋ Άξονα στόν Φράνκο. Ό πόλεμος τής Ισπανίας (1936-1939). Οί αντάρτες τών

Νοτιοδυτικών έναντίον τών Γερμανών (Ιούνιος 1944)

«Οί Γερμανοί, συμμαχώντας μέ τούς γείτονές τους (Ιταλούς),


(Ια έρθουν νά έξοντώοουν τους λαούς σχεδόν μέχρι τήν Ισπανία. "Ανθρωποι συγκεντρωμένοι στήν Γκυγιέν καί στή Λιμουζέν θά σχηματίσουν συμμαχία καί θά έκστρατεύσουν ίναντίον τους».

Ή ιστορία

Ή Ιταλία θά στείλει στήν Ισπανία τοϋ Φράνκο πολεμικό υλι-κό καί στρατεύματα έκστρατείας. Ή Γερμανία, τεχνικούς καί Αεροπλάνα (τή λεγεώνα (Ζοηάοι-). Είναι δύσκολο νά υπολογι-στεί ό άριθμός έκείνων πού πέθαναν εξαιτίας τών πολιτικών τους ίδεών καί στά δυό στρατόπεδα, άλλά μπορούμε νά βε-βαιώσουμε, χωρίς υπερβολές, πώς ήταν έξαιρετικά μεγάλος. Αν προσθέσουμε τόν άριθμό τών μαχητών πού σκοτώθη-

καν, θά έχουμε έναν άριθμό πού θά πλησιάζει τούς 750.000 νεκρούς.. . Οί δυνάμεις τοϋ "Αξονα (ή Γερμανία καί ή Ιταλία) υπήρξαν οί μεγάλοι προστάτες τών Φρανκιστών.

Στίς 6 Ιουνίου 1944, ή άπελευθέρωση τής Γαλλίας άρχίζει άπό τή Νορμανδία. Οί Γερμανοί έπιστρατεύουν τίς έφεδρεϊες ιτού είχαν μείνει διασκορπισμένες στά μετόπισθεν. Άνάμεσά τους βρίσκεται καί ή μεραρχία τεθωράκισμένων 5.5. «035 ΚθίεΗ», πού σταθμεύει στήν περιοχή τής Τουλούζης. Επρό-κειτο νά κάνει τήν πορεία πού τή χωρίζει άπό τό νέο μέτωπο τό πολύ σέ τρεις μέρες. Λογάριαζαν όμως χωρίς τή Γαλλική άντίρταση. Δυό σχηματισμοί Ρ.Ρ.Ι . , ή ταξιαρχία Έρβέ καί ή ταξιαρχία Άλσατίας-Λωρραίνης, τήν περιμένουν στό πέρα-σμα τής Δορδόνης, τής Σαρέντ καί τής Ά ν ω Βιέννης. Στίς 7 Ιουνίου γίνονται έχθροπραξίες στό Αότ, μιά γέφυρα τοϋ

Σουγιάκ, καί στίς 8 στό Κρεσενσάκ. Τήν ίδια μέρα, ή μεραρχία έξαπολύει τό πεζικό της γιά ν' άνοίξει δρόμο έξω άπό τήν περιοχή τής Δορδόνης, πού τήν έχει καθυστερήσει τριάντα ώρες. Στή συνέχεια, κατευθύνεται δυτικά, πρός τή Αιμόζ. Απεγνωσμένα, ζώντας στό φόβο τών «τρομοκρατών», τά

5.5. άποτελοϋν γιά τόν άμαχο πληθυσμό τών περιοχών πού διασχίζουν μιά άπειλή, πάντα έτοιμη νά έπιδοθεϊ σέ βιαι-οπραγίες. Στίς 10 Ιουνίου 1944, κοντά στή Αιμόζ, παίζεται τό δράμα τού Όραντούρ-σύρ-Γκλάν.

36 ίΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕδ ϋΕ ΡΟΝΤΒΚϋΝΕ

Τό τέλος τής ισπανικής δημοκρατίας (1939). Οί σφαγές τών κληρικών. Ή κατάληψη τής Σεβίλλης (1936)

«Ή πραγματική φλόγα (τού πολέμου) θά καταπιεί τή Δημο-κρατία, πού θά θελήσει νά θανατώσει άθώους. Οί φρουρές τής έπίθεσης θά πάρουν φωτιά, άφού δούν μιά συμφορά μέ τή μορφή ένός ανθρώπου στή Σεβίλλη».

Ή ιστορία

Ή έξέγερση άρχισε στή Μελίλα, στίς 17 Ιουλίου . Ό Φράνκο έφυγε άεροττορικώς άπό τίς Καναρίους καί ήρθε ν' άναλάβει τή διοίκηση τών στρατευμάτων τοϋ Μαρόκου. . . Τό πραξικό-πημα πέτυχε άρκετά εύκολα στή Σαραγόσα, στήν Παλιά Κα-στίλλη καί στή Γαλικία, ένώ ή Δημοκρατία διατήρησε τίς Καν-ταβρικές άκτές. Στήν Ανδαλουσία, οι στρατιωτικοί δέν μπό-ρεσαν νά έλέγξουν παρά μόνο μερικές άπομονωμένες, άλλά σημαντικές πόλεις. . . Τή Σεβίλλη, μέ τό στρατηγό Κέιπο ντέ Διάνο, τό Καντίξ, τήν Κόρντοβα καί τή Γρανάδα.. . "Ολη ή πρόσοψη τής Μεσογείου έμεινε στά χέρια τών δημοκρατι-κών. Στό σύνολο τους, ό στρατός καί ή εθνοφρουρά εύνοού-σαν τήν έξέγερση, άλλά όχι οΐ έπιθετικές φρουρές. Εϊχαν συγ-κρουστεί μέ τίς μεγάλες έργατικές οργανώσεις. . .

Ά π ό τήν πλευρά τών δημοκρατικών, ή κυβέρνηση Χιράλ δέν μπόρεσε νά έμποδίσει μιά πραγματική έπανάσταση. Εκτός άπό τή χώρα τών Βάσκων, ή καθολική λατρεία δέν

άσκεϊτο πιά καί χιλιάδες εκκλησιαστικοί πέθαναν. . . Στά τέλη Δεκεμβρίου τοϋ 1938, στή διάρκεια τής έπίθεσης

στό μέτωπο τής Καταλανίας, οι εθνικιστές έφτασαν μέσα σέ έξι βδομάδες στά σύνορα. Στή ζώνη Μαδρίτης-Βαλέντσιας, οΐ οπαδοί τής παράδοσης έπικράτησαν πάνω στούς οπαδούς τοϋ πολέμου μέχρις έσχάτων, καί όλα τελείωσαν στίς 31 Μαρτίου 1939.

Ή παράταξη πού είχε βγει νικήτρια άπό τόν έμφύλιο πόλε-μο, έχτισε ένα καινούριο κράτος γύρω άπό τόν άρχηγό της, τόν Φρανσίσκο Φράνκο.


Ή γέννηση τοϋ Χίτλερ στήν Αόστροβαυαρία (1889). Ή πάλη του ένάντια στή Σοβιετική "Ενωση. Τό μυστήριο

τοϋ θανάτου του

«Κοντά στό Ρήνο, στίς Βόρειες "Αλπεις, θά γεννηθεί ένας με-γάλος άρχηγός, άπό άνθρώπους πού γεννήθηκαν πολύ αρ-γά. Θά άμυνθεί ένάντια στούς Ρώσους καί τούς Ούγγρους, καί δέ θά ξέρουν τί θά έχει άπογίνει».

Ή ιστορία

Ό Χίτλερ, γιός ένός τελωνειακού, γεννήθηκε τό 1889 στό Μπραουνάου τοΰ "Ιν, μιά πόλη στά σύνορα Αύστρίας-Βαυαρίας.

Στόν άγώνα αϋτό εναντίον τής Σοβιετικής "Ενωσης, τό Γ' Ράιχ μπορούσε νά βασίζεται στήν υποστήριξη τής Ρουμα-νίας, τής Ούγγαρίας καί τής Σλοβακίας. . . Ό άντιβασιλέας Χόρτι υπήρξε πιό μετριοπαθής, γιατί ή Βουδαπέστη δέν είχε νά κανονίσει λογαριασμούς μέ τή Μόσχα. Μόνο ένα ταχύ ουγγρικό σώμα, πού τό άποτελοΰσαν μιά μηχανοκίνητη τα-ξιαρχία καί δυό ταξιαρχίες ιππικού, πήρε μέρος στήν πρώτη φάση τής έκστρατείας.

"Οταν έγινε γνωστό πώς ό στρατάρχης Ζούκωφ, άρχι-στράτηγος τών Σοβιετικών, θά έδινε μιά συνέντευξη Τύπου στίς 9 Ιουνίου , όλοι έτρεξαν.. . Ασχολήθηκε μέ τό θέμα πού γιά όλους ήταν σοβαρότερο άπό κάθε άλλο: τό θάνατο τοϋ Χίτλερ. Άλλά τό έκανε μέ πολύ εκπληκτικό τρόπο: «Οί συν-θήκες είναι πολύ μυστηριώδεις», είπε. «Δέν άναγνωρίσαμε τό πτώμα τοϋ Χίτλερ. Δέν μπορώ νά π ώ τίποτα οριστικό γιά τήν τύχη του. . . Βρήκαμε πολλά πτώματα, πού άνάμεσά τους θά μπορούσε νά βρίσκεται τό πτώμα τοΰ Χίτλερ, άλλά δέν μπορούμε νά βεβαιώσουμε πώς είναι νεκρός.. .» Τήν έπομένη τής συνέντευξης, στίς 10, ό Ζούκωφ συναντάει στή Φραν-κφούρτη τόν Αμερικανό άνώτατο διοικητή. Ό Αϊζενχάουερ τοποθετεί άμεαα τό πρόβλημα: «Τί ξέρουν οΐ Ρώσοι γιά τό πτώμα τού Χίτλερ;» Ό Ζούκωφ άπαντάει όχι λιγότερο άμε-σα : «Οϊ Ρώσοι στρατιώτες δέ βρήκαν ίχνος άπό τό πτώμα τοΰ Χίτλερ».

38 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕδ ΡΕ ΡΟΝΤΒΚυΝΕ

Γέννηση τού Χίτλερ άπό φτωχούς γονείς (1889). Οί λόγοι του. Ή πολιτική του απέναντι στή Ρωσία

«Στήν ανατολικότερη περιοχή τής Δυτικής Εύρώπης, ένα μι-κρό παιδί θά γεννηθεί άπό φτωχούς γονείς. Θά γοητεύοει μεγάλα πλήθη μέ τούς λόγους του καί θά κάνει άκόμη πε-ρισσότερο θόρυβο γιά τή δύναμη πού βρίσκεται στήν Ανατο-λή (Ε.Σ.Σ.Δ.)».

Ή ιστορία

Γιός ενός τελωνοφύλακα, γεννημένος τό 1889 στό Μπραου-νάου τού Ί ν , μιά πόλη στά αύστροβαυαρικά σύνορα. Μετά άπό μέτριες γυμνασιακές σπουδές, άρχίζει τή ζωή του όχι σάν άλήτης, άνεργος, άλλά σάν μποέμ μικροαστός, πού ζεί άπό τή μέτρια κληρονομιά τών γονιών του.

Σύμφωνα μέ τήν άποψη τοϋ "Αλαν Μποϋλοκ, ό Χίτλερ ύπήρξε ό μεγαλύτερος δημαγωγός τής Ιστορίας. Δέν είναι σύμπτωση τό γεγονός ότι οί σελίδες τού έργου « Ό Αγώνας μου» σχετικά μέ τήν κατάκτηση τών μαζών άπό τήν έθνική ιδέα είναι άπό τίς καλύτερες.. . Ή εφαρμογή αύτών τών κα-νόνων άποτελεσματικοΰ Βιασμού τών μαζών προϋποθέτει τό ταλέντο τοϋ ρήτορα, τού προικισμένου μέ μιάν αίσθηση σχε-δόν ζωώδη τών βαθύτερων άναγκών τους. Ό Χίτλερ ήταν προικισμένος στόν ύπέρτατο βαθμό μ' αύτές τίς ιδιότητες.

Ή χειρότερη παγίδα βρίσκεται στό μύθο τής άνώτερης φυ-λής, πού παραμένει άμιγής μέ κάθε θυσία, πού πρέπει νά βρει τό ζωτικό της χώρο στήν Ανατολή. Μ' αύτό τό μύθο ταυτίστηκε τελικά ό Χίτλερ. Σ ' αύτόν οφείλεται τό πείσμα του νά παίξει όλα τά χαρτιά του πάνω στή Ρωσία, αύτή ή μανία νά μετατρέψει σέ πράξεις τή φονική του ιδεολογία.

Ή Αύστρία αφετηρία τών ναζιστικών ιδεών

«Μιά νέα αίρεση φιλοσόφων, πού θά περιφρονούν τό θάνα-το, τό χρυσάφι, τίς τιμές καί τά πλούτη, θά γεννηθεί στά σύ-νορα τής Γερμανίας, κι αύτοί πού θά τούς άκολουθήσουν, θά βρούν ύποστήριξη καί ακροατήριο».


Ή ιστορία

Ή έπιρρσή τής Βιέννης: τό σκληρότερο, άλλά καί τό πιό καρ-ποφόρο σχολείο τής ζωής του, κατά τόν Χίτλερ. Βεβαιώνει ότι σ' αύτήν οφείλει τίς βάσεις τής γενικής άντίληψής του γιά τήν κοινωνία, καθώς καί μιά μέθοδο πολιτικής άνάλυσης. Στήν πραγματικότητα, ό νεαρός Αδόλφος είχε πάρει κιόλας τίς βάσεις του στό Λίντς, στά μαθήματα ιστορίας τοϋ δόκτο-ρα Πέτς, παγγερμανιστή καί άντισημίτη, μέ έντονη εχθρότη-τα γιά τούς 'Αψβούργους. Αλλά στήν πρωτεύουσα τής Αύ-στροουγγαρίας, ή καθημερινή ζωή είχε μιά συγκεκριμένη δι-καίωση τών παγγερμανιστικών καί άντισημιτικών θέσεών του.

Ό Γκαϊριγκ άναλαμβάνει τή διοίκηση τής 5.Α. τήν άνοιξη τοϋ 1923. Περνώντας άπό τό ψιλό κόσκινο τό κάθε τμήμα, έξαλείφει τά λιγότερο σίγουρα στοιχεία, εκείνα πού κρίνει πιό βλαβερά γιά τό κόμμα, παρά γιά τούς άντιπάλους τους. Οί άλλοι πρέπει νά ορκιστούν τυφλή πίστη στό κόμμα καί νά κάνουν πραγματική απαγγελία πίστης. Ό Γκαϊριγκ τούς βά-ζει νά ύπογράψουν μιά υπόσχεση, πού δέν τούς κρύβει τό ρόλο πού πρόκειται νά παίξουν: «'Ως μέλος τοϋ τμήματος έπίθεσης τής Ν.5 .Ο.Α.Ρ . , άναλαμβάνω νά είμαι έτοιμος σέ κά-θε στιγμή, διακινδυνεύοντας καί τή ζωή μου άν χρειαστεί, νά πολεμήσω γιά τούς στόχους τού κινήματος καί νά υπακούω άπόλυτα στούς άνωτέρους μου καί στόν Φύρερ». Αφοσιω-μένοι στήν ψυχή καί στό σώμα στόν κύριό τους έκεϊνοι πού ύπογράφουν, θά είναι οί εκτελεστές τοϋ Ν .δ .ϋ .Α .Ρ . , ή δύνα-μη κρούσης του. Θά είναι έπίσης τό κύριο στοιχείο τής πολι-τικής δύναμης τού Χίτλερ.

'Ο Χίτλερ ξεχωρίζει πολύ γρήγορα τόν Χίμλερ, τό νεαρό 25χρονο 5.5. καί τόν διορίζει διευθυντή τών ύπηρεσιών προ-παγάνδας τό 1926, ένα χρόνο μετά τήν είσοδο του στά 5.5. Φαίνεται πώς αύτό τό πόστο είναι μιά εξαιρετική σκάλα, πού θά τόν βοηθήσει νά σκαρφαλώσει πολύ γρήγορα στή ναζι-στική ιεραρχία.

Τά ναζιστικά κόμματα στή Γερμανία

«Πολλές αιρέσεις θά γεννηθούν στή Γερμανία, πού θά θυμί-

40 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕδ ΟΕ ΡΟΝΤΒΚΙΙΝΕ

ζουν έντονα τήν ευτυχισμένη ειδωλολατρία• τό αιχμάλωτο πνεύμα καί οί εξαιρετικά αδύνατες πηγές τους θά τίς κάνουν νά χάσουν σέ άντάλλαγμα τά πάντα».

Ή ιστορία

Οί αιρέσεις: ή δ.Α. , ή "Ενωση Νεολαίας τοϋ Ν.5 .Ω.Α .Ρ . , τά 5 .5 . , ή Χιτλερική νεολαία, ή 'Ανενέρμπε, ή "Εταιρία τής Τοϋλε κ.λπ.

Ό θρησκευτικός γάμος δίνει τή θέση του σέ προγονικούς γάμους. Ό άρχηγός τής μονάδας τών 5.5. προεδρεύει καί, όταν οί σύζυγοι άλλάζουν δαχτυλίδια, τούς δωρίζει ψωμί καί άλάτι. "Ολα πρέπει νά άπομακρύνουν τό ζευγάρι άπό τήν "Εκκλησία καί νά τό προσανατολίσουν σέ μιά καινούρια λα-τρεία, ένα είδος γερμανικού νεοπαγανισμού.

Στίς 30 Ιανουαρίου, έπέτειο τής άνάληψης τής έξουσίας, ό ύποψήφιος παίρνει μιά προσωρινή ταυτότητα 5.5. Στίς 20 Απριλίου, ήμέρα τών γενεθλίων τού Χίτλερ, παίρνει μιά ορι-

στική ταυτότητα, φοράει τήν περίφημη στολή καί δίνει όρκο στόν Φύρερ: «Σού ορκίζομαι, "Αδόλφε Χίτλερ, άρχηγέ μου, πίστη καί γενναιότητα. Υπόσχομαι σέ σένα καί σ' αυτούς πού θά ορίσεις διοικητές μου υπακοή μέχρι θανάτου.

Ό Χίτλερ στήν εξουσία χάρη στή Δημοκρατία τής Βαϊ-μάρης (1933). Ό πρώτος τόμος τοϋ « Ό Αγώνας μου»

(1925)

«Μέ τό ιερό πρόσχημα ότι θά λυτρώσει τούς λαούς άπό τή δουλεία, θά σφετεριστεί ό ίδιος τήν έξουσία τού λαού καί τής πόλης. Θά κάνει τό χειρότερο μέ άπάτη, μέ τή βοήθεια μιάς καινούριας δημοκρατίας, διαβάζοντας γιά τόν άγώνα του, τίς ψεύτικες ιδέες τού πρώτου μέρους τοϋ βιβλίου του».

Ή ιστορία

Στό Μόναχο, μιά άπόπειρα πραξικοπήματος άσχημη στή σχεδίαση καί στήν έκτέλεση (8 καί 9 Νοεμβρίου 1923) καταλή-γει στήν άπαγόρευση τού 'Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος καί στή σύλληψη τού Φύρερ του, πού καταδικάζεται σέ πέν-τε χρόνια φυλάκιση (άπό τήν όποία κάνει μόνο δεκατρείς μή-


νες), στό όχυρό Αάντσμπεργκ. Αύτη ή φυλάκιση, πολύ βολι-κή, έρχεται πάνω στήν ώρα, γιατί τού δίνει τήν εύκαιρία νά γράψει όσα έχει στό μυαλό του. Ό πρώτος τόμος τού « Ό Αγώνας μου» κυκλοφορεί τό 1925.

"Εχοντας στή διάθεσή τους σχηματισμούς μάχης (τήν 'Αντί-φα, ομάδες αυτοπροστασίας) οί κομμουνιστές εκπροσωπούν στή Δημοκρατία τής Βαϊμάρης, πού πνέει τά λοίσθια, μιά δύ-ναμη πού συντέλεσε στήν έξασθένηση τοϋ καθεστώτος καί ώφέλησε οριστικά τούς έθνικοσοσιαλιστές. Εχθρότητα στή συνθήκη τών Βερσαλλιών, στή Δημοκρατία τής Βαϊμάρης, στήν άστική δημοκρατία, στή μεγάλη κεφαλαιοκρατία - όλα αύτά περιέχονται, άνακατεμένα μέ άλλες τάσεις, στήν έθνικο-σοσιαλιστική ιδεολογία. Στό Μόναχο, τό Φεβρουάριο τοΰ 1925, τοποθετείται ή «δεύτερη ίδρυση» τοΰ κόμματος, μέ τήν ήγεσία τοΰ πρόσφατα άπελευθερωμένου Χίτλερ.. . Οί 107 βουλευτές πού έκλέγονται τό 1930, άποκαλύπτουν τό μέγε-θος τοΰ κινήματος καί τήν έπιτυχία μιας προπαγάνδας, πού θά βρει σημαντικό στήριγμα στήν οικονομική κρίση καί θά οδηγήσει στό θρίαμβο τού 1933.

Κατάληψη τής εξουσίας άπό τόν Χίτλερ (1933). Τά δεκατρία χρόνια τής έξουσίας του, όπως καί τοϋ

αύτοκράτορα Κλαύδιου (1933-1945)

« Εκείνος πού, σάν τόν Κλαύδιο, δέ θά έχει ό,τι χρειάζεται γιά νά κυβερνήσει τή Γερμανία, θά πετύχει τόσα μέ τή γοητεία, ώστε θά κάνει τούς σύντομους λόγους μεγάλους καί θό πραγματοποιήσει μιά πράξη έναντίον τής κυβέρνησης».

Ή ιστορία

Ό Νοστράδαμος κάνει έναν παραλληλισμό άνάμεσα στή Σπάρτη καί τή Γερμανία άπό τή μιά μεριά, άνάμεσα στόν αύ-τοκράτορα Κλαύδιο καί τόν Χίτλερ άπό τήν άλλη.

'Ο Αυκοΰργος ίδρυσε τό σπαρτιατικό κράτος. . . Θεσπίζει τήν έθνοσυνέλευση, πού θά διατύπωνε τή γνώμη της μ' ένα ναί ή μ' ένα όχι . . . "Εδωσε στό κράτος στρατιωτικό χαρακτή-ρα, πού τόν συντηρούσαν ή αύστηρή πειθαρχία, ή έκπαίδευ-ση καί τά κοινά γεύματα. Συγκέντρωσε στά χέρια του ολό-κληρη τήν έκτελεστική εξουσία. . . Τό σπαρτιατικό κράτος

42 ΙΕΑΝ-0ΗΑΚΙΕ5 ΡΕ ΡΟΝΤΒΚϋΝΕ

ήταν οργανωμένο γιά νά κάνει κατακτήσεις καί ή ιστορία του είναι μιά άτέλειωτη σειρά άπό πολέμους. . . Παρέσυρε σχεδόν ολόκληρη τήν Ελλάδα έναντίον τής άντιζήλου της Αθήνας. . .

Ό Κλαύδιος Α' , Ρωμαίος Καίσαρας, άρρωστιάρης, άδέξιος καί δειλός, στά παιδικά του χρόνια έγκαταλείφθηκε στούς άπελεύθερους. . . Ή Βρετάνη κατακτήθηκε άπό τόν ϊδιο τόν Κλαύδιο. Διασχίστηκε ό Ρήνος καί ή δεξιά όχθη τοϋ Δούναβη (ή Αύστρία) γνώρισε ειρήνη. Ή Ανατολή είδε τήν άνακατά-κτηση τής Αρμενίας, τή Θράκη (τά Βαλκάνια), στήν "Αφρική ολοκληρώθηκε ή κατάκτηση τής Μαυριτανίας. Στό έσωτερι-κό, ό Κλαύδιος είχε νά άντιμετωπίσει δημοκρατικές συνωμο-σίες. Τίς έπνιξε στό αίμα. Ό Κλαύδιος βασίλεψε 13 χρόνια. Ό π ω ς καί ό Χίτλερ: 1933-1945.

Στίς 30 Ιανουαρίου 1933, ό Χίτλερ δέχεται νά σχηματίσει κυβέρνηση. Θά άναλάβει δικτατορία σέ τρία στάδια. Τήν 1η Φεβρουαρίου διαλύεται τό Ράιχσταγκ.. . Τό καινούριο Ράιχ-σταγκ ψηφίζει νά δοθούν στόν Χίτλερ, γιά 4 χρόνια, οι πλή-ρεις έξουσίες πού ζητάει. Είναι τό τέλος τής Δημοκρατίας τής Βαϊμάρης. . . Μετά άπό μερικούς μήνες διακυβέρνησης, ό Χίτ-λερ άντιμετωπίζει κριτική, άντιθέσεις. Ό Χίτλερ άνησυχεϊ. Τή νύχτα τής 30ής Ιουνίου 1934, τή νύχτα τών μακριών μαχαι-ριών, δίνει τό σύνθημα τής καταστολής.. . Ό Χίτλερ συγκεν-τρώνει στά χέρια του όλες τίς έξουσίες. Γεννημένος στήν Αύ-στρία τό 1889, γνώρισε τή φτώχεια, έζησε σέ άσυλα. . . Αστα-θής, μέ κρίσεις φρενίτιδας καί κατάπτωσης, ρήτορας προικι-σμένος μέ εξαιρετικό μαγνητισμό, παρασύρει τό άκροατήριό του.

Οί δηλώσεις τής ειρήνης (1938)

«Ό άετός, κάνοντας αύτό πού άποφάσισε νά κάνει, πρίν άπό τόν πόλεμο θά τιμήσει τούς Γάλλους. "Ενα μέρος θά τόν πάρει μέ τό καλό, τό άλλο, ή άριστερά, θά έχει διφορούμενη στάση. Τό πιό αδύνατο κόμμα θά άντισταθεϊ μέ έπιτυχία».

Ή ιστορία

Επίθεση ειρήνης Βερολίνου καί Μόσχας. Τό Ράιχ καί ή Ε .Σ .Σ .Δ . άποφασίζουν νά συμβουλεύονται ή μιά τήν άλλη γιά τά άπαραίτητα μέτρα, σέ περίπτωση πού οί προτάσεις τους


γιά ειρήνη δέ θά γίνονταν δεκτές άπό τή Γαλλία καί τήν Αγ-γλία. Ισχυρίζονται λοιπόν πώς θά έγκαθιδρύσουν μιά μόνιμη ειρήνη στήν Κεντρική Εύρώπη, γιατί προχώρησαν στό διαμε-λισμό τής Πολωνίας μεταξύ τους.

Ή κομμουνιστική προπαγάνδα: οί κομμουνιστές άρχηγοί δέν ξέρουν παρά μόνο ένα πράγμα: νά μεταφράζουν στά γαλλικά τά ψέματα τοϋ κυρίου Στάλιν. . . "Ω! πρέπει να άπο-δώσουμε στούς μπολσεβίκους τίς τιμές πού τούς άξίζουν. Ξέ-ρουν νά κάνουν θαυμάσια τήν προπαγάνδα τους. Γιατί τελι-κά είναι εύκολο γιά μάς, πού ξέρουμε τά έξοδα τής βιομηχα-νίας καί τού τύπου, νά ύπολογίσουμε πόσο περίπου κοστί-ζουν οί καθημερινές έφημερίδες, τά έκατοντάδες έβδομαδιαϊα περιοδικά, οί χιλιάδες έφημερίδες τών έργοστασίων. Καί νά τί θά μπορούσε νά έξηγήσει άριστα τήν άδυναμία τών κομμου-νιστών άρχηγών νά κόψουν τούς δεσμούς τους μέ τή Μόσχα. Γιατί, τελικά, στό γαλλικό έδαφος θά είχαν κάθε πλεονέκτημα νά κηρυχτούν ανεξάρτητοι.

Οί συμφωνίες τοϋ Μονάχου (1938). Ό αγγλικός φιλειρηνισμός. Ό πόλεμος (1939)

« Ή φριχτή καί βρωμερή άτιμία θά διαδεχτεί τήν πράξη γιά τήν όποία θά δώσουν συγχαρητήρια ό ένας στόν άλλο, καί πού θά είναι ένα καλό πρόσχημα χωρίς καλοβουλία, σέ ση-μείο πού ή Αγγλία δέ θά παρασυρθεί στήν ειρήνη».

Ή ιστορία

Στίς 6 Δεκεμβρίου 1938, στό Καί ντ' Ό ρ σ α ί , ό φόν Ρίμπεντροπ γιά λογαριασμό τής Γερμανίας καί ό Ζώρζ Μπονέ γιά λογα-ριασμό τής Γαλλίας υπογράφουν τή γαλλογερμανική διακή-ρυξη, πού φαίνεται νά βάζει τέρμα στήν παραδοσιακή έχθρότητα τών δυό έθνών. Ή ειρήνη τής Εύρώπης φαίνεται έξασφαλισμένη.. . Χωρίς νά τόν άναφέρουν στήν πραγματικό-τητα, άλλά σέ κάποια συνθήκη πού έγινε έλεύθερα, ό συγ-γραφέας τού « Ό Αγώνας μου» άπαγόρευε γιά πάντα στόν έαυτό του οποιαδήποτε διεκδίκηση γιά τήν Αλσατία ή τή Λωρραίνη. Στό Καί ντ' Ό ρ σ α ί έδιναν συγχαρητήρια, γιατί ένα έδάφιο τοϋ άρθρου 3 τής κοινής διακοίνωσης είχε διατη-ρήσει ρητά σέ ισχύ τίς διεθνείς ύποχρεώσεις τής Τρίτης Δημο-

44 )ΕΑΝ-(ΙΉΑΚΙΕ5 ΟΕ ΡΟΝΤΒΚϋΝΕ

κρατίας. Επρόκειτο, κατά κάποιο τρόπο, γιά τή Συνθήκη Γαλλοπολωνικής Συμμαχίας τοϋ 1921 καί γιά τό Γαλλοσοβιετι-κό Σύμφωνο τού 1934.

Στήν "Απω Ανατολή, όπως καί στήν Εύρώπη, ή Αγγλία έδειξε γιά πολύ καιρό έξαιρετική διάθεση γιά ειρήνη καί ύπήρξε εχθρική σέ κάθε άμεση δράση. . . Τό 1939, έχουν πιά καταλάβει τό μάθημα τών γεγονότων. Ή άνικανότητα τής δ .ϋ .Ν . έπεισε γιά τήν άνάγκη καταφυγής στά παραδοσιακά συστήματα συμμαχίας. Ή άπειλή τής γερμανικής ήγεμονίας στήν Εύρώπη καί τής γιαπωνέζικης στήν "Απω Ανατολή, ό ναυτικός έξοπλισμός τών Γερμανών, τών Ιταλών καί τών Γιαπωνέζων ξύπνησαν γενικευμένους φόβους. Ό πιό φιλει-ρηνιστής πολιτικός, ό Νέβιλ Τσάμπερλαιν, άλλαξε ριζικά στά-ση άπό τίς 15 Μαρτίου 1939. Ή καθιέρωση τής ύποχρεωτι-κής στρατιωτικής θητείας, στίς 26 Απριλίου, σέ καιρό ειρή-νης, γιά πρώτη φορά στήν ιστορία τοϋ βασιλείου, έγινε εύκο-λα δεκτή άπό τήν κοινή γνώμη. "Αν, τόν Αύγουστο τοϋ 1939, ή κυβέρνηση πολλαπλασιάζει τίς προσπάθειες της γιά ν' αποφύγει τόν πόλεμο, χωρίς τόν παραμικρό δισταγμό άπο-φασίζει νά έκπληρώσει τίς ύποχρεώσεις της άπέναντι στήν Πολωνία. Ή άγγλική άπόφαση τοϋ 1939 άναιρεϊ τούς δισταγ-μούς τού 1914. Ό πόλεμος πού αρχίζει τήν 1η Σεπτεμβρίου 1939, στίς 3 τοϋ μήνα γιά τό Ηνωμένο Βασίλειο, κατά ένα μέρος είναι καρπός μιας μακρόχρονης τύφλωσης κι ένός φι-λειρηνισμοϋ, πού δέν μπόρεσε νά καταλήξει σέ μιά θέληση γιά αποτελεσματική διεθνή οργάνωση τής ειρήνης. Τό 1939, τό μεγάλο όνειρο γιά φιλειρηνισμό γκρεμίζεται καί ό Νέβιλ Τσάμπερλαιν τό ομολογεί μπροστά στό Κοινοβούλιο.

Θάνατος τοϋ Πίου ΙΑ' (1939). Παποσύνη τοϋ Πίου ΙΒ' (1939-1958)

«Μετά τό θάνατο τοϋ πολύ ηλικιωμένου Πάπα, θά έκλεγεϊ ένας μεσόκοπος Πάπας. Θά κατηγορηθεί ότι έβλαψε τήν Αγία "Εδρα καί θά κυβερνήσει πολύ καιρό μέ "πικάντικο έρ-γο"».

Ή ιστορία

Ό Πίος ΙΑ', γεννημένος τό 1857, πεθαίνει τό Φεβρουάριο τού


1939 σέ ηλικία 82 χρόνων. Ό Έουτζένιο Πατσέλι, γεννημένος στή Ρώμη άπό οικογένεια πού άνήκε στήν παλιά ρωμαϊκή άριστοκρατία, έγινε καρδινάλιος καί υπουργός Εξωτερικών τού Πίου ΙΑ' τό 1929· μετά τό θάνατο του, τό 1939, τόν διαδέ-χτηκε σέ ηλικία 63 χρόνων, μέ τό όνομα Πίος ΙΒ'. Αύτός ήταν άναμφισβήτητα μιά έξαιρετική προσωπικότητα, πού ή πολι-τική καί οί θέσεις της έχουν κριθεί μέ ποικίλους τρόπους. Συ-νάντησε σημαντικά προβλήματα, πού τά άντιμετώπισε μέ δύ-ναμη καί τεράστια δραστηριότητα.. . Ή άρχιερατεία του χα-ρακτηρίστηκε επίσης άπό πολλές πράξεις ή ντοκουμέντα, στά όποια προσπαθεί νά δώσει μεγάλη δογματική σημασία. . . Ά π ό πολλές άπόψεις λοιπόν, πρόκειται γιά έναν πολυσυζη-τημένο Πάπα.

Πεθαίνει τό 1958, μετά άπό 19 χρόνια άρχιερατείας.

Θ ά ν α τ ο ς τ ο ϋ Π ίου ΙΑ ' ( Φ ε β ρ ο υ ά ρ ι ο ς 1939). Τ ά πέντε χρόν ια τ ο ϋ π ο λ έ μ ο υ (1940-1945). Ή έκλογή τ ο ϋ Π ί ο υ ΙΒ '

«Μετά άπό παποσύνη δεκαεφτά χρόνων, πέντε χρόνια θά δοϋν άλλαγές, πού θά βάλουν τέλος στήν έπανάσταση. Ύστερα θά έκλεγεϊ έκείνη τή στιγμή (ένας πάπας), πού θά μοιάζει πάρα πολύ μέ τούς Ρωμαίους».

Ή ιστορία

Ό Πίος ΙΑ' έκλέχτηκε πάπας στίς 6 Φεβρουαρίου 1922. Πέθα-νε στίς 10 Φεβρουαρίου 1939, άφού διατέλεσε πάπας γιά 17 χρόνια καί τέσσερις μέρες.

Ό Πίος ΙΒ' , γεννημένος στή Ρώμη άπό μιά οικογένεια τής παλιάς ρωμαϊκής άριστοκρατίας. . .

Ό Τ σ ώ ρ τ σ ι λ ά π ο μ α κ ρ ύ ν ε τ α ι ά π ό τήν πολ ι τ ι κή (1939). Τ ό Γερμανοσοβ ιετ ικό Σ ύ μ φ ω ν ο (23 Α ύ γ ο υ σ τ ο υ 1939).

Πόλεμος μ ε τ α ξ ύ Γερμανίας καί Ρωσ ίας (22 Ι ο υ ν ί ο υ 1941)

«Ό χοντρός "Αγγλος δόγης (Τσώρτσιλ), άφού άπομακρυνθεί άπό τό Σίτυ, θά θυμώσει γιά τήν παράξενη συμμαχία (τό Γερ-

46 ΙΕΑΝ-0ΗΑΚΙΕ5 ϋΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

μανοσοβιετικό Σύμφωνο). Αφού κυνηγήσουν τήν Πολωνία στά πεδία (τής μάχης), ή Γερμανία καί ή Ρωσία θά άλληλοα-ψηφιστούν».

Ή ιστορία

Ό Τσώρτσιλ υπήρξε σ' όλη του τή ζωή ένα έξαιρετικά πρω-τότυπο άτομο. "Ολα μέσα του είναι δυνατά ή υπερβολικά.. . "Ολόκληρη ή ζωή του είναι ή ζωή ένός μαχητή, πού δέν ομο-λογεί ποτέ τήν ήττα του. . . Τήν παραμονή τού Δεύτερου Παγ-κόσμιου πολέμου, παρά τήν ταραχώδη κοινοβουλευτική καί ύπουργική παρουσία του, φαινόταν οριστικά άπομακρυσμέ-νος άπό τά κυβερνητικά συμβούλια τού Συντηρητικού Κόμ-ματος.

Ά π ό τίς 9 Σεπτεμβρίου 1939 αρχίζει ή μάχη γιά τή Βαρσο-βία, μέ επίθεση τής Βέρμαχτ κατά τού πολωνικού στρατού, πού τόν έχει κυκλώσει άπό τά άνατολικά πρός τά δυτικά. Στίς 17 Σεπτεμβρίου, σέ έφαρμογή τού Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου, ό Κόκκινος Στρατός εισβάλλει στήν άνατολική Πολωνία.. . Στίς 28 Σεπτεμβρίου γίνεται ό πέμπτος διαμελι-σμός τής Πολωνίας, αύτή τή φορά μεταξύ Γερμανίας καί Ε .Σ .Σ .Δ . Όλες οί έλπίδες γιά απελευθέρωση τών λαών στηρί-ζονται τώρα πιά στήν Αγγλία, πού έχει μείνει μόνη στόν άγώνα. Ό Χίτλερ δέν καταφέρνει ουτε νά τήν κατακτήσει ού-τε νά τήν κάνει νά συνθηκολογήσει ούτε κάν νά τήν άναγκά-σει νά δεχτεί μιά συμβιβαστική ειρήνη. Ή άποφασιστικότητα τού Τσώρτσιλ είναι άκλόνητη.

"Αν καί ή Ε .Σ .Σ .Δ . έκτελεϊ εύσυνείδητα, γιά τό όφελος τής Γερμανίας, τίς οικονομικές συμφωνίες τού Γερμανο-ρωσικού Συμφώνου, ό Χίτλερ άποφάσισε νά τήν πετάξει έξω άπό τήν Εύρώπη, πρίν στραφεί πρός τή Μεγάλη Βρετανία γιά τήν τε-λική άναμέτρηση. Στίς 21 Ιουνίου 1941, χωρίς κήρυξη πολέ-μου, ή Βέρμαχτ έπιτίθεται στόν Κόκκινο Στρατό.

Οί γερμανοσοβιετικές σχέσεις έπρεπε νά είχαν διευκρινιστεί πρίν άπό τίς 26 Αύγούστου. Πολύ περισσότερο άφού ή θεα-ματική συμφιλίωση τού Γ' Ράιχ καί τής μπολσεβίκικης Ρωσίας θά δημιουργούσε στό Λονδίνο καί στό Παρίσι τήν αίσθηση ένός πραγματικού σεισμού.


Η προσάρτηση τής Σλοβακίας (15 Μαρτίου 1939). Γερ-μανική απόβαση στήν Τριπολίτιδα (Φεβρουάριος 1941)

«"Οταν θά έχουν συγκεντρωθεί έλάχιστα ισχυρά πολεμικά ηλοϊα, ή ττιό δυνατή χώρα (τό γερμανικό Ράιχ) θά επιτεθεί σέ ψεύτικους έχθρούς (τούς Ούγγρους). Οί άδύνατοι θά δε-χτούν επίθεση καί ή Μπρατισλάβα θά τρέμει. Οί άνθρωποι τοϋ Λύμπεκ καί τού Μίσνεν (οί Γερμανοί) θά καταλάβουν ένα μέρος τής Βόρειας Αφρικής».

Ή ιστορία

Αδυναμία τοϋ γερμανικοϋ ναυτικού: ό άντιναύαρχος Κούρτ Ασμαν, πού έγινε ό ιστορικός τής γερμανικής ναυτικής στρα-ιηγικής, γράφει : « Ή κατάσταση έμφανιζόταν άντίστροφη άπ' αυτήν τοϋ 1914. Τότε διαθέταμε ισχυρό στόλο, πού μπο-ρεί νά μήν είχε άντίρρηση νά άντιμετωπίσει τό θ 3 η ό ΡΙΘΘΙ, άλλά καμιά στρατιωτική θέση δέν τοϋ έδινε 6άση εκκίνησης. Γώρα διαθέτουμε τή στρατηγική βάση, άλλά όχι κι ένα στόλο πού νά μπορεί νά μπεϊ στή μάχη μέ κάποιο όφελος».

Στίς 9 Μαρτίου 1939, οί διαπραγματεύσεις μεταξύ Πράγας καί Μπρατισλάβας γιά τό θέμα τής αύτονομίας τών Σλοβά-κων είχαν φτάσει σέ νεκρό σημείο, καί ό πρόεδρος Χάτσα άνέλαβε τήν εύθύνη νά πάψει τόν Μ§Γ Τίζο καί τούς ύπουργούς Ντουρκάνσκι καί Προυζίνσκι γιά διασπαστικές ένέργειες σέ βάρος τής ενότητας τού κράτους. Ό Χίτλερ άπάντησε α' αύτή τήν αύταρχική πράξη, διατάζοντας τή με-θεπομένη νά στείλουν στήν τσεχοσλοβακική κυβέρνηση ένα τελεσίγραφο μέ έφτά σημεία. . . Τήν έπομένη, στίς 14 Μαρ-τίου, μέσα σ' αύτή τήν έκρηκτική άτμόσφαιρα, μέ τό φόβο τής ούγγρικής έπίθεσης, ή Δίαιτα τής Μπρατισλάβας κήρυξε τήν άνεξαρτησία τής Σλοβακίας, ζητώντας ταυτόχρονα άπό τόν Καγκελάριο-Φύρερ νά θελήσει νά μπεϊ έγγυητής γιά τή ζωή τοϋ νεαρού κράτους καί νά πάρει όλα τά μέτρα γιά τήν προστασία τών συνόρων του.

Ά π ό τήν 1η Φεβρουαρίου ώς τίς 30 Ιουνίου 1941, 81.785 στρατιώτες τοϋ "Αξονα άποβιβάζονται στήν Τρίπολη, μέ 450.000 τόνους υλικό περίπου, πολεμοφόδια καί καύσιμα. . . "Ετσι πέρασαν στή Βόρεια Αφρική οί ϋ . Β. Άριέτε καί ϋ . Μ. Τρέντο τοϋ ιταλικού στρατού, καθώς καί ή 5η Ελαφρά Με-

48 ]ΕΑΝ-<:ΗΑΚΙΕ5 ΡΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

ραρχία, πού άποτελούσε τό πρώτο κλιμάκιο τού ΟβυΙοήβΒ Α ίη Ιο Κοιρ$.

Ή προσάρτηση τής Πολωνίας (1939). Ή εισβολή στή Γαλλία διαμέσου Ολλανδίας καί Βελγίου. Ή επάνοδος

τής Άλσατίας-Λωρραίνης στή Δημοκρατία (1919)

«"Οταν ό μεγαλύτερος (Χίτλερ) θά πάρει (τή χώρα) αιχμάλω-τη (τήν Πολωνία), οί Γερμανοί θά διασχίσουν τή Φλάνδρα (Όλλανδία καί Βέλγιο) ώς τή Γαλλία, άφού τό σημαντικότερο άρθρο τού (Συμφώνου) τής Φρανκφούρτης ξαναπαρθεί άπό τή Δημοκρατία (ή προσάρτηση τής Άλσατίας-Λωρραίνης άπό τή Γερμανία)».

Ή ιστορία

Ά φ ο ϋ ξεφορτώθηκε τήν Πολωνία, ό Χίτλερ ξαναστρέφεται πρός τή Δύση· τροποποιεί τό σχέδιο του γιά έπίθεση κατά τού Βελγίου καί τής Ολλανδίας: άποφάσισε νά παραιτηθεί άπό τή δράση τής 7ης μοίρας τής άεροπορίας στή δεξιά όχθη τού Μέζ καί άπό τήν παραλλαγή πού άφορούσε τήν έπίθεση κατά τού προγεφυρώματος τής Γάνδης. Ά π ό τότε, έκτός άπό τά άποσπάσματα στίς γέφυρες τού καναλιού "Αλ-μπερτ καί τό έργο Έμπέν-Έσμαήλ, τό σύνολο τών Γερμανών πού μεταφέρονταν άπό άέρα προορίστηκε νά πηδήξει ή νά προσγειωθεί στό έσωτερικό τοϋ ολλανδικού οχυρού ή ν ε -5ΐίη§-ΗοΙΐ3ΠοΙ. Τό κέντρο βάρους τής επίθεσης δέν έπρεπε νά μεταφερθεί νότια τής Λιέγης.

Ή συνθήκη τών Βερσαλλιών υπογράφηκε στίς 28 Ιουνίου 1919 - στήν ίδια Στοά τών Πάγων πού , στίς 18 Ιανουαρίου 1871, ειχε δεί τό φώς ή άνακήρυξη τής Γερμανικής αύτοκρα-τορίας άπό τόν Μπίσμαρκ. Ή υπογραφή τής ειρήνης ήθελαν νά έχει τό χαρακτήρα έξιλαστήριας τελετής.. . Ά π ό εδαφική άποψη, ή Γερμανία επέστρεψε τήν Άλσατία-Λωρραίνη στή Γαλλία.


11 γραμμή Μαζινό. Ό Ρήνος. Κατάληψη τοΰ Παρισιού (14 Ιουνίου 1940)

«Κοντά στό μεγάλο ποτάμι (τό Ρήνο) θά σκαφτεί ένα μεγάλο \<χράκωμα, τό υδρογραφικό δίκτυο θά διαιρεθεί σέ δεκαπέν-ιι μέρη. Ή πόλη (Παρίσι) θά κυριευτεί καί ό πόλεμος θά σκορπίσει παντού φωτιά καί αίμα. Ή πλειοψηφία τών Γάλ-λων θ' άναμειχτεϊ στή σύγκρουση».

Ή ιστορία

Ιό άρχικό σχέδιο έπίθεσης έδινε πρωταρχικό ρόλο στήν ομά-δα τών στρατευμάτων πού στάθμευε Βορειότερα, τήν ομάδα Β, πού είχε διοικητή τόν φόν Μπόκ. θ ά έκανε μιά μεγάλη κυκλωτική κίνηση διαμέσου τών Κάτω Χωρών, μέ τήν ύπο-στήριξη τής ομάδας Α (φόν Ρούνστετ), πού κρατούσε τό κέν-ιρο τοΰ γερμανικού συστήματος, άπέναντι στίς 'Αρδέννες, καί τής ομάδας 0 (Λέεμπ), πού βρισκόταν στήν άριστερή πτέ-ρυγα, μπροστά στή γραμμή Μαζινό. Ή τ α ν μιά έπανάληψη ιής γερμανικής έπίθεσης τοΰ 1914, όμως έλάχιστα κατάλληλη γιά νά αιφνιδιάσει τούς συμμάχους. Πρόβλεπε έπίσης τήν άποστολή δυνάμεων τεθωρακισμένων σέ μιά χώρα γεμάτη άπό άναρίθμητα κανάλια καί ποταμάκια.

Τά θωρακισμένα άρματα καί οχήματα σχημάτιζαν μιά φά-λαγγα μέ μήκος έκατόν έξήντα χιλιόμετρα, πού άπλωνόταν όγδόντα χιλιόμετρα πέρα άπό τήν άλλη όχθη τοΰ Ρήνου! Τό (ίχέδιο σημείωσε έξαιρετική έπιτυχία. . . Ό Χίτλερ ήθελε ν' άποφύγει νέο έκφυλισμό τοΰ πολέμου, όπως έγινε μετά τή μάχη τού Μάρνη, τό 1914: ήθελε μέ κάθε θυσία νά κρατήσει τίς θωρακισμένες δυνάμεις του γιά τή δεύτερη φάση τής έπί-θεσης. Τή μάχη γιά τό Παρίσι καί τή Γαλλία.. . Σέ έντεκα μέρες όλα είχαν τελειώσει. Στίς 14 Ιουνίου οί Γερμανοί έμπαιναν στό Παρίσι.

Ή εισβολή στίς Κάτω Χώρες καί τό Βέλγιο (10 Μαΐου 1940)

«Κάτω άπό τό πρόσχημα τής ψεύτικης άγιότητας, ή χώρα θά πολιορκηθεί άπό τούς εχθρούς μέ προδοσία, ένώ οί άν-

4ο

50 ίΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕδ Οί ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

θρωποι πίστευαν πώς κυιμόνταν άσφαλεΐς τή νύχτα. Τά στρατεύματα πού θά βρίσκονται στή Λιέγη, θά διασχίσουν τό Βέλγιο».

Ή ιστορία

Στίς 6 Δεκεμβρίου 1938, οί κ.κ. Ζώρζ Μττονέ, ύπουργός Εξω-τερικών τής Γαλλικής Δημοκρατίας, καί Γιοακίμ φόν Ρίμττεν-τροττ, πού είχε τό ίδιο άξίωμα στούς κόλπους τού γερμανι-κού Ράιχ, ύπέγραψαν σ' ένα σαλόνι τού Καί ντ' Ό ρ σ α ί μιά κοινή διακήρυξη πού , μέ βάση τίς συμφωνίες τού Μονάχου, φαινόταν νά βάζει τελεία καί παύλα στήν παραδοσιακή έχθρότητα τών δυό έθνών... Χωρίς στήν πραγματικότητα ν' άναφερθεϊ, άλλά σέ μιά συνθήκη πού συνάφθηκε έλεύθερα, ό συγγραφέας τού « Ό Αγώνας μου», μέ τήν ύπογραφή τού φόν Ρίμπεντροπ, άπαγόρευε γιά πάντα στόν εαυτό του οποιαδήποτε διεκδίκηση πάνω στήν Αλσατία καί τή Λωρραί-νη. . . "Ετσι, στό Παρίσι μπόρεσαν νά υποθέσουν ότι ό Χίτλερ καί ό Ρίμπεντροπ παραιτούνταν άπό κάθε νέα προσφυγή στή δύναμη ή σέ μονόπλευρα διαβήματα, πού παρά λίγο νά βάλουν φωτιά στήν ήπειρο τρεις φορές μέσα σέ τρία χρόνια.

Ό γερμανικός στρατός, πού εισέβαλε στίς Κάτω Χώρες καί στή Γαλλία τό πρωί τής 10ης Μαΐου 1940, περιλάμβανε ογδόν-τα έννιά μεραρχίες καί σαράντα έφτά άλλες, σέ έφεδρεία.. . Πρώτη έπιτυχία υπήρξε ή καταστροφή τών ολλανδικών καί βελγικών συστημάτων άμυνας. Αύτό κατορθώθηκε μέ τήν άποστολή κομμάντος, πού κυρίευσαν γέφυρες πού είχαν ζω-τική σημασία γιά τήν έπίθεση, καθώς καί τό περίφημο όχυρό Έμπέν-Έσμαήλ, στό κανάλι 'Αλμπέρ (Λιέγη).. . Τά θωρακισμέ-να τής Βέρμαχτ διέσχισαν γρήγορα τίς Άρδέννες, πέρασαν τά γαλλικά σύνορα στίς 12 Μαίου. . . Στίς 5 Ιουνίου, ό γερμα-νικός στρατός ξανάρχισε τήν έπίθεση, διασχίζοντας τή Σόμ μέ κατεύθυνση πρός τά νότια. Σέ έντεκα μέρες, όλα είχαν τε-λειώσει. Στίς 14 Ιουνίου , οί Γερμανοί έμπαιναν στό Παρίσι.

Στρατηγός Ντέ Γκώλ: ό δεύτερος Θρασύβουλος

«Καί ό άρχηγός καί κυβερνήτης θά ριχτεί στή μέση καί θά τοποθετηθεί ψηλά στόν άέρα, άγνοώντας τή συνωμοσία τών


συνωμοτών μέ τό δεύτερο Θρασύβουλο, πού μέ μακρύ χέρι θά τά έχει οργανώσει όλα».

Ή ιστορία

Ό Νοστράδαμος 0ά άντλήσει άπό τόν Πελοποννησιακό πό-λεμο έναν έκπληκτικό παραλληλισμό μέ τόν πόλεμο τοϋ 1939-Ι945, όπου ή Σπάρτη θά άντιπροσωπευει τή ναζιστική Γερ-μανία καί ή Αθήνα τή δημοκρατική Γαλλία. Ή Θήβα, γειτονι-κή δημοκρατική δύναμη καί σύμμαχος τής Αθήνας , θά παί-ζει τό ρόλο τής Αγγλίας, άπ ' όπου θά ξεκινήσει ή έκκληση τοϋ στρατηγού Ντέ Γκώλ, στίς 18 Ιουνίου 1940.

Ενώ στήν άγορά οί ρήτορες τής λαμπρής άθηναϊκής δημο-κρατίας έπιδίδονται σέ στείρους λόγους, ή Σπάρτη, πάντα φθονερή γιά τήν πολιτιστική λάμψη τής άντιζήλου της, δρα-(ττηριοποιεί τή στρατιωτική της προετοιμασία. Ή οργάνωση τού σπαρτιατικού κράτους άπέβλεπε σέ κατακτήσεις καί ή ιστορία του είναι μιά άτέλειωτη σειρά άπό πολέμους. Γι' αύ-τό άκριβώς διατηρούσαν μιά πολύ αύστηρή πειθαρχία. Ή νεολαία μορφωνόταν καί γυμναζόταν σέ κοινά στρατόπεδα. Γά νεογέννητα πού είχαν τήν άτυχία νά έρχονται στόν κόσμο μέ κάποια παραμόρφωση, θυσιάζονταν χωρίς οίκτο, γιά νά διατηρηθούν άνέπαφα τά σωματικά προσόντα τής φυλής.

Τή μέρα έκείνη πού οί Σπαρτιάτες ονόμαζαν μέρα λύτρω-σης καί ή Αθήνα μέρα καταστροφής καί πένθους, είχαν δει τούς Αθηναίους , στεφανωμένους μέ λουλούδια, νά παίρ-νουν μέρος στή γιορτή, καί άλλους νά υποδέχονται τούς νι-κητές καί νά τούς έκφράζουν τή χαρά τους γιά τήν ταπείνω-ση τής πατρίδας τους. . . Ό διαπραγματευτής, πού τόσο πο-λύ καθυστέρησε νά υπογράψει τή συνθήκη πού μπορούσε νά σώσει τό λαό του, τήν έβαλε άμέσως στό παλιό σύνταγμα. Πρότεινε νά άναθέσει τήν πλήρη έξουσία άναθεώρησης τών νόμων σέ μιά έπιτροπή άπό τριάντα μέλη. Ό πελοποννησια-κός στρατός δέν είχε φύγει άπό τήν Αθήνα: ύπακοϋνε. Στό μεταξύ, δημιουργείται ένα σώμα άπό 3.000 πολίτες γιά τήν προστασία τών Τριάκοντα, ένώ οί άλλοι άφοπλίζονται. Εξο-ρίζουν εκείνους πού έτρεφαν άμφίβολα αισθήματα γιά τό νέο καθεστώς, διατηρώντας τό δικαίωμα νά τούς πιάσουν καί νά τούς έκτελέσουν έκεϊ πού βρίσκονται. Ή Θήβα, γειτονική δη-μοκρατική δύναμη, ένοχλημένη άπό τούς ισχυρισμούς τών Λακεδαιμονίων, άποφασίζει νά δεχτεί καί νά βοηθήσει τούς

52 1ΕΑΝ-0ΗΑΚΙΕ5 ΡΕ ΡΟΝΤΒΚυΝΕ

έξόριστους, πού δίνουν έκεϊ ραντεβού. Ό Θρασύβουλος, Αθηναίος στρατηγός, βρισκόταν άνάμεσά τους. Φεύγει μέ 70

άντρες, πού είναι άποφασισμένοι νά συνεχίσουν τόν άγώνα. Στό μεταξύ, οί συκοφάντες, έπαγγελματίες καταδότες πού

ό νόμος τούς άντάμειβε γιά νά προδίνουν όποιον έκλεβε τά σύκα τά άφιερωμένα στήν 'Αθηνά, παρακινημένοι άπό τά έλάχιστα κέρδη τους, μπαίνουν στήν υπηρεσία τού εχθρού γιά νά προδίνουν τούς συμπατριώτες τους πού έμεναν πι-στοί στή δημοκρατία. Ό μ ω ς , τό στράτευμα τοϋ Θρασύβου-λου μεγαλώνει. Κυριεύει τό οχυρό τής Φυλής. Γιά άντίποινα, οί Τριάκοντα οδηγούν 300 κατοίκους στήν Ελευσίνα καί στή Σαλαμίνα, μέ σκοπό νά τούς σφάξουν. «Δέν ήταν πιά τυραν-νία άλλά τρέλα». Τέτοιες πράξεις δέν είχαν άλλο άποτέλεσμα παρά τήν αύξηση τών δυνάμεων τοϋ Θρασύβουλου. "Οταν συγκέντρωσε 1.000 άντρες, βάδισε έναντίον τού Πειραιά καί κατέλαβε τήν ισχυρή θέση Μουνιχία. Οί Τριάκοντα καί οί τρεις χιλιάδες, «πού σκόπευαν νά διατηρήσουν τά προνόμιά τους, ζήτησαν τή βοήθεια τής Σπάρτης γιά νά σώσουν τήν Αθήνα, όπως έλεγαν, άπό τά χέρια τών Θηβαίων». Μετά τήν

άπελευθέρωσή της, ό Θρασύβουλος ανεβαίνει οπλισμένος στό φρούριο καί θυσιάζει στήν Αθηνά, εύχαριστώντας τη γι' αύτή τήν ανέλπιστη νίκη. Μέ τό θάρρος του είχε δώσει αύτό τό άγαθό στήν πατρίδα του. «Μετά τούς θεούς», θά πει άρ-γότερα ό Δημοσθένης, «ή δημοκρατία οφείλει τή σωτηρία της στόν Θρασύβουλο» (Σεπτέμβριος τού 403 π.Χ. ) .

Ή 'Αθήνα είχε έλευθερωθεϊ άλλά τό έμπόριό της είχε κατα-στραφεί, ό πληθυσμός της είχε άποδεκατιστεϊ, τό έδαφος της βρισκόταν σέ άθλια κατάσταση, ό στόλος της ήταν χειρότε-ρος άπ' ό,τι στήν έποχή τού Σόλωνα, ένώ ό δημόσιος θησαυ-ρός είχε ξοδευτεί καί δέν μπορούσε νά καλύψει τίς δαπάνες τών θυσιών, ούτε νά πληρώσει στούς Θηβαίους τά 200 τά-λαντα πού είχαν προκαταβάλει στόν Θρασύβουλο.. . Ή ολι-γαρχική κυβέρνηση είχε κριθεί γιά τίς πράξεις της: τό έγκλη-μα ήταν ή προδοσία. "Ολοι θέλησαν νά έπιστρέψουν στή με-τριοπαθή δημοκρατία πού είχε θεμελιώσει ό Σόλωνας.


Ή κυβέρνηση τοϋ Βισύ. Ή κατοχή (1940-1944). Ό στρατηγός Ντέ Γκώλ στό Λονδίνο (18 Ιουνίου 1940). Ή

άπόβαση: Ρουέν καί Σάρτρ

«Γαλλική κυβέρνηση, θ' αλλάξεις πολύ. Ή αύτοκρατορία θά μεταφερθεί σέ ξένη γή. Θά υπακούσεις σέ άλλα έθιμα καί νό-μους. Εκείνοι πού θά έρθουν άπό τή Ρουέν καί τή Σάρτρ, θά αού κάνουν πολύ χειρότερα».

Ή ιστορία

Ή τύχη τής γαλλικής Αύτοκρατορίας διακυβεύεται. Στή Γαλ-λία δέν ύπάρχει πιά κανείς πού νά θέλει ή νά μπορεί νά τήν ξεσηκώσει τώρα, πού ό Πεταίν καί μιά όμάδα ήττοπαθών άνέλαβαν τήν έξουσία. "Αν ή Βόρεια Αφρ ική καί ή γαλλική Αύτοκρατορία πρόκειται νά σωθούν, αύτό μπορεί νά γίνέι μόνο άπό τό Λονδίνο...

Στή συνέχεια, γίνεται ή προέλαση πρός τό Σηκουάνα, όπου δέν πρόκειται πιά γιά άντίσταση άπό τή μεριά τών Γερμα-νών, άλλά γιά όσο τό δυνατό γρηγορότερη έκκένωση τής χώ-ρας πού κατείχαν έδώ καί τέσσερα χρόνια. Στήν καταδίωξη αύτή συμμετέχουν τέσσερις συμμαχικοί στρατοί: ή πρώτη καναδική στρατιά, κατά μήκος τής άκτής τής Μάγχης, δια-σχίζει τό Σηκουάνα κοντά στό 'Ελμπέφ, προελαύνει πρός τή Ρουέν, όπου θ"ά φτάσει στίς 27 Αύγούστου. . . Ή 3η άμερικανι-κή στρατιά προελαύνει πρός τό Παρίσι: ξεκινώντας άπό τήν Άλανσόν καί τό Μάν, τά έκστρατευτικά της σώματα φτά-νουν στό βορρά, στή Βερνέιγ, στό Ντρέ, στή Μάντη, στό νό-το, στή Σάρτρ καί στό Ραμπουγιέ, πού θά είναι καί ό τελευ-ταίος σταθμός. Μετά τήν κατάληψη τού Παρισιού καί τή διέ-λευση τοΰ Σηκουάνα ή έξοχή άλλάζει όριστικά όψη.

Πεταίν, Χίτλερ καί Στάλιν. Οί είκοσι μήνες ολοκληρωτικής κατοχής

« Άφού ό γέρος (στρατάρχης) άπογοητευτεί στή μεγαλύτερη έλπίδα του, (ό Χίτλερ) θά φτάσει στήν κορυφή τής δύναμης καί θά κρατήσει τήν έξουσία μέ δύναμη γιά είκοσι μήνες-σκληρός τύραννος, πού θ' άφήσει πίσω του κάποιον χειρότε-ρο».

54 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕδ ϋΕ ΡΟΝΤΒΚϋΝΕ

Ή ιστορία

Στίς 11 Νοεμβρίου 1942, ή ελεύθερη Γαλλία καταλαμβάνεται άπό τούςΤερμανούς.

Στίς 6 Ιουνίου 1944, οΐ Σύμμαχοι άποβιβάζονται στή Νορ-μανδία.

Από τίς 11 Νοεμβρίου 1942 ώς τίς 6 Ιουνίου 1944 μεσολα-βούν 19 μήνες καί 25 μέρες!

Τό 5ο ρωσικό σχέδιο (1951-1955) άφορα κυρίως τά κατανα-λωτικά άγαθά. Ταυτόχρονα έντείνεται ή σκληρότητα τού κα-θεστώτος. Ό άγώνας έναντίον τού κοσμοπολιτισμού χαρα-κτηρίζεται βασικά άπό τούς διωγμούς τών Ισραηλιτών.

Ή δολοφονία τού Κίρωφ στό Λένινγκραντ, τό 1936, δίνει τό σύνθημα γιά μιά σειρά άπό σπασμωδικές ένέργειες. Τώρα, όσοι δέν άκολουθούν τή γραμμή τού καθεστώτος, καταδικά-ζονται στήν έσχατη τών ποινών. Επιτίθενται στούς άνώτα-τους κρατικούς λειτουργούς.. . Τό μέγεθος τής καταπίεσης δέν έχει όμοιό της, παρά μόνο στήν έκπληκτική αύταρέσκεια μέ τήν όποία οΐ κατηγορούμενοι κάνουν τίς ομολογίες τους.

Οί σταθμοί τής ζωής τοϋ Χίτλερ: 1889, 1915, 1921, 1939, 1945

«Πολλοί άνθρωποι θά πεθάνουν πρίν πεθάνει ό φοίνικας (Χίτλερ). Μετά άπό πενήντα πέντε χρόνια καί δέκα μήνες θά βρει τήν (τελευταία) κατοικία του, όταν περάσουν τά χρόνια 1915, 1921, 1939. Τό 1915 θά χτυπηθεί άπό τήν άρρώστια τού-το 1921 θά έχει μιά πολεμική δύναμη επικίνδυνη γιά τή ζωή του • τό 1939 θά ριχτεί σ' έναν κατακλυσμό φωτιάς».

Ή ιστορία

Ό Αδόλφος Χίτλερ γεννιέται τόν Απρίλ ιο τού Ι889, στό Μπραουνάου τού Ί ν . . . Δεκανέας, πληγώθηκε δυό φορές (1915)...

Τό 1921 είναι χρονιά έπιτυχίας γιά τό κόμμα, πού αριθμεί τώρα περισσότερους άπό έξι χιλιάδες οπαδούς, άπό τούς όποιους πολλοί κατατάσσονται στήν 5.Α. , πού οί έφημερίδεί τού Μονάχου ονόμασαν « Ή σωματοφυλακή τού Χίτλερ».

Ενώ διασχίζει τή Γερμανία γιά νά στρατολογήσει πιστού<


(φτάνουν τίς 3.000 στά τέλη τοϋ 1921), ό λοχαγός Ρέμ, ό υπα-σπιστής του, οργανώνει τήν παραστρατιωτική οργάνωση τών 5.Α. ή τμημάτων έπίθεσης... Εξοντώνει τήν άντίθεση τής δεξιάς τή νύχτα τών μακριών μαχαιριών, στίς 30 Ιουνίου 1934. Πολλές εκατοντάδες άνθρωποι σφάζονται· άνάμεσά τους είναι ό Σλάιχερ, πού προσπαθούσε νά συνενώσει τούς στρατιωτικούς πού είχαν μείνει έπιφυλακτικοί άπέναντι στόν Χίτλερ, ό Ρέμ, ό πανίσχυρος καί άνεξάρτητος άρχηγός τών 5.Α.

Στή διάρκεια τών τελευταίων βδομάδων, Μάρτιος-Απρίλιος 1945, ό παγιδευμένος πολέμαρχος θά σκοτωθεί μέ

μιά σφαίρα στό στόμα. Αργά τό άπόγευμα, φτάνει μιά άπό τίς τελευταίες ειδήσεις

άπό τόν έξωτερικό κόσμο: ή σύλληψη καί ή έκτέλεση τού Μπενίτο Μουσολίνι καί τής Κλάρα Πετάτσι. Ό Ντούτσε καί ή έρώμένη του κρεμιούνται άνάποδα στό Μιλάνο... Ή Εύα Χίτ-λερ καταρρέει: «Θά μάς κάνουν τό ϊδίο;» «Δέ θά τό κάνουν», λέει ό Φύρερ, «τά σώματά μας θά φαγωθούν άπό τή φωτιά ώστε νά μή μείνει τίποτα, ούτε κάν στάχτες».

Τ ά ΙθβθΠδβοι-η (στρατόπεδα σύλληψης ) . « Ό Αγώνας μου»

«Τό μέσο, μέ τή βοήθεια τοϋ οποίου οί σαρκικές σχέσεις γί-νονται ανάμεσα στόν ένα καί σ' οποιοδήποτε άλλο στήν κίνη-ση τής φωτιάς (5.5.), έκτός άπό τούς καλά γεννημένους. Τό βιβλίο τού αύτοκράτορα τού Φοίνικα, όπου βλέπουμε όσα δέν υπάρχουν πουθενά άλλου».

Ή ιστορία

Στά ίβδβηδόοΓη, τά στρατόπεδα σύλληψης, όπου νεαρά κο-ρίτσια πού έχουν έπιλεγεϊ μέ τόν ίδιο τρόπο βρίσκονται στή διάθεσή τους, οί 5.5. γεννούν χωρίς γάμο παιδιά «άμόλυντης φυλής», πού έγκαταλείπονται άμέσως στίς φροντίδες τής ορ-γάνωσης (6.000-7.000 τό χρόνο).

Ξεκινώντας άπό τή χιτλερική νεολαία, οί υποψήφιοι 5.5. πρέπει νά είναι άντάξιοι τής ιδέας πού έχουν οί ναζί γιά τούς Γερμανούς έκλεκτούς: νά έχουν άνάστημα πού ξεπερνάει τό 1,75 μ., τέλεια ύγεία καί οδοντοστοιχία, «άρια» ομορφιά, βό-

56 ]ΕΑΝ-(ΓΗΑΚΙΕ5 ΡΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

ρεια καταγωγή, πού γιά τούς άρχηγούς θά φτάνει ώς τό 1750, έτοιμότητα καί ύπακοή χωρίς όρους.

Κανένας θεωρητικός δέν ήταν πρόθυμος ούτε ικανός νά κάνει τό μύθο πραγματικότητα· ό Χίτλερ, ό αύτοδίδακτος, χωρίς παρωπίδες ούτε προκαταλήψεις, μέ ψυχή άπό πάγο, άναθρεμμένος μ' ένα χοντροειδή δαρβινισμό, πού έπικαλιό-ταν τή «φύση» καί τή σκληρότητά της, ήταν πρόθυμος καί ικανός νά κάνει αύτή τή μετάβαση μέ άνελέητη λογική.

Ό Χίτλερ καί τό Γ' Ράιχ. Τά κρεματόρια καί οί σφαγές. Ή εύημερία καί ή καταστροφή τής Γερμανίας

«Τό πρώτο (πρόσωπο) τού Γ' (Ράιχ) θά κάνει χειρότερα άπό ό,τι έκανε ό Νέρωνας. Θά είναι έξίσου τολμηρός στό νά άδειάζει όσο καί νά χύνει τό άνθρώπινο αίμα: θά διατάξει νά χτίσουν φούρνους. Ή εύημερία θά τελειώσει καί αυτός ό και-νούριος άρχηγός θά γίνει άφορμή γιά μεγάλα σκάνδαλα».

Ή ιστορία Ό Χίτλερ, καγκελάριος (ό πρώτος) τής Γερμανίας τό 1933, διορισμένος κανονικά άπό τόν πρόεδρο Χίντενμπουργκ, τό 1934, άποκτάει μέ δημοψήφισμα άπόλυτη έξουσία τού νέου καθεστώτος, τού Γ' Ράιχ, ώς Φύρερ καί καγκελάριος. Κατα-φέρνει νά χαλιναγωγήσει τήν τεράστια άνεργία (6.200.000 άνεργοι τό 1932), νά άποκαταστήσει τήν εύημερία (χρυσός αιώνας), νά οδηγήσει σέ αίσιο τέλος μιά πολιτική στέγασης, κοινωνικής πρόνοιας καί μεγάλων έργων, πού τού έξασφαλί-ζει τήν άπέραντη λαϊκή ύποστήριξη.

Οί «Ελεύθεροι Λόγοι» τής έποχής τού πολέμου, μανιασμέ-νοι άπό τό μίσος γιά τούς "Εβραίους καί γιά τό χριστιανισμό (Νέρωνας!), ύπόσχονται τή χειρότερη σκλαβιά στούς νικημέ-νους Ρώσους, σέ άντίθεση μέ τήν παραδείσια ζωή (χρυσός αιώνας) πού περιμένει τό Γερμανό άποικο.

Τό 1945, βιβλία καί ταινίες έχουν τόν τίτλο «Γερμανία, έτος μηδέν». Κι αύτό γιατί ή νικημένη χώρα φαίνεται τόσο κατα-στραμμένη, τόσο εξουθενωμένη, ώστε όλα μοιάζουν νά άνοι-κοδομούνται.. . Τά σφαγεία καί τά κρεματόρια μάς έπιτρέ-πουν άσφαλώς νά καταλάβουμε ορισμένες διαβεβαιώσεις τού 1945... Στίς 8 Μαΐου 1945, ή χωρίς όρους συνθηκολόγηση τής


Γερμανίας σημαίνει τό τέλος τής μεγάλης σφαγής πού θέλησε καί έξαπέλυσε ό Χίτλερ.. . Οί πόλεις ήταν έρειπωμένες. Οϊ νε-κροί, οΐ αιχμάλωτοι, οί άκρωτηριασμένοι μετριούνταν σέ έκα-τομμύρια. Μέσα στό χάος πού δημιούργησε ό ολοκληρωτι-κός πόλεμος πού θέλησε ό Χίτλερ, ρίχνονται άλλα έκατομμύ-ρια Γερμανών, διωγμένα άπό τίς χώρες τής Κεντρικής Εύρώ-πης καί τά έδάφη πού δίνονται στήν Πολωνία. Ή κατεχόμενη Γερμανία ήταν βυθισμένη στήν άθλιότητα.

Οί διωγμοί τοΰ Χίτλερ, ό νέος Νέρωνας. Ή απόπειρα τής 20ής Ιουλίου 1944

«Ό νέος Νέρωνας θά ρίξει σέ τρεις φούρνους ("Αουσβιτς, Νταχάου καί Μπιρκενάου) τούς νέους, γιά νά τούς κάψει ζωντανούς. Εύτυχισμένος θά είναι όποιος μείνει μακριά άπό τέτοιες πράξεις. Τρείς άπό τό αίμα του (τρείς Γερμανοί) θά τόν παραφυλάξουν γιά νά τόν σκοτώσουν».

Ή ιστορία Οί βασικές γραμμές τού σχεδίου έξόντωσης χαράχτηκαν σέ μιά διάσκεψη, πού έγινε στίς 20 Ιανουαρίου 1942 κοντά στό Βερολίνο, μέ τήν προεδρία τού Ράινχαρντ Χέντριχ, υπασπι-στή τοΰ Χίμλερ. Τά λόγια του ήταν άκριβώς: « Ή οριστική λύση τοΰ εβραϊκού προβλήματος στήν Ευρώπη θά έφαρμο-στεϊ σέ 11 έκατομμύρια άνθρώπους περίπου».

Ά π ό τότε, μέ τήν καθοδήγηση τού Ρούντολφ Άιχμαν, θά χτενιστεί ολόκληρη ή Εύρώπη, οΐ Εβραίοι θά συγκεντρωθούν μεθοδικά καί θά σταλούν στό στρατόπεδο τοΰ Άουσβιτς βα-σικά, όπου θά έξοντωθούν. Σύμφωνα μέ τήν άποψη τοΰ διευθυντή τοΰ στρατοπέδου, 3 έκατομμύρια έκτοπισμένοι πέ-θαναν στό Άουσβιτς . Σέ όλα τά στρατόπεδα, τά πτώματα τών θυμάτων καίγονταν στά κρεματόρια.

Πρός τό τέλος τού πολέμου, ύπήρχαν πολλές ομάδες άντί-θετων άτόμων, μέ διαφορετικές καί συχνά άντικρουόμενες άπόψεις. Ή σημαντικότερη ήταν αύτή πού οργάνωσε μιά άπόπειρα κατά τού Χίτλερ. Επικεφαλής βρίσκονταν ό Κάρλ Γκέρντελερ, πρώην δήμαρχος τής Λειψίας, καί ό στρατηγός Μπέκ. Στίς 22 Ιουλίου 1944, ό συνταγματάρχης φόν Στάου-φενμπεργκ (τρεις άπό τό αίμα του) άφησε στό άρχηγεϊο τού

58 ΙΕΑΝ-ίΖΗΑΚΙΕδ ΡΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

Χίτλερ μιά βόμβα μικρής ισχύος. Ή άπόπειρα απέτυχε: ό Χίτλερ τραυματίστηκε έλαφρά.

Ό Χίτλερ στήν έξουσία. Ό πόλεμος κατά τών κρατών. Ή απόπειρα τοϋ Στάουφενμπεργκ εναντίον τού Χίτλερ

(20 Ιουλίου 1944)

«Μέ τόν άγριο, μαύρο καί αΐμοχαρή (άετό) πού θά βγεί άπό τό φέρετρο τού άπάνθρωπου Νέρωνα, άνάμεσα σέ δυό πο-τάμια, * έξαιτίας τών στρατιωτικών δυνάμεων τής άριστεράς (Ρωσίας), ό (Χίτλερ) θά τραυματιστεί άπό κάποιο νέο (Στάου-φενμπεργκ), πού θά τόν κάψει».

«Στή μεγάλη γερμανική αυτοκρατορία (τό Ράιχ) ένας άλλος αρχηγός θά έρθει σύντομα στήν έξουσία. Ή καλοσύνη θ' άπομακρυνθεί καί δέ θά ύπάρχει πιά εύτυχία. Ή Γερμανία θά κυβερνιέται άπό έναν άνθρωπο πού βγήκε άπό τό φέρε-τρο (τού Νέρωνα), καί πού θά ριχτεί έναντίον τών κρατών προκαλώντας τους μεγάλες συμφορές».

Ή ιστορία

Ό Στάουφενμπεργκ είχε μόλις βγει πρίν ένα ή δυό λεπτά, όταν, σπ'ς 12 καί 42', μιά βίαιη έκρηξη συγκλόνισε τήν αίθου-σα διασκέψεων, γκρέμισε τούς τοίχους καί τή στέγη, έβαλε φωτιά στά έρείπια, πού έπεφταν πάνω στούς συγκεντρωμέ-νους. Μέσα στόν καπνό καί στή σύγχυση, άνάμεσα στίς φω-νές τών πληγωμένων καί τών φρουρών πού έτρεχαν άπό παντού, ό Χίτλερ βγήκε παραπατώντας, στηριγμένος στό μπράτσο τού Κάιτελ. Ή έκρηξη είχε σκίσει τό παντελόνι του, ήταν γεμάτος σκόνη, είχε πολλά τραύματα. Τά μαλλιά του ήταν καμένα, τό δεξί του μπράτσο άλύγιστο κι άκίνητο, τό ένα του πόδι καμένο. Ή πτώση ένός δοκαριού τόν είχε τραυ-ματίσει στήν πλάτη καί τό τύμπανο τού άφτιοΰ του είχε πά-θει άπό τήν έκρηξη.

* Τό Ράστενμπουργκ, όπου έγινε ή απόπειρα κατά του Χίτλερ, βρίσκεται με-ταξύ Βιστούλα καί Χίμεν, σέ ίση άπόσταση άπό τούς δυό ποταμούς.


Ή δύναμη τοϋ Χίτλερ τόν Οκτώβριο τού 1939

Εκείνος πού θά προκαλέσει μεγάλες συμφορές, θά δει τήν άρχή τής δύναμής του τόν Οκτώβριο τού 1939, χωρίς νά λυ-ιτήθεί τούς έπαναστάτες- σιγά σιγά θά έρθει νά ξανανάψει τόν πόλεμο στή Γαλλ ία, γιά νά ξαναγυρίσει έκεί πού γεννήθη-κε (στή Γερμανία)».

Ή ιστορία

Αφού ξεφορτώθηκε τήν Πολωνία, ό Χίτλερ ξαναρίχνεται ιτρός τή Δύση. Ό πρώην αρχηγός τοϋ γενικού έπιτελείου τοϋ ΟΚΗ συνοψίζει στό ήμερολόγιό του τό είδος τών επιχει-ρημάτων στά όποια ό Χίτλερ βάσιζε τήν πεποίθησή του: «ό Φύρερ θά προσπαθήσει νά χρησιμοποιήσει τήν εντύπωση πού προκάλεσε ή νίκη μας στήν Πολωνία, γιά νά φτάσει σ' ένα διακανονισμό. Σέ περίπτωση άποτυχίας, τό γεγονός ότι ό χρόνος έργάζεται περισσότερο γιά τόν έχθρό παρά γιά μάς, μάς άναγκάζει νά δράσουμε στή Δύση. . .

1ο "Οτι ή πιθανή εγκατάλειψη άπό τό Βέλγιο τής ούδετερό-τητάς του άπειλεϊ τό Ρούρ, πράγμα πού μάς άναγκάζει νά κερδίσουμε χώρο. . .

2ο Πώς θά αύξηθεϊ ή βρετανική προσπάθεια πού άρχίζει, κι έτσι θά χρειαστεί νά μελετήσουμε τούς όρους μιάς έπίθε-σης πού θά σχεδιαστεί μέ τέτοιο τρόπο ώστε, άρχίζοντας με-ταξύ 20 καί 25 Οκτωβρίου άπό τήν Όλλανδία καί τό Βέλγιο, θά συντρίψει τίς συμμαχικές στρατιωτικές δυνάμεις. Νά εξα-σφαλίσουμε άρκετό χώρο στή Βόρεια Γαλλία,.γιά νά έπεκτεί-νουμε τό σύστημα τών άεροπορικών καί τών ναυτικών βά-σεών μας. . . Οί στρατηγοί φόν Μπράουχιτς καί Χάντλερ θά παρουσιάσουν στίς 19 Οκτωβρίου ένα πρώτο σχέδιο επιχει-ρήσεων, πού ονομάστηκε ΡβΙΙ ΟεΙβ».

Ό Χίτλερ ένιωθε φρίκη γιά τό μαρξισμό, άφού, σύμφωνα μέ τά λεγόμενά του, άνακάλυψε σ' αύτόν ένα εβραϊκό δόγμα, επινοημένο άπό κάποιον Μάρξ καί διαδομένο στήν Αύστρία άπό τούς "Αούστερλιτς, Νταβίντ, "Αντλερ.

60 ]ΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕ5 ΡΕ ΡΟΝΤΒΚϋΝΕ

Ό παράξενος πόλεμος: άπό τή συντριβή τής Πολωνίας (Σεπτέμβριος 1939) ώς τήν εισβολή στή

Γαλλία (Ιανουάριος 1940)

«Στή μεγάλη έδρα (τής Βαρσοβίας) θά γίνουν μεγάλα έγκλή-ματα, καί ξαναρχίζοντας περισσότερο παρά ποτέ τό Σεπτέμ-βριο τοϋ 1939, ό στρατός θά βρίσκεται σέ έκστρατεία. Ή πό-λη θά κυριευτεί καί θά ξανακυριευτεΐ. Οί στρατιώτες δέ θά βρίσκονται πιά σέ έκστρατεία ώσπου νά πιάσει τό κρύο κι ύστερα ό πόλεμος θά ξαναρχίσει».

Ή ιστορία

Ή Βαρσοβία παραδόθηκε στίς 28 Σεπτεμβρίου 1939, υστέρα άπό άντίσταση δυό βδομάδων, ποΰ μπορεί νά χαρακτηριστεί ήρωική. Ό άεροπορικός βομβαρδισμός είχε προκαλέσει πυρ-καγιά στά άλευροποιεϊα της, ένώ τό έργοστάσιο φιλτραρί-σματος καί άντλησης είχε καταστραφεί στό μεγαλύτερο του μέρος.

Οί καταρρακτώδεις βροχές στά τέλη τοϋ φθινοπώρου τοϋ 1939 είχαν άναγκάσει τόν Χίτλερ νά άκυρώσει τήν τελευταία στιγμή τήν έπίθεση πού έπρόκειτο νά έξαπολυθεϊ στίς 12 Νοεμβρίου. "Ως τίς 16 Ιανουαρίου 1940, τά στοιχεία τής φύ-σης τόν άνάγκασαν νά κάνει πίσω δεκατρείς φορές.

Τό άπόγευμα τής 10ης Ιανουαρίου 1940, ό Φύρερ κάλεσε ξαφνικά στό γραφείο του, στή νέα καγκελαρία, τό στρατάρ-χη Γκαϊριγκ, τόν άντιστράτηγο φόν Μπράουχιτς, τόν άρχι-ναύαρχο Ραϊντερ καί τούς άρχηγούς τών έπιτελείων τους. Σκόπευε νά τούς άνακοινώσει τήν άπόφασή του νά έξαπολύ-σει έπίθεση στή Δύση, τήν αύγή τής 17ης, πού άνάτελλε πά-νω άπό τήν Αϊξ-λά-Σαπέλ, στίς 8 καί 16' τό πρωί. Σύμφωνα μέ τά λεγόμενά του, αιτία τής ξαφνικής του άπόφασης ήταν ή μετεωρολογική κατάσταση. Ά π ό τά άνατολικά πλησίαζε μιά ζώνη ύψηλών πιέσεων, πού άπό τίς 12 ή τίς 13 τοϋ μήνα θά δημιουργούσε γιά δέκα μέρες ξάστερο καί στεγνό καιρό στίς Κάτω Χώρες, ένώ τό θερμόμετρο θά έπεφτε στούς 10 ή 15 βαθμούς κάτω άπό τό μηδέν.


Ό Χίτλερ στά Ηλύσια Πεδία

«Τό Σεπτέμβριο τού 1939, Ιανουάριο τού 1940, ένας χυδαίος καί βίαιος καγκελάριος, γέρος σάν τόν Φοίνικα τοϋ κόσμου, θά τελειώσει μέ τό νά μ ή λάμπει πιά στή Γαλλία• ή έξουσία του θά περάσει στή λήθη, όταν θά έχει παρελάσει στά Ηλύ-σια Πεδία».

Ή ιστορία 1η Σεπτεμβρίου 1939: αρχίζει ό Δεύτερος Παγκόσμιος πόλε-μος.

Αποκαλύπτονται τά γερμανικά επιθετικά σχέδια.. . Στίς 12 Ιανουαρίου 1940, μπροστά στήν έπικείμενη έπίθεση, ό Χίτλερ

άπευθύνει ένα καινούριο υπόμνημα στήν Ο .Κ .Η . . . . Στίς 14 Ιουνίου, τά πρώτα τμήματα τής 18ης γερμανικής

στρατιάς έμπαιναν στήν πρωτεύουσα τής Γαλλίας, πού είχε κηρυχτεί άνοχύρωτη πόλη. . . Στήν είσοδο τών Ηλυσίων Πε-δίων, πολύ κοντά στά άλογα τού Μαρλύ, πού ήταν καμου-φλαρισμένα μέ σάκους άμμου, Γερμανοί άξιωματικοί καί ένας έκπρόσωπος τών ιταλικών δυνάμεων, μέ πολιτικά, περι-μένουν τήν άφιξη μιάς παρέλασης στρατευμάτων άπό τήν πλατεία τής "Ομόνοιας.

Χίτλερ: ή κλασική εικόνα τοϋ μεγάλου πολιτικού (Ρισελιέ, Ναπολέοντας, Μπίσμαρκ) είναι άρρηκτα δεμένη μέ κάποιο άνάστημα ή κάποια διάκριση. Ό Χίτλερ διαψεύδει βίαια αύ-τή τήν εικόνα. Τό άθεράπευτα χυδαίο, χοντρό καί σκληρό πνεύμα του (πού ξαναβρίσκουμε στούς «Ελεύθερους Λό-γους» τής έποχής τοΰ πολέμου, όπως άποκαλύπτονταν στό « Ό Αγώνας μου»), άνησυχεϊ καί άπωθεϊ.

Ή άνακωχή τής Βίλλα Ίντσίζα (22 Ιουνίου 1940). Ή άνακωχή τού Ρετόντ (20 Ιουνίου 1940).

Ή διαχωριστική γραμμή. Ή κατοχή.

« Ή λογική ένός γέρου αρχηγού θά γίνει άφρός, εξαφανίζον-τας τή λάμψη τής άξίας του στίς γνώσεις καί στή στρατιωτι-κή τέχνη. 'Ο άρχηγός τής Γαλλίας θά προκαλέσει φόβο στήν άδερφή της (λατινικά: Ιταλία). Στή συνέχεια, τό έδαφος θά διαιρεθεί καί θά εγκαταλειφθεί στούς στρατιώτες».

62 ΙΕΑΝ-01ΑΚΙΕ5 ΩΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

Ή ιστορία

Καί τό μισοξεμώραμα τοϋ Πεταίν τά εξηγούσε όλα. Πώς άγνοοϋσε πολλά πράγματα, πώς δέν καταλάβαινε παρά τά μισά άπό τά υπόλοιπα, πώς συχνά ένεργοϋσαν άλλοι γιά λο-γαριασμό του. Φυσικά, ό συνήγορος ήταν πεισμένος πώς , παρουσιάζοντας έτσι τόν πελάτη του, θά ένίσχυε τά τόσο καλά συγκεντρωμένα έπιχειρήματά του. Στή διάρκεια τής άγόρευσής του, ό Πεταίν φαινόταν εξίσου θυμωμένος μέ τό δημόσιο κατήγορο. «Είπε πώς είμαι ξεμωραμένος!» φώναξε μέ θυμό.

Ή άνακωχή τής Βίλλα Ίντσίζα: στό Μπορντώ, άγνοούσαν φυσικά ότι ό Μουσολίνι είχε τελικά υιοθετήσει τήν άποψη τοϋ Χίτλερ σχετικά μέ τήν έξουδετέρωση τού γαλλικού στό-λου. Γι' αύτό στίς 22 Ιουνίου , στίς 6 καί 10' τό βράδυ, μέ τήν έγκριση τοϋ στρατάρχη Πεταίν, ό ναύαρχος Νταρλάν έστελνε τό άκόλουθο τηλεγράφημα στούς ναυάρχους Έστεβά, Ντυ-πλά καί Ζενσούλ: «"Αν γίνει γαλλογερμανική άνακωχή, πρέ-πει νά ισχύσει μόνο μετά τή σύναψη ίταλογαλλικής άνακω-χής, πού μπορεί έτσι νά έκβιαστεϊ. Σέ περίπτωση πού οί ιτα-λικοί όροι είναι άπαράδεκτοι, σκέφτομαι νά ρίξω τό γαλλικό στόλο σέ μιά περιορισμένη δράση κατά τών στρατιωτικών θέσεων καί τών εύαίσθητων σημείων τής ιταλικής άκτής. . .» . Ή ίταλογαλλική άνακωχή ύπογράφηκε στή Βίλλα Ίντσίζα, στά περίχωρα τής Ρώμης, στίς 22 Ιουνίου, στίς 7 καί 35' τό βράδυ.

Ή πτώση τής 3ης Δημοκρατίας (22 Ιουνίου 1940)

«Στίς 20 τού 615ου μήνα, ή Δημοκρατία θά πεθάνει. Καί λίγο άργότερα, ό πόλεμος θά μαίνεται γιά πολύ καιρό. Πολλές χώρες, καί ιδιαίτερα ή Φλάνδρα καί ή Αγγλία, θά δεχτούν κατακλυσμό άπό σίδερο καί φωτιά- πολιορκημένοι άπό τούς Γερμανούς, θ' άναγκαστούν νά τούς πολεμήσουν».

Ή ιστορία

"Αν, ξεκινώντας άπό τήν άφετηρία μας, τό 1889, προσθέσου-με 615 μήνες, φτάνουμε στίς 20 Ιουνίου 1940. "Ας άφήσουμε τήν ιστορία νά μιλήσει:


Ή κατάρρευση τής 3ης Δημοκρατίας. Σύμφωνα μέ τούς όρους τής άνακωχής πού ύπογράφηκε στίς 22 Ιουνίου, τά 2/3 τής Γαλλίας καταλαμβάνονται άπό τούς Γερμανούς, ένώ τό ύπόλοιπο περνάει στήν έξουσία τής γαλλικής κυβέρνησης τού Βισύ. "Εχοντας πάρει τήν πλήρη έξουσία άπό τό Κοινο-βούλιο, ό Πεταίν έγκαθιδρύει ΤΟ ΓΑΑΑΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ. . .

Ό πολλαπλασιασμός τών Μετώπων καί οί πρώτες δυσκο-λίες ( Ιούνιος 1940-άρχές 1943): ό Χίτλερ πιστεύει ότι θά ύπο-χρεώσει τήν Αγγλία νά συνθηκολογήσει βομβαρδίζοντάς την έντατικά.. . Είσοδος νέων δυνάμεων στόν πόλεμο. . . "Ας ση-μειωθεί, εξάλλου, ότι οί πόλεις πού γνώρισαν τίς μεγαλύτερες καταστροφές άπό τά V I καί \2 ήταν τό Αονδίνο καί ή Α μ -βέρσα (Αγγλία καί Φλάνδρα).

Απελευθέρωση τής Ιταλίας άπό τούς Αμερικανούς, τούς "Αγγλους καί τούς Γάλλους (1943-1944)

«Τό Μιλάνο, ή Φερράρα, τό Τορίνο καί ή Άκουιλία, ή Κα-πούη καί τό Μπρίντιζι θά ενοχληθούν άπό τούς Γάλλους, τό βρετανικό Λέοντα καί τό στρατό τού άετοϋ (τοϋ άμερικανι-κού), όταν ό γέρος Βρετανός άρχηγός (Μοντγκόμερυ) θά κρατάει τή Ρώμη».

Ή ιστορία

Μπροστά στόν κίνδυνο πού διέτρεχε ή 5η άμερικανική στρα-τιά, ό Αλεξάντερ έκανε έκκληση στόν Μοντγκόμερυ (τό γέρο Βρετανό άρχηγό), ζητώντας του νά βιαστεί γιά νά πιάσει έπ' αύτοφόρω τούς επιτιθέμενους τού προγεφυρώματος. . . "Οσο γιά τήν 8η βρετανική στρατιά, πού είδε νά τής άναθέτουν τόν τομέα τής Πούιγ, ή άνακωχή τού Κασίμπιλε τής έπέτρεψε ν' άποβιβάσει μέ τήν ησυχία της τό 5ο Ο.Α. της στά καλά έξο-πλισμένα λιμάνια τού Τάραντα καί τού Μπρίντιζι . . . Παρά τήν έκκένωση τής Νάπολης, τήν 1η Όκτωβρίου , τό ίδιο συμβαί-νει στούς άξονες πού όδηγούν στή Ρώμη διαμέσου Κασίνο καί Φόρμια. . . Ά π ό τίς 22 Νοεμβρίου τό γαλλικό εκστρατευτι-κό σώμα άρχιζε ν' άποβιβάζεται στήν Ιταλία.. . Ή 2η ϋ . Ι .Μ . του άποσπάστηκε στό 6ο ^.Α. , πού προσπαθούσε νά βγεϊ άπό τήν περιοχή τού Μινιάνο καί ό στρατηγός Δούκας χτύ-

64 ΙΕΑΝ-ΟΙΑΚΙΕδ ΡΕ ΡΟΝΤΒΚυΝΕ

ττησε δεξιά, γύρω στά δέκα χιλιόμετρα βόρεια τού Βενάτρο (χωριού κοντά στήν Καπούη).

Στίς 4 Ιουνίου , τά συμμαχικά στρατεύματα μπήκαν στή Ρώμη.

Απόβαση τοϋ γαλλικού έκστρατευτικοϋ σώματος στήν Ιταλία (χειμώνας 1944). Οί φονικές μάχες τού Μόντε

Κασίνο καί ή κατάληψη τής Ρώμης. Διαφωνίες άνάμεσα στίς συμμαχικές διοικήσεις

«Θά θρηνήσουν μιά μάταιη κι ανώφελη επιχείρηση, πού έγι-νε γιά ένα ζήτημα τιμής· τά (άποβατικά) σκάφη 0< χ κατευ-θυνθούν πρός τίς ιταλικές άκτές, τά κύματα (τής ι η ί θέσης) θά έρθουν τό χειμώνα μαζί μέ τήν πείνα. Ή γή θά βαφτεί μέ αίμα κοντά στόν Τίβερη καί οί άνθρωποι θά προσβληθούν άπό διάφορες συμφορές».

Ή ιστορία

Ό στρατηγός Κλάρκ μάς ένημέρωσε γιά τίς παθητικές περι-πέτειες. τής άπόβασής του στό Σαλέρνο. Παρά λίγο νά τόν ρίξει στή θάλασσα ένα γερμανικό σώμα τεθωρακισμένων. Εί-χε άντισταθεϊ μόνο χάρη στό στόλο ένίσχυσης, μέ διοικητή τό ναύαρχο Σέρ Κάννινγκαμ, πού δέν είχε φοβηθεί νά πλησιάσει πολύ στήν όχθη. . . «Τή μεθεπομένη, 1η Όκτωβρίου , βρισκό-μαστε στήν Πομπηία. . . Τό πρώτο σώμα πού θά έριχνα στήν περιπέτεια, μέσα στήν τραχιά χειμωνιάτικη ύπαιθρο, δέν ήταν πολύ σπουδαίο. Αριθμούσε 65.000 άντρες. Οί έπιχειρή-σεις τού Δεκεμβρίου τοϋ 1943 δέν είχαν στήν ούσία άλλο άπο-τέλεσμα άπό τό νά κυριεύσουμε τή "χειμερινή" θέση, πού κα-λυπτόταν άπό τήν κύρια θέση άντίστασης "Γκούσταβ" , άπ' όπου ό στρατάρχης Κέσελρινγκ, ό άντίπαλός μας στήν Ιτα-λία, σκόπευε νά έμποδίσει κάθε προέλαση τών Συμμάχων πρός τή Ρώμη.. . Στίς άρχές Ιανουαρίου 1944, ή ύπόθεση "Αν-τζιο είχε έπιτρέψει στούς Γάλλους τού Ο.Ε.Ρ. νά άποκτήσουν δική τους έπαλξη. Επρόκειτο, ώστόσο, νά προκαλέσει πολ-λές άνώφελες θυσίες. . . Ό δρόμος πού κατέβαινε στό Ράπιν-το καί πού έπρεπε ν' άκολουθήσουμε σέ μεγάλο μέρος τής διαδρομής ήταν φοβερά φονικός στήν έκστρατεία τού χειμώ-


να. . . Οί τεράστιες εκατόμβες πού έγιναν έκεϊ, άπέβλεπαν μό-νο στό νά παραβιαστεί ή γραμμή "Γκούσταβ" στό Μπελβεν-τέρε.. .»

Γιά τή συνέχεια τών έπιχειρήσεων καί τήν άνοδο στό Βορ-ρά, ή (Ζ.Ε.Ρ. ξαναβρισκόταν στήν κανονική της θέση, στά άνατολικά τού Τίβερη, πάνω στά βουνά.. . Στό Καρπινέτο, τό επιτελείο μιάς ομάδας, πού προτίμησε νά καταλύσει σ' έναν πύργο, όπου είχε προηγηθεί μιά μονάδα τού γερμανικού μη-χανικού καί είχε άφήσει τό έπισκεπτήριό της, είχε πέσει μέσα στή νύχτα πάνω σέ μιά νάρκη, πού έξουδετέρωσε ολόκληρο σχεδόν τό επιτελείο αύτής τής ομάδας.

Οί Γερμανοί στό Παρίσι (1940). Ή επίθεση τής Σοβιετι-κής "Ενωσης (22 Ιουνίου 1941). Τά συμμαχικά στρατεύ-

ματα στή Νορμανδία καί στίς "Αλπεις (1944)

«Στήν πόλη όπου θά μπει ό Γερμανός (Παρίσι), οί εχθροί θά βρίσκονται πολύ κοντά. Τά ξένα στρατεύματα θά σφετερι-στούν μιά μεγάλη χώρα (τή Ρωσία). Οί σύμμαχοι θά περά-σουν άπό τά βράχια (τής Νορμανδίας) καί άπό τίς Άλπεις».

Ή ιστορία Ή άνακωχή μέ τή Γερμανία ύπογράφεται στίς 21 Ιουνίου 1940, στή Ρετόντ. Ή άνακωχή μέ τήν Ιταλία στίς 24 Ιουνίου, στή Ρώμη. "Αρχίζουν νά ισχύουν άπό τίς 25 "Ιουνίου... Παρέ-λαση στό Παρίσι: μέ ζωηρό βήμα, τραγουδώντας, τά γερμα-νικά στρατεύματα διασχίζουν μιά πλατεία "Ομονοίας άδεια άπό αύτοκίνητα.

Τό τείχος τού "Ατλαντικού δέν είναι μύθος, ούτε είναι όμως ένα σύστημα οχύρωσης χωρίς ρωγμές, όπως τό περιγράφει ό Γκαΐμπελς. Ή Βουλώνη, ή Χάβρη, τό Χερβούργο έχουν ισχυρή οργάνωση: μερικά σημαντικά έργα έχουν χτιστεί στό Πά ντέ Καλαί, άλλά τά ύπόλοιπα είναι συχνά ένα προσχέδιο ή άκόμη ένα σχεδιάγραμμα.

Ή Βέρμαχτ έχει βρεθεί τώρα άνάμεσα σέ δυό θέατρα έπι-χειρήσεων. Στά τέλη Απριλίου, ένα μήνα πρίν άπό τήν άπό-βαση, υπήρχαν 52 μεραρχίες στή Γαλλία, 6 στήν "Ολλανδία, 6 στό Βέλγιο καί 24 στήν "Ιταλία (στίς "Αλπεις), έναντι 202 τής Ρωσίας.

5ο

66 )ΕΑΝ-<:ΗΑΚΙΕ5 ΡΕ ΡΟΝΤΒΚυΝΕ

Μετά τή Σικελία, άττόβαση στήν Καλαβρία (3 Σεπτεμβρίου 1943)

«Μιά νέα πολεμική έπιχείρηοη θά οδηγήσει τή στρατιά κοντά στό Άπαμέστε (στήν Καλαβρία) μέχρι τήν άκτή, παρά τήν προσπάθεια τής στρατιωτικής ηγεσίας τού Μιλάνου νά βοη-θήσει. Στή συνέχεια ό Ντούτσε, χάνοντας τήν έξουσία, θά πάει στό Μιλάνο μέσα σ' ένα σιδερένιο κλουβί (ένα καμιόνι)».

Ή ιστορία

Στίς 3 Σεπτεμβρίου τό 13ο βρετανικό Α. άποβιβαζόταν στήν άκτή τής Καλαβρίας, βορειοδυτικά τοϋ Ρέτζιο, χάρη στήν κά-λυψη πού τοϋ πρόσφερε μιά μοίρα ναυτικού μέ διοικητή τόν άντιναΰαρχο Γουίλις, τού Βασιλικού Ναυτικού. Ό Χίτλερ θά μεταφέρει στό άνατολικό μέτωπο τήν 24η Μεραρχία Τεθωρα-κισμένων καί τή μεραρχία 5.5. 1είΐ35ΐ3η03«6. Ό Κέσελριγκ θά δώσει τρεις μεραρχίες πεζικού στή 10η στρατιά καί τό υπό-λοιπα τής πρώην στρατιωτικής ομάδας Β, μένοντας στή βό-ρεια Ιταλία (ή ήγεσία τοϋ Μιλάνου) έγινε 14η στρατιά μέ τίς διαταγές τοϋ στρατηγού φόν Μάκενσερ.

Στίς 6, ό Τζεμινάτσα ξανάφυγε άπό τό Ντόγκο, όπου ό 'Αουντίζιο είχε διευθύνει τήν έκτέλεση τών δεκαπέντε φασι-στών, πού είχαν συλληφθεί στή Ρόκα ντί Μούσο. "Εβαλαν τά πτώματα τού Μουσολίνι καί τής Κλαρέττα στό αύτοκίνητο τοϋ Τζεμινάτσα, πού έφυγε μέσα στή βροχή πρός τό δρόμο τοϋ 'Αζάνο. Τό καμιόνι τής μεταφοράς (σιδερένιο κλουβί!) περίμενε στή διασταύρωση. "Εριξαν τά δυό πτώματα πάνω στά άλλα δεκαπέντε. Στίς 29 Απριλ ίου 1945, νωρίς τό πρωί, τό καμιόνι τής μεταφοράς έφτασε στό Μιλάνο, άφοϋ πέρασε άπό πολλά άμερικανικά οδοφράγματα. Σταμάτησε μπροστά στό τσιμεντένιο γιαπί ένός γκαράζ, πού χτιζόταν στήν Πια-τσάλε Λορέτο.


Απελευθέρωση τής Κορσικής (Σεπτέμβριος 1943). Αϊτη-<>η άνακωχής άπό τους Συμμάχους στή Λισσαβώνα (Αύγουστος 1943). Ή κατάρρευση τής Ιταλικής Σοσια-λιστικής Δημοκρατίας. Μετά τή Γοτθική γραμμή, οί 72

νεκροί τής άπελευθέρωσης τής Κορσικής

«(Ό Γερμανός) θά φτάσει στό λιμάνι τοϋ Μπονιφάτσιο στήν Κορσική, ενώ ή Δημοκρατία (Σοσιαλιστική Ιταλική) θά κατα-στραφεϊ κοντά στή Ραβέννα. Ή πρεσβεία πού θά σταλεί στή Λισσαβώνα, θά πέσει στό νερό. Εκείνοι πού θά είναι κρυμμέ-νοι στά βουνά, θά σκοτώσουν 70 άντρες».

Ή ιστορία

Γό ζήτημα τών Ιταλών έχει κανονιστεί, άλλά μένουν οί δέκα χιλιάδες Γερμανοί τοϋ νησιοϋ, χωρίς νά λογαριάσουμε εκεί-νους που, έκκενώνοντας τή Σαρδηνία, περνάνε στήν Κορσική άπό τό στενό τοϋ Μπονιφάτσιο, γιά νά επιβιβαστούν στήν Μπάστια. Ό λ η ή έκστρατεία τής Κορσικής είναι έκεΐ... Στήν άνατολική άκτή, οί Γερμανοί κρατάνε τό Μπονιφάτσιο καί τό Πορτοβέκιο στό Νότο, τήν Γκιζονάκια στό κέντρο, τό άερο-δρόμιο Μπόργκο καί τήν Μπάστια στό Βορρά. Τά πρώτα τμήματα τής 90ής Μεραρχίας Τεθωρακισμένων-Γρεναδιέρων άποβιβάζονται στό Μπονιφάτσιο, φτάνοντας άπό τή Σαρδη-νία... Αλλά άπό πού θά έπιτεθούν στήν Μπάστια; Θά επιτε-θούν άπό τό βουνό: μέσα στή νύχτα, οΐ άντρες προχωρούν μέ κόπο άνάμεσα άπό βράχια καί θάμνους. Τήν αύγή, πλη-σιάζοντας στήν κορφή τού Σέκο, ή 47η Γκούμ πέφτει σέ πραγματική ένέδρα. Σέ μερικά λεπτά χάνονται 25 βαθμοφό-ροι καί άντρες... "Ετσι, σέ 27 μέρες, ή Κορσική ελευθερώθηκε άπό Γάλλους. Ό στρατηγός 'Ανρί Μαρτέν μπόρεσε νά έκ-πληρώσει τήν άποστολή του μέ έλάχιστες άπώλειες: 72 νε-κρούς καί 220 τραυματίες. Απείχε πολύ άπό τό λουτρό αίμα-τος πού άνάγγειλαν ορισμένοι.

'Ακόμη καί όταν οί Γερμανοί κατάφεραν νά άνασυντα-χτούν στά βόρεια τής Φλωρεντίας καί νά έγκατασταθούν γιά τό χειμώνα στή Γοτθική γραμμή μεταξύ Ρίμινι (40 χιλιόμετρα βόρεια τής Ραβέννας) καί Σπέτσια, οί βιαιότητες συνεχίστη-καν στά μετόπισθεν μέ τήν ίδια σχεδόν ένταση.

Στίς 17 Ιουλίου 1943, ό Μπαστιάνι έπιχειρεϊ διάβημα στό

68 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕδ ΡΕ ΡΟΝΤΒΚυΝΕ

Βατικανό. Γίνεται ευνοϊκά δεκτός άπό τόν καρδινάλιο Μαλιό-νε. Οί δυό άντρες άποφαοίζουν νά στείλουν έναν άποσταλμέ-νο στή Λισσαβώνα, γιά νά έρθει σ' επαφή μέ τους Συμμά-χους. Ό άποσταλμένος, ένας τραπεζίτης, ό κύριος Φούμι, διορισμένος γιά τήν περίπτωση διαχειριστής τής περιουσίας τής Αγ ίας "Εδρας, πρόκειται νά φτάσει στό Λονδίνο διαμέ-σου Λισσαβώνας. Δυστυχώς, θά περιμένει άτέλειωτες μέρες στήν πορτογαλική πρωτεύουσα τή βρετανική του βίζα καί τά γεγονότα τής Ρώμης θά στερήσουν οπό τήν άποστολή του τό άντικείμενο της.

Αγώνας εναντίον τής Γερμανίας καί τής Ιταλίας. Ή οικονομική τους καταστροφή. Ή καταστροφή τοϋ

γαλλικού κράτους καί τού Γ' Ράιχ. Διάσκεψη τής Τεχεράνης. Ό Ο.Η.Ε.

«Δυό πολιορκημένες (χώρες) (Γερμανία καί Ιταλία) θά έξαν-τληθοΰν έξαιτίας τής βίαιης μανίας τους καί θά έχουν καί οί δυό τίς τσέπες τους άδειες (οικονομική καταστροφή). Ή δυ-νατότερη (ή Γερμανία) θά φαγωθεί όπως καί ό ονειροπαρμέ-νος γέρος (Πεταίν). Θά δείξουν στή Γενεύη τή συνέχεια (τής συνθήκης) τής Τεχεράνης».

Ή ιστορία

Στίς 27 Νοεμβρίου 1943, ό Αμερικανός πρόεδρος, ό Βρετανός πρωθυπουργός καί ή άκολουθία τους έφυγαν ξημερώματα γιά τήν Τεχεράνη, όπου θά γινόταν ή Διάσκεψη ΕυΚΕΚΑ. . . Ή πρώτη σύνοδος τής Διάσκεψης έγινε σ' ένα σαλόνι τής σοβιε-τικής πρεσβείας, στίς 28 Νοεμβρίου, στίς 4 καί 30' τό άπόγευ-μα. Λίγο νωρίτερα, ό Στάλιν εϊχε ιδιαίτερη συνάντηση μέ τόν Ρούζβελτ, όπου αύτός τού ειχε έκθέσει τίς άπόψεις του γιά τήν παγκόσμια άναδιοργάνωση.. . Σχετικά μέ τίς ά/λαγές στό χάρτη καί τήν καθιέρωση νέας παγκόσμιας τάξης, οί συζητή-σεις τού Στάλιν, τού Τσώρτσιλ καί τού Ρούζβελτ δέν είχαν φτάσει ποτέ σέ τέτοια ένταση, γιά τόν άπλούσταιο λόγο ότι ό Βρετανός πρωθυπουργός καί ό πρόεδρος τών "Ηνωμένων Πολιτειών έπικύρωσαν καί τήν παραμικρότερη επιθυμία τού Σοβιετικού τους συμμάχου. Ο πρόεδρος Ρούζβελτ, μετά άπό


παράκληση του, δέχτηκε νά έκθέσει τίς ιδέες του σχετικά μέ ι ην παγκόσμια οργάνωση που , μετά τήν άποκατάσταση τής ι ίρήνης, θά έπαιρνε τή θέση τής Κοινωνίας τών Εθνών... Θά ήταν σφάλμα νά διαχωρίσουμε τήν Τεχεράνη άπό τή Γιάλτα καί τό Πότσνταμ.

Ή διάσκεψη τής Γιάλτας (4-11 Φεβρουαρίου 1945) τοποθε-ιεϊ τίς βάσεις τοϋ μελλοντικού Όργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Απόβαση στή Νορμανδία (6 Ιουνίου 1944)

« Όταν οί αμφίβιες μηχανές, σέ κύματα έπίθεσης, θά φτά-σουν στήν άκτή, ό σχηματισμός τους άπό ξένους (Αμερικα-νούς) θά είναι εύχάριστος (γιά τούς Γάλλους) καί τρομακτι-κός (γιά τούς Γερμανούς) καί θά χτυπήσει σέ λίγο τούς εχθρούς άπό τή θάλασσα μέχρι τά βράχια».

Ή ιστορία Οί υπερασπιστές τοΰ σημείου άμυνας νν-5 είδαν νά βγαίνουν άπό τό νερό μισοβυθισμένα, άμορφα τέρατα, πού φαίνονταν σάν νά περπατούσαν: άμφίβια άρματα μάχης! Στάζοντας, προχωρούσαν τώρα στήν άμμο. . . "Ενα δεύτερο κύμα άρμά-των ενώθηκε μέ τό πρώτο. . .

Στήν παραλία τοΰ Ούιστρεχάμ, ένα μνημείο θυμίζει τήν πρώτη άπόβαση συμμαχικών στρατευμάτων στό γαλλικό έδαφος· έχει τήν έξής έπιγραφή: «Σ' αύτή τήν άκτή, τήν αύ-γή τής 6ης Ιουνίου 1944, τά στρατεύματα τοΰ στρατάρχη Μοντγκόμερυ καί ή γαλλική όμάδα κρούσης τού λοχαγοΰ Κί-φερ πάτησαν πρώτοι τό πόδι τους στό έδαφος τής Γαλλίας». Χαρακτηριστικός λίβελος. Γιά τούς Άγγλους ένας στρατάρ-χης. Γιά τούς Γάλλους ένας λοχαγός. Υπάρχε ι πιό έντυπω-σιακή άπόδειξη τοΰ περιορισμένου στρατιωτικού ρόλου πού έπαιξαν οί Γάλλοι;

"Ενα μέρος τών τμημάτων τού 5ου άμερικανικοΰ σώματος στρατού (ξένος) πού άποβιβάστηκε στήν "Ομαχα Μπήτς, εί-χε άποστολή νά διασχίσει τό Γκρανκάμ. Τό άκρωτήριο Χόκ είναι ένα συγκρότημα άπό άσβεστολιθικούς βράχους, πού προχωρεί μέσα στή θάλασσα, γύρω στά 7 χιλιόμετρα άνατο-λικά τής Βιερβίλ. Τά βράχια αύτά έχουν ϋψος τριάντα μέτρα


καί πέφτουν άπότομα. Κάτω, υπάρχει μιά άμμουδιά μέ βό-τσαλα, μέ βάθος είκοσι μέτρα.

Απόβαση στήν Προβηγκία (Αύγουστος 1944). Διαμαρτυρίες στό Μονακό γιά τόν πόλεμο

«Θά γίνουν διαμαρτυρίες άπό τό δυσαρεστημένο λαό, όταν ό στρατός θά καταλάβει τήν Άντίμπ. Θ' ακουστούν παράπονα ατό Μονακό καί στό Φρεζύ· ό ένας θά κυριεύσει τήν άκτή πού κατείχε ό άλλος (ό Γερμανός)».

Ή ιστορία Τή νύχτα τής 10ης Αύγούστου 1944, άρχίζει ή σμγκέντρωση τών μονάδων άπόβασης. . . Τό πρόβλημα είναι λοιπόν νά συγ-κεντρωθούν τήν καθορισμένη στιγμή μπροστά στήν άκτή τής Προβηγκίας τά 2.000 πλοία πού άποτελούν τή μεγαλύτερη άρμάδα πού βρέθηκε ποτέ στή Μεσόγειο.. . Σέ μιά προκαταρ-κτική προκήρυξη, ό στρατηγός ντέ Αάτρ δέν κρύβει ούτε τή συγκίνηση πού εμπνέει τό έδαφος, ουτε τά.προβλήματα πού θά δημιουργήσει. Ή γή τής Γαλλίας είναι καί γή τών Γάλλων, πού δοκιμάζονται έδώ καί τέσσερα χρόνια, πού άγωνιούν, άλλά καί πού διχάζονται: «Πρόκειται γιά τή Γαλλία, γιά μάχη στή Γαλλία, γιά τήν άπελευθέρωση τής Γαλλίας. Είναι έξάλλου δύσκολο, γιατί δέν άρκεϊ νά πολεμήσουμε, άλλά κυρίως νά γίνουμε άγαπητοί. Καί πρέπει νά σάς κάνω προσεκτικούς άπέναντι στά ίδια τά αίσθήματά σας. Δίκαια περήφανοι γιά τήν προσπάθειά σας καί γιά τή θυσία πολλών συντρόφων σας, θά έχετε τήν τάση νά περιμένετε άναγνώριση.. .»

Ό τ α ν τήν επομένη, στίς 16 Αύγούστου, οί μεγάλοι άρχηγοί πατάνε τό πόδι τους στή στεριά, νά οί συνθήκες τής πρώτης άπόβασης, σύμφωνα μέ τά λεγόμενα τού ναυάρχου Χιούιτ: «"Οταν φτάσαμε στήν παραλία, ό στρατηγός Πάτς κι εγώ, παραμερίσαμε γιά νά έπιτρέψουμε στό ναύαρχο Λεμονιέ ν' άγγίξει πρώτος τό πάτριο έδαφος». Μιά πράξη, πού τή χιου-μοριστική της άπήχηση βρίσκουμε σέ μιά έπιστολή τού Αμε-ρικανού ύπουργού Αμύνης Φόρεσταλ στό ναύαρχο Λεμονιέ, άφοΰ προηγουμένως είχαν παραβρεθεί στήν ύποδοχή τού πληθυσμού τού Σαίν-Ραφαέλ: «Αγαπητέ μου ναύαρχε, δέ θά ξεχάσω γρήγορα ούτε εύκολα τήν άξιομνημόνευτη σκηνή τής


όποιας υπήρξα μάρτυρας σήμερα τό άπόγευμα στήν πλα-τεία τοϋ Σαίν-Ραφαέλ.. .»

Στήν άκτή, ό μυστικός στρατός περιλάμβανε τούς 3.000 άν-τρες τής ομάδας Λεκυγιέ, πού πολέμησαν κυρίως μεταξύ Νί-καιας καί 'Αντίμπ.

Τό ένδιαφέρον γιά τίς άνθρωπιστικές δραστηριότητες γεν-νήθηκε τήν έποχή τού Αλβέρτου Α' τού Μονακό, πού ϊδρυσε τό Διεθνές Ινστιτούτο Ειρήνης, τό 1903. Ά π ό τότε, δέν έπα-ψαν νά έκδηλώνονται οί μονεγασκικές πρωτοβουλίες μέ τήν ύποκίνηση τής οργάνωσης διεθνών διασκέψεων (π.χ. γιά τόν έξανθρωπισμό τών συρράξεων, τό 1934).

Ή υποχώρηση τοϋ κομμουνισμού (1942). Ή απαγωγή τού Πεταίν (20 Αύγούστου 1944)

«Σ' εκείνα τά μέρη καί σ' έκείνους τούς καιρούς θά ταλαντευ-τούν, άπό άδυναμία, άνάμεσα σέ δυό άντίθετα κόμματα. Θά άντιταχτούν στούς δημοκρατικούς νόμους. Ό γέρος (στρα-τάρχης) θά κρατήσει τήν έξουσία, καί στή συνέχεια θά βγει άπό τή μέση (Βισύ), όταν ό κομμουνισμός θά έχει υποχωρή-σει πολύ».

Ή ιστορία Στίς 20 Ιουνίου 1940, στίς 2 τό άπόγευμα, ό Πεταίν κοίταζε τούς υπουργούς πού είχε καλέσει στό Συμβούλιο έκείνου τού άπογεύματος: ήταν δύο. Οί άλλοι έτοίμαζαν τίς βαλίτσες τους. Τά μέλη τής κυβέρνησης θά έπιβιβάζονταν στό Πόρ-Βάντρ. Οί άντρες πού στριφογύριζαν στό Μπορντώ, χωρίς νά μποροϋν νά πάρουν μιάν άπόφαση, ήταν κοινοβουλευτι-κοί. Ή τ α ν περίπου τριακόσιοι μαζεμένοι έκεϊ. Τό νά μή θέ-λουν νά συνεχίσουν τόν άγώνα θά μπορούσε νά γίνει άργότε-ρα μελανό σημείο. Τί έπρεπε νά κάνουν;

«Ετοιμάστε μου ένα κείμενο, πού νά μού δίνει εκτελεστικές έξουσίες». Τήν έπομένη, ή άντιπροσωπεία τοϋ έφερε ένα κεί-μενο. Είχε μορφή άντισχεδίου, διαφορετικού άπό τό σχέδιο Ααβάλ: άναστολή τών συνταγματικών νόμων τοϋ 1875, ώσπου νά συναφθεί ειρήνη, πλήρεις έξουσίες στόν Πεταίν.. . Περισσότερη έξουσία στό κράτος άπό τόν Λουδοβίκο ΙΔ', όπως σωστά έλεγε ό στρατάρχης, πού ήξερε ιστορία. Τό

72 1ΕΑΝ-0ΗΑΚΙ.Ε5 ϋΕ ΡΟΝΤΒΚυΝΕ

κράτος ήταν εκείνος, καί στήν ούσία δέν ύπήρχε πιά Κοινο-βούλιο έττιφορτισμένο μέ τήν έπικύρωση καί ικανό νά κάνει συστάσεις.

Τό ττρωί τής 20ής Αύγούστου 1944, οί Γερμανοί άπήγαγαν τό στρατάρχη, πού στάλθηκε μέ στρατιωτική συνοδεία στό Σιγκμαρίνγκεν, χωρίς κάν νά μπορέσει νά έπιχειρήσει άπό-δραση.

Κλονίζεται ή σοβιετική άντίσταση: στά βόρεια τής βαλτώ-δους ζώνης τοϋ Πρίπετ, ή σοβιετική άντίσταση, άπό τίς πρώ-τες ώρες έκείνης τής ζεστής μέρας, αιφνιδιάστηκε καί παρα-μερίστηκε παντού καί οί ένισχύσεις, πού άνέβαιναν στό μέτω-πο , έξοντώθηκαν.. . . Ό μ ω ς , προτού τά μέτρα αύτά φέρουν άποτέλεσμα, ή κατάσταση είχε εξελιχτεί μέ γιγάντια βήματα άνάμεσα στή Μαύρη Θάλασσα καί στή Βαλτική, καί τό είχε κάνει πρός όφελος τής άμυνας. . . Λίγες μέρες αργότερα, ή σο-βιετική κυβέρνηση καί ή κεντρική διοίκηση έγκατέλειπαν τή Μόσχα, γιά νά έγκατασταθούν στό Κουίμπιτσεφ, στήν άρι-στερή όχθη τού Βόλγα.

Ή προδοσία του Πεταίν (20 Αύγούστου 1944)

«Ό γέρος (στρατάρχης) θά εξαπατηθεί καί θά άτταχθεί άπό τό πόστο του άπό τόν έχθρό, πού θά τόν σπρώξει σέ μιά κακή πράξη. Ή έξουσία πού θά έχει δημιουργήσει, θά κατα-στραφεί μπροστά στά μάτια του · θά προδώσει όταν οί άδερ-φοί στά όπλα (οί σύμμαχοι) θά βρίσκονται στή Σάρτρ, στήν Ορλεάνη καί στή Ρουέν».

Ή ιστορία Νοτιότερα, ή 2η βρετανική στρατιά άρχίζει τήν έπίθεση στίς 16 Αύγούστου καί, άφού διασχίσει τήν Ντίβ, κυριεύει διαδοχι-κά τό Λιζιέ, τό Πόν λ' Έβέκ , τό Λουβιέ. Κι αύτή έπίσης πλη-σιάζει στό Σηκουάνα, στά νότια τής Ρουέν. Ή 3η άμερικανική στρατιά προχωρεί πρός τό Παρίσι: ξεκινώντας άπό τήν Άλανσόν καί τό Μάν, τά στρατιωτικά της τμήματα φτάνουν στό Βερνέιγ στά βόρεια, στό Ντρέ, στή Μάντη, στά νότια, στή Σάρτρ, στό Ραμπουγιέ, πού θά είναι ό τελευταίος σταθ-μός. . . Στίς 15 καί 16 Αύγούστου, εκτελώντας αύτό τό σχέδιο, ή 3η άμερικανική στρατιά μπαίνει στήν Ορλεάνη καί στή Σάρτρ.


Τό πρωί τής 20ής Αύγουστου οί Γερμανοί άπήγαγαν τό στρατάρχη καί τόν μετέφεραν μέ στρατιωτική συνοδεία στό Σιγκμαρίνγκεν, χωρίς αύτός νά μπορέσει νά έπιχειρήσει νά άποδράσει.

Ή ένθουσιώδης υποδοχή πού γνώρισε ό στρατάρχης στίς τελευταίες του έπισκέψεις σέ γαλλικές πόλεις, ιδιαίτερα στό Παρίσι, στίς 26 Απριλίου 1944, καί στό Σαίντ-Έτιέν, στίς 6 Ιουνίου 1944, τή μέρα άκριβώς της άπόβασης, δείχνει ότι τό

προσωπικό του κύρος διασώθηκε, παρόλο πού ή πολιτική του απέτυχε. "Ομως, τό αύξημένο ποσοστό τών στραταρχι-στών δέν άποτελεϊ πιά πολιτική δύναμη τό 1944... "Ολες οί προσπάθειες τού Πεταίν καί τού Ααβάλ νά έξασφαλίσουν τήν έπιβίωση στήν κυβέρνηση τού Βισύ, διαλύονται ώς έξωπραγ-ματικές.

Στίς 12 Αύγούστου 1945, ό γενικός εισαγγελέας Μορνέ παίρνει τό λόγο: «Κύριοι. Γιά τέσσερα χρόνια -τί λέω; γιά τέσσερα χρόνια κι άκόμη αύτή τή στιγμή- ή Γαλλία είναι θύ-μα τής πιό φοβερής άμφιβολίας, πού μπορεί νά σπείρει τήν ταραχή στά πνεύματα καί πού, επωφελούμενη άπό ένα διά-σημο όνομα, χρησιμεύει ώς παραπέτασμα γιά τήν προδοσία. Ώ ! κύριοι, ξέρω ποιά λέξη πρόφερα μόλις τώρα, μιά λέξη πού ή συσχέτισή της μέ τόν άνθρωπο πού βρίσκεται έδώ, άκούγεται οδυνηρή...»

Ή ζώνη κατοχής άπό τή Ρουέν ώς τό Μπορντώ. Τό τείχος τοϋ Ατλαντικού. Ή άπελευθέρωση. Ρουέν (1944)

«Τό Μπορντώ, ή Ρουέν καί ή Λά Ροσέλ ενωμένες (στήν κατο-χή) θά κρατάνε τίς γαλλικές άκτές τού ώκεανού (τό τείχος τού Ατλαντικού)· οί 'Αγγλοαμερικάνοι, οί Γάλλοι καί οί Βέλ-γοι, συμμαχώντας, θά τούς άπωθήσουν ώς τή Ρουέν».

Ή πτώση τού γαλλικού κράτους (1944). Ή άναχώρηση τού Πεταίν γιά τό Σιγκμαρίνγκεν. Ό Πεταίν στό νησί

Ύ έ (1945)

«Ό γέρος αρχηγός τού Κράτους, διωγμένος άπό τήν έξου-

74 )ΕΑΝ-(ΓΗΑΚΙΕ5 ϋΕ ΡΟΝΤΒΚυΝΕ

σία, θά πάει νά ζητήσει βοήθεια στήν Ανατολή (Σιγκμαρίν-γκεν>. Από φόβο γιά τούς (άγκυλωτούς) σταυρούς θά δι-πλώσει τή σημαία του καί θά τελειώσει, διαμέσου Πόρ (Ζουενβίλ) καί ξηράς, στό νησί τών Μυδιών (Ύέ)».

Ή ιστορία

Νά πού έμφανίζεται στό προσκήνιο ό φορέας τής χειρότερης άπειλής. Είναι ό βαρώνος φόν Νόιμπρον. "Αν ό στρατάρχης άρνηθεϊ νά υπακούσει, ή πόλη τού Βισύ θά βομβαρδιστεί άπό τήν άεροπορία καί τό γερμανικό πυροβολικό. . . «Δέν έχω τό δικαίωμα νά έπιτρέψω τό βομβαρδισμό τών γυναικόπαι-δων τού Βισύ», θά πει ό Πεταίν. «Πρέπει νά υποκύψω μπρο-στά σέ τέτοιες άπειλές. . .»

Στίς 16 Νοεμβρίου 1945, γύρω στίς έννιά τό πρωί , τό άγγε-λιαφόρο πλοιάριο «Ναύαρχος Μουσέ», πού είχε φτάσει τήν παραμονή άπό τήν Παλίς μέ κατεύθυνση πρός τό νησί Ύ έ , βρισκόταν έφτά ή όχτώ μίλια νοτιοανατολικά τού νησιού. . . Τώρα ό Πεταίν κοιτούσε έπίμονα τό νησί, πού θά γινόταν ή φυλακή του. Ή προσόρμηση στό Πόρ-Ζουενβίλ δέ φαινόταν εύκολη. . . Ό Πεταίν είχε μεταφερθεί στό όχυρό Πορταλέ στίς 15 Αύγούστου, άμέσως μετά τήν καταδίκη του.

Ή γέννηση τού Μουσολίνι μεταξύ Ρίμινι καί Πράτο (1883). Ή άντίσταση τής Αριστεράς στόν 'Α6εντίνο λό-φο (1924). Τό τέλος τού Μουσολίνι καί τού φασισμού στήν Πιάτσα Κολόνα (1943). Δολοφονία τών φασιστών

καί τών δολοφόνων τους (1945)

«"Οσοι θά έχουν αποσυρθεί στόν Άβεντίνο λόφο, θά κάνουν ν' ακουστεί ή φωνή τους: άπό τίς δυό πλευρές όλοι θά έκμη-δενιστοϋν: ό θυμός τών έρυθρών θά γιγαντωθεί άπό τό αίμα τών έρυθρών. Αύτός πού θά κατάγεται άπό τό Ρίμινι-Πράτο κι έκείνοι τής Πιάτσα Κολόνα θά διωχτούν».

Ή ιστορία

Ό Μουσολίνι είχε άρχίσει νά γράφει τήν αύτοβιογραφία του: «Γεννήθηκα στίς 29 Ιουλίου 1883 στό Βαρνάνο ντέι Κόστα, κοντά στό χωριό Ντόβια, πού μέ τή σειρά του βρίσκεται κον-


τά στό χωριό Πρεντάτττπο». Στίς 10 Ιουνίου 1924, μιά φασιστική όμάδα άττήγαγε στή

Ρώμη τό σοσιαλιστή βουλευτή Ματτεότι. Τό τττώμα του βρέ-θηκε στίς 16 Αύγουστου σ' ένα καταφύγιο, 20 χλμ. άπό τήν πόλη. Σέ ένδειξη διαμαρτυρίας, οΐ βουλευτές τής άντιπολί-τευσης έγκατέλειψαν τό Κοινοβούλιο καί άποσύρθηκαν στόν 'Αβεντίνο.

Αφού μάταια περίμενε κάποιο μήνυμα τού Μουσολίνι, ό Σκόρτσα, άπελπισμένος, πήγε στήν έδρα τού κόμματος, στήν Πιάτσα Κολόνα, όπου κήρυξε έπιστράτευση (κινητοποίηση) όλων τών φασιστών τής Ρώμης. Δέν υπήρξαν ούτε κάν πε-νήντα φασίστες γιά ν' άνταποκριθούν στήν έκκλησή του. Τό πλήθος άρχισε νά εισβάλλει στά σπίτια τών κυριότερων μα-χητών τού κόμματος. "Εβαλε φωτιά στά γραφεία ορισμένων φασιστικών οργανώσεων. Μιά όμάδα διαδηλωτών μπήκε στό Ανάκτορο τής Βενετίας, γιά νά ζητήσει τόν άνθρωπο πού καταπίεζε τή χώρα έδώ καί είκοσι χρόνια. Κανένας, όμως, δέν προσπάθησε νά παραβιάσει τήν πόρτα τής Μαπ-μόντ, κι όλοι ξανάφυγαν κουνώντας κόκκινες σημαίες. Στή Βία ντέ Τριτόνε, στήν Πιάτσα Κολόνα, στή Βία Νατσιονάλε καί στήν Πιάτσα ντέλ Πόπολο, τό πλήθος τραγουδούσε καί χόρευε: « Ό φασισμός πέθανε!» φώναζαν παντού, χαρούμε-νοι.

Στίς 27 Απριλίου 1945, οί κυριότεροι άρχηγοί τών Εθελον-τών τής Ελευθερίας συγκεντρώθηκαν στό Μιλάνο. 'Ανάμεσά τους βρισκόταν ό Λουίτζι Αόγκο, ό άφοσιωμένος μαχητής τού Κομμουνιστικού Κόμματος, ό Βάλτερ 'Αουντίζιο, πρώην έθελοντής τών διεθνών ταξιαρχιών στήν Ισπανία. Ή εντολή έκτέλεσης τού Μουσολίνι είχε κιόλας δοθεί άπό τόν Παλμίρο Τολιάττι, πού ενεργούσε σάν άρχηγός τοϋ Κομμουνιστικού Κόμματος. Οί κομμουνιστές τής Επιτροπής τοϋ Μιλάνου πρόβλεπαν ότι κι άλλες άποστολές θά ξεκινούσαν σέ άναζή-τηση τού Ντοϋτσε... Ό Μορέττι κι ό Καβάλι ήταν φλογεροί κομμουνιστές. Πρίν περάσουν δέκα λεπτά άπό τήν άναχώρη-ση τού Μπελλίνι, ό 'Αουντίζιο, ό Ααμπρέντι καί ό Μορέττι έφυγαν βιαστικά άπό τό Ντόγκο. Ή μοίρα όλων αύτών τών άνθρώπων είναι διδακτική. Ορισμένοι συγγραφείς έγραψαν πώς ό Μικέλε Μορέττι ήταν νεκρός. Ό Γκιουζέππε Φράντζι φλυάρησε μετά τό θάνατο τού Μουσολίνι καί πέθανε κάτω άπό παράξενες συνθήκες. Ό Λουίτζι Κανάλι έξαφανίστηκε.

76 ]ΕΑΝ-(ΙΗΑΚίΕ5 ΡΕ ΕΟΝΤΒΚϋΝΕ

Η έρωμένη του, Γκιουζεππίνα Τουίσι, ζήτησε πληροφορίες γιά τήν έξαφάνισή του, άλλά εξαφανίστηκε κι αυτή μ έ τ ή σει-ρά της. Ή φίλη της, Άννα Μπιάνκι, άνησυχώντας γιά τήν τύχη τής Γκιουζεππίνα, εξαφανίστηκε μέ τή σειρά της καί τό πτώμα της Βρέθηκε στή λίμνη Κόμε. Είχε δολοφονηθεί μέ μπαστουνιές. Ό πατέρας τής Άννας ορκίστηκε νά άνακαλύ-ψει καί νά σκοτώσει τούς δολοφόνους της, όμως δολοφονή-θηκε αύτός. Οί νεκροί τής «έρυθρής» παράταξης.

Ό πρώτος πυροβολισμός, πού έριξε ό Άουντίζιο μέ τό όπλο τού Μορέττι, σκότωσε τήν Κλαρέττα. Ό δεύτερος πέ-τυχε τόν Μουσολίνι. . . Στίς έξι, ό Τζερμινάτσα ξανάφυγε άπό τό Ντόγκο, όπου ό Άουντίζιο είχε διευθύνει τήν έκτέλεση τών δεκαπέντε φασιστών πού είχαν συλληφθεί στή Ρόκκα ντί Μούσο. Τό καμιόνι γιά τή μεταφορά περίμενε στή διασταύ-ρωση. Πέταξαν τά δυό πτώματα πάνω σέ δεκαπέντε άλλα. Οί νεκροί τής φασιστικής παράταξης.

Ό Μουσολίνι καί ό Καρδινάλιος Σοϋστερ (1945). Εκτε-λέσεις στήν Πιατσάλε Λορέτο τοϋ Μιλάνου

« Ό άρχηγός θά βρει εκείνον πού τόσο έπιθυμούσε (νά συλ-λάβει τόν Μουσολίνι), όταν ό Καρδινάλιος θά κατηγορηθεί άδικα εξαιτίας τής άπάντησής του, πού θά δυσαρεστήσει τόν Ντούτσε. Τότε θά διατάξει νά θανατώσουν πολλούς στό Μι-λάνο».

Ή ιστορία Στίς 13 Μαρτίου 1945, ό Μουσολίνι έστειλε μέ τό γιό του Βιτ-τόριο ένα γράμμα στόν Καρδινάλιο Σούστερ, άρχιεπίσκοπο τού Μιλάνου, ζητώντας ορισμένες έγγυήσεις γιά τόν άμαχο πληθυσμό, σέ περίπτωση πού οί Γερμανοί θά έκκένωναν τήν Ιταλία καί οί φασιστικές δυνάμεις θά έπαιρναν θέσεις στίς

"Αλπεις. Ό Καρδινάλιος Σούστερ έκρινε έντελώς περιττή αύ-τή τή χειρονομία, άλλά διαβίβασε τό μήνυμα στούς Συμμά-χους μέ τόν άποστολικό νούντσιο τής Βέρνης. "Οταν έφτασε στό άρχηγεϊο, πού ήταν έγκαταστημένο στήν Καζέρτα, οί Σύμμαχοι άπάντησαν πιστεύοντας ότι οί Γερμανοί είχαν κιό-λας δεχτεί μιά τέτοια συνθηκολόγηση. Ό Μουσολίνι άρνήθη-κε νά λάβει ύπόψη του τίς άπαιτήσεις τών Συμμάχων.


"Υστερα άττό διάφορα έπεισόδια, ό Βαλέριο σταματάει στό Μιλάνο, στήν Πιατσάλε Αορέτο, στίς 3 τό πρωί, στό μέρος όπου, στίς 9 Αύγουστου 1944, οί Γερμανοί τουφέκισαν γιά άν-τίποινα, ύστερα άπό κάποια άπόπειρα, δεκαπέντε Ιταλούς πολιτικούς κρατούμενους στό Μιλάνο. Τά πτώματα τών του-φεκισμένων ξεφορτώνονται έκεϊ. . . Στίς έντεκα, έξι άπό τά πτώματα σέρνονται μέ σκοινιά σέ μιά τραβέρσα τοϋ σταθ-μού βενζίνης: ό Μουσολίνι, ή Κλάρα, ό Παβολίνι, ό Ζερμπίνο, ό Μπαρακού καί ό Πόρτα. . . Λίγο άργότερα, στίς έντεκα καί δέκα, οδηγούν στήν πλατεία τόν πρώην γραμματέα τού Κόμ-ματος, 'Ακίλε Σταράτσε. . . "Εξι παρτιζάνοι τόν τουφεκίζουν στήν πλάτη. Στή συνέχεια, άνεβάζουν τό πτώμα του δίπλα σ' αύτά τών άλλων κρεμασμένων, πού κουνιούνται.

Σφαγές στό Μιλάνο καί στή Φλωρεντία. Ο Ντοϋτσε στήν πρωτεύουσα Μιλάνο (19 Απριλίου 1945).

Πτώση τού φασισμού στή Ρώμη. Πιάτσα Κολόνα (Σεπτέμβριος 1944)

«Θά υπάρξουν τόσοι θρήνοι στό Μιλάνο, στή Λούκα καί στή Φλωρεντία, ώστε ό μεγάλος Ντούτσε σου θά φύγει μέ αύτο-κίνητο. Ή έδρα τής κυβέρνησης θ' άλλάξει, όταν θά γίνει μιά προέλαση κοντά στό (Ανάκτορο) Βενετία, όταν στή Ρώμη θά γίνει μιά άλλαγή στήν Πιάτσα Κολόνα».

Ή ιστορία

Οί άντρες τών ταξιαρχιών έπιδόθηκαν σέ άντίποινα, σέ μι-κρότερη βέβαια κλίμακα άπό τούς Γερμανούς, άλλά συχνά μέ τήν ϊδια άγριότητα. Γιά παράδειγμα, οί 5.5. εκτέλεσαν έφτα-κόσιους άνθρώπους περίπου στό Μαρτσαμπότο. . . Στούς φασιστικούς σχηματισμούς έβλεπες μιάν άναρχία άκόμη πιό έπικίνδυνη άπ' ό,τι στούς λιγότερο πειθαρχημένους παρτιζά-νους. . . Ακόμη κι όταν οί Γερμανοί κατάφεραν νά άνασυντα-χτοϋν βόρεια τής Φλωρεντίας καί νά έγκατασταθούν γιά τό χειμώνα στή Γοτθική γραμμή μεταξύ Ρίμινι καί Λά Σπέτσια, στά μετόπισθεν οί βιαιότητες συνεχίστηκαν σχεδόν μέ τήν ίδια ένταση.

Στίς 16 Απριλ ίου 1945, όπως είχε έμπιστευτεϊ νωρίτερα στό


Μελλίνι: «Τώρα πού χάθηκε ή Ρώμη», λέει, «ή Ιταλική Δημο-κρατία δέν μπορεί πιά νά έχει παρά μιά πρωτεύουσα: τό Μι-λάνο». "Ετοιμάστηκε νά φύγει γιά τό Μιλάνο στίς 19 Απρι-λίου, μέ μιά συνοδεία άπό Γερμανούς στρατιώτες. Εγκατέ-στησε τό γραφείο του στό άνάκτορο Μονφόρτε, τή νομαρχία τού Μιλάνου.

Μιά όμάδα άπό διαδηλωτές μπήκε στό άνάκτορο Βενίζ, γιά νά ζητήσει τόν άνθρωπο πού καταπίεζε τή χώρα έδώ καί είκοσι χρόνια. Στήν Πιάτσα Κολόνα, έδρα τού κόμματος, τό πλήθος τραγουδούσε καί χόρευε όπως σέ γιορτή: « Ό φασι-σμός πέθανε!» φώναζαν παντού χαρούμενα. Εκείνη τή νύ-χτα, στή Ρώμη δέ βρέθηκε ούτε ένας άνθρωπος νά τόν ύπε-ρασπιστεί μέ κίνδυνο τής ζωής του.

Στίς 29 Απριλίου 1945, τό φορτηγό τής μεταφοράς φτάνει στό Μιλάνο, άφού πέρασε άπό διάφορα άμερικανικά οδο-φράγματα. Σταμάτησε στήν Πιάτσα Αορέτο. Πρίν άπό έννιά μήνες οί Γερμανοί είχαν τουφεκίσει έκεϊ δεκαπέντε όμήρους. Πέταξαν τά πτώματα άπό τό καμιόνι. "Ενας περαστικός έκα-νε τόν κόπο νά τούς βάλει μέ τάξη στή σειρά. Τοποθέτησε τόν Μουσολίνι λίγο παράμερα. "Υστερα φάνηκαν δυό νέοι, πού άρχισαν νά τού δίνουν μέ άγριότητα κλωτσιές στό σαγόνι. Μιά αύταρχική φωνή ζήτησε νά τούς κρεμάσουν.

Ή πτώση τοϋ Ράιχ (1945). Ή σοβιετική άντεπίθεση. Ή άπόβαση τής Σικελίας (10 Ιουλίου 1943)

« Ή νέα αυτοκρατορία (γερμανική) θά έρημωθεί καί θά γνω-ρίσει άλλαγές άπό τό Βορρά (Ε.Σ.Σ.Δ.). Άπό τή Σικελία θά διωχτούν (οί Γερμανοί) καί θά χαλάσει ή έπιχείρηση τοϋ Φί-λιππου (Πεταίν), πού πλήρωνε φόρο υποτέλειας».

Ή ιστορία Στά δύο χρόνια πού άκολούθησαν τήν εισβολή τής Ρωσίας, ό Χίτλερ ήταν σχεδόν τελείως άπορροφημένος άπό τή διεξαγω-γή τού πολέμου στό άνατολικό μέτωπο. Ό μ ω ς ή άπώλεια τής Βόρειας Αφρικής καί ή κατάρρευση τής Ιταλίας τό 1943 ήρθαν νά τού θυμίσουν πώς βρισκόταν σέ πόλεμο μέ μιά παγκόσμια συμμαχία.

Τή νύχτα τής 30ής Απριλίου 1945, ό Γκαϊμπελς κι ό Μπόρ-


μαν μάταια προσπάθησαν νά διαπραγματευτούν μέ τούς Ρώσους. Ή άπάντηση ήταν: «συνθηκόληση δίχως όρους».

Οί γερμανικές άπαιτήσεις: οί νικητές έχουν στή διάθεσή τους έκατομμύρια αιχμαλώτους καί άσκούν άποτελεσματικό έκβιασμό στό Βισύ. 'Η Γαλλία είχε κιόλας πληρώσει γιά τά στρατεύματα κατοχής 631.886 έκατομμύρια φράγκα, δηλαδή ιτερίπου 160 δισεκατομμύρια καινούρια φράγκα.

Ή έπίθεση τών Συμμάχων σχεδιάζεται τότε. Τόν Ιούλιο τού 1943 ή έπιχείρηση «Χάσκι» τούς δίνει τή Σικελία καί 200.000 αιχμαλώτους.

Ή δίκη τής Νυρεμβέργης (1945-1946). Ό ψυχρός πόλεμος

«Θά υπάρξουν πολλοί καταδικασμένοι, όταν συμφιλιωθούν οί άρχηγοί τών Κρατών. "Ομως ένας άπ' αύτούς θά κάνει τόσο μεγάλη ταραχή ώστε, έκείνοι πού είχαν πολεμήσει μαζί, δέ θά είναι σύμμαχοι».

Ή ιστορία Στίς 20 Νοεμβρίου 1945 έγινε ή πρώτη συνεδρίαση τού διε-θνούς στρατοδικείου τής Νυρεμβέργης, πού άνέλαβε νά δικά-σει τούς Γερμανούς ιθύνοντες πού θεωρήθηκαν έγκληματίες πολέμου. Αύτό τό δικαστήριο, πού τό άποτελοΰσαν έκπρό-σωποι τών τεσσάρων συμμαχικών δυνάμεων (Η .Π .Α . , Ε .Σ .Σ .Δ . , Μεγάλης Βρετανίας καί Γαλλίας), θά γνωρίσει έγκλή-ματα κατά τής ειρήνης. Τό δικαστήριο τής Νυρεμβέργης δι-κάζει είκοσι τέσσερις σπουδαίους πολιτικούς, στρατιωτικούς καί οικονομικούς ιθύνοντες τής χιτλερικής Γερμανίας, καθώς καί έξι ομάδες καί οργανώσεις τού Γ' Ράιχ. Οί συνεδριάσεις θά διαρκέσουν ώς τήν 1η Όκτωβρίου 1946. Πολλές άλλες δί-κες έγκληματιών πολέμου, μέ κατηγορούμενους λιγότερο ση-μαντικά πρόσωπα, θά γίνουν στή Γερμανία.. .

Οί καταδικασμένοι σέ θάνατο έκτελέστηκαν στίς 16 Οκτω-βρίου 1946, μεταξύ 1 καί 3 τό πρωί. Οί καταδικασμένοι σέ φυλάκιση κλείστηκαν στή φυλακή τού Σπαντάου, κοντά στό Βερολίνο.

Στίς 2 Φεβρουαρίου 1953, στό πρώτο μήνυμά του σχετικά μέ τήν κατάσταση τής "Ενωσης, ό Αϊζενχάουερ άναγγέλλει

80 1ΕΑΝ-0ΗΑΚΙΕ5 ΡΕ ΕΟΝΤΒΚϋΝΕ

πώς άποφάσισε τήν ουδετεροποίηση τής Φορμόζας. Σκο-πεύει επίσης νά καταγγείλει τίς συμφωνίες τής Γιάλτας, πού είχε συνάψει ό Ρούζβελτ. Ή στάση τής Αμερικής προκαλεί μεγάλη άνησυχία.

Γαλλογερμανική φιλία μετά τους πολέμους τοϋ 1870, 1914, 1939. Οί σταθμοί τής Γαλλογερμανικής φιλίας:

1950, 1962, 1963, 1967

«Αλίμονο! Τί μανία καί τί οίκτος θά ύπάρξει άνάμεσα σέ πολλούς άνθρώπους! Ποτέ δέν είδε κανείς τούς Γερμανούς δεμένους σέ τέτοια φιλία».

Ή ιστορία

Σέ δύο συνεντεύξεις του σέ κάποιον Αμερικανό δημοσιογρά-φο (8 καί 21 Μαρτίου 1950), ό Άντενάουερ προτείνει στή Γαλ-λία μιά γαλλογερμανική ένωση, πού θά συνεπάγεται πραγ-ματική συγχώνευση, μέ ένιαϊο Κοινοβούλιο, κοινή οικονομία καί έθνικότητα.

Ά π ό τίς 4 ώς τίς 12 Αύγούστου 1962, ό στρατηγός Ντέ Γκώλ έπισκέφτεται έπίσημα τήν "Ομοσπονδιακή Γερμανία. Θριαμβευτικό ταξίδι: ό Ντέ Γκώλ βρίσκει λόγια γιά νά κερδί-σει τήν καρδιά ένός λαού πού, παρά τήν άνάκτηση τής οικο-νομικής του δύναμης, είναι άκόμη σημαδεμένος άπό τίς ένο-χές πού τού έπιβλήθηκαν τό 1945.

Ή γαλλογερμανική συνθήκη, πού προβλέπει περιοδική άν-ταλλαγή άπόψεων μεταξύ τών κυβερνήσεων καί οργανική συνεργασία στούς τομείς τής άμυνας, τής οικονομίας καί τής κουλτούρας, ύπογράφεται στίς 22 Ιανουαρίου 1963.

Στίς 12 καί 13 Ιουλίου 1967, ό Ντέ Γκώλ κι ό Κίσινγκερ συ-ναντιούνται στή Βόννη καί άποφασίζουν τή δημιουργία δυό κοινών έπιτροπών: μιάς γιά τήν οικονομική καί τήν τεχνική συνεργασία καί μιάς γιά τίς άνταλλαγές άπόψεων γύρω άπό πολιτικά καί στρατηγικά προβλήματα.


Ή επιστροφή τών "Εβραίων στήν Παλαιστίνη (1939-1948). Οί αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι

«Νεοφερμένοι άνθρωποι θά χτίσουν άνοχύρωτες πόλεις καί θά καταλάβουν μέρη πού ήταν ώς τότε άκατοίκητα. Θά πά-ρουν μέ εύχαρίστηση τά λιβάδια, τά σπίτια, τούς κάμπους καί τίς πόλεις. Στή συνέχεια, ή πείνα, ή άρρώστια καί ό πόλε-μος θά έρθουν σ' αύτή τή γή, πού τήν καλλιεργούσαν έδώ καί πολύ καιρό (1939)».

Ή ιστορία "Οταν ξέσπασε ό Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος, ό απολογι-σμός τού σιωνισμού ήταν: ό εβραϊκός πληθυσμός εϊχε αύξη-θεϊ άπό 85.000 (11% τού συνόλου) σέ 416.000 (29%), ό άριθμός τών έβραϊκών συγκροτημάτων άπό 79 σέ 200. Ή γεωργία εί-χε άναπτυχτεϊ σημαντικά. Επίσης, ή έπιφάνεια τών πορτο-καλεώνων είχε αύξηθεϊ άπό 1.000 σέ 15.000 εκτάρια.

Εκτός άπό μιάν άραβική μειοψηφία 10% περίπου, ολόκλη-ρος σχεδόν ό πληθυσμός άπαρτίζεται άπό "Εβραίους μετανά-στες, πού βρίσκονται έδώ λιγότερο άπό έναν αιώνα.

"Οποια κι άν ήταν τά άμεσα αίτια τού πολέμου τού Ιου-νίου 1967, πρέπει νά σκεφτούμε τήν άπήχηση πού είχε αύτός στήν ψυχολογία τών Αράβων καί τών Ισραηλινών. Οί πρώ-τοι θεώρησαν ότι ή προσπάθεια νά έξαλειφτοϋν τά άποτελέ-σματα ένός τετελεσμένου γεγονότος (1956-1957) έπρεπε νά θεωρηθεί άπό τή διεθνή κοινή γνώμη, πού έπηρεαζόταν άπό τή Δύση, ώς έπίθεση, ένώ ή ισραηλινή αιφνιδιαστική έπίθεση τής 1ης Ιουνίου 1967 άντιμετωπιζόταν ώς πράξη νόμιμης άμυνας.

Αύτό τό τετράστιχο τού Νοστράδαμου συσχετίστηκε μέ τό Κεφάλαιο XXXVIII τής προφητείας τού Ιεζεκιήλ:

«Ύστερα άπό πολλές μέρες θά σ' έπισκεφτούν. Τά τελευ-ταία χρόνια θά έρθεις στή χώρα πού θά έχει σωθεί άπό τό ξίφος καί θά έχουν μαζευτεί πολλοί λαοί, δηλαδή στά βουνά τού Ισραήλ, πού θά έχουν ερημωθεί γιά πολύ καιρό. Όταν αύτή ή χώρα θά άποσυρθεϊ άπό τούς λαούς, όλοι θά ζούν έκεΐ μέ άσφάλεια.. . Καί θά πεις- "θά χτίσω στή χώρα πόλεις χωρίς τείχη (τά Κιμπούτζ), θά επιτεθώ σ' έκείνους πού άνα-παύονται. . . γιά νά βάλω στό χέρι έρημους τόπους, πού θά έχουν γίνει κατοικήσιμοι"».


Ή Ουγγρική έπανάσταση στή Βουδαπέστη (23 Οκτω-βρίου 1956). Ή συντριβή της άπό τά σοβιετικά στρα-

τεύματα (4 Νοεμβρίου 1956)

« Ή έξουσία στήν Ουγγαρία θ' αλλάξει μέ ζωή καί θάνατο. Ό νόμος θά είναι πιό άνελέητος άπό τά έθιμα. Ή μεγάλη πόλη (Βουδαπέστη) θά γεμίσει ουρλιαχτά καί κραυγές. Τά άδέρφια θά είναι έχθροί σ' αύτό τό θέατρο τοϋ άγώνα (τήν πρωτεύ-ουσα)».

Ή ιστορία

Στήν Ουγγαρία, ή μακρόχρονη άντίσταση τής παλιάς σταλι-νικής ήγεσίας προκαλεί τό χειρότερο: στίς 23 Όκτωβρίου 1956 ξεσπάει ή έπανάσταση στή Βουδαπέστη καί παίρνει τέ-τοια έκταση, πού δέν καταφέρνει νά τήν ήρεμήσει ούτε ή έπάνοδος στήν έξουσία τού Ίμρε Νάγκι. . . Κάτω άπό τήν πίε-ση τού Ίμρε Νάγκι, πού τήν 1η Νοεμβρίου σχημάτισε κυβέρ-νηση συνασπισμού, άναγγέλλεται ότι ή Ούγγαρία άποφάσι-σε νά άποχωρήσει άπό τό Σύμφωνο τής Βαρσοβίας καί ζη-τάει άπό τόν Ο .Η .Ε . νά άναγνωριστεϊ έπίσημα ούδέτερο κρά-τος. Τήν επομένη κιόλας, ή Βουδαπέστη έχει κυκλωθεί άπό τά σοβιετικά τεθωρακισμένα. Στίς 4 άρχίζουν τή δράση, ένώ μιά άντικυβέρνηση, πιστή στή Μόσχα, σχηματίζεται άπό τόν Γιάνος Καντάρ. Ξαναχτυπιούνται στή Βουδαπέστη, όπου οΐ έπαναστάτες, παρά τήν άγρια άντίστασή τους, συντρίβονται μάλλον γρήγορα. Ό άριθμός τών νεκρών όλων τών ήμερών τής έπανάστασης θά ξεπεράσει τίς 25.000. Ό Ίμρε Νάγκι είχε βρει καταφύγιο στήν πρεσβεία τής Γιουγκοσλαβίας, άλλά ή άστυνομία τόν άπήγαγε στίς 21 Νοεμβρίου καί τόν έκτόπισε στή Ρουμανία. Περισσότεροι άπό 15.000 άνθρωποι έκτοπί-στηκαν άπό τούς Σοβιετικούς. Περισσότεροι άπό 150.000 πρόσφυγες θά καταφέρουν νά περάσουν στή Δύση. Ή Βου-δαπέστη δείχνει πώς ή άναζήτηση διαφορετικών δρόμων πρός τό σοσιαλισμό σέ καμιά περίπτωση δέ θά σήμαινε γιά τούς άνθρώπους τού Κρεμλίνου παραβίαση τών θεσμών πού έπιβλήθηκαν άπό τό 1945 στίς χώρες τής Ανατολικής Εύρώ-πης . . . Ή συνέχιση τής άναταραχής άναγκάζει τήν κυβέρνηση Καντάρ νά κηρύξει στρατιωτικό νόμο, στίς 8 Δεκεμβρίου. Ό λ α τά έργατικά έπαναστατικά συμβούλια διαλύονται.


Ή κατάκτηση τής Βόρειας Αφρικής άπό τήν 3η Δημο-κρατία (1881-1911). Ή πτώση τής 4ης Δημοκρατίας

(13 Μαΐου 1958)

« Ή τρίτη (Δημοκρατία) θά οικειοποιηθεί τή βαρβαρική αυτο-κρατορία καί θά θανατώσει τό μεγαλύτερο μέρος τών δικών της. Εξαιτίας τών γερατειών της, ή τέταρτη (Δημοκρατία) θά χτυπηθεί μέχρι θανάτου άπ' αύτήν (τή Βαρβαρική Αύτοκρα-τορία), άπό φόβο μήπως πεθάνουν άδικα όσοι έχυσαν τό αί-μα τους».

Ή ιστορία

Ή Αφρική υπήρξε ό κυριότερος χώρος τής γαλλικής άποι-κιακής έπέκτααης. Ά π ό τήν έποχή τής μοναρχίας τοϋ Ιου-λίου, ή Γαλλία είχε έκεϊ στήν κατοχή της τήν Αλγερία. Άλλά ή Αλγερία είναι τό κεντρικό τμήμα τής ορεινής περιοχής τοϋ

"Ατλαντα. Συνεχίζεται άνατολικά άπό τήν Τυνησία καί δυτικά άπό τό Μαρόκο· οϊ τρεις χώρες είναι τόσο στενά ενωμένες άπό τή φύση, ώστε δέν μπορεί νά είναι κανείς κύριος τής Αλγερίας, παρά μόνο έφόσον κυριαρχεί καί στίς δυό γειτονι-κές χώρες. "Ετσι έξηγεϊται ή σημασία πού άπέκτησε διαδοχι-κά τό ζήτημα τής Τυνησίας καί στή συνέχεια τό ζήτημα τού Μαρόκου. . . Οί άτέλειωτες λεηλασίες τών ορεινών Τυνήσιων, τών Κρουμίρ, στό έδαφος τής Αλγερίας, χρησίμεψαν γιά πρόσχημα ώστε νά εισχωρήσει ό γαλλικός στρατός στήν Τυ-νησία (Απρίλιος 1881). Ή Τυνησία φαινόταν ήσυχη, τά στρα-τεύματα άνακλήθηκαν. Αμέσως έγινε γενική εξέγερση, μέ κέντρο τήν Κερουάν, μιά άπό τίς ιερές πόλεις τών Μουσουλ-μάνων. Ή καταστολή ήταν άμεση. . .

Ή πράξη τού Άλζεσίρα δέν μπορούσε νά ρυθμίσει όριστι-κά τό θέμα τοϋ Μαρόκου. Νέα έπεισόδια άρχισαν τό 1907. Μετά τή σφαγή Γάλλων άπό ιθαγενείς, ή Γαλλία κατέλαβε τήν Καζαμπλάνκα (1907-1908). Τό 1911 τά γαλλικά στρατεύματα προχώρησαν ώς τό Φέζ . . .

Αλγερία, Τυνησία καί Μαρόκο, στενά ένωμένες τώρα, γί-νονται μιά καινούρια άφρικανική Γαλλία, πού βρίσκεται σέ σχηματισμό.

'Η κρίση τής Αλγερίας παίρνει έκταση: έπειδή ό Γκύ Μολέ, μπροστά στήν έχθρότητα πού τού δείχνουν οί Γάλλοι τής


Αλγερίας, παραιτείται στίς 5 Φεβρουαρίου 1956 άπό τίς με-ταρρυθμίσεις που είχε ύττοσχεθεϊ, γιατί ό πρόεδρος τοϋ Συμ-βουλίου εγκρίνει τήν άτυχη πρωτοβουλία ενός άνεύθυνου άξιωματικού πού άναλαμβάνει νά άναγκάσει νά προσγειωθεί στό 'Αλγέρι τό μαροκινό άεροπλάνο πού μετέφερε τούς άρ-χηγούς τοΰ Ε . Ι .Ν . Αύτή ή χωρίς κανένα κέρδος ένέργεια φέρ-νει τούς Γάλλους σέ σύγκρουση μέ τό βασιλιά τοΰ Μαρόκου καί μέ τήν Τυνησία . . ."Οταν, στίς 21 Μαΐου 1957, άνατρέπεται ό Μολέ, όταν ό διάδοχος του Φελίξ Γκαγιάρ δέν τά καταφέρ-νει καλύτερα άπ' αύτόν, μπορεί νά σκεφτεί κανείς πώς ή 4η Δημοκρατία άπέδειξε τήν άνικανότητά της. . . Αστάθεια καί άδυναμία οδήγησαν στήν άνικανότητα.. . Ό στρατηγός Ντέ Γκώλ δέχεται νά έρθει νά ζητήσει τήν εντολή σχηματισμού κυ-βέρνησης άπό τήν Εθνοσυνέλευση. Τήν 1η Ιουνίου 1958 παίρνει τήν έντολή καί άναλαμβάνει πλήρεις έξουσίες. Ή 4η Δημοκρατία έπέζησε.

Ό πόλεμος τών έξι ήμερών (5-10 Ιουνίου 1967). Ή κα-τοχή άπό τό Ισραήλ τής Γάζας, τής Υπεριορδανίας

καί τοϋ Γκολάν

«Μ' έναν καινούριο νόμο καινούρια έδάφη θά κατακτηθούν πρός τή Συρία, τήν Ιουδαία καί τήν Παλαιστίνη. Ή άραβική δύναμη θά καταρρεύσει πρίν άπό τό θερινό ήλιοστάσιο (21 Ιουνίου)».

Ή ιστορία

Ό άραβοϊσραηλινός πόλεμος (5-10 Ιουνίου 1967): σέ μιά έκ-στρατεία άστραπή έναντίον τής Αιγύπτου, τής Ιορδανίας καί τής Συρίας, τά ισραηλινά στρατεύματα καταλαμβάνουν ολόκληρη τή χερσόνησο τού Σινά, ώς τή διώρυγα τοΰ Σουέζ, τήν "Υπεριορδανία καί τά ύψώματα τού Γκολάν.. .

Τήν αύγή τής 5ης τοϋ μηνός, ή ισραηλινή άεροπορία έπιτί-θεται στά αιγυπτιακά άεροδρόμια καί καταστρέφει στό έδα-φος τό μεγαλύτερο μέρος τής άεροπορίας τού εχθρού, ένώ ό αιγυπτιακός στρατός άπωθεϊται άπό τίς πρώτες ώρες τής μάχης. Κύριοι τής Γάζας καί του "Ελ-'Αρίχ, οί Ισραηλινοί δια-σχίζουν τήν έρημο τού Σινά καί στίς 7 τού μηνός κυριεύουν


τό λιμάνι Σάρμ-έλ-Σέικ καί φτάνουν στή διώρυγα τοϋ Σουέζ. Συναντούν μεγαλύτερη άντίσταση άπό τούς Ιορδανούς , άλ-λά κυριεύουν τήν παλιά πόλη τής Ιερουσαλήμ καί όλο τό έγγός τμήμα ( Ιουδαία) τής Ιορδανίας. Ό άραβικός κόσμος μένει κατάπληκτος άπό τό μέγεθος καί τήν ταχύτητα τών ισ-ραηλινών έπιτυχιών.. . Ή Ε .Σ .Σ .Δ . κατηγορεί τό Ισραήλ γιά έπίθεση καί, μέ τήν αϊτησή της, συγκαλείται στίς 19 ή γενική συνέλευση τού Ο.Η .Ε . Πρωταρχικό είναι τό πρόβλημα τών άραβικών έδαφών πού κατέχονται άπό τό Ισραήλ . Ά π ό τίς 11 τοϋ μήνα ό στρατηγός Νταγιάν δηλώνει πώς τό Ισραήλ πρέπει νά κρατήσει τή Γάζα, τό Σάρμ-έλ-Σέικ, τήν παλιά πό-λη τής Ιερουσαλήμ καί τήν Εγγύς Ιορδανία. Οί Ισραηλινοί θά υποστηρίξουν πώς ποτέ δέ μίλησαν γιά έπιστροφή στά σύνορα πρίν άπό τίς 5 Ιουνίου 1967, γιατί δέν έπρόκειτο γιά σύνορα άλλά γιά διαχωριστικές γραμμές, πού είχαν χαραχτεί άπό τίς άνακωχές τού 1949 καί δέν είχαν ποτέ άναγνωριστεΐ δικαστικά άπό τά άραβικά κράτη. . . Στίς 27 Ιουνίου ή Κνεσέθ θεσπίζει «θεμελιώδη νόμο» γιά τήν προστασία τών Αγίων Τόπων. Ή κυβέρνηση άποφασίζει τήν προσάρτηση τής πα-λιάς πόλης τής "Ιερουσαλήμ.

Ή έπιστροφή τών "Εβραίων στήν Παλαιστίνη (1948). Γκόλντα Μέιρ καί ό σιωνισμός. Ή παραίτηση

τής Γκόλντα Μέιρ (1974)

« Ό στείρος σιωνισμός, χωρίς κανένα καρπό, θά γίνει δεκτός άνάμεσα στούς "Αραβες. Φτάνοντας άπό τή Νέα Υόρκη (Βα-βυλώνα) ή γυναίκα (άρχηγός) τών διωγμένων (Γκόλντα Μέιρ) θά χάσει τήν έξουσία της άπό άτυχία καί θλίψη».

Ή ιστορία

Γκόλντα Μέιρ: γεννημένη στό Κίεβο (Ούκρανία), μεταναστεύ-ει τό 1906 μέ τήν οίκογένειά της στίς "Ηνωμένες Πολιτείες. Γί-νεται γνωστή ώς ύπεύθυνη άγωνίστρια τοϋ τοπικού τομέα τοϋ Εργατικού Σιωνιστικού Κόμματος. . . Τό 1924 προσχωρεί στήν Ίσταντρούθ καί τό 1928 έκλέγεται γραμματέας τής γυ-ναικείας όργάνωσής της. . . Στή διάρκεια τοϋ Δεύτερου Παγ-κόσμιου πολέμου άγωνίζεται στό πλευρό τού Δαβίδ Μπέν


Γκουριόν, γιά νά έξασφαλίσει τήν έττιστροφή τών "Εβραίων στή Σιών. Τό 1946, όταν ό Μοσέ Σαρέτ, άρχηγός τοϋ πολιτι-κού τμήματος τής εβραϊκής οργάνωσης καί άλλοι οπαδοί τής δράσης συλλαμβάνονται άπό τούς Βρετανούς, τόν άντικαθι-στά στήν άρχή προσωρινά καί άγωνίζεται γιά τήν άπελευθέ-ρωση τών άκτιβιστών καί τών φυλακισμένων "Εβραίων μετα-ναστών.. . Λίγο πρίν κηρύξει ό Μπέν Γκουριόν τή δημιουργία τού κράτους τού "Ισραήλ, ή Μέιρ στέλνεται στόν Ο .Η .Ε . , γιά νά κάνει μιά ύστατη έκκληση ύπέρ τής άναγνώρισης ένός "Εβραϊκού κράτους τής Παλαιστίνης.. . Τόν "Οκτώβριο τού 1973, τό "Ισραήλ άντιμετωπίζει σέ φονικό πόλεμο τίς αιγυ-πτιακές καί τίς συριακές δυνάμεις, πού ύποστηρίζονται άπό διάφορα τμήματα άραβικών δυνάμεων. Ή κυβέρνηση τής Γκόλντα Μέιρ δέχεται τότε τίς έπιθέσεις τής ισραηλινής Δε-ξιάς καί τίς έπικρίσεις τών άνώτερων άξιωματικών γιά τήν έλλειψη έτοιμότητας τής χώρας. Οί έκλογές τής 31ης Δεκεμ-βρίου ξαναφέρνουν ώστόσο τήν Γκόλντα Μέιρ καί τό κόμμα της στήν έξουσία. Τό Μάρτιο τού 1974 οί έπικρίσεις έναντίον τής κυρίας Μέιρ καί τού στρατηγού Νταγιάν έγιναν έντονότε-ρες καί ή πρωθυπουργός τού Ισραήλ ύπέβαλε την παραίτη-ση τής κυβέρνησής της ένα μήνα άργότερα.

Σημ. Ό Νοστράδαμος κάνει έναν παραλληλισμό άνάμεσα στήν πρώτη έπιστροφή τών "Εβραίων, πού ήταν αιχμάλωτοι στή Βαβυλώνα, καί στή δεύτερη έπιστροφή άπό τίς σύγχρο-νες Βαβυλώνες: Λονδίνο, Παρίσι, Νέα "Υόρκη.

Πόλεμος τοϋ Κιττπούρ ("Οκτώβριος 1973). Ή αιφνιδια-στική έπίθεση τής Αιγύπτου κατά τοϋ Ισραήλ

«Ό λαός πού ξεπέρασε τούς κινδύνους, πού δέ φοβήθηκε ποτέ τόν πόλεμο ή τήν έπανάσταση, στή χώρα πού βρίσκε-ται πολύ κοντά στήν άφετηρία τού χριστιανισμού, θά ξαφ-νιαστεί άπό μιά παράξενη πολεμική ένέργεια τής Αιγύπτου, πού ό πληθυσμός της θά χαρεί βλέποντας ένα τέτοιο θέα-μα».

Ή ιστορία

6 "Οκτωβρίου 1973. Ή ώρα είναι 13 καί 50'. Τό ύπουργικό


συμβούλιο εϊναι απασχολημένο μέ τήν επικύρωση τού συνό-λου τών αποφάσεων καί τών μέτρων πού πήραν τό πρωί ή Γκόλντα Μέιρ, ό Νταγιάν καί ό Ελεάζαρ. Ή πόρτα τής αί-θουσας τού συμβουλίου άνοίγει ξαφνικά. Είναι ό στρατηγός Ίσραέλ Λιόρ: μόλις τώρα έπιτέθηκε ό έχθρός. . . Ό αιφνιδια-σμός είναι λοιπόν τέλειος: ταυτόχρονη έπίθεση τών Αιγυ-πτίων στά νότια καί τών Συρίων στά βόρεια. . . Πέντε αιγυ-πτιακές μεραρχίες, εξοπλισμένες καί έκπαιδευμένες άπό τούς Σοβιετικούς, έξουδετερώνουν τά φρούρια τής γραμμής Μπάρ-Λέβ, καί μέ τήν έναέρια προστασία τών πυραύλων ει-σχωρούν σέ βάθος 5 ώς 10 χιλιομέτρων στό Σινά. Τά ισραηλι-νά τεθωρακισμένα άποδεκατίζονται άπό τούς τηλεκατευθυ-νόμενους άντιαρματικούς πυραύλους, πού έχουν έμβέλεια 3 χιλιόμετρα καί πού ή έντατική χρησιμοποίησή τους άπό τούς Αιγυπτίους ξαναβάζει σέ άμφισβήτηση ολόκληρη τή σύγχρο-νη στρατιωτική τέχνη: τήν ύπεροχή τών τεθωρακισμένων σέ σύγκριση μέ τό πεζικό. . . Χίλια διακόσια αιγυπτιακά άρματα πέρασαν στήν έπίθεση. . .

Τό Ραΐς μιλάει γιά τήν Αίγυπτο, ειρηνική κοινωνία έδώ καί χιλιάδες χρόνια, πού έξαναγκάστηκε σέ πόλεμο άπό τήν αδι-κία καί τήν κατοχή. Παρατηρεί: «"Αν δέν είμαστε καλοί πολε-μιστές, είναι γιατί δέ μάς άρεσε ποτέ νά πολεμάμε. Αύτή τή φορά είναι διαφορετικά. "Εχουμε νά πάρουμε έκδίκηση γιά μιά ταπείνωση».

Ό πόλεμος τοϋ Κιππούρ (6 Οκτωβρίου 1973). Ή αιφνιδιαστική έπίθεση τών Αιγυπτίων

« Ή κυρία (Γκόλντα Μέιρ) θά νιώσει μεγάλη θλίψη γιά τό θά-νατο (τών Ισραηλινών στρατιωτών). Ή μητέρα καί δασκάλα (τοϋ εβραϊκού κράτους) θ' άφήσει τήν έξουσία, έξαιτίας τού αίματος πού θά έχει χυθεί. Μαζί μέ τούς υπουργούς της θά θεωρηθεί υπεύθυνη γιά τά ορφανά. Έξαιτίας τών Αιγυπτίων πού θά έχουν έπιτεθεί αιφνιδιαστικά στά όχυρά (τής γραμ-μής Μπάρ-Αέβ), στά χωριά καί στίς πόλεις. Αλλά ό παντοδύ-ναμος θεός θά τούς προστατέψει άπό τή συμφορά».

Ή ιστορία

Στίς 6 Όκτωβρίου , τό Ισραήλ είναι συγκεντρωμένο στίς συ-


ναγωγές γιά τό Κιτπτούρ, τόν Εξιλασμό.. . Τό μεσημέρι, οί σει-ρήνες ούρλιαξαν. Τό Ισραήλ είχε δεχτεί ταυτόχρονη έπίθεση άπό τό Βορρά καί άπό τό Νότο: άπό τή Συρία καί άπό τήν Αίγυπτο. . . Τίς πρώτες ώρες τής 6ης Οκτωβρίου, οί γραμμές του Γκολάν είχαν άπογυμνωθεϊ καί τά άρματα τής Συρίας παρά λίγο νά φτάσουν στή Γαλιλαία, ένώ στή διώρυγα μόνο 3.000 στρατιώτες είχαν άντισταθεϊ σέ δεκάδες χιλιάδες Αιγυ-πτίους. Δίχως νά χαίρονται καθόλου γιά τήν έσωτερική άνα-διοργάνωση, οί Ισραηλινοί ρωτάνε: «Πώς μπόρεσαν νά γί-νουν οί άμέλειες τοϋ Κιππούρ;» Όρισμένοι πρόσθεταν μέ μιάν αιχμή μαύρου χιούμορ: «Πάλι καλά πού οί "Αραβες μάς έπιτέθηκαν τήν ήμέρα πού είχαμε μετάνοια. Ό θεός δέν μπο-ρούσε νά μάς άρνηθεϊ ένα θαύμα». Ή κυβέρνηση άπέρριψε μέ περιφρόνηση τίς έπανειλημμένες προειδοποιήσεις τών μυ-στικών ύπηρεσιών τοϋ Πενταγώνου. Τό Γενικό 'Επιτελεϊο είχε άποκοιμηθεϊ πίσω άπό τή γραμμή Μπάρ-Αέβ, όπως οί Γάλ-λοι τό 1939 πίσω άπό τή γραμμή Μαζινό. . . Στήν Ιερουσαλήμ καί στό Τέλ-'Αβίβ, όπου θρηνούν 2.000 νεκρούς (σημαντικός άριθμός γιά μιά χώρα μέ τρία έκατομμύρια ψυχές) , στά νο-σοκομεία, όπου στριμώχνονται 3.000 τραυματίες, στά μέτω-πα , όπου περισσότεροι άπό 150.000 έφεδροι φρουρούν, έπι-κρατεϊ άναταραχή. . . Στίς 10 Απριλίου 1974, μέσα στό έβραϊ-κό Πάσχα, ή κυρία Μέιρ, άπελπισμένη, έξαντλημένη, υπο-βάλλει τήν παραίτησή της στόν πρόεδρο τού κράτους.

Έπανάσταση, πόλεμοι, λιμοί στό Ιράν (1979). Ή πτώ-ση τοΰ Σάχη (1978-1979). Ό 'Αγιατολλάχ Χομεϊνί στό

Νώφλ-λέ-Σατώ

« Ή έπανάσταση, ή πείνα, ό πόλεμος δέ θά σταματήσουν στό Ιράν. Ό θρησκευτικός φανατισμός θά προδώσει τόν Σάχη,

πού τό τέλος του θά έχει άρχίσει στή Γαλλ ία έξαιτίας κάποι-ου προφήτη, πού θά έχει κρυφτεί σ' ένα άπομονωμένο μέρος (Νώφλ -λέ-Σατώ)».

Ή ιστορία

Μέ τούς φανατικούς διαδηλωτές του νά κραδαίνουν τό λάβα-ρο τής πίστης τους καί νά δέχονται γιά χάρη της ν' άντιμετω-


ττίσουν γυμνόστηθοι τά πυροβόλα όπλα τών στρατιωτών τοϋ Σάχη, τό Ιράν έδωσε ολόκληρη τήν περασμένη βδομάδα τό πιό θεαματικό παράδειγμα τής έκπληκτικής μουσουλμανι-κής άφύπνισης. . . Τό Μεσέντ καί τό Κόμ στό Ιράν, τό "Αλ-Νατζάφ καί ή Καρμπάλα στό Ι ρ ά κ είναι οί βωμοί τών σιιτών μουσουλμάνων. Τώρα προστίθεται, χωρίς τζαμί καί χρυσούς μιναρέδες ούτε γαλάζιους τρούλους, μιά τρίτη ιερή πόλη, κα-τάπληκτη άπ' αύτό πού τής συμβαίνει: τό Νώφλ-λέ-Σατώ. Γιά μεντρεσά (κορανικό σεμινάριο) έχει στή διάθεσή της μιά συνηθισμένη μονοκατοικία σέ προάστιο. "Ομως έκεϊ κρύβεται ό 'Αγιατολλάχ Χομεϊνί.. .

Ή έκκληση πού έκανε φέτος ό 'Αγιατολλάχ Χομεϊνί τήν πα-ραμονή τοϋ μοχαράν, καλώντας τούς πιστούς νά ριχτούν σ' ένα είδος ιερής έπανάστασης, κατάφερε νά οδηγήσει τά πά-θη σέ παροξυσμό. «Μή διστάσετε νά χύσετε τό αίμα σας γιά νά προστατέψετε τό Ισλάμ καί ν' άνατρέψετε τήν τυραννία», είχε ζητήσει άπό τό κρησφύγετο του στό Νώφλ-λέ-Σατώ ό έξόριστος προφήτης τών σιιτών.

«Τό Ιράν προχωρεί σ' έναν άδερφοκτόνο πόλεμο», προ-βλέπει ό έπαναστατικός στρατηγός Μ. Χανταβί. Θρησκευτι-κός ήγέτης τών Ιρανών "Αράβων, ό 'Αγιατολλάχ Χαφανί προφητεύει πικρές τραγωδίες. . . Ό στρατηγός Ραχινί θύμω-σε: ντρέπεται νά βλέπει ιρανικές περιοχές πνιγμένες στή φω-τιά καί στό αίμα, όταν ό στρατός άναπαύεται στούς στρατώ-νες του.

Ή πτώση του Σάχη του Ιράν (16 Ιανουαρίου 1979). Ή στρατιωτική κυβέρνηση (6 Νοεμβρίου 1978). "Ανάληψη

τής εξουσίας άπό τόν κλήρο (3 Φεβρουαρίου 1979)

«Εξαιτίας τής περιφρόνησής του, ό Σάχης, εξασθενημένος, θά βλαφτεί όταν έπιδείξει τό στρατό του, όταν ό πατέρας θά θελήσει νά δείξει τήν ευγένεια τοϋ γιού του. Ύστερα θά γίνει στό Ιράν αύτό πού έκαναν άλλοτε οί ιερείς (άνάληψη τής εξουσίας)».

Ή ιστορία

Δευτέρα, 6 Ιανουαρίου 1978: ό στρατηγός Άζαρ ί , άρχηγός


τοϋ στρατού ξηράς, διορίζεται άρχηγός τής κυβέρνησης. Ή δυναμική έττέμβαση τών στρατιωτικών άνατρέττει ριζικά τά δεδομένα τού προβλήματος. Ό στρατός, πού ώς χτές βρι-σκόταν στά παρασκήνια χωρίς νά έπεμβαίνει, παρά μόνο γιά νά συγκρατεί τό κύμα τής δυσαρέσκειας, έμφανίζεται τώρα στό προσκήνιο.

Τό 1967, ενώ έτοιμαζόταν νά αυτοανακηρυχτεί αύτοκράτο-ρας καί νά στέψει τήν αύτοκράτειρα Φαράχ, ό Μοχάμεντ Ρε-ζά δήλωνε: «Θέλω ν' άφήσω στό γιό μου ένα έθνος νεαρό, έξελιγμένο, περήφανο, έντελώς σύγχρονο, άπόλυτα σταθερό καί όλο καί περισσότερο στραμμένο πρός τό μέλλον καί πρός τή συνεργασία μέ τούς λαούς ολόκληρου τού κόσμου...» 'Ο πατέρας του τού άνέθεσε τά τελευταία χρόνια τά άντιπρο-σωπευτικά καθήκοντα, πού τά διεκπεραίωσε πολύ καλά. Τό 1971 κιόλας, στή διάρκεια τών γιορτών στήν Περσέπολη, ό Σάχης είχε άφήσει νά έννοηθεϊ πώς θ' άφηνε μιά μέρα τήν έξουσία στό γιό του.

- Τρίτη, 16 Ιανουαρίου 1979, άναχώρηση τού Σάχη γιά τήν Αίγυπτο.

- Κυριακή, 21 Ιανουαρίου 1979, παραίτηση τοϋ κυρίου Τεχρανί, προέδρου τού Συμβουλίου Αντιβασιλείας.

- Πέμπτη, 1η Φεβρουαρίου 1979, έπιστροφή τοϋ 'Αγια-τολλάχ Χομεϊνί στήν Τεχεράνη.

- Σάββατο, 3 Φεβρουαρίου 1979, ό 'Αγιατολλάχ Χομεϊνί άναγγέλλει τή δημιουργία ένός «Ισλαμικού Εθνικού Συμβουλίου».

Ιράν: 200.000 μολλάχ έπί ποδός πολέμου.

Ό 'Αγιατολλάχ Χομεϊνί στό Ιράκ (1963-1978). Ή ισλαμική δημοκρατία (1979)

«Τό φριχτό, κακό καί άτιμο πρόσωπο θά μπεί στό Ιράκ, γιά νά έπιβάλει τήν τυραννία του. Όλοι θά είναι φίλοι μιάς ψεύ-τικης δημοκρατίας (τής Ισλαμικής δημοκρατίας). Ή Γή θά τρομοκρατηθεί άπ' αύτή τή φριχτή φυσιογνωμία».

Ή ιστορία

Οί μολλάχ καλούν τούς πιστούς σέ έξέγερση έναντίον τής άσεβούς τυραννίας. Ό προσωπικός καί άμεσος στόχος τους


είναι ό Σάχης. «Σάχη, θά αέ σκοτώσουμε!» φωνάζουν ρυθμι-κά τά φανατισμένα πλήθη, σχηματίζοντας ούρές, άφοϋ άκουσαν κηρύγματα στά τζαμιά. Ακόμη καί τό 1963, έποχή τοϋ πρώτου μεγάλου κύματος ταραχών πού ξεσήκωσε στό Ιράν ό 'Αγιατολλάχ Ρουαλλάχ Μουσαβί Χομεϊνί, πού άπό τό-

τε ήταν έξόριστος στό Ιράκ , ή έπανάσταση δέν ειχε πάρει τέτοιες διαστάσεις.

Ή ισλαμική δημοκρατία, όπως τήν άντιλαμβάνεται ό 'Αγια-τολλάχ Χομεϊνί, έπέδειξε τήν άνικανότητά της νά κυβερνήσει τό Ιράν. Καθόλου δημοφιλής στό σύνολο τής χώρας, διατη-ρείται ένισχυμένη άπό τό φανατισμό τής λιγότερο εξελιγμέ-νης τάξης τοϋ πληθυσμού, πού είναι άπόλυτα ύποταγμένη στήν έξουσία τών «άκόντ», τών μελών τού κλήρου.

1

I I • .

ΤΟ ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΛΙΜΑ

Ή ειρήνη καί ό πόλεμος

Οί πόλεμοι τοϋ 20οϋ αίώνα μεταξύ Α ν α τ ο λ ή ς καί Δύσης (1914-1918, 1939-1945).

Τρίτος Παγκόσμ ιος πόλεμος (1999)

«"Εχοντας δυό φορές εξασφαλίσει τήν κυριαρχία κι έχοντας γκρεμιστεί άλλες δυό, ή Λύση, όπως καί ή Ανατολή, θά έχει εξασθενήσει. Ό άντίπαλός της, μετά άπό πολλές μάχες, θά διωχτεί άπό τή θάλασσα καί θά καταστραφεί άπό τή φτώ-χεια».

Αναζήτηση τής ειρήνης καί τοΰ πολέμου . ' Ο πόλεμος στή Γαλλία

« Άπό τή μιά ετοιμάζονται νά υπογράψουν ειρήνη κι άπό τήν άλλη νά κάνουν πόλεμο. Ποτέ δέν κυνήγησαν τόσο καί τά δυό. Ύστερα θά κλάψουν οί άντρες κι οί γυναίκες. Αθώο αίμα θά κυλήσει στή Γή, καί ιδιαίτερα στή Γαλλία, άπ' όλες τίς μεριές».

Διαπραγματεύσε ι ς ε ιρήνης : Ε . Σ . Σ . Δ . - Η . Π . Α .

«Θά γίνει λόγος γιά ειρήνη άνάμεσα σέ πολύ ισχυρούς αρχη-γούς κρατών (Η.Π.Α.-Ε.Σ.Σ.Δ.). "Ομως ή ειρήνη δέ θά δοθεί, γιατί οί άρχηγοί τών κρατών δέ θά είναι πιό φρόνιμοι άπό τούς άλλους».


Οΐ ψεύτικες διακηρύξεις ε ιρήνης. Ή μη τήρηση τών συνθηκών. Ό πόλεμος μέχρι τή Βαρκελώνη

«Δέ θά υπολογίσουν καθόλου τίς άποφάσεις τών συνθηκών ειρήνης. Οί άνθρωποι τού κράτους θά γίνουν δεκτοί μέ άπα-τη. Θά κάνουν διακηρύξεις ειρήνης άπό ξηρά καί θάλασσα. Ό στρατός θά δραστηριοποιηθεί μέχρι τή Βαρκελώνη».

Οί μεσαίες δυνάμεις άντιμέτωπες μέ τίς μεγάλες

«Πολλοί (μικροί) λαοί θά θελήσουν νά άρχίσουν διαπραγμα-τεύσεις (ειρήνης) μέ τίς μεγάλες δυνάμεις, πού θά τούς κά-νουν πόλεμο. Άλλά δέ θά τίς άκούσουν, άλίμονο, άν ό Θεός δέ στείλει τήν ειρήνη στή γή».

Οί ειρηνιστικοί μύθοι αιτίες πολέμων

«Οί μύθοι θά έξαπατήσουν τούς ανθρώπους, γιατί θά είναι άφορμή γιά μεγάλους πολέμους, πρίν από τούς όποιους οί άνθρωποι θά δούν τόν ούρανό γαλήνιο. Ύστερα, τά γήινα όπλα (ξίφη) καί τά έναέρια (λόγχες) θά είναι άκόμη πιό κατα-στροφικά γιά τίς δυνάμεις τής Αριστεράς».

Ά π ό τό Δεύτερο ώς τόν Τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο . Μεγάλες ναυμαχίες

«Μετά από ένα μικρό διάστημα, ένας μεγάλος πόλεμος θά ξεσπάσει στή στεριά καί ατή θάλασσα. Οί ναυμαχίες θά είναι οί πιό σημαντικές. Ή άγριότητα (τών άνθρώπων) θά είναι χειρότερη κι άπό τόν ίδιο τόν πόλεμο».

Ό Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος διαδέχεται τό Δεύτερο . Ή χρησ ιμοπο ίηση τών πυρην ικών π υ ρ α ύ λ ω ν

«Μετά άπό μιά μεγάλη συγκέντρωση άνθρώπων (στρατιω-


τών) ετοιμάζεται μιά μεγαλύτερη. Ό Θεός ανανεώνει τούς αιώνες. Ή έπανάσταση καί ή αιματοχυσία, μετά τή γλύκα τής ζωής, θά φέρουν πείνα, πόλεμο κι έπιδημία. Θά δούν τότε φωτιά στόν ούρανό κι ένα μεγάλο πύραυλο νά τρέχει».

Τό επαναστατικό κλίμα στίς επαρχίες τής Γαλλίας. Ό πόλεμος στή Γαλλία

«"Ενας άρχηγός κράτους θά ορθωθεί εναντίον ένός άλλου αρ-χηγού. Θά υπάρξει διαμάχη καί μίσος άνάμεσά τους. Ή ορ-γή καί ή μανία θά απλωθούν σ' όλες τίς επαρχίες, * κι ύστερα ένας μεγάλος πόλεμος θά προκαλέσει στή Γαλλία φοβερές αλλαγές (άνάμεσά τους καί τήν άλλαγή πρωτεύουσας)».

Ή έλλειψη χρυσού καί ασημιού. Ή ακρίβεια τής ζωής

«Λίγο καιρό μετά τήν έλλειψη τών δύο μετάλλων (χρυσού καί άργυρου), πού θά έμφανιστεί μεταξύ Μαρτίου καί Απριλίου, τί άκρίβεια ζωής θά γνωρίσουν οί άνθρωποι. "Ομως, δύο άρ-χηγοί κράτους άπό εύγενική γενιά θά φέρουν βοήθεια άπό στεριά καί θάλασσα».

Ή οικονομική κρίση. Τό τέλος τοϋ νομισματικού συστήματος

«Οί παραστάσεις άπό χρυσό καί άσήμι, θύματα τού πληθω-ρισμού, μετά τήν κλοπή τής γλύκας τής ζωής θά ριχτούν στή φωτιά άπό θυμό. Εξαντλημένα καί αναστατωμένα άπό τό δημόσιο χρέος, τά χαρτιά καί τά νομίσματα θ' άχρηστευ-τούν».

* Επαναστατικά κινήματα στήν Κορσική, στή Βρετάνη, στή Χώρα τών Βά-σκων.

7ο

98 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕδ ΡΕ ΕΟΝΤΒΚΙΙΝΕ

Π α ρ α κ μ ή τής εξουσίας εξαιτίας τοϋ π λ η θ ω ρ ι σ μ ο ύ . Δ ι α φ θ ο ρ ά τών ήθών. Τό Παρίσι σέ μεγάλη ά π ό γ ν ω σ η

«Ή έξουσία θά περιφρονηθεί εξαιτίας τής υποτίμησης τοϋ νομίσματος καί ό λαός θά ξεσηκωθεί έναντίον τού άρχηγού τού κράτους. Θά διακηρύξουν τήν ειρήνη. Οί ιεροί νόμοι θά διαφθαρούν άπό ένα νέο γεγονός. Ποτέ τό Παρίσι δέ βρέθηκε σέ τόσο φοβερή άπόγνωση».

Ή άφθονία τοϋ χρήματος . Ή ά π ά τ η τής εξουσ ίας

« Ή μεγάλη πίστωση καί ή άφθονία τού χρυσού καί τού άση-μιού θά τυφλώσουν τούς άνθρώπους, πού θά φθονούν τήν τιμή. Ή έπίθεση τής άπάτης θά γίνει γνωστή σ' αυτόν πού θά καταλήξει σέ μεγάλη άτίμωση».

Ή οικονομική κρίση καί ή άμέλεια τών πολιτ ικών

«Θά έρθουν νά παραπονεθούν γιά τά χαμένα πλούτη καί θά θρηνήσουν πού εξέλεξαν (ύπεύθυνους πολιτικούς), πού γε-λιούνται κάπου κάπου. Ελάχιστοι άνθρωποι θά θελήσουν νά τούς άκολουθήσουν, άπογοητευμένοι άπό τά λόγια τους».

Τό τέλος τού καταναλωτικού πολ ιτ ισμού . Ό πληθωρι-σμός . Ή βία. Ή εξήγηση τών προφητε ιών

τού Νοστράδαμου

«Οί άρχηγοί τού κράτους καί τής κυβέρνησης θά φτιάξουν άπομιμήσεις (χρυσού) (τά καλούπια τών χαρτονομισμάτων). Θά δοϋν νά έμφανίζονται προφήτες, πού θά κάνουν προ-γνώσεις χωρίς νόημα (οί λόγοι τών πολιτικών καί τών οικο-νομολόγων). Τό κέρας τής άφθονίας (ή καταναλωτική κοινω-νία) θά είναι τό θύμα καί ή βία θά διαδεχτεί τήν ειρήνη. Οί προφητείες θά εξηγηθούν».


Οί διακηρύξεις ειρήνης καί ό πόλεμος . Ή εκτέλεση 300.000 α ιχμαλώτων

«Στή διάρκεια τής εξουσίας κάποιου (προσώπου) ή ειρήνη θά διακηρυχτεί παντού, άλλά λίγο άργότερα θά υπάρξει λεη-λασία κι επανάσταση. Εξαιτίας τής αντίστασης τοϋ Παρι-σιού, ή γή καί ή θάλασσα θά πλημμυρίσουν καί τριακόσιες χιλιάδες αιχμάλωτοι θά θανατωθούν».

Ή επανάσταση στήν Ι τ α λ ί α

«Στό μέρος πού ό Θεός ίδρυσε τήν Εκκλησία του (Ρώμη), θά γίνει μιά επανάσταση τόσο μεγάλη καί τόσο ξαφνική, ώστε δέ θά υπάρξει κανένα μέρος καί καμιά γή πού νά μήν προσ-βληθούν. Ή έπανάσταση θά φτάσει στήν Τοσκάνη (Φλωρεν-τία) μετά τούς Όλυμπιακούς Αγώνες».

Η θ ι κ ή καί α ιματηρή καταστροφή τής Ρώμης . Ή άνατρεπτική λογοτεχνία. Οι άπόπε ιρες

«"Ω, άπέραντη Ρώμη, ή καταστροφή σου πλησιάζει· όχι ή καταστροφή τών τειχών σου, άλλά τοϋ αίματος καί τής ού-σίας σου. Ή κακία θά κάνει μιά τόσο φριχτή έπίθεση μέ τά γραφτά, ώστε όλοι θά διωχτούν».

Ή διχόνοια τών Γάλλων. Εσωτερικοί άγώνες στή Μασσαλ ία

«Ή συμφωνία τής ειρήνης θά παραβιαστεί έντελώς. Οί συμ-μαχίες θά διαλυθούν άπό τή διχόνοια. Τό παλιό μίσος θά έρ-θει νά διαφθείρει κάθε εμπιστοσύνη καί ελπίδα. Δέ θά υπάρ-ξει ομόνοια στή Μασσαλία».


« Ή Εύρώττη τών Εννέα» καί ή Κίνα. Αδυναμία στίς διεθνείς σχέσεις

«Ληστές θά κάνουν λεηλασίες στή διάρκεια μιάς μεγάλης ξη-ρασίας, πού θά είναι πρωτοφανές γεγονός. Θά είναι πολύ τρυφεροί μέ τίς ξένες χώρες (τής Ανατολής). Οί άρχηγοί τής κυβέρνησης τής «Εύρώπης τών Εννέα» θά γοητευτούν άπό τήν Ανατολή (Κίνα)».

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΑΕΜΟΣ

Εισβολή στήν Ιταλία

Ό Ίωάννης-Παύλος Β ' διαφεύγει ά π ό τή ρωσική ε ισβολή. Ή αντ ίσταση στόν εισβολέα

« Ή κίνηση τών ρωσικών δυνάμεων θά άναγκάσει τόν Πάπα νά φύγει άπό τή Ρώμη. Θά ρίξει καταγής, κάνοντας στάχτες τούς γύψινους, άπό άσβέστη καί σκόνη, τοίχους. Άλλά ή έπανάσταση πού θ' άκολουθήσει, θά είναι γι' αυτούς μιά πα-γίδα, καθώς μιά τελευταία βοήθεια θά προχωρεί πρός τά σύ-νορά τους».

Ό Ίωάννης-Παύλος Β' στίς όχθες τού Ροδανού. Ή · συμμαχ ία τού Πετεινού καί τών Η . Π . Α .

«'Ο (Ιωάννης)-Παύλος Β', "τό έργο τού ήλιου", θά πεθάνει κοντά στό Ροδανό, άφού καταφύγει κοντά στά περάσματα τής Ταρασκόν (καί τού Μπωκαίρ). Γιατί ό πόλεμος θά κάνει φριχτά πράγματα στό θρόνο (τού Αγίου Πέτρου). Στή συνέ-χεια, θά ύπάρξουν στή Γαλλία τρεις σύμμαχοι τού βασιλιά τής Γαλλίας καί τών Ηνωμένων Πολιτειών».

Βομβαρδισμοί τών νοτιοδυτικών πόλεων

«Βλέπω τίς πόλεις Κοντόμ, Άουχ καί Μιράντ καί τά περίχω-ρά τους τριγυρισμένες άπό φωτιά, πού θά έρθει άπό τόν ού-ρα νό, τόν πόλεμο νά φτάνει τόν Πάπα στή Λυών, κι ύστερα βομβαρδισμούς πάνω στή Μαρμάντ καί κτίρια νά γκρεμίζον-ται μέσα στό Γαρούνα».

102 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚίΕδ ϋΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

Βομβαρδισμοί τού Ζέρ . Σε ισμός

«Πολύ κοντά στό "Αουχ, στό Λεκτούρ καί στή Μιράντ θά γι νουν φοβεροί έμπρηστικοί βομβαρδισμοί γιά τρείς νύχτες. ΊI αιτία θά είναι έκπληκτική καί θαυμαστή καί λίγο αργότερα θά γίνει ένας σεισμός».

Ό Ίωάννης-Παΰλος Β' κοντά στήν Ταρασκόν . Απελευθέρωση ά π ό τό Σαλόν ώς τό Μονακό

«Κοντά στό Σαλόν, "τό έργο τού ήλιου" (Ίωάννης-Παϋλος Β') στήν Ταρασκόν, άπό τό Αϊξ-άν-Προβάνς ώς τό Μονακό, όπου στέκεται άκόμη όρθιος ό βράχος (οί Γάλλοι) θά έρθουν νά απελευθερώσουν τόν πρίγκιπα τής Δανίας. Ό σωτήρας θά είναι καταραμένος στήν Τουρκία».

Ή εισβολή στή Ζιρόντ, στά νοτιοδυτικά. Ή σύγκρουση φτάνει στή Μασσαλ ία . Κατοχή τοϋ Βατικανού

«(Ή εισβολή) θά περάσει άπό τήν Γκυγιέν, τό Λαγκεντόκ, ώς τό Ροδανό. Οΐ κατακτητές, πού θά φτάσουν άπό τή Μαρ-μάντ καί τή Ρεόλ, θά έρθουν άπό τό 'Αζέν ν' άνοίξουν μέ τή φρίκη τίς όχθες τής Μασσαλίας, γιατί θά κατέχουν τό θρόνο (τού Αγίου Πέτρου)· ή σύγκρουση θά φτάσει κοντά στό μέ-ρος όπου θά έχει καταφύγει ό (Ίωάννης)-Παύλος Β', "τό έρ-γο τού ήλιου"».

Οί οπαδοί τού Ίωάννη-Παύλου Β' συλλαμβάνονται καί φυλακίζονται στην Μπιγκόρ

«Τό περιβάλλον τού (Ίωάννη)-Παύλου Β', "τού έργου τού ήλιου", πού έχει καταφύγει στό νησί Κάπρι,* θά αιχμαλωτι-στεί καί θά παρθεί άπό τούς έπαναστάτες. Θά οδηγηθεί στή

* Πιθανότατα 5 μήνες μετά τήν έναρξη τοϋ Τρίτου Παγκόσμιου πολέμου.


φυλακή σάν τά σπιτικά ζώα, διαμέσου τής Μπιγκόρ, κοντά στήν Τάρμπ (Λούρδη;)».

Ό Π ά π α ς στή Λυών . Τό π έ ρ α σ μ ά του ά π ό τό Κάπρι καί τό Μονακό . Ο θάνατος του

«Δυό κτίρια (ύπουργεία;) θά πάρουν φωτιά τή νύχτα, όπου πολλοί θά καούν καί θά πνιγούν. Ό Πάπας θά φτάσει μόνος κοντά σέ δυό ποτάμια (Λυών). Μετά τό πέρασμά του άπό τό Κάπρι καί τό Μονακό, όλοι θά θανατωθούν».

Ό Π ά π α ς έγκαταλείπει τή Ρώμη καί τήν Ιταλία. Τό τέλος τής αρχής του

«Θά βγει άπό τή Ρώμη καί θά περάσει άπό τά βουνά τής Βόρειας Ιταλίας, έξαιτίας έκείνου πού θά οδηγήσει τό στρα-τό του πρός ένα τούνελ ( Ελβετία). Ανάμεσα σέ δυό βράχους (Μπωκαίρ καί Ταρασκόν) θά κατασχεθούν περιουσίες. Άπό τήν Αϊξ-άν-Προβάνς θά χαθεί ή φήμη "τού έργου τού ήλιου" (Ιωάννη-Παύλου Β')».

Μάχες στό Γιούρα καί στίς "Αλπεις. Θ ά ν α τ ο ς τοϋ Ιωάννη-Παύλου Β' στή Λ υ ώ ν

«Μετά τή νίκη τού βίαιου άρχηγού στή Λυών, θά γίνει μιά εκατόμβη στά βουνά τού Γιούρα, ένα έβδομο εκατομμύριο στρατιώτες θά χαθεί στίς Άλπεις. "Τό έργο τού ήλιου" (Ίωάννης-Παύλος Β') θά βρεί τό θάνατο καί τόν τάφο του στή Λυών».

Θ ά ν α τ ο ς τοϋ Π ά π α στή Λυών . Ή Αριστερά στήν έξουσία στή Γαλλία

«Ρωμαίε Πάπα, μήν πλησιάσεις στήν πόλη πού ποτίζεται άπό δυό ποταμούς (Λυών). Τό αίμα σου καί τό αίμα τών δι-

104 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚΕΕ5 ΟΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

κών σου θά κυλήσουν κοντά σ' αυτό τό μέρος, όταν ή άρι-στερά θά έρθει στήν έξουσία».

Ή δολοφονία τοϋ Ίωάννη-Παύλου Β ' τή νύχτα . Ίωάννης -Παύλος Β ' : ένας έ ιτιχειρηματικός, συνετός ,

καλός καί ήττιος Π ά π α ς

«Εκείνος πού θά έχει έκλεγεϊ Πάπας, θά έξαπατηθεϊ άπό τούς έκλογείς του. Αύτό τό έπιχειρηματικό καί φρόνιμο πρό-σωπο θά σωπάσει ξαφνικά. Θά προκαλέσουν τό θάνατο το ι έξαιτίας τής υπερβολικής καλοσύνης καί τής γλυκύτητά<, του. Αγκαλιασμένο άπό τό φόβο, θά τόν οδηγήσουν στό θά-νατο τή νύχτα».

Ό θάνατος τοϋ Ίωάννη-Παύλου Β' στή Λ υ ώ ν , στίς 13 Δεκεμβρίου . Τό π έ ρ α σ μ α του ά π ό τό Μοντελιμάρ

« Άπό τό Μοντελιμάρ ό Πάπας θά χάσει τή λάμψη του. Ή συμφορά του θά έρθει στή συμβολή τού Σών καί τοϋ Ροδα-νού (Λυών), έξαιτίας στρατιωτών κρυμμένων στό δάσος, στίς 13 Δεκεμβρίου. Ποτέ δέ θά συμβεί τόσο φοβερό πράγμα στό θρόνο (τού Αγίου Πέτρου)τ'

Ή Αριστερά στήν έξουσία . Οί έπαναστατ ικές ταραχές

«"Οταν ό σοσιαλισμός θά βρεθεί στήν έξουσία, μέσα στούς άστούς, τό αίμα τού λαού θά κυλήσει έξαιτίας καινούριων πράξεων. Γιά νά πούμε τήν αλήθεια, θά χαθεί ή έλευθερία τής έκφρασης. Τότε ό άναμενόμενος (σωτήρας) θά φτάσει άργά, έξαιτίας τής φτώχειας».

Φ υ γ ή τοϋ Π ά π α στή Δύση . Θρησκευτ ικο ί διωγμοί

« Εσύ, ό πιό κοντινός Ρωμαίος (ό Πάπας), φύγε, φύγε στή Δύση- ό πόλεμος θά φτάσει στό Φιέζολε: τό αίμα θά έξα-


πλωθεϊ καί οί μεγαλύτεροι θά αιχμαλωτιστούν. Δέ θά λυπη-θούν ούτε τίς εκκλησίες ούτε τά φύλα».

Ή φ υ γ ή ά π ό τή Ρώμη τοϋ Πολωνού Π ά π α

«Μετά άπό πέντε (μέρες ή μήνες)* ή Εκκλησία θά άποβληθεί. Ένας άνθρωπος θά φύγει, έγκαταλείποντας τόν Πολωνό: θά κυκλοφορήσουν ψεύτικες φήμες γιά βοήθεια, ό άρχηγός (τής Εκκλησίας) θά εγκαταλείψει τότε τήν (Άγια) "Εδρα».

"Ενας κομήτης ορατός γιά έφτά μέρες. Ή έκκληση γιά βοήθεια τού "Αγγλου άρχηγού τοϋ κράτους . Ό Π ά π α ς

φεύγει ά π ό τή Ρώμη

« Ό κομήτης θά λάμπει έφτά μέρες. Ό ούρανός θά έχει δυό ήλιους. Ό Άγγλος άρχηγός θά ούρλιάζει όλη τή νύχτα, όταν ό Πάπας θ' άλλάξει χώρα».

Ή αιχμαλωσία τού Π ά π α στή διάρκεια ενός ταξ ιδ ιού . Ή δολοφονία τού εύνοουμένου του

« Ό μεγάλος ποντίφηκας θά αιχμαλωτιστεί σέ μιά μετακίνη-ση. Ό Πάπας θά πεθάνει στή συνέχεια καί οί πιστοί θά κά-νουν ταραχές. Καθώς έκείνος πού θά έχει έκλεγεί δεύτερος* θά λείπει (άπό τό Βατικανό), ή περιουσία του θά έρθει σέ άσχημη κατάσταση καί ό ταπεινής καταγωγής εύνοούμενός του θά θανατωθεί».

Σ ύ γ κ ρ ο υ σ η ανάμεσα σέ τρεις άρχηγούς κρατών στή διάρκεια τού κομήτη. Ή χώρα τών Βάσκων καί ή Ρώμη

θύματα τής έπανάστασης

« Ένώ θά βλέπουν τόν κομήτη, οί τρεις μεγάλοι άρχηγοί κρά

* Ίωάννης-Παϋλος Β' , μετά τόν Ίωάννη-Παϋλο Α'.


τους θά γίνουν έχθροί. Θά χτυπηθούν άπό τόν ούρανό καί ή γή θά τρέμει. Τά Κάτω Πυρηναία καί ό Τίβερης* θά δοκιμά-σουν τήν ταραχή. Ό Σατανάς θά έγκατασταθεϊ στίς όχθες του».

Τό Ιράκ έναντίον τής Δύσης . Ό Π ά π α ς στίς όχθες τού Ροδανού. Κατοχή τής Ι τ α λ ί α ς

«Οί Ιρακινοί θά βαδίσουν έναντίον τών συμμάχων τής Ισπα-νίας, ένώ οί άνθρωποι θά διασκεδάζουν, θά γελάνε, θά κά-νουν συμπόσια καί όλος ό λαός θά έχει άποκοιμηθεί. Ενώ ό Πάπας θά έχει καταφύγει στήν όχθη τοϋ Ροδανού, τό Βατι-κανό καί ή Ιταλία θά έχουν κατακτηθεί».

Ή λεηλασία τού Βατικανού. Ό Π ά π α ς στήν όχθη τού Ροδανού

«"Οταν δούν νά λεηλατείται τό Βατικανό, ό μεγαλύτερος (ό Πάπας) στήν όχθη τού Ροδανού καί τά άγια άντικείμενα θά βεβηλωθούν άπό (τούς έχθρούς), πού θά γίνουν άφορμή γιά μιά μεγάλη συμφορά. Ό άρχηγός τής κυβέρνησης δέ θά κά-νει τίποτ' άλλο άπό τό νά καταδικάσει αυτές τίς βάρβαρες πράξεις».

Θ ά ν α τ ο ς ενός άρχηγού εχθρικού κράτους , δηλητηρια-σμένου . Βροχή άερόλιθων (μετεωριτών)

«"Οταν ό μεγάλος καί παλιός έχθρός πού φέρνει συμφορά θά δηλητηριαστεί, οί ήγεμόνες θά ύποταχτούν άπό άναρίθ-μητα (στρατεύματα). Οί μετεωρίτες πού θά είναι κρυμμένοι μέσα στή χαίτη τού κομήτη θά πέσουν βροχή πάνω στή γή, όταν μάταια θά έπικαλεστούν τά άρθρα (τών συνθηκών τής Γενεύης) γιά τά δικαιώματα τού πολέμου (τού θανάτου)».

* Τό Βατικανό βρίσκεται στήν όχθη τοϋ Τίθερη.


Ή π τ ώ σ η τών εισβολέων. Ό κομήτης

« Ό κακοποιός εισβολέας θά πεθάνει γρήγορα, άφοϋ προκα-λέσει φοβερή εκατόμβη άνθρώπων καί ζώων. Ύστερα θά πα-ραβρεθούν ξαφνικά στήν εκδίκηση. Εξαιτίας λόγων χωρίς συνέχεια, ή δύναμη (βία) θά βασιλέψει. Θά γνωρίσουν τή δί-ψα καί τήν πείνα, όταν ό κομήτης θά διασχίσει τόν ούρανό».

Ε μ φ ά ν ι σ η ένός κομήτη κοντά στή Μικρή "Αρκτο τόν Ι ο ύ ν ι ο . Πόλεμος στήν Ι τ α λ ί α , στήν Ελλάδα καί στή

Μ α ύ ρ η Θ ά λ α σ σ α . Θάνατος τού Π ά π α

« Ό κομήτης θά έμφανιστεί κοντά στή Μικρή Άρκτο, όχι μα-κριά άπό τίς 21 Ιουνίου. Τό Σούζε* καί ή Τοσκάνη, ή Ελλάδα καί ή Θάλασσα θά τρέμουν. 'Ο Πάπας τής Ρώμης θά πεθάνει τήν ίδια νύχτα πού θά χαθεί ό κομήτης».

' Ο θάνατος τού Π ά π α . Ό κομήτης . Ή οικονομική κα-τ α σ τ ρ ο φ ή . Ή Ιταλία άπαγορευμένη χ ώ ρ α

«Λίγο πρίν σκοτωθεί ό Πάπας, ή Εκκλησία θά έχει δυό αδερ-φούς (τόν Ίωάννη-Παύλο Λ' καί τόν Ίωάννη-Παύλο Β'), καί τότε θά δούν τόν κομήτη. Τό δημόσιο χρήμα θά λεηλατηθεί άπό ξηρά καί άπό θάλασσα. Ή Πίζα, τό Άστι, ή Φερράρα καί τό Τορίνο** θά είναι απαγορευμένοι τόποι».

* * *

Ή πτώση τής 5ης Δημοκρατίας

Ή φ υ γ ή τού ά ρ χ η γ ο ύ τοϋ κράτους . Οί έχθροί καταπονημένοι ά π ό τό θάνατο

« Εξαιτίας τής σύρραξης, ό αρχηγός τού κράτους θά έγκατα-λείψει τήν άρχή. 'Ο μεγαλύτερος άρχηγός κράτους (Ρωσία)

* Βρίσκεται στή διασταύρωση τών δυό μεγάλων δρόμων, τοϋ Μόν Σενί καί τοϋ Μόν Ζενέβρ, καί είναι τό κλειδί τής Ιταλίας άπ' αύτή τήν πλευρά. ** Ή Τοσκάνη, τό Πεδεμόντιο καί ή Ρομανία.

108 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕ5 ϋΕ ΕΟΝΤΒΚϋΝΕ

θά ύποκύψει άπό ένδεια καί οί δικοί του θά καταπονηθούν άπό τό θάνατο, άπό τόν όποίο ελάχιστοι θά γλιτώσουν. Θά σφαχτούν όλοι. "Ενας άνθρωπος θά τό μαρτυρήσει».

Ό τύραννος θανατώνεται σέ μουσουλμανικό έδαφος . Ό πόλεμος έκδίκησης εναντίον τής Δύσης . Ή π τ ώ σ η

τής Δημοκρατ ίας

« Ό τύραννος θά θανατωθεί στό μουσουλμανικό λιμάνι, άλλά δέ θά ξαναβρούν έτσι τήν έλευθερία. "Ενας καινούριος πόλε-μος θ' άρχίσει άπό πνεύμα έκδίκησης καί άντεκδίκησης. Ή Δημοκρατία θά τρομάξει άπό τή βία».

Ή π τ ώ σ η τής Δημοκρατ ίας . Τά μουσουλμανικά στρατεύματα στήν Ιταλία. Ή κυβέρνηση κατοχής

στήν Ι τ α λ ί α

«Ή έξουσία θά έγκαταλειφθεϊ άπό τή γαλλική Δημοκρατία έξαιτίας τών μουσουλμανικών δυνάμεων, πού θά κάνουν πολλές πράξεις καί θά έπεκτείνουν τήν έξουσία τους στήν Ιταλία, πού θά έχει γιά κυβερνήτη κάποιον πού θά κάνει τόν έξυπνο».

Τό τέλος τής 5ης Δημοκρατ ίας . Σ ύ γ κ ρ ο υ σ η άνάμεσα στούς Ρώσους καί τούς Μουσουλμάνους συμμάχους

τους

«"Οταν τό λίκνο τής έπανάστασης θ' άναποδογυριστεί καί (οί έπαναστάτες) θά ύποταχτούν στή συμφορά τους, ή δημο-κρατία θά καταστραφεί τή στιγμή πού οί λευκοί (οί Μου-σουλμάνοι) καί οί κόκκινοι (οί δυνάμεις τής Ανατολής) θά βρίσκονται σέ διαφωνία».


Ή Μέση Ανατολή καί ή τρίτη σύρραξη

Πόλεμοι στήν Παλαιστίνη . Αραβοϊσραηλινές συγκρούσε ις

«Κατοικημένα μέρη θά γίνουν άκατοίκητα (άτομική μόλυν-ση;) γιά πολύ διαιρεμένα εδάφη (Παλαιστίνη). Οί εξουσίες θά δοθούν σέ ανίκανους κυβερνήτες. Ό θάνατος καί οί διχό-νοιες θά βασιλεύουν άνάμεσα σέ άδέρφια (Άραβες καί Εβραίους)».

Ή έναρξη τού Τρίτου Παγκόσμ ιου πολέμου ά π ό τήν Α ν α τ ο λ ή

«Άπό τήν Ανατολή θά έρθει ή ύπουλη πράξη, πού θά πλή-ξει τήν Αδριατική Θάλασσα καί τούς κληρονόμους τού Ρω-μύλου (τούς Ιταλούς), μέ τό στόλο τής Λιβύης. Τρέμετε, κά-τοικοι τής Μάλτας καί τού άρχιπελάγους της».

Ό συνταγματάρχης Καντάφι ξεσηκώνει τόν άραβικό κόσμο εναντίον τής Δ ύ σ η ς . Ό μεγάλος βασιλ ιάς : ένα

καλλιεργημένο άτομο εναντίον τών Α ρ ά β ω ν

« Ένας Λίβυος άρχηγός κράτους μέ ισχύ στή Λύση, θά έρθει νά φλογίσει τόσους Άραβες εναντίον τών Γάλλων- στή συνέ-χεια, θά έρθει ένα καλλιεργημένο καί αύτάρεσκο άτομο, πού θά διατάξει νά μεταφραστεί ή άραβική γλώσσα στά γαλλι-κά».

Οί άντιχριστιανικές μουσουλμανικές δυνάμεις στό Ιράκ καί στή Συρ ία

« Ή μεγάλη άντιχριστιανική ομάδα καί αίρεση τών Μουσουλ-μάνων θά ξεσηκωθεί στό Ιράκ καί στή Συρία κοντά στόν Εύ-φράτη, μέ στρατό τεθωρακισμένων (ιππικό) καί θά θεωρήσει έχθρό της τό (χριστιανικό) νόμο».


Διωγμοί στίς μουσουλμανικές χώρες τής Ασ ίας , ιδιαίτερα στήν Τουρκ ία

«Θά γίνουν μεγάλες κατασχέσεις (περιουσιών τών Χριστια-νών) σ' ολόκληρη τήν Ασία, καί ιδιαίτερα στήν Τουρκία, όπου τό αίμα θά χυθεί μέ πρόσχημα τή σωτηρία άπό κάποιο νεαρό Μουσουλμάνο άρχηγό, γεμάτο προδοσία».

Διάσκεψη μεταξύ Αράβων καί "Εβραίων

« Ό τρελός θυμός τής μανιασμένης μάχης θά κάνει νά λάμψει τό σίδερο άνάμεσα σ' άδέρφια καθισμένα στό ίδιο τραπέζι. Γιά νά χωριστούν, θά χρειαστεί νά πληγωθεί θανάσιμα ό ένας μέ περίεργο τρόπο. Ή περήφανη μονομαχία τους θά βλάψει τή Γαλλ ία».

Ή Ιταλία ύ π ό κατοχή. Ή Ισπανία στόν πόλεμο . Ό Λίβυος άρχηγός κράτους

«Τήν εποχή πού ό πόλεμος θά φτάσει στό Λεόν,* ή αιχμάλω-τη Ισπανία θά μπεϊ στόν πόλεμο άπό ένα Λίβυο άρχηγό κρά-τους, άφοϋ καταληφθεί αιφνιδιαστικά ή Ιταλία. Στή συνέ-χεια, ή (έρυθρά) έξουσία, πού θά έχει έγκατασταθεί στή Ρώ-μη, θά χτυπηθεί άπό τό Γάλλο βασιλιά».

Ή ρωσομουσουλμαν ική εισβολή στό Ρήνο καί στό Δού-ναβη. Μάχες στή Μάλτα καί στόν κόλπο τής Γένουας

«Τή χρονιά πού θά είναι έτοιμοι ν' άπομακρυνθοϋν άπό τήν άπάτη, οί δυό μεγαλύτερες δυνάμεις τής Ασίας (Ε.Σ.Σ.Δ.) καί τής Αφρικής (οί άραβικές χώρες) θά φτάσουν ώς τό Ρήνο καί τό Δούναβη. Τότε θ' άκουστούν φωνές καί θρήνοι στή Μάλτα καί στόν κόλπο τής Γένουας».

* Μιά άπό τίς μεγάλες άρχαϊες ίπτοδιαιρέσεις τής Ισπανίας.


Ή εισβολή στήν Ι τ α λ ί α . Ή άκτή τής Μεσογε ίου . Οΐ σεισμοί

«Κλαίω τή Νίκαια, τό Μονακό, τήν Πίζα, τή Γένουα, τή Σαβά-να, τή Σιέννα, τήν Καπούη, τή Μοδένα καί τή Μάλτα, πού θά σκεπαστούν μέ αίμα άπό τό άγκάλιασμα τών όπλων. Ό πό-λεμος, οΐ σεισμοί καί ή έπανάσταση θά προκαλέσουν μιάν άθέλητη συμφορά».

Ρήξη τής ειρήνης στή Μέση Ανατολή . Ή Γαλλία καί ή Πορτογαλία προσβάλλονται ά π ό τόν πόλεμο

« Ή κακή πίστη τών Μουσουλμάνων θά προκαλέσει ρήξη στή Μέση Ανατολή. Εξαιτίας ένός μεγάλου προσώπου τής Ιου-δαίας, ό Ροδανός, ό Λίγηρας καί ό Τάγος θά δουν άλλαγές, όταν θά έχει πέσει ό πυρετός τού χρυσού· ό στόλος θά βυθι-στεί, τό αίμα καί τά πτώματα τών ναυτικών θά πλέουν».

Φ ή μ ε ς γιά πόλεμο στό Ι σ ρ α ή λ . Αντ ίσταση στά Πυρηναία

«Μιά μεγάλη χώρα θά έρημωθεί, όταν θά συγκεντρωθούν στρατεύματα κοντά στή Χεβρώνα (Ισραήλ). Θά παρηγορη-θεί άπό τήν πλευρά τών Πυρηναίων, όταν τό Μάιο θά γίνουν σεισμοί».

Ά π ό τό Ισραήλ ό πόλεμος έξαπλώνεται στή Δυτ ική Εύρώπη

«Οί ταραχές τής Χεβρώνας (Ισραήλ) θά φτάσουν στόν Πά-δο, στόν Τάγο, στόν Τίβερη, στή Ρώμη, στή λίμνη Λεμάν καί στήν Τοσκάνη. Οΐ δυό άρχηγοί τών πόλεων τού Γαρούνα (Μπορντώ καί Τουλούζης) θά συλληφθούν αιχμάλωτοι, θά θανατωθούν καί θά πνιγούν. Θά πάρουν άνθρώπινα λάφυ-ρα».


Πόλεμος στήν Α δ ρ ι α τ ι κ ή θ ά λ α σ σ α . Ή Α ίγυπτος στόν πόλεμο

«"Ενας στόλος θά ναυαγήσει κοντά στήν Αδριατική θάλασ-σα- ή γή θά τρέμει όταν θά πέφτει ένας έναέριος στόλος. Ή Αίγυπτος θά τρέμει, ένισχυμένη άπό μουσουλμανικά στρα-τεύματα. Θά ζητήσουν άπό τόν άρχιστράτηγο νά παραδο-θεί».

* **

Ό καρδινάλιος Λεφέβρ καί οί οπαδοί τής Παράδοσης (οί Ξυρισμένοι)

Ό καρδινάλιος Λεφέβρ σέ διαθεσιμότητα «3 Οίνίηίδ». Τό σεμινάριο τών οπαδών τής Παράδοσης

στό 'Αλμπανο

«Οΐ Ξυρισμένοι θά χάσουν τά άξιώματά τους, πράγμα πού θ' αύξήσει άκόμη περισσότερο τό μαχητικό τους πνεύμα. Εκείνος πού χώρισε άπό τόν Πάπα θά άπογοητευτεϊ, καί οΐ άνθρωποι τοϋ 'Αλμπανο θά χτυπηθούν άπό τούς κεραυνούς (τού Βατικανού). Οί αιρέσεις θά φαγωθούν ώς τό μεδούλι».

Ή κίνηση ύπέρ τής Παράδοσης . Ό κομήτης καί ό πόλεμος

«"Οταν θά δούν τό μεγάλο κομήτη, ό άρχηγός τής κυβέρνη-σης θά χτυπηθεί άπό τόν πόλεμο. Ή πείνα, ή άρρώστια, ό καπνός άπό τή φωτιά τού πολέμου καί τό αίμα θά φανούν σ' όλες τίς χώρες τής Δύσης μέ όλα τά έξωτερικά τους στολίδια, όταν οί Ξυρισμένοι (οί οπαδοί τής Παράδοσης) θά άνάψουν ένα σχίσμα».

Τό σεμινάριο τοϋ Έ κ ό ν καί ό καρδινάλιος Λεφέβρ

«Οί Ξυρισμένοι δέ θά είναι ικανοποιημένοι άπό τήν έκλογή


τού Βατικανού. Ή συμπεριφορά τών ανθρώπων τής λίμνης Λεμάν* δέ θά επιδοκιμαστεί, γιατί θά άνανεώσουν τά έθιμα τών άρχαίων χρόνων·** ή συνωμοσία πού θά γίνει μέ τόση μυστικότητα θά τούς άπογυμνώσει».

Οί οπαδοί τής Παράδοσης εναντίον τής Συνόδου

« Ό κόσμος θά κινδυνεύσει, παρόλο πού οί αρχηγοί τοϋ κρά-τους θά χαίρονται.*** Οί Ξυρισμένοι θά ξεσηκωθούν έξαι-τίας τής άπόφασης τής Συνόδου. Οί καρδινάλιοι θά ξεσηκώ-σουν τό λαό έναντίον τους. Στή συνέχεια, ό ένας άπ' αύτούς θά δείξει τό αληθινό του πρόσωπο».

Τά τεράστια σφάλματα του καρδινάλιου Λεφέβρ. Οί οπαδοί στερημένοι άπό κάθε εξουσία

« Ή έποχή τής εύημερίας θά μεταβληθεί σέ έποχή συμφοράς, άν καί ή ειρήνη στό Νότο θά γίνει αιτία νά γεννηθούν οί μεγα-λύτερες έλπίδες. Οί μεγάλοι (οί καρδινάλιοι) θά θρηνήσουν τίς πράξεις τού καρδινάλιου Λεφέβρ, πού θά κάνει πάρα πολλά σφάλματα. Οί οπαδοί του δέ θά έχουν πιά ούτε εξου-σία ούτε άναγνώριση».

Θάνατος τοϋ καρδινάλιου Λεφέβρ καί τού Πάπα

« Αφού έγκαταλειφθεί ή θλίψη καί γίνουν μεγάλες συμμαχίες, ό μεγάλος Ξυρισμένος θά πεθάνει, άφού τού άρνηθούν τήν έπιστροφή στούς κόλπους τής Εκκλησίας. Τελικά, γιά άντάλ-λαγμα θά τόν ξεχάσουν. Ό θάνατος τού δίκαιου (τού Πάπα) θά τιμηθεί μέ μετάληψη (λειτουργίες)».

*Τό σεμινάριο τοϋ Έκόν βρίσκεται στή Ρίντ, στήν Ελβετία, στίς όχθες τοΰ Ροδανοϋ, τριάντα χιλιόμετρα άπό τή λίμνη Λεμάν.

**Οί όπαδοί τής παράδοσης άρνοϋνται τίς τροποποιήσεις τής 2ης Συνόδου τοϋ Βατικανού, καί δέχονται μόνο τή λειτουργία τού Πίου Ε', πού ήταν πάπας άπό τό 1566 ώς τό 1572.

*** Υπαινιγμός γιά τίς συμφωνίες τοϋ Κάμπ Νταίηβιντ, μεταξύ Μπεγκίν, Σαντάτ καί Κάρτερ.

Ηο


Τό τέλος τοϋ σχ ίσματος τής κίνησης γιά τήν Παράδο-ση . Ή άφαίρεση τών εκκλησιαστικών τους αξ ιωμάτων

«Ή έπανάσταση θά εξαφανίσει τό παραδοσιακό κίνημα, όταν τά άγαθά θά κλαπούν καί θά πάρει τέλος ή καταναλω-τική κοινωνία. Ή παραδοσιακή κίνηση θά χαθεί άπό τή στέ-ρηση τών ιερατικών άμφίων. Ή τύχη τών νεοφώτιστων καί τών παλιών θά αλλάξει».

Ή έξοδος π ο υ προκάλεσε ό πόλεμος . Οί κεραυνοί τού Βατικανού έναντίον τών οπαδών τής Παράδοσης

«θ' άρχίσουν νά έγκαταλείπουν τούς τόπους όπου θά φτά-σει ό πόλεμος καί ή άρρώστια. Ό άνεμος τής ιστορίας θ' άλλάξει τήν πορεία τού χρόνου καί οί τρεις μεγάλοι άρχηγοί κρατών θά πεθάνουν. 'Ο μεγάλος ποιμένας (ό Πάπας) θά δείξει τούς κεραυνούς τού ούρανού στούς Ξυρισμένους. Τό γερασμένο σύστημα, έτοιμοθάνατο, θά βρεθεί σέ λίγο σέ με-γαλύτερη παρακμή».

"Ορισμένοι οπαδοί τής Παράδοσης ξαναγυρ ίζουν στήν Ε κ κ λ η σ ί α

«Οί οπαδοί τής Παράδοσης θά άποκατασταθούν καί θά γυ-ρίσουν στήν Εκκλησία μέ μιά συμφωνία. "Οσοι άρνηθούν αύ-τή τή συμφωνία θά άγνοηθούν. Δέ θά έμπιστεύονται πιά τούς οπαδούς τής Παράδοσης, πού ττολλο/' θά διωχτούν άπό τήν Άδερφότητα».

Τ ό σχίσμα στήν Καθολική Ε κ κ λ η σ ί α . Τραυματ ισμός τοϋ πρ ίγκ ιπα Καρόλου στό Λονδίνο

«Στό έδαφος τού Βατικανού, όταν ό έγγονός* θά πληγωθεί

* Ό πρίγκιπας Κάρολος τής Αγγλίας είναι έγγονός τοϋ τελευταίου βασιλιά τής Αγγλίας, Γεωργίου Ι Τ ' .


στό Λονδίνο άπό ψεύτικη ειρήνη, τό σκάφος (τού Πέτρου) θά γίνει σχισματικό καί θά κηρύξουν ψεύτικη έλευθερία μέ μου-σικά όργανα καί φωνές».

Τό σχίσμα στή διάρκεια τοϋ πολέμου

«Οΐ πολιορκημένοι θά κλειστούν σέ κάστρα, πού θά κατα-στραφούν μέ έμπρηστικά όπλα, οί προδότες θά κλειστούν ζωντανοί. Ποτέ δέν έγινε ένα τόσο άξιοθρήνητο σχίσμα στήν Εκκλησία».

Τό σχίσμα καί ό άντιπάπας. Ή συνθήκη τής ειρήνης υπογράφεται κοντά στή Βενετία

«Δέ θά διατηρήσει τό άξίωμα (τό θρόνο τού Αγίου Πέτρου) παρά μόνο γιά έφτά μήνες, καί πεθαίνοντας θά κάνει νά γεν-νηθεί ένα μεγάλο σχίσμα. Κάποιος άλλος, όχι ό Πάπας, θά κατέχει τό θρόνο τού Αγίου Πέτρου γιά έφτά μήνες καί στή συνέχεια θά ύπογραφεί ή ειρήνη κοντά στή Βενετία καί θά άποκατασταθεί ή ένότητα τής Εκκλησίας».

Τό σχίσμα καί ό ξένος Πάπας

«Εξαιτίας τών καρδιναλίων θά ξεσπάσουν διαφωνίες κι ένα νέο σχίσμα, όταν θά έχουν έκλέξει τόν ξένο. θά άπαγγείλουν έναντίον του μεγάλες σοφιστείες καί οί άνθρωποι τού Άλ-μπανο.θά βλάψουν τό Βατικανό».

Οί οπαδοί τής Παράδοσης καί ή Ισπανία

«Κοντά στή λίμνη Λεμάν, όπου ρίχτηκε μιά πιό άκριβή (αίρε-ση) (ό Καλβινισμός), οί οπαδοί της θά νικηθούν σέ έφτά μή-νες. Ισπανοί θά έχουν μολυνθεί άπό τούς άνθρώπους τού "Αλμπανο (τούς οπαδούς τής Παράδοσης) καί ό πόλεμος θά γίνει αιτία τής καταστροφής τους».


Ή αποτυχία τών προσπαθειών τοΰ καρδινάλιου Λεφέβρ. Ό θάνατος του σ' ένα ταπεινό σπίτι

« Ό αρχηγός τών Ξυρισμένων δέ θά πετύχει στούς σκοπούς του. "Οταν άλλάξουν οί κανόνες (άπό τή Σύνοδο), έκεϊνοι πού πιέζονταν (άπό τόν Πάπα) θά έλευθερωθούν. Θά βρούν τόν άρχηγό (τών οπαδών τής Παράδοσης) νεκρό, τή στιγμή πού θά ξαναζωντανέψει ή πίστη πού θά έχει έξασθενίσει. Εκείνος θά κρυφτεί, θά πεθάνει χτυπημένος σ' ένα άθλιο σπίτι».

* * *

Ή εισβολή. Οΐ στρατιωτικές έπιχειρήσεις

Οί όρισμοί-κλειδιά: Ή Ε.Σ.Σ.Δ.: ή άρκοΰδα, ή Σκλαβονία, ή Ακιλονία, ή Τραμοντάνα, οί Νορμανδοί, οί Βορισθένες, οί Κόκκινοι. Τό Σύμφωνο τής Βαρσοβίας: ό γρύπας, τό γεράκι, οί 7 χώρες. Ίωάννης-Παϋλος Β': Μέμελ (ό Νίμεν), Πώλ Μανσόν, ό μεγάλος πον τίφηκας, ό εύγενής, Πενελόν (ΡοΙβηηε), Εφημέριος, ό Αμνός, "Ηλιος Ό μουσουλμανικός κόσμος: οί βάρβαροι, φοινικικός, Αννίβας. Οί μουσουλανικές χώρες πού άναφέρονται: Αλγερία, Τυνησία, Μα-ρόκο, Λιβύη, Περσία (Ιράν), Μεσοποταμία (' Ιράκ), Καρμανία ( Αφ-γανιστάν), Βυζάντιο (Τουρκία).

Ό άξονας τοϋ πολέμου: ό 45ος παράλληλος, Μπόρντώ, Γενεύη, Μπακού. Καταστροφή τής Γενεύης

«Ή φωτιά τού πολέμου θά άπλωθεί κατά μήκος τού 45ου παράλληλου καί θά πλησιάσει στή μεγάλη, καινούρια πόλη (Γενεύη).* Σέ μιά στιγμή, ή μεγάλη διαιρεμένη φλόγα θά πη-δήξει (πάνω άπό τίς θάλασσες), όταν θά θελήσουν νά ξαναρ-χίσουν τόν πόλεμο εναντίον τών Ρώσων».

* Γενεύη σημαίνει «νέα γή». Βρίσκεται στόν 46ο παράλληλο.


Ό πόλεμος ά π ό τόν 48ο παράλληλο στόν Τροπ ικό τοϋ Καρκίνου. Ή μόλυνση τών ύδάτων

« Άπό τόν 48ο παράλληλο ώς τά σύνορα τού Τροπικού τού Καρκίνου* θά υπάρξει πολύ μεγάλη ξηρασία. Τά ψάρια θά πεθάνουν στή θάλασσα, στά ποτάμια, στίς λίμνες, ψημένα άπό μιά συνεχή ζέστη. Ή Βεάρνη καί ή Μπιγκόρ θά γνωρί-σουν τήν καταστροφή άπό έμπρηστικούς βομβαρδισμούς».

Ή παρέκκλ ιση τής Δ ύ σ η ς . Οί προε ιδοποιήσε ις τού Π ά π α . Τό μήνυμα τού Νοστράδαμου περ ιφρονημένο

ά π ό τήν Αριστερά καί τή Γερμανία. Ή επάνοδος τής μοναρχίας

«Ό φιλόδοξος (Ρώσος) θά έκτροχιάσει τή Δύση. Ούτε οί άν-θρωποι πού δημιουργήθηκαν άπό τήν επανάσταση (άνθρω-ποι τής Αριστεράς) ούτε οί Γερμανοί θ' άκούσουν τό μήνυμά μου, όταν οί κίνδυνοι τού πολέμου θά έπισημανθούν άπό τόν Πάπα στή διάρκεια τής έξουσίας του καί τόν καιρό τής Δη-μοκρατίας. Τότε, Γαλλία, θά γνωρίσεις τή μεγαλύτερη άτυχία σου! Στή συνέχεια, θά γυρίσει ή μοναρχία».

Ή ά π ο σ τ α σ ί α δυό χωρών ά π ό τό Σ ύ μ φ ω ν ο τής Βαρσοβίας . Ό Π ά π α ς , τό Παρίσι καί ή Προβηγκ ία

δέχονται έπ ίθεση π α ρ ά τήν Πολωνία

«Ή πορεία τού μεγάλου πολέμου πού θά φέρει τήν κατα-στροφή, θά κάνει έκείνους πού άναφέρουν έφτά (χώρες τού Συμφώνου τής Βαρσοβίας) νά μείνουν μόνο πέντε. "Οταν ή ξένη χώρα θά εμπλακεί σέ πόλεμο, ή μεγαλύτερη, πού θά

* Ό Τροπικός τοϋ Καρκίνου διασχίζει τήν πρώην ισπανική Σαχάρα, τή Μαυριτανία, τήν Αλγερία, τή Λιβύη, τήν Αίγυπτο, τή Σαουδική Αραβία καί τόν Κόλπο τού Ό μ ά ν , στήν είσοδο τοϋ Περσικού κόλπου.

118 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕ5 ϋΕ ΕΟΝΤΒΚϋΝΕ

έκπροσωπεϊ τό ένα τρίτο (τού συνόλου),* δέ θά μπορέσει να έγγυηθεϊ τήν άσφάλεια τοϋ Πάπα, τοϋ Παρισιού καί τής Αίξ-άν-Προβάνς».

Χρησ ιμοπο ίηση χημικών όπλων . Α ν α κ ά λ υ ψ η νέων κοιτασμάτων πετρελαίου . Οί δηλώσεις του

Ί ω ά ν ν η - Π α ύ λ ο υ Β' στό Σαίν-Ντενί . Έ π ί θ ε σ η τοϋ μουσουλμαν ικού στόλου

«Μέ τή φωτιά καί τήν έπιδημία τά φρούτα τών δέντρων θά καταστραφούν, όταν βρούν άφθονες ένδείξεις γιά πετρέλαιο. Ό (Άγιος) Πατέρας στό (Σαίν)-Ντενί δέ θά εισακουστεί καθό-λου. Αρχηγοί κρατών θά πεθάνουν** άλλά λίγοι ξένοι θά βρούν τό θάνατο. Ό μουσουλμανικός στόλος θά βάλει τά σύνορα σέ κίνδυνο μέ τήν έπίθεσή του».

Οί προετο ιμασίες καί οΐ Ρώσοι τών μουσουλμανικών στρατευμάτων . ' Ο Ίωάννης-Παύλος Β ' στό Σαίν-Ντενί .

Αδ ιαφορία (ανεμελιά) τής Δ ύ σ η ς

«Βλέποντας τόν ούρανό νά κλαίει, άφήνουν μιά κραυγή πό-νου. Οί πολεμικοί στόλοι προετοιμάζονται. Ό Μουσουλμά-νος άρχηγός κάνει τά τεχνάσματά του. (Ό Πάπας) άγκυρο-βολεί στό (Σαίν)-Ντενί. *** Ό στρατός θ' άργήσει νά εκδηλω-θεί, γιατί δέ θά έχουν μάθει αύτό που ετοιμαζόταν μυστικά, ένώ έκείνη τήν έποχή διασκέδαζαν».

*Οί εκτάσεις τών χωρών τοϋ Συμφώνου τής Βαρσοβίας είναι: Ά ν . Γερμανία 108.178 τ.χλμ. , Τσεχοσλοβακία 127.876 τ.χλμ. , Ρουμανία 237.500 τ.χλμ. , Βουλγα-ρία 110.912 τ.χλμ. , Ούγγαρία 93.032 τ.χλμ. , Πολωνία 312.677 τ.χλμ. , μέ σύνολο 990.715 τ.χλμ. Ή Πολωνία άντιττροσωπεύει λοιπόν τό ένα τρίτο τών δορυφό-ρων τής Ε .Σ .Σ .Δ .

** Ό Τίτο, ό Μπρέζνιεφ, ό 'Αγιατολλάχ Χομεϊνί κ.ά. *** «Στό Σαίν-Ντενί, ή συνάντηση μέ τόν έργατικό κόσμο.. . "Ενα πειθαρχη-

μένο, πολυάριθμο, υπομονετικό πλήθος. Είναι 16.30". Ακόμη γύρω στίς δυό ώρες άναμονής πάνω σέ πρησμένα πόδια, κι έπιπλέον κάπου κάπου στά πρό-σωπα τά ύγρά χαστούκια τής βροχής, πού κάνει ν' άνοίξουν μονομιάς μερικές χιλιάδες όμπρέλες.. .» (« Ιε Μοηάε» άρ. 10.922, Τρίτη, 3 Ιουνίου 1980).


Δυό χώρες ενώνονται καί συγκρούονται . Ή Α ίγυπτος δοκιμάζεται ά π ό τόν πόλεμο

«Οί δυό χώρες πού μάλωναν, θά ενωθούν όταν οί περισσότε-ρες χώρες θά έχουν παρασυρθεί στόν πόλεμο. Ή μεγάλη χώ-ρα τής Αφρικής (Αίγυπτος) θά τρέμει καί ή δυανδρία θά συγ-κρουστεί έξαιτίας τής ήττας τους».

Χρησ ιμοπο ίηση π υ ρ α ύ λ ω ν έναντίον τής Δ ύ σ η ς καί τής Ι α π ω ν ί α ς . Ό Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος .

Ή κυριαρχία τών Έ ρ υ θ ρ ώ ν

«Φωτιά πού θά έρθει άπό τόν ούρανό (πύραυλοι), θά φτάσει στή Δύση καί άπό τό Νότο (τό μουσουλμανικό κόσμο) θά τρέξει ώς τήν Ιαπωνία. Τά σκουλήκια θά πεθάνουν άπό τήν πείνα, χωρίς νά βρουν ούτε μιά ρίζα γιά νά τά θρέψει. Πρό-κειται γιά τόν Τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο, πού θά κάνει νά λάμ-ψουν οί φωτιές τού πολέμου τών Έρυθρών, πού θά βασιλεύ-ουν, καί τελικά θά γνωρίσουν τήν πείνα».

Θρησκευτ ικο ί διωγμοί στήν Πολωνία

«Ή Καθολική Εκκλησία θά διωχτεί στήν Πολωνία καί οί Εκ-κλησίες θά άπαλλοτριωθοϋν. Ή μητέρα (Εκκλησία) θά άπο-γυμνωθεί άπό τά ίδια της τά παιδιά καί οί Άραβες θά συμ-μαχήσουν μέ τούς Πολωνούς (Σύμφωνο τής Βαρσοβίας)».

Ή οικονομική κρίση. Πόλεμος έναντίον τής Δ ύ σ η ς καί τής Καθολικής Ε κ κ λ η σ ί α ς

« Ή οικονομία σέ πτώση, θά υπάρξει μεγάλη συμφορά στή Δύση καί στήν Ιταλία, ό πόλεμος, ή συμφορά καί ή αιχμα-λωσία θά χτυπήσουν τήν Εκκλησία. Ή έποχή τής λεηλασίας 9ά καταστρέψει τό Μονακό».

120 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚΕΕδ ΡΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

Ή κραιπάλη στήν "Αγγλία. Επέκταση τοϋ π ο λ έ μ ο υ στή Μεγάλη Βρετανία

« Ό κόσμος θά έπηρεαστεϊ περισσότερο άπό τά δηλητηριώ-'δη λόγια καί τήν πολυτέλεια παρά άπό τίς δημοκρατικές άρ-χές, πού ή έπιρροή τους θά εμφανιστεί σέ μιά πληθώρα ειλι-κρίνειας. Ή άκολασία θά σκεπαστεί άπό τήν ειλικρίνεια στήν Αγγλία, πού θά χτυπηθεί άπό τή βαριά έπέκταση τού πολέ-

μου».

"Εργο ύπονόμευσης τής άγγλ ικής κοινωνίας. Ή Μεγάλη Βρετανία αιφνιδιάζεται ά π ό τόν π ό λ ε μ ο

«Τά δηλητηριώδη λόγια καί ή άκολασία θά συνεχίσουν τό έρ-γο τους στή Μεγάλη Βρετανία. Οί διανοούμενοι θά φυλακι-στούν καί οί άντιφρονούντες θά βασανιστούν. °Ενας στόλος στήν Αδριατική θάλασσα θά κινηθεί πρός τόν Τάμεση. 'Ο θόρυβος (τοϋ πολέμου) θά ξυπνήσει μέσα στή νύχτα τό ένα τέταρτο τών κατοίκων».

Ή επίθεση τής Α γ γ λ ί α ς μετά τήν εισβολή στή Γερμανία. Ο πόλεμος καί ή έπανάσταση

«Λίγο πρίν, λίγο μετά, ή Αγγλία θά καταστραφεί έξαιτίας τής πτώσης τής Γερμανίας καί θά δει τόν πόλεμο νά βάζει τέρμα στήν έπανάσταση. Ό πόλεμος θά έχει ξαναφουντώσει μέ τέτοια δύναμη, πού τό άνθρώπινο αίμα θά σκορπιστεί στή γή· θά στερηθούν τήν τροφή καί θά έχουν άφθονα όπλα».

Οί έπαναστατικές κινήσεις στή Μεγάλη Βρετανία καί στήν Ι τ α λ ί α

« Ή Μεγάλη Βρετανία, μαζί μέ τήν Ιταλία, θά βυθιστεί τρομε-ρά άπό τήν έπανάσταση. Ό καινούριος ιταλικός συνασπι-


σμός θά κάνει πόλεμο καί οί Ιταλοί θά κάνουν προσπάθεια γιά νά τοϋ άντισταθούν».

Εισβολή τών Ρώσων στή Μεγάλη Βρετανία

«Οί (πολεμικές) προσπάθειες τής Ρωσίας θά είναι μεγάλες. Θά φτάσει στόν Ατλαντικό ωκεανό. Ή κυβέρνηση θά άπο-κατασταθεί στήν Αγγλία καί τό Λονδίνο θά τρέμει, σκεπα-σμένο άπό πλοία».

Πολιορκία τών βρετανικών νησιών. Ή πε ίνα

«Οί κάτοικοι τών βρετανικών νησιών θά πολιορκηθούν γιά μεγάλο διάστημα. Θά άντισταθούν δυναμικά στούς έχθρούς. Αύτοί θά πεθάνουν άπό τήν πείνα, έξαιτίας έκείνων πού θά έρθουν άπέξω, καί θά γνωρίσουν τή φοβερότερη πείνα πού ύπήρξε ποτέ».

Ή έπίθεση στά βρετανικά νησιά . Μάχη μεταξύ Γάλλων καί Μουσουλμάνων

Ή Αγγλία θά δεχτεί έπίθεση άπό τό βυθό τής θάλασσας (υποβρύχια έπίθεση). Τό γαλλικό καί τό μουσουλμανικό αίμα θ' άνακατεΰτούν. Τά βρετανικά νησιά θά ματώσουν, γιατί θά μπούν πολύ άργά στόν κόπο, πράγμα πού θά βλάψει πε-ρισσότερο άπό τήν άπόκρυψη τής δυστυχίας (άπό τό λαό)».

Ή εισβολή στήν Ά κ ο υ ι τ α ν ί α καί στήν Α γ γ λ ί α . Ή εισβολή τών μουσουλμανικών στρατευμάτων

«Πρός τήν Άκουιτανία καί άπό τά βρετανικά νησιά θά γίνουν μεγάλες άποβάσεις στρατευμάτων. Τά έπαναστατικά κινήμα-τα καί ό βαρύς χειμώνας θά κάνουν τίς περιοχές αυτές δυ-στυχισμένες, γιατί θά έχουν ύποστεί μεγάλες εισβολές, πού θά έρθουν άπό ένα μουσουλμανικό λιμάνι».


Ή π ο λ ι ο ρ κ ί α τ ο ϋ Λονδ ίνου . Ή α ι χ μ α λ ω σ ί α τ ο ύ α ρ χ η γ ο ύ τ ο ϋ ά γ γ λ ι κ ο ϋ κ ρ ά τ ο υ ς

«Τότε, τά όχυρά κοντά στόν Τάμεση θά γκρεμιστούν, όταν ό αρχηγός τής κυβέρνησης θά είναι πολιορκημένος έκεί. Θά τόν δοϋν γυμνό κοντά στή θάλασσα, άφού πεθάνει πρώτα ό ένας, καί στή συνέχεια θά κλειστεί μέσα στό οχυρό».

Ό π ό λ ε μ ο ς στήν κο ιλάδα τ ο ϋ Ροδανοϋ . Ή κ α τ ο χ ή τ ή ς Α γ γ λ ί α ς

«Θά δούν τό αίμα νά πέφτει βροχή στίς οροσειρές, όταν ό βασιλιάς θά έρθει άπό τήν Ανατολή γιά νά αποκαταστήσει τή Δύση. Ό πόλεμος θά φτάσει στήν Όργκόν,* ό Πάπας θά είναι καταραμένος στή Ρώμη, άφού τά πλοία βυθιστούν καί κατακτηθεί ή Αγγλία».

Ή ε ισβολή τ ώ ν Ρ ώ σ ω ν στή Δ υ τ ι κ ή Γερμανία καί στήν Ι τ α λ ί α . Ή Γ ιουγκοσλαβ ία παραδ ίνετα ι στ ίς σ φ α γ έ ς

«Μετά τό γάλα τής ευημερίας, στή Γιουγκοσλαβία θά κυλήσει τό αίμα τού λαού, όταν άρχίσει ό πόλεμος καί μιά συμφορά κοντά στό Μπάλενστετ. Ή κραυγή (τού πολέμου) θά είναι μεγάλη σέ όλη τή Ρωσία. Τότε θά γεννηθεί μιά μάστιγα κοντά καί μέσα στή Ραβέννα».

Εισβολή στήν Ιταλία καί στή Γ ιουγκοσλαβ ία . "Ελλειψη π ε τ ρ ε λ α ί ο υ

«Ανάμεσα στίς έπαρχίες τής Κομπανίας, της Σιέννας καί τής Όμβρίας, στή Δύση, θά ύπάρξουν έξι μήνες καί έννιά μέρες ολοκληρωτικής έλλειψης (πετρελαίου;). Θά μιλάνε μιά ξένη

* Πρωτεύουσα τοϋ καντονίου Μπους-ντέ-Ρόν, στήν άριστερή όχθη τοϋ Ντυ-ράνς.


γλώσσα στή Δαλματία (ρωσικά ή άραβικά;), πού θά τρέξει καί θά έρημώσει όλη τή γή».

Ό μουσουλμανικός πόλεμος στή Μ α ύ ρ η Θ ά λ α σ σ α καί στή Γ ιουγκοσλαβία . Ή βοήθεια τής Πορτογαλ ίας :

άμερικανική α π ό β α σ η ;

«Ό πόλεμος θά έξαπολυθεϊ άπό τούς Μουσουλμάνους στή Μαύρη Θάλασσα καί τό αίμα πού θά χύσουν, θά κάνει τή Γιουγκοσλαβία, όπου ό μεγάλος Μουσουλμάνος άρχηγός θά φτάσει στό άποκορύφωμά του, νά τρέμει. Ό λαός θά τρέμει καί στή συνέχεια ή βοήθεια θά έρθει άπό τήν Πορτογαλία».

Ή ρωσική έπίθεση στή Γ ιουγκοσλαβία καί στήν Α δ ρ ι α -τική . Ό Τούρκος άρχηγός τού κράτους . Ή βοήθεια

έρχεται ά π ό τήν Ισπανία καί τό βασιλιά της

«Αφού φτάσει άπό τή Ρωσία στήν Πόλα* (στίς 6 Δεκεμ-βρίου;) ό κίνδυνος τών άνθρώπων τού Βορρά (τών Ρώσων) θά έρθει στή γιουγκοσλαβική άκτή. 'Ο άρχηγός τής Τουρκίας θά ζητήσει έλεος· στή συνέχεια, ή βοήθεια θά έρθει άπό τήν Ισπανία, μέ τόν άπόγονο τού Φιλίππου Ε'».**

Ή Τουρκία παραδίνεται στή λεηλασία ά π ό τή Γ ιουγκοσλαβία

« Ό μεγαλύτερος εναέριος στόλος θά βγει άπό τό λιμάνι τής Ζάρας,*** γιά νά κάνει μιά πολεμική επιχείρηση στήν Τουρ-κία. Θά κάνει μιά φοβερή έκατόμβη έχθρών καί δέ θά συμμα-χήσει (μέ τούς Τούρκους), θά κάνει τρομερό πλιάτσικο καί λεηλασία στά δύο τρίτα τής χώρας».

* Πόλη τής Γιουγκοσλαβίας στήν Αδριατική, νότια τής Τεργέστης. ** Φίλιππος Ε', άρχηγός τοϋ Οίκου τών Βουρβώνων τής Ισπανίας. Ό Νο-

στράδαμος έννοεϊ έδώ τό βασιλιά τής Ισπανίας. *** Λιμάνι τής Γιουγκοσλαβίας στήν Αδριατική.


Ή μουσουλμανική εισβολή

«Ό καιρός θά είναι βρώμικος, μολυσμένος καί βίαιος έξαι-τίας μιάς μανιασμένης μουσουλμανικής έπίθεσης καί μιάς ει-σβολής. Μεγάλες συμφορές ετοιμάζονται τόν Απρίλιο καί θά περιγελάσουν τούς μεγαλύτερους άνθρώπους, έκτός άπό δύο».

Τό τέλος τής γλυκ ιάς ζωής . Ή λεηλασία τών Μουσουλμάνων

«Πλοία θά πάρουν αιχμαλώτους κάθε ηλικίας. Ή καλή έπο-χή θά γίνει έποχή δυστυχίας, ή πίκρα θά αντικαταστήσει τή γλύκα. Πολύ νωρίς οί Μουσουλμάνοι θά πάρουν λάφυρα, θέλοντας νά έρθουν νά δούν (τή Γαλλ ία) καί τούς Γάλλους νά παραπονιούνται καί νά πλέουν όπου τούς πηγαίνει ό άνε-μος».

Μάχη άνάμεσα σέ γερμανικές καί ισπανικές δυνάμεις έναντίον τών Μουσουλμάνων

« Ό πόλεμος καί οΐ βομβαρδισμοί θά κάνουν πολλές χώρες νά κλάψουν άπό τό φόβο καί τό θόρυβο · τά σύνορα θά δεχτούν έπίθεση. °Οταν ύποκύψει ό μεγάλος άρχηγός καί συγχωρε-θούν οΐ έξόριστοι. Οΐ Γερμανοί καί οί Ισπανοί θά επιτεθούν στή θάλασσα στίς μουσουλμανικές δυνάμεις».

Ή άκτή τής Μεσογε ίου παραδίνεται στή λεηλασία

«Από τό Μονακό ώς τή Σικελία ή άκτή θά έρημώσει. Ούτε μία πόλη ή ένα προάστιο δέ θά ξεφύγουν άπό τό πλιάτσικο τών μουσουλμανικών στρατευμάτων».


Εισβολή στή Δυτ ική Γερμανία καί στίς άκτές τής Μεσο γε ίου καί τ ο υ Ατλαντ ικού . Α ν α γ ν ώ ρ ι σ η τής αναποτε-

λεσματ ικότητας τών συμφωνιών τής Γενεύης

« Ή Δυτική Γερμανία καί οί γείτονές της (Ελβετία, 'Ολλανδία, Γαλλία καί Βέλγιο) θά πολεμήσουν εξαιτίας τοϋ άναρίθμητου πλήθους (τών ρωσικών στρατευμάτων). Τά πολεμικά λιμάνια θά σκεπαστούν άπό άεροπλάνα καί πλοία καί τά λάθη τής λίμνης Λεμάν (οί συνθήκες καί συμφωνίες τής Γενεύης) θά άποκαλυφτούν εντελώς».

Βομβαρδισμοί στήν Ιταλία

«Τόσα πολλά άεροπλάνα θά προχωρήσουν στή γόνιμη καί μεγάλη πεδιάδα τού Πάδου, ώστε θά σκοτεινιάσει ό ήλιος. Αύτά τά άεροπλάνα θά φέρουν τήν καταστροφή καί τή συμ-φορά».

Αεηλασ ία καί καταστροφή τής ακτής τής Μεσογε ίου

«Τά νησιά Λερέν,* ή Αντί μ π καί οί γειτονικές πόλεις τής Νί-καιας θά έρημωθούν άπό δυνάμεις πού θά έρθουν άπό στε-ριά καί θάλασσα, μέ άρματα πού θά έρθουν άπό στεριά καί θάλασσα, μέ τόν άνεμο (τής ιστορίας) εύνοίκό γι' αύτά. Οί κάτοικοι θά αιχμαλωτιστούν, θά σφαγούν, θά γυμνωθούν, θά λεηλατηθούν χωρίς σεβασμό γιά τούς νόμους τού πολέ-μου».

Μουσουλμαν ικές λεηλασίες στή Μεσόγε ιο , στήν Κορσική , στή Σαρδηνία καί στήν Ιταλία

«Ή Νάπολη, τό Παλέρμο κι ολόκληρη ή Σικελία θά μείνουν χωρίς πληθυσμό άπό τίς μουσουλμανικές δυνάμεις · έπίσης ή

* Γαλλικά νηοιά τής Μεσογείου.


Κορσική, ή Σαρδηνία καί τό Σαλέρνο, * όπου θά βασιλέψουν ή πείνα, ή άρρώστια κι ό πόλεμος• ύστερα θά κατευθυνθούν πρός τό τέλος τών συμφορών».

Εισβολή στήν "Αγκντ ά π ό τή θάλασσα . Α π ό β α σ η στρα-τού ά π ό ένα έκατομμύριο άντρες . Θ α λ ά σ σ ι α ήττα τής

Δ ύ σ η ς στή Μεσόγε ιο

«Τρία πολεμικά πλοία θά μπούν στό λιμάνι τής "Αγκντ, φέρ-νοντας μαζί τους τήν εισβολή χωρίς πίστη καί νόμο, καθώς καί τήν έπιδημία. Ένα έκατομμύριο στρατιώτες θά συγκεν-τρωθούν γιά νά περάσουν τή θάλασσα καί ή άντίσταση στή θάλασσα θά συντριβεί τρεις φορές».

"Ηττα ένός γαλλο ϊσπαν ικοϋ στρατού στά Πυρηναία . Ό πόλεμος στήν Ελβετία καί στή Γερμανία. ' Ο Ροδα-νός καί τό Λαγκεντόκ προσβάλλονται ά π ό τόν πόλεμο

«Δυό μεγάλοι σύμμαχοι θά διωχτούν άπό τήν Ισπανία. Ό μεγαλύτερος στήν ήλικία άπό τούς δύο (Χουάν-Κάρλος Α ') θά νικηθεί στούς πρόποδες τών Πυρηναίων. Ή θάλασσα θά κυ-ριευτεί άπό τόν έρυθρό στόλο καί τό αίμα θά κυλήσει στήν όχθη τού Ροδανού, στή λίμνη Λεμάν καί στή Γερμανία. Ή Ναρμπόν, τό Μπεζιέ καί ή 'Αγκντ θά μολυνθούν».

Ό πόλεμος στό Λαγκεντόκ . Ή ήττα τοϋ γαλλ ικοϋ στρατού

« Ό γαλλικός στρατός θα νικηθεί χωρίς νά πολεμήσει πολύ καιρό. Οί ισχυρότεροι θά νικηθούν μέσα άπό τή χώρα. Οί πόλεις καί τά χωριά θά γίνουν θύματα άκόμη μεγαλύτερων μαχών. Τό κέντρο τών πόλεων Καρκασόν καί Ναρμπόν θά δοκιμαστεί σκληρά».

Πόλη τής Ιταλίας.


Ή εισβολή ά π ό τήν Ελβετ ία ώς τή λεκάνη τοϋ Παρισ ιού . "Ηττα τών Γερμανών, τών Ε λ β ε τ ώ ν

καί τών Ι τ α λ ώ ν

«Άπό τήν Ελβετία ώς τόν "Ερ, τά στρατεύματα θά συγκεν-τρωθούν γιά νά βαδίσουν εναντίον τής Νοτιοδυτικής Γαλλίας. Οί Γερμανοί (τής Δύσης) καί άκόμη περισσότερο οί Ελβετοί θά εξοντωθούν μ' αυτούς άπό τούς όποιους προήλθε ό ού-μανισμός (τούς Ιταλούς)».*

Ή έξουσία έγκαθίσταται στή Σαβο ΐα . Ή κατοχή τού Λαγκεντόκ ά π ό τά στρατεύματα τού Σ υ μ φ ώ ν ο υ τής

Βαρσοβίας

« Ό δυτικός κόσμος φτάνει στό τέλος του. Ή έποχή τής άνα-νέωσης άργεί άκόμη νά έρθει. Ή έξουσία μεταφέρεται πρός τή Σαβοΐα, άφού άφαιρεθεί άπό τή Ναρμπόν μέ τό Σύμφωνο τής Βαρσοβίας».

Εγκατάλε ιψη του Περπινιάν ά π ό τούς κατοίκους του . Δυτ ική άντεπίθεση στή Μεσόγειο

« Ό φόβος τού έχθρικού στρατού στή Ναρμπόν θά τρομάξει φοβερά τούς Δυτικούς (Αμερικανούς). Τό Περπινιάν θά εγ-καταλειφθεί έξαιτίας τής άπώλειας τής εξουσίας στή Ναρ-μπόν. Τότε, κοντά στή Βαρκελώνη θά σταλούν πύραυλοι άπό τή θάλασσα (πυρηνικά ύποβρύχια)».

Πόλεμος στά Πυρηναία καί στό Λαγκεντόκ

«θ' άκουστούν παράπονα, κλάματα, φωνές καί φοβερά ούρλιαχτά κοντά στή Ναρμπόν καί στά Κάτω Πυρηναία ώς

* Τό πρώτο κέντρο τοϋ ουμανισμού (ανθρωπισμού) είναι ή Φλωρεντία. 'Από έκεϊ θ' άπλωθεϊ σ' ολόκληρη τήν Εύρώπη.


τήν Άριέζ. Ώ, πόσο φοβερές θά είναι οί άλλαγές προτού τε-λειώσει ό πόλεμος!».

Ό Ανατολικογερμανός στρατιωτικός άρχηγός στά Πυρηναία καί στό Λαγκεντόκ . Ό Καπετ ιανός βασιλιάς

σέ δυσκολίες

« Ό Γερμανός άρχηγός (Ανατολική Γερμανία) θά περάσει στά Πυρηναία. Ή Ναρμπόν δέ θ' αντισταθεί πιά στή διάρκεια τού πολέμου. Θά συμβούν τόσο μεγάλες πράξεις στήν ξηρά καί στή θάλασσα, ώστε ό Καπετιανός δέ θά έχει πιά μέρος όπου θά μπορεί νά είναι άσφαλής».

Επίθεση ά π ό τήν Πορτογαλία ώς τά Πυρηναία

«Κοντά στό Ντούρο, άπό τίς άκτές τής Λιβύης, πού θά έχουν κλείσει, θά έρθει νά διασχίσει τά Πυρηναία. Μέ κατώτερες δυνάμεις καί μέ ένα πέρασμα ληστή, θά άπλώσει τή δράση του ώς τήν Καρκασόν».

Προδοσία ενός πολ ιτ ικού . Ό θάνατος του . Ε π ί θ ε σ η στό Λαγκεντόκ

«Τό Παρίσι θά κυριευτεί χάρη σέ μιάν άπάτη καί μιάν άπατη-λή μανούβρα μέ τή χρησιμοποίηση ενός ώραίου νέου (πολιτι-κού), πού θά πιαστεί. Ή περιοχή τών Ρομπίν* τής Ναρμπόν θά δεχτεί έπίθεση. 'Ο πολιτικός αύτός καί οί δικοί του θά βρούν τό θάνατο έξαιτίας τής άπάτης τους».

Τά μουσουλμανικά στρατεύματα στήν Ιταλία

« Ή άγρια μερίδα τών Μουσουλμάνων θά φτάσει μέ τά όπλα

* Στό Νότο έτσι ονομάζουν τά κανάλια πού έχουν περιορισμένο πλάτος. Ό όρος καθιερώθηκε ώς γεωγραφική ονομασία πολλών καναλιών ναυσιπλοΐας.


κρυμμένα κάτω άπό τά μακριά τους ρούχα. Ό άρχηγός τους θά κυριεύσει τή Φλωρεντία καί θά διατάξει νά κάψουν ηιύτό τό μέρος δυό φορές, άφού πρώτα στείλει άνθρώπους ίπατηλούς καί χωρίς νόμο (κατασκόπους)».

Εισβολή τών μουσουλμανικών στρατευμάτων στήν Ι τ α λ ί α

« Ένα πρόσωπο πού θ' άναστήσει τούς τρομαχτικούς θεούς τών Καρχηδονίων, θά τρομάξει τούς άνθρώπους. Οί έφημε-ρίδες δέ θά μπορέσουν ττιά ποτέ νά ισχυριστούν πώς οί Ρω-μαίοι γνώρισαν μεγαλύτερη φρίκη εξαιτίας τής σύγχυσής τους».

Εισβολή τών μουσουλμανικών στρατευμάτων στό Πόρ-ντέ-Μττούκ. Ά φ ι ξ η ένός δυτικού στόλου

«Τό Πόρ-ντέ-Μπούκ θά φοβηθεί τό μουσουλμανικό στόλο γιά ένα διάστημα. Πολύ αργότερα θά φτάσει κάποιος δυτικός στόλος. Τά ζώα, οί άνθρωποι καί τά άγαθά θά καταστρα-φούν άπό τούς δυό (στόλους). Τί θανάσιμο χτύπημα γιά τή γονιμότητα καί τή δικαιοσύνη!».

Τό Σ ύ μ φ ω ν ο τής Βαρσοβίας καί οί Ρώσοι . Εισβολή στή Γαλλία

«Ό άρχηγός τής (Ανατολικής) Εύρώπης θά φτάσει σάν γε-ράκι μέ τή συνοδεία τών Ρώσων. Θά οδηγεί ένα μεγάλο στρα-τιωτικό σώμα άπό τίς κομμουνιστικές καί τίς μουσουλμανι-κές χώρες, πού θά βαδίσει εναντίον τής κυβέρνησης τού Πα-ρισιού».

Α π ό β α σ η τού τουρκ ικού στρατού στήν Ι σ π α ν ί α . Κατοχή τής Δυτ ικής Γερμανίας

«Ό Τούρκος άρχηγός θά κάνει μιά προσφορά (ειρήνης),

9ο

130 1ΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕ5 ϋ Ε ΡΟΝΤΒΚυΝΕ

άφού ξαναπάρει τήν Κόρντοβα γιά χάρη τής μουσουλμανι-κής πίστης. Θά σταματήσει τήν έπέκτασή του μετά άπό πο-λύ δρόμο, όταν, περνώντας άπό τή θάλασσα, ή Δυτική Γερ μανία θά κατακτηθεί άπό τό Σύμφωνο τής Βαρσοβίας».

Ρωσική ε ισβολή στή Δυτ ική Ε υ ρ ώ π η

«Πρός τή Ρωσία θά γίνουν μεγάλες (πολεμικές) προσπάθειες άπό μιά μάζα άνθρώπων, πού θά έρθουν νά κλονίσουν τή (Δυτική) Εύρώπη καί ολόκληρο σχεδόν τό σύμπαν. Ανάμεσα σέ δυό εκλείψεις, αύτή ή ανθρώπινη μάζα θά τρέψει σέ τέ-τοια φυγή (τά δυτικά στρατεύματα), ώστε οί Ούγγροι θά πά-ρουν ενισχύσεις ζωής καί θανάτου».

Δ ώ ρ ο τοϋ αρχηγού τού Ιράν στούς Δυτ ικούς . Επίθεση κατά τής Γαλλίας καί τής Ιταλίας

ά π ό τό Α φ γ α ν ι σ τ ά ν

«Ό σπουδαίος κυνικός άνθρωπος τού Τίγρη (ποταμού) καί τού Ιράν θά προσφέρει ένα δώρο στούς άνθρώπους τής Ατ-λαντικής Συμμαχίας. Κάποιος άρχηγός στρατού θά φύγει στή συνέχεια άπό τό Αφγανιστάν, γιά νά άποβιβαστεί στό Τυρρηνικό πέλαγος καί στή Μασσαλία».

Ή ρωσική εισβολή στό Α φ γ α ν ι σ τ ά ν . Ή άφγαν ική αντί-σταση . Ή έξόντωσή της

«Οί Ρώσοι θά μπουν στό Αφγανιστάν. Οί Μουσουλμάνοι θά βρούν αύτούς τούς τόπους άνοιχτούς. Οί Αφγανοί θά θελή-σουν νά κρατήσουν τό Αφγανιστάν, άλλά ή άντίσταση θά συντριβεί».

Χρησιμοποίηση πυρηνικών όπλων έναντίον τής Ρωσίας

«Στήν Ανατολή θά φανεί μιά μεγάλη φωτιά, ή άντάρα καί οί


φλόγες (τού πολέμου) θ' απλωθούν στή Ρωσία. Θά υπάρ-ξουν νεκροί μέσα σ' έναν κύκλο (βόμβα άτομική ή ύδρογό-νου) καί θ' άκουστούν φωνές. Οί άνθρωποι θά περιμένουν τό θάνατο άπό τόν πόλεμο, τή φωτιά, τήν πείνα».

Ρωσομουσουλμανική συμμαχία

«Τό άξιοσημείωτο γεγονός τής άνόδου (στήν έξουσία) ένός νέου (μετά τό θάνατο) ένός γέρου άρχηγού· (οί προσπά-θειες) θά είναι τόσο σημαντικές άπό τούς Μουσουλμάνους καί τή Ρωσία, ώστε αύτός θά υψώσει μεγάλα έναέρια στρα-τεύματα (φτερά) στή γειτονική πόλη (Σύμφωνο τής Βαρσο-βίας) καί θά βγεί πληγωμένος άπό τήν υπόθεση παρ' όλη τήν άδυναμία του».

Ή έπανάσταση στό Παρίσι. Ή Τουρκία ξεσηκώνεται άπό τό Ιράν έναντίον τής Δύσης

« Εξαιτίας δυό άρχηγών χωρισμένων άπό τούς τρεις υπασπι-στές τους, τό Παρίσι θά σειστεί άπό τήν έπανάσταση. Ορι-σμένοι άπό τούς άρχηγούς τους (υπουργούς) θά άπομα-κρυνθούν μέ έξορία, τή στιγμή πού ή Τουρκία θά πιέζεται (έναντίον τής Δύσης) άπό τόν άρχηγό τού Ιράν».

Ό γαλλικός στόλος στή Μεσόγειο. Τά μουσουλμανικά στρατεύματα στήν Αδριατική. Ή ήττα τους

«"Αν ό γαλλικός στόλος περάσει τίς άκτές τής Λιγουρίας, θά βρεθεί έγκλωβισμένος άνάμεσα στά νησιά (Σαρδηνία, Κορσι-κή καί Σικελία) καί στή θάλασσα. Τά μουσουλμανικά στρα-τεύματα θά στραφούν έναντίον του κι άκόμη περισσότερο στήν Αδριατική θάλασσα. Τελικά, θά καταστρέψει ολοκλη-ρωτικά τά μουσουλμανικά στρατεύματα».


Φ ή μ ε ς π ο λ έ μ ο υ στή Ρωσία

« Εξαιτίας τής διχόνοιας (ό γαλλικός λαός) θά καταρρεύσει άπό λάθος. "Ενα (πρόσωπο) θά τόν ξαναφέρει ξαφνικά ψη-λά. Πρός τή Ρωσία θά υπάρξει τόσο μεγάλη άντάρα (πολέ-μου), ώστε θά γίνουν ζημιές άπό τούς πυραύλους μέσα καί πάνω άπό τόν ούρανό».

Δ ι α κ ο π ή τών δ ι π λ ω μ α τ ι κ ώ ν σχέσεων μέ τ ό Ιράν

«Λίγο πρίν ύπογραφούν οί εμπορικές συμφωνίες, ένας πρε-σβευτής θά φτάσει άπό τό Ιράν φέρνοντας κάποια είδηση στή Γαλλία. Δέ θά γίνει όμως δεκτός καί ή έλττίδα του θά είναι μάταιη. Θά τό θεωρήσει προσβολή καί θά προσποιηθεί πώς θέλει νά φύγει άπό τή χώρα».

Τ ό ε ξ ά γ ω ν ο δέχεται έπ ίθεση σέ πέντε π λ ε υ ρ έ ς . Ή Τ υ ν η σ ί α καί ή Αλγερ ία ξ εσηκώνοντα ι ά π ό τ ό Ι ρ ά ν .

Ή έπ ίθεση στήν Ι σ π α ν ί α

« Ή Γαλλία θά δεχτεί έπίθεση άπό πέντε πλευρές έξαιτίας τής άμέλειάς της. Ή Τυνησία καί ή Αλγερία θά ξεσηκωθούν έναντίον της άπό τούς Ιρανούς. Ή Λεόν, ή Σεβίλλη καί ή Βαρκελώνη θά υποκύψουν καί δέ θά μπορέσουν νά ενισχυ-θούν άπό τόν ιταλικό στρατό».

"Ενας "Αγγλος ά ρ χ η γ ό ς καί έξι Γερμανοί ά ρ χ η γ ο ί θ ά α ι χ μ α λ ω τ ι σ τ ο ύ ν ά π ό ..τούς Μ ο υ σ ο υ λ μ ά ν ο υ ς . Ε ισβολή ά π ό τό Γ ιβραλτάρ στήν Ι σ π α ν ί α . Ό νέος καί έ π ί φ ο β ο ς

Ι ρ α ν ό ς ά ρ χ η γ ό ς

« Ό άρχηγός τής Μεγάλης Βρετανίας καί έξι Γερμανοί άρχη-γοί θά αιχμαλωτιστούν άπό τή θάλασσα άπό τούς Ανατολι-κούς, πού θά διασχίσουν τό Γιβραλτάρ καί τήν Ισπανία, άφού πρώτα κάνουν μιά προσφορά στόν καινούριο επίφοβε Ιρανό άρχηγό».


Α π ό β α σ η τών μουσουλμανικών στρατευμάτων στήν Τουλών καί στή Μασσαλ ία

« Εξαιτίας τής διχόνοιας καί τής άμέλειας τών Γάλλων, θά μεί-νει ελεύθερο τό πέρασμα στά μουσουλμανικά στρατεύματα. Ή στεριά καί ή θάλασσα τού Σηκουάνα θά πνιγούν στό αί-μα. Τό λιμάνι τής Μασσαλίας θά σκεπαστεί άπό άεροπλάνα καί πλοία».

Ρωσική ε ισβολή. Α π ό γ ν ω σ η στήν Ι τ α λ ί α

«Μεγάλα συγκεντρωμένα στρατεύματα θά πλησιάσουν, φτά-νοντας άπό τή Ρωσία. Ό καταστροφέας θά κάνει έρείπια τήν παλιά πόλη (Παρίσι). Ή Ιταλία θά έμφανιστεί άπελπι-σμένη κι αύτός δέ θά μπορέσει νά σβήσει τή φοβερή φωτιά (τού πολέμου) πού θά έχει άνάψει».

Ή καταστροφή τής Τούρ . Μάχες ά π ό τή Νάντη ώς τή Ρέμς. λ ή ξ η τοϋ πολέμου τό Νοέμβριο

«Ή πράξη (τού πολέμου) θά άπαγορευτεί στόν ύπέρτατο βαθμό. Φυλάξου, Τούρ, άπό τήν καταστροφή σου, πού είναι πολύ κοντά! Ή Αγγλία καί ή Γαλλία θά αμυνθούν ώς τή Ρέμς καί (ό πόλεμος) δέ θά περάσει τό Νοέμβριο».

Ή εισβολή στή Δυτική Γερμανία καί στήν Αύστρ ία . Ή ευρωπα ϊκή συνέλευση

« Όταν τά μεγάλα δάση (τών χωρών τού Συμφώνου τής Βαρ-σοβίας) θά τρέμουν (τό μουγκρητό τών μεραρχιών τεθωρακι-σμένων), ό στρατός θά οδηγηθεί στή Δυτική Γερμανία, πού θά σκεπαστεί άπό τόν Κόκκινο στρατό. Ή μεγάλη (εύρωπαί-κή) συνέλευση θά άποβληθεί. Ή Βιέννη καί ή Αύστρία θά δε-χτούν εισβολή».

134 ]ΕΑΝ-<:ΗΑΚΙ_Ε5 ΟΕ ΡΟΝΤΒΚϋΝΕ

Ό Κόκκ ινος Σ τ ρ α τ ό ς στό Ρήνο. Ε ισβολή στή Γερμαν ία , στήν Α ύ σ τ ρ ί α καί στήν Ι τ α λ ί α

« Ο μεγάλος Αρμένιος στρατηγός* θά διασχίσει τή Δυτική Γερμανία, τό Μπραμπάν, τή Φλάνδρα, τή Γάνδη, τήν Μπρύζ καί τήν Μπολόνια, άφού προσποιηθεί ειρήνη, καί θά επιτεθεί στήν Αύστρία καί στήν περιοχή τής Κολωνίας».

Ή ε ισβολή στή Δυτ ική Γερμαν ία , σ ΐ ή ν Ε λ β ε τ ί α καί στή Γαλλ ία . Ή κ α τ ά λ η ψ η τ ο ϋ Π α ρ ι σ ι ο ϋ

«(Ό στρατός) θά οδηγηθεί κοντά στή λίμνη Αεμάν άπό μιά ξένη δημοκρατία (σοβιετική), πού θά θέλει νά κυριεύσει τό Παρίσι μέ τή βία. Προτού κάνει αύτό τό μεγάλο κρίμα, οΐ κάτοικοι τής Βαυαρίας θά φύγουν, κι αύτοί πού θά έχουν φτάσει στό Ρήνο (οί Ρώσοι), θά έρθουν νά καταλάβουν τό Παρίσι».

Εισβολή στή Μ α σ σ α λ ί α , στή Βόρε ια Ι ταλ ία , στή Γ ι ο υ γ κ ο σ λ α β ί α καί στόν Περσ ικό κ ό λ π ο : ά φ ε τ η ρ ί ε ς

«Συμμαχικοί στόλοι θά μπούν στή Μασσαλία, ό στρατός ξη-ράς θά εισβάλει στή Βενετία άπό τήν Ούγγαρία. Στρατεύμα-τα θά ξεκινήσουν άπό τόν (Περσικό) κόλπο καί τή Γιουγκο-σλαβική άκτή, γιά νά λεηλατήσουν τή Σικελία καί τή Βόρεια Ιταλία μέ πυροβολικό».

Ή κ α τ α σ τ ρ ο φ ή τής Ί σ τ α μ π ο ϋ λ ά π ό τή Γαλλ ία . Ή ά π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ η τών α ι χ μ α λ ώ τ ω ν τ ώ ν Μ ο υ σ ο υ λ μ ά ν ω ν

ά π ό τήν Π ο ρ τ ο γ α λ ί α

«Ή Ίσταμπούλ θά καταστραφεί άπό τούς Γάλλους. "Οσοι θά έχουν αιχμαλωτιστεί άπό τούς Μουσουλμάνους, θά

* Πιθανότατα κάποιος άρχηγός τοϋ Κόκκινου στρατού πού είχε άρμενική καταγωγή.


έχουν βοήθεια άπό τό μεγάλο Πορτογάλο αρχηγό μεταξύ 25ης Μαΐου καί 21ης Ιουνίου (θερινό ηλιοστάσιο)».

Πόλεμος μεταξύ Ε λ λ ά δ α ς καί Τουρκ ίας . Ή ήττα τής Τουρκ ίας

« Ενώ ό βασιλιάς, γενικός άρχηγός τοϋ στρατού, θά βρίσκε-ται στή θέση τής Δημοκρατίας, ό άρχηγός τής Τουρκίας θά είναι αιχμάλωτος στήν Ελλάδα, γιατί, πρίν άπό τήν έπίθεση, ό ένας θά χτυπήσει τόν άλλον, καί όταν οπισθοχωρήσει, θά ακολουθήσουν τά ίχνη τού αίματος του».

Καταστροφή στή Μ α ύ ρ η Θ ά λ α σ σ α . Λ ιμός στήν Ελλάδα καί στήν Ι τ α λ ί α

«Εξαιτίας κάποιας θερμότητας*, πού θά μοιάζει μέ αύτήν τού ήλιου, τά ψάρια τής Μαύρης Θάλασσας θά μισοψηθούν καί οί κάτοικοι της θά έρθουν νά τά καταστρέψουν, όταν οΐ "Ελληνες καί οί Ιταλοί θά χρειάζονται τροφή».

' Ο πόλεμος στήν άνατολική Μεσόγειο

« Εξαιτίας τής έξαιρετικά άκριβής τιμής της, (ή ζωή) θά έχει μιά γεύση άπό δάκρυα, γιατί ή άνθρώπινη σάρκα θά έχει γίνει στάχτες. Τό νησί τού Φάρου (Αίγυπτος) θά ταραχτεί άπό τούς Χριστιανούς, όταν στήν Ελλάδα θά έμφανιστεί τό φάσμα τού πολέμου».

Ή Αραβ ία , ή Τουρκ ία , ή Ελλάδα καί ή Ο ύ γ γ α ρ ί α στή σύρραξη

« 'Ο μεγάλος Άραβας άρχηγός θά ξεκινήσει πολύ πιό πρίν

* Πιθανότατα μιά άτομική έκρηξη.

136 1ΕΑΝ-ΙΙΗΑΚΙΕ5 ΡΕ ΡΟΝΤΒΚϋΝΕ

καί θά προδοθεί άπό τόν Τούρκο άρχηγό. Ή άρχαία Ελλάδα θά έρθει νά τόν προϋπαντήσει καί τό μεγαλύτερο κακό θά τού τό κάνουν οί Ούγγροι (Σύμφωνο τής Βαρσοβίας)».

Ό βασιλιάς τοϋ Μ π λ ο υ ά , ό ελευθερωτής . Σ υ μ μ α χ ί α μέ τόν Π ά π α . Οΐ Ι σ π α ν ο ί καί οί Γ ιουγκοσλάβοι . Ή π τ ώ σ η

τών έφτά χωρών τής Α ν α τ ο λ ή ς

«"Οταν ή κυβέρνηση θά έχει τούς δικούς της έναντίον της, τό πρόσωπο πού θά κατάγεται άπό τό Μπλουά θά υποτάξει τούς κατοίκους τής Βόρειας Ιταλίας μέ τή βοήθεια τού Πο-λωνού (τού Πάπα), τής Ισπανίας καί τών Γιουγκοσλάβων. Στή συνέχεια, ό βασιλιάς πού θά ξανάρθει σταλμένος άπό τή θεία πρόνοια, θά βυθίσει στό σκοτάδι τίς έφτά (χώρες)».

Ή π τ ώ σ η τών έφτά χωρών τής Ανατολής στήν Τουρκ ία , θρησκευτ ι κο ί διωγμοί ά π ό τούς Τ ο ύ ρ κ ο υ ς

«Άφού ό Θεός, ολόκληρος ό θείος λόγος, παραδοθεί στήν έπανάσταση φερμένος άπό τούς Κόκκινους, οί έφτά χώρες θά νικηθούν στήν Τουρκία. Τριακόσιοι Τούρκοι θά έκδώσουν δυό νόμους έναντίον τών καρδιναλίων καί θά τούς άναγκά-σουν νά υποστούν τή φρίκη. Στή συνέχεια, ή πίστη θά άπο-κατασταθεϊ».

Οΐ έκστρατείες άπελευθέρωσης έναντίον τών Ε ρ υ θ ρ ώ ν . Ό Πολωνός Π ά π α ς

«Καταγόμενος άπό τήν Πολωνία, ό μεγάλος Πάπας θά άπω θήσει ώς τά όρια τοϋ Δούναβη (στή Μαύρη Θάλασσα) έκεί νους πού θά καταδιώξουν τούς Χριστιανούς καί πού μέ τόν πόλεμο θά τούς έχουν κλέψει καί λεηλατήσει. Θά ανακτήσει τά πλούτη καί θά συλλάβει 100.000 Ερυθρούς αιχμαλώτους».


Ή Ε . Σ . Σ . Δ . κάνει τήν Ανατολή νά τρέμει . Ό Ίωάννης-Παϋλος Β' καί ή Καθολική Ε κ κ λ η σ ί α . Μάχες

στήν Τουρκ ία

« Όταν τά άρκτικά εδάφη θά ενωθούν (Σοβιετική "Ενωση), θά νιώσουν μεγάλο φόβο καί τρόμο στήν Ανατολή. Όταν θά έκλεγε1 καινούριος Πάπας γιά νά στηρίξει τήν Καθολική Εκ-κλησία, ή Ρόδος καί ή Τουρκία θά βαφτούν από τό μουσουλ-μανικό αίμα».

Ή εισβολή άττό τήν Ιταλία στήν Περούτζ ια καί στή Ραβέννα

« Ό, ή φοβερή ήττα στήν έκστρατεία τής Περούτζια καί στόν πόλεμο κοντά στή Ραβέννα: ό,τι είναι ιερό θά καταστραφεί, όταν ό νικητής γιορτάσει τή νίκη του καί τό άλογό του φάει τό σανό τού άλογου τού νικημένου».

Ή τ τ α του γαλλικού στρατού στήν Ι τ α λ ί α . Φ υ γ ή τών Ρωμαίων. "Ηττα τής Γαλλίας . Μ ά χ η στίς έλβετικές

"Αλπεις καί στήν Α δ ρ ι α τ ι κ ή

«Ό γαλλικός στρατός θά νικηθεί στήν Ιταλία. Ή σύρραξη θά γενικευτεί πρός όλες τίς πλευρές καί θά προκαλέσει μεγά-λες καταστροφές. Φύγετε, κάτοικοι τής Ρώμης! Ή Γαλλία θά χτυπηθεί, όταν γίνει κάποια άβέβαιη μάχη κοντά στό Τεσσίνο (Ελβετία) καί στήν Αδριατική».

Ή εισβολή τών μουσουλμανικών στρατευμάτων στήν Ιταλία

«Ή έπανάσταση, ή θύελλα, ό μουσουλμανικός στρατός, άπό τό Τυρρηνικό πέλαγος ώς τό Δούναβη, θά μεταφέρει μέ πλοία στό Σέρες* στρατεύματα έφοδιασμένα μέ στρατιώτες.

* Κωμόπολη τής Ιταλίας στό Πεδεμόντιο.

138 ίΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕδ ΟΕ ΡΟΝΤΒΚϋΝΕ

Ή ευημερία θά χαθεί σ' όλόκληρη τή Δύση όπ' αύτούς πού θά έχουν περάσει τίς θάλασσες ώς τή Σιέννα, όταν οί δυό αρχηγοί πού θά ένωθούν μέ φιλία, θά έχουν πεθάνει».

Ή χρησ ιμοπο ίηση χημικών όπλων . Ή σοβιετική κυβέρνηση στή Γαλλία. Καταστροφή τής Ιταλίας

«Καψίματα θά κολλήσουν στό λαιμό. Ή Ιταλία θά ποτιστεί μέ άνθρώπινο αίμα. Ό αρχηγός τού έπαναστατικού δρεπα-νιού (Ρωσία) θά έτοιμαστεί νά έπιβάλει τό καθεστώς του. Οί αρχηγοί τής Δημοκρατίας θά οδηγηθούν αιχμάλωτοι στήν Τουρκία».

Εισβολή ά π ό τή Μασσαλ ία ώς τή Λυών . Εισβολή ά π ό τή Γιρόνδη καί τή λεκάνη τής Ά κ ο υ ι τ α ν ί α ς

«Σέ όλη τή Μασσαλία οί κάτοικοι θ' αλλάξουν, θα κυνηγη-θούν ώς τή Λυών. Ή Ναρμπόν καί ή Τουλούζη θά καταστρα-φούν άπό τήν εισβολή πού θά έρθει άπό τό Μπορντώ. "Ενα έκατομμύριο αιχμάλωτοι περίπου θά θανατωθούν».

Ή εισβολή στή Μασσαλ ία ά π ό τή θάλασσα

«Τό ιππικό καί τά άρματα (τό ιππικό) θά μπούν στή Μασσα-λία στό διάστημα άπό τίς 9 τό βράδυ ώς τά μεσάνυχτα, έρη-μώνοντας τά πάντα άπό τή θάλασσα. Θά υπάρξουν τόσοι θρήνοι, κραυγές καί αίμα, πού κανένας δέν έζησε ποτέ μιά τόσο τρομερή στιγμή».

Ή εισβολή στήν άκτή τής Μεσογε ίου ά π ό τή Βαρκελώ-νη ώς τή Μασσαλ ία . Ή κατάκτηση τών νησιών

«Θά δούν στή θάλασσα έναν τεράστιο στρατό, άπό τή Βαρ-κελώνη ώς τή Μασσαλία, πού θά τρέμει άπό τό φόβο. Τά


νησιά (Βαλεαρίδες, Κορσική, Σαρδηνία, Σικελία) θά κατακτη-θούν. Μιά δυνατότητα βοήθειας άπό τή θάλασσα θά άπο-κλειστεϊ (Γιβραλτάρ). Εκείνος πού θά σ' έχει προδώσει, θά καταστραφεί».

Τρεις συμμαχικές χώρες άρχίζουν τόν πόλεμο

«Οί πλούσιοι θά υποβιβαστούν ξαφνικά. Ό κόσμος θά έπα-ναστατήσει άπό τρεις συμμάχους. Οί έχθροί θά καταλάβουν τή Μασσαλία, πού θά ύπομείνει τήν πείνα, τήν πυρκαγιά, τήν άπειλή, τήν άρρώστια κι όλες αύτές τίς συμφορές στό διπλάσιο».

Εισβολή στή Δύση καί στήν Προβηγκία

«θ' άκούσουν τό συναγερμό στό Μπορντώ καί στό Πουατιέ. Ό μεγάλος στρατός θά φτάσει ώς τό Λαγκόν. Ή αύτοκρα-τορία τής Άκουιλόνας θά βαδίσει έναντίον τών Γάλλων, όταν ή φοβερή μάστιγα θά γεννηθεί κοντά στό Όργκόν».

Εισβολή στά νοτιοδυτικά

«Μέ τή μανία του θά υποχρεώσει ν' άντισταθούν καί θά κά-νει κάθε καρδιά νά τρέμει. Στό Λαγκόν θά γίνει μιά φοβερή εισβολή, πού θά καλύψει μεγάλη άπόσταση. Ποτέ δέν έγιναν φρικτότερα γεγονότα στή Γιρόνδη καί στό Γαρούνα».

Ή εισβολή στή Νοτιοδυτική Γαλλία άπό τήν Ιταλία, τήν Τουλούζη καί τήν Μπαγιόν

« Άπό τήν Όμβρία ώς τήν Τουλούζη καί τή Βιλφράνς, ένας τεράστιος στρατός θά διασχίσει τά βουνά πού βρίσκονται στίς άκτές τής Αδριατικής, θά περάσει τά ποτάμια, άφού νικήσει στή θάλασσα, γιά νά μπει στήν Μπαγιόν, ένώ όλοι οί κάτοικοι τής Μπιγκόρ θά φωνάζουν άπό τό φόβο τους».

140 ]ΕΑΝ-ΟΗΑΚίΕ5 ΡΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

Ό π ό λ ε μ ο ς στή Βουργουνδ ία τόν Α ύ γ ο υ σ τ ο . Οΐ σ φ α -γές καί οί έκτελέσε ις ά π ό τό Μ ά ρ τ ι ο ώ ς τόν Ιούνιο

«Γύρω στά τέλη Αυγούστου, ό κεραυνός τού πολέμου θά εί-ναι έντονος στή Βουργουνδία. Μετά, μιά μάστιγα θά γεννηθεί έξαιτίας ένός φρικτού καί κτηνώδους άνθρώπου, πού θά προκαλέσει μεγάλη σφαγή καί τρομερές έκτελέσεις».

Μ ε γ ά λ ε ς ναυμαχ ί ε ς στόν Ατλαντ ικό

«Ύστερα άπό μιά ναυμαχία, ή Αγγλία θά γνωρίσει τό φοβε-ρότερο τρόμο. Στή συνέχεια, ό σοβιετικός άντίπαλος θά χλω-μιάσει άπό φόβο, άφού σκορπίσει τόν τρόμο στόν Ατλαντι-κό (ή στήν Ατλαντική Συμμαχία)».

Ή Γαλλία σ ύ μ μ α χ ο ς τής Α γ γ λ ί α ς . Ή ε ισβολή στήν Π ρ ο β η γ γ ί α καί σ τ ό Λ α γ κ ε ν τ ό κ

«Ό γαλλικός στρατός, μέ τήν υποστήριξη τής Μεγάλης Φρουράς (Κογ3ί Ου ανά5) τής Αγγλίας καί τών στρατιωτών της, θά δει τήν Προβηγγία νά τρώγεται γιά νά άμυνθεί έναντίον κάποιας μεγάλης συμμορίας. Ό πόλεμος θά είναι ακόμη πιό σκληρός στή Ναρμπόν, πού θά χτυπηθεί άπό πυ-ραύλους καί οβίδες».

Κ α τ ο χ ή τ ο ύ Π α ρ ι σ ι ο ύ ά π ό τ ο ύ ς Ρ ώ σ ο υ ς

«Φόβος, συναγερμός, όταν (ό έχθρός) θά διασχίσει τή θάλασ-σα γιά νά κάνει μιά μεγάλη λεηλασία. Ό «άθρονος» θ' άρχι-σε/ νά πιστεύει καί, παρά τίς διαφορές, θά ένθρονιστεί πέρα άπό τή θάλασσα άπό πιό λαμπρούς άνθρώπους· ή επιδη-μία, οί ψαλμοί τού πόνου, ή πυρκαγιά, ό άρχηγός τής Ρω-σίας θά χαρεί γιά τή νίκη του στήν πόλη τού Ερρίκου Δ' (Πα-ρίσι)».


Επίθεση καί πολ ιορκ ία τοϋ Παρισ ιού . Ό κομμουνι-σμός φέρνει τήν π τ ώ σ η τής δημοκρατίας

«Τό Παρίσι θά πολιορκηθεί καί θά δεχτεί έπίθεση τή νύχτα· έλάχιστοι άνθρωποι θά κατορθώσουν νά διαφύγουν. Όχι μακριά άπό κεί θά γίνει μιά ναυμαχία. Μέ τήν έπιστροφή τού γιού της (τού κομμουνισμού) ή Δημοκρατία θά καταρρεύσει, έξαιτίας τών δηλητηριασμένων ντοκουμέντων καί αύτών πού ήταν κρυμμένοι».

Έ π ί θ ε σ η στό Παρίσι καί κατοχή τής Ρώμης . Μεγάλες ναυμαχίες

« Όλόγυρα στό Παρίσι, οί στρατιώτες θά μείνουν στίς εξοχές καί στήν πόλη. Όταν τό Παρίσι θά έχει δεχτεί έπίθεση καί ή Ρώμη εισβολή, θά γίνει μιά μεγάλη λεηλασία στή θάλασσα».

Ό γαλλ ικός άπελευθερωτικός στρατός πολεμάει έναντίον τού Κόκκινου Στρατού στήν Ι τ α λ ί α

«Οί Γάλλοι θά διασχίσουν τά βουνά μέ διαδοχικά πηδήματα καί θά κυριεύσουν τό Μιλάνο. Θά οδηγήσουν τό στρατό τους στά ένδότερα καί, άπό τή Γένουα καί τό Μονακό, θ' άπωθήσουν τόν Κόκκινο Στρατό».

Φ υ γ ή ενός άρχηγού τής "Εκκλησίας ά π ό τή Γαλλία. Ή τουρκο-τυνησιακή συμμαχ ία

« Ό άρχηγός τού κράτους θά ύποψιαστεί τό σπουδαίο Γάλλο πρελάτο (ιεράρχη). Θά έγκαταλείψει νύχτα τή χώρα. Ή αφθονία θά ξαναδοθεί στή Βρετανία άπό τό μεγάλο βασιλιά στρατιώτη. Ή Τουρκία δέ θά προκαλέσει τίς υποψίες τής Κύ-πρου καί τής Τυνησίας».

142 ]ΕΑΝ-(ΓΗΑΚΙΕ5 ϋΕ ΡΟΝΤΒΚυΝΕ

Σημαντ ικός ρόλος τής Αλγερίας στή σ ύ ρ ρ α ξ η . Ρωσική ά π ό β α σ η . Εισβολή στήν Ελβετία ά π ό τό Γκριζόν

«Τό άρχηγείο θά έγκατασταθεϊ κοντά στήν Άμούρα καί στό Αλγέρι, όπου θά βρίσκονται οί εθνοφρουρές τών στρατιω-

τών τοϋ Μωάμεθ. Μετά, οί νεαροί Ρώσοι στρατιώτες θά κά-νουν άπόβαση στή Γαλλία άπό τήν Αδριατική, πηγαίνοντας στήν Ελβετία, στό Γκριζόν*, γιά νά τρομοκρατήσουν τό στρατό».

Αεροπορική έπίθεση στή Μασσαλ ία καί στή Γενεύη. Εισβολή τού Ιράν στήν Ελλάδα

«Τή νύχτα, θά δούν στόν ούρανό έναν πύραυλο, κοντά στίς έκβολές καί στήν πηγή τοϋ Ροδανού. Ή πείνα, ό πόλεμος θά βασιλέψουν καί θά έχουν προβλέψει πολύ καθυστερημένα γιά βοήθεια, όταν τό Ιράν θά ξεκινήσει, γιά νά εισβάλει στή Μακεδονία».

Ή εισβολή στήν Ελβετία δ ιαμέσου τών τούνελ

«Ή πλουσιότερη χώρα τής Δύσης, κοντά στό Νεφσατέλ**, θά καταληφθεί καί θά κυριευτεί μέσα άπό τά βουνά, άπό τά τούνελ • οί κάτοικοι της θ' άναγκαστούν νά πιοϋν μολυσμένα νερά».

Ή εισβολή ά π ό τή βόρεια Ιταλία καί τήν Ε λ β ε τ ί α . Ή ένδεια

«Οί δυό δυτικοί στρατοί δέ θά μπορέσουν νά ένωθοϋν μέχρι τά άμυντικά έργα. Εκείνη τή στιγμή θά τρέμουν στό Μιλάνο καί στό Τεσσίνο, όπου ή πείνα, ή δίψα καί ή ανησυχία θά

* "Ενα άττό τά έλβετικά καντόνια. ** Πόλη τής Ελβετίας.


κυριεύσουν τούς κατοίκους, πού δέ θά έχουν ούτε κρέας, ού-τε ψωμί, ούτε τήν παραμικρή τροφή».

Ή εισβολή στή Γαλλία άπό τήν Ελβετία

«Κοντά στό Τεσσίνο ( Ελβετία), οί έχθροί θά περάσουν πέρα άπό τά βουνά όπου θά στήσουν στρατηγικές βάσεις, γιά νά έπιτεθούν στούς κατοίκους τού Λίγηρα, τού Γαρούννα, τού Σών, τού Σηκουάνα, τού Ταίν καί τής Γιρόνδης. Ό πόλεμος θά ξεσπάσει, ή πόλη τού Πώ θά προστατευτεί, ή έπανάστα-ση θά τά πνίξει όλα».

Εισβολή άπό τήν Ελβετία μέχρι τά Κάτω Πυρηναία

« Εξαιτίας τής χάρης πού θά κάνει τό Παρίσι στή μεγάλη χώ-ρα (Η. Π.Α.), πού άπό τήν άρχή τού πολέμου έγκαταλείπει τό πεδίο τής μάχης, ύστερα ό (ρωσικός) στρατός θά κατευθυν-θεί άπό τό Τεσσίνο στά Κάτω Πυρηναία, όπου θά κυλήσει τό αίμα καί οί κάτοικοι θά ύποστούν τό δάγκωμα τής φωτιάς καί θά υποκύψουν στά όπλα».

Ή εισβολή καί ή λεηλασία τής Ελβετίας

« Ό άρχηγός τού πολιορκημένου στρατού θά χτυπηθεί στήν άμυνά του, όταν οί κάτοικοι τής Γενεύης θά βρίσκονται σέ άπόγνωοη καί θά θρηνούν, καί θά λεηλατηθούν άπό μιά ει-σβολή διαμέσου τής Ελβετίας καί τής Λωζάννης».

Λεηλασία τοϋ πλούτου στή Γαλλία καί στήν Ελβετία

«Ή Γενεύη καί ή Λάγκρ, άφού δεχτούν τήν έπίθεση έκείνων πού θά καταλάβουν τή Σάρτρ καί τόν έλβετικό Γιούρα καί πού, φτάνοντας άπό τήν Γκρενόμπλ, θά έχουν καταλάβει τό \1οντελιμάρ, τή Σεσέλ καί τή Λωζάννη, θά λεηλατηθούν άπό Γ0 χρυσάφι τους μέ μιάν άπατηλή μανούβρα».


Ό πόλεμος στή Λυών, στό Ρουσιγιόν

«Ή λάμψη τής πυρκαγιάς πού θά φανεί στή Λυών, άφού καταληφθεί μέ λάμψη ή Μάλτα, θά σβήσει άμέσως. Μιά άπατηλή συνθήκη θά ύπογραφεϊ μέ τούς Μουσουλμάνους στό Ρουσιγιόν, έξαιτίας μιας προδοσίας πού θά γίνει στό βα-σιλιά, άπό τούς κατόχους τής Ελβετίας καί τής Αγγλίας».

Διεξαγωγή τοϋ πολέμου στήν Ελβετία, στήν Αγγλία καί στήν Ιταλία, χώρες πού θά βλαφτούν περισσότερο

«Οί θρήνοι, οί φωνές, τά βογκητά, τά ούρλιαχτά τού τρόμου θ' άκουστούν έξαιτίας ενός άπάνθρωπου, σκληρού, φριχτού καί φοβερού άνθρώπου, στήν Ελβετία, ατά νησιά τής Βρετα-νίας καί στούς ηγέτες τής Ιταλίας, όπου θά κάνει νά κυλήσει τό αίμα, θά βασιλέψουν τό κρύο καί ή πείνα: δέ θά υπάρξει ευσπλαχνία γιά κανέναν».

Φόβος στήν Ελβετία

« Ό φόβος θά είναι μεγάλος κοντά στή Λίμνη Λεμάν έξαιτίας μιάς άπόφασης (Ο.Η. Ε.) κι αύτό είναι άναπόφευκτο. Ό και-νούριος άρχηγός ετοιμάζει τό στρατό του· όταν ό νεαρός άρχηγός πεθάνει άπό τήν πείνα, θά υποκύψουν άπό φόβο».

Φυγή τών κατοίκων τής Ελβετίας καί τής Σαβοΐας

«Θά χρειαστεί ν' απομακρυνθούν άπό τίς περιοχές πού βρί-σκονται κοντά στή Σαβοΐα καί στή Λίμνη Λεμάν. Θά γίνουν μεγάλες (πολεμικές) προετοιμασίες, πού θά ξαναφέρουν σύγ-χυση. Θά χρειαστεί νά κρατηθούν μακριά άπό τούς Γερμα-νούς καί άπό τό μεγάλο πόλεμο στό Λεμάν, πού όλοι ο! κά-τοικοι του θά τό εγκαταλείψουν».


Θ α ν ά τ ω σ η τών κατοίκων τής Γενεύης καί τού ά ρ χ η γ ο ύ τού κράτους τους

«Τό παιδί θά σκοτωθεί μπροστά στόν πατέρα του, πού στή συνέχεια θά φυλακιστεί. Οί κάτοικοι τής Γενεύης θά κατα-στραφούν, ό άρχηγός τους θά πεθάνει αποκεφαλισμένος».

Καταστροφή τής Γενεύης, τής Ελβετ ίας καί τού Ιράν

« Έγκαταλείψτε όλοι τήν πόλη σας, κάτοικοι τής Γενεύης! Ή χρυσή έποχή σας θά μεταβληθεί σέ έποχή πολέμου. Εκείνος πού θά σηκωθεί έναντίον τού Ιρανού άρχηγού, θά σάς έξον-τωσει όλους. Πρίν άπό τό γεγονός αύτό, θά υπάρξουν σημά-δια στόν ούρανό».

Καταστροφή τού Παρισ ιού καί τής Γενεύης. Φ υ γ ή τών κατοίκων

«Κοντά στά προάστια καί σέ δύο πόλεις (Παρίσι καί Γενεύη) θά ξεσπάσουν δυό μάστιγες, πού όμοιές τους δέν έχουν υπάρξει ποτέ. Ή πείνα καί ή άρρώστια θά βασιλεύσουν σ' αύτές τίς πόλεις, οί άνθρωποι θά διωχτούν άπό κει καί θά ίκετεύσουν τό μεγάλο άθάνατο θεό».

Καταστροφή τής Γενεύης. "Ηττα τών μουσουλμανικών στρατευμάτων

«Οί κάτοικοι τής Γενεύης θά πεθάνουν άπό πείνα καί δίψα-(ή Ελβετία) θά υποκύψει χωρίς κοντινή ελπίδα. Σ' αύτό τό σημείο τού πολέμου, ό μουσουλμανικός νόμος θά κλονιστεί. Ή Μασσαλία δέ θά μπορέσει νά δεχτεί τό στρατό».

Καταστροφή στή Λωζάννη

«Θά βγεί άπό τή Λωζάννη μιά βρώμα, πού ή ττροέλευσή της

10ο

146 ]ΕΑΝ-(ΓΗΑΚΙΕ5 ϋΕ ΡΟΝΤΒΚυΝΕ

θά είναι άγνωστη. Θά άπομακρύνουν όλο τόν πληθυσμό άπό τήν πόλη, όταν θά δουν φωτιά στόν ουρανό (πυραύ-λους) καί μιά ξένη χώρα νικημένη (Γερμανία ή Ιταλία)».

Ή ε ισβολή ά π ό τήν Ελβετία μέχρι τό Παρ ίσ ι . Π τ ώ σ η τ ο ϋ α ρ χ η γ ο ύ τ ο ϋ κ ρ ά τ ο υ ς

«Θά γίνουν μυστικές συμφωνίες μέ τόν έχθρό στή Βόρεια Ιταλία. Ό στρατός θά διεισδύσει στήν περιοχή τού Τεσσίνο γιά νά φτάσει μέχρι τό Σηκουάνα, όπου θά βασιλεύει ή έπα-νάσταση, ένώ τό αίμα καί ό πόλεμος θά έχουν φτάσει στή Φλωρεντία. Ό άρχηγός τού Κράτους θά πέσει πανηγυρίζον-τας».

Μ ά χ η κοντά στό Ό ρ γ κ ό ν καί στήν π ε δ ι ά δ α τ ή ς Ά λ μ π ι ό ν . Ή τ τ α τ ο ϋ Ι ρ ά κ στή Γαλλία

«Στήν πεδιάδα τού 'Αλλέν καί τού Βερνέγκ καί στό υψίπεδο τού 'Αλμπιόν, κοντά στήν Ντυράνς, ή σύγκρουση θά είναι πολύ σκληρή γιά τά δύο στρατόπεδα καί τό Ιράκ θά χάσει τίς δυνάμεις του στή Γαλλία».

Μ ε τ α φ ο ρ ά χ ρ υ σ ο ϋ στό Ροδανό

« Ή επανάσταση θά εξαπλωθεί, χάρη στή μανία ενός ανθρώ-που. Μέ μεγάλη όργή όλος ό στρατός θά μπεϊ σέ κίνηση. "Ενας στόλος άπό δεκαεφτά πλοία φορτωμένα μέ χρυσάφι θ' άνέβει τό Ροδανό, όταν ό άγγελιοφόρος θά έχει φτάσει πολύ άργά».

Ή ε ισβολή στή Λ υ ώ ν έντοπίζετα ι μέ δ ο ρ υ φ ό ρ ο

« Ό ουρανός μάς άναγγέλλει μέ φωτεινά σημάδια καί μέ δο-ρυφόρους πώς πλησιάζει ή στιγμή μιάς ξαφνικής άλλαγής στή Λυών ούτε γιά τό καλό ούτε γιά τό κακό τής πόλης».


Ή καταστροφή τοϋ Παρισ ιού . Κατοχή τού Παρισ ιού άττό τόν Κόκκινο Στρατό . Ή καταστροφή τ ο υ : μεγάλη

θνησιμότητα

«Τό Παρίσι θά παραδοθεί ατούς στρατιώτες (έχθρούς). Ποτέ δέν είδαν τέτοια σύγκρουση τόσο κοντά στήν πόλη. "Ω, τί φριχτό θανατικό τήν πλησιάζει».

Τό Παρίσι καίγεται

«Εκείνος πού θά έχει κρυφτεί, θά καεί ζωντανός μέσα σέ φριχτές καί τρομαχτικές δίνες φλόγας. Ή πόλη θά γίνει σκό-νη τή νύχτα άπό τόν (εναέριο) στόλο. Ή φλεγόμενη πόλη θά είναι ευνοϊκή γιά τόν έχθρό».

Τ ό Παρίσι σώζεται τό 1945. Τό Παρίσι καταστρέφεται στόν Τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο

«Ή πόλη έχει άναστατωθεί όπ' άκρη σ' άκρη άπό χιλιάδες κανονιές καί δυνατά κάτω άπό τή γή (μετρό). Θ' άντισταθεί πέντε χρόνια (Ί940-1945), όλα θά ταχτοποιηθούν κι ύστερα θά έγκαταλειφτεί στούς έχθρούς της, πού θά τούς πολεμήσει ή έπανάσταση».

"Ενας π ύ ρ α υ λ ο ς έναντίον τού Παρισ ιού . Επαναστατι-κές ταραχές στήν π ό λ η

«Μιά ιπτάμενη καί έμπρηστική πολεμική μηχανή θά έρθει νά άναστατώσει τόν άρχηγό τών πολιορκημένων. Στό έσωτερι-κό θά γίνει τέτοια έπανάσταση, πού οΐ δύστυχοι θ' άπελπι-στούν».

Καταστροφή τού Παρισ ιού

«Οϊ όχθες τού γαλλικού ποταμού (τού Σηκουάνα) θ' άλλά-


ξουν όψη. Τό Παρίσι δέ θά αντέξει άλλο. Όλα θά μεταμορ-φωθούν, έκτός άπό τή γαλλική γλώσσα, γιατί θά είναι ή έπο-χή τού ολοκληρωτισμού, τού πολέμου καί τής δυστυχίας άπό τή λεηλασία».

Καταστροφή τοϋ Παρισ ιού

«Τό Παρίσι θά έρημωθει έντελώς. Ούτε ένας άπό τούς κατοί-κους του δέ θά μείνει έκεί. Τά κτίρια καί οί εκκλησίες θά κατα-στραφούν, οί γυναίκες καί τά κορίτσια θά βιαστούν. Μέ τό σίδερο τού πολέμου, τή φωτιά, τήν άρρώστια καί τό πυρο-βολικό θά πεθάνει ό λαός τού Παρισιού».

Ή περ ιοχή τού Παρισ ιού γίνεται άκατο ίκητη . Ή εισβο-λή στήν Α γ γ λ ί α

« Ή συμβολή τού Σηκουάνα καί τού Μάρνη θά μείνει γιά πο-λύ καιρό άκατοίκητη, όταν όί πολεμιστές πού θά έχουν έπι-τεθεί στήν Αγγλία, θά πιστέψουν πώς θ' άπωθήσουν τήν άμυνά της».

Ό βασιλιάς εναντίον τού κατακτητή τού Παρισ ιού . Έ ν α ς π ύ ρ α υ λ ο ς θά κάψει τό Παρίσι . Μίσος γιά τό

στρατιωτικό διοικητή τού κατακτητή

« Ό πρίγκιπας θά έχει πολύ εύχάριστη ομορφιά καί θά στρα-φεί έναντίον τού άρχηγού τής κυβέρνησης· ή δεύτερη (κυβέρ-νηση) θά προδοθεί επίσης. Ή πόλη (Παρίσι) πού θά παραδο-θεί στή σφαγή, θά καεί άπό έναν έμπρηστικό πύραυλο. Ό άρχηγός τής (κόκκινης) κυβέρνησης θά μισηθεί έξαιτίας τών σοβαρών φόνων του».

Ή συνωμοσία . Ή μουσουλμανική έπ ίθεση

«Τά μουσουλμανικά στρατεύματα θά χτυπήσουν τό μεγάλο


αρχηγό πού ό θάνατος του, πολύ άδικος, δέ θ' άργήοει. Ή λαιμαργία τής μητέρας (τής Επανάστασης) θά είναι ή αιτία τού γεγονότος. Ό συνωμότης καί ή έξουσία θά ταραχτούν πολύ».

Τ ά τρία χρόνια καί οΐ εβδομήντα μέρες τοϋ έρυθρού καθεστώτος . Ή συνωμοσία

«Ή άριστερά θ' άνέβει στήν έξουσία. Θά άνακαλύψουν πώς οί έχθροί είναι συνωμότες. Ή έποχή της θά θριαμβεύσει πε-ρισσότερο παρά ποτέ, άλλά είναι βέβαιο πώς θά πεθάνει σέ τρία χρόνια καί εβδομήντα μέρες».

Τό τέλος τοϋ δημοκρατικού συστήματος μέ μιά συνω-μοσία . Ή έξαχρε ίωση τών ιδεών τού Ζ . Ζ . Ρουσσώ

«Επειδή (ό σωτήρας) θά φτάσει μέ καθυστέρηση, (τό καθε-στώς) θά εκτελεστεί, ό άνεμος (τής ιστορίας) θά έχει γίνει ένάντιος καί ντοκουμέντα θά έχουν κατασχεθεί. Δεκατέσσε-ρις συνωμότες ένός κόμματος θά κάνουν ξεμωραμένες τίς έπιχειρήσεις πού άρχισε ό Ζάν-Ζάκ Ρουσσώ».

Τό τέλος τού κόκκινου άρχηγού . Οΐ συνωμότες

«Περνώντας νύχτα κοντά άπό ένα στενό (τό Βόσπορο;) πού έπιτηρείται άπό τόν άρχηγό τής Κύπρου, ό άρχηγός (τού εχθρού) θά καταρρεύσει όταν οί δυνάμεις του θά φύγουν κα-τά μήκος τού Ρήνου. Τότε οί συνωμότες θά έπιχειρήσουν νά τόν θανατώσουν».

150 ΙΕΑΝ-εΗΑΚίΕδ ΡΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

Ή νίκη τής Δύσης

Ή 5η δημοκρατ ία : λ ίγο περ ισσότερο ά π ό είκοσι χρό-νια. Ή έπάνοδος τής μοναρχίας ώς τό 1999. Τό τέλος καί ή εκπλήρωση τής π ρ ο φ η τ ε ί α ς τοϋ Νοστράδαμου

(1999)

«Μετά άπό είκοσι χρόνια δημοκρατικής έξουσίας*, μιά άλλη θά άποκαταστήσει τή μοναρχία ώς τήν έβδομη χιλιετία (1999). "Οταν ό Βουρβώνος γνωρίσει τή συμφορά, τότε ή προφητεία μου θά τελειώσει καί θά έκπληρωθεί».

Ή Πορτογαλ ία : άφετηρία τής άπελευθέρωσης τής Γαλλίας. Μάχες στά νοτιοδυτικά καί στό Λαγκεντόκ

«Θά δημιουργηθεί ένα καινούριο κόμμα στόν Τάρν, κι ύστε-ρα ένας νέος Άρριανός**, άπό τή Λισσαβώνα τής Πορτογα-λίας, θά καταστρέψει τά έργα του μέχρι τήν Καρκασόν καί τήν Τουλούζη, όταν ό νέος άρχηγός θά φέρει συμφορά στό Λωραγκαί».

Ή κατάρρευση τοϋ ρωσο-μουσουλμανικού συνασπ ισμού

«Θά δούν νά καταρρέει ό μουσουλμανικός νόμος, μετά άπό έναν άλλο νόμο, πολύ πιό γοητευτικό (τόν κομμουνιστικό νό-μο). Ή Ρωσία θά καταρρεύσει πρώτη καί θά γοητευτεί από τίς ευεργεσίες καί τή γλώσσα (τών Γάλλων)».

* Αρχή τής 5ης Δημοκρατίας: Σεπτέμβριος 1959. Τέλος: τό άργότερο Σε-πτέμβριος τοϋ 1984.

** "Ελληνας ιστορικός, πολιτικός καί πολεμιστής, στά χρόνια τών Ρωμαίων. Απώθησε τους 'Αλαινοΰς καί σ' άνταμοιβή γιά τίς υπηρεσίες του όνομάστηκε

ϋπατος. Ό Νοστράδαμος κάνει έναν παραλληλισμό άνάμεσα στόν 'Αρριανό καί στό Γάλλο άρχηγό πού θά διώξει τόν άνατολικογερμανικό στρατό κατο-χής·


Ναυτ ική ήττα τών ρωσο-μουσουλμανικών στρατευμά-των. Ή άμυνα τοϋ μεγάλου Π ά π α

«Στή θάλασσα, σι σοβιετικές δυνάμεις θά πιαστούν μέ τούς Μουσουλμάνους πού θά έχουν διαταράξει τήν ειρήνη. Ό θυ-μός καί ή λαιμαργία θά ενωθούν έναντίον τών πράξεων τής Εκκλησίας. Τό δυναμικό τοϋ στρατού προστασίας τού μεγά-λου Πάπα θά διπλασιαστεί».

Μεγάλες μάχες στή Μ α ύ ρ η Θ ά λ α σ σ α . Τά ιρανικά στρατεύματα στήν Τουρκ ία . Ναυτική ήττα τών Α ρ ά -

βων στήν Α δ ρ ι α τ ι κ ή

«Μέ τή φωτιά καί τά όπλα τού πολέμου, όχι μακριά από τή Μαύρη θάλασσα, στρατεύματα τού Ιράν θά έρθουν νά κα-ταλάβουν τήν Τραπεζούντα. Ή έκβολή τού Νείλου καί ή Ελ-λάδα θά τρέμουν, έξαιτίας τής ικανότητας τοϋ Βουρβώνου, πού θά σκεπάσει τήν Αδριατική μέ άραβικό αίμα».

Οί μάχες μεταξύ Α γ γ λ ί α ς καί Α ν α τ ο λ ι κ ή ς Γερμανίας . Ό πόλεμος στή Γαλλία. Ή κατάληψη τής Μασσαλ ίας .

Ή νίκη τής Δύσης

«Τή στιγμή πού ό "Αγγλος άρχηγός θά πολεμάει τό νεαρό Γερμανό άρχηγό, ή Γαλλία θά κλονιστεί, ή Εκκλησία θά κιν-δυνεύσει. Ή Μασσαλία θά κατακτηθεί, κι ύστερα ή Δύση θά κρατηθεί».

Ή νίκη τής Δ ύ σ η ς

«Καθώς θά πλησιάζει ή έποχή τού Ύδροχόου, ό διάβολος θά γυρίσει πολύ πίσω καί θά έμποδιστεί ή φωτιά τού μεγάλου πολέμου. Άπό τή Ρωσία μέχρι τίς μουσουλμανικές χώρες καί τό μεγάλο άλαζόνα, καί ή Δύση θά κρατήσει τήν ελευθερία τής σκέψης».


Παρακμή τής Δύσης . Ό πόλεμος

«"Οταν τά δηλητηριώδη λόγια καί οί γοητευτικές σεξουαλικές ηδονές εισχωρήσουν στή Δύση, έξόριστοι θά τήν έγκαταλεί-ψουν γιά μακρινούς τόπους. Θά ύπάρξουν πολλές χήρες καί θά κλάψουν τό θάνατο ενός σημαντικού προσώπου πού θά έχει άπομακρυνθεί άπό τήν έξουσία, ενώ τό μεγαλείο αυτού τού άνθρώπου δέν άπειλούσε κανένα».

Ή άπελευθέρωση τής Γαλλίας ά π ό τή Νάντη. Έ ν α ς με-γάλος στόλος βυθίζεται στήν Ε ρ υ θ ρ ά θ ά λ α σ σ α . Μιά μάστιγα στή Γερμανία προκαλε ίται ά π ό τή Ρωσία καί

τήν Τουρκ ία

« Ή ειρήνη θά μισοφανεί νύχτα άπό τή Νάντη, (οί Γάλλοι) θά αρχίσουν βομβαρδισμούς άπό τό στόλο. °Ενας μεγάλος στό-λος θά βυθιστεί στήν Ερυθρά θάλασσα, όταν μιά μάστιγα γεννηθεί στή Γερμανία έξαιτίας τής Ρωσίας καί τής Τουρ-κίας».

Τά γαλλο-βελγικά στρατεύματα έναντίον τών Μουσουλμάνων . Ό θάνατος τού Μ ο υ σ ο υ λ μ ά ν ο υ άρ-

χ η γ ο ύ στήν Ερυθρά Θ ά λ α σ σ α

«"Οταν θά είναι ή έποχή τής βίας καί ή άτμόσφαιρα τής έπα-νάστασης, ό πόλεμος θά έπεκταθεϊ. Στίς 6 Φεβρουαρίου, θά γνωρίσουν τό θάνατο. Οί Γάλλοι καί οί Βέλγοι θά προξενή-σουν τόσο μεγάλο ρήγμα στά έχθρικά στρατεύματα, ώστε ό Μουσουλμάνος άρχηγός θά πεθάνει στήν Ερυθρά Θάλασ-σα».

Μίκη τής Δύσης . Μάχες έναντίον τών μουσουλμανικών στρατευμάτων

:<Οί "Ελληνες θά ζητήσουν βοήθεια έξαιτίας τής αμέλειας τών


κληρονόμων του, πού Θά τούς έχουν εγκαταλείψει. Ή ανά-πτυξη τής Αραβικής αύτοκρατορίας θά αναχαιτιστεί καί ή Δύση θά άποκαταστήσει τά πράγματα».

Νίκη τ ή ς Δ ύ σ η ς . Π τ ώ σ η τών έ φ τ ά χ ω ρ ώ ν τ ή ς Α ν α τ ο λ ή ς

« Η δικαιοσύνη θά δεί τούς Δυτικούς νά βασιλεύουν, ή μο-ναρχία θά κρατήσει ούρανό καί γή, άλλά οί δυνάμεις τής Ασίας δέ θά καταστραφούν, όσο έφτά χώρες θά διατηρούν-

ται στήν ιεραρχία». *

Ε π α ν ά σ τ α σ η στίς Ανατολ ικές χ ώ ρ ε ς . Βροχή μετεωρι-τ ώ ν στήν ξ η ρ ά καί στή θ ά λ α σ σ α . Π τ ώ σ η τών έ φ τ ά χω-

ρών τού Σ υ μ φ ώ ν ο υ τής Β α ρ σ ο β ί α ς

«Μιά καινούρια ξαφνική καί βίαιη επανάσταση θά ένοχλήσει άπότομα δύο στρατούς (στήν πορεία τους). Λιωμένοι μετεω-ρίτες πού θά πέσουν άπό τόν ούρανό, θά πλημμυρίσουν τή θάλασσα καί θά προκαλέσουν τήν ξαφνική πτώση τών έφτά χωρών (τού Συμφώνου τής Βαρσοβίας) στήν ξηρά καί στή θάλασσα».

Π υ ρ κ α γ ι ά τού Π α ρ ι σ ι ο ύ . Ε ισβολή τών Μ ο υ σ ο υ λ μ ά ν ω ν στή Σ α ρ δ η ν ί α . Νίκη τ ή ς Δ ύ σ η ς

«Μέ φωτιά πού πέφτει άπό τόν ούρανό ή πόλη καίγεται σχε-δόν ολοκληρωτικά. Ή έπανάσταση καί ό θάνατος άπειλούν καί πάλι τό δίκαιο άνθρωπο. Ή Σαρδηνία θά γνωρίσει κατα-στροφές άπό ένα μουσουλμανικό στόλο καί μετά ό πόλεμος θά παραχωρήσει τή θέση του στή δικαιοσύνη».

* Οί έφτά χώρες τοϋ Συμφώνου τής Βαρσοβίας.


Ό βασ ιλ ιάς τής Ι σ π α ν ί α ς έναντίον τ ώ ν Μ ο υ σ ο υ λ μ ά ν ω ν

«"Ενας πολύ δυνατός βασιλιάς θά έρθει στήν Ισπαν ία , υπο-τάσσοντας τίς χώρες τού νότου (Βόρεια Αφρική) άπό τή θά-λασσα καί τήν ξηρά. Αύτό θά κάνει γιά νά άναχαιτίσει τή δύναμη τής (άραβικής) Ημισελήνου καί νά ύποχρεώσει τούς λάτρεις τής Παρασκευής* νά χαμηλώσουν τά φτερά τους».

Ή ήττα τών Μ ο υ σ ο υ λ μ ά ν ω ν

«'Ο εύγλωττος άνθρωπος θά πλησιάσει στή μεγάλη Τουρκία, ή μουσουλμανική συμμαχία θά νικηθεί. Άπό τούς δύο μου-σουλμανικούς νόμους**, ό ένας (ό σιιτικός) θά έγκαταλει-φτεί. Θά ύπάρξουν άδιάκοπες ταραχές μεταξύ Μουσουλμά-νων καί Γάλλων».

Ό βασ ιλ ιάς τής Γαλλ ίας στήν Ι τ α λ ί α . Μ ά χ ε ς στ ίς "Αλπεις

«Τή χρονιά πού θά έχει φτάσει ή στιγμή τών Βουρβώνων άδερφών (τών βασιλιάδων τής Γαλλίας καί τής Ισπανίας), ό ένας άπ' αύτούς (ό βασιλιάς τής Γαλλίας) θά κυριεύσει τήν Ιταλία, τά βουνά (Άλπεις) θά τρέμουν, τό πέρασμα πρός τήν Ιταλία θά άνοίξει. Ή ειρήνη θ' άργήσει νά έρθει, έξαιτίας τών δυνάμεων στήν Αρμενία».

Σ υ γ κ ε ν τ ρ ώ σ ε ι ς μεγάλων σ τ ρ α τ ε υ μ ά τ ω ν στό Ιράν καί στήν "Αρμενία . Ή ήττα τ ώ ν μ ο υ σ ο υ λ μ α ν ι κ ώ ν

σ τ ρ α τ ε υ μ ά τ ω ν

«Στά έδάφη τού Ιράν, τής Αραβίας καί τής Αρμενίας, θά

* Ιερή μέρα τών Μουσουλμάνων. ** Οί Σουννίτες καί οί Σιίτες.


συγκεντρωθούν δύο μεγάλες στρατιές. Ό στρατός θά συγ-κεντρωθεί στά ΐρανο-αρμενικά σύνορα, ύστερα οί στρατιώ-τες τού μεγάλου Μουσουλμάνου άρχηγού θά πέσουν στή γή».

Δ ι ά ρ κ ε ι α τ ο ϋ Τρ ί του Π α γ κ ό σ μ ι ο υ π ο λ έ μ ο υ : 3 χρόν ια καί 7 μήνες . Ε π α ν ά σ τ α σ η δύο Σ ο σ ι α λ ι σ τ ι κ ώ ν Δημο-

κρατ ιών . Νίκη στήν Α ρ μ ε ν ί α

«Τά δύο πρόσωπα στά όποια θά έχει έγκαταλειφθεϊ ή έξου-σία, θά τή διατηρήσουν γιά μικρό διάστημα. Ό πόλεμος θά διαρκέσει λίγο περισσότερο άπό τρία χρόνια καί έφτά μήνες. Δύο άπό τίς Δημοκρατίες τού Συμφώνου τής Βαρσοβίας θά έπαναστατήσουν έναντίον (τής Ε.Σ.Σ.Δ.) καί ό δευτερότοκος (ό βασιλιάς τής Γαλλίας, σέ σχέση μέ τό βασιλιά τής Ισπα-νίας) θά νικήσει στήν Αρμενία».

Τ ά δύο χρόν ια τής σοβιετ ικής κ α τ ο χ ή ς . Τ ό τέλος τής σοβιετ ικής αύτοκρατορ-ίας

« Ή μεγάλη (σοβιετική) αύτοκρατορία πού θά διαρκούσε κά-θε χρόνο, θά έρθει νά πάρει τίς χώρες τή μιά μετά τήν άλλη, άλλά ή έξουσία καί ή υπαρξή της δέ θά διατηρηθούν πολύ. Δέ θ' άντέξει παρά μόνο δύο χρόνια, χάρη στό ναυτικό της».

Μ ε γ ά λ η π α γ κ ό σ μ ι α ά λ λ α γ ή στ ίς διεθνείς σχέσε ις . Α π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ η τής Μ α σ σ α λ ί α ς

« Ή παγκόσμια τάξη, πού συνεχίζεται πάντα, θ' άλλάξει άπό τήν τάξη πού θά τή διαδεχτεί. Ή υποδούλωση τής Μασσα-λίας θά διακοπεί, όταν ή πόλη θά έχει κυριευτεί άπό τόσους καί τόσους έχθρούς».


'Αγγλο-αμερ ικαν ική άττόβαση στό Μ π ο ρ ν τ ώ . Α π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ η τών νοτ ιοδυτ ικών. Α ν α κ ή ρ υ ξ η

μ ιάς δημοκρατ ίας τής Ό κ ι τ α ν ί α ς

«Μεγάλος άριθμός Αγγλοσαξόνων Αμερικανών θά αποβιβα-στεί στήν Γκυγιέν, πού θά τήν κυριεύσει όνομάζοντάς την άγ-γλο-αμερικανική 'Ακουιτανία. "Εχοντας νικήσει άπό τό Λαγ-κεντόκ μέχρι τό Μπορντελαί, θά ονομάσουν αύτή τήν περιο-χή "Δημοκρατία τής Όκιτανίας"».

Α π ό β α σ η στήν άκτή τής Γκυγιέν . Οί μάχες τ ο ϋ Πουατ ι έ , τής Λ υ ώ ν , τ ο ύ Μοντλυέλ καί τής Βιέννης

«Ή μεγάλη βοήθεια πού θά φτάσει άπό τήν Γκυγιέν θά στα-ματήσει κοντά στό Πουατιέ. Ό άπελευθερωτικός στρατός θά πάει στή Λυών άπό τό Μοντλυέλ καί τή Βιέννη, πού θά λεηλατηθούν άπό τούς στρατιώτες».

Ή κ α τ ά κ τ η σ η τής Τ ο υ λ ο ύ ζ η ς . Βεβήλωση τής μ η τ ρ ό π ο λ ή ς της

«Οί πέντε ξένοι αρχηγοί θά μπούν στή μητρόπολη, όπου τό αίμα τους θά έρθει νά βεβηλώσει τό χώμα. θά είναι ένα φο-βερό παράδειγμα γιά τούς Τουλουζιανούς, έξαιτίας έκείνου πού θά έχει έρθει νά έκμηδενίσει τούς νόμους τους».

Ε π α ν α σ τ α τ ι κ έ ς κινήσεις στά νοτ ιοδυτ ικά . Ή Δ η μ ο κ ρ α τ ί α τής Ό κ ι τ α ν ί α ς

«Τό Μπαζά, ή Λεκτούρ, τό Κοντόμ, ή "Ωχ καί ή 'Αζέν θά ξε-σηκωθούν έναντίον τών νόμων καί τών πολιτικών διαμαχών τού Παρισιού, έπειδή ό πόλεμος θά καταστρέψει τό Μπορ-ντώ, τήν Τουλούζη καί τήν Μπαγιόν, πού θά θελήσουν νά άποκαταστήσουν τή δημοκρατία».


Συντρ ιβή τ ώ ν κομμουν ιστ ικών δυνάμεων στήν Τ ο υ λ ο ύ ζ η

«Έγκαταλεϊψτε, φύγετε άπό τήν Τουλούζη, κομμουνιστές' Θά εξιλεωθείτε γιά τίς πράξεις σας. 'Ο άρχηγός πού θά έχει προκαλέσει τή συμφορά μέ φαινομενική άφέλεια, θά θανα-τωθεί σύμφωνα μέ μιά ανθρώπινη προφητεία».

Σ υ ν τ ρ ι β ή τ ώ ν έ π α ν α σ τ α τ ι κ ώ ν δ υ ν ά μ ε ω ν στή Νίμ καί στήν Τ ο υ λ ο ύ ζ η

«"Οταν ό έμπρηστικός καπνός πού προξενεί άσβεστη φωτιά θά βρίσκεται στή Ρώμη, πράγμα πού θά κρίνουν άπαίσιο, ό πόλεμος θά φτάσει στό άποκορύφωμά του. Οί έτταναστάτες θά καταπονηθούν καί θά πεθάνουν στή Νίμ, οί έκκλησίες τής Τουλούζης θά γκρεμιστούν».

Κ α τ α σ τ ρ ο φ έ ς στήν Ώ ν τ ά π ό π υ ρ α ύ λ ο υ ς ή μετεωρίτες . Εσωτερικο ί ά γ ώ ν ε ς μ ε τ α ξ ύ ε π α ν α σ τ α τ ώ ν τ ο ύ

Περπ ιν ιάν καί τ ή ς Τ ο υ λ ο ύ ζ η ς . Ό θ ά ν α τ ο ς τ ο ύ ά ρ χ η γ ο ύ τών έ π α ν α σ τ α τ ώ ν

«Τό Κουρσάν καί ή Ναρμπόν θά ζημιωθούν άπό έναν πύραυ-λο, έξαιτίας τών έπαναστατών. Τό Περπινιάν θά θελήσει νά έχει τήν τιμή (τού έπαναστατικού κινήματος), άλλά ή Τουλού-ζη θά άντιταχτεί καί τό αιμοβόρο πρόσωπο θά θανατωθεί άπό αύτόν πού θά κρατάει εύγενικό λάβαρο (τό βασιλιά τής Γαλλίας, έλευθερωτή)».

Τ ά έ π α ν α σ τ α τ ι κ ά κ ινήματα σ τ ά νοτ ιοδυτ ικά τής Γαλλ ίας . Ο ί λ εηλασ ί ες καί οι β ια ιότητές τους .

"Εξέγερση εναντίον τ ο υ ς

«Οί έκκλησίες θά βεβηλωθούν καί θά λεηλατηθούν ξανά άπό τά μέλη μιας τουλουζιανής συνέλευσης. Ή έποχή (τής λεηλα-


σίας) θά ξανάρθει δέκα αιώνες άργότερα (1982), κι ύστερα τόν Απρίλιο καί τό Μάιο θά ξεσηκωθούν καινούριοι άνθρω-ποι (γιά ν' άντισταθούν)».

Τ ά κ ό μ μ α τ α έναντίον τών κομμουν ιστών

«Τά κόμματα θά άντισταθούν στίς κομμουνιστικές δυνάμεις στή διάρκεια τού πολέμου καί τής επανάστασης. Τό πνεύμα τής ειρήνης θά έξασθενήσει. Οί προδότες θά πεθάνουν έκτός άπό έναν, πού θά φέρει τήν καταστροφή στή γή».

Έ π α ν ά σ τ α σ η καί λεηλασία στήν Τ ο υ λ ο ύ ζ η

«Τά γεφύρια καί οί μύλοι τής Τουλούζης θά καταστραφούν τό Δεκέμβριο. Ή έπανάσταση θά είναι βίαιη τόσο στίς όχθες τού Γαρούνα, πού τά σπίτια καί τά δημόσια κτίρια θά κατα-στραφούν σέ σημείο πού οΐ μητέρες δέ θά άναγνωρίζουν πιά τό σπίτι τους».

Κ α τ ά λ η ψ η τής Κ α ρ κ α σ ό ν ά π ό τούς Ρώσους

«θά δούν Ρώσους στίς εκκλησίες μαζί μέ τόν άνθρωπο πού δέ θά έχει τό θάρρος νά έμφανιστεί τήν ημέρα. Μετά άπό μιά ευνοϊκή άτι μ ία, θά έγκατασταθεϊ γιά μεγαλύτερο διάστημα στήν Καρκασόν».

Σ υ μ μ α χ ί α μεταξύ Ρουμαν ίας , Αγγλ ίας , Πολων ίας καί Ανατολ ικής Γερμανίας . Ή μάχη τους έναντίον τών

Μ ο υ σ ο υ λ μ ά ν ω ν στή λεκάνη τής Μεσογε ίου

«Ή Ρουμανία, ή Αγγλία, ή Πολωνία καί ή Ανατολική Γερμα-νία θά κάνουν καινούρια συμμαχία, γιά νά περάσουν πέρα άπό τό Γιβραλτάρ (στή Μεσόγειο) καί νά βαδίσουν έναντίον τών Μουσουλμάνων, πού θά έχουν προκαλέσει άγρια άνα-ταραχή θέλοντας νά έπιβάλουν τήν τυραννία τους».


Τ ό τέλος τ ο ϋ π ο λ έ μ ο υ . Ή αθλ ιότητα στήν Ι τ α λ ί α . Τ ά μ ο υ σ ο υ λ μ α ν ι κ ά σ τ ρ α τ ε ύ μ α τ α έρχονται ά π ό τό Δ ο ύ ν α -

βη καί τ ή Μ ά λ τ α . Ό σ τ α θ μ ό ς τ ο υ ς στό Ντρόμ

« Ό άτιμος στρατιωτικός άρχηγός θά φοβηθεί τό μεγάλο κα-μίνι. Ό πρώτος εκλεγμένος δέ θά βρίσκεται άνάμεσα στούς αιχμαλώτους πού θά γυρίσουν. Ή μεγάλη δύναμη (ή Ε.Σ.Σ.Δ.) θά είναι στό βάθος τού κόσμου, ή Ιταλία θά βρίσκε-ται μέσα στή δυστυχία, έξαιτίας τών Μουσουλμάνων, πού θά έρθουν άπό τό Δούναβη καί τή Μάλτα. Θά υποχωρήσουν άπό τό Ντρόμ...».

Ή Ε . Σ . Σ . Δ . καί ό π ό λ ε μ ο ς στήν Ε ύ ρ ώ π η . Ή Ε . Σ . Σ . Δ . καί ή Τ ο υ ρ κ ί α

«Οί περιοχές πού θά υποταχτούν στήν Ε.Σ.Σ.Δ. θά έρθουν νά ταράξουν τά βουνά (τίς "Αλπεις) μ' ένα μεγάλο πόλεμο καί θά πιάσουν αιχμαλώτους άπό κάθε φύλο σ' ολόκληρη τήν Τουρ-κία, έτσι πού τήν αύγή θά φωνάζουν άπ' τή μιά χώρα στήν άλλη».

Οί δ ι α π ρ α γ μ α τ ε ύ σ ε ι ς γ ιά τήν ε ίσοδο τ ή ς Α γ γ λ ί α ς στήν Κοινή "Αγορά ( Ι ο ύ λ ι ο ς 1970)

«Ή μεγάλη άδερφή τών "Αγγλων (οί Η.Π.Α.) θά διαδεχτεί τή σοβιετική έξουσία. Δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα, ό *Αγγλος άδερφός θά γεννηθεί (στήν Εύρώπη), μέ τήν έπιφύλαξη τής τήρησης τών υποσχέσεων».

Ό π ό λ ε μ ο ς τ ο ϋ βασιλ ιά τ ή ς Γαλλ ίας έναντίον τ ή ς Ε . Σ . Σ . Δ .

« Ό κληρονόμος τής μεγάλης (μοναρχικής έξουσίας) όταν θά βρίσκεται στήν άρχή τής έξουσίας του, θά ύποτάξει τήν Ιτα-λία, θά κάνει όλους νά τρέμουν στήν Ε.Σ.Σ.Δ. καί θά φέρει τόν πόλεμο μέχρι τό Μόν Σενί».

160 ΙΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕ5 Οί ΡΟΝΤΒΚϋΝΕ

Ο ρωσ ικός σ τ ρ α τ ό ς ήττάται στό Σ α μ π ε ρ ύ καί στό Μ ω ρ ι έ ν

«Μεγάλα στρατεύματα θά συγκεντρωθούν κοντά στή λίμνη Μπουρζέ καί θ' ανασυνταχτούν κοντά στό Μονμελιάν. Μήν μπορώντας νά προχωρήσουν μακρύτερα, οί αμήχανοι στρα-τιωτικοί άρχηγοί θά κάνουν σχέδια καί θά νικηθούν στό Σαμ-περύ καί στό Σαίν-Ζυλιέν-ντέ-Μωριέν».

Ή ά ν α κ α τ ά λ η ψ η ά π ό τή Βαρκελώνη μέχρι τ ή Βενετία . "Ηττα τ ώ ν μ ο υ σ ο υ λ μ α ν ι κ ώ ν σ τ ρ α τ ε υ μ ά τ ω ν . Ή

ύ π ο χ ώ ρ η σ ή τ ο υ ς στήν Τ υ ν η σ ί α

«Άπό τή Βαρκελώνη καί τή Γένουα μέχρι τή Βενετία, άπό τή Σικελία μέχρι τό Μονακό θά βασιλέψει ή βρωμιά, θά αναγνω-ρίσουν τό μουσουλμανικό στρατό καί θά τόν άπωθήσουν μακριό, μέχρι τήν Τυνησία»,

"Ηττα τ ο υ δυτ ικού σ Γ ό λ ο υ ά π ό τόν Κόκκ ινο Σ τ ρ α τ ό . Ο ί εκκλησ ιαστ ικο ί σέ δ ιωγμό . Νίκη τής Δ ύ σ η ς τό Νοέμβρ ιο

«Μιά ναυμαχία θά γίνει νύχτα καί ό πόλεμος θά καταστρέψει τό στόλο τής Δύσης (Η. Π.Α.). "Ενας καινούριος Κόκκινος Στρατός θά κάνει νά κυλήσει αίμα στό Βατικανό, οΐ ήττημέ-νοι θά καταπονηθούν, άλλά τελικά θά νικήσουν τό Νοέμ-βριο».

* * *

Ό τελευταίος καί μεγαλύτερος βασιλιάς τής Γαλλίας (1983-1986 ώς 1999)

( Ό Νοστράδαμος δίνει ο' αυτό τό βασιλιά πολλά όνόματα, τίτλους ή χαρακτηριστικά, πού όλα συγκλίνουν σέ μιά ιδέα νομιμότητας):

11 (ΖΗΙΓΘΠ : αναγραμματισμός τού ΗΘΠΓΚ ' άπό τό λατινικό ΗΘΠΙΊ-<:υ$, Ερρίκος.

2) Ό βασιλιάς τοϋ Μπλουά: οι κόμητές του κατάγονταν άπό τήν οικογένεια τοϋ Οΰγου Καπέτου.


3) Ό Κόκορας: τό πρώτο μετάλλιο μέ παράσταση τοϋ κόκορα κό-πηκε τό 1601, στή γέννηση τοϋ Λουδοβίκου ΙΓ'

4) Ηρακλής: Πολύ συχνά ό Ηρακλής θεωρείται πρότυπο δύνα-μης καί θάρρους.

Ε ίσοδος τ ο ϋ βασ ιλ ιά τής Γαλλ ίας στή Ρώμη . Ή σ υ μ μ α χ ί α τ ο ϋ Π ά π α καί τοϋ βασιλ ιά τής Γαλλ ίας

«Ό μεγάλος Γάλλος θά μπει στή Ρώμη οδηγώντας ένα ση-μαντικό άριθμό έξόριστων καί έκτοπισμένων. Ό μεγάλος Πάπας θά στεγάσει όποιον θά έχει ύποστηρίξει τό βασιλιά τής Γαλλίας στίς Άλπεις».

Π ό λ ε μ ο ς τ ο ϋ βασιλ ιά τής Γαλλ ίας εναντίον τής Λ ι β ύ η ς . Κ α τ α δ ί ω ξ η ά π ό τήν Ο ύ γ γ α ρ ί α μέχρι τ ό Γ ιβραλτάρ

«Σπρωγμένος άπό μεγάλη μανία ό βασιλιάς πού θά φτάσει άπό τή Ρώμη, θά έρθει στό Βέλγιο ενοχλημένος άπό τά μου-σουλμανικά στρατεύματα. Μέ όργή καί μανία, θά διώξει τούς Λίβυους καί θά τούς κυνηγήσει άπό τήν Ούγγαρία μέ-χρι τό Γιβραλτάρ».

Ό βασιλ ιάς εναντίον τών έ π α ν α σ τ α τ ώ ν . Ή ά φ ι ξ ή τ ο υ στήν Π ρ ο β η γ γ ί α

« Όσα δέ γνώρισε ό πατέρας του στή ζωή του, ό πόλεμος καί ή πυρκαγιά θά τόν κάνουν νά τά άποκτήσει, καί θά πολεμή-σει τή στείρα επανάσταση. Θά έπωφεληθεί άπό τά αγαθά τού πατέρα του καί μέ τήν εύνοια τού μεγάλου Αιώνιου Θεού θά κληρονομήσει σέ λίγο τήν Προβηγγία».

Ό π ό λ ε μ ο ς στή Ν ο ρ β η γ ί α , στή Ρουμαν ία , στήν Α γ γ λ ί α . ' Ο ρόλος τ ο ϋ Γάλλου ά ρ χ η γ ο ύ στήν Ιταλία

«Ή Νορβηγία, ή Ρουμανία καί ή Μεγάλη Βρετανία θά κατα-

11ο


στραφούν άπό τούς ενωμένους συμμάχους (Σοβιετική "Ενω-ση καί Σύμφωνο τής Βαρσοβίας). Ύστερα, ό Ρωμαίος άρχη-γός πού θά έχει γαλλική καταγωγή θά άπωθήσει τά στρατεύ-ματά τους πέρα άπό τά δάση».

Ό ρόλος τής σ α ο υ δ α ρ α β ι κ ή ς ετα ιρ ίας Τ Α Ο στήν άττελευθέρωση τ ή ς Γαλλ ίας

«Ποτέ δέ θά φτάσει στή μοναρχική έξουσία άπό τήν άνακά-λυψη έκείνου πού θά γίνει αιτία νά καταλάβουν (τήν καταγω-γή του), όσο όλες οΐ πόλεις δέ θά έχουν ελευθερωθεί, όταν ή ΤΑ(ϋ* θά προσφέρει στό βασιλιά όπλα».

Ό βασ ιλ ιάς τ ο ϋ Μ π λ ο υ ά έναντίον τών Ρώσων . Ή λεη-λ α σ ί α τών Βαλεαρ ίδων

«Ό μεγάλος πρίγκιπας πού θά κατάγεται άπό τό Μπλουά καί θά είναι ό γενναίος καί τολμηρός άρχηγός ένός μεγάλου στρατού (θά κάνει πόλεμο) άπό ξηρά καί θάλασσα άνάμεσα στούς Γάλλους καί στούς Ρώσους, πού άπό τή Βαρκελώνη θά έχουν περάσει στίς Βαλεαρίδες γιά νά τίς λεηλατήσουν».

' Ο Ερρίκος Ε' έγκαθ ίστατα ι στήν Αβινιόν

«Ό βασιλιάς τού Μπλουά θά κυβερνήσει στήν Αβινιόν, πού θά είναι ή πρωτεύουσα τού γαλλικού λαού: Ό Ροδανός θά βρέχει τούς τοίχους τού σπιτιού του. θά είναι ό τελευταίος ώς τό πέντε (Ερρίκος Ε') καί θά φτάσει μέχρι τό Ν όλε (στήν Ιταλία)».

* Ή έταιρία τοϋ Σαουδάραβα 'Ακράμ Ό ζ έ , μεγάλου φίλου τής Γαλλίας, ονομάζεται ΤΑΟ καί έχει τήν έδρα της στή Γενεύη.


Ή κ α τ ο χ ή τής Δ υ τ ι κ ή ς Γερμαν ίας ά π ό τ ό Σ ύ μ φ ω ν ο τής Β α ρ σ ο β ί α ς . Ή ε ισβολή ά π ό τήν κο ιλάδα τ ο ύ Α ί γ η ρ α

«Ό βασιλιάς τοϋ Μπλουά θά βασιλέψει στήν Αβινιόν. Οί έφτά χώρες θά έρθουν κατά μήκος τοϋ Ίντρ μέχρι τήν Αμ-ττουάζ- (ή ρωσική άρκούδα) θά βγάλει τά νύχια της στό Πουατιέ καί θά καταστρέψει τήν άεροπορία τής Δύσης, άλλά προηγουμένως θά έχει καταλάβει τή Βόννη».

Ή Αβινιόν , π ρ ω τ ε ύ ο υ σ α τής Γαλλ ίας

«Πρωτεύουσα θά γίνει ή Αβινιόν, γιατί τό Παρίσι θά έχει κα-ταστραφεί. Τό Τρικαστέν θά προκαλέσει τήν όργή τών Μου-σουλμάνων. Ή Λυών θά δυσκολευτεί νά παρηγορηθεί γιά τήν αλλαγή τής πρωτεύουσας».

Ή Αβινιόν , π ρ ω τ ε ύ ο υ σ α τής Γαλλ ίας

« Ή μεγάλη (γαλλική) αύτοκρατορία θά μεταφερθεί σ' ένα μι-κρό μέρος, πού θά μεγαλώσει γρήγορα. "Ενα πολύ μικρό μέ-ρος μιάς κομητείας, όπου (ό βασιλιάς) θά έρθει νά εγκατα-στήσει τήν έξουσία του».

Μ ε γ ά λ η ά λ λ α γ ή στή Γαλλ ία . Ή π ρ ω τ ε ύ ο υ σ α στήν Π ρ ο β η γ γ ί α

«Ή άλλαγή θά είναι πολύ οδυνηρή. Ή έπαρχία (ή ή Προβηγ-γία) θά νικήσει στήν άλλαγή τής πρωτεύουσας. 'Ο (βασιλιάς) μέ τήν εύγενική καί σοφή καρδιά θά έρθει στήν έξουσία, άφού διώξει (τόν έχθρό) μέ τήν ίκανότητά του. Θ' αλλάξει τήν κατάσταση τού λαού στή στεριά καί στή θάλασσα».


Ή ε γ κ α τ ά σ τ α σ η τ ο ϋ βασιλ ιά στήν Αβιν ιόν . Ο ί π ρ ο σ φ ο ρ έ ς άλλων π α ρ α κ μ α σ μ έ ν ω ν π ό λ ε ω ν

«Θά έγκατασταθεί σ' ένα άπελευθερωμένο μέρος* καί δέ θά θελήσει νά πάει στις έξής πόλεις: Αϊξ, Καρπεντρά, λ' "Ιλ-σύρ-Σόργκ, Καβαγιόν, ούτε καί στό Λαγκεντόκ, όπου θά σβήσει τά Ίχνη άπό τό πέρασμά του».

Ό Ε ρ ρ ί κ ο ς Ε ' ν ικητής . Ό Ε ρ ρ ί κ ο ς Ε' βασιλεύε ι στή Γαλλία καί στήν Ι τ α λ ί α

«(Ό Ερρίκος Ε') θά είναι ό πρώτος άνθρωπος στή Γαλλία καί στήν Ιταλία. Στή γή καί στή θάλασσα γιά τούς "Αγγλους καί τούς Παριζιάνους θά γίνουν εξαιρετικά γεγονότα άπό τό μεγάλο οίκο (τόν οίκο τών Βουρβώνων) καί ό Λορραίν θά γί-νει αιτία νά χαθεί τό τέρας (ή ρωσική αρκούδα) κάνοντας έπίθεση έναντίον του».

Ερρίκος Ε ' , ά π ό γ ο ν ο ς τ ώ ν Κ α π έ τ ω ν καί τ ώ ν Γ κ ύ ζ η . Τ ά στρατ ιωτ ικά τ ο υ κ α τ ο ρ θ ώ μ α τ α στή Μ α ύ ρ η Θ ά λ α σ σ α

«Ό άπόγονος τού άποκεφαλισμένου Καπέτου (Λουδοβίκου ΙΣΤ') θά βγεί άπό τή σκιά καί θά βάλει τέλος στή (σοβιετική) ναυτική δύναμη, πού θά δηλητηριαστεί άπ' αύτόν τόν από-γονο τών Γκύζη. 'Ο σιτουδαίος Λορραίν θά είναι εγγυητής τών συνόρων τής Μαύρης Θάλασσας».

'Ο Λ ο ρ ρ α ί ν Ε' βάζει τέλος στίς δ ιαφωνίες

« Έξαιτίας τού πρεσβευτή τής γήινης καί θαλάσσιας δύναμης, ό μεγάλος Καπέτος θά συμφιλιωθεί μέ όλους: θά ξέρει νά τούς άκούει χωρίς νά λέει τίποτα ό Λορραίν Ε', καί έτσι δέ θά θέλουν παρά νά συμφωνήσουν μέ τήν άποψή του».

* Ή Αβινιόν ήταν υποτελής στήν Αγία "Εδρα ώς τό 1791, όποτε ενώθηκε μέ τή Γαλλία.


Α π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ η τ ο ϋ Βατ ικανού ά π ό τόν Ερρίκο Ε '

«Άπό τόν πέμπτο (Ερρίκο) πού θά είναι σπουδαίο καί ισχυ-ρό πρόσωπο θά πάνε νά ξανανοίξουν τό Βατικανό μέ στρα-τιωτική δύναμη. Θά έκλεγεί κάποιος πάπας μέ τό όνομα Κλή-μης, οί δύο Γερμανίες θά υποχωρήσουν. Ποτέ ή Ισπανία καί ή Παποσύνη δέ θά έχουν δεχτεί τόσο μεγάλη έπίθεση άπό στρατιωτική δύναμη».

Ό βασ ιλ ιάς τής Γαλλ ίας , τής Ιταλ ίας καί τής Δ α ν ί α ς . Ή ά π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ η τ ή ς Ι τ α λ ί α ς καί τής "Αδριατικής

Θ ά λ α σ σ α ς

« Ό Ηρακλής (ό βασιλιάς τής Γαλλίας) θά είναι βασιλιάς τής Ρώμης καί τής Δανίας. Άπό τρείς άρχηγούς (πολέμου ή κομ-μάτων) θά έπονομαστεί «ό Οδηγός τής Γαλλίας». Ή Ιταλία καί ή Αδριατική θάλασσα θά τρέμουν. Πρώτος άπ' όλους τούς άρχηγούς κρατών θά είναι ένας ξακουστός μονάρχης».

Ή ά ν α κ α τ ά λ η ψ η τ ή ς Γαλλ ίας . Ή ήττα ενός ά ρ χ η γ ο ύ τ ο ύ Σ υ μ φ ώ ν ο υ τής Β α ρ σ ο β ί α ς . Ό ρόλος τών τ ε θ ω ρ α -

κ ισμένων μεραρχ ιών

«Οί έχθροί θά άπωθηθούν καί ή άμυνα θά έξασφαλιστεί άπό τά άρματα. Θά έξοντωθούν στήν Μπούρζ, όταν ό βασιλιάς τής Γαλλίας θά νικήσει τό Γερμανό άρχηγό (Ανατολική Γερ-μανία)».

Α ν α γ ν ώ ρ ι σ η τ ο ύ βασ ιλ ιά τής Γαλλ ίας . Ή νίκη τ ο υ έπί τ ο ύ Γ ερμανού ά ρ χ η γ ο ύ . Ή ύ π ο τ α γ ή τ ο ύ

μ ο υ σ ο υ λ μ α ν ι κ ο ύ κ ό σ μ ο υ

«Ό βασιλιάς θά χαιρετιστεί ώς νικητής καί άρχηγός· μετά άπό προδοσία θά γίνει γνωστή ή βασιλική του καταγωγή. Θά νικήσει μέ τό αίμα ένός Γερμανού άρχηγού. Οί Μουσουλ-υάνοι θά ταπεινωθούν έξαιτίας τών συμφορών τους».

166 1ΕΑΝ-ΟΗΑΚΙΕ5 ϋΕ ΡΟΝΤΒΚυΝΕ

Ό π ό λ ε μ ο ς στήν Ελλάδα. Π υ ρ π ό λ η σ η τής Ί σ τ α μ π ο υ λ ά π ό τό βασιλ ιά τής Γαλλ ίας

«"Ενας στρατός, πού θά μεταφερθεί άπό τή θάλασσα, θά βά-λει φωτιά στή Θράκη καί στό Μοριά, ύστερα άπό μεγάλη περίοδο ησυχίας, σ' αύτά τά μέρη, ό Ηρακλής (ό βασιλιάς τής Γαλλίας) θά βάλει έκεί φωτιά στό μουσουλμανικό λιμάνι (Ισταμπούλ)».

Ή π α λ ι ν ό ρ θ ω σ η ενός Β ο υ ρ β ώ ν ο υ . Τ ό τέλος τ ο ϋ έ π α ν α σ τ α τ ι κ ο ϋ σ υ σ τ ή μ α τ ο ς

« Άπό έναν Καπέτο, άπό τόν κρίνο (τών Βουρβώνων) θά γεν-νηθεί ένας πολύ μεγάλος πρίγκιπας · αυτός θά φτάσει ταυτό-χρονα έγκαιρα άλλά καί μέ καθυστέρηση στήν Προβηγγία του, γιά νά διαφυλάξει τό ευτυχισμένο αίμα τών Βουρβώνων, όταν θά ξαναγυρίσει ή εποχή τής δικαιοσύνης καί τό καθε-στώς τού ψέματος καί τής πολυτέλειας θά βλέπει τή δύναμή του νά ελαττώνεται, μετά τήν κυριαρχία τής δημοκρατίας μέ άντρική έξωτερική έμφάνιση».

Θ ά ν α τ ο ς τ ο ϋ ά ρ χ η γ ο ϋ τού κ ρ ά τ ο υ ς . Ή άντ ικατάστα-σ ή τ ο υ ά π ό ένα νεαρό π ρ ί γ κ ι π α

«Ό ξαφνικός θάνατος τού άρχηγού τοϋ κράτους θά έχει προκαλέσει κάποια άλλαγή καί θά έχει οδηγήσει άλλο πρό-σωπο στήν έξουσία, πού θά φτάσει άργά καί γρήγορα ταυ-τόχρονα, πολύ νέος, παρά τήν πολύ παλιά καταγωγή του· αύτόν θά πρέπει νά τόν φοβούνται σέ στεριά καί θάλασσα».

Ερρίκος Ε ' , ένας ά ρ χ η γ ό ς τ ο ύ κ ό σ μ ο υ

« Ό μεγάλος Ερρίκος θά είναι άρχηγός τού κόσμου. "Ολο καί περισσότερο θά τόν άγαπούν καί θά τόν φοβούνται. Ή φή-μη του καί οί ύμνοι γι' αύτόν θά περάσουν πάνω άπό τούς ούρανούς καί θά άρκεστεί μόνο στόν τίτλο τού νικητή».


Ερρίκος Ε ' , βασ ιλ ιάς τής Γαλλ ίας

« Ό μεγάλος Ερρίκος θά κυριεύσει τήν Αβινιόν, όταν θά λά-βει άπό τή Ρώμη πικρά γράμματα. Μιά διπλωματική απο-στολή θά φύγει άπό τό Κανίνο, όταν τό Καρπεντρά θά κυ-ριευτεί άπό ένα μαύρο στρατηγό, μέ κόκκινο λοφίο».

Ή ήττα τ ο ϋ Κόκκ ινου Σ τ ρ ά τ ο υ στήν Ι τ α λ ί α . ' Ο ά ρ χ η γ ό ς τ ώ ν ε χ θ ρ ώ ν α ι χ μ ά λ ω τ ο ς τ ο ϋ βασιλ ιά Ερρ ίκου

« Ό μεγάλος άρχηγός μιάς ξένης χώρας (Ρωσίας;) θά οδηγη-θεί αιχμάλωτος καί θά παρουσιαστεί αιχμάλωτος τού χρυ-σού του μπροστά στό βασιλιά Ερρίκο. Στήν Ιταλία, στό Μι-λάνο, θά χάσει τόν πόλεμο καί όλος ό στρατός θά παραδοθεί στή φωτιά καί στό σίδερο τού πολέμου».

Ή ε ισβολή στήν Α ύ σ τ ρ ί α , στή Γερμαν ία , στή Γαλλ ία . Ή ήττα τών ρ ω σ ο - μ ο υ σ ο υ λ μ α ν ι κ ώ ν σ τ ρ α τ ε υ μ ά τ ω ν στίς

"Αλπεις

«Ό μεγάλος Ρωσο-μουσουλμάνος αρχηγός θά έρθει νά πιεί στό Δούναβη καί στό Ρήνο. Οί κάτοικοι στίς όχθες τού Ρήνου θά τρέμουν, κι ακόμα περισσότερο έκείνοι τού Λίγηρα. Ό βασιλιάς θά τόν καταστρέψει στή συνέχεια, κοντά στίς Άλ-πεις».

Τ ό τέλος τής έ π α ν ά σ τ α σ η ς . Ό βασιλ ιάς γίνεται δεχτός στό Α'ι'ξ καί ενθρονίζεται στή Ρέμς

«Τή χρονιά πού θά ένωθούν ή έπανάσταση καί ή μοναρχία, ό δυνατός καί ισχυρός βασιλιάς θά γίνει δεχτός στό Αϊ ξ καί θά χριστεί στή Ρέμς · στή συνέχεια, θά κάνει μέ τίς κατακτήσεις του τούς έχθρούς αβλαβείς, σκοτώνοντάς τους».


Ό βασ ιλ ιάς τής Γαλλ ίας βάζει τέλος στόν π ό λ ε μ ο . Ε λ ε υ θ ε ρ ώ ν ε ι τά νοτ ιοδυτ ικά

« Ό δευτερότοκος ( Ερρίκος Ε' μετά τόν Χουάν-Κάρλος Α') θά βάλει τέλος στόν πόλεμο καί μέ τή χάρη τού Θεού θά συγκεν-τρώσει όσους είχαν έξοριστεί. Εκείνοι θά έλευθερώσουν τήν Καχόρ καί τό Μουασάκ. Οί κατακτητές τού Λεκτούρ θά απωθηθούν καί ή 'Αζέν θά ισοπεδωθεί».

Ό μεγάλος βασ ιλ ιάς συγκεντρώνε ι α π ε λ ε υ θ ε ρ ω τ ι κ ό σ τ ρ α τ ό . Μ ά χ ε ς στό Λαγκεντόκ

« Ό μεγάλος βασιλιάς θά συγκεντρώσει στρατό. Οί δύο βασι-λιάδες (Γαλλία καί Ισπανία) θά ένωθούν μέ φιλία. "Ω, τί στε-ναγμό (ανακούφισης) θά άφήσει ό μεγάλος στρατός. Τί κρί-μα γιά τά παιδιά στά περίχωρα τής Ναρμπόν!».

Τ ό άρχηγε ϊο τ ο ϋ βασιλ ιά τής Γαλλ ίας στήν Ά ρ ι έ ζ

« Ένας καλόγερος καί μιά καλόγρια θά δούν κάποιο παιδί νά άπειλείται μέ θάνατο. Θά θανατωθεί άπό τούς Ρώσους, άφού αιχμαλωτιστεί άπό έναν Ιταλό άρχηγό. Τό στρατόπε-δο τού άπελευθερωτικού στρατού θά έγκατασταθεί στήν Άριέζ κι ένας άξιωματικός άπεσταλμένος τού βασιλιά θά ξε-σηκωθεί έναντίον τής Τουλούζης καί τής Καρκασόν (κατεχό-μενες)».

Ό βασιλ ιάς τής Γαλλ ίας φτάνει σ τ ά Π υ ρ η ν α ί α . Ή μοναρχ ία καί τό τέλος τής π α γ κ ό σ μ ι α ς έ π ι δ ο κ ι μ α σ ί α ς

« Ό βασιλιάς τής Γαλλίας μέ τό γαλάζιο έμβλημα θά βασιλέ-ψει γιά έλάχιστα μεγάλο διάστημα (γιά λίγο). 'Ο Τούρκος άρ-χηγός μέ τό άσπρο τουρμπάνι θά έξοριστεί άπό τήν καρδιά του. Ή μοναρχία θά βασιλέψει μετά τόν πόλεμο καί τήν εξά-λειψη τής παγκόσμιας έπιδοκιμασίας».


Α π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ η ά π ό τ ά Π υ ρ η ν α ί α μέχρι τ ή Ρώμη

«Γύρω άπό τά Πυρηναία θά συγκεντρωθούν μεγάλα ξένα (άμερικανικά) στρατεύματα, πού θά έρθουν γιά ενίσχυση τού καινούριου βασιλιά, κοντά στό Γαρούνα στό Μά-ντ' Άζεναί, πού ένας άρχηγός στή Ρώμη θά πρέπει νά φοβάται στή διάρκεια τής έπανάστασης».

Ή ά ν α κ α τ ά λ η ψ η ά π ό τήν Ι σ π α ν ί α μέχρι τήν Ιταλ ία

« Ό τελευταίος (τών Βουρβώνων) θά οδηγήσει τά στρατεύμα-τά του πάνω άπό τό έπικίνδυνο πέρασμα τής Χουνκέρα, θά διασχίσει τά Πυρηναία μέ τούς εξοπλισμούς του καί θά κυνη-γήσει τόν (έχθρό) στρατηγό μέχρι τόν αύχένα τού Τέντ.

Ό νεαρός π ρ ί γ κ ι π α ς έπαναφέρε ι τήν ε ιρήνη . Ή ένθρόνισή τ ο υ

«Ό νεαρός πρίγκιπας θά κατηγορηθεί άδικα καί θά προκα-λέσει σύγχυση καί φιλονικία στή χώρα. Θά πληγώσει τόν άρ-χηγό (τού εχθρού) μέ τό θάρρος του, θά ξαναφέρει τήν ειρή-νη μέ τήν έξουσία του, καί στή συνέχεια θά γιατρέψει τά χε-λώνια* (θά τόν ενθρονίσουν)».

Ό βασ ιλ ιάς ένθρονίζεται ά π ό τόν Π ά π α . Ό ά γ ώ ν α ς τ ο υ έναντίον τών δ υ ν ά μ ε ω ν τής α ρ ι σ τ ε ρ ά ς στήν Ι τ α λ ί α

«'Ο Πάπας θά έρθει νά άκουμπήσει τό χέρι του στό κεφάλι τού βασιλιά (γιά νά τόν ενθρονίσει) καί θά τόν παρακαλέσει νά ξαναφέρει τήν ειρήνη στήν Ιταλία. Θά έρθει ν' άλλάξει τήν

* Πίστευαν ότι οί βασιλιάδες τής Αγγλίας καί τής Γαλλίας είχαν τήν ικανότη-τα νά θεραπεύουν τίς χοιράδες (χελώνια). Στή Γαλλία, μετά τήν τελετή τού χρίσματος, ό βασιλιάς έβαζε τά χέρια του πάνω στούς άρρώστους κι έλεγε: « Ό βασιλιάς σ' αγγίζει, ό θεός σέ θεραπεύει». Τό έθιμο αύτό διατηρήθηκε ώς τήν έποχή τού Λουδοβίκου ΙΔ', πού άγγιξε δυό χιλιάδες άρρώστους.

170 )ΕΑΝ-<:ΗΑΚΙ_Ε5 ΡΕ ΕΟΝΤΒΚϋΝΕ

έξουσία τών δυνάμεων τής άριστεράς κι ό βασιλιάς αύτάς θά άσκήσει ειρηνική διακυβέρνηση».

Θ ά ν α τ ο ς τής δ η μ ο κ ρ α τ ί α ς στόν π ό λ ε μ ο . Τέλος τ ώ ν μεγάλων δ η μ ο κ ρ α τ ι ώ ν : Ε . Σ . Σ . Δ .

«'Ο ταπεινός λαός (τό προλεταριάτο) θά ταραχτεί άπό λό-γους καί καβγάδες, έξαιτίας τών γυναικών καί τών νεκρών τοϋ μεγάλου πολέμου. Ή Δημοκρατία (μιά μεγάλη: Μαριάν-να) θά πεθάνει. Θά γιορτάσουν τήν ένθρόνιση καί μεγαλύτε-ρες δημοκρατίες (π.χ. Ε.Σ.Σ.Δ.) θά διωχτούν άπό τή γή».

Τ ό τέλος τής μπολσεβ ίκ ικης ε π α ν ά σ τ α σ η ς

« Ή δυτική καταγωγή της θά γίνει αιτία τού θανάτου της (τής έπανάστασης) πού θά οφείλεται σέ μιά στιγμή πρίν άπό τήν άνανέωση μιάς παλιάς σύγχυσης· τά τρία κρίνα (τού Βουρ-βώνου) θά τής δημιουργήσουν έμπόδιο, ώστε τό παιδί της πού έχει διασωθεί (Λουδοβίκος ΙΖ') θά μεταμορφωθεί σέ ζων-τανή σάρκα».

Ή καπετ ιανή κ α τ α γ ω γ ή τ ο ϋ βασιλ ιά . Ό βασ ιλ ιάς διώ-χνει τ ο ύ ς Μ ο υ σ ο υ λ μ ά ν ο υ ς . ' Ο βασιλ ιάς ε π α ν α φ έ ρ ε ι

τήν Ε κ κ λ η σ ί α στήν αρχ ική της κ α τ ά σ τ α σ η

« Άπό καπετιανό αίμα, ό βασιλιάς θά γεννηθεί μέ φιλογερμα-νικά αισθήματα καί θά άποκτήσει τόσο μεγάλη δύναμη, ώστε θά διώξει μακριά άπό τή Γαλλία τούς Μουσουλμάνους καί θά ξαναδώσει στήν Καθολική Εκκλησία τήν άρχική της λάμ-ψη».

Α π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ η τ ώ ν χρ ιστ ιανών α ι χ μ α λ ώ τ ω ν τ ώ ν Α ρ ά β ω ν ά π ό τόν Ε ρ ρ ί κ ο Ε'

« 0 ά ύποτάξει μέ τή μεγαλοφυία του τήν άγρια καί περήφα


νη φυλή, μέ τήν κατσαρή καί μαύρη γενειάδα. Ό μεγάλος Ερρίκος θά έλευθερώσει μακριά όλους τούς αιχμαλώτους

τής σημαίας τής Ημισελήνου».

Ό βασιλιάς στό Μονακό. Ή άποτυχία τοϋ Συμφώνου τής Βαρσοβίας

«Ό βασιλιάς θά γίνει δεχτός στό Μονακό. Θά έμφανιστεί ένας Γάλλος καρδινάλιος. Ο Ρωμαίος άρχηγός (ό Πάπας) θά απογοητευτεί άπό τά λόγια τού άρχηγού τού αγγλικού κρά-τους• ό άιτός (τού Συμφώνου τής Βαρσοβίας) θά εξασθενή-σει καί ή δύναμη τού βασιλιά θ' άρχίσει νά έκδηλώνεται».

Απόβαση τοϋ βασιλιά στό Μονακό. Εγκαθιστά τό επιτελείο του στήν Άντίμπ. Διώχνει τά

μουσουλμανικά στρατεύματα

« Ό μεγάλος βασιλιάς θά άποβιβαστεί κοντά στή Νίκαια (Μο-νακό) καί θά δράσει έναντίον τής μεγάλης αύτοκρατορίας (σοβιετικής)· θά άποκαλύψει τή μεγαλοφυία του στήν Άν-τίμπ καί θά διώξει τούς έπιδρομείς τής θάλασσας».

Ή άνακατάληψη μέχρι τό Ισραήλ

«Σέ λίγο καιρό, έκείνος θά δώσει γιατρειά στή μεγάλη κατα-στροφή (τόν Τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο) καί στίς χώρες τής έπανάστασης (χώρες τής Ανατολής) πού είναι άνισες ώς πρός τή φύση καί τήν τάξη, καί θά μεταφέρουν τόν πόλεμο στό Ισραήλ. Στή συνέχεια θά τίς καταδιώξει στίς θέσεις του<, άπ' όλες τίς πλευρές καί ή (σοβιετική) αύτοκρατορία θά χτυ-πηθεί άπό τή φωτιά τού πολέμου, πού ξανανάβοντας, θά τερματίσει στή Γαλλία τό καθεστώς τών πολιτικών λόγων».


Ό μεγάλος Ερρίκος καί οΐ Μ ο υ σ ο υ λ μ ά ν ο ι . Μ ιά ισπαν ική στρατ ιά σέ βοήθε ια τ ο ϋ Ισραήλ

«"Εχοντας γιά πρόσχημα μιά συνθήκη συμμαχίας, ό μεγάλος Ερρίκος θά κρατήσει μεγαλόψυχη στάση άπέναντι στούς

Μουσουλμάνους. Τό Σαίν-Κεντέν καί τό Αράς θά ελευθερω-θούν στή διάρκεια τού περίπλου του. Καί ένα δεύτερο πολε-μικό γεγονός θά προκληθεί άπό τούς Ισπανούς στό Ισ-ραήλ».

Αντιζηλία μεταξύ τών βασιλ ιάδων τής Γαλλίας καί τής Ι σ π α ν ί α ς . "Ηττα τών μουσουλμαν ικών δυνάμεων .

Α π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ η τής Α γ γ λ ί α ς καί τής Ι τ α λ ί α ς

« Ανάμεσα στούς δύο βασιλιάδες (Γαλλίας καί Ισπανίας) πού θά είναι μακριά ό ένας άπό τόν άλλον, όταν ό Βουρβώνος θά κάνει τίς δυνάμεις τής Ημισελήνου νά χάσουν τή λάμψη (τή δύναμή τους), θά ύπάρξει μιά μεγάλη άντιζηλία άνάξιά τους, όταν έλευθερωθούν τά βρετανικά νησιά καί ή Ιταλία».

Α π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ η τής Ιταλίας ά π ό τό βασιλ ιά τής Γαλλίας . Ό ά γ ώ ν α ς τ ο υ έναντίον τών μουσουλμαν ικών

δυνάμεων

« Ό βασιλιάς τής Γαλλίας θά ξαναφέρει τήν ειρήνη στήν Ιτα-λία, νικώντας τούς Μουσουλμάνους. Χώρες θά ενωθούν. Θά είναι ένας χριστιανός βασιλιάς τού κόσμου καί θά ζητήσει νά ταφεί στό Μπλουά, άφού καταδιώξει άπό τίς θάλασσες τούς μουσουλμανικούς στόλους».

Διχόνοια στήν Ιταλία . Ή βοήθε ια τ ο ϋ βασιλ ιά τής Γαλλίας

«Θά άναγγείλουν μέ μεγάλες κραυγές τή νίκη τών Μουσουλ-μάνων. Οί Ρωμαίοι θά καλέσουν σέ βοήθεια τόν (άμερικάνι-


κο) άιτό. Τό Τεσσίνο καί ή Βόρεια Ιταλία θ' αρνηθούν αύτή τή βοήθεια, κι ύστερα θά καλέσουν τό μεγάλο βασιλιά (τής Γαλλίας)».

Ό δ ιάδοχος τ ο ϋ Ι ω ά ν ν η - Π α ύ λ ο υ Β ' . Ή σ υ μ μ α χ ί α τ ο ύ Πάττα καί τ ο ύ βασιλ ιά τ ή ς Γαλλ ίας

«"Οταν έκλεγεί καινούριος άρχηγός του μεγάλόυ σκάφους τής Εκκλησίας, θά δούν γιά πολύ καιρό νά λάμπει ή φωτεινή δάδα, πού είναι τό σύμβολο τής ζωής στόν κόσμο. Εκείνη τήν έποχή, στρατιές θά ένωθούν κάτω άπό τό όνομά του καί θά συμμαχήσουν μέ τό στρατό τού βασιλιά τής Γαλλίας, πού ή μνήμη του θά διαφυλαχτεί στίς χώρες τής Ανατολής, στίς άραβικές καί στίς άφρικανικές χώρες, καθώς καί στήν Αμερι-κή».

Σ ύ γ κ ρ ο υ σ η ά ν ά μ ε σ α σ τ ο ύ ς τρε ις μ ε γ ά λ ο υ ς ( Η . Π . Α . -Ρωσία - Κίνα) . Τό τέλος τής έ ξ ο υ σ ί α ς τ ο ύ βασιλ ιά τής

Γαλλ ίας

« Εδώ (στή Γαλλ ία) θά λήξει ή βασιλεία του. Οί τρεις μεγάλες δυνάμεις (Η. Π.Α. - Ρωσία - Κίνα) θά κάνουν μηχανορραφίες καί ό Βουρβώνος θά βρίσκεται μακριά. Ό ένας άπό τούς τρεϊς (ή Κίνα) θά συνωμοτήσει έναντίον τών άλλων καί στό τέλος Όκτωβρίου θά δούν τά έργα της».

Τ ό τέλος τ ο ϋ Π ρ ο τ ε σ τ α ν τ ι σ μ ο ύ στήν Ελβετία . Ό θ ά ν α τ ο ς τ ο ύ μεγάλου βασιλ ιά

«Θά δούν τήν Καθολική Εκκλησία λαμπρή καί τιμημένη. Θά κάνουν λειτουργίες στήν Όλλανδία καί στήν Πικαρδία. Στήν Ελβετία θά άλλά ξο υ ν θρησκευτική ιδεολογία, όταν πεθάνει ό

μεγάλος βασιλιάς».


Ό βασιλιάς τής Γαλλίας γίνεται δεχτός στό Κάιρο

«Οί παλιοί δρόμοι θά στολιστούν γιά τό πέρασμα πρός τό Κάιρο, πού ό πληθυσμός του θά έχει πληροφορηθεί γιά τόν ισχυρό βασιλιά μέ τό λουλούδι τοϋ κρίνου, πού θά κάνει νά τρέμουν πολλές χώρες στήν ξηρά καί στή θάλασσα».

Ό βασιλιάς τής Γαλλίας στήν Α ίγυπτο . Ή π τ ώ σ η του τε ίχους τοϋ Βερολίνου. Οί Ρώσοι στό Παρίσι σέ έφτά

μέρες

«Στό Κάιρο ό βασιλιάς θά κάνει μιά σκοτεινή προειδοποίηση, έφτά μήνες πρίν (άπό τό τέλος τού πολέμου). Τό τείχος τής Ανατολικής (Εύρώπης) (τού Βερολίνου) θά πέσει κάτω άπό

τή βροντή καί τή φωτιά τού πολέμου, όπως καί οί έχθροί, πού θά έχουν φτάσει στό Παρίσι σέ διάστημα έφτά ή μερών».

Σημαντ ικός ρόλος τής Νότιας Α φ ρ ι κ ή ς στόν Τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο . Ή Ε . Σ . Σ . Δ . καί τό Σ ύ μ φ ω ν ο τής Βαρσοβίας έναντίον τής Νότιας Αφρικής . Μάχες στήν

Παλαιστίνη

«Ή Νότια Αφρική θά δεί άπό παντού (γεγονότα), όταν ό φιλόδοξος (Ρώσος) θά ένωθεί μέ τό Σύμφωνο τής Βαρσοβίας. Ή καταστροφή του πλησιάζει καί ό πόλεμος πού μαίνεται πάντα, θά προκαλέσει σημαντικά γεγονότα στούς Αγίους Τόπους (Ισραήλ). Θά ύπάρξουν μεγάλες στρατιωτικές δυνά-μεις, στήν ξηρά καί στή θάλασσα, όταν ή Εκκλησία θά γεννή-σει δύο άδερφούς (τόν Ίωάννη-Παύλο Α' καί τόν Ίωάννη-Παύλο Β')».

Ή Ανατολική Εύρώπη καί ό νοτιοαφρικανικός στρατός

«Ή Ανατολική Εύρώπη (τό Σύμφωνο τής Βαρσοβίας) πρέπει νά έτοιμάζεται νά άντισταθεί στόν έχθρό καί νά ενισχύσει τά


στρατεύματα της, γιατί θά έρθουν νά τήν αιφνιδιάσουν στρατεύματα άπό τή Νότια Αφρική».

Ή ήττα τοϋ Ανατολικού μπλόκ

«Ό (Ρώσος) προμηθευτής μιάς μάστιγας πού όμοιά της δέ θά ύπάρχει, θά παρουσιαστεί ταυτόχρονα μέ τόν Βουρβώνο, άκολουθώντας στήν άνοδό του ένα μεσημβρινό, καταδιώκον-τας τή Νότια Αφρική καί τή Γερμανία. Κανένας αύτοκράτο-ρας (π.χ. ό Χίτλερ) δέν έκανε ποτέ τίποτα τέτοιο, άλλά τίπο-τα χειρότερο δέ θά μπορέσει νά συμβεί σ' αύτό τόν άρχηγό».

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Πόλεμοι τοϋ Αντίχριστου

Ή Αγία "Εδρα αλλάζει τ ό π ο

«Έξαιτίας τής δύναμης τριών αρχηγών κρατών, ή Αγία "Εδρα θά εγκατασταθεί σέ άλλο τόπο (άπό τό Βατικανό) καί θά ξανακάνουν έκεί λειτουργία».

' Ο διάδοχος τοϋ Ίωάννη-Παΰλου Β' ένθρονίζεται καί πεθαίνει στόν 'Αβεντίνο λ ό φ ο

« Ό προτελευταίος Πάπας θά ένθρονιστεί στόν 'Αβεντίνο λό-φο καί θά πεθάνει έκεί. Ό θρόνος τού Αγίου Πέτρου θά χη-ρεύσει έξαιτίας ένός τρελού αρχηγού, πού θά φτάσει άπό μακριά καί πού θά έχει λυτρώσει άπό τούς φόρους ένα μεγά-λο λαό (κινεζικό)».

Ό Αντίχριστος, γ ιός ένός βουδδιστή ή ζέν μοναχοϋ . Ό Αντίχριστος, δίδυμος

« Ένας δίδυμος θά βρεθεί μπροστά σέ κάποιο μοναστήρι· θά κατάγεται άπό τό εύγενικό αίμα ένός καλόγερου πού θά έχει γεράσει. Θά φημίζεται τόσο πολύ γιά τήν άποφασιστικότη-τα, τή γλώσσα καί τή δύναμή του, ώστε θά ζητήσουν νά άνα-λάβει τήν έξουσία ό δίδυμος πού θά έπιζήσει».

Γέννηση τοϋ Αντίχριστου στήν 'Ασία . Ή εισβολή του μέχρι τή Γαλλία

«Θά γεννηθεί από τή συμφορά κι άπό μιά πόλη πού δέν μττο-


ρεί νά μετρηθεί (κινέζικη ή γιαπωνέζικη πόλη) · θά έχει σκο-τεινούς καί ύπουλους γονείς. Όταν θά έχει τιμηθεί ή δύναμη τού μεγάλου βασιλιά (τής Γαλλίας), θά θελήσει νά καταστρέ-ψει (τή Δύση) μέχρι τή Ρουέν καί τό Έβρέ».

Ή ε ισβολή ά π ό τήν Α σ ί α στήν Ι τ α λ ί α καί στή Γαλλία

«Ό Ασιάτης άρχηγός θά έγκαταλείψει τή χώρα του, γιά νά διασχίσει τά Άπέννινα όρη καί νά φτάσει στή Γαλλία. Θά δια-σχίσει τόν ούρανό (άεροπορική εισβολή), θά περάσει ποτά-μια καί βουνά καί θά χτυπήσει τίς χώρες τών φόρων».

Ά ε ρ ο π ο ρ ι κ ή έπ ίθεση κ α τ ά τής έδρας τ ο ϋ βασιλ ιά τής Γαλλ ίας . Έ φ τ ά μήνες μαν ιασμένου π ο λ έ μ ο υ . Ή εισβο-

λή στή Ρουέν καί στό Έ β ρ έ καί ή π τ ώ σ η τ ο ϋ βασιλ ιά

«Τό παλάτι τού βασιλιά θά καταστραφεί άπό έναν πύραυλο, όταν σβήσουν οί λάμψεις τοϋ πολέμου. Ό πόλεμος θά είναι σκληρός, γιά έφτά μήνες, καί θά προκαλέσει τό θάνατο τού λαού μέ τίς συμφορές του. Ή εισβολή μέχρι τή Ρουέν καί τό Έβρέ θά οδηγήσει στήν πτώση τού βασιλιά».

Η γέννηση τ ο ϋ Α ν τ ί χ ρ ι σ τ ο υ . Ή πε ί να στή γ η

«Τό παιδί θά γεννηθεί μέ δύο δόντια στό λαιμό. Στήν Ιταλία (Τοσκάνη) θά πέσει μιά βροχή άπό πέτρες (βομβαρδισμοί;). Μερικά χρόνια άργότερα, δέ θά ύπάρχει ούτε στάρι ούτε κρι-θάρι, γιά νά συνεφέρει τούς άνθρώπους πού θά πεθάνουν άπό τήν πείνα».

Αντ ίχρ ιστος : ό μ ε γ α λ ύ τ ε ρ ο ς έχθρός τ ο ύ ά ν θ ρ ώ π ι ν ο υ γένους

«Λερωμένος άπό φόνους καί φριχτά εγκλήματα, ό μεγάλος

12ο


έχθρός τού άνθρώπινου γένους θά είναι χειρότερος άπ' όλους τούς προκατόχους του. Μέ τό σίδερο καί τή φωτιά τού πολέμου καί τής έπανάστασης, θά κάνει νά κυλήσει απάνθρωπα τό αίμα».

Γέννηση τ ο ϋ Αντ ίχρ ιστου . Χ ρ η σ ι μ ο π ο ί η σ η ά π ο φ υ λ λ ω -τ ικών . Ή πε ίνα . Οί έκτοπ ίσε ι ς στήν 'Ασία ( Κ α μ π ό τ ζ η -

Βιετνάμ)

«Όταν πολλοί άνθρωποι θά έχουν έκτοπιστεί στά νησιά, ένας άπ' αύτούς θά γεννηθεί μέ δυό δόντια στό λαιμό. Οί άνθρωποι θά πεθάνουν άπό πείνα, έξαιτίας τών άποφυλλω-τικών. Κάποιος καινούριος άρχηγός θά τούς επιβάλει νέους νόμους».

Ή έκλογή τ ο ϋ Αντ ίχρ ιστου . Υ π ο τ ά σ σ ε ι τ ά μεγαλύτερα κράτη

« Ένας πονηρός άντρας θά έκλεγεί, χωρίς νά πεί τίποτα. Θά παραστήσει τόν άγιο, ζώντας άγροτικό βίο. Ύστερα θά άσκήσει ξαφνικά τήν τυραννία του, βάζοντας τίς μεγαλύτε-ρες χώρες σέ κατάσταση άπόλυτου περιορισμού».

Ό Αντ ίχρ ιστος . Ο ί κομμουν ιστ ικές χ ώ ρ ε ς τ ή ς Α σ ί α ς π α ρ α σ ύ ρ ο ν τ α ι στόν π ό λ ε μ ο (1999)

« Ό άρχηγός τής άγγλικής κυβέρνησης θά υποστηριχτεί άπό τήν έξουσία τών Ηνωμένων Πολιτειών. Όταν τό κρύο κάνει τό έδαφος τής Σκωτίας σκληρό σάν πέτρα, οί κόκκινοι αρχη-γοί θά έχουν έπικεφαλής έναν Αντίχριστο τόσο διεστραμμέ-νο, πού θά τούς παρασύρει όλους στόν πόλεμο».

Τ ά 27 χρόν ια π ο λ έ μ ο υ τ ο ύ Α ν τ ί χ ρ ι σ τ ο υ (1999-2026)

« Ό Αντίχριστος θά έξοντώσει σύντομα τρεις χώρες. Ό πό-


λεμος πού θά κάνει, θά κρατήσει είκοσι έφτά χρόνια. Οί άντί-θετοι θά θανατώνονται καί οί αιχμάλωτοι θά έκτοπίζονται. Τό αίμα τών πτωμάτων θά κοκκινίσει τό νερό, ή γή θά γίνει κόσκινο άπό τά χτυπήματα (πύραυλοι, βομβαρδισμοί)».

Ή Σ υ μ μ α χ ί α μ ε τ α ξ ύ Μ ο υ σ ο υ λ μ ά ν ω ν καί Κ ίτρινων. Ή ε ίσθολή στήν Ε ύ ρ ώ π η . Δ ι ω γ μ ό ς τ ώ ν Χρ ιστ ιανών

« Ή δύναμη τού Μαρόκου θά φτάσει στήν Εύρώπη, θά κάψει τίς πόλεις της καί θά σφάξει τούς κατοίκους της. Ό μεγάλος Ασιάτης άρχηγός θά έξαπολύσει καινούριους στρατούς άπό

στεριά καί θάλασσα, οί Κίτρινοι, μέ τό χλωμό χρώμα, θά κα-ταδιώξουν τούς Χριστιανούς γιά νά τούς εξοντώσουν».

Μ ε γ ά λ ε ς άλλαγές μέ τό τέλος τής Δ η μ ο κ ρ α τ ί α ς . Α ε ρ ο π ο ρ ι κ ή ε ισβολή

«'Αργά ή γρήγορα θά δείτε μεγάλες άλλαγές, τρομερή φρίκη καί έκδικήσεις ώσότου πεθάνει ή Δημοκρατία · τότε οί άλλα-γές θά έρθουν άπό τόν ούρανό».

Ή κίτρινη ε ισβολή δ ιαμέσου τ ή ς Ρωσίας καί τής Τ ο υ ρ κ ί α ς

« Από τή Μαύρη Θάλασσα καί τήν Κίνα, ένας άρχηγός θά φτάσει στή Γαλλία, άφού διασχίσει τή Ρωσία καί τήν Αρμενία καί άφήσει τήν κόκκινη σάν αίμα σημαία του στήν Τουρκία».

Τ ό τέλος τ ο ύ βασ ιλ ιά τής Γαλλ ίας . Ή δύναμη τ ο ύ Α σ ι ά τ η ά ρ χ η γ ο ύ

«(Ό Βουρβώνος βασιλιάς), πού τόσο περίμεναν, δέ θά ξανα-γυρίσει ποτέ στήν Εύρώπη. "Ενας άνθρωπος θά έμφανιστεί στήν Ασία γιά νά κάνει πλιάτσικο καί θά έπικρατήσει σ' όλα τά άσιατικά κράτη».


Ό Α ν τ ί χ ρ ι σ τ ο ς εναντίον τ ο ϋ Ερρίκου Ε ' . Ή υ π ο χ ώ ρ η -σ η τής κομμουν ιστ ικής δ ύ ν α μ η ς . Νέα μ ο υ σ ο υ λ μ α ν ι κ ή

τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ί α

« Ό άπατεώνας θά άποκτήσει σύντομα δύναμη στήν έξουσία του, άφήνοντας πίσω του τόν Λορραίν. Όταν ή κομμουνι-στική έξουσία έξασθενήσει άνάμεσα σέ δυό πολέμους, θά χρειαστεί νά ξαναφοβηθούν καί νά τρομάξουν άπό τούς Μουσουλμάνους».

Τό τ έλος τ ο ύ Β ο υ ρ β ώ ν ο υ . Ή ο ικονομ ική κ α τ α σ τ ρ ο φ ή τ ο ύ Ι σραήλ

«Όλοι οί άρχηγοί τών κρατών καί τών κυβερνήσεων θά πο-λεμήσουν, άδέρφια καί ξαδέρφια θά χτυπηθούν μεταξύ τους. Ή υπέρτατη διαιτησία τού ευτυχισμένου πρίγκιπα τών Βουρβώνων θά τελειώσει. Οί τόσο εύγενικοί άρχηγοί τού Ισ-ραήλ θά δοκιμάσουν τήν οικονομική καταστροφή έξαιτίας μιάς τεράστιας καί φριχτής πράξης».

Κ α τ ά κ τ η σ η τής Ι σ π α ν ί α ς ά π ό τά μ ο υ σ ο υ λ μ α ν ι κ ά σ τ ρ α τ ε ύ μ α τ α

«Άπό τό έδαφος τής πλούσιας Αραβίας θά προέλθει ένας ισχυρός μουσουλμάνος άρχηγός, πού θά ένοχλήσει τήν Ισπανία μέ τήν κατάκτηση τής Γρανάδας, κι άκόμα περισσό-

τερο τήν Ιταλία άπό τή Θάλασσα».

Ό τελευτα ίος π ό λ ε μ ο ς τ ο ύ 20ού α ιώνα (1999)

«Πολλές άλλαγές θά γίνουν άπό τούς άρχηγούς τού πολέμου προτού ξανάρθει τό φώς και ή Χρυσή έποχή. Στή συνέχεια, μετά άπό ένα μεγάλο αιώνα (τόν 20ό) θά ξαναγυρίσει ή έπο-χή τού πονηρού (τής καταστροφής). Πόσες ταραχές στή Γαλλία καί στήν Ιταλία».


Ό α σ ι α τ ι κ ό ς κ ο μ μ ο υ ν ι σ μ ό ς έναντίον τής Ε υ ρ ώ π η ς καί τ ή ς Μ α ύ ρ η ς Α φ ρ ι κ ή ς

«Γιά σύντομο διάστημα, οί Εκκλησίες θά ξαναβρούν τή λάμ-ψη τους. Οί Λευκοί καί οί Μαύροι θά δημιουργήσουν ένώσεις μεταξύ τους. Οί Κόκκινοι καί οί Κινέζοι θά συγκεντρωθούν έναντίον τους καί ή γή θά είναι άνάστατη μέ τό αίμα, τήν άρρώστια, τήν πείνα, τόν πόλεμο καί τήν έπανάσταση».

Εισβολή τ ή ς Κίνας στήν Ε ύ ρ ώ π η

«Οί έφτά χώρες τής Ανατολικής Εύρώπης θά γνωρίσουν μιά θανάσιμη συνέχεια, έπειδή θά έχουν σκορπίσει τό θάνατο. Θά καταπονηθούν άπό τούς βομβαρδισμούς, τή θύελλα, τήν έπιδημία καί τή μανία τών έχθρών. Ό άρχηγός τής Ασίας θά τρέψει σέ φυγή όλους τούς Δυτικούς καί θά υποτάξει τούς άρχαίους του κατακτητές».

Εισβολή στή Γαλλία τόν Ιούλιο τ ο ύ 1999. Ά ε ρ ο π ο ρ ι κ ή ε ισβολή

«Τόν Ιούλιο Τού Ί999, ένας μεγάλος τρομαχτικός άρχηγός θά έρθει άπό τούς αιθέρες, γιά νά ξαναζωντανέψει τό μεγάλο κατακτητή τής Αγκουλέμης*. Πρίν καί μετά τόν πόλεμο θά βασιλεύει εύτυχισμένα».

Τ ό τέλος τής βασ ιλε ίας τ ο ύ Ερρ ίκου Ε' . Τ ό τέλος τ ή ς Κ α θ ο λ ι κ ή ς Ε κ κ λ η σ ί α ς

« "Ενας μονάρχης θά ένθρονιστεί άπό τόν κόσμο, άλλά δέ θά ζήσει γιά μεγάλο διάστημα ειρηνικά. Τότε θά καταρρεύσει ή Εκκλησία, Οδηγημένη στή μεγαλύτερη καταστροφή».

* Ή Αγκουλέμη κατακτήθηκε άπό τούς Βησιγότθους καί απειλήθηκε λίγο αργότερα άπό τούς Οϋννους, μογγολική φυλή μέ άρχηγό τόν Αττίλα.

182 1ΕΑΝ-ΟΙΑΚΙΕ5 ΡΕ ΕΟΝΤΒΚυΝΕ

Ε ισβολή άττό τήν Α σ ί α στήν Τ ο υ ρ κ ί α καί στήν Α ί γ υ π τ ο . Τ ό τέλος τ ή ς Καθολ ικής Ε κ κ λ η σ ί α ς

«Ό Άραβας άρχηγός θά εξαπολύσει τόν πόλεμο καί τήν ανατροπή τής μοναρχικής ηγεμονίας- ή έξουσία τής Εκκλη-σίας θά καταργηθεί άπό μιά ναυτική εισβολή. "Ενα έκατομμύ-ριο στρατιώτες περίπου θά βρίσκονται στό Ιράν καί ό Σατα-νάς θά εισβάλει στήν Τουρκία καί στήν Αίγυπτο».

Ή π τ ώ σ η τών χ ω ρ ώ ν τ ή ς Δ υ τ ι κ ή ς Ε ύ ρ ώ π η ς

«"Οταν θά δούν τό τέλος τής Γερμανίας, τής Αγγλίας, τής Νότιας Αφρικής καί τών μουσουλμανικών στρατευμάτων, ή δειλή Πολωνία θά συμμαχήσει μέ τήν Αγγλία. Ή ζωή δέ θά είναι πιά γλυκιά καί οί Άγγλοι δέ θά έπιτηρούνται ούτε θά φυλάγονται πιά».

Δ ι ω γ μ ο ί τ ώ ν κληρ ικών . Α κ ρ ί β ε ι α τής ζ ω ή ς

«Θά ξαναρχίσει ή θυσία τών πιστών. "Οσοι άντισταθούν στήν έξουσία, θά μαρτυρήσουν. Δέ θά υπάρχουν πιά ούτε καλόγεροι, ούτε ηγούμενοι, ούτε δόκιμοι. Θά γνωρίσουν τήν άκρίβεια τής ζωής».

Π υ ρ κ α γ ι ά τ ή ς Ρώμης . Α π ο β ο λ ή ένός καρδινάλ ιου ά π ό τόν Π ά π α . Σ κ ά ν δ α λ α τ ώ ν έκκλησ ιαστ ικών

«Θά δούν τή Ρώμη νά καίγεται τή νύχτα. Ξαφνικά ό ούρανός θά σκοτεινιάσει στό Βέλγιο, όταν ό Πάπας θά διώξει έναν καρδινάλιο καί οί έκκλησιαστικοί θά δημιουργήσουν σκάνδα-λα».


Ή δολοφον ία τ ο ϋ Π ά π α . Ό θ ά ν α τ ο ς τ ο ύ Κ α π έ τ ο υ . Α π ό β α σ η στίς άκτές τ ή ς Βάρ

«Δέκα άνθρωποι θά σταλούν νά δολοφονήσουν τόν Πάπα, άλλά ό ένας άπ' αυτούς θά αντιταχτεί, ό πόλεμος θά ξεσπά-σει άπό τό στρατό. Μέσα στή σύγχυση, ό άρχηγός (τής ομά-δας) θ' αύτοκτονήσει, τά πλοία θ' άγκυροβολήσουν στίς άκτές τής Βάρ καί τότε ό Καπέτος θά μπεϊ στό χώμα».

Κ α τ α σ τ ρ ο φ ή τ ή ς Ρώμης καί τ ο ϋ Β α τ ι κ α ν ο ύ

«Ύστερα άπό μιά περίοδο ειρήνης, ή μεγάλη πόλη μέ τούς έφτά λόφους θά γνωρίσει τόν πόλεμο, τήν πείνα καί τήν έπα-νάσταση πού θ' άπλωθεί μακριά, καταστρέφοντας μεγάλες χώρες, καθώς καί τά άρχαία έρείπια καί τό μεγάλο θεμέλιο (τό Βατικανό)».

Κ α τ α σ τ ρ ο φ ή τής Ρώμης καί τοϋ Β α τ ι κ α ν ο ύ . Α ι χ μ α λ ω σ ί α τού Π ά π α

«Πολύ κοντά στόν Τίβερη ό θάνατος άπειλεϊ. Λίγο πρίν θά γίνει μιά μεγάλη έπανάσταση. Ό άρχηγός τής Εκκλησίας θά αιχμαλωτιστεί καί θά χάσει τήν άξία του. Τό Κάστρο (τού Αγίου Αγγέλου)* καί τό Ανάκτορο (τού Βατικανού) θά καούν».

Τέλος τής μοναρχ ίας καί κ α τ α σ τ ρ ο φ ή τ ή ς Κ α θ ο λ ι κ ή ς Εκκλησ ίας

«Οί άνθρωποι θά χαρούν γιά τίς άτυχες συμμαχίες πού θά τούς έχουν δώσει χαρά, άλλά πού, σέ τελευταία άνάλυση, θά φέρουν τή συμφορά. Οί άνθρωποι θά περιφρονήσουν τήν Παρθένο Μαρία καί τήν Εκκλησία. Ή μοναρχία θά έκλείψει καί ή Εκκλησία θά βρίσκεται σέ άκόμη πιό άξιολύπητη κατά-σταση».

* Βρίσκεται απέναντι άπό τό Βατικανό.

Επίλογος « Ό άνθρωπος είναι ένα καλάμι, τό πιό αδύνατο στή φύση, άλλά

είναι ένα καλάμι πού σκέφτεται».

Μττλαίζ ΠΑΣΚΑΛ

"Αν πάρουμε ύπόψη μας τήν έκταση τών γνώσεων πού χρειάζονται γιά τήν τέλεια κατανόηση ένός έργου σάν αύτό τοΰ Νοστράδαμου, διαπιστώνουμε πώς άτομο ικανό γιά τέ-τοιο θαύμα δέν ύπάρχει. Μπροστά σ' ένα τέτοιο μνημείο γνώσεων, δέν μπορεί νά μή νιώθει κανείς πολύ μικρός.

"Οσο περισσότερο προχωρούσα στή δουλειά μου, τόσο περισσότερο συσσωρεύονταν οί άνακαλύψεις τής έννοιας τού ένός ή τού άλλου τετράστιχου (. . . ) . Μού φαινόταν πώς κρατούσα επιτέλους τό «κλειδί» τού μωσαϊκού- έτσι ένιωθα όλο καί περισσότερο μικρός, άδαής καί άσχημα έξοπλισμέ-νος γιά νά συλλάβω τήν έκπληκτική ευφυΐα πού διαπνέει ολόκληρο τό έργο τού Νοστράδαμου (. . . ) .

Πραγματοποιώντας αύτή τήν έργασία δέν ισχυρίζομαι κα-θόλου, όπως μερικοί δυστυχώς, ότι αποκρυπτογράφησα καί άποκωδικοποίησα οριστικά τό μήνυμα τού Μιχαήλ ντέ Νο-τρεντάμ. Δέν έχω παρά μόνο τήν αίσθηση ότι έκανα μιά τα-πεινή προσφορά στό κτίσμα, πού έγινε μέ τή μεγαλύτερη ει-λικρίνεια καί πνευματική εντιμότητα, πού ελπίζω νά μήν άμ-φισβητηθεϊ.

Στό τέλος αύτού τού έργου, έχω μιά αίσθηση άτέλειας, παρ' όλη τή δουλειά πού χρειάστηκε νά κάνω γιά είκοσι χρό-νια, ώστε νά έτοιμάσω έργαλεϊα γιά τή δουλειά μου, νά συγ-κεντρώσω ντοκουμέντα, νά διαβάσω πολυάριθμα ιστορικά έργα, νά άπομνημονεύσω μέ τήν άποστήθιση - τή μόνη μέ-θοδο πού άπέδειξε πάντα τήν άποτελεσματικότητά της - τό λεξιλόγιο τοϋ Νοστράδαμου καί μεγάλο άριθμό τετράστιχων καί έξάστιχων.

Μέ τή μεγαλύτερη διαύγεια, γνωρίζω τίς άτέλειες τού έρ-γου μου, τούς κινδύνους γιά σφάλματα - κι ένας Θεός ξέρει πόσο μεγάλοι είναι - ύποκειμενικών άποκλίσεων. "Ετσι, είναι πολύ πιθανό νά άπέδωσα ορισμένα τετράστιχα στόν Τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο, ένώ στήν πραγματικότητα άφοροϋν τόν πόλεμο τού Αντίχριστου, πού θά ξεσπάσει τό 1999 ( . . . ) .


Ασφαλώς τό μήνυμα που εκθέσαμε έδώ δέ θ' αρέσει σ' όλο τόν κόσμο, έπειδή μέσα άπό τό έργο καί τό πνεύμα τοϋ Νο-στράδαμου ή ιστορία τών άνθρώπων φαίνεται άνεξάρτητη άπό πολιτικές, φιλοσοφικές, ιδεολογικές ή θρησκευτικές άντι-λήψεις καί δεσμεύσεις.

Ό πατέρας μου, άναγγέλλοντας τό 1938 τό γαλλο-γερμανικό πόλεμο, τήν άπώλεια τού πολέμου άπό τή Γερμα-νία καί τό άθλιο τέλος τοϋ Χίτλερ, κατηγορήθηκε γιά γερμα-νοφοβία, πράγμα πού οδήγησε στήν κατάσχεση καί κατα-στροφή τού βιβλίου του.

Έτσι , σήμερα κινδυνεύω νά κατηγορηθώ γιά σοβιετοφοβία ή πρωτογενή άντικομμουνισμό, ενώ στήν ιστορία τής Ρωσίας ό σοβιετισμός εϊναι ένα σχετικά σύντομο επεισόδιο, σέ σύγ-κριση μέ τούς δέκα συνεχείς αιώνες τού τσαρικού καθεστώ-τος, πού άρχισε όταν ό Βλαδίμηρος ό Μέγας διέδωσε τό Χρι-στιανισμό στή Ρωσία, τό 988. Επ ίσης , τό γαλλικό δημοκρατι-κό σύστημα δέν άντιπροσωπεύει, άν προσθέσουμε τή διάρκεια καί τών πέντε Δημοκρατιών, παρά μόνο έκατό δε-καπέντε χρόνια περίπου, σέ σύγκριση μέ τούς δεκατρείς αιώ-νες μοναρχικού συστήματος (496-1792), πού άρχισε τήν ημέ-ρα πού ό Κλόβις ένθρονίστηκε στή Ρέμς άπό τόν άγιο Ρεμί.

Θ ά ήθελα, όποια κι άν είναι ή φυλή, ή θρησκεία ή οί πεποι-θήσεις τού άναγνώστη μου, νά προσπαθήσει γιά μιά στιγμή νά παραμερίσει όλα όσα θεωρεί Αλήθεια , πού είναι πάντα μόνο ή δική του, καί νά έλευθερώσει τό πνεύμα του σέ μιά ύπερβατική όραση τής ιστορίας, πού ϊσως μόνο ή προφητεία μπορεί νά δώσει. Γιατί δέν είναι ούτε μέσα στό χρόνο ούτε μέσα στό χώρο, άλλά συνδέεται μέ τή σχέση χώρου-χρόνου, μπροστά στήν όποία ό άνθρωπος είναι ένας άνάπηρος. Γιά νά φτάσουμε σέ μιά σκέψη άπαλλαγμένη άπό μεροληπτικές ιδέες, πρέπει νά σκεφτούμε τήν άνάλυση πού έκανε, γύρω στό 411 π .Χ . , ό "Ελληνας ιστορικός Θουκυδίδης γιά τόν Πελο-ποννησιακό πόλεμο.

« Ό Θουκυδίδης δείχνει τί είναι ό πόλεμος, γιατί γίνεται, τί κάνει καί τί πρέπει νά συνεχίσει νά κάνει, έκτός άν οί άνθρω-ποι μάθουν νά φέρονται καλύτερα. Οί Αθηναίοι καί οί Σπαρ-τιάτες πολέμησαν γιά ένα μόνο λόγο. . . γιατί ήταν ισχυροί καί γιαυτό ήταν άναγκασμένοι (είναι άκριβώς τά λόγια τού Θου-κυδίδη) νά προσπαθήσουν νά αύξήσουν τή δύναμη τους. Οί δυό άντίπαλοι πολέμησαν όχι γιατί ήταν διαφορετικοί - ή


Αθήνα είχε δημοκρατία καί ή Σπάρτη ολιγαρχία - άλλά γιατί ήταν όμοιοι. Ό πόλεμος δέν είχε καμιά σχέση μέ τίς διαφορε-τικές ιδέες καί τίς άντιλήψεις γιά τό καλό καί τό κακό. Ή δημοκρατία είναι τό καλό καί ή διακυβέρνηση τών μαζών άπό τους λίγους τό κακό; Γιά νά βάλει αύτό τό έρώτημα στόν εαυτό του, ό Θουκυδίδης προσπάθησε νά άπομακρυν-θεϊ άπό τό πρόβλημα. Δέν υπήρχε έξουσία πού νά άντιπρο-σωπεύει τό καλό. Ή έξουσία, όποιος κι άν τήν άσκοϋσε, ήταν ό δαίμονας, ό διαφθορέας τών άνθρώπων... Ό Θουκυ-δίδης υπήρξε ίσως ό πρώτος πού συνέλαβε ή τουλάχιστον διατύπωσε μέ λόγια αύτό τό καινούριο δόγμα, πού θά γινό-ταν δόγμα ολόκληρου τού κόσμου» (Ε. ΗΒΠΉΙΙΟΠ, ΤΗβ Ο θ β Ι Α§Θ οί ΟΓΘΘΙ< ΊΊ ΙΒΓ3 ΐ : υ Γ6 , Ν. Υόρκη , 1942).

Δέ μιλάμε άραγε σήμερα γιά τίς δυό υπερδυνάμεις (Η.Π.Α.-Ε .Σ .Σ .Δ. ) , πράγμα πού ήταν στήν έποχή τους ή Σπάρτη καί ή Αθήνα; Καί άπό τήν έποχή τού Θουκυδίδη, τά παραδείγμα-τα άντιζηλιών άνάμεσα σέ έξουσίες πολλαπλασιάστηκαν. Ανταγωνισμοί πού κρύβονταν κυρίως πίσω άπό θρησκευτι-κές ή ιδεολογικές διαφορές.

Τό νά πάρει κανείς τό μέρος τής μιάς ή τής άλλης μεγάλης δύναμης, πού ή άντιζηλία τους μάς πνίγει σιγά σιγά, θά ήταν σά νά έπαιρνε τό μέρος τού πολέμου. Τό νά άφήσει νά τόν παρασύρει ή πολιτική ή ιδεολογική πλευρά τού προβλήμα-τος, επιτρέπει στούς άρχηγούς τών κρατών πού κατατρώ-γονται άπό τή φιλοδοξία καί τή λαχτάρα γιά έξουσία, νά συμπληρώσουν τό καθεστώς τους καί, γιά νά κατασιγάσουν τήν ήγεμονική τους τρέλα, νά βάλουν τούς λαούς, πού δέν είμαι βέβαιος άν οί βαθιές τους φιλοδοξίες είναι άποκλειστικά ειρηνικές, νά άλληλοσκοτώνονται.

Πότε θά σταματήσουμε νά δοξαζόμαστε γιά νίκες όπως στό 'Αούστερλιτς, στήν Ίένα, στό 'Ευλάου (τό σφαγείο κάτω άπό τό χιόνι!), πού γιά τούς άντιπάλους μας ήταν ήττες, όπως ήταν γιά μάς τό Τραφάλγκαρ καί τό Βατερλώ, μέ έπα-κόλουθο καί γιά τά δυό στρατόπεδα τή νεκρική πομπή άπό βιασμούς, σφαγές, ματωμένα κορμιά, άπαίσια νευρόσπαστα τής άπελπισίας, άηδιαστικούς καρπούς τής άνθρώπινης τραγωδίας στόν κήπο τού μαρτυρίου;

Πότε θά σταματήσουμε νά στήνουμε μνημεία στούς νε-κρούς; Ό π ω ς ή Αψίδα τού Θριάμβου, πού στήθηκε γιά νά τιμήσει τίς νίκες τού Ναπολέοντα Α' . Ένας θρίαμβος πού


κερδήθηκε χάρη σέ χιλιάδες νεκρούς καί σέ άπερίγραπτους πόνους είναι άραγε θρίαμβος;

Πότε λοιπόν θ' άποφασίσουμε νά δοξάσουμε τή Ζωή μαζί μέ τήν εύτυχία πού φέρνει στόν άνθρωπο;

Ό άνθρωπος, άνάμεσα σ' όλα τά θηλαστικά, θά μείνει άραγε τό πιό άγριο άπ' όλα, πού θά σκοτώνει γιά εύχαρί-στηση καί όχι άπό άνάγκη; ( . . . )

Ή προσοχή μου όλη συγκεντρώνεται στούς ταπεινούς, τούς μικρούς άνθρώπους, βασικά καλούς, πού πιστεύουν σ' ένα σοσιαλισμό πού , άσφαλώς δέν είναι μακριά άπό τό μήνυ-μα τού Ι η σ ο ύ Χριστού πού ήρθε - στήν έποχή του - νά κλο-νίσει τούς ισχυρούς τού κόσμου καί νά τούς ρίξει κατά πρό-σωπο τίς τερατώδεις εύθύνες τους γιά τή συμφορά τών λαών. Μήπως είναι σύμπτωση ότι στούς λόγους τους, σέ οποιοδήποτε κόμμα κι άν άνήκουν, οί πολιτικοί δέν έχουν ποτέ τήν παραμικρή ειλικρίνεια στόν τόνο τής φωνής τους; Ή έπιθυμία γιά έξουσία καί ή άγάπη γιά τόν πλησίον δέ συμ-βαδίζουν.. . Ά π ' αύτό θά μπορούσαμε ίσως νά συμπεράνου-με τό βαθύτερο νόημα τής φράσης τού Χριστού: « Απόδωσε τά τού Καίσαρος τω Καίσαρι καί τά τού θ ε ο ύ τώ Θεώ». Ό Καίσαρας είναι δύναμη, ό Θεός είναι άγάπη ( . . . ) .

Τό άτομικό όπλο δέν ύπήρχε άκόμα καί ή άποκαλυπτική καταστροφή τής Χιροσίμα ήταν μιά άρχή πραγματοποίησης αύτοϋ τού «προφητικού όράματος», πού είχε εμπνεύσει στόν πατέρα μου τό άνάγλυφο τών καταστροφών πού ζωγραφί-στηκε διαμέσου τών αιώνων.

Ή έρευνα, ή άνακάλυψη καί ή κατασκευή πυρηνικών, χη-μικών, βακτηριολογικών όπλων έξάκολουθοΰν μέ όλο καί πιό γρήγορο ρυθμό, ένώ οί χώρες πού κρατάνε αύτούς τούς οπλισμούς ύπέγραψαν τό 1925 τή Συμφωνία τής Γενεύης, πού τούς άπαγορεύει.

Στίς 14 Ιουλίου 1790, ή θεά «ΛΟΓΙΚΗ» ένθρονιζόταν στό βωμό τού άθείσμού καί θά ένέπνεε μέ τήν έξαγωγή τών ιδεών τής Γαλλικής έπανάστασης, πολυάριθμες χώρες, πού σιγά σι-γά θά συγκεντρώνονταν στήν Κοινωνία τών Εθνών καί στή συνέχεια στόν Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Όλες αύτές οί χώρες πού συγκρούονται μετά τό Δεύτερο Παγκόσμιο πόλε-μο είναι μέλη αύτού τού οργανισμού: οί Η .Π.Α . έναντίον τής Βόρειας Κορέας, οί Η .Π .Α . έναντίον τού Βιετνάμ, ή Τουρκία έναντίον τής Κύπρου, ή Ε .Σ .Σ .Δ . καί ή Κούβα έναντίον τής

188 ]ΕΑΝ-(ΙΗΑΚΙ_Ε5 ΡΕ ΕΟΝΤΒΚϋΝΕ

Αγκόλα καί τής Αιθιοπίας. Τά απελευθερωτικά κινήματα έχουν καλό σκοπό! Τήν έξομάλυνση καί τήν ειρήνευση!

'Ο Χίτλερ άρχισε τόν ήγεμονικό του πόλεμο σπεύδοντας σέ βοήθεια τών γερμανικών μειονοτήτων τής Εύρώπης. Οί πόλε-μοι είτε άπό μοναρχίες, εϊτε άπό δικτατορίες ή δημοκρατίες, έχουν όλοι τόν ίδιο στόχο: τή δύναμη, καί τό ϊδιο άποτέλε-σμα: τή δυστυχία τών λαών.

Θά μπορούσε ν' άναρωτηθεϊ κανείς γιατί ή προφητεία τού Νοστράδαμου συγκεντρώνεται κυρίως στίς καταστροφές γιά τίς όποιες είναι ύπεύθυνοι οί άνθρωποι. Πραγματικά, ό αριθ-μός τών τετράστιχων ή έξάστιχων πού άποδίδονται στό ένα ή στό άλλο γεγονός, είναι άνάλογος μέ τήν καταστροφική ή τρομαχτική πλευρά του. "Ετσι, ή Γαλλία τού Λουδοβίκου ΙΣΤ' χωρίς τή Λωρραίνη, τή Μυλούζη, τή Σαβοΐα, τή Νίκαια, τήν Κορσική καί τήν Κομητεία τού Βεναί, μέ τά είκοσι εκατομμύ-ρια τών κατοίκων της καί τό στρατό της άπό 300.000 άντρες, προκάλεσε λιγότερο τόν Νοστράδαμο άπό τή Γαλλία τού 20ού αιώνα. Πραγματικά, τό 1914, ή Γαλλία άριθμούσε 41 έκατομμύρια κατοίκους. "Αφησε στά πεδία τών μαχών τού Μάρνη 1.400.000 νεκρούς. Ή Γερμανία μέ τά 58 έκατομμύρια τών κατοίκων της, έχασε 2 έκατομμύρια άντρες. 'Ο πόλεμος τού 1914-1918 είχε συνολικά 8.700.000 νεκρούς. Ό Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος είχε 36 έκατομμύρια.

Σ ' αύτούς τούς φοβερά δαπανηρούς σέ άνθρώπινες ζωές σύγχρονους πολέμους, πρέπει νά προσθέσουμε τά έκατομ-μύρια τών άτόμων πού «έπέζησαν» άκρωτηριασμένα, κου-τσουρεμένα, μειονεκτικά, δηλητηριασμένα άπό τά άέρια, κα-μένα, τρελά καί άπροσάρμοστα σέ μιά φυσιολογική ζωή. Καί τί νά πούμε γιά τίς μαζικές καταστροφές άμαχων πληθυ-σμών: Χιροσίμα, 160.000 νεκροί, Δρέσδη, 300.000, στρατόπε-δα τού θανάτου, έξόντωση εκατομμυρίων "Εβραίων, Τσιγγά-νων, Αρμενίων, Βιετναμέζων, Καμποτζιανών κ.λπ. "Αριθμοί! φριχτοί! στεγνοί! άνελέητοι άριθμοί! πού δέν άντέχουν σέ καμιά έρμηνεία καί σέ κανένα σχόλιο. . .

Φτάνοντας στό κατώφλι τού 21ου αιώνα, άπό τίς σκοτει-νές προβλέψεις τού γιατρού ντέ Φοντμπρύν, είμαστε άναγκασμένοι νά διαπιστώσουμε πώς ή κούρσα πρός τίς όλο καί πιό μαζικές καταστροφές δέν έπαψε καί δέν παύει νά άπειλεϊ τό ίδιο τό άνθρώπινο είδος, μέ μιά φοβερή άπειλή έκμηδένισης. 'Ο 20ός αιώνας είδε ένα μεγάλο μέρος τής άν-


θρωττότητας νά παραδίδεται σέ άρχηγούς κρατών χωρίς πί-στη, έμψυχωμένους άπό έναν καθαρό καί σκληρό ύλισμό, πού έκανε τίς άντιζηλίες γιά δύναμη άκόμα πιό έντονες καί έπικίνδυνες άπό ό,τι ήταν στούς προηγούμενους αιώνες. Αύ-τό έξηγεί άσφαλώς γιατί ή προφητεία τού Νοστράδαμου ειχε γιά άξονά της αύτή τήν περίοδο, όπου τά έθνη, καί κυρίως τά πιό ισχυρά, έρχονται άντιμέτωπα μέ τούς τερατώδεις καί άποκαλυπτικούς έξοπλισμούς τους, μέ μιά καταστροφική μανία πού δέν είχαν ποτέ πρίν. Από τό τόξο μέχρι τή βόμβα νετρονίου ύπάρχει μιά φοβερή σταθερά, πού άντιπροσωπεύ-ει μιά ομοιόμορφα έπιταχυνόμενη κίνηση πρός τήν κατα-σκευή μηχανημάτων θανάτου.

Τό θεμελιώδες έρώτημα είναι λοιπόν νά μάθουμε άν ό άν-θρωπος, μετά άπό χιλιετίες έπιστημονικής προόδου, σημείω-σε κάποια πρόοδο στόν τομέα του άνθρώπινου, μέ τήν έν-νοια τού άνθρώπου πού πλάστηκε σύμφωνα μέ τήν εικόνα τού Θεού. Είναι έξαιρετικά όδυνηρό νά διαπιστώνουμε ότι αύτή ή εικόνα είναι μιά χοντροκομμένη καρικατούρα, καί πώς ό άνθρωπος είναι άκόμα πολύ μακριά άπό τόν Θεό τής άγάπης , γιά τόν όποιο ήρθε νά μιλήσει ό Χριστός πρίν άπό δύο χιλιάδες περίπου χρόνια.

"Αν ό άνθρωπος, μέσα στόν ύλισμό του, μένει παραδομέ-νος στόν έαυτό του, βαδίζει ολοταχώς στό χαμό.

"Ωστόσο, δέν πρέπει νά άπελπιζόμαστε. Ά ν διαθέταμε μό-νο τή λογική άνάλυση πού κάνουν αύτή τή στιγμή οί μελλον-τολόγοι, οί πολιτικοί, οί δημογράφοι, οί κοινωνιολόγοι καί οί οικονομολόγοι, ό ορίζοντας τοΰ άνθρώπου θά ήταν έντελώς κλειστός. Ή άνθρωπότητα θά είχε μοναδική προοπτική της τήν τελική καταστροφή. Ή άπόλυτη άπαισιοδοξία θά ήταν ό κανόνας καί καμιά προοπτική δέ θά μάς έπέτρεπε νά φτά-σουμε σέ κάποια βελτίωση μιάς πλανητικής κατάστασης, πού δέ θά έπρεπε καί δέ θά μπορούσε νά οδηγήσει παρά μόνο στήν τελική έκρηξη.

Σ ' αύτό τό άποκαλυπτικό πανόραμα, ή μόνη έλπίδα πού μάς μένει, είναι τό προφητικό μήνυμα πού δίνεται στόν άν-θρωπο, πέρα άπό τίς τρέλες του. Είτε πρόκειται γιά τίς προ-φητείες τής Παλαιάς ή τής Καινής Διαθήκης, είτε πρόκειται γιά τόν Χριστό ή γιά τόν Μιχαήλ Νοστράδαμο, όλοι μάς άναγγέλλουν τήν πραγματοποίηση τού «Βασιλείου», όπου θά βασίλευε έπιτέλους ή παγκόσμια ειρήνη άνάμεσα στούς


ανθρώπους ( . . . ) . Ζούμε στό τέλος ένός κόσμου καί όχι στό τέλος τού κό-

σμου, όπως ισχυρίζονται μερικοί κάπηλοι τού κακού. Ό θά-νατος αύτός ένός πολιτισμού, άνάμεσα σέ τόσους άλλους, θά οδηγήσει στή γέννηση ένός καινούριου πολιτισμού, άπαλ-λαγμένου άπό τά σφάλματα του τωρινού. Αύτό προαισθανό-ταν ό Χένρυ Μίλλερ, όταν έγραφε τό 1945:

«Ένας καινούριος κόσμος γεννιέται, ένας καινούριος τύπος άνθρώπου έκκολάπτεται σήμερα. Ή μεγάλη μάζα τής άν-θρωπότητας, πού είναι ίσως προορισμένη άπό τή μοίρα νά υποφέρει στήν έποχή μας περισσότερο παρά ποτέ, θά πα-ραλύσει τελικά άπό φό6ο, θά κλειστεί στόν εαυτό της, θά κλονιστεί ώς τά κατάβαθα τής ψυχής της καί δέ θά βλέπει, δέ θ' άκούει, δέ θά νιώθει πιά τίποτα, παρά μόνο σέ σχέση μέ τίς καθημερινές άνάγκες τού σώματος. "Ετσι πεθαίνουν οΐ κό-σμοι. Πρώτα πεθαίνει ή μορφή. Άλλά άν καί ελάχιστοι τό καταλαβαίνουν μέ διαύγεια, ποτέ ή μορφή δέ θά πέθαινε άν δέν είχαν πρώτα σκοτώσει τό πνεύμα».

Κάθε πολιτισμός θεωρεί τόν έαυτό του άθάνατο. Καί είμαι σίγουρος πώς οΐ Ρωμαίοι τών έτών 200-250 μ.Χ. δέν μπορού-σαν νά φανταστούν, έκτός άπό τούς προφήτες τους, πώς μερικούς αιώνες άργότερα θά επισκέπτονταν τά έρείπια αύ-τού πού κάποτε ήταν ή άπέραντη καί λαμπρή αύτοκρατορία τους.

Συμπερασματικά οΐ προφητείες τοϋ Νοστράδαμου, όπως καί τών μεγάλων προφητών τής Παλαιάς Διαθήκης, όπως τοϋ Χριστού ή όπως τής Αποκάλυψης , δέν είναι μιά νοσηρή θεωρία γιά άδιάκοπες καταστροφές ή κατηγορίες έναντίον τού άνθρώπου, άλλά ένα μήνυμα έλπίδας. Τί θά ήταν τό μέλ-λον τοϋ άνθρώπου χωρίς αύτό τό θεϊκό μήνυμα; 'Ο άνθρω-πος χωρίς Θεό, άλλά λάτρης τής θεάς «Λογικής» έπρόκειτο, όπως μάς ϋχαν ύποσχεθεί, νά έγκαθιδρύσει στόν κόσμο τή βασιλεία τών Δικαιωμάτων τού Άνθρώπου. Μετά άπό δυό αιώνες δήθεν νέας παγκόσμιας τάξης, χρειαζόταν μιά γερή δόση άνεντιμότητας γιά νά ισχυριστούμε πώς ό άνθρωπος, ή λογική του καί κυρίως ή άλαζονεία του βελτίωσαν τήν τύχη τών λαών. Πρέπει άραγε νά φανταστούμε πώς ό Πάπας Ίωάννης-Παύλος Β' έκανε αύτή τήν άνάλυση γιά νά άναλάβει γιά λογαριασμό του τήν προάσπιση τών Δικαιωμάτων τού Άνθρώπου καί μέ τήν ποιμαντορική του ράβδο όλων τών


λαών τής γής νά πάει , όπως στό Σαίν-Ντενί ή μπροστά στήν Ούνέσκο νά προειδοποιήσει τόν άνθρωπο γιά τόν καταστρε-πτικό του υλισμό; Κάνει πραγματικά έργο προφήτη, όπως πρέπει νά είναι ένας Πάπας κατ' εικόνα τοϋ Πέτρου, στόν όποιο ό Χριστός άναθέτει τήν άποστολή τοϋ ευαγγελισμού τών άνθρώπων. Γιαυτό έξάλλου ό Νοστράδαμος χρησιμο-ποιεί τή λέξη προφήτης γιά νά χαρακτηρίσει τόν Πάπα.

Διδάχτηκα τήν ιστορία στό σχολείο, άπό έγχειρίδια έκπλη-κτικής μετριότητας, προικισμένα μέ κάποια ύπνωτιστική δύ-ναμη, σέ σημείο πού έχοντας στήν τσέπη μου τό άπολυτήριο τού γυμνασίου μού έμεναν έλάχιστα πράγματα άπ' αύτά πού μού είχαν διδάξει καί, πράγμα πολύ σοβαρό, ψεύτικες ιδέες. Οί ιστορικοί τής δεξιάς ή τής άριστεράς είχαν βασανί-σει τά ιστορικά γεγονότα γιά νά τά προσαρμόσουν στίς ιδεο-λογίες τους. Οΐ μιμητές τού Θουκυδίδη είναι δυστυχώς πολύ σπάνιοι!

Τήν έποχή πού ό ιστορικός 'Αλαίν Ντεκώ, μπαίνοντας στή Γαλλική Ακαδημία , καταγγέλλει τήν υπονόμευση τής διδα-σκαλίας τής ιστορίας στή Γαλλία, θά ήθελα νά έκφράσω μιά εύχή: αύτό τό βιβλίο νά δώσει στούς νεαρούς Γάλλους ένα πάθος γιά τήν ιστορία, άνάλογο μ' έκεϊνο πού μού έδωσε ή προφητεία τού Νοστράδαμου.

Παρά τίς άναταραχές πού άναγγέλλουν οί προφήτες, θέλω νά πιστεύω στόν άνθρωπο καί στή δυνατότητα τελειοποίη-σής του, καί ιδιαίτερα σήμερα, πού τά σύννεφα μαζεύονται στόν ορίζοντα πρίν ξεσπάσει ή καταιγίδα. Γιαυτό θά άναφέ-ρω τήν κρίση πού έβαλε ό Σαίξπηρ στό στόμα τοϋ "Αμλετ:

«Τί άριστούργημα ό άνθρωπος! Πόσο ευγενική είναι ή λο-γική του! Πόσο άπειρες είναι οί ίκανότητές του! Πόσο εκ-φραστικός καί άξιοθαύμαστος είναι στή δύναμη καί στίς κι-νήσεις του! μέ τίς πράξεις του, πού μοιάζουν μέ άγγέλου! μέ τή σκέψη του πού μοιάζει μέ τού Θεοϋ! Είναι τό θαύμα τού κόσμου! . . .

»Τί είναι ό άνθρωπος άν τό ύπέρτατο άγαθό, ή εύτυχία τής ζωής του είναι μόνο νά κοιμάται καί νά τρώει ; . . . "Ενα ζώο καί τίποτα περισσότερο. Ασφαλώς έκεϊνος πού μάς έπλασε μ' αύτή τήν άπέραντη διανόηση, μέ τήν όραση τού παρελ-θόντος καί τοϋ μέλλοντος, δέ μάς έδωσε αύτή τήν ικανότητα, αύτή τή θεϊκή λογική, γιά νά μουχλιάσουν άδρανεϊς μέσα μας».

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΥ.pdf

Documents