GİRESUN ÜNİVERSİTESİ

EĞİTİM FAKÜLTESİ

TÜRKÇE ÖĞRETMENLİĞİ

“ZATÜRRE”ADI: İBRAHİM

SOYADI: YILDIRIM

NUMARASI : 120105067

YRD. DOÇ. DURSUN ŞAHİN

GİRESUN ÜNİVERSİTESİ EĞİTİM FAKÜLTESİ

TÜRKÇE EĞİTİMİ BÖLÜMÜ OYUN YAZMA TEKNİKLERİ

YRD. DOÇ. DURSUN ŞAHİN

ZATÜRRE

ANA KARAKTERLER:

1)CEMİL BEY- Uzun boylu, siyah saçlı, tipik Türk erkeği özellikleri barındıran, zaman zaman sinirli, zaman zaman da çok sakin özelliklere sahip bir karakter.

2)MUAZZEZ HANIM- Kısa boylu, siyah saçlı, tam bir iş kadını özellikleri taşıyan, otoriter ama zaman zaman çok ılımlı bir tip.

3)KÜÇÜK OĞUZ- Kısa boylu, yakışıklı, kafasının dikine giden ama ailesinin sözünden de çıkmayan iyi kalpli bir karakter.

4)KIZ KARDEŞ- Orta boylu, sarı saçlı, giyimine önem veren ailesine karşı her zaman saygılı olan herkesin sahip olmak isteyeceği bir kız.

5)VÜSAT- Orta boylu, sakin, kendi halinde ama arkadaş çevresinde hareketli bir üniversite öğrencisi Oğuz’un yakın arkadaşı.

6)MÜŞTAK- Kilolu, içinde fırtınalar kopan ama dışa vuramayan Oğuz’un yakın arkadaşı.

ZATÜRRE

(1.PERDE)

KİŞİLER: Muazzez Hanım, Cemil Bey, Kız Kardeş, Hemşire, Doktor Bey

“ Küçük Oğuz henüz ilkokuldaydı. Arkadaşları ile yeni kaynaşmış, okul sıralarında oturup hocanın derse gelmesini bekliyorlardı. Ama bir de ne olsun Küçük Oğuz aniden kendinde bir tuhaflık hissetmeye başladı ve ciddi bir acı hissetmeye başladı. Bu durumu fark eden arkadaşları hemen öğretmenlerine haber verdiler ve Oğuz’u hastaneye kaldırdılar. Bu sırada annesi öğretmen olduğu için okulda ve babası da doğal olarak işteydi. Hemen onlara haber verildi.”

CEMİL BEY- (Hastanenin kapısından girer girmez.)Oğlum!... Oğlum !...(diye feryat ederek)

HEMŞİRE- Beyefendi sakin olun oğlunuzun hiçbir şeyi yok.

CEMİL BEY- Hayır! Benim oğluma ne oldu. O okulu şikayet edeceğim, ordaki görevlileri sürüm sürüm süründüreceğim.

HEMŞİRE- Beyefendi ne okulu sakin olun, kimi şikayet edeceksiniz?(Hemşire durumdan habersiz bir yüz ifadesiyle)

CEMİL BEY- Hemşire Hanım hemen oğlumu görebilir miyim?

HEMŞİRE- Önemli bir şeyi yok biraz dinlendikten sonra oğlunuzu çok rahat görebilirsiniz(Bu sırada bir bağırışma da diğer koridordan geldi. Bu sefer anne Muazzez Hanım)

MUAZZEZ HANIM- Oğlum!... Canım oğlum!...Yavruma ne oldu? Yavruma ne oldu?(Diye adeta haykırarak hemşirenin yakasına yapıştı.)

HEMŞİRE- (Korkmuş ve anlamsız ifadeli gözlerle)Hanımefendi oğlunuz iyi sakin olur musunuz?

MUAZZEZ HANIM- Ben oğlumu görmek istiyorum. Nerede kaç numaralı odada?

HEMŞİRE- Peki! Efendim 345 nolu odada.

MUAZZEZ HANIM- Teşekkürler…(Diyerek hemen odaya doğru koştu.)

CEMİL BEY- Hayatım! Beni de bekle geliyorum.(Muazzez Hanım ve Cemil Bey odadan içeri girerler.)

KÜÇÜK OĞUZ- (Gözleri açık bir şekilde hafif bir tebessümle…)Anneciğim, babacığım ben iyiyim siz sakın endişelenmeyin.

MUAZZEZ HANIM- Canım oğlum. Büyümüşte annesini de babasını da düşünürmüş.(Anne hemen Küçük Oğuz’un yatağının oradaki sandalyeye oturarak…)Oğlum sen iyi misin? Ağrın sızın yok değil KÜÇÜK OĞUZ- Anne ben iyiyim merak etme.

CEMİL BEY- Oğlum nasıl oldu anlatsana bize.

KÜÇÜÜK OĞUZ- Okulda dersteydik. Öğretmenimizin gelmesini bekliyorduk. Aniden bir ağrı ve acı hissettim. Sonra hemen hastaneye getirdiler, öyle işte.

CEMİL BEY- Oğlum! Kaç kere söyledim sana abur cubur yeme diye ama dinleyen kim.

MUAZZEZ HANIM- Sırası mı şimdi hayatım.

CEMİL BEY- Ama aşkım hep böyle senin toleransların yüzünden bu çocuk beni dinlemiyor.

MUAZZEZ HANIM- Ay! Ay! Ben oğluma bir şey diyebilir miyim?

HEMŞİRE- (Kapıdan içeri girerek Küçük Oğuz’un tansiyonunu ölçmek için Oğuz’un yatağının yanına gelerek.)Şimdi iyi misin? Canım…

KÜÇÜK OĞUZ- Hemşire abla iyiyim ben annemlere de söyle annemler çok üzülüyor.

HEMŞİRE- Peki! Canım ben annenlere söyleyeceğim.(Muazzez Hanım’a göz kırparak)

CEMİL BEY- Hemşire Hanım doktor beyle görüşebilme imkanım var mı?

HEMŞİRE- Tabi ki… Ben sizi haberdar ederim.

CEMİL BEY- Peki! Teşekkür ederim.

HEMŞİRE- Rica ederim. Ne demek görevimiz(1 saat sonra hemşire odaya girerek.) Cemil Bey, doktor bey müsait, eğer isterseniz onunla görüşebilişiniz.

CEMİL BEY- Tabi… Bir saattir bunu bekliyordum.

DOKTOR BEY- Buyurun! Buyurun! Cemil Bey(Cemil Bey doktorun çalışma masasının önündeki deri koltuğa oturdu.)

CEMİL BEY- Doktor Bey oğlum neyi var?

DOKTOR BEY- Açıkçası oğlunuzun durumu biraz kötü ama endişelenmeyin bunu tedaviyle beraber atlatacağız inşallah.

CEMİL BEY- Oğlumun neyi var? Allah’ım! Allah’ım!

DOKTOR BEY- Endişelenmeyin oğlunuza erken yaşta bulaşmış tıp dilinde akciğer enfeksiyonu veya sizin anlayabileceğiniz terimle zatürre. Ama buradaki avantajımız erken teşhis konulması ve daha büyük sonuçlar doğurmadan tedavi edebilme imkanına sahip olmamız.

CEMİL BEY- Peki bu hastalık benim oğluma ne zaman bulaştı.

DOKTOR BEY- Bunu bilemeyiz. Ama önemli olan çocuk yaşta bu hastalığı öğrenmemiz. Zatürre bulaşıcı hastalıktır ve kalabalık ortamlarda, okulda vs. Yerde oğlunuz bu bulaşıcı hastalığı kolaylıkla başkalarına bulaştırabilir.

CEMİL BEY- Benim oğlum artık okula gidemeyecek mi? Yani Doktor Bey siz neden söz ediyorsunuz.

DOKTOR BEY- Hayır! Tabi ki gidecek ama korumalı bir şekilde aşı olarak veya maske takarak çünkü; bu hastalık bulaşıcı ve tehlikeli bir hastalıktır.

CEMİL BEY- Tamam. Şimdi oğlumu hastaneden eve götürebilir miyim?

DOKTOR BEY- Bu gece burada kalsın yarın aşısı olduktan sonra ilaçlarını da veririz ve eve gidersiniz.

CEMİL BEY- Çok teşekkür ediyorum.

DOKTOR BEY- Ne demek görevimiz.

CEMİL BEY- (Biraz üzgün bir şekilde oğlunun yattığı odaya girdi ve karısına işaret ederek odadan çıkmasını istedi.)

MUAZZEZ HANIM- Oğlum sen dinlen biraz, biz babanla hemen geliyoruz.

CEMİL BEY- Muazzez oğlumuz zatürre hastalığına yakalanmış. (Söyleyince Muazzez Hanım’ın gözlerinden yaş gelmeye başlar.)

MUAZZEZ HANIM- Ne! Ne dedin sen.

CEMİL BEY- Hayatım panik yapma hele bir sakin ol.

MUAZZEZ HANIM- Nasıl sakin olayım be! Oğluma bu hastalık nerden bulaştı, kim bulaştırdı.

CEMİL BEY- Aşkım nereden bilelim kim bulaştırdı. Saçmalama Allah’tan gelen bir hastalık Allah şifasını verir.

(Sabah olur ve Küçük Oğuz’un aşı vakti gelmiştir. Aşıyı olduktan sonra annesi ve babasıyla beraber hastaneden çıkar ve eve giderler.)

KIZ KARDEŞ- Kardeşim hiçbir şeyin yok canavar gibisin. (Diyerek Küçük Oğuz’a moral vermeye çalışır.)

KÜÇÜK OĞUZ- Aynen ablacığım bomba gibiyim. Annemler abartıyor. Bana böyle hasta muamelesi yaparak.

MUAZZEZ HANIM- Oğlum! Ne abartması senin artık kendine dikkat etmen lazım. Artık öyle soğuk havalarda arkadaşlarınla top oynamak yok.

KÜÇÜK OĞUZ- O! Anne ya hemen kurallar koymaya başladın.

CEMİL BEY- Annen doğru söylüyor. Evladım!

KIZ KARDEŞ- Oğuz sana en sevdiğin pastadan yapayım mı? Ne dersin?

KÜÇÜK OĞUZ- Müthiş olur ablacığım.

CEMİL BEY- (İki günlük hastane yorgunluğunu oturma odasındaki deri koltuğa uzanarak atmak ister.) Beni rahatsız etmeyin ben biraz kestireyim burada.

MUAZZEZ HANIM- (Oğlunu odasına yerleştirdi ve yanına en sevdiği kitapları koydu.) Al! Oğlum bunlar senin en sevdiğin kitapların sıkıldıkça okursun.

KÜÇÜK OĞUZ- Sağ ol anne.

MUAZZEZ HANIM- Canım oğlum. Benim bir tanem sen iyi ol ben sana bak daha ne kadar kitaplar alacağım.(Muazzez Hanım kızına yardım etmek için mutfağa gider.)

(Aradan iki haftalık bir zaman geçer. Bu süreç içerisinde Küçük Oğuz okula gitmez, evde istirahat eder. Ama Küçük Oğuz bu durumdan pek memnun değildir. Okuluna devam etmek ister.)

KÜÇÜK OĞUZ- Anneciğim, arttık yeter ben okulumu, arkadaşlarımı özledim.

MUAZZEZ HANIM- Oğlum! Daha iki hafta oldu acele etme bu hafta da dinlen haftaya başlarsın okula.

CEMİL BEY- Ben öğretmenlerinle konuşurum kaçırdığın derslerde işledikleri konuları sana tekrar anlatırlar.

KIZ KARDEŞ- Kardeşim! Ben okuldan kaçmak istiyorum, sen okula gitmek istiyorsun. Ne güzel işte evde yat, dinlen.

KÜÇÜK OĞUZ- Benim derslerimi aksatmamam lazım. Hem ben okulu seviyorum neden okuldan kaçayım ki?

MUAZZEZ HANIM- Her ne ise ben sofrayı kurayım. Bu konuyu sonra konuşuruz.

KIZ KARDEŞ- Ben de sana yardım edeyim. Anneciğim!

CEMİL BEY- (Oğlun yanına alarak)Gel oğlum biz erkek erkeğe radyodan maç dinleyelim annenler sofrayı hazırlasın.

KÜÇÜK OĞUZ- Peki! Babacığım…

(Akşam yemeğini yerler ve herkes odasına uyumaya çekilir.)

KÜÇÜK OĞUZ- (Kendi kendine mırıldanarak)Of! Of! Kaç gündür arkadaşlarımı doğru düzgün göremiyorum. Yarın benim kesin okula gitmem lazım.

MUAZZEZ HANIM- (Yan odadan Oğuz’un söylediklerini duyar.)Hiç boşuna ümitlenme oğlum bir hafta daha okul yok.

KÜÇÜK OĞUZ- Of! Anne ya…(Yine mırıldanarak)

(Aradan bir hafta geçer ve Küçük Oğuz artık okula yeniden başlamasının heyecanını taşır ama bu heyecan arasında unuttuğu bir şey vardır. Kendisinin hala hasta olduğu ve okula koruyucu maske takarak gitmek zorunda olması.)

MUAZZEZ HANIM- Hadi! Oğlum biraz çabuk baban seni bekliyor. Okula baban götürecek seni.

KÜÇÜK OĞUZ-Tamam. Anneciğim

CEMİL BEY- Hadi! Oğlum okula geç kalıyorsun.

(Evden çıkarlar okula giderler. Arkadaşları yüzündeki maske sebebiyle Küçük Oğuz’u tanımakta zorlanırlar. Ama daha da kötüsü ona maskesi yüzünden çeşitli takma adlar koymaya başlarlar. Akşam olur Küçük Oğuz’ babası gelir alır. Ve tekrar eve giderler.

KÜÇÜK OĞUZ- Babacığım. Ben artık okula gitmek istemiyorum.

CEMİL BEY- Oğlum! Sen iyi misin? Daha bir hafta önce okul okul diye başımızın etini yiyordun.

KÜÇÜK OĞUZ- Baba ya. Ben okulu hala seviyorum. Ama bu yüzümdeki tuhaf şey(maske)yüzünden okulda benimle alay ettiler. Ben bunu çıkartana kadar okula gitmek istemiyorum.

CEMİL BEY- Ama oğlum. O yüzündeki tuhaf şeyi(maske)ne zaman çıkarabileceğini biz bilmiyoruz ki… Belki bir sene, belki iki sene o senin yüzünde kalabilir.

KÜÇÜK OĞUZ- (Üzgün bir yüz ifadesiyle)Ama baba ya… Neden bunu sadece ben takıyorum. Okulda başka kimse takmıyor. Okulda herkes bana canavar görmüş gibi bakıyor.

CEMİL BEY- Oğlum! Sana öyle geliyor. Aslında sen bu maskeli halinle bile çok tatlısın.

KÜÇÜK OĞUZ- Hayır! Baba beni kandıramazsın. Ben bunu çıkartmadan okula gitmem. Anlıyor musun?

CEMİL BEY- Pekala! Annene de bir sor bakalım o ne diyecek.

(Muazzez Hanım odadan içeri girer)

MUAZZEZ HANIM- Evet! Sorun nedir?

CEMİL BEY- Bizim küçük bey şimdi de okula gitmek istemiyor.

MUAZZEZ HANIM- Oğlum ne oldu? Okulda birileri sana bir şey mi söyledi?

KÜÇÜK OĞUZ- Anneciğim. Okulda benimle alay ettiler. Bu yüzümdeki tuhaf şey yüzünden, ben çıkartmadan okula gitmem.

MUAZZEZ HANIM- Oğlum! Çıkartmak da ne demek, bu senin sağlığın için çok önemli.

KÜÇÜK OĞUZ- Ya anne… Ben bu şeyi istemiyorum.

CEMİL BEY- Tamam. Bakalım ben doktora bir sorayım. Farklı bir şey yapabilir mi?

(Ertesi gün Cemil Bey doktora sorar. Doktor bunu çıkarmak riskli olabilir der. Ama hastayı rahatsız ediyorsa, fayda yerine daha çok zarar verebilir. O yüzden maskeyi çıkartıp, aşı yöntemiyle tedavi sürecine devam edebiliriz gibi duruma ılımlı yaklaşır.)

CEMİLL BEY- Eve geldikten sonra akşam yemeğinde konuyu açar. Oğlum! Sana iyi bir haberim var.

KÜÇÜK OĞUZ- Hemen söyle baba merak ettim.

CEMİL BEY- Doktor Bey maskeyi çıkarmamızda bir sakınca görmedi.

KÜÇÜK OĞUZ- Oley! (Diye sevinerek)Yaşasın! Anne duydun mu? Artık maskeden kurtuldum. Arkadaşlarım artık benimle alay edemez.

CEMİL BEY- Hadi oradan küçük sıpa maske yoksa aşı var.

MUAZZEZ HANIM- (Söz arasında)Oğlum! Seninle zaten kimse alay edemez, etmez. Sana öyle gelmiştir. Arkadaşların senin görünümünle şaka yapmıştır. Sen de alındın olay bu.

CEMİL BEY- Tamam! Her ne ise maske takmıyorsun artık. Rahat rahat okula devam edersin.

(2.PERDE)

“İlkokul ve ortaokul yıllarını çok başarılı bir şekilde geçiren Küçük Oğuz artık büyümüş ve genç bir delikanlı olmuştu. Artık ne yapacağını bilen, kendi kararlarını kendisi alabilen bir delikanlı olmuştu. O bizim Küçük Oğuz’un, bu ilkokul ve ortaokul başarılarında annesinin, babasının yani; ailesinin payı çok büyüktü.”

CEMİL BEY- Oğlum! Artık büyüdün bak liseye gidiyorsun, kendine daha fazla dikkat etmelisin(Hastalığını kast ederek…)

MUAZZEZ HANIM- Baban doğru söylüyor yavrum. Kendini korumalısın.

GENÇ OĞUZ- Anne, baba ben atletizme gideceğim. Bunun hastalığımla bir alakası yok.

CEMİL BEY- Olmaz olur mu… Atletizm senin sağlığını olumsuz etkiler oğlum.

MUAZZEZ HANIM- Tamam. Doktora danışalım bakalım atletiz senin için uygun mu?

GENÇ OĞUZ- Hayır! Anne ben kararlıyım ve atletizmi çok seviyorum.

CEMİL BEY- Tamam. Oğlum doktora soralım ondan sonra bakalım ne olur.

(Akşam yemeğinden sonra herkes uyur, sabah olur ve Cemil Bey doktoru arar.)

CEMİL BEY- Alo! Kimle görüşüyorum.

DOKTOR BEY- Buyurun. Ben Doktor Ali Sevinç niçin aramıştınız?

CEMİL BEY- Doktor Bey bizim oğlanı biliyorsunuz, zatürre hastası.

DOKTOR BEY- Ha! Evet hatırladım tabi.

CEMİL BEY- İşte. Bu bizim çocuk atletizme dadandı. Onun sağlığı açısından nasıl olur bu spor?

DOKTOR BEY- Atletizm mi? Kesinlikle olmaz. Bu çok tehlikeli sonuçlar doğurabilir. Başka aktivitelere yönlendirin siz çocuğu.

CEMİL BEY- Peki! Sağ olun teşekkürler…

(Anne ve kız kahvaltı sofrasını kurarken yapılan bu telefon görüşmesi babayı biraz üzse de baba bu durumu Genç Oğuz’a hissettirmek istemez.)

MUAZZEZ HANIM- Kahvaltı hazır. Hadi! Herkes sofraya(Diye seslenir.)

GENÇ OĞUZ- (Elinde kitapları, kahvaltı sofrasına oturur.)Ooo! Anne yine döktürmüşsün.

CEMİL BEY- Oğlum! Doktorla görüştüm bu atletizm olayını başlamadan bırakacaksın. Bu senin için çok önemli.

GENÇ OĞUZ- (Üzgün bir yüz ifadesiyle)Ama, baba…

CEMİL BEY- Aması maması yok. Bu iş bırakılacak. Başka alanlara yönel.

GENÇ OĞUZ- (Babasını hiç bu kadar öfkeli görmemiş gibi bir yüz ifadesiyle)Tamam. Baba bağırma.

MUAZZEZ HANIM- Oğlum! Babanı dinle o senin iyiliğini istiyor. Senin üzülmeni ister mi hiç

GENÇ OĞUZ- Peki! Anne o zaman ben de, resim ile tiyatro ile uğraşırım ne yapayım.

MUAZZEZ HANIM- (Acımaklı bir ifadeyle)Kıyamam ben yavruma.

CEMİL BEY- Şimdi de bunlar çıktı başımıza. Oğlum ne resmi, ne tiyatrosu bunlar karın doyurmaz. Faydalı işler yap.

MUAZZEZ HANIM- Hayatım! Nedene öyle konuşuyorsun. Sanat her zaman için önemlidir.

CEMİL BEY- Sanatla karın doymaz. Bu bizim oğlan aç kalır. Bunun yapacağı iş okulu başarılı bir şekilde bitirip üniversiteye girmek.

GENÇ OĞUZ- Hayır! Baba resim öğretmenim sanat akademisine gitmemi istiyor.

CEMİL BEY- Başlatma, resim öğretmenine. O sanatla uğraştı da ne oldu. Sürünüyor. Aydan aya zor geçiniyor. Sen mühendislik okuyacaksın.

GENÇ OĞUZ- Anne! Babama bir şey söylesene. Ben mühendislik falan okuyamam ben edebiyatçıyım, benim kitaplarla haşır neşir olmam lazım.

CEMİL BEY- Merak etme. Mühendislik okuyunca da kitaplarla haşır neşir olacaksın.

MUAZZEZ HANIM- Hayatım! Bırakalım çocuk ne isterse onu okusun, ona yönelsin. İleride mutsuz olacağı bir meslek seçerse kazandığı paranın da tadını çıkartamaz. Hayattan keyif alamaz.

CEMİL BEY- Aşkım! İyi diyorsun. Güzel diyorsun da bu bizim oğlanın seçeceği işlerin devamlılığı yok. Sanatçı olur bir yıl iyi gider popüler olur ondan sonra kimse adını bile anmaz. Ama doktorluk, mühendislik öyle mi?

GENÇ OĞUZ- Ya! Baba resim öğretmenim…(Babası sözünü kesiyor burada.)

CEMİL BEY- Oğlum! Tepemin tasını attırma. Kim bu resim öğretmenin sen tanıştır beni onunla.

GENÇ OĞUZ- Baba ya! Sen ne yapacaksın resim öğretmenimi, o da benim iyiliğimi istiyordur. (Oğuz içinden babasına laf soktuğunu düşünür.)

CEMİL BEY- Bak! Bak! Bak! Bana nasıl da nispet yapıyor. (Gülerek söylüyor.)

MUAZZEZ HANIM- Tamam. Bakın ikinizle de anlaşalım. Oğlum sen derslerini hiç aksatmamak şartıyla bu sanat akademisine gir. Daha sonra üniversite döneminde doktorluğu, mühendisliği o zaman düşünürüz.

CEMİL BEY- Ya hanım! Sen karışma bir dur. Ne sanatı ne akademisi bu oğlan onlara girerse derslerini tamamen boşlar. Üniversite falan hayal olur.

GENÇ OĞUZ- Hayır! Babacığım ne alakası var. Ben derslerime çalışacağım, ama resim ve tiyatroyu da yapacağım.

CEMİL BEY- Oğlum! Bunlar boş işlerdir. Resimmiş, tiyatroymuş bunlar zaman kaybıdır. Bunlar karın doyurmaz. İleride aç kalırsın bak!

GENÇ OĞUZ- Baba ya! Bir tutturdun aç kalırsın, karın doyurmaz. Ben seviyorum sanatı ve hayatım boyunca da sanatla uğraşmak istiyorum.

CEMİL BEY- Muazzez şu oğluna bir şey söyle. İki saattir şurada bir şey anlatıyoruz hala sanat, tiyatro bu beni deli edecek.

MUAZZEZ HANIM- Ben bu sefer karışmayacağım aranızda anlaşın.(Gülerek)

GENÇ OĞUZ- Tamam baba bak annem de üzülüyor.

CEMİL BEY- İyi! Göreceğiz. Sen hele bir aksat bu sanat belasından sebep derslerini ben sana o zaman soracağım.

GENÇ OĞUZ- (Babasının bu olumlu sayılabilecek tutumundan dolayı mutlu olan Oğuz kitaplarını alarak evden çıkar.)Anne, baba ben çıkıyorum

MUAZZEZ HANIM- Dikkatli ol. Allah zihin açıklığı versin.(Diyerek oğlunu uğurlar.)

GENÇ OĞUZ- Tamam anneciğim. Merak etme.

(Akşam olur Genç Oğuz bir arkadaşını da alarak eve giderler. Bu arkadaşıyla Oğuz çok iyi anlaşır ve onu adeta kardeşi gibi severdi.)

MUAZZEZ HANIM- (Evin oturma odasında oğlunun yanında uzun saçlı bir çocuğun oturduğunu gören Muazzez Hanım)Evladım! Hoş geldiniz… Kim bu yanındaki arkadaşın?

GENÇ OĞUZ- Anneciğim…Bu benim en sevdiğim arkadaşım.

OĞUZ’UN ARKADAŞI- Muazzez Hanım. Ben Oğuz’un sınıf arkadaşıyım. Oğuz ile bir çok ortak noktamız var şiir yazmak müzik dinlemek gibi…

MUAZZEZ HANIM- (Gülümseyerek)Çok güzel. Ne tür şiirler yazıyorsunuz bakayım.

OĞUZ’UN ARKADAŞI- Daha çok duygusal şiirler. Aşk, özlem öyle işte…

MUAZZEZ HANIM- Ay! Ay! Benim oğullarım büyümüşte aşk şiirleri de yazarlarmış.

GENÇ OĞUZ- Anne yanlış anlama bizim aşkla, meşkle işimiz olmaz.

MUAZZEZ HANIM- (Gülerek)Oğlum! Aşksız olur mu hiç?

OĞUZ’UN ARKADAŞI- Muazzez Hanım bizim Oğuz kızlara karşı çok utangaç. Bir kızla konuşurken eli ayağına dolaşıyor.

GENÇ OĞUZ- (Utanmış bir yüz ifadesiyle)Anne sen buna bakma yok öyle bir şey.MUAZZEZ HANIM- İyi hadi bakayım. Siz odaya geçin şiirlerinizi yazın. (Bu sırada kapı çalar Cemil Bey gelir.)CEMİL BEY- Hanım! Ben geldim. Nerede bizim oğlan?MUAZZEZ HANIM- (Odasında arkadaşı ile ders çalışıyor burada Muazzez Hanım kocasına yalan söylüyor çünkü; oğlunun şiirle uğraştığını öğrenmesini istemiyor. Çocukların odasına giderek.)Yavrum! Baban geldi. Arkadaşınla birlikte içeri gelin.(Oğuz arkadaşını alarak içeri gelir.)CEMİL BEY- Oğlum kim bu arkadaşın? GENÇ OĞUZ- Sınıftan arkadaşım baba beraber ders çalışıyorduk odada.(Burada Oğuz yalan konuşuyor babasının hala şiirle uğraşmasını istemediği için bu süreç böyle üniversite dönemine kadar

devam eder Oğuz sanatı bir türlü bırakamaz babasının zorlamalarına rağmen.)

(Bunca şeye rağmen Oğuz’a hiç istemediği inşaat mühendisliğinin yolu görünür bu durumun gelişmesinin sebebi Oğuz’un lise hayatının başarılı geçmesidir.)

3. PERDE(Yıllar geçer Genç Oğuz üniversiteye başlar ve yeni arkadaşlar edinir. Ama tabi huylu huyundan vazgeçmez misali yine aynı çekingen ve utangaçtır Oğuz. Özellikle karşı cinse karşı inanılmaz utanma örneği sergiler. Koca üniversite hayatı boyunca bir kız arkadaşı bile olmamıştır bizim Oğuz’un. Bir gün böyle üniversitede bir etkinlik yapabilmek için arkadaşlarıyla bir araya gelir genç Oğuz. Oğuz ve arkadaşları üniversite kantininde oturuyorlar.)

GENÇ OĞUZ- Gençler ben bu bölüme bir türlü ısınamadım. (Arkadaşlarına yönelerek.)

VÜSAT- Belli zaten Oğuz. Sınıfta her zaman en arkalarda oturuyorsun.

GENÇ OĞUZ- Siz sanki benden farklısınız. Sizde arka sıralarda oturuyorsunuz.

MÜŞTAK- Arkalarda oturmamıza rağmen dersten kopmuyoruz be!

GENÇ OĞUZ- Geçen zaten hoca dersi dinlemediğimi düşünüp bana bir soru sormuştu hatırladınız mı?

VÜSAT- Ha! Tabi ya beraberdik zaten.

GENÇ OĞUZ- Ama nasıl cevap verdim hocaya? Hoca bile şaşırmıştı.(Aralarında gülüştüler.)

MÜŞTAK- Oğuz, sende az değilsin hani. Hocayı mest ettin lan.

GENÇ OĞUZ- Ya! Övünmek gibi olmasın biraz öyleyimdir.(Gülerek)

VÜSAT- Ya arkadaşlar üniversiteyi lise gibi geçirmeyelim bence.

GENÇ OĞUZ- Ne demek istiyorsun Vüsat? Ne yapalım yani? Derslere gir çık bu işte tüm olay.

MÜŞTAK- Oğlum! Bence de Vüsat doğru söylüyor.(Genç Oğuz’a yönelerek.)

GENÇ OĞUZ- Ne alaka gençler. Üniversitede de farklı ne yapacağız kanat takıp uçalım mı? Ne yapalım yani? (Müştak ve Vüsat gülüşürler)

VÜSAT- Benim söylemek istediğim bir kulübü falan girelim mesela edebiyat kulübü.

GENÇ OĞUZ- He bak o olabilir.

MÜŞTAK- Hem bizim için sosyal faaliyet olmuş olur.

VÜSAT- Ooo! Ne demezsin sosyal faaliyetin kralı olur be.(Yine aralarında gülüşürler.)

GENÇ OĞUZ- Bence bu kötü bir fikir sayılmaz. Edebiyat fikri.

VÜSAT- İyi olur ya…

MÜŞTAK- Aynen.

GENÇ OĞUZ- Ya gençler her şey iyi güzel de bu edebiyat kulübü sizce yeterli olur mu?

VÜSAT- Biz mühendislik okuyoruz edebiyat bizim için sadece bir eğlence.

MÜŞTAK- İşte işin ilginçliği mühendislikle edebiyatın birbiriyle alakasız alanlar olması.

GENÇ OĞUZ- Benim istediğim bir spor alanı var aslında ama sağlık sorunum yüzünden bu spor dalını yapamıyorum.

VÜSAT- Biliyoruz. O bize bahsettiğin küçükken geçindiğin hastalık değil mi?

GENÇ OĞUZ- Evet aynen öyle. Her halde ben bu hastalıkla öbür tarafa gideceğim.

MÜŞTAK- Peki ne idi isteyip de yapamadığın spor?

GENÇ OĞUZ- Atletizm. Ben bu spora aşıktım ama bu hastalığım beni bu tutkumdan uzaklaştırdı.

VÜSAT- Takma kafana be oğlum. İnşallah her şey düzelir.

GENÇ OĞUZ- İnşallah ama ben pek öyle düşünmüyorum.

MÜŞTAK- Tamam kötü anıları bir kenara bırakın. Ortamı iyi gerdiniz.

GENÇ OĞUZ- Haklısın kardeşim. Eski anıları yad edince böyle oldu.

VÜSAT- Her neyse hadi, biraz ortamı hareketlendireyim.

GENÇ OĞUZ- Ama nasıl?

VÜSAT- Benim aklıma güzel bir fikir geldi.

MÜŞTAK- Yine ne cinlik(şeytanlık) geldi aklına. (Gülerek)

VÜSAT- Bence bir parti düzenleyelim. Şöyle kızlı erkekli eğlenelim.

GENÇ OĞUZ- Ya! Kardeşim aklına gele gele bu mu geldi? Nasıl olacak o iş bizim zaten kızlarla pek iyi değil aramız. Onları partiye davet edemeyiz.

MÜŞTAK- Aslında kötü bir fikir değil.

VÜSAT- Tabi canım... Ben bir şey söylüyorsam bir şey biliyorumdur.

GENÇ OĞUZ-Yine saçmaladın.(Gülerek) Peki nasıl olacak bu parti?

MÜŞTAK- Oğuz, kardeşim olayı büyütme güzel bir parti yapabiliriz.

GENÇ OĞUZ- Ben yokum bu işte baştan söyleyeyim.

MÜŞTAK- Ya! Oğlum yapma böyle.

VÜSAT- Bak. Oğuz kızlardan böyle çekinerek ve kaçarak olmaz.

GENÇ OĞUZ- Siz sanki benden farklısınız. Konuşturmayın beni şimdi. (Gülerek)

MÜŞTAK- Biz en azından bir çaba harcıyoruz kardeşim.

GENÇ OĞUZ- Hay ben sizin çabanızı…

VÜSAT- Oğlum! Şaka falan biz böyle gidersek sap gibi kalacağız baştan söyleyeyim.

MÜŞTAK- Mutlaka bizim bu partiyi yapmamız lazım.

GENÇ OĞUZ- Gençler ne oldu size böyle ne iş.(Şaşırmış bir halde)

VÜSAT- Bak! Oğuz biz senin iyiliğini istiyoruz kızlardan çekinme, merak etme adam yemezler. Partiyi yapacağız ve oradan müzik dans derken gelsin kızlar…

GENÇ OĞUZ- Arkadaşlar yapmayın siz iyice aştınız kendinizi.

MÜŞTAK- Abartma be Oğuz alt tarafı parti, yapalım işte şunu.

VÜSAT- (Müştak’a yönelerek kısık bir sesle) Bu çocuk koca üniversitede bir tane kız yapamadan mezun olacak.

GENÇ OĞUZ- (Arkadaşlarının kısık bir sesle bir şey konuştuğunu görünce.) Siz ne konuşuyorsunuz benim arkamdan?

VÜSAT- Hiç öyle ne yapalım partiye kimi çağıralım diye konuşuyorduk.

GENÇ OĞUZ- Bunu benden gizli mi konuşuyorsunuz? (Vüsat, Müştak gülerek)

MÜŞTAK- Boş ver be oğlum. Amma yaptın.

GENÇ OĞUZ- Peki öyle olsun bakalım.

VÜSAT- Her şey iyi güzel de biz kızları nasıl ikna edeceğiz parti için.

GENÇ OĞUZ- Ya fikri ortaya atan sensin onu da sen düşüneceksin ben mi düşüneceğim?

MÜŞTAK- (Kantine tanıdıkları bir kaç kız arkadaşları gelir.) Gençler! Bakın bizimkiler geldi. Söyleyeyim mi parti yapacağımızı?

VÜSAT- Söyle tabi…”Bütün kızlar partiye davetlidir.” Pankartı bile aç gerekirse.( Ortamda bir gülüşme olur.)

MÜŞTAK- (Elini kaldırarak hey! Kızlar gibisinden işaret ederek kızlar yanlarına doğru yönelir.)

VÜSAT- Hadi Müştak göreyim seni.(Kısık sesle)

MÜŞTAK- (Bir şey söyleyemez ve kızlar gider.) Hay Allah kahretsin!

GENÇ OĞUZ- Bana gülene bak.(Diyerek Müştak’a alaycı bir eleştiri yöneltir.)

VÜSAT- Ya! Oğlum bir kıza söyleyemedin ya.(Haahhahahah diye gülerler.)

MÜŞTAK- Kolaysa sen söyle kardeşim.

VÜSAT- Ben tabi ki söylerim. Ne var bunda lan.

GENÇ OĞUZ- Oturun oturduğunuz yerde sizin bir şey yapacağınız yok.

VÜSAT- Bir an bende sen gidip söyleyeceksin zannettim.(Oğuz’a söylüyor.)

GENÇ OĞUZ- Bakın bizim diğer tayfa geldi.(Bu sırada kantine yine tanıdıkları kız arkadaşları gelir.)

MÜŞTAK- (Vüsat’a dönerek kısık sesle)Hadi! Göreyim seni.

VÜSAT- (Bu sefer kızların yanına gider. Kızlara yine bir şey söyleyemez. Vüsat arkadaşlarının yanına gelir.)

MÜŞTAK- Eee! Ne yaptın hallettin değil mi?

VÜSAT- Tabi oğlum benden kaçar mı?

GENÇ OĞUZ- Buradan izledik seni pek bir şey söylüyor gibi durmuyordun.

VÜSAT- Ya! Oğlum manyak mısınız? Konuşsam buraya gelir miyim?

MÜŞTAK- Ha! Anlaşıldı. Bize ahkam kesen adam boş çıktı.(gülerler)

GENÇ OĞUZ- Gençler! Bu iş bizim işimiz değil vazgeçelim.

VÜSAT- Maalesef… Bir partiye kendimize partner bulamadık.

MÜŞTAK- O zaman ne yapıyoruz?

VÜSAT- Ne yapıyoruz? Kardeşim.

MÜŞTAK- Partiyi bizim erkeklerle sap sap yapıyoruz o zaman.

GENÇ OĞUZ- Bence de en mantıklısı bu.

VÜSAT- En mantıklısı buymuş. Hay! Ben senin mantığına(Gülerek)

MÜŞTAK- Tamam hadi kalkalım iki saattir buradayız…

(Genç Oğuz ve arkadaşları partiye bir tane bile kız bulamazlar. Ve partileri tam bir erkek eğlencesine dönüşür. Ama onlar şükür etmesini bilen insanlar oldukları için bunu bulamayanlar da var deyip yola devam ederler…))))

SON

YAZAN VE YÖNETEN: İBRAHİM YILDIRIM

BÖLÜMÜ:TÜRKÇE ÖĞRETMENLİĞİ

FAKÜLTE NO:120105067