100 urte / 100 años
TRANSCRIPT
Todo comenzó con la ley de Combes, que prohibía en Francia la enseñanza a toda persona religiosa. Aquello obligó a la Superiora General a cerrar el
internado de Ustariz y trasladarse al otro lado de la frontera.
Guztia Combes legearekin hasi zen, Frantzia osoan pertsona erlijioso orori irakastea debekatzen ziona. Horren ondorioz, Ama Nagusi Orokorrak Uztaritzeko barnetegia itxi behar izan zuen eta mugaren beste aldera
eramatea erabaki zuen.
El párroco de Fuenterrabía fue el que se interesó por su problema y el 16 de junio de 1903 acogió en la casa Vedruna, en la calle San Nicolás
21, a diez religiosas de las Hijas de la Cruz.
Hondarribiko apaiza izan zen mojen arazoaz arduratu zena eta 1903ko ekainaren 16an, Vedruna izeneko etxean, San Nikolas kaleko
21 zenbakian Gurutzearen Alaben hamar erlijiosei harrera eman ziena.
Ikasleen kopurua gora zihoan eta handik zazpi urtetara ahalegin guztiak egin zituzten eraikin berria egiteko: baimenak, eskaerak, instantziak,…
eta Fraxkueneko Murrua 1era joatea erabaki zuen Gabrielle-Margueritek, Ama Nagusi Orokorrak.
El número de alumnas iba en aumento y al cabo de unos sietes años decidieron dar todos los pasos necesarios para poder construir el nuevo
edificio: permisos, solicitudes, instancias, trámites burocráticos… y Gabrielle-Marguerite, la Superiora, decidió trasladar el internado a
Fraxkueneko Murrua 1.
El 17 de febrero de 1913 a las 15:30h, todo estaba preparado para la bendición de la primera piedra del nuevo colegio, al que ya se le
conocía como Pensionat St. Joseph.
1913ko otsailaren 17an arratsaldeko 15:30ean, Pensionat St. Joseph izenaz ezagutzen zen eskola berriko lehen harria
bedeinkatzeko prest ziren denak.
A la hora indicada comenzó la sencilla ceremonia para presidir la inauguración, de la Comunidad de Fuenterrabía ,con la presencia de
mucha gente: religiosas, alumnas, contratistas, obreros, sacerdotes, gente del pueblo…
Zehaztutako orduan eman zitzaion hasiera Hondarribiko Komunitatearen elizkizunari. Jende asko gonbidatu zen: mojak,
ikasleak, kontratistak, langileak, apaizak, herriko jendea…
El arquitecto echó la primera paletada de mortero en la piedra en la que se habían depositado los documentos sobre la que sería la base
del Colegio e invitó al resto de las autoridades a hacer lo mismo.
Arkitektoak igeltseroen paletakada mortairu bota zuen dokumentuak gordetzen zituen harriaren gainean, Ikastetxeko oinarria izango zen
tokian eta gainontzekoei gonbidatu zien gauza bera egitera.
La Superiora Gabrielle consiguió que aunque en el contrato estaba estipulado que la obras del edificio finalizarían en año y medio, el
colegio fuera construído en un año exactamente.
Nahiz eta kontratoan idatzia egon eraikuntza urte eta erdian bukatua egongo zela. Gabriellek, Ama Nagusiak lortu zuen
ikastetxea urte batean eraikitzea.
Gabriellek , eraikuntza berriaren obra guztia kontrolatu zuen.
Gabrielle controlaba todas las obras del nuevo edificio.
El benedictino Betbeder fue una persona muy importante en la construcción del edificio. Habían sido innumerables las discusiones que
había tenido con la Superiora sobre los planos para conseguir que se adelantaran los trabajos. Él por su larga experiencia en materia de
construcción y ella por su fuerte voluntad y tesón….
Eraikuntza honetan Betbeder beneditarra oso garrantzitsua izan zen. Planoen inguruko eztabaida ugari izan zituen bertako Ama
Nagusiarekin, lanak ahalik eta azkarren buka zitezen. Betbeder aitaren etxegintzari buruzko esperientziagatik eta Gabriellek bere adore eta
nekaezintasunagatik…
Habían conseguido que se levantara aquella magnífica construcción en un tiempo récord y lo que era más increíble, sin un sólo accidente
grave.
Eraikin ikaragarri hura oso denbora laburrean bukatzea lortu zuten, eta are gehiago, istripu larririk gabe.
Fatxada nagusiak Hendaiara begiratzen zuen, biak aurrez aurre Bidasoa ibaiaren urek
banatuak eta Kongregazioa zetorren tokira begira.
La fachada principal miraba a Hendaia, de donde sólo la separaba la cinta planteada del Bidasoa y
de donde procedía la Congregación.
El 24 de diciembre de 1913, las religiosas de las Hijas de la Cruz pudieron trasladarse a su nuevo domicilio.
1913ko abenduaren 24an, Gurutzearen Alabaren erlijiosak beraien etxe berrira joan ziren.
El jueves 19 de febrero de 1914, el obispo de Bayona bendijo e inauguró el nuevo
colegio de las Hijas de la Cruz.
1914ko otsailaren 19an, ostegunean, Baionako apezkipua Gurutzearen
Alaben eskola berria bedeinkatu eta inaguratu zuen.
100 URTE GURE ARTEAN!!!
¡¡¡100 AÑOS ENTRE NOSOTROS!!!