20 de xaneiro de 20132 Tempo ordinario (C)

Xoán 2, 1-11

Red evangelizadora BUENAS NOTICIASDifunde a alegría e a forza salvadora de Xesús. Pásao.

José Antonio Pagola

Música: Mantovani; present: B. Areskurrinaga HC; euskaraz: D. Amundarain

"Había unha voda "Había unha voda en Galilea"en Galilea". .

Así comeza este Así comeza este relato no que se relato no que se

nos di algo nos di algo inesperado e inesperado e

sorprendente. sorprendente.

A primeira A primeira intervención intervención

pública de Xesús, pública de Xesús, o Enviado de Deus,o Enviado de Deus, non ten nada de non ten nada de

relixioso. relixioso.

Non acontece nun lugar sagrado. Xesús inaugura a súa actividade profética

"salvando" unha festa de vodas que podía ter rematado

moi mal.

Naquelas aldeasNaquelas aldeas pobres de Galilea, a festa das pobres de Galilea, a festa das

vodas era a máis apreciada por todos.vodas era a máis apreciada por todos. Durante varios días, familiares e amigos Durante varios días, familiares e amigos

acompañaban os noivos comendo e acompañaban os noivos comendo e bebendo con eles, bebendo con eles,

bailando danzas festivas ebailando danzas festivas e cantando canciónscantando cancións

de amor.de amor.

O evanxeo de Xoán dinos que foi no medio dunha

destas vodas onde Xesús fixo o seu

"primeiro signo", o signo que nos ofrece a clave para entender toda su actuación e o sentido profundo da súa misión

salvadora.

O evanxelista Xoán non fala de "milagres".O evanxelista Xoán non fala de "milagres". Aos gestos sorprendentes que realiza Xesús Aos gestos sorprendentes que realiza Xesús

chámalles sempre "signos". chámalles sempre "signos". Non quere que os seus lectores se queden Non quere que os seus lectores se queden

no que pode haber de prodixioso no que pode haber de prodixioso na súa actuación. na súa actuación.

Invítanos a que descubramos o seu

significado máis profundo.

Para iso ofrécenos algunhas pistas

de carácter simbólico.

Vexamos só unha.

A nai de Xesús, atenta aos detalles da festa, decátase de que

"non lles queda viño" e indícallo ao seu fillo.

Tal vez os noivos, de condición humilde, víronse desbordados polos invitados.

María está preocupada. María está preocupada. A festa está en perigo. A festa está en perigo.

Como pode rematar unha voda sen viño? Como pode rematar unha voda sen viño? Ella confía en Xesús.Ella confía en Xesús.

Entre os campesiños de Galilea o viño era un símbolo moi coñecido da alegría

e do amor. Sabíano todos. Se na vida falta a alegría e falta o amor, en

que pode terminar a convivencia?

María non se equivoca.

Xesús intervén para salvar a

festa proporcionando viño abundante e de excelente

calidade.

Este xesto de Xesús axúdanos a captar a orientación da súa vida enteira e o contido fundamental do

seu proxecto do Reino de Deus. Mentres os dirixentes relixiosos e os mestres da lei se lei se

preocupan da relixión, Xesús dedícase a facer máis preocupan da relixión, Xesús dedícase a facer máis humana e livián a vida da xente.humana e livián a vida da xente.

Os evanxeos presentan a Xesús concentrado, non na relixión senón na vida.

Non é só para persoas relixiosas e piadosas. É tamén para os que quedaron decepcionados pola

relixión, pero senten necesidade de vivir de maneira máis digna e ditosa. Por que?

Porque Xesús contaxia fe nun Deus no que se Porque Xesús contaxia fe nun Deus no que se pode confiar e co que se pode vivir con alegría, pode confiar e co que se pode vivir con alegría, e porque atrae cara a unha vida máis xenerosa, e porque atrae cara a unha vida máis xenerosa,

movida por un amor solidario. movida por un amor solidario.

UN XESTO POUO RELIXIOSO 

"Había unha voda en Galilea". Así comeza este relato no que se nos di algo inesperado e sorprendente. A primeira intervención pública de Xesús, o Enviado de Deus, non ten nada de relixioso. Non acontece nun lugar sagrado. Xesús inaugura a súa actividade profética "salvando" nunha festa de vodas que podía ter rematado moi mal.

Naquelas aldeas pobres de Galilea, a festa das vodas era a máis apreciada por todos. Durante varios días, familiares e amigos acompañaban os noivos comendo e bebendo con eles, bailando danzas festivas e cantando cancións de amor.

O evanxeo de Xoán dinose que foi no medio dunha destas vodas onde Xesús fixo o seu "primeiro signo", o signo que nos ofrece a clave para entender toda a súa actuación e o sentido profundo da súa misión salvadora.

O vanxelista Xoán non fala de "milagres". Aos xestos sorprendentes que realiza Xesús chámaos sempre "signos". Non quere que os sedus lectores queden no que pode ter de prodixioso na súa actuación. invítanos a que descubramos o seu significado máis profundo. Para iso ofrécenos algunhas pistas de carácter simbólico. Vexamos só unha.

A nai de Xesús, atenta aos detalles da festa, decátase de que "non lles queda viño" e indícallo a seu fillo. Tal vez os noivos, de condición humilde, víronse desbordados polos invitados. María está preocupada. A festa está en perigo. Como pode terminar unha voda sen viño? Ela confía en Xesús.

Entre os campesiños de Galilea o viño era un símbolo moi coñecido da alegría e do amor. Sabíano todos. Se na vida falta a alegría e falta o amor, en que pode terminar a convivencia? María non se equivoca. Xesús intervén para salvar a festa proporcionando viño abundante e de excelente calidade.

Este xesto de Xesús axúdanos a captar a orientación da súa vida enteira e o contido fundamental do seu proxecto do Reino de Deus. Mentres os dirixentes relixiosos e os mestros da lei se preocupan da relixión, Xesús dedícase a facer máis humana e livián a vida da xente.

Os evanxeos presentan a Xesús concentrado, non na relixión senón na vida. Non é só para persoas relixiosas e piadosas. É tamén para os que quedaron decepcionados pola relixión, pero senten necesidade de vivir de maneira máis digna e ditosa. Por que? Porque Xesús contaxia fe nun Deus no que se pode confiar e co que se pode vivir con alegría, e porque atrae cara a unha vida máis xenerosa, movida por un amor solidario.

José Antonio Pagola