การสมโภชในวันนี้เป็นการเฉลิมฉลอง

ที่เก่าแก่ที่สุดวันหนึ่ง และที่จริงเป็น

การฉลองที่ มีม าก่อนการฉลอง

พระเยซูเจ้าทรงบังเกิดเสียอีก ตั้งแต่

ศตวรรษที่

แล้วที่ในวันฉลองนี้มีการถวายมิสซา

3 มิสซา ด้วยกันคือ ที่พระวิหาร

นักบุญเปโตรในรัฐวาติกันมิสซาหนึ่ง

ที่พระวิหารนักบุญเปาโล นอกก าแพง

เมืองอีกมิสซาหนึ่ง และมิสซาที่สามที่

ค าตากอมบ์นั กบุญ เซบาสเตียน

ซึ่ง เชื่อว่าศพของท่านนักบุญอัคร

ธรรมทูตผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองท่านคงจะ

ถูกซ่อนไว้ ณ ที่นี้เป็นระยะเวลาหนึ่ง

นักบุญ เปโตร ซีมอนเป็นชาวประมง

คนหนึ่งของต าบลเบทไซดา (ลก.5:3 ;

ยน.1:44) แต่ว่าต่อมาได้ย้ายมาตั้งหลกั

แ ห ล่ ง ที่ เ มื อ ง ค า ร์ เ ป อ ร์ น า อุ ม

(มก.1:21.29)

นักบุญ อันเดร น้องชายของท่านได้

เป็นคนแนะน าให้ท่านติดตามพระเยซูเจ้า

(ยน.1:42) และอาจเป็นนักบุญ ยอห์น

บัปติสต์ ที่ได้เป็นผู้ตระเตรียมจิตใจ

ของท่านส าหรับการพบปะครั้งส าคัญ

ของท่านกับองค์พระเยซูเจ้า

พระเยซูเจ้าได้ทรงเปลี่ยนชื่อท่านและ

ทรงเรียกท่านด้วยชื่อใหม่ว่า “เปโตร”

(มธ.16:17-19; ยน. 21: 15-17)

เพื่อท าหน้าที่เป็นศิลาพื้นฐานในตัว

บุคคลของท่านเอง

นักบุญ เปโตร เป็นพยานบุคคลแรกๆ

ผู้หนึ่งที่ได้แลเห็นพระคูหาว่างเปล่า

ของพระอาจารย์ (ยน.20:6) และได้รับ

การประจักษ์มาขององค์พระเยซูเจ้า

ผู้ทรงกลับคืนชีพ (ลก.23:34)

หลั งจ ากที่พร ะ เยซู เ จ้ า ได้ เสด็ จ

ขึ้นสวรรค์แล้ว ท่านก็ท าหน้าที่เป็น

ผู้น าบรรดาคริสตชน (กจ. 1:15 ;

15:7)ได้กล่าวสรุปข่าวดี (พระวรสาร)

(กจ.2:14-41)และทา่นเองเปน็คนแรก

ที่ได้แลเห็นความจ าเป็น ที่จะต้อง

เปิดพระศาสนจักร ไปสู่พวกคน

ต่างชาติ(กจ.10-11)

ภ า ร กิ จ ด้ า น วิ ญญ าณที่ ไ ด้ รั บ

มอบหมายมิใช่ว่าจะช่วยใหท้า่นหมด

จากสภาพของความเป็นคนหรือ

จากข้อบกพร่องต่างๆ ทางอารมณ์

ก็หา ไม่ (มธ . 10:41;14:26,66-72;

ย น . 13:6;18:10;ม ธ . 14:29-31)

นักบุญเปาโล เองก็มิได้ลังเลใจแต่

อย่างใดที่จะพูดจาต่อว่าท่านเวลาที่

พบกันที่เมืองอันติโอก (กจ.15; กท.

2:11-14)

เพื่อเชิญชวนท่านวา่ไมต่อ้งปฏบิตัติาม

แบบของพวกยิว ในเรื่องนี้รู้สึกว่า

นักบุญเปโตร ยังตัดสินใจช้าและ

ยังถือว่ากลุ่มคริสตชนซึ่งเดิมทีเป็น

คนต่างศาสนาก็ยังด้อยกว่าหรือเป็น

รองกลุ่มคริสตชนที่เดิมทีเป็นชาวยิว

(กจ.6:1-2)

ต่อเมื่อนักบุญ เปโตร ได้มาที่กรุงโรม

เมื่อนั้นแหละท่านจึงจะได้กลายเป็น

อัครธรรมทูตของทุกๆ คน และได้ท า

หน้าที่ของท่านอย่างครบถ้วนคือเปน็

“ศิลาหัวมุม” ของพระศาสนจักรของ

พระเยซูเจ้าโดยรวมชาวยวิและคนตา่ง

ศาสนาให้ เข้ามาอยู่ภายในอาคาร

เดียวกัน และท่ านได้ประทับตรา

ภารกิจหน้าที่นี้ด้วยการหลั่งโลหิต

ของท่านตามแบบพระอาจารย์

นักบุญ เปาโล นักบุญเปาโลหลังจาก

ที่ได้กลับใจในระหว่างทางที่มุ่งไปสู่

กรุงดามัสกัสแล้ว ก็ได้เดินทางใน

แถบทะ เล เมดิ เตอร์ เร เนียนเป็น

จ านวน 3 ครั้ง ด้วยกันที่ถือว่าเป็น

ครั้งส าคัญ

การเดินทางครั้งแรกของท่านนั้นมี

นักบุญ บาร์นาบัส ร่วมเดินทางไป

ด้วย (กจ 13-14) โดยออกเดินทาง

จากเมืองอันติโอก หยุดพักที่ เกาะ

ไซปรัสแล้วก็เดินทางผ่านประเทศตรุกี

ในปัจจุบันนี้

หลังจากการประชุมของบรรดาอัคร

ธรรมทูตที่กรุงเยรูซาเลมแล้ว ท่านก็

ได้เริ่มการเดินทางครั้งที่ 2 ซึ่งการ

เดินทางครั้งนี้ได้รับการขอร้องจาก

บรรดาอัครธรรมทูตทั้ง 12 อย่าง

เป็นทางการ ( กจ.15:36-18 : 22 )

ท่านได้เดินทางผ่านดินแดนตุรกี ได้

ประกาศพระวรสารในแคว้นฟรีเจีย

และกาลาเทียซึ่งท่านได้ล้มเจ็บลง

(กท.4:13) จากนั้นก็ได้เดินทางเข้าสู่

ยุโรปพร้อมกับนักบุญ ลูกา และได้

ตั้งกลุ่มคริสตชนขึ้น ที่แคว้นฟิลิปปี

(ประเทศกรีก)

ที่แคว้นนี้ท่านได้ถูกจับขังคุกเป็นระยะ

หนึ่งแต่หลังจากนั้นเมื่อได้รับการ

ปล่อยตัวแล้วก็เริ่มประกาศพระวร

สารใหม่อีกที่กรุงเอเธนส์ (ประเทศ

กรีก)

ภารกิจของท่านต้องหยุดชะงักลงต่อ

หน้าบรรดานักปรัชญาชาวกรีก แต่ที่

เมืองโครินธ์ ท่านได้ตั้งกลุ่มคริสตชน

ขึ้นซึ่ งภายหลัง ได้ท า ให้ท่ านต้อง

หนักใจมากกว่าที่อื่นๆ จากนั้นก็กลับ

เข้าสู่เมืองอันติโอก

ส าหรับการเดินทางครั้งที่ 3 นั้น

( กจ 18:23-21,17) ท่านได้เดินทาง

ไปเยี่ยมกลุ่มคริสตชนต่างๆ ที่ท่านได้

ตั้งขึ้น (ประเทศตุรกี ) เป็นต้นกลุ่ม

คริสตชนที่เมืองเอเฟซัส จากนัน้กม็ุง่

สู่ประเทศกรีก ไปเยี่ยมกลุ่มคริสตชน

ที่เมืองโครินธ์ แล้วข้ามไปเมืองมิเล

ตุสพลาง

ได้แจ้งให้บรรดาสมณทั้งหลายได้

ทราบถึงการทดลองต่างๆ ที่ท่าน

ก าลังจะได้รับและก็เป็นเช่นนั้นจริงคือ

หลังจากที่ท่านได้กลับมาที่กรุงเยรู

ซาเลมได้ไม่นาน ท่านก็ถูกพวกชาวยิว

จับและถูกขังคุก(กจ21)แต่เนื่องจากว่า

ท่านถือสิทธิ์เป็นพลเมืองโรมัน จึงได้

อุทธรณ์ไปที่กรุงโรม

และดังนี้ก็เป็นการเริ่มต้นการเดินทาง

ต่อมา ของท่าน แต่ว่าไม่เหมือน

ครั้งก่อนๆ เพราะไม่มีอิสรภาพในการ

เดินทางถูกจับกุมตัว (กจ. 21-26 )

ท่านได้ ไปถึงกรุงโรมในราวปี 60

หรือ 61

และ ได้ถูกขังอยู่ ในคุกจนถึงปี 63

แม้ว่ าอยู่ ใ นคุ ก ท่ าน ได้ รั บความ

สะดวกสบายหลายประการ และ

สามารถติดต่อกับบรรดาคริสตชนที่

กรุงโรมได้ ท่านได้เขียนจดหมายจาก

คุกและ ต่อมาในปีเดียวกันนั้นเองท่าน

ได้เป็นอิสระ

*อาจจะเป็นไปได้ที่ ในช่วงนี้ท่านได้

เดินทางเป็นครั้งสุดท้ายไปประเทศ

สเปน ( รม.15: 24-28 ) หรืออาจจะ

เดินทางไปเยี่ยมกลุ่มคริสตชนที่

ทิโมธีและติตัสปกครองอยู่นักบุญ

เปาโลเองได้เขียนจดหมายถึงท่านทั้ง

สองนี้ โดยบอกเป็นนัยๆ ว่าวาระ

สุดท้ายของท่านก าลังใกล้เข้ามาแล้ว

และท่านได้ถูกจับขังคุกอีกครั้ง

นักบุญ เปา โล ได้ เ ป็ นมรณสักขี

ประมาณปี 67 ด้วยการถูกตัดศีรษะ

นักบุญเปโตร และนักบุญเปาโล เป็น

ชื่อสองชื่อที่ผูกพันอยู่กับพระศาสน

จักรตลอดมาเป็นเวลาหลายศตวรรษ

ในธรรมประเพณีที่ท่าน ทั้งสองได้

มอบให้แก่เราคริสตชนทุกๆ คน

ค าภาวนาทลูขอและขอ้ปฏบิตัิ

1. ใหเ้ราได้สวดภาวนาให้แด ่

สมเดจ็พระสนัตะปาปา..

บรรดาผูป้กครองประเทศ...

พระสงัฆราชของเรา...

บา้นเณรหรอืวดัของเราดว้ย...

2. ใหเ้ราทกุๆ คนไดซ้ือ่สตัยใ์นความ

จรงิทีอ่คัรธรรมทตูทัง้สองได้

มอบใหแ้กเ่รา