Μια εκδρομή που πέρασε όχι απόσαράντα κύματα αλλά από χίλια.

Τελικά η εκδρομή έγινε για μέρημακρινά, γεμάτα ιστορία - θρησκεία -νοσταλγία. Λίγα άτομα για το τουρι-στικό γραφείο αλλά μια πολύ όμορφηπαρέα χωρίς προβλήματα. Συμβιώσα-με επτά ημέρες σαν μια οικογένεια.

Γνωρίσαμε την Πόλη.Δακρύσαμε στην Αγια Σοφιά.

Επισκεφθήκαμε το Πατριαρχείο, τηΘεολογική Σχολή, Εκκλησιές ορθό-δοξες και ισλαμικές, σουλτανικά πα-λάτια. Διασχίσαμε τον Βόσπορο, τονΚεράτιο κόλπο, τα Πριγκηπόνησα.Πέντε ημέρες στην Κωνσταντινούπο-λη, στην πρωτεύουσα του Βυζαντίου.

Διδαχτήκαμε έναν άλλο πολιτι-σμό, μια ανατολίτικη κουλτούρα πουάλλοτε μας γέμιζε απορίες και άλλο-τε υπερηφάνεια για την πατρίδα μας.

Οι εκδρομές τα έχουν αυτά.

Πιστεύω, όχι μόνο σύμφωνα μετην δική μου γνώμη, αλλά και των συ-νταξιδιωτών μου ότι περάσαμε καλά.

Το χωριό μας είναι μικρό. Ο σύλ-λογος δεν έχει τα μέλη των μεγάλωνδήμων και όμως μπορέσαμε να κά-νουμε εκδρομή πέρα από τα ελλαδικάσύνορα.

Θέλω να ευχαριστήσω μέσα απόαυτό το άρθρο όσους μας εμπιστεύ-τηκαν και ήρθαν μαζί μας, το “Τουρι-στικό Γραφείο Κυριακάκη” και προσω-πικά τον κ. Τάκη Κυριακάκη για τηνάψογη συνεργασία μας.

Όσοι για οποιονδήποτε λόγο, σο-βαρό ή μη δεν μπόρεσαν να πάρουνμέρος σ’ αυτή τη θαυμάσια και αξέχα-στη εκδρομή, εύχομαι από τα βάθητης καρδιάς μου να την πραγματοποι-ήσουν μελλοντικά και δε θα μετανιώ-σουν.

Λούλα Σπυροπούλου

POBO§IAPITIKA NEAEKΔOΣH TOY ΣYΛΛOΓOY TΩN AΠANTAXOY POBOΛIAPITΩN ΦΘIΩTIΔAΣ

K·ÙÚ¿ÎË 4 ÕÓˆ IÏ›ÛÈ· 15771 ñ TËÏ.: 210-7705370 http://www.angelfire.com/hi/rovoliariXÚfiÓÔ˜ 21Ô˜ ñ AÚÈıÌfi˜ ʇÏÏÔ˘ 83 ñ πÔ‡ÏÈÔ˜ - ∞‡ÁÔ˘ÛÙÔ˜ - ™Â٤̂ÚÈÔ˜ 2005

ƒÔ‚ÔÏÈ¿ÚÈ - ƒÂÓÙ›Ó·: ·ÛÊ·ÏÙfi‰ÚÔÌÔ˜ Â‰Ò Î·È ÙÒÚ·

Όπως μας πληροφόρησε ο δραστήριοςκαι αεικίνητος περί τα δημοτικά κ. Κού-τρας Κων/νος, δήμαρχος Ρεντίνας, ο

περιφερειακός δρόμος του Δήμου, μήκους 1,5χλμ. έχει ασφαλτοστρωθεί.

Στο δρόμο προς το μοναστήρι έγινε διάνοι-ξη σ’ ένα τμήμα μήκους 2,5 χλμ.

Οι εργασίες συνεχίζονται με εντατικό ρυθ-μό. Ένα όνειρο πολλών δεκαετιών των Ρεντι-νιωτών παίρνει σάρκα και οστά.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ 6,5 χλμ. ΡΟΒΟΛΙΑΡΙ -ΦΤΕΛΙΑ - ΟΡΙΑ ΝΟΜΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣΑπό τη Διεύθυνση Τεχνικού Υπηρεσιών και

συγκεκριμένα από τον κ. Τσάπρα Γεώργιο, πλη-ροφορηθήκαμε ότι το θέμα της μελέτης για τοδρόμο ΡΟΒΟΛΙΑΡΙ - ΟΡΙΑ ΝΟΜΟΥΚΑΡΔΙΤΣΑΣ βρίσκεται στην τελική ευθεία ήμάλλον πάνω στο νήμα του τέρματος της ευ-θείας αυτής.

Ήδη υπάρχει εγκεκριμένη πίστωση και δεναπομένει παρά η αρμόδια υπηρεσία της Νο-μαρχιακής Αυτοδιοίκησης να αναθέσει σε κα-τάλληλο πρόσωπο ή Τεχνικό Γραφείο τη σύ-νταξη της σχετικής μελέτης.

Το έργο θα χρηματοδοτηθεί από Εθνικούςπόρους. Ευχαριστούμε το Νομάρχη κ. Αθ. Χει-μάρα γιατί ανταποκρίθηκε με πολύ ενδιαφέρονστο πάγιο αίτημα των κατοίκων του Ροβολιαρί-ου να ασφαλτοστρωθεί ο δρόμος Ροβολιάρι -Φτελιά - Όρια Νομού Καρδίτσας.

Η οδική σύνδεση Ροβολιαρίου - Ρεντίναςθα αποτελέσει την απαρχή της οικονομικής,τουριστικής και πολιτιστικής ανάπτυξης της ευ-ρύτερης περιοχής των νοτίων Αγράφων, θα ση-μάνει το τέλος μιας μακράς περιόδου απομό-νωσης, υπανάπτυξης και ερήμωσης ενός χώ-ρου με πλούσια και πανέμορφη χλωρίδα.

Κύριε Νομάρχα Φθιώτιδας αυτό το έργο,όταν ολοκληρωθεί, θα ζωντανέψει μια μεγάληπεριοχή που σήμερα φυτοζωεί, θα δώσει κίνη-τρα στους νέους να επιστρέψουν στις πατρο-γονικές τους εστίες, να εργαστούν και να προ-κόψουν εκεί.

Το Ροβολιάρι θα θυμάται με ευχαρίστησηότι επί των ημερών της δικής σας «Νομαρχίας»άνοιξε ένα παράθυρο για να μπει στον τόποτου περισσότερη ζωή, περισσότερη ελπίδα καιαισιοδοξία για το μέλλον.

Στον απόηχο της εκδρομής

4194

Α. ΕΡΓΑ1. Οχετός και φρεάτια στο δρόμο

προς Λιτόσελο2. Διάνοιξη δρόμου προς οικία

Γεωργίου Α. Παπακώστα3. Διαμόρφωση χώρου για στάθμευση

αυτοκινήτων πλησίον οικίας Λιάπη Αθανασίου του Ιωάν.

4. Ανάπλαση πλατείας Ιωάννη Λιάπη και καθίσματα.

Β. ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ1. Λαϊκό πανηγύρι2. Έκθεση φωτογραφίας σε αίθουσα

του μουσείου3. Αγώνας δρόμου εφήβων και παιδιών

(Μικρός Μαραθώνιος)4. Ρεμπέτικη βραδιά (πρωτοβουλία Γεωρ-

γίας Ευθυμίου και νέων του χωριού καισυνδρομή Δήμου Μακρακώμης)

5. Το κυνήγι του χαμένου θησαυρού (Οργάνωση και Επιμέλεια Γεωργίας Ευθυμίου & Σοφίας Σκαμάγκη).

Ροβολιαρίτες στην είσοδο της περίφημης Θεολογικής Σχολής Χάλκης, Αύγου-στος 2005. Η Χάλκη είναι ένα από τα νησιά των Πριγκιπονήσων, στην Προποντί-δα. Σ’ ένα γραφικό ύψωμα του νησιού είναι χτισμένη η ξακουστή φερώνυμη Σχο-λή, ισότιμη με την αντίστοιχη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου μας. Ιδρύθη-κε το 1843 για να μορφώνει θεολόγους κληρικούς. Έχει πλούσια βιβλιοθήκη καιπλήθος παλιών χειρόγραφων βιβλίων. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η Σχολήείναι κλειστή. Η Τουρκία, καθώς μπήκε στο δρόμο του ευρωπαϊκού πολιτισμού,θα υποχρεωθεί να δώσει την άδεια να ξαναλειτουργήσει η Σχολή. Οψόμεθα...

∂ÀÃ∞ƒπ™Δ∞ ¡∂∞ÁÈ· ÙÔ ‰ÚfiÌÔ ƒÂÓÙ›Ó· - ªÔÓ·ÛÙ‹ÚÈ -

fiÚÈ· ¡ÔÌÔ‡ ºıÈÒÙȉ·˜

Αύγουστος 2005, στην Πόλη, μπροστά στο «Μέγα Μοναστήρι», στην Αγιά Σο-φιά, μια ομάδα τυχερών Ροβολιαριτών. Στην πρώτη σειρά της φωτογραφίας απότα αριστερά προς τα δεξιά η Λούλα Σπυροπούλου, ο Ντίνος Παπαθεοδώρου, οΒασίλης Ρίζος, η Βαγγελιώ Παπαθανασίου, η Γεωργία Νέλλα, η Αμαλία Χατζά-τογλου και η Βασιλική Ρίζου. Στις άλλες σειρές πίσω οι λοιποί εκδρομείς απ’ τοχωριό μας. Απ’ τις ιερότερες στιγμές ενός Έλληνα είναι εκείνες που περνά κοντάστον Παρθενώνα και στο Ναό των Ναών, την Αγια Σοφιά. Σύμβολα ακατάλυτατου ελληνισμού και του χριστιανισμού, προίκα, περιουσία και μνημεία που ανή-κουν σ’ όλη την ανθρωπότητα. Θα είναι ευλογημένη η ώρα, όταν θα μπορέσουμε όλοι μας να βρεθούμε στηνΠΟΛΗ και να σταθούμε κάτω απ’ το μεγάλο ΤΡΟΥΛΟ της Αγια Σοφιάς. Άμποτε!

Τα παιδιά της φωτογραφίας - τα λέω παιδιάγιατί προσήλθαν στον Άη Γιώργη με αγνά αισθή-ματα με παιδική ψυχή - και εργάστηκαν την πρώ-τη εβδομάδα χωρίς πληρωμή. Εργάστηκαν χαμο-γελώντας, γιατί τους ευχαριστούσε αυτό πουέκαναν, ήταν κάτι που οι ίδιοι το αποφάσισαν, δεντους το επέβαλε κάποιος άλλος, δεν ίδρωσαν γιαμεροκάματο, κουράστηκαν για ένα κοινό αγαθό,για κάτι που ανήκει σε όλους, για την Εκκλησίατου χωριού μας, για τη δική μας Εκκλησία. Το«εγώ», το «εσύ», το «αυτός», όλα αυτά δε λει-τούργησαν χωριστά. Αντάμωσαν, συνευρέθηκαν

και αποτέλεσαν το ΕΜΕΙΣ. Και στο εμείς δεν χω-ρούν εγωισμοί, δε χωρούν «πόσα κερδίζω», δενέχουν θέση εργολαβίες και μειοδοτικοί διαγωνι-σμοί, δεν έχουν πέραση κουτοπονηριές και μι-κροϋπολογισμοί. Τα εργατικά και τεχνικά μερο-κάματα για την ολοκλήρωση των εργασιών τηςσκεπής καλύφτηκαν μόνο με 500 ευρώ. Έτσι πε-ρίσσεψαν χρήματα για να γίνει η σκεπή και οι άλ-λες εργασίες ανακαίνισης του παλιού σχολείου(νταβάνι, σοβάδες, παράθυρα, πόρτα, ηλεκτρικήκαι υδραυλική εγκατάσταση και εξωτερική αρμο-λόγηση τοίχων).

Επίσης ολοκληρώθη-καν οι εργασίες στα ωςτώρα πρωτόγονα αφο-δευτήρια, τα οποία τώ-ρα είναι σύγχρονα καιλειτουργικά και πλη-ρούν όλους τους όρουςυγιεινής.Η εκκλησιαστική επι-τροπή ευχαριστεί τοσυγχωριανό μας Αν-δρέα Ζαγγουβά, γιατίβοήθησε στην απομά-κρυνση αχρήστων υλι-κών από τον περίβολοτης εκκλησίας, διαθέ-τοντας προς τούτο τοτρακτέρ του με την κα-ρότσα.

Θ.Ν.

ΚΩΔΙΚΟΣ 1918

ΡΟΒΟΛΙΑΡΙ: Ζεις την πολυτέλεια της φύσης! Αποδράστε και ζήστε την

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2005Δράση του Συλλόγου

Πατέρας μ’ ήταν ο Θανάσης Γάκηςκαι μάνα μ’ η Σταυρούλα Γάκη. Πέντεπαιδιά γέννησ’ η μάνα μ’. Πρώτη η Λένη,δεύτερος ο Γιώργος, ύστερα εγώ, μετάο Ηλίας και τελευταίος ο Παναγιώτης.

Ο Γιώργος χάθηκε τον Αύγουστοτου 1937, ήταν στρατιώτης, τριάνταχρονών παλικάρι κι έφυγε. Δε μάθαμεποτέ, πώς και γιατί πέθανε. Ο Ηλίας δο-λοφονήθηκε το Γενάρη του 1945, ήταντότε 26 χρονών. Γιατί τον σκότωσαν; ΟΘεός ξέρει... Η αδελφή μ’ η Λένα πέθα-νε αρραβωνιασμένη.

Η γιαγιά μ’ η Παναγιώταινα μου ’λε-γε ιστορίες για τον πόλεμο του 1912-1913 και για τον πόλεμο στη ΜικράΑσία.

Ο πατέρας μ’, ο Θανάσης, ήταν αυ-στηρός και λίγο νευρικούτσικος. Είχαμεφτώχεια τότε. Η ζωή ήταν σκληρή. Λέ-γαμε το ψωμί ψωμάκι. Δουλεύαμε σταχωράφια στην Παλιοχωραφίνα. Σ’ταρ’και μπομπότα βγάζαμε. Εμένα μ’ έβα-λαν στη σκεπαρνιά απ’ τα δέκα μ’ χρό-νια. Μπροστά σ’ όλες τις δουλειές. Στοόργωμα, στο σπάρσιμο, στο σκάλισμα,στα κήπια, στα ποτίσματα και κοντά στιςκατσίκες στη βοσκή. Τα κορίτσια δεν ταστέλναν τότε στο σχολείο. Μόνο τα παι-διά (αγόρια) πήγαιναν στο σχολείο. Γιασχολείο είχαν το σπίτι τ’ Κλούρ.

Δάσκαλοι τότε ήταν ένας Καρκάνηςκι ένας Τσιμτσιρής. Όποιου παιδί δεδιάβαζε, πήγαινε η βέργα, η κρανίσια,σύννεφο. Ως κοπέλα δε θυμάμαι καιπολλές καλοσύνες. Έξω απ’ το σπίτιβγαίναμε για την Εκκλησιά και απ’ εκείπίσω στο σπίτι. Μας περίμεναν πολλέςδουλειές. Μαγείρεμα, άρμεγμα, σκούπι-σμα στο κατώι που ’ταν τα ζώα, αργα-λειός, πλέξιμο, κέντημα. Τον καλό τονκαιρό στα χωράφια και στους κήπους ήστο δάσος για κλαρί και για ξύλα. Τοτζάκι ήθελε κούτσουρα το χειμώνα καιτα ζωντανά ξερό κλαρί, όταν έξω ήτανστοίβες το χιόνι. Εκείνα τα χρόνια τονπαπά του χωριού δεν τον πλήρωνε τοΚράτος αλλά το χωριό. Η κάθε οικογέ-νεια έδινε 2 οκάδες σ’ταρ’ και 3 οκάδεςκαλαμπόκι για όλο το χρόνο. Τότε πουήμουν μικρή λειτουργούσε ο Παπαστα-μάτης, μετά ήρθε ο Παπαγιώργης κιόταν αυτός έφυγε για την Αμερική έγινεπαπάς ο Τελώνης. Στην εκκλησία πηγαί-ναμε τις μεγάλες γιορτές και μερικέςΚυριακές. Οι γυναίκες ανεβαίναμε στογυναικωνίτη, χωριστά απ’ τους άντρες.Τα κορίτσια δεν τολμάγαμε να μιλήσου-με με ανύπαντρους νέους. Καμιά λοξή

ματιά ρίχναμε στις γιορτές και στα πα-νηγύρια.

Την παντρειά την αποφάσιζαν οι με-γάλοι, ο πατέρας, ο μπάρμπας κι ο παπ-πούς, αν ζούσε. Εμένα με συμπεθέρια-σαν χωρίς να με ρωτήσουν. Τα κανόνι-σαν στο σπίτι του Μητρούλα. Με στε-φάνωσε ο Γιάννης ο Κόρδας απ’ το Δί-καστρο, που έμενε όμως στη Βίτολη. Ταστέφανα αλλάχτηκαν στην παλιά εκ-κλησία των 12 Αποστόλων. Το γλέντιέγινε στο σπίτι με τραγούδια που έλε-γαν άντρες και γυναίκες. Τραγούδια τουτραπεζιού αλλά και του χορού. Ξημερώ-σαμε και το πρωί νυφούλα με πήγαν στηβρύση. Ήταν το έθιμο να ρίχνουμε ένανόμισμα (κέρμα) στην κουπάνα.

Τα παιδιά μου, εκτός απ’ το Χρίστο,τα γέννησα στο Ροβολιάρι, στο σπίτιμας. Μαμή ήταν η μάνα του Κώστα τουΚαλατζή. Ο Χρήστος γεννήθηκε στηΜακρακώμη, στο Φωτέικο το σπίτι, κάτωαπ’ τη βεράντα. Οι λεχώνες κείνα ταχρόνια υπόφεραν. Καμιά περιποίηση.Τρώγαμε τα νύχια μας. Άντε ύστερα νακατεβάσεις γάλα και να βυζάξεις το παι-δί. Μαύρα χρόνια.

Ήμασταν μεγάλη οικογένεια. Τα οι-κονομικά λίγα. Με τα χωραφάκια, τονκήπο, καμιά δεκαριά πρόβατα, μερικέςγίδες και λίγες κοτούλες κοιτάγαμε νατα βγάλουμε πέρα. Μεγαλώσαμε ταπαιδιά μας με χίλια δυο βάσανα, δόξανάχει ο Μεγαλοδύναμος.

Στις γιορτές του σπιτιού έβανα τρα-πέζι. Κρέας με μακαρόνια ή με πατάτες,πίτες, κάστανα βρασμένα, καρύδια, κε-φτεδάκια και το χειμώνα λουκάνικα.

Τα γλυκά ήταν κυδώνι, γλυκό καρύ-δι, κουραμπιέδες και μπακλαβάς. Κρασίκόκκινο από ψηλάδια σταφύλια.

Λίγη χαρά είχαμε στον τρύγο, σταξεφλουδίσματα, όταν μαζεύαμε τα κά-στανα στον καστανόλογγο και στ’ αλώ-νια, άμα βγάζαμε πολύ καρπό.

Η περισσότερη ζωή ήταν μια τυρα-γνία. Δουλειά απ’ το πρωί ως το βράδυ.Λεφτά δεν υπήρχαν. Λίγοι στο χωριό εί-χαν λεφτά. Οι άλλοι, οι πολλοί πενταρο-δεκάρες. Στέλναμε τα παιδιά ν’ αγορά-σουν τετράδια και μολύβια και έδινανστον μπακάλη αυγά αντί για χρήματα.Να ’ναι δοξασμένος ο Θεός. Δε μας πεί-ραξε τόσο η φτώχεια όσο ο εμφύλιος,το 1946 ως το 1949. Χάθηκαν πολλοίάδικα. Ήταν μεγάλη η έχτρα...

Στην Κατοχή δεν πεινάσαμε. Κάνα-με την ‘τοιμασία μας. Βγάζαμε τρία πιά-τα κάστανα και τρώγανε τα παιδιά.

― Θέλετε τίποτε άλλο να φάτε;― Όχι, χορτάσαμε, λέγαν τα παιδιά.Χίλιες δόξες νάχει ο Θεός. Μ’ αξίω-

σε να δω 15 αγγόνια και 9 δισέγγονα.Δε θέλω τίποτα άλλο απ’ τη ζωή μου.

Να ’στε όλοι καλά και να φτάσετε ταχρόνια μου...

Επιμέλεια: Θωμάς Νέλλας

27 Ιουλίου 1951, στον Άγιο Παντελεήμονα. Οι εννέα νεαροί, γεμάτοι νιάτα και όνειρα είναι ηλικίας 15 με 17 ετών.

Από τα αριστερά καθιστοί:Αλέκος Ρίζος, Νίκος Ρίζος, Γρη-γόρης Ρίζος, Σεραφείμ Αλεξίου,Γιώργος Παπαθανασίου.Όρθιοι από τα αριστερά: Ευάγγελος Ρίζος, Θωμάς Νέλλας(υαλοφόρος τρομάρα του!), Σερα-φείμ Νέλλας Παν., ΑπόστολοςΠαπαγιάννης.«Με του χρόνου το διάβα

οι ελπίδεςμας αφήνουν βαθιά δυο ρυτίδεςκαι στης σκέψης τον κήπο

με πόνοαναμνήσεις φυτρώνουνε μόνο».

ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑΓΙΑ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ ΑΥΤ/ΤΟΥ

ΟΔΟΣΤΡΩΜΑΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΣΤΕΓΝΟ ΒΡΕΓΜΕΝΟ

30 χλμ. 5,8μ. 11,4μ.40 10,5 20,550 16,5 3260 24,5 4370 32 6380 42 82,590 53 104,5

100 65,6 125110 79,5 156,5

Επιμέλεια: Σεραφείμ Παναγ. Νέλλας

ΕΥΓΕ1. Εμείς η Εκκλησιαστική Επιτροπή Ροβολιαρίου και το Διοικητικό Συμβούλιο του

Συλλόγου ευχαριστούμε τους αδελφούς Ρίζου: Βασίλη, Γιώργο, Αλέκο, Νίκο και Πανα-γιώτη για τη γενναία χρηματική συνεισφορά τους στον Άγιο Γεώργιο.

Επίσης τις ίδιες ευχαριστίες εκφράζουμε και στον Ηλία Παπανικολάου που πάνταβρίσκεται στο πλευρό μας σε κάθε έργο κοινής ωφέλειας.

2. Ο Σύλλογος Ροβολιαριτών απευθύνει ένα μεγάλο Εύγε στον κ. Κυριακάκη Τάκηπου με επιμονή, υπομονή αλλά και πείσμα πέτυχε την πραγματοποίηση της επταήμερηςεκδρομής στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν βέβαιο ότι το γραφείο KYRIAKAKIS TOURSδεν θα απεκόμιζε κέρδος απ’ την εκδρομή αυτή. Παρά ταύτα την απετόλμησε με 30 μόνοάτομα, αντί των 50. Συγχαρητήρια θερμά κ. Κυριακάκη. Μας δίδαξες ότι τον κόσμο δεντον κυβερνά μόνο το χρήμα. Τον κυβερνά και η καρδιά!

Οικογένεια Ευαγγέλου Λιάπη (πατέρας της Αμαλίας Λιάπη-Χατζάτογλου). Έτος 1934.Πολλά θυμόμαστε και νοσταλγούμε εμείς της τρίτης ηλικίας για το μακαρίτη Βαγγέλη.Ήταν ως άνθρωπος και προσωπικότητα ένας ολόκληρος κόσμος! Ήταν αυτό που λέει ο ομηρι-κός στίχος «πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω...».Στη διπλανή στήλη διαβάστε ένα τμήμα επιστολής του αδερφού του Γεωργίου Λιάπη. Έχει ενδιαφέρον.

Σελίδα 2 Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2005PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤·

POBO§IAPITIKA NEATρίμηνη έκδοση

Iδιοκτησία: Σύλλογος Pοβολιαριτών

ΦθιώτιδαςKατράκη 4 Άνω Iλίσια 15771

Tηλ.: 210-7705370A.Φ.M. 090085976 Δ.O.Y. Aγ. Παρασκευής

Eκδότης: Θωμάς NέλλαςKατράκη 4 Άνω Iλίσια 15771

Tηλ. 210-7705370•••

Ηλεκτρονική Σχεδίαση Εντύπου:Aριστέα Kαρπούζη

Eκδόσεις-Γραφικές τέχνες Aγ. Γεωργίου 25

Ίλιον 13121 Τηλ.-fax.: 210-2619003

e-mail: karpouzi@otenet.gr

∏ ªËÙÚԇϷ ·’ ÙÔ ∞ÏÂͤ˚ÎÔ ı˘Ì¿Ù·È..Δ· 97 ¯ÚfiÓÈ· ˙ˆ‹˜ ÌÈÏÔ‡Ó ÛÙ· “ƒ.¡.”

Ì ÙÔ ÛÙfiÌ· Ù˘ ªËÙÚԇϷ˜ ∞Ó·ÁÓÒÛÙÔ˘

Στο εξής να στέλνετε

τη συνδρομή σας προς την εφημερίδα

στην παρακάτω διεύθυνση:

Γεωργία Ευθυμίου

Αβύδου 77-79

15771 Άνω Ιλίσια Αθήνα

∏ Û˘Ó‰ÚÔÌ‹ ÛÔ˘Â›Ó·È ‰‡Ó·Ì‹ Ì·˜!

Αν σας πω ότι η Αθήνα, η πρωτεύουσά μας, αυτή η άμορφημάζα των τεσσάρων και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων του Λε-κανοπεδίου, είναι δεισιδαίμων και θρησκόληπτη, ενώ αυτό πουάλλοτε αποκαλούσαμε επαρχία είναι απλώς θρήσκα και θρη-σκευόμενη, δεν θα με πιστέψετε. Και όμως! Στα εναπομείνανταχωριά μας, φοράνε τα καλά τους την Κυριακή, πηγαίνουν στηνεκκλησία και παρακολουθούν τη λειτουργία, είναι μια μέραανάπαυσης και χαράς. Πηγαίνουν στα ξωκλήσια, ανάβουν ένακερί και κάνουν τον σταυρό τους, όλες οι κινήσεις είναι παμπά-λαιες και λατρευτικές χωρίς άλλο περιεχόμενο.

Προχθές, στον θαυματουργό Άγιο Γεώργιο του χωριού μαςσυνάντησα ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. Είχαν απλώσει στρώματακαι παπλώματα στον νάρθηκα, με τα καντήλια αναμμένα (ήτανσχεδόν σούρουπο και ερημιά). Κάπου κάπου αντάλλαζαν καμιάκουβέντα.

«Εδώ θα κοιμηθείτε»; ρώτησα. «Ναι μου είπαν, το είχαμετάμα να κοιμηθούμε τρεις μέρες στις πλάκες του Αγίου και νανηστέψουμε». Νόμισα ότι μου είπαν όλη την ύπαρξή τους.

Φαινόμενα σαν της «Αγίας Αθανασίας του Αιγάλεω» στηνοποία προστρέχουν όχι μόνο ο «λαουτζίκος», αλλά και μεγα-λόσχημοι επιστήμονες και πολιτικοί, συναντάμε σπάνια στηνεπαρχία και στα χωριά. Αυτά και πολλά άλλα (στη σφαίρα τηςφαντασίας, της φαντασίωσης, της εικόνας, της παράστασηςκαι της αναπαράστασης) με κάνουν πολλές φορές να σκεφθώότι στο Λεκανοπέδιο, όπου έχουν συρρεύσει άνθρωποι ξεριζω-μένοι, παρακολουθούμε το βαθμιαίο σχηματισμό ενός «άλλουέθνους», σε χαώδη κατάσταση.

Η γειτόνισσά μου στην Αθήνα, γραία σχεδόν συνομήλικήμου, προφανώς ανήκει σε αυτό το «άλλο έθνος». Τη συναντάωστον δρόμο ή στο μανάβικο και συχνά μου μιλάει για τον Αντί-χριστο και την αναπότρεπτη έλευσή του, και μου θέτει δύσκολαερωτήματα, θεολογικά και φιλοσοφικά. Συχνά βρίσκομαι σεπλήρη αδυναμία, γιατί επιχειρηματολογεί με αποφθέγματα τωνΠροφητών, των Ευαγγελίων, του Αποστόλου Παύλου και τηςΑποκάλυψης του Ιωάννη, τα οποία άπαξ και προφερθούν δενχρήζουν ουδεμιάς άλλης λογικής επεξεργασίας ή ερμηνείας...

Συχνά της λέω: Μα, κ. Τάδε, εσύ που παρακολουθείς όλεςτις ακολουθίες της Εκκλησίας μας, που τηρείς ευλαβικά τις με-γάλες και μικρές νηστείες, που δοξάζεις την Ανάσταση του Κυ-ρίου και προσδοκάς τη Δευτέρα Παρουσία Του και την Ανάστα-ση των νεκρών, πώς μπορείς να πιστεύεις στον Αντίχριστο καιστην έλευσή του;

Ακολουθεί καταιγισμός αποφθεγμάτων, κυρίως από τουςΠροφήτες και την Αποκάλυψη, τα οποία κατά τη γνώμη της, δη-λώνουν καθαρά, ότι η έλευση του Αντίχριστου θα προηγηθείεκείνης του Χριστού! Και θα εμφανισθεί ως δόλιος υπηρέτηςτου Κυρίου, π.χ., ο Πάπας της Ρώμης είναι μια από τις μορφέςπου παίρνει ο Αντίχριστος για να ξεγελάσει και να παρασύρειτον κόσμο. Και τι είναι η παγκοσμιοποίηση; αναφωνεί. Δεν είναισημάδι του Αντίχριστου; Ο Χριστός θα έλθει νικητής στον αγώ-να κατά του Αντίχριστου και εκείνων που πλανήθηκαν και τονακολούθησαν για να κρίνει ζώντες και νεκρούς.

Προχθές, άρπαξε από το χέρι μου το κουτί με τα τσιγάρακαι, δείχνοντάς μου το σημείο εκείνο όπου με γραμμές, άλλεςπαχιές και άλλες λεπτότερες, καταγράφεται η ταυτότητα τουπροϊόντος για να είναι ηλεκτρονικά αναγνωρίσιμο, μου λέει:«Τι είναι αυτό;» «Τι είναι, της απαντώ. Είναι ο ηλεκτρονικός κώ-δικας, για να μπορεί το μηχάνημα του ταμείου να διαβάζει τηντιμή. Όλα τα προϊόντα πλέον έχουν πάνω στη συσκευασία τουςτην ηλεκτρονική ταυτότητα».

«Λάθος», μου λέει. «Είναι το σημάδι του Αντίχριστου, είναιο αριθμός “666” και η Αποκάλυψη το λέει καθαρά, ότι με αυτόντον αριθμό γραμμένο στο μέτωπο έρχεται ο Αντίχριστος. Καιμε αυτό το σημάδι, γραμμένο παντού, αναγνωρίζει τα έργατου».

Διαμαρτυρήθηκα, ότι δεν βλέπω κανένα «666»!Και τότε μου εξήγησε ότι από την ομάδα των γραμμάτων

προεξέχουν τρία ζευγάρια και ότι 2x3 = 6 και επειδή τα ζευγά-ρια είναι τρία, άρα «666». Κοίταξα απορημένος το πακέτο,πράγματι έτσι ήταν. Κοίταξα και ένα πακέτο φρυγανιές που επί-σης κρατούσα και πάλι έτσι ήταν! Και είπα έντρομος, ο Θεός ναμας φυλάξει!

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤·Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2005 Σελίδα 3

ΗΕλλάδα είχε δηλώσει, ότι ήθελε να μείνει αυστη-ρά ουδέτερη. Δεν ήθελε να εμπλακεί στη δίνηενός μελλοντικού πολέμου. Ήθελε την ειρήνη και

τη γαλήνη.Το 15Αύγουστο του 1940, ανήμερα του εορτασμού

της Μεγαλόχαρης, στο λιμάνι της Τήνου, του ιερού νη-σιού, υποβρύχιο, αγνώστου εθνικότητος, καταβυθίζει μετην εκτόξευση τορπιλών το ελληνικό εύδρομο “ΕΛΛΗ”.

Στην πραγματικότητα η ταυτότητα του υποβρυχίουήταν γνωστή στην τότε Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά γιαλόγους διπλωματικούς δεν ήθελε να το ανακοινώσει. Ηενέργεια αυτή ήταν ύπουλη και άνανδρη. Σκοτώθηκανκαι τραυματίστηκαν Έλληνες ναύτες. Πληγώθηκε καιτραυματίστηκε ο θρησκευτικός εορτασμός. Αυτό ήτανένα προάγγελμα και ένα προμήνυμα πολέμου. Το Έθνοςλαβαίνει τα μέτρα του.

Η Ιταλία, προ της κηρύξεως του Β’ Παγκοσμίου Πο-λέμου, είχε καταλάβει με τη βία την Αιθιοπία και το 1940μέρος της Γαλλίας. Ιταλία - Γερμανία - Ιαπωνία είναι ολεγόμενος τριπλός Άξονας. Σχεδιάζει και ονειρεύεταινα καταλάβει πολεμικά όλο τον Κόσμο και να γίνει ο κο-σμοκράτορας.

Το 1939 η Γερμανία καταλαμβάνει με τη βία την Πο-λωνία. Στις 28 Οκτωβρίου 1940 η Ιταλία με τρόπο ιταμό,προκλητικό και άναδρο ζητεί από την Ελλάδα να επιτρέ-ψει στο στρατό της να εισέλθει στο ελληνικό έδαφος.

Η Ελλάδα, πιστή στις επιταγές της Ιστορίας της, πι-στή στο ηρωικό και ένδοξο παρελθόν της, πιστή σταιστορικά της κελεύσματα απαντά με τη φωνή του τότεΠρωθυπουργού της Ιωάννη Μεταξά “ΟΧΙ”. Είναι το νέο“ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ” των Ελλήνων. “ΟΧΙ” δεν επιτρέπουμετην είσοδο ξένων στρατευμάτων στη γη των ηρώων και

των ημιθέων, στη γη την ελληνική και την τρισένδοξη.Δεν παραβαίνουμε το ιστορικό μας χρέος. Δεν μολύ-νουμε “τα ιερά και τα όσια” της Φυλής μας.

Εν τω μεταξύ στρατός ιταλικός, στρατός φασιστι-κός, είχε εισβάλει ύπουλα, άνανδρα και απρόκλητα απότα ελληνοαλβανικά σύνορα σε ελληνικά παραμεθόριαμέρη. Την Αλβανία κατείχε τότε η Ιταλία.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Οστρατός της ανοίγει αμέσως πυρ εναντίον των εισβολέ-ων, εναντίον του φασιστικού ιταλικού στρατού. Πολεμά-ει τον εχθρό με απίστευτη ορμή και γενναιότητα. Μάχε-ται “υπέρ βωμών και εστιών”. Τον προστατεύει η Υπέρ-μαχος Στρατηγός. Έχει το δίκιο με το μέρος του. Αγωνί-ζεται με απαράμιλλο σθένος και ηρωισμό για τη Θρη-σκεία, την Πατρίδα, την Οικογένεια, την Ελευθερία, τηνΕιρήνη, τη Δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία.

Εκδιώκει τον εχθρό από τα ελληνικά μέρη, που είχεύπουλα, άνανδρα και απρόκλητα εισβάλει και συνεχίζει

να τον διώκει μέσα στο ελληνοαλβανικό έδαφος. Θέλεινα τον κατασυντρίψει και να τον κατανικήσει για τηνεχθρική του στάση απέναντι της Ελλάδος, για την άδικηκι απρόκλητη επίθεσή του εναντίον της.

Παλεύει μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες. Παλεύειμέσα στον πιο άγριο και τον πιο βαρύ χειμώνα. Παλεύεικαι με εσωτερικό εχθρό, την πείνα και τη δίψα. Όμωςαξίζει. Ο σκοπός είναι ιερός, η διάσωση των ηθικώναξιών, των ιδανικών και των οραμάτων. Η υπεράσπισητου πολιτισμού. Η υπεράσπιση της τιμής και της αξιο-πρέπειας.

Ο ελληνικός στρατός είναι ολιγάριθμος και μη πάνο-πλος, ενώ ο ιταλικός πολυάριθμος και πάνοπλος. Ανα-πληρώνουν, όμως, τις ελλείψεις του η ψυχή, η τόλμη, ηορμή, η πίστη, η θεϊκή βοήθεια. Αναπληρώνει η πολεμικήτου αρετή, καθώς και η συνείδηση του σκοπού. Ξέρει,γιατί πολεμά. Έχει σαφή και πλήρη επίγνωση, πράγμαπου ο ιταλικός στρατός δεν έχει και έχει απορία.

Μέσα σ’ ένα εξάμηνο πετυχαίνει απόλυτα το σκοπότου. Κατατροπώνει τον ύπουλο και άνανδρο εχθρό. Τονκατασυντρίβει. Και του δίνει ένα ιστορικό μάθημα.

Έτσι το πνεύμα νικά την ύλη. Η λογική των αριθμώνπέφτει στο κενό. Ο ελληνικός δημοκρατικός στρατόςνικάει τον φασιστικό ιταλικό στρατό και γράφει το λα-μπρό και αθάνατο έπος του 1940. Γράφει μια ακόμη χρυ-σή σελίδα στις δέλτους της μακραίωνης, πολυκύμαντηςκαι πολυσήμαντης Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους.

Η Ανθρωπότητα μένει έκθαμβη, κατάπληκτη. Θαυμά-ζει το Δαυίδ, που νίκησε το Γολιάθ. Θαυμάζει το νέο“ΟΧΙ” των Ελλήνων. Η Ελλάδα με τη λαμπρή νίκη τηςεναντίον του ιταλικού φασισμού αναπτερώνει το ηθικότων συμμαχικών δυνάμεων και ανακουφίζει τους ελεύ-θερους λαούς της Γης.

Ο τότε Πρωθυπουργός της Αγγλίας Ουίνστον Τσώρ-τσιλ είπε: “Έως τώρα λέγαμε οι Έλληνες πολεμούν σανήρωες. Από τώρα και στο εξής θα λέμε οι ήρωες πολε-μούν σαν Έλληνες”. Γρήγορα, όμως, οι σύμμαχοι το λη-σμόνησαν αυτό. Γρήγορα λησμόνησαν την Ελλάδα τουέπους του 1940. Η Ελλάδα, όμως, παραμένει Ελλάδα,Ελλάδα του φωτός, του πνεύματος, του πολιτισμού.

Οι Έλληνες είπαν και νέο “ΟΧΙ” και νέο “ΜΟΛΩΝΛΑΒΕ”. Το είπαν στις 6-4-1941 εναντίον των Γερμανών,εναντίον του ναζισμού. Τόλμησαν και είπαν και νέο“ΟΧΙ” κατά των σιδηρόφραχτων γερμανικών στρατιών.Τις πολέμησαν στα οχυρά του Ρούπελ και των ελληνο-βουλγαρικών συνόρων. Δεν τις άφησαν να περάσουνστο ελληνικό έδαφος αμαχητί. Το Μάιο του 1941 η λεβε-ντογέννα Κρήτη δίνει κατά των Γερμανών τη δική τηςμάχη, μάχη ιστορική, μεγαλειώδη.

Τελικά, η Ελλάδα υποκύπτει. Υποδουλώνεται. Καιζει υπό τριπλή κατοχή, την κατοχή των Γερμανών, τωνΙταλών και των Βουλγάρων. Οι Έλληνες, όμως, αν καιυποδουλωμένοι, ψυχικά μένουν αδούλωτοι και ελεύθε-ροι. Διοργανώνουν εθνική αντίσταση κατά των κατακτη-τών. Έδωσαν εναντίον τους πολλές μάχες.

Η Ελλάδα τόσο με τη λαμπρή νίκη της εναντίον τουιταλικού φασισμού, όσο και με την ηρωική της αντίστα-ση εναντίον του ναζισμού, αλλά και με την εθνική τηςαντίσταση εναντίον των κατακτητών έδωσε στο συμμα-χικό στρατόπεδο τη δύναμη και το χρόνο, για να προε-τοιμαστεί, για να επιφέρει κατά του Τριπλού Άξονα τοτελειωτικό του χτύπημα.

Τελικά, οι συμμαχικές δυνάμεις: Αγγλία - Γαλλία -Ρωσία - Αμερική κατατροπώνουν και κατανικούν τονΤριπλό Άξονα. Και, έτσι, το όνειρό του να γίνει ο κοσμο-κράτορας συντρίβεται. Κονιορτοποιείται.

Έξι χρόνια, ακριβώς, κράτησε ο Β’ Παγκόσμιος Πό-λεμος. Άρχισε το Σεπτέμβριο του 1939 και τελείωσε τοΣεπτέμβριο του 1945. Υπήρξε η πιο αιματηρή περίοδοςστην Παγκόσμια Ιστορία. Νεκροί, μαχητές και άμαχοι,άνω των 60.000.000. Η Ελλάδα είχε 857.000. Τη “μερίδα”του λέοντος είχε η Σοβ. Ένωση 28.000.000.

Το τίμημα για τη διατήρηση ή την απόκτηση τηςΕλευθερίας και της Δημοκρατίας είναι ακριβό. Στοιχίζειαναρίθμητες εκατόμβες. Αμέτρητες θυσίες και ολοκαυ-τώματα. Άμετρο πόνο και άφατη θλίψη.

Όχι, όμως, θα πρέπει να λέμε και κατά της βίας καιτης τρομοκρατίας, της αναρχίας και της ασυδοσίας. Καικατά της νωθρότητος και της αδράνειας. Να λέμε ΟΧΙ σεό,τι το άνομο, το άδικο, το απάνθρωπο και ΝΑΙ σε ό,τι τοωραίο, το αληθινό, το υπερβατό και το μεγαλειώδες, τοθείο και το ανθρώπινο.

ΖΗΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ. ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ.

Δ· ‰‡Ô Ó¤· «√Ãπ» ÙˆÓ ∂ÏÏ‹ÓˆÓ∞fi ÙÔ ¢ËÌ. °. ªÚ¿ÓË, ™¯ÔÏÈÎfi ™‡Ì‚Ô˘ÏÔ - ¡ÔÌÈÎfi

∏ ¤Ï¢ÛË ÙÔ˘ ∞ÓÙ›¯ÚÈÛÙÔ˘...ΔÔ˘ ∞ÓÙÒÓË ∫·ÚηÁÈ¿ÓÓË

Στο Ροβολιάρι, στη σκιά του υπεραιωνόβιου πλάτανου.Από τότε η γη έκανε 50 περιφορές γύρω απ’ τον ήλιο. Με τα πο-λύ απαραίτητα μέσα και αγαθά η ζωή είχε στόχους, ζεστές καιπηγαίες οι σχέσεις των ανθρώπων. Σήμερα με την πληθώραύλης γύρω μας, άλλης αναγκαίας και άλλης περιττής, λείπει ηαπλότητα και περισσεύει η θεατρινίστικη συμπεριφορά...

Προκήρυξη του Μουσολίνι, 15 Μαρτίου 1941. Οι Έλλη-νες προελαύνουν και θα πέταγαν στη θάλασσα τουςΙταλούς, αν ο Χίτλερ δεν προσέτρεχε σε βοήθειά τους...

Μια επίσκεψη στο ΡΟΒΟΛΙΑΡΙ,

στην πατρίδα εκατοντάδων

ειδών φυτών, σε μετατρέπει

σε φυσιολάτρη και η πρώτη

επίσκεψη γίνεται επιστροφή...

και ξανά επιστροφή!

Τρίτη 16 Αυγούστου 2005 και ώρα δεκά-τη πρωινή. Σπάνια η πλατεία των ΑγίωνΑποστόλων έχει τόσα πολλά παιδιά (μικράκαι μεγάλα) τέτοια ώρα. Γιατί άραγε;

Η απάντηση είναι απλή· όλα τους είναιαποφασισμένα να αναζητήσουν έναν κρυμ-μένο θησαυρό. 45 άτομα λοιπόν προς ανα-ζήτηση ενός θησαυρού, η χρηματική αξίατου οποίου δεν είναι μεν μεγάλη, η ηθικήικανοποίηση όμως του νικητή είναι ανεκτί-μητη.

Οι συμμετέχοντες έχουν χωριστεί σεεννέα ομάδες και σκοπός τους είναι βρί-σκοντας όλους τους στόχους - 11 στοναριθμό - να βρουν την κρυψώνα του πολυ-πόθητου θησαυρού όπου θα υπάρχει απλάένα χαρτάκι που έχει γραμμένη πάνω τουτη λέξη “θησαυρός” και η υλική αξία τουοποίου είναι 100 ευρώ. Σε κάθε στόχουπάρχει ένα κουτάκι που έχει μέσα εννέαπανομοιότυπα χαρτάκια, ένα για κάθε ομά-δα και τα οποία δίνουν στοιχεία για τον

επόμενο κάθε φορά στόχο.Ξεκινώντας λοιπόν από την κεντρική

πλατεία του χωριού η κάθε ομάδα παίρνειαπό ένα χαρτάκι το οποίο γράφει τα εξής:

Διαβαίνοντας τον ποταμόκαι φθάνοντας στο ρέμασιμά στης βρύσης το νερόψάξε και βρες το δέμα.Αμέσως μετά την ανάγνωση του παρα-

πάνω, ένα πρωτόγνωρο ποδοβολητό ακού-γεται το οποίο από την πλατεία φτάνει στορέμα· στο ρείθρο της σκεπής του ρακαριούείναι το πρώτο κουτάκι και τα χαρτάκια πουβρίσκονται μέσα σ’ αυτό γράφουν τα ακό-λουθα:

Η ζωή είναι ένας κύκλοςπότε κλαις, πότε γελάςμα σαν έρθει η αρρώστιαθες δε θες εκεί θα πας.Προφανώς, ο επόμενος στόχος ήταν

στο νεκροταφείο. Σε ένα λοιπόν περβάζιαπό τα παράθυρα του Άι-Θανάση βρισκόταν

ένα κουτάκι που είχε πληροφορίες για τονεπόμενο στόχο. Το χαρτάκι εδώ έγραφε:

Βρες τη λέξη που σχηματίζεται καθέ-τως.

1 _ _ _ _ _2 _ _ _ _ _ _ _ _3 _ _ _ _ _ _ _ _ _4 _ _ _ _ _ _ _5 _ _ _ _ _ _6 _ _ _ _ _ _7 _ _ _ _ _ _ _8 _ _ _ _ _ _ _ _ _9 _ _ _ _ _ _ _ _ _10 _ _ _ _11 _ _ _ _1. Αειθαλές δένδρο που συναντάμε στο

χωριό μας.2. Θεωρείται το νερό στο Λουτρονέρι.3. Ροβολάω το βουνό σημαίνει...4. Το “αφεντικό” της πλατείας.

5. Ίχνος αγριογούρουνου.6. Στο πανηγύρι χορεύουμε όταν τα

ακούμε.7. Σημείο του δρόμου απ’ όπου διακρίνε-

ται το Ροβολιάρι.8. Η παιδική μας χαρά διαθέτει και...9. Παλιά ύφαιναν σ’ αυτόν.10. Μας παρέχει ο πλάτανος τις ζεστές

μέρες του καλοκαιριού.11. Εύκολα τον στήνει η αράχνη.

Οι σωστές απαντήσεις είναι οι εξής:1. Ελατο2. Ιαματικό3. Κατεβαίνω4. Ουρανία5. Ντορός6. Οργανα7. Σταυρός8. Τσουλήθρα9. Αργαλειός

10. Σκιά11. ΙστόΑπό το νεκροταφείο λοιπόν κατέβαιναν

στο εικονοστάσι από κάτω όπου το επόμε-νο χαρτάκι έγραφε:

Η μητριά της Χιονάτης γινόταν γραφικήόταν έλεγε:

“............”Η απάντηση είναι “καθρέφτη-καθρεφτά-

κι” και συνεπώς ο επόμενος στόχος ήταντοποθετημένος στον καθρέφτη που υπάρ-χει στη στροφή του Αλεξέικου.

Εκεί βρίσκαν το εξής χαρτάκι:Χρησιμοποίησε τον καθρέφτη για το πα-

ρακάτω μήνυμα:

Το χαρτάκι αυτό το κρατάς αντικριστάστον καθρέφτη και στο είδωλό του διαβά-ζεις: Ύμνος που ψάλλουμε όρθιοι.

Το μυαλό σου πάει στον Ακάθιστο Ύμνοο οποίος ψάλλεται για την Παναγία και συ-νεπώς ο επόμενος στόχος βρισκόταν στηνΠαναγίτσα στη Μισιάκ, (η αλήθεια είναι πωςο συγκεκριμένος στόχος είχε αυξημένοβαθμό δυσκολίας).

Εκεί, ο επόμενος στόχος έλεγε:Δεν είναι ζώο αλλά έχει κουδούνιδεν είναι μαντρί αλλά έχει αυλή.Σοφοί πατέρες και ιστορίατα πάντα μοιάζουν φιλοσοφία.Προφανώς, ο επόμενος στόχος βρίσκο-

νταν στο σχολείο· φτάνοντας λοιπόν στοσχολείο, ανεβαίνοντας τα σκαλιά και προ-χωρώντας προς την πόρτα έβλεπαν ένα με-γάλο χαρτόνι το οποίο έγραφε:

― Κυρία, που να ψάξω για να βρω τονκρυμμένο θησαυρό;

― ’Κεί σιμά στο καγκελάκι, ψάξε βρεςένα χαρτάκι.

― Μα είν’ τα κάγκελα πολλά, που ναψάξω όλ’ αυτά;

― Που να πας δε θα σου πω, ψάξε βρεςτον αριθμό:

Στον αριθμό του κάγκελου πρόσθεσε τησημερινή ημέρα ........., αφαίρεσε το διπλά-σιο του μήνα που διανύουμε και θα πάρειςαποτέλεσμα 1.

Άρα, η εξίσωση που σχηματίζονταν είχεως εξής:

x + 16 - 8 • 2 = 1x = 1και συνεπώς το επόμενο χαρτάκι βρί-

σκονταν κοντά στο πρώτο κάγκελο τουσχολείου και έγραφε:

Το χωριό μου σΑν κοιτάζω,Στέκομαι Κι αγαλλιάζωαγναντεύω από ψΗλάδρόμο βλέΠω στα βουνΑστους αντίκΡυ μαχαλάδΕςφαίνονται οι καμινάδεςτι κι αν ίδρωσα διπλάθα το πω πολύ απλά:το σημείο τούτο δα δεν υπάρχει ποΥθενά.Στο παραπάνω κείμενο, τα κεφαλαία

γράμματα είναι αναγραμματισμός της λέ-ξης Παρασκευή και συνεπώς ο επόμενοςστόχος βρίσκονταν στην εκκλησία τηςΑγίας Παρασκευής. Εκεί βρίσκαν έξι χαρτά-κια τα οποία ήταν κομμάτια ενός παζλ πουαπεικόνιζε μια βρύση και δίπλα μία μπάλα

του μπάσκετ. Φτιάχνοντας λοιπόν σωστάτο παζλ, κατέβαιναν στη βρύση στο μπά-σκετ όπου εκεί έβρισκαν το εξής χαρτάκι:

1 - 11 - 24 - 13 -9Οι αριθμοί στο χαρτάκι αυτό αντιπροσώ-

πευαν ένα γράμμα της αλφαβήτου έκαστο·1: Α, 11:Λ, 24:Ω, 13:Ν, 9:Ι και άρα το συμπέ-ρασμα που προκύπτει είναι ότι ο επόμενοςστόχος βρίσκονταν στο αλώνι.

Εκεί, διάβαζαν το εξής:10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥΟι συμμετέχοντες έπρεπε να καταλά-

βουν ότι τότε γιορτάζει ο Άγιος Χαράλα-μπος και συνεπώς να κινηθούν προς την εκ-κλησία του.

Στην εκκλησία λοιπόν του Αγίου Χαρά-λαμπου έβρισκαν το επόμενο χαρτάκι:

Ένα μπράβο θα σου πωπου ‘δες όλο το χωριό.Δεν υπάρχει άλλη Αγίαγύρνα πίσω στην πλατείακι εκεί σαν κατεβείςψάξε την ξανθιά να βρεις.Κλείσε λίγο το ματάκινα σου δώσει το χαρτάκι.Το επόμενο χαρτάκι λοιπόν βρίσκονταν

στα χέρια της Ουρανίας από την οποία τοέπαιρνε ο αρχηγός της κάθε ομάδας... μετάτο σύνθημα βέβαια!!

Το τελευταίο χαρτάκι έγραφε:Το μέρος που ζητάς ξεκινάει απ’ το

γράμμαΚαλ

τύχηΟ θησαυρός λοιπόν βρίσκονταν κάπου

στην πλατεία και ξεκίναγε με το γράμμα Κ·η σωστή απάντηση ήταν ΚΟΥΠΑΣΤΗ.

Μετά από αρκετό ψάξιμο γύρω και μέσαστην πλατεία σε όλα τα πιθανά σημεία πουάρχιζαν από Κ - όπως καλκάνι, καμπινέδες,καζανάκι, καμπαναριό (η αλήθεια είναι πωςοι συμμετέχοντες ήταν πραγματικά ευφά-νταστοι - βρέθηκε ο θησαυρός και αναδεί-χθηκε η νικήτρια ομάδα η οποία πρέπει νατονίσουμε πως με το χρηματικό έπαθλο κέ-ρασε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν, πορ-τοκαλάδες και παγωτά!!

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να ευχαρι-στήσω το Σύλλογο Απανταχού Ροβολιαρι-τών για το ποσό των 100 ευρώ που πρό-σφερε προκειμένου αυτό να δοθεί ως έπα-θλο.

Ευγνώμων επίσης νιώθω απέναντι στιςΒίκυ Αναγνώστου, Βάσω Μαρινοπούλουκαι Μαρία Ρίζου οι οποίες βοήθησαν σε ό,τιτους ζητήθηκε και φυσικά να ευχαριστήσωτη Σοφία Σκαμάγκη χωρίς την οποία, το κυ-νήγι του κρυμμένου θησαυρού θα ήτανένας θησαυρός που ακόμα θα κυνηγούσα-με!

Ζητώ συγγνώμη για όποια λάθη έγινανστη διοργάνωση του παιχνιδιού και οδήγη-σαν στη δυσαρέσκεια κάποιων συμμετεχό-ντων και δεσμεύομαι ότι σε ανάλογο εγχεί-ρημα θα εκλείψουν τα οποιουδήποτε εί-δους προβλήματα.

Τέλος, ευχαριστώ όλα τα παιδιά ταοποία πήραν μέρος στο παιχνίδι και απέ-δειξαν ότι τελικά η νεολαία Ροβολιαρίουδεν πάσχει από τίποτα άλλο παρά από έλ-λειψη ερεθισμάτων για να δείξει ότι είναιζωντανή...

Γεωργία Αλ. Ευθυμίου

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2005Σελίδα 4

Η ομάδα των κυνηγών του χαμένου θησαυρού! Το παιχνίδι κυριολεκτεί ως προς τον όρο «κρυμμένου», υπερβάλλει ως προς την έν-

νοια του όρου «θησαυρός» αφού ο νικητής κέρδισε μερικά αναιμικά €.Ήταν όμως άκρως ενδιαφέρον, γιατί κινητοποίησε τη νεολαία, η οποία ίδρωσε για μο-

ναδική φορά την ημέρα αυτή. Είναι βέβαιο επίσης ότι κανείς από τους συμμετασχόντεςδε χασμουρήθηκε την ώρα του τρεξίματος. Παραξένεψε δε τους Ροβολιαρίτες που ρω-τούσαν ο ένας τον άλλον «Γιατί τρέχουν έτσι αυτά τα παιδιά; Τι έπαθαν;»

Μπράβο στη Γεωργία Ευθυμίου και στη Σοφία Σκαμάγκη! Κάθε κυνήγι κάποιου στό-χου έχει νόημα και μόνον ως ενέργεια και όχι ως τέρμα. Η πορεία προς την Ιθάκη έχειγοητεία, όχι η Ιθάκη... Θ.Ν.

Κυνήγι κρυμμένου θησαυρού

Το παλιό σχολείο, στον Άγιο Γεώργιο. Άρχισαν και συνεχίζονται οι ερ-γασίες συντήρησης και ανακαίνισης. Η φωτογραφία το επιβεβαιώνει.Και αυτό το έργο είναι των Ροβολιαριτών, που πονάνε το χωριό τουςκαι χαίρονται όταν διαπιστώνουν ότι ο οβολός τους πιάνει τόπο!

ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑΣαββατόβραδο 13 Αυγούστου 2005, στην πλατεία

των 12 Αποστόλων ήχησαν όργανα ρεμπέτικων τρα-γουδιών. Η νεολαία Ροβολιαρίου χάρισε στον εαυτότης και σ’ όλους που παραβρέθηκαν στην εκδήλωσηόμορφες μελωδικές στιγμές. Ο Δήμος Μακρακώμηςέδωσε χείρα βοηθείας ύστερα και από αίτημα του Γιώρ-γου Ζαγγουβά, προέδρου του χωριού μας.

Ήταν όντως μια υπέροχη βραδιά, με άφθονο κέφι,ξεφάντωμα και απόδραση από την καταθλιπτική, πολ-λές φορές, καθημερινότητα.

Εμείς οι νέοι του χωριού μας θα κάνουμε ό,τι περνά-ει απ’ το χέρι μας, για να γίνεται μια φορά το χρόνο του-λάχιστον μια τέτοια εκδήλωση. Λείπει τόσο πολύ η χα-ρά απ’ τη ζωή. Ας την καλούμε πότε-πότε κοντά μας.

Γ.Ε.

Στη διπλανή φωτογραφία: Νέες και νέοι λικνίζονται όμορφα με χορευτικά ακούσματα στη ρεμπέτικη βραδιά.

Ύμνος που ψάλλουμε όρθιοι

Βρέθηκα στ’ αμπέλι του Κώ-στα Δημητρίου, στην πιο ψηλήμεριά του χωριού του στο Ροβο-λιάρι της Φθιώτιδας. Τσαμπιά άλ-λα γινωμένα κι άλλα παραγινω-μένα, έτοιμα πια για το πατητήρι.

Ένα αμπέλι, ήρεμο και πράσι-νο, πλατύφυλλο και πολυκλαδε-μένο, γαντζωμένη και γώ η κα-ψερή η ρόγα, σ’ ένα τσαμπί απά-νω, μαζί με άλλες πολύδυμεςαδελφές μου, προσπαθούσα ναβιώσω, να τρανέψω, να κάνω τοκαθήκον μου στη φύση και τουςανθρώπους.

Ήμουν περήφανη, όλο χαράγεμάτη, γιατί μέσα από τη φλού-δα μου, μέστωνα αγάλι-αγάλικαι γιγάντωνα την ψίχα, τ’ αθά-νατο γλυκό ζωμό. Τρόμος και λα-

χτάρα μ’ έπιανε και αγωνιούσα,καθώς κάτω απ’ τις ζεστές αχτί-δες του ζωοδότη ήλιου μας, κυ-λούσα τον καιρό μου, μέχρι καιτις ύστερες στιγμές, μακριά απόχαλάζια ή άλλα του Θεού μαςόργητα, που θα ’φερναν άδοξακαι πρώιμα το τέλος της ζωήςμου.

Αγωνιούσα μέρα με τη μέρα,ώρα με την ώρα και παρακαλού-σα το Θεό μου, το Θεό μας, ναμου χαρίσει τη ζωή αυτή που μουχρωστούσε, να κάνω το καθήκονμου, μέχρι και τη θανή μου.

Κι έτσι κατά πως περπατούσεο καιρός ένιωθα μέσα στη φλού-δα μου, το νέκταρ να σπαρταράκαι να ζητά να λευτερωθεί απ’ ταδεσμά.

Και ήρθε πια η ώρα της συ-ντέλειάς μου. Βρέθηκα μαζί μετις άλλες πολύδυμες αδελφέςμου σε κάτι πατητήρια, που πό-δια ανθρώπων λιάνιζαν τηνύπαρξή μας. Μέσα στο ρήμαγμααυτό, προσπαθούσα η άμοιρη, νατη γλιτώσω, να σωθώ, ξεφεύγο-ντας μια από τη μια και μια απότην άλλη, ώσπου κάποιο πόδισκληρό και άπονο, πάτησε το εί-ναι μου και χύθηκε το μοσχοβό-λο νέκταρ, για να χωριστούμεκαι να τραβήξει αυτό το δικό τουδρόμο, που οδηγούσε σε κάτι ξύ-λινα βαρέλια να γίνει το κρασίκαι η φλούδα μου σαν άχρηστουπόλειμμα παραμερίστηκε σεμιαν άκρη.

Ο σύντροφός μου ο χυμός,χάθηκε μέσα στη δίνη των πατη-τηριών και των βαρελιών κι έτσιξέμεινα εγώ η φλούδα, περιμέ-νοντας την τύχη μου, μαζί με τιςάλλες, σε σωρό, στο καλάθι μέ-σα.

Κάποια στιγμή χέρια ανα-σκουμπωμένα, σέρνουν το καλά-θι, να μας αδειάσουν στα βαρέ-λια με το μούστο. Μόλις πουπρόλαβα να ψιθυρίσω σε κάποιαάλλη κακότυχη φλούδα «τι θαμας κάνουν τώρα;». Και κείνη,μόλις που πρόλαβε να μου πει:

«Θα μας ρίξουνε στο μούστο μέ-σα, για να μας ρουφήξει και τηντελευταία ακμάδα μας». Δενπρόλαβα να μάθω και από κεί καιπέρα, τι θ’ απογέναμε εμείς...,γιατί η φωνή της χάθηκε μονο-μιάς.

Κάτι μερούλες πέρασαν κιόλο αναζητούσα τη δικιά μου ψί-χα, το δικό μου είναι, μέσα στοολόγιομο βαρέλι, μέχρι που κό-ντευε η ώρα να μας ξαδειάσουνπάλι σε καλάθια. Εκεί έμαθα, ότιθα μας πηγαίνανε σε ρακοκάζα-να, να γίνουμε και μεις ρακί.

Και να! Την ώρα που θα μαςαδειάζανε, μια τρανταχτή φωνή,που σαν ειρωνική φαινόταν,ακούστηκε. «Φλούδα συντρό-φισσα, είμαι εδώ, με θυμάσαι;»

Ήταν η ψίχα μου η σύντροφόςμου, μα η φωνή της, φαινότανσαν ακατάδεκτη και αλαζονική.

― Α! καημένη συντρόφισσάμου φλούδα! πόσο σε λυπάμαι!Εγώ είμαι νέκταρ, για να βγει τομοσχοβόλο το κρασί, που ευ-φραίνει τους ανθρώπους καιτους κάνει ντούρους και να τρα-γουδάνε μέρα-νύκτα κι ακόμα νατο πάνε “ανάμα” στην εκκλησίαγιατί ’ναι βλογημένο και χωρίςαυτό, γάμος δε γίνεται. Ενώ εσύείσαι μια φλούδα άχρηστη, πουσε φτύνουν οι άνθρωποι, σα ρου-φούν εμένα.

Κάτι τέτοιο δεν το περίμενεποτέ η καημένη φλούδα, σαστι-σμένη και απορημένη με τούτητην αχαριστία.

― Προδότρα και αχάριστηκυρά ψίχα, από τα γεννησιμιάσου, μέχρι που θέριεψες και μο-σχοβόλησες, εγώ σε κρατούσαστην αγκαλιά μου δυνατά και μεστοργή, που χωρίς αυτά, πουεγώ σου πρόσφερα θα λιώνανετα σωθικά σου και θα χύνοντανστο χώμα καταγής και θα σε πο-δοπατούσαν άνθρωποι και ζω-ντανά. Μόνον εγώ με τόση αγά-πη και περισσή στοργή, σε προ-φύλαξα από χαλάζια και του κα-λοκαιριού το λιόκαμα. Και κατα-πώς έπιανε βροχούλα, σου χάρι-ζα τη δροσιά της με την ψυχήμου όλη.

― Μα έρχεται πια ο καιρόςκαι όλα θα τελειώσουν και ναχωριστούμε μια για πάντα. Τότεμε μεγάλο πόνο, σαν προστάτραφλούδα σε παραδίνω στους αν-θρώπους να φτιάξουν το βλογη-μένο το κρασί. Αλλά δεν το περί-μενα, να είσαι τόσο αλαζόνα καιν’ αποζητάς να με φαρμακώνειςτόσο. Ευτυχώς τη στιγμή την τε-λευταία, κράτησα για λόγου μου,την πιο πολύ σπιρτάδα, το τσί-πουρο να φτιάξω, για να στηλώ-σει την καρδιά του γέρου και ναγιατρέψει τους αρρώστους.

Δημ. Ζαραβέλας

ΝΙΚΗΤΕΣα) Στα 500μ.1ος Αναγνώστου Θανάσης2ος Κατσάρας Νίκος3ος Παγώνης Κων/νος

β) Στα 100μ. (αγόρια)1ος Αναγνώστου Κων/νος2ος Αθανασούλης Βαλάντης

3ος Σακελλάρης Δημήτρης

γ) Στα 100μ. (κορίτσια)1η Σπυροπούλου Ελένη Ηλ.2η Παγώνα Εβίτα3η Αυγέρη Ελευθερία

δ) Στα 50μ. (αγόρια)

1ος Κοντοκώστας Γιάννης2ος Πισσώνης Πέτρος3ος Κοντοκώστας Βαγγέλης

ε) Στα 50μ. (κορίτσια)1η Μητσιμπόνα Ελένη2η Πασπάλη Ιφιγένεια3η Πισσώνη Ευαγγελία

Οι νικητές στον αγώνα δρόμου των 100μ.1ος Αναγνώστου Κων/νος (στη μέση)2ος Αθανασούλης Βαλάντης (δεξιά)3ος Σακελλάρης Δημήτριος(αριστερά)

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2005 Σελίδα 5

ΜΙΚΡΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ Το παράπονο της φλούδας κάποιας ρόγας σταφυλιού

Μικρός μαραθώνιος. Αγώνας δρόμου 50 μ. κοριτσιών.Στη φωτογραφία διακρίνονται η Μητσιμπόνα Ελένη, η Πασπάλη Ιφιγένεια, η Πισσώνη Ευαγγελία και η Στέλλα Νάστου.

Α. Θανάση, θυμάμαι τούτα:Στο μαγαζί της Σταμάτως. Κέρα-σες τον μπαρμπα Βαγγέλη τσιγά-ρο και μέσα του είχες βάλει ένακαψούλι και όπως το κάπνιζε...έσκασε. Εσύ γύρισες απ’ την άλ-λη πλευρά και γελούσες... Εκεί-νος έγινε πυρ και μανία και σεέβρισε...

Μετά από λίγον καιρό ο μπαρ-μπα Βαγγέλης πήγε στου Βλάχουτις κερασιές να κόψει κάτι για τιςκατσίκες. Κάπου γλίστρησε καικρεμάστηκε πάνω απ’ την κερα-σιά απ’ την λουρίδα του. Έβαλετις φωνές, τον άκουσες εσύ καιπήγες εκεί. Με μεγάλη δυσκολίατου ξεμπέρδεψες τη λουρίδα καιτον κατέβασες κάτω.

Άλλη μια φορά καθόμαστανστα παγκάκια, στο μαγαζί τουΓιάννη του Λιάπη. Πήρες κρυφάκάτι εφημερίδες, τις έβαλες κάτωαπ’ τα παγκάκια, χωρίς εμείς νακαταλάβουμε, τις έβαλες φωτιάκαι εξαφανίστηκες. Τρέχαμεεμείς αναστατωμένοι να μην κα-ψαλιστούμε...

Θα αναφερθώ σε ένα ακόμηαστείο που έκανες σε μένα. ΉτανΆνοιξη. Έκανα ένα τζάκι στο σπίτιμου, στο Ροβολιάρι. Εσύ κάπουπήγαινες με το μακαρίτη τον Ηλίατο Γώγο... Έπιασε βροχή και ήρ-θατε στο σπίτι μου. Εσένα όμωςσε γαργάλαγε κάτι να κάνεις. Κά-που εγώ έστρεψα την προσοχή

μου και εσύ είδες το κλαρίνο πουείχα δίπλα στο τζάκι (έπαιζα κα-μιά φορά κάνα πονεμένο σκο-πό...), πήρες χαρτοπετσέτες τιςέβαλες από κάτω, μέσα βαθιά καιμου το ’δωσες. «Παίξε» μου λες,«Παίξε λίγο να παν τα φαρμάκιακάτω». Το παίρνω εγώ, φυσάω,ξαναφυσάω, τίποτα το κλαρίνο,μουγγό!

«Κάπου χάνεις, Κώστα» μουλες και γελούσες ασταμάτητα.

Να πας στο καλό, φίλε Θανά-ση.

Κώστας Ε. Παπαθανασίου

Β. Ο πολυμήχανος ΘανάσηςΝέλλας, που έκανε τα κλαριά ναγελάνε..., όταν άκουγε κρασί γι-νότανε μεγάλος, προσπαθούσεμε κάθε τρόπο να ξεγελάσει κάθεσυμπαθή φίλο του, να διασκεδά-σει την παρέα είτε με καψούλιαστα τσιγάρα, είτε με πιπεριά καυ-τερή στο χείλος των ποτηριών.Πάντα έφερνε το γέλιο στην πα-ρέα. Πότε με γράσο στις λαβέςτων μιστριών και των σκεπαρνιών,πότε με στουπί που κρεμούσε γιαουρά στις πισινές θηλιές των πα-ντελονιών των συνεργατών του.Κι αυτά όλα για να κάνει πλάκα,για να φέρει το κέφι στα μαστόριακαι στους εργάτες.

Ένας μάστορας στο κολατσιόέτρωγε κι ένα βραστό αυγό πουέφερνε απ’ το σπίτι. Συνήθιζε δε

να το σπάει χτυπώντας το στο μέ-τωπο. Μια μέρα ο Θανάσης πήρεαπ’ το σακούλι του το βρεγμένοαυγό και στη θέση του έβαλε έναάβραστο. Την ώρα του κολατσιούο μάστορας, ανυποψίαστος, παίρ-νει το αυγό και το χτυπάει στοκούτελό του, όπως έκανε πάντα.Τα ζουμιά του άβραστου αυγούτον πήραν απ’ τα μάτια. Έπεσε γέ-λιο που δε λέγεται...

Μια άλλη φορά, απόγευμαήταν, επισκέφτηκε το σπίτι τουμακαρίτη Γιάννη Γερογιάννη, πουπολύ τον αγαπούσε. Την ώρα πουο Γιάννης πήγε να του φέρει ένατσίπουρο, εκείνος πήγε στο υπνο-δωμάτιο κι άφησε κάτω απ’ το δι-πλοκρέβατο δυο χελώνες. Ήπιετο τσίπουρο, καλαμπούρισε κα-μπόσο κι έφυγε. Γύρω στα μεσά-νυχτα οι χελώνες άρχισαν ναπερπατούν και χτυπούσαν με τοκαυκαλό τους στον τοίχο. «Σήκω,Γιάννη, μπήκαν κλέφτες στο σπί-τι», φώναξε η μακαρίτισσα Πα-ντζιώ. Τα φώτα άναψαν και οι κλέ-φτες ήταν δύο! Οι χελώνες κάτωαπ’ το κρεβάτι... Κατάλαβαν ποιοςέκανε τη ζημιά.

Ο Θεός, Θανάση, ζήλεψε τιςκαλοσύνες που έκανες στον κό-σμο και σε πήρε κοντά του. Κάνεκάνα αστείο και σε κείνους εκείπάνω. Το γέλιο κάνει πάντα κα-λό...

Ηλίας Κ. Γιαννέλης

Οι φίλοι θυμούνται με πόνο...

Ψυχή και νεύρο στην οργάνωση και το συντονισμό των εργασιών

στον Άγιο Γεώργιο είναι η άτυπη Επιτροπή που την αποτελούν οι: Τσιώλης Θωμάς, Νέλλας

Σταύρος και Σπυρόπουλος Σεραφείμ. Αρχικά συμμετείχε και ο Γώγος Παναγιώτης που αποχώρη-

σε για προσωπικούς του λόγους και τη θέση του κατέλαβε η Σπυροπούλου Λούλα.

Η Εκκλησιαστική Επιτροπή και ο Σύλλογος τους ευχαριστεί και τους συγχαίρει όλους!

Ο Θεός να τους δίνει δύναμη για να συνεχίσουν και ολοκληρώσουν το έργο που ανέλαβαν.

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2005Σελίδα 6

Νέλλας Σεραφείμ Παναγ. ................200Μπότσικας Ιωάννης Ηλία ................100Μπούκας Ιωάννης Γ. ..........................60Πατρώνα Ευαγγελία ..........................50Ρίζου Βασιλική Χρήστου....................50Παπαθανασίου Κων/νος Ε. ..............100Γεωργαδάκης Σπύρος Φωτ. ..............20Σακελλάρη Ρούλα Γεωργ...................50Νέλλας Βασιλ. Ηλ. ..........................100Γερογιάννη-Πλωμαρίτη Ζωή............100Σπυρόπουλος Πέτρος Αθαν. ..............50Χατζάτογλου Αμαλία Ι. ......................30Κοτρωνιά Μαργαρίτα Δ. ....................20Λιάπη Μαρία Απ. ..............................100Μίχος Κων/νος ..................................30Νέλλας Σεραφείμ Στ. ........................50Παπαθεοδώρου Κων/νος Ιω. ..............50Σακελλάρη Κων/να Δημ. ....................20Οικογένεια Σπύρου Γώγου Κ.(στη μνήμη του Σπύρου) ..................300Σκούρας Ταξιάρχης Ιωάν. ..................50Αχμαδιώτης Θωμάς ..........................20Σκούρας Παναγ. Ιω. ..........................50Ρίζος Ηλίας Κων/νου ........................20Ρίζος Γρηγόριος Κων. ........................30Μπούκα Βασιλική Βασιλ.....................50Γιαννέλης Φώτιος Κων. ......................30Νέλλας Σεραφείμ Αθαν. ....................30Ρίζος Δημήτριος Αθαν. ....................150Καραγιάννης Δημήτριος Κων...........100Λιάτσος Στέργ. Κων. ........................100Παπανικολάου Παντελίτσα..............100Καζή Ελπίδα ......................................50Γώγος Δημήτριος Ιωάν. ......................30Σπυρόπουλος Παναγιώτης Δημ. ........20Αναγνώστου Κων/νος Ηλία................50Παπαλάμπρου Παναγιώτα Κων. ........20Παπαλάμπρου Ελένη Κων. ................50

Μπότσικας Γεώργιος Παν...................50Παπαθανασίου Καλυψώ Βασιλ. ........50Λιάπη Νίτσα Κων/νου ........................50Γιαννέλης Φώτιος Ηλία......................50Αναγνώστου Σπύρος Βασιλ. ..............50Παπανικολάου Ηλίας Δημ. ..............500Δημητρίου Αλέξανδρος Ηλία ............10Μπούκας Κων/νος Ευαγγ...................50Παπαθανασίου Φωτεινή Ευαγ. ..........50Χουβαρντάς Αναστάσιος ..................30Βλάχου Ελευθερία Κων. ....................30Γιαννέλης Λάμπρος Κων. ..................70Αναγνώστου Γιάννης ........................15Αναγνώστου Ζωή και Βασιλική ..........70Κωστής Λάμπρος ..............................60Ρίζου Αλεξάνδρα Ηλία ......................50Λιάπη Μαρία Αποστ. ........................100

Β. Στη μνήμη Αθανασίου Νέλλα, αντί στεφάνου, για τον Άγιο ΓεώργιοΝέλλας Σεραφείμ Παναγιώτου........100Γιαννέλης Κων/νος Ηλία....................50Παπαθανασίου Κων/νος Βασιλ. ........50Λιάπης Κων/νος Λάμπρου..................30Κοτρωνιά Φωτεινή ............................20Σαμαντά Δήμητρα ..............................20Λιάπης Απόστολος Ιωαν. ..................50

Γ. Δωρεές σε δολάρια για τον Άγιο ΓεώργιοΡίζος Νικόλαος Κων.....................1000$Ρίζος Γεώργιος Κων. ....................1000$Ρίζος Παναγιώτης Κων. ..............1000$Ρίζος Βασίλειος Κων. ....................500$Σπυρόπουλος Γεώργιος ................250$Φαλής Βασίλειος............................100$Παπαθανασίου Ηλίας Ευαγ. ..........100$Ρίζος Αλέξανδρος Κων. ................250$

Προσφορές και δωρεές για τον Άγιο Γεώργιο

Κέπα Ευφροσύνη ..............................20Ρίζος Βασίλειος (Μακρακώμη) ..........10Σπυρόπουλος Ιωάννης Γεωργ. ..........20Κοτρώτσος Νικόλαος και Ελένη Κοτρώτσου ........................30Σπυροπούλου Βασιλική......................20Λουπάκη Αργυρώ ..............................20Ζαγγουβάς Ηλίας ..............................30Γιαννέλης Λάμπρος ..........................30Φανουργάκης Γεώργιος ....................10Γιαννέλης Ηλίας Κ. ............................20Χατζάτογλου Αμαλία ........................50Γιαννέλης Στέφανος Κ.......................25Γιαννέλης Βασίλειος Κ.........................5Αναγνώστου Αθανάσιος ....................15Παναγιώτου Αλίκη ..............................5Αποστόλου Κων/νος Γ. ......................50Ζωβοΐλης Ηλίας ................................20Καζή Ελπίδα ......................................20Παπακώστας Δημήτριος Ι. ................20Νέλλας Γεώργιος ..............................30Σωτηρόπουλος Γεώργιος ..................10Ρίζου Ουρανία..................................200Αγγελή Ισμήνη ..................................50Σπυρόπουλος Χρυσόστομος..............20Ρίζος Κων/νος....................................30Νέλλα Σ. Αλεξάνδρα..........................40Γραβανής Φώτιος ..............................20Κοτρωνιάς Δημήτριος (Πειραιάς) ......20Νέλλα Ζαφείρα Θ...............................20Παναγιώτου Παναγιώτης Ηλία ..........20Αναγνώστου Ιωάννης Γεωργ. ............20Λιάτσος Στέργιος ..............................50Νάστου Στέλλα ..................................50Κέπα Αργυρούλα ..............................20Κουτσούκος Γεώργιος ......................30Γραβάνη Σταματία..............................20Τσαφαλόπουλος Δημήτριος ..............20Αθανασούλης Χαράλαμπος ..............20Αδάμ Ντίνα ........................................20Ρίζος Νικόλαος Κων...........................50Ρίζος Παναγιώτης Κων. ....................50Ρίζος Αλέκος Κων. ............................50Κυριακάκη-Σπυροπούλου Ειρήνη ......20Γερογιάννης Βασίλειος......................20Γερογιάννης Δημήτριος ....................20Μπούκας Ιωάννης ..............................25Σκαμάγκη Ντίνα ................................20Ρίζος Αθανάσιος ................................20Νέλλα - Μαρινοπούλου Ειρήνη..........30

Κέπα Αργυρώ ....................................50Βέλος Αργύρης..................................20Αναγνώστου Κων/νος ........................20Γρίβα Ελευθερία ................................10Χαραυγής Αθανάσιος ........................50Λιάπη Μαρία ......................................50Παγώνας Δημήτριος ..........................70Ρίζος Ευάγγελος ..............................50Παπαγιάννης Απόστολος ..................30Κυριακάκης Παναγιώτης..................100Σκαμάγκης Ηλίας ..............................20Αναγνώστου Ηλίας ............................20Κοτρωνιάς Σεραφείμ..........................20Αναγνώστου Ηλίας Κ. ........................20Αναγνώστου Φώτης ..........................20Παπαδιώτης Δημήτρης ......................20Αναγνώστου Βιβή ..............................20Σπυροπούλου Χρυσούλα ..................20Αναγνώστου Κων/νος ........................20Χατζής Νίκος ....................................20Πρέντζα Βάγια ..................................20Ουρανού-Σκαμάγκη Ελένη ................20Κρητικός Κων/νος(εις μνήμην Ηλία Γώγου)....................50Κοτρωνιά Ευαγγελία..........................10Κοτρωνιάς Δημήτριος........................20Κοτρωνιάς Ιωάννης............................50Λάμπου Βασιλική ..............................20Δήμος Αθανάσιος ..............................10Δήμος Βασίλειος................................10Σπυροπούλου Μαίρη..........................20Αναγνώστου Μαρία............................20Καταραχιά Παρασκευή ......................20Σακελλάρης Δημήτριος ....................20Κοτρωνιά Μαργαρίτα ........................10Παναγιώτου Δημήτριος ....................50Δημητρίου Ηλίας Παντ.......................20Λιάπης Κων/νος του Λ. ......................20Σούρβος Απόστολος..........................20Σπυροπούλου - Καρφή Ελένη ............20Παπαδόπουλος Βασίλειος ................20Βλάχος Τριαντάφυλλος ....................20Λάμπου Βασιλική Δημ. ......................15Μπαρμπαρούση Ελένη Δ. ..................15Βλάχος Ιωάννης ................................15Πλασταράς Κων. ................................15Γώγος Αντώνης Σπ. ............................25Γώγος Κων/νος Σπ. ............................25Αναγνώστου Μαρία Β. ......................50

Συνδρομές για το Σύλλογο

Στις 16-4-2005 ένας ακόμη συγχωρια-νός μας, με τη μεγάλη αγάπη για τοχωριό μας, εγκατέλειψε σε ηλικία 83

ετών, για κόσμους φωτεινότερους, το γήινοβίο.

Νομίζω ότι, γράφοντας λίγα λόγια γι’ αυ-τόν και το πέρασμά του σε τούτη την πρό-σκαιρη ζωή, τιμώ με σεβασμό και αγάπη τημνήμη του και ότι η πράξη μου τούτη αντα-ποκρίνεται στην επιθυμία όλων όσων τονγνώρισαν, έζησαν ή συνεργάστηκαν μαζίτου.

Οι αναμνήσεις που έχουμε για τον Πανα-γιώτη Γάκη είναι πολλές και άριστες, ώστετο γεγονός του θανάτου του να μην είναιικανό να σβήσει από τη μνήμη μας τη μορφήτου.

Πάντα ο θάνατος είναι ένα γεγονός κα-κό και, αν και η θρησκεία μας το θεωρεί ωςθύρα μετάβασης εις την αιωνίαν ζωήν, κα-νείς δεν τον επιθυμεί σε όποια ηλικία και ανέλθει.

Όμως, είναι διαφορετικά όταν συμβαίνειόπως στην περίπτωση του μεταστάντος,που ολοκλήρωσε, σχεδόν, το έργο που είχεπρογραμματίσει στη ζωή του και προσέφερεστους συνανθρώπους του ό,τι και όσα μπο-ρούσε από κοινωνικής, πνευματικής, πολιτι-κής και πολιτιστικής πλευράς, αλλά και στηνοικογένειά του, το παν με δύναμη και αγά-πη, παλεύοντας και υπερνικώντας τα όσαεμπόδια του παρουσιαζόταν στη ζωή καιβρισκόταν σε κάποια ηλικία από την οποίαόλοι μας πρέπει να προσαρμοζόμαστε μετην ιδέα του θανάτου. Έτσι και η παρηγοριάστην εξαίρετη σύζυγό του, τα λατρευτά τουπαιδιά, τον εγγονό του και σε μας όλους εί-ναι σχετικά δυνατή.

Προικισμένος με ευφυία, τόλμη, αυτοπε-ποίθηση, με δύναμη δημιουργίας εργάστηκεγια το καλύτερο, ξεπέρασε όλες τις δυσκο-λίες και τα εμπόδια που του παρουσιάστη-καν στη ζωή - και του παρουσιάστηκαν πολ-λά - όπως με θάρρος και ειλικρίνεια αναφέ-ρει στο εξαίρετο και μοναδικό στο είδος τουβιβλίο «Ροβολιάρι». Το «χιλιόχρονοχωριό», το οποίο διαβάζοντάς το κανείς δια-πιστώνει εύκολα ότι ήταν άνθρωπος πανέ-ξυπνος, εργατικότατος, φιλοπρόοδος καιακτινοβόλος.

Ότι η ζωή του ήταν μια πορεία μέσα στοχώρο και στο χρόνο με ακέραιη τη συνείδη-ση στο χρέος, απλήγωτη την αγάπη παρ’όλα τα κτυπήματα της ζωής και τα εμπόδια,με καθαρό το λογισμό. Η σκέψη του στάθη-κε πάντοτε υψηλή και εκλεκτή όπως και τοπνεύμα του ασκητικό, δημιουργικό, ανθρώ-πινο και στις πλέον δύσκολες και κρίσιμεςστιγμές.

Είχε καταφέρει να παραμείνει ενάρετοςκαι χρηστοήθης μέσα στον κυκεώνα τηςεποχής μας όπου «η Σοφία παραμένει χωρίςισχύ και το Κάλλος έχει ρυπανθεί από τηνασχημίαν με συνέπεια το σκοτεινό χάος».

Ο Παναγιώτης Γάκης γνώριζε, την αλή-θεια, τι ζητούσε, πώς να το αποκτήσει και,

όταν κάποιος κατέχει όλα αυτά, ο αγώναςτου δεν πηγαίνει ποτέ χαμένος και η ζωήτου είναι πλημμυρισμένη από δύναμη, άρω-μα και ομορφιά. Είναι σαν ένα λουλούδι πουσκορπάει γύρω του το άρωμά του, χωρίς νακάνει διάκριση ποιος περνάει δίπλα του καιτι σκέπτεται.

Άνθρωπος χαρισματικός, στοχαστής,απλός, γελαστός και ευγενικός όταν έπρε-πε, πονόψυχος, με ήθος και αδαμάντινο χα-ρακτήρα, διακρινόταν για την προσωπικήτου ακτινοβολία. Λάτρευε τους δικούς τουανθρώπους, σεβόταν και τιμούσε τους φί-λους, τους συγγενείς, τους χωριανούς τουιδιαίτερα, και είχε την εκτίμηση και την αγά-πη όλων. Ήταν άντρας προσηνής, τρυφε-ρός, ευαίσθητος, πανέξυπνος, απλός, σε-μνός και μετριόφρων. Γέμισε τη ζωή του μετη χαρά της δημιουργίας. Ποτέ δε συμβιβά-στηκε με τα παράξενα, τα άσχημα και τα πα-ράνομα της ζωής.

Αγαπούσε τη ζωή, τη θρησκεία, την πα-τρίδα και πάλεψε με πάθος χωρίς υστερο-βουλία για τα “πιστεύω” του, δε δείλιασε καιδε συμβιβάστηκε ποτέ. Είναι γνωστοί σεόλους μας οι αγώνες του για την πατρίδα,για την προκοπή του τόπου και για το ότι πο-τέ δεν δίστασε να μιλά και να πολεμά τα λά-θη και τις παραλείψεις των τοπικών μας αρ-χόντων.

Διέπρεψε ως επιστήμονας, έγκριτος δι-κηγόρος Αθηνών και ως επαγγελματίας γε-νικώς.

Το εξαίρετο βιβλίο του, καταστάλαγμαμιας ζωής γεμάτης αγώνα και σκληρής πά-λης, είναι για κάθε νέο καθοδηγητικό, είναιπυξίδα ζωής. Εγώ που έζησα μαζί του απότα μικρά μας χρόνια στην ίδια συνοικία, στογυμνάσιο, στα χρόνια της κατοχής και αργό-τερα στην πορεία της ζωής μας, αισθάνομαιότι εκπληρώνω χρέος μου ιερό απέναντίτου, παρουσιάζοντας τον άλλοτε φίλο καιαγαπημένο μου πνευματικό αδελφό στουςσυγχωριανούς μου, στους φίλους του καιστους γνωστούς του και - με αίσθηση τηςευθύνης μου - ομολογώ ότι ο Παν. Γάκηςπροσέφερε στο χωριό μας την απέραντηαγάπη του, την πνευματική του προσωπικό-τητα, το κύρος του, την προσφορά εργασίαςσε όλους που την ζήτησαν και μπορούσε.

Για όλα αυτά και πολλά άλλα που μας εί-ναι γνωστά, η απώλειά του μας φέρνει θλί-ψη μεγάλη και για το λόγο ότι μπορούσεακόμα πολλά να προσφέρει από την εμπει-ρία της ζωής του.

Ο Θεός δέχτηκε το συγχωριανό μαςστους ουράνιους θόλους με ευμένεια καιασφαλώς του ανταπέδωσε την αιώνια δικαί-ωση όπως την άξιζε, γιατί έζησε και πέθανεντυμένος την αληθινή πίστη προς τον Θεόκαι τον άνθρωπο.

Εμείς όλοι, που μας αγαπούσε και τοναγαπούσαμε, θα στεκόμαστε πάντοτε μπρο-στά στη μνήμη του θλιμμένοι, γιατί χάσαμεέναν εκλεκτό φίλο και έναν ακόμα, ανάμεσαστους πολλούς προηγούμενους εξαίρετους

συγχωριανούς μας, έγκριτο συγχωριανόμας. Τα παραπάνω ευχόμαστε να παρη-γορούν την άριστη σύζυγό του κ. Φούλη,που στάθηκε υποδειγματικά και επάξια σ’όλο το διάστημα που έζησε κοντά του καιτίμησε την αγάπη που απλόχερα τηςπρόσφερε, καθώς και τα παιδιά του, τονεγγονό του, τους συγγενείς και όλουςμας.Είθε να είναι η μνήμη του αιωνία.

Κώστας Μπούκαςτ. Επιθεωρητής Εκπαίδευσης

ΜΝΗΜΗΠαναγιώτη Αθ. Γάκη, Επίτιμου Δικηγόρου Αθηνών

Ροβολιαρίτες μπροστά στην Παναγία την Τρυπητή, στο Αίγιο, Μάιος 2005.

Το Ροβολιάρι δεν είναι τόπος που επισκέπτεσαι,

είναι χώρος στον οποίο επιστρέφεις.

Οδεύοντες προς τάφον πλούσιοι και πένη-τες την τελευταία διδαχή τους... διακηρύσσουνσιωπηλά οπίσω προς τους δύσμοιρους τους ζώ-ντες, τους ζώντες τους περιλυπόμενους πουοδυνηρά ανυποψίαστοι σιγοθρηνούν και κλαίνε,καθένας, βέβαια, για το δικό του μάλλον λόγο.

Άλλος θρηνεί ειλικρινά ως φίλος και συγγε-νής, άλλος... εκ συμπαθείας προς τους οδυρόμε-νους οδύρεται με αναφιλητά και κλαίει, γιατί...κοινή η μοίρα των ανθρώπων σκέφτεται.

Και οι πιο πολλοί, οι μη δακρυρροούντες, οιδωρικού ρυθμού... συναισθηματικά, οι κούροι...οι σιωπηλοί οι πετρωμένοι... ετούτοι μάλλονέχουσιν μεγίστην συλλοήν και πόνον αφανέρω-τον... μέσα στα έγκατά τους!

Και μια μακάβρια διδαχή, που τούτες τιςστιγμές η σιωπηλή πομπή διακηρύσσει, ακούγε-ται... σαν υποχθόνια παράξενη βοή:

“...ματαιοτήτων ...ματαιότης”Παντ. Ρίζος

Ο Ροβολιαρίτης

Αποχαιρετάμε σήμερα ένα εκλεκτό μέλοςτης κοινωνίας μας και ένα διακεκριμένο επιχει-ρηματία του τόπου μας.

Ταυτόχρονα όμως αποχωριζόμαστε κι ένακομμάτι της ιστορίας της Μακρακώμης, γιατί οΚωστάκης Παπανικολάου υπήρξε απ’ αυτούςπου μαζί με την οικογένειά του ταυτίστηκαν μετην ιστορία αυτού του τόπου.

Και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ένα μέ-ρος της ζωής των Μακρακωμιτών συνδέθηκε μετις ποικίλες δραστηριότητες των Παπανικολαί-ων.

Ο Κώστας ανήσυχος και διορατικός επιδόθη-κε από νωρίς στις επιχειρηματικές δραστηριότη-τες.

Πήρε την οικογενειακή επιχείρηση, την με-γάλωσε και τη συμπλήρωσε με αποτέλεσμα νακαλύπτει σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες της πε-ριοχής, σε υπηρεσίες, αγαθά και προϊόντα εκ-συγχρονισμού. Ότι καινούργιο κυκλοφορούσεερχόταν και στη Μακρακώμη.

Αλλά και στον τομέα της ποιότητας ζωής ηπροσφορά του ήταν σημαντική.

Αν η Μακρακώμη ανέπτυξε πολιτισμό από ταχρόνια του Μεσοπολέμου, αυτό οφείλεται καιστους Παπανικολαίους.

Γιατί αυτοί είχαν τις με-γάλες αίθουσες όπου γίνο-νταν οι ωραίες χοροεσπερί-δες και άλλες εκδηλώσειςγια τις οποίες μιλούσε όληη Φθιώτιδα.

Εκεί έβρισκαν στέγη ταΘέατρα της εποχής και εκείπρωτόπαιξε κινηματογρά-φος.

Και ο Κ. Παπανικολάου είναι αυτός που δημι-ούργησε μόνιμη κινηματογραφική αίθουσα χει-μερινή και θερινή.

Παρών σε όλες τις εκδηλώσεις και τα δρώμε-να της κοινωνίας μας, με λόγο αποφασιστικό.Ένας καθώς πρέπει άνθρωπος, ένας πετυχημέ-νος επιχειρηματίας, ένας άριστος οικογενειάρ-χης με μια άξια σύζυγο, συμπαραστάτη σε κάθεπροσπάθεια και δυο εκλεκτά τέκνα, διακεκριμέ-νους επιστήμονες και επαγγελματίες σήμερα.

Αείμνηστε ΚωστάκηΠορεύου ήσυχοςΗ ιστορία σε κατέγραψε στους επώνυμους

της περιοχής.Εμείς ευχόμαστε καλό σου ταξίδι.

Κ. Κρητικός

Άλλο ένα μεστωμένο δέντρο... αψηλό καιπερήφανο, απ’ την ανθρώπινη χλωρίδα του Ρο-βολιαρίου, γκρεμίστηκε προψές το βράδυ ανά-μεσά μας!

Συγχωριανέ μας αγαπημένε, αλησμόνητε φί-λε Θανάση Νέλλα.

Παράξενο... οδυνηρό πολλές φορές, αλλά κιαφάνταστα τρομακτικό και τραγικό, το φοβερόπαιχνίδι της ανθρώπινης μοίρας... της μοίραςμας!

Εκεί φίλε Θανάση που περπατάς και σκαρ-φαλώνεις και χαίρεσαι και δημιουργείς και παί-ζεις με τον πόνο σου και με τις όποιες χαρέςσου...

γράφοντας την πορεία της δημιουργικής σουδράσης... όπως ο στοχασμός κι’ η δύναμή σουπράξη και έργο τα φτιάχνει... στο χαλκεντήριτης πολύδεινης ζωής μας, εκεί λέγω που χαίρε-σαι τις όποιες δημιουργίες σου, ξάφνου σού’ρχεται ξαφνικά η φοβερή η θεία η μοίρα ....... καισου προσφέρει το θανατικό της χτύπημα.

Κι’ εκεί που οραματιζόσουν τη λάμψη απότην αστραπή της δημιουργίας σου..., έρχεται οκεραυνός του θανατικού σου!

Άτυχος στάθηκες τα τελευταία χρόνια τηςζωής σου φίλε Ροβολιαρίτη... γιατί χτυπήθηκεςκι εσύ από την τόσο φοβερή κι επάρατη του20ού αιώνα, την ασθένεια, που κατατρώγει εκα-τομμύρια ανθρώπων στην Οικουμένη.

Κατά τα άλλα η “πα-νούργα” επιστήμη προο-δεύει.

Ανήμποροι είμαστε δα...οι άνθρωποι, όταν αυτό..., ηδύσμοιρή μας μοίρα, προδι-κάζει!

Γι’ αυτό και συ Θανάση -αμίμητε χωραταντζή - όταντο χτύπημα της μοίρας σουαντιλήφθηκες κι’ έβλεπεςτον ολόμαυρο τον καβαλ-λάρη να σε πλησιάζει, μεαυτοσαρκασμό, τόλμη και στωικότητα, του ’λε-γες, “έλα ρε φιλαράκο, έτοιμος είμαι... έλα να μεπάρεις”. Και η θέλησή σου έγινε. Σε πήρε ο μαύ-ρος, ο ....... καβαλάρης μέσ’ το βράδυ.

Κοινή η μοίρα μας, Ροβολιαρίτη αλησμόνητε.Και τώρα στεναγμένοι όλοι οι φίλοι σου κοντάστο χτυπημένο... το σεπτό το σκήνωμά σου, τ’αγαπημένα σου παιδιά η Μάρθα και ο Σεραφείμ,η αγαπημένη σου γυναίκα η Γιαννούλα, οι συγ-γενείς, τ’ αδέρφια σου και όλοι οι συγχωριανοίσου ήρθαμε τούτη την ύστατη στιγμή κοντά σουγια να σε συμποπέμψουμε στην τελευταία σουτην κατοικία.

Στο καλό φίλε Ροβολιαρίτη. Στο καλό. Θα εί-ναι αιωνία σου η μνήμη.

Παντ. Ρίζος

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2005 Σελίδα 7

• Πέθανε στις 27 Μαΐου 2005 ο Κων/νος Δ. Γερογιάννηςσε ηλικία 78 ετών.

• Πέθανε στις 10 Αυγούστου 2005 ο Δημήτριος Πλαστα-ράς.

• Στις 21 Σεπτεμβρίου 2005 απεβίωσε ο Αθανάσιος Ι.Νέλλας σε ηλικία 75 ετών.

• Στις 30 Σεπτεμβρίου 2005 πέθανε ο Κων/νος Παπανικο-λάου του Δημ. σε ηλικία 80 ετών.

Τα “Ρ.Ν.” εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήριαστους οικείους των θανόντων και παρακαλούν το Θεό νααναπαύσει τις ψυχές τους.

Η «ομιλία εις κοιμηθέντας» αφορά καθένα χωριστά απ’τους παραπάνω αδελφούς μας, που άφησαν τον πρόσκαιροτούτο κόσμο και αναχώρησαν για τόπους... «ένθα απέδραπάσα λύπη και στεναγμός».

ŒÊ˘Á·Ó ÁÈ· ÙË ̄ ÒÚ· ÙˆÓ ·ÁÁ¤ÏˆÓ Κώστας Παπανικολάου

Βρισκόμαστε, αγαπητοί αδελφοί,μπροστά σ’ ένα θλιβερό γεγονός σή-μερα. Ένας αδελφός μας, ένα μέλοςτης Εκκλησίας του Χριστού, αλλάζειτρόπο υπάρξεως και ζωής. Από τηνστρατευομένη Εκκλησία μετατίθεταιστην θριαμβεύουσα, από το επίγειοτμήμα της στην Άνω Ιερουσαλήμ.Μέχρι χθες ήταν ανάμεσά μας καισωματικώς παρών. Σήμερα, εντόςολίγου, το μεν σώμα θα κατατεθείστη γη και θα διαλυθεί “εις τα εξ’ ώνσυνετέθη” η δε ψυχή συνεχίζει καιθα συνεχίζει το αιώνιο ταξίδι της, κο-ντά στο Θεό.

Είπαμε ότι είναι θλιβερό το γεγο-νός. Όντως “φοβερώτατον το τουθανάτου μυστήριον” λέγει ο ιερόςυμνογράφος, ο Άγιος Ιωάννης ο Δα-μασκηνός.

“Θρηνώ και οδύρομαι όταν εν-νοήσω τον θάνατον” συμπληρώνειπαραπάνω ο ίδιος.

Όμως, δόξα τω Θεώ που είμαστεΟρθόδοξοι Χριστιανοί, μέλη τουαναστημένου σώματος του Χριστούκαι η άγια μας Εκκλησία μάς διαφω-τίζει και μας καθοδηγεί σε όλα τα γε-γονότα της ζωής μας. Στα ευχάρισταμας συγκρατεί και στα θλιβερά μαςπαρηγορεί και ενισχύει. Έχει απα-ντήσεις για όλα και για όλους μας.Έτσι και τώρα στο πένθος αυτό. Χα-ρίζει το φως της αγίας της διδασκα-λίας και χύνει βάλσαμο παρηγοριάςστην αθάνατη ψυχή μας, η οποία πά-σχει από την τελευτή και νέκρωσητου προσφιλούς μας κεκοιμημένου.Τι μας λέγει λοιπόν;

1) Πρώτον, μας λέγει ότι ο θάνα-τος δεν είναι απώλεια και εξαφάνι-ση. Λένε πολλοί, ότι έχασαν τον άν-θρωπό τους. Δεν χάνεται ο άνθρω-πος. Αλλάζει τρόπο ζωής. Ο άνθρω-πος έχει αρχή αλλά δεν έχει τέλος.Ύπνο ονόμασε τον θάνατο ο Χρι-στός. Κοίμηση και ύπνος είναι λοι-πόν ο θάνατος, όχι εξαφάνιση. Δενυπάρχουν νεκροί και ζωντανοί. Όλοιζουν. Ο Θεός μας είναι Θεός ζώντωνκαι όχι νεκρών. Ζουν βεβαίως κατάδιαφορετικό τρόπο. “Ουκ απέθανεν,αλλά κηθεύδει”. Συνεπώς δεν πρέπεινα λυπούμαστε σαν τους απίστους,αλλά να παρηγορούμαστε ως πιστοίΧριστιανοί.

2) Το δεύτερο σημείο που τονίζειη αγία μας πίστη είναι η επικοινωνία.Εφόσον ο νεκρός μας ζει, άρα υπάρ-χει τρόπος και δυνατότητα επικοινω-νίας. Πώς; Όχι βεβαίως απτώς καιορατώς, αλλά δια της προσευχήςαοράτως, δια της πίστεως και ενθυ-μήσεως, δια του Μυστηρίου της Θεί-ας Ευχαριστίας.

Όμως εξαιρετική είναι η επικοι-νωνία με τους αγίους μας. Τηρουμέ-νων των αναλογιών και με τους κε-κοιμημένους μας. Μπορούμε δηλα-δή να προσευχόμαστε γι’ αυτούςπου προηγήθηκαν, γι’ αυτούς πουαγαπάμε όπως και αυτοί προσεύχο-νται για μας. Δεν βγαίνει τίποτε μετις υπερβολικές εκδηλώσεις τουπένθους. Θα λυπηθούμε βεβαίως,

αλλά θα δώσουμε διέξοδο στη θλίψημέσω της προσευχής και υπακοήςστο θέλημα του Θεού. Και να ξέρου-με! Θάρθει μέρα που θα συναντή-σουμε τον άνθρωπό μας και θαανταλλάξουμε θερμό τον ασπασμότης αγάπης. Δηλ. την μεγάλη ημέρατης Δευτέρας Παρουσίας.

Τέλος, ο Κύριός μας και Θεόςμας λέγει και κάτι άλλο. Μας είπε τηλέξη ύπνος και όχι θάνατος, ελπίδα,επικοινωνία και όχι νέκρωση, μας λέ-γει τώρα και τη λέξη ετοιμασία καιόχι εφησυχασμός.

“Γίνεσθε έτοιμοι”, μας λέγει, “ότιη ημέρα ου δοκείτε ο υιός του αν-θρώπου έρχεται”. Ετοιμότητα καιετοιμασία μας ζητεί ο Κύριος. Απότους ζωντανούς πλέον, όχι από τουςκεκοιμημένους. Πολλοί νομίζουν ότιθα ζήσουν αιώνια και αθάνατα επίτης γης. Δεν σκέφτονται καθόλουαυτή την σκληρή πραγματικότητατου θανάτου. Ότι όλοι θα περάσουμεαπό αυτή την πόρτα, από αυτό το γε-φύρι. “Απόκειται τοις ανθρώποιςάπαξ αποθανείν μετά δέ τούτο κρί-σις”.

Θα υπνώσουμε και μείς αυτόντον ύπνο και θα αντιμετωπίσουμετην απόφαση του κριτού. Θα παρα-δώσουμε την ψυχή μας στον Πλάστηκαι το σώμα μας θα φιλοξενηθεί προ-σωρινά στα σπλάχνα της γης. Ναιεμείς που σήμερα κυκλώνουμε τονεκρικό κρεβάτι του προκεκοιμημέ-νου αδελφού μας.

Το ερώτημα λοιπόν είναι τι κά-νουμε για αυτή την άγνωστη, αλλάσίγουρη ώρα; Ετοιμαζόμαστε; Προ-σευχόμαστε; Μετανοούμε; Αγωνιζό-μαστε ώστε να ζήσουμε ως χριστια-νοί πραγματικοί και όχι της ταυτότη-τος; Ή μπροστά στα πελώρια αυτάθέματα, ζούμε αμελώς ή βαυκαλιζό-μενοι με θεωρίες όπως της μετεμψυ-χώσεως ή του μηδενισμού;

Ο κεκοιμημένος αδελφός μας,ευσεβείς χριστιανοί ευρίσκεται πλέ-ον στην κρίση του Θεού. Τελείωσεγι’ αυτόν το στάδιο του αγώνος και οστίβος της αρετής. Τώρα θα περιμέ-νει την Δευτέρα Παρουσία να ξανα-πάρει το σώμα του και να ατενίσειτον Κύριο της δόξης, κατά την φοβε-ρά εκείνη εσπέρα της παγκοσμίουκρίσεως.

Για μάς τώρα όμως αρχίζει έναάλλο έργο σοβαρότατο. Μάς το λέ-γει πάντοτε η Εκκλησία μας, δηλ. οΘεός. Τον υπόλοιπον χρόνον τηςζωής μας εν ειρήνη και μετανοία ναεκτελέσουμε. Όσα χρόνια μας επι-τρέψει ο Κύριος. Εάν όντως ζήσου-με με ειρήνη και μετανοία, τότε θασυμβεί και το άλλο που εύχεται καιπροσεύχεται η Εκκλησία μας:

Θα είναι τα τέλη της ζωής μας:χριστιανά, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα,ειρηνικά και να έχουμε και καλή απο-λογία ενώπιον του φοβερού βήμα-τος του Χριστού και θα κληρονομή-σουμε την Βασιλεία των ουρανών.

Αιωνία η μνήμη αυτούΑμήν.

Ομιλία εις κοιμηθέντας

Μακάβρια διδαχή

Στη μνήμη του Θανάση Σ. Νέλλα

Κ. Γερογιάννης

Δ. Πλασταράς

Αυτό το τέμπλο,στον Άγιο Γεώρ-γιο, πρέπει ναμείνει άφθαρτοστο διάβα τουχρόνου. Αυτό θα γίνει, ανολοκληρωθούνόλες οι εργασίες που άρ-χισαν τον Αύγουστο 2005και συνεχίζονται. Η συνεισφοράόλων των Ροβο-λιαριτών είναισυγκινητική. Εύγε σε όλους σας!

Ο Ιούλιος κι ο Αύγουστος είναι οι μήνες τωνπανηγυριών.

Παλιότερα που τα πανηγύρια είχαν αυθεντι-κότητα, ομορφιά, παράδοση και αίγλη ήταν μιακαλή ευκαιρία να συναντιούνται οι κάτοικοι τωνγύρω χωριών αλλά και ξένοι να διασκεδάζουνκαι να γλεντούν με γνήσια δημοτικά τραγούδια.

Ήταν η εποχή που καμάρωνες να βλέπειςκάποιον ή κάποια να χορεύει σωστά το γνήσιοδημοτικό τραγούδι.

Με το πέρασμα των χρόνων το δημοτικότραγούδι «κατέβηκε» στα υπόγεια της Ομόνοι-ας και σε κάθε είδους «σκυλάδικα» όπου κακο-ποιήθηκε βάναυσα και στη συνέχεια ξαναγύρι-σε «κακοποιημένο» και «αρκουδο-τσιφτετελο-γυφτο-ποιημένο»στα χωριά, όπου δυστυχώςέχει γίνει καθεστώς και έχει κατακυριεύσει όλατα πανηγύρια.

Κακοποιήθηκε τόσο πολύ το δημοτικό τρα-γούδι, που φτάσαμε στο σημείονα «ντρεπόμαστε» να μιλάμε γιατο πανηγύρι του χωριού μας ή ναφροντίζουμε να μην είμαστε στοπανηγύρι του χωριού μας για ναμην υποστούμε αυτή τη σκληρήδοκιμασία ν’ ακούσουμε έστω καιλίγο αυτά τα κλαρίνα και ταντραμς και τα άλλα όργανα πουεκπέμπουν οτιδήποτε άλλο εκτόςαπό μουσική.

Όχι, δεν είναι μουσική αυτό το πράγμα. Εί-ναι ένα συνοθύλευμα που «ντροπιάζει» τον τό-πο μας, που κακοποιεί τη γνήσια δημοτική μαςπαράδοση.

Πώς φτάσαμε όμως σ’ αυτό το χάλι, σ’ αυτήτην κατάντια;

Φταίνε πολλά και πολλοί, δυστυχώς. Οι οργανοπαίχτες αντί να μάθουν να παί-

ζουν γνήσιο δημοτικό τραγούδι, «ρίχτηκαν» μετα μούτρα να μάθουν να παίζουν το «αρκουδιά-ρικο», το «γύφτικο» τραγούδι, αφού αυτό ζητά-ει ο κόσμος. ‘Έτσι βλέπεις σ’ ένα πανηγύρι ναοργιάζει αυτού του είδους η μουσική και ο κό-σμος να χορεύει σαν «αρκούδι».

Οι εκπρόσωποι του γνήσιου δημοτικού τρα-γουδιού έχουν κι αυτοί την ευθύνη τους. Διαπι-στώνοντας ότι είναι λίγοι σαν εκπρόσωποι τηςγνήσιας δημοτικής παράδοσης ανέβασαν σταύψη το κασέ τους με αποτέλεσμα να μην μπορείένας φτωχός σύλλογος να τους καλέσει για κά-ποια πολιτιστική εκδήλωση στο χωριό, αφούδεν μπορεί εκ των πραγμάτων να καλύψει τομεγάλο ποσό που ζητάει ο καλλιτέχνης.

Βέβαια κάποιοι Σύλλογοι ή Δήμοι ή άλλοιφορείς το τολμούν καλώντας αυτούς τους γνή-σιους καλλιτέχνες της δημοτικής μουσικής μετο όποιο ρίσκο. Οι καλλιτέχνες εισπράττουντην υπέρογκη αμοιβή τους εκ του ασφαλούς καιστο τέλος πιθανόν να μείνουν και κάποιες εκα-τοντάδες ή δεκάδες ευρώ ή και κάποια ψίχουλαγια το Σύλλογο, αν «δεν μπει μέσα» με τα τσα-ρούχια.

Και αν πιάσει βροχή τη μέρα της εκδήλω-σης; Οι καλλιτέχνες πληρώνονται κανονικά τησυμφωνηθείσα τιμή, δεν υπάρχει «ελαφρυντι-κό» λόγω καιρού και ο Σύλλογος θα ψάχνεταιγια χρόνια να καλύψει το παθητικό.

Αυτά όσον αφορά τους γνήσιους εκπρόσω-πους του δημοτικού τραγουδιού. Μεγάλες οιαμοιβές, μεγάλο το ρίσκο γι’ αυτούς που ανα-λαμβάνουν τη διοργάνωση κάποιας εκδήλωσηςμε ονόματα-φίρμες.

Όμως αξίζει τον κόπο να ρισκάρει ένας Σύλ-λογος τόσο μεγάλο κόστος για μια εκδήλωσηόταν ο τραγουδιστής ή η τραγουδίστρια φίρμα

θέλει για μια βραδιά μόνο για τον εαυτό του από3.000 ευρώ; Χώρια αυτά που θέλει η ορχήστρα.Πώς θ’ αντέξει ο Σύλλογος σε μια τόσο μεγάληδαπάνη; Θα πρέπει να «ξεπουληθεί» όλο το χω-ριό, θα πρέπει να πληρώσουν αμυδρό εισιτήριοοι κάτοικοι του χωριού και οι ξένοι για να καλυ-φθούν όλα αυτά τα έξοδα.

Από την άλλη πλευρά «καιροφυλακτούν»και οι φίρμες του «αρκουδιάρικου», του «σκυ-λάδικου» τραγουδιού. Με τα αρκουδιάρικα τρα-γούδια τους και με τη «γυφτοποίηση» του δη-μοτικού τραγουδιού έχουν γίνει φίρμες καιέχουν ανεβάσει κι αυτοί το κασέ τους σε μεγά-λα ύψη.

Κι ερχόμαστε στις κομπανίες που είναι«ανεμομαζώματα», «κομπανίες της συμφο-ράς», που ο ένας παίζει τσάμικο «γυφτοποιημέ-νο» κι ο άλλος τσιφτετέλι «γυφτοποιημένο.Υπάρχουν κομπανίες που τη μέρα οι οργανο-

παίχτες πουλούν καρπούζια καιπεπόνια και αν πέσουν σε πανη-γύρι, παρκάρουν το DATSUN,βουτάνε τα κλαρίνα και τα του-μπελέκια κι αρχίζουν να παίζουντα δικά τους τ’ αρκουδιάρικα. Δυστυχώς αυτή είναι η κατάστα-ση. Μέσα σ’ όλο αυτό το θολό τοπίουπάρχουν κάποιοι Σύλλογοι πουκυκλοφορούν αφίσες για την εκ-

δήλωση που διοργανώνουν, στις οποίες γρά-φουν «ΧΟΡΟΣ ΜΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗΟΡΧΗΣΤΡΑ». Κι’ όταν πας στην εκδήλωση, μεθλίψη διαπιστώνεις ότι οι υπεύθυνοι του Συλλό-γου σε «εξαπάτησαν» με το να γράφουν στιςαφίσες «ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗΜΟΥΣΙΚΗ», ενώ σου παρουσιάζουν κι’ αυτοί«αρκουδιάρικα» τραγούδια.

Τέλος είναι διάφοροι «κακοί» επαγγελμα-τίες, που θεωρούν τα πανηγύρια σαν μια καλήευκαιρία «της αρπαχτής». Κακό σέρβις, ψητάαμφίβολης προέλευσης, κακοψημένα και σεακριβή τιμή, ορχήστρα κάκιστη είναι τα αρνητι-κά στοιχεία που δυσφημίζουν το πανηγύρι κιαπομακρύνουν τον κόσμο.

Σε γενικές γραμμές αυτή είναι η κατάστασηκαι πάμε απ’ το κακό στο χειρότερο. Κάποιεςελάχιστες εξαιρέσεις δεν μπορούν να περισώ-σουν το γόητρο και την αίγλη των πανηγυριών.

Τι πρέπει να γίνει;Αν πρόκειται να συνεχισθεί αυτός ο εξευτε-

λισμός των πανηγυριών που ντροπιάζει τον τό-πο μας είναι προτιμότερο να καταργηθούν.Προτιμότερο να γίνεται από κάποιο Σύλλογομια ανθρώπινη και σεμνή εκδήλωση με κασετό-φωνο ή CD και με γνήσια δημοτικά, νησιώτικακαι λαϊκά τραγούδια. Δόξα το Θεό υπάρχουνπάρα πολλά όμορφα δημοτικά και νησιώτικατραγούδια που τ’ ακούς ευχάριστα και πραγμα-τικά σου φκιάχνουν τη διάθεση να χορέψεις ήέστω να τ’ ακούς με μεγάλη ευχαρίστηση.

Ασφαλώς δεν είμαστε ....για τα πανηγύρια. Είμαστε όμως πρόθυμοι να στηρίξουμε τα

σωστά πανηγύρια, που εκφράζουν πολιτισμό,που «ευωδιάζουν» από γνήσια δημοτικά και νη-σιώτικα τραγούδια.

Φτάνει πια. ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΑΣΕΛΓΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΜΕ ΤΑ ΓΥΦΤΟ-ΑΡΚΟΥΔΙΑΡΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ.

Γιάννης Κ. Καρπούζης

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2005Σελίδα 8

Είμαστε για τα πανηγύρια;

Ροβολιαρίτες στην Πόλη, μπροστά στο παλάτι «Ντολμά Μπαχτσέ». Ο ιδρώ-τας και το αίμα των σκλάβων μετουσιώνεται σε χλιδή και πολυτέλεια...

Δυο σκεπές καινούργιες, η μια του Αγίου Γεωργίου και η άλλη του παλιούΣχολείου. Το σχολείο ανακαινίζεται. Σοβάδες, παράθυρα, πόρτα, δάπεδο,όλα ανακατασκευάζονται. Οι αθρόες εισφορές των Ροβολιαριτών και τωναδελφών μας στην Αμερική βοηθούν αποτελεσματικά στη συνέχεια των έρ-γων. Η τσιμεντόστρωση της πλατείας και η κατασκευή καθισμάτων θααπαιτήσουν να συνεισφέρουμε όλοι μας τον οβολό μας. Οι Ροβολιαρίτες σεέργα ευποιΐας δεν έκαναν ποτέ πίσω. Το ίδιο θα πράξουν και τώρα.

Ποια ανθρώπινη τεχνολογική επινόηση και κατασκευή μπορεί να είναι εφάμιλλη της τελειότητας αυτού του εντόμου;«Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε! Πάντα εν σοφία εποίησας!»

Η Έκθεση γοητεύει και εντυπω-σιάζει. Μας ωθεί να ανακαλύψουμεκρυμμένες ομορφιές της χλωρίδαςτου χωριού μας, ανοίγει τα μάτια μαςκαι μπολιάζει την αισθητική ευαισθη-σία μας. Μέσα απ’ τα φωτογραφήμα-τα ξεδιπλώνονται εικόνες απ’ τις τέσ-σερις εποχές του έτους και προβάλ-λεται έντονα ο κύκλος της ζωής, κα-θώς τη νάρκη του χειμώνα διαδέχε-ται η οργιώδης βλάστηση της άνοι-ξης και στη συνέχεια η καρποφορίατου καλοκαιριού, για να κλείσει ο κύ-κλος στο τέλος του φθινοπώρου μετο φυλλορρόημα, με κυρίαρχο χρώματο κίτρινο.

Η φύση είναι το πιο δυσανάγνω-στο βιβλίο. Για να αποκρυπτογραφή-σει κανείς τα μυστικά της, χρειάζεταινα διαθέτει ασκημένο και έμπειρο μά-τι.

Η κυρία Βίκυ-ΠαγώναΧατζόγλου, με το διεισδυτικό βλέμματης, έστρεψε το φακό της φωτογρα-φικής μηχανής εκεί, όπου το ξεχωρι-στό και ιδιαίτερο συνυπάρχει με τοωραίο, εκεί όπου την ύπνωση του χει-μώνα ακολουθεί η νεότης, ο οργα-

σμός και το ερωτικό ζευγάρωμα κα-τάδηλες εκδηλώσεις της άνοιξης καιτου θέρους. Η ζωή και ο θάνατος παί-ζουν κρυφτούλι σ’ αυτή την Έκθεση.Το σπάταλο πράσινο, τα χρώματα καιτα αρώματα, συν η ερωτική συνεύρε-ση των χελωνών από τη μια, και απότην άλλη το επιβλητικό ξερόδεντρο -σύμβολο ότι απ’ αυτό πέρασε η ζωή -και τα πεσμένα νεκρά κίτρινα φύλλα,συμπληρώνουν τον κύκλο της ζωής.

Συμπερασματικά μπορεί να ειπω-θεί ότι αυτή η Έκθεση πρέπει να λει-τουργήσει ως ξυπνητήρι σε όλουςμας, γιατί είναι αλήθεια ότι διερχόμα-στε μια περίοδο - ας ευχηθούμε να εί-ναι πρόσκαιρη - φυσιολατρικής απο-βιταμίνωσης.

Η προσφορά της κυρίας Βίκυς εί-ναι πολύ μεγάλη, όχι διότι η νεολαίατου χωριού μας θα εισπράξει το προϊ-όν της εκποίησης των εκθεμάτων, αλ-λά γιατί αποτελεί ΚΑΛΕΣΜΑ σεόλους να εκκλησιαζόμαστε τακτικάστο θαυμάσιο ναό της ΦΥΣΕΩΣ.

Εύγε, κυρία Βίκυ!

Θ. Νέλλας

Λίγα λόγια για την Έκθεση Φωτογραφίας

στο Λαογραφικό Μουσείο Ροβολιαρίου

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΤους αδελφούς Δημήτριο και Ανδρέα Καραγιάννηευχαριστούμε θερμά για:1. Την ποιότητα της ξυλείας που μας πούλησαν2. Τις πολύ καλές τιμές και3. Την επί πλέον ποσότητα που διέθεσαν δωρεάν στον Άγιο Γεώργιο. Μεαυτή την ποσότητα σκεπάσαμε και το παλιό Σχολείο.Ευχόμαστε κάθε περαιτέρω προκοπή στις δραστηριότητες του εργοστασί-ου τους.

Η Εκκλησιαστική Επιτροπή Ροβολιαρίου