Τ.Θ.52057–Μετα9όρφωσηΑττική,Τ.Τ.14401 ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΙΑ ... · 2019. 2....

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ

Αριθμός Φύλλου 28 –Τρίμηνη Έκδοση της Ένωσης Αποφοίτων της Εκκλησιαστικής Σχολής ΚορίνθουISSN 1790-9864 Μάρτιος – Απρίλιος – Μάιος 2013

Τ.Θ. 52057 – Μεταμόρφωση Αττικής, Τ.Τ. 14401

ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΙΑ ΠΑΘΗΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

Ταχ. Γραφείο

PRESS POST

PRESS POST

X+7

Αριθµός Άδειας154

Μεταµόρφωση

017865

Ηκατάνυξη των Αγίων Ημερώντης Μεγάλης Εβδομάδος χαρα-

κτηρίζει τον ευσεβή λαό μας και είναιη παραδοσιακή έκφραση της βαθύ-τατης θρησκευτικής του πίστης.

Στην ψυχή του λαού μας, τα ΆγιαΠάθη του Κυρίου εκφράζουν βιώμα-τα της προσωπικής και εθνικής τουπορείας στο διάβα των χρόνων^ τιςανατάσεις και τις μακρές, δυστυχώς,περιόδους πτώσεως.

Ειδικότερα στις δύσκολες μέρεςτου ο Ελληνισμός αντλούσε από τονΕσταυρωμένο Λυτρωτή, που είναι ηεσταυρωμένη αγάπη, ελπίδα και πί-στη ότι στο τέρμα του δικού του Γολ-γοθά θα συναντηθεί με τον αναστά-ντα Κύριο για να βιώσει ως πρόσω-

του Φώτη Γ. Παπαγεωργίου, θεολόγου

Ο Θεός έβαλε την υπογραφήΤου για την ελευθερίατων Ελλήνων και δεν

την παίρνει πίσω.Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Η εις Άδου κάθοδος,βυζαντινή τοιχογραφία από τη μονή της

Παναγίας Κεράς στην Κριτσά Κρήτης

πο, λαός και έθνος τη δική του ανά-σταση.

Γιατί στους χαλεπούς χρόνους τηςδουλείας είναι γνωστό, πασίγνωστο,παρά τις κατά καιρούς επιχειρούμε-νες παραχαράξεις, αλλοιώσεις καιδιαστρεβλώσεις της γνήσιας ιστορι-κής μας ζωής, ότι ο χαιρετισμός Χρι-στός Ανέστη ήταν χαιρετισμός μετα-ξύ των υποδούλων –και μήνυμα δι-πλής ελπίδας– καθ’ όλη τη διάρκειατου χρόνου, όχι μόνο την Πασχάλειοπερίοδο.

Ήταν σύνθημα και ακλόνητη βε-βαιότητα διπλής ανάστασης: της πί-στης και του Γένους. Έτσι πορευθή-καμε στο διάβα των χρόνων. Τα σκο-τάδια της δουλείας τα φώτιζε η πε-ποίθηση ότι το «ξημέρωμα» γλυκοχα-ράζει^ έρχεται^ φθάνει.

Τι άλλο παρά αυτή την πίστη τουΓένους εκφράζει ο μύχιος πόθος, ηφωνή του ποιητή που σαν γλυκό-φθογγο αηδόνι έφερνε το άγγελματης διπλής ελευθερίας σε βουνά και

πεδιάδες, σε θάλασσες και σε από-κρημνες αητοφωλιές της κλεφτουριάς,σε πόλεις και χωριά. Παντού, όπουΓΗΣ, ψυχή ελληνική.

Κι αν πέσαμε σε πέσιμο πρωτάκου-στο και σε γκρεμό κατρακυλίσαμε πουπιο βαθύ καμμιά φυλή δεν είδε ως τώ-ρα, είναι γιατί με των καιρών το πέρα-σμα όμοια βαθύ έν’ ανέβασμα μας μέλ-λεται προς ύψη ουρανοφόρα.

(Κ. Παλαμάς)Έτσι τράφηκε και ανατράφηκε ο

Ελληνισμός. Σταύρωση και Ανάστασητου Κυρίου η κορυφαία έκφραση τηςπίστης του. Σταύρωση και ανάστασητου Γένους η ελπίδα, ο αγώνας και ονικητήριος παιάνας του.

Αυτά δε διασπώνται, δε χωρίζο-νται. Είναι το ΕΝΑ, που θερμαίνει τηνψυχή, τη στηρίζει στις δυσκολίες, τηνκαταξιώνει στη χαροποιό μέθεξη τουμεγάλου μυστηρίου. Του μυστηρίουτου Σταυρού. Του διαρκούς θαύματοςτης Αναστάσεως.

Σε αυτή την παράδοση της ΑΓΙΑΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ «αναβαπτιζόμαστε»κάθε χρόνο, αιώνες τώρα, τέτοιες μέ-ρες οι απανταχού Έλληνες, ζώντεςαπό κοινού το θαύμα της Λύτρωσης,δροσιζόμενοι και ανακαινούμενοι σταγάργαρα νερά της εθνικής μας αυτο-συνειδησίας, κεκαθαρμένοι ψυχικάκαι πνευματικά στην πηγή της θρη-σκευτικής μας κληρονομιάς.

Μιας κληρονομιάς που εκφράζε-ται βιωματικά: στο εξαίσιο και άρρη-το μυστήριο της ζωής που «εκ Τάφουανέτειλε». Στο φως, εκ του ανεσπέ-ρου Φωτός. Στη σωτήρια ημέρα, «τηνκλητή και αγία».

Στην εορτή των εορτών, τη λαμπρο-φόρα ημέρα της συγχώρησης, όπου«εχθροί και φίλοι» γίνονται κατά τονποιητή μία ψυχή. Στο Πάσχα της ανα-στάσιμης χαράς και σωτηρίας.

ΣΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, αδελφοί!

2 Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου Απρίλιος 2013

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚPΟΣΗ

ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

ΓΡΑΦΕΙΑ:Τατοΐου 121, Μεταµόρφωση Αττικής, Τ.Κ. 14452

Fax: 210 28 19 550e mail: [email protected]ΤΑΧ. ΘΥΡ.: 52057, Τ.Κ. 14401

ΙPΙΟΚΤΗΤΗΣ:Ένωση Αποφοίτων Εκκλ. Σχ. Κορίνθου

ΕΚPΟΤΗΣ – PΙΕΥΘΥΝΤΗΣ:Μιχάλης Καλλαράς, τηλ.: 6944 24 30 41

ΣΕΛΙPΟΠΟΙΗΣΗ:Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΚΤΥΠΩΣΗ:Σταµάτιος Κοτσάτος & ΣΙΑ Ο.Ε.

Αριθµός φύλλου 28Μάρτιος – Απρίλιος – Μάιος 2013

Η νέα µας συνάντησηθα γίνει στις 2 Ιουνίου,

στην εορτή της Αγίας Φωτεινήςτης Σαµαρείτιδος στην Κόρινθο.

Κάτω από αντίξοες καιρικές συν-θήκες και με απεργία των μέσων

μεταφοράς (λεωφορείων και τρένων)έλαβε χώρα η καθιερωμένη συνάντη-σή μας για την κοπή της πρωτοχρο-νιάτικης πίτας της Ένωσής μας τοΣάββατο 26 Ιανουαρίου στον φιλόξε-νο Ιερό Ναό του Αγίου ΕλευθερίουΑχαρνών κι αυτή τη φορά.

Η προσέλευση των συμμαθητών,παρ’ όλα αυτά, ήταν αξιοθαύμαστη καιη διάθεσή τους ευχάριστη. Ήρθαν ναδουν και να απολαύσουν την ευτυχίατης εν τω αυτώ συνάθροισης με τουςαγαπημένους αδελφούς. Πόσο μάλλονπου αυτή τη φορά η αρχιερατική λει-τουργία θα είχε ως κεντρικό πρόσωποτον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θη-βών και Λεβαδείας κ. Γεώργιο Μαν-τζουράνη, παλαιό μαθητή της Σχολής.

Παρών ήταν και ο ΜητροπολίτηςΜαραθώνος κ. Μελίτων, που ευλογείόλες τις συγκεντρώσεις μας τα τελευ-ταία χρόνια, καθώς και πλήθος ιερέωνσυμμαθητών μας. Έψαλε η χορωδίατης Ένωσης με χοράρχη τον Καθηγη-τή Θεολογίας και Πρωτοψάλτη κ.Αθανάσιο Βουρλή.

Το κλίμα ήταν κατανυκτικό σε όλητη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας καιτου καθιερωμένου πλέον μνημοσύ-νου υπέρ αναπαύσεως των ψυχών τωνεκδημησάντων εις Κύριον αδελφών.

Στο τέλος, λίγο πριν από την από-λυση, ο Μητροπολίτης Θηβών και Λε-βαδείας κ. Γεώργιος, γεμάτος συγκί-νηση, ευχαρίστησε για την τιμητικήπρόσκληση να παραστεί και να χορο-στατήσει στη συνάντηση αυτή και ναβρεθεί μαζί με συμμαθητές και φίλους.Μίλησε με πολλή αγάπη και νοσταλγίαγια τη Σχολή μας και κατέθεσε πολ-λές αναμνήσεις από τη μαθητική του

ΤΤΑΑ ΝΝΕΕΑΑ µµαασσ

Το παρόν φύλλο είναι μια πένθιμη ανα φορά σε σημα -ντικούς ανθρώπους που διακόνησαν με ιδιαίτερο ζή-

λο την ορθόδοξη πίστη και λατρεία, καταξιώθηκαν στοντομέα τους και άφησαν πίσω τους έργο λαμπρό: ένανΜητροπολίτη, τον Χρι στου πό λεως Πέτρο, έναν Καθη γη -τή του Πα νεπιστημίου Αθηνών, τον Νι κό λαο Παπα δό -

που λο, και δύο ιερείς, τον π. Γεώργιο Αναστόπουλο και τονπ. Κων σταντίνο Τσουρέλη, του οποίου ο θάνατος ήρθεπολύ πρόωρα. Οι τρεις πρώτοι προέρχονται από την Εκ -κλη σιαστική Σχολή και ο τελευταίος από το Εκκλη σια στι -κό Λύκειο Κο ρίνθου. Ας είναι η μνήμη τους αιώ νια.

Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΙΤΑΣ

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας

Η κοπή της πίτας από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαραθώνος κ. Μελίτωνα.Δίπλα του ο Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιος και ο πρόεδρος

της Ένωσής μας κ. Αθ. Ψυχογιός.


ζωή και την ταλαιπω ρία του μετά τοκλείσιμο της Σχολής.

Δεν παρέλειψε να τιμήσει με τονπλέον επίσημο τρόπο και τον πατέραΚωνσταντίνο Παναγιωτόπουλο, προϊ -στάμενο του Ι. Ν. Αγίου ΕλευθερίουΑχαρνών, ο οποίος κάθε χρόνο, μαζίμε τους συλλειτουργούς του, π. Γεώρ -γιο Καλπούζο και π. Θεμιστοκλή Χρι -στοδούλου, με περίσσια χαρά μάςυπο δέχονται και μας φιλοξενούν. Μά -λι στα έκανε και μια κίνηση που μαςεντυπωσίασε όλους: έβγαλε το σταυρόπου φορούσε στη διάρκεια της ΘείαςΛειτουργίας και τον χάρισε στον τα-πεινό ιερέα, αναγνωρίζοντας και τιμώ -

ντας τις άοκνες προσπάθειές του γιατο συμφέρον της Εκ κλη σίας και τουχριστεπώνυμου πληρώματος στην πε -ντηκονταετή σταδιοδρομία του.

Με ιδιαίτερη συγκίνηση ανακοί-νωσε σε όλους μας το θάνατο του πε-φιλημένου μας αδελφού Μη τρο πο λί -του Χριστουπόλεως κυρού Πέτρουκαι μας κάλεσε στο τεσσαρακονθή-μερο μνημόσυνό του στη Λειβαδειάστις 9 Φε βρουαρίου.

Την κοπή της πίτας που ακολού-θησε ευλόγησε ο Μη τροπολίτης Μα -ραθώνος Μελίτων, ο οποίος μας ευ-χήθηκε υγεία και ευτυχία.

Ακολούθησε η Γενική μας Συ νέ -

λευση. Χαιρετισμό απηύ θυνε ο πρόε -δρος της Ένωσης κ. Αθανάσιος Ψυ -χο γιός, ο οποίος παρουσίασε και τοναπολογισμό, και κατόπιν μίλησαν οΟμότιμος Καθηγητής της Θεο λο γι -κής Σχολής του Πα νεπιστημίου Αθη -νών κ. Ηλίας Οικονόμου, ο κ. ΦώτιοςΠαπα γεωρ γίου, ο κ. Βλάσιος Ανδρι -κόπουλος, τέως διευθυντής του Εκ -κλησια στι κού Λυκείου Κορίνθου, κ.ά.

Μετά το τέλος της συγκέντρωσηςόσοι ήθελαν συνεστιάστηκαν σε εστια -τόριο της Νέας Φιλαδέλφειας και κά-ποιοι συνέχισαν σε καφετέρια της πε-ριοχής. Ήτανε δύσκολος ο αποχωρι-σμός φαίνεται…

ΑΝΑΒΟΛΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΜΑΣ

Λόγω τεχνικών δυσχερειών αναβάλλεται η μουσική εκ-δήλωση της χορωδίας της Ένωσής μας που θα γινότανπριν από το Πάσχα στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών. Τοπρό βλημα κυρίως οφείλεται στην έλλειψη χρόνου για τηνκατάλληλη προετοιμασία. Ελπίζουμε ότι θα πραγματο-ποιή σουμε την εκδήλωση προσεχώς, αφού την προε τοι -μά σουμε πολύ καλά.

Με την ευκαιρία αυτή η Ένωση παρακαλεί όλους τουςιεροψάλτες συμμαθητές και όσους άλλους επιθυμούν, ναστελεχώσουν με προθυμία και ζήλο τη χορωδία μας. Βα -σική προϋπόθεση είναι να μετέχουν στις πρόβες που θαγί νονται άπαξ της εβδομάδος.

Η χορωδία μας φιλοδοξεί να εμφανίζεται συχνότερακαι να προβάλλει το σπουδαίο έργο που έχει συντελεστείστη Σχολή μας.

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Η Ένωση προγραμματίζει επταήμερη οδική εκδρομή στηνΚωνσταντινούπολη στις 25-31 Μαΐου 2013, με επισκέ-ψεις στην Αγία Σοφία, τον Ιππόδρομο, το Μπλε Τζαμί, τοΤοπ Καπί, τη Μο νή της Χώρας, το Οικουμενικό Πα τριαρ -χείο, τη Με γάλη του Γένους Σχολή, την Παναγία των Βλα-χερνών, τη Μονή του Μπαλουκλί, τα Πριγκιπόννησα (Χάλ -κη και Πρί γκηπο), τον Βόσπορο και αλλού.

Το κόστος της εκδρομής ορίστηκε στα 390Є. Στην τιμήπεριλαμβάνεται πολυτελές πούλμαν, το ξενοδοχείο στηνΕλλάδα, το ξενοδοχείο στην Κων στα ντι νού πολη, πρωινόκαι ένα γεύμα την ημέρα εκτός Ελλάδος (4 γεύματα συνο -λικά), τα εισιτήρια στο καραβάκι για Πρι γκη πόννησα, ξε-

να γός, ασφάλιση εκδρομέων και περιήγηση στον Βό σπο ρο.Παρακαλείσθε, όσοι επιθυμείτε να συμμετάσχετε, να

δηλώσετε τη συμμετοχή σας μέχρι τις 10 Μαΐου, προκα-ταβάλλοντας 100 Є και αποστέλλοντας φωτοτυπία δια-βατηρίου ή Αστυνομικής Ταυτότητας.

Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στο μέ-λος του Δ.Σ. κ. Γεώργιο Γιαν να κό πουλο στα τηλέφωνα6974880140 και 210 98 28 683.

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ

Η έκδοση του Λευκώματος της Σχολής μας έχει δρομο-λογηθεί ήδη. Το υλικό συγκεντρώνεται και μέχρι το χει-μώνα θα το έχουμε στα χέρια μας. Γι’ αυτό σας παρακα-λούμε όλους να μας αποστείλετε υλικό που –κατά τηγνώμη σας– θα μπορούσε να δημοσιευτεί (φωτογραφίες,κείμενα, ντοκουμέντα από τη ζωή μας στη Σχολή). Εν -νοείται ότι το υλικό αυτό θα επιστραφεί στους κατόχουςμετά τη χρησιμοποίησή του από την επιτροπή.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

Παρακαλούνται οι συμμαθητές, και ιδιαίτερα οι Πα νε πι -στημιακοί Διδάσκαλοι, που έχουν συγγράψει βιβλία ή άλ-λες εργασίες, να μας αποστείλουν άμεσα από ένα αντί -τυπο των έργων τους για τη δημιουργία βιβλιοθήκης τωναποφοίτων και των φοιτησάντων στην ΕκκλησιαστικήΣχολή Κορίνθου.

Απρίλιος 2013 Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου 5

Την 26η Δεκεμβρίου, χαράματα, την επομένη της Γεν -νήσεως του Χριστού, χάσαμε τον πολυσέβαστο καιπολυαγαπημένο συμμαθητή μας, Μητροπολίτη Χρι -στουπόλεως κυρό Πέτρο Δακτυλίδη. Η κοίμησή τουσυνέβη στη γενέτειρά του, τη Μύκονο, και η εξόδιοςακολουθία του τελέστηκε την επομένη στον Ιερό Μη -τροπολιτικό Ναό της Μεγάλης Παναγιάς Μυκόνου.Συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Κα στο -ρίας κ. Σε ραφείμ, Σύρου κ. Δωρόθεος, Κορίνθου κ.Διο νύσιος, Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιος, πολλοίκληρικοί, συγγενείς και φίλοι.

Στις 9 Φεβρουαρίου τελέστηκε το τεσσαρακονθή-μερο μνημόσυνο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό τωνΕισοδίων της Θεοτόκου Λεβαδείας με τη φροντίδατου Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Θηβών και Λε βα -δείας κ. Γεωργίου. Στη Θεία Λειτουργία χοροστάτησεο Μη τροπολίτης Μαραθώνος κ. Μελίτων και συλλει-τούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Ναυ πά -κτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος, Φθιώτιδος Νικόλαος,Ύδρας, Σπε τσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ, και Θηβών καιΛεβαδείας κ. Γεώργιος. Παρέστη επίσης και συμπρο-σευχήθηκε ο Μητροπολίτης Κο -ρω νείας κ. Παντελεήμων.

Επιμνημόσυνο λόγο απηύθυνεο Σεβασμιώτατος ΜητροπολίτηςΝαυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιε ρό -θεος, ο οποίος αναφέρθηκε στηνπροσωπικότητα του μακαριστούΜητροπολίτου Χριστουπόλεως κυ -ρού Πέτρου. Ο ΣεβασμιώτατοςΜη τροπολίτης Θηβών και Λε βα -δείας κ. Γεώργιος ευχαρίστησεόλους όσοι προσήλθαν για να τι-μήσουν τον πνευματικό του πατέ-ρα και ιδιαίτερα τους Αρχιερείς.

Στο μνημόσυνο παρέστησαντο Δ.Σ. και πάρα πολλά μέλη τηςΈνω σής μας και συμπροσευχήθη-καν για την ανάπαυση της ψυχήςτου.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΠΕΤΡΟΣ

Από το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο στη Λειβαδιά


Ηταν σαρανταήμερο των Χρι στου γέννων του 1969όταν ως σπουδαστής της Εκκλησιαστικής Σχολής

Κορίνθου διάβηκα το κατώφλι της Αγίας Φωτεινής, τουπαρεκκλησίου της Σχο λής μας, προκειμένου να συναντή-σω τον πνευματικό και να εξομολογηθώ. Μπαίνοντας στοεκκλησάκι ασπάστηκα την εικόνα που ιστορούσε τη συ-νάντηση του Χριστού με τη Σαμαρείτιδα.

Έκλεισα την πόρτα και στο δεξιό μέρος του ναού,ακου μπισμένο σε ένα τραπεζάκι, αντίκρισα ένα σαραντά-ρη κληρικό. Με υποδέχτηκε με χαμόγελο και ζεστασιά, μεέβαλε να καθίσω απέναντί του και με άκουσε. Με ρώτη-σε, με συμβούλεψε, με κατηύθυνε στου Θεού τη χάρη καιτη συγγνώμη. Πάνω απ’ όλα ενίσχυσε μέσα μου την πε-ποί θηση ότι όλοι είμαστε παιδιά του Θεού που μπορεί μεννα λοξοδρο μού με από το δρόμο Του, αλλά Εκείνος πά νταμας αγαπά και μας αποδέχεται. Στο τέλος, όταν μου διά-βασε τη συγχωρητική ευχή προτού τον αποχαιρετήσω, μερώτησε για την καταγωγή μου και χάρηκε ιδιαίτερα γιατην κοινή κυκλαδίτικη προέλευσή μας. Αυτός ο συγκε-κριμένος ιερέας, ο καλός και γλυκύς πατήρ Πέτρος, έγινετο πνευματικό μου στήριγμα, ο άνθρωπος που μου στά-θηκε στη ζωή, εκείνος που παρείχε πλούσια την αγάπη, τηφιλοξενία και την παντοειδή συμπαράστασή του τόσο στηζωή τη δική μου όσο και πολλών άλλων πνευματικών μουαδελφών.

Καθώς σε ηλικία δέκα ετών είχα χάσει τον πατέρα μου,η πατρική και πλη θωρική του αγάπη και στοργή ήλθε νακαλύψει μεγάλο μέρος από αυτό το κενό. Μου στάθηκεπαντοιο τρό πως στη ζωή, στις σπουδές μου, στο στρατό,στην προετοιμασία για την αφιέρωσή μου στην Εκκλησίακαι με χειραγώγησε ο ίδιος στην ιεροσύνη. Μέχρι σήμε-ρα, ύστερα από τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια, η πνευ-ματική μας συγγένεια παραμένει ακμαία και ισχυρή, ο σε-βασμός μου προς το πρόσωπό του βαθύτατος, η υιικήαγάπη μου γνήσια και η ευγνωμοσύνη μου αληθινή. Οπατήρ Πέτρος Δα κτυλίδης υπήρξε για μένα ένα όμορφο,ένα αυθεντικό πρό τυπο κληρικού και αρχιερέως που μεενέπνευσε, με στήριξε, με καθοδήγησε και πάντα μουυπενθύμιζε την ιερατική μου ευθύνη. Την ίδια αγάπη,στορ γή και αφοσίωση είδα να εκφρά ζει και σε πολλούςάλλους νέους, παι διά και ενηλίκους, τους οποίους κα τηύ -θυνε αταλά ντευτα στον Χριστό χω ρίς να δημιουργεί οπα-δούς, «χρωματιστά» εκκλησιαστικά γκέτο και προσωπο-παγείς σχέσεις που έχουν ημερομηνία λήξεως. Μπορώ ναμαρτυρήσω ότι όπου διακόνησε ο σεβαστός μας Γέ ρο -

ντας, στην Κόρινθο, στην Αθήνα, στην Αγία Ζώνη, στονπρώτο ναό της Ελ λάδος, έδωσε τη μαρτυρία του καλούποιμένα και του καλού παιδαγωγού, του πνευματικούπου ξαλάφρωνε τις ψυχές χωρίς να προξενεί ενοχικές κα-ταστάσεις και τύψεις και περιέβαλλε τον καθένα μας μεπολλή αγάπη, εκτίμηση και σεβασμό. Περίπου δύο εκα-το ντάδες κληρικούς οδήγησε στην ιεροσύνη και συμ-μαρτύρησε απλά και αθόρυβα, βιώνο ντας ο ίδιος την πιομεγάλη χαρά ξεχωριστά για τον καθένα.

Ο ίδιος αγάπησε τον Χριστό και την Εκκλησία Του,διηκόνησε υπεύθυνα, αδικήθηκε, πικράθηκε, κυνηγήθη-κε, πόνεσε, αλλά άντεξε και συνέχισε ακούραστα τη δια-κονία του. Δεν μπορώ να λησμονήσω αυτά που σε ανά-λογες περιπτώσεις μάς έλεγε και μας τόνιζε: Η Εκκλησίαμας είναι Αγία, εμείς οι χριστιανοί και οι κληρικοί είμαστεατελείς και σφάλλουμε. Να μην επηρεάζεσθε, να εργάζεσθεόμορφα και με κέφι και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Παι -διά μου, μην κρατάτε ποτέ κακία. Φθόνος ουδείς. Να είναικαλά οι αδικούντες. Τον συγκινούσε ιδιαίτερα η συγγνώ-μη προς τον πλησίον και σημείωνε με νοσταλγία: Ο Γέ ρο -ντάς μου, ο μακαριστός Μη τρο πο λίτης Κορίνθου Προ κό -πιος Τζα βά ρας, μας τόνιζε και μας παρήγγειλε γραπτώςστη διαθήκη του: «Παιδιά μου, να συγχωρείτε, να συγχω-ρεί τε, να συγ χωρείτε».

Θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερη αναφορά στην πολύπλευ-ρη και αξιόλογη διακονία του στον κεντρικό επιτελικόοργανισμό της Εκκλησίας μας, αρχικά ως αναπληρωτήςκαι κατόπιν ως γενικός διευθυντής της Αποστολικής Δια -κονίας της Εκκλησίας της Ελ λά δος για δεκαεννιά χρόνια.Πο λυ τάλαντος και πρακτικός άνθρωπος, εργάστηκε σκλη -ρά για να αναπτυχθεί και να εδραιωθεί το έργο της Εκ -

Ένα αυθεντικό πρότυπο κληρικού και αρχιερέωςτου Αρχ. Καθηγουμένου Ι. Μ. Οσίου Λουκά,

νυν Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίου Μαντζουράνη(Από το βιβλίο ΣυειΑρχιερεύςμουειςτοναιώνα, του Σταμάτη Πορτελάνου, αποφοίτου

της Σχολής μας και πανεπιστημιακού στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πα νε πιστη μίου Ιωαννίνων)

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κοιτάζει στοργικά τον πνευματικό του πατέρα.


κλη σίας της Ελλάδος πνευματικά καιιεραποστολικά. Ελπίζω και θέλω ναπιστεύω ότι οι ειδήμονες και οι διάδο -χοί του θα ενθυμούνται και θα προ -σεύχονται για αυτούς που κοπίασανγια να «στρωθεί το τραπέζι», ώστε ηΕκ κλησία της Ελλάδος να διακονεί καινα φωτίζει με τις εκδόσεις της και τιςάλλες ποικίλες και πολυσχιδείς δρα -στηριότητές της. Από το Θεο λο γι κόΟι κο τρο φείο πέρασαν και σπούδασανπολλά παιδιά που σήμερα εργάζονταιεπιτυχημένα στην Εκκλησία και τηνκοινωνία έχοντας νιώσει ποικιλοτρό-πως την αγάπη του Διευ θυ ντού των.

Το1995 και σε ώριμη ηλικία, στα68 του χρόνια, ο παλιός μας Γέρονταςεξε λέγη και εχειροτονήθη Επίσκοποςτης πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επι σκο -πής Χριστουπόλεως, συνεχίζο ντας τοέργο του στην Αποστολική Δια κονίαπαράλληλα με τις νέες ποιμαντικές καιλειτουργικές ευθύνες του στην Αρ -χιεπισκοπή Αθηνών.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ και σε δύο πρό-σωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή του Θεο φι λέ -στατου: τη μακαριστή υπερπολύτεκνη μητέρα του Αν νε -ζώ, την οποία για λίγο γνώρισα και συναναστράφηκα, καιτην επίσης μακαριστή αδελφή του Μαρία, που υπήρξε έναςάγγελος της ζωής του και τον διακόνησε με αφοσίωση καιτον υποστήριξε στις πικρίες και τις δοκιμα σίες της ιερα-τικής του ζωής. Για μας, τα πνευματικά του παι διά, η φιλο -ξενία και η πληθωρική της αγάπη παραμένουν πολύ ζω ντα -νές στη μνήμη μας. Κατά τη διάρκεια της οδυνηρής ασθέ -

νειάς της, ο σεβαστός Γέροντάς μας και αδελφός της προ-σέφερε όλο του τον εαυτό προκειμένου να την ανα κου φί -σει, την περιποιήθηκε αόκνως μέχρι την αποχώ ρησή τηςαπό την πρόσκαιρη τούτη ζωή, αφήνο ντάς μας ακόμα έναπρότυπο αφοσιώσεως, αυτοθυσίας και προσφοράς.

Τον κύριο Σταμάτιο Πορτελάνο, αγαπητό αδελφό, συ-σπουδαστή, εκλε κτό επιστήμονα και συγγραφέα του ανάχείρας πονήματος, στις σελίδες του οποίου αναδεικνύο -νται γλαφυρά πτυχές της ζωής και του πολυσχιδούς έρ-γου του πνευματικού μας πατρός, θερμότατα ευχαριστώκαι συγχαίρω.

Από παλαιότερη εκδρομή-επίσκεψη μελών της Ένωσής μας στον τότε ηγούμενο της μονής Οσίου Λουκά π. Γεώργιο Μαντζουράνη στη Λειβαδιά. Στο κέντρο ο μακαριστός πατέρας Πέτρος, πανευτυχής δίπλα στο πνευματικό του τέκνο.

«Η κοίμηση του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Χρι στου -πόλεως κυρού Πέτρου, τη δεύτερη ημέρα των Χρι στου -γέννων, με λύπησε, γιατί ήταν από τα αγαπητά και σεβα-στά μου πρόσωπα… Τον ξεχώριζα ως ιερέα ευλαβή, συ-νε τό, διακριτικό, πεπειραμένο, με ευχάριστο και πνευμα-τικό λόγο, ελεήμονα, φιλόστοργο, έχοντα εκκλησιαστικόφρόνημα και λειτουργικό ήθος. Λειτουργούσε ταπεινά,με φόβο και αγάπη Θεού, με ευλάβεια.

»Ωφελήθηκα πολύ από το λόγο του, τη σεμνότητά του,την πολύχρονη ποιμαντική του διακονία, την πείρα τουστα εκκλησιαστικά πράγματα, τον τρόπο αντιμετωπίσεωςτων διαφόρων δυσκολιών στη διοίκηση της Εκ κλη σίας.Ήταν στο έπακρον διδακτικός, φιλόστοργος, χαρούμενος,υπάκουος στους κατά καιρούς προϊσταμένους του και γε-μάτος αγάπη. Μου μιλούσε για τις δοκιμασίες που πέρα-

σε, αλλά καταλάβαινα και την αμνησικα κία του. Σε αυτόνεναπέθετα κι εγώ τις δυσκολίες της διακονίας μου στην Ιε -ρά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και μετέπειτα της διακονίας τουεπισκοπικού βαθμού, αλλά και τα θέματα της προσωπι-κής μου ζωής. Διέκρινα την ανεξικακία του και την αγάπητου. Και όταν τον αδικούσαν, εκεί νος το προσπερνούσε μεγέλιο, με αστεία, με χιούμορ.

»Είχε πολλά πνευματικά παιδιά στα οποία στάλαζε τηναγάπη του, το μειλίχιο του χαρακτήρα του, την ποιμα ντι -κή του πείρα, κυρίως όμως το εκκλησιαστικό του φρόνη-μα. Μεταξύ αυτών των πνευματικών παιδιών συ γκαταλέ-γεται ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβών και Λε βα -δείας κ. Γεώργιος. Μεταξύ τους υπήρχε αμοιβαία εν Χρι -στώ αγάπη. Ο μακαριστός ιεράρχης αγαπούσε πολύ τονΜη τροπολίτη Θηβών Γεώργιο, καυχιόταν γι’ αυτόν και

Έγραψαν επίσης…


μεγάλη χαρά πλημμύρισε την καρδιά του όταν τον είδεΜη τροπολίτη. Αλλά ο Σεβασμιώτατος Θηβών και Λε βα -δείας Γεώργιος όχι μόνον τον σεβόταν, αλλά τον αγαπού -σε υπερβαλλόντως. Για μεγάλο χρονικό διάστημα τον φι-λοξένησε στο Γηροκομείο της Λειβαδιάς και τον περιποιό -ταν αξιοθαύμαστα. Δεν του έλειπαν ποτέ από κοντά τουοι γιατροί, οι νοσηλευτές και διάφορα άλλα πρόσωπα. Τοπροσωπικό ενδιαφέρον του για τον Γέροντά του ήταν κα-ταπληκτικό και παραδειγμάτιζε όλους…»

Σεβασμιώτατος ΜητροπολίτηςΝαυπάκτουκαιΑγ.Βλασίουκ.Ιερόθεος

«…Συνεχίζοντας την παράδοση του ΜακαριωτάτουΑρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ. Ανα στα -σίου, τον οποίο διαδέχθηκε στη Γενική Διεύθυνση τηςΑπο στολικής Διακονίας, έδειχνε πάντοτε ζωηρό ενδια-φέρον για το ιεραποστολικό άνοιγμα της Εκκλησίας σταέθνη, στηρίζονται ηθικά και οικονομικά τις δραστηριό-τητες του Γραφείου Εξωτερικής Ιεραποστολής. Μετά τηναποχώρησή του από τον οργανισμό κατά την περίοδο τηςασθενείας του εμπιστευόταν το έργο αυτό στον Σε βα -σμιώτατο Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιο,ο οποίος, ως γνήσιο πνευματικό παιδί, περιέθαλψε φιλό-στοργα, αφοσιωμένα και αγαπητικά τον Γέροντά του μέ-χρι τη δύση της επίγειας ζωής του.

»Ο μακαριστός π. Πέτρος κατέλιπε μνήμη τίμιου, αφι-λάργυρου, καλοκάγαθου, ανεξίκακου, ταπεινού και ελεή -μονος ιεράρχη της Εκκλησίας μας, ο οποίος δεν επέτρε-ψε στον εαυτό του οποιαδήποτε ανθρώπινη επιδίωξη καιφιλοδοξία κοσμικού χαρακτήρα. Ο ίδιος συνήθιζε να λέειγια την αρχιεροσύνη: Το επισκοπικό αξίωμα επιβάλλει πε-ρισσότερη εργασία και θυσίες. Με το εκκλησιαστικό ήθοςκαι τη διδάσκουσα ιεροπρέπειά του είχε την ευλογία απότον Θεό να αποκτήσει πολλά πνευματικά τέκνα, κάποιαεκ των οποίων καθοδήγησε στο ιερό θυσιαστήριο, ώστε

να αναδειχθούν άξιοι λειτουργοί του Υψίστου, διακονώ -ντας μέχρι σήμερα τον πιστό λαό του Θεού. Είθε ο Κύ -ριος, ο ετοιμάσας δι’ αυτόν τόπον, να κατατάξει την αγίαψυ χή του εν χώρα ζώντων και σκηναίς δικαίων. Ας μας συ-νοδεύει όλους η πολύτιμη πατρική ευχή του».

ΕυάγγελοςΝ.Μαρινόπουλος

«…Όσοι τον γνώριζαν και μετά τη χειροτονία του στοβαθμό της αρχιεροσύνης, τον προσφωνούσαν “π. Πέτρο”γιατί αναγνώριζαν στο πρόσωπό του τα βιβλικά χαρίσμα -τα του καλού ποιμένα, που θυσιάζει την ψυχή του υπέρτου ποιμνίου του…

»Στο τελευταίο εξάμηνο δέχτηκε την αγάπη και τηφρο ντίδα από τους συγγενείς του στην πατρίδα του, τηΜύκονο. Ήταν συγκινητική η παρουσία κλήρου και λαούστην εξόδιο ακολουθία. Πολλά πνευματικά του παιδιά,κληρικοί και λαϊκοί, βρέθηκαν στη νησιώτικη γη της Μυ -κό νου για να τιμήσουν και να κατευοδώσουν το ιεροπρε-πές σκήνωμα του μακαριστού Πατέρα και ποιμένα και ναασπαστούν ένα αδαπάνητο πρότυπο της Εκκλησίας. Στηνεποχή μας, όπου γίνεται πολύς λόγος για βιοηθική, ο σε-πτός ιεράρχης με την πίστη και τη χάρη του Θεού έγινε οθείος κλώνος της ζύμης, της μαγιάς του αδαπάνητου άρ-του, που διαιωνίζει το μυστήριο της Εκκλησίας και τηςλύ τρωσης. Στο σεπτό σκήνωμά του διέκρινε ο πιστός ότιαναπαυόταν η χάρη του Θεού… Το Χριστός Ανέστη πουψάλλαμε κατά τον ενταφιασμό του στην επίγεια πατρίδατου, τη Μύκονο, ήταν ύμνος του καθημερινού του πόθου:να γίνει ομοτράπεζος του αρχιποίμενος Χριστού που τό-σο πίστεψε, αγάπησε και διακόνησε από όλους τους βαθ-μούς της ιεροσύνης. Με τα χριστομίμητο ήθος του ανα-γνωρίζεται ως καρπός του διαγενεαλογικού δέ ντρου πουιστοριογραφεί τη θεία πρόνοια στην πορεία του κόσμουκαι της Εκκλησίας…

»Ο βίος του, η ψυχή του ήταν ένα πανδοχείο χάριτος

Από το τραπέζι που προσέφερε σε όλους ο Μητροπολίτης Γεώργιος στο ίδρυμα χρονίως πασχόντων της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας


που χωρούσε κάθε άνθρωπο, κάθε καταγωγής και κοινω-νικής τάξης… Η ποιμαντική του εξακτινωνόταν σε όλεςτις κοινωνικές τάξεις. Έλεγε πως οι περιθωριακοί, όπωςτους ονοματίζει και τους κατηγοριοποιεί η κοινωνία, εί-ναι η κύ ρια αποστολή του ποιμένα κατά το πρότυπο τουΧρι στού. Η προσωπικότητά του ακτινοβολούσε, έδινε ταεχέγγυα σε πιστούς και φορείς για να του εμπιστευθούντα προσωπικά τους προβλήματα και να τους βοηθήσει…

Ήταν ο ακάματος πατέρας και ποιμένας των κρατουμέ-νων στις φυλακές. Είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη τους μετο πνεύμα αγάπης και θυσίας. Πολλές φορές διέθετε τομισθό του για την αποφυλάκιση ανθρώπων που είχαν κα-ταδικαστεί και ιδιαίτερα νέων…»

ΣταμάτηςΠορτελάνος

Προσέρχομαι με την ευλογία του σεπτού Ποιμενάρχου της Θεοσώστου ταύτης Μητροπόλεως,

Άγιοι Αρχιερείς, Τίμιον Πρεσβυτέριον, Ευ λαβέστατοιΜο ναχοί και Μοναχές, συμπροσευχόμενοι αδελφοίκαι αδελ φές, του ομογάλακτου συμμαθητή, αδελφούμας και πατέρα, του εν την επουράνιω Εκκλησία ανα-παυομένου, του Μακαριστού Θεοφιλεστάτου Επι σκό -που Χρι στου πό λεως πατρός Πέτρου, προσεύχομαι προ-κειμένου με τον αδύναμο λόγο μου να καταθέσω εκπροσώπου της Ενώσεως των Απο φοί των της πάλαι πο-τέ Εκ κλησιαστικής Σχολής Κο ρίνθου την εμπρέπουσα τι-μή, την καρδιακή αγάπη και τον εσώψυχο σεβασμό προςτο πρόσωπο και τη μνήμη του Πέτρου Δα κτυλίδη.

Και αισθάνομαι αδύναμο το λόγο και ως προς τονκατ’ άν θρωπον έπαινον, εγκυμονούντος του κινδύνουεκ πλεονάσματος αγάπης να ολισθήσει εις υπερβολάςξένας παντελώς προς το πνεύμα ταπεινώσεως πουβίωνε ο τιμώμενος πατήρ Πέτρος, αλλά και εν ταυτώαδύναμος ο λόγος κατ’ ενώπιον προσωπικότητος, ηοποία πέραν όλων των χαρισμάτων και αρετών με τιςοποίες ήτο παιδιόθεν κατακεκοσμημένος και διήνυσεαταλάντευτα την επίγειον πόλιν προσανατολισμένοςπρος το μέγαν μυστήριον «της μέλλουσας και μένου-σας πόλεως», της Άνω Ιερουσαλήμ. Προς αυτήνέστρε ψε εκ νεότητος την ψυχή και την καρδιά του, εκβρεφικής ηλικίας και η Χάρις του Θεού τον καταξίωσενα υπηρετήσει από το εσώτατον του καταπετάσματοςτην τιμή της ιεροσύνης, η οποία κατά τον Χρυ σορ -ρήμονα, μεγάλο της Εκκλησίας Πατέρα και Οι κου -μενικόν Διδάσκαλον, «τελείται μεν επί γης, τάξιν δεεπουράνιων έχει πραγμάτων».

Πάγκοινη είναι η εκτίμηση του φιλοχρίστου ποι-μνίου, σε όποια έπαλξη τον έταξε η Μητέρα Εκκλησία

«Σίμωνα Κυρηναίον» του Λαού του Θεού και ιερουρ-γόν των φρικτών Μυστηρίων ότι η θαυμαστή αυτή λέ-ξις, που εκφωνείται από κλήρο και λαό κατά τη χειρο-τονητήριον λειτουργίαν –ΑΞΙΟΣ– εύρε την πλήρη δι-καίωσιν στο πρόσωπον του Μακαριστού Επισκόπουτης πάλαι ποτέ διαλαμψάσης επισκοπής Χρι στου πό -λεως που έζησε, αναγνωρίζεται, ονομάζεται και τιμά-ται ως ο πατήρ Πέτρος, με την Αποστολική έννοια τουόρου, όπως τον διακηρύσ σει στους Κορινθίους ο Ου -ρανοβάμων Απόστολος Παύ λος γράφων: «Ἐάν γάρμυρίους παιδαγωγούς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ’ οὐ πολ-λούς Πατέρας». Αυτή η ιερότατη σχέ ση συνδέει όλουςεμάς, τους ομογάλακτους αδελφούς, όπως μας ονο-μάτιζε και μας ένιωθε με τον πατέρα Πέ τρο. Συμ μα -θητές –δεν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα αν κάποιοι απότους Ιεροσπουδαστές ήταν διπλοθρανίτες ή μεγαλύ-τεροι ή μικρότεροι στις τάξεις– όχι την ηλικία. Συμ μα -θη τές και μαζί πνευματικά παιδιά που μας κατηύθυνεόχι με λόγους αλλά με το ολοζώντανο παράδειγμά

ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚ∆ΗΜΙΑΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΕΩΣ ΠΕΤΡΟΥ

του Φώτη Παπαγεωργίου«ἐδοκίμασάς με, Κύριε, και συ τη θλίψει μου ἐπλάτυνάς με»

Ο κ. Φ. Παπαγεωργίου απευθύνει τον επιμνημόσυνο λόγο.


του, κατά τον κανόνα του συμμαρτυρήσαντος Γέ ρο -ντά του, ενός αγίου του καιρού μας, του πατρός Νε -κταρίου Μαρ μα ρι νού και του Μητροπολίτου Κο ρίν -θου κ. Προ κοπίου, ενός πεφωτισμένου ιεράρχου τωνχρόνων μας.

Πράγματι η συμβίωση στους χώρους της Σχολήςκαι για πάρα πολλούς από εμάς στα Πανεπιστήμια καιστα έδρανα με τον πατέρα Πέτρο ήταν μια αδιάκοπηκαι επωφελής διδασκαλία ζωής και ευλογία Θεού, έτσιθα σώζεται στην ψυχή και στην καρδιά μας.

Και πριν κατακλείσω τη μικρή αυτή κατάθεση ψυ-χής ως προς το πνευματικό μέγεθος του ιερού αυτούπρο σώπου για το οποίον ενώσαμε με τη Μητέρα Εκ -κλησία την ασθενή προσευχή μας, με βεβαία την ευ-λογίαν του, επιτρέψατε εις τον ομιλητήν να στρέψει τησκέψη στην κοινή μοίρα των ανθρώπων κατά την οποίαγια κανέναν δεν υπάρχει ασταύρωτος βίος, και πάντακατά τη θεία παραχώρηση «ο δυνάμενος χωρείν χω-ρείτω».

Και η ζωή του πατρός Πέτρου, τέκνου υπερπολύ-τεκνης οικογένειας με τον ίδιο ως Βενιαμίν και δέκα-το παιδί των ευσεβών γονέων του Γεωργίου και Αν νε -ζώς, ο μικρός τότε Παναγιώτης από νηπιακής ηλικίαςβίωσε το σταυρό της εκ πατρός ορφάνιας. Η άφατος φι -λανθρωπία του Θεού, «η τα ελλείποντα αναπληρού-σα», έδωσε στήριγμα και παιδαγωγόν εις Χριστόν τημακαριστή μητέρα του, μία, κατά τη μαρτυρία των αν-

θρώπων που τη γνώρισαν αλλά, ως καταφαίνεται καιεκ των καρπών του δένδρου της, μία με όλη τη σημα-σία της λέξεως ΑΓΙΑ γυναίκα και μητέρα.

Και έτι πλέον, στη μακρά, πολύκαρπη και καλλί-καρπη ιερατική του διακονία, βίωσε «σταυρούς» προ-ερχόμενους εκ των εγγύς και εκ των μακράν προσώ-πων, εντός και εκτός του Ιερού Σχήματος, με το μεγα-λείο ψυχής που τον καταστόλιζε έφερε αυτούς τουςσταυρούς της αδικίας με ισάγγελον καρτερίαν, με χρι-στιανική συγχωρητικότητα και αδιάλειπτο προσευχή«υπέρ των αγαπώντων και λυπούντων υμάς».

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,Στο πανσεβάσμιο πρόσωπο του αδελφού και συλ-

λειτουργού σας Επισκόπου Χριστουπόλεως Πέτρου,δικαιώνεται η τριλογία:

Ο λόγος ο αρχαιοελληνικός «ὡς χαρίενἔστ’ ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ»

Ο λόγος ο αγιογραφικός «ἐδοκίμασάς με, Κύριε,και συ τη θλίψει μου ἐπλάτυνάς με»

Ο λόγος ο παρηγορητικός και αναστάσιμος «δι καίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ»

Από εκεί ψηλά, από το άνω θυσιαστήριον, από ταχέρια του Θεού, η δικαία ψυχή του πατρός Πέτρου,«του δούλου του πιστού και αγαθού», δέεται «υπέρπάσης ψυχής Ορ θοδόξων» και αποστέλλει σε όλα ταπνευματικά παιδιά την ευχή και την ευλογία του.ΑΜΗΝ.

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ

Η ΕΝΩΣΗ ΜΑΣ

ΜΟΝΑ∆ΙΚΟ ΠΟΡΟ

ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ

ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ.

ΤΟ ΘΥΜΙΖΟΥΜΕ

ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ

ΘΕΡΜΩΣ ΝΑ

ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΕΤΕ

ΤΗ ΣΥΝ∆ΡΟΜΗ ΣΑΣ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Επειδή πολλά μέλη της Ένωσης

έστειλαν συνεργασίες πολυσέλιδες, που

είναι πολύ δύσκολο να δημοσιευτούν

στον περιορισμένο χώρο της εφημερίδας μας,

σας παρακαλούμε να τηρείτε τον περιορισμό

των 400 λέξεων που έχει οριστεί από την αρχή.

Ι Ε ΥΚΡ ΙΝ Ι ΣΗΤα κείµενα που δηµοσιεύουµε

στην εφηµερίδα µας δεν υφίστανται έλεγχο

και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.


Έφυγε από τη ζωή στις 13 Δεκεμβρίου 2012 σε ηλικία79 ετών ο Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχο -λής του Πανεπιστημίου Αθηνών, απόφοιτος της Σχο -λής μας, Νικόλαος Παπαδόπουλος. Πάντοτε προση-νής και ταπεινός δάσκαλος, αντιμετώπιζε τους μαθη-τές του με πραότητα, ευγένεια, αγάπη και προθυμία,και ανταποκρίθηκε στις ανάγκες του ρόλου του μεεπι τυχία. Προσπάθησε με απαράμιλλη εργατικότητακαι ήθος για την προαγωγή των βιβλικών σπουδώνστην Ελλάδα. Ειδικεύτηκε σε θέματα της ΠαλαιάςΔιαθήκης και δίδαξε κυρίως την εβραϊ κή γλώσσα. Ηκηδεία του έγινε στον Ιερό Ναό Ανα λή ψεως Βρι λησ -σίων παρουσία πλήθους κόσμου, Μη τρο πολιτών, ιε-ρέων, πανεπιστημιακών δασκάλων, φοιτητών της Θεο-λογικής Σχολής και εκπροσώπων της Ένωσής μας. Νασημειωθεί ότι την ημέρα της κηδείας του ματαιώ θηκεη διδασκαλία των μαθημάτων και παρέμειναν κλει -στές λόγω πένθους όλες οι υπηρεσίες της Θεο λο γικήςΣχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Ευχόμαστε υπέρ ανα-παύσεως της ψυχής του εν χώρα ζώντων και την εξύψους παρηγορία στην εκλεκτή σύζυγό του, καθηγή-τρια της Θεο λο γι κής Σχολής, κα Βελουδία Σιδέρη-Παπαδοπούλου, και τον αγαπημένο του γιο Ματθαίο.

Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε η Λέκτωρ της Θεο -λο γικής Σχολής κα Αλεξάνδρα Παλάντζα, η οποία εί-πε τα εξής:

Σεβασμιώτατοι,Σεβαστοί πατέρες,κ. Κοσμήτωρ,κ. Καθηγητές,Κυρία Πρόεδρε και αγαπητέ Ματθαίε,

«Αρχή σοφίας, φοβείσθαι τον κύριον» (Σ. Σειράχ,1,14). Αυτή ήταν η πρώτη φράση του εναρκτηρίου μα-θήματος της Παλαιάς Διαθήκης του αειμνήστου καθη -γητού στους πρωτοετείς φοιτητές της Θεολογίας, θέτο -ντας ως βάση της γνώσης τον απόλυτο σεβασμό προςτον μοναδικό Παντογνώστη και Παντοδύναμο Θεό.

Ο Καθηγητής Νικόλαος Παπαδόπουλος γεννήθη-κε το 1933 στον Άγιο Βασίλειο Κορινθίας, όπου έλαβετη βασική εκπαίδευση. Τις γυμνασιακές του σπουδέςολοκλήρωσε στην επτατάξια Εκκλησιαστική Σχολήτης Κο ρίνθου το 1952, διακρινόμενος τόσο για τις επι-δόσεις όσο και για το ήθος του.

Κατά τα έτη 1952-56 φοίτησε στη Θεολογική Σχο -λή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1957 κατέστη

πτυχιούχος αυτής. Ως υπότροφος της Καθολικής Θεο -λογικής Σχολής του Μονάχου και της Υπηρεσίας Ακα -δη μαϊ κών Ανταλλαγών της Γερμανίας (DAAD) παρα-κολούθησε μαθήματα και σεμινάρια εβραϊκής γλώσ-σας και ερμηνείας της Π. Διαθήκης στη Θεολογική Σχο -λή, αλλά και μαθημάτων αραβικής, ακκαδικής γλώσ-σας και ανατολικών πολιτισμών στη Φι λοσοφική Σχο -λή του εκεί Πανεπιστημίου, πλησίον διαπρεπών κα-θηγητών. Παράλληλα με τις σπουδές του, προσέφερεαμισθί τις υπηρεσίες του στην τοπική ελληνική Ορ θό -δοξη Εκ κλη σία και Κοινότητα αποδεικνύοντας εμπρά -κτως τη διπλή αποστολή της Θεολογίας και του θεο -λόγου στον κόσμο, δηλαδή την αγάπη για τη Βίβλο καιτη διαρκή μελέτη της, ως του αποκεκαλυμμένου λόγουτου Θεού, και ταυτοχρόνως την προσφορά στην Εκ κλη -σία, ως του ενός και αδιαιρέτου σώματος του Χριστού.

Ο αείμνηστος Καθηγητής υπηρέτησε με ένθερμοζήλο και περισσή συνέπεια τη Δευτεροβάθμια, αρχι-κώς, και στη συνέχεια την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.Διετέλεσε μέλος συμβουλίων και επιτροπών, μεταξύτων οποίων του Διοικητικού Συμβουλίου της Εκκλη -σια στικής Εκ παί δευ σης του Υπουργείου Παιδείας καιΘρησκευμάτων, και της Συνοδικής Επιτροπής μετα-φράσεως της Αγίας Γραφής.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Μ. ΠΑΠΑ∆ΟΠΟΥΛΟΣΟΜΟΤΙΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ


Η προσωπικότητα και το έργο του συνδέθηκαν άρ-ρηκτα με το γνωστικό αντικείμενο της «Εισαγωγήςστην Πα λαιά Διαθήκη και της Ερμηνείας των Ο΄». Εί -ναι πολύ δύσκολο μέσα σε λίγες γραμμές να αποτυ-πωθούν η δομημέ νη σκέψη, η οξύνοια, η ευρυμάθεια,η συνέπεια και εντιμότητα στην έρευνα, η φιλολογικήκατάρ τιση, μα πρωτίστως η θεολογική του οικοδομή,που ωστόσο είναι ευδιάκριτα από την πρώτη κιόλαςανάγνωση του έργου του.

Με το έργο του, που είναι αποτέλεσμα μακροχρό-νιας έρευνας και απαράμιλλης εργατικότητας, θερά-πευσε σχεδόν όλα τα αντικείμενα του κλάδου τηςΠαλαιάς Δια θήκης. Κατέλιπε εισαγωγικές εργασίες μεκύρια μεταξύ αυτών το σύγγραμμα «Σύντομος Ει σα -γωγή εις την Πα λαιά Διαθήκη», στο οποίο εκτός τωνεισαγωγικών προβλημάτων αναπτύσσονται οι όροιΔιαθήκη, Παλαιά Δια θήκη, Γραφή, Αγία Γραφή. Οιγλωσ σικές του εργασίες, επικεντρωμένες ιδιαιτέρωςστο βιβλίο των Θρήνων, αναδεικνύουν το βαθύ ενδια -φέρον του ερευνητή για τη μελέτη της γλώσσας και τησε βάθος κατανόηση του βιβλικού κειμένου, ως φορέατων ιδεών και εννοιών της Βί βλου. Οι ερμηνευ τικέςτου εργασίες, με πιο αντιπροσωπευτικές τις: «Τα Δευ -τε ροκανονικά τεμάχια του βιβλίου του Δανιήλ» (υφη-γεσία), «Υπόμνημα εις το βιβλίον του Μι χαίου» και«Υπόμνημα εις το βιβλίον των Θρήνων», αναδεικνύουνόχι μόνο την καλή γνώση του πρωτότυπου εβραϊκούκειμένου και της μεταφράσεως των Ο΄ από τον ερευ-νητή, αλλά και την προσωπική του ευσέβεια, η οποίαείναι διάχυτη σε όλο το ερμηνευτικό του έργο. Στιςθεο λογικές του μελέτες περιλαμβάνεται και η διδα-κτορική του διατριβή, «Ο Θάνατος και αι μεταθανά -τιοι παραστάσεις κατά τα ιστορικά βιβλία της Πα λαιάςΔιαθήκης μέχρι της βαβυλωνίου αιχμαλωσίας», όπουκυριαρχεί η διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης για τηνπέραν του τάφου ζωή σε αντι διαστολή και σύγκρισηπρος τις δοξασίες των άλλων λαών της Εγγύς Ανα το -λής. Στη με λέτη αυτή επί τη βάσει ορισμένων χωρίωντης Πα λαιάς Διαθήκης αποδεικνύεται ότι ο Θεός ωςδη μιουργός του σύμπαντος κόσμου κυριαρχεί και στονΆδη και ότι φορέας της μεταθανάτιας ζωής είναι ολό-κληρη η ψυχοσωματική ενότητα του ανθρώπου.

Το πλούσιο μεταφραστικό του έργο –υπήρξε άλ-λωστε μέλος της μεταφραστικής ομάδας της Ελ λη -νικής Βι βλι κής Εταιρείας– βιβλίων της Παλαιάς Δια -θήκης από το εβραϊκό πρωτότυπο (Ρουθ, Α΄ και Β΄Χρο νικών, Πα ροιμίες, Εκκλησιαστής, Ιερεμίας και Δα -νιήλ) και από τη μετάφρα ση των Ο΄ (Α΄ Έσδρας, Τω -βίτ, Ιουδίθ, Γ΄ Μακκαβαίων) αποτελεί έργο ζωής, κα-θώς σε αυτό διακρίνεται ο ζήλος του καθηγητού ναμεταδώσει στο ευρύ αναγνωστικό κοινό τις αιώνιες

αλήθειες της Παλαιάς Διαθήκης σε γλώσσα απλή,ρέου σα και κατανοητή.

Η εργογραφία του δεν αναλώνεται ούτε αποτιμά-ται σε λίγες γραμμές. Είμαι βεβαία ότι αυτή θα αποτε-λέσει τον πυρήνα για περαιτέρω επιστημονική ενα-σχόληση από μαθητές του, τους οποίους πάντοτε πα-ρότρυνε να μελετούν, πρωτίστως όμως να αγαπούντην Παλαιά Διαθήκη.

Ως διδάσκαλος χαρακτηριζόταν από το μειλίχιούφος του, τη σεμνότητα, την υπομονή και την επιμο-νή στην επανάληψη όρων και εννοιών, την αξιοπρέ-πεια αλλά και την αυστηρότητα και δικαιοσύνη. Φι -λικός με τους μαθητές του, σεβόμενος απολύτως τηνπροσωπικότητά τους, τους νουθετούσε στην αληθινήγνώση του βιβλικού κειμένου, η οποία θα προερχότανόχι, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, από την «επιδερ-μική» προσέγγιση και την «τηλεγραφική» απόδοσήτου, αλλά από την ουσιαστική και συστηματική μελέ-τη του.

Ο Καθηγητής Νικόλαος Παπαδόπουλος υπήρξε οακάματος εργάτης στο γεώργιο του Θεού, ο οποίοςκατά τη μακρά επιστημονική του θητεία δεν εφείσθηκόπων, μόχθων και θυσιών για να προβάλει την αδιαμ-φισβήτητη αξία της Παλαιάς Διαθήκης.

Διαπνεόμενος ο ίδιος από τις αρχές της πιστής τη-ρήσεως των θείων εντολών και το πρότυπο της στε-ρεής και αμετακίνητης πίστεως αντίστοιχης βιβλικώνπροσώπων, αναδείχθηκε ολοκληρωμένη πνευματικήπροσωπικότητα κατέχοντας ξεχωριστή θέση μεταξύτων βιβλικών επιστημόνων.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του!

ΑλεξάνδραΠαλάντζα,ΛέκτωρτηςΘεολογικήςΣχολήςτουΕΚΠΑ


Προπαραμονή Χριστουγέννων, εκοιμήθη εν Κυρίω,έπειτα από μακρά ασθέ νεια, σε ηλικία 76 ετών, ο Πρω -τοπρεσβύτερος Γεώργιος Αναστόπουλος, υπηρετήσαςως εφημέριος για τρεις ολόκληρες δεκαετίες στον Ι. Ν.Αγίας Φω τει νής Ν. Σμύρνης. Ο μακαριστός κληρικός,έγγαμος και πατέρας τριών τέκνων, υπήρξε εκ τωνπλέον δραστηρίων και αγαπητών κληρικών της Μη -τροπόλεως. Συνεργάστηκε με τους μακαριστούς Μη -τροπολίτες Ν. Σμύρνης Χρυσόστομο και Αγα θάγ γε λοκαι επί διετίαν με τον νυν Μητροπολίτη κ. Συμεών, μετον οποίο δια τηρούσε παλαιό φιλικό σύνδεσμο.

Έχοντας κερδίσει την εκτίμηση των χριστιανών τηςπολυάνθρωπης ενορίας του και ολόκληρης της Μη -τροπόλεως, η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη.Στην εξόδιο ακολουθία του, τη Δευτέρα 24 Δε κε μ -βρίου, προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μη τρο πο λίτης κ.Συμεών, ο οποίος στον επικήδειο λόγο του είπε μετα-ξύ άλλων και τα εξής:

«Εάν τε ζώμεν, τω Κυρίω ζώμεν, εάν τε αποθνήσκο-μεν, τω Κυρίω αποθνήσκομεν. Εάν τε ουν ζώμεν εάν τεαποθνήσκωμεν, του Κυρίου εσμέν (Ρωμ. 14,8).

»Ο λόγος αυτός του Απ. Παύλου έχει καθολικήισχύ. Και φυσικά έχει ισχύ και για τον μακαριστό ενΧριστώ αδελφό και συμπρεσβύτερό μας π. ΓεώργιοΑνα στό που λο. Στα μέτρα των δυνατοτήτων της αν-θρώπινης ύπαρξης και ο π. Γεώργιος έζησε με αυτήνακριβώς την πεποίθηση, με αυτή την πίστη, με αυτήτην προσωπική εμπειρία. Έζησε εν Χριστώ και προ-σευχόταν για την έξοδο από τον παρόντα κόσμο μετην ελπίδα της Ανα στά σεως. Έτσι λοιπόν και η ζωήτου και η έξοδός του από τον παρόντα κόσμο υπήρξεπράξη εξ ολοκλήρου αφιερωμένη στον Χρι στό. Όλοιόσοι τον γνωρίσαμε, όσοι τον συναναστραφήκαμε,μπορούμε να βεβαιώσουμε αυτή τη μεγάλη αλήθειαπου ο ίδιος ως χριστιανός και ως ιερεύς του Θεού τουΥψίστου διαπιστώναμε να βιώνει κάθε μέρα. Γεν νή -θηκε το 1936 στα ευλογημένα χώματα της Γορτυνίας,μέσα στα σπλά χνα μιας ιερατικής οικογένειας, και αυ-τό φαίνεται επιδρά, εμπνέει τις πεποιθήσεις του. Έτσιλοιπόν κι εκείνος παίρνει κάποια στιγμή την απόφασηνα γίνει όπως ο πατέρας του, ιερεύς κι εκείνος της Εκ -κλησίας. Κι αρχίζει την προετοιμασία για την πραγ-μάτωση αυτής της μεγάλης αποφάσεως. Και ξεκινά μετην πρεσβυτέρα του Ευσταθία ο αγώνας τους για ναστήσουν μια καινούργια ιερατική οικογένεια… Απότο 1974 συνεργάστηκε ως στέλεχος στη διοίκηση της

Ιεράς Μη τρο πό λεως και παράλληλα εφημέριος τουΜη τρο πολιτικού Ναού για τριάντα ολόκληρα χρόνια.Έπεισε με τη μαρτυρία του ήθους του, της σοβαρότη-τάς του, της αφοσιώσεως στο καθήκον, του φρονήμα-τος από το οποίο ενεπνέετο. Άφησε δείγματα ενόςαφοσιωμένου, εργατικού, έντιμου, ακέραιου κληρικούστο πλευρό του Μητροπολίτου Ν. Σμύρνης Χρυ σο -στόμου και του μακαριστού εν συνεχεία Αγα θαγ γέ -λου. Και για περίπου δύο χρόνια στο πλευρό της τα-πεινότητός μου, γιατί πλέον η ασθένειά του, ιδιοπα-θής και δύσκολη, έκαμψε τις δυνάμεις του…

»Ακολούθησε η μεγάλη και πικρή φάση της δοκι-μασίας του. Πικρή για εμάς τους υπόλοιπους, που βλέ-παμε, που παρακολουθούσαμε την κατάσταση τηςυγείας του και λυπούμασταν γιατί ακό μη ο πατήρ Γεώρ -γιος διέθετε πολλές δυνάμεις και πολλή διάθεση για ναπροσφέρει, για να συνεχίσει τη διακονία του. Αλλά κιεκείνος όμως – βλέπετε, ο καλός Θεός επιτρέπει και τηδοκιμασία, αλλά, συν τω πειρασμώ, δίνει, όπως λέει οΑπόστολος, και την έκβαση. Για τον ίδιο η φάση αυτήτης δοκιμασίας υπήρξε η περίοδος που τολμώ να πω

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΙΕΡΟΤ ΝΑΟΥ ΑΓΙΑΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ


ότι ανέβασε την ψυχή του σε ύψη πνευματικότητας.Δεν έχασε την ελπίδα του, δεν κλονίστηκε η πίστη του,δεν έφυγε από το πρόσωπό του το χαμόγελο, υπέμεινεμε καρτερία, υπομονή και ελπίδα στον Θεό τη δοκιμα -σία ως γνήσιος χριστιανός και αφοσιωμένος λει τουρ-γός του Υψίστου. Και σε όλους εμάς που τον επισκε-πτόμασταν, τον βλέπαμε, αντί με κάποιο τρόπο να τουδώσουμε ενίσχυση και κουράγιο, εκείνος ήταν πουανεπιτήδευτα, όχι φτια χτά, ενίσχυε και εξέπεμπε αυτήτην ελπίδα και την εμπιστοσύνη που ο χριστιανός καιπολύ περισσότερο ο λειτουργός της Εκκλησίας θα πρέ -πει να έχει προς τον Θεόν…

»Σήμερα στον Μητροπολιτικό μας Ναό, στην καρ-διά της Μητροπόλεως Ν. Σμύρνης, όλοι μας αναπέ -μπουμε την κοινή δέηση προς τον Θεό και Πατέρα μαςνα τον αναπαύσει. Να παρίδη εν τη αγάπη Του και τηφι λανθρωπία Του ό,τι εκείνος ως ατελής άνθρωπος –όπως εμείς– έπραξε ασύμφωνο με το θέλημά Του καινα τον ανυψώσει, να παραστεί στο ουράνιο θυσιαστή -ριο. Το παράδειγμά του, το ήθος το ιερατικό, το οποίοανέδειξε, η υπομονή, η ελπίδα και η καρτερία την οποίαεπέδειξε, είναι μια γνήσια παρακαταθήκη για όλουςμας… Ο πατήρ Γεώργιος πορεύεται τη μακαρία οδό.Και εμείς σήμερα, αύριο, ο Θεός γνωρίζει, ακολουθού -με. Τα χνάρια του ας είναι η κατεύθυνση για όλους μας.Και η ελπίδα μας ότι θα έχει παρρησία ενώπιον τουΘεού μάς κάνει να του ζητάμε να εύχεται για μας, γιατη Μητρόπολή μας, για τον ιερό κλήρο της, για τη στή -ριξη της Αγ. Φωτεινής, την οποία για τρεις δεκαετίεςμε όλες του τις δυνάμεις και με αφοσίωση υπηρέτησε.

»Γεωργίου πρεσβυτέρου, αδελφού και συλλειτουρ-γού ημών γενομένου, αιωνία η μνήμη».

Η ταφή του έγινε την ίδια μέρα στη γενέτειρά του.

Βιογραφικά στοιχεία και σταθμοί της ιερατικής διακονίας του

Γεννήθηκε το 1936 στην Πουρναριά Γορτυνίας. Σπού -δασε στην Εκκλησιαστική Σχολή Κορίνθου και μετάτην αποφοίτησή του συνήψε γάμο με τη διδασκάλισ-σα Ευανθία Καράμπελα το 1961 στον Ι. Ν. Αγίου Κων -σταντίνου Ομονοίας. Από αυτόν το γάμο απέκτησετρία τέκνα. Στις 19 Μαρτίου 1961 χειροτονήθηκε Διά -κονος στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών από τον Αρ -χιεπίσκοπο Θεόκλητο και στις 15 Δεκεμβρίου 1965Πρε σβύτερος από τον Μητροπολίτη Γόρτυνος και Με -γαλοπόλεως Ευστάθιο. Υπηρέτησε ως Διάκονος στονΙ. Ν. Αγίου Γεωργίου Κυψέλης από τις 21 Μαρτίου έως

τις 14 Δεκεμβρίου 1965 και εφημέριος στον Ι. Ν. ΑγίουΑθανασίου Θησείου από 16 Δεκεμβρίου 1965 έως τις23 Μαρτίου 1970. Απεσπάσθη για ένα εξάμηνο στηνΙερά Μητρόπολη Ιωαννίνων (15 Αυ γ. 1968-15 Φεβρ.1969). Υπηρέτησε ως εφημέριος στον Ι. Ν. Αγίων Κων -σταντίνου και Ελένης Ηλιουπόλεως (23 Μαρτίου1970-30 Νοεμβρίου 1974) και στον Ι. Ν. Αγίας Φω τει -νής Ν. Σμύρνης (1η Δεκεμβρίου 1974-30 Απριλίου2005). Το Μάιο του 1987 εχειροθετήθη σε Πρω το -πρεσβύτερο από τον Μητροπολίτη Ν. Σμύρ νης Αγα -θάγγελο.

Το 1973 του ανετέθη το λειτούργημα της Πνευ -ματικής Πατρότητας. Το 1977 έλαβε Δίπλωμα τουΤμή ματος Ιερατικής Επιμορφώσεως της ΘεολογικήςΣχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με βαθμό«Λίαν Καλώς» και το 1980 έλαβε Πτυχίο του Ποι μα -ντικού Τμήματος της Θεολογικής Σχολής του Πα νε -πιστημίου Αθηνών με βαθμό «Λίαν Καλώς». Πα ράλ -ληλα, πρόσφερε αόκνως τις υπηρεσίες του ως Υπεύ -θυνος στο Εκκλησιαστικό Ίδρυμα Απόρων Κορα σί -δων (ΕΙΠΑΚ) «Ο Άγιος Ανδρέας» της Ι. Μ. Ν. Σμύρ νης.Στις 5 Ιουνίου του 1996 ανέλαβε καθήκοντα Γε νικούΑρχιερατικού Επιτρόπου μέχρι τις 19 Φε βρουαρίου2004. Έπειτα από γνωμάτευση της ΔευτεροβάθμιαςΥγειονομικής Επιτροπής Αθηνών, απαλλάχθηκε απότα εφημεριακά του καθήκοντα την 1η Μαΐου 2005.«Διά την μετά ζήλου, φιλοτιμίας και αφοσιώσεως άσκη -σιν των καθηκόντων του τόσον ως Γενικού Αρ χιε ρα -τι κού Επιτρόπου, όσον και ως εφημερίου» ο Μη τρο -πολίτης Ν. Σμύρνης κ. Συμεών τού εξέφρασε με έγ-γρα φό του την άκρα ευαρέσκεια της Εκκλησίας καιτης Ιεράς Μητροπόλεως.


Στις 13 Φεβρουαρίου 2013 έφυγε αδόκητα για την αιω -νιότητα ένας σεμνός κληρικός, ένας φωτισμένος ποι -

μένας με ιδιαίτερα οργανωτικά, διανοητικά και ηθικά χα-ρίσματα, ο π. Κωνσταντίνος Τσουρέλης.

Γεννήθηκε το 1974 στη Λειβαδειά Βοιωτίας, όπου καιπέρασε τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ολοκλήρωση τωνγυμνασιακών του σπουδών. Το 1990 ενεγράφη στο ΓενικόΕκ κλησιαστικό Λύκειο Κορίνθου, από το οποίο αποφοίτη -σε το 1993, διακρινόμενος κατά τα έτη της εκεί φοιτήσεώςτου για το εκκλησιαστικό του ήθος και φρόνημα, την επι-μέλειά του και την τεράστια αγάπη του στη λει τουργικήζωή.

Ακολούθως έμαθε τη ρουμανική γλώσσα και φοίτησεγια τρία χρόνια στη Θεολογική Σχολή του Βου κου ρε -στίου και κατόπιν, μέσω κατατακτηρίων εξετάσεων, ει-σήλθε στη Θεο λο γι κή Σχολή του Αριστοτελείου Πα νε -πιστημίου Θεσ σαλονίκης.

Στις 6 Αυγούστου 2005 χειροτονήθηκε Διάκονος απότον Μακαριστό Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κο μο τηνήςκυρό Δαμασκηνό στην ακριτική Ροδόπη και συγκεκριμέναστην Καρυδιά Κομοτηνής, τόπο καταγωγής της μητέραςτου, λαμβάνοντας το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους και τονδεύτερο βαθμό της ιεροσύνης. Από τότε μέχρι και την κοί -μησή του υπηρέτησε στην όμορφη και παραδοσιακή ενο-ρία της Καρυδιάς Κο μο τηνής, τους κατοίκους της οποίαςαγά πησε σαν αληθινός Πατέρας αναλώνοντας κυριολεκτι-κά τον εαυτό του στην ποιμαντική, φιλανθρωπική, κοινω-νική και εθνική προσφορά, πά ντοτε προς δόξαν Θεού.

Η ιεροσύνη για τον μακαριστό π. Κωνσταντίνο Τσου -ρέλη ήταν πηγή δυνάμεως για προσφορά, γι’ αυτό και εί-ναι κοινώς αποδεκτό πως η ξαφνική μετάστασή του άφη-σε στη μέση ένα υποδειγματικό έργο με πρωτοβουλίεςανθρωπιάς, συσσίτια, εκδόσεις και ποικίλες εκδηλώσεις,με σεβασμό πάντοτε στα ήθη και έθιμα της ευαίσθητηςαυτής περιοχής του Νομού Ροδόπης.

Με θάρρος, δύναμη και επιμονή σχεδίαζε δράσεις, με-ρικές από τις οποίες αξίζει να αναφερθούν, γιατί αποτε-λούν σημαντικούς σταθμούς της Ενορίας Καρυδιάς Κο -μοτηνής και παρουσιάζουν το μέγεθος του έργου που μέ-σα σε λίγα χρόνια επιτέλεσε ο ακάματος αυτός εργάτηςτου Αμπελώνος του Κυρίου.

Το 2006 με πρωτοβουλία του π. Κωνσταντίνου Τσου -ρέλη ιδρύθηκε ο Σύνδεσμος Αγάπης «Η Μεταμόρφωσητου Σωτήρος» της Ενορίας Καρυδιάς Κομοτηνής, που ωςσκοπό είχε τη δραστηριοποίηση των μελών του σε έργα τηςΕνορίας και σε τομείς όπως η πρόνοια και η διοργάνωσηεκδηλώσεων, εορτών και προσκυνηματικών εκδρομών.

Από το 2007, με τη βοήθεια χορηγών, εξέδωσε πε-ριοδικό με τον τίτλο Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, τοοποίο παρουσίαζε το έργο της Ενορίας και τη δραστηριό -τητα του Συνδέσμου Αγάπης, καθώς και θέματα θεο λο -

γικού, ιστορικού, κοινωνικού και ιατρικού περιεχομένου.Το έτος 2008, με αφορμή τη συμπλήρωση 140 χρόνων

από την ίδρυση του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σω -τήρος Καρυδιάς, πραγματοποίησε με επιτυχία επετεια -κές εκδηλώσεις, στις οποίες υπήρξε τεράστια συμμετοχήκόσμου.

Το 2009 επισκέφθηκε την Ενορία Μεταμορφώσεως τουΣωτήρος Καρυδιάς ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πρι -γκηποννήσων κ. Ιάκωβος, του Οικουμενικού Πα τριαρ -χείου, όπου τέλεσε Θεία Λειτουργία και τιμήθηκε για τησυμπλήρωση σαράντα ετών ιεροσύνης από τον π. Κων -στα ντίνο Τσουρέλη, ο οποίος ήταν η ψυχή του ΣυνδέσμουΑγάπης. Επίσης, πραγματοποιήθηκε η αδελφοποίηση τουΣυν δέσ μου Αγάπης «Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος»Κα ρυδιάς με το Σύνδεσμο «Διακονία Αγάπης» Πρι γκή που.

Το 2012 πραγματοποιήθηκε η αδελφοποίηση του Συν -δέσμου Αγάπης «Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος» Κα -ρυδιάς με το Σύνδεσμο Αγάπης του Ιερού Ναού Ευαγ -γελισμού της Θεοτόκου Λειβαδιάς.

Ο π. Κωνσταντίνος είχε επίσης την επιμέλεια και πα-ρουσίαση της εκπομπής Οσιακές και ασκητικές μορφέςτης Εκκλησίας μας που μεταδιδόταν από τον Ρα διο φω -νικό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας καιΚομοτηνής.

Η Ενορία της Καρυδιάς με πρωτοβουλία του π. Κων -σταντίνου Τσουρέλη όλα αυτά τα χρόνια πραγματοποίη -σε αρκετές προσκυνηματικές εκδρομές, όπως στα Ιε ρο -σόλυμα, στην Αλεξάνδρεια και την Κων στα ντινού πο λη.

Ο μακαριστός π. Κωνσταντίνος επιμελήθηκε ιδιαίτε-ρα την αγιογράφηση και τη συντήρηση του Ιερού ΝαούΜεταμορφώσεως του Σωτήρος και των παρεκκλησίωντης Ενορίας της Καρυδιάς, τα οποία κατέστησε πραγμα-τικά στολίδια για την περιοχή, δίνοντάς τους την αίγληκαι ομορφιά που τους αρμόζει.

Η αγάπη του π. Κωνσταντίνου προς το ΟικουμενικόΠα τριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως ήταν τεράστιακαι του είχε γεννηθεί ο πόθος να αποσπαστεί εκεί για κά-

ΕΦΥΓΕ Ο ΠΑΠΑ-ΚΩΣΤΑΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥ∆ΙΑΣ!

Με οδύνη πληροφορηθήκαμε την αιφνίδια κοίμησητου ιερέως σας π. Κωνσταντίνου Τσουρέλη, ο οποίοςγεννή θηκε και μεγάλωσε στην πόλη της Λειβαδειάςκαι τον οποίο γνωρίζαμε από μικρή ηλικία. Ένας νέοςευγενικός, χαρούμενος, που εξέφραζε τον πόθο να ιε-ρωθεί και να υπη ρετήσει την Εκκλησία του Χριστούκαι με τις σπουδές του και την όλη προετοιμασία τουκαταρτιζόταν γι’ αυτό τον όμορφο και αληθινό στόχο.

Πολύ πριν της εκλογής μου εις Επίσκοπον τον συ-νήντησα ήδη κληρικό και του ευχήθηκα από την καρ-διά μου και με ενημέρωσε ότι χειροτονήθηκε και δια-κονεί στην Ιερά Μητρόπολη Μαρωνείας και Κο μο τη -νής, τόπο καταγωγής της μητέρας του, σ’ ένα όμορφοχωριό, την Κα ρυ διά. Δε θα ξεχάσω τις τρεις επισκέψειςτου στη Μη τρό πολη, τη μεταξύ μας επικοινωνία, τοκαλαίσθητο περιοδικό που μου έστελνε, στο οποίοαπο τυπωνόταν η αξιόλογη πνευματική, ποιμαντική καιφιλανθρωπική διακονία του. Ιδιαίτερα πρόσεξα τηναγάπη των ενοριτών του που τον συνόδευαν και μεσυ γκίνησε η προσπάθεια του μακαριστού πλέον πα-πα-Κώστα να συμβάλει και να δημιουργήσει πνευμα-τικούς δεσμούς της ενορίας του, της Καρυδιάς, με τηγενέτειρά του, πετυχαίνοντας την αδελφοποίηση τηςενορίας του με την ενορία της Ευαγ γε λί στριας της πό -λεως Λεβαδείας, κάτι που εκφράστηκε περίτρανα…

Λυπούμαι βαθύτατα που δε μου είναι δυνατόν ναπαρευρεθώ στην εξόδιο ακολουθία και να εκφράσωτην τιμή και την αγάπη στον συντοπίτη μας αγαθό ιε-ρέα Κων σταντίνο που θα τον μνημονεύω με συγκίνη-ση στην Αγία Πρόθεση.

Καλή Ανάσταση, αγαπητέ μου παπα-Κώστα, αιω -νία σου η μνήμη.


ποιο διάστημα, προκειμένου να διακονήσει τη Μη τρό -πολη της Ορθοδοξίας, το μαρτυρικό Φανάρι και τους λι-γοστούς χριστιανούς που με τον Οικουμενικό μας Πα -τριάρχη και τους λοιπούς ιεράρχες και κληρικούς φυλάτ-τουν πραγματικά Θερμοπύλες. Το όνειρό του αυτό δενπραγματοποιήθηκε όμως εξαιτίας της αιφνιδίου κοιμήσεώςτου, η οποία συνέβη στις 13 Φεβρουαρίου 2013, στο Πα -νεπιστημιακό Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης, λόγωμαζικής πνευμονικής εμβολής.

Ο μακαριστός π. Κωνσταντίνος Τσουρέλης ήταν δρα-στήριο μέλος της Ένωσης Αποφοίτων της Εκ κλη σια στι -κής Σχολής Κορίνθου και αν και διέμενε στην ακριτικήΡοδόπη πολλές ήταν οι φορές που έδινε το «παρών» στιςεκδηλώσεις της Ένωσης. Αγαπούσε ιδιαίτερα και το Εκ -κλησιαστικό Λύκειο Κορίνθου, για το οποίο μάλιστα είχεκάνει εκτενές αφιέρωμα στο περιοδικό της Ενορίας του,ενώ είχε παραστεί και στη συγκέντρωση αντιπροσωπείαςαποφοίτων από τις Ιερές Μητροπόλεις της Πε λο πον νή -σου και του Δ.Σ. της Ένωσης Αποφοίτων Εκ κλη σια στικήςΣχολής Κορίνθου, που είχε ως σκοπό τη δημιουρ γία πα-ραρτημάτων αποφοίτων σε κάθε Ιερά Μητρόπολη της Πε -λοποννήσου.

Η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού π. Κων στα ντί -

νου Τσουρέλη τελέστηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2013 στονΙερό Ναό που όλα αυτά τα χρόνια διακόνησε, από τον Το -ποτηρητή της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κο -μοτηνής Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορε -στιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνό, παρουσία πολλώνκληρικών, τοπικών αρχόντων και του πενθηφόρου λαούτης Ενορίας της Καρυδιάς Κομοτηνής. Παρέστη επίσης οτέως Διευθυντής του Εκκλησιαστικού Λυκείου Κο ρίν θουκ. Βλάσιος Ανδρικόπουλος και ως εκπρόσωπος της Ένω -σης Αποφοίτων ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Διο νύσιος Κα -λογερόπουλος, κληρικός της Ιεράς Μη τρο πό λεως Τρι -φυλίας και Ολυμπίας.

Η ψυχή του μακαριστού π. Κωνσταντίνου όσο ζούσεποτέ δεν επιθυμούσε τον έπαινο και την προβολή, γι’ αυτόας μας συγχωρήσει γι’ αυτές τις απλές γραμμές, αλλά έχουνως μοναδικό σκοπό να αποτελέσουν ένα μικρό μνη μόσυνογι’ αυτό τον σπουδαίο και εργατικό κληρικό και από τηνπαρουσίαση του υποδειγματικού του έργου να γεννηθούνμιμητές.

Καλό Παράδεισο και καλή Ανάσταση! ΓεώργιοςΚαψάλης,

ΑπόφοιτοςΓενικούΕκκλησιαστικούΛυκείουΚορίνθου,Θεολόγος,ΦοιτητήςΦιλοσοφίαςτουΠαν.Πατρών

ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑ∆ΕΙΑΣ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ


ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣΧΡΗΣΕΩΣ 2013 (01/01/2013-31/12/2013)

ΕΣΟΔΑ ΕΞΟΔΑ1. ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ 2.800,00 1. ΕΛΤΑ 500,002. ΤΟΚΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ 20,00 2. ΕΚΔΟΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ 1.800,003. ΔΩΡΕΕΣ 500,00 3. ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΔΙΑΦΟΡΑ 3.000,00

4. ΦΟΡΟΙ ΤΟΚΩΝ 2,00ΣΥΝΟΛΟ ΕΣΟΔΩΝ 3.320,00 ΣΥΝΟΛΟ ΕΞΟΔΩΝ 5.302,00ΥΠΟΛ. ΤΑΜΕΙΟΥ 2012 17.664,80 ΥΠΟΛ. ΤΑΜΕΙΟΥ 31/12/2013 15.682,80

20.984,80 20.984,80

Αθήνα, 11 Ιανουαρίου 2013

Ο Πρόεδρος Ο Ταμίας

Αθανάσιος Ψυχογιός Αντώνης Δαραδήμος

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣΧΡΗΣΕΩΣ 2012 (01/01-31/12/2012)

ΕΣΟΔΑ ΕΞΟΔΑ1. ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ 2.615,00 1. ΕΛΤΑ 475,642. ΤΟΚΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ 24,88 2. ΕΚΔΟΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ 1.709,253. ΔΩΡΕΕΣ 720,00 4. ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΔΙΑΦΟΡΑ 3.594,83

5. ΦΟΡΟΙ ΤΟΚΩΝ 2,49ΣΥΝΟΛΟ ΕΣΟΔΩΝ 3.359,88 ΣΥΝΟΛΟ ΕΞΟΔΩΝ 5.782,21ΥΠΟΛ. ΤΑΜΕΙΟΥ 31/12/11 20.087,13 ΥΠΟΛ. ΤΑΜΕΙΟΥ 31/12/2012 17.664,80ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ 23.447,01 ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ 23.447,01

ΑΝΑΛΥΣΗ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ 31/12/11ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΘΝΙΚΗ ΟΨΕΩΣ 16.054,38ΜΕΤΡΗΤΑ 1.610,42ΣΥΝΟΛΟ 17.664,80

(ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΘΝΙΚΗ ΛΟΓ. ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ 151/296112-14)

Αθήνα, 11 Ιανουαρίου 2013

Ο Πρόεδρος Ο Ταμίας

Αθανάσιος Ψυχογιός Αντώνης Δαραδήμος


ΕΝΑΣ ΚΑΤΕΞΟΧΗΝ ΜΟΥΣΙΚΟΣΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ

Τοβ΄μέροςτηςομιλίαςτουκ.Αθαν.Βουρλή

Για τις επιτυχίες και τις δραστηριότη-τες αυτές συνέβα λαν κατά τη γνώμημου οι εξής σημαντικοί παράγοντες:

α) Η όλη προσωπικότητα, κατάρ-τιση, ικανότητα, εργατικότητα και με -θοδικότητα τους καθηγητού μας Δη -μήτριου Παναγιωτόπουλου-Κούρου.

β) Οι πολλές πρόβες και η κατ’ ιδίανπροετοιμασία (όπου χρειαζόταν) τωνμελών του χορού, σε ώρες εκτός διδα-κτικού προγράμματος.

γ) Η επιμελημένη χειρόγραφη καικαλλιγραφημένη και κατ’ άτομο πα-ραδιδόμενη μουσική ύλη της εκδή-λωσης.

δ) Η χρήση διπλών και τριπλώνισοκρατημάτων, όπου η ψαλμωδία το επέτρεπε, ώστε τοαρμονικό άκουσμα να είναι πλήρες.

ε) Η με νότες και κατά συλλαβή του κειμένου κατα-γραφή της πορείας των απλών ή σύνθετων ισοκρατημά-των, για ακριβή πτώση και συνήχησή τους.

στ) Η διαλογική αξιοποίηση των καλλίφωνων μονω-δών και του χορού, ή των παιδικών φωνών και του χορού.

ζ) To ποικίλο μουσικό επετειακό ή λειτουργικό ρεπερ-τόριο, στο οποίο υπήρχαν –κατά περίπτωση– βυζαντινοίύμνοι, δημοτικά τραγούδια, συνθέσεις δημώδεις ή ελεύ-θερες του καθηγητή μας.

η) Η εντυπωσιακή, κυριαρχική, προστατευτική, κα-θοδηγητική, επιβλητική και άριστη διεύθυνση του μεγα-λοπρεπούς χοράρχου μας.

Και, τέλος,θ) Η εν γένει συμπεριφορά του, η υπομονή και επιμο-

νή, η εύλογη παρατήρηση κι ο έπαινος, η καλλιέργεια τηςευγενούς άμιλλας και η προβολή των καλυτέρων, η εν-θάρρυνση και η προτροπή, ήταν τα μυστικά και φανεράσημεία των επιτυχιών της χορωδίας του.

3.ΠρωτοψάλτηςΣτην Κόρινθο, ο Δημήτριος Παναγιωτόπουλος-Κού -

ρος διεκρίθη και ως πρωτοψάλτης και χοράρχης του Μη -τροπολιτικού Ιερού Ναού του Αποστόλου Παύλου.

Η ψαλμωδία του ήταν άκρως κατανυκτική, μεγαλο-πρε πής, δωρική, ανεπιτήδευτη, σοβαρή και απλή. Τα μέλη

που έψαλλε –πάντα από διφθέρας– ήταν κλασικά και βα-τά, ώστε να είναι προσιτά και στα μέλη της χορωδίας τωνμαθητών του. Τις τυχόν διασκευές του διέκρινε ο σεβα-σμός της παραδόσεως και η προσήλωσή του στην απλό-τητα της σημειογραφίας των τριών Διδασκάλων. Η φω-νή του ήταν δυνατή, λυρική και λυγερή μπασοτενόρου,γι’ αυτό και πολλές φορές καθοδηγούσε τη χορωδία καιστα ψηλά και στα χαμηλά, ή ενίσχυε τα βαθιά ισοκρατή-ματα. Σίγουρα ήταν επηρεασμένος από τον τρόπο ψαλ-μωδίας του πατέρα του, αλλά δεν είχε το ηχόχρωμα τηςφωνής εκείνου.

Πάντοτε αξιοποιούσε τα καλλίφωνα μέλη του χορούδίδοντάς τους μονοφωνικούς ρόλους στην «Τιμιωτέρα»,στα «Στιχηρά προσόμοια των Αίνων» και στα εμμελή ήχύμα λειτουργικά και βιβλικά αναγνώσματα, ενισχύο νταςέτσι το ζήλο, την προθυμία και το θάρρος των μικρών ψαλ -τών χορωδών. Στη Θεία Λειτουργία χρησιμοποιούσε –απότο «Χειρουβικό» μέχρι και το «Κοι νω νι κό»– τον ήχο τηςΚυριακής. Έτσι, οι μικροί χορωδοί αποκτούσαν την πρα-κτική εμπειρία της οκτωήχου, των διαστημάτων και τωνέλξεων, των ποικιλωνύμων ψαλτικών ειδών.

4.ΟιμαθητέςτουOι μαθητές του, ύστερα από την άρτια επταετή διδα-

σκαλία, την πρακτική εμπειρία και την επαρκή γνώση τωνδιατάξεων του Τυπικού, ήταν ικανοί να υπηρετήσουν στοΙερό Αναλόγιο υπεύθυνα και συγχρόνως να πραγματο-

∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ-ΚΟΥΡΟΣ

Ο Καθηγητής κ. Αθανάσιος Βουρλής παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του τιμώμενου καθηγητού μας.


ποιήσουν περαιτέρω μουσικές σπουδές στα διάφορα Ωδείατης εποχής εκείνης.

Για τη θαυμαστή μουσική κατάρτιση των μαθητών τουθα αναφέρω τα εξής περιστατικά:

α) Υπήρξαν μαθητές του, οι οποίοι εδίδασκαν βυζα -ντινή μουσική στους εκ μετεγγραφής προερχόμενους ιε-ροσπουδαστές που δεν εγνώριζαν μουσική, ώστε σε σύ -ντομο χρονικό διάστημα να είναι σε θέση να ενταχθούνστο μουσικό επίπεδο της τάξης τους και να γίνουν μέλητων χορών των τά ξεων ή του μεγάλου χορού της Σχο λής.

β) Υπήρξαν άλλοι μαθητές, οι οποίοι είχαν την ικανό-τητα να μελοποιούν βυζαντινά μέλη ή θρησκευτικά καιάλλα άσματα, καθώς και να καταγράφουν εξ ακοής ψαλ-μωδίες και τραγούδια στη βυζαντινή ή την ευρωπαϊκή ση-μειογραφία.

γ) Υπήρξαν περιπτώσεις όπου μαθητές του τον αντι-κατέστησαν με τη δική του παραχώρηση, στη διεύθυν σητου μεγάλου χορού της Σχο λής, σε επίσημες εκδηλώσεις.

Από τα προαναφερθέντα καταδεικνύεται το πολύμο -χθο και πολύπλευρο διδακτικό και καλλιτεχνικό έργο τουαείμνηστου διδασκάλου που είχε άμεσα και αξιόλογααπο τελέσματα.

Πάντοτε μας ετόνιζε, σε κάθε ευκαίρα, τη λειτουργικήαξία της σωστής και δη χορικής ψαλμωδίας, αλλά και τηνοικονομική βοήθεια που θα είχαμε, αν ήμασταν καλοίψάλτες ή μουσικοί στα σχολεία. Μάθετε μουσική, επα να-λάμβανε, για να έχετε ένα εφόδιο στη ζωή σας και για ναμπορέσετε να συνεχίσετε τις σπουδές σας. Γι’ αυτό ήταν καιπολύ αυστηρή η συμπεριφορά και η βαθμολογία του προςτους μαθητές εκείνους που ήταν μεν καλλίφωνοι, αλλάόχι επιμελείς στο μάθημα της μουσικής.

Παροιμιώδης ήταν η υπομονή και η επιμονή του, στιςπεριπτώσεις που κάποιοι μαθητές του είχαν μεν δυνατή ήβαθιά φωνή, αλλά δεν είχαν «αυτί», όπως συνήθως λέμεστη μουσική. Σε αυτές τις περιπτώσεις αφιέρωνε το χρόνοτου διαλείμματος και με την κατ’ ιδίαν εξάσκηση του μα-θητού, συνοδεία του αρμονίου, κατόρθωνε σιγά σιγά ναδιορθώσει το φυσικό του μειονέκτημα. Ενθυμούμαι συ γκε -κριμένη περίπτωση όπου, στο τέλος της προσπάθειας καιτων δυο, ο μαθητής έγινε το βασικότερο στέλεχος της ομά -δας βαθυφώνων ισοκρατών της χορωδίας της Σχολής.

γ. Στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή To έτος 1962, δυστυχώς για εμάς, ο μουσικός μας,

Δημ. Πα να γιω τό που λος-Κούρος, ύστερα από ειδικό δια-γωνισμό προσελήφθη ως καθηγητής της μουσικής στηΡιζάρειο Εκ κλη σιαστική Σχολή Αθηνών, στην οποία καιπαρέμεινε μέχρι της συνταξιοδοτήσεώς του.

Στη Ριζάρειο, έχοντας ήδη αποκτή σει εμπειρία και φή-μη άριστου κα θηγητού, χοράρχου, μελοποιού, συνθέτου,πρωτοψάλτου κτλ., συνέχισε ταπεινά και ευσυνείδητα τοθεάρεστο έργο του. Η νέα θέση τού έδωσε μεγαλύτερο

κύρος, ευρύτερο πεδίο δράσεως και κοινωνική αναγνώ-ριση. Χιλιάδες, ίσως, είναι οι ιεροσπουδαστές οι οποίοιεπέρασαν από τα χέρια του και σήμερα κατέχουν διά φορεςθέσεις στον ιερό κλήρο, στη Μέση Δημόσια και Εκ κλη -σια στι κή Εκπαίδευση, στα Πανεπιστήμια, στα ΑναλόγιαΙερών Ναών κτλ., όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στοεξω τερικό. Ορισμένοι μαθητές του διαπρέπουν σήμερακαι στο δημοτικό τραγούδι.

Εκατοντάδες είναι οι μουσικές του εκδηλώσεις στιςεπισημότερες αίθουσες εκδηλώσεων των Αθηνών και άλ-λων πόλεων, στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Για τουςΡι ζα ρεί τες, αλλά και τον ίδιο, ήταν άκρως συ γκινητικές οιδιάφορες λατρευτικές ευκαιρίες του ενιαυτού στον ΙερόΝαό του Αγίου Νεκταρίου στη Ρι ζά ρειο, όπου έψαλλε μετη χορωδία της Σχολής, όλα τα χρόνια της υπηρεσίας τουεκεί.

Στις ετήσιες εκθέσεις πεπραγμένων της Ριζαρείου γί-νεται πάντοτε μνεία των δραστηριοτήτων της χορωδίαςκαι της συμβολής της στη λειτουργική ζωή των ιεροσπου-δαστών. Είναι χαρακτηριστικό το κάτωθι απόσπασμα:

Η χορωδία της Σχολής, με την συμ μετοχή της εις τηνΘείαν Λει τουρ γίαν, τας εκδηλώσεις, τας τελετάς επ’ ευ-καιρία των εθνικών και θρησκευτικών εορτών και τας εμ-φανίσεις της εκτός της Σχολής, όπου ελάμβανε μέρος μετάαπό πρόσκλησιν αρχών και σωματείων, παρουσίαζεν εμ-φανή δείγματα της αρτίας συγκροτήσεώς της.

δ. Συγγραφικό έργοΟ Δημήτριος Παναγιωτόπουλος-Κούρος, εκτός από

τη σπουδαία διδακτική και χορωδιακή προσφορά του,μας άφησε και αξιόλογο συγγραφικό έργο, άλλο εκδεδο-μένο και άλλο ανέκδοτο. Στο ανέκδοτο ανήκει το μεγα-λύτερο μέρος, κυρίως, από τις μελοποιητικές και συνθε-τικές του δημιουργίες. Στο εκδεδομένο, βυζαντινού λει-τουργικού και κατηχητικού περιεχομένου, ανήκουν:

1) To Μουσικό Εγκόλπιον Ιε ρέως, Κόρινθος 1950 καιΑθήναι 1963.

2) Το Συλλογή ασμάτων κατηχητικού σχολείου, Κό ριν -θος 1953.

3) «Η Βυζαντινή Ιερά Υμνωδία (Αναστασιματάριο)»,Κό ρινθος 1954 και Αθήναι 1978. Βλ. Ριζάρειος Εκ κλη σια -στι κή Παιδεία, τ. Γ΄, εν Αθή ναις 1984, σ. 373.

4) Ο «Ακάθιστος Ύμνος», Κό ριν θος 1959 και επανέκ-δοση με επιμέλεια Διονυσίου Ηλιόπουλου, Αθή ναι 2009.

5) Η Βυζαντινή Ιερά Υμνωδία (Θ. Λειτουργία), Αθή ναι1967 και

6) Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάς, Αθήναι 1983 και επα-νέκδοση με επιμέλεια Διονυσίου Ηλιόπουλου, 2010.

Στο εκτενές ανέκδοτο έργο του συμπεριλαμβάνονταιοι εξής βασικές κατηγορίες:

α) Ορατόρια βιβλικού περιεχομένου, όπως Ο Από στο -λος Παύλος (Κόρινθος 1951), Θρή νος (Ρόδος 1953), Ευ -


ρή καμεν τον Μεσσίαν (Αθή να 1965)και Ποι μένες ήσαν αγραυλούντες, Γ΄ μ.(Αθήνα 1968) κτλ.

β) Εκφωνικά παραδείγματα εμμε-λούς απαγγελίας βιβλικών αναγνω-σμάτων, ιερατικών εκφωνήσεων καιτων γνωστών κειμένων του Απο δεί -πνου α) «Άσπιλε, αμόλυντε…» β)«Kαι δος ημίν, Δέσποτα» γ) Διάφοραεθνικά δημώδη άσματα δ) Διάφοραεπετειακά άσματα και ε) Η ακολουθίατου Αγίου Νε κτα ρίου, το Δο ξα στικό«Των Αγίων Πα τέ ρων ο χορός» και οιψαλμοί KB΄ (22) και ΡΙΖ΄ (117).

Έχω την πληροφορία ότι το μεγα-λύτερο ανέκδοτο μέρος των βυζαντι-νών και των άλλων δημιουργιών τουέχει περιέλθει στα χέρια αγαπητών τουΑρκάδων μαθητών, οι οποίοι θέλω ναπιστεύω ότι θα φροντίσουν να το περι -σώσουν και σύντομα να το εκδώσουν.

Στη μικρή μας έρευνα εντοπίσαμεακόμα δύο δημο σιεύ ματά του στους τόμους της ΡιζαρείουΕκ κλη σια στι κής Παιδείας. To ένα φέρει τον τίτλο «Στίχοιεκ του ΡΙΖ΄ Ψαλ μού, ψαλλόμενοι κατά την τελετήν της ρα -σοφορίας» και το άλλο «Οι διδάξαντες μουσικήν εις τηνΡιζάρειον Εκ κλη σια στικήν Σχολήν, 1844-1980», μια πολύενδιαφέρουσα μελέτη.

ΕΠΙΛΟΓΟΣΟ καθηγητής μας Δημήτριος Παναγιωτόπουλος-Κού ρος,αφήνοντας πίσω του μια έντονη και ουσιαστική διδακτι-κή και καλλιτεχνική προσφορά στην Εκκλησιαστική Εκ -παίδευση, αφυπηρέτησε από τη Ριζάρειο Εκ κλη σια στι κήΣχολή περί το έτος 1984 και έζησε το υπόλοιπο της ζωήςτου αθόρυβα, ειρηνικά και ταπεινά, όπως ζούσε πάντα.

Έφυγε από τον παρόντα κόσμο στις 16 Ιανουαρίου του2001 σε ηλικία 82 ετών. Έφυγε απόλυτα ικανοποιημένοςγια την ακριβή επιτέλεση του καθήκοντός του προς τηνπατρίδα και την Εκκλησία, και για τη μεγάλη του προ-σφο ρά προς διάσωση και διάδοση της εθνικής πολιτιστι-κής μουσικής μας κληρονομιάς.

Οι δύο Παναγιωτόπουλοι-Κούροι, πατήρ και υιός,εκά λυψαν και εσφρά γισαν, με την παρουσία και την ποι-κίλη δράση τους, ολόκληρο τον 20ό αιώνα.

Μακάρι να εμφανίζονται στον τόπο μας όμοιοι εργά-τες του αμπελώνος του παραδοσιακού μουσικού μας πο-λιτισμού, για να μη χάσουμε την ταυτότητά μας. Ολο κλη -ρώνω την εισήγησή μου με ένα απόσπασμα αφιερώματοςπου έγραψε ο Ριζαρείτης μαθητής του, Δημήτριος Μα -κρής (θεολόγος-φιλόλογος), για το δάσκαλό μας Δη μή -τριο Παναγιωτόπουλο-Κούρο:

Το φαινόμενο «Κούρος» δεν το συναντάς συχνά. Εύ κο -λα το πλησιάζεις, δύσκολα το ερμηνεύεις. Φιλοπονία καιεργατικότητα απαραδειγμάτιστη, υπομονή ιώβεια. Ανε κτι -κότητα, ευγένεια και αγάπη γιa τα παιδιά απροσμέτρητη,θα έλεγα άπειρη […] απλός, άμεσος, ευθύς, ακέραιος καιπρο παντός ακριβοδίκαιος. Ήταν όντως, συμπληρώνω εγώ,ένας κατεξοχήν μουσικός της Εκ κλησιαστικής Εκ παι δεύ -σεως.

Στο σημείο αυτό, προτού εγκαταλείψω το βήμα, θαήθε λα να ευχαριστήσω θερμά τους μουσικολογιωτάτουςΑιδεσιμ. π. Χρήστο Κυριακόπουλο και Δημ. Κυ ρια κό που -λο για το παραχωρηθέν φωτογραφικό και βιβλιογραφικόυλικό που χρησιμοποιήθηκε στη σύνταξη της παρούσηςεισηγήσεως, καθώς και τον Γεώργιο Γιαν να κό που λο, μέ-λος του Διοικητικού Συμβουλίου, ο οποίος επεμελήθη τηφωτογραφική παρουσίαση και τη δακτυλογράφηση τωνμουσικών κειμένων της εκδηλώσεως.

Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας.

Κόρινθος,Κροκίδειοςαίθουσα,Σάββατο13/10/2012

Η χορωδία της Ένωσής μας εν δράσει

ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ Μια πολύ ευχάριστη είδηση ήλθε από τη μακρινή Βέ -ροια και αφορούσε τη βράβευση του επί έτη εφημέ -ριου Πρωτοπρεσβύτερου π. Παναγιώτη Χαλκιά, απο-φοίτου της Σχολής, μέλους της Ένωσής μας.

Μας τη γνωστοποίησε ο ίδιος με την παρακάτωεπιστολή:

Φίλτατε Μιχαήλ, Χαίρε. Υγιαίνω, υγίαινε.Το 2003 εκυκλοφόρησα το τέταρτο βιβλίο μου με τί -

τλο ΟΔΩΝΥΜΙΚΟΒΕΡΟΙΑΣ και με υπότιτλο: Πεςμουπούμένεις,νασουπωποιοςήτιείναι. Πρόκειται για τηνκαταγραφή των οδών (638) και πλατειών (23) της πό -λεως Βεροίας και την ιστορία τους (400 και πλέον σελί -δες). Το εν λόγω βιβλίο σάς το είχα στείλει και το εί χα τεσχολιάσει στο υπ’ αριθ. 11 φύλλο και στη σελ. 9 της ΦΩ-ΝΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ, κάπως όμως μπερδεμένα.

Για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, το Δη μο τικό Συμ -βούλιο Βέροιας, ομόφωνα (αρ. απόφ. 547/2012), απο-φάσισε, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων εορτασμού των100 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης, να μουαπονείμει «Εύφημο Μνεία». Όπερ και εγένετο την 15-10-2012, εις ειδικήν τελετήν.

Στους σημερινούς δύσκολους καιρούς που περνάμε,το να απονείμει ομόφωνα «Εύφημο Μνεία» Δη μο τι κόΣυμβούλιο σε έναν κληρικό Β΄ βαθμού ιεροσύνης (έχεισημασία αυτό), είναι ΕΙΔΗΣΗ.

Με πολλές ευχές

Θερμά συγχαρητήρια από μέρους ολόκληρου τουΔ.Σ. στον ακάματο ιερέα και φίλο, που γνωρίζουμε πο -λύ καλά το σπουδαίο έργο που έχει επιτελέσει στη Βέ -ροια και το σεβασμό και την αγάπη που απολαμβά νειαπό τους κατοίκους της, μικρούς και μεγάλους. Έχειαναδειχθεί άξιος της ιερής αποστολής του και η βρά-βευσή του αυτή ήρθε σαν επιστέγασμα μιας καθ’ όλαεπιτυχημένης πορείας.

Από την πλευρά μας να του ζητήσουμε για άλλη

μια φορά συγγνώμη για την μπερδεμένη παρουσίασητου πολύ σημαντικού του βιβλίου. Παλιά μιλούσαν γιατον «δαίμονα του τυπογραφείου». Τώρα τι να πούμε; Οδαί μων του διαδικτύου μάς τα μπέρδεψε ή η αμέλειά μαςνα εντοπίσουμε έγκαιρα το λάθος;

Μ.Π.Κ.

ηη σσττηηλληη ττωωνν ααπποοφφοοιιττωωνν

«Γίνεσθεειςαλλήλουςχρηστοί,εύσπλαγχνοι,χαριζόμενοιεαυτοίςκαθώςοΘεόςενΧριστώεχαρίσατουμίν»(Εφεσ. 4, 32)

Σε αυτή τη σελίδα κάθε μέλος της Ένωσης μπορεί να στέλνει τις συνεργασίες του για δημοσίευση. Εφόσον είναιεφικτό, μπορείτε να στείλετε τα κείμενά σας σε δισκέτα υπολογιστή, ή σε CD, ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση[email protected] Εννοείται βέβαια ότι λόγω στενότητας του χώρου οι επιστολές σας θα πρέπει να έχουν πε-ριορισμένη έκταση (έως 400 λέξεις). Με μεγάλη μας χαρά θα δεχόμαστε υποδείξεις και προτάσεις σας για τη βελ-τίωση της ύλης και την καλύτερη εξυ πηρέτηση των σκοπών της Ένωσής μας.

Ζητούμε συγγνώμη που, λόγω πληθώρας ύλης, δεν μπορέσαμε να δημοσιεύσουμε όλες τις συνεργασίες που στάλ-θηκαν. Αυτές θα δημοσιευθούν σε επόμενα φύλλα.

Μπορείτε να στέλνετε τις επιστολές σας στο fax 2102819550 ή στην ΤΑΧΥΔΡ. ΘΥΡΙΔΑ 52057, T.K. 14401. Δω -ρεές ή συνδρομές αποστέλλονται στο λογαριασμό: ΕΤΕ 151/296112-14 ή στα γραφεία της Ένωσής μας, στη διεύ -θυνση: Τατοΐου 121, Μεταμόρφωση Αττικής, Τ.Κ. 14452.

Η Δήμαρχος Βέροιας Χαρίκλεια Ουσουλτζόγλου-Κωνσταντινίδου απονέμει την τιμητική

διάκριση στον σεβαστό ιερέα π. Παν. Χαλκιά.


Ο καθηγητής Ντιβάλ Ο αγαπητός συμμαθητής μας Γεώρ -γιος Φωτόπουλος μου έστειλε μιασει ρά φωτογραφίες για τις ανάγκεςτου υπό έκδοση Λευ κώ ματος της Σχο -λής. Ανάμεσα σε αυτές ξεχώρισα δύο,που αναφέρονται σε μια θεατρική πα-ράσταση που παρουσίασε η Σχολήμας σε κινηματοθέατρο της Κο ρίν θου,η οποία παίχτηκε τρεις φορές και προ -ξένησε πάταγο σε ολόκληρη την πό-λη! Ήταν ένα έργο του θεατρικού συγ-γραφέα Τζοβάνι Μά ντζιο με τον τί τλοΠιστεύω, το οποίο επιμελήθηκε ο αεί-μνηστος καθηγητής μας Νι κη φό ροςΚα χρι μάνης και το παρουσίασε με τοντίτλο ΟΚαθηγητήςΝτιβάλ!

Η υπόθεση του έργου αναφερό-ταν σε ένα σπουδαίο καθηγητή, τονΝτιβάλ, που ήταν άπιστος και ζούσεμε την οικογένειά του σε ένα πολυτε-λές σπίτι κάπου στη Γαλλία. Ο γιοςτου έπασχε από μια ανίατη ασθένειακαι όλες οι προσπάθειες να γιατρευ-τεί είχαν αποβεί άκαρπες. Κάποιοςτον συμβούλεψε να πάει προσκυνη-τής στην Παναγία της Λούρδης καινα προσευχηθεί στη θαυματουργή ει-κόνα της. Ο γιος, που είχε μυηθεί στονχριστιανισμό κρυφά από τον πατέρα,του ζήτησε την άδεια αλλά αυτός τουτο απαγόρευε αυστηρά. Πλησίαζε ημεγάλη ημέρα της εορτής της Πα να -γίας, όπου γίνεται η περιφορά της ει-κόνας Της μπροστά σε χιλιάδες κό-σμο. Ο γιος, αψηφώντας την πατρικήαπαγόρευση, φεύγει κρυ φά. Φτάνειστον τόπο της λιτανείας και καθώςπερνά η εικόνα από μπροστά του, γο-νατίζει και παρακαλάει θερμά την Πα -ναγία να τον λυτρώσει από την ασθέ -νεια. Ήταν τόση η πίστη του, που εκεί -νη τη στιγμή έγινε το θαύμα! Η Πα -ναγία άκουσε την ειλικρινή προσευ-χή του και του δώρισε ξανά την υγεία.Γύρισε στο σπίτι του και αφηγήθηκεόλο χαρά το περιστατικό. Ο άπιστοςπατέρας, που είχε αποτύχει σε όλεςτις προσπάθειές του να τον κάνει κα-λά, κλονίστηκε για λίγο και στη συ-

νέχεια, μετανοημένος για την απι στίατου, αναφώνησε: «Κύ ριε, συγχώρησέμε, εί μαι δικός σου… Πι στεύω!…»

Κάπως έτσι ήταν η υπόθεση, όσομπορώ να θυμηθώ από το 1959 όπουπαίχτηκε το έργο στο κινηματοθέα-τρο ΗΛΕΚΤΡΑ της Κο ρίνθου σε τρειςπαραστάσεις: μία για το Γυμνάσιο Θη -λέων, μία για το Αρρένων Κο ρίν θουκαι μία για το κο ριν θιακό κοινό.

Ο τότε Διευ θυ ντής της ΣχολήςΑρ χιμανδρίτης Γρη γό ριος Που λά κης,ιδέα του οποίου ήταν να προβληθείη Σχολή με αυτό τον τρόπο, είχε προ-σφέρει γενναιόδωρα την ηθική συ -μπαράστασή του και βοήθησε ώστενα αρθούν όλες οι δυσκολίες για τοανέβασμα αυτής της πα ράστασης. Τοίδιο ισχύει και για τον Πρόεδρο τηςΣχο λι κής Εφο ρείας κυρό Προκόπιο,Μη τρο πο λίτη Κορινθίας.

Στις παραστάσεις αυτές είχαν πα-ραστεί ο τότε Υπουργός Εθνικής Παι -δείας και Θρησκευμάτων, ο εκπρό-σω πος του Αρχιεπισκόπου Αθη νών,οι κορινθιακές Αρχές και πλήθος κό-σμου. Το θέατρο ήταν και τις τρεις φο -ρές κατάμεστο. Στο τέλος όλοι οι συ -ντελεστές της παράστασης δέχτηκαντα συγχαρητήρια των επισήμων, ο δεεκ πρό σωπος του Αρ χιε πι σκό που, με-ταξύ άλλων, είχε πει κάτι που το θυ-μάμαι ακόμη: Το έργο αυτό άξιζε πα-ραπάνω από χίλια κηρύγματα! Η εφη -μερίδα της Κορίνθου Εθνικός Κή ρυ -κας είχε γράψει πολλά εγκωμιαστικάσχόλια, αφιερώνοντας στήλες της στηθαυμάσια αυτή παράσταση. Ο ίδιος δεο κ. Φω τό που λος μου αφη γήθηκε τοεξής: «Ο Εθνικός Κή ρυκας έγραφε ότιο πρω ταγωνιστής του έργου είναι με-γάλο ταλέντο, που πρέπει να εξε λιχ-θεί (υπονοώντας να γίνει ηθο ποιός).Όταν το διάβασε ο αοίδιμος Μη τρο -πο λίτης Κορινθίας κυ ρός Προκόπιος,τον κάλεσε και του είπε: Προτιμώ ναγίνεις μεγάλο τα λέ ντο στον άμβωνα!»Βέβαια, τίποτε από τα δύο δεν έγινε.Ο Γιώρ γος σταδιοδρόμησε ως εκπαι-δευτικός και εργάστηκε για τις αλή -

θειες του χριστια νισμού με συνέπειακαι ζήλο.

Για την ιστορία:Κύρια πρόσωπα του έργου ήσαν: Γεώργιος Φωτόπουλος: Κα θη γη -

τής ΝτιβάλΕυαγγελάτος Ιωάννης: ΓιοςΜιχαήλ Αντωνόπουλος: Ρενέ, συ-

νάδελφος του ΝτιβάλΑντώνιος Δαραδήμος: Άλλος συ-

νάδελφος του ΝτιβάλΚ. (;) Αναγνώστου: ΥπηρέτηςΔίδαξε ειδικός δάσκαλος της Δρα -

ματικής Σχολής.Τη Γενική Επιμέλεια είχε ο Κα θη -

γητής Ν. Καχριμάνης.

Μ.Π.Κ.

Σκηνή από την ιστορική παράσταση

Ο Μητρ. Κορινθίας Προκόπιος και ο Δ/ντής της Σχολής Αρχ. Γρ. Πουλάκης


Η χορωδία μας ψάλλει στον Άγιο Ελευθέριο Αχαρνών. Η ανάγνωση των ονομάτων των τεθνεώτων από τον Σεβ. Μητροπολίτη Μαραθώνος κ. Μελίτωνα

Σπεύδω να ευχηθώ από τα βάθη της καρδιάς μου«Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα και πλούσια, ευ-

λογημένο από τον Θεό το 2013» στο Δ.Σ. και σε όλατα μέλη της Ένωσής μας. Μετείχα κατά το παρελθόνανελλιπώς στις εκδηλώσεις της Ένωσής μας και συνέ-βαλα στην ενότητα και την αδελφοσύνη όλων. Ότανανέλαβα το δεξιό ψαλτήρι του Ιερού Ναού Ιωάννουτου Θεολόγου Πλατάνου Ηλείας, ιστορικού ναού μεπολυπληθές ακροατήριο, τα πράγματα άλλαξαν καιπολλές φορές δεν ήμουν συνεπής στις υποχρεώσειςμου. Επιθυμούσα και επιθυμώ να είμαι παντού και πά -ντα στις εκδηλώσεις και στις συναντήσεις μας. Η από-σταση και οι υποχρεώσεις μου προς το ναό δυσκο-λεύουν την παρουσία μου. Ιδιαίτερα στις μουσικές συ-ναντήσεις μας για τον αξέχαστο δάσκαλό μας, τοναείμνηστο Δημήτριο Παναγιωτόπουλο-Κούρο, λυπή-θηκα σφόδρα που έλαμψα με την απουσία μου. Πά -ντοτε στις μουσικές μου εκτελέσεις χρησιμοποιώ ταβιβλία του και τις γνώσεις που μου μετέδωσε. Μου σι -

κή εκτέλεση και ποιοτικά ασυνήθιστη όπως πάντοτεμας το ζητούσε ο αλησμόνητος δάσκαλός μας.

Σκοπός της παρούσης είναι να αγγίξω τις λεπτέςχορδές του Δ.Σ. της Ένωσής μας και των μελών της,προκειμένου να φανεί στο βάθος του τούνελ κάποιοκενό ψαλτήρι Πρωτοψάλτου ή Λαμπαδάριου εγγύςτων Αθηνών και του λεκανοπεδίου για την ταπεινό-τητά μου.

Ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα. Μαζί με την αί-τησή μου ταχυδρομώ και όλα τα χαρτιά μου που δεί-χνουν τις γνώσεις μου στη βυζαντινή μουσική, καθώςκαι τους ναούς όπου έχω προσφέρει τις μουσικές μουικανότητες και τα πλούσια άσματά μου. Ομοίως σαςστέλνω και τη συνδρομή μου.

Ο αιτώνΜπάμπης ΠαπαδόπουλοςΚαρυά Ηλείας, Τ.Κ. 27064

Τηλ.: 2624770080, Κιν.: 6982967959

Από το συμμαθητή μας Μπάμπη Παπαδόπουλο λάβαμε την παρακάτω επιστολή-αίτηση καιτη δημοσιεύουμε. Ας τη λάβουν υπόψη τους οι ενδιαφερόμενοι. Εμείς, το Δ.Σ., ευχόμαστε ναικανοποιηθεί σύντομα το αίτημά του.

Τη φράση του τίτλου μας ακούει οπιστός όταν μετά φόβου (=σεβα-

σμού) Θεού προσέρχεται στο μυστή-ριο της Θείας Λειτουργίας. Τότε ο ιε-ροψάλτης απαγγέλλει εμμελώς και σεαργό ρυθμό το λεγόμενο «Κοι νω νι -κόν»: Του δείπνου σου του μυστικούσήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παρά-λαβε… Ευλόγως προβάλλει το ερώ-τημα: Πόσο συνειδητοποιούμε τη βα-ρύτητα αυτής της φράσης; Είτε ωςπροϋπόθεση συμμετοχής του πιστούστο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίαςεκλάβουμε το ου φίλημα σοι δώσω…είτε ως υπόσχεσή του προς τον Χρι -στό ότι δε θα μοιάσει του Ιούδα, τονόημα είναι ίδιο. Δηλαδή η εν λόγωυπόσχεση ισούται με προϋπόθεση γιατη Θεία Κοινωνία. Ούτως ή άλλως καιοι δύο λέξεις σχετίζονται άμεσα με τηνπίστη, με την αγάπη και με την ελευ-θερία του ανθρώπου.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: Πώςμπορούμε να αποφύγουμε την ομοιό -τητα με τον Ιούδα; Μια πρώτη απά -ντη ση σ’ αυτό το ερώτημα είναι με τονα αντικαταστήσουμε το «φιλί τηςπροδοσίας» με το «φιλί της αγάπης».Πιο αναλυτικά, αυτό εκδηλώνεται μετην ανεπιφύλακτη και χωρίς δισταγ-

μούς αποδοχή της θεανθρώπινης φύ-σης του Χριστού.

Ο πιστός χριστιανός δεν ανέχεταινα εκφράζονται κάποιοι αρνητικά ήκαι απαξιωτικά για το πρόσωπο τουΧριστού. Με παρρησία και πειστικό-τητα υπερασπίζεται το περιεχόμενοτης πίστεώς του. Δεν «επιδοκιμάζει»σιωπηρά ή από κακώς εννοούμενηντροπή θέσεις ή απόψεις που διατυ-πώνουν μερικοί σχετικά με τη σωτή-ρια επέμβαση του Χριστού στην ιστο -ρία του κόσμου και του ανθρώπου.

Πέρα όμως από την παραπάνωστά ση και συμπεριφορά του, ο πιστόςχριστιανός προβαίνει και σε άλλεςθετικές ενέργειες με τις οποίες θααποδεικνύει έμπρακτα ότι δεν έχεικαμιά ομοιότητα με τον Ιούδα. Εκεί -νος ήταν «μαθητής» του Χριστού μεεισαγωγικά. Αυτό σημαίνει ότι δενΤον είχε αποδεχτεί ως τον αναμενό-μενο Μεσσία-λυτρωτή του κόσμου.Ο χριστιανός, αντιθέτως, είναι πραγ-ματικός μαθητής του Χριστού, απο-δεχόμενος πλήρως και ανεπιφυλάκτωςτο περιεχόμενο του Συμβόλου της Πί -στεως. Ο υμνογράφος «περιγράφει»ως εξής τον προδότη: Ιούδας ο δού-λος και δόλιος, ο μαθητής και επίβου-

λος, ο φίλος και διάβολος, εκ των έργωναπεφάνθη. Ηκολούθει γαρ τω Δι δα -σκά λω και καθ’ εαυτόν εμελέτησε τηνπροδοσίαν… (στιχηρόν ιδιόμελον τηςΜ. Πέμπτης).

Ο χριστιανός, αντιθέτως, ανταπο-κρίνεται έμπρακτα στα χαρακτηρι-στικά γνωρίσματα των αληθινών μα-θητών του Χριστού, όπως ο ίδιος ταδιατύπωσε: Εάν υμείς μείνητε εν τωλόγω τω εμώ, αληθώς μαθηταί μουεστέ… (Ιωάν. 8, 31) και: εν τούτω γνώ-σονται οι πάντες ότι εμοί μαθηταί εστέ,εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις (Ιωάν.13, 35). Επομένως, κάθε χριστιανός,ως φορέας και εκφραστής αυτών τωνχαρακτηριστικών, ακολου θεί ανελλι-πώς στη ζωή του το υπό δειγμα τουΧρι στού, οποίος έπα θεν υπέρ υμών,υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν, ίναεπακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού(Α΄ Πέτρ. 2, 21).

Αυτά έχει κατά νουν ο πιστός χρι-στιανός προσερχόμενος στο μυστή-ριο της Θείας Ευχαριστίας, ενώ συγ-χρόνως συνειδητοποιεί αποφασιστι-κά το ου φίλημα σοι δώσω καθάπερ οΙούδας… Η ζωή του επισφραγίζει αυ-τή την απόφασή του.

εεππιικκααιιρραα θθεεµµαατταα

«…ΟΥ ΦΙΛΗΜΑ ΣΟΙ ∆ΩΣΩ ΚΑΘΑΠΕΡ Ο ΙΟΥ∆ΑΣ…»τουΔημ.Λ.Δρίτσα,ΔροςΘεολογίας

Τ.Θ.52057–Μετα9όρφωσηΑττική,Τ.Τ.14401 ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΙΑ ... · 2019. 2....

Documents