7ο Τεύχος Λαμπτήρας Πυρακτώσεως

Από που εξαρτάσαι; Έρευνα για τις Φοιτητικές Παρατάξεις

Για τις δομές του Φοιτητικού Κινήματος

Συνέντευξη: Ματ σε 2 Υφέσεις

Πορεία Αριστερή Εκπαιδευτικών

Έλληνες Λαθρομετανάστες (γράφει ο Πιτσιρίκος)

Το Πανεπιστημιακό Άσυλο ως εργαλείο

3 άρθρα της ΕΝιαίας Αριστερής Κίνησης

ΕδιτόριαλΑπρίλης του 2011. Οικονομική κρίση, χρεοκοπία, μνημόνιο, μειώσεις μισθών, σπάσιμο συλλογικών συμβάσεων ερ-

γασίας. Ο χώρος της δημόσιας εκπαίδευσης δέχεται μια άνευ προηγουμένου επίθεση από τα δημοτικά μέχρι τα πανε-

πιστήμια. Όλα δείχνουν μαύρα. Γι’ αυτό εμείς έχουμε έναν Λαμπτήρα Πυρακτώσεως, να ρίχνει φως σε αυτά που μας

δίνουν ελπίδα! Στους μετανάστες απεργούς πείνας, στους κατοίκους της Κερατέας που αντιστέκονται, σε κάθε τι που

μας δείχνει το δρόμο. Έναν Λαμπτήρα Πυρακτώσεως που υποσχεθήκαμε να τον κάνουμε προβολέα ολάκερο – και δεν

το ξεχνάμε!

Στο 7ο τεύχος του Λαμπτήρα Πυρακτώσεως όμως δεν θα διαβάσετε μόνο γι’ αυτά. Θα διαβάσετε και συνέντευξη από

τους Ματ σε 2 Υφέσεις, θα διαβάσετε ποιήματα, αλλά και άρθρα για το φοιτητικό κίνημα, για τις επερχόμενες αλλαγές

στα Πανεπιστήμια αλλά και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί,

για το άσυλο και για την ανακύκλωση.

Καλή Ανάγνωση!

Περιεχόμενα:

Για να επικοινωνήσετε μαζί μας ή να μας αποστείλετε κάποιο άρθρο: [email protected]

- Οργανική αλ-χημεία (ή στην διάθεση του «ΠΥΣΔΕ») ...σελ. 3

- Πάρος: Παρέμβαση στην απεργία στις 23 Φλεβάρη ...σελ. 4

- Η δυσμενής κατάσταση των καθηγητών ξένων γλωσσών ...σελ. 5,6

- Μαθήματα από ένα σεισμό ...σελ. 7

- Πορεία Αριστερή Φοιτητών: Δίδακτρα! Γουστάρεις; ...σελ. 8

- Κόπηκαν οι υποτροφίες του ΙΚΥ για μεταπτυχιακά - έρευνα ...σελ. 9

- Για τις δομές του φοιτητικού κινήματος ...σελ. 10,11

- Από πού εξαρτάσαι; Έρευνα για τις φοιτητικές παρατάξεις ...σελ 12,13,14,15

- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Ματ σε |2b| Υφέσεις ...σελ. 16,17,18,19

- Πιτσιρίκος: Έλληνες λαθρομετανάστες ...σελ. 20,21

- Το Άσυλο ως εργαλείο ...σελ. 22,23

- Αποσπάσματα από το γράμμα του Άρη εν όψει της δίκης ...σελ. 23

- Κοίτα οι άλλοι έχουν κινήσει ...σελ. 24

- Ανακύκλωση και Τοπική Αυτοδιοίκηση ...σελ. 25

- Την σκυτάλη πήρε η Κερατέα ...σελ. 26,27

- Ζητήματα Παιδείας την εποχή του μνημονίου ...σελ. 28,29

- Δεν είμαστε τζαμπατζήδες ρε! ...σελ. 30

- Το καρναβάλι ενός εισιτηρίου του μετρό ...σελ. 30

- Ποιήματα του Μάριου Μαγιολαδίτη ...σελ. 31

Λαμπτήρας ΠΥΡΑΚΤΩΣΕΩΣ Απρίλης 2011

Αθήνα: Δήμος, 6978266779, [email protected]Θεσσλονίκη: Μαρία, [email protected]Ηράκλειο: Δημήτρης, [email protected]Πάτρα: Ελένη, [email protected]

Κεφαλονιά: Μήτσος, [email protected]Λευκάδα: Μήτσος, [email protected]Κέρκυρα: Μάριος, [email protected]

Υπεύθυνοι διανομής Λαμπτήρα Πυρακτώσεως...

Πορεία Α

ριστερή ΕκπαιδευτικώνΛαμπτήρας ΠΥΡΑΚΤΩΣΕΩΣ Απρίλης 2011

3

Οργανική αλ-χημεία(ή «στην διάθεση του ΠΥΣΔΕ»)

Κάθε διορισμός που γίνεται στο δημόσιο, έρχεται για να καλύψει μια οργανική θέση που, για οποιον-δήποτε λόγο, έμεινε κενή. Κάθε διορισμός με εξαίρεση αυτούς των εκπαιδευτικών!

Σε οποιονδήποτε άλλον τομέα του δημοσίου, κάθε υπη-ρεσία καταρτίζει ένα οργανόγραμμα, ένα σχέδιο, δηλαδή,της διοικητικής της δομής και των αντίστοιχων οργανι-κών της θέσεων ανάλογα με τις υπάρχουσες ανάγκες.Έτσι κάθε μόνιμος δημόσιος υπάλληλος βρίσκεται τοπο-θετημένος σε μια οργανική θέση, μια θέση που του εξα-σφαλίζει αφενός την μονιμότητά του και αφετέρου το ότιδεν θα μετατρέπεται σε «μπαλάκι» στα χέρια του οποι-ουδήποτε προϊστάμενού του, που θα τον μεταφέρει απόγραφείο σε γραφείο και –γιατί όχι;– από πόλη σε πόληκαι από χωριό σε χωριό. Όλα αυτά τα «αυτονόητα» γιατους εκπαιδευτικούς δεν ισχύουν. Υπάρχει αφενός έναστοιχειώδες οργανόγραμμα το οποίο καθορίζει οργανικέςθέσεις στα σχολεία, πλην όμως οι θέσεις αυτές είναι πολύλιγότερες αυτών των διορισμένων εκπαιδευτικών. Καιφυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι οι εκπαιδευτικοί «είναιυπεράριθμοι». Απλά οι οργανικές θέσεις καθορίζονταιμε τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι πολύ λιγότερες από τιςπραγματικές ανάγκες των σχολείων.

Όλα τα πράγματα βέβαια, έχουν και κάποιες δικαιο-λογίες. Οι διαφορές στον αριθμό των μαθητών (και κατάσυνέπεια των τμημάτων) που μπορεί να παρατηρηθούν,ιδιαίτερα στην επαρχία, έχει σαν συνέπεια οι ανάγκεςτων σχολείων για εκπαιδευτικούς να αλλάζουν χρόνο μετο χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι κάθε χρονιά κάποιος μικρόςαριθμός καθηγητών θα πρέπει να μετακινείται σε γειτο-νικά σχολεία. Η «λύση» που δίνεται από το υπουργείο σεαυτήν την ιδιαιτερότητα του επαγγέλματός μας είναι οδιορισμός εκπαιδευτικών όχι μόνον σε «οργανικά κενά»,αλλά και σε «λειτουργικά κενά», δηλαδή να διορίζεταικάποιος εκπαιδευτικός χωρίς να προσδιορίζεται το σχο-λείο του!

Τι σημαίνει όμως αυτό στην πράξη;

Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής του υπουργείου, ναβρίσκεται πλήθος εκπαιδευτικών χωρίς οργανική θέση,είναι όλοι αυτοί να βρίσκονται «στην διάθεση τουΠΥΣΔΕ», δηλαδή στην διάθεση της διοίκησης, και κάθεσχολική χρονιά να βρίσκονται με την αβεβαιότητα σεποιο σχολείο (ή σχολεία!) θα τοποθετηθούν. Έτσι αυτόπου πριν λέγαμε ότι «ένας μικρός αριθμός εκπαιδευτι-κών πρέπει να μετακινηθούν» μετατρέπεται σε «μεγάλοςαριθμός καθηγητών». Και ακόμα μεγαλύτερος που θα ζειμε τον φόβο μήπως μετακινηθεί. Είπατε τίποτε για τοπού στηρίζεται το πελατειακό κράτος; Ναι λοιπόν, στη-ρίζεται πρώτα και κύρια στις επισφαλείς σχέσεις εργα-

σίας. Αν συνειδητοποιήσουμε τις επιπτώσεις που έχειαυτό για την ζωή του εκπαιδευτικού για παράδειγμα στιςΚυκλάδες ή τα Δωδεκάνησα, όπου τα σχολεία μπορεί ναβρίσκονται σε διαφορετικό νησί, αλλά ακόμα και στηνυπόλοιπη επαρχία όπου μπορεί να απέχουν πολύ περισ-σότερο από 50 χιλιόμετρα μεταξύ τους, αντιλαμβανόμα-στε το πόσο πολύ εξαρτάται ο εκπαιδευτικός από την«εύνοια» της διοίκησης, των τοπικών κομματικών οργα-νώσεων και των συνδικαλιστικών τους παρατάξεων. Στηνουσία ο εκπαιδευτικός που δεν έχει οργανική θέση είναιένας δημόσιος υπάλληλος ο οποίος έχει εξασφαλίσει τηνμισή από την μονιμότητά του: την μονιμότητα του διορι-σμού του, αλλά όχι της τοποθέτησής του.

Άλλωστε και η πρόθεση του υπουργείου να συγχωνεύσεισχολεία θα παίξει και αυτόν τον ρόλο. Θα επιφέρει πε-ραιτέρω μείωση των οργανικών θέσεων, και αυτό όχι τόσοεπειδή θα μειωθούν οι ανάγκες των σχολείων αλλά λόγωτου απαράδεκτου τρόπου υπολογισμού τους. Με λίγαλόγια στα μεγάλα σχολεία αντιστοιχίζονται πολύ λιγότε-ρες οργανικές θέσεις από τις πραγματικές τους ανάγκες.

Και στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν μια σειράαπό άλλες θέσεις σχετικές με την πρωτοβάθμια και δευ-τεροβάθμια εκπαίδευση οι οποίες καλύπτονται μεν απόεκπαιδευτικούς, χωρίς όμως να ανοίγουν ως οργανικέςθέσεις: θέσεις στο υπουργείο, στα γραφεία, στις σχολικέςβιβλιοθήκες κ.α. καλύπτονται από εκπαιδευτικούς οιοποίοι βρίσκονται σε αυτές αποσπασμένοι και πολλοίαπό αυτούς κατέχουν ήδη οργανικές θέσεις.

Συνυπολογίζοντας τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότιδεν πρόκειται ούτε για κάποια «αβλεψία» της κυβέρνη-σης, ούτε για κάποιο «μικρής έκτασης» φαινόμενο. Αυτήη εργασιακή κατάσταση αγγίζει πολλούς χιλιάδες εκπαι-δευτικούς. Πρόκειται για πάγια πολιτική του υπουργείου,διαχρονικά, με στόχο οι εκπαιδευτικοί να χωρίζονται σεπρονομιούχους και μη (το «προνόμιο» είναι η μονιμό-τητα!), δηλαδή να είναι διαιρεμένοι, ανήμποροι να αντι-δράσουν μαζικά στις οποιεσδήποτε προθέσεις της, τελικάμε στόχο το πελατειακό κράτος να αναπαραγάγει τονεαυτό του.

Μήπως όμως πρέπει κάποτε να βγούμε από αυτή τη λο-γική και να αντιτάξουμε σε αυτήν τα δικά μας αιτήματα;

Βάρσος ΔημήτρηςΕκπαιδευτικός,

Αργοστόλι - Καφαλονιά

4

Πορ

εία

Αρι

στερ

ή Εκ

παιδ

ευτι

κών

Στην πλατεία Μαντώς Μαυρογένους συγκεν-

τρώθηκαν οι εργαζόμενοι της Πάρου το πρωί

της 23 Φεβρουαρίου συμμετέχοντας στην γε-

νική απεργία που είχαν κηρύξει τα συνδικα-

λιστικά σωματεία όλης της χώρας.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν μέλη της

ΕΛΜΕ Πάρου – Αντιπάρου, ιδιωτικοί και δη-

μόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι, επαγγελμα-

τίες και άνεργοι. Συνολικά το παρόν έδωσαν

περίπου 200 άτομα τα οποία όμως «χάθηκαν»

στο μεγάλο χώρο της πλατείας. Κύριοι ομιλη-

τές ήταν εκπρόσωποι της ΟΛΜΕ – ΕΛΜΕ και

των ιδιωτικών υπαλλήλων.

Η εκπρόσωπος της ΕΛΜΕ κ. ΔέσποιναΧριστοφόρου μεταξύ άλλων στην ομιλία της

ανέφερε: «Η πολιτική του Μνημονίου στην

παιδεία οδηγεί: α) Στη μείωση των δαπανών

για την Παιδεία στο 2,75% του ΑΕΠ (ρεκόρ

35ετίας) και στη δραματική υποβάθμιση του

δημόσιου σχολείου, β) Στις συγχωνεύσεις –

καταργήσεις σχολείων, στη δημιουργία πολυ-

πληθών σχολείων με 30 μαθητές στην τάξη

και στην εγκατάλειψη της υπαίθρου, γ) Στην

υποχρηματοδότηση των Σχολικών Επιτρο-

πών, που υποχρεώνει σε μεγαλύτερη οικονο-

μική επιβάρυνση των γονέων για την κάλυψη

των λειτουργικών δαπανών των σχολείων, δ)

Στη γήρανση του εκπαιδευτικού προσωπικού

με την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ε)

Στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και σε εκ-

παιδευτικούς «delivery», στ) Σε μεγάλες πε-

ρικοπές των μισθών των εκπαιδευτικών.

Γι’ αυτό το λόγο απαιτούμε ακύρωση της πο-

λιτικής του Μνημονίου, έξω η Τρόικα από τη

χώρα μας. Στήριξη της Δημόσιας Εκπαίδευ-

σης».

Επίσης, η κ. Χριστοφόρου τόνισε ορισμένα

οικονομικά στοιχεία από τις επιπτώσεις της

πολιτικής της κυβέρνησης και της Τρόικας

στην εκπαίδευση. Όπως είπε, το 2008 δίνον-

ταν το 3,2 του ΑΕΠ στην παιδεία, ενώ το

2011 μόνο το 2,75. Ακόμα, το 2008 διορίστη-

καν 4.321 εκπαιδευτικοί, ενώ το 2010 μόλις

1.425 και αναρωτήθηκε «πόσοι άραγε να διο-

ριστούν το 2011;».

Επίσης, η κ. Χριστοφόρου εξήγησε ότι εκα-

τοντάδες σχολεία σε όλη τη χώρα προτείνεται

να συγχωνευτούν και να καταργηθούν και

κατά συνέπεια, οργανικές θέσεις εκπαιδευτι-

κών καταργούνται.

Τέλος, η εκπρόσωπος της ΕΛΜΕ αναφέρ-

θηκε σε ζητήματα του κλάδου της που αφο-

ρούν το ασφαλιστικό τους ταμείο, την

υγειονομική περίθαλψη και το εργασιακό κα-

θεστώς.

ΠΗΓΗ: “ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ”

(26/2/11)

Παρέμβαση στην απεργίαστις 23 Φλεβάρη

Η πρόταση της Πορείας Αρι-

στερής Εκπαιδευτικών για την πρό-

σθετη διδακτική στήριξη έχει

υιοθετηθεί από την ΟΛΜΕ;

Γνωρίζετε ότι:


5

Εργασιακοί χώροιΗ δυσμενής κατάσταση των

καθηγητών ξένων γλωσσών

Συνεχής καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων

Τα τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι καθηγητές στα

κέντρα ξένων γλωσσών (ΚΞΓ) και συνολικά στην ιδιω-

τική εκπαίδευση έχουν μετατραπεί σε πειραματόζωα

που πάνω τους δοκιμάζονται από την πλευρά των εργο-

δοτών οι πλέον απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, με

στόχο αυτές να θεσπιστούν και σε ολόκληρο τον ιδιω-

τικό (αλλά και το δημόσιο τομέα). Πρόκειται για έναν

επαγγελματικό κλάδο με χιλιάδες εργαζόμενους (και

ακόμα περισσότερους αποφοίτους ξενόγλωσσων πανε-

πιστημιακών τμημάτων), που στην πλειοψηφία τους

όμως εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, πολλές

φορές ανασφάλιστοι, και με λίγες συνήθως ώρες δου-

λειάς που δεν καλύπτουν ούτε ΙΚΑ ούτε ταμείο ανερ-

γίας τη θερινή περίοδο, μιας και οι συμβάσεις είναι

ορισμένου χρόνου μέχρι τα τέλη Μαΐου.

Μέσα στην ούτως ή άλλως άσχημη κατάσταση για τον

κλάδο αλλά και για τον κόσμο της εργασίας συνολικά,

και ενώ οι καθηγητές στα ΚΞΓ αντιπροσωπεύονται από

τον «Πανελλήνιο Σύλλογο Καθηγητών Ξένων Γλωσσών

Φροντιστηρίων και Σχολών Ελλάδας “Ο ΒΥΡΩΝ”

(ελεγχόμενο από την ΑΣΚ-ΠΑΜΕ) και την Ομοσπονδία

Ιδιωτικών εκπαιδευτών Ελλάδος (ελεγχόμενη από

ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ), το 2004 εμφανίζεται ένα στημένο από

την εργοδοσία δήθεν κλαδικό σωματείο ονόματι «Σωμα-

τείο Εργαζομένων στα Κ.Ξ.Γ. Ν. Αττικής» από «εργα-

ζόμενους» συγγενείς μελών του EUROPALSO

(«Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων

Γλωσσών»), με πρόεδρο την Αρτ. Κυπριώτου και με την

εργοδοτική κάλυψη του Βερβεσού, αντιπροέδρου του

Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών αλλά και του γνωστού

Λυκουρέζου! Έκτοτε, το στημένο αυτό σωματείο υπο-

γράφει συνεχώς ΣΣΕ εξευτελιστικών όρων με τα αφεν-

τικά του EUROPALSO και του Σωματείου Ιδιοκτητών

Ξενόγλωσσων Φροντιστηρίων Ομήρου Δήμων Αττικής,

μειώνοντας τις αποδοχές των εργαζομένων στο νομό Ατ-

τικής σε ποσοστό που φτάνει το 50%-70% των ήδη πε-

νιχρών απολαβών και επιβάλλοντας σειρά

αντεργατικών ρυθμίσεων, όπως βλαπτική μεταβολή με

μείωση της αμοιβής των εργασιακών ωρών αυθαίρετα

και κατά το δοκούν, μη πληρωμή των αργιών και των

διακοπών Χριστουγέννων-Πάσχα και κατάργηση των

επιδομάτων για μεταπτυχιακά, «κούρεμα» στο επίδομα

πολυετίας κλπ.

Τον Αύγουστο του 2010 το κίτρινο σωματείο υπέ-

γραψε νέα σύμβαση τριετούς (!) διάρκειας επιβάλλον-

τας αποδοχές πείνας και εξαθλίωσης με αποκλειστικά

ωρομίσθια απασχόληση του ύψους των 8.50 ευρώ

(μικτά) για τους εργαζόμενους καθηγητές για το τρέχον

ακαδημαϊκό έτος και για το 2013 ...8,75 ευρώ (μικτά),

οι οποίοι αναγκάζονται να κάνουν (όταν βρίσκουν) και

δεύτερη (και τρίτη) δουλειά, προκειμένου να επιβιώ-

σουν, σε βάρος του διδακτικού τους έργου, τη στιγμή

που οι εργοδότες υποστηρίζουν στις ακριβές τους δια-

φημίσεις ότι παρέχουν «ποιοτική» εκπαίδευση, τη

στιγμή που οι εργοδότες που υπόσχονται φιλικό και ευ-

χάριστο κλίμα συνεργασίας με τους εργαζόμενους και

φτιάχνουν φανταχτερές διαφημίσεις που απεικονίζουν

ένα ευτυχισμένο κλίμα στην τάξη με χαμογελαστούς

εκπαιδευτικούς και μαθητές. Εγγυώνται για την ανώ-

τερη ποιότητα της διδασκαλίας για να αρπάξουν από

τους γονείς ολοένα και αυξανόμενα δίδακτρα, από τα

οποία οι καθηγητές παίρνουν ψίχουλα, και κατηγο-

ρούν τους καθηγητές για «μη αποδοτικότητα» όταν τους

εξοντώνουν μεθοδευμένα. Ταυτόχρονα, και παρά τις

λαμπερές τους διαφημίσεις, διεξάγουν στο στημένο σω-

ματείο τους εκλογές με παρουσία μπράβων και τραμ-

πούκων, και με την τρομοκράτηση εργαζομένων για να

τους βάλουν σε λίστες ψηφισάντων.

Μία προσωπική εμπειρία

Την περασμένη περίοδο είχα και εγώ παρόμοιες εμ-

πειρίες από τους εργοδότες μου στην μεγάλη αλυσίδα

φροντιστηρίων Ευρωγνώση, οι οποίοι, εκτός της προ-

σπάθειάς τους να μου επιβάλλουν μαύρη εργασία και

ωρομίσθιο 6,50 ευρώ καθαρά, αθέτησαν τη σύμβαση που

υπογράψαμε που προέβλεπε συγκεκριμένο αριθμό

ωρών, ακυρώνοντας χωρίς δικαιολογία και προειδοποί-

ηση ένα τμήμα που είχα αναλάβει. Όταν πήγα με το σω-

ματείο να ζητήσω τα αυτονόητα, δηλαδή τη τήρηση της

σύμβασης, να μου βρουν αντίστοιχες ώρες που προβλέ-

πονταν, μου είπαν ότι αυτό δεν γίνεται. Τους απάντησα

ότι δεν είναι δική μου δουλειά η εξεύρεση πελατών και

ωρών και αν δεν μου βρουν ώρες θα πρέπει να με απο-

ζημιώσουν για τα ακυρωμένα ωρομίσθια. Τότε ούτε


6

Εργα

σιακ

οί Χ

ώροι

λίγο ούτε πολύ μου είπαν ότι εγώ φταίω που ακυρώ-

θηκε το τμήμα, γιατί δεν είμαι καλός καθηγητής, πα-

ρόλο που δεν μου είχε γίνει κάποια προηγούμενη

σύσταση. Μετά από προσβολές και απειλές στις οποίες

δεν ενέδωσα προσπάθησαν να με βάλουν να υπογράψω

νέα σύμβαση αποδοχής της μείωσης ωρών. Εγώ φυσικά

δεν δέχτηκα, πήγαινα κάθε φορά στην ώρα του ακυρω-

μένου μαθήματος με μάρτυρα για να αποδείξω την πα-

ρουσία μου και τελικά με αποζημίωσαν για τα

ακυρωμένα μαθήματα και μου έδωσαν νόμιμο ωρομί-

σθιο 8,99 μικτά (7.55 καθαρά). Γενικά η κατάσταση στο

συγκεκριμένο «οίκο της γνώσης» είναι απαράδεκτη,

αφού δεν υπάρχει καν συγκεκριμένη σύμβαση και στον

κάθε εργαζόμενο δίνουν διαφορετικά χρήματα, ανεξαρ-

τήτως προϋπηρεσίας, και λογικά σύμφωνα με το πόσο

ενημερωμένοι είναι για τα δικαιώματά τους.

Για την κατάσταση του σωματείου

Η απάντηση της ΑΣΚ, μοναδικής τότε παράταξης στο

«Βύρωνα» όχι μόνο ήταν αναντίστοιχη, αλλά με ευθύνη

της οδήγησε στη διαγραφή του εργατικού σωματείου

από την ΟΙΕΛΕ, αφού άλλαξε το 2006 το χαρακτήρα

του σωματείου από ομοιοεπαγγελματικό (δηλαδή για

τους καθηγητές στις ξένες γλώσσες) σε κλαδικό συνο-

λικά για την ιδιωτική εκπαίδευση (για οποιοδήποτε ερ-

γαζόμενο σε οποιαδήποτε μορφή ιδιωτικής

εκπαίδευσης), υπερκαλύπτοντας τη δράση άλλων σωμα-

τείων-μελών της ΟΙΕΛΕ, όπως του ΣΕΦΚ (Σύλλογος

Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών) και του

ΣΙΕΛ Αθήνα-Πειραιά. Η αλλαγή της νομικής μορφής

του σωματείου από «ομοιοεπαγγελματικό» σε «κλαδικό»

ανάμεσα σε άλλους προτάθηκε και από στελέχη του

Υπουργείου Εργασίας ώστε να μπορέσει να αντιμετω-

πίσει νομικά το ψευδοσωματείο, αλλά υποκρύπτει την

τακτική του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών (και του πολιτικού

του φορέα) να εμφανίσει το σωματείο ως «ανάδοχο» ολό-

κληρης της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην Αττική προ-

σπαθώντας να καπελώσει, να συκοφαντήσει και να

υπονομεύσει όσους συλλόγους και διαδικασίες δεν

ελέγχει.

Έτσι λοιπόν η ΑΣΚ-ΠΑΜΕ ανέβασε τους τόνους ενάν-

τια στο ΣΕΦΚ, κατηγορώντας τον δήθεν για εχθρό της

εργατικής τάξης που υπογράφει ΣΣΕ μηδενικής αύξη-

σης, και τελικά οδήγησε σε «ταξική» διάσπαση το σω-

ματείο, μεταφέροντας τις μειοψηφικές της δυνάμεις

που υπάκουσαν στον Βύρωνα. Ομοίως πράττει για την

Ενωτική Πρωτοβουλία Καθηγητών Ξένων Γλωσσών,

την έτερη παράταξη του σωματείου, η οποία καταγγέλ-

λει τη σεχταριστική και πλήρως υποταγμένη στους πο-

λιτικούς σχεδιασμούς του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ λογική

της ΑΣΚ, η οποία αυτοπροβάλλεται ως η πραγματική

ταξική δύναμη και προσπαθεί με την τεχνητή εισαγω-

γλη νέων μελών να ελέγξει πλήρως το σωματείο. Δυστυ-

χώς όμως, η ίδια παρά τις ταξικές τις κορώνες, ούτε έχει

κινηθεί είτε κινηματικά-δυναμικά, είτε νομικά, για

την ακύρωση του δικαιώματος του ψευδοσωματείου να

συνεχίζει να συνάπτει ΣΣΕ κομμένες και ραμμένες στα

μέτρα των αφεντικών ρίχνοντας τους εργαζομένους

στην εξαθλίωση, βάσει της έκρηξης της ανεργίας, της

ακρίβειας και της λήψης ολοένα και σκληρότερων αν-

τεργατικών μέτρων.

Ταυτόχρονα, η πλειοψηφία του σωματείου έχει επι-

βάλει αδιαφανείς και αντιδημοκρατικές διαδικασίες,

φτάνοντας στο σημείο να υποκρύπτει ακόμα και την εγ-

γραφή νέων μελών από τα αρμόδια όργανα. Συμπεριφέ-

ρεται σαν να είναι το σωματείο ιδιοκτησία της. Στα Δ.Σ.

και στις όποιες Γ.Σ. διεξάγονται μοναδικός στόχος είναι

η άκριτη παρουσίαση του προγράμματος του ΠΑΜΕ.

Οποιαδήποτε πρόταση για κοινή δράση που δεν υπαγο-

ρεύεται «από τα πάνω» απορρίπτεται, απορρίπτοντας

τελικά το μέτωπο ενάντια στην εργοδοσία και το τσάκι-

σμα του τρομοκρατικού εργοδοτικού καθεστώτος. Επι-

πλέον, τα μέλη της ΑΣΚ έχουν επανειλημμένα

συκοφαντήσει τόσο την Ενωτική Πρωτοβουλία, όσο και

όποια φωνή ξεφεύγει από τη γραμμή της, έχουν τραμ-

πουκίσει συναδέλφους που ασκούν κριτική.

Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει στο κλάδο έναν εξαι-

ρετικά δυσμενή συσχετισμό, με τους εργοδότες να

έχουν το πεδίο ελεύθερο να εφαρμόσουν οτιδήποτε

σκαρφιστούν ώστε να συνθλίψουν ακόμα περισσότερο

τα ήδη ανύπαρκτα δικαιώματα των εργαζομένων. Χρει-

άζεται υπομονετική δράση αυτών που πραγματικά νοι-

άζονται για το κλάδο και τα εργασιακά δικαιώματα

ανεξάρτητα από κομματικές σκοπιμότητες και διαφορές

οι οποίες στην περίπτωση του κλάδου έχουν συμβάλλει

στη διαιώνιση του προβλήματος. Είναι αναγκαία η

κοινή δράση όσων δυνάμεων αναφέρονται στην αρι-

στερά και την εργατική τάξη για να ενημερώσουν τους

εργαζομένων του κλάδου (οι οποίοι αντιλαμβάνονται ως

νόμιμη τη ΣΣΕ πείνας που υπογράφει το ψευδοσωμα-

τείο), να σπάσουν το κλίμα φόβου και μοναξιάς που κυ-

ριαρχεί στα φροντιστήρια και να τους συσπειρώσουν

στο σωματείο ώστε αυτό να έχει μια ομαλή δημοκρατική

λειτουργία και μαζικότητα ώστε να επανακτήσει τον

ιστορικό του ρόλο για την υπογραφή ΣΣΕ ουσιαστικών

για τις ανάγκες των εργαζομένων. Μόνο έτσι μπορούν

να δημιουργηθούν οι όροι της ανατροπής του υπάρχον-

τος καθεστώτος εργοδοτικής τρομοκρατίας που επικρα-

τεί τόσο στην ιδιωτική εκπαίδευση, όσο και στο κόσμο

της δουλειάς γενικά, και να μπορέσει να αντισταθεί συ-

νολικά το εργατικό κίνημα ενάντια στις αντεργατικές

και αντιλαϊκές πολιτικές του κεφαλαίου, της τρόικας

και των ντόπιων υπηρετών της.

Β.


Μαθήματα από ένα σεισμό

του Μανόλη Βασιλάκη μέλος του ιδρυτικού πυρήνα της ΕΝΑΚ.

"Είχε το φέρσιμο του Ελπήνωρα λίγο πριν πέσει να τσα-κιστεί, κι όμως δεν ήταν μεθυσμένος"Γιώργος Σεφέρης

Ο σεισμός των 8,9 ρίχτερ στην Ιαπωνία έφερε στο προ-

σκήνιο με τον πλέον δραματικό τρόπο για μια ακόμη

φορά το πρόβλημα της ενέργειας που παράγεται από

πυρηνικά εργοστάσια. Από ότι φαίνεται για μια ακόμη

φορά αποκαλύφθηκε η ανθρώπινη ανοησία σε όλο της

το μεγαλείο. Η λογική της φθηνής ενέργειας οδήγησε

στην κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων στην πλέον

σεισμογενή περιοχή της γης. Όταν πιστεύεις ότι μπο-

ρείς να νικήσεις την δύναμη της φύσης χωρίς μάλιστα

να έχεις κατανοήσει ούτε το ένα χιλιοστό από τους μη-

χανισμούς και τους νόμους της λειτουργίας της τότε

δεν γίνεσαι "Θεός" γίνεσαι ηλίθιος. Και μην προστρέ-

ξουν κάποιοι να πουν ότι "παραβιάσαμε την θεία βού-

ληση" γιατί όποιος πιστεύει στο Θεό πιστεύει ότι

μπορεί να τον υποκαταστήσει κιόλας.

Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Η βεβαιότητα ότι

έχουμε επικρατήσει πάνω στις δυνάμεις της φύσης μας

οδήγησε στο να θεωρούμε ότι μπορούμε να χρησιμοποι-

ούμε κάποιες τεχνολογίες, τις οποίες όμως δεν τις

έχουμε πλήρως κατανοήσει. Επιχειρούμε να παρέμ-

βουμε σε τρεις τομείς που οι γνώσεις μας είναι από μη-

δαμινές έως επιφανειακές. Αυτοί οι τομείς είναι τρεις:

η πυρηνική ενέργεια, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα και η

γενετική τεχνολογία.

Στην πυρηνική ενέργεια τα παθήματα δεν γίνονται

μαθήματα. Δεν μάθαμε από την ανοησία της Σοβιετικής

Ένωσης που οδήγησε στην καταστροφή του Τσέρνομ-

πιλ. Πιστέψαμε ότι μπορούμε να θωρακίσουμε αντισει-

σμικά πυρηνικούς σταθμούς ακόμα και στην πλέον

σεισμογενή περιοχή του κόσμου, την Ιαπωνία. Και

τώρα πλέον κινδυνεύει ολόκληρη η Βόρεια Ιαπωνία να

μετατραπεί σε ένα απέραντο νεκροταφείο. Αυτό βέβαια

δεν έγινε τυχαία αφού βασίστηκε στην λογική ότι εδώ

υπάρχει πολύ μεγάλο κέρδος. Κέρδος τεράστιο που

υπάρχει και στην γενετική τεχνολογία και στα μεταλ-

λαγμένα. Σε αυτούς τους τομείς συμπερι- φερόμαστε

όπως σαν να έχουμε ανακαλύψει μόλις τη φωτιά και

καίμε ένα δάσος ολόκληρο για να μπορέσουμε να ψή-

σουμε ένα αρνί. Και συνεχίζουμε ανεξέλεγκτοι…

7

http://poreiaekp.wordpress.comOnline Ενημέρωση

Πορεία Αριστερή Εκπαιδευτικών

Γραφτείτε στο blog για να

ενημερώνεστε αυτόματα για τα νέα

του σχήματος και των εκπαιδευτικών

Μαθήματα από ένα σεισμόΛαμπτήρας ΠΥΡΑΚΤΩΣΕΩΣ Απρίλης 2011

8

Πορ

εία

Αρι

στερ

ή Φ

οιτη

τών

Μετά την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - με τις υποδείξεις της τρόικας

(ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ) – έχει βάλει στόχο και την ισοπέδωση όλων των δικαιωμάτων μας στην εκπαίδευση! Με αφορμή

την κρίση και επ’ ευκαιρία της ασθενούς αντίστασης φοιτητών – εργαζομένων η κυβέρνηση ολοκληρώνει την

εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που χαράχθηκε στην Μπολόνια από τους Υπουργούς Παιδείας της ΕΕ το 1999.

Ποια είναι τα σχέδια της; Ας τα δούμε ένα – ένα:

M Διάλυση Πτυχίων - Τμημάτων

Η διάλυση των τμημάτων που σχεδιάζεται θα καταργήσει κάθε επαγγελματικό δικαίωμα υπήρχε μέχρι τώρα!

Επίσης καταργεί ουσιαστικά τις σπουδές ανά επιστημονικό πεδίο. Το πτυχίο δεν θα βεβαιώνει ότι έχεις σπου-

δάσει επιτυχώς κάποια συγκεκριμένη επιστήμη, αλλά απλά μία κατεύθυνση αυτής. Η αλλαγή αυτή επηρεάζει

και αυτούς που έχουν εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο, γιατί η διάλυση των τμημάτων θα γίνει οριστικά και για

όλους.

M ΔΙΔΑΚΤΡΑ!

Επιβάλλονται δίδακτρα και στις προπτυχιακές σπουδές μέσω μιας «κάρτας διδάκτρων» την οποία θα αποκτά

καταβάλλοντας ένα αντίτιμο και θα του παρέχει την ακόμα πιο κουτσουρεμένη φοιτητική μέριμνα (σίτιση, στέ-

γαση κλπ.). Το πανεπιστήμιο θα χρηματοδοτείται ανάλογα με τον αριθμό των καρτών (δηλ. φοιτητών) που θα

εγγράφονται σε αυτό, μετατρέποντας τη σχέση φοιτητών – Πανεπιστημίων σε μία πελατειακή σχέση. Αυτό θα

έχει σαν συνέπεια την επιβολή διδάκτρων σε ΟΛΑ τα μεταπτυχιακά προγράμματα και την άνοδο των διδάκτρων

όπου υπάρχουν ήδη αυτά.

M Κατάργηση μονιμότητας επίκουρων καθηγητών – Κατάργηση Συμβασιούχων

Το Υπουργείο έχει σαν στόχο την κατάργηση της μονιμότητας των επίκουρων καθηγητών και την κατάργηση

του απάνθρωπου θεσμού των συμβασιούχων καθηγητών που όριζε το Προεδρικό Διάταγμα 407 που όμως κάλυ-

πταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των ιδρυμάτων! Αυτό θα οδηγήσει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στην αδυναμία

να καλύψουν τις εκπαιδευτικές τους υποχρεώσεις και στην δημιουργία ενός τεράστιου πλήθους ανθρώπων –

κατόχων διδακτορικών που θα ζουν μέσα σε εργασιακή ανασφάλεια και περιπλάνηση με μισθούς πείνας για όλη

τους τη ζωή.

M Διαγραφή φοιτητών – «άδειασμα» αιώνιων φοιτητών στα ΙΕΚ

Εφαρμόζεται στην πράξη η διαγραφή των φοιτητών που είναι βρίσκονται πάνω από το 2ν-οστό έτος σύμφωνα

με τον Νόμο Πλαίσιο του 2007 της ΝΔ. Με την επιβολή του ορίου των 2ν ετών φοίτησης ήθελαν να πετύχουν

την εντατικοποίηση των σπουδών, την ένταση των ταξικών φραγμών για τους οικονομικά ασθενέστερους και βέ-

βαια τέλος, την δημιουργία πελατείας για τα διάφορα ΙΕΚ και κολλέγια. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο που μία από

τις προτάσεις που «έπεσαν στο τραπέζι» στη δημόσια διαβούλευση προβλέπει το «άδειασμα» των αιώνιων φοιτητών

σε ΙΕΚ συναφούς αντικειμένου!

M Συμβούλιο Διοίκησης - Εισαγωγή ιδιωτών στην διοίκηση των ΑΕΙ

M Κατάργηση μέριμνας – Αντικατάσταση του βιβλίου με το ηλεκτρονικό βιβλίο

M Επιβολή κι άλλων προαπαιτούμενων μαθημάτων

a Η απάντηση του φοιτητικού κινήματος

Η δύναμη βρίσκεται στους αγώνες μας και στην αποφασιστικότητα μας να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας

στη μόρφωση, τη δουλειά, τη ζωή, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο Πανεπιστήμιο που θα

παρέχει ολόπλευρη μόρφωση, επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, ένα Πανεπιστήμιο του Πολιτισμού

συνδεδεμένο με την κοινωνία.

Η αντίσταση όμως αυτή δεν μπορεί να σταθεί μόνο από τις παρατάξεις ή τις κινήσεις που έχουν αναφορά στην

αριστερά ή στον αναρχικό χώρο. Η δύναμη του φοιτητικού Συλλόγου είσαι εσύ ο ανένταχτος φοιτητής – ανεξαρ-

τήτου ιδεολογικής αφετηρίας που αντιλαμβάνεται ότι τα νέα μέτρα τον πλήττουν άμεσα! Πρέπει λοιπόν εσύ να

υψώσεις το ανάστημά σου και να ενωθούμε όλοι μαζί σε ένα ευρύ μέτωπο που θα μπορεί να αναμετρηθεί στα ίσα

για την απόκρουση των νέων μέτρων! Πρέπει η δύναμη να περάσει και πάλι στους φοιτητές!

Να προστατέψουμε το Δημόσιο και Δωρεάν χαρακτήρα της Εκπαίδευσης!

Να ενωθούμε για να νικήσουμε!

ΠΟΡΕΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗΗ δύναμη περνά ΞΑΝΑ στους φοιτητές

Θα βρείτε ολοκληρωμένη την ανάλυσή μας εδώ: http://eduporeia.wordpress.com/epikairotita/didaktra/

Δίδακτρα! Γουστάρεις;Λαμπτήρας ΠΥΡΑΚΤΩΣΕΩΣ Απρίλης 2011

9

Μεταπτυαχιακά &

Έρευνα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ12 Γενάρη 2011

Σε άσχημη κατάσταση έχει περιέλθει πλέον η Πανεπιστημιακή έρευνα στη χώρα μας. Μετά τη συνεχή μείωση

της χρηματοδότησης, το κόψιμο μεταπτυχιακών προγραμμάτων (βλ. Ανακοίνωσή μας 17/4/2010) κόβονται και

οι λιγοστές υποτροφίες του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ)!

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΙΚΥ (11/1):

“Στα πλαίσια των μέτρων λιτότητας και σε συνεννόηση με το Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ. για το ακαδ. έτος 2011-2012 ΔΕΝΘΑ ΠΡΟΚΗΡΥΧΘΟΥΝ: α) Πρόγραμμα Μεταδιδακτορικής έρευνας στην Ελλάδα και β) Πρόγραμμα εκπόνησηςδιδακτορικής διατριβής στην Ελλάδα. Για τα υπόλοιπα προγράμματα του ΙΚΥ καθώς και για τον τρόπο επιλογήςκαι χρηματοδότησης θα ακολουθήσει νεώτερη ανακοίνωση”.

Οι μεταπτυχιακοί και οι διδακτορικοί φοιτητές εξωθούνται στο να σταματήσουν τις σπουδές τους, ενώ ταυτό-

χρονα τα ελληνικά Πανεπιστήμια περιορίζονται στο να παρέχουν αποσπασματικές γνώσεις στα πλαίσια του νέου

πνεύματος του κακόφημου “κείμενου διαβούλευσης” του Υπουργείου Παιδείας και σύμφωνα με τις επιταγές των

μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ.

Η Πορεία Αριστερή καλεί τους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές να αντιδράσουν!

Να προχωρήσουμε άμεσα σε γενικές συνελεύσεις, να στήσουμε συλλόγους όπου δεν υπάρχουν,να ενώσουμε τον αγώνα μας με τους προπτυχιακούς και τους Πανεπιστημιακούς. Να αντισταθούμε

στη σημερινή επίθεση στα δικαιώματά μας με τη συγκρότηση πανεκπαιδευτικού μετώπου που θα υπερασπίζεται

το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, το Δημόσιο και Δωρεάν χαρακτήρα της Παιδείας.

Πορεία ΑριστερήΜεταπτυχιακών & Διδακτορικών Φοιτητών

Κόπηκαν οι υποτροφίες του ΙΚΥ γιαμεταπτυχιακά-διδακτορικά

Online Ενημέρωση Πορεία Αριστερή Φοιτητών

Οι 5 σελίδες, 9 ετικέτες, 14 κατηγορίες και τα αμέτρητααρθρα δίνουν μια άλλη οπτική στην ενημέρωσή σας!

http://eduporeia.wordpress.com/


10

Το Φ

οιτη

τικό

Κίν

ημα

και ο

ι δομ

ές τ

ου

Όσοι έχουν ή είχαν σχέσεις με την Πορεία αριστερή

έστω και περιστασιακά τα τελευταία χρόνια της δράσης

της σίγουρα θα έχουν διαπιστώσει ότι την απασχόλησαν

κυρίως δυο μεγάλα ζητήματα: α) η υπεράσπιση και κα-

τοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοί-

των και β) η οργάνωση των φοιτητικών συλλόγων.

Το πρώτο εκφράστηκε με την αντιπαράθεση με τους

αντιεκπαιδευτικούς νόμους που προωθούν οι εκάστοτε

κυβερνήσεις και το τελευταίο διάστημα με τον αγώνα

για κατάργηση του πιστοποιητικού χρήσης Η/Υ ως

άχρηστου και αντιεπιστημονικού με επιστολές σε εφη-

μερίδες, άρθρα, προκηρύξεις, αφίσες, συνθήματα, κλπ.

Στα πλαίσια αυτού του αγώνα, μάλιστα, στείλαμε επι-

στολή σε όλους τους φοιτητικούς συλλόγους που ήταν

άμεσα θιγόμενοι από το σχετικό προεδρικό διάταγμα

ώστε να κάνουν σχετικές ενέργειες. Κανείς φοιτητικός

σύλλογος δεν αντέδρασε! Ούτε καν μπροστά στις σκέ-

ψεις κάποιων κύκλων να εντάξουν την πιστοποίηση

στον ΑΣΕΠ. Σε ένα θέμα που αφορά όλους τους φοιτη-

τές ανεξάρτητα από ιδεολογία, πολιτική τοποθέτηση.

Δε ζητήσαμε από κανέναν να πάρει τα όπλα και να ξε-

κινήσει επανάσταση! Από την όλη ιστορία έγινε φανερό

ότι σε ολόκληρη την Ελλάδα τα Δ.Σ. των φοιτητικών

συλλόγων είτε υπολειτουργούν είτε απλά δε λειτουρ-

γούν. Δε συνεδριάζουν είτε, ακόμα χειρότερα, δε συγ-

κροτούνται! Πως να διεκδικήσουν τα αυτονόητα μετά;

Έτσι φτάνουμε στο δεύτερο μέρος της πάλης μας.

Χωρίς οργανωμένους φοιτητικούς συλλόγους, με λει-

τουργία Δ.Σ. και ταχτικών γενικών συνελεύσεων δε

μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ήδη από το 2008 κυκλο-

φορήσαμε κείμενο με τίτλο “Για την καλύτερη λει-τουργία των Γενικών Συνελεύσεων και των Δ.Σ.- Η άποψη της Πορείας Αριστερής” όπου αναλύαμε

όλους τους βασικούς άξονες για να αποκτήσουν και

πάλι ουσία οι Γενικές Συνελεύσεις και ταυτόχρονα να

μπουν στη «θέση» τους τα Δ.Σ. των Συλλόγων και οι εκ-

πρόσωποι στα όργανα διοίκησης. Όπου είχαμε δυνάμεις

αυτή η πρόταση, η οποία διαμορφώθηκε μετά από Πα-

νελλαδική συνδιάσκεψη, εξειδικεύτηκε και δουλεύ-

τηκε. Αυτό που δεν είχαμε κατανοήσει τότε ήταν πόσο

μεγάλο είναι το πρόβλημα των φοιτητικών συλλόγων.

Η ανάπτυξη του σχήματος, η παρουσία του σε αρκετές

πόλεις, βοήθησε να αποκτήσουμε καλύτερη εικόνα για

την κατάσταση σε ολόκληρη την Ελλάδα. Στις επόμενες

φοιτητικές εκλογές, ζήσαμε την προσπάθεια να γίνουνε

εκλογές σε συλλόγους χωρίς εκλογοαπολογιστικές

ακόμα σε συλλόγους που είχαν παράδοση γενικών συ-

νελεύσεων. Οι άλλες παρατάξεις (ΠΑΣΠ-ΔΑΠ-ΠΚΣ-

ΕΑΑΚ-κλπ.) αδιαφορούσαν για την ουσία. Ήθελαν

εκλογές καταγραφής πολιτικών συσχετισμών και μόνο.

Αδιαφορούσαν ακόμα και για το γεγονός ότι δεν γίνον-

ταν επίσημη παράδοση του Ταμείου του συλλόγου του

Μαθηματικού στο Ηράκλειο, ότι κανένα Δ.Σ. Δεν έκανε

απολογισμό, ούτε φυσικά ότι η ενημέρωση για την ημε-

ρομηνία των εκλογών γίνονταν προφορικά από διάφορα

πολιτικά γραφεία. Οι παρατάξεις αυτές μάλιστα είτε

ανοιχτά είτε συγκαλυμμένα θέλουν τα Δ.Σ. ανενεργά,

ανύπαρκτα.

Οι συνεδριάσεις του Κ.Σ. (Κεντρικό Συμβούλιο) της

ΕΦΕΕ παραμένουν κρυφές όλα αυτά τα χρόνια. Το όρ-

γανο κρατείται διαλυμένο από το 1995, έχει δικαίωμα

να διενεργεί μόνο εκλογές, κανείς δε ξέρει ποια άτομα

το αποτελούν, κάποιες παρατάξεις με έδρες στο Κ.Σ. δεν

υπάρχουν πια (πχ οι Νέοι Ορίζοντες!) αλλά δε μοιάζει

να απασχολεί κάποιον όλο αυτό το σκηνικό. Με τις υπο-

γραφές ΠΑΣΠ-ΔΑΠ-ΠΚΣ-ΕΑΑΚ-Δίκτυο μια ολιγομε-

λής ομάδα ορίζει εκλογές ακόμα και όταν βρισκόμαστε

στη μέση αγώνων! Μιλάμε για ένα χοντρό παρασκη-

νιακό παζάρι μακριά και έξω από το φοιτητικό κίνημα

με τη συμμετοχή παρατάξεων που, θεωρητικά, ορκίζον-

ται σ' αυτό!

Για τις δομές τουφοιτητικού κινήματος


11

Να μπλοκάρουμε τα νέα αντιεκπαιδευτικά μέτρα

Η Πορεία Αριστερή έχει ήδη τοποθετηθεί στα ζητή-

ματα αυτά με σαφήνεια. Ζητάμε τη διεξαγωγή του 18ου

Πανσπουδαστικού Συνεδρίου αλλά για να γίνει αυτό θα

πρέπει να υπάρξουν και κάποιες προϋποθέσεις. Δε ξε-

χνάμε ότι το 2001 το ανύπαρκτο ΚΣ της ΕΣΕΕ (το αν-

τίστοιχο με την ΕΦΕΕ για τους συλλόγους των ΤΕΙ)

ανασυστάθηκε σε μια νύχτα για να βγάλει κείμενο στή-

ριξης του νόμου για την ψευτο-“ανωτατοποίηση” των

ΤΕΙ και ξαναδιαλύθηκε το πρωί της επομένης. Δεν ξε-

χνάμε επίσης τις μεθοδεύσεις του 2009 που για επικοι-

νωνιακούς λόγους κάποιοι προσποιούνταν ότι θα

ανασυσταθεί η ΕΦΕΕ (βλ. Ανακοίνωση του σχήματος

με τίτλο “ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΠΚΣ, ΑΡΕΝ: Οργιάζουν στο

πτώμα της Ε.Φ.Ε.Ε.”)

Εμείς λέμε το εξής απλό: Συνέδριο της ΕΦΕΕχωρίς να έχουν οριστεί αντιπρόσωποι από κάθεσύλλογο, χωρίς να έχουν γίνει εκλογές με κοινάαποδεχτό τρόπο σε κάθε σύλλογο δε μπορεί ναγίνει.

Πολύ άνετα θα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά

εκλογές για την ανάδειξη Δ.Σ. και για αντιπροσώπους

στο συνέδριο της ΕΦΕΕ. Οι εκλογές για την ανάδειξη

Δ.Σ. να γίνονται μόνο μετά από εκλογοαπολογιστική

συνέλευση ώστε να υπάρχει απολογισμός του Δ.Σ. ως

ενιαίο όργανο και ανάδειξη των εκλογικών

ψηφοδελτίων. Να είναι ο σύλλογος υπεύθυ-

νος για το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών

ώστε να υπάρχει κατάλληλος χρόνος προ-

ετοιμασίας. Να μπει τέλος στα ψηφοδέλτια

με άτομα-φαντάσματα, να υπάρξει έλεγχος

για άτομα που εμφανίζονται σε περισσότερα

από ένα ψηφοδέλτιο. (Ζήσαμε κι εμείς τέ-

τοια εμπειρία όταν η ΠΚΣ το 2003 εμφάνισε

δύο άτομα του σχήματος μας στο ψηφοδέλ-

τιο της στο Μαθηματικό του Ηρακλείου και

αναγκάστηκαν οι συνάδελφοι να κάνουν

γραπτή δήλωση στήριξης του σχήματος που

με σαφήνεια κατήγγειλε την ΠΚΣ για μεθο-

δεύσεις).

Σήμερα ζούμε μια υποκρισία από τη μεριά

παρατάξεων, όπως η ΕΑΑΚ, οι οποίες φαί-

νονται να διαφωνούν με την ΕΦΕΕ αλλά

συμμετέχουν στις εκλογές για ανάδειξη εκ-

προσώπων της, συμμετέχουν στις συνεδριά-

σεις της Γραμματείας του Κ.Σ. και

συνυπογράφουν κείμενα εκλογών. Πολύ

άνετα επίσης θα μπορούσε το απερχόμενο

ΚΣ της ΕΦΕΕ να ορίσει χρονικό διάστημα

για την διεξαγωγή εκλογών για την ανά-

δειξη αντιπροσώπων και όχι συγκεκριμένη

ημερομηνία.

Πρέπει να έχουμε πίστη στις δομές του

φοιτητικού κινήματος ακόμα σε περιόδους

υποχώρησης του λαϊκού και νεολαιίστικου

κινήματος τόσο αγωνιστικά όσο και ιδεολο-

γικοπολιτικά. Είναι δεδομένο ότι οι κυρίαρ-

χες παρατάξεις έχουν στρεβλή αντίληψη για

τον ρόλο των Δ.Σ., των Γ.Σ. και της ΕΦΕΕ

όπως επίσης και για τον τρόπο λειτουργίας

τους. Πηγάζει από την λαθεμένη ή ακόμα

και εχθρική αντίληψη που έχουν για το κί-

νημα γενικότερα. Ένα κίνημα που το θέλουν διασπα-

σμένο, ιδεολογικά αφοπλισμένο, στο περιθώριο.

Αυτή η μη πίστη στις δυνατότητες του φοιτητικού κι-

νήματος είναι κεντρικό χαρακτηριστικό των περισσό-

τερων παρατάξεων και των κομμάτων που τις

στήριζουν. Για παράδειγμα η “Πανελλαδική Συνδιά-

σκεψη του ΚΚΕ για τη νεολαία” τον Οχτώβρη του

2005. Πανελλαδική συνδιάσκεψη ενός κόμματος που

αυτοαποκαλείται κομμουνιστικό μιλούσε για “κρίση

που μαστίζει το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα”

και ότι “Η σημερινή κατάσταση των φοιτητικών και

σπουδαστικών συλλόγων είναι τέτοια που δεν μπορεί

να δώσει καμία εγγύηση για ενωτικό ριζοσπαστικό κί-

νημα”. Σε αυτά τα πλαίσια δημιούργησαν το "Πανελλα-

δικό Συντονιστικό των ΑΕΙ" - ένα φάντασμα που

φιλοδοξούσε να αντικαταστήσει τις υπάρχουσες δομές

των Φοιτητικών Συλλόγων. Μετά ξέσπασαν οι αγώνες

ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρο 16 του συντάγμα-

τος, οι πολύμηνες καταλήψεις, οι μαζικότερες συνελεύ-

σεις της εικοσαετίας... Οι αναλύσεις και το

Συντονιστικό κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος...

Μάριος Μαγιολαδίτης

Υπ. Διδάκτορας, Γερμανία


Έρευ

να γ

ια τ

ις Φ

οιτη

τικέ

ς Παρ

ατάξ

εις

12

Στο άρθρο μου που περιλαμβανόταν στο 5ο τεύχος του

Λαμπτήρα Πυρακτώσεως είχα ασχοληθεί με το ζήτημα

της ανεξαρτησίας των φοιτητικών παρατάξεων. Σε

εκείνο είχα αναπτύξει τους βασικούς πυλώνες στους

οποίους βασίζεται η ανεξαρτησία μιας παράταξης:

• Οργανωτική ανεξαρτησία/αυτοτέλεια

• Οικονομική ανεξαρτησία

• Ανεξαρτησία από μηχανισμούς και θεσμούςτου κράτους

Αρκεί ένας από αυτούς να μην ικανοποιείται για να

καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι μία παράταξη δεν

είναι ανεξάρτητη. Πχ. Μία παράταξη χωρίς οργανω-

τική αυτοτέλεια δεν είναι ανεξάρτητη αφού οι αποφά-

σεις λαμβάνονται από «ξένα» προς αυτή κέντρα και

όργανα. Αντίστοιχα μία που δεν είναι οικονομικά ανε-

ξάρτητη, δεν μπορεί (και δεν θέλει, αλλά εδώ δεν εξε-

τάζουμε αυτό) να δράσει αποτελεσματικά ειδικά όταν

πρέπει να αντιμετωπίσει οικονομικούς παράγοντες και

συμφέροντα που την στηρίζουν. Χαρακτηριστικό παρά-

δειγμα τα «πάρε – δώσε» ΔΑΠ – ΠΑΣΠ με τα clubs, τους

μπράβους της νύχτας κλπ. Τέλος μία παράταξη που

είναι εξαρτημένη από μηχανισμούς και θεσμούς του

κράτους δεν μπορεί να διεξάγει ΣΥΝΕΠΗ αγώνα απέ-

ναντι στην κυβερνητική πολιτική, με αποτέλεσμα είτε

να τάσσεται στην απέναντι όχθη από τα κινήματα, είτε

να τα προδίδει.

Στο 5ο τεύχος είχα κάνει έρευνα για την ανεξαρτησία

των παρατάξεων της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ αποδεικνύον-

τας ότι αυτές δεν είναι ανεξάρτητες. Σε αυτό το τεύχος

θα εξετάσουμε τις υπόλοιπες ΠΚΣ (ή ΜΑΣ όπως λαν-

σάρεται τελευταία), ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ. Τις υπόλοιπες μι-

κρότερες δεν θα τις εξετάσουμε γιατί 1ον, οι

περισσότερες δεν ισχυρίζονται ότι είναι ανεξάρτητες

και 2ον, αντιγράφουν λίγο - πολύ στοιχεία από τις με-

γαλύτερες που θα εξετάσουμε τώρα.

ΠΚΣ:Οργανωτικά η ΠΚΣ είναι εξαρτημένη από την ΚΝΕ

(κάτι που βέβαια δεν αρνείται). Δεν έχει καθόλου όρ-

γανα, γιατί απλά δεν έχει προβλεφθεί πουθενά να έχει.

Έτσι ο σχεδιασμός δράσης είναι ανύπαρκτος και οι απο-

φάσεις για το πρόγραμμα δράσης της παράταξης παίρ-

νονται έξω από αυτή. Αυτό οδηγεί σε ανισότιμη

συμμετοχή στην διαδικασία λήψης αποφάσεων ανάμεσα

στα μέλη της ΚΝΕ και τις επιρροές της – μέλη της

ΠΚΣ. Τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα οι ανακοι-

νώσεις της σε πανελλαδικό επίπεδο να μην μπορούν να

συνταχθούν εσωτερικά από την ΠΚΣ, με την ΚΝΕ τε-

λικά να παίζει αυτό το ρόλο.

Το 1998 πραγματοποίησε την 1η και τελευταία Πα-

νελλαδική Συνδιάσκεψή της όπου εξέλεξε δύο 19μελή

Συντονιστικά Συμβούλια. Ένα για τα ΑΕΙ και ένα για

τα ΤΕΙ (1). Τελικά, αυτά τα συντονιστικά δεν λειτούρ-

γησαν και διαλύθηκαν αφού απαξιώθηκαν με επιλογή

της καθοδήγησης της ΚΝΕ.

Η ΠΚΣ δεν έχει δικό της ταμείο. Το ταμείο της είναι

κοινό με αυτό της ΚΝΕ. Δεν έχει εκδώσει ποτέ δικά της

κουπόνια και γενικά δεν προβλέπεται να έχει δικά της

οικονομικά. Αυτό βέβαια οδηγεί στην οικονομική της

εξάρτηση από την ΚΝΕ και το ΚΚΕ.

Ας δούμε τώρα την στάση της ΠΚΣ απέναντιστις πρυτανικές εκλογές διαχρονικά…

2000: Η ΠΚΣ στηρίζει των Κ. Κιουλάφα στις Πρυτα-

νικές εκλογές του Πανεπιστημίου Αθηνών...

«(…)Την υποστήριξή της στο υποψήφιο πρυτανικόσχήμα του Κ. Κιουλάφα έχει δηλώσει η ΠανσπουδαστικήΚίνηση Συνεργασίας. (…)» (2)

Επίσης, η ΠΚΣ στήριξε την υποψηφιότητα του Θ.

Ξανθόπουλου (πρώην πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου

Πολυτεχνείου 1997-2003). Μετέπειτα ο Θ. Ξανθόπου-

Από πού εξαρτάσαι;Λαμπτήρας ΠΥΡΑΚΤΩΣΕΩΣ Απρίλης 2011

Έρευνα για τις Φοιτητικές Π

αρατάξεις

13

λος συνέχισε το έργο του ως Υφυπουργός

ΠΕΧΩΔΕ στις κυβερνήσεις της ΝΔ (2004-

2009)…

2006: Η ΠΚΣ καλεί σε αποχή στις Πρυ-

τανικές εκλογές του Αριστοτελείου Πανε-

πιστημίου Θεσσαλονίκης:

«(…)Καλούμε την πανεπιστημιακή κοινό-τητα του ΑΠΘ να μη στηρίξει κανένα από ταυποψήφια σχήματα. Σχήματα της διαχείρι-σης της μιζέριας, της συναίνεσης, της μετάλ-λαξης του ΑΠΘ σε Ανώνυμη Εταιρία, τηςστήριξης των αντιδραστικών αλλαγών.(…)»

2009: Η ΠΚΣ καλεί σε αποχή στις Προ-

εδρικές εκλογές του Αριστοτελείου Πανε-

πιστημίου Θεσσαλονίκης:

«(…) Η Πανσπουδαστική Κ.Σ. καλεί φοι-τητές, εργαζόμενους και πανεπιστημιακούςδασκάλους να απέχουν μαζικάαπό τις προ-εδρικές εκλογές, υπονομεύοντας πολιτικά κάθε προσπά-θεια εφαρμογής του νόμου - πλαισίου και να δώσουνσυνέχεια στους αγώνες, αντιπαλεύοντας συνολικά την πο-λιτική της ΕΕ, των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου. Ναμη δώσουν με τη συμμετοχή τους το επιχείρημα της απο-δοχής αυτής της εξέλιξης.Στη βάση της συνολικής απόρ-ριψης του νόμου - πλαισίου, καλούμε σε αποχή από τιςεκλογές για όργανα διοίκησης που θα εφαρμόσουν στηνπράξη τις διατάξεις του νόμου, για μη νομιμοποίηση, πο-λιτική καταδίκη του νόμου, συσπείρωση σε στόχουςπάλης που θα διεκδικούν την κατάργησή του. (…)

(…) Καλούμε όλα τα ΔΣ και τις ΓΣ των φοιτητικώνσυλλόγων να πάρουν απόφαση μαζικής αποχής από τιςπροεδρικές εκλογές.» (3)

2010: Η ΠΚΣ καλεί τους φοιτητές να ψηφίσουν στις

Πρυτανικές εκλογές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου

Θεσσαλονίκης:

«Απάντηση στην επίθεση η αγωνιστική ψήφος

στις πρυτανικές εκλογές

(…)Θυμίζουμε ότι η «Πανεπιστημιακή Αγωνιστική Πα-ρέμβαση ΑΠΘ» είναι το σχήμα με υποψήφιο πρύτανη τονκαθηγητή Γιώργο Μαργαρίτη (για τις πρυτανικές εκλογέςπου είναι προγραμματισμένες για τις 26 Μάη) και στηρί-ζεται από τη ΔΗΠΑΚ, την Πανεπιστημονική μεταπτυχια-κών φοιτητών, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, το ΠΑΜΕεργαζομένων του ΑΠΘ κ.ά. (…)» (4)

Όλοι γνωρίζουμε τι παζάρια γίνονται μεταξύ παρατά-

ξεων – υποψηφίων για τις ψήφους αυτών. Η στάση της

ΠΚΣ είναι τουλάχιστον ύποπτη ειδικά αν αναλογιστεί

κανείς ότι ο Θ. Ξανθόπουλος δεν ήταν κάποιος τυχαίος,

αλλά ένας Υφυπουργός των κυβερνήσεων της ΝΔ την

επαύριο κιόλας της λήξης της θητείας τους από Πρύτα-

νης…

Ακόμα η οργανωτική και οικονομική του εξάρτηση

από την ΚΝΕ και το ΚΚΕ δημιουργεί μια άλλη εξάρ-

τηση από το κράτος, μιας και το ΚΚΕ είναι εξαρτημένο

από την κρατική χρηματοδότηση (το 2007 έφτανε το

63%). «Η κρατική χρηματοδότηση έρχεται να ολοκληρώ-σει θεσμικά την ένταξη των πολιτικών κομμάτων στο κρα-τικό θεσμικό πλαίσιο. Στη διαδικασία (ολικής ή μερικής)

μετάλλαξης των κομμάτων από φορείς κοινωνικής εκ-προσώπησης σε θεσμούς νομιμοποίησης των κρατικώνπολιτικών στην κοινωνία, η κρατική χρηματοδότηση προ-σθέτει και τον οικονομικό παράγοντα στη σχέση κράτους-κόμματος.» (Χριστόφορος Δ. Βερναδάκης, Επίκουρος

Καθηγητής στο ΑΠΘ) (5)

Ας δούμε τώρα το ΜΑΣ (Μέτωπο Αγώνα Σπου-δαστών)…

Στο ΜΑΣ συσπειρώνονται ανένταχτοι φοιτητές, επι-

τροπές αγώνα σχολών και Φοιτητικοί Σύλλογοι. Μεταξύ

αυτών δεν υπάρχει κάποιο ενιαίο μέτρο για την συμμε-

τοχή τους στα όργανα του, με αποτέλεσμα να συνυπάρ-χουν «ισότιμα» ανένταχτοι, επιτροπές καιΣύλλογοι! Στην ουσία το ΜΑΣ είναι ένα μείγμα παρά-

ταξης συσπείρωσης με μια κατ’ επίφαση πανελλαδική

γραμματεία για την οποία όπως προαναφέρθηκε η δια-

δικασία εκλογής είναι «θολή». Κι αυτό γιατί είναι αδύ-

νατο μέσα σε ένα μόρφωμα να συμμετέχουν ισότιμα

Φοιτητικοί Σύλλογοι, επιτροπές αγώνα (που στήνονται

κυρίως από την ΠΚΣ πάνω στο πλαίσιό της) και ανέν-

ταχτοι φοιτητές.

Στα οικονομικά δεν ισχύει κάτι διαφορετικό από την

ΠΚΣ. Ταμείο δικό του δεν έχει.

Στις τελευταίες φοιτητικές εκλογές πρότεινε «ψήφοστην ΠΚΣ» η οποία όπως είδαμε και πιο πάνω είναι

εξαρτημένη από θεσμούς του κράτους. Από τα παρα-

πάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το ΜΑΣ δεν

μπορεί να συγκρουστεί με τις κυβερνητικές πολιτικές

που πλήττουν τα δικαιώματα μας. Με λίγα λόγια δεν

είναι διέξοδος.

ΕΑΑΚ:Οργανωτικά οι ΕΑΑΚ (Ενιαίες Ανεξάρτητες Αριστε-

ρές Κινήσεις) στην βάση τους αποτελούνται από τα σχή-

ματα ανά τμήμα, που διακηρύσσουν ότι λειτουργούν

αμεσοδημοκρατικά πάνω σε συγκεκριμένο πολιτικό

πλαίσιο. Μετά οι ΕΑΑΚ συσπειρώνονται σε επίπεδο

σχολής από ένα επίσης αμεσοδημοκρατικό «διασχημα-

τικό». Ακολουθεί ένα επίσης (αμεσοδημοκρατικό) «δια-

σχηματικό» σε επίπεδο πόλης και τέλος υπάρχει ένα

«πανελλαδικό διήμερο» (επίσης αμεσοδημοκρατικό).

Κνίτες περιφρούρουν την πορεία με πλάτη στα ΜΑΤ


14

Έρευ

να γ

ια τ

ις Φ

οιτη

τικέ

ς Παρ

ατάξ

εις

Γιατί τονίζω την αμεσοδημοκρατία; Γιατί απλά

αμεσοδημοκρατία με αποφάσεις από τα πριν(βλ. αποφάσεις σχημάτων) δεν μπορεί να υπάρ-ξει. Αποτέλεσμα αυτού; Συνεχείς προστριβές

μέχρι και ξύλο μεταξύ φοιτητών που πρόσκεινται

σε διαφορετικά σχήματα ή ακόμα και στο ίδιο,

αλλά διαφορετικών όμως οργανώσεων.

Βλέποντας την παρουσία περισσότερων του ενός

σχημάτων σε κάποιες σχολές (πχ. Ιατρική Αθή-

νας), αναρωτιόμαστε γιατί δεν μπορούν να «τα

βρουν» στα πλαίσια της αμεσοδημοκρατίας και να

ενωθούν σε ένα ενιαίο αφού σε γενικές γραμμές η

τοποθέτηση των διαφόρων σχημάτων των ΕΑΑΚ

δεν διαφέρει πολιτικά. Γιατί, πολύ απλά, οι οργα-

νώσεις που συμμετέχουν στα ΕΑΑΚ δεν μπορούν

να τα βρουν μεταξύ τους. Όλοι εντός των ΕΑΑΚ

τοποθετούνται υπέρ των ενιαίων σχημάτων, αλλά

στην πραγματικότητα σε κάποιες σχολές η διά-

σπαση αυτή ωφελεί την ύπαρξη της οργάνωσή

τους.

Οικονομικά δεν υπάρχει κάτι να εξετάσουμε. Οι

ΕΑΑΚ είναι ανεξάρτητες. Βασίζονται στις εισφο-

ρές των φοιτητών που συμμετέχουν σε αυτές και

στα διάφορά πάρτυ που κάνει πάρα πολύ συχνά

(ειδικά στις μεγάλες πόλεις).

Οι ΕΑΑΚ είναι κατά της συνδιοίκησης. Συνδιοί-

κηση (στα Πανεπιστήμια) είναι η διαχείριση κά-

ποιων θεμάτων που ενδιαφέρουν όλη την

Πανεπιστημιακή κοινότητα, μακριά από αυτή –

διαπραγματευόμενος σαν εκπρόσωπος αυτής (ή

μέρους της) με πρόσωπα που κατέχουν κρατικές

θέσεις και που δεν μπορούν να ξεφύγουν από τις

πολιτικές επιλογές του Υπουργείου και της κυ-

βέρνησης γενικότερα, παραγνωρίζοντας τις δυνα-

τότητες του Φοιτητικού Κινήματος και των

διαδικασιών του. Όμως, οι ΕΑΑΚ (όπως και η

ΑΡΕΝ) κάνουν μία άλλου τύπου συνδιοίκηση.

1ον, ετεροκαθορίζουν την στάση τους, την

θεματολογία και την δράση τους ανάλογα με τις

απόψεις και τις διαθέσεις πρυτάνεων, κοσμητό-

ρων, προέδρων τμημάτων κλπ. παραγνωρίζοντας

στην δράση (την συγκεκριμένη στιγμή) την κεν-

τρικότητα αυτής της πολιτικής (την οποία και τα

ίδια παραδέχονται). Χαρακτηριστικό παράδειγμα

η μάχη ενάντια στον νόμο πλαίσιο που ψηφίστηκε

το 2007. Ένα χρόνο μετά ο νόμος δεν είχε νομιμο-

ποιηθεί στα μάτια των φοιτητών. Την περίοδο

εκείνη που χρειαζόταν ένα κίνημα που κεντρικά

θα αντιπαραθετόταν με την κυβέρνηση και μια

πολιτική δύναμη που με αφορμή τις κατά τόπους

εφαρμογές του νόμου θα συνολικοποιούσε τα αι-

τήματα κάτω από την σκέπη του μόνου αιτήματος

που θα χτυπούσε στην «ρίζα» της την αντιεκπαι-

δευτική πολιτική (δηλ. «ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ

ΝΟΜΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ»), οι ΕΑΑΚ ενώ μπορούσαν

να παίξουν αυτόν τον ρόλο, δεν το έκαναν, επιλέ-

γοντας τις μάχες εντός των σχολών, διαιρώντας το

εκπαιδευτικό κίνημα γύρω από το ζήτημα των με-

θόδων δράσης και φτάνοντας στην απόλυτη ξε-

φτίλα του κυνηγητού των καλπών των

Πρυτανικών εκλογών το 2008-9.

2ον, οι ΕΑΑΚ (και η ΑΡΕΝ) που πιστεύουν

στην δύναμη των Γενικών Συνελεύσεων – όπως

ισχυρίζονται – έφτασαν στο σημείο να τις απαξιώ-

σουν κάνοντας άμαζες και ακραίες στην δράση

τους κινητοποιήσεις για την απόκρουση μέτρων

που αφορούσαν όλους τους φοιτητές. Με λίγα

λόγια εκμεταλλευόμενοι (τα δικαιολογημένα) αι-

σθήματα αγανάκτησης των φοιτητών που πρό-

σκεινται σε αυτούς για την αντιεκπαιδευτική

πολιτική, τους καλλιεργούσαν μεθόδους που πιο

πολύ παραπέμπουν σε ατομική τρομοκρατία, παρά

στην προσπάθεια να αναγεννηθεί ένα κίνημα μα-

ζικό. Αποτέλεσμα είναι να καλλιεργούν μιανοοτροπία στους υπόλοιπους φοιτητές ότι«ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ παλεύουν για μένα» τοοποίο είναι επικίνδυνο και αποπροσανατο-λιστικό. Ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα έχει και

η κλασική συνδιοίκηση.

Ακόμα και σχήματα των ΕΑΑΚ έχουν στο παρελ-

θόν στηρίξει Πρυτάνεις όπως τον Θ. Ξανθόπουλο

στο ΕΜΠ που αργότερα διατέλεσε ένας από τους

μακροβιότερους Υπουργούς στις κυβερνήσεις της


ΝΔ την τελευταία δεκαετία.

ΑΡΕΝ:Οργανωτικά η ΑΡΕΝ (Αριστερή Ενότητα) είναι

ένα μείγμα παράταξης – και μετώπου παρατάξεων.

Σε αυτή συμμετέχουν φοιτητές μεμονωμένακαι οργανωμένες παρατάξεις. Αυτό έχει σαν

συνέπεια να υπάρχουν αποφάσεις από τα πριν,

στην ουσία σε βάρος των ανεξάρτητων φοιτητών.

Σε πανελλαδικό επίπεδο η ΑΡΕΝ οργανώνεται

από ένα πανελλαδικό διήμερο που πραγματοποι-

είται 2 φορές τον χρόνο. Σε αυτό (το οποίο δεν

διαφέρει ιδιαίτερα από εκείνο των ΕΑΑΚ) γίνον-

ται παράλληλοι μονόλογοι (με ελάχιστες εξαιρέ-

σεις) και η συζήτηση δεν προχωρά. Ακόμα και

κάποια σχήματα που συμμετέχουν στην ΑΡΕΝ και

θέτουν σωστούς προβληματισμούς, «φιμώνονται»

όταν απαξιώνεται ο λόγος τους μέσα εκεί. Σαν Πο-

ρεία Αριστερή ήμασταν παρόντες στο 1ο ιδρυτικό

της διήμερο και στο 1ο πανελλαδικό διήμερο. Ει-

δικά στο ιδρυτικό, γίναμε μάρτυρες μια πρωτοφα-

νούς προσπάθειας συγκεκριμένων κομμάτων και

οργανώσεων να «μαγειρέψουν» τις αποφάσεις του

διημέρου κατά πως τους βολεύουν. Το κείμενο της

1ης μέρας που αναφερόταν συγκεκριμένα στους

στόχους και στο πλαίσιο συσπείρωσης εξαφανί-

στηκε. Αντικαταστάθηκε από ένα μπάσταρδο κεί-

μενο που έβαζε κάτω από το χαλί τις διαφορές που

υπήρχαν. Το χαλί αυτό ονομάστηκε «νεοφιλελευ-

θερισμός».

Οικονομικά ούτε εδώ υπάρχει κάτι να εξετά-

σουμε. Η ΑΡΕΝ φαίνεται πως είναι ανεξάρτητη.

Βασίζεται κυρίως στα διάφορα πάρτυ που κάνει

πάρα πολύ συχνά (ειδικά στις μεγάλες πόλεις

κάθε σαββατοκύριακο).

Δήμος Π.

Μαθηματικό Ηρακλείου

*Ολοκληρωμένα η θέση μας απέναντι στιςπρυτανικές εκλογές είναι εδώ:

ht tp : / /www.edu .uoc . g r /~pore ia /p rokyr ik -

seis/2004/P-A--Prytanikes.htm

ht tp : / /www.edu .uoc . g r /~pore ia /p rokyr ik -

seis/2010/20100316antipritanikes2010.htm

Έρευνα για τις Φοιτητικές Π

αρατάξεις

15

(1) http://www2.rizospastis.gr/storyPlain.do?id=3724374, Ριζοσπάστης 5/5/1998 σελ. 21(2) http://www2.rizospastis.gr/storyPlain.do?id=296955, Ριζοσπάστης, 1/6/2000 σελ. 37(3) http://pks-sthe.blogspot.com/2009/06/blog-post.html(4) http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5634104&publDate=6/5/2010,

Ριζοσπάστης, 6/5/2010 σελ. 26(5) http://www.vernardakis.gr/article.php?id=137

http://poreia.wordpress.com


16

Τι απαντάτε σε αυτούς που σας «χρεώνουν» ένα

νέο είδος μουσικής στην Ελλάδα;

Αυτό είναι πολύ ευχάριστο και μας γεμίζει με αυτοπεποίθηση,

«κρυφογελάμε» ακούγοντας κάτι τέτοιο. Όλοι λίγο πολύ έχουν

στο πίσω το μέρος του μυαλού τους, είτε γράφουν μουσική ή

ποιήματα, είτε κάνουν κινηματογράφο είτε ακόμα – ακόμα κά-

νουν αυτό που λέμε «στρατευμένη τέχνη» να δίνουν με την

υπογραφή τους κάτι ξεχωριστό, ένα στοιχείο διαφορετικό. Αν

υπάρχουν ορισμένοι που θεωρούν ότι κάνουμε ένα νέο είδος

μουσικής, όχι μόνο δεν μας το καταλογίζουν, αλλά το θεω-

ρούμε και τιμή μας να μας λέει κάποιος ότι κάνουμε κάτι που

δεν κάνουν οι άλλοι. Βέβαια, όμως όταν πρέπει να συνεννοη-

θούμε και να πούμε το τι μουσική κάνουμε, επιλέγαμε να

πούμε «Ethnic – Jazz με Ελληνικό στίχο», αντί να το εντάσ-

σουμε στο έντεχνο. Δηλαδή θεωρούσαμε ότι το «έντεχνο» δεν

μας καλύπτει ως ορολογία. Κάποτε σε μία δισκοκριτική που

αφορούσε στο «Ψέμα σαν Αλήθεια» γράφτηκε ότι όρος «Eth-

nic» είναι λίγο βάρβαρος και καλό θα ήταν να το συζητήσουμε.

Όμως η αλήθεια είναι ότι όταν πηγαίνεις σε ένα δισκάδικο οι

δίσκοι κατηγοριοποιούνται έτσι ώστε να γίνεται αντιληπτό από

τον αγοραστή τι πάει να αγοράσει. Δηλ. ενώ η κλασική μου-

σική έχει δεκάδες περιόδους και η κάθε περίοδος από αυτές

έχει μια σειρά από ήθη και από κινήματα (εξπρεσιονισμός, εμ-

πρεσιονισμός κλπ.), εντούτοις όλα αυτά εντάσσονται στην

«Κλασική Μουσική». Έτσι όλα τα παραπάνω κατηγοριοποι-

ούνται εκεί. Από έργα του Bach έως του Philip Glass. Εμείς

λοιπόν στα δισκάδικα ανήκουμε σε αυτό που λένε «έντεχνο»,

αλλά οι ίδιοι θέλουμε να λέμε ότι κάνουμε «Ethnic – Jazz με

Ελληνικό στίχο». Ακριβώς γιατί έχουμε 1ον, μουσικούς με Jazz

παιδεία, με θητεία στις μουσικές της Ανατολής και της ευρύ-

τερης ανατολικής Μεσογείου και 2ον, στίχο Ελληνικό.

Πώς εισπράττετε το γεγονός πως σπουδαίοι καλ-

λιτέχνες όπως ο Θ. Μικρούτσικος, ο Χ. Θηβαίος,

ο Ν. Ξυδάκης κ.α. που είναι αναγνωρισμένοι στο

ελληνικό μουσικό στερέωμα έχουν εκφραστεί με

πολύ κολακευτικά λόγια για την δουλειά σας;

Όταν πρωτοφτιάξαμε το σχήμα (το 1999), αλλά κυρίως 3 χρό-

νια μετά όταν μπήκαμε στο studio για να γράψουμε τον 1ο

δίσκο, ο βασικός μας στόχος ήταν να κάνουμε έναν δίσκο που

θα άρεσε στους μουσικούς. Αυτό ενδεχομένως είναι και το αρ-

νητικό στοιχείο του group σε σχέση με την αποδοχή των κομ-

ματιών μας στο ευρύ κοινό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι

προερχόμαστε από μουσικά Γυμνάσια, άρα μεγαλώσαμε πε-

ριτριγυρισμένοι από μουσικούς, αλλά και η πλειοψηφία από

εμάς σπούδασε σε μουσικά τμήματα της Γ’ Βάθμιας εκπαίδευ-

σης (Μουσικολογία Αθηνών, ΤΕΙ Άρτας κλπ.). Μας ενδιέφερε

ό,τι ενδιαφέρει κάθε άνθρωπο, η τέχνη του να έχει απήχηση

στον περίγυρό του. Είτε αυτοί είναι οι συγγενείς του και οι

Συνέ

ντευ

ξη

Ματ σε |2b| Υφέσεις

Συνέντευξη στον Δήμο Π. & την Ελένη Απ.

http://www.matse2ifesis.net


φίλοι του, είτε οι συμφοιτητές του, οι συμμαθητές του, οι συ-

νάδελφοί του κλπ. Επειδή λοιπόν οι συνάδελφοί μας ήταν μου-

σικοί, «μουσικοί της δουλειάς» - οι λεγόμενοι «παίχτες», που

είναι και οι πιο σκληροί κριτές, ήταν λογικό ο στόχος μας να

ήταν αυτοί.

Όταν ακούμε τον Μικρούτσικο, τον Θηβαίο και τον Ξυδάκη να

μιλούν δημοσίως για εμάς με τα καλύτερα λόγια και μάλιστα

ο Θηβαίος το έχει δείξει και στην πράξη αυτό, ενώ και ο Ξυδά-

κης μας έχει βοηθήσει αρκετά σε προσωπικό επίπεδο, είναι

κάτι που σίγουρα μας ευχαριστεί. Όμως αυτό σχετίζεται και

με την αυτοπεποίθηση που έχει το σχήμα. Υπάρχουν φάσεις

που το σχήμα έχει πολύ ισχυρή – καλώς εννοούμενη – αυτο-

πεποίθηση. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ότι ακόμα και όταν

ακούγαμε κάποιες κακές κριτικές ή ανθρώπους στους οποίους

δεν άρεσε η μουσική μας, εμείς περισσότερο αδιαφορούσαμε

απέναντι σε τέτοιες γνώμες. Δεν στεκόμασταν ιδιαίτερα σε αν-

τιδράσεις του τύπου «εμένα αυτό δεν μ’ αρέσει» και θεωρού-

σαμε ότι ενδεχομένως αυτός που τις εκφράζει είτε δεν ακούει

το συγκεκριμένο είδος μουσικής ή δεν στάθηκε πολύ αναλυ-

τικά σε αυτό.

Άρα όσο σημαντικά και αν είναι τα λόγια όλων των παραπάνω

σπουδαίων καλλιτεχνών, για εμάς είναι ακριβώς το ίδιο με

αυτά των ανθρώπων της καθημερινότητάς μας. Αν η δουλειά

μας αρέσει στους δικούς μας ανθρώπους μας ευχαριστεί

τόσο, όσο σε μεγάλους συνθέτες.

Μετά από τις συνεργασίες με μεγάλα «ονόματα»

και κάποια πολύ επιτυχημένα κομμάτια που

έχουν «παιχτεί» αρκετά στο ραδιόφωνο, λογικά

θα έχουν ανοίξει για σας οι πόρτες των δισκογρα-

φικών εταιριών…

Η σχέση μας με τις δισκογραφικές εταιρίες ήταν ευθύς εξαρχής

πάρα πολύ αποτυχημένη. Από τον 1ο δίσκο μέχρι και τον 4ο

(και τελευταίο) – που κυκλοφόρησε ελεύθερα στο διαδίκτυο

– σχεδόν ποτέ δεν τα βρήκαμε με καμία δισκογραφική εταιρία.

Ακόμα και λίγο πριν τις υπογραφές συμβολαίων πάντα στο

τέλος χαλούσε το «προξενιό». Ο 2ος δίσκος έγινε με την

Universal, αλλά υπό άθλιους όρους για εμάς. Και παρότι ο δί-

σκος εξαντλήθηκε το μερίδιό μας από τις πωλήσεις του είναι

εξευτελιστικό.

Βέβαια οι συνεργασίες με τα ονόματα έγιναν σε πολύ φιλικό

επίπεδο και όχι επαγγελματικό. Με τον Θηβαίο, τον Περίδη,

τον Ξυδάκη που παίξαμε μαζί, με τον Haig (σσ. Υazdjian), τον

Γράψα που είναι λιγότερο μεγάλα ονόματα, αλλά πολύ σπου-

δαία στο χώρο τους, η συνεργασία ήταν πάντα σε επίπεδο

φιλικό. «Τζαμαρίσματος» μπορούμε να το πούμε… Με κανέ-

ναν από αυτούς δεν είχαμε μακρά συνεργασία ή που θα μας

απέφερε κάποια χρήματα, δόξα κλπ. Στα τραγούδια μας δε,

υπάρχει μια σχετική αποδοχή. Είμαστε ικανοποιημένοι από

την αποδοχή που υπάρχει απ’ το κοινό στο οποίο απευθύν-

θηκε η δουλειά μας.

17

Ματ

σε2b ΥφέσειςΣύντομη Βιογραφία

Το μουσικό σχήμα Ματ σε 2 Υφέσεις ιδρύθηκετο 1999 από αποφοίτους του Μουσικού Σχο-λείου Ιλίου. Έκτοτε, πραγματοποίησε τρειςολοκληρωμένες δισκογραφικές απόπειρες:Την ομότιτλη παραγωγή ('Ματ σε Δύο Υφέσεις')του Νίκου Γράψα και του συγκροτήματος Δυ-νάμεις του Αιγαίου (2003), την παραγωγή τουΝίκου Ξυδάκη -τη γενική επιμέλεια τηςοποίας είχε ο Haig Yazdjian- 'Ψέμα σαν αλή-θεια' (2005) και το 'Τρύπιο Φεγγάρι' (2009). ΤοΦλεβάρη του 2011, η μπάντα απ' την Αθήναδιέθεσε στο διαδίκτυο (www.matse2ifesis.net)το πιο πρόσφατο ηχογράφημά της υπό τοντίτλο 'Τα τέσσερα τραγούδια του Μίλτου Σα-χτούρη'. Τα τελευταία οχτώ χρόνια, το σχήμαέχει να επιδείξει μια σειρά συμπράξεων μεσπουδαίους καλλιτέχνες, έναν σημαντικόαριθμό δισκογραφικών συμμε- τοχών (σε δη-μιουργικό, αλλά κι εκτελεστικό επίπεδο), πλή-θος εμφανίσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό,καθώς και συνεργασίες με ελληνικά και ξέναπανεπιστήμια.

Τα 4 τραγούδια τουΜίλτου Σαχτούρη2010Παραγωγή: Ματ σε δύο Υφέσεις

Τρύπιο Φεγγάρι2009, ΠαρουσίαΠαραγωγή:Βασίλης Χατζηιακώβου

Ψέμα σαν Αλήθεια2005, UniversalΠαραγωγή: Νίκος ΞυδάκηςΕπιμέλεια: Haig Yazdjian

Ματ σε δύο Υφέσεις2003, Filocalia RomanaΚαλλιτεχνική επιμέλεια:Νίκος Γράψας

Δισκογραφία


Τι στάση κρατάτε απέναντι στο παράνομο down-

loading μουσικών κομματιών;

Δεν έχουμε ξεκάθαρη άποψη. Θεωρούμε το παράνομο down-

loading φυσικό επακόλουθο, τουλάχιστον όσον αφορά την δι-

σκογραφία, του γεγονότος ότι ευτέλισε πάρα πολύ το υλικό

της, το προϊόν της. Το λέμε αυτό γιατί υπάρχουν ορισμένοι δί-

σκοι, για τους οποίους θα τους αγόραζε κάποιος όσα λεφτά

κι κάνουν. Περισσότερο αναφερόμαστε στο παρελθόν. Αυτό

δεν έχει να κάνει μόνο με το ηχογράφημα, αλλά και με το πώς

χτίστηκε το CD, πως πλασαρίστηκε το προϊόν προς πώληση.

Υπάρχουν πχ. δίσκοι κάποιων συγκεκριμένων εταιριών στο

εξωτερικό που ποτέ δεν θα καταδεχόμασταν να τους «κατεβά-

σουμε» από το internet. Γιατί είναι κομψοτεχνήματα. Οι δισκο-

γραφικές σταμάτησαν τέτοιες παραγωγές, στόχευσαν

λανθασμένα σε κοινό που θεωρήθηκε εμπορικό. Θα έπρεπε

να απευθυνθούν περισσότερο σε κοινό που αγάπα το δίσκο

και που θα τον αγόραζε και για να τον αγοράσει έπρεπε να

σεβαστούν τον δίσκο πολύ περισσότερο.

Με βάση την γενικότερη οικονομική κρίση και την φοβερή

πτώση της δισκογραφίας, οδηγηθήκαμε κι εμείς – όχι στο πα-

ράνομο downloading – αλλά στο να προσφέρουμε κομμάτια

μας για κατέβασμα.

Πως προέκυψε η ιδέα του τελευταίου σας δίσκου

που βασίζεται εξ ολοκλήρου στιχουργικά σε ποι-

ήματα του Μ. Σαχτούρη;

Το «Τρύπιο Φεγγάρι» που κυκλοφόρησε το 2009 ήταν μία πα-

ραγωγή του Βασίλη Χατζηιακώβου του υπεύθυνου των εκδη-

λώσεων του Ιανού. Στο πλαίσιο των προσπαθειών

διαφήμισης του δίσκου, συμμετείχαμε σε διάφορες εκδηλώ-

σεις του βιβλιοπωλείου. Στις 21 Μαρτίου του 2010 ήταν η Παγ-

κόσμια ημέρα Ποίησης. Μας πρότεινε τότε να μελοποιήσουμε

ένα ποίημα και να παρουσιαστούμε στην βραδιά που ήταν

αφιερωμένη στη μέρα αυτή. Από μικροί είχαμε μία αγάπη για

τον Σαχτούρη. Μάλιστα κάποιοι από μας είχαν πάει και στην

κηδεία του. Γνωρίζουμε την ποίηση του Σαχτούρη απέξω, σαν

το «πιστεύω» που μαθαίναμε στο σχολείο. Κι έτσι φτάσαμε

εκεί. Μελοποιήσαμε ένα ποίημά του. Έπειτα ο Χατζηιακώβου

μας πρότεινε να μελοποιήσουμε άλλα 2 για να φτιάξουμε ένα

EP (Extended Play). Το κάναμε, αλλά η έκδοση του δίσκου

δεν προχωρούσε γρήγορα κι έτσι προχωρήσαμε οι ίδιοι στην

δημιουργία ενός διαδικτυακού δίσκου, φτιάχνοντας ακόμα και

το εξώφυλλο. Έτσι δεν είχαμε εξάρτηση από δισκογραφικές,

αφού δεν υπήρχαν έξοδα κοπής κλπ. Τελικά όπως φαίνεται

ήδη από τα στατιστικά του καινούργιου μας site έχει μεγάλη

επιτυχία. Απουσιάζει ωστόσο το στοιχείο που λέγαμε πριν.

Το φετίχ των δισκόφιλων που θα ήθελαν να έχουν το δίσκο

στην δισκοθήκη τους και να τον αγγίζουν.

Πόσο έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση τις Live

εμφανίσεις σας;

Το μεγάλο πρόβλημα του σχήματος είναι ότι είμαστε διασκορ-

πισμένοι σε 4 διαφορετικά σημεία του κόσμου. Αυτή τη στιγμή

το σχήμα βρίσκεται σε Βερολίνο, Μπρίστολ, Μπέλφαστ και

Ελλάδα. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί το σχήμα να λει-

τουργήσει αρμονικά. Ωστόσο ο Σαχτούρης ηχογραφήθηκε

έτσι. Με όλους μας να βρισκόμαστε στα παραπάνω μέρη. Σε

αυτό βοήθησε πολύ η τεχνολογία και το ίντερνετ. Ο καθένας

ηχογράφησε από το χώρο στον οποίο ζούσε. Παρόλα αυτά το

πείραμα λειτούργησε.

Όσον αφορά τα live, επειδή έχουν μειωθεί σε κάποιο βαθμό

λόγω της απόστασης και οργανώνονται πολύ καλά από δια-

δικτυακό μέσο (facebook) στην πλειονότητα των συναυλιών

μας έχουμε πολύ κόσμο. Ο οποίος έρχεται να μας δει, ίσως

γιατί δεν μας βλέπει συχνά και επειδή το κάθε live είναι, πλέον,

ένα event. Ένα reunion στην ουσία.

18

Συνέ

ντευ

ξη Λαμπτήρας ΠΥΡΑΚΤΩΣΕΩΣ Απρίλης 2011

19

Βλέπουμε το τελευταίο διάστημα διάφορους

καλλιτέχνες να θίγουν ολοένα και περισσότερο

κοινωνικοπολιτικά ζητήματα (οικονομική κρίση,

φασισμός, ρατσισμός κλπ.). Είναι στόχος ενός

καλλιτέχνη να παίρνει θέση απέναντι σε τέτοια

θέματα με τη μουσική και τη συνολική παρουσία

του;

Νομίζουμε ότι είναι υποχρέωση του καλλιτέχνη να θίγει κοι-

νωνικοπολιτικά ζητήματα. Βεβαίως, αυτό το πράγμα δεν μπο-

ρεί να γίνει με τον τρόπο που γινόταν την δεκαετία του ’60 και

του ’70. Δεν μπορεί να είναι τόσο ξεκάθαρος ο στίχος και η

μουσική, δηλαδή τόσο στρατευμένη η τέχνη. Μπορεί όμως να

γίνει με έμμεσο τρόπο. Ή με ένα πολύ πιο έξυπνο στίχο ο

οποίος δεν θα είναι τόσο ξεκάθαρος όσο άλλων τραγουδιών,

όπως του Μπακαλάκου («Τα Αγροτικά») ή του Γκαϊφύλλια. Ο

Σαββόπουλος ήταν πρωτοπόρος σε αυτό. Χωρίς να μιλάει ξε-

κάθαρα, «έδινε γραμμή». Όμως θεωρούμε πολιτική και τη

στάση του καλλιτέχνη που είναι εναντίον του «ρεύματος» και

ειλικρινής, που δηλ. δεν προδίδει τις καλλιτεχνικές του ιδέες.

Πχ. Τον Μάλαμα τον σέβεσαι, ενώ μπορεί να μην σου αρέσει,

γιατί δεν προδίδει το υλικό του, δεν το ευτελίζει. Ο συγκεκρι-

μένος μάλιστα έφτιαξε και ένα κοινό από το τίποτα, με δύ-

σκολη μουσική.

Άρα σίγουρα πρέπει στις μέρες να γίνει ο στίχος λίγο πιο κοι-

νωνικός, να αφήσουμε λίγο τα ερωτικά τραγούδια κλπ. Βέ-

βαια, όμως ακόμα και ένα ερωτικό τραγούδι μπορεί να δίνει

με έξυπνο τρόπο ένα κοινωνικό μήνυμα. Το ίδιο συμβαίνει και

στον κινηματογράφο. Δεν είναι ανάγκη να κάνεις ταινίες σαν

του Ξανθόπουλου ή σαν το «Ο Άνθρωπος με το γαρύφαλλο»

για να περάσεις κοινωνικό μήνυμα. Μπορείς με άλλο τρόπο

να το δώσεις. Αν είσαι καλλιτέχνης που δεν ακολουθεί τις επι-

ταγές των εταιριών, από την στάση σου περνάς κοινωνικοπο-

λιτικό μήνυμα. Δείχνεις το δρόμο στο κοινό σου.

Ματ σε 2b

Υφέσεις

Τα Περιστέρια του νεκρού

Δὲ δίνω αἷμα στὶς φλέβες τῶν πουλιῶνκαὶ τὰ ποτάμια μου κρατῆσαν τὰ νερά τουςὲπάνω στὰ ψηλὰ βουνὰ τρεῖς βίγλες ἔχω στήσειμέσ' στὴ σπηλιά μου φύλαξα τοὺς ἀετοὺςἘλᾶτε βγῆτε στὸν κάμπο περιστέρια μουμὲ τὶς γαλάζιες κορδέλες στὸ λαιμό σαςἐλᾶτε βγῆτε μὲ τὸ φεγγάρι στὴν καρδιὰσὰ θὰ σηκώσω τὴν ταφόπετρά μουἈργοπεθαίνουν γύρω μου τ' ἄλλα πουλιὰὲλᾶτε βγῆτε στὸν κάμπο περιστέρια μουὲλᾶτε βγῆτε σφαγμένα περιστέρια μου

Από το δίσκο «Τα 4 Τραγούδια του Μίλτου Σαχτούρη»

Μια χαραμάδα

Μια χαραμάδα άνοιξε στο παραθυρόφυλλό σουνα μπαίνω σαν πανσέληνος να σε φιλώ τα βράδια.

Να`μουν αέρας να περνώ από την κάμαρά σουνα παίζουν τα παράθυρα τους χτύπους της καρδιάς μου.

Σαν έφυγες απόμειναν τα μάτια μου βρεγμένακαι νηστικά τα χέρια μου,τα χείλη στεγνωμένα.

Ροδίζει η ανατολή σαν τη δική σου αγάπηέλα σαν του θεού βροχή,βγάλε μ`από τα πάθη.

Από το δίσκο «Τρύπιο Φεγγάρι»

Στίχοι: Νίκος Γράψας

Ψέμα σαν Αλήθεια

Σαν παραμύθι παιδικόμε μάγισσες και κάστρα,που το ραβδί το μαγικό άναψεόλα τ’ άστρα.

Κι ο ουρανός φωτίστηκεκι είδα το πρόσωπό σου,σαν το φεγγάρι ήταν χλωμόαπ’ το παράπονό σου.

Αχ η αγάπη δεν κρατάόπως τα παραμύθια,μοιάζει σαν ψέμα αληθινήκαι ψέμα σαν αλήθεια.

Από το δίσκο «Ψέμα σαν Αλήθεια»

Στίχοι: Έλσα Γράψα

Ματ σε δύο Υφέσεις κάνουν:

Δημήτρης ΒαρελόπουλοςΑκουστική κιθάρα, νησιώτικο λαούτο,

φωνητικά

Αλέξανδρος ΚαψοκαβάδηςΦωνητικά, κλασική κιθάρα, πολίτικο

λαούτο

Γιώργος Κοντογιάννης

Κρητική λύρα

Πέτρος Λαμπρίδης

Ηλ. κοντραμπάσο, μπάσο

Γιάννης Τσιουλάκης

Πιάνο, φωνητικά

Κώστας Τσιουλάκης

Κρουστά

Σπυριδούλα ΜπάκαΦωνητικά


20

Ρατσ

ισμό

ς

Είναι απίστευτη η υποκρισία της ελληνικής πολι-

τείας και της ελληνικής κοινωνίας και μάλλον φτάνει

η ώρα που θα πληρωθεί ακριβά.

Σε μια εποχή που σχεδόν όλοι μιλούν για την ανάγκη

να επικρατήσει νομιμότητα στη χώρα, ελάχιστοι είναι

αυτοί που επιθυμούν τη νομιμοποίηση των μετανα-

στών. Τους προτιμούν παράνομους. Μα οι περισσότεροι

μετανάστες θέλουν τη νομιμοποίηση, για να φύγουν

από την Ελλάδα και να πάνε σε μια πλούσια ευρωπαϊκή

χώρα.

Από τη στιγμή που η πλειοψηφία των μεταναστών θα

φύγουν από την Ελλάδα μόλις νομιμοποιηθούν, γιατί

τόσοι Έλληνες δεν επιθυμούν τη νομιμοποίηση των με-

ταναστών; Δεν λένε πολλοί «να φύγουν οι μετανάστες»;

Ε, αν νομιμοποιηθούν, θα φύγουν.

Η πραγματικότητα είναι πως θέλουμε –και χρειαζό-

μαστε- τους μετανάστες αλλά τους θέλουμε χωρίς δι-

καιώματα. Δηλαδή, θέλουμε σκλάβους. Να δουλεύουν

φτηνά, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, να είναι υπάκουοι

και –αν είναι δυνατόν- να μην κυκλοφορούν στους δρό-

μους μας.

Όλη αυτή η υστερία για τους «μετανάστες που έχουν

έρθει στην Ελλάδα, για να απειλήσουν τις ζωές μας και

τις δουλειές μας» είναι ένα ψέμα – είναι ένα ψέμα που

λέγεται συνέχεια. Οι μετανάστες δεν έρχονται στην Ελ-

λάδα – οι μετανάστες περνάνε από την Ελλάδα. Αλλά

δεν τους αφήνουμε να περάσουν. Τους εγκλωβίζουμε

εδώ.

Πριν από μερικά χρόνια, η εθνική οδός περνούσε

μέσα από την πόλη της Πάτρας. Αν θυμάμαι καλά, οι

κάτοικοι της Πάτρας ήταν αντίθετοι στη δημιουργία

της νέας εθνικής οδού –η οποία περνάει έξω από την

Πάτρα-, επειδή επιθυμούσαν να περνάνε τα αυτοκί-

νητα και τα λεωφορεία μέσα από την πόλη, ώστε να κά-

νουν στάση και οι οδηγοί και οι επιβάτες να αφήνουν

τα ωραία τους χρήματα. Φυσικά, τα υπεραστικά λεωφο-

ρεία έκαναν υποχρεωτικά στάση στην Πάτρα.

Περνούσα κι εγώ μέσα από την Πάτρα, για πάρα

πολλά χρόνια. Από την ημέρα που φτιάχτηκε η νέα

εθνική οδός, δεν έχω περάσει ούτε μια φορά μέσα από

την Πάτρα. Δεν είναι η Πάτρα ο προορισμός μου –

αλλού πηγαίνω. Το ίδιο ισχύει και για χιλιάδες μετα-

νάστες (όπως αυτοί στη φωτογραφία που προσπαθούν

να ανέβουν σε μια νταλίκα κοντά στο λιμάνι της Πά-

τρας, για να μπουν στο πλοίο και να πάνε στην Ιταλία).

Η μεγάλη ανοησία των ξεπουλημένων συνδικαλιστών

και των Ελλήνων εργαζομένων ήταν ότι δεν απαίτησαν

από την πρώτη στιγμή από τις κυβερνήσεις οι μετανά-

στες να έχουν τους ίδιους όρους εργασίας, τις ίδιες συλ-

λογικές συμβάσεις και τα ίδια δικαιώματα με τους

Έλληνες. Με αυτόν τον τρόπο, οι μετανάστες χρησιμο-

ποιήθηκαν επί δεκαετίες ως φτηνά χέρια, έγιναν αντι-

κείμενο αισχρής εκμετάλλευσης και –μοιραία-

υπονόμευσαν τα εργατικά κεκτημένα των Ελλήνων ερ-

γαζομένων. Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα. Τώρα

πια το πουλάκι πέταξε και στην Ελλάδα του Μνημο-

νίου οι εργασιακές σχέσεις, τα εργατικά δικαιώματα –

αλλά ακόμα και η εργασία πια- είναι ανέκδοτο τόσο για

τους Έλληνες όσο και για τους μετανάστες.

Δεν ήθελε και ιδιαίτερο μυαλό για να αντιληφθεί κά-

ποιος πως, αν οι μετανάστες εργάζονται ανασφάλιστοι,

Έλληνες λαθρομετανάστες

Γράφει ο Πιτσιρίκος http://pitsirikos.net


21

είναι σίγουρο πως θα έρθει η στιγμή που και εκατον-

τάδες χιλιάδες Έλληνες εργαζόμενοι θα είναι ανασφά-

λιστοι. Δεν ήθελε και ιδιαίτερη ευφυία, για να

καταλάβει κάποιος πως η νόμιμη εργασία των μετανα-

στών συμφέρει και τους Έλληνες εργαζόμενους, αφού

θα τόνωνε τα ασφαλιστικά ταμεία και τις συντάξεις.

Επίσης, θα δημιουργούσε ένα ισχυρό κοινό μέτωπο

απέναντι σε όσους θα προσπαθούσαν να καταπατήσουν

τα εργατικά δικαιώματα.

Αντί να ζητηθούν ίσα δικαιώματα και για τους μετα-

νάστες, τους βλέπαμε –και τους βλέπουμε- επί χρόνια

να κάνουν τις πιο σκληρές δουλειές. Φτηνά εργατικά

χέρια και ανασφάλιστη εργασία. Όταν κάποιος μετανά-

στης έπεφτε θύμα εργατικού ατυχήματος –και ήταν

εκατοντάδες αυτοί-, σχεδόν κανείς δεν έδινε σημασία.

Άλλωστε, τις περισσότερες φορές δεν το μαθαίναμε καν

–οι εργάτες μετανάστες χωρίς δικαιώματα είναι σαν να

μην υπάρχουν. Ακόμα και πριν από 3 μήνες, ο Αιγύ-

πτιος καθαριστής τζαμιών με τα τέσσερα παιδιά που

σκοτώθηκε ενώ δούλευε ανασφάλιστος -ημέρα Κυριακή

στο υπουργείο ...Εργασίας- δεν απασχόλησε κανέναν

παρά μόνο δέκα μέρες μετά τον θάνατό του.

Την ίδια εποχή που οι μετανάστες πέθαιναν στη δου-

λειά ή στα εργατικά ατυχήματα, εκατοντάδες χιλιάδες

Έλληνες εργάτες νόμιζαν πως είναι πια Κροίσοι και χό-

ρευαν τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια, έχοντας την οι-

κτρή αυταπάτη πως έχουν γίνει ίδιοι με τον εφοπλιστή

που καθόταν στο διπλανό τραπέζι. Οι καιροί άλλαξαν

και πολλοί απ’ αυτούς τους εργάτες βρίζουν σήμερα

τους μετανάστες και είναι έτοιμοι να ψηφίσουν ΛΑΟΣ

και Χρυσή Αυγή. Όταν δεν έχεις συναίσθηση και συ-

νείδηση του ποιος είσαι, από πού έρχεσαι και πού πας,

ο κατήφορος δεν έχει τέλος.

Η εγκληματικότητα στην Ελλάδα του 2011 είναι ένα

τεράστιο θέμα –με πολλές γνωστές αιτίες- και ένα

μέρος αυτού του θέματος είναι η εγκληματικότητα των

μεταναστών. Βέβαια, όσοι την επικαλούνται ξεχνούν

να αναφέρουν πως άνθρωποι που είναι εγκλωβισμένοι

σε μια χώρα και δεν μπορούν να φύγουν, ζουν στην

απόλυτη εξαθλίωση, τους κυνηγάει η αστυνομία και ο

κάθε υπερπατριώτης, δεν μπορούν να βρουν δουλειά,

δεν έχουν πού να μείνουν και δεν έχουν φαγητό θα

στραφούν σχεδόν αναγκαστικά στην παρανομία και το

έγκλημα. Εντάξει, κάποιοι μπορεί να αυτοκτονήσουν

και κάποιοι άλλοι να κάνουν απεργία πείνας -για να

κερδίσουν κάποια στοιχει-

ώδη δικαιώματα- αλλά

ακόμα κι αυτοί μας ενο-

χλούν. Τι θέλουμε τελικά;

«Θέλουμε να φύγουν!» «Μα,

δεν τους αφήνουμε! Τους

κρατάμε παράνομους εδώ!»

Η νομιμοποίηση των με-

ταναστών και η καταγραφή

των στοιχείων τους θα τους

απέτρεπε από το να στρα-

φούν στην παρανομία και

θα έκανε πιο ασφαλή την

ελληνική κοινωνία. Αλλά,

όταν δεν ξέρουμε πόσοι

είναι, πώς ονομάζονται και

πού μένουν, τι ακριβώς ζητάμε από αυτούς τους ανθρώ-

πους; Βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση δεν γνώριζε –

μέχρι πριν από μερικούς μήνες- πόσοι είναι οι δημόσιοι

υπάλληλοι, οπότε πώς θα μπορούσε να έχει στοιχεία

για τους μετανάστες; Κι όμως, αυτή είναι μια από τις

δουλειές των κυβερνήσεων σε όλον τον κόσμο.

Είμαι βέβαιος πως η σχεδόν ανύπαρκτη πολιτική των

ελληνικών κυβερνήσεων στο μεταναστευτικό θέμα δεν

είναι καθόλου τυχαία. Ο κανονισμός «Δουβλίνο ΙΙ» -τον

οποίο επικαλούνται οι ελληνικές κυβερνήσεις- είναι

ένα ισχυρό επιχείρημα, αλλά το ερώτημα είναι «γιατί

ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης

ψήφισαν το ‘Δουβλίνο ΙΙ’ το 2003; Τι έκανε η κυβέρ-

νηση Καραμανλή, όταν το μεταναστευτικό ζήτημα γι-

γαντώθηκε;». Σε κάθε περίπτωση, ο κανονισμός

«Δουβλίνο ΙΙ» θα τροποποιηθεί οπωσδήποτε –και υπό

την πίεση του μεγάλου μεταναστευτικού ρεύματος από

τις αραβικές χώρες-, οπότε οι μάσκες θα πέσουν.

Οι μετανάστες ήταν ένας από τους κύριους παράγον-

τες για το «οικονομικό θαύμα» της Ελλάδας τα τελευ-

ταία χρόνια. Σήμερα, χρησιμοποιούνται από την

κυβέρνηση –και μέρος του πολιτικού συστήματος- για

να απορροφήσουν την οργή ενός μεγάλου μέρους της

ελληνικής κοινωνίας, ώστε να μην στραφεί εναντίον

τους. Θέλει κότσια για να τα βάλεις με την εξουσία που

σε οδήγησε στη χρεοκοπία, την ανεργία και τον εξευ-

τελισμό αλλά είναι πιο εύκολο να ξεσπάσεις σε μετανά-

στες χωρίς δικαιώματα από το Πακιστάν και τη Σρι

Λάνκα.

Είναι άσχημο να την πατάς συνέχεια και να πέφτεις

σε όλες τις λούμπες που θέλουν να σε ρίξουν. Την ώρα

που κάποιοι θα κυνηγούν τους εξαθλιωμένους μετανά-

στες, εγώ θα έχω το νου μου σε κάτι άλλους μετανάστες,

πλούσιους και νόμιμους. Τους λένε «επενδυτές». Και

έρχονται για να αγοράσουν ό,τι έχει απομείνει από την

ξεπουλημένη χώρα μας.

Οι μετανάστες είναι παράνομοι στην Ελλάδα, επειδή

δεν θέλουμε να είναι νόμιμοι. Δεν μας συμφέρει – ή

τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Είναι τέτοια η κατρακύλα

της ελληνικής κοινωνίας που –μακάρι να βγω ψεύτης-

δεν θα αργήσει η μέρα που οι Έλληνες θα εργάζονται

παράνομα στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παράνομα και

φτηνά. Έλληνες λαθρομετανάστες. Τι; Κανένας άνθρω-

πος δεν είναι λαθραίος; Άργησες.

Έλληνες λαθρομετανάστεςΛαμπτήρας ΠΥΡΑΚΤΩΣΕΩΣ Απρίλης 2011

22

Παν

επισ

τημι

ακό

Άσυ

λο

Στις 25 Γενάρη περισσότεροι από 200 μετανάστες ξε-

κινούν απεργία πείνας σε μια εγκαταλελειμμένη πτέ-

ρυγα του κτηρίου της Νομικής στη Σόλωνος.

Παράλληλα άλλοι 50 ξεκινούν απεργία πείνας στην

Θεσσαλονίκη. Αίτημα τους η «νομιμοποίηση όλων των

μεταναστών και τα ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώ-

ματα και υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζόμενους

και εργαζόμενες».

Αυτή η κίνηση των μεταναστών να επιλέξουν ως κέν-

τρο της διαμαρτυρίας τους τον χώρο της Νομικής σχο-

λής ταρακούνησε για τα καλά την ελληνική κοινωνία

και έφερε το ζήτημα του ασύλου στην επικαιρότητα. Σε

μια χρονική συγκυρία που παρά την λυσσαλέα επίθεση

του κεφαλαίου στα λαϊκά κεκτημένα, το λαϊκό κίνημα

βρίσκεται σε διαρκή υποχώρηση και (όταν δεν προσπα-

θεί να οργανώσει κάποια απεργία -μια τον μήνα και

αυτή με το ζόρι) παρακολουθεί μουδιασμένο τις εξελί-

ξεις, σε αυτή τη χρονική στιγμή βρίσκονται 300 μετα-

νάστες για να μας θυμίσουν την αλφαβήτα του λαϊκού

κινήματος.

Το πανεπιστημιακό άσυλο έχει κατοχυρωθεί ως απο-

τέλεσμα διαχρονικά των αγώνων του φοιτητικού και

λαϊκού κινήματος με κεντρικό σταθμό του την εξέ-

γερση του Πολυτεχνείου το 1973. Το πανεπιστημιακό

άσυλο δεν είναι απλά «άσυλο ιδεών», όπως ακούγεται

συχνά από την αντίδραση σήμερα, αλλά πρώτα και

κύρια άσυλο των κατατρεγμένων, άσυλο όσων διώκον-

ται όχι μόνον για την ιδεολογία τους αλλά και για την

δράση που προκύπτει από αυτήν. Άλλωστε η έννοια του

ασύλου σημαίνει ακριβώς αυτό και ετυμολογικά και

ιστορικά. Γι’ αυτόν τον λόγο και η χρήση του ασύλου

από τους μετανάστες – απεργούς πείνας ήταν ίσως η πιο

ουσιαστική χρήση του ασύλου που έχει γίνει τις τελευ-

ταίες δεκαετίες. Αυτό ήταν που έκανε και τις δυνάμεις

της αντίδρασης με επικεφαλής το κάθε λογής φασιστα-

ριό να αφρίζουν από μίσος για την επιλογή των μετα-

ναστών. Αλλά δίπλα στο φασισταριό, όλοι όσοι θέλουν

τη διάλυση του ασύλου, όσοι ψηφίζουν και καταθέτουν

νόμους για την κατάργησή του και το λοιδορούν σε έν-

τυπα και τηλεοράσεις, βρέθηκαν υποκριτικά να κό-

πτονται για το άσυλο «που υπονομεύεται από τους

μετανάστες», μαζί με αυτούς και μια μεγάλη μερίδα της

«αριστεράς». Η απόφαση του Δ.Σ. της Νομικής έχει με-

γάλη αξία γιατί έδειξε πώς έμπρακτα οι φοιτητικοί σύλ-

λογοι μπορούν να βοηθούν τον αγώνα των εργατών

Ελλήνων και ξένων. Και θα είχε ακόμα μεγαλύτερη

αξία αν δεν αναιρούνταν από τις παρατάξεις ΠΑΣΠ -

ΔΑΠ κάτω από την πίεση της αντίδρασης. Εδώ φανερώ-

νεται και η αξία της ύπαρξης πραγματικών-συνεπών

αριστερών παρατάξεων.

Και αυτό είναι το σημείο στο οποίο κάθε δημοκράτης

οφείλει να σταθεί περισσότερο. Ο καθένας ή η κάθε πο-

λιτική ομάδα, κόμμα κλπ έχει το δικαίωμα να αυτοχα-

ρακτηρίζεται όπως του αρέσει. Σε τέτοιες στιγμές όμως,

όταν η πάλη ανάμεσα στις δυνάμεις της προόδου και

της αντίδρασης οξύνεται (και πολλές φορές μπορεί να

πάρει και πιο ακραίες μορφές), όταν ο καθένας καλεί-

ται να πάρει συγκεκριμένη θέση, να διαλέξει στρατό-

πεδο, τότε είναι που φαίνεται αν πραγματικά στηρίζει

τους μαζικούς λαϊκούς αγώνες. Εδώ λοιπόν είχαμε μια

τέτοια περίπτωση.

Πέρα από την λύσσα των φασιστοειδών απέναντι στο

πανεπιστημιακό άσυλο, αν υπάρχουν σήμερα κάποιες

εστίες υπονόμευσής του «από τα μέσα», όπως διατείνον-

ταν κάποιοι «αριστεροί», αυτοί δεν έχουν να κάνουν με

τον αγώνα τον μεταναστών. Το αντίθετο μάλιστα. Η με-

γαλύτερη απειλή για το άσυλο έρχεται από την στιγμή

που αυτό υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Με εξαίρεση τον

Το Άσυλο ως εργαλείοΛαμπτήρας ΠΥΡΑΚΤΩΣΕΩΣ Απρίλης 2011

23

φοιτητικό ξεσηκωμό του 2006-07, όπου το άσυλο χρη-

σιμοποιήθηκε από τους φοιτητές για να οργανώσουν

τον αγώνα τους, τα τελευταία χρόνια ελάχιστες περι-

πτώσεις έχουν εμφανιστεί όπου το πανεπιστημιακό

άσυλο να έπαιξε τον πραγματικό του ρόλο, αυτόν δη-

λαδή της προστασίας των συλλογικών αγώνων. Και

αυτό είναι αποτέλεσμα της εγκατάλειψης από πολλούς

πολιτικούς χώρους της μαζικής πάλης.

Η δεύτερη «εσωτερική» εστία υπονόμευσης του ασύ-

λου, που είναι στην πραγματικότητα αποτέλεσμα της

πρώτης, είναι η εκμετάλλευση του ασύλου από ακραίες

ομάδες «αναρχικών» (ή όπως αλλιώς θέλουν να αποκα-

λούνται) με στόχο την προώθηση της ατομικής βίας

που εκφράζεται πιο έντονα με την κατασκευή και ρίψη

μολότοφ μέσα από τους χώρους των πανεπιστημίων. Το

μαζικό λαϊκό κίνημα όμως έχει δώσει πριν από πολλά

χρόνια την απάντηση του σε όλα αυτά: το λαϊκό κίνημα

έχει καταδικάσει προ πολλού την ατομική βία, μια βία

που σε τελική ανάλυση ταυτίζεται με τη βία των εχ-

θρών του κινήματος. Άλλωστε, όπως είπαμε και προ-

ηγουμένως, τα φαινόμενα αυτά έχουν τόσο ως αιτία όσο

και ως αποτέλεσμα την έλλειψη πίστης στις πλατιές

λαϊκές μάζες και την εγκατάλειψη της μαζικής πάλης.

Και αυτό είναι ένα μεγάλο δίδαγμα που πρέπει να

πάρει το λαϊκό κίνημα από αυτόν τον αγώνα. Οι απερ-

γοί πείνας μας θύμισαν ότι το άσυλο δεν αποτελεί

«άσυλο των λίγων αποφασισμένων υπερ-επαναστατών»

αλλά αντίθετα άσυλο όλου του λαού, άσυλο του λαϊκού

κινήματος και οποιουδήποτε έχει πίστη σε αυτό. Έτσι,

με μόνα όπλα τους την αποφασιστικότητα, την αλλη-

λεγγύη και την πίστη στις πλατιές λαϊκές μάζες, που

προσπαθούσαν από την πρώτη μέχρι την τελευταία

στιγμή να τις έχουν συμμάχους και όχι εχθρούς, πέτυ-

χαν μια σημαντική νίκη. Μια νίκη που γι’ αυτόν ακρι-

βώς το λόγο δεν ήταν μόνον νίκη δική τους αλλά και

ολόκληρου του λαϊκού κινήματος.

Βάρσος Δημήτρης

Εκπαιδευτικός

Το Άσυλο ω

ς εργαλείοΆ

ρης Σειρηνίδης

«(...) Ο πολιτικός χαρακτήρας της δίωξής μου μπορεί, νο-

μίζω, να συνοψιστεί σε μια αποστροφή της ανακριτικής πρό-

τασης, με την οποία επιχειρήθηκε η τεκμηρίωση της

απόφασης για την προφυλάκισή μου. Αμέσως μετά τη μονό-

τονη προσπάθεια στήριξης του μοναδικού, και αυτού ελάχι-

στης πραγματικής σημασίας, στοιχείου που η αστυνομία

προσκόμισε ως ένδειξη ενοχής – μια χειρουργική μάσκα στην

οποία βρέθηκε γενετικό υλικό όμοιο με αντίστοιχο που εντο-

πίστηκε στο πορτοφόλι μου-, ο ανακριτής συνεχίζει ως εξής:

«Απολογούμενος, άλλωστε, ο κατηγορούμενος, κατά τη δική

του φρασεολογία, δηλώνει αναρχικός, δεν κρύβει την ανατρε-

πτική του δράση, εντάσσει τον εαυτό του στο αναρχικό κί-

νημα, θεωρεί τον εαυτό του επαναστάτη και επιθυμεί να

ανατρέψει αυτόν τον κόσμο, όντας ενταγμένος στον καθημε-

ρινό αγώνα ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό».

Η βαρύτητα που προσλαμβάνει ο τροπικός σύνδεσμος «άλ-

λωστε» στη ρητορική της καταγγέλλουσας αρχής είναι εξόχως

αποκαλυπτική του περιεχομένου των αποδεικτικών ισχυρι-

σμών. Σημαίνει την αξιοπιστία της προηγηθείσας νομικής

επιχειρηματολογίας, η οποία προφανώς αξιολογείται ως ελ-

λιπής και επιστρατεύονται για να την ενισχύσουν και να της

προσδώσουν οντότητα και κύρος οι ιδεολογικές μου πεποιθή-

σεις και επιδιώξεις, ουσιαστικά το πολιτικό μου DΝΑ.

Αν είναι, λοιπόν, κάτι που δίνει υπόσταση στο κατηγορη-

τήριο, αυτό δεν είναι το γενετικό υλικό που ανιχνεύτηκε σε

μια από τις διάσπαρτες μάσκες που βρέθηκαν στην περιοχή

των Εξαρχείων εξ αιτίας των επεισοδίων των προηγούμενων

ημερών, αλλά η πολιτική γενετική μου ύλη, η παρουσία μου

σε εκείνη την πλευρά του οδοφράγματος που ορίζει η ταξική

μου θέση και συνείδηση, ενάντια στην καπιταλιστική κυριαρ-

χία και την κρατική τρομοκρατία.

(...) Εκτός όμως από πολιτική, η επικείμενη δίκη είναι και

πιλοτική: στην περίπτωση μου αυτό που κρίνεται κατ’ ουσίαν

είναι η δυνατότητα της εξουσίας να εξουδετερώνει τους πολι-

τικούς της αντιπάλους, κατασκευάζοντας ενόχους με μονα-

δικό αποδεικτικό στοιχείο τις επιστημονικοφανείς αποφάν-

σεις των βιολογικών εργαστηρίων της ΓΑΔΑ.

(...) Στη νέα εποχή καταστολής, στον καιρό του ΔΝΤ και του

ολοκληρωτικού πολέμου που κεφάλαιο και κράτος έχουν κη-

ρύξει στην κοινωνία, οι διώξεις εναντίον των πολιτικών εχ-

θρών του καθεστώτος δεν μπορούν να γίνουν πια με τις

παρωχημένες και δυσκίνητες μεθόδους της ούτως ή άλλως

συρρικνωμένης αστικής δημοκρατίας. Την ίδια στιγμή που

το ΔΝΤ, η ΕΕ και οι εγχώριοι εκπρόσωποι τους επιβάλλουν

καθεστώς καπιταλιστικού οικονομικού ολοκληρωτισμού, την

ίδια στιγμή ο μανδύας της δημοκρατίας πέφτει. Τότε οι φά-

κελοι των κοινωνικών φρονημάτων ανοίγουν και τα αντάξια

μετεμφυλιακής χωροφυλακής σενάρια «δένονται» με την

αδιάσειστη έρευνα DNA στα εργαστήρια της ΓΑΔΑ. Είναι η

στιγμή που η δύσοσμη παράδοση της εγχώριας κρατικής κα-

ταστολής συναντά τον ολοκληρωτισμό του μέλλοντος.

(...) Η σύλληψή μου συνέπεσε μια μέρα μετά την υπαγωγή

της χώρας στο ΔΝΤ και την ανακοίνωση από τον πρωθυ-

πουργό των πρώτων μέτρων άγριας λιτότητας. Στην τελετή

παράδοσης των τελευταίων εργασιακών δικαιωμάτων στο κε-

φάλαιο, ο λόγος περί «τέλους εποχής» και «αλλαγής σελίδας»

ακούστηκε φιλάρεσκος ξανά. Ας προσέχουν, όμως, οι κυρίαρ-

χοι. Ένα άλλο «τέλος της Ιστορίας», είκοσι χρόνια πριν, στά-

θηκε για πολλούς η αφετηρία της διάβασης από την περιοχή

της εφηβικής οργής στην ανατρεπτική πολιτική δράση. Μέσα

από την επίπονη διαδικασία αυτογνωσίας, αυτοκριτικής και

ωρίμανσης που συνοδεύει την κάθε καινούργια και σωρευ-

μένη αγωνιστική εμπειρία, το νέο «τέλος εποχής» είναι η αρχή

νέων επεισοδίων αγώνα, πολιτικά και μαχητικά αναβαθμι-

σμένων όσο και η τωρινή εκρηκτική αντικειμενική συν-

θήκη.»

Άρης Σειρηνίδης

πολιτικός κρατούμενος

Α ́πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού, 10.02.2011

Αποσπάσματα από το γράμματου Άρη εν όψει της δίκης


24

Εξεγ

έρσε

ις Β

όρει

ας Α

φρικ

ής -

Ασί

αςΚοίτα οι άλλοι έχουν κινήσει...

Η νέα χρονιά σημαδεύτηκε από την ηρωική εξέγερση

των λαών της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατο-

λής. Ένας αγώνας ο όποιος δεν σταμάτησε ακόμα. Συ-

νεχίζεται με ένταση. Οι λαοί των χωρών αυτής της

περιοχής για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έζησαν

την βάρβαρη αποικιακή και μισό – αποικιακή εκμετάλ-

λευσή τους από το διεθνές χρηματιστικό (τράπεζο – βιο-

μηχανικό ) κεφάλαιο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Έζησαν την πιο στυγνή, χωρίς κανένα πρόσχημα, εκ-

μετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Έζησαν την απο-

λυτή φτώχια και εξαθλίωση. Οι μόνοι που ζούσαν μέσα

σε χλιδή και τα πλούτοι ήταν οι υπηρέτες των αποικιο-

κρατών, οι ντόπιες ξενόδουλες εκμεταλλεύτριες τάξεις

οι οποίες εισέπρατταν κι αυτές μεγάλο μερίδιο από τα

υπερκέρδη των ξένων καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Μετά από μεγαλειώδεις και ηρωικούς αγώνες κατέ-

χτησαν την εθνική τους ανεξαρτησία ( κρατική αυτο-

τέλεια ), γεγονός πολύ σημαντικό για τους λαούς αυτών

των χωρών. Όμως δεν πάλευαν μόνο για αυτό. Πάλευαν

και για ανθρώπινες συνθήκες ζωής.

Όμως αυτές οι προσδοκίες τους δεν δικαιωθήκαν.

Επικεφαλής αυτών των αγώνων βρεθήκαν πολιτικές

δυνάμεις και τάξεις τις οποίες εύκολα μπόρεσαν να εξα-

γοράσουν και να θέσουν στις υπηρεσίες τους οι ιμπε-

ριαλιστές. Έτσι ξεκίνησε η εποχή της νέο-

αποικιοκρατίας. Μια νέα μορφή αποικιοκρατίας που

ρόλο υποταγής παίζουν πλέον τα δάνεια από τις ιμπε-

ριαλιστικές δυνάμεις.

Από τότε οι λαοί αυτής της περιοχής συνεχίζουν να

ζουν περίπου όπως ζούσαν την εποχή της αποικιακής

και μισό – αποικιακής κυριαρχίας και εκμετάλλευσης,

συνέχισαν να ζουν μέσα στη φτώχεια, τη πείνα και την

εξαθλίωση. Οι κυρίαρχες οικονομικά τάξεις αυτών των

χωρών «τα βρήκαν» με τα πρώην αφεντικά τους, βρήκαν

τρόπο για πιο «δίκαια» μοιρασιά των υπερκερδών από

την οικονομική εκμετάλλευση των λαών «τους». Από

τη μια, οι κυρίαρχες οικονομικά τάξεις αυτών των

χωρών και οι κλίκες – μαριονέτες στην διακυβέρνηση

των χωρών έχουν συσσωρεύσει αμύθητα πλούτοι και

από την άλλη οι λαοί έχουν συσσωρεύσει φτώχια, πείνα

και εξαθλίωση.

Ο μόνος τρόπος να κρατούν τους λαούς υποταγμέ-

νους, έτσι ώστε να μην εξεγείρονται ενάντια στη κοι-

νωνική αδικία, είναι η στέρηση των δημοκρατικών

δικαιωμάτων τους, μέσω φασιστικών και μισό – φασι-

στικών καθεστώτων. Ο τωρινός αγώνας αυτών των λαών

είναι αποτέλεσμα αυτής της διπλής καταπίεσης. Της

οικονομικής και της πολίτικης καταπίεσής τους από το

διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο και τους ντόπιους λα-

κέδες τους. Είναι αγώνας ενάντια στην φτώχια, την

πείνα, την εξαθλίωση, είναι αγώνας για δημοκρατικές

ελευθερίες. Οι κυρίαρχες οικονομικά κλίκες και οι πά-

τρωνές τους ιμπεριαλιστές, για να υποτάξουν τους εξε-

γερμένους λαούς χρησιμοποιούν την βία και τους

ελιγμούς, έτσι ώστε να οδηγήσουν τον αγώνα αυτό σε

ανώδυνα για αυτούς μονοπάτια, σε μονοπάτια τέτοια

ώστε να συνεχίζεται η αφαίμαξη των λαών, να συνεχί-

ζεται η συσσώρευση των υπερκερδών τους.

Εάν οι ντόπιες εκμεταλλεύτριες τάξεις και οι πολι-

τικοί τους υπηρέτες δεν καταφέρουν να υποτάξουν ή

να παραπλανήσουν τους εξεγερμένους λαούς, τότε η

μόνη λύση είναι η στρατιωτική επέμβαση των ιμπερια-

λιστικών δυνάμεων, την όποια θα ονομάσουν «ανθρω-

πιστική βοήθεια» ή «ειρηνευτική δύναμη» κλπ.

Φυσικά προσπαθούν να αποφεύγουν τέτοιου είδους

ενέργειες, ο οποίες τις ξεσκεπάζουν στα μάτια των

λαών.

Στο μεταξύ οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις βρίσκονται

σε παζαρέματα μεταξύ τους και με τις ντόπιες εκμεταλ-

λεύτριες τάξεις για το ξαναμοίρασα των πλουτοπαρα-

γωγικών πηγών των χωρών αυτών. Μέσα σ’ αυτές τις

πολύπλοκες συνθήκες διεξάγεται ο ηρωικός αγώνας

αυτών των λαών. Ο αγώνας αυτός είναι επίκαιρος και

για τους εργαζόμενους της πατρίδας μας, οι οποίοι βιώ-

νουν και αυτοί τα δεινά από την καπιταλιστική και ιμ-

περιαλιστική εκμετάλλευση.

Είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε ενάν-

τια στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία και την ξενόδουλη

ντόπια αστική τάξη για να ματαιώσουμε τα σχέδιά τους

που είναι η ένταση της εκμετάλλευσης μας, η χειροτέ-

ρευση του βιοτικού μας επιπέδου και η φτώχεια, η

αφαίρεση των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων και η

παραπέρα φασιστικοποίηση της ζωής μας.

Ο αγώνας αυτός, άσχετα από το τι έχουν στο μυαλό

τους οι ιμπεριαλιστές και οι υπηρέτες τους - ντόπιοι

λακέδες τους, είναι ένας αγώνας μεγαλειώδης, είναι

φωτεινό παράδειγμα για όλους τους λαούς του κόσμου.

Δείχνει για ακόμα μια φορά τη δύναμη των λαών όταν

αποφασίσουν να βγουν σε ανειρήνευτους αγώνες ενάν-

τια στα δεινά της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής

εκμετάλλευσης. Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος

για τη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου και για δη-

μοκρατικές ελευθερίες, για την ματαίωση των απάν-

θρωπων σχεδίων των ιμπεριαλιστών και των υποτελών

τους, σχέδια που έχουν σαν στόχο την αύξηση των

υπερκερδών τους μέσω της παραπέρα μείωσης των

αμοιβών των εργαζομένων, μέσω της παραπέρα χειρο-

τέρευσης του βιοτικού επιπέδου των λαών.

Γιάννης Θωμαΐδης

Εκπαιδευτικός


25

Περιβάλλον

Ανακύκλωση και Τοπική Αυτοδιοίκηση(Η ανακύκλωση ως στάση και συμπεριφορά ζωής)

Νίκος Ανταμπούφης Δημοτικός Σύμβουλος – Γραμματέας του Δημο-τικού Συμβουλίου Ξάνθης

ΠρόλογοςΗ ανακύκλωση των απορριμμά-

των δεν είναι απλά και ουδέτερα

κάτι καλό. Δεν αρκεί λοιπόν η

καλή διάθεση για να λειτουργήσει

αποτελεσματικά ένα σχέδιο ανακύ-

κλωσης. Σε περιοχές, όπως η δική

μας, χωρίς εμπειρίες από τέτοιου

είδους εγχειρήματα είναι πολλοί οι

άνθρωποι που πιστεύουν πως λίγοι

κάδοι διαφορετικών χρωμάτων

είναι η βασική προϋπόθεση ώστε να

ξεκινήσουμε την ανακύκλωση.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον

οποίο πολλοί δεν κατανοούν ή δεν

ερμηνεύουν την αδράνεια που επιδεικνύουν οι αρμό-

διοι. Τα πράγματα όμως είναι περισσότερο πολύπλοκα.

ΕισαγωγήΗ ανακύκλωση, ως πρόταση στα πλαίσια διαχείρισης

των απορριμμάτων, εμφανίζεται μετά τα μεγάλα προ-

βλήματα που δημιούργησε ο ολοένα αυξανόμενος όγκος

των απορριμμάτων. Είναι προφανές ότι αυτή η αύξηση

σχετίζεται με το καταναλωτικό μοντέλο των κοινωνιών

μας το οποίο είναι αποτέλεσμα του κοινωνικοοικονομι-

κού συστήματος που κυριαρχεί. Αναπόφευκτα λοιπόν,

όποιος θέλει να μιλήσει για την ανακύκλωση οφείλει

να φωτίσει και τις πλευρές του ζητήματος που αναφέ-

ρονται σε κοινωνικές παραμέτρους. Επίσης αναπόφευ-

κτα, δεν πρέπει να περιοριστεί σε τεχνικά θέματα και

διαπίστωση των καταστάσεων αλλά να ασχοληθεί με τη

σχέση που έχει και παράγει η ανακύκλωση με μια ορ-

γανωμένη τοπική κοινωνία.

Η ανακύκλωση ως συμπεριφορά δεν είναι καινούριο

φαινόμενο. Στην πατρίδα μας αλλά και σε άλλες κοινω-

νίες, κυρίως αγροτικές, υπήρξε μια καθημερινή πρα-

κτική επαναχρησιμοποίησης των «απορριμμάτων» ή

χρήσης τους για άλλες λειτουργίες. Η κατασκευή πρω-

τότυπων «εργαλείων» από υλικά που ολοκλήρωσαν την

αρχική τους χρήση και η πολλαπλή χρησιμοποίηση

των συσκευασιών ως βοηθήματα σε αγροτικές εργασίες

υπήρξε μια διαδεδομένη πρακτική. Οι κάτοικοι των

αγροτικών χωριών μη έχοντας μια καταναλωτική αντί-

ληψη για την αγορά των απαραίτητων, προτιμούσαν να

κατασκευάσουν ή να μετασκευάσουν οτιδήποτε τους

ήταν απαραίτητο ή χρήσιμο. Φυσικά, αυτό ήταν απο-

τέλεσμα και του χαμηλού εισοδήματος που διέθεταν.

Την πρακτική αυτή συμπλήρωνε η συνήθεια ελαχιστο-

ποίησης των απορριμμάτων μια και τα περισσότερα ορ-

γανικά απορρίμματα μετατρέπονταν σε τροφή για τα

ζώα ή λίπασμα για τα φυτά. Την ίδια εποχή στα αστικά

περιβάλλοντα η επιδιόρθωση ρούχων και παπουτσιών

ήταν μια κοινή πρακτική, ενώ η συσκευασίες ήταν υπο-

τυπώδεις. Επιπλέον, η ύπαρξη προϊόντων μιας χρήσης

ήταν μηδαμινή. Όλες αυτές οι πρακτικές ελαχιστοποι-

ούσαν τον όγκο των παραγόμενων απορριμμάτων.

Το πρόβλημα του αυξανόμενου όγκου των απορριμ-

μάτων συμβαδίζει με την αύξηση

της κατανάλωσης στις ανεπτυγμέ-

νες κοινωνίες. Η μαζική παραγωγή

προϊόντων και ο πολλαπλασιασμός

των προϊόντων μιας χρήσης σηματο-

δοτούν την στροφή των κοινωνιών

της ανεπτυγμένης Δύσης και της

Ασίας στο καταναλωτικό μοντέλο.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης

είναι, εκτός των άλλων, η χρησιμο-

ποίηση καινούριων υλικών για την

παραγωγή προϊόντων με κριτήριο

το ελάχιστο κόστος με μεγάλο περι-

θώριο κέρδους. Είναι η εποχή της

κυριαρχίας του πλαστικού και

άλλων, εχθρικών για το περιβάλλον, υλικών. Η προτε-

ραιότητα της συσσώρευσης κεφαλαίου και της επιδίω-

ξης κέρδους είναι σαφής απέναντι στην προστασία του

περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, τα Ανατολικά καθεστώτα

ακολουθώντας ένα οικονομικό μοντέλο που στηρίχθηκε

στη βαριά βιομηχανία και τον κεντρικό σχεδιασμό επέ-

λεγαν την ίδια προτεραιότητα ανάμεσα στην οικονο-

μική ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος.

Στις μέρες μας παρατηρούμε να έχουν παρόμοια συμ-

περιφορά κράτη και κοινωνίες αρκετά διαφορετικές

από όσες αναφέρθηκαν παραπάνω (πχ Κίνα, Ινδία κλπ).

Αφού λοιπόν λησμονήθηκε η «φυσική» ανακύκλωση

που αποτελούσε καθημερινή πρακτική, η περαιτέρω

ανάπτυξη του καταναλωτικού μοντέλου οδήγησε σε

κρίση το μοντέλο της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Αυτή η κρίση έχει σαφή οικονομικά χαρακτηριστικά

και αρνητικές επιπτώσεις οικονομικού, εκτός των

άλλων, χαρακτήρα. Με δεδομένο λοιπόν ότι η κρίση

που περιγράφουμε είναι και κρίση του μοντέλου παρα-

γωγής και κατανάλωσης των κοινωνιών, η αντίδραση

σ΄αυτήν φυσιολογικά πήρε χαρακτήρα αντιστροφής των

προτεραιοτήτων δίνοντας το προβάδισμα στην προστα-

σία του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα αυτή η αντίδραση,

που αποτελεί και εναλλακτική πρόταση, απέκτησε

έναν ολιστικό χαρακτήρα με αναφορές σε κάθε κοινω-

νική παράμετρο. Μιλάμε για το ξεκίνημα του περιβαλ-

λοντικού κινήματος! Η ανακύκλωση επανεμφανίζεται

ως ανάγκη της κοινωνίας αλλά και καλή πρακτική ενός

κινήματος που έχει γενικότερες αναφορές. Η επανεμ-

φάνιση της έχει πλέον τα χαρακτηριστικά ενός κοινω-

νικού αιτήματος που διεκδικείται και απευθύνεται

πλέον στις οργανωμένες δομές του κράτους. Για πολ-

λούς λόγους, το πεδίο στο οποίο αναπτύσσεται είναι

αυτό της τοπικής κοινωνίας και των θεσμών της. Μ΄

αυτό τον τρόπο εξηγείται και η ισχυρή σχέση που

υπάρχει ανάμεσα στην ιδέα, την υλοποίηση σχεδίων

ανακύκλωσης και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Συνεχίζεται στο επόμενο τεύχος


26

ΧΥ

ΤΑ -

Κερ

ατέα

Άρθρο της Ναυσικάς ΚυριάκηΜέλους του ιδρυτικού πυρήνα της Ενιαίας Αρι-στερής Κίνησης - ΕΝΑΚ

Για μια ακόμα φορά βρισκόμαστε μπροστά σε μια

πρωτοφανή εκδήλωση οργανωμένης κρατικής βίας, με

κύριο σκοπό την εξυπηρέτηση και περιχαράκωση ιδιω-

τικών συμφερόντων. Μετά την Λευκίμμη, Τεμπλόνι,

Λιόσια, Γραμματικό, Μαυροράχη και πολλά άλλα, ήρθε

και η ώρα της Κερατέας να βρεθεί στο προσκήνιο. Οι

βίαιες επιθέσεις των ΜΑΤ ενάντια στους αγωνιζόμε-

νους κάτοικους συντάραξαν την χώρα ολόκληρη, όμως

δεν αποτελούν γεγονός πρωτόγνωρο. Τη βία αυτή την

είδαμε και αλλού, όπως πχ στην Λευκίμμη Κέρκυρας

που για ένα ολόκληρο χρόνο βρέθηκε υπό αστυνομική

κατοχή και δεκάδες κάτοικοι της ακόμα είναι υπόδικοι

και σέρνονται στα δικαστήρια.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η μεθοδευμένη προ-

βολή και επιβολή των ΧΥΤΑ, σαν μοναδική μέθοδος

διαχείρισης των στερεών αποβλήτων, στην χώρα μας,

(παρότι κάθε χρόνο που περνούσε οι «ΧΥΤΑ», ξεπερ-

νιόταν και στο επίπεδο της τεχνολογίας και στο επί-

πεδο της ευρωπαϊκής νομοθεσίας), έχει πάρει την

μορφή σκανδάλου, με την εμμονή της μεθόδου και μά-

λιστα όταν επί δεκαετίες σε άλλες ευρωπαϊκές καπιτα-

λιστικές χώρες χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα η

τεχνολογική εξέλιξη και ενσωματώθηκε, λιγότερο - πε-

ρισσότερο, στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμά-

των. Οι τεχνολογίες αυτές, πήραν στην πλειονότητα

των περιπτώσεων την μορφή κατασκευής μονάδων ολο-

κληρωμένης διαχείρισης στερεών αποβλήτων και είναι

εγκατεστημένες βασικά εντός των αστικών κέντρων.

Κύριοι λόγοι αυτής της επιλογής είναι η καλή και απο-

δοτική λειτουργία των μονάδων καθώς επίσης και η ευ-

κολία διανομής της παραγόμενης ενέργειας, αφού

λειτουργούν παράλληλα και ως αυτοτελείς ενεργειακές

μονάδες. Επίσης, για το ιστορικό κυρίως μέρος της υπό-

θεσης, ο όγκος των παραγόμενων σκουπιδιών από τους

καταναλωτές στις χώρες αυτές είναι κατά πολύ μικρό-

τερος σε σχέση με αυτόν που αντιστοιχεί στην Ελλάδα.

Και αυτό γιατί μακρόχρονες πολιτικές προωθούσαν την

λύση, για όσο το δυνατόν λιγότερα σκουπίδια, στο πλαί-

σιο μιας οικονομικής, κοινωνικής , αναπτυγμένης κα-

πιταλιστικά, λειτουργείας στον συγκεκριμένο τομέα.

Αντίθετα στην Ελλάδα παρατηρούμε μια θεαματική

αύξηση των στερεών αποβλήτων, με την ίδια πρόοδο σε

όλη την επικράτεια. Και αυτό οφείλεται στη δική μας,

Ελληνική κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα

που κυριαρχείται και βασίζεται σε έναν καθυστερημένο

και εξαρτημένο καπιταλισμό, έναν καπιταλισμό «μεσης

ανάπτυξης» που δεν προχωρά μπροστά και χρησιμο-

ποιεί, τόσο το πολιτικό του προσωπικό, όσο και τις δυ-

νάμεις καταστολής του με μοναδικό στόχο την

επιβίωση και την διαιώνιση του καθυστερημένου μον-

τέλου που κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα.

Η ΕΝΑΚ από την ίδρυση της πάλεψε μαζί με τον Λαό

της Λευκίμμης και του Τεμπλονιού καταδεικνύοντας

την λύση με σοβαρή, συγκροτημένη, υπεύθυνη και ρε-

αλιστική θέση, θέση διεξόδου: την μονάδα ολοκληρω-

μένης διαχείρισης. Οι αντιδράσεις από το τοπικό μπλοκ

εξουσίας ήταν πολλές και αρκετές φορές έχουν υπερβεί

το δεοντολογικό τρόπο αντιπαράθεσης, ενώ αυτό που

επιλέγεται από την εξουσία είναι η ένοχη σιωπή, η συ-

σκότιση, η απόκρυψη της εναλλακτικής δυνατότητας

που προσφέρει η θέση της ΕΝΑΚ, με προφανή στόχο

την εξυπηρέτηση του καθυστερημένου μοντέλου και

των πολύμορφων συμφερόντων που ευνοούνται από

αυτό. Όταν όμως, η πρόταση διεξόδου έχει πειστικά κα-

τατεθεί, τότε το λόγο τον παίρνουν οι αγωνιζόμενοι κά-

τοικοι προωθώντας με ότι μέσα διαθέτουν λύσεις προς

την σωστή κατεύθυνση.

Από τα διάφορα ελληνικά κόμματα, «οικολογικά, φι-

λοπεριβαλλοντικά, φιλολαϊκά, αριστερά» ακούμε σαν

σανίδα σωτηρίας στο πρόβλημα την ανακύκλωση των

σκουπιδιών. Όταν όμως μιλάμε για κόμματα που βρί-

σκονται στην βουλή, θα περίμενε κανείς να ακούσει

ολοκληρωμένη, σαφή και τεκμηριωμένη επιστημονική

άποψη και όχι γενικότητες, απλουστεύσεις και ρητο-

ρική ανακύκλωση πολιτικών σκουπιδιών. Στην ίδια κα-

τεύθυνση βρίσκεται και το ΤΕΕ, του οποίου η

«αδύναμες» θέσεις έχουν χαρακτηριστικά απλής περι-

γραφής του προβλήματος και των λύσεων του, μέσα από

μία πρακτική «ποντιου πιλάτου» και όχι δυστυχώς

αυτό που επιβάλλεται από τον ρόλο του, δηλαδή να

πρωτοστατήσει για να πάει η χώρα μπροστά. Οι από-

ψεις περί αντιμετώπισης του προβλήματος μέσω της λε-

γόμενης ανακύκλωσης (με την οποία κανείς δεν είναι

αντίθετος εάν τεθεί στη σωστή της διάσταση), απόψεις

που δυστυχώς χρησιμοποιούνται εκτεταμένα και από

τα λεγόμενα αριστερά κόμματα και οργανώσεις, είτε

από άγνοια είτε από συνειδητή διάθεση αποπροσανατο-

λισμού, οι απόψεις αυτές παριστάνουν ότι δεν αντιλαμ-

βάνονται την γενικότερη κοινωνικοοικονομική δομή

της χώρας μας, την χαοτική σύγχρονη πραγματικότητα

των μεγαλουπόλεων και της υπαίθρου, τα συμφέροντα,

την έντονη έλλειψη οργάνωσης και παιδείας στο ελλη-

νικό κράτος. Είναι φανερό (και όχι απαισιόδοξο αλλά

ρεαλιστικό) ότι η ανακύκλωση, ενώ σαν διαδικασία πρέ-

πει να προωθηθεί, μόνο ένα μικρό μέρος του προβλή-

ματος μπορεί να αντιμετωπίσει, στο πλαίσιο της

σύγχρονης πραγματικότητας και των νέων εξελίξεων.

Την σκυτάλη πήρε η ΚερατέαΛαμπτήρας ΠΥΡΑΚΤΩΣΕΩΣ Απρίλης 2011

27

Τη σκυτάλη πήρε η Κερατέα

Σε κάθε περίπτωση, όμως, η χώρα μας συνεχίζει επί-

μονα με βάση την επιλογή των ΧΥΤΑ, που σε ορισμένες

περιπτώσεις, αν χρειαστεί μετονομάζει – βαφτίζει και

ΧΥΤΥ, ανάλογα με τις συνθήκες.

Είναι άραγε τυχαίο ότι επιλέγοντας αυτήν την μέ-

θοδο διαχείρισης, των ΧΥΤΑ χρειαζόμαστε κάποιες τε-

ράστιες εκτάσεις από την τόσο πολύτιμη και λίγη σε

έκταση Ελληνική γη; Ότι ο ένας μετά τον άλλο αρχαι-

ολογικοί και ιστορικοί χώροι θυσιάζονται στον βωμό

των σκουπιδιών; Το Οβριόκαστρο Κερατέας είναι ένας

από αυτούς. Τίθεται αναπόφευκτα και πιεστικά το ερώ-

τημα: Αυτή η υστερία υποβάθμισης της δημόσιας λαϊ-

κής γης, η οποία με την έναρξη λειτουργίας ενός ΧΥΤΑ

ολοκληρώνεται μέσα σε μια πενταετία, μήπως σχετίζε-

ται και με το γεγονός ότι θα πρέπει να προχωρήσουμε

σε υποβάθμιση των οικονομικών αξιών της δημόσιας

ακίνητης περιουσίας, πριν αυτές παραδοθούν στα ξένα

κεφάλαια με πρόσχημα την «αποπληρωμή των χρεών»;

Είναι άλλωστε αυτές, γνωστές εταιρικές πολιτικές των

Real Estates τους οποίους η κυβέρνηση του ΔΝΤ εμ-

πιστεύεται και ως συμβούλους ακίνητης περιουσίας.

Εμπιστεύεται τα οργανωμένα μεγαλομεσιτικά γραφεία

και ομίλους, τους αναθέτει δηλαδή την αξιολόγηση της

εμπορικής αξίας της δημόσιας γης. Που σημαίνει ότι

βάζει τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

Την περίοδο αυτή, επειδή – ουσιαστικά- έχει λήξει ο

υπάρχων σχεδιασμός που αφορά την διαχείριση των

στερεών αποβλήτων, η κυβέρνηση δρομολογεί διαδικα-

σίες ενός νέου σχεδιασμού, αξιοποιώντας την λεγόμενη

περιφερειακή αποκέντρωση του «Καλλικρατη». Με

βάση ένα σχέδιο κοινής αποδοχής των πολιτικών δυνά-

μεων του μπλοκ εξουσίας και των πλοκαμιών του, με-

ταφέρει στα περιφερειακά συμβούλια αρμοδιότητες

«σχεδιασμού» περιφερειακού επιπέδου. Πρόκειται για

ένα ακόμα κόλπο.

Εμείς στην ΕΝΑΚ δεν ζητάμε νέο περιφερειακό σχε-

διασμό. Ζητάμε εθνικό σχεδιασμό με κριτήρια και προ-

ϋποθέσεις που να στηρίζονται αποκλειστικά στο λαϊκό

συμφέρον που είναι η διασφάλιση της ποιότητας ζωής

του λαού, η προστασία του περιβάλλοντος και της δη-

μόσιας – λαϊκής περιουσίας και κληρονομιάς. Η υπό-

θεση της Κερατέας δεν είναι πρόβλημα μόνο των

κατοίκων της, όπως δεν είναι για την Λευκίμμη, το

Τεμπλόνι ή την Μαυροράχη Θεσσαλονίκης. Αφορά

όλον τον Ελληνικό λαό, σε όλη την επικράτεια και αυτό

η ΕΝΑΚ το στέλνει σαν μήνυμα παντού. Ο πολιτικός

μας αγώνας, οι προσπάθειες μας, μαζί με τις προσπά-

θειες του λαού και των κινημάτων του, να διαφυλαχτεί

ο τόπος, οι ιστορικοί και αρχαιολογικοί χώροι, θα είναι

περισσότερο έντονες. Αλλά και οι πιέσεις του αστικού

μπλοκ εξουσίας προς όλα τα κόμματα της Βουλής και

τις πολιτικές – κοινωνικές δυνάμεις ευρύτερα, θα αυ-

ξηθούν την επόμενη περίοδο, προκειμένου να υλοποι-

ηθούν οι σχεδιασμοί του. Εκεί θα βγουν χρήσιμα

συμπεράσματα.

Ανακεφαλαιώνοντας και ολοκληρώνοντας αυτή την

παρέμβαση, μια συγκροτημένη πρόταση άμεσης αντι-

μετώπισης του μεγάλου προβλήματος της διαχείρισης

των στερεών αποβλήτων περιλαμβάνει:

1. Την εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου εθνικού σχε-

διασμού, με την ενεργό συμμετοχή των κοινωνικών και

επιστημονικών φορέων και των κινημάτων αντίστασης

στους ΧΥΤΑ. Την οριστική και αμετάκλητη απόσυρση

των δυνάμεων καταστολής από τα « επίμαχα πεδία».

2. Μία νέα πολιτική επιλογή σύγκρουσης με τα κάθε

είδους οργανωμένα οικονομικά (εργολαβικά κλπ) και

πολιτικά συμφέροντα που εκμεταλλεύονται ασύστολα

τον τομέα των στερεών αποβλήτων καθώς και μια νέα

πολιτική για τις χρήσεις γης και το τεράστια κεφάλαιο

που ονομάζεται δημόσια – λαϊκή γη και ιστορική κλη-

ρονομιά.

3. Πολιτικές επιλογές που να προωθούν την χρήση

και αξιοποίηση νέων, εξελιγμένων τεχνολογιών που

αναπτύσσονται ραγδαία στον τομέα της διαχείρισης των

στερεών αποβλήτων σε αντίθεση με τα ξεπερασμένα, αν-

τιπεριβαλλοντικά και αντιπαραγωγικά συστήματα που

εφαρμόζονται σήμερα.

4. Μέσα στο πλαίσιο του εθνικού σχεδιασμού, η προ-

ώθηση κατασκευής ΜΟΝΑΔΩΝ ολοκληρωμένης δια-

χείρισης απορριμμάτων, μονάδων δημόσιου – λαϊκού

χαραχτήρα και ελέγχου, βασισμένων στις νέες και συμ-

βατές με το ελληνικό περιβάλλον, τεχνολογίες. Με τε-

χνολογίες που δεν αναπαράγουν τα περιβαλλοντικά

προβλήματα (όπως η μέθοδος καύσης – πυρόλυσης),

αλλά δημιουργούν συνθήκες ενός άλματος προόδου για

την χώρα μας.

Μια τέτοια πολιτική κατεύθυνση, αναμφίβολα βρί-

σκεται σήμερα σε ρήξη με τις πολιτικές και τις επιλο-

γές, με τα σχέδια του ελληνικού καπιταλιστικού

μοντέλου και των πολιτικών – οικονομικών εκφραστών

του. Αποτελεί όμως μια ξεκάθαρη, συγκροτημένη πρό-

ταση αγώνα και διεκδίκησης τόσο των κινημάτων όσο

και ολόκληρου του λαού που ταλαιπωρείται και υπο-

φέρει - ανάμεσα στα τόσα άλλα - και από το πρόβλημα

των σκουπιδιών.


28

ΓΝΩ

ΜΕΣ

- Α

ΠΟ

ΨΕΙ

Σ

Του Μανόλη Βασιλάκημέλος του ιδρυτικού πυρήνα της ΕΝΑΚ,πτυχιούχος τμήματος Πληροφορικής του Ελλη-νικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου.

«Δεν υπάρχει καμία αναφορά στο Μνηµόνιο σε οτιδή-ποτε που να αφορά συνενώσεις ή επιλογές για θέματασχολείων ή Πανεπιστημίων. Απολύτως καμία. Δενέχουμε καμία δέσμευση»,

Άννα Διαμαντοπούλου

Υπουργός Παιδείας

Είναι γνωστό από άλλες χώρες όπου υπήρξε επέλαση

του κατασταλτικού οικονομικού μηχανισμού του ΔΝΤ,

ότι πρώτος στόχος των μανδαρίνων του υπήρξαν τα σχο-

λεία και τα νοσοκομεία. Την αρχή την έκανε ο Λοβέρ-

δος με τα νοσοκομεία και ακολουθεί η Διαμαντοπούλου

με τα σχολεία Και φυσικά δεν πρόκειται για συγχω-

νεύσεις αλλά για κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων και

πανεπιστημίων. Και την δημιουργία συγκροτημάτων

με πολλές εκατοντάδες μαθητών ή σπουδαστών που δεν

θα επαρκούν οι αίθουσες διδασκαλίας ούτε για 40 μα-

θητές ανά τμήμα στην πρωτοβάθμια και στην δευτερο-

βάθμια, και ούτε σε 400-500 φοιτητές ανά αμφιθέατρο

στην τριτοβάθμια. Το επιχείρημα μονότονο «Είναι

δικές μας αποφάσεις έπρεπε να τα έχουμε κάνει μόνοι

μας» Έπρεπε πράγματι να έχουν το πολιτικό θάρρος να

πούνε στο λαό ότι τα παιδιά του για να σπουδάσουν θα

πρέπει οι γονείς να πληρώσουν ιδιωτικό σχολείο, γιατί

η δημόσια εκπαίδευση στοιχίζει. Όσο για το «δεν υπάρ-

χει καμία δέσμευση», το έχουμε ακούσει πολλές φορές

στο παρελθόν που κάποια στιγμή αποκαλυπτόταν ότι η

δέσμευση προέκυπτε από κρυφές συμφωνίες που είχαν

υπογραφεί. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν κακό παρελθόν που

κάποιοι, δυστυχώς γι αυτούς, το θυμούνται.

Όμως δυστυχώς οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης στο

ζήτημα της παιδείας δεν εξαντλούνται στα θέματα των

συγχωνεύσεων. Προχωράει σε συνολική αναδιάταξη

του εκπαιδευτικού συστήματος στα πρότυπα της πολι-

τικής της Θάτσερ στη Μεγάλη Βρετανία την δεκαετία

του ‘80. Τι σημαίνει όμως αυτή η πολιτική;

Το βασικό της στοιχείο είναι η απαγκίστρωση του

κράτους από την θεμελιώδη υποχρέωσή του να παρέχει

δωρεάν υπηρεσίες παιδείας σε όλους τους πολίτες του.

Αυτό επιτυγχάνεται στην παρούσα φάση με δύο τρό-

πους:

Ο πρώτος είναι με την ουσιαστική μείωση των κον-

δυλίων που παρέχει ο κρατικός προϋπολογισμός για

την παιδεία. Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και το κλεί-

σιμο σχολείων στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια

εκπαίδευση, όπως επίσης και οι περικοπές στους προ-

ϋπολογισμούς των ΑΕΙ (ανάλογη κίνηση είχε κάνει και

η Θάτσερ τη δεκαετία του 80 στη Μεγάλη Βρετανία).

Ο δεύτερος είναι με την υποβάθμιση των προγραμ-

μάτων σπουδών σε όλες τις βαθμίδες της Δημόσιας Εκ-

παίδευσης με στόχο την αποδυνάμωση του Δημόσιου

Σχολείου και την δημιουργία εκπαίδευσης δύο ταχυ-

τήτων. Αυτή που θα παρέχεται στην πλέμπα (ναι, έτσι

βλέπουν και αντιλαμβάνονται τα λαϊκά στρώματα) και

αυτή που θα παρέχεται στους γόνους των καλών και

εκλεκτών του συστήματος από μεγάλα πανάκριβα ιδιω-

τικά κολλέγια, γυμνάσια και λύκεια και γιατί όχι και

δημοτικά.

Απόδειξη γι αυτό είναι και το νέο Λύκειο όπως το

ονομάζουν. Δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Εντάσ-

σουν στα πέντε βασικά μαθήματα του Λυκείου τα Θρη-

σκευτικά (γιατί λέει δεν τολμούν να συγκρουστούν με

το παπαδαριό) και δεν έχουν εντάξει το μάθημα της

Πληροφορικής. Κρίνεται δηλαδή απαραίτητη η διδα-

σκαλία της δογματικής θρησκευτικής μεσαιωνικής αν-

τίληψης (που διδάσκονται τα παιδιά επί 9 συναπτά έτη

σε ολόκληρο το δημοτικό και το Γυμνάσιο) για τρία

ακόμη χρόνια στο Λύκειο, και θεωρείται επαρκής η δι-

δασκαλία των καθαρά εισαγωγικών στοιχείων της Πλη-

ροφορικής στα τρία χρόνια του Γυμνασίου !!! Και όλα

αυτά σε μια εποχή που όποιος δεν έχει βασικές γνώσεις

πληροφορικής θεωρείται πρακτικά αναλφάβητος….

Και όλα αυτά από τον» πρωθυπουργό του διαδικτύου»,

που «συγκρούεται με τα «μκροσυμφέροντα» των βιοπα-

λαιστών αλλά υπηρετεί τα μεγάλα επιχειρηματικά συμ-

φέροντα και υποκύπτει στις αξιώσεις του ιερατείου.

Και πάμε στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Το βασικό ερώτημα είναι που το πάνε.

Πριν από κάποια χρόνια το τμήμα Οικονομικών με-

λετών μεγάλης ιδιωτικής Τράπεζας δημοσίευσε ένα πό-

νημα που τουλάχιστον εμένα μου προκάλεσε την

αίσθηση ότι έχει γραφτεί κατά παραγγελία, για να

δώσει την κατεύθυνση που θα πρέπει οι κυβερνήσεις

να ακολουθήσουν. Αναφερόμενο κυρίως στα πλέον τα-

ξικά συστήματα εκπαίδευσης του αγγλοσαξονικού κό-

σμου (Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Νέα

Ζητήματα Παιδείας τηνεποχή του μνημονίου


29

Ζητήματα παιδείας την εποχή του Δ

ΝΤ

Ζηλανδία), προσπαθεί να μας πείσει ότι η καλύτερη

λύση είναι να ακολουθήσουμε αυτά τα πρότυπα.

Θα επιχειρήσουμε να αποδομήσουμε ένα προς ένα τα

επιχειρήματα των κατά παραγγελία φωστήρων.

Επιχείρημα πρώτο: Η πρόταση βασίζεται στην δια-

πίστωση ότι οι πτυχιούχοι των πανεπιστημίων απολαμ-

βάνουν υψηλότερες αποδοχές από αυτές του απόφοιτου

λυκείου άρα θα πρέπει να πληρώσουν μέρος του κό-

στους των σπουδών τους.

Αντεπιχείρημα: Οι πτυχιούχοι των πανεπιστημίων

στην σημερινή πραγματικότητα όχι μόνο δεν απολαμ-

βάνουν υψηλότερες αποδοχές αλλά στις περισσότερες

των περιπτώσεων είτε είναι μακροχρόνια άνεργοι είτε

απασχολούνται σε εργασίες που δεν έχουν σχέση με το

αντικείμενο που σπούδασαν, με πολύ χαμηλές αποδο-

χές. Αλλά ακόμη και αν υποθέσουμε ότι κάποιος δικη-

γόρος μπαίνει στην αγορά εργασίας αμέσως μετά τις

σπουδές του, μετά τα δύο χρόνια άσκησης τι αποδοχές

θα έχει; Και αν κάνει ελεύθερο επάγγελμα αμέσως ποια

είναι η πραγματική οικονομική του κατάσταση στα

πρώτα 5-10 χρόνια της καριέρας του;

Επιχείρημα δεύτερο: Όποιος έχει λεφτά πληρώνει

και σπουδάζει όποιος δεν έχει κρίνεται από το πανεπι-

στήμιο όχι για το αν έχει την ικανότητα να ανταπεξέλ-

θει στο αντικείμενο των σπουδών του αλλά εάν οι

ικανότητές του είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα οπότε

και του χορηγείται υποτροφία.

Αντεπιχείρημα: Αποκλείονται δηλαδή από την τρι-

τοβάθμια εκπαίδευση άνθρωποι που δεν είναι επίλε-

κτοι για υποτροφία και δεν έχουν να πληρώσουν ενώ

όσοι πληρώνουν «το παίρνουν το χαρτί». Και απόδειξη

γι αυτό είναι το «φημισμένο» αλλά μετά τις πολιτικές

Θάτσερ μάλλον ξεπεσμένο ” London School of Econom-

ics” που χορήγησε διδακτορικό στον γιό του Καντάφι,

έναντι δωρεάς 300.000 ευρώ !!! Και βέβαια όσοι από

τους υποψηφίους κρίνονται ότι δεν είναι αρκετά καθα-

ροί ως προς την ιδεολογικοπολιτική τους τοποθέτηση

και πιστοί στη νέα αυτοκρατορία αποβάλλονται.

Επιχείρημα τρίτο: (αντιγραφή επί λέξει για να

φανεί το μεγαλείο του επιχειρήματος και της πρότα-

σης):

Το κόστος χρηματοδοτήσεως των σπουδών στην τρέ-χουσα περίοδο από τους ίδιους τους σπουδαστές είναισχετικά υψηλό και η πληρωμή του απαιτεί συνήθως τηνανάγκη αναδιανομής του εισοδήματος του κάθε σπουδα-στή από το μέλλον, όταν ως πτυχιούχος θα μπορεί να έχειμία πολύ καλύτερη θέση εργασίας, στο παρόν όταν ωςσπουδαστής δεν έχει εισοδήματα για να ζήσει και να πλη-ρώσει τα δίδακτρα στο πανεπιστήμιο. Η ανακατανομήαυτή μπορεί να υλοποιηθεί με παροχή δανείων στουςσπου¬δαστές από εξειδικευμένους οργανισμούς για χρη-ματοδότηση του συνολι¬κού κόστους των σπουδών τους.Η αποπληρωμή των σπουδαστικών δανεί¬ων στο μέλλονμπορεί να αρχίζει από την περίοδο κατά την οποία οιαπό¬φοιτοι θα αρχίσουν να εργάζονται και να κερδίζουνένα ικανοποιητικό εισό¬δημα. Με αυτό τον τρόπο το κό-στος των σπουδών το επωμίζονται, στο σύνολο του ή με-ρικώς, οι ίδιοι οι σπουδαστές οι οποίοι απολαμβάνουνκατά κύριο λόγο και την απόδοση της επενδύσεως στην

εκπαίδευση τους.

Αντεπιχείρημα: Δηλαδή ο φοιτητής θα πρέπει να

παίρνει δάνειο για να σπουδάσει και θα είναι υποχρε-

ωμένος αν ας πούμε διοριστεί καθηγητής στη Μέση εκ-

παίδευση να πληρώσει ένα σημαντικό μέρος του

εισοδήματός του (μισθός πρωτοδιόριστου καθηγητή που

εργάζεται για πέντε και δέκα χρόνια σε περιοχή άλλη

από αυτή της μόνιμης κατοικίας του) για να αποπλη-

ρώσει το δάνειο των σπουδών του !!!! Άξιος ο μισθός σας

κύριοι…

Θα μπορούσα να επεκταθώ και άλλο, αλλά όμως νο-

μίζω ότι φάνηκε ότι η ανάλυση κα η πρόταση που τη

συνοδεύει δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Και ότι

είναι κατά παραγγελία από τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέ-

ροντα που λυμαίνονται το χώρο της εκπαίδευσης.

Και θα κλείσω με μια προσωπική μου εμπειρία που

φανερώνει το πώς μοιράζονται «πτυχία» και «μεταπτυ-

χιακά» από τα λεγόμενα «ιδιωτικά πανεπιστήμια».

Σε μεγάλη τέως κρατική τράπεζα, λειτουργούσε για

πολλές δεκαετίες ένα εσωτερικό κέντρο επιμόρφωσης

των υπαλλήλων το οποίο κάποια στιγμή λειτούργησε

και σαν ΙΕΚ. Ήταν πραγματικά αρκετά καλό το επί-

πεδο σπουδών από καταξιωμένους πανεπιστημιακούς

δασκάλους, και με εξετάσεις στο τέλος κάθε χρονιάς.

Όμως ο κύκλος σπουδών ήταν προσαρμοσμένος στις

ανάγκες εξειδίκευσης των εργαζομένων. Προσφέρονταν

μόνο 12 πανεπιστημιακά μαθήματα σε τριετή κύκλο

σπουδών μερικής φοίτησης και σε καμία περίπτωση δεν

μπορούσε να συγκριθεί με μια πανεπιστημιακή σχολή

πλήρους φοίτησης με 45-50 μαθήματα και με τετραετή

κύκλο σπουδών. Και όμως βρέθηκε ιδιωτικό «Πανεπι-

στήμιο» το οποίο πουλούσε στους «πτυχιούχους» αυ-

τούς αναγνωρισμένο από το ΔΙΚΑΤΣΑ μεταπτυχιακό,

στην ουσία χωρίς πτυχίο!!!

Δυστυχώς αυτή την παιδεία θέλουν να επιβάλουν.

Υποταγμένη και πλήρως ελεγχόμενη από τα ιδιωτικά

συμφέροντα...

http://enakcorfu.blogspot.com/ΕΝΙΑΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗΚΙΝΗΣΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Επικοινωνία με την ΕΝΑΚ Αθήνας:[email protected]


ΓΝΩ

ΜΕΣ

- Α

ΠΟ

ΨΕΙ

Σ

30

Δεν είμαστε τζαμπατζήδες... ρε!Άκουγα τις δηλώσεις του κ Ρέππα περί τζαμπατζή-

δων που δεν πληρώνουν τα διόδια και τα εισιτήρια των

λεωφορείων. Είναι το λιγότερο εξοργιστικό να στο λέει

αυτό το πράγμα υπουργός Κυβέρνησης που σου έχει

κόψει το μισθό, τη σύνταξη έχει ανεβάσει το Φ.Π.Α.

στα πάντα και η ανεργία έχει γίνει καθημερινότητα για

δύο εκατομμύρια συμπολίτες μας. Υποτιμάει τη νοημο-

σύνη μας αλλά και την αξιοπρέπεια μας.

Στο Ηράκλειο σπουδάζω πάνω από τέσσερα χρόνια

και η τιμή του εισιτηρίου συνεχώς ανεβαίνει. Όταν

ήρθα ήταν 55 λεπτά, μετά ανέβηκε στα 60, μετά στα 70

και με τον καινούριο χρόνο πήγε 80 λεπτά. Τη στιγμή

που το φοιτητικό εισιτήριο στη Θεσσαλονίκη είχε 25

λεπτά. Είναι παράλογα αυτά τα ποσά που επιβάλλονται

για τις δημόσιες μεταφορές. Ένας φοιτητής για να πάει

από το σπίτι του στο πανεπιστήμιο και να γυρίσει, επί

πέντε μέρες την εβδομάδα, επί τέσσερις εβδομάδες το

μήνα χρειάζεται 32 ευρώ. Θα μου πει κάποιος ότι δεν

είναι και κανένα τεράστιο ποσό, αλλά ναι πλέον είναι

αρκετά μεγάλο. Από τη στιγμή που μετράς και το τε-

λευταίο cent δεν μπορείς να δίνεις ένα μηνιάτικο χαρ-

τζιλίκι το χρόνο σε μεταφορές. Και το πιο εξοργιστικό

είναι ότι τα αστικά του Ηρακλείου δεν είχαν πρόβλημα,

η αύξηση έγινε χωρίς λόγο, ενώ μάλιστα ζητούσαμε σαν

φοιτητές τη μείωση τους.

Από την άλλη τα διόδια. Έγινε αυτό που φοβόμουν,

δηλαδή στάλθηκαν διώξεις και πρόστιμα σε κάποιους

που δεν τα πλήρωσαν. Αναμενόμενο και κλισέ θα χα-

ρακτηρίσω το κολπάκι. Προσπαθούν να εκφοβίσουν κά-

ποιους για να τα πληρώνουν και οι άλλοι, αλλά όταν

είχα γράψει για αυτό είχα πει ότι οι τοπικές οργανώ-

σεις του κινήματος θα τους καλύπτουν με όσα μέσα δια-

θέτουν, δικηγόρους κλπ. Ίσως αυτό να τους γυρίσει

μπούμεραγκ και πλέον να αρχίσουν να γίνονται προ-

σφυγές εναντίον της ψηλής τιμής των διοδίων.

Το ζήτημα είναι ότι, για ακόμη μια φορά, η κυβέρ-

νηση βλέπει εντελώς ασπρόμαυρα τα πράγματα και δε

σκέφτεται πως θα τα βγάλουμε πέρα. Αντιθέτως μας κα-

τηγορούν ως τζαμπατζήδες. Ποιοι; Αυτοί που μας κό-

ψανε. Και από πάνω νομίζουν ότι κάνουν το χρέος τους

οι επαρμένοι. Καμία επαφή με το περιβάλλον δεν έχουν

πλέον, πλήρης απομόνωση!

Δημήτρης Πολυχρόνης

Μαθηματικό Ηρακλείου

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος

στις Δημοτικές εκλογές του 2010 με την

Δημοτική παράταξη “Πολίτες για την Ξάνθη”

Το καρναβάλι ενός εισιτηρίου του μετρόΕίμαι ένα συνηθισμένο εισιτήριο του

μετρό. Περιμένω ώρες, μπορεί και μέρεςκλεισμένο μέσα στο σκοτεινό κουτί τουαυτόματου μηχανήματος πώλησης. Πολύσκοτάδι, βρε παιδάκι μου! Περίμενα πωςκαι πως την ώρα που θα βγω στο φως ναπάω και καμιά βολτίτσα. Βαρέθηκα κλει-σμένο εκεί μέσα.

Σήμερα ήρθε κι εμένα η σειρά μου.Τσουπ έσκασα μύτη στη θυρίδα κι έναγερασμένο χέρι άπλωσε και με πήρε. Τιφως !! Επί τέλους θα πάω κι εγώ τη βόλτα μου!

Το χέρι που με πήρε ανήκε σε μια γλυκιά κυρία με άσπραμαλλιά και πολλές τσάντες από την λαϊκή. Με έβαλε στην σχι-σμή του ακυρωτικού μηχανήματος κι έτσι «επικυρώθηκα».Είμαι πια ένα "έγκυρο εισιτήριο". Θα πάω βόλτα με το μετρό.Κατεβήκαμε τα σκαλιά για τις αποβάθρες. Ήρθε ο συρμός καιτο ταξίδι ξεκίνησε.

Όμως τι δυστυχία!! Στον επόμενο σταθμό η γλυκιά κυρία κα-τέβηκε. «Τι ατυχία !» σκέφτηκα, «δεν ήταν της μοίρας μου ναπάω μια μεγάλη βόλτα». Ανεβαίναμε τις κυλιόμενες σκάλεςκαι σκεφτόμουνα «αυτό ήταν! Θα καταλήξω σ’ ένα καλάθισκουπιδιών. Μέχρις εδώ ήταν η ζωή μου και η βόλτα μου».

Αλλά ξαφνικά τι έκπληξη! Βγαίνοντας από τον σταθμό η γλυ-κιά κυρία μεταμορφώθηκε σε ένα αγόρι που κρατούσε μια αγ-καλιά βιβλία και ξαναγύρισε μέσα στο σταθμό και πήρε τονεπόμενο συρμό.

«Μα πως έγινε αυτό ;» αναρωτήθηκα. Μετά θυμήθηκα ότιαυτές τις μέρες έχει ξεκινήσει το καρναβάλι. «Αχ, τι ωραία !!Πολύ καλή η μεταμφίεση. Κι εγώ θα συνεχίσω τη βόλτα μου».

Το ταξίδι κράτησε για 3 στάσεις καιεκεί έγινε πάλι αλλαγή της μεταμφίεσης.Τώρα το αγόρι άλλαξε σε μια όμορφη κο-πέλα που έσπρωχνε ένα καροτσάκι μεένα γλυκό μωρό. Τώρα η κατεύθυνσή μαςάλλαξε, γυρίζαμε πάλι πίσω, αλλά δεν μεπειράζει εμένα. Ο δικός μου προορισμόςείναι να κάνω βόλτες με το μετρό, δεν μεαπασχολεί η κατεύθυνση.

Στο τέρμα το παιχνίδι της μεταμφίεσηςσυνεχίστηκε. Μια ξανθιά καλλονή με

κρατούσε στα χέρια της. Μαζί της συνέχισα την βόλτα μου.Αυτή η όμορφη κοπέλα με έβγαλε κι απ’ το μετρό και με έβαλεσ’ ένα λεωφορείο. «Τι ωραία !» σκέφτηκα. «Είμαι πολύ τυχερόεισιτήριο. Θα δω και τον έξω κόσμο». Η διαδρομή με το λεω-φορείο κράτησε αρκετή ώρα κι όταν κατέβηκε η κοπέλα στηστάση της η ζωή μου της μιάμισης ώρας τελείωνε. Τώρα μπο-ρούσα να ξεκουραστώ για πάντα στο καλάθι των σκουπιδιών.

Είμαι ένα πολύ τυχερό εισιτήριο, επειδή ξεκίνησα την ζωήμου μέσα στο καρναβάλι και την έζησα όλη εκτελώντας με χαράτον προορισμό μου, να κάνω βόλτα με τα Μέσα Μαζικής Με-ταφοράς. Και είχαν και την πλάκα τους οι μεταμφιέσεις της κυ-ρίας που με αγόρασε.

Σκέφτομαι τα υπόλοιπα αδέλφια μου. Θα είναι άραγε κι αυτάτόσο τυχερά; Θα μπορέσουν κι αυτά να ζήσουν το τρελό αυτόκαρναβάλι; Και πόσο κρατάει το καρναβάλι, άραγε; Μακάρι γιαπάντα!

Καίτη ΠαρτάληΖωγράφος

http://zografieskaialla.blogspot.com

Δώ

σ’ τ

ο στ

ον επ

όμεν

ο!Λαμπτήρας ΠΥΡΑΚΤΩΣΕΩΣ Απρίλης 2011

31

Μπροστά σε έναν πίνακα του Χορστ Γιάνσεν

Θάνατε, γεννήθηκες μες στα πνευμόνια μουΕσύ, κομμάτι του εαυτού μου,Η ύπαρξη σου βασίζεται στην μίζερη ζωή μου,Τα φλέματά μου τα αμνιακά υγρά που μέσα τουςωρίμασες κι ο βήχας μουκοιλοπονήματα της γέννας σου.Τα μωρουδίστικα κλάματά σου θα είναι η αιώνιασιωπή μου.

Θήλασε από την ενέργειά μου μέχρις ότου να μηνμπορώ να σταθώ από τον πόνο.Παράλυσέ με και κατάπιε με ολόκληρο, διάχυσε μες

στο σώμα μου το δηλητήριό σου.

Σε ονόμασα καρκίνο.

Βερολίνο, 19.11.2009*Πρωτοδημοσιεύτηκε στο blog του περιοδικού ΤΕ-

ΦΛΟΝ 29.4.2010

Τα βράδια της κατάθλιψης (απόσπασμα)

Να βάλω τις λέξεις στη σειράΝα γράψω ένα ακόμα ποίημαΚι όμωςΔεν έχω γράψει ποιήματαΜε μαχαιριές στην καρδιάΆπλωσα τα χέρια μουΝα σε αγγίξωΣτον ύπνο μουΚι ας μην ήσουν εκείΔεν έχω γράψει ποιήματαΜε σπασμούς στο στομάχιΣηκώθηκα το βράδυΚαι στριφογύρισα στον ύπνο μου

Έσσεν, 27.5.2006

Οι τραυματιοφορείς της χαράς

Την κουβαλήσαμε τη χαρά όσο δεν πήγαινεΤη σύραμε σε κοινωνικές εκδηλώσειςΤην επωμιστήκαμε σε ανόητα πάρτιΤην κολλήσαμε σε ψεύτικα χαμόγελαΑλλά παρέμεινε άρρωστη, προσποιητή και πρόστυχη

Όλντενμπουργκ, 8.7.2009

Μια προσπάθεια να γράψω ποίηση γιασχολικά εγχειρίδια

Φαΐ με άμυλοφαΐ απαράμιλλοΦαΐ με λίποςτο τρως και είσαι κύτος

ΤέχνεςEpitaph

The wall on which the prophets wroteIs cracking at the seams.Upon the instruments of deathThe sunlight brightly gleams.When every man is torn apartWith nightmares and with dreams,Will no one lay the laurel wreathAs silence drowns the screams.

Between the iron gates of fate,The seeds of time were sown,And watered by the deeds of thoseWho know and who are known;Knowledge is a deadly friendWhen no one sets the rules.The fate of all mankind I seeIs in the hands of fools.

Confusion will be my epitaph.As I crawl a cracked and broken pathIf we make it we can all sit backAnd laugh.But I fear tomorrow I’ll be crying,Yes I fear tomorrow I’ll be crying.

King Crimson

Γνωρίζετε ότι:


ΤαΤα e-mails e-mails μαςμας......ΤΤωωνν φφοοιιττηηττώώνν:: [email protected]ΤΤωωνν εεκκππααιιδδεευυττιικκώώνν:: [email protected]


7ο Τεύχος Λαμπτήρας Πυρακτώσεως

Documents