AGROFORESTRY SİSTEMİNDE DERE KENAR!VEJET ASYONU

Riparian Refugia in Agroforestry Systems

By Mary Allen Dixl, Erol Akkuzu, Ned B. Klopfensteirr'

Jianvei Zhang", Mee-Sook Kim5 ve John E. Foster6

•• 7Çeviren: Mehmet GUVEN

DOGU ANADOLU ORMANCILIK ARAŞTIRMA MÜDÜRLÜGÜ2000/1 SERİ NO: 3

ı Department of Entomology, University otNebraska-Lincoln 68584, Department of Enıomology, University ofNebraska-Lirıcoln 68584, Forestry, Fisherıes and Wildlife Department, Unıversıty of Nebraska-Lirıcoln., Forestry. Fisherıes and Wildlife Department. University of Nebraska-Lirıcoln< Forestry, Fisherıes and Wildlife Department. University of Nebraska-Lincoln"Department of Enıomology. University of Nebraska-Lincoln 68584 .- Doğu Anadolu Ormancılık Araştırma Müdürü V.- Toprak- Ekoloji Bölümü

1

AGROFORESTRY SİSTEMİNDE DERE KENARI VEJETASYONU

By Mary Allen Dix8, Erol Akkuzu", Ned B. Klopfensteirı'", Jianvei Zhang",

Mee-Sook Kim12 ve John E. Foster13•

•• 14Çeviren: Mehmet GUVEN

öz

Geçen ikiyüz yılda, insanlar tarafından başlatılan toprak işleme,otlatma ve diğer faaliyetler Kuzey Amerika ve Avrupa dereleri ve suyundiğer kollan boyunca vejetasyon şeridinin % 80' ini tahrip etmiştir (Decampsve Naiman 1989; Pets ve ark.. 1989). Bu dere kenarı vejetasyonununyokoluşu kötü ekolojik sonuçlar nedeniyle önemini devam ettirmektedir.Aynı zamanda, dere kenarı vejetasyonu tampon şeritleri; su kaynaklarınıtoprak ve kimyasal kirlilikten korumak için Amerikada, özellikle GreatPlain 'de tercih edilen bir amenajman çalışması olarak desteklenmektedir(Schoeneberger 1994; Schoeneberger ve ark. 1995; Schultz ve ark.1995;Wight ve ark. 1995; Rietveld ve ark. 1996). Fakat modelolarak kullanmakiçin çok az doğal dere kenarı vejetasyonu zonu kalmaktadır (Naiman ve ark ..1993). Sınırlı biyo-çeşitliliğe rağmen ekosistem stabilitesini sağlamak içinyürütülen ve tasarlanan yeni dere kenan vejetasyon sistemleri yararlı vezararlı organizmalann her ikisi için de yiyecek ve yetişme yeri sunar.

Dere kenarı vejetasyon zonu, su içi ve kara hayatı sistemleriylebirbirlerini etkileyen suya bitişik üç boyutlu bir alan olarak tanımlanır. Böylezonlar yüzey suyla birleşmeden önce veya akışını geciktirmeden kirlenmişakışı emer (Gregory ve ark. 1991; Xiang 1996). Agroforestry ekosisteminde,komşu çit ve diğer ağaçsı plantasyonlar boyunca, erozyon ve seli önler,biomas üretir ve ekonomik hasılatı artırır. Bu yararlar, dere kenarıvejetasyonu agroforestry sistem amenajmanı ve su içi hayatı restorasyonunuiçeren ilk sonuçlardır (Naiman ve ark. 1993), fakat dere kenarı vejetasyonubitkiler, omurgasız ve omurgalı hayvanlara keza zıt bir çevrede sığınak(yetişme yeri, yiyecek ve koruma) sağlar.

8 Department ofEntomology, University ofNebraska-Lincoln 68584'Department of Erıtornology, University of Nebraska-Lincolrı 68584iii Forestry, Fisheries and Wildlife Department. University ofNebraska-Lincoln.ii Forestry, Fisheries and Wildlife Department. University ofNebraska-Lincoln.Il Forestry, Fisheries and Wildlife Department. University ofNebraska-Lincoln.Ll Department of Entomology, University ofNebraska-Lincoln 68584"Doğu Anadolu Ormancılık Araştırma Müdürü V.- Toprak- Ekoloji Bölümü

2

ABSTRACT

In the last 200 years, cultivation, grazing, and other actıvıtıesinitiated by humans have destroyed more than 80 percent of the strips ofvegetation along North American and European streams and other bodies ofwater (Decamps and Naiman ı989; Petts et aı' ı989). This disappearance ofthe riparian zones is continuing with little concem for ecologicalconsequencens. At the same time, riparian buffer strips are being promoted asa preferred management practice in the United States" especially in the GreatPlains, to protect water resources from soil and chemical pollution(Schoeneberger 1994: Schoeneberger et aL.1995; Schultz et aL. 1995a; Wightet aL. 1995; Rietveld ı996). Few natural riparian zones rernain. however, toserve as models (Nairnan et aı' ı993). New riparian systems, designed andimp1emented to provide ecosystem stability despite limited biodiversity, offerfood and habitat for both beneficia1 and pest organisms.

The riparian zone is defined as a three-dimensional area adjacent towater that interacts with both aquatic and terrestrial systems. Such zonesabsorb contaminated runoff before it joins the surface water or delay its tlow( Gregory et aL. ı99 ı;Xiang 1996 ). In an agroforestry ecosystem, along withneighboring hedgerows and other woody plantings, they help control soilerosion and tloods, protect livestock, produce biomass, and increaseeconomic yields. These benefits are the primary reason that riparian zonesare included in agroforestry system management and aquatic systemrestoration ( Naiman et aı' ı993), but riparian zones also increase ecosystemdiversity by providing refuge (habitat, food, and protection ) for plants,invertebrates , and vertebrates in an otherwise adverse environment.

3

7

Ağaçların Rolü

Bitkiler, özellikle ağaçlar, bir dere kenarı vejetasyon zonununfonksiyonunun etkili olmasında çok önemlidir (Blankenship 1996): Azotun% 80-90'ınl, sedimentin % 85-90'ınl ve ürün sahasından çözülen herbisitlerin% 90'ından daha fazlasını ağaç, çalı, ot ve çayırları içeren 66 ayak (66 x 30.5= 20.13 m.) genişliğinde bir vejetasyon zonu yardımıyla tutabilir (Schultz veark. 1995;Schultz 1996). Bu tampon bölgeden geçtikten sonra dere içinegiren su tampon zon olmayan yerden daha temizdir ve bitişik dere kenarıdaha stabildir (Schoeneberger 1994; Schoeneberger ve ark. 1995; Rierveld1996).

Ağaçların rizosferi herbisit, insektisit ve diğer toksik bileşikleriçözebilen madde içeren mikroorganizmaların çoğalmasını daima destekler(Hasenwandter ve Bowen 1996). Ormanda ki birçok ektomikorizal mantarazotu organik formda metabolize edebilirler (Read ve ark.1989). Mikorizalarbesin elementlerinin alınışının (örn: fosfat ve demiri partikül halinde alırlar)artmasına yardımcı olabilirler (Cromack ve ark. 1979). Mikorizal hyphaebitki dokusunda ağır metallerin birikmesini artırabilir. Bu fonksiyonlar derekenarı vejetasyonda çok önemlidir, çünkü onlar toksik artıkların ve tarımsalkirliliğin diğer kaynaklarının etkisini azaltmaya yardım ederler.

Mikorizal birlikler sık sık, yerli bitkiler yardımıyla su ve hayati besinelementlerinin alınışını düzenleyerek çevresel stresi düzeltirler. Ağaçlarınmikorizal uyarımları (tahrik), topraktaki besin elementlerini artırarak fakirtoprağı dengeler. Faydaların genişlemesi mikorizal birliklerin çeşitliliğine vebolluğuna, kök kılcallarının ve köklerin üretimine, toprağa ve ağaçgenotiplerine bağlıdır (Haselwandter ve Bowen 1996).

Talihsiz olarak, bazı tarımsal ekosistemlerde mikoriza bolluğu genelolarak düşüktür, çünkü saf ürünler kök sistemini ve rizosfermikroorganizmalarını sınırlamaktadır. Böylece, dere kenarı vejetasyonu içindikilen fidanlar dikimden önce mikorizal mantarla aşılamadanfaydalanabilirler. Böyle aşılamalar toprak besin elementlerince fakir olduğuveya topraklar çok az veya hiç adapte olmamış mikorizal mantarlara sahipolduğu zaman özellikle etkilidirler.

Yüksek vejetatif çeşitliliğe sahip dere kenarı vejetasyon tercih edilir,çünkü böyle topluluklar çevresel ekstremlere adapte olabilirler ve tersine,etkilenmiş türlerin yerine geçebilirler (Moffat, 1996). Yüksek tür çeşitliliğinesahip çayır alanları çok verimlidir, selden sonra çabukça iyileşirler ve mevcuttoprak besin elementlerinden az biyoçeşitliliğe sahip bir çayır alantopluluğundan daha çok faydalanırlar (Tilman, 1996). Eğer dere vejetasyonuıonlarında bitki tür çeşitliliği çayır alanlarındaki gibi bir rol oyrıarsa, fazla

hypae: Mantar miselinin ince uzun elementlerinden biri4

çeşitlenmiş bitkiler dere kenarı vejetasyon ekosistemin stabilitesini artırır.Bunun ötesinde, tarımsal, su içi ve orman ekosistemine komşuluk faydalıolacaktır.

Faydalı Yerleşikler

Dere kenan vejetasyonunda ki ağaçlar hem omurgalı ve omurgasızhayvanlar için. hem de ürün zararlıları ve onların doğal düşmanları içinbarınak sağlar (Dix ve ark.). Böcekler için önemli bir yırtıcı olan örümcekler,ağaçlar mevcut habitatlarını artırdıkları için ağaç köklerinin olduğu torfalanlarında ve ürün alanlarında bol miktarda bulunurlar. (M.E. Dix,yayınlanmamış veriler). Ağırlıklı olarak tarımsal alanlarda dere kenanvejetasyon kapiumbağalar, arnfibianlar", yılanlar, küçük memeliler vekuşların yaşamaları için önemlidir:

-Arnfibian populasyonundaki düşüş, dere kenarı vejetasyonunyerleşim yerlerinin azalmasına bağlıdır.

-Sürüngenler, amfıbianlar ve küçük memeliler dere kenarı vejetasyonalanlarından uzaklaşmazlar (Szaro, 1991; Blankenship, 1996).

-Göç eden kuşlar göç esnasında dere kenarı vejetasyon zonlarındayiyecek ve barınak ararlar (Blankenship, 1996).

-Yavrulayan kuşlar ve oyuklarda yaşayan kuşlar ağaçlık alanların üstkısmındaki ağaçla kaplı sel yataklarını ve otlarla kaplı yerleşim yerini tercihederler (Stauffer ve Best, 1980).

-Arizona'da yabani türlerin %85'inden fazlası yaşam için dere kenanvejetasyonu isterler ve daha cazip bulurlar ve çoğu kuş türleri günlük olarakdere kenarı vejetasyon alanlarını ziyaret ederler (Blankenship, 1996).

-Iowa kuşundaki bolluk ve çeşitlilik çayırlık alanlarda sıra halindekikomşu otsu alanlardan üç kat daha fazladır (Bryan ve Best, i99 I).

-Nebraska kuşunun bolluğu ve tür zenginliği ağaçsı dere kenanvejetasyon zonlarında otsu zonlardan önemli derecede fazladır (Fitzmaurice1995).

Ürünler açısından dere kenarı vejetasyon zonunda zengin toprak arzuedildiği için, arazi idarecileri sık sık ağaçsı vejetasyon u uzaklaştırırlar veyerine ürünlerle dar bir zonda otsu vejetasyonu getirirler. Bütün ağaçsıvejetasyon uzaklaştmldığırıda, 32-37 kuş türü dere kenarı vejetasyonunuterkeder. Dere kenarı vejetasyon zonundaki otsu ve ağaçsı vejetasyonalanlarını içerrnek şartıyla, yapısal ve vejetatif çeşitliliğin artması 22-30 kuştürüne yarar (Stauffer ve Best i980). Böylece vejetatif çeşitliliği, sudibindeki kök veya dalların boyutunu. vejetasyonun dikey tabaka oluşumunu.fıdan ve ağaç boyutunu artırmak için yapılan dere kenan vejetasyon

amfibian: hem karada hem de suda yaşayan hayvanlar5

zonundaki büyük alanlarının idaresi birçok kuş türüne fayda sağlar (Balda,1975; Stauffer ve Best, 1980; Best ve ark. 1990). Fakat, dere kenarıvejetasyon zonunun belirli kısımları kum tepesi ve turnalar gibi bazı nadirtürlerin faydası için planlanmalıdır. Bu kuşlar gün boyunca sık çayırlardabeslenerek ve geceleri ağaçsı dere kenarı vejetasyonu zonlarından uzak,suyun sığ aktığı sığlıklarda durarak kendilerini yırtıcıtardan korurlar (Balda,1975; Stauffer ve Best, 1980; Krapu, 1981).

Arılar, iri arılar, kelebekler ve parazit zarkanatlılar polen kaynağıolarak dere kenarı vejetasyonu zonunda ağaçların, atların, çayırların,baklagillerin ve diğer vejetasyonun çiçeklerini kullanırlar. Dişbudak(Fraxinus sp.), meşe (Quercus sp.), söğüt (Salix sp.), akçaağaç (Acer sp.),kavak (Populus sp.) ve rüzgarla tozlaşan diğer ağaçlar ürünlerden ve diğerçiçeklerdeki polen kaynaklarından önce bal arıları için polen sağlarlar.söğütler ayrıca nektar kaynağı olarak hizmet ederler (Ayers ve Harman,1992; Shuel. 1992). Syrfıtler ve diğer iki kanatlı polinatörler polen için taçotu(Coronilla sp., Fabaceae), taş yoncası (Melilotus sp., Fabaceae), ipeklitohumlugiller (Asclepias sp., Asclepiadaceae) ve Asteraceae familyasınınçeşitli üyelerinden reyhan (Solidago sp.), üzüm otu ( Ambrosia sp.),çançiçeği ( Rudbeckia sp.) ve köygöçüren (Cirsium sp.) hem polen hemdenektar için çiçekli bitkileri ziyaret ederler (Ayers ve Harman 1992; Lagerlöfve ark. 1992).

Eğer bir miktar küçük dere kenarı vejetasyon alanı çiçeklenen türleriçin ve başarılı vejetasyonun doğal üremesi için ayrılırsa, polinatörlerçoğalırlar. Bu vejetasyon, ürün poleni elde edilemez olduğunda alternatifpolen kaynağı olarak hizmet eder. En azından iki metre genişliğinde birherbisit serbest zonu bu alanlar etrafında muhafaza edilmelidir: fakat Elymusrepens (Gramineler) gibi birkaç herbisite dayanıklı çayırlar ve otlar yaşamayadevam edecektir. Bitki çeşitliliğindeki böyle sınırlamalar tozlaşmayı sağlayanböceklerin sayısının azalmasına önderlik edebilir (Lagerlöf ve ark. 1992).

Michigan'daki son araştırma, belirli parazitlerin yiyecek ve barınakiçin dere kenarı vejetasyon zonu içeren ağaçlık alanları aradığınıgöstermektedir. Avrupa mısır delicisinin bir paraziti olan ergin Eriborusıerebrans (Hyrnenoptera: Ichneumonidae), sahanın kenarlarında ve ağaçlıkalanlarda nektar ve polenle beslenir. Buğday delicisi larvalarınınparazitleşmesi ağaçlık kenarların yakınında daha fazladır (Landis ve Haas,1992). Great Plain ( Büyük Ova) dere kenarı vejetasyon zonunda ağaçlarınküçük dal parçaları birikir ve sonuç olarak çoğu önemli doğal düşmanlarınyaşamasında önemli bir roloynar.

6

Zararlıların Sığınağı

Dere kenarı vejetasyon zonları aynı zamanda kabuk böcekleri(Scolytidae), güney mısır kök kurdu (Diabrotica undecimpunctata,Coleoptera: Chrysomelidae), tohum biti (Anthonomus grandis grandis,Coleoptera: Curculionidae), ve Avrupa mısır delicisi gibi önemli orman veürün zararlıları için barınak olarak hizmet sağlarlar (Dix ve ark., ı995). GreatPlain'in kuzey kesirninde, karaağaç ve dişbudak kabuk böceklerinin endemikpopulasyonları dere kenarı vejetasyon alanlarında yaygındırlar.Tasallut budere kenarı vejetasyon zonundan ağaçlandırılmış şehir ve kırsal kesimedoğru olur (Dix, özel gözlem). Orta ve Güney Great Plainde. güney kökkurtları ve tohum bitleri nispeten ağaçların altındaki enkazda kışı geçirirler.Avrupa mısır delicisinin yerli konukçuları ağaçlık dere kenarı vejetasyonzorılarmda yaygındırlar (Dix ve ark.1995). Ağaçların ve ürünlerinmonokültürünün aksine, dere kenarı vejetasyon zonları böceklerden.hastalıklardan bitkilerin ve diğer zararlılardan kurtulmak için rotasyorıa tabiitutulamazlar. dolayısıyla zararlı organizmaların idaresi için ayrı metotuygulanmalıdır.

Genetik olarak yetiştirilen kavak, mısır ve diğer ürünler tarımda ve sukalitesinin düzeltilmesinde pesticide (böcek ilacı) kullanımını azaltmak içinumut verici bir seçenektir (Raffa ve ark., 1993: Dix ve ark., 1997:Kolepfenstein ve Hart, 1997), fakat "dayanıklı böceklerin gelişmesi nasılönlerıecekti?" şeklinde bir problem ortaya çıkmaktadır. Barınak cevabın birparçasıdır ve gerçekte, genetik mühendislikle yetiştirilen vejetasyonunkullanımı için barınak kurulması mecburdur. Örneğin, böceklere dayanıklımaddenin kullanımı barınağın kurulmasını gerektirir. Çünkü riperyanzonlardaki otsu ve odunsu vejetasyon mısır delicileri ve kavak zararlılarınaalternatif ev sahibi olarakta hizmet ederler, nispeten bu zonlar genetik olarakyetiştirilen bitkilerin zararlılarına da barınak olarak hizmet ederler ( Anon ..1995).

Dengeleyici Hareket

Uzun süren dayanıklılık adapte olabilmeyi gerektirir ve böyleceadapte olabilmeyi sağlamak için riperyan ekosistemler idare edilmelidir.Riperyan ekosistem yönetimi, çekirdek stokları, korunaklar ve insanlartarafından yaygınca kullanılan alanlar arasında bir denge sağlar.

Başarılı idare, insanlara kendi kaynak amaçlarını karşılamak için cmüsaade ederken çekirdek ve tampon alanlarda arzu edilen sığınak}biyoçeşitliliği sağlamalıdır (Grurnbirıe, 1994). Bir son dizayn tarım [ihtiyaçlarını. arazi sahiplerinin ihtiyaçlarını, minimal yürütme maliyetlerini J.ve maximal ekonomik dönüşleri yansıtmalıdır. Riperyan sistemler içın

7

amaçlar bilim adamları, ekonomistler, çiftçiler, uzmanlar ve yöneticiler birfikirbirliği sağlarlar.

Riperyan zonun restorasyon u, barınak için uzun· dönem çevreselistekler ile kısa dönem insan ihtiyaçları arasında denge sağlamak zorundaolan uzun dönem bir işlemdir. Büyük ölçekli riperyan zonların restorasyonu,Great plain'de, Kuzey Amerika'da veya dünyada orman artıklarturn bazıters etkilerini azaltabilir. Çünkü riperyan zonlar su; kıyı ve agroforestrysistemlere etki ederler ve orrnarılar, agrorıornistler, hidrolojistler ve çiftçilerarasındaki ortaklık, komplex sosyopolitik ve ahlak değerlerine sahip ekolojikilişkilerin akıcı bilgisini değerlendirmek için yararlıdır ( Gregory ve ark.,1991; Bartuska, 1994).

KAYNAKÇA'

ANONYMOUS. 1995. B.t.- transgenic com registered; conditions rıoted.Pesticides and Toxic Chemicals News. 23:9-10. Washington, DC: CRS Press.AYERS, G .S., and J .R. HARMAN. 1992. Bee forage of North Arnerica andthe potential for planıing for bees. In The Hive and tbe Honey Bee. ed. M.Greham, 437-535. Hamilton; IL: Dadant and Sons.BALDA, R.P. 1975. Vegetation structure andbreeding bird diversity. InSymposium on management of forest and range habitats for nongame birds,tech. Coor. D.R. Smith, 59-80. General Technical Report WO-I.Washington, DC: USDA Forest Service.BARTUSKA, A.M. 1994. Ecosystem management in the Forest Service.Silvic~lture: From a cradie of forestry to ecosystem management. InProceedings of tbe National Silvicultural Workshop. Asheville, NC: USDAForest Service, South-Eastern Forest the Experiment Station.BEST, L.B.,R.C. WHITMORE, and G.M. BOOTH. 1990. Use of comfıeldsby birds during the breeding season : The importance of edge habitat.American Midland Naturalist 123:84-99.BLANKENSHIP, K. 1996. Streamside forests: Keys to the living landscape.American Forests Spring 1996: 13-20,39.BRYAN, G.G., and L.B. BEST. 1991.·Bird abundance and species richnessin grassed waterways in lowa rowcrop fıelds. American Midland Naturalisı126:90-102.CROMACK, K., P. SOLLlNS, W.C. GRANSTElN,. K. SPEIDEL, A. W.TODD, G. SPYCHER, Y.- LI. CHlNG, and R.L. TODD. 1979. Calciumoxalate accumulation and soil weathering in mats of the hypogeous fungusHysterangium crassum. Soil Biology and Biochemistry 11 :463-68 ..DECAMPS. H., and RJ. NAIMAN. 1989. L'ecologies des fleuves. LaRecherche 20:310-18.

8

DIX, M.E., R.J. JOHNSON, M.O. HARRELL, R.M. CASE, RJ. WRlGHT, 1L. HODGES, J.R. BRANDLE, M.M. SCHOENEBERGER, NJ. J

SUNDERMAN, R.L. FITZMA Urıce, L.J. YOUNG, and K.G. HUBBARD. 11995. Influences of trees on abundance of natural enemies of insect pests: A i

review. Agro-forestry Systems 29:303-1 ı. "DIX, M.E., N.B. KLOPFENSTEIN, J. W. ZHANG, S.W. WORKMAN, and iM.-S. KIM. 1997. Potential use of Populus for phytoremediation of i

environmental pollution in riparian buffer zones. In Micro-propagation , igenetic engineering and molecular biology of Populus, eds. N.B.)Klopfenstein, Y.W. Chun, M.-S. Kim, and M.R. Ahuja. Fort Collins. CO: ı

USDA Forest Service " Rocky Mountain Forestand Range Experiment ıStation. rOVER, L.E. 1995. Non-crop habitats and the eonservation of Eriborus rterebrans (Gravenhorst) (Hymenoptera: Ichneumonidae), a parasitoid of the r

European com borer, Ostrinia nubilalis (Lepidoptera: Pyralidae). PhD I.

dissertation, Michigan State University. IFITZMAURlCE, L.W. 1995. Avian use of riparian eorridors and adjacent Scropland- in east-central Nebraska. Master's thesis. University of Nebraska- FLincoln. ı;

GREGORY, S.V., SWANSON F.J., MCKEE W.A., and CUMMINS K.W. G

i99 ı. An ecosystem perspective of riparian zones: Focus on links between Cland and water. Bio Science 41 :540-5 i. FGRUMBINE, R.E. 1994. What is ecosystem management; Conservation nBiology 8:27-38. SHASELWANDTER, K., and G.D. BOWEN. 1996. Mycorrhizal relations in atrees for agroforestry and land rehabilitation. Forest Ecology and}Management 91: 1-17. CKLOPFENSTEIN, N.B., and E.R. HART. 1996.Biotechnical approaches to Sstudyand improve insect resistance of woody plants. In Biotechnology oj Y.omamental plants, eds. R.L. Geneve, J.E. Preece, and S.A. Merkle, 353-66. :Wallingford, Oxon, UK: CAB InternationaL. SKRAPU, G. 1981. Platte River Ecology Study. Unnumbered Speeial SResearch Report. Jamestown, ND: USDI Fish and Wildlife Service, Northem pıPrairie Wildlife Research Center. DLAGELÖF, J., J. STARK, and B. SVENSSON. 1992. Margins of S,agricultural fields as habitats for pollinating insects. Agriculture, Ecosystems OLand Environment 40: 117-24. iLANDIS, D.A., and MJ. HAAS. ı992. lrıfluerıce of landscape structure on S~abundance and withinfield distribution -of European com borer (Lepidoptera: SIPyralidae) larval parasitoids in Michigan. Environmental Entomology bı21:409-16. A

9

MOFFA T, A.S. 1996. Ecodiversity is a boon to ecosysterns, not species.Ecology 271: 1-497.NAIMAN, RJ., H. DECAMPS, and M. POLLOCK. 1993. The role ofriparian corridors in maintaining regional biodiversity, EcologicalApplications 3 :209-12.PEITS, G.E., H. MÖLLER, and A.L. ROUX, eds 1989. Historical change oflarge alluvial rivers: Western Europe. Chichester, UK: John Wiley and Sons.RAEDEKE. K .. ed. 1989. Streamside management : Riparian wildlife andforestry inıeracıions. Contribution Number 59. Seattle: University ofWashington. Institute of Forest Resources.RAFFA, K.L., B. MCCOWN, D. ELLIS. R. RAMACHANDRAN. and RJ.ROBISON. 1993. Prospects and approeches to genetically engineered pe stresistance in energy trees. In Proceedings of the International EnergyAgeney, 199/ joint meeting of Task Force V groups on exchange ofgeneticmaterials and joint trials of Alnus, Populus & Salix, eds. R.B. Hall, R.D.Hanna. and R.N. Nyong'o, 98-106. Ames: lowa State University PrintingService, Department of Forestry.READ. DJ., J.R. LEAKE, and A.R. LANGDALE. 1989. The nitrogennutrition of mycorrhizal fungi and their host plants. In Niırogen, phosphorusand sulfur uıilizaıion by fungi, eds. L. Boddy, R. Marchant. and DJ. Read.Cambridge, UK: Cambridge University Press.RlETYELD, B. 1996. Agroforestry symposia at 1996 Agronomy Soeietymeetings. The Temperate Agroforester April 1996:3-6,9.SCHOENEBERGER, M. 1994. Woody plant seleetion for riparianagroforestry projeets. in Proceedings of the North-Easıern and IntermountainForest and Conservation Nursery Associations. ed. T.D. Landis, 123-29.General Teehnieal Report RM-243. Fort Collins, CO: USDA Forest Service.SCHOENEBERGER, M., M. DOSSKEY, G. BRATTON, G. WELLS, B.W1GHT, K. HOAGLAND, and J. BRANDLE. 1995. Riparian buffer systems: An in/egra/ed approach. Poster Abstraets of the ı995 Annula AmericanSociety of Agronomy Meeting. St. Louis.SCHULTZ, R. 1996. Streamside bu ffer strips improve water quality andprovide wildlife habitat. US Department of Energy Office of FuelsDevelopment Energy Crops Forum Spring ı996: 2-3.SCHULTZ, R., J. COLLETTI, and R.R. FALTONSON. 1995a. Agroforestryopportunities for the United States of Ameriea. Agroforestry Systems 3 ı:ı ı 7-32.SCHULTZ, R., J. COLLETTI, T. ISENHART, C. MIZE, P.WRA Y, W.SIMPKINS, M. THOMPSON, and J. PEASE. ı995b. A multispeeies riparianbu ffer strip system for redueing NPS pollution. Poster Abstracts of the 1995Annnal American Soeiety of Agronomy Meeting. St. Louis.

10

SHUEL, R.W. 1992. The production of nectar and pollen. In The Hive andthe Honey Bee, ed. J.M. Graham, 401-36. Hamiton, IL: Dadant and Sons.STAUFFER, D.F., and L.B. BEST. 1980. Habitat selection by birds ofriparian communities: Evaluating effects of habitat alterations. JournalojWildl ife management 44: 1-15.SZARO , R.C. 1991. Wildlife communities of southwestern riparianecosystems. In Wildlife and habilals in managed landscapes: overview. eds.l.E. Rodiek and E.G. Bolerı, 173-201. Washington, OC: Island Press.TILMAN, D. 1996. Biodiversity: Population versus ecosystem stability.Ecology 77:350-63.XIANG, W.-N. 1996. GIS-based riparian buffer analysis Injectinggeographic information into landscape planning. Landscape and UrbanPlanning 34: 1-ıO.WIGHTİ B.C., G. WELLS, and l. DICKERSON. 1995. Soil bioengineering:Trees. shrubs and grasses for stable slopes. Poster Abstraets of the 1995Annual American Society of Agronomy Meeting. St. Louis.

.)

11