ხეო, უფლისაო

ხეო, უფლისაო, მიკურთხე მოდგმამოისხი ვარსკვლავეთი ბრიალამე კი დამიგულე იმ მკურნალ ფოთლად,რომელიც დაედება მამულის იარას

პროექტის ავტორები;მაია მეტრეველილანა მაჭავარიანი2012.ნოემბერი

ჩვენი ბწკარების ლერწმოვანებში

ვეფხვივით ჩუმად დადის წარსულიდა ციხეების ტევრი ნალესი

აქვს ბწკალებივით ტორზე ასხმული

ზოგი ციხეა შეკივლება, ზოგი-გაფრენა,ზოგს აუშვია ხომალდივით ნისლი აფრებად...

გამოვწოვე ღრუბლებიდან ცათა ხვაშიადიდა მიწიდან ზეცამდე ელვად ავშრიალდი...

დასცვივა უძველეს კალენდარს

ფურცლები ვარდის და ბუერის...

მარაო...

სიცილი...

კარეტა...

კარტი...ხელთათმანი...დუელი...

ხშირად მამღვრევდა ფერისცვალებადა ხეტიალის ჟინი მივლიდა,მზე საყელოში ხელს ჩამავლებდადა გამიყვანდა გაკვეთილიდან...

ხეები ჰგვანან იგავ-არაკებს,მიწის ლოცვებს და ყვითელ სიმღერებს,რამდენიც გინდა ელაპარაკე,საიდუმლოს კი არ გაგიმხელენ.

ეს ხომ ლეგენდაა ასაკითაც ღმერთების ტოლი და ხიბლია- საუკუნეების წასაკითხი ქვის და მარმარილოს ბიბლია

იქნებ გადარჩეს ჩვენი საკლ-კარი, იქნებ გადარჩეს ჩვენი ანბანი, ჩვენი რწმენა და ჩვენი გზაკვალი ერის სისხლითდა ცრემლით ნაბანი

შესრულებულია ზღვის ნიჟარებით

სიმღერისა და საკრავების სახელმწიფო მუზეუმი

პირველი დარბაზი

ეჰ, არღანო, ახლა ვხვდები,თურმე რანაირი ხარ,

ეს რა მოგდის, შე ბებერო, მღერიხარ თუ ტირიხარ?

ეს დღეც იწყება , როგორც ზღაპარიროგორც იყო და არა იყო რა...

აქ არც ბაზრის ყიჟინია, არც კარნავლის ნიღაბი,

აქ ომია რა ხანია, სიძველის და სიახლის

ჩვენ ხომ სიკვდილ-სიცოცხლე,ფრთებად აგვისხია

და შორიდან ვესწრაფით,რაც ცნობადის ხეა...

ახლა კი მოგვდგა შაირის დევიბეჭებზე გვირტყამს ტორივით სტრიქონს

მიწის სული, ცის ფიქრი დარდად მომებურა.პირველშექმნის ხმაური მესმა შორეულად

მართლაც ,სასწაულმოქმედია სიჩუმის განცდა,სულის სიღრმიდან წარმომჩენი დაკარგულ განძთა...

მეორე დარბაზი

მოვდივარ... საუკუნეებს სიცოცხლე ვერ გაუქურდავთშენი ახალი მეკვლე ვარ, შენი ახალი ქუქურთმა

და, აჰა, ფრთებქვეშ სივრცე გაიქცა,და მშვენიერი შემხვდა ტაროსი!ღმერთივით დავცქერ ძირს დედამიწას,მბრძანებელი ვარ მთელ სამყაროსი

ჰაუ, რა ცაა! რა წყალია! ჰაუ, რა მზეა!რა მათრობელა სიცოცხლე და სილამაზეა!

ჩვენში ისეთი ადგილი ვიცი,ისეთი კლდე და თქორებისადაც ყოველი კუნჭული მიწისდანაღმულია მეტაფორებით

ჰე, გზებო, გზაბილიკებო -ქალამნის თასმავ ტიალო,ადრე არ შემწყდეთ, გეთაყვა, ბევრი მაქვს სახეტიალო