Από τη λύπη και το θυμό στο γέλιο και τη χαρά!

Πρόγραμμα Σχολικών δραστηριοτήτων

«Από τη λύπη και το θυμό στο γέλιο και τη χαρά».

Σχ. Έτος 2014-2015

15ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου

Νηπιαγωγοί που συμμετέχουν

• Καλλιόπη Ζουμή• Βασιλική Θεοδώρου• Μαρία Κουτεντάκη

Ασχοληθήκαμε με τα τέσσερα βασικά συναισθήματα

Χαρά, Λύπη, Φόβος, Θυμός

Δώσαμε ιδιαίτερη βαρύτητα στο πως εκφράζουμε αυτά τα συναισθήματα

λεκτικά αλλά και μη λεκτικά

Στο πρόγραμμα πήραν μέρος τα 40 νήπια και τα 3 προνήπια του

νηπιαγωγείου μας.

• Διάρκεια προγράμματος : Ολόκληρο το σχολικό έτος

Σκοπός του συγκεκριμένου σχεδίουεργασίας είναι:

• Να συνειδητοποιήσουν τα παιδιά καταρχήν τα συναισθήματά τους και να αντιληφθούν τους διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να τα εκφράσουμε

Οι στόχοι του συγκεκριμένου σχεδίου εργασίας είναι:

• Να γνωρίσουν τα συναισθήματά τους και κυρίως το συναίσθημα της χαράς, της λύπης, του φόβου και του θυμού.

• Να μάθουν να αποκωδικοποιούν τη συναισθηματική κατάσταση των άλλων είτε με την παρατήρηση εικόνων και καταστάσεων είτε με την παρατήρηση πραγματικών προσώπων.

• Να συνειδητοποιήσουν ότι τα συναισθήματά μας συνδέονται με τη διάθεση του καθενός.

• Να αναπτύξουν την ικανότητα αυτορρύθμισής τους λαμβάνοντας υπόψη τη συναισθηματική κατάσταση των γύρων τους.

• Με την ανάπτυξη του αυτοελέγχου τους να μπορέσουν να ενταχθούν ομαλά στο κοινωνικό τους περιβάλλον και να δημιουργήσουν στενές διαπροσωπικές σχέσεις.

Δουλέψαμε διαθεματικά συνδέοντας τις δραστηριότητες

μας με τις γνωστικές περιοχές του ΑΠΣ του νηπιαγωγείου

Γλώσσα: Αναφορικά με την προφορική επικοινωνία, εμπλούτισαν το λεξιλόγιό τους με νέες λέξεις. Έμαθαν να εκφράζονται σχετικά με τα συναισθήματά τους και να αιτιολογούν αυτά που λένε. Έμαθαν να σέβονται τον άλλο όταν εκείνος εκφράζεται και να περιμένουν τη σειρά τους. Μπόρεσαν να αναγνωρίζουν λέξεις όπως χαρά, λύπη και να τις αντιγράφουν. Έλυσαν σταυρόλεξα που είχαν σχέση με τα συναισθήματα.

Μαθηματικά: Έκαναν καταμετρήσεις γράφοντας αριθμούς, ταξινομήσεις, σειροθετήσεις

Μελέτη Περιβάλλοντος: Συνειδητοποίησαν ότι όλοι οι άνθρωποι γύρω μας έχουν συναισθήματα που τα εκφράζουν με διαφορετικό τρόπο ο καθένας.

Δημιουργία και έκφραση: Έφτιαξαν ατομικές και ομαδικές κατασκευές χρησιμοποιώντας διάφορα υλικά. Παίζοντας θεατρικό παιχνίδι μπόρεσαν να βιώσουν καλύτερα τα συναισθήματα που περιγράφαμε. Ήρθαν σε επαφή με διάφορα είδη τέχνης και έμαθαν να απολαμβάνουν και να εκτιμούν αυτό που βλέπουν.

Νέες Τεχνολογίες: Περιπλανηθήκαμε στο διαδίκτυο ψάχνοντας εικόνες που απεικόνιζαν διαφορετικά συναισθήματα. Παίξαμε παιχνίδια και φτιάξαμε «ηλεκτρονικές ζωγραφιές».

Την πρώτη μέρα μας επισκέφθηκε ο κύριος Κουάξ-Κουάξ

Δεν ήρθε όμως μόνος του κρατούσε και το μαγικό του ανεμόμυλο

Μόλις τον γυρνούσες η χαρά των χαρούμενων προσώπων που είχε

πάνω του, σκορπούσε παντού μέσα στην τάξη μας.

Από τις πρώτες κιόλας μέρες το σύνθημά μας έγινε το εξής:

Πολύ γρήγορα εντάξαμε στην

καθημερινή μας ρουτίνα «το ρολόι των

συναισθημά-των».

Με αφορμή την χαρούμενη ατμόσφαιρα της τάξης λόγω των

γενεθλίων ενός παιδιού αρχίσαμε να εκφράζουμε όλοι το πώς νιώθαμε. Καταλήξαμε στο ότι όλα αυτά που νιώθουμε τα λέμε ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑΣυμφωνήσαμε στο ότι θέλουμε να

μάθουμε περισσότερα. Έτσι φτιάξαμε το ιστόγραμμα μας.

Αρχίσαμε σιγά σιγά να συγκεντρώνουμε υλικό και να δημιουργούμε τη γωνιά των

συναισθημάτων

Στον απόηχο των γενεθλίων της Μελίνας η χαρά ήταν το συναίσθημα

που επικεντρωθήκαμε πρώτα.Αφού δείξαμε με το πρόσωπο και το σώμα μας πώς εκφράζουμε τη χαρά

μας

Παίξαμε το παιχνίδι τα μπαλόνια της χαράς.

Κάναμε διαγωνισμό γέλιου και βγήκαμε όλοι νικητές γιατί δεν

θέλαμε να είναι κανείς στεναχωρημένος

Διαβάσαμε το βιβλίο «Ο μικρός κάστορας και η ηχώ»

Επεκταθήκαμε στην αξία της φιλίας και καταγράψαμε τι μας κάνει

χαρούμενους σε σχέση με το φίλο μας

Δώσαμε τη δική μας συνέχεια και κατάληξη στην ιστορία με τα

«Ζουζουνοπροβλήματα.

Αφού είδαμε εικόνες με χαρούμενα προσωπάκια ζωγραφίσαμε τον

εαυτό μας και αυτό που μας κάνει χαρούμενους

Με αφορμή την επίσκεψη της συγγραφέως και ποιήτριας Θεοδοσίας

Αργυράκη γίναμε ταξιδιώτες στη μαγική χώρα του βιβλίου

Πήραμε τα καραβάκια μας

Γίναμε «Οι Πειρατές της Χαραϊβικής»

Και γράψαμε τη δική μας περιπέτεια.

Προχωρήσαμε ακόμα παραπέρα. Το κάθε παιδί σκέφτηκε τη δική του

χαρούμενη ιστορία και τη γράψαμε στο χαρτί. Την εικονογράφησε και μεμιάς ο καθένας από εμάς είχε μόλις γίνει ένας

μικρός συγγραφέας.

Παίξαμε το «Ο Γάιδαρος σερβιτόρος»

Με την αδεξιότητά του, γελάσαμε πολύ.

Στο τέλος όμως η αφεντικίνα του η κυρά

πάπια θύμωσε. Θυμώσαμε και

εμείς.

Με τι; Το καταγράψαμε σε χαρτί κόκκινο-το χρώμα του θυμού-για να το δουν οι

γονείς μας

Ζωγραφίσαμε αυτό που μας θυμώνει και αμέσως μετά ζωγραφίσαμε το

κόλπο που κάνουμε για να ηρεμούμε

Διαβάσαμε αρκετά βιβλία για το θυμό και συζητήσαμε για το πώς

είναι το πρόσωπό μας όταν θυμώνουμε η φωνή μας, το σώμα

μας ολόκληρο. Περάσαμε ώρες πολλές μπροστά σε αυτόν τον

καθρέπτη κάνοντας γκριμάτσες

Είδαμε διάφορες εικόνες με καταστάσεις θυμού και συζητήσαμε για τις διαβαθμίσεις

(οργή, αγανάκτηση).

Βρήκαμε και γράψαμε εκφράσεις όπως: -είμαι ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί - νιώθω σα μπαλόνι που φουσκώνει

Τις συζητήσαμε, τις ζωγραφίσαμε

Αφού ψάξαμε, βρήκαμε και μετρήσαμε θυμωμένα προσωπάκια, ζωγραφίσαμε

τον εαυτό μας θυμωμένο

Παίξαμε το «θυμωμένο κυνηγητό».

Εστιάσαμε στην αγάπη προς τον συνάνθρωπο και

ειδικότερα προς τα παιδιά. Μαζέψαμε παιχνίδια που δεν τα χρειαζόμασταν πια και τα

δωρίσαμε.

Έτσι ήμασταν σίγουροι ότι ο Αϊ Βασίλης δε θα ξεχνούσε κανέναν.

Για αγάπη και μάλιστα για την πιο σπουδαία από όλες, μιλήσαμε και μια

άλλη μέρα στο σχολείο μας. Στη γιορτή της μαμάς.

Ο ανεμόμυλος του κυρίου κουάξ-

κουάξ φτιαγμένος αυτή τη φορά από

τα μικρά μας τα χεράκια, ήρθε και

κόλλησε πάνω στην κάρτα που φτιάξαμε για τη

μαμά.

Η ανησυχία του Λευτέρη στο ενδεχόμενο να πάει στο θέατρο «εκεί που σβήνουν τα μεγάλα φώτα» χωρίς τη μαμά του,

έδωσε το έναυσμα να αρχίσει η συζήτηση για τους φόβους μας. Τους ζωγραφίσαμε, τους παίξαμε και τους

γράψαμε σε μικρά χαρτάκια. Όλους μαζί τους ανακατέψαμε.

Και τους κλείσαμε σε ένα πολύ μικρούλι βάζο. Τόσο μικρούλι που

βλέποντάς το να μην μας τρομάζει.

Στον υπολογιστή ψάξαμε να βρούμε εικόνες που αναπαριστούν το συναίσθημα του φόβου και κάναμε τις «ηλεκτρονικές

μας ζωγραφιές»

Μιλώντας για το Πάσχα μέσα από τους πίνακες του El Greco, το αίσθημα της λύπης ήταν αυτό που κυριαρχούσε.

Ζωγραφίσαμε τον εαυτό μας λυπημένο.

Γράψαμε εκείνα που μας στεναχωρούν και τα δώσαμε στην κυρία λύπη να τα

καταπιεί.

Τελειώνοντας κατασκευάσαμε τα συννεφάκια των συναισθημάτων.

Φτιάξαμε κάρτες που τα απεικόνιζαν και παίξαμε το αγαπημένο μας παιχνίδι την

παντομίμα.

Εκφραστήκαμε με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Σε ένα όμως συμφωνήσαμε όλοι. Ό,τι νιώθουμε το

νιώθουμε με την καρδιά μας.

Ευχαριστούμε