நலம் தரும் நள சரித்திரம்

பருத்தியூர் டாக்டர் ேக.சந்தானராமன்

மகாபாரதப் ெபருங்கடல்

வியாசமுனிவர் இயற்றிய மகாபாரதம் ஓர் இைணயற்ற இதிகாசம். ‘ஐந்தாவது ேவதம்’ என்று புகழ் ெபற்றது. மகாபாரதப் ெபருங்கடலில் எண்ணற்ற ெசல்வங்கள் உள்ளன. அவற்றில் ஐந்ைத, ‘பஞ்ச ரத்னங்கள்’ என்று குறிப்பிடலாம்.

1.பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் உபேதசித்தருளிய பகவத் கீைத மகாபாரதத்தில் இடம் ெபற்றுள்ளது. அது ஒப்பற்ற அறநூலாகவும், அன்றாடப் பாராயணத்திற்கு உrயதாகவும் திகழ்கிறது. உலக ெமாழிகள் பலவற்றிலும் பகவத் கீைத ெமாழிெபயர்க்கப்பட்டுள்ளது.

2.விஷ்ணு சகஸ்ரநாம ஸ்ேதாத்திரம் மகாபாரதத்தில் இடம் ெபற்றுள்ளது. அதற்கு விளக்கவுைரகளும். விrவுைரகளும் பல்ேவறு ெமாழிகளில் எழுதப்பட்டுள்ளன. ஸ்ரீவிஷ்ணு சகஸ்ரநாமம் பக்தர்களின் அன்றாடத் ேதாத்திர நூலாகத் திகழ்கிறது.

3.மகாபாரதத்தில் உள்ள துஷ்யந்தன் வரலாறு மஹாகவி காளிதாசனால்,

‘சாகுந்தலம்’ என்ற நாடகமாக இயற்றப்பட்டுள்ளது. அதுவும் பல்ேவறு ெமாழிகளில் ெமாழி ெபயர்க்கப்பட்டுள்ளது. குறிப்பாகத் தமிழில் மைறமைல அடிகள் அவர்களால் சாகுந்தலம் ெமாழிெபயர்க்கப் பட்டுள்ளது.

4.இந்திய சுதந்தரப் ேபாராட்ட காலத்தில் விடுதைல ேவட்ைகைய ஊட்டும் விதத்தில் மகாகவி பாரதியார், ‘பாஞ்சாலி சபத’த்ைத இயற்றினார். பாரதமாதா அடிைமப்பட்டிருந்த அவலத்ைத, பாஞ்சாலி அடிைமப்பட்ட வரலாற்றின் வழிேய உணர்ச்சி மிக்க ஓர் உன்னதக் காவியமாக ஆக்கினார் பாரதியார்.

5.மகாபாரதம் வனபருவத்தில் உள்ள நளசrத்திரம் ஐந்தாவது நூலாக விளங்குகிறது. ஒரு நூலின் பகுதிகள் தனித்தனி நூல்களாக இயற்றப்பட்டுள்ளன. இது மகாபாரதத்தின் தனிச்சிறப்பு ஆகும்.

நளசrத்திர நூல்கள்

குழந்ைதப் பருவத்திேலேய கைலமகளின் சிந்தாமணி மந்திர உபேதசம் ெபற்ற,

அருட்கவியாகிய ஹர்ஷகவி என்பவர் நேளாபாக்யானம் என்ற மகாபாரதப் பகுதிைய. ‘ைநஷதம்’ என்ற காவியமாக வடெமாழியில் இயற்றினார்.

அதிவரீராம பாண்டியன் ைநஷத காவியத்ைதத் தமிழில், ‘ைநடதம்’ என்ற நூலாக இயற்றியுள்ளார். அது ஆயிரத்துக்கு ேமற்பட்ட பாடல்கைள உள்ளடக்கிய நூலாகும்.

ெவண்பா இயற்றுவதில் தனித்திறைம ெபற்றவரான புகேழந்திப் புலவர் 405 ெவண்பாக்களில் நளசrத்திரத்ைதத் தமிழில் இயற்றியுள்ளார். அதுேவ,

‘நளெவண்பா’ என்ற புகழ் ெபற்ற நூலாகத் திகழ்கிறது. நளெவண்பா, நளன் கைதையச் சுருக்கமாகவும், சுைவயாகவும் உைரக்கிறது.

படித்தால் ேபாதும்! பrகாரம் ேவண்டாம்! சனிபகவானின் ெகாடுைமகளுக்கு அஞ்சாதவர்கள் இல்ைல. சனிப்ெபயர்ச்சி நிகழும் ேவைளகளில் பrகாரம் ேதடும் மக்கள் மிகப் பலர். அவர்களுக்கு, “அஞ்ேசல்!” என்று அபயம் அளிக்கும் அற்புத வரலாறு நளசrத்திரம். நளன் கைதையப் படித்தால் ேபாதும்! ேவறு பrகாரங்கள் ேதைவயில்ைல!

“நளேன! உன் கைதையக் ேகட்ேபாைர நான் அைடந்து துன்புறுத்த மாட்ேடன்! இது உறுதி!” என்று சனிபகவான் சத்தியம் ெசய்துவிட்டான்! அவன் சத்தியம் தவறாதவன். ஆகேவ, நளன் கைதையப் படிப்ேபாருக்கு அவன், ‘ெபாங்கும் சனி’யாக இருந்து வளமான வாழ்ைவ அளித்திடுவான்!

நளன்-தமயந்தி வரலாறு மகாபாரத காலத்திற்கும், இராமாயண காலத்திற்கும் முற்பட்டது. அேசாகவனத்தில் இருந்த சீைத தனக்கு முன்னால் வாழ்ந்த கற்பரசிகைளக் குறிப்பிடுகிறாள். அவர்களுள் தமயந்தியும் ஒருத்தியாவாள்.

ஆதலால், நளன் வரலாறு இராமாயண காலத்திற்கும் முன்னால் நாட்டு மக்களால் நன்கு அறியப்பட்டிருந்த உன்னத வரலாறு என்பது ெதளிவாகிறது.

வனவாசத்தில் ேகட்ட வரலாறு

சூதாட்டத்தில் நாடு, நகரங்கைள இழந்த தருமபுத்திரர் தம்பியருடன் வனத்தில் வாழ்ந்து வந்தார். அங்கு அவைரக் காண, சான்ேறார் ெபருமக்கள் பலரும் வந்தனர். ெகௗரவர்கள் நீங்கலான ஏைனய அரசர்களும் வனத்திற்கு வந்து தருமைரச் சந்தித்து உைரயாடினர்.

வனவாசத்தின் ெபாழுது, தருமைரக் காண வந்தவர்களில் பிருகதசுவர் என்ற முனிவரும் ஒருவர் ஆவார். பிருகதசுவர் ேவதகாலத்தில் புகழ் ெபற்று விளங்கியவர். அச்வ சாஸ்திரம் என்னும் குதிைர நூல்களில் அவர் ேதர்ச்சி ெபற்றுத் திகழ்ந்தார். குதிைரகளின் வைககள், அவற்றின் ெமாழி, அவற்ைறச் ெசலுத்துதல், அவற்றுக்கு வரும் ேநாய்கள், அவற்ைறத் தீர்க்கும் மருந்துகள் என்று குதிைரகள் ெதாடர்பான அைனத்து விவரங்கைளயும் நன்கு அறிந்து ைவத்திருந்ததால் அந்த முனிவைர, ‘பிருகதசுவர்’ என்று அைழத்தனர். அச்வ

சாஸ்திர மஹா வித்துவான் என்பது அதன் ெபாருள். அவைரத் தமிழில், ‘பrயியல் ெபரும்புலவர்’ என்று அைழக்கலாம்.

தருமர் பிருகதசுவைர வரேவற்று வணங்கினார். ெசல்வச் ெசழிப்பிலும்,

அைனத்ைதயும் இழந்த அவல நிைலயிலும் ஒேர மனநிைலயில் இருந்தவர் தருமர். பிருகதசுவர் வனத்தில் அவைரச் சந்தித்தெபாழுது, தருமர் முகவாட்டத்துடன் காணப்பட்டார். அதன் காரணத்ைதத் தருமrடம் வினவினார் பிருகதசுவர்.

தம் இளவல் அருச்சுனன் பாசுபதாஸ்திரம் ெபற்று வரக் கயிைலக்குச் ெசன்றுள்ளதாகத் தருமர் கூறினார். பாசுபதக் கைணையப் ெபறுவதற்காகப் பார்த்தன் கடுந்தவம் இயற்றினான். கயிைலக்குச் ெசன்ற தம் இளவல் பல நாள்கள் கழிந்தும் திரும்பாத காரணத்தால், தாம் கவைல அைடந்துள்ளதாகக் கூறினார் தருமர்.

பூவுலகில் இந்திரனுக்குச் ெசாந்தமான ஒரு வனம் இருந்தது. காண்டவன் என்ற ெபயருைடய இந்திரனுக்குச் ெசாந்தமான அந்த வனத்ைத, ‘காண்டவ வனம்’ என்று அைழத்தனர். கண்ணனும், பார்த்தனும் ஒருமுைற காண்டவ வனத்தில் தங்கியிருந்தனர். அப்ேபாது, அக்கினி ேதவன் ஓர் அந்தணர் உருவத்துடன் வந்தான். தனக்கு ஒரு ேவைளக்கு ேவண்டும் உணைவ அளிக்கும்படி அந்தணர் உருவத்திலிருந்த அக்கினி ேதவன் ேவண்டினான். அருச்சுனன் அந்தணர் ேவண்டியபடி உணவு அளிக்க உறுதி அளித்தான். உடேன அக்கினி ேதவன் தன் உண்ைமயான வடிவத்ைதக் காட்டினான். பார்த்தனும் மகிழ்ந்து அக்கினிக்கு உணவளிக்க முன்வந்தான். ஆனால், அக்கினி அந்தக் காண்டவ வனத்ைதேய தான் உண்ண விரும்புவதாகக் கூறினான். தன் உறுதி ெமாழியிலிருந்து சிறிதும் பின்வாங்க விரும்பாத பார்த்தன், அக்கினிக்குக் காண்டவ வனத்ைத உணவாகக் ெகாடுக்க உடன்பட்டான். அதனால் ஏற்படும் பின்விைளவுகைள எதிர்ெகாள்ளவும் ஆயத்தமாக இருந்தான் அருச்சுனன்.

தீக்கடவுள் காண்டவ வனத்ைதத் தன் தீக்கதிர்களால் புசிக்கத் ெதாடங்கினான். வனம் முழுவதும் ெகாழுந்து விட்டு எrந்தது. இந்திரன் தனக்குச் ெசாந்தமான வனம் எrவைத அறிந்தான். ெபrதும் சினந்தான். வனத்ைதக் காப்பாற்ற முற்பட்டான். தன் ஆளுைகக்கு உட்பட்ட ஏழு ேமகங்கைளயும் ஏவினான். காண்டவ வனப் பகுதியில் மைழயாகப் ெபாழிந்து, தீைய அைணக்க ஆைணயிட்டான். ஏழு ேமகங்களும் திரண்டு வந்தன. மைழயாகப் ெபாழிந்தன. அருச்சுனன் அக்கினிக்கு உணவளிக்க உறுதி கூறியிருந்தான். தன்னுைடய

அன்னதானம் தைடப்படுவைத விரும்பாத பார்த்தன், தன் அம்புகளால் காண்டவ வனம் முழுவைதயும் கூடாரம் அைமத்துக் காத்துவிட்டான்.

விஸ்வாமித்திரர் தமது ேவள்விையக் காத்திட இராம, லட்சுமணர்கைள அைழத்துச் ெசன்றிருந்தார். தாடைக, மாrசன், சுவாகு ஆகிேயாrடமிருந்து விஸ்வாமித்திரrன் ேவள்விையக் காத்திட இராமன் தனது கைணகளால் சரக்கூடம் அைமத்தான் என்று இராமாயணம் கூறுகிறது. அதுேபால், அருச்சுனனும் காண்டவ வனத்தின் மீது சரக்கூடம் அைமத்து மைழநீர் சிறிதும் உள்ேள புகாமல் ெசய்தான். அக்கினி ேதவன் தனது பசி தணிந்து, பார்த்தைன வாழ்த்திச் ெசன்றான்.

பிருகதசுவர் அந்த நிகழ்ச்சிைய, தருமபுத்திரருக்கு நிைனவுபடுத்தி, அத்தைகய ஆற்றல் ெபற்றவனான அருச்சுனன் ெவற்றியுடன் திரும்புவான் என்று ஆறுதல் கூறினார்.

தருமபுத்திரர் பிருகதசுவர் கூறிய ெசாற்களால் ஒருவாறு ஆறுதல் அைடந்தார். தன்ைனப் ேபால், மாயம் நிைறந்த சூதாட்டத்தில் அரசாட்சி முதலான அைனத்ைதயும் இழந்து, வனத்தில் வாழ்ந்து, திrந்து, அல்லல் அைடந்தவர்கள் ேவறு எவேரனும் உளேரா? என்று பிருகதசுவrடம் தருமர் வினவினார்.

“அழியாத ெபருஞ்ெசல்வம், அழியும் வைகயில் சூதாடி, தங்கள் நாட்ைடயும், மற்ற ெபாருள்கைளயும் இழத்தல் அரசர் குலத்தில் புதிய ெசயல் அன்று. முன்னேர அவ்வாறு சூதால் அைனத்ைதயும் இழந்த நளமகாராஜனின் கைத, பலர் அறிந்தேத!” என்று கூறினார் பிருகதசுவர்.

அந்த வரலாறு, ‘கலியால் விைளந்த கைத’ என்று கூறினார் பிருகதசுவ முனிவர். ‘கலி’ என்றால் வலிைம என்று ெபாருள். வலிைம ெபற்ற சனிபகவாைனயும், ‘கலி’ என்று கூறுவது மரபு.

மகாபாரதம் வனபருவத்தில் பிருகதசுவ முனிவர் தருமருக்கு உபேதசித்த,

‘நேளாபாக்யானம்’ என்ற வரலாற்ைறேய ஹர்ஷ கவியும், அதிவரீராம பாண்டியனும், புகேழந்திப் புலவரும் தனித்தனிேய இயற்றியுள்ளனர்.

அதிவரீராம பாண்டியர் பாண்டிய மன்னர்களில் ஒருவரான அதிவரீராம பாண்டியர் சிவபக்தியில் சிறந்து விளங்கியவர். சுவாமிேதவர் என்ற ஆசிrயrடம் சிவதீட்ைச ெபற்றவர். நளன் கைதையப் பாடத் ெதாடங்கி விைரவாக இயற்றி வந்தார். அன்றாடம் தன் தாயுடன் ேசர்ந்து உணவருந்தும் பழக்கம் உள்ளவர் அவர். ஒரு நாள் உணவருந்த,

காலந்தாழ்த்தி வந்தார் அதிவரீராம பாண்டியர். நளன் கைதைய எழுதிய

காரணத்தால் கால தாமதம் ஏற்பட்டெதன்று தாயிடம் கூறினார். மன்னர் ஒருவைரப் பற்றிப் பாடும் அந்த நூைல, அதிவரீராம பாண்டியrன் தாய், ‘பசு நூல்’

என்று கூறினார்.

பதியாகிய சிவெபருமாைனப் பாடேவண்டும் என்று அவைர வலியுறுத்தினாள். தாயின் ெசாற்படி, நளன் கைதைய விைரவாகப் பாடி நிைறவு ெசய்த அதிவரீரராம பாண்டியர். பின்னர், காசிகாண்டம் முதலான சிவபரமான நூல்கைள இயற்றினார் என்றும் கூறுவர்.

2 புகேழந்திப் புலவர் புகேழந்திப் புலவர், “ெதாண்ைட நாட்டுக் களந்ைதப்பதி” என்று கூறப்படும் ெபான்விைளந்த களத்தூrல் பிறந்தவர். முரைண நகர் என்ற நகரத்தில் இருந்து அரசாண்ட சந்திரன் சுவர்க்கி என்ற சிற்றரசன் புகேழந்திப் புலவைர ஆதrத்தான். அவைன நளெவண்பாவில் பல இடங்களில் புகேழந்திப் புலவர் புகழ்ந்து பாடியுள்ளார். இவைரப் பற்றி, பிற்காலத்தில் புைனயப்பட்ட ெசவிவழிக் கைதகளுக்கு ஆதாரங்கள் எதுவும் இல்ைல என்பது ஆய்வாளர்களின் கருத்தாகும். ெவண்பா இயற்றுவதில் புகேழந்திப் புலவர் இைணயற்றுத் திகழ்ந்தவர் என்பது மட்டும் அைனவரும் ஏற்றுக் ெகாண்ட உண்ைமயாகும்.

புகேழந்திப் புலவர் இயற்றிய நளெவண்பா, சுயம்வர காண்டம், கலிெதாடர் காண்டம், கலிநீங்கு காண்டம் என்ற மூன்று ெபரும் பகுதிகைள உைடயது.

சுயம்வர காண்டத்தில் தமயந்தி சுயம்வரம், திருமணம் ேபான்ற ெசய்திகள் இடம் ெபறுகின்றன.

கலிெதாடர் காண்டத்தில் நளன் சூதாடி அைனத்ைதயும் இழந்து, மைனவி மக்கைளப் பிrந்தது ேபான்ற ெசய்திகள் கூறப்பட்டுள்ளன.

கலிநீங்கு காண்டத்தில் நளன் அைனத்ைதயும் மீண்டும் ெபற்றது, சனிபகவான் அளித்த வரம் ஆகியைவ இடம்ெபற்றுள்ளன.

1.சுயம்வர காண்டம்

நாடும் நகரமும்

பஞ்சிலிருந்து நூற்ற நூல் ெமல்லியது. அைதவிட ெமல்லிய நூலும் உண்டு. தாமைரத் தண்டினுள் மிகவும் ெமல்லிய நூலிைழ ஒன்று காணப்படும். அதைனத் தாமைர நூல் என்ற ெபாருளில், ‘பிஸதந்து’ என்பர். குண்டலினி சக்தி தாமைர

நூலிைழ ேபான்று ெமல்லியது என்ற ெபாருளில், ‘பிஸதந்து தநீயஸி’ என்று லலிதா சகஸ்ரநாமம் உைரக்கிறது. அத்தைகய ெமல்லிய தாமைரத் தந்துவால் (நூலால்) யாைனையக் கட்ட இயலுமா? நளமகாராஜன் வரலாற்ைறத் தான் பாட முற்படுதல் யாைனையத் தாமைரத் தண்டு நூலால் கட்ட முயல்வைதப் ேபான்றது! என்று அைவயடக்கம் கூறித் தமது நளெவண்பாைவத் ெதாடங்குகிறார் புகேழந்திப் புலவர்.

அக்காலத்து ஐம்பத்தாறு ேதசங்களில் ஒன்று நிடதநாடு. நீர் வளம், நிலவளம் ேபான்ற அைனத்து வளங்களும் நிைறந்த நிடதநாடு, பூமாேதவியின் கண்ைணப் ேபான்றது என்று புகழ்கிறார் புகேழந்திப் புலவர்.

“மாவிந்தம் என்று உளேதார் ஞானக் கைலவாழ் நகர்” ஞானக் கைலகள் சிறந்து விளங்கும் மாவிந்த நகரம் என்னும் ஊர் நிடதநாட்டின் தைலநகரமாக விளங்கியது. நிடதநாட்டு மக்கள் மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்து வந்தனர்.

நாட்டில் நீதி தடுமாறினால் அங்கு, ெசங்ேகால் வைளந்தது என்று கூறுவார்கள். அத்தைகய நாட்டு மக்கள் ேசார்வு அைடவார்கள்; அவலக்குரல் எழுப்பி, அரற்றுவார்கள்; சான்ேறார் மனம் கலங்குவார்கள்; சிறிதுசிறிதாக மக்களும் ேநர்வழிைய விட்டு அகலுவார்கள்.

வைளதல், ேசாருதல், கலங்குதல் ேபன்றைவ நிடதநாட்டில் நிகழ்ந்தன! எவ்வாறு?

புகேழந்திப் புலவர் மிகவும் அழகாகக் கூறுகிறார்.

அந்த நாட்டில் வில் மட்டுேம வைளயும்! ெசங்ேகால் எப்ேபாதும் நிமிர்ந்ேத நிற்கும்! ெபண்களின் கூந்தேல ேசார்ந்து விழும்! மன்னனின் நீதிெநறி எப்ேபாதும் ேசாராது. அவர்கள் காலில் அணிந்துள்ள சிலம்புகள் மட்டுேம வாய்விட்டு அரற்றும்! மக்கள் ஒருேபாதும் அரற்ற மாட்டார்கள்! மாளிைகயின் ேமல் மாடத்தில் உலாவும் அழகிய ெபண்களின் கண்கேள அங்கும் இங்குமாக அைசயும்! ஆனால் நீதி ஒருேபாதும் அைசயாது நிைலத்து நிற்கும்! அந்த நாட்டில் கல்லாதவர்கள் இல்ைல! பிச்ைச எடுப்பவர்கள் இல்ைல! மக்களிடம் வஞ்சக எண்ணம் சிறிதும் இல்ைல!

நளமகாராஜனின் நகரம் சந்திரன் சுவர்க்கி இருந்து அரசாண்ட முரைண நகரத்ைதப் ேபான்று விளங்கிற்று என்று கூறுகிறார் புகேழந்திப் புலவர். முரைண நகர் என்பது உைறயூர் பகுதியில் இருந்த ஓர் ஊர் ஆகும். புலவர் புகேழந்தி, தம்ைம ஆதrத்த சிற்றரசனின் முரைண நகரத்ைதச் சிறப்பித்துக் கூறித் தன் நன்றியுணர்ைவ ெவளிப்படுத்துகிறார்.

கம்பர், வில்லிபுத்தூரார் ேபான்ற புலவர்களும் அவ்வாேற தம்ைம ஆதrத்த வள்ளல்களின் ெபருைமையத் தங்கள் காவியங்களின் இைடேய கூறி, அவர்கைள நிைலத்து வாழச் ெசய்துவிட்டனர்!

அறிவும், அழகும், ஆற்றலும் உைடயவனான நளன் நிடத நாட்ைடச் சிறப்பாக ஆண்டு வந்தான். “ஓடாத தாைன நளன்” என்று கூறுகிறார் புகேழந்தி. அதாவது,

என்றும் புறமுதுகிட்டு ஓடாத பைடபலத்ைத உைடயவன் நளன்.

ேகாசல நாட்டில் மானும், புலியும் ஒேர துைறயில் நீர் பருகும் என்று சிறப்பித்துக் கூறுவார்கள். அதாவது, இயற்ைகயாக ஒன்றுக்ெகான்று பைகயுணர்வு உைடய விலங்குகளும் நல்லாட்சியில் தங்கள் பைகைம உணர்ைவ மறக்கும் என்பர்.

நளமகாராஜன் ஆட்சியில் அத்தைகய நல்லிணக்கம் நிலவியது! “மாதர் அருகூட்டும் ைபங்கிளியும் ஆடற் பருந்தும் ஒரு கூட்டில் வாழ..” அரசாட்சி ெசய்தான் நளன். ெபண்கள் தங்கள் இல்லங்களில் கிளிகைள வளர்க்கும் வழக்கம் அக்காலத்தில் இருந்தது. ெபண்கள் தாங்கள் வளர்க்கும் கிளிகளுக்கு அன்ேபாடு தானியங்கைள வாயில் ஊட்டுவார்கள். கிளி அைமதியாகக் கூண்டில் வாழும் இயல்புைடயது. ஆனால், பருந்து எங்கும் பறந்து ெசன்று மற்ற உயிrனங்கைளத் துன்புறுத்தும் இயல்புைடயது. அத்தைகய பருந்தும் நிடதநாட்டில் கிளியுடன் ஒேர கூண்டில் இைணந்து வாழ்ந்தது என்கிறார் புகேழந்தி.

வந்தது அன்னப்பறைவ

ஒருநாள் இனிய மாைல ேநரத்தில் பணிப்ெபண்கள் சூழ்ந்து வர, நளமகாராஜன் ஓர் அழகிய ேசாைலக்குச் ெசன்றான். கண்ணுக்குப் புலப்படாத காமேவளாகிய மன்மதன் நளமகாராஜனின் முன்னால் ெசன்றான். வசந்தன் என்ற பருவக்கடவுள் நளைன எதிர்ெகாண்டு அைழத்தான்!

நளன் அந்த அழகிய ேசாைலயில் புகுந்து இனிய ெதன்றல் காற்ைறயும்,

மலர்களின் நறுமணத்ைதயும் நுகர்ந்தான். அப்ேபாது ஓர் அன்னம் அங்கு நுைழந்தது. ேசாைல, பறைவயின் வருைகயால் ெவண்ைம அைடந்தது! அன்னப்

பறைவயின் சிவந்த கால்களின் நிறத்தால் ெபாய்ைகயும் சிவந்து ேதான்றியது! அது, நளமகாராஜனின் வாழ்க்ைகயில் ஏற்படப் ேபாகும் மாற்றங்கைள முன்னறிவிப்புச் ெசய்வது ேபால் இருந்தது. அந்த அன்னத்தின் அழகு நளைனக் கவர்ந்தது! அதைன அருகில் ைவத்து விைளயாட விரும்பினான். நளன் தன்னுடன் வந்திருந்த பணிப்ெபண்கைள அைழத்தான். அந்த அன்னத்ைத விட்டுவிடாமல் பற்றிப் பிடித்துத் தன்னிடம் ெகாடுக்கும்படி ேவண்டினான்.

அப்ெபண்கள் அன்னத்ைதப் பிடிக்கச் சூழ்ந்தனர். அவர்கள் அவ்வாறு சூழ்ந்து நின்றது, மயில்களின் குழாம் அன்னத்ைதச் சூழ்ந்து நின்றைதப் ேபால் இருந்தது! அவர்கள் அன்னத்ைதத் தவறவிடாமல் பற்றிப் பிடித்தனர். தங்கள் அரசனின் முன்னால் ெசன்று அந்த அன்னத்ைதக் ெகாடுத்தனர். மன்னனின் ைகயில் அகப்பட்ட அன்னம் திைகத்தது! தன்னுைடய இனமான மற்ற அன்னங்கைளச் சுற்றும் முற்றும் ேதடிப் பார்த்தது. எதைனயும் காணாது கலங்கியது. அன்னத்தின் கலக்கத்ைத நளமகாராஜன் உணர்ந்தான்.

‘அன்னேம! நீ சிறிதும் அஞ்சேவண்டாம்! உன்னுைடய அழகிய நைட, எங்கள் மனிதகுல மகளிrன் அணிநைடைய விட அழகில் விஞ்சி நிற்கிறது! அதைனக் கண்டு மகிழேவ உன்ைனப் பிடித்து வரச் ெசய்ேதன்! ” என்றான் நளன்.

அன்ேபாடும், கருைண ததும்பிய உள்ளத்ேதாடும் நளன் கூறிய ெசாற்கைளக் ேகட்ட அன்னப்பறைவயின் அச்சம் நீங்கியது. “திைசஎங்கும் புகழ் ெகாண்ட ேவந்தேன! உனது வரீம் மிகுந்த ேதாள்கைளத் தழுவுவதற்கு ஏற்ற ெபண், மூங்கிலின் வழவழப்புடன், ெமன்ைமயும் உைடய ேதாள்கைளப் ெபற்ற தமயந்திேய ஆவாள்!” என்று அந்த அன்னப் பறைவ நளனிடம் கூறியது.

ேகட்டதும் காதல்

அனங்கனாகிய மன்மதன் தனது வில்ைல வைளத்தான்! அன்னம் தமயந்திையக் குறித்துக் கூறிய ெசாற்கள் நளனின் ெசவியில் புகுந்த அேத ேநரத்தில் தமயந்தி அவனுைடய மனத்தில் புகுந்துவிட்டாள்! காதல் வயப்பட்ட நளன் உள்ளம் பைதத்தான்! நளமகாராஜன் என்ற ேகாமகன் “அன்னம் குறிப்பிட்ட அந்த அழகி, யாருைடய ெபண்?” என்று வினவினான்.

“நீர்வளம் மிக்க நாட்ைட உைடயவனும்,

ெகாைடக் குணத்தில் சிறந்தவனுமாகிய விதர்ப்ப ேவந்தனின் ெபண்ேண தமயந்தி” என்று அன்னப்பறைவ நளனிடம் கூறியது. அக்கால விதர்ப்ப நாடு, தற்கால பகீார் மாநிலத்தில்

அடங்கியுள்ளது.

விதர்ப்பத்தில் ெபண்ைம, தனிேய தமயந்தி என்ற வடிவத்தில் அரசு ெசலுத்துகிறது என அன்னம் கூறியது. “அந்தப் ெபண்ைம அரசுக்கு, ெபண்ைமக் குணங்கள் என்னும் அச்சம், நாணம், மடம், பயிர்ப்பு ஆகியைவ நால்வைகச் ேசைனகளாக உள்ளன. ஐந்து புலன்களின் உணர்ச்சிகேள அறிவு சான்ற அைமச்சர்களாக விளங்குகின்றன. அவள் காலில் அணிந்துள்ள சிலம்ேப முரசாக முழங்குகிறது. கண்கள் வில்லும், வாளுமாக விளங்குகின்றன. தமயந்தியின் முகேம மதிக்குைடயாகத் திகழ்கிறது. அந்தக் குைடயின் கீழ் ெபண்ைம அரசு ெசய்கிறது.” இவ்வாறு தமயந்தியின் அழைக வருணிக்கத் ெதாடங்கிய அன்னம் அவளுைடய அங்கங்கைளத் தனித்தனிேய குறிப்பிட்டுப் புகழவும் ெசய்தது.

ஆறு கால்கைள உைடய வண்டுகள் பறக்கும்ெபாழுது வசீும் ெமல்லிய

காற்றுக்கும் ஆற்றாது ஒடிந்து விழும் இைடைய உைடயவள் தமயந்தி! அவள் ெநற்றி, மன்மதன் அம்புகைளத் தீட்டும் இடமாக உள்ளது!

அன்னம் குறிப்பிட்ட, அன்னத்ைதப் ேபான்ற தமயந்தியின் அழகின் சிறப்ைபக் ேகட்ட நளனுக்கு அவளிடம் அடங்காத காதல் ேமலிட்டது. தமயந்திைய நிைனக்கும் ெபாழுேத உயிர் தளர்வைடவதாக அன்னப்பறைவயிடம் கூறினான் நளன்.

“அன்னேம! நீ குறிப்பிட்ட தமயந்திக்கும் உனக்கும் என்ன ெதாடர்பு?” என்று நளன் வினவினான். “உனக்கு அவேளாடு என்ைன அைடவு?” எனக் ேகட்டதாகப் புகேழந்திப் புலவர் உைரக்கிறார்.

‘சம்பந்தம்’ என்ற வடெசால்லுக்கு இைணயாக, ‘அைடவு’ என்ற ெசால்ைல எடுத்தாள்கிறார் புகேழந்திப் புலவர்.

“காதல் கைலயின் கடவுள் மன்மதன். தமயந்தியின் அரண்மைனயில் வாழும் மயில்கைளப் ேபான்ற பணிப்ெபண்களிடம் காதல்கைலையக் கற்க, காமன் வந்தான். அன்னங்களாகிய நாங்கள் அந்தத் தமயந்தியிடம் அழகிய நைடையக் கற்பதற்காகச் ெசன்ேறாம். இதுேவ, எனக்கும் தமயந்திக்கும் உள்ள அைடவு(சம்பந்தம்)” என்றது அந்த அன்னப்பறைவ.

‘தமயந்தியின் பணிப்ெபண்களிடம் காமன் வந்து காதல் கைலையக் கற்றான்! அப்படிெயன்றால், அவர்களின் தைலவியின் அழைகக் கூற ேவண்டுேமா!’ என்ற கருத்தைமத்துப் பாடினார் புகேழந்தி.

காதல் வயப்பட்ட நளன் தன் ெநஞ்சம் உைடந்தது ேபால் உணர்ந்தான்! தனக்ேக உrய ெபருைமகைள மறந்தான்! “அன்னேம! இனி என்னுைடய வாழ்வு உன்னுைடய ெசால்லாற்றலில் உள்ளது!” என்றான். அதாவது, அன்னம் தமயந்தியிடம் ெசன்று நளனின் வரீம், அழகு ேபான்ற சிறப்புகைள எடுத்துைரத்து,

அவைள அவனிடம் காதல் ெகாள்ளச் ெசய்யும் திறைமையப் ெபாருத்துள்ளது என்பது கருத்து. அன்னப்பறைவ, நளமகாராஜனுக்கு ஆறுதல் ெமாழிகைளக் கூறியது.

தமயந்தி உனக்ேக “நீண்ட ெவண்ெகாற்றக் குைடயின் கீழ் உலைக ஆளும் நளமகாராஜேன! வருந்த ேவண்டாம்! வமீன் திருமகளாம் ெமல்லியைல உன்னுைடய வாம ெநடும்புயத்ேத ைவகு விப்ேபன்!” என்றது அன்னப்பறைவ. “விதர்ப்ப நாட்டு ேவந்தன் வமீராஜனின் ெபண்ணான தமயந்தி உன்னுைடய மைனவியாகும்படி இஃது உறுதி!” என்று கூறிய அன்னம் அங்கிருந்து ெசன்றது.

அன்னம் அவ்விடத்ைத விட்டுச் ெசன்றவுடன் நளன், “அன்னம் இப்ேபாது தமயந்தியிடம் ெசன்றிருக்கும்! இப்ேபாது அவைளப் பார்த்திருக்கும்! இப்ேபாது என்ைனப்பற்றி அவளிடம் ெசால்லியிருக்கும்! இப்ேபாது திரும்பி வந்துெகாண்டிருக்கும்!” என்று பலவாறு எண்ணிப் ெபருமூச்சு விட்டு விம்மினான்.

அேத ேநரத்தில் அன்னப்பறைவ தமயந்தி இருந்த இடத்திற்குச் ெசன்றது. அவள் தன் ேதாழிகளுடன் இனிேத விைளயாடிக் ெகாண்டிருந்தாள். அன்னம் அருகில் வந்தவுடன், அது ஏேதா ெசய்தியுடன் வந்துள்ளது என்று குறிப்பால் அறிந்தாள் தமயந்தி. தன் விைளயாட்ைடப் பாதியில் நிறுத்திவிட்டுத் தனியிடத்திற்குச் ெசன்றாள். அன்னப்பறைவயும் அவைளத் ெதாடர்ந்து அங்ேகெசன்றது. தன்ைன நாடி வந்ததன் காரணம் யாெதன்று அன்னத்திடம் ேகட்டாள் தமயந்தி. அன்னப்பறைவ நளமகாராஜனின் சிறப்பியல்புகைளச் சுருக்கமாகவும், அழகாகவும் எடுத்துக் கூறியது.

ெசம்மனத்தான் தண்ணளியான் ெசங்ேகாலான் மங்ைகயர்கள்

தம்மனத்ைத வாங்கும் தடந்ேதாளான்-ெமய்ம்ைம

நளெனன்பான் ேமனிலத்து நானிலத்து மிக்கான்

உளெனன்பால் ேவந்தன் உனக்கு.

“ேமலான நல்ல மனம் உைடயவன்; குளிர்ந்த அருள் உைடயவன்; அறெநறியில் அரசாள்பவன்; ெபண்களின் மனத்ைதத் தன்பால் ஈர்க்கும் தடந்ேதாள்கைள உைடயவன்; ெமய்ம்ைமயாளன்; (ஸத்யஸந்தன்) வானுலகத்தவர்கள் மற்றும் மண்ணுலகத்தவர்கள் யாவrனும் ேமம்பட்டவன்; நளன் என்னும் ெபயைர உைடயவன். உனக்கு ஏற்றவன். இப்ேபாது என்வசத்தில்(தூது விட்டவனாக) உள்ளான்.” என்று அன்னப்பறைவ கூறத் ெதாடங்கியது.

“நளமகாராஜன் தருமம் நிைறந்த ெநஞ்சத்ைத உைடயவன். அருள் ஒழுகும் கண்கைள உைடயவன்; வரீம் தங்கிய தடந்ேதாள்கைள உைடயவன்; தாமைரக் கண்ணனான திருமாைலத் தவிர ேவறு பூவுலக மன்னர்கள் நளனுக்கு இைணயாக மாட்டார்கள்.” என்று அன்னம் கூறியது.

அன்னப்பறைவயின் ெசாற்களும், மன்மதனின் மலரம்புகளும் ஒேர ேநரத்தில் தமயந்திையத் தாக்கின! அவளும் நளனிடம் தீராக் காதல் உைடயவளானாள்!

நளன் அவளிடம் ெகாண்ட காதைலயும் அன்னப்பறைவ தமயந்தியிடம் விrவாக எடுத்துக் கூறியது.

“ெபாய்ைகயில் வாழும் அன்னேம! நளனின் காதைல எனக்குக் கூறி, என்னுைடய உயிைர எனக்கு மகிழ்ந்து அளித்தாய்! ேசாைலயில் காத்திருக்கும் ேவந்தனிடம் ெசன்று, என்னுைடய நிைலைய எடுத்துைரப்பாயாக!” என்று கூறி அன்னத்ைத அனுப்பினாள் தமயந்தி.

இளவரசியிடம் ஏற்பட்ட மாற்றங்கைளப் பணிப்ெபண்கள் கண்டனர். தமயந்தியின் தாயிடம் அதைனக் கூறினர். தமயந்தியின் தாய் தன்னுைடய கணவன் வமீராஜனிடம் அதைனக் கூறினாள். பணிப் ெபண்கள் இருமருங்கிலும் கவr வசீ,

வமீராஜன் தம் மகள் தமயந்தியின் மாளிைகக்குப் புறப்பட்டுச் ெசன்றான். தந்ைதையக் கண்ட தமயந்தி உணர்ச்சி ெபாங்க, வமீராஜனின் காலில் விழுந்து வணங்கினாள். காதலில் சிக்குண்டு, கண்ணரீ் வடித்து நின்ற தமயந்திைய வமீராஜன் அைமதிப்படுத்தினான். சற்ேற சிந்தித்தான்.

மலர்ேவய்ந்து ெகாள்ளும் மணம்

அரசகுலக் கன்னியர்க்கு உrய சுயம்வர முைறயில் தன் ெபண்ணுக்குத் திருமணம் நடத்திடத் தீர்மானித்தான். அரசகுலக் கன்னியர், தாம் விரும்பும் மணமகைனத் ேதர்ந்ெதடுத்து மாைலயிடும் சுயம்வரத்ைதப் புகேழந்திப் புலவர், ‘மலர்ேவய்ந்து ெகாள்ளும் மணம்’ என்று அழகு தமிழில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

விைரவாகச் ெசயற்படத் ெதாடங்கிய வமீராஜன், அடுத்த ஏழாம் நாள் தமயந்தியின் சுயம்வரம் நைடெபறும் என்று முரசைறந்து ெதrவித்தான். அைனத்து நாட்டு அரசர்களுக்கும் தூதுவர்கைள அனுப்பி அதைனத் ெதrவித்தான்.

புகேழந்திைய ஆதrத்த சந்திரன்சுவர்க்கி தமிைழ வளர்த்தவன். அவன் ஆட்சியில் தமிழ் எங்கும் நிைறந்தது. அதுேபால், சுயம்வரத்துக்கு வந்து கூடிய மன்னர்கள் விதர்ப்ப நாெடங்கும் நிைறந்து காணப்பட்டனர். “ெசந்தமிழாம் என்னப் பரந்தேத ேகாேவந்தர் ெசல்வக் குழாம்!” எனக் குறிப்பிடும் புகேழந்தியின் தமிழ்ப்பற்று எண்ணி மகிழ்தற்குrயது! தமயந்தி தனக்ேக மாைலயிடுவாள் என்று ஒவ்ெவாரு மன்னரும் எண்ணினர். விதர்ப்ப நாட்டின் தைலநகரமான குண்டினபுரத்தில் இருந்த ேசாைலகளிலும், ெபாய்ைககளிலும், பல்ேவறு நாட்டு அரசர்களும் காணப்பட்டனர்.

தமயந்தியின் சுயம்வரச் ெசய்தி எழுதிய ஓைலையத் தாங்கிய தூதுவர்கள் நளமகாராஜனின் மாவிந்த நகரத்திற்கும் வந்தனர். ெசய்திைய அறிந்த நளன்,

“உடேன ேதைரப் பூட்டுக!” என்றான்.

காவிrப் பாசனப் பகுதியில், குறிப்பாகத் தஞ்ைச, திருச்சி மாவட்டங்களில் அடர்த்தியான கதிர்கைள உைடய, ‘சைடச்சம்பா’ என்ற ெநல் அதிகமாக அக்காலத்தில் விைளந்தது. நளமகாராஜனின் நிடத நாட்டிலும் அத்தைகய ெநல் விைளந்ததாகப் புகேழந்திப் புலவர் கூறுகிறார். “சைடச் ெசந்ெநல் ெபான்விைளக்கும் தன்னாடு பின்னாக” நளன் ேதrல் விைரந்து ெசன்று குண்டினபுரத்ைத அைடந்தான். விருந்தினர் மாளிைகயில் தங்கினான்.

சிவெபருமானின் ெநற்றிக்கண் ெநருப்ைபயும் குளிரச் ெசய்யும் ஆற்றல் நாரத முனிவrன், ‘மஹதி’ என்ற வைீணக்கு மட்டுேம உள்ளது! “ெநற்றித் தனிக்கண் ெநருப்ைபக் குளிர்விக்கும் ெகாற்றத் தனியாழ் குலமுனிவன்!” ஆகிய நாரதர் கற்பகமரம், சிந்தாமணி ஆகியவற்ைறப் ெபற்ற இந்திரன் உலகத்திற்குச் ெசன்றார்.

அங்கு நாரதர் பணி எளிதாகிவிட்டது! நாரதர் ேபசத் ெதாடங்குவதற்கு முன்னால் இந்திரேன ஓர் ஐயத்ைத எழுப்பினான்! ேபாrல் வரீமரணம் அைடேவார் ெசார்க்க உலகமாகிய இந்திரனின் உலகத்திற்குச் ெசல்வார்கள். சில நாள்களாக எவரும் அங்ேக ெசல்லவில்ைல! அதன் காரணம் என்னெவன்று இந்திரன் நாரதrடம் ேகட்டான்.

விதர்ப்ப நாட்டு மன்னன் வமீராஜனின் மகள் தமயந்தியின் சுயம்வரத்தில் பங்ேகற்க அைனத்து வரீர்களும் ெசன்று விட்டனர்! அதனால், சில நாள்களாகப் பூவுலகில் ேபார் எதுவும் நிகழவில்ைல! வரீமரணம் இல்ைல!” என்று விளக்கினார் நாரதர்.

“அப்படியா! இேதா நானும் தமயந்தியின் சுயம்வரத்திற்குப் புறப்படுகிேறன்!” என்று கூறினான் இந்திரன்.

இந்திரன் தமயந்தியின் சுயம்வரத்திற்குப் புறப்பட்ட ெசய்தி ேதவருலகத்தில் பரவியது. உடேன வருணன், அக்கினி, யமன் ஆகிய ேதவர்களும் தமயந்திைய அைடயும் ஆைசயுடன் சுயம்வரத்திற்குப் புறப்பட்டு வந்தனர்.

தர்மசங்கடத்தில் நளன்

இந்திரன் முதலான ேதவர்கள் நால்வரும் வழியில் நளைனக் கண்டனர். “நளமகாராஜேன! நீ எங்களுக்காக ஒரு பணிையச் ெசய்ய ேவண்டும்!” என்றான் இந்திரன். இந்திரனின் உள்ேநாக்கத்ைத அறியாத நளன் இந்திரன் அளிக்கும் பணிையச் ெசய்து முடிப்பதாக உறுதியளித்தான்.

“நாங்கள் நால்வரும் தமயந்தியின் சுயம்வரத்திற்காகேவ வந்துள்ேளாம்! நீ எங்கள் ெபாருட்டுத் தமயந்தியிடம் தூது ெசன்று, எங்களில் ஒருவருக்கு மாைலயிடுமாறு அவளிடம் கூறுதல் ேவண்டும்! ” என்று நளனிடம் இந்திரன் கூறினான்.

நளன் இந்திரனிடம் அளித்த உறுதிெமாழிக்காகத் தன் ெநஞ்சத்ைதக் கல்லாக்கிக் ெகாண்டு, தன் தீராத காதைல ஒருபுறம் ஒதுக்கி ைவத்து விட்டு, ேதவர்களுக்காகத் தூது ெசல்லத் தீர்மானித்தான்.

அந்த ேநரத்தில் நளன் பட்ட மன உைளச்சல் எப்படி இருந்திருக்கும்?

தமயந்தியிடம் ெகாண்ட ஆழமான காதல் ஒருபுறம்! இந்திரன் இட்ட பணிைய நிைறேவற்ற ேவண்டிய கடைமயுணர்வு ஒருபுறம்! காதலா?கடைமயா? இரண்டுக்கும் இைடயில் தத்தளித்தான் நளமகாராஜன்.

ெநசவாளர்கள் தறியில் முதலில் நீளவாக்கில் நூைலக் கட்டுவார்கள். அது ‘பாவு’

எனப்படும். பாவின் ஊேட ஒரு குழலில் உள்ள நூல் இங்கும் அங்குமாகச் ெசன்று சிறிதுசிறிதாக துணிைய உருவாக்கும். அந்தப் பாவூடு குழல்ேபால் தத்தளித்தது நளனின் ெநஞ்சம்! “பாவில் குழல் ேபால நின்று உழலும் ெகாள்ைகத்ேத பூவின் நிழல் ேபாலும் தண்குைடயான் ெநஞ்சு.” என்றார் புகேழந்திப் புலவர்.

ஒருவாறு மனத்ைதத் ேதற்றிக்ெகாண்டு, தூதாகச் ெசல்லத் தீர்மானித்தான் நளன். ஆனால், குண்டினபுரத்துக் காவைலக் கடந்து ெசன்று, கன்னிமாடத்தில் உள்ள தமயந்திைய எப்படிக் காண்பது? இந்திரன் அதற்கும் ஒரு வழிைய ஆயத்தமாக ைவத்திருந்தான்!

“நளமகாராஜேன! காவலர்களும், பணிப்ெபண்களும் மற்ற எவரும் உன்ைனக் காணாமல் நீ ெசன்று வரலாம்! அதற்கான வழிைய நான் ெசய்ேவன்!” என்றான் இந்திரன். அஃது என்ன வழி? நளெவண்பாவில் குறிப்பிடப்படவில்ைல.

மைறந்து ெசல்ல ஒரு மந்திரம்

இந்திரன் நளனுக்கு திரஸ்கரணி என்ற மந்திரத்ைத உபேதசித்தான் என்று மகாபாரதத்திலுள்ள நேளாபாக்கியானத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது. மற்றவர் கண்ணில் படாமல் குறிப்பிட்டவருைடய கண்ணில் மட்டும் புலப்படும் ஆற்றைலத் திரஸ்கரணி மந்திரம் அளிக்கும் என்று கூறுவர்.

சுவர்க்கேலாகம் ேபால் ேதான்றிய குண்டினபுரத்து வதீிகைளக் கடந்து ெசன்று தமயந்தியின் கன்னிமாடத்ைத அைடந்தான் நளன். காதலனும், காதலியும் ஒருவைர ஒருவர் ேநருக்குேநர் சந்தித்தனர். “அண்ணலும் ேநாக்கினான்; அவளும் ேநாக்கினாள்!” என்று கம்பராமாயணம் உைரத்தது. நளெவண்பாவில் “குவைளயில் தாமைரயும், தாமைரயில் குவைளயும் பூத்தன!” என்று கூறுகிறார் புகேழந்திப் புலவர். “ேதங்குவைள தன்னிேல ெசந்தாமைர மலரப் பூங்குவைளத் தாமைரக்ேக பூத்தேத!” என்றார்.

நளனின் தாமைரக் கண்களும், தமயந்தியின் குவைளக் கண்களும் (நீேலாத்பலமலர்) சந்தித்தன என்பேத அதன் ெபாதுவான ெபாருள் ஆகும்.

‘பூத்தது’ என்றதால் இருவர் கண்களும் மகிழ்ச்சியால் மலர்ந்தன என்றும் ெதளிவாகிறது.

தாழ் திறந்தது!

அன்ைப அைடத்து ைவக்கும் தாழ்ப்பாள் இல்ைல என்று திருவள்ளுவர் கூறினார். தமயந்தி தான் நளனிடம் ெகாண்ட காதலாகிய ேபரன்ைப அதுவைர தனது கற்ெபன்னும் திண்ைமயால் ெவளிப்படாமல் பூட்டிைவக்க முயற்சி ெசய்து வந்தாள். இருவர் பார்ைவயும் சந்தித்த ேநரத்தில் அந்தத் தாழ் தானாகேவ திறந்தது! தன்ைனயறியாமல் நளனின் இரண்டு ேதாள்கைளயும் ேநாக்கினாள்! ைவத்த கண் வாங்காமல் ேநாக்கினாள். ேதாள்கண்டாள்! ேதாேள கண்டாள்! அவளுைடய பார்ைவைய அவனுைடய ேதாள்களிலிருந்து விலக்க இயலவில்ைல!

சிறிது ேநரம் கழித்த பிறகு தன்னுணர்வு ெபற்று, நளைன யாெரன்று வினவினாள். நளன் ேதவர்களின் ெபாருட்டுத் தூதனாக வந்தவன் என்று கூறினான். பிறகு தான் நிடதநாட்டு ேவந்தன் நளன் என்றும் உைரத்தான்.

“என் உைரைய அலட்சியம் ெசய்யாமல் நீ ேதவர் தைலவன் இந்திரனுக்ேக மாைல சூட்ட ேவண்டும்!” என்றான். அவனுைடய கடைமயுணர்ைவக் கண்டு மகிழ்ந்தாள் தமயந்தி. எனினும், தான் அவனுைடய ேவண்டுேகாைள ஏற்க இயலாெதன்றாள். நளைனக் கணவனாகத் ேதர்ந்ெதடுப்பதற்காகேவ சுயம்வரம் ஏற்பாடாகி உள்ளெதன்றும் உறுதியாகக் கூறினாள்.

சுயம்வர மண்டபத்திற்கு வருைக தரும் மற்ற அரசர்களுடன் அங்கு எழுந்தருள ேவண்டுெமன்றும் நளனிடம் கூறினாள்

தமயந்தி. ேவறு வழியின்றி நளன் ேதவர்களிடம் மீண்டு ெசன்றான். நடந்தைவ அைனத்ைதயும் உள்ளவாறு உைரத்தான். ேதவர்கள் மகிழ்ந்தனர்.

அப்ேபாேத அவர்கள் நளனுக்கு வரங்கைள வழங்கினர் என்று புகேழந்திப் புலவர் கூறுகிறார். நளன் விரும்பும் இடத்தில்,

விரும்பும்ெபாழுது, நீர், உணவு, உைடகள் ஆகிய அத்தியாவசியத் ேதைவகள் கிைடக்கும் என்று ேதவர்கள் வரம் அருளினார்கள். அைவ அவனுைடய கடைமயுணர்வுக்குக் கிைடத்த ெவகுமதிகள் ஆகும். மகாபாரதம் கூறும் நேளாபாக்யானத்தில் நளன் தமயந்திைய மணந்த பிறகு அத்தைகய வரங்கைளத் ேதவர்கள் வழங்கியதாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

குறிப்பிட்ட ஏழு நாள்கள் கழிந்தன. சுயம்வர நாள் வந்தது. சுயம்வர மண்டபத்தில் அரசர்கள் வந்து தத்தமக்கு உrய இருக்ைகயில்

அமர்ந்து தமயந்தியின் வருைகக்காகக் காத்திருந்தனர். தமயந்தியும் தன் ேதாழிகளுடன் சுயம்வர மண்டபத்தில் நுைழந்தாள்.

மண்டபத்தில் அமர்ந்திருந்த அரசர்களின் குலம், ெபயர், நாடு ஆகியைவ குறித்த ெசய்திகைளத் ேதாழி தமயந்திக்கு எடுத்துக் கூறினாள்.

ெபான்னி என்னும் காவிr பாயும் ேசாழ நாட்டு அரசைனப் புகேழந்தி முதலில் குறிப்பிட்டார். அடுத்து பாண்டியைனயும், ேசரைனயும் குறிப்பிட்டார். பிறகு மற்ற நாட்டு ேவந்தர்கைளக் கூறினார். சிந்து நாட்டு ேவந்தைன அடுத்து ஐந்து ேபர் நளமகாராஜனின் உருவத்தில் அமர்ந்திருந்தனர்.

அதனால் ேதாழியும் திைகத்தாள்! தமயந்தியும் திைகத்தாள்! “நான், சத்தியத்ைதக் காக்கும் வமீராஜனின் மரபில் ேதான்றிய ெசம்ைமக் குணம் நிைறந்த கன்னிெயன்பது உண்ைமயானால் அன்னம் குறிப்பிட்ட ேவந்தைன கடவுள் எனக்குக் காட்டியருளட்டும்!” என்று ேவண்டினாள் தமயந்தி. உடேன அவளுக்குள் ஓர் ஒளிக்கீற்று மின்னியது!

ேதவர்கள் கண்ணிைமக்க மாட்டார்கள்! அவர்களுைடய கால்கள் மண்ணில் ேதாயாது! அவர்களின் மலர்மாைலகள் வாடாது! என்ற உண்ைம அப்ேபாது அவளுைடய நிைனவுக்கு வந்தது! உடேன உண்ைம நளைன அறிந்தாள்!

தமயந்தி ேமற்கூறிய மூன்று இயல்புகளால் உண்ைம நளைன அறிந்து, தன் ைகயில் இருந்த சுயம்வர மாைலைய அவன் கழுத்தில் சூட்டினாள்.

கைலமகேள ேதாழியாக வந்தாள்

வடெமாழியில் ைநஷதம் இயற்றிய ஹர்ஷகவி சிந்தாமணி வித்ைத என்ற சரஸ்வதி மந்திர உபேதசம் ெபற்றவர். தமது காவியத்தில் சரஸ்வதிைய,

தமயந்தியின் ேதாழியாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். ேதாழியாக வந்த சரஸ்வதி சுயம்வரத்திற்கு வந்திருந்த மன்னர்கள் குறித்த விவரங்கைளக் கூறினாள். நளன் உருவத்தில் இந்திரன் முதலான ேதவர்களும் அமர்ந்திருந்தனர்.

நளன் வடிவத்தில் இருந்த இந்திரைனக் கைலமகள் அறிமுகம் ெசய்யும்ெபாழுது,

இந்திரனுக்கும் நளனுக்கும் ெபாருந்தும் வைகயில் சிேலைடயாகக் கூறினாள். நுண்ணறிவு ெபற்றிருந்த தமயந்தி அதைனக் ேகட்டவுடன் அவன் உண்ைம நளன் அல்லன் என அறிந்தாள்.

அவ்வாேற, அக்கினி, வருணன், யமன் ஆகிேயாைர அறிமுகம் ெசய்யும் ெபாழுதும் கைலமகள் சிேலைடயாகக் கூறினாள். உண்ைம நளைனப் பற்றிக் கூறும்ெபாழுது,

ேதவர்களுக்கும் நளனுக்கும் ெபாருந்தும்படியாகச் சிேலைட அைமத்துக் கூறினாள் சரஸ்வதி. ஹர்ஷகவி இயற்றிய அந்த ஐந்து சிேலைட சுேலாகங்கைளயும், ‘பஞ்ச நளயீம்’ என்று சிறப்பித்துக் கூறுவார்கள்.

தமிழில் ைநடதம் இயற்றிய அதிவரீராம பாண்டியனும் அவ்வாேற சிேலைட அைமத்துப் பாடியுள்ளார். நளன் வடிவில் இருந்த இந்திரைன,

வலனுைட வயிரவாளான் கற்பகமலிந்த ேதாளான்

பலபைகவைர முன்ெசற்ற பகட்டுஎழில் மார்பினாேன.

வலாசுரைனக் ெகான்ற வச்சிராயுதத்ைத உைடயவன்; கற்பக மலர்மாைல அணிந்த ேதாைளயுைடயவன்; மைல (வைர) பலவற்றின் சிகரங்கைளயும் ெகாய்தவன்;

ெவள்ைள யாைன(பகடு) உைடயவன். இைவ இந்திரைனக் குறித்தைவ. நளன் வலத்தில் உைடவாைளச் ெசருகியவன். கற்பக மலர்கள் ேபான்ற நறுமண மலர்மாைலகைள அணிந்தவன். பல பைகவர்கைள ெவன்றவன். பகட்டான அணிகலன்கைளப் பூண்ட மார்ைப உைடயவன்.

புகலரும் ெவகுளியுள்ளத் ெதாருவினான் ெபாங்கியார்த்த

பைகயிருட் பிழம்பு சீக்கும் பலசுடர் உமிழும் வாளான்

தைகைமசால் புலவர் ஏத்தும் தலேமழுைடய ேகாேவ.

‘ஒரு’ என்ற ெசால் ஆட்டுக்கடாைவக் குறிக்கும். அக்கினி ஆட்டுக்கடா வாகனத்ைத உைடயவன்; இருைள அகற்றும் ஒளியுைடய சுவாைலகைள உைடயவன்; புலவர் என்ற ெசால் ேதவர்கைளக் குறிக்கும். அக்கினி ,ேதவர்கள் புகழும் சிறப்ைப உைடயவன். ‘தாலம்’ என்றால் நாக்கு என்று ெபாருள். அக்கினி ஏழு நாக்குகைள உைடயவன்.

நளன் ெவகுளிைய ஒருவியவன்; அதாவது, அடக்கியவன்; பைக என்னும் இருைள ஓட்டும் ஒளி மிகுந்த வாைள உைடயவன். ஏழு தீவுகைளயும் ஆள்பவன்.

எஞ்சலில்தருமெனன்று ெதண்ணரீும்கடல் உலகெமல்லாம்

ெசஞ்சேவேயாைசேபாய தீதறு ெசங்ேகால் ேவந்ேத.

குைறவில்லாத தருமன் என்று நீர் சூழ்ந்த உலெகங்கும் ெபயர்ெபற்றவன் யமன். ெசம்ைமயான குற்றமற்ற ெசங்ேகால் ெசலுத்துபவன். யமைன தருமன் என்று கூறுவர். நீதி வழுவாத நளைனயும் நாட்டு மக்கள் தருமன் என்று ேபாற்றினர்.

மாற்றறுஞ் சிறப்பின் மிக்க வளங்ெகழு புவன ேவந்தன்

நாற்றிைசப் பரப்பும் சூழ்ேபாம் நலங்ெகழு ேநமி ேவந்ேத.

புவனம் என்பது பூமிையயும், நீைரயும் குறிக்கும் ெசால். வருணன் எவரும் நீக்க இயலாத வளமான நீர்க்கடவுள் ஆவான். பூமியின் நான்கு திைசகளிலும் சூழ்ந்துள்ளவன்.

நாற்புறத்திலும் கடல் சூழ்ந்த பூமிைய ஆள்பவன் நளன். எங்கும் புகழ் ெபற்ற ஆக்ஞாசக்கரம்(ேநமி) உைடயவன். இவ்வாறு அதிவரீராம பாண்டியன் தனது ைநடதத்தில் சிேலைட அைமத்துப் பாடியுள்ளார்.

தமயந்தி சுயம்வர மாைலைய நளனுக்குச் சூட்டியவுடன் ஏைனய அரசர்கள் ஏமாற்றம் அைடந்தனர். எனினும் அரசியல் ெநறிப்படிேய சுயம்வரம் நடந்ேதறியதால் அைனவரும் தங்கள் நாடுகளுக்குத் திரும்பினார்கள். அவ்வாேற இந்திரனும் திரும்பிக் ெகாண்டிருந்தான். அப்ேபாது கலி எதிேர வந்தான். அவன் அங்கு வந்ததன் காரணத்ைதக் ேகட்டான் இந்திரன். கலியும் தமயந்தியின் சுயம்வர மாைலைய விரும்பிேய வந்ததாகக் கூறினான். தமயந்தி நளனுக்கு மாைல சூட்டி மணாளனாகத் ேதர்ந்ெதடுத்த ெசய்திையக் கலியிடம் இந்திரன் கூறினான். அதைனக் ேகட்ட கலி ெகாதித்ெதழுந்தான்.

விண்ணரசர் நிற்க ெவறித்ேதன் மணமாைல

மண்ணரசர்க்கு ஈந்த மடமாதின் -எண்ணம்

ெகடுக்கின்ேறன் மற்றவள்தன் ேகள்வனுக்கும் கீழ்ைம

ெகாடுக்கின்ேறன் என்றான் ெகாதித்து.

இந்திரன் முதலான வானுலகத்து அரசர்கள் இருக்கும் ெபாழுது, மண்ைணயாளும் நளனுக்கு மாைல சூட்டிய ெபண்ணின் எண்ணத்ைதக் ெகடுப்ேபன்! அவளுைடய கணவன் நளனுக்கும் கீழ்நிைலையக் ெகாடுப்ேபன்!” என்று கலி வஞ்சினம் கூறினான்.

கலியுடன் துவாபரன் என்பவனும் வந்ததாக மகாபாரத நேளாபாக்கியானம் உைரக்கிறது. துவாபரன் கலியின் தைமயன் என்றும், அவேன சூதாட்டம் ேபான்ற வஞ்சகச் ெசயல்களில் மனிதர்கைளத் தூண்டுபவன் என்றும் கூறுவர். நளைனச் சூதாடத் தூண்டி, ேதால்வியுறச் ெசய்தவன் துவாபரேன என்றும் நேளாபாக்கியானம் குறிப்பிடுகிறது. ெபான்மயமான பறைவயாக வந்து, நளனின் ஆைடையக் கவர்ந்து ெசன்றவனும் துவாபரேன என்பர். ெகாடிய கலியுகத்தின் அதிபதி கலி என்றால் துவாபரயுகத்தின் அதிபதி அவனுைடய தைமயன் துவாபரன் ஆவான். எனினும்,

நளன் சனிபகவானால் படீிக்கப்பட்டான் என்பேத பிரபலமாக பலராலும் அறியப்படுகிறது.

இந்திரன் கலியிடம் நளமகாராஜனின் வாய்ைம, ெசங்ேகால், வளம், மனத்தூய்ைம ேதாள்வலிைம ஆகியவற்றின் சிறப்புகைள எடுத்துக் கூறினான். அத்துடன் தமயந்தியின் ெபண்ைமச் சிறப்ைபயும் உைரத்தான். பிறகு இந்திரன், மற்ற ேதவர்களுடன் தனது ெசார்க்க உலகத்திற்குச் ெசன்றான்.

ெகாடிய விஷநாகம் ேபான்ற கலி, “ேவற்கண்ணியான தமயந்தியுடன் நளைனச் ேசர்ந்து வாழவிட மாட்ேடன்.” என்று கூறிய கலி, தன் உடன்பிறப்பான துவாபரைனத் தனக்குத் துைணயாக நிற்க ேவண்டினான்.

அதற்கிைடயில் சுபமுகூர்த்தநாளில் தமயந்தி-நளன் திருமணம் நடந்ேதறியது. இருவரும் இல்லறத்ைதத் ெதாடங்கினர். குண்டினபுரத்தில் சில நாள்கள் தங்கிய பிறகு அவர்கள் மாவிந்த நகரத்திற்குப் பயணமானார்கள்.

2. கலிெதாடர் காண்டம்

இயற்ைக வருணைனகள்

கலிெதாடர் காண்டத்தின் ெதாடக்கத்தில் புகேழந்திப் புலவர் இயற்ைக வருணைனகள் ெசய்துள்ளார். நள தம்பதி பலவழியில் கண்ட ேசாைலகள்,

வனங்கள், ெபாய்ைககள் ேபான்ற இடங்கைள வருணித்துள்ளார். அங்ெகல்லாம் ஆணும், ெபண்ணும் மகிழ்ந்திருக்கும் காட்சிகைளக் கண்ட நளன் அவற்ைறத் தமயந்திக்கும் சுட்டிக்காட்டினான்.

தங்கள் நாட்டிற்குத் திரும்பும் வழியில் அவர்கள் கங்ைக ேபான்ற புண்ணிய நதிகளிலும் நீராடினர். அவர்கள் ெசன்ற ேதர், மாவிந்த நகரத்ைத அைடந்தது. நளன் வானளாவி நிற்கும் மாடமாளிைககள் நிைறந்துள்ள அந்த நகரத்ைதப் ெபருமிதத்துடன் தமயந்திக்குக் காட்டி மகிழ்ந்தான். சுயம்வரத்தில் ெவற்றி கண்டு,

திருமணம் பூண்டு வந்த நளைன தம்பதியராக நகரமக்கள் அன்ேபாடு வரேவற்றனர்.

பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் பறந்ேதாடின

நிடதநாட்டில் நல்லாட்சி நைடெபற்றது. மக்கள் மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்ந்தனர். நளனும் தமயந்தியும் இனிய இல்லறத்தில் திைளத்தனர். நள-தமயந்தி தம்பதி ஆெணான்றும், ெபண்ெணான்றுமாக இரண்டு குழந்ைதகைளப் ெபற்ெறடுத்தனர். பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் மகிழ்ச்சியாகக் கழிந்தன.

கலி என்ற சனி காரணம் இல்லாமல் எவைரயும் பற்றிக் ெகாள்ளமாட்டான். நளைனப் பற்றிக் ெகாள்ள உrய ேநரத்ைத எதிர்பார்த்திருந்த சனிக்கு நளன் ெசய்த

தவறு ஒன்று காரணமாகக் கிைடத்தது. அப்படி என்னதான் தவறு ெசய்தான் நளன்?

ஒருநாள் நளன் சந்தியாவந்தனம் ெசய்வதற்காகக் கால்கைளக் கழுவும்ெபாழுது,

பின்னங்காலில் சிறுபகுதி அழுக்கு நீங்காமல் அசுத்தமாக இருந்தது. அக்காலுடன் அவன் சந்தியாவந்தனம் ெசய்யத் ெதாடங்கினான். இந்தத் தவறு நம்மில் பலர் அன்றாடம் ெசய்யும் தவறாகும். நாம் அவ்வப்ெபாழுது ைககால்கைள நன்றாகக் கழுவ ேவண்டிய அவசியத்ைத மருத்துவர்கள் வலியுறுத்துகின்றனர். அதைன நம் முன்ேனார் அனுபவத்தால் கண்டறிந்து கூறினர். ைக, காலில் பற்றிக் ெகாள்ளும் கண்ணுக்குத் ெதrயாத சிறிய கிருமிகளால் ெபrய ேநாய்கள் ஏற்படுகின்றன. ேநாய்கைளத் ெதாடர்ந்து வணீ் ெசலவுகள், கடன் படுதல், மன உைளச்சல், வறுைம ேபான்ற துன்பங்கள் ஏற்படுகின்றன. அைவதாம் சனியின் தாக்கம்! அவற்றிலிருந்து நம்ைமக் காத்துக் ெகாள்ளேவ இத்தைகய வரலாறுகள் வழிகாட்டுகின்றன.

காைலத் தூய்ைமயாகக் கழுவாத கரணத்தால் நளைனச் சனி பற்றிக் ெகாண்டான். “நாராயணாயநம!” என்று கூறி, திருமாலின் திருவடிகைள அைடயாதவைரத் துயரங்கள் ேசர்வது ேபால் சனி நளைனச் ேசர்ந்தான் என்று புகேழந்திப் புலவர் கூறுகிறார்.

நாராய ணாய நமெவன் றவனடியில்

ேசராைர ெவந்துயரம் ேசர்ந்தாற்ேபால்-பாராளும்

ெகாற்றவைனப் பார்மடந்ைத ேகாமாைன வாய்ைமெநறி கற்றவைனச் ேசர்ந்தான் கலி.

புஷ்கரன் என்பவன் நளன் ஆட்சிக்கு உட்பட்ட ஒரு சிற்றரசன். நளமகாராஜனுக்குத் தாயாதி வழியில் தம்பி என்னும் முைற உைடயவன். சனி புஷ்கரைன அணுகினான்.

“புஷ்கரேன! புறப்படு என்னுடன்! விைரவில் சூதாட்டத்தால் உன்ைன நிடதநாட்டின் அரசனாக ஆக்குகிேறன்!” என்று அைழத்தான் சனிபகவான். மண்ணாைச யாைர விட்டது! புஷ்கரன் புறப்பட்டான்!

இஃது என்ன ெகாடி?

புஷ்கரன் ஒரு காைளயின் மீது ஏறி மாவிந்தநகரத்ைத அைடந்தான். ைகயில் ெகாடிைய ஏந்தி, காைளயின் மீது ஏறி வந்த புஷ்கரைன நளமகாராஜன் கண்டான். அவன் ைகயில் ெகாடி ஏந்தி இருந்ததால் நளனுக்கு ஐயம் ேதான்றியது. ஏெனனில், ேபாrடேவா, அல்லது சமாதானம் ேபசேவா அரசர்கள் ைகயில் ெகாடிேயந்தி வருவார்கள். புஷ்கரன் ஏந்திய ெகாடி, ேபார்க் ெகாடியா? அல்லது சமாதானக் ெகாடியா? என்று வினவினான் நளன்.

சனிபகவான் தனக்குத் துைணநின்று ெவற்றி ஈட்டித் தருவார் என்ற நம்பிக்ைகயில் இருந்த புஷ்கரன், “இது வலிய சூதாட்டக் ெகாடி!” என்றான்.

“சூதாட்டமா? இேதா வருகிேறன்! உன்ைன ெவல்ேவன்!” என்று கூறி நளன் புஷ்கரனுடன் சூதாட இைசந்தான். நளனின் நல்லைமச்சர்கள் சூதின் தீைமகைளக் கூறினர்.

காதல் கவறாடல் கள்ளுண்டல் ெபாய்ம்ெமாழிதல்

ஈதல் மறுத்தல் இைவ கண்டாய்-ேபாதில்

சிைனயாைம ைவகும் திருநாடா ெசம்ைம

நிைனயாைம பூண்டார் ெநறி.

“பிறர் மைனவிையக் காதலித்தல், சூதாடுதல், கள்குடித்தல், ெபாய் ெசால்லுதல்,

பிறர்க்குக் ெகாடுத்தைலத் தடுத்தல் ஆகியைவ ெகாடிய பாபங்கள் ஆகும். ஆகேவ,

அைனத்ைதயும் இழக்கச் ெசய்யும் சூதாட்டத்தில் ஈடுபட ேவண்டாம்.” என்று அைமச்சர்கள் நளனுக்கு எடுத்துக் கூறினார்கள்.

“அைமச்சர்கேள! என்ைனத் தடுக்கேவண்டாம்! தீேத வந்தாலும் கவைலயில்ைல;

நான் புஷ்கரனுடன் சூதாடத் துணிந்துவிட்ேடன்.” என்று பதிலளித்தான் நளன்.

“ெநறி தவறாத வைகயில் சூதாட்டம் ெதாடங்குேவாம்; நீ ைவக்கும் பந்தயப் ெபாருள்(பணயம்) யாது?” என்று புஷ்கரன் நளனிடம் வினவினான்.

நளன் அணிகலன்கைளப் பணயமாக ைவத்தான். புஷ்கரன் தன் ஊர்தியான எருைதப் பணயம் ைவத்தான். அப்ேபாது, சனிபகவானும், துவாபரனும் இரண்டு பாய்ச்சிைகயாய் (பகைடக்காய்களாக) வடிெவடுத்து உருண்டனர். அணிகலன்கைள இழந்த நளன் இரண்டு லட்சம் ெபான்ைன ைவத்து இழந்தான். பிறகு ஒருேகாடி ெபான்ைன ைவத்து இழந்தான். நால் வைகப் பைடகைள ைவத்து இழந்தான். பணிப்ெபண்கைளப் பணயமாக ைவத்து இழந்தான். அப்ேபாது திருமகள் ெசம்ைம ெநறியாைன விட்டுச் சிறியானிடம் ேசர்ந்தாள் என்று புகேழந்திப் புலவர் உைரத்தார்.

அைனத்ைதயும் இழந்த நிைலயில் புஷ்கரன் தமயந்திையப் பணயமாக ைவத்து ஆடச் ெசான்னான். அப்ேபாது நளன் சூதாட்டத்திலிருந்து விலகிக் ெகாள்வதாக அறிவித்தான்.

விதியின் வலிைம

அழகிய, ெமன்ைமயான தாமைர மலrல் அன்னப்பறைவ அமர்ந்திருந்தது! அதைனக் கண்டவர் அைனவரும் மகிழ்ந்தனர். அேத தாமைரயில் காகம் ஒன்று அமர்ந்தால் அதன் அழைக யார் காண்பார்கள்? மகிழ்வார்கள்? நிடதநாட்டின் நிைல

அப்படித்தான் ஆயிற்று. மக்கள் ேபாற்றும் மன்னனாக அரசாண்டிருந்த நளமகாராஜன் இருந்த இடத்தில் ெகாடியவன் புஷ்கரன் அமர்ந்தான்.

நளன் தமயந்தியுடன் நகரத்ைத விட்டுப் புறப்பட்டான். விதிைய எவரால் ெவல்ல இயலும்? வமீராசன் ெபண்ணான தமயந்தியுடன் நளன் வனத்திற்குப் புறப்பட்டான்! இல்ைல: விதி அப்படிச் ெசய்தது! அதன் வலிைம அத்தைகயது!

கடப்பார் எவேர கடுவிைனைய வமீன்

மடப்பாைவ தன்னுடேன மன்னன்-நடப்பான்

வனத்ேத ெசலப்பணித்து மாயத்தாற் சூழ்ந்தது

அைனத்ேத விதியின் வலி.

நகரமக்கள் நளமகாராஜைனச் சூழ்ந்து ெகாண்டனர். அவர்கள் வடித்த கண்ணரீ் துளிகள் நளனின் கால்கைளக் கழுவின. “இனி இந்த நாட்ைடக் காப்பாற்றப் ேபாவது யார்?” என்று வினவி அவர்கள் கண்ணரீ் வடித்து நின்றனர்.

கடல்கள் கைரயிழந்து வந்தாலும், உலகில் ேவதெநறி பிறழ்ந்தாலும், உலகம் முழுவதும் நடுவுநிைல இழந்து ெகட்டாலும் ேமன்மக்ககள் தங்கள் சத்தியத்திலிருந்து தவறமாட்டார்கள் அல்லவா? அதனால், நளமகாராஜன் வனத்திற்குப் புறப்பட்டான்.

“மகாராஜா! நீங்கள் இன்று ஓrரவு மட்டுமாவது இங்குத் தங்கிச் ெசல்லுங்கள்!” என்று மாவிந்த நகரத்து மக்கள் நளைன ேவண்டினர். அவர்களின் அன்பான ேவண்டுேகாைள ஏற்று, நளன் அன்றிரவு அங்குத் தங்கினான்.

நாட்டு மக்கள் நளனுக்கு ஆதரவாக இருப்பைத அறிந்த புஷ்கரன் ெகாதிப்பைடந்தான். “இந்த நகரத்தில் உள்ளவர்கள் எவேரனும் நளைன ஆதrத்தால், அவர்கைள உடேன ெகால்லுங்கள்!” என்று முரசைறந்தான் புஷ்கரன்.

தன்னால் நகர மக்கள் துன்பம் எய்துவைத விரும்பாத நளன், தமயந்தி மற்றும் குழந்ைதகைளயும் அைழத்துக் ெகாண்டு நகரத்ைத விட்டு ெவளிேயறினான்.

நளைன ஆதrப்ேபார் ெகால்லப்படுவார்கள் என்ற ெசய்திையக் ேகட்ட மக்கள் ெபrதும் துயரத்தில் ஆழ்ந்தனர். இல்லங்கள் அைனத்திலும் இழவு ேநர்ந்தது ேபான்ற ேசாகம் கவ்விக் ெகாண்டது. தாய்ப்பால் பருகும் குழந்ைதகளும் பால் பருகாமல் இருந்தன என்று கூறுகிறார் புகேழந்திப் புலவர்.

எத்தைன ெதாைலவு?

நளமகாராஜனின் மகனுைடய தண்ைடயணிந்த கால்கள் ெநாந்தன. மகளின் சிலம்பணிந்த கால்கள் துவண்டன. சிறிது ெதாைலவு ெசன்றவுடன் அவர்கள்,

“தந்ைதேய! நாம் நடக்க ேவண்டிய ெதாைலைவ நடந்து விட்ேடாமா?” என்று ேகட்டனர்.

புகார் நகரத்ைத விட்டுக் ேகாவலனுடன் புறப்பட்ட கண்ணகி சிறிது ெதாைலவு நடந்தவுடன், “மதுைர இன்னும் எவ்வளவு ெதாைலவில் உள்ளது?” என்று வினவினாள். ஏெனனில், அவள் மண்ணில் நடந்ேத அறியாதவள். “வண்ணச் சீரடி மண்மகள் அறிந்திலள்!” என்று சிலப்பதிகாரம் கூறுகிறது.

இராமனுடன் காட்டிற்குப் புறப்பட்ட சீைத சிறிது நடந்தவுடன், “யாண்ைடயது கானம்?(காடு எங்குள்ளது) என்று வினவினாள் என்று கம்பர் கூறுகிறார். அவ்வாேற, நளமகாராஜனின் குழந்ைதகள் ெவகுளித்தனமாக வினவினார்கள். “வழியானெதல்லாம் கடந்ேதாேமா?” என்று அவர்கள் ேகட்டதாகப் புகேழந்திப் புலவர் தமது நளெவண்பாவில் உைரக்கிறார்.

கள்ளங்கபடம் அறியாத தன் குழந்ைதகளின் துயரத்ைதயும் விதியின் வலிைமையயும் நிைனத்து நளன் ெசய்வதறியாது திைகத்து நின்றான்.

பிறகு ஒருவாறு மனம் ேதறினான் நளன். தமயந்தியும், குழந்ைதகளும் தன்னுன் ேசர்ந்து துன்பம் அைடவைத விரும்பாத நளன், அவர்கைள வமீராசனின் நகரமான குண்டினபுரத்திற்குச் ெசன்று இனிேத வாழ ேவண்டினான். தமயந்தி மறுத்துவிட்டாள்.

“ஒருத்தி, குற்றமற்ற குழந்ைதகைள மீண்டும் ெபற்றுக் ெகாள்ள இயலும். ஆனால்,

குலமகள் ஒருத்தி அன்புக் கணவைனப் ெபறலாகுமா? ஆகேவ, நான் ஒருகாலத்திலும் தங்கைளப் பிrந்து ெசல்ல மாட்ேடன்!” என்று உறுதியாகக் கூறினாள் தமயந்தி.

6 மழைலச் ெசல்வத்தின் சிறப்பு மழைலச் ெசல்வத்தின் சிறப்ைப மறந்திடல் ஆகாது என்று கூறிய நளன்,

ெபான்ைனயும், புகைழயும், மற்றச் சிறப்புகைளயும்விட மக்கட்ெசல்வம் சிறந்தது என்று தமயந்திக்கு விளக்கினான். காலில் கிண்கிணி ஒலிக்க நடந்து வரும் குழந்ைதயின் மழைலையக் ேகளாத ெசவி பயனற்றது என்றான். திருவள்ளுவர் ‘மக்கட்ேபறு’ அதிகாரத்தில் கூறிய கருத்துகைளப் புகேழந்திப் புலவரும் நளெவண்பாவில் எடுத்தாண்டுள்ளார்.

தமயந்தி, நளைனயும் வமீராசனின் குண்டினபுரத்திற்கு வருமாறு அைழத்தாள். ஏழ்ைம எய்திய நிைலயில் ஒருவrடம் ெசன்று உதவி ேகட்டல் இழிந்த ெசயலாகும் என்று கூறினான் நளன். அத்துடன் ஒரு நாட்டின் ேபரரசனாக விளங்கியவன் மற்ெறாருவrன் மாளிைகயில் உணவுக்காகக் காத்திருத்தல் ஆண்ைமக்கு உகந்ததன்று என்றும் எடுத்துக் கூறினான் நளமகாராஜன்.

தமயந்தி தங்கள் குழந்ைதகைள அவர்களின் தாத்தாவான வமீராசன் வடீ்டிற்கு அனுப்புவது தவறாகாது என்றாள்.

இறுதியில் தங்கள் குழந்ைதகைளக் குண்டினபுரத்திற்கு அனுப்புவது என்று தமயந்தியும் நளனும் தீர்மானித்தனர்.

குழந்ைதகளின் கண்களில் ஆறு ேபால் கண்ணரீ் ெபருக்ெகடுத்தது. தங்கள் தந்ைதயின் முகத்ைதப் பார்த்தனர்; தாயின் தாமைர முகத்ைதயும் பார்த்தனர். “எங்கைளத் தனிேய அனுப்பப் ேபாகிறரீ்களா?” என்று வினவினர்.

அப்ேபாது அவ்வழிேய வந்த ேவதியர் ஒருவைரக் கண்டனர். நளனும் தமயந்தியும் தங்கள் குழந்ைதகைள அந்த ேவதியrடம் ஒப்பைடத்தனர். அவர்கைள,

குண்டினபுரத்திற்கு அைழத்துச் ெசன்று, வமீராசனின் மாளிைகயில் ேசர்க்குமாறு ேவண்டினர். நள-தமயந்தியின் ேவண்டுேகாைள ஏற்ற ேவதியர் தம் இரண்டு கரங்களில் இரண்டு குழந்ைதகைளயும் பிடித்துக் ெகாண்டார்.

நளன்-தமயந்தி என்ற இருவrன் உயிர்கைளயும் ஒருவன் தன் இரண்டு கரங்களில் எடுத்துச் ெசல்வது ேபால் ேவதியர் அக்குழந்ைதகைள அைழத்துச் ெசன்றார்.

மகாபாரதத்திலுள்ள நேளாபாக்கியானத்திலும், ைநடத காவியத்திலும்,

குழந்ைதகைளத் ேதேராட்டியின் வழிேய குண்டினபுரத்துக்கு அனுப்பியதாகக் கூறப்பட்டுள்ளது. தமிழிலக்கியங்கள் ேவதியர்கைள நம்பிக்ைகக்கு உrயவர்களாகச் சித்திrக்கின்றன. “புலனழுக்கற்ற அந்தணாளன்” என்று ேபாற்றப்பட்ட கபிலர், பாrயின் மகளிைரச் சிறிது காலம் பாதுகாத்தார் அல்லவா?

ெபாய்ைககள் நிைறந்த நிடதநாட்டு எல்ைலையக் கடந்து ெசன்ற நளதமயந்தியர் ஒரு பாைலநிலத்ைத அைடந்தனர். அங்குக் கள்ளி மரங்கள் இருந்தன. ெகாடிய பாம்புகள் இருந்தன. அப்பாம்புகள் பாைலநிலத்தின் ெவப்பத்ைதத் தாங்க முடியாமல் கண்கள் ெதறித்துச் சுருண்டு விழுந்து மடிந்தன. அத்தைகய ெவப்பம் உைடயதாக இருந்தது அந்தப் பாைலநிலம்.

பறைவ வடிவில் சனிபகவான்

நளைனயும், தமயந்திையயும் வஞ்சிக்க விரும்பிய சனி பகவான் ஒரு ெபான்வடிவப் பறைவயின் வடிவத்தில் அந்தப் பாைலவனத்தில் ேதான்றினான். ெபான்னிறத்துப் பறைவயின் அழகு தமயந்திையக் கவர்ந்தது. துளபமாைல அணிந்த திருமாலின் அவதாரமாகிய இராமனிடம் சீைத மாயமாைனப் பிடித்துத் தரச் ெசால்லியைதப் ேபால, தமயந்தியும் அந்த மாயப் பறைவையப் பிடித்துத் தன்னிடம் தருமாறு நளனிடம் ேவண்டினாள்.

இராமாயண வரலாறு நளதமயந்தியின் காலத்திற்குப் பிறகு நடந்தது. எனினும்,

புகேழந்திப் புலவர், தம் காலத்தில் மக்கள் மத்தியில் பிரபலமாக இருந்த நிகழ்ச்சியின் வழிேய விளக்க, அதைன இங்கு உவைமயாகக் கூறினார்.

நளன் மாயப் பறைவையப் பிடிக்க முயன்றான். அப்பறைவ அவனுக்கு அருகில் இருப்பது ேபால் ேதான்றி எட்ட மைறந்தது. எப்படியும் தமயந்தியின் விருப்பத்ைத நிைறேவற்ற விரும்பிய நளன் பறைவைய வைளத்துப் பிடிக்கும் வழிையச் சிந்தித்தான்.

துணிைய வசீிப் பறைவகைளப் பிடிப்பது எளிது. ஆனால், சூதாட்டத்தில் ேதாற்ற நளனிடம் ேமலாைட இல்ைல. இருவரும் உடுத்திருந்த ஆைடயுடன் வனத்திற்குப் புறப்பட்டனர். தருமன் சூதாடித் ேதாற்றெபாழுதும், பாண்டவர்கள் ஐவரும் ேமலாைடைய இழந்தனர்.

தன் காதல் மைனவியின் ஆைசைய நிைறேவற்றுவதில் உறுதியாக இருந்தான் நளன். எனேவ, இருவரும் ஒேர ஆைடைய உடுத்திய நிைலயில் பறைவையத் தன் ஆைடயால் பிடித்துவிடலாம் என்று கருதினான். ெபண்களின் புைடைவ நீளமாக இருக்கும் அல்லவா? ஆகேவ, இருவரும் ஒவ்ெவாரு தைலப்பாக உடுத்திக் ெகாண்டு ஒற்ைற ஆைடயில் இருந்தனர்.

பவளக்ெகாடியின் நிழலில் சிப்பிகள் முத்ைத ஈன்று ெசல்லும் வளமான நிடதநாட்டு ேவந்தன் நளன் தன் ஆைடைய வசீிப் பறைவையப் பிடிக்க முயன்றான். மாயப்பறைவ நளன் வசீிய ஆைடயில் சிக்கவில்ைல. மாறாக, நளன் வசீிய ஆைடையயும் கவ்விச் ெசன்றது. மாயப் பறைவயாக வந்த சனிபகவான் அந்தரத்தில் நின்று, “நளேன! நீ உன் வளநாட்ைட இழந்து ேதாற்கும்படி ெசய்தவன் நாேன! அறிந்திடுக!” என்றான். பறைவ வடிவில் வந்து ஆைடையக் கவர்ந்தது துவாபரன் என்று மகாபாரத நேளாபாக்கியானம் கூறுகிறது.

நளன் பறைவ(புள்)ேவட்ைட ஆடினான். அப்ேபாது நளனுக்கும், தமயந்திக்கும் ஆைட ஒன்றுதான் இருந்தது. ஆம்! இருவருக்கும் உயிர் ஒன்றுதான்! உயிைரவிட உயர்ந்த மானத்ைதக் காக்கும் உைடயும் ஒன்றுதான்! “ஆவிேபால் ஆைடயும் ஒன்றானேத!” என்றார் புகேழந்திப் புலவர்.

வானத்தில் நின்று வன்ைமெமாழி ேபசிய சனிபகவாைன, தமயந்தி சபித்தாள். எப்படி? “தருமெநறி தவறி நடப்பவர்களும், ெபாய்யுைரத்ேதாரும், ெதய்வத்ைத இகழ்ந்தவர்களும், பிறர் மைனவிைய விரும்பியவர்களும் அைடயும் நரகத்ைத நீயும் அைடவாய்!” என்று சபித்தாள்.

“உண்ைம ெநறி மாறாது ெசங்ேகால் ெசலுத்திய ேவந்தேன! வஞ்சைனயும் மாயமும் நிைறந்த இவ்வுலகில் ெதய்வேம நம்ைமக் ெகடுக்க எண்ணினால், நாம் என்ன ெசய்ய இயலும்? இனி நாம் இந்த இடத்ைத விட்டு நீங்குேவாம்!” என்றாள் தமயந்தி. அந்த ேநரத்தில் சூrயனும் ேமற்குத் திைசயில் மைறந்தான். எங்கும் இருள் கவ்விக் ெகாண்டது. ேபய்களும் நடமாட இயலாத அந்தப் பாைலயில் அவர்கள் நடந்தனர். இரவு எங்ேக தங்கலாம் என்ற சிந்தைனயுடன் இருவரும் நடந்தனர்.

பாழ்மண்டபத்தில் பார்ேவந்தன்

பாைலவனத்தில் ஓrடத்தில் பாழைடந்த மண்டபம் ஒன்று கண்ணில் பட்டது. “இருண்ட இரவு இப்ேபாது நள்ளிரவாகி விட்டது. இனி எங்கு ெசல்வது? இப் பாழ்மண்டபத்தில் தங்கிச் சற்ேற கண்ணயரலாம்.” என்றான் நளன்.

உலகத்ைத ஆண்ட நளச்சக்ரவர்த்தியின் மகரயாழ் இைசையக் ேகட்டு அன்றாடம் மலர் மஞ்சத்தில் உறங்கும் தமயந்திக்கு, பாைலவனத்துப் பறைவகளின் ெகாடிய குரைலக் ேகட்கேவண்டிய நிைல ஏற்பட்டுவிட்டது.

தமயந்தியின் அவலத்ைதக் கண்டு ஆற்றாத நளன் அவளுக்கு ஆறுதல் வார்த்ைதகைளக் கூறினான். “பண்ைட விைனப் பயைனப் பாrடத்தில் ஆர் கடப்பார்?” “இப் பூவுலகில் முன்விைனப் பயைனக் கடக்க வல்லவர் யாருளர்? அதைன நாம் அனுபவித்ேத தீரேவண்டும்.” என்று விளக்கினான் நளன்.

“மலரைணயும், பணியாட்களும், ெமய்க்காவலர்களும் இல்லாமல் இங்கு என் கணவைனக் காண ேநர்ந்தேத!” என்று எண்ணி மீண்டும் கலங்கினாள் தமயந்தி.

நளன் தமயந்திையத் தன் கரத்தால் அைணத்துத் தாங்கி, கீேழ மண்தைரயில் கிடத்தினான். “இக்ெகாடிய பாைலயும் உறங்கிவிட்டது; திைசகளும், ேபய்களும் உறங்கிவிட்டன; இந்த நடுயாமத்தில் நீயும் சற்ேற உறங்கு!” என்றான். தமயந்தி வழிநடந்து வந்த கைளப்பால் கண்ணயர்ந்தாள். தைரயில் படுத்துறங்கிய தமயந்தியின் அவலத்ைதக் கண்ட நளன் மிகவும் வருந்தினான். “பாழ்மண்டபத்தில் நடுயாமத்தில் தைரயில் படுத்துறங்கும் அன்பு மைனவிையக் கண்டும் என் கண்கள் ெபாடியாகி உதிராமல் உள்ளனேவ! என் உயிர் ேபாகாமல் உள்ளேத! ெநஞ்சும் ெவடிக்காமல் உள்ளேத!” என்று பலவாறு கூறி வருந்தினான்.

ைகராசியும் கால்ராசியும்

சற்ேற கண்ணயர்ந்த தமயந்தி விழித்ெதழுந்தாள். நளன் தைரயில் படுத்திருப்பைதக் கண்டாள். நளனின் அவலநிைலக்கு, தன்னுைடய ைகராசியும்,

கால்ராசியுேம காரணம் என்று கருதி வருந்தினாள்!

திருமணத்தில் மணமகன் மணமகளின் கரத்ைதப் பற்றுகிறான். அதைன,

‘பாணிக்ரஹணம்’ என்று கூறுகின்றனர். பிறகு மணமகன் மணமகளின் காைலப் பிடித்து ஏழு அடிகள் நடக்கச் ெசய்யும்,‘ஸப்தபதி’ என்ற சடங்கு நடக்கிறது. “என் ைகையப் பிடித்துப் பாணிக்கிரஹணம் ெசய்தபின், என் காைலப் பிடித்து, ஸப்தபதி நடத்திய நளன் கட்டாந்தைரயில் படுத்திருக்கிறான்! ஆகேவ, எனக்குக் ைகராசியும் இல்ைல! கால்ராசியும் இல்ைல!” என்று எண்ணிக் கலங்கினாள் காதல் மைனவி தமயந்தி. தமயந்திையப் ேபாலேவ நளனும் சற்று உறங்கி, விழித்ெதழுந்தான். தமயந்திையக் கண்டு கலங்கினான்.

விதர்ப்ப நாட்டு ேவந்தன் வமீராஜனின் மகள், விண்ணவர் எவைரயும் விரும்பாது,

என்ைன விரும்பி மாைலயிட்டாள்! அத்தைகய ெபண்ெகாடியா தைரயில் கிடந்து

துயில்வது? இத்தைகய துயரத்ைத ேவறு எவர்தான் அைடந்திருப்பார்?” என்று எண்ணிக் கலங்கினான் நளன்.

அப்ேபாது சனிபகவான் நளனுைடய ெநஞ்சத்ைதக் கலக்கி மன உறுதிையக் ெகடுத்தான். நீதிையப் பிrயாத ெசங்ேகால் உைடய ேவந்தனுக்கு மைனவிையப் பிrந்து ெசல்லும் மனநிைலையத் ேதாற்றுவித்தான் சனிபகவான். தமயந்தியின் துயரத்ைத ேநrல் காண்பைதத் தவிர்க்கும் வைகயில் அவைளப் பிrயத் தீர்மானித்தான் நளன்.

வாளாகவும் வந்தவன்

இருவரும் ஒேர ஆைடையச் சுற்றிக் ெகாண்டிருந்தனர் அல்லவா? நளன், தான் சுற்றிக் ெகாண்டிருந்த ஆைடயின் பகுதிைய அrந்து ேவறாக்கிக் ெகாள்ள விரும்பினான். சனிபகவான் தாேன

பாழ்மண்டபத்தில் ஒரு வாளின் வடிவத்துடன் கிடந்தான். நளன் அந்த வாைளக் ைகயில் எடுத்தான். இருவருக்கும் ஓருயிர் ேபால் இருந்த ஆைடைய அதனால் ெவட்டினான். பிைணப்பிலிருந்து விடுபட்டவனாக நடந்தான். சிறிது ெதாைலவு நடந்தான்; தமயந்திையப் பிrய மனம் இல்லாமல் அவள் உறங்கிய பாழ்மண்டபத்திற்ேக வந்தான். மீண்டும் பிrய எண்ணி நடந்தான். சிறிது ெதாைலவு நடந்தான். மீண்டும் பாழ்மண்டபத்திற்ேக வந்தான். ஆயர்குல மகளிர் தயிைரக் கைடயும்ேபாது அவர்களின் கரங்கள் இங்குமங்குமாகச் ெசல்வதுேபால நளனின் மனம் ஊசலாடியது.

ஊசலாடிய நளனின் உள்ளத்ைதச் சனிபகவான் அைசயாமல் நிறுத்தினான். “சிந்துரத்தாள் ெதய்வமுனிவன் ெதrந்துைரத்த மந்திரத்தால் தம்பித்த மாநீர் ேபால்” அவன் மனம் அைசயாமல் நின்றது!” என்று புகேழந்தி கூறுகிறார்.

ஆபஸ்தம்பர் என்பவர் பண்ைடக் காலத்து rஷிகளில் மிகவும் பிரபலமானவர். அவர் ெசய்த ைவதிக விதிகள் குறித்த நூல், ‘ஆபஸ்தம்ப ஸூத்ரம்’ என்று புகழ் ெபற்றுள்ளது. ேதவர்கள் ஆபஸ்தம்பருைடய ெபருைமையச் ேசாதிக்க எண்ணினர். ஆபஸ்தம்பருைடய முன்ேனார் ஒருவருைடய சிரார்த்த தினத்தில்(நிைனவுநாளில்) சில ேதவர்கள் ேவதியர்கள் வடிவத்தில் ெசன்றனர். அவர்கைள, சிரார்த்த ேவதியர்களாக வrத்து ஆராதைனகள் ெசய்தார், ஆபஸ்தம்பர். சடங்குகளின் இைடயில், ேவதியர் வடிவத்தில் இருந்த ேதவர்கள் ேமேல எழும்பி வானத்தில் ெசல்ல முற்பட்டனர்.

7 அவர்கள் ேதவர்கள் என்பைத ஆபஸ்தம்பர் உணர்ந்தார். சிரார்த்தம் தைடயில்லாமல் நைடெபற ேவண்டுெமன்று விரும்பினார் ஆபஸ்தம்பர்.

ஆபஸ்தம்பர் தம் கமண்டலத்தில் இருந்த நீைர மந்திrத்து ேதவர்கள் மீது ெதளித்தார். ேதவர்கள் அைசவற்று இருந்த இடத்திேலேய நின்றனர். பிறகு,

ேதவர்கைளக் கீேழ இறங்கச் ெசய்து திதிைய நிைறவு ெசய்தார் ஆபஸ்தம்பர்.

அைசைவ நிறுத்தும் கைலைய, ‘ஸ்தம்பன வித்ைத’ என்று கூறுவார்கள். நீைர மந்திrத்து, ஸ்தம்பனம் ெசய்ததால் அந்த rஷியின் ெபயர், ‘ஆபஸ்தம்பர்’ என்று வழங்கலாயிற்று.

சனிபகவான் அைலபாய்ந்து ெகாண்டிருந்த நளனின் மனத்ைத ஆபஸ்தம்பர் ெசய்தது ேபால் அைசவில்லாமல் நிறுத்தினான் என்ற ெபாருளில், “மந்திரத்தால் தம்பித்த மாநீர் ேபால்” நிறுத்தியதாகக் கூறினார் புகேழந்திப் புலவர்.

வசிஷ்ட முனிவrன் சீடர் ஒருவர் வசிஷ்டrடம் ஸ்தம்பன மந்திரத்ைத உபேதசமாகப் ெபற்றிருந்தார். வசிஷ்டrன் சீடரான அந்த rஷி, கங்ைக நீைர ஸ்தம்பிக்கச் ெசய்து ஆற்ைறக் கடந்து ெசன்றார். அந்த வரலாற்ைறயும் புகேழந்திப் புலவர் குறிப்பிட்டிருக்கலாம் என்று உைர யாசிrயர்கள் கருதுகின்றனர். நாரதர் கங்ைக நீைர ஸ்தம்பிக்கச் ெசய்த ஒரு வரலாறும் உள்ளது.

திருமாளிைகத் ேதவர் என்ற திருமுைற ஆசிrயரும் அவ்வாறு ஸ்தம்பனம் ெசய்துள்ளார். திருமாளிைகத் ேதவர் காவிrயில் நீராடிவிட்டு,

சிவபூைஜக்காகக் கமண்டலத்தில் காவிr நீைர எடுத்து வந்தார். வழியில் ஒரு சவ ஊர்வலம் வந்தது. திருமாளிைகத் ேதவர் தம் கமண்டலத்ைத அந்தரத்தில் நிற்கச் ெசய்தார். அத்துடன் எதிேர வந்த சவத்ைதயும் எழுந்து நடக்கச் ெசய்தார். பூைஜக்குக் ெகாணர்ந்த நீrன் புனிதம் காக்கப்பட்டது. சனிபகவான் விரும்பியபடி,

rஷிகள் மந்திrத்த மாநீர் ேபால் நளனின் உள்ளம் அப்ேபாது உறுதி ெபற்று நின்றது. தமயந்திையப் பிrந்து ெசல்வதில் உறுதியாக இருந்தான்.

“ெகாடிய கானகத்தில் உைறகின்ற ெதய்வங்கேள! யான் என் அன்பு மைனவிையயும், வமீராஜனின் மகளுமாகிய தமயந்திைய அயலார் ேபால் பிrந்து ெசல்லுகிேறன். நீங்கள்தாம் அவைளப் பாதுகாக்க ேவண்டும்!” என்று பிரார்த்தைன ெசய்துவிட்டு, அங்கிருந்து அகன்றான்.

ேதாள்வலிைம பைடத்த சந்திரன் சுவர்க்கியின் பைகவர்கள் அவெனதிேர நில்லாமல் அகன்று ெசல்வைதப் ேபால் நளன் தமயந்திையப் பிrந்து ெசன்றான் என்றார் புகேழந்தி.

தமயந்தி கண்விழித்தெபாழுது, அங்கு நளன் இல்லாதைத அறிந்தாள். “ஐயேகா! எங்கு ெசன்றரீ்?” என்று கதறினாள். அம்பினால் அடிபட்டுத் துடிக்கும் மயில் ேபால் துடித்தாள். துவண்டாள். ெசய்வதறியாது திைகத்தாள்.

அப்ேபாது ெபாழுது புலரும் ேநரம் வந்தது. ேகாழிகள் “தமயந்திக்கு உதவிட வருக!” என்று சூrயைன அைழப்பது ேபாலக் கூவின. நளன் ெசன்ற வழிையத் தமயந்திக்குக் காட்டுவதற்காகேவ ேதான்றியது ேபால, சூrயன் உதித்தான். தமயந்தி நளைனத் ேதடி அங்குமிங்கும் ஓடினாள். கண்ணரீ் மல்க ஓடிய தமயந்தியின் கண்ணில் நளனுைடய கால் பதிந்த சுவடுகள் ெதன்பட்டன. அந்த வழியில்தான் நளன் ெசன்றிருக்க ேவண்டுெமன்று யூகித்த தமயந்தி அேத தடத்தில் நளைனத் ேதடி விைரவாக நடந்தாள்.

வானவர்களும் அைடய இயலாத இளமானாகிய தமயந்தி அக்காட்டுப் பகுதியில் மான்கைளக் கண்டாள். மயில்கள் ேபான்ற பறைவகைளயும் கண்டாள். “மான்கேள! மயில்கேள! நீங்கள் இப்பகுதியில் ெநடுநாள்களாக வாழ்கிறரீ்கள்! இவ்வழிேய ெசன்ற என் கணவைனக் கண்டீர்களா?” என்று ேகட்டு அழுதாள். புலம்பினாள்;

ஆனால், பயனில்ைல.

பாம்பும் ேவடனும்

சில விலங்குகள் தம்ைம விட உருவத்தில் ெபrயதாகவுள்ள விலங்குகைளயும் விழுங்கிவிடும். அத்தைகய விலங்குகள் விழுங்கிய இைரைய விrவைடயும் தங்கள் இைரப்ைபயில் ைவத்திருந்து ெமதுவாக சீரணிக்கும் இயல்புைடயைவ. அவற்றுள் மைலப்பாம்பும் ஒன்றாகும்.

தமயந்தி ெசன்ற வழியில் அத்தைகய மைலப்பாம்பு ஒன்று ஒரு யாைனைய விழுங்கியது. அப்ேபாதும் அதன் பசி அடங்கவில்ைல. தனக்கிருந்த பைதபைதப்பில் தமயந்தி அப்பாம்ைபக் கவனிக்காமல் அதன் அருகில் ெசன்று விட்டாள். அடங்காப் பசியுடன் இருந்த

அந்தப் பாம்பு. சந்திரைன விழுங்கும் அரவுேபால் தமயந்திைய விழுங்கத் ெதாடங்கியது.

தமயந்தியின் காலிலிருந்து ெதாடங்கி உடலின் கீழ்ப்பகுதிகைள விழுங்கியது பாம்பு. மார்பகத்திற்கு ேமலுள்ள உடலின் பகுதிகள் மட்டும் ெவளிேய ெதrந்தன. “தங்கைளத் ேதடிவந்த நான் பாம்பின் வாயில் அகப்பட்டு மாள்கின்ேறன்! தங்கைளக் காணவில்ைலேய!” என்று நளைன நிைனத்து அழுதாள்.

“யான் ெபற்ற ெசல்வக் குழந்ைதகேள! நீங்களாவது உங்கள் தந்ைதையக் காண்பரீ்கேளா? காணாது ேபாவரீ்கேளா? அறிேயன்.” என்று தமயந்தி தன் குழந்ைதகைள நிைனத்து அழுதாள்.

இறுதி வணக்கம்

தன்ைனப் பாம்பு விைரவில் முழுவதுமாக விழுங்கிவிடும் என்றும், மரணம் உறுதி என்றும் உணர்ந்த நிைலயில் தமயந்தி நளைன நிைனத்தாள். “ெகாடிய கானகத்தில் பாம்பின் வாய்ப்பட்டு நான் இறக்கிேறன்! எனக்கு விைடெகாடுங்கள்!” என்று கூறி, தன் தாமைரக் கரங்கைளக் கூப்பி வணங்கினாள். தமயந்தியின் அவலக் குரல் காட்டு ேவடன் ஒருவன் காதில் ேகட்டது. குரல் வந்த திைசைய ேநாக்கினான் ேவடன். அங்கு பாம்பு விழுங்கிக் ெகாண்டிருந்த ெபண்ணான தமயந்திையக் கண்டான். பாம்பின் அருகில் வந்தான்.

அவைனக் கண்ட தமயந்தி, “ஐயன்மீர்! நான் உங்களிடம் அைடக்கலம்! என்ைனக் காத்தருளுவரீ்!” என்று ேவண்டினாள். ேவடன் விைரவாகச் ெசயற்பட்டான். தமயந்திையப் பாம்பின் வாயிலிருந்து மீட்டான்.

நாட்டில் அவ்வப்ெபாழுது பஞ்சம் ஏற்படுவது இயற்ைக. அவ்வைகயில் புகேழந்திப் புலவைர ஆதrத்த சிற்றரசன் சந்திரன்சுவர்க்கியின் ஆட்சியிலும் பஞ்சம் ஏற்பட்டது. சந்திரன்சுவர்க்கி பஞ்சத்ைதப் ேபாக்கும் வழிகைளக் கண்டறிந்து விைரவாக நாட்டு மக்களின் பஞ்சத்ைதப் ேபாக்கி அவர்கைளக் காத்தான். சந்திரன்சுவர்க்கி பஞ்சத்தின் ெகாடுைமயிலிருந்து மக்கைளக் காத்தது ேபால் காட்டு ேவடன் தமயந்திையக் காத்துவிட்டான்

என்று புகேழந்திப் புலவர் கூறுகிறார். மைலப்பாம்பின் வாயிலிருந்து மீண்டு ெவளிேய வந்த தமயந்தி ேவடைனக் கரங்கூப்பி வணங்கினாள். “ஐயா! ெகாடிய பாம்பின் வாயிலிருந்து என்ைனக் காப்பாற்றி உயிர் ெகாடுத்தீர்! இந்த உதவிக்குக் ைகம்மாறுண்ேடா?” என்று கூறினாள் தமயந்தி.

உயிர் காத்து உதவிய ேவடனின் உள்ளத்தில் தீய எண்ணம் குடிெகாண்டிருந்தது. தமயந்தியின் அழைகப் பார்த்தான். அவளிடம் ஆைச ெகாண்டான். நரகத்திற்குச் ெசல்லத் தயாராக இருந்த அந்த ேவடன், “ெபண்ேண! என்னுடன் வருக!” என்று அைழத்தான்.

ெகாடிய ேவடனிடமிருந்து விடுபட தமயந்தி விைரவாக ஓடினாள். விழிபைதத்து,

ெவய்துயிர்த்து ஓடினாள்.

ஓடியெபாழுது தமயந்தியின் நீண்ட கூந்தல் காட்டில் இருந்த புதர்களில் சிக்கிக் ெகாண்டது. ெதாடர்ந்து ஓட இயலாமல் தடுமாறி நின்றாள். ேவடன் தீய எண்ணத்துடன் அருகில் வந்தான்.

அப்ேபாது தமயந்தி தன் கற்பின் ஆற்றைல ெவளிப்படுத்தினாள்! தன் விழிகளால் ேவடைனச் சினந்து ேநாக்கினாள். உடேன அவன் எrந்து சாம்பலாய் விழுந்தான். “சீறா விழித்தாள் சிைலேவடன் அவ்வளவில் நீறாய் வழீ்ந்தான் நிலத்து!” என்கிறது நளெவண்பா.

வழியில் கண்ட வணிகர்

தமயந்தி பாம்பின் வாயிலிருந்து மீண்டாள்! ேவடனின் தீய எண்ணத்திலிருந்து மீண்டாள்! அடுத்து அவள் வழியில் வந்தவர் ஒரு வணிகர். அந்த வணிகர் மிகவும் நல்லவர். “நாட்டின் அரசிையப் ேபான்று ேதான்றிய இவள் யார்?” என்று சிந்தித்த அந்த வணிகர், “தாேய! தாங்கள் யார்? தாங்கள் எவ்வாறு இந்தக் காட்டு வழியில் அகப்பட்டீர்கள்?” என்று வினவினார். தமயந்தி தனக்கு ஏற்பட்ட அவலங்கைள வணிகrடம் கூறினாள். வணிகர் தமயந்தி தன்னுடன் வந்தால் அவைளப் பாதுகாப்பான இடத்தில் ேசர்ப்பதாக உறுதியளித்தார். அவரது ெசாற்களில் நம்பிக்ைக ெகாண்ட தமயந்தி அந்த வணிகைரப் பின்ெதாடர்ந்து ெசன்றாள். வணிகர் தமயந்திையப் பத்திரமாக அைழத்துச் ெசன்றார். காட்டுவழிகைளக் கடந்து ெசன்று, ேசதிநாட்ைட அைடந்தனர். தமயந்திைய, ேசதிநாட்டு அரசrன் அரண்மைன வாயிலில் விடுத்த பிறகு வணிகர் விைட ெபற்றுச் ெசன்றார்.

அரண்மைன வாயிலில் ேசாகேம உருவாக நின்ற தமயந்திையக் கண்ட பணிப்ெபண்கள், அரசியிடம் அந்தத் தகவைலத் ெதrவித்தனர். அறுபட்ட ஆைடயும், அறாத கண்ணரீுமாக நின்ற தமயந்தியின் நிைலையக் கூறினார்கள்.

அன்புள்ளம் ெகாண்ட ேசதிநாட்டு அரசி, “அப்ெபண் நின்ற இடத்ைத விட்டு அகலுவதற்கு முன்னால் இங்ேக அைழத்து வாருங்கள்!” என்றாள். பணிப்ெபண்கள் விைரந்து ெசன்று தமயந்திைய அைழத்துச் ெசன்று தங்கள் அரசியின் முன்னால் நிறுத்தினார்கள்.

தமயந்திையக் கண்டு, “இவள்தான் பாற்கடலில் உைறயும் திருமகேளா!” என்று வியந்தாள். “ெபண்ேண! உன் துயரத்தின் காரணத்ைத அறியாமல் என்னுைடய மனவருத்தம் (சிந்தாகுலம்) தீராது. ஆகேவ, உன்னுைடய துன்பத்தின் காரணத்ைத உள்ளபடி உைரத்திடுக!” என்றாள் ேசதிநாட்டு அரசி.

தன்னுைடய கணவன் தன்ைனத் தனிேய வனத்தில் விட்டுச் ெசன்றதால் தான் வணிகrன் உதவியுடன் அங்கு வந்தைத உைரத்தாள் தமயந்தி.

“பிrந்து ெசன்ற உன் கணவைன ஏதாவது ஒரு வழியில் கண்டுபிடிக்கும் வைர நீ என்னுடன் எங்கள் அந்தப்புரத்திேலேய பத்திரமாக இருக்கலாம்!” என்று அரசமாேதவி தமயந்திக்கு ஆறுதலும், அைடக்கலமும் அளித்தாள். ேசதிநாட்டு அரசிளங்குமrயான சுநிந்ைத என்பவளுக்குத் தமயந்தி ேதாழியாக இருந்தாள் என்று நேளாபாக்கியானம் உைரக்கிறது. அத்துடன் தமயந்தி நளைனக் கண்டுபிடிக்கும் பணியில் அந்தணர்கைள ஈடுபடுத்த விரும்பியதாகச் ேசதிநாட்டு அரசியிடம் கூறினாள் என்றும் நேளாபாக்யானம் உைரக்கிறது.

தமயந்தி ேசதிநாட்டில் தங்கியிருந்த ேநரத்தில் வமீராசன் தன் மகைளயும்,

மருமகைனயும் ேதடும் பணியில் ஓர் அந்தணைர ஈடுபடுத்தினான். அவ்வந்தணர் சூrயன் ெசல்லும் இடெமல்லாம் ெசன்று ேதடினார். ெபாய்ைகத் தடங்கள் நிைறந்த ேசதிநாட்ைட அைடந்தார்.

குண்டினபுரத்ைதச் ேசர்ந்த சுேதவர் என்ற அந்தணர் நான்மைற கற்ற நல்லறிவாளர். தமயந்தியின் சேகாதரனுக்கு மிகவும் ெநருங்கிய நண்பர். ெசந்தண்ைம பூண்ெடாழுகிய அந்த அந்தணரான சுேதவைர, தமயந்திையயும் நளைனயும் ேதடும் பணியில் வமீராசன் ஈடுபடுத்தினான் என்று நேளாபாக்கியானம் கூறுகிறது.

சுேதவர் ேசதிநாட்டிற்கு வந்தார். அரண்மைனயில் நுைழந்தார். அப்ேபாது,

கன்னிமாடத்தில் தமயந்தி நிற்பைதக் கண்டார். தந்ைதயின் பாசத்துடன் ஓடிச் ெசன்று, “மகேள! தமயந்தி!” என்று அைணத்து அழுது கண்ணரீ் வடித்தார் அந்த அந்தணர். தமயந்தியும் தன் தந்ைதையக் கண்டது ேபான்ற நிைலயில் அந்தணrன் பாதத்தில் விழுந்து கண்ணரீ் வடித்தாள்.

தங்கள் ெசாந்த ஊைரச் ேசர்ந்த ெபrயவர்கைளக் கண்டால், ெபண்கள் உணர்ச்சி வசப்பட்டு கண்ணரீ் வடிப்பைத நாம் இன்றும் காணலாகும்.

சுேதவர் ேசதிநாட்டு அரசருக்கும் அறிமுகமானவர்தான். ஆகேவ, அவருடன்,

தமயந்திைய வமீராசனின் நகரான குண்டினபுரத்திற்கு அனுப்பி ைவக்கலாம் என்று ேசதியரசர் தீர்மானித்தார். “கந்தைனயும் கன்னிையயும் கண்டாயினும் சிறிது துயரம் தீரட்டும்.” என்று ேசதியரசன் கருதினான் என்றார் புகேழந்திப் புலவர்.

நளைனக் கண்டால் மட்டுேம தமயந்தியின் துயரம் முழுவதுமாக நீங்கும். குழந்ைதகைளக் கண்டால் ஓரளவு துயரம் நீங்கும் என்று ேசதியரசன் உண்ைமயுணர்ந்து கூறினான். நளனின் மகைனக் கந்தன் என்று கூறுகிறார். முருகன் ெபயர் ெகாண்ட அறிவும், அழகும் உைடய மகைனக் கண்டால் மனத்திற்கு ஆறுதலாக இருக்கும் அல்லவா?

ேசதியரசரும், அரசியும் தமயந்திையப் பிrய மனம் இல்லாமல் இருந்தனர். எனினும் தமயந்தியின் ஆறுதேல அப்ேபாைதய நிைலக்கு உகந்தது என்பதால் தமயந்திையச் சுேதவருடன் குண்டினபுரத்துக்கு அனுப்பி ைவத்தனர். சுேதவருடன் தமயந்தி குண்டினபுரத்ைத அைடந்தாள்.

நளைனப் பிrந்து, தமயந்தி அைடந்த துயரங்கைளப் பற்றி அறிந்திருந்த குண்டினபுரத்து மக்கள் அவைளக் காண ஆவலுடன் வந்தனர். அரண்மைன வாயிலிலும், ெகாடிகள் பறக்கும் அந்தப்புர உப்பrைககளிலும் நின்று, அவர்கள் தமயந்திையக் கண்டனர்.

அரசகுடும்பத்ைதச் ேசர்ந்தவர்கள் தமயந்திையச் சூழ்ந்து ெகாண்டனர். அவைளக் கண்டவுடன் சிலர் அழுதனர். சிலர் மயங்கி விழுந்தனர். சிலர் ெபருமூச்சு விட்டனர். சிலர் ெதாழுதனர். குண்டினபுரத்தில், அன்புக்கடல் ெகாந்தளித்து எழுந்தது ேபான்று உணர்ச்சிப் ெபருக்கு ேமலிட்டு நின்றது!

தமயந்தி தன் தந்ைத வமீராஜைனக் கண்டவுடன், அவளுைடய தாமைரக் கண்களில் நீர் ெபருக்ெகடுத்தது. “தந்ைதேய! கணவைனப் பிrந்து நான் பட்ட துயரத்ைதச் ெசால்ல இயலுேமா?” என்றாள்.

அவ்வாேற தமயந்தியின் தாயும், தந்ைதயும் தங்கள் மகளின் நிைலையக் கண்டு ஆற்ெறாணாத் துயரம் அைடந்து கண்ணரீ் விட்டு அழுதனர். “ெகாடிய காட்டில்,

நள்ளிருளில், பாழ்மண்டபத்தில் உன்ைனத் தனிேய நளன் விட்டுச் ெசன்ற அந்த ேநரத்தில் நீ எவ்வாறு துடித்திருப்பாய்? அதைன நிைனத்தாலும் என்னால் தாங்க இயலவில்ைலேய!” என்று கூறித் தமயந்தியின் தாய் தன் ேசாகத்ைத ெவளிப்படுத்தினாள்.

3.கலிநீங்கு காண்டம்

நளன் ேகட்ட அபயக்குரல்

சனிபகவானின் பிடியில் சிக்குண்டு அவன் ெசலுத்திய வழியில் ெசன்று ெகாண்டிருந்த நளனுக்கு நல்ல ேநரம் வரத் ெதாடங்கியது. நடப்பைவ நன்ைமயின் ெபாருட்டாகேவ நடக்கத் ெதாடங்கின.

பாம்புகளின் அரசனான கார்க்ேகாடகன் காட்டுத்தீயில் அகப்பட்டுக் ெகாண்டான். நளன் அந்த வழியில் ெசன்று ெகாண்டிருந்தான். “மன்னா! நான் உனக்கு அபயம்!(அைடக்கலம்) என்ைனக் காப்பாற்று!” என்று கார்க்ேகாடகன் நளைன அைழத்தான்.

நளன் அபயக்குரல் வந்த திைசையப் பார்த்தான். தமயந்திையப் பிrந்து வந்த துயரம் நளைனத் தீயாக வாட்டிக் ெகாண்டிருந்தது. அந்த ேநரத்தில் காட்டுத்தீயில் அகப்பட்டிருந்த கார்க்ேகாடகைனக் கண்டான். நளன் - தமயந்தி திருமணத்தின் ெபாழுது அக்கினிேதவன் தாேன உவந்து நளனுக்கு வரம் அளித்திருந்தான். அதன்படி ெநருப்பு நளைனப் பாதிக்காது. எனேவ, நளன் விைரவாகத் தீயினுள் புகுந்தான்.

ேவத முனிெயாருவன் சாபத்தால் ெவங்கானில்

ஆதபத்தின் வாய்ப்பட்டு அழிகின்ேறன்-ஆதலால்

வந்ெதடுத்துக் காவெவன்றான் மாைல மணிவண்டு

சந்ெதடுத்த ேதாளாைனத் தான்.

“ேவதங்கைளக் கற்றுணர்ந்த ஒரு முனிவrன் சாபத்தால் நான் ெகாடியகாட்டில் தீயழலில் சிக்கி அழிந்துபடும் நிைலயில் இருக்கிேறன். இங்குத் தீயினுள் புகுந்து என்ைன ெவளிேய எடுத்துவிட்டுக் காக்க ேவண்டும்!” என்று நளனிடம் ேவண்டினான் அரவரசனாகிய கார்க்ேகாடகன்.

முன்ெனாரு சமயத்தில் அநாகஸர் என்ற முனிவrடம் கார்க்ேகாடகன் வஞ்சகமான எண்ணத்துடன் நடந்து ெகாண்டான். அவர் அப்ேபாது, “நீ காட்டுத்தீயில் மாட்டிக்ெகாள்வாய்!” என்று சாபம் ெகாடுத்திருந்தார். அதனாேலேய கார்க்ேகாடகன் காட்டுத் தீயில் சிக்குண்டு அழியவிருந்தான்.

காட்டுத்தீயுள் புகுந்த நளன் கார்க்ேகாடகைன ெவளியில் எடுத்துவிட்டுக் காத்தான். நளன் தன்ைனக் காட்டுத் தீயிலிருந்து காப்பாற்றியதற்கு நன்றி பாராட்டும் வைகயில் அவனுக்குப் பிற்காலத்தில் ஏற்படக்கூடிய ஒரு நன்ைமைய உள்ளடக்கிய ஒரு தீங்ைகச் ெசய்ய எண்ணினான் கார்க்ேகாடகன்.

“நளேன! என்ைனத் தூக்கி, ஒன்று, இரண்டு என்று எண்ணிச் ெசன்று தச(பத்து) என்று கூறிக் கீேழ விடுக!” என்றான் கார்க்ேகாடகன். நளனும் கார்க்ேகாடகைனத் தன் வலிைம உைடய கரங்களால் தூக்கிச் ெசன்றான். ஓன்று,

இரண்டு என்று எண்ணியபடி, பத்து அடிகள் நடந்த பிறகு. ‘தச’ என்று கூறிக் கீேழ விட்டான்.

‘தச’ என்றால் பத்து என்று ஒரு ெபாருள். ‘கடிக்கவும்’ என்பது மற்ெறாரு ெபாருள். கார்க்ேகாடகன் கடிக்கவும் என்ற ெபாருைள எடுத்துக்ெகாண்டான். நளனுைடய காலில் தன் பற்கள் பதியக்

கடித்தான் கார்க்ேகாடகன்.

வமீன் மடந்ைத விழிமுடியக் கண்டறியா வாம ெநடுந்ேதாள் வறிேயாருக்(கு)-ஏமம்

ெகாடாதார் அகம்ேபால் குறுகிற்ேற ெமய்ம்ைம

விடாதான் திருேமனி ெவந்து.

‘ெமய்ம்ைம’என்னும் சத்தியம் தவறாதவன் நளன் என்பைதப் புகேழந்திப் புலவர் பல இடங்களில் நிைனவுபடுத்துகிறார். சத்தியம் தவறாத நளமகாராஜனின் திருேமனி ெவந்து குறுகியது. அதற்கு முன்னால் ெநடிதுயர்ந்த ேதாள்கைள உைடயவனாக இருந்தான். வமீராசனின் ெபண்ணான தமயந்தியின் விழிகளும் நளனின் ேதாள்கைள முழுவதுமாகக் கண்டதில்ைல! அவ்வளவு உயர்ந்த வலிைமயுள்ள திருேமனி, கார்க்ேகாடகன் கடித்ததால் குறுகிவிட்டது. அத்துடன் மிகவும் கறுத்தும் ேபாயிற்று.

வறுைமயால் வாடி வாயிற்கைடயின் நின்று இரப்பவர்களுக்கு எதுவும் ெகாடுத்து உதவாத உேலாபிகளின் இல்லமும் ெசல்வமும் நாளைடவில் குன்றிப்ேபாய்விடும். அதுேபான்று நளனுைடய திருேமனி குறுகிற்று என்றார் புகேழந்திப் புலவர்.

“ஆற்றல் மிக்க அரவுகளுக்கு அரசேன! உனக்கு என்னிடம் பைகைம இல்ைல. நானும் உனக்குத் தீங்கு ெசய்தேதன் அல்ேலன். எனினும், என்ைனக் கடித்து,

என்னுைடய உருவத்ைத முற்றிலும் மாற்றியதன் காரணம் என்ன?” என்று நளன் கார்க்ேகாடகனிடம் ேகட்டான்.

“நளமகாராஜேன! குறிப்பிட்ட காலம் வைர, நீ உன்ைனேய ெவளிப்படுத்திக் ெகாள்ளாமல் மைறந்து வாழ்வதற்காகேவ நான் உன்ைனக் கடித்து உருவத்ைத மாற்றிேனன்.” என்று கூறினான். காட்டுத்தீயின் ெகாடுைமயிலிருந்து தன்ைனக் காப்பாற்றிய நளனுக்குக் கார்க்ேகாடகன் ஓர் அழகிய ஆைடையக் ெகாடுத்தான்.

நளன் வாகுகன் ஆனான்

தான் ெகாடுத்த ஆைடைய நளன் உடுத்திக் ெகாள்ளும் நாளில் அவனுைடய குறுகிய வடிவம் மாறி, மீண்டும் கம்பரீமான பைழய உருவத்ைத அைடவான் என்றும் கார்க்ேகாடகன் கூறினான்.

வடெமாழியில், ‘பாகு’ என்றால் ேதாள் என்று ெபாருள். அது தமிழில் வாகு என்று வரும். வரீம் மிக்க ேதாள்கைள உைடய வரீைர, ‘வரீவாகு’ என்று அைழத்தனர். அதுேபால் வாகு குைறந்தவன் என்ற ெபாருளில் நளனுக்கு வாகுகன் என்ற ெபயைரச் சூட்டினான் கார்க்ேகாடகன்.

“வாகுகன் என்ற புதிய ெபயருடன் நீ அேயாத்தி அரசனிடம் ெசன்று, அவனுைடய ேதேராட்டியாகப் பணியாற்றுக!” என்றும் கூறினான் கார்க்ேகாடகன். ேபார்த்ெதாழில் ெசய்து புகழ்ெபற்ற நளைனத் ேதர்த்ெதாழிலுக்கு அனுப்பினான் கார்க்ேகாடகன்.

நளன் காட்டுப் பகுதிையக் கடந்து ெசன்று கடற்கைரைய அைடந்தான். அன்றில் என்ற பறைவ ஆணும், ெபண்ணுமாக, இைணபிrயாது வாழும் இயல்புைடயது. எனினும் இரவு ேநரத்தில் அைவ பிrந்திருக்கும் என்பர். அப்ேபாது (இரவு ேநரத்தில்) ஆண் அன்றில் தன் ேபைடைய எண்ணி, ‘படா’ என்னும் ஒரு வைக மரத்தின் மீது கண்ணுறங்காமல் விழித்திருக்கும் இயல்புைடயது.

நளன் கடற்கைரயில் படா மரத்ைதயும் அன்றிைலயும் கண்டான். ஆண் அன்றில் ேபைடயின் வருைகக்காகக் காத்திருந்தைதயும் கண்டான். பறைவயினம் ேபைடயின் பிrைவத் தாங்காது துடிக்கிறது! ஆனால்,மனிதஇனேமா அத்தைகய பிrைவப் ெபாருட்படுத்துவதில்ைல!

படா மரத்தில் அன்றிைலக் கண்ட காட்சி நளைனக் குற்ற உணர்வினால் ெவட்கித் தைலகுனியச் ெசய்தது!

ேபைடையப் ேபணும் வைகயில் அன்றில் பறைவ உயர்ந்து நிற்கிறது! மைனவிையப் பிrந்து, மற்ேறார் இடத்தில் மகிழ்ந்து குதூகலிக்கும் மனிதஇனம் சிந்தித்துப் பார்க்க ேவண்டிய ஒரு சிறந்த சிந்தைனைய உட்ெபாதித்து நிற்கிறது இந்த வரலாறு!

மரங்களில் குருகு என்ற பறைவ அமர்ந்திருந்தைதக் கண்டான் நளன். “நள்ளிரவில், உறக்கத்தில் இருந்த மைனவிையப் பிrந்து வந்த எனக்கு நீேயனும் ஓர் ஆறுதல் வார்த்ைத கூறமாட்டாயா?” என்று புலம்பினான்.

கடைலச் சார்ந்த பகுதிைய ெநய்தல் என்று கூறுவர். புன்ைன மரம் ெநய்தலுக்கு உrய மரம் ஆகும். கடற்கைர ஊரான மயிைலைய, “மட்டிட்ட புன்ைனயங்கானல் மடமயிைல!” என்றார் திருஞானசம்பந்தர். நளன் கண்ட கடற்கைரயில் புன்ைன மரங்கள் நிைறந்திருந்தன. அம்மரங்களில் இருந்த மலர்கைள ஆண் வண்டுகள் தங்கள் ஆறு கால்களாலும் கிளறிவிட்டன. அம்மலர்களில் உள்ளத் ேதைன ஆண் வண்டுகள் உண்ணவில்ைல! ெபண்வண்டுகள் ேதைனப் பருகும் காட்சிையக் கண்டு ஆண்வண்டுகள் மகிழ்ந்து இைச பாடின!

இப்படி இயற்ைகயில் மனிதைனவிடத் தாழ்ந்த சிற்றுயிர்கள் எல்லாம் ெபண்ைமையப் ேபணுகின்றன! அதைனக் கண்ட நளன் குற்ற உணர்வால் ெவட்கம் அைடந்தான்! ேவதைனப் பட்டான்!

மனிதர்கைளேயா, ேவறு பிராணிகைளேயா கண்டால் நண்டுகள் ஓடிச் ெசன்று வைளயில் ஒளிந்து ெகாள்ளும் இயல்புைடயன. கடற்கைரயில் நளைனக் கண்ட ஒரு நண்டு ேவகமாக ஓடிச் ெசன்று தனது வைளயில் ஒளிந்தது. அக்காட்சியும் நளனின் குற்ற உணர்ைவத் தூண்டியது.

9 பிறகு நளன் ெநடுந்ெதாைலவு கடந்து ெசன்று அேயாத்திைய அைடந்தான். ஆற்று நீர், ஊற்றுநீர், வானத்துநீர் ஆகிய மூன்று வைகயான நீர்ப்ெபருக்கால் நிைறந்திருப்பது கடல். ஆகேவ, கடைல, ‘முன்னரீ்’ என்றும் கூறுவர். நளன் முன்னரீ்க் கைரைய விட்டகன்று பயணம் ெசய்து நன்னரீ் சூழ்ந்த அேயாத்திைய அைடந்தான் என்கிறார் புகேழந்திப் புலவர்.

மைடத் ெதாழிலில் அமர்ந்த மன்னன்

குறுகிய வடிவத்துடன், வாகுகன் என்ற ெபயருடன் அேயாத்தி மன்னன் இருதுபன்னனின் அரண்மைன வாயிைல அைடந்தான். குதிைரகள் பூட்டிய ேதர்கைளச் ெசலுத்தும் ெதாழிலிலும், சுைவயான பதார்த்தங்கைளச் சைமக்கும் மைடத்ெதாழிலிலும் வல்லவனாகிய தன் வருைகைய மன்னனிடம் கூற ேவண்டினான் நளன்.

காவலர்கள் மன்னனிடம் ெசன்று வாகுகன் வருைகையக் கூறினர். அவனும் இருெதாழில் கற்ற வாகுகைன உள்ேள அைழத்து வரப் பணித்தான். அதன்படி,

வாகுகன் உள்ேள ெசன்று இருதுபன்ன மகாராஜன் முன்னால் நின்றான். “ஐய! நீ

எத்ெதாழிற்கு மிக்கான்? யாது உன் ேபர்?” என்று இருதுபன்னன் வாகுகைனக் ேகட்டான்.

ெகாைடத்ெதாழில் என்னும் வள்ளல் தன்ைமயில் சிறந்து விளங்கியவனான நளன் மைடத்ெதாழிலிலும், ேதர்த்ெதாழிலிலும் வல்லவன் என்று அறிமுகம் ெசய்து ெகாண்டான். இருதுபன்னன் வாகுகன் என்ற ெபயrல் இருந்த நளைனத் தன் ேதேராட்டியாக(சாரதியாக) நியமித்தான். அத்துடன் வாகுகன் அரண்மைனயில் தைலைமச் சைமயற் கைலஞராகவும் பணியாற்றினான்.

தமயந்தியின் உளவியல் அணுகுமுைற

நளைனத் ேதடும் முயற்சிையத் ெதாடங்கிய தமயந்தி, அந்தப் பணியில் ஓர் அந்தணைர ஈடுபடுத்தினாள். அவrடம் தமயந்தி கூறியனுப்பிய ெசய்தி உளவியல் அணுகுமுைறயில் அைமந்தது. தற்காலத்தில் குற்றவாளிகைளக் கண்டுபிடிக்கும் புலனாய்வுத் துைறயினரும், உளவியல் மருத்துவர்களும் பின்பற்றும் முைறையத் தமயந்தி ேமற்ெகாண்டாள்.

ஒருவருைடய குற்றவுணர்வு அவைர ெவளிக்காட்டிக் ெகாடுத்துவிடும். “கானகத்துக் காதலிையக் காrருளில் ைகவிட்டுப் ேபானதுவும் ேவந்தர்க்குப் ேபாதுேமா?” என்ற வாசகத்ைத மன்னர்களின் அரண்மைனகளில் எல்லாம் கூறுமாறு, தமயந்தி அந்த அந்தணrடம் கூறினாள்.

சக்ரவர்த்தியாகிய நளன் எங்கிருந்தாலும் உயர்ந்த இடத்தில்தான் இருப்பான் என்பது தமயந்தியின் நம்பிக்ைக. அதன்படி, அவன் ஏதாவது ஒரு நாட்டின் அரண்மைனயில்தான் இருக்க ேவண்டுெமன்று கருதினாள் தமயந்தி. ேமற்கண்ட வாசகத்ைத அந்தணர் கூறும்ெபாழுது, உண்ைமயான நளன் உடேன அதற்கான பதிைலக் கூறுவான். அல்லது அவனுைடய முகபாவங்கள் மாறுதல் அைடயும். அவற்ைறக் ெகாண்டு, நளைன எளிதில் கண்டு பிடித்துவிடலாம் என்று கருதினாள் தமயந்தி.

பாைலநிலம் நீங்கலாக, குறிஞ்சி, ெநய்தல், முல்ைல, மருதம் ஆகிய நால்வைக நிலப்பகுதிகளிலும் நளைனத் ேதடினார் அந்த ேவதியர். இறுதியாக அேயாத்தி நகரத்ைத அைடந்தார். அரண்மைனயில் ெசன்று அவ்ேவதியர், “கானகத்துக் காதலிையக் காrருளில் ைகவிட்டுப் ேபானதுவும் ேவந்தர்க்குப் ேபாதுேமா!” என்ற வாசகத்ைதக் கூறினார். சைமயல் பணியில் ஈடுபட்டிருந்த வாகுகன் காதில் அந்த வாசகம் விழுந்தது. அம்ெமாழிையக் ேகட்ட வாகுகன் அந்தணrன் எதிேர வந்தான்.

மைறந்து வாழ்ந்த நிைலயிலும் நளன், தமயந்திையக் குறித்த நிைனப்புடேனேய இருந்தான். தூக்கமில்லாமல் வருந்தி வந்தான் என்று நேளாபாக்கியானம் மற்றும் ைநடத காவியங்களில் கூறப்பட்டுள்ளது.

தமயந்திையேய நிைனத்திருந்த காரணத்தால் அந்த வாசகத்ைதக் கூறியவைரக் காணும் ஆவலுடன் அவருக்கு எதிேர வந்தான். தமயந்தி எதிர்பார்த்தது ேபாலேவ அவன் ெசயற்பட்டான். ேவதியர் கூறிய வாசகத்திற்கு உrய பதிலாக, “ஒண்ெடாடி தன்ைன உறக்கத்ேத நீத்ததுவும் பண்ைட விைனயின் பயேன!” என்று கூறினான் நளன்.

“ஒளியுைடய வைளயல்கைள அணிந்த ெபண்ைண அவள் உறங்கிக் ெகாண்டிருந்தெபாழுது விட்டகன்றது முன்பு ெசய்த விைனயின் பயேன ஆகும்!” என்று நளன் பதிலளித்தான். ஒருவர் ெசய்த முன்விைனப் பயன் அவைரத் ெதாடர்ந்து வந்து பற்றும் என்பர். சிலப்பதிகாரம் உைரத்த மூன்று நீதிகளில்,

“ஊழ்விைன உறுத்துவந்து ஊட்டும்!” என்பதும் ஒன்றாகும்.

இராமன் காட்டுக்குச் ெசல்ல ேவண்டிய நிைலைய அறிந்த இலக்குவன் சினம் ெகாண்டான். அப்ேபாது, அவைன அைமதிப்படுத்திய இராமன், தான் காட்டுக்குச் ெசல்ல ேநர்ந்ததும் விதியின் பயன் என்று கூறினான். “விதி ெசயும் விைளவினுக்ேக இங்கு ேவறு ெசய்வார் உளேரா?” என்று பாரதியார் பாஞ்சாலி சபதத்தில் கூறுகிறார். அத்தைகய விைனப்பயனின் விைளைவ நளனும் கூறினான்.

வாகுகன் கூறிய பதிைல நிைனவில் நிறுத்திக் ெகாண்டு அந்த ேவதியர் அேயாத்தியிலிருந்து புறப்பட்டுக் குண்டினபுரத்திற்கு வந்து ேசர்ந்தார். அவைரக் கண்ட தமயந்தி ஆவலுடன் அவர் ெகாண்டு வந்திருந்த ெசய்திகைளக் ேகட்டாள். அேயாத்தியில் பதில் வாசகம் கிைடத்தது என்று கூறிய ேவதியர்,

“வாக்கினால் மன்னவைன ஒப்பான் மறித்ெதாருகால்

ஆக்ைகேய ேநாக்கில் அவன் அல்லன்.”

என்றும் உைரத்தார். “அேயாத்தியில் அப்பதிைல அளித்தவனின் வாய்ச்ெசாற்கள்(வாக்கு) நளனின் வாக்ைக ஒத்திருக்கிறது. ஆனால்,

ேதர்ப்பாகனாகப் பணியாற்றும் அவனுைடய உருவத் ேதாற்றம் (உடலைமப்பு) முற்றிலும் ேவறுபட்டுள்ளதால் அவன் நளன் அல்லன் என்று கருதவும் ேதான்றுகிறது.” என்று விளக்கினார் ேவதியர்.

இரண்டாம் சுயம்வரம்

அடுத்த அதிரடி நடவடிக்ைகயில் இறங்கினாள் தமயந்தி. “ேவதியேர! நீங்கள் மீண்டும் அேயாத்திக்குச் ெசல்லுங்கள். ‘வமீராஜன் ெபண் தமயந்தி இரண்டாவது சுயம்வரத்ைத விரும்பி ஏற்பாடுகள் ெசய்து வருகிறாள்!’ என்று கூறுங்கள்” என்றாள் தமயந்தி. இரண்டாவது சுயம்வரச் ெசய்திையக் ேகட்டவுடன் அேயாத்தி மன்னன் உடேன புறப்படுவான். அவனுக்கு நளன் சாரதியாக அமர்ந்து ேதேராட்டி வருவான். விைரவாகத் ேதேராட்டும் ஆற்றைலக் ெகாண்ேட நளைன அறிந்துவிடலாம் என்பது தமயந்தியின் எண்ணம். தமயந்தி கூறியபடி ேவதியர் மீண்டும் அேயாத்திக்குப் புறப்பட்டார்.

அேயாத்திக்குச் ெசன்ற அந்தணர் இருதுபன்னைன ேநrல் சந்தித்தார். “எங்கள் அரசன் வமீராஜனின் மகளான தமயந்திக்கு இரண்டாம் சுயம்வரம் நடத்த, அதுவும் நாைளேய நடத்தத் தீர்மானித்து, அரசன் குண்டினபுரத்தில் முரசைறந்து அறிவித்துள்ளான்.” என்று கூறினார்.

இரண்டாம் சுயம்வர ஏற்பாடு தமயந்தி நடத்திய ஒரு கற்பைன நாடகேம! அதாவது, அத்திட்டத்தின்படி அவள் நளைனக் குண்டினபுரத்திற்குக் ெகாணரத் திட்டம் தீட்டினாள். அத்திட்டத்ைதத் தன் தந்ைத வமீராஜனிடம் தமயந்தி கூறவில்ைல. அவள் தன்னுைடய தாய்க்கு மட்டுேம அந்தத் தகவைலத் ெதrவித்திருந்தாள். அடுத்த நாேள சுயம்வரம் என்பதால், அேயாத்தி மன்னன் இருதுபன்னன் உடேன புறப்பட்டு, குண்டினபுரத்திற்கு வருவான் என்று எண்ணினாள் தமயந்தி.

நளன் மட்டுேம அேயாத்திக்கும், குண்டினபுரத்திற்கும் உள்ள ெதாைலைவ அந்தக் குைறந்த ேநரத்தில் ேதrல் கடந்து வரும் ஆற்றல் ெபற்றவன் என்பது தமயந்திக்குத் ெதrயும். ஆகேவ, இரண்டாம் சுயம்வரத் திட்டத்ைத அவள் ரகசியமாக ைவத்திருந்தாள்.

அடுத்த நாள் சுயம்வரம் என்று கூறியவர், ‘ேவத ெமாழிவாணர்’ அதாவது ேவதங்கைளக் கற்றுணர்ந்த சான்ேறார். அவர் ெபாய்யுைர கூறமாட்டார். ஆனால்,

குைறந்த ேநரத்தில் குண்டினபுரம் ெசல்வது எப்படிச் சாத்தியமாகும்?” என்று சற்ேற சிந்தித்தான் இருதுபன்னன்.

அச்சமயத்தில் அங்ேக இருந்து, அச்ெசய்திையக் ேகட்ட வாகுகன் வடிவத்தில் இருந்த நளன், “குைறயாத கற்புைடய ெபண் ஒருத்தி, ெகாண்டவைன அல்லாது ேவறு ஒருவனுக்கு மீண்டும் மாைலயிடுவாளா?” என்று இருதுபன்னனிடம் வினவினான்.

“அன்று நடந்த முதல் சுயம்வரத்தில் தமயந்தி என் கழுத்திற்குக் குறிபார்த்து வசீிய மாைலேய தவறுதலாக நளன் கழுத்தில் விழுந்துவிட்டது! அந்தத் தவற்ைற இப்ேபாது சrெசய்யேவ மீண்டும் சுயம்வரம் ஏற்பாடாகியுள்ளது!” என்றான் இருதுபன்னன்.

உள்ேநாக்கம் எதுேவா? “மன்னர் மரபுக்கு ஒவ்வாத, தமயந்தியின் இரண்டாம் சுயம்வர ஏற்பாடு விதியின் பயேனா? அல்லது என்ைனக் காணும் ேநாக்கத்தில் ெசய்த ஏற்பாேடா? அறிேயன்!” என்று நளன் தனக்குள் கூறி வருந்தினான்.

“சுயம்வர ஏற்பாட்டின் உள்ேநாக்கம் எதுவானாலும் என் பணி ேதேராட்ட ேவண்டியது. ஏெனனில், நான் இப்ேபாது இருதுபன்னனின் சாரதியாகப் பணியாற்றுபவன்” என்ற நளன், அேயாத்தி மன்னனின் அழகிய ேதrல் குதிைரகைளப் பூட்டினான். குண்டினபுரப் பயணத்திற்கு ஆயத்தமானான்.

“ஒற்ைறச் சக்கரத்ைத உைடய சூrயைனப் ேபான்ற தங்களது ேதைரக் ெகாணர்ந்ேதன். தாங்கள் ஏறி அமர்க!” என்று இருதுபன்னனிடம் நளன் கூறினான்.

தமயந்தியிடம் என்றும் குன்றாத மயல் ெகாண்டவன் நளன். அவன் ெசய்த முன்விைனப் பயன் குைறயத் ெதாடங்கியது. காற்றும், மனமும் மிகவும் ேவகமாகச் ெசல்லக் கூடியைவ. ஆகேவ, “வாயுேவகம் மேனா ேவகம்” என்று

கூறுவார்கள். அதிலும் மனத்தின் ேவகம் மிகவும் அதிகமானது. நளனுைடய சிந்ைதயினும் ேவகமாகச் ெசன்றது நளன் ஓட்டிய அந்தத் ேதர்! ேதர் மேனாேவகத்தில் பறந்தது! ஓர் இடத்தில் இருதுபன்ன மன்னனின் ேமலாைட(உத்தrயம்) கீேழ விழுந்தது. இருதுபன்னன், “அதைன எடு!” என்றான். அதற்குள், நளன் ெசலுத்திய ேதர் நாலாறு காதம் (சுமார் இருநூற்று நாற்பது ைமல்) கடந்து ெசன்றுவிட்டது அந்தத் ேதர்! என்று கூறுகிறார் புகேழந்திப் புலவர். ஒருவர் தன் திறைமைய ெவளிப்படுத்தும் ெபாழுது, சிலர் அதைனப் பாராட்டுவார்கள். சிலர் குைறகள் கூற முற்படுவார்கள். மற்றும் சிலர் தானும் ஒருவைகயில் திறைம பைடத்தவர் என்று கூறித் தன் திறைமைய ெவளிப்படுத்த விரும்புவார்கள்.

அேயாத்தி மன்னன் இருதுபன்னன் மூன்றாவது வைகையச் ேசர்ந்தவன். நளனின் ேதேராட்டும் திறைமையக் கண்டவுடன் இருதுபன்னன் தன் சிறப்புத் திறைமைய ெவளிப் படுத்தினான். இருதுபன்னன், ‘அக்ஷ ஹ்ருதயம்’ என்னும் கணக்கிடும்

கைலயில் வல்லவனாகத் திகழ்ந்தவன். அதனால், அவன் ேதrல் ேவகமாகப் பயணம் ெசய்த ெபாழுேத சாைல ஓரத்தில் இருக்கும் மரங்களில் உள்ள காய்கைளத் துல்லியமாகக் கணக்கிட்டுக் கூறும் ஆற்றல் ெபற்றிருந்தான். இருதுபன்னனின் ேதைர ஓட்டிய நளனிடம், “இேதா பார்! கிைளகேளாடு தைழத்துள்ள இந்தத் தான்றி மரத்தில் பத்தாயிரங்ேகாடி காய்கள் உள்ளன! நீ இதைன எண்ணிக் கணக்கிடலாம்!” என்று கூறினான். நளன் ேதைர, தான்றி மரத்தின் அருகில் நிறுத்தினான். காய்கைளக் கணக்கிட்டுப் பார்த்தான். அைவ இருதுபன்னன் கூறிய எண்ணிக்ைகயில் இருந்தது.

ேகாடிக் கணக்கான காய்கைள ஒருவர் தனிேய எண்ணி முடிக்க பல நாள்கள் ஆகும். அந்த மரத்தில் நிைறயக் காய்கள் இருந்தன என்பதும், அவற்ைறத் துல்லியமாக இருதுபன்னன் ெதாைலவிலிருந்ேத எண்ணினான் என்பதும் ைமயக் கருத்து.

நளன் இருதுபன்னனின் திறைமையக் கண்டு வியந்து பாராட்டினான். இருதுபன்னனும் நளனின் ேதேராட்டும் திறைமையயும், பrநூல் புலைமையயும் பாராட்டினான்.

ஓருவருக்கு ஒருவர் கற்றுத் தந்தனர் “வாகுகேன! உனது ேதர்த்ெதாழில் சிறந்து விளங்குகிறது! ஆகேவ, நாம் நமக்குத் ெதrந்த கைலகைள ஒருவருக்கு ஒருவர் மாற்றிக் ெகாள்ளலாமா?” என்று இருதுபன்னன் வினவினான். வாகுகனும்(நளனும்) அதற்கு உடன்பட்டான். இருவரும் ஒருவருக்ெகாருவர் கற்றுத் தந்தனர். நளன் கணக்கீடு ெசய்வதில்

வல்லவன் ஆனான். இருதுபன்னன் ேதேராட்டம் மற்றும் அச்வ சாஸ்திரத்தில் புலைம ெபற்றான்.

ஒேர நாளில் அத்தைகய கைலகைளக் கற்றல் இயலாது. எவrடம் எந்தத் திறைம இருந்தாலும் அவrடமிருந்து ெகௗரவம் பாராமல் கற்றுக்ெகாள்ள ேவண்டும் என்பேத இந்த வரலாற்றின் உட்ெபாருள் ஆகும்.

நளைன விட்டகன்ற சனிபகவான்

தான்றி மரத்தின் அடியில் இருதுபன்னனும், நளனும் தங்கள் சிறப்புத் திறைமகைளப் பrமாறிக் ெகாண்ட அளவில் சனிபகவான் நளைன விட்டு அகன்றான். அதுவைர சனி பகவான் தான்றி மரத்தில் தங்கியிருந்தான் என்றும்,

அதனால், நாம் அம்மரத்தின் அடியில் தங்கலாகாது என்றும் கூறுவர். வறுைமைய அைடந்ேதார், கைலகைள அறிந்தால் வளமான வாழ்ைவ அைடயலாம் என்பது உட்கருத்து.

மள்ளுவநாட்டு சந்திரன்சுவர்க்கி அண்டி வந்த புலவர்கைள ஆதrத்தவன். அவைன அைடந்தவர்களிடமிருந்து பசி நீங்குவது ேபால் சனிபகவான் நளைன விட்டு அகன்றான் என்று புகேழந்திப் புலவர் கூறுகிறார்.

வமீராஜன் விருந்தினராக இருதுபன்னன்

இருதுபன்னன் அரசாண்ட ேகாசலநாடு நீர்வளம் நிைறந்தது. அங்கு ஆைமகளின் முதுகில் நண்டுகள் உறங்கிக் ெகாண்டிருக்கும். அத்தைகய நாட்ைட உைடய இருதுபன்னன் வமீராஜனின் தைலநகரமான குண்டினபுரத்ைத அைடந்தான். வாகுகன் வடிவத்தில் இருந்த நளன் வமீராஜனின் அரண்மைனயின் முன்னால் இருந்த முற்றத்தில் (தற்கால ‘ேபார்டிேகா’ ேபான்றது) ேதைர நிறுத்தினான். தன்னுைடய வரைவ வமீராஜனுக்குக் காவலர் வழிேய ெதrயப்படுத்திய இருதுபன்னன் உள்ேள ெசன்றான்.

இருதுபன்னைன எதிர்ெகாண்டு வரேவற்ற வமீராஜன், “நீ என்பால் எய்தற்கு அவாவியது என்?” என்று வினவினான். அந்தணrடம் தமயந்தி இரண்டாம் சுயம்வரம் என்று கூறியனுப்பிய ெசய்தி வமீராஜனுக்குத் ெதrயாதல்லவா? ஆதலால், வமீராஜன் அேயாத்தி அரசைன, “நீ என்ைனக் காண விரும்பி இங்கு வந்ததன் காரணம் என்ன?” என்று வினவினான்.

“வமீராஜேர! உங்கைளக் காணும் ஆைசெகாண்டு நான் இங்கு வந்ேதன்!” என்றான் இருதுபன்னன். அவனும், தான் தமயந்தியின் இரண்டாம் சுயம்வரச் ெசய்திைய அறிந்து வந்ததாகக் காட்டிக் ெகாள்ளவில்ைல. வமீராஜன் அேயாத்தி ேவந்தைன அன்புடன் வரேவற்றுத் தன் விருந்தினராகத் தங்கச் ெசய்தான்.

அப்ேபாது வாகுகன் வடிவத்திலிருந்த நளன் என்ன ெசய்தான்? “ஆதி ெநடுந்ேதர்ப் பrவிட்டு அைவ ஆற்றினான்.” என்றார் புகேழந்திப் புலவர். நளன் ேதrல் பூட்டியிருந்த குதிைரகைள அவிழ்த்துவிட்டான். அவற்ைறத் ேதய்த்துத் துைடத்து,

ெநடுந் ெதாைலவு ேதைர இழுத்து வந்த கைளப்பு நீங்க மணலிற் புரளச் ெசய்தான்.

ெதாழில் ெகௗரவம் பாராமல் எத்ெதாழிைலயும் ஈடுபாட்டுடன் ெசய்தவர்கேள இன்றளவும், இதிகாச, புராண இலக்கியங்களிலும், வரலாற்றிலும் வாழ்கின்றனர். ேதேராட்டும் பணிைய ேமற்ெகாண்ட கண்ணனும் அன்றாடம் பார்த்தனின் குதிைரகைளப் பராமrக்கும் பணிையச் ெசவ்வேன ெசய்தான் அல்லவா?

குதிைரகைள இைளப்பாற்றிய பிறகு நளன், “மைடவாயிற் புக்கான் மதித்து!” அதாவது, உணவுகள் சைமக்கும் பணிையயும் உயர்வாக மதித்தவனாகச் சைமயல் கூடத்திற்குச் ெசன்றான்.

நளபாகம் என்றால் என்ன?

சைமயற்கைலைய, ‘நளபாகம்’ என்று கூறும் வழக்கம் ஏற்பட்டுள்ளது. சைமயலுக்கு ேவண்டிய அrசி, பருப்பு, கறிகாய் ேபான்ற ெபாருள்களும் அடுப்பும், தீயும் இல்லாமல் நிைனத்த மாத்திரத்தில் சுைவயான பதார்த்தங்கைளச் சைமத்துக் ெகாடுக்கும் ஆற்றல் நளனிடம் இருந்தது! அக்கினிபகவான் ேபான்ற ேதவர்களின்

வரங்களால் நளன் அந்த ஆற்றைலப் ெபற்றிருந்தான். ேமலும், நளன் சைமத்த உணவுகள் தனியான சுைவயுடன் இருந்தன.

‘பாகம்’ என்றால் சைமயல் என்று ெபாருள். சைமயற் கைலயில் சிறந்து விளங்குபவர்களுக்கு, ‘நளபாகன்’ என்ற சிறப்புப் பட்டத்ைத வழங்கும் மரபு ஏற்பட்டுள்ளது. அத்துடன் தனிச்சுைவயுடன் விளங்கும் உணவுகைள, ‘நளபாகம்’

என்பர். விைரவாகவும், குைறந்த ெபாருள்கைளக் ெகாண்டும் சிறப்பாகச் ெசய்யும் சைமயைலயும், ‘நளபாகம்’ என்று கூறுவார்கள்.

அrசியும், பருப்பும், காய்கறிகளும், தீயும் இல்லாமல் நளன் சுைவயான பதார்த்தங்கைளச் சைமத்தான். அைவ சைமயற்கூடத்தில் நிைறந்தன. ஞானநூல்கைளக் கற்ற சான்ேறாrன் ெநஞ்சம் ேபால அைவ நிைறந்தன!

என்மக்கள் ேபால்கின்றரீ்! ேதவர்கள் அளித்திருந்த வரங்களினால் நளன் நீர், ெநருப்பு ேபான்றைவ இல்லாமேலேய சுைவயாகச் சைமக்கும் ஆற்றைலப் ெபற்றிருந்தைத, தமயந்தி நன்கு அறிவாள். ஆகேவ, பணிப்ெபண் ஒருத்திையச் சைமயற்கூடத்திற்கு அனுப்பினாள். அங்குச் சைமயற்பணியில் ஈடுபட்டிருந்த வாகுகனின் சைமயல் முைறைய அறிந்து வரப் பணித்தாள் தமயந்தி. தமயந்தி தன் மகன் இந்திரேசனைனயும், மகள் இந்திரேசைனையயும் சைமயற்கூடத்தின் அருகில் விைளயாட அனுப்பினாள். அவர்கள் பின்னால் ஒரு பணிப் ெபண்ைண அனுப்பினாள்.

சைமயல் பணியில் ஈடுபட்டிருந்த வாகுகன் இந்திரேசனைனயும்,

இந்திரேசைனையயும் ேநrல் காணும் ெபாழுது, அவன்(வாகுகன்) ெசயற்படும் தன்ைமைய அறிந்து வரும்படி அந்தப் பணிப்ெபண்ணிடம் கூறியிருந்தாள் தமயந்தி. இந்திரேசனன், மற்றும் இந்திரேசைன சைமயற்கூடத்தின் அருகில் ெசன்றனர். வாகுகன் வடிவத்திலிருந்த நளன் அவர்கைளக் கண்டான். தனது பாசவுணர்ச்சிையக் கட்டுப்படுத்த இயலாதவனாக நளன் குழந்ைதகளிடம் ெசன்றான்.

மக்கைள முன்காணா மனம்நடுங்கா ெவய்துயிராப் புக்ெகடுத்து வரீப் புயத்தைணயா-மக்கள்நீர் என்மக்கள் ேபால்கின்றரீ் யார்மக்கள் என்றுைரத்தான்

வன்மக் களியாைன மன்.

நளன் தன் குழந்ைதகளான இந்திரேசனன் மற்றும் இந்திரேசைனையக் கண்டான். அவன் மனம் நடுங்கியது. ெபருமூச்சு விட்டான். தன்னுைடய வரீக்ைககளில்

அள்ளிெயடுத்து அைணத்துக் ெகாண்டான். “குழந்ைதகேள! நீங்கள் என்னுைடய குழந்ைதகைளப் ேபான்று இருக்கின்றரீ்கள்! நீங்கள் யாருைடய குழந்ைதகள்?”

என்று வினவினான். பாசவுணர்வினால் நளன் குழந்ைதகைள, “என்மக்கள்” என்று கூறிவிட்டான். அப்ேபாைதக்குத் தன்ைன ெவளிப்படுத்த விரும்பாத நிைலயில் இருந்தான். ஆதலால், உடேன சமாளித்துக் ெகாண்டான் நளன்.

“மக்கள் நீர் என் மக்கள்!” என்றவன் உடேன, “என்மக்கள் ேபால்கின்றரீ்!” என்று கூறி, யார் மக்கள் என்று ேகட்டு ைவத்தான். அமரர் கி.வா.ஜ. அவர்கள் இந்தப் பாடைல விளக்கும் ெபாழுது, நார்டன் துைரயின் வரலாற்று நிகழ்ச்சி ஒன்ைற உதாரணமாகக் கூறினார்கள்.

நார்டன் துைர மிகவும் பிரலமான ஆங்கிேலய வழக்கறிஞர். அவருைடய திறைமையப் பைறசாற்றும் பல நிகழ்வுகள் உள்ளன. ஒரு வழக்கில் அவர் நீதிமன்றத்தில் வாதாடும்ெபாழுது, குடிேபாைதயில் இருந்தார். அதனால்,

எதிர்க்கட்சிக்காரருக்குச் சாதகமாக வாதாடிவிட்டார்! அவருைடய உதவியாளர் அதைனச் சுட்டிக்காட்டினார். நார்டன் உடேன தன் தவற்ைறச் சமாளித்துவிட்டார். எப்படி? “என்னுைடய எதிர்க்கட்சி வழக்கறிஞர் இவ்வாறு வாதாடலாம்!” என்று கூறிய நார்டன் தாம் முன்னால் கூறிய வாதங்கைளத் தாேம மறுத்துைரத்துப் ேபசினார். வழக்கில் ெவற்றியும் கண்டார்.

நளன், “யார் மக்கள்?” என்று ேகட்டான் அல்லவா? அதற்குக் குழந்ைதகள் பதிலளித்தனர். அவர்கள் நிடதநாட்டு ேவந்தன் நளனுைடய குழந்ைதகள் என்றும் அவர்களுைடய தாைய நளன் காட்டில் விட்டுச் ெசன்றான் என்றும்,

அவர்களுைடய வளநாட்ைட மற்ெறாருவன் ஆள்கிறான் என்றும், அவர்களின் பாட்டனார் வமீராஜனுைடய நகரத்தில் வாழ்வதாகவும் அழுதபடி, கூறினார்கள்.

குழந்ைதகள் கூறிய ெசாற்கைளக் ேகட்ட நளன் ேவதைனயும், ெவட்கமும் அைடந்தான். அவனுைடய கண்களில் நீர் ெபருக்ெகடுத்தது.

“குழந்ைதகேள! உங்கள் நாட்ைட ேவறு ஒருவன் ஆளுவது உங்களுக்கு இழுக்கல்லவா?” என்றான் நளன். அதைனக் ேகட்ட குழந்ைதகள் ெகாதிப்பைடந்தைனர்.

அவர்கள் நளைன, “மன்னர் அடுமைடயா!” என்று அைழத்தனர். வாகுகன், அரசன் இருதுபன்னனிடம் சைமயல் ெசய்யும் பணியில் இருந்தான் அல்லவா? ஆகேவ,

மைடத்ெதாழில் (சைமயல்ெதாழில்) ெசய்பவன் என்ற ெபாருளில், “அடு மைடயா!” என்றனர். அடுதல் என்றால் சைமத்தல் என்று ெபாருள். அேத, ேநரத்தில் அவைன,

அறியாைம நிைறந்தவன் என்ற ெபாருளிலும், “மைடயா!” என்றனர். “சத்தியேம

வலிைமயாகும் என்பைத நாங்கள் அறிேவாம். சத்தியவானான நளைன உன்ைன அல்லாமல் ேவறு எவர் குைறத்து மதிப்பிடுவார்கள்?” என்று குழந்ைதகள் சினத்துடன் ேகட்டார்கள்.

“எங்கள் தந்ைதயின் கால்களில் பல்ேவறு நாட்டு அரசர்களும் விழுந்து வணங்குவார்கள். அவ்வாறு அவர்கள் தங்கள் இரத்தினக் கற்கள் பதித்த கிrடங்களுடன் விழுந்து வணங்கியதால் எங்கள் தந்ைதயின் கால்களில் தழும்புகள் ேதான்றிவிட்டன! அவற்ைற இன்றும் காணலாம்!” என்று குழந்ைதகள் தந்ைதயின் ெபருைமையப் ேபசினார்கள்.

குழந்ைதகளின் பிஞ்சு ெநஞ்சங்களில் ேவதைனைய ஏற்படுத்தியதற்காக நளன் மிகவும் வருந்தினான்.

மன்னர் ெபருைம மைடயர் அறிவேரா உன்ைன அறியாது உைரெசய்த-என்ைன

முனிந்தருளல் என்று முடிசாய்த்து நின்றான்

கனிந்துருகி நீர்வாரக் கண்.

“குழந்ைதகேள! மன்னர் ெபருைமைய மைடயர்கள் அறிவார்களா? நான் அறியாமல் கூறியைத மன்னித்தருள ேவண்டும்!” என்று கூறிய நளனின் உள்ளம் உருகியது! கண்ணரீ் ெபருகியது! ெவட்கத்தாலும், ேவதைனயாலும் தைலகுனிந்து நின்றான் நளன்.

கருைம எய்திய காரணம்

குழந்ைதகைளக் கண்டவுடன் நளன் ெவளிப்படுத்திய உணர்வுகைளயும்,

ெசாற்கைளயும் பணிப்ெபண் தமயந்தியிடம் விளக்கிக் கூறினாள். அதைனக் ேகட்ட தமயந்தி அழுது கலங்கினாள்.

தன் ேமனிைய வருடிய கரங்கள், தன் கூந்தலில் அைளந்த கரங்கள், நறுமணக் கலைவகைளப் பூசிய கரங்கள் அடுப்புப் புைகயால் கருைம அைடந்து நளனுக்குப் புதிய உருவம் வந்தேதா? என்று கூறி வருந்தினாள்.

“இருதுபன்னனின் ேதைர ஒேர நாளில் குண்டினபுரத்திற்குச் ெசலுத்தி வந்துள்ளான்! நீர், ெநருப்பு, தானியங்கள் இல்லாமல் விைரவாகச் சைமயல் ெசய்கிறான்! குழந்ைதகைளக் ெகாஞ்சுகிறான்! ஆகேவ, வாகுகன் வடிவத்தில் இருப்பவன் நளேன” என்று தமயந்தி தன் தந்ைதயிடம் உறுதியாகக் கூறினாள்.

வமீராஜனும் உண்ைமைய அறிய விரும்பினான். வாகுகன் இருந்த இடத்திற்குச் ெசன்று அவனுடன் ேபசிப் பார்த்தான். வாகுகனின் மிடுக்கான ெசால்லாட்சியும்,

குரலும் அவன் நளேன என்று வமீராஜனுக்குக் காட்டிக் ெகாடுத்தன.

“ெசவ்வாய் ெமாழிக்கும் ெசயலுக்கும் சிந்ைதக்கும் ஒவ்வாது ெகாண்ட உரு என்ன?” என்று வமீராஜன் சிந்தித்தான். அதாவது, வாகுகனின் ெசால்லும், ெசயலும்,

சிந்ைதயும் மிகவும் உயர்ந்துள்ளன! ஆனால், அவனுைடய உருவம் மட்டும் ஒவ்வாது மாறுபடுகிறேத! இதைன அறிய ேவண்டும்! அதற்கான முயற்சிையச் ெசய்து எப்படியும் உண்ைமைய அறிந்துவிடலாம்!” என்றான் வமீராஜன்.

பூமாr ெபய்தார் புகழ்ந்து

திருைவயாற்றில் மங்ைகயர் நடனமாடினார்கள். அதற்ேகற்ப முழவு ஒலித்தது. அந்த ஒலிையக் ேகட்ட மந்திகள் (ெபண்குரங்குகள்) அதைன இடி என்று எண்ணி, மரத்தில் ஏறி, மைழேமகங்கைளப் பார்த்தன! என்று திருஞான சம்பந்தர் வருணித்தார். அங்கு மந்திகள் “மைழெயன்று அஞ்சின!” அதுேபால், நிடதநாட்டு மந்திகள் அஞ்சின!

கமுகு(பாக்கு)மரத்தில் பாக்குக் குைலகளுக்கு ேமல் பாைள விrந்து காணப்படும். மந்திகள் கமுகின் பாைளையப் பாம்பின் படம் என்று நிைனத்து அஞ்சியது என்று வருணித்தார் புகேழந்திப் புலவர். கமுகின் பாைளயா? அல்லது பாம்பின் படமா?

என்ற ஐயம் அந்த நாட்டு மந்திகளுக்குத் ேதான்றியது. வமீராஜனுக்கு வாகுகன் நளனா என்ற ஐயம்! அந்த ஐயத்ைதப் ேபாக்கிக் ெகாள்ளும் காலம் வந்தது.

“வாகுகேன! நீ யார்? உண்ைமைய மைறக்காமல் கூறுக!” என்றான் வமீராஜன். அதற்கு ேமலும் தன்ைன மைறத்துக் ெகாள்ள விரும்பாத வாகுகன் கார்க்ேகாடகன் ெகாடுத்திருந்த ஆைடைய எடுத்து உடுத்துக் ெகாண்டான். ஓங்கி உலகளந்த உத்தமனான திருமாலின் திருவடிகைளச் சார்ந்தவர்களின் விைனகள் உடேன நீங்குவது ேபால் நளன் ெபற்றிருந்த சிறியதான, கrய வடிவம் நீங்கிற்று! ெநடிதுயர்ந்த ேதாளான், நிடத ேவந்தன் நளனின் உருவம் ேதான்றிற்று!

வமீராஜன் வியப்பும் மகிழ்ச்சியும் எய்தினான். இந்திரேசனனும், இந்திரேசைனயும் தங்கள் தந்ைதயின் காலில் விழுந்து வணங்கினர். ஆனந்தக் கண்ணரீ் அவன் திருவடிகைளக் கழுவியது! வணங்கிய குழந்ைதகைள அன்ேபாடு எடுத்து அைணத்துக் ெகாண்டான் நளன். அப்ேபாது நளனும் தமயந்தியும் ேநருக்கு ேநர் அருகில் நின்றனர்.

எனினும், ஒருவைரெயாருவர் காணவில்ைல! ஏன்? இருவர் கண்களிலும் நீர் ெபருக்ெகடுத்து மைறத்ததால், ஒருவைரெயாருவர் காணவில்ைல என்று புகேழந்திப் புலவர் கூறினார். அப்ேபாது வானத்தில் இருந்த ேதவர்கள் அக்காட்சிையக் கண்டனர். “இந்தப் பூமியில் நளைனப் ேபான்ற உத்தமன் ேவறு

எவரும் இலர்!” என்று கூறிய ேதவர்கள் தங்கள் கரங்களில் மலர்கைள எடுத்து நளன் மீது மலர்மாrயாகப் ெபாழிந்தனர்! வாழ்த்துைரகள் ெமாழிந்தனர்!

சனிபகவான் ெகாடுத்த வரம்

சனிபகவான் அனுக்கிரக(அருள்தரும்) மூர்த்தியாக நளன் முன்னால் ேதான்றினான். “உலகின் காவலேன! நளேன! உன்னுைடய ேதவி தமயந்தியின் கற்பிற்கும்,

உன்னுைடய ெசங்ேகாலுக்கும் இவ்வுலகில் இைணயுண்ேடா? நீ என்னிடம் ேவண்டும் வரங்கைளக் ேகட்டுப் ெபறுக!” என்று சனிபகவான் கூறியருளினான்.

நளன் தனக்காகேவா, தன்ைனச் சார்ந்தவருக்காகேவா எந்த வரத்ைதயும் சனிபகவானிடம் ேகட்கவில்ைல. சனியின் ஆட்சிக்காலத்தில், குறிப்பாக ேபச்சுவழக்கில்‘ஏழைரநாட்டுச்சனி’ எனச் ெசால்லப்படும் ஏழைரயாண்டுச் சனி பற்றிக் ெகாள்ளும் காலத்தில், என்னுைடய கைதையக் (நளசrத்திரம்) ேகட்கும் அன்பைர நீ அைடயாது-துன்பப் படுத்தாமல் இருத்தல் ேவண்டும்! அதுேவ நான் ேவண்டும் வரமாகும்” என்றான் நளன்.

“என்காலத்தில் உன்சrதம் ேகட்டாைர யான் அைடேயன்!” என்று சனிபகவான் நளனுக்கு வரம் அருளினான். வரத்ைத அளித்த சனிபகவான், “கட்டுைரத்துப் ேபானான்” என்று புகேழந்திப் புலவர் கூறுகிறார். ‘கட்டுைரத்தல்’ என்றால்,

உறுதியாகக் கூறுதல் அல்லது சத்தியம் ெசய்தல் என்று ெபாருள். ஆதலால்,

சனிபகவான் நளசrத்திரம் படிப்பவைரயும் ேகட்பவைரயும் அணுகாமல் இருக்கிறான்.

புண்ய ச்ேலாகி நளன்

சிலருைடய வரலாறுகைள நாம் படித்தாேலா அல்லது ேகட்டாேலா நமக்குப் புண்ணியம் கிட்டும். அத்தைகய

புண்ணியநூல்களின் கதாநாயகர்கைள, ‘புண்ய ச்ேலாகிகள்’ என்று புகழ்ந்து கூறுவார்கள். அத்தைகயவர்கைளக் குறிப்பிடும்ெபாழுது,

புண்ய ச்ேலாேகா நேளா ராஜா புண்ய ச்ேலாேகா யுதிஷ்டிர: புண்ய ச்ேலாகா ச ைவேதஹி

புண்ணய ச்ேலாேகா ஜநார்தந:

என்று நளமகாராஜைன முதலிடத்தில் ைவத்துப் ேபாற்றினார்கள். ஆகேவ,

நளசrத்திரம் படித்துப் பயன் ெபறத்தக்க புண்ணிய வரலாறு ஆகும்.

குண்டினபுரத்ைதச் சுற்றி எல்லாப் பக்கங்களிலும் அழகிய பூஞ்ேசாைலகள் நிைறந்திருந்தன. அைவ நகரத்திற்கு ேவலிேபால் விளங்கின. அவ்வழகிய நகரத்தில் வமீராஜன் தன் மகள், மருமகன், ேபரக் குழந்ைதகள், இருதுபன்னன் ஆகிேயாருக்கு விருந்தளித்து மகிழ்ந்தான்.

அேயாத்தி ேவந்தன் இருதுபன்னன் உண்ைமைய அறிந்து வருந்தினான். நளைன,

ேதர்ப்பாகனாகவும், சைமயற் பணியாளனாகவும் ஏவல் ெகாண்டதற்கு மன்னிக்கும்படி நளனிடம் ேவண்டினான். இருதுபன்னன் இரண்டாம் சுயம்வரம் நடக்கப் ேபாவதாக எண்ணி குண்டினபுரம் வந்த ெசய்திைய, நளன், தமயந்தி, தூது ெசன்ற ேவதியர் ஆகிேயார் மட்டுேம அறிந்திருந்தனர். ஆதலால், அச்ெசய்தி ரகசியமாகேவ இருந்தது. இருதுபன்ன மகாராஜனுக்குச் சங்கடம் எதுவும் ஏற்படவில்ைல. அவன் வமீராஜனிடம் விைடெபற்று அேயாத்திக்குத் திரும்பினான்.

நளமகாராஜன் தன்னுைடய நிடதநாட்டிற்குச் ெசல்லத் தீர்மானித்தான். வமீராஜன் வரீர்கைள உடன் அனுப்பினான். வரீர்கள் அணிவகுத்து முன்னால் ெசன்றனர். சிற்றரசர்கள் அவர்கைளத் ெதாடர்ந்து ெசன்றனர். நளன், தமயந்தி மற்றும் குழந்ைதகளுடன் ேதrல் ஏறிச் ெசன்று மாவிந்த நகரத்ைத அைடந்தான்.

மாவிந்த நகரத்ைதச் சார்ந்த ஒரு ேசாைலயில் அரசர்க்கு உrய முைறயில் முகாமிட்டிருந்தான். அவன் தங்கிய ேசாைலையப் புகேழந்திப் புலவர், “பூவிந்ைத வாழும் ெபாழில்!” என்று புகழ்ந்தார். ெவற்றிைய அருளும் ெகாற்றைவ விந்திய மைலயில் வாழ்பவள். எனேவ, அவைள, ‘விந்ைத’

என்று அைழப்பர். நளனுக்கு ெவற்றி மற்றும் இழந்த ெசல்வங்கள் அைனத்ைதயும் மீண்டும் அருள,

ெகாற்றைவ அச்ேசாைலயில் காத்திருந்தாள் என்ற நயம் ேதான்ற, “பூவிந்ைதப் ெபாழில்” என்றார்.

ெவன்றாைன ெவன்றான் ேவந்து

நளன் தன்னுடன் வந்திருந்த வரீர்களில் ஒருவைரப் புஷ்கரனிடம் தூதுவனாக அனுப்பினான். நளன் பணயப் ெபாருளுடன் மறுசூது ஆட வந்துள்ள ெசய்திையத் தூதுவன் புஷ்கரனிடம் கூறினான். புஷ்கரன் புறப்பட்டு வந்தான். நளன் தன்னுைடய மைனவி தமயந்தியுடனும், ெபrய ேசைனயுடனும் வந்து,

ேசாைலயில் முகாமிட்டிருப்பைதக் கண்டு வியந்தான்! அதிர்ச்சியும் அைடந்தான்!

அரசியல் நாகrகத்துடன் நளைன நலம் விசாrத்தான் புஷ்கரன். “ெகாைடேவந்ேத! உன் காதல் மைனவியும், மக்களும் தீதின்றி வாழ்கின்றனரா?” என்றான் புஷ்கரன். மறுசூதிற்கு ஆயத்தமாய் வந்திருந்த புஷ்கரன், “உன்னிடம் பணயப் ெபாருளாக ைவக்க யாது உளது?” என்று நளனிடம் வினவினான்.

நளன் ேமாதிரத்ைதப் பணயமாக ைவப்பதாகதக் கூறினான். அைனத்ைதயும் இழந்தவனிடம் ேமாதிரம் எப்படி வந்தது? நளன் ைகவிரலில் அணிந்திருந்த ேமாதிரம் அவனுக்கு வமீராஜன் திருமணத்தின் ேபாது அணிவித்தது. திருமணத்தில் மாமனார் ெகாடுத்த சீதனமான ேமாதிரத்ைத நளன் இழக்காமல் பத்திரமாக ைவத்திருந்தான்.

சூதாட்டம் ெதாடங்கியது. அருகில் இருந்ேதார் ஆவலுடன் ஆட்டத்ைதப் பார்த்தனர். அதிசயித்தும் பார்த்தனர்! ஏெனனில், ஒேர சுற்றில் நளன் நாடு, நகரம், பைடகள்,

ெசல்வங்கள் அைனத்ைதயும் ெவன்றான். சனிபகவானின் துைணயுடன் முன்பு ெவன்ற புஷ்கரைன ெவன்றான் நளன்.

புஷ்கரன் தன்னுைடய ேதால்விைய ஏற்றுக்ெகாண்டு அைனத்ைதயும் நளனிடம் ெகாடுத்துவிட்டுத் தன்னுைடய நகரத்திற்குச் ெசன்றான். புஷ்கரன் நிடதநாட்டிற்கு உட்பட்ட சிற்றரசனாக ஆண்டு வந்தவன். நளன் தன் ெபருந்தன்ைமயால் புஷ்கரைனத் தண்டிக்காமல் விடுத்தான். அவனுைடய நகரத்தில் சிற்றரசனாக ெதாடர்ந்து அரசாளப் புஷ்கரைன அனுமதித்தான்.

மக்கள் விரும்பிய மாமன்னன்

மக்கள் விரும்பிப் ேபாற்றிய மாமன்னனாகிய நளன் மற்ற அரசர்கள் வாழ்த்ெதாலி எழுப்ப, ெபான்னகரமாகிய அமராவதியில் இந்திரன் ெசல்வைதப் ேபால் தன்னகராகிய மாவிந்த நகரத்திற்குள் ெசன்றான். அப்ேபாது மக்கள் அைடந்த மகிழ்ச்சிக்கு எல்ைலேய இல்ைல!

கார்ெபற்ற ேதாைகேயா கண்ெபற்ற வாண்முகேமா நீர்ெபற்று உயர்ந்த நிைறபுலேமா-பார்ெபற்று

மாேதாடு மன்னன் வரக்கண்ட மாநகருக்(கு) ஏேதா உைரப்பன் எதிர்.

தன்னுைடய நாட்ைட மீண்டும் ெபற்று, தமயந்தியுடன் நகரத்தில் நளன் வருவைதக் கண்ட மக்களின் மகிழ்ச்சிக்கு உவைமயாக எதைனக் கூற இயலும்?

என்று புகேழந்திப் புலவர் வினவுகிறார்.

ேமகத்ைதக் கண்டு மயில்கள் ஆனந்தக் கூத்தாடும். ஆகேவ,ேமகத்ைதக் கண்ட மயில் ேபால் மக்கள் மகிழ்ந்தார்கள் என்று கூறலாமா?

கண்ணில்லாத ஒருவர் கண்ைணப் ெபற்றால் எப்படி மகிழ்வார்? கண்ெணாளி ெபற்ற முகத்ைதப் ேபால் அவர்கள் மகிழ்ச்சியில் மலர்ந்தார்கள் என்று கூறலாமா?

விைளநிலத்தில் தண்ணரீ் இல்லாமல் பயிர்கள் வாடிய காலத்தில் நீர் வந்து நிைறந்தால் ஏற்படும் மகிழ்ச்சிைய மாவிந்தநகர மக்கள் அைடந்தார்கள் என்று கூறலாமா?

ஆம்! மக்கள் விரும்பிய நல்லாட்சிைய அளித்த மன்னனான நளமகாராஜைனக் கண்டு அைனவரும் மகிழ்ந்தனர். நளனும் ெதாடர்ந்து ெசங்ேகால் ெசலுத்தி, மைனவி மக்களுடன் இனிேத வாழ்ந்திருந்தான்!

நளன் வழிபட்ட நள்ளாறு

நள்ளாறு-ெபயர்க்காரணம்

‘ெமஸ்பாட்’ என்றால் இரண்டு ஆறுகளுக்கு இைடப்பட்ட நிலம் என்பது ெபாருள். யூப்rடீஸ், ைடகிrஸ் என்ற இரண்டு ஆறுகளுக்கும் இைடயில் இருக்கும் நாடு ‘ெமஸபேடாமியா’ என்று அைழக்கப்பட்டது. அேத ேபால் ெபாருள் தருவதுதான்,

‘நள்ளாறு’ என்ற ெசால்லும். அரசலாறு, வாஞ்சாறு ஆகிய இரண்டு ஆறுகளுக்கும் இைடேய இருக்கும் ஊேர திருநள்ளாறு என்று அைழக்கப் படுகிறது. நடு இரைவ நள்ளிரவு என்பது ேபால், ஆறுகளின் நடுவில் இருக்கும் பகுதி, நள்ளாறு என்று வழங்கிவருகிறது.

திருத்தருமபுரம் என்னும் தலத்ைத வணங்கி, திருநள்ளாறு வந்த ஞானசம்பந்தர் “ேபாகம் ஆர்த்த பூண்முைலயாள்” என்று ெதாடங்கும் பதிகத்ைதப் பாடியருளினார், பின்னர், திருஞானசம்பந்தர் மதுைரயில் அனல் வாதம் புrந்த ெபாழுது,

அப்பதிகத்ைதேய தீயிலிட, அது ேவகாமல் பச்ைசயாய் நின்று ெவன்றது. எனேவ,

அப்பதிகம் ‘பச்ைசப் பதிகம்’ என்று ேபாற்றப்படுகிறது. மதுைர மற்றும் திருநள்ளாறு இரண்ைடயும் இைணத்து, ஒரு பதிகம் பாடினார். அப்பதிகத்ைதயும் சம்பந்தர், ‘பாடக ெமல்லடி’ என்று அம்பிைகையப் பற்றிய குறிப்புடேனேய ெதாடங்கினார்.

தர்பாரண்ேயஸ்வரர் ேபாகம் ஆர்த்த பூண்முைலயாளுடன் திருநள்ளாற்றில் எழுந்தருளியுள்ள ஈசன் நள்ளாறைன வடெமாழியில், ‘தர்பாரண்ேயஸ்வரர்’ என்று அைழப்பர். தருப்ைபக் காடாக விளங்கிய இத்தலம், ‘தர்பாரண்யம்’ எனப் ெபயர் ெபற்றுள்ளது. நள்ளாறு திருத்தலத்தின் தலவிருட்சம் தருப்ைபேய ஆகும். திருஞானசம்பந்தர், அப்பர், சுந்தரர், அருணகிrநாதர் ஆகிேயார் இத்தலத்ைதப் பாடிப் பரவியுள்ளனர்.

நிடதநாட்டு மன்னன் நளன் சனிபகவானின் ெகாடுைமயால், நாட்ைட இழந்தான். மைனவி, மக்கைளப் பிrந்தான். உருவம் மாறி, ெசால்ெலாணாத துன்பம் எய்தினான். நளன் சனிபகவானின் ெகாடுைமகளிலிருந்து விடுபட, பல தலங்கைளயும் தrசித்து வந்தான். வழியில் விருத்தாசலத்தில் பரத்வாஜ

முனிவைரக் கண்டான். அவர், “நீ திருநள்ளாறு ெசன்று இைறவைன வழிபடு. ஆலயத்ைத அடுத்துள்ள பிரம்ம தீர்த்தத்தில் நீராடு. உடேன நீ சனிபகவானின் ெதால்ைலகளிலிருந்து விடுபடலாம்.” என்று கூறினார்.

அதன்படி, நளன் திருநள்ளாறு வந்து, பிரம்ம தீர்த்தத்தில் நீராடி, திருநள்ளாறைனத் தrசிக்கத் திருக்ேகாயிலுள் நுைழந்தான். நளைன, தான் இனித் ெதாடர முடியாது என்று உணர்ந்த சனிபகவான் அக்கணேம அவைன விட்டு அகன்றான். தர்பாரண்ேயஸ்வரரும் காட்சி தந்து, ேவண்டும் வரங்கைள அருளுவதாகச் ெசான்னார்.

நளதீர்த்தம்

நளன் திருநள்ளாற்றில் சிறிதுகாலம் தங்கி வழிபட்டான். அங்கு ஒரு தீர்த்தத்ைதயும் ஏற்படுத்தியிருந்தான். அது நளதீர்த்தம் என்று ெபயர் ெபற்றது.

நளதீர்த்தத்தில் மூழ்கி, தர்பாரண்ேயஸ்வரைர வழிபடுேவாைர, சனிபகவானின் ெகாடுைமகளிலிருந்து விலக்கிக் காப்பதாக ஈசன், நளனுக்கு வரம் ெகாடுத்தான். தான் அைடந்த துன்பங்கைள ேவறு எவரும் அைடயக்கூடாது என்பது நளனின் எண்ணம். அனுபவம் அவைன விேவகியாக்கியது.

அருள் ெபாழியும் அனுக்ரகமூர்த்தி அன்று வைர நளைனத் ெதாடர்ந்து வந்த சனிபகவான் மகிழ்ந்து, அவைன விட்டகன்றான். “என் வரலாற்ைறக் ேகட்பவர்கைளயும், படிப்பவர்கைளயும், இனி நீங்கள் துன்புறுத்தாமல் இருக்கும் வரத்ைத அருளேவண்டும்.” என்று சனிபகவானிடம் நளன் வரம் ேகட்டான். சனிபகவானும் அவ்வாேற வரம் ெகாடுத்தார். அத்துடன், திருள்ளாற்றில் அருள் ெபாழியும் அனுக்கிரக மூர்த்தியாக இருக்கப்ேபாவதாகவும் உறுதியளித்தார். இவ்வாறு திருநள்ளாறு தலபுராணம் உைரக்கிறது.

ேபாகம்ஆர்த்த பூண்முைலயாள் சந்நிதி முகப்புக்கு அருகிேலேய சனிபகவான் தனிச் சந்நிதியில் எழுந்தருளியுள்ளார். இங்கு, தன் ெசாந்த வடீான மகர, கும்ப இராசியில் இருப்பதால் இனியேவ ெசய்யும் இயல்புைடயவராகத் திகழ்கிறார். சாந்தஸ்வரூபியான இவருைடய முகத்தில் அைமதியும் அருளும் ெபாழிவைதக் காணலாம்.

சனிப்ெபயர்ச்சி நாள்களில் இங்கு இலட்சக் கணக்கில் பக்தர்கள் வருைக தருகின்றனர். திலான்னம்(எள்சாதம்) நிேவதித்தல், நல்ெலண்ெணய் விளக்ேகற்றுதல் முதலிய சனஸீ்வரப் பிrதியான வழிபாடுகள் மூலம் ெபரும் பயன் அைடகின்றனர்.

வண்ணஓவியமாக நளசrத்திரம்

தர்பாரண்ேயஸ்வரர் சந்நிதி ெவளிப்பிராகாரச் சுவrல் நளசrத்திரம் வண்ண ஓவியமாகத் தீட்டப்பட்டுள்ளது. இத்திருத்தலத்ேதாடு ெதாடர்புைடய பிற வரலாறுகளும், அவ்வாேற ஓவியங்களாகக் காட்சியளிக்கின்றன.

சப்தவிடங்கத் தலம்

திருநள்ளாறு சப்தவிடங்கத் தலங்களில் நாகவிடங்கத் தலமாகும். ‘டங்கம்’

என்றால் உளி என்று ெபாருள். உளிெகாண்டு ெசதுக்காமல் உருவான லிங்கம் தான் இங்ேக உள்ள லிங்கம்.

தங்கக் காக்ைக வாகனம்

இத்தலத்தில் இருக்கும் மரகதலிங்கமும், தங்கக் காக்ைக வாகனமும் அவசியம் தrசிக்க ேவண்டியைவயாகும். சனிப்ெபயர்ச்சி நாள்களில் சனிபகவான் தங்கக் காக்ைக வாகனத்தில் பவனி வருவார்.

தர்பாரண்ேயஸ்வரருக்கு ஆறு கால பூைஜயும், சனிபகவானுக்கு ஐந்து கால பூைஜயும் நைடெபறுகிறது. தருைமயாதீனத்தின் ஆளுைகக்கு உட்பட்ட இத்திருக்ேகாவிலும் தூய்ைமயுடனும், சிறப்புடனும் திகழ்கிறது.

திருநள்ளாறு புதுைவ மாநிலத்தில், காைரக்காலிலிருந்து நான்கு கி.மீ. ெதாைலவில் உள்ளது. குடந்ைத, மயிலாடுதுைற, திருவாரூர், நன்னிலம், ேபரளம் ஆகிய நகரங்களிலிருந்து ேபருந்துகள் ெசல்கின்றன. ெநrசல் இல்லாத சாதாரண நாள்களில் ெசல்ேவார், அம்பகரத்தூர் பத்ரகாளி அம்மன், திருத்தருமபுரம் யாழ்மூr நாதர், காைரக்கால் அம்ைமயார் ஆகியவர்களின் திருக் ேகாவில்களுக்கும் ெசன்று தrசிக்கலாம்.

சிறப்பு வழிபாடுகள்

இரண்டைர ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுைற நிகழும் சனிப்ெபயர்ச்சி நாள்களில் ேகாடி அர்ச்சைன அல்லது இலட்சார்ச்சைன ேபான்ற சிறப்பு வழிபாடுகள் நடத்தப்படுகின்றன. தருைமயாதீனம் குருமகாசந்நிதானம் அவர்களின் அருளாைணயின் வண்ணம் திருக்ேகாவில் நிருவாகம் விrவான, பாதுகாப்பான,

சிறப்பான ஏற்பாடுகைளச் ெசய்கிறது.

நளசrத்திர பாராயணம்-நள்ளாறு தrசனம்

நளசrத்திரத்ைதப் பாராயணம் ெசய்து திருநள்ளாறு ெசன்று தrசனம் ெசய்ேவார் அருள்ெபாழியும் சனிபகவானின் திருவருைள அைடவார்கள். திருநள்ளாறு ெசல்ல

இயலாதவர்கள் தங்கள் பகுதியில் இருக்கும் சனிபகவான் சந்நிதிக்குச் ெசன்று வழிபட்டும் அேத பயைன எய்தலாம்.

ேவயுறுேதாளி பங்கன் விடமுண்ட கண்டன்

மிகநல்ல வைீண தடவி மாசறு திங்கள் கங்ைக முடிேமல் அணிந்துஎன்

உளேம புகுந்த அதனால்

ஞாயிறு திங்கள் ெசவ்வாய் புதன் வியாழம் ெவள்ளி சனிபாம்பு இரண்டுமுடேன

ஆசறு நல்லநல்ல அைவநல்லநல்ல

அடியார் அவர்க்கு மிகேவ.

முற்றும்

நலம் தரும் நள சரித்திரம்

Documents

நா À :...

8th tamil unit 2 questions - new book · 2021. 2. 22. ·...

jkpo; kf;fsf;fhd xu njhlh;g+lfk; - arangam news€¦ · 19,...

ஜோதிட தீபம்_ ராகு கேது...

பல பொருள் தரும்...

கபிலர் பாய குறிஞ்சிப்...

no. title author genre pdf...no. title author genre pdf...

pantik kovai (in tamil script-unicode ) · திைர...

நலம் தரும் வீடு

balu saravana sarma - 9840369677 - © · title: nala...

சர்வ காரிய சித்தி...