a teoria do big bang
Post on 13-Jun-2015
713 Views
Preview:
TRANSCRIPT
2009 ANO INTERNACIONAL DA ASTRONOMÍA
O “BIG BANG”. A ORIXE E EVOLUCIÓN DO UNIVERSO
BIG BANG OU GRAN EXPLOSIÓN
Fai uns 13.700 millóns de anos, no medio da «nada» máis absoluta, apareceu unha mota de luz moi brillante e case infinitamente quente. No seu interior naceu o espazo e con el empezou a andar o gran reloxo do tempo.
A enerxía desta ínfima bóla de lume estaba tan concentrada que a materia empezou a aparecer de xeito espontáneo.
10-43 segundos despois do Big Bang o tamaño do Universo é infinitamente pequeno e opaco. A temperatura é dunhas 1032 K, e a masa postúlase que se concentra nunha partícula chamada “boson de Hiss“ o “partícula de Deus”, transmisora da forza inflacionaria.
O LHC do CERN (Ginebra) intentará
a identificacióndo boson de Hiss
Durante o tempo de actuación da forza inflacionaria, entre 10-43 e 10-34 segundos, o Universo medrou en 1032 veces o seu tamaño. A temperatura descendeu ata 1027 K. Separase a forza nuclear forte e aparecen as partículas elementais, leptóns e quarks
A seguinte transición de fase da materia ocorreu aos 10-10 segundos. Descendeu a temperatura ata 1015 K, separándose as forzas electromagnéticas e a débil.
ELECTROMAGNÉTICA
Simultanemante formase un plasma integrado por partículas de materia, quarks e leptóns, e partículas mediadoras de forzas
Cadros resumo das partículas existentes despois de 10-10 segundos
A os 1O-6 segundos os quarks únense de tres en tres formando os primeiros protóns e neutróns estables (así como antiprotóns e antineutróns). Comeza entón a aniquilación de partículas de materia e antimateria, ata que quedou un leve residuo de materia.
Protón
Neutrón
Aos 10-2 segundos, a temperatura é de 1011 K. A sopa cósmica está formada por un número igual de partículas elementais e de forza, interaccionando en equilibrio térmico mais unha pequena “contaminación” dun número igual de protóns e neutróns.
Comeza a conversión de protóns en neutróns e viceversa.
Un segundo despois do Big Bang a temperatura descende até os 1010 K, esta diminución de enerxía provocou un desequilibrio entre protóns e neutróns, convértense mais neutróns en protóns que viceversa. A proporción protóns/neutróns pasa agora a ser de 6/1.
3 minutos despois do Big Bang, a temperatura é de 109
K. Os protóns e neutróns combínanse formando núcleos de deuteróns ( hidróxeno pesado)
E case todo os deuteróns combínanse para producir núcleos de helio. O resultado final é unha fracción en masa de 75% de núcleos de hidróxeno e 25% de helio.
Do ocorrido aproximadamente un mes despois da “Gran Explosión” temos noticias a través do estudo da radiación de fondo cósmica de microondas, restos de radiación que se formou nesta etapa.´Só o modelo do Big Bang dá unha resposta á existencia desta radiación.
Mapa da radiación de fondo cósmica de microondas
Cando o universo ten uns 300.000 anos, a temperatura xa non é suficientemente alta ,3.500 K, para manter o plasma de protóns e electróns e estes recombinanse en átomos de hidróxeno neutros.
Incipientes átomos de hidróxeno, ladrillos básicos da formación do Universo
Entre 100 e 200 millóns de anos despois do Big Bang, a gravidade exerceu a súa influencia no universo . Amplificó as irregularidades no gas en expansión. Algunhas rexións de gas tornáronse moi densas; fórmaronse as nebulosas.
Nebulosas
1.000 millóns de anos despois as grandes nebulosas formadas acenden as primeiras estrelas e sintetízanse nelas os primeiros elementos pesados (carbono, osíxeno, nitróxeno, silicio, magnesio e ferro). A temperatura é agora de 18 K
A mellor vista xamais antes capturada do nacemento dunha estrela. Poden verse moitas protoestrellas (avermelladas) e estrelas novas (branco brillante)
Estrelas en formación
Elementos químicos sintetizados nas estrelas
As estrelas novas agrúpanse formando cúmulos abertos
Pléiades Hiadas
Empézanse a formar as galaxias como agrupamentos de materia escura. Estrelas e gas acumúlanse nestes agrupamentos.
Entre 1.000 e 3.000 millóns de anos despois do Big Bang moitas galaxias xuntáronse e formaron galaxias máis grandes. O colapso de estrelas foi tan denso que se formaron buratos negros, o gas que flúe destes buratos negros acéndese e xera os quasares.
Uns 6.000 millóns de anos despois do Big Bang, nas galaxias nacían e morrían estrelas. As estrelas vellas antes de morrer agrúpanse e forman cúmulos globulares
M3 na constelación de Boieiro
M13 na constelación de Hércules
Nas últimas etapas da vida das estrelas aparecen novos tipos; xigantes vermellas, supernovas, ananas brancas, estrelas de neutróns o pulsars, buratos negros...
Betelgeuse xigante vermella
Cúmulo estelar repleto de superxigantes vermellas
Anana branca rodeada de gas
Ananas brancas (estrelas mais pequenas) nun cúmulo globular.
Imaxes de supernovas captadas polo telescopio Hubble
Algúns pulsars coñecidos
Sistema binario de pulsars descuberto no ano 2003
Representación artística dun burato negro
Representación dun burato negro engulindo unha estrela.
Aos 109 anos, O Sol e os planetas condénsanse a partir dunha nube de gas e po nun brazo espiral da Vía Láctea
Posición do Sistema Solar na Vía Láctea
Sistema Solar
O noso Sol
Mercurio Venus
Os nosos Planetas
A Terra Marte
Xúpiter Saturno
Urano Neptuno
Planetas Ananos
Os seis Satélites mais grandes
Ganímedes, satélite de Xúpiter
Titán, satélite de Saturno
Calixto, satélite de Xúpiter
Io, satélite de Xúpiter
Lua, satélite da Terra Europa, satélite de Xúpiter
Asteroides
Cinturón de Asteroides Diferentes tipos de Asteroides
Halley Hyakutake
Haleboop West
Cometas
Sistema planetario da estrela HR 8799Detectado en Novembro de 2008
Unha das procuras científicas máis apaixonantes da actualidade é a que ten que ver cos “exoplanetas”, planetas pertencentes a outros sistemas solares.A día de hoxe, 342 exoplanetas foron atopados, a maioría son xigantes gasosos igual ou máis masivos que Xúpiter e algúns dos cales pertencen ao mesmo sistema solar.
A sonda Phoenix enviou as fotografías con mellor definición xamais tomadas dun exoplaneta
Localización no ceo do exoplaneta HD 189733b na constelación de Vulpécula
Nun lanzamento nocturno, a nave espacial Kepler, da NASA, despegou o venres 6 de marzo de 2009 desde Cabo Cañaveral, Florida, nunha misión cuxo obxectivo é achar planetas similares á Terra que orbiten outras estrelas.
top related