„biedroneczka” -...
Post on 28-Feb-2019
225 Views
Preview:
TRANSCRIPT
„BIEDRONECZKA” Gazetka przedszkola nr 5
w Żorach
Wydanie wiosenne
2017
Opracowała: Marzena Marczak
Katarzyna Dubas
Zdrowych i pogodnych świąt Wielkanocnych,
obfitości na świątecznym stole,
smacznego jajka
oraz wiosennego nastroju
w rodzinnym gronie
życzy
Dyrekcja i Grono Pedagogiczne
Przedszkola nr 5 w Żorach
KALENDARZ PRZEDSZKOLNYCH WYDARZEŃ
To już było:
„Podziel się słodyczami” – zbiórka słodyczy na rzecz żorskiego OIKu.
„ Jasełka” – grupowe spotkania świąteczne.
„Bal karnawałowy” - zabawy taneczne przy udziale muzyki.
Co nas czeka:
„Mali giganci”- konkurs talentów dziecięcych.
„Mój bohater literacki”- konkurs plastyczny.
Powitanie wiosny
M. Konopnicka
Leci pliszka
spod kamyczka:
- Jak się macie dzieci!
Już przybyła
wiosna miła,
już słoneczko świeci!
Poszły rzeki w
świat daleki,
płyną het - do morza;
A ja śpiewam,
a ja lecę,
gdzie ta ranna zorza!
Kochani Rodzice!
Nie kreskówki, gry komputerowe, nauka literek, ale... jazda na rowerze,
wąchanie kwiatków, głaskanie psa, przytulanie się, zabawa na huśtawce,
wspólne pieczenie i gotowanie, codzienne zadania ćwiczące samodzielność,
oraz zabawy w przestrzeni i oczywiście głośne czytanie, które rozwija
wyobraźnię. Te czynności naturalnie poprzez wiele zmysłów stymulują mózg,
wpływając na powstawanie coraz to nowych neuronów, dzięki którym potem
czytanie czy nauka matematyki będzie przyjemnością. Jak łatwo zauważyć
wielozmysłowe poznawanie świata łączy się z równoczesnym szeroko
rozumianym wychowaniem. Trzeba bowiem pamiętać, że im dziecko jest
mniejsze tym ściślej związane są ze sobą procesy edukacji i wychowania.
Wystarczy uświadomić sobie, że dla trzylatka włożenie ubrania jest takim
samym zadaniem jak rozwiązanie problemu matematycznego dla ucznia,
ponieważ jedno i drugie stawia opór i wymaga wysiłku.
Zabawa w służbie wychowania
Poniżej przedstawiamy kilka zabaw, które pomogą wyrobić w dzieciach cechy
charakteryzujące człowieka zaradnego, pogodnego, radzącego sobie z
przeciwnościami życiowymi.
EMPATIA
„Rozmowa zabawek"
Warto „przegadać" problem lub sytuację, z którą dziecko nie może dać sobie
rady przy pomocy ulubionych zabawek dziecka. Mogą to być sytuacje, które
zaobserwowaliśmy sami np. konflikty między rodzeństwem lub upieranie się
przy zakupie czegoś w sklepie albo problemy, które przekaże nam nauczycielka
w przedszkolu. Najmniejszym dzieciom trzeba najpierw pokazać „rozmowę" w
formie inscenizacji.
NIEZALEŻNOŚĆ, SAMODZIELNOŚĆ, PEWNOŚĆ SIEBIE
„Już potrafię"
Zaplanuj w cyklu np. tygodniowym zabawę w „Już potrafię". Poproś, aby Twoje
dziecko wymieniło czynności, które już potrafi wykonać samodzielnie. Czy czuje
się dumne z tego powodu? Jakie nowe umiejętności opanowało w określonym
czasie? Rozmawiaj o tym, że nabywanie nowych trudnych umiejętności zawsze
zabiera sporo czasu i dorośli również muszą uczyć się nowych rzeczy całe życie.
Pamiętaj, że dla dziecka „trudne" są całkiem inne rzeczy niż dla Ciebie np. dla 3,
4 - latka mistrzostwem świata jest przewracanie ubrań na prawą stronę czy
właściwe trzymanie narzędzia do rysowania. Dlatego dziel oczywiste dla ciebie
czynności na małe „cząstki" np. umiejętność samodzielnego jedzenia na:
odpowiednią postawę przy jedzeniu, trzymanie łyżki, widelca, kubeczka,
oddzielanie części potrawy od całości...
OTWARTOŚĆ, CIEKAWOŚĆ, ZAINTERESOWANIE
„Domowa encyklopedia wiedzy"
Załóż encyklopedię wiedzy. Musi to być gruby notes, albo segregator
podzielony na poszczególne litery. Cyklicznie wpisuj do niego to, czego nowego
dowiedziały się dzieci. Przy każdym wpisie notuj datę. Raz na jakiś czas czytaj
dziecku zapisy z wybranych przez nie liter.
PRAWOŚĆ, UCZCIWOŚĆ, PRAWDOMÓWNOŚĆ
„Wykrywacz kłamstw"
Zaprojektuj i zrób „wykrywacz kłamstw". Opowiedz jak działa prawdziwy
wykrywacz. Jeśli podejrzewasz, że dziecko nie mówi prawdy użyj „wykrywacza".
Uwaga! Nie wolno nikomu zarzucać kłamstwa, jeżeli nie ma się absolutnej
pewności, co do tego. Najsłynniejszym „wykrywaczem kłamstwa" domowego
wyrobu jest ten użyty Adama z powieści „Szatan z ósmej klasy" Makuszyńskiego,
(kto nie wie, o co chodzi, odsyłam do lektury). Ja opracowałam na własny użytek
opracowałam inny sposób - mówię swoim osobistym dzieciom, że każda mama
ma specjalną umiejętność odgadywania prawdy patrząc w oczy swojemu dziecku.
Naprawdę działa już na trzecim „przypadku"!
POCZUCIE HUMORU, POGODA DUCHA
„Nonsensy"
Czytaj dziecku śmieszne wiersze mogą to być utwory Doroty Gellner, Brzechwy
lub Tuwima. Zadawaj dziecku nonsesowne pytania np., „Co by było, gdyby
każdy człowiek nosił na plecach domek jak ślimak?"
ZWYCZAJE I TRADYCJE WIELKANOCNE
Wielkanoc to najstarsze i najważniejsze święto w religii chrześcijańskiej.
W Wielką Niedzielę dzwony w kościele ogłaszają światu, że Chrystus
zmartwychwstał. Cała rodzina zasiada do uroczystego śniadania. Na
wielkanocnym stole stoi koszyczek, a w nim cukrowy baranek, pisanki i pokarmy
poświęcone w Wielka Sobotę. Wszyscy dzielą się jajkiem, życząc sobie
pomyślności, zdrowia i błogosławieństwa Bożego. Z Wielkanocą wiąże się wiele
pięknych legend i ludowych zwyczajów. Przypomnijmy niektóre z nich, te
związane z jajkiem. Właśnie ono, raz w roku, na Wielkanoc, występuje w głównej
roli!
„JAJKOWE” PRZESĄDY
Jajko to znak wszelkiego początku, narodzin i zmartwychwstania. W ludowych
wierzeniach jajko było lekarstwem na choroby, chroniło przed pożarem i złymi
duchami, zapewniało urodzaj w polu i ogrodzie, a nawet powodzenie w miłości.
Wierzono, ze jajko ma znaczenie magiczne, dlatego używano go jako kamienia
węgielnego przy budowie nowych domów. Taczanie jaja po ciele chorego miało
"wlewać" w niego nowe siły. Noworodka myło się w wodzie, do której wkładano,
poza innymi przedmiotami mającymi zapewnić szczęście i bogactwo, również
jajo. Wydmuszki pisanek wielkanocnych położone pod drzewami owocowymi
miały chronić je przed szkodnikami. Wierzono, że wrzucone w płomienie ugaszą
pożar. Święconym jajkiem dotykano zwierząt gospodarskich co miało ochronić
przed chorobami. Pisankę zakopywano pod progiem domu w celu zagrodzenia
dostępu siłom nieczystym.
PISANKOWE ZWYCZAJE
W różnych krajach świętowanie z jajkami wygląda inaczej. W Holandii dzieci
szukają jajek ukrytych w domu, we Francji w ogrodzie. W Niemczech
pomalowane na zielono jajka wręcza się przyjaciołom, w Szwecji zaś cała rodzina
z ochotą bawi się w "taczanki". W Bułgarii czerwone wielkanocne jajka maluje
się w Wielki Czwartek albo w Wielki Piątek. Pierwszym umalowanym na
czerwono jajkiem babcia kreśli znak krzyża na czołach dzieci, żeby były zdrowe
i rumiane przez cały rok. To jajko kładzie się przed domową ikoną, w skrzyni z
wianem dziewczyny albo zakopuje się na środku pola, żeby chroniło je przed
gradem.
WRÓZBY WIELKANOCNE
Wielkanocne święta przypadają w tym samym czasie co pradawne obchody
wiosennego przesilenia. Wiele obyczajów wywodzi się z wcześniejszych
rytuałów pogańskich. Podobnie jak kiedyś czci się ogień ,wodę i nowe życie,
symbolizowane przez jajko i młode rośliny. W Wielki Czwartek, Wielki Piątek i
Wielka Sobotę woda miała moc magiczną. Potwierdzało to święcenie w Wielką
Sobotę wody przynoszonej przez wiernych i kropienie nią potem domowników,
zwierząt, domu oraz zabudowań gospodarskich. Wiara w moc wody świeconej w
Wielka Sobotę była i jest nadal bardzo silna. Przywracała zdrowie chorym, była
konieczna przy błogosławieństwie nowożeńców i noworodków, a nawet do
pokropienia zbóż i ziemniaków przed siewem i sadzeniem. W Wielki Czwartek i
Wielki Piątek nie wolno było rozpalać ognia w piecu. Jedzono wiec postne
potrawy przygotowane wcześniej. Ogień był niezbędny nie tylko do ogrzania się
i ugotowania jadła, lecz także do oczyszczenia od złych mocy. W Wielka Środę
na granicy wsi rozpalano siedem ognisk, by ogień symbolicznie ochronił
domostwa od pożaru. Zanim dogasły, zabierano z nich szczapy i przenoszono
nimi zarzewie do domów, gdzie rozpalano na nowo wygaszone wcześniej
paleniska, odradzając w ten sposób ochronną moc domowego ogniska. W Wielką
Sobotę niesiono do kościoła święconkę. Były to nie jak dziś małe koszyczki, ale
kosze, w których mieścił się m.in. bochen chleba. Gdy gospodynie wyłożyły
bochny do święcenia, liczono, ile wśród nich jest przypalonych. Jeżeli było takich
więcej niż 24, wróżyło to skwarne lato. Święcone jadło miało wielką moc, nie
wyrzucano nawet kości. Dane psu chroniły go przed wścieklizną.
PISANKI – SZCZĘŚCIE ZAMKNIĘTE W SKORUPKACH
Zdobione świąteczne jajka to tradycja starsza niż chrześcijaństwo.
Pojawiała się u Persów, Chińczyków i Fenicjan. Najwcześniejsze znalezione na
terenie Polski pochodzą z X w., ale prawdopodobnie Słowianie wcześniej znali
kult jajka jako symbolu odradzającego się życia. Choć z jajkiem wiąże się wiele
przesadów i zwyczajów, w których nie zawsze pełni ono role pozytywną, jajka
święcone przynoszą samo dobro, a odkąd znajdą się w domu, sprowadzają pod
dach szczęście. Podzielenie się świeconym jajkiem z bliskimi umacnia więzi i
broni rodzinę przed złymi wpływami z zewnątrz, zapewnia jej też nowe siły
witalne i zdrowie. Dotykanie zwierząt gospodarskich świeconym jajkiem chroni
je przed chorobami i urokami. Moc świeconego jajka jest tak silna i dobroczynna,
ze nawet skorupki pełnią ważną rolę w świątecznych rytuałach domowych. Jeżeli
kury dostaną do zjedzenia skorupki po święconych jajkach, dobrze się niosą i nie
gubią jajek. Zgniecione skorupki rozsypywano wokół domu, by zapewnić mu
ochronę, zakopywano w narożnikach pól, żeby zwiększyć urodzaj, a nawet
przyczepiano do drzwi wejściowych, aby przyczyniały się do spokoju
domowników.
ŚMIGUS DYNGUS CZYLI POMYŚLNOŚĆ NA MOKRO
Oblewanie się nawzajem woda w poniedziałek wielkanocny (nazywany z tej
okazji Świętym Lejkiem) to również zwyczaj stary i wywodzący się
najprawdopodobniej z obrzędów związanych z wiarą w dobroczynne właściwości
wody. Był przy tym i jest doskonałą zabawą dla całej rodziny, a także okazją dla
psotników, by płatać figle w zgodzie z ludową tradycją. Polewano się różnie, na
dworach paroma kropelkami wody perfumowanej, na wsiach wiadrami i
konewkami. Niejedna panna została nawet wepchnięta do rzeki czy koryta z
wodą. Mimo pisków i wrzasków dziewczęta nie narzekały, że je oblewano.
Wierzono bowiem powszechnie, że woda w wielkanocny poniedziałek "przyda
licu gładkości i rumieńca". Ponadto liczba kawalerów, uganiających się za
dziewczyną z wiadrami, świadczyła o jej atrakcyjności. Gospodarze również nie
zabraniali oblewania swoich córek, bo dla ojca przemoczenie córki do suchej nitki
wróżyło urodzaj i pożytek z gospodarskich zwierząt. Znacznie wzrastały też
szanse panienki na korzystne zamążpójście. Nie trzeba było się wstydzić mokrego
ubrania; wstydziły się te panny, których nikt nie chciał oblewać! Chłopcy starali
się polać woda jak najwięcej dziewcząt, by zapewnić sobie pomyślny rok, a ten,
który nie zdołał oblać żadnej, był uważany za pechowca. Wiara w dobroczynną
moc polewania wodą była tak silna, że dziewczyny same polewały skrzynię ze
swoją ślubną wyprawą, żeby dobytku przybywało.
KUCHCIKOWO
„Wesoła myszka”
Będziesz potrzebować:
- jajko na twardo
- rzodkiewka
- szczypior
- dwa ziarnka pieprzu
- nożyk
Wykonanie:
Ugotowane jajko to ciałko myszki. Rzodkiewkę pokrój na plasterki - dwa
"półplasterki" to uszy wesołej myszki, trzeci - jej uśmiech. Aby umieścić je na
tułowiu myszki zrób nożykiem delikatne nacięcia na jajku (nie za duże - by
rzodkiewka nie wypadła...) Ostrożnie umieść w otworkach plasterki rzodkiewki.
Teraz zajmij się ogonkiem - wybierz najładniejszy kawałek szczypiorku, skróć
go. W jajku zrób nacięcie i umieść w nim ogonek myszki. Czas na oczy - ziarnka
pieprzu powinno udać się "wepchnąć" w jajko bez robienia otworków.
Teraz możesz zjeść myszkę lub przyozdobić nią wielkanocny stół.
„Kocia kanapka”
Będziesz potrzebować:
- pieczywo
- masło
- szynkę - ser żółty
- zielonego ogórka
- szczypiorek
- owoce czarnej porzeczki lub jagody
- kawalątek czerwonej papryki
Wykonanie:
Bułkę lub kromkę chleba smarujemy masłem i nakładamy na nią szynkę i żółty
ser. Z zielonego ogórka wycinamy krążek-plasterek to będzie głowa kotka. Oczy
robimy z porzeczek, uszy z kawałków ogórka, a wąsy ze szczypiorku.
Dodatkowo z maleńkiego kawałka papryki możemy zrobić buźkę kota. I nasza
smakowita kanapka gotowa :)
DZIECI SA WAŻNE
Inteligencje wielorakie to teoria opracowana na początku lat 80 XX wieku
przez amerykańskiego psychologa Howarda Gardnera. Wg niego każdy
człowiek posiada wszystkie rodzaje inteligencji, rozwinięte w różnym stopniu.
Wszystkie inteligencje współpracują ze sobą w różnych konfiguracjach, można
rozwijać je poprzez różnorodne ćwiczenia.
Teoria wielorakich inteligencji wyróżnia 8 typów inteligencji:
językowa - charakterystyczne jest zainteresowanie światem słowa,
mówionego i pisanego, umiejętność wypowiadania się i logicznego
ujmowania zdarzeń; wrażliwość na rymy, znaczenie słów, dźwięki.
Świat odbierany i rozumiany jest poprzez słowo.
matematyczno – logiczna - charakterystyczne jest zainteresowanie
światem przedmiotów, symboli liczbowych i operacji
matematycznych. Świat odbierany i rozumiany jest poprzez liczby
oraz ciągi zdarzeń.
ruchowa - charakterystyczna jest zdolność wykorzystywania własnego
ciała, ukierunkowanego ruchu oraz sprawne posługiwanie się
przedmiotami. Świat odbierany i rozumiany jest poprzez ruch i kontakt
fizyczny.
wizualno – przestrzenna - charakterystyczna jest zdolność do
tworzenia w umyśle obrazów, relacji przestrzennych oraz wizualizacji.
Świat odbierany i rozumiany jest poprzez obraz i formy przestrzenne.
muzyczna - charakterystyczna jest łatwość percepcji i tworzenia
muzyki, muzykalność, dostrzeganie i rozumienie struktury utworów
muzycznych . Świat odbierany i rozumiany jest poprzez dźwięki, rytm,
melodie i kompozycję.
przyrodnicza - charakterystyczna jest duża wrażliwość, zdolność
dostrzegania wzorców w naturze, rozpoznawania i kategoryzowania
przedmiotów oraz świata fauny i flory. Świat odbierany jest poprzez
naturalne środowisko i otoczenie.
intrapersonalna - charakterystyczna jest wysoka samoświadomość,
zdolność do refleksji nad sobą, własnym zachowaniem i
postępowaniem, motywacją i emocjami, tworzenie adekwatnego
obrazu siebie i poszukiwanie odpowiedzi na trudne pytania. Świat
postrzegany jest przez pryzmat własnej osoby.
interpersonalna - charakterystyczna jest zdolność do wchodzenia w
interakcje z innymi, rozumienia innych ludzi, współodczuwania oraz
umiejętność komunikowania się, negocjowania i wypracowywania
kompromisów. Świat postrzegany jest poprzez pryzmat drugiego
człowieka.
Inteligencja językowa – sylwetka dziecka:
lubi mówić, opowiadać i słuchać opowieści, jasno wypowiada się i spisuje
swoje myśli, używa bogatego słownictwa, potrafi tworzyć opowiadania i
oryginalne historie, ma łatwość uczenia się języków obcych, jest wrażliwe
na rytmy, dźwięki, ma dobrą pamięć słuchową, chętnie i często zadaje
pytania, ma dobrą pamięć do imion, nazw, zapamiętuje trudne słowa, lubi
recytować wiersze, łatwo zapamiętuje, wcześnie podejmuje próby
czytania.
Rozwijanie inteligencji językowej :
zgadywanki, gry słowne
czytanie bajek
śpiewanie, recytacja wierszy
rozmowy z dzieckiem
opowiadanie bajek przez dziecko /kończenie rozpoczętych bajek,
historyjek przez dziecko
wymyślanie opowiadań
wyrażanie zdania na dany temat
zadawanie dziecku pytań
Inteligencja matematyczno – logiczna sylwetka dziecka:
myśli logicznie, lubi ustaloną kolejność i porządek rzeczy, precyzyjne instrukcje,
jest konkretne i dociekliwe, lubi badać i zbierać informacje, lubi gry logiczne,
łamigłówki i zagadki,, umiejętnie szereguje, klasyfikuje i wnioskuje, z łatwością
dostrzega związki przyczynowo – skutkowe, zadaje wiele pytań dotyczących
otaczającego świata, chętnie rozwiązuje problemy, lubi przeliczać różne rzeczy,
napotkane przedmioty klasyfikuje lub grupuje wg jakieś zasady czy cechy,
rozumie znaczenie symboli, jest dokładne i zorganizowane.
Rozwijanie inteligencji logiczno - matematycznej:
zagadki pobudzające myślenie
zadania matematyczne, gry liczbowe
samodzielne rozwiązywanie problemów
liczenie
układnie historyjek obrazkowych
wymyślanie, co by było gdyby …
wspólne gotowanie, przygotowanie posiłków
majsterkowanie
Inteligencja ruchowa, sylwetka dziecka:
lubi ćwiczenia fizyczne, zabawy ruchowe, potrafi własnym ciałem wyrażać
emocje, łatwo się uczy różnych sprawności ruchowych, przoduje wśród
rówieśników w sportach, ma dobre wyczucie odległości i przestrzeni, jest
uzdolnione manualnie, sprawnie posługuje się przedmiotami, ma dobrą
koordynację ruchową, wykorzystuje ruch w sposób celowy i świadomy, posiada
dobre wyczucie własnego ciała, chętnie wykonuje różne prace ręczne. W czasie
rozmowy używają mowy ciała, gestykulują.
Rozwijanie inteligencji ruchowej:
uprawianie sportu
uczestnictwo w zajęciach artystycznych
łączenie ruchu z nowymi wiadomościami
zagadki ruchowe (kalambury)
zabawy z przyborem do ćwiczeń
nauka tańców
wyrażanie swoich emocji za pomocą ruchu
udział w przedstawieniach teatralnych
Inteligencja wizualno – przestrzenna, sylwetka dziecka:
ma zdolność dostrzegania szczegółów otaczającego świata, jest wrażliwe na
kształty, linie, przestrzeń, kolory „myśli obrazami’, ma pamięć obrazową, lubi
bawić się układankami, mapami, labiryntami, lubi rysować, rzeźbić, wycinać,
lepić, modelować, tworzyć przestrzenne formy, ma dobrze rozwinięty zmysł
dotyku, łatwo odnajduje drogę w nowym miejscu, szybko uczy się korzystać
z map, diagramów, tabel, rozumie schematy rysunkowe, lubi rozkładać różne
rzeczy na części i potrafi złożyć ją z powrotem, lubi sprawdzać w jaki sposób
coś działa, chętnie słucha czytanego tekstu, gdy jest on ilustrowany.
Rozwijanie inteligencji wizualno - przestrzennej
wykonywanie prac plastycznych
poznanie różnych technik plastycznych
sklejanie modeli
układnie puzzli, kloców
lepienie z plasteliny
oglądnie ilustracji
wypowiadanie się na temat wycieczek, wypraw
Inteligencja muzyczna, sylwetka dziecka:
łączy muzykę z emocjami i własnym nastrojem, ma poczucie rytmu i z
łatwością zapamiętuje rytmy i rymy, lubi śpiewać, chętnie uczy się przy
muzyce, „zamienia” w muzykę wszystko co robi, jest wrażliwe na wszelkie
dźwięki, ma dobry słuch muzyczny, lubi słuchać muzyki, ma swoje
ulubione piosenki, melodie, utwory nuci, mruczy, podśpiewuje podczas
zabawy, samodzielnie komponuje melodie, próbuje grać na instrumentach
muzycznych, lubi wydobywać dźwięki z przedmiotów „niemuzycznych”.
Rozwijanie inteligencji muzycznej
łączenie z muzyką wszystko, co tylko się da
wyróżnianie i nazywanie dźwięków z otoczenia (podczas spaceru)
prezentowanie swoich umiejętności przed szerszą publicznością
zamienianie w piosenki wiadomości do zapamiętywania
wymyślanie rymowanek i piosenek
słuchanie różnorodnej muzyki
Inteligencja przyrodnicza, sylwetka dziecka:
jest ciekawe świata „rozumie” świat roślin i zwierząt, lubi przebywać na
świeżym powietrzu, lubi samodzielnie eksperymentować, doświadczać,
pasjonuje się ekologią, klasyfikuje przedmioty w hierarchie, dostrzega
zależności i wzorce w przyrodzie, obserwuje, rozpoznaje i kategoryzuje
świat roślin i zwierząt, fascynuje go otaczający świat, kolekcjonuje okazy
przyrodnicze, zbiera albumy, obrazki czy książki o tematyce przyrodniczej,
są zainteresowane zjawiskami przyrodniczymi, fizycznymi, chemicznymi
dobrze opiekują się zwierzątkiem czy roślinką, mają własny „ogródek” w
doniczce.
Rozwijanie inteligencji przyrodniczej:
prowadzenie hodowli roślin (obserwacja)
wykonywanie doświadczeń
spacery i wycieczki
oglądanie programów przyrodniczych
posiadanie własnego zwierzątka
odwiedzanie ogrodów zoologicznych, wystaw przyrodniczych itp..
Inteligencja intrapersonalna, sylwetka dziecka:
lubi pracować samodzielnie, zna i wykorzystuje swoje mocne strony,
buduje wewnętrzną motywację, poszukuje odpowiedzi na „trudne” pytania,
samodzielnie wyznacza i jasno precyzuje cele własne, chętnie przebywa
samo, wykonuje wtedy ulubione zajęcia jest zaradne, niezależne, umie
wyrazić swoje uczucia, lubi decydować o sobie.
Rozwijanie inteligencji interpersonalnej:
samodzielne wybieranie nowych zadań
samodzielne planowanie swojej pracy
gry i zabawy powinny być specjalnie dla niego zindywidualizowane
wyznaczenie własnego miejsca pracy
wypowiadanie swoich opinii
uwrażliwienie na potrzeby innych poprzez dobór tekstów literackich
Inteligencja interpersonalna sylwetka dziecka:
lubi i potrafi pracować w grupie, łatwo nawiązuje kontakty społeczne, ma
zdolności przywódcze, jest komunikatywne, potrafi słuchać innych,
zachowuje asertywność przy konfrontacji, jest lubiane przez rówieśników,
dba o dobre relacje z innymi osobami, patrzy na świat oczyma drugiego
człowieka, wczuwa się w sytuacje i problemy innych, potrafi rozwiązywać
konflikty.
Rozwijanie inteligencji interpersonalnej:
zabawy w większym gronie
uczenie się dzieci od siebie nawzajem
oglądnie ilustracji, książek połączone z rozmową na temat uczuć i
myśli przedstawionych osób
powierzenie obowiązków i zadań do wykonania.
DLACZEGO WARTO CZYTAĆ DZIECIOM?
Nie da się ukryć faktu, że żyjemy w cywilizacji telewizyjnej. Wszechogarniający
pośpiech, stres, przytłaczająca ilość informacji, nieustający rozwój wiedzy, rynku
pracy i branży informatycznej powoduje, że dzieciństwo naszych dzieci
zdecydowanie różni się od beztroskich chwil, które pamiętamy my. Nie trzeba
wskazywać na ogrom zmian w komunikacji między ludźmi, bo sami
doświadczamy tego na co dzień.
I pada pytanie: w jaki sposób można zatrzymać się, by choć na chwilę być przy
dziecku i pomóc mu w zrozumieniu trudnego dla niego świata?
Można bawić się, grać, organizować ciekawe spotkania, zabierać na wycieczki.
Ale jest coś, co nie wymaga ani dużych pieniędzy, ani też wielkiej organizacji.
Coś, co można robić każdego dnia i nigdy się nie znudzi. Można z dzieckiem…
czytać!
Na pozór czynność banalna, zwyczajna – ot takie czytanie. Ale zastanówcie się,
jakie korzyści niesie za sobą głośne czytanie dzieciom?
Wierzcie nam na słowo - korzyści z czytania bajek są ogromne. Przede wszystkim
dlatego, że jest to jeden z tych momentów dnia, kiedy rodzic jest tylko dla
dziecka, kiedy dziecko słyszy jego kojący głos i wie, że ma uwagę rodzica na sto
procent. Jak zauważają pedagodzy i psycholodzy – czytanie to doskonała forma
mądrego kontaktu z dzieckiem.
Przede wszystkim dlatego, że czytanie buduje wspomnianą wcześniej więź
miedzy rodzicami a dzieckiem. Głośne czytanie bez pośpiechu będzie kojarzone
z chwilami przyjemności, gdy dziecko czuje się bezpiecznie. Czytanie rozwija
język, przyczynia się do budowania bogatszych zdań o poprawnej budowie, uczy
myślenia, rozwija wyobraźnię i ukierunkowuje zainteresowania. Poprzez
możliwość nabywania nowej wiedzy, ogromnie stymuluje rozwój i pracę mózgu.
Pozwala poczuć i doświadczyć tego, czego dziecko samo nie jest w stanie zdobyć.
Czytanie wpływa też na rozwój emocjonalny – uczy postaw i wartości, rozwija
wyobraźnię i empatię, wzmacnia samouznanie, zachęca do refleksji
nad własnymi czynami i słowami. Kontakt z książką pozwala również
na obcowanie z pięknymi ilustracjami, które powinny przykuwać uwagę dziecka,
bo to właśnie ilustracją „czyta” dziecko. Ilustracje pozwalają również na szybszą
naukę bajki i możliwość opowiadania jej samodzielnie przez dziecko.
Wspólne czytanie (w przeciwieństwie do wspólnego oglądania bajek)
to czynność, która nie pozwala na bierność i skupienie uwagi wyłącznie
na obrazach. Czytanie to ważny czas, gdy skupiamy uwagę na przeżyciach, kiedy
dziecko czuje, że dorosły jest jego przewodnikiem przeżywającym podobnie jak
ono. Dzięki temu dziecko może „przepracować” bodźce, ocenić, zastanowić się
nad ważną dla niego sprawą i ustosunkować się do niej. Dzięki temu uczy się
przeżywać emocje w sposób bezpieczny.
Podczas czytania możemy sobie pozwolić na zmiany tonu głosu, wybrane przez
nas elementy gestykulacji, które urozmaicają czytanie i czynią z niego
niewyobrażalną przygodę przeżywaną wspólnie przez dziecko i rodzica.
Książki, które proponujemy dzieciom do głośnego czytania powinny być „o
czymś istotnym”. Warte uwagi są te, które objaśniają mu świat, rozwijają ważną
umiejętność lub cechę, a do tego napisane są językiem poprawnym i są
dostosowane do wieku dziecka. Książki, które wybieramy nie powinny wzbudzać
lęków i niepokoju. Przeciwnie – ważne, by zawarty w nich przekaz był
pozytywny: wskazywał pożądane zachowania i postawy oraz uczył szacunku
do świata.
Wielość i różnorodność oferowanych pozycji literatury dziecięcej pozwala
na wybór książek przez dzieci czy rodziców. Są osoby, które przy wyborze
kierują się ceną, ilustracjami, motywem przewodnim lub modą, jednak warto
przejrzeć wybieraną literaturę pod kątem poziomu treści, wiedzy i rozrywki. Nie
wybierajmy tych, które zawierają stereotypy związane z płcią, narodowością czy
rasą. Nie sięgajmy po te, które zawierają niejasny przekaz moralny lub wskazują,
że złe zachowanie jest nagradzane lub prowadzi do osiągnięcia sukcesu. Czytanie
wpływa bowiem na postrzeganie świata przez dzieci, ich postawy i system
wartości. Dlatego też tak ważne jest, by dostosować czytane treści do wieku,
wrażliwości i stopnia dojrzałości emocjonalnej.
Czytanie dziecku ma również ogromny wpływ na kształtowanie nawyku czytania
samodzielnego w późniejszym życiu oraz chroni od uzależnienia od mass
mediów. Jeśli chcemy, by dziecko odnosiło sukcesy w szkole i w życiu, rozwijało
się intelektualnie i emocjonalnie, pomóżmy mu czytając – bez względu na naszą
sytuację rodzinną, czy materialną. Jeśli do czytania wybierzemy teksty czytane
przez nas w czasie dzieciństwa – możemy pokazać historię swojego życia,
pokazać świat sprzed lat. Zwiększamy tym samym prawdopodobieństwo,
że tradycja rodzinnego czytania będzie w przyszłości kontynuowana przez nasze
dzieci.
Życzymy więc miłego wspólnego czytania!
top related