celso emilio

CENTENARIO DUNHA FIGURA IMPORTANTE DA LITERATURA

GALEGA

NACEU EN CELANOVA O 6 DE XANEIRO DE 1912.

Celanova ten un vento,Celanova un vento ten,un vento peleriñante,un vento que vai e vén.

O MEU NOME É CELSO EMILIO FERREIRO

ERA O MENOR DE SETE IRMÁNS.

COA SÚA IRMÁ PILAR

PRIMEIRA COMUÑÓN

ESTUDOU MAXISTERIO EN OURENSE. MÁIS TARDE ESTUDARÍA DEREITO.

EN 1936 DURANTE A GUERRA CIVIL FOI CHAMADO A FILAS.

NUN PERMISO FOI Á CASA E ESCOITÁRONO FALAR DE POLÍTICA POLO QUE ESTIVO ENCARCERADO VARIOS DÍAS. CATRO DÍAS E TRES NOITES NUNHA CELA.

EN 1940 TRASLADOUSE A PONTEVEDRA COMO FUNCIONARIO DA FISCALÍA DE TAXAS.

• CASOU CON Mª LUISA MORAIMA O 15 DE XULLO DE 1943.

• TIVO TRES FILLOS E UNHA FILLA (LUIS, XOSÉ MARÍA, ISABEL E XABIER)

EN 1950 VAI VIVIR A VIGO.

• EN 1966 EMIGRA A VENEZUELA. FAISE CARGO DA DIRECCIÓN DUN PERIÓDICO QUINCENAL DA IRMANDADE GALEGA EN VENEZUELA..

REGRESA A ESPAÑA EN 1973 E VIVE EN MADRID, ONDE VAI PARA TRABALLAR NA REVISTA TRIBUNA MÉDICA

MORRE EN VIGO EN 1979 CANDO VIU DE VACACIÓNS DE VERÁN.

O SEU ENTERRO TEN LUGAR EN CELANOVA O 1 DE SETEMBRO

FOI ESCRITOR DE MOITAS OBRAS, ENTRE ELAS POESÍAS.

TAMÉN ESCRIBIU PARA O FARO DE VIGO.

LINGUA PROLETARIA DO MEU POBO,EU FÁLOA PORQUE SÍ, PORQUE ME GUSTA,PORQUE ME PETA E QUERO E DAME A GANA;PORQUE ME SAE DE DENTRO, ALÁ DO FONDODUNHA TRISTURA ACEDA QUE ME ABRANGUEAO VER TANTOS PATUFOS DESLEIGADOS,PEQUENOS MEQUETREFES SEN RAÍCESQUE AO PÓR A GARABATA XA NON SABENAFIRMARSE NO AMOR DOS DEVANCEIROS,FALAR A FALA NAI,A FALA DOS AVÓS QUE TEMOS MORTOS,E SER, CO ROSTRO ERGUIDO,MARIÑEIROS, LABREGOS DA LINGUAXE,REMO EARADO, PROA E RELLA SEMPRE.EU FÁLOA PORQUE SÍ, PORQUE ME GUSTAE QUERO ESTAR COS MEUS, COA XENTE MIÑA,PERTO DOS HOMES BOS QUE SOFREN LONGOUNHA HISTORIA CONTADA NOUTRA LINGUA.

https://www.youtube.com/watch?v=KRfREFi3eqk

NON FALO PARA OS SOBERBIOS,NON FALO PARA OS RUIS E PODEROSOS,NON FALO PARA OS FINCHADOS,NON FALO PAARA OS VALEIROS,NON FALO PRA OS ESTÚPIDOS,QUE FALO PARA OS QUE AGUANTAN REXAMENTEMENTIRAS E INXUSTICIAS DE COTÍO;PARA OS QUE SÚAN E CHORANUN PRANTO COTIDIÁN DE BOLBORETAS,DE LUME E VENTO SOBRE OS OLLOS NÚOS.EU NON PODO ARREDAR AS MIÑAS VERBASDE TÓDOLOS QUE SOFREN NESTE MUNDO.E TI VIVES NO MUNDO, TERRA MIÑA,BERCE DA MIÑA ESTIRPE,GALICIA, DÓCE MÁGOA DAS ESPAÑAS,DEITADA RENTE AO MAR, ESE CAMIÑO…

Cando quero vivir digo Moraima.Digo Moraimacando semento a esperanza.Digo Moraimae ponse azul a alba.

Cando quero soñardigo Moraima.Digo Moraimacando a noite é pechada.Digo Moraimae ponse a luz en marcha.

Camiñan ó meu rente moitos homes.Non os coñezo. Sonme estraños.Pero ti, que te encontras alá lonxe,máis alá dos desertos e dos lagos,máis alá das sabanas e das illas,coma un irmán che falo.Se é tua a miña noite,se choran os meus ollos o teu pranto,se os nosos berros son iguais,coma un irmán che falo.Anque as nosas palabras sexan distintas,e tí negro e eu branco,se temos semellantes as feridas,coma un irmán che falo.Por enriba de tódalas fronteiras,por enriba de muros e valados,se os nosos soños son iguais,coma un irmán che falo.Común temos a patria,común a loita, ambos,a miña man che dou,coma un irmán che falo.

https://www.youtube.com/watch?v=EBFZxhCjgyo

ÁLBUM DE FOTOS

PARA COMPLETAR

WEBhttp://celsoemilioferreiro.org/etapas-vitales/?lang=esVÍDEOhttps://www.youtube.com/watch?v=ASqBkSoRLVALIMhttp://www.edu.xunta.es/centros/ceipaponte/node/359http://actividadeslim.blogspot.com.es/2012/05/celso-emilio-

ferreiro.htmlhttp://colepeques.blogspot.com.es/2012/05/homenaxe-

celso-emilio-ferreiro.html