diyaliz ve transplantasyon literatüründe yenilikler · sunum planı hemodiyaliz • hemodiyalize...

Diyaliz

ve Transplantasyon

Literatüründe  Yenilikler

Dr. Gülizar ŞahinHaydarpaşa Numune Eğitim Araştırma 

Hastanesi Nefroloji 

Kliniği21.05.2011

Sunum Planı

Hemodiyaliz•

Hemodiyalize başlama zamanı

•

Hemodiyaliz Hastalarında Glisemik Kontrol Mortalite•

Hemodiyaliz ve Yaşlılık

•

Sık ve Konvansiyonel HD•

Enkapsüle Sklerozan Peritonit Tamoksifen Tedavisi

Transplantasyon•

Graft Sağkalımı

•

Antikor ilişkili geç

allograft disfonksiyonu•

İmmunsupresif tedaviler

BelateceptSotrastaurin

•

Polyoma virus•

Biomarkırlar

The Initiating Dialysis EArly and Late Study (IDEAL)

Geleneksel olarak diyalize başlama zamanı:Klinik -

labotuvar bulgularına göre değerlendirilir

Diyalize erken başlamanın hasta sağkalımını

iyileştirici, hayat kalitesini artırıcı, uzun dönem komplikasyonları

azaltıcı

sonuçları

var.

Bunun yanında erken başlamanın hasta için zararlı

olabilecegin

dair çalışmalar da var.

Ancak bu konuda yapılmış

randomize kontrollü

bir çalışma

yok.

Önceki çalışmalar vaka-kontrol, retrospektif, gözlemsel

Metod-Hastalar Avustralya-Yeni Zelanda 32 merkez

-

828 hasta

e

GFR = 10-15 ml/dk/1.73 m2 (C-G ve MDRD formullleri kullanılmış)

542 erkek, 286 kadınOrtalama yaş: 60.4

Erken diyaliz başlangıcı

eGFR = 10-14 ml/dk/1.73m2

Geç

diyaliz başlangıcı

eGFR = 5-7 ml/dk/1.73mr

IDEAL

Sonlanım Noktaları

Primer sonlanımHerhangi bir nedene bağlı

ölüm

Sekonder sonlanımKardiyovasküler olaylar

Kardiyovasküler ölümÖlümcül olmayan miyokard infarktüsüÖlümcül olmayan inmeTransiyent iskemik atakYeni ortaya çıkan anjina

İnfeksiyöz olaylarÖlümHastaneye yatış

Diyaliz komplikasyonlarıGeçici kateterDamar giriş

yolu düzeltilmesi

Sıvı

ve elektrolit dengesizliğiİlave diyaliz

Cooper BA, et al. N Engl J Med 363:609-619,2010

The Initiating Dialysis EArly and Late Study (IDEAL)

•

Takip süresi: ortalama 3.5 yıl •

Randomizasyon-diyalize başlama:

•

Erken diyaliz grubunda 1.8 ay •

Geç

diyaliz grubunda 7.4 ay

•

Diyalize başlama anında GFR•

Erken diyaliz grubunda:12 ml/dk (MDRD ile 9)

•

Geç

diyaliz grubunda: 9.8 ml/dk•

(MDRD ile 7.2)

Erken diyaliz grubundan %18.6 hasta GFR <10 ml/dk; Geç

diyaliz grubunda ise %75.9 hasta GFR >7 ml/dk iken diyalize başlamış!!

The Initiating Dialysis EArly and Late Study (IDEAL)

Toplam 307 hasta ölümü(erken: 152 vs. geç: 155)

İki grup arasında ölüm açısından fark yok

Subgrup analizinde yaş, cinsiyet, DM, BMI, KVS hastalık hikayesi, albumin seviyesi ve GFR sağkalımı

etkilemiyor.

Hatta transplant sonrası

ölüm açısından da fark yok (HR: 1.01,CI %95,0.81-1.26;p = 0.92)

Sonlanım Noktaları

Sonuç

KBY de

diyalize erken başlamanın herhangi bir nedenle ölüm, KV olaylar, infeksiyöz olaylar ve diyaliz komplikasyonları

üzerine herhangi bir etkisi yoktur.

Dikkatli klinik takiple hastalarda diyaliz GFR 7 ml/dk’ya düşünceye ya da üreminin klinik bulguları

ortaya çıkıncaya

kadar geçiktirilebilir.

Daha önce yayınlanmış

kılavuz bilgilerine göre GFR değeri daha düşük ve maliyet açısından pozitif sonuçları

olabilir.

İki çalışma grubu arasında diyalize başlama acısından GFR farkı

2.2 ml/dk olmasına rağmen süre farkı

6 ay= klinik

takip önemli !!

Giriş

ve Amaç

Hemodiyalize başlayan yaşlı

SDBY hasta sayısı

giderek artmakta.

>70 yaş

diyalize başladıktan sonra 1. yıl mortalite oranı %35, >80 yaş

%50 (USRDS, 2004)

Yaşlı

populasyonda diyalizin sağkalımı

uzatıcı

ve hayat kalitesini düzeltici etkisi hakkında yeterli bilgi yok.

Fonksiyonel durum: Yürümek, yemek yemek, giyinmek gibi aktiviteleri yapabilme durumu yaşlılarda sağkalımın

güçlü

göstergelerinden biri.

Amaç: Bakım

evinde kalan yaşlı

SDBY hastalarında diyaliz öncesi ve sonrası

fonksiyonel kapasiteyi

değerlendirmek.

Hastalar ve Metod

Bakım

evinde yaşayan ve diyalize yeni başlayan 3702 hasta çalışmaya dahil edilmiş.

Fonksiyonel durum

anketi ( MDS-ADL) : Yemek yemek, giyinmek, tuvalete gitmek, kişisel hijyenin devamı, yürümek, sandalyeden doğrulmak, yatakdan kalkmak. 0-

yardımsız yapabilmek

1-

gözetim altında yapabilmek2-

kısıtlı

yardım ile yapabilmek

3-

güçlü

yardım ile yapabilmek4-

başkasına bağımlılık

0-28 puan üzerinden değerlendirme yapılıyor, yüksek skorlar kötü

fonksiyonel durumu gösteriyor

Change in Functional Status after Initiation of Dialysis.

7.

Yaşlı

Hastalarda Diyaliz  Sonrası

Sonuçlar

7

MDS‐ADL skoru ortalama 12 den 16 ya yükselir (p<0.001).Diyalize başlamak MDS‐ADL skorunda 2.8 kat artışa sebep oluyor (CI%95 2.5‐3) 1/8 hasta fonksiyonel kapasite

stabil kalmış

Kurella Tamura M et al. N Engl J Med

the Initiation of Dialysis Initiation of Dialysis.

.ADL:günlük yaşam aktiviteleri

Bakımevlerinde Kalan Hastalarda Diyaliz Öncesi Sonrası

Fonksiyonel Durumda Düşme ‐

Kümülatif 

Mortalite

Diyaliz Öncesi-Sonrası

Fonksiyonel Durum ve Kümülatif

Mortalite

1 yılın sonunda hastaların  %58 ölüm, %29 bozulma, %13 stabil 

Yaşlı

Hastalarda Diyaliz Sonrası

Sonuçlar

Üreminin diyaliz ile tedavisine rağmen neden hastalar daha kötü?

Diyaliz ile ko-morbid hastalıklarda düzelme olmuyor (SVH, demans, periferik vasküler hastalık….)

Yüksek oranda diyaliz başlangıcında hospitalizasyon

Diyalize bağlılığın getirmiş

olduğu psikolojik ve fiziksel yan

etkiler

Çalışmanın zayıf noktaları: SDBY olan diyalize başlamayan yaşlı

kontrol grubunun olmaması

Bu sonuçlara göre SDBY olan yaşlı

hastalarda diyalize başlamak fonksiyonel kapasiteyi

iyileştiren bir girişim olarak

gözükmemektedir.

Giriş

ve Amaç

Hiperglisemi :

oksidadif stres, serbest radikal

oluşumu, inflamasyon

ve artmış

KV mortalite nedeni

Ancak “hiperglisemi & mortalite”

çalışmalarına genelde KBY ve HD hastaları

dahil edilmiyor

HD hastalarında glisemik kontrol için önerilen bir kılavuz yok, genel populasyon için kabul gören kılavuzlar HD hastalarına uygulanıyor.

Amaç: Kuzey Amerika HD hastalarında glisemik kontrol göstergelerinin mortalite üzerine etkili olup olmadığının araştırılması

Hastalar ve Metod

Populasyon bazlı

retrospektif çalışma

Northern Alberta Renal Program’daki hemodiyalize başlayan tüm hastalar

Ocak 2001-

Aralık 2007

Takip: 31 Aralık 2008’e kadar

HD başlangıcından 90 gün içindeki, aylık diyaliz öncesi glukoz değerlerinin ortalaması

ve mevcut HbA1C değerleri

Demografik data, ko-morbit hastalıklar, diğer laboratuvar değerleri

Tüm nedenli mortalite analizi yapılmış.

Sonuçlar•

1484 hasta

•

Ortalama Yaş= 66 [54-75]•

%59 erkek

•

%42 hastada SDBY nedeni Diyabetes Mellitus

•

%13 hastada DM ko-morbid hastalık

•

%21 hasta sigara (+)•

Laboratuvar değerleri:

•

Glukoz 130 •

HbA1c 6.3

•

Albumin 3.3•

Hb 10

•

URR %70 HbA1C 540 hastada ölçülmüş

!!!! 

Yüksek glukoz düzeyi mortaliteyi arttırmıyor (HR 0.98, %95 CI 0.96- 1.01, P= 0.2)

643 ölüm (%43) Tüm nedenli mortalite: 22/100 hasta yılıMN inflamasyon göstergeleri de

mortaliteyi etkilemiyor

( Albumin, WBC,

HGB)DM olan ve olmayanlarda HR benzer

SERUM GLUKOZ & MORTALİTE

HbA1C & MORTALİTE

Anlamlı

ilşki yok. HR: 0.98, %95CI 0.88-1.08, P: 0.7540 hastanın

448’İ

diyabetik

Diyabetik grubun analizinde de anlamlı

ilişki yok (HR: 0.99, %95 CI 0.88-1.1, p=0.8)

Tartışma

•

Sonuç

olarak serum glukoz ve HbA1C seviyelerindeki artış

ile mortalite arasında bir ilişki yok.

•

Bu sonuç

genel populasyondan

oldukça farklı

•

Genel populasyon için kanıtlanmış

bazı

ölçütler SDBY hastalarında sağkalımla ilişkili olmayabilir (BMI, LDL

vb)

•

Daha önce Kalantar-Zadeh ve ark.

HD hastalarında iyi glisemik kontrol ile düşük mortalite oranı

bulmuşlar. İki

çalışma arasında metod farkı

var. Asya kökenli çalışmalarda HbA1C mortalite ilişkisi gösterilmiş

(daha

zayıf, genç, sağlıklı)

HbA1C & hemodiyaliz

Anormal hemoglobin karbamilasyonu Kısalmış

eritrosit ömrü

ESA kullanımı Sistemik asidoz varlığı

sonuçları

etkiler

Glisemi kontrolü

glikozile albumin vb yeni ölçümlerle yapılmalı

Randomize çalışmalar sonuçlanana dek intensiv glisemik kontrol ve risklerinden kaçınımalı

In-Center Hemodialysis Six Times per Week versus Three Times per Week

The FHN Trial Group

N Engl J Med 2010; 363:2287-2300

,December 2010

•

Amaç:•

HD teknolojik gelişmelerine, yeni farmakolojik ajanlara, 40 yıldır HD deneyimine rağmen mortalite hala yüksek ( %18-20/yıl )

•

Optimal HD dozu konusu hala kesin değil•

Sık HD ile konvansiyonel HD karşılaştırılarak somut hasta sonuçlarına ulaşmak

In-Center Hemodialysis Six Times per Week versus Three Times per Week

The FHN Trial Group

N Engl J Med 2010; 363:2287-2300

,December 2010

•

Metod•

Sık HD (6 seans/hafta) : 125 hasta

•

konvansiyonel HD (3/hafta) :120 hasta •

İzlem süresi 12 ay

•

Primer sonlanımlar: 1.Ölüm 2. LVM (kardiak MRI),

•

Sekonder sonlanımlar: Bilişsel fonksiyonlar,depresyon, beslenme parametreleri, mineral metabolizması, anemi, KB, hospitalizasyon sıklığı, vasküler akses sonuçları

The FHN Trial Group. N Engl J Med 2010;363:2287‐2300.

Primer –

Sekonder Sonlanımlar

The FHN Trial Group. N Engl J Med 2010;363:2287‐2300.

Sekonder Sonuçlar.

The FHN Trial Group. N Engl J Med 2010;363:2287‐2300.

Advers Olaylar

The FHN Trial Group. N Engl J Med 2010;363:2287‐2300.

TartışmaPrimer sonlanımlar: Sık HD mortalite ve LVM 

değişimleri açısından konvansiyonel HD üstünSekonder sonlanımlar: HT ve P kontrolü

daha  iyi

•

Kognitif fonksiyonlar, depresyon, albumin, ESA  dozu üzerine olumlu etki saptanmamış

•

Vasküler akses ilişkin girişim  gereksinimi artmış•

Sık vasküler giriş

yolu problemleri , sık damar yolu 

girişim gereksinimi

Tamoxifen is associated with lower mortality of encapsulating peritoneal sclerosis: results of the Dutch

Multicentre EPS Study. Korte MR, NDT 2011 Feb;26(2):691-7. Epub 2010 Jun 27

AMAÇ: Tamoksifenin enkapsüle sklerozan 

peritonitli hastaların sağkalımına etkisi  göstermek

•

EPS tanımı: 

–

Persistan veya rekürren ileus/subileus kliniği ve/veya  inflamasyon varlığı

ile periton zarında radyolojik veya 

patolojik olarak kanıtlanmış

kalınlaşma, skleroz ve  enkapsülasyonun olması

Çok merkezli (8 merkez)  retrospektif bir çalışma

1996 ‐

2007 arasında PD tedavisi gören 2022 hasta

69 EPS tanısı

almış

hasta

63 hasta

6 hasta başka merkezde tedaviye başlangıç

nedeniyle

dışlanmış

24 hastaTamoksifen 10‐40 mg/gün

39 hastaKonservatif tedavi

Prevalans %2.7

47 hastada  posttransplant  50.8±13.4 ay sonra EPS gelişti. 

Bunların 27’sinde (%44.7) ilk iki yıl içinde gelişti.

18 hastanın graftı

tanı

anında fonksiyone idi. Tamoksifen  grubunda mortalite oranı

daha düşük (11/24 vs. 29/39 ölüm, 

p=0.03).

Kaplan‐Meier sağkalım analiziTamoksifen grubunda  sağkalım biraz daha iyi (p=0.07).

Univariate Cox regresyon analiziTamoksifen grubunda  sağkalım daha iyi (OR: 0.54)

SONUÇLAR

Tamoksifen kullanımı, EPS hastalarında sağ

kalımı olumlu etkiliyor

EPS nin transplantasyon sonrası

immün supresif tedavinin en yoğun olduğu ilk 2 yılda daha sık görülmesi steroid ve diğer immün supresif ilaçların EPS’deki kullanım alanını

şüpheli kılmaktadır.

Muhtemel mekanizması

EMT’nin (epitel mezenkim dönüşümü) başlıca mediatörü

olan TGF-β’nın

baskılanmasıdır

Ayrıca VEGF salınımının baskılanması

ile neoangiogenezi inhibe eder.

TRANSPLANTASYONDA GÜNCEL LİTERATÜR

•

Graft Sağkalımı•

Antikor ilişkili geç

allograft disfonksiyonu

•

İmmunsupresif tedaviler•

Belatecept

•

Sotrastaurin•

Polyoma virus

•

Biyomarkırlar

Long-Term Renal Allograft Survival in the United

States: A Critical Reappraisal

K. E. Lamb, S. Lodhi and H.-U. Meier-Kriesche. AJT 2011;11:450-462

252 910 ilk böbrek nakli alıcısı1989-2009 yıllarıKaplan Meier ve Cox analizi164 480 kadavra alıcısında

1989 graft yarı

ömrü

6.6 yıl1995 graft yarı

ömrü

8 yıl

2005 graft yarı

ömrü

8.8 yıl140 900 retransplant alıcısında

1989 graft yarı

ömrü

6.7 yıl2005

graft yarı

ömrü

9.5

yıl

Long-Term Renal Allograft Survival in the United States: A Critical Reappraisal

K. E. Lamb, S. Lodhi and H.-U. Meier-Kriesche . AJT 2011;11:450-462

İlk kadavra organ alıcısında ( N=120 675 ) alıcı

ve verici yaşı

45 ten küçük olanlarda graft 

sağkalımı:1989 da 7.7 yıl           2005 te 11 yıl

Marjinal (ECD) vericilerden yapılan tx. graft  yarı

ömrü

:

1989 da 3 yıl            2005 de 6.4 yılCanlı

vericili  grupta (N = 88 430) 1989 11.4 yıl         2005 te 11.9 yıl.

Kadavra Canlı

Kadavra‐NB Kadavra‐B

Glomerular Filtration Rate Slopes Have Significantly Improved Among Renal Transplants in the United States

Titte R. Srinivas , Transplantation 2010;90: 1499–1505

2003 –

2008yılları

arasında böbrek nakli yapılmış91 241 alıcıda Transplant sonrası

6-12 ay ila 6-24.aylar

eGFR (MDRD) takip aralığı

ile ilk 1 yıldaki graft ve hasta sağkalım

değişiklikleri arasındaki ilişki araştırılmış.

GFR 6.

ayda ortalama 54.3 ml/dk/

(SD±18.2 ml/dk/1.73 m2).GFR 6 -

12 ay ortalama 0.69 ml/dk/

(SD ±10.9

ml/dk/1.73 m2)6-24 ay ortalama 2.45 ml/dk/

(SD ±15.7

ml/dk/1.73

GFR azalması

için risk faktörleri:Diyaliz süresiİleri yaşDMAfro-AmerikanRetransplantDüşük BMIÖzel sağlık sigortası

yokluğu

Yüksek PRA ile ilişkili.İmmünosüpresif rejimden bağımsız.

Glomerular Filtration Rate Slopes Have Significantly Improved Among Renal Transplants in the United States

Titte R. Srinivas , Transplantation 2010;90: 1499–1505

Evidence for Antibody-Mediated Injury as a Major Determinant of Late Kidney Allograft Failure

Robert S. Gaston et al, Transplantation 2010;90: 68–74

Geç

greft disfonksiyonu ( LGF ) immünolojik - nonimmünolojik nedenlerle gelişir

Hastalarda geç

greft disfonksiyonuna antikor ilişkili hasarın (C4d boyanma veya dolaşımdaki DSA ) etkisini araştırmak amaçlanmış

1 Ekim 2005 den önce transplante olan(ortalama 7 yıl) ( n=173 )

1 Ocak 2006 dan önce kreatinin düzeyi artan hastalar

Bazal kreatinin

:

1.4±0.3 mg/dL

Graft disfonksiyonunu takiben biyopsi yapılıyor

(ort.

kreatinin 2.7±1.6 mg/dL).

Evidence for Antibody-Mediated Injury as a Major Determinant of Late Kidney Allograft Failure

Robert S. Gaston et al, Transplantation 2010;90: 68–74

Hastalar:C4d ve

DSA

durumuna göre 4 gruba ayrılıyor

C4d

ve DSA

negatif

(grup

A; n74);Yalnız DSA

(+) (grup B; n31);

Yalnız C4d (+) (grup C; n28); C4d and DSA birlikte (+) (grup D; n40).

Evidence for Antibody-Mediated Injury as a Major Determinant of Late Kidney Allograft Failure

Robert S. Gaston et al, Transplantation 2010;90: 68–74

Sonuç: Hastalarda geç

greft disfonksiyonuna antikor ilişkili

hasarın (C4d boyanma veya dolaşımdaki DSA ) etkisini araştıran çalışmada

Yeni gelişen geç

allograft disfonksiyonunda antikor ilişkili hasar ( DSA veya C4d ) sıktır ( %57 ).

Özellikle C4d boyanma varlığı

graft yetersizliği riskinin istatistiksel olarak anlamlı

göstergesidir.

İİmmunsupresif Tedavide Gelimmunsupresif Tedavide Gelişşmelermeler

İnhibitör molekül

Hedef Molekül Tipi Uygulama yöntemi

Esas fonksiyonu

Alefacept CD2 Füzyon proteini İntravenöz Aktive T hücrelerin delesyonu

Belatacept CD80 CD86

Füzyon proteini İntravenöz İkinci sinyal aktivasyon inhibisyonu

Sotrastaurin PKC Küçük molekül Oral PKC inhibisyonu

CP-690, 550 JAK-3 Küçük molekül Oral JAK-3 inhibitörü

Eculizumab C5 Antikor İntravenöz Kompleman aktivasyon inhibisyonu

Bortezomib NFB Küçük molekül İntravenöz Plazmosit tüketimi ve NFB inhibisyonu

JAK: Janus kinase 3, NFB; nükleer faktör B, PKC; protein kinaz C

İİmmunsupresif Tedavide Gelimmunsupresif Tedavide Gelişşmelermeler

1

y ı l

Durrbach et al. Nat Rev. Nephrol. 6, 160‐167 (2010)

• 3 yıl, randomize, aktif kontrollü, çok merkezli

• Canlı

(%42) veya kadavra (%58) tx, ilk tx

• Daha intansif (MI) Belatacept az intansif (LI) Belatacept CsA

• Primer sonlanım noktası

(12. ay) Hasta / graft sağ

kalımı

Renal fonksiyon bozukluğu

Akut rejeksiyon oranı

BELATACEPT (CTLA4BELATACEPT (CTLA4‐‐IgG  )IgG  )

Vincenti et al. Am J Trans 2010; 10:535

BENEFIT BENEFIT ÇÇalalışışmasmasııBelatacept Evaluation of Nephprotection and Efficacy as First-line Immunosuppression Trial

Vincenti et al. Am J Trans 2010; 10: 535

Basiliximab+MMF+steroid

Antidonör HLA (0,6,12.ay)

Protokol biyopsi (0 – 52. hf)

Sekonder sonlanımnoktaları: GFR (12. ay)

MDRDKAN (%) (52. hf)

BENEFIT BENEFIT ÇÇalalışışmasmasıı

p 

0.001

p 

0.001

p 

0.001

Vincenti et al. Am J Trans 2010; 10: 535

BENEFIT BENEFIT ÇÇalalışışmasmasıı

p 

0.001

p 

0.001

•

Belatacept tdv grubunda renal fonk. daha iyi korunmuş.

•

Hasta/graft sağ

kalımları

benzer.

•

Erken akut rej. oranı

daha yüksek.  

Vincenti et al. Am J Trans 2010; 10: 535

BENEFIT BENEFIT ÇÇalalışışmasmasıı

p 

0.0273

•

Belatacept  Lipid profili daha olumlu etkilenmiş.

Kan basıncı

daha iyi.

•

En sık yan etkiler: anemi, ÜSİ, HT, GİS etkileri, ödem

•

>1. yıl verileri  PTLD daha sık görülmekteVincenti et al. Am J Trans 2010; 10: 535

Three‐Year Outcomes from BENEFIT: A Phase III Study of  Belatacept vs Cyclosporine in Kidney Transplant Recipient

F. Vincenti, C. P. Larsen, J. Alberu

ATC 2011 F. Vincenti,

GFR farkı

21 ml/dak

Sağkalım B:%92, CsA:%89

3-Year Safety Profile of Belatacept in Kidney Transplant Recipients from the BENEFIT and BENEFIT-EXT Studies.

C. Larsen, J. Grinyo, J. Medina Pestana ATC 2011

SotrastaurinSotrastaurin

Hedef protein kinaz C (PKC, IL-2 ve IFN-

üretimi)

Sotrastaurin PKC izoformlarını

inh. ediyor, erken T-hc aktivasyonunu (kalsinörin bağımsız yolaktan)

12 ay, randomize, açık etiketli, 3-kollu

Primer etkinlik sonlanım noktası

AR (biyopsi), graft kaybı, ölüm veya takip dışı

kalma (6. ay)

Güvenlik sonlanım noktası

Renal fonk (MDRD) (6. ay)Budde et al. Am J Transplant 2010;10: 571  

SotrastaurinSotrastaurin

Kontrol (n=74)MPA (2x720 mg)Standart Tacrolimus

STE (n=76)Sotrastaurin (200 mg 2x1)Standart Tacrolimus

Standart Tacrolimus dozu (STE)

1. ay ( 8-15) 2-3. ay (6-12)Düşük doz Tacrolimus (RTE)

1. ay (5-8) 2-3. ay (3-6)Basiliximab ve steroid tüm hastalara kullanıldı.

RTE (nRTE (n--66)66)Sotrastaurin (200 mg 2x1)Düşük doz Tacrolimus

3.Ay Tac kesildi  Sotrastaurin 200 mg 2x1+ MPA 2x720 mg

AR , kreatinin < 2.5 mg/dL veya <%30 değişiklik, proteinüri <1g/gün, lök>2500/L, PNL>1500 /L, hgb>10 g/dL

263 hasta renal tx adayı

216 renal tx

36 st randomizasyon

Dışlama kriterleriMultiorgan txSoğuk İS ≥

30 stABO uyumsuz txCXM (+) PRA > %50Yüksek kardiyak risk

Budde et al. Am J Transplant 2010;10: 571  

SotrastaurinSotrastaurin

Akut Rej. (+) biyopsi oranları

Mart 2008’de “sotrastaurin” gruplarında Tac MPA konversiyonu sonrası

AR

Budde et al. Am J Transplant 2010;10: 571  

Treatment of Polyomavirus Infection in Kidney Transplant Recipients: A Systematic Review,

Olwyn Johnston,et al.

Transplantation 2010;89: 1057–1070

Olwyn Johnston,et al.

Transplantation 2010;89: 1057–1070

Comparison of Alternative Serum Biomarkers With

Creatinine for Predicting Allograft Function After

Kidney Transplantation

Isaac E. Hall, Transplantation 2011;91: 48–56

SONUÇ

78 hasta 26 DGF (posttx

1 hafta HD ihtiyacı)

29 SGF (posttx

7 günde kreatinin

%70 ten az düşüş)23 IGF (kreatinin

%70 fazla düşüş)

Postop

1.gün DGF prediksiyonunda kreatinin,NGAL, IL 18 etkili değil.

Scyc

kadaverik

tx

erken dönem graft fonksiyonlarını

öngörmede kreatininden

üstün.

İlginiz için teşekkürler…