jak pomóc sobie i dziecku przeżyć bunt nastolatka

Jak pomóc sobie i dziecku przeżyć bunt nastolatka?

Aneta Mazurkiewicz

2

NASTOLATEK

3

NASTOLATEK

4

Dlaczego oni tacy są?

DLACZEGO ONI TACY SĄ?!

ZMIANY: ROZWÓJ FIZYCZNY ROZWÓJ POZNAWCZY ROZWÓJ EMOCJONALNY ROZWÓJ TOŻSAMOŚCI

5

Dlaczego oni tacy są?

ZMIANY - ROZWÓJ FIZYCZNY

wątpliwości i niepokój związany ze zmianami wyglądu i fizjologii

wzrost, zmiana proporcji, drugorzędowe cechy płciowe problem wczesnego lub zbyt późnego wejścia w okres

dojrzewania samoocena zależna od wyobrażenia ciała seks (przeświadczenie o własnej niezniszczalności)

6

Dlaczego oni tacy są?

ZMIANY - ROZWÓJ POZNAWCZY

11-15 r. ż. myślenie w kategoriach abstrakcji i prawdopodobieństwa

egocentryzm i „wyobrażona publiczność” potrzeba prywatności mit osobisty (wyjątkowość przeżyć, to co spotyka innych mi

się nie przydarzy) cechy hipokryty (labilność przekonań) idealizowanie

7

Dlaczego oni tacy są?

ZMIANY - ROZWÓJ EMOCJONALNY gwałtowne wahania nastrojów od radości po

przygnębienie w krótkich okresach czasu niepokój, przewrażliwienie na swoim punkcie,

nieśmiałość zmiana nastrojów najczęściej nie ma przyczyny

zewnętrznej nastrój depresyjny jest naturalnym stanem

8

Dlaczego oni tacy są?

ZMIANY- ROZWÓJ TOŻSAMOŚCI kim jestem/decyzje na całe życie niepewność co do własnej tożsamości od eksperymentowania po podjęcie zobowiązania tożsamość seksualna renegocjacja relacji w rodzinie waga związków rówieśniczych w oddzielaniu się od rodziców BUNT

9

Dlaczego oni tacy są?

BUNT podstawówka - „tak trzeba” tzw. dyscyplina zewnętrzna gimnazjum- nie ma dziecięcego posłuszeństwa, nie ma

dojrzałości licealnej, bunty chaotyczne, kłótne po to, by rozładować emocje, eksperymenty

liceum - dyscyplina wewnętrzna, bunt „o coś” bunt NIE oznacza, że z dzieckiem lub z rodzicami jest

coś nie tak buntowanie jest jednym z przejawów procesu

oddzielania się od rodziców niezbędny okres, jeśli uda się go uniknąć przesunie się

w czasie lub w inne sfery drastyczne pacyfikowanie buntu - eskalacja lub ukrycie nie jest wymierzony przeciwko rodzicom - ma na celu

zaznaczenie własnej niezależności czasami mają rację...

10

Dlaczego oni tacy są?

ZMIANY

rozdrażnienie, smutek, awanturowanie się

zamknięty, skupiony na sobie, niedostępny, niepokoje hipochondryczne

poczucie słabości i porażki, dziecięca zależność, chwiejne poczucie wartości

euforia, luz

zafascynowany światem, doświadczenie wspólnoty

mania wielkości, rodzice są przeszkodą, rodzice to pierwsza „próba sił”

11

Co robić?

WYCHOWYWAĆ to kochać i wymagać.

Jeśli rodzic tylko kocha... to czy kocha naprawdę? „NIE” wymaga więcej miłości. Nie stawiając żadnych granic ani wymagań, nie daje dziecku szansy na rozwój.

Jeżeli tylko wymaga, staje się obcym emocjonalnie egzekutorem poleceń. 

Mamy dwie ręce. Jedną po to, by wspierać dziecko, przytulić, drugą, by mocno złapać, powstrzymać i nie pozwolić nikomu zrobić krzywdy.

Rodzic tradycyjny (ja tu rządzę) vs rodzic partnerski. Nastolatki NIE potrzebują kolejnego kolegi.

12

Co robić? Podstawowe potrzeby dziecka

Bezpieczeństwozasady, normy, reguły, ograniczenia, przewidywalnośćPotrzeba granic - stawianie granic bez zbędnych dyskusji, nastolatek sprawdza, na ile może się na rodzicu oprzeć

Miłośćakceptacja uczuć i potrzebtrzeba utrzymać kontakt z dzieckiem, które musi mieć pewność, że go nie opuścimy, niezależnie od tego, ile narozrabia

Wolnośćniezależność, samodzielność, poczucie wpływu i skutecznościNie ma wolności bez odpowiedzialności.Wybieraj i ponoś konsekwencje.

13

Co robić? BEZPIECZEŃSTWO

dziecko oczekuje od rodziców opieki i ma być im posłuszne (kiedy i w czym, jak i w jakim wieku)/rodzice są zobowiązani do opieki i do ponoszenia odpowiedzialności

zmiana tego, w czym nastolatek jest posłuszny - należy powoli poszerzać zakres swobody, wracając do większych ograniczeń, gdy coś pójdzie nie tak

poczucie winy, możliwość naprawiania i wybaczenie sobie stanowcza, spokojna i zdecydowana postawa rodzica uspokaja konsekwencje:

jasno zauważamy (i poprzestajemy za 1 razem) zapowiadamy konsekwencje (gdy to 2 raz) wprowadzamy konsekwencje(za trzecim razem

14

Co robić? WOLNOŚĆ

„Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał”

15

Co robić? WOLNOŚĆ

SAMODZIELNOŚĆ

ZA MAŁA ZA DUŻANadopiekuńczość brak opieki, obarczanie

ADEKWATNA DO WIEKU

* Wolność dwulatka - wybór pozorny. „Możesz założyć czapkę z pomponem lub tę w paski. Możesz wypić syrop z łyżeczki lub z tej miarki”* 12 latek może decydować ile siedzi nad lekcjami, ale musimy być jasno z nim umówieni, że jeśli łapie jedynkę, czas na przyjemności się skraca dopóki jej nie poprawi.* Nastolatka może pójść na imprezę, ale z umową, że jeśli przekroczy ustaloną godzinę powrotu to uznamy ją za jeszcze niegotową do takiej samodzielności.

16

Co robić?

Jak uczą się dzieci?

Naśladowanie Praktykowanie

Czynniki chroniące:

dobra relacja z rodzicami dobra grupa rówieśnicza

17

Czym jest samodzielność i jak jej nauczyć?

Wychowujemy dzieci po to, by nas opuściły i wyfrunęły z rodzinnego gniazda w świat, który będzie zupełnie inny niż ten, w którym dorastaliśmy, w świat, w którym będą musiały podejmować samodzielne decyzje i ponosić ich konsekwencje…

18

Kontaktul. Mydlarska 430-703 Kraków

Biuraul. Wiśniowa 36 m. 202-520 Warszawa

ul. Iwana Pawłowa 1/153-604 Wrocław

ul. Kościuszki 31a/810-503 Olsztyn

sekretariat@ud.edu.plwww.uniwersytetdzieci.pl

Dziękuję!

Aneta Mazurkiewiczwww.ascendo.pl

501204444