plany i programy studiÓw stacjonarnych i … · 17. podstawy konstrukcji maszyn ... z...
Post on 01-Mar-2019
223 Views
Preview:
TRANSCRIPT
AKADEMIA MORSKA W SZCZECINIE
WYDZIAŁ MECHANICZNY
PL A N Y I PROGR A M Y
S T U D I ÓW S TA C J ON A R N YC H
I S T OPN I A
KIERUNEK – MECHATRONIKA SPECJALNOŚĆ – ELEKTROAUTOMATYKA OKRĘTOWA
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego
30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013
SZCZECIN 2012
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 2
Redakcja
Wydziałowa Komisja ds. Dydaktyki w składzie:
Dziekan Wydziału Mechanicznego dr hab. inż. Cezary Behrendt, prof. nadzw. AM,
Prodziekan ds. Studiów Stacjonarnych dr hab. inż. Artur Bejger,
Prodziekan ds. Studiów Niestacjonarnych i Praktyk dr inż. Piotr Treichel,
Prodziekan ds. Nauki dr hab. inż. Zbigniew Matuszak, prof. nadzw. AM,
dr hab. inż. Andrzej Adamkiewicz, prof. nadzw. AM,
dr hab. inż. Daniela Szaniawska, prof . nadzw. AM, dr inż. Zenon Grządziel ,
dr Janusz Chrzanowski, dr inż. Maciej Kozak, dr inż. Leszek Chybowski,
mgr inż. Paweł Krause.
Redakcja techniczna
mgr inż. Irena Hajdasz
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 3
Spis treści
Karta zmian .................................................................................................................. 5
Efekty kształcenia dla kierunku studiów Mechatronika studia pierwszego
stopnia – profil praktyczny na Wydziale Mechanicznym Akademii Morskiej
w Szczecinie ................................................................................................................. 7
Lista przedmiotów programu studiów stacjonarnych pierwszego stopnia
Akademii Morskiej w Szczecinie ................................................................................ 15
Plan studiów stacjonarnych pierwszego stopnia .......................................................... 17
Przedmioty realizowane w ramach specjalności Elektroautomatyka Okrętowa
1. Język angielski* ............................................................................................................ 19
2. Wychowanie fizyczne .................................................................................................. 27
3. Podstawy ekonomii ...................................................................................................... 33
4. Nauka o pracy i kierowaniu* ........................................................................................ 36
5. Ochrona własności intelektualnej ................................................................................ 39
6. Matematyka .................................................................................................................. 42
7. Fizyka ........................................................................................................................... 53
8. Automatyka i robotyka* ............................................................................................... 60
9. Języki programowania ................................................................................................. 66
10. Teoria sterowania* ....................................................................................................... 71
11. Materiałoznawstwo okrętowe* ..................................................................................... 75
12. Wstęp do mechatroniki* ............................................................................................... 81
13. Mechanika .................................................................................................................... 84
14. Mechanika płynów ....................................................................................................... 92
15. Wytrzymałość materiałów ........................................................................................... 96
16. Grafika inżynierska* ..................................................................................................... 104
17. Podstawy konstrukcji maszyn ...................................................................................... 109
18. Inżynieria wytwarzania ................................................................................................ 116
19. Podstawy elektrotechniki i elektroniki* ....................................................................... 123
20. Podstawy informatyki .................................................................................................. 130
21. Komputerowe wspomaganie w mechatronice* ............................................................ 134
22. Metrologia i systemy pomiarowe* ............................................................................... 138
23. Organizacja nadzoru* ................................................................................................... 143
24. Technologie informacyjne* .......................................................................................... 147
25. Napędy hydrauliczne* .................................................................................................. 150
26. Energoelektroniczne przetwarzanie energii elektrycznej* ........................................... 155
27. Systemy automatyki okrętowej* .................................................................................. 159
28. Zaawansowane systemy informatyczne ....................................................................... 163
29. Technologia remontów ................................................................................................ 169
30. Termodynamika techniczna ......................................................................................... 178
31. Elektrotechnika okrętowa* ........................................................................................... 184
32. Automatyka okrętowa* ................................................................................................. 190
33. Chemia materiałów i cieczy eksploatacyjnych ............................................................ 195
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 4
34. Użytkowanie paliw i środków smarnych .................................................................... 201
35. Bezpieczna eksploatacja elektrycznych urządzeń okrętowych* .................................. 205
36. Systemy okrętowe łączności i nawigacyjne* ............................................................... 210
37. Budowa okrętu i wyposażenie pokładowe* ................................................................. 218
38. Chłodnictwo, klimatyzacja i wentylacja* .................................................................... 222
39. Maszyny i urządzenia okrętowe* ................................................................................. 227
40. Ochrona środowiska morskiego* ................................................................................. 232
41. Wiedza okrętowa* ........................................................................................................ 236
42. Robotyka ..................................................................................................................... 240
43. Tłokowe silniki spalinowe i ich systemy sterowania* ................................................. 244
44. Siłownie okrętowe* ...................................................................................................... 249
45. Maszyny elektryczne i napędy elektryczne* ............................................................... 257
46. Aparaty wysokich napięć* ........................................................................................... 265
47. Seminarium dyplomowe .............................................................................................. 271
Praktyki
48. Praktyka podstawowa zawodowa (standardy MNiSW) .............................................. 276
49. Praktyka pływania (standardy STCW) ........................................................................ 284
50. Praca dyplomowa inżynierska ..................................................................................... 289
* – zawiera treści programowe STCW
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 5
Karta zmian
Data Treść zmiany Uwagi
18.06.2013 r.
Zmiana nazwy przedmiotu 33 z Chemia materiałów
i cieczy eksploatacyjnych na Chemia techniczna
wody, paliw i smarów oraz zmiana w treściach pro-
gramowych tego przedmiotu
Strony 291–300
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 6
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 7
Efekty kształcenia dla kierunku studiów Mechatronika
studia pierwszego stopnia – profil praktyczny
na Wydziale Mechanicznym Akademii Morskiej w Szczecinie
1. Umiejscowienie kierunku w obszarze
Kierunek Mechatronika należy do obszaru kształcenia w zakresie nauk technicznych.
Profile
W ramach tego kierunku na studiach pierwszego stopnia zdefiniowany został profil prak-
tyczny.
2. Kierunkowe efekty kształcenia
Absolwent studiów pierwszego stopnia kierunku Mechatronika o profilu praktycznym
posiada kwalifikacje absolwenta o profilu ogólnoakademickim.
Jednocześnie przy spełnieniu wymagań określonych rozporządzeniem Ministra Infra-
struktury w zakresie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych marynarzy, uzyskuje kwalifika-
cje uprawniające do pełnienia na statku funkcji oficera elektroautomatyka okrętowego w dzia-
le maszynowym na poziomie operacyjnym. Posiada kompetencje zgodne z wymaganiami
Konwencji STCW IMO.
Absolwent kierunku Mechatronika o profilu praktycznym:
• ma wiedzę w zakresie podstawowych nauk technicznych i innych obszarów nauki,
przydatną do formułowania i rozwiązywania zadań związanych z elektrotechniką i au-
tomatyką okrętową;
• ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną związaną z elektro-
techniką, elektroniką i automatyką;
• posiada wiedzę i umiejętności w zakresie modelowania i komputerowej analizy ukła-
dów elektrycznych i elektronicznych;
• posiada wiedzę i umiejętności w zakresie projektowania i eksploatacji sieci kompute-
rowych;
• posiada wiedzę i umiejętności w zakresie analizy i projektowania mikroprocesoro-
wych systemów sterowania;
• posiada wiedzę i umiejętności w zakresie projektowania układów do pomiaru wielko-
ści elektrycznych i nieelektrycznych oraz systemów kontrolno-pomiarowych;
• posiada wiedzę i umiejętności w zakresie eksploatacji systemów operacyjnych i in-
formatycznych;
• posiada wiedzę i umiejętności w zakresie zastosowań technologii cyfrowego przetwa-
rzania sygnałów;
• posiada szczegółową wiedzę związaną z niektórymi obszarami elektrotechniki, elek-
troniki i automatyki okrętowej;
• posiada wiedzę i umiejętności bezpośrednio związane z eksploatacją, diagnostyką
i konserwacją urządzeń elektrycznych na statkach.
Dodatkowo, absolwent kierunku Mechatronika o profilu praktycznym:
• potrafi dokonać wstępnej oceny ekonomicznej podejmowanych działań inżynierskich;
• ma kompetencje wiązane z kontrolą eksploatacji statku i ochroną osób na nim prze-
bywających;
• potrafi dokonać analizy sposobu funkcjonowania i ocenić – w zakresie wynikającym
z elektrotechniki i automatyki okrętowej – istniejące rozwiązania techniczne: urządze-
nia, obiekty, systemy, procesy itp.;
• potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym
oraz w innych środowiskach, także w języku angielskim morskim (Maritime English);
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 8
• ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania, związane z pra-
cą zespołową i dbaniem o bezpieczeństwo załogi i statku;
• ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków dzia-
łalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko i związanej z tym odpowie-
dzialności za podejmowane decyzje;
• rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się – podnoszenia kompetencji zawodowych
i osobistych;
• posiada praktykę zawodową: warsztatową elektryczną i mechaniczną oraz praktykę
morską na statkach szkolnych i handlowych.
W opisie kierunku uwzględniono wszystkie efekty kształcenia występujące w opisie
efektów kształcenia dla obszaru studiów technicznych.
Objaśnienie oznaczeń:
K_ (przed podkreślnikiem) – kierunkowe efekty kształcenia
W – kategoria wiedzy
U – kategoria umiejętności
_K (po podkreślniku) – kategoria kompetencji społecznych
T1P – efekty kształcenia w obszarze kształcenia w zakresie nauk
technicznych dla studiów pierwszego stopnia – profil prak-
tyczny
01, 02, 03 i kolejne – numer efektu kształcenia
Symbol
Efekty kształcenia dla kierunku studiów Mechatronika.
Po ukończeniu studiów pierwszego stopnia
na kierunku studiów Mechatronika absolwent:
Odniesienie
do efektów
kształcenia
w obszarze
kształcenia
w zakresie nauk
technicznych
Wiedza
K_W01
ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, informatyki, inżynierii materiało-
wej, geometrii i grafiki inżynierskiej i innych obszarów nauki, przydatną do
formułowania i rozwiązywania prostych zadań z zakresu mechatroniki
(w szczególności elektrotechniki i automatyki okrętowej)
T1P_W01
K_W02
ma podstawową wiedzę w zakresie spektrum dyscyplin inżynierskich po-
wiązanych z elektrotechniką i automatyką okrętową: z mechaniką i budową
maszyn, mechatroniką, nawigacją, transportem morskim
T1P_W02
K_W03
ma wiedzę ogólną związaną z elektrotechniką i automatyką okrętową:
z teorii obwodów, teorii pola elektromagnetycznego, metrologii, maszyn
elektrycznych, elektroniki i energoelektroniki, elektroenergetyki, techniki
mikroprocesorowej, aparatów i urządzeń elektrycznych, napędu elektrycz-
nego, podstaw automatyki, techniki wysokich napięć, techniki cyfrowej,
automatyzacji systemów energetycznych, sterowników programowalnych
i podstaw wizualizacji
T1P_W03
K_W04
ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi obszarami elektrotechniki
i automatyki okrętowej: z elektrycznych zautomatyzowanych napędów
okrętowych, elektroenergetyki okrętowej, automatyzacji okrętowych syste-
mów energetycznych, okrętowych urządzeń pokładowych, urządzeń elek-
tronawigacyjnych, urządzeń łączności okrętowej, eksploatacji okrętowych
urządzeń elektrycznych, okrętowych systemów kontrolno-pomiarowych,
przemysłowych sieci komputerowych, budowy okrętu, siłowni okrętowych
i mechanizmów pomocniczych, chłodnictwa okrętowego, układów kondy-
T1P_W04
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 9
cjonowania energii elektrycznej, ergonomii i bezpieczeństwa pracy na statku
oraz ochrony środowiska
K_W05 ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów tech-
nicznych elektrycznych na statku T1P_W05
K_W06 zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy
rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu mechatroniki
(w szczególności elektrotechniki i automatyki okrętowej)
T1P_W06
K_W07 ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych zwią-
zanych z mechatroniką (w szczególności elektrotechniką i automatyką okrę-
tową)
T1P_W07
K_W08
ma wiedzę ogólną niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych,
prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynier-
skiej
T1P_W08
K_W09 ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania jakością,
i prowadzenia działalności gospodarczej T1P_W09
K_W10
zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności
przemysłowej i prawa autorskiego; potrafi korzystać z zasobów informacji
patentowej
T1P_W10
K_W11
zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczo-
ści, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin nauko-
wych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
T1P_W11
Umiejętności
K_U01
potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych (także w języku an-
gielskim) oraz innych źródeł; potrafi integrować uzyskane informacje, do-
konywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uza-
sadniać opinie
T1P_U01
K_U02 ma umiejętność wystąpień ustnych w języku polskim i angielskim dotyczą-
cych zagadnień szczegółowych studiowanej dyscypliny inżynierskiej T1P_U04
K_U03 potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawo-
dowym oraz w innych środowiskach, także w języku angielskim morskim
(Maritime English)
T1P_U02
K_U04 ma umiejętność samokształcenia się T1P_U05
K_U05 potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komputerowymi właści-
wymi do realizacji zadań typowych dla działalności inżynierskiej T1P_U07
K_U06 potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symula-
cje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski T1P_U08
K_U07 potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich
metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne T1P_U09
K_U08 potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich – do-
strzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne T1P_U10
K_U09 ma przygotowanie niezbędne do pracy w charakterze oficera elektroautoma-
tyka okrętowego na różnego typu statkach oraz zna zasady bezpieczeństwa
związane z tą pracą
T1P_U11
K_U10 potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań
inżynierskich T1P_U12
K_U11 potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić –
w zakresie wynikającym z elektrotechniki i automatyki okrętowej – istnieją-
ce rozwiązania techniczne: urządzenia, obiekty, systemy, procesy itp.
T1P_U13
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 10
K_U12 potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań
inżynierskich, typowych dla stanowiska oficera elektroautomatyka okręto-
wego
T1P_U14
K_U13
potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do roz-
wiązania prostego zadania inżynierskiego, typowego dla elektrotechniki
i automatyki okrętowej oraz wybrać i zastosować właściwą metodę (proce-
durę) i narzędzia
T1P_U15
K_U14 potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją – zaprojektować oraz zrealizować
proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla środowiska okrę-
towego, używając właściwych metod, technik i narzędzi
T1P_U16
K_U15 potrafi nadzorować pracę systemów elektrycznych, elektronicznych i auto-
matyki, w tym automatyki napędu głównego statku i urządzeń pomocni-
czych
T1P_U17
K_U16 potrafi obsługiwać systemy energetyczne o napięciu powyżej 1000 V T1P_U17
K_U17 potrafi obsługiwać komputery i sieci komputerowe na statkach oraz użyt-
kować urządzenia łączności wewnętrznej T1P_U17
K_U18
ma doświadczenie związane z rozwiązywaniem praktycznych zadań inży-
nierskich m.in. potrafi konserwować i naprawiać wyposażenie elektryczne
i elektroniczne oraz układy automatyki i sterowania:
• systemów energetycznych statku,
• wyposażenia nawigacyjnego na mostku,
• okrętowych systemy łączności,
• urządzeń pokładowych i przeładunkowych,
• wyposażenia hotelowego.
T1P_U18
K_U19 potrafi spełniać wymagania zapobiegające zanieczyszczeniu środowiska
morskiego T1P_U11
K_U20 potrafi zapobiegać i walczyć z pożarami na statkach, obsługiwać wyposaże-
nie ratunkowe na statkach, udzielić pierwszej pomocy medycznej T1P_U11
K_U21 ma umiejętność korzystania i doświadczenie w korzystaniu z norm i stan-
dardów związanych z mechatroniką T1P_U19
K_U22
ma umiejętności językowe w zakresie studiowanej dyscypliny, zgodnie
z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Systemu Opisu
Kształcenia Języków oraz wymaganiami zawartymi w Rozporządzeniu Mi-
nistra właściwego do spraw gospodarki morskiej w sprawie programów
szkoleń i wymagań egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych
marynarzy
T1P_U06
K_U23 potrafi przygotować w języku polskim i angielskim opracowanie problemu
z zakresu studiowanej dyscypliny inżynierskiej T1P_U03
Kompetencje społeczne
K_K01 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organi-
zować proces uczenia się innych osób T1P_K01
K_K02
ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skut-
ków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko i związanej
z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje
T1P_K02
K_K03 ma świadomość ważności zachowania w sposób profesjonalny i przestrze-
gania zasad etyki zawodowej T1P_K03
K_K04 ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania, zwią-
zane z pracą zespołową T1P_K04
K_K05 potrafi działać i myśleć w sposób przedsiębiorczy T1P_K06
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 11
K_K06 rozumie potrzebę przekazywania informacji o aspektach działalności inży-
niera elektroautomatyka okrętowego i potrafi je przekazywać w sposób po-
wszechnie zrozumiały
T1P_K05
K_K07 posiada umiejętności kierownicze i pracy zespołowej T1P_K04
K_K08 posiada umiejętności współdziałania dla bezpieczeństwa załogi i statku T1P_K04
K_K09
ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej, a zwłaszcza
rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu, w szcze-
gólności poprzez środki masowego przekazu, informacji i opinii dotyczą-
cych osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżynierskiej; po-
dejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób po-
wszechnie zrozumiały
T1P_K07
K_K10 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem
zawodu T1P_K05
3. Obszarowe efekty kształcenia
Tabela pokrycia obszarowych efektów kształcenia przez kierunkowe efekty kształcenia
Symbol
Efekty kształcenia dla obszaru kształcenia w zakresie nauk
technicznych, profil praktyczny. Osoba posiadająca kwalifikacje
pierwszego stopnia:
Odniesienie
do efektów
kształcenia
dla kierunku
Mechatronika
Wiedza
T1P_W01
ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właści-
wych dla studiowanego kierunku studiów niezbędną do formułowania
i rozwiązywania typowych, prostych zadań z zakresu studiowanego kierun-
ku studiów
K_W01
T1P_W02 ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze
studiowanym kierunkiem studiów K_W02
T1P_W03 ma wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu studiowane-
go kierunku studiów K_W03
T1P_W04 ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu
studiowanego kierunku studiów K_W04
T1P_W05 ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów tech-
nicznych K_W05
T1P_W06
zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy
rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kie-
runku studiów
K_W06
T1P_W07 ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych zwią-
zanych ze studiowanym kierunkiem studiów K_W07
T1P_W08
ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicz-
nych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności in-
żynierskiej
K_W08
T1P_W09 ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania jakością,
i prowadzenia działalności gospodarczej K_W09
T1P_W10 zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności
przemysłowej i prawa autorskiego; potrafi korzystać z zasobów informacji
patentowej
K_W10
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 12
T1P_W11 zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębior-
czości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin na-
ukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
K_W11
Umiejętności
1) umiejętności ogólne (niezwiązane z obszarem kształcenia inżynierskiego)
T1P_U01
potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właści-
wie dobranych źródeł, także w języku angielskim lub innym języku obcym
uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie studiowa-
nego kierunku studiów; potrafi integrować uzyskane informacje, dokony-
wać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasad-
niać opinie
K_U01
T1P_U02 potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawo-
dowym oraz w innych środowiskach K_U03
T1P_U03
potrafi przygotować w języku polskim i języku obcym, uznawanym za pod-
stawowy dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla stu-
diowanego kierunku studiów, dobrze udokumentowane opracowanie pro-
blemów z zakresu studiowanego kierunku studiów
K_U23
T1P_U04 potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i języku obcym pre-
zentację ustną, dotyczącą szczegółowych zagadnień z zakresu studiowane-
go kierunku studiów
K_U02
T1P_U05 ma umiejętność samokształcenia się K_U04
T1P_U06
ma umiejętności językowe w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin
naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów, zgodne
z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Systemu Opi-
su Kształcenia Językowego
K_U22
2) podstawowe umiejętności inżynierskie
T1P_U07 potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi właści-
wymi do realizacji zadań typowych dla działalności inżynierskiej K_U05
T1P_U08 potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym symulacje kompu-
terowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski K_U06
T1P_U09 potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich
metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne K_U07
T1P_U10 potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich –
dostrzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne K_U08
T1P_U11 ma umiejętności niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna
i stosuje zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą
K_U09
K_U19
K_U20
T1P_U12 potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań
inżynierskich K_U10
3) umiejętności bezpośrednio związane z rozwiązywaniem zadań inżynierskich
T1P_U13
potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić –
zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów – istniejące
rozwiązania techniczne, w szczególności urządzenia, obiekty, systemy,
procesy, usługi
K_U11
T1P_U14 potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań
inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studio-
wanego kierunku studiów
K_U12
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 13
T1P_U15
potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do roz-
wiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, cha-
rakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zasto-
sować właściwą metodę (procedurę) i narzędzia
K_U13
T1P_U16
potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją – zaprojektować oraz zrealizować
proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego
kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi
K_U14
T1P_U17 ma doświadczenie związane z utrzymaniem urządzeń, obiektów i systemów
technicznych typowych dla studiowanego kierunku studiów
K_U15
K_U16
K_U17
T1P_U18 ma doświadczenie związane z rozwiązywaniem praktycznych zadań inży-
nierskich, zdobyte w środowisku zajmującym się zawodowo działalnością
inżynierską
K_U18
T1P_U19 ma umiejętność korzystania i doświadczenie w korzystaniu z norm i stan-
dardów związanych ze studiowanym kierunkiem studiów K_U21
Kompetencje społeczne
T1P_K01 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organi-
zować proces uczenia się innych osób K_K01
T1P_K02
ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki dzia-
łalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym
odpowiedzialności za podejmowane decyzje
K_K02
T1P_K03 potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role K_K03
T1P_K04 potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez
siebie lub innych zadania
K_K04
K_K07
K_K08
T1P_K05 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem
zawodu
K_K06
K_K10
T1P_K06 potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy K_K05
T1P_K07
ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej, a zwłaszcza
rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu, w szcze-
gólności poprzez środki masowego przekazu, informacji i opinii dotyczą-
cych osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżynierskiej; po-
dejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób po-
wszechnie zrozumiały
K_K09
4. Szczególne wymagania
Czas trwania studiów
W przypadku studiów stacjonarnych:
– studia I stopnia profil praktyczny: 8 semestrów (240 punktów ECTS).
Na studiach stacjonarnych każdy rok akademicki obejmuje co najmniej 30 tygodni zajęć
dydaktycznych (bez sesji egzaminacyjnych).
Forma realizacji zajęć dydaktycznych, liczba godzin zajęć
W przypadku studiów stacjonarnych liczba godzin wykładów i innych zajęć prowadzo-
nych w dużych grupach nie może przekraczać 50% łącznej liczby godzin zajęć prowa-
dzonych na uczelni, związanych z realizacją programu studiów.
Łączny wymiar ćwiczeń, seminariów, zajęć laboratoryjnych i zajęć projektowych reali-
zowanych w formie wymagającej obecności studenta na uczelni i zapewniającej mu moż-
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 14
liwość bezpośredniego kontaktu z prowadzącym nie może być niższy niż 1000 godzin na
studiach I stopnia.
Wymagania dotyczące umiejętności porozumiewania się w językach obcych
Studia I stopnia:
język angielski zgodnie z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Sys-
temu Opisu Kształcenia Języków oraz wymaganiami zawartymi w Rozporządzeniu Mini-
stra właściwego do spraw gospodarki morskiej w sprawie programów szkoleń i wymagań
egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych marynarzy.
Praktyki
Studia I stopnia:
praktyka w wymiarze 4–8 tygodni praktyki „lądowej” w stoczniach remontowych lub
innych podobnych zakładach przemysłowych (maksymalnie 15 punktów ECTS) oraz
jedno-semestralna praktyka „morska” (30 punktów ECTS); jest zalecane, aby była ona
powiązana z tematyką projektu dyplomowego (pracy dyplomowej inżynierskiej).
Praca dyplomowa
Studia I stopnia projekt dyplomowy inżynierski / praca dyplomowa inżynierska w wy-
miarze ok. 15 punktów ECTS
Forma i zakres egzaminu dyplomowego
Egzamin powinien sprawdzać wiedzę zdobytą w całym okresie studiów i powinien
sprawdzać przede wszystkim umiejętność właściwego powiązania (zintegrowania) wie-
dzy uzyskanej na różnych przedmiotach/modułach kształcenia.
Egzamin dla studiów o profilu praktycznym powinien odbywać się z udziałem obserwa-
tora delegowanego z Urzędu Morskiego.
5. ECTS
Wiedza w zakresie matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów nauki przydatna do
formułowania i rozwiązywania zadań związanych z kierunkiem studiów – co najmniej 30
punktów ECTS;
wiedza i umiejętności związane z zagadnieniami technicznymi (inżynierskimi) – co naj-
mniej 50% punktów ECTS przypisanych programowi studiów.
6. Powołanie się na wzorce międzynarodowe
Przedstawiony zbiór efektów kształcenia na kierunku Mechatronika jest zbieżny z obo-
wiązującymi obecnie standardami kształcenia na kierunku Elektrotechnika w zakresie treści
przedmiotów podstawowych i kierunkowych.
Treści przedstawione w tym opracowaniu uwzględniają także wymagania stawiane przez
Międzynarodową Organizację Morską (IMO). Efekty kształcenia dla kierunku Mechatronika
o profilu praktycznym są zgodne z postanowieniami Międzynarodowej Konwencji o wyma-
ganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht
(Konwencji STCW).
Kształcenie dla kierunku Mechatronika o profilu praktycznym podlega uznaniu uzyska-
nym w wyniku kontroli w zakresie działalności objętej postanowieniami Konwencji STCW,
przeprowadzanej zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie uznawania,
potwierdzania uznania oraz nadzorowania wyższych szkół morskich i ośrodków szkolenio-
wych.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 15
Lista przedmiotów programu studiów stacjonarnych
pierwszego stopnia Akademii Morskiej w Szczecinie
kierunek: Mechatronika
specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
NR GRUPA / NAZWA PRZEDMIOTU
A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO (17 ECTS) 369 godz.
1. Język angielski*
2. Wychowanie fizyczne
3. Podstawy ekonomii
4. Nauka o pracy i kierowaniu*
5. Ochrona własności intelektualnej
B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE (42 ECTS) 555 godz.
6. Matematyka
7. Fizyka
8. Automatyka i robotyka*
9. Języki programowania
10. Teoria sterowania*
11. Materiałoznawstwo okrętowe*
C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE (58 ECTS) 864 godz.
12. Wstęp do mechatroniki*
13. Mechanika
14. Mechanika płynów
15. Wytrzymałość materiałów
16. Grafika inżynierska*
17. Podstawy konstrukcji maszyn
18. Inżynieria wytwarzania
19. Podstawy elektrotechniki i elektroniki*
20. Podstawy informatyki
21. Komputerowe wspomaganie w mechatronice*
22. Metrologia i systemy pomiarowe*
23. Organizacja nadzoru*
24. Technologie informacyjne*
25. Napędy hydrauliczne*
26. Energoelektroniczne przetwarzanie energii elektrycznej*
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 16
D. PRZEDMIOTY ZAWODOWE (64 ECTS) 1128 godz.
27. Systemy automatyki okrętowej*
28. Zaawansowane systemy informatyczne
29. Technologia remontów
30. Termodynamika techniczna
31. Elektrotechnika okrętowa*
32. Automatyka okrętowa*
33. Chemia materiałów i cieczy eksploatacyjnych
34. Użytkowanie paliw i środków smarnych
35. Bezpieczna eksploatacja elektrycznych urządzeń okrętowych*
36. Systemy okrętowe łączności i nawigacyjne*
37. Budowa okrętu i wyposażenie pokładowe*
38. Chłodnictwo, klimatyzacja i wentylacja*
39. Maszyny i urządzenia okrętowe*
40. Ochrona środowiska morskiego*
41. Wiedza okrętowa*
42. Robotyka
43. Tłokowe silniki spalinowe i ich systemy sterowania*
44. Siłownie okrętowe*
45. Maszyny elektryczne i napędy elektryczne*
46. Aparaty wysokich napięć*
47. Seminarium dyplomowe
F. PRAKTYKI
48. Praktyka podstawowa zawodowa wg standardów MNiSW (14 ECTS) 14 tyg.
49. Praktyka pływania wg standardów STCW (30 ECTS) 16 tyg.
G. PRACA DYPLOMOWA
50. Praca dyplomowa inżynierska (15 ECTS) 300 godz.
Uwaga: * zostały zaznaczone przedmioty STCW.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 17
PLAN STUDIÓW – STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA
Akademia Morska w Szczecinie
Wydział Mechaniczny
Kierunek: Mechatronika
Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Zatwierdzony Uchwałą Rady Wydziału Mechanicznego
z dnia 30.05.2012 r.
Obowiązuje od roku akademickiego 2012/2013
od pierwszego roku studiów
Nr Nazwa przedmiotu Godziny
Rozkład zajęć w semestrze tygodniowo
I semestr
15 tyg.
II semestr
15 tyg.
III semestr
15 tyg.
IV semestr
15 tyg.
V semestr
15 tyg.
VI semestr
15 tyg VII semestr.
VIII semestr
12 tyg.
W Ć L S ECTS W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E
1 Język angielski* 210 – – 210 – 13 – – 3 – 2 – – 3 – 2 – – 2 – 2 – – 2 – 2 – – 2 – 2 – – 2E – 3
P r
a k
t y
k a
m o
r s
k a
30 p
un
któ
w E
CT
S
– – – – – 2 Wychowanie fizyczne 90 – – 90 – 1 – – 2 – – – 2 – – – – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 Podstawy ekonomii 30 30 – – – 1 2 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 4 Nauka o pracy i kierowaniu* 24 24 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1
5 Ochrona własności intelektualnej 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – – 6 Matematyka 165 60 105 – – 15 2E 3 – – 6 1 2 – – 4 1E 2 – – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 7 Fizyka 105 45 – 60 – 9 2 – 2 – 4 1E – 2 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 8 Automatyka i robotyka* 90 45 30 15 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – 2 2 – – 2 1E – 1 – 3 – – – – – – – – – – 9 Języki programowania 45 15 – 30 – 3 – – – – – – – – – – 1 – 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
10 Teoria sterowania* 60 30 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 2 – 4 – – – – – – – – – 11 Materiałoznawstwo okrętowe* 90 45 – 45 – 6 3E – 3 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 12 Wstęp do mechatroniki* 30 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 13 Mechanika 90 45 30 15 – 9 2 2 – – 5 1E – 1 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 14 Mechanika płynów 30 15 15 – – 3 – – – – – 1 1 – – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 15 Wytrzymałość materiałów 90 30 30 30 – 5 – – – – – – – – – – 1 1 – – 2 1E 1 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 16 Grafika inżynierska* 60 – – 60 – 4 – – 4 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 17 Podstawy konstrukcji maszyn 90 30 – 60 – 6 – – – – – – – – – – 2E – 2 – 4 – – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 18 Inżynieria wytwarzania 75 30 – 45 – 5 – – – – – – – – – – 1 – 2 – 3 1 – 1 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 19 Podstawy elektrotechniki i elektroniki* 75 30 15 30 – 4 – – – – – – – – – – 2E 1 2 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 20 Podstawy informatyki 30 – – 30 – 2 – – – – – – – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 21 Komputerowe wspomaganie w mechatronice* 60 30 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 2 – 4 – – – – – – – – – – 22 Metrologia i systemy pomiarowe* 105 60 – 45 – 5 – – – – – – – – – – 2 – – – 2 2E – 3 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 23 Organizacja nadzoru* 24 12 12 – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 1 – – 1
24 Technologie informacyjne* 30 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 2 – – – – – 25 Napędy hydrauliczne* 30 15 – 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 26 Energoelektroniczne przetwarzanie energii elektrycznej* 45 30 – 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,5 – 1,25 – 3
27 Systemy automatyki okrętowej* 45 30 – 15 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – 4 – – – – – 28 Zaawansowane systemy informatyczne 60 15 – 45 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 3 – 3 – – – – – – – – – – 29 Technologia remontów 60 30 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 4 – – – – – 30 Termodynamika techniczna 45 15 15 15 – 3 – – – – – 1 1 1 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 31 Elektrotechnika okrętowa* 75 45 – 30 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 2 – 2 – – – – – – – – – – 32 Automatyka okrętowa* 90 45 – 45 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 1 – 4 – – 2 – 2 – – – – – 33 Chemia materiałów i cieczy eksploatacyjnych 45 15 – 30 – 3 – – – – – 1 – 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 34 Użytkowanie paliw i środków smarowych 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – 35 Bezpieczna eksploatacja elektrycznych urządzeń okręt.* 30 15 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – 36 Systemy okrętowe łączności i nawigacyjne* 84 42 – 42 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 4 1 – 1 – 1
37 Budowa okrętu i wyposażenie pokładowe* 30 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 2 – – – – – 38 Chłodnictwo, klimatyzacja i wentylacja* 30 15 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – 39 Maszyny i urządzenia okrętowe* 90 60 – 30 – 4 – – – – – – – – – – 2 – – – 1 2E – 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 40 Ochrona środowiska morskiego* 30 15 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – 41 Wiedza okrętowa* 30 30 – – – 2 2 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 42 Robotyka 84 48 24 12 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 4E 2 1 – 5
43 Tłokowe silniki spalinowe i ich systemy sterowania* 60 30 – 30 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 3 – – – – – – – – – – 44 Siłownie okrętowe* 90 45 – 15 30 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – 3 1 – – 2 2 – – – – – 45 Maszyny elektryczne i napędy elektryczne* 75 45 – 30 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – – – 1 – – 2 – 1 – – – – –
46 Aparaty wysokich napięć* 45 30 – 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,5 – 1,25 3
47 Seminarium dyplomowe 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,25 – – – 1
48 Praktyka podstawowa zawodowa (standardy MNiSW) – – – – – 14 – – – – – – – – – 4 – – – – 3 – – – – 7 – – – – – – – – – – – – – – – 49 Praktyka pływania (standardy STCW) – – – – – 30 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
50 Praca dyplomowa inżynierska – – – – – 15 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 15
Razem: 2916 1326 276 1284 30 240 13 5 14 0 30 6 4 13 0 30 12 4 12 0 30 12 3 13 0 30 20 0 16 0 30 14 0 14 2 30 14,25 3 4,5 0 30
Obciążenie godzinowe w tygodniu: 32
23
28
28
36
30
21,75
Liczba godzin w semestrze: 480 345 420 420 540 450 261
Obowiązkowe kursy wymagane przez STCW I semestr II semestr III semestr IV semestr V semestr VI semestr VII semestr VIII semestr
1 Szkolenie w zakresie elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy medycznej X – – – – – – –
2 Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej – – – – – – – X
3 Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej X – – – – – – –
4 Szkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych X – – – – – – –
5 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień podstawowy X – – – – – – –
6 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień wyższy – – – – – – – X
7 Szkolenie na świadectwo ratownika – – – – – – – X
* – zawiera treści programowe STCW
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 18
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 18.06.2013 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2013/2014 19
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 1 Przedmiot: Język angielski*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I–III Semestry: I–VI
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: ogólne
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
I 15 3 45 2
II 15 3 45 2
III 15 2 30 2
IV 15 2 30 2
V 15 2 30 2
VI 15 2E 30 3
Razem w czasie studiów 210 13
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Znajomość ogólnego języka obcego na poziomie B1 wg CEF
Cele przedmiotu:
1. Nabycie umiejętności posługiwania się zawodowym rejestrem mechanicznym języka angiel-
skiego na poziomie B2 wg CEF, umożliwiających wykonywanie pracy zawodowej. Posługiwa-
nie się kompetencjami językowymi zgodnymi z wymogami konwencji STCW sprawdzalnymi
w testach Marlins
2. Nabycie umiejętności ustnego komunikowania się, pisania i czytania ze zrozumieniem zgodnie
z poziomem B2 wg CEF
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Wykazuje znajomość języka angielskiego w mowie
i w piśmie w zakresie słownictwa technicznego wymaga-
nego w środowisku zawodowym
K_U01, K_U02, K_U03, K_U04,
K_U22, K_U23, K_K01
EKP2 Posługuje się płynnie Standardowymi Zwrotami w Poro-
zumiewaniu się na Morzu (STCW)
K_U01, K_U02, K_U03, K_U04,
K_U22, K_U23, K_K01
EKP3 Komunikuje się z zespołem ludzi na poziomie operacyj-
nym
K_U01, K_U02, K_U03, K_U04,
K_U22, K_U23, K_K01
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–VI:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Stosuje wyrażenia językowe zalecone przez
konwencję STCW i zna Standardowe Zwroty
w Porozumiewaniu się na Morzu
EKP
1,2,3 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 20
SEKP2
Wykazuje znajomość języka angielskiego
w zakresie słownictwa specjalistycznego w
zakresie rejestru mechanicznego i nautycznego
EKP
1,2,3 x x
SEKP3 Potrafi porozumiewać się w języku angielskim
w środowisku zawodowym
EKP
1,2,3 x x
SEKP4 Wykazuje stałe zaangażowanie w podnoszenie
swoich kompetencji językowych
EKP
1,2,3 x
SEKP5 Potrafi kierować podległym mu zespołem ludz-
kim używając do tego języka fachowego
EKP
1,2,3 x x
SEKP6 Potrafi samodzielnie korzystać z literatury fa-
chowej na jego poziomie
EKP
1,2,3 x x
SEKP7
Zna, rozumie i stosuje zasady bezpieczeństwa
pracy w środowisku pracy załóg multikulturo-
wych
EKP
1,2,3 x x
SEKP8
Potrafi dokonywać wpisów do dziennika ma-
szynowego, zdawać raporty ustne i tworzyć
pisemne oraz sporządzać sprawozdania
EKP
1,2,3 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: I
L
SEKP1–4 1. The Marine Engineering Student – wymiana informacji wymaganych
w środowisku zawodowym; czas Present Simple
45
-„- 2. At sea – alfabet morski, liczebniki, literowanie; czas Present Simple
-„- 3. Zaimki, liczba mnoga, przedimki
-„- 4. Places on Board – opis i ustalanie położenia; konstrukcja There is/are,
przyimki określające miejsce
-„- 5. Routine Activities on Board – czas Present Simple, przyimki określające
czas, przyczynę, sposób
-„- 6. Common operating & maintenance procedures in the engine room –
komunikacja w zakresie obsługi siłowni okrętowej
-„-
7. What’s happening on board the vessel? – czas Present Continuous,
ćwiczenia kontrastywne Present Simple vs. Present Continuous,
czasowniki statyczne
-„- 8. Which way to the engine room? – tryb rozkazujący; standardowe ko-
mendy do maszyny
-„- 9. In the messroom – uprzejme pytania; konstrukcja Can/Could you …,
would like, zaimki nieokreślone
-„- 10. Cargo & supplies – rodzaje ładunku; kwantyfikatory some/any/a lot
(of)/ much/many
-„- 11. A new vessel – stopniowanie przymiotników i przysłówków
-„-
12. The last voyage – czas Past Simple, czasowniki nieregularne, wyraże-
nia used to/would do opisywania zwyczajów w przeszłości, konstruk-
cja be/get used to
-„- 13. Incidents at sea & personal injuries – bezpieczeństwo na statku, bez-
pieczeństwo pracy
Razem: 45
Razem w semestrze: 45
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 21
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
2 Praca własna studenta 75 w tym e-learning
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 10
Łącznie 130
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: II
L
SEKP1–4
14. Maintenance duties – komunikacja w zakresie obsługi siłowni okrę-
towej, porozumiewanie się z członkami załogi; czas Present Perfect,
Present Perfect Continuous
45
-„- 15. What were you doing when the accident happened? – czas Past Con-
tinuous, ćwiczenia kontrastywne Past Simple vs. Past Continuous
-„- 16. Safety & emergency – komunikacja w stanach alarmowych i awaryj-
nych; tryb rozkazujący, czasowniki modalne must/needn’t, mustn’t
-„-
17. Vessel in distress – standardowe zwroty porozumiewania się na morzu
w komunikacji w stanach alarmowych i awaryjnych, słownictwo doty-
czące bezpieczeństwa na morzu, opis zachowań w sytuacjach alarmo-
wych
-„- 18. My next voyage – czas Future Simple, Future Continuous, Future
Perfect, Future Perfect Continuous, konstrukcja be going to
-„- 19. Zdania czasowe dotyczące przyszłości, spójniki as soon as, when,
before, as long as, until
-„- 20. Zdania czasowe dotyczące przeszłości, czas Past Perfect, Past Perfect
Continuous
-„-
21. Obligations, skills, duties, needs of marine engineer – czasowniki
modalne must / have to, can/be able to, may / be allowed to, should /
should have III, needn’t have III, to be to
-„- 22. Powtórzenie zagadnień gramatycznych i słownictwa
Razem: 45
Razem w semestrze: 45
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
2 Praca własna studenta 75 w tym e-learning
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 10
Łącznie 130
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 22
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: III
L
SEKP1–6 23. Pirates on Board – powtórzenie zagadnień gramatycznych i słownic-
twa
30
-„- 24. Fire protection, fire fighting, checking equipment, damage control –
komunikacja w zakresie obsługi statku, komunikacja w stanach alar-
mowych i awaryjnych
-„-
25. Parts of the ship & her dimensions, General Arrangement Plan – ter-
minologia dotycząca konstrukcji statku: budowa kadłuba, grodzie,
przedziały, pokład, zbiorniki itd.; materiały konstrukcyjne; terminolo-
gia dotycząca teorii okrętu: wymiary, wyporność, nośność, płaszczy-
zny, przekroje, plany statkowe, pędniki itd.; strona bierna
-„- 26. Engine room, manning it, basic equipment – strona bierna, konstrukcja
have sth done
-„-
27. Measuring & fitting tools, electrical tools, basic instruments – narzę-
dzia pomiarowe i montażowe oraz urządzenia używane podczas re-
montów i ich zastosowanie; strona bierna, konstrukcja bierna wyraża-
jąca obiegową opinię The vessel is said to
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 75 w tym e-learning
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 110
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: IV
L
SEKP1–7 28. Ship propulsion – typowe jednostki napędowe, elementy jednostek
napędowych
30
-„- 29. Diesel Engines – spalinowe silniki tłokowe, typy, budowa, zasada
działania
-„- 30. Fuel system – rodzaje paliw, właściwości, instalacja bunkrowania
i transportu paliwa, system paliwowy, wirówki
-„- 31. Lubrication – funkcja i systemy smarowania
-„-
32. Cooling the engine – typy chłodziw, systemy chłodzenia, instalacja
wody chłodzącej, instalacja wody morskiej, urządzenia do produkcji
wody słodkiej
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 23
-„-
33. Auxiliary Engines – pompy i układy pompowe, instalacja balastowa,
instalacja wody pitnej, instalacja wody zęzowej, urządzenia do
oczyszczania wód zęzowych, urządzenia do oczyszczania wód zęzo-
wych i ścieków sanitarnych, płyny eksploatacyjne stosowane na stat-
ku, spalarki, instalacja pożarowa, kotły okrętowe i instalacje parowe,
urządzenia i instalacje elektryczne, urządzenia sterowe, urządzenia
pokładowe, urządzenia i instalacje hydrauliczne i pneumatyczne, sprę-
żarki
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 75 w tym e-learning
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 110
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: V
L
SEKP1–8 34. The Controller – części składowe, rodzaje regulatorów, działanie
30
-„-
35. Maintenance & fault chart – komunikacja w zakresie obsługi siłowni
okrętowej, komunikaty urządzeń monitorujących pracę siłowni, poro-
zumiewanie się z członkami załogi, komunikacja w stanach alarmo-
wych i awaryjnych, wykrywanie i usuwanie uszkodzeń/usterek, dzia-
łania naprawcze; okresy warunkowe, konstrukcja wish
-„- 36. Relaying statements, questions, commands – mowa zależna,
następstwo czasów, konstrukcja had better, would rather
-„-
37. Pollution prevention, preparing safety measures, ballast handling,
liquid goods – komunikacja w zakresie obsługi statku, procedury ISM
i ISPS, urządzenia ochrony środowiska; wyrażanie przypuszczeń
z pomocą czasowników modalnych, must/may/might/can’t be, must/
may/might/can’t have been
-„- 38. Elementy układu sterowania, układ otwarty sterowania, układ stero-
wania zamknięty
-„- 39. Powtórzenie zagadnień gramatycznych, słownictwa i standardowych
zwrotów porozumiewania się na morzu
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 24
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 75 w tym e-learning
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 110
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VI
L
SEKP1–8 40. Microprocessor system – jednostka centralna, szyny, rodzaje pamięci,
nośniki magnetyczne
30
-„-
41. Programmable logic controller – regulatory programowalne, zdecen-
tralizowane systemy komputerowe, układy samomonitorujące, moni-
tory ekranowe
-„- 42. Control system logic – bramki logiczne
-„- 43. Monitoring systems – systemy alarmowe, systemy bezpieczeństwa,
kalibrowanie urządzeń
-„-
44. On board testing and maintenance – przepisy i zarządzenia dotyczące
kontroli i konserwacji systemów sterowania, alarmowych i bezpie-
czeństwa, sporządzanie specyfikacji remontów planowych i awaryj-
nych urządzeń elektrycznych i automatyki, prowadzenie dziennika
pracy służby elektrycznej i zapisy w okrętowej maszynowej księdze
wieczystej
-„-
45. Typical Diesel engines – spalinowe silniki tłokowe, elementy, systemy
funkcjonalne, parametry pracy, czytanie i zrozumienie instrukcji ob-
sługi
-„-
46. Korespondencja: sporządzanie zamówień materiałów elektrycznych,
zakresy remontów, reklamacje, opis awarii, protokół powypadkowy,
raporty, opinia zawodowa, zezwolenia na prace specjalne, listy kontro-
lne
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
3 Praca własna studenta 75 w tym e-learning
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 15
Łącznie 120
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 25
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny
Zadania pisemne; wejściówki; sprawdzian (min. 2); zadania w e-learning; odpowiedzi ustne; kolo-
kwium (min. 1)
EKP
1,2,3
Nie udziela odpowiedzi
lub wykazuje bardzo
ograniczoną znajomość
słownictwa i struktur
językowych uniemoż-
liwiającą wykonanie
zadania, chaotycznie
konstruuje wypowiedzi,
bardzo uboga treść,
niekomunikatywność,
mylenie i zniekształca-
nie podstawowych
informacji.
Uzyskuje poniżej 51%
punktów z prac pisem-
nych oraz wypowiedzi
Wykazuje ograniczoną
znajomość słownictwa
i struktur językowych,
popełnia liczne błędy
językowe znacznie za-
kłócające komunikację
i płynność wypowiedzi,
błędy w wymowie
i intonacji, formułuje
niepełne odpowiedzi na
niektóre pytania, odpo-
wiedzi częściowo odbie-
gające od treści zadane-
go pytania, dokonuje
niekompletnych, jedno-
stronnych prezentacji
ustnych lub pisemnych
zadanego materiału,
odtwórcza prezentacja.
Uzyskuje powyżej 51%
z prac pisemnych oraz
wypowiedzi
Reprezentuje zadowalają-
cy poziom znajomości
słownictwa i struktur
językowych, popełnia
błędy językowe nieznacz-
nie zakłócające komuni-
kację, nieznaczne zakłó-
cenia w płynności wypo-
wiedzi, stosuje poprawną
wymowę i intonację,
formułuje odpowiedzi
pełne nieznacznie odbie-
gające od treści zadanego
pytania, wykazuje prak-
tyczne posługiwanie się
wiadomościami wg poda-
nych wzorów w formie
pisemnej i w aspekcie
mowy, poprawnie kon-
struuje prezentacje, bogate
w treść.
Uzyskuje 70–80% punk-
tów z prac pisemnych oraz
wypowiedzi
Umiejętności wykazywane
przez studenta, wiedza, spraw-
ności językowe, stosowane
struktury językowe i słownic-
two wykraczają poza normy
programowe, nabycie umiejęt-
ności formułowania planu
działania, tworzenie oryginal-
nych pomysłów (na ocenę 5).
Wykazuje bardzo dobry poziom
znajomości słownictwa i struk-
tur językowych, popełnia nie-
liczne błędy językowe nie
zakłócające komunikacji, kon-
struuje wypowiedź płynną,
stosuje poprawną wymowę
i intonację, nabycie umiejętno-
ści interpretowania
i opiniowania, oraz formułowa-
nia problemów i hipotez (na
ocenę 4+).
Uzyskuje powyżej 80% punk-
tów z prac pisemnych oraz
wypowiedzi
Obecność Powyżej 6 godzin nie-
usprawiedliwionych
Lub Test
Marlins X Pisemny – 80%
Poziom –
junior engineer Ustny – Intermediate
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Laboratorium komputerowe
+ stacjonarne i internetowe programy
50 programów zawodowych, gramatycznych, testujących
+ DVD zawodowe: VHF, Mareng, Marlins, Oxford,
Profesor Henry, Seagull, Videotel itd.
Sala multimedialna + zestawy ćwiczeń Programy towarzyszące podręcznikom, skryptom DVD,
prezentacje własne
Magnetofony + podręczniki, skrypty Ćwiczenia na rozumienie – programy zawodowe i oryginalne
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Augustyniak-Klimczuk A., Mastalerz K.: English basics for marine engineering students.
2. Marlins: English for seafarers. Study Pack 1 & 2.
3. MARENG – program komputerowy
4. Standard maritime communication phrases – IMO
5. Wysocki H.: English for students of marine engineering.
6. Buczkowska W.: English across marine engineering.
7. Jędraszczak H., Mastalerz K.: English-Polish & Polish-English marine engineering dictionary.
8. van Kluijven P.: An English course for students St Marine College and for on board training.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 26
Literatura uzupełniająca
1. Gunia M., Mastalerz K.: Workbook on English grammar for mechanical engineering students.
2. Cowley J.: Running and maintenance of marine machinery.
3. Puchalski J.: Illustrated English Polish seaman’s dictionary.
4. Comfort J. et all: Basic technical English.
5. Programy komputerowe i DVD firmy Seagull
6. DVD – Videotell
7. Góral Z.: Angielsko-polski opis symulatora siłowni okrętowej.
8. Góral Z.: Angielsko-polski podręczny słownik mechanika okrętowego.
9. Jakowczyk E.: English for chief engineers.
10. Jakowczyk E.: English for mechanical engineering students.
11. Babicz J.: Shipbuilding dictionary.
12. Babicz J.: Dictionary of marine technology.
13. MacGeorge H.D.: Marine auxiliary machinery.
14. Blakey T.N.: English for maritime studies.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
mgr Krzysztof Mastalerz k.mastalerz@am.szczecin.pl SNJO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
mgr Katarzyna Zawadzka k.zawadzka@am.szczecin.pl SNJO
mgr Agnieszka Misiak a.misiak@am.szczecin.pl SNJO
mgr Rafał Litwin r.litwin@am.szczecin.pl SNJO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 27
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 2 Przedmiot: Wychowanie fizyczne
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I-II Semestry: I-III
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: ogólne
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
I 15 2 30
II 15 2 30
III 15 2 30 1
Razem w czasie studiów 90 1
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Brak przeciwwskazań do wysiłku fizycznego
Cele przedmiotu:
1. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności prawidłowego reagowania na sytuację zagrożenia życia
i zdrowia w wodzie
2. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności z zakresu organizacji i uczestnictwa w różnorodnych
formach aktywności ukierunkowanej na rozwój i utrzymanie sprawności fizycznej
3. Zapoznanie z zasadami bezpieczeństwa podczas treningu z wykorzystaniem sprzętu sportowego
oraz realizacja różnych form wysiłku fizycznego indywidualnego lub zespołowego
4. Kształtowanie nawyku aktywnego wykorzystania czasu wolnego i postaw prozdrowotnych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1
Ma wiedzę z zakresu ratownictwa wodnego. Ma wiedzę w zakresie technik
i metod stosowanych w celu kształtowania sprawności fizycznej w różnych
dyscyplinach sportu i rekreacji. Ma wiedzę z bezpieczeństwa i przepisów
dotyczących dyscyplin sportowych i rekreacyjnych
K_W08
EKP2
Umie zastosować posiadaną wiedzę w działaniach (w tym z ratownictwa),
potrafi realizować zadania ruchowe o charakterze sportowym w wodzie i na
lądzie w celu kształtowania sprawności fizycznej; Umie dobrać i korzystać ze
środków technicznego wspomagania treningu i wyposażenia ratowniczego
K_U09, K_U20
EKP3 Prezentuje postawę systematycznej dbałości o sprawność fizyczną umożliwia-
jąca działalność zawodową. Prezentuje postawę gotowości do współpracy
w zespole, odpowiedzialności za członków zespołu i wykonywane zadania
K_U04, K_K01
K_K04, K_K08
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 28
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–III:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Posiada wiedzę z zakresu technik i metod sto-
sowanych w kształtowaniu sprawności fizycznej
oraz prawidłowej postawy ciała. Ma wiedzę
o bezpieczeństwie i zasadach podczas ćwiczeń
w siłowni kulturystycznej studio fitness
EKP
1,3 x
SEKP2
Umie zastosować posiadaną wiedzę w działa-
niach, potrafi realizować zadania ruchowe
o charakterze sportowym w celu kształtowania
sprawności fizycznej i prawidłowej postawy
ciała. Umie dobrać środki technicznego wspo-
magania treningu i korzystać z nich
EKP2 x
SEKP3
Prezentuje postawę systematycznej dbałości
o sprawność fizyczną umożliwiająca działalność
zawodową. Prezentuje postawę gotowości do
współpracy w zespole, odpowiedzialności za
członków zespołu i wykonywane zadania
EKP3 x
SEKP4
Posiada wiedzę z zakresu technik i metod sto-
sowanych w kształtowaniu sprawności fizycznej
oraz różnych dyscyplin sportu i rekreacji (halo-
wych). Ma wiedzę o bezpieczeństwie i przepi-
sach dotyczących wybranych dyscyplinach spor-
towych
EKP
1,3 x
SEKP5
Umie zastosować posiadaną wiedzę w działa-
niach, potrafi realizować zadania ruchowe o
charakterze sportowym w celu kształtowania
sprawności fizycznej. Umie dobrać środki tech-
nicznego wspomagania treningu, standardowe
wyposażenie hal sportowych i korzystać z nich
EKP2 x
SEKP6
Posiada wiedzę z zakresu technik i metod sto-
sowanych w kształtowaniu sprawności fizycznej
oraz różnych dyscyplin sportu i rekreacji. Ma
wiedzę o bezpieczeństwie i przepisach dotyczą-
cych sportów wodnych
EKP
1,3 x
SEKP7
Umie zastosować posiadaną wiedzę w działa-
niach, potrafi realizować zadania ruchowe
o charakterze sportowym w wodzie w celu
kształtowania sprawności fizycznej. Umie do-
brać środki technicznego wspomagania treningu
i korzystać z nich
EKP2 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: I
L SEKP1,3
Zapoznanie z regulaminem siłowni i zasadami bezpieczeństwa na zaję-
ciach, higieną zajęć, właściwym korzystaniem z urządzeń oraz sprzętu na
siłowni, warunkami zaliczenia
30
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 29
SEKP1,2 Energetyka wysiłku, Pomiar i ocena siły mięśniowej – sprawdzian
SEKP2 Ćwiczenia izolowane jako ćwiczenia angażujące pojedyncze grupy mię-
śni
SEKP2 Ćwiczenia segmentowe jako ćwiczenia angażujące kilka dużych grup
mięśniowych
SEKP2 Ćwiczenia globalne jako ćwiczenia angażujące kompleksowo mięśnie
całego ciała
SEKP2 Wiosłowanie na ergometrze Concept II. Nauka techniki wiosłowania
SEKP1 Metody rozwoju wytrzymałości: ciągła, przemienna, powtórzeniowa,
interwałowa
SEKP1 Wybrane metody rozwoju siły: body building system, ciężkoatletyczna,
progresywna
SEKP1 Podstawowe metody kształtowania wytrzymałości siłowej: stacyjna,
obwodowa, strumieniowa
SEKP2 Ocena reakcji na obciążenia treningowe
SEKP2 Trening kulturystyczny i jego oddziaływanie na rozwój umiejętności
ćwiczących. Atlas ćwiczeń
SEKP2 Testy oceny sprawności i nabytych umiejętności. Doskonalenie techniki
wiosłowania na ergometrze. Rozkład sił na dystansie – sprawdzian
SEKP2 Praktyczne wykorzystanie znaczenia siły mięśniowej w życiu człowieka
SEKP1,2 Układanie własnego programu treningowego na zwiększenie poszcze-
gólnych cech układu mięśniowego
SEKP2 Testy oceny sprawności i nabytych umiejętności – wyciskanie w leżeniu.
Indywidualna poprawa sprawdzianów
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
Praca własna studenta 2
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami
Łącznie 32
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: II
L SEKP3,4
Zapoznanie z programem zajęć, regulaminem sali gier, wymogami oraz
omówienie bezpieczeństwa zajęć. Znaczenie rozgrzewki w zajęciach spor-
towych
30
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 30
SEKP5 Piłka koszykowa – nauka i doskonalenie kozłowania piłki oraz podań
i chwytów
SEKP5 Piłka koszykowa – nauka i doskonalenie rzutów piłką do kosza z miejsca,
biegu i wyskoku
SEKP5 Piłka koszykowa – nauka i doskonalenie elementów techniki indywidual-
nej
SEKP3,4 Piłka koszykowa – test sprawdzający umiejętności techniki indywidualnej
SEKP5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie odbić piłki sposobem oburącz gór-
nym i dolnym
SEKP3,5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie zagrywki – małe gry 2x2, 3x3
SEKP5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie ataku, ustawienie na boisku
SEKP5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie zastawienia
SEKP4,5 Piłka siatkowa – test sprawdzający umiejętność techniki indywidualnej
SEKP4,5 Badminton – zapoznanie z przepisami gry, nauka podstawowych umiejęt-
ności techniki indywidualnej
SEKP5 Badminton – doskonalenie podstawowych umiejętności techniki indywi-
dualnej, gry singlowe i deblowe
SEKP5 Unihokej – nauka i doskonalenie umiejętności techniki indywidualnej
SEKP3,5 Unihokej – nauka i doskonalenie systemów ataku i obrony – turniej gry
4x4
SEKP3,5 Tenis stołowy – nauka i doskonalenie umiejętności techniki indywidual-
nej, gry singlowe i deblowe
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
Praca własna studenta 2
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami
Łącznie 32
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: III
L
SEKP3,6
Zapoznanie z regulaminem basenu i zasadami bezpieczeństwa na zaję-
ciach, higieną zajęć w wodzie, wymaganym podstawowym wyposażeniem
osobistym, warunkami zaliczenia 30
SEKP7 Ćwiczenia oswajające w wodzie, diagnoza wstępna umiejętności pływac-
kich
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 31
SEKP7 Nauka leżenia w pozycji na plecach; Pływanie z pomocą deski
SEKP7 Nauka i doskonalenie naprzemianstronnej pracy nóg
SEKP7 Nauka pracy rąk w stylu grzbietowym
SEKP7 Nauka skoków do wody w różnych pozycjach: na nogi, kuczny
SEKP7 Nauka naprzemianstronnej pracy rąk kraulem
SEKP7 Podstawowe ćwiczenia z zanurzenia pod wodę (w miejscu)
SEKP3,7 Ćwiczenia grupowe w wodzie – piłka wodna – gra właściwa
SEKP7 Ocena techniki pływania na plecach i kraulem
SEKP7 Nauka pływania w płetwach po powierzchni
SEKP7 Nauka naprzemianstronnej pracy nóg w pozycji na boku – holowanie
SEKP7 Nauka pracy nóg w stylu klasycznym w pozycji na plecach i piersiach
SEKP6,7 Sprawdzian wytrzymałości w pływaniu
SEKP7 Pływanie w ubraniu roboczym w różnych pozycjach – kontrola efektów
kształcenia
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
1 Praca własna studenta 2
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami
Łącznie 32
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny zaliczenie
EKP1
Nie zna podstawowych
technik i metod stoso-
wanych w kształtowaniu
sprawności fizycznej
Posiada podstawowe wiado-
mości z zakresu kształtowa-
nia wybranych sprawności
fizycznej
Posiada wiadomości
z zakresu bezpieczeń-
stwa i metod kształto-
wania wybranych
sprawności fizycznej
Zna zasady i metody
kształtowania więk-
szości sprawności fiz.
oraz przepisy wybra-
nych dyscyplin sportu
i rekreacji
EKP2
Nie umie realizować
podstawowych zadań
ruchowych i korzystać
ze środków technicz-
nych wspomagania
treningu
Wykonuje zadania ruchowe
z dużymi odstępstwami od
wzorca, potrafi korzystać
z podstawowych środków
technicznych przy realizacji
prostych zadań ruchowych
Wykonuje zadania ru-
chowe z nielicznymi
odstępstwami od wzor-
ca, potrafi korzystać z
różnorodnych środków
technicznych
Wykonuje zadania
zgodnie ze wzorcem
i średnią efektywno-
ścią ruchu, dobiera
środki do prostego
zadania
EKP3
Nie pracuje systema-
tycznej lub utrudnia realizację zadań grupie
Pracuje systematycznie
z niskim zaangażowaniem w realizację zadań
Pracuje systematycznie
oraz jest zaangażowany
w realizację zadań;
dobra współpraca w zespole
Wykazuje aktywną
postawę w realizację
zadań i motywuje
innych członków
grupy do realizacji
zadań
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 32
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Trenażery do ćwiczeń siłowych Ergometr wioślarski, Orbitrek, rowerek stacjonarny
Przyrządy do ćwiczeń siłowych Przyrządy do ćwiczeń selektywnych – mięśni nóg, ramion, grzbietu,
brzucha
Przybory do ćwiczeń siłowych Hantle, gryfy, obciążenia
Wyposażenie Sali sportowej Kosze, bramki, drabinki, materace
Przybory sportowe Piłki, lotki, rakiety, kije hokejowe
Przybory pływackie Płetwy, łapki pływackie, kamizelki ratunkowe, deska, pianka
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Nawara H.: Badminton.
2. Abramuk D. i inni: Unihoc.
3. Bilski W.: Tenis stołowy.
4. Huciński T.: Koszykówka.
5. Zatyracz Z., Piasecki L.: Piłka siatkowa.
6. Orzech J.: Monografia treningu siły mięśniowej.
Literatura uzupełniająca
1. Kruszewski M.: Metody treningu i podstawy żywienia w sportach siłowych (trójbój siłowy, kultury-
styka, fitness, podnoszenie ciężarów).
2. Sieniek Cz.: Sporty całego życia.
3. Salski D.: Vademecum ratownika wodnego.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
mgr Artur Lipecki a.lipecki@am.szczecin.pl SWFiS
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
mgr Jakub Chuta j.chuta@am.szczecin.pl SWFiS
mgr Norbert Marchewka n.marchewka@am.szczecin.pl SWFiS
mgr Artur Jankowiak a.jankowiak@am.szczecin.pl SWFiS
dr Marian Zajączkowski m.zajaczkowski@am.szczecin.pl SWFiS
mgr Wojciech Jaśkiewicz w.jaskiewicz@am.szczecin.pl SWFiS
mgr Tadeusz Skrzypkowski t.skrzypkowski@am.szczecin.pl SWFiS
mgr Alojzy Gołąb a.golab@am.szczecin.pl SWFiS
mgr Robert Terczyński r.terczynski@am.szczecin.pl SWFiS
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 33
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 3 Przedmiot: Podstawy ekonomii
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I Semestry: I
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: ogólne
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
I 15 2 30 1
Razem w czasie studiów 30 1
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Przygotowanie do pracy przy stosowaniu zasad charakterystycznych dla gospodarki rynkowej
2. Zapoznanie z zasadami tworzenia, ewidencji i podziału dochodu narodowego oraz problematyką
wzrostu gospodarczego
3. Wyjaśnienie podstawowych kategorii mechanizmu rynkowego
4. Określenie roli poszczególnych podmiotów w procesie gospodarowania
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Zna i rozumie istotę, cele i prawidłowości gospodarowania K_W08, K_W11,
K_U08, K_K05
EKP2 Identyfikuje podstawowe elementy mechanizmu rynkowego K_W08, K_W11,
K_U08, K_K05
EKP3 Rozumie tworzenie, ewidencję i podział dochodu narodowego oraz
problematykę wzrostu gospodarczego
K_W08, K_W11,
K_U08, K_K05
EKP4 Określa rolę poszczególnych podmiotów w procesie gospodarowa-
nia
K_W08, K_W11,
K_U08, K_K05
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze I:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie
z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Definiuje i opisuje istotę, cele i prawidło-
wości gospodarowania EKP1,3 x
SEKP2 Zna problemy wzrostu gospodarczego EKP1,4 x
SEKP3 Identyfikuje podstawowe kategorie mecha-
nizmu rynkowego EKP2,3 x
SEKP4 Określa rolę poszczególnych podmiotów
w procesie gospodarowania EKP2,4 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 34
SEKP5 Wyjaśnia uwarunkowania współczesnych
procesów rozwojowych EKP1,3 x
SEKP6 Identyfikuje problemy rynku pracy EKP1,2 x
SEKP7 Zna zasady panujące na rynku kapitałowym
i pieniężnym EKP2,3 x
SEKP8 Określa problemy globalizacji gospodarki
światowej EKP1,3 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: I
A
SEKP1 Istota, cele i prawidłowości gospodarowania
30
SEKP1 Gospodarka jako system ekonomiczny. Charakterystyka podstawowych
systemów ekonomicznych
SEKP2 Tworzenie, ewidencja i podział dochodu narodowego
SEKP3 Gospodarka rynkowa – podstawowe kategorie
SEKP3 Rynek towarów i usług
SEKP7 Rynek papierów wartościowych. Funkcjonowanie giełdy
SEKP6 Rynek pracy. Podaż i popyt na pracę
SEKP6 Bezrobocie jako przejaw nierównowagi na rynku pracy. Rodzaje, przy-
czyny i skutki bezrobocia. Bezrobocie a inflacja
SEKP3 Przedsiębiorstwo w gospodarce rynkowej. Formy prawne, strategie roz-
woju przedsiębiorstwa
SEKP7 Polityka fiskalna. Budżet państwa
SEKP7 Dochody i wydatki budżetowe. Podatki – rodzaje
SEKP7 Polityka monetarna. Pieniądz – ewolucja pieniądza, jego funkcje pod-
stawowe operacje
SEKP7 Zadania i cele banków. Bank centralny
SEKP8 Międzynarodowa współpraca ekonomiczna i integracja gospodarcza
SEKP8 Główne problemy społeczno-ekonomiczne współczesnego świata
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
1 Praca własna studenta 13
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 45
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 35
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Ocena aktywności na zajęciach, zaliczenie pisemne w formie testu jednokrotnego wyboru
EKP1 Nie rozpoznaje prawi-
dłowości istotnych dla gospodarowania
Zna i rozumie istotę
gospodarowania
Rozumie istotę, potrafi
omówić cele gospodaro-wania
Określa wszystkie prawidło-
wości gospodarowania
EKP2
Nie zna podstawo-
wych działań mecha-nizmu rynkowego
Ukierunkowany wła-
ściwie określa elemen-
ty mechanizmu rynko-wego
Charakteryzuje elementy
i działanie mechanizmu
rynkowego, odnosi je do
problemów wzrostu
gospodarczego
Określa wzajemne zależności
między elementami mechani-
zmu rynkowego, w aspekcie
równowagi rynkowej; analizu-
je problemy wzrostu gospo-darczego
EKP3
Nie zna w podstawo-
wym zakresie i nie
rozumie pojęcia do-
chodu narodowego
Rozumie zasady two-
rzenia dochodu naro-dowego
Charakteryzuje zasady
tworzenia i podziału dochodu narodowego
Wykazuje pogłębioną wiedzę
o zasadach tworzenia i po-
działu dochodu narodowego;
określa mierniki dochodu narodowego
EKP4
Nie zna w podstawo-
wym zakresie procesu
gospodarowania i jego elementów
Ukierunkowany po-
prawnie określa po-
szczególne podmioty
w procesie gospodaro-wania
Charakteryzuje udział
poszczególnych podmio-
tów w procesie gospoda-rowania
Określa zasady racjonalnego
gospodarowania i odnosi je do
podmiotów gospodarczych
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Wykłady częściowo prowadzone w postaci prezentacji multimedialnej
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Samuelson P.K., Nordhaus W.D.: Ekonomia. PWN, Warszawa 2003.
2. Kwiatkowski E., Milewski R.: Podstawy ekonomii. PWN, Warszawa 2008.
3. Marciniak S.: Makro- i mikroekonomia – Podstawowe problemy. Wydawnictwo Naukowe PWN,
Warszawa 2001.
Literatura uzupełniająca
1. Nasiłowski M.: Podstawy mikro- i makroekonomii. Key Text, Warszawa 2006.
2. Beksiak J.: Ekonomia. Warszawa 2000.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. kpt. ż.w. Piotr Lewandowski p.lewandowski@am.szczecin.pl ZNEiS
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 36
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 4 Przedmiot: Nauka o pracy i kierowaniu*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: IV Semestry: VIII
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: ogólne
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu/bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VIII 12 2 24 1
Razem w czasie studiów 24 1
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Nabycie wiedzy z zakresu podstawowych pojęć dotyczących pracy i kierowania
2. Przyswojenie umiejętności organizacji oraz kierowania
3. Nabycie umiejętności organizacji pracy zespołowej
4. Opanowanie umiejętność motywacji i komunikacji w procesie pracy
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Zna podstawowe pojęcia i funkcje z zakresu pracy
i kierowania
K_W08, K_W09, K_U08, K_K03,
K_K04, K_K07, K_K08, K_K10
EKP2 Umie planować i organizować pracę w warunkach
zmian
K_W08, K_W09, K_U08, K_K03,
K_K04, K_K07, K_K08, K_K10
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VIII:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie
z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Definiuje pojęcia dotyczące pracy ludzkiej
i kierowania EKP1 x
SEKP2 Określa główne akty prawne regulujące
pracę ludzką EKP1 x
SEKP3 Charakteryzuje podstawowe funkcje kie-
rowania EKP1,2 x
SEKP4 Określa zasady organizacji pracy zespoło-
wej EKP1,2 x
SEKP5 Definiuje funkcje człowieka w procesie
pracy EKP1,2 x
SEKP6 Analizuje proces planowania pracy EKP2 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 37
SEKP7 Charakteryzuje funkcję motywowania
w pracy EKP2 x
SEKP8 Prezentuje zasady etyki zawodowej EKP1,2 x
SEKP9 Definiuje źródła stresu w zawodzie
marynarza EKP2 x
SEKP10 Określa zasady skutecznej komunikacji
w pracy EKP2 x
SEKP11 Analizuje pracę i kierowanie w warunkach
zmiany EKP2 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VIII
A
SEKP1 1. Podstawowe pojęcia dotyczące pracy ludzkiej i kierowania
24
SEKP2 2. Główne akty prawne regulujące pracę ludzką
SEKP3 3. Podstawowe funkcje kierowania
SEKP4 4. Zasady organizacji pracy zespołowej. Zasady sprawnej organizacji
pracy
SEKP5 5. Funkcje człowieka w procesie pracy
SEKP6 6. Planowanie pracy
SEKP6 7. Kierowanie ludźmi w procesie pracy
SEKP7 8. Motywowanie w pracy
SEKP8 9. Zasady etyki zawodowej. Etyczne aspekty pracy na morzu
SEKP9 10. Źródła stresu w zawodzie marynarza. Konflikty w pracy
SEKP10 11. Komunikacja w pracy
SEKP11 12. Praca i kierowanie w warunkach zmiany
Razem: 24
Razem w semestrze: 24
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 24
1 Praca własna studenta 14
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 40
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 38
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne
EKP1 Mniej niż 50% znajomości
zagadnień z zakresu nauki o pracy i kierowaniu
50% znajomości zagad-
nień z zakresu nauki o pracy i kierowaniu
70% znajomości zagad-
nień z zakresu nauki o pracy i kierowaniu
85% znajomości zagad-
nień z zakresu nauki o pracy i kierowaniu
EKP2 Mniej niż 50% znajomości
przedmiotowych zagad-nień
50% znajomości przed-
miotowych zagadnień
70% znajomości przed-
miotowych zagadnień
85% znajomości przed-
miotowych zagadnień
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Komputer, rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Stoner J., Freemanm R., Gilbert D.: Kierowanie. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
2011.
2. Penc J.: Decyzje i zmiany w organizacji. Centrum Doradztwa i Informacji Difin Sp. z o.o.,
Warszawa 2008.
3. Jarmołowicz W.: Gospodarowanie pracą we współczesnym przedsiębiorstwie. Wydawnictwo
Forum Naukowe, Poznań 2007.
4. Penc J.: Nowoczesne kierowanie ludźmi. Difin, Warszawa 2007.
5. Dannelon A.: Kierowanie zespołami. Helion, Gliwice 2007.
6. Hardingham A.: Praca w zespole. Petit, Warszawa 2004.
7. Sajkiewicz A., Sajkiewicz Ł.: Nowe metody pracy z ludźmi. Poltext, Warszawa 2002.
Literatura uzupełniająca
1. Griffin R.W.: Podstawy zarządzania organizacjami. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
2010.
2. Forsyth P.: Efektywne zarządzanie czasem. Wydawnictwo Helion, Gliwice 2004.
3. Anderson R.: Organizacja zebrań. K.E. Liber, Warszawa 2003.
4. Christowa Cz.: Podstawy budowy i funkcjonowania portowych centrów logistycznych. Wydawnic-
two Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2005.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr Artur Rzempała a.rzempala@am.szczecin.pl ZOiZ/IZT/WIET
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 39
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 5 Przedmiot: Ochrona własności intelektualnej
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: V
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: ogólne
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
V 15 1 15 1
Razem w czasie studiów 15 1
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawową wiedzą nt. prawa autorskiego, ochro-
ny autorskich praw osobistych i autorskich praw majątkowych, cechy patentu i wzoru użytkowe-
go oraz procedury ich zgłaszania, odpowiedzialności karnej w zakresie naruszeń prawa autor-
skiego i ochrony patentowej
2. Wykształcenie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z „obiektami” będącymi
przedmiotem prawa autorskiego i ochrony patentowej, posługiwanie się przepisami regulującymi
prawo autorskie oraz ochronę patentową oraz znajomość procedury zgłaszania patentu i wzoru
użytkowego
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 We właściwy sposób potrafi rozpoznawać i stosować podstawową
wiedzą nt. prawa autorskiego i ochrony patentowej
K_W10, K_U01,
K_U04, K_U08
EKP2 Posiada umiejętność posługiwania się przepisami regulującymi prawo
autorskie oraz ochronę patentową
K_W10, K_U01,
K_U04, K_U08
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Zna i umie stosować przepisy regulujące prawo
autorskie oraz ochronę patentową oraz autorskie
prawo osobiste i autorskie prawo majątkowe
EKP
1,2 x
SEKP2 Orientuje się w zakresie przedmiotu i podmiotu
prawa autorskiego EKP1 x
SEKP3
Zna zakres korzystania z chronionych utworów
i czas trwania autorskich praw majątkowych
oraz przechodzenie i zbywanie praw autorskich
i majątkowych
EKP1 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 40
SEKP4
Zna i umie stosować ochronę utworów audiowi-
zualnych i programów komputerowych, ochronę
autorskich praw osobistych i autorskich praw
majątkowych oraz ochronę wizerunku, adresata
korespondencji i tajemnicy źródeł informacji
EKP
1,2 x
SEKP5 Zna prawa do artystycznych wykonań i nauko-
wych dokonań oraz organizacje zbiorowe zarzą-
dzające prawami autorskimi
EKP
1,2 x
SEKP6
Zna i umie stosować podstawowe pojęcia
z ochrony patentowej: patent, wzór użytkowy
oraz procedurę zgłaszania patentu i wzoru użyt-
kowego
EKP1 x
SEKP7 Zna odpowiedzialność karną w zakresie naru-
szeń prawa autorskiego i ochrony patentowej
EKP
1,2 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: V
A
SEKP1 Przepisy regulujące prawo autorskie oraz ochronę patentową
15
SEKP2 Przedmiot i podmiot prawa autorskiego
SEKP1,2,3 Autorskie prawa osobiste i autorskie prawa majątkowe
SEKP3,4 Zakres korzystania z chronionych utworów i czas trwania autorskich praw
majątkowych
SEKP3 Przechodzenie i zbywanie praw autorskich i majątkowych
SEKP4 Szczegóły ochrony utworów audiowizualnych i programów komputero-
wych
SEKP4 Ochrona autorskich praw osobistych i autorskich praw majątkowych
SEKP4 Ochrona wizerunku, adresata korespondencji i tajemnicy źródeł informacji
SEKP5 Prawa do artystycznych wykonań i naukowych dokonań
SEKP5 Organizacje zbiorowe zarządzające prawami autorskimi
SEKP6 Ochrona patentowa – ogólne informacje
SEKP6 Patent – cechy charakterystyczne, zastrzeganie praw
SEKP6 Wzór użytkowy – cechy charakterystyczne, zastrzeganie praw
SEKP6 Organizacja ochrony patentowej w Polsce – procedura zgłaszania patentu
i wzoru użytkowego
SEKP7 Odpowiedzialność karna w zakresie naruszeń prawa autorskiego i ochrony
patentowej
Razem 15
Razem w semestrze: 15
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 41
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 15
1 Praca własna studenta 10
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 1
Łącznie 26
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Zaliczenie pisemne
EKP1
EKP2
Nie posiada żadnej
wiedzy nt. prawa
autorskiego i paten-towego
Posiada minimalną
wiedzę nt. prawa
autorskiego i paten-towego
Potrafi we właściwy sposób
w znacznej części posługiwać
się zagadnieniami związanymi
z prawem autorskiego i paten-towym
Potrafi we właściwy sposób
w pełni posługiwać się za-
gadnieniami związanymi
z prawem autorskiego i patentowym
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej
Literatura:
Literatura podstawowa
1. USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
2. USTAWA z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej.
Literatura uzupełniająca
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr hab. inż. Zbigniew Matuszak z.matuszak@am.szczecin.pl IESO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 42
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 6 Przedmiot: Matematyka
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I–II Semestry: I–III
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: podstawowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
I 15 2E 3 30 45 6
II 15 1 2 15 30 4
III 15 1E 2 15 30 5
Razem w czasie studiów 60 105 15
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. W zakresie wiedzy: podstawa programowa dla szkół ponadpodstawowych – działania w zbiorze
liczb rzeczywistych, wyrażenia algebraiczne, – funkcje: liniowa, kwadratowa, wielomiany, funk-
cja wykładnicza, funkcje trygonometryczne, – rachunek wektorowy i geometria analityczny na
płaszczyźnie, – ciągi liczbowe, – rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna
2. W zakresie umiejętności: – posługiwanie się wzorami skróconego mnożenia, wykonywanie dzia-
łań na potęgach i pierwiastkach – rozwiązywanie równań i nierówności algebraicznych – wyko-
nywanie działań na wektorach – badanie monotoniczności ciągów liczbowych – stosowanie wzo-
rów trygonometrycznych – obliczanie prawdopodobieństwa oraz podstawowych parametrów
statystycznych
Cele przedmiotu:
1. Wyposażenie w wiedzę z wybranych działów matematyki oraz wykształcenie umiejętności posłu-
giwania się aparatem matematycznym do rozwiązywania problemów o charakterze technicznym
2. Zapoznanie z podstawowymi dyscyplinami matematycznymi koniecznymi do studiowania na
kierunkach technicznych
3. Wyrobienie umiejętności ścisłego formułowania problemów w oparciu o język matematyczny
4. Osiągnięcie umiejętności logicznego rozumowania, stosowania metody dedukcji do formułowania
i interpretowania wniosków
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Ma uporządkowaną i ugruntowaną wiedzę z podstawowych działów
matematyki K_W01
EKP2 Ma wiedzę z zakresu matematyki niezbędną do formułowania i rozwią-
zywania zagadnień z wybranej dyscypliny inżynierskiej K_W01
EKP3
Potrafi korzystać z metod matematycznych wspomaganych techniką
cyfrową do symulacji komputerowych oraz wyciągania wniosków
i interpretowania wyników obliczeń
K_U04, K_U05,
K_U06
EKP4 Ma umiejętność korzystania z literatury matematycznej oraz zasobów
internetowych
K_U01, K_U04,
K_U13
EKP5 Ma umiejętność stosowania wiedzy z matematyki do studiowania na
danym kierunku studiów technicznych
K_U05, K_U06
K_U07, K_K01
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 43
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I, II i III:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Zna podstawowe zagadnienia z rachunku róż-
niczkowego funkcji jednej i wielu zmiennych
rzeczywistych
EKP
1,2,4 x
SEKP2 Zna podstawowe zagadnienia z rachunku cał-
kowego funkcji jednej zmiennej rzeczywistej
EKP
1,2,4 x
SEKP3 Umie wyznaczać pochodne funkcji jednej
zmiennej
EKP
1,2,3 x
SEKP4 Umie wyznaczać ekstrema funkcji i przedziały
monotoniczności
EKP
1,2,3 x
SEKP5 Umie wyznaczać punkty przegięcia i przedzia-
ły wypukłości i wklęsłości
EKP
1,2,3 x
SEKP6
Umie wyznaczać asymptoty. Umie wszech-
stronnie badać przebieg zmienności jednej
zmiennej rzeczywistej
EKP
1,2,3 x
SEKP7 Umie wyznaczać różniczkę zupełną i stosować
ją w rachunku błędów
EKP
1,2,3 x
SEKP8 Umie wyznaczać ekstrema lokalne, globalne
i warunkowe funkcji wielu zmiennych
EKP
1,2,3 x
SEKP9 Umie rozwijać funkcję jednej i wielu zmien-
nych według wzoru Taylora
EKP
1,2,3 x
SEKP10 Umie stosować metody całkowania do wyzna-
czania całek nieoznaczonych
EKP
1,2,3 x
SEKP11 Umie obliczać całki oznaczone, całki niewła-
ściwe
EKP
1,2,3 x
SEKP12 Umie obliczać pola figur płaskich, długości
łuków, objętości i pola powierzchni obroto-
wych za pomocą całek
EKP
1,2,3 x
SEKP13
Zna podstawowe zagadnienia z algebry wyż-
szej: zbiór liczb zespolonych, macierze, wy-
znaczniki, układy równań liniowych
EKP
1,2,4 x
SEKP14 Zna podstawowe zagadnienia z rachunku wek-
torowego i geometrii analitycznej przestrzeni
kartezjańskiej trójwymiarowej
EKP
1,2,4 x
SEKP15 Zna podstawowe zagadnienia z rachunku cał-
kowego funkcji wielu zmiennych
EKP
1,2,4 x
SEKP16 Umie wykonywać działania na liczbach zespo-
lonych oraz rozwiązywać równania algebra-
iczne w zbiorze liczb zespolonych
EKP
1,2,3 x
SEKP17 Umie rozwiązywać układy równań liniowych
za pomocą wyznaczników i macierzy
EKP
1,2,3 x
SEKP18 Umie wykonywać działania na wektorach
w przestrzeni R3
EKP
1,2,3 x
SEKP19 Umie wyznaczać równania płaszczyzn i pro-
stych oraz obliczać odległości
EKP
1,2,3 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 44
SEKP20 Umie obliczać całki wielokrotne i krzywoli-
niowe
EKP
1,2,3 x
SEKP21 Zna podstawowe zagadnienia z teorii szeregów
liczbowych i funkcyjnych
EKP
1,2,4 x
SEKP22 Zna podstawowe zagadnienia z teorii równań
różniczkowych zwyczajnych I i II rzędu
EKP
1,2,4 x
SEKP23 Zna podstawy rachunku prawdopodobieństwa
i statystyki matematycznej
EKP
1,2,4 x
SEKP24 Umie badać zbieżności szeregów liczbowych
i funkcyjnych
EKP
1,2,4 x
SEKP25 Umie rozwijać funkcję w szereg Taylora oraz
wyznaczać całki nieelementarne za pomocą
szeregów potęgowych
EKP
1,2,3 x
SEKP26
Umie rozwiązywać wybrane typy równań róż-
niczkowych zwyczajnych I i II rzędu metodą
kwadratur
EKP
1,2,3 x
SEKP27 Umie obliczać prawdopodobieństwo zdarzeń
losowych oraz wyznaczać parametry zmien-
nych losowych
EKP
1,2,3 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: I
A
SEKP1
Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej rzeczywistej: wiadomości
uzupełniające dotyczące funkcji (funkcje cyklometryczne), granic ciągów
i funkcji, pochodna i różniczka funkcji, pochodne i różniczki wyższych
rzędów, twierdzenia o wartości średniej, wzór Taylora, reguły de L’Hos-
pitala, wszechstronne badanie przebiegu zmienności funkcji
30 SEKP2
Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej rzeczywistej; całka nieozna-
czona, podstawowe twierdzenia, metody całkowania, całkowanie funkcji
wymiernych, niewymiernych i trygonometrycznych, całka oznaczona
(definicja według Riemanna), podstawowe twierdzenia i własności całki
oznaczonej, całki niewłaściwe, zastosowania całki oznaczonej w geometrii
SEKP1
Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych: zbiory płaskie, definicja
funkcji wielu zmiennych, granica i ciągłość funkcji dwóch zmiennych,
pochodne cząstkowe, pochodne funkcji złożonej, różniczka zupełna, po-
chodne cząstkowe i różniczki zupełne wyższych rzędów, zastosowanie
różniczki zupełnej w rachunku błędów, wzór Taylora, ekstrema funkcji
wielu zmiennych
Razem: 30
Ć
SEKP
3,4,5,6
Wyznaczanie pochodnych funkcji jednej zmiennej; wyznaczanie ekstre-
mów funkcji i przedziałów monotoniczności; wyznaczanie punktów prze-
gięcia i przedziałów wypukłości i wklęsłości; wyznaczanie asymptot;
wszechstronne badania przebiegu zmienności jednej zmiennej rzeczywi-
stej 45
SEKP
7,8,9
Wyznaczanie różniczki zupełnej i stosowania jej w rachunku błędów;
wyznaczanie ekstremów lokalnych, globalnych i warunkowych funkcji
wielu zmiennych; rozwijanie funkcji jednej i wielu zmiennych według
wzoru Taylora
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 45
SEKP
10,11,12
Stosowanie metod całkowania do wyznaczania całek nieoznaczonych;
obliczanie całek oznaczonych, całek niewłaściwych, całek wielokrotnych
i krzywoliniowych; obliczanie całek oznaczonych, całek niewłaściwych,
całek wielokrotnych i krzywoliniowych; obliczanie pól figur płaskich,
długości łuków, objętości i pól powierzchni obrotowych za pomocą całek
Razem: 45
Razem w semestrze: 75
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 75
6 Praca własna studenta 80
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 10
Łącznie 165
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: II
A
SEKP13
Algebra wyższa: zbiór liczb zespolonych, definicja liczby zespolonej,
postać kartezjańska i trygonometryczna liczby zespolonej, wzór de
Moivre’a, działania na liczbach zespolonych. Macierze i wyznaczniki:
definicja macierzy, rodzaje macierzy, działania na macierzach, macierz
odwrotna, definicja i własności wyznaczników, rząd macierzy, układy
równań liniowych, wzory Cramera, twierdzenie Kroneckera–Capelliego
15 SEKP14
Geometria analityczna w przestrzeni R3: rachunek wektorowy, równania
płaszczyzny i prostej, odległość punktu od prostej, odległość punktu od
płaszczyzny i prostej, odległość prostej od prostej, powierzchnia stopnia
drugiego, powierzchnie obrotowe
SEKP15
Rachunek całkowy funkcji wielu zmiennych: definicja i podstawowe wła-
sności całki podwójnej w obszarze normalnym, całka potrójna, zamiana
całek wielokrotnych na całki iterowane, zamiana zmiennych, całki krzy-
woliniowe, twierdzenie Greena, zastosowania geometryczne całek wielo-
krotnych i całek krzywoliniowych
Razem: 15
Ć
SEKP
16,17
Wykonywanie działań na liczbach zespolonych oraz rozwiązywania rów-
nań algebraicznych w zbiorze liczb zespolonych; rozwiązywanie układów
równań liniowych za pomocą wyznaczników i macierzy
30 SEKP
18,19
Wykonywanie działań na wektorach w przestrzeni R3; wyznaczanie rów-
nań płaszczyzn i prostych oraz obliczania odległości
SEKP20 Obliczanie całek wielokrotnych i krzywoliniowych; zastosowanie całek
wielokrotnych i krzywoliniowych w geometrii
Razem: 30
Razem w semestrze: 45
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 46
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
4 Praca własna studenta 50
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 8
Łącznie 103
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: III
A
SEKP21
Szeregi liczbowe i funkcyjne: definicja szeregu liczbowego, kryteria
zbieżności szeregów o wyrazach nieujemnych, szeregi naprzemienne,
szeregi liczbowe warunkowo i bezwzględnie zbieżne, ciągi i szeregi funk-
cjonalne, szeregi potęgowe, szereg Taylora
15
SEKP22
Równania różniczkowe zwyczajne: równania różniczkowe rzędu pierw-
szego (wybrane typy), równania różniczkowe rzędu drugiego (przypadki
szczególne), równania różniczkowe liniowe drugiego rzędu o stałych
współczynnikach
SEKP23
Rachunek prawdopodobieństwa: zdarzenia elementarne, zdarzenia losowe,
definicja prawdopodobieństwa, własności prawdopodobieństwa, prawdo-
podobieństwo warunkowe, niezależność zdarzeń losowych, schemat Be-
roulliego, prawdopodobieństwo całkowite, wzór Bayesa, zmienne losowe
typu skokowego i typu ciągłego, rozkłady prawdopodobieństwa zmien-
nych losowych, parametry zmiennych losowych, zmienne losowe dwu-
wymiarowe typu skokowego i typu ciągłego, kowariancja, współczynnik
korelacji, zmienne losowe skorelowane, niezależność zmiennych loso-
wych
SEKP23
Podstawy statystyki matematycznej: podstawowe pojęcia i twierdzenia,
wybrane rozkłady prawdopodobieństwa występujące w statystyce mate-
matycznej, estymatory i ich podstawowe własności, metody uzyskiwania
estymatorów, przedziały ufności, weryfikacja hipotez statystycznych, pod-
stawowe testy statystyczne
Razem: 15
Ć
SEKP
24,25
Badanie zbieżności szeregów liczbowych i funkcyjnych; rozwijanie funk-
cji w szereg Taylora oraz wyznaczania całek nieelementarnych za pomocą
szeregów potęgowych
30 SEKP26 Rozwiązywanie wybranych typów równań różniczkowych zwyczajnych
I i II rzędu metodą kwadratur
SEKP27
Obliczanie prawdopodobieństw zdarzeń losowych oraz wyznaczania pa-
rametrów zmiennych losowych; wyznaczanie przedziałów ufności; wery-
fikacja hipotez statystycznych
Razem: 30
Razem w semestrze: 45
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 47
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
5 Praca własna studenta 60
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 10
Łącznie 115
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Egzamin ustny, egzamin pisemny, prace kontrolne, sprawdziany, zadania domowe
SEKP1, SEKP3, SEKP4, SEKP5, SEKP6, SEKP7, SEKP8
Obliczanie
granic ciągów
liczbowych
i granic funkcji
Nie potrafi obliczyć
żadnej granicy ciągu oraz funkcji
Potrafi obliczać
granice ciągu, które-
go wyrazy są ilora-
zami wielomianów,
oblicza granice
funkcji elementar-
nych w punkcie
i w ∞, wyznacza
asymptoty funkcji wymiernych
Jak na ocenę 3 plus: oblicza nie-
zbyt trudne granice ciągów
i funkcji w punkcie, w ∞ prowa-
dzący do symboli nieoznaczonych
∞/∞, ∞–∞, bada ciągłość funkcji
opisanych jednym równaniem,
wyznacza asymptoty funkcji nie-wymiernych.
Oblicza granice ciągów i funkcji
o różnym stopniu trudności, wyko-
rzystuje twierdzenie o trzech cią-
gach do obliczania granic ciągów, bada ciągłość funkcji sklejanych
Jak na ocenę 4 plus:
na podstawie definicji
wykazuje, że dana
liczba jest granicą ciągu, granicą funkcji.
Stosuje specjalistycz-
ny język matematycz-
ny przy opisywaniu
rozwiązań zadań,
problemów wykorzy-
stuje ciągi liczbowe
i ich granice, funkcje
i ich granice
Obliczanie
pochodnych funkcji
Nie potrafi wyzna-
czyć pochodnych funkcji
Wyznacza pochodne
i różniczki funkcji
elementarnych, sumy
funkcji, różnicy
funkcji, iloczynu
stałej i funkcji, ilo-
czynu dwóch funkcji
elementarnych,
ilorazu dwóch funk-cji elementarnych
Jak na ocenę 3 plus: wyznacza
pochodne i różniczki funkcji zło-
żonych z dwóch funkcji, podaje
interpretację geometryczną po-
chodnej funkcji, stosuje różniczkę
funkcji w obliczeniach przybliżo-
nych, na podstawie definicji wy-
znacza pochodną funkcji wymier-nej.
Wyznacza pochodne i różniczki
funkcji wielokrotnie złożonych,
bada różniczkowalność niezbyt
skomplikowanych funkcji, na
podstawie definicji wyznacza
pochodną funkcji trygonometrycz-nej, logarytmicznej, niewymiernej
Jak na ocenę 4 plus:
bada różniczkowal-
ność funkcji o różnym
stopniu trudności,
stosuje twierdzenie
o pochodnej funkcji odwrotnej.
Stosuje specjalistycz-
ny język matematycz-
ny przy opisywaniu
rozwiązań zadań,
problemów wykorzy-
stując pojęcie po-chodnej funkcji
Stosowanie
pochodnych funkcji
Nie potrafi stosować
pochodnych funkcji
Bada monotonicz-
ność funkcji elemen-
tarnych, wyznacza
ekstrema tych funk-
cji, bada wypukłość,
wklęsłość funkcji
elementarnych,
wyznacza ich punkty
przegięcia, stosuje
regułę de l’Hospitala
do wyliczenia grani
ilorazu funkcji ele-mentarnych
Jaka na ocenę 3 plus: bada mono-
toniczność funkcji złożonych z
dwóch funkcji, wyznacza ekstrema
tych funkcji, bada wypukłość
i wklęsłość tych funkcji, wyznacza
ich punkty przegięcia, stosuje
regułę de l’Hospitala do wyliczenia
granic ilorazu, iloczynu różnicy
takich funkcji, wyznacza asympto-ty różnych funkcji.
Bada monotoniczność, wypukłość,
wklęsłość różnych funkcji, wyzna-
cza ich ekstrema oraz punkty
przegięcia, stosuje regułę de
l’Hospitala do wyznaczania granic
Jak na ocenę 4 plus:
bada przebieg zmien-ności różnych funkcji.
Stosuje specjalistycz-
ny język matematycz-
ny przy opisywaniu
rozwiązań zadań,
problemów prowa-
dzących do badania
monotoniczności,
wypukłości, wklęsło-
ści funkcji, wyzna-
czania ich ekstremów, punktów przegięcia
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 48
różnych funkcji, zapisuje wzór
Taylora i Maclaurina dla wielo-
mianu funkcji wymiernej, wykład-
niczej, trygonometrycznej
Wyznaczanie
pochodnych
cząstkowych funkcji
Nie potrafi wyzna-
czać pochodnych cząstkowych funkcji
Wyznacza pochodne
cząstkowe pierwsze-
go i drugiego rzędu
prostych funkcji dwóch zmiennych
Jak na ocenę 3 plus: wyznacza
pochodne cząstkowe pierwszego,
drugiego i trzeciego rzędu prostych funkcji trzech zmiennych.
Wyznacza różniczki zupełne funk-cji dwóch zmiennych
Jak na ocenę 4 plus:
wyznacza różniczki
zupełne funkcji trzech zmiennych.
Wyznacza pochodne
kierunkowe funkcji
dwóch zmiennych
Stosowanie
pochodnych
cząstkowych funkcji
Nie potrafi zastoso-
wać pochodnych cząstkowych
Wyznacza ekstrema
prostych funkcji dwóch zmiennych
Jak na ocenę 3 plus: oblicza przy-
bliżoną wartość wyrażenia.
Wyznacza najmniejszą, największą
wartość prostej funkcji dwóch
zmiennych w obszarze domknię-tym i ograniczonym
Jak na ocenę 4 plus:
wyznacza ekstrema
różnych funkcji dwóch zmiennych.
Stosuje specjalistycz-
ny język matematycz-
ny przy opisywaniu
rozwiązań zadań,
problemów
z wykorzystaniem
pochodnych cząstko-
wych funkcji dwóch zmiennych
Obliczanie
całek
Nie potrafi obliczyć
całki z wielomianu
Oblicza całki
z wielomianów
Stosuje całkowanie przez podsta-
wianie lub przez części we wska-zanych całkach.
Stosuje całkowanie przez podsta-
wianie i przez części we wskaza-
nych całkach
Potrafi samodzielnie
dobrać metodę całko-wania i ją zastosować
SEKP2, SEKP10, EKP11, SEKP12
Wyznaczanie
wielkości
geometrycznych
Nie potrafi naryso-
wać obszaru, którego
dotyczy zadanie lub
nie potrafi wyzna-
czyć pola tego ob-szaru
Rysuje obszar we
współrzędnych
kartezjańskich,
którego pole trzeba
obliczyć i wyznacza to pole
Wyznacza wskazaną wielkość
geometryczną we współrzędnych kartezjańskich.
Wyznacza wskazaną wielkość
geometryczną w opisie parame-trycznym
Wyznacza wskazaną
wielkość geometrycz-
ną we współrzędnych biegunowych.
Wyznacza wielkości
geometryczne w
dowolnych współ-rzędnych
Metody oceny Prace kontrolne, sprawdziany, zadania domowe
SEKP13–19
Wykonywanie
działań
w zbiorze
liczb zespolonych
Nie potrafi wykonać
żadnego działania w
zbiorze liczb zespo-lonych
Podaje postać karte-
zjańską, trygonome-
tryczną liczby zespo-
lonej i jej interpreta-
cję geometryczną,
podaje liczbę sprzę-
żoną do danej liczby
zespolonej, dodaje,
odejmuje, mnoży,
dzieli liczby zespo-
lone w postaci karte-
zjańskiej, mnoży i
dzieli liczby zespo-
lone w postaci try-
gonometrycznej,
stosuje wzór de
Moivre’a do zapisa-
nia n-tej potęgi
liczby zespolonej,
stosuje wzór na k-ty
pierwiastek liczby zespolonej
Jak na ocenę 3 plus: podaje postać
wykładniczą liczby zespolonej,
wyznacza n-tą potęgę liczby zespo-
lonej i wynik pozostawia (o ile to
możliwe) w postaci kartezjańskiej,
wyznacza pierwiastki z liczby
zespolonej na podstawie definicji
i twierdzenia oraz wynik pozosta-
wia (o ile to możliwe) w postaci kartezjańskiej.
Rozwiązuje proste równania w zbiorze liczb zespolonych
Jak na ocenę 4 plus:
interpretuje geome-
trycznie podane zbio-ry liczb zespolonych.
Stosuje specjalistycz-
ny język matematycz-
ny przy opisywaniu
rozwiązań zadań,
problemów, w których
pojawiają się liczby zespolone
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 49
Wykonywanie
działań
w zbiorze macierzy
Nie potrafi wykonać
żadnych działań w zbiorze macierzy
Dodaje, odejmuje
macierze, mnoży
macierz przez skalar,
wyznacza macierz
transponowaną
macierzy, mnoży
macierze kwadrato-
we, oblicza wy-
znacznik macierzy
stopnia 1, 2 i stopnia
3 stosując wzór Sarussa
Jak na ocenę 3 plus: wyznacza
iloczyn macierzy niekoniecznie
kwadratowych, znajduje macierz
odwrotną do danej macierzy, obli-
cza wyznacznik macierzy kwadra-
towej stopnia n z definicji (rozwi-
nięcie Laplace’a).
Wykonuje ciągi działań na macier-
zach, rozwiązuje równania macie-
rzowe, oblicza rząd macierzy wykorzystując pojęcie minora
Jak na ocenę 4 plus:
oblicza wyznacznik
macierzy stopnia n
przy pomocy twier-
dzeń i własności
wyznacznika, oblicza
rząd macierzy dopro-
wadzając macierz do
postaci zredukowanej.
Stosuje specjalistycz-
ny język matematycz-
ny przy opisywaniu
rozwiązań zadań, problemów
Rozwiązywanie
układów
równań
liniowych
Nie potrafi rozwią-
zywać układów równań liniowych
Stosuje metodę
macierzową i metodę
Cramera do rozwią-
zania układu równań
o trzech niewiado-
mych i trzech rów-naniach
Jak na ocenę 3 plus: stosuje meto-
dę macierzową i metodę Cramera
do rozwiązywania układów rów-
nań o n niewiadomych i n równa-
niach.
Na podstawie twierdzenia Kronec-
kera-Capelliego ustala liczbę roz-wiązań układu równańliniowych
Jak na ocenę 4 plus:
podaje rozwiązania
układu równań linio-
wych o n niewiado-
mych i m równaniach.
Stosuje specjalistycz-
ny język matematycz-
ny przy opisywaniu
rozwiązań zadań,
problemów prowa-
dzących do układów równań liniowych
Zapisuje
równanie płaszczyzny
Nie potrafi zapisać
równania płaszczy-zny
Zapisuje równanie
płaszczyzny mając
podany punkt nale-
żący do płaszczyzny
i wektor normalny
płaszczyzny, oblicza
odległość punktu od
płaszczyzny, potrafi
wyznaczyć współ-
rzędne wektora
normalnego płasz-
czyzny na podstawie
określenia współ-
rzędnych wektora
i podać równanie
płaszczyzny, znajdu-
je punkt przecięcia płaszczyzn
Jak na ocenę 3 plus: znajduje
równanie płaszczyzny mając dane
dwa wektory równoległe do tej
płaszczyzny, ale nie równoległe
względem siebie, potrafi napisać
równanie płaszczyzny mając dane
trzy punkty należące do tej płasz-
czyzny, bada czy dane dwie płasz-
czyzny są równoległe, prostopadłe,
wyznacza kąt między tymi płasz-
czyznami, oblicza odległość mię-
dzy płaszczyznami.
Znajduje równanie płaszczyzny
przechodzącej przez dany punkt i
równoległej do innej płaszczyzny,
znajduje równanie płaszczyzny
przechodzącej przez dany punkt
i prostopadłej do danych dwóch
płaszczyzn nierównoległych, poda-
je równanie odcinkowe płaszczy-
zny, znajduje równanie płaszczy-
zny równoległej do danej płasz-
czyzny i oddalonej od niej o poda-
ną odległość
Jak na ocenę 4 plus:
znajduje równania
płaszczyzn dwusiecz-
nych kątów między
danymi płaszczyzna-
mi, znajduje równanie
płaszczyzny przecho-
dzącej przez daną oś
układu współrzędnych
i tworzącej dany kąt
z pewną daną płasz-
czyzną, znajduje
punkt symetryczny
danego punktu wzglę-
dem danej płaszczy-
zny.
Stosuje specjalistycz-
ny język matematycz-
ny przy opisywaniu
rozwiązań zadań, problemów
Zapisuje równanie prostej
w przestrzeni
trójwymiarowej
Nie potrafi zapisać
równania prostej
Zapisuje równanie
parametryczne
i kanoniczne prostej
mając podany punkt
należący do prostej
i wektor równoległy
do tej prostej, potrafi
podać równanie
parametryczne
i kanoniczne tej
prostej mając dane
dwa punkty należące do szukanej prostej
Jak na ocenę 3 plus: znajduje
równanie prostej mając dany punkt
należący do tej prostej i równanie
pewnej prostej równoległej lub
prostopadłej do szukanej prostej,
znajduje kąt między prostymi
zadanymi w postaci parametrycz-
nej lub kanonicznej, znajduje
wzajemne położenie par prostych
zadanych w postaci parametrycz-
nej lub kanonicznej, znajduje
odległość punktu od prostej zada-
nej w postaci parametrycznej lub
kanonicznej, znajduje odległość
między prostymi równoległymi
zadanymi w postaci parametrycz-
Jak na ocenę 4 plus:
znajduje równania
dwusiecznych kątów
między prostymi
zadanymi różnymi
równaniami, znajduje
równanie prostej
przechodzącej przez
dany punkt
i przecinającej dwie
proste, znajduje punkt
symetryczny do dane-
go punktu względem
danej prostej. Stosuje
specjalistyczny język
matematyczny przy
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 50
nej lub kanonicznej.
Przedstawia prostą daną w postaci
krawędziowej w postaci parame-
trycznej, znajduje kąt między
prostymi zadanymi w postaci
krawędziowej, znajduje wzajemne
położenie par prostych zadanych
w postaci krawędziowej, znajduje
odległość punktu od prostej zada-
nej w postaci krawędziowej, znaj-
duje odległość między prostymi
równoległymi zadanymi w postaci
krawędziowej, znajduje odległość między prostymi skośnymi
opisywaniu rozwiązań zadań, problemów
Rozwiązuje
zadania
dotyczące
prostej i płaszczyzny
Nie potrafi rozwią-
zać żadnego zadania
dotyczącego prostej
i płaszczyzny
Znajduje punkt
przecięcia prostej
podanej w postaci
parametrycznej i płaszczyzny
Jak na ocenę 3 plus: oblicza kąt,
jaki tworzy prosta podana
w postaci parametrycznej lub
kanonicznej z płaszczyzną, znajdu-
je równanie płaszczyzny przecho-
dzącej przez proste podane w
postaci parametrycznej lub kano-
nicznej.
Oblicza kąt, jaki tworzy prosta
podana w postaci krawędziowej
z płaszczyzną, znajduje równanie
płaszczyzny przechodzącej przez
dwie proste zadane w postaci
krawędziowej, znajduje równanie
płaszczyzny przechodzącej przez
dany punkt i prostopadłej do pro-
stej zadanej w postaci krawędzio-
wej
Jak na ocenę 4 plus:
znajduje rzut prostej
na płaszczyznę, znaj-
duje rzut punktu na
płaszczyznę, znajduje rzut punktu na prostą.
Stosuje specjalistycz-
ny język matematycz-
ny przy opisywaniu
rozwiązań zadań, problemów
SEKP20
Obliczanie
całek
wielokrotnych
i krzywolinio-
wych
Nie potrafi obliczyć
żadnej całki
Umie obliczać jeden,
wskazany, typ całek
Umie obliczać dwa, wskazane,
typy całek.
Umie obliczać trzy, wskazane, typy całek
Potrafi samodzielnie
rozróżnić typy całek
i większość z nich obliczyć.
Potrafi samodzielnie
rozróżnić typy całek i je obliczyć
Metody oceny Egzamin ustny, egzamin pisemny, prace kontrolne, sprawdziany, zadania domowe
SEKP21, SEKP24, SEKP25
Badanie
zbieżności szeregów
Nie potrafi zbadać
zbieżności szeregów
Sprawdza warunek
konieczny zbieżności
szeregu, znajduje
sumy wybranych
szeregów, bada
zbieżność prostych
szeregów liczbo-
wych o wyrazach
nieujemnych za
pomocą kryterium
d’Alemberta, Cau-chy’ego i całkowego
Jak na ocenę 3 plus: bada zbież-
ność szeregów liczbowych o wyra-
zach nieujemnych o średnim stop-
niu trudności za pomocą kryterium
d’Alemberta, Cauchy’ego, całko-
wego prowadzącego do całkowa-
nia bezpośredniego, przed podsta-wienie, przez części.
Bada zbieżność szeregów liczbo-
wych o wyrazach nieujemnych
o różnym stopniu trudności za
pomocą kryterium d’Alemberta,
Cauchy’ego całkowego prowadzą-
cego do całkowania bezpośrednie-
go, przed podstawianie, przez
części, bada zbieżność szeregów o
wyrazach dowolnych za pomocą
kryterium Leibniza, wyznacza
promień i przedział zbieżności
wybranych szeregów potęgowych
Jak na ocenę 4 plus:
bada zbieżność nie-
zbyt skomplikowa-
nych szeregów
o wyrazach nieujem-
nych za pomocą kry-
terium porównawcze-go.
Bada zbieżność jedno-
stajną wybranych szeregów funkcyjnych
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 51
Rozwijanie
funkcji
w szereg Taylora
Nie potrafi rozwijać
funkcji w szereg Taylora
Rozwija funkcje
wymierne w szereg Taylora, Maclaurina
Jak na ocenę 3 plus: rozwija w
szereg Taylora i Maclaurina wy-
brane funkcje niewymierne, trygo-
nometryczne, wykładnicze
i logarytmiczne, oblicza przybliżo-
ne wartości liczb niewymiernych,
korzystając z otrzymanych rozwi-nięć.
Rozwija w szereg Taylora, Mac-
laurina funkcje cyklometryczne
Jak na ocenę 4 plus:
oblicza przybliżone
wartości całek ozna-
czonych korzystając
z rozwinięcia w sze-
regi potęgowe i od-
powiednich twierdzeń
dotyczących całkowa-
nia i różniczkowania
szeregów funkcyj-nych.
Stosuje specjalistycz-
ny język matematycz-
ny przy opisywaniu
rozwiązań zadań,
problemu z wykorzy-
staniem szeregów
potęgowych
SEKP22, SEKP26
Rozwiązywanie
równań
różniczkowych
o zmiennych rozdzielonych
Nie potrafi rozdzielić
zmiennych
Potrafi rozdzielić
zmienne
Potrafi rozdzielić zmienne
i obliczyć całkę dla jednej zmien-nej.
Potrafi rozdzielić zmienne i obliczyć całki dla obu zmiennych
Rozwiązuje równania
i wynik zostawia w postaci uwikłanej.
Rozwiązuje równania
i wynik przedstawia
w postaci nieuwikła-
nej
Rozwiązywanie
równań
różniczkowych jednorodnych
Nie potrafi prze-
kształcić równania
do postaci jednorod-
nej lub nie potrafi
zastosować podsta-
wienia
Potrafi przekształcić
równanie do postaci
jednorodnej i zasto-sować podstawienie
Potrafi przekształcić równanie do
postaci jednorodnej zastosować
podstawienie i obliczyć całkę dla jednej zmiennej.
Potrafi przekształcić równanie do
postaci jednorodnej zastosować
podstawienie i obliczyć całki dla obu zmiennych
Rozwiązuje równania
i wynik zostawia w postaci uwikłanej.
Rozwiązuje równania
i wynik przedstawia
w postaci nieuwikła-
nej
Rozwiązywanie
równań
różnych typów
Nie potrafi rozwią-
zać żadnego ze wskazanych równań
Umie rozwiązywać
jeden, wskazany, typ równań
Umie rozwiązywać dwa, wskaza-
ne, typy równań.
Umie rozwiązywać trzy, wskazane, typy równań
Potrafi samodzielnie
rozróżnić typy równań
i je rozwiązać, wyniki
zostawiając w postaci uwikłanej.
Potrafi samodzielnie
rozróżnić typy równań
i je rozwiązać, wyniki
przedstawiając
w postaci nieuwikła-
nej
Rozwiązywanie
równań
różniczkowych
liniowych drugiego rzędu
Nie potrafi rozwią-
zać żadnego ze wskazanych równań
Umie rozwiązywać
równanie różnicz-
kowe liniowe jedno-
rodne
Umie wyznaczać rozwiązanie
szczególne równań jednorodnych.
Umie rozwiązać równanie różnicz-
kowe niejednorodne o stałych współczynnikach
Potrafi wyznaczyć
rozwiązanie szczegól-
ne równania liniowe-
go niejednorodnego.
Potrafi rozwiązać
równanie różniczkowe
dotyczące zagadnień
technicznych
SEKP23, SEKP27
Wyznaczanie
prawdopodo-
bieństwa zdarzeń
Nie potrafi wyzna-
czyć prawdopodo-
bieństwa zdarzeń losowych
Wyznacza prawdo-
podobieństwo na
podstawie klasycznej
definicji prawdopo-
dobieństwa
Jak na ocenę 3 plus: wyznacza
prawdopodobieństwo całkowite, zna pojęcie schematu Bernoulliego
Jak na ocenę 4 plus:
wyznacza prawdopo-
dobieństwo na pod-
stawie wzoru Bayesa,
stosuje specjalistycz-
ny język matematycz-
ny przy opisywaniu rozwiązań zadań
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 52
Określenie
zmiennej losowej,
typu zmiennej
losowej, wyzna-
czanie parame-
trów zmiennej losowej
Nie zna pojęcia
zmiennej losowej
Zna przykłady
zmiennej losowej
typu ciągłego i typu
dyskretnego. Wy-
znacza funkcje
zmiennych losowych typu ciągłego
Jak na ocenę 3 plus: wyznacza
funkcję zmiennej losowej typu
dyskretnego i typu ciągłego. Wy-
znacza parametry zmiennej loso-
wej. Wylicza prawdopodobieństwo bazując na rozkładzie normalnym
Jak na ocenę 4 plus:
zna podstawowe
rozkłady zmiennych
losowych typu dys-
kretnego i ciągłego,
stosuje specyficzny
język matematyczny
przy opisywaniu
rozwiązań zadań
Wyznaczanie
przedziałów ufności
Nie potrafi wyzna-
czyć parametrów
z próby niezbędnych
do wyznaczania
wskazanego prze-
działu ufności
Oblicza parametry
z próby niezbędne do
wyznaczania wska-
zanego przedziału ufności
Wyznacza wszystkie elementy
składowe wskazanego przedziału
ufności, wyznacza przedziały ufności
Wyznacza odpowied-
ni przedział ufności,
wybiera odpowiednią
metodę i ocenia uzy-skane wyniki
Weryfikacja
hipotez
statystycznych
Nie potrafi wyzna-
czyć statystyki te-
stowej na podstawie wskazanej próby
Wyznacza statystykę
testową na podstawie
wskazanej próby
Wyznacza statystykę testową oraz
wartość krytyczną, weryfikuje
wskazaną hipotezę
Formułuje samodziel-
nie hipotezę i ją wery-
fikuje oraz interpretu-je uzyskane wyniki
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Konwencjonalne Tablica, rzutnik, pisma, podręczniki, skrypty, zbiory zadań
Multimedialne Komputer, rzutnik multimedialny
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Lassak M.: Matematyka dla studiów technicznych. Supremum 2002.
2. Winnicki K., Landowski M.: Wykłady z matematyki. Skrypt dla studentów AM, Szczecin 2008.
3. Zbiór zadań z matematyki. Skrypt pod redakcją Krupińskiego R. Dział Wyd. AM w Szczecinie,
Szczecin 2005.
4. Krupiński R., Zalewski Z.: Rachunek prawdopodobieństwa. Skrypt dla studentów WSM w Szcze-
cinie, Szczecin 1992.
Literatura uzupełniająca
1. Janowski W.: Matematyka, tom I, II. PWN, Warszawa.
2. Kasyk L., Krupiński R.: Poradnik matematyczny. Dział Wyd. AM w Szczecinie, 2006.
3. Krupiński R.: Repetytorium z matematyki. Dział Wyd. AM w Szczecinie, 2004.
4. Gajek L., Kałuszkac M.: Wnioskowanie statystyczne. WNT, Warszawa 1969.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Zbigniew Zalewski z.zalewski@am.szczecin.pl Zakład Matematyki
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Zbigniew Zalewski z.zalewski@am.szczecin.pl Zakład Matematyki
dr hab. Zenon Zwierzewicz, prof. AM z.zwierzewicz@am.szczecin.pl Zakład Matematyki
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 53
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 7 Przedmiot: Fizyka
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I Semestry: I–II
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: podstawowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
I 15 2 2 30 30 4
II 15 1E 2 15 30 5
Razem w czasie studiów 45 60 9
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. W zakresie wiedzy:
Z fizyki: w zakresie podstawy programowej dla szkół ponad gimnazjalnych.
Z matematyki:
– wyrażenia algebraiczne i działania matematyczne;
– działania na wektorach (dodawanie, odejmowanie, iloczyn skalarny, iloczyn wektorowy);
– funkcje liniowe, kwadratowe, logarytmiczne;
– funkcje trygonometryczne, podstawowe wzory trygonometryczne;
– podstawy rachunku różniczkowego funkcji jednej zmiennej;
– pochodna funkcji i interpretacja geometryczna;
– całka oznaczona i nieoznaczona funkcji jednej zmiennej
2. W zakresie umiejętności:
Z fizyki:
– opisywanie i wyjaśnianie podstawowych zjawisk fizycznych z zastosowaniem opisu matema-
tycznego obowiązującego w szkole ponad gimnazjalnej.
Z matematyki:
– posługiwania się aparatem matematycznym i metodami matematycznymi do opisywania
i modelowania zjawisk i procesów fizycznych
Cele przedmiotu:
1. Kształcenie studentów w zakresie podstaw fizyki jako nauki o własnościach otaczającego nas
świata i zachodzących w nim zjawisk oraz kojarzenie na tej podstawie wzajemnej zależności mię-
dzy przyczynami i skutkami procesów zachodzących w świecie materialnym
2. Poznanie teorii fizycznych stanowiących podstawę rozwoju technologicznego
3. Wyrobienie umiejętności logicznego myślenia – analizy faktów i wyciągania na ich bazie kon-
struktywnych wniosków
4. Zrozumienie konieczności ustawicznego podnoszenia osobistych kwalifikacji zawodowych w
warunkach ciągłego rozwoju wiedzy i technologii
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 54
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Posiada podstawową wiedzę teoretyczną i praktyczną z zakresu fizyki
klasycznej i współczesnej K_W01
EKP2 Posiada umiejętność wykonywania pomiarów fizycznych, rozumienia
metodyki pomiarów fizycznych, analizy danych pomiarowych, pre-
zentacji oraz interpretacji wyników pomiarów
K_W01, K_W06,
K_U01, K_U08
EKP3
Posiada umiejętności samodzielnego stosowania zdobytej wiedzy
z fizyki do studiowania na wyspecjalizowanym kierunku studiów
technicznych oraz do rozwijania własnych umiejętności po podjęciu
pracy zawodowej
K_W01, K_U01,
K_U04, K_K01
EKP4
Posiada kompetencje do samodzielnego i odpowiedzialnego diagno-
zowania i innowacyjnego rozwiązywania problemów technicznych /
technologicznych wymagających integracji wiedzy z różnych dzie-
dzin w szczególności wiedzy z zakresu kursu fizyki
K_W01, K_U01,
K_K10
EKP5
Posiada umiejętności samokształcenia i skutecznego wykorzystywa-
nia zasobów informacyjnych, w tym międzynarodowych źródeł in-
formacji w zakresie praw i zjawisk fizycznych zachodzących w ota-
czającej nas rzeczywistości. Rozumie, że konieczność kształcenia
ustawicznego w rozwoju zawodowym wynikająca z tempa zmian
w standardzie i stosowanej technologii wymaga znajomości podsta-
wowych praw fizyki
K_W01, K_U01,
K_U04, K_K01
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I i II:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Potrafi definiować pojęcia i wielkości fizyczne
z wykorzystaniem poznanego aparatu matema-
tycznego, odczytywać sens fizyczny z ich de-
finicji; ustalać zależności od innych wielkości
fizycznych
EKP
1,2,3,4 x x
SEKP2 Zna jednostki podstawowych wielkości fizycz-
nych
EKP
1,2,3,4 x
SEKP3 Potrafi opisać i wyjaśnić podstawowe zjawiska
z zakresu fizyki klasycznej w oparciu o pozna-
ne prawa i zasady
EKP
1,2,3,4 x
SEKP4
Umie przedstawić graficznie zależności wiel-
kości fizycznych od różnych parametrów, oraz
ich interpretacja
EKP
1,2,3,4 x
SEKP5 Formułuje prawa i zasady fizyczne i zapisuje
je w języku matematyki
EKP
1,2,3,4 x
SEKP6
Posiada umiejętność pomiaru podstawowych
wielkości fizycznych i prezentowania wyni-
ków pomiarów na wykresach zależności wiel-
kości fizycznych
EKP
1,2,3,4 x
SEKP7 Swobodnie posługuje się wybranymi urządze-
niami kontrolno-pomiarowymi
EKP
1,2,3,4 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 55
SEKP8 Kojarzy zjawiska fizyczne z określonymi
urządzeniami stosowanymi w technice
EKP
1,2,3,4 x
SEKP9
Formułuje własne poglądy na temat funkcjo-
nowania aparatury na bazie podstawowych
praw fizyki
EKP
1,2,3,4 x x
SEKP10 Zestawia układy pomiarowe do przeprowadze-
nia badań właściwości fizycznych przy roz-
wiązywaniu zagadnień technicznych
EKP
1,2,3,4 x
SEKP11 Umie wykonać niezbędne obliczenia wielkości
fizycznej z wykorzystaniem definicji i praw
EKP
1,2,3,4 x x
SEKP12 Korzysta z literatury potrzebnej do rozwiązy-
wania określonych zagadnień technicznych,
a nawet naukowych
EKP
1,2,4,5 x x
SEKP13 Umie pracować indywidualnie i zespołowo EKP
1,2,4,5 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: I
A
SEKP1–5,11
1. Elementy rachunku wektorowego. Kinematyka punktu mate-
rialnego. Ruch prostoliniowy jednostajny i zmienny. Ruch
krzywoliniowy
30
SEKP1–5,11 2. Dynamika punktu materialnego. Siły bezwładności, siła Corioli-
sa
SEKP1–5,11 3. Praca. Moc. Energia. Zasady zachowania energii i pędu
SEKP1–5,11
4. Oddziaływania grawitacyjne (prawo powszechnego ciążenia.
Siła grawitacji, a ciężar ciała. Prawa Keplera, I i II prędkość ko-
smiczna. Pole grawitacyjne – wielkości fizyczne opisujące pole
(natężenie i potencjał pola grawitacyjnego). Praca w centralnym
polu grawitacyjnym, energia potencjalna pola grawitacyjnego
SEKP1–5,11
5. Moment siły i moment bezwładności. Twierdzenie Steinera. Za-
sady dynamiki ruchu obrotowego. Energia ruchu obrotowego.
Zasada zachowania momentu pędu
SEKP1–5,11 6. Drgania harmoniczne swobodne, tłumione i wymuszone. Skła-
danie drgań harmonicznych równoległych i prostopadłych
SEKP1–5,11
7. Fale mechaniczne. Kryteria klasyfikacji fal. Pojęcia i wielkości
fizyczne opisujące ruch falowy. Równanie płaskiej fali harmo-
nicznej
SEKP1–5,11
8. Odbicie i załamanie fali, zasada Huygensa. Dyfrakcja i interfe-
rencja fal. Fale stojące. Równanie fali stojącej. Fale akustyczne.
Podstawy akustyki. Efekt Dopplera
SEKP1–5,11
9. Pojęcie cieczy lepkiej i doskonałej. Prawo ciągłości strugi.
Równanie Bernoulliego – przykłady i zastosowania. Jednostki
ciśnienia. Prawa Pascala i Archimedesa
SEKP1–5,11
10. Podstawy teorii kinetyczno-molekularnej gazów. Parametry
termodynamiczne. Rozkład Maxwella i Boltzmanna. Zasady
termodynamiki. Przemiany gazowe. Ciepło właściwe. Elementy
kalorymetrii
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 56
SEKP1–5,11
11. Podstawowe prawa elektrostatyki, prawo Coulomba, prawo
Gaussa. Pole elektryczne – natężenie i potencjał pola. Pojem-ność elektryczna
SEKP1–5,11 12. Prąd elektryczny. Prawa Ohma i Kirchhoffa. Pojęcie oporu
elektrycznego
SEKP1–5,11 13. Pole magnetyczne. Pole magnetyczne wokół przewodnika z
płynącym prądem. Prawo Biota-Savarta
SEKP1–5,11 14. Wzbudzanie prądów zmiennych. Drgania w obwodzie LC. Re-
zonans w obwodzie RLC. Prawa Maxwella
SEKP1–5,11 15. Fale elektromagnetyczne
Razem: 30
L
SEKP6–9,13 16. Wyznaczanie ciepła parowania i topnienia
30
SEKP6–10,13 17. Wyznaczanie współczynnika rozszerzalności liniowej ciał sta-
łych metodą elektryczną
SEKP6–9,11,13 18. Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu
SEKP6–9,12,13 19. Badanie drgań własnych struny metodą rezonansu
SEKP6–9,11,13 20. Wyznaczanie stosunku cp/cv
SEKP6–9,12,13 21. Wyznaczanie przyśpieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła
rewersyjnego
SEKP6–9,12,13 22. Wyznaczanie momentu bezwładności żyroskopu
SEKP6–9,12,13 23. Wyznaczanie współczynnika sztywności
SEKP6–10,13 24. Wyznaczanie częstości generatora na podstawie dudnień i
krzywych Lissajous
SEKP6–10,13 25. Badanie zależności oporu metalu i półprzewodnika od tempera-
tury
SEKP6–10,13 26. Wyznaczanie siły elektromotorycznej i oporu wewnętrznego
ogniwa metodą kompensacji
SEKP6–10,13 27. Sprawdzanie twierdzenia Steinera
SEKP6–10,13 28. Wyznaczanie logarytmicznego dekrementu tłumienia przy po-
mocy wahadła fizycznego
SEKP6–10,13 29. Sprawdzanie prawa Ohma dla obwodów prądu stałego
SEKP6–10,13 30. Przemiany energii mechanicznej na równi pochyłej
Razem: 30
Razem w semestrze: 60
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
4 Praca własna studenta 20
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 85
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 57
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: II
A
SEKP1–3,5,9,12 31. Elementy STW
15
SEKP1–3,5,9,12 32. Podstawy teorii pasmowej ciał stałych. Własności ciał sta-
łych. Przewodniki, półprzewodniki i izolatory
SEKP1–3,5,9,12 33. Magnetyczne własności materii. Ferromagnetyzm
SEKP1–3,5,9,12
34. Stara teoria kwantów. Promieniowanie termiczne. Fotoefekt
zewnętrzny. Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Compto-
na
SEKP1–3,5,9,12 35. Zasada nieoznaczoności Heisenberga. Fale materii de Bro-
glia – dualizm korpuskularno – falowy materii
SEKP1–3,5,9,12 36. Promieniotwórczość naturalna i sztuczna. Prawo rozpadu
promieniotwórczego. Defekt masy – energia wiązania
SEKP1–3,5,9,12
37. Reakcje jądrowe. Rozszczepienie jądra atomowego. Wybra-
ne problemy i zastosowania fizyki jądrowej – energetyka ją-
drowa
SEKP1–3,5,9,12 38. Skażenia radioaktywne i ich szkodliwość dla organizmów
żywych. Przykłady skażeń radioaktywnych
Razem: 15
L
SEKP1,6,8,10,11,13 39. Wyznaczanie stosunku e/m
30
SEKP1,6,8,10,11,13 40. Wyznaczanie pracy wyjścia
SEKP1,6,8,10,11,13 41. Wyznaczanie krzywej namagnesowania pierwotnego
SEKP1,6,8,10,11,13 42. Pomiar rozkładu prędkości elektronów termoemisji
SEKP1,6,8,10,11,13 43. Wyznaczanie prędkości ultradźwięków
SEKP1,6,8,10,11,13 44. Badanie drgań relaksacyjnych
SEKP1,6,8,10,11,13 45. Sprawdzanie prawa Stefana-Boltzmanna
SEKP1,6,8,10,11,13 46. Badanie zjawiska fotoelektrycznego
SEKP1,6,8,10,11,13 47. Badanie rezonansu w obwodzie prądu zmiennego
SEKP1,6,8,10,11,13 48. Badanie efektu Halla
SEKP1,6,8,10,11,13 49. Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dy-
frakcyjnej
SEKP1,6,8,10,11,13 50. Wyznaczanie absorpcji i energii promieniowania
SEKP1,6,8,10,11,13 51. Badanie widm przy pomocy spektroskopu
SEKP1,6,8,10,11,13 52. Wyznaczanie temperatury Curie ferrytu
SEKP1,6,8,10,11,13 53. Wyznaczanie charakterystyki termopary Fe-Cu
Razem: 30
Razem w semestrze: 45
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
5 Praca własna studenta 15
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 10
Łącznie 70
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 58
Metody i kryteria oceny:
Kryteria / Ocena 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Sprawozdanie / raport, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze
EKP1
Kryterium 1
Zakres wiedzy i jej zrozumienie
Nie zna i nie rozumie
podstawowych praw
fizyki, nie zna pod-
stawowych jednostek
Zna podstawowe pra-
wa i jednostki, wyka-
zuje jednak pewne
problemy ze zrozumie-
niem i prawidłową interpretacją
Demonstruje dobre zrozu-
mienie zagadnień
i umiejętność wykorzysta-
nia aparatu matematyczne-go
Ma znacznie rozsze-
rzoną, usystematyzo-
waną wiedzę , potrafi
wykorzystać zalecaną literaturę
Metody oceny Sprawozdanie / raport, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, zaliczenie ćwiczeń
EKP2
Kryterium 1
Zakres wiedzy i jej
zrozumienie
Nie potrafi wykonać
podstawowych po-
miarów z wykorzy-
staniem odpowied-
nich mierników. Nie
zna praw fizycznych
leżących u podstaw eksperymentu
Potrafi dokonać pomia-
ru podstawowych
wielkości fizycznych,
przy niewielkiej pomo-
cy prowadzącego
zajęcia. Rozumie
zachodzące w ekspe-rymencie zjawiska
Potrafi samodzielnie doko-
nać pomiaru podstawo-
wych wielkości fizycznych,
a także zestawić prosty
układ pomiarowy. Potrafi
interpretować zachodzące
w eksperymencie zjawiska
i wyciągać właściwe wnio-
ski
Potrafi samodzielnie
dokonać pomiaru róż-
nych wielkości fizycz-
nych, a także zestawić
układ pomiarowy.
Rozumie zachodzące
zjawiska, oraz przy-czyny błędu
Metody oceny Zaliczenie laboratoriów, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, sprawozdanie
EKP3
Kryterium 1
Umiejętność pomia-
ru podstawowych
wielkości fizycz-nych
Nie potrafi wykonać
podstawowych po-
miarów z wykorzy-
staniem odpowied-nich mierników
Potrafi dokonać pomia-
ru podstawowych
wielkości fizycznych,
przy niewielkiej pomo-
cy prowadzącego zajęcia
Potrafi samodzielnie doko-
nać pomiaru podstawo-
wych wielkości fizycznych,
a także zestawić prosty układ pomiarowy
Potrafi samodzielnie
dokonać pomiaru róż-
nych wielkości fizycz-
nych, a także zestawić układ pomiarowy
EKP3
Kryterium 2
Znajomość rachun-ku błędu
Nie rozumie przy-
czyn powodujących
powstanie błędu
pomiarowego ani
wyznaczyć go przy
pomocy metod anali-
tycznych
Zna przyczyny powo-
dujące powstanie błędu
pomiarowego oraz
proste metody rachun-ku błędu
Dodatkowo wymienia
ograniczenia metod, zakła-
da dozwolony błąd lub
przybliżenie obliczeń, ilustruje je graficznie
Ocenia możliwości
wykorzystania metod
w różnych przypad-kach. Podaje przykłady
EKP4
Kryterium 1
Zakres wiedzy
i poprawność
obliczeń
Nie zna podstawo-
wych praw, ani rów-
nań opisujących zjawiska fizyczne
Zna podstawowe rów-
nania i potrafi je prze-kształcać
Potrafi przeanalizować
problem wybierając odpo-
wiednie równania, prze-
kształcać je, oraz wykonać działania na jednostkach
Potrafi znaleźć rozwią-
zania alternatywne
wskazać zalety i wady różnych metod
Metody oceny Zaliczenie ćwiczeń / laboratoriów, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze
EKP5
Kryterium 1
Efektywne korzy-
stanie z zajęć,
umiejętność samo-
kształcenia i rozu-
mienie potrzeby
ciągłego pogłębia-nia wiedzy
Nie wykazuje wła-
ściwej aktywności na
zajęciach, umiejętno-
ści samodzielnego
przyswajania i pogłę-biania wiedzy
Wykazuje niezbędną,
do efektywnego ucze-
nia się, aktywność
Wykazuje zaangażowanie
w procesie uczenia się.
Identyfikuje i rozwiązuje
problem przy nieznacznej pomocy nauczyciela
Pracuje samodzielnie,
wykazuje chęć pogłę-
biania wiedzy. Rozwija
swą inicjatywę, kry-
tyczne myślenie
i potrzebę doskonalenia
zawodowego
EKP5
Kryterium 2
Umiejętność wyko-
rzystania informacji źródłowych
Nie potrafi wyszukać
podstawowych in-
formacji odnośnie
analizowanych za-gadnień fizycznych
W podstawowym
zakresie korzysta z
międzynarodowych
wydawnictw oraz internetu
Samodzielnie wykorzystuje
międzynarodowe wydaw-
nictwa i inne zasoby infor-
macyjne w tym elektro-
niczne wersje przekazu danych
Swobodnie , w pogłę-
bionym zakresie wyko-
rzystuje międzynaro-
dowe wydawnictwa
i inne zasoby informa-cyjne
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 59
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Konwencjonalne Tablica, rzutnik, pisma, podręczniki, skrypty, instrukcje stanowiskowe i zestawy
programowych ćwiczeń laboratoryjnych, regulamin pracy i instrukcja BHP obowią-
zujące w laboratorium
Multimedialne Komputer, rzutnik multimedialny, programy dydaktyczne z fizyki
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Halliday D., Resnick R., Walker J.: Podstawy fizyki. PWN, 2007.
2. Bobrowski Cz.: Fizyka – krótki kurs. WNT, 2004.
3. Kirkiewicz J., Chrzanowski J., Bieg B., Pikuła R.: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Cz. I. Szczecin
2001.
4. Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Cz. II pod redakcją J. Kirkiewicza. WSM, Szczecin 2003.
Literatura uzupełniająca
1. Massalski J., Massalska M.: Fizyka dla inżynierów. Cz. I. WNT, Warszawa 2005.
2. Dryński T.: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Wyd. VII, PWN, Warszawa 1977.
3. Januszajtis A.: Fizyka dla politechnik. PWN, Warszawa 1991.
4. Jezierski K., Kołodka B., Sierański K.: Zadania z rozwiązaniami – skrypt do ćwiczeń z fizyki dla
studentów I roku Wyższych Uczelni. Część I i II. Oficyna Wydawnicza Scripta, Wrocław 2000.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr Janusz Chrzanowski j.chrzanowski@am.szczecin.pl KFiCh
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr Bohdan Bieg b.bieg@am.szczecin.pl KFiCh
mgr Marcin Krogulec m.krogulec@am.szczecin.pl KFiCh
dr Ryszard Pikuła r.pikula@am.szczecin.pl KFiCh
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 60
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 8 Przedmiot: Automatyka i robotyka*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: II–III Semestry: IV–V
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: podstawowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
IV 15 2 2 30 30 2
V 15 1E 1 15 15 3
Razem w czasie studiów 45 30 15 5
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Matematyka, fizyka, elektrotechnika, mechanika
Cele przedmiotu:
1. Poznanie własności, funkcji i opisu matematycznego ciągłych i dyskretnych, liniowych i nieli-
niowych elementów automatyki
2. Poznanie struktury oraz własności ciągłych i dyskretnych układów regulacji automatycznej,
a także układów sterowania automatycznego
3. Nabycie umiejętności wykonywania podstawowych obliczeń dla liniowego ciągłego i dyskretne-
go układu regulacji
4. Nabycie umiejętności nastrojenia układu regulacji automatycznej
5. Poznanie budowy i podstawy programowania robota
6. Poznanie zasady regulacji predykcyjnej
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1 Zna zasadę pracy, strukturę i własności typowych i zaawansowanych linio-
wych i nieliniowych elementów oraz układów regulacji automatycznej K_W03, K_U01
EKP2 Zna budowę robota, własności jego elementów składowych oraz zasady jego
programowania K_W03
EKP3 Potrafi wykonać podstawowe obliczenia dla ciągłego układu regulacji / ste-
rowania K_W03, K_U05
EKP4 Potrafi stroić układ regulacji na żądane wymagania (jakość) K_W03, K_U05
EKP5 Umie zaprojektować prosty układ logiczny kombinacyjny i sekwencyjny K_W03, K_U14
EKP6 Zna własności sieci komputerowych przemysłowych K_W03
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 61
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach IV i V:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Charakteryzuje ciągłe układy regulacji i ste-
rowania EKP1 x x
SEKP2 Objaśnia charakterystyki statyczne i dyna-
miczne elementów automatyki EKP1 x x
SEKP3 Charakteryzuje i interpretuje algorytmy regu-
latorów liniowych EKP4 x x
SEKP4 Wymienia i objaśnia kryteria jakości regulacji
i weryfikuje układy regulacji pod ich kątem EKP4 x x
SEKP5 Rozróżnia stabilne i niestabilne układy regula-
cji; rozwiązuje proste zagadnienia stabilności EKP3 x x
SEKP6 Objaśnia działanie bramek logicznych; projek-
tuje proste układy logiczne (kombinacyjne,
sekwencyjne)
EKP5 x x
SEKP7 Charakteryzuje komponenty sprzętowe i pro-
gramowe robota EKP2 x
SEKP8 Zna język programowania robota RV-1A EKP2 x
SEKP9 Zna nowoczesne, dyskretne układy regulacji –
predykcyjne i rozproszone EKP1 x
SEKP10 Zna hierarchiczną strukturę oraz jej elementy
nowoczesnych układów automatyki EKP1 x
SEKP11 Umie stosować programy symulacyjne w au-
tomatyce EKP3 x
SEKP12 Umie projektować proste układy logiczne
kombinacyjne i sekwencyjne EKP5 x
SEKP13 Zna własności dwustawnych i trójstawnych
układów regulacji EKP1 x
SEKP14 Zna własności sieci komputerowych przemy-
słowych EKP6 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: IV
A
SEKP1
1. Rodzaje i struktury układów sterowania. Elementy układów regulacji.
Układy automatyki (stabilizacji, programowe, nadążne, ekstremalne,
adaptacyjne, kaskadowe, ze sprzężeniem od wartości zadanej i zakłó-
ceń); przykłady. Układy sterowania a układy regulacji
30 SEKP2
2. Modele układów dynamicznych i sposoby ich analizy. Charakterystyki
statyczne i dynamiczne elementów automatyki. Transmitancja opera-
torowa i widmowa
SEKP2
3. Elementy automatyki (proporcjonalny, inercyjne, oscylacyjny, róż-
niczkujący, całkujący). Opis własności statycznych i dynamicznych
obiektów sterowania
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 62
SEKP3 4. Charakterystyki regulatorów ciągłych liniowych (P, I, PI, PD, PID)
SEKP4 5. Dobór nastaw regulatorów. Jakość regulacji
SEKP5 6. Badanie stabilności
SEKP2 7. Projektowanie liniowych układów regulacji w dziedzinie częstotliwo-
ści
SEKP6 8. Układy logiczne kombinacyjne
SEKP6 9. Układy logiczne sekwencyjne; przykłady zastosowań przemysłowych
SEKP7
10. Rodzaje robotów i ich konstrukcje. Kinematyka i dynamika robotów –
wyznaczanie trajektorii, metody przetwarzania informacji z czujni-
ków. Napędy, sterowanie pozycyjne, serwomechanizmy. Chwytaki
i ich zastosowania. Podstawy programowania robotów. Nawigacja po-
jazdami autonomicznymi. Robotyczne układy holonomiczne i nieho-
lonomiczne w odniesieniu do zadania planowania i sterowania ruchem
Razem: 30
Ć
SEKP1 11. Przekształcanie schematów blokowych
30
SEKP2
12. Zapis charakterystyk dynamicznych elementów automatyki (propor-
cjonalny, inercyjny, oscylacyjny, różniczkujący, całkujący), obiektów
sterowania w postaci równań różniczkowych. Analiza i synteza dys-
kretnych układów regulacji w tym układów regulacji predykcyjnej
SEKP2 13. Konwersja równań różniczkowych na transmitancję operatorową
i widmową
SEKP3 14. Wyznaczanie skokowych charakterystyk regulatorów ciągłych linio-
wych (P, I, PI, PD, PID)
SEKP4 15. Dobór nastaw regulatorów w układzie regulacji. Obliczanie wskaźni-
ków jakości regulacji
SEKP5 16. Badanie stabilności
SEKP6 17. Synteza układów logicznych kombinacyjnych i sekwencyjnych
Razem: 30
Razem w semestrze: 60
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
2 Praca własna studenta 15
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 80
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 63
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: V
A
SEKP8 18. Sterowanie pozycyjno-siłowe. Metody rozpoznawania otoczenia
15
SEKP8 19. Języki programowania robotów
SEKP9
20. Dyskretne układy regulacji. Regulacja predykcyjna, warstwowa struk-
tura układów sterowania – realizacje przemysłowe. Sterowanie proce-
sami dyskretnymi
SEKP10 21. Warstwowe struktury sterowania. Sterowanie a zarządzanie. Specyfika
systemów czasu rzeczywistego. Systemy operacyjne czasu rzeczywi-
stego
SEKP9,14 22. Sieci przemysłowe. Rozproszone systemy automatyki
SEKP9 23. Tendencje rozwojowe elementów i układów automatyki okrętowej
Razem: 15
L
SEKP11
24. Modelowanie i identyfikacja elementów automatyki (proporcjonalny,
inercyjne, oscylacyjny, różniczkujący, całkujący, opóźniające, w róż-
nych konfiguracjach połączeń)
15
SEKP11 25. Badanie stabilności układu regulacji różnymi metodami
SEKP11 26. Regulatory ciągłe liniowe (P, I, PI, PD, PID) – modelowanie i analiza
charakterystyk czasowych i częstotliwościowych
SEKP11 27. Układy regulacji ciągłej – modelowanie, dobór nastaw regulatorów
i analiza charakterystyk czasowych
SEKP13 28. Regulacja dwupołożeniowa: struktura, wskaźniki jakości procesu re-
gulacji, dobór nastaw
SEKP13 29. Regulacja trójpołożeniowa i krokowa: struktury układów, dobór na-
staw, parametry oceny jakości regulacji
SEKP12 30. Tworzenie modeli układów logicznych kombinacyjnych i sekwencyj-
nych
Razem: 15
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
3 Praca własna studenta 55
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 90
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 64
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny
Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność); śródsemestralne pisemne testy kontrolne,
śródsemestralne ustne kolokwia, końcowe zaliczenie pisemne, końcowe zaliczenie ustne, kontrola
obecności
EKP1
Nie wie co to jest regula-
cja predykcyjna
Zna strukturę i jej kom-
ponenty oraz rozumie
zasadę działania układu
regulacji predykcyjnej
Zna różne struktury ukła-
dów regulacji predykcyj-nej
Potrafi przeanalizować
i porównać funkcjonowanie
klasycznego i predykcyjnego
układu regulacji
EKP2
Nie potrafi z pomocą
nauczyciela zaprogramo-
wać prostego zadania do wykonania przez robot
Potrafi z pomocą nauczy-
ciela zaprogramować
proste zadania do wyko-nania przez robota
Potrafi samodzielnie za-
programować proste zada-
nia do wykonania przez robota
Potrafi zaprogramować trud-
ne zadania do wykonania przez robota
EKP3
Nie umie rozwiązać pro-
stego zadania dla dyskret-
nego układu regulacji
automatycznej (nawet
z ewentualnymi sugestia-mi nauczyciela)
Umie rozwiązać proste
zadanie dla dyskretnego
układu regulacji automa-
tycznej (z ewentualnymi sugestiami nauczyciela)
Potrafi samodzielnie roz-
wiązać nieskomplikowane
zadanie dla dyskretnego
układu regulacji automa-tycznej
Potrafi samodzielnie rozwią-
zać zadanie dla dyskretnego
układu regulacji automatycz-
nej oraz umie przeanalizować
i wyciągnąć wnioski z otrzymanego rozwiązania
EKP4
Nie zna żadnej metody
strojenia regulatorów
Potrafi wymienić i opisać
metody strojenia regula-torów
Potrafi dobrać nastawy
regulatora w układzie
regulacji dla danego
obiektu (procesu) według podanej metody
Potrafi wybrać i przeanalizo-
wać metodę doboru nastaw
regulatora dla opisowo poda-
nych wymagań
EKP5 Nie zna działania bramek
logicznych
Potrafi wymienić i opisać
podstawowe bramki logiczne
Potrafi zaprojektować
prosty układ logiczny
Potrafi zaprojektować układ
logiczny z uzależnieniami czasowymi
EKP6 Nie zna podstawowych
konfiguracji sieci
Zna struktury sieci kom-
puterowych
Zna struktury i własności
sieci komputerowych
Potrafi porównać ze sobą
i przeanalizować różne sieci komputerowe
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Komputery Komputery klasy PC z systemem operacyjnym Windows z dostępem
do Internetu
Oprogramowanie MATLAB z bibliotekami
Stanowiska laboratoryjne UNILOG – zestaw do ćwiczeń z elementami logicznymi
Stanowisko laboratoryjne Laboratoryjny układ regulacji pneumatycznej
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Brzózka J.: Ćwiczenia z automatyki w MATLAB-ie i Simulinku. EDU MIKOM, Warszawa 1997.
2. Brzózka J., Dorobczyński L.: Programowanie w MATLAB. MIKOM, Warszawa 1998.
3. Brzózka J.: Regulatory cyfrowe w automatyce. MIKOM, Warszawa 2002.
4. Brzózka J.: Regulatory i układy automatyki. MIKOM, Warszawa 2004.
5. Brzózka J. (redakcja): Ćwiczenia laboratoryjne z automatyki. Cz. I. Podstawy automatyki. Cz. II.
Układy automatyzacji. AM, Szczecin 2008.
6. Urbaniak A.: Podstawy automatyki. Wyd. PP, Poznań 2001.
7. Mazurek J. i inni: Podstawy automatyki. Oficyna Wyd. PW, Warszawa 2002.
8. Bohdanowicz J., Kostecki M.: Podstawy automatyki dla oficerów statków morskich. Wyd. Mor-
skie, Gdańsk 1980.
9. Spong M. i inni: Dynamika i sterowanie robotów. WNT, Warszawa 1997.
10. Jezierski E.: Dynamika robotów. WNT, Warszawa 2006.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 65
11. Honczarenko J.: Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie. WNT, Warszawa 2004.
12. Buratowski T.: Podstawy robotyki. Wydawnictwa AGH, 2006.
Literatura uzupełniająca
1. Kaczorek T.: Teoria sterowania i systemów. PWN, Warszawa 1999.
2. Kaczorek T.: Podstawy teorii sterowania. WNT, Warszawa 2005.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
prof dr hab. inż. Jerzy Honczarenko j.honczarenko@am.szczecin.pl ZAiR
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Lech Dorobczyński l.dorobczynski@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Marek Matyszczak m.matyszczak@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Leszek Kaszycki l.kaszycki@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Andrzej Stefanowski a.stefanowski@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Jerzy Szcześniak j.szczesniak@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Mariusz Sosnowski m.sosnowski@am.szczecin.pl ZAiR
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 66
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 9 Przedmiot: Języki programowania
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: II Semestry: III
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: podstawowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
III 15 1 2 15 30 3
Razem w czasie studiów 15 30 3
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Podstawowa wiedza i umiejętność obsługi komputera klasy PC
2. Podstawowa wiedza z matematyki
Cele przedmiotu:
1. Zapoznanie z zasadami tworzenia aplikacji obiektowych w dowolnym oprogramowaniu (Delphi)
oraz funkcjami i elementami tego oprogramowania
2. Wykształcenie umiejętności samodzielnego tworzenia aplikacji obliczeniowych w wybranym
języku obiektowym (Delphi)
3. Wykształcenie umiejętności samodzielnego tworzenia aplikacji multimedialnych w wybranym
języku obiektowym (Delphi)
4. Wykształcenie umiejętności samodzielnego tworzenia aplikacji bazodanowych w wybranym
języku obiektowym (Delphi)
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Potrafi stworzyć aplikację obliczeniową w wybranym języku obiek-
towym (Delphi)
K_W01, K_U01, K_U04,
K_U05, K_U07
EKP2 Potrafi stworzyć aplikację graficzną i multimedialną w wybranym
języku obiektowym (Delphi)
K_W01, K_U01, K_U04,
K_U05, K_U07
EKP3 Potrafi stworzyć bazę danych w wybranym języku obiektowym
(Delphi)
K_W01, K_U01, K_U04,
K_U05, K_U07
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze III:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Wskazuje i wyjaśnia funkcję jaką pełnią po-
szczególne elementy w wybranym języku
obiektowym (Delphi – Menu Bar, Menu Spe-
edBar, Component Paletee, Object Inspektor,
Blank Form, Projekt Manager, Code Editing
Window, Menu Designer, Alignment Palette)
EKP
1,2,3 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 67
SEKP2
Umie stosować zasady tworzenia aplikacji
(planowanie programu, projektowanie interfej-
su, definiowanie właściwości i zdarzeń skład-
ników programu, testowanie programu, two-
rzenie pliku wykonawczego)
EKP
1,2,3 x x
SEKP3 Rozpoznaje, opisuje i definiuje zmienne lokal-
ne, globalne
EKP
1,2,3 x x
SEKP4 Rozpoznaje, opisuje i definiuje operacje mate-
matyczne i operacje na strumieniach
EKP
1,2,3 x x
SEKP5 Rozpoznaje, opisuje i definiuje wyrażenia lo-
giczne
EKP
1,2,3 x x
SEKP6
Rozpoznaje, opisuje i definiuje funkcje mate-
matyczne i funkcje na strumieniach, funkcje
konwersji
EKP
1,2,3 x x
SEKP7 Rozpoznaje, opisuje i definiuje pętle: For, Re-
peat, While. Umie tworzyć pętle zagnieżdżone
EKP
1,2,3 x x
SEKP8 Rozpoznaje błędy kompilacji i błędy wykona-
nia programu. Rozwiązuje występujące w ko-
dzie programu błędy
EKP
1,2,3 x x
SEKP9 Buduje proste, zagnieżdżone i wyskakujące
menu korzystając z Menu Designer
EKP
1,2,3 x x
SEKP10
Rozpoznaje, opisuje i definiuje metody obsługi
grafiki (graphics components, graphics met-
hods). Rozpoznaje, opisuje i definiuje metody
obiektu Canvas
EKP
1,2,3 x x
SEKP11 Rozpoznaje, opisuje i definiuje operacje na
plikach
EKP
1,2,3 x x
SEKP12
Wskazuje i wyjaśnia funkcje, jaką pełnią po-
szczególne elementy stosowane do tworzenia
baz danych w wybranym języku obiektowym
(Delphi – Database Desktop, Data Access
Components, Data Components oraz Database
Form Wizard)
EKP
1,2,3 x x
SEKP13 Rozpoznaje, opisuje i definiuje typy tabel baz
danych
EKP
1,2,3 x x
SEKP14
Stosuje zasady tworzenia baz danych (wzajem-
ne relacje, powiązania pomiędzy poszczegól-
nymi elementami bazy danych). Rozpoznaje,
opisuje, definiuje i stosuje metody wyszukiwa-
nia i filtrowania bazy danych
EKP
1,2,3 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: III
A SEKP1,2,9
Języki programowania. Delphi – omówienie środowiska
Delphi – interfejs systemu programowania obiektowego i zdarzeniowe-
go. BDI. Inne języki programowania. Zasady tworzenia aplikacji 15
SEKP Zmienne i pętle
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 68
3,4,5,6,7 Rodzaje zmiennych, podział zmiennych. Pętle, pętle zagnieżdżone.
Metody wykrywania błędów
SEKP1,2,5,6
7,8,9,11
Tworzenie aplikacji w Delphi Zasady tworzenia interfejsu, programu. Komponenty, tworzenie kom-
ponentów, wykorzystanie komponentów. Tworzenie aplikacji oblicze-
niowych
SEKP5,6,7,8
9,10,11
Programowanie grafiki i multimediów Tworzenie aplikacji multimedialnych, wykorzystanie „płótna”, rysowa-
nie wykresów, schematów, obsługa plików graficznych. Operacje na
plikach
SEKP5,6,7,8
9,11,12,13,14
Bazy danych w Delphi Tworzenie baz danych w Delphi, tworzenie interfejsu bazy danych,
kwerendy, raporty, eksport – import danych
Razem: 15
L
SEKP1,2,9 Delphi – omówienie środowiska
Delphi – interfejs systemu programowania obiektowego i zdarzeniowe-
go. BDI. Inne języki programowania. Zasady tworzenia aplikacji
30
SEKP
3,4,5,6,7
Zmienne i pętle Rodzaje zmiennych, podział zmiennych. Pętle, pętle zagnieżdżone.
Metody wykrywania błędów
SEKP1,2,5,6
7,8,9,11
Tworzenie aplikacji w Delphi Zasady tworzenia interfejsu, programu, komponenty, tworzenie kom-
ponentów, wykorzystanie komponentów. Tworzenie aplikacji oblicze-
niowych
SEKP5,6,7,8
9,10,11
Programowanie grafiki i multimediów Tworzenie aplikacji multimedialnych, wykorzystanie „płótna”, rysowa-
nie wykresów, schematów, obsługa plików graficznych, operacje na
plikach.
SEKP5,6,7,8
9,11,12,13,14
Bazy danych w Delphi Tworzenie baz danych w Delphi, tworzenie interfejsu bazy danych,
kwerendy, raporty, eksport – import danych
Razem: 30
Razem w semestrze: 45
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
3 Praca własna studenta 43
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 90
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 69
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie potrafi zdefinio-
wać zmiennych, sto-
sować funkcji konwer-
sji, stosować funkcji
matematycznych
w wybranym języku
obiektowym
Potrafi zdefiniować
zmienne, stosować
funkcje konwersji oraz
stosować funkcje
matematyczne w celu
wykonania prostych
obliczeń inżynierskich
w wybranym języku obiektowym
Potrafi zdefiniować zmien-
ne, stosować funkcje kon-
wersji oraz stosować funkcje
matematyczne w celu wy-
konania prostych obliczeń
inżynierskich w wybranym
języku obiektowym, stosu-
jąc dodatkowo w celu
uproszczenia kodu odpo-
wiednie pętle i samodzielnie
tworzone funkcje
Potrafi zdefiniować zmienne,
stosować funkcje konwersji oraz
stosować funkcje matematyczne
w celu wykonania prostych obli-
czeń inżynierskich w wybranym
języku obiektowym, stosując
dodatkowo w celu uproszczenia
kodu odpowiednie pętle i samo-
dzielnie tworzone funkcje, wyko-
rzystując w aplikacji dodatkowo
operacje wczytywania danych
i zapisywania wyników obliczeń
do pliku
EKP2
Nie potrafi stosować
metod obiektu Canvas
w celu wykonania
prostego rysunku
złożeniowego
w dowolnym języku obiektowym
Potrafi stosować meto-
dy obiektu Canvas w
celu wykonania pro-
stego rysunku złoże-
niowego w dowolnym języku obiektowym
Potrafi stosować metody
obiektu Canvas w celu
wykonania prostego rysunku
złożeniowego, dodatkowo
stosować pętle i samodziel-
nie tworzone funkcje oraz
wykonywać proste animacje
w dowolnym języku obiek-
towym
Potrafi stosować metody obiektu
Canvas w celu wykonania proste-
go rysunku złożeniowego, dodat-
kowo stosować pętle i samodziel-
nie tworzone funkcje oraz wyko-
nywać proste animacje w dowol-
nym języku obiektowym oraz
wykorzystać w tworzonej aplikacji
operacje wczytywania danych z
pliku i operacje przesłania stwo-
rzonego rysunku złożeniowego do wydruku
EKP3
Nie potrafi wykonać
tabeli bazy danych,
powiązać jej
z aplikacją bazodano-
wą w wybranym języ-ku obiektowym
Potrafi wykonać tabelę
bazy danych, powiązać
ją z aplikacją bazoda-
nową w wybranym języku obiektowym
Potrafi wykonać tabelę bazy
danych, powiązać ją z apli-
kacją bazodanową w wybra-
nym języku obiektowym,
dodatkowo zastosować
metody wyszukiwania
i filtrowania bazy danych
Potrafi wykonać tabelę bazy da-
nych, powiązać ją z aplikacją
bazodanową w wybranym języku
obiektowym, dodatkowo zastoso-
wać metody wyszukiwania
i filtrowania bazy danych, przed-
stawiać wyszukane elementy
filtrowania i wyszukiwania w graficzny sposób
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej
Zestawy komputerowe wraz
z oprogramowaniem
Zajęcia laboratoryjne przeprowadzane w formie samodzielnie
wykonywanych zadań
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Miller T., Powell D.: Delphi 3 Księga Eksperta Tom 1 i 2. Helion, 1998.
2. Cantu M.: Delphi 6, Praktyka programowania Tom 1 i 2. Mikon, 2002.
3. Kimmel P.: Delphi 6 dla profesjonalistów. RM, 2001.
4. Jakubowski A.: Delphi 4 – Tworzenie systemów baz danych. Helion, 1999.
5. Czyżewski W., Lisowski E.: AutoCAD. Automatyzacja zadań grafiki za pomocą Delphi. Helion,
2002.
Literatura uzupełniająca
1. Marciniak A.: Turbo Pascal 7.0. Część I. Wydawnictwo Nakom, 1996.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 70
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Robert Jasionowski r.jasionowski@am.szczecin.pl ZIMO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 71
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 10 Przedmiot: Teoria sterowania*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: V
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: podstawowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
V 15 2E 2 30 30 4
Razem w czasie studiów 30 30 4
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Standardowy 3-semestralny kurs z zakresu matematyki według programu Wydziału Mechanicz-
nego
2. Kurs podstaw automatyki
Cele przedmiotu:
1. Wykształcenie umiejętności sprawnego posługiwania się aparatem teoretycznym potrzebnym do
zrozumienia działania jak i projektowania (tzw. syntezy) nowoczesnych systemów sterowania
automatycznego różnego rodzaju obiektów technicznych
2. Poznanie podstawy modelowania sterowanych systemów dynamicznych
3. Poznanie podstawowych pojęć i problemów (zadań) teorii sterowania
4. Poznanie metod analizy i syntezy systemów
5. Nabycie umiejętności dokonania syntezy sterowania prostych systemów dynamicznych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Buduje modele matematyczne prostych systemów technicznych K_W01, K_U05–K_U08
EKP2 Projektuje układy sterowania automatycznego wcześniej sformu-
łowanych zadań sterowania dla danych systemów
K_W01, K_U01,
K_U11–K_U14
EKP3 Weryfikuje symulacyjnie jakość działania zaprojektowanych sys-
temów
K_W01, K_U05–K_U08,
K_U17
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Dekomponuje system techniczny na podsys-
temy EKP1 x
SEKP2 Zna sposoby sporządzenia schematów bloko-
wych systemów EKP1 x x
SEKP3 Zna podstawy metod analitycznych konstrukcji
modeli dynamiki EKP1 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 72
SEKP4 Buduje modele w postaci równań różniczko-
wych, opis w postaci równań stanu EKP1 x x
SEKP5 Buduje modele operatorowe EKP1 x
SEKP6 Definiuje podstawowe pojęcia z zakresu teorii
systemów sterowania
EKP
1,2,3 x x
SEKP7 Rozróżnia podstawowe formy sterowania:
sterowanie w obwodzie otwartym i w sprzęże-
niu zwrotnym
EKP2 x
SEKP8 Przekształca modele do postaci normalnej
(równań stanu)
EKP
1,2 x x
SEKP9 Baduje własności strukturalne systemów (ste-
rowalność i obserwowalność) EKP2 x x
SEKP10 Umie przeprowadzić analizę stabilności sys-
temu
EKP
1,2 x x
SEKP11 Dokonuje syntezy sterowania dla systemu
liniowego w przestrzeni stanów
EKP
2,3 x x
SEKP12 Buduje modele symulacyjne modeli systemów EKP3 x
SEKP13
Przeprowadza testy symulacyjne zaprojekto-
wanych układów sterowania w oparciu o popu-
larne oprogramowanie (np. Matlab-Simulink)
EKP
2,3 x
SEKP14
Sporządza rezultaty testów symulacyjnych
w postaci graficznej oraz dokonuje ich inter-
pretacji
EKP3 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: V
A
SEKP
1–5,8,12
1. Modele matematyczne systemów i sposoby ich analizy. Równania
stanu. Rodzaje i struktury układów sterowania
30
SEKP6,10 2. Stabilność systemów dynamicznych. Kryterium Routha-Hurwitza
SEKP9 3. Strukturalne własności systemów dynamicznych – sterowalność,
obserwowalność. Obserwatory stanu
SEKP7,11 4. Problem syntezy sterowania. Sprzężenie zwrotne od stanu. Przesu-
wanie biegunów – sterowanie modalne
SEKP7,11 5. Algorytmy optymalizacji. Sterowanie optymalne. Programowanie
dynamiczne. Zasada maksimum. Regulator liniowo-kwadratowy LQR
Razem: 30
L
SEKP
1–5,12
6. Wstępne zapoznanie się z pakietem Matlab: podstawowe polecenia
oraz operacje na macierzach, obliczanie wartości wyrażeń algebraicz-
nych, podstawy programowania (instrukcje, skrypty i funkcje).
Wprowadzenie do Simulinka: przegląd bibliotek podstawowych blo-
ków, budowa najprostszych modeli symulacyjnych dynamiki obiektu 30
SEKP
8,10,12
7. Modele matematyczne systemów i sposoby ich analizy. Równania
stanu. Rodzaje i struktury układów sterowania. Stabilność systemów
dynamicznych. Kryterium Routha-Hurwitza – ćwiczenia w programie
Matlab / Simulink
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 73
SEKP
9,12,13
8. Strukturalne własności systemów dynamicznych – sterowalność,
obserwowalność. Obserwatory stanu – ćwiczenia w programie Matlab
/ Simulink
SEKP
7,11,12,13
9. Problem syntezy sterowania. Sprzężenie zwrotne od stanu. Przesu-
wanie biegunów (sterowanie modalne) – ćwiczenia w programie Ma-
tlab / Simulink
SEKP
8,12,13,14
10. Algorytmy optymalizacji. Sterowanie optymalne. Programowanie
dynamiczne. Zasada maksimum. Regulator liniowo-kwadratowy LQR
– ćwiczenia w programie Matlab / Simulink
Razem: 30
Razem w semestrze: 60
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
4 Praca własna studenta 40
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 102
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie potrafi prawi-
dłowo zakwalifi-
kować danego typu modelu
Potrafi prawidłowo
określać rodzaj
modelu oraz doko-
nywać analizy
najprostszych mo-
deli
Potrafi przeprowadzać
analizę prostych modeli
obiektów dynamicznych,
dokonywać prostych
przekształceń między
typami modeli
Potrafi zbudować i przeanalizować
model złożonego obiektu, z rozbi-
ciem na podsystemy. Śledzić prze-
pływ i współzależność sygnałów poszczególnych wielkości
EKP2
Nie zna podsta-
wowych pojęć i definicji.
Nie jest w stanie
w sposób prawi-
dłowy określić
zadania sterowania
Potrafi definiować
podstawowe pojęcia
oraz dokonywać
analizy i syntezy dla
najprostszych mo-
deli obiektów ste-rowania
Potrafi przeprowadzać
analizę i syntezę pro-
stych modeli obiektów.
Rozumie zależności
strukturalne, opisuje
działanie poszczegól-
nych modułów funkcjo-
nalnych
Potrafi zaprojektować system stero-
wania złożonego obiektu przechodząc
poszczególne fazy: modelowanie,
analiza (cechy strukturalne), synteza
(projektowanie obserwatora) weryfi-
kacja i walidacja na bazie testów
symulacyjnych systemu. Potrafi
charakteryzować, klasyfikować
i opisywać zróżnicowane rodzaje
SSA (systemów sterowania automa-tycznego)
EKP3
Nie rozróżnia
podstawowych
bloków modeli
symulacyjnych
systemu
Potrafi budować
najprostsze modele
symulacyjne oraz uruchamiać je
Potrafi budować modele
wybranych systemów,
dzielić na podsystemy,
uruchamiać oraz po-
prawnie interpretować wyniki symulacji
Potrafi budować modele złożonych
systemów, dzielić na podsystemy,
uruchamiać oraz poprawnie analizo-
wać i interpretować wyniki dla róż-
nych wariantów symulacji
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 74
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej
Sprzęt komputerowy Komputery klasy PC z dostępem do Internetu, pracujące pod kontrolą syste-
mu operacyjnego Windows
Oprogramowanie Pakiet Matlab/Simulink 7x
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Kaczorek T.: Teoria sterowania, t. 1 i 2. PWN 1981.
2. Kaczorek T., Dzieliński A., Dąbrowski W., Łopatka R.: Podstawy teorii sterowania. WNT, War-
szawa 2005.
3. Popov O.: Teoria regulacji i dynamika systemów. Skrypt PS, 1993.
4. Popov O.: Elementy teorii systemów – systemy dynamiczne. Politechnika Szczecińska, Szczecin
2005.
5. Czemplik A.: Modele dynamiki układów fizycznych dla inżynierów. Zasady i przykłady konstrukcji
modeli dynamicznych obiektów automatyki. WNT, 2008.
6. Mrozek B., Mrozek Z.: MATLAB 5.x, SIMULINK 2.x. PLJ, 1998.
7. Zalewski A., Cegieła R.: Matlab – obliczenia numeryczne i ich zastosowania. Wyd. Nakom,
Poznań 1996.
8. Szacka K.: Teoria układów dynamicznych. Politechnika Warszawska, Warszawa 1999.
9. Dobryakowa L., Pelczar M.: Elementy teorii systemów w zadaniach. ZUT, Szczecin 2009.
Literatura uzupełniająca
1. De Larminat P., Thomas Y.: Automatyka – układy liniowe, t. 1, 2, 3. WNT, 1983.
2. Brzózka J.: Regulatory i układy automatyki. MIKOM, Warszawa 2004.
3. Brzózka J., Dorobczyński L.: Programowanie w Matlab. Edu-Mikom, 1998.
4. Heimann B., Gerth W., Popp K.: Mechatronika. Komponenty metody przykłady. PWN, 2001.
5. Zabczyk J.: Zarys matematycznej teorii sterowania. PWN, Warszawa 1991.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr hab. Zenon Zwierzewicz z.zwierzewicz@am.szczecin.pl ZAiR
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 75
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 11 Przedmiot: Materiałoznawstwo okrętowe*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I Semestry: I
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: podstawowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
I 15 3E 3 45 45 6
Razem w czasie studiów 45 45 6
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Zapoznanie z podstawowymi pojęciami z zakresu materiałoznawstwa (gatunek, postać materiału,
stan technologiczny, jakość, cechy użytkowe)
2. Zapoznanie z podstawami budowy fizycznej ciał stałych i właściwościami materiałów jak rów-
nież z podstawowymi mechanizmami niszczenia materiałów
3. Zapoznanie z oznaczeniami, właściwościami fizycznymi i użytkowymi oraz wykształcić umie-
jętność identyfikacji metalowych materiałów konstrukcyjnych stosowanych w technice
4. Zapoznanie z oznaczeniami, właściwościami fizycznymi i użytkowymi oraz wykształcić umie-
jętność identyfikacji niemetalowych materiałów konstrukcyjnych stosowanych w technice
5. Zapoznanie z procesami obróbki cieplnej (zwykłej, cieplno-mechanicznej, cielno-chemicznej,
cieplno-magnetycznej) oraz wykształcić umiejętność jej przeprowadzania dla stopów żelaza i
stopów metali nieżelaznych
6. Zapoznanie z podstawowymi zasadami doboru materiałów konstrukcyjnych, podstawowymi
technikami badań materiałowych, CAMD
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1
Umie posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu materiało-
znawstwa i budowy ciał stałych przy określaniu budowy strukturalnej
wybranych materiałów konstrukcyjnych
K_W01, K_U01
EKP2 Umie identyfikować materiały konstrukcyjne metalowe i niemetalowe
i określać właściwości tych stopów w zależności od właściwości fizy-
kochemicznych i mechanicznych oraz struktury
K_W01, K_U01,
K_U06
EKP3
Umie dobrać parametry obróbki cieplnej dla stopów żelaza i stopów
metali nieżelaznych na podstawie układów równowagi oraz ocenić
poprawnie przeprowadzone procesy na podstawie pomiaru twardości
i struktury materiałów
K_W01, K_U01,
K_U06
EKP4 Umie stosować podstawowe techniki badań materiałów oraz rozpo-
znaje mechanizmy niszczenia materiałów konstrukcyjnych: procesy
korozji, erozji, zużycia, pękania, zmęczenia)
K_W01, K_U01,
K_U06
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 76
EKP5 Umie dobrać materiał konstrukcyjny w zależności od jego cech użyt-
kowych, właściwości fizyko-chemicznych i mechanicznych, struktury,
metod wytwarzania
K_W01, K_U01,
K_U06
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze I:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Potrafi rozpoznać i opisać budowę strukturalną
oraz określić na podstawie struktury właściwo-
ści fizykochemiczne i mechaniczne wybranych
stopów żelaza
EKP
1,2 x x
SEKP2
Potrafi rozpoznać i opisać budowę strukturalną
oraz określić na podstawie struktury właściwo-
ści fizykochemiczne i mechaniczne wybranych
stopów metali nieżelaznych
EKP
1,3 x x
SEKP3
Potrafi dobrać parametry i przeprowadzić proce-
sy obróbki cieplnej dla stopów żelaza i stopów
metali nieżelaznych oraz ocenić poprawność ich
wykonania poprzez przeprowadzenie badań
twardości
EKP
1,4 x x
SEKP4
Potrafi rozpoznać i opisać budowę strukturalną
oraz określić na podstawie struktury właściwo-
ści fizykochemiczne i mechaniczne wybranych
materiałów niemetalowych
EKP
1,5 x x
SEKP5
Potrafi rozpoznać i opisać budowę materiałów
kompozytowych ze względu na rodzaj osnowy
i/lub zbrojenia oraz określić właściwości fizyko-
chemiczne i mechaniczne kompozytu
EKP2 x x
SEKP6
Potrafi przeprowadzić podstawowe badania
z zakresu badań materiałowych: mikroskopii
optycznej, preparatyki metalograficznej, badań
makroskopowych
EKP4 x x
SEKP7
Potrafi przeprowadzić podstawowe badania
z zakresu badań makroskopowych, pomiaru
twardości i prób technologicznych i na ich pod-
stawie ocenić właściwości fizykochemiczne
i mechaniczne materiału konstrukcyjnego
EKP3 x x
SEKP8
Potrafi ocenić mechanizmy niszczenia materia-
łów konstrukcyjnych (procesy korozji, erozji,
zużycia, pękania, zmęczenia) oraz w zależności
od oceny podjąć decyzję o naprawie bądź wy-
mianie danego elementu
EKP4 x x
SEKP9
Potrafi dobrać materiał konstrukcyjny w zależ-
ności od jego cech użytkowych, właściwości
fizykochemicznych i mechanicznych, struktury
i metod wytwarzania
EKP5 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 77
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: I
A
SEKP1,2,5
1. Pojęcia podstawowe materiałoznawstwa: gatunek, postać, stan tech-
nologiczny, jakość, cechy użytkowe. Podstawy budowy ciał stałych:
budowa krystaliczna i amorficzna, typy sieci, defekty. Wpływ budowy
fizycznej na właściwości materiałów. Podstawy budowy strukturalnej
stopów metali: typy układów równowagi, składniki fazowe stopów
45
SEKP6,7,8
2. Podstawy badań materiałów: mikroskopia optyczna, podstawy prepa-
ratyki metalograficznej, badania makroskopowe, pomiary twardości me-
tali, próby technologiczne. Mechanizmy niszczenia materiałów: pękanie
kruche, zmęczenie, zużycie powierzchni, korozja, erozja
SEKP1
3. Układ równowagi żelazo-węgiel. Techniczne stopy żelaza: stale i sta-
liwa, żeliwa, specjalne stopy żelaza, pierwiastki obce w stopach żelaza
i ich wpływ na właściwości, znakowanie stopów żelaza, wybrane wła-
ściwości i przykłady zastosowań. Metalurgia metali szarych: wykres że-
lazo-węgiel, dodatki stopowe, właściwości mechaniczne poszczegól-
nych metali, obróbka cieplna. Zastosowanie metali i ich stopów
w okrętownictwie. Materiały magnetyczne twarde i miękkie, domiesz-
kowanie stali w celu zmiany właściwości magnetycznych, sposoby
zmniejszania start w materiałach magnetycznych
SEKP2
4. Techniczne stopy metali nieżelaznych: stopy miedzi, aluminium, tyta-
nu, niklu, magnezu, cyny, ołowiu; znakowanie stopów nieżelaznych;
wybrane właściwości i przykłady zastosowań. Metalurgia metali kolo-
rowych: stopy aluminium, brązy i mosiądze, własności i zastosowanie
metali kolorowych. Właściwości miedzi i materiałów przewodzących
w elektrotechnice
SEKP4
5. Materiały niemetalowe: materiały polimerowe, ceramiczne i inne. Pro-
cesy wytwarzania i przetwórstwa tych materiałów konstrukcyjnych, ich
właściwości fizyko-chemiczne, podział i zakres zastosowań. Materiały
stosowane w elektrotechnice na przewodniki, półprzewodniki, nad-
przewodniki i izolatory. Zjawiska zachodzące w przewodnikach, pół-
przewodnikach, nadprzewodnikach i izolatorach
SEKP5
6. Materiały kompozytowe: podstawy mechaniki kompozytów, kompo-
zyty na bazie polimerów i metali, techniczne przykłady zastosowań.
Materiały kompozytowe
SEKP3
7. Wpływ procesów obróbki cieplnej na właściwości metali: podstawy
procesów obróbki cieplnej, badanie wpływu procesów hartowania i od-
puszczania na właściwości mechaniczne stopów żelaza i stopów metali
nieżelaznych
SEKP9
8. Zasady doboru materiałów inżynierskich: kryteria cech użytkowych,
kryteria technologiczne, kryteria ekonomiczne, kryteria ekologiczne.
Przepisy instytucji klasyfikacyjnych dotyczące materiałów okrętowych.
Komputerowe wspomaganie projektowania, badania i doboru materia-
łów CAMD
Razem: 45
L SEKP9
9. Znaczenie materiałów inżynierskich w budowie i eksploatacji maszyn
oraz mechatronice i elektronice. Źródła informacji o materiałach inży-
nierskich. Zasady doboru materiałów inżynierskich w budowie ma-
szyn i urządzeń. Elementy komputerowej nauki o materiałach i kom-
puterowego wspomagania doboru materiałów CAMS
45
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 78
SEKP1,2 10. Badanie struktur krystalicznych wybranych stopów metali (stopów że-
laza i stopów metali nieżelaznych)
SEKP1,2,7 11. Badanie wpływu dodatków stopowych na właściwości stopów metali
(stopów żelaza i stopów metali nieżelaznych)
SEKP7,8 12. Badanie wybranych właściwości fizykochemicznych, korozyjnych
i wytrzymałościowych wybranych stopów metali
SEKP4 13. Badanie wybranych właściwości fizykochemicznych i wytrzymało-
ściowych wybranych materiałów niemetalowych
SEKP3 14. Procesy obróbki cieplnej wybranych stopów metali (stopów żelaza
i stopów metali nieżelaznych)
SEKP8 15. Badanie mechanizmów niszczenia, mechanizmów zużycia i dekohezji
materiałów inżynierskich
SEKP5 16. Wyznaczanie właściwości materiałów kompozytowych
SEKP6
17. Metody badawcze, podstawy preparatyki metalograficznej, mikrosko-
pia optyczna, mikroskopia elektronowa, transmisyjna stosowana do
badań materiałów inżynierskich i układów mechatronicznych
SEKP9 18. Podstawy projektowania materiałowego. Elementy komputerowego
wspomagania projektowania materiałowego CAMD
Razem: 45
Razem w semestrze: 90
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 90
6 Praca własna studenta 84
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 6
Łącznie 180
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie zna pojęć
z zakresu materia-
łoznawstwa i bu-
dowy ciał stałych,
nie potrafi się nimi
posługiwać oraz nie
potrafi określić
budowy struktural-
nej wybranych
materiałów kon-strukcyjnych
Zna pojęcia z za-
kresu materiało-
znawstwa i budowy
ciał stałych, potrafi
się nimi posługiwać
oraz potrafi określić
budowę struktural-
ną wybranych
materiałów kon-strukcyjnych
Zna pojęcia z zakresu
materiałoznawstwa
i budowy ciał stałych,
potrafi się nimi posługiwać
oraz potrafi określić budo-
wę strukturalną wybranych
materiałów konstrukcyj-
nych, dodatkowo potrafi
określić wpływ budowy
fizycznej na właściwości materiału
Zna pojęcia z zakresu materiałoznawstwa
i budowy ciał stałych, potrafi się nimi
posługiwać oraz potrafi określić budowę
strukturalną wybranych materiałów kon-
strukcyjnych, dodatkowo potrafi określić
wpływ budowy fizycznej na właściwości
materiału w zależności od: budowy kry-
stalicznej i amorficznej, typu sieci, rodza-ju defektów, składników fazowych
EKP2
Nie potrafi identy-
fikować materiałów
konstrukcyjnych
metalowych i nie-
metalowych, okre-
ślać właściwości
tych stopów
Potrafi identyfiko-
wać materiały
konstrukcyjne
metalowe i nieme-
talowe, określać
właściwości tych
stopów w zależno-
Potrafi identyfikować
materiały konstrukcyjne
metalowe i niemetalowe
określać właściwości tych
stopów w zależności od
właściwości fizykoche-
micznych, mechanicznych,
Potrafi identyfikować materiały konstruk-
cyjne metalowe i niemetalowe pod
względem struktury, właściwości użyt-
kowych dobierając najefektywniejszą
metodę badawczą, określać właściwości
tych stopów w zależności od właściwości
fizykochemicznych, mechanicznych,
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 79
w zależności od
właściwości fizy-
kochemicznych,
mechanicznych, struktury
ści od właściwości
fizykochemicznych,
mechanicznych,
struktury
struktury, potrafi określić
wpływ dodatków stopo-
wych i procesów wytwa-
rzania na zmiany właści-
wości stopów żelaza i jego struktury
struktury, potrafi określić wpływ dodat-
ków stopowych i procesów wytwarzania
na zmiany właściwości stopów żelaza
i ich struktury pod względem cech użyt-
kowych (obróbki cieplnej, plastycznej, skrawaniem, spajania)
EKP3
Nie potrafi dobrać
i wykonać podsta-
wowych zabiegów
obróbki cieplnej dla
stopów żelaza
i stopów metali nieżelaznych
Potrafi dobrać
i wykonać podsta-
wowe zabiegi
obróbki cieplnej dla
stopów żelaza
i stopów metali nieżelaznych
Potrafi dobrać i wykonać
podstawowe zabiegi ob-
róbki cieplnej dla stopów
żelaza i stopów metali
nieżelaznych oraz określić
poprawność wykonanego
zabiegu na podstawie
przeprowadzenia badań
struktury i twardości mate-riału
Potrafi dobrać i wykonać podstawowe
zabiegi obróbki cieplnej dla stopów żelaza
i stopów metali nieżelaznych pod kątem
ich cech użytkowych i zastosowania,
opisać je w ujęciu zachodzących przemian
fazowych, określić poprawność wykona-
nego zabiegu na podstawie dobranego
najefektywniejszego, przeprowadzonego badania struktury i twardości materiału
EKP4
Nie potrafi stoso-
wać podstawowych
technik badań
materiałów oraz
rozpoznawać me-
chanizmów nisz-
czenia materiałów
konstrukcyjnych
(procesów korozji,
erozji, zużycia,
pękania, zmęcze-
nia)
Potrafi stosować
podstawowe tech-
niki badań materia-
łów oraz rozpo-
znawać mechani-
zmy niszczenia
materiałów kon-
strukcyjnych (pro-
cesy korozji, erozji,
zużycia, pękania, zmęczenia)
Potrafi stosować podsta-
wowe techniki badań mate-
riałów i poprawnie dobie-
rać je w zależności od
rodzaju materiału kon-
strukcyjnego i procesu jego
technologicznego wytwa-
rzania oraz rozpoznawać
mechanizmy niszczenia
materiałów konstrukcyj-
nych (procesy korozji,
erozji, zużycia, pękania,
zmęczenia) wskazać źródła
i przyczyny ich powstawa-nia
Potrafi stosować podstawowe techniki
badań materiałów i poprawnie dobierać je
w zależności od rodzaju materiału kon-
strukcyjnego i procesu jego technologicz-
nego wytwarzania kierując się efektywno-
ścią metody i względami ekonomicznymi
oraz rozpoznawać mechanizmy niszczenia
materiałów konstrukcyjnych (procesy
korozji, erozji, zużycia, pękania, zmęcze-
nia) wskazać źródła i przyczyny ich po-wstawania, potrafi im zapobiegać
EKP5
Nie potrafi dobrać
materiału konstruk-
cyjnego w zależno-
ści od jego cech użytkowych
Potrafi dobrać
materiał konstruk-
cyjny w zależności
od jego cech użyt-kowych
Potrafi dobrać materiał
konstrukcyjny w zależności
od jego cech użytkowych
i właściwości fizykoche-
micznych i mechanicznych,
struktury i metod wytwa-rzania
Potrafi dobrać materiał konstrukcyjny
w zależności od jego cech użytkowych
i właściwości fizykochemicznych
i mechanicznych, struktury i metod wy-
twarzania, potrafi obsługiwać oprogra-
mowanie inżynierskie służące do kompu-
terowego wspomagania doboru materia-
łów CAMS i komputerowego wspomaga-nia projektowania materiałowego CAMD
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik
multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej
Sprzęt
laboratoryjny
Mikroskopy optyczne, sprzęt do preparatyki metalograficznej, sprzęt do badań
makroskopowych, sprzęt do pomiaru twardości metali, sprzęt do przeprowadzenia
próby technologicznych, sprzęt do przeprowadzenia obróbki cieplnej, sprzęt do prze-
prowadzenia obróbki plastycznej, sprzęt do identyfikacji materiałów niemetalowych,
komputery wraz z oprogramowaniem inżynierskim
Materiały
pomocnicze
Zgłady stopów żelaza i materiałów nieżelaznych, próbki materiałów niemetalowych,
stopy żelaza i metali nieżelaznych w postaci przygotowanych próbek do zabiegów
obróbki cieplnej i plastycznej, materiały do wytwarzania materiałów kompozytowych.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 80
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Dobrzyński L.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. WNT, Warszawa 2002.
2. Dobrzyński L.: Metalowe materiały inżynierskie. WNT, Warszawa 2004.
3. Dauksza Z.: Materiałoznawstwo okrętowe. Dział Wydaw. WSM w Szczecinie, 1994.
4. Domke W.: Vademecum materiałoznawstwa. WNT, Warszawa 1994.
5. Cicholska M., Czechowski M.: Materiałoznawstwo okrętowe. Wydawnictwo Akademii Morskiej
w Gdyni, 2005.
6. Klebba R.: Materiałoznawstwo okrętowe. Wydaw. Morskie, Gdańsk 1978.
7. Prowans S.: Materiałoznawstwo. PWN, Warszawa, 1994.
8. Przybyłowicz K.: Metaloznawstwo. WNT, Warszawa 2007.
9. Przybyłowicz K.: Materiałoznawstwo w pytaniach i odpowiedziach. WNT, Warszawa 2000.
Literatura uzupełniająca
1. Wesołowski K.: Metaloznawstwo i obróbka cieplna. WNT, Warszawa 1994.
2. Dobrzański L.A.: Metaloznawstwo i obróbka cieplna. WSziP, Warszawa 1997.
3. Pampuch R.: Współczesne materiały ceramiczne. Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydak-
tyczne AGH, Kraków 2005.
4. Pampuch R.: Zarys nauki o materiałach – materiały ceramiczne. PWN, Warszawa 1977.
5. Baszkiewicz P.: Podstawy korozji materiałów. Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa 1997.
6. Skubała W.: Powłoki ochronne i dekoracyjne. WSI, Koszalin 1985.
7. Steller K.: O mechanizmie niszczenia materiałów podczas kawitacji. Wydawnictwo IMP, 1983.
8. Mały Poradnik Mechanika. Tom I i II. WNT, Warszawa 1988.
9. Przepisy klasyfikacyjne PRS: Cześć IX – Materiały i spawanie. 2006.
10. Ashby M.F.: Dobór materiałów w projektowaniu inżynierskim. WNT, Warszawa 1998.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Robert Jasionowski r.jasionowski@am.szczecin.pl ZIMO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr hab. inż. Robert Jasionowski r.jasionowski@am.szczecin.pl ZIMO
dr hab inż. Katarzyna Gawdzińska k.gawdzinska@am.szczecin.pl ZIMO
mgr inż. Katarzyna Bryll k.bryll@am.szczecin.pl ZIMO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 81
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 12 Przedmiot: Wstęp do mechatroniki*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: II Semestry: IV
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
IV 15 2 30 2
Razem w czasie studiów 30 2
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Ma elementarną wiedzę z mechaniki, fizyki
2. Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, dokumentacji
Cele przedmiotu:
1. Poznanie podstaw funkcjonowania układów mechanicznych, pneumatycznych, hydraulicznych
oraz elektrycznych
2. Poznanie podstaw funkcjonowania struktur komputerowych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Objaśnia budowę, działanie elementów i układów mechatronicznych K_W04, K_U01
EKP2 Charakteryzuje różne typy sterowań układami mechatronicznymi K_W04, K_U01,
K_U12
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze IV:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie
z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Charakteryzuje budowę i działanie układu
mechatronicznego EKP1 x
SEKP2 Objaśnia działanie prostego układu sterowa-
nia mechanicznego EKP1 x
SEKP3 Objaśnia działanie prostego układu sterowa-
nia elektrycznego EKP1 x
SEKP4 Objaśnia działanie prostego układu sterowa-
nia pneumatycznego EKP1 x
SEKP5 Objaśnia działanie prostego układu sterowa-
nia hydraulicznego EKP1 x
SEKP6 Objaśnia działanie prostego układu sterowa-
nia cyfrowego EKP1,2 x
SEKP7 Charakteryzuje działanie sensorów analogo-
wych i cyfrowych oraz aktuatorów EKP1,2 x
SEKP8 Objaśnia budowę sieci komputerowej ASI EKP1,2 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 82
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: IV
A
SEKP1 1. Budowa układów mechatronicznych. Funkcjonalny opis układów me-
chatronicznych
30
SEKP2 2. Sterowanie mechaniczne
SEKP3 3. Sterowanie elektryczne
SEKP4 4. Sterowanie pneumatyczne
SEKP5 5. Sterowanie hydrauliczne
SEKP6 6. Sterowanie binarne i cyfrowe, CNC
SEKP
2,3,4,5,6
7. Integracja podukładów mechanicznych, hydraulicznych, elektrycz-
nych i informatycznych w złożone systemy mechatroniczne
SEKP7 8. Sensory (analogowe, binarne, cyfrowe)
SEKP7 9. Aktuatory
SEKP8 10. Sieci AS-I (actuator – sensor – interface)
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 5
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 37
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Zaliczenie pisemne
EKP1 Nie umie opisać wybra-
nego przez siebie układu mechatronicznego
Umie opisać wybrany
przez siebie układ me-chatroniczny
Umie opisać wybrany
przez nauczyciela układ mechatroniczny
Umie wyjaśnić powiązania
i współzależności pomiędzy układami mechatronicznymi
EKP2
Nie umie scharaktery-
zować rodzajów ukła-
dów mechatronicznych
i sposobów sterowania
Umie scharakteryzować
rodzaje układów mecha-
tronicznych i sposoby
sterowania
Poprawnie rozpoznaje
różne rodzaje sterowa-
nia układów mechatro-
nicznych
Umie dokonać analizy spo-
sobu funkcjonowania i oce-
nić rozwiązania różnych
rodzajów sterowania ukła-dów mechatronicznych
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Sprzęt komputerowy Komputery klasy PC, rzutnik multimedialny
Oprogramowanie symulacyjne Program symulacyjny firmy Unitest
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 83
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Olszewski M.: Urządzenia i systemy mechatroniczny, część 1 i 2. Wyd. Rea, 2009.
2. Schmid D.: Mechatronika. Wyd. Rea, 2002.
3. Gosiewski Z.: Elementy mechatroniki. Wyd. WAT, 2007.
Literatura uzupełniająca
1. Gajek A., Juda Z.: Czujniki. WKiŁ, 2008.
2. Nawrocki W.: Sensory i systemy pomiarowe. Wyd. Politechniki Poznańskiej, 2006.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
prof. dr hab. inż. Jerzy Honczarenko j.honczarenko@am.szczecin.pl ZAiR
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Jerzy Szcześniak s.szczesniak@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Andrzej Stefanowski a.stefanowski@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Mariusz Sosnowski m.sosnowski@am.szczecin.pl ZAiR
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 84
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 13 Przedmiot: Mechanika
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I Semestry: I–II
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
I 15 2 2 30 30 5
II 15 1E 1 15 15 4
Razem w czasie studiów 45 30 15 9
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Podstawowa wiedza i umiejętność rozwiązywania problemów algebry, rachunku wektorowego,
macierzowego, różniczkowego i całkowego
2. Podstawowa wiedza z fizyki
3. Podstawowe umiejętności grafiki inżynierskiej
Cele przedmiotu:
1. Nauczenie:
– podstaw mechaniki klasycznej, tj. statyki, kinematyki i dynamiki układów mechanicznych
traktowanych jako ciała doskonale sztywne;
– podstaw teorii drgań i dynamiki maszyn;
– sposobów minimalizacji drgań i hałasu
2. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności niezbędne w nauczaniu m.in. wytrzymałości materiałów,
podstaw konstrukcji maszyn
3. Nauczenie wykorzystywania zdobytej wiedzy i umiejętności w praktyce zawodowej
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Prawidłowo opisuje i analizuje układy sił działające na rzeczywiste
układy mechaniczne znajdujące się w równowadze statycznej K_W01, K_U01
EKP2 Prawidłowo opisuje i wyznacza podstawowe wskaźniki geometryczne
i masowe ciał doskonale sztywnych K_W01, K_U01
EKP3 Prawidłowo opisuje i analizuje ruch rzeczywistych obiektów mecha-
nicznych traktowanych jako ciała doskonale sztywne K_W01, K_U01
EKP4 Prawidłowo modeluje fizycznie i matematycznie rzeczywiste obiekty
mechaniczne K_W01, K_U01
EKP5 Prawidłowo układa i analizuje równania dynamiczne ruchu prostych
układów mechanicznych K_W01, K_U01
EKP6 Prawidłowo wymienia i definiuje sposoby minimalizacji drgań mecha-
nicznych i hałasu K_W01, K_U01
EKP7 Prawidłowo omawia układ pomiarowy, rejestruje i dokonuje analizy
drgań mechanicznych oraz hałasu K_W01, K_U01
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 85
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I i II:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Definiuje podstawowe pojęcia mechaniki
ogólnej EKP1 x
SEKP2 Definiuje i stosuje zasady statyki EKP1 x
SEKP3 Stosuje rachunek wektorowy w mechanice EKP1 x x
SEKP4
Dokonuje redukcji zbieżnego i równoległego
układu sił. Definiuje parę sił i jej własności,
moment pary sił, siłę skupioną i moment obro-towy
EKP1 x x
SEKP5
Dokonuje redukcji płaskiego układu sił (defi-
niuje i wyznacza wektor główny i moment
główny, dokonuje redukcji tylko do wypadko-wej lub tylko do pary sił)
EKP1 x x
SEKP6 Definiuje i wyznacza warunki równowagi sta-
tycznej płaskiego układu sił EKP1 x x
SEKP7 Definiuje i oblicza moment siły względem osi EKP1 x x
SEKP8 Definiuje warunki równowagi statycznej prze-strzennego układu sił
EKP1 x
SEKP9 Definiuje i wyznacza środek sił równoległych EKP1 x x
SEKP10
Definiuje i wyznacza środek ciężkości ciał
jednorodnych liniowych, płaskich i przestrzen-nych
EKP2 x x
SEKP11
Definiuje i oblicza momenty statyczne, bez-
władności i dewiacji punktu materialnego i ciał
o skończonych wymiarach
EKP2 x x
SEKP12 Definiuje i analizuje tarcie ślizgowe suche EKP1 x x
SEKP13 Definiuje i analizuje tarcie toczne w tym tarcie
w łożyskach tocznych EKP1 x x
SEKP14
Opisuje i analizuje ogólnie kinematykę punktu
materialnego, w tym układa równania ruchu
i toru ruchu, wyznacza prędkość i przyspiesze-nie
EKP3 x x
SEKP15
Opisuje i analizuje kinematykę punktu w ruchu
po okręgu oraz kinematykę punktu w ruchu
harmonicznym
EKP3 x x
SEKP16 Definiuje i analizuje ruch postępowy i obroto-
wy bryły sztywnej EKP3 x x
SEKP17
Opisuje i analizuje kinematykę ciała w ruchu
płaskim, w tym wyznacza prędkości i przy-
spieszenia ciała i jego punktów, oraz wyznacza środek prędkości i środek przyspieszeń
EKP3 x x
SEKP18 Definiuje podstawowe pojęcia teorii mechani-
zmów i maszyn EKP3 x
SEKP19
Analizuje kinematykę mechanizmów (położe-
nia i trajektorie, środek obrotu, prędkości
i przyspieszenia członu i jego punktów)
EKP3 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 86
SEKP20 Definiuje podstawowe pojęcia, prawa i zadania
dynamiki punktu materialnego EKP3 x x
SEKP21 Opisuje przedmiot, zakres i cel podstaw teorii
drgań i dynamiki maszyn EKP4 x
SEKP22 Opisuje cechy ogólne elementów układów
mechanicznych oraz interpretuje charaktery-
styki ich własności dynamicznych
EKP4 x
SEKP23 Opisuje istotę, cele i etapy modelowania ukła-
dów mechanicznych EKP4 x
SEKP24 Opisuje modelowanie fenomenologiczne i fi-
zyczne; definiuje siły bezwładności, sprężysto-
ści i tłumienia
EKP4 x
SEKP25 Opisuje modelowanie matematyczne układów
mechanicznych EKP4 x
SEKP26 Definiuje więzy i liczbę stopni swobody ukła-
du EKP4 x
SEKP27 Opisuje sposoby wyznaczania równań różnicz-
kowych ruchu EKP4 x
SEKP28 Definiuje energię mechaniczną układu EKP4 x
SEKP29 Opisuje metody wyznaczania parametrów
strukturalnych modelu EKP4 x
SEKP30 Opisuje i interpretuje ogólną postać równań
różniczkowych ruchu układów mechanicznych EKP5 x
SEKP31
Opisuje i analizuje drgania swobodne układu
zachowawczego i niezachowawczego o jed-
nym stopniu swobody; określa siły bezwładno-
ści, sprężystości i tłumienia
EKP5 x
SEKP32 Opisuje i analizuje drgania wymuszone har-
monicznie układu o jednym stopniu swobody EKP5 x
SEKP33
Wyznacza i interpretuje charakterystyki czę-
stościowe, w tym podatność i sztywność dy-
namiczną układu o jednym stopniu swobody
EKP5 x
SEKP34 Opisuje i analizuje drgania swobodne liniowe-
go układu zachowawczego o wielu stopniach
swobody
EKP5 x
SEKP35 Definiuje drgania główne układu o wielu stop-
niach swobody; wyznacza częstości i postacie
drgań głównych
EKP5 x
SEKP36
Opisuje ogólnie minimalizację drgań układów
mechanicznych (zmiana parametrów układu,
zmiana parametrów wymuszenia i zmiana
struktury układu)
EKP6 x
SEKP37 Opisuje ogólnie minimalizację drgań mecha-
nicznych na drodze propagacji (wibroizolacja) EKP6 x
SEKP38 Opisuje i wyjaśnia sposoby minimalizacji hała-
su przez obniżenie hałasu źródeł i obniżenie
hałasu na drodze propagacji
EKP6 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 87
SEKP39 Przeprowadza pomiar i ocenia drgania mecha-
niczne rzeczywistego układu mechanicznego EKP7 x
SEKP40 Przeprowadza pomiar hałasu w pomieszczeniu
i ocenia jego szkodliwość EKP7 x
SEKP41 Bada własności dynamiczne i identyfikuje
parametry układu o jednym stopniu swobody EKP7 x
SEKP42 Wyważa statycznie wirnik sztywny EKP7 x
SEKP43 Bada własności dynamiczne układu o wielu
stopniach swobody EKP7 x
SEKP44 Przeprowadza badania analityczne drgań skręt-
nych linii wałów układu napędowego EKP7 x
SEKP45 Przeprowadza pomiary drgań skrętnych linii
wałów metodą tensometrii elektrooporowej EKP7 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: I
A
SEKP1,2,3 Podział, zadania i podstawowe pojęcia mechaniki ogólnej (w tym siła
skupiona). Zasady statyki
30
SEKP4 Redukcja zbieżnego i równoległego układu sił. Para sił i jej własności;
moment pary sił; siła skupiona i moment obrotowy
SEKP5 Redukcja płaskiego układu sił; wektor główny i moment główny układu
sił
SEKP6 Warunki równowagi statycznej płaskiego układu sił
SEKP7,8,9 Moment siły względem osi; warunki równowagi statycznej przestrzenne-
go układu sił. Środek sił równoległych
SEKP10 Środek ciężkości ciał jednorodnych liniowych, płaskich i przestrzennych
SEKP11 Momenty statyczne, bezwładności i dewiacji punktów materialnych i ciał
o skończonych wymiarach
SEKP12 Tarcie ślizgowe suche; prawa Coulomba-Morena; znaczenie praktyczne
tarcia
SEKP13 Tarcie toczne w tym tarcie w łożyskach tocznych
SEKP14 Kinematyka punktu materialnego, w tym równania toru i ruchu punktu
oraz prędkość i przyspieszenie punktu
SEKP15 Kinematyka punktu w ruchu po okręgu oraz kinematyka punktu w ruchu
harmonicznym
SEKP16 Ruch postępowy i obrotowy bryły sztywnej
SEKP17 Kinematyka ciała w ruchu płaskim; prędkości i przyspieszenia ciała i jego
punktów; środek prędkości i środek przyspieszeń
SEKP18 Podstawowe pojęcia teorii mechanizmów i maszyn
SEKP19 Analiza kinematyczna mechanizmów (położenia i trajektorie, środek ob-
rotu, prędkości i przyspieszenia członu i jego punktów)
SEKP20 Podstawowe pojęcia, prawa i zadania dynamiki punktu materialnego
Razem: 30
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 88
Ć
SEKP3 Powtórzenie rachunku wektorowego. Moment siły względem punktu
30
SEKP4 Przykłady redukcji zbieżnego i równoległego układu sił
SEKP5 Opis i analiza układów sił zawierających siły skupione i pary sił
SEKP6 Wyznaczanie wektora głównego i momentu głównego płaskiego układu
sił; redukcja płaskiego układu sił tylko do wypadkowej lub tylko do pary
sił
SEKP7 Rozwiązywanie układów z płaskim układem sił; wyznaczanie reakcji
podporowych i sił wewnętrznych
SEKP8,9 Wyznaczanie momentu siły względem osi. Analiza przestrzennego ukła-
du sił
SEKP10 Wyznaczanie środków ciężkości ciał jednorodnych liniowych, płaskich
i przestrzennych
SEKP11 Wyznaczanie momentów statycznych, bezwładności i dewiacji punktów
materialnych i ciał o skończonych wymiarach
SEKP12,13 Opis i analiza równowagi statycznej układów mechanicznych z uwzględ-
nieniem sił tarcia ślizgowego i tocznego
SEKP14 Wyznaczanie równań toru i ruchu punktu oraz prędkości i przyspieszenia.
SEKP15 Opis i analiza kinematyki punktu w ruchu po okręgu oraz w ruchu har-
monicznym
SEKP16 Opis i analiza przykładów ruchu postępowego i obrotowego bryły sztyw-
nej
SEKP17,19 Wyznaczanie prędkości oraz przyspieszeń ciała i jego punktów w ruchu
płaskim; wyznaczanie środka prędkości i środka przyspieszeń ciała
SEKP20 Zastosowanie praw dynamiki punktu materialnego
Razem: 30
Razem w semestrze: 60
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
5 Praca własna studenta 30
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 95
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: II
A
SEKP
21,22
Przedmiot, zakres i cel podstaw teorii drgań i dynamiki maszyn. Cechy
ogólne elementów układów mechanicznych i ich własności dynamiczne 15
SEKP
23,24
Istota, cel i etapy modelowania układów mechanicznych. Modelowanie
fenomenologiczno-fizyczne; siły bezwładności, sztywności i tłumienia
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 89
SEKP
25,26
Modelowanie matematyczne układów mechanicznych; więzy, liczba stop-
ni swobody układu
SEKP
27,28
Sposoby wyznaczania równań różniczkowych ruchu. Energia mechanicz-
na układu
SEKP29 Metody wyznaczania parametrów strukturalnych modelu
SEKP30 Ogólna postać równań różniczkowych ruchu układu mechanicznego
SEKP31 Drgania swobodne zachowawczego i niezachowawczego układu o jednym
stopniu swobody
SEKP
32,33
Drgania wymuszone harmonicznie układu o jednym stopniu swobody;
podatność i sztywność dynamiczna układu
SEKP
34,35
Drgania swobodne układu liniowego o wielu stopniach swobody. Drgania
główne układu; częstości i postacie drgań własnych
SEKP36 Minimalizacja drgań mechanicznych w źródle drgań
SEKP37 Minimalizacja drgań mechanicznych na drodze propagacji (wibroizolacja)
SEKP38 Minimalizacja hałasu w źródle i na drodze propagacji
Razem: 15
L
SEKP39 Podstawy pomiarów i analizy drgań mechanicznych
15
SEKP40 Podstawy pomiarów akustycznych ze szczególnym uwzględnieniem po-
miarów hałasu urządzeń mechanicznych
SEKP41 Badanie własności dynamicznych i identyfikacja parametrów układu
o jednym stopniu swobody
SEKP42 Wyważanie statyczne sztywnego wirnika
SEKP43 Badanie własności dynamicznych układu o wielu stopniach swobody
SEKP44 Badania analityczne drgań skrętnych linii wałów układu napędowego
SEKP45 Pomiary drgań skrętnych linii wałów metodą tensometrii elektrooporowej
Razem: 15
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
4 Praca własna studenta 15
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 50
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 90
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Pisemny sprawdzian
EKP1 Nie definiuje podstawo-
wych pojęć statyki
Definiuje podstawowe
pojęcia statyki
Prawidłowo analizuje pod-
stawowe problemy statyki
Prawidłowo formułuje
i analizuje złożone proble-my statyki
EKP2
Nie definiuje podstawo-
wych wskaźników geome-trii mas
Definiuje podstawowe
wskaźniki geometrii mas
Prawidłowo określa
i wyznacza wskaźniki geo-
metrii mas ciał liniowych
i płaskich
Prawidłowo określa
i wyznacza wskaźniki geo-
metrii mas ciał liniowych,
płaskich i przestrzennych
EKP3
Nie definiuje podstawo-
wych pojęć kinematyki
punktu materialnego
i bryły sztywnej
Definiuje podstawowe
pojęcia kinematyki punk-
tu materialnego i bryły
sztywnej
Prawidłowo formułuje
i analizuje podstawowe
problemy kinematyki punktu
materialnego i bryły sztyw-
nej
Prawidłowo formułuje
i analizuje złożone proble-
my kinematyki punktu
materialnego i bryły sztyw-
nej
EKP4
Nie definiuje podstawo-
wych pojęć i problemów
modelowania układów mechanicznych
Definiuje podstawowe
pojęcia i problemy mo-
delowania układów mechanicznych
Prawidłowo buduje fizyczny
dyskretny model układu mechanicznego
Prawidłowo buduje matema-
tyczny dyskretny model układu mechanicznego
EKP5
Nie układa dynamicznych
równań ruchu dyskretnego układu mechanicznego
Układa dynamiczne
równania ruchu dyskret-
nego układu mechanicz-
nego
Analizuje drgania układu
o jednym stopniu swobody
Analizuje drgania dowolne-
go dyskretnego układu mechanicznego
EKP6
Nie definiuje ogólnie
sposobów minimalizacji
drgań mechanicznych i hałasu
Definiuje ogólnie sposo-
by minimalizacji drgań mechanicznych i hałasu
Definiuje szczegółowo spo-
soby minimalizacji drgań mechanicznych i hałasu
Analizuje sposoby minima-
lizacji drgań mechanicznych i hałasu
EKP7
Nie definiuje ogólnie
budowy układów do
pomiarów drgań mecha-
nicznych i hałasu
Definiuje ogólnie budo-
wę układów do pomia-
rów drgań mechanicz-
nych i hałasu
Definiuje szczegółowo układ
do pomiaru drgań mecha-nicznych i hałasu
Analizuje szczegółowo
układ pomiarowy i wyniki
pomiarów drgań mecha-
nicznych i hałasu
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Tablica, kreda, mazaki
Rzutnik pisma
Układ do pomiaru i analizy
drgań mechanicznych
Zestaw pomiarowy firmy B&K: czujniki piezoelektryczne 4333, 4343,
wzmacniacze 2625, 2635, kalibrator 4291. Przetwornik A/D firmy Eagle
PCI-730 z oprogramowaniem WaveView. Oscyloskop. Miernik poziomu
amplitudy i fazy HP 3575
Układ do pomiaru i analizy
hałasu
Uniwersalny sonometr B&K 2209; filtry oktawowe i tercjowe B&K
1613, 1616
Stanowisko do badania
własności dynamicznych
układu o jednym stopniu
swobody
Model mechaniczny układu o jednym stopniu swobody; układ do pomia-
ru i analizy drgań mechanicznych
Stanowisko do badania
własności dynamicznych
układu o dwóch stopniach
swobody
Model mechaniczny drgań giętnych układu o dwóch stopniach swobody;
wzbudnik elektromagnetyczny, układ do pomiaru i analizy drgań mecha-
nicznych
Wyważarka statyczna Wyważarka do wyważania statycznego grawitacyjnego z prowadnicami
prostoliniowymi (średnice wirników do 0,4 m)
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 91
Stanowisko badania drgań
skrętnych linii wałów
Model mechaniczny linii wałów o sześciu stopniach swobody; układ
pomiarowy drgań skrętnych metodą tensometrii elektrooporowej: układ
tensometryczny pełnego mostka, wzmacniacz pomiarowy B&K, prze-
twornik A/D, oprogramowanie WaveView; oprogramowanie do analizy
drgań metodą MES typu NeiNastran
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Leyko J.: Mechanika ogólna. T.1: Statyka i kinematyka. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
2005.
2. Leyko J.: Mechanika ogólna. T.2: Dynamika. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.
3. Leyko J., Szmelter J.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. Tom 1. Statyka. PWN, Warszawa 1972.
4. Leyko J., Szmelter J.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. Tom 2. Kinematyka i dynamika. PWN,
Warszawa 1977.
5. Niezgodziński T.: Mechanika ogólna. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.
6. Niezgodziński M. E., Niezgodziński T.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa 2008.
7. Mieszczerski I. W.: Zbiór zadań z mechaniki. PWN, Warszawa 1971.
8. Kaczmarek J.: Podstawy teorii drgań i dynamiki maszyn. WSM Szczecin 2000.
9. Kaczmarek J.: Zwalczanie drgań i hałasu. Podstawy teoretyczne. WSM Szczecin 2002.
Literatura uzupełniająca
1. Engel Z.: Ochrona środowiska przed drganiami i hałasem. PWN, Warszawa 2002.
2. Giergiel J.: Tłumienie drgań mechanicznych. PWN, Warszawa 1990.
3. Giergiel J., Uhl T.: Identyfikacja układów mechanicznych. PWN, Warszawa 1990.
4. Marchelek K., Berczyński S.: Drgania mechaniczne. Zbiór zadań z rozwiązaniami. PSz, Szczecin
2005.
5. Kaczmarek J., Nicewicz G.: Zwalczanie drgań i hałasu. Ćwiczenia laboratoryjne. WSM, Szczecin
2002.
6. Osiński Z. Teoria drgań. PWN, Warszawa 1980.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Jacek Kaczmarek; A, Ć, L j.kaczmarek@am.szczecin.pl IPNT
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 92
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 14 Przedmiot: Mechanika płynów
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I Semestry: II
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
II 15 1 1 15 15 3
Razem w czasie studiów 15 15 3
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawową wiedzą nt. procesów dotyczących pły-
nów, tj. gazów i cieczy nt. ich statyki, kinematyki i dynamiki
2. Wykształcenie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z określaniem podstawowych
wielkości fizycznych przy rozwiązywanie zagadnień mechaniki płynów, szczególnie związanych
z obliczaniem problemów technicznych zamodelowanych do zadań
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 We właściwy sposób rozpoznaje i stosuje podstawowe prawa i zasady
mechaniki płynów dotyczące gazów i cieczy
K_W01, K_W06,
K_U01, K_U04
EKP2
Posiada umiejętność obliczania podstawowych parametrów fizycz-
nych przy rozwiązywaniu zagadnień mechaniki płynów (gazów i pły-
nów)
K_W01, K_W06,
K_U01, K_U04,
K_U07
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze II:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Zna podstawowe pojęcia z zakresu mechaniki
płynów tj. pojecie płynu i rodzaje płynu, własno-
ści płynu, siły działające w płynach i sposób
modelowania ich występowania. Zna modele
płynów i stan naprężeń w płynie. Umie przeli-
czać parametry charakterystyczne dla płynów na
jednostki układu SI i pochodnych oraz odwrot-
nie
EKP
1,2 x x
SEKP2
Zna opis kinematyki płynu metodami Lagran-
ge’a i Eulera i stosuje dla wybranych przepły-
wów płynu opis ruchu wirowego płynu
EKP1 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 93
SEKP3 Zna opis dynamiki płynu doskonałego równa-
niami Eulera i zastosowanie równań Eulera EKP1 x
SEKP4
Zna i umie określać parcie na ściany płaskie
i zakrzywione zanurzone w płynie oraz parame-
try je charakteryzujące, rozwiązywać zagadnie-
nia związane z wyporem ciał zanurzonych
w płynie i związane ze statecznością ciał pływa-
jących
EKP
1,2 x x
SEKP5
Zna zastosowanie równania Bernoulliego
w zagadnieniach mechaniki płynów. Umie roz-
wiązywać zagadnienia mechaniki płynów wyko-
rzystując równania ciągłości przepływu płynu
i zachowania masy oraz równanie Bernoulliego
EKP
1,2 x x
SEKP6 Zna opis i zastosowanie dynamiki płynu rze-
czywistego równaniami Navier-Stokesa EKP1 x
SEKP7 Umie określać reakcje hydrodynamiczne pod-
czas przepływu płynu
EKP
1,2 x x
SEKP8 Zna zastosowanie zagadnień związanych z po-
dobieństwem przepływów EKP1 x
SEKP9
Zna i umie zastosować do rozwiązywania wy-
branych zagadnień teorię warstwy przyściennej
i prawo Prandtla oraz wnioski z doświadczenia
Reynoldsa
EKP
1,2 x x
SEKP
10
Zna i umie wykorzystywać do rozwiązywania
wybranych zagadnień teorię warstwy przyścien-
nej laminarnej i turbulentnej oraz wnioski z do-
świadczenia Nikuradse
EKP
1,2 x x
SEKP
11
Zna zastosowanie zagadnień związanych z wy-
korzystaniem wykresu Ancony. Umie wykorzy-
stać elementy tworzenia wykresu do rozwiązy-
wania zagadnień obliczeń rurociągów
EKP
1,2 x x
SEKP
12
Zna podstawowe pojęcia związane z oporem
i napędem okrętu i podstawowe informacje
o pędnikach okrętowych, ich rodzajach i zasa-
dach działania
EKP1 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: II
A
Ć
SEKP1,2 Podstawowe pojęcia z mechaniki płynów, pojecie płynu, własności płynu
15
+
15
SEKP1,2,3 Siły działające w płynach, modele płynów. Stan naprężeń w płynie; rów-
nanie Eulera
SEKP4 Parcie na ściany płaskie i zakrzywione zanurzone w płynie. Wypór ciał
zanurzonych w płynie
SEKP4 Stateczność ciał pływających
SEKP2 Opis kinematyki płynu. Równania ciągłości przepływu płynu i zachowa-
nia masy. Opis kinematyki płynu metodami Lagrange’a i Eulera
SEKP5 Równanie Bernoulliego i jego zastosowania
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 94
SEKP2 Opis ruchu wirowego płynu. Płaskie przepływy potencjalne
SEKP3,6 Opis dynamiki płynu doskonałego; równania Eulera.
Opis dynamiki płynu rzeczywistego; równania Navier-Stokesa
SEKP7 Reakcje hydrodynamiczne podczas przepływu płynu; zasada pracy ma-
szyn przepływowych. Uderzenia hydrauliczne w przewodach
SEKP8 Podobieństwa przepływów
SEKP9 Teoria warstwy przyściennej; prawo Prandtla; doświadczenie Reynoldsa
SEKP10,11 Warstwa przyścienna laminarna i turbulentna; doświadczenie Nikuradse.
Wykres Ancony
SEKP12
Podstawowe pojęcia związane z oporem i napędem okrętu.
Podstawowe informacje o pędnikach okrętowych, ich rodzajach i zasa-dach działania
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
3 Praca własna studenta 20
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 3
Łącznie 53
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne
EKP1
Nie potrafi we właściwy
sposób w pełni rozpo-
znawać i stosować praw
mechaniki płynów do
rozwiązywania zagad-
nień. Nie potrafi zastoso-
wać właściwych zależno-
ści do obliczeń parame-
trów fizycznych w zagad-
nieniach mechaniki pły-
nów. Charakteryzuje się
brakiem wiedzy używa-
nych i stosowanych jed-
nostek opisujących wiel-
kości fizyczne w mechanice płynów
Potrafi we właściwy sposób
w podstawowym zakresie
rozpoznawać i stosować
prawa mechaniki płynów
do rozwiązywania zagad-
nień. Nie zawsze stosuje
właściwe zależności i nie
zawsze uzyskuje prawidło-
we wyniki obliczeń para-
metrów fizycznych. Cha-
rakteryzuje się minimalną
wiedzą używanych
i stosowanych jednostek
opisujących wielkości
fizyczne w mechanice płynów
Potrafi we właściwy sposób
w znacznej części rozpo-
znawać i stosować prawa
mechaniki płynów do
rozwiązywania zagadnień.
Po zastosowaniu właści-
wych zależności uzyskuje
nie zawsze prawidłowe
wyniki obliczeń parame-
trów fizycznych. Charakte-
ryzuje się nie zawsze pełną
wiedzą używanych
i stosowanych jednostek
opisujących wielkości
fizyczne w mechanice płynów
Potrafi we właściwy sposób
w pełni rozpoznawać i
stosować prawa mechaniki
płynów do rozwiązywania
zagadnień technicznych. Po
zastosowaniu właściwych
zależności uzyskuje prawi-
dłowe wyniki obliczeń
parametrów fizycznych w
zagadnieniach mechaniki
płynów. Charakteryzuje się
pełną wiedzą używanych
i stosowanych jednostek
opisujących wielkości
fizyczne w mechanice płynów
EKP2
Nie potrafi we właściwy
sposób stosować właści-
wych zależności do obli-
czeń parametrów fizycz-
nych. Charakteryzuje się
brakiem wiedzy używa-
nych i stosowanych jed-
Potrafi tylko w minimal-
nym stopniu stosować
właściwe zależności w celu
uzyskania prawidłowych
wyników obliczeń parame-
trów fizycznych. Charakte-
ryzuje się minimalną, pod-
Potrafi we właściwy sposób
w pełni stosować właściwe
zależności uzyskując nie
zawsze prawidłowe wyniki
obliczeń parametrów fi-
zycznych. Charakteryzuje
się nie zawsze pełną wiedzą
Potrafi we właściwy sposób
w pełni stosować właściwe
zależności uzyskując pra-
widłowe wyniki obliczeń
parametrów fizycznych
używanych w mechanice
płynów. Charakteryzuje się
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 95
nostek opisujących wiel-
kości fizyczne. Nie potra-
fi we właściwy sposób
wykonywać prostych
przekształceń jednostek
opisujących wielkości
fizyczne. Nie potrafi
wykonać złożonych
obliczeń wielkości fi-zycznych
stawową wiedzą używa-
nych i stosowanych jedno-
stek opisujących wielkości
fizyczne. Potrafi we wła-
ściwy sposób wykonywać
tylko najprostsze prze-
kształcenia jednostek opisu-
jących wielkości fizyczne.
Z błędami dokonuje złożo-
nych obliczeń wielkości fizycznych
używanych i stosowanych
jednostek opisujących
wielkości fizyczne. Potrafi
z drobnymi błędami wyko-
nywać złożone przekształ-
cenia jednostek opisujących
wielkości fizyczne. W
obliczeniach złożonych
wielkości fizycznych po-pełnia drobne błędy
pełną wiedzą używanych i
stosowanych jednostek
opisujących wielkości
fizyczne. Potrafi we wła-
ściwy sposób wykonywać
złożone przekształcenia
jednostek opisujących
wielkości fizyczne. W
bezbłędny sposób dokonuje
złożonych obliczeń wielko-ści fizycznych
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Kirkiewicz J.: Mechanika płynów. Wyd. WSM Szczecin, Szczecin 1987.
2. Tuliszka E.: Mechanika płynów. Wyd. PP, Poznań 1976.
3. Prosnak W.J.: Mechanika płynów. Tom I i II. PWN, Warszawa 1970.
4. Dudziak J.: Teoria okrętu. Wyd. Morskie, Gdańsk 1988.
5. Gryboś R.: Zbiór zadań z technicznej mechaniki płynów. PWN, Warszawa 2002.
Literatura uzupełniająca
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr hab. inż. Zbigniew Matuszak z.matuszak@am.szczecin.pl IESO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Jan Monieta j.monieta@am.szczecin.pl IESO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 96
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 15 Przedmiot: Wytrzymałość materiałów
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: II Semestry: III–IV
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
III 15 1 1 15 15 2
IV 15 1E 1 2 15 15 30 3
Razem w czasie studiów 30 30 30 5
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Posiada gruntowną znajomość zasad mechaniki: zasady statyki, podstawowe modele ciał w me-
chanice, warunki równowagi układów płaskich i przestrzennych, geometria mas
2. Posiada podstawowe wiadomości z matematyki – rozwiązywanie układów równań algebraicz-
nych, rachunek różniczkowy i całkowy
3. Posiada podstawowe wiadomości z fizyki
4. Podstawowe umiejętności grafiki inżynierskiej
Cele przedmiotu:
1. Przygotowanie do prac wspomagających projektowanie prostych zadań inżynierskich, do doboru
materiałów inżynierskich stosowanych na elementy maszyn
2. Nabycie umiejętności ocenienia wytrzymałość pojedynczych elementów i złożonych konstrukcji
inżynierskich przy różnych stanach obciążeń (rozciąganiu, zginaniu, skręcaniu, ścinaniu, wybo-
czeniu)
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1 Stosuje prawidłowo metody obliczania wytrzymałości prostej elementów
konstrukcyjnych K_W01, K_U01
EKP2 Oblicza prawidłowo wytrzymałość prostą elementów konstrukcyjnych K_W01, K_U01
EKP3 Stosuje prawidłowo metody obliczania wytrzymałości złożonej elementów
konstrukcyjnych K_W01, K_U01
EKP4 Oblicza prawidłowo wytrzymałość złożoną elementów konstrukcyjnych K_W01, K_U01
EKP5 Wyznacza prawidłowo podstawowe parametry wytrzymałościowe materia-
łów K_W01, K_U01
EKP6 Ocenia prawidłowo stopień zagrożenia wystąpienia naprężeń lub odkształceń
niebezpiecznych w elementach maszyn i urządzeń K_W01, K_U01
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 97
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach III i IV:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Definiuje podstawowe pojęcia i określenia
siły, naprężenia, odkształcenia EKP1 x
SEKP2 Wyznacza siły zewnętrzne i wewnętrzne EKP2 x x
SEKP3 Analizuje wykresy rozciągania i ściskania
różnych materiałów EKP1 x
SEKP4 Stosuje Prawo Hooke’a. Prawo Poissona EKP1 x x
SEKP5 Charakteryzuje rozciąganie i ściskanie pro-
stych elementów EKP1 x x
SEKP6
Stosuje podstawowy warunek wytrzymało-
ściowy w obliczeniach prostych elementów
konstrukcyjnych
EKP2 x x
SEKP7
Wykorzystuje tabele własności wytrzymało-
ściowych do określania naprężeń dopuszczal-nych
EKP2 x x
SEKP8 Wyznacza naprężenia montażowe i termiczne
w konstrukcjach statycznie niewyznaczalnych EKP2 x x
SEKP9 Analizuje stan naprężenia w punkcie EKP1 x
SEKP10 Wyznacza naprężenia główne EKP2 x x
SEKP11 Wyznacza koło Mohr’a na podstawie naprężeń EKP2 x x
SEKP12 Stosuje uogólnione prawo Hooke’a EKP2 x x
SEKP13 Umie zinterpretować czyste ścinanie EKP1 x
SEKP14
Charakteryzuje zależność między modułem
sprężystości podłużnej a modułem sprężysto-ści postaciowej
EKP1 x
SEKP15 Umie zinterpretować ścinanie techniczne EKP1 x x
SEKP16 Oblicza połączenia spawane, kołkowe, wpu-
stowe, śrubowe EKP2 x x
SEKP17 Oblicza geometryczne wskaźniki przekrojów EKP2 x x
SEKP18 Umie zinterpretować skręcanie przekrojów osiowo symetrycznych i prostokątnych
EKP1 x x
SEKP19 Oblicza wały pędne EKP2 x x
SEKP20 Umie zinterpretować zginanie EKP1 x x
SEKP21 Rysuje wykresy sił tnących i momentów gną-
cych na podstawie obliczeń EKP2 x
SEKP22 Potrafi omówić zależności różniczkowe przy
zginaniu EKP3 x x
SEKP23 Umie zinterpretować ścinanie ze zginaniem EKP3 x x
SEKP24 Potrafi omówić wzór Żurawskiego EKP3 x x
SEKP25 Wymiaruje belki ze względu na naprężenia
dopuszczalne EKP4 x x
SEKP26 Potrafi omówić odkształcenia belek podczas
czystego zginania EKP3 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 98
SEKP27 Umie całkować równanie różniczkowe osi
odkształconej EKP4 x x
SEKP28 Stosuje metodę Clebsch’a całkowania równa-
nia różniczkowego osi odkształconej belki EKP4 x x
SEKP29 Potrafi scharakteryzować wyboczenie EKP3 x x
SEKP30 Umie wyznaczać siłę krytyczna, smukłość prętów
EKP4 x x
SEKP31 Stosouje wzory Eulera i Tetmayera EKP4 x x
SEKP32 Identyfikuje belki statycznie niewyznaczalne EKP3 x x
SEKP33 Wyznacza reakcje metodą całkowania równa-
nia różniczkowego EKP4 x x
SEKP34 Wyznacza reakcje metodą porównywania
odkształceń EKP4 x x x
SEKP35 Stosuje hipotezy wytrzymałościowe: Hubera,
Coulomba, De Saint Venanta, Galileusza EKP3 x x
SEKP36 Potrafi scharakteryzować złożone przypadki
wytrzymałości EKP3 x
SEKP37 Umie zinterpretować skręcanie ze zginaniem EKP3 x
SEKP38 Umie zinterpretować ściskanie mimośrodowe EKP3 x
SEKP39 Potrafi omówić rodzaje próbek do statycznej
zwykłej próby rozciągania metali EKP5 x
SEKP40 Potrafi narysować wykres rozciągania dla stali
miękkiej EKP5 x
SEKP41 Potrafi narysować wykres rozciągania dla
żeliwa EKP5 x
SEKP42 Definiuje granicę plastyczności EKP6 x
SEKP43 Definiuje granicę wytrzymałości doraźnej EKP6 x
SEKP44 Wyznacza umowną granice plastyczności
i granicę sprężystości EKP6 x
SEKP45 Wyznacza wartość modułu sprężystości
wzdłużnej EKP6 x
SEKP46 Wyznacza wartość modułu sprężystości po-
przecznej EKP6 x
SEKP47 Wyznacza wartość liczby Poissona EKP6 x
SEKP48 Potrafi omówić zasadę działania tensometru
elektrooporowego EKP5 x
SEKP49
Potrafi scharakteryzować elektrooporową
metodę wyznaczania naprężeń przy rozciaga-
niu
EKP5 x
SEKP50 Potrafi scharakteryzować elektrooporową
metodę wyznaczania naprężeń przy zginaniu EKP5 x
SEKP51 Potrafi omówić działanie młota typu Charpy EKP5 x
SEKP52
Potrafi scharakteryzować typy próbek stoso-
wanych do przeprowadzania prób udarno-
ściowych
EKP5 x
SEKP53 Potrafi scharakteryzować typy przełomów
udarowych EKP5 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 99
SEKP54 Potrafi podać wymiar udarności EKP5 x
SEKP55 Wyznacza linię ugięcia belki EKP6 x
SEKP56 Potrafi omówić wyznaczanie siły krytycznej
przy wyboczeniu metodą doświadczalna EKP5 x
SEKP57 Potrafi scharakteryzować sztywność sprężyny
śrubowej EKP5 x
SEKP58 Oblicza sztywność zastępczą sprężyn połączo-
nych szeregowo EKP6 x
SEKP59 Przedstawa budowę typowej liny stalowej EKP5 x
SEKP60 Wyznacza siłę zrywającą linę w całości EKP6 x
SEKP61 Potrafi sharakteryzować badania technolo-
giczne jakim podlegają druty lin stalowych EKP5 x
SEKP62 Potrafi podać materiały z jakich wykonane są
rdzenie lin stalowych EKP5 x
SEKP63 Potrafi podać sposób oznaczania lin stalowych EKP5 x
SEKP64 Wymienia typy lin ze względu na kierunek
zwinięcia drutów EKP5 x
SEKP65 Potrafi scharakteryzować zmęczeniowy cykl
naprężeń EKP5 x
SEKP66 Umie analizować zmęczeniowy wykres
Wohlera EKP6 x
SEKP67 Rozróżnia złom zmęczeniowy od złomu do-
raźnego EKP6 x
SEKP68 Umie zdefiniować karb EKP6 x
SEKP69 Przedstawia na wykresie Wohlera trwałą wy-
trzymałość zmęczeniową EKP6 x
SEKP70 Potrafi omówić wpływ karbu na trwałą wy-
trzymałość zmęczeniową EKP5 x
SEKP71 Potrafi opisać wpływ stanu powierzchni na
trwałą wytrzymałość zmęczeniową EKP5 x
SEKP72 Potrafi opisać wpływ wielkości przedmiotu na
trwałą wytrzymałość zmęczeniową EKP5 x
SEKP73 Potrafi rozwiązać kratownice płaską za pomo-
cą programu komputerowego EKP6 x
SEKP74 Potrafi rozwiązać belkę za pomocą programu
komputerowego EKP6 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: III
A
SEKP1,4,7
Podstawowe pojęcia i określenia. Siły zewnętrzne i wewnętrzne.
Wykresy rozciągania i ściskania różnych materiałów. Prawo Hooke’a.
Prawo Poissona 15
SEKP
2,3,5,6,7,8
Rozciąganie i ściskanie. Podstawowy warunek wytrzymałościowy.
Naprężenia dopuszczalne. Zadania statycznie niewyznaczalne, naprę-
żenia montażowe i termiczne
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 100
SEKP
9,10,11
Analiza stanu naprężenia w punkcie, jednoosiowy stan naprężenia,
naprężenia główne, koła Mohr’a. Uogólnione prawo Hooke’a
SEKP
12,13,14,15,16
Czyste ścinanie, zależność między modułem sprężystości podłużnej
a modułem sprężystości postaciowej. Ścinanie techniczne. Obliczenia
połączeń spawanych, kołkowych, wpustowych, śrubowych
SEKP17 Geometryczne wskaźniki przekrojów
SEKP18,19 Skręcanie przekrojów osiowo symetrycznych i prostokątnych.
Obliczenia wałów pędnych
SEKP20 Zginanie, wykresy sił tnących i momentów gnących
Razem: 15
Ć
SEKP2,7
Podstawowe pojęcia i określenia. Siły zewnętrzne i wewnętrzne.
Wykresy rozciągania i ściskania różnych materiałów. Prawo Hooke’a.
Prawo Poissona
15
SEKP4,5,6,8
Rozciąganie i ściskanie. Podstawowy warunek wytrzymałościowy.
Naprężenia dopuszczalne. Zadania statycznie niewyznaczalne, naprę-
żenia montażowe i termiczne.
SEKP10,11,12 Analiza stanu naprężenia w punkcie, jednoosiowy stan naprężenia,
naprężenia główne, koła Mohr’a. Uogólnione prawo Hooke’a
SEKP15,16
Czyste ścinanie, zależność między modułem sprężystości podłużnej
a modułem sprężystości postaciowej. Ścinanie techniczne. Obliczenia
połączeń spawanych, kołkowych, wpustowych, śrubowych
SEKP17 Geometryczne wskaźniki przekrojów
SEKP17,18,19 Skręcanie przekrojów osiowo symetrycznych i prostokątnych. Obli-
czenia wałów pędnych
SEKP20,21 Zginanie, wykresy sił tnących i momentów gnących
Razem: 15
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 15
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 47
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: IV
A
SEKP22 Zależności różniczkowe przy zginaniu
15
SEKP23,24 Ścinanie ze zginaniem, wzór Żurawskiego
SEKP25 Obliczenia belek, wymiarowanie ze względu na naprężenia dopusz-
czalne
SEKP26,27 Odkształcenia belek podczas czystego zginania. Całkowanie równa-
nia różniczkowego
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 101
SEKP28 Metoda Clebsch’a całkowania równania różniczkowego osi od-
kształconej belki
SEKP
29,30,31
Wyboczenie, siła krytyczna, smukłość prętów, wzory Eulera i Tet-
mayera
SEKP
32,33,34
Belki statycznie niewyznaczalne, wyznaczanie reakcji metodą cał-
kowania równania różniczkowego i porównywania odkształceń
SEKP
35,36,37,38
Hipotezy wytrzymałościowe Hubera, Coulomba, De Saint Venan-
ta, Galileusza, złożone przypadki wytrzymałości, skręcanie ze zgina-
niem, ściskanie mimośrodowe
Razem: 15
Ć
SEKP22 Zależności różniczkowe przy zginaniu
15
SEKP23,24,25 Ścinanie ze zginaniem, wzór Żurawskiego
SEKP25 Obliczenia belek, wymiarowanie ze względu na naprężenia dopusz-
czalne
SEKP26,27 Odkształcenia belek podczas czystego zginania. Całkowanie równa-
nia różniczkowego
SEKP28 Metoda Clebsch’a całkowania równania różniczkowego osi od-
kształconej belki
SEKP
29,30,31
Wyboczenie, siła krytyczna, smukłość prętów, wzory Eulera i Tet-
mayera
SEKP
32,33,34
Belki statycznie niewyznaczalne, wyznaczanie reakcji metodą cał-
kowania równania różniczkowego i porównywania odkształceń
SEKP35 Hipotezy wytrzymałościowe Hubera, Coulomba, De Saint Venan-
ta, Galileusza, złożone przypadki wytrzymałości, skręcanie ze zgina-
niem, ściskanie mimośrodowe
Razem: 15
L
Zajęcia wstępne, BHP, PPOŻ
30
SEKP39–45 Statyczna zwykła próba rozciągania metali
SEKP39–45 Statyczna zwykła próba ściskania metali
SEKP46,47
Wyznaczanie współczynnika sprężystości podłużnej, granicy propor-
cjonalności oraz umownej granicy plastyczności za pomocą ekstenso-
metrów mechanicznych
SEKP48,49,50 Tensometria elektrooporowa
SEKP45,46,47
Wyznaczanie modułu sprężystości podłużnej, modułu sprężystości
postaciowej i liczby Piossona poprzez pomiar strzałki ugięcia i kąta
skręcenia
SEKP51–54 Udarowa próba zginania
SEKP55 Wyznaczanie linii ugięcia belki
SEKP34 Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej
SEKP56 Wyboczenie pręta ściskanego osiowo
SEKP57,58 Badanie sprężyn śrubowych
SEKP59–64 Badanie lin stalowych
SEKP65–72 Próby zmęczeniowe
SEKP73 Komputerowe rozwiązywanie kratownic
SEKP74 Komputerowe rozwiązywanie belek
Razem: 30
Razem w semestrze: 60
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 102
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
3 Praca własna studenta 30
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 95
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Sprawdzian pisemny
EKP1
Nie definiuje podstawowych
przypadków wytrzymałości prostej
Definiuje podstawowe
przypadki wytrzymałości prostej
Opisuje metody obliczania
podstawowych przypad-ków wytrzymałości prostej
Analizuje metody oblicza-
nia podstawowych przy-
padków wytrzymałości
prostej
EKP2
Nie umie stosować podsta-
wowych wzorów odnoście
przypadków wytrzymałości prostej
Stosuje podstawowe
wzory odnoście przy-
padków wytrzymałości prostej
Oblicza prawidłowo pod-
stawowe przypadki wy-trzymałości prostej
Analizuje i porównuje
prawidłowo podstawowe
przypadki wytrzymałości prostej
EKP3
Nie umie zdefiniować pod-
stawowych przypadków wytrzymałości złożonej
Definiuje podstawowe
przypadki wytrzymałości złożonej
Opisuje metody obliczania
podstawowych przypad-
ków wytrzymałości złożo-nej
Analizuje metody oblicza-
nia podstawowych przy-
padków wytrzymałości złożonej
EKP4
Nie umie stosować podsta-
wowych wzorów odnośnie
przypadków wytrzymałości złożonej
Stosuje podstawowe
wzory odnoście przy-
padków wytrzymałości złożonej
Oblicza prawidłowo pod-
stawowe przypadki wy-
trzymałości złożonej
Analizuje i porównuje
prawidłowo podstawowe
przypadki wytrzymałości złożonej
EKP5
Nie umie odczytać podsta-
wowych parametrów wy-
trzymałościowych z tabel i wykresów
Odczytuje podstawowe
parametry wytrzymało-
ściowe z tabel i wykre-sów
Wyznacza podstawowe
parametry wytrzymało-ściowe z ich definicji
Analizuje wyznaczone
parametry wytrzymało-ściowe
EKP6
Nie umie prawidłowo stoso-
wać podstawowych warun-
ków wytrzymałościowych i sztywnościowych
Stosuje prawidłowo
podstawowy warunek
wytrzymałościowy i sztywnościowy
Oblicza na podstawie
wyników badań zagrożenie
wystąpienia naprężeń
i odkształceń niebezpiecz-nych
Stosuje programy kompute-
rowe do oceny zagrożenie
wystąpienia naprężeń
i odkształceń niebezpiecz-nych
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Tablica, mazaki
Rzutnik pisma, projektor mulimedialny
Uniwersalna maszyna wytrzymałościowa
ZD 100
Na uniwersalnej maszynie ZD 100 przeprowadzane są
ćwiczenia laboratoryjne: rozciąganie, ściskanie, zginanie,
ekstensometria mechaniczna, tensometria elektrooporowa
Maszyna wytrzymałościowa ZD 2500 Na maszynie przeprowadzane są ćwiczenia laboratoryjne:
badanie sprężyn śrubowych, badanie lin stalowych
Młot udarowy typu Charpy Do przeprowadzania ćwiczenia laboratoryjnego z udarno-
ści metali
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 103
Maszyna do badań zmęczeniowych typu
UBM
Na maszynie do badań zmęczeniowych przeprowadzane
jest ćwiczenie z badań zmęczeniowych przy symetrycznym
zginaniu
Stanowisko do badań tensometrycznych
przy zginaniu
Sztywna konstrukcja wsporcza, płaskownik z naklejonymi
tensometrami, mostek tensometryczny, oscyloskop
Stanowisko do wyznaczania podstawo-
wych stałych materiałowych E, G,
Sztywna rama, pręt okrągły, wspornik z łożyskiem, obciąż-
niki, mikromierz
Stanowisko do wyznaczania linii ugięcia
belki i wyznaczania reakcji belki statycz-
nie niewyznaczalnej
Sztywna konstrukcja wsporcza, podpory, obciążniki, mi-
kromierze, płaskownik
Sala komputerowa z programami do
rozwiązywania krat i belek
W sali komputerowej przeprowadzane będą zajęcia z roz-
wiązywania metodami komputerowymi krat i belek
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Mierzejewski J., Grządziel Z., Świeczkowski W.: Wytrzymałość materiałów. Zadania. WSM,
Szczecin 1988.
2. Mierzejewski J., Grządziel Z., Świeczkowski W.: Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości mate-
riałów. WSM, Szczecin 1998.
3. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.: Wytrzymałość materiałów. PWN, Warszawa 2006.
4. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.: Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe. PWN, War-
szawa 2006.
5. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z.: Wytrzymałość materiałów. WNT, 2007.
6. Bąk R., Burczyński T.: Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego. WNT,
2006. http://dydaktyka.polsl.pl/mes/download.aspx
Literatura uzupełniająca
1. Gere J.M., Goodno B.J.: Mechanics of materials. Cengage Learning. Stamford USA, 2009.
2. http://web.mst.edu/~mecmovie/index.html
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Zenon Grządziel z.grzadziel@am.szczecin.pl IPNT
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
prof. dr hab. inż. Stefan Berczyński s.berczyński@am.szczecin.pl IPNT
mgr inż. mech okr. I klasy
Adam Komorowski a.komorowski@am.szczecin.pl IPNT
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 104
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 16 Przedmiot: Grafika inżynierska*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I Semestry: I
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
I 15 4 60 4
Razem w czasie studiów 60 4
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Nauczenie studentów zasad wykonywania znormalizowanych rysunków wykonawczych części
maszyn, rysunków złożeniowych oraz sporządzania schematów instalacji okrętowych
2. Nauczenie studentów praktycznego wykonywania znormalizowanych rysunków wykonawczych
części maszyn, rysunków złożeniowych oraz schematów instalacji okrętowych
3. Nauczenie studentów odczytywania znormalizowanych rysunków wykonawczych części maszyn,
rysunków złożeniowych, schematów instalacji okrętowych oraz wymiarów głównych i linii teore-
tycznych kadłuba statku
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1
Wykonuje rysunek dowolnego elementu maszynowego na znormalizowanym
formacie, przy zastosowaniu linii rysunkowych znormalizowanych i właści-
wie dobranej podziałce i zwymiaruje poprawnie element maszynowy z zasto-
sowaniem wiadomości o tolerancji wymiarów rysunkowych i chropowatości
powierzchni
K_W01, K_U05
K_U21
EKP2 Narysuje prawidłowo połączenie maszynowe (gwintowe, spawane, lutowane,
klejone, skurczowe, wielowypustowe) oraz zwymiaruje je
K_W01, K_U05
K_U21
EKP3 Narysuje i prawidłowo odczyta rysunek złożeniowy K_W01, K_U05
K_U14, K_U21
EKP4 Narysuje i poprawnie odczyta schemat dowolnego systemu siłowni okrętowej
oraz wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba statku
K_W01, K_U05
K_U14, K_U21
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 105
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze I:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie
z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Zna znormalizowane elementy rysunku
technicznego: formaty arkuszy; podziałki;
grubości, rodzaje i zastosowanie linii ry-
sunkowych; pismo techniczne; układ rzutni,
widoki, przekroje, kłady; tabliczki znamio-
nowe
EKP
1,2,3,4 x
SEKP2
Potrafi narysować połączenie gwintowe;
opisać rodzaje gwintów, ich oznaczenia
oraz uproszczenia rysunkowe
EKP2 x
SEKP3
Potrafi narysować połączenie spawane;
opisać kształty spoin oraz uproszczenia
rysunkowe
EKP2 x
SEKP4 Potrafi narysować koło zębate; opisać
uproszczenia stosowane przy rysowaniu kół
i przekładni zębatych
EKP1,3 x
SEKP5 Zna istotę oraz zasady wymiarowania
w rysunku technicznym; potrafi określić
szczególne przypadki wymiarowania
EKP
1,2,3,4 x
SEKP6 Potrafi zdefiniować i zastosować tolerancję
i pasowanie w rysunku technicznym EKP1,2 x
SEKP7 Zna oznaczenia tolerancji kształtu, położe-
nia i bicia EKP1,2 x
SEKP8 Zna oznaczenie chropowatości powierzch-
ni; umieścić informacje dodatkowe na ry-
sunku technicznym
EKP
1,2,3,4 x
SEKP9 Zna zasady sporządzania rysunków wyko-
nawczych części maszyn EKP1,2 x
SEKP10 Potrafi wykonać rysunek i zwymiarować
podstawowe elementy części maszyn (ry-
sunek wykonawczy)
EKP1,2 x
SEKP11 Potrafi wykonać rysunek złożeniowy EKP3 x
SEKP12 Potrafi definiować wymiary główne i linie
teoretyczne kadłuba EKP4 x
SEKP13 Zna zasady rysowania i czytania schema-
tów instalacji siłowni okrętowych oraz
potrafi narysować i odczytać schemat
EKP4 x
SEKP14
Zna zasady sporządzania schematów ukła-
dów hydraulicznych i pneumatycznych,
potrafi odczytać schemat układu hydrau-
licznego i pneumatycznego
EKP4 x
SEKP15 Zna zasady sporządzania schematów insta-
lacji elektrycznej, potrafi odczytać schemat
instalacji elektrycznej
EKP4 x
SEKP16 Potrafi czytać rysunki techniczne oraz
schematy instalacji z dokumentacji tech-
nicznej statku
EKP3,4 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 106
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: I
L
SEKP1
1. Znormalizowane elementy rysunku technicznego:
a) formaty arkuszy,
b) podziałki,
c) grubości, rodzaje i zastosowanie linii rysunkowych,
d) pismo techniczne,
e) układ rzutni,
f) widoki, przekroje, kłady, tabliczki znamionowe
60
SEKP2
2. Połączenia gwintowe:
a) rodzaje gwintów,
b) oznaczenia,
c) uproszczenia rysunkowe
SEKP3 3. Połączenia spawane:
a) kształty spoin,
b) uproszczenia rysunkowe
SEKP4 4. Koła i przekładnie zębate – uproszczenia rysunkowe
SEKP
5,6
5. Istota i zasady wymiarowania w rysunku technicznym:
a) szczególne przypadki wymiarowania,
b) tolerancja i pasowanie w rysunku technicznym
SEKP7 6. Oznaczenia tolerancji kształtu, położenia i bicia
SEKP8 7. Oznaczenie chropowatości powierzchni, informacje dodatkowe na ry-
sunku technicznym
SEKP9 8. Zasady sporządzania rysunków wykonawczych części maszyn
SEKP
10,11
9. Wykonywanie rysunków i wymiarowanie podstawowych elementów
maszyn:
a) rysunek wykonawczy części maszyn,
b) rysunek złożeniowy
SEKP12 10. Wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba
SEKP13 11. Schematy instalacji siłowni okrętowych i zasady ich rysowania – czy-
tanie schematów instalacji siłowni okrętowych
SEKP14 12. Zasady sporządzania schematów układów hydraulicznych i pneuma-
tycznych, czytanie schematów układów hydraulicznych i pneumatycz-
nych
SEKP15 13. Zasady sporządzania schematów instalacji elektrycznej, czytanie
schematów instalacji elektrycznej
SEKP16 14. Czytanie rysunków technicznych oraz schematów instalacji z doku-
mentacji technicznej statku
Razem: 60
Razem w semestrze: 60
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 107
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
4 Praca własna studenta 30
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 92
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Wykonanie rysunku
EKP1
Nie potrafi prawidłowo
wykonać warsztatowe-
go rysunku części ma-szynowej
Wykonuje prawidło-
wo warsztatowy
rysunek części ma-szynowej
Wykonuje prawidłowo
rysunek części maszyno-
wej przy użyciu kalki
technicznej i rapidogra-fów
Wykonuje prawidłowo rysunek
skomplikowanej części maszynowej
przy użyciu kalki technicznej i rapi-
dografów lub programu komputero-wego typu AutoCAD
EKP2
Nie potrafi prawidłowo
narysować warsztato-
wego rysunku połącze-
nia maszynowego
Narysuje prawidłowo
rysunek warsztatowy
połączenia maszyno-
wego
Narysuje prawidłowo
połączenie maszynowe
przy użyciu kalki tech-
nicznej i rapidografów
Narysuje prawidłowo skomplikowa-
ne połączenie maszynowe przy uży-
ciu kalki technicznej i rapidografów
lub programu komputerowego typu AutoCAD
EKP3
Nie potrafi prawidłowo
narysować warsztato-
wego rysunku złoże-
niowego i prawidłowo
odczytać dowolnego rysunku złożeniowego
Narysuje prawidłowo
warsztatowy rysunek
złożeniowy i prawi-
dłowo odczyta do-
wolny rysunek złoże-niowy
Narysuje prawidłowo
rysunek złożeniowy przy
użyciu kalki technicznej i
rapidografów oraz prawi-
dłowo odczyta dowolny rysunek złożeniowy
Narysuje prawidłowo skomplikowa-
ny rysunek złożeniowy przy użyciu
kalki technicznej i rapidografów lub
programu komputerowego typu
AutoCAD oraz prawidłowo odczyta dowolny rysunek złożeniowy
EKP4
Nie potrafi prawidłowo
narysować i odczytać
schematu dowolnego
systemu siłowni okrę-
towej oraz wymienić
wymiary główne i linie
teoretyczne kadłuba statku
Narysuje i odczyta
schemat dowolnego
systemu siłowni
okrętowej oraz wy-
mienia wymiary
główne i linie teore-tyczne kadłuba statku
Sporządzi schemat do-
wolnego systemu siłowni
okrętowej przy użyciu
kalki technicznej i rapido-
grafów, odczyta dowolny
schemat oraz zdefiniuje
wymiary główne i linie
teoretyczne kadłuba stat-ku
Sporządzi schemat dowolnego sys-
temu siłowni okrętowej przy użyciu
kalki technicznej i rapidografów lub
programu komputerowego typu
AutoCAD, zanalizuje procesy zacho-
dzące w systemie i możliwości pracy
systemu w przypadku uszkodzenia
jego wybranych elementów oraz
zdefiniuje wymiary główne i linie
teoretyczne kadłuba statku
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Tablica, kreda, pisaki
Laptop, rzutnik multi-
medialny, ekran
Plansze demonstracyjne
Części maszyn Koła zębate; wałki; śruby specjalne; połączenia gwintowe; połączenia spa-
wane; korpusy zaworów, pomp, wtryskiwaczy; tłoki; zawory głowic silni-
ków spalinowych; łożyska toczne; łożyska ślizgowe; wodziki; sprężyny; itp.
Proste maszyny
i urządzenia Przekładnie zębate; pompy; zawory; zawory bezpieczeństwa; wtryskiwacze
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 108
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Warszawa 2006.
2. Foley J. i inni: Wprowadzenie do grafiki komputerowej. WNT, Warszawa 2001.
3. Michalski R.: Siłownie okrętowe: obliczenia wstępne oraz ogólne zasady doboru mechanizmów
i urządzeń pomocniczych instalacji siłowni motorowych. Wydawnictwo Uczelniane Politechniki
Szczecińskiej, Szczecin 1997.
Literatura uzupełniająca
1. Grzybowski L.: Geometria wykreślna. Skrypt WSM, Szczecin 2002.
2. Otto F., Otto E.: Podręcznik geometrii wykreślnej. PWN, Warszawa 1975.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Zenon Grządziel; L z.grzadziel@am.szczecin.pl IPNT
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Jacek Kaczmarek; L j.kaczmarek@am.szczecin.pl IPNT
mgr inż. Adam Komorowski; L a.komorowski@am.szczecin.pl IPNT
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 109
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 17 Przedmiot: Podstawy konstrukcji maszyn
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: II Semestry: III–IV
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
III 15 2E 2 30 30 4
IV 15 2 30 2
Razem w czasie studiów 30 60 6
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Matematyka, fizyka
2. Mechanika, wytrzymałość materiałów
3. Grafika inżynierska
Cele przedmiotu:
1. Wykształcenie umiejętności korzystania z norm i opracowań unifikacyjnych
2. Opanowania zasad opracowywania dokumentacji konstrukcyjnej
3. Nauczenie realizacji (podczas konstruowania) niezbędnych obliczeń wytrzymałościowych pod-
stawowych węzłów konstrukcyjnych maszyn i urządzeń
4. Zapoznanie z cechami funkcjonalnymi typowych mechanizmów stosowanych w konstrukcjach
maszyn
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Stosuje zagadnienia normalizacji, tolerancji i pasowań
oraz technologiczności konstrukcji K_W02, K_W07, K_U01
EKP2 Dobiera materiały pod względem właściwości i wytrzyma-
łości K_W06, K_W07, K_U01
EKP3 Projektuje i konstruuje elementy maszyn K_W02, K_W06, K_W07, K_U01,
K_U05, K_U14, K_K01
EKP4
Projektuje i konstruuje podstawowe typy połączeń
i mechanizmów z uwzględnieniem ich cech funkcjonal-
nych
K_W02, K_W06, K_W07, K_U01,
K_U05, K_U14, K_K01
EKP5 Charakteryzuje warunki pracy połączeń i mechanizmów K_W02, K_K01
EKP6 Zapisuje rysunek techniczny z wykorzystaniem wspoma-
gania komputerowego Auto CAD
K_W06, K_W07, K_U04, K_U05,
K_K01, K_K04, K_K07
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 110
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach III i IV:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Stosuje zasady normalizacji i technologiczności
przy projektowaniu i konstruowaniu EKP1 x x
SEKP2
Dokonuje doboru materiałowego dla projekto-
wanych elementów maszyn w zależności od
charakteru ich pracy i obciążenia
EKP2 x
SEKP3
Dokonuje obliczeń wytrzymałościowych ele-
mentów maszyn w zależności od charakteru ich
pracy i obciążenia
EKP3 x x
SEKP4
Dokonuje odpowiednich obliczeń konstrukcyj-
no-wytrzymałościowych i potrafi zaprojekto-
wać dowolny typu połączenia nitowego
EKP
1–5 x
SEKP5
Umie scharakteryzować połączenia spajane
oraz wykonać odpowiednie obliczenia kon-
strukcyjno-wytrzymałościowe i zaprojektować
dowolny typ połączenia spawanego, zgrzewa-
nego lub lutowanego
EKP
1–5 x
SEKP6
Umie scharakteryzować połączenia wtłaczane
oraz wykonać odpowiednie obliczenia kon-
strukcyjno-wytrzymałościowe i zaprojektować
dowolny typ połączenia wciskowego lub skur-
czowego
EKP
1–5 x
SEKP7
Umie scharakteryzować połączenia kształtowe
oraz wykonać odpowiednie obliczenia kon-
strukcyjno-wytrzymałościowe i zaprojektować
dowolny typ połączenia wpustowego, wielo-
wypustowego, klinowego lub kołkowego
EKP
1–5 x
SEKP8 Umie scharakteryzować połączenia gwintowe,
budowę, parametry i rodzaje gwintów
EKP
1–5 x x
SEKP9
Analizuje rozkład sił w połączeniach gwinto-
wych oraz dokonuje odpowiednie obliczenia
konstrukcyjno-wytrzymałościowe i potrafi
zaprojektować dowolny typ połączenia gwin-
towego
EKP
1–5 x x
SEKP10
Umie scharakteryzować połączenia podatne
(sprężyste) oraz wykonać odpowiednie obli-
czenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe i po-
trafi zaprojektować dowolny typ połączenia ze
sprężyną śrubową (naciskową, naciągową)
EKP
1–5 x
SEKP11
Umie scharakteryzować osie i wały oraz wyko-
nać odpowiednie obliczenia konstrukcyjno-
wytrzymałościowe i potrafi zaprojektować
dowolny typ wału lub osi
EKP
1–5 x x
SEKP12
Umie scharakteryzować łożyska oraz wykonać
obliczenia: obciążenia, nośności, trwałości,
łożysk tocznych i ślizgowych jak również do-
brać określony typ łożyska w oparciu o nośność
EKP
1–5 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 111
SEKP13
Umie scharakteryzować cechy funkcjonalne
przekładni z kołami zębatymi, definiować pa-
rametry i wymiary charakterystyczne kół zęba-
tych oraz wykonać odpowiednie obliczenia
konstrukcyjno-wytrzymałościowe jak również
zaprojektować dowolny typ koła zębatego
i przekładni z kołami zębatymi
EKP
1–5 x x
SEKP14
Umie scharakteryzować cechy funkcjonalne
przekładni ciernych oraz wykonać odpowiednie
obliczenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe
i zaprojektować dowolny typ przekładni ciernej
EKP
1–5 x
SEKP15
Umie scharakteryzować cechy funkcjonalne
i warunki pracy przekładni cięgnowych oraz
wykonać odpowiednie obliczenia konstrukcyj-
no-wytrzymałościowe i potrafi zaprojektować
dowolny typ przekładni pasowej lub łańcucho-
wej
EKP
1–5 x x
SEKP16
Zna podział sprzęgieł, rozróżnia określony typ
sprzęgła nierozłącznego i rozłącznego, charak-
teryzuje warunki ich pracy, możliwości zasto-
sowania oraz wykonuje obliczenia niezbędnych
momentów i doboru określonego typu sprzęgła
EKP
1–5 x x
SEKP17
Klasyfikuje podział hamulców, charakteryzuje
warunki pracy hamulców klockowych i cię-
gnowych oraz dokonuje wymagane dla nich
obliczenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe
EKP
1–5 x
SEKP18
Potrafi scharakteryzować podział strukturalny
mechanizmów, klasyfikować pary i łańcuch
kinematyczne oraz analizować kinematykę
i dynamikę pracy mechanizmów: dźwigniowe-
go, jarzmowego, korbowego i krzywkowego
EKP
1–5 x x
SEKP19 Potrafi zapisać rysunek techniczny z wykorzy-
staniem programu Auto CAD 2D i 3D
EKP
1–6 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: III
A
SEKP
1–3
1. Zasady konstruowania maszyn: normalizacja, wytrzymałość części
maszyn, materiały konstrukcyjne, technologiczność konstrukcji, tole-
rancje i pasowania
30
SEKP
1–10
2. Połączenia:
a) nitowe: rodzaje nitów i połączeń nitowych, zasady projektowania
połączeń nitowych;
b) spajane: wykonanie i charakterystyka połączeń spajanych;
c) wciskowe: obliczanie i projektowanie połączeń wtłaczanych
i skurczowych;
d) kształtowe: obliczanie i projektowanie połączeń przepustowych,
klinowych, kołkowych, wielowypustowych;
e) gwintowe: budowa, parametry i rodzaje gwintów, siły w połącze-
niach gwintowych, projektowanie połączeń gwintowych;
f) podatne (sprężyste): sprężyny śrubowe, charakterystyka i zasady
obliczeń
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 112
SEKP
1,2,3,11
3. Osie i wały:
a) wytrzymałość statyczna i zmęczeniowa,
b) sztywność,
c) konstrukcja,
d) projektowanie osi i wałów prostych oraz wykorbionych
SEKP
1,2,3,12
4. Łożyska:
a) łożyska ślizgowe,
b) łożyska toczne
SEKP1,2,
3,13,14,15
5. Przekładnie:
a) zębate (rodzaje kół i przekładni, podstawowe określenia, współpra-
ca uzębienia, obróbka kół zębatych, przesunięcie zarysu w kołach
zębatych, wytrzymałość uzębienia, konstrukcja kół zębatych, prze-
kładnie ślimakowe, obiegowe i złożone),
b) cierne (zasady konstrukcji i obliczeń przekładni ciernych, prze-
kładnie zwykłe, przekładnie bezstopniowe),
c) cięgnowe (układy przekładni pasowych, pasy i koła pasowe, pro-
jektowanie przekładni pasowych, budowa i projektowanie prze-
kładni łańcuchowych)
SEKP
1,2,3,16
6. Sprzęgła:
a) rodzaje sprzęgieł,
b) normalizacja i dobór,
c) obliczanie,
d) zastosowanie
SEKP
1,2,3,17
7. Hamulce:
a) klasyfikacja i charakterystyka,
b) obliczanie hamulców klockowych i cięgnowych
SEKP18
8. Mechanizmy:
a) struktura mechanizmów,
b) klasyfikacja par i łańcuchów kinematycznych,
c) mechanizmy dźwigniowe,
d) mechanizmy korbowe i jarzmowe,
e) mechanizmy krzywkowe
Razem: 30
L
SEKP19
9. Wprowadzenie do środowiska pracy:
Konfiguracja interfejsu programu. Podstawowe obiekty rysunkowe –
odcinek, łuk, okrąg. Podstawowe funkcje do modyfikacji – przesuń,
obrót, kopiuj, wymaż
30
SEKP19
10. Podstawowe obiekty rysunkowe – prostokąt, wielobok foremny. Pod-
stawowe funkcje do modyfikacji – lustro, szyk, skala. Wprowadzanie
tekstów. Podstawowe obiekty rysunkowe – splajn, linia konstrukcyjna,
elipsa
SEKP19
11. Modyfikacja obiektów rysunkowych za pomocą punktów charaktery-
stycznych. Modyfikacja rysunku – fazuj, zaokrągl. Modyfikacja ry-
sunku – utnij, wydłuż, przerwij, przerwij w punkcie
SEKP19 12. Kreskowanie. Polilinia, multilinia. Region. Pozyskiwanie informacji
o parametrach fizycznych
SEKP19 13. Bloki. Atrybuty. Centrum projektowe
SEKP19 14. Warstwy. Wymiarowanie
SEKP19 15. Przestrzeń papieru. Rzutnie. Wydruk
Razem: 30
Razem w semestrze: 60
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 113
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
4 Praca własna studenta 56
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 4
Łącznie 120
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: IV
L
SEKP13 16. Identyfikacja i pomiary kół zębatych. Charakterystyka zazę-
bienia, cech charakterystyczne zarysu korygowanego
30
SEKP12 17. Badanie ciśnienia hydrodynamicznego w łożyskach ślizgo-
wych
SEKP3,8,9 18. Badanie charakterystyki złącza śrubowego napiętego wstępnie
SEKP11,16 19. Badanie naprężeń w wałach sprzęganych
SEKP16 20. Badanie wybranych charakterystyk sprzęgła ciernego
SEKP18 21. Sterowanie wielkością siły w urządzeniach hydraulicznych
SEKP1,11 22. Pomiary błędów geometrycznych współpracujących elemen-
tów maszyn o zarysie cylindrycznym
SEKP15 23. Badanie poślizgu sprężystego przekładni pasowej
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 27
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 60
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 114
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny
Zaliczanie pisemne podczas zajęć audytoryjnych oraz pisemne lub ustne i praktyczne podczas zajęć
laboratoryjnych
EKP1
Nie potrafi w sposób po-
prawny stosować i wdra-
żać zasad normalizacji. Nie
zna pojęć i zasad doboru
tolerancji oraz pasowań.
Nie zna lub nie potrafi
w sposób prawidłowy
stosować zasad technolo-giczności konstrukcji
Potrafi stosować
i wdrażać zasady
normalizacji. Zna
pojęcia i zasady dobo-
ru tolerancji oraz
pasowań. Zna i potrafi
stosować zasady
technologiczności konstrukcji
Potrafi w sposób poprawny
stosować i wdrażać zasady
normalizacji. Zna pojęcia
i zasady doboru tolerancji
oraz pasowań. Zna i potrafi
w sposób prawidłowy
stosować zasady technolo-giczności konstrukcji
Potrafi w sposób poprawny
stosować i wdrażać zasady
normalizacji. Zna pojęcia i
zasady doboru tolerancji oraz
pasowań jak również potrafi
łączyć te zagadnienia z zagad-
nieniami normalizacji. Zna
i potrafi w sposób prawidłowy
stosować zasady technologicz-
ności konstrukcji. Potrafi prze-
widzieć skutki błędów przy
doborze tolerancji i pasowań
oraz efekty wynikające z nie
stosowania zasad technologicz-
ności przy konstruowaniu
EKP2
Nie potrafi dokonywać
doboru materiałowego dla
projektowanych elemen-
tów maszyn. Nie zna za-
gadnień wiążących wła-
ściwości materiałowe
i wytrzymałościowe pro-
jektowanych elementów
maszyn z charakterem ich pracy i obciążeniem
Potrafi dokonywać
doboru materiałowego
dla projektowanych
elementów maszyn
w zależności od cha-
rakteru ich pracy i
obciążenia
Potrafi w odpowiedni
sposób dokonywać doboru
materiałowego dla projek-
towanych elementów
maszyn uwzględniając
charakter pracy i obciąże-
nia tych elementów
Potrafi samodzielnie w odpo-
wiedni sposób dokonywać
doboru materiałowego dla
projektowanych elementów
maszyn. Analizuje charakter
pracy i obciążenia tych elemen-
tów. Zna konsekwencje wynika-
jące ze złego doboru materiało-
wego projektowanych elemen-tów maszyn
EKP3
Nie potrafi poprawnie
projektować i konstruować
określone elementy ma-
szyn. Nie zna zasad kon-struowania
Potrafi projektować
i konstruować wybra-
ne elementy maszyn
Potrafi projektować
i konstruować dowolne
elementy maszyn
Samodzielnie projektuje i kon-
struuje dowolne elementy ma-
szyn analizując wcześniej ich warunki pracy i przeznaczenie
EKP4
Nie potrafi projektować
i konstruować podstawo-
wych typów połączeń
i mechanizmów. Nie roz-
różnia typowych połączeń
i nie zna zasad ich projek-towania
Potrafi projektować
i konstruować wybra-
ne typy połączeń
i mechanizmów.
Rozróżnia typy połą-
czeń, zna zasady ich
projektowania i kon-
struowania
Potrafi projektować i
konstruować wybrane typy
połączeń i mechanizmów.
Rozróżnia i klasyfikuje
połączenia, zna zasady ich
projektowania i konstru-
owania. Dokonuje odpo-
wiednie obliczenia kon-
strukcyjno-wytrzymałoś-
ciowe niezbędne dla pra-
widłowego zaprojektowa-
nia wybranego typu połą-czenia
Potrafi projektować i konstru-
ować dowolne typy połączenia
lub mechanizmu. Rozróżnia
typy połączeń, zna zasady ich
projektowania i konstruowania.
Dokonuje samodzielnie odpo-
wiednie obliczenia konstrukcyj-
no-wytrzymałościowe niezbęd-
ne dla prawidłowego zaprojek-
towania dowolnego połączenia lub mechanizmu
EKP5
Nie potrafi scharakteryzo-
wać warunków pracy
wybranego połączenia lub mechanizmu
Potrafi scharaktery-
zować warunki pracy
wybranego połączenia lub mechanizmu
Potrafi scharakteryzować
warunki pracy dowolnego
połączenia lub mechani-zmu
Potrafi samodzielnie scharakte-
ryzować warunki pracy dowol-
nego połączenia lub mechani-
zmu. Zna ich cechy funkcjonal-
ne i przeznaczenie
EKP6
Nie potrafi dokonać zapisu
rysunku technicznego
z wykorzystaniem progra-mu Auto CAD 2D i 3D
Potrafi dokonać zapi-
su rysunku technicz-
nego z wykorzysta-
niem programu Auto CAD 2D i 3D
Potrafi dokonać zapisu
rysunku technicznego z
wykorzystaniem programu
Auto CAD 2D i 3D. Zna
szerokie możliwości pro-gramu
Potrafi dokonać zapisu rysunku
technicznego z wykorzystaniem
programu Auto CAD 2D i 3D.
Zna szerokie możliwości pro-
gramu. Bezbłędnie sporządza dokumentację konstrukcyjną
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 115
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Projektor multimedialny,
ekran, laptop
Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i animacji kom-
puterowej
Stanowiska laboratoryjne,
komputery z oprogramo-
waniem Auto CAD
Zajęcia laboratoryjne w formie ćwiczeń laboratoryjnych i projektowych.
Ćwiczenia laboratoryjne obejmują realizację zajęć w grupach na specjal-
nie wykonanych stanowiskach laboratoryjnych, projektowania CAD 2D
i 3D oraz projektowania indywidualnego każdego studenta
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Rutkowski A.: Części Maszyn. Cz. I i II. WSziP, 2007.
2. Ciszewski A., Radomski T.: Materiały konstrukcyjne w budowie maszyn. PWN, Warszawa 1999.
3. Jezierski J.: Analiza tolerancji i niedokładności pomiarów w budowie maszyn. WNT, Warszawa
1983.
4. Feld M.: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn. WNT,
Warszawa 2009.
5. Korewa W., Zygmunt K.: Postawy Konstrukcji Maszyn. Część I i II. WNT, Warszawa 1975.
6. Dietrich M.: Postawy Konstrukcji Maszyn. Część III. WNT, Warszawa 2008.
Literatura uzupełniająca
1. Praca zbiorowa: Mały poradnik mechanika. Tom 2. WNT, Warszawa 1994.
2. Flis J.: Zapis i podstawy konstrukcji. Materiały konstrukcyjne.
3. Chwastek P.: Podstawy projektowania inżynierskiego. www.chwastyk.po.opole.pl
4. www.wbss.pg.gda.pl
5. www.kuryjanski.pl
6. www.wsip.pl
7. http://home.agh.edu.pl
8. Mitutoyo: Materiały reklamowe.
9. Materiały handlowe firmy SKF sp. z o.o.
10. Materiały handlowe firmy Timken
11. Materiały ogólnodostępne: Politechnika Śląska w Gliwicach, Instytut Automatyki, Zakład Inży-
nierii Systemów.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr hab. inż. Krzysztof Nozdrzykowski k.nozdrzykowski@am.szczecin.pl ZPBiEM
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
prof. dr hab. inż. Bolesław Kuźniewski b.kuzniewski@am.szczecin.pl ZPBiEM
dr inż. Marek Pijanowski m.pijanowski@am.szczecin.pl ZPBiEM
mgr inż. Waldemar Kostrzewa w.kostrzewa@am.szczecin.pl ZPBiEM
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 116
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 18 Przedmiot: Inżynieria wytwarzania
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: II Semestry: III–IV
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
III 15 1 2 15 30 3
IV 15 1 1 15 15 2
Razem w czasie studiów 30 45 5
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Materiałoznawstwo
2. Wytrzymałość materiałów
3. Podstawy konstrukcji maszyn
4. Grafika inżynierska
5. Metrologia i systemy pomiarowe
6. Projektowanie w AutoCAD
Cele przedmiotu:
1. Wykształcenie umiejętności rozróżniania procesów wytwarzania, formowania i łączenia materia-
łów
2. Wykształcenie umiejętności rozróżniania wpływu obróbki plastycznej, cieplnej i powierzchnio-
wej na właściwości materiałów
3. Wykształcenie umiejętności łączenia materiałów
4. Wykształcenie umiejętności rozróżniania procesów obróbki ubytkowej i plastycznej
5. Wykształcenie umiejętności rozróżniania i opisu maszyn technologicznych
6. Wykształcenie umiejętności podstaw projektowania inżynierskiego
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla
kierunku
EKP1 Rozróżnia procesy technologiczne podstawowych materiałów konstruk-
cyjnych i określa wpływ technologii na ich strukturę, właściwości
K_W02, K_W06,
K_U12, K_U21
EKP2 Rozróżnia procesy obróbki plastycznej, cieplnej i powierzchniowej
i określa ich wpływ na właściwości materiałów
K_W02, K_W06,
K_U12, K_U21
EKP3
Właściwie dobiera procesy obróbki plastycznej, cieplnej i powierzchnio-
wej materiałów oraz wykonuje je. Dokonuje wytwarzania, formowania
i łączenia materiałów
K_W02, K_W06,
K_U14, K_U21
EKP4 Rozróżnia procesy technologiczne obróbki ubytkowej i plastycznej i zna
zasady ich opracowywania i przebieg
K_W02, K_W06,
K_U01
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 117
EKP5 Rozróżnia maszyny technologiczne, procesy technologiczne montażu
i projektowania inżynierskiego
K_W02, K_W06
K_U01
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach III i IV:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Charakteryzuje procesy metalurgiczne i od-
lewnicze oraz ich wpływ na właściwości meta-
li: podstawy metalurgii i odlewnictwa
EKP1 x
SEKP2
Charakteryzuje wpływ procesów obróbki pla-
stycznej na właściwości metali: odkształcenie
plastyczne, zgniot i rekrystalizacja; procesy
obróbki plastycznej
EKP2 x
SEKP3
Charakteryzuje podstawy technologii i badań
polimerów: procesy otrzymywania materiałów
polimerowych, badania materiałów polimero-
wych, kleje i klejenie
EKP1 x
SEKP4 Charakteryzuje podstawy technologii ceramiki EKP1 x
SEKP5
Charakteryzuje technologie materiałów kom-
pozytowych: materiały kompozytowe polime-
rowe i metaliczne; technologie wytwarzania;
badanie wybranych właściwości materiałów
kompozytowych
EKP1 x
SEKP6 Charakteryzuje technologie materiałów kon-
strukcyjnych EKP1 x
SEKP7 Charakteryzuje spawanie i cięcie metali, spa-
wanie w osłonie argonu
EKP
1,3 x
SEKP8 Wykonuje komputerowe wspomaganie procesu
wytwarzania
EKP
2,3 x
SEKP9
Potrafi scharakteryzować technologie nakłada-
nia powłok i pokryć oraz przeprowadzić bada-
nia grubości, twardości i przyczepności samo-
dzielnie wykonanych powłok ochronnych
EKP
2,3 x
SEKP10
Potrafi scharakteryzować wpływ procesów
obróbki plastycznej na właściwości metali:
odkształcenie plastyczne, zgniot i rekrystaliza-
cja; procesy obróbki plastycznej
EKP
2,3 x
SEKP11
Charakteryzuje podstawy technologii i badań
polimerów tj. procesy otrzymywania materia-
łów polimerowych, badania materiałów poli-
merowych, kleje i klejenie
EKP
1,3 x
SEKP12
Potrafi wykonać procesy metalurgiczne i od-
lewnicze oraz charakteryzuje ich wpływ na
właściwości metali: podstawy metalurgii i od-
lewnictwa
EKP
1,3 x
SEKP13 Charakteryzuje metody obróbki powierzch-
niowej i cieplno-chemicznej, posiada umiejęt-
ność pomiaru twardości warstwy wierzchniej
EKP
2,3 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 118
SEKP14 Przeprowadza cięcie termiczne EKP
2,3 x
SEKP15
Charakteryzuje metody łączenia i spajania
metali, potrafi wykonać połączenie i spajanie
wybranych tworzyw
EKP
2,3 x
SEKP16 Charakteryzuje podstawowe procesy obróbki
ubytkowej i ich wpływ na stan powierzchni EKP4 x
SEKP17 Charakteryzuje podstawowe procesy obróbki
plastycznej EKP4 x
SEKP18 Charakteryzuje podstawowe maszyny techno-
logiczne EKP5 x
SEKP19 Charakteryzuje podstawy technologii montażu EKP5 x
SEKP20 Charakteryzuje podstawy projektowania inży-
nierskiego i współbieżnego EKP5 x
SEKP21 Potrafi scharakteryzować budowę sprzęgła
i zinterpretować jego charakterystykę EKP5 x
SEKP22 Potrafi scharakteryzować wybraną przekładnie
i opisać jej charakterystykę EKP5 x
SEKP23 Potrafi scharakteryzować budowę wybranego
urządzenia mechatronicznego EKP5 x
SEKP24
Potrafi scharakteryzować wybrany typ maszy-
ny technologicznej i zaprojektować wybrany
jej element
EKP5 x
SEKP25 Potrafi zaprojektować proces montażu wybra-
nego podzespołu EKP5 x
SEKP26 Potrafi scharakteryzować proces projektowania
współbieżnego EKP5 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: III
A
SEKP1 Procesy metalurgiczne i odlewnicze oraz ich wpływ na właściwości meta-
li: podstawy metalurgii i odlewnictwa
15
SEKP2 Wpływ procesów obróbki plastycznej na właściwości metali: odkształce-
nie plastyczne, zgniot i rekrystalizacja; procesy obróbki plastycznej
SEKP3 Podstawy technologii i badań polimerów: procesy otrzymywania materia-
łów polimerowych, badania materiałów polimerowych, kleje i klejenie
SEKP4 Podstawy technologii ceramiki
SEKP5 Technologie materiałów kompozytowych: materiały kompozytowe poli-
merowe i metaliczne; technologie wytwarzania; badanie wybranych wła-
ściwości materiałów kompozytowych
SEKP6 Charakterystyka technologiczna materiałów konstrukcyjnych
SEKP7 Spawanie i cięcie metali, spawanie w osłonie argonu
SEKP8 Komputerowe wspomaganie procesu wytwarzania
Razem: 15
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 119
L
SEKP9 Technologie nakładania powłok i pokryć
30
SEKP10 Technologie kształtowania postaci geometrycznej. Przeróbka plastyczna
SEKP12 Technologie kształtowania postaci geometrycznej. Odlewnictwo
SEKP13 Obróbka powierzchniowa i cieplno-chemiczna
SEKP14 Cięcie termiczne
SEKP15 Łączenie i spajanie
SEKP10,13 Procesy technologiczne kształtowania struktury i własności inżynierskich
stopów metali. Obróbka cieplna
Razem: 30
Razem w semestrze: 45
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
3 Praca własna studenta 65
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 10
Łącznie 120
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: IV
A
SEKP16 Podstawy obróbki ubytkowej
15
SEKP17 Podstawy obróbki plastycznej
SEKP18 Maszyny technologiczne
SEKP19 Podstawy organizacji montażu
SEKP20 Projektowanie inżynierskie
SEKP20 Podstawy projektowania współbieżnego
Razem: 15
L
SEKP21 Budowa i charakterystyki sprzęgieł
15
SEKP22 Budowa i charakterystyki przekładni
SEKP23 Budowa wybranych urządzeń mechatronicznych
SEKP24 Budowa wybranych typów maszyn technologicznych (projektowanie)
SEKP25 Projektowanie organizacji montażu
SEKP26 Projektowanie współbieżne na przykładzie statku
Razem: 15
Razem w semestrze: 30
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 120
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 24
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 6
Łącznie 60
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie potrafi roz-
różnić w sposób
prawidłowy pod-
stawowych tech-
nologii materia-
łów konstrukcyj-
nych
Potrafi rozróżnić
procesy wytwa-
rzania materia-
łów konstruk-
cyjnych i okre-
ślić wpływ
technologii na ich właściwości
Potrafi rozróżnić w sposób prawi-
dłowy procesy wytwarzania pod-
stawowych materiałów konstruk-
cyjnych i określić wpływ technolo-
gii na ich strukturę i właściwości.
Potrafi przedstawić argumenty
przemawiające za doborem odpo-
wiedniego materiału konstrukcyjne-
go do jego przeznaczenia i umie
zaproponować (nie koniecznie
dobrze) zastąpienie materiału kon-
strukcyjnego pochodnym materia-łem konstrukcyjnym
Potrafi rozróżnić w sposób prawi-
dłowy procesy wytwarzania podsta-
wowych materiałów konstrukcyjnych
i potrafi określić wpływ technologii
na ich strukturę i właściwości. Potra-
fi przedstawić argumenty przema-
wiające za doborem odpowiedniego
materiału konstrukcyjnego (i mate-
riałów pomocniczych) do jego prze-
znaczenia i umie zaproponować
w sposób trafny zastąpienie materia-
łu konstrukcyjnego pochodnym materiałem konstrukcyjnym
EKP2
Nie potrafi roz-
różnić proce-
sów obróbki
plastycznej,
cieplnej i po-
wierzchniowej materiałów
Prawidłowo
rozpoznaje
i rozróżnia pro-
cesy obróbki
plastycznej,
cieplnej i po-
wierzchniowej materiałów
Potrafi rozróżnić i ocenić przydat-
ność procesów obróbki plastycznej,
cieplnej i powierzchniowej materia-
łów, dokonać wyboru tych najbar-
dziej efektywnych procesów ze
względu na ich właściwości. Okre-
śla typ, rodzaj obróbki plastycznej, cieplnej i powierzchniowej
Potrafi rozróżnić i ocenić przydat-
ność procesów obróbki plastycznej,
cieplnej i powierzchniowej materia-
łów, dokonać wyboru najbardziej
efektywnych procesów łączenia
i formowania w odniesieniu do pod-
stawowych materiałów konstrukcyj-
nych i ich właściwości. Określa typ,
rodzaj obróbki plastycznej, cieplnej
i powierzchniowej. Potrafi określić
alternatywną metodę obróbki pla-
stycznej, cieplnej i powierzchniowej
materiału oraz jego formowania i łączenia
EKP3
Nie potrafi wła-
ściwie wykonać
procesów obróbki
plastycznej,
cieplnej i po-
wierzchniowej materiałów
Prawidłowo
rozpoznaje
i rozróżnia pro-
cesy obróbki
plastycznej,
cieplnej i po-
wierzchniowej
materiałów,
potrafi je wyko-
nać w stopniu
zadowalającym.
Łączy i formuje
(w stopniu za-
dowalającym)
materiały kon-strukcyjne
Potrafi rozróżnić i ocenić przydat-
ność procesów obróbki plastycznej,
cieplnej i powierzchniowej materia-
łów oraz wykonać je w stopniu
zadowalającym. Potrafi dokonać
wyboru tych najbardziej efektyw-
nych procesów ze względu na ich
właściwości. Określa typ, rodzaj
obróbki plastycznej, cieplnej
i powierzchniowej. Łączy i formuje materiały konstrukcyjne
Potrafi rozróżnić i ocenić przydat-
ność procesów obróbki plastycznej,
cieplnej i powierzchniowej materia-
łów, dokonać wyboru najbardziej
efektywnych procesów łączenia
i formowania w odniesieniu do pod-
stawowych materiałów konstrukcyj-
nych i ich właściwości. Umie prze-
prowadzić procesy obróbki materia-
łu, poprawnie wykonać te procesy
i wskazać korzyści wynikające ze
zmiany struktury, potrafi to zbadać
(zmierzyć). Potrafi określić alterna-
tywną metodę obróbki materiału oraz jego formowania i łączenia
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 121
EKP4
Nie potrafi roz-
różnić w sposób
prawidłowy pod-
stawowych tech-
nologii obróbki
ubytkowej
i obróbki pla-stycznej
Potrafi rozróżnić
procesy techno-
logii ubytkowej
i plastycznej
i podać ich przebieg
Potrafi rozróżnić w sposób prawi-
dłowy procesy technologii ubytko-
wej i plastycznej. Potrafi przedsta-
wić argumenty przemawiające za
doborem odpowiedniej technologii obróbki
Potrafi rozróżnić w sposób prawi-
dłowy procesy technologii ubytko-
wej i plastycznej. Potrafi przedstawić
argumenty przemawiające za dobo-
rem odpowiedniej technologii ob-
róbki wraz z prawidłowym przebie-giem tego procesu
EKP5
Nie potrafi roz-
różnić podstawo-
wych maszyn
technologicznych,
nie potrafi omó-
wić procesu mon-
tażu i projekto-
wania inżynier-skiego
Prawidłowo
rozpoznaje
podstawowe
maszyny techno-
logiczne, potrafi
omówić proces
montażu i pro-
jektowania inżynierskiego
Potrafi prawidłowo rozpoznać
podstawowe maszyny technologicz-
ne i omówić ich budowę, potrafi
omówić proces montażu podać jego
przebieg oraz prawidłowo określa tok projektowania inżynierskiego
Potrafi prawidłowo rozpoznać pod-
stawowe maszyny technologiczne
i omówić ich budowę, potrafi omó-
wić proces montażu podać jego
przebieg i zaproponować alternatyw-
ną metodę montażu wybranego
podzespołu oraz prawidłowo określa tok projektowania inżynierskiego
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej
i filmów
Wyposażenie i materiały spawalnicze Elektrody, spawarki osprzęt itp.
Materiały pomocnicze
Stopy metali, tygle, skrzynki formierskie, masy formierskie,
piasek kwarcowy, materiały na powłoki, tworzywa sztuczne,
włókno szklane, żywice, utwardzacze, kleje itp.
Piece Laboratoryjne i indukcyjne
Oprogramowanie CAD CAM AutoCad, MTS
Obrabiarki Tokarki – Quantum, frezarki uniwersalne FWD 25, wiertarka
kolumnowa, wiertaki stołowe
Materiały pomocnicze Pręty, tuleje, narzędzia skrawające
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Gawdzińska K., Nagolska D., Szweycer M.: Technologia materiałów. Fundacja Rozwoju Wyż-
szej Szkoły Morskiej w Szczecinie, 2002.
2. Szweycer M., Nagolska D.: Technologia materiałów. Metalurgia i odlewnictwo. Wydawnictwo
Politechniki Poznańskiej, Poznań 2001.
3. Prowans S.: Materiałoznawstwo. PWN, Warszawa 1984.
4. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. WNT, Warszawa 2002.
5. Klimpel A.: Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. WNT, 1999.
6. Mazurkiewicz A.: Obróbka plastyczna. Laboratorium. Wyd. Politechniki Radomskiej, 2006.
7. Notatki własne z wykładów.
8. Feld M.: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn. WNT,
Warszawa 2000.
9. Burek J.: Maszyny technologiczne. Politechnika Rzeszowska, 1999.
10. Praca zbiorowa: Obrabiarki do skrawania metali. WNT, Warszawa 1974.
11. Dietrich M.: Podstawy konstrukcji maszyn tom I, II, III. WNT, Warszawa 1999.
12. Bartosiewicz J.: Obróbka plastyczna. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni,
2000.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 122
Literatura uzupełniająca
1. Instrukcje do laboratorium z „Technik wytwarzania I” dostępne na stronie ZIMO
www.am.zimo.pl.
2. Górny Z.: Metale nieżelazne i ich stopy odlewnicze, topienie, odlewanie, struktury i właściwości.
Instytut Odlewnictwa, Kraków 1992.
3. Łybacki W., Modrzyński A., Szweycer M.: Technologia topienia metali. Wydawnictwo Politech-
niki Poznańskiej, 1986.
4. Cicholska M., Czechowski M.: Materiałoznawstwo okrętowe. WNT, Gdynia 1999.
5. Poradnik inżyniera. Obróbka skrawaniem. Tom I–III. WNT, Warszawa 1993.
6. Kornberger Z.: Technologia obróbki skrawaniem i montażu. WNT, Warszawa 1974.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
prof. dr hab. inż. Janusz Grabian j.grabian@am.szczecin.pl ZIMO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Robert Jasionowski r.jasionowski@am.szczecin.pl ZIMO
dr hab. inż. Katarzyna Gawdzińska k.gawdzinska@am.szczecin.pl ZIMO
dr inż. Ryszard Drozdowski r.drozdowski@am.szczecin.pl ZPBiEM
dr hab. inż. Krzysztof Nozdrzykowski k.nozdrzykowski@am.szczecin.pl ZPBiEM
dr inż. Marek Pijanowski m.pijanowski@am.szczecin.pl ZPBiEM
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 123
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 19 Przedmiot: Podstawy elektrotechniki i elektroniki*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: II Semestry: III
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
III 15 2E 1 2 30 15 30 4
Razem w czasie studiów 30 15 30 4
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Matematyka
2. Fizyka
Cele przedmiotu:
1. Zrozumienie podstawowych zjawisk i zależności w obwodach elektrycznych prądu stałego
i zmiennego
2. Opanowanie przeprowadzania podstawowych obliczeń liniowych i nieliniowych obwodów elek-
trycznych prądów stałych i sinusoidalnych
3. Zrozumienie działania i budowy podstawowych przyrządów półprzewodnikowych
4. Nabycie umiejętności wykorzystania podstawowych przyrządów półprzewodnikowych w pro-
stych obwodach elektrycznych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1
Zna i rozumie podstawowe równania teorii obwodów elektrycznych i ma-
gnetycznych oraz metody ich obliczeń. Rozumie zjawiska związane z polem
elektrycznym i magnetycznym. Zna podstawowe pojęcia elektromagnety-
zmu i reguł przestrzennych. Umie szacować i określać parametry obwodów
oraz jednostki i wielkości elektryczne i magnetyczne. Umie reprezentować
i obliczać obwody prądów sinusoidalnych. Umie wykorzystać pojęcia i rów-
nania mocy w obwodach elektrycznych
K_W03, K_U01
EKP2 Umie wykonywać pomiary wielkości elektrycznych w obwodach prądu sta-
łego i przemiennego. Umie dobrać przyrządy pomiarowe stosowane w po-
miarach elementów elektronicznych
K_W03, K_U05,
K_U06, K_U07
EKP3 Umie zestawić i sprawdzić proste obwody elektryczne i elektroniczne zawie-
rające elementy RLC, diody, stabilizatory i tranzystory K_U13, K_U14
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 124
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze III:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Zna i rozumie pojęcia dotyczące teorii obwodów
elektrycznych takich jak: węzeł, oczko, element.
Umie stosować prawo Ohma i prawa Kirchhoffa.
Zna pojęcia takie jak: natężenie prądu, napięcie,
siła elektromotoryczna, rezystancja, rezystancja
przewodu, rezystywność, przewodność właściwa
materiałów, cieplne działanie prądu, moc prądu
elektrycznego. Umie stosować jednostki pod-
stawowe (MKSA). Zna metody rozwiązywania
równań obwodów złożonych prądu stałego. Zna
reguły zapisywania równań, zasady wykorzysta-
nia strzałek kierunkowych oraz opis metod obli-
czania obwodów złożonych – metoda Theveni-
na. Umie przekształcić obwód połączony
w gwiazdę na trójkąt i odwrotnie
EKP1 x x x
SEKP2
Rozumie zasady powstawania pola elektryczne-
go. Zna i rozumie pojęcia natężenia pola elek-
trycznego, prądu przesunięcia, pojemności elek-
trycznej. Zna jednostki pojemności, typy kon-
densatorów. Umie wyznaczać stałą czasową
w obwodzie z kondensatorem i rezystancją.
Określa i oblicza energię naładowanego konden-
satora
EKP1 x x x
SEKP3
Zna pojęcia dotyczące pola magnetycznego,
obrazu pola, pola prądu elektrycznego. Zna pra-
wa: Biota i Savarta, Amper’a. Rozumie pojęcia
takie jak: natężenie pola magnetycznego, pole
cewki i przewodu. Zna regułę korkociągu pra-
woskrętnego. Zna i rozumie zagadnienia zwią-
zane z mechanicznym oddziaływaniem pola
magnetycznego na prąd. Umie przedstawić
i wyjaśnić: prosty model silnika elektrycznego,
regułę ręki lewej, indukcję magnetycznę, jed-
nostki indukcji magnetycznej, inne modele siło-
we działania pola, regułę kierunkową działania
prądu w polu magnetycznym
EKP1 x x
SEKP4
Umie wyjaśnić zjawiska i pojęcia takie jak: in-
dukcja elektromagnetyczna, SEM indukcji,
strumień magnetyczny, indukcyjność obwodu
elektrycznego, jednostka strumienia magnetycz-
nego i indukcyjności, reguły kierunkowe SEM
indukcji. Zna zjawiska i pojęcia dotyczące ob-
wodów z indukcyjnością, stała czasu obwodu
z indukcyjnością, energia pola uzwojenia. Zna
zasadę działania prądnicy elektrycznej. Umie
wyjaśnić SEM przewodu w polu magnetycznym.
Zna wpływ obecności rdzenia ferromagnetycz-
nego na indukcyjność cewki
EKP1 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 125
SEKP5
Zna i rozumie zjawiska oraz pojęcia takie jak:
magnesowanie ciał, przenikalność magnetyczna,
rodzaje materiałów magnetycznych, ferromagne-
tyzm. Umie przedstawić i opisać charakterystykę
magnesowania ferromagnetyka. Zna i umie roz-
różnić materiały magnetyczne miękkie i twarde.
Zna pojęcia i prawa takie jak: obwód magne-
tyczny, prawo Ohma dla obwodu magnetyczne-
go, reluktancja, siły magnetyczne w obwodach
EKP1 x x
SEKP6
Zna określenie jednofazowego prądu przemien-
nego. Zna i rozróżnia parametry prądu sinuso-
idalnego. Zna pojęcia takie jak: wartość średnia,
skuteczna, maksymalna prądu sinusoidalnego
jedno- i trójfazowego Umie analitycznie, gra-
ficznie i symbolicznie (wektorowo, fazorowo,
zespolono) przedstawić prąd sinusoidalny. Zna
definicje i pojęcia takie jak: przesunięcie fazowe
prądu i napięcia sinusoidalnego, moc prądu sinu-
soidalnego, moc średnia.
Zna metody przedstawiania prostych obwodów
prądu sinusoidalnego (RL, RC, RLC) w domenie
czasu. Rozumie pojęcia takie jak: reaktancja,
impedancja, przesunięcie fazowe. Zna i rozumie
prawo Ohma dla obwodów prostych oraz zjawi-
ska rezonansu szeregowego i równoległego.
Umie rozwiązywać równania obwodów prądu
sinusoidalnego w przedstawieniu wektorowym
(fazorowym, zespolonym) jak też obwodów
złożonych prądu sinusoidalnego, mocy prądu
sinusoidalnego w ujęciu wektorowym, Zna defi-
nicje mocy czynnej, biernej, pozornej, współ-
czynnika mocy. Umie interpretować różne ro-
dzaje mocy.
Umie wektorowo przedstawiać prądy i napięcia
3-fazowe. Zna relacje ilościowe w układzie 3-
fazowym, umie kojarzyć źródła i odbiorniki
w układy, symetrię / niesymetrię układów 3-
fazowych. Zna pojęcia i definicje mocy w ukła-
dach 3-fazowych i mocy w układzie 3 i 4-
przewodowym. Zna pojęcia prądy i napięcia
okresowe niesinusoidalne, metody opisu kla-
syczne i operatorowe. Zna reprezentacje prze-
biegów napięć i prądów przy pomocy rozkładu
Fouriera. Zna czwórniki i filtry elektryczne
EKP
1,2 x x x
SEKP7
Zna i rozumienie budowę i zasadę działania
mierników wskazówkowych magnetoelektrycz-
nych, elektromagnetycznych, dynamicznych,
indukcyjnych, cieplnych, rezonansowych.
Zna metody pomiarów wielkości elektrycznych
metodą niekontaktową, przy pomocy przekład-
ników prądu i napięcia przemiennego. Zna
i rozumie metodę kompensacyjną i zasady po-
miarów cyfrowych (schematy blokowe).
Zna metody pomiarowe prądów i napięć stałych
EKP
1,2 x x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 126
i przemiennych, mocy prądu jednofazowego
i trójfazowego, oraz energii prądu przemienne-
go. Rozróżnia i rozumie zakresy pomiarowe.
Umie przeprowadzić pomiary rezystancji róż-
nych wielkości i różnymi metodami. Zna i umie
stosować metody mostkowe i techniczne, pomia-
ry indukcyjności pojemności. Zna i umie prowa-
dzić pomiary i rejestrację przebiegów zmiennych
w czasie jak również metodami oscyloskopo-
wymi i komputerowymi
SEKP8
Zna i rozumie procesy przejściowe w obwodach
elektrycznych takie jak: stany nieustalone
w obwodach RLC prądu stałego, równania ob-
wodów w stanie dynamicznym, załączanie ob-
wodu z pojemnością i indukcyjnością, stałe cza-
sowe. Zna i rozumie stany nieustalone w obwo-
dach prądu sinusidalnego, składowe aperiodycz-
ne
EKP
1,2 x x
SEKP9
Zna budowę wybranych półprzewodnikowych
przyrządów małej mocy i techniki sygnałów,
ogólny opis technologii, domieszkowanie, barie-
ra styku p-n. Zna złącze m-s. Zna budowę diód,
tranzystorów bipolarnych, tranzystorów polo-
wych, podstawowych elementów optoelektro-
nicznych, diód LED, optronów, elementów zbu-
dowanych na ciekłych kryształach. Zna budowę
stabilizatorów parametrycznych i scalonych;
generatory RC, LC, kwarcowe; światłowody.
Zna budowę i zasadę działania wybranych, pro-
stych układów elektroniki: wzmacniacz opera-
cyjny i jego wykorzystanie, wzmacniacze wielo-
stopniowe, wzmacniacze mocy, układy TTL
i CMOS, bramki logiczne, przerzutniki, układy
progowe, układy pamięciowe, liczniki i układy
mnożące, układy analogowych zasilaczy prądu
stałego, zasilacze impulsowe DC
EKP
1,2 x x x
SEKP
10
Umie wykonywać pomiary podstawowe. Zna
metody zarabiania końcówek przewodów i kabli;
umie prowadzić pomiary przyrządami klasycz-
nymi oraz metodami mostkowymi; zna metody
pomiarów elementów RLC; umie prowadzić
pomiary oporu metodą techniczną
EKP
1,2,3 x
SEKP
11
Zna i umie przeprowadzać pomiary mocy
w obwodach trójfazowych symetrycznych i nie-
symetrycznych.
Umie łączyć obwody skojarzone w gwiazdę
i trójkąt oraz obwody z dostępnym i niedo-
stępnym punktem zerowym. Zna i umie prowa-
dzić pomiary w obwodach z siecią trój- i cztero-
przewodową
EKP
1,2,3 x
SEKP
12
Umie zestawiać i przeprowadzać badania obwo-
dów w połączeniu szeregowym RLC (rezonans
napięć) oraz w połączeniu równoległym RLC
EKP
1,2,3 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 127
(rezonans prądów). Umie wyznaczyć przesunię-
cia fazowe na elementach RLC oraz tworzyć
wykresy fazorowe
SEKP
13
Umie badać i zdejmować charakterystyki diody
klasycznej oraz diody specjalnej (dioda Zenera).
Umie prowadzić badania prostownika jednofa-
zowego półokresowego i prostownika jednofa-
zowego pełnookresowego w układzie Graetz’a
EKP
1,2,3 x
SEKP
14
Umie zdejmować charakterystyki tranzystorów
p-n-p oraz n-p-n w układzie OB i OE. Zna ukła-
dy tranzystora n-p-n lub p-n-p jako wzmacniacza
w układzie WE. Zna metody sterowania fazowe-
go kątem zapłonu tyrystora SCR
EKP
1,2,3 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: III
A
SEKP1,2 1. Obwody prądu elektrycznego
30
SEKP3,4,5 2. Elektromagnetyzm
SEKP6 3. Prąd przemienny sinusoidalny
SEKP7 4. Pomiary wielkości elektrycznych
SEKP2,8 5. Procesy przejściowe w obwodach elektrycznych
SEKP9 6. Elektronika
Razem: 30
Ć
SEKP1,2 7. Obwody prądu elektrycznego
15
SEKP3,4,5 8. Elektromagnetyzm
SEKP6 9. Prąd przemienny sinusoidalny
SEKP7 10. Pomiary wielkości elektrycznych
SEKP2,8 11. Procesy przejściowe w obwodach elektrycznych
SEKP9 12. Elektronika
Razem: 15
L
SEKP1,2,6,7,10 13. Pomiary podstawowe
30
SEKP7,11 14. Pomiary mocy w obwodach jednofazowych i trójfazowych
SEKP10,12 15. Badanie obwodów RLC
SEKP9,13 16. Diody i prostowniki niesterowane, stabilizatory
SEKP9,14 17. Tranzystory i tyrystory
Razem: 30
Razem w semestrze: 75
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 128
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 75
4 Praca własna studenta 23
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 100
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie zna lub nie rozumie
podstawowych równań
teorii obwodów elektrycz-
nych i magnetycznych
oraz metod ich obliczeń.
Nie rozumie zjawisk zwią-
zanych z polem elektrycz-
nym i magnetycznym. Nie
posiada umiejętności
dotyczących reprezentacji
i obliczeń obwodów prą-
dów sinusoidalnych. Nie
zna pojęć i nie potrafi
stosować równań do obli-
czeń mocy w obwodach elektrycznych
Zna i rozumie proste, pod-
stawowe równania teorii
obwodów elektrycznych
i magnetycznych oraz meto-
dy ich obliczeń. Rozumie
zjawiska podstawowe zwią-
zane z polem elektrycznym i
magnetycznym. Posiada
umiejętność reprezentacji
i obliczeń prostych obwo-
dów prądów sinusoidalnych.
Zna pojęcia i potrafi stoso-
wać równania do obliczeń
mocy w prostych obwodach
elektrycznych
Zna i rozumie równania
teorii obwodów elektrycz-
nych i magnetycznych oraz
metody ich obliczeń. Ro-
zumie zjawiska związane
z polem elektrycznym
i magnetycznym. Posiada
umiejętność reprezentacji
i obliczeń obwodów prą-
dów sinusoidalnych. Zna
pojęcia i potrafi stosować
równania do obliczeń mocy
w złożonych obwodach elektrycznych
Zna i rozumie równania
teorii złożonych obwodów
elektrycznych i magne-
tycznych oraz metody ich
obliczeń. Rozumie zjawi-
ska związane z polem
elektrycznym i magne-
tycznym. Posiada umie-
jętność reprezentacji
i obliczeń złożonych
obwodów prądów sinuso-
idalnych za pomocą róż-
nych metod np. symbo-
licznych. Zna pojęcia
i potrafi stosować równa-
nia do obliczeń mocy
w złożonych obwodach elektrycznych
EKP2
Nie potrafi przeprowadzać
pomiarów wielkości elek-
trycznych w obwodach
prądu stałego i przemien-
nego. Nie posiada umie-
jętności doboru przyrzą-
dów pomiarowych stoso-
wanych w pomiarach elektrycznych
Umie przeprowadzać po-
miary wielkości elektrycz-
nych w obwodach prądu
stałego i przemiennego.
Posiada umiejętność prawi-
dłowego doboru przyrządów
pomiarowych stosowanych
w pomiarach elektrycznych
Umie przeprowadzać
pomiary wielkości elek-
trycznych w obwodach
prądu stałego i przemien-
nego przy użyciu różnych
typów mierników. Posiada
umiejętność prawidłowego
doboru przyrządów pomia-
rowych stosowanych
w pomiarach elektrycznych
oraz potrafi poprawnie
dobrać (nastawić) zakresy pomiarowe
Umie przeprowadzać
pomiary wielkości elek-
trycznych w obwodach
prądu stałego i przemien-
nego przy użyciu różnych
typów mierników meto-
dami bezpośrednimi
i pośrednimi. Posiada
umiejętność prawidłowe-
go doboru przyrządów
pomiarowych stosowa-
nych w pomiarach elek-
trycznych oraz samo-
dzielnie potrafi poprawnie
dobrać (nastawić i wyja-
śnić dlaczego) zakresy pomiarowe
EKP3
Nie umie zestawiać
i sprawdzać prostych
obwodów elektrycznych
i elektronicznych zawiera-
jących elementy RLC,
diody, stabilizatory i tran-zystory
Potrafi zestawiać i spraw-
dzać nieskomplikowane
obwody elektryczne i elek-
troniczne zawierające ele-
menty RLC, diody, stabili-zatory i tranzystory
Potrafi samodzielnie (na
podstawie schematu) ze-
stawiać i sprawdzać nie-
skomplikowane obwody
elektryczne i elektroniczne
zawierające elementy RLC,
diody, stabilizatory i tran-zystory
Potrafi samodzielnie (na
podstawie schematu)
zestawiać i sprawdzać
rozgałęzione obwody
elektryczne i elektronicz-
ne zawierające elementy
RLC, diody, stabilizatory i tranzystory
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 129
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych i zbiory zadań do ćwiczeń audyto-
ryjnych
Sprzęt laboratoryjny Mierniki analogowe i cyfrowe, elementy elektryczne i elektroniczne przysto-
sowane do prowadzenia badań, przewody łączeniowe, zasilacze, oscyloskopy
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Gnat K.: Elektrotechnika dla studentów Wydziału Mechanicznego WSM. Szczecin 2000.
2. Gnat K., Żełudziewicz R., Tarnapowicz D.: Podstawy elektrotechniki i elektroniki dla studentów
Wydziału Mechanicznego WSM. Szczecin 2002.
3. Praca zbiorowa: Poradnik elektryka. WSiP, Warszawa 1995.
4. Pazdro K., Poniński M.: Miernictwo Elektryczne w pytaniach i odpowiedziach. WNT, Warszawa
1986.
5. Chwaleba A., Moeschke B., Płoszajski G.: Elektronika. WSiP, Warszawa 1996.
6. Koziej E., Sochoń B.: Elektrotechnika i elektronika. Warszawa 1986.
7. Praca zbiorowa pod redakcją Pawła Hempowicza: Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków.
PWN, Warszawa 1995.
Literatura uzupełniająca
1. Jabłoński W.: Elektrotechnika z automatyką. WSiP, Warszawa 1996.
2. Norman Lurch E.: Podstawy techniki elektronicznej. PWN, Warszawa 1990. Opracował: prof. dr
inż. Mieczysław Wierzejski.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Dariusz Tarnapowicz d.tarnapowicz@am.szczecin.pl IEiAO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Maciej Kozak m.kozak@am.szczecin.pl IEiAO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 130
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 20 Przedmiot: Podstawy informatyki
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I Semestry: II
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
II 15 2 30 2
Razem w czasie studiów 30 2
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Zapoznanie studenta z budową komputera klasy PC, elementami bazowymi komputera PC, ich
konfiguracji oraz zapoznanie z funkcjami, jakie spełniają podstawowe podzespoły komputerowe
2. Wykształcenie umiejętności samodzielnego zainstalowania oprogramowania inżynierskiego oraz
konfiguracji komputera w sieci lokalnej oraz zabezpieczenia komputera oprogramowaniem an-
tywirusowym
3. Wykształcenie umiejętności samodzielnego korzystania z pakietu MS Office (Word, Excel,
Access, PowerPoint)
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Umie złożyć komputer z podzespołów bazowych komputerowych
i skonfigurować komputer klasy PC
K_W01, K_U01,
K_U14
EKP2 Umie obsługiwać oprogramowanie pakietu MS Office (Word, Excel,
Access, PowerPoint)
K_W01, K_U04,
K_U05
EKP3 Umie obsługiwać oprogramowanie inżynierskie do tworzenia schema-
tów, rysunków, wykresów, obliczeń i symulacji oraz instalować
i konfigurować oprogramowanie antywirusowe i antywłamaniowe
K_W01, K_U04,
K_U05
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze II:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Potrafi odnaleźć, rozpoznać, opisać, pokazać
poszczególne podzespoły komputera klasy PC EKP1 x
SEKP2 Potrafi podłączyć podstawowe elementy bazo-
we komputera klasy PC EKP1 x
SEKP3 Potrafi zainstalować system operacyjny i skon-
figurować komputer klasy PC EKP1 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 131
SEKP4
Potrafi w programie MS WORD tworzyć sza-
blony dokumentów, formatować tekst, tworzyć
style, rozdziały, tabele i wykorzystywać plan
dokumentu
EKP2 x
SEKP5 Potrafi tworzyć makra, równania i rysunki
w programie MS WORD EKP2 x
SEKP6
Potrafi wprowadzać i zarządzać danymi w pro-
gramie MS EXCEL, formatować je, tworzyć
tabele EKP2 x
SEKP7
Potrafi korzystać z gotowych formuł w pro-
gramie MS EXCEL, tworzyć własne formuły
z wykorzystaniem wbudowanych narzędzi.
Blokować wybrane wiersze i komórki w pro-
gramie MS EXCEL
EKP2 x
SEKP8
Potrafi tworzyć wykresy w programie MS
EXCEL, zarządzać nimi, zarządzać seriami
danych, i je edytować. Potrafi importować dane
do programu MS EXCEL z innych programów
zewnętrznych, oraz zapisywać dane w innych
programach w celu wczytania ich do programu
MS EXCEL
EKP2 x
SEKP9
Potrafi tworzyć tabele w programie MS AC-
CESS z różnymi rodzajami danych, zarządzać
nimi, modyfikować, sortować dane. Potrafi
definiować, tworzyć i modyfikować kwerendy
w programie MS ACCESS
EKP2 x
SEKP10
Potrafi definiować, tworzyć i modyfikować
raporty i formularze w programie MS AC-
CESS, zarządzać nimi
EKP2 x
SEKP11
Potrafi tworzyć interaktywne prezentacje, po-
siadające elementy multimedialne, obrazy,
dźwięki w PowerPoint
EKP2 x
SEKP12
Potrafi wykorzystywać oprogramowanie inży-
nierskie do tworzenia schematów, rysunków,
wykresów, obliczeń i symulacji
EKP3 x
SEKP13
Potrafi sonfigurować komputer klasy PC
w sieci lokalnej, (WIFI) zabezpieczyć przed
włamaniem
EKP3 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: II
L
SEKP1,2,3
Budowa komputera. Procesor, pamięć, układy wejścia – wyjścia, typy
pamięci, nośniki danych. Współpraca elementów. Podstawowe słownic-
two, komunikacja z użytkownikiem
30 SEKP4,5
Word. Podstawy obsługi programu, automatyzacja pracy, tworzenie makr,
formatowanie tekstu, operacje na dokumentach, tworzenie rysunków,
edytor równań
SEKP6,7,8
Excel. Podstawy obsługi programu, automatyzacja pracy, tworzenie wy-
kresów, tworzenie procedur i makr, operacje na arkuszach, import –
export danych
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 132
SEKP8
Excel – wykorzystanie do symulacji zjawisk w fizyce. Symulacje pro-
stych zjawisk w fizyce przy pomocy programu, Excel. Wykorzystanie
Excela na potrzeby obliczeń inżynierskich
SEKP11
PowerPoint. Podstawy obsługi programu, zasady tworzenia prezentacji,
projektowanie prezentacji, wprowadzenie elementów interaktywnych do
prezentacji
SEKP9,10
Access. Podstawy obsługi programu, podstawy tworzenia relacyjnych baz
danych, tworzenie interfejsu graficznego przy pomocy programowania
obiektowego i zdarzeniowego. Kwerendy, raporty, formularze. Optymali-
zacja bazy i dostosowanie do potrzeb użytkownika
SEKP12
Użyteczne oprogramowanie inżynierskie. Przykłady oprogramowania
inżynierskiego, zastosowanie. Wykorzystanie oprogramowania w prakty-
ce. Tworzenie schematów, rysunków, wykresów, obliczeń, symulacji
SEKP13 Efektywne wykorzystanie internetu. Zagrożenia, zabezpieczenia, szu-
kanie informacji, konfiguracja komputera, konfiguracja sieci, WIFI
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 28
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 60
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny
Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie potrafi rozpoznać
poszczególnych
elementów bazowych
komputera klasy PC,
połączyć ich w celu
uruchomienia kompu-tera klasy PC
Potrafi rozpoznać
poszczególne ele-
menty bazowe
komputera klasy
PC, połączyć je
w celu uruchomie-nia komputera
Potrafi rozpoznać poszczególne
elementy bazowe komputera
klasy PC, wyjaśnić ich zasadę
działania i pełnione funkcje,
połączyć je w celu uruchomienia
komputera
Potrafi rozpoznać poszczególne
elementy bazowe komputera klasy
PC, wyjaśnić ich zasadę działania
i pełnione funkcje, połączyć je
w celu uruchomienia komputera
w zależności od rodzaju płyty
głównej oraz zainstalować dowol-
ny system operacyjny i skonfigu-
rować zainstalowane urządzenia na
płycie głównej
EKP2
Nie potrafi samo-
dzielnie obsługiwać
oprogramowania MS
Office (napisać tekst
w programie Word,
wykonywać: obliczeń
w programie Excel,
prezentacji multime-dialną w PowerPoint)
Potrafi samodziel-
nie obsługiwać
pakiet MS Office
(napisać tekst
w programie Word,
wykonywać: obli-
czenia w programie
Excel, prezentację
multimedialną
w PowerPoint)
Potrafi samodzielnie obsługiwać
pakiet MS Office (formatować
tekst, tworzyć style, rozdziały,
tabele, rysunki w programie
Word, wykonywać: obliczenia,
formuły wykresy, listy rozwija-
ne w programie Excel, prezenta-
cje multimedialne zawierające
zaawansowane metody prezen-
tacji dźwięku i obrazu w Power-Point, bazy danych w Access)
Potrafi samodzielnie obsługiwać
pakiet oprogramowania MS Office
(formatować tekst, tworzyć style,
rozdziały, tabele, rysunki oraz
makra w programie Word, wyko-
nywać obliczenia, formuły wykre-
sy, listy rozwijane i makra
w programie Excel, prezentacje
multimedialne zawierające za-
awansowane metody prezentacji
dźwięku i obrazu oraz makra
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 133
w PowerPoint, bazy danych
w oparciu o modyfikowane kwe-
rendy i raporty i zaawansowane
metody filtracji danych w Access)
oraz zainstalować dodatkowe
niestandardowe dodatki pakietu MS Office
EKP3
Nie potrafi obsługi-
wać oprogramowania
inżynierskiego do
tworzenia prostych
schematów i rysun-
ków, wykresów,
obliczeń, instalowania
oprogramowania
antywirusowego i antywłamaniowego
Potrafi obsługiwać
oprogramowanie
inżynierskie do
tworzenia schema-
tów, rysunków,
wykresów, obli-
czeń, instalacji
oprogramowania
antywirusowego i antywłamaniowego
Potrafi obsługiwać oprogramo-
wanie inżynierskie do tworzenia
złożonych rysunków 2D sche-
matów sieci elektrycznych,
pneumatycznych, przepływo-
wych, wykresów 2D, obliczeń,
instalacji i konfiguracji opro-
gramowania antywirusowego i antywłamaniowego
Potrafi obsługiwać oprogramowa-
nie inżynierskie do tworzenia
złożonych rysunków 2D i 3D
schematów sieci elektrycznych,
pneumatycznych, przepływowych
wraz z opisem, wykresów 2D i 3D,
zaawansowanych obliczeń inży-
nierskich, instalacji i zaawansowa-
nej konfiguracji oprogramowania
antywirusowego i antywłamanio-
wego
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej
Zestawy komputerowe wraz z opro-
gramowaniem
Zajęcia laboratoryjne przeprowadzane w formie samodzielnie
wykonywanych zadań
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Danowski B., Pyrchla A.: ABC: sam składam komputer. Wyd. HELION, Gliwice 2010.
2. Kowalczyk G.: Word 2007 PL: kurs. Wyd. HELION, Gliwice 2007.
3. Jaronicki A.: ABC MS Office 2007 PL: Word, Excel, PowerPoint. Wyd. HELION, Gliwice 2008.
4. Czarny P.: Excel 2007 PL: kurs. Wyd. HELION, Gliwice 2007.
5. Mendrala D., Szeliga M.: Access 2007 PL: kurs. Wyd. HELION, Gliwice 2007.
6. Sokół M.: Internet. Kurs. wyd. HELION, Gliwice 2007.
7. Scott A. Helmers: Microsoft Visio 2010 Step by Step. Microsoft Press, 2011.
Literatura uzupełniająca
1. Bourg D.: Excel w nauce i technice: receptury. Wyd. HELION, Gliwice 2006.
2. Groh M.R.: Access 2007 PL: biblia. Wyd. HELION, Gliwice 2008.
3. Sosinsky B.: Sieci komputerowe. Biblia. Wyd. HELION, Gliwice 2011.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Robert Jasionowski r.jasionowski@am.szczecin.pl ZIMO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
mgr inż. Katarzyna Bryll k.bryll@am.szczecin.pl ZIMO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 134
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 21 Przedmiot: Komputerowe wspomaganie w mechatronice*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: V
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
V 15 2E 2 30 30 4
Razem w czasie studiów 30 30 4
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Zapoznanie absolwenta z aktualnymi metodami oraz narzędziami komputerowego wspomagania
w mechatronice
2. Poznanie zasad funkcjonowania systemów opartych o sztuczną inteligencję
3. Zapoznanie z narzędziami komputerowego wspomagania w mechatronice
4. Poznanie narzędzi oraz podstaw programowania i komunikacji sterowników PLC
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Zna zasady funkcjonowania systemów opartych o sztuczną inteligencję K_W04, K_U13
EKP2 Umie korzystać z narzędzi komputerowego wspomagania w mechatro-
nice K_U05, K_K01
EKP3 Umie programować i potrafi wybrać łącze komunikacyjne dla sterow-
ników PLC K_U14, K_U17
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie
z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Umie scharakteryzować systemy eksperto-
we ze względu na sposób wnioskowania EKP1 x
SEKP2 Potrafi stosować sztuczną inteligencję do
wspomagania decyzji
EKP
1,2 x x
SEKP3 Potrafi dobierać standardy połączeń dla
urządzeń EKP3 x
SEKP4 Potrafi programować sterowniki PLC EKP3 x x
SEKP5 Potrafi stosować wirtualne szybkie prototy-
powanie oraz symulację EKP2 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 135
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: V
A
SEKP2 1. Sztuczna inteligencja w komputerowym wspomaganiu
30
SEKP1 2. Budowa systemów ekspertowych. Hybrydowe systemy ekspertowe
SEKP1 3. Metody pozyskiwania wiedzy, mechanizmy wnioskowania w syste-
mach ekspertowych
SEKP2 4. Modele sztucznych sieci neuronowych
SEKP2 5. Klasyfikacja sztucznych sieci neuronowych
SEKP2 6. Metody uczenia sztucznych sieci neuronowych
SEKP2 7. Nazewnictwo i zasada działania algorytmu ewolucyjnego
SEKP2 8. Metody zarządzania populacją i jej transformacjami w algorytmach
ewolucyjnych
SEKP3 9. Klasyfikacja sieci komputerowych. Sprzęt sieciowy. Protokoły komu-
nikacyjne – OSI/ISO, TCP/IP
SEKP3 10. Standardy sieci komputerowych i przemysłowych (Profibus PA, DP;
Modbus)
SEKP5 11. Koncepcja modeli UML
SEKP5 12. Diagramy w języku UML
SEKP4 13. Języki programowania sterowników przemysłowych
SEKP4 14. Zasady programowania sterowników przemysłowych
SEKP5 15. Wirtualne i szybkie prototypowanie (MATLAB, LabView, DasyLab,
inne)
SEKP2 16. Symulacja w czasie rzeczywistym układów sterowania
Razem: 30
L
SEKP2 17. Zapoznanie się z funkcjonowaniem neuronu
30
SEKP2 18. Konstrukcja sieci warstwowej
SEKP2 19. Zapoznanie się z działaniem sieci klasyfikującej Hamminga
SEKP2 20. Podstawowe operacje genetyczne. Optymalizacja funkcji jednej i wie-
lu zmiennych
SEKP2 21. Znajdowanie minimum lub maksimum danej funkcji z zastosowaniem
algorytmów ewolucyjnych
SEKP2 22. Algorytmy ewolucyjne w układach regulacji
SEKP4 23. Konfiguracja sterownika PLC
SEKP4 24. Programowanie wyrażeń logicznych w sterowniku PLC
SEKP4 25. Programowanie operacji arytmetycznych w sterowniku PLC
SEKP4 26. Realizacja pętli programowych w programowaniu sterownika PLC
SEKP4 27. Realizacja instrukcji warunkowych w programowaniu sterownika PLC
SEKP4 28. Odczyt wejść i zapis wyjść w programowaniu sterownika PLC
SEKP4 29. Komunikacja sterownika PLC z innymi urządzeniami
SEKP5 30. Wirtualne i szybkie prototypowanie w Matlabie
SEKP5 31. Wirtualne i szybkie prototypowanie w LabView
Razem: 30
Razem w semestrze: 60
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 136
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
4 Praca własna studenta 37
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 3
Łącznie 100
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie zna metod sztucznej
inteligencji
Zna nazewnictwo
zawiązane ze sztuczną inteligencją
Zna metody wnioskowa-
nia oraz pozyskiwania
wiedzy przez systemy ekspertowe
Zna budowę oraz metody
uczenia sieci neurono-wych
EKP2
Nie zna i nie potrafi
korzystać z narzędzi
komputerowego wspoma-
gania w mechatronice
Zna rodzaje narzędzi
komputerowego
wspomagania
w mechatronice
Potrafi korzystać z Matla-
ba jako narzędzia kompu-
terowego wspomagania
w mechatronice
Potrafi korzystać z Lab-
View jako narzędzia
komputerowego wspoma-
gania w mechatronice
EKP3
Nie zna sterowników PLC oraz łączy sieciowych
Umie dopasować
połączenie sieciowe do
stosowanych urządzeń
Umie napisać prosty
program i uruchomić go
na sterowniku PLC
Umie skonfigurować
sterownik PLC i zrealizo-
wać odczyt/zapis stanów wejść/wyjść
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
Stanowiska komputerowe Komputer klasy PC podłączony do Internetu i pracujący pod kontrolą
systemu operacyjnego Windows
Narzędzia instalatorskie Zarabiarki i testery okablowania sieciowego
Materiały instalatorskie Okablowanie, gniazda, złącza sieci komputerowych, przemysłowych
i sensorycznych
Urządzenia przemysłowe Sterowniki PLC, Sensory
Oprogramowanie LabView, Matlak
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Broel-Plater B.: Sterowniki programowalne. Właściwości i zasady stosowania. Wydawnictwo
Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, Szczecin 2000.
2. Brzózka J., Dorobczyński L.: MATLAB. Środowisko obliczeń naukowo-technicznych. MIKOM,
Warszawa 2005.
3. Chroniec J., Strzemieczna E.: Sztuczna inteligencja. Metody konstrukcji i analizy systemów eks-
perckich. Akademicka Oficyna Wydawnicza PLJ, Warszawa 1995.
4. Chruściel M.: LabView w praktyce. Wydawnictwo BTC, Legionowo 2008.
5. Chustecki J., Janikowski A. i inni: Vademecum teleinformatyka II. IDG Poland SA, Warszawa
2002.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 137
6. Chustecki J., Janikowski A. i inni: Vademecum teleinformatyka. IDG Poland SA, Warszawa
1999.
7. Łukasik Z., Seta Z.: Programowalne sterowniki PLC w systemach sterowania przemysłowego.
Politechnika Radomska, Radom 2001.
8. Michalewicz Z.: Algorytmy genetyczne + struktury danych = programy ewolucyjne. WNT, War-
szawa 1999.
9. Miles R., Hamilton K.: UML 2.0. Wprowadzenie. Wydawnictwo Helion, 2007.
10. Niederliński A., Regułowe systemy ekspertowe, Wyd. Pracowni Komputerowej Jacka Skalmier-
skiego, Gliwice 2000.
11. Osowski S. Sieci neuronowe w ujęciu algorytmicznym, WNT, Warszawa 1996.
12. Owoc M. (red.): Elementy systemów ekspertowych. Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej,
Wrocław 2006.
13. Schmuller J.: UML dla każdego. HELION, Gliwice 2003.
14. Seta Z.: Wprowadzenie do zagadnień sterowania. MIKOM, Warszawa 2002.
15. Stefanowicz B.: Systemy eksperckie. Przewodnik. WSISiZ, Warszawa 2003.
16. Winiecki W., Nowak J., Stanik S.: Graficzne zintegrowane środowiska programowe do projekto-
wania komputerowych systemów pomiarowo-kontrolnych. Wydawnictwo MIKOM, Warszawa
2001.
Literatura uzupełniająca
1. Rusek J.: ABC programowania w C++. Helion, Gliwice 2002.
2. Tadeusiewicz R.: Sieci neuronowe. Akademicka Oficyna Wydawnicza RM, Warszawa 1993.
3. Żurada J., Barski M., Jędruch W.: Sztuczne sieci neuronowe. Podstawy teorii i zastosowania.
PWN, Warszawa 1996.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Jarosław Duda j.duda@am.szczecin.pl ZAiR
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Leszek Kaszycki l.kaszycki@am.szczecin.pl ZAiR
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 138
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 22 Przedmiot: Metrologia i systemy pomiarowe*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: II Semestry: III–IV
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
III 15 2 30 2
IV 15 2E 3 30 45 3
Razem w czasie studiów 60 45 5
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Znajomość rachunku różniczkowego i całkowego
2. Znajomość teorii obwodów elektrycznych
Cele przedmiotu:
1. Poznanie podstawy metrologii ogólnej
2. Poznanie metody pomiaru wielkości elektrycznych i nieelektrycznych
3. Poznanie budowy i zasad działania analogowych i cyfrowych układów pomiarowych występują-
cych w systemach siłowni okrętowych
4. Poznanie struktury i zasad działania okrętowych systemów informacyjnych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1 Definiuje i rozróżnia podstawowe pojęcia metrologii ogólnej K_W03
EKP2 Umie użytkować analogowe i cyfrowe układy pomiarowe podstawowych wielko-
ści fizycznych występujących w systemach automatyzacji siłowni okrętowej
K_W04,
K_U15
EKP3 Rozpoznaje funkcje poszczególnych elementów układów pomiarowych K_U12
EKP4 Umie poprawnie dobrać instrument pomiarowy i metodę pomiarową K_U13
EKP5 Umie ocenić poprawność przeprowadzonych pomiarów K_U08
EKP6 Umie posługiwać się okrętowymi systemami informacyjnymi K_U17
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach III i IV:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Oblicza i analizuje błędy pomiarów EKP1 x
SEKP2 Dobiera instrumenty pomiarowe do konkret-
nego zadania pomiarowego
EKP
1,4 x
SEKP3 Charakteryzuje czujniki inteligentne EKP2 x x
SEKP4 Charakteryzuje estymatory sygnałów oraz ich
własności
EKP
1,3 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 139
SEKP5 Charakteryzuje metody i narzędzia pomiarowe
do oceny dokładności wymiarów
EKP
1,4 x
SEKP6
Charakteryzuje metody i narzędzia pomiarowe
do typowych wielkości nieelektrycznych (po-
łożenia, temperatury, ciśnienia, prędkości, siły,
momentu)
EKP
2,3 x x
SEKP7 Charakteryzuje układy przetwarzania, norma-
lizacji i transmisji sygnałów
EKP
1,3 x
SEKP8
Charakteryzuje działanie okrętowych syste-
mów informacyjnych (alarmowych, dyspozy-
cyjnych, operacyjnych, ostrzegawczych, dia-
gnostycznych i statystyczno-ewidencyjnych
EKP6 x x
SEKP9 Charakteryzuje własności metrologiczne mier-
ników wielkości elektrycznych
EKP
1,2,3 x
SEKP10 Stosuje metody pomiaru napięć i prądów sta-
łych oraz przemiennych
EKP
1,2,3,4 x x
SEKP11 Stosuje metody pomiaru impedancji, rezystan-
cji oraz reaktancji
EKP
1,2,3,4 x x
SEKP12 Stosuje metody pomiaru mocy czynnej, bier-
nej, pozornej, częstotliwości oraz współczyn-
nika mocy
EKP
1,2,3,4 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: III
A
SEKP1 1. Podstawy metrologii. Zasady działania i własności metrologiczne na-
rzędzi pomiarowych. Kalibracja przyrządów pomiarowych
30
SEKP1,2 2. Własności metrologiczne przyrządów pomiarowych. Analiza wymia-
rowa
SEKP1
3. Rachunek błędów. Ocena poprawności pomiaru.
Legalizacja przyrządów pomiarowych. Struktura i organizacja syste-
mów pomiarowych. Wykonywanie pomiarów w obszarach zagrożo-
nych wybuchem
SEKP3 4. Czujniki inteligentne – właściwości, konfiguracja
SEKP3 5. Czujniki inteligentne – aplikacje
SEKP5
6. Metody i narzędzia pomiarowe do oceny dokładności wymiarów. Me-
tody i sposoby oceny struktury geometrycznej powierzchni. Współ-
rzędnościowa technika pomiarowa. Pomiary elementów maszyn o zło-
żonej postaci
SEKP4,7 7. Układy przetwarzania i normalizacji sygnałów, cyfrowa postać sygna-
łu, przetworniki A/D i D/A
SEKP4 8. Zbieranie i przetwarzanie sygnałów. Estymatory sygnałów i ich wła-
sności. Filtrowanie i wygładzanie danych pomiarowych
SEKP6 9. Pomiar wielkości mechanicznych. Przetworniki pomiarowe wielkości
nieelektrycznych
SEKP7 10. Protokoły transmisji sygnałów
SEKP6 11. Układy pomiaru drgań, pomiaru zawartości wody w oleju i paliwie
SEKP8 12. Okrętowe systemy informacyjne: alarmowe, ostrzegawcze
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 140
SEKP8
13. Okrętowe systemy informacyjne: dyspozycyjne, diagnostyki i staty-
styczno-ewidencyjne. Systemy ppoż., czujniki płomienia, dymu, ga-
zów, w tym tlenu
SEKP8 14. Zastosowanie systemów komputerowych w automatyce okrętowej
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 15
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 47
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: IV
A
SEKP1 15. Analogowe przyrządy i przetworniki pomiarowe. Struktury, właści-
wości statyczne i dynamiczne
30
SEKP9 16. Budowa i zasada działania wybranych przetworników elektromecha-
nicznych
SEKP7 17. Analogowe przetworniki skali, wzmacniacze pomiarowe
SEKP7 18. Przetworniki rodzaju przebiegu
SEKP10 19. Pomiary napięcia i natężenia prądu stałego
SEKP10 20. Pomiary napięcia i natężenia prądu przemiennego
SEKP10 21. Kompensatory napięć i prądów stałych
SEKP10 22. Kompensatory napięć przemiennych
SEKP11 23. Pomiary rezystancji metodami technicznymi
SEKP11 24. Pomiary rezystancji metodami mostkowymi
SEKP11 25. Pomiary reaktancji metodami technicznymi
SEKP11 26. Pomiary reaktancji metodami mostkowymi
SEKP12 27. Pomiary mocy w obwodach prądu stałego
SEKP12 28. Pomiary mocy w obwodach prądu przemiennego
Razem: 30
L
SEKP3 29. Czujniki inteligentne
45
SEKP6 30. Zbieranie i przetwarzanie sygnałów. Estymatory sygnałów
SEKP4 31. Układy przetwarzania i normalizacji sygnałów
SEKP6 32. Pomiary ciśnienia
SEKP6 33. Pomiary siły i momentu
SEKP6 34. Pomiary położenia i prędkości
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 141
SEKP6 35. Pomiary temperatury
SEKP6 36. Pomiary drgań mechanicznych
SEKP6 37. Pomiary zawartości wody w oleju i paliwie
SEKP8 38. Okrętowe systemy informacyjne
SEKP10 39. Pomiary napięć i prądów stałych
SEKP10 40. Pomiary napięć i prądów przemiennych
SEKP11 41. Pomiary rezystancji
SEKP11 42. Pomiary impedancji i reaktancji
SEKP12 43. Pomiary mocy
Razem: 45
Razem w semestrze: 75
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 75
3 Praca własna studenta 25
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 4
Łącznie 104
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych, egzamin pisemny
EKP1 Nie zna podstawowych
pojęć metrologii ogólnej
Zna podstawowe pojęcia
metrologii ogólnej
Rozumie podstawowe
pojęcia metrologii ogólnej
Umie stosować podsta-
wowe pojęcia metrologii ogólnej
EKP2
Nie umie wymienić wła-
sności metrologicznych
analogowych i cyfrowych
urządzeń i układów pomia-rowych
Potrafi wymienić własności
metrologiczne analogo-
wych i cyfrowych urządzeń i układów pomiarowych
Potrafi scharakteryzować
własności metrologiczne
analogowych i cyfrowych
urządzeń i układów pomia-rowych
Potrafi wykorzystywać
analogowe i cyfrowe
urządzenia i układy po-miarowe
EKP3 Nie umie wymienić funkcji
poszczególnych elementów
układów pomiarowych
Potrafi wymienić funkcje
poszczególnych elementów
układów pomiarowych
Potrafi opisać funkcje
poszczególnych elementów
układów pomiarowych
Rozumie funkcje po-
szczególnych elementów
układów pomiarowych
EKP4 Nie zna zasad doboru wła-
ściwego przyrządu i metody pomiarowej
Potrafi wymienić zasady
doboru właściwego przy-rządu i metody pomiarowej
Rozumie zasady stosowa-
nia i właściwości przyrzą-dów pomiarowych
Potrafi stosować odpo-
wiednie metody i przyrzą-dy pomiarowe
EKP5
Nie umie zdefiniować
poszczególnych rodzajów
błędów obciążających wyniki pomiarów
Potrafi definiować rodzaje
błędów obciążających wyniki pomiarów
Umie szacować i obliczać
błędy pomiaru
Potrafi minimalizować
błędy pomiaru
EKP6 Nie umie wymienić funkcji
okrętowych systemów
informacyjnych
Potrafi wymienić funkcje
okrętowych systemów
informacyjnych
Potrafi charakteryzować
właściwości okrętowych
systemów informacyjnych
Potrafi wykorzystywać
okrętowe systemy infor-
macyjne
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 142
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Oprogramowanie MATLAB – Simulink; LabVIEW; DASYLab; UNITEST
Sprzęt Karty pomiarowe PCL818HG
Oscyloskopy cyfrowe
Multimetry cyfrowe
Czujniki termoelektryczne i termorezystancyjne, termokalibrator, pirometry
Wzmacniacze pomiarowe
Sterowane źródła prądowe i napięciowe
Przetworniki inteligentne temperatury, ciśnienia i natężenia przepływu
Układy do pomiaru i analizy drgań
Układ do pomiaru zawartości wody w oleju i paliwie
Optyczne przetworniki odległości i prędkości obrotowej
Mierniki elektromechaniczne napięcia i prądu
Mostki pomiarowe
Watomierze, waromierze
Zasilacze, przekładniki, boczniki, rezystory wzorcowe
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Tumański S.: Technika pomiarowa. WNT, Warszawa 2007.
2. Miłek M.: Pomiary wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi. Wyd. Politechniki Zielo-
nogórskiej, Zielona Góra 1998.
3. Piotrowski J.: Podstawy miernictwa. WNT, Warszawa 2006.
4. Nawrocki W.: Rozproszone systemy pomiarowe. WKiŁ, Warszawa 2006.
5. Bednarczyk J. (red): Podstawy metrologii technicznej. Wydawnictwa AGH, Kraków 2000.
Literatura uzupełniająca
1. Dokumentacja techniczna producentów systemów i urządzeń automatyki okrętowej.
2. Rydzewski J.: Pomiary oscyloskopowe. WNT, Warszawa 2007.
3. Nozdrzykowski K.: Materiały do ćwiczeń z techniki wytwarzania – metrologia warsztatowa. Fun-
dacja Rozwoju WSM, Szczecin 1993.
4. Ratajczyk E.: Współrzędnościowa technika pomiarowa. Oficyna Wydawnicza Politechniki War-
szawskiej, Warszawa 2005.
5. Adamczak S.: Pomiary geometryczne powierzchni. WNT, Warszawa 2008.
6. Praca zbiorowa: Mała encyklopedia metrologii. PWN, Warszawa 1989.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Lech Dorobczyński l.dorobczynski@am.szczecin.pl ZAiR
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Leszek Kaszycki l.kaszycki@am.szczecin.pl ZAiR
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 143
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 23 Przedmiot: Organizacja nadzoru*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: IV Semestry: VIII
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VIII 12 1 1 12 12 1
Razem w czasie studiów 12 12 1
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Zna budowę statku i siłowni okrętowej
2. Zna podstawowe konwencje i struktury administracji morskiej
Cele przedmiotu:
1. Wykształcenie świadomości oraz umiejętności interpretacji wymagań technicznych dotyczących
organizacji nadzoru technicznego statku w świetle obowiązujących wymagań prawnych
2. Wykształcenie umiejętności związanych z prowadzeniem dokumentacji statkowej dotyczącej
technicznej eksploatacji statku
3. Wykształcenie umiejętności związanych z przygotowaniem statku do przeglądów klasyfikacyj-
nych
4. Wykształcenie umiejętności organizacji załogi maszynowej w normalnej eksploatacji i sytu-
acjach awaryjnych
5. Wykształcenie umiejętności posługiwania się dokumentami i procedurami dotyczącymi pełnienia
wacht na statkach morskich i bezpiecznej eksploatacji statku
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1
Potrafi scharakteryzować wymagania nadzoru technicznego
statków zgodne z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych
i wymogami Międzynarodowych Konwencji
K_W07, K_W08,
K_W09,K_U01, K_U04,
K_U21
EKP2
Potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowa-
dzenia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksplo-
atacji statku
K_W06, K_W08, K_W09,
K_U01, K_U03, K_U21,
K_U16, K_K05
EKP3 Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami – członkami
załogi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse
Management
K_W09, K_U03, K_K02,
K_K03, K_K05, K_K07
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 144
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VIII:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Potrafi scharakteryzować problematykę tech-
nicznej eksploatacji statku EKP1 x x
SEKP2 Potrafi scharakteryzować przepisy międzynaro-
dowe dotyczące nadzoru nad techniczną eksplo-
atacją statku
EKP1 x x
SEKP3 Potrafi scharakteryzować organizację nadzoru
technicznego statków morskich EKP1 x x
SEKP4 Potrafi scharakteryzować nadzór techniczny
statku prowadzony przez Towarzystwa Klasyfi-
kacyjne
EKP1 x x
SEKP5
Potrafi scharakteryzować dokumentacje statko-
wą dotyczącą technicznej eksploatacji statku
i wykazać się umiejętnością jej prowadzenia
EKP2 x x
SEKP6
Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami
ludzkimi i wyposażeniem siłowni w eksploatacji
siłowni okrętowej
EKP3 x x
SEKP7
Potrafi scharakteryzować organizację prac re-
montowo-konserwacyjnych oraz innych ruty-
nowych czynności jak: bunkrowanie paliw
i olejów, szkolenia załogi
EKP3 x x
SEKP8 Potrafi scharakteryzować problematykę przygo-
towania statku do remontu stoczniowego EKP2 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VIII
A
SEKP1 1. Problematyka technicznej eksploatacji statku
12
SEKP2 2. Przepisy międzynarodowe dotyczące nadzoru nad techniczną eksplo-
atacją statku
SEKP3 3. Organizacja nadzoru technicznego statków morskich
SEKP4 4. Nadzór techniczny statku prowadzony przez Towarzystwa Klasyfika-
cyjne
SEKP5 5. Dokumentacje statkowe dotyczącą technicznej eksploatacji statku
SEKP6 6. Zarządzanie zasobami ludzkimi i wyposażeniem siłowni w eksploata-
cji siłowni okrętowej
SEKP7 7. Organizacja pracy załogi maszynowej
SEKP8 8. Przygotowania statku do remontu stoczniowego
Razem: 12
Ć
SEKP2,3,4 9. Dokumenty statkowe związane z bezpieczeństwem żeglugi
12 SEKP4 10. Dokumenty statkowe wystawiane przez instytucje klasyfikacyjne
SEKP5 11. Prowadzenie dzienników maszynowych, manewrowych, ORB, itp.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 145
SEKP5 12. Prowadzenie dokumentacji wykonanej pracy
SEKP6,7 13. Organizacja pracy w dziale maszynowym, pozwolenia na prace, listy
sprawdzające, analizy ryzyka
SEKP8 14. Przygotowanie specyfikacji remontowej na stocznie
Razem: 12
Razem w semestrze: 24
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 24
1 Praca własna studenta 12
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 4
Łącznie 40
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne podczas ćwiczeń
EKP1
Nie potrafi scharaktery-
zować wymagań nadzo-
ru technicznego statków
zgodnych z przepisami
Towarzystw Klasyfika-
cyjnych i wymogami
Międzynarodowych Konwencji
Potrafi scharakteryzować
wymagania nadzoru
technicznego statków
zgodne z przepisami
Towarzystw Klasyfika-
cyjnych i wymogami
Międzynarodowych Konwencji
Potrafi scharakteryzować
wymagania nadzoru tech-
nicznego statków zgodne
z przepisami Towarzystw
Klasyfikacyjnych i wymo-
gami Międzynarodowych
Konwencji dla różnych typów statków
Potrafi scharakteryzować
wymagania nadzoru technicz-
nego statków zgodne z przepi-
sami Towarzystw Klasyfika-
cyjnych i wymogami Między-
narodowych Konwencji dla
różnych typów statków oraz
zna różnice wymagań pomię-
dzy różnymi Towarzystwami Klasyfikacyjnymi
EKP2
Nie potrafi scharaktery-
zować i wykazać się
umiejętnością prowa-
dzenia dokumentacji
statkowej dotyczącej
technicznej eksploatacji
statku
Potrafi scharakteryzować
i wykazać się umiejętno-
ścią prowadzenia doku-
mentacji statkowej doty-
czącej technicznej eks-ploatacji statku
Potrafi scharakteryzować
i wykazać się umiejętno-
ścią prowadzenia doku-
mentacji statkowej doty-
czącej technicznej eksplo-
atacji statku oraz potrafi
analitycznie interpretować
zapisy
Potrafi scharakteryzować
i wykazać się umiejętnością
prowadzenia dokumentacji
statkowej dotyczącej technicz-
nej eksploatacji statku oraz
potrafi analitycznie interpre-
tować zapisy i potrafi wskazać
optymalne rozwiązania
EKP3
Nie potrafi scharaktery-
zować zarządzania zaso-
bami –członkami załogi
maszynowej i wyposa-
żeniem siłowni – Engine Resourse Management
Potrafi scharakteryzować
zarządzanie zasobami –
członkami załogi maszy-
nowej i wyposażeniem
siłowni – Engine Resour-se Management
Potrafi scharakteryzować
zarządzanie zasobami –
członkami załogi maszy-
nowej i wyposażeniem
siłowni – Engine Resourse
Management dla różnych typów statków
Potrafi scharakteryzować
zarządzanie zasobami – człon-
kami załogi maszynowej
i wyposażeniem siłowni –
Engine Resourse Management
dla różnych typów statków
i potrafi sprecyzować wymogi szkoleń specjalistycznych
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 146
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnych i filmów
Drukowane materiały
pomocnicze
Dokumenty okrętowe, listy sprawdzające, procedury statkowe, specyfika-
cje remontowe
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Konwencja SOLAS, wyd. 2004.
2. Konwencja STCW 95, wyd. IMO.
3. Dyrektywy PEiRE 95/21,99/64,1999/95/WE, 2001/25/WE, 2003/103/WE.
4. Dziennik Ustaw Nr 105, poz. 117 – Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24.08.2000 r.
w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych, pełnienia wacht oraz składu załóg statków
morskich o polskiej przynależności.
5. Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczeństwem IMO. www.mi.gov.pl
6. Międzynarodowy Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych. PRS, 2003.
7. Przepisy klasyfikacji budowy statków morskich. Części I, II, VII, VII. PRS, Gdańsk 2007.
8. Alternatywne systemy nadzoru urządzeń maszynowych. Publikacja 81/P, PRS, Gdańsk 2009.
9. Przeglądy kadłuba w czasie budowy statku. Publikacja Nr 81/P, PRS, Gdańsk 2009.
10. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. Część I: Zasady klasyfikacji statków morskich.
PRS, Gdańsk 2009.
11. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. Część II: Kadłub. PRS, Gdańsk 2007.
12. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. Część VII: Silniki, mechanizmy, kotły i zbiorniki
ciśnieniowe. PRS, Gdańsk 2007.
13. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. Część VIII: Instalacje elektryczne i systemy ste-
rowania. PRS, Gdańsk 2007.
Literatura uzupełniająca
1. Strony internetowe:
www.dnv.com
www.gl-group.com
www.eagle.org
www.imo.org
www.prs.gda.com
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Przemysław Rajewski p.rajewski@am.szczecin.pl IESO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Włodzimierz Kamiński w.kaminski@am.szczecin.pl IESO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 147
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 24 Przedmiot: Technologie informacyjne*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: VI
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VI 15 2 30 2
Razem w czasie studiów 30 2
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Zapoznanie studenta z elementami składowymi wchodzącymi w skład sieci komputerowych
i pełnionymi przez nie funkcjami
2. Zapoznanie studenta z elementami składowymi wchodzącymi w skład systemu GSM/GPRS
i pełnionymi przez nie funkcjami
3. Zapoznanie studenta z elementami składowymi wchodzącymi w skład systemu GPS i pełnionymi
przez nie funkcjami
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Umie rozpoznawać, nazywać i opisywać funkcje elementów wchodzą-
cych w skład sieci komputerowych K_W03, K_U17
EKP2 Umie rozpoznawać, nazywać i opisywać funkcje elementów wchodzą-
cych w skład systemów GSM/GPRS K_W03, K_U17
EKP3 Umie rozpoznawać, nazywać i opisywać funkcje elementów wchodzą-
cych w skład systemów GPS K_W03, K_U17
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VI:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Potrafi wymienić i opisać podstawowe funkcje
i usługi internetu EKP1 x
SEKP2 Potrafi wymienić i opisać podstawowe typy
i topologie sieci LAN. Zna i potrafi opisać
sprzęt sieciowy w sieci typu LAN
EKP1 x
SEKP3 Potrafi wymienić i opisać elementy wchodzące
w skład sieci lokalnych i rozległych EKP1 x
SEKP4 Potrafi wymienić i opisać sposoby transmisji
i adresowania w sieciach komputerowych EKP1 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 148
SEKP5 Potrafi wymienić i opisać podstawowe funkcje
i założenia systemu GSM EKP2 x
SEKP6 Potrafi wymienić, opisać i rozpoznać sprzęt
w architekturze sieci GSM/GRPS EKP2 x
SEKP7 Potrafi wymienić i opisać rodzaje połączeń
i sygnałów w sieciach GSM/GRPS EKP2 x
SEKP8
Potrafi wymienić i opisać podstawowe funkcje
i założenia systemu GPS. Nowe technologie
EDGE i UMTS
EKP3 x
SEKP9
Potrafi wymienić, opisać i rozpoznać sprzęt
w systemach GPS w poszczególnych segmen-
tach (kosmiczny, nadzoru, użytkownika)
EKP3 x
SEKP10 Potrafi wymienić i opisać główne zastosowa-
nia stawiane systemowi GPS EKP3 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VI
A
SEKP1 1. Sieci komputerowe. Wiadomości podstawowe
30
SEKP2 2. Sieci komputerowe. Typy i topologie sieci LAN
SEKP3 3. Sieci komputerowe. Sieci lokalne
SEKP3 4. Sieci komputerowe. Sieci rozległe
SEKP4 5. Sieci komputerowe. Wykorzystanie sieci, administracja, bezpieczeń-
stwo, rozwiązywanie problemów
SEKP5 6. GSM/GPRS. Wiadomości podstawowe
SEKP6 7. GSM/GPRS. Architektura sieci
SEKP7 8. GSM/GPRS. Rodzaje połączeń i sygnałów
SEKP8 9. GSM/GPRS. Nowe technologie EDGE i UMTS
SEKP9 10. GPS. Technologia, zasada działania
SEKP9 11. GPS. Urządzenia satelitarne
SEKP9 12. GPS. Urządzenia naziemne
SEKP10 13. GPS. Wykorzystanie systemów GPS
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 28
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 60
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 149
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne podczas zajęć audytoryjnych
EKP1
Nie potrafi rozpo-
znać i nazwać
poszczególnych
elementów wcho-
dzących w skład
sieci komputero-
wych
Potrafi rozpo-
znać i nazwać
poszczególne
elementy
wchodzące
w skład sieci
komputerowych
Potrafi rozpoznać, nazwać
i wymienić funkcje stawiane
poszczególnym elementom
wchodzącym w skład sieci kom-
puterowych. Zna podstawowe
typu i topologie sieci LAN
Potrafi rozpoznać, nazwać i wymienić
funkcje stawiane poszczególnym elemen-
tom wchodzącym w skład sieci kompute-
rowych. Zna podstawowe typu i topologie
sieci LAN, potrafi wyjaśnić sposoby
transmisji i adresowania w sieciach kom-
puterowych
EKP2
Nie potrafi wy-
mienić, rozpoznać
i opisać podsta-
wowych elemen-
tów wchodzących
w skład systemu
GSM
Potrafi wymie-
nić, rozpoznać
i opisać pod-
stawowe ele-
menty wcho-
dzące w skład
systemu GSM
Potrafi wymienić, rozpoznać
i opisać podstawowe elementy
wchodzące w skład systemu
GSM, zna podstawowe funkcje
i założenia systemu GSM
i GRPS, zna architekturę tych
sieci
Potrafi wymienić, rozpoznać i opisać
podstawowe elementy wchodzące w skład
systemu GSM, zna podstawowe funkcje
i założenia systemu GSM i GRPS, zna
architekturę tych sieci, potrafi wymienić
i opisać rodzaje połączeń i sygnałów
w sieciach GSM i GPRS
EKP3
Nie potrafi wy-
mienić, rozpoznać
i opisać podsta-
wowych funkcji
elementów skła-
dowych systemu
GPS
Potrafi wymie-
nić, rozpoznać
i opisać pod-
stawowe funk-
cje elementów
składowych
systemu GPS
Potrafi wymienić, rozpoznać
i opisać podstawowe funkcje
elementów składowych systemu
GPS, potrafi opisać główne
założenia systemu GPS i zadania
stawiane systemowi GPS
Potrafi wymienić, rozpoznać i opisać
podstawowe funkcje elementów składo-
wych systemu GPS, potrafi opisać główne
założenia systemu GPS i zadania stawiane
systemowi GPS, zna budowę
i podstawowe cechy odbiornika GPS
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Sportach M.: Sieci komputerowe. Księga Eksperta. Helion, 1999.
2. Tanenbaum A.S.: Sieci komputerowe. Helion, 2004.
3. Kuo P., Pence J.: Sieci komputerowe oparte na Windows NT i 98. Helion, 2000.
4. Simon A., Walczyk M.: Sieci komórkowe GSM/GPRS. Usługi i bezpieczeństwo. Xylab, 2002.
5. Wesołowski K.: Systemy radiokomunikacji ruchowej. WKŁ, 2006.
6. Januszewski J.: Systemy satelitarne GPS Galileo i inne. PWN, 2007.
7. Narkiewicz J.: GPS i inne satelitarne systemy nawigacyjne. WKŁ, 2007.
Literatura uzupełniająca
1. Szóstka J.: Mikrofale. Układy i systemy. WKiŁ, 2006.
2. Pikoń K.: ABC Internetu. Helion, 2007.
3. Sokół M.: Internet. Przewodnik. Helion, 2004.
4. INTERNET praktyczny przewodnik. Pascal, 2000.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Robert Jasionowski r.jasionowski@am.szczecin.pl ZIMO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Robert Jasionowski r.jasionowski@am.szczecin.pl ZIMO
Objaśnienia skrótów: A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 150
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 25 Przedmiot: Napędy hydrauliczne*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: II Semestry: IV
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
IV 15 1 1 15 15 3
Razem w czasie studiów 15 15 3
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Poznanie teorii procesów zachodzących w okrętowych urządzeniach hydrauliki siłowej
2. Poznanie budowy, zasad eksploatacji i obsługi technicznej okrętowych urządzeń hydrauliki siło-
wej
3. Wykształcenie umiejętności doboru optymalnych nastaw pracy okrętowych urządzeń hydrauliki
siłowej
4. Wykształcenie umiejętności przygotowania do pracy, uruchomienia, oceny poprawności pracy
i wyłączenia z ruchu okrętowych urządzeń hydrauliki siłowej
5. Wykształcenie umiejętności czytania i rozumienia schematów okrętowych instalacji hydrauliki
siłowej
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1
Identyfikuje i charakteryzuje urządzenia i instalacje oraz wy-
jaśnia zachodzące w nich procesy oraz ich wpływ na osiągnię-
cie oczekiwanych efektów pracy instalacji
K_W03, K_W04, K_W06,
K_U05, K_U07, K_U09
EKP2
Przedstawia procesy na charakterystykach zewnętrznych
i regulacyjnych urządzeń oraz charakterystykach przepływu
mediów roboczych oraz wyciąga wnioski eksploatacyjne do-
tyczące stanu mediów i procesów oraz sprawności urządzeń
K_W04,K_W06, K_W07,
K_U05, K_U07, K_U09
EKP3
Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, iden-
tyfikuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego
urządzeń i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw
automatyki oraz typowych niesprawności na parametry pracy
instalacji
K_W04, K_W05, K_W06,
K_U05, K_U07, K_U21
EKP4
Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji
podejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty
eksploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowi-
ska naturalnego
K_W08, K_U08, K_U09,
K_U10, K_K02, K_K05
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 151
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze IV:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Identyfikuje rodzaj instalacji i sposób sterowania
przepływem energii w oparciu o schematy insta-
lacji i charakteryzuje zainstalowane w nich
urządzenia
EKP1 x x
SEKP2
Identyfikuje procesy zachodzące w określonych
miejscach i urządzeniach instalacji oraz przed-
stawia zmiany parametrów stanu mediów na
wykresach
EKP
1,2 x x
SEKP3 Wyciąga wnioski dotyczące wpływu stanu me-
diów na efekty pracy instalacji
EKP
1,2,3 x x
SEKP4 Opisuje zasady poprawnego montażu, demonta-
żu i obsługi bieżącej urządzeń instalacji hydrau-
liki siłowej
EKP
2,3 x x
SEKP5
Identyfikuje parametry pracy istotne dla okre-
ślonych urządzeń instalacji oraz interpretuje ich
związek ze stanem technicznym urządzeń i in-
stalacji
EKP2 x x
SEKP6 Określa prawidłowe nastawy automatyki steru-
jącej pracą instalacji oraz przewiduje ich wpływ
na efekty pracy instalacji
EKP
2,3 x x
SEKP7
Identyfikuje wpływ decyzji podejmowanych
w trakcie obsługi i nastaw parametrów jak rów-
nież konsekwencje ich zaniechania na stan tech-
niczny i koszty eksploatacji instalacji
EKP
2,3,4 x x
SEKP8
Wykonuje analizę ryzyka związanego z prowa-
dzeniem czynności obsługi technicznej poprzez
identyfikację prawdopodobieństwa wystąpienia,
możliwych konsekwencji i sposobów ogranicze-
nia zdarzeń groźnych dla bezpieczeństwa załogi
i środowiska naturalnego
EKP
2,3,4 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: IV
A
SEKP1,2,3,4 1. Podstawowe rodzaje napędowych układów hydraulicznych
15
SEKP1,2,3,4 2. Teoretyczne podstawy pracy napędów hydraulicznych
SEKP
1,2,3,4,5,6
3. Regulacja mocy i prędkości roboczej w napędowych układach hy-
draulicznych
SEKP
1,2,3,4,5,6,7,8
4. Podstawowe układy hydrauliczne elektrohydraulicznych maszyn
sterowych, sterów strumieniowych, śrub nastawnych
SEKP
1,2,3,4,5,6,7,8 5. Filtry i filtracja czynnika roboczego w układach hydraulicznych
Razem: 15
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 152
L
SEKP1,2,3,4 6. Schematy instalacji hydraulicznych
15
SEKP3,4,5,6 7. Obsługa i ocena parametrów pracy układu hydraulicznego
SEKP
1,2,3,4,5,6
8. Obliczanie mocy silników napędowych pomp w układach hydrau-
licznych
SEKP
1,2,3,4,5,6,7,8
9. Obliczanie mocy napędowej układu hydraulicznego, strat układu,
wykonanie bilansu
SEKP
1,2,3,4,5,6,7,8 10. Wyznaczanie charakterystyki regulacji objętościowej
SEKP
1,2,3,4,5,6,7,8 11. Wyznaczanie charakterystyki regulacji dławieniowej
Razem: 15
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
3 Praca własna studenta 30
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 65
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie jest w stanie okre-
ślić rodzaju instalacji
i scharakteryzować
znajdujących się w niej
urządzeń
Jest w stanie określić
rodzaj instalacji i scha-
rakteryzować najważ-
niejsze urządzenia i ich
rolę
Potrafi prawidłowo
określić rodzaj instalacji
i scharakteryzować
wszystkie urządzenia
oraz zdefiniować ich
zadania oraz określić
zakres automatycznej
regulacji parametrów
pracy
Potrafi prawidłowo określić
rodzaj instalacji i scharakte-
ryzować wszystkie urządze-
nia oraz zdefiniować ich
zadania oraz określić zakres
automatycznej regulacji
parametrów pracy jak rów-
nież oszacować ich dobór i
wskazać rozwiązania alterna-tywne
EKP2
Nie jest w stanie przed-
stawić procesów na
charakterystykach
urządzeń i wykresach
własności mediów roboczych
Przedstawia procesy na
charakterystykach
urządzeń i wykresach
własności mediów
roboczych, wyciąga
wnioski eksploatacyjne
dotyczące stanu me-diów i procesów
Przedstawia procesy na
charakterystykach urzą-
dzeń i wykresach wła-
sności mediów robo-
czych, wyciąga wnioski
eksploatacyjne dotyczą-
ce stanu mediów i pro-
cesów oraz sprawności
urządzeń
Przedstawia procesy na
charakterystykach urządzeń
i wykresach własności me-
diów roboczych, wyciąga
wnioski eksploatacyjne
dotyczące stanu mediów
i procesów oraz sprawności
urządzeń. Potrafi analizować
zależności analityczne opisu-jące zachodzące procesy
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 153
EKP3
Nie potrafi opisać zasad
poprawnej obsługi
technicznej instalacji
ani zidentyfikować
parametrów potrzeb-
nych do oceny stanu technicznego urządzeń
Opisuje zasady po-
prawnej obsługi tech-
nicznej instalacji, iden-
tyfikuje parametry
potrzebne do oceny
stanu technicznego
urządzeń i potrafi je zinterpretować
Opisuje zasady popraw-
nej obsługi technicznej
instalacji, identyfikuje
parametry potrzebne do
oceny stanu techniczne-
go urządzeń i potrafi je
zinterpretować, przewi-
duje wpływ nastaw
automatyki na parametry pracy instalacji
Opisuje zasady poprawnej
obsługi technicznej instalacji,
identyfikuje parametry po-
trzebne do oceny stanu tech-
nicznego urządzeń i potrafi je
zinterpretować, przewiduje
wpływ nastaw automatyki na
parametry pracy instalacji
oraz wskazuje wpływ typo-
wych niesprawności na parametry pracy instalacji
EKP4
Nie potrafi wskazać
wpływu decyzji podej-
mowanych w trakcie
obsługi na stan tech-
niczny i koszty eksplo-
atacyjne statku, bezpie-
czeństwo załogi i stan
środowiska naturalnego
Potrafi wskazać i wyja-
śnić zależności między
decyzjami podejmowa-
nymi w trakcie obsługi
a stanem technicznym
i kosztami eksploata-
cyjnymi statku, bezpie-
czeństwem załogi
i stanem środowiska naturalnego
Wykazuje odpowie-
dzialność i zrozumienie
wpływu decyzji podej-
mowanych w trakcie
obsługi na stan tech-
niczny i koszty eksplo-
atacyjne statku, bezpie-
czeństwo załogi i stan środowiska naturalnego
Wykazuje odpowiedzialność
i zrozumienie wpływu decy-
zji podejmowanych w trakcie
obsługi na stan techniczny
i koszty eksploatacyjne
statku, bezpieczeństwo zało-
gi i stan środowiska natural-
nego. Potrafi wskazać
i uzasadnić typowe zagroże-
nia i przeprowadzić analizę
ryzyka i wskazać sposoby
jego ograniczenia podczas
wykonywania czynności obsługi instalacji
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń i aparatury
Schematy Dokumentacja rzeczywistych instalacji hydrauliki siłowej stosowa-
nych na statkach
Wielostanowiskowy symulator
układów hydrauliki siłowej
Stanowiska do budowy i kontroli pracy oraz ustawiania automatyki
sterującej praca instalacji hydrauliki siłowej
Urządzenia rzeczywiste Typowe elementy instalacji: pompy, silniki, aparatura pomocnicza,
sterowanie
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Dylicki M.: Technologia remontu okrętowych urządzeń hydraulicznych. WM, Gdańsk.
2. Drexler P. i in.: Projektowanie i konstruowanie układów hydraulicznych. Tom 3. Mannesmann
Rexroth, 1992.
3. Jaworowski J. Rajewski P.: Urządzenia sterowe statków. WSM, Szczecin.
4. Osiecki A.: Hydrostatyczny napęd maszyn. WNT, Warszawa.
5. Smotrycki S.: Maszyny i urządzenia pokładowe. WM, Gdańsk.
6. Smotrycki S.: Okrętowe napędy hydrauliczne. WM, Gdańsk.
7. Stępniewski M.: Pompy. WNT, Warszawa.
8. Stryczek S.: Napędy hydrostatyczne. Tom 1 & 2. WNT, Warszawa.
9. Pizon A.: Hydrauliczne i elektrohydrauliczne układy sterowania i regulacji. WNT, Warszawa.
Literatura uzupełniająca
1. Materiały firmy Rexroth. www.rexroth.com
2. Materiały firmy Bosh. www.bosh.com
3. Materiały firmy Vickers. www.vickers.com
4. Materiały firmy Framo. www.framo.com
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 154
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Grzegorz Kidacki, A g.kidacki@am.szczecin.pl IESO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Robert Jasiewicz, L, A r.jasiewicz@am.szczecin.pl IESO
dr inż. Marcin Szczepanek, L m.szczepanek@am.szczecin.pl IESO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 155
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 26 Przedmiot: Energoelektroniczne przetwarzanie energii elektrycznej*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: IV Semestry: VIII
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: kierunkowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VIII 12 2,5 1,25 30 15 3
Razem w czasie studiów 30 15 3
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Fizyki
2. Podstawy elektrotechniki i elektroniki
3. Maszyny elektryczne i napędy elektryczne
4. Automatyka i robotyka
5. Metrologia i systemy pomiarowe
Cele przedmiotu:
1. Celem przedmiotu jest przygotowanie przyszłego absolwenta do wykonywania czynności
związanych z użytkowaniem elementów i układów energoelektronicznych (poziom operacyjny
STCW) i nadzoru nad użytkowaniem elementów i układów energoelektronicznych (poziom
zarządzania STCW)
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1
Wyjaśnia budowę i działanie elementów i układów ener-
goelektronicznych. Zna zastosowania elementów i ukła-
dów energoelektronicznych w zastosowaniach technicz-
nych
K_W03, K_W04, K_W05, K_W06,
K_W07, K_U01, K_U09,
K_U10, K_U11, K_U12, K_U14
EKP2 Umie wybrać przekształtnik odpowiednio do planowane-
go zastosowania K_W06, K_W07, K_U14
EKP3
Umie testować pod kątem prawidłowości działania pół-
przewodnikowe przyrządy mocy oraz układy energoelek-
troniczne
K_U07, K_U09, K_U10, K_U11,
K_U12, K_U13, K_U14
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VIII:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Potrafi wyjaśnić działanie zaworów energoelek-
tronicznych EKP1 x
SEKP2
Umie opisać podstawowe dane techniczne
i charakterystyki zaworów energoelektronicz-
nych
EKP1 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 156
SEKP3 Potrafi wyjaśnić działanie układów o komutacji
sieciowej EKP1 x
SEKP4 Potrafi opisać właściwości układów o komutacji
sieciowej EKP1 x
SEKP5 Potrafi opisać i wyjaśnić pracę wyjaśnić działa-
nie falowników tranzystorowych EKP1 x
SEKP6 Umie wyjaśnić działanie przerywaczy tranzysto-
rowych EKP1 x
SEKP7 Potrafi opisać właściwości przerywaczy tranzy-
storowych EKP1 x
SEKP8
Zna metody przekształcania energii elektrycznej
o różnych parametrach oraz potrafi określać
kierunek przepływu mocy w energoelektronicz-
nych układach napędowych i generatorowych
EKP
1,2,3 x
SEKP9
Zna narzędzia programistyczne i w stopniu pod-
stawowym potrafi programować układy służące
do sterowania układami energoelektronicznymi
w czasie rzeczywistym
EKP
1,2,3 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VIII
A
SEKP1,2
1. Zawory energoelektroniczne:
a) Budowa, zastosowanie i charakterystyki diod i tyrystorów energo-
elektronicznych, podstawowe dane techniczne;
b) Energoelektroniczne tranzystory bipolarne i z izolowaną bramką
IGBT, charakterystyki, zastosowania i podstawowe dane technicz-
ne;
c) Energoelektroniczne tranzystory typu POWER-MOS, charaktery-
styki i podstawowe dane techniczne;
d) Budowa, zastosowania i charakterystyki innych zaworów: GTO,
triak, IGCT
30 SEKP3,4
2. Układy o komutacji sieciowej:
a) Prostowniki diodowe obciążone obwodem RL, RLE, RC jedno
i trójfazowe – budowa i zasada działania.
b) Przekształtniki tyrystorowe sterowane fazowo, obciążone obwo-
dem RL, RLE, w pracy prostowniczej i inwertorowej – budowa
i zasada działania.
c) Cyklonwertery i synchrokonwertery – budowa i zasada działania.
d) Komutacja sieciowa i wpływ na sieć zasilającą. Sposoby zmniej-
szania zniekształceń w sieci. Prądy i napięcia niesinusoidalne
SEKP5
3. Falowniki tranzystorowe:
a) Falownik jednofazowy o wyjściu napięciowym sinusoidalnym, ste-
rowany metodą modulacji przebiegu nośnego.
b) Falownik jednofazowy o wyjściu prądowym sterowany metodą hi-
sterezową.
c) Falownik trójfazowy o wyjściu napięciowym sterowany metodą
wektorową.
d) Praca falownika napięciowego trójfazowego w reżimie falowniko-
wym i inwertorowym
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 157
SEKP6,7
4. Przerywacze tranzystorowe:
a) Przerywacz tranzystorowy jako zasilacz regulowanym „w dół” na-
pięciem stałym.
b) Przerywacz jako zasilacz napięciem stałym regulowanym „w górę”.
c) Tranzystorowe przetwornice częstotliwości oraz DC-DC
Razem: 30
L
SEKP8
5. Badanie układu przetwornicy DC-DC. Praca przetwornicy z obciąże-
niem.
Badanie układów zasilania bezprzerwowego UPS. Praca UPS z obcią-
żeniem.
Badanie układu prostownika trójfazowego. Praca prostownika z obcią-
żeniem.
Badanie układu prostownika sterowanego. Praca prostownika z obcią-
żeniem.
Badanie układów falowników tranzystorowych współpracujących
z maszynami prądu zmiennego w reżimie napędowym i generatoro-
wym.
Badanie układu tranzystorowego przekształtnika dwukierunkowego we
współpracy z siecią prądu przemiennego
15
SEKP9 6. Programowanie układów DSP i FPGA sterujących układami energo-
elektronicznymi czasu rzeczywistego
Razem: 15
Razem w semestrze: 45
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
3 Praca własna studenta 10
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 60
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne
EKP1
Nie potrafi opisać
budowy i zasady
działania elemen-
tów i układów
energoelektro-
nicznych. Nie zna
obszaru zastoso-
wań elementów
i układów energo-
elektronicznych
w zastosowaniach
w technice
Ma podstawowe
wiadomości na
temat budowy
i zasady działania
elementów i ukła-
dów energoelek-
tronicznych. Po-
bieżnie zna zasto-
sowania elemen-
tów i układów
energoelektro-
nicznych w zasto-
sowaniach
w technice
Ma wiadomości na temat budo-
wy i zasady działania elementów
i układów energoelektronicz-
nych. Zna zastosowania elemen-
tów i układów energoelektro-
nicznych w zastosowaniach w
technice. Potrafi szczegółowo
opisać wady i zalety poszczegól-
nych elementów i układów ener-
goelektronicznych
Ma rozbudowaną wiedzę na temat
budowy i zasady działania elementów
i układów energoelektronicznych.
Dobrze zna zastosowania elementów
i układów energoelektronicznych w
zastosowaniach w technice. Potrafi
szczegółowo opisać wady i zalety
poszczególnych elementów i układów
energoelektronicznych. Ma ugrunto-
waną wiedzę dotyczącą własności
eksploatacyjnych elementów i ukła-
dów oraz trendy rozwojowe półprze-
wodnikowych przyrządów mocy
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 158
EKP2
Nie umie zapro-
ponować właści-
wego typu prze-
kształtnika do
rozwiązania
planowanego
zastosowania
technicznego
Jest w stanie
zaproponować
odpowiedni typ
przekształtnika
energoelektro-
nicznego do kon-
kretnego rozwią-
zania technicznego
Jest w stanie zaproponować
odpowiedni typ przekształtnika
energoelektronicznego do kon-
kretnego rozwiązania technicz-
nego oraz wyjaśnić przyczyny
takiego wyboru
Jest w stanie samodzielnie zapropo-
nować odpowiedni typ przekształtni-
ka energoelektronicznego do kon-
kretnego rozwiązania technicznego
oraz wyjaśnić przyczyny takiego
wyboru. Potrafi zaproponować roz-
wiązania alternatywne i wskazać ich
wady i zalety. Ma szczegółową wie-
dzę na temat budowy układów stoso-
wanych w praktyce
EKP3
Nie posiada umie-
jętności testowa-
nia i sprawdzania
półprzewodniko-
wych przyrządów
mocy oraz ukła-
dów energoelek-
tronicznych
Umie przetesto-
wać wybrane
półprzewodniko-
we przyrządy
mocy oraz układy
energoelektro-
niczne
Potrafi przeprowadzić testy
wybranych półprzewodnikowych
przyrządów mocy oraz układów
energoelek-tronicznych.
W sposób właściwy interpretuje
uzyskane wyniki. Jest w stanie
wykazać różnice pomiędzy ele-
mentami i układami działającymi
w sposób prawidłowy a układami
uszkodzonymi
Potrafi samodzielnie dobierać przy-
rządy pomiarowe, zestawić układy
testowe i przeprowadzić testy wybra-
nych półprzewodnikowych przyrzą-
dów mocy oraz układów energoelek-
tronicznych. W sposób właściwy
interpretuje uzyskane wyniki. Jest
w stanie wykazać różnice pomiędzy
elementami i układami działającymi
w sposób prawidłowy a układami
uszkodzonymi (awariami)
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych
Sprzęt laboratoryjny
Stanowiska badawcze elementów energoelektronicznych, rzeczywiste ukła-
dy badawcze układów energoelektronicznych. Mierniki analogowe i cyfro-
we, oscyloskopy oraz stanowiska pomiarów i wizualizacji komputerowych
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Tunia H., Barlik R.: Teoria przekształtników. PW, 2003.
2. Barlik R., Nowak M.: Technika tyrystorowa. WNT, 1994.
3. Mikołajuk K.: Podstawy analizy obwodów energoelektronicznych. PWN, 1998.
4. Nowak M., Barlik R. i inni: Układy energoelektroniczne. WNT, 1982.
5. Nowak M., Barlik R.: Poradnik Inżyniera Energoelektronika. WNT, 1998
Literatura uzupełniająca
1. Boldea I.: Variable speed generators. Electric Generators. Handbook. 2003.
2. Bose B.K.: Modern Power Electronics and AC Drives. Prentice-Hall, NJ 2002.
3. Mohan N., Undeland T.M., Robbins W.P.: Power electronics JW&S. NJ 1995.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Bogdan Nienartowicz b.nienartowicz@am.szczecin.pl IEiAO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 159
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 27 Przedmiot: Systemy automatyki okrętowej*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: VI
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VI 15 2 1 30 15 4
Razem w czasie studiów 30 15 4
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Podstawy informatyki, Automatyka i robotyka, Podstawy elektrotechniki i elektroniki
Cele przedmiotu:
1. Poznanie własności i funkcji komponentów sprzętowych komputerowych i cyfrowych systemów
regulacji, sterowania, pomiarów i nadzoru
2. Poznanie rozwiązań firmowych komputerowych i cyfrowych układów sterowania siłownią okrę-
tową
3. Opanowanie umiejętności programowania sterownika PLC
4. Opanowanie umiejętności programowania karty I/O
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Zna strukturę i zasadę pracy lokalnego oraz rozproszonego kom-
puterowego układu regulacji i sterowania oraz ich elementy
K_W01, K_U01, K_U02,
K_U05, K_U07, K_U16
EKP2 Zna komputerowe rozwiązania układów sterownia siłownią stat-
ku
K_W01, K_U01, K_U02,
K_U05, K_U07
EKP3 Umie programować karty I/O i sterowniki PLC dla wykonania
określonego zadania K_W06, K_U14
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VI:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Potrafi wyjaśnić pojęcia próbkowanie, kwanto-
wanie, aliasing oraz twierdzenie Shannona-
Kotielnikowa
EKP1 x x
SEKP2 Potrafi napisać prosty program obsługi kart I/O
w wybranym języku programowania EKP3 x x
SEKP3 Potrafi zaprogramować sterownik PLC do wy-
konania prostych zadań EKP3 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 160
SEKP4 Potrafi scharakteryzować komputerowe inter-
fejsy szeregowe i równoległe oraz sieci przemy-
słowe
EKP1 x x
SEKP5 Potrafi scharakteryzować komputerowe sieci
przemysłowe EKP1 x
SEKP6 Potrafi opisać budowę, zasady programowania
oraz zastosowanie sterowników PLC w ukła-
dach automatyki okrętowej
EKP
1,3 x
SEKP7 Potrafi opisać strukturę, własności i funkcje
przykładowych rozwiązań zintegrowanych sys-
temów automatyzacji siłowni statku
EKP2 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VI
A
SEKP1 1. Sposoby reprezentacji danych (bit, bajt, word) w komputerze i ich
przetwarzanie, oprogramowanie narzędziowe i użytkowe; elementy
peryferyjne
30
SEKP1 2. Próbkowanie, kwantowanie, aliasing. Twierdzenie Shannona-Kotielni-
kowa
SEKP2,3 3. Przetworniki A/D i D/A. Układy wejść i wyjść analogowych i cyfro-
wych. Programowanie obsługi kart w języku C/C++; MATLAB, Da-
syLab, LabView
SEKP4 4. Komputerowe interfejsy szeregowe (RS232C, RS485, RS422, USB)
i równoległe. Protokół HART. Obsługa programowa
SEKP5 5. Sieci przemysłowe – Ethernet, Profibus, CAN, Modbus. Sieci bez-
przewodowe
SEKP6
6. Sterowniki programowalne PLC i PAC – budowa, różne metody
programowania, zastosowanie w układach automatyki okrętowej. Cy-
frowe regulatory PID (algorytmy, parametry, przerwania). Programo-
wanie układów PLD
SEKP6 7. Inteligentne przetworniki pomiarowe i pozycjonery – struktura sprzę-
towa i programowa, własności, realizowane funkcje, przykłady roz-
wiązań firmowych
SEKP7
8. Struktura, własności i funkcje przykładowych, firmowych, zintegro-
wanych systemów automatyzacji siłowni statku. Niezawodność kom-
puterowych systemów sterowania
Razem: 30
L
SEKP1 9. Próbkowanie i kwantowanie sygnałów analogowych o różnych często-
tliwościach. Wykrycie zjawiska aliasingu. Zastosowanie twierdzenia
Shannona-Kotielnikowa
15 SEKP2
10. Programowanie obsługi kart I/O w jednym z języków – C/C++;
MATLAB, DasyLab, LabView
SEKP3 11. Sterowniki programowalne PLC – budowa, programowanie, zastoso-
wanie w układach automatyki okrętowej
Razem: 15
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 161
Razem w semestrze: 45
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
4 Praca własna studenta 70
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 120
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny
ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność); śródsemestralne pisemne testy kontrolne,
śródsemestralne ustne kolokwia, końcowe zaliczenie pisemne, końcowe zaliczenie ustne, kontrola
obecności
EKP1
Nie potrafi wymienić
elementów komputero-
wego układu regulacji,
sterowania, pomiarów lub nadzoru
Potrafi wymienić elemen-
ty składowe komputero-
wego układu regulacji,
sterowania, pomiarów lub nadzoru
Potrafi wymienić, podać
własności i charakterystyczne
parametry elementów kompu-
terowego i cyfrowego układu regulacji i sterowania
Potrafi wymienić, podać
własności i funkcje lokal-
nych i rozproszonych ukła-
dów regulacji oraz sterow-nia cyfrowego
EKP2
Nie umie scharakteryzo-
wać firmowego systemu
komputerowego stero-wania siłownią okrętową
Potrafi ogólnie scharakte-
ryzować wybrany, fir-
mowy system kompute-
rowego sterowania si-
łownią okrętową
Potrafi scharakteryzować
funkcje poszczególnych
elementów składowych,
komputerowego firmowego
systemu sterowania siłownią okrętową
Potrafi porównać dwa
systemy komputerowego
sterowania siłownią
w różnych rozwiązaniach
firmowych
EKP3
Nie umie wyjaśnić pro-
stego, gotowego progra-mu dla serownika PLC
Umie wyjaśnić prosty,
gotowy program dla
serownika PLC i karty I/O
Potrafi samodzielnie napisać
nieskomplikowany program
dla sterownika PLC i karty I/O
Potrafi samodzielnie napi-
sać program sterujący do
realizacji złożonego zadania
przez sterownik PLC i kartę
I/O (problem sformułowany jest opisowo)
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Komputery Komputery typu PC z systemem operacyjnym Windows i dostępem do
internetu
Oprogramowanie MATLAB z bibliotekami, C/C++, narzędziowe
Stanowisko laboratorium Sterowniki PLC z wyposażeniem
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 162
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Brzózka J.: Regulatory cyfrowe w automatyce. MIKOM, Warszawa 2002.
2. Szafarczyk M., Śniegulska-Grądzka D., Wypysiński R.: Podstawy układów sterowań cyfrowych
i komputerowych. PWN MIKOM, Warszawa 2007.
3. Mielczarek W.: Szeregowe interfejsy cyfrowe. Helion, Gliwice 1993.
4. Łukasik Z., Seta Z.: Programowalne sterowniki PLC w systemach sterowania przemysłowego.
Politechnika Radomska, Radom 2001.
5. Grega W.: Metody i algorytmy sterowania cyfrowego w układach scentralizowanych i rozproszo-
nych. AGH, Kraków 2004.
6. Zydorowicz T.: PC i sieci komputerowe. PLJ, Warszawa 1993.
7. Krzyżanowski R.: Układy mikroprocesorowe. MIKOM, Warszawa 2004.
8. Rusek J.: ABC programowania w C++. Helion, Gliwice 2002.
Literatura uzupełniająca
1. Zydorowicz T.: PC i sieci komputerowe. PLJ, Warszawa 1993.
2. Mielczarek W.: Interfejs USB. Helion, Gliwice 2005.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Lech Dorobczyński l.dorobczynski@am.szczecin.pl ZAiR
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Marek Matyszczak m.matyszczak@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Leszek Kaszycki l.kaszycki@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Jerzy Szcześniak j.szczesniak@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Andrzej Stefanowski a.stefanowski@am.szczecin.pl ZAiR
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 163
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 28 Przedmiot: Zaawansowane systemy informatyczne
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: V
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
V 15 1 3 15 45 3
Razem w czasie studiów 15 45 3
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Warunkiem uczestniczenia w zajęciach jest uzyskanie pozytywnej oceny z przedmiotów: Grafika
inżynierska, Podstawy informatyki, Mechanika, Wytrzymałość materiałów, Materiałoznawstwo
okrętowe, Matematyka, Podstawy konstrukcji maszyn
Cele przedmiotu:
1. Praktyczne opanowanie przez przyszłych absolwentów umiejętności tworzenia i edycji modeli
bryłowych
2. Pozyskiwania informacji o parametrach fizycznych zamodelowanych obiektów a także sposobów
generowania na ich podstawie dokumentacji płaskiej
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1 Zna narzędzia służące do tworzenia brył w przestrzeni trójwymiarowej,
zasady ich modyfikacji i oglądania K_W01, K_U05
EKP2 Potrafi utworzyć model 3D, zmodyfikować go, sprawdzić jego parame-
try fizyczne i obejrzeć w przestrzeni trójwymiarowej
K_W01, K_U05,
K_U07
EKP3 Potrafi wykonać wizualizację stworzonego modelu K_W01, K_U07
EKP4 Umie wygenerować dokumentację płaską na podstawie modelu 3D
i przygotować ją do wydruku
K_W01, K_U05,
K_U07
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Zna:
– układy współrzędnych użytkownika jako
narzędzia będące podstawą tworzenia rysun-
ków trójwymiarowych;
umie:
– zdefiniować nowy układ współrzędnych;
– sterować układami współrzędnych użytkow-
nika
EKP1 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 164
SEKP2
Zna:
– sposoby konfiguracji rzutni,
– zasady zapisu i wyboru rzutni;
umie:
– skonfigurować nową rzutnię prostokątną
i wieloboczną;
– dowolnie modyfikować istniejące rzutnie;
– dopasować skalę rzutni
EKP1 x x
SEKP3
Zna:
– różne możliwości oglądania rysunku 3D;
umie:
– spoglądać na obiekty 3D z dowolnego punk-
tu w przestrzeni;
– określać punkt położenia kamery;
– precyzyjnie dopasować widok za pomocą
interaktywnego wodzenia kamery;
– przesuwać i powiększać fragmenty rysunku
oraz okno;
– wywołać widok perspektywy
EKP1 x x
SEKP4
Zna:
– narzędzia służące do tworzenia brył w trój-
wymiarowej przestrzeni;
– narzędzia służące do prostej modyfikacji
brył;
umie:
– tworzyć obiekty bryłowe proste – Walec,
Stożek, Sfera, Kostka, Ostrosłup, Klin, To-
rus;
– przesunąć bryłę w określone miejsce;
– obrócić bryłę o dowolny kąt względem wy-
branej osi;
– zmienić kolor bryły
EKP1 x x
SEKP5
Zna:
– narzędzia służące do tworzenia brył złożo-
nych na podstawie przekrojów płaskich;
umie:
– utworzyć nową bryłę poprzez wyciągnięcie
proste, wyciągnięcie wzdłuż ścieżki, wycią-
gnięcie z kątem zwężenia;
– utworzyć nową bryłę poprzez wyciągnięcie
złożone przekrojów wzdłuż prowadnic;
– utworzyć nowa bryłę poprzez obrót wokół
osi;
– utworzyć nową bryłę poprzez przeciągnięcie
obiektu 2D wzdłuż ścieżki;
– wykorzystać funkcję Naciśnij i ciągnij;
– tworzyć polilinię 3D;
– tworzyć spiralę 3D
EKP1 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 165
SEKP6
Zna:
– narzędzia służące do modyfikacji brył;
umie:
– przeprowadzać operacje Boolowskie na bry-
łach – Suma, Różnica, Iloczyn;
– ścinać krawędzie bryły;
– zaokrąglać krawędzie bryły;
– tworzyć przekrój poprzeczny bryły;
– rozcinać bryłę płaszczyzną
EKP2 x x
SEKP7
Zna:
– sposoby pozyskiwania informacji o parame-
trach fizycznych brył oraz możliwości ich
wykorzystania;
umie:
– pozyskać informacje o objętości zamodelo-
wanego obiektu i obliczyć jego masę;
– pozyskać informacje o wymiarach, środku
ciężkości i momentach bezwładności zamo-
delowanego obiektu;
– zapisać uzyskane informacje do dalszej ana-
lizy
EKP2 x x
SEKP8
Zna:
– sposoby tworzenia modeli krawędziowych;
– sposoby tworzenia modeli powierzchnio-
wych;
– narzędzia służące do tworzenia obiektów
siatkowych i siatek;
umie:
– rysować modele krawędziowe obiektów;
– tworzyć siatki, powierzchnie prostokreślne,
równoległe, obrotowe, brzegowe;
– rysować obiekty siatkowe;
– tworzyć siatki w przestrzeni trójwymiarowej
EKP2 x x
SEKP9
Zna:
– możliwości tworzenia realistycznych wizu-
alizacji;
umie:
– posługiwać się i konfigurować style wizual-
ne;
– utworzyć model przestrzenny, przypisać
materiały, zdefiniować światła ewentualnie
sceny i wykonać rendering
EKP3 x x
SEKP10
Zna:
– narzędzia służące do generowania dokumen-
tacji płaskiej w przestrzeni papieru na pod-
stawie modelu 3D;
– sposoby drukowania wygenerowanej doku-
mentacji płaskiej;
umie:
– konfigurować widoki w poszczególnych
rzutniach przy pomocy narzędzia Widok bry-
ły;
EKP4 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 166
– przeprowadzić automatyczne rzutowanie
wcześniej przygotowanych widoków;
– sprawnie poruszać się w wygenerowanych
przez program warstwach;
– przygotować wygenerowany układ do wy-
druku
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: V
A
SEKP1 Układy współrzędnych
15
SEKP2 Rzutnie w przestrzeni modelu
SEKP3 Oglądanie rysunku 3D
SEKP4 Modelowanie bryłowe – bryły podstawowe
SEKP5 Tworzenie obiektów 3D z przekrojów płaskich
SEKP6 Modyfikacje brył
SEKP7 Parametry fizyczne brył
SEKP8 Modelowanie krawędziowe i powierzchniowe
SEKP9 Wizualizacja obiektów 3D
SEKP10 Generowanie dokumentacji płaskiej na podstawie modelu 3D
SEKP1–10 Powtórzenie
Razem: 15
L
SEKP1 Tworzenie układów współrzędnych lokalnych
45
SEKP2 Konfiguracja rzutni w przestrzeni modelu
SEKP3 Oglądanie rysunku 3D
SEKP4 Tworzenie modeli za pomocą brył podstawowych
SEKP5 Tworzenie obiektów 3D z przekrojów płaskich
SEKP6 Modyfikacje brył
SEKP7 Pozyskiwanie informacji o parametrach fizycznych brył
SEKP8 Tworzenie modeli krawędziowych i powierzchniowych
SEKP9 Wizualizacja obiektów 3D – zastosowanie materiałów i oświetlenia.
Animacje
SEKP10 Generowanie dokumentacji płaskiej na podstawie modelu 3D – praca
w przestrzeni papieru
SEKP1–10 Powtórzenie materiału
Razem: 45
Razem w semestrze: 60
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 167
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
3 Praca własna studenta 20
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 82
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny
Sprawdzian na komputerze, test pisemny
EKP1
Nie zna narzędzi
służących do tworze-
nia brył w przestrzeni trójwymiarowej
Zna narzędzia służące do
tworzenia brył w prze-
strzeni trójwymiarowej
oraz zasady ich modyfika-cji i oglądania
Umie swobodnie zasto-
sować w praktyce narzę-
dzia służące do tworzenia brył
Kreatywnie stosuje narzędzia do
tworzenia brył w przestrzennych
modelach mechanicznych
EKP2
Nie umie sprawdzić
parametrów fizycz-nych brył
Potrafi sprawdzić parame-
try fizyczne brył
Umie utworzyć model
3D, dowolnie zmodyfi-
kować go oraz sprawdzić
jego parametry fizyczne
Umie utworzyć model 3D, swo-
bodnie dokonać jego modyfikacji,
sprawdzić jego parametry fizyczne
a także precyzyjnie określić jego
położenie w przestrzeni trójwy-miarowej
EKP3
Nie potrafi wykonać
wizualizacji stworzo-nego modelu
Potrafi wykonać wizuali-
zację stworzonego modelu
Potrafi wykonać wizuali-
zację stworzonego mode-
lu z zastosowaniem
materiałów i oświetlenia
Potrafi wykonać wizualizację
stworzonego modelu z zastosowa-
niem materiałów i oświetlenia
a także wykonać animację modelu
EKP4
Nie umie wygenero-
wać dokumentacji
płaskiej na podstawie modelu 3D
Umie wygenerować do-
kumentację płaską na podstawie modelu 3D
Umie wygenerować
dokumentację płaską na
podstawie modelu 3D
i przygotować ją do wydruku
Umie wygenerować dokumentację
płaską na podstawie modelu 3D,
zwymiarować ją i przygotować ją do wydruku
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Wykład Komputer dla wykładowcy, rzutnik multimedialny, tablica, oprogramowanie:
AutoCAD, Inventor, MSOffice
Laboratorium Komputer dla wykładowcy i komputery dla słuchaczy podłączone do sieci, rzut-
nik multimedialny, tablica, oprogramowanie: AutoCAD, Inventor, MSOffice
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Pikoń A.: AutoCAD 2011/LT2011.
Literatura uzupełniająca
1. Jaskólski A.: AutoCAD 2012/LT2012/WS+. Kurs projektowania parametrycznego i nieparame-
trycznego 2D i 3D.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 168
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
mgr inż. Waldemar Kostrzewa w.kostrzewa@am.szczecin.pl ZPBiEM
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 169
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 29 Przedmiot: Technologia remontów
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: VI
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VI 15 2 2 30 30 4
Razem w czasie studiów 30 30 4
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Maszyny i urządzenia okrętowe
2. Tłokowe silniki spalinowe i ich systemy sterowania
3. Metrologia i systemy pomiarowe
Cele przedmiotu:
1. Wykształcenie umiejętności oceny jakości elementów maszyn za pomocą oględzin, pomiarów
warsztatowych i badań nieniszczących
2. Wykształcenie umiejętności przeprowadzenia remontów maszyn okrętowych z uwzględnieniem,
nadzoru i weryfikacji poprawności przebiegu procesów montażu i demontażu elementów, ukła-
dów, zespołów z zastosowaniem różnych metod realizacji połączeń
3. Wykształcenie umiejętności oceny stopnia zużycia i zakwalifikowania elementu do naprawy lub
regeneracji oraz realizacji napraw i regeneracji wybranych elementów maszyn
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Zna i umie praktycznie zastosować metody oceny jakości elementów
maszyn
K_W02, K_W06,
K_U09, K_U12
EKP2
Zna i umie praktycznie zastosować metody realizacji połączeń
w procesie montażu / demontażu maszyny, jej podzespołów i elemen-
tów. Umie kierować i dzielić obowiązki podczas pracy w zespole.
Umie planować i bezpiecznie realizować remonty maszyn okrętowych
K_W02, K_W06,
K_W09, K_U12,
K_U13, K_U14
EKP3 Zna i umie dobrać właściwą metodę naprawy lub regeneracji oraz
umie naprawić / zregenerować element maszyny wybraną metodą.
Umie oszacować koszty i opłacalność naprawy lub regeneracji
K_W02, K_W06,
K_U10, K_U13
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 170
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VI:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Zna i umie pomierzyć odchyłki kształtu i poło-
żenia EKP1 x x
SEKP2
Zna i umie pomierzyć odchyłki jednorodności
struktury oraz zrealizować defektoskopowe
badania nieniszczące
EKP1 x x
SEKP3 Zna i umie pomierzyć odchyłki złożone EKP1 x x
SEKP4 Zna i umie zrealizować wyważanie statyczne
i dynamiczne elementów maszyn EKP1 x x
SEKP5 Umie przygotować, zaplanować i bezpiecznie
zrealizować remont maszyn okrętowych EKP2 x x
SEKP6 Umie kierować i dzielić obowiązki podczas
pracy w zespole EKP2 x x
SEKP7
Umie realizować połączenia wciskowe, śru-
bowe i kształtowe podczas montażu / demon-
tażu maszyn jej zespołów i elementów
EKP2 x x
SEKP8 Potrafi dokonać montażu podstawowych ele-mentów tłokowego silnika spalinowego
EKP2 x x
SEKP9
Potrafi dokonać posadowienia maszyny na
fundamencie i ustawienia silnika względem
odbiornika
EKP2 x x
SEKP10 Potrafi dokonać montażu połączeń spoczyn-
kowych i ruchowych EKP2 x x
SEKP11 Umie oszacować koszty i opłacalność naprawy
lub regeneracji EKP3 x x
SEKP12 Umie zrealizować naprawę przy użyciu metod
ubytkowych EKP3 x x
SEKP13 Umie zrealizować naprawę przez wstawianie
elementów EKP3 x x
SEKP14 Umie zrealizować naprawę z zastosowaniem
klejów i mas chemoutwardzalnych EKP3 x x
SEKP15 Umie zrealizować regenerację metodami spa-
walniczymi EKP3 x x
SEKP16 Umie zrealizować regenerację metodami gal-
wanicznymi EKP3 x
SEKP17 Umie zdiagnozować maszynę wirnikową EKP1 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VI
A
SEKP5 Fazy procesu technologicznego i fazy remontu
30 SEKP1 Klasyfikacja odchyłek. Odchyłki wymiarów i kształtu: profil po-
wierzchni elementu
SEKP2 Pomiary grubości ścianek i pomiary grubości warstw wierzchnich
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 171
SEKP1 Odchyłki kształtu: pomiary prostoliniowości, płaskości, współosio-
wości, prostopadłości i równoległości. Pomiary układu tłokowo-
korbowego
SEKP2 Odchyłki jednorodności struktury: metody penetracyjne i magnetycz-
no-proszkowe
SEKP2 Odchyłki jednorodności struktury: metody indukcyjne i radiologiczne
SEKP2 Odchyłki jednorodności struktury: metody ultradźwiękowe, metody
wizualne i endoskopia
SEKP3 Odchyłki złożone: pomiary szczelności
SEKP4 Analiza modalna, pomiary niewyważenia
SEKP
6,7,10
Realizacja połączeń śrubowych i montaż uszczelnień spoczynkowych.
Montaż uszczelnień ruchowych
SEKP7 Realizacja połączeń kształtowych
SEKP
4,6,7,8
Montaż wirników, kontrola jakości montażu wirników. Montaż wa-
łów wielopodporowych gładkich i wykorbionych
SEKP
6,9,10
Ustawianie wałów agregatu względem siebie. Montaż i kontrola mon-
tażu linii wałów
SEKP9 Montaż maszyny na fundamencie, ocena jakości fundamentowania
SEKP11,12 Naprawy metodami ubytkowymi: honowanie, szlifowanie, docieranie
SEKP11,13 Naprawy przez wstawianie elementów: tulejowanie, kołkowanie,
szycie
SEKP11,14 Naprawy z zastosowaniem klejów i mas chemoutwardzalnych
SEKP11,15 Regeneracja metodami spawalniczymi i regeneracja kadłubów i wa-
łów
SEKP11,16 Regeneracja metodami galwanicznymi
SEKP17
Diagnostyka wibroakustyczna maszyn wirnikowych i tłokowych.
Nowe systemy diagnostyki technicznej: CoCos – MAN B&W, PMI
System, Doctor System
Razem: 30
L
SEKP1 Sprawdzanie prostoliniowości, płaskości i prostopadłości płaszczyzn
30
SEKP1 Sprawdzanie współosiowości, prostopadłości i równoległości osi
otworów
SEKP1 Pomiary wcisku w połączeniach wciskowych walcowych. Pomiary
kątów stożków i średnic w połączeniach wciskowych stożkowych
SEKP1 Pomiary odchyłek kształtu i chropowatości wałków (w tym czopów
wału korbowego). Pomiary bicia i wykrywanie przyczyn bicia
SEKP1 Pomiary odchyłek kształtu i chropowatości otworów (tuleje cylindro-
we, otwory łożysk panewek)
SEKP1 Pomiary odchyłek położenia (tłoka, korbowodu, wału korbowego itp.)
SEKP2 Badanie makrostruktury. Wykrywanie nieciągłości metodami pene-
tracyjnymi i magnetyczno-proszkowymi
SEKP2 Wykrywanie nieciągłości metodami ultradźwiękowymi
SEKP3 Badanie szczelności i próby szczelności. Endoskopia
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 172
SEKP
5,7,13
Realizacja połączeń wciskowych walcowych (przez wtłaczanie,
ogrzewanie, oziębianie). Realizacja połączeń wciskowych stożko-
wych. Kontrola montażu. Naprawy przez wstawianie elementów:
tulejowanie, kołkowanie, szycie
SEKP
5,6,7,10,11
Realizacja połączeń śrubowych: kontrola położenia śrub, kontrola
napięcia wstępnego, montaż połączeń wciskowych, montaż uszczel-
nień spoczynkowych
SEKP5,6,7,11 Realizacja połączeń klinowych i wpustowych
SEKP
4,5,6,7,11
Montaż wirników i kontrola montażu wirników. Montaż łożysk tocz-
nych
SEKP
5,6,8,11
Montaż wałów wielopodporowych: kontrola współosiowości otwo-
rów pod łożyska, montaż łożysk ślizgowych, pomiary luzów
SEKP
5,6,8,11
Montaż wałów wielopodporowych: sprawdzanie ułożenia wału gład-
kiego i wykorbionego (pomiar sprężynowania i opadu wału)
SEKP5,6,10,11 Montaż uszczelnień ruchowych
SEKP5,6,8,11 Montaż układów tłokowo-korbowych
SEKP5,6,
8,9,10,11
Współosiowe ustawianie wałów agregatu. Montaż maszyny na fun-
damencie
SEKP5,6,11,14 Naprawy z zastosowaniem klejów i mas chemoutwardzalnych
SEKP5,6,11,12 Naprawy metodami ubytkowymi: docieranie, honowanie. Kontrola
naprawy
SEKP5,6,11,12 Naprawy metodami ubytkowymi: szlifowanie, toczenie. Kontrola
naprawy
SEKP5,6,11,15 Regeneracja metodami spawalniczymi i regeneracja kadłubów i wa-
łów
SEKP6,17 Diagnozowanie maszyn wirnikowych
Razem: 30
Razem w semestrze: 60
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
4 Praca własna studenta 35
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 100
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny
Zaliczenie pisemne bądź ustne po zakończeniu cyklu wykładów oraz praktyczne podczas zajęć labora-
toryjnych
EKP1
Z uwagi na nie wystarcza-
jącą wiedzę z zakresu
metod oceny jakości ele-
mentów maszyn nie potrafi
Z pewną pomocą potrafi pra-
widłowo wykorzystać posiada-
ną wiedzę na temat metod
oceny jakości elementów
Potrafi prawidłowo
wykorzystać posiadaną
wiedzę na temat metod
oceny jakości elemen-
Potrafi prawidłowo wyko-
rzystać posiadaną wiedzę
na temat metod oceny
jakości elementów maszyn
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 173
wykonać poprawnie pod-
stawowych pomiarów
mikrometrycznych i badań
nieniszczących wybranych
elementów maszyn oraz dokonywać ich oceny
maszyn i wykonać podstawo-
we pomiary mikrometryczne
i badania nieniszczące wybra-
nych elementów maszyn oraz
dokonać ich podstawowej oceny
tów maszyn i wykonać
poprawnie podstawowe
pomiary mikrometrycz-
ne i badania nieniszczą-
ce wybranych elemen-
tów maszyn oraz doko-nywać ich oceny
i biegle wykonać pomiary
mikrometryczne i badania
nieniszczące dla dowol-
nych elementów maszyn
oraz dokonywać ich wni-kliwej analizy
EKP2
Nie zna w stopniu wystar-
czającym i nie potrafi
zastosować metod realiza-
cji połączeń w procesie
montażu / demontażu
maszyny, jej podzespołów
i elementów. Nie potrafi
kierować i dokonywać
podziału obowiązków w zespole
Ma wiedzę na temat metod
realizacji połączeń w procesie
montażu / demontażu maszyny,
jej podzespołów i elementów
a ich realizacja przebiega
w stopniu zadawalającym przy
wsparciu ze strony prowadzą-
cego. Posiada umiejętność
kierowania i podziału obo-
wiązków podczas pracy
w zespole
Potrafi prawidłowo
wykonać realizację
połączeń w procesie
montażu / demontażu
maszyny, jej podzespo-
łów i elementów przy
pomocy różnych metod.
Posiada umiejętność
kierowania i podziału
obowiązków podczas
pracy w zespole oraz
planowania remontu maszyn okrętowych
Potrafi prawidłowo, samo-
dzielnie i bardzo sprawnie
wykonać realizację połą-
czeń w procesie montażu/
demontażu maszyny, jej
podzespołów i elementów
przy pomocy różnych
metod. Posiada umiejęt-
ność kierowania i podziału
obowiązków podczas
pracy w zespole oraz
planowania i bezpiecznej
realizacji remontu maszyn okrętowych
EKP3
Nie jest w stanie w sposób
prawidłowy określić pro-
blemu związanego z na-
prawą danego elementu.
Nie zna procedury i sposo-
bu postępowania podczas
naprawy lub regeneracji
wybranego elementu. Nie
jest w stanie określić czy
dany element nadaje się do
naprawy oraz nie potrafi
oszacować opłacalności i kosztów naprawy
Jest w stanie określić zakres
czynności podczas wykonywa-
nia naprawy wybranego ele-
mentu oraz prawidłowo zasto-
sować przynajmniej jedną
z wybranych przez siebie
metod naprawy. Potrafi
z pomocą instrukcji zakwalifi-
kować element do naprawy
oraz z pewnym prawdopodo-
bieństwem oszacować koszty naprawy
Potrafi prawidłowo
ocenić i zdefiniować
problem związany
z naprawą wybranego
elementu oraz uzasad-
nić wybór metody
napraw lub regeneracji.
Potrafi prawidłowo
zakwalifikować ele-
ment do naprawy lub
regeneracji, ocenić jej
opłacalność oraz prze-
prowadzić naprawę wybranego elementu
Potrafi prawidłowo ocenić
i zdefiniować problem
związany z naprawą wy-
branego elementu oraz
uzasadnić i przedstawić
argumenty przemawiające
za wybraną metodą na-
praw lub regeneracji.
Potrafi prawidłowo zakwa-
lifikować element do
naprawy lub regeneracji,
ocenić jej opłacalność oraz
przeprowadzić naprawę
wybranego elementu.
Potrafi przewidzieć skutki
niewłaściwie wykonanej naprawy.
Posiada umiejętność anali-
zowania całokształtu
kosztów i oceny optymal-
nego rozwiązania i wyboru metody naprawczej
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Zajęcia audytoryjne
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej
i filmów
Zajęcia Laboratoryjne
Badanie i próby szczelności Helowy przyrząd do wykrywania nieszczelności ASM 120*
firmy ALCATEL
Butla z gazem helu
Płytowy wymiennik ciepła firmy APV
Hydrostatyczny przyrząd do prób szczelności własnej
konstrukcji
Płaszczowo-rurowy okrętowy wymiennik ciepła
Zawór bezpieczeństwa okrętowego kotła parowego.
Okrętowe wymienniki ciepła typu płytowego
Prasa hydrauliczna typu LUKAS
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 174
Pomiary wcisku w połączeniach
wciskowych walcowych i stożko-
wych
Suwmiarki, mikrometry, średnicówki czujnikowe i mikrome-
tryczne
Mikroskopy
Płytki wzorcowe i wałki kontrolne
Liniał sinusowy i czujniki zegarowe
Pomiary odchyłek kształtu, położe-
nia i chropowatości elementów
maszyn
Suwmiarki, mikrometry, średnicówki czujnikowe i mikrome-
tryczne
Przyrząd do pomiaru chropowatości – Perthometer M2
Pomiary grubości warstw, grubości
ścianek i głębokości pęknięć Grubościomierz 545 H
Echometer 1074
Głowica ultradźwiękowa typu nadajnik-odbiornik 4LDS10H
(zakres 2÷50 mm) i 4LDL 10H (zakres 5÷150 mm), dokład-
ność 0,1 mm, rozdzielczość 0,1 mm
Leptoskop 2001 firmy Karl Deutsch z oprzyrządowaniem
(warstwomierz)
Leptoskop 2040
Zestaw do pomiaru głębokości pęknięć RMG 4015
Wykrywanie nieciągłości
metodami ultradźwiękowymi
i radiologicznymi
Defektoskop ultradźwiękowy typ DI-22
Defektoskop ultradźwiękowy typ DI-3T
Defektoskop ultradźwiękowy typ DI-4T
Defektoskop ultradźwiękowy cyfrowy USN-50*
Aparat rentgenowski LILIPUT 200
Aparat rentgenowski IRA 20
Negatoskop
Pomiary niewyważenia Wyważarka Schenck H3 N/1*
Urządzenie pomiarowe CAB 590
Falownik napięciowy
Wykrywanie nieciągłości metodami
magnetyczno-proszkowymi oraz
metodami penetracyjnymi
Defektoskop magnetyczny HD 400*
Lampa światła UV
Odczynniki do badań magnetyczno-proszkowych
Badania wizualne Multiskop 9405 M/25 (endoskop)
Realizacja połączeń wciskowych
walcowych i stożkowych (przez
wtłaczanie, ogrzewanie, oziębianie)
Nagrzewnica indukcyjna BETEX 38 ESD
Prasa hydrauliczna
Urządzenie do połączeń skurczowych przez oziębianie
Demontaż, weryfikacja i montaż
okrętowych pomp tłokowych Tłokowa okrętowa pompa zęzowa typu 10TKF
Uniwersalne narzędzia pomiarowe
Zestaw narzędzi montażowych
Współosiowe ustawienie wałów Linia wałów
Laserowy przyrząd SHAFT 200* szwedzkiej firmy FIXTUR-
LASER z wyposażeniem
Kowadełka 2 pary i 4 czujniki zegarowe
Szczelinomierz, liniał, przymiar
Demontaż, weryfikacja i montaż
tłokowych sprężarek powietrza Okrętowa sprężarka powietrza rozruchowego SE-160 A
Uniwersalne narzędzia pomiarowe
Zestaw narzędzi montażowych
Zestaw płaskich podkładek regulacyjnych
Laserowe urządzenie pomiarowe Shaft 200 firmy FIXTUR-
LASER
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 175
Awaryjna okrętowa sprężarka powietrza startowego
dwustopniowa z napędem ręcznym
Demontaż, weryfikacja i montaż
czterosuwowego silnika okrętowe-
go
Makieta silnika okrętowego 6AL25/30
Praski hydrauliczne do napinania śrub: łożysk głównych
i korbowych, głowic cylindrowych, ściągowych
Zestaw uniwersalnych narzędzi pomiarowych
Zestaw narzędzi montażowych
Przyrządy do pomiaru sprężynowania wału korbowego*:
z odczytem cyfrowym, z czujnikiem zegarowym
Montaż wirników i kontrola monta-
żu wirników Turbosprężarki
Pompy wirowe
Wyważarka Schenck H3 N/1
Urządzenie pomiarowe CAB 590
Naprawy z zastosowaniem mas
chemoutwardzalnych i klejów
przemysłowych
Masy chemoutwardzalne metaliczne, ceramiczne i elastomery
firm: Chester Molecular, Belzona i Unitor
Kleje przemysłowe anaerobowe i cyjanoakrylowe firm:
Chester Molecular i Loctitle
Tulejowanie i szycie Fragmenty korpusów maszyn
Wkładki METALOCK
Wkładki HELI-COIL
Naprawa tulei cylindrowych cztero-
suwowych silników okrętowych za
pomocą honowania
Honownica typ S*, zakres średnic naprawianych tulei
170÷410 mm
Tuleja cylindrowa
Przyrząd do pomiaru chropowatości – Perthometer M2
Naprawa gniazd zaworowych
z zastosowaniem obróbki skrawa-
niem
Tokarka przenośna typu VSL, zakres średnic naprawianych
gniazd 50÷230 mm
Stojak typu WR 3G (do 300 kg)
Głowica cylindrowa 4-suw. silnika okrętowego
Naprawa zaworów ssących i wyde-
chowych czterosuwowych silników
okrętowych szlifowaniem
Szlifierka stacjonarna typu BSP-3*, zakres średnic grzybka
zaworów: 40÷300 mm
Zawory czterosuwowych silników okrętowych
Naprawy paliwowych zaworów
wtryskowych szlifowaniem Szlifierka stacjonarna typu BSP-3
Przystawka typu BFG z wyposażeniem
Paliwowe zawory wtryskowe
Diagnostyka maszyn wirnikowych:
ocena ogólna maszyny
i diagnozowanie niewyważenia
z wykorzystaniem analizatora –
filtru śledzącego
Analizator śledzący ATR 2M
Elektrodynamiczny czujnik drgań CS 110
Fotoelektryczny czujnik refleksyjny CFR 22
Silnik elektryczny z tarczą pomiarową
Diagnostyka maszyn wirnikowych:
ocena stanu łożysk tocznych, prze-
kładni zębatej i współosiowości
wałów
Przekładnia demonstracyjna zębata DMG 1A
Przenośny dwukanałowy analizator drgań VIBOPORT 41
firmy Schenck*
Diagnostyka maszyny wirnikowej
na podstawie trajektorii środka czo-
pa wału
Stanowisko laboratoryjne maszyny wirnikowej z urządzeniem
zakłócającym i układem smarowania łożyska ślizgowego
Oscyloskop cyfrowy TDS 210
Przenośny dwukanałowy analizator drgań VIBOPORT 41
firmy Schenck
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 176
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Bielawski P.: Ocena jakości elementów maszyn. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej
w Szczecinie, Szczecin 1999.
2. Bielawski P.: Promieniowanie elektromagnetyczne w badaniach nieniszczących. Materiały we-
wnętrzne programu TEMPUS S-JEP-07495-94, Szczecin 1997.
3. Bielawski P.: Diagnostyka drganiowa mechanizmów tłokowo-korbowych maszyn okrętowych. Mo-
nografia WSM, Szczecin 2002.
4. Doerffer J.: Technologia wyposażania statków. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1975.
5. Grudziński K., Jaroszewicz W.: Posadowienie maszyn i urządzeń na podkładkach fundamentowych
odlewanych z tworzywa EPY. Zapol, Szczecin 2005.
6. Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielkości geometrycznych. WNT, Warszawa 1996.
7. Jezierski J.: Technologia tłokowych silników spalinowych. WNT, Warszawa 1999.
8. Kowalski A., Zaczek Z.: Technologia remontu siłowni okrętowych. Wydawnictwo Morskie.
Gdańsk 1973.
9. Lewińska-Romińska A.: Badania nieniszczące. Podstawy defektoskopii. WNT, Warszawa 2001.
10. Piaseczny L.: Technologia naprawy okrętowych silników spalinowych. Wydawnictwo Morskie,
Gdańsk 1992.
11. Raunmiagi Z.: Naprawy wybranych okrętowych elementów maszyn za pomocą obróbki ubytkowej.
Wydawnictwo Naukowe Akademii Morskiej, Szczecin 2010.
12. Żółtowski B.: Podstawy diagnostyki maszyn. Wyd. ATR, Bydgoszcz 1996.
Literatura uzupełniająca
1. Arendarski J. i inni: Sprawdzanie przyrządów do pomiarów długości i kąta. Politechnika War-
szawska, Warszawa 2009.
2. Brodowicz W.: Technologia silników spalinowych. WSiP, Warszawa 1984.
3. Jezierski J.: Analiza tolerancji i niedokładności pomiarów w budowie maszyn. WNT, Warszawa
1994.
4. Chris Marine – materiały informacyjne.
5. Dokumentacja techniczno-ruchowa silnika MAN B&W 6S90MC-C.
6. Dokumentacja techniczno-ruchowa silnika MAN B&W S28L.
7. Dokumentacja techniczno-ruchowa silnika DU-SULZER 7RTA84T.
8. Diesel Marine International – katalogi napraw i regeneracji.
9. Gourd L.: Podstawy technologii spawalniczych. WNT, Warszawa 1995.
10. Hikima T.: The best seamanship – A guide to engine skills. IMMAJ, Japan 2005.
11. Jezierski G.: Radiografia przemysłowa. WNT. Warszawa 1993.
12. Jędrzejowski J.: Obliczanie tłokowych silników spalinowych. WNT, Warszawa 1988.
13. Kemel Air Seal – materiały instruktażowe.
14. Kozaczewski W.: Konstrukcja grupy tłokowo-cylindrowej silników spalinowych. WKiŁ, War-
szawa 2004.
15. Krukowski A., Tutaj J.: Połączenia odkształceniowe. PWN, Warszawa 1987.
16. Lipnicki M., Szulwach Z.: Podstawy badań ultradźwiękowych. Koli Sp. z o.o. w Gdańsku,
Gdańsk 1995.
17. Łukomski: Technologia spalinowych silników kolejowych i okrętowych. WKiŁ, Warszawa 1972.
18. Materiały reklamowe i informacyjne firm – Unitor, Belzona, Devcon, Loctitle i Chester Molecu-
lar.
19. MAN B&W: The Intelligent Engine. Development Status and Prospects. Cylinder pressure me-
asuring system. Copenhagen 11.2000.
20. MAPEX PR – Monitoring and Maintenance Performance Enhancement with Expert Knowledge –
Piston-running Reliability. New Sulzer Diesel catalogue.
21. Nagrzewnice indukcyjne firmy – materiały informacyjne.
22. NK-100 – Diesel Engine Condition Monitoring System. Maritime Instrumentation – Autronica,
Oct 1997.
23. Nowikow M.P.: Podstawy Technologii Montażu Maszyn i Mechanizmów. WNT, Warszawa 1972.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 177
24. Piotrowski I.: Okrętowe silniki spalinowe. Zasady budowy i działania. Wydawnictwo Morskie,
Gdańsk 1983.
25. Praca zbiorowa: Poradnik Metrologa warsztatowego. WNT, Warszawa 1994.
26. Sadowski A.: Metrologia długości i kąta. WNT, Warszawa 1988.
27. Śliwiński A.: Ultradźwięki i ich zastosowania. WNT, Warszawa 1993.
28. Wajand J., Wajand T.: Tłokowe silniki spalinowe średnio i szybkoobrotowe. WNT, Warszawa
2000.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Jan Drzewieniecki, st.of. mech. okr. j.drzewieniecki@am.szczecin.pl KDiRM
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr hab inż. Andrzej Adamkiewicz a.adamkiewicz@am.szczecin.pl KDiRM
prof. dr hab inż. Piotr Bielawski p.bielawski@am.szczecin.pl KDiRM
dr hab. inż. Artur Bejger a.bejger@am.szczecin.pl KDiRM
dr inż. Zygmunt Raunmiagi, st.of. mech. okr. z.raunmiagi@am.szczecin.pl KDiRM
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 178
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 30 Przedmiot: Termodynamika techniczna
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I Semestry: II
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
II 15 1 1 1 15 15 15 3
Razem w czasie studiów 15 15 15 3
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawową wiedzą nt. procesów termodynamicz-
nych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energetycznych i procesów spalania
2. Wykształcenie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z określaniem podstawowych
wielkości fizycznych przy rozwiązywaniu zagadnień termodynamicznych, klimatycznych, wy-
miany ciepła, obiegów urządzeń energetycznych i procesów spalania
3. Wykształcenie umiejętności pracy w zespole podczas wykonywania pomiarów wielkości termo-
dynamicznych i ich opracowywania
4. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawowymi urządzeniami laboratoryjnymi
i technicznymi do pomiaru wielkości termodynamicznych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1
We właściwy sposób rozpoznaje i stosuje podstawowe prawa i zasady
procesów termodynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów
urządzeń energetycznych i procesów spalania
K_W01, K_W02,
K_W06, K_U01,
K_U04
EKP2
Umie obliczać podstawowe parametry termodynamiczne w procesach
termodynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń
energetycznych i procesów spalania
K_W01, K_W02,
K_W06, K_U01,
K_U04, K_U06
EKP3
Umie dobrać urządzenia i przyrządy laboratoryjne i pomiarowe do pomia-
ru podstawowych wielkości termodynamicznych w procesach termodyna-
micznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energetycz-
nych i procesów spalania
K_W01, K_W02,
K_W06, K_U01,
K_U04, K_U06
EKP4
Umie jasno i poglądowo przedstawić zmierzone i opracowane wyniki po-
miarów podstawowych wielkości termodynamicznych w procesach termo-
dynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energe-
tycznych i procesów spalania
K_W01, K_W02,
K_W06, K_U01,
K_U04, K_U06
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 179
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze II:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Zna podstawowe pojęcia z termodynamiki.
Umie przeliczać podstawowe wielkości fizycz-
ne (ciśnienie, temperaturę, masę, energię, cie-
pło, pracę) z jednostek układu SI na pochodne
i odwrotnie. Umie sprawdzać termometry tech-
niczne i wykonywać charakterystyki termome-
trów oporowych. Umie sprawdzać manometry
techniczne
EKP
1,2,3,4 x x x
SEKP2
Zna modele układów termodynamicznych oraz
jego parametry oraz umie charakteryzować
i zamodelować układ termodynamiczny oraz
jego parametry. Zna rodzaje energii układu
termodynamicznego i umie scharakteryzować
energie układu termodynamicznego
EKP
1,2,
3,4
x x x
SEKP3
Umie zastosować I zasadę termodynamiki oraz
pojęcia związane z pracą bezwzględną, uży-
teczną i techniczną. Umie stosować w zagad-
nieniach termodynamicznych równania pierw-
szej zasady termodynamiki
EKP
1,2 x x
SEKP4
Zna i umie scharakteryzować gaz doskonały,
półdoskonały, rzeczywisty, zna prawa gazów
doskonałych (Boyle’a-Mariotte’a, Gay-Lusaca,
Charlesa) i równanie stanu gazu (Clapeyrona)
i umie je zastosować
EKP
1,2 x x
SEKP5
Zna i umie określać i opisywać przemiany ter-
modynamiczne gazów (izochoryczną, izoter-
miczną, izobaryczną, adiabatyczną, politropo-
wą oraz stosować równania Poissona
EKP
1,2 x x
SEKP6
Zna i umie zastosować II zasadę termodynami-
ki, szczególnie do obiegów termodynamicz-
nych i obiegów porównawczych tłokowych
silników spalinowych (Otto, Diesla, Sabathe’a)
oraz sprężarek jedno- i wielostopniowych.
Umie wykonać pomiar mocy na podstawie
wykresu indykatorowego
EKP
1,2,3,4 x x x
SEKP7
Zna podstawowe zagadnienia teorii termody-
namiki pary (wytwarzanie pary, para mokra
i przegrzana, parametry pary) oraz ich zasto-
sowanie w rozwiązywaniu praktycznych za-
gadnień termodynamiki pary (umie posługiwać
się wykresami p–v oraz i–p dla wody; wykre-
sami entropowymi pary T–s oraz i–s oraz wy-
konywać obliczenia podstawowych parame-
trów pary)
EKP
1,2 x x
SEKP8
Zna obiegi teoretyczne siłowni parowych (Car-
nota, Clausiusa-Rankine’a) z uwzględnieniem
sposobów zwiększania sprawności siłowni
parowych i umie obliczać ich podstawowe
parametry
EKP
1,2 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 180
SEKP9 Zna i umie scharakteryzować obiegi chłodnicze EKP1 x
SEKP10
Zna podstawy teorii gazów wilgotnych i ich
podstawowe parametry i umie obliczać entalpię
powietrza wilgotnego oraz posługiwać się wy-
kresem i1+x–x powietrza wilgotnego. Umie
określić podstawowe parametry pary wodnej
i wyznaczyć podstawowe parametry powietrza
wilgotnego
EKP
1,2,3,4 x x x
SEKP11
Zna podstawy teorii wymiany ciepła przez
przewodzenie, przejmowanie, przenikanie oraz
podstawowe informacje nt. współprądowych
i przeciwprądowych wymienników ciepła.
Umie scharakteryzować i obliczać parametry
dla wymiany ciepła przez przewodzenie,
przejmowanie, przenikanie oraz obliczać pod-
stawowe parametry współprądowych i prze-
ciwprądowych wymienników ciepła. Umie
wyznaczyć współczynnik przewodzenia ciepła
EKP
1,2,3,4 x x x
SEKP12
Zna podstawowe informacje o produktach ro-
popochodnych w siłowniach okrętowych
i teoretycznych podstawach procesów spalania.
Umie pisać równania stechiometryczne, okre-
ślać skład spalin, posługiwać się wykresami
charakteryzującymi proces spalania. Umie
wyznaczyć wartość opałową paliw ciekłych
oraz wykonać analizę spalin
EKP
1,2,3,4 x x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: II
A
Ć
SEKP1,2
Podstawowe pojęcia z termodynamiki. Wielkości fizyczne, jednostki,
Ciśnienie, temperatura, masa, energia, ciepło, praca. Układ termodyna-miczny, parametry, równowaga termodynamiczna
30
SEKP4,2
Energia układu. Prawa gazów doskonałych. Gaz doskonały, gaz półdosko-
nały, gaz rzeczywisty. Prawo Boyle’a-Mariotte’a, prawo Gay-Lusaca,
prawo Charlesa. Równanie stanu gazu (Clapeyrona)
SEKP1,2 Ciepło właściwe. Entalpia. Mieszaniny gazów. Entropia
SEKP3 I zasada termodynamiki. Praca bezwzględna, użyteczna i techniczna.
Sformułowanie i równania pierwszej zasady termodynamiki
SEKP5 Przemiany termodynamiczne gazów. Przemiana izochoryczna, izoter-
miczna, izobaryczna, adiabatyczna, politropowa. Równania Poissona
SEKP6 II zasada termodynamiki. Sformułowania II zasady termodynamiki. Obie-
gi termodynamiczne. Obieg Carnota
SEKP6 Obiegi porównawcze tłokowych silników spalinowych. Obieg Otto, Die-
sla, Sabathe’a. Wykresy pracy sprężarek jedno- i wielostopniowych
SEKP7 Termodynamika pary. Wytwarzanie pary, para mokra i przegrzana, para-
metry pary
SEKP7 Wykres p–v oraz i–p dla wody. Wykresy entropowe pary: wykres T–s oraz
i–s. Dławienie pary
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 181
SEKP8,9
Obiegi teoretyczne siłowni parowych. Obieg Carnota siłowni parowej,
obieg Clausiusa-Rankine’a. Sposoby zwiększania sprawności siłowni pa-
rowych. Obiegi chłodnicze
SEKP10
Gazy wilgotne. Parametry powietrza wilgotnego. Entalpia powietrza wil-
gotnego. Wykres i1+x–x powietrza wilgotnego. Przemiany izobaryczne
powietrza wilgotnego
SEKP11 Wymiana ciepła. Charakterystyka rodzajów wymiany ciepła: przewodze-
nie, przejmowanie, przenikanie
SEKP11 Wymienniki ciepła. Rodzaje wymienników ciepła. Charakterystyka
współprądowych i przeciwprądowych wymienników ciepła
SEKP12 Podstawowe informacje o produktach ropopochodnych w siłowniach okrę-
towych. Teoretyczne podstawy procesów spalania. Rodzaje spalania
SEKP12 Skład spalin. Analiza spalin. Analizatory spalin. Wykresy charakteryzują-
ce proces spalania
Razem: 30
L
SEKP1,2 Podstawy miernictwa parametrów w procesach termodynamicznych
15
SEKP1 Sprawdzanie termometrów technicznych; charakterystyka termometrów
oporowych.
SEKP1 Sprawdzanie manometrów technicznych.
SEKP6 Pomiar mocy na podstawie wykresu indykatorowego
SEKP11 Wyznaczanie współczynnika przewodzenia ciepła.
SEKP12 Wyznaczanie wartości opałowej paliw ciekłych.
SEKP10 Określanie podstawowych parametrów pary wodnej i powietrza wilgotne-
go.
SEKP12 Techniczna analiza spalin.
Razem: 15
Razem w semestrze: 45
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
3 Praca własna studenta 30
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 6
Łącznie 81
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne
EKP1
Nie potrafi we właściwy
sposób w podstawowym
zakresie rozpoznawać
i stosować praw termody-
namiki do rozwiązywania
zagadnień. Nie potrafi
zastosować właściwych
Potrafi we właściwy spo-
sób w podstawowym za-
kresie rozpoznawać i sto-
sować prawa termodyna-
miki do rozwiązywania
zagadnień. Nie zawsze
stosuje właściwe zależno-
Potrafi we właściwy spo-
sób w znacznej części
rozpoznawać i stosować
prawa termodynamiki do
rozwiązywania zagadnień.
Po zastosowaniu właści-
wych zależności uzyskuje
Potrafi we właściwy spo-
sób w pełni rozpoznawać
i stosować prawa termody-
namiki do rozwiązywania
zagadnień. Po zastosowa-
niu właściwych zależności
uzyskuje prawidłowe
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 182
zależności do obliczeń
parametrów termodyna-
micznych. Charakteryzuje
się brakiem wiedzy uży-
wanych i stosowanych
jednostek opisujących
wielkości termodynamicz-
ne
ści i nie zawsze uzyskuje
prawidłowe wyniki obli-
czeń parametrów termody-
namicznych. Charakteryzu-
je się minimalną wiedzą
używanych i stosowanych
jednostek opisujących
wielkości termody-namiczne
nie zawsze prawidłowe
wyniki obliczeń parame-
trów termodynamicznych.
Charakteryzuje się nie
zawsze pełną wiedzą uży-
wanych i stosowanych
jednostek opisujących
wielkości termodynamicz-ne
wyniki obliczeń parame-
trów termodynamicznych.
Charakteryzuje się pełną
wiedzą używanych i sto-
sowanych jednostek opisu-
jących wielkości termody-namiczne
Metody
oceny
Zaliczenie pisemne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych, którego podstawą jest wykonanie
sprawozdania z zajęć laboratoryjnych
EKP2
Nie potrafi we właściwy
sposób stosować właści-
wych zależności do obli-
czeń parametrów termody-
namicznych. Charaktery-
zuje się brakiem wiedzy
używanych i stosowanych
jednostek opisujących
wielkości termodynamicz-
ne. Nie potrafi we właści-
wy sposób wykonywać
prostych przekształceń
jednostek opisujących
wielkości termodynamicz-
ne. Nie potrafi wykonać
złożonych obliczeń wiel-
kości termodynamicznych
Potrafi tylko w minimal-
nym stopniu stosować
właściwe zależności w celu
uzyskania prawidłowych
wyników obliczeń parame-
trów termodynamicznych.
Charakteryzuje się mini-
malną, podstawową wiedzą
używanych i stosowanych
jednostek opisujących
wielkości termodynamicz-
ne. Potrafi we właściwy
sposób wykonywać tylko
najprostsze przekształcenia
jednostek opisujących
wielkości termodynamicz-
ne. Z błędami dokonuje
złożone obliczenia wielko-ści termodynamicznych
Potrafi we właściwy spo-
sób w pełni stosować
właściwe zależności uzy-
skując nie zawsze prawi-
dłowe wyniki obliczeń
parametrów termodyna-
micznych. Charakteryzuje
się nie zawsze pełną wie-
dzą używanych i stosowa-
nych jednostek opisujących
wielkości termodynamicz-
ne. Potrafi z drobnymi
błędami wykonywać zło-
żone przekształcenia jed-
nostek opisujących wielko-
ści termodynamiczne.
W obliczeniach złożonych
wielkości termodynamicz-
nych popełnia drobne błędy
Potrafi we właściwy spo-
sób w pełni stosować
właściwe zależności uzy-
skując prawidłowe wyniki
obliczeń parametrów ter-
modynamicznych. Charak-
teryzuje się pełną wiedzą
używanych i stosowanych
jednostek opisujących
wielkości termodynamicz-
ne. Potrafi we właściwy
sposób wykonywać złożo-
ne przekształcenia jedno-
stek opisujących wielkości
termodynamiczne.
W bezbłędny sposób doko-
nuje złożone obliczenia
wielkości termodynamicz-nych
EKP3
Nie potrafi samodzielnie
dobrać przyrządów do
wykonywanych pomiarów
wartości termodynamicz-
nych. Nie potrafi, nawet
z pomocą prowadzącego
zajęcia, dokonać pomiarów
wielkości termodynamicz-
nych uwzględniając klasę
przyrządów pomiarowych
i ich dokładność. Nie
posiada żadnej wiedzy nt.
działania przyrządów
pomiarowych używanych
w czasie pomiarów para-
metrów termodynamicz-nych
Nie zawsze potrafi samo-
dzielnie dobrać przyrządy
do wykonywanych pomia-
rów wartości termodyna-
micznych. Z pomocą pro-
wadzącego potrafi dokonać
pomiarów wielkości ter-
modynamicznych
uwzględniając klasę przy-
rządów pomiarowych i ich
dokładność. Posiada mini-
malną wiedzę nt. działania
przyrządów pomiarowych
używanych w czasie po-
miarów parametrów ter-modynamicznych
W większości wypadków
potrafi samodzielnie do-
brać przyrządy do wyko-
nywanych pomiarów war-
tości termodynamicznych.
Z niewielką pomocą pro-
wadzącego potrafi dokonać
pomiarów wielkości ter-
modynamicznych
uwzględniając klasę przy-
rządów pomiarowych i ich
dokładność. Posiada
znaczną, ale nie pełną,
wiedzę nt. działania przy-
rządów pomiarowych
używanych w czasie po-
miarów parametrów ter-modynamicznych
Potrafi samodzielnie do-
brać przyrządy do wyko-
nywanych pomiarów war-
tości termodynamicznych.
Potrafi dokonać pomiarów
wielkości termodynamicz-
nych uwzględniając klasę
przyrządów pomiarowych
i ich dokładność. Posiada
pełną wiedzę nt. działania
przyrządów pomiarowych
używanych w czasie po-
miarów parametrów ter-modynamicznych
EKP4
Nie potrafi przedstawić
w sposób opisowy i gra-
ficzny wyników uzyska-
nych (zmierzonych) warto-
ści termodynamicznych.
Nie potrafi przedstawić
dyskusji nt. możliwych do
wystąpienia błędów po-
miaru zarówno w sposób rachunkowy jak i graficzny
W minimalnym stopniu
potrafi przedstawić
w sposób opisowy i gra-
ficzny wyniki uzyskanych
(zmierzonych) wartości
termodynamicznych.
W minimalnym, przy
użyciu tylko najprostszych
metod, potrafi przedstawić
dyskusję nt. możliwych do
wystąpienia błędów pomia-
ru zarówno w sposób rachunkowy jak i graficzny
Z niewielkimi błędami
potrafi przedstawić
w sposób opisowy i gra-
ficzny wyniki uzyskanych
(zmierzonych) wartości
termodynamicznych. Pre-
zentując dyskusję nt. moż-
liwych do wystąpienia
błędów pomiaru zarówno
w sposób rachunkowy jak
i graficzny popełnia drobne
błędy
W pełni zrozumiały i czy-
telny sposób potrafi przed-
stawić w sposób opisowy
i graficzny wyniki uzyska-
nych (zmierzonych) warto-
ści termodynamicznych.
We właściwy i bezbłędny
sposób potrafi przedstawić
dyskusję nt. możliwych do
wystąpienia błędów pomia-
ru zarówno w sposób
rachunkowy jak i graficzny
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 183
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
Stanowiska laboratoryjne Zespół stanowisk laboratoryjnych do przeprowadzania ćwiczeń laborato-
ryjnych
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Balcerski A.: Siłownie okrętowe. Wyd. PG, Gdańsk 1990.
2. Szargut J.: Termodynamika. PWN, Warszawa 2000.
3. Wiśniewski S.: Termodynamika techniczna. WNT, Warszawa 1980.
4. Gąsiorowski J., Radwański E., Zagórski J., Zgorzelski M.: Zbiór zadań z teorii maszyn cieplnych.
WNT, Warszawa 1978.
5. Szargut J., Guzik A., Górniak H.: Programowany zbiór zadań z termodynamiki technicznej. PWN,
Warszawa 1979.
Literatura uzupełniająca
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr hab. inż. Zbigniew Matuszak z.matuszak@am.szczecin.pl IESO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
prof. dr hab. inż. Oleh Klyus o.klyus@am.szczecin.pl IESO
dr inż. Jan Monieta j.monieta@am.szczecin.pl IESO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 184
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 31 Przedmiot: Elektrotechnika okrętowa*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: V
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
V 15 3 2 45 30 2
Razem w czasie studiów 45 30 2
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Fizyka
2. Podstawy elektrotechniki i elektroniki
3. Automatyka i robotyka
4. Metrologia i systemy pomiarowe
Cele przedmiotu:
1. Celem przedmiotu jest przygotowanie przyszłego absolwenta do wykonywania czynności
związanych z użytkowaniem okrętowych systemów elektroenergetycznych (poziom operacyjny
STCW) i nadzoru nad użytkowaniem okrętowych systemów elektroenergetycznych (poziom
zarządzania STCW)
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Umie wyjaśnić działanie poszczególnych elementów
okrętowego systemu elektroenergetycznego
K_W03, K_W04, K_W05, K_U01,
K_U09, K_U11, K_U12
EKP2 Umie obsługiwać okrętowe systemy elektroenergetyczne
w różnych stanach pracy
K_W06, K_W07, K_U05, K_U05,
K_U06, K_U07, K_U09, K_U10,
K_U11, K_U12
EKP3 Zna metody i systemy ochrony ludzi przed porażeniem
prądem elektrycznym K_U08, K_U09, K_U13, K_U14
EKP4 Zna właściwości okrętowych odbiorników energii elek-
trycznej i zasady ich zabezpieczeń
K_W06, K_W07, K_U05, K_U06,
K_U07, K_U09
EKP5 Rozumie zasady pracy okrętowych instalacji ppoż.
i łączności K_W04, K_U09, K_U20
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Potrafi opisać sposoby wytwarzania energii
elektrycznej na statku EKP1 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 185
SEKP2 Zna i rozumie budowę systemów rozdziału
energii elektrycznej na statku EKP2 x
SEKP3
Zna zasadę działania i budowę okrętowych sys-
temów oświetleniowych, łączności i przeciwpo-
żarowych oraz systemy zabezpieczeń odbiorni-
ków energii elektrycznej
EKP4 x
SEKP4
Zna i rozumie budowę okrętowych elektrycz-
nych napędów głównych wykorzystujących
maszyny prądu stałego i zmiennego
EKP5 x
SEKP5
Zna i rozumie metody i systemy okrętowych
systemów ochrony ludzi przed porażeniem elek-
trycznym
EKP3 x
SEKP6
Potrafi obsługiwać okrętowe urządzenia elek-
troenergetyczne takie jak: transformatory, prąd-
nice synchroniczne, agregaty awaryjne, akumu-
latory
EKP
1,2 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: V
A
SEKP1
1. Wytwarzanie energii elektrycznej na statku a) Generatory synchroniczne, diesel generatory, turbogeneratory, pa-
rametry i charakterystyki, układy wzbudzenia (ogólny podział).
b) Układy wzbudzenia okrętowych generatorów synchronicznych,
układy wzbudzenia maszyn szczotkowych (kompaundancyjne i
bocznikowe), struktury układów regulacji, własności zwarciowe,
układy wzbudzenia maszyn bezszczotkowych. Odwzbudzanie
prądnic
c) Okrętowe prądnice wałowe z maszynami synchronicznymi, zabez-
pieczenia, zasady regulacji mocy czynnej i bierniej. Praca asyn-
chroniczna prądnic
d) Praca równoległa generatorów synchronicznych, zasady i aparatura
synchronizacji, sterowanie obciążeniem mocą czynną i bierną, sta-
bilność pracy równoległej
e) Awaryjne źródła zasilania, akumulatory oraz ich zabezpieczenia
i ich eksploatacja. Agregaty awaryjne i tablice zasilania awaryjne-
go 45
SEKP2
2. Rozdział energii elektrycznej na statku a) Rola i zawartość przepisów towarzystw klasyfikacyjnych w budo-
wie okrętowego systemu energoelektrycznego, przepisy PRS. Sys-
temy rozdziału energii elektrycznej na okręcie, wymagania zasila-
nia niektórych odbiorników, na pięcia znamionowe, sieci prądu sta-
łego i przemiennego. Znaczenie symboli i oznaczenia na schema-
tach elektrycznych
b) Bilans elektroenergetyczny statku, wyznaczenie mocy zainstalo-
wanej elektrowni i rodzaju źródeł energii, podział mocy zainstalo-
wanej na jednostki.
c) Aparatura komutacyjna w energetyce okrętowej, wyłączniki zwar-
ciowe, bezpieczniki topikowe, styczniki, przekaźniki, przekaźniki
elektroenergetyczne, wymagania, parametry techniczne i charakte-
rystyki aparatów.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 186
d) Przyczyny i skutki zwarć w sieciach elektroenergetycznych. Zasa-
dy zabezpieczeń zwarciowych, przeciążeniowych i napięciowych
w sieci, zabezpieczenia w elektrowni i w sieci, zabezpieczenia sil-
ników. Zabezpieczenie różnicowe i mocy zwrotnej prądnicy syn-
chronicznej. Kryteria doboru zabezpieczeń pod kątem selektywno-
ści zadziałania
SEKP3
3. Elektryczne instalacje okrętowe a) Okrętowe urządzenia oświetleniowe, lampy żarowe, lampy jonowe
i ich wyposażenie, oświetlenie awaryjne, zasilanie oświetlenia (na-
pięcia, tory zasilania), oświetlenie nawigacyjne. Metody doboru
kabli i przewodów okrętowych pod kątem obciążalności prądowej
i napięciowej oraz ze względu na spadki napięć. Sposoby prawi-
dłowego ułożenia kabli okrętowych.
b) Instalacje łączności na statku, telefony, rozgłośnie.
c) Okrętowe instalacje ppoż., czujniki i ich działanie, instalacje ga-
szenia, sygnalizacje i sterowanie alarmami.
d) Układy elektryczne okrętowych urządzeń przeładunkowych,
wciągarek, pomp, sprężarek, wentylatorów i wirówek.
e) Układy elektryczne napędów maszyn sterowych i sterów
strumieniowych.
f) Elektryczne ogrzewanie na jednostkach morskich.
g) Kompatybilność elektromagnetyczna w sieci okrętowej
h) Wartości odporności na prąd zwarciowy urządzeń i aparatów elek-
trycznych
SEKP4
4. Elektryczny napęd śruby okrętowej a) Charakterystyki i wymagania elektrycznego napędu głównego,
pierwotne źródła energii, zastosowania elektrycznego napędu
głównego, podstawowe ustroje napędu.
b) Napędy z silnikiem prądu stałego, regulacja prędkości, nawrót,
zwrot mocy.
c) Napędy z silnikiem prądu przemiennego, rodzaje zasilania i stero-
wania, przekształtniki i falowniki dużej mocy
SEKP5
5. Zasady ochrony od porażeń w sieci okrętowej Wrażliwość człowieka na prąd elektryczny, prądy i napięcia bezpiecz-
ne, sieci izolowane i uziemione, systemy kontroli stanu upływności
sieci, zasady uziemiania
Razem: 45
L SEKP6
6. Ustalanie grupy połączeń transformatorów trójfazowych;
7. Zdejmowanie charakterystyk prądnicy synchronicznej trójfazowej
przy pracy indywidualnej na obciążenie typu R oraz RL dla różnych
cos;
8. Współpraca równoległa prądnic synchronicznych;
9. Metody synchronizacji generatorów synchronicznych;
10. Rozdział mocy między współpracujące generatory synchroniczne;
11. Badanie właściwości przekaźnika termobimetalicznego;
12. Zabezpieczenia prądnic synchronicznych;
13. Zabezpieczenia silników prądu zmiennego;
14. Rola styczników i przekaźników w układach zasilania i sterowania;
15. Łączenie prostych układów sterowania z zastosowaniem przekaźni-
ków czasowych oraz blokad elektrycznych;
16. Ochrona przeciwporażeniowa w sieciach elektrycznych różnego typu;
17. Wykorzystanie komputerowych programów do rejestracji rzeczywi-
stych parametrów pracy układów elektrycznych na przykładzie pro-
gramu DasyLab;
30
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 187
18. Softstart silnika asynchronicznego;
19. Zmiany napięcia i prądu w prostownikach sterowanych oraz w falow-
nikach
20. Badanie źródeł oświetlenia awaryjnego
Razem: 30
Razem w semestrze: 75
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 75
2 Praca własna studenta 10
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 90
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne lub ustne
EKP1
Nie potrafi opisać
podstawowych metod
wytwarzania energii
elektrycznej na statku.
Nie umie wyjaśnić
działania poszczegól-
nych elementów okrę-
towego systemu elek-troenergetycznego
Potrafi opisać podsta-
wowe metody wytwa-
rzania energii elek-
trycznej na statku.
Potrafi wyjaśnić dzia-
łanie podstawowych
elementów okrętowego
systemu elektroenerge-tycznego
Potrafi opisać i szczegółowo
wyjaśnić metody wytwarza-
nia energii elektrycznej na
statku. Potrafi wyjaśnić
działanie wszystkich elemen-
tów okrętowego systemu
elektroenergetycznego. Zna
metody służące do diagno-
styki systemów elektroener-getycznych
Ma rozbudowaną wiedzę na
temat metod wytwarzania ener-
gii elektrycznej na statku. Potra-
fi szczegółowo wyjaśnić działa-
nie wszystkich elementów
okrętowego systemu elektro-
energetycznego. Zna metody
służące do diagnostyki okręto-
wych systemów elektroenerge-
tycznych. Biegle posługuje się
schematami systemów elektro-energetycznych
EKP2
Nie posiada umiejętno-
ści obsługi okrętowych
systemów elektroener-
getycznych w różnych
stanach pracy
Posiada podstawową
wiedzę na temat obsłu-
gi okrętowych syste-
mów elektroenerge-
tycznych w różnych stanach pracy
Posiada rozbudowaną wiedzę
na temat obsługi okrętowych
systemów elektroenergetycz-
nych w różnych stanach
pracy. Potrafi dokładnie
wyjaśnić zjawiska zachodzą-
ce w różnych stanach pracy
układu elektroenergetyczne-
go statku
Posiada rozbudowaną wiedzę na
temat obsługi okrętowych sys-
temów elektroenergetycznych
w różnych stanach pracy. Potra-
fi dokładnie wyjaśnić zjawiska
zachodzące w różnych stanach
pracy układu elektroenerge-
tycznego statku. Potrafi zapro-
ponować rozwiązania alterna-
tywne w przypadku niespraw-
ności elementów układu. Ma
szczegółową wiedzę na temat
budowy układów stosowanych w praktyce
EKP3
Nie zna metod i syste-
mów ochrony ludzi
przed porażeniem prą-dem elektrycznym
Zna metody i systemy
ochrony ludzi przed
porażeniem prądem
elektrycznym. Potrafi
wyjaśnić działanie
podstawowych elemen-
tów systemu ochrony
ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym
Zna metody i systemy ochro-
ny ludzi przed porażeniem
prądem elektrycznym. Potrafi
dokładnie wyjaśnić działanie
wszystkich elementów sys-
temu ochrony ludzi przed
porażeniem prądem elek-trycznym
Zna metody i systemy ochrony
ludzi przed porażeniem prądem
elektrycznym. Potrafi dokładnie
wyjaśnić działanie wszystkich
elementów systemu ochrony
ludzi przed porażeniem prądem
elektrycznym. Potrafi dokładnie
wyjaśnić zjawiska zachodzące
podczas porażenia prądem
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 188
elektrycznym. Ma szczegółową
i rozbudowaną wiedzę na temat
metod i systemów ochrony
ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym
EKP4
Nie zna właściwości
okrętowych odbiorni-
ków energii elektrycz-
nej i zasad ich zabez-
pieczeń
Zna właściwości okrę-
towych odbiorników
energii elektrycznej
i zasady ich zabezpie-
czeń
Zna właściwości okrętowych
odbiorników energii elek-
trycznej i zasady ich zabez-
pieczeń. Potrafi opisać
i szczegółowo wyjaśnić
właściwości okrętowych
odbiorników energii elek-
trycznej i zasady ich zabez-
pieczeń. Zna metody służące
do diagnostyki zabezpieczeń
okrętowych odbiorników
energii elektrycznej
Zna właściwości okrętowych
odbiorników energii elektrycz-
nej i zasady ich zabezpieczeń.
Potrafi opisać i szczegółowo
wyjaśnić właściwości okręto-
wych odbiorników energii
elektrycznej i zasady ich zabez-
pieczeń. Zna metody służące do
diagnostyki zabezpieczeń okrę-
towych odbiorników energii
elektrycznej. Potrafi dokładnie
wyjaśnić zjawiska zachodzące
podczas przeciążenia i zwarcia.
Ma szczegółową i rozbudowaną
wiedzę na temat właściwości
okrętowych odbiorników ener-
gii elektrycznej i zasad ich
zabezpieczeń
EKP5
Nie rozumie zasad
pracy okrętowych
instalacji ppoż.
i łączności
Rozumie zasady pracy
okrętowych instalacji
ppoż. i łączności
Rozumie zasady pracy okrę-
towych instalacji ppoż.
i łączności. Potrafi opisać
i szczegółowo wyjaśnić za-
sady pracy okrętowych insta-
lacji ppoż. i łączności. Potrafi
wyjaśnić działanie wszyst-
kich elementów okrętowych
instalacji ppoż. i łączności.
Zna metody służące do dia-
gnostyki okrętowych instala-
cji ppoż. i łączności
Rozumie zasady pracy okręto-
wych instalacji ppoż. i łączno-
ści. Potrafi opisać i szczegóło-
wo wyjaśnić zasady pracy
okrętowych instalacji ppoż.
i łączności. Potrafi wyjaśnić
działanie wszystkich elementów
okrętowych instalacji ppoż.
i łączności. Zna metody służące
do diagnostyki okrętowych
instalacji ppoż. i łączności. Ma
rozbudowaną wiedzę na temat
zasad pracy okrętowych instala-
cji ppoż. i łączności
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych
Sprzęt laboratoryjny
Stanowiska badawcze elementów energoelektronicznych, rzeczywiste ukła-
dy badawcze układów energoelektronicznych. Mierniki analogowe i cyfro-
we, oscyloskopy oraz stanowiska pomiarów i wizualizacji komputerowych
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Wyszkowski S.: Elektrotechnika okrętowa. WM, Gdańsk 1971.
2. Wyszkowski S.: Elektrotechnika okrętowa tom 1. WM, Gdańsk 1991.
3. Wyszkowski J., Wyszkowski S.: Elektrotechnika okrętowa. Napędy elektryczne. Wydawnictwo
Fundacji Rozwoju Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia 2002.
4. Gnat K., Hrynkiewicz J., Sojka J.: Elektrotechnika okrętowa. Skrypt WSM, Szczecin 1991.
5. Zatorski W., Figwer J.: Układy wzbudzenia okrętowych prądnic synchronicznych. Wydawnictwo
Morskie, Gdańsk 1978.
6. Wyszkowski S.: Energoelektronika na statkach. Wyd. Morskie, Gdańsk 1981.
7. Sołdek J.: Automatyzacja statków. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1985.
8. Śmierzchalski R.: Automatyzacja systemu elektroenergetycznego statku. Wydawnictwo Gryf,
Gdańsk 2004.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 189
9. Białek R.: Elektroenergetyka okrętowa. Gdynia 1997.
10. Markiewicz H.: Bezpieczeństwo w elektroenergetyce. WNT, Warszawa 1999.
11. Jabłoński W.: Ochrona przeciwporażeniowa w urządzeniach elektroenergetycznych niskiego
i wysokiego napięcia. WNT, Warszawa 2005.
Literatura uzupełniająca
1. Białek R., Gnat K.: Elektrotechnika dla studentow Wydziału Nawigacyjnego. WSM, Szczecin
2000.
2. Białek R.: Elektryczne urządzenia okrętowe. Skrypt OSZGM, Gdynia 1998.
3. Lipski T. [red.]: Elektryczne aparaty okrętowe. wyd. WSM, Gdynia 1971.
4. Markiewicz H.: Instalacje elektryczne. WNT, Warszawa 1996.
5. Gnat K., Sojka J.: Maszyny elektryczne. Skrypt WSM, Wyd. II, Szczecin 1990.
6. PN-IEC 60092-101:2001. Instalacje elektryczne na statkach. Część 101: Definicje i wymagania
ogólne.
7. Przepisy Klasyfikacji i Budowy Statków Morskich. Część VIII: Instalacje Elektryczne i Systemy
Sterowania. Polski Rejestr Statków, Gdańsk 2007.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
mgr inż. Ryszard Żełudziewicz r.zeludziewicz@am.szczecin.pl IEiAO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 190
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 32 Przedmiot: Automatyka okrętowa*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: V–VI
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
V 15 3 1 45 15 4
VI 15 2 30 2
Razem w czasie studiów 45 45 6
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Ma elementarną wiedzę z podstaw automatyki, techniki cyfrowej
2. Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, dokumentacji
3. Potrafi obsługiwać komputery i sieci komputerowe
Cele przedmiotu:
1. Poznanie struktur systemów i urządzeń automatyki siłowni okrętowej
2. Obsługiwanie systemów automatyki występujących w siłowni okrętowej
3. Poprawne diagnozowanie awarii układów automatyki i rozwiązywanie sytuacji awaryjnych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Potrafi opisywać istotne struktury układów automatyki występują-
cych w siłowni okrętowej K_W03, K_U09
EKP2 Potrafi nadzorować i obsługiwać zautomatyzowaną siłownię okręto-
wą K_U15, K_U17, K_U18
EKP3 Potrafi oceniać i dobierać istotne parametry sterowania podsystema-
mi zautomatyzowanej siłowni K_U06, K_U17, K_U18
EKP4 Potrafi rozpoznawać i odpowiednio reagować na stany zagrożenia
w systemach automatyki K_U11, K_U15
EKP5 Potrafi wyszukiwać informacje w celu utrzymania sprawności tech-
nicznej urządzeń siłownianych K_U01, K_U17, K_U21
EKP6 Potrafi posługiwać się dokumentacją techniczną K_U01, K_U05
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach V i VI:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Objaśnia strukturę układu zdalnego sterowa-
nia zespołem napędowym statku EKP1 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 191
SEKP2 Potrafi rozpoznawać zagrożenia dla popraw-
nej pracy silnika napędu głównego statku
EKP
4,5 x x
SEKP3 Umie scharakteryzować różne sposoby ste-
rowania napędem statku
EKP
1,4 x
SEKP4 Potrafi objaśniać budowę i zasadę działania
regulatorów okrętowych EKP2 x x
SEKP5 Potrafi dobierać nastawy regulatorów EKP2,5 x x
SEKP6 Potrafi interpretować przepisy towarzystw
klasyfikacyjnych dotyczące elektrowni EKP5,6 x
SEKP7 Potrafi objaśniać struktury i zasady działania
zautomatyzowanych systemów elektrowni EKP1 x x
SEKP8
Potrafi objaśniać podstawowe procesy tech-
nologiczne realizowane w automatycznie
sterowanej elektrowni
EKP1 x x
SEKP9 Potrafi obsługiwać układy automatyki urzą-
dzeń pomocniczych siłowni
EKP
2,3,5 x x
SEKP10 Potrafi opisywać struktury systemów alar-
mowych, dyspozycyjnych, ostrzegawczych EKP1 x x
SEKP11 Potrafi objaśniać schematy komputerowych
systemów alarmowych
EKP
1,2,6 x x
SEKP12 Potrafi obsługiwać zintegrowane systemy
komputerowe siłowni
EKP
2,3,5 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: V
A
SEKP1,2,3 1. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi
śruby okrętowe o skoku stałym
45
SEKP1,2,3 2. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi
śruby okrętowe nastawne o skoku zmiennym
SEKP4,5 3. Wybrane okrętowe regulatory wielkości nieelektrycznych: budowa,
zasada działania, obsługa; struktura układów regulacji, dobór nastaw
regulatorów
SEKP6,7,8
4. Układy automatyki elektrowni okrętowej: automatyka zespołów prą-
dotwórczych, zautomatyzowane elektrownie okrętowe. Zintegrowane
systemy sterowania procesami wytwarzania i rozdziału energii elek-
trycznej na statku, systemy energetyki skojarzonej
SEKP9,10
5. Zasada działania, budowa i obsługa układów automatyki mechani-
zmów i urządzeń pomocniczych: kotłów pomocniczych, sprężarek
powietrza, wirówek oraz filtrów paliwa, urządzeń sterowych, urządzeń
pokładowych, przeładunkowych, chłodni ładunkowych, kontenerów
chłodniczych. Układy sterowania i regulacji chłodni, głównych kotłów
okrętowych
SEKP11,12
6. Okrętowe systemy informacyjne: alarmowe, dyspozycyjne, operacyj-
ne, ostrzegawcze, diagnostyki i statystyczno-ewidencyjne. Zastosowa-
nie systemów komputerowych w automatyce okrętowej
Razem: 45
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 192
L SEKP4,5
7. Okrętowe regulatory pneumatyczne i elektroniczne: budowa, zasada
działania, obsługa; struktura układów regulacji, dobór nastaw regula-
torów
15
Razem: 15
Razem w semestrze: 60
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
4 Praca własna studenta 30
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 4
Łącznie 94
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VI
L
SEKP1,2 8. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi
śruby okrętowe o skoku stałym
30
SEKP1,2 9. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi
śruby okrętowe nastawne o skoku zmiennym
SEKP7,8 10. Obsługa układów automatyki elektrowni okrętowej
SEKP9
11. Obsługa wybranych układów automatyki: kotłów pomocniczych,
sprężarek powietrza, wirówek oraz filtrów paliwa, chłodni ładunko-
wych, kontenerów chłodniczych, urządzeń sterowych, urządzeń po-
kładowych, przeładunkowych
SEKP 10,11,12
12. Okrętowe systemy informacyjne: alarmowe, dyspozycyjne, operacyj-
ne, ostrzegawcze, diagnostyki i statystyczno-ewidencyjne
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 15
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 0
Łącznie 45
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 193
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Zaliczenie pisemne
EKP1 Nie umie opisać wy-
branej przez siebie struktury
Umie opisać wybraną
przez siebie strukturę
Umie opisać wybraną przez
nauczyciela strukturę
Umie wyjaśnić powiąza-
nia i współzależności pomiędzy strukturami
EKP2
Nie umie wybrać,
uruchomić i obsłużyć
wybranego systemu
Potrafi uruchomić na
symulatorze wybrany
system automatyki w siłowni
Potrafi zmieniać na symu-
latorze rodzaje i stanowiska
sterowania (auto, semi-
auto, remote, local), obsłu-giwać systemy
Potrafi biegle obsługiwać
i nadzorować systemy
automatyki okrętowej na symulatorze
EKP3
Nie umie definiować
i oceniać parametrów
charakteryzujących
pracę systemu
Potrafi definiować
istotne parametry cha-
rakteryzujące pracę
systemu automatyki
Potrafi poprawnie oceniać
i dobierać nastawy parame-trów sterowania
Potrafi oceniać wpływ
interakcji w systemach automatyki
EKP4 Nie umie rozpoznawać
zagrożenia w systemie
Umie odpowiednio
reagować na sygnały alarmowe
Rozumie algorytm wykry-
wania stanów zagrożenia i alarmów
Zna metody rozpoznawa-
nia zagrożeń i stanów alarmowych
EKP5
Nie umie rozpoznawać
urządzeń automatyki
Rozpoznaje poszcze-
gólne urządzenia
Potrafi wyszukiwać infor-
macje o zalecanych warun-
kach pracy urządzeń auto-matyki
Umie wybierać elementy
i urządzenia zamienne
EKP6 Nie rozumie dokumen-
tacji technicznej
Rozumie słownictwo
używane w dokumenta-
cji technicznej
Umie wyszukać potrzebne
informacje
Biegle posługuje się do-
kumentacją techniczną po
polsku i po angielsku
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Sprzęt komputerowy Komputery klasy PC z dwoma monitorami, rzutniki multimedialne
Oprogramowanie symula-
cyjne
Komputerowe programy symulacyjne np. firmy Unitest
Regulatory, przetworniki Stanowiska laboratoryjne z przetwornikami i regulatorami pneumatycz-
nymi, elektrycznymi firm Siemens, Aplisens, Omron, Foxboro, Festo
Dokumentacja techniczna Dokumentacja techniczna elementów i układów automatyki wybranego
statku
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Szcześniak J.: Zdalne sterowanie silnikiem głównym na statkach ze śrubą stałą. Skrypt wydany
przez Fundację Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, 2001.
2. Szcześniak J., Stępniak A.: Sterowanie i eksploatacja układu napędowego statku ze śrubą nastaw-
ną. Skrypt wydany przez Fundację Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, 2001.
3. Szcześniak J.: Cyfrowe regulatory prędkości obrotowej silników okrętowych. Skrypt wydany przez
Fundację Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, 2001.
4. Brzózka J. i inni: Podstawy automatyki. Wydawnictwo Naukowe Akademii Morskiej w Szczecinie,
Szczecin 2008.
5. Brzózka J. i inni: Układy automatyzacji. Wydawnictwo Naukowe Akademii Morskiej w Szczeci-
nie, Szczecin 2008.
6. Śmierzchalski R.: Automatyzacja systemu elektroenergetycznego statku. Gdynia 2004.
7. Kowalski Z., Tittenbrun S., Łastowski W.F.: Regulacja prędkości obrotowej okrętowych silników
spalinowych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988.
8. Materiały dla mechatroniki.
9. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. PRS, Gdańsk 2007.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 194
Literatura uzupełniająca
1. Dokumentacja firmowa MAN B&W; Wärtsilä-Sulzer.
2. Opis programów symulacyjnych firmy Unitest.
3. Dokumentacje firmowe urządzeń i układów automatyki okrętowej.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Jerzy Szcześniak; A, L j.szczesniak@am.szczecin.pl ZAiR
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Marek Matyszczak; A, L m.matyszczak@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Andrzej Stefanowski; A, L a.stefanowski@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Leszek Kaszycki; A, L l.kaszycki@am.szczecin.pl ZAiR
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 195
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 33 Przedmiot: Chemia materiałów i cieczy eksploatacyjnych
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I Semestry: II
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
II 15 1 2 15 30 3
Razem w czasie studiów 15 30 3
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Wiedza w zakresie matematyki, fizyki i chemii szkoły średniej w stopniu podstawowym
Cele przedmiotu:
1. Opanowanie wiedzy i wykształcenie umiejętności w zakresie chemii i fizykochemii materiałów
i cieczy eksploatacyjnych
2. Rozwijanie umiejętności samokształcenia
3. Rozwijanie umiejętności prowadzenia obserwacji i analizy danych prowadzącej do jakościowej
i ilościowej oceny właściwości chemicznych i fizykochemicznych materiałów i cieczy eksploata-
cyjnych
4. Nauczenie podstawowych czynności laboratoryjnych, metod pomiarowych, interpretacji wyników
doświadczalnych oraz opracowywania raportów
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1
Ma wiedzę w zakresie chemii materiałów i cieczy eksploatacyjnych,
przydatną do formułowania i rozwiązywania zadań i problemów zwią-
zanych z mechatroniką
K_W01, K_W02
K_W06
EKP2 Posiada umiejętności stosowania wiedzy z zakresu chemii materiałów
i cieczy eksploatacyjnych przydatną do formułowania i rozwiązywa-
nia zadań i problemów związanych z mechatroniką
K_U01, K_U04
K_U08, K_U09
EKP3 Potrafi przeprowadzać eksperymenty, interpretować uzyskane wyniki
i wyciągać wnioski oraz opracowywać raporty z badań K_U06, K_U07
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze II:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie
z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Opisuje materię i jej składniki oraz wiąza-
nia między atomami; identyfikuje strukturę
atomu, wiązania pierwotne i wtórne, jono-
we, atomowe, metaliczne, oddziaływania
międzycząsteczkowe van der Waalsa, Lon-
dona, jon-jon, dipol-dipol; charakteryzuje
EKP
1,2 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 196
stany skupienia oraz różnice między stana-
mi skupienia
SEKP2
Charakteryzuje strukturę ciał stałych, klasy-
fikuje ciała stałe w oparciu o uporządkowa-
nie oraz ze względu na rodzaj wiązania;
identyfikuje kryształy, kryształy plastyczne
i ciekłe kryształy; ciała stałe krystaliczne
i amorficzne; metale, stopy, struktury jo-
nowe, usieciowane i cząsteczkowe substan-
cje stałe; ciała anizotropowe i izotropowe;
wykorzystuje pasmową teorię ciała stałego
do interpretacji zachowania izolatorów,
metach i półprzewodnikach
EKP
1,2,3 x x
SEKP3
Charakteryzuje równowagi i przemiany
fazowe z zastosowaniem reguły faz i reguły
dźwigni, opisuje metody opracowywania
wykresów fazowych z wykorzystaniem
analizy termicznej, analizy termicznej róż-
nicowej, simpleksu do przedstawiania skła-
du stopów; interpretacje, wykresy fazowego
dla układów jednoskładnikowych, na przy-
kładzie wody, dwutlenku węgla, siarki,
węgla oraz układów dwuskładnikowych, na
przykładzie układów żelazo-węgiel
EKP
1,2,3 x x
SEKP4
Charakteryzuje reakcje redox przebiegające
w roztworze i ogniwie; zapisuje i bilansuje
reakcje redox w roztworze, reakcje elektro-
dowe oraz schematy półogniw i ogniw;
charakteryzuje rodzaje i mechanizm po-
wstawania korozji, identyfikuje metody
ochrony przed korozją; przeprowadza do-
świadczenia, opracowuje raport
EKP
1,2,3 x x
SEKP5
Charakteryzuje wodę kotłową i chłodzącą,
zanieczyszczenia, metody uzdatniania,
wskaźniki jakości; analizuje i ocenia wpływ
jakości wody technicznej na pracę urządzeń
i stan systemów kotłowych oraz chłodzą-
cych; wykonuje pomiary wskaźników jako-
ści wody, interpretuje wyniki pomiarów,
opracowuje raport
EKP
1,2,3 x x
SEKP6
Opisuje skład chemiczny i właściwości
fizykochemiczne oraz przerób zachowaw-
czy i destrukcyjny ropy naftowej, otrzy-
mywanie paliw płynnych i produktów sma-
rowych; charakteryzuje oleje napędowe,
skład chemiczny, właściwości fizykoche-
miczne oraz metody oceny jakości i zna-
czenie eksploatacyjne; wykonuje pomiary
parametrów użytkowych, ocenia jakość,
sporządza raport
EKP
1,2,3 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 197
SEKP7
Charakteryzuje rodzaje, klasyfikację i za-
stosowanie środków smarnych i adhezyj-
nych, cieczy i olejów do obróbki metali
oraz smarów plastycznych; identyfikuje
skład chemiczny oraz właściwości fizyko-
chemiczne; zna metody oceny jakości i zna-
czenie eksploatacyjne; wykonuje pomiary
parametrów użytkowych, analizuje i ocenia
wyniki, wskazuje decyzje diagnostyczne,
sporządza raport
EKP
1,2,3 x x
SEKP8
Opisuje i klasyfikuje chemiczne substancje
niebezpieczne; identyfikuje symbole zagro-
żenia i niebezpieczeństwa oraz bezpiecz-
nych sposobów postępowania, analizuje
karty charakterystyki; zna zasady bezpiecz-
nego postępowania z produktami naftowy-
mi, oznacza temperaturę zapłonu; oblicza
stężenia charakteryzujące dolną i górną
granicę wybuchowości produktów nafto-
wych; interpretuje wyniki, sporządza raport
EKP
1,2,3 x x
SEKP9
Zna i postępuje zgodnie z zasadami BHP
obowiązującymi w laboratorium chemicz-
nym
EKP3 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: II
A
SEKP1
Materia i jej składniki oraz wiązania między atomami; struktura atomu,
pierwiastki chemiczne, wiązania pierwotne i wtórne między atomami;
wiązania jonowe, atomowe, metaliczne; oddziaływania międzycząstecz-
kowe van der Waasla, Londona, jon-jon, dipol-dipol, wiązania wodorowe;
stany skupienia, różnica między stanami skupienia; wiązania w metalach,
stopach, materiałach ceramicznych, półprzewodnikach, polimerach
15
SEKP2
Struktura ciał stałych, klasyfikacja w oparciu o uporządkowanie oraz ze
względu na rodzaj wiązania; kryształy, kryształy plastyczne i ciekłe krysz-
tały; ciała stałe krystaliczne i amorficzne; metale, stopy, struktury jonowe,
usieciowane i cząsteczkowe substancje stałe; ciała anizotropowe i izotro-
powe; pasmowa teoria ciała stałego, izolatory, przewodniki, półprzewod-
niki, nadprzewodniki
SEKP3
Równowagi i przemiany fazowe; reguła faz i reguła dźwigni, metody
opracowywania wykresów fazowych, analiza termiczna, analiza termiczna
różnicowa, wykorzystanie simpleksu do przedstawiania składu stopów;
interpretacja i wykorzystywanie wykresu fazowego; wykresy fazowe dla
układów jednoskładnikowych, wody, dwutlenku węgla, siarki; węgla;
układy dwuskładnikowe, żelazo-węgiel
SEKP4
Reakcje redox w roztworze i ogniwie; korozja chemiczna i elektroche-
miczna, powierzchniowa i miejscowa; czynniki wpływające na procesy
korozyjne; mechanizm korozji elektrochemicznej, potencjały elektroche-
miczne metali; metody przeciwdziałania i ochrony przed korozją; środki
ochrony metali przed korozją
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 198
SEKP5
Woda techniczna, kotłowa i chłodząca; zanieczyszczenia, metody uzdat-
niania; wskaźniki jakości, metody oznaczania i znaczenie eksploatacyjne;
wpływ jakości wody technicznej na pracę urządzeń i stan systemów ko-
tłowych oraz chłodzących
SEKP6
Paliwa; źródło paliw – ropa naftowa, skład chemiczny, właściwości fizy-
kochemiczne, przerób zachowawczy i destrukcyjny, otrzymywanie paliw
płynnych i produktów smarowych; oleje napędowe, skład chemiczny,
właściwości fizykochemiczne i eksploatacyjne
SEKP7
Środki smarne i adhezyjne do produkcji wyrobów ceramicznych, ze szkła
i polimerów; ciecze i oleje do obróbki metali; smary plastyczne; rodzaje,
zastosowanie, skład chemiczny, właściwości fizykochemiczne, metody
oceny parametrów użytkowych i znaczenie eksploatacyjne
SEKP8
Chemiczne substancje niebezpieczne, charakterystyka i klasyfikacja, sym-
bole zagrożenia i niebezpieczeństwa oraz bezpiecznych sposobów postę-
powania, karty charakterystyki i numeryczne kody substancji niebezpiecz-
nych; bezpieczeństwo postępowania z produktami naftowymi, kryteria
klasyfikacji, temperatura zapłonu, dolna i górna granica wybuchowości
Razem: 15
L
SEKP9 BHP w laboratorium chemicznym
30
SEKP2 Identyfikacja struktury ciał stałych metalicznych i jonowych; wyznaczanie
struktury substancji krystalicznej na podstawie gęstości; badanie właści-
wości chemicznych wybranych metali
SEKP3
Interpretacja diagramów fazowych temperatura–skład układów jedno-
składnikowych wybranych pierwiastków oraz dwuskładnikowych stopów
z wykorzystaniem reguł faz i reguły dźwigni
SEKP4 Badanie procesu korozji elektrochemicznej i ochrony protektorowej przed
korozją
SEKP5 Badanie jakości wody kotłowej i chłodzącej, pomiar pH, alkaliczności,
twardości i utlenialności; oznaczanie zawartości chlorków, tlenu, azotu
amonowego i inhibitorów korozji
SEKP6
Badanie jakości produktów naftowych, olejów napędowych i smarowych;
pomiar gęstości i lepkości, wyznaczanie temperaturowego współczynnika
gęstości i wskaźnika lepkości; pomiar temperatury zapłonu w tyglu otwar-
tym i zamkniętym; oznaczanie liczby kwasowej i odczynu wyciągu wod-
nego; pomiar liczby zasadowej
SEKP7 Badanie jakości smarów plastycznych; oznaczanie temperatury kroplenia
i penetracji smaru plastycznego
SEKP8
Przeprowadza reakcje neutralizacji kwasów i zasad, sporządza roztwory
neutralizacyjne do unieszkodliwiania niebezpiecznych chemikaliów; prze-
prowadza obliczenia zakresu stężeń dla dolnej, DGW i górnej granicy
wybuchowości, GGW produktów naftowych
Razem: 30
Razem w semestrze: 45
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 199
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
3 Praca własna studenta 72
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 3
Łącznie 120
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny
Zadania do samodzielnego opracowania, samokształcenie z wykorzystaniem E-learning,
prace kontrolne
EKP1
EKP2
Brak podstawowej wiedzy
i umiejętności rozwiązywa-
nia zadań prostych w zakre-
sie chemii materiałów i cieczy eksploatacyjncyh
Posiada podstawową
wiedzę i umiejętność
rozwiązywania zadań prostych
Posiada rozszerzoną
wiedzę i umiejętność
rozwiązywania zadań złożonych
Posiada umiejętność stosowanie
złożonej wiedzy do rozwiązy-
wania problemów interdyscy-plinarnych
Metody
oceny Samokształcenie z wykorzystaniem E-learning, raporty, prace kontrolne
EKP3
Brak umiejętności analizy
i oceny wyników oraz wy-ciągania wniosków
Umiejętność analizy
wyników, interpretacji
zjawisk i praw, prze-
kształcania wzorów,
interpretacji wykresów
i tablic
Umiejętność rozsze-
rzonej analizy wyni-
ków, stosowania
praw, konstruowania wykresów
Umiejętność dopełniającej
analizy wyników, uogólniania,
wykrywania związków przy-
czynowo-skutkowych, podej-mowania decyzji
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Multimedia
Prezentacje PP oraz filmy edukacyjne obejmujące wiedzę ogólną z przedmiotu
oraz przykłady praktycznego wykorzystania wiedzy do opanowania umiejętności
rozwiązywania zadań prostych i złożonych oraz problemów
Praca własna /
zadania domowe www. elf.com.pl; Przemysłowe środki smarne. Poradnik. Total, Warszawa 2003
Ćwiczenia
laboratoryjne
Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych, zawierające cel praktyczny ćwiczeń, meto-
dykę wykonania pomiarów oraz opracowania wyników i raportów oraz zestawy
pytań i zadań do samodzielnego wykonania
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Jones L., Atkins P.: Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2004.
2. Pajdowski L.: Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2002.
3. Stundis H., Trześniowski W., Żmijewska S.: Ćwiczenia laboratoryjne z chemii nieorganicznej.
WSM, Szczecin 1995.
4. Podniało A.: Paliwa oleje i smary w ekologicznej eksploatacji. WNT, Warszawa 2002.
5. Przemysłowe środki smarne. Poradnik. TOTAL Polska Sp. z o.o., Warszawa 2003.
6. Czarny R.: Smary plastyczne. WNT, Warszawa 2004.
7. Stańda J.: Woda do kotłów parowych i obiegów chłodzących siłowni cieplnych. WNT, Warszawa
1999.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 200
8. Urbański P.: Paliwa i smary. Wyd. FRWSzM w Gdyni, Gdańsk 1999.
9. Barcewicz K.: Ćwiczenia laboratoryjne z chemii wody, paliw i smarów. Wyd. AM w Gdyni,
2006.
10. Żmijewska S., Trześniowski W.: Badania jakości wody stosowanej na statkach. Wyd. AM
w Szczecinie, 2005.
Literatura uzupełniająca
1. Lautenschlager K.H., Schroter W., Wanninger A.: Nowoczesne Kompendium Chemii. PWN,
Warszawa 2007; czytelnia internetowa ibuk.pl.
2. Mizielińska K., Olszak J.: Parowe źródła ciepła. WNT, Warszawa 2009.
3. Kowal A.L., Świderka-Bróż M.: Oczyszczanie wody. PWN, Warszawa 2009.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr hab.inż. Daniela Szaniawska, A d.szaniawska@am.szczecin.pl KFiCh
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
mgr inż. Marta Bobrowska, L m.bobrowska@am.szczecin.pl KFiCh
mgr inż. Konrad Ćwirko, L k.cwirko@am.szczecin.pl KFiCh
dr inż. Andrzej Kozłowski, L and.kozlowski@am.szczecin.pl KFiCh
dr inż. Jan Krupowies, L j.krupowies@am.szczecin.pl KFiCh
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 201
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 34 Przedmiot: Użytkowanie paliw i środków smarowych
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: II Semestry: IV
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
IV 15 1 15 1
Razem w czasie studiów 15 1
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Podstawowa wiedza z zakresu: budowa, klasyfikacja, właściwości fizykochemiczne węglowodo-
rów i heterozwiązków występujących w produktach ropopochodnych
Cele przedmiotu:
1. Celem przedmiotu jest przygotowanie przyszłego absolwenta do bezpiecznego wykonywania
czynności związanych z użytkowaniem paliw i środków smarowych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Zna zasady bezpiecznej pracy w obecności paliw okrętowych i środ-
ków smarowych
K_W04, K_U19,
K_K02
EKP2 Posiada podstawową wiedzę w zakresie eksploatacji paliw i środków
smarowych
K_W04, K_U19,
K_K02
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze IV:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Charakteryzuje zjawisko tarcia, mechanizmy i skutki EKP1 x
SEKP2 Charakteryzuje zjawisko smarowania, film smarowy,
właściwości fizyczne i parametry filmu EKP1 x
SEKP3 Charakteryzuje rodzaje środków smarowych, warunki
stosowania i kryteria doboru środków smarowych EKP1 x
SEKP4
Charakteryzuje ropę naftową jako główny surowiec
i metody wytwarzania środków smarowych i paliw,
składniki i dobór
EKP1 x
SEKP5 Wskazuje i charakteryzuje kryteria klasyfikacji i spe-
cyfikacji środków smarowych EKP1 x
SEKP6
Charakteryzuje właściwości fizyczne i chemiczne
środków smarowych (wg typowych specyfikacji ole-
jów i smarów plastycznych), definicje i jednostki, me-
tody oznaczania
EKP1 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 202
SEKP7 Wskazuje i opisuje znaczenie własności fizycznych
i chemicznych środków smarowych w eksploatacji
urządzeń
EKP1 x
SEKP8 Charakteryzuje zanieczyszczenia środków smarowych
(źródła, zagrożenia, wpływ na stan urządzeń i środków
smarowych) i metody ich usuwania
EKP1 x
SEKP9
Charakteryzuje podstawowe analizy laboratoryjne
środków smarowych, potrafi prawidłowo interpreto-
wać wyniki i podejmować bezpieczne decyzje eksplo-
atacyjne
EKP1 x
SEKP10
Potrafi charakteryzować wpływ warunków użytkowa-
nia na czas eksploatacji środków smarowych, zna za-
sady pielęgnacji olejów i rolę obsługi w prawidłowej
i bezpiecznej eksploatacji
EKP1 x
SEKP11 Charakteryzuje funkcje paliwa w urządzeniach do spa-
lania paliw EKP2 x
SEKP12 Wymienia i charakteryzuje klasyfikacje i specyfikacje
paliw okrętowych, wskazuje źródła (przyczyny) two-
rzenia klasyfikacji
EKP2 x
SEKP13
Charakteryzuje właściwości fizyczne i chemiczne pa-
liw okrętowych, zanieczyszczenia (wg specyfikacji
paliw okrętowych ISO 8217), definiuje i określa jed-
nostki wielkości fizycznych, charakteryzuje metody
oznaczania
EKP2 x
SEKP14
Charakteryzuje surowce wyjściowe, półprodukty
i metody komponowania paliw okrętowych, składniki
dodatkowe i ich funkcje
EKP2 x
SEKP15 Charakteryzuje rodzaje i źródła zanieczyszczeń paliw
okrętowych, ich wpływ na eksploatację urządzeń
i siłowni okrętowej oraz metody oczyszczania
EKP2 x
SEKP16 Charakteryzuje podstawowe analizy laboratoryjne
paliw okrętowych, potrafi prawidłowo zinterpretować
wyniki i podjąć bezpieczne decyzje eksploatacyjne
EKP2 x
SEKP17
Charakteryzuje wpływ własności fizycznych, che-
micznych i zanieczyszczeń paliw na eksploatację si-
łowni okrętowej, eksploatacyjne możliwości redukcji
negatywnych skutków niskiej jakości paliw
EKP2 x
SEKP18 Zna zasady bezpiecznej pracy z paliwami w siłowni,
pobieranie, mieszanie, przechowywanie, obróbka
i zasilanie silnika
EKP2 x
SEKP19 Zna zasady bezpiecznej pracy z produktami ropopo-
chodnymi
EKP
1,2 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: I
A SEKP2,5,6,13 Gęstość:
a) definicja gęstości; 15
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 203
b) zależność gęstości produktów naftowych od temperatury i
ciśnienia;
c) wykorzystanie znajomości gęstości produktów naftowych
w praktyce statkowej
SEKP2,5,6,13
Lepkość: lepkość jako miara tarcia wewnętrznego w płynach,
ogólne definicje lepkości dynamicznej i kinematycznej, jednostki
w układzie SI, cgs oraz najczęściej spotykane jednostki lepkości
umownej i względnej, sposoby na przeliczenia lepkości wyrażo-
nej w różnych jednostkach w tej samej temperaturze:
a) pojęcie lepkości nominalnej paliw i wynikająca z tego klasyfi-
kacja lepkościowa paliw;
b) zależność lepkości produktów naftowych od temperatury;
c) lepkość mieszanin paliw, cel mieszania paliw, wykres miesza-
nia paliw;
d) znaczenie lepkości dla: smarowania łożysk ślizgowych, opo-
rów przepływu paliwa w rurociągach, sedymentacji grawita-
cyjnej, skuteczności działania wirówek oraz rozpylania paliwa
w komorze spalania silnika wysokoprężnego
SEKP1,2,6 Tarcie i smarowanie
SEKP3,5,6,7 Klasyfikacje lepkościowe olejów smarowych
SEKP10 Funkcje oleju smarowego w silniku spalinowym oraz możliwości
ich wypełniania przez oleje
SEKP4 Wytwarzanie olejów smarowych
SEKP7,10 Silnikowy olej smarowy w eksploatacji – zanieczyszczenia eks-
ploatacyjne oleju silnikowego
SEKP4,8 Klasyfikacje jakościowe olejów smarowych
SEKP3, Smary plastyczne
SEKP
11,14,17,18
Wpływ sposobu wytwarzania paliw dla silników wysokopręż-
nych na ich najważniejsze własności użytkowe
SEKP15 Zanieczyszczenia paliw okrętowych i inne istotne parametry opi-
sujące własności paliw
SEKP9,12,13,16,18 Klasyfikacja paliw i normy jakościowe – badania jakości paliw
SEKP19 Bezpieczeństwo pracy z produktami ropopochodnymi
Razem: 15
Razem w semestrze: 15
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 15
1 Praca własna studenta 5
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami
Łącznie 20
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 204
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Praca pisemna w postaci testu wyboru
EKP1
Nie zna podstawowych wielkości
fizykochemicznych paliw i środ-
ków smarowych wpływających
na bezpieczeństwo człowieka
i statku
Charakteryzuje podsta-
wowe wielkości fizyko-
chemiczne wpływające
na bezpieczeństwo
człowieka i statku
Charakteryzuje specyfi-
kacje środków smaro-
wych wskazując na
parametry dotyczące
bezpieczeństwa czło-
wieka i statku
Charakteryzuje procedu-
ry bezpiecznego użytko-
wania środków smaro-
wych i paliw: pobierania,
magazynowania i dystry-
bucji
EKP2
Nie zna funkcji paliw i środków
smarowych lub nie zna głównych
parametrów fizykochemicznych
paliw i środków smarowych
decydujących o możliwości
wypełnienia tych funkcji
Zna eksploatacyjne
procedury obsługi insta-
lacji paliw i środków
smarowych w siłowni
okrętowej
Interpretuje podstawowe
parametry analiz labora-
toryjnych i wskazuje
prawidłowe decyzje
eksploatacyjne
Charakteryzuje metody
wytwarzania środków
smarowych i paliw oraz
ich wpływ na własności
użytkowe
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik, ekran i komputer Typowe dla prezentacji multimedialnych
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Urbański P.: Paliwa i smary. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni, 1999.
2. Czarny R.: Smary plastyczne. WNT, Warszawa 2004.
3. Podniało A.: Paliwa oleje i smary w ekologicznej eksploatacji. WNT, Warszawa 2002.
Literatura uzupełniająca
1. Dudek A.: Oleje smarowe Rafinerii Gdańskiej. Met-Press, Gdańsk 1997.
2. Zwierzycki W.: Paliwa silnikowe i oleje opałowe. Rafineria Nafty Glimar SA, 1997.
3. Zwierzycki W.: Paliwa, oleje, motoryzacyjne płyny eksploatacyjne. Rafineria Nafty Glimar SA,
1998.
4. Zwierzycki W.: Oleje smarowe: dobór i użytkowanie. Rafineria Nafty Glimar SA, 1998.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Grzegorz Kidacki g.kidacki@am.szczecin.pl IESO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Robert Jasiewicz r.jasiewicz@am.szczecin.pl IESO
dr inż. Włodzimierz Kamiński w.kaminski@am.szczecin.pl IESO
mgr inż. Paweł Krause p.krause@am.szczecin.pl IESO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 205
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 35 Przedmiot: Bezpieczna eksploatacja elektrycznych urządzeń okrętowych*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: VI
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VI 15 1 1 15 15 2
Razem w czasie studiów 15 15 2
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Podstawy elektrotechniki i elektroniki
2. Maszyny elektryczne i napędy elektryczne
3. Metrologia i systemy pomiarowe
4. Elektrotechnika okrętowa
Cele przedmiotu:
1. Celem przedmiotu jest przygotowanie przyszłego absolwenta do wykonywania czynności zwią-
zanych z bezpieczną eksploatacją elektrycznych urządzeń okrętowych (poziom operacyjny
STCW) i nadzoru nad bezpieczną eksploatacją elektrycznych urządzeń okrętowych (poziom
zarządzania STCW)
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1
Potrafi planować, organizować i nadzorować
konserwację i naprawy urządzeń elektrycz-
nych
K_W04, K_W06, K_W09, K_U01, K_U06,
K_U07, K_U08, K_U09, K_U10, K_U11,
K_U12, K_U13, K_U14, K_U18, K_K04,
K_K07, K_K10
EKP2
Stosuje przepisy z zakresu bezpieczeństwa
i higieny pracy, podczas eksploatacji elek-
trycznych urządzeń okrętowych
K_W04, K_W08, K_U09, K_K02, K_K03,
K_K04, K_K07, K_K08
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VI:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Potrafi wymienić i opisać podstawowe przepi-
sy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy EKP2 x x
SEKP2 Umie organizować pracę przy urządzeniach
elektrycznych
EKP
1,2 x
SEKP3 Potrafi wymienić kwalifikacje i obowiązki
pracowników
EKP
1,2 x
SEKP4
Potrafi zapewnić bezpieczeństwo pracy przy
obsłudze, konserwacji, naprawach, remontach
i budowie urządzeń elektrycznych
EKP2 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 206
SEKP5
Potrafi uruchamiać i zatrzymywać, testować
i konserwować urządzenia elektryczne i ich
układy sterowania
EKP1 x
SEKP6
Potrafi poszukać uszkodzenia układów elek-
trycznych z wykorzystaniem schematów elek-
trycznych
EKP1 x
SEKP7
Potrafi lokalizować i usuwać niskie stany izo-
lacji obwodów oświetleniowych, siłowych
i układów sterowania EKP1 x
SEKP8 Potrafi ładować, testować i konserwować bate-
rie akumulatorów kwasowych i zasadowych
EKP
1,2 x
SEKP9
Potrafi scharakteryzować informatyczne sys-
temy zarządzania przeglądami, remontami
i częściami zamiennymi urządzeń elektrycz-
nych i automatyki
EKP1 x
SEKP
10
Potrafi wymienić minimalne wyposażenie
warsztatowe i narzędzia do obsługi, konserwa-
cji i remontów urządzeń elektrycznych i elek-
tronicznych
EKP1 x x
SEKP
11
Potrafi organizować remonty planowe i awa-
ryjne
EKP
1,2 x
SEKP
12
Potrafi wymienić i opisać wyposażenie tech-
niczne maszyn, narzędzi i urządzeń chroniące
obsługę przed urazami
EKP2 x
SEKP
13 Właściwie interpretuje zapisy kodu ISM
EKP
1,2 x
SEKP
14
Potrafi opisać zasady bezpiecznej pracy
w strefie działania mikrofal na statku EKP2 x
SEKP
15
Potrafi wykonać przeglądy, konserwacje i na-
prawę silników i prądnic elektrycznych prądu
stałego i przemiennego
EKP1 x x
SEKP16 Potrafi sprzęgać silniki elektryczne z pompa-
mi, wentylatorami, centrować wały maszyn EKP2 x x
SEKP17 Potrafi testować i kalibrować różnego typu
czujniki i przetworniki pomiarowe EKP1 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VI
A
SEKP1
1. Podstawowe przepisy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Obo-
wiązki zakładu pracy. Obowiązki pracowników. Sprzęt ochronny
i przeciwpożarowy
15
SEKP
2,3
2. Organizacja pracy przy urządzeniach elektrycznych. Kwalifikacje
i obowiązki pracowników
SEKP4 3. Bezpieczeństwo pracy przy obsłudze, konserwacji, naprawach, remon-
tach i budowie urządzeń elektrycznych
SEKP5 4. Uruchamianie i zatrzymywanie, testowanie i konserwacja urządzeń
elektrycznych i ich układów sterowania
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 207
SEKP6
5. Poszukiwanie uszkodzeń układów elektrycznych z wykorzystaniem
schematów elektrycznych, rodzaje schematów elektrycznych i elek-
tronicznych, symbole stosowane na schematach, czytanie schematów
SEKP
7,8
6. Sposoby lokalizacji i usuwania niskich stanów izolacji obwodów
oświetleniowych, siłowych i układów sterowania (dopuszczalne war-
tości rezystancji izolacji), ładowanie, testowanie i konserwacja baterii
akumulatorów kwasowych i zasadowych, dokumentacja
SEKP9 7. Informatyczne systemy zarządzania przeglądami, remontami i czę-
ściami zamiennymi urządzeń elektrycznych i automatyki
SEKP10
8. Minimalne wyposażenie warsztatowe i narzędzia do obsługi, konser-
wacji i remontów urządzeń elektrycznych i elektronicznych, umiejęt-
ność ich obsługi, kontrola układów automatyki i sygnalizacji przed
wyjściem statku w morze i przed wejściem do portu, kontrola i przy-
gotowanie urządzeń przeładunkowych na drobnicowcach, kontene-
rowcach, rorowcach, masowcach, zbiornikowcach, okresowa kontrola
i dokumentowanie sprawności systemów wykrywania pożaru, alar-
mów zęzowych, agregatu awaryjnego, pompy i sprężarki powietrza
awaryjnej, telefonów, alarmu „człowiek w chłodni”, sygnalizacji szpi-
talnej, dzwonków i syren alarmowych, separatora zęzowego oraz elek-
trycznych systemów hotelowych. Metody ochrony katodowej kadłuba
statku. Elementy i układy iskrobezpieczne
SEKP
11,12
9. Organizacja remontów planowych i awaryjnych, wymiana sieci ka-
blowej, osprzętu i urządzeń elektrycznych, ogólne informacje o insty-
tucjach klasyfikacyjnych: cel i sposób działania (na podstawie działal-
ności instytucji klasyfikacyjnych), zasady działalności nadzorczej in-
stytucji klasyfikacyjnych, zasady dokonywania zmian w wyposażeniu
elektrycznym, wymagania i uprawnienia urzędów morskich, rodzaje
przeglądów klasyfikacyjnych oraz niezbędne dokumenty
SEKP13
10. Kod ISM – jego rola w kształtowaniu bezpiecznego środowiska pracy
i ochronie środowiska naturalnego, podstawowe wymogi i warunki
BHP, jakim powinny odpowiadać stanowiska robocze, pomieszczenia
i przejścia na statku, bezpieczeństwo prac w zbiornikach, koferdamach
i innych przestrzeniach zamkniętych, oświetlenie stanowisk pracy
i pomieszczeń bytowych na statku, lampy przenośne i ręczne o napę-
dzie pneumatycznym. Podstawowe wymagania Konwencji SOLAS 74
dotyczące wyposażenia elektrycznego i automatyki
SEKP
1,2,4
11. Warunki bezpieczeństwa podczas obsługi, konserwacji i naprawy
urządzeń elektrycznych, organizacja prac i zabezpieczenie stanowiska
roboczego przy naprawach urządzeń elektrycznych, wymagania BHP
w transporcie, ochrona przeciwporażeniowa w urządzeniach elek-
trycznych o napięciu do 1 kV, warunki środowiska pracy sprzyjające
porażeniu prądem elektrycznym, ochrony podstawowe i dodatkowe,
sprzęt ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym, budowa i za-
sada działania urządzeń kontroli stanu izolacji, wymagania dotyczące
okresowych badań sprzętu. Powstawanie efektu stroboskopowego
i zagrożenia z nim związane. Metody ochrony urządzeń elektrycznych
i elektronicznych przed narażeniami w środowisku morskim
SEKP
1,8
12. Pierwsza pomoc porażonym prądem, uwalnianie spod napięcia, elek-
tryczność statyczna, zagrożenia związane z akumulatorami, bezpie-
czeństwo przy pracach z ługiem, kwasami, i podczas ładowania aku-
mulatorów, wymagania dotyczące pomieszczeń akumulatorów i ich
wyposażenia w sprzęt ochrony osobistej
SEKP12 13. Wyposażenie techniczne maszyn, narzędzi i urządzeń chroniące ob-
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 208
sługę przed urazami
SEKP
1,4
14. Znajomość instrukcji obsługi i eksploatacji urządzeń instalacji elek-
trycznych na statku ze szczególnym uwzględnieniem spraw dotyczą-
cych BHP podczas eksploatacji, przeglądów i napraw
SEKP14
15. Zasady bezpiecznej pracy w strefie działania mikrofal na statku, atesty
kontrolne pól mikrofalowych, oznaczenie stref ich działania, określa-
nie czasu bezpiecznego przebywania w strefie ich działania, ochrona
ogólna i osobista, choroby związane z działaniem mikrofal na orga-
nizm ludzki
Razem: 15
L
SEKP
15,16
16. Przeglądy, konserwacja i naprawy silników i prądnic elektrycznych
prądu stałego i przemiennego (typowe uszkodzenia). Połączenia we-
wnętrzne tablic rozdzielczych z aparaturą elektryczną. Sprzęganie sil-
ników elektrycznych z pompami, wentylatorami, centrowanie wałów
maszyn. Budowa gniazd stosowanych do podłączania kontenerów. Po-
szukiwanie uszkodzeń układów elektrycznych z wykorzystaniem
schematów elektrycznych, rodzaje schematów elektrycznych i elek-
tronicznych, symbole stosowane na schematach, czytanie schematów
i tabliczek znamionowych maszyn
15
SEKP17
17. Testowanie i kalibracja różnego typu czujników i przetworników po-
miarowych oraz przyrządów pomiarowych (dokumentacja przeprowa-
dzonych prób), budowa i obsługa przenośnej aparatury pomiarowej
stosowanej na statku: mierniki uniwersalne, omomierze, megaomo-
mierze, cęgi Dietza, oscyloskopy, kalibratory przetworników ciśnienia
i temperatury, mierniki kolejności faz, areometry, mierniki stanu ło-
żysk tocznych
SEKP
1,4,10
18. Zagrożenia środowiskowe oraz praca urządzeń elektrycznych na
zbiornikowcach, niebezpieczeństwo wyładowań atmosferycznych i
ochrona odgromowa, podstawowe wymagania Konwencji SOLAS do-
tyczące wyposażenia elektrycznego i automatyki
Razem: 15
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 3
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 35
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny
Zaliczenie pisemne bądź ustne
EKP1
Nie potrafi planować,
organizować i nadzoro-
wać konserwację
i naprawy urządzeń
Ma podstawowe wiado-
mości na temat plano-
wania, organizacji,
konserwacji i napraw
Ma podstawowe wiado-
mości na temat planowa-
nia, organizacji, konser-
wacji i napraw urządzeń
Ma szeroką wiedzę na temat
planowania, organizacji, kon-
serwacji i napraw urządzeń
elektrycznych. Potrafi szczegó-
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 209
elektrycznych. Nie jest
świadomy niebezpie-
czeństw wynikających z
pracy przy urządzeniach
elektrycznych
urządzeń elektrycznych.
W sposób ogólny potrafi
wskazać na zagrożenia
występujące przy pra-
cach związanych z
urządzeniami elektrycz-
nymi
elektrycznych. Potrafi
szczegółowo opisać po-
szczególne etapy plano-
wanych prac i jest świa-
domy źródeł zagrożeń
wynikających z pracy przy
urządzeniach elektrycz-
nych
łowo opisać poszczególne etapy
planowanych prac a także biegle
orientuje się we wszystkich
aspektach technicznych
i pozatechnicznych związanych
z bezpieczną eksploatacją urzą-
dzeń elektrycznych
EKP2
Nie zna i nie potrafi
stosować przepisów
z zakresu bezpieczeń-
stwa i higieny pracy
podczas eksploatacji
elektrycznych urządzeń
okrętowych
Zna w stopniu ogólnym
przepisy z zakresu bez-
pieczeństwa i higieny
pracy podczas eksplo-
atacji elektrycznych urządzeń okrętowych
Zna szczegółowo przepisy
z zakresu bezpieczeństwa
i higieny pracy podczas
eksploatacji elektrycznych
urządzeń okrętowych.
Potrafi odnieść zapisy do
konkretnych przykładów praktycznych
Biegle zna przepisy z zakresu
bezpieczeństwa i higieny pracy
podczas eksploatacji elektrycz-
nych urządzeń okrętowych.
Potrafi podać przykłady prak-
tyczne stosowania przepisów
dotyczących bezpiecznej eksplo-
atacji urządzeń elektrycznych.
Umie zapewnić bezpieczeństwo
w czasie prowadzenia prac przy
urządzeniach elektrycznych
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych
Sprzęt laboratoryjny Laboratoryjne stanowiska badawcze. Mierniki analogowe i cyfrowe
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Gnat K., Sojka J., Hrynkiewicz J.: Elektrotechnika okrętowa. WSM, 1991.
2. Łączyński H.: Bezpieczna praca elektryka i elektronika na statku. WAMG, 1997.
3. Wyszkowski J.: Elektrotechnika okrętowa. Czytanie schematów. FRAM, 2004.
4. Bezpieczeństwo i ochrona człowieka w środowisku pracy. Prawna ochrona pracy. CIOP – PIB,
Warszawa 2008.
5. Ługowski G.: Wytyczne opracowania szczegółowych instrukcji eksploatacji urządzeń elektroener-
getycznych oraz obiektów elektroenergetycznych. COSIW SEP, Warszawa 2000.
Literatura uzupełniająca
1. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17 września 1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higie-
ny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych [Dz.U.99.80.912].
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
mgr inż. Ryszard Żłudziewicz r.zeludziewicz@am.szczecin.pl IEiAO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 210
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 36 Przedmiot: Systemy okrętowe łączności i nawigacyjne*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III–IV Semestry:
VI
VIII
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VI 15 2 2 30 30 4
VIII 12 1 1 12 12 2
Razem w czasie studiów 42 42 6
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Zakres szkoły średniej, elementy nawigacji, podstaw elektroniki, fizyki, matematyki i automatyki
Cele przedmiotu:
1. Przygotowanie studenta do wykonywania czynności związanych z diagnozowaniem niesprawno-
ści urządzeń i systemów nawigacyjnych, ich obsługą, naprawą i regulacją
2. Poznanie podstaw nawigacji morskiej z zakresu kartografii, oznakowania nawigacyjnego, oświe-
tlenia nawigacyjnego oraz zdolności manewrowych statku
3. Poznanie budowy i zasad działania urządzeń nawigacyjnych oraz urządzeń łączności występują-
cych na statku
4. Poprawne lokalizowanie i diagnozowanie awarii urządzeń i systemów nawigacyjnych oraz łącz-
ności statku
5. Uruchamianie, dokonywanie napraw i podstawowej regulacji urządzeń nawigacyjnych i łączno-
ści statku
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1 Objaśnia zasady nawigacji morskiej w zakresie niezbędnym do rozumienia
pracy urządzeń i systemów nawigacyjnych oraz urządzeń łączności statku K_W02
EKP2 Opisuje budowę i działanie urządzeń i systemów nawigacyjnych oraz łączno-
ści statku K_W04, K_U09
EKP3 Lokalizuje i opisuje niesprawności sprzętu nawigacyjnego i łączności statku K_W05, K_U09
EKP4 Obsługuje, naprawia i reguluje urządzenia nawigacyjne i łączności statku K_U09, K_U18
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach VI i VIII:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Tłumaczy podstawy nawigacji morskiej z za-
kresu kartografii, oznakowania nawigacyjnego,
oświetlenia nawigacyjnego oraz zdolności ma-
newrowych statku
EKP1 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 211
SEKP2
Formułuje zasady pomiaru prędkości; budowę
i zasadę działania logów mechanicznych, ci-
śnieniowych, elektromagnetycznych, dopple-
rowskich, specjalnych; błędy logów oraz meto-
dy kalibracji; podstawy teoretyczne dotyczące
rozchodzenia się fal hydroakustycznych w śro-
dowisku wodnym
EKP2 x x
SEKP3
Objaśnia budowę i zasadę działania żyrokom-
pasów i ich repetytorów; definiuje błędy żyro-
kompasów i sposoby ich eliminacji; objaśnia
budowę, zasadę działania żyroskopów optycz-
nych; wskazuje zastosowania żyroskopów
optycznych w systemach nawigacyjnych; obja-
śnia budowę i zastosowanie kompasów elek-
tronicznych typu Fluxgate
EKP2 x x
SEKP4 Opisuje budowę i zasadę działania autopilotów
oraz metody ich regulacji EKP2 x x
SEKP5
Charakteryzuje zasady pomiaru głębokości za
pomocą echosondy; objaśnia budowę i zasady
obsługi echosond nawigacyjnych; wskazuje
błędy pomiaru głębokości, ich źródła, oraz
metody eliminowania
EKP2 x x
SEKP6 Klasyfikuje stery strumieniowe, opisuje ich
budowę oraz sposoby sterowania EKP2 x
SEKP7
Opisuje budowę i zasadę działania układów
stabilizacji biernej i czynnej przechyłów bocz-
nych statku
EKP2 x
SEKP8 Charakteryzuje podstawowe metody wymiany
informacji pomiędzy urządzeniami nawigacyj-
nymi oraz ich rejestracji – protokół NMEA
EKP2 x
SEKP9 Objaśnia budowę i zasadę działania automa-
tycznych nadajników sygnałów mgłowych EKP2 x
SEKP10 Objaśnia budowę i zasadę działania satelitar-
nych systemów nawigacyjnych EKP2 x x
SEKP11 Opisuje budowę i zasadę działania morskich
radarów nawigacyjnych EKP2 x x
SEKP12 Przedstawia teorię propagacji i właściwości fal
elektromagnetycznych EKP2 x
SEKP13 Omawia budowę i zasadę działania systemów
hiperbolicznych i satelitarnych EKP2 x
SEKP14 Charakteryzuje dokładności określania pozycji
w systemach hiperbolicznych i satelitarnych EKP2 x x
SEKP15
Objaśnia zasadę pracy radaru według schematu
blokowego w stopniu pozwalającym na zrozu-
mienie działania jego wszystkich elementów
regulacyjnych i ich wpływu na obraz radarowy
EKP2 x
SEKP16 Wymienia rodzaje anten występujących na
statku i opisuje ich charakterystyki EKP2 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 212
SEKP17 Charakteryzuje podstawowe systemy łączności
wewnętrznej statku EKP2 x
SEKP18 Opisuje budowę układów zasilania i ich wła-
ściwości EKP2 x x
SEKP19 Wskazuje źródła powstawania zakłóceń radio-
elektronicznych EKP2 x
SEKP20 Charakteryzuje podsystemy i urządzenia
GMDSS, rozpoznaje wyposażenie radiowe
statku
EKP2 x x
SEKP21 Posługuje się angielskimi nazwami systemów
i urządzeń radioelektronicznych i łączności
oraz angielskimi nazwami typowych uszkodzeń
EKP3 x
SEKP22
Obsługuje podstawowe typy żyrokompasów
nawigacyjnych, autopilotów, logów i echosond
nawigacyjnych; dokonuje kalibracji żyrokom-
pasu, logu; interpretuje błędy żyrokompasu;
dobiera nastawy regulacyjne autopilota w za-
leżności od warunków nawigacyjnych; dokonu-
je wyboru parametrów pracy echosondy; inter-
pretuje echogramy echosond nawigacyjnych
EKP4 x
SEKP23
Obsługuje odbiorniki elektronicznych syste-
mów pozycjonowania; dokonuje podstawowej
regulacji radaru
EKP
3,4 x
SEKP24 Potrafi określić pozycję za pomocą systemów
radionawigacyjnych i oszacować jej dokład-
ność
EKP4 x
SEKP25 Włącza i reguluje radar, diagnozuje stan radaru
korzystając z dokumentacji urządzenia, określa
pozycje statku za pomocą radaru
EKP
3,4 x
SEKP26
Ocenia sytuację kolizyjną, poprawnie eksplo-
atuje systemy łączności wewnętrznej statku
i lokalizuje typowe uszkodzenia
EKP
3,4 x
SEKP27 Dokonuje oceny i naprawy systemu antenowe-
go
EKP
3,4 x
SEKP28 Dokonuje sprawdzenia urządzeń zasilających EKP4 x
SEKP29 Lokalizuje i eliminuje zakłócenia radioelek-
tryczne na statku
EKP
3,4 x
SEKP30 Testuje urządzenia łączności, wykonuje auto-
matyczne alarmy EKP4 x
SEKP31 Opisuje niesprawności i uszkodzenia urządzeń
w języku angielskim EKP3 x
SEKP32 Przeprowadza diagnostykę pracy radaru oraz
wstępnie lokalizuje uszkodzenie EKP2 x x
SEKP33 Obsługuje odbiorniki satelitarnych i hiperbo-
licznych systemów pozycyjnych EKP4 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 213
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VI
A
SEKP1
1. Wybrane zagadnienia z podstaw nawigacji:
Układy odniesienia, współrzędne geograficzne.
Określanie kierunków na morzu.
Morskie mapy nawigacyjne.
Oświetlenie nawigacyjne statku.
Oznakowanie nawigacyjne
Właściwości manewrowe statku
30
SEKP2 2. Pomiar prędkości
Logi mechaniczne, ciśnieniowe, elektromagnetyczne, dopplerowskie
i specjalne – zasady działania, błędy
SEKP3
3. Podstawy teorii, budowy i zasady działania żyrokompasów Błędy żyrokompasów, sprawdzanie i korekta.
Obsługa żyrokompasu, repetytora żyrokompasu.
Tendencje rozwojowe kompasów i innych urządzeń do określania
kierunku
SEKP4
4. Autopiloty Rodzaje sterowania.
Budowa, zasada działania i obsługi – ustawienia parametrów.
Alarmy autopilota, testowanie
SEKP5 5. Zasada pomiaru głębokości
Echosondy nawigacyjne – typy, zasada działania, obsługa, błędy,
dokładności
SEKP6 6. Stery strumieniowe
Klasyfikacja, budowa i sterowaniem sterem strumieniowym.
Efektywność sterowania
SEKP7 7. Układy stabilizacji biernej i czynnej przechyłów bocznych statku
SEKP8 8. Elektryczne telegrafy okrętowe i rejestratory manewrów
Cyfrowe oraz analogowe metody rejestracji danych z urządzeń na-
wigacyjnych
SEKP9 9. Automatyczne nadajniki sygnałów mgłowych
SEKP10 10. Budowa i zasada działania satelitarnych systemów nawigacyj-
nych na przykładzie GPS
SEKP11 11. Budowa i zasada działania morskiego radaru nawigacyjnego
Razem: 30
L
SEKP5 12. Budowa i zasady eksploatacji echosond nawigacyjnych różnych ty-
pów
30
SEKP5 13. Interpretacja echogramów echosondy nawigacyjnej
SEKP2 14. Budowa i obsługa logów elektromagnetycznych
SEKP2 15. Logi – błędy i ich korekcja
SEKP3,22 16. Budowa, zasada działania i obsługa żyrokompasów morskich
SEKP3,22 17. Podstawowe układy żyrokompasów. Kompasy magnetyczne z in-
dukcyjnymi przekaźnikami kursu
SEKP4,22 18. Charakterystyki i zasady regulacji autopilotów
SEKP4,22 19. Badanie układu automatycznego sterowania
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 214
SEKP
10,12,13
20. Procedura uruchomienia i regulacji podstawowej odbiorników sys-
temów radionawigacyjnych
SEKP
10,14,23,24
21. Radionamierzanie i naziemne elektroniczne systemy pozycjonowa-
nia
SEKP
14,23,30,31
22. Kontrola poprawności pracy odbiorników systemów radionawiga-
cyjnych
SEKP10,24
23. Programowanie parametrów pracy i prowadzenie nawigacji przy
pomocy zintegrowanego zestawu nadawczo-odbiorczego DGNSS/ AIS
SEKP
15,23,25 24. Wpływ elementów regulacyjnych na obraz radarowy
SEKP23,25 25. Parametry techniczno-eksploatacyjne radaru
SEKP25,26 26. Zorientowania i zobrazowania
Razem: 30
Razem w semestrze: 60
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
4 Praca własna studenta 4
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 66
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VIII
A
SEKP
10,14
27. Budowa, zasady działania, dokładność systemów radionawigacyj-
nych: LORAN C, GNSS(GPS, Galileo, GLONASS). System AIS
12
SEKP
11,32
28. Zasada pracy morskiego radaru nawigacyjnego:
– nadajnik, układ antenowy i ich elementy regulacyjne;
– odbiornik, i jego elementy regulacyjne;
– wskaźnik i jego elementy regulacyjne.
Diagnostyka pracy radaru i wstępna lokalizacja uszkodzeń.
Zasady BHP oraz pracy z radarem
SEKP32 29. Zasada działania i możliwości wykorzystania urządzeń ARPA/ ATA.
Testy ARPA, zasady lokalizacji uszkodzeń.
Zintegrowane systemy nawigacyjne
SEKP17 30. Systemy łączności wewnętrznej statku, Zasady eksploatacji.
Konserwacja i lokalizacja uszkodzeń
SEKP
16,27
31. Systemy antenowe urządzeń radiokomunikacyjnych. Rodzaje anten,
doprowadzenie sygnału, konserwacja. Pomiary torów antenowych
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 215
SEKP
18,28
32. Układy zasilające urządzeń radiokomunikacyjnych.
Wymagania. Zasilanie główne, awaryjne rezerwowe.
Konserwacja urządzeń zasilających
SEKP
19,29
33. Zakłócenia radioelektroniczne. Lokalizacja źródeł zakłóceń i ich
eliminacja
SEKP20
34. Systemy: GMDSS, INMARSAT, DSC, NBDP, EPIRB, SART,
NAVTEX, AIS, LRIT. Wymagania funkcjonalne. Podsystemy skła-
dowe. Urządzenia łączności. Funkcje automatycznego alarmowania
SEKP21 35. Terminologia w języku angielskim związana z systemami radioelek-
tronicznymi i systemami łączności na statkach
Razem: 12
L
SEKP
10,14,33
36. Budowa, zasady działania, dokładność systemów radionawigacyj-
nych: LORAN C, GNSS (GPS, Galileo, GLONASS). System AIS
12
SEKP
11,31,32,25
37. Zasada pracy morskiego radaru nawigacyjnego:
– nadajnik, układ antenowy i ich elementy regulacyjne;
– odbiornik, i jego elementy regulacyjne;
– wskaźnik i jego elementy regulacyjne.
Diagnostyka pracy radaru i wstępna lokalizacja uszkodzeń.
Zasady BHP oraz pracy z radarem
SEKP
18,31
38. Systemy łączności wewnętrznej statku, Zasady eksploatacji.
Konserwacja i lokalizacja uszkodzeń
SEKP16 39. Systemy antenowe urządzeń radiokomunikacyjnych. Rodzaje anten,
doprowadzenie sygnału, konserwacja. Pomiary torów antenowych
SEKP
20, 30
40. Systemy: GMDSS, INMARSAT, DSC, NBDP, EPIRB, SART,
NAVTEX, AIS, LRIT. Wymagania funkcjonalne. Podsystemy skła-
dowe. Urządzenia łączności. Funkcje automatycznego alarmowania
Razem: 12
Razem w semestrze: 24
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 24
2 Praca własna studenta 2
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 28
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Zaliczenie pisemne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych, którego podstawą jest
wykonanie sprawozdania z zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie zna podstawowych
zasad nawigacji mor-
skiej
Zna podstawowe zasa-
dy nawigacji morskiej
Zna zasady nawigacji mor-
skiej i umie je wyjaśniać
Umie wyjaśniać i anali-
zować zasady nawigacji
morskiej w różnych sytu-
acjach nawigacyjnych
EKP2 Nie potrafi opisać Potrafi opisać budowę Potrafi opisać budowę Potrafi opisać budowę,
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 216
budowy i zastosowania
urządzeń nawigacyj-
nych oraz urządzeń
łączności na podstawie
schematów blokowych
i ich parametrów
i zastosowanie urzą-
dzeń nawigacyjnych
oraz urządzeń łączno-
ści na podstawie sche-
matów blokowych i ich
parametrów
i zastosowanie urządzeń
nawigacyjnych oraz urzą-
dzeń łączności na podstawie
schematów blokowych i
innych oraz potrafi przed-
stawić procesy fizyczne
zachodzące w urządzeniu
działanie i zastosowanie
poszczególnych ważnych
składników urządzenia
nawigacyjnego oraz
urządzenia łączności i ich
wpływ na dokładność
realizacji procesów
EKP3
Nie zna procedury
testowania sprawności
poszczególnych urzą-
dzeń, nie potrafi ich
przeprowadzić i ocenić
sprawności urządzeń
Zna procedury testo-
wania sprawności
poszczególnych urzą-
dzeń, potrafi je prze-
prowadzić i ocenić
sprawność urządzeń
Potrafi na podstawie obja-
wów niepoprawnej pracy
urządzenia i testów określić
prawdopodobne miejsca
uszkodzenia i zlokalizować
miejsce uszkodzenia
Potrafi na podstawie
objawów niepoprawnej
pracy urządzenia i testów
określić prawdopodobne
miejsca uszkodzenia,
zlokalizować miejsce
uszkodzenia i uszkodzony
element
EKP4
Nie potrafi uruchomić
i obsługiwać urządzeń
nawigacyjnych i łącz-
ności oraz nie zna
funkcji ich elementów
regulacyjnych
Potrafi uruchomić
i obsługiwać urządze-
nia nawigacyjne
i łączności oraz zna
funkcje ich elementów
regulacyjnych
Potrafi uruchomić i obsługi-
wać urządzenia nawigacyjne
i łączności, zna funkcje ich
elementów regulacyjnych.
Potrafi dobierać parametry
regulowane oraz potrafi
dokonywać podstawowe
naprawy przewidziane
w dokumentacji technicznej
Potrafi uruchomić i ob-
sługiwać urządzenia
nawigacyjne i łączności,
zna funkcje ich elemen-
tów regulacyjnych.
Potrafi dobierać parame-
try regulowane oraz
potrafi dokonywać złożo-
ne naprawy
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Sprzęt komputerowy Komputery klasy PC z programami symulacyjnymi
Symulatory ARPA, GMDSS
Urządzenia rzeczywiste
Żyrokompasy, logi, echosondy odbiorniki radiowe, zintegrowany zestaw
nadawczo odbiorczy DGNSS/AIS, radionamierniki, odbiorniki syste-
mów LORAN C, GNSS(GPS, Galileo GLONASS), AIS
Dokumentacja techniczna Dokumentacja techniczna urządzeń i systemów nawigacyjnych
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Felski A.: Pomiar prędkości okrętu. AMW, Gdynia 1998.
2. Gucma M., Montewka J., Zieziula A.: Urządzenia nawigacji technicznej. Fundacja Rozwoju AM
w Szczecinie, 2005.
3. Januszewski J.: Systemy satelitarne GPS, Galileo i inne. PWN, Warszawa 2006.
4. Krajczyński E.: Kompasy żyroskopowe. Wyd. Morskie, Gdańsk 1987.
5. Krajczyński E.: Urządzenia hydroakustyczne w nawigacji. Wyd. Morskie, Gdańsk 1980.
6. Łucznik M., Witkowski J.: Morskie radary nawigacyjne. Wyd. Morskie, Gdańsk 1983.
7. Wawruch R.: ARPA zasada działania i wykorzystanie. WSM, Gdynia 1998.
8. Wyszkowski S.: Autopiloty okrętowe. Wyd. Morskie, Gdańsk 1982.
9. Czjkowski J.: System GMDSS regulaminy, procedury i obsługa. Wyd. Skryba, Gdańsk 2002.
10. Salmonowicz W.: Łączność w niebezpieczeństwie GMDSS. Wyd. Dział Wydawnictw Akademii
Morskiej, Szczecin 2005.
Literatura uzupełniająca
1. Kon W.: Wykorzystanie radaru do zapobiegania zderzeniom. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk
1983.
2. Bem D.J. Teisseyre O.: Okrętowe urządzenia antenowe. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1976.
3. Bieniek J.: Łączność morska – sygnalizacja (zagadnienia wybrane). Wyd. Wyższa Szkoła Mor-
ska, Gdynia 1993.
4. Korcz K.: Przepisy radiokomunikacyjne w morskiej służbie ruchomej. Wyd. Studium Doskonale-
nia Kadr S.C., Gdynia 1995.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 217
5. Standardowe zwroty porozumiewania się na morzu. Wyd. Dział Wydawnictw Wyższej Szkoły
Morskiej, Szczecin 1997.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Stefan Jankowski s.jankowski@am.szczecin.pl ZUN
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Marcin Przywarty m.przywarty@am.szczecin.pl ZUN
mgr inż. Mateusz Bilewski m.bilewski@am.szczecin.pl CIRM
mgr inż. Bartosz Muczyński b.muczynski@am.szczecin.pl CIRM
mgr inż. Ryszard Bober r.bober@am.szczecin.pl ZŁiCM
mgr inż. Jarosław Chomski j.chomski@am.szczecin.pl ZŁiCM
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 218
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 37 Przedmiot: Budowa okrętu i wyposażenie pokładowe*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: VI
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VI 15 2 30 2
Razem w czasie studiów 30 2
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Znajomość zasad mechaniki Newtona
2. Znajomość statyki, dynamiki, kinematyki ciała sztywnego
3. Znajomość zasad rysunku technicznego
Cele przedmiotu:
1. Umiejętność oceny stateczności statku
2. Umiejętność wyznaczenia stanu równowagi okrętu
3. Znajomość wybranych zagadnień teorii okrętu dotyczących oporu i napędu statku
4. Znajomość wyposażenia ratowniczego okrętu
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1 Zna podstawowe zagadnienia z teorii okrętu K_W04
EKP2 Zna metody wyznaczania oporu i doboru napędu statku K_W04
EKP3 Zna wyposażenie ratownicze okrętu K_W04
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VI:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie
z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Zna siły zewnętrzne działające na kadłub EKP1 x
SEKP2
Zna zależności i sposób wyznaczania sta-
teczności momentu prostującego, krzywą
ramion prostujących
EKP1 x
SEKP3
Zna zasady określenia stateczności dyna-
micznej z określeniem kąta przechyłu dy-
namicznego
EKP1 x
SEKP4 Zna kryteria statecznościowe EKP1 x
SEKP5 Umie określić wpływ swobodnych powie-
rzchni cieczy w zbiornikach na stateczność EKP1 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 219
SEKP6 Umie określić warunki równowagi statku
swobodnego i podpartego EKP1 x
SEKP7 Zna metody wyznaczania warunków rów-
nowagi statku z zatopionym przedziałem EKP1 x
SEKP8 Zna problematykę związaną z dynamiką
okrętu EKP1 x
SEKP9 Zna oddziaływanie steru na ruch statku EKP2 x
SEKP10 Zna problematykę określania charaktery-
styk oporowo-napędowych okrętu EKP2 x
SEKP11 Zna klasyfikację i zasadę działania pędni-
ków okrętowych EKP2 x
SEKP12 Zna wymagania i zasady prowadzenia
przeglądów okresowych EKP3 x
SEKP13 Zna wyposażenie ratownicze statku EKP3 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VI
A
SEKP1 1. Siły zewnętrzne działające na statek, pływalność statku. Budowa ka-
dłuba. Wiązania i elementy konstukcyjne kadłuba. Otwory w kadłubie
30
SEKP2 2. Moment wychylający i moment prostujący
SEKP2 3. Stateczność przy dużych kątach przechyłu
SEKP2 4. Krzywe ramion stateczności statycznej, pantokanery
SEKP3 5. Stateczność dynamiczna, określenie kąta przechyłu dynamicznego
SEKP4
SEKP5
6. Kryteria statecznościowe, wpływ swobodnych powierzchni cieczy
w zbiornikach na stateczność
SEKP6 7. Stateczność wzdłużna, przegłębienie
SEKP6 8. Stateczność przy dokowaniu i osadzaniu na mieliźnie
SEKP7 9. Wodoszczelność i strugoszczelność. Niezatapialność. Normy bezpie-
czeństwa statku
SEKP8 10. Dynamika okrętu, opis ruchów statku w warunkach morskich
SEKP8 11. Stabilizacja kołysań
SEKP9 12. Oddziaływanie steru na ruch statku
SEKP12 13. Zakres przeglądów okresowych, dokowanie
SEKP
10,11
14. Teoria okrętu:
a) opory kadłuba,
b) baseny modelowe,
c) pędniki,
d) geometria śruby,
e) geometria płata,
f) charakterystyki dynamiczne skrzydła śruby,
g) charakterystyki eksploatacyjne śruby,
h) stery bierne i aktywne,
i) charakterystyki manewrowe
SEKP13 15. Wyposażenie ratownicze
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 220
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 7
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 39
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Zaliczenie pisemne
EKP1
Nie zna warun-
ków równowagi
statku w stanie
nieuszkodzonym
i uszkodzonym,
nie zna metod
oceny stateczno-
ści statku, nie
zna problematy-
ki dynamiki
okrętu
Umie określać
warunki równo-
wagi statku
w stanie nieusz-
kodzonym.
Zna metody
oceny stateczno-ści statku
Umie określać warunki równo-
wagi statku w stanie nieuszko-
dzonym i uszkodzonym.
Zna metody oceny stateczności
statku, zna metody określania
warunków równowagi statku podpartego
Umie określać warunki równowagi
statku w stanie nieuszkodzonym i
uszkodzonym.
Zna metody oceny stateczności
statku, zna metody określania
warunków równowagi statku pod-
partego.
Zna metody wyznaczania ruchów
statku na fali, zna metody wyzna-
czania charakterystyk oporowo
napędowych kadłuba
EKP2
Nie zna geome-
trii kadłuba, nie
zna wymagań
dotyczących
przeglądów
okresowych
Zna geometrię
kadłuba.
Zna opory ka-
dłuba.
Zna wymagania
dotyczące prze-
glądów okreso-wych
Zna geometrię kadłuba.
Zna opory kadłuba.
Zna wymagania dotyczące
przeglądów okresowych.
Zna podstawowe rodzaje pędni-
ków, geometrię śruby, rodzaje sterów, wyposażenie ratownicze
Zna geometrię kadłuba.
Zna opory kadłuba.
Zna wymagania dotyczące przeglą-
dów okresowych.
Zna podstawowe rodzaje pędników,
geometrię śruby, rodzaje sterów,
wyposażenie ratownicze.
Zna zasadę działania śruby okręto-
wej, pędnika cykloidalnego, pędni-
ka strugo wodnego, koła łopatko-
wego.
Zna zasadę działania steru bierne-
go, zasady prowadzenia badań
modelowych
EKP3
Nie zna wyma-
gań dotyczących
przeglądów
okresowych.
Nie zna wypo-
sażenia ratowni-czego
Zna wymagania
dotyczące prze-
glądów okreso-
wych.
Umie wymienić
wyposażenie ratownicze statku
Zna wymagania dotyczące
przeglądów okresowych.
Zna wyposażenie ratownicze statku
Zna wymagania dotyczące przeglą-
dów okresowych.
Zna procedury prowadzenia prze-
glądów okresowych.
Zna zasadę działania i wyposażenie
ratownicze statku
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
DTK Dokumentacje techniczna kadłuba
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 221
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Dudziak J.: Teoria okrętu. Gdańsk 2008.
2. Kabaciński J.: Stateczność statku. WSM, 1988.
3. Pacześniak J.: Projektowanie okrętów. Cz. 3. Specyficzne cechy różnych odmian morskich stat-
ków handlowych. Gdańsk 1980.
4. Pacześniak J.: Projektowanie okrętów. Cz. 2. Gdańsk 1976.
5. Pacześniak J.: Projektowanie okrętów. Cz. 1. Gdańsk 1977.
6. Szozda Z.: Stateczność statku morskiego. Szczecin 2002.
7. Wełnicki W.: Mechanika ruchu okrętu. Skrypt PG, Gdańsk 1989.
8. Wełnicki W.: Sterowność Okrętu. PWN, Warszawa 1966.
9. Konwencja STCW’95.
10. Konwencja SOLAS.
Literatura uzupełniająca
1. Litwiński Z.: Techniczne zabezpieczenia okrętów. Szczecin 1988.
2. Orszulok W., Wiewiórski S.: Wyposażenie pokładowe statku handlowego.
3. Urbański P.: Siłownie okrętowe.
4. Vademecum nawigatora.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr hab. inż. Tomasz Cepowski, A t.cepowski@am.szczecin.pl ZBISS
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Dorota Łozowicka, A d.lozowicka@am.szczecin.pl ZBISS
dr inż. of. wacht. Paweł Chorab, A p.chorab@am.szczecin.pl ZBISS
dr inż. Zbigniew Szozda, A z.szozda@am.szczecin.pl ZBISS
prof. dr hab. inż. Tadeusz Szelangiewicz, A t.szelangiewicz@am.szczecin.pl ZBISS
mgr inż. kpt.ż.w. January Szafraniak, A j.szafraniak@am.szczecin.pl ZBISS
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 222
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 38 Przedmiot: Chłodnictwo, klimatyzacja i wentylacja*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: VI
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VI 15 1 1 15 15 2
Razem w czasie studiów 15 15 2
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Poznanie teorii procesów zachodzących w okrętowych urządzeniach chłodniczych, klimatyza-
cyjnych i wentylacyjnych
2. Poznanie budowy, zasad eksploatacji i obsługi technicznej okrętowych urządzeń chłodniczych
i klimatyzacyjnych
3. Wykształcenie umiejętności doboru optymalnych nastaw pracy okrętowych urządzeń chłodni-
czych i klimatyzacyjnych
4. Wykształcenie umiejętności przygotowania do pracy, uruchomienia, oceny poprawności pracy
i wyłączenia z ruchu okrętowych urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych
5. Wykształcenie umiejętności czytania i rozumienia schematów okrętowych instalacji chłodni-
czych i klimatyzacyjnych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Identyfikuje i charakteryzuje urządzenia i instalacje oraz wyjaśnia
zachodzące w nich procesy termodynamiczne i ich wpływ na
osiągnięcie oczekiwanych efektów pracy instalacji
K_W03, K_W04, K_W08,
K_U07, K_U09, K_U11,
K_U13
EKP2
Przedstawia procesy termodynamiczne na wykresach własności
mediów roboczych oraz wyciąga wnioski eksploatacyjne doty-
czące stanu mediów i procesów oraz sprawności urządzeń
K_W04,K_W08, K_W09,
K_U07, K_U09, K_U11,
K_U13
EKP3
Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identy-
fikuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń
i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw automatyki
oraz typowych niesprawności na parametry pracy instalacji
K_W04, K_W05, K_W08,
K_U07, K_U09, K_U11,
K_U13, K_U15, K_U17,
K_U19, K_U21
EKP4
Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji po-
dejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty eks-
ploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska natu-
ralnego
K_W11, K_U10, K_U14,
K_K05, K_K07
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 223
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VI:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Identyfikuje rodzaj obiegów chłodniczych i ro-
dzaj procesów obróbki powietrza w oparciu
o schematy instalacji i charakteryzuje zainstalo-
wane w nich urządzenia
EKP1 x x
SEKP2
Identyfikuje procesy termodynamiczne odbywa-
jące się w określonych miejscach i urządzeniach
instalacji oraz przedstawia zmiany parametrów
stanu mediów na wykresach
EKP
1,2 x x
SEKP3 Wyciąga wnioski dotyczące wpływu stanu me-
diów na efekty pracy instalacji
EKP
1,2,3 x x
SEKP4 Opisuje zasady poprawnego montażu, demonta-
żu i obsługi bieżącej urządzeń instalacji chłodni-
czej i klimatyzacyjnej
EKP
2,3 x x
SEKP5
Identyfikuje parametry pracy istotne dla okre-
ślonych urządzeń instalacji oraz interpretuje ich
związek ze stanem technicznym urządzeń i in-
stalacji
EKP2 x x
SEKP6 Określa prawidłowe nastawy automatyki steru-
jącej pracą instalacji oraz przewiduje ich wpływ
na efekty pracy instalacji
EKP
2,3 x x
SEKP7
Identyfikuje wpływ decyzji podejmowanych
w trakcie obsługi i nastaw parametrów jak rów-
nież konsekwencje ich zaniechania na stan tech-
niczny i koszty eksploatacji instalacji
EKP
2,3,4 x x
SEKP8
Wykonuje analizę ryzyka związanego z prowa-
dzeniem czynności obsługi technicznej poprzez
identyfikację prawdopodobieństwa wystąpienia,
możliwych konsekwencji i sposobów ogranicze-
nia zdarzeń groźnych dla bezpieczeństwa załogi
i środowiska naturalnego
EKP
2,3,4 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VI
A
SEKP1,2,3 1. Chłodnictwo i jego zastosowanie w okrętownictwie
15
SEKP1,2,3 2. Obiegi chłodnicze i układy chłodnicze stosowane na statkach
morskich
SEKP1,2,3 3. Instalacje pomocnicze
SEKP1,2,3,4 4. Sprężarki i agregaty chłodnicze
SEKP1,2,3,4 5. Aparatura chłodnicza
SEKP3,4,5 6. Współdziałanie sprężarki z innymi urządzeniami układu chłod-
niczego
SEKP3,4,5,6 7. Automatyzacja urządzeń i instalacji chłodniczych
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 224
SEKP1,2,3,4,5,6 8. Bilans cieplny chłodni
SEKP1,2,3,4,5,6 9. Eksploatacja instalacji chłodniczych
SEKP1,2,3 10. Systemy wentylacji i klimatyzacji stosowane na statkach mor-
skich
SEKP1,2,3,4 11. Statki specjalistyczne
SEKP1,2,3,4,5,6 12. Okrętowe instalacje wentylacyjne i zabezpieczenia przeciwpo-
żarowe
SEKP1,2,3,4,5,6 13. Kontenery chłodzone
SEKP7,8 14. Bezpieczeństwo obsługi urządzeń chłodniczych
SEKP7,8 15. Przepisy klasyfikacyjne dotyczące chłodnictwa
Razem: 15
L
SEKP1,2,3 16. Schematy instalacji chłodniczych
15
SEKP3,4,5,6 17. Nastawa automatyki chłodniczej
SEKP1,2,3,4,5,6 18. Budowa i działanie sprężarek i aparatury
SEKP1,2,3,4,5,6 19. Badanie współczynnika przenikania ciepła komory chłodniczej
SEKP7,8 20. Eksploatacja chłodni prowiantowej
SEKP1,2,3,4,5,6 21. Bilans cieplny układu chłodni prowiantowej i zamrażarki
SEKP1,2,3 22. Badanie centrali klimatyzacyjnej
Razem: 15
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 30
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 65
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne (bądź ustne) oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie jest w stanie określić
rodzaju instalacji i scha-
rakteryzować znajdują-cych się w niej urządzeń
Jest w stanie określić
rodzaj instalacji
i scharakteryzować naj-
ważniejsze urządzenia i ich rolę
Potrafi prawidłowo okre-
ślić rodzaj instalacji
i scharakteryzować
wszystkie urządzenia oraz
zdefiniować ich zadania
oraz określić zakres auto-
matycznej regulacji para-metrów pracy
Potrafi prawidłowo określić
rodzaj instalacji i scharaktery-
zować wszystkie urządzenia
oraz zdefiniować ich zadania
oraz określić zakres automa-
tycznej regulacji parametrów
pracy jak również oszacować
ich dobór i wskazać rozwiąza-nia alternatywne
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 225
EKP2
Nie jest w stanie przed-
stawić procesów termo-
dynamicznych na wykre-
sach własności mediów
roboczych
Przedstawia procesy
termodynamiczne na
wykresach własności
mediów roboczych, wy-
ciąga wnioski eksploata-
cyjne dotyczące stanu mediów i procesów
Przedstawia procesy ter-
modynamiczne na wykre-
sach własności mediów
roboczych, wyciąga wnio-
ski eksploatacyjne doty-
czące stanu mediów i
procesów oraz sprawności urządzeń
Przedstawia procesy termody-
namiczne na wykresach wła-
sności mediów roboczych,
wyciąga wnioski eksploatacyj-
ne dotyczące stanu mediów i
procesów oraz sprawności
urządzeń. Potrafi analizować
zależności analityczne opisu-
jące procesy termodynamiczne
EKP3
Nie potrafi opisać zasad
poprawnej obsługi tech-
nicznej instalacji ani
zidentyfikować parame-
trów potrzebnych do
oceny stanu technicznego urządzeń
Opisuje zasady poprawnej
obsługi technicznej insta-
lacji, identyfikuje para-
metry potrzebne do oceny
stanu technicznego urzą-
dzeń i potrafi je zinterpre-tować
Opisuje zasady poprawnej
obsługi technicznej insta-
lacji, identyfikuje parame-
try potrzebne do oceny
stanu technicznego urzą-
dzeń i potrafi je zinterpre-
tować, przewiduje wpływ
nastaw automatyki na
parametry pracy instalacji
Opisuje zasady poprawnej
obsługi technicznej instalacji,
identyfikuje parametry po-
trzebne do oceny stanu tech-
nicznego urządzeń i potrafi je
zinterpretować, przewiduje
wpływ nastaw automatyki na
parametry pracy instalacji oraz
wskazuje wpływ typowych
niesprawności na parametry pracy instalacji
EKP4
Nie potrafi wskazać
wpływu decyzji podej-
mowanych w trakcie
obsługi na stan technicz-
ny i koszty eksploatacyj-
ne statku, bezpieczeństwo
załogi i stan środowiska naturalnego
Potrafi wskazać
i wyjaśnić zależności
między decyzjami podej-
mowanymi w trakcie
obsługi a stanem tech-
nicznym i kosztami eks-
ploatacyjnymi statku,
bezpieczeństwem załogi i
stanem środowiska natu-
ralnego
Wykazuje odpowiedzial-
ność i zrozumienie wpły-
wu decyzji podejmowa-
nych w trakcie obsługi na
stan techniczny i koszty
eksploatacyjne statku,
bezpieczeństwo załogi i
stan środowiska natural-nego
Wykazuje odpowiedzialność
i zrozumienie wpływu decyzji
podejmowanych w trakcie
obsługi na stan techniczny i
koszty eksploatacyjne statku,
bezpieczeństwo załogi i stan
środowiska naturalnego. Potra-
fi wskazać i uzasadnić typowe
zagrożenia i przeprowadzić
analizę ryzyka i wskazać
sposoby jego ograniczenia
podczas wykonywania czyn-ności obsługi instalacji
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik
multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń i aparatury
Schematy Dokumentacja rzeczywistych instalacji chłodniczych stosowanych na statkach
Stanowiska
nastaw automatyki
Dwa stanowiska: do kontroli i ustawiania presostatów oraz do kontroli i ustawia-
nia TZR
Urządzenia Typowe elementy instalacji: aparatura i sprężarki
Chłodnia
prowiantowa
Instalacja dwukomorowej chłodni prowiantowej wyposażona w komputerowy
monitoring parametrów pracy z możliwością określenia bilansu
Zamrażarka
dwustopniowa
Instalacja dwustopniowa z ekonomizerem wyposażona pod kątem monitoringu
parametrów pracy i wykonania bilansu cieplnego
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 226
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Bohdal T. Charun H. Czapp M.: Urządzenia chłodnicze sprężarkowe parowe. WNT, Warszawa
2003.
2. Bonca Z. i inni: Czynniki chłodnicze i nośniki ciepła. IPPU Masta, Gdańsk 1997.
3. Bonca Z., Depta A.: Wentylacja i klimatyzacja okrętowa. Gdynia 1999.
4. Fodemski T.: Domowe i handlowe urządzenia chłodnicze. Poradnik. WNT, Warszawa 2000.
5. Jones W.P.: Klimatyzacja. Arkady, 1981.
6. Piotrowski I.: Okrętowe urządzenia chłodnicze. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej
w Gdyni. Gdynia 1994.
7. Płaska Z., Sobecki M.: Wybrane zagadnienia z chłodnictwa i klimatyzacji – zbiór zadań. WSM,
Szczecin 1980.
8. Recknagel H. i inni: Poradnik. Ogrzewanie i klimatyzacja. EWFE, Gdańsk 1994.
9. Starowicz Z.: Poradnik montera chłodniczego. WNT, Warszawa 1976.
10. Szolc Z.: Chłodnictwo. WSiP, Warszawa 1980.
11. Ulrich H.: Technika chłodnicza. Poradnik. Tom 1 i 2. IPPU Masta, Gdańsk 1999.
12. Wasiluk W., Korczak E.: Wentylacja i klimatyzacja na statkach. WM, Gdańsk 1997.
13. Zakrzewski B.: Obliczenia obiegów chłodniczych i klimatyzacyjnych. PS, Szczecin 1991.
Literatura uzupełniająca
1. Materiały firmy Danfoss. Strona www.danfoss.com
2. Materiały firmy ALCO. Strona www.alco.com
3. Materiały firmy Starcool. Strona www.starcool.com
4. Materiały firmy Carrier. Strona www.carrier.com
Prowadzący przedmiot:
Stopień/tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Grzegorz Kidacki, L g.kidacki@am.szczecin.pl IESO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Ewelina Złoczowska, A, L e.zloczowska@am.szczecin.pl IESO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 227
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 39 Przedmiot: Maszyny i urządzenia okrętowe*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: II Semestry: III–IV
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
III 15 2 30 1
IV 15 2E 2 30 30 3
Razem w czasie studiów 60 30 4
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Poznanie teorii procesów zachodzących w okrętowych maszynach i urządzeniach pomocniczych
2. Poznanie budowy, zasad eksploatacji i obsługi technicznej okrętowych maszyn i urządzeń po-
mocniczych
3. Wykształcenie umiejętności przygotowania do pracy, uruchomienia, oceny poprawności pracy
i wyłączenia z ruchu okrętowych maszyn i urządzeń pomocniczych
4. Wykształcenie umiejętności czytania i rozumienia schematów okrętowych instalacji wodnych,
smarowych, paliwowych i hydraulicznych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Identyfikuje i charakteryzuje urządzenia i instalacje oraz wyjaśnia
zachodzące w nich procesy i ich wpływ na osiągnięcie oczekiwa-
nych efektów pracy instalacji
K_W03, K_W04, K_W06,
K_U07, K_U09, K_U13
EKP2 Przedstawia procesy zachodzące w maszynach i urządzeniach na
wykresach oraz wyciąga wnioski eksploatacyjne dotyczące stanu,
procesów oraz sprawności urządzeń
K_W04,K_W06, K_U05,
K_U07, K_U11, K_U13
EKP3
Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identyfi-
kuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń
i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw parametrów
oraz typowych niesprawności na parametry pracy instalacji
K_W04, K_W05, K_W06,
K_U07, K_U09, K_U13,
K_U15
EKP4
Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji po-
dejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty eks-
ploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska natu-
ralnego
K_U08, K_K02
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 228
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach III i IV:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Identyfikuje rodzaj instalacji w oparciu o sche-
maty instalacji i charakteryzuje zainstalowane
w nich urządzenia
EKP1 x x
SEKP2 Identyfikuje procesy odbywające się w określo-
nych maszynach i urządzeniach oraz przedsta-
wia zmiany parametrów na wykresach
EKP
1,2 x x
SEKP3 Wyciąga wnioski dotyczące wpływu stanu ma-
szyn i urządzeń na efekty pracy instalacji
EKP
1,2,3 x x
SEKP4 Opisuje zasady poprawnego montażu, demonta-
żu i obsługi bieżącej maszyn i urządzeń okręto-
wych
EKP3 x x
SEKP5
Identyfikuje parametry pracy istotne dla okre-
ślonych urządzeń instalacji oraz interpretuje ich
związek ze stanem technicznym urządzeń
i instalacji
EKP2 x x
SEKP6 Określa prawidłowe parametry pracy instalacji
oraz przewiduje ich wpływ na efekty pracy in-
stalacji
EKP3 x x
SEKP7
Identyfikuje wpływ decyzji podejmowanych
w trakcie obsługi i nastaw parametrów jak rów-
nież konsekwencje ich zaniechania na stan tech-
niczny i koszty eksploatacji instalacji
EKP
3,4 x x
SEKP8
Wykonuje analizę ryzyka związanego z prowa-
dzeniem czynności obsługi technicznej poprzez
identyfikację prawdopodobieństwa wystąpienia,
możliwych konsekwencji i sposobów ogranicze-
nia zdarzeń groźnych dla bezpieczeństwa załogi
i środowiska naturalnego
EKP
3,4 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: III
A
SEKP1–8 1. Mechanizmy siłowni okrętowych
30
SEKP1–8 2. Urządzenia pokładowe
SEKP1–8 3. Pompy i układy pompowe
SEKP1–8 4. Sprężarki
SEKP1–8 5. Urządzenia do oczyszczania paliw i olejów
SEKP1–8 6. Linie wałów
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 229
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
1 Praca własna studenta 15
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 50
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: IV
A
SEKP1–8 7. Filtry, filtracja i oczyszczanie
30
SEKP1–8 8. Wymienniki ciepła
SEKP1–4,6–8 9. Systemy hydrauliki okrętowej
SEKP1–4,6–8 10. Urządzenia sterowe
SEKP1–4,6–8 11. Śruby nastawne
SEKP1–4,6–8 12. Urządzenia kotwiczne
SEKP1–4,6–8 13. Urządzenia hydrauliczne pokryw lukowych
SEKP1–4,6–8 14. Urządzenia przeładunkowe (w tym na zbiornikowcach typu
VLCC, LNG)
SEKP1–8 15. Stabilizatory przechyłów
SEKP1–8 16. Windy łodziowe
Razem: 30
L
SEKP1–8 17. Współpraca pompy z rurociągiem, wyznaczanie charakterystyk
przepływu, mocy, sprawności
30
SEKP1–8 18. Wyznaczanie charakterystyki kawitacyjnej pompy wirowej
SEKP1–8 19. Wyznaczanie charakterystyk przepływu elementów instalacji
okrętowych
SEKP1–8 20. Badanie sprawności sprężarki tłokowej
SEKP1–8 21. Badanie i kalibracja wiskozymetrów
SEKP1–8 22. Demontaż i montaż bębna wirówki paliwa
SEKP1–8 23. Badanie efektywności wirowania w funkcji parametrów pracy wi-
rówki MAPX i własności paliwa
SEKP1–8 24. Badanie efektywności wirowania w funkcji parametrów pracy wi-
rówki FOPX i własności paliwa
SEKP1–8 25. Bilans wymiennika ciepła
SEKP1–8 26. Charakterystyki eksploatacyjne układu hydrauliki siłowej
SEKP1–8 27. Wpływ parametrów eksploatacyjnych na wydajność wyparowni-
ka podciśnieniowego i zasolenie kondensatu
Razem 30
Razem w semestrze: 60
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 230
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
3 Praca własna studenta 30
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 95
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie jest w stanie
określić rodzaju
instalacji i scharak-
teryzować znajdu-
jących się w niej
urządzeń
Jest w stanie określić
rodzaj instalacji i scha-
rakteryzować najważ-
niejsze urządzenia i ich
rolę
Potrafi prawidłowo określić
rodzaj instalacji i scharakte-
ryzować wszystkie urządze-
nia oraz zdefiniować ich
zadania oraz określić zakres
regulacji parametrów pracy
Potrafi prawidłowo określić rodzaj
instalacji i scharakteryzować
wszystkie urządzenia oraz zdefinio-
wać ich zadania, uruchomić i odsta-
wić urządzenie z eksploatacji oraz
określić zakres regulacji parametrów
pracy jak również oszacować ich
dobór i wskazać rozwiązania alterna-
tywne
EKP2
Nie jest w stanie
przedstawić proce-
sów na wykresach
Przedstawia procesy na
wykresach, wyciąga
wnioski eksploatacyjne
dotyczące maszyn
i urządzeń
Przedstawia procesy na
wykresach własności me-
diów roboczych, wyciąga
wnioski eksploatacyjne
dotyczące stanu i sprawno-
ści maszyn i urządzeń
Przedstawia procesy na wykresach
własności wyciąga wnioski eksplo-
atacyjne dotyczące stanu i sprawno-
ści maszyn i urządzeń, potrafi anali-
zować zależności analityczne opisu-
jące procesy
EKP3
Nie potrafi opisać
zasad poprawnej
obsługi technicznej
instalacji ani ziden-
tyfikować parame-
trów potrzebnych
do oceny stanu
technicznego urzą-
dzeń
Opisuje zasady po-
prawnej obsługi tech-
nicznej instalacji,
identyfikuje parametry
potrzebne do oceny
stanu technicznego
urządzeń i potrafi je
zinterpretować
Opisuje zasady poprawnej
obsługi technicznej instala-
cji, identyfikuje parametry
potrzebne do oceny stanu
technicznego urządzeń
i potrafi je zinterpretować,
przewiduje wpływ nastaw
parametrów na pracę insta-
lacji
Opisuje zasady poprawnej obsługi
technicznej instalacji, identyfikuje
parametry potrzebne do oceny stanu
technicznego urządzeń i potrafi je
zinterpretować, przewiduje wpływ
nastaw parametrów na pracę instala-
cji oraz wskazuje wpływ typowych
niesprawności na parametry pracy
instalacji
EKP4
Nie potrafi wskazać
wpływu decyzji
podejmowanych
w trakcie obsługi na
stan techniczny
i koszty eksploata-
cyjne statku, bez-
pieczeństwo załogi
i stan środowiska
naturalnego
Potrafi wskazać i wyja-
śnić zależności między
decyzjami podejmowa-
nymi w trakcie obsługi
a stanem technicznym
i kosztami eksploata-
cyjnymi statku, bezpie-
czeństwem załogi
i stanem środowiska
naturalnego
Wykazuje odpowiedzialność
i zrozumienie wpływu decy-
zji podejmowanych w trak-
cie obsługi na stan technicz-
ny i koszty eksploatacyjne
statku, bezpieczeństwo
załogi i stan środowiska
naturalnego
Wykazuje odpowiedzialność i zro-
zumienie wpływu decyzji podejmo-
wanych w trakcie obsługi na stan
techniczny i koszty eksploatacyjne
statku, bezpieczeństwo załogi i stan
środowiska naturalnego. Potrafi
wskazać i uzasadnić typowe zagro-
żenia i przeprowadzić analizę ryzyka
i wskazać sposoby jego ograniczenia
podczas wykonywania czynności
obsługi instalacji
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń i aparatury
Schematy Dokumentacja instalacji rzeczywistych stosowanych na statkach
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 231
Stanowisko badania pomp wirowych
Stanowisko wyposażone w: okrętowe pompy wirowe sterowane za pomocą falownika, zawór na tłoczeniu, mierniki ciśnienia i przepływu
Urządzenia Pompy, sprężarki, wirówki, wymienniki ciepła, elementy hydrauliki
Stanowisko wirowania paliw okrętowych
Stanowisko wyposażone w wirówkę FOPX pracującą w systemie ALCAP i wirówkę MAPX
Stanowisko badania wymienników ciepła
Stanowisko wyposażone pod kątem monitoringu parametrów pracy i wykonania bilansu cieplnego wymienników ciepła
Symulatory maszyn, urządzeń i instalacji
Symulacja w czasie rzeczywistym uruchamiania, odstawiania i nadzoro-wania podczas pracy instalacji, maszyn i urządzeń
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Praca zbiorowa: Mały poradnik mechanika. Tom II.
2. Górski Z., Perepeczko A.: Okrętowe maszyny i urządzenia pomocnicze. Tom I i II.
3. Dokumentacja techniczno-ruchowa pomp wirowych i wyporowych.
4. Urbański P.: Siłownie okrętowe.
5. Górski Z., Perepeczko A.: Pompy okrętowe.
6. Górski Z., Perepeczko A.: Okrętowe sprężarki, dmuchawy i wentylatory.
7. Katalogi producentów, Instrukcje obsługi firm Alfa Laval, Westfalia, H. Cegielski, Aalborg,
Saacke, Towimor, WSK Kraków.
8. Jasiewicz R., Szczepanek M.: Przewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych z pomp okrętowych reali-
zowanych w Zakładzie Maszyn i Urządzeń Okrętowych.
9. Biały W.: Podstawy maszynoznawstwa.
10. Bieniek C.: Wentylatory osiowe.
11. Smotrycki S.: Maszyny i urządzenia pokładowe.
12. Zabłocki M.: Filtry paliwa silników wysokoprężnych.
13. Szydelski Z.: Sprzęgła i przekładnie hydrokinetyczne.
14. Smotrycki S.: Okrętowe mechanizmy pokładowe.
15. Praca zbiorowa: Vademecum hydrauliki. Tom III.
Literatura uzupełniająca
1. Materiały firmy Alfa-Laval, strona www.alfalaval.com
2. Materiały firmy Westfalia, strona www.westfalia-separator.com
3. Materiały firmy Aalborg, strona www.aalborg.com
4. Materiały firmy Saacke, strona www.saacke.de/en
5. Materiały firmy Towimor, strona www.towimor.com.pl
6. Materiały firmy WSK Kraków, strona www. wsk.com.pl
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Robert Jasiewicz r.jasiewicz@am.szczecin.pl IESO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
mgr inż. Paweł Krause p.krause@am.szczecin.pl IESO
dr inż. Marcin Szczepanek m.szczepanek@am.szczecin.pl IESO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 232
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 40 Przedmiot: Ochrona środowiska morskiego*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: VI
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VI 15 1 1 15 15 2
Razem w czasie studiów 15 15 2
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Wykształcenie świadomości ekologicznej oraz odpowiedzialności za stan środowiska morskiego
u studenta jako przyszłego członka załóg statków morskich
2. Zapoznanie ze specyfiką zanieczyszczeń pochodzących ze statków, gospodarką substancjami
szkodliwymi dla środowiska oraz procedurami eksploatacyjnymi zapobiegającymi zanieczysz-czeniom
3. Zapoznanie z budową i zasadami eksploatacji okrętowych urządzeń związanych z ochroną śro-
dowiska morskiego
4. Zapoznanie z zasadami prowadzenia dokumentacji związanej z ochroną środowiska właściwej
dla Działu Maszynowego statku morskiego
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1
Potrafi ocenić zagrożenie dla środowiska morskiego wywołane
eksploatacją obiektów pływających w tym statków oraz zasady
postępowania w myśl przepisów globalnych i lokalnych
K_W04, K_W08, K_U11,
K_U15, K_U19, K_K02
EKP2
Zna procedury postępowania oraz zasady eksploatacji urządzeń
związanych z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub utylizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego
K_W08, K_U19
EKP3 Zna wymagania oraz zasady prowadzenia dokumentacji w Dziale
Maszynowym z zakresu ochrony środowiska morskiego K_U19
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VI:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie
z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Charakteryzuje statek jako obiekt zagrażają-
cy środowisku morskiemu EKP1 x
SEKP2 Wymienia rodzaje zanieczyszczeń oraz ich
typowe ilości EKP1 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 233
SEKP3 Omawia aktualny stan prawny i nadzór nad
stosowaniem postanowień konwencji
EKP
1,2 x
SEKP4
Zna zasady prowadzenia dokumentacji okrę-
towej dotyczącej ochrony środowiska mor-
skiego
EKP
2,3 x
SEKP5
Zna techniczne sposoby zapobiegania zanie-
czyszczeniom mórz olejami, metody i urzą-
dzenia do oczyszczania wód zaolejonych
EKP2 x x
SEKP6 Zna klasyfikację substancji szkodliwych
innych niż oleje oraz warunki ich usuwania
EKP
1,2 x x
SEKP7 Zna warunki usuwania ścieków oraz śmieci,
sposoby ich utylizacji lub gromadzenia
EKP
1,2 x x
SEKP8
Zna warunki zapobiegania zanieczyszczeniu
atmosfery toksycznymi składnikami spalin
oraz sposoby jego ograniczenia
EKP
1,2 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VI
A
SEKP1,2 1. Charakterystyka statku jako obiektu zagrażającego środowisku mor-
skiemu. Rodzaje zanieczyszczeń oraz ich ilości
15
SEKP3,4 2. Prawna ochrona wód morskich przed zanieczyszczeniami ze statków.
Dokumentacja okrętowa dotycząca ochrony środowiska morskiego
SEKP5 3. Zapobieganie zanieczyszczeniu mórz olejami (załącznik I Konwencji
MARPOL)
SEKP6 4. Zapobieganie zanieczyszczeniu szkodliwymi substancjami przewożo-
nymi luzem (załącznik II Konwencji MARPOL)
SEKP7 5. Szkodliwe substancje przewożone w opakowaniach (załącznik III
Konwencji MARPOL)
SEKP7 6. Zapobieganie zanieczyszczeniu morza ściekami (załącznik IV Kon-
wencji MARPOL)
SEKP8 7. Zapobieganie zanieczyszczeniu morza śmieciami (załącznik V Kon-
wencji MARPOL)
SEKP8
8. Zapobieganie zanieczyszczaniu atmosfery toksycznymi składnikami
spalin z silników, kotłów i spalarek okrętowych, sposoby ograniczenia
emisji toksycznych składników spalin
SEKP7,8 9. Kierunki rozwojowe metod i urządzeń technicznych w dziedzinie
ochrony środowiska morskiego
Razem: 15
L
SEKP5
10. Instalacje zęzowe: przygotowanie, uruchomienie i nadzór odolejaczy
okrętowych. Obsługa, diagnostyka i remonty okrętowych urządzeń
odolejających
15 SEKP2,7 11. Biologiczno-mechaniczne oczyszczalnie ścieków. Obsługa i diagno-
styka okrętowych oczyszczalni ścieków
SEKP8 12. Katalityczna redukcja szkodliwych związków ze spalin. Obsługa i
diagnostyka instalacji oczyszczania spalin
SEKP6,7 13. Instalacja przeciwporostowa kadłuba – zasady eksploatacji
Razem: 15
Razem w semestrze: 30
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 234
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 20
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 1
Łącznie 51
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Zaliczenie pisemne (bądź ustne) oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie jest w stanie
w sposób prawidłowy
określić wpływu eks-
ploatacji statku na
środowisko morskie,
brak mu wiedzy
z zakresu zasad postę-
powania w myśl przepi-
sów ochrony środowi-ska
Jest w stanie określić
zagrożenie wynikające
z przebiegu eksploatacji
statku na środowisko
naturalne, zna zasady
postępowania w myśl
przepisów ochrony środowiska
Potrafi prawidłowo
wskazać czynniki zagra-
żające środowisku mor-
skiemu w poszczegól-
nych stanach eksploata-
cyjnych statku, potrafi
wybrać odpowiedni dla
stanu eksploatacyjnego
sposób postępowania
z czynnikami zagrażają-
cymi środowisku
Potrafi prawidłowo wskazać
czynniki zagrażające środo-
wisku morskiemu w po-
szczególnych stanach eks-
ploatacyjnych statku oraz
przewidzieć ich wpływ na
zmianę zasad eksploatacji
statku. Potrafi wybrać od-
powiedni dla stanu eksplo-
atacyjnego sposób postępo-
wania oraz wskazać alterna-tywne metody postępowania
EKP2
Nie zna procedur po-
stępowania oraz zasad
eksploatacji urządzeń
związanych z przecho-
wywaniem, przemiesz-
czaniem, usuwaniem
lub utylizacją substancji
szkodliwych dla środo-
wiska morskiego
Zna procedury postę-
powania oraz zasady
eksploatacji urządzeń
związanych z przecho-
wywaniem, przemiesz-
czaniem, usuwaniem
lub utylizacją substancji
szkodliwych dla śro-
dowiska morskiego
Potrafi uzasadnić celo-
wość zastosowania pro-
cedury postępowania
związanej z przechowy-
waniem, przemieszcza-
niem, usuwaniem lub
utylizacją substancji
szkodliwych dla środowi-
ska morskiego oraz zna
zasady eksploatacji okrę-
towych urządzeń ochrony środowiska
Potrafi wskazać najodpo-
wiedniejszą procedurę
postępowania związanej
z przechowywaniem, prze-
mieszczaniem, usuwaniem
lub utylizacją substancji
szkodliwych dla środowiska
morskiego z uwzględ-
nieniem specyfiki wybra-
nych akwenów morskich.
Zna zasady eksploatacji
okrętowych urządzeń
ochrony środowiska oraz
potrafi wskazać ich ograni-czenia
EKP3
Nie zna wymagań oraz
zasad prowadzenia
dokumentacji w Dziale
Maszynowym z zakresu
ochrony środowiska morskiego
Potrafi wymienić wy-
magania oraz zasady
prowadzenia dokumen-
tacji w Dziale Maszy-
nowym z zakresu
ochrony środowiska morskiego
Potrafi prawidłowo opi-
sać wymagania oraz
podać przykłady zapisów
w dokumentacji dla
każdej z operacji ujętych
w dokumentacji Działu
Maszynowego z zakresu
ochrony środowiska morskiego
Potrafi prawidłowo opisać
wymagania oraz podać
przykłady zapisów w doku-
mentacji dla każdej z opera-
cji ujętych w dokumentacji
Działu Maszynowego
z zakresu ochrony środowi-
ska morskiego oraz wskazać
wytyczne postępowania na
wypadek przerwania opera-
cji, uszkodzenia urządzenia
lub innej sytuacji awaryjnej
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 235
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej
DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń
Akty prawne Konwencje międzynarodowe oraz lokalne akty prawne regulujące ochroną
środowiska morskiego
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Lipiński A.: Prawne podstawy ochrony środowiska. Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., Warszawa
2007.
2. Kenig-Witkowska M.: Prawo środowiska Unii Europejskiej. Zagadnienia systemowe. PiE, War-
szawa 2007.
3. Wierzbowski B., Rakoczy B.: Podstawy prawa ochrony środowiska. PiE, Warszawa 2007.
4. Wiewióra A.: Ochrona środowiska morskiego w eksploatacji statków. Notatki z wykładu dla stu-
diów dziennych i zaocznych oraz kursów SDKO w WSM, Szczecin 2003.
Literatura uzupełniająca
1. Ustawa RP z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. 2001 r., Nr 62, poz. 627).
2. Ustawa RP z dnia 16 marca 1995 r. O zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz.U.
z 1995 r., Nr 47, poz. 243, z późn. zm.).
3. Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, 1992 (Dz.U. z 2000 r.,
Nr 28, poz. 346, z późn. zm.).
4. Konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji
(Dz.U. z 1984 r. nr 11, poz. 46, zm. Dz.U. z 1997 r., Nr 47, poz. 300).
5. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie przekazywania informacji o odpadach znajdują-
cych się na statku (Dz.U. z 2003 r., Nr 101, poz. 936).
6. Rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa w sprawie sposobu, zakresu i terminów prze-
prowadzania przeglądów i inspekcji, sposobu potwierdzania oraz wzorów międzynarodowych
świadectw w zakresie ochrony morza przed zanieczyszczaniem przez statki (Dz.U. z 2006 r.,
Nr 49, poz. 357).
7. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie funkcjonowania inspekcji portu (Dz.U.
z 2004 r., Nr 102, poz. 1078).
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Piotr Treichel p.treichel@am.szczecin.pl IESO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Antoni Wiewióra a.wiewiora@am.szczecin.pl IESO
dr inż. Tadeusz Borkowski t.borkowski@am.szczecin.pl IESO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 236
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 41 Przedmiot: Wiedza okrętowa*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I Semestry: I
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
I 15 2 30 2
Razem w czasie studiów 30 2
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1.
Cele przedmiotu:
1. Zapoznanie z:
– wymaganiami stawianymi członkom załogi przez Konwencje STCW 78/95;
– zasadami wachtowej i bezwachtowej obsługi siłowni okrętowych;
– zasadami zachowania podczas alarmów i sytuacji awaryjnych;
– ustawami i konwencjami dotyczącymi bezpiecznej eksploatacji statku;
– zasadami organizacji nadzoru technicznego statku;
– zasadami organizacji i nadzoru kwalifikacji i składu załogi;
– zasadami organizacji i nadzoru bezpieczeństwa żeglugi i ratowania życia na morzu;
– wymaganiami ISO i IMO w zakresie zarządzania jakością, bezpieczną eksploatacją i ochroną
środowiska w gospodarce morskiej;
– wymaganiami ISM Code w zakresie bezpiecznej eksploatacji i ochrony środowiska w gospo-
darce morskiej;
– zasadami prowadzenia bezpiecznej i sprawnej nawigacji we wszystkich fazach eksploatacji
statku;
– wpływem rodzaju żeglugi na sposób eksploatacji statku i siłowni okrętowych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1 Ma elementarną wiedzę w zakresie spektrum dyscyplin inżynierskich powiąza-
nych z mechaniką i budową statków, nawigacją oraz transportem morskim K_W02
EKP2 Ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi obszarami powiązanymi z bu-
dową okrętowych urządzeń pokładowych, budowy okrętu, rodzajami napędów
oraz systemami sterowania statkiem
K_W04
EKP3 Ma wiedzę ogólną niezbędną do rozumienia społecznych i prawnych uwarunko-
wań działalności organizacji morskich i towarzystw klasyfikacyjnych K_W08
EKP4
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł, inte-
grować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować
opinie. Ma umiejętność samokształcenia się. Rozumie potrzebę ciągłego do-
kształcania się – podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych
K_U01,
K_U04,
K_K01
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 237
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze I:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Rozumie rolę IMO oraz instytucji klasyfikacyj-
nych jako źródła przepisów prawnych stanowią-
cych podstawę prawidłowego funkcjonowania
statku i załogi jako jedności
EKP3 x
SEKP2
Ma szczegółową wiedzę związaną z wyposaże-
niem statków z uwzględnieniem ich typów
i warunków eksploatacji
EKP1 x
SEKP3
Ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumie-
nia działań innych członków załogi w różnych
warunkach eksploatacyjnych – żegluga oce-
aniczna, żegluga na akwenach ograniczonych,
w warunkach ograniczonej widzialności oraz
w sytuacjach awaryjnych
EKP2 x
SEKP4
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz
danych oraz innych właściwie dobranych źródeł,
także w języku angielskim lub innym języku
obcym uznawanym za język komunikacji mię-
dzynarodowej w zakresie studiowanego kierun-
ku studiów; potrafi integrować uzyskane infor-
macje, dokonywać ich interpretacji, a także wy-
ciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać
opinie
EKP4 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: I
A
SEKP1,4 1. Działalność IMO i instytucji klasyfikacyjnych
30
SEKP1,4 2. Podział kompetencji członków załogi wymagane przez konwencji
STCW’95
SEKP2 3. Geometria kadłuba – wymiary główne
SEKP2 4. Typy statków – rozplanowanie przestrzenne
SEKP2 5. Ogólna charakterystyka siłowni okrętowych
SEKP2 6. Rodzaje pędników
SEKP2 7. Sposoby sterowania statkiem
SEKP2 8. Pędniki i stery
SEKP2 9. Wyposażenie pokładowe
SEKP2,3 10. Wyposażenie ratownicze
SEKP3
11. Żegluga oceaniczna:
określenie pozycji;
wybór drogi i sposoby żeglugi;
wpływ warunków hydrometeorologicznych na sposób żeglugi;
sztormowania
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 238
SEKP3
12. Żegluga na akwenie ograniczonym:
przygotowanie statku do wejścia do portu;
zasady żeglugi na akwenie ograniczonym;
żegluga pilotowa;
charakterystyki manewrowe statku;
manewrowanie w celu zakotwiczenia oraz zacumowania;
przygotowanie statku do wejścia do portu
SEKP3 13. Żegluga w warunkach ograniczonej widzialności
SEKP3 14. Procedury awaryjne
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
2 Praca własna studenta 6
Uczestnictwo w zaliczeniach poza zajęciami 2
Łącznie 38
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny
Pisemne zaliczenie z zajęć audytoryjnych – test pisemny jednokrotnego wyboru
EKP1
Nie rozumie i nie zna
zasad działania podsta-
wowych urządzeń stat-
kowych. Nie rozumie
różnic pomiędzy nawi-
gacją na obszarach
ograniczonych
i otwartych
Zna podstawowe zasady
działania i bezpiecznej
eksploatacji podstawowych
urządzeń statkowych.
Potrafi wymienić i krótko
scharakteryzować różnice
pomiędzy nawigacją na
obszarach ograniczonych
i otwartych
Rozumie zasady działania
i bezpiecznej eksploatacji
podstawowych urządzeń
statkowych. Potrafi wy-
korzystać system VTS do
podniesienia bezpieczeń-
stwa nawigacji na obsza-
rach ograniczonych
Potrafi scharakteryzować zasa-
dy działania i bezpiecznej
eksploatacji podstawowych
urządzeń statkowych. Rozumie
w pełnym zakresie zasady
wykorzystania systemu nadzoru
i sterowania ruchem statków.
Doskonale identyfikuje różnice
pomiędzy nawigacją na obsza-
rach ograniczonych i otwartych
EKP2
Nie rozumie wpływu
podejmowanych decyzji
na wyniki eksploatacyj-
ne jednostek oraz śro-
dowisko, w którym
nawigacja się odbywa
Potrafi wymienić i krótko
scharakteryzować czynniki
środowiskowe
Rozumie w szerokim
zakresie wpływ podej-
mowanych decyzji na
wyniki eksploatacyjne
jednostek oraz środowi-
sko, w którym nawigacja
się odbywa
Rozumie w pełnym zakresie
wpływ podejmowanych decyzji
na wyniki eksploatacyjne jed-
nostek oraz środowisko,
w którym nawigacja się odby-
wa
EKP3
Nie rozumie roli IMO
oraz instytucji klasyfi-
kacyjnych jako źródła
przepisów prawnych
stanowiących podstawę
prawidłowego funkcjo-
nowania statku i załogi
jako jedności
Rozumie rolę IMO oraz
instytucji klasyfikacyjnych
jako źródła przepisów
prawnych stanowiących
podstawę prawidłowego
funkcjonowania statku
i załogi jako jedności
Rozumie w szerokim
zakresie rolę IMO oraz
instytucji klasyfikacyj-
nych jako źródła przepi-
sów prawnych stanowią-
cych podstawę prawidło-
wego funkcjonowania
statku i załogi jako jedno-
ści
Rozumie w pełnym zakresie
rolę IMO oraz instytucji klasy-
fikacyjnych jako źródła przepi-
sów prawnych stanowiących
podstawę prawidłowego funk-
cjonowania statku i załogi jako
jedności
EKP4
Nie rozumie i nie wyka-
zuje potrzeby ustawicz-
nej weryfikacji posiada-
nej wiedzy
Potrafi wykonywać samo-
dzielnie zlecone zadania
w oparciu o źródła ze-
wnętrzne
Rozumie potrzebę ciągłe-
go rozszerzania i aktuali-
zacji wiedzy
Potrafi zdobywać informacje ze
źródeł zewnętrznych ze szcze-
gólnym uwzględnieniem źródeł
informatycznych
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 239
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Prezentacje multimedialne Prezentacja zgodna z tematem zajęć
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Wróbel F.: Vademecum nawigatora. Wydawnictwo TRADEMAR, Gdynia 2004.
2. Wróbel F.: Nawigacja morska. Zadania z objaśnieniami. Wydawnictwo TRADEMAR, Gdynia
2006.
3. Konwencja STCW’95
4. Konwencja SOLAS
5. IMO – Resolution A.893(21)
6. Jurdziński M.: Planowanie nawigacyjne w żegludze przybrzeżnej. WSM, Gdynia 1998.
7. Jurdziński M.: Planowanie nawigacyjne w obszarach ograniczonych. WSM, Gdynia 1999.
8. Jurdziński M.: Procedury wachtowe i awaryjne w nawigacji morskiej. WSM, Gdynia 2001.
9. Walczak A.: Poradnik postępowania na mostku. WSM, Szczecin 1993.
10. Bridge Procedure Guide, Third Edition 1998, International Chamber of Shipping.
11. Swift A.J.: Bridge Team Management. The Nautical Institute 1993.
Literatura uzupełniająca
1. Strony internetowe:
www.gl-group.pl
www.prs.gda.pl
www.dnv.com
www.eagle.org
www.imo.org
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
mgr inż. kpt.ż.w. Krzysztof Pleskacz k.pleskacz@am.szczecin.pl INM
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 240
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 42 Przedmiot: Robotyka
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: IV Semestry: VIII
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VIII 12 4E 2 1 48 24 12 5
Razem w czasie studiów 48 24 12 5
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Matematyka w zakresie rachunku różniczkowego, macierzowego, geometrii płaskiej i przestrzen-
nej
2. Mechanika teoretyczna w zakresie kinematyki i dynamiki
3. Podstawy automatyki
Cele przedmiotu:
1. Poznanie podstaw budowy, zasad działania i zastosowania robotów
2. Zdobycie umiejętność programowania robota przemysłowego
3. Poznanie sposobów doboru i zasad projektowania efektora końcowego
4. Poznanie klasyfikacji, podstaw budowy, zasad działania i eksploatacji systemów robotycznych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1 Zna budowę, zasady działania i zastosowania współczesnych robotów K_W04, K_U01
EKP2 Zna zasady programowania i obsługi robota przemysłowego K_W04, K_U06
EKP3 Zna klasyfikację, sposób doboru i zasady projektowania efektora końcowego K_W04, K_U13
EKP4 Zna klasyfikację i właściwości współczesnych systemów robotycznych K_W04, K_U13
EKP5 Zna współczesne sposoby sterowania systemem robotycznym K_W04, K_U11
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VIII:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Charakteryzuje roboty ze względu na strukturę
kinematyczną EKP1 x x
SEKP2 Potrafi wybrać typ robota do realizacji okre-
ślonego zadania
EKP
1,4 x
SEKP3 Potrafi dobrać typ chwytaka do określonego
zadania korzystając z programów firmowych EKP3 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 241
SEKP4 Potrafi wykonać obliczenia projektowe proste-
go chwytaka
EKP
1,3 x
SEKP5 Potrafi tworzyć proste programy sterujące
robotem przemysłowym EKP2 x x x
SEKP6 Potrafi przeprowadzić kalibrację robota EKP2 x x
SEKP7 Potrafi obsługiwać robota w trybach pracy:
ręcznej i automatycznej EKP2 x
SEKP8 Potrafi scharakteryzować komponenty sprzę-
towe systemu robotycznego EKP4 x x
SEKP9
Potrafi wykorzystywać sterowniki programo-
walne oraz elementy elektropneumatyczne do
budowy prostych robotów
EKP
1,2 x x x
SEKP10 Potrafi korzystać z programów symulacyjnych
w programowaniu i konfiguracji systemu ro-
botycznego
EKP
2,4,5 x x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VIII
A
SEKP1 Podstawowe pojęcia robotyki. Klasyfikacja robotów i ich zastosowanie
48
SEKP1,6,7 Robot przemysłowy S-420 – budowa i zasady działania, elementy obsługi
SEKP5,10 Podstawy programowania robota
SEKP8,10 Konfiguracja systemu robotycznego
SEKP2,3,8 Transportowanie materiału do i od robota
SEKP5,9 Sterowanie systemem robotycznym
SEKP1,2,8 Sprawdzenie i odbiór systemu robotycznego
SEKP4 Kinematyka i napęd chwytaków
SEKP4 Projektowanie efektora końcowego
SEKP3 Interfejs efektora końcowego
SEKP3,10 Robotyzacja procesów spawalniczych i malarskich
SEKP3,10 Roboty usługowe i mobilne
Razem: 48
Ć
SEKP1 Struktury kinematyczne manipulatorów – obliczanie ruchliwości manipu-
latora
24
SEKP1 Macierzowy opis złożonych układów kinematycznych manipulatorów
SEKP1 Obliczanie pozycji i orientacji członu roboczego
SEKP1 Zadanie odwrotne kinematyki manipulatora
SEKP1 Planowanie trajektorii manipulatora
SEKP1 Statyka manipulatorów
SEKP1 Dynamika manipulatorów
SEKP1 Analiza przestrzeni roboczej manipulatora
SEKP3,4 Zasady projektowania chwytaków, obliczanie sił i momentów działają-
cych na obiekt
SEKP4 Komputerowy dobór chwytaka
SEKP5 Programowanie robotów przemysłowych
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 242
SEKP10 Programowanie robotów przemysłowych i systemów robotycznych w śro-
dowisku CAD
Razem: 24
L
SEKP1 Elementy budowy, obsługi i bezpieczeństwa robota S-420
12
SEKP7 Operowanie robotem w ręcznym trybie pracy
SEKP5 Wprowadzenie do programowania robota S-420
SEKP5,10 Programowanie zaawansowane robota
SEKP9 Elektropneumatyczne stanowisko robotyczne – budowa, działanie, obsłu-
ga
SEKP9 Elektropneumatyczne stanowisko robotyczne – programowanie układu
Razem: 12
Razem w semestrze: 84
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 84
5 Praca własna studenta 30
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 6
Łącznie 120
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie ćwiczeń audytoryjnych, zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych, egzamin pisemny
EKP1
Nie zna budowy, zasad
działania i zastosowań współczesnych robotów
Potrafi wymienić podsta-
wowe elementy robotów i zasady ich działania
Potrafi scharakteryzować
podstawowe elementy
robotów i zasady ich dzia-łania
Wykazuje biegłą orientację
w zakresie budowy, zasad
działania i zastosowań współczesnych robotów
EKP2
Nie zna zasad programo-
wania i obsługi robota przemysłowego
Zna podstawowe instruk-
cje języka programowania robota
Potrafi napisać prosty
program obsługi robota
Wykazuje biegłą znajomość
programowania robotów,
również z wykorzystaniem
programów symulacyjnych
EKP3
Nie zna ani klasyfikacji
ani sposobu doboru ani
zasad projektowania
efektora końcowego
Potrafi wymienić klasyfi-
kację i sposoby doboru
oraz zasady projektowania
efektora końcowego
Potrafi stosować sposoby
doboru oraz zasady projek-
towania efektora końco-
wego
Wykazuje biegłą orientację
w zakresie doboru oraz pro-
jektowania efektora końco-
wego
EKP4
Nie zna ani klasyfikacji
ani właściwości współ-
czesnych systemów robo-
tycznych
Potrafi wymienić klasyfi-
kację i właściwości współ-
czesnych systemów robo-
tycznych
Potrafi charakteryzować
właściwości współcze-
snych systemów robotycz-
nych
Potrafi dobrać konfigurację
systemu robotycznego do konkretnego zadania
EKP5 Nie zna współczesnych
sposobów sterowania systemem robotycznym
Potrafi wymienić sposoby
sterowania systemami robotycznymi
Potrafi charakteryzować
sposoby sterowania syste-mami robotycznymi
Wykazuje biegłą orientację
w zakresie sterowania syste-mami robotycznymi
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 243
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Sprzęt Komputery klasy PC z dostępem do Internetu, pracujące pod kontrolą systemu ope-
racyjnego MS Windows
Sprzęt Robot przemysłowy S-420, robot laboratoryjny Mitsubishi
Sprzęt Elektropneumatyczne stanowisko robotyczne
Sprzęt Sterowniki programowalne, elektropneumatyczne elementy techniki przesunięcia
liniowego
Oprogramowanie Robot Studio firmy Microsoft
Oprogramowanie GRIPPER SELECTION TOOL firmy FESTO
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Honczarenko J.: Roboty przemysłowe – budowa i zastosowanie. WNT, Warszawa 2004.
2. Honczarenko J.: Elastyczna automatyzacja wytwarzania. WNT, Warszawa 1999.
3. Morecki A., Knapczyk J.: Podstawy robotyki. WNT, Warszawa 1999.
4. Zdanowicz R.: Robotyzacja procesów produkcyjnych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice
2009.
Literatura uzupełniająca
1. Strony internetowe firm produkujących roboty i manipulatory.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Leszek Kaszycki l.kaszycki@am.szczecin.pl ZAiR
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Jarosław Duda j.duda@am.szczecin.pl ZAiR
dr inż. Mariusz Sosnowski m.sosnowski@am.szczecin.pl ZAiR
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 244
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 43 Przedmiot: Tłokowe silniki spalinowe i ich systemy sterowania*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: V
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
V 15 2 2 30 30 3
Razem w czasie studiów 30 30 3
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Podstawy związane z budową i działaniem maszyn cieplnych, transmisją energii oraz znajo-
mość podstawowej nomenklatury w języku angielskim. W szczególności student będzie wyko-
rzystywał wiedzę zdobytą podczas uczestnictwa w takich przedmiotach jak:
Podstawy konstrukcji maszyn,
Termodynamika techniczna,
Maszyny i urządzenia okrętowe
Cele przedmiotu:
1. Poznanie:
1) zasad działania wybranych podzespołów silników tłokowych;
2) procesów silnikowych w okresie normalnej pracy;
3) wielkości charakteryzujących osiągi silników ich uwarunkowania w eksploatacji;
4) budowy, materiałów i technik wytwarzania elementów konstrukcyjnych współczesnych
silników okrętowych;
5) budowy, działania i właściwości pracy wybranych instalacji sterowania silnika okrętowego
oraz nowych rozwiązań instalacji: paliwowej, olejowej, chłodzenia, sterowania i rozruchu;
6) zjawisk towarzyszących pracy silnika: obciążenia mechaniczne i cieplne, drgania i hałasy,
toksyczność spalin;
7) zasad użytkowania silników okrętowych o nowoczesnej konstrukcji
2. Zdobycie umiejętności:
1) wykorzystania informacji o parametrach pracy silnika do bieżącej eksploatacji;
2) eksploatowania silników w ustalonych i zmiennych warunkach;
3) diagnozowania stanu technicznego silnika oraz analizowania możliwych zmian parametrów
regulacyjnych;
4) wykorzystania mierzonych parametrów i wskaźników pracy silnika do jego prawidłowej
eksploatacji;
5) wykorzystania zalecanych narzędzi i przyrządów pomiarowych w okresie eksploatacji;
6) zapewnienia bezpiecznej i pewnej pracy silnika głównego i pomocniczego
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 245
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1
Ma szczegółową wiedzę techniczną niezbędną do prawidłowego utrzymania,
obsługiwania oraz eksploatacji urządzeń i instalacji okrętowych, urządzeń elek-
trycznych, elektronicznych i układów sterowania automatycznego oraz do kiero-
wania bezpieczną eksploatacją siłowni okrętowej
K_W04
EKP2 Ma szczegółową wiedzę dotyczącą zarządzania bezpieczną eksploatacją statku,
organizacją i zarządzaniem zasobami siłowni okrętowej K_W09
EKP3 Pozyskuje informacje z literatury, baz danych (także w języku angielskim) oraz
innych źródeł, integruje je, dokonuje ich interpretacji, wyciąga wnioski oraz for-
mułuje i uzasadnia opinie K_U01
EKP4 Potrafi porozumiewać się w języku angielskim zawodowym (Maritime English)
oraz umie porozumiewać się przy użyciu różnych technik w warunkach statko-
wych K_U03
EKP5 Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje
komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski K_U06
EKP6 Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania praktycznych zadań inży-
nierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne, typowe dla siłow-
ni okrętowej K_U07
EKP7 Potrafi stosować wiedzę do interpretacji zjawisk zachodzących w maszynach,
urządzeniach i instalacjach statkowych K_U09
EKP8 Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania mechanizmów
i urządzeń okrętowych i ocenić istniejące rozwiązania techniczne niezbędne do
prawidłowej i bezpiecznej eksploatacji statku K_U11
EKP9 Potrafi i ma doświadczenie w obsługiwaniu maszyn i urządzeń siłowni okręto-
wych K_U15,K_U17
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie
z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Zna budowę, rozwiązania konstrukcyjne oraz
zasadę działania: układów sterowania silni-
ków, budowę wybranych elementów silników
okrętowych, zasady fundamentowania silni-
ków, budowę układów wylotowych spalin,
systemów rozruchowych, systemów nadzoru
i sterowania procesami roboczymi we współ-
czesnych spalinowych silnikach okrętowych,
układów doładowania, elektronicznych regula-
torów prędkości obrotowej oraz zna zagadnie-
nia związane z minimalizacją emisji szkodli-
wych substancji i hałasu przez silniki okrętowe
EKP1
EKP2
EKP3
EKP4
EKP7
EKP8
x
SEKP2
Zna budowę i działanie oraz potrafi obsługi-
wać i użytkować nowoczesne układy wspoma-
gające pracę współczesnych silników okręto-
wych, w tym układ zmian faz wtrysku paliwa,
układ zasilania silników emulsją paliwowo-
wodną, układ selektywnej redukcji katalitycz-
nej oraz prądnice wałowe i układy napędowe
ze śrubą nastawną
EKP1
EKP3
EKP4
EKP5
EKP6
EKP7
EKP8
EKP9
x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 246
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: V
A
SEKP1
1. Podstawy budowy i działania silników spalinowych. Zasada działa-
nia, klasyfikacja i ogólna budowa silników o zapłonie samoczynnym.
Budowa, wykonanie i materiały konstrukcyjne: elementów kadłuba,
mechanizmu korbowego i zaworowego mechanizmu rozrządu
30
SEKP1 2. Tworzenie mieszaniny palnej. Charakterystyka rozpylania paliwa.
Przypływy i ruchy powietrza w komorze spalania
SEKP1
3. Wskaźniki pracy silnika spalinowego. Definicje i właściwości: mo-
mentu obrotowego silnika, prędkości obrotowej, średniego ciśnienia
indykowanego i użytecznego, mocy indykowanej i użytecznej, spraw-
ności oraz jednostkowego zużycia paliwa i ciepła
SEKP1 4. Charakterystyki silników okrętowych. Pole pracy silnika spalino-
wego, charakterystyka obciążeniowa
SEKP1
5. Warunki współpracy silnika spalinowego z odbiornikiem energii.
Charakterystyki odbiorników energii na statku: śruba napędowa o sta-
łym i nastawnym skoku, prądnica na prąd przemienny. Warunki
współpracy różnych wersji układów napędowych w zmiennych sta-
nach obciążenia
SEKP1
6. Budowa i działanie instalacji wtryskowej. Zadania instalacji wtry-
skowej. Budowa i działanie instalacji wtryskowej ze sterowaniem
dawki wtryskiwanego paliwa metodą przelewową. Budowa i działanie
instalacji wtryskowej typu common rail
SEKP1
7. Układy regulacji prędkości obrotowej. Budowa i działanie regulato-
rów prędkości obrotowej silników okrętowych. Dodatkowe funkcje
regulatora prędkości obrotowej. Nastawy regulatorów współpracują-
cych z różnymi układami napędowymi
SEKP1
8. Konstrukcje regulatorów prędkości obrotowej. Regulatory mecha-
niczno-hydrauliczne, elektryczne, cyfrowe. Zabezpieczenia i dodat-
kowe urządzenia stosowne do budowy systemu sterowania silnikiem
SEKP1
9. Sterowanie i systemy sterowania silnikiem napędu głównego. Au-
tomatyczne sterowanie silnikiem w różnych stanach obciążenia. Ogra-
niczanie i regulacja obciążenia silnika. Programy automatycznego roz-
ruchu i nawrotu oraz przejścia na parametry podróży. Właściwości
pracy systemów sterowania w siłowniach wielosilnikowych
Razem: 30
L
SEKP2
10. Wskaźniki pracy silnika. Metody określania: prędkości obrotowej,
momentu obrotowego silnika, średniego ciśnienia indykowanego i
użytecznego, mocy indykowanej i użytecznej, jednostkowego zużycia
paliwa i sprawności ogólnej. Sporządzanie charakterystyk silników
okrętowych
30 SEKP2 11. Instalacja wtryskowa silnika. Stanowiskowe badania i pomiary pa-
rametrów pracy instalacji wtryskowej na paliwie lekkim i ciężkim
SEKP2
12. Indykowanie silnika spalinowego. Indykatory mechaniczne i elek-
troniczne. Zasady montażu i pracy indykatorów w warunkach pomia-
ru.
Analiza stanu technicznego silnika spalinowego w oparciu o wyniki
indykowania silnika
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 247
SEKP2 13. Regulatory prędkości obrotowej. Praktyczne metody wyznaczania
charakterystyk roboczych regulatorów prędkości obrotowej
SEKP2
14. Eksploatacja współczesnych układów automatycznego sterowania
i nadzoru silników okrętowych. Przygotowanie systemów automa-
tycznego sterowania do pracy: weryfikacja, testowanie i kalibrowanie
wyposażenia pomiarowego. Sprawdzanie działania poszczególnych
podzespołów roboczych i zabezpieczeń. Diagnozowanie systemów
sterowania i monitoringu
Razem: 30
Razem w semestrze: 60
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 60
3 Praca własna studenta 10
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 0
Łącznie 70
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Pisemne zaliczenie z zajęć audytoryjnych (5 pytań egzaminacyjnych – max. do zdobycia 5 pkt.)
EKP
1,2,3,8
Prawidłowa odpowiedź
na mniej niż 3 pytania (0–2,9 pkt.)
Prawidłowa odpowiedź
na 3 pytania (3–3,9 pkt.)
Prawidłowa odpowiedź
na 4 pytania (3–3,9 pkt.)
Prawidłowa odpowiedź
na 5 pytań (5 pkt.)
Metody oceny Wykonanie ćwiczeń na symulatorze
EKP
4,5,6,7,9
Brak wykonania
wszystkich ćwiczeń lub
niedostarczenie które-
gokolwiek ze sprawoz-
dań lub brak zaliczenia
którejkolwiek z zej-
ściówek
Wykonanie wszystkich
ćwiczeń oraz dostarczenie
sprawozdań oraz zalicze-
nie wszystkich zejśció-
wek. Z każdego zalicze-
nia student otrzymuje
ocenę cząstkową, średnia ocen musi wynosić 3–3,9
Wykonanie wszystkich
ćwiczeń oraz dostarczenie
sprawozdań oraz zalicze-
nie wszystkich zejśció-
wek. Z każdego zalicze-
nia student otrzymuje
ocenę cząstkową, średnia ocen musi wynosić 4–4,9
Wykonanie wszystkich
ćwiczeń oraz dostarcze-
nie sprawozdań oraz
zaliczenie wszystkich
zejściówek. Z każdego
zaliczenia student otrzy-
muje ocenę cząstkową,
średnia ocen musi wyno-sić 5
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Prezentacja wykładów podczas zajęć audytoryjnych
Symulator siłowni
okrętowej
Wykonanie zadań przewidzianych w ramach ćwiczeń w laboratorium si-
łowni okrętowych
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 248
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Listewnik J., Marcinkowski J.: Rozwój konstrukcji okrętowych wolnoobrotowych silników spali-
nowych. WSM, Szczecin 2000.
2. Wajand J.A.: Doświadczalne tłokowe silniki spalinowe. WNT, Warszawa 2003.
3. Wimmer A., Glaser J.: Indykowanie silnika. AVL, Instytut Zastosowań Techniki, Warszawa 2004.
Literatura uzupełniająca
1. EGS 2000 User Manual (960.310.600). STN Atlas Marine, 2003.
2. Emission Control MAN B&W Two-storke Diesel Engines. MAN B&W Diesel A/S, Copenhagen
2004.
3. Instrukcje silników Wärtsilä ST-Flex i MAN B&W serii ME i ME-C.
4. Skupińska J.: Utylizacja i neutralizacja odpadów przemysłowych. Katalityczne oczyszczanie gazów
odlotowych z tlenkem azotu. Strona internetowa www.chem.uw.edu.pl/people/JSkupinska/cw23a/
NOwstep.htm – 16.11.2009.
5. Super-VIT Fuel Pumps: Adjustment & Maintenance. L50/60/70/80/90MC. K80/90MC/90MC-2.
S50/60/70/80MC. MAN B&W Service Letter SL87-223UM, 1987.
6. Variable Injection Timing and Fuel Quality Setting. Service Bulletin RTA-53. Sulzer RTA
Engines. Wärtsilä 12.06.2001.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Leszek Chybowski l.chybowski@am.szczecin.pl IESO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Tomasz Tuński t.tunski@am.szczecin.pl IESO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 249
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 44 Przedmiot: Siłownie okrętowe*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: V–VI
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
V 15 2 1 30 15 3
VI 15 1 2 15 30 2
Razem w czasie studiów 45 15 30 5
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Uczestniczenie w zajęciach i uzyskanie pozytywnej oceny z przedmiotów: Materiałoznawstwo
okrętowe, Mechanika płynów, Termodynamika techniczna, Podstawy konstrukcji maszyn, Ma-
szyny i urządzenia okrętowe, Język angielski
Cele przedmiotu:
1. Nabycie umiejętności szczegółowej identyfikacji technicznej statku oraz siłowni okrętowej
2. Nabycie umiejętności praktycznego – eksploatacyjnego, obsługiwania wszystkich instalacji
funkcjonalnych statku i siłowni okrętowych oraz urządzeń i mechanizmów w nich zastosowa-
nych
3. Nabycie umiejętności obsługiwania oraz bezpiecznej eksploatacji układów napędowych statku,
głównych oraz pomocniczych
4. Wykształcenie umiejętności dostosowywania bieżącej eksploatacji statku i siłowni okrętowej do
zmiennych warunków pływania oraz wypadków i awarii technicznych
5. Nabycie umiejętności organizacji pracy w zakresie technicznej eksploatacji statku i siłowni okrę-
towej
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Potrafi użytkować i nadzorować instalacje funkcjonalne w siłowni
okrętowej i na statku
K_W04, K_U09, K_U15
K_U17, K_K03
EKP2 Potrafi użytkowanie i nadzorować systemy oraz urządzenia pomoc-
nicze w siłowni okrętowej i na statku, w różnych stanach eksploata-
cyjnych
K_W04, K_U09, K_U15
K_U17, K_K03
EKP3 Potrafi użytkować i bezpiecznie nadzorować układy napędowe stat-
ku, główne i pomocnicze
K_W04, K_U09, K_U15
K_U17, K_K03
EKP4 Potrafi bezpiecznie i ekonomicznie eksploatować statek i siłownię
okrętową w różnych warunkach klimatycznych i stanach zagrożenia
K_W04, K_U07, K_U15
K_U17, K_K03
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 250
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach V i VI:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP
1
Określa elementy składowe siłowni okrętowej
z wyszczególnieniem: elementów głównego ukła-
du napędowego i elektrowni okrętowej oraz me-
chanizmów pomocniczych siłowni
EKP
1,2 x x
SEKP
2
Rozpoznaje i identyfikuje podstawowe i pomoc-
nicze instalacje statku i siłowni okrętowej
EKP
1,2 x x
SEKP
3
Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje
w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działa-
nia instalację sprężonego powietrza
EKP
1,2 x x
SEKP
4
Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje
w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działa-
nia instalację wody morskiej, wody słodkiej, cen-
tralną instalację chłodzenia, chłodzenia silników
głównych i pomocniczych
EKP
1,2 x x
SEKP
5
Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje
w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działa-
nia instalację paliwową z wyszczególnieniem
transportu, przechowywania, oczyszczania i zasi-
lania paliwem silników i kotłów okrętowych
EKP
1,2 x x
SEKP
6
Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje
w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działa-
nia instalację oleju smarowego z wyszczególnie-
niem transportu, przechowywania, oczyszczania
oleju smarowego dla poszczególnych urządzeń
siłowni okrętowej
EKP
1,2 x x
SEKP
7
Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje
w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działa-
nia instalację pomocniczą grzewczą: parowo-
wodną oraz oleju termicznego. Zna budowę, ob-
sługę i zasady sterowania wytwornic gazu obojęt-
nego i ich układów na zbiornikowcach
EKP
1,2 x x
SEKP
8
Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje
w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działa-
nia instalację utylizacji energii strat cieplnych
oraz instalację spalin wylotowych silników i ko-
tłów
EKP
1,2 x x
SEKP
9
Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje
w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działa-
nia instalację zęzową. Wykonuje bezpiecznie
wszystkie operacje balastowe
EKP
1,2 x x
SEKP
10
Stosuje procedury uruchomienia, nadzoru w cza-
sie pracy oraz odstawiania wszystkich instalacji obsługujących silniki napędowe
EKP
1,2 x x
SEKP
11
Przygotowuje do uruchomienia wszystkie nie-
zbędne instalacje obsługujące silniki napędowe
EKP
1,2 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 251
SEKP
12
Przygotowuje do rozruchu silniki napędu głów-
nego i pomocniczego statku
EKP
1,2 x x
SEKP
13
Przeprowadza rozruch silników, utrzymuje nad-
zór w czasie pracy i odstawia zgodnie w wymo-
gami bezpieczeństwa i eksploatacji
EKP
1,2 x x
SEKP
14
Uruchamia system zasilania elektrycznego statku:
agregaty prądotwórcze awaryjne, główne, zasila-
nie z lądu
EKP
1,2 x x
SEKP
15
Wpływa na konfigurację pracy sieci energetycz-
nej statku w celu uzyskania bezpiecznej i dosto-
sowanej do warunków pływania sprawności
EKP
1,2 x x
SEKP
16
Stosuje procedury postępowania ze ściekami
i odpadami ropopochodnymi
EKP
1,2 x x
SEKP
17
Wykorzystuje możliwości optymalizacji zużycia
energii dzięki wykorzystaniu urządzeń i syste-
mów utylizacji
EKP
1,2 x x
SEKP
18
Rozpoznaje właściwości układów napędowych
statku na podstawie dostępnej dokumentacji, ra-
portów serwisowych i dzienników maszynowych
EKP
3,4 x x
SEKP
19
Dostosowuje bieżące osiągi silników do warun-
ków pracy wynikających ze zmiennych stref pły-
wania statków, właściwości paliwa i stanu tech-
nicznego silnika oraz instalacji obsługujących
EKP
3,4 x x
SEKP
20
Ocenia bieżące zmiany oporu kadłuba i prowadzi
właściwą dokumentację w tym zakresie oraz oce-
nia stan pędnika statku
EKP
3,4 x x
SEKP
21
Sporządza bilans energetyczny siłowni okrętowej
z uwzględnieniem najważniejszych elementów
składowych oraz oblicza sprawność energetyczną
siłowni okrętowej i sprawność ogólną układu
napędowego
EKP
3,4 x x
SEKP
22
Prowadzi bieżącą eksploatację silników napędo-
wych statku oraz właściwą eksploatację układu
łożyskowania wału śrubowego i jego uszczelnie-
nia
EKP
3,4 x x
SEKP
23
Stosuje metody okresowej oceny jakości współ-
pracy silników napędu głównego z pędnikiem
EKP
3,4 x x
SEKP
24
Prawidłowo realizuje procedury diagnostyczne
dla silników napędowych w oparciu o dostępne
wyposażenie statku i siłowni
EKP
3,4 x x
SEKP
25
Właściwie eksploatuje urządzenia odpowiedzial-
ne za redukcję lub eliminację drgań takich jak:
tłumiki, absorbery, odciągi i inne
EKP
3,4 x x
SEKP
26
Planuje w sposób optymalny zapasy niezbędnego
paliwa, olejów smarowych, wody i innych czyn-
ników eksploatacyjnych siłowni i statku oraz
opracowuje bieżącą dokumentację eksploatacyjną
statku: raporty, rozliczenia paliwowe i oleju sma-
rowego
EKP
3,4 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 252
SEKP
27
Właściwie stosuje zalecenia techniczne dotyczące
zakresów prędkości obrotowych – rezonansowych
silników napędowych oraz ocenia wpływ zagro-
żenia związanego z drganiami występującymi na
statku
EKP
3,4 x x
SEKP
28
Eksploatuje silniki napędowe i inne urządzenia
statku w warunkach szczególnych – przeciążenia,
trudne warunki pogodowe (w tym wykrywacz
mgły olejowej; systemy pomiaru wilgotności, O2
oraz okrętowe systemy przeciwpożarowe)
EKP
3,4 x x
SEKP
29
Eksploatuje zgodnie z założeniami technicznymi
urządzenia ograniczenia emisji składników szko-
dliwych spalin (w tym pomiary i sterowanie
w obszarach zagrożonych wybuchem)
EKP
3,4 x x
SEKP
30
Stosuje procedury postępowania w przypadku
awarii silników napędowych oraz innych istot-
nych urządzeń i systemów funkcjonalnych statku
EKP
3,4 x x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: V
A
SEKP1,2 1. Siłownie okrętowe – wiadomości ogólne
30
SEKP1,2 2. Wymagania stawiane siłowniom i ich wpływ na rozwiązania zasto-
sowane w siłowniach okrętowych
SEKP3,4 3. Budowa i obsługa instalacji obsługujących silniki spalinowe po-
mocnicze
SEKP4–13 4. Podstawowe instalacje siłowni okrętowych i statku i ich obsługa
SEKP7,8 5. Systemy siłowni parowych
SEKP14 6. Energetyka siłowni okrętowej
SEKP15 7. Nowoczesne rozwiązania układów napędowo-energetycznych
z prądnicami wałowymi i sposoby ich eksploatacji
SEKP8,16,17 8. Utylizacja ciepła odpadowego, przegląd współczesnych rozwiązań
układów oraz zasady ich eksploatacji
Razem: 30
L
SEKP1,2 9. Wprowadzenie – budowa i działanie symulatora siłowni okrętowej,
uruchomienie i obsługa podstawowa programów symulatora
15
SEKP
12,13,14
10. Opis procedur do uruchomienia siłowni statku i praca w różnych
stanach eksploatacyjnych
SEKP4 11. Instalacje chłodzenia – woda morska, woda słodka oraz instalacje
pomocnicze
SEKP3 12. Instalacja sprężonego powietrza
SEKP7 13. Instalacja parowo-wodna – przygotowanie do ruchu, uruchomienie,
nadzór w czasie ruchu i odstawienie
SEKP
5,6,16,17
14. Instalacje paliwowe i smarowe – transportowe, oczyszczające i za-
silające
SEKP
8,9,10,11
15. Przygotowanie do pracy i uruchomienie i praca silnika napędu
głównego – wolnoobrotowego
SEKP15 16. Układ energetyczny siłowni
Razem: 15
Razem w semestrze: 45
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 253
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
3 Praca własna studenta 45
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 95
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VI
A
SEKP18,20 17. Charakterystyka oporowa okrętu
15
SEKP18,19 18. Pola pracy silników napędu głównego i współpraca układu silnik –
śruba okrętowa
SEKP19,23, 24,26,27
19. Układy napędowe statku główne i pomocnicze, budowa i ich eksplo-atacja
SEKP22 20. Praca układu napędowego przy manewrowaniu – krzywe Robinsona
SEKP 21,25
21. Zasady ekonomicznej eksploatacji siłowni okrętowych. Bilans ener-getyczny siłowni okrętowej
SEKP 28,29
22. Eksploatacja siłowni okrętowej i statku w różnych stanach pogodo-wych i stanach zagrożenia oraz awarii
SEKP30 23. Współczesne siłownie okrętowe – tendencje rozwojowe. Nowe roz-
wiązania systemów siłowni
Razem: 15
S
SEKP18 24. Budowa i zasada działania układu zdalnego sterowania silnika napę-
du głównego
30
SEKP19 25. Uruchomienie i praca silnika napędu głównego – średnioobrotowego
SEKP19 26. Nadzór silników okrętowych napędu głównego w czasie pracy
SEKP 20,22–25
27. Pola pracy silników głównych i współpraca układu silnik – śruba okrętowa, wyznaczanie charakterystyk napędowych
SEKP21 28. Energetyka siłowni okrętowej i eksploatacja układów napędowo-
energetycznych z prądnicami wałowymi
SEKP29 29. Współpraca silnika napędu głównego z urządzeniami utylizacji cie-
pła
SEKP26–28 30. Układy napędowe statku i ich bezpieczna oraz ekonomiczna eksplo-
atacja
SEKP29,30 31. Eksploatacja siłowni okrętowej i statku w stanach zagrożenia
i awarii
Razem: 30
Razem w semestrze: 45
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 254
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
2 Praca własna studenta 30
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 80
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych. Egzamin ustny
EKP1
Nie identyfikuje, nie zna
budowy oraz nie rozu-
mie zasady działania
i przeznaczenie podsta-
wowych instalacji si-
łowni okrętowej
i statku. Nie potrafi
samodzielnie użytkować
podstawowych instalacji
siłowni okrętowej i
statku
Prawidłowo identyfiku-
je, rozumie zasadę
działania i przeznacze-
nie podstawowych
instalacji siłowni okrę-
towej oraz statku. Potra-
fi samodzielnie użytko-
wać podstawowe insta-
lacje siłowni okrętowej i statku
Prawidłowo identyfikuje, zna
budowę oraz przeznaczenie i
rozumie zasadę działania
podstawowych instalacji.
Potrafi prawidłowo identyfi-
kować poszczególne elementy
instalacji podstawowych
siłowni okrętowej i statku.
Potrafi samodzielnie użytko-
wać podstawowe instalacje
siłowni okrętowej i statku
Prawidłowo identyfikuje, zna
budowę oraz przeznaczenie
i rozumie zasadę działania
podstawowych instalacji.
Potrafi prawidłowo identyfi-
kować poszczególne elementy
instalacji podstawowych
siłowni okrętowej i statku.
Prawidłowo potrafi opisać
procedurę użytkowania pod-
stawowych instalacji siłowni
okrętowej i statku. Potrafi
samodzielnie obsługiwać
podstawowe instalacje siłowni
okrętowej i statku
EKP2
Nie identyfikuje, nie zna
budowy oraz przezna-
czenia i zasady działania
systemów oraz urządzeń
pomocniczych układów
napędowych siłowni
okrętowej. Nie potrafi
samodzielnie, praktycz-
nie użytkować syste-
mów oraz urządzeń
pomocniczych siłowni okrętowej i statku
Prawidłowo identyfiku-
je, zna budowę oraz
przeznaczenie i zasadę
działania systemów oraz
urządzeń pomocniczych
układów napędowych
siłowni okrętowej.
Potrafi samodzielnie,
praktycznie użytkować
systemy oraz urządzenia
pomocnicze siłowni okrętowej i statku
Prawidłowo identyfikuje, zna
budowę oraz przeznaczenie i
zasadę działania systemów
oraz urządzeń pomocniczych
układów napędowych siłowni
okrętowej. Potrafi wykorzy-
stać instrukcje oraz dokumen-
tację stosowania procedury
bezpiecznego użytkowania
systemów okrętowych. Potrafi
samodzielnie, praktycznie
użytkować systemy oraz
urządzenia pomocnicze si-łowni okrętowej i statku
Prawidłowo identyfikuje, zna
budowę oraz przeznaczenie
i zasadę działania systemów
oraz urządzeń pomocniczych
układów napędowych siłowni
okrętowej. Potrafi samodziel-
nie wykorzystać instrukcje
oraz dokumentację do przygo-
towania procedury bezpiecz-
nego użytkowania systemów
okrętowych. Potrafi samo-
dzielnie, praktycznie zastoso-
wać opracowane procedury
i użytkować systemy oraz
urządzenia pomocnicze si-łowni okrętowej i statku
Metody
oceny Test pisemny oraz zaliczenie praktyczne ćwiczeń w symulatorze siłowni okrętowej
EKP3
Nie identyfikuje, nie zna
budowy oraz nie rozu-
mie zasady działania
i przeznaczenie układów
napędowych głównych
i pomocniczych statku.
Nie potrafi samodzielnie
użytkować pomocni-
czych układów napędo-wych statku
Prawidłowo identyfiku-
je, zna budowę oraz
rozumie zasadę działa-
nia i przeznaczenie
układów napędowych
głównych
i pomocniczych statku.
Potrafi pod nadzorem
użytkować pomocnicze
i główne układy napę-
dowe statku
Prawidłowo identyfikuje, zna
budowę oraz rozumie zasadę
działania i przeznaczenie
układów napędowych głów-
nych i pomocniczych statku.
Potrafi wykorzystać doku-
mentację oraz instrukcję do
realizacji podstawowych
czynności nadzoru i użytko-
wania pomocniczych układów
napędowych statku. Potrafi
Prawidłowo identyfikuje, zna
budowę oraz rozumie zasadę
działania i przeznaczenie
układów napędowych głów-
nych i pomocniczych statku.
Potrafi wykorzystać doku-
mentację oraz instrukcję do
realizacji podstawowych
czynności nadzoru
i użytkowania układów napę-
dowych głównych i pomocni-
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 255
samodzielnie użytkować
pomocnicze układy napędowe statku
czych statku. Potrafi samo-
dzielnie użytkować pomocni-
cze i główne układy napędo-
we statku
EKP4
Nie identyfikuje, nie zna
procedur działania
i przeznaczenia układów
napędowych głównych i pomocniczych statku.
Nie potrafi zastosować
praktycznie czynności
do bezpiecznej i eko-
nomicznej eksploatacji
statku i siłowni okręto-
wej
Prawidłowo identyfiku-
je, zna procedury dzia-
łania i przeznaczenie
układów napędowych
głównych i pomocni-
czych statku.
Potrafi posługując się
dokumentacją oraz
instrukcjami zastosować
praktycznie czynności
do bezpiecznej i eko-
nomicznej eksploatacji
statku i siłowni okręto-
wej w standardowych
warunkach klimatycz-nych
Prawidłowo identyfikuje, zna
procedury działania
i przeznaczenie układów
napędowych głównych i pomocniczych statku.
Potrafi posługując się doku-
mentacją oraz instrukcjami
zastosować praktycznie czyn-
ności do bezpiecznej
i ekonomicznej eksploatacji
statku i siłowni okrętowej
w standardowych warunkach klimatycznych
Prawidłowo identyfikuje, zna
procedury działania i przezna-
czenie układów napędowych
głównych i pomocniczych statku.
Potrafi posługując się doku-
mentacją oraz instrukcjami
zastosować praktycznie czyn-
ności do bezpiecznej
i ekonomicznej eksploatacji
statku i siłowni okrętowej
w różnych warunkach klima-tycznych i stanach zagrożenia
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Komputer z dostępem do LAN.
Rzutniki multimedialne
Zajęcia audytoryjne wykładowe z prezentacjami oraz
programami specjalistycznymi
Symulatory statków i siłowni okrętowych:
operacyjne oraz graficzne zgodne z wymo-
gami STCW
Zajęcia teoretyczne i praktyczne dzięki wykorzystaniu
specjalistycznych symulatorów
Dokumentacje i instrukcje okrętowe Silniki napędowe główne i pomocnicze, instalacje i sys-
temy okrętowe, urządzenia pomocnicze siłowni okręto-
wych i statków
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Rawson K.J., Tupper E.C.: Basic Ship Theory. Elsevier, 2001.
2. Schneekluth H., Bertram V.: Ship Design for Efficiency and Economy. Elsevier, 1998.
3. Bertram V.: Practical Ship Hydrodynamics. Elsevier, 1999.
4. Tupper E.C.: Introduction to Naval Architecture. Elsevier, 2004.
Literatura uzupełniająca
1. Wojnowski W.: Okrętowe siłownie spalinowe, Tom I, II i III. Politechnika Gdańska, 1991–1992.
2. Urbański P.: Gospodarka energetyczna na statkach. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1978.
3. Chachulski K.: Podstawy napędu okrętowego. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988.
4. Piotrowski I., Witkowski K.: Eksploatacja okrętowych silników spalinowych. Gdynia 2002.
5. Urbański P.: Instalacje okrętów i obiektów oceanotechnicznych: instalacje spalinowych siłowni
okrętowych. Politechnika Gdańska, 1994.
6. Balcerski A.: Siłownie okrętowe. Gdańsk 1990.
7. Włodarski J.K.: Podstawy eksploatacji maszyn okrętowych. Gdynia, 2006.
8. Świder J.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych.
Politechnika Śląska, Gliwice 2006.
9. Kowalski Z., Tittenbrun S., Łastowski W.F.: Regulacja prędkości obrotowej okrętowych silników
spalinowych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988.
10. Wiewióra A.: Ochrona środowiska morskiego. WSM, Szczecin, 1997.
11. Borkowski T.: Emisja spalin przez silniki okrętowe – zagadnienia podstawowe. WSM, Szczecin
2000.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 256
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Tadeusz Borkowski, A, L, S t.borkowski@am.szczecin.pl IESO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr inż. Jarosław Myśków, A, L, S j.myskow@am.szczecin.pl IESO
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 257
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 45 Przedmiot: Maszyny elektryczne i napędy elektryczne*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: III Semestry: V–VI
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
V 15 3 45 1
VI 15 2 30 1
Razem w czasie studiów 45 30 2
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Matematyka
2. Fizyka
3. Podstawy elektrotechniki i elektroniki
Cele przedmiotu:
1. Zrozumienie podstawowych zjawisk zachodzących w maszynach elektrycznych prądu stałego
i zmiennego
2. Poznanie i zrozumienie zasady pracy i metod sterowania okrętowych maszyn elektrycznych
3. Zrozumienie zasad pracy i własności podstawowych energoelektronicznych przekształtników
energii elektrycznej
4. Zrozumienie struktur i zasad pracy oraz sterowania okrętowych napędów elektrycznych
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Zna i rozumie budowę i zasadę działania głów-
nych typów maszyn elektrycznych
K_W03, K_W05, K_U05, K_U06, K_U07,
K_U08, K_U09, K_U15, K_U13
EKP2 Przeprowadza poprawnie czynności sterownicze
w okrętowych układach elektroenergetycznych
K_U10, K_U11, K_U12, K_U13, K_U14,
K_U15
EKP3 Wykonuje proste czynności diagnostyczne
w okrętowych układach elektromaszynowych
i dokonuje prostych napraw niesprawności
K_U13, K_U15
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach V i VI:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Rozumie zasadę działania elektrycznych maszyn
wirujących. Wykazuje się znajomością ogólnych
wiadomości o maszynach elektrycznych, ele-
mentach ich budowy, materiałach czynnych.
Rozumie powstawanie sił elektromotorycznych
EKP
1,2 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 258
(SEM) i momentów elektromagnetycznych
w elektrycznych maszynach wirujących. Zna
i rozumie równania dynamiki ruchu i umie prze-
prowadzić właściwy podział maszyn. Wykazuje
się umiejętnością wykorzystania danych zna-
mionowych maszyn i zastosowaniem na statkach
SEKP2
Umie rozróżnić typy oraz wykonania i budowę
prądnic synchronicznych. Zna wpływ obciążenia
i rozumie wpływ reakcji twornika. Potrafi wła-
ściwie interpretować wykres wskazowy i charak-
terystyki maszyny jak również podstawowe za-
leżności. Zna i rozumie pojęcia momentu ma-
szyny synchronicznej. Potrafi wyjaśnić pojęcie
prądu wzbudzenia i sposoby jego uzyskiwania
i regulacji. Umie pokazać charakterystyki regu-
lacyjne oraz przedstawić układy wzbudzenia
(ogólnie). Rozumie zagadnienia związane z pra-
cą równoległą prądnic synchronicznych. Zna
warunki synchronizacji i umie wykonać syn-
chronizację prądnic synchronicznych. Zna za-
gadnienia związane z rozdziałem mocy czynnej
i biernej. Potrafi zaprezentować przejmowanie
obciążenia czynnego i biernego
EKP
1,2 x
SEKP3
Zna i rozumie budowę oraz zasadę pracy silnika
asynchronicznego klatkowego w tym maszyny
dwuklatkowej i głębokożłobkowej. Rozumie
równania i schemat zastępczy. Umie wyjaśnić
pojęcia momentu maszyny, zna i potrafi przed-
stawić charakterystyki mechaniczne oraz wybra-
ne stany pracy, tj. stan jałowy, zwarcie. Rozumie
wpływ zmiany amplitudy napięcia i częstotliwo-
ści zasilania. Zna metody służące do rozruchu
silnika klatkowego. Umie wyjaśnić stan pracy
prądnicowej silnika klatkowego. Rozumie bu-
dowę silnika asynchronicznego pierścieniowego
i wybrane stany pracy maszyny, tj. charaktery-
styki mechaniczne naturalne i z dodatkową rezy-
stancją w obwodzie wirnika. Zna budowę i zasa-
dy działania maszyn prądu przemiennego spe-
cjalnego wykonania
EKP1 x
SEKP4
Rozumie budowę komutatorowej maszyny prądu
stałego. Umie wyjaśnić powstawanie pola ma-
gnetycznego w maszynie prądu stałego. Potrafi
wyjaśnić stan pracy prądnicowej maszyny prądu
stałego i wpływ reakcji twornika. Zna i umie
zaprezentować charakterystyki zewnętrzne prąd-
nicy oraz zna zagadnienia związane z pracą
równoległą prądnic prądu stałego. Potrafi poka-
zać i wyjaśnić budowę silników prądu stałego.
Zna i rozumie schematy połączeń silników. Zna
wpływ parametrów na charakterystyki mecha-
niczne silników oraz rozumie zagadnienia rozru-
chowe i regulacyjne silników prądu stałego
EKP1 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 259
SEKP5
Zna budowę transformatora jednofazowego oraz
uzwojeń i rdzenia. Umie przeprowadzić właści-
wą klasyfikację, zna i rozumie pojęcie przekład-
ni napięciowej. Potrafi przedstawić i wyjaśnić
podstawowe zależności w transformatorze oraz
pojęcia związane z mocą znamionową transfor-
matora. Zna budowę oraz zastosowania prze-
kładników prądowych i napięciowych oraz auto-
transformatorów. Potrafi opisać zasadę działania
transformatora 3-fazowego jak również umie
przedstawić budowę rdzeni i uzwojeń. Potrafi
wyjaśnić pojęcia kojarzenia uzwojeń a także
relacje napięć i prądów w transformatorze 3-
fazowym. Zna i umie wyjaśnić pojęcia grupy
połączeń
EKP1 x
SEKP6
Zna definicję przedmiotu, i miejsce energoelek-
troniki w elektrotechnice i energetyce. Potrafi
właściwie sklasyfikować zasilacze energoelek-
troniczne takie jak prostownik, przekształtnik,
przemiennik częstotliwości (bezpośredni i po-
średni), przerywacz. Rozumie budowę układów
o wyjściu napięciowym i prądowym. Zna i ro-
zumie odmiany komutacji takie jak: zewnętrzna
i wewnętrzna, prostokątna (twarda) i miękka
(rezonansowa). Rozumie budowę i zasadę dzia-
łania przekształtnika tyrystorowego mostkowego
jedno- i trójfazowego. Zna i umie przedstawić
podstawowe zależności i charakterystyki, przy
przewodzeniu ciągłym i nieciągłym. Rozumie
i umie wyjaśnić wpływ indukcyjności zasilania
na charakterystyki przekształtnika, stan pracy
inwertorowej przekształtnika oraz pojęcie prze-
wrotu przekształtnika. Umie podać przykłady
zastosowania pracy inwertorowej przekształtni-
ków w energetyce okrętowej. Zna zasadę działa-
nia przekształtników nawrotnych. Umie wyja-
śnić działanie prostownika diodowego, zasadę
przełączania diod oraz przedstawić podstawowe
schematy prostowników jedno- i 3-fazowych,
obrazy napięć i prądów wyjściowych, jak rów-
nież podstawowe zależności przy obciążeniach
różnego typu.
Potrafi pokazać i wyjaśnić budowę tranzystoro-
wego falownika napięcia, schematy mostkowe
jedno- i 3-fazowy oraz metody kształtowania
napięcia i prądu wyjściowego. Umie przedstawić
wektorowe i czasowe przebiegi występujące
przy pracy falownika oraz podstawowe zależno-
ści napięciowe. Rozumie zasadę dwukierunko-
wego transportu energii, potrafi wyjaśnić metodę
sterowania prądowego. Zna typy i budowę regu-
lowanych i stabilizowanych zasilaczy prądu
stałego
EKP
1,2 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 260
SEKP7
Zna i potrafi przedstawić cele i struktury ukła-
dów napędowych oraz charakterystyki napędowe
silnika i obciążenia. Zna pojęcia punktu pracy
ustalonej napędu, charakterystyki dynamiczne
napędu oraz umie wyjaśnić działanie różnych
rodzajów układów sterowania napędem.
Rozróżnia i umie wyjaśnić typy i rodzaje stero-
wania takie jak układy przekaźnikowo-stycz-
nikowe, elektroniczne, komputerowe. Potrafi
opisać typy napędów z silnikiem indukcyjnym
klatkowym zna i potrafi pokazać charakterystyki
napędowe silnika klatkowego oraz sposoby ste-
rowania silnika klatkowego. Zna metody rozru-
chowe i zabezpieczenia oraz sterowanie często-
tliwościowe. Zna budowę i układy pracy silni-
ków wielobiegowych. Rozumie zasady działania
częstotliwościowych falownikowych napędów
z silnikami klatkowymi, zna budowę falownika
napięcia umie przedstawić i objaśnić charaktery-
styki regulacyjne, startowe i rozruchowe. Zazna-
jomiony jest z metodami sterowania i zasadami
zabezpieczeń maszyn napędowych.
Potrafi wskazać przykłady okrętowych napędów
z silnikami prądu przemiennego takimi jak: na-
pęd steru strumieniowego, napęd główny śruby
okrętowej, napęd windy kotwicznej. Zna zasto-
sowanie silników pierścieniowych do napędu
i umie wyjaśnić sterowanie rezystancyjne, rozu-
mie budowę i zasadę działania kaskad zaworo-
wych. Zna napędy z silnikiem prądu stałego,
umie przedstawić charakterystyki napędowe
silnika prądu stałego, rozumie metody zmiany
prędkości kątowej oraz rozumie zagadnienia
rozruchu, nawrotu, typów sterowania. Zna bu-
dowę i zasadę działania układów elektromaszy-
nowych prądu stałego. Potrafi podać i przykłady
okrętowych napędów z silnikiem prądu stałego,
umie wyjaśnić zasadę działania prostych napę-
dów pomp i wentylatorów i działanie regulowa-
nego napędu tyrystorowego
EKP
1,2,3 x
SEKP8
Potrafi wykonać następujące pomiary oraz czyn-
ności:
– wyznaczanie charakterystyk silnika prądu
stałego połączonego jako bocznikowy oraz
szeregowo-bocznikowy, skojarzony zgodnie
lub przeciwsobnie;
– regulacja prędkości obrotowej metodą oporu
dodatkowego Rd, za pomocą zmiany strumie-
nia magnetycznego oraz zmiany napięcia
zasilania U
EKP
1,2,3 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 261
SEKP9
Potrafi wyznaczać charakterystyki robocze trans-
formatora w stanie pracy jałowym, obciążenia
oraz zwarcia laboratoryjnego.
Potrafi połączyć transformator trójfazowy stosu-
jąc różne grupy połączeń
EKP
1,2,3 x
SEKP
10
Umie przeprowadzić badanie trójfazowego silni-
ka asynchronicznego pierścieniowego pod kątem
regulacji prędkości obrotowej silnika za pomocą
oporów dodatkowych Rd włączonych w obwód
wirnika. Potrafi wyznaczać charakterystyki me-
chaniczne n = f(M), naturalną oraz sztuczne dla
różnych wartości oporów Rd
EKP
1,2,3 x
SEKP
11
Potrafi przeprowadzić badanie trójfazowego
asynchronicznego silnika klatkowego z falowni-
kiem pod kątem:
– płynnej regulacji prędkości obrotowej silnika
za pomocą zmiany częstotliwości f w stojanie
maszyny, z zachowaniem warunku U/f =
const;
– płynnej zmiana prędkości obrotowej za pomo-
cą regulacji napięcia U1 w stojanie maszyny;
– wyznaczania charakterystyk roboczych silnika
w ww. stanach pracy maszyny.
Zna metody ograniczania prądów rozruchowych
w silnikach asynchronicznych klatkowych po-
przez stosowanie metod rozruchowych takich
jak: obniżenie napięcia zasilania, rozruch gwiaz-
da-trójkąt, zastosowanie falownika napędowego
EKP
1,2,3 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: V
A
SEKP1 1. Ogólne wiadomości o maszynach elektrycznych, moment elektroma-
gnetyczny
45
SEKP2 2. Prądnica synchroniczna
SEKP3 3. Silnik asynchroniczny klatkowy
SEKP4 4. Komutatorowa maszyna prądu stałego
SEKP5 5. Transformatory
SEKP6 6. Energoelektronika
SEKP7 7. Elektryczne napędy okrętowe
Razem: 45
Razem w semestrze: 45
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 262
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
1 Praca własna studenta 10
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 60
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VI
L
SEKP8 8. Silnik prądu stałego
30
SEKP9 9. Transformatory
SEKP10 10. Badanie trójfazowego silnika asynchronicznego pierścieniowego
SEKP11 11. Badanie trójfazowego asynchronicznego silnika klatkowego z falow-
nikiem
Razem: 30
Razem w semestrze: 30
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 30
1 Praca własna studenta 10
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 45
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP1
Nie rozróżnia typów
maszyn elektrycznych
oraz nie rozumie zja-
wisk związanych
z wytwarzaniem mo-
mentu elektromagne-
tycznego w maszy-
nach. Nie posiada
umiejętności określa-
nia metod regulacji
prędkości obrotowej
w maszynach oraz nie
zna zagadnień związa-
nych z metodami
Zna podstawowe typy
maszyn elektrycznych
oraz rozumie podsta-
wowe zjawiska zwią-
zane z wytwarzaniem
momentu elektroma-
gnetycznego w ma-
szynach. Zna na du-
żym poziomie ogólno-
ści metody regulacji
prędkości obrotowej
w maszynach oraz zna
metody ograniczania
prądów rozruchowych.
Zna i rozróżnia podstawowe
typy maszyn elektrycznych
oraz rozumie zjawiska zwią-
zane z wytwarzaniem mo-
mentu elektromagnetycznego
w maszynach. Potrafi napisać
odpowiednie zależności
analityczne. Zna metody
regulacji prędkości obrotowej
w maszynach i potrafi przed-
stawić zależności analityczne.
Zna metody ograniczania
prądów rozruchowych
i potrafi wskazać wady
Zna i rozróżnia wszystkie oma-
wiane typy maszyn elektrycznych
oraz dogłębnie rozumie zjawiska
związane z wytwarzaniem mo-
mentu elektromagnetycznego
w maszynach. Potrafi napisać
odpowiednie zależności anali-
tyczne i je swobodnie przekształ-
cać i właściwie interpretować.
Zna metody regulacji prędkości
obrotowej w maszynach i potrafi
przedstawić zależności analitycz-
ne i graficzne opisujące metody
regulacji. Zna metody ogranicza-
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 263
ograniczania prądów
rozruchowych. Nie zna
podstawowych ele-
mentów i układów
energoelektronicznych.
Nie potrafi wskazać
zastosowań poszcze-
gólnych typów maszyn
w zastosowaniach
napędowych. Nie zna
podstawowych równań
opisujących maszyny
elektryczne
Rozróżnia podstawo-
we elementy i układy
energoelektroniczne.
Potrafi wskazać różne
typy maszyn w zasto-
sowaniach napędo-
wych. Zna proste,
podstawowe równania
opisujące maszyny
elektryczne
i zalety każdej z nich. Roz-
różnia elementy i układy
energoelektroniczne oraz jest
w stanie przedstawić podsta-
wowe zależności analityczne
opisujące zjawiska w tych
układach. Potrafi wskazać
różne typy maszyn w zasto-
sowaniach napędowych i
zaproponować konkretne
typy do specyficznych zasto-
sowań. Zna proste, podsta-
wowe równania opisujące
maszyny elektryczne i potrafi
je właściwie interpretować
nia prądów rozruchowych
i potrafi wskazać wady i zalety
każdej z nich. Biegle rozróżnia
elementy i układy energoelektro-
niczne oraz jest w stanie przed-
stawić zależności analityczne
opisujące zjawiska zachodzące
w tych układach. Potrafi przed-
stawić i właściwie uzasadnić
wady i zalety konkretnych typów
układów. Potrafi wskazać różne
typy maszyn w zastosowaniach
napędowych i zaproponować
odpowiednie ich typy do specy-
ficznych zastosowań. Zna proste
i złożone równania opisujące
maszyny elektryczne i potrafi je
właściwie interpretować
EKP2
Nie zna i nie rozumie
czynności sterowni-
czych służących do
prawidłowej eksplo-
atacji okrętowych
urządzeń elektroener-
getycznych
Zna i rozumie czynno-
ści sterownicze służą-
ce do prawidłowej
eksploatacji okręto-
wych urządzeń elek-
troenergetycznych.
Potrafi określić stany
pracy układu elektro-
energetycznego, przy
których należy stoso-
wać właściwe czynno-
ści sterownicze
Zna i rozumie czynności
sterownicze służące do pra-
widłowej eksploatacji okrę-
towych urządzeń elektroener-
getycznych. Potrafi określić
stany pracy układu elektro-
energetycznego, przy których
należy stosować właściwe
czynności sterownicze.
Potrafi praktycznie zastoso-
wać właściwe metody ste-
rownicze w prostych ukła-
dach elektroenergetycznych
Zna i rozumie czynności sterow-
nicze służące do prawidłowej
eksploatacji okrętowych urządzeń
elektroenergetycznych. Samo-
dzielnie potrafi określić stany
pracy układu elektroenergetycz-
nego, przy których należy stoso-
wać właściwe czynności sterow-
nicze.
Samodzielnie potrafi praktycznie
zastosować właściwe metody
sterownicze w złożonych ukła-
dach elektroenergetycznych
EKP3
Nie zna prostych
metod i czynności
diagnostycznych
w okrętowych ukła-
dach elektromaszyno-
wych i nie jest w stanie
wskazać metod prze-
prowadzania prostych napraw niesprawności
Zna proste metody
i czynności diagno-
styczne przeprowa-
dzane w okrętowych
układach elektroma-
szynowych i jest
w stanie wskazać
odpowiednie metody
przeprowadzania
prostych napraw nie-sprawności
Zna proste i złożone metody i
czynności diagnostyczne
w okrętowych układach
elektromaszynowych i jest
w stanie wskazać odpowied-
nie metody przeprowadzania
prostych i złożonych napraw
niesprawności.
Potrafi wykonywać pod
nadzorem proste naprawy
i niesprawności układów elektroenergetycznych
Zna proste i złożone metody
i czynności diagnostyczne
w okrętowych układach elektro-
maszynowych i jest w stanie
wskazać odpowiednie metody
przeprowadzania prostych i złożonych napraw niesprawności.
Potrafi wykonywać samodzielnie
proste naprawy i niesprawności
układów elektroenergetycznych oraz dobrać potrzebne narzędzia
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik
multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych i zbiory zadań do ćwiczeń audytoryjnych
Sprzęt
laboratoryjny
Mierniki analogowe i cyfrowe, elementy i układy energoelektroniczne przystosowane
do prowadzenia badań, przewody łączeniowe, zasilacze, oscyloskopy, maszyny elek-
tryczne rzeczywiste, programy symulacyjne, przekształtniki energoelektroniczne
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Przeździecki F.: Elektrotechnika i elektronika. Warszawa, PWN 1985.
2. Wyszkowski J., Wyszkowski S.: Elektrotechnika Okrętowa. Napędy elektryczne. WSM, Gdynia
1998.
3. Gnat K., Sojka J.: Maszyny elektryczne. Skrypt WSM, Wyd. II popr., Szczecin 1990.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 264
4. Gnat K., Hrynkiewicz J., Sojka J.: Elektrotechnika okrętowa. Skrypt WSM, Wyd. II popr.
5. Tunia H., Winiarski B.: Energoelektronika w pytaniach i odpowiedziach. WNT, Warszawa 1998.
6. Gil A.: Podstawy elektroniki i energoelektroniki. WSM, Gdynia 1998.
Literatura uzupełniająca
1. Jabłoński W.: Elektrotechnika z automatyką. WSiP, Warszawa 1996.
2. Białek R.: Elektryczne urządzenia okrętowe. Skrypt OSZGM, Gdynia 1998.
3. Jabłoński W.: Elektrotechnika z automatyką. WSiP, Warszawa 1996.
4. Markiewicz H.: Instalacje elektryczne. WNT, Warszawa 1996.
5. Gil A.: Podstawy elektroniki i energoelektroniki. WSM, Gdynia 1998.
6. Plamitzer A.M.: Maszyny elektryczne. WNT, Warszawa 1985.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Bogdan Nienartowicz b.nienartowicz@am.szczecin.pl IEiAO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 265
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 46 Przedmiot: Aparaty wysokich napięć*
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: IV Semestry: VIII
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VIII 12 2,5 1,25 30 15 3
Razem w czasie studiów 30 15 3
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Fizyka
2. Podstawy elektrotechniki i elektroniki
3. Maszyny elektryczne i napędy elektryczne
4. Metrologia i systemy pomiarowe
5. Kurs na uprawnienia SEP do pracy przy napięciach powyżej 1 kV
Cele przedmiotu:
1. Przygotowanie do pracy przy aparatach i urządzeniach pracujących przy napięciu powyżej 1 kV.
Przygotowanie to polega głównie na zaznajomieniu studentów z technikami i urządzeniami po-
miarowymi stosowanymi przy napięciach powyżej 1 kV, skutkami wywoływanymi przez wyso-
kie napięcia w czasie eksploatacji, bezpieczną eksploatacją urządzeń wysokiego napięcia i pracy
przy zachowaniu bezpiecznych odległości przy występowaniu wysokich napięć
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1
Zna i rozumie zasady wydzielania ciepła w przewodnikach oraz
zjawiska odprowadzania ciepła w stanie cieplnym ustalonym.
Umie wyznaczać straty w dielektrykach. Umie określać podsta-
wowe siły elektrodynamiczne w obwodach trójfazowych
K_W01, K_W02, K_W03,
K_W04, K_W05, K_W06
EKP2
Zna i rozumie zjawiska zachodzące w obwodach magnetycznych
w aparatach wysokiego napięcia, oraz zjawiska zachodzące
w stykach elektrycznych przy załączaniu i rozłączaniu. Zna me-
tody badania izolacji, umie interpretować parametry izolacji oraz
zna pojęcia związane z wytrzymałością dielektryczną
K_W01, K_W02, K_W03,
K_W04, K_W05, K_W06,
K_U02, K_U03, K_U05,
K_U06, K_U09
EKP3
Zna budowę i typy urządzeń i aparatów wysokiego napięcia ta-
kich jak: transformatory, izolatory, odłączniki, bezpieczniki,
przekładniki pomiarowe. Zna podstawowe rodzaje wyłączników
wysokiego napięcia oraz zagadnienia związane z gaszeniem łuku
elektrycznego. Zna podstawowe wymagania stawiane napędom
wyłączników wysokiego napięcia
K_W01, K_W03, K_W04,
K_W06, K_U03, K_U06
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 266
EKP4
Zna zagadnienia związane z ochroną odgromową. Zna oznacze-
nia i tablice informacyjne i znaki ostrzegawcze o występowaniu
wysokiego napięcia. Zna procedury wykonywania prac przy
urządzeniach wysokiego napięcia
K_U03, K_U06, K_U07,
K_U08, K_U09, K_U10,
K_U12, K_U13, K_U15,
K_U16, K_K04, K_K06,
K_K07, K_K08
EKP5 Umie posługiwać się programami symulacyjnymi służącymi do
obliczeń w sieciach i instalacjach wysokiego napięcia K_U07, K_U16, K_U17,
EKP6
Umie prowadzić pomiary układów wysokiego napięcia z zasto-
sowaniem sprzętu elektroizolacyjnego przy spełnieniu warunków
bezpieczeństwa
K_U07, K_U16
EKP7 Zna metody i umie przeprowadzić badania aparatów i układów
wysokiego napięcia
K_U07, K_U16, K_K04,
K_K08
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VIII:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Zna i umie wykonać obliczenia cieplne. Rozu-
mie zjawisko wydzielania ciepła w przewodni-
kach. Potrafi wyjaśnić zjawiska towarzyszące
odprowadzaniu ciepła w stanie cieplnym usta-
lonym. Potrafi pokazać metody obliczania
przyrostu temperatury w stanie cieplnym nie-
ustalonym. Zna normy temperatur dla aparatów
wysokiego napięcia. Potrafi określić straty
w dielektrykach i zjawisko nagrzewania dielek-
tryków
EKP1 x
SEKP2
Zna i rozumie metody obliczania sił elektrody-
namicznych. Potrafi przedstawić zależności do
obliczania sił elektrodynamicznych w prostych
obwodach elektrycznych. Zna pojęcia związane
z siłami elektrodynamicznym w układach prądu
trójfazowego
EKP1 x
SEKP3
Zna pojęcia związane z prądem stanu jałowego
transformatora WN. Rozumie wpływ kształtu
rdzenia transformatora wysokiego napięcia na
jakość generowanej energii. Zna i rozumie zja-
wisko zgrzewania się styków. Potrafi zaprezen-
tować przykłady rozwiązań konstrukcyjnych
styków w aparaturze wysokiego napięcia
EKP3 x
SEKP4
Rozumie cel i potrzebę wykonywania prób
aparatów wysokonapięciowych napięciem
o częstotliwości technicznej. Zna zależności
związane z wytrzymałością dielektryczną od-
stępów izolacyjnych wzdłuż powierzchni die-
lektrycznych stałych
EKP3 x
SEKP5
Zna podstawowe typy konstrukcji izolatorów
wsporczych i przepustowych. Potrafi zaprezen-
tować proste przykłady elektrycznych i mecha-
nicznych obliczeń izolatorów. Zna typy, wy-
magania i parametry techniczne wysokonapię-
ciowych bezpieczników oraz cel stosowania
bezpieczników z napełnieniem z piasku kwar-
cowego
EKP
2,3 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 267
SEKP6
Zna metody służące gaszeniu łuku w wyłączni-
kach olejowych. Zna własności wyłączników
powietrznych i podstawowe zagadnienia przy
ich eksploatacji. Potrafi podać przykładowy
schemat sterowania wyłącznikiem powietrz-
nym. Zna pojęcia związane z przepięciami łą-
czeniowymi
EKP3 x
SEKP7
Zna przeznaczenie napędu wyłącznika wyso-
kiego napięcia i potrafi przedstawić podstawo-
we wymagania stawiane napędom wyłączni-
ków. Rozróżnia rodzaje cewek indukcyjnych
służących do napędu elektromagnetycznego
EKP3 x
SEKP8 Zna metody ochrony odgromowej EKP4 x
SEKP9 Zna i potrafi podać wymagania stawiane prze-
kładnikom napięciowym i prądowym EKP3 x
SEKP10
Potrafi przedstawić wiadomości ogólne o kon-
densatorach i dławikach silnoprądowych oraz
stawiane im wymagania
EKP3 x
SEKP11
Zna zasady bezpiecznej pracy przy aparaturze
wysokonapięciowej. Rozróżnia i właściwie
interpretuje tablice i zawieszki ostrzegawcze
EKP6 x
SEKP12
Zna budowę rozdzielnicy 0,4/15 kV. Potrafi
prawidłowo zidentyfikować pola i aparaty we-
wnątrz rozdzielnicy
EKP7 x
SEKP13
Potrafi przeprowadzić badanie następujących
elementów:
– wyłącznika zwarciowego wysokiego napię-
cia,
– transformatora nn/WN,
– przekładników prądowych i napięciowych
EKP
6,7 x
SEKP14 Potrafi sprawdzić działanie blokad i urządzeń
automatyki zabezpieczeniowej
EKP
6,7 x
SEKP15
Umie bezpiecznie przeprowadzać pomiary
napięć powyżej 1 kV za pomocą sprzętu elek-
troizolowanego
EKP
6,7 x
SEKP16
Umie modelować komputerowo zwarcia oraz
stany przejściowe w sieciach o napięciu powy-
żej 1 kV a także projektować proste układy
elektroenergetyczne
EKP5 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VIII
A
SEKP1 1. Zasady obliczeń cieplnych
30
SEKP2 2. Siły elektrodynamiczne
SEKP3 3. Obwody magnetyczne w aparatach wysokiego napięcia. Styki
SEKP4 4. Izolacja
SEKP5 5. Izolatory, odłączniki i bezpieczniki
SEKP6 6. Wyłączniki
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 268
SEKP7 7. Napędy wyłączników
SEKP8 8. Odgromniki
SEKP9 9. Przekładniki prądowe i napięciowe
SEKP10 10. Dławiki i kondensatory
Razem: 30
L
SEKP11 11. Zasady bezpiecznej pracy przy urządzeniach wysokonapięciowych
15
SEKP12 12. Rozdzielnica wysokiego napięcia – budowa i wyposażenie
SEKP13 13. Wysokonapięciowy wyłącznik zwarciowy, transformator nn/WN,
przekładniki
SEKP14 14. Blokady i automatyka zabezpieczeniowa
SEKP15 15. Pomiary napięć wysokich
SEKP16 16. Modelowanie i symulacje komputerowe układów wysokiego napięcia
Razem: 15
Razem w semestrze: 45
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
3 Praca własna studenta 10
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 5
Łącznie 60
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne
EKP1
EKP2
EKP3
Nie potrafi wyjaśnić zja-
wisk towarzyszących
odprowadzaniu ciepła
w stanie cieplnym ustalo-
nym. Nie wykazuje się
znajomością i rozumieniem
metod obliczania sił elek-
trodynamicznych. Nie
rozumie wpływu kształtu
rdzenia transformatora
wysokiego napięcia na
jakość generowanej ener-
gii. Nie zna zjawisk powo-
dujących zgrzewanie się
styków. Nie zna zależności
związanych z wytrzymało-
ścią dielektryczną odstę-
pów izolacyjnych.
Nie zna podstawowych
typów konstrukcji izolato-
rów wsporczych i przepu-
stowych.
Nie potrafi wymienić
Zna zjawiska towarzyszące
odprowadzaniu ciepła
w stanie cieplnym ustalo-
nym. Wykazuje się znajo-
mością i rozumieniem
metod obliczania sił elek-
trodynamicznych. Rozu-
mie w wąskim zakresie
wpływ kształtu rdzenia
transformatora wysokiego
napięcia na jakość gene-
rowanej energii. Zna zja-
wiska powodujące zgrze-
wanie się styków. Zna
zależności związane z
wytrzymałością dielek-
tryczną odstępów izolacyj-
nych.
Potrafi opisać podstawowe
typy konstrukcji izolato-
rów wsporczych
i przepustowych.
Umie wymienić metody
Zna zjawiska towarzyszące
odprowadzaniu ciepła
w stanie cieplnym ustalo-
nym i umie podać przykła-
dy. Wykazuje się znajomo-
ścią praktyczną i rozumie-
niem metod obliczania sił
elektrodynamicznych.
Rozumie wpływ kształtu
rdzenia transformatora
wysokiego napięcia na
jakość generowanej energii
i potrafi ten wpływ uzasad-
nić. Zna zjawiska powodu-
jące zgrzewanie się styków
i metody zapobiegania tym
zjawiskom. Zna zależności
związane z wytrzymałością
dielektryczną odstępów
izolacyjnych.
Potrafi opisać różne typy
konstrukcji izolatorów
wsporczych
Zna zjawiska towarzyszące
odprowadzaniu ciepła
w stanie cieplnym ustalo-
nym i umie podać przykła-
dy. Wykazuje się znajomo-
ścią praktyczną
i rozumieniem metod
obliczania sił elektrodyna-
micznych. Rozumie wpływ
kształtu rdzenia transfor-
matora wysokiego napięcia
na jakość generowanej
energii i potrafi ten wpływ
uzasadnić. Zna zjawiska
powodujące zgrzewanie się
styków i metody zapobie-
gania tym zjawiskom. Zna
zależności związane z
wytrzymałością dielek-
tryczną odstępów izolacyj-
nych. Zna wartości eksplo-
atacyjne wytrzymałości
dielektrycznej przykłado-
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 269
metod służących gaszeniu
łuku.
Nie zna metod ochrony
odgromowej oraz nie roz-
różnia typów i rodzajów
przekładników pomiaro-
wych WN
służące gaszeniu łuku.
Zna pobieżnie metody
ochrony odgromowej oraz
rozróżnia typy i rodzaje
przekładników pomiaro-
wych WN
i przepustowych.
Umie wymienić metody
służące gaszeniu łuku.
Zna metody ochrony od-
gromowej oraz rozróżnia
typy i rodzaje przekładni-
ków pomiarowych WN
wych odstępów.
Potrafi opisać różne typy
konstrukcji izolatorów
wsporczych i przepusto-
wych i podać stosowane
w praktyce rozwiązania
izolatorów.
Umie wymienić metody
służące gaszeniu łuku.
Zna metody ochrony od-
gromowej oraz rozróżnia
większość typów
i rodzajów przekładników
pomiarowych WN
EKP4
Nie zna zagadnień związa-
nych z ochroną odgromo-
wą. Nie potrafi zidentyfi-
kować i poprawnie odczy-
tać oznaczeń i tablic infor-
macyjnych i znaków
ostrzegawczych o wystę-
powaniu wysokiego napię-
cia. Nie zna procedur
wykonywania prac przy
urządzeniach wysokiego
napięcia
Zna pobieżnie zagadnienia
związane z ochroną od-
gromową. Potrafi zidenty-
fikować i poprawnie od-
czytać większość oznaczeń
i tablic informacyjnych
i znaków ostrzegawczych
o występowaniu wysokie-
go napięcia. Zna podsta-
wowe procedury wykony-
wania prac przy urządze-
niach wysokiego napięcia
Zna zagadnienia związane
z ochroną odgromową.
Potrafi zidentyfikować i
poprawnie odczytać ozna-
czenia i tablice informa-
cyjnych i znaki ostrzegaw-
czych o występowaniu
wysokiego napięcia. Zna
procedury wykonywania
prac przy urządzeniach
wysokiego napięcia.
Zdaje sobie sprawę
z zagrożeń jakie ze sobą
niesie przebywanie
w strefie możliwego kon-
taktu z wysokim napięciem
Zna zagadnienia związane
z ochroną odgromową
i potrafi wskazać różne
rodzaje ochrony dla róż-
nych obiektów. Potrafi
zidentyfikować i prawi-
dłowo odczytać wszystkie
oznaczenia i tablice infor-
macyjnych i znaki ostrze-
gawczych o występowaniu
wysokiego napięcia. Zna
procedury wykonywania
prac przy urządzeniach
wysokiego napięcia.
Zdaje sobie sprawę z za-
grożeń jakie ze sobą niesie
przebywanie w strefie
możliwego kontaktu z wysokim napięciem
Metody
oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych
EKP5
EKP6
EKP7
Nie umie posługiwać się
programami symulacyjny-
mi służącymi do obliczeń
w sieciach i instalacjach
wysokiego napięcia. Nie
umie wykonywać pomia-
rów układów wysokiego
napięcia z zastosowaniem
sprzętu elektroizolacyjnego
i nie dba o spełnienie wa-
runków bezpieczeństwa.
Nie umie przeprowadzać
badań aparatów i układów
wysokiego napięcia przy
użyciu właściwych metod
i narzędzi
Umie wykorzystywać
w ograniczonym stopniu
programy symulacyjne
służące do obliczeń
w sieciach i instalacjach
wysokiego napięcia. Potra-
fi wykonywać pomiary
układów wysokiego napię-
cia z zastosowaniem sprzę-
tu elektroizolacyjnego
z zachowaniem warunków
bezpieczeństwa.
Umie przeprowadzać
badania aparatów i ukła-
dów wysokiego napięcia
przy użyciu właściwych
metod i narzędzi
Umie wykorzystywać
w dużym stopniu programy
symulacyjne służące do
obliczeń w sieciach i insta-
lacjach wysokiego napię-
cia. Potrafi bezpiecznie
wykonywać pomiary ukła-
dów wysokiego napięcia
z zastosowaniem sprzętu
elektroizolacyjnego
z zachowaniem wszelkich
wymogów bezpieczeństwa.
Umie przeprowadzać
badania aparatów i ukła-
dów wysokiego napięcia
przy użyciu właściwych
metod i narzędzi
Umie swobodnie programy
symulacyjne służące do
obliczeń w sieciach i insta-
lacjach wysokiego napię-
cia. Potrafi bezpiecznie
wykonywać pomiary ukła-
dów wysokiego napięcia z
zastosowaniem sprzętu
elektroizolacyjnego
z zachowaniem wszelkich
wymogów bezpieczeństwa
osobistego oraz pozosta-
łych współćwiczących.
Umie samodzielnie prze-
prowadzać badania apara-
tów i układów wysokiego
napięcia przy użyciu wła-
ściwych metod i narzędzi.
Wykazuje się dbałością
o szczegóły służące za-
chowaniu bezpieczeństwa
w trakcie przeprowadza-nych badań
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 270
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik
multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów
Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych i zbiory zadań do ćwiczeń audytoryjnych
Sprzęt
laboratoryjny
Stanowiska badawcze wysokiego napięcia, rzeczywista rozdzielnica nn/WN wraz
z aparaturą łączeniową, sterowniczą i pomiarową. Mierniki WN, sprzęt elektroizo-
lowany. Sprzęt ochrony osobistej. Mierniki, przekładniki pomiarowe
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Michajłow W.W.: Projektowanie aparatów elektrycznych wysokiego napięcia. Państwowe Wy-
dawnictwa Techniczne, Warszawa 1953.
2. Bartkiewicz Cz.: Odłączniki wysokiego napięcia. Państwowe Wydawnictwo Techniczne, Warsza-
wa 1956.
3. Praca zbiorowa: Poradnik elektryka. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1995.
4. Maksymiuk J.: Aparaty elektryczne w pytaniach i odpowiedziach. WNT, Warszawa 1997.
Literatura uzupełniająca
1. Praca zbiorowa: Budowa aparatów elektrycznych wysokiego napięcia. WPW, Warszawa 1967.
2. Poradnik inżyniera elektryka. Tom 3. WNT, Warszawa 1996.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Bogdan Nienartowicz b.nienartowicz@am.szczecin.pl IEiAO
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 271
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 47 Przedmiot: Seminarium dyplomowe
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: IV Semestry: VIII
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VIII 12 1,25 15 1
Razem w czasie studiów 15 1
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Wiedza przewidziana planem i programami studiowanej dyscypliny na poziomie I stopnia
Cele przedmiotu:
1. Przysposobienie studenta do samodzielnego realizowania procesu dyplomowania
2. Przygotowanie studenta do kreatywnego rozwiązywania problemów badawczych – zadań inży-
nierskich
3. Wykształcenie umiejętności opracowania merytorycznego z wykonanego zadania i edytowania
pracy dyplomowej
4. Ukształtowanie zdolności przekonującego referowania / prezentowania osiągniętych wyników
w ramach egzaminu dyplomowego
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1 Pozyskuje informacje z literatury, baz danych (także w języku angielskim)
oraz innych źródeł, integruje je, dokonuje ich interpretacji, wyciąga wnioski
oraz formułuje i uzasadnia opinie
K_U01
EKP2 Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje
komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski K_U06
EKP3 Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania praktycznych zadań
inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne, typowe
dla siłowni okrętowej
K_U07
EKP4 Posiada umiejętność wystąpień ustnych w języku polskim i angielskim doty-
czących zagadnień szczegółowych studiowanej dyscypliny inżynierskiej K_U02, K_U23
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VIII:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Potrafi dokonać umotywowanego wyboru te-
matu pracy dyplomowej EKP1 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 272
SEKP2 Potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę szcze-
gółową do opracowania konspektu pracy dy-
plomowej
EKP1 x
SEKP3 Potrafi wyselekcjonować istotne dla rozwiąza-
nia zadania dyplomowego zagadnienia i spo-
rządzić harmonogram pracy
EKP
1,2 x
SEKP4
Potrafi analizować i hierarchizować co do
ważności dla rozwiązywanego problemu źródła
literaturowe
EKP
1,3 x
SEKP5 Konstruuje procedurę rozwiązania zadania
dyplomowego i potrafi ją referować
EKP
3,4 x
SEKP6
Potrafi scharakteryzować ewolucję stanu tech-
nicznego maszyny i zbudować plan ekspery-
mentu w skali technicznej oraz symulacyjnego
eksperymentu numerycznego
EKP
1,2,3 x
SEKP7 Potrafi dokonać wyboru metody badawczej
(diagnostycznej) i zaprojektować stoisko /
warsztat eksperymentalny
EKP
2,3 x
SEKP8
Potrafi zastosować metody numeryczne (w nie-
zbędnym zakresie) do opracowania i prezenta-
cji wyników badań. Potrafi ocenić wiarygod-
ność pomiarową i interpretować graficznie
wyniki
EKP
1,2,3 x
SEKP9 Potrafi opracować pracę dyplomową zgodnie
z obowiązującymi zasadami edytorskimi
EKP
1,2,3 x
SEKP10 Potrafi wnioskować krytycznie w oparciu
o uzyskane w pracy wyniki EKP2 x
SEKP11 Potrafi przygotować materiały do egzaminu
dyplomowego: prezentację i autoreferat EKP4 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
godzin
Semestr: VIII
A
SEKP1
Uregulowania formalno-prawne przebiegu procesu dyplomowania.
Promotor i temat pracy dyplomowej. Relacje dyplomant – kierownik pra-
cy – prowadzący seminarium dyplomowe. Pierwszy krok przy wyborze
tematu. Procedura wyboru i termin ustalenia tematu pracy dyplomowej.
Motywacja podjęcia tematu. Funkcja seminarium dyplomowego
15
SEKP2
Formułowanie tematu i tezy pracy. Geneza tematu i jego uzasadnienie.
Definicja pracy dyplomowej. Cel i treść pracy dyplomowej. Karta pracy
dyplomowej – formalne zamknięcie zagadnienia. Plan pracy i konspekt
SEKP3
Metodyka i etapy realizacji pracy dyplomowej – sztuka bezstresowej
efektywności. Stan wiedzy dyplomanta. Recenzja pracy dyplomowej.
Termin egzaminu dyplomowego. Gromadzenie danych, problemów. Ana-
liza ich znaczenia (ważności) i podjęcie decyzji co do ich losów w dal-
szym postępowaniu. Uporządkowanie rezultatów (wyników). Weryfikacja
tych rezultatów, jako możliwych opcji działań (wariantów rozwiązań pra-
cy dyplomowej). Harmonogram realizacji pracy. Wykonanie, realizacja
pracy
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 273
SEKP4
Literatura przedmiotu i notatki. Studiowanie literatury i zbieranie mate-
riałów. Ocena i selekcja zgromadzonej literatury. Notki bibliograficzne artykułu i bibliografia książek. Cytaty
SEKP5
Sesja spontanicznego myślenia – stopień rozpoznania tematu. Koncepcja
pracy – propozycje rozwiązania zadania. Analiza tematu jako problemu.
Narzędzia i metody badawcze. Prezentacja zaawansowania prac – studenci referują problematykę
SEKP6
Metodologia badań. Maszyna jako obiekt badań. Ewolucja stanu tech-
nicznego maszyny. Obserwacja, doświadczenie, eksperyment. Planowanie
i formy eksperymentów. Komputerowe wspomaganie eksperymentu. Wy-bór metody badań
SEKP7
Metodyka realizacji prac dyplomowych o charakterze diagnostycz-
nym. Formułowanie problemu badawczego. Układ pracy. Badanie, wnio-
ski, metody diagnostyczne. Ustalenie metod roboczych. Przyjęcie formy
eksperymentu. Obiekt badań. Opis stanowiska i aparatury badawczej. Wa-runki realizacji eksperymentu
SEKP8
Matematyczne metody interpretacji wyników pomiarów. Zastosowanie
metod numerycznych do opracowania i prezentacji wyników – wykorzy-
stanie środowisk Mathematica i Statistica. Wiarygodność pomiarowa i graficzna interpretacja wyników
SEKP9
Edycja pracy dyplomowej. Układ pracy i spis treści. Czcionka, jej roz-
miar, rysunki i tabele. Klasyfikacja kolejnych części pracy. Odnośniki
i przypisy. Opis bibliograficzny książki, artykułu, prac niepublikowanych,
książki wcześniej cytowanej
SEKP9 Prawa autorskie, ochrona własności intelektualnej. Cytowania, przy-
wołania. Ochrona antyplagiatowa
SEKP10 Zakończenie – wnioski końcowe. Krytyczna analiza uzyskanych rezul-
tatów. Stopień realizacji celu. Wnioski poznawcze i utylitarne. Waż-
ność uogólnień pracy. Literatura. Streszczenia
SEKP11 Przebieg egzaminu dyplomowego. Przygotowanie materiałów do prezen-
tacji. Konstrukcja autoreferatu. Techniki prezentacji
SEKP11
Próbny egzamin dyplomowy. Dyplomanci referują cel główny pracy,
genezę tematu, hipotezy robocze, problem badawczy, sposób realizacji, stopień wykonania pracy, otrzymane wyniki, wnioski końcowe
Razem: 15
Razem w semestrze: 15
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 15
1 Praca własna studenta 7
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 2
Łącznie 24
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 274
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Zaliczenie pisemne i ustne podczas omawiania harmonogramu pracy podczas zajęć seminaryj-
nych
EKP1
Nie jest w stanie
pozyskiwać in-
formacji o ukie-
runkowanym
zakresie i wycią-
gać jakichkolwiek
wniosków co do jej wykorzystania
Jest w stanie pozyskiwać
informacje z literatury,
baz danych oraz innych
źródeł, integruje je,
dokonuje ich selekcji
i wyciąga wnioski oraz
formułuje i uzasadnia opinie
Potrafi pozyskiwać infor-
macje z literatury, baz
danych (także w języku
angielskim) oraz innych
źródeł, integruje je, doko-
nuje ich selekcji i wyciąga
wnioski oraz formułuje i uzasadnia opinie
Potrafi samodzielnie pozyski-
wać informacje z literatury, baz
danych (także w języku angiel-
skim) oraz innych źródeł,
kreatywnie integruje je, doko-
nuje ich selekcji i interpretacji,
wyciąga wnioski oraz formułu-je i uzasadnia opinie
Metody oceny Zaliczenie praktyczne poprzez realizację pracy dyplomowej
EKP2
Nie potrafi plano-
wać eksperymen-
tów i wykonywać
prostych pomia-rów
Potrafi wykonywać
pomiary, interpretować
uzyskane wyniki i wy-ciągać wnioski
Potrafi projektować
i przeprowadzać ekspery-
menty, a w tym wykony-
wać pomiary, planować
symulacje, interpretować
uzyskane wyniki i wycią-
gać wnioski
Potrafi projektować i przepro-
wadzać eksperymenty, a w tym
konfigurować układy pomia-
rowe, planować symulacje
komputerowe, interpretować
uzyskane wyniki i wyciągać
wnioski
Metody oceny Zaliczenie praktyczne podczas zajęć seminaryjnych – prezentacja pracy
EKP3
Nie potrafi roz-
wiązywać zadań
dla obiektów
technicznych
siłowni okrętowej
Potrafi rozwiązywać
praktyczne zadania
inżynierskie z pomocą
metod eksperyment al-
nych typowych dla
obiektów technicznych siłowni okrętowej
Potrafi wykorzystać do
formułowania i rozwiązy-
wania praktycznych zadań
inżynierskich metody
analityczne i eksperymen-
talne, typowe dla obiektów
technicznych siłowni okrętowej
Potrafi prawidłowo wykorzy-
stać do formułowania i rozwią-
zywania praktycznych zadań
inżynierskich metody anali-
tyczne, symulacyjne i ekspe-
rymentalne, typowe dla obiek-
tów technicznych siłowni okrętowej
EKP4
Nie potrafi wystą-
pić z prezentacją
multimedialną
dotyczącą zadania dyplomowego
Potrafi wystąpić z pre-
zentacją multimedialną
w języku polskim doty-
czącą zadania dyplomo-
wego, otrzymanych
wyników i wniosków
końcowych
Potrafi wystąpić z prezen-
tacją multimedialną
w języku polskim dotyczą-
cą hipotez roboczych,
problemu badawczego,
sposobu wykonania pracy,
otrzymanych wyników i wniosków końcowych
Potrafi wystąpić z prezentacją
multimedialną w języku pol-
skim lub angielskim dotyczącą
genezy tematu, hipotez robo-
czych, problemu badawczego,
sposobu wykonania pracy,
otrzymanych wyników i wniosków końcowych
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie wykładu i prezentacji multimedialnej
Obowiązujące dokumenty Dokumentacja procesu dyplomowania
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Adamkiewicz W.: Seminarium dyplomowe: przewodnik dla dyplomantów i promotorów magister-
skich prac dyplomowych wykonywanych w Wyższych Szkołach Morskich. Wydawnictwo Uczelnia-
ne Wyższej Szkoły Morskiej, Gdynia 1985.
2. Kaczorek T.T.: Poradnik dla studentów piszących pracę licencjacką lub magisterską.
www.kaczmarek.waw.pl
3. Krajczyński E.: Metodyka pisania prac dyplomowych. Wyższa Szkoła Morska, Gdynia 1998.
4. Żółtowski B.: Seminarium dyplomowe. Zasady pisania prac dyplomowych. Wydawnictwo Uczel-
niane Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, Bydgoszcz 1997.
Literatura uzupełniająca
1. Regulamin Studiów Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2007.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 275
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr hab. inż. Andrzej Adamkiewicz a.adamkiewicz@am.szczecin.pl KDiRM
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
dr hab. inż. Aleksander Valishin a.valishin@am.szczecin.pl KDiRM
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 276
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 48 Przedmiot: Praktyka podstawowa zawodowa (standardy MNiSW)
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I, II Semestry:
I, II
III, IV
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: praktyki
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba tygodni w bloku Liczba tygodni w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
I 2
2
2 0
II 4 4 4 4
III 3 3 3 3
IV 5 (STCW) 5 5 7
Razem w czasie studiów
14 14
Uwagi:
Praktyka w semestrze I w Ośrodku Szkoleniowym Ratownictwa Morskiego – kandydat-
ka.
Praktyka w semestrze II w zakładach pracy świadczących usługi badawcze, konstrukcyj-
ne, remontowe, budowy i obsługi urządzeń technicznych związanych z kierunkiem studiów,
stoczniach produkcyjnych lub remontowych. Zakres realizacji ramowego programu praktyki
wynika ze struktury organizacyjnej oraz możliwości Zakładu Pracy.
Praktyka w semestrze III w zakładach pracy świadczących usługi badawcze, konstruk-
cyjne, remontowe, budowy i obsługi urządzeń technicznych związanych z kierunkiem stu-
diów, stoczniach produkcyjnych lub remontowych, zakładach produkcji silników okrętowych.
Zakres realizacji ramowego programu praktyki wynika ze struktury organizacyjnej oraz moż-
liwości Zakładu Pracy.
Praktyka w semestrze IV w dziale maszynowym na statku szkolno-badawczym, promach
lub statkach morskich spełniających wymagania konwencji.
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Aktualne świadectwo zdrowia, stwierdzające brak przeszkód natury zdrowotnej w odbyciu prak-
tyk
Cele przedmiotu:
1. Przeszkolenie i uzyskanie podstawowych świadectw niezbędnych do odbywania praktyk
2. Zapoznanie z życiem i pracą na statku, ogólne wdrożenie do systemu pracy na statku, nauczenie
podstawowych umiejętności marynarskich, kształtowanie cech osobowych niezbędnych do pracy
na morzu
3. Wykształcenie podstawowych umiejętności i zachowań potrzebnych w przyszłym zawodzie
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1
Posiada umiejętności niezbędne do zamustrowania
na statek morski potwierdzone przez świadectwa
wydane przez Urząd Morski K_U09, K_U20, K_K02, K_K08
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 277
EKP2
Posiada praktyczne umiejętności i zachowania po-
trzebne przy pracy w zawodzie inżyniera w zakła-
dzie przemysłowym związanym z kierunkiem stu-
diów
K_U09, K_K03, K_K04, K_K06,
K_K10
EKP3
Posiada podstawowe umiejętności marynarskie, zna
specyfiką pracy załóg maszynowych statków mor-
skich i codzienne życie na statku
K_U01, K_U03, K_U05, K_U09,
K_U12, K_U15, K_U17, K_U18,
K_U19, K_U20, K_K03, K_K04, K_K06
EKP4 Ma ukształtowane cechy osobowe niezbędne do
pracy na morzu
K_K02, K_K03, K_K04, K_K05,
K_K06, K_K07, K_K08, K_K09, K_K10
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–IV:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Zna elementarne zasady udzielania pierwszej
pomocy medycznej w praktyce EKP1 x
SEKP2 Umie udzielić pierwszą pomocy medycznej EKP1 x
SEKP3 Posiada wiedzę w zakresie bezpieczeństwa
własnego i odpowiedzialności wspólnej EKP1 x
SEKP4
Opanował praktyczne umiejętności i zdobył
wiedzę teoretyczną w zakresie indywidual-
nych technik ratunkowych EKP1 x
SEKP5
Opanował praktyczne umiejętności i zdobył
wiedzę teoretyczną w zakresie ochrony prze-
ciwpożarowej w stopniu podstawowym EKP1 x
SEKP6 Zna specyfiką pracy w dziale nadzoru budowy
lub remontów EKP2 x
SEKP7 Zna pracę i funkcjonowanie działu kontroli
jakości EKP2 x
SEKP8 Zna specyfikę pracy działu wyposażenia lub
remontów EKP2 x
SEKP9 Zna proces montażu i próby silników napędu
głównego EKP2 x
SEKP10 Zna proces montażu i próby silników pomoc-
niczych EKP2 x
SEKP11
Zna proces wytwarzania i regeneracji aparatu-
ry paliwowej silników wysokoprężnych w
praktyce
EKP2 x
SEKP12 Zna dokumentację techniczną silników EKP2 x
SEKP13 Zna sposoby wytwarzania rurociągów i zbior-
ników w praktyce EKP2 x
SEKP14 Zna technologię wytwarzania i remontów
części i podzespołów w praktyce EKP2 x
SEKP15 Zna realia prowadzenia wacht i służb maszy-
nowych w porcie i na morzu EKP3,4 x
SEKP16 Zna specyfikę pracy siłowni okrętowej pod-
czas manewrów EKP3,4 x
SEKP17
Posiada umiejętności praktyczne i wiedzę
teoretyczną realizacji alarmów szalupowych
i ratowniczych
EKP3,4 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 278
SEKP18
Zna metody i środki ochrony przeciwpożaro-
wej na statku oraz umie obsługiwać sprzęt
ppoż.
EKP3,4 x
SEKP19
Posiada praktyczne umiejętności potrzebne
przy realizacji prac obsługowo konserwacyj-
nych
EKP3,4 x
SEKP20 Zna budowę i zasady eksploatacji instalacji
siłowni okrętowej EKP3,4 x
SEKP21 Zna budowę i obsługę maszyn i urządzeń
siłowni okrętowej EKP3,4 x
SEKP22 Zna przeznaczenie, uruchamianie, zatrzymy-
wanie i obsługę silników okrętowych EKP3,4 x
SEKP23
Zna system wytwarzania, rozdziału i przesyłu
energii elektrycznej na statku oraz urządzenia
i maszyny elektryczne
EKP3,4 x
SEKP24 Zna konstrukcję statku EKP3,4 x
SEKP25 Zna i stosuje metody łączności morskiej EKP3,4 x
SEKP26
Posługuje się językiem angielskim przy ko-
rzystaniu z dokumentacji techniczno-ruchowej
na statku oraz używa podstawowych zwrotów
i komend w relacjach między członkami zało-
gi maszynowej i relacjach CMK – mostek
EKP3,4 x
SEKP27 Stosuje w praktyce zasady bezpiecznej orga-
nizacji pracy w siłowni EKP3,4 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
tygodni
Semestr: I
PR
SEKP1 Szkolenie w zakresie elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy
medycznej
2
SEKP2 Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej
SEKP3 Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności
wspólnej
SEKP4 Szkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych
SEKP5 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień podstawowy
Razem: 2
Razem w semestrze: 2
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba tygodni
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 2
0 Praca własna studenta
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami
Łącznie 2
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 279
Metody i kryteria oceny:
Oceny Zaliczenie bez oceny
Metody oceny Zaliczenie na podstawie wydanych przez Urząd Morski świadectw i protokołu podpi-
sanego przez dyrektora OSRM w Szczecinie
EKP1
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
tygodni
Semestr: II
PR
SEKP6
1. Dział nadzoru budowy lub remontów:
– praca budowniczego;
– współpraca budowniczego z załogą statku;
– dokowanie statku;
– organizacja i koordynacja prac wyposażeniowych lub remontowych;
– przygotowanie i próby statku na uwięzi
4
SEKP7
2. Dział kontroli jakości:
– uruchamianie maszyn i urządzeń przez serwis producenta;
– próby zdawczo-odbiorcze;
– dokumentacja zdawczo-odbiorcza i poremontowa
SEKP8
3. Działy wyposażenia lub remontów:
3.1. Dział kadłubowy w stoczni produkcyjnej.
3.2. Dział montażu lub remontów silników głównych.
3.3. Dział montażu lub remontów silników pomocniczych.
3.4. Dział montażu lub remontów maszyn i mechanizmów pomocniczych
siłowni.
3.5. Dział montażu lub napraw linii wałów.
3.6. Dział montażu lub remontów rurociągów i zbiorników.
3.7. Dział montażu lub remontów urządzeń pokładowych.
– Zasady układania tras rurociągów w sekcjach kadłuba.
– Przygotowanie do montażu lub remontu maszyn.
– Demontaż i czyszczenie elementów maszyn.
– Pomiary i weryfikacja części.
– Metody napraw i regeneracji części.
– Dobór części zamiennych.
– Montaż i kontrola montażu.
– Przygotowanie do prób.
– Próby po montażu lub remoncie
Razem: 4
Razem w semestrze: 4
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba tygodni
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 4
4 Praca własna studenta
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami
Łącznie 4
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 280
Metody i kryteria oceny:
Oceny Zaliczenie bez oceny
Metody oceny Zaliczenie na podstawie: „Protokołu zaliczenia praktyk” wypełnionego przez opiekuna
praktyk, „Sprawozdania z praktyk lądowych” wykonanego przez opiekuna praktyk
EKP2
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
tygodni
Semestr: III
PR
SEKP9
1. Dział montażu i prób silników napędu głównego:
Proces montażu silników napędu głównego.
Próby i procedura zdawczo-odbiorcza.
Dokumentacja zdawczo-odbiorcza
3
SEKP10
2. Dział montażu i prób silników pomocniczych:
Proces montażu silników napędu pomocniczego.
Próby i procedura zdawczo-odbiorcza.
Dokumentacja zdawczo-odbiorcza.
Hamownia
SEKP11
3. Dział wytwarzania i regeneracji aparatury paliwowej silników wy-
sokoprężnych:
Procesy obróbki aparatury wtryskowej silników wysokoprężnych.
Nowoczesne metody obróbki skrawaniem
SEKP12
4. Dział konstrukcyjny i badawczo-rozwojowy:
Dokumentacja silników głównych i pomocniczych.
Badania drgań wałów i kadłubów silników okrętowych
SEKP13 5. Dział wytwarzania rurociągów i zbiorników:
Konstrukcja i wytwarzanie rurociągów SO i SP
SEKP14
6. Wydziały obróbki ciężkiej:
Procesy obróbki zespołów kadłuba silników głównych.
Procesy obróbki głowic i tulei
SEKP14
7. Wydziały obróbki lekkiej:
Procesy obróbki głowic i tulei.
Procesy obróbki łożysk ślizgowych.
Procesy obróbki tłoków i pierścieni.
Procesy obróbki wałów głównych i wałów rozrządu.
Procesy obróbki wodzików.
Procesy obróbki korbowodów i drągów tłokowych
Razem: 3
Razem w semestrze: 3
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba tygodni
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 3
3 Praca własna studenta
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami
Łącznie 3
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 281
Metody i kryteria oceny:
Oceny Zaliczenie bez oceny
Metody oceny
Zaliczenie na podstawie: „Protokołu zaliczenia praktyk” wypełnionego przez
opiekuna praktyk, „Sprawozdania z praktyk lądowych” wykonanego przez
opiekuna praktyk
EKP2
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
tygodni
Semestr: IV
PR
SEKP15
1. Wachty i służby maszynowe w porcie i na morzu
Rola i obowiązki poszczególnych członków załogi maszynowej i pokła-
dowej. Podstawowe czynności kontroli i obsługi siłowni i statku. Zasady
bezpieczeństwa obsługi urządzeń mechanicznych i elektrycznych. Przyj-
mowanie i zdawanie wacht morskich i portowych. Obchód siłowni, kon-
trola parametrów pracy silników i mechanizmów. Podstawowe prace
obsługowo-konserwacyjne urządzeń maszynowych i pokładowych. Pro-
wadzenie dziennika maszynowego. Asysta przy przyjmowaniu i zdawa-
niu paliw i olejów. Asysta przy przyjmowaniu i zdawaniu zaopatrzenia.
Prace porządkowe i inwentaryzacyjne w dziale maszynowym. Poznanie
podstawowych terminów i zwrotów oraz nazewnictwa używanego na
statku
5
SEKP16
2. Manewry
Organizacja pracy w siłowni podczas manewrów portowych i kotwicze-
nia. Przygotowanie siłowni do manewrów. Zasady uruchamiania i odsta-
wiania mechanizmów siłowni. Doskonalenie orientacji i kształcenie
umiejętności oceny stanu mechanizmów. Zasady manewrowania silni-
kiem głównym. Zasady zachowania się w sytuacjach awaryjnych
SEKP17
3. Szkolenie szalupowe i ratownicze
Alarmy ćwiczebne, doskonalenie czynności alarmowych, doskonalenie
wiedzy praktycznej i teoretycznej związanej z bezpieczeństwem życia
i pracy na morzu
SEKP18
4. Ochrona przeciwpożarowa
Doskonalenie umiejętności obsługi sprzętu ppoż. Zasady zachowania się
podczas pożaru siłowni. Ćwiczebne alarmy ppoż. Prewencja przeciwpo-
żarowa w siłowni i na statku podczas eksploatacji i remontów Obowiązki
załogi podczas alarmów pożarowych. Budowa i rozmieszczenie instalacji
ppoż. i sprzętu podręcznego. Uszczelnianie siłowni, odstawianie awaryjne
wentylacji i mechanizmów, zawory szybkozamykające paliwa
SEKP19
5. Prace obsługowo-konserwacyjne
Doskonalenie umiejętności posługiwania się narzędziami mechaniczny-
mi. Podstawowe zasady przy demontażu i montażu urządzeń, zbiorników
pod ciśnieniem, urządzeń elektrycznych. Zasady czyszczenia filtrów,
wirówek paliwa i oleju smarowego. Zasady doboru materiałów i środków
konserwacyjnych i myjących
SEKP20
6. Instalacje siłowni okrętowej
Podstawowe elementy instalacji siłownianych i ogólnostatkowych, zasa-
dy budowy i rozmieszczenia urządzeń. Rola poszczególnych urządzeń
i instalacji. Zasady bieżącej obsługi ocena stanu technicznego. Samo-
dzielna obsługa systemu ppoż. i zęzowo-balastowego. Awaryjne pompo-
wanie zęz
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 282
SEKP21
7. Maszyny i urządzenia siłowni okrętowych
Rola poszczególnych mechanizmów w eksploatacji statku i siłowni.
Zasady bieżącej oceny stanu pracy maszyn i urządzeń: pomp, wirówek
paliwa oraz sprężarek powietrza i sprężarek chłodniczych, kotła pomoc-
niczego, odolejacza wód zęzowych, urządzeń utylizacji ścieków okręto-
wych, wentylatorów, urządzeń do produkcji wody słodkiej. Ogólna
budowa centrali klimatyzacyjnej, urządzenia sterowego i chłodni pro-
wiantowej
SEKP22
8. Silniki okrętowe
Przeznaczenie, główne zespoły robocze silników okrętowych. Zasady
uruchamiania i odstawiania silników okrętowych. Zasady bieżącej kon-
troli i oceny stanu pracy silników okrętowych. Prace związane z obsługą
silników głównych i pomocniczych podczas postoju. Zasady nadzoru
technicznej eksploatacji silników okrętowych
SEKP23
9. Elektrotechnika okrętowa
Główne i awaryjne źródła energii. Zasady budowy i rozmieszczenia urzą-
dzeń w GTR, ATR i lokalnych tablicach rozdzielczych. Zasady bezpiecz-
nej obsługi urządzeń pod napięciem. Odczyt parametrów pracy i stanu
urządzeń elektrycznych. Urządzenia łączności wewnętrznej i alarmowej,
telegraf maszynowy, wskaźnik położenia steru, oświetlenie awaryjne.
Przygotowanie i uruchomienie agregatu awaryjnego. Awaryjne środki
łączności wewnętrznej
SEKP24
10. Konstrukcja statku
Podstawowe wymiary i wielkości charakteryzujące statek. Konstrukcja
kadłuba: rodzaje połączeń układy wiązań, nazewnictwo. Konstrukcja dna
podwójnego, grodzi wodoszczelnych, zbiorników i koferdamów. Zamy-
kanie i otwieranie drzwi wodoszczelnych: podstawowe i awaryjne. Zasa-
dy bezpieczeństwa przy otwieraniu zbiorników
SEKP25
11. Łączność morska
Korespondencja radiotelefoniczna: łączność w niebezpieczeństwie, sy-
gnały alarmowe, wezwanie pomocy w niebezpieczeństwie, odbiór zawia-
domienia w niebezpieczeństwie, łączność portowa, przybrzeżna i we-
wnętrzna. Łączność w relacji statek–statek
SEKP26
12. Język angielski
Posługiwanie się dokumentacją techniczną w języku angielskim. Czytanie
instrukcji obsługi urządzeń. Poszukiwanie informacji o przyczynach nie-
właściwej pracy urządzeń w dokumentacji technicznej. Podstawowe
zwroty i komendy w relacji między członkami załogi maszynowej oraz
siłownia – mostek. Dziennik maszynowy, książka zapisów olejowych,
kod ISM, dokumenty klasyfikacyjne i bezpieczeństwa. Zasady sporzą-
dzania zamówień części i korespondencji z serwisem
SEKP27
13. Bezpieczeństwo pracy
Bezpieczna organizacja pracy w siłowni. Praca w warunkach sztormo-
wych i na wysokości. Bezpieczna obsługa urządzeń dźwigowych, zawiesi
i lin podczas transportu ładunków w siłowni, na pokład i na ląd
Razem: 5
Razem w semestrze: 5
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 283
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba tygodni
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 5
7 Praca własna studenta
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami
Łącznie 5
Metody i kryteria oceny:
Oceny Zaliczenie bez oceny
Metody oceny Zaliczenie na podstawie: wpisu kapitana i starszego mechanika statku do książki
praktyk studenta
EKP3, EKP4
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
OSRM w Szczecinie Wyposażenie treningowe OSRM w Szczecinie
Rzeczywisty obiekt techniczny –
statek morski
Wszystkie aspekty szeroko pojętej eksploatacji współczesnego
statku morskiego
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Dokumentacja techniczno-ruchowa statku, na którym odbywano praktykę
Literatura uzupełniająca
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 284
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 49 Przedmiot: Praktyka pływania (standardy STCW)
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: IV Semestry: VII
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: praktyki
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba tygodni w bloku Liczba tygodni w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
VII 19 STCW
19
19 30
Razem w czasie studiów
19 30
Uwagi:
Praktyka na statkach morskich w dziale maszynowym, z dziennikiem praktyk, sprawoz-
daniem, podlegająca zaliczeniu przed komisja egzaminacyjną.
Praktyka musi być realizowana zgodnie z procedurami obowiązującymi w Akademii
Morskiej w Szczecinie, a zamieszczonymi w Systemie Zarządzania Jakością w części doty-
czącej studentów studiów stacjonarnych.
Studentom posiadającym dyplomy morskie, dziekan może uznać praktykę pływania
(w trakcie trwania studiów) udokumentowaną wpisem w książeczce żeglarskiej (lub wycią-
giem pływania) jako równoważną wymaganej standardami STCW.
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Komplet dokumentów i świadectw ukończenia stosownych kursów wymaganych przez przepisy
międzynarodowe przy zamustrowaniu w dziale maszynowym statku morskiego
Cele przedmiotu:
1. Wykształcenie praktycznych umiejętności związanych z samodzielnym i bezpiecznym prowadze-
niem wachty maszynowej na statku morskim
2. Zapoznanie praktyczne studentów ze specyfiką pracy w siłowni okrętowej statku morskiego, wa-
runkami tam panującymi, zagrożeniami związanymi z zawodem oficera mechanika okrętowego
3. Zdobycie doświadczenia w pracy w zespole ludzkim, często międzynarodowym
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK dla kierunku
EKP1 Potrafi samodzielnie bezpiecznie prowadzić wachtę maszynową na
statku morskim
K_U01–K_U21,
K_K01–K_K09
EKP2 Potrafi obsługiwać maszyny i urządzenia znajdujące się w siłowni
okrętowej oraz pokładowe
K_U01–K_U21,
K_K01–K_K09
EKP3 Umie współpracować w kilkuosobowym, hermetycznym międzyna-
rodowym zespole ludzkim
K_U01–K_U21,
K_K01–K_K09
EKP4 Rozumie pozatechniczne aspekty i skutki eksploatacji siłowni okrę-
towych statków morskich i jej wpływu na środowisko oraz zna prak-
tyczne metody ograniczania negatywnych skutków dla środowiska
K_U01–K_U21,
K_K01–K_K09
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 285
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VII:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1
Potrafi scharakteryzować ogólnie statek na pod-
stawie dokumentów okrętowych i dokumentacji
techniczno-ruchowej
EKP
1,2 x
SEKP2 Zna budowę i miejsce rozmieszczenia zbiorni-
ków na statku oraz budowę systemów siłownia-
nych i ich praktyczną obsługę
EKP
1,2,3,4 x
SEKP3 Zna silniki znajdujące się na statku, procedury
ich uruchomienia, utrzymania w ruchu oraz
zatrzymania w praktyce
EKP
1,2,3,4 x
SEKP4
Zna rodzaj zainstalowanych na statku mechani-
zmów i urządzeń okrętowych, ich budowę oraz
praktyczną obsługę – uruchomienie, utrzymanie
w ruchu, zatrzymanie oraz regulację
EKP
1,2,3,4 x
SEKP5 Zna zadania i budowę systemów automatyki
okrętowej oraz ich praktyczną obsługę
EKP
1,2,3 x
SEKP6
Zna zasady i procedury bezpieczeństwa podczas
prowadzenia remontów i napraw w siłowni
okrętowej, zna sposoby prowadzenia napraw
i remontów maszyn poprzez czynny udział
w całym procesie w praktyce
EKP
1,2,3 x
SEKP7
Zna budowę, bieżącą i okresową obsługę insta-
lacji przeciwpożarowych i przeciwwybucho-
wych na statku
EKP
1,2,3,4 x
SEKP8 Zna zasady i procedury bezpieczeństwa przy
obsłudze instalacji okrętowych w praktyce
EKP
1,2,3,4 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powiązanie
z SEKP Realizowane treści
Liczba
tygodni
Semestr: VII
PR
SEKP1
1. Charakterystyka ogólna statku
1.1. Podstawowe dane: nazwa, znak wywoławczy, nr rejestru i port ma-
cierzysty, typ statku, dane armatora.
1.2. Wymiary i pojemności statku.
1.3. Napęd główny, silniki i kotły pomocnicze, rodzaj zużycie paliwa,
urządzenie sterowe, osiągi statku.
1.4. Wyposażenie nawigacyjne i radiokomunikacyjne.
1.5. Sprzęt ratunkowy 19
SEKP2
2. Siłownia okrętowa
2.1. Plan zbiorników z opisem, pojemności.
2.2. System wody morskiej – budowa, działanie, obsługa.
2.3. System wody słodkiej – budowa, działanie, obsługa.
2.4. System paliwowy – budowa, działanie, obsługa.
2.5. System oleju smarnego – badana, działanie, obsługa.
2.6. System sprężonego powietrza – budowa, działanie, obsługa.
2.7. System balastowy – budowa, działanie, obsługa.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 286
2.8. System ścieków sanitarnych – budowa, działanie, obsługa.
2.9. System parowo-wodny – budowa, działanie, obsługa.
2.10. Przygotowanie siłowni do ruchu – opis
SEKP3
3. Silniki okrętowe
3.1. Silnik główny – charakterystyka.
3.2. Budowa układów funkcjonalnych SG.
3.3. Systemy obsługujące SG – obsługa.
3.4. Przygotowanie SG do ruchu.
3.5. Rozruch i przesterowanie SG.
3.6. Manewrowanie SG.
3.7. Nadzór SG w czasie ruchu.
3.8. Zespoły prądotwórcze – budowa, działanie, obsługa.
3.9. Budowa układów funkcjonalnych SP.
3.10. Systemy obsługujące SP – budowa, działanie, obsługa.
3.11. Przygotowanie do pracy i rozruch zespołu prądotwórczego.
3.12. Wyposażenie i zasady obsługi elektrowni statkowej, współpraca
równoległa zespołów prądotwórczych.
3.13. Nadzór zespołów prądotwórczych w czasie ruchu.
3.14. Agregat awaryjny – budowa, działanie; obsługa.
3.15. Wyposażenie i zasady obsługi ATR.
3.16. Silniki szalupowe – budowa, działanie, obsługa.
3.17. Silniki spalinowe napędu łodzi roboczych – budowa, działanie,
obsługa.
3.18. Silniki spalinowe napędu przenośnych agregatów pompowych –
budowa, działanie, obsługa
SEKP4
4. Mechanizmy i urządzenia okrętowe
4.1. Odolejacz wód zęzowych – budowa, działanie, obsługa.
4.2. Zasady bezpiecznej obsługi instalacji zęzowo-balastowej.
4.3. Wirówki – budowa, działanie, obsługa, regulacja.
4.4. Wyparownik – budowa, działanie, obsługa, regulacja wydajności,
obróbka destylatu.
4.5. Śruba nastawna – budowa, działanie, obsługa, regulacja.
4.6. Maszyna sterowa – budowa, działanie, obsługa, regulacja.
4.7. Kotły pomocnicze i główne – budowa, działanie, obsługa, regulacja.
4.8. Instalacje chłodni prowiantowej – budowa, działanie, obsługa, regu-
lacja.
4.9. Instalacje ładowni chłodzonych – budowa, działanie, obsługa, regu-
lacja.
4.10. Klimatyzacja statkowa – budowa, działanie, obsługa, regulacja.
4.11. Spalarka śmieci i odpadów ropopochodnych – budowa, działanie,
obsługa, regulacja.
4.12. Ster strumieniowy – budowa, działanie, obsługa, regulacja.
4.13. Żurawiki i slipy łodzi ratunkowych – budowa, działanie, obsługa,
regulacja.
4.14. Windy kotwiczne i cumownicze – budowa, działanie, obsługa, regu-
lacja.
4.15. Dźwigi i bomy przeładunkowe – budowa, działanie, obsługa, regu-
lacja.
4.16. Pompy i systemy ładunkowe – budowa, działanie, obsługa, regula-
cja
SEKP5
5. Automatyka okrętowa
5.1. Sterowanie i optymalizacja pracy napędu głównego.
5.2. Automatyka nadzoru sterowania pracą siłowni.
5.3. Automatyka elektrowni statkowej.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 287
5.4. Automatyka systemu wirowania paliw i olejów.
5.5. Automatyka kotłów
SEKP6
6. Remonty mechanizmów i urządzeń w czasie praktyki
6.1. Remonty silników.
6.2. Remonty pomp.
6.3. Remonty sprężarek.
6.4. Remonty turbosprężarek.
6.5. Remonty zaworów.
6.6. Zasady bezpieczeństwa podczas prac remontowych w siłowni
SEKP7
7. Wyposażenie przeciwpożarowe i przeciwwybuchowe statku
7.1. Instalacja wykrywczo-alarmowa pożarów – budowa i obsługa.
7.2. Instalacja wodno-hydrantowa – budowa, obsługa.
7.3. Instalacje ogólne gaszenia siłowni – budowa, obsługa.
7.4. Instalacje lokalne gaszenia w siłowni – budowa, obsługa.
7.5. Uszczelnianie pomieszczenia siłowni, awaryjne odstawianie mecha-
nizmów i wentylacji, zdalne zamykanie zaworów.
7.6. Wykrywacz mgły olejowej w skrzyni korbowej silników – budowa,
obsługa.
7.7. Instalacje gaszenia ładowni i kontenerów – budowa, obsługa.
7.8. Awaryjne urządzenia ppoż. – budowa, obsługa.
7.9. System gazu obojętnego zbiorników ładunkowych – budowa, obsłu-
ga
SEKP8
8. Bezpieczeństwo obsługi instalacji statkowych
8.1. Eksploatacyjne i awaryjne pompowanie zęz.
8.2. Pompowanie balastów.
8.3. Transport paliw i olejów.
8.4. Bunkrowanie paliw i olejów
Razem: 19
Razem w semestrze: 19
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba tygodni
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 19
30 Praca własna studenta 1
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 3 godz.
Łącznie 20 tygodni + 3 godz.
Metody i kryteria oceny:
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody oceny Złożenie dziennika praktyk, sprawozdania i zdanie egzaminu przed komisją egzaminacyjną
EKP
1,2,3,4
Nie złożył dziennika
praktyk lub dziennik
praktyk nie został wypeł-
niony zgodnie z wyma-
ganiami STCW. / Nie
złożył sprawozdania
z praktyki morskiej
wykonanego zgodnie z
Złożył prawidłowo wy-
pełniony dziennik prak-
tyk zgodnie z wymaga-
niami konwencji STCW.
/ Złożył sprawozdanie
z praktyki morskiej
wykonane zgodnie
z otrzymanymi instruk-
Złożył prawidłowo wy-
pełniony dziennik prak-
tyk zgodnie z wymaga-
niami konwencji STCW.
/ Złożył sprawozdanie
z praktyki morskiej
wykonane zgodnie
z otrzymanymi instruk-
Złożył prawidłowo wy-
pełniony dziennik prak-
tyk zgodnie z wymaga-
niami konwencji STCW.
/ Złożył sprawozdanie
z praktyki morskiej wy-
konane zgodnie z otrzy-
manymi instrukcjami. /
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 288
otrzymanymi instrukcja-
mi. / Nie ma dostatecznej
wiedzy praktycznej
dotyczącej budowy
i obsługi, przeprowadza-
nia remontów wybranych
przez komisję egzamina-
cyjną systemów siłow-
nianych, maszyn i urzą-
dzeń okrętowych, opisa-nych w sprawozdaniu
cjami. / Wykazał się
podstawową wiedzą
praktyczną z zakresu
budowy i obsługi, prze-
prowadzania remontów
wybranych przez komisję
egzaminacyjną systemów
siłownianych, maszyn
i urządzeń okrętowych,
opisanych w sprawozda-niu
cjami. / Wykazał się
dobrą wiedzą praktyczną
z zakresu budowy
i obsługi, przeprowadza-
nia remontów wybranych
przez komisję egzamina-
cyjną systemów siłow-
nianych, maszyn i urzą-
dzeń okrętowych, opisa-nych w sprawozdaniu
Wykazał się bardzo
szeroką wiedzą praktycz-
ną z zakresu budowy
i obsługi, przeprowadza-
nia remontów wybranych
przez komisję egzamina-
cyjną systemów siłow-
nianych, maszyn i urzą-
dzeń okrętowych, opisa-nych w sprawozdaniu
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Rzeczywisty obiekt techniczny –
statek morski
Wszystkie aspekty szeroko pojętej eksploatacji współczesnego
statku morskiego
Literatura:
Literatura podstawowa
1. Dokumentacja techniczno-ruchowa statku, na którym odbywano praktykę
Literatura uzupełniająca
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 289
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 50 Przedmiot: Praca dyplomowa inżynierska
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: IV Semestry: VIII
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów:
Rozkład zajęć w czasie studiów
Temat pracy dyplomowej jest przydzielany po V semestrze, ale nie później niż na rok
przed ukończeniem studiów (§28 pkt 6 Regulaminu Akademii Morskiej w Szczecinie).
Na wykonanie pracy przewidziane jest około 300 godzin pracy własnej studenta pod opieką
promotora i 15 punktów ECTS. Tryb powołania promotora oraz recenzenta pracy precyzuje
Regulamin AM w Szczecinie. Podana liczba godzin (nie ujęta w planie studiów) jest liczbą
szacunkową przewidywaną jako praca własna studenta obejmująca wszystkie czynności zwią-
zane z przygotowaniem i obroną pracy dyplomowej.
Związki z innymi przedmiotami:
– ze wszystkimi przedmiotami zawodowymi,
– seminarium dyplomowe.
Wymagania stawiane pracy dyplomowej
Praca dyplomowa w swojej merytorycznej treści powinna koncentrować się na rozwiąza-
niu konkretnego problemu inżynierskiego przy wykorzystaniu wiedzy zdobytej w całym okre-
sie studiów. Zgodnie z warunkami przyznawania tytułu zawodowego inżyniera student
w pracy dyplomowej musi wykazać się umiejętnością:
– prawidłowego formułowania i rozwiązywania problemów technicznych na bazie po-
siadanej wiedzy ogólnej i specjalistycznej (w odniesieniu do pracy inżynierskiej nie
jest wymagana szczególna oryginalność rozwiązań);
– przeprowadzenia własnych studiów literaturowych;
– posługiwania się nowoczesnymi technikami komputerowymi niezbędnymi w pracy in-
żyniera;
– powiązania elementów pracy badawczej z praktyką inżynierską, a szczególnie z go-
spodarką morską;
– interpretacją i krytycznym podejściem do uzyskanych wyników.
Praca nie może być przyjęta do obrony bez sprecyzowania postawionego zadania i udo-
kumentowanego rozwiązania. Udokumentowanie sprowadza się do systematycznego przed-
stawienia toku analiz i obliczeń, toku projektowania eksperymentu, a także opisu wykorzysta-
nego oprogramowania komputerowego. Spełnienie powyższych wymagań potwierdzają swo-
imi podpisami promotor i recenzent pracy.
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 18.06.2013 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2013/2014 291
Zmiany w programach
zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego
w dniu 18.06.2013 r.
– obowiązują od roku akademickiego
2013/2014
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 292
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 18.06.2013 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2013/2014 293
PLAN STUDIÓW – STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA
Akademia Morska w Szczecinie
Wydział Mechaniczny
Kierunek: Mechatronika
Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Zatwierdzony Uchwałą Rady Wydziału Mechanicznego
z dnia 18.06.2013 r.
Obowiązuje od roku akademickiego 2013/2014
od pierwszego roku studiów
Nr Nazwa przedmiotu Godziny
Rozkład zajęć w semestrze tygodniowo
I semestr
15 tyg.
II semestr
15 tyg.
III semestr
15 tyg.
IV semestr
15 tyg.
V semestr
15 tyg.
VI semestr
15 tyg VII semestr.
VIII semestr
12 tyg.
W Ć L S ECTS W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E
1 Język angielski* 210 – – 210 – 13 – – 3 – 2 – – 3 – 2 – – 2 – 2 – – 2 – 2 – – 2 – 2 – – 2E – 3
P r
a k
t y
k a
m o
r s
k a
30 p
un
któ
w E
CT
S
– – – – – 2 Wychowanie fizyczne 90 – – 90 – 1 – – 2 – – – 2 – – – – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 Podstawy ekonomii 30 30 – – – 1 2 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 4 Nauka o pracy i kierowaniu* 24 24 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1
5 Ochrona własności intelektualnej 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – – 6 Matematyka 165 60 105 – – 15 2E 3 – – 6 1 2 – – 4 1E 2 – – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 7 Fizyka 105 45 – 60 – 9 2 – 2 – 4 1E – 2 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 8 Automatyka i robotyka* 90 45 30 15 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – 2 2 – – 2 1E – 1 – 3 – – – – – – – – – – 9 Języki programowania 45 15 – 30 – 3 – – – – – – – – – – 1 – 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 10 Teoria sterowania* 60 30 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 2 – 4 – – – – – – – – – 11 Materiałoznawstwo okrętowe* 90 45 – 45 – 6 3E – 3 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 12 Wstęp do mechatroniki* 30 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 13 Mechanika 90 45 30 15 – 9 2 2 – – 5 1E – 1 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 14 Mechanika płynów 30 15 15 – – 3 – – – – – 1 1 – – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 15 Wytrzymałość materiałów 90 30 30 30 – 5 – – – – – – – – – – 1 1 – – 2 1E 1 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 16 Grafika inżynierska* 60 – – 60 – 4 – – 4 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 17 Podstawy konstrukcji maszyn 90 30 – 60 – 6 – – – – – – – – – – 2E – 2 – 4 – – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 18 Inżynieria wytwarzania 75 30 – 45 – 5 – – – – – – – – – – 1 – 2 – 3 1 – 1 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 19 Podstawy elektrotechniki i elektroniki* 75 30 15 30 – 4 – – – – – – – – – – 2E 1 2 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 20 Podstawy informatyki* 30 – – 30 – 2 – – – – – – – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 21 Komputerowe wspomaganie w mechatronice* 60 30 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 2 – 4 – – – – – – – – – – 22 Metrologia i systemy pomiarowe* 105 60 – 45 – 5 – – – – – – – – – – 2 – – – 2 2E – 3 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 23 Organizacja nadzoru* 24 12 12 – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 1 – – 1
24 Technologie informacyjne* 30 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 2 – – – – – 25 Napędy hydrauliczne* 30 15 – 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 26 Energoelektroniczne przetwarzanie energii elektrycznej* 45 30 – 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,5 – 1,25 – 3
27 Systemy automatyki okrętowej* 45 30 – 15 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – 4 – – – – – 28 Zaawansowane systemy informatyczne 60 15 – 45 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 3 – 3 – – – – – – – – – – 29 Technologia remontów 60 30 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 4 – – – – – 30 Termodynamika techniczna 45 15 15 15 – 3 – – – – – 1 1 1 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 31 Elektrotechnika okrętowa* 75 45 – 30 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 2 – 2 – – – – – – – – – – 32 Automatyka okrętowa* 90 45 – 45 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 1 – 4 – – 2 – 2 – – – – – 33 Chemia techniczna wody, paliw i smarów 45 15 – 30 – 3 – – – – – 1 – 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 34 Użytkowanie paliw i środków smarowych 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – 35 Bezpieczna eksploatacja elektrycznych urządzeń okręt.* 30 15 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – 36 Systemy okrętowe łączności i nawigacyjne* 84 42 – 42 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 4 1 – 1 – 1
37 Budowa okrętu i wyposażenie pokładowe* 30 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 2 – – – – – 38 Chłodnictwo, klimatyzacja i wentylacja* 30 15 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – 39 Maszyny i urządzenia okrętowe* 90 60 – 30 – 4 – – – – – – – – – – 2 – – – 1 2E – 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 40 Ochrona środowiska morskiego* 30 15 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – 41 Wiedza okrętowa* 30 30 – – – 2 2 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 42 Robotyka 84 48 24 12 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 4E 2 1 – 5
43 Tłokowe silniki spalinowe i ich systemy sterowania* 60 30 – 30 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 3 – – – – – – – – – – 44 Siłownie okrętowe* 90 45 – 15 30 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – 3 1 – – 2 2 – – – – – 45 Maszyny elektryczne i napędy elektryczne* 75 45 – 30 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – – – 1 – – 2 – 1 – – – – –
46 Aparaty wysokich napięć* 45 30 – 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,5 – 1,25 3
47 Seminarium dyplomowe 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,25 – – – 1
48 Praktyka podstawowa zawodowa (standardy MNiSW) – – – – – 14 – – – – – – – – – 4 – – – – 3 – – – – 7 – – – – – – – – – – – – – – – 49 Praktyka pływania (standardy STCW) – – – – – 30 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
50 Praca dyplomowa inżynierska – – – – – 15 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 15
Razem: 2916 1326 276 1284 30 240 13 5 14 0 30 6 4 13 0 30 12 4 12 0 30 12 3 13 0 30 20 0 16 0 30 14 0 14 2 30 14,25 3 4,5 0 30
Obciążenie godzinowe w tygodniu: 32
23
28
28
36
30
21,75
Liczba godzin w semestrze: 480 345 420 420 540 450 261
Obowiązkowe kursy wymagane przez STCW I semestr II semestr III semestr IV semestr V semestr VI semestr VII semestr VIII semestr
1 Szkolenie w zakresie elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy medycznej X – – – – – – –
2 Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej – – – – – – – X
3 Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej X – – – – – – –
4 Szkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych X – – – – – – –
5 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień podstawowy X – – – – – – –
6 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień wyższy – – – – – – – X
7 Szkolenie na świadectwo ratownika – – – – – – – X
* – zawiera treści programowe STCW
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 18.06.2013 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2013/2014 294
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 18.06.2013 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2013/2014 295
Informacje ogólne o przedmiocie:
Nr: 33 Przedmiot: Chemia techniczna wody, paliw i smarów
Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa
Stopień
studiów: I
Forma
studiów: stacjonarne
Rok
studiów: I Semestry: II
Status
przedmiotu: obowiązkowy
Grupa
przedmiotów: zawodowe
Semestr Liczba tygodni
w semestrze
Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS
A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR
II 15 1 2 15 30 3
Razem w czasie studiów 15 30 3
Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji
(jeśli dot. przedmiotu):
1. Wiedza w zakresie matematyki, fizyki i chemii szkoły średniej w stopniu podstawowym
Cele przedmiotu:
1. Opanowanie wiedzy i wykształcenie umiejętności w zakresie podstaw chemii technicznej oraz
chemii i fizykochemii wody, paliw i smarów
2. Rozwijanie umiejętności samokształcenia
3. Rozwijanie umiejętności prowadzenia obserwacji i analizy danych prowadzących do jakościowej
i ilościowej oceny właściwości chemicznych i fizykochemicznych substancji chemicznych oraz
wody, paliw i smarów
4. Nauczenie podstawowych czynności laboratoryjnych, metod pomiarowych, interpretacji wyników
doświadczalnych oraz opracowywania raportów
Efekty kształcenia dla przedmiotu:
Lp. Opis Kody EK
dla kierunku
EKP1 Ma wiedzę w zakresie podstaw chemii technicznej oraz chemii i fizykoche-
mii wody, paliw i smarów przydatną do formułowania i rozwiązywania
zadań i problemów związanych z mechatroniką
K_W01, K_W02,
K_W07
EKP2 Posiada umiejętności stosowania wiedzy z zakresu chemii technicznej oraz
chemii i fizykochemii wody, paliw i smarów przydatną do formułowania
i rozwiązywania zadań i problemów związanych z mechatroniką
K_U01, K_U02,
K_U03, K_U04,
K_U08, K_U09
EKP3
Potrafi przeprowadzać eksperymenty oraz analizy i testy laboratoryjne,
umie interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski oraz opracowywać
raporty z badań
K_U06, K_U07
Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze II:
Lp. Szczegółowe efekty kształcenia
Powią-
zanie
z EKP
A Ć L E S P SE PP PR Uwagi
SEKP1 Budowa materii Opisuje materię i jej składniki, charakteryzuje
budowę atomu i cząsteczki, opisuje strukturę
EKP
1,2 x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 18.06.2013 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2013/2014 296
elektronową wybranych pierwiastków bloku s,
p, d, f, identyfikuje rodzaje wiązań chemicz-
nych i oddziaływań międzycząsteczkowych,
wyjaśnia struktury cząsteczek wybranych
związków organicznych i nieorganicznych,
charakteryzuje stany skupienia materii i różnice
między nimi
SEKP2
Układy dyspersyjne Rozróżnia i charakteryzuje roztwory rzeczywi-
ste i koloidowe, stężenia roztworów, molowe
ciepło rozpuszczania, opisuje proces dysocjacji
elektrolitycznej kwasów, zasad i soli oraz hy-
drolizy soli, identyfikuje pH roztworów wod-
nych soli, mieszaniny buforowe i iloczyn roz-
puszczalności, przeprowadza doświadczenia
i opracowuje raport
EKP
1,2,3 x x
SEKP3
Kinetyka chemiczna Klasyfikuje typy reakcji chemicznych, opisuje
i charakteryzuje szybkość reakcji chemicznych,
stałą równowagi chemicznej, regułę przekory
oraz wpływ czynników zewnętrznych na równo-
wagę chemiczną, definiuje pojęcie katalizatora
i opisuje procesy katalityczne oraz rodzaje katali-
zatorów i mechanizm ich działania
EKP
1,2,3 x x
SEKP4
Elektrochemia Charakteryzuje reakcje utleniania i redukcji
zachodzące w roztworach i ogniwach galwa-
nicznych, zapisuje i bilansuje reakcje redoks
cząsteczkowe i jonowe, opisuje potencjał elek-
trody metalowej i normalnej elektrody wodo-
rowej, szereg napięciowy metali i jego prakty-
czne znaczenie oraz rodzaje i mechanizm po-
wstawania korozji, identyfikuje metody ochro-
ny przed korozją i inhibitory korozji, przepro-
wadza doświadczenia i opracowuje raport
EKP
1,2,3 x x
SEKP5
Woda techniczna Charakteryzuje wodę kotłową i chłodzącą, za-
nieczyszczenia, metody uzdatniania, wskaźniki
jakości; analizuje i ocenia wpływ jakości wody
technicznej na pracę urządzeń i stan systemów
kotłowych oraz układów chłodzenia, wykonuje
pomiary wskaźników jakości wody, interpretuje
wyniki pomiarów, opracowuje raport
EKP
1,2,3 x x
SEKP6
Paliwa okrętowe
Opisuje skład chemiczny i właściwości fizyko-
chemiczne oraz przerób zachowawczy i de-
strukcyjny ropy naftowej, otrzymywanie paliw
płynnych i paliw syntetycznych oraz produktów
smarowych, charakteryzuje paliwa okrętowe
i ich skład chemiczny, właściwości fizykoche-
miczne oraz metody oceny jakości i znaczenie
eksploatacyjne, wykonuje pomiary parametrów
użytkowych, ocenia jakość i przydatność eks-
ploatacyjną, sporządza raport
EKP
1,2,3 x x
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 18.06.2013 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2013/2014 297
SEKP7
Oleje smarowe Charakteryzuje rodzaje, klasyfikację i zastoso-
wanie olejów smarowych, identyfikuje skład
chemiczny oraz właściwości fizykochemiczne,
zna metody oceny jakości i znaczenie eksplo-
atacyjne, wykonuje pomiary parametrów użyt-
kowych, analizuje i ocenia wyniki, przeprowa-
dza wnioskowanie diagnostyczne, podejmuje
działania naprawcze, sporządza raport
EKP
1,2,3 x x
SEKP8
Smary plastyczne Definiuje pojęcie smaru plastycznego; opisuje
skład, podział, właściwości i zastosowanie sma-
rów plastycznych; charakteryzuje parametry
użytkowe i ich znaczenie eksploatacyjne, iden-
tyfikuje klasy konsystencji smarów wg NLGI;
zna metody oceny jakości smarów; opisuje
dodatki uszlachetniające stosowane do smarów
oraz środki smarujące na sucho i smary synte-
tyczne
EKP
1,2,3 x x
SEKP9
Substancje niebezpieczne
Opisuje i klasyfikuje chemiczne substancje
niebezpieczne; identyfikuje symbole zagrożenia
i niebezpieczeństwa oraz bezpiecznych sposo-
bów postępowania, analizuje karty charaktery-
styki; zna zasady bezpiecznego postępowania
z produktami naftowymi, oznacza temperaturę
zapłonu; oblicza stężenia charakteryzujące
dolną i górną granicę wybuchowości produk-
tów naftowych; interpretuje wyniki, sporządza
raport
EKP
1,2,3 x x
SEKP10 Zna i postępuje zgodnie z zasadami BHP obo-
wiązującymi w laboratorium chemicznym EKP3 x
Treści programowe:
Forma
zajęć
Powią-
zanie
z SEKP
Realizowane treści Liczba
godzin
Semestr: II
A
SEKP1
Budowa materii Materia i jej składniki oraz wiązania między atomami; struktura atomu; struk-
tura elektronowa wybranych pierwiastków bloku s, p, d, f; pierwiastki che-
miczne; wiązania pierwotne i wtórne między atomami; wiązania jonowe,
atomowe, metaliczne; oddziaływania międzycząsteczkowe van der Waasla;
wiązania wodorowe; stany skupienia i różnica między nimi
15
SEKP2
Układy dyspersyjne Roztwory rzeczywiste i koloidowe; stężenia roztworów; molowe ciepło roz-
puszczania; dysocjacja elektrolityczna kwasów, zasad i soli; stopień i stała
dysocjacji; hydroliza soli; stopień i stała hydrolizy; pH i jego zakresy;
wskaźniki; mieszaniny buforowe; iloczyn jonowy wody i iloczyn rozpusz-
czalności
SEKP3
Kinetyka chemiczna Klasyfikacja reakcji chemicznych; szybkość reakcji chemicznych oraz rów-
nania kinetyczne; stała równowagi chemicznej i reguła przekory; wpływ
czynników zewnętrznych na równowagę chemiczną; kataliza i katalizatory
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 18.06.2013 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2013/2014 298
SEKP4
Elektrochemia
Reakcje redox w roztworze i ogniwie; korozja chemiczna i elektrochemiczna,
powierzchniowa i miejscowa; czynniki wpływające na procesy korozyjne;
mechanizm korozji elektrochemicznej, szereg napięciowy (elektrochemiczny)
metali i jego praktyczne znaczenie; metody przeciwdziałania i ochrony przed
korozją; inhibitory korozji
SEKP5
Woda techniczna
Woda kotłowa i chłodząca silniki okrętowe; zanieczyszczenia, metody uzdat-
niania; wskaźniki jakości, metody oznaczania parametrów użytkowych i ich
znaczenie eksploatacyjne; wpływ jakości wody technicznej na pracę urządzeń
kotłowych i stan systemów chłodzenia; czynniki korozji wewnątrzkotłowej
i sposoby zapobiegania; osady i kamień kotłowy
SEKP6
Paliwa okrętowe
Ropa naftowa – skład chemiczny, właściwości fizykochemiczne, przerób
zachowawczy i destrukcyjny; otrzymywanie paliw płynnych i produktów
smarowych z ropy naftowej oraz na drodze syntez chemicznych; wpływ me-
tody przerobu roty naftowej oraz sposobu otrzymywania paliw na ich wła-
ściwości użytkowe; właściwości fizykochemiczne i eksploatacyjne paliw;
klasyfikacja i specyfikacja paliw żeglugowych; wpływ dodatków do paliw na
ich właściwości użytkowe
SEKP7
Oleje smarowe
Właściwości fizykochemiczne i użytkowe olejów smarowych i ich rodzaje
według zastosowania w okrętownictwie; klasyfikacja lepkościowa i jako-
ściowa; metody oceny jakości parametrów użytkowych i ich znaczenie eks-
ploatacyjne; wpływ ilości i rodzaju dodatków uszlachetniających na właści-
wości użytkowe olejów smarowych; syntetyczne oleje smarowe stosowane
w żegludze
SEKP8
Smary plastyczne
Skład, podział, właściwości i zastosowanie smarów plastycznych; podstawo-
we parametry użytkowe i ich znaczenie eksploatacyjne; klasy konsystencji
smarów plastycznych wg NLGI i metody oceny jakości; dodatki uszlachet-
niające stosowane do smarów; środki smarujące na sucho i smary pochodze-
nia syntetycznego
SEKP9
Chemiczne substancje niebezpieczne, charakterystyka i klasyfikacja, symbole
zagrożenia i niebezpieczeństwa oraz bezpiecznych sposobów postępowania,
karty charakterystyki i numeryczne kody substancji niebezpiecznych; bezpie-
czeństwo postępowania z produktami naftowymi, kryteria klasyfikacji, tem-
peratura zapłonu, dolna i górna granica wybuchowości
Razem: 15
L
SEKP1 BHP w laboratorium chemicznym
30
SEKP2 Badanie właściwości fizykochemicznych roztworów; stężenia roztworów;
molowe ciepło rozpuszczania; dysocjacja elektrolityczna; pH i hydroliza soli
SEKP3 Badanie szybkości reakcji chemicznych i wpływu czynników zewnętrznych
na tę szybkość
SEKP4 Wykonywanie reakcji redox i korozja metali, badanie procesu korozji elek-
trochemicznej i ochrony protektorowej przed korozją
SEKP5
Badanie jakości wody kotłowej i chłodzącej, pomiar pH i alkaliczności;
oznaczanie twardości wody, zawartości jonów chlorkowych oraz inhibitorów
korozji
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 18.06.2013 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2013/2014 299
SEKP
6,7
Badanie parametrów użytkowych produktów naftowych, paliw żeglugowych
i olejów smarowych: pomiar gęstości i lepkości oraz wyznaczanie wskaźnika
lepkości olejów smarowych; pomiar temperatury zapłonu w tyglu otwartym
i zamkniętym; oznaczanie odczynu wyciągu wodnego oraz liczby zasadowej
lub liczby kwasowej
SEKP8 Badanie i ocena jakości smarów plastycznych; oznaczanie temperatury kro-
plenia i penetracji smaru plastycznego, określanie klasy konsystencji smaru
wg NLGI, identyfikacja smarów
SEKP
9,10
Wykonanie reakcji neutralizacji kwasów i zasad, sporządzanie roztworów
neutralizacyjnych; obliczanie zakresu stężeń dla dolnej DGW i górnej grani-
cy wybuchowości GGW dla produktów naftowych
Razem: 30
Razem w semestrze: 45
Metody i kryteria oceny
Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5
Metody
oceny
zadania do samodzielnego opracowania, samokształcenie z wykorzystaniem E-learning, prace kontrol-
ne
EKP1
EKP2
Nie posiada podstawowej
wiedzy i umiejętności roz-
wiązywania zadań prostych
w zakresie chemii technicz-
nej oraz chemii i fizyko-
chemii wody, paliw i smarów
Posiada podstawową
wiedzę i umiejętność
rozwiązywania zadań
prostych w zakresie
chemii technicznej oraz
chemii i fizykochemii wody, paliw i smarów
Posiada poszerzoną
wiedzę i umiejętność
rozwiązywania zadań
złożonych z chemii
technicznej oraz
chemii i fizykochemii wody, paliw i smarów
Posiada umiejętność stosowania
złożonej wiedzy chemicznej
i eksploatacyjnej z zakresu
chemii oraz fizykochemii wody,
paliw i smarów do rozwiązywa-
nia problemów interdyscypli-narnych
Metody
oceny samokształcenie z wykorzystaniem E-learning, raporty, prace kontrolne
EKP3
Nie posiada umiejętności
analizy i oceny wyników
oraz wyciągania wniosków
z przeprowadzanych badań i analiz
Posiada umiejętność
analizy wyników, inter-
pretacji zjawisk i praw,
przekształcania wzorów,
interpretacji wykresów i tablic
Posiada umiejętność
stosowania poszerzo-
nej analizy wyników
oraz stosowania praw,
konstruowania wykre-sów
Posiada umiejętność komplek-
sowej analizy wyników i doko-
nywania uogólnień, wykrywa-
nia związków przyczynowo-
skutkowych, podejmowania
właściwych decyzji korekcyj-nych i naprawczych
Obciążenie pracą studenta:
Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-
nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-
wywanie się do zaliczeń i egzaminów.
Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Punkty
ECTS
Godziny zajęć 45
3 Praca własna studenta 72
Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 3
Łącznie 120
Narzędzia dydaktyczne:
Rodzaj Opis
Multimedia
Prezentacje PP oraz filmy edukacyjne obejmujące wiedzę ogólną z przedmiotu
oraz przykłady praktycznego wykorzystania wiedzy do opanowania umiejętności
rozwiązywania zadań prostych i złożonych oraz problemów
Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 18.06.2013 r.
– obowiązują od roku akademickiego 2013/2014 300
Praca własna /
zadania domowe www.elf.com.pl; Przemysłowe środki smarne. Poradnik. Total, Warszawa 2003
Ćwiczenia
laboratoryjne
Instrukcje stanowiskowe do ćwiczeń laboratoryjnych, zawierające cel praktyczny
ćwiczeń, metodykę wykonania pomiarów oraz opracowania wyników i raportów,
a także zestawy pytań i zadań do samodzielnego wykonania przez studenta
Literatura:
Literatura podstawowa
11. Materiały dydaktyczne II semestru z przedmiotu: Chemia techniczna wody, paliw i smarów, opra-
cowany dla kierunku Mechatronika, specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa w ramach projektu
Kapitał Ludzki, Rozwój i promocja kierunków technicznych w Akademii Morskiej w Szczecinie,
2010. www.mechatronika.am.szczecin.pl; zakładka „Do pobrania”.
12. Jones L., Atkins P.: Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2004.
13. Pajdowski L.: Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2002.
14. Stundis H., Trześniowski W., Żmijewska S.: Ćwiczenia laboratoryjne z chemii nieorganicznej.
WSM, Szczecin 1995.
15. Podniało A.: Paliwa oleje i smary w ekologicznej eksploatacji. WNT, Warszawa 2002.
16. Przemysłowe środki smarne. Poradnik. TOTAL Polska Sp. z o.o., Warszawa 2003.
17. Czarny R.: Smary plastyczne. WNT, Warszawa 2004.
18. Stańda J.: Woda do kotłów parowych i obiegów chłodzących siłowni cieplnych. WNT, Warszawa
1999.
19. Urbański P.: Paliwa i smary. Wyd. FRWSzM w Gdyni, Gdańsk 1999.
20. Barcewicz K.: Ćwiczenia laboratoryjne z chemii wody, paliw i smarów. Wyd. AM w Gdyni, 2006.
21. Żmijewska S., Trześniowski W.: Badania jakości wody stosowanej na statkach. Wyd. AM
w Szczecinie, 2005.
Literatura uzupełniająca
4. Lautenschlager K.H., Schroter W., Wanninger A.: Nowoczesne Kompendium Chemii. PWN, War-
szawa 2007; czytelnia internetowa ibuk.pl.
5. Mizielińska K., Olszak J.: Parowe źródła ciepła. WNT, Warszawa 2009.
6. Kowal A.L., Świderka-Bróż M.: Oczyszczanie wody. PWN, Warszawa 2009.
7. Krupowies J.: Badania zmian parametrów fizykochemicznych silnikowych olejów smarowych eks-
ploatowanych na statkach Polskiej Żeglugi Morskiej. WSM w Szczecinie, Studia nr 27, Szczecin
1996.
8. Krupowies J.: Badania zmian właściwości oleju obiegowego okrętowych silników pomocniczych.
WSM w Szczecinie, Studia nr 40, Szczecin 2002.
Prowadzący przedmiot:
Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna
Osoba odpowiedzialna za przedmiot:
dr inż. Jan Krupowies, A, L j.krupowies@am.szczecin.pl KFiCh
Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:
mgr inż. Konrad Ćwirko, L k.cwirko@am.szczecin.pl KFiCh
dr inż. Andrzej Kozłowski, L and.kozlowski@am.szczecin.pl KFiCh
Objaśnienia skrótów:
A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,
S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,
E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.
top related