the light (polish edition) may 2013 issue
Post on 27-Mar-2016
225 Views
Preview:
DESCRIPTION
TRANSCRIPT
maj 2013
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
Redakcja: Shahid Aziz
Mustaq Ali
Spis treści: Strona Źródła inspiracji do szerzenia islamu 1 Misja Muzułmańska Woking 2 Rola Misji Muzułmańskiej Woking 7 w procesie tworzenia Pakistanu Praca misji w Południowej Afryce 11 Obchody ‘Id ul Adha w Woking w 1932r. 13 Wizyta Delegacji Kalifatu w Woking 15 Qaid-i-Azam modli się za imama Lahori Ahmadi 16
م می
حالر
ن
م
ح اہلل الر
م س
ب
Od redakcji: materiały, tekst i fotografie,
zamieszczone w tym numerze pochodzą
niemalże w całości z tych dostępnych na
www.wokingmuslim.org. Autorem tekstu jest
dr Zahid Aziz, który jest twórcą tego portalu i
jednocześnie osobą odpowiedzialną za jego
uaktualnianie. Jednakże, w niektórych
miejscach dodano objaśnienia - dla lepszego
zrozumienia przedstawionych tu tekstów.
Jak Hazrat Mirza Ghulam
Ahmad zainspirował Misję
Muzułmańską Woking
Khwaja Kamal-ud-Din był jednym z
najzagorzalszych zwolenników Hazrata Mirza
Ghulam Ahmad`a, założyciela Ruchu Ahmadiyya
w Indiach (zm. 1908) i dzięki jego wpływowi
został zainspirowany do podjęcia się pracy
związanej z szerzeniem islamu. Wielu innych
misjonarzy i uczonych z Lahore Ahmadiyya
Anjuman także służyło w Misji Muzułmańskiej
Woking jako imamowie i jako jej przywódcy.
Muzułmański uczony związany z Misją Woking,
Shaikh Mushir Hosain Kidwai z Gadia, napisał w
1929 r. w broszurze Islam w Anglii:
"Jestem daleki od bycia zwolennikiem Mirzy
Ghulam Ahmad`a z Qadianu, ale nie mogę nie
docenić go za wzbudzenie w wykształconych w
Anglii muzułmanach zapału misjonarskiego
wobec islamu. Khwaja Kamal-ud-Din jest jednym
z tych ludzi, którzy, że tak powiem, zostali
nawróceni na islam przez Mirza Sahiba, i to do
tego stopnia, że przykładowo Khwaja Kamal-ud-
Din - zrezygnował z rozwijającej się praktyki w
radzie adwokackiej i dobrowolnie przyjął rolę
wygnańca i przybył do Anglii w jednym tylko
maj
2013
Hazrat Khawaja Kamal-ud-Din, założyciel Misji
Muzułmańskiej Woking i wielki zwolennik
Hazrata Mirzy Ghulam Ahmad`a z Qadianu, który
wiedzę o islamie zdobywał u mistrza.
Ahmadiyya Anjuman Ishaat Islam (Polska)
Jedyna muzułmańska organizacja wierząca, że
Muhammed jest ostatnim prorokiem Allacha.
Światło
Pierwszy na świecie muzułmański serwis internetowy transmitujący audycje „na żywo”. www.virtualmosque.co.uk
2
maj 2013
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
celu - nauczania islamu.”
Maulana Muhammad Ali
Maulana Muhammad Ali (zm. 1951), pierwszy
przywódca Ruchu Ahmadiyya Lahore, był
bliskim i dozgonnym przyjacielem Khwaja Kamal-
ud-Din`a, i został on przedstawiony Hazratowi
Mirza Ghulam Ahmad`owi w 1897 r. właśnie
dzięki wpływowi Khwaja. W 1949 r. u schyłku
swojego życia napisał on broszurę wyjaśniającą ,
co skłoniło go aby poświęcić życie szerzeniu
islamu. Pisał:
„W sercu każdego ucznia, który go [Hazrata
Mirza Ghulam Ahmad`a] spotkał wzniecał iskrę
ognia miłości do Boga. Tak jak ja, nieżyjący już
Khwaja Kamal-ud-Din , dlatego, że był uczniem
imama, dostąpił łaski otwarcia pierwszej
muzułmańskiej misji w Europie w Woking, która
rzuciła takie światło na nauki islamu i na życie
Świętego Proroka Muhammada, że zmienił się
stosunek Europejczyków do islamu.
Do tych ludzi, którzy ukrywają niechęć wobec
szacownego reformatora [Hazrata Mirza
Ghulam Ahmad`a], i tych którzy nie okazują mu
takiego szacunku i miłości, jakie należą się
takiemu słudze wiary, mówię: "Czy żył
kiedykolwiek na tym świecie taki kłamca i oszust,
który wypełnił serca swoich uczniów taką chęcią
szerzenia islamu, i któremu Wszechmogący Allach
udzielił pomocy w realizacji swoich marzeń i
aspiracji nawet po jego śmierci? „.
Khwaja Kamal-ud-Din sam napisał w 1914 r.:
„To dzięki niemu [Hazratowi Mirza Ghulam
Ahmad`owi], w 1892 r. stałem się muzułmaninem
na nowo. Nie tylko stałem się muzułmaninem, ale
dzięki jego poradom i modlitwie udało mi się
pozbyć się grzechu , który pchał mnie w stronę
chrześcijaństwa, pokazując dzisiaj chrześcijanom
właściwą drogę. Ten dzień w 1893 r.
kiedy to złożyłem przyrzeczenie na
ręce Mesjasza zesłanego przez
Boga, aby przedkładać religię nad
świat, był najbardziej pomyślnym i
błogosławionym dniem mojego
życia. Oddałbym wszystko za ten
c z a s , k t ó r y s p ę d z i ł e m w
towarzystwie i służbie temu,
d u c h o w o d o s k o n a ł e m u
człowiekowi, który pozwolił mi
wypełnić moje zobowiązanie
najlepiej jak umiałem. Jak mógłbym
zapomnieć jego przychylność i
miłość, którą on mnie obdarzył -
zwłaszcza mnie! Nawet jeśli
poświęciłbym całe życie pracując, by osiągnąć
cele boskiej misji muzułmańskiego Mesjasza, to
byłaby to, zbyt mała rekompensata za te ciągłe
modlitwy, które odmawiał w mojej intencji.”
Misja Muzułmańska Woking
24 września 2012 r. obchodziliśmy stuletnią
rocznicę wydarzeń, które przyniosły miastu
Woking światowy rozgłos, a w szczególności
rozgłos w świecie muzułmańskim. Dzięki temu
Woking przez kolejne pięćdziesiąt kilka lat
odwiedzali królowie, politycy, ambasadorzy,
generałowie, intelektualiści, studenci, biznesmeni i
inne wiodące osobistości z całego świata
muzułmańskiego, jak również brytyjscy
arystokraci, naukowcy, językoznawcy, pisarze i
żołnierze, którzy przeszli na islam. Woking zaczęło
być określane mianem "miniatury Mekki" na
Zachodzie.
W tym tez dniu w 1912 r. przybył z Lahore,
miasta w Indiach Brytyjskich, do Anglii, człowiek
nazywany Khwaja Kamal-ud-Din (1870-1932).
Był on z zawodu prawnikiem, a z powołania
wykładowcą i mówcą wypowiadającym się na
temat religii islamu i religioznawstwa. To on bronił
Jego Wysokość Książę Amir Saud na spotkaniu zorganizowanym
przez Misję Muzułmańską Woking w meczecie Jehan Shah
maj 2013
3
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
Ali`ego), Khwaja ustanowił zarząd powierniczy, który
miał przejąć kontrolę nad nieruchomością i ogłosił
jego status jako meczet dostępny dla wszystkich
muzułmanów. Kwaja przeniósł się do meczetu jako
imam w połowie sierpnia 1913 r. podczas miesiąca
ramadan. Wówczas to po raz pierwszy zaczęto
używać meczetu regularnie, a wezwanie do modlitwy,
brzmiało pięć razy dziennie. W budynku obok
meczetu, założył Misję Muzułmańską Woking.
Celem otwarcia meczetu było nie tylko
zapewnienie miejsca modlitwy dla muzułmanów w
Wielkiej Brytanii. Khwaja za swoje najważniejsze
zadanie uważał zaprezentowanie właściwego obrazu
islamu Brytyjczykom, jako religii, która najlepiej
spełnia potrzeby współczesnych czasów. Wiodący
muzułmanie subkontynentu indyjskiego określali to
przedsięwzięcie jako całkowicie szalone i ryzykowne,
skazane na niepowodzenie. W jaki sposób Wielka
Brytania, kraj, który zdominował świat dzięki
najbardziej zaawansowanej cywilizacji, opartej na
chrześcijaństwie i nauce, mogłaby zaakceptować
islam, podczas gdy muzułmanie byli postrzegani jako
barbarzyńcy wyznający prymitywną wiarę, nie
dającą się przyrównać do żadnego z nowoczesnych
standardów? Jak Brytyjczycy mogliby - z ich mocną
władzą nad dużą częścią świata muzułmańskiego, w
tym kraju, z którego pochodzi Khwaja - brać
duchowe wskazówki od kogoś kto wywodził się z
podległych im ras, i kto promował swoją gorszą
religię? Jednak Khwaja był przekonany, że jeśli
zaprezentuje w Wielkiej Brytanii prawdziwy islam,
obalając jego rozpowszechniony, zniekształcony
obraz, ludzie okażą życzliwe nastawienie, a wielu z
nich ulegnie urokowi i czarowi tej religii. Czerpał to
przeświadczenie oraz napęd i energię ku jego
realizacji, ze swych kontaktów z duchowym
przewodnikiem , założycielem Ruchu Ahmadiyya,
Mirzą Ghulam Ahmad`em (zm. 1908).
Khwaja Kamal-ud-Din rozpoczął wydawanie
miesięcznika Islamic Review w lutym 1913 r., był on
publikowany do około 1970 r.. Poza artykułami na
tematy religijne, Islamic Review zamieszczał
wiadomości dotyczące muzułmanów w Wielkiej
Brytanii, a tym samym jego numery archiwalne
stanowią wyjątkowa kronikę historii islamu i
muzułmanów w tym kraju w ciągu tamtych lat.
Traktując Woking jako swoja bazę, Khwaja
Kamal-ud-Din podróżował po Wielkiej Brytanii dając
w sprawie cywilnej toczącej się przed Privy Council
w Londynie, najwyższym sądem apelacyjnym w
sprawach indyjskich w ówczesnym czasie. Jednak
jego plan wybiegał dalej, chciał on zaprezentować
islam w tym kraju na forum publicznym i sprostować
bardzo poważne nieporozumienia dotyczące islamu i
muzułmanów, w które wierzyli ludzie z Wielkiej
Brytanii i jej religijni i polityczni przywódcy. Kwaja
w krótkim czasie dowiedział się o istnieniu meczetu
w Woking. Został on zbudowany w 1889 r. przez dra
G.W. Leitnera, europejskiego uczonego i lingwistę,
który pomógł powołać do życia Uniwersytet w
Pendżabie w Indiach. Meczet miał być częścią
proponowanego Oriental Institute, który nigdy nie
doczekał się realizacji. Koszt budowy meczetu w
dużej mierze został pokryty przez Begumę Shah
Jehan, kobiecego lidera stanu Bhopalu w Indiach, a
koszt gruntu przez władcę muzułmańskiego stanu
Hyderabada Deccan.
Od 1889 r. i po śmierci dra Leitnera w 1899 r., aż
do roku 1913, meczet otwarty był tylko
w przypadku specjalnych okazji, zazwyczaj był
nieużywany. Khwaja Kamal-ud-Din, rozważając jakie
miejsce uczynić centrum swojej działalności
misyjnej, po raz pierwszy odwiedził meczet w
styczniu 1913 r.. Latem 1913 r., z pomocą dwóch
prominentnych indyjskich muzułmanów, którzy
zajmowali wysokie stanowiska urzędowe ( Abbasa
Ali Baig`a i Jaśnie Wielmożnego Syeda Amiir
Maulana Aftab ud Din (z lewej, w turbanie) i
Jego Wysokość książę Arabii Saudyjskiej Faisal
4
maj 2013
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
wykłady na temat islamu. Jego działania
odnotowywano w gazetach krajowych, jak i
lokalnych, takich jak Surrey Advertiser i Woking
News and Mail. Brytyjska organizacja prasowa
Pathe sfilmowała ponad tuzin okoliczności
odbywających się w meczecie między 1914 i 1958
r., które można obejrzeć na jej stronie internetowej.
W krótkim czasie Khwaja pozyskał wielu
brytyjskich konwertytów, z czego większość
wyedukowanych i kilka utytułowanych osób.
Najbardziej znanym z nich był par i wybitny
inżynier, Lord Headley, który, po przyjęciu islamu
w listopadzie 1913 r. pracował bez wytchnienia na
rzecz misji Woking aż do swojej śmierci w 1935 r.
W Woking opublikowano liczne książki na
temat islamu, duża ich część napisana została przez
samego Khwaja Kamal-ud-Din`a. W 1917 r.
opublikowano monumentalne i obszerne
tłumaczenie Koranu, zawierające obszerny
komentarz, autorstwa Maulana Muhammad Ali z
Lahore, pierwszą taką muzułmańską pracę
dostępnę na Zachodzie.
Meczet Woking i Misja stały się krajowym
centrum islamskiej działalności w Wielkiej
Brytanii.
Jego imam został uznany przez rząd za de facto
szefa wspólnoty muzułmańskiej w Wielkiej
Brytanii. Modlitwy z okazji Eid w Woking były, aż
do połowy lat 60-tych XX w., wydarzeniem o
charakterze ogólnokrajowym dla muzułmanów z
Wielkiej Brytanii. Codziennością dla meczetu w
Woking stały się wizyty dygnitarzy cieszących się
międzynarodową sławą w świecie muzułmanskim.
Królowie, książęta, prezydenci, sułtani,
generałowie, mężowie stanu, przywódcy
polityczni, ambasadorowie, wysocy urzędnicy
rządowi, pisarze i intelektualiści z krajów
muzułmańskich przybywali do Woking aby
zobaczyć meczet i wziąć udział w organizowanych
przez meczet uroczystościach.
Muzułmanie, obserwujący uczestników
uroczystości Eid-ul-Adha w Woking, festiwalu,
który odbywa się z okazji wielkiej pielgrzymki do
Mekki, pisali w 1930 r.: "Niemal wszystkie narody
muzułmańskie na świecie reprezentowane są w
ogrodach meczetu, kłaniają się przed swoim
Bogiem i zbliżają się do Najwyższego, tak samo
jak zbliżaliby się do Niego w Mekce podczas tej
świętej okazji. Woking jest jedynym miastem na
świecie, które staje się w takich dniach repliką w
miniaturze Starożytnego Domu Boga w Arabii.
„Na początku pracując ze znikomą pomocą,
maj 2013
5
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
Khwaja Kamal-ud-Din sprowadził pracowników
dla misji z Indii. Misjonarze i administratorzy,
który przybyli z subkontynentu indyjskiego, tak jak
Khwaja, dokonali wielu poświęceń. Podróż do
Anglii morzem i koleją trwała co najmniej trzy
tygodnie. A tu zetknęli się zupełnie nieznanym
środowiskiem, borykali się z ciężkimi warunkami
i zostali pozbawieni dostępu do jakichkolwiek
muzułmańskich ośrodków kulturalnych i
społecznych, które zaczęły się pojawiać tutaj
dopiero w latach 60-tych XX w.. Zostawili swoje
rodziny , a jedynym sposobem komunikacji z
domem był list. Dziś ludzie nie są w stanie pojąć,
że przyjazd do Wielkiej Brytanii w tamtych
czasach nie był kusząca perspektywą. Ruch Lahore
Ahmadiyya, dokonał wielkiego poświęcenia, aby
zapewnić pracowników i środki finansowe
potrzebne do funkcjonowania Mis j i
Muzułmańskiej Woking.
Khwaja Kamal-ud-Din zakończył swoja
pierwszą wizytę w Wielkiej Brytanii w sierpniu
1914 r. i powrócił tu w 1916 r.. Ogółem odwiedził
Wielką Brytanię cztery lub pięć razy. Pod koniec
jego trzeciej wizyty, w czerwcu 1923 r.
towarzyszył Lordowi Headley’owi w pielgrzymce
do Mekki, która była obszernie opisywana przez
prasę i tu i na Bliskim Wschodzie. W drodze do
Mekki oboje zawitali do Egiptu, gdzie
zorganizowano publiczne spotkania na cześć Lorda
Headley’a. Złożyli także wizytę feldmarszałkowi
Lo r d o w i A l l en b y’ ow i , b r y t y j s k i e mu
przedstawicielowi w Egipcie, który wysłał
sprawozdanie z ich odwiedzin Ministrowi Spraw
Zagranicznych w Londynie, Panu Curzonowi. Obaj
ci mężczyźni, Curzon i Allenby zajmują zaszczytne
miejsce w brytyjskiej historii.
Podczas I i II wojny światowej, Misja
Muzułmańska Woking wspierała Wielką Brytanię
podobnie jak Brytyjczycy. Podczas I wojny
światowej, słynny apel Kitchenera "Twój Król i
Ojczyzna potrzebują Cię" został opublikowany w
Islamic Review. W 1914 r. imam meczetu Woking
został zaproszony przez ministerstwo wojny w celu
zatwierdzenia miejsca na którym miał powstać
muzułmański cmentarz, na którym mieli być
chowani żołnierze, którzy zmarli tutaj, w wyniku
ran odniesionych na polach bitwy we Francji i
Belgii. Imam zasugerował, że cmentarz powinien
być położony w Woking. Ministerstwo wojny
przyjęło jego propozycję, w wyniku czego
cmentarz powstał w granicach obszaru
Brookwood, a z czasem stał się miejscem
pochówku zwyczajnych muzułmanów.
Po wybuchu II wojny światowej w listopadzie
1939 r., imam meczetu Woking oświadczył w
swoim kazaniu z okazji Eid: "Muzułmanom
nakazuje się [w Koranie] aby poświęcali swoje
życie nie tylko, aby ocalić swoje meczety, ale także
miejsca kultu religijnego innych ludzi. … sam fakt,
zniszczenia synagog w Niemczech stanowi jeden z
najbłahszych pretekstów, dla których muzułmanie
powinni stanąć po stronie aliantów ".
Muzułmański konwertyta, weteran pierwszej
wojny światowej, mieszkaniec Woking, major
J.W.B. Farmer (1897-1966), M.B.E., M.C., który
był również członkiem zarządu meczetu Woking,
otrzymał po II wojnie światowej Order Imperium
Brytyjskiego "w uznaniu jego zasług w służbie w
Gwardii Krajowej " w Surrey.
Misja Woking wspierała również różne słuszne
muzułmańskie przedsięwzięcia na całym świecie i
Lord Headley (z prawej) i Hazrat Khawaja
Kamal ud Din
6
maj 2013
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
zwracała na nie uwagę społeczeństwa i prasy w
tym kraju. Już w 1917 r., nagłośniła kwestie
sprawiedliwości w Palestynie. Największe umysły
z całego świata muzułmańskiego spotkały się w
meczecie Woking, gdzie prowadziły dyskusje na
temat problemów w ich krajach. Kampania na
rzecz niezależnej ojczyzny dla muzułmanów
subkontynentu indyjskiego, który miał nazywać
się Pakistan, rozpoczęła się od spotkania z
uczniami w meczecie w Woking 1932 r..
Wiele brytyjskich organizacji muzułmańskich
narodziło się w misji Woking lub poszukiwało tu
pomocy w pierwszych dniach swojego istnienia.
Pierwsze publiczne spotkanie "British Muslim
Society " odbyło się w meczecie Woking 20
grudnia 1914 r.. Pierwszy w historii "Kongres
muzułmanów żyjących w Wielkiej Brytanii" był
zebraniem zwołanym przez Misję Woking, i był
dwudniowym wydarzeniem, które odbyło się w
dniach 25-26 czerwca 1952 r. w meczecie Woking.
Centralny Meczet Londyński w Regents Park
zawdzięcza swój początek Muzułmańskiej Misji
Woking. Plan budowy meczetu w centrum
Londynu został przedstawiony przez Lorda
Headley’a podczas I wojny światowej. W 1930 r.
ustanowiono zarząd powierniczy, zebrano
fundusze, zakupiono grunt , a nawet położono
kamień węgielny w zachodnim Kensington, w
pobliżu Olimpii. Zarząd powierniczy, któremu
przewodniczył Lord Headley i Khwaja Kamal-ud-
Din, został później włączony do zarządu
powierniczego, który dziś kontroluje Centralny
Meczet Londyński w Regents Park.
W tym artykule, musimy również wspomnieć o
ogólnym wizerunku islamu, takiego jaki prezentowała
Misja Muzułmańska Woking. Charakterystyczne cechy
islamu podkreślane poprzez prace misji pracy są
następujące:
Wierzenia i praktyki islamu są proste i racjonalne,
i powinny być rozumiane w świetle wiedzy i
rozumu. Wierzącemu nie narzuca się dogmatów,
tajemnic i rytuałów;
Nauki islamu są liberalne i tolerancyjne. Islam
akceptuje inne religie jako pierwotnie objawione
przez Boga, dostrzega dobro u ludzi innych
wyznań, daje wszystkim pełną swobodę w kwestii
wyboru religii i nawołuje do przyjaźni między
wyznaniami;
W islamie nie ma kapłaństwa, które kontroluje
dostęp do Boga;
Islam formuje powszechne braterstwo ludzi
wszystkich krajów, ras, kolorów, klas i kultur,
ignorując wszystkie różnice;
Islam nie jest związany z lokalną kulturą
jakiegokolwiek kraju muzułmańskiego;
Islam, jest religią jedności, która jednoczy
wyznawców przez jego podstawowe nauki, ale
która szanuje różnice pomiędzy nimi.
Dziedzictwo Misji Muzułmańskiej Woking
W latach 60-tych XX w., muzułmańscy imigranci,
w większości z Pakistanu, przybywali do Wielkiej
Brytanii i osiedlali się w różnych miastach, zasilając
istniejące społeczności . Muzułmańskie ośrodki
religijne i meczety, zaczęły powstawać w całym kraju,
służąc religijnym i kulturalnym potrzebom swoich
lokalnych społeczności muzułmańskich. Meczet
Woking przeszedł w ręce innego zarządu, który
przekształcił go na potrzeby miejscowej ludności
muzułmańskiej. Od około 1968 r., Woking przestało
być krajowym centrum dla muzułmanów brytyjskich i
straciło swoją międzynarodową rolę w świecie
muzułmańskim. Misja Muzułmańska Woking przestała
istnieć.
Czas, który upłynął od tamtej pory, pokazał
jednak, że wizerunek islamu, który reprezentowała
Misja Woking jest potrzebny bardziej niż
kiedykolwiek, aby rozwiązać problemy muzułmanów
Dr Abdullah (w pierwszym rzędzie w turbanie) i
Maulana S M Tufail (obok niego) z grupą
muzułmanów i nie-muzułmanów.
maj 2013
7
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
w Wielkiej Brytanii i poprawić ich pozycję w kraju
oraz ich relacje z szerszą społecznością. Islam, jaki
r e p r e z e n t o w a ł a M i s j a Wo k i n g b y ł
przeciwieństwem religijnego ekstremizmu,
izolacji i separacji od ogółu społeczeństwa, i
całkowitego odrzucenia wszystkich nowoczesnych
idei, które są postawami, słusznie lub nie,
kojarzonymi z muzułmanami dzisiaj
mieszkającymi w Wielkiej Brytanii. Misja Woking
nie nauczała, że muzułmanie powinni stać się
zamkniętą społecznością, żyjącą w izolacji i
traktującą pozostałe społeczeństwo jako
zagrożenie. Zamiast tego, muzułmanie muszą
komunikować się i wchodzić w interakcje z
szerszym społeczeństwem, wyjaśniać swoją wiarę
innym życzliwie, w godny sposób reagować na
krytykę, prezentować innym swoje najlepsze
wartości, i akceptować wśród innych, to co mają
im do zaoferowania. Reagując na przestępstwa lub
zażalenia, zarówno prawdziwe jak i te
postrzegane, muzułmanie muszą być powściągliwi
i powstrzymywać się od przemocy.
Misja Woking pokazała także, w jaki sposób
muzułmanie mogą pozostać wierni islamowi, a
jednocześnie wpasować się i funkcjonować bez
przeszkód w brytyjskim społeczeństwie i życiu. W
tym celu muszą oni zmienić niektóre z ich
własnych wyobrażeń religijnych, które nie mają
uzasadnienia w islamie i muszą zreformować
niektóre muzułmańskie praktyki kulturowe i
społeczne, które nie są częścią religii islamu, ale
jedynie lokalnymi zwyczajami w niektórych
miejscach świata muzułmańskiego, które okazały
się być szkodliwe.
Strona www.wokingmuslim.org , redagowana i
prowadzona przez autora tego artykułu jest
poświęcona zebraniu wszystkie dostępnych
informacji i dokumentów, w formie materiałów
drukowanych, fotografii, fragmentów kronik
filmowych o historii i działalności Misji
Muzułmańskiej Woking.
Rola Misji Muzułmańskiej
Woking w tworzeniu
Pakistanu
Khwaja Salahuddin Ahmad
(Od red.: Większość ludzi w Indiach i
Pakistanie uważa, że Liga Muzułmańska,
partia polityczna muzułmanów z subkontynentu
indyjskiego powstała aby zapewnić mieszkającym
tam muzułmanom wolność. W rzeczywistości
powstała ona aby indyjscy muzułmanie pozostali
wierni swoim brytyjskim władcom. W
rzeczywistości to Kongres, świecka partia
polityczna, jako pierwsza domagała się
niezależności dla Indii. Niektórzy muzułmanie
obawiali się, że gdy Brytyjczycy wyjadą
muzułmanie zostaną przytłoczeni przez większość
Hindu i chcieli utworzenia osobnej ojczyzny dla
muzułmanów. Chaudhry Rehmat Ali był jedną z
takich osób. Ten artykuł pokazuje, że inspiracja:
jak urzeczywistnić jego pomysł pojawiła się w
salonie Domu Misyjnego. Poniższy artykuł po raz
pierwszy pojawił się w Świetle i Islamic Review,
vol.74, no. 4, lipiec-sierpień 1997, str. 5-8; z okazji
50. rocznicy powstania Pakistanu.).
(Autor jest synem nieżyjącego już Khwaja
Kamal-ud-Din`a, założyciela Misji Muzułmańskiej
Woking, i studiował w Anglii. Jego okres studiów
pokrywa się z czasem, kiedy to Ch. Rehmat Ali
dotarł do brzegów Wielkiej Brytanii w ramach
Przypis red. strony internetowej ( 1997 r.)
Khwaja Kamal-ud-Din - jak sam potwierdził - inspiracje,
chęci i wiarę do tej pracy czerpał od Hazrata Mirza
Ghulam Ahmad`a.
Maulana Jakub Khan (pierwszy z lewej w pierwszym
rzędzie), Hazrat Khawaja Kamal-ud-Din (siedzący w
środku) i Marmaduke Pickthall, znany tłumacz, który,
przełożył Święty Koran na jęz. angielski (obok Kwaja).
8
maj 2013
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
swoich studiów, przepełniony ideą niezależnej
ojczyzny dla muzułmanów w północnych Indiach,
która to idea została przedstawiona narodowi
przez Allama Iqbal`a w jego słynnym
przemówieniu w Allahabadzie wygłoszonym przed
Indyjską Ligą Muzułmańską w 1930r.. Ta wielka
idea, która była do tej pory tylko przedmiotem jego
rozważań przypadkowo nabrała po raz pierwszy
konkretnego kształtu podczas
jednego z niedzielnych
spotkań z muzułmanami w
meczecie Woking, na które
uczęszczał Ch. Rehmat Ali,
podobnie jak wielu innych
muzułmańskich studentów
przebywających w Anglii.
W poniższym artykule
Salahuddin Ahmad, który
osobiście uczestniczył w
procesie nadawania „idei
Pakistanu” określonego
kształtu, rzuca światło na niektóre z brakujących
fragmentów tej historii. Jego celem, jak wyjaśnia,
jest podanie prawdziwej wersji wydarzeń, dopóki
przy życiu pozostaje większość z tych, którzy
współpracowali z Ch. Rehmat Ali`m, i którzy
byliby w stanie potwierdzić jego historię.)
Artykuł pod tytułem Zapomniany bohater
ukazał się w Pakistan Day, dodatku do Pakistan
Times w sierpniu [1965 r.]. Autor M. Anwar, pisząc
o Ch. Rehmat Ali`m, utrwalił w nim niektóre
ważne fakty, które będą bez wątpienia bardzo
przydatne przyszłym pokoleniom, kiedy będzie
można spojrzeć z właściwej perspektywy na zapis
wydarzeń wiodących do ustanowienia państwa
Pakistan.
Po publikacji artykułu pana Anwara (o którym
mowa powyżej) w kolumnie Pakistan Times z
listami od czytelników zawrzało od kontrowersji.
W jednym z listów ktoś napisał nawet, że ludzie,
którzy początkowo współpracowali z Ch. Rehmat
Ali`m w Anglii umarli dawno temu. Chciałem się
temu wtedy sprzeciwić, ale się powstrzymałem. Od
tego czasu wielu moich znajomych, którzy także
posiadają wiedzę na temat stanu faktycznego, ale
nie mają takiego autorytetu, jaki posiadają
uczestnicy tych spotkań nalegali, aby sporządzić
zapis z tych spotkań i że koniecznością jest
sporządzenie takiego zapisu za życia tych, którzy
wzięli udział w jednym lub więcej z tych spotkań.
Ja sam, ponieważ łączy mnie z Misja
Muzułmańską Woking szczególny związek, byłem
aktywnym uczestnikiem we wszystkich spotkaniach,
które ostatecznie doprowadziły do tego, ze Ch.
Rehmat Ali podjął się trudnego zadania wypełnienia
misji, która była jego przeznaczeniem. Na szczęście,
dzięki łasce Boga, siedmiu z nas
wciąż żyje. Cała nasza siódemka
jest autorytetem w swoich
dziedzinach. Ci ludzie są w stanie
wypełnić luki w sekwencji
zdarzeń i odpowiedzieć na
pytanie, dlaczego Ch. Rehmat
Ali, żarliwy zwolennik Allama
Iqbal`a, zainicjował ten ruch
dopiero w 1933 r. po pobycie w
Cambridge, a nie wcześniej, a
szczególnie w czasie, gdy
przebywał we własnym kraju.
Pierwsze spotkanie w Woking
Pewnej niedzieli latem 1932r., może w czerwcu
lub lipcu, Ch. Rehmat Ali, który był wtedy w
Cambridge, przybył do Woking. Niedziela w Woking
jest dniem, w którym nieliczna grupka brytyjskich
muzułmanów spotyka się z braćmi w islamie z innych
części świata. Po kazaniu imama wygłaszanym w
godzinach popołudniowych, następują modlitwy , po
zakończeniu których przenosimy się do centrum
muzułmańskiego Woking, które przylega do meczetu ,
gdzie dyskusje na temat religii, trwają aż do późnych
godzin wieczornych. W jedną taką niedzielę Ch.
Rehmat Ali przyszedł na obiad wcześniej, by spędzić
ten dzień z nami, na zaproszenie imama Maulana
Abdul Majid`a.
Ch. Rehmat Ali chciał rozmawiać wyłącznie o
Allamie Iqba, nawet zanim usiedliśmy do obiadu.
Miał on bez wątpienia bliski kontakt z Allamą i jako
jego prawdziwy uczeń nie odczuwał nic poza miłością
i głębokim szacunkiem dla tego wielkiego uczonego.
To właśnie podczas tych absorbujących rozmów o
wielkim poecie, Ch. Rehmat Ali zaczął koncentrować
się na jednym żarliwym życzeniu Allama, aby
obszary w Indiach zamieszkane głównie przez
muzułmanów stały się ich ojczyzną i wielokrotnie
podkreślał, że tylko to jest w stanie zagwarantować
Grupa z Hazratem Maulana Sadr-ud-
Din`em.
maj 2013
9
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
przyszłość muzułmanów w Indiach.
Okazało się jednak, że żaden muzułmański
luminarz nie poświęcił wiele czasu na rozmyślania
jak urzeczywistnić to marzenie, i dlatego do tej
pory pozostawało ono tylko ideą, tematem do
dyskusji, a niebezpieczeństwo polegało na tym, że
ponieważ pozostawało ono marzeniem już tak
długo, mogło marzeniem pozostać. Wydawał się
nam tragicznym, fakt iż jeden z największych
myślicieli świata dał wyraz swym uczuciom, ale
jak do tej pory były one wyłącznie tematem
dyskusji prowadzonej w salonie, zwłaszcza jeżeli
zagrożony był los stu milionów muzułmanów na
subkontynencie. Niebezpieczeństwo polegało na
tym, że mogły one pozostać jedynie ideą.
W tym momencie Maulana Abdul Majid
zapytał: "Dlaczego nasi ludzie tylko mówią,
dlaczego nie zrobią czegoś? Allama Iqbal ma
przesłanie dla swojego narodu, ale według niego
wywiązał się ze swojego obowiązku, ale jeśli
jesteście przekonani, że to jest właściwe
rozwiązanie, to dlaczego nie zrobimy czegoś? ".
Na pytanie Ch. Rehmat Ali`ego, co może
zostać zrobione, Maulana Majid wskazał
na fotografie mojego ojca, Khwaja Kamal-ud-
Din`a, na jednej ze ścian, dodając:
"Zrób to, co on zrobił. Miał idee w którą wierzył.
Patrzył z żalem na 600 milionów muzułmanów
tego świata pogrążonych w niespokojnym śnie,
nasiąka jących zachodnimi wpływami,
pogrążających się w daremnych perspektywach i
stopniowo tracących własne dziedzictwo. Z jego wiarą
obfitującą w doskonałe nauki Koranu i Proroka,
postanowił szerzyć zasady islamu w centrum
chrześcijaństwa i stawić na własnej ziemi wyzwanie
Trójcy. Był przekonany, że największe przesłanie
islamu musiało być reaktywowane na Zachodzie.
Otworzył to centrum i zaczął wydawać Islamic
Review, który wysyłał do muzułmańskiej inteligencji
na całym świecie. ".
Kontynuując opowieść, jak marzenie jednego
człowieka i jego zdecydowane wysiłki doprowadziły
do tego, że na ziemi brytyjskiej, w Woking załopotała
flaga islamu, Imam Abdul Majid powiedział:
"Maulana Mohammad Ali Johar przyszedł tutaj wraz
z przyjaciółmi w jedną z takich niedziel, aby zobaczyć
się z nim. Podczas rozmowy Maulana Mohammad Ali
nagle wstał i powiedział: "Khwaja, chcę zobacz twoją
bibliotekę. Twój Islamic Review jest tak pełen teologii
islamu, że musi być ona bardzo liczna i bardzo
chciałbym ją zobaczyć". Khwaja Sahib uśmiechnął się
tylko podążając za nim do następnego pokoju. Ale nie
była to biblioteka i Maulana zapytał gdzie się ona
znajduje? Khwaja Sahib odpowiedział zdejmując z
półki egzemplarz Koranu: "To jest moja biblioteka".
Khwaja pracował bez wytchnienia, niczym żniwiarz,
siejąc nasiona tak szybko, jak tylko mógł, aby
pozwolić sadzonkom rozwijać się na glebach
potrzebujących odrodzenia. Nie ma wątpliwości, że
nasiona te wypuściły korzenie: ludzie ze wszystkich
części świata muzułmańskiego, gdziekolwiek się udał,
chcieli usłyszeć go osobiście i przyjmowali go z
otwartymi sercami. Więc, dlaczego nie podążasz za
jego przykładem? I jeśli naprawdę jest dla
muzułmanów coś istotnego w tej idei , to zapuści ona
korzenie, powiedzmy, w przeciągu około dziesięciu
lat.".
Ch. Rehmat Ali był wyraźnie pod wrażeniem tych
słów i jego umysł w ciszy je rozważał. Jego uczucia
były mieszane. Po chwili odezwał się: " Rzeczywiście
musimy podjąć zdecydowane działania". Ale, aby
nadać im kształt - dodał, i abym mógł przejąć
inicjatywę, potrzebuję współpracowników do pomocy.
W tej część zadania nie mógł mu pomoc imam i
dlatego zgłosiłem się, aby wziąć to na siebie.
Zaproponował kolejne spotkanie w Woking w
następną niedzielę, na które to obiecałem zaprosić
moich znajomych.
Pierwsze wydanie Islamic
Review.
10
maj 2013
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
Shaikh Mohammad Jamil, prawnik, syn
nieżyjącego już K.B. Shaikh Noor Illahi Sahib`a, i
Khan Mohammad Aslam Khattak, syn zmarłego
chana Bahadar Kuli Khan`a, studiujący z zamiarem
zdobycia tytułu magistra (Hons) w Oksfordzie,
mieszkali wtedy na 4 Hook Road, w Surbiton,
mieście oddalonym o 20 mil od Woking. Oboje
lubili mnie i mieli taką naturę, że wspierali każdy
cel, który uważali za godny wsparcia. Tego dnia
zanim Ch. Rehmat Ali wyruszył z Woking ,
ustalono, przez telefon, że obaj przyjdą w następną
niedzielę na obiad. Ch. Rehmat Ali wrócił do
Woking wieczornym pociągiem jako człowiek
zdeterminowany, aby nadać tej idei realny kształt.
W tą właśnie niedzielę obecny był również
profesor z Kaszmiru z rodziną. Nie pamiętam jego
imienia. To była jego pierwsza wizyta w meczecie.
Jego zainteresowanie tą sprawą, było tak wielkie,
że przyszedł on ponownie w kolejną niedzielę, a
potem ponownie na trzecie i ostatnie spotkanie w
Surbiton.
Drugie spotkanie w Woking
Drugie spotkanie, które odbyło się w kolejną
niedzielę, ponownie w meczecie Woking było
istotne, ponieważ zebraliśmy się teraz nie, aby
rozważyć wykonalność pomysłu, ale w celu
nadania mu bezzwłocznie realnej postaci. Na tym
spotkaniu, obecni byli : Maulana Abdul Majid, Ch.
Rehmat Ali, gentleman, którego później
kojarzono jako jego współpracownika, a którego
nazwiska nie pamiętam , Shaikh Mohammad
Jamil, Khan Mohammad Aslam Khattak, profesor
z Kaszmiru i ja. Był tam jeszcze jeden znany nam
wszystkim gentleman, którego imienia nie
wymienię.
Zarówno Shaikh Jamil i Aslam Khattak byli
bardzo zadowoleni, że podjęto kroki aby ten ruch
zainicjować i byli przygotowani do udzielenia mu
pełnego wsparcia. Podkreślili jednak, że
muzułmańscy studenci w Anglii, chociaż pełni
zapału i ofiarności dla wszystkiego związanego z
interesem narodowym, będąc w obcym kraju, byli
nie tylko rozproszeni po całym kraju ale mieli też
bardzo ograniczony czas i środki do wykorzystania
na coś innego niż nauka. Czuli, że ciężar
organizacji tego ruchu od początku do końca musi
spaść na samego Ch. Rehmat Ali`ego.
Na spotkaniu podjęto następujące decyzje :
(1) Że powstanie ruchu zostanie zainicjowane
przez Ch. Rehmat Ali`ego z Cambridge.
(2) Że powinien on rozpocząć wydawanie
comiesięcznej broszury, aby nadać rozgłos i
promować ten ruch kiedy tylko pojawi się
taka możliwość. Podczas spotkania
pokazałem egzemplarz gazetki Misji
Muzułmańskiej Woking, w którym na stronie
tytułowej widniała mapa świata z minaretem
w Woking w Anglii i zasugerowałem, żeby w
podobnym stylu w broszurze umieścić mapę
Indii koloru białego, a obszary, które miałyby
zostać oddzielone dla muzułmanów byłyby
zielone. Ta ilustracja na pierwszej stronie
mówiłaby sama za siebie i byłaby w stanie
przekazać to przesłanie w dosadny sposób.
(3) Uzgodniono, że dam mu adresy
prenumeratorów Islamic Review, a ponieważ
w dużej mierze należeli do nich ludzie
zaliczający się do inteligencji muzułmańskiej
w Indiach, będą oni właściwymi odbiorcami
tej broszury.
(4) Że duże ilości broszur powinny być w
gotowe do dys t rybuc j i podczas
Jego Wysokość Książę Azam Jan Bahadur
z Beraru wmurowuje kamień węgielny
londyńskiego meczetu Nizamiah , na
Mornington Avenue, West Kensignton, w
Londynie w piątek 04 czerwca 1937 r..
Meczetu nigdy nie zbudowano a jego projekt
zastąpiono kolejnym.
maj 2013
11
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
organizowanych w Woking obchodów
święta Eid i Maulid El-Nabi.
(5) Uzgodniono, że przekaże adresy
muzułmanów zamieszkujących w Anglii,
które znajdują się w posiadaniu misji, aby
wysyłać im zaproszenia na religijne
uroczystości.
Spotkanie trwało do późnych godzin
wieczornych. Niektórzy z obecnych udawali się w
podroż powrotną do domu ostatnim pociągiem.
Dlatego też postanowiliśmy, że konieczne jest
trzecie spotkanie, na którym (1) zastanowimy się
nad nazwą dla proponowanych obszarów
muzułmańskich, (2) w celu nadania mu formalnego
kształtu, (3) i ponieważ sprawa stała się kwestią
polityczną i osiągnęła już status partii politycznej
zorganizujemy kolejne spotkanie z Shaikhem
Mohammad Jamil`em i K. M. Aslam Khan`em w
roli gospodarzy w nadchodzącą niedzielę na 4
Hook Road w Surbiton.
Trzecie spotkanie w Surbiton
W tym trzecim spotkaniu, udział wzięli
wszyscy obecni na poprzednim spotkania z
wyjątkiem Maulana Abdul Majid`a. Oprócz tego
udział w spotkaniu wzięli udział również Khwaja
Abdur Rahim, prawnik, i Inayaullah.
Khwaja Rahim sugeruje nazwę
Na tym spotkaniu formalnie powierzono Ch.
Rehmat Ali`emu prace związaną z działalnością
ruchu. To spotkanie jest bardzo istotne, bo właśnie
podczas niego po długiej dyskusji Khwaja Abdul
Rahim zaproponował nazwę Pakistan. Wszyscy
natychmiast ją zaakceptowali. Pozostałe alternatywy
brzmiały Muslimabad, Islamabad, itp.. Nazwa nie
została wybrana, dlatego, że zawierała pierwsze litery
nazwy obszarów, które miał obejmować Pakistan.
Nazwa została przyjęta, ponieważ pak, w znaczeniu
pakeesgi lub czystość, jest pierwszym warunkiem jaki
należy spełnić zanim zbliżymy się do Boga. W
islamie, pak jest niewinnością w najczystszej postaci.
Jest to czystość inna niż czystość "Non-pak", czyli
czystość, którą rozumieją hindusi obsesyjnie czczący
krowy . Nazwa Pakistan reprezentowała sobą
perspektywę miejsca nieskażonego bezbożnością i
miejsca, gdzie można by pokornie pokłonić sie przed
Bogiem, gdyby tylko On zechciał obdarzyć nas łaską
posiadania takiego miejsca, i starać się przyczynić się
do lepszej realizacji wiary.
Spotkanie się zakończyło. Potem ciężar
spoczywał już na Ch. Rehmat Ali`m , a praca i sukces
były jego osiągnięciem. Wysłał on broszurę tam, gdzie
tylko było to możliwe. Jeżeli pojawiła się jakakolwiek
okazja aby rozprowadzić broszury, był tam z jego
przyjacielem i asystentem, aby to zrobić. Nie wiedział,
że podobnie jak Jan Chrzciciel zwiastował przyjście
kogoś, kto w końcu przyszedł w całej swojej
wielkości , wyznaczył standard i zaszczepił go w
ziemi, którą ogłosił Pakistanem i odniósł sukces,
gdzie inni polegli, aby okazać solidarność, jedność i
wiarę z ludźmi, którzy domagali się miejsca, które
mogą nazwać ojczyzną Pak.
Muslim Society of Great Britain świętuje urodziny Proroka Muhammada w hotelu
Metropole, Londyn W. C. 2. i przewodniczący Muhammad Akbar Hydari.
12
maj 2013
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
Wizyta Khwaja Kamal-ud-
Din`a i Lord Headley’a w
RPA w 1926 r. Sprawozdanie z
Moslem Outlook, Cape Town
Muslim Outlook, gazeta określająca się jako "
jedyny tygodnik przemawiający w imieniu
wspólnoty muzułmańskiej w Republice
Południowej Afryki”, opublikowała na pierwszej
stronie w wydaniu z 20. lutego 1926 r. (vol. II, No
55), następujące informacje o zbliżającej się
wizycie Khwaja Kamal-ud- Din`a i Pana
Headley’a.
Afrykańscy Muzułmanie witają Khwaja
Kamal-ud-Din`a i Pana Headley’a
PAMIĘTNY DZIEŃ W HISTORII
AFRYKAŃSKICH MUZUŁMANÓW
WIELKIE POWITANIE
PRZYGOTOWYWANE NA
PONIEDZIAŁEK
Poniedziałek 22 lutego 1926 r. na zawsze
pozostanie w pamięci muzułmanów z Afryki
Południowej. Ten dzień stanie się świadkiem
przybycia do wybrzeży Afryki Południowej Al-
Haj El Farooq`a (Lord Headley’a) i Al-HajKhwaja
Kamal-ud-Din`a, B.A., LL.B., światowej sławy
imama meczetu Woking, w Anglii. Muzułmanie w
tym kraju przygotowują tym znamienitym gościom
wspaniałe i szczere powitanie. Z bliska i z daleka
otrzymujemy wiadomości od naszych braci
wyrażające radość, że pierwsza Misja
Muzułmańska w RPA stała się rzeczywistością.
Przedstawiciele muzułmańskich społeczności z
wszystkich ośrodków w Unii – i nawet spoza granic
Afryki Południowej proszą, aby nasi szanowni goście
złożyli im wizytę, a tym samym ukazując raz jeszcze
realne i przepełnione miłością braterstwo, które
istnieje pomiędzy muzułmanami. Islam w Afryce nie
jest uśpioną siłą, pulsuje życiem w jego najbardziej
intensywnej formie. Ten nastrój, jesteśmy tego pewni,
będzie odczuwalny w poniedziałek.
KOMUNIKAT RADIOWY DLA
CZYTELNIKÓW MOSLEM OUTLOOK
Właśnie oddawaliśmy materiał do druku, kiedy
otrzymaliśmy wiadomość w postaci komunikatu
radiowego od Al-Haj Khwaja Kamal-ud-Din`a i Pana
Headlay’a, w którym z całego serca dziękowali
współwyznawcom za powitanie, które przygotowują z
okazji ich przylotu do RPA w nadchodzący
poniedziałek.
PRAGNIENIA MUZUŁMANÓW AFRYKI
WSCHODNIEJ
"Moslem Outlook, tygodnik wydawany w Cape
Town a zarazem znamienita muzułmańska organizacja
w Afryce, dał nam do zrozumienia, że poselstwo, w
którego skład wchodzą Khwaja Kamal-ud-Din z
słynnego Woking i Al-Haj Lord Headley ma
odwiedzić Afrykę Południową w celu religijnego
nauczania. Niektórzy lokalni entuzjaści nalegają , na
to, by w drodze powrotnej odwiedzili Tanganikę, tak
jak uczynili to inni indyjscy misjonarze jakiś czas
temu, a zwłaszcza pan Chamupati z Gurukuli.
Islamia Anjuman pochodzący z tej samej szkoły
koresponduje z misją Khwaja Kamala-ud-Din`a. "-
The African Comrade.
WIADOMOŚCI PRASOWE Z AFRYKI
POŁUDNIOWEJ NA TEMAT MISJI
MUZUŁMAŃSKIEJ
Większość gazet południowoafrykańskich
informuje swoich czytelników o przygotowaniach do
nadchodzącej wizyty naszych znamienitych gości.
Kilka innych gazet komentuje ten fakt, ale poniżej
zamieszczamy opinie wiodącego w Johannesburgu
dziennika The Star:
RPA w porównaniu z Ameryką, ma okazję
wysłuchania niewielu publicznych wykładów osób z
Hazrat Khawaja Kamal-ud-Din z pierwszymi konwertytami.
maj 2013
13
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
zagranicy, ale ostatnia zapowiedź w tej kwestii jest
rzeczywiście bardzo interesująca. Telegram z
Kapsztadu opublikowany wczoraj twierdzi, że Pan
Headley, "znany brytyjski muzułmanin i par" (w
rzeczywistości jedyny) pojawi się w Balmoral, w
towarzystwie muzułmańskiego dostojnika z
meczetu Woking, aby przemawiać w różnych
miejscach w Unii.
Lord Headley mocno wierzy w
nieśmiertelność. Oprócz tego stwierdzenia ,
powiedział także że zobaczył swojego zmarłego
ojca, a opierając się na naukowym poglądzie, dodał
że materia jest niezniszczalna i powiedział jeszcze,
że: "Jeżeli tak jest, to można sobie wyobrazić, że
ludzki umysł, serce, dusza i inteligencja - które
razem tworzą najbardziej okazałe stworzenie, na
którego temat nic nie wiemy, a które kontroluje i
kieruje materią – powinny jako jedyne ulec
całkowitemu zniszczeniu? Czy jest to w ogóle
możliwe, żeby niezniszczalność charakteryzowała
tylko obrzydliwe formy stworzenia? ".
Na stronie 2. tego samego wydania Moslem
Outlook, opublikowano tekst powitania
skierowanego do Khwaja Kamal-ud-Din`a i Pana
Headley’a, które brzmi następująco:
Wyrazy uznania muzułmanów z Afryki
Południowej za znakomitą posługę
WYMOWNE PRZYWITANIE AL-HAJ
KWAJA KAMAL-UD-DIN`A I LORDA
HEADLEY’A
Oto zarys powitania , które mamy zaszczyt
opublikować i które zostanie przedstawione Al-Haj El
Farooq`owi (Lord Headley) i Al-Haj Khwaja Kamal-
ud-Din`owi w nadchodzący poniedziałek, o godzinie
20:00, w ratuszu miasta Cape Town.
Szanowny AL-HAJ KHWAJA KAMAL-UD-DIN`IE,
B.A., LL.B.
D R O G I P A N I E I B R A C I E
W imieniu społeczności muzułmańskiej Południowej
Afryki, my, niżej podpisani, pragniemy powitać Cię
serdecznie podczas twojej pierwszej wizyty w RPA.
Mamy głęboką świadomość, tak samo jak cały
świat muzułmański, twojej niestrudzonej energii i
gorliwości, z jaką pracowałeś na rzecz islamu, a
szczególnie jako
przywódca Misji
M u z u ł m a ń s k i e j
Woking, w Anglii.
Twoja erudycja i
genialne skłonności,
w połączeniu z
głębokim poczuciem
s k r o m n o ś c i i
szczerości twoich
celów, znacząco
przyczyniły się do
rozprzestrzenienia na
Zachodzie oświecenia
d o t y c z ą c e g o
f u n d a m e n t a l n e j
prawdy o islamie.
Two je nap isane
p r z e j r z y s t y m
językiem pisma
r z e c z y w i ś c i e
przynoszą efekty, a
my modlimy się
żarliwie do Allacha ,
Maulana S.M. Tufail, imam meczetu Woking, rozmawia z Jej Królewską Mością,
Królową Elżbietą podczas uroczystości z okazji Dnia Wspólnoty Brytyjskiej.
14
maj 2013
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
żeby ci błogosławił kiedy będziesz kontynuował
swoją pracę na rzecz tej szlachetnej sprawy.
Jesteśmy szczęśliwi, z bycia świadkami, tego, że
jako godny syn islamu, poświęciłeś swoje życie
szerzeniu islamu na Zachodzie.
Niech twoje służba z błogosławieństwem
Allacha trwa, i przynosi dobro.
Na zakończenie , wyrażamy nadzieję, że twój
pobyt w tym kraju będzie udany i że wrócisz do
Woking pełen energii do pracy na rzecz tego
szczytnego celu, na którym ci tak zależy.
WIELCE SZANOWNY LORDZIE
HEADLEY’U (AL-HAJ EL FAROOQ)
Żywimy nadzieję, że szanowany nasz brat w
islamie, odczyta to powitanie jako znak
szacunku i dobrej woli ze strony wspólnot
muzułmańskich Afryki Południowej.
My, niżej podpisani, pragniemy powitać Waszą
Wysokość podczas jego pierwszej wizyty
w Południowej Afryce.
Nauczyliśmy się rozpoznawać w tobie
muzułmanina przepełnionego duchem wzniosłych
ideałów. Jako prezydent British Muslim Society z
poświęceniem służysz islamowi na Zachodzie.
Cały świat muzułmański docenia twoje cenne
pisma, z których naprawdę przebija duch
tolerancji.
Modlimy się żarliwie, aby twoje życie stało się
trwałym świadectwem na to, że islam, w
przeciwieństwie do opinii Zachodu, jest budującą i
uszlachetniającą życie mocą, która pragnie
zamanifestwać możliwości braterstwa opartego
na trwałych i zwycięskich religijnych ideałach.
Abyś długo żył służąc sprawie, która jak wiemy,
jest ci bardzo bliska.
Mamy nadzieję, że pobyt w tym kraju będzie dla
ciebie miłym doświadczeniem i wyniesiesz z tej
wizyty silniejszą wiarę w jedność jaką można uzyskać
w islamie.
Sprawozdanie z przebiegu ‘Id-
ul-Adha, Woking, 16 kwietnia
1932 r.
Publikacja w Sunday Times
Modlitwom przewodził angielski
muzułmanin, William Bashyr-Pickard
Materiał pochodzi z sierpniowego numeru
Islamic Review z 1932 r.
Sprawozdanie z przebiegu ‘Id-ul-Adha zostało
opublikowane w Sunday Times, 17 kwietnia 1932 r., a
materiał znajdujący się poniżej został zaczerpnięty z
Islamic Review, z sierpnia 1932 r., ze stron 248-249.
EID-UL-AZHA W WOKING
Pada rzęsisty deszcz, smugi światła przebijają się
przez ciężkie ołowiane niebo, a z pochyłej górnej
części dużego namiotu, rozbitego na rozmokłym polu,
spływają strumyczki wody.
A pomimo tego wewnątrz namiotu znajduje się
ponad czterystu najbardziej szczęśliwych i
zadowolonych ludzi, jakich kiedykolwiek widziałem.
Indianie, Malajowie, Persowie, Arabowie, Afganowie
i Marokańczycy mieszają się z Francuzami i
Anglikami; ich różnice rasowe są zatarte przez
wspólną wiarę islamu.
Namiot rozbito w pobliżu niebiesko - złotego
meczetu Shah Jehan, którego białą kopułę widać z
linii kolejowej - a potrzebny był ponieważ w meczecie
nie byłoby tyle miejsca na uroczystość z okazji święta
Eid-ul-Azha. To jedno z największych muzułmańskich
świąt, odbywa się co roku, aby upamiętnić moment,
kiedy Bóg powstrzymał Abrahama, przed złożeniem
ofiary ze swego syna Izmaela.
Nakrycia zostały rozłożone na trawie w namiocie,
kilka piecyków stało tam i ówdzie, aby ogrzać
wilgotne powietrze, które nie miało jednak wpływu na
dobre nastroje i poczucie wspólnoty wiernych.
Przed i po uroczystościach śmiali się i rozmawiali
ze sobą, przerywąjac często aby wyrazić swoją wiarę.
Dzieci z sierocińca Koleje L. i S.W. (Woking)
podejmowani przez Misję Muzułmańską Woking.
maj 2013
15
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
Młodzi studenci śmigali dookoła, pragnąc poznać
innych studentów i starszych członków, którym
okazywali szacunek, wynikający z miłości, a nie ze
strachu.
To imam przewodniczący uroczystościom
Aftab-ud-din Ahmad, wysłał zaproszenia, ale z
uśmiechem stanął z boku pozwalając poprowadzić
modlitwy angielskiemu muzułmaninowi,
Williamowi B. Bashyr-Pickard`owi, BA
[licencjatowi], (studentowi Uniwersytetu w
Cambridge), bibliotekarzowi w Hertford.
Przeczytano część Koranu dotyczącą
poświęcenia Abrahama, a pan Bashyr-Pickard
opowiedział o braterstwie ludzi bez podziału na
rasy lub klasy, a które jest podstawą religii
muzułmańskiej.
Pan Bashyr-Pickard (arabski przedrostek
oznaczający "Tego, który przynosi dobrą nowinę")
jest pierwszym angielskim muzułmaninem, który
poprowadził modlitwy podczas święta Eid-ul-
Azha.
Wielka część kongregacji siedziała na ziemi, a
niektórzy, czując, że namiot jest jak prawdziwy
meczet zdjęli buty. Większość mężczyzn miała na
sobie europejskie ubranie, fezy i turbany. Kilka
kobiet ze Wschodu, ubranych w sari, siedziało z
tyłu na fotelach, w pobliżu wielu Angielek.
Lord Headley, prezes British Muslim Society, miał
na głowie czerwony fez, prawie tak imponujący jak
białe nakrycie głowy Umara Hayat Khan`a, który w
żółtej tunice i białych
spodniach, stał obok niego.
Lunch był serwowany w
namiocie po uroczystości, a
grupa młodych studentów
pełniła rolę stewardów. Nie
było miejsc honorowych, ani
wyznaczonych miejsc do
s iedzenia z imiennymi
wizytówkami przy nakryciu.
Obecni byli Jego Ekscelencja
egipski minister, minister
Hidżazu i szef Mis j i
Dyplomatycznej Afganistanu,
pułkownik Nawab Umar
Hayat Khan, Al-Hajj EI-Farooq
L o r d H e a d l e y, J e g o
Ekscelencja ksiądz biskup
James, profesor Haroun
Mustafa Leon, kupiecki książę
Zainul Ali Raza, Abdullah
Yusuf Ali, pani Buchanan Hamilton, Nawabzada F. M.
Khan, Bramwell i pani Thomas oraz Habibullah
Lovegrove. Nigdy wcześniej grupa członków
duchowej wspólnoty biorąca udział w uroczystościach
nie była tak liczna.
Delegacja Indyjskiego Kalifatu
bierze udział w obchodach
Id-ul-Fitr w Woking
(Od red.: Pod koniec I wojny światowej Turcy
znaleźli się w bardzo trudnym położeniu, ponieważ
siły Aliantów skupiły się na pomocy Grecji. Turcy
zaapelowali do innych muzułmanów o pomoc.
Muzułmanie w Indiach powołali do istnienia ruch
zwany Khilafat Movement. Przyłączyło się do niego
wielu wybitnych Hindusów, m.in. Mahatama Gandhi.
Ruch postawił sobie za zadanie ochronę tego, co
pozostało z kalifatu. Ostatecznie Turcy sami ogłosili
zniesienie kalifatu a w jego miejsce powstało
nowoczesne świeckie państwo, kładąc tym samym
kres systemowi, w którym wszyscy władcy
muzułmańscy przewodzili w imię i za zgodą kalifa.).
Delegacja uczestniczyła w obchodach Id-ul-Fitr w
Abdul Qadir, wybitny sunnita, prowadzi obchody Święta Eid w Misji Muzułmańskiej
Woking, sfinansowanych w dużej mierze przez Ruch Ahmadiyya Lahore.
16
maj 2013
Będę kochał wszystkich ludzi
Światło
meczecie Woking w czwartek, 17 czerwca 1920 r..
Sprawozdanie z tej uroczystości w Isalmic Review
brzmi następująco:
„Przybyło około trzysta osób różnych
narodowości, w tym przedstawiciele prasy i
fotografowie, którzy przyszli, aby opisać przebieg
uroczystości i zrobić zdjęcia dla różnych
czasopism. Byli tam indyjscy muzułmanie w
różnokolorowych turbanach, byli muzułmanie z
Egiptu i Arabii w czerwonych fezach, muzułmanie
z serca Afryki w długich szatach, no i brytyjscy
muzułmanie w swoich angielskich ubraniach. ...
Najważniejszymi gośćmi byli: Szanowny
Sahib-Zada Aftab Ahmad Khan, członek
RadyIndyjskiej; Mohammad Ali, przewodniczący
Delegacji z Kalifatu Indyjskiego, ze
współpracownikami, główny zwierzchnik miasta
Lagos (Afryka), ze swoim oddanym synem, który
osłaniał głowę ojca wspaniałym parasolem; Nawab
Sarwar Ali Khan, zwierzchnik miasta Kurwai,
zeswoim bratankiem Faizem Mohammad
Khan`em, zwierzchnik miasta Maler Kotla, dr H.
M. Leon M.A., Ph.D., Marmaduke Pickthall;
Habib-Ullah Lovegrove; AbdulLofty Karim,
uzdrowiciel, dr Charles Garnett M.A. D.D. oraz
inni brytyjscy bracia i siostry muzułmanie. (Islamic
Review, czerwiec-lipiec 1920 r., s. 224-225.).
Po modlitwach i czutbie, poprowadzonej przez
imama Maulvija Mustafa Khan`a, i po zakończeniu
ceremonii religijnej, Mohammad Ali Jauhar
wygłosił krótkie przemówienie:
„Pan Mohammad Ali z Delegacji Kalifatu
wygłosił krótką i nieformalną mowę związaną z
tematem kazania. Uczucie braterstwa wśród
Muzułmanów, powiedział, jest głęboko
zakorzenione w naszej naturze. Muzułmanin
troszczy się i współczuje swojemu
muzułmańskiemu bratu nawet jeśli pochodziłby on
z innego końca świata. Potem podjęto decyzję o
wysłaniu przesłania modlitewnego i wyrazów
oddaniu do sułtana Turcji jako Kalifa Islamu oraz
telegramu do Króla Cesarza, chwaląc go za to, że
aktualny traktat turecki nie pozwala na odłączenie
tureckiego imperium od Jazirat-ul-Arab” . (tamże, s.
226.).
Qaid-i-Azam, M.A. Jinnah modli
się w intencji Ahmadi Imam`a
Modlitwa rozpoczęła się o 11.30, a kazanie
pokazujące rozwiązanie, pochodzące z islamu w
kwestii podziału majątku zakończyło się o godzinie
13:00. Zaraz po tym Lord Headley zwrócił się do
kongregacji mówiąc o prospekcie meczetu Nizamiah.
Gospodarz uroczystości Jego Ekscelencja Abdul
Wahhab Bey, szef Misji Dyplomatycznej poselstwa
egipskiego, powstał, aby powiedzieć kilka słów
życząc udanych obchodów uroczystości Eid, swoim
współwyznawcom zgromadzonym w meczecie. M.A.
Jinnah wybitny indyjsko - muzułmański polityk
zabrał głos, aby powiedzieć o jego uznaniu dla
meczetu i pracy jaką wykonuje. Po tym rozpoczęła się
istotna część każdych uroczystości - poczęstunek-
który trwał do godziny 14.30, kiedy to zebrani zaczęli
się rozpraszać, ale grupka angielskich przyjaciół
została w tyle, aby porozmawiać z nami i wypić z
nami popołudniową herbatę. Dopiero po 19:00.
dostojnicy zaczęli odczuwać, że uroczystości z okazji
Eid dobiegały końca.
Kongregacja liczyła około 400. osób. Spośród
ważnych osobistości warto wspomnieć następujące
osoby: Al-Hajj Farooq Lord Headley, Lord Umar
Hubert Rankin, Baronet, Jego Ekscelencja szef Misji
Dyplomatycznej poselstwa egipskiego, Jego
Ekscelencja minister Persji, Lord B.N. Mitter,
Komisarz Indii, M.A. Jinnah, dr Mahmood Riad Zada,
Sekretarz ministerstwa Hidżazu, Pani Headley’owa,
Buchanan Hamilton, Amir Adal Arsanal, brat dobrze
znanego muzułmańskiego przywódcy Amira Shakiba
Arsalany i książę Mangrolu Muhammad Saqid.
AFTAB-UD-DIN AHMAD
Ahmadiyya Anjuman Isha‘at Islam Lahore (Polska) Pierwsza misja muzułmańska w Wielkiej Brytanii założona w 1913 r., działająca pod nazwą
Misja Muzułmańska Woking. Dar-us-Salaam, 15 Stanley Avenue, Wembley, UK, HA0 4JQ
Ośrodek: 020 8903 2689 Przewodniczący: 020 8529 0898 Sekretarz: 01753 575313 E-mail: aaiiLahore@gmail.com
Strony: www.aaiil.org/uk | www.ahmadiyya.org | www.virtualmosque.co.uk Darowizny: www.virtualmosque.co.uk/donations
top related