unix – polecenia
Post on 14-Jan-2016
53 Views
Preview:
DESCRIPTION
TRANSCRIPT
UNIX – POLECENIA
Laboratorium 2
Polecenia w systemie UNIX
Wydział Energetyki i PaliwAGH w Krakowe
Podstawy informatyki – UNIX – Zajęcia 2
UNIX – POLECENIA
Polecenia ogólnego zastosowania
Podstawy informatyki – UNIX – Zajęcia 2
UNIX – POLECENIA
man – znajdź i wypisz pomoc (help)
Składnia: man -k keyword… man -f file… man [-] [section [subsection]] entry_name
Argumenty: keyword... - słowo poszukiwane w informatorze
poleceń file - nazwa polecenia poszukiwana w informatorze poleceń section - wybrany tom podręcznika, subsection - wybrany rozdział podręcznika, entry_name - nazwa polecenia dla opisu pełnego,
Opcje: -k - przeszukiwanie informatora wg. słów kluczowych, -f - przeszukiwanie informatora wg. nazw poleceń - - wypisywanie bez podziału na kolejne ekrany
Polecenie poszukuje w podręcznikuSystemu UNIX informacji na tematWybranych instrukcji oraz wyświetlaich opis (skrócony lub pełny). W zależności od zastosowanych opcjimoże: wypisać te pozycje w podręczniku w których występuje słowo kluczowe (keyword) wypisać krótki opis wybranego polecenia wypisać pełną informację o poleceniu
UNIX – POLECENIA
man – znajdź i wypisz pomoc (help)
Przykład:
Polecenie poszukuje w podręcznikuSystemu UNIX informacji na tematWybranych instrukcji oraz wyświetlaich opis (skrócony lub pełny). W zależności od zastosowanych opcjimoże: wypisać te pozycje w podręczniku w których występuje słowo kluczowe (keyword) wypisać krótki opis wybranego polecenia wypisać pełną informację o poleceniu
Odpowiedzi systemu po poleceniach: man -k pwd passwd(4) - password file, pwd.h pwd(1) - working directory name
man -f pwd pwd(1) - working directory name
man pwd pwd(1) NAME pwd - working directory name SYNOPSIS pwd [-H]DESCRIPTION pwd prints the path name of the working... .........................................
UNIX – POLECENIA
who – kto jest w systemie
Składnia: who [-muTlHqpdbrtasAcR] [file] who am i who am I
Argumenty: file - przeglądany jest plik file
a nie standardowy /etc/wtmp
Przykładowe opcje:-m równoważna poleceniu who am i lub who am I ,-T pełna informacja łącznie ze stanem terminala, numerem procesu, nazwą komputera lokalnego itp.-H wypisywane są dodatkowo nagłówki kolumn,
UNIX – POLECENIA
who – kto jest w systemie
Przykłady:
UNIX – POLECENIA
pwd – podaj ścieżkę do katalogu aktualnego (roboczego)Składnia: pwdPrzykład:
$pwd
/home/studenci/metal/IM_8/grzes
$
UNIX – POLECENIA
mkdir – utwórz katalog Standardowo polecenie powoduje utworzenie nowych katalogów o nazwach podanych w argumencie dirname i prawach dostępu rwxr-xr-x (755). Standardowe pliki . i .. są tworzone automatycznie.
Użytkownik musi posiadać prawo do pisania w katalogu w którym tworzone są nowe katalogi.
Składnia: mkdir [-m mode] [-p] dirname
Argumenty: : mode – prawa dostępu, które nadane zostaną nowo tworzonym katalogom dirname – lista tworzonych katalogów
Opcje: : -m – pozwala użytkownikowi nadać prawa dostępu -p – tworzy jednocześnie wszystkie rodzicielskie katalogi o ile nie istniały
Przykład: : mkdir -m 667 -p warstwa/bottom
Powoduje utworzenie nowych katalogów warstwa (jeśli nie istniał) w katalogu aktualnym i bottom w katalogu warstwa oraz przypisuje im prawa dostępu do czytania i pisania dla wszystkich użytkowników a prawo do egzekucji właścicielowi.
UNIX – POLECENIA
Przykład cd..
UNIX – POLECENIA
ls – wypisanie zawartości katalogów
Argumenty:names lista katalogów
Składnia: ls [ - abcdfgilmnopqrstuxACFHLR1 ] [names]
Polecenie wypisuje zawartość wszystkich katalogów wymienionych w liście katalogów names. Jeśli nie występuje argument names wypisywana jest zawartość katalogu aktualnego. Standardowo wypisywane są wszystkie pliki poza tymi których nazwa rozpoczyna się od . lub .. (pliki ukryte).
Opcje: -a wypisuje wszystkie pliki, również ukryte, -l pełna informacja o plikach: typ pliku, prawa dostępu, ilość linków, właściciel, grupa, rozmiar, czas modyfikacji oraz nazwa, -p dopisanie znaku / do nazwy katalogów, -r wypisanie w kolejności od najstarszego do najmłodszego, -t wypisanie w kolejności zależnej od czasu modyfikacji(pierwszy najwcześniejszy, -R wypisywanie rekurencyjne łącznie z zawartością podkatalogów -1 wypisywanie w jednej kolumnie
UNIX – POLECENIA
ls – wypisanie zawartości katalogów
–rwxrwxrwx 1 szczur users 18873 Sep 27 09:58 opis
Typ plikud katalogb specjalny plik blokowyc specjalny plik znakowyl link symbolicznyH katalog ukrytyp specjalny plik Fifos gniazdo (socket)- plik zwykły
prawa dostępu
właściciel
grupainni
Liczba linków
właściciel
grupa
rozmiar
Czas ostatniej modyfikacji
nazwa
Przykład
ls -alt
Wypisuje pełną informację o wszystkich plikach katalogu aktualnego (łącznie z plikami ukrytymi) w kolejności zależnej od czasu modyfikacji .
UNIX – POLECENIA
cd – ustal nowy katalog aktualny
Opcje: -R rekurencyjna zmiana praw dostępu wszystkich plików będących zawartością wskazanego katalogu.
Polecenie powoduje zmianę katalogu aktualnego. Jeśli argument directory nie występuje, używana jest wartość
zmiennej systemowej HOME, wskazującej katalog domowy użytkownika.
Warunkiem wykonania polecenia jest posiadanie uprawnień do egzekucji dla wskazanego katalogu.
Składnia: cd [directory]
Argumenty: : directory - wskazuje pełną ścieżkę do nowego katalogu roboczego (rozpoczynającą się od jednego ze znaków / . .. ) lub podkatalog katalogu aktualnego.Przykłady:
a) cd nowy_kat
powoduje zmianę katalogu aktualnego na jego
podkatalog o nazwie nowy_kat.
b) cd /nowy_kat
powoduje zmianę katalogu aktualnego na podkatalog katalogu
głównego o nazwie nowy_kat.
UNIX – POLECENIA
Opcje: -R rekurencyjna zmiana praw dostępu wszystkich plików będących zawartością wskazanego katalogu.
Przykład poruszania się po strukturze katalogowej:
UNIX – POLECENIA
touch – ustaw czas dostępu i modyfikacji tworzonych lub istniejących plików
Argumenty:plik – lista plikówws_plik – wybrany plik, którego atrybuty
(czas dostępu i modyfikacji) będąwzorem
ws_czas – wybrany czas (gdy inny niż aktualny)zapisany w postaci [[CC]YY]MMDDhhmm[.SS]gdzie: CC – pierwsze dwie cyfry roku, YY – dwie ostatniecyfry roku, MM – miesiąc (01 – 12), DD – dzień (01 – 31 ),hh – godzina (00 – 23 ), mm – minuta (00 – 59), SS – sekunda (00 – 59)
Składnia touch [ -amc ] [ -r ws_plik ] [ -t w_czas ] plik
Polecenie zmienia czas dostępu i modyfikacji plików wskazanych przez argument plik .... Jeśli plik nie istnieje zostanie utworzony nowy plik o długości 0. Standardowo używany jest aktualny czas systemowy.
Opcje: -a zmiana tylko czasu dostępu-m zmiana tylko czasu modyfikacji-c działanie bez tworzenia nowych plików
UNIX – POLECENIA
touch – ustaw czas dostępu i modyfikacji tworzonych lub istniejących plików
Przykłady:
Zmiana czasu modyfikacji pliku
lab.jpg
Utworzenie pliku nowy_plik o rozmiarze 0 B
UNIX – POLECENIA
chmod – zmiana praw dostępu
Argumenty: mode = [kto] operator [prawo] kto - zestaw znaków wskazujących kogo dotyczy zmiana:
u użytkownik (user),g grupa (group),o inni (others),a wszyscy (all),
operator - znak wykonywanej operacji:+ dodanie prawa,- zabranie prawa,= ustalenie prawa,
prawo - zestaw znaków wskazujących które prawa będzie zmieniane:r prawo do czytania (read permissions),w prawo do pisania (write permissions),x prawo do wykonania (execute permissions
plik nazwa zbioru lub katalogu.
Opcje: -R rekurencyjna zmiana praw dostępu wszystkich plików będących zawartością wskazanego katalogu.
Opcje: -R rekurencyjna zmiana praw dostępu wszystkich plików będących zawartością wskazanego katalogu
UNIX – POLECENIA
chmod – zmiana praw dostępu
Składnia: chmod [ - R] mode plik
Polecenie zmienia prawa dostępu dla wszystkich plików wskazanych argumentem plik. Argument mode określający prawa można tworzyć: symbolicznie mode = [kto] operator [prawo] (opisany szczegółowo przy opisie argumentów procedury) lub numerycznie, bezpośrednio poprzez podanie trzech cyfr wskazujących prawa dla użytkownika grupy i innych (wg. poniższego schematu).
400 czytanie dla użytkownika200 pisanie dla użytkownika100 egzekucja dla użytkownika040 czytanie dla grupy020 pisanie dla grupy010 egzekucja dla grupy004 czytanie dla innych002 pisanie dla innych001 egzekucja dla innych
r w x r w x r w x
UNIX – POLECENIA
chmod – zmiana praw dostępu
Przykład:
Opcje: -R rekurencyjna zmiana praw dostępu wszystkich plików będących zawartością wskazanego katalogu.
a) Polecenia:chmod ugo=w student chmod 222 student
Ustalają prawa do pisania dla wszystkich użytkowników (właściciel, grupa, inni) pliku student.
b) Polecenie:chmod ug+x student
Dodają prawo do egzekucji właścicielowi i grupie dla pliku student.
UNIX – POLECENIA
cp – kopiuj pliki i katalogi
Składnia: cp [-f |-i ] [-p] file1 new_file cp [-f |-i ] [-p] file1 [file2...] dest_dir cp [-f |-i ] [-p] [-R] [-r] dir1[dir2...] dest_dir
Polecenie kopiuje: - plik file1 do nowego lub istniejącego pliku_new_file, - plik file1 do istniejącego katalogu dest_dir, - pliki file1,file2,... do istniejącego katalogu dest_dir, - zawartość katalogu dir1 do nowego lub istniejącego dest_dir, - zawartości katalogów dir1, dir2,... do nowego lub istniejącego katalogu dest_dir,
Użytkownik musi mieć prawo do pisania w katalogu dest_dir i dla pliku new_file ( jeśli istnieje). W przeciwnym wypadku kopiowanie zostanie przerwane i pojawi się komunikat „cannot create file”.
UNIX – POLECENIA
cp – kopiuj pliki i katalogi
Składnia: cp [-f |-i ] [-p] file1 new_file cp [-f |-i ] [-p] file1 [file2...] dest_dir cp [-f |-i ] [-p] [-R] [-r] dir1[dir2...] dest_dir
Argumenty: : file1, file2, dir1, dir2 – nazwy kopiowanych plików i katalogów new_file – nazwa kopii pliku dest_dir – nazwa katalogu docelowego
Opcje: : -f – jeśli pliki o nazwie docelowej np. new_file już istnieją, zostaną usunięte przed kopiowaniem bez zapytania o potwierdzenie, -i – jeśli pliki o nazwie docelowej np. new_file już istnieją, generowane jest zapytanie o potwierdzenie operacji, -p – kopiowanie z zachowaniem praw dostępu, czasu modyfikacji, identyfikatora użytkownika, identyfikatora grupy itp -r – kopiowanie rekurencyjne, łącznie z zawartością podkatalogów (tyko pliki zwykłe, bez plików specjalnych) -R – to samo jak -r z ustawieniem praw do czytania i pisania dla użytkownika
UNIX – POLECENIA
Przykład – kopiowanie pliku
UNIX – POLECENIA
mv – przenieś lub zmień nazwę plików i katalogów
Składnia: mv [-f |-i ] file1 new_file mv [-f |-i ] file1 [file2...] dest_dir mv [-f |-i ] dir1[dir2...] dest_dir
Polecenie przenosi: - plik file1 do nowego lub istniejącego pliku_new_file (zmienia nazwę pliku), - plik file1 do istniejącego katalogu dest_dir, - pliki file1,file2,... do istniejącego katalogu dest_dir, - zawartość katalogu dir1 do nowego lub istniejącego dest_dir, - zawartości katalogów dir1, dir2,... do nowego lub istniejącego katalogu dest_dir,Użytkownik musi mieć prawo do pisania w istniejącym katalogu dest_dir w przeciwnym wypadku operacja zostanie przerwana. Jeśli użytkownik nie ma uprawnień do pisania w istniejącym pliku new_file zostanie na standardowe wyjście wysłane zapytanie o potwierdzenie operacji zmiany nazwy.
UNIX – POLECENIA
mv – przenieś lub zmień nazwę plików i katalogów
Argumenty: : file1, file2, dir1, dir2 – nazwy przenoszonych plików i katalogów new_file – nazwa kopii pliku dest_dir – nazwa katalogu docelowego
Opcje: : -f – jeśli pliki o nazwie docelowej np. new_file już istnieją, zostaną zamienione bez zapytania o potwierdzenie, -i – jeśli pliki o nazwie docelowej np. new_file już istnieją, generowane jest zapytanie o potwierdzenie operacji,
Składnia: mv [-f |-i ] file1 new_file mv [-f |-i ] file1 [file2...] dest_dir mv [-f |-i ] dir1[dir2...] dest_dir
UNIX – POLECENIA
Przykład – zmiana nazwy pliku
UNIX – POLECENIA
rm– usuń plik lub katalog Polecenie usuwa wejścia (entries) dla jednego lub wielu plików z katalogu. Jeśli wejście (entry) zawiera ostatni link do pliku, plik ten też jest usuwany. Użytkownik musi posiadać prawa do pisania i egzekucji w katalogu z którego usuwane są plik, ale nie musi mieć takich praw dla usuwanego pliku. W przypadku gdy użytkownik nie ma prawa do modyfikacji pliku, na standardowe wyjście wysyłane jest zapytanie o potwierdzenie operacji.
Składnia: rm [-f |-i] [-Rr] file ...
Argumenty: : file – lista usuwanych plików (oraz katalogów, jeśli używana jest opcja -r lub -R)
Opcje: : -f – uniemożliwia pojawienie się zapytań powłoki o potwierdzenie operacji usuwania, -i – wymusza pojawienie się zapytań powłoki o potwierdzenie operacji usuwania, -R –rekurencyjne usuwanie z katalogów i podkatalogów -r – analogicznie jak -R.
UNIX – POLECENIA
rm– usuń plik lub katalog Polecenie usuwa wejścia (entries) dla jednego lub wielu plików z katalogu. Jeśli wejście (entry) zawiera ostatni link do pliku, plik ten też jest usuwany. Użytkownik musi posiadać prawa do pisania i egzekucji w katalogu z którego usuwane są plik, ale nie musi mieć takich praw dla usuwanego pliku. W przypadku gdy użytkownik nie ma prawa do modyfikacji pliku, na standardowe wyjście wysyłane jest zapytanie o potwierdzenie operacji.
Przykłady:
a) rm -i kwach usuwa z katalogu aktualnego plik o nazwie kwach dopiero po potwierdzeniu operacji.
b) rm -i katal/* usuwa wszystkie pliki z katalogu o nazwie katal \ pozostawiając katalogi.
c) rm -R katal/* usuwa wszystkie pliki i podkatalogi z katalogu o nazwie katal.
d) rm -R katal usuwa wszystkie pliki i podkatalogi z katalogu o nazwie katal oraz katalog katal.
UNIX – POLECENIA
rmdir– usuń katalog Polecenie usuwa wszystkie wskazane przez argument dirname puste katalogi w kolejności w jakiej wystąpiły w linii wołania. Jeśli jednym poleceniem usuwany będzie katalog i jego podkatalog wówczas podkatalog musi wystąpić w argumencie dirname przed katalogiem nadrzędnym. Użytkownik musi posiadać prawa do pisania i egzekucji w katalogu z którego usuwane są plik, ale nie musi mieć takich praw dla usuwanego katalogu.
Składnia: rmdir [-f | -i] [-p] dirname
Argumenty: : dirname – lista usuwanych katalogów
Opcje: : -f – uniemożliwia pojawienie się zapytań powłoki o potwierdzenie operacji usuwania, -i – wymusza pojawienie się zapytań powłoki o potwierdzenie operacji usuwania, -p – rekurencyjne usuwanie podkatalogów (o ile jest to możliwe).
UNIX – POLECENIA
rmdir– usuń katalog Polecenie usuwa wejścia (entries) dla jednego lub wielu plików z katalogu. Jeśli wejście (entry) zawiera ostatni link do pliku, plik ten też jest usuwany. Użytkownik musi posiadać prawa do pisania i egzekucji w katalogu z którego usuwane są plik, ale nie musi mieć takich praw dla usuwanego pliku. W przypadku gdy użytkownik nie ma prawa do modyfikacji pliku, na standardowe wyjście wysyłane jest zapytanie o potwierdzenie operacji.
Przykłady:
a) rmdir -i marcin usuwa z katalogu aktualnego pusty podkatalog o nazwie marcin dopiero po potwierdzeniu operacji
b) rmdir -p podkat1/podkat2/podkat
usuwa katalog kat oraz wszystkie podkatalogi nadrzędne podkat2 i podkat1 o ile po usunięciu podkatalogu stają się katalogami pustymi
UNIX – POLECENIA
Polecenia pracujące na plikach
Podstawy informatyki – UNIX – Zajęcia 2
UNIX – POLECENIA
Edytor vi
Plik tekst:Litwo, Ojczyzno mojaTy jesteś jak zdrowie,ile Cię trzeba cenićten tylko się dowie,co Cię stracił.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Vi_(program)
Polecenia edytora vi
UNIX – POLECENIA
more – wyświetl zawartość pliku tekstowego z podziałem na ekrany
Polecenie wypisuje zawartość pliku dzieląc go na kolejne ekrany. Rozmiar ekranu (ilość linii) czytany jest przez system z bazy dostępnych terminali. Jeśli nie jest to możliwe system przyjmuje że terminal ma 24 linie. Każdy wypisany pełny ekran kończony jest linią z tekstem --More-- oraz informacją ile tekstu już wypisano. Polecenie more ma bardzo rozbudowany system wewnętrznych poleceń. Między innymi: naciśnięcie klawisza enter powoduje wypisanie kolejnej linii, spacji kolejnego ekranu, klawisza q przerywa wypisywanie a klawisza h wypisuje skróconą pomoc (help) .
Składnia: more [-n] [-cdflsu] [ +numer ] [ +wzorzec ] [ plik ...]
UNIX – POLECENIA
more – wyświetl zawartość pliku tekstowego z podziałem na ekrany
Argumenty: -n – ustawia długość strony na n linii (standardowo ilość linii terminalu), +numer – wypisywanie od linii o numerze numer, +wzorzec – rozpoczyna wypisywanie 2 linie przed linią w której znaleziono
ciąg znaków określony przez wzorzec, plik – nazwy wyświetlanych plików.
Opcje: -d – wypisuje dodatkowo po każdej stronie tekst press space to continue , q to quit (standardowy tekst --More-- x%), -s – usuwa wielokrotnie występujące linie puste zostawiając jedną,
UNIX – POLECENIA
more – wyświetl zawartość pliku tekstowego z podziałem na ekrany
Przykład:
Plik tekst:Litwo, Ojczyzno mojaTy jesteś jak zdrowie,ile Cię trzeba cenićten tylko się dowie,co Cię stracił.
Pierwszy ekran po poleceniu:
more -2 tekst
Litwo, Ojczyzno moja Ty jesteś jak zdrowie, --More-- (43%)
UNIX – POLECENIA
cat– połącz (konkatenuj) i wyświetlaj pliki Polecenie czyta kolejne pliki z listy file i wypisuje w postaci jednego pliku na standardowym wyjściu (zwykle ekran terminala).
Jeśli lista file jest pusta, cat czyta ze standardowego pliku
wejściowego (zwykle klawiatura).
Składnia: cat [-s] [-u] [-v] [-t] [-e] file ...
Argumenty: : file – lista łączonych plików
Opcje: : -s – brak komunikatów o nieistnieniu plików, -u – brak buforowania operacji we/wy, -v – znaki niewidoczne (np. kontrolne) poza pewnymi wyjątkami np. tabulator, pisane są w postaci ^n, gdzie n znak z zakresu (100-137 oct), -t – znak tabulatora pisany w postaci ^I (opcja dostępna tylko łącznie z opcją -v), -e – znak $ dopisywany na końcu każdej linii (opcja dostępna tylko łącznie z opcją -v).
UNIX – POLECENIA
cat– połącz (konkatenuj) i wyświetlaj pliki
Przykłady:
a) cat tekst1 tekst2
wypisuje na standardowe wyjście plik tekst1 a po
nim plik tekst2 jako jeden plik.
b) cat tekst1 tekst2 >tekst3
tworzy plik tekst3 którego zawartością jest plik
tekst1 i dołączony na końcu plik tekst2
c) cat >tekst
czyta znaki ze standardowego wejścia (np.
klawiatura) i zapisuje w pliku tekst.
Polecenie czyta kolejne pliki z listy file i wypisuje w postaci jednego pliku na standardowym wyjściu (zwykle ekran terminala).
Jeśli lista file jest pusta, cat czyta ze standardowego pliku
wejściowego (zwykle klawiatura).
UNIX – POLECENIA
cut– wytnij wybrane pola z wszystkich linii pliku Polecenie wycina wskazane kolumny pól każdej liki pliku. Wynik działania polecenia wypisywany jest na standardowe wyjście. Pole może mieć stałą szerokość (określoną ilość znaków) lub może być ograniczone wybranym znakiem zwanym delimiterem. Standardowym delimiterem jest tabulator.
Jeśli nie występuje argument file czytane są znaki ze standardowego wejścia.
Składnia: cut [-c] list [file ...] cut [-f] list [-d char] [-s] [file ...]
Argumenty: : list – oddzielona przecinkami lista numerów wycinanych pól np. 1,4,6-9,12- : oznacza pole pierwsze, czwarte, od szóstego do dziewiątego oraz od 12 do końca linii file – lista nazw plików char – dowolny znak lub znaki specjalne i spacja w cudzysłowach
Opcje: : -c – każdy znak jest polem, -f – pole to ciąg znaków oddzielony delimiterem (standardowo tabulatorem), -d – ustawianie znaku delimitera, -s – opuszczanie linii bez znaku delimitera.
UNIX – POLECENIA
cut– wytnij wybrane pola z wszystkich linii pliku
Przykłady:
Plik tekst:Litwo, Ojczyzno mojaTy jesteś jak zdrowie,ile Cię trzeba cenićten tylko się dowie,co Cię stracił.
Standardowe wyjście po poleceniach:
cut -c 1-3,5 tekst cut -f 1,3 -d ’ ’ text Lito Litwo,moja Ty e Tyjak ileC iletrzeba ten t tensię co i costracił.
Polecenie wycina wskazane kolumny pól każdej liki pliku. Wynik działania polecenia wypisywany jest na standardowe wyjście. Pole może mieć stałą szerokość (określoną ilość znaków) lub może być ograniczone wybranym znakiem zwanym delimiterem. Standardowym delimiterem jest tabulator.
Jeśli nie występuje argument file czytane są znaki ze standardowego wejścia.
UNIX – POLECENIA
grep– wypisz wiersze pliku w których występuje wzorzec
Składnia: grep [-cefilnqsvx] wzorzec [plik ...]
Argumenty: : wzorzec – poszukiwany ciąg znaków plik – przeszukiwany plik
Opcje: :
-c – wypisywana jest tylko ilość wierszy w których znaleziono wzorzec,
-i – nie rozróżnia małych, dużych liter,
-l – wypisywane są tylko nazwy plików w których znaleziono wzorzec,
-n – dopisywane są numery wierszy w których znaleziono wzorzec,
-v – wypisywane są wiersze w których nie znaleziono wzorca,
Polecenie przegląda standardowe wejście lub pliki plik poszukując linii w których występuje wzorzec. Domyślnie, linie zawierające wzorzec kopiowane są na standardowe wyjście. Dowolny ciąg znaków, będący wzorcem, w przypadku gdy zawiera znaki specjalne powłoki systemu Unix (również spację), należy zamknąć apostrofami.
UNIX – POLECENIA
grep– wypisz wiersze pliku w których występuje wzorzec
Przykłady:
Plik tekst:Litwo, Ojczyzno mojaTy jesteś jak zdrowie,ile Cię trzeba cenićten tylko się dowie,co Cię stracił.
Standardowe wyjście po poleceniach:
grep -i ‘ty’ tekst grep -v ‘ja’ tekst Ty jesteś jak zdrowie, ile Cię trzeba cenić ten tylko się dowie, ten tylko się dowie, co Cię stracił.
Polecenie przegląda standardowe wejście lub pliki plik poszukując linii w których występuje wzorzec. Domyślnie, linie zawierające wzorzec kopiowane są na standardowe wyjście. Dowolny ciąg znaków, będący wzorcem, w przypadku gdy zawiera znaki specjalne powłoki systemu Unix (również spację), należy zamknąć apostrofami.
UNIX – POLECENIA
uniq – znajdź powtarzające się linie pliku
Składnia: uniq [-udc] [+n][-n] [input [output]]
Argumenty: :
input – nazwa sprawdzanego pliku,
onput – nazwa pliku wynikowego,
+n – liczba określająca ile znaków na początku
każdej linii zostanie zignorowanych,
-n – liczba określająca ile pól na początku każdej
linii zostanie zignorowanych. Pole to ciąg
znaków oddzielony spacjami lub tabulatorami
Polecenie czyta standardowe wejście lub wskazany plik tekstowy i porównuje sąsiadujące linie. W normalnym przypadku, gdy nie użyto opcji, usuwane są wszystkie kolejne kopie linii. Wynik wypisywany jest na standardowe wyjście lub do wskazanego pliku.
Opcje: -
-u – w pliku wynikowym tylko nie powtarzające się linie,
-d – w pliku wynikowym tylko powtarzające się linie (pisane jednokrotnie), -c – dopisywanie ilości powtórzeń linii.
UNIX – POLECENIA
uniq – znajdź powtarzające się linie pliku
Przykład:
Plik tekst:ala maala maala ma kotaa kota kota kot nie maala ma
Plik wynik po poleceniu: uniq tekst wynik
ala maala ma kotaa kota kot nie maala ma
Polecenie czyta standardowe wejście lub wskazany plik
tekstowy i porównuje sąsiadujące linie. W
normalnym przypadku, gdy nie użyto opcji, usuwane są wszystkie kolejne kopie linii. Wynik wypisywany jest na
standardowe wyjście lub do wskazanego pliku.
UNIX – POLECENIA
sort – sortuj i/lub scalaj pliki
Składnia: sort [-cmu] [-oout] [bdfilnrM] [file ...]
Argumenty: :
out – nazwa pliku po przesortowaniu,
file – lista nazw sortowanych plików,
Polecenie sortuje alfabetycznie wszystkie wiersze wskazanych przez argumenty polecenia plików tekstowych. Jeśli pliki te nie zostaną wyszczególnione, sortowana jest informacja ze standardowego wejścia. Wynik polecenia wypisywany jest na standardowe wyjście lub do wskazanego pliku.
Opcje: - -c – kontrola czy plik wejściowy file jest już przesortowany. Jeśli tak, nie zostanie utworzony plik wynikowy out.
-m – nie sortuje, tylko scala pliki z listy, -u – usuwa kopie linii (zostawia tylko oryginał), -o – wynik polecenia pisany do pliku o nazwie out, -r – sortowanie odwrotne (od końca alfabetu).
UNIX – POLECENIA
Przykład:
Plik tekst:ala maala maala ma kotaa kota kota kot nie maala ma
Plik wynik po poleceniu: sort -u -owynik tekst
a kota kot nie maala maala ma kota
Polecenie sortuje alfabetycznie wszystkie wiersze wskazanych przez argumenty polecenia plików tekstowych. Jeśli pliki te nie zostaną wyszczególnione, sortowana jest informacja ze standardowego wejścia. Wynik polecenia wypisywany jest na standardowe wyjście lub do wskazanego pliku.
sort – sortuj i/lub scalaj pliki
UNIX – POLECENIA
wc – zlicz słowa, linie lub znaki
Składnia: wc [-lwc] [name]
Argumenty: : name – nazwa pliku
Opcje: :
-l – zliczana jest ilość wierszy,
-w – zliczana jest ilość słów ,
-c – zliczana jest ilość znaków.
Polecenie zlicza ilość wierszy, słów lub znaków we wskazanych plikach lub na standardowym wejściu. Wynik działania wypisywany jest na standardowe wyjście. Słowo wg. tego polecenia to ciąg znaków zakończony spacją, tabulatorem lub znakiem nowej linii. Opcje mogą być stosowane łącznie. Standardowo polecenie zakłada że włączone są wszystkie opcje ( -lwc ).
UNIX – POLECENIA
wc– zlicz słowa, linie lub znaki
Przykłady:
Plik tekst:Litwo, Ojczyzno mojaTy jesteś jak zdrowie,ile Cię trzeba cenićten tylko się dowie,co Cię stracił.
Standardowe wyjście po poleceniach:
wc -l tekst wc -lwc tekst 5 tekst 5 18 99 tekst
Polecenie zlicza ilość wierszy, słów lub znaków we wskazanych plikach lub na standardowym wejściu. Wynik działania wypisywany jest na standardowe wyjście. Słowo wg. tego polecenia to ciąg znaków zakończony spacją, tabulatorem lub znakiem nowej linii. Opcje mogą być stosowane łącznie. Standardowo polecenie zakłada że włączone są wszystkie opcje ( -lwc ).
UNIX – POLECENIA
Polecenia stosowane głównie w skryptach
Podstawy informatyki – UNIX – Zajęcia 2
UNIX – POLECENIA
echo – wypisanie argumentu
Składnia: echo [arg]
Argumenty:arg – lista argumentów będących dowolnym ciągiem znaków, w którym poza znakami zwykłymi wystąpić mogą następujące sekwencje sterujące: \b – backspace \f – form-feed \c – wypisz bez znaku końca linii \n – new line \r – carriage return \t – tab \v – vertical tab \\ – backslash \On – znak sterujący zapisany oktalnie
Przykład
Polecenie wypisuje na standardowe wyjście wszystkie argumenty z listy arg ... oddzielone spacjami i zakończone znakiem sterującym new_line. Kolejne argumenty powinny być zamknięte cudzysłowami szczególnie gdy w liście arg ... stosowane są znaki specjalne powłoki systemu Unix (również spacja).
Polecenie echo „\07UWAGA:”powoduje wysłanie sygnału dźwiękowego i wypisanie tekstu UWAGA:
UNIX – POLECENIA
test – podaj wartość wyrażenia logicznego
Argumenty:
exp – wyrażenie logiczne utworzone z następujących składników:
-r file – prawda gdy plik file istnieje i jest udostępniony do czytania, -w file – prawda gdy plik file istnieje i jest udostępniony do pisania,
-x file – prawda gdy plik file istnieje i jest udostępniony do egzekucji, -f file – prawda gdy plik file istnieje i jest plikiem zwykłym, -d file – prawda gdy plik file istnieje i jest katalogiem, -z s1 – prawda gdy długość ciągu znaków s1 jest zerowa, -n s1 – prawda gdy długość ciągu znaków s1 jest różna od zera,
s1 = s2 – prawda gdy tekst s1 jest identyczny jak s2, s1 != s2 – prawda gdy tekst s1 i s2 są różne, n1 -eq – prawda gdy liczby całkowite n1 i n2 są równe (poza -eq
mogą wystąpić następujące symbole -ne, -gt, -ge, -lt, -le.
Składnia: test exp [ exp ]
UNIX – POLECENIA
test – podaj wartość wyrażenia logicznego
Przykład:
test \( -r baba \) -a \( -w baba \) -a \( -x baba \)
zwraca zero gdy plik baba istnieje i jest udostępniony do czytania, pisania i egzekucji
UNIX – POLECENIA
expr – wyznacz wartość wyrażenia
Składnia: expr arguments
Polecenie wyznacza wartość wyrażenia arguments . Wynik wypisywany jest na standardowe wyjście. Elementy wyrażenia muszą być oddzielone spacją. Znaki specjalne powłoki systemu muszą być poprzedzone znakiem \.
Niektóre znaki mają specjalne znaczenie np.:
. - zastępuje dowolny znak poza lf (przejściem do nowej linii)
- oznacza ostatni znak ciągu znaków .
Wyrażenie ’. ’ oznacza wszystkie znaki tekstu a ’. /’ to wszystkie znaki tekstu zakończone znakiem / .
UNIX – POLECENIA
expr – wyznacz wartość wyrażenia
Argumenty: arguments - wyrażenie w którym wystąpić mogą
następujące operatory lub słowa kluczowe:
exp \| exp – gdy exp różne od zera zwraca exp jeśli nie zwraca exp,
exp \& exp – gdy exp różne od zera zwraca exp jeśli nie zwraca 0,
exp { =, \>, \>=, <, >=, != } exp – zwraca wynik porównania (całkowity lub
leksykalny zależnie od typu wyrażeń exp 1- prawda 0- fałsz),
exp { +, -, \*, /, %} exp – zwraca wynik operacji na wartościach całkowitych,
exp : exp - zwraca ilość tych znaków które występują zarówno w exp i exp
lub część exp jeśli użyto \(...\).
length exp – zwraca długość exp,
substr exp exp exp – zwraca część exp poczynając od exp o długości exp,
index exp exp – zwraca pozycję exp w której jest znak znaleziony w exp
\( ...\) – sybole grupujące argumenty
Składnia: expr arguments
UNIX – POLECENIA
expr – wyznacz wartość wyrażenia
Przykład: a) Polecenie expr 22 – 34 - zwraca wartość -12.b) Polecenie expr ala \| kot - zwraca wartość 0 (fałsz).c) Polecenie expr ala : ’.*’ - zwraca wartość 3 (ilość znaków tekstu ala).d) Polecenie expr /usr/home/student : ’.*/\(.*\)’ - zwraca tekst student (wycina nazwę pliku ze ścieżki do pliku).
UNIX – POLECENIA
KONIEC
top related