ważnym znakiem dla żeglarzy, ale nie tylko

ważnym znakiem

dla żeglarzy, ale

nie tylko

Latarnie morskie

W XVII wieku w okolicach Rozewia rozbił się szwedzki statek, którego cała załoga wraz z kapitanem zginęła.

Legenda o latarni morskiej w Rozewiu

Ocalała tylko córka kapitana, uratowana przez rybaka. Zrozpaczona, zamieszkała w Rozewiu i postanowiła co noc rozpalać ognisko na wzgórzu, by innych żeglarzy nie spotkał taki sam los. Niektórzy mówią, że pomagała jej w tym miejscowa ludność. Córka kapitana paliła ogniska co noc, aż do swojej śmierci.

Statek szwedzkiego kapitana rozbił się o wystającą w tym miejscu z wody skałę, zwaną przez rybaków „diabelską skałą” lub „czarcim kamieniem”, pod którym zgodnie z rybackimi opowiadaniami siedzi diabeł i topi wszystkie obiekty, które znajdą się w jego zasięgu.

Tyle legenda!

Te ognie dawno historii wiatr przewiał…

Dziś zastępuje je godnie latarnia

morska z Rozewia!

w 1807 r. podjęto decyzję o budowie nowoczesnej

latarni;

w 1821 r. rozpoczęto budowę latarni murowanej o

wysokości 21,3 m.; 

 15 listopada 1822 r. – uruchomiono latarnię po raz

pierwszy;

1910 r.–modernizacja latarni- podwyższenie latarni o 5

m;

1978 – druga modernizacja latarni- podwyższono

latarnię o kolejne 8 metrów;

1875 – uruchomienie drugiej latarni zwanej też ,, nową”, której wysokość wynosiła 28,8 m;

od 1875 do 1910 – równoczesne „świecenie” z czynną „starą” latarnią;

w 1910r., po podwyższeniu ,,starej” latarni o 5 m wygaszono światła w ,,nowej”. Jej wieża służy dziś jako budynek radiolatarni i jest niedostępna do zwiedzania;

1972 roku decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków latarnia została wpisana do rejestru zabytków;

W 1994 roku zamontowano stację

referencyjną GPS pozwalającą określić

pozycję w pobliżu latarni z dokładnością

do 5-10 metrów.

Do roku 1919 zapalano obydwie

latarnie dla odróżnienia od latarni

Czołpino.

Obecnie w latarni mieści się muzeum

latarnictwa, które jest filią

Centralnego Muzeum Morskiego w

Gdańsku

.

W 1978 roku latarnię podwyższono o kolejne 8 metrów, ponieważ rosnące drzewa zaczęły zasłaniać światło. Wymieniono także reflektor na dwa panele zawierające po 20 reflektorów halogenowych na obrotowym stole.

Od 1945 roku latarnia jest także radiolatarnią o znaku RO według alfabetu Morse’a.

W 1994 roku zamontowano stację referencyjną GPS pozwalającą określić pozycję w pobliżu latarni z dokładnością do 5-10 metrów.

  Obecnie w latarni mieści się muzeum latarnictwa, które jest

filią Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku.

CZYNNA LATARNIA

•Prawidłowa nazwa: „stara” latarnia

•Wysokość wieży: 32,7 m

•Wysokość światła: 83 m n.p.m.

•Zasięg nominalny światła: 26 Mm (48,2

km)

•Charakterystyka światła: błyskowe, skrót

międzynarodowy: FI

• światło: 0,1 s

• przerwa: 2,9

• okres: 3 s

„Stara latarnia” – to

czynna do dziś latarnia z

1822 roku, poddana dwóm

istotnym modernizacjom

w: 1910 roku i w 1978

roku).

NIECZYNNA LATARNIA, to

nowa latarnia morska w Rozewiu;

•Prawidłowa nazwa: „nowa”

latarnia;

•Położenie: 54°49 N 18°20 E ;

•Wysokość wieży: około 21 m;

•Wysokość światła: około 72

m n.p.m. ;

INFORMACJE O LATARNI W ROZEWIU

PRZYGOTOWAŁ:

PAWEŁ ŻACZEK

Dziękuję za uwagę!