zdrowie w tropiku - zobacz jak wygląda książka
Post on 10-Mar-2016
225 Views
Preview:
DESCRIPTION
TRANSCRIPT
1WproWadzenie
WproWadzenie
6
1 WproWadzenie
Drodzy Czytelnicy
Poradnik Zdrowie w tropiku autorstwa dr Anny Kuny, dr Agnieszki Wroczyńskiej i dr. Leszka Mayera, le‑karzy specjalistów Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni, wszechstronnie i kompetentnie omawia zasady zachowania zdrowia w podróży.
Wśród innych pozycji na rynku wyróżnia się tym, że jest:
pisany przez znawców zagadnienia z wieloletnim ��własnym doświadczeniem,oparty na jasnym i prostym przekazie do podró‑��żujących rodzinnie, samotnie lub w większych grupach,praktycznym i przyjaznym instruktażem spraw‑��dzalnych reguł bezpiecznego postępowania.
Przemyślana koncepcja układu poradnika, możliwość szybkiego wyboru porady, odniesienia do najczęstszych problemów i pytań stawianych przez podróżujących do różnych krajów – to niewątpliwe zalety tej pozycji. Sprawiają one, że z największą przyjemnością i z peł‑nym przekonaniem rekomenduję polskim turystom i biurom podróży korzystanie z Poradnika w imieniu Polskiego Towarzystwa Medycyny Morskiej, Tropikalnej i Podróży oraz Krajowej Sieci Certyfikowanych Ośrodków Medycyny Podróży.
Prof. dr hab. n. med. Bogdan Jaremin
Prezes Polskiego Towarzystwa Medycyny Morskiej, Tropikalnej i Podróży
Dyrektor Międzywydziałowego Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej Gdańskiego
Uniwersytetu Medycznego w Gdyni
Skaliste wybrzeża Atlantyku
WproWadzenie WproWadzenie
7
1Podstawowe informacje
Podróże to dla wielu z nas ukochany, wymarzony spo‑sób spędzania wolnego czasu. Uwielbiamy wyjeżdżać, spotykać nowych ludzi, próbować nieznanych potraw, kochamy nowe pejzaże, robimy namiętnie zdjęcia, przechowujemy z lubością wrażenia, zapachy, sma‑ki z naszych wypraw. Jeżeli nie wyjeżdżamy, często pozostajemy z marzeniami o podróżach, oglądamy programy telewizyjne, czytamy o podróżach innych osób, które realizują swoje i po trosze nasze marzenia. Lubimy wyjeżdżać blisko, na sąsiednią działkę nad je‑ziorem, do sąsiadów, palimy ogniska, lubimy też dalsze podróże, coraz bardziej dostępne dla nas finansowo i organizacyjnie; już zapominamy o dawnych kłopotach z paszportem, wizami, zaproszeniami.
Ważne, abyśmy oprócz wspaniałych doznań nie przy‑wieźli z wakacji niczego groźnego dla zdrowia. Nie chce‑my, aby wyczekiwany wyjazd zamienił się w szereg dni spędzanych w toalecie z powodu biegunki, został skró‑cony wskutek ciężkiej choroby, nie planujemy pobytu w szpitalu ani w czasie, ani po powrocie z urlopu. Łatwo jest zepsuć sobie i innym wyprawę, chociażby nie prze‑strzegając zasad higieny, nie pamiętając o profilaktyce przeciwmalarycznej, zalecanych szczepieniach. Tylko po co? Nie wyjeżdżamy z takimi oczekiwaniami. Jak tego uniknąć? Przygotowaliśmy dla Państwa poradnik mający na celu w najprostszy i najbardziej dostępny sposób ułatwić przygotowania do podróży w aspekcie zdrowotnym. Pomożemy Państwu skompletować uni‑wersalną apteczkę podróżnych i uchronić się przed ma‑larią, dobrać w jak najlepszy sposób zestaw szczepień.
Postaramy się złagodzić trudy podróży samolotem, uniknąć poparzenia słonecznego w tropiku i ułatwić przygotowanie do wyjazdu z małym dzieckiem.
Targ uliczny w Angoli
WproWadzenie
8
1 WproWadzenie
Co to jest medycyna podróży?
Medycyna podróży to nowa, rozwijająca się intensywnie dziedzina medycyny, łącząca różne specjalizacje – zajmu‑ją się nią specjaliści chorób zakaźnych, wewnętrznych, medycyny morskiej i tropikalnej, medycyny ratunkowej, anestezjolodzy, epidemiolodzy, pediatrzy, chirurdzy, ortopedzi. W Polsce nie ma specjalizacji z medycyny podróży, zajmują się więc tą dziedziną osoby z odpo‑wiednim wykształceniem i praktyką w tym zakresie. Turyści mają do dyspozycji konsultacje w Poradniach
Medycyny Podróży, Poradniach Tropikalnych, stacjach sanitarno‑epidemiologicznych, Punktach Szczepień, nierzadko wystarczającą wiedzą dysponują lekarze rodzinni. W Internecie jest kilka polskich serwisów tematycznych zajmujących się bezpiecznym podróżowa‑niem, a niektóre z nich oferują opcję „napisz do nas”, co pozwala na uzyskanie porad i instrukcji online. Warto zawsze pamiętać, aby wybierać serwisy wiarygodne i zajmujące się tematyką zdrowia w podróży w sposób profesjonalny.
Medycyna podróży opiera się m.in. na wytycznych publikowanych i aktualizowanych przez CDC (Centers for Disease Control and Prevention) oraz WHO (World Health Organisation). Te organizacje mają sekcje zaj‑mujące się zdrowiem w podróży, gdzie znaleźć można obowiązujące wytyczne dotyczące szczepień, profilak‑tyki przeciwmalarycznej, aktualnej sytuacji epidemio‑logicznej itp. Niniejszy poradnik również opiera się na tych zaleceniach, obowiązujących w 2010 roku.
Turystyka w Polsce
W polskiej turystyce obserwuje się ciągłe zwiększenie zainteresowania podróżami, przerwane tylko na krótko w 2009 roku. Doniesienia Instytutu Turystyki wykazu‑ją, że w 2009 roku Polacy przekraczali granice naszego kraju około 39,3 mln razy, było to o 10% mniej niż w roku poprzednim. Podobny trend obserwowano na ca‑łym świecie. Stopniowy powrót tendencji wzrostowej na‑stąpił pod koniec 2009 roku. Prognozy są optymistycz‑ne, przewiduje się powolne dalsze zwiększenie ruchu
Afrykańskie drogi
WproWadzenie WproWadzenie
9
1turystycznego w kolejnych latach. Badania Instytutu wskazują, że najczęściej odwiedzane przez Polaków kraje to Niemcy, Włochy, Chorwacja, Wielka Brytania, Czechy i Austria. Celem 52% zagranicznych wyjazdów Polaków w 2009 roku była typowa turystyka, pozo‑stałe to wyjazdy w odwiedziny (22%) i cele służbowe (17%). W pierwszej dziesiątce „typowo” odwiedzanych krajów znajduje się niezmiernie popularny w ostatnich latach Egipt. Według naszych badań, na podstawie zadawanych pytań przez internautów w serwisie do‑tyczącym medycyny podróży, polscy turyści chętnie odwiedzają Indie, Egipt, Laos–Kambodżę–Wietnam, Tajlandię, Tunezję, kraje Ameryki Południowej i Afryki. Obserwując zjazdy podróżników, pokazy slajdów, pu‑blikowane relacje z wypraw polskich turystów, coraz modniejsze są wyjazdy w dotąd niedostępne rejony świata, pokonywanie trudności organizacyjnych, fi‑nansowych, walka z ograniczeniami własnego organiz‑mu, przekraczanie granic swoich możliwości, granic geograficznych, wyścig z czasem i z innymi podróżni‑kami. Bardzo popularne i czasem bardziej dostępne finansowo dla Polaka niż wakacje w Polsce są wczasy w Egipcie, Turcji czy Tunezji.
Porady medyczne przed podróżą. Jak przygotować się do wizyty w Poradni Tropikalnej?
Przed wyjazdem należy zasięgnąć porady lekarza spe‑cjalisty medycyny morskiej i tropikalnej, medycyny
transportu lub lekarza innej specjalności, mające‑go praktykę i wykształcenie w dziedzinie medycy‑ny podróży. Do takiej wizyty warto się przygotować i ustalić jej termin 6–8 tygodni przed planowanym wyjazdem. Ten czas będzie wystarczający w razie ko‑nieczności przyjęcia kilku szczepień – czasem trzeba je podzielić na dwie grupy, a nawet na trzy (np. 3 dawki szczepień do uzyskania pełnego uodpornienia przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B). Pierwszą część przyjmuje się 6–8 tygodni przed, a drugą część szczepionek – niedługo przed wyjazdem. Jest to też
inny cel: 9%
wyjazdy służbowe: 17%
odwiedziny: 22%
typowa turystyka: 52%
Rycina 1.Cele zagranicznych wyjazdów Polaków w 2009 roku wg Instytutu Turystyki
WproWadzenie
10
1 WproWadzenie
czas wystarczający na odpowiednie przygotowanie się do podróży bez stresu i pośpiechu, zgodnie z zale‑ceniami lekarza, np. zakup zapasowej pary okularów, leków przeciwmalarycznych, poszukanie repelentów o odpowiednim procentowo składzie substancji czynnej itp. (szczegółowe wskazówki w dalszej części).
Przed konsultacją w Poradni Tropikalnej warto przy‑gotować odpowiedzi na pytania, które prawdopodobnie zada lekarz.
Termin wyjazdu, długość pobytu i szczegółowa trasa wyprawy
Najlepiej zabrać listę miejsc (miejscowości, rejonów) wraz z przewidywanym czasem pobytu.
PrzykładJadę na 2 tygodnie do Meksyku i może wpadnę na parę dni do Brazylii. Jakie są obowiązkowe szczepienia? podobno nie ma tam malarii, czy to prawda?
Nie wystarczy sama informacja „jadę do Meksyku na 2 tygodnie”, ponieważ nie na całym obszarze tego kraju występuje malaria i tylko w niektórych rejonach zaleca się stosowanie profilaktyki. „Jadę do Brazylii”
– ważne dokąd dokładnie, bo nie wszędzie trzeba sto‑sować profilaktykę przeciwmalaryczną oraz tylko
w niektórych prowincjach wskazane jest szczepienie przeciw żółtej gorączce.
Warunki pobytu
Istotny jest plan przewidywanej aktywności w trakcie pobytu i miejsce zakwaterowania.
Inne przygotowanie czeka turystę przed pobytem w luksusowym hotelu, z klimatyzowanymi pokoja‑mi, zapewnionymi moskitierami, kiedy w planach nie uwzględnia się wycieczek innych niż otoczenie hote‑lowego basenu. Inne zalecenia będą dla osoby, która w tym samym kraju zamierza jechać rowerem przez wsie w interiorze czy badać jaskinie.
Choroby przewlekłe i leki przyjmowane stale
Ważne są interakcje przyjmowanych leków i leków przeciw malarycznych oraz zalecanych szczepień. Ponadto niektóre choroby, nawet gdy nie wymagają obecnie leczenia, są przeciwwskazaniem do stosowania niektórych preparatów.
PrzykładWybieram się do Kenii na safari. przyjmuję stale leki przeciw padaczce, ale już od lat nie miałam żadnych objawów (napadów). Który lek przeciwmalaryczny mogę zażywać, bo podobno w Kenii jest malaria?
Jeżeli pacjent jest leczony lekami przeciwpadaczkowy‑mi, to nie wolno w ramach profilaktyki przeciw malarii przepisać meflochiny (Lariam). Nawet w przypadku po‑dejrzenia padaczki w przeszłości, ale dotąd nieleczonej
Rycina 2. Planowanie wyjazdu pierwsza wizyta
6–8 tygodni przed wyjazdem
druga wizyta przed
wyjazdemWYJazd
WproWadzenie WproWadzenie
11
1(pacjent jest pod okresową kontrolą lekarza), lek ten jest przeciwwskazany. Do wyboru pozostaje wtedy doksycy‑klina lub atowakwon z proguanilem (Malarone).
Przykład2 lata temu miałem przeszczepioną nerkę. Teraz czuję się bardzo dobrze, muszę tylko brać leki. Wybieram się do angoli na zaproszenie przyjaciół ze studiów. Czy nic mi nie zagraża?
Jeżeli pacjent stosuje leczenie immunosupresyjne (ob‑niżające odporność) z powodu przeszczepionej nerki, a marzy o wyjeździe do Angoli, nie będzie mógł być zaszczepiony przeciw żółtej gorączce, a więc nie otrzy‑ma tzw. żółtej książeczki uprawniającej do wjazdu do tego państwa. Zaświadczenie takie jest obowiązkowe w Angoli. Oznacza to, że na granicy turysta nie zosta‑nie wpuszczony do kraju. W przypadku konieczności podróży i współistniejących przeciwwskazań do szcze‑pień, lekarz wystawi zaświadczenie, tzw. waiver w ję‑zyku angielskim lub francuskim, które powinno być respektowane na granicach. Jednak zawsze istnieje ryzyko, że pomimo takiego zaświadczenia mogą wy‑stąpić urzędowe kłopoty – nie we wszystkich krajach ten przepis jest bezwzględnie przestrzegany.
Przebyte dotąd szczepienia i działania niepożądane leków, również stosowanych w przeszłości preparatów profilaktycznych przeciw malarii
Lista już przebytych szczepień jest ważna z kilku powo‑dów: lekarz będzie o to pytał, ponieważ są szczepienia,
które chronią nas przez wiele lat (np. szczepienie prze‑ciw żółtej gorączce 10 lat, przeciw WZW typu A całe życie), takie, które „wystarczą” na kilka lat (dur brzusz‑ny 3 lata) oraz inne, w przypadku których potrzebna będzie dawka przypominająca po określonym czasie (tężec po 10 latach). Ponadto istotne jest, czy po dotąd przyjętych szczepieniach nie wystąpiły działania niepo‑żądane, może to być przeciwwskazaniem przy kolejnych szczepieniach. Lekarz na pewno zapyta o aktualną chorobę gorączkową i uczulenie na białko jaja kurzego, które jest składnikiem wielu szczepionek. Jeżeli wystą‑piły działania niepożądane wskutek przyjmowania leku przeciwmalarycznego w przeszłości, lekarz zapewne zaleci inny preparat.
PrzykładJestem alergikiem i kiedyś miałem wstrząs po jakimś antybiotyku. niestety nie pamiętam nazwy. Teraz planuję podróż do Botswany. Czy mogę brać tabletki przeciwko malarii?
Jeśli pacjent zgłasza się po leki profilaktyczne przeciw malarii, a jednocześnie podaje uczulenie na niektóre antybiotyki, lekarz nie przepisze wówczas doksycy‑kliny, będzie miał jednak do wyboru dwa pozostałe leki zalecane do profilaktyki w tym kraju – Malarone lub Lariam.
Ciąża obecna lub planowana, karmienie piersią
Prawidłowo przebiegająca ciąża nie jest przeciw‑wskazaniem do podróży. Ciężarne turystki powinny w pierwszej kolejności przedyskutować plany wakacyjne
WproWadzenie
12
1 WproWadzenie
z lekarzem prowadzącym ciążę, aby upewnić się, co do bezpieczeństwa wyjazdu pod względem położniczym. Za najkorzystniejszy okres na podróże w ciąży uznaje
się II trymestr, zwykle wolny od ciążowych dolegliwości, a jednocześnie najmniej zagrożony poronieniem czy przedwczesnym porodem. Planując podróże do krajów tropikalnych i rozwijających się, należy jednak pamię‑tać, że możliwości ochrony za pomocą szczepień w ciąży są niepełne, co opisano szerzej w odpowiednim rozdzia‑le. Z tego powodu przyszłe mamy powinny omijać rejony występowania żółtej gorączki. Stanowczo odradzane są także podróże w rejony zagrożone malarią, ponieważ malaria dla kobiety w ciąży stanowi stan zagrożenia ży‑cia matki i dziecka. Niestety, możliwości zapobiegania malarii za pomocą leków oraz środków ochrony przed owadami (repelentów) w ciąży są ograniczone.
Ciężarne podróżne powinny również unikać terenów położonych na dużych wysokościach n.p.m. W ocenie bezpieczeństwa egzotycznych wakacji w czasie ciąży należy także wziąć pod uwagę dostępność opieki zdro‑wotnej w rejonie docelowym. Niestety w wielu miejscach nie można liczyć na fachową i szybką pomoc w razie komplikacji położniczych, których zwykle nie da się przewidzieć przed wyjazdem.
Zaburzenia odporności
Na stan odporności człowieka wpływają niektóre cho‑roby przewlekłe i ich leczenie, np. immunosupresja, przyjmowanie steroidów, choroby autoimmunologiczne, cukrzyca, niektóre choroby hematologiczne, zakażenie wirusem HIV. Jest to bardzo istotne zagadnienie, po‑nieważ niektóre szczepionki są bezwzględnie przeciw‑wskazane w tych stanach i przyjęcie ich może być groźne dla życia człowieka. Ponadto wyjazd szczególnie
Yaviza. Koniec Drogi Panamerykańskiej
w Darién
WproWadzenie WproWadzenie
13
1do krajów rozwijających się i zachorowanie tam, np. na żółtaczkę pokarmową, może być zagrożeniem życia dla osoby z upośledzoną odpornością.
Uczulenia, alergie
Jak wspomniano wyżej, istotne jest uczulenie na białko jaja kurzego, na leki – w tym na stosowane w przeszło‑ści leki przeciwmalaryczne. Lekarz zapewne zapyta również o uczulenia na inne substancje. Potrzebne informacje
przed wyjazdem1. Termin wyjazdu, długość
pobytu, trasa wyprawy2. Warunki pobytu3. Choroby przewlekłe, leki
przyjmowane stale4. Przebyte szczepienia, działania
niepożądane leków5. Ciąża obecna lub planowana,
karmienie piersią6. Zaburzenia odporności7. Uczulenia, alergie
Choroby przewlekłe
Choroby przewlekłe, takie jak np. cukrzyca, astma czy choroby układu krążenia, wymagają zwykle specjal‑nych przygotowań przed wyjazdem. Niekiedy mogą wiązać się z koniecznością modyfikacji trasy i pro‑gramu urlopu, a nawet zaniechania podróży. Ciężkie zaburzenia sercowo‑naczyniowe, niektóre schorzenia układu oddechowego, choroby neurologiczne oraz nie‑dawno przebyte zabiegi operacyjne w obrębie jamy brzusznej, twarzy i czaszki oraz okulistyczne stano‑wią przeciwwskazanie do podróży lotniczych (tab. 1). Pamiętajmy, że problemy kardiologiczne są głównym powodem śmierci dorosłych podróżnych oraz jedną z najważniejszych przyczyn ewakuacji medycznej tu‑rystów. Z oczywistych względów nie należy planować egzotycznego urlopu w okresie zaostrzenia dolegli‑wości przewlekłych. Ocenę bezpieczeństwa danego wyjazdu u chorego turysty powinien przeprowadzić zarówno lekarz w Poradni Medycyny Podróży, jak i specjalista prowadzący, który na stałe opiekuje się pacjentem. Na obie konsultacje przewlekle chory
turysta powinien zgłosić się jak najwcześniej, najlepiej wkrótce po ustaleniu planu podróży, rekomendowany zaś w tym poradniku okres 6–8 tygodni przed wyjaz‑dem stanowi w tym przypadku niezbędne minimum. W tabeli wymieniono niektóre z najważniejszych kwe‑stii związanych z podróżami osób przewlekle chorych. Niezależnie od typu choroby warto zaopatrzyć się przed wyjazdem u lekarza prowadzącego w pisem‑ną informację medyczną, zawierającą rozpoznanie, wymagane leczenie przewlekłe, a w razie potrzeby
– wyjaśnienia dotyczące przewożenia przez chorego igieł czy strzykawek. Taki dokument powinien być przetłumaczony na język używany w rejonie doce‑lowym. Podróżny powinien zadbać o ubezpieczenie zdrowotne obejmujące problemy związane z chorobami przewlekłymi, w tym ich zaostrzenia. W przypad‑ku choroby przewlekłej warto rozważyć wykupienie ubezpieczenia, którego warunki obejmują ewakuację medyczną do kraju, a także dostęp do telefonicznej pomocy lekarskiej. Najlepiej także zabrać w podróż listę placówek medycznych w rejonie docelowym, które oferują pomoc w dziedzinie związanej z cho‑robą turysty. Pomocą w tym zakresie może służyć organizacja IAMAT (International Association for Medical Assistance to Travelers, www.iamat.org). Trzeba jednak mieć świadomość, że w wielu krajach rozwijających się nie ma w ogóle szpitali oferujących usługi medyczne na poziomie europejskim. Ponadto należy zakupić zapas stale używanych leków na czas całego urlopu, z rezerwą na wypadek niespodziewane‑go opóźnienia powrotu z podróży. Czasem, szczególnie w przypadku krótkich pobytów, pacjenci zabierają leki w pudełeczkach, podzielone na dni tygodnia.
WproWadzenie
14
1 WproWadzenie
Tabela 1. Wybrane choroby przewlekłe i ich znaczenie dla podróżnych
choroby najważniejsze informacje dla podróżnych
choroby serca i układu krążenia
podróż do tropiku bądź na duże wysokości n.p.m. może być przeciwwskazana w zależności od charakteru i nasilenia choroby; bezpieczeństwo wyjazdu należy ocenić podczas konsultacji kardiologicznej; na wizytę w poradni Medycyny podróży trzeba przygotować listę stosowanych na stałe leków; niektóre preparaty używane w leczeniu nadciśnienia i chorób serca wykazują interakcje z lekami przeciwmalarycznymi i mogą wpłynąć na wybór leku do zapobiegania tej chorobie;
przeciwwskazania kardiologiczne do podróży lotniczych obejmują: niektóre postaci przewlekłej choroby niedokrwiennej serca, niedawno przebyty zawał serca albo zabieg pomostowania naczyń wieńcowych, niewyrównaną niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca lub nadciśnienie tętnicze źle kontrolowane; chorzy mogą wymagać wspomagania tlenem podczas przelotów (zob. niżej)
choroby układu oddechowego
przed wyjazdem trzeba przeprowadzić indywidualną ocenę bezpieczeństwa podróży u lekarza prowadzącego: podróż na duże wysokości n.p.m. może być przeciwwskazana w zależności od charakteru i nasilenia choroby; u części chorych, na podstawie wyniku tzw. badania gazometrycznego, lekarz może zalecić wspomaganie oddychania dodatkowym tlenem podczas podróży lotniczej, o czym należy poinformować przewoźnika odpowiednio wcześniej; linie lotnicze zapewniają taką możliwość, natomiast zabronione jest używanie na pokładzie samolotu własnych urządzeń do tlenoterapii; podróże lotnicze przeciwwskazane są w następujących sytuacjach: niedawno przebyta odma opłucnowa, płyn w jamie opłucnej, zaostrzona lub ciężka przewlekła choroba obturacyjna płuc (poChp), duszność spoczynkowa, niewydolność oddechowa
choroby nerek zaawansowana choroba nerek może stanowić przeciwwskazanie do podróży, co należy omówić z lekarzem prowadzącym; szczególną uwagę należy zwrócić na profilaktykę zakażeń pokarmowych, ponieważ biegunka z odwodnieniem może prowadzić do pogorszenia funkcji nerek; lekarz może zmodyfikować dawki leków w składzie apteczki podróżnej w zależności od stopnia uszkodzenia nerek; niektóre leki przeciwmalaryczne, w tym Malarone, są przeciwwskazane u chorych z ciężką niewydolnością nerek
choroby układu pokarmowego
chorzy ze zmniejszonym żołądkowym wydzielaniem kwasu solnego z powodu stosowanych leków lub po operacjach żołądka narażeni są w większym stopniu na zakażenia pokarmowe; w tej grupie turystów szczególnie ważne są szczepienia chroniące przed chorobami przenoszonymi drogą pokarmową, rygorystyczne stosowanie zasad higieny w podróży oraz znajomość reguł postępowania w przypadku biegunki podróżnych; zakażenia jelitowe mogą nasilić dolegliwości i zaostrzyć proces chorobowy u podróżnych z nieswoistymi zapaleniami jelita grubego oraz zespołem jelita drażliwego; u takich chorych niekiedy zaleca się farmakologiczną profilaktykę biegunki podróżnych
cukrzyca stres i zmiana diety związane z podróżą mogą przyczynić się do zaburzeń metabolicznych związanych z cukrzycą; chory powinien przed wyjazdem przeszkolić się w zakresie postępowania w przypadku problemów zdrowotnych w podróży, szczególnie tych związanych z biegunką, wymiotami i odwodnieniem oraz powikłań cukrzycy; oprócz szczepień związanych z charakterem podróży przed wyjazdem często zaleca się chorym na cukrzycę uodpornienie przeciwko zakażeniom pneumokokowym i grypie; przekraczanie wielu stref czasowych niesie za sobą konieczność modyfikacji dawki insuliny, co należy omówić z lekarzem przed podróżą
WproWadzenie WproWadzenie
15
1Właściwie można zagwarantować, że lekarz za gra‑nicą nie będzie wiedział, na co są te „malutkie okrągłe różowe tabletki”, w przypadku gdy część leków zaginie lub ulegnie zniszczeniu. Zawsze warto wziąć także ulotki informacyjne używanych leków i oryginalne opakowania.
Inne ważne informacje
Porady przed podróżą można otrzymać w Poradniach Tropikalnych, Poradniach Medycyny Podróży, Punktach Szczepień, u przeszkolonych lekarzy rodzin‑nych. Nawet jeśli wyjazd jest niespodziewany i nie ma przepisowych 6–8 tygodni pozostających do początku wyprawy, warto skorzystać z pomocy lekarskiej. Można będzie wtedy ustalić „listę minimum” zaleceń przed podróżą, np. przyjąć szczepienia niezbędne w docelo‑wym rejonie wyjazdu.
Adresy poradni znaleźć można w Internecie. W tabeli 2 podano listę Poradni, zaktualizowaną według dostęp‑nych danych na koniec 2010 roku.
Warto ponadto pamiętać o innych sytuacjach, które nie dotyczą wszystkich turystów i moc tych zaleceń zależy także od warunków pobytu i jego długości.
Jeżeli turysta nosi �� okulary, wskazane, aby miał ze sobą receptę z zapisaną mocą szkieł albo zapa‑sową parę. W przypadku soczewek kontaktowych należy mieć ich odpowiedni zapas na czas pobytu, zapisaną moc w razie potrzeby dokupienia dodat‑kowych par, a także rezerwowe okulary, jeśli nie będzie można nosić soczewek, np. wskutek zapa‑lenia spojówek.
Ostatnie zalecenie dotyczy wszystkich turystów. ��Przed wyjazdem koniecznie trzeba wyleczyć zęby, a przynajmniej powinny być „zaleczone” przez
W tropikalnym szpitalu
WproWadzenie
16
1 WproWadzenie
Tabela 2. Lista Poradni Medycyny Podróży (2010 r.)miasto placówka ulica telefon
województwo dolnośląskie
Wrocław Centrum Medyczne LiM plac dominikański 3 m (22) 458 70 00
Wrocław Centrum Medyczne LUX Med ul. Legnicka 51/53 (22) 332 28 88
Wrocław indywidualna praktyka prywatna ul. drzewieckiego 34 (71) 354 62 59
Wrocław niepubliczny zakład opieki zdrowotnej „Formica” Sp. z o.o. ul. zatorska 23 a (71) 329 78 84
Wrocław poradnia Medycyny Tropikalnej nzoz Wrocławski ośrodek Medycyny pracy
ul. oławska 14 (71) 344 93 30, 344 88 54
Wrocław Wojewódzki zespół Specjalistycznej opieki zdrowotnej ul. dobrzyńska 21/23 (71) 77 47 700
województwo kujawsko-pomorskie
Bydgoszcz Klinika Chorób zakaźnych aM ul. św. Floriana (52) 322 00 32
województwo lubelskie
Lublin Klinika Chorób zakaźnych aM ul. Biernackiego 2 (81) 747 17 94, 740 27 00
Lublin prywatne Centrum Medyczne LUX Med ul. radziwiłłowska 5 (81) 532 37 11
województwo łódzkie
Łódź Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Biegańskiego ul. Kniaziewicza 1/5 (42) 251 62 49
Łódź Centrum Medyczne LUX Med ul. Milionowa 2 G (22) 332 28 88
województwo małopolskie
Kraków Centrum Szczepień przy Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. Jana pawła ii
ul. prądnicka 80 (12) 614 24 73
Kraków Klinika Chorób zakaźnych aM ul. Śniadeckich 5 (12) 424 73 40, 424 73 57
WproWadzenie WproWadzenie
17
1Tabela 2. Lista Poradni Medycyny Podróży (2010 r.)miasto placówka ulica telefon
Kraków Centrum Medyczne LiM ul. Lublańska 38 (22) 458 70 00
Kraków Klinika Krakowska – przychodnia Specjalistyczna ul. Mehoffera 6 (12) 638 38 18
województwo mazowieckie
Warszawa Centrum Medyczne damiana ul. Wałbrzyska 46 (22) 566 22 22
Warszawa Centrum Szczepień CSK MSWia ul. Wołoska 137 (22) 508 19 45
Warszawa poradnia Medycyny podróży Centrum Medyczne LiM al. Jerozolimskie 65/79 (22) 458 70 00
Warszawa przychodnia Medycyny podróży Medellan ul. oboźna 9 lok. 104 691 851 000
Warszawa Wojewódzka Stacja Sanitarnoepidemiologiczna ul. Żelazna 69 (22) 620 35 28
Warszawa Centrum Medyczne LiM ul. domaniewska 41B (22) 458 70 00
Warszawa Centrum Medyczne LUX Med ul. postępu 21C (22) 332 28 88
Warszawa Wojewódzki Szpital zakaźny ul. Wolska 37 (22) 623 34 11
województwo podkarpackie
rzeszów Wojewódzki ośrodek Medycyny pracy ul. Hetmańska 120 (17) 854 64 27, 854 64 09
województwo podlaskie
Białystok Klinika obserwacyjnozakaźna aM ul. Żurawia 14 (85) 740 94 78
Białystok nzoz Humana Medica omeda ul. Fabryczna 39 (85) 743 69 21
województwo pomorskie
Gdynia poradnia Chorób zakaźnych, Tropikalnych i pasożytniczych UCMMiT ul. powstania Styczniowego 9 B (58) 699 86 76
Gdańsk poradnia Medycyny podróży Centrum Medyczne LUX Med
ul. Jana pawła ii 7 (22) 332 28 88
WproWadzenie
18
1 WproWadzenie
stomatologa tak, aby nie sprawiały kłopotów w cza‑sie wyjazdu. Warto przypomnieć, że w niektórych krajach opieka medyczna, także stomatologiczna, pozostawia wiele do życzenia. Ponadto ubezpie‑czenie turystyczne często nie obejmuje zwrotu kosztów leczenia stomatologicznego, szczególnie skomplikowanego. Aby nie popsuć sobie czasu wy‑jazdu bolącym zębem, należy koniecznie udać się do dentysty przed podróżą.
Dodatkowe „ważne sprawy”1. Choroby przewlekłe
i zapas leków2. Okulary, soczewki3. Wizyta u dentysty
Co to znaczy „choroby tropikalne”? Czy są groźne?
Umownie tak nazywamy choroby, które występują w rejonach tropikalnych lub na całym świecie, jednak częściej w strefach innych niż Polska. Niektóre z tych chorób występują wyłącznie w rejonach tropikalnych, np. malaria, w której przebiegu do zamknięcia cyklu
Tabela 2. Lista Poradni Medycyny Podróży (2010 r.)miasto placówka ulica telefon
województwo śląskie
Katowice Centrum profilaktyki Medycznej ul. Żelazna 1, iiip, pokój 317 (32) 359 09 34, 695 992 204
województwo świętokrzyskie
Kielce Wojewódzki ośrodek Medycyny pracy ul. olszewskiego 2 (41) 345 22 15
województwo warmińsko-mazurskie
olsztyn nzoz pULS ul. ŚwityczWidackiej 3 (89) 543 80 30
województwo wielkopolskie
poznań Centrum Medyczne LiM ul. półwiejska 42 (22) 458 70 00
poznań Centrum Medyczne LUX Med ul. roosevelta 18 (22) 332 28 88
poznań poradnia Chorób odzwierzęcych i pasożytniczych ul. przybyszewskiego 49 (61) 869 14 21
poznań prywatna Lecznica Certus Sp.z o.o. ul. Grunwaldzka 156 (61) 860 42 00
poznań punkt Szczepień ochronnych zalecanych przy Wojewódzkiej Stacji Sanitarno epidemiologicznej
os. przyjaźni 118 (61) 656 80 40, 656 80 46
WproWadzenie WproWadzenie
19
1rozwojowego potrzebna jest m.in. odpowiednio wysoka temperatura otoczenia. Inne, np. gruźlica, są choro‑bami występującymi we wszystkich krajach świata, jednak znacznie częściej w krajach rozwijających się. Inne zależą od regionu świata, np. japońskie zapale‑nie mózgu, które zdarza się niemal jedynie w krajach azjatyckich (wyjątkiem jest niewielki obszar północnej Australii).
Najczęstszą chorobą dotyczącą podróżujących jest bie‑gunka podróżnych. Występuje u 30–70% turystów i zwykle przebiega w sposób łagodny i samoograni‑czający się. Przyczyną jest przede wszystkim nieprze‑strzeganie zasad higieny żywienia, ale także odmienny sposób przyrządzania i przyprawiania potraw (zdarza się nawet u osób restrykcyjnie stosujących zalecenia). Inne częste przypadłości w podróży to infekcje górnych dróg oddechowych i układu moczowego. Turyści czasem nabywają w podróży zmiany skórne, np. poparzenia słoneczne, „pamiątki” po spotkaniu z jadowitymi zwie‑rzętami, grzybicę, niekiedy u turystów spotyka się leiszmaniozę. Malarię diagnozuje się rocznie u kilku‑nastu, kilkudziesięciu polskich pacjentów. Coraz czę‑ściej rozpoznaje się dengę, między innymi z powodu rosnącej dostępności metod diagnostycznych oraz zwiększającego się zasięgu występowania tej choroby. Niekiedy po niefrasobliwych podróżach stwierdza się u turystów choroby przenoszone drogą płciową (kiła, AIDS i inne). Okresowo donosi się o WZW typu A lub durze brzusznym u podróżników.
Warto zaznaczyć, że ogromna większość podróży nie kończy się leczeniem i/lub pobytem w szpitalu, a ni‑niejsza książeczka nie ma na celu straszenia turystów.
Tabela 3. Lista wybranych chorób tropikalnych i dostępność szczepioneknazwa choroby szczepionka czas utrzymania się odporności
ameboza
biegunka podróżnych TaK1 6 miesięcy
cholera TaK2 2 lata
denga
dur brzuszny TaK 3 lata
filarioza
HiV/aidS
japońskie zapalenie mózgu TaK3 zależy od rodzaju szczepionki
lamblioza
malaria
zakażenia meningokokowe TaK 3 lata
poliomyelitis TaK co najmniej 10 lat
schistosomoza
wirusowe gorączki krwotoczne
wirusowe zapalenie wątroby TaK4 całe życie
żółta gorączka TaK5 10 lat
tężec, błonica TaK6 10 lat1 Szczepionka przeciwko cholerze zapewnia częściową odporność.2 Szczepionka przeciw cholerze nie jest zwykle zalecana. ryzyko zachorowania jest małe. Jeżeli pojawia się nowe ognisko
endemiczne, CdC i WHo odradzają podróż w tę okolicę. ewentualnie zaleca się szczepienie osobom wyjeżdżającym w rejony endemiczne w celu pomocy humanitarnej itp.
3 Szczepionka niedostępna w polsce. W razie wskazań, można zaszczepić się w kraju występowania tej choroby.4 dostępne jest szczepienie przeciw WzW typu a (żółtaczka pokarmowa) i WzW typu B (żółtaczka wszczepienna).5 Jedna z dwóch, poza szczepieniem przeciw meningokokowemu zapaleniu opon mózgowych, szczepionek obowiązkowych
w niektórych krajach w ruchu turystycznym. zaświadczenie po szczepieniu wpisywane jest do tzw. żółtej książeczki. 6 dla dorosłych zwykle dawki przypominające – w zależności od czasu, który upłynął od ostatniego szczepienia.
WproWadzenie
20
1Trzeba jednak wiedzieć, co zrobić, aby zmniejszyć do minimum ryzyko zachorowania w czasie wyjazdu, stosując metody niezakłócające swobodnego i przy‑jemnego urlopu.
PodsumowaniePrzed wyjazdem należy zaplanować konsultację ��w Poradni Tropikalnej, najlepiej 6–8 tygodni przed podróżą.Dobrze jest przygotować informacje dla lekarza ��według schematu: plan podróży, warunki pobytu, choroby przewlekłe, przebyte szczepienia, ciąża, odporność, alergie.Niektóre choroby przewlekłe są przeciwwskazaniem ��do pobytu w tropiku lub wymagają szczególnego zachowania czy zmiany leczenia – należy to uzgod‑nić z lekarzem.Należy mieć zapas swoich „stałych” leków, zapasowe ��okulary i wyleczone zęby.Wielu chorób tropikalnych można uniknąć, pod‑��dając się szczepieniom, przestrzegając higieny ży‑wienia w podróży i stosując metody zapobiegające malarii.
Kifangondo, Angola
top related