Ang Burgis sa Kanyang Almusal (1970)

Rolando S. Tinio

Nakadambana sa kumedor na Luis Katorse,

Nakapanatag doon sa silyang may pasemanot Pahabang likod na pumulpol marahil sa pait

Ng lumilok sa mga kumpol ng ubas, mirasol

At dahon yata ng ng dila ng dimonyong kamagong.

Sapo ng sutlang pelus na kutsong kulay klarete,

Kulay ng buhay na dugo, atsuwete, at rubi.

Ang kabilugan niyang hinango sa mga frayle

Ng kasaysayan at ng pambalanang guniguni,

Di aakalaing nasa kapangyarihan niyang

Papugutan ang mga alipures ng karsada

O ipatuhog sa punglo ang sinumang sumanggi

Sa kanyang berlina paghagibis sa alas dose

Palibhasay kay-lamlam ng ginawang pagtunghay Sa platon ng gisantes at tinortilyang kabute.

Maliming hinahalo ng tatlong dantaon nang

Kutsarita ang tsokolateng olandes sa munting

Puswelong asul, losang manipis pa sa orkidya,

Masining pati pagkunot ng noong wariy lubog Na dinaramdam ang duradong silaw sa umaga,

Ayaw pa mang buklatin ang peryodikong masinop

Na nakatiklop sa antigong pilak na bandeha,

Sinasagi ng inukit na trebol at milplores

Ang mag-ina ng San Nikolas na sinasagasaan

Ng bunso ng kongresista, ang binatang nag-uban

Sa karsel nang di mawawaan ang pagkakasala,

Ang mga hinayok ng baha at sunog, sinaksak

Sa leeg at balakang ng hustisyang natapilok Anot kay dumal-dumal ng daigdig ng anino Sa kabila ng kanyang paglihis sa peryodikong

Nakahara sa bandehang may sapin pang panyitong

De ilot puntas na habi sa Alpes at Ehipto, Bumabalisa sa paboreal at sisneng burda

Iyang kababalaghang may kapuspalad pa pala

Sa balat ng lupang anot di nila nakilala?